Full text of "Ilias. Ex optimis editionibus fideliter expressa. Accedunt illustrations ... necnon index memorabilium, studio et impensis Jacobi Kennedy"

See other formats

ἀκτὰν AN 


nas JA 


Les + ar 
mg « ‘pl 
CAROL Α 
SE nr en d'hit 
PL SANTE 
Ἂν Ξ 


LES δ ἐν 
- ASSET ASE φτω, 
PRE 0 7 HUE ς ‘ “πᾷ Ain cle, ὡς τὴν ges M) 
“> È s ve ANT A 9 7 ere 


PET 


DOTE Ride νν Arte 


he A RAA 
AS τἰς « à 204 md 8 Parma tel 
à 3 ΜΝ CRE - 


ver inde D Des an", A «> SE ᾿ 4 Deer 
de ue tard Te τὴν φεμάνιαις. σφ ho ASC ας. Ὕ ΚΑ. OR MERE AA SMS red ῖς: τ μ᾿ bus ques 
Ru ra Pa IAE Ὅν κκ ᾿ 

" 4 οὐγμάῤφεις, ας. ον, AN 
DE θεν < RU ER 
La de Zee. RE Mar RATE AE 2 PA. dé AE πέσον το 


chere pes 


n#”2 Ce un 26 


c γῇ 


ST NE m3 Lo On 73 ? ns Lo ep Le 
Υ Δ nr - : : Er : ” =, 
- x M - > Zope Ci. à . do ον τ ὸ ᾿ MES Δ à ἌΝ en ὌΝ ᾿ς 
QT 010 onde PS DER EN PAT TR “ ca = Er SAR out Nr è - TN: EE : eo νν ον Dm ns EPS AN TO 
2 τ A DT A a Ton » 3 Η ΩΝ Re RER IE δον A a 00% a Foie eue 
rs er à 3 ᾿ re is A ah ; ρα VS re AIRE 37 Es - αι LR. | : 3 ᾿ 
ah ee τ, : x PEER AA msn 4 ᾿ > 8 DA PE TS ᾿ ν᾿ ᾿ <a be Er ; γοῦν VA τὰς 
rs 2 sera ο “Ὡς δ οὶ " “ CE τον ας - ᾿ - ᾿ - ": Zn Vas CE NI 


se din eine 
nn 3 NE AT à - . Le ÉD I ἐν 


PRO 


ν " pr “ ἧς. casa À se ne 2 ein, αὖ “ κ κα -: ce 5. FRE Sr dan à AE 


PR NES R ER, ν᾿ 

nm να» ΟΡΑΝς τσ ὡς πεν Ὁ LT Re . | 

Ban νι ὅς νον, a ce “= Α GS = in δι, δ, F ” ae La. + 
κω ha on ge ἐδ σὸν Si DO 06 og Xe 2 οἷος ἄρ προς 


νὸν Moins Le. a fée = Rx FRA 5 sh; ᾿ - 

SAC Te ORNE ar NAT . 2 ἀν ὌΝ “να Φον ΔΑ + εν αν NUE < de 2 En ν νῷ ς ν. - ὁ τΑ, 
x > pe à . 3 $ 4 PE £ e — ΝΣ - À Na eo ἃς = "vu ον : 3 > à 

gr Ne pr 2 . = Ye € gens ta Ep Ὁ ἄρα ἢ rer ra “πρώτως δος 


« PASS PE δ, αν. δα, δῆς ST ᾽ -- ρ 

M ἄγος, A, χὰ λοι Lay ον τ τς; ᾿ x De EN 6 Pos à 3 ν ERA ΩΝ < ᾿ end 
Sn NAS À Ἂ ᾿ x 3.2 ᾿ τς ans a ᾿ς τ 
ν ἐοὴ in 8 ϑσυν ἢ 


ES 
τς ὦν 


ΟῚ χω δὴ 


du ἡ αὐ ἐπ Ge D ÉD NRA Ἂε ρον 
4 poil pond he ὅς. νυν, τῶν : 


ὌΠ tn. 


Presented to the 
LIBRARY of {he 
UNIVERSITY OF TORONTO 


by 


TRINITY COLLEGE 
LIBRARY 


; EME Hu 


{ Ὰ 


RENE, À 
1 AP ; ΨΥ, 


Ga. ΑΕΒὴ 
HOMERI ILIAS 


EX OPTIMIS EDITIONIBUS 
FIDELITER EXPRESS4A. 


ACCEDUNT ILLUSTRATIONES AD DIFFICILIORA, TAM IN SENSU 


QUAM IN RE CRITICA, ENUCLEANDA COMPARATÆ, 


NECNON INDEX MEMORABILIUM. 


STUDIO ET IMPENSIS 
JACOBI KENNEDY, 5. T.B. 


COLLEGII 55, TRINITATIS APUD DUBLINENSES SOC, ET 
ACAD. REG. HIBERN. E MEMBRIS, 


VOLUMEN PRIMUM. 


DUBLINTI: 


APUD RICARDUM MILLIKEN, ET FIL, 
‘ACADEMIÆ BIBLIOPOLAS, 


MDCCCXX VIT. 


ex 


a 


pec20w2 7. 
sa. à Gen «Ὁ te LUS ἀν᾽ 
ersrry 6e τοῦδ Hs 


| MORT ROME rat: 104 | 
ANR AIME à ἘΜΆ ΜΕΥ TA, oigure : 


Ve ar 
NE se PATES εὖ 


épi gs αἰπάμαν à 


ie MUtÉ 
ni nt Free 


rs le, à 


CELSISSIMO PRINCIPI 


ERNESTO AUGUSTO 


DUCI DE CUMBRIA, ετο. 
LA COLLEGII $SS. TRINITATIS 
CANCELLARIO, 

PRO SUO FAVORE EXIMIO 
INCEPTIS ADSPIRANTI 
ΦΙΛΟΜΟΥΣΟΙΣ, 

HÆC ILIADIS EDITIO, 

IN USUM STUDIOSORUM, ET PRÆSERTIM 
JUVENTUTIS ACADEMICZÆ, 


ADORNATA, 


LA 


ANIMI PIGNUS GRATISSIMI, 


OMINIBUS FELICISSIMIS, 


DICATUR. 


SE 


de 


+ 


+ gi à 


PRÆFATIO. 


JUVENTUTI ACADEMICÆ ΒΑΓ, 


QUID in hac editione concinnanda, Juvenes optimi, 
efficere sim conatus, aut usui vestro studiisque commo- 
di afferre,.….quod ut fieret, me variis negotiis circumses- 
sum hoc tantum impellebat, ut studia subseciva utilitati 
eorum, quibus me omni amore devinctum habeo, con- 
donarem,...paucis sum expositurus. 

Præmittendæ imprimis rationes operis incepti.  Sæ- 
pius mihi perpendenti constabat haud sine magno fructu 
fore si hune, Scriptorem nobilissimum, fontem omnium 
deliciarum et originem, meliore instructum apparatu 
tum notarum tum criticæ, quem publicus usus tereret, 
proferre quis se accingat; Tironibus etenim et hoc et 
alterum magnopere profuturum, ut non tam sensum 
sermonisque expositionem nudam, sed et copiam satis 
magnam adumbrationis poeticæ et κρισέως ἀκριβεστέρας 
in promtu habeant. Nec ætas ulla tenerior esse potest, 


delibatis modo floribus horti amænissimi, cui desint 
* 


iv PRÆFATIO. 


vires ad opus suscipiendum, robur ingenio adaucturum 
et examini postea critico, τῷ τελευταίῳ ἐπιγεννήματι, 60- 
pias suppeditaturum. Notas ideo confeci serie et junc- 
tura, uti spero, pollentes, quæ tantum illustrando 
textui inserviant, tantum ingenio auctoris, tantum la- 
boribus spectatissimorum virorum qui in hac palæstra 
sese exercuerunt, quantum et brevitati conducere et 
studio diligentiori expedire arbitrarer. 
Quantum porro Editoribus debeo qui 
Cura penitus videre sagaci ; 

Otia qui studiis læti tenuere decoris, 

Inque Academia umbrifera nitidoque Lyceo 

Fuderunt claras fecundi pectoris artes...…. 
libens agnosco, nec, quantum memini, unquam agnos: 
cere sum oblitus.  Hoc disertius explicatum volo. 
- Editionis celeb. et doctiss. Gottl. Heyne, in Lectio- 
num varietate, in illustratione philologica, in critica su- 
pellectili, omnium longe ditissimæ, vestigia premo ; at- 
tamen, nec in textu recensendo tam Antistitem sequor ut 
nusquam concinniores, prout mihi visum, lectiones res- 
tituerim. ἴῃ hac procuratione subsidia quam præstan- 
tissima selegi. Satis fuerit meminisse accuratissimum 
illud Wolfii, Lips. 1804., quocum lectiones Heynianas, 
idque perpetua serie, contuli.  Rationes in notis ple- 
rumque redditæ si quando a textu Heynii discesserim, 
qui majore copia MSS" nixus id sibi honoris merito 
vindicare videtur. In plurimis tamen locis Wolfianum 
habui prælatum, qui in Scholiis pervolvendis, lectt. 
situ obsitis eruendis, et in cetero ministerio critico, 


egregium se virum præstitit. 


PRÆFATIO. V 


Editioni Clarkianæ quam dudum sumsit illustrandam 
Jo. Aug. Ernesti multis me nominibus devincturn fa- 
teor. Notulas subjecerat summus vir, non ipsas quidem 
iultiplici doctrina vel inutili verborum farragine re- 
fertas, sed felici numine scriptas, ad difficilia enodanda 
compositas, idque, quibus semper solet, brevitate et 
elegantia. MS! Lipsiensis collationem præbet Editio Er- 
nestina, quæ et varietatem Lectionis et Scholia quædam 
antea inedita complectitur. Adnotationem Ernestii 
ferme integram desumsi. | | 

Inter Scholiastas, Villoisoni editionem Venetam præ- 
sertim excussi, quæ tantas divitias undique congestas 
profert ut merito recenseri Ph inter subsidia Ῥεν- 
βίδ ἢ 1551Π|8. De: he 

Hæc, typis éndaté doctissimi editoris auspiciis, 
cura modo non religiosa pertractavi, quippe passim sen- 
tentias veterum exponentia, quæ vel ad Criticam spec- 
tarent, vel Grammaticam, vel penitiorem illorum sci- 
entiam quæ in Scriptore nobili imprimis veniunt illus- 
trända, ingenti, mentis, consilii. . Nec merito objici 
potest inter hæc πεδία ἀκάῤπιστα Scholiastarum temere 
pervagari animum, qui ad utilia paranda, non ad 
éxquirendas subtilitates studia confert ; nec. merito 
exprobrandum id duntaxat cognitionis afferri quod 
verba spectat, posthaberi illud, quod ingenia sublimia 
præsertim commovere solet, conceptus poetici expositio- 
nem plenam ;...hoc etenim vetéribus laudis constat, 
quod fontes aperuerunt unde tam largo haustu ebibe- 
runt recentiores ; nec opera impenditur vel inutilis vel 
legentibus, uti spero, ingrata, si Græcæ doctrinæ στον 


Ne - … PRÆFATIO. 


χεῖα 6 scriptis, et (pæne dixerim) prælectionibus véte- 
rum Magistrorum, velut e fonte uberrimo, ῥαηβοβενῖ 
venerint. 

Ex scholiis quæ Didymi nomine pervulgantur οὐ. 
ma excerpsi. Versantur potissimum im explicatione 
verborum, doctrina grammatica plane nihili est. Varia 
“ex Porphyrio, scriptoré celeberrimo, in his et Scholl. 
Venet, prostant, qui, ut sit sæpissime avidus nugarum 
sectator, quo se commendet habet, doctrina quippe 
copiosa, ingenio acri. Nec tamen insigni viro id witio 
exprobraverim quod temporis potius ac ætatis studium 
videtur, leve, umbratile, ac vere Platonicum...istas scili- 
cet allegoriarum captätionés, istas disputationés vanas 
et λύσεις, quæ, morbi instar, criticorum cathedras per- 
meabant. Hoc equidem in Aristarcho maxime admi- 
randum duco, qui, Critiéæ simplicioris auctor, vehe- 
menter suadebat, ne a studio nugatorio abrepti mteg- 
ritatem poematis pérditum irent.* 

Per Sch. br. passini in Notis obvium designavi Scho- 
Ga minora quæ “ΤΙ τ (at ψευδωνύμως) titulum 
adsciscunt. Editiones adhibui, tum Barnesianam, tum 
Schrevelianam quæ ex officina Hackïi prodiit, arte ty- 
pographica insignis liber, cætera merito improbandus. 
Titulus est; Ὁμήρου Ἰλιὰς καὶ Oôvoosta. καὶ εἰς αὐτὰς σχό- 
λιὰ, ἢ ἐξήγησις Διδύμου etc. accurante Corn. Schrevelio. 

Τοιαῦτα μὲν δὴ ταῦτα. Quantum denique Eustathio cæ- 
terisque hinc inde collectis debeo longum foret enarrare ; 
res ipsa indicium feret. Hoc tantum monitum velim 
mé naullum laborem refugisse, nullum fontem inexplo- 


ὁ Wolf Prolegg. ad Iliad. 36. 


PRÆFATIO. vil 


ratum häbuisse, et in σφάλματα typographica, qualia in 
opere impedito prostabant innumera, diligentiæ et otii 
immensum quid impendisse. Sed nec diuturnos labores, 
noctes insomnes, sumtum, cui erogando census. mi- 
nimespernendus quæritur, tanti duco, quæ vel de- 
lectamenta talia impediant, vel amoris et benevolentiæ 
indicium, quibus vos, Adolescentes optimi, prosequor, 
quo minus faciam, impellant. Hæc, qualiacunque 
demum sint, tentamina, quæ fortasse ad ulteriora du- 
cent, eo vos studio accipiatis precor quo vobis profiteor 
dicata ; nec me in vestra commoda peccare existimetis, 
si quæ, ut memineritis, proferam humiliora. Studia 
quæ pueritiam informarunt, oblectant juventutem, 
senectutem ornabunt : hæc ut promoveam, expediam, 
exornem, præ me in votis præcipuum fero, sententiæ 
haud immemor quod 


ἐκ πόνων, OÙ σὺν νεότατι γένωνται 
σύν τε δίκᾳ, τελέθει 
πρὸς γῆρας αἰὼν ἁμέρα. 


Interpretationem Latinam quare omiserim, id adeo 
satis in propatulo est, doctioribus saltem, ut caussas 
non amplius proferre oporteat. Quid in Græcas literas 
injuriosum magis existimarim, quid magis ad elegantias 
corrumpendas, virtutem obruendam, vim retundendam, 
comparatum dixerim ? Invaluit tamen consuetudo, cui 
tollendæ jamdudum est allaboratum, ut Græci prorsus 
exularent, ac in eorum sedes succederet Latinitas serior, 


vil PRÆFATIO, 


manca,  pedestriss Hoc verissime est éjicere Ca- 
menäs, silvasque eorum vilissimis elocare. | 

Hoc tamen utilitati concedendum rebar, ut in per- 
multis locisad sensum exornandum versionem retinerem. 
Vérnaculo sermone id factum penitus optaverim, quippe 
tironibus impensius profuturum, ni vetuissent operis 
ordo et concinnitas. Nec desunt mihi exempla quan- 
tum ad penitiorem scientiam auctoris, quantum ad in- 
genium sermonis rectius intelligendum, hujuscemodi 
ratio conferat auxilii...sed satis mihi fuerit consilium 
declarasse, cætera usus expediet. Valete. 


SUPPLEMENTUM 
AD 


PRÆFATIONEM. 


SUNT ad philologiam Homericam spectantia quæ sparsim 
adhuc prolata iterum jam retractare, ut in ordine composito 
cuncta enucleatius exponantur, volo. Respiciunt; I. ad ori- 
ginem, potestatem et usum Digammi quantumque in ana- 
logia constituenda prosit. 11. Ad usum Articuli III Ad 
significationem nexumque Particularum. IV: Ad Dialec- 
tum: quälis concipi debet Homerica. 

1. Digammum extitisse in vetere Alphabeto ex Znscripti- 
onibus antiquis constat, gentium dico quæ linguam vetustam 
rétinebant, quales erant Elei et Arcadici: Hi a Strabone (a) 
vetustissimi (παλαιότατα ἔθνη) prædicantur; a cæteris (6) aûi- 
χϑόνες, προσέληνοι, et tenacissimi ferebantur sermonis prisci et 
orthographiæ. Inter ïllos usus literæ comprobatur ex la- 
ininx Eliaca (c), a Gell À: D. moccoxnr reportata: fœdus 
memorat inter Eleos et Evæos 5. Evaæos, Arcadiæ gentem, 
prostantque nomina Fœnus, eÿFase, ipsiusque fœæderis, ἃ 

Fearçea; literis antiquissimis exarata:  Obvia porro sunt, Feria, 
| Firos, Fagyer, (ἔργον), Feras (cives) etc. (d).  Adduntur in 
scriptt. Deliaca et Heracleensis (e): Orchomenia, quam in- 
teoram exscribit doctiss. Jo. Fr. Boissonade (f): Nummi 


(a) Lib. vrir. p. 562, Edit. Oxon. (2) Falconer Not.Lc. (ὁ) R. 
P. Knight, Prolegg. Lxxxv. (4) Boissonade de inscript. Eliac. Diar. 
Class. Vol.xx. p. 285 ss. (e) Knight ubi supr. Lxxxvsq. (77 Diar. 


Class. ubi supr. p. 294. 
D 


Χ SUPPLEMENTUM 


Veliæ (g). Mire cum hisce congruit quod memorat Trypho 
Grammaticus usum Digammi communem Aeolibus, Ionibus 
et Laconicis fuisse (2), nam hi Dores fuerunt servabantque, 
ut ceteri Peloponnesii, vetustam orthographiam. Heraclea (1) 
quoque a colonis ex Tarento, Doribus, fundata est, Delum 
tenuerunt Ionés (4); vel in ætate antehomerica, Caribus 
expulsis ; idem Veliam condiderunt (2). 

2. Constat præterea ex analogia linguarum affinium quales 
sunt Latina et Dialectus Aeolum. Sæpius enim et in medio et 
in initio vocum, quarum stirpes manifeste sunt Græcæ, insere- 
bant Latini cognatam literam, V ut plurimum (γι). Nec id 
Grammaticorum sedulitati tribuendum quod fœtus fuit justæ 
etymologiæ.  Transibat sermo Pelasgico-Aeolicus* ad Italos 
quorum linguarum vestigia servantur in tabulis Eugubianis (x) 
Petilinis etc. etimmiscebatur postmodum, magna pars, cum 
oratione excultissima Romanorum. Ex. gr. Foswes (0), vicus, 
quod et in nostro vernaculo, “wick, cernitur.. Foires (p), wi- 
num,wine. ὕλη (4), Aeol. ὕλξη, sy/oa. Ἐειδεω, video. tag, Fne, ver. 
ὀ Εις, ovis. àFor, ovum, δα ος, davus, et sexcenta alia (r).. Ma- 
wors Latinorum, unde et Mavortius et apud recentiores Mars, 
Pelasgicam, opinor, prodit originem ex terminatione, mec 
melius expeditur quam posito quod Digamma medium occu- 
-pavit. Solenne eratin Lexicc. etymon tradere, magna wertens 
v. vortens, at prætulerim μέγαλα Feeèu, ipsam formam μα ἕφρς ; εἴ 
præsertim hoc inductus quod thema Latinum facile ad sua 
‘principia revocari potest: solita enim erat conversio τοῦ À 
ἀπ ν» ut apud Dores ἕλετο, vivre. φίντωατος Pro φίλτατος εἴς, 


: 
. τς ᾿ 


(g) Ibid: p. 292. Not. Blomfeld, Obss. in Mathiæ p. χχχν. 
(4) Blomf. loc. cit. (2) Knight, Proll. ubi supr. (4%) Thucyd. I. 
(1). Herod. 1. 168. (m”) Knight de Alph. Græc. p. 11. Dawes, M. 
‘C.p.117. (x) Knight Prolegg. Il. cxv. (o) Clarke ad Iliad. 4, 51. 
(p), Ibid. (4) Bentl. ad Horat, Carm.T, 23. (7) Dawes p. 119. 
ὍΝ not. Buiges, 

* British Review on Marsh's Horæ Pelasgicæ, vol. 1x. pp. 343...848. 


AD PRÆFATIONEM. ΧΙ 


pariter péysros, magnus, h. 6. Dorice, μόγνος et μοΐγνος. De al- 
tero liquet ; nam Frgèu Homericum est. | 

3, Nec tantum ex analogiis sermonum cognatorum mon- 
stratur extitisse. Extant voces in seriore dialecto quæ pro- 
dunt vestigia, litera, τῇ διαδόχῳ, ad supplendum locum ejus 
_assumpta vel in voce primaria vel in inflexionibus (s). Ex. c. 
Homericum est ἐπιδεύομαι, Il. Ÿ/, 670. Th. antiquitus pros- 
tabat δέω, unde δεύω et recentior forma, extruso digammo, 
δέω, Proinde Knight in loc. cit. exhibet irFouæ, pariter- 
que in ἡ, 2925. τ΄, 180. Od. 9, 185, ἔπιδεξες etc. Pari 
analogia inflectuntur futura verbb. χέω, πλέω etc. nimirum ἢ 
χιεύσω, πλεύσω. Quid hoc (ut alterum attingam) nisi x4Fow, 
 συγκοπτικῶς a χεξεσω, fut. primario a them. x:Fo? (6). Datur 
γέντο (u) in Homericc. Il. 9, 48. ν΄, 25. 241 etc. corripui, 
prehendit ; factum nempe ex ἕλετο, Fswro, conversione Di- 
gammi in cognatam literam y, mutatis porro inter se liquidis À 
et » in veteri dialecto. Nec secus σιγαλόεις (4) passim obvia— 
EX σήχλος, σιἕαλος, orta vox:; Cf. #, 226. Modo consimili ex- 
plicanda est anomalia ista—paragoge Aeolica (ut vocant 
Grammatici) ge et φιν, dativis pluralibus ut plurimum ad- 
jecta, ex gr. %esr@r, Il. δ΄, 452. Justa inflexione (0) antiqui- 
tus prodibat ὀρέξεσι, ôgFa, et per metathesin literarum égsF, 
Expedias hoc ritu ἀνεψιόφι, στρατόφι, γερρῆφι et νευρῆφι etc. qua- 
rum prior a Bentleio illata est ad conservandum metrum in 
ὁ, 554. omnesque produnt digammum in obliquis casibus 
vetustorum nominum latentem (τ). Hisce addas vocem 


(s) Burg. in Dawes. Prefat. p.xxvin,  Literæ διώδοχιοι enumerantur 
ET. B,M,II, ᾧ. 1, X,K. addit Dionys. Hal. diphthongum ΟΥ̓, quem 
contra Dawes defendit Foster de acc. et quant. pp. 127=180.: Cf. 
M.C. p.120 ss. Burg. Not. ad loc, : (4) Matthiæ GGr, $ 176, e. 
(x) Cf. Nott. #, 48.6, 226. (0) Knight, Alph. Grap. 50.. Prolegg. 
CIV. (Ὁ) Consentit Knight ubi supr. $ cxv. et confirmat ex: Tab. 
Eugubiana. Litem movet de form. ὅρεσφι et, dubitante Viro doc- 
tissimo, vix meas rationes proferre ausus fuerim, ni analogiæ concinnæ 


SUPPLEMENTUM 


Hesiodeam καυώξαις (x), ἔργ. 664. quam in Cur. Sec. ad, 
jam antea tetigi, et quæ indicia servat digammi in radice 
Fæyw, frango. Cf. :, 161. 9’, 408 etc. 

. 4. Extat in carmine Alemanico vs. quem memorat Pris- 
cianus, dimeter iambicus, ΚΑΙ XEIMA ΠῪΡ TE AAFION (y). 
Antiquissimus 116 lyrica conscripsit in Dorica dialecto (z) 
quæ proinde comprobatur æque ac Aeolica digammum re- 
cepisse: nec feliciter Prisciano cessit quod existimarit vocem 
in, Joc. cit. quadrisyllabam fuisse, nempe pro δαϑιον(α): est 
etenim ère, ardens, δωρικῶς elatum idque antiquissimo ritu 
et prout in Homericis ediderunt curæ recentissimæ (ὦ), Sie 
porro in aliis ejusdem stirpis; δαξηται, IL ὑ, 316. i2zFes, 
comburebant, σ΄, 347.  daFur, hostes, 4, 76. Cf.e, 208.8/, 544. 
δα οτητι, certamine, γ΄, 20. ἡ, 40.—1*, μ΄, 181. δα Ειοαντο, 
cædebantur, ex edit Knight. ν΄, 675. Optime ideo secundum 
hanc normam restituit Vir doct. in εἰ, 4. dauFe Fees pro com- 
muni, δ ei, daFero, 9,34 8. daFipeon, Odyss. 4, 48. epith. 
ad bellicam scientiam primo respiciens, et exinde latius usur- 
patum, ut prudentiam, solertiam etc. designaret. Cum hisce 
conf. dus FR EN A 387. daFdas, tædas, Od. 8’, 105. immo 
Sue. πῦρ in nostro ipso, Il. 4 347. : Cunctis bene restituto 
digammate ut scriptionis archaicæ usus postulat. 

6. Plura hoc ritu congeri possunt exempla, et in omni- 
bus, metro sospite, revocari potest prisca orthographia—si 
equidem or/hographia id dicendum quod necdum Ziteris man- 
datum est, et per ora volitabat limite minus definito adstric- 
tum (c). Sed hoc ἐν παροδῶ, Id tantum præterea monendum 
mutatas et mutabiles regulas, sedes, immo vim ipsam Di- 
gammi, explicatas me habere ex hoc quod dum adhuc in 


satis innixas judicassem. (σὴ Infr. $ 21. Mathiæ, $ 221, 2. 
(p) Dawes M. C. p. 118. Knight Alph. Gr. p. 35. (2) Voss. de 


poett. Gr: p. 13. 15. (a) Dawes. pag. 169. (δ) Cf. Knight Il. pass. 
(c) Knight Prolegg. Lvr. 2xxis Wolf, Pre xix. ss. 


AD PRÆFATIUNEM. Xili 


ipsis elementis sermonis eminuerit Musæ erant filiæ Mne- 
mosynes (d), doctrina vagaretur incerta, nec haberet sci- 
entia humana, quibus se conderet, monumenta, nisi τῶν 
ῥαψῳδῶν recitatas memoriter farragines (e). Exemplum sit 
quod docet Priscianus cit. supr. de potestate Digammi ali- 
quando evanescente, et lingua ipsa Homerica quæ voces 
digammatas persæpe in locis ponit quibus nec pronuntiari 
nec aliquo modo efferri poterat digamma. Et in hoc errat 
Editor præstantissimus Heyne, quod valde se cruciat in 
medenda oratione, ob digammum nimium solicitus, cum 
de sermone jam Ziterario agitur et de litera brevi post- 
modum exoletura. Citat Burges (g), Dawesii annotator, 
ad mentem Prisciani Il. +, 224. δ΄, 374. quorum utrum- 
que ablegat Knight (g): specimen (2) quoque Salterianum 
Homericorum, nempe Il. α΄, 1—104. Conf. præsertim vs. 19, 

6. Comprobatur denuo τὸ dyeuus ex alphabetis, quæ ha- 
bentur, simplicissimis. In Celtica occurrit litera ejusdem 
formæ in loco quem inter Cadmeias vel Phænicicas (i) occu- 
passe τὸ déyauus credimus.  Hebræorum Ÿ (Vau) levi muta- 
tione eandem formam induit ad Orientalium morem ac- 
commodatum. Jisdem vestigiis Arabicum Waw pro cog= 
nato habetur, adeoque stabilis analogia apparet ut exinde 
jure sibi videantur quidam doctissimi de pronuntiandi modo 
conjectationes desumsisse (Z). 

7. Nomen, digamma, satis indicat originem. In lingua 
vetusta conjicitur (7) τὸ T fuisse aspiratum, fere ut ab Hispa- 


(d) Ibid. “ In ipso Homero Memoriam—unicam custodem rerum ; 
eandem Musarum matrem etc.” ᾧ χα. (6) Knight ubi supr. $ 
xxxviui. (f) Cf. pass. ex. gr. IL ὦ, 141. Obss. (g) Annott. p. 
414, Non item #, 106. 141. in priore extat κρηγυὸν Firxæs in exeme 
plari Knightiano : in hoc μέλαιναν Figucrourr. (h) Ibid. p. 434 ss. 
Operis τὰ ἀκροθίνια quod jampridem doctissimus Knight integrum 805 
solvit. () Neïlson Edit. G. Gr. Glasg, p. 15, not, 7, Herod. v. 
58 sq. (4) Knight Alph. G.p. 35. (ἢ Ibid. ρὲ 11. 


XIV SUPPLEMENTUM 


nis hodie effértur, et ut C, litera cognata, a Tuscis; de- 
signari porro aspirationem fortiorem a litera quæ proïnde du- 
plicis Gamma formam induebat ; hanc a Pelasgis (m) receptam 
antiquitus prodiisse speciem qualis a duobus (Γ ad bases junc- 
tis efficeretur ; formam ejus notissimam Aeolibus deberi, quæ 
demum, corrupto sono, evadebat Latinum F (#7). Proinde 
Aeolicum Digamma nuncupari—perinde quasi Aeoles id primi 
omnium receperint: at veram caussam extitisse, sonum ipsius 
gutturalem, Yingua Aceolica, ati vetustioribus cunctis (0), ta- 
libus sonis abundante: neenon quia in eorum dialecto lite- 
ram diutius conservarint, unde factum est ut recentiores 
eam ἃ gente designaverint in cujus sermonem vestigia diu- 
tissime impressa cernebant (p). 

8. De hisce vero plurimis dubitare licet, et præsertim 
de literæ ipsius origine : derivatam etenim a lingua quadam 
vetustissima nec ipsam fuisse αὐτόχθονα facile vel ex 115 quæ 
traduntur supr. ὁ VI. crediderim. Nomen enim Digamma 
impositum fuit ab 115 qui eam jampridem exoletam situque 
obsitam e tenebris suis in Grammaticam induxerunt. Sed 
de hoc alias; usus literæ in Homericis jam amplius expo- 
nendus est, qui conspicitur in hiatu (4), metro (r), etymo- 
logia (5), dialecto (f) et tum verborum tum nominum in- 
flexione (w). | 

9. Canon Homericæ poeseos profertur Aiafum non to- 
lerari nisi in pausa versus; nam vocem in est constitutam, 


(m) Ibid. (x) Quinctil. Institt. x1r, 10. (9) Knight ubi Supr. 
p.12. (p) Quantum erraverint qui dialecto Aeolum τὸ à proprium 
dicant constat ex inscriptt. Heracleensi et Deliaca, nummisque Ve- 
liensium: Supr. $ 1. Adde Knight proll. ὁ χει.  Deliacam discutit 
Dawes M. Ὁ. pp:128 sqq. (φ) Heyne Exc. Digamm. et pass. 
Burges ubi supr. p.415. (7) Knight Alph. p. 35. Burg. pp. 396. 
418. (5) Dunbar de Mett. Gr. ex Burges ubi supr. 419-—=99, 
(6) Burg. Not. p. 418. () Knight, Alph. pp. 48. 50 sq.  Prolegg. 
σιν. Dawes M. C. p. 173 sq. 


AD PRÆFATIONEM. XV 


rapidius emissam et paullatim subsistentem, illum non adeo 
auribus ingratum efferre quam si in £c/u constituatur syllaba, 
vocalibus invicem confligentibus (v). In locis: plérisque 
anomaliam (w) notavi, et Heynium sequutus, concursum 
istum vocalium qui aures non offenderit, Aiatum non vitio- 
sum nuncupavi. Editores tamen pæne omnes ante Bent- 
leium.in locis innumeris hiatum reliquerunt, ignorato di- 
gammo, aut maculam tollere sunt conati particulas infer- 
ciendo (τ) quarum utilitatem aut cum reliqua oratione 
nexum difficile fuerit vel ingenioso expiscari. Exinde ex- 
plicatam habeas seriem istam portentorum, κεν γί» ὅθ, jé 
etc. ab Alexandrinis (y) adscitam ut implerent τὸ κεχηνὸς τοῦ 
ὑνθμοῦ, quod ipsum satis evincit homines non adeo imperitos 
fuisse qui non perciperent hiatum exulare debere ex Ionica 
poesi; nec tamen eo usque edoctos ut veram medicinam in- 
venerint. 

10. Sumantur exempla digammi medentis hiatum ; α΄, 4, 
δὲ Βελωρια, 31, Εἰφι Ἑανασσεις. β΄, 12, κε Ἐέελοι. 186, δέξωατό Fos 
192, σάφα Found. 197, δέ Fe 215, ὃ τε ἔοι. 288, τί Fo, 245, 
ὑπόδρα Frèar, 360. ἀλλὰ, Ἑωναξ. 434, κύδιστε, ἕαναξ. γ΄, 39, due- 
παρὶ, Fudes. 55, τὸ τε Fudos. 83, τὶ Feros. 168, ὄφρα Fidns, 
172, φίλε Fexugs. 204. τοῦτο ἕεπος. Cf. subinde, ζ΄, 177, 208. 
ξ, 403, πρὸς ἰϑύ Fos, 420, δε Fos, ο΄, 276, ὑπέρθυμοι Fixer. In 
eodem vs, corrigas ἔγχεσι, Fiqueres mèige—nam male ἔγχεσιν (x). 
305, ἄντα Fiduy, 340, 0! γ Ἐξκηλοι. 399, τὸν γε Fidour. Cf. vss. 


(v) Heyne Exc. de Hiat ad ὁ, 247, Hermann. de Metris, 1, 10, 7. 
(w) Cf. 4, 565. 569. y, 976. #, 270. δ΄, 412. 6, 848. 388. 424. 
#, 31. 63 1, 57. 426. κ΄, 285. λ', 256. etc. nec secus in 4. 578, 
5, 238. x’, 76 etc. Bene observat Hermann recentiores Ionicos non 
tam exquisitos fuisse in vitando hiatu, quod ipsum arguit omissio 
τοῦ ν paragogici in Herodoteis : hæc vero non metiuntur Homerica. 
Cf. et Heyn. ubi supr. (x) Blomfeld, præfat. ad Math. G. Gr. p. 
XXXV. Heyn. Exc. de digamm. sub fin. (y) Knight Prolegg. ὑ 
CXLIX, (5) Heyne Tab. in voc. fes. 


ΧΥΪ SUPPLEMENTUM 


441, 526 (α), Pravo studio Grammaticorum inseruntur par- 
ticulæ; ex. gr, fe in 8, 213-—est enim ὃς Ferës.  Consimilitér 
leg. γὰρ Fewsioow in vs. 342.  Exinde concludere licet de Fera 
ἴῃ γι, 221. Recte id nimirum digammari, cum in dictionibus 
cognatis, ἔπος, ἔπω, etc. ubique occurrat digamma: extrudas 
ideo voculam ῥά in vs. cit, ponasque δή Forz.  Secundum hæc 
ablegari poterit y ex Odyss. ὁ“, 557. jaex ξ΄, 182. yet fa, 
ni fallor, ex Ÿ, 224. prior illa ex y, 64. #,206. Iterum in 
IL #, 484, emendes ἐπεί je Εἰκοντὸ, coll. cum vs. 19, ξ΄, 588, 
mendose ἐπεί ῥ᾽ ἕσσαντο, cum VOX sit Ficrarte. Lex ipsa metrici 
ictus in locis quam plurimis inutiles partice. résecat: cf. ἄν, 
527. 547. ε΄, 600. 

11. Hisce sparsim congestis plura facile addiderit lectot. 
In transitu hoc monendum quod in scriptis suis, exoleto 
jam charactere, leges orthographiæ digammaticæ adeo ob- 
servarint recentiores ut ex Homericis plura, quæ äbsque 
digammo ingratissimos hiatus afferunt, integra receperint. 
Vestigia exinde relego. Mos apud seriores, Callimiachum 
et Apollonium (δ), religiose servatus ut nec voculis iñterjec- 
tis nec paragogis inutilibus orationem inquinarent, orthôgra- 
phiam quamdam vel pronuntiandi modum extitisse, quo âu- 
ribus minus ingrata redderetur ofatio, probabiliter mon- 
strat: id etenim usu duntaxat recentioribus hisee eveniébat, 
ut ex Herodoteis passim constat, quæ concursibus istis vo- 
calium atque hiatibus scatent. At ex sermone recens effcto, 
simpliciore et subaspero, lubrica illa liquidi palati penitus 
exulabant. 


᾿ (a) Addas exempp. ζ΄, 251. 253. 261, μέγα Fosvos. 330, μεθιέντα 
Fides. (Ὁ) Ex Apollon. confert Heyne I. 887. ΠῚ. 1295, etc. ex 
Callim. I. 13. Del.13, 162. Jov. 31 etc. Videsis Exc. dig. Passim 
vero prostant exempp. Digammi ignorati : sic in Argon. Τὶ, 692, κῆδος 
ἕλοιο. 696, &d ἐπξεσδι; cum fuerit antiquitus, δὲ Fsrtres. Cf. 699. 
702. 718 etc. 


FORPOESORE RE 


AD PRÆFATIONEM. xvii 


12. Hactenus de syllabis primis vocum digammatarum 
egi. Si litera faerit duntaxat inifialis, compagi metricæ 
vel in ic constituendo inserviret, ut in α΄, 211, ἀλλ᾽ ἤτοι 
Ferir etc. vel in posifione (quai vocant) efhicienda, tt ἐπὶ 
Ἐρωγμῖνι, ibid. 437. vel in Aiatu vitioso medendo (c). Sé&pis- 
simé vero in medio vocum coficurisus fit vocalium qui in 
vetere rhythmo non magis tolerandus videtur; optime ta- 
men ablegandus admisso digammate tanquam syllabarum 
vel partium inflexionis intervalla designataro. Apponantuür 
ex« gr. vss. ex Iliade Knightiana, μῆνιν ἀξείδε, Se, nanFiadaF 
ἀχιλεξος ὁ λορένην, ἡ mule” éxaulois κι τι À. (d). In secunda ha- 
rüum, quarta, quinta, nona, sedi suæ restitutum digamima 
hiatum τὸν μέσαυλον extrudit. Satis porro conspicitur metri 
conservatio: in quinta (éxsxFes) sustinetur penultima ope ΄ 


digammatis quod oflicio duplicis consonantis aliquando fun- 


gitur (e); erant enim inter vetustiores Græcos ignotæ ἡ ét 


_« (0) ut adeo recentioris commatis redargüuatur vulgattim 


illud ἀχιλῆος (g). Pariterque in similibus. 

Seriot equidem dialectus qualis in Herodoteis extat à 
concursu vVocalium διωιρετῶς elatorum in eadem voce non 
abhorrebat : at in archaica longe aliter res fuerat comparata. 
Ad hoc præcipue digammum usurpabant τ rudi pronun- 
tiationi vocaliuim concurrentium inserviret. Exulante litera, 
non protinus ex omnibus (4) dialectis sed éx Atticorum ét 
Jonicorum sermone excultissimo, quorum uterqué primo 
consociabatur, contrahi cœptum est a prioribus ut adeo vi- 
taretur horridula et incompta oratio (2) : retinebant contra 

C 


mi : 


(c) Extat exempl. in γ΄, 172. quo digamma initérpositum δὲ hoc et 
altérum pris efficit, φίλε" Fever etc. cf. not. ih loc. (ὦ) I. 4, 1 sqe 
(δ) Docet hoc Victorinus in loc. cit. ἃ Dawes, M. C. p. 117 
(7) Knight in Il. pass. cf. præsertim 4, 193. (6) Knight Prolegg. 
civ. De vi metrica digammi cf. $ ccxvir. Burÿ. äd Dawes pp. 396. 
418. (ὁ) Neïlson G. Gr. loc cit. $ 6. (ἢ Matthiæ G. Gr. 6 45. 


XVII SUPPLEMENTUM 


Tones resolutiones, diæreses, hiatum, quæ necessario fie- 
bant cum ex sede propria deturbassent vetus enuntiandi ad- 
miniculum. (4). Fædior exinde erat corruptio quam in 
loquelam archaicam invexerat # ἀτθίς (/)—mollitie contra et 
munditiæ, non robori, # ἰὼς litabat. 

13. Vis digammi in constituenda etymologia ex exemplis 
allatis optime cernitur (m). Et in hisce latissime patet 
campus cum vVarias mutationes passa fuerit litera dum in 
cognatis linguarum inhæreat earumque temperet inflexiones 
aut orthographiam aliquando definierit.  Vid. gr. In sermone 
prisco δὺς extabat, nomen mythicum, quod a recentioribus, 
ad eandem originem fortasse spectans, effertur ΖΕΥΣ : in- 
flexiones ejus, δος, Fr, Fe etc. Ex priore ortum δῖος (é 
dùs), divinus, et inter Latinos, divus etc. Nec latuisse suspicor 
in recto δὶς digammum, sed primitus hunc extitisse Fe, unde 
diFs, driFe, ὃσευς, ed —Latinorum DEUS—cognatis quippe 
literis digammo et U(#7). Aliquando ad Romanos transiit 
et vetusta appellatio; cf. Aen. 4, 702. (0). Affines spectantur 
dives, divitiæ etc. vestigiaque antiqui nominis latent in re- 
ceptis ditissimus, ditior—nisi prætuleris contractiones ex 
divitior, divitissimus, quod et magis convenit cum progress 
sermonis, nec minus analogiam evincit.  Notabile porro, 
dum hæc attingimus, servari in Græcis ordinem deducendi 
consimilem; HAOYTON (2) nempe appellari divitiarum Præ- 
sidem, PLUTONEM inter Romanos inferorum deum mo- 


(4) Optime Blomfield ; The digamma was not interposed between 
two vowels, to avoid a hiatus, as Matthiæ supposes ; but it was a 
regular constituent letter of the word, omitted in a later age, for 
the sake of smoothness etc. Remarks, p. xxx1v. cf, et Neïlson ubi 
supr. Usus tamen in hiatu constat, etsi ob id primitus non fuerit 
-constitutum. (2) Knight G. Alph. (m») Dawes M. C. pp. 114 sq. 
(n) C£ supr. $ 3. (o) Add. Georg. 4, 467. Aen. 6, 127 etc. 
(p) Personam induit in comœd. Aristoph. notissima. 


CL due |: 


AD PRÆFATIONEM ΧΙΧ 


tione parum absimili; quæ satis comprobant eundem nexii 
mentibus obversatum ac pridem inter AIF3, AIFOX, DIVES 
etc. 

Congeras pauca amplius: extat Fids sæpe sæpius in Ho- 
mericis, Fade porro, Fed; ortum hinc Lat. wideo. ἴς, Fu, 
VIS, ναῦς, vaFos etc. navis. λᾶς" (λώας) λαξας etc. lapis. λεῖος, 
A6Fos, lævis 5. levis. Bacchus, nomen mythicum Latino- 
rum, quod et aliquando Zacchus, statim se prodit a Fay, 
clamo, mutatis inter se B et F. Sic veram orthographiam 
eruerat Knight, éxæiFos, ex achivus, Commutabiles cernun- 
tur Ε εὐ S in Fegro, serpo; F et H in Fer, Helpis(q), 
Angl. Help; digammus, Φ, F et B int seqq. ῥήτρη, ῥητρία, antiq. 
Ἐρατρα (r) etc. φρήτρη, φρώτωρ, Peurelu—Lat. frater—Angl. bro- 
ther, quasi contribulis. Nec severiore judicio exquirendum 
est in progressu linguarum qua norma receperint voces ad- 
ditamenta : satis fuerit similitudinem constituere, ut in λύων, 
ponendum àvF», unde Latinorum so/vo, litt. prim. metathesi, 
Ex ὕλη ($AF+) exoriri potuerit syoa (5). Sic Few, F:aFw, 
volvo etc. : 

14. À Grammaticis vulgo edocemur, χίω, χεύσω, πενέω, 
πυεύσω, πλίω, πλεύσω, au (xaiw) καύσω etc. Αἴ ν illud inter 
infléctendum ortum digammo intercidenti debetur qui in 
primitivo, xFw, latebat (f)—exinde χεξεσω, χεέσω, ἔχεξεσα etc. 
Litera porro, quam in quibusdam vocibus, mutatam licet, 
retinuerit usus recentior, in cunctis fortasse puris extitisse 
censenda: est, ut ἄω, &Fw, ὕω, ÿFw. λύω, AuFw etc. Utcun- 
que hoc fuerit compertum existimo—digammo pluribus 


Græcis restituto, satis patere analogiam cum totidem aliis 


(g) Mixora Hecpis. Winckleman Hist. Art. cit. a Knight in 
Prolegg. $ cz. (r) Extat in inscript. Eliaca supr. mem. ὁ 1. 
(5) Supr. $ 2. (t) Matth. G. Gr. ᾧ 176c.  Distinctionis caussa hæc 
ficta censebat Hemsterhuys : Luc. Il. p. 368.  Sed latius patere 
analogiam arbitror. 


XX SUPPLEMENTUM 


in linguis serioribus ; posse exinde in sua elementa voces 
denuo confictas faciliter resolvi, norma in hisce reperta 
secundum quam literæ cognatæ erant inter se mutatæ, 

15, In Attica dialecto hospes fuit prorsus Digamma. 
Ut hiatum vitarent contractiones (x) syllabarum inducebant, 
quas aperto ore efferebant antiquiores; nec tamen hoc 
τῆς ἀτθίδος archaicæ erat quæ nullo distabat intervallo a 
sermone lonico nec ab eo, donec in Asiam migraretur, in 
diversos tramites abierat (v). Oratio perpolita Sophoclea, 
Thucydidea, Platonica, per syncopas, crases, cohortemque 
cæterum τῶν σχημάτων veteris loquelæ vestigia pene prorsus 
diluerat (w). 

Doriensium sermo digammum facile admisit,. Inter Do- 
rismos vulgo recensetur γέντο pro ἕλετο, corripuit (x). Tabula 
Heracleensis, omnium antiquissima (y), Dorico sermone con- 
seripta extat, quæ non secus ac Deliaca, dudum memora- 
ta (2), literam istam insigniter præfert. Hoc vero inter 
archaismos referendum qui ei cum ceteris stirpis Pelasgieæ 
erant communes; Homero recte abjudicatur (a), nec tantum 
ob caussas politicas (b), sed quia nondum characterem di- 
versum fuerat sortitus. 


(u)Math. G. Gr, $ 45. (v) Blomfield's preface, ubi supr: p. 
xxx. (w) Knight Prolegg. $ Lxrx. (x) Supr. $ 2. (y) Knight 
Prolegg. $ xcr. (2) Supr. $ 1. (α) Clarke ad Il. β', 48. Dialecti 
Doricæ vulgo recensentur epochæ duæ (Math. G. Gr. ᾧ 4): agi vero 
opinor de sermone Æferario, non de antiquo et: semibarbaro quem 
Lacedæmonios conservasse integrum arbitrantur docti. Hunc, mag- 
nam partem, cum dialecto archaica immisceri, aut ipsam revera 
archaicam fuisse, ideoque in Homericis reperiri, judicarim : recte 
autem abjudicatur hybrida ista Pindari, Theocriti etc. quæ ad exem- 
plar recentiorum accesserat. In hac tamen, non secus ac in politis- 
simis, vestigia digammi possunt reperiri. (6) Knight Prolegg. $ 


LXVII 


AD PRÆFATIONEM. ΧΧΙ 


16. In dialectis Homeri, quas vocant, Aeolica et Ionica 
diutius paulo sistendum. Homerum fuisse Ionem et id 
cireo ex ejus carminibus exulare debere literam, prorsus 
Aeolicam, quibusdam doctis jam antea visum fuerat (c); sed 
temere id dictum. Concesso enim vel ortu Ionico, id quod, 
ut disceptarent, plurimis jampridem occasionem præbuit (4), 
constare credo ex rationibus philologicis dialectum utram- 
que invicem adeo in Homericis intermiseeri ut vit limitem 
satis tuto definieris. Hoc poterant eflicere non tam mi- 
grationes parvo intervallo se invicem sequutæ stirpiumque 
commixtio (6), quam cuncti sermonis antiquissimi analogia 
et indoles. Porro ex compage versuum in locis innumeris 
probatur, voces, quas huic vel alteri dialecto usus recentior 
postmodum dicaverat, digammum pariter adsciscere—quod 
ipsum, per usum literæ tam cito exoleturæ, fidem cérono- 
logiæ (.f) vindicat, 

Spectanda igitur dialectus Homerica wnica et simplex (g); 
non illa ex diversis laciniis confecta prout versui convenerit 
aut lubidini visum fuerit:—et compages ista, Poetica, Do- 
rica, Attica, Macedonica etc. quam Grammatici inferebant, 
omnino debet exulare (ἡ). Sermo est Aeolico-Ionieus, cum 
inflexione et phrasi certæ mensuræ adaptatis, quæ postea in 
diversas abibant partes, et formis dissimilibus inductis, dis- 
tabant et secernebantur.  Lesbiæ ἡ αἰόλις et Herodoti καὶ ἰὰς, 
Nostro florente, unicam linguam coxficiebant, et oratio 
literaria (qualem inter gentes non prorsus incultas, a com- 


(c) Dawes M. C. $ 1v. Burgess, præfat. p. xv. (4) Burgess ad 
D. ubi supr. At concidunt argumenta si verum sit quod edocet 
Knight τὴν αἰολίδα et ἰώδα in tempp. Homericis easdem fuisse. 
Prolegg. $ Lxvitr. (e) Hoc Burg. annott, ad Dawes pp. 401 sq. 
at Knight in prolegg.  Lxviir. sermonis discrepantiam ad migrationes 
refert. (f) Marmor Paium. (2) Clarke ad I, β', 48. Burgess ubi 
supr, ps xvz. Knight prolegg. $ zxx ss. (ἢ) Knight $ Lxvarr. 


xxii  SUPPLEMENTUM 


muni segregatam, vocamus) ex utrisque conflata, copiosior 
evasit et numerosior (7). 

17. Aeolicæ dialecti vestigia cernuntur in resolutione 
genitivi sing. decl. 1æ et in rectis casibus ejusdem decl. Ex. 
C. ἱππότα, pnriére etc. (k). In paragogis; 3 in fine tempo- 
rum, ut ἦσθα, οἶσθα etc, φι, @w in fine nominum, ut ὄρφεσφι, 
στρατόφι, Béngs. In commixtionibus literarum, ut κώδδε pro 
κατὰ δὲ (1), καλλαπάρην etc. Exquirenda in hisce analogia: 
in decl. prim. prostat. gen. Aeolicus (vid. caus.) αἰνείωο ; 
Ionicus. æivw ; Doricus, αὐνείω, Si verum sit quod a peri- 
tissimo Knight effertur, discrepantias dialectorum, magnam 
partem, ortas fuisse ex mutatione literarum * et s(m), sta- 
tim cernitur analogia, dum retinuerint priores formam ve- 
tustam aivæFo (n), hi alteri αἰνεεο et aivuzF, quæ postmodum 
migrarunt in recentiorem æiov. Nec secus statuendum wi- 
detur in decl. secunda simp. (Genitivi vulgo referun- 
tur, Aeolum (ex. c.) λόγω; Ion. λόγοιο; Dor.—w et ----οιϑ (0). 
Concesso primitus extitisse formam AeyeFe (p), prior expli- 
canda est ex interciso digammate, ut fiat λόγοο, λόγω.  Joni- 
cam censeo exortam ex rationibus metri hexametri, eodem 
intercidente ; hoc etenim ubique restituitur, litera in sedem 
revocata (g). Indicio est quadantenus forma toties repetita 
genitivi, στρατόφι etc. Si concesseris olim fuisse στρατοὶ (7). 
exinde στρατοῦ, στρατοῦ, vix adeo distat forma Knightiana. 
Multum porroroboris accedit quodexolescente digammoscrip- 
tura evasit AOTO.O ut in gen. pl. decl. prim. NYM®A.ON [s); 
id etenim, quod hexametri usus primo postulabat, ad 


(ἢ Burgess pag. 402. (ἢ) Ibid. pp. 398 sq. Foster, acc. et 
quant. p. 108. (ἢ) Zuinger de dialect. Aeol. (») Knight, Alph. 
Gr. 37. (n) Knight in IL +, 1 et pass. (0) Zuinger ubi supr. 
(p) Knight Prolegg. $ σα. (g) ΟΕ IL β', 731. ὁ, 554. φ', 104. 
x’, 60. (r) Knight Alph.Græc. Ο. 8. ad IL δ΄, 452. (s) Knight 
Prolegg $ c. cr. ex Salmasio et Lanzio.  Hocex titulis constat, 


Re + 


- 


AD PRÆFATIONEM. XxX111 


numeros dissimiles et linguam ἀττικωτέραν (f) erat postea 
accommodatum. Nec secus form. βήφν expediverim, con- 
cesso dat. BIHI, BIHFI, cui recentiores sonum affinem sub- 
stituebant. 

18. Spectant præfata ad cognationem dialectorum quæ 
ex notione digammi bene perpensa et constituta multum 
Jucis mutuatur. In dialecto antiquissima, Pelasgica puta, 
vel Thracica (), complures extitere voces, simplices max- 
ime, quæ in linguam excultissimam postmodum explicatæ 
formam archaicam prorsus ferme amittebant. Quæcunque 
digammum adsciverunt et in hoc elemento mutationem sunt 
passæ, vel recipiebant literam cognatam vel formam anti- 
quam, exulante tantum digammo, couservabant, vel trans- 
formatione varia affectæ speciem denuo induebant quam in 
dialecto excultissima, ἢ. 6. ab archaismo δὲς διὰ ττασῶν distante, 
cernere licet. Constitutis ideo literis quas in digammatis vi- 
cem ex analogia probata adsumtas fuisse constat notatisque 
locis, in scriptis poeticis præsertim, quæ ob rationes metricas 
vel τὸ κεχηνὸς medicinam, hanc literam, postulant—ad radices 
possumus ratione probabiliore devenire, et in hac silva philo- 
logica, ἐπέων νομῷ, tum sermonum cognationem, tum linguæ 
τῆς προσεληνάϊας lentas progressiones indagare (v). Et ad has 
radices deveniendum—voces assumendo quæ imagines sen- 
sibiles tantum præ se ferunt (x); resecando inutilia et formæ 
et inflexionis quæ grammaticam seriorem  sapiunt; adhi- 


(t) Tragicorum nempe. Characteres dialect. diversi erant pro ea, 
cui studebant hi et alteri, poesi. IJonum mollior, apertior et ro- 
tundior versui heroico aptatur; Atticorum densior et concinnior, 
iambico. (μ) Thamyris memoratur, Orpheus, Eumolpus, Linus, 
Thraces—qui literas in Græciam invexere. Cf. Dunbar vers. Hom. 
p.5 sq. Ab eorum sermone parum distitisse Pelasgicum opinor. 
(v) Wise’s enquiry p. 139. (x) Quippe primariæ et simplicissimæ. 
Locke, essay, III. 1, $ 5. 


XXIV SUPPLEMENTUM 


bendo alphabetum simplicissimum, Cadmeum (y) (quod dici- 
tur); diligenter excutiendo Jlinguarum aliarum radices quæ 
ab illa vetustissima (ni mendax sit historia) ortuni trahe- 
bant (2). Hac ratione, philosophica inprimis dixerim, 
inter fluxum et ruinam veterum monumentorum, antiquis- 
simæ linguæ Hellenicæ vestigia ex tabulis Eugubianis (a) 
eruuntur.  Ipsa ideo Latina ditissimum præbet segetem (b), 
Quinimo ex recentissimis doctorum virorum studiis profec- 
tum ut in sermone nobili Hindustanico et in inflexione wo- 
cibusque radicalibus mirum quid similitudinis deprehen- 
datur (c). TU. 

19. Pergo ad inflexiones quæ ope digammatis conficieban- 
tur in lingua Homerica. Et in hac palæstra jamdudum 
adeo se exercuit Vir doctissimus R. P. Knight, dum ete- 
nebris eduxerit non solum τὰ στοιχεῖα vetustissimæ ortho- 
graphiæ, verum etiam statuerit certas rationcs philologicas 
secundum quas et tempora fuerint definita et modi et 
casus-=ut labor sit verissime 27 aperto. 

20. In declinationibus canon videtur, ut in cetera Gram- 
matica, concursum vocalium ope digarmmatis leniri, ut adeo 
sustineantur breves si quando productioném illarum me- 
trum exigat. Hoc dico minime ignarus discrimen illud 
longarum et breviurn linguæ excultoribus deberi, quatenus 
saltem ad /ormam spectat: at ex analogia concludere licet 
vocales, in dictionibus quam plurimis, hac vocis suspensione 


f(y) Herodot. V. 59. Citat in seqq. inscriptt. litéris Phæhicicis 
(quas vocat) exaratas ; erant sexdecim. [8 Cadmo auctore fatéor me 
ultum dubitare. Cf. P. Knight prolegg. Lxxkvri. (2) Burgés, nott. 
ad Misc, Crit, pp. 351 se. (a) Add. Etrusca monumenta. Cf. Kight 
pass. (ex Lanzio sopra le lingue moïti d'Italia), præsertim $ évi. ss. 
Analogiam in varis-ex hisce constituit. (Ὁ) Ibid. Burg. übi supr. 
{c) Colebrooke, Gr. Shanskritica. British Review of Adelung's Mith- 
ridates, vol. vi, pp. 498 ss. (d) Knight de Alph. Cadméeo. Insériptt. 


CN SR σὰς Ὑ «à. 


eg ας σκοποῦ χω 
τ 


AD PRÆFATIONEM. XXV 


et mora ante Digammum productas, speciem distinctam 
postmodum induisse, Het  (ε). Hoc tamen, exolescente 
jam litera; non enim negaverim vocales longas extitisse 
dum adhuc in Alphabeto fuerit reperta. Exempla pauca 
congerere libet. Præferunt vulgo ywx@aw Aeol. genit. in 
decl. prim. simpp. a recto νύμφα. Hoc primitus fuisse ru#- 
φώ ἔων censendum est (f). A recto ns ν. ας præférunt ter- 
minationem genitivi sing. #: hoc antea expressum æFo, ut 
aivueFo, πηλη ιαδα ο, supri ὁ 12, 17. In decl. contract. forma 
accusativi ab Atticis prolata erat—c#, ab Jonicis,—+7, Caus- 
sas antea exposui discrepantiæ (g)—at nunc ulterius conje- 
cerim illam in vetere dialecto simplicem et uricam extitisse, 
SestFa: Tonicos, hexametro usos, vocalem penultimam, du- 
plicato digammate; fulsisse, ut adeo SusFFx (4) sonaret ; 
contra Atticos induxisse ϑησέα, systemati Ilambico aptatum, 


quod ex forma archaica, ictu ad ultimam translato, ortum. 


Conveniunt hæe et cæteris, ϑησέως et ϑησῆος, ϑησί et ϑησῆϊ 
Κι τ À. 

21. Ex præcedentibus satis constat usum digammi in inflex- 
ionibus latissime patere—at fructu forsan majore legentium, 
si enucleatius ét in ordine grammatico exponantur. De- 
clinationes nominum primo conferendæ sunt, antiquæ cum 
recentibus, verborumque κλίσεις, quæ probabiliter satis, vel 
ex v in temporibus enato, literam archaicam produnt (ἢ). 
I. Schema (4) per terminationes decl. prim. simp. Aeolic. 
(Sing.)—2s.—2go.—#.21 τὰ, (Dual). (Plur:)—an— 


(6) De Homericis loquor in quibus cernere licet obvias perpetuo 
vocales # et w; non enim cum quibusdam doctis, præ nimio amore 
vetustatis, distinctionem perditun ἢ iverim. (7) Knight, Alph. p.48. 
Prolegg. $ xcix sq. (5) Not. Il, #, 265. (ὦ) Hoc secundum cano- 
né Prisciani, < Aeoles digammate aliquando usos pro duplici conso- 
nante.” Cf. Misc. Crit. p. 117. (i) Supr. $ 3, (4) Zuinger. de Dialectt. 


ΧΧΥΪ  SUPPLEMENTUM 


δῶν, -τταίσὶ,--- ας,--- Schema decl. digammatæ; S.—us.— Fe, 
---«Ἐὼ ().---- «Ἑαν.--- α, Τῇ — «.--- av, Peu (m).—«Fur— 
œFuos (n).—«Faus (0).—w, II. Schema decl. contract. tert. 
simpl. in—sé. Sa, — dust, εἴς--- ἕα.---εὔ. JD. έοιν, 
Ps, 56. —édoi.— us, εἰς -τ- ες, εἴς. Decl. digamm. 
Se—6F,—6Fog. Fr, —6Fa—eF, D.—6Fs.—#Fon Ῥ.---εξες, 
sFov.—6Feos.—<Fas.— Fes (p). Analogiæ servandæ caussa du- 


alem hisce inserui: existimarim tamen curæ recentioris 
propaginem (g) sermonisque se ad majora accingentis ad- 
miniculum. Fortasse hoc constiterit vel ex Homericis, in 
quibus sæpissime expressum videmus τὸ δυϊκὸν per τὸ πληθυντι- 
κὸν, adposito binario; quandoque ipsum cum numero, no- 
tione repetita, conjunctum occurrit (r). Vix hæc syntavin 
redolent ab ‘omni parte absolutam : consuetudinem potius 
recens invectam, ubique præ metri occasionibus posthabi- 
tam. IIL Dicunt Grammatici Aeolum fuisse mutationem 
characteristicæ :e in formis ἕω, in εὐ, ut adeo pro fév, χέω etc.(s) 
evaserint ῥεύω, xsvw.  Hoc incuriosius dictum puto. Formæ 
extiterant primariæ ῥέξω etc. adeo ut illud v pars integra 


(7) Succurrit in memoriam illud Virgilianum, aulaï in medio etc. 
Ἄρη. 8. 354 Longe prætulerim lect. ἐπ media, cum statim se 
prodat Aeolicum æÿn4F:, non, ut vulgo opinantur, genit. aulæ. Hoc 
porro multum analogiam confirmat. (#”) Non +F;, ut quondam pu- 
tavi ; hoc enim Dativi proprium. Cf. et IL β΄, 484 (x) Hoc et 
propter analogiam cum dat. sing. et terminationem, quæ vulgo effer- 
tur, IJonicam, —"s1. Relliquias Danaäñm agnosco. (o) Hine in 
Homericis nunquam conspicitur ultima in acc. plur. decl. prim. brevis, 
quod in Doricis postmodum usu venit. Habent semper Ψυχάς, 
ϑεοπροπίας ete. (}) Knight, Prolegg. $ crv. Dawes M. Ὁ. p. 173. 
(4) A vetere Aeolica, non secus atque Latina illinc exorta, abfuisse 
Dualem censeo. . Mecum facit doctiss, Matthiæ in G. Gr. $ 64. Obs. 
1. (ἡ) Cf Matth. ubi supr. et ᾧ 300 ss. (s) Zuinger de dialect. 
Acol. 


AD PRÆFATIUNEM. XXVII 


fuerit verbi ex integro digammate oriunda: norma dehine 
certa et simplicissima ceteræ inflexiones exortæ quæ post- 
modum adeo concisæ sunt et expolitæ, ut vestigia inda- 
gare linguæ antiquioris admodum sit difficile. 

In verb. jsF» inflexio hujuscemodi potest concipi.  ÿeFw, 
ὑεξισω, jou.  2pjeFenes, ἐῤῥεξκα, Imp. tjjeFor. ΑοΥ. ἐῤῥεξέεσα, ἐῤ- 
ἑεἔσα (ἐ). Ιπῆῃ. ῥεξεμεναι, ῥεξεμεν. Particip. ῥέων. In voce 
passiva, ὑεξομαι, ἐῤῥεξορμην, ῥεεθησοραι, ἐῤῥεξεμοαι,---- μην. et in cæ- 
teris item. Aoristus secundus (quod dicunt) effertur vulgo, 
ἔῤῥνον (u), et thema alterum comminiscuntur Lexica, ῥύω, quod 
ipsum in prius mergit, revocata characteristica.  Imperfectus 
ἐῤῥεξον eloquio concitato (Ὁ) fit &ÿFoy—recentius tjuor: analo- 
gia vero minus perspecta induxere Grammatici illud alterum 
fvw, quod penitus diversum sonat (w). 

Nec, ut obiter notem, id in inflexionibus tantum usu 
venit, ut per digamma, characterem integrum et ingeni- 
tum, ramorum aberrationes deprehendamus; in compositis 
etiam vestigia observanda. Citavi antehac (x) exempl. ex 
Hesiod. ἔργ. 664.—xava&us.  Anomaliæ illud explicat quod. 
de sermone Aeolico edocemur—dialectum nempe συγκόπτειν 
voces (y)—ut ὑββάλλειν pro ὑποβώλλειν, κάλλιπον Pro κατέλιπον 
etc. Sic ex Fæyw compositum prodit καταξωγω, χα Fay; 
κατεξωγεσα,---ωγσα,---- Ἑαξα, χαΈαξα, καύαξα (>). 

22, Ex hisce satis constare arbitror usum Digammi la- 
tissime patere cum et in metrica et grammatica vix læto au- 
gurio possumus contendere, ullamve, quæ rationibus proba- 
bilibus innitatur, regulam stabilire, si priscum hocce ele- 


(ἢ Hinc explices aor. prim. ἔχευα, quod habent Attici, a χέω. 

(ὦ) Zuinger ubi supr. (0) Hoc intellectu facillimum est ex Arabum 
_ Sermone et ex punctis Masoreticis Hebræi, vivo adhuc et florenti 
penitus ignotis. In plurimis nempe inter pronuntiandum suppleti 
sunt vocales. (τ) Cf. Not. ad 1]. 4, 141. (x) Supr. ᾧ 8. (y) Zuin- 
ger, ubi supr. (2) Knight in vec. ἄγω, Recens. ὅ οὐ. Matthiæ, 
G. Gr. $ 221. Obs. 2. 


ΧΧΥΠῚ SUPPLEMENTUM . 


mentum sermone Homerico exularit. Res vero adhuc [πᾶσ 
nifestius conspicitur ex tabulis concinnatis vocum digam- 
matarum quas Viri doctissimi congesserunt (a): analogfa 
certa in plerisque regitin multis est loeus conjectandi 
amplissimus; sed in omnibus cernitur nexus ille arctior 
et sermonis analogia, præsertim cum linguis recentioribus 
et cognatis; qui non tam stirpium affinitatem quam doc: 
trinæ progressum, per linguartm mutationes adumbratum, 
exhibent. 

Moneñt me operis instituti rationes late forsan nimis at+ 
gumenñta excurrerée. Quæstiones sunt in hac parte Gram- 
matices quas dudum exagitaverunt Scriptores clarissimf ; 
de ortu Digammi; de proprietate appellationis; de origine 
Pelasgorum—lingua—et eum Hellenibus commercio. Hæë 
situ vetustatis dudum obsita nuperrime in lucem eduxerunt 
_quibus doctrinæ ostentandæ occasionem præbebat literulæ& 
cognitio, Nec sine fructu processit disputatio; doctrima 
enim exquisitior paullatim e tenebris eruitur, simpliciores 
évadunt canones grammatici, et quod in votis erat, ad ma- 
nus præsto habetur, conceptus rei luculentior. (8) 

28. In Odyssea perinde atque Ilinde δεικτικὸς et ἐμφατικὸς 
est tantummodo articulus” (c), h. 6. demonstrationi vel em- 
phasi inservit. Observatio dudum décantata et apprimé, 
quæ perpendatur, necessaria, dum sermonem archaïcum 


NÉE ESTLE ἐπὶ 


(a) Heyn. Excc. ad τ΄, 384 Knight, Prolegg. cuir. Kidd. Nott. 
ad Dawes, M. Ὁ. pp. 234 ss. (6) Eximie hanc partem Gramma- 
tices tractavit Episcop. Marsh in Horis Pelasgicis : nuperrime Gran- 
ville Penn, in Diar. Class, V. 26. pp. 177 ss. quædam, nec indocte, 
præsertim de çanone Prisciani, monuit. Argute contra priorem dis- 
putat doctiss. Episcop. Burgess. Contra Heyn. et Bentleium scriptor 
in Quarterly Review, July, 1822. Tractatus hic est, cui diligentius 
incumbatur, dignissimus, (ὁ) Knight, Prolegg. $ 1x. Plutarch. 
Quæst. Plat. 


AD PRÆFATIONEM ΧΧΙΧ 


redintegrare in Homericis aggredimur.  Vetusto tali 
convenit ut resecentui omnia quæ tanquam ornamenta 
mera possunt spectari aut virtutis rhetoricæ adminicula, 
nec adhibeatur eorum usus nisi quæ certa quadam norma 
orationem magis demonstrativam, objecta magis sensibus 
incurrentia efficiant:—perinde ac in στοιχείοις linguæ—si ad 
elementa simplicissima volumus ascendere, ablesanda sunt, 
tanquam insititia, serioris ævi additamenta. In colloquio 
hominum antiquorum pleraque fuisse elata per nutum ges- 
tumve censenda sunt (d); si fuerint sensibilia, ut sensibus ob- 
via fierent ; si affectus animi, motus corporei illos adum- 
brantes, quo se per sensibilia magis proderent, adhibiti:— 
nominibus et priora illa et hosce designantibus præfigendus 
est Articulus—abjiciendus contra cum desierint spectari tan- 
quam vel animo vel visui obvia et præsentia. 

24. Hanc articuli doctrinam dudum tetigerat Aristarchus. 
Amplexus est Hermannus (e) ad 1]. y, 235. inducto nempe 
τ᾽ οὔνομα pro lect. vulgari τοὔνομ, nempe, τὸ ὄνομα, Præeunte 
viro acutissimo hoc et aliis provisum est ut ex plerisque 
locis ablegarent articulum quibus erat a rhapsodis, veram 
indolem syntaxeos Homericæ ïignorantibus, vel a διορθω.- 
ταῖς (f) ævi serioris, evidenter assutum, et alia quam plu- 
rima mendosa existimarent unde non poterat, metro <os- 
pite, lacinia inanis divelli. Ex. caussa ; emendant ζ΄, 41 (ρ). 
δ΄, 42 (4). Odyss.#', 81. 


(d) Ibid. (e) Wolf. Præfat. ad Iliad. Edit. 1804. p. Lxxrv. ff) Ita 
appellabant emendatores textus Homerici. Wolf. Prolegg. $ xzrr: 
( g) ñ περ οἱ ἄλλοι dr. Φοβ. in ἡ περ ἄρ᾽ (vel ἂν) ἄλλο; etc. (2) Nempe 
μή τι διατρίβειν τὸν ἔμον χόλον. Prodit se insititium et per articulum, 
et sensum τοῦ διωτρίβειν inauditum alias in Homericis. Cf. Heyn. 
Exec. &’, 706. Dixerim ego optime articulum poni h. L cum sit vere 
éuQarwmis—nec video ablegasse doctissimum διορθωφὴν R. P. Knight. 


XXX SUPPLEMENTUM 


25. Hæc autem principio innituntur quod, ut quis im 
scriptoribus ævi antiquioris, Homero, Hesiodo, etc. agnove- 
rit—eos nempe articulo usos ut pronomine demonstrativo 
οὗτος (2)—non tamen pro canone grammatico, ab omni parte 
absoluto, tradendum est. Dixerim, “ utplurimum,” non, 
‘ semper usos.” Dialecti recentioris Atticæ fuit regula ut 
articulus præfigeretur nomini, ipsi non penitus ἀορίστῳ (k)— 
at in sermone archaico mihi constat limites non ita oratiomi 
positos fuisse—usurpasse eos articulum τς constanter esset 
 demonstrativus. In lingua Homerica quæ nexus erat inter 
hunc antiquissimum et recentiorem, poterat accidisse ut im 
quibusdam locis ad illum, in aliis ad posteriorem usum sermo 
converteretur—adeo ut vix tuto incesserit aliquis qui ablega- 
tum iret loca in quibus obvius est articulus hac ratione tan- 
tummodo motus, ni extent aliæ, cur debeant exulare, satis 
validæ—ut in loc cit. δ΄, 42. Immo criticam saniorem wvix 
sapit ut vel rhythmus pessum detur vel contorqueatur junc- 
tura dum medelam orationi admovemus, quæ ipsa, secun- 
dum leges usitatas sermonis, articulum poscit. 

Certum igitur modum videor statuere ; ‘ Articulum 
usurpari ab Homero δεικτικῶς ut plurimum—esse vero quan- 
do ad consuetudinem Atticam (1) proxime accedat.”” In- 
stantiæ prioris peti possunt ex IL. α΄. 12. 20. 29. 409. 472 
sq. δ΄, 20. x, 59. Hes. Theog. 632. In quibusdam horum 
præfigitur nominibus propriis designafioni inserviens, mé 
cernere amplius licet in ὦ, 11. λ΄, 659. π΄, 25. Odyss. λ΄, 518. 


(ὃ Knight, ubi supr. Μαι G. Gr. $ 286. Heyn. Exc. supr. 
(ἢ) Matthiæ, G. Gr. ᾧ 262. (7) Quid volo per “ consuetudinem 
Atticam” innotescit : gui ex Luc. Micyll. sqq. ὁ δὲ πάντων ϑεῶν 
πατὴρ καὶ εἰνδρῶν, ὁ κρόνου καὶ ῥέας CtC. cum præcesserit, εἰ πάνθου 
vds dv, NON τοῦ πάνθου. In hisce articulus prior ἐμφατικὸς est, hic 
demonstrat de quo dictum fuit. Cf. $ 13. 


ET POP TR URI 


AD PRÆFATIONEM. XXXI 


#. 103. Hes. Theog. 734. Exempla τῆς ἀτθίδος prostant in 
IL. ὁ, 74, ε΄, 122. 127. 695. 698. 9’, 317. 

A Knightio citatur exemplum nobilissimum articuli 2uer- 
κοῦ et ἐμφαντικοῦ ex γ΄, 54 sq. Dicit poeta τὼ δῶρα, ἡ κόρη, τὸ εἶδος, 
sensui quippe incurrentia—et cogitandum est gestum vehe- 


mentiorem dicta comitari: non vero ἡ xidags, quam secum 


non ferebat Alexander, et idcirco non designandam (πηι). 
Illustre porro accedit ex oratione Andromaches x, 459. τὸ 
ὃν μένος, la sua virtute, qua semper præstat scil. De suo 
Hectore loquitur commota vimque orationi ampliorem ad- 
movet. Ù 

26. Articulus in Homericis pronominis demonstrativi, οὗτος, 
officium sæpe fungitur. Cf. β΄, 52. 250. Ÿ, 290. π΄, 317. 321. 
e, 171 sq. ὦ, 722. In secundo et tertio ponitur τῷ, uti solet, 
absolute, cum hoc ita sit, idcirco. Angl. seeing this to be 
the case.  Obvium est et τὸ, ἢ. 6. διὼ τὸ, sæpissime; cf. 8’, 404. 
In #, 125. conspicitur usus ejus pro demonstrativo et 
relativo (n). Nec soli Homero tribuendus est usus hu- 
jusmodi ; servabant quippe Ionici et Dorici recentiores, ad- 
mixta tamen Atticorum consuetudine. Cf. Herod. IV, 9. 
Ι, 173.—cum Atticis, Thucyd. I, 86. Sophocl. Elect. 45. 
Exemplorum satis ad hoc illustrandum congessit eruditiss, 
Matthiæ in Elementis G. Gr. nuper editis (0). 

27. Ut penitior scientia habeatur illorum quæ ad usum 
Articuli in Homericis spectant, exemplum διηγήσεως in ποία 
apposui, eorum nempe quæ habentur in Il. #, 12—42., de- 
sumtum ex Plat. Republ. III, p. 394 Α (p). Accuratius 


(m) Knight, Prolegg. ὃ zix. Not. (7) Matthiæ G. Gr. ᾧ 262. 
Obss. Il. ὦ, 25. (o) Matthiæ, ibid. (p) Ἑλθὼν ὁ isesds εὔχετο ἐκεί- 
vous peèy τοὺς ϑεοὺς δοῦναι, ἑλόντας τὴν τροίαν, αὐτοὺς δὲ σωθῆναι. τὴν δὲ 9υ- 
γατέρω οἱ αὐτῷ λῦσαι, δεξαμένους ἄποινα, καὶ τὸν ϑεὸν αἰδεσθέντας. τοιαῦτα 


Ν ! / 0 ‘ ? 
δὲ εἰπόντος αὐτοῦ, οἱ μὲν ἄλλοι ἐσέβοντο καὶ συνήνουν" ὁ δὲ ὠἀγαμέμνων 


ΧΧΧΙΪ SUPPLEMENTUM 


cum hisce conferendus est sermo Homericus. In vs. 18—20, 
dicit ὁ μεταφραστὴς, τοὺς ϑεοὺς--- τὴν τροΐαν--- τὴν ϑυγατίρα, ἄ- 
mess Vero, CUM sit τὸ ἄποιγω in Nostro—et jure hoc, nam 
sta, oculis subjecta, ferebat Chryses—ut adeo artieulus sit 
revera dwermos.  Aliter vero in Diegesi res comparatur; Sa- 
cerdos non adloquitur Achivos, sed auditorem ὁ μεταφραστής. 
In vs. 22. βαρεῖ Dieges. οἱ ἄλλοι, In 24, D. ὁ ὠγαμέμνων, In 28, 
τὸ σκῆτετρον----τὼ στίμμωτα, Consentiuntin 33. ὁ yegur—0 πρεσβύτης, 
D. et pariter in 88, ὁ γεραιός, ἐμφατικῶς sc.  Potuerit sane edi, 
ἡρῶτο γεραιός, at minime cum eadem ἔναργείῳ. 

28. Stabiliri ex hisce videtur usus articuli in Homericis 
qui convenit utplurimum cum sermone archaico, ipse quippe 
archaicus—aliquando vero legem sibi statuit quæ in Dialecto 

recentiore sedem postea sortita est. Ex articulo vetere 
δεικτικῷ facillime ad ἐμφαντικὸν transibant, vestigia cujus cer- 
nere licet in scriptis vel recentissimis—nec abest quid desig- 
nationis, proxime ad τὸ δεικτικὸν accedens, a vulgari etiam 
Atticorum usu, ut mimirum swjecto in propositione, non 
prædicato, præponatur articulus (g).  Probabilius fit insuper 
ex linguis vetustissimis, quæ articulum ferebant cum nomine 
conjunctum, usum ejus δεικτικὸν per omnia patuisse: sic 


ἡγρίαινεν, ἐντελλόμενος νῦν τε ἀπιέναι, καὶ αὖϑις μὴ ἐλθεῖν, μὴ αὐτῷ τό τε 
σκῆπτρον καὶ τὰ τοῦ ϑεοῦ στέμματα οὐκ ἐπαρκέσοι. πρὶν δὲ λυθῆναι αὐτοῦ 
τὴν ϑυγατίρα, ἐν ἄργει ἔφη γηράώσειν μετὰ οὗ. ἀπήναι δὲ ἐκέλευε, καὶ μὴ 
ἐρεθίζειν, se σῶς οἴκωδε ἔλθοι. ὁ δὲ πρεσβύτης ἐκούσας ἔδεισξ re καὶ die 
σεγῇ- ὠποχωρήσας δ᾽ ἐκ τοῦ στρωτοπέδου, πολλὰ τῶ ἐπόλλωνι εὔχετο, 
τάς τε ἐπωνυμίας τοῦ ϑεοῦ ὠνακαλῶν, καὶ ὑπομειμινήσκων καὶ ἀπαιτῶν εἴ τι 
πώποτε ἢ ἐν ναῶν οἰκοδομοήμεσιν, ἢ ἐν ἱερῶν ϑυσίαις κεχαρισμένον δωρήσαιτο" 
ὧν δὲ χάριν κατεύχετο τίσαι τοὺς ὠχαιοὺς τὰ ἃ δάκρυα τοῖς ἐκείνου βέλεσιν. 
Locum video nuper excitatum a T. Burgess, Initt. Homeric. pp. 
57 ss Cf. Edit. Bipont, Plat. pp. 275 sqq. (g) Obviæ tamen ex- 
céptiones : cf. Matthiæ, 6 266. Canon Sharpii de Artic. def. memo- 
rari possit ἢ. 1. 


ὡς ir nl séserail 


AD PRÆFATIONEM. ΧΧΧΗΙ 


nomen Etrüscüm (r) Merceurii refertur, TURMES, ΤῸΣ ἝΡΜΗΣ, 
nempe ὁ ἑφμηνέντήφε--ὐς facundus nepos Atlantis” (5). 

29. Ex Articulo δεκτικῷ ad Particulas, quæ illum variis 
môdis afficiunt ornantque facillime transitur.  Sunt illæ 
quæ nexum orationis sérvant-—quæ partes distinguunt—quæ 
vim et ἔμφασιν addunt—quæ interdum ofnantia hiatui pro- 
hibendo aut coñstituendo metro insérviunt. Obiter vero 
notandum est hunc usum perraro adhiberi, et de comimernitis 
Grämmaticorum in quibus toties particulæ dicuntur πάρέλ- 
κείν, OfOSus esse δὲ ἀὰραπληδωβῥῥατικὰς, ut dé indoctis et incon- 
cinnis judicandum, nec minus venustati sermonis Homeérici 
quam legibus sanioris Grammaticæ contrariis (4). 

Et ad hoc operis m& libentius accingo, quantumvis in 
tenui ponätur fabor, quia vix aut ne vix quidem sine illis 
profecerit justa et accürata linguæ scientia. Bene observat 
acutissimus Locke (x) tètéras partes Gratnmaticæ, hac ne- 
gleêta;, minus béne procedere, utpote quibus materia ἐχ 
hisce adéo péndet, um hisce adeo implicatur yunctura 
et ordo cogitationum. ἴῃ séquéntibus propositum habéo 
generales quasdam ét minus observatas leges exponeré, 
qu&, tänquam Coyéapañs, Speciem, nexum, ordinem notionum 
éxhibent, ut dum pauca attingam, animi perlegentium ” 
ültériora ét penitiora expeñgefiant. 

30. Usus primarius particularum in hoc conspicitur ut 
mentis nunc Z2#{ensionem nunc remissionem indicent. Latis- 
sima hæc area est; omnes enim particularum significationes 
complectitur, βεβαιωτικὼς, ἐμφατικὼς, μεταβατικὼς etc. In prima- 

e 


(r) Knight, Prolege. $ Lx. (s) Hôrat. Carm. I, 10, 1. Addit 
Knight exémpl. Terra; némpe τὴ #2. Chaldeum erat pn, in- 
ferus. (ὃ Hoogev. de Partt. Præfat. sub. fin, Hémsterh. ad Luc. 
Tim, δ 1, (x) Essay, B. IIL 7. $ 2 5. 


XXXIV SUPPLEMENTUM 


ria notione consideranda animus profert vires et intensius 
agit : remissius deinde, cum ad alias in eodem vel in diverso 
ordine transitur—at nexum cum priore integrum servat, 
variis subinde interpositis, quæ huic constituendo inserviant, 
particulis.  Fusius et per exempla exposita in quibus- 
dam dabo. Part. ἀλλὰ primario usu disjunctionem cogita- 
tionum indicat (v): y superadditum βεβαιωτικὸν est h. 6, in- 
sequentia confirmat (w).—#r4, arguit necessitatem eorum 
. quæ disjunguntur a prioribus (x). C£ IL #, 82.4, 65. "APA 
spectatur vel συλλογιστικὴ vel ἐμφατικὴ vel μεταβατικὴ vel στοχαστικὴ 
et pro hisce diversis signiff, redditur ideo, nempe, deinceps, 
Jortasse : Cf. 1]. €, 333. “σ΄, 203. ὦ, 465. ibid. 65. TE, sal- 
tem, certe ; cum sensu primario βεβαιωτικῷ, Cf. 6, 288 ss. (y). 
AH, jam, quæso, certe : Cf. g', 148. et pass. 24 που, ut verisi- 
mile est, à, 736. ᾽᾿ἜΜΠΗΣ, omnino, prorsus : Cf. #, 199. pari- 
ter in 4, 513 sq. οὐκ ἄν.....«κελοίμοην ἔμπης, non juberem omnino. 
Ἢ in interrogatione obvium, 4 341. ε΄, 447, 450. Ἦ affr- 
. mationi inservit, ὦ, 518, 5, 274. φ', 54. ΟὟΝ nexui utplurimum 
inservit ; οἵ, φ', 49. nec παρέλκει in δ΄, 244, (a). IIEP, omnino, 
φ΄, 410. 441. quamnvis, ὦ, 131. 275. quantumlibet, @', 63. εἰ 
ὀλίγον περ, si wel leviter, λ΄, 391. ΠΟΥ et τοπίκὸς est et στοχαστι- 
κός. Οἷς 193. ε΄, 446. ξ΄, 144. ὁ, 43, 9, 83. à, 488. ἦ που, 
cum certitudinis specie conjicit &, 245, ‘PA. Usus latissime 


(v) Hermann de emend. grammat. pag. 170. (ὦ) Ibid. p. 171. 
(x) Ibid. p. 167. Hoogev. Tract. p. 19 ss. Glasg. /y) Bene de- 
finit Knight voculæ γε significationem ; esse ἐπανορθωτικὸν V. ἐπάναληπ- 
τικὸν V. βεβαιωτικὸν ἴῃ VoCem proxime antecedentem : exinde nun- 
quam subjungi adverbio vel pronomini indefinito, ut ποτέ etc. sed 
tantum ἢ quæ certum loceum vel tempus indicant, ut ἐνθώδε etc. ( 
cxLix. (a) Solennis locutio et ἢ, I. et in ν΄, 1. conspicitur, ἐπεὶ οὖν. 
Orationem nectit cum præcedentibus nec vim συλλογιστικὴν amittits 
indicat enim consequentiam 


AD PRÆFATIONEM, XXXV 


patet.  Spectat Hoogevenius tanquam ex ὥρω confectum, 
$ 1. Vis collectiva cernitur in ὦ, 113. 4. 1. bene redditur ; 
nec mirum, cum—cet ob hanc rationem. In μ΄, 164. % jé », 
certe jam mendax omnino factus es, et ob hanc rationem, vic- 
toria adhuc usi sumus. Cf. Heyn. in loc. quærit Hoogeve- 
nius, (Ὁ) at subtiliter nimis, exemplum argumentationis 
inversæ. Cf. «ὦ, 56. ὅτε ja, el caussa erat, videbat etc. proinde 
ὦ, 405. καί ja, atque adeo. μεταβατικὸς cernitur, & 280. 
Inseritur tamen multoties a grammaticis metricas propter 
rationes etiam ubi doctrina sanior ostendit illud esse super- 
vacaneum : ex gr. ξ΄, 383. ἐπεῖ ÿ trouvro—extabat etenim Fer- 
σαντο, ἴῃ hoc plane παρέλκεε particula, nec μετωβατικοῦ illud, 
quod somniat Hoogevenius (c), agnoverim. At in vs. insequen- 
te vocula recte inseritur: βών ῥ᾽ ee, deinceps incedebant—non 
equidem metro (quod sine illo stare potest) inserviens, sed 
sensui et juncturæ. Sic in 6, 612. stare poterat metrum ex- 
truso τῷ jé, non item sensus; nam personam definit vocula ; 
ὡς faille nimirum qui etc. Cf. ὦ, 569. δ΄, 501. &, 15. 70. 
137(d). In vocula τουγὼρ conspicitur nexus trium τοι, γέ, ἄρα. 
propterea, d, 76. ‘OZ, εὐκτικὸς vel ἀπευκτικὸς, ὦ, 764. σ΄, 107. 
81. Ex hisce breviter constitutis satis apparere possit par- 
ticularum vis et ἐνέργεια dum modum quemdam et mensuram 
cogitationis statuunt, indicando #?æmw—ordinem et junctu- 
ram efficiendo. In hoc paullo diutius sistendum ; nam hu- 
jusmodi doctrina tenuis ut sit et levicula, apprime ad ex- 
purganda Homerica facit. Vi etenim semel accuratius con- 
stituta, deprehendere licebit in loco hoc et altero fucatæ 
orationis vestigia ; particulas nempe sine ulla lege aut ne- 
cessitate adscitas——nunc ad conservandum metrum cui suffcit 


(6). De Particc. pp. 488. sq. Glasg. (ὁ). Ibid. $. x. (d). Loc. 
cit. ὦ, 569. insigne exemplum præbet τοῦ j« juncturam effcientis. 
Dixerat Jupiter in vs. 565, ἀλλ᾽ ἀκέουσα xdbnro—. + Poeta dehinc. 
subjicit, καί ῥ᾽ ὠκ. καθῆστο, et, iusso obsequuta, sedit etc. 


XXXVI SUPPLEMENTUM 


ictus ipse vel cæsura—nunce ad medendum hiatum, cum sæpius 
id antea effecerit τὸ dyewuæ, ignorationem cujus æque ac jus- 
ἴδε grammaticæ,. et linguæ purioris conatus tales evincunt. 

Nexui et juncturæ orationis inserviunt potissimum parti- 
culæ, cum ea minutatim concisa disjunctam tradit seriem 
cogitationum, in certas illam periodos distinctam et cursw 
obliquo incedentem,  Hinc particulæ éroderwai, quæ se mu- 
tuo excipiunt et eidem tenori notionum conservando inser- 
viunt. Exemplo fuerit ὥρα in plurimis—#, 465. #, 392. #, 786, 
φ΄, 490 ss, 427 ss.  Voculæ hujusce usus latissime patet in 
parrationibus, partes quarum segregatas nectit et eventuum 
transitiones indicat—ut adeo nomen inditum pene conjece- 
rim a connectendo, vel aptando; est enim ”APQ, apto, Ple- 
rumque etiam subjungitur cum describatur actus qui per- 
sonæ convenit, solenniter constitutus—vel effectus necessa- 
rius. Sic Jupiter mandat Phœbo—e2 ἄρα πατρὸς ἀνοκούστης 
cé ἀπόλλων, nec, μέ decebat etc. ὁ, 286.  Vulnere concidit 
quis letifero— ὀφθωλμὼ δ᾽ ἄρ α μιν σκότος εἷλε, oculos, ut æquum 
erat, tenebræ occuparunt,  Recensentur vulgo significatus, 
συλλογιστικὸς, ριεταβάτικὰὸς, 

82. In oratione ἀποδοτικῇ usus præcipue exhibetur particu- 
larum μὲν et δὲ Cf ὦ, 140 sq. 165. 55. 183—4, 191. 6 
431—2. 831 sqe Invicem enim perpetuo respondent in 
clausulis sive in hoc postremo cduersativi quid lateat, ut in 
loc. cit. 6 881—%, vel transitio sola agendi innuatur. 
Sunt révera σύνδεσμοι narrationis. Adeo equidem arcte con- 
stituitur nexus harum partiec. ut ex usu reciproco. appella- 
tiones.inditas. judicarim, et τὸ μὲν, equidem, ἀπὸ. τοῦ μένειν, 
a. consistendo—s>, δὲ a vinciendo et connectendo, nuneupari ; 
nam AEQ est Zigo (e). 


— 


(6) Notissima. est. theoria. Tookii, esse nimirum, adverbia, conjunc- 
tiones etc. érosmaaparx Verborum. Cf. Knight, Prolegg. ὁ cxxxl. 


AD PRÆFATIONEM. XXXVII 


33. Satis intelligitur usus communis τοῦ ΓᾺΡ, cum nempe 
caussam reddat, membro priore orationis in serie justa 
præcedente.  Vertitur in hoc sensu nAM. At diutius paullo 
sistendum est in significatione échoativa qualis sæpissime in 
Homericis prostat. Etymon satis liquet, γε #g«—et quoniam 
prioris significatio sit utplurimum confirmativa, posterioris 
transitiva, conjunctæ ambæ inchoare possunt orationem tran- 
sitionem solummodo nexumque indicantes. In Iliade notavi 
exempla passim; ex. gr. cf. ὦ, 123. et in hoc sensu optime 
vertendum, enimvero. In Lucretio suo (f } observat Wake- 
field usum analogum particulæ NAM, et per ellipsem 
explicat præmissis subauditis, fere ut solet in argumentis 
enthymematicis. Theoriam porro tuetur Clarke—at nimis 
subtiliter in plerisque—minime perspectum habens simplicis- 
simam fuisse veterem linguam et particulas sortitas fuisse 
significationes quæ ad germanas earum et radicales proxime 
accedebant ; quæ postmodum inter tot variationes. grammaticæ 
et loquelæ mutationes subibant multiplices, Id quod in Atticis 
conspicitur—et auspiciis multo lætioribus iret aliquis sana- 
tum orationem ὠποδοτικὴν in hisce per ellipses et artificia 
rhetorica quam in sermone archaico et auctore simplicis- 
simo. 

34. De particularum etymologia quædam prolata vellem 
ni obstaret præfatiunculæ hujusce ratio et concinnitas, Id 
etenim mihi sæpius reputanti cogitare occurrebat fragmina 
quædam esse verborum hasce voculas quæ mentis proces- 
sum, actiones, statum quemlibet potuerint indicare; huic 
quippe notioni favet Græcæ linguæ analogia et ordo cui 
verbum {τὸ ῥῆμα.) est reliquæ orationis potestas, primaria— 
fons idem uberrimus unde nexus et significationes et quid- 


(f) Cf. Not. lib. 3, 7. Cf Georg. 4 445. In Aen 8, 84. pros- 
tat exemplum inchoativi enim. 


xxx VIII SUPPLEMENTUM 


quid philosophici notionibus primis inest, tanquam stilli- 
cidia, defluunt nascunturque.  Fortasse vero talis enodatio, 
cum in nofionibus abstractis primisque vestigiis sermonis in- 
hæreat, ac ideo nobis adhuc super elementa vwolitantibus se- 
cundis curis retractandum, non hujus loci vel temporis est: 
hoc tantum dixerim, non modo in Græco sermone hujus- 
modi analogias me mihi visum deprehendisse, sed in aliis 
etiam huc se referentibus tanquam ad genitricem παροβῶτιν. 
Exemplum e grege capio; AUTEM: hoc manifesto αὖτε ex αὖ 
οὗ τὸ,  Posterius scriptum βουστροφηδὸν evadebat Latinum Er: 
alterius (αὖ) thema repetere licet ex verbo αὔω cui insunt 
notiones clamandi, audiendi, quæ quis debet exaudire repe- 
tendi ; αὖ ideo in Homericis sæpissime obvium, rwrsus, ite- 
rum etc. Græci efferebant AUTEM per AYTAP, quæ adjunc- 
tam (g) habet notionem ἄρα, nempe μεταβατικὴν vel ovañe- 
γιστικήν. 

Hoc ἐν ragôèu—nam ad alia graviora propero. Monitum 
velim lectorem me in Indicibus loca congessisse plurima in 
quibus particularum sensus excussi, ut obtutu uno habe- 
rent quo se ferant qui in hanc grammaticam subtilissimam 
diligentius incumbant. 

35. Drarecrum Homericam ποικΐλην quamdam et imul- 
tiplicem finxere Grammatici antiqui quibus vix accurate 
constiterat scientia sermonis verborumque et locutionum 
ordo, usus, concinnitas.  Extiterat, nullus dubito, apud 
veteres Græcos linguarum discrepantia quam dixerim pri- 
mitus spectasse ad pronuntiationem (ἢ) vocalium et diph- 
thongorum, quæ ïpsa inflexiones verborum et nominum 
mutavit—postremo deinde dictionem et normam loguendi 
inter diversos diversam penitus constituit. Evenit ideo ut 


(g) Hoogev. de particc. pag. 79 ὁ HI. (ὦ) Knight, Alph. 
Græc. p. 37. 


D NE Sa 


". 


AD PRÆFATIONEM. XXXIX 


ex lingua wnica et simplice, qualis primo extabat, evaderent 
plures aliæ quas insignibant Grammatici nominibus, Dorica, 
Ionica, Aeolica, Attica, ut non meminerim commenta ista, 
Bœoticam, Macedonicam etc. quibus adeo fœdantur Gram- 
maticæ Homericæ systemata. Induntur nomina ex genti- 
bus quæ integras conservabant diversas rationes sermonis. 
Apud Peloponnesios, Dores nimirum, Spartanos, Argivos 


etc. invaluit prior. Apud Jones, qui ex Attica in Asiam 


minorem transierant coloni, secunda. Tertia ex Aeolibus, 
Doriensium colonia in Siciliam et Italiam deducta, nuncu- 
pata fuit. Erat postrema Atticorum qualis in operibus 
auctorum perillustrium, Demosthenis, Thucydidis, Sopho- 
clis, etc. extat, qui sermonem patrium ad summum fasti- 
gium usque evexerunt. 

36. Aeolica ex hisce integerrima (1) est adumbratio ve- 
teris linguæ Græcorum. Proxime accedit Dorica (1), quam 
tamen omnino e carminibus Homericis exulasse judico, seri- 
orem illam nempe quæ ad Ionicam ceterasque molliores 
propius accessit, cujus Pindarica optimum est et nobile ex- 
emplar. Vetus tamen Dorica, qualis inter Messeniacos (L) 
extabat, Aeolicæ fuit simillima—et hac et altera sermoni 
vetustissimo proxime accedentibus—nec nisi progressu tem- 
poris ab invicem certo intervallo separatis.  Servabat porro 
veteris linguæ elementum Dorismus hicce, digammum ad- 
hibendo, notam quasi antiquitatis cognationisque dialecto- 
rum indicem. Hoc equidem στοιχεῖον Aeolicum nuncupatur— 
et monitos velim Tirones, ne hinc subnasci error potuerit, 
illud non magis proprium esse linguæ Aeolicæ quam alte- 
rius cujuscunque, sed ad Aeolicam ex sermone vetusto 
transivisse, inque ea, quando ex ceteris evanuerit, fuisse 


(1) Matthiæ, G. Gr. $ 3. Burgess, Not. M. C. p.406, (ἢ) Kæœn. 
ad Greg. de Dialect, p. 165. (/) Matthiæ, $ 4. 


xl SUPPLEMENTUM 


conservatum. Nomen ergo inditur ex placitis serioris 
Grammaticæ, non ex otigine vel facto. 

37. Constat errorem eorum qui Homerum Aeolensem 
pronuntiabant (21) in hoc füisse situmillos non satis per- 
spectam habuisse dialectorum cognationem.  Fieri non po- 
terat quin ex vicinitate, commercio, migrationibus, aliis- 
que Caussis tam politicis quam physicis oriretur, labente ævo, 
similitudo quædam et affinitas loquélæ inter tres dialectos 
qua magis magisque paullatim minuetetur sermonis literarti 
discrepantia. Hune nominavi, existimans quippe ἃ vulgari 
pénitus diversum diversisque legibus obstrictum. Ita de- 
mum stabiliri potuerit certa ac communis oratio, utrinque ἃ 
vulgato usu reducta, plurima tatnen archaica recentioribus et 
expolitis immixta conservans. Hanc linguam poeticam vel lite- 
rariam (Ionico-Aeolicam recte dixeris) Homericis carminibus 
extire puto—ex vetere Aeolica granditatem et robur, ex 
Ionica suavitatem, mollitiem, decus mutuatam=—ut adéo 
duritiem élegantia, simplicitatem facundia temperarent, 
inque æra spirantia fingeretur metalli crudi #oles indigesta. 
Peccant ideo in hoc οἱ φιλόλόγοε quod ex usu quorundam 
Aeolismorum Homerum Aeolensem pronuntiarint: obliti 
nimirüm probari posse eadem ratione illum fuisse Ioném ex 
Mmultiplicé Tonismo, vel Macedonem, Bœotum, Créten- 
sem, Cyprium, cum somniaverint quidam se in carminibus 
illius agnovisse plurima, schemata, phrases, inflexiones, ex 
varïis hisce originibus desumta. 

38. Ex re fortasse fuerit initia, quæ vel historiæ vel tra- 
ditioni innituntur, revocare, ut adeo affinitas sermonum et 
nexus mutuus magis elucescant. Ex Hellade, parte sép- 
tentrionali Græciæ, migrationes factæ sunt versus meri- 
diem : occupatæ in ordine Bœotia, Argolis, Laconia. Sub 


(m) Burg. Præfi M.C. Edit. secund. p. xv. 


Dar. | 


nt 


Lee. 


gs pi ou er < EE 


AD PRÆFATIUNEM. xli 


reditum Heraclidarum Hellenes sedibus expulsi ad Achaiam 
confugerunt incolasque veteres, lones, coegerunt ut in At- 
tica considerent: Hi postmodum Jones Attici, ut Jones 
“Aegialenses 111 qui in Peloponneso manebant, dicti. Ex 
Attica deinceps coloniæ sunt in Asiam deductæ, quæ com- 
mercium arctissimum habebant cum colonis Achæis haud 
ita post ex Peloponneso migrantibus—at lingua eorum me- 
lior haud parum ex commercio cum Atticis facta Aeolicam 
longe superasse censenda est (7). Si verum sit igitur vix- 
isse Homerum circiter cLxx annos post migrationem 
lonicam, verosimile est ad tantum perfectionis crevisse 
linguam, quantum in Iliade et Odyssea cernitur, ope plu- 
rium auctorum qui in seculo antehomerico floruerant— 
cum fieri nequibat quin ex gentium commercio et con- 
cursu ingeniorum cresceret indies literarum elegantiorum 
scientia. 

- 89. Cum hæc ita sint quis miretur plurimis earum par- 
tibus commisceri ita Græcorum Dialectos ut nec wnica nec 
incomposita maneret una quævis, sed ex aliis, quibuscum 
consortium habebat, virtutes quasdam mutuaretur, JIonum 
Aegialensium lingua a vetere ὠτθίδι vix longo intervallo 
distabat : cum vetere iéà permista est Aeolica, quæ noyam 
denuo societatem inierunt cum in Asiam transvectæ ser- 
moni literario conjunctæ ortum præbebant. Oratio hinc 
exorta optime nuncupatur Îonico-Aeolica cum ex utraque 
dialecto fuerit conflata. Pro arbitrio poterant scriptores 
hinc inde delectum facere ut pro re nata δι} sceribendi 
commodo convenientissima haberent—nec vitio vertebatur 


_quod in plurimis mutationes simul inducerent indoli ser- 


monis utriusque accommodatas. Vix ideo quibusdam doc- 


f 


(2) Cf Burgess, Not. M. C. pp. 400—408. Blomfield's Preface 
to Matthiæ pp. xxx1 sq. 


ἊΣ 


ΧΙ SUPPLEMENTUM 


tis concesserim ex lingua ejus apparere utrum fuerit He- 
merus Jonicus vel Aceolicus, illumve dialecto hac vel altera 
κατ᾽ ἐξοχὴν usum. Hoc certi tantummodo eruitur nexum im 
ea conspici dialectorum eodem confluentium ut ita prodi- 
érit sermo simplex, unicus, suique similis, ablegata farra- 
gine quæ poetam in triviis versantem, non Ælitem Mæonium 
deceret. 

40. Cum ideo constitutum fuerit ζωρότερον fuisse sermonem 
Homericum, a diversitate dialectorum expurgatum, nimi- 
rüm linguam literariam ævi quo floruit (o)}—nec tamen quid 
affinitatis abesse ex commercio gentium ortum, quo inter 
se consociarentur vetustiores linguæ-—satis probabile vel 
a priori fuerit, Aeolismum et Ionismum Homeri, dum sua 
servarint quisque principia et characteres, adeo in unum 
éoaluisse, ut ex permixtione oriretur sermo grandiloquus, 
facundus, mollis, rationibusque poeticis optime accommo- 
datus. Dico tamen unicuique servari propriam suam in- 
dolem—ampliusque pergo ostendere—utilissimum fore ratus 
si loquelæ utriusque pauca apponam exempla. At ea tan- 
tum attingo quæ sunt uniuscujusque propria, communia 
integra linquo, excepto quod ad usum et grammaticam Di- 
gammatis spectat, quod sive appellemus Wau Zonicum ( p) sive 
aspirationem Aeolicam certissime constat fuisse antiquissi- 
mæ linguæ elementum. Hanc doctrinam leviuscule jamjam 
attigi atque ea præsertim de caussa quod vineulum dialec- 
torum commune quoddam judico utilemque apprime in in- 
vestigandis, nexu earum, analogia, orthographia et ævo. 

41. Aeolismus Homeri cernitur; I. in Nominibus. Rec- 
tus casus decl. primæ desinit in ὡς ut ἱππότα, puritre (4) etc. 


(o) Cf. Heyne, Exc. de Digamm. (p) Ex mente Dawesii, 
M.C. $ 4. (q) Transit forma ad Latinos qui dialectum Aceolicam 
receperant: Vid. Foster de Acc. et Quant. p. 108. 


1... 


AD PRÆFATIONEM ΧΙΠΙ 


Casus secundus in «9, quod appellant resolutionem diph- 
thongi ov, sed minus accurate ut dudum exposui. sy pro 
σοί, Cf. IL λ΄, 201. Od. λ΄, 559. ἄμμες pro ἡμεῖς, vus, 
ὄμμε, pro ὑμεῖς, ὑμᾶς. Vus pro ὑμῖν etc. Cf. IL ὦ, 974. ξ΄, 62 etc. 
IL. In Verbis. Paragogæ sunt, ut ἦσθα, οἶσθα. Syncopæ, ut 
κάλλιπον, κάββαλον, quod et in ceteris usu venit, καδδέ, καλλα- 
πάρην etc. Cf. %, 249. 4 864. Od. +’, 190. Cf. et IL #, 
481. Inter Acolismos recensetur formatio imperfectorum 
per σκον, ut PrAéirey —aoristorum quoque, ut ἐλώσασκε, Cf. ζ΄, 
15. 8, 199. At hoc dialecti vetustioris (r) censeo quod 
exinde Æeolicum vocabant. Apparebat in verbis forma futu- 
rorum (s), ut ἄρσω, διαφθέσσω etc. Cf. ὦ, 136, ν΄, 625. >, 
16, #, 38. g, 335. In optat. aor. prim. extabat forma &x, 
sas, &s pro œyu etc. Cf. β΄, 98. y, 52. Od. μ΄, 88. In par- 
ticipiis, ablata reduplicatione et augmento, ut βλήμενος, δ΄, 211. 
Hoc et Ionicorum puto, quorum erat augmentum in verbis 
resecare. III. In constructione, ut κωρτσῷ βριθομένη ior) Pro 
βρίθεται, , 307. Hoc ad linguam simpliciorem retulerim, 
non ad dialectum Aeolicam speciatim (4). 

In transcursu notandus est error Grammaticorum qui ad 
αἰολίδα referunt formam εὔαδον, Od. π΄, 28. resolvi nempe #de in 
ἔαδον et interponi v in εὔαδον. At res constituenda est ordine 
contrario : extabat FAAN, unde, augmento regulariter as- 
sumpto, #Fæade, et conversione solenni digammatis, eÿader 
recentiorum (x). Hallucinantur præterea in formis ew, 


(r) Hæc tempora formabat ope verbi auxiliaris ἔσκω et participii ; 
ex gr. φιλέων ἔσκω, φιλεέσκω. φιλέων ἔσκον, φιλέεσκον. ἐλώσας ἔσκε, ἐλάώ- 
σάσκε Pro ἤλασε, ni Cogitaveris extitisse formam ἐλασάσκω. Illud 
prius prætulerim. (5) Knight in Prolegg. $ cxzvir formas hasce 
repudiat, censetque futura imperativi in voce media βήσεο, ὄρσεο etc. 
in Homericis ; præiverat Brunck. (ἐ) Paragogas @+ et φιν Aeolicas 
fuisse censent Grammatt. ex Dyscolo; cf. Maittaire p. 434 B. Non 
magis Aeolicas quam Doricas existimarim cum sint antiquæ linguæ 
vestigia [utrique impressa. Cf. supr. $ 17. 


xliv SUPPLEMENTUM 


quas dicunt oriundas ab ἔων, illato ν, At sanior grammatica 
habetur supr. ὁ 14 (0), 

Aeolo-lonica notatur forma particip. perf. abscissa cha- 
racteristica; quâles sunt τεθνηώς, ἑστηώς, κεκαφηώς, κοεμηώς, βε- 
βχώς, μεμαώς etc. Οἵ β΄, 170, δ΄, 140. ξ΄, 288. Od. #, 23. 
Aeolo:Dorieæ terminationes infiniti, per et μένας mt ἐλθέμεναι, 
Cf. ὦ, 151. 9, 247. 845. Od, β', 305. nécnon tert. plur. 
aoristorum ἐν pro now», ut ἐφέληθον, β', 668. 

42. Hæc veteris dialecti vestigia in Homericis conspici- 
untur: semperque in memoria tenendum est Aeolicam ap- 
Péllari quam, linguæ Hellenicæ integerrimam  formam, 
Aeoles diutissimé conservarint—scripsisse etenim Homerum 
dum adhuc coaluerint diversi sermones qui postea multi- 
plicium dialectorum speciem induebant. Pergo exponere 
varietates dictionis Tonicæ—et in hoc latior campus patescit. 
Ἰωκῶς loquentium longe uberior est seges, multo plura ex- 
tant indicia, plus varietatis in lingua, citius ad perfectionem 
excrevit, diutius in illa constitit—-ut adeo in brevi hoc pe- 
riplo oras prominentes tantum attingere potuerim, 

43. Ionismus Homeri cernitur ; TI. in Nominibus. Rec- 
tüs Casus sing. decl. prim. desinit in net ns Gen. « ab#, 
Aëc. τῷ. Gen. plur. ἐὼν (Ὁ). Dat. ss, ns (x). Gen. sing. 
deel. secund. oo. δῖ, plur. or, In decl. imparisyllabica, 
êst ἃ pro ἂν in Vocat. sing. Cf. », 751. In Dat. plur. ef- 
féitur, we. (Cf. 4, 4, δ΄, 137. et cor, &, 77. Οἀ. ὁ, 556. À 
recto # prodit Gen. sing. «5 pro we. Dat. # pro 4 etc. 
Cf. Od. y, 135. A recto ὑς Acc. sing. ἕω pro ὕν, ut εὐρέω, 
8, 159. Schem. decl. contract. Ionicæ a recto «x est, ες, 
dos, M, Ge, D, üe, to. PL ἥες, ἔων, ἥεσσι, ἥας (y). 


(x) Matthiæ, $ 161 Obs. (0) Aliorsum trahit Matthiæ, ᾧ 176 Ὁ. 

in futuris. At rem magis ὠγαλόγως constitui in $ 14 judico, 
(ss Et dur sec. Mäîthiæ, ὁ 67. Obss, 1, 2 ete. (x) Ibid. 
(y) Ibid. $ 69—82. 


AD PRÆFATIONEM. xlv 


In patronymicis forma #» erat Ionibus propria hexame- 
tris quippe inserviens. Οὐ eandem caussam adsciverunt 
quoque-—méèns, pro casu secundo ὅος nimirum (x). 

Metaplasmum (a) porro Homericum inter Ionica recen- 
suerim : ex. 6. ἀλκὴ a recto ἄλξ, pro ἀλκῇ. λιτὶ ὦ Mis PrO Aurér, 
ὄγκασι, προσώπασε ab ἔγκω Pro ὄγκατον etc. Excute sigillatim 
4, 299, ἡ, 212, 475. Ÿ, 441. μ΄, 438. 600 sq “π΄, 7. 121. 
693. 754. 818. ς΄. 670. σ΄, 352. Ÿ, 354.  Sic ἄϊδε a recto 
dis pro ἀΐδης, ὦ, 8. ἐρίηρες, γ΄, 8718. ἐρυσώρμοτες, π΄, 370. pro 
teinges etc. 

II. In Verbis. Conspicitur hæc à; præsertim in abjec- 
tione augmenti—et e re forsan fuerit cum Herodotea con- 
 ferre, ut ita ad canonem quemdam in negotio subtili mul- 
tumque tractato pervenire possimus. 

44. Augmentum rejiciunt utplurimum lonici at falsi 
fuerunt Grammatici antiqui qui existimabant illud non un- 
qua ab [15 usurpari—patet enim ex Homericis usum ejus 
 mullis certis legibus definiri. Proinde easdem voces repe- 
rimus aliquando sine augmento quæ, cum obvia sint iterum, 
ni adjungant, et metrum et rhythmum pessum darent. 
Dialectum vero Homericam in hoc a recentiore Herodotea 
discrepare puto quod in hac posteriore usus augmenti multo 
sit frequentior—et dixerim, quo magis ablegetur illud a 
priore, eo propius accessuram linguam ad simplicitatem 
vetustam. Idcirco cum leges metricæ illud paterentur aug- 
mentum a plurimis abscidi, parcius tamen ea libertate usus 
quum vel fides codicum vel doctorum judicia vetuerint ; 
scio etenim quibusdam (Ὁ) fuisse visum debere ïllud in 
Homericis, non secus ac in Herodoteis, conservari—quando 
etiam salvis metro ac rhythmo potuerit abjici. Quod ta- 


(2) Cf, Not. ad Il. 4, 1. Matthiæ, ᾧ 99. 1. (a) Matthiæ, ᾧ 92. 
(ὁ) C£ Wolf. Præfat. Iliad. Edit. 1804, p. Lxvr. 


xlvi SUPPLEMENTUM 


men affert Vir doctus Frid. Aug. Wolfe de Apollonio (c), 
vix nimirum arridere posse τὰ ἀναύξητα, præsertim ubi ver- 
sum claudant, nil efficeret quo minus indoli linguæ anti- 
quioris concesserim: nam constat nil argumenti posse ex 
auribus delicatulis auctorum inferioris subsellii, in Home- 
ricis saltem, adduci—sæpius contra depravaturos sermonem 
et robur, quam vel rhythmum vel compagem metricam ex- 
polituros. 

45. Hoc tamen Wolfo libenter concesserim, ‘ maxime 
accommodari augmentum debere numerorum gratiæ (d);” 
esse enim haud pauca ubi aurium judicium sit metricæ 

elegantiæ censor ἀκριβέστερο. Αἱ hoc tenendum—-canonem 
_generalem ex tali judicio ortum rationibus satis validis vix 
posse stabiliri dum veram pronuntiationem veteris linguæ 
penitus fere ignoramus. Profert Vir doctus quinque ex- 
empla, IL &, 333. », 165. ὦ, 15. δ. 33. at in duobus 
primis tantum ac ultimo dixerim rem probari: abscindi de- 
bere augmentum censeo in 8tia et 4ta. In exemplis ulterius 
allatis #’, 731. et Odyss. &’, 248. lectiones commendo ἔβαλε et 
ἔθεσαν, aurium judicio edoctus in priore, in altero offensus 
ab usitatius recepto ϑέσσων, non tam propter versum minus 
concinne elaboratum quam commentum Grammaticorum 
quod simplicitatem evertit antiquæ orthographiæ (f). 

46. Hoc maxime ad lites de augmento componendas 
facere existimo quod in oratione pedestri id constanter ad- 
sciverint Attici, at in poetica non item, quæ imitationem 

linguæ archaicæ affectabat (g). Adumbrationes istæ ἀρχετύ- 


(c) Wolf. Præfat. Iliad. Edit. 1804, p. zxvir. (d) Ibid. zxwurr. 
(e) Ibid. zxix. (f) Exhibet ideo ἔθεσαν edit. Knightiana, exemplar 
illud linguæ archaicæ, Hiatus in sede tertia nil obstat utpote ir cæ-+ 
sura. ΟἿ Prolegg. ᾧ cLxvi. Heyn. Excurs. ad ὁ, 247. sub fin, 
(g) Matthiæ G. Gr, ᾧ 160 Not. 


AD PRÆFATIONEM. xlvii 


sw vetustiorum legem mihi videntur certam quamdam 
constituere—cæca filo regere vwestigia—dum ex antehome- 
ricis nulla indubitatæ fidei supersint quorum comparatio 
grammaticæ antiquæ lumen affundere possit.  Quoniam 
non datur ut ex archetypis de imaginibus eorum et simul- 
acris judicare possimus, necesse est ut ex hisce de alteris, 
inverso ordine, calculum ïinstituamus: et hoc præsertim 
ἀκίνδυνον in negotio quod ad orfhographiam spectat: non ita 
foret si de compage linguæ proponatur quæstio; nam multo 
facilius accederent recentiores poetæ ad vetustam ortho- 
graphiam quam ad vetustam φράσιν: vetaret hoc mobilitas 
sermonis—illud aspectus ipse edoceret. 

Videtur ideo hoc jure tenendum linguam veterrimam 
fuisse &væev£nror—Tonicam in plurimis consuetudinem servasse, 
in plurimis omisisse,—immo augmentum adscivisse, ple- 
niorem quippe et rotundiorem orationem effecturum. 1114 
enim dialectus adeo erat in medio constituta—pæne jam 
facta literaria—poetarum ingenio exculta, ut hinc, inde 
arripere potuerit quæ vel rhythmum facerent suaviorem, 
grandiloquentiam augerent, transitum orationis faciliorem 
redderent, mentis processum fortius ac melius depinge- 
rent. 

Cavendum 1ideo est ne in errorem incidamus: Digam- 
mum relinebant non fingebant Acoles; Augmentum pro re 
nata omittebant, at non ex proprio jure Jones (4): in sim- 
plicibus proinde nullam certam legem sunt sequuti, in com- 
positis quibusdam constanter ablegabant, in aliis vel retine- 
bant vel omittebant, in cæteris semper retinebant. Sic legi- 
mus et ϑέσαν et ἔϑεσαν. Nunquam περέβησαν, sed constanter 
περίβησαν, περΐβαλλε. Usu veniunt et ἔκθορε et ἐξέθορε, ἔκφερον et 
ἐξέφερον.  Nunquam ἀμφικώλυψε, semper ἀμφεκάλυψε, ὠμφεπένοντο 


(2) Cf. Exc, Heyn. de Jonica dialecto- Homeri, sub init, 


xlvii SUPPLEMENTUM 


etc. (2). In Herodoteis, ut facile expectes in lingua magis 
jam χα et constante, augmentum creberrime (Æ) conspici- 
tur; est tamen quando omittitur—et hoc ipsum satis evincit 
veterem linguam fuisse ἀναύξητον, cum in progressu ævi id 
demum efficiatur ut in locis continuo paucioribus extiterit. 

47. Comparatio linguæ JTonicæ Homeri cum Hero- 
dotea multum profuerit—et in hac diutius immorandum 
ni operis incepti brevitas rationi ejus et utilitati pluri- 
mum obstaret: at pauca in transcursu attingam. ÆEnu-. 
merantur discrepantiæ (1); Augmenti usus in Herodoteis 
constantior : Omissio τοῦ » ἐφελκυστικοῦ : Conservatio lenium 
vocalium ante aspiratas in vocibus compositis cum κατὰ, 
μετὰ, ἀπὸ ἐπὶ, ὑπὸ: In dat. sing. decl. contract. 8tia impa- 
risyllabica : In particulis. 

48. I. De augmento satis dictum; postremum hoc moneo, 
esse in Herodoteis ἀναύξητα quæ in Homericis augmentum 
adsciscunt: ex. gr. sæpissime occurrunt oz, οἰκώς, Quæ in 
Nostro ubique sunt ἔοικα. ἐοικώς, Dialecti enim recentioris 
erat proprium ut augmentum abjiceret a verbis cum vocali 
incipientibus (»). II. Omissionis τοῦ » épsax. instantiæ cumu- 
lari possunt; Cf IT, 46. οὐ ϑύουσι αἰγυπτίων oi εἰρημένοι, γλύφουσι 
οἱ ζωγρώφοι. τοῖσι ἄλλοισι ϑεοῖσι,. Tales hiatus nusquam admittit 
ἡ ἰὼς Homerica—parcius tamen multum quam vulgo credunt 
antiquam dialectum literam ephelcuslicam recepisse puto. De 
hoc fusius tractavi in Cur. Sec. ad Il ώ, 33. ΠῚ. Herodotea 
sunt seqq. κατώπερ, κατελεῖν, κατήμενος, μετίσταμαι, μετίημει,  dmi- 
_xéro, ἀπιστάναι. ἐπιίναι, ἐπέπω. ὑπίεσθαι, ὑπίστασθαι. Nec in com- 
positis solis hoc obvium—occurrunt enim ἐπ᾽ ἡμέρην, ἐπ᾿ ἵππου, 
κατ᾿ ὕδατος etc. Sc πόλι, δύναμι, ὄψι, pro πόλεϊ etc. in Herod. 


(ὃ Cf. Exc. de Jonica dialecto Homeri, subinit. (1) Ibid. Cf. 
Matthiæ G. Gr. $ 160. (7) Exc. Heyn. ubi supr. (») Matthiæubi 
supr. 


AD PRÆFATIONEM. xlix 


I, 105. II, 102. 141. Prior ille in Nostro est semper πόλεϊ, 
ut mendose in quibusdam edit. Herod. in loc. cit, video. 
Attamen in Il Ÿ, 515. σ΄, 407. invenimus μήτε pro μήτι, 
ϑέτε pro ϑέτιδι, et hinc putaverim seriores Jonicos sua hau- 
sisse, —05—1, etc. nam exempla supra allata contractiones 
ex πόλι etc. duco. V,.Particulæ in Herodoto sunt ὧν, κη, 
κως, κω; εἴκως, ὁκοῖος, ὁκότερος, ὁκόσος, PTO οὖν, πη, πως, πω εἰς, Ob- 
servat doctissimus Heyne solennem esse in ambobus con- 
tractionem τοῦ so im sv, ut Φιλεόμοενος, Φιλεύμενος, καλέονται» ##- 
λεῦντω, Cf, IL β΄, 684. At in Herod. observo σλεῦνας, quod 
apud Homerum effertur semper πλέονας, πλείονας, σιλέας. sic et 
πλέες. Cf IL x, 395. μ΄, 129. cum Herod. I, 106. 

Hisce plura subjecta velim, in campum εὐκαρτσώτατον pro- 
gressus—sunt etenim altioris Grammatices elementa, et, ut 
dixi, ad scientiam penitiorem linguæ Homericæ perquam 
utilia. At monet, ut absistam, operisinstituti ratio. Fontes 
aperui, et sicui ad mentem revocaverim studia philologica, 
ut in rivos ampliores stillicidia mea educat, feliciter ope- 


ram collocavi. 


Scribebam ædibus Academicis, 
Prid. Calend. Junit, 1827. 


«Y Inserenda sunt in pag. xii. lin, 1. post vocem ‘ ad”—If. γ΄, 367. 


SUMMA ILIADIS UNIVERSÆ. 


CUM e contentione de Chryseide patri reddenda, Achilles, ira in 
A emnonem incensus, a bello cessaret, Trojani, totis decem annis, 
urbe exire, ad pugnandum aperto campo, non ausi, tandem erum- 

unt, uno Achille absente, pares se fore Græcis sperantes. Tum 

upiter Agamemnonem per somnium monet ut copias in aciem 
educat. Cui parens Agamemnon, convocatis ducibus, quid in animo 
habeat ostendit, cæterum ad populum dissimulat consilium, et ad 
patriam repetendam, tot annis frustra consumtis, hortatur, ut ea ten- 
tatione eliceret voluntates hominum, eosque vel confirmaret, si nol- 
lent abire, vel, si domum spectarent, per duces coerceret.  Ibi cum 
populo placeret reditus, Nestor et Ulysses concionibus eum dissua- 
dent, et animos confirmant, ut manere et pugnare vellent. ÆEducti 
ergo cum essent in aciem, contra euntibus Trojanis, et Paris Mene- 
laum ad certamen provocasset, per quod bellum ita finiretur, ut, qui 
alterum vicisset Helenam et ejus opes haberet, eaque res convenis- 
set interposito ab utraque parte jurejurando, victus pugna Paris ἃ 
Venere surripitur. Ibitum Pandarus quidam Tros, jaculo Mene- 
laum petit ac vulnerat. Qua re violato fœdere, bellum repetitur, 
hortante Agamemnone, exoriturque pugna, in qua multi utrinque 
cadunt. In eo prælio in primis insignem se facit fortitudo Diome- 
dis, vulneratis, præter alios, Venere et Marte. Quo nomine quum 
apud Jovem queruntur, ultro etiam objurgantur, quod se in talia 
discrimina conjiciant. Qua castigatione deterriti, abstinent ipsi a 
præliis : cæterum Trojani magna clade affñciuntur, dum Glaucus 
et Diomedes inter se colloquuntur, et, paterna amicitia cognita, arma 
permutant. Rursus alia pugnae rovocatione. Nam Hectore pro- 
vocante, sortito cum eo pugnat Ajax Telamonius, ita fortiter uter- 
que, ut nox dirimeret certamen.. Postridie ejus diei induciæ factæ 
cæsorum sepel'endorum caussa, quibus utuntur Achivi ad mœnia 
exstruenda, quæ altero die conficiuntur. ᾿ Sed Jupiter, interposito 
interdicto cum gravibus minis, ne quis Deorum Dearumque opem 
᾿ς alterutri parti ferret, ipse in Ida consedit, fecitque, ut, quamquam 
neutro inclinata victoria, Græci tamen minus valerent. [ἢ quo cum 
Juno et Minerva contra Jovis pr&ceptum ire auxiliatum pararent 
Græcis, per Iridem jubentur se continere. Interea Hector, noctu 
concione habita, ad castra extra urbem metanda hortatur. Tum 
vero timore fractus Agamemnon, quod videbat Jovem stare a Tro- 
janis, de reditu in patriam serio cogitare cœpit. À quo eum ita de- 
terrent Diomedes et Nestor, ut legatos mitti ad Àchillem suadeant, 
qui de reconciliando Agamemnoni Achille t, oblatis egregiis 
conditionibus. Mittuntur Ulysses, Ajax, et Phœnix. Sed eorum 
legatio et orationes irritæ fuere, inexorabili Achille. Aeger inde 
animo Agamemnon, cum dormire non posset, adit noctu primum 


hi SUMMA ILIADIS UNIVERSÆ. 


Menelaum, et ipsum præ curis vigilantem, et expergefactis ducibus, 
deliberat de rebus communibus. Placuit mittere qui castra Troja- 
noruni n Arr ht À Primus lectus Diomedes, qui Ulyssem sibiso- 
cium adscribit.  Eodem temporé cum pari consilio exisset eT'ro- 
janis castris Dolon, incidit in illos, et, cum timore mortis prodidis- 
set omnia, interficitur. Τρβὶ in castra Trojana cum irrepsissent, in- 
terficiunt Rhesum, Thracem, qui nuper advenerat,et equos ejus ahi. 
gunt. Sed tamen ea re nihil profectum ad summam rei. Nam die 
ir in prælio omnes DS Duces Achivorum vulnerantur, et in eas 
_rediguntur angustias Achivi, ut primum muris pugnare 
tur, ‘deinde ne hos quidem dfesdere dit Hécte, χρόα, καὶ 
tis, irrumpente in naves. Forte Achillesstans in puppi viderat vul- 
neratum Ducem educi e prælio. Is qui sit cupiens scire, mittitseis- 
citatum Patroclum. Eum onerat precibus Nestor, ut si Achilles se 
placari non sinat, ipse indutus armis Achillis in prælium veniat,si 
adspectu armorum Achilleorum terreri Trojani possint et recreari 
Græci. Interea et Neptunus opem Achivis ferre parat, incitandis 
etiam Ajacibus ad pugnandum. Sed concilium procedere non po- 
test, Jove vigilante.  Itaque, Juno, cum cingulo Veneris ad eum 
profecta, amorem illi et somnum: injicit, per quem Neptunus tuto 
opem fert. Experrectus 6 somno Jupiter, cum se illusum ἃ Junone 
videt, et ipsam objurgat, et Neptunum discedere ἃ pugna jubet, in- 
citato etiam Apolline, ut Hectorem incitet. Hunc ergop 
Apollo cum ægide, Græcos fugatos ad naves compellit. L 
exorat Achillem Patroclus de armis; iisque indutus primo fugat 
metu armorum Trojanos, mox agnitus, ab Euphorbo vulneratur, ab 
Hectore autem occiditur etspoliatur : corpus ipsum a Græcis defen- 
ditur, et in castra refertur, misso ad Achillem τοὶ nuncio. Hic vero 
non modo summa ex 60 casu tristitia afficitur, sed étiam ira in 
Hectorem incenditur et cupiditate illius cædis ulciscendæ. WVix 
eum Thetis differt, dum nova arma adferat a Vulcano. Tis adlatis, 
in his clipeoadmirabilis artificiiet ampli argument, recreatur Achil- 
les e dolore, et cum interea placatus esset, acceptis donis, eu 
noni, ad pugnandum progreditur, Jove etiam permittente Dis, ut 
ad bellum descendant. Τὶ multos interficienti vix a N Æ- 
neas, Hector ab Apolline, eripitur, omnibus cæteris ad urbem com- 

ulsis. Τία furentem cum Scamander fluvius cohibere parat, vix a 
Vulcano servatur. Servatum impedit Apollo, aire Trojanos 
porro insectetur, sub specie Agenoris huc illuc fugiens et insequen- 
tem eludens. Ita Trojani portas assecuti urbe clauduntur, præter 
Hectorem, qui extra urbem exspectat Achillem, pavens tamen ac 
trepidans, ut qui etiam appropinquante Achille se in conjicit, 
mox cum restitisset, interimitur. Ejus corpori cum diu illusisset 
Achilles, trahendo e pedibus religatum ad plaustrum per campos, 
tandem monitus a Jove per matrem, finem sævitiæ facit, et Priamo 
ad se in castra venienti, Mercurio duce, corpus pro pecunia reddit. 
: Patroclo Achilles, Hectori Trojani funus splendidum faciunt. 


ΤΗ͂Σ 


‘OMHPOT ἸΔΙΑΔΟΣ 
ῬΑΨΩΑΙΑ ἢ TPAMMA, Α΄. 


᾿Εσιγραφὴ. 
ἤλλφα, Arès Χρύσου, λοιμὸν στρατοῦ, ἔχθος ἀνάκτων. 


MHNIN ἄειδε, Θεὰ, Πηληϊάδεω Audios 
Οὐλορνένην, 7 μυρί᾽ ᾿Αχαιοῖς ἄλγε ἔθηκε: 
Πολλὰς δ᾽ ᾿ἰφθίμους ψυχὰς᾽ "Aid προΐοψεν 
Ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ὑλώριῳ, τεῦχε κύνεσσιν» 
Οἰωνοῖσί TE πᾶσι Διὸς δὲ τελείετο βουλή" 5 
ἜΣ οὗ δὴ τὰ πρώτα διαστήτην ἐ ἐρίσαντε, 
᾿Ατρείδης τε; ἄναξ ἀνδρῶν, καὶ δῖος ᾿Αχιλλεύς. 

Τίς τ ἂρ σφῶε θεῶν ἔριδι, ξυνέηκε μάχεσθαι ; 
Λητοῦς καὶ Διὸς υἱός. ὃ γὰρ βασιλῆϊ χρλωθεὶς 
Νοῦσον ἀνὰ στρατὸν ὦρσε κακήν" ὀλέχκοντο δὲ Auoi 10 
Οὗὕνεκα τὸν Χρύσην ἢ ἡτίμησ' ἀρητῆρα 
᾿Ατρείδης᾽ ὁ γὰρ ἦλθε θοὰς ἐπὶ νῆας ᾿Αχαιῶν, 
Λυσόμενός τε θύγατρα, φέρων τ᾽ ἀπερείσί ἄποινα» 
Στέμιμα T° ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηβόλου Δαύόλλωνος, 
Χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ" καὶ λίσσετο πἄντας ᾿Αχαιοὺς, 
᾿Ατρείδα δὲ μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶν" 16 

᾿Ατρεῖδαί σε, καὶ ἄλλοι ἐὐκνήμιδες᾽᾿᾽ Αχιιοὶ; 
"Vis μὲν θεοὶ δοῖεν, ᾿Ολύμπια δώματ᾽ ἔχοντες» 
᾿Εκπέρσαι Πριάμοιο, πόλιν, εὖ δ᾽ οἴκαδ ἱκέσθαι" 
Παῖδα δ᾽ & ἐμοὶ λύσαΐ τε φίλην, τὰ δ᾽ ἄποινα δέχεσθαι, 20 
᾿Αζόμενοι Διὸς υἱὸν ἑκηβόλον ᾿Ασόλλωνῶ. 

Ἔν ἄλλοι μὲν πάντες ἐπευφήμησων ᾿Αχαοιοὶ, 

Β 


φ ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOË Α΄, 


Αἰδεῖσθαί θ᾽ ἱερῆα, καὶ ἀγλαὰ δέχθαι ἄποινα’ 

᾿Αλλ᾽ οὐκ ᾿Ατρεΐδῃ ᾿Αγαρμέμινονι ἥνδανε θυμῷ, 

᾿Αλλὰ κακῶς ἀφίει, κρατερὸν δ᾽ ἐσὶ μῦθον ἔ érenhe 25 
Μή σε; γέρον, κοίλῃσιν ἐγὼ παρὰ νηυσὶ κεχείω», 

Ἢ γῦν δηθύνοντ᾽ ὶ Ἶ ὕστερον αὖτις ἰόντα, 

M νύ τοι οὐ χραίσριηῃ σκῆπτρον, καὶ στέμμα θεοῖο. 

Τὴν δ᾽ ἐγὼ où λύσω, πρὶν ps καὶ γῆρας ἔπεισιν, 

Ἡμετέρῳ ἐνὶ οἴκῳ, ἐν À 67h τηλόθι πάτρης, 50 

“στὸν ξ ἐποιχιομένην, κωὶ ἐρυὸν λέχος ἀντιόωσαιν' 

᾿Αλλ᾽ ἴθι, un μ᾽ ἐρέθιζε; σαιώτερος ὥς κε νέηωι. 

Ὥς ἔ ἐφατ᾽- ἐδδὲεισεν δ᾽ ὁ γέρων, καὶ ἐπείθετο μυύθῳ" 
B3 δ᾽ ἀκέων παρὰ θῖνα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης» 
Πολλὰ δ᾽ ἐ ἔπειτ᾽ ἀπάνευθε κιὼν ne 0 γεραιὸς 35 
᾿Αχόλλωνι ἄνακτι» τὸν ἠὔκομιος Tête Λητώ: 

Κλῦθί μευ, ᾿Αργυρύότοξ᾽ » ὃς “Χρύσην ἀμφιβέβηκας,» 
Κίλλαν τε ζαθέην, Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεις, | 
Σρυινθεῦ" εἴ ποτέ roi χαρίεντ᾽ ἐπὶ νηὸν ἔρεψψαω, 

Ἢ εἰ δή ποτέ τοι κατὰ πίονα μηξί᾽ ἐκῆα 40 

Ταύρων, ἠδ᾽ αἰγῶν, τόδε; μοι πρήηνον ἐέλδωρ" 

Τίσειων Δαναοὶ ἢ ἐμὰ δάκρυα σοῖσι βέλεσσ. 
Qc pur” εὐχόμενος" τοῦ δ᾽ € ἔκλυε Φοῖβος LE. 

B δὲ κατ᾽ Οὐλύμποιο καρήνων χωόμενος κῆρ», 

Τόξ᾽ ὠμοισιν ἔχων». ἀμφηρεφέα FE φαρέτρην" V4 

᾿Εχλαγξαν δ᾽ ἀρ ὀϊστοὶ ἐπ’ pay χωομμένοιο, 

Αὐτοῦ κινηθέντος" ὁ δ᾽ ἤϊε γυκτὶ ἐοικώς" 

Ἕζετ᾽ à ἔπειτ᾽ ἀπάνευθε γεῶν, μετὰ δ᾽ ἰὸν ἕηκε" 

Δεινὴ δὲ πλαγγὴ γένετ᾽ ἀργυρέοιο βιοῖο. 

(ὐρῆας μὲν πρῶτον ἐπῴχετο, καὶ κύνας ἀργούρ" 50 

Αὐτὰρ ἔπειτ᾽ αὐτοῖσι βέλος © ἐχεπευκὲς ἐφιεὶς» 

Βάλλ᾽" αἰεὶ δὲ  πυραὶ γεκύων καίοντο θαωρνειοΐ. ὦ 

Ἔννημυαρ μὲν ἀνὰ στρωτὸν ὄχετο κῆλα Osoïo* 

Τῇ δεκάτῃ δ᾽ ἀγορήνδε καλέσσατο λαὸν ᾿Αχιλλεύς" 

Τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε: θεὰ λευκώλενος “Her 55 

Κύήδετο γὰρ Δαναῶν, ὅτι ῥὰ θνήσκοντεις ὁ ὁρᾶτο. 

Où à ἐπεὶ οὖν ἤγερθεν, ὁ ὁμηγερέες Te γένοντο, 

Τοῖσι δ᾽ ἀνιστάμενος μενέφη πόδας ὠκὺς ᾿Αχιλλεύς. 


OMHPOY IAIAAOZ Α΄. 3 


_'Argsidm » νῦν ἄμμε παλιμπλαγχθέντας ὁ ὀΐω 
ἊΨ ἀπονοστήσειν, ei κεν θάνατόν 78 φύγοιμεν' 60 
Εἰ δὴ ὁ ὁμοῦ πόλεριός TE δαμιᾷ καὶ λοιμὸς ᾿Αχαιούς. 
᾿Αλλ’ ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομοεν, ἢ ἱερῆα, 

Ἢ καὶ ὀνειροπόλον, (καὶ γάρ τ᾽ ὄναρ ἐκ Διός ἐστιν") 
Ὅς κ᾽ εἴποι, δ,τι τόσσον € ἐχώσατο Φοῖβος ᾿Ασόλλων" 

ΕΓ τ᾽ äg à 0Y εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται, εἰ ἑκατόμιβης" 65 
Δί κέν πως ἀρνῶν κνίσσης αἰγῶν TE τελείων 

Βούλεται ἀντιάσας ἡμῖν ἀπὸ λοιγὸν ἀρμυύναι. 

Ἧτο; δγ᾽ ὡς εἰπὼν, κατ ἄρ᾽ ἕζετο" τοῖσι δ᾽ ἀνέστη 
Κάλχας Θεστορίδης οἰωνοπόλων ὄχ, ἄριστος, 

Ὃς ἤδη σὰ T βόντα, σά τ᾽ ἐσσόμενοι; πρό r ἐόντα, 10 
Καὶ κῶν, ἡγήσατ᾽ ᾿Αχαιῶν᾽ Ἴλιον εἴσω, 

ἫΝν διὰ μαντοσύνην» Thy οἱ πόρε Φοῖβος ᾿Απόλλων" 

Os σφιν ἐὐφρονέων ἀγορήσατο; καὶ μυνετέειπεν" 

Ὦ ᾿Αχιλεῦ, κέλεαί μεν. Au φίλε, μυθήσασθαι 
Μῆνιν ᾿Απόλλωνος, ἑκατηβελέταο à ἄνακτος. 75 
Τοιγὰρ ε ἐγὼν ἐρέω", σὺ δὲ σύνύεο, καί μοι ὀμιοσσον» 

Ἢ μέν μοι πρόφρων ἔπεσι καὶ χερσὶν ἀρήξειν. 

γὰρ ὀΐομιαι. ἄνδρα. χολωσέμμιεν, ὃς μέγα πάντων 
᾿Αργείων κρατέει, κοί οἱ πείθονται ᾿Αχαιοί. 

Κρείσσων γὰρ βασιλεὺς, ὁ ὅτε χώσεται ἀνδρὶ χέρηϊ" 80 
Eire γάρ τε χόλον γε καὶ αὐτῆμαρ καταπέψη, 

Αλλά γε καὶ μετόπισθεν ἔ ἐχει κότον. peu τελέσσῃ, 

Ἔν στήθεσσιν éoïos σὺ δὲ φράσαι, εἰ με σαώσέις. 

Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας à ὠκὺς ᾿Αχιλλεύς" 
Θαρσήσας μάλα, εἰπὲ θεοπρόπιον, ὁ ὅ, τι οἶσθα. 85 
Ov μὰ γὰρ᾿ Απόλλωνα, Ait φίλον, are σὺ, Κάλχαν, 
Εὐχόμενος Δανωοῖσί θεοπροπίας ἀναφαίνεις. 

Οὔτις, ἐμεῦ ζῶντος καὶ ἐπὶ χθονὶ δερκομιένοιο, 
Σοὶ κοίλης παρὰ νηυσὶ βαρείας χεῖρας ἐποίσει 
Συμπάντων Δαναῶν" οὐδ᾽ ἣν ᾿Αγαμέμνονα, sir» 90 
Ὃς νῦν πολλὸν ἄριστος ᾿Αχαιῶν εὔχεται εἰναι. 

Καὶ τότε δὴ | θάρσησε, καὶ ηὔδα μάντις ἀμύμων" 

Oùr de Ἶ ὅγ᾽ εὐχωλῆς ἐπιμέριφεται; οὐδ᾽ ἑκατόμβης" 
᾿Αλλ᾽ ἑνεχ' ἀρητῆρος; ὃν ἡτίμησ᾽ ᾿Αγαμοέμινων»; 


4. OMHPOT IAIAAOË 4’, 


Οὐδ’ ἀπέλυσε θύγατρα, καὶ οὐκ ἀπεδέξατ' à ἄπονα. 95. 

Τοὔνεκ᾽ ἄρ᾽ ἄλγε᾽ ἔδωκεν 'Εκηβόλος, ἠδ᾽ ἔτι δώσει" 

Οὐδ᾽ ὁ ὃγε πρὶν λοιμιοῖο βαρείας χεῖρως ἀφέξει, 

Πρίν γ᾽ ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι ἐλικώπιδα κούρην 

Απριάτην, à ἀνάποινον, ἄγειν À à ἱερὴν ἑκατόμβην 

"Es Χρύσην" τότε κέν puy ἱλασσάμενοι πεπίθοιριεν. 100 
Ἤτοι dy ὡς εἰπὼν κατ᾽ ἄρ ᾿ ἕζετο" τοῖσι δ᾽ ἀνέστη 

Ἥρως ᾿Ατρείδης εὐρυκῤείων ᾿Αγωμέμνον 

᾿Αχνύμενος" βένεος δὲ μέγα φρένες ἀμφιμέλαιναι 

Πίμπλαντ᾽, ὄσσε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόαντι ἐΐκτην' 

Κάλγαντα πρώτιστα κάκ᾽ ὀσσόμενος προσέειπε" ÿ 

Méyr: κπουικῶν, οὗ πώποτε (νοι ro 217001 εἰπας" 

Αἰεί τοι τὰ κάκ᾽ ἐστὶ φίλα φρεσὶ μαντεύεσθαι" 

Ἐσθλὸν δ οὐδέ τί σὼ εἶπας ἔπος, οὐδ᾽ ἐτέλεσσας" 

Καὶ νῦν ἐν Δαναοῖσι θεοπροπέων à ἀγορεύεις, | 

Ὡς δὴ τοῦδ᾽ ὃ ἕνεκά σῷιν ᾿Εκηβόλος ἄλγεα τεύχε, 10 

Οὕνεκ à ἐγὼ κούρης Χρυσηϊΐδος ἀγλά' ἄποινα ᾿ 

Ovx ἔθελον δέξασθαι" à ἐπεὶ πολὺ βούλομαι αὐτὴν 

Oxo: ξ ἔχειν' καὶ γάρ pa Κλυταιμνήστρης προβέβουλα, 

Κουριδίης ὠλόχου" ἐπεὶ où ὅθεν ἢ ἐστὶ χερείων, 

Οὐ δέμας, οὐδὲ φυὴν, οὔτ᾽ ἄρ φρένας, οὔτε τι ἔργα. 15 

᾿Αλλὰ καὶ ὡς ἐθέλω δόμεναι πάλιν, εἰ τόγ᾽ ἄμεινον" 

Βούλομ᾽ ἐγὼ λαὸν σόον ἔμμεναι, ἢ ἀπολέσθαι. 

Δὐτὼρ ἐμοὶ γέρας αὐτίχ᾽ ἑτοιβιάσατ᾽, ὄφρα μὴ οἷος 

᾿Αργείων ἀγέραστος to ἐπεὶ οὐδὲ ἔ Gone" 

Λεύσσετε γὰρ Toys πάντες, δ᾽ μοι γέρας ἔρχεται ἄλλῃ. 
Τὸν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἐπειτὼ ποδάρκης δῖος ᾿Αχιλλεύς" 

᾿᾿Ατρείδη κύδιστε; Φιλοκτεανώτατε πάντων, 

Ilos γἄρ σοι δώσουσι γέρας μεγάθυμοι ᾿Αχαιοί ; 

Οὐδέ ri πω per ξυνήϊα κείμυενα πολλά. 

᾿Αλλὰ τὰ μὲν πολίων ἐξεπράθομιεν, τὰ δέδασται, 25 

Λαοὺς δ᾽ οὐκ ἐπέοικε παλίλλογα ταῦτ᾽ ἐπαγείξειν. 

᾿Αλλὰ σὺ μὲν νὸν τήνδε Θεῷ πρόες" αὐτὰρ ᾿Αχαιοὶ 

Τριπλῇ τετραπλῇ χ᾽ ᾿ἀποτίσομμεν, αἴ κέ ποθ, Ζεὺς | 

Δῷσι πόλιν Τροίην εὐτείχεον ἐξαλαπάξαι. 29 
"Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων ᾿Αγαμέμνων" 


OMHPOT IAIAAOZ A’, ὄ 


Μήδ᾽ οὕτως, ἀγαθός περ ἐὼν, θεοείκελ᾽ ᾿Αχιλλεῦ, 
Κλέστε vo" ἐπεὶ οὐ παρελεύσεαι, οὐδὲ με πείσεις. 
Ἢ Mae. ὀφρ’ αὐφὺς ἔχης γέρας, αὐτὰρ ἔμ᾽ αὕτως 
σθαι δευόμοενον ; - κέλεοι δέ με τήνδ᾽ ἀποδοῦναι ; 

᾽Αλλ᾽ εἰ μὲν δώσουσι γέρας μεγάθυμοι ᾿Αχαιοὶ, 135 
“Αρσαντες κατὰ θυμὸν, ὁ ὅπως ἀντάξιον ἔ eo To" 

E; δέ κε μὴ δώωσιν, € ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ὅλωμναι 

Ἢ τεὸν» ἢ Αἴαντος À ἰὼν γέρας, ἢ Ὀδυσῆος 
"Αξω ἑλών' ὁ δέ κεν κεχολώσεταωι, ὃν κᾶν ἵκωμαι. 

᾿Αλλ᾽ 7 ἥτοι μὲν ταῦτα μεταφρασόρεσθα καὶ αὖτις" 40 
No» 0’ ἄγε, γῆα μέλαιναν ἐρύσσομεν εἰς ἅλα δῖαν, 

Ἐς δ᾽ ἐρέτας ἐπιτηδὲς ἀγείρομμεν, ἐς δ᾽ ἑκατόρυβην 
Θείομνεν, à ἂν. δ᾽ αὐτὴν Χρυσηΐδα καλληπάργον. 

Βήσομεν' εἷς de σις ἀρχὸς ἀνὴρ βουληφόρος ἔ εσζω, 

Ἢ Αἴας, ἢ ) Ἰδορμιενεὺς, ἢ ἢ δῖος ᾿Οδυσσεύς" 45 
"Hi σὺ, πολιν, πάντων ἐκπαγλότατ' ἀνδρῶν, 

"Οφρ᾽ ἡμῖν ‘Emmegar ἱλάσσεαι ἱερὰ ῥέξας. 

Τὸν δ᾽ ἃ ρ᾽ ὑπόδρα ἰδὼν } προσέφη πόδας ὠκὺς ᾿Αχιλλεύς. 

ὭΣ βίοι» Pr y ἐπιειμμένε, κερδαλεόφρον, 

Πῶς Tic TOI περύφρων ἔσεσι πείθηται Avoir, 50 
Ἢ ὁδὸν ἐλθέρυενουι, ἢ ἢ ἀνδράσιν À ἐφι μάχεσθαι; ; 

Où γὰρ ἐγὼ Ὑρώων ὃ ἕνεκ᾽ ἤλυθον αἰχρητόων 

Δεῦρο μαχησόμενορ" ἐπεὶ οὔτι por αἴτιοί εἰσιν. 

Ov γὰρ πώποτ᾽ ἐμνὰς βοῦς ἤλασων, οὐδὲ ῥυὲν ἕππους, 
Οὐδέ ποτ᾽ ἐν Φϑίη ἐριβώλακι βωτιανείρῃ | 55 
Καρπὸν ἐδηλήσαντ᾽ ᾿ ἐπειῇ μάλα πολλὰ μεταξὺ 

Ove eu Te σκιδεντά, θάλασσά TE ἤχήεσσα" 

AXN4 dos ὦ μεγ᾽ ἀναιδὲς, ἃ ἅμ ᾿ἑσπόροεθ᾽, ὄφρ σὺ χαΐρης, 
Τιμὴν ἀρνύμενοι Μενελάῳ, σοί Té, κυνῶπιδι, 

Πρὸς Τρώων’ τῶν οὔτι ῥμετατρέπη, οὐδ᾽ ἀλεγίζειξ' 60 
Καὶ δή [Los γέρας αὐτὸς ἀφαιρήσεσθαι ἀπειλεῖς, 
"Qué ἔπι πολλὰ péynres δόσαν δέ μοι υἷες ᾿Αχαιῶν. 

Οὐ μέν σοί πότε ἶσον ἔχω γέρως, ὁππότ᾽ ᾿Α χαιοὶ 

Τρώων ἐ ἐκπέρσωσ᾽ εὖ γοιόμενον πτολίεθρον. 

᾿Αλλὰ τὸ μὸν “πλεῖον πολυάϊαος πολέμοιο ν 65 
Χᾶρες bai διέπουσ᾽, ἀτὰρ nv ποτε δασρυὸς ἔκηται, 


6 OMHPOT IAIAAOZ A! 


Σοὶ τὸ γέρας x πολὺ μᾶζον, À ἐγὼ δ᾽ ὀλίγον re Φίλον re 
Ἔρχομ᾽ 72 ἐπὶ νῆας; ἐπὴν κεκάμω πολεμίζων, 

Νῦν d ὦ ἄμι Φύίηνδ᾽ . ἐπειὴ πολὺ Φέρτερόν. ἐστιν 

Οἰκαδ᾽ ἢ ipuey σὺν νηυσὶ πορωνίσιν' οὐδέ σ᾽ ῥΐω, 70 
Ἐνθάδ᾽ ἄτιμος ἐὼν, ἄφενος καὶ πλοῦτον ἀφύξειν. 

Τὸν δ᾽ ἡμείβετ᾽ à ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαμέμνων" 
Φεῦγε μάλ᾽ » εἰ, τοι | θυμὸς € ἐπέσσυται" οὐδὲ σ᾽ ἔγωγε 
υΔίσσομιαι εἵνεκ᾽ ἐρνεῖο μένειν" παρ᾽ ἔμοιγε καὶ ἄλλοι». 
Of κέ με τιμιήσουσι". μάλιστα δὲ μητίετω Ζεύς. 178 
Ἔχφιστος δέ μοί, ἐδσι διοτρεφέων βασιλήων, | 
Αἰεὶ γάρ TOI ἐρὶς τι φίλη, πόλεριοί τε μάχαι τε. 

E; μᾶλω καὶ τερός ἐσσί, Θεός που σοὶ τόγ᾽ ἔδωκεν. 
Οἰκαδ᾽ ἰὼν σὺν γηυσί τε σῆς» καὶ σοῖς ἑσάροισι» : 
Μυρμιδόνεσσιν à ἄνωσσε' σέθεν δ᾽ ἐγὼ οὐκ ἀλεγίζω, 80 
Οὐδ᾽ ὄθομιαι κοτέοντος) ἀπειλήσω δέ τοι ᾧδε" 

Ὡς £ pe ἀφαιρᾶται “Χρυσηΐδα Φοῖβος ᾿Απόλλων, 

τὴν μέν ἐγὼ σὺν air T TPE καὶ ἐμοῖς ἑτάροισί,᾽ ς 
Πέμψω" ἐγὼ δέ x ἄγω Βρισηΐδα καλλιπάρῃον» 

Αὐτὸς ἰὼν “λισίηνδε, σὸ σὸν γέρας" 0Qe εὖ dns, 858 
Ὅσσον φέρτερός εἶμοι σέθεν, στυγέη δὲ καὶ ἄλλος 

σον ἐμοὶ φάσθαι, κοωὶ ὁμοιωβήμιεναι à ἄγτην. 

Ως φάτο" ΠΠηλείωνι δ᾽ ὁ ἄχος γένετ᾽" ἐν δέ οἱ ἦτορ 
Στήθεσσι λασίοισι διάνδιχα μερμήριξεν, 
Ἢ 0 ὅγε; φάσγανον ὀξὺ € ἐρυσσώμενος παροὶ μυηροῦ; 90 
Τοὺς μὲν ἀναστήσειεν, 0 δ᾽ ᾿Ατρείδην ἐνωρί ζοί» 
"Hi χόλον παύσειεν, ἐρητύσειξ τε θυμιόν. 
Ἕως ὁ ταῦθ᾽ ἃ ὥρμαινε κατὰ Peive καὶ κατὰ θυμὸν, 
Ἕλκετο δ᾽ ἐκ κολεοῖο ᾿μέγα ξίφος" ἦλθε δ᾽ ᾿Αθήνη 
Οὐρανόϑεν" πρὸ γὰρ ἧκε Θεὼ λευκώλενος Ἥρη», 95 
Augo ὁμνῶς θυμῷ. λέουσα τον κηδομένη σε" 
Στὴ ὃ’ ὀπιθεν, ξαν δὲ κόμης, he Πηλείωνα; 
Οἴῳ Φοιινορυένη,, σῶν δ᾽ ἄλλων οὔτις ὁρᾶτο. 
Θάμβησε δ᾽ ᾿Αχιλεὺς, μετὰ δὲ τράπετ', αὐτίκα δ᾽ ἔγνω 
Παλλάδ᾽ ᾿Αδηναίην» δεινὼ δὲ οἱ ὅσσε φάανθεν" 400 
Καί μιν φωνήσας ἔπεα. πτερόεντα προσηύδα" 

Tir’ αὖτ᾽, Δίἰγιόχοιο Διὸς τέκος» εἰλήλουθας : 


OMHPOY ἸΛΙΆΔΟΣ A! 7 


H ve ὕβειν ἴδης ᾿Αγαμέμνονος ᾿Ατρείδαο ; ; 
AN ἔχ TOI ἐρέω; τὸ δὲ καὶ τετελέσθαι à ὀΐω; 
Ha ὑπε οπλίῃσι LA ἄν ποτε θυμυὸν ὀλέσση. 205 

Τὸν ᾿ αὔτε προσόειπε! Θεὰ γλαυκῶπις ᾿Αδήνη: 
Ἦλθον ἐγὼ παύσουσα τεόν μένος. oi κε πίθηαι; 
Οὐρανόθεν" πρὸ δέ μ᾽ ἧκε Θεὼ λευκώλενος "Her 
Ἄμφω ὁ ὁμῶς θυμῷ φιλέουσα τε; κηδομένη TE. 

AA ἄγε, λῆγ᾽ ἔριδος, μηδὲ ξίφος ἕλκεο χειρί" 9210 
’AAN ἤτοι ἔπεσι μὲν ὀνείδισον, ὦ ὡς ἔσεταί περ: 

Ὧδε γὰρ ἐξερέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμνον ἔσται" 

Καί ποτέ τοι τρὶς τόσσω “παρέσσεται ἀγλαὰ δῶρα, 
ὝΜβριος given τῆςδε᾽ σὺ δ᾽ ἰσχεο; πείθεο. δ᾽ ἡμῖν. 

Τὴν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὡ ὠκὺς ᾿Αχιλλεύς: 
Χρὴ μὲν σφωϊτερόν γε», Θεὰ, € ἐπὸς εἰρύσασθαι; 15. 
Καὶ μάλα περ θυμνῷ κεχολωμυένον" ὡς γὰρ ἄμεινον. 

Ὅς κε Θεοῖς ἐπιπείθηται, μάλα T° ἔκλυον αὐτοῦ. | 

Ἢ, καὶ ἐπ᾿ ἀργυρέῃ κώπῃ σχέθε ea βαρεῖαν" 

ΑΨ δ᾽ ἐς κουλεὸν ὦσε μέγα ξίφος, οὐδ᾽ ἀπίθησε 6 20 
Mio ᾿Αδηναϊης" ἡ δ᾽ Οὐὔλυμυπόνδε βεβήκει, : | 
Δώματ᾽ ἐς Αἰγιόχοιο ΔΑ, ὃς: perd δαίμονας ἄλλους. 
Πηλείδης δ᾽ ἐξαῦτις à ἀταρτηροῖς ἐπέεσσιν 

᾿Ατρείδην προσέειπε, καὶ οὔπω λῆγε χόλοιο" 

Οὐνοβαρὲς, κυνὸς ὀμριωτ᾽. ἔχων, κραδίην δ᾽ ἐλάφοιο" 25 
Οὗτε ποτ᾽ ἐς πόλεμον ἅμα-λαῷ θωρηχ θῆναι, 

Οὔτε λόχονδ᾽ ἰέναι, σὺν ἀριστήεσσιν ᾿Αχαιῶν, 
Τέτληκας θυμῷ" τὸ δέ τοι κὴρ᾽ εἴδεται ἐἰ ἄναι. 

TH πολὺ λω ὅν ἐστί» κατὰ στρωτὸν εὐρὺν. $C 

Ave’ ἀποαιρᾶσθαι, dk Ὅστις σέθεν ὁ ἀνεὶον εἰπη᾽ ‘ 30 
“Δημοβόρος βασιλεὺς, ἐπεὶ οὐτιδωνοῖσιν PAPA 

τ τ γὰρ vs ᾿Ατρείδη; νῦ νῦν ὕστατα "λωβήσαιο. k 

᾿Αλλ € 6x TOI ἐρέω, καὶ ἐπὶ μέγαν. ) ὀμοῦμιαι, 

Ναὶ μὰ τόδε σκῆπτρον; τὸ μὲν οὔποτε φύλλα καὶ ὀζους 
Φύσει, ἐπειδὴ πρῶτα τομὴν: ἐν. ὄρεσσι λέλοιπε,» . 938 
Οὐδ’ ἀναθηλήσει"" περὶ: γάρ ῥώ 6 χαλκὸς nee 

Φύλλα τε καὶ φλοιόν". γῦν αὖτέ pui υἱές ᾿Αχαιῶν 

Ἔν σωλάρνῃς φορέουσι δικοσπόλοι» οἵτε θέμιστας 


8 OMHPOY ἹΛΙΑΔΟΣ Δ’, 


Πρὸς Διὸς εἰρύαται᾽ ὁ δή τοι μέγας ἔσσεται δρχορ | 
Ἦ ποτ’ ᾿Αχιλλῆος ποθὴ ἵξεται υἷας ᾿Δχαιῶν 40 
Ξιύμπαντας" σοῖς δ᾽ οὔτι δυνήσεαι, ἀχνύμνενός περ», 
Χραισμνεῖν, εὖτ᾽ ἂν πολλοὶ ὑφ᾽ “Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο 
Θνήσκοντες ixus σὺ À ἐνδοθ, θυμὸν ἀμύξεις 
Χωόμενος, ὁ OT ἄριστον ᾿Αχαιῶν οὐδὲν ἔτισας. 44 
Ἃς φάτο Πηλείδης" ποτὶ δὲ σκῆπτρον βάλε vain 
Χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον᾽ ἔζετο δ᾽ αὐτός. 
᾿Ατρείδης δ᾽ érégube à ἐμήνιε' τοῖσι δὲ Nérrug 
Ἡδυεπὴς à ἀνόρουσε, λιγὺς Πυλίων ἀγορητῆς, 
Τοῦ καὶ ἀπὸ γλώσσης μέλισος γλυκίων ῥέεν αὐδή. 
Τῷ d ἤδη δύο μὲν γενεαὶ μερόπων ἀνθρώπων 250 
Ἐφθίωθ, οἵ οἱ ἱ πρόσθεν à ὥρα Te qu ἠδὲ γένοντο 
Ἐν Πύλῳ ἠγαθέη, μετὰ δὲ τριτάτοισιν ἄγασσεν" 
Ὅς σφ». ἐὐφρονέων ἀγορήσωτο, καὶ μετέειπεν" 
Ὦ roro, ἦ μέγα πένθος Axe γαῖαν ἱκάνει» 
Ἢ κεν γηθήσαι ΤΤρίαριος, Πριαίμυοιό Te χαῖδες, δὅ 
"Ados τε Τρῶες μόγα κεν κεχιαροίουτο θυριῷ, 
E; σφῶϊν τάδε πάντα πυθοίωτο μιαρνωμιένοιῖν, 
Of régi μὲν βουλὴν Δαναῶν, περὶ δ & ἐστὲ μοίχεσθαι. 
ANS rider à ἄμφω δὲ γεωφέρω, ἐστὸν ἐμᾶο. 
“Ἤδη γάρ Tor ἐγὼ καὶ ἀρείοσιν ἡέπερ dpi ὑμ ἣν 60 
᾿Ανδράσιν ὡμίλησω, κρυὶ οὔποσέ μ᾿ oiy ἀθέριζον. 
Où γάρ πω τοίους ἴδον ἀνέρος, οὐδὲ ἴδωμαι, 
Οἷον Πειρίθοδν τε; Δρύοντά σε» ποιμένα λαῶν, 
Καινέα ν , Ἐξάδιόν τε, καὶ ἀντίθεον Πολύφημον» 
Θησέα τ᾽ Αὐγείδην, : ἐπιείκελον ἀθανάτοισι. 65 
Κάρτιστοι δὴ κῶνοι ἐσιχθονίων τράφεν ἀνδρῶν' 
Κάρτιστοι μὲν ἔσαν», καὶ καρτίστοις ἐρμιά χιοντο 
Φηρσὶν ὀρεσκῴοισι, καὶ ἐκπάγλως ἀπόλεσσαν, 
Kai μὲν τοῖσιν ἐγ doprineor, à ἐκ Πύλου ἐλθὼν, 
Τηλόθεν ἐξ᾿ Ασίης γοίηρ' καλέσαντο γὰρ αὐτοί" 70 
Καὶ μουχόμην κατ᾽ 2 αὐτὸν ἐγώ! κείνοισι d ἀνοῦτις 
Τῶν, où νῦν βροτοί. εἰσιν ἐπιχθόνιοι, μαχέοιτο᾽ 
Καὶ μόν μευ βουλέων. ξύνιεν, πείθοντό TE μύθῳ. 
᾿Δλλὰ σίθεσθε καὶ buse, ἐπεὶ πείθεσθοε ἄρνεινον" 


CE RE 


RP > 


CE λο ον ὙΠΑῚ Ὁ Ἢ 


"+ 
a 


OMHPOT IAIAAOZ Α΄. 9 


Μήτε σὺ τόνδ᾽ ; ἀγαθός Tee ἐὼν; ἀποαίρεο κούρην, 21ὅ 
’AAN ε ἔα, ὡς οἱ πρώτα δόσαν γέρας vies ᾿Αχαιῶν" 
Μήτε σὺ, Πηλείδη, ᾽θέλ᾽ ἐριζέμεναι βασιλῃν 
᾿Αντιβίην' ἐπεὶ οὔποθ᾽ ὁμιοίης ἔρυμορε σιρυῆς 
Σκηπτοῦχος βασιλεὺς, ᾧ are Ζεὺς αὔδος ἐδωκεν. 
ἘΠ δὲ σὺ καρτερός, ἐσσι; Θεὰ δέ σε γείνωτο μήτης, 80 
’AAN 0e φέρτερός | ἐστιν ἐπεὶ πλεόνεσσιν ἀνάσσει. 
᾿Ατρείδη, σὺ δὲ rude τεὸν μένος" αὐτὰρ ἔγωγε .- 
Αίσσομ; ANNE μιεθέμεν χόλον, ὃς μέγα σῶσιν 
ὝἝρκος À χαιοῖσι πέλετοωι πολέμοιο κακοῖο. 84 
Toy δ᾽ ἀπαιριειβόμενος προσέφη πρείων ᾿Αγαμόέμνων' 
Ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα, γέρον; κατὰ μοῖραν cures" 
"AAN 00 à ἀνὴρ ἐθέλει περὶ πάντων ἐμυβιένοι ἄλλων; 
Πάντων μὲν Heure ἐθέλει; πάντεσσι δ᾽ VOTES 
Πᾶσι δὲ σημρυαίνειν' drw οὐ πείσεσθαι ὁ ὀΐω, 
Εἰ δέ puy αἰχριητὴν ἔθεσαν Θεοὶ. αἰὲν ἑόντες, 90 
Τοὐνεκά οἱ προθέουσιν ὀνείδεα μυθήσασθαι : 
Τὸν δ᾽ ἄρ᾽ ὑποβλήδην ἠμείβετο δῖος ᾿ Αχμιλλεύς' 
ἭἭ γάρ κεν δειλός σε καὶ οὐτιδαινὸς κωλεοίμμην; 
ΕΠ δή σοι σἂν ἔργον ὑπείξομυαι» ὁ ὅ, ττι πεν εἰπης" 
AA! δὴ ταῦτ᾽ ἐπιτέλ. A60 μὴ γὰρ ἔμοιγε 95 
Zipan” οὐ γὰρ ἔγωγ᾽ ἔτι σοὶ πείσεσθαι ὀΐω. 
"Ado δὲ τοι ἐρέω, σὺ δ᾽ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι" 
Χερσὶ μὲν οὔτοι ἔγωγε Payne ous. εἵνεκα πούρης. 
Oùré σοὶ, οὔτε τῷ ἄλλῳ, ἐπεί μ' ἀφέλεσθέ γε δόντες. 
Τῶν δ᾽ ἄλλων, œ μοι ἐστὶ θοῇ παρὰ νηΐ μελαίνῃ, 300 
Τῶν οὐκ ἄν ᾿ φέροις ἂν ὅλών, ἀόποντος ἐμιεῖο. 
Εἰ δ᾽ ἄγε μὴν, πείρησαι, ἵγω RACE καὶ οἶδ 
Αἷψά TOI æipue κελαινὸν ἐρωήσει περὶ δουρΐ. 

Ως τώ γ᾽ ἀντιβίοισ: ῥωχησαριένω ἐπέεσσιν 
᾿Ανστήτην" λῦσαν δ᾽ ἀγορὴν παρὰ y ᾿Αχαιῶν. 5 
Πηλεί ‘dns μὲν ἐπὶ κλισίας καὶ νῆας ἐΐσας 
"He σύν re Μενοιτιάδῃ καὶ οἷς ἑτάροισιν 
᾿Ατρρΐδης δ᾽ ἀ ρα γῆα θοὴν ἅλαδε προέρυσσεν, 

Es δ᾽ ἐρέτας ἔχρινεν ξείκοσιν, ἐς δ᾽ ἑκατόμβην 
Βῆσε Θεῷ" ἀνὰ δὲ Χρυσηΐδα κωλλιπάρηον 10 
€ 


10 OMHPOTY IAIAAOZ Α΄. 


Εἶσεν ὦ ᾿ἄγων' ἐν δ᾽ ἀρχὸς ἔβη πολύμητις ᾿Οδυσσεύς. 
O; μὲν ἔπειτ᾽ ἀναβάντες ἐπέπλεον ὑγρὰ κέλευθα. ᾿ 
Λαοὺς δ᾽ ᾿Ατρείδης ἀπολυμιαίνεσθαι ἄνωγεν. 
Ο; à ἀπελυριαίνοντο, καὶ εἰς ἅλα λύματ᾽ ἔβαλλον’ 
Ἔρδον δ᾽ ᾿Απόλλων; τεληέσσας ἑκατόμβας 315 
Ταύρων nd αἱ γῶν, παρὰ θὴν ἁλὸς ἀτρυγέτοιο' 
Κνίσση δ᾽ οὐρανὸν ἵκεν ὑλισσομένη περὶ κοιπνῷ. 
Ὥς οἱ μὲν τὰ πένοντο κωτὼ στρατόν" οὐδ᾽ ᾿Αγαμέμνων 
Ayy’ ἔριδος, σὴν πρῶτον ἐπηπείλησ᾽ ᾿Αγιελῆι. 
᾿Αλλ᾽ ὅγε Ταλθύβιόν TE καὶ -Εὐρυβάτην προσέειπε; 20 
To οἱ ἔσαν κήρυκε καὶ ὀτρηρῶ θεράποντε" 
"Egyerbor πλισίην Πηλητάδεω᾽ Αχμλῆος, 
Χειρὸς ὑλόντ᾽ ἀγέμεν Berri do καλλιπάρῃον" 
FE; δέ χε μὴ δώησιν, € ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ὅλωμιαι, 
᾽λθων σὺν πλεόνεσσι" τό οἱ καὶ ῥίγιον ἔσται. 25 
Ὡς εἰπὼν, προΐει; κρατερὸν δ᾽ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε. 
To δ᾽ ἀέκοντε βάτην παρὰ Ov ἁλὸς ἀτρυγέτοιο" 
Μυρμιδόνων δ᾽ ἐπί re κλισίας καὶ γῆας ἱκέσθην. 
Tor δ᾽ εὕρον παρά τε κλισίῃ καὶ νηΐ μελαίνῃ 
Ἥμενον' οὐδ᾽ ἄρα LA ἰδὼν γήθησεν ᾿Αχιλλεύς. rs 90 
To μὲν ταρβήσαντε καὶ ὶ αἰδορνένω βασιλῆα : 
Σ τήτην, οὐδέ ré #72 προσεφώνεον, οὐδ᾽ ἐρέοντο. 
Αὐτὰρ ὁ ἔγνω pou ἐνὶ φρεσὶ; φώνησέν τε" 
Χαίρετε, κήρυκες, Δὸς ἄγγελοι, ἠδὲ καὶ ὶ ἀνδρῶν" 
Accor ir’ ᾿᾿οὔτι μοι ὕμμες ἐπαΐίτιοι, ἀλλ᾽ ᾿Αγαμοέμινων, 
Ὃς σφώ! προΐει Βρισηΐδος εἰγεκα κούρης. 
᾽Αλλ᾽ ἄγε, Διογενὲς Πατρόκλεις, ἔξαγε κούρην, 
Καὶ σφῶ!ν δὸς ὁ ἄγειν" ro δ᾽ αὐτὼ μάρτυροι ἔστων 
Πρός τε Θεῶν μυωκἄρων; πρός re θνητῶν ἀνθρώπων, 
Καὶ πρὸς ToU 0 βασιλῆος à ἀπηνέοςς. Eirore δ᾽ αὖτε 40 
Χρειὼ : ἐμεῖο γένηταῖ ἀεικξα λοιγὸν ἀμῦναι | 
Τοῖς ἄλλοις;----ἢ γὰρ ὄγ᾽ ὀλοῆσι φρεσὶ θύει, 
Οὐδέ τι οὐδὲ γοῆσαι ἅμα, πρόσσω καὶ ὀπίσσω, 
Ὅστπως οἱ παρὼ νηυσὶ σόοι μαχέοιντο ᾿Αχαιοΐ. 
Ὡς φάτο' Πάτροκλος δὲ φίλῳ ἐπεπείθεθ᾽ & ἑτωΐρῳ, 45 
Ἔκ δ᾽ ἄγαγε κλισίης Βρισηΐδα καλλιπάρῃον, 


Dr EE LS, Ως 
+ 


ps A at ei ρι 


Lo ga 


RE A 


ie 


— 


ES 


se 


MT Ten de Bree 


OMHPOT IAIAAOË A 11 


Δῶκε δ᾽ ἄγειν" τῷ δ αὖτις ἰτὴν παρὰ ν nas Αχαιῶν. 

Ἢ δ᾽ ἀέκουσ᾽ ἅμα τοῖσι γυνὴ κίεν αὐταρ᾿ Ἀχιλλεὺς 
Δακρύσας, À ἑτάρων ἄφαρ ἕζετο γόσφι λιοισθεὶς. 

Of ἐφ᾽ ἁλὸς πολιῆς, ὁρόων ἐπὶ οἰγνοσσα πόντον. «2580 
Πολλὰ δὲ μητρὶ φίλῃ ἠρήσατο; χεῖρας ὀρεγνύς" 

Μῆτερ, ἐπεί Ρ̓ ἐτεκές γε μινυνθάδιόν περ ἐὄντα» 
Τιμήν πέρ μοι ὀφελλεν ᾿Ολύμπιος ἐγγυαλίξαι 
Ζεὺς ὑψιβρεμέτης" νῦν δ᾽ οὐδέ με τυτθὸν ἔτισεν. 

Ἤ γοίρ ue ? Ατρεΐδης εὐρυκρείων. ᾿Αγαμέρινων 9 
Ἤτίμησεν' ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρας» αὐτὸς ἀπούρας. 

Ἵς φάτο δακρυχέων' Τοῦ δ᾽ ἔκλυε πότνι. ἐμήτηρν. 
Ἡ μένη ἐν βένθεσσιν ἁλὸς παρα, πατρὶ γέροντι" ἡ 
Καρπαλίρως À ἀνέδυ πολιῆς ἁλὸς, MOT ὀμέχλη: 
Καί ῥα πάροιθ αὑτοῖο καθέζετο δακρυχέοντος, 00 
Χειρί σέ puy πατέρεξεν, ἔπος T ἐφατ', EL τ' ὀνόριοιζε" 

Τέκνον, τί πλαίεις ; ; τί 06 σε φρένας ἵκετο πένθος ; 
᾿Εξαύδωα, pa κεῦθε νόῳ, ἵνα εἴδομεν ἄμφω. 

Τὴν δὲ βαρὺ στενοΐχιων προσέφη. πόδας à ὠκὺς ᾿Αχιλλεύς" 
Οὐσθα: τίη TOI ταῦτα εἰδυίῃ TANT ἀγορεύω ; 65 
Ὦ ,χόμεθ᾽ à ες Θήβην! ἱερὴν πόλιν ᾿Ἤετίωνος: 

Τὴν dé διεσράθομεέν σε» καὶ ἤγομεν ἐνθάδε σάντα: 

Καὶ τὰ μὲν εὖ δάσσαντο μετὰ σφίσιν υἷες ᾿Α χαιῶν, 

Ἔκ δ᾽ ἕλον ᾿Ατρείδη Χρυσηΐδα καλλιπάρῃον" 

"Χρύσης δ᾽ αὖθ; ἱερεὺς ἑκατηβόλου ᾿Α σολλωνος 70 
Ἦλδε θοὰς ε ἐπὶ νῆας ᾿Αχαιῶν χοωλκοχιτώνων, 

Λυσόμενός τε θύγατρα φέρων T ἀπερείσι. ἄποινα, 
Στέριμυκ T ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηβόλου ᾿Απόλλωνος, 

υσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, καὶ λίσσετο πάντας ᾿Α χαιοὺς, 
᾿Ατρεΐδα δὲ μάλιστα δύω, κοσμήτορε, λαῶν. 75 
"End ἄλλοι μὲν. πάντες ἐπευφήμησαν "À χαιοὶ, 

Αἰδεῖσθαι θ᾽ ἱερῆα; καὶ ἀγλαὰ δέγθαι ἀποινα" 

᾿Αλλ᾽ οὐκ ᾿Ατρείδη ᾿ Αγωρέμινονι. ἥνδανε θυμῷ» 

᾿Αλλὰ κακῶς ἀφίει, κρατερὸν δ᾽ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε. 
Xwopevog δ᾽ ὁ γέρων, πάλιν φχετο" τοῖο δ᾽ ᾿Ασόλλων 
Ἐὐξαμένου ἤ ἤκουσεν, ἐπεὶ μάλα οἱ φίλος ἦεν. 8] 
ἭἭχε δ᾽ ἐπ᾿ ᾿Δργείοισι κακὸν βέλος" οἱ δέ yu λαοὶ 
Θνῆσκχον ἐπασσύτεροι" τὰ δ᾽ ἐπώχετο κῆλω θεοῖο 


Cr 


12 OMHPOT IAIAAOË A’, 


Πάντη ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν ᾿Α γαιῶν" pus δὲ μάντις 
Eÿ εἰδὼς ὁ ἀγόρευε θεοπροπίος ἝἙ χάτοιο. 335 
Αὐτίκ᾽ ἐγὼ πρῶτος κολόμην Θεὸν ἱλάσκεσθαι 
᾿Ατρείωνα δ᾽ ἔπειτα “χόλος λάβεν αἶψα ὃ à ἀναστὰς 
Ἠπείλησεν μῦθον, ὃ ὃ δὴ τετελεσμιένος ἐστί. 
Τὴν μὲν γὰρ σὺν νηΐ dog ἑλέκωπες ᾿Αχαιοὶ 
"Es Χρύσην πέμπουσιν, ἄγουσι δὲ δώρα ἄνακτι" 90 
Τὴν δὲ νέον αλισίηθεν (Bay κήρυκες, ἄγοντες 
Κούρην Βρισῆος» | τήν [204 δόσαν υἷες ᾿Αχαιῶν, 
᾿Αλλὰ σὺ, εἰ δύνασαί γε» περίσχεο παιδὸς εῆος. 
᾿Ελθοῦσ᾽ ,Οὐλυμπόνδε Δία Tu εἴ ποτε δή τι 
Ἢ ὁ ἐπει ὠνησας κραδίην Δίος, né καὶ ἔργῳ. : 95 
Πολλάκι γὰρ σέο πωτρὸς ἐνὶ μεγάροισιν ἄκουσα. 
Evyomévnss ὃ OT ἔφησθα κελαινεῷέ; Κρονίωνι 
Οἴη ἐν ἀθανάτοισιν ἀεικέα λοιγὸν ἀμυῦναι, 
᾿Οππότε μιν ξυνδῆσαι ᾿Ολύμπιοι ἤθελον ἄλλοι» 
Ἥρη φ΄, ἠδὲ Ποσειδάων καὶ Παλλὰς ᾿Αϑθήνη. 400 
᾿Αλλὰ σὺ τόν γ᾽ ἐλθοῦσα, Θεὼ, ὑπελύσαο δεσμῶν, 
Ὧχ; ‘Exaroy χεῖρον κολέσασ᾽ ἐς μικρὸν Ὄλυμπον, 
Ὃν Bescigcur καλέουσι Θεοὶ, ἄνδρες, ὃς τε πάντες 
Αἰγαίων" 0 γὰρ αὖτε βίη οὗ πατρὸς ἀμμείνων" 
Ὅς pœ παρὼ Kgovion καθέζετο, κύδε: γαίων. 5 
Τὸν καὶ ὑπέδδεισαν pénness Θεοὶ, οὐδέ τ᾽ ἔδησαν. 
Τῶν νῦν “νιν μνήσασα παρέζεο, καὶ λάβε γούνων, 
Αἴ κέν σως ἐθέλῃσιν : ἐπὶ Ὑρώεσσιν ἀρῆξωι, 
Τοὺς δὲ κατὰ πρύμνας TE καὶ ἀμφ᾽ ἅλα ἔλσαι ᾿Αχαιοὺς 
Καεινοριένους» ἵνα πᾶντες ἐπαύρωνται βασιλῇος; 10 
Γνῷ δὲ καὶ ᾿Αφρείδης εὑρυκρείων ᾿Αγαμέμνων 
Ἣν ἄτην, OT ἄριστον ᾿Αχαιῶν οὐδὲν. ἔ ἐσίισε. 
Τὸν δ᾽ ἠμείβετ à ἐπειτα Θέτις, κατὰ δάκρυ χέουσα: 
“8 ot φσέκνον ἐριὸν, Ti γύ σ᾽ ἔτρεφον αἰγὼ τεκοῦσα ; ; 
ΑΙθ 0 ὄφελες παρὰ νηυσὶν ἀδώκρυτος καὶ ἀπήμων 15 
Ἥσθαι: ἐπεί γύ τοι αἶσα μίνυνθά περ, οὔτι μάλα dy 
Νὺν δ᾽ ἅμα T ᾿ὠκύμορος καὶ ὀϊζυρὸς περὶ πάντων 
ἜἜσλεο" τῷ σε καῇ αἴσῃ φέχον ἐν μεγάροισι. 
Τοῦτο δέ τοι ἐρέουσω ἔπος Au τερπικεραύνῳ 


OMHPOT IAIAAOZ α΄. 13 


Ex αὐτὴ πρὸς ᾿Ολυμπον ἀγάννιφον, αἴ κε πίθηται. 420 
᾿Αλλὰ σὺ μὲν νῦν» νηυσὶ παρήμενος ὠκυπόροισι, 
Ms ᾿Αχαιοῖσι, πολέμου δ᾽ ἀποπαύεο πάμπαν. 
Ζεὺς γὰρ 6 ᾿Ωκεανὸν per ἀμύμονας Αἰὐθιοπῆας 
Χϑιζὸς ΠΝ κατὰ δαῖτα, Θεοὶ δ᾽ A πᾶντες ἕποντο. 
Δωδεκάτη δέ τοι αὖτις ἐλεύσεται Οὐλυμυπόνδε' 25 
Καὶ τότ᾽ ἔπειτά, τοι εἶμι Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ, 
Καί puy γουνάσορνοι, κοί pur πείσεσθαι ὀΐω. 
"Ὡς deu φωνήσασ᾽ ἀπεβήσωτο" τὸν δ᾽ Eur αὐτοῦ 
Χωόμενον κατὰ θυμὸν, ἐὐζώνοιο γυναικὸς. 
Τήν pa Bin à ἀέκοντος ἀπηύρων. Αὐτὰρ Οδυσσεοὺς 30 
"Es Χρύσην ἵ ἵκανεν, ἄγων ἱερὴν ὑκοτόμθην. 
Ο! δ᾽ ὅτε δή λιρυένος πολυβενθέος à ἐντὸς ἵχοντο, 
Ἱστία μὲν στείλαντο; θέσαν δ᾽ ὁ ἐν νηΐ ὑ μελαίνῃ" 
Ἵστὸν δ᾽ ἱστοδόκῃ πέλασαν, προτόνοισιν ὑφέντες τ 84 
Καρπαλίμως: σὴν δ᾽ εἰς ὅρμον προέρυσσαν ἐρετμοῖς" 
Ἔκ δ᾽ εὐνὰς ἔβαλον, κατὰ δὲ πρυμνήσι ᾿ξδησαν: 
Ἔκ δὲ καὶ αὐτοὶ βαῖνον ἐπὶ ῥηγμῖνι θωλάσσης" 
Ἔκ δ᾽ ἑκωτόμβην βῆσαν ἑκηβόλῳ ᾿Ασόλλωνι. 
Ἔχ“ δὲ | Χρυσηὶς γηὸς Bn ποντοπόροιο. 39 
Τὴν μὲν ἔπειτ᾽ ἐπὶ βωμὸν à ἄγων πολύμητις ᾿Οδυσσεὺς, 
Πατρὶ φίλῳ ἐν χερσὶ τίθει, καί pur προσέειπεν" 
τ Χρύση; πρὸ μ᾿ ἔπερυψεν ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαρνέμυνων, 
Παῖδά τε σοὶ ἀγέμεν, Φοίβῳ θ᾽ ἱερὴν ὑκατόμβην 
Ῥέξαι ὁ ὑπὲρ Δαναῶν, ὀφρ᾽ ἱλασόμεσθα à ἀναῦταν 
Ὃς νῦν ἐν ᾿Αργείοισι : πολύστοναι κήδε; ἐφῆκεν. 45 
Ως εἰσῶν. ἐν | χερσὶ rides ὁ δὲ δέξατο χοίρων 
Παῖδα φίλην" roi δ᾽ κω Θεῷ κλειτὴν ἑκωτόριβην 
'Εξείης € ἐστησαν ἐὔδρμιητον περὶ ὶ βωμόν. 
Χερνίψαντο À ἔπειτα» καὶ οὐλοχύτας ἀνέλονφο, 
Τοῖσιν δὲ Χρύσης μεγάλ᾽ εὔχετο, χεῖρας ἀνωσχών 50 
Kaodi μευ; ᾿Αργυρότοξ' ν ὃς “Χρύσην ἀμφιβεέβηκας,. 
Κίλλαν τε ζαθέην, Τενέδοιό σε ΐφι ἀνάσσεις | 
Ἤδη μέν ποτ’ ἐμεῦ πάρος ἔκλυες εὐξαμένοιο' 
Τίμησας., μὲν ἐμὲ» μέγα δ᾽ ἔψαο λαὸν ᾿Αχαιῶν" 
"HO ἔτι καὶ νῦν pos rod ἐσπικρήηνον 66 des Ὁ 55 


* 


14 OMHPOT IAIAAOZ 4. 


"Ἤδη νῦν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἄρυνον. 

“ὥς ἔφατ' εὐχόμενος" τοῦ δ᾽ ἔκλυε Φοῖβος Ἃπόλλων. 
Αὐτὰρ ἐ ἐπεί p εὔξαντο, καὶ οὐλοχύτας πεοβάλοντο, 
A5 & ἐρυσαν μὲν πρῶτα, καὶ ἔσφαξαν, καὶ ἐδείραν, 
Μηρούς τ’ ἐξέταμον, κατὰ τε «νίσσῃ ἐκάλυψαν, 460 
Δέήπτυχα ποιήσαντες, ἐπ᾿ αὐτῶν δ᾽ ὠμοθέτησαν' 
ΚΚαῖε δ᾽ 8 ἐπὶ σχίζῃς ὁ ὁ γέρων, ἐπὶ δ᾽ αἴθοπα οἶνον 
Δεῖβε' γέοι δὲ παρ᾿ αὐτὸν ἔχον πεμπώβολα χερσίν. 
Αὐτὰρ « ἐπεὶ κατὰ μῆρ᾽ ἐκάη, καὶ σπλάγχνα πάσαντο, 
Μίστυλλόν r ἄρα; τάλλα, καὶ ἀμφ᾽ ὀβελοῖσιν à ἐπειρῶν, 
᾿Ὥστησάν TE περιφραδέως, À ἐρύσαντό TE πάντα. 66 
Δυτὰρ, ἐπεὶ παύσαντο πόνου τετύκοντό re δαῖτα, ᾿ 
Δαννυντ᾽" οὐδέ σι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐ ἐΐσης. 
Αὐτὰρε ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο» 
ἸΚοῦροι μὲν κρητῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο' 70 
Νώμησαν δ᾽ ἄρα πῶσιν; ἐπαρξά μενοι δεπάεσσιν. 
Οἱ δὲ πανημέριοι μολπῇ Θεὸν ἱλάσκοντο, 
Καλὸν ἀεέδοντες παιῆονα, κοῦροὶ ᾿Αχριῶν, 
ἹΜέλποντες 'Εκάεργον" ὁ 05 φρένα τέρπετ᾽ ἀκούων. 
Ἦμος δ᾽ ἠέλιος κατέδυ, καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθε, | 75 
Δὴ τότε “οιμήσαντο παρὰ πρυμνήσια νηός. | 
"Hyos | δ᾽ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος "Hoës- 
. Καὶ ror ἔπειτ᾽ ἀνάγοντο μετὰ στρατὸν εὐρὺν ᾿Αχαιῶν" 
Τοῖσι δ᾽ ἃ ἴαμενον οὖρον ἵει ἑκάεργος. ᾿Απόλλων. 
Où δ᾽ ἱστὸν στήσαντ᾽, ἀνᾶ θ᾽ ἱστία λευκὰ πέτασσαν. 
Ἔν δ᾽ ἄνεμος τπρῆσε μιόσον ἱστίον, ἀμφὶ δὲ κῦμα 81 
Στείρῃ πορφύρεον μεγάλ᾽ ἴαχε, γηὺς ἰούσης" 
Ἡ δ᾽ ἐθεε κατὰ κῦμα διαπρήσσουσα κέλευθον. 
Αὐτὰρ © ἐπεί p ἵκοντο κατὰ στρατὸν εὐρὺν ᾿Α γαιῶν, 
Νῆα μὲν οἵγε μέλαιναν ἐπ᾿ ἠπείροιο ἐξυσσαν 85 
Ὑψοῦ ἐπὶ ψαμάθοις, ὑπὸ δ᾽ ἕ ἐρματα μωκρὰ φάνυσσαν. 
Αὐτοὶ δὲ σκίδναντο κατὰ κλισίας τε νέας ré. 

Αὐτὰρ ὁ ὃ μήνιε;. νηυσὶ παρήμενος ὠκυπύροισι; 
Διογενὴς Πηλέος υἱὸς πόδας à ὠκὺς ᾿Αγιελλεὺς» 
Οὔτε ποτὶ εἰς ἀγορὴν πωλέσκετο κυδιάνειραν;, 80 
Οὔτε ποτ᾽ ἐς πόλεμόν" ἀλκὰ φθινύθεσκε φίλον ἂν 


Eat 7 D - 2” 


OMHPOT IAIAAOË Α΄, 15 


Αὔθι μένων, ποθέεσκε δ᾽ ἀυτήν τε πτόλεμόν Tée 

᾿Αλλ᾽ ὅτε δή ῥ᾽ β ἐκ τοῖο δυωδεκάτη Véver ως; | 
Καὶ τότε δὴ πρὸς ἴΟλυμπον ἴσαν Θεοὶ αἰὲν ἐόντες 494 
Πάντες ἅμα, Ζεὺς d 7 ἦρχε; Θέτις δ᾽ οὐ λήθετ᾽ ἐφετμέων 
Παιδὸς € εοῦ, ἀλλ᾽ ἥγ᾽ ἀνεδύσατο κύμα θαλάσσης; 
Ἤερίη δ᾽ ἀνέβη μέγαν οὐρανὸν, Οὔλυμπον σε" 
Εὗρεν δ᾽ εὐρύοπα Κρονίδην à ἄτερ ἥμενον PVO 
᾿Αχροτάτῃ κορυφῇ πολυδειραδος Οὐλύμποιο. 
Καί ῥα πάροιθ᾽ αὐτοῖο καθέζετο, καὶ λάβε γούνων δ00 
Zac δεξιτερῇ δ᾽ ἀρ UT’ ἀνθερεῶνος, ελοῦσα» 
Δισσομένη “Ζροσέειπε Δία Κρονίωνα ἄνακτα. 

Ζεῦ πάτερ, εἰ ποτε δή σε μετ᾽ ἀθανάτοισιν ὁ ὄνησ'δι» 
Ἢ ru, ἢ ἔργῳ» τόδε μοι κρήῃνον ὀέλδωρ". 
Τίμησόν μοι υἱὸν, ὃς ὦ  ὠκυμιορώτατος ἄλλων " Le 4 
’Erier «ἀτάρ pur νῦν γε ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαριέμινων 
᾿τίμησεν' ἑλῶν γὰρ. ἔχει γέρας, αὐτὸς ἀπούρας. 
᾿Αλλὰ σύ πέρ puy τῖσον; ᾿Ολύμπιε, μιητιέτα Ζεῦ" 
Τόφρα δ᾽ ἐπὶ Τρώεσσι. τίθει πρᾶτος; ὀφρ᾽ ἂν ᾿Αχαιοὶ 
Vior ξ ἐμὸν τίσωσιν, ὀφέλλωσί TE € τιμῆ. 10 

Ὥς φάτο" τὴν δ᾽ oùri προσέφη γεφεληγερέτα Zac, 
᾿Αλλ’ οἰκέων δὴν ἧστο" Θέτις δ᾽, ὡς ἥψατο γούνων, 
Ὥς ἔ ἐχετ᾽ ἐμιπεφυυῖα, καὶ εἴρετο δεύτερον αὖτις" 


Νημωερτὲς μὲν δὴ βίοι ὑπόσχεο, καὶ κατἄγευσον, 


Ἢ ἀπδειπ'" ἐπεὶ οὐ τοι ἔπι δέος" ὄφρ’ εὖ εἰδώ, 15 
“ὍὍσσον £ ἐγὼ μετὰ πᾶσιν ἀτιμοτάτη Θεός spi. 

Τὴν δὲ μέγ᾽ ὀχθήσας. προσέφη γεφεληγερέτα Ζεύς" 
Ἦ δὴ λοίγια, ἔργ» ὅτ᾽ CA ὀχθοδοπῆσαι ἐφήσεις 
Ἥρῃ, 0 ὅταν μ᾿ ἐρέθησιν ὀνειδείοις € ἐπέεσσιν. 

H 2 χα αὗτως μ᾽ αἰεὶ ἐν ἀθανάτοισι Θεοῖσι 20 
Nat, καί τέ pre φησὶ μάχῃ Τρώεσσιν ἀρήγειν. 
᾿Αλλὰ σὺ μὲν νῦν αὔτις ἀπόστιχε, pi TI νοήσῃ 
Ἥρη" ἐμιοὶ δέ χε ταῦτα μελήσεται, ὄφρα τζελέσσω. 
ἘΣ δ' ἄγε, τοὶ κεφαλῇ κατανεύσομιαι; ὄφρα πεποίθης. 
Τοῦτο γὰρ ἐξ. ὁμόθεν γε per ἀθανάτοισι μέγιστον 25 
Τέκμωρ' οὐ “γὰρ ἐρυὸν παλινάγρετον, οὐδ᾽ ἀπατηλὸν, 
Οὐδ᾽ ἀτελεύτητόν V'> ὃ, τι κεν κεφωλῇ κοτανγεύσω" 


16 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΔΙΑΔΟΣ A 


Ἦ, καὶ κυανέῃσιν ἐπὶ ὀφρύσι γεῦσε Κρονίων" 

᾿Αμβρόσιαι δ᾽ à ἄρα χαῖται ἐπερῤῥώσαντο ἄνακτος 529 
Κρατὸς cr ἀθανάτοιο" μέγων δ᾽ ἐλέλιξεν "Ολύμπον. 
To γ᾽ ὡς βουλεύσαντε διέτρμιαγεν" ἡ μὲν ἔπειτα 

Εἰς ἅλα ὦλτο βαθεῖαν ἀπ᾽ αἰγλήεντος ᾽Ολύμπου" 

Ζεὺς δὲ ἑὸν πρὸς dome. Θεοὶ δ᾽ ἅμα πάντες ἀνέσταν 
ἘΣ εδέων, σφοῦ πατρὸς ἐναντίον" οὐδὲ τις TN 

Μεῖναι ἐπερχόμμενον, ἀλλ᾽ ἀντίοι ἔσταν ἅπαντες. 35 
Ἃς ὁ μὲν ἔνθα καθέζοτ᾽ ὃ Ἐπὶ θρόνου" οὐδέ μιν Ἥρη 
"Hyvoinoer ἰδοῦσ᾽, ὅτ: οἱ συμφράσσατο βουλὰς 
᾿Αργυρόπεζα Θέτις, θυγάτηρ ἁλίοιο γέροντος. 

Αὐτίκα κερτοριίοισι Ac Κρονέωνο προσηὔδα- 39 

Τίς δ᾽ αὖ τοί» δολομῆτα, Θεῶν συμφράσσατο βουλάς ; 
Δίεί τοι φίλον ἐστὶν, ἐμεῦ ἀπὸ νόσφιν ἐόντα, 

Κρυπτάδιοι φρονέοντα δικαζέμοεν' οὐδέ τι πώ μοι 
Πρόφρων σέτληκας εἰπεῖν ἔπος» 6 TTL νοῆσῆης. 

Τὴν δ ἠρμείβετ᾽ : ἔπειτα πατὴρ ἀνδρῶν re Θεῶν re 
Ἥ ἢ» μὴ δὴ πάντας ἐρυοὺς ἐπιελπεο μύθους. 45 
ἘΠ ἤσειν" χωλεποί τοι QUE ἀλόχῳ re ἐούσῃ. 
᾿Αλλ᾽ ὃν μέν # ἐπιεικὲς ἀκουέριεν, οὔτις ἔπειτ 
Οὔτε Θεῶν πρότερος σόνγ᾽ εἰσεταί,» οὔτ᾽ ἀνθρώπων" 

Ὃν dé x ya ἀπάνευθε. Θεῶν ἐθέλοιροι νοῆσαι» 
Μή τι σὺ τωῦτω ἕκαστα διείρεο, μηδὲ μετάλλα. 50 

Τὸν δ᾽ ἠμείβετ ἔπειτα βοῶπις bre Ἥρη" 
Αἰνότατε Κρονίδη, ποῖον τὸν μῦθον ἕ GITES ; 

Καὶ λίην σε πάρος γ᾽ oÙT εἴρορναι;, οὔτε μεταλλῶ" 
᾿Αλλὰ μάλ᾽ οὕκηλος τὰ φράζεαι, acc ἐθέλησθα. 

Νὺν δ᾽ αἰνῶς δείδοικα κατὰ φρένα, μή σε παρείπη 55 
᾿Αργυρόπεζα Θέτις, θυγάτηρ ἁλίοιο γέροντος" 

Ἤερίη γάρ σοί γε παρέζετο, καὶ λάβε γούνων. 

Τῇ σ᾽ ὀΐω κατανεῦσαι ἐτήτυμον, ὡς À χιλῆα 

Τιμήσῃς, ὀλέσης δὲ πολέας ἐπὶ νηυσὶν ᾿Αχαιῶν. 

Τὴν δ᾽ ἀπαμοιβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς" 
sx 4 αἰεὶ μὲν δἴεαι, οὐδὲ σε λήθω: 6} 
Πρῆξαι δ᾽ ἔμπης οὔτι δυνήσεαι» ἀλλ᾽ ἀπὸ θυμοῦ 
Μᾶλλον ἐμοὶ ἔσεωι" τὸ δέ τοι καὶ ῥίγιον ἔσται. 


ΨΚ nca ; ES 
À 6 Fo es onde = mi 
δι νον he λα ; 


OMHPOT ΤΛΙΆΔΟΣ Α΄. 127 


ἘΠ δ᾽ οὕτω τοῦτ᾽ ἐστὶν, ἐμοὶ μέλλει φίλον εἶναι. 
᾿Δλλ᾽ ἀκέουσα κάθησο, ἐμῷ δ᾽ ἐπιπείθεο μύθῳ" 565 
M νύ τοι οὐ χραίσμωσιν, ὅσοι Oo εἰσ᾽ ἐν ᾿Ολύρμπῳ, 
ἼΆΑσσον ἰόνθ', ὅτε κέν τοι ἀάπτους χεῖρας ἐφείω. 

Ὡς équr” ἐδδεισεν δὲ βοῶπις πότνια “Her 
Kai p ἀκέουσα. καθῃστο, ἐπιγνάμμψασα φίλον κῆρ. 
᾿Ὠχθησαν ὃ ἀνὰ δῶμα Διὸς Θεοὶ οὐρωνίωνες. 10 
Τοῖσιν δ᾽ * Ἤφοιστος πλυτοτέχ νης ἦρχ᾽ ἀγορεύειν, | 
Mare φίλῃ ἐπίηρα φέρων λευκωλενῷ Ἥρῆ" 

"H δὴ λοίγια ἔργα. τάδ᾽ ἔσσεται. οὐδ᾽ ἔτ᾽ ἀνεκτὰ, 
EX δὴ σφὼ ἕνεκα θνητῶν ἐριδοίνετον ὧδε. 
Ἔν δὲ Θροῖσι κολφῳὸν ἐλουύνετον" οὐδὲ rs δαιτὸς 78 
᾿Εσθλῆς € ἐσσέτοιι εΥ ΘῊΡ ἐπεὶ τὰ χερείονα PAR 
Marei δ᾽ ἐγὼ παράφημι; καὶ αὐτῇ περ νοεούσῃ, 
Πατρὶ φίλῳ ἐπίηρα φέρειν Au, ὄφρα μὴ αὖτε 
ΝΝεικείῃσι πατὴρ, σὺν δ᾽ ἡμῖν δαῖτα ταραξη.. 
Eire γάρ 2 ἐθέλησιν Ολύμπιος à ἀστεροπητῆς 80 
"EE εδέων στυφελίξαι -τὸ γὰρ πολὺ φέρτατός ἐστιν. 
᾿Αλλὰ σὺ τόν Ψ ἐπέεσσι καθάπτεσθαι μωλακοῖσιν" 
Αὐτίκ᾽ ἔπειθ᾽ ἵλαος ᾿Ολύμπιος ἔσσεται ἡμῖν. à 

Ὡς ἄρ᾽ ἔφη καὶ ἀναΐξας δέπας ἀμφικύπελλον 
Μητρὶ φίλη ἐν χειρὶ τίθει, καί pur προσέειπε" 85 

Térhadi, μῆτερ ἐμὴ, où ἀνάσγχεο, κηδορυένη πῈρ» 
Μή σε, φίλην περ ἐοῦσαν; ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἴδωμαι 
Θεινορυένην᾽ τότε δ᾽ οὐ τι δυνήσομαι; ἀχνύμυενός περ; 
Χραισμνεῖν" ἀργαλέος γὰρ ᾿Ολύμπιος ἀντιφέρεσθαι. 
Ἤδη γάρ με καὶ ἄλλοτ᾽ ἀὠλεξέμνναι μεμαῶτα, 90 
Péde, ποδὸς τετωγῶν, ἀπὸ βηλοῦ θεσπεσίοιο" 
Πᾶν δ᾽ ἦμαρ φερόμην, ἅμα δ᾽ ἠελίω καταδύντι 
ἸΚάππεσον ἐν Λήμνῳ ὀλίγος δ᾽ & ἐπι θυμὸς © ἐνῆεν᾽ 
Ἔνθα ε Σίντιες ἄνδρες ἄφαρ κομίσαντο πεσόντα. 

με Σίντιος ἄνδρες ἄφαρ κομ 

Mc φάτο" μείδησεν δὲ Θεὰ λευκώλενος Ἥρη: 95. 
Μειδήσασα δὲ, παιδὸς ἐδέξατο χειρὶ κύπελλον. 
Αὐτὰρ ὁ 0 τοῖς ἄλλοισι Θεοῖς ἐνδέξια πᾶσιν 
Οἰνοχόει, γλυκὺ νέκταρ ἀπὸ κρητῆρος ἀφύσσων. 
"Ἄσβεστος δ᾽ ἄρ᾽ ἐνῶρτο γέλως μοκάρεσσι Θεοῖσιν» 

Ὄ 


18 OMHPOTY IAIAAOËE Α΄. 


Ὡς ἔδον Ἥφαιστον διὰ δώματα ποιπνύοντα. 


Ως τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα | 


Δαίνυντ᾽" οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς : ἐΐσης» 

Οὐ μὲν Φόρμεγγος περικουλλέος; ἣν ἐχ; ᾿Απσόλλων; 

Μουσάων θ᾽, αἵ ἄειδον, ἀμειβόμεναι ὁ ὀπὶ καλῇ. 
Αὐτὰρ ἐπεὶ κατέδυ λωμπρὸν φάος γελίοιον 

O; μὸν κοκκείοντες ἔβαν οἵκόνδε ἕκαστος» 

Ἥχι ὃ ἑκάστῳ δῶμα περικλυτὸς ἀμφιγυήεις 

Ἥφαιστος ποίησεν ἰδυίῃσι ᾿πραπίδεσσι. 

Ζεὺς δὲ πρὸς ὃν λέχος 76 ᾿Ολύμπιος. ἀστεροπητῆς, 

Ἔνθα πάρος κοιμᾶθ᾽, ὅτε pur γλυκὺς ὕπνος ἱκάνοι" 


Ἔνθα καθεῦδ᾽ ἀναβάς" παρὼ δὲ, χρυσόθρονος “Ἥρη. 


10 


OMHPOT IAIÏAAOË B.' 19 


THE 


‘OMHPOTY ‘IAIAAOË 
‘PAYOAIA ἢ TPAMMA, Β΄. 


᾿Εσιγραφῆ. 
Βῆτα δ᾽ "Ὄνειρον ἔχειν ἀγορὴν, καὶ νῆας ἀριθμεῖ, 


ἼΔΛΛΟΙ μέν pe Θεοί τε καὶ ἀνέρες ἱπποκορυσταὶ, 
Edo» παυννύχιοι' Δία δ᾽ οὐκ ἔχε γήδυμος ὕ ὕπνος" 
᾽ἾΑλλ᾽ © γε μερμήριζε κατὰ φρένα, ὡς ᾿Αγχιλῆα 
Tino ὀλέσῃ δὲ πολέας ἐπὶ νηυσὶν ᾿Αχαιῶν. 
Ἥλιε δέ οἱ κατὰ θυμὸν à ἀρίστη φαίνετο βουλὴ, 5 
Πέωψαι ἐπ’ ᾿Ατρείδῃ ᾿Αγαμόέμνονι οὖλον "Ονειρον" 
Καί puy φωνήσας, ἐπεῶ πτερόεντα προσηύδα 
᾿ς Βάσχκ Zi, οὖλε Ὄὄνειρε, θοὰς ἐπὶ νῆας ᾿Αχαιῶν" 
Ἐλθὼν ἐς κλισίην ᾿Αγαμέρινονος ᾿Ατρείδαο, 
Πάντα μάλ᾽ ἀτρεκέως ἀγορευέμεν, ὡς ἐπιτέλλω 10 
Θωρῆξαί ὃ ξ χέλευε κἄρη πομόωντας ᾿Αχαιοὺς 
ΠΠανσυδίῃ: νῦν γάρ κεν ἕλοι πόλιν εὐρυάγυιαν 
ὙῬρώων' οὐ γάρ ἔτ᾽ ἀμφὶς ᾿Ολύμπια δώματ᾽ ἔχοντες 
᾿Αθάνατοι φράζονται" ἐπέγνωμνψε γὰρ ἅπαντας 
Ἥρη λισσομένη" Τρώεσσι δὲ χήδε ἐφῆπται. 15 
Ως φάτο" βῆ δ᾽ ae Ὄνειρος, ἐπεὶ τὸν ρυῦθον. ἄκουσε" 
Καρπαλίμως δ᾽ ἵκανε θοὰς ἐπὶ νῆας ᾿Αχαιῶν" 
Βὴ δ᾽ ἀρ᾽ ἐπὶ ᾿Αφρείδην ᾿Αγαμέμνονω" τὸν δ᾽ € ἐκίχανεν 
Εύδοντ᾽ ἐν «λισίῃ, περὶ δ᾽ pes κέχιυϑ᾽ ὕπνος" 
Στῆ δ᾽ ἄρ᾽ ὑπὲρ κεφαλῆς, Νηληΐῳ vis ἐοικὼς; 20 
Νέστορι», τόν ῥῶ μάλιστα γερόντων τ ᾽Αγαμέμνων" 
To μιν ξεισάμνενος προσεφώνεε θεῖος "Ονειρος" 
Eüder, ᾿Ατρέος υἱξ δαΐφρονος: ἱφσποδάρνοιο ; 
Οὐ χρὴ παννύχιον. εὕδειν βουληφόρον ἄνδρα; 


2) OMHPOTY IAIAAO®€ Β΄ 


Ω, λαοί τ᾽ ἐπιτετράφαται, καὶ τόσσα μέμηλε' 25 
Νῦν δ᾽ ἐμέθεν ξύνες ὦ ὥκα" Διὸς δέ τοι ἄγγελός εἶμι, 
Ὅς σευ, ἄνευθεν ἐὼν, μέγα κήδεται, δ᾽ ἐλεαίρει. 
Θωρῆξαί σε κέλευσε κάρη κομόωντας ᾿Αχαιοὺς 
Πανσυδίη" γῦν γάρ κεν. ὅλοις πόλιν εὐρυάγυιαν 
Ὑρώων' οὐ γὰρ ἔτ᾽ ἀμφὶς ᾿Ολύμπια δώριατ᾽ ἔ ἔχοντες 30 
᾿Αϑάνατοι φράζονται ἐπέγναρμνψεν γὰρ ἅπαντας 
Ἥρη λισσομένη" Τρώεσσι δὲ κήδε ἐφῆπται 
"Ex Διός: ἀλλὰ σὺ σῇσιν ἔχε φρεσὶ, μηδέ σε λήθη 
Αἱρείτω, εὖτ ἄν σε μελίφρων ὕπνος ἀνήῃ. 34 
Ὥς à ἄρα φωνήσας ἀπεβήσετο" σὸν δ᾽ ἐλιπ᾽ αὐτοῦ 
Τὰ Φρονέοντ᾽ ἀνὰ θυμὸν, ἅ ῥ᾽ οὐ τέλέεσθαι ἔμελλε" 
Φῇ γὰρ 07 αἱρήσειν Πριάμου πόλιν ἤματι κείνῳ, 
ΝΝήσιος" οὐδὲ τὰ ἤδη ἅ. pa Ζεὺς μήδετο ἔ eye. 
Θήσειν γὰρ ér ἔμελλεν Ἐπ ἄλγε TE στόναχάς σε 
Τρωσί σε καὶ Δᾶναοϊῖσι διὰ πρατερὰς ὑσμίνας. 40 
ἜἜγρετο δ᾽ ἐξ ὑπνου" θείη δέ μὲν ἀμφέχυτ᾽ ὀμφή" | 
Ἕζετο δ᾽ ὀρθωθείς: panandr δ ἔνδυνε γιτῶνγο, 
Κι αλὸν, νηγάτεον" Téei δὲ μέγα βάλλετο φᾶρος" 
Ποσσί δ᾽ v ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλῶ" 
᾿Αμφὶ δ᾽ ἃ ae ὄμοισι βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον 45 
Εἵλετο δὲ σκῆπτρον πατρώϊον ἄφθιτον ais, 
Σὺν τῷ ἔβη κωτὰ νῆας ᾿Αχαιῶν χαλκοχιτώνων. 
Ἠὼς μὲν pa Θεὰ προσεβήσετο “μακρὸν Ὄλυμπον, 
Ζηνὶ φόως ἐρέουσαι καὶ “ἄλλοις ἀθανάτοισιν" | 
Αὐτὰρ ὁ κηρύκεσσι λιγυφθόνγγοισι κέχευε, 50 
ΚΚηρύσσειν “ἀγορήνδε κἄρη ᾿κορύδωντᾶς ᾿Αχαιούρ' 
O; μὲν ἐκήρυσσον, roi δ᾽ ἠγείροντο μάλ᾽ oc. 
Βουλὴ δὲ πρῶτον μεγαθύμων iQ ψέῤόντων, 
N ἐστορέῃ παρὰ γνὴηϊ Πυλοιγενέος, βαφιλῆδρ' | 
Τοὺς ὄγε συγκαλέσας, πὐκχινὴν ἠρτύνετο βουλήν" 55 
KAdré, Qinér, θεῖός μόν ἐγύπνιον ἦλθεν "Ονεῖρος; 
᾿Αμβροσίην διὰ γύκτα" μάλιστα δὲ Ne ἐστορ! δίῳ" 
Εἰδός τε; μέγεθός. rés Quiv τ᾽, ἄγχιστὰ ξῴκει. 
Στῆ δ᾽ ἄρ ὑπὲρ κεφαλῆς, καί que πρὸς μῦθον ἔ ἔειπεν. 


Late. dde … . 


Ὑμεῖς δ᾽ ἄλλοθεν ἄλλος ἐρητύειν ἐπέεσσιν. 75 


OMHPOY IAIAAOË Β΄. 91 


Εὕδεις, ᾿Ατῤέος VIE δαϊφρονὸς, ETS ; 69 
Οὐ γρὴ παννύχιον εὑδειν βουληφόρον ἄγδρω;, 
FO, λαοί τ᾽ ἐπιτετράφαται, καὶ τόσσα Μέβηλε. 
Νῦν δ᾽ ἐμέθεν ξύνες ὥκα: Διὸς δὲ τοι ἄγγελός és, 
Ὅς σευ, ἄνευθεν ξὼν, μέγα κἥδεται, ἠδ᾽ ἐλεαίρει. 
Θωρῆξαίΐ δὲ κέλευσε tag} ποβιόωντας ᾿Αχαιοὺς 65 
Too vdi y γῦν γάρ κεν ἕλοις TONI εὐρυάγυιαν 
Ὑρώων' οὐ γὰρ ἐπ΄ ἀμφὶς ᾿Ολύμπια δώματ᾽ ἔ ἐγοντες 
᾿Αθάνωτοι φράζονται" ἐπέγναρυψεν γὰρ ἅπαντας 
Ἥρη λισσομένη" Τρώεσσι δὲ 2h06 ἐφῆπται 69 
Ἔκ Διός. ἀλλὰ σὺ σῆσιν ἔχε φρεσίν. Ὡς ὁ ὃ μὲν εἰπὼν 
Queer ἀποπτάβενδε᾽ ἐμὲ δὲ γλυκὺς, ὕπνος ἀνῆκεν. 
᾿Αλλ᾽ ἄγετ᾽ à αἴ κέν πὼς ᾿θωρήξομοεν υἷας ᾿Αχαιῶν. 
Πρῶτα δ᾽ & ἐγὼν ἔπεσι πειρήσομαι, 7 Depuis ἐστὶ, 
Καὶ φεύγειν σὺν νηυσὶ TO}. CUITE κελεύσω. 
Ἤτοι ὃ δ ψ. ὡς εἰπὼν, LOT 4 éCero φοῖσι δ᾽ ἀνέστη 
Νέστωρ, à ὃς pa Ἰϊύλοιο ἄναξ 7 ἤν ἡμαθόεντος, 
Ὅς σφιν ἐὐφρονέων ἀγορήσατο καὶ μνετξειπεν' 
"a φίλοι, ᾿Αργείων ἡ ἡγήτορες. 7δὲ μέδοντες, 
Εἰ μὲν τις τὸν ὀγειρον ᾿Αχαιῶν ἄλλος ἔνισπε; 80 
Ψεῦδός κεν φαῖμεν, καὶ γοσφιζοίμιεθα μᾶλλον" 
Na δ᾽ ἴδεν, ὃ ος μέγ᾽ ἀριστὸς ἐνὶ στρατῷ εὔχεται" εἶναι. 
᾿Αλλ᾽ ἄγετ', αἱ κέν πὼς θωρήξομιεν υἱας ᾿Αχαιῶν. 
Ὥς ἄρα φωνήσας, βουλῆς ἐξ 7 ἦρχε γέεσθαι. 
O5 δ᾽ ἐπανέστησαν, πείθοντό τε ποιμένι Kay, 95 
Σκηπτοῦχοι βασιλῆες" ἐπεσσεύοντο δὲ “λαοί. 
Ἢ τε ἔθνεα εἶσι μελισσάὼν' ἀδινάων, 
Πέτρης ἐκ γλαφυρῆς αἰξὶ νέον ἐρχομυενάων, 
Βοτρυδὸν δὲ πέτονται ἐπ᾿ ἀνθέδιν εἰαρινοῖσιν, 
μέν σ᾿ ἔνθα ἅλις πεποτήαται» αἱ δέ re ἐνθὰ" 90 
Ως τῶν ἔθνεα πολλὰ ῥέῶν ἄπο "αὶ κλισιάων 
Ἢ ὄνος προπάροιθε βαθείης Ὁ ἐστιχόωντο 
᾿Ιλαδὸν εἰς ἀγορήν" μετὰ δέ σφισιν "Οσσα δεδήει, 
᾿Οτρύνουσ᾽ Géo, Διὸς ἄγγελος" οἱ δ᾽ ἀγέροντο | 


22 OMHPOTY ἹΛΙΑΔΟΣ Β΄ 


Τετρήχει δ᾽ ἀγορὴ» ὑπὸ o δὲ στεναχίζετο γαῖα» 95 
Λαῶν ἱξόντων, ὅμναδος Ô #v ἐννέα de σφεας 
Κήρυκες βοόωντες à ἐρήτυον, εἰποτ᾽ ἀυτῆς 
Σχοίατ᾽, ἀκούσειαν δὲ Διοτρεφέων βασιλήων. 
χε; δ᾽ ἕζετο λαὺς; ἐρήτυθεν δὲ καϑ' £Ô ρῶς» 
Παυσάμενοι κλαγγῆς" ἀνὰ δὲ κρείων ᾿Αγαμήμνὸν 100 
ἜἜ στη, σκῆπτρον ἔχων, TO μὲν Ἥφαιστος κἄμιε τεύχων. 
“Ἤφαιστος μὲν done Air Κρονίωνι à ἄνακτι" 
Αὐτὰρ à deu Ζεὺς δῶκε διωκτόρῳ᾽ Ἀργειφόντῃ" 
‘E εμείας δὲ ἄναξ δῶκε Πέλοπι πληξίππῳ' 
Αὐτὰρ ὁ αὖτε Πέλοψ dox ᾿Ατρέϊ» ποιρυένι λαῶν" δ 
“Argus | δὲ θνήσκων ἐλισε πολύαρνι Θυέστη" 
Αὐτὰρ ὁ αὖτε Θυέστ' ᾿Αγαριέμινονι λεῖπε Φορῆνα!» 
Πολλῆσι νήσοισι καὶ ᾿Ἄργεῖ DOTÉ ἀνάσσειν" 
To 07 ἐρεισάμενος, ἔπε ᾿Αργείοισι μετηύδα. 

δι φίλοι, ἥρωες Δαναοὶ, θεράποντες Αρηος; 10 
Ζεύς pue μέγα Κρονίδης ἄτῃ ἐνέδησε βαρείῃ" 
Σχέτλιος, ὁ ὃς πρίν μμέν μοι. ὑπέσχετο καὶ κατένευσεν, 
Ἴλιον € ἐκπέρσαντ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι" 
No» δὲ κακὴν ἀπάτην βουλεύσατο, καί {ΜΗ κελεύει 
Δυσκλέα ἼΑργος ἱκέσθαι, ἐπεὶ πολὺν ὥλεσα λαόν. 15 
Οὕτω που Διΐ μέλλει ὑπερμενέὶ φίλον εἶναι» 
Os δὴ πολλάων πολίων κατέλυσε κάρηνα, 
Ἢ δ᾽ ἔτι καὶ λύσει" τοῦ γὰρ κράτος ἐστὶ μέγιστον. 
Αἰσχρὸν γὰρ τόδε γ᾽ ἐστὶ καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι, 
Ma οὕτω τοιόνδε τοσόνδε τε λαὸν ᾿Αχαιῶν 90 
"Απρήκτον πόλεμον πολεμυίζειν, ἠδὲ μάχεσθαι 
᾿Ανδράσι παυροτέροισι' φέλος δ᾽ οὔπω τι πέφανται. 
Εἰπερ γάρ x ἐθέλοιμεν ᾿Αχαιοΐ τε Τρῶες. ΖΕ» 
“Ὅρκια πιστὰ ταμόντες» ἀριθμιηθήριεναι ἄμφω" 
Τρῶας μὲν λέξασθαι, ἐφέστιοι ὅσσοι ξασιν" 25 
Ἡμεῖς δ᾽ ἐς δεκάδας διακοσριηθεῖμιεν. ᾿Αχαιοὶ, 1% 
Τρώων δ᾽ ἄνδρα ἕκαστον ἑλοίμεθα οἰνοχοεύειν" 
ΠΠολλαΐ κεν δεκάδες δευοίατο οἰνοχόοιο. 
Τόσσον ἐγώ φημι πλέας ἔμμεναι υἷας ᾿Αχαιῶν 
Τρώων, οἱ ναίουσι κατὰ πτόλιν" ἀλλ᾽ ἐπίκουροι 90 


OMHPOTY IAIAAOË Β΄. 25 


ἸΠολλέων ἐκ πολίων ἐγχέσπαλοι ἄνδρες ἔασιν, 

L 4 / ’ \ 3 23. LA 
Οἵ με μέγα πλάζουσι, καὶ οὐκ εἰωῶσ᾽ ἐθέλοντα 
Ἴλιου ἐκπέρσαι εὖ ναιόμνενον πτολίεθρον. 
Ἐννέα δὴ βεβάασι Διὸς μεγάλου ἐνιαυτοὶ, 
Καὶ δὴ δοῦρα σέσηπε. νεῶν, καὶ σπάρτω λέλυνται" 135 
Αἱ δέ mov ἡμέτεραί τ᾽ ἄλοχοι» καὶ νήπια TEA, 
Efar ἐνὶ μεγάροις ποτιδέγρνεναι" cpupus δὲ ἔργον 
Αὕτως ἀκράαντον, οὗ εἵνεκα δεῦρ᾽ ἱκόμεσθα. 
᾿Αλλ᾽ ἄγεθ, ὡς ἂν ἐγὼν εἴπω, πειθώμεθα ποίντες" 
Φεύγωμοεν σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν' 40. 
Οὐ γὰρ rs Τροίην αἱρήσοριεν εὐρυάγυιαν. 

Ὡς φάτο' τοῖσι δὲ θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε, 
Πᾶσι μετὰ πληθὺν, ὅσοι οὐ βουλῆς ἐπάκουσαν. 
Κι νηθη ὃ ἀγορὴ, ὡς κύματα pure θαλάσσης 

7 , / \ / 3 € / 
Iloyrou Ἰκαρίοιο; τὼ μὲν τ Evpos re Νότος re 45 
5) LANYLNREX | “Δ \ ES , 
Oo ἐπαΐξας rureos Διος ἐκ νεφελάων. 
"Qc δ᾽ ὅτε κινήσει Ζέφυρος βαθὺ λήϊον, ἐλθὼν 
᾿“Δάβρος, ἐπαιγίζων, ἐπί τ' ἠμύει ἀσταχύεσσιν' 

Ὡς τῶν πᾶσ᾽ ἀγορὴ κινήθη" τοὶ δ᾽ ἀλαλητῷ 

“ὦὥχἽ [Se ὩΣ; ͵7 { “» : € ! LA 
Nas ἐπ᾿ ἐσσεύοντο" ποδῶν δ᾽ ὑπένερθε 2ovin 50 
4 δ ᾽ὔ \ ww 9 / / ; 

Ἰστατ᾽ ἀειρομένη" τοὶ δ᾽ ἀλλήλοισι κέλευον, 
o -“ 3 € ᾽ὔ ᾽ ψ 
Αστεσθαι νηῶν ἠδ᾽ ἑλκέμεν εἰς ἅλα δῖαν, 
Οὐρούς τ᾽ ἐξεκάθαιρον" ἀὐτὴ δ᾽ οὐρανὸν ἵκεν 
Οἴκαδε ἱεμένων, ὑπὸ δ᾽ ἥρεον ἕρμυωτα νηῶν" 
Ἔνθα κεν ᾿Δργεΐοισιν ὑπέρμιορα νόστος ἐτύχθη; 55 
E; μὴ ᾿Αϑηναίην "Hen πρὸς μῦθον ξειπεν" 

FQ πόποι; αἰγιόχοιο Διὸς τέκος ἀσρυτωνή ! 
Οὕτω δὴ οἶκόνδε, φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν; 

Ε] C9 4 ΒΝ EN 2  £ -“ 7 
᾿Αργεῖοι φεύξονται ἐπ᾿ εὐρέα νώτα θαλάσσης ; 

\ / 3 \ / \ \ LA “ν 
Kad δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ, καὶ ]Πρωσὶ λίποιεν 60 
᾿Αργείην Ἑλένην, ἧς εἵνεκα πολλοὶ "A χαιῶν 
9 ,ὔ 3 / / 3 \ / ” 

Ἐν Τροίῃ ἀπόλοντο, φίλης ἀπὸ πατρίδος αἴης ; 
᾿Αλλ᾽ ἴθι νῦν κατὰ λαὸν À χαιῶν χωλκοχιτώνων" 
Σοῖς δ᾽ ἀγανοῖς ἐπέεσσιν éghrue φῶτα ἕκαστον; 
ΝΕ “ὖ ε ’ 
Μηδὲ ἔα νῆας ἅλαδ᾽ ἑλκέμεν ἀμφιελίσσας. 65 
|| »” » 3: 49 » Le 
“Ὡς éQur + οὐδ᾽ ἀπίθησε Θεὰ γλαυκῶπις ᾿Α θήνη" 


24 OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Β΄. 


Βῆ δὲ κατ᾽ (Οὐλύμποιο καρήνων ἀΐξασα. 
Καρπαλίμως δ᾽ ἔκανε θοὰς. ἐπὶ νῆας ᾿Αχαιῶν 
Εὕρεν ἔ ἔπειτ᾽ ᾿Οδυσῆᾳ, Διῖ μῆτιν ἀτάλαντον, 
ἙἝἙσταότ᾽- οὐδ᾽ ὅγε νηὸς ἐυσφέλροιο μελαίνης 170 
“Αστετ᾽, ἐπεί pur 3606 κραδίην καὶ θυμὸν à ἐκῶνεν. 
᾿Αγχοῦ δ᾽ ἱσταμένη. προφέφη γλαυκώπις ᾿Αδήνη: 
Διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν ᾿Οδυσσεῦ, 
Οὕτω δὴ οἰκόνδε, φίλην à ἐς πατρίδα Ya, 
Φεύξεσθ᾽, ἐν Ye Gi πολυχλή!σι πεσόντες ; ; 75 
Kad δέ κεν εὐχωλῆν Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ “λίποιτε | 
᾿Αργείην “Ἑλένην, ἧ ἧς εἵνεκα, πολλοὶ ᾿Αχαιῶν 
Ἔν Τροίῃ ἀπόλοντο, φίλης ἀπὸ φατρίδος αἴης; ; 
᾿Αλλ’ 28, vor κατὰ λαὸν ἦΑχφιων, μηδὲ T ἐρώξει" 
Σοῖς δ᾽ ἀγανοῖς ἐσέεσσιν ἐρήτυε φώτα ἕκαστον» 80 
Μηδὲ ἔ εῶ νῆας ἅλαδ᾽ ἑλκέμεν ἀμφιελίσσας. $ 
Ὥς φάθ" ὃ δὲ ξυνέηκε Θεᾷς ὁπα φωνησάσης" 
Βῆ δὲ θέειν, ἀπὸ δὲ χλαῖναν βάλε" τὴν δ᾽ ἐκόμισσε 
Κήρυξ Εὐρυβάτης ᾿Ιθακήσιος: ὃς οἱ ὀπήδει. 
Αὐτὸς δ᾽ ᾿Ατρείδεω ᾿Αγαμέμνονος à ἀντίος ἐλθὼν, 85 
Δέξατό οἱ σκῆπτρον. πατρώϊον ἄφθιτον αἰεί" 
Σὺν ro ἐβη κατὰ γῆως Age χολπκοχμτώνων. 

Oise μὲν βασιλῆα καὶ ἔξοχον ἄνδρα κιχείη» 
Τόνδ᾽ ἀγανοῖς ἐπέεσσιν ἐρητύσασκε παραστάς" 

Δαιμόνι᾽ , OÙ σς ξοικεν κακὸν ὡς» δειδίσσεσθαι: 90 
ἌΛΧ᾽ αὐτός re κάθησο καὶ ἄλλους ἵδρυε λαούς. ; 
Οὐ γάρ πῶ σάφα. οἶσθ᾽, οἷον νόος ᾿Ατρείωνος. 

No μὲν πειρᾶσαι» τάχα δ᾽ Here ας ᾿Αχαιῶν, 

Ἔν βουλῇ δ᾽ οὐ πάντες ἀκούσαμιεν 0 οἷον ἔειπε. 

Μή τι χολωσάμενος βέξῃ κακὸν vins Aya. 95 

Où δὲ μέγας ἐστὶ Διοτρεφέος βασιλῆος: 

Ti δ᾽ ἐκ Διός ἔ ἐστι, φιλεῖ δὲ μητίετα Ζεύς. & 
Ὅν δ᾽ αὖ δήμου T ἄνδρα ἴδοι βούωντᾷ ΄ ἐφεύροι, 

Τὸν σκήπτρῳ ἐλάσασκεν, ὁμοκλήσασκέ τε μύθῳ" | 

Acpôvi ᾿ ἀτρίμας. ἧσο; καὶ ἄλλων μῦθον à ἄκουε, 200 
Οἱ σέο φέρτεροί εἰσι" σὺ δ᾽ ἀπτόλεμος. καὶ ἄναλκις, 
Οὐτέ ποτ᾽ ἐν πολέρνῳ nes οὔτ᾽ ἐνὶ βουλῇ. 


OMHPOY IAIAAOZ Β΄. \ e5 


Οὐ μέν πὼς πᾶντες βασιλεύσοριεν ἐνθάδ᾽ A χαιοί. 
Οὐκ ἀγαθὸν πολυκοιρανίη" εἰς κοίρανος ἔστω, 
Eie βασιλεὺς, @ δῶκε Κρόνου TOUS ἀνγκυλομιήτεω 5 
Σκῆπερόν φ' ἠδὲ θέμιστας, ἕγα σφίσιν ἐρυβασιλεύηῃ. | 
Ὥς ὁ ὅγε κοιρωνέων + δίοπε στρατόν" οἱ δ᾽ ἀγορήνδε 
Αὖτις à ἐπεσσεύοντο νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων 
Ἠχῇ, ὡς ὅτε κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης 209 
Αἰγιωλῷ μεγάλω βρέρνεται, σμαραγεῖ δέ τε πόντος" 
Αλλοι μέν ῥ ᾿ἕζωτο, ἐρήτυθεν fs καθ᾽ ἕδρας. 
Θερσίτης δ’ ἔτι μιοῦγος ἀμιετροεπὴς ἐκολῴα; 
Ὅς p ὑπεα φρεσὶν ἢ ju ἄκοσμά τε πολλά TE ἤδη; 
Ma, ἀτὰρ où κατὰ 40740 ἐριζέμεναι βασιλεῦσιν» 
᾿Αλλ᾽, δ᾽ T4 οἱ εἰσοίτο γελοίϊον ᾿Δργείοισιν 15 
Ἔμμεναι' αἰσχίστος δὲ ἀνὴρ ὑπὸ Ἴλιον ἤλθε:. 
Donzoc € τῆν, χωλὸς δ᾽ € ἕτερον πόδα" τῷ dé οἱ ὠμὼ 
Κυρτὼ, ἐπὶ στῆθος συνοχωκότε᾽ αὐτὰρ ὕπερ θς 
᾿ Φοξὸς ἔην κεφαλὴν» ψεδιὴ δ᾽ ἐπενήνοθε ré 
Ἔχθιστος δ᾽ ᾿Αχιλῆι μάλιστ' ἤν, ἠδ ᾿Οδυσῆϊ" 20 
To γὰρ νεικείεσκε. Tor αὐτὶ ᾿Αγαμέμνονι δίῳ 
᾽Ὄξέα κεκληγῶὼς λέγ᾽ ὀνείδεα" τῷ δ᾽ La ᾿Αχαμοὶ 
᾿Εκπάγλως κοτέξοντο;, γεμιέσσηθόν T ενὶ θυμῷ" 
Αὐτὰρ ὁ μακρὰ ββοοων ᾿Αγαριέμνονα γείκες ρυύθῳ" 
᾿Ατρείδη, σέο δ᾽ αὖτ᾽ ἐπιμιόμφεαι, ἠδὲ χατίζεις ; ΝΣ 
ITAgiœi roi χωλκοὺ κλισίαι;, πολλαὶ δὲ γυνριῖκες 
Eioiy ἐνὶ κλισίης ἐξαΐ ἐτοι» ὥς τοι À χιαιοὶ 
ΤΙρωτίστῳ δίδομεν. εὖτ ἂν πτολίεθρον ὃ ἕλωμεν. 
Ἢ ἔτι καὶ χρυσοῦ ἐπιδεύεαι», ὅν κέ τις οἴσει 
Τρώων ἱπποδάμων ἐξ Ἰλίου, υἷος ἄποινα; 80 
Ὅν κεν ἐγὼ δήσας à ἀγἄγω, ἢ ἄλλος ᾿Αχαιῶν; 
ἪΣ γυναῖκα νέην, ἵνω μίσγεαι ἐν φιλότητι» 
Ἥν τ᾽ αὐτὸς ἄπο νόσφι κατίσχεαι; (0 μὲν ἔοικεν 
᾿Αρχὸν ἐόντα, κακῶν ἐπιβασκέμεν υἷας ‘À χρίων, 
FO πέπονες. κάκ᾽ ἐλέγχ᾽ » Αχαιΐδες, οὐκ ἐτ᾿ ᾿Αχριοί! 88 
Οἰκαδέ mt σὺν νηυσὶ νεώμεθα" Toys δ᾽ ἐωμεν 
Αὐτοῦ ἐνὶ Τροίῃ γέρω πεσσέμιεν, ὄφρα ἔδητοι 
E 


26 OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Β΄. 


"Hp pa: τι οἱ χ᾽ ἡμεῖς προσαμύνομωεν, ἠὲ καὶ οὐκί" 
ὋΣ καὶ νῦν "Aie € ἐο μεγ᾽ ἀμείνονα φῶτα, 
Ἤτίμησεν' ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρας αὐτὸς ἀπούρας" 240 
᾿Αλλὰ μάλ᾽ οὐκ Axa χόλος φρεσὶν, ἀλλὰ μεθήριων. 
TH γὰρ ἂν, ᾿Ατρείδη, νῦν ὕστατα λωβήσαιο. 
Ὡς φάτο, γεικείων ᾿Αγωμέμνονα, ποιμένα λαῶν, 
Θερσίτης" τῷ δ᾽ ὦκα παρίστατο δῖ ἴος Οδυσσεὺς, 
Καί μιν ὑπόδρα ἰδὼν χαλεπῷ ἠνίπαπε μύθῳ" 45 
Θερσίτ᾽ ἀκριτόμυυθε, λιγύς περ ἐὼν ἀγορητῆς, 
Ἴσχο, μηδ᾽ ἐθελ᾽ οἷος ἐριζέμεναι βασιλεῦσιν. 
Οὐ γὰρ ἐγὼ σέο φημὶ χερειότερον βροτὸν ἄλλον 
"Ἔρμμεναι, ὅσσοι au ᾿Ατρείδησ' ὑπὸ Ἴλιον ἤλθον' 
Τῷ οὐκ ὧν βασιλῆας ἀνὰ στόμ, ἔχων ἀγορεύοις, 50 
Καὶ σφιν ὁνείδεά, τε προφέροις, νόστον TE φυλάσσοις. 
Οὐδὲ Γ πω σάφα ἴδμεν, ὅπως ἔσται rade % ἐργῶ" 
Ἢ εὖ, ἣξ κακῶς, νοστήσομτεν υἷες ᾿Αχαιῶν. 
Τῷ, γῦν ᾿Ατρείδη ᾿Αγαμέρινονι ποιμένι λαῶν, 
Ἥσα, ὀνειδίζων, ὁ ὅτι οἱ μᾶλα πολλὰ διδοῦσιν δ5 
Ἥρωες Δαναοί" σὺ δὲ κερτομέων ἀγορεύεις. un 
᾿Αλλ᾽ x Toi ἐρέω, ro dE καὶ | τετελεσμένον ἔσται" 
ES x ἔτι σ᾽ ἀφραΐνονται κιχήσομιαι; ὡς γύ περ ὧδε; 
Μηκέτ᾽ ἔπειτ᾽ ᾿Οδυσῇν κἄρη ὠμνοισιν ἐπείη» 
ἹΜήδ᾽ ἔτι Τηλεμάχοιο πατὴρ κεκλημένος εἴην» 60 
ἘΠ μὴ ἐγώ σε λαβὼν, ἀπὸ μὲν φίχα εἵματα δύσω, 
Χλαῖνάν τ᾽ ἠδὲ χιτῶνα, τά τ᾽ αἰδῶ ἀμφικαλύπτει, 
Αὐτὸν δὲ κλαίοντα θοὰς ἐπὶ vas ἀφήσω, 
Πεπληγὼς ἀγορῆθεν à ἀεικέσσι πληγῇσιν. 64 
Qc ἄρ ᾿ ἔφη" σκήἥπτρῳ δὲ μετάφ ενον ἠδὲ καὶ ὠμω 
Πλῇξεν" ὁ δ᾽ ἰδνώθη, θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ. 
Σρμώδιξ δ᾽ αἱμιατόεσσα μεταφρένου ἐξυπανέστη 
Σκήπτρου ὕ ὑπο χρυσέου" ὁ δ᾽ ἄρ᾽ ἕζετο, τά ἀρβησέν τε" 
᾿Αλγήσας δ᾽, ἀχρεῖον ἰδῶν, ᾿ἀπομόρξατο ἄκρυ. 
Où δὲ, καὶ ἀχνύμενοί περ, ἐπ᾿ αὐτῷ ἡδὺ γέλασσαν' 10 
"Ode δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐ ἐς πλησίον ἄλλον" 
ΤῺ πόποι, ἣ δὴ μυρί᾽ ᾽Οδυσσεὺς ἐσθλὰ ἔοργε: 


OMHPOT IAIAAOE Β΄. 2 


Βουλάς τ᾽ ἐξάρχων ἀγαθὰς, πόλερυόν τε κορύσσων' 

Nu δὲ τὸ δὴ μέγ᾽ ἄριστον ἐν “Ἀργείοισιν ἔρεξεν, 

ὋΣ τὸν λωβητῆρα ἐπεσβόλον ἔ ἐσχ᾽ ἀγοράων. 275 
Où θήν μιν πάλιν αὖθις ἀνήσει θυμὸς ἀγήνωρ 

ΝΝεικείειν βασιλῆας ὀνειδείοις : ἐπέεσσιν. 

Ὥς φάσαν ἥ πληθύς" ἀνὰ δὲ πτολίπορθος ᾽Οδυσσεὺς 
στη σκῆπτρον ἔχων" παρὰ δὲ, γλαυκῶπις ᾿Αϑήνη, 
Εἰδομένη κήρυκι; σιωπᾷν λαὸν ἀνώγει: 80 
Ὥς ἅμα θ᾽ οἱ “πρῶτοί, σε καὶ ὕστατοι υἷες ᾿Αχαιῶν 
ΜΜῦδον à ἀκούσειαν; καὶ ἐπιφρασσαίατο βουλήν: 

"Os σφιν ἐὐφρονέων ἀγορήσατο καὶ μυετέειπεν" 

᾿Ατρείδη, νῦν δή σε; ἄναξ, ἐθέλουσιν ᾿Α χαιοὶ 
ΤΠᾶσιν ἐλέγχιστον θέμεναι μερόπεσσι βροτοῖσιν" 95 
ΟὐδὲῪὲέ σοι ἐκτελέουσιν ὑπόσχεσιν, ἥνπερ UTEO TOY, 

Ἔνθάδε τοι στείχοντες ἀπ Ἄργεος ἱπποβότοιο, 
ἼΛιον : ἐκπέρσαντ᾽ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι" 
Ὥστε γὰρ n παῖδες νεαροὶ; χῆραί TE γυναῖκες» 
᾿Αλλήλοισιν ὀδύρονται οἰκόνδε νέεσθαι. 00 
FH μὴν. καὶ πόνος ἐστὶν ἀνιηθέντα γξεσθαι' 
Καὶ γάρ τίς θ΄ ἕνα μῆνα μένων ἀπὸ ἧς ἀλόχοιο 
᾿Ασχαλᾶα σὺν νηΐ CON ὅνπερ ἄελλοι 
Χειμέριαι, εἰλέωσιν ὀρινορψένη γε θάλασσα" , 
Ἡμῖν δ᾽ εἴγωτὸς ἐστι περιτροπέων ἐνιαυτὸς 95 
"Era de CIE CES σῷ οὐ γεμιεσίζομν ᾿Αχαιοὺς 
᾿Ασγαλάαν παρὸ νηυσὶ κορωνίσιν" ἀλλὰ καὶ ἔμπης 
Αἰσχρόν τοι δηρόν. TE μένειν, κενεῦν τε γέεσθαι. 
ὙῬλῆτε, φίλοι», καὶ peser? ἐπὶ χρόνον, ὄ ἐχῳ δαῶμοεν, 
Ἢ : ἐτεὸν Κάλχας μαντεύεται, ἠὲ καὶ οὐκί. 300 
E5 γὰρ δὴ τόδε ἴδμεν € ἐνὶ φρεσὶν, ἐστὲ δὲ πάντες 
Μάρευροι, οὺς μὴ Κῆρες ἔβαν θανώτοιο φέρουσαι 
Χϑιζά τε καὶ EU OT ἐς Αὐλίδα, νῆες ᾿Αχαιῶν 
᾿Ηγερέθοντο, κακὰ Πριάμῳ, καὶ Τρωσὶ φέρουσαι" 
Ἡμεῖς δ᾽ ἀμφὶ περὶ ρήνην ἱεροὺς κατὼ βωμοὺς 5 
"Egdoper ἀθανάτοισι τεληέσσας ἑκατόμβας, 
Καλῇ ὑπὸ πλατανίστῳ; ὅθεν ῥέον ἀγλαὸν ὕδωρ, 


28 OMHPOT IAIAAOË Μ΄, 


"End ἐφάνη μέγα σῆμ: δράκων À ἐπὶ νῶτα δαφοινὸς 
Σμερδαλέος, τόν Ρ̓ αὐτὸς Ὀλύρυπιος % ἧκε Φόωσδε, | 
Βωμοῦ ὑπαϊξας πρός pa πλατάνιστον ὀρουσεν' + + ΗΝ 
Ἔνθα δ᾽ ἔσαν στρουθοῖο γεοσσοὶγ, νήπια τέκνα, 
"Οζῷῳ ἐπ’ ἀκροτάτῳ, πετάλοις ὑποποπεηώτερ; 
εἰ )ατώ" ἀτὰρ μήτηρ ἐνάτη ἦν, ἢ τέκε τέκνα" 
ME ὅγε τοὺς ἐλεεινὰ κατήσθιε τετριγῶτας" 
Μήτηρ δ᾽ ἀμφεποτῶτο ὀδυρομένη Φίλα τέκνα" 15 
Ty δ᾽ ὑλελιξά ρυόνος πτέρυγος λάβεν ἀμφιωχῖαν. 
Αὐτὰρ ἐπεὶ καφὰ τέκν ἔφαγε στρουθοῖο κωὶ αὐτὴν» 
Τὸν μὲν ἀρίζηλον θῆκε θεὸς, δι ὀσπρ ἔφηνε" 
Λᾶαν γάρ pay ἔθηκε Κρόνου παῖς ,ἀγκυλομήτεω" 
Has δ᾽ ἱσταύτες θαωυρυάζορνεν, οἷον ἐτύχθη. 20 
Ὥς οὖν δεινὰ πέλω οὐ θεῶν εἰσηλθ ἑκατόμβας. 
Κάλχας δ᾽ αὐτί» ἐπειτῶ θεοτροπέων ἀγόρευε: 
Tirr ἄνεῳ ἐγένεσθε; καρη πομιόωντες ᾿Αχαιοί ; ξ 
Ἡμῖν μὲν τόδ᾽ ἔφηνε τέρας μέγα μητιέτα Ζεὺς, 
᾿Οᾧημον, ὀψιτέλεστον; δὶ 000 κλέος οὔποτ᾽ ὀλεῖται. 25 
"Qc οὗτος κατὰ TEA" ἔφαγε στ ουθοῖο, καὶ αὐτὴν, 
Our, ἀτὰρ μήτηρ ἐνούση ἦν, ἣ τέκε τέκνα" 
Ὃς ἡμεῖς τοσσαῦτ᾽ ἔφφο ᾿πτολεμίξομοεν αὖθι, 
Τῷ δεκάτῳ δὲ πόλιν οἱρήσοριεν εὐρυάγυιων. 
Ki giyoc fa ὡς ἀγόρευε' σὰ δὴ νῦν πάντα τελεῖται. -. 90 
᾿Αλλ᾽ ἄγε, μίμνετε παΐντες, ἐὐκνήροιδες ᾿Αχαμοὶ, 
Αὐτοῦ, εἰσοκεν ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἕλωμεν: 

Ὃς ἔφαν" ᾿Αργεῖοι δὲ μέγ᾽ ἴαχον, (ἀμφὶ δὲ νῆες 
Σμερδαλέον κονώβησαν, à ἀυσάντων ὑπ’ ᾿Αχαιῶν,) 
Mo» ξ ἐπαινήσαντες Ὀδυσσῆος θείοιο. 35 
Toi δὲ. καὶ μετέειπε Ἐ ερήνιος ἱ ἱππότα Νέστωρ. 

FAQ πόδοι; ἦ δὴ παισὶν ἐοικότες ἀγοράασθε 
Νησιάγοιξγ og οὔτι μέλει πολεμήϊα ἔργα. 
Πῇ δὴ συνθεσίαι τε καὶ ὁρκία βήσεται ἡ ἡμῖν; ; 
Ἔν πυρὶ δὴ βουλαί re γενοίατο, μήδεά r ἀνδρὼν ; 40 
Σπονδαί τ᾽ ἄκ ἤτοι καὶ δεξιαὶν ἧς ἐπέπιθμιν ; ‘ 
Αὕτως γάρ. p ἐσξεσσ' ᾿ἐριδοιίνομοεν, οὐδέ. τι μῆχος 


Troperas, εἶτε ψεῦδος d ὑπόσχεσις; ἦὲ καὶ οὐκί. 


ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOZ Β'. 29 


᾿ 


Ερέμιενωι durée bo, πολὺν χρόνον ἐνθάδ᾽ € ἐόντες. 
᾿Ατρείδη, σὺ δ᾽ £0, ὡς πρὶν; ἔχων ἀστεμιφέα βουλὴν, 


Agysv ᾿Αργείοισι κατὰ κρατερὰς ὑσρυίνας" 45 


Tourde δ᾽ ἔα φθινύθειν, ἕνω καὶ δύο, TO κεν ᾿Αχαιῶν 
ἸΝόσφιν βουλεύωο᾽, (ἄνυσις δ᾽ οὐκ ἔσσεται αὐτῶν,) 
Tes "Agyord ἰένοιι! πρὶν καὶ Διὸς. αἰγιόχοιο 


Φημὶ γὰρ οὖν κατανεῦσοι ὑπεριρενέο Κρονίωνα 50 
Ἤμιατι Ts ὅτε νηυσὶν ἐπ ὠκυπόροισιν εβαῖνον 
᾿Αργεῖοι» Τρώεσσι φόνον καὶ κῆρα φέροντες" 

᾿Αστράπτων ἐπιδέξι᾽ » ἐναίσιρια σήματα Potivar. 

Τῷ, μή τις πρὶν ἐπειγέσθω οἰκόνδὲε νέέσθαι, 

Πρίν τινὰ πὰρ Τρώων ἀλόχῳ Ἀοταποιρυηθῆνοιι, 55 


. Τίσασθαι δ᾽ ᾿Ἑλένης ὁ ὁρμήρμιωτά re στον ἄς re. 


ἘΠ δέ τις. ἐκπάγλως ἐθέλει οἰκόνδε véer Ua, 

᾿Απτέσθω ἣς νηὸς ἐὐσσέλμυοιο᾽ μελαίνης, 

Ὄφρα πρόσθ᾽ ἄλλων θάνατον καὶ πότμον. ἐπίσπῃ. à 
AUS ἄναξ, αὐτός F εὖ D μήδεο, πείθεό τ ἄλλῳ. 60 
Οὔτοι, ἀπόβλητον ἔπὸς ἔσσεται, δ, Tri κὲν εἰ πὼ" 

Kgir ἄνδρας. κατὰ φῦλα, κατὰ φρήτρας, ᾿᾿Αγά μεμνον, 
Ὡς φρήτρη φρήτρηφιν ἀρήγῃ;, φῦλα δὲ φύλοις. 

ἘΠ δέ κεν ὡς ἔρξης, καί Toi πείθωνται ᾿Αχαμδὶ, 
Lan ἐπειθ, ὃς θ᾽ ἡ ἡγεμόνων κακὸς, ὃς τέ γυ λαῶν, (65 
Ἢ δ᾽ 6 κ᾽ ἰσθχὺς énos" κατὰ σφίαξ γὰρ μιδδγέονται.» 
Γνώσεαι δ᾽, εἰ καὶ θεσπεσίῃ πόλιν οὐκ ἀλαπάξεις, 

"H ἀνδρῶν AOHOTNTI, καὶ ἀφραδίῃ πολέμιοιο. 

To δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πρείων ᾿Αγαιέμνων" 
Ἢ μὰν αὖτ᾽ ἀγορῆ γικᾷς» γέρον, υἱως ᾿Αχαιῶν. 70 
ΑΣ γὰρ, Ζεῦ τε πάτερ, καὶ ᾿Αϑηναϊη, καὶ "Απολλον 
Τοιοῦτοι δέκα ῥμοι συμφράδμονες εἰν ᾿Αχαιῶν". 

Τῷ κε τάχ᾽ ἠμύσειε “πόλις “Πριάμοιο ἀνωακτὸς 

'Χερσὶν ὑφ᾽ ἡριετέρῃσιν ἁλουσᾶ TE περθομένη re. à 
᾿Αλλά puos αἰγίοχος Κρονίδης Ζεῦς ἄλγε ἔδωκὲν, 75 
Ὅς με per ἀπρήκτους ἔριδας καὶ Vernet βάλλει. 
Καὶ γα ἐγὼν ᾿Αχιλεύς rs βαιχησάμοεθ' εἵνεκα κούρης 
᾿Αντιβίοις ἐπέεσσιν" ἐγὼ δ᾽ ἦρχον χαλεπαΐνων' 


- 


30 OMHPOT IAIAAOËE Β΄. 


Eÿ δέ ποτ᾽ ἔς γε μίαν βουλεύσομοεν, οὐκ ἔτ᾽ ἔπειτα 
Τρωσὶν ἀνάβλησις κακοῦ ἔσσεται; οὐδ᾽ ἠβαιόν. 80 
Νῦν à ἔρχεσθ ἐ ἐπὶ δεῖπνον, 1 ἵνα ξυνάγωμεν "Agna. 
Εὖ μέν τις δόρυ θηξάσθω, εὖ δ᾽ ἀσπίδα θέσθω, 
Εὖ ds τις ἵπποισι δεῖσνον δότω ὠκυπόδεσσιν, 
ES δέ τις ἄρμιατος ἀμφὶς. ἰδὼν, πολέμοιο μεδέσθω" 
“Ὥς χε πανημέριοι στυγερῷ κρινώρυεθ' ἤΔρηΐ. 85 
Où γὰρ παυσωλή γε μετέσσεται, οὐδ᾽ ἠβαιὸν, 
E; μὴ 24 ἐλθοῦσα διακρινέει payes ἀνδρῶν. 
᾿Ἰδρώσει μυέν τευ τελαρμὼν ἀμφὶ στήθεσσιν 
᾿Ασπίδος ἀμφιβρότης, περὶ δ᾽ € ἔγχεϊ χεῖρα καμεῖται᾽ 
Ἰδρώσει. δέ τευ ἵππος; 0800) ἃ ὥρρμνα σιταίνων. 90 
Ὃν d x ἐγὼν ἀπάνευθε μάχης ἐθέλοντα νοήσω 
Μιμνάζειν παρὰ γηυσὶ κορωνίσιν», où οἱ ἔπειτα 
"Άρκιον ἐσσεῖται Φυγέειν κύνας ἠδ οἰωνούς. 

Ὥς ἔφατ'" ᾿Αργεῖοι δὲ μέγ ἴαχον, ὡς ὅτε κῦμω᾽ 
᾿Αχτῇ ἢ ἐφ᾽ ὑψηλῇ, ὅτε κινήσει Νότος ἐλθὼν, 95 
Προβλῆτι σκοπέλῳ, σὸν δ᾽ οὔποτε κύματα λείπει» 
Παντοίων ἀνέμων, ὅταν ἔνθ᾽ ἢ ἔνθα γένωνται. 
᾿Ανστάντες δ᾽ ὁ ὀρέοντο; κεδασθέντες κατὰ νῆας, 
Κάπνισσάν τε κατὰ κλισίας; καὶ δεῖπνον ἕλοντο. 
ΓΑλλος δ᾽ ἄλλῳ ἔρεζε θεῶν αἰειγενετάων, 400 
Εὐχόμενος θάνατόν τε φυγεῖν καὶ μῶλον ΓΆρηος. 
Αὐτὰρ ὁ βοῦν ἱέρευσεν ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Α γαμέμννων 
Πίονα, πενταέτηρον, ὑπερρυενεὶ ᾿ Κρονίωνι" 
᾿Κίκλησκεν δὲ γέροντας ἀριστῆας παναιχιαιῶν, 

Νέστορα μὲν πρώτιστα» καὶ Ἰδομενῆα ἄνακτα, δ 
Αὐτὰρ ἐ ἔπειτ Αἴαντε δύω, καὶ Τυδέος υἱόν" 

Ἕχτον δ᾽ αὐτ΄ ΟΟδυσῇα, Διὶ μῆτιν ἀτάλαντον... 
Αὐτόμιατος δέ oi ἦλθε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος" 

Ἤ δεε γὰρ κατὰ θυμυὸν ἀδελφεὸν, ὡς ἐπονεῖτο" 

Βοῦν δὲ περιστήσαντο, καὶ οὐλοχύτας ἀνέλοντο. [0 
Τοῖσιν δ᾽ εὐχόμενος μετέφη κρείων ᾿Αγαμέμνων" 

Ζεῦ κύδιστε, μέγιστε; κελαινεφὲς, αἰθέρι ναίων | 
M πρὶν ἐπ᾿ ἤξλιον. δῦναι, καὶ ἐπὶ κνέφας ἐλθεῖν, 


Πρίν με κατὰ πρηνὲς βαλέειν Πριάμοιο μέλαθρον 


OMHPOT IAIAAOË δ’, 31 


Αἰθωαλόδεν, πρῆσαι δὲ πυρὸς δηΐοιο θύρετρα" 415 
“Exrôgsor δὲ χιτώνα περὶ στήθεσσι LUTTE | 
Xaxo ῥωγαλέον' πολέες δ᾽ UP αὐτὸν ἑταῖροι 

Πρηνέες : ἐν κονίῃσιν ὀδὰξ λαζοίατο γαῖαν. 

Ὥς ἔφατ" où δ᾽ ἄρα πῶ οἱ ἐπεκραίαινε Κρονίων" 
᾿Αλλ᾽ ὅγε δέκτο μὲν ἱρὰ; πόνον δ᾽ ἀμέγαρτον ὀφελλεν, 
Αὐτὰρ : ἐπεί Ρ εὔξαντο, καὶ οὐλοχύτας προβάλοντο, 21 
A5 & ἐρυσαν μὲν πρῶτα, καὶ ἔσφαξαν καὶ ἔδειραν; 
Μηρούς T ἐξέταμον, κατοί TE κνίσσῃ ἐκάλυψαν, 
Δίπτυχαι ποίησαντες" ἐπ᾿ αὐτῶν δ᾽ ὠμοθέτησαν' 

Καὶ τὰ μὲν ἂρ “σχίζησιν ἀφύλλοισιν κατέκαιον" 95 
Σαλαγχνα δ᾽ à ἀρ ἀμπείραντες, ὑπείρεχιον Ἡφαίστοιο. 
Αὐτὰρ : ἐπεὶ κατὰ pe ἐκοίη; καὶ σπλάγχνα πάσαντο, 
MiorvAAc τ᾽ ἄρα. σάλλα» καὶ ἀμφ᾽ ὀβελοῖσιν ἔ ἐπειραν». 
ΩὯκτησᾶν τε περιφραδέως, À ἐρύσαντό τε ποΐντα. 

Αὐτὰρ : ἐπεὶ παύσαντο πόνου, τετύκοντό τε δαῖτα, 3830 
Δαζυντ᾽, οὐδὲ Ti θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐ ἐΐσης. 

Αὐτὰρ © ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἐρὸν EVTO, 

Τοῖς ἄρα μύθων ἢ ἤργε Γερήνιος ἱ ἱππότα Νέστωρ" 

Ar esièn κύδιστε, ἄνωξ ἀνδρῶν, ᾿Αγάμεμινον, 
Mrxiss γῶν 040 αὖθι λεγώμεθα, μῆδε τι δηρὸν 35 
᾿Αμβαλλώμεθα À 6870» ὃ δὴ θεὸς ἐγγυαλίζει. 

"AA ἄγε, κήρυκες μὲν ᾿Αχαιῶν χαλκοχιτώνων 

Λαὸν κηρύσσοντες ἀγειρόντων κατὰ νῆας" 

Ἡμεῖς δ᾽ ἀθρόοι ὧδε κατὰ στρατὸν εὐρὺν ᾿Αχαιῶν 
“louer, ὄφρα κε θᾶσσον ε ἐγείρομεν ὀξὺν Αρηα. 40 

Ἃς ἐφατ᾽" οὐδ᾽ ἀπίθησεν ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαμεμνων" 

Αὐτίκα κηρύκεσσι λιγυφύθόγγοισι κέλευσε» 

ΚΚηρύσσειν πόλεμόνδε κάρη κομόωντας À χαιούς. 

O: μὲν ἐκήρυσσον, τοὶ δ᾽ ἠγείροντο μάλ᾽ ὦκα. 

Ο; δ᾽ ἀμφ᾽ ᾿Ατρείωγα Διοτρεφέες βασιλῆες 45 
Θῦνον κρίνοντες" μετὰ δὲ, γλαυκῶπις Ann, 

Αἰγίδ εἰ ἐχουσ᾽ ἐρίτερμοον; ἀγήρων, ἀθανάτην τε" 

Τῆς ἑκατὸν θύσανοι παγχρύσεοι ἠερέθονται» 

Πάντες ἐὐπλεκέες, ἑκατόμβοιος δὲ ἕκαστος. 

Σὺν τῇ παιφάσσουσα διέσσυτο λαὸν ᾿Αχαιῶν, 50 


82 OMHPOT IAIAAOËZ B', 


᾿Οτρύνουσ᾽ ἰέναι" ἐν δὲ σθένος à ὦρσεν ἑκάστῳ 
ΚΚ͵αρδίῃ, ἄλληκτον πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι. 
Τοῖσι δ᾽ ἄφαρ πόλεμος γλυκίων γένετ᾽, ne verbe: 
Ἔν νηυσὶ tas ἤσι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν. 
Ἢϊτε TUE ἀὶ ro à ἐπιφλέγει ἄσπετον ὕλην, 
Οὔρεος à ἐν κορυφῆς, ἕκοθεν δέ τε φαίνεται, αὐγή; 
Ἃς τῶν ἐρχομένων ἀπὸ χαλκοῦ θεσπεσίοιο 
Αἴγλη παμφανόωσα δι᾽ αἰθέρος οὐρανὸν ἧκε. Ὁ 
Τῶν δ᾽, ὥστ᾽ ὀρνίθων πετεηνῶν Mix πολλὰ, 
Χηνῶν, ἢ γεράνων, ἢ κύκνων δουλιχοδείρων, 
᾿Ασίω ἐν λειριῶνι; Καύστρίοῦ ἀμφὶ ῥέεθρα, 
Ἔνθα καὶ ΠΕ ποτώνται ἀγαλλόμενω πτερύγεσσι, 


Κλαγγηδὸν προκαθιζόντων, σμαωραψέϊ δέ τε λειμκών" 


“Ως τῶν ἔθνεα πολλὰ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων 

"Es πεδίον προχξοντο Σκαριάνδριον' αὐτὰρ ὑπὸ χθὼν 
Σμερδαλέον κονάβιζε ποδῶν αὐτῶν τε καὶ ἵππων. 
"Ecray δ᾽ ἐν λειμιῶνι Σκαμανδρίῳ ἀνθερυδεντι 
Μυρίοι, ὃ ὅσσω τε φύλλα καὶ ἄνθεα γίγνεται ὥρη. 

Hôre μυιάων ἀδινάων ἐθνέω πολλὰ, 

Are κατὰ σταθμὸν ποιμινήϊον ἠλάσκουσιν 

ὭὯρῃ ἐν εἰαρινῆ; ὅτε τε γλάγος ἄγγεα δεύει" 
Τόσσοι ἐπὶ Τρώεσσι κἄρη κομόωντες ᾿Αχαιοὶ 

"Er πεδίῳ À ἰσταντο, διαῤῥαῖσαι μεριαῶτες. 


455 


65 


76 


Τοὺς À ὥστ᾽ αἰπόλια TAUTÉ αἰγῶν αἰπόλοι ἄνδρες 


Ῥεῖα διακρίνωσιν, à ἐπεί κε γορυῷ payée" 

Ως τοὺς ἡγεμιόνες διεκόσμιεον ἔνθα καὶ ἔνθα, 
Ὑσμίνηνδ᾽ ἰέναι, μετὰ δὲ, κρείων ᾿Αγαμέμνων, 
Ὄνμματα καὶ κεφαλὴν ἴκελος Διὶ τερπικεραύνῳ; 


Ἄρεϊ δὲ ζώνην, στέρνον δὲ Ποσειδάωνι. 


75 


"Hôre βοῦς ἀγέληφι μέγ᾽ ἔξοχος ἔπλετο πάντων 


Ταῦρος" ὃ γάρ τε βόεσσι μεταπρέπει ἀγρομένησι" 
Τοῖον ἄρ᾽ ᾿Ατρείδην θῆκε Ζεὺς ἤματι κείνῳ» 
Exrgeré ὁ ἐν πολλοῖσι καὶ ἔξοχον ἡ ἡρώεσσιν. 


81 


Ἔσπετε νῦν pois Μοῦσαι; Ὀλύμπια dapar ξ ἐχουσαι" 


Ὑμεῖς γὰρ θεαί ξ ἐσέ, πάρεστέ ΤΕ» ἴστε τε πᾶνταν 
Ἡμεῖς δὲ κλέος οἷον ἀκούορυεν, οὐδέ τι ἴδμεν" 


OMHPOT IAIAAOZ B'. 83 


D : sé ἡγεμόνες Δαναῶν κοιὶ ποίραινοι ἤσαν. 
᾿ Πληθὼν δ᾽ οὐκ ὧν ἐγοὶ ἐνυθησομναι, οὐδ᾽ ὁ ὀνομιήνω, 
Οὐδ᾽ εἴ μοι δέκα μὲν γλώσσαι; δέκα. δὲ στόμιατ᾽ Εἶεν» 
Φωνὴ δ᾽ ἀῤῥηκτος, χάλκεον δέ μοι ἦτορ ἐνείη" 490 
E; μὴ ᾿Ολυμπιάδες Μοῦσαι» Διὸς αἰγιόχοιο 
Θυγατέρες, pmraiol di ὅσοι ὑπὸ Ἴλιον ἦλθον. 
᾿Αργοὺς αὖ νηῶν ἐρέω, PL re προπᾶσας. 
Βοιωτῶν μὲν Πηνέλεως καὶ Δήϊτος 1240 (1) 
᾿Αρκεσίλαός τε; Προθοήνωρ τε, Κλονίος τε | 95 
0? θ᾽ Ὕρίην ἐγέμιοντο, καὶ Αὐλίδα πετρήεσσαν, 
Σχιοῖνόν ΤΕ, Σακῶλόν ΤῈ» πολύκνημιόν σ᾽ ᾿Επεωνὸν, 
Θέσπειαν, Γ φαϊάν TE καὶ εὐρύχορον Μυκαλησσόν: 5 
dé τ᾽ ἀμφ᾽ ‘Ag ἐνέμοντο, æobi Εἰλέσιον, καὶ ᾿ΕΠ;ρυθρὰὼς, 
T Asa εἶχον, ἠδ᾽ Ὕλην, καὶ Πετεῶνα, 500 
π᾿ Μεδεῶνά τ᾽, εὖ τίμενον πτολίεθρον, 
Κώπας, Εὐτρησίν τε; πολυτρήρωνά σε Θίσβην. 


Of re Koparesy, καὶ US ‘AMagror τς (10) 
O7 re RC RE A ἠδ᾽ οἵ Ῥλίσαντ᾽ ἐνέμιοντο; 
Οὔ δ᾽ ὝὙποθήβας TA εὐ ατίρμενον πτολίεθρον, 505 


᾿Ογχιηστόν θ᾽ ἱερὸν, Ποσιδήϊον ἀγλαὸν ἄλσος: 
Of τε πολυστάφυλον" Δρνήν € χον», of τε Μίδειαν, 


ΝᾺ ἰσᾶν τε ζαθέην, ᾿Ανθηδόνα T ἐσχατόωσαν. (15) 
2 μὲν πεντήκοντα γέες κίον' ἐν δὲ ξ ἑκάστη 
ὕροι Βοιωτῶν ἑκωτὸν καὶ εἴκοσι βαῖνον. | 510 
7 ᾿ δ᾽ ᾿Ασπληδόνα γωῖον, 4 10° ᾿Ορχομενὸν Μωύειον, 


Τῶν ἢ, ἦρχ, ᾿Ασκάλαφος καὶ ᾿Ἰώλρμενος, υἷες "Δρηος, 

Οὗς τέκεν ᾿Αστυόχη, δόμῳ" AxTopos ᾿Αζείδαο, (20) 
Παρθένος αἰδοίη, ὑ ὑπερώϊον εἰσαναβᾶσα, 
"Aeni πρατερῷ" ὁ δέ οἱ ἱ παρελέξατο λάθεη" 515 
Τῶν δὲ τριήκοντα γλαφυραὶ γέες ἐστιχόωντο. 


Αὐτὰρ Φωκήων Σ γεδίος καὶ Ἔσίστροφος 7 ἤργον; 


ΎἹξες Ἰφίτου μεγαθύμου Ναυβολίδαο: (25) 
ΟΣ ,Ἀυπάρισσον À ἔχιν, Πυθωνώ τε πετρήεσσαν, 
Κρίσαν τε ζαθέην, καὶ Δαυλίδα, καὶ Πανοπῆα, 520 


Of € ᾿Ἀνεμώρειαν, καὶ Ὑάμπολιν ἀμφενέμοντο, 


- Of τ᾽ ἄρα πὰρ ποταμὸν Κηφισὸν δῖον ἔναιον; 
F 


αἰ ἤν 


εὐ τ σὰ Ἐν 


DAS 


34 OMHPOT IAIAAOËE Β΄ 


Of re Λίλαιαν ἔ ἔχον, πηγῆς ἔπι Καηφισοῖο" 
Τοῖς δ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο. 
Οἱ μὲν Φωκήων στίχας ἵστασαν ἀμφιέποντες» 
Βοιωτῶν δ᾽ ἐμυπλην ἐπ’ ἀριστερὰ θωρήσσοντο. 
Λοκρῶν δ᾽ ἡ ἡγεμόνευεν "Oinnos ταχὺς Αἴας, 
ἹΜεΐων, οὔτι τόσος γε» ὅσος Τελαμώνιος Δίας, 
᾿Αλλὰ πολὺ μείων" ὀλίγος μὲν ἔην; λινοθώρηξ, 
᾿Ἐγχείη δ᾽ € ἐκέκαστο Πανέλληνας καὶ ᾿Αχαιούς" 
ὍΣ Κυῦνόν τ᾽ ἐνέμυοντ᾽, Ὄπόεντά T£s Καλλίωρόν T6, 
Βῆσσάν re, Σκάρφην σε καὶ Αὐγειὰς à furent, 
Ton τε, Θρόνιόν τε; Βοαγρίου ἀμφὶ ῥέεθρα. 
To d Gars τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο 
Λοκρῶν, οἱ ναίουσι πύρην ἱερῆς Εὐβοίης. 
OT T Εὔβοιαν € ἔγον μυέγεω πνείοντες Αβωντες, 


(50) 


525 


(35) 


530 


(40) 


535 


Χαλκίδα + ἰυϊρέτριάν ΤΕ» πολυστάφυλόν θ᾽ Ἱστίαιαν, 


Ἱζήρινθόν τ᾽ ἔφαλον, Δίου 7 αἰπὺ πτολίεθρον, 

Of 7e Κάρυστον ἔ 30 ἠδ᾽ οἵ | Στύρα ναιετάασκον" 
Τῶν δ᾽ αὖθ' ἡγεμυόνευ᾽ ᾿Ελεφήνωρ, ὀζος᾿ "Αρηος» 
Χαλκωδοντιάδης, μεγωθύμων | ἀρχὸς "À βάντων' 
Τῷ δ᾽ ἃ pe "Άβωντες ἕποντο θοοὶ, ὄπιθεν κομυόωντες, 
FA Gu, μεμαῶτες ὀρεκτῆσι μελίησι 
Θώρηκας βῥῆἥξειν δηΐων ἀμφὶ στήθεσσι" 
Τῷ δ᾽ ἄμα τεσσαράκοντα μέλαινοι νῆες ἕποντο. 


-- 


Οἱ δ᾽ ae ᾿Αϑήνας εἶχον, εὖ κτίμωενον πτολίεθρον, 


δὰ γῇ Ἔρεχθηος μεγαλήτορος, ὃν ποτ Αθήνη 
Θρέψε; Διὸς θυγάτηρ, φέκε δὲ ζείδωρος "Agoveæs 
Ka) δ᾽ y" Aline εἶσεν ξῷ ἐνὶ πίονι! νηῷ, 
*Evdéde puy ταύροισι καὶ ἀρνειοῖς ἱλάονται 
Κοῦροι. A θβηναίων, περιτελλοριένων ἐνιαυτῶν" 
Toy αὖθ' ἡγεμυδνευ᾽ υἱὸς Πετεῶο, Μενεσθεύς. | 
Tod οὕπω τίς ὁμοῖος ἐπιχθόνιος γένετ᾽ ἀνὴρ; 
Κοσμῆσαι ἵς πποὺς TE καὶ ἀνέρας. ἀσαιδιώταρ' 
sa οἷος ἐρίζεν, ὁ ὁ γὰρ προγενέστερος ἥεν' 
Τῷ d ἀμα πειτήκοντα βφλαιναι νῆες ἕποντο. 
Αἴας δ ἐκ Σωλαμῖνος ὥγε δυοκαίδεκα νῆας»; | 
Στῆσε δ᾽ ἄγων, ἵν ᾿Αθηναίων ἵσταντο φάλαγγες. 


(45) 


δ40 


(50) 


545 


(55) 


δ50 


(60) 


555 


(65) 


1 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Β΄. 35 


ΟΣ "Agyos τ᾽ εἶχον, Τίρυνθα TE τειχιόεσσαν, 
᾿Ἑρρυιόνην, A CIN) τέ» βαθὺν κατὼ κόλπον ἐχούσας» 


Τροιζῆν, Ἢ ὄνας τε καὶ ἀμπελόεντ᾽ ᾿Επίδαυρον, 561 
Of τ᾽ ἔχον Αἴγιναν, Μαάσητα τε, κοῦροι ᾿Α χαιῶν' 
Τῶν δ᾽ αὖθ᾽ ἡγερνόνευε βοὴν ἀγαθὸς Διορμνῆδης,Ὀ ἈἈΚ(Τ0) 


Καὶ Σθένελος, Καπανῆος ἀγοαικλειτοῦ φίλος υἱὸς, 

Τοῖσι δ᾽ ἄμ Ἑὐρύαλος τρίτατος κίεν, ἰσόθεος Das 565 
ἹΜηκιστέως υἱὸς ᾿Παλαιονίδαο ἄνακτος. 

Συμπάντων δ᾽ ἡγεῖτο βοὴν ἀγαθὸς Διορυῆ δης" 


Τοῖσι δ᾽ ἅμ᾽ ὀγδώκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο. (75) 
Οὲ δὲ Μυκήνας εἶχον, εὖ “κτίμενον πτολίεθρον, 

9 LA V4 LE V4 \ 

᾿Αφνειὸν τ' Κόρινθον ευ κτιμένας τε Κλεωνὰς, 510 


᾿Ορνειας τ᾽ ὀνέρυοντο» ᾿Αραιθυρέην Γ ὁρατεινὴν, 


Καὶ Σικυῶν, 00 de ᾿Αδρηστος πρῶτ᾽ ἐμβασίλευεν, 


O; 4 Ὕχπερησίην Té καὶ αἰπεινὴν Γονόεσσαν, ἀπ EN 
Πελλήνην τ᾽ εἶχον, ἦδ᾽ Αἴγιον ἀμφενόριοντο, 
Αἰγίαλόν T ἀνὰ πάντα, καὶ ἀμφ᾽ “Ἑλίκην εὑρεῖαν'" 


Τῶν ἑκατὸν γηῶν ἦρχε κρείων. ᾿Αγαμέμνων, 576 
᾿Ατρείδης" ἅμα τῷ γε πολὺ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι. 
Auoi ἕποντ᾽" ἐν δ᾽ αὐτὸς ἐδύσατο νώροπα. γαλκὸνν (86) 


Κυδιόων, ὅτι πᾶσι μετέπρεπεν ἡρώεσσιν; 

Over ἄριστος ἐην, πολὺ δὲ σλείστοὺς ἄγε λαούς. 580 
Où δ᾽ εἶχον κοίλην Λακεδαίμονα, κητώεσσαν, 

Φάριν Tés Σπάρτην ΖΕ» πολυτρήρωνά re Μέσσην, 


Βρυσειάς T ἐνέμοντο, καὶ Δυγειὰς ἐρωτεινὰς, (90) 
Or ἄρ᾿ Αμύκλας εἶχον, Ἕλος ΓΝ ἐφαλον πτολίεθρον, 
Of τε Λάαν εἶχον, ἠδ Οἴτυλον ἀριφενέμοντο: 585 


Τῶν οἱ ἀδελφεὸς ἢ, ἤργε» βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος» 
Ἑξήκοντα νεῶν, ἀπάτερθε δὲ θωρήσσοντο. 


Ἐν δ᾽ αὐτὸς κίεν LL προθυμιίησι πεποιθὼς, (95) 


᾿Οτρύνων πόλεμόνδε" μάλιστα δέ ἵετο θυμῷ 

Τίσασθαι Ἕλέδνης ὁρρυήμιατἅ Té στοναχάς τε. 590 
Οἱ δὲ Πύλον r ἐνέμυοντο, καὶ ᾿Αρήνην € ἐρατεινὴν, 

ἐν CR ᾿Αλφειοῖο σπόρον, καὶ ἐύκτιτον Airv, 

Kai Κυπαρισσήεντα, καὶ ᾿Αμφιγένειαν ἐγοζεον» (100) 

Καὶ Πτελεὸν, καὶ Ἕλος, καὶ Δώριον" ἔνϑω τε Μοῦσαι 


36 - OMHPOT IAIAAOË Β΄. 


᾿Αντόμεναι Θάμυριν τὸν Θρήκα σαῦσαν ἀοιδῆς, 595 


Οἰχαλίηθεν à ἰόντα παρ᾽ Εὐρύτου Οὐχαλεῆορ' 
Στεῦτο γὰρ εὖ χόμενος γικησέμιεν, εἴπερ ἂν αὐταὶ 


Μοῦσαι ἀείδοιεν, κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο" (106) 
Ai δὲ χολωσάμεναι πηρὸν θέσαν, αὐτὰρ ἀοιδὴν 
Θεσπεσίην ἀφέλοντο, καὶ ἐκλέλαθον κιθαριστύν. 600 


Τῶν αὖθ᾽ ἡγεμόνευε ΓῪερήνιος à ἱππότα Νέστωρ" 
Τῷ δ᾽ ἐνενήκοντα γλαφυραὶ νέες ἐστιχόωντο. 

Οἱ δ᾽ Evo ᾿Αρκαδίην, ὑ ὑπὸ Κυλλήνης à ὄρος αἰπὺ; (10) 
Αἰπύτιον παρὼ τύμβον, i ἵν᾽ ἀνέρες ἀγχιριωχηταί" 
Οἱ Φένεόν τ᾽ ἐνέριοντο καὶ ᾿Ορχομενὸν πολύρνηλον,» 605 
Ῥίπην re, Στρατίην σέ καὶ ἠνεμόεσσαν ᾿Εν ,σπην, 
Καὶ Τεγέην 6130) καὶ “Μαντινέην : ἐρατεινὴν, 


Στύμφηλόν T εἶχον» καὶ Παρῤῥασίην ἐνέμοντο" (145) 
Τῶν %ex ᾿Αγκαίοιο πάϊς» κρείων ᾿Αγαπήνωρ, 
ἝἙ ξήκοντω νεῶν πολέες δ᾽ ἐν νηΐ ἑκάστῃ 610 


᾿Αρκαΐδες ἄνδρες ἔβαινον ἐπιστοίμενοι πολεμίζειν 

Αὐτὸς γάρ σφιν δῶκεν ἀναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαμέμνων 

Nas ἐὐσσέλμιους, περάων ἐπὶ οἴνοπα “πόντον; (120) 
᾿Ατρείδης" ἐπεὶ οὔ σφι θωλάσσια ἔ ἐργα μεμήλει. ν 


Οἱ à’ ἄρα Βουπράσιόν re καὶ HI) δῖαν VO); 615 


“Ὅσσον © ὝὙρμιίνη καὶ Μύρσινος € ἐσχατόωσα» 

Πέτρη: T Qein, καὶ ᾿Αλείσιον ἐντὸς ἐέργει" 

Τῶν αὐ τέσσαρες ἀρχοὶ ἔσαν, δέκα δ᾽ ἀνδρὶ ὃ ἑκάστῳ (125) 
Νῆες ἕ ἕποντο θοαὶ, πολέες δ ἐμβαινον ᾿Επσειοί. 

Τῶν μὲν ἄρ᾽ ᾿Αμφίμαχος καὶ Θάλπιος ἡγησάσθην, 820 
Vice, ὁ μὲν ἹΚτεάτου, ὁ δ᾽ ἀρ’ Εὐρύτου ᾿Ακτορίωνος" 

Τῶν δ᾽ ᾿Αμαρυγκείδης à ἦρχε «ρατερὺς “Διώρης" 


Τῶν δὲ τετάρτων ἦρχε Πολύξεινος θεοειδὴς» , (130) 
Vis ᾿Αγασθένεος Avyniaduo ἄνακτος. 
id € ἐκ Δουλιχίοιο, ᾿᾿ὐχινάων δὶ ἱεράων _ 625 


Νήσων, αἵ ναίουσι πέρην ἁλὸς, Ἤλιδος ἄντα" 

Τῶν αὖϑ' ἡγεμόνευε Μέγης, ἀτάλαντος "Agni 
Φυλείδης, ὃν τίκτε Διΐ φίλος ἱππότα Φυλεὺς, (135) 
Ὅς ποτε Δουλίχιόνδ᾽ à ἀπενάσσατο, πατρὶ χολωθείς. 
Τῷ δ᾽ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο. 630 


OMHPOT ΓΛΙΑΔΟΣ B. 37 


Αὐτὰρ ᾿Οδυσσεὺς ἦγε Κφαλλῆνας μεγαθύμους; 
Οὗ p ᾿Ιϑάκην εἶχον καὶ Νήριτον εἰνοσίφυλλον, 

Καὶ ἹΚροκύλε ὀνόρυοντο, καὶ Αἰγίλιπα τεηχεῖαν, (140) 
Of re Ζάκυνθον & ἔχον, ἠδ᾽ οἱ Σάμον ἀριφενέμιοντο, 

Of τ᾽ τ Ἤπειρον À ἔχον, ἠδ᾽ ἀντιπέρα ἐνέμοντο" 635 
Τῶν μὲν ᾿Οδυσσεὺς À ἦρχεν, AW μῆτιν ἀτάλαντος" 

Τῷ δ᾽ ἄμα γῆες ἔποντο δυώδεκα ῥιλσοπάρηοι. 

Αἰτωλῶν δ᾽ ἡγεῖτο Θόας, ᾿Ανδροίμιονος υἱὸς; (145) 
Οἱ Πλευρῶν ἐνέμοντο; καὶ Ὠλενον, ἠδὲ [on 
Χαλκίδα T ἀγχίωλον, Καλυδῶνά ré πετρήεσσαν" 640 
Οὐ γὰρ ἐτ' Οἰγῆος μεγαλήτορος υἱέες ἦσαν, 

Οὐδ᾽ ἀρ T° αὐτὸς ἔην, θώνς δὲ ξανθὸς Μελέαγρος. 


To de ἐπὶ πάντ᾽ ἐτέταλτο ἀνασσέμεν. Αἰτωλοῖσι" (150) 
τῷ δ᾽ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι γῆες ὕποντο. 
Κρητῶν δ᾽ Ἰδομενεὺς “δουρικλυτὸς ἡ ἡγεμόνευεν, 645 


Οἱ Κνωσσόν τ᾽ εἶχον, Γόρτυνά Te τειχ ὄεσσαν; 
Λύκτον, Μίλητόν τε καὶ ἀργινόεντα Δύκαστον, 


(αι σφόν τε, “Péri σεν πόλεις εὖ γαμεναώσας,. (155) 
Αλλοι θ, οἱ ᾿ Κρήτην ἑκατόμπολιν ἀμφενέριοντο. 
Toy μὲν ἄρ Ἰδομενεὺς δουρικλυτὸς ἡγεμόνευε, 650 


Μηριόνης τ᾽ ἀτάλαντος ᾿ἰϊνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ" 

"οῖσι δ᾽ ἅμ᾽ ὀγδώκοντα μέλαιναι νῆες ὕποντο. 
᾿Γληπόλεριος δ᾽ Ἡρακλείδης, % ἡῦς TE μέγας 784» | (160) 

"Ex ‘Podov ἐννέω νῆας ἄγε Ῥοδίων à ἀγερώχων" 

Of Ῥόδον ἀμφενέριοντο διὰ τρίχα κοσρυηθέντές» 655 

Λίνδον, Ἰήλυσσόν τε καὶ ἀργινόεντα Κάμειρον' 

Τῶν μὲν Τληπόλεμος δουριπλυτὸς ἦ ἡγεμόνευεν, 

Ὃν τέκεν ᾿Αστυύχεια Bin ‘ Ἡρακληείη, (165) 

Τὴν ἃ ἄγετ᾽ ἐξ ᾿Εφύρης, ποταμοῦ ἀπὸ Σελλήεντος, 

Πέρσας ἄστεα πολλὰ Διοτρεφέων αἰζηῶν" 


660 
Τληπόλεμος δ᾽, ἐποὶ οὖν τράφη ἐν μεγάρῳ εὐπήκτῳ, 
Αὐτίκα πατρὸς ἑοῖο Φίλον μιήτρωα κατέκτα 
Ἤδη γηράσκοντα;, Δικύμνιον, οζον" À ρηος" A 70) 
Αἰψα δὲ Pas ἔπηξε, πολὺν δ᾽ γε λαὸν ἀγείρας 
BA φεύγων ἐπὶ πόντον" ἀπείλησαν γάρ οἱ ἄλλοι 665 


Le υἱωνοί res βίης ᾿Ἡραςληείης. 


38 OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Β΄. 


Αὐταρ ὄγ᾽ ἐς Ῥόδον ἵξεν ἀλώμενος, ἄλγεα πάσχων. 


Τριχθὰ δὲ under κατωφυλαδὸν, ἠδ᾽ ἐφίληθε (175) 
Ἔκ Διὸς, ὅστε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισιν ἀνάσσει. 
Kai σφιν θεσπέσιον πλοῦτον κατέχευε Κρονίων. . (610) 


Νιρεὺς αὖ Σύμηθεν ἄγε τρεῖς has ἐΐσας, 
\ 3 DA Ἷ [AN 7 7] » [ἡ 
Nigsve, Ayhains θ᾽ υἱὸς» Χαρόποιό T ἀνῶκτος» 


Νιρεὺς, ὃς κάλλιστος ἀνὴρ ὑπὸ Ἴλιον ἦλθε (180) 
Toy ἄλλων Δαναῶν, per ἀμνύμονω Πηλείωνα: 
᾿Αλλ᾽ ἀλαπαδνὸς Env, παῦρος δὲ οἱ εἵπετο λαός. 615 


/ a - 
ΟΣ δ᾽. ἄρα ΝΙσυρόν σ᾿ εἶχον, Κράπαθόν re, Kacoy τε» 
\ Ὁ 3 7 7ὔ 7 δ - 
Καὶ Κων, Ἐυρυπύλοιο πόλιν, νήσους τε ᾿κωλύδνοις, 


Tor αὖ Φείδιππός τε au” AvriQos ἡγησάσθην, (185) 
Θεσσαλοῦ vis δύω “Ἡρακλείδαο ἄνακτος" 

> 
Τῶν ds τριήκοντω γλαφυραὶ νέες ἐστιχόωντο. 680 


ΝΝὺν αὖ τοὺς, ὅσσοι τὸ Πελασγικὸν Apryos ἔναιον» 

τ γ7 [74 3 ‘ “ 7 67 7 
Os τ΄ ᾽Δλον, οἱ 7 ? A0. O8 TE T'enxçire YELLOVT O5 
Of τ᾽ εἶχον Φθίην, ἠδ᾽ Ελλάδα καλλιγύναικα, (190) 
Μυρμιδόνες dé καλεῦντο, καὶ Ἕλληνες» καὶ ᾿Αχαιοί: 
Tor αὖ πεντήκοντα, νεῶν ἦν ἀρχὸς ᾿Αγχιλλεύς.. 685 
? 3 Ψ » 3 ! 7 5" / 
AAN ofy où πολέμοιο δυσηχέος ἐμυνώοντο" 
Οὐ γὰρ ἔην, ὅστις σφὶν ἐπὶ στίχας ἡγήσαιτο: 


Κεῖτο γὰρ ἐν νήεσσι ποδάρκης δῖος ᾿Α χιλλεὺς, (195) 
Kovens χωόμενος Βρισηΐδος ἠυκόμοιο, 
Τὴν ἐκ Δυρνησσοῦ ἐξείλετο πολλὰ μογήῆσα,», 690 


Δυρνησσὸν διαπορθήσας καὶ τείχεω Θήβης" 

Kad δὲ Μύνητ᾽ ἔβαλεν καὶ ᾿Επίστροφον ἐγχιεσιριώρους, 

Visas Evnroïo Σεληπιάδαο ἀνακτος" (200) 

Τῆς ὅγε κεῖτ ἀχέων, τάχα δ᾽ ἀνστήσεσθαι ἔμελλεν. | 
ΟΣ δ᾽ εἶχον Φυλάκην, καὶ Πύρασον ἀνθεμιόεντα, 


Δήμητρος φέμενος, rave τε μητέρω μήλων, 696 
᾿Αγχίαλόν τ᾽ ᾿Αντρῶν,, ἠδὲ Πτελεὸν λεχεποίην" | 
Τῶν αὖ Πρωτεσίλαος ἀρήϊος ἡγερυόνευε, (205) 


᾿Ζωὺς ἐών" τότε δ᾽ ἤδε ἔχεν κατὰ γαῖα μέλαινα. 

Toù δὲ καὶ ἀμφιδρυφὴς ἄλοχιος Φυλάκη ἐλέλειπτο, 00 
Kai δόμος ἡμιτελήῆς" τὸν δ᾽ ἔκτανε Δάρδανος ὠνὴρ» 

Νηὸς ἀποθρώσκοντω πολὺ πρώτιστον ᾿Αχαιῶν. 


OMHPOZ ΙΛΙΑΔΟΣ 8. 


Οὐδὲ μὲν οὐδ᾽ οἱ ἄναρχοι ἔσαν; πόθεόν γε μὲν ὡργὸν, 
2 \ / / / 3/ ΦΙΔῚ 

Αλλὰ σφέας κόσμησε Ποδάρκης, ὀζος Αρηος, 
᾿Ιφίκλου υἱὸς πολυμήλου Φυλακίδαο, 
Αὐτοκασίγνητος ρμυεγοωθύμου ἸΠρωτεσιλάου, 
Ὁπλότερος γενεῇ" ὁ δ᾽ ἄρα πρότερος καὶ ἀρείων 
Ἥρως Πρωτεσίλαος ἀρήϊος" οὐδὲ τι λαοὶ 

eus ἸΠρωτεσίλαος ἀρήϊος" οὐδέ οἱ 
Δεύονθ᾽ ἡγεμνόνος» πόθεον δὲ μὲν ἐσθλὸν ἐόντα. 

Τῷ δ᾽ ἅμα τεσσαράκοντω μέλαιναι νῆες ἕποντο, 

Of δὲ Φερὰς ἐνέμοντο παραὶ Βοιβηΐδα λίρνην, 
Βοίβην, καὶ Γλαφύρας, καὶ, ἐὐκτιρνένην ᾿Ἰαωλκὸν, 
Τῶν ἦρχ᾽ ᾿Αδμήτοιο φίλος πάϊς ἕνδεκα νηῶν, 
Εὔμηλος, τὸν ὑπ᾿ ᾿Αδρμήτῳ τέκε δῖα γυναικῶν 
ἴΑλχηστις, Πελίαο θυγατρῶν εἶδος ἀρίστη. 

Οἱ δ᾽ ἄρα Μηθώνην καὶ Θαυρνακίην ἐνέῤνοντο, 
Καὶ Μελίβοιαν ἔχον, καὶ Ὀλιζῶνα τρηχεῖαν, 
"Γωνὸς Φιλοκτήτης ἦρχε; σύξων εὖ εἰδὼς». 
“Ἑπτὰ γεῶν" ἐρέται δ᾽ ἐν ἑκάστῃ πεντήκοντα 
᾿Εμβέβασαν, τόξων εὖ εἰδότες, ἶφι μάχεσθαι. 
᾿Αλλ᾽ ὁ μὲν ἐν νήσῳ κεῖτο κρατέρ᾽ ἄλγεοω πάσχων; 
Λήμνῳ ἐν ἠγαθέη, ὅθ, puy λίπον υἷες ᾿Αχαιῶν, 
Ἕλχε: μοχθίζοντα κακῷ ὀλοὔφρονος ὕδρου. 

End ὅγε ner ἀχέων" τάχω δὲ μνήσεσθαι ἔμελλον 
᾿Αργεῖοι παρὼ νηυσὶ Φιλοκτήταο ἄνακτος. 


5 ἊΝ \ ; e » ᾽ A ! A ᾽ EAN 7 
Οὐδὲ [6 οὐδ᾽ O4 VOLE OI 60» ποθεὸν γξ AL XCYOVs 


᾿Αλλὰ Μέδων κόσιμησεν, Oingos νόθος υἱὸς, 
Τόν ῥ᾽ ἔτεκε Pau dr ᾿Οὐλῆ; “τολιπόρθῳ. 


Of δ᾽ εἶχον Τρίκκην, καὶ dan κλωριακόεσσαν, 


Of τ᾽ ἔχον Οἰχωλίην, πόλιν Εὐρύτου Οἰχαλιῆος» 
Τῶν αὖθ᾽ ἡγεΐσθην, ᾿Ασπληπιοῦ δύο raide, 

᾿Ἰητῆρ᾽ ἀγαθώ, Ποδολείριος ἠδὲ Μαγάων' 

Τοῖς δὲ τριήκοντο; γλαφυραὶ νέες ἐστιχόωντο. 

ν᾿ Οἱ δ᾽ ἔχον ᾽Ορμοένιον; of re κρήνην Ὕπέρειον; 
Of + ἔχον Αστέριον, Τιτάνοιό τε λευκὰ κάρηνῶων 
Τῶν ἦρχ᾽ Εὐρύπυλος, Ἑθαΐρονος ἀγλοὺὸς υἱός" 
To d ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο. 


(230) 


125 


(235) 


730 


(240) 


735 


40 OMHPOT IAÏAAOË: Β΄. 


5 δ᾽ "Αργισσαν ἔχον, καὶ Γυρτώνην ἐνέμοντο, 
Ὄρϑεν᾽ Ηλώνην σε» πόλιν τ᾽ ᾿᾽Ολοοσσόνα λευκὴν, 
Tor αὖθ ἡ ἡγεμόνευε μμενεπτόλεμιος Πολυποίτης» 
Ὑἱἧς Πειριθόοιο, Toy ἀθάνατος σέκετο Ζεύς. 
Τόν ῥ᾽ ὑπὸ Πειριθόῳ τέκετο κλυτὸς ᾿Ισποδάμεια 
Ἤματι σῷ» ὅτε Pages : ἐτίσατο λαχρήεντας, 
T'ovs δ᾽ & ἐκ Πηλίου ὦσε, καὶ Αἰθίκεσσι πέλασσεν" 
Οὐκ οἷος, ὥρνω τῷ γε Δεοντεὺς, ὀζος "Αρηος» 
Vide ὑπερθύμοιο Κορώνου Καινείδαο" 

"Γοῖς δ᾽ ἅμα τεσσαροίκοντα μέλαιναι, νῆες ἕποντο... 
Touveus δ᾽ ἐκ Kügov ἤγε δύω καὶ εἴκοσι νῆας" 
To d ᾿Εγιῆνες ὃ ÉTOYTOs μενεπτόλεμιοί re Περαιβοὶ, 

Oi περὶ à Δωδώνην δυσχείμερον οἰκί “ ἔθεντο, 

Οἵ τ’ ἀμφ ἱμερτὸν τ ταρήσιον à ἔργα γέμυοντο» 

“Ὅς ῥ᾽ P ἐς Πηνειὸν προΐει καλλίῤῥοον ὕδωρ, 

Οὐδ’ ὅγε Πηνειῷ συμμίσγεται ἀργυροδίνῃ, 

᾿Αλλά γέ puy καθύπερθεν à ἐπιῤῥέει, ἠὔτ᾽ EA GO" 

Ὅρκου γὰρ δεινοῦ ) Στυγὸς ὕδατός ἐστιν ἀποῤῥωξ. 
Μαγνήτων à ἢ €; χε Πρόθοος, “Ῥενθρηδόνος υἱὸς» 

ΟΣ περὶ Πηνειὸν καιὶ Πήλιον εἰνοσίφυλλον 

Ναίεσκον' τῶν μὲν Πρόθοος θοὺς ἡ ἡγεμόνευε" 

To δ᾽ & ὅρια τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο. 
Οὗτοι à ἄρ᾽ ἡγεμόνες Δαναῶν καὶ κοίρανοι ἤσαν" 


760 


Τίς τ' ἄρ τῶν ὄχ; ἄριστος ἔην, σύ pos: ἔννεπε, Μοῦσα» 


Αὐτῶν; no à ἵππων, οἵ ἅμ᾽ ᾿Ατρείδῃσιν ἕ ÉTOYTO ; 
Ἵσποι μὲν μέγ᾽ ἄρισται ἔσαν Φηρητιάδαο, 
Τὰς Εὔμηλος ἔλαυνε; ποδώκεαξ, ὀρνιθας à ὡς, 
᾿Οτριχας, οἰξτεοις» σταφύλῃ ἐπὶ νῶτον ἐἶσας. 
Τὰς ἐν Πεερίῃ θρέψ᾽ ἀργυρότοξος ᾿Απόλλων, 
Ἄμφω θηλείας, Φόβων᾽ ᾿Άρηος Φορεούσας" 
᾿Ανδρῶν αὖ μέγ᾽ ἄριστος. ξην “ελαμώνιος Αἴας, 
Ὄφ»᾽ "À γιλεὺς. μήνιεν" 0 γὰρ πολὺ φέρτατος ἦεν», 
Ἵπποι θ᾽, οἱ φορέεσκον ἀμύμονα Γηλείωνω, 
᾿Αλλ᾽ ὁ μὲν ἐν νήεσσι κορωνίσι ποντοπόροισι 
Κεῖτ᾽, ἀπορηνίσοις ᾿Αγαμέρινονι; σοιμένι λαῶν» 
᾿Ατρείδη" λαοὶ δὲ “ἬΝ ῥηγμῖνε θωλώσσης 


(210) 


765 


(275) 


OMHPOT IAIAAOËE Β΄. | 4) 


Δίσκοισι τέρποντο καὶ αἰγανέησιν ἱέντες 
Ἰόξοισί θ' ἵπποι δὲ mag ὥρρμασιν οἷσιν ἕκαστος 776 
Λωτὸν ἐρεπτόμενοι; ἐλεύθρεπτόν φὲ σέλινον, 
ἜἜστασαν" ἅρματω δ᾽ εὖ σεπυκασμένα κεῖτο ἀνάκτων 
Ἐν κλισίης. οἱ δ᾽ ἀργὸν ἀρηϊφιλον ποθέοντες (285) 
Poire ἔνθα no ἔνθὼ κατὰ στρωγὸν, οὐδὲ pa yovro. 
Of dde’ ἴσαν, doi τε πυρὶ χθὼν πᾶσα vépaoiro* 
Γαῖα δ᾽ ὑπεστένάχιξζέ, Ai ὡς τερπικεραύνῳ 781 
Χωσμιένῳ, ὅτε τ᾽ ἀμφὶ Τυῷωε; γαῖαν ἱμάσδσῃ 
Εἰν᾿Αρίμοις» ὅθι φασὶ Τυφωέος ὄρυβυεναι εὐνᾶς" (290) 
Ὥς deu τῶν ὑπὸ ποσσὶ μέγα στεναχίζετο γαῖα 
"Ecyomévar μάλα δ᾽ Gr διέφρησσον πεδίοιο" 785 
Τρωσὶν δ᾽ ἀγγελος ἦλθε ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις 
Πὰρ Διὸς αἰγιόχοιο σὺν ἀγγέλέῃ ἀλεγεινῇ. 


Οἱ δ᾽ ἀγορὰς ἀγόρευον ἐπὶ ἸΤριάμυοιο θύρῃσι (295) 
Πάντες ὁμηγερέες» ἠρυὲν νέοι, ἠδὲ γέροντες" 
᾿Αγχοῦ δ᾽ ἱστωμυένη προσέφη πόδας ὠκέα Ἶρις, 790 


Εἴσατο δὲ φθογγὴν υἷ; ἸΤριάρμοιο ἸΤολίτη» 
- à ΤῊΝ τ ὍΣ, ᾿ ΄ à vit \ 
Os 'Ῥρώων σκοπὸς iQes ποδωκείησι πεποιθὼς, 


Τύμβῳ ἐπ’ ἀκροτάτῳ Αἰσυήταο γέροντος, (800) 
Aéypesvos ὁππότε νωῦφιν ἀφορμιηθεϊεν ᾽Αχαιοὶ" 
To μιν ἐεισωρνένη μετέφη πόδας ὠκέα Ἶρις" 798 


F9 γέρον» αἰεί roi ρμυῦθον Φίλοι ἄκχριτοί εἰσὶν» 
“Ὥς ποτ᾽ ἐπ᾽ εἰρήνης" πόλεμος δ᾽ ἀλίαστος ὄρωρεν. 
εχ \ \ , à \ / gs 9 \ {9 δὲς ὅς 
Η μὲν δὴ μάλχω πολλὰ ρυιάχας εἰσήλυθον ἀνδρῶν, (5805) 
᾿Αλλ᾽ οὔπω τοιόνδε τοσόνδε τε λαὸν ὀπωπᾶ" 
Λίην γὰρ φύλλοισιν ἐοικότες ἢ ψαμάθοισιν, 800 
3 . Αἰ \ # 
Ἐρχοντῶς πεδίοιο, μαχησόμενοι περὶ ἄστυ. 
Euros, σοὶ δὲ palier ἐπκιτέλλομναι" ὧδε δὲ ῥέξαι" 
Πολλοὶ γὰρ κωτὰ ἄστυ μέγα ἸΠρὶάμου ἐπίκουροι», (310) 
᾿Αλλὴ δ᾽ ἄλλων γλῶσσα πολυσπερέων ἀνθρώπων" 
οῖσιν ἕκαστος ἀνὴρ σηρναινέτω, οἷσί Tee ἄρχει; 805 
Tor δ᾽ ἐξηγείσθω, κοσμυησάμοενος πολιήτας. 

\ 2 , . LT ᾽ 

Ὡς ἔφαθ᾽- Ἕκτωρ δ᾽ οὔτι θεὰς ἔπος ἠγνοίησεν; 
Αὐψα δὲ λῦσ᾽ ἀγορῆν" ἐπὶ τεύχεα δ᾽ ἐσσεύοντο᾽ (315) 
Πῶσαι δ᾽ ὠϊγνυντο αύλαι» ἐκ δ᾽ ἔσσυτο λαὸς» 

G 


42 OMHPOY IAIAAOZ Β΄ 


Πεζοί θ᾽, ἱππῆῤξς τε" πολὺς δ᾽ ὀρυμαγδὸς ὁ ὀρώρει», 810 
Ἔστι δέ τις προπάροιθε πόλεος αἰπεῖα κολώνη, 
Ἐν πεδίῳ ἀπάνευθε, περίδρομος ἔγθα καὶ ἔνθα" 


Τὴν ἢ ἤτοι ἄνδρες Parier κικλήσκουσιν, (320) 
᾿Αθάνατοι δέ τε σῆμα πολυσκάρθμοιο Μυρίνης. 
Ἔνθα τότε Tes τε διόκριθεν ἠδ᾽ ἐ ἐπίκουροι. 81:5.. 


Τρωσὶ μὲν ἡγεμόνευε μέγας κορυθαίολος. Ἕκτωρ. 
Πριαμίδης" ἅμα τῷ γε πολὺ σλεῖστοι καὶ ἄριστοι 


Λαοὶ θωρήσσοντο; μεμαότες ἐγχείῃσι. ον (825) 
Δαρδανίων αὗτ' ἦρχεν ἐῦς πά!ς ᾿Αγχίσαο, | 
Αἰνείας, τὸν ur Ayyion τέκε 01 "AQeodirm 820 


δῆς ἐν LOTS θεὰ βροτῷ εὐνηθεῖσα" 

Οὐχ οἷος, ἅμα φῷ γε δύω ᾿Αντήνορος υἷε, 

"A ἐχέλοχός T; ᾿Ακάμας τε; μάχης, εὖ εἰδότε πάσης. 
ΟΣ δὲ Ζέλειαν ἔναιον ὑπαὶ πόδα νείατον Ἴδης» (881) 

1 ER πίνοντες ὕδωρ μέλαν Αἰὐσήἥποιο;, 825 

Τρῶες, τῶν αὖτ᾽ ἦρχε ΔΛυχάονος ἀγλαὸς υἱὸς, 

Πάνδαρος, ᾧ ᾧ καὶ τόξον ᾿Απόλλων αὐτὸς ἔδωχεν. | 
Οὐ à ἀξ ᾿Αδρήστειάν T εἶχον καὶ δῆμον ᾿Ασαισοῦ, 
Καὶ Πισύειαν ἔχον, καὶ Τηρείης ὁ ὅρος αἰπὺ», (336) 
Τῶν ἢ ἤρχ᾽ ᾿Αδρηστός TE καὶ ᾿Αμφιος λωοθώρηξ, 830 

Vie δύω Μέροπος Περκωσίου, ὁ ὃς περὶ πάντων 

Ἦ,,δὲε μιαντοσύνας;, οὐδὲ où παῖδας © εασχε + CE 
Στείχειν ἐς πόλεμον φθισήνορα" ro δὲ οἱ οὔ τι (840) 

Πειθέσθην" κῆρες γὰρ ἄγον μέλανος θανάτοιο. 
το Of δ᾽ ἄρα Περκώτην καὶ Πράκτιον ἀμφενέβιοντο, 
Καὶ Σηστὸν καὶ ᾿Αβυδον ἔ ἔχιν, καὶ δὶ av ᾿Αρίσβηνν 886 
Τῶν αὖθ᾽ Ὕρτακίδης ἢ 1x "Ασίιος» ὄρχαμος ἀνδρῶν, 
"Ασίιος Ὕρτακίδης, ὃ ὃν ᾿Αρίσβηθεν φέρον ἵπποι (345) 
Αἴϑωνες. μεγάλοι, ποταμοῦ ἀπὸ Σελλήεντος. 

Ἱππόθοος δ᾽ ἄγε φῦλα Πελασγῶν ἐγχιεσιρυώρων, 


Tor, οἱ Λάρισσαν ἐριβώλακα γαιετάασπον" 841 
Τῶν 7% ἹἽἹπποόθοῦς re, ΠΠύλαιός τ΄, ὄζος Αρηος, 
Vie δύω Λήθοϊο Πελασγοῦ Τευταμίδαο.. , (350) 


Avrèe Θρήϊκας ἢ 7Y ᾿Αχάμιας; καὶ Πείροος ἥ ἥρως» 
Ὅσσους Ἑλλήσποντος ἀγάῤῥοος ἐντὺς ἐέργει. 845 


OMHPOT IAIAAOE Β΄. 43 


Εὔφημος δ᾽ ἀρχὸς Κι κόνων ἦν αἰχμητάων; 
Vos Τροιζήνοιο Διοτρεφέος Κεάδαο. 

Αὐτὰρ Πυραΐχρμνης ἄγε Παίονας ἀγκυλοτόξους, (355 
Τηλόθεν εξ ᾿Αμυδῶνος, à ar ᾿Αξιοῦ εὑρὺ ῥέοντος, 
᾿Αξιοῦ, οὗ κάλλιστον ὕδωρ ἐπικίδναται cie | 850 

Παφλαγόνων δ᾽ ἡγεῖτο Πυλαιμένεος λάσιον κῆρ; 

Ἐξ Ever, ὅθεν ἡ ἡμιόνων γένος ἀγροτεράων, 

Op α Küragor ἔ ἐχον» καὶ Σήσαμον ἀμφενέμοντο, (360) 
ΕΝ TE Παρθένιον ποταριὸν. κλυτὰ δώματ᾽ ἔγουίον» 
Κρῶμνᾶν Ty) Αἰγίαλόν τε καὶ ὑψηλοὺς ᾿Ερυδίνους. 855 

Αὐτάρ ᾿Δλιζώνων "Oôios καὶ Exiorgopos % ἤρχιον» 
Τηλόθεν ἐν ᾿Αλύβης ὅθεν à ἀργύρου ἐστὶ γενέθλη. 

Μυσῶν δὲ Χρόρυις ἦρχε, καὶ "Eyvoos οἰωνιστής" 
’AAN οὐκ οἰωνοῖσιν ἐρύσατο κῆρα μέλαιναν; (866) 
᾿Αλλ᾽ ἐδάμη ὑπὸ χερσὶ ποδώκεος Αἰακίδαο 860 
Ἕν FOTO ° ὅθ, περ Τρῶας κεράϊζε καὶ ἄλλους. 

Φόρκυς αὖ Φρύγας ἦγε καὶ Ασκάνιος θεοειδὴς» 

Τηλ᾽ εξ ᾿Ασκανίης" μέμασαν δ᾽ VON μάχεσθαι. (510) 

Μήοσιν αὖ Μέσθλης TE καὶ ᾿Αντιφος ἡγησάσϑην, 

Vie Ταλαιμένεος, To Γυγαίη TELE A puy δ65 
Οὐ καὶ Μήονας à ἥγον ὑπὸ Γιρμώλῳ γεγαῶτας. 

Νάστης αὖ Καρῶν ἡγήσατο βαρβαροφώνων, 

Οἱ Μέλητον ἔχον, Φδιρῶν T ὄρος ἀκριτόφυλλον, (878) 
Μαιάνδρου re βοὰς, Μυκάλης Li αἰπεινὰ κάρηνα. 

Τῶν μὲν de ᾿Αμφίμαχός καὶ Νάστης ἡγησάσθην, 870 
Νάστης, ᾿Αμφίμαχός TE» Nopriovos ἀγλαὰ TÉAVO, 

Ὃς καὶ χρυσὸν ἔχων πόλεμιόνδ᾽ À ἴεν, ἠῦτε κούρη, 

Νήσιος», οὐδὲ τί οἱ TOY ἐπήρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον, (880) 
᾿Αλλ᾽ ἐδάμη ὑ ὑπὸ χερσὶ ποδώκεος Αἰακίδαο 874 
Ἔν ποταμῷ, χρυσὸν δ᾽ ᾽Α ARE ἐκόμισσε δαϊφρων. 

Σαρπηδὼν δ᾽ % ἦρχε Λυκίων, καὶ Γλαῦκος api, 
Τηλόθεν ἐκ Λυκίης» Ξιάνθου ἀπὸ δινήεντος. 


- 


44 OMHPOY IAIAAOË Γ΄. 


ΤΗΣ 


ὉΜΗΡΟΥ ἸΛΙΑΔΟΣ 


ῬΑΨΩΔΙΑ ἢ TPAMMA, Γ΄. 
᾿Εσιγραφὴ. 
l'époque δ᾽ Ἢ ἀμφ᾽ "Ἑλένης οἴοις pobos Ἰστὶν ὠκοίτφις. 


ΑΥ̓ΤΑΡ ἐπεὶ πόσμηθεν ἀμ ἡγεμόνεσσιν ἕχωστοι; 

: Teves μὲν πλαγγῇ T ἐνοπῇ T ἴσαν, ὄρνιθες à ὡς" 

 Ἦϊτε περ κλαγγὴ γεράνων. πέλει οὐρανόθι πρὸ, 

AT; ἐσεὶ οὖν. χειμῶνα Φύγον καὶ ἀθέσφατον ὄμβρον, 
Κλαγγῇ TOIYE πέτονται ÊT ᾿Ὠκεανοῖο ῥοάων 5 
᾿Ανδράσι Πυγμαίοισι Φόνον καὶ κῆρα GE ουσαι" 

"Hégios > ἄρα rulye aux ny ἔριδα προφέρονται. 

Où δ᾽ ἀρ ἴσαν σιγῇ μένεα “πνείοντες ᾿Αχιαιοὶ, 

Ἔν θυμῷ μεμαῶτες ἀλεξέμεν ἀλλήλοισιν. 

Eÿôr ὄρεος κορυφῇσι Νότος κατέχευεν ὀμίχλην, “10 
osé οὔτι φίλην, κλέπτῃ δέ τε γυκτὸς ἀμείνω, 
όσσον τίς" T ἐπιλεύσσει; δι ὅσον T° ἐπὶ λᾶαν ἴησιν. 
Ὡς à ἄρα τῶν ὑσὸ ποσσὶ κονίξωλος ὥρνυτ' ἀελλῆς 

᾿Ερχομένων" μᾶλᾳ δ' ὅκα διέπρησσον πεδίοιο. 

Ο; δ᾽ δ᾽ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν, ἐπὶ ἀλλήλοισιν ἰόντος. 15 

Τρωσὶν μὲν προμάχιζεν ᾿Αλέξανδρος θεοειδὴς» 
Παρδαλέην ὦ ὠμτοισιν ἔχων καὶ καμπύλα τόξα; 
Καὶ ξίφος" αὐτὰρ ὁ δοῦρε δύω κεκορυθμένα χαλκῷ 
Πάλλων, ᾿Αργείων προκαλίζετο πάντας ἀρίστους» 
᾿Αντίβιον μαχέσασθαι à ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι. 20 

Τὸν δ᾽ ὡς οὖν ἐνόησεν ᾿Αρηΐφιλος Μενέλαος 

"Eeyopevor προπάροιθεν ὁμυΐλου, μωκρὰ βιβωντ Ces 


* 


. . 


OMHPOT IAIAAOZ TI”, 


“Ὥστε λέων ἐχάρη mayo | ἐπὶ σώματι κύρσας, 
Εὐρὼν ἢ ἤ ἔλαφον περοιὸν, ἢ ὥγριον αἶγα; 
Πεινάων" μάλα γάρ τε κατεσθίει, εἴπερ ἂν αὐτὸν 
Σεύωνται ταχέες Te κύνες, θαλεροί r αἰζηοί: 
Os ἐχάρη Μενέλαος, ᾿Αλέξανδρον θεοειδέα 
D: ἰδών' φάτο γὰρ φίσεσθαι ἀλείτην' 
Αὐτίκα δ᾽ CL ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἄλτο χαρμάξε. 
Τὸν δ᾽ ὡς οὖν ἐνόησεν ᾿Αλέξανδρος θεοειδὴς 
Ἔν προμάχοισι φανέντω;, κατεπλήγη φίλον ἧἥτορ" 
"AY δ᾽ ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάξετο κῆρ᾽ ἀλεείνων. 
Ὡς δ᾽ ὅτε τίς τε δράκοντα ἰδὼν παλίνορσος ἀπέστη 
Οὕρεος ἐ ἐν βήσσης, ὑ ὑπό τε τρόμος ἔλλαβε γυῖα; 
"ἊΨ τ ἀνεχώρησεν, ὥχρός τέ psy εἷλε παρειάς" 


Qc αὗτις καθ᾽ δρυιλον ἔδυ Τρώων ἀγερώχων, 


Δείσας ᾿Ατρέος υἱὸν» ᾿Αλέξανδρος θεοειδής. 
Τὸν δ᾽ Ἕκτωρ νείκεσσεν ἰδὼν αἰσχροῖς ἐπέεσσι" 
Δύσπαρι» εἶδος α ἄριστε, γυνοιιμυαινὲς, περοπευτὰ, 
A0 ὄφελες ἄγονός τ᾽ ἔμεναι; ἄγαμός σ᾽ ἀπολέσθαι. 
Καὶ κε τὸ Bovhoipnr, καί κεν πολὺ κέρδιον ἦ ἦεν, 
Ἢ οὕτω λώβην 7 ἔμεναι καὶ ὑπόψιον ἄλλων" 

TH rov καγχιριλόωσι καρηκορυόωντες ᾿Αχιαιοὶ, 
Φάντες ἀριστῆα πρόμον ἐμυμνεναι, οὕνεκα κολὸν 

E;: ἦδος & ET" An οὐκ ἐστι Bin φρεσὶν, οὐδὲε τὶς ἀλκή. 
TH τοιόσδε ἐὼν ἐν ποντοπύροισι, νέεσσι 

Πόντον ἐπιπλώσας;: ἐφάρους ἐρίηρας ἀγείρας, 
Μιχβϑεὶς ἀλλοδαποῖσι, ψυναῖκ᾽ εὐειδὲ ἀνῆγες 

Ἔξ ᾿Απίης γαίης, νυὸν ἀνδρῶν αἰχμητάων; : 

Πατρί re σῷ μέγα πῆρα, πόληϊ τε, παντί τε ᾿ δήμῳ, 
Δυσμενέσι μὲν γάρρυοι; κατηφείην δέ σοι αὐτῷ ; 
Οὐκ ἂν δὴ βιείνειοις, ᾿Αρηΐφιλον Μενέλαον : 

Γνοίης #1 » οἴου φωτὸς ἔχεις θαλερὴν παράκοιτιν. 
Οὐκ ἄν τοι χραΐσμη κίθαρις, T TE due ᾿Αφροδίτης, 
Η τε κόμη, τό τε εἶδος, OT ἐν κονίῃσι μιγείηφ.. 
᾿Αλλὰ μάλα Τρῶες δειδήριονες" à ἤ σὲ κεν ἤδη 
Λάϊνον ἕσσο χιτῶνα, κακῶν ἕνεχ᾽, ὅσσα ἔοργας.. 


Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπεν ᾿Αλέξανδρος θεοειδής" 


90 


35 


40 


50 


46 OMHPOT ἹΛΙΑΔΟΣ Γ΄ 


Ἕκτορ, ἐπεί με κατ᾽ αἶσαν ἐνείκεσας, οὐδ᾽ ὑ ὑπὲρ αἶσαν. 
Αἰεί τοί | κραδίη, πέλεκυς ὃς, ἐστίν ἀτειρῆς, 60 
Ὅς τ' εἶσι διὰ δουρὸς ὑ ὑπ᾽ ἀνέρος, ὃς ῥά τε τέχνῃ 
Νήϊον ἐ ἐκτάμνῃσιν, ὀφέλλε, δ᾽ ἀνδρὸς à ἐρωήν" 
Ὥς τοι ἐνὶ στήθεσσιν ἀτάρβητος νόος ἐστί. 
Μή pos dog égard πρόφερε χρυσέης ᾿Αφροδίτης. 
Οὔτοι ἀπόβλητ᾽ à ἐστὶ θεῶν ἐ ικυδέα δῶρα, 65 
“Ὅσσα κεν αὐτοὶ δῶσιν, ὃ ἐκῶν δ᾽ οὐκ ἂν τις ἕλοιτο. 
Nw δ᾽ αὖτ᾽, ei μ᾽ ἐθέλεις πολεμίζειν ἠδὲ CAT 
᾿Αλλους μὲν κάβισον Τρῶας καὶ πάντας ᾿Αχαιοὺς, 
Αὐτὰρ ἐμ ἐν μέσσῳ καὶ ᾿Αρηϊφιλον Μενελαον 
Συμβάλετ' ἀμφ᾽ Ἑλένῃ καὶ κτήμασι πᾶσι μάχεσθαι" 
᾿Οππότερος de κε νικήσῃ, κρείσσων ré γένηται; | 71 
Krrual ἑλῶν εὖ πάντα; γυναῖκά σε; οἴκαδ᾽ ᾿ἀγέσθω" 
Où δ᾽ ἄλλοι, φιλότητα καὶ ὁρκίοι πιστὰ ταμόντες» 
Naœioire Ῥροίην ἐξιβώλακα: roi δὲ νεέσθων 
Di ἐς ἱππόβοτον καὶ ᾿Αχαιΐδα καλλιγύναικα. 75 
ἔφαθ Ἕατωρ δ᾽ αὐτ᾽ ἐχάρη μέγα, μῦθον à ἀκούσας; 
Ru: Η ἐς μέσσον ἰὼν Τρώων ἀνέεργε φάλαγγας," 
Μέσσου δουρὸς ελών" τοὶ δ᾽ ἰδρύνθησαν ἅπαντες. 
To δ᾽ ἐπετοξάζοντο καρηκομιδώντες ᾿Αχαμιοὶ, 
ri TE τιτυσχόμενοι λαάεσσί τ᾽ ξβαλλον. 80 
Αὐτὰρ ὁ 0 μακρὸν ἄυσεν ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαμέμνων" 
Ἴσχεσθ᾽, ᾿Αργεῖοι; μὴ βάλλετε, κοῦροι ᾿Αχαιῶν". 
Στεῦται γάρ τι ἔπος ἐρέειν κορυθαίολος Ἕκτωρ. 
Ὡς ἔφαθ" οἱ δ᾽ ἔσχοντο μάχης; ἀνε τ᾽ ἐγένοντο > 
᾿Εσσυμένως" “Ἑλκτωρ δὲ μετ᾽ ἀμφοτέροισιν ἔειπε" 85 
Κέκλυτέ μευ,. “Τρῶες καὶ ἐὐκνήμυιδες ᾿Αχαιοὶ, ἀξ 
μῦθον ᾿Αλεξαίνδροιο, σοῦ εἵνεκα γεῖπος ὀρωρξν" γὰρ 
Δλλους μὲν κέλεται ἢ goes καὶ πάντας > À χαιοὺς 
Τεύχιεα κάλ ἀποθέσθαι ἐ ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ" 
Αὐτὸν δ᾽ ἐν μέσσῳ καὶ ᾿Αρηΐφιλον Μενέλαον 90 
Οους ἀμφ᾽ ᾿Ῥὐλένῃ καὶ κτήμασι πᾶσι μάχεσθαι. A 
᾿Οππύτερος δέ κε νικήσῃ; κρείσσων TE γένηται» £A 
Κτήμαθ ἑλὼν εὖ πάντα; γυναῖκά τε, οἴκαδ᾽ ἀγέσθω". 
Οἱ δ᾽ ἄλλοι φιλότητα καὶ ὁρκίω πιστὰ τάμωμεν. 


OMHPOY IAIAAOËS Γ΄. 4 


Ως ἐφαθ᾽" οἱ δ᾽ ἄρω πᾶντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῆ' 95 
Τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε Bonv ἀγαθὸς Μενέλαος" 
Κι κλυτε νῦν καὶ ἐμεῖο: μάλιστα γὰρ ἄλγὸς ἱκάνει 
Θυμυὸν : ἐμόν" φρονέω δὲ διακρινθήμεναι ἤδη 
᾿Αργείους ἢ καὶ Τρῶας, € ἐπεὶ κακὰ πολλὰ πέποσθε 
Eÿvex ἐμῆς ἔριδος, καὶ ᾿Αλεξάνδρου ἕ EVE ἀρχῆς. 100 
Ἤμρέων δ᾽ ὁπποτέρῳ θάνατος καὶ μοῖρα TÉTUATOU, 
Τεθναίη" ἄλλοι δὲ διακρινθεῖτε τάχιστα. 
Οἰἴσετε δ᾽ ET ἕτερον λευκὸν,  ὑτέρην δὲ μέλαιναν, 
Γῇ τε καὶ Ἤελίῳ᾽ Διὶ δ᾽ ἡμεῖς οἰσομεν. ἄλλον. 
"Ἄξετε δὲ Πριάμοιο βίην, ὁ ὀφρ ὁρκίω τάμνῃ | 5 
Αὐτὸς, ἐπεί οἱ παῖδες ὑπερφίαλοι καὶ ἄπιστοι, 
Mn τις ὑπερβασίῃ Διὸς δι ὁρπιο δηλήσηται. 
Αἰεὶ. δ᾽ ὁπλοτέρων ἀνδρῶν φρένες ἠερέθονται" 
Of δ᾽ ὁ γέρων βιετέησιν, ἄμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω 
᾿Δεύσσει, δ πὼς ὀχ; ἄριστα per ἀμφοτέροισι γένηται. 
Ὡς ἔφαθ": οἱ δ᾽ ἐχάρησαν. ᾿Αχαιοί τε Τρῶές ré, 1ἱ 
᾿Ελπόμενοι παύσεσθαι οἰζυροῦ πολέμοιο. 
Kai p ἵππους μὲν ἔρυξαν à ἐπὶ στίχας, ἐκ δ᾽ βαν αὐτοὶ, 
Τεύχ εα T ἐξεδύοντο;. τὰ μὲν πατέθεντ᾽ à ἐπὶ γαίῃ 
Πλησίον ἀλλήλων, ὀλίγη δ᾽ ἦν ἀμφὶς ἄρουρω. 15 
Ἕκτωρ de: προτὶ ἄστυ δύω κήρυκας ἔπεμπε ( 
Καρπαλίμως, ἄρνας TE φέρειν, Πρίαμόν TE καλέσσαι. 
Αὐτὰρ ὁ ὁ Ταλθύβιον προΐει πρείων᾽ ᾿Α γαρνέρινων, 
Nas ἔπι γλαφυρὰς ἰέναι, ἠδ ἃ ἄρν᾽ ἐκέλευεν 
rie ὁ δ᾽ de οὐκ ἀπίθησ᾽ ᾿Αγαμέμινονι δίῳ. 20 
Ter δ᾽ αὖθ Ἑλένη λευκωλένῳ ἄγγελος UT 
Εἰδομένη γαλόῳ, ᾿Αντηνορίδαο δώμιαρτι, 
Ty ᾿Αντηνορίδης TA κρείων Ἑλικαων, 
Λαοδίκην, Πριάριοιο θυγατρῶν εἶδος ὁ ἀρίστην. 
Τὴν δ᾽ eve” ἐν μεγάρῳ" ἢ δὲ μέγαν ἱστὸν ὕφαινε» 25 
Δίπλακα πορφυρέην" πολέας δ᾽ ἐνέπασσεν ἀξθλους 
Teva θ᾽ ἱπποδάμων, καὶ ᾿Αχαιῶν χαλκοχιτώνων, 
Οὗς ἔθεν εἵνεκ᾽ ἔπασχον ὑπ᾽ "Agnos παλαμάἄφν. 
᾿Αγχοῦ di ἱσταρυένη προσέφη πόδας ὦ ὠκέα Ἴρις" 
ἀκ LOIR au φίλη» ἕνα θίσκελα ἢ ἔργα ἴδηαι 80 


48 OMHPOT ἽΛΙΑΔΟΣ Γ΄", 


Ἵρώων δ᾽ ἱπποδάμων, καὶ ᾿Αχαιῶν χαλκοχιτώνων; ? 

ΟΣ πρὶν ἐπ᾿ ἀλλήλοισι φέρον πολύδωκρυν "Α en 

Ἔν πεδίῳ, ὀλοοῖο λιελιωιόμενοι πολέμοιο" 

Où δὴ νῦν ἕωται σιγῇ», πόλεμος δὲ πέπαυται, 

᾿Ασπίσι κεκλιμένοι, παρὰ δ᾽ ἔγχεα μωκρὰ πέπηγεν. 186 

Αὐτὰρ Αλέξανδρος καὶ ᾿Αρηΐφιλος Μενέλαος 

Μακρῆς ἐγχείησι μωχήσονται περὶ σεῖο" 

Τῷ dé κε νικήσαντι φίλη κεκλήση ἄκοιτις. 
Ὡς εἰποῦσα, θεὰ γλυκὺν ἵμερον ἔριβαλε θυμῳ 

Ανδρός τε προτέροιο; καὶ ἄστεος, ἠδὲ τοκήων» 40 

Αὐτίκα δ᾽ ἀργεννῆσι κωλυψαριένη ὀθόνησιν, 

᾿Ωρμᾶτ᾽ ἐκ θωλόίμοιο τέρεν κατὰ δάκρυ χέουσα» 

Οὐκ οἴη, ἅμα τήγε καὶ ἀμφίπολοι δύ᾽ ἕποντο, 

Δίθρη, Πιτθῆος θυγώτηρ, Κλυμένη τε βοῶπις. 

Abo δ᾽ ἔπειθ᾽ ἵκανον, ὅθε Σκαιαὶ πύλαι ἧσαν. 45 

Où δ᾽ ἀμφὶ Πρίαμον καὶ ἸΠνθοον ἠδὲ Θυμιοίτην» 

Λαάμπον τε, Κλυτίον θ᾽, Ἱκετάονώ τ᾽, ὀζον "A eñogs 

Οὐκαλέγων τε καὶ ᾿Αντήνωρ, πεπνυμένω ἄρμυφων 

Εΐατο δημογέροντες ἐπὶ Σκαιῇσι πύλησι» 

Γήραν δὴ πολέμυοιὸ πεπαυμένοι" ἀλλ᾽ ἀγορηταὶ δ0 

ἜἘσθλοὶ, τεττίγεσσιν ἐοικότες» οἶτε καθ᾽ ὕλην 

Δενδρέῳ ἐφεζόμενοι om λειριόεσσαν ἱεῖσι; 

Τοῖοι ἄρα ᾿Πρώων ἡγήτορες ἦντ᾽ ἐπὶ πύργῳ. 

Of δ᾽ ὡς οὖν εἶδον Ἑλένην ἐπὶ πύργον ἰοῦσαν» 

ἮΝχα πρὸς ἀλλήλους ἔπεα πτερόεντ᾽ ἀγόρευον. 55 
Οὐ νέμεσις, Τρῶας καὶ ἐὐκνήμιδας ᾿Αχαμιοὺς: 

Τοιῇδ᾽ ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεω πάσχειν" 

Αἰνῶς ἀθανάτησι θεῆς εἰς ὦπα ἔοικεν. 

᾿Αλλὰ καὶ ὡς, τοίη περ ἐοῦσ᾽, ἐν νηυσὶ νεέσθω, 

Μηδ᾽ ἡμῖν τεκέεσσί τ᾽ ὀπίσσω πῆμα λίποιτο. | 60 
Ὥς ae ἔφαν" ἸΤρίαμιος δ᾽ ᾿Ἑὐλένην éxaXéoæaro φωνὴ" 

Δεῦρο ποίροιδ' ἐλθοῦσαν φίλον τέκος, ἵζεω ἐμεῖο» 

Ὄφρα ἵ δή πρότερόν Té πόσιν, TOUS τε» φίλους τε 

Οὔτι μοι αἰτίη ἐσσὶ, θεοί νύ μοι αἴτιοί εἰσιν, 

Of μοι ἐφώρμησον πόλεμον πολύδακρυν ᾿Αχαιῶν" 65 

Ὥς μοι καὶ τόνδ᾽ ἄνδρα πελώριον ἐξονομήνης» 


SC DR, PETER AT 
πα τ ν Ὁ 


ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΊΑΔΟΣ τί. 


"Ὅστις δδ᾽ ἐστὶν ᾿Αχαιὸς ἀνὴρ ἡῦς τε μέγας τε; 


TH τοι μὲν κεφαλῇ καὶ μείζονες ἄλλοι ἔασι; 


Καλὸν δ οὕτω ἐγὼν οὔπω ἴδον ὀφθαλμοῖσιν, 

Οὐδ᾽ οὕτω γεραρόν' βασιλῆϊ γὰρ ἀνδρὶ ἔοικε. 
Τὸν δ᾽ “Ex μύθοισιν ἀμείβετο, δῖα γυναικῶν" 

Αἰδοῖός τέ μοι ἐσσὶ, Φίλε ἑκυρὲ, δεινός ré’ 

Ὡς ὀὄφελε θάνατός μοι ἁδεῖν κακὸς, ὁππότε δεῦρο 

Vies σῷ ETO NY, θάλαμον γνωτούς TE λιποῦσα, 

+ Ar PA TE τηλυγέτην, καὶ ὁμηλικίην ἐρατεινήν. 


᾿Αλλὰ τά γ᾽ οὐκ ἐγένοντο" τὸ καὶ κλαίουσα τέτηκῶ. 


Τοῦτο δέ τοι ἐρέω, ὅ 04 ἀνείρεαι; ἠδὲ μεταλλᾷς" 
Οὗτός. y ᾿Α τρείδης, εὑρυχρείων ᾿Α γαμέμινων, 


49 


70 


75 


᾿Αμφότερον. βασιλεύς T ἀγαθὸς, κρωτερός τ᾽ αἰχμητής" 


Δαὴρ αὖὐτ' ἐμὸς ἔσχε πυνώπιδος, εἰ TOT Env γε. 

Ὡς Pro τὸν δ᾽ ὁ γέρων ἠγάσσατο, φώνησέν τε" 
143 μάκαρ ᾿Ατρείδη» μοιρηγενὲς, ὀλβιόδαιμον, 

Ἦ ῥά γύ τοι πολλοὶ δεδιμήατο κοῦροι ᾿Αχαιῶν. 
Ἤδη καὶ Φρυγίην εἰσήλυθον ἀμπελόεσσαν, 

Ἔνθα ἴδον πλείστους Φρύγας, ἀνέρας αἰόλοπώλους; 
Λαοὺς Οτρῆος καὶ “Μύγδονος ἀντιθέοϊο;, 

Of» pa τότ᾽ ἐστρατόωντο παρ᾽ ὄχθας Σαγγαρίοιο' 
Καὶ γὰρ ἐγὼν ἐπίκουρος ἐὼν μετὰ τοῖσι ἐλέχθην 
Ἤκματι τῷ» ὅτε τ᾽ ἦλθον ᾿Αμαζόνες à ἀντιάνειραι" 
᾿Αλλ᾽ οὐδ᾽ δ τόσοι ἧσαν, ὅσοι ἑλίκωπες᾿᾽ 270 

Δεύτερον αὖτ᾽ - ᾿Οδυσῆα ἰδῶν, € ἐρέειν 0 γεραιός" 
Eir ἄγε (νοι καὶ τόνδε; φίλον τέκος; ὅστις δὸ ἐστί" 
Μείων μὲν κεφαλὴν "À γαμέμινονος ᾿Απρείδαο; 
Εὐρύτερος δ᾽ ὥμοισιν ἰδὲ δτέρνοισιν ἰδέσθαι. 
Τεύχεα μέν οἱ κεῖ ται ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ, 
Αὐτὸς δὲ, κτίλος ὡς» ἐπιπωλεῖται στίχας ἀνδρῶν. 
᾿Αρνειῷ par ἔγωγε ἐΐσκω πηγεσιρνἀλλῷ, 

“Ὅστ᾽ ὀΐων μεγὰ πῶὺὐ διέρχεται ἀργεννάων. 

Τὸν δ᾽ ἠμείβετ' ἐπειθ᾽ Ἑλένη, Διὸς ἐκψεγαυϊὰ" 
Οὗτος δ᾽ αὖ ὖ Λαερτιάδης, πολύμητις Οδυσσεύς, 
Ὃς τράφη ἐν ᾿ δήμῳ ᾿Ιθάκης: κραναῆς περ ἐούσης, 
Ἑπδὼς παντοίους re δόλους καὶ μήδεα συκνά.᾿ 

Τὴν δ αὖτ᾽ ᾿Αντήνωρ πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα». 

H 


= 


80 


85 


90 


95 


200 


50 OMHPOT IAIAAOËZ T°, 

#. 
χὰ γύναι, ñ μάλα σοῦτο ἔπος γημερτὲς ἔειπες. : 
Ἤ δὴ γὰρ καὶ δεῦρό. ποτ᾿ ἤλυθε δῖος ΟΟδυσσεὺς 205 
Σεῦ ἕνεκ ἀγγελίης σὺν ᾿Δρηϊφίλῳ, Μενελάῳ" 

Τοὺς δ᾽ ἐγὼ ἐξείνισσω;, καὶ ἐν μεγάροισι φίλησα; 
᾿Αμφοτέρων δὲ φυὴν ἐδάην καὶ μήδεα συκνᾶ. 

᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ Τρώεσσιν à ἐν ἀγρομώένοισιν. ἐμεχθεν» 

Στάντων μὲν Μενέλαος ὑπ’ εχεν εὐρέος ὥμους» ᾿ 16 
"Αμῷω ὃ ἑζομένω, γεραρώτερος ne Οδυσσεύς" 

᾿Αλλ’ ὅτε δῆ. μυύθους καὶ μήδεω πᾶσιν ὕφαινον, 

Ἢ τοι μὲν Μενέλαος ἐπιτροχάδην ἀγόρευε, 

Παῦρα μὲν» ἁλλὰ μάλα λιγέως, ἐπεὶ οὐ πολύμευθος, 
Οὐδ᾽ ἀφαριαρτοεπῆς» εἰ καὶ γένει ὕστερος ἤεν 16- 
᾿Αλλ ὅτε δὴ πολύμητις ἀναΐξειεν ᾿Οδυσσεὺς, 

Στάσκεν, ὑ ὑπαὶ δὲ ἴδεσκε, κατὰ χθονὸς ὁ ὀμμιατα πήξας; 
Σκῆπτρον δ᾽ οὐτ᾽ ὀπίσω, οὔτε προπρηνὶς, ἐνώμα, 

᾿Αλλ᾽ ἀστεμφὲς ἔχεσκεν, ἀϊδρε! φωτὶ ἐοικώς" 

Φαΐίης κε ζάκοτόν σέ τιν ἐώμεναι. ἄφρονά θ᾽ αὕτως 90 
᾿Αλλ' ὅτε δή p ὁπα τε μεγάλην ἐκ στήθεος ἵει» 

Καὶ ἐ ἐπε νιφάδεσσιν à ἐοικότα PALAU Ἷ 

Οὐχ ἂν ἔπειτ᾽ ᾿Οδυσῆϊ γ᾽ ἐρίσσειε βροτὸς ἄλλος" 

Οὐ τότε γ ὧδ᾽ ᾿Οδυσῆος ἀγασσάμεθ' εἶδος ἰδόντες. 

Τὸ τρίτον αὖτ᾽» Αἴαντα ἰδὼν, ἐ ἐρέειν 0 γεραιός" gs 
Τίς τ᾽ ἄρ OÙ ἄλλος ᾿( ᾿ χαιὸς ἀνὴρ CPE TE μέγας σε» 
Ἔξοχος ᾿Αργείων κεφαλήν τε καὶ εὐρέας ὠμους; 

Τὸν δ᾽ ‘E λένη φανύπεπλος ἀμείβετο, δῖα γυναικῶν". 
Οὗτος δ᾽ Αἴας ἐστὶ πελώριος, ἕρκος ᾿Αχαιῶν" 
᾿Ιδομιενεὺς δ᾽ ἑτέρωθεν € ἐγὶ Κρήτεσσι, θεὸς ὡς» 30 
Ἕστηκ" ἀμφὶ δὲ pur Κρητῶν à ἀγοὶ ἠγερέθονται" 

Πολλάκι pur ξείνισσεν ᾿Αρηΐφιλος Μενέλαος 

Oxo ἐν ἡμετέρῳ, ὁπότε ἹΚρήτηθεν ἵκοιτο. 

Νῦν δ᾽ ἄλλους μὲν ποίντας ὁρῶ ἑλίκωπας ᾿Α χαιοὺς, 

Oùs κεν ἐὺ γνοίην, καὶ τοὔνομνα ᾿μυθησαίμην" 985 
Δοιὼ δ᾽ οὐ δύνωμαι ἰδέειν κοσμήτορε λαῶν, 

Κάστορᾶ 0 ἱππόδαμωον, καὶ πὺξ ἀγαθὸν Πολυδεύκεα. 
Αὐτοκασιγνήτω, τῷ μοι μία γείνατο μήτηρ. 

Ἢ οὐχ, ὑσπέσθην Λακεδαίμονος ἐξ ε Rares 


Ἐξ 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ LE 51 


Ἢ δεῦρο μὲν ἕποντο νέεσσ᾽ ἑνὶ ποντοπόροισι», 240 
Nov δ᾽ αὖτ᾽ οὐκ ἐθέλουσι μάχην καταδύμεναι ἀνδρῶν, 
Αἴσχεα δειδιότες καὶ ὁνείδεο, πόλλ᾽ "ὦ μοί ἐστιν; ; 

Ὡς φάτο" τοὺς δ᾽ ἤδη κατέγε φυσίζοος ai 
Ἔν Λακεδαίρυονι αὖθι, φίλῃ ἐνὶ πατρίδι vain. 

Κήρυκες δ᾽ ἀνὰ ἄστυ ϑεῶν φέρον ὅρκια πιστὰ, 45 
"Agre δύω, καὶ οἶνον ἐὐφρονα; πκαρποὸν ἀρούρης; 
᾿Ασκῷ ἐν αἰγείῳ" φέρε δὲ πρητῆρα φαεινὸν 
Κήρυξ Ἰδαῖος ἠδὲ χρύσεια κύπελλα, 
᾿Ὥτρυνε δὲ γέροντα ΔΎΎΜΗΝ ἐπέεσσιν 

"Ogrco, Λαομεδοντιάδη ! ΓΤ καλέουσιν ἄριστοι 50 
Tour θ᾽ ἱπποδάμων καὶ A χαιῶν χαλκοχιτώνων, 

Ἔς σεδίον καταβῆναι; ν᾽ ge πιστὰ τἄμηαι. 

Αὐτὰρ ᾿Αλέξανδρος καὶ ᾿Αρηΐφιλος Μενέλαος 

Maxens ξ ἐγχείῃσι μιωχήσοντ᾽ ἀμφὶ γυναικί: 

Τῷ δέ κε νικήσαντι γυνὴ καὶ κτήμαθ À ἕποιτο" 55 
Οἱ δ᾽ ἄλλοι; φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ ταρμυόντες;" 
“Ναίοιμεν Τροίην ἐριβώλακα" roi δὲ νέονται ἢ 

[Ἄργος ἐ ες ἱππόβοτον καὶ ᾿Αχοιῖδο, καλλιγύναιπαι. 

Ὥς φάτο' βίγησε δ᾽ ὁ γέρων, ἐκέλευσε δ᾽ ἑταίροις; 
ὝἽσκους ζευγνύμωεναι" ro) δ᾽ ὀτραλέωρ, ἐπίθοντο. 60 
᾽Αν δ᾽ ἀρ᾽ g ἔβη Πρίαμος, κατὰ δ᾽ ἡνία τεῖνεν ὑπίσσω" 
Πὰρ δέ ë, ᾿Αντήνωρ περικαλλέα βήσετο δίφρον. 

To δὲ διὰ “Σκαιῶν πεδίονδ᾽ ἐχον ὠκέας ἵππους. 

᾿Αλλ᾽ ὅτε δή ῥ᾽ p ἵκοντο μετὰ Τρώας καὶ ᾿Αχαιοὺς; 
Ἐξ ἵππων ἀποβάντες ἐπὶ χθόνο. πουλυβότειραν, 65 
Ἴςς μέσσον Τρώων καὶ ᾿Αχαιῶν ἐστιχόωντο. 

Ὥρνυτο δ᾽ αὐτίχ᾽ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαριέμνων, 

᾿Αν δ᾽ ᾿Οδυσεὺς πολύμητις" ἀτὰρ κήρυκες. ἀγαυοὶ 
Ὅρκια πιστὼ θεῶν σύναγον; κρητῆρι δὲ οἶνον 

Μίσγον, ἀτὰρ βασιλεῦσιν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔγευον" ΤΟ 
᾿Ατρείδης δὲ, € ἐρυσσάμενος χείρεσσι μάχαιραν, 

Ἥ οἱ πὰρ ξίφεος μέγα κουλεὸν αἰὲν ἄωρτο, 

"À gro € ἐκ κεφαλέων τἄμνε τρίχας" αὐτὰρ ἔπειτα 
Κήρυκες Τρώων καὶ ᾿Αχαιῶν véto dela rois" 

Τοῖσιν δ᾽ ᾿Ατρείδης μεγάλ᾽ εὔχετο; χεῖρας ἀνωσ'γών" 


52 OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Γ', 


ΩΝ ” 7 
Ζεῦ πἄτερ. Ἴδηθεν μεδέων, κύδιστε, μέγιστε, 916 
’ ! / "tre. 49. ? ” \ 7) 4.9 ͵ὕ 
Ηελιὸς θ᾽, ὃς avr ἐφορᾷς, καὶ πάντ᾽ ἐπακούεις, 
Κ \ IT \ \ T -“ \ un € εΥ͂ 6 ͵ 
αἱ ΠΠοταρνοῖ, καὶ Ταῖα, καὶ οἱ ὑπένερθε καρμιόντας 
’ 
᾿Ανθρώπους τίνυσθον, ὅτις κ᾽ ἐπίορκον ὀμόσσῃ. 
Ὑμεῖς μάρτυροί ἔστε, φυλάσσετε δ᾽ ὅρκια πιστά. 80 
ἘΠ μέν κε Μενέλαον ᾿Αλέξανδρος καταπέφνη, 
Α CUS Mes pi ‘E / δι ΚΝ \ / τ: 
UTOG ἐπεί λενην ἐχέτω, κοΐ ATOUT πᾶνταν 
»ω, 3 / ν᾿ 7] 
Ἡμεῖς δ᾽ ἐν νήεσσι νεώμεθα ποντοπόροισιν'" 
Εἰ δέ κ' ᾿Αλέξανδρον κτείνη ξανθὸς Μενέλαος, 
” ᾽ ε 7 ET 27 DL D ET “» 
Τρῶας éme Ἑλένην καὶ κτήμιατο, πάντ᾽ ἀποδοῦναι, 88 
«- à ” 
Τιμὴν δ᾽ ᾿Αργείοις ἀποτινέμιεν, ἥντιν᾽ toner, 
Ἥ τε καὶ ἐσσομένοισι per ἀνθρώποισι πέληται. 
3 L| 2 \ \ L 4 7 “ΚΝ 
ἘΠ δ᾽ ἂν ἐμοὶ τιμὴν Πρίαμος Πρίαμυοιό τε παῖδες 
, 3 3.47 2 : ͵ ‘/ 
Tives οὐκ ἐθέλωσιν, ᾿Δλεξάνδροιο πεσόντος, 
f " 
Αὐτὰρ ἐγὼ καὶ ἔπειτα μοχήσορναι εἵνεκω ποινῆς» 90 
Αὖθι μένων, εἴως κε τέλος πολέμοιο κιχείω. ἢ 
à OS UE. dé ᾽ re ΄7 Je δὼ 
Η, καὶ ἀπὸ στομάχους ἀρνῶν τάμε νηλέϊ χαλκῷ" 
/ 
Καὶ τοὺς μὲν κατέθηκεν ἐπὶ χθονὸς ἀσπαίροντας» 
Pa ei 
Θυμοῦ devouévous ἀπὸ γὰρ μένος εἵλετο χαλκός" 
Οὖνον δ᾽ ἐκ κρητῆρος ἀφυσσάμενοι δεπάεσσιν ο 95 
Ἔχχεον, ἠδ᾽ εὔχοντο θεοῖς αἰειγενέτησιν" 
Ὧδε δὲ τις εἴπεσκεν ᾽Α χαιῶν τε Τρώων τε" 
Ζεῦ κύδιστε, μέγιστε, καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι, 
Οππότεροι πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια πημήνειαν, 
e L 5% 7 / δ e/ ‘e “) 5; 
Ωδὲ σφ᾽ ἐγκέφαλος γαμάδις ῥέοι, ὡς ὅδε οἶνος 800 
Αὐτῶν, καὶ τεκέων, ἄλοχοι δ᾽ ἄλλοισι μυιγεῖεν" 
ς ἔφαν: οὐδ᾽ ἄρα πώ σφιν ἐπεκραίαινε ἘΚ ρονίων. 
- 7 / 7 Ἁ ων ” 
Τοῖσι δέ Δαρδανίδης Πρίαμος perce μυῦθον ἔειπε" 
Κέκλυτε μευ, Τρῶες καὶ ἐὐκνήμιδες ᾿Α χαιοί" 
Ca ac Ta s ΜΝ 3 / | 5 
Ητοι ἐγὼν εἶρυι προτὶ ἴλιον ἠνεμόεσσαν 
ΔΨ, ἐπεὶ οὔπω «λήσομν ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρᾶσθαι 
Μαρνάμενον φίλον υἱον ᾿Αρηϊφίλῳ Μενελάφ. 
Ν ’ ν 7 LÉ \ A7 AS 
Ζεὺς μέν που τόγε οἶδε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι; 
᾿Οπποτέρῳ θανάτοιο τέλος πεπρωμένον ἐστίν. 
εἰ 4 ; 
H ῥα, καὶ ἐς δίφρον ἄρνας θέτο ἰσόθεος φώς" 10 


ἣν mail 9. ἐν 


ἜΝ 
"Tes 


OMHPOT IAIAAOË Γ΄. 


᾽Αν δ᾽ do ἔβαιν αὐτὸς, κατὰ δ᾽ ἡνία τεῖνεν ὀπίσσω, 
Πὰρ. δέ ᾿ ᾿Αντήνωρ περικαλλέα βήσετο δίφρον. 
To μὲν ἀρ’ ἄψοῤροι προτὶ Ἴλιον ἀπονέοντο. 

Ἕκτωρ δὲ, ἸΠΙριάμυοιο TOUS) καὶ δῖ 106. ᾿Οδυσσεὺς 
Xopoy μὲν πρῶτον διεμέτρεον, αὐτὰρ ἔπειτα 
Κλήρους : ἐν Κυνξή χαλκήρεϊ πάλλον ἑλόντες, 
᾿Οππότερος δὴ πρόσθεν ἀφείη. "χάλκεον ἔγχος. 
Λαοὶ δ᾽ ἠρήσαντο θεοῖς, ἰδὲ γεῖρας ἀνέσχον, ᾿ 
FO δέ τις εἴπεσκεν ᾿Αχαιῶν τε Τρώων τε" 

Ζεῦ πάτερ, Ἴδηθεν μεδέων, κύδιστε, μέγιστε! 
"Orrérsgos τάδε ἔργα μετ᾽ ἀμφοτέροισιν ἔθηκε, 
Τὸν δὸς ἀποφθίρμενον δῦναι δόμον ΓΑΣ δὸς ALORS 


Ἡμῖν δ᾽ αὖ φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ γενέσθαι. ΄ 


23 


315 


20 


D nr 


Ὥς à Le ρ᾽ ἔφαν" πάλλεν δὲ μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ; 


"AY ὁ ὁρ ων Πάριος δὲ θοῶς à ἐκ κλῆρος ὄρουσεν. 

Οἱ μὲν ἐπειθ' ἵζοντο κατὰ στίχας, DE ἑκάστῳ 
Ἵπ“πποι ἀερσίποδες, καὶ ποικίλα τεύχεα κεῖτο. 
Αὐτὰρ ὄγ᾽ ἀμφ᾽ dois ἐδύσατο τεύχεα καλὰ 
Aÿoc ᾿Αλέξανδρος, Ἑλένης πόσις ἠὐκόμοιο. 
Κνημῖδας μέν πρώτα περὶ κνῆμηῃσιν ἔθηκε 

Καλᾶὰς, ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοις ἀραρυίας" 
Δεύτερον αὖ θώρηκῳ περὶ στήθεσσιν ἔδυνεν 

Οὗ καδιγνήτοιο Λυκάονος" ἥρμοσε δ᾽ αὐτῷ" 

᾿Αμφὶ δ᾽ à ἄρ’ ὦμοισι βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον, 
Χάλχκεον" auras ἔπειτα σάκος μέγα τε στιβαρόν. τε" 
Κρατὶ δ᾽ ἐπ’ ἰφθίμῳ πυγέην εὔτυκτον ἔθηκεν" 
Ἵππουριν" δεινὸν δὲ λόφος καθύπερθεν à ἐγευεν" 

E’Ae7ro δ᾽ ἄλκιριον ἔγχος, ὅ οἱ παλάμηφιν ἀρήρει. 
Ὥς δ᾽ «αὕτως Μενέλαος ᾿Αρήϊος € EVTE SQursr. 

Of δ᾽ ἐσεὶ οὖν ἑκάτερθεν ὁμίλου θωρήχθησαν, 
Ἔς μέσσον Τρώων. καὶ ᾿Αχαιῶν € ἐστιχόωντο, 
Δεινὸν δερκόμνενοι" θάμβος δ᾽ ἔγεν. εἰσορόωντας, 
Τρῶάς θ᾽ ἱπποδάμους καὶ ἐὐκνήριιδας ᾿Αχιαμούς. 
Καί p Ρ ἐγγὺς στήτην. διαμετρητῷ à ἐνὶ χώρῳ», 
Σείοντ᾽ les ἀλλήλοισιν κοτέοντε, 

Πρόσθε δ᾽ ᾿Αλέξανδρος, προΐει. δολιχόσκιον. ἔ ἔγχος». 


25 


30 


35 


49 


45 


54 OMHPOY IAIAAOË Γ΄. 


Καὶ βάλεν ᾿Ατρείδαο rar ἀσπίδα xévros ἐΐσην, 

Οὐδ᾽ ἔῤῥηξεν χαλκος, ἀνεγνάμφθη δέ οἱ αἰχμὴ 
᾿Ασαίδ᾽ ἐνὶ κρατερῇ" ὁ δὲ δεύτερος ὥρνυτο χαλκῷ 
᾿Ατρείδης Μενέλαος; ἐπευξάμενος A πατρί" 350 

Ζεῦ ἄνα, doc τίσασθαι, ὁ 6 με πρότερος κάκ᾽ ἔοργΈ, 
Δῖον ᾿Αλέξανδρον, καὶ ἐμῆς ὑπὸ χερσὶ δάμασσον". 
"Ὄφρά τις ἐῤῥίγησι καὶ à ὀψιγόνων ἀνθρώπων, 

A pi κακὰ ῥέξαι, ὅ κεν φιλότητα παράσχῃ. 

Ἦ ῥα, καί ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον À EVA» 
αὶ βάλε Πριαμίδαο κατ ἀσπίδα πάντοσ᾽ ἐΐσην. 56 
Διὰ μὲν ἀσπίδος ἤλθε φαεινῆς ὄβριμον À ἔγχος» 

Καὶ διά θώρηκος πολυδαιδάλου 7 ἠρήρειστο. 

᾿Αντικρὺ δὲ παραὶ λαπάρην διοίμησε χιτῶνα 

Ἔγχρς" ὁ δ᾽ ἐκλίνθη, καὶ ἀλεύατο κῆρα, μέλαιναν. 60 
᾿Ατρείδης δὲ, ἐρυσσαίμυενος ξίφος ἀργυρόηλον, 

Πλῆξεν à ἀνασχόμενος κόρυθος φαλον" ἀμφὶ δ᾽ à ἀρ᾽ αὐτῇ 
Τριχθά τε καὶ τετραχϑὰ διατρυφὶν à ἔκπεσε χειρός. 
᾿Ατρείδης | δ᾽ ῴμωξεν, ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν' 

Ζεῦ πάτερ; οὔτις σεῖο θεῶν ὀλοώτερος ἄλλος. 65 
Ἦτ ᾿ ἐφάμην σίσεσθαι ᾿Αλέξανδρον κακότητος. 

Νῦν δέ μοι ἐν χείρεσσ᾽ édyn ξίφος" ἐκ δέ μοι ἔγχος 

H? 307 παλοίμηφιν ἐτώσιον, οὐδ᾽ ἐβαλόν μεν. 

ἣ TH, χαὶ ἐπαΐξας κόρυθος λαβεν ἱπποδασείης» 

Ἕλκε δ᾽ ἐπιστρέψας μετ᾽ ἐὐκνήμιδας ᾿Αχαιούς: 70 
"Αγχε δὲ lc πολύκεστος ἱμὰς ἁπαλὴν ὑπὸ δειρὴν, 

"Os οἱ ὑπ’ ἀνθερεῶνος ὁ ὀχεὺς σέτατο τρυφαλείης. 

Καὶ γύ κεν εἰρυσσέν σε, καὶ ἄσπετον ἢ ἤρατο κῦδος» 

Εἰ μὴ ἀρ’ ὀξὺ νόησε Διὸς ; θυγάτηρ ᾿Αφροδίτη, 

Ἥ οἱ ῥῆξεν ipuobvra βοὸς À φι κταιμένοιο" | 75 
Κεινὴ δὲ τρυφάλεια ἅμ᾽ ἐσπέετο χειρὶ παχείῃ. 
Τὴν μὲν ἔπειθ ? ἥρως per ἐὐκνήμιδας ᾿ A χαιοὺς 
ῬιΨ ἐπιδινήσας, κόμισαν δ᾽ ε ἐρίηρες ἑσαῖροι. 
Αὐτὰρ ὁ ὁ ἀψ € +R κατακταίμεναι μενεαίνων 
Ἔγχε; χωλκείῳ" σὸν δ᾽ ἐξήρπαξ᾽ ᾿Αφροδίτη τ 80 
Ῥεῖα μάλ᾽, dore θεός" ἐκάλυψε δ᾽ ae ἤέρι πολλῆ» 

Kad δ᾽ εἰσ᾽ ἐν θαλάμῳ εὐωδςε!γ κηώεντι. 


OMHPOY IAIAAOZ Γ΄. 


Αὐτὴ δ᾽ αὖδ΄. Ἑλένην. καλέουσ᾽ ἴε" τὴν δὲ ἐκίχανε 
Πύργῳ 6D ἐὑψηλφ᾽ περὶ δὲ Τρωαὶ ἅλις ἦσαν" 
Χειρὶ δὲ γεκταρέου ἑανοῦ ἐτίναξε λαβοῦσα" 

Γρηΐ δέ pay εἰκυῖα παλαίγενέ: προσέειπεν, 
ἰροκόμῳ, ἢ ἢ οἱ Aunedaituoys POLIETO OO 7 
Ἤσκειν εἰρια καλὰ, μάλιστα δέ puy Φιλέεσκε' 
Τῇ μιν ἐεισαρυένη προσεφώνεε δ᾽ ᾿Αφροδίτη" 

Ace 16. ᾿Αλέξανδρός. σε καλεῖ δὴ διὸ νέεσθαι" 
K εἶνος ὅγ᾽ ἐν θαλάμῳ καὶ δινωτοῖσι λέχεσσί, 
Κάλλεξ re στίλβων καὶ pacs" οὐδὲ κε φαίης 
᾿Ανδρὶ μουχεσσάμενον τόνγ᾽ ἐλθεῖν, ἀλλὰ χορόνδε : 
Ἔρχεσθ᾽ » NE χοροῖο γέον λήγοντα καθίζειν. 

Ὡς φάτο: τῇ δ᾽ ἄρα θυμὸν ε ἐνὶ στήθεσσιν ὁ ὀρινε" 
Καί ῥ᾽ ὡς οὖν ἐνόησε θεᾶς περικαλλέα δειρὴν, 
Στήθεά θ᾽ ἱμερόεντα, καὶ ὄμματα μοιρρμυαίρονται; 


55 


385 


95 


Θάρμβησέν τ᾽ ἄρ᾽ ἐπειτῶ, ἔπος T ἐφατ', ἔ ἐκ ν ὀνόμιαζε. 


Δαιμυονίη, τί με ταῦτα λιλαίεαι ἠπεροπεύειν ; : 
Ἦ +7 με προτέρω πολίων εὖ γοιιορυενἄων, 
ἤΑξεις, ἢ Φρυγίης, ἢ ἢ Μηονίης ἔ ἐρατεινῆς». 
ἘΠ᾿ τις τοὶ καὶ κεῖθ, φίλος μερόπων. ἀνθρώπων: 
Οὕνεκα δὴ νῦν δῖον ᾿Αλέξανδρ ον Μενέλαος 
Νικήσας ἐθέλει στυγερὴν ἐμυὲ nd ἄγεσθαι, 
Τούὔνεκα δὴ νῦν δεῦρο δολοφρονέουσα παρίστης 3 ; 
"Hro παρ’ αὐτὸν ἰοῦσα, θεῶν δ᾽ ἀπόειπε κελεύθους" 
Μηδ᾽ ἔτι σοῖσι πόδεσσιν ὑποστρέψειας᾽ Ὄλυμπον, 
᾿Αλλ᾽ αἰεὶ περὶ κεῖνον ὀΐζυε, καί 6 φύλασσε, 
Εἰσόκε σ᾽ ἢ ἄλοχον : ποιήσεται» ἢ ὅγε δούλην. 
Κεῖσε dt ἐγὼν οὐκ εἶμι, νεμεσσητὸν δέ κεν εἴη, 
Κείνου πορσανέουσα λέχος" Τρωαὶ ὁ δέ μ᾽ ὀπίσσω 
Πᾶσαι μιωμιήσονταιι" ἔχω δ᾽ ἄχε ἄκριτα θυμῷ. 

Τὴν δὲ χολωσαμιένη προσεφώνεε δ᾽ ᾿Αφροδίτη" 
Μή μ᾽ ἔρεθο, σχετλίη" μὴ “χωσαμένη σε μεθείω, 
"ὼς δέ σ᾽ ἀπεχθήρω, ὡς γῦν ἐχπαγλαὰ φίλησα" 
Μέσσῳ δ᾽ ἀμφοτέρων ἐβητίσομιαι ἔχθεα λυγρὰ, 
Τρώων καὶ Δαναῶν" σὺ δέ κεν κακὸν οἶτον AM 

Ὥς ἐφατ' ᾿“ξδδεισεν δ᾽ Ἑλένη, Διὸς ὀχγεγανῖα" 


400 


10 


15 


56. OMHPOY IAIAAOËE Γ΄. 
ι 

Βῇ δὲ AUTOS Y OUEN ἑάνῷ ἀξγῆτι, Qaios | 
Σ,γῆ᾽ πάσας δὲ  ρωὰς λάθεν, ἤρχε ὃς δαίμων. 120 

À: ᾿ ὅτ᾽ ᾿Αλεξάγδροιὸ δόμον περικαλλέ ἵχοντο, 
᾿Αμφίπολοι μὲν ἔπειτα θοὼς επὶ ἐργὰ τράποντο, 
Ἡ à εἰς ὑψόροφον θάλαμον κίς δῖα γυναϊκῶν. 
Τῇ δ᾽ deu δίφρον ἑλοῦσα φιλομμειδὴς ᾿Αφροδίτη» 
A yri’ AMEarleois θεὼ κατέθηκε φέρουσα" 25 
Ἔνθα κάθιζ * Ἑλένη, κούρη Διὸς αἰγιόχοιο, 
Ὄσσε πάλιν κλίνασα' πόσιν δ᾽ ἠνίπαπε μύθῳ" 

Ἤλυθες ἐκ πολέμου" ὡς ὠφελες, αὐτόθ ὀλέσθα!» 
᾿Αὐδρὶ δαμεὶς κρατερῷ, ὃς ἐμὸς πρότερος πόδις ἦεν" 
Ἢ μὲν δὴ πρίν y De ᾿Δρηϊφίλου Μενελάου 80 
27 Te βίῃ καὶ χερσὶ καὶ ἐγχεὶ φέετερος ἐἰναὶ" 
᾽Αλλ᾽ 101 νὸν προκάλεσσαι ᾿Αρηΐφιλον Μενέλαον 
᾿ξαῦτὶς μαχέσασθαι ἐ ἐναντίον" ἀλλά σ᾽ ἔγωγε 
ΤΠαύσασθα, κέλοῤυα!» μηδὲ ξανθῷ Μενελάῳ 
᾿Αντίβιον πόλεμον πολεβίζειν ἠδὲ μάχεσθαι 45 
᾿Αφραδέως, μήπως τάχ, ὑπ᾿ αὐτοῦ δουρὶ δαμείης. 

Τὴν δὲ Πάρις μύθοισιν ἀμειβόμενος προσέειπε" 
Μή με, γύναι, χαλεποῖσιν ὀνείδεσι θυμὸν ἔνιπτε. 
Νῦν μὲν γὰρ Μενέλαος ἔ ἐνίκησε σὺν ᾿Αδήνῃ" 
Κι εἴνον δ᾽ αὐτις ἐγώ" πὰἀρὰ γὰρ θεοί εἰσι καὶ ἡμῖν. 40 
*AAX ἄγε δὴ φιλότητι T απείομεν εὐνηθέντε" 
Οὐ γάς πώ ποτέ μ᾽ ὧδε ἔρως φρένας ἀμφεκάλυψεν, 
Οὐδ᾽ ὅτε σὲ πρῶτον Rishe pare ἐξ € ἐρατεινῆς 
ἜἜσλεον ἁρπάξας € εν ποντοπόροισι γέεσσι» 
Νήσῳ δ᾽ ἐν Κρανάῃ ἐ ἐμίγην φιλότητι, καὶ εὐνῇ, 48 
Ὥς σεο νῦν ἔραμαι, καί με γλυκὺς ἵμερος aigue, 

"H pas καὶ ἦρχε, λέχοσδε κιὼν, ἅμα δ᾽ εἵἴπετ" ἀχοιτίς. 
To μὲν ἀρ ἐν φρητοῖσι κατεύνασθεν λεχέεσσιν. 

᾿Ατρ εἰδης δ᾽ ἀν᾽ opus Roy ἐφοίτα. ϑηρὶ ἐοικὼς» 
E’ rov cleaner Αλεξανδρον θεοειδέα. 50 
᾿Αλλ᾽ οὔτις δύνατο Τρώων κλειτῶν τ᾽ ἐπικούρων 
Δεῖξαι᾽ Δλέξανγδρον TÔT ᾿Αρηϊφίλῳ, Μενελάῳ" 
Οὐ μὲν γὰρ φιλότητί γ᾽ ἐκεύθανον, εἰ τις ἴδοιτο" 
Ἶσον γάρ σῷιν τᾶσιν ἀπήχθετο κηρὶ μελαίνῃ. 


OMHPOT IAIAAOË Δ΄, 27 

Γ΄ Τοῖσι δὲ καὶ ρετέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Α γαρνέμνων" 

Κέκλυτέ μευ, Τρῶες, κωὶ Δάρδανοι, ἠδ᾽ ἐπίκουροι ! 
Νίκη μὲν δὴ φαίνετ᾽ ᾿Αρηϊφίλου Μενελάου" 
Ὑμεῖς δ᾽ ᾿Αργείην ᾿Ελένην καὶ κτήμαθ du αὐτῇ 
"Exdors, καὶ τιμνὴν ἀποτινέρυεν, ἥντιν᾽ ἔοικεν; 
Ἥ τε καὶ ἐσσομένοισι μετ᾽ ἀνθρώποισι πέληται. 

Ὥς éQur ᾿Ατρείδης, ἐπὶ δ᾽ ἤνεον ἄλλοι ᾿Αχαιοί, 


455 


460 


| 


THZ 


‘OMHPOY ἸΛΙΑΔΟΣ 
ῬΑΨΩΔΙΑ, Δ΄. 


Ἐπιγραφῆ. 
Δέλτα, θεῶν dyoen, ἕρκων χύσις, ἄρτος Gex. 


ΟΙ δὲ θεοὶ πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι ἠγορόωντο 
Χρυσέῳ ἐν δαπέδῳ, μετὰ δέ σφισι πότνια Ἥβη 
Néxrao ἐῳνοχόει" τοὶ δὲ χρυσέοις δεπάεσσε, 
Δειδέγωτ᾽ ἀλλήλους; Τρώων πόλιν εἰσορόωντες. [ 
Αὐτίκ᾽ ἐπειρᾶτο Κρονίδης ἐρεθιζέμωεν Ἥρην; 5 
Κερτομιίοις ἐπέεσσι παραβλήδην ἀγορεύων" 
Δοιαὶ μὲν Μενελάῳ ἀρηγόνες εἰσὶ θεάων, 
Ἥρη r ᾿Αργείη, καὶ ᾿Αλαλκομοενηῖς ᾿ Δ θήνη" 
᾿Αλλ᾽ Gros ταὶ, νόσφι καθήμεναι», εἰσορόωσωι 
Τέρπεσθον' τῷ δ᾽ αὖτε φιλομμειδὴς ᾿Αφροδίτη 10 
I 


58 OMHPOT IAIÏIAAOËZ Δ΄, 


Aïe παρμέμβλωκε, καὶ αὐτοῦ κῆρας ἀμύνει" 

Καὶ νῦν ἐξεσάωσεν ὀϊόμενον θανέεσθαι. 

᾿Αλλ᾽ ἦτοι νίκη μὲν ᾽᾿Α οηἰφίλου Μενελάου" 

Ἡμεῖς δὲ φραζώμεϑ' » ὅπως ἔσται τάδε & ἔργα" 

Ἢ ῥ᾽ αὖτις  πόλεμιόν σε Χακὸν καὶ φύλοσιν αἰνῆν 4 
[Ὄρσομεν, ἢ 7 Φιλότητα μετ᾽ ἀμφοτέ om βάλωμεν. | 

ἘΠ δ᾽ αὕτως τόδε πᾶσι φίλον καὶ ἡ γένοιτο; 

τοι μὲν οἰκέοιτο πόλις Πριάμοιο ἄνακτος, 

Αὖτις δ᾽ ᾿Αργείην ᾿Εἱλένην Μενέλαος ἄγοιτο. 

Qc cou” αἱ δ᾽ ἐπέμυξαν ᾿Αδηναίη τε καὶ "Her 29 
Πλησίαι αἵγ᾽ ἥσθην, κακὰ δὲ Τρώεσσι μεδέσθην. 
τοι ᾿Αδηναίη. ἀκέων ἦν, οὐδὲ τι εἶπε, 

“Σκυζομένη Auf πατρὶ; χόλος δέ par ἄγριος ἥρει" 
Ἥρη δ᾽ οὐκ ἔχαδε στῆθος χόλον, ἀλλὰ προσηύδω 

Αἰνότατε Κρονίδη, ποῖον τὸν μῦθον ἢ GEITES ; 95 
Πῶς ἐθέλεις ἅλιον θεῖναι πόνον» ἠδ᾽ ἀτέλεστον, 

Ἱδρῶ θ᾽, ὃν ἵδρωσα μόγῳ : καμέτην. δέ μυοι ἔπποι 
ΔΛαὸν ἀγειρούσῃ, Πριάμῳ κακὰ, roio τὲ παισίν. 
Ἔρδ᾽ ἀτὰρ. οὐ TOI πᾶντες ἐπαινέομμεν θεοὶ ἄλλοι. 

Τὴν δὲ μέγ᾽ ὀχθήσας προσέφη γεφεληγερέτα Ζεύς" 
Δαιμυονίη; σί VU σε Πρίαμος Πριάμοιό TE παῖδες 81 
Τόσσα κακὰ ῥέζουσιν, d οτ᾽ ἀσπερχὲς μενεαίνεις 
Ἴλίου ἐξαλαπάξαι εὐκτίμενον πτολίεθρον ; 

ΕΠ δὲ σύ γ᾽, εἰσελθοῦσα σύλας καὶ τείχεα μακρὰ, * 
᾿Ωμὸν βεβρώθοις Πρίαμον Πριάμιοιό σε παῖδας» 85 
"Ἄλλους TE Τρῶας, τότε κεν χόλον ἐξακέσαιο. 
Ἔρξον, ὁ ὅπως ἐθέλεις, μῆ τοῦτό γε γεῖκος ὀπίσσω 
Σοὶ καὶ ἐμοὶ μέγ᾽ ἔρισμα μετ᾽ ἀμφοτέροισι γένηται. 
Δλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ᾽ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν" ὲ 
'Οπηπότε κεν καὶ ἐγὼ μμυεριαιὼς πόλιν ἐξαλαπάξαι τς 46 
"ν ἐθέλω, ὅθι τοὶ φίλοι ἀνέρες ἐγγεγάασι; 
Μή τι διατρίβειν σὸν ἐμὸν χόλον, ἀλλά pe TTL TS 
Καὶ γὰρ ἐγώ σοι δῶκα ἑκὼν ἀέκοντί γε θυμῷ. 
Αἱ γὰρ ὑπ᾽ ἠελίῳ TE καὶ οὐρανῷ ἀστερόεντι 
᾿Ναιετάουσι πόληες ἐπιχθονίων ἀνθρώπων, ΟΝ ΤῈ 
Τάων μοι πέρι κῆρι σιέσκετο Ἴλιος ἱ ἱρὴ, 


CMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ A, 59 


Καὶ Πρίαμος, καὶ λαὸς ἐὐμμιελίω Πριάμοιο. 
Οὐ γάρ μοί πότε βωμὸς ἐδεύετο δαιτὸς à ἐΐσης» 
Λοιβῆς τε; κνίσσης τε τὸ γὰρ λάχομεν γέρας ἡμεῖς. 

Τὸν δ᾽ ἠμείβετ à ἐπειτὰ βοῶπις πότνια Ἥρη: 50 
Ἥτοι : ἐμοὶ τρεῖς μὲν πολὺ φίλταταί εἰσι πόληες» 
“Ἄργος τε; Σπάρτη τε καὶ εὐρυᾶγυια Μυκήνη" 
Τὰς διωπέρσαι, ὅταν To ἀπέχθωνται περὶ κῆρι" 
'Γάων οὐ τοι ἐγὼ πρόσθ᾽ ἵσταμαι; οὐδὲ μεγαίρω. 
Εἴπερ γὰρ φθονέω τέ, καὶ οὐκ εἰῶ διαπέρσαι, 55 
Οὐκ ἀνύω φθονέουσ᾽, TE] πολὺ Φερτερὸς ἐσσί. 
᾿Αλλὰ χρὴ καὶ ἐμὸν θέμεναι πόνον οὐκ ἀτέλεστον" 
Kai γὰρ ἐγὼ θεός εἰμι, γένος δέ μοι ἔνθεν, ὅθεν σοί, 
Kai με πρεσβυτάτην τόκετο Κρόνος ἀγκυλομήτης, 
᾿Αμφότερον, γενεῇ σε» καὶ οὕνεκα σῇ παράκοιτις 60 
Κίκλημαι, σὺ δὲ πᾶσι per” ἀθανάτοισιν ἀνἄᾶσσεις. 
᾿Αλλ᾽ ἤτοι μὲν ταῦθ᾽ ὑποείξομνεν ἀλλήλοισι, 
Σοὶ pr ἐγὼ, σὺ δ᾽ ἐμοί" ἐπὶ δ᾽ ἔψονται θεοὶ ἄλλοι 
᾿Αϑάνατοι" σὺ ὃὲ θᾶσσον ᾿Αδηναίη ἐπιτεῖλαι» 
᾿Ελθϑεῖν ε ες Led καὶ ᾿Αχαιῶν Φύλοτιν αἰνὴν, 65 
Πειρᾷν θ᾽, ὡς κε À ques ὑπερκύδαντας ᾿Αχαιοὺς | 
D πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια δηλήσασθαι. τ 

ἐφατ᾽ " οὐδ᾽ ἀπίθησε πατῆρ ἀνδρῶν re θεὼν τε. 

ὩΣ ᾿Αϑηναίην ἔ ἐπεῶ πτερόεντα προσηύδα: τ 069 

Αὖψα μάλ᾽ ἐς στρωτὸν ἐλθὲ μετὰ "1" gias καὶ ᾿Αχαιοὺς; 
Πειρᾷν θ᾽, ὡς κε Τρῶες ὑπερκύδαντας ᾿Αγαιοὺς 
“Άρξωσι πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια δηλήσασθαι. 

Ως εἰπὼν, ὥτρυνε; πάρος papa, ᾿Αδήνην. 
Βῆ δὲ κατ᾽ , Οὐλύμποιο καρήνων ἀΐξασα. 
Oo» δ᾽ asie ξῆκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω, 75 
Ἢ ναύτησι τέρας, ἤξ στρατῷ εὐρεῖ λαῶν, 
Λαμυπρὸν, σοῦ δέ τε πολλοὶ ἀπὸ σπινθῆρες À Ier" 
To εἰκυῖ ᾿ἤϊξεν € ἐπὶ χθόνω Παλλὰς ᾿Α θήνη», 
Kad δ᾽ ἐθορ᾽ ἐς μέσσον" θάμβος δ᾽ & ἐχεν εἰσορόωντας 
Τρώᾶς θ᾽ ἱπποδάμους, καὶ ἐὐκνήμιδας ᾿Αχαιούς. 80 
Ὧδε δέ τς εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον. ἄλλον" 

Ἢ p αὖτις πόλερυός τε κακὸς καὶ φύλοπις αἰνὴ 


69 OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ A, 


"Ecoéreis 1 φιλότητω μετ᾽ ἀμφοτέροισι τίθησι 
Ζεὺς, ὅστ' ἀνθρώπων Tools πολέμοιο τέτυκται. 

Qc à ἄρα τις εἰπέσκεν ᾿Α γαιῶν τε Ted τε» 85 

‘H ὃ ἀνδρὶ ἰκέλη Τρώων. κατεδύσεθ épihoy, 

Λαοδόχκῳ ᾿Αντηνορίδη, κρατερῷ αἰχμητῆ, 

Πάνδαρον ἀντίθεον διζημένη, εἰ που ἐφεύροι. 

Εὗρε Λυκάονος υἱὸν ἀμυύμνονά τε; κρατερόν ΖΈ; 

‘Ecraor” ἀμφὶ δέ μιν κρατεραὶ στίχες ἀσπιστάω 90 
Λαῶν, οἵ οἱ roro ἀπ᾽ Αἰσήποιο ῥοάων' 

‘Ayo. δ᾽ ἱσταμένη ἔχεα, πτερόοντα προσηύδα" 

Ἢ ῥᾶ γύ μοί τι πίθοιο, Λυκάονος υἱέ δαῖφρον ; Σ 
T'acine κεν Μενελάῳ 8 ἐπιπροέμιεν ταχὺν ἰόν: 

Iläos δέ κε Τρώεσσι χάριν καὶ κῦδος ἄροιο, 95 
Ex πάντων δὲ μάλιστα ᾿Αλεξάνδρῳ βασιλῆϊ" 

- Toù ze δὴ τάμπρωτα Tag? ἀγλαὰ δῶρα Φέροιο, 

ΑΓ κεν ἴδη Μενέλαον ? Aer emo), ᾿Ατρέος υἱὸν» 

Σῷ βίλεῖ δμηθέντα, πυρῆς ἐπιβάντ᾽ ἀλεγεινῆς. 

᾿Αλλ ἄγ᾽, ὀϊστευσὸν Μενελάου κυδαλίμοιο" 100 
Evçco δ᾽ ᾿Απόλλώνι Λυκηγενεῖ κλυτοτόξῳ; 

᾿Δρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν «λειτὴν ἑκατόμβην, 

Οἴκαδε νοστήσας ἱερῆς εἰς ἄστυ Ζελείης. 

Qc par *Abmaïn τῷ δὲ φρένας ἄφρονι πεῖθεν. 
Αὐτίκ ἐσύλα τόξον ἐύξοον, ἰξάλου αἰγὸς, 5 
᾿Αγρίου, ὃν ῥά ποτ᾽ αὐτὸς, ὑπὸ στέρνοιο τυχήσας: 
Πέτρης ἐκβαίνοντα δεδεγμοένος à ἐν προδοκῆσι, 

Βεβλήκει πρὸς σφῆθος, ὁ δ’ ὕπτιος ἔμπεσε πέτρῃ. 

T'où πέρα. ἐκ κεφαλῆς ἑκκαιδεκάδωρα πεφύκει, 

Καὶ τὰ μὲν ἀσκήσας κεραοξόος À ἤραρε τέκτων, 10 
Πᾶν δ᾽ εὖ λειήνας, χρυσέην ὑπέθηκε κορώνην. 

Καὶ τὸ μὲν εὖ κατέθηκε ταγυσσάρυενος, προτὶ γαίῃ, 
᾿Αγκλίνας" πρόσθεν δὲ σάκεα ᾿σχέθον ἐσθλοὶ ἑταῖροι; 
Μὴ πρὶν ἀναϊξειαν ᾿Αρῆϊοι υἷες ᾿Αχαιῶν, 

Πρὶν BA be Μενέλαον Agñior, ἀργὸν ᾿Αχαιῶν. 15 
Αὐτὰρ ὁ 0 φύλα πῶμα φαρέτρης, ἐκ δ᾽ SET ἰὸν 
᾿Αβλῆτα, πτερόεντα» μελαινῶν eu ὀδυνάων: 

Año δ᾽ ἐπὶ γευρῇ κατεκόσμει πικρὸν ὀϊστὸν, 

Εὔχετο δ᾽ ᾿Απόλλωνι Λυκηγενέ! κλυτοτόξῳ, 


OMHPOY IAIAAOË Δ΄. 


᾿Αρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν κπλειτὴν ἑκατόμβην, 
Οἴκαδε νοστήσας ἱερῆς εἰς ἄστυ Ζελείης. 


"Eaxe d ὁμοῦ γλυφίδας re λαβὼν καὶ νεῦρω βόεια" 


ΝΝευρὴν μὲν μωζῷ πέλασε; τόξῳ δὲ σίδηρον. 
Αὐτάρ ἐπειδὴ κυκλοτερὲς μέγα τόξον ἔ ἔτεινε; 
Λίγξε βιὸς, γευρὴ δὲ μέγ᾽ layer, ὦλτο δ᾽ ὁ ὀϊ στὸς 
᾿Οξυβελὴῆς, καθ᾽ δμυιλον ἐπιπτέσθαι μενεαίνων. 
Οὐδὲ σέθεν, Μρνέλαε, θεοὶ μάκαρες λελάθοντο 
᾿Αϑθάνατοι» πρώτη δὲ Διὸς θυγάτης ᾿Αγελεΐη, 
Ἥ τοι πρόσθε στᾶσα, βέλος € ἐχεπευκὲς ἄμωυνεν. 
Ἣ δὲ τόσον μὲν ἔεργεν ἀπὸ χροὺς, ὡς ὅτε μήτηρ 
Παιδὸς ε ἐέργει μυῖαν, 00 ἡδεῖ; λέξεται à ὕπνῳ. 
Αὐτὴ δ᾽ αὖτ᾽ ἔθυνεν, ὅθ, ζωστῆρος ὀγῆες 
Χρύσειοι σύνεγον; καὶ διπλόος ἢ ἤντετο θώρηξ. 
Ἐν d & ἐπεσε ζωστῆρι à ἀρηρότι πικρὸς ὀϊστός" 
Au μὲν àe ζωστῆρος ἐλήλατο δαιδαλέοιο, 
Καὶ νὰ Ou, 1206 πολυδαιδάλου 7 ἠξήρειστο, 
Mirenc θ᾽ 5 ἣν ἐφύρει ἔρυμνα χροὺς, ἕρκος ἀκόντων, 
Ἥ οἱ πλεῖστον ἔρυτο, διὰ πρὸ δ᾽ £ éeicaro καὶ τῆς" 
᾿Ακρότατον. δ᾽ ἄρ᾽ ὀϊστὸς ἐπέγραψε χρόα φωτός. 
Αὐτίκα dt ἐῤῥεεν αἷρωνα κελαινεφὲς ἐξ ὠτειλῆς. 
Ὥς δ᾽ δ ὅτε τίς T ἐλέφαντα γυνὴ Φοίνικι μιήνῃ 
| Mori, ἠὲ Κάειρα, παρήϊον ἔμμεναι. ἔχεαν" 
Keéréés Ὁ ἐν luna, πολέες TE μιν ἠρήσαντο 
Ἵσπῆες φορέειν, βασιλῆι δὲ κεῖται ἄγαλμα, 
᾿Αμφύτερον, κόσμος θ᾽ ἵππῳ, ἐλατῆρί TE κῦδος" 
. Τοῖοί τοι» Μενέλαε, μιιάνθην αἵματι μηροὶ 
Εὐφυέες, κνῆμαί, τ᾽, ἠδὲ σφυρὰ κάλ᾽ ὑπένερθε. 
Ῥίγησεν δ᾽ ἀρ ᾿ἔπειτα da ἀνδρῶν ᾿Αγαμέμνων, 
Ὡς εἶδεν μίλῳ αἷμα καταββέον ἐξ ὠτειλῆς. 
Ῥίγησεν δὲ καὶ αὐτὸς ᾿Αρηΐφιλος Μενέλαος. 
Ὡς δὲ de νεῦρόν σε καὶ ὄγκους ἐκτὸς ἐόντας» 
"ΑΨοῤβῥόν οἱ θυμὸς à ἐνὶ στήθεσσιν ἀγέρθη. 
Τοῖς δὲ βαρὺ στενάχων μετέφη κρείων ᾿Αγαριέμινων, 
Χειρὸς ἔ ἐγών Μενέλαον" ἐπεστενάχοντο δ᾽ 5 ὁ ταῖροι. 
Φίλε κασίγνητε, θάνατόν νύ τοι δρκὶ ἔταρυνον, 


61 


120 


30 


40 


50 


62 OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ À 


Οἷον προστήσας πρὸ ᾿Αχαιῶν Τρωσὶ μάχεσθαι. 
Ὡς σ᾽ ἐβαλον Τρώες;, κατὰ δ᾽ ὁ, Ogre TIC TO πάτησαν. 
Οὐ μέν πῶς ἅλιον σέλει ὅρκιον, αἷμά TE ἀρνῶν, 
Σσονδαί τ᾽ ἄκρητοι; καὶ δεξιαὶ, ÿ ῆς ἐπέπιύμεν. 
Eirce γάρ TE καὶ αὐτίκ ᾿Ολύμπιος οὐκ ἐτέλεσσεν, 

Ex τε καὶ ὀψὲ τελεῖ" σύν τε μεγάλῳ ἀπέτισαν; 
Σὺν σφῆῇσι κεφαλῇσι» γυναιξί TE καὶ τεκέεσσιν. 

ES γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν; 
ἜἜσσεται ue, 0: ὅτων ποτ᾿ ὀλώλῃ Ἴλιος ἱ ie 

Καὶ Πρίαμος, καὶ λαὸς ἐὐμμελίω Πριάρμοιο᾽ 

Ζεὺς δέ σφιν Κρονίδης; ὑψίζυγος» αἰθέρι ναίων» 
Αὐτὸς € ἐπισσείῃσιν HALL αἰγίδα πῶσι» 


/ 
Τῇῆσδ᾽ ἀπάτης κοτέων" ro μὲν ἔσσεται οὐκ ἀτέλεστα. 


᾿Αλλά pros αἰνὸν ᾿ ἄχος σέθεν ἔσσεται» à Μενέλας, 

Aie θάνῃς, καὶ μοῖραν ἀνωπλήσης βιότοιο" 

Καί κεν ἐλέγχιστος πολυδίιψιον᾿ "Ἄργος ἱκοίριην. 

Αὐτίκα γὰρ μινήσονται ᾿Αχαιοὶ πατρίδος αἰης. 

Κὰδ δέ κεν εὐχωλῆν Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ λίποιμεν 

᾿Αργείην ἝἝλενην' σέο δ᾽ ὀστέα πύσει ἄρουρω 

K ειμένου € ἐν Τροίῃ, ἀτελευτήτῳ ἐπὶ eye 

Καί κέ τις ὡδ᾽ © ἐρέει Τρώων. ὑπερηνορεόντων; 

Τύμβῳ ἐπιθρώσκων Μενελάου κυδαλίμοιο" 

Αἰ οὕτως ἐπὶ πᾶσι χόλον τελέσει᾽ ᾿Αγαρμέμνων, 

Ως καὶ νῦν ἅλιον στρατὸν ἤγαγεν ἐνθάδ᾽ ᾿Αχαιῶν, 

Καὶ δὴ ἔβη οἰκόνδε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν 

᾿ Σὺν κεινῆσιν γηυσὶ, λιπὼν ἀγαθὸν Μενέλαον. 

“Ὥς ποτέ τις ἐρξει" σότε μοι χάνοι εὐρεῖα χβων. 
Τὸν δ᾽ ἐπιθαρσύνων προσέφη ξανθὸς Μενέλαος" 

Θάρσει, μηδὲ ri mo δειδίσσεο λαὸν ᾿Αχαιῶν. 

Οὐκ ἐν καιρίῳ ὀξὺ πάγη βίλος, ἀλλὰ πάροιθεν 

Eievruro ζωστήρ Té παναίολος, ἠδ᾽ ὑπένερθε 

Ζωώμνά τε, καὶ μίτρη, τὴν χολκῆες κάμον ἄνδρες: 
Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων ᾿Αγαμέμινων" 

Αἱ γὰρ δὴ οὕτως εἴη» Φίλος ὦ Μενέλαε. 

Ἕλκος δ᾽ ὦ ἰητὴρ ἐπιμάσσεται; ἠδ ἐπιθήσει 

Φάρμαχ᾽, à κεν παύσησι μελαινάων Our. 


160 


65 


70 


75 


80 


85 


90 


Se im it fé te ne pond tn.) À as 


sé ft “κμ 


OMHPOT IAIAAOZ A’. 


Ἦ, καὶ Ταλθύβιον, θεῖον κήρυκα; προσηύδα! 
"Ταλθύβ᾽, ὁττι τάχιστα Μαχάονα δεῦρο κἄλεσσον, 
Dar ᾿Ασκληπιοῦ υἱὸν ἀμύμονος ἰητῆρος, 

Ὄφρα ἴδη ἽΜενέλαον ᾿Αρήϊον; ἀρχὸν ᾿Αχαιῶν, 
Ὅν τις ὀϊστεύσας ἔβαλε, τόξων εὖ εἰδὼς; 

Τρώων ἢ Δυχίων' τῷ μὸν κλέος, ἄμμι δὲ πένθος. 

Ὡς ἔφατ οὐὸ ὁ ἄρα οἱ κήρυξ ἀπίθησεν ἀκούσας" 

Βῆ δ᾽ ἰέναι κατὰ λαὸν ᾿Αχαιῶν χαλκοχιτώνων, 
Παπταίνων ἥ ἥρωα Μαχάονα" σὸν ὃ 8 ἐνόησεν 
σταύτ᾽" ἀμφὶ δέ psy πρατεραὶ στίχες ἀσπιστάων 
Λαῶν, οἵ οἱ ἕποντο Ὑρίκης ἐξ ἱπποβότοιο. 

᾿Αγχοῦ δ᾽ ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα" 

"Ορο᾽, ᾿Ασκλησπιάδη" καλέει «ρείων ᾿Αγαμέμινων, 

ἼὌφρα ème Μενέλαον Agñior, ᾿Ατρέος υἱὸν; 

Ὅν τις ὀϊστεύσας ἔβαλε, τόξων εὖ εἰδὼς, 

, Τρώων ἢ 7 Λυκίων" τῷ μὸν κλέος, ἄμμι δὲ. πένθος. 
Ὥς φάτο" τῷ δ᾽ ἄρα θυμὸν ἢ ἐνὶ στήθεσσιν ὁ ὁρινε" 


63 


200 


Bay δ᾽ ἰέναι καϑ' ᾿δμοιλον ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν ᾿Αχαιῶν. 


᾿Αλλ᾽ ὅτε δή pPÉ ἵκανόν, ὅθι ξανθὸς Μενέλαος 
Βλήμενος ἦν, περὶ δ αὐτὸν ἀγή γέραθ᾽, ὅσσοι ἄριστοι; 
Κυχκλόσ', ὁ δ᾽ ἐν μέσσοισι παρίστατο ἰσόθεος φὼς: 
Αὐτίκα δ᾽ ἐκ ζωστῆρος à ἀρηρότος ἔλκεν ὀϊστόν. 
Τοῦ δ᾽ ἐξελκομένοιο, πάλιν ἄγεν ὀξέες ὄγκοι." 
Λῦσε dé οἱ ζωστῆρα παναίολον, 10 ὑπένερθε 
Ζώμά τε; καὶ μμίτρην; τὴν “αλκῆες κἄμιον ἄνδρες. 
Αὐτὰρ ἐπεὶ ἴδεν ἕλκος, LA ἔμπεσε πικρὸς ὀ στὸὺς 
Ain ἐκμυζήσας,. ἐπ᾿ ἄρ᾽ ἤπια φάρμακα. εἰδὼς 
Πάσσε, τὰ οἱ ποτὲ πατρὶ φίλα φρονέων πόρε. Χείρων. 
Ὄνφρα τοὶ ἀμφεπένοντο βοὴν ἀγαθὸν Μενέλωον, 
Τόφρα 7: ἐπὶ Τρώων στίχες ἤλυθον à ἀσπιστἄων" 
Ὁἱἑ ; αὖτις κατὰ τεύχε ἔδὺν; βνήσαντο δὲ χάρμης. 
"Ed οὐκ ἂν βρίζοντὰ ἔδοις | ᾿Αγαριέμινονα δῖον, 
Οὐδὲ κωταπτώσσοντ᾽, οὐδ᾽ οὐκ ἐθέλοντα μάχεσθαι" 
᾿Αλλὰ μάλα σπεύδοντα μάχην ἐς κυδιάνειραν" 
Ἵππους μὲν “γὰρ ξασε καὶ ὥρματα ποικίλα χαλχῷ" ; 
Καὶ τοὺς μὲν θεράπων ἀπάνευθ᾽ ἔχε φυσιόωντας 


10 


20 


25 


64 OMHPOT IAIAAOZE Δ΄, 


Εὐρυμέδων, υἱὸς Πτολεμιαίου Πειραϊδαο": 
Ty μάλα πόλλ᾽ ἐπέτελλε παρισχέμοεν, ὁππότε κέν pau 
τὰ λάβῃ κάματος; πολέας ie 9 230 
Αὐτὰρ ὁ 0 πεζὸς à ἐὼν ἐπεπωλεῖτο στίχας ἀνδρῶν" 
Καί ῥ᾽ os μὲν σπεύδοντας ἴδοι Δαναῶν ταχυπώλων; 
T'oùs μάλα θαρσύνεσκε παριστάμενος ἐπέεσσιν" 
Α 6γεῖοι» μῆ To τι μηθίετε θούριδος ἀλκῆς. 
Οὐ γὰρ ἐπὶ ψεύδεσσι, TOUT} “Ζεὺς ἔσσετ᾽ ἀρωγός" 95 
᾽Αλλ᾽ οἵπερ πρότεροι ὑπὲρ ὁρκια δηλήσαντο; 
Γῶν ἤτοι αὐτῶν πέρενα χρόα γῦπες ἔδονται" 
Ἡμεῖς δ᾽ αὖτ᾽ ἀλόχους σε Φίλας καὶ νήπια σέκνο 
"Αξομοεν ἐν νήεσσιν, ἐπὴν πτολίεθρον ἕλωμεν. 
Οὕσεινας αὖ à μεθιέντας ἴδοι στυγεροῦ πολέμοιο; 40 
Τοὺς μᾶλα γειπείεσκε χολωτοῖσιν ἐπέεσσιν" 
᾿Αργεῖοι ἰ ἰόμωροι; ἐλεγχέες» où γυ σέβεσθε; 
ΓΤ φθ᾽ οὕτως ἔστητε τεθηπότες, ἠῦτε γεβροί ; ; 
Air’, ἐπεὶ οὖν ἐκαμον; πολέος πεδίοιο θέουσαι; 
Ἑστᾶο', οὐδ᾽ den τίς σφι μετὰ φρεσὶ γίγνεται NA 
Ως ὑ ὑρυεῖς ἐστῆτε raharériss οὐδὲ μάχεσθε. 46 
Ἢ μένετε Τρῶας σχεδὸν Ἔλθεμεν, ἔνθα, τε νῆες 
Eigoar' εὔπρυμινοι,, πολιῆς ἐπὶ θινὶ θωλάσσης; 
Ὄφρα ἴδητ' αἴ #° ὔμμιν ὑπέρσχη χεῖρα Κρονίων ; : | 
Ως ὅγε κοιραγέῶν ἐπεπωλεῖτο στίχας ἀνδρων. 50 
Ἦλθε δ᾽ ἐπὶ Κρήτεσσι» κιὼν ἀνὰ οὐλαμὸν ἀνδρῶν. 
Οἱ δ᾽ ἀμφ᾽ Ἰδομενῆα δαΐφρονα θωρήσσοντο. 
Ἰδομενεὺς μὸν ἐνὶ προριἄχοις, συὶ εἴκελος ἀλκὴν, 
Μηριόνης δ᾽ ae οἱ πυμάτας ὥτρυνε φάλαγγας. 
Τοὺς δὲ ἰδὼν γήθησεν ἀναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαρέρινων. 55 
Αὐτίκα δ᾽ Ἰδομενῆα. προσηύδα μειλιχ ἰοισὶν" 
᾿Ἰδορμυενεῦ, πέρι μὲν σε τίω Δαναῶν ταχυπώλων; 
Huér ἐνὶ σπτολέμῳ, ἠδ ἀλλοίῳ ἐπὶ ἔργῳ; 
᾿Ηδ᾽ ἐν deuil ; ÔTE πέρ Té γερούσιον αἴθοπα οἶνον 
᾿Αργείων. οἱ ἄριστοι ἐγὶ κρητῆρι κέρωνται" 60 
Eirce γάρ r ἄλλοι γε καρηκομιόωντες ᾿Αχαμοὶ | 
“Δαιτρὸν πίγωσι;» σὸν δὲ πλεῖον δέπας αἰεὶ 
Ἕστηχ᾽, ὥσπερ ἐμιοὶν πιέειν» ὅτε θυμυὸς ἀνώγοι. 


De Lee Ὁ. 


PE, TS ox SA 


OMHPOT ‘IAIAAOZ Δ΄. 65 


AN δρσευ πόλεμνόνδ᾽, οἷος mé gos εὔχέαι εἵναι. 

Τὸν δ᾽ αὖ ᾿Ιδομενεὺς, Κρητῶν ἀγὸς ἀντίον ηὔδω' 46) 
᾿Ατρείδη; μάλα μάν σοι ἐγὼν ἐρίηρος ἑταῖρος ' 
"Ἔσσομωαι, ὡς τὸ πρῶτον ὑπέστην καὶ κατένευσα" 
᾿Αλλ᾽ ἄλλους. ὄτρυνε καρηκομόωνταις τὰ χαιοὺς, 

"Opex τάχιστα μαχώμεθ' : ἐπεὶ σύν γ᾽ δρκὶ ἐχευσὰν 
Τρῶες" τοῖσιν δ᾽ αὐ θάνατος καὶ κήδε᾽ ὀπίσσω 70 
᾿Εσσετ', ὁ ἐπεὶ πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια δηλήσαντο. 

Qc éqar ᾿Ατρείδης δὲ “παρῷχετο γηθόσυνος κῆρ, 

Ἦλδε δ᾽ ἐπ᾿ Δ  ἄντεσσι; κιὼν ἀνὼ οὐλαριὸν ἀνδρῶν. 

To δὲ κορυσσέσθην, ἅμα δὲ. γέφος εἵπετο πεζῶν. 

Qc δ᾽ 07 ἀπὸ σκοπιῆς εἶδεν γέφος αἰπόλος. ἀνὴρ» 7 
᾿Ερχόρνενον κατὰ πόντον ὑπὸ Ζεφύροιο i ἰωῆς" ι 
Ἢ δὲ τ᾽, ἄνευθεν à ἐόντι; μελάντερον, ἡῦτε πίσσα, 

δ ἰὸν κατὰ πόντον, ὦγει δέ τε λαίλαπα πολλήν" 
Ῥίγησέν τε ἰδὼν, ὑπό τε σπέος ἤλασε μῆλα" 

Τοῖαι ἅμ᾽ Αἰάντεσσι Διοτρεφέων αἰζηῶν 80 
Aior ἐς πόλεμον συκιναὶ κίνυντο φάλαγγες 
Κυάνεαι;, σἄκεσιν Te καὶ ἐγ AL πεφρικυῖαι. 
Καὶ τοὺς μὲν γήθησεν ἰδὼν κρείων ᾿Αγαμέμνων, 
Καί σφεας φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα" 
Αἴαντ , Agyeior à ἡγήτορε χαλκοχ πώνων, | 85 
Zi μὲν, ου “γὰρ ἔοικ» ᾿ὀτρυνέμεν οὔτι κελεύω" 
Αὐτὼ γὰρ μᾶλα λαὸν ἀνώγετον iQ poizerlau. 


. A? γὰρ, Ζεῦ τε πάτερ, καὶ ᾿Αθηναίη, καὶ ΓΑ πολλον,. 


Toïos πᾶσιν | θυμὸς ὁ ἐνὶ στήθεσσι γένοιτο. 
Τῷ χε τάχ᾽ ἠμύσειε πόλις Hescépoo ἀνακτος. 90 
Χερσὶν ὕφ ἡμνετέρησιν ἁλοῦσα τε» περθομένη TE. 

Ὡς εἰπὼν, τοὺς μὲν λίπεν aurod, βὴ δὲ μετ᾽ ἄλλους! 
"Ed ὁ ὅγε Νέστορ᾽ ἔσετριε, λιγὺν Πυλίων ἀγρρητὴν, 
Οὗς ὃ ἑτάρους στέλλοντα, καὶ ὀτρύνοντα μάχεσθαι, 
᾿Αμφὶ μέγαν ᾿Ἰελάγοντα T' ᾿Αλάστορά ré Χρόμιόν σε; 
Αἵμονά, Te  κρείοντα, Βίαντά Tés ποιμένα λαῶν. 95 
Ἵππῆας μὲν πρώτα σὺν ἵπποισιν καὶ DA 
Πεζοὺς. δ᾽ ἐξόπιθεν στῆσεν πολέας τε καὶ ἐσθλοὺς, 
Ἕρκος ἔμεν πολέμοιο' κακοὺς δ᾽ ἐς μέσσον ἔλασσεν, 

K 


f 


66 OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ A". 


"Ὄφρα καὶ οὐκ ἐθέλων τις ἀναγκαίῃ πολερίζοι. 
Ἱσπεῦσιν μὲν πρῶτ᾽ ἐπετέλλετο' τοὺς γὰρ ἀνώγει 
Σφοὺς 1 IF TOUS ἐχέμεν, μηδὲ κλονέεσθαι ὁμίλῳ. 
ἽΜηδὃὲε τις, ἱπποσύνῃ τε καὶ ἠνορέηφι πεποιθὼς, 
Os; πρόσθ ἄλλων μεμάτω Τρώεσσι μάχεσθαι, 
M0 ἀναχωρείτω" ᾿ἀκαπαδιότεροι γὰρ ἔσεσθε. 
Ὃς δέ κ᾽ ἀνὴρ ἀπὸ ὧν ὀχέων ἕτερ᾽ ἅρμα ἵ ἵκηται» 
Ἔνγχει ὀρεξαίσθω" ἐπειὴ πολὺ φέρτερον οὕτως. 
Ὧδε καὶ οἱ πρότεροι πόλιας καὶ TEE ἐπόρθουν, 
Τόνδε νόον καὶ θυμὸν ἐ ἐνὶ στήθεσσιν & ἔχοντες. 

“Ὡς ὁ 0 “γέρων ὥφρυνε, πάλαι πολέμων εὖ εἰδώς" 
Kai τὸν μὲν γήθησεν ἰδὼν κρείων ᾿Αγαμέρυνων, 
Καί pus φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα" 

Ὦ γέρον, εἴθ᾽, ὡς θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισιν, 
Ὡς τοι γούναϑ' à ἕποιτο, βίη δέ τοι ἔμυπεδος εἰ" 
᾿Αλλά σε γῆρας τείρει ὁμοίϊον' ὡς ὀφελέν τις 
᾿Ανδρῶν ἄλλος ἔχειν», σὺ δὲ κουροτέροισι μετεΐναι. 

Τὸν δ᾽ ἠμείβετ' ἔ ἐπείτα ῬῪ ρήνιος ἱ ἱππότα Νέστωρ᾽ 
᾿Ατρείδη, μᾶλα μέν τοι ἐγὼν ἐθέλοιμι καὶ αὐτὸς 
Ως: ἔμμεν, ὡς ὅτε δῖῆον ᾿Ἐρευθαλίωνα κατέκταν. 

Ἂ AN οὔπως ἅμα πάντα θεοὶ δόσαν ἀνθρώποισιν. 
Ex rore κοῦρος ξα9 νῦν αὖτέ με γῆρας ἱκάνει. 
᾿Αλλὰ καὶ wc ἱππεῦσι μμετέσσορναι» ἠδὲ κελεύσω 
Βουλῆ καὶ. μύθοισι" τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ γερόντων. 
Αἰχμὰς δ᾽ αὐχριάσσουσι γεώτεροι; οἵπερ ἐρυεῖο 
ἱΟπλότεροι γεγάασι, πεποιθασίν τε βίηφιν. 

Ὥς ἐφατ᾽" ᾿Ατρείδης δὲ παρώχιετο γηθόσυνος κῆρ. 
Eÿe υἱὸν Πετεῶο, Μενεσθῆα πλήξιππον, 
ἝἙσταδτ᾽ " ἀμφὶ δ᾽ ᾿Δ θηναῖοι μήστωρες ἀυτῆς. 
Αὐτὰρ ὁ πλησίον ἑστήκει πολύμητις ᾿Οδυσσεὺς, 
Πὰς δὲ, Κεφαλλήνων ἀμφὶ στίχες οὐκ ἀλαπαδναὶ 
"Ἑστασαν" οὐ. γὰρ πώ σφιν ἀκούετο λαὸς ἀυτῆς» 
᾿Αλλὰ νέον συνορινόμενοι κίνυντο φάλαγγες 
Τρώων θ' ἱπποδάμων. καὶ A χαιῶν" οἱ δὲ μένοντες 
"Horaour, ὁ ὁππότε πύργος ᾿Αχαιῶν ἄλλος ἐπελθὼν 
Τρ ὠωνορμήῆσειε» καὶ ἄρξειαν πολέμοιο. 


300 


10 


15 


20 


25 


30 


35 


OMHPOT IAIAAOË A. 


Τοὺς δὲ ἰδὼν γείκεσσεν ᾿ἀναξ νδρῶν ᾿Αγαμιέμνων, 
Καί. rpens φωνήσας᾽ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα" 

Ὦ υἱὲ Πετεῶο, Διοτρεφέος βασιλῆος; 
Kai σὺ, κακοῖσι δόλοισι κεκωσιένε, κερδοιλεόφρον, 
Τίστε καταπτώσσοντες ἀφέστατε, puifuvere δ᾽ ἄλλους ; 
Σφῶ!ν μέν τ᾿ ἐπέοικε μετὰ πρώτοισιν ἐόντος 
Ἑστάμεν, ἠδὲ μάχης καυστειρῆς ἀντιβολῆσαι. 
Πρώτω γὰρ καὶ δαιτὸς ᾿ἀκουᾶ ζεσθον ἐμεῖο, 
Οππότε δαῖτα γέρουσιν ἐφοπλίζοιμεν᾿᾽ Αχαιοί" 
Ἔνθα φίλ᾽, ὀπταλέα κρέα ἔδιμεναι; ἠδὲῊ κύπελλα 
O’vou πιρέριεναι βυελιηδέοξ, ‘pe ἐθέλητον. ; | 
Nov δὲ φίλως χ᾽ ὁρόωτε; καὶ εἰ δέκα πύργοι A χαιῶν 
Ὕμείων προπάροιθε μωχοίωτο νηλέϊ χαλκῷ. 


67 


4] 


45 


Τὸν δ’ de 6 ὑπόδρα ἰδὼν | προσέφη πολύμητις ᾿Οδυσσεύς" 


᾿Ατρείδη; 7 σε ἔπος Φύγεν ἕρκος ὀδόντων ; 

Πῶς δὴ φὴς πολέρνοιο ἐμεθιέριεν ; ; ὁππότ ᾿λέηβοδοὶ 

Ὑρωσὶν ἐφ᾽ ἱπποδάμοισιν ε ἐγείρομεν ὀξὺν᾽ Agnes, 

Ὄψεαι, ἢν ἐθέλησθα; καὶ αἷ κέν τοι τὰ CAUSE 

1 λεμάχοιο φίλον πατέρα προμάχοισι μῥιγέντα 

Τρώων ἱπποδάμων" σὺ δὲ ταῦτ᾽ ἀνεριώλιο, βάζεις. 
ον δ᾽ ἐπιμειδήσας. προσέφη κρείων Aya, 

Ὡς γνῶ χωομένοιο' πάλιν δ᾽ ὅγε λάζετο μῦθον". 
Διογενὲς '“Λαερτιάδη, πολυμήχαν ᾿Οδυσσεῦ, 

Οὔτε σε γεικείω περιώσιον, οὗτε κελεύω. 

Οἶδα γὰρ, ὡς Toi θυμὸς ἐ ἐνὶ στήθεσσι, φίλοισιν 

Ἤσια δήνεα οἶδε" τὰ γὰρ Φρονέεις, ἅτ᾽ ἐγώ περ. 

᾿Αλλ᾽ 40h, ταῦτα δ᾽ ὄπισθεν ἀρεσσόμεθ, εἴ τι κακὸν γῦν 

Ejenrou τὰ δὲ πάντα θεοὶ ἐνεταρνώνια θεῖεν. 


50 


. | 5 5 


60 


᾽ \ 3 “ “Ὕ \ 
Ὡς εἰπὼν, τοὺς μὸν λίπεν αὐτοῦ, βὴ δὲ per” ἄλλους" 


Eÿe εδὲ T υδέος υἱὸν ὑπέρθυμον Διομήδεα; 
ταν ἐν θ᾽ ἵπποισι καὶ ὥρμασι κολλητοῖσι. 
Πὰρ dé οἱ ὑστήκει Σθένελος; Κιαπανῆίος υἱός. 
Kai τὸν μὲν γείκεσσεν ἰδὼν κρείῳρ ᾽Αγαμέμνων, 
Καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντο προσηύδα" 

*Q bois Τυδέος υἱὲ δαΐφρονος ἱπποδάμοιο, 
Τί στώσσεις; τί δ᾽ ὀπιπτεύεις πολέμοιο γεφύρας ; 


65 


68 OMHPOY IAIAAOËE Δ. 


Où μὲν Tudei γ᾽ dde φίλον πτωσκωζέμοεν ἦεν; 
᾿Αλλὰ πολὺ πρὸ φίλων ἑσάρων δηΐοισι μάχεσθαι. 
Ὡς φάσαν, oi pur ἔδοντο πονεύμμενον" οὐ γὰρ ἔγωγε 
ἜἬντησ᾽ ᾽ οὐδὲ ἴδον' περὶ δ᾽ ἄλλων φασὶ γενέσθαι. 
Ἦτοι μὲν γὰρ ἄτερ πολέμου εἰσῆλθε Μυκήνας 

| Æeivos ἄμ ᾿ ἀντιθέῳ Πολυνείκεν, - λαὸν ὠγείρων" 

. Of pa τότε στρατόωνθ᾽ ἱ ἱερὰ “ρὸς τείχεω, Θήβης, 
Καί p pa μάλο, λίσσοντο δόμεν πλειτοὺς ἐπικούρους. 
Οἱ δ᾽ ἔθελον δόμεναι, καὶ ἐπήνεον, ὡς ἐκέλευον" 
᾿Αλλὰ “Δεὺς ὄτρεψε, παρωίσιο σήματα Φοιένων.. 
Of δ᾽, ἐπεὶ οὖν DLONT > ἠδὲ πρὸ ὁδοῦ & ἐγένοντο, 
᾿Ασωπόνδ᾽ ἢ ἕκοντο βαθύσχρινον, λεχεποίην. 

Ἔνθ' αὗτ' ἀγγελίην ἐπι Τυδῆ στεῖλαν ᾿Αχαιοί, 
Αὐτὰρ ὁ βῆ, πολέας Te κιχήσατο Καδμιείωνας 
“Δαινυμένους κατὰ δῶμα βίης ᾿Επτεοκληείης. 
"Ἔνθδ᾽ οὐδὲ, ξεῖνός περ ἐὼν» ἱππηλάτα Τυδεὺς 

Ta ges, μοῦνος ἐὼν πολέσι μετὰ Καδμείοισιν" 
Ἄλλῳ 07. ᾿ἀεθλεύειν προκουλιίζετο, πάντα δ᾽ ἐνίκα 
Ῥηΐϊδίως" roin οἱ ἱ érippolos 7 εν ᾿Αθήνη. 

ΟΣ δὲ χολωσάμενοι K ἄδμειοι, κέντορες ἵππων, 
"ΑΨ οἱ ἀνερχομένῳ πυκινὸν λόχον εἷσαν ἄγοντες, 
Κούρους πεντήκοντοι" δύω δ᾽ ἡγήτορες ἤσαν, 
Μαίων ἃ ἱμιονίδης» ἐπιείκελος ἀθανάτοισιν» 

Vios τ᾽ À ὐτοφόνοιο, μενεπτόλεμος Λυκοφόντης. 
Τυδεὺς μὲν καὶ τοῖσιν ἀεικέοι πότμον ἐφῆκε". 
Πάντας ἐπεφν ᾿ ἕνα δ᾽ οἷον ἵει οἰκόνδε νέεσθαι" 
Moioy ὥρα προέηκε, θεῶν τεράεσσι πιθήσας. 

Ἴ οτος ἔην. Τυδεὺς Αἰσώλιος" ἀλλὼ TOY υἱὸν 
Τείνωσο εἷο χέρειω μάχῃ» ἀγορῇ n δέ τ᾽ ἀμείνω. 


Ως φάτο" τὸν δ᾽ οὔτι προσέφη κρατερὸς Διομήδης». 


Αἰδεσθεὶς βασιλῆος © énTHr οἰἰδοίοιο. 

Τὸν δ᾽ υἱὸς Καπανῆος ἀμείψατο κυδαλίμοιο" 
᾿Ατρείδη, on ἡ ψεύδε᾽ ᾿ ἐπιστάρυενος σάφα εἰπεῖν. 
Ἡμεῖς τοι πατέρων μέγ᾽ ἀμείνονες eu opel εἰναι. 
Ἡμεῖς καὶ Θήβης ἔδος εἵλοροεν ἑπταπύλοιο, 
Παυρότερον λαὸν ἀγαωψόνθ᾽ ὑπὸ τεῖχος Agesor, 


375 


95 


. 5 


OMHPOY IAIAAOE Δ΄. | 69 


Πειθόμενοι τεράοσσι θεῶν καὶ “Ζηνὸς ἀρωγῇ" 
Κι εἴνοι δὲ σφετέρῃσιν ἀτασθωλίησιν ὄλοντο. 
ἶ Τῷ μή βίοι πατέρας “ποὔ' ὁμοίη ἔγθεο TH: 410 

Τὸν δ᾽ ae’ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη “ρατερὸς Διομήδης" 
Τέττα, σιωπῇ T0; ὀρυῷ δ᾽ ἐπιπείθεο μύθῳ. 

Οὐ γὰρ ἐγὼ νεμνεσὼ ᾿Αγαμέμιννονι, ποιριένι λαῶν, 
᾿Οτρύνοντι μάχεσθαι ξὐκνήμιδας ᾿Α γαιούς. 

Τούτῳ μὲν γὰρ κῦδος ἅμ’ ἕψεται, εἰ κεν Ayouoi . 15 
Τρῶας δηώσωσιν, ἕλωσί τε Ἴλιον ἱ ἱρήν" ' 
"Γούτῳ > αὖ μέγα πένθος; ᾿Αχαιῶν δηωθέντων. 

᾿Αλλ᾽ ἄγε δὴ, καὶ νῶϊ ᾿ μεδώμεθα. (θούριδος ἀλκῆς. 

Ἤ ῥα» καὶ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἄλτο χαμᾶζε: 
Δεινὸν δ᾽ ἔθραχε χωλκὸς ἐπὶ στήθεσσιν à ἄνακτος τς 489’ 
᾿Ορνομένου" ὑπό κεν ταλασίφρονά περ δέος εἷλεν. 

Ὥς δ᾽ 07 ἐν αἰγιολῷ πολυηχέι κῦμα θαλάσσης 
"Ogwr à ἐπασσύτερον, Ζεφύρου ὑποκινήσαντος" 
᾿ς Πόντῳ μὲν τὰ πρῶτω πορύσσεται; αὐτὰρ ἔπειτα 
| Χέρσῳ ῥηγνύμενον μεγάλα βεέμει; ἀμφὶ δέ τ᾽ ἄκρας 
Κυρτὸν € ἐὸν κορυφοῦται, ἀποπτύει δ ἁλὸς ἄχνην". _ 26 
Ως τότ᾽ ἐπασσύτεραι Δαναῶν κίνυντο φάλαγγες 
Nonepéos πόλεμυόνδε' κέλευε δὲ οἷσιν ἕκαστος 
᾿Ἡ γεμόνων' οἱ δ᾽ ἄλλοι ἀκὴν ἴσων» (οὐδέ κε φαίης 
Τόσσον λαὸν ἕπεσθωι ἔχοντ᾽ ἐν στήθεσιν αὐδὴν,) 30 
Σιγῇ δειδιότες σημιάντορας" ἀμφὶ δὲ πᾶσι 
Τεύχεα ποικίλ' ἔλαμπε, τὼ εἱ μένοι ἐστιχόωντο. 

Τρῶες δ᾽ ᾿ doT Oiec τολυπάμοονος ἀνδρὸς ἐ εν αὐλῇ 

Μυρίαι ὃ ἑστήκασιν , ἀμυελιγόμεναι γάλα λευκὸν, 

᾿Αζηχὸς μεμακυῖαι, ἀκούουσαι ὁπα ἀργῶν" 45 
Qc Ῥρώων ἀλαλητὸς ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν ὀρώρει. 

Οὐ γὰρ τοντων ἦεν ὁρυὸς θρόος, οὐδ᾽ ἴα γῆρυς, 

᾿Αλλὰ γλώσσα μέμικτο, πολύκλητοι | "δ᾽ ἔσαν ἄνδρες. 
"Ogre δὲ τοὺς μὲν "Ἄρης; τοὺς δὲ γλαυκῶπις ᾿Αϑθήνην 
Δεῖμός. τ᾽, ἠδὲ Φόβος, καὶ Ἔρις ἄμοτον μιεμυαυΐαν». 40 
"Ἄρεος. ἀνδροφόνοιο κασιγνήτη» ἑσάρη τε» 

Ἥ τ' ὀλίγῃ μὲν πρῶτα πορύσσεται, αὐτὰρ ἔπειτα 
Οὐρανῷ ἐστήριξε κάρη, καὶ ET χθονὶ βαΐνεί. 


70 k OMHPOT IAIAAOË 4, 


Ἥ σφιν καὶ τότε νεῖκος Opoiioy ἔμβαλε μέσσῳ, 
Ερχομένη καθ᾽ ὅμωιλον, ὀφέλλουσα στόνον ἀνδρῶν. 45 
Où δ᾽ ὅτε δή p Ἃ ἐς χῶρον ἕνα ξυνιόντες À ἵκοντο, 

Σύν ῥ᾽ ἔβαλον p ῥινοὺς, σὺν δ᾽ Ὁ ἔγχεα, καὶ μένε᾽ ἀνδρῶν 
| “Χαλκεοθωρήκων' ἀτὰρ ἀσπίδες ὀμφαλόεσσαι 

Ἔ“ληντ᾽ ἀλλήλῃσι, πολύς δ᾽ ὀρυμαγδὸς ὁ ὀρώ, ε(- 

᾿Ενθάδ᾽ ἀμ οἰμωγή TE καὶ εὐχωλὴ πέλεν ἀὐδεδη 50 
᾿Ολλύντων τε καὶ ὀλλυμένων' ῥέε δ᾽ αἷρωτι γαῖα. 

Ὡς δ᾽ ὅτε χείμαρρῥοι ποταμοὶ; κατ᾽ ὄρεσφι ῥέοντες; 

"Es μισγάγκειαιν συμβάλλετον ὀβριμιον ὕδωρ 

Κρουνῶν ἐκ μεγάλων, κοίλης ἔντοσθε χαράδρης; 

Τῶν δέ τε τηλόσε δοῦπον ἐ ἐν οὔρεσιν ἔκλυε To AV" 55 
“Ὡς τῶν μυισγομένων γένετο ἰαχή Te φόβος τε. 

Πρῶτος δ᾽ ᾿Ανσίλογχος Τρώων NT) ἄνδρα κορυστὴν 

᾿Εσθλὸν ἐνὶ προμυἄχροισι, Θαλυσιάδην ᾿Εχέπωλον, 

Tor p ἔβαλε πρῶτος κόρυθος φάλον ἱπποδασείης" 

Ἔν δὲ μετώπῳ πῆξε, πόρησε δ᾽ ἄρ᾽ ὀστέον εἴσω 60 
Αἰχμὴ χαλκείη", τὸν δὲ σκότος ὄσσε ᾿ κάλυψεν" 

Ἤριπε d’, ὡς ὅτε πύργος, ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνη. 

Τὸν δὲ πεσόντα ποδῶν ἔλαβε κρείων ᾿Ἐλεφήνωρ 
Χαλκωδοντιάδης, μεγαθύμων à ἀρχὸς ᾿Αβάντων' 

Ἕλχε δ᾽ ὑπ᾽ ἐκ βελέων λελιηρυένος, ὀφρα τάχιστα 65 
Τεύχεα συλήσειε᾽ μμνένυνθα δὲ οἱ γένεθ᾽ ὁ ὁρμή" 

Νεκρὸν γὰρ ἐρύοντα ἰδὼν μεγάθυμος᾿᾽ Αγήνωρ, 

Πλευρὰ, σά οἱ κύψαντι πῶρ ᾿ ἀσπίδος ἐξεφαάνθη, 
Οὔτησε ξυστῷ χαλκήρεϊ, λῦσς δὲ γυῖα. | 

Ως τὸν μὲν λίπε θυμός" ἐπ᾿ αὐτῷ d € ἔργον ἐτύχθη *0 
᾿Αργαλέον Τρώων καὶ ᾿Αχαιῶν οἱ δὲ, λύκοι ὥς. . 
᾿Αλλήλοις € ἐπόρουσαν, ἀνὴς δ᾽ ἄνδρ᾽ ἐδνοπάλιζεν. 

El ἐβαλ᾽ ᾿Ανθεμυΐωνος υἱὸν Τελαμώνιος Αἴας, 

Ἤ 060 θαλερὸν, Σιμοείσιον' ὃν TOTE μήτηρ 

Ἴδηθεν κατιοῦσα, παρ᾿ ὄχθησιν Σιμόεντος 75 
Γείνα τ᾽, ἐπεί ῥα φοκεῦσιν ἅμ᾽ ἕσπετο, μῆλα ἰδέσθαι" 
Τοὔνεκά y κάλεον Σιμοείσιον" οὐ δὲ τοκεῦσι. 

Θρέπτρα φίλοις ἀπέδωκε, μινυνθάδιος δὲ οἱ αἰὼν 

Ἔσλεθ', ὑπ’ Αἴαντος μεγαθύμου δουρὶ δαμέντι. 


OMHPOT.IAIAAOËZ 4’. 71 


Τρώτον γάρ pu ἰόντα βάλε στῆθος; παρὰ μαζὸν 80 
Δεξιόν' ἀντιπρὺ δὲ dé ὠμου χάλκεον ἔγχος 
Ἤλθεν, ὁ δ᾽ ἐν κονίῃσι χαμαὶ πέσεν; αὐγέειρος ὡς, 
Ἥ p ῥά T ἐν εἰαρυενῆ ἕλεος μεγάλοιο πεφύκει» 
Ain, ἀτάρ T£ οἱ j OÙ € ἐπ᾿ ἀκροτάτῃ πσεφύασι" 
Τὴν μέν θ᾽ à ἁρματοπηγὸς ἀνὴρ αἴθωνι; σιδήρῳ 85 
Efira, ὄφρα, ἔτυν καάμψη περικαλλέ! δίφρῳ, 
Ἡ μὲν T ἀζομένη κεῖται ποταμοῖο mue ὄχθας" 
Toïor ἃ ἄρ᾽ ᾿Ανθερμυίδην Σιμνοείσιον ἐξενώριξεν 
Αἴας Διογενής" τοῦ δ᾽ “AvriQoc αἰολοθωρηξ 
Πριαμίδης καθ ὅρωιλον ἀκόντισεν OËES δουρί. 90 
Too μὲν ae" ὁ δὲ Δεῦκον, ᾿Οδυσσέος ἐσθλὸν ἑταῖρον; 
Βεβλήκει βουβῶνα, γέκυν ὑτέρωσ᾽ ἐρύοντα" 
Ἤρ,πε δ᾽ ἀμφ᾽ αὐτῷ» νεκρὸς δέ οἱ ἐκπέσε χειρός. 
To δ᾽ ᾿Οδυσεὺς μάλα θυμὸν ὁ ἀποκταμένοιο χολωθη: 
Βη δὲ διὰ melon «emoguÜévos αἴθοπι χαλκῷ; 95 
Στῇ δὲ μάλ᾽ ἐγγὺς ἰῶν, καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ, 
᾿Αμφί ὃ ἕ παπτήνας" ὑπὸ δὲ leve κεκαάδοντο, 
᾿Ανδρὸς ἀκοντίσσαντος" ὁ δ᾽ οὐχ, ἅλιον βέλος ἧκεν, 
᾽Αλλ᾽ υἱὸν Πριάμοιο νόθον βάλε Δημιοκόωντα, 
Ὅς οἱ ᾿Αβυδόθεν ἦλθε, παρ᾽ ἵππων ὠκειοίων. 500 
T6 ῥ᾽ P ᾿Οδυσεὺς, ὁ ἐσάροιο χολωσαΐμιενος, βάλε δουρὶ 
Kogon ἡ ἡ δ᾽ € ὑτύροιο διὰ κροτάφοιο πέρησεν 
Αἰχμῆὴ χαλκεἴη᾽ σὸν ὃὲ σκότος ὄσσε κάλυψε: 
Δούπησεν δὲ πεσῶν, ἀράβησε δὲ τεύχ,᾽ ἐπ᾿ αὐτῷ. 
Χώρησαν d ὑπό TE πρόμαχοι» καὶ φαίδιμος ἡ ἜἝχτωρ. 
᾿Δργεῖοι δὲ μέγα ἴαχον, ἐρύσαντο δὲ γεκροὺς, 506 
Ἴδυσαν δὲ πολὺ προτέρω" νεμνέσησε δ᾽ ᾿Απόλλων, 
Περγάμου ἐκκατιδῶν, ρώεσσι δὲ κέκλετ' ἀῦσας" 
᾿Ορνυσθ' À ἱππόδαμοι “ἐὺ βώες, μηδ᾽ εἴκετε χάρμης 
᾿Δρεγείοις᾽ ἐπεὶ οὐ σφι λίθος χρὼς, οὐδὲ σίδηρος; 10 
Χαλκὸν ἀνασχέσθαι ταμεσίχροα, βαλλομένοισιν. 
Οὐ μὰν οὐδ᾽᾽ Ἀχιλεὺς, Θέτιδος πάϊς ἠυκόμοιο, 
Μάρναται, ἀλλ᾽ ἐπὶ νηυσὶ χόλον θυμαλγέα πέσσει.- 
Ὡς Dur ἀπὸ πτόλιος δεινὸς θεός" αὐτὰρ ᾿Αχαιοὺς 
Ogre Διὸς θυγάτηρ; κυδίστη "Γριτογένεια, 


72 OMHPOY IAIAAOËE A, ᾿ 


Ἐρχομένη κα διοιλον, ὅθι μυεθιόντως ἴδοιτο. 
Ἔν ᾿Αμαρυγκείδην Διώῤεα μοῖρα πέδησε" 
Χερμαδίῳ γὰρ βλῇτο παρὰ σφυρὸν ὀκριόεντι; 
ἹΚνήμην δεξιτερῆν" βάλ: δὶ Θρῃκῶν à ἀγὸς ἀνδρῶν, 
Πείρως Ἰμωβρασίδης, ὃ ὃς ἄρ᾽ ᾿᾿Αἰνόθεν dt 520 
‘A pporige δὲ τένοντε καὶ ὀστέα λᾶας ἀναιδὴς 
Αχρις ἀπηλοίησεν᾽ ὁ δ᾽ ὁ ὕπτιος ἐν πονίῃσι 
Κάππεσεν, ἄμφω χεῖρε φίλοις ἑτάροισι πετοίσσας» 
Θυμυὸν ἀποπνείων" ὁ δ᾽ ἐπέδραμεν, ὅς ὃς Ἵ ἔβαλέν pr, 
Πείρως" οὗτα δὲ δουρὶ παρ᾿ ὀμφαλόν" ἐκ δ᾽ ἄρα πᾶσαι 
Χύντο Xe χολαδες" τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε. 46 
Τὸν δὲ 'Θύας Αἰτωλὸς ἢ ἐπεσσύμενος βάλε δουρὶ 
Στέρνον, ὑπὲρ μαζοῖο, πάγη δ᾽ ἐν ανεύμονι χαλκός. 
᾿Αγχίμολον δὲ οἱ ἦλθε Θόας, ἐκ δ᾽ ὄβριμον ἢ ἔγχρς 
Ἔσπαάσατο στέρνοιο᾽ ἐρύσσατο δὲ ξίφος ὀξὺ, 30 
To 07° γαστέρα φύψε μέσην, ἐκ δ᾽ αἶνυτο θυμόν. 
εὐχεῶ δ᾽ οὐκ ἀπέδυσε" περίστησαιν γὰρ ἑταῖροι 
Θρήϊκες ἀπρόκομοι, δολίχ᾽ : ἔγχεα χερσὶν ἔχοντες, 
. Of: μέγαν περ ἐόντα, καὶ ἴφθιμον καὶ ἀγαυὸν, 
Ὦσαν ἀπὸ σφείων' ὃ δὲ ιασσοίμνενος πελερυίχθη. 36 
Ὡς τῶγ ἐν κονίῃσι Tag ἀλλήλοισι τετοαΐσθην, 
Ἤτοι ὁ μὲν Θρῃκῶν, ὁ δ᾽ ᾿Επειῶν χαλκοχιτώνων, 
Ἡγεμόνες" πολλοὶ δὲ περικτείνοντο καὶ ἄλλοι. 
Ἔνθα κεν οὐκέτι ἔργον ἀνὴρ ὀνόσαιτο μετελθὼν, | 
Ὅστις ἔτ᾽ ἄβλητος καὶ ἀνούτατος ὀξέϊ χαλκῷ 40 
Δινεύοι κατὰ μέσσον, ἄγοι δέ % Παλλὰς Ann 
Χειρὸς ὑλοῦσ᾽ » αὐτὰρ βελέων à ἀπερύκοι ἐξωήν. 
Πολλοὶ γὰρ ἽῬρώων καὶ ᾿Αχαιῶν ἤ ἤματι κείνῳ 
Πρηνέες ἐν κονίησι παρ᾿ ἀλλήλοισι τέταντο. ἡ 


- 


AM 


OMHPOT IAIAAOË Ε΄. 73 


ΤῊΣ 
‘OMHPOY ἸΛΙΑΔΟΣΞ 
ῬΑΨΩΔΙΑ ἢ ΓΡΑΜΜΑ, Ε΄. 


᾿Εσιγραφὴ. 


Ei, βάλλει Κυθέρειαν, A gné τε, Tudéos À: 


ἜΝΘ᾽ αὖ ἡ Tudei dy Διομήδει Παλλὰς ᾿Αδήνη 
Δῶκε μένος καὶ θάρσος, : ἵν᾽ ἔκδηλος μετὰ “πῶσιν 
οὐ Δργείοισι γένοιτο, ἰδὲ κλέος ἐσθλὸν ἄροιτο. 

Δαῖξ οἱ ἐκ πόρυθός τε καὶ ἀσπίδος ὁ ἀκάμιωτον πῦρ; 
᾿Αστέρ᾽ ὀπωρινῷ ἐναλίγκιον, ὅς τε μάλιστα 5- 
Λαμυπρὸν παμφαίνησι, λελουμένος ᾿Ωκεανοῖο" | 
Τοῖόν οἱ πῦρ δαῖεν à ἀπὸ κρατὸς σε καὶ ὠμιων" 
Ogre δέ puy κατὰ μυέσσον; ὅθι πλεῖστοι πλονέοντο, 

Ἣν dé τις ἐν Τρώεσσι Δάρης;, ἀφνειὸς, ἀμύμων, 
ἹἹρεὺς Ηφαίστοιο" δύω δέ οἱ viées ἤστην, 10 
| Eds ᾿Ιδαϊὸς re, μάχης εὖ εἰδότε πάσης. 
To οἷ, ἀποκρινθέντε, ὦ ἐναντίω ὁρρυηθήτην᾽ 
© Τὼ μὲν ἀφ᾽ ἵπποιῖν, ὁ δ᾽ ἀπὸ χθονὸς ὥρνυτο πεζός. 
Où δ᾽ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦ ἤσαν ἐπ᾿ ἀλλήλοισιν ἰόντες» 
Φηγεύς pa πρότερος προΐει δολιχόσκιον à ἔγχος» 15 
Τυδείδεω δ᾽ ὑπὲρ ὥρυον ἀριστερὸν ἤλυθ᾽ ἀκωκὴ 
Ἔγχεος, οὐδ᾽ ἐβαλ᾽ ἀὐτον" ὃ δ᾽ ὕστερος ὦρνυτο χαλκῷ 
Τυδείδης" τοῦ δ᾽ οὐχ, ἅλιον βέλος : ἔκφυγε χειρὸς, 
᾿Αλλ᾽ ἔβαλε στῆθος μεταμάζιον, ὦ ὦσε δ᾽ ἀφ᾽ ἵππων. 
Ἰδαῖος δ᾽ à ἀπόρουσε, λιπὼν à en δίφρον, 20 

L 


74 OMHPOY IAIAAOZ Ε΄. 


Οὐδ᾽ ἔτλη περιβῆναι ἀδελφειοῦ «ταμένοιο, 

Οὐδὲ γὰρ, οὐδέ κεν αὐτὸς» ὑπέκφυγε κῆρα μέλαιναν» 
"AA ‘ Ἥφαιστος ἢ ἔρυτο, σάωσε δὲ γυκτὶ καλύψας, 
Ὡς δή οἱ μὴ πάγχυ γέρων ἀκωχημένος εἴη. 
Ἵππους δ᾽ ἐξελάσας μεγαθύμου Τυδέος, υἱὸς» 

Δῶκεν € ἐσαίροισι κατάγειν κοίλας ἐπὶ νῆας. 

Τρῶες δὲ μεγάθυμοι : ἐπεὶ ἴδον υἷς Δάρητος, 

Τὸν μὲν ἀλευάμενον,, τὸν δὲ κτάμενον παρ᾽ ὄχεσφι; 
Πᾶσιν ὀρίνθη θυμός" ἀτὰρ γλαυκῶπις ᾿Αθήνη 

Χειρὸς ελοῦσ᾽ » ἐπέεσσι προσηύδα θοῦρον "Αρηα" 


Ἄρες, Ἄρες. βροτολοιγὲ, pueuQves τειχεσιπλῆτα, 


Οὐχ ὧν δὴ T gous μὲν édocine καὶ ᾿Αχαιοὺς 
Μάρνασθ᾽, ὁπποτέροισι πατὴρ “Ζεὺς κῦδος ὀρέξῃ, 
Nos δὲ χαζώμεσθα, Διὸς δ᾽ ἀλεώμεθα μῆνιν; : 

Ὡς εἰποῦσα, μᾶἄχης ἐξήγαγε θοῦρον "Αρηα. 
Toy μὲν ἔπειτα καθεῖσεν ἐπ᾿ ἠΐόεντι Σκαμάνδρῳ. 
Τρῶας δ᾽ ἔχλιναν Δαναοί: ἐλε δ᾽ ἄνδρα ἕ ἐκᾶστος 
᾿ἩΗγεμόνων" πρῶτος δὲ ἀναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαμέρινων 
᾿Δρχὸν᾽ Αλιζώνων,᾿" Odror μέγαν, ἔκβαλε δίφρου" 
Πρώτῳ γὰρ στρεφθέντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πῆξεν 
Ὦκμων μεσσηγὺς, διὰ δὲ στήθεσφιν ἔ ἔλασσε" 
Δούπησεν δὲ πεσῶν, ἀράβησε δὲ τεύχε ἐπ᾽ αὐτῷ. 

᾿Ιδομιενεὺς δ᾽ ἄρα Φαῖστον £ ἐνήρατο» Μῇονος υἱὸν 
Βώρου, ὃ ὃς ἐκ Τάρνης ἐριβώλακος εἰληλούθει 
Tor μὸν ἄρ᾽ ᾿Ιδομυενεὺς δουρικλυτὸς ὃ ἔγχει μακρῷ 
Νύξ , ἵππων ἐπιβησόμενον, : κατὰ δεξιὸν ὦ ὦμον" 
Ἤριπε δ᾽ FE 0 ὀχέων, στυγερὸς δ᾽ ἄρα μιν σκότος εἷλε. 
Tor μὲν ἄρ᾽ ᾿Ιδομνενῆος ἐσύλευον θεράποντες. 

Ὑἱὸν δὲ Στροφίοιο ἸΣκαρνοίνδριον, αἵμυονοι θήρης» 
"᾿Ατρείδης Μενέλαος EN ἔγχει ὀξυόεντι» 
Ἐσὺ θηρητῆραν ὁ δίδαξε γὰρ ᾿Άρτεμις αὐτὴ. 
Βαάλλειν ἄγρια πάντα; τὰ τέ τρέφει οὔρεσιν ὕλη. 
᾿Αλλ᾽ οὗ οἱ τότε γε χραῖσμν᾽ "Agrspue À ἰοχέαιρα» 
Οὐδὲ ἑκηβολίαι; os τὸ πρίν γ᾽ ἐκέκαστο" 
ARR μιν ᾽Ατρείδης δουρικλειτὸς Μενέλαος 
Πρόσθεν ἕθεν φεύγοντα; μετάφρενον οὕτασε δουρὶ» 


30 


85. 


45 


58 


OMHPOTY IAIAAOË Ε΄. 


"Ὥμων μεσσηγὺς; διὰ δὲ στήθεσφιν ἐλασσεν. 
Ἤριπε δὲ πρηνὴς» ἀράβησε, δὲ τεύχε᾽ ἐπ αὐτῷ. 
Μηριόνης δὲ Φέρεκλον ἐνήρατο, τέκτονος υἱὸν 
᾿Δρρμονίδεω, ὃ ὃς χερσὶν ἐπίστατο δαίδαλα πάντα 
ΤῬεύχ ειν' ἔξοχω γάρ pu ἐφίλατο. Παλλὰς ᾿Αθήνη" 
Ὃς καὶ ᾿Αλεξάνδρῳ τεκτήνατο νῆας ἐΐσας 
᾿Αρχεκάκους, αἵ πᾶσι κουικὸν Τρώεσσι γένοντο; 
Οἱ τ᾽ αὐτῷ" ἐπεὶ οὗτι θεῶν ἐπι θέσφατα ἤδη. 
Τὸν μὲν Μηριόνης, ὅτε δὴ πατέμαρπτε διώκων, 
Βεβλήκει γλουτὸν κατὰ δεξιόν" ἡ δὲ διὰ πρὸ 
᾿Αντικρὺ κατὰ κύστιν ὑπ᾽ ὀστέον ἤλυθ᾽ ἀκωκή: 


Γγὺξ δ᾽ ἔριπ᾽ οἰμώξας: θάνατος δέ puy ἀμφεκάλυψε. 


Πηδαῖον δ᾽ äg ἔπεῷνε Μέγης» ᾿Αντήνορος υἱὸν, 
Ὅς ἡ ῥα νόθος μὲν Env, πύκα δὲ τρέφε, δῖα Θεανὼ 
Ἶσα φίλοισι τέκεσσι, χαριζομένη πόσει; ᾧ", 

Τὸν μὲν Φυλείδης δουρικλυτὸς, ἐγγύθεν ἐλθὼν, 
Βεβλήκει κεφαλῆς κατὰ ἰνίον ὀξε: δουρί ὲ 


\ 7 
᾿Αντικρὺ δ᾽ ἀν ὀδόντας ὑπὸ γλῶσσαν τάμε χαλκός. 


Heure δ᾽ ἐν κονίην ψυχρὸν δ᾽ ἕλε χαλκὸν ὀδοῦσιν. 
Εὐρύπυλος δ᾽ Εὐαιμονίδης, Ὑψήνορα δῖον, 
Ὑὶὸν ἐπορθύμου Δολοπίονος; ὁ ὃς βὰ Σκαμάνδρου 

᾿Αρητῆρ ὁ ὀτότυχτο, θεὸς δ᾽ ὡς τίετο δήμῳ, 
Τὸν μὲν de Εὐρύπυλος, Εὐαίμονος ἀγλαὸς υἱὸς, 
Πρόσθεν ἐθεν φεύγοντα, μεταδροριάδην à ἐλασ᾽ ὥριον 
Φασγάνῳ ἀΐξας" ἀπὸ δ᾽ ἔξεσε χεῖρα βαρεῖαν. 
Αἰματόεσσα δὲ χεὶρ πεδίῳ πέσε: φὸν δὲ κατ᾽ ὄσσε 
Ἔλλαβε πορφύρεος θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή, 
ςς οἱ μὲν. πονέοντο κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην. 
Ῥυδείδην δ᾽ οὐκ ἂν γνοίης, ποτέροισι μετείη» 
"Hi μετὰ Τρώεσσιν ὁμοιλέοι» : 7 μετ᾽ ᾿Αχαιοῖς᾽ 
Θῦνε γὰρ ἂν πεδίον, ποταμῷ πλήθοντι ἐοικὼς 
Χειμάρῥῳ, ὅστ' ὥκω ῥέων ἐκέδασσε γεφύρας" 
Toy δ᾽ οὔτ᾽ de τε γέφυραι ἐεργμέναι ἰσχιανόωσιν», 
Oùr ἄρα ἕρκεο ἰσχει ἀλωδἄων ἐριθηλέων, 
᾿Ἑλθόντ᾽ ἐξαπίνης, © ὁτ' ἐπιβρίσῃ Διὸς ὄμβρος: 
Πολλὰ δ᾽ or αὐτοῦ ἔργα κατήριπε κάλ᾽ αἰζηῶν" 


6ὺ 


70 


σι 


80 


85 


90 


76 OMHPOTY ΙΛΙΑΔΟΣ Β΄. 


“Ὡς ὑπὸ Τυδείδη πυκιναὶ κλονέοντο φάλαγγες 
Τρώων, οὐδ᾽ ἄρα μην μέμνον, πολέες περ ἐόντες, 
Τὸν δ᾽ ὡς οὖν ἐνόησε Λυκάονος ἀγλαὺς υἱὸς 95 
Θύνοντ᾽ ἂν τσεδίον, πρὸ ὅθεν κλονέοντῷώ φάλαγγος» 
AY ἐπὶ Τυδείδη : ἐσιταίνετο καμπύλα τόξα, 
Καὶ βάλ᾽ ἐπαΐσσοντα; τυχὼν κατὰ δεξιὸν ὦ ὦμον 
Θώρηκος γύαλον" διὰ δ᾽ ἔστατο πικρὸς ὀϊστὸς» 
᾿Αντικρὺ δὲ διέσχε" | παλάσσετο δ᾽ αἵρατι θώρηξ' μὴ ν 108 
Τῷ δ᾽ ἐπὶ μακρὸν dure Λυκαίονος ἀγλαὸς υἱός" 
"Oervobe, Teoés μεγαίθυμοι, πέντορες ἵππων" 
Βέβληται γὰρ ἄριστος À ya οὐδὲ & 6 φημ 
Δηδ᾽ ἀνσιχήσεσθαι κρατερὸν βέλος, ε εἰ ἐτεόν [LE 
Ὦρσεν ἄναξ, Διὸς υἱὸς. ἀπορνύμενον Auxinber. 5 

‘Qc par εὐχόμενος" σὸν δ᾽ οὐ βέλος ὦ ὠκὺ δάμασσεν; 
’AAN à ἀναχωρήσας, πρόσθ᾽ à ἵσποιν καὶ ὄχεσ ἐν 
"cr καὶ Σθένελον προσέφη, Καπανήτον υἱόν’ 

ἼΟρσο; πέπον Καπανηϊάδη, καταβήσεο δίφρου, 

"Ore ὦ pot ἐξ ὦ & [LOL ἐρύσσης πικρὸν OO TOY, | 10 

Ὥς à de ἔφη" Σθένελος δὲ καθ᾿ ἵππων ἄλτο χαμᾶζε; 
Πὰρ δὲ στὰς» βέλος ὠκὺ διαμπερὲς ἐξερυσὶ {400 
Αΐμα δ ἀνηκόντιζε διὰ στρεπτοῖο χιτῶνος. 

À τότ᾽ ἔπειτ᾽ ἠρᾶτο βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 

Κλῦθί pois αἰγιόχοιο, Διὸς τέκος, ἀτρυτώνη. 15 
ἘΠ ποτέ μοι καὶ πατρὶ φίλα Φρονέουσαι παρέστης 
Δηΐῳ ἐν πολέμῳ, νῦν αὖτ᾽ ἐμὲ φίλαι, À θήνη; 
Ξε δέ τέ pu” ἀνδρω ἑλεῖν, καὶ ἐς ὁρμὴν ἔγχεος ἐλθεῖν, 

μ᾽ ἔβαλε φθαίμνενος. καὶ ἐπεύχεται; οὐδὲ μέ Qi 
Aus! ἐφ᾽ ὀψεσθαι λαμπρὸν φάος ἠελίοιο. 20 

Ως éQar εὐχόμενος" roù ὃ ἔκλυε Παλλὰς ᾿Αδϑήνη, 
Γυῖα δ᾽ ἔθηκεν ἐλαφρὰ, πόδας, καὶ χεῖρας ὕπερθεν" 
᾿Αγχοῦ δ᾽ ἱσταμένη ἔσεα πτερόεντα προσηύδα" 

Θαρσῶν. νῦν» Διόμηδες, À ἐπὶ Ἵώεσσι μάχεσθαι" 

Εν γάρ τοι στήθεσσι μένος. πατρώϊον ἧκα 25 
"Argopor, οἷον ἔχεσκε σακέσπαλος ἱππότα Τυδεύς" 
᾿Αχλὺν δ᾽ αὖ roi ἀπὶ ὀφθαλριὼν ὃ ὅλον» ἢ πρὶν ἐπῆξν» 

ὌΦρ εὖ ψγιγνώσκης ἡμὸὲν θεὸν ἠδὲ καὶ ἀνδρου. 


OMHPOT IAIAAOË Κ΄, 77 


To νῦν, αἴ κε θεὸς πειρώρυενος. ἐνθάδ᾽ ἵκηται» 

Μή τι σύγ᾽ ἀθανάτοισι θεοῖς à ἀντικρὺ μάχεσθαι 130 
T'ois ἄλλοις" ἀτὰρ εἴ κε Διὸς θυγάτηρ᾽ A Qeodirn 
᾿Ἔλδησ᾽ : ἐς πόλεμον, τήν γ᾽ οὐτἄμιεν οἕε; χαλκῷ. 

Ἡ μὲν ἀρ ὡς εἰποῦσ᾽ ἀπέβη γλαυκῶπις ᾽Α θήνη" 

Τυδείδης, δ᾽ ἐξαῦτις ἰὼν προμἄχοισιν ἐμυΐχθη" 

Καὶ, πρίν τερ θυμῷ μεμαὼς “Leceroi μάχεσθαι, 95 
Δὴ τότε pou τεὶς τόσσον ὅλε μένος, ὥστε λέοντα, 

Ὅν ῥά TE ποιμυὴν ἀγρῷ ἐπ᾿ εἰροπύκοις οἵἴεσσι 

Χραύσῃ μέν τὶ αὐλῆς ὑπεράλ μενον, οὐ δὲ δαμιάσσῃ᾽ 

Τοῦ μέν τε σθένος ὥρσεν" ἔπειτα δέ τ΄ οὗ προσαμύνει, 
᾿Αλλὰ κατὰ σταθμοὺς δύεται, τὰ δ᾽ € ἐρῆμια φοβεῖται" 
Ai μέν T ἀγχιστῖναι ἐπ᾿ ἀλλήλησι κέχονται» 41 
Αὐτὰρ ὁ 0 ἐμυμυεμιαιὼς βαϑεης ἐξάλλεται αὐλῆς" 

Ὥς μυεμιοιὼς ἐὺ ἐώεσσι μίγη κρατερὸς Διομήδης. 

"En ἕλεν ᾿Αστύνοον καὶ Ὕπείνορα,. ποιμένα λαῶν" 
Τὸν μὸν ὑπὲρ μαζοῖο βαλὼν χαλκήρεϊ δουρὶ, Me 
Τὸν δ᾽ ἕ ἐτέρον ξίφε; μεγάλῳ κληῖδα παρ᾽ à [uv 
IAE * ἀπὸ δ᾽ αὐχένος ὥρυον ἐέργαθεν, 5% ἀπὸ νώτου. 
Τοὺς μὲν tu, ὁ δ᾽ ᾿Αβαντα ῥετῴχετο, καὶ Πολύειδον, 
Visas Εὐρυδάμαντος, ὀνειροπόλοιο γέροντος: 

Τοῖς οὐκ ἐρχομένοις 0 γέρων ἐκρίνατ' ὀνείρους; 50 
Αλλά σφεας κρατερὸς Διορηδὴς ἐξενάριξε. | 
Βῆ δὲ μετὰ Ξάνθον ΤΕ» Θόωνά TE) Φαΐνοπος VIE 
"ApQu τηλυγέτω" ὁ δὲ τείρετο γήραϊ λυγρῷ, 
Ὑἱὸν δ᾽ où τέκετ᾽ ἄλλον, ἐπὶ κτεάτεσσι λιπέσθαι. 
ἜΣ»δ᾽ ὅγε τοὺς ἐνάριζε;, φίλον δ᾽ ἐξαΐνυτο θυμὸν 55 
᾿Αμφοτέρω, πατέρι δὲ γόον καὶ κήδεα λυγρὰ 
Δεῖα᾽, ἐπεὶ οὐ ζώοντε μάχης ἐκ νοστήσαντε 
Δέξατο" χηρωσταὶ δὲ διὰ κτῆσιν δατέοντο. 

"El υἷας Πριάμοιο δύω λάβε Δαρδανίδαο 
Εν ενὶ δίφρῳ ἐ ἐόντας; Ἔχήμονά τε, ,Χρόρμιόν Te. 60 
Ὡς δὲ λέων ἐν βουσὶ θορὼν ἐξ αὐχένα ἄξῃ 
Πόρτιος, ἢ CE βοὺς, ξύλοχον κάτα βοσκομενάων' 

Ὥς φοὺς ἀμφοτέρους ἐξὶ ἵσπων Τυδέος υἱὸς 
᾿Βῆσε κακῶς ἀέκοντας, ἔπειτα δὲ τεύχε ἐσύλα" 


78 OMHPOY IAIAAOËE Ε΄. 


ἽἼσπους δ᾽ οἷς ἑτάροισι δίδου μετὰ νῆας ἐλαύνειν. 
Tor δ᾽ ἴδεν Αἰνείας ἀλαπάξοντα στίχας ἀνδρῶν, 

B3 δ᾽ ἔμεν ἄν τε dy ny καὶ ἀνὰ κλόνον ἐγχιειοίων; 

Πανδαρον ἀντίθεον διζήμενος, εἴ που ἐφεύροι. 

Εὗρε Avaciovos υἱὸν ἀμύμονά Tts κρωτερόν ré 

Στὴ δὲ πρόσθ᾽ αὐτοῖο, ἔπος τέ [uw ἀντίον ηὔδα: 
Παύδαρε, ποῦ Toi τόξον, ἰδὲ πτερόεντες ὀϊστοὶ, 

Καὶ κλέος: : ᾧ οὔτις τοι ἐρίς £a ἐνθάδε 4 αἰνὴρ, 

Οὐδέ τις ἐν Λυκίῃ σέο γ᾽ εὔχεται εἶναι ἀμείνων. 


: ΜῈ 


᾿Αλλ᾽ ἀγε; τῷδ᾽ ἔφες ἀνδρὶ βέλος, Δι χεῖρας ἀνοισ'γῶν» 


Ὅστις δὸε κρατέει» καὶ δὴ κακὰ πολλὰ ἔοργε 
“ρῶας" ἐπεὶ πολλῶν τε καὶ ἐσθλῶν γούνωτ᾽ ἔλυσεν" 
FE; μή τις θεός ἐστι, κοτεσσοίμενος “ρώεσσιν» 
ἹἹρῶν μιηνίσας» > χαλεπὴ δὲ θεοῦ ἐπι μῆνις. 
“Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπε Δυκάονος dy had υἱός" 
Αἰνεία, Τρώων βουληφόρε χωλκοχ,τώγων, 
Τυδείδη μιν ἔγωγε δαΐφρονι πάντα ἐΐσκω, 
᾿Ασπίδι γιγνώσκων, αὐλώκσιδιί τε τρυφαλείῃ, 
Ἵππους T εἰσορόων" σάφα δ᾽ οὐκ oi0 » εἰ θεός ἐστιν. 
E; δ᾽ ὁ ὅγ᾽ ἀνὴρ; ὃν Pres, δαϊφρων Τυδέος υἱὸς» 
Oùx 5 ὅγ᾽ ἄνευθε θεοῦ τάδε μαίνεται». ἀλλά σις ἄγχι 
Ἕστηκ᾽ ἀθανάτων, νεφέλῃ εἰλυμιένος ὦμους, 
Ὃς TOUTOU βέλος ὠκὺ κιχήμενον ἔτραπεν ἄλλῃ: 
Ἤδη γάρ οἱ ἐφῆκα βέλος, καί pur βάλον ὦμον 
Δεξιὸν, ἀντικρὺ διὰ θώρηκος γυάλοιο" 
Καί μιν ἔγωγ᾽ ἐφάμην ᾿Α ἐδωνῆ; προιάψειν, 
"Eurne δ᾽ οὐκ ἐδάμασσα" θεός γύ τις ἐστὶ κοτήεις. 
To: δ᾽ οὐ παρέασι; καὶ ἄρματα, σῶν κ᾽ ἐπιβαίην" 
᾿Αλλά που ἐν μεγάροισι Λυκάονος ἐνδεκὰ δίφροι 
Καλοὶ» πρωτοπαγεῖς, γεοτευχέες" ἀμφὶ δὲ πέπλοι 
Πέστανται" παρὰ δὲ σφιν ἑκάστῳ δίζυγες ἵπποι 
Ἑστᾶσι, κρῖ λευκὸν ἐρεπτόμενοι καὶ ὀλύρας. 
Ἢ μέν μοι μάλα πολλὼ γέρων αἰχμητὰ Δυκάων 
᾿Ερχομένῳ ἐπέτελλε δόμοις ἐνὶ ποιητοῖσεν" 
Ἵσποισί μ᾽ ἐκέλευς καὶ ἅρμασιν ἐμιβεβαῶτα 
᾿Αρχεύειν Τρώεσσι κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας" 


75 


80 


85 


200 


OMHPOTY ΙΛΙΑΔΟΣ Ε΄. 


᾿Αλλ’ ἐγὼ οὐ πιθόμην, ἦτ᾽ ὧν πολὺ κέρδιον ἦεν; 
Ἵσπων ᾿φειδόριενος, eh μοι δευοίατο φορβῆς, 

᾿Ανδρῶ ὧν εἰλομένων, εἰωθότες ἔδμεναι ἀδδην. 

Ως λίπον, αὐτὰρ πεζὸς ἐ ἐς Ἴλιον εἰλήλουθα, 
Ἴόξοισι πίσυνος" τὰ δέ μ᾽ οὐκ ἀρ’ ἔμελλεν ὀνήσειν. 
Ἤδη γὰρ δοιοῖσιν ἀ ἀριστήεσσιν ἐφῆκα, 

Τυδείδη τε, καὶ ᾿Ατρείδη" 6 ἐκ δ᾽ ἀμφοτέροιϊν 
᾿Ατρεκὲς αἷμ᾽ ἔσσευα βαλών ἤγειρα δὲ μᾶλλον. 
Τῷ pa κοπῇ αἰσῃ ἀπὸ πασσάλου ἀγκύλα σόξα 
"Hors τῷ OV ὅτε Ἴλιον εἰς ὀρατεινὴν 
᾿Ἡγεόμην Ὕρώεσσι, φέρων χάριν Ἕκτορι δίῳ. 

Εἰ δέ κε γοστήσω, καὶ ἐσόψομιαι ὀφθαλμοῖσι 
ΠΙατρίδ᾽ ὁ ἐμὴν, ἄλοχόν. ΤΕ» καὶ ὑψερεφὶς μέγα δῶμα, 
Αὐτίκ᾽ ἔπειτ᾽ ἀπ᾽ ἐμεῖο κἄρη τάμοι ἀλλότριος φὼς; 
ἘΠ᾿ μὴ ἐγὼ rade τόξα φαεινῷ ἐν πυεὶ θείην, 

Χερσὶ διακλάσσας" CAIN γάρ μοι ὀπηδεῖ. 

Τὸν δ᾽ αὖτ᾽ Αἰνείας, Ὑρώων à ἀγὺς, ἀντίον γὐδα" 
M οὕτως ἀγόρευε' ποίρος δ᾽ οὐκ ἐσσεται ἄλλως, 
Πρίν γ᾽, ἐπὶ νὼ τῷδ᾽ ἀνδρὶ σὺν ἵπποισι καὶ ὄχεσφιν 
᾿Αντιβίην ἐλθόντε, σὺν ἔντεσι πειρηθῆναι. 
᾿Αλλ᾽ ἄγ᾽. ἐμὼν ὀχέων ἐπιβήσεο, ὄφρα ἴδηαι 
Ou Levier ἵ ἵπποι, ἐπιστάμενοι πεδίοιο 
Κραιπνὰ pan ἔνθα καὶ ἔνθα διωκέμιεν, ἠδὲ φέβεσθαι" 
To zai voi πόλινδε σαώσετον; εἰπερ ἂν αὖτε 
Ζεὺς € ἐπὶ Τυδείδῃ Διομήδει κῦδος ὀρέξῃ. 
᾿Αλλ᾽ ἄγε, γῦν μάστιγα καὶ ἡνία σιγαλόεντα 
Δέξαι, ἐγὼ δ᾽ ἵππων ἀποβήσομαι, ὄφρα μιάχωμριαι" 
"Hé σὺ τόνδε δέδεξο, μελήσουσι δ᾽ ἐμοὶ ἵπποι. 

Τὸν δ᾽ αὖτε προσέξιπε Λυκοίονος ἀγλαὸς υἱός" 
Αἰνεία, σὺ μὲν αὐτὸς ἔχ, ἡνία καὶ τεῶ ἵππω" 
Μᾶλλον ὑφ᾽ ἡνιόχῳ ὁ εἰωθότι καμπύλον digue 
Οἴσετον, εἴπερ ἂν αὖτε φεβώμεθα T'udéos υἱόν. 

Μὴ τὼ μὲν δείσαντε ματήσετον, οὐδ᾽ ἐθέλητον 
᾿Εκφερέμυεν πολέμοιο, τεὸν φθόγγον ποθέοντε" 
No: δ᾽ ἐπαΐξας μεγαθύμου Τυδέος υἱὸς 
Αὐτώ τε κτείνῃ», καὶ ἐλάώσση Havas ἵππους. 


φ 


79 


10 


15 


20 


25 


90 


55 


80 OMHPOT IAIAAOË Ε΄. 


᾿Αλλὰ σύ 4 αὐτὸς ἔλαυνε TE ἅρματα καὶ τεὼ ἵππω» 
“Γόνδε δ᾽ à ἐγὼν ἐπιόντα δεδέξομαι ὀξέ! δουρί. 

Ἵς ἄρα φωνήσαντες; ἐς ἅρματα ποικίλα βάντες, 
ἜἘρμμεμαώτ᾽ ἐπὶ Τυδείδη à γον ὠκέας ἵππους. 940 
Τοὺς δὲ ἴδε Σθένελος, Καπανήϊος ἀγλαὺς υἱὸς» 

Aa δὲ l'udeidm ἔπεα πτερόεντα προσηύδα" 

Τυδείδη Διόριηδες, ἐ ἐμῷ κεχιωρισμυένε θυμῷ, 
"Ανδρ᾽ 6 ὁρόω κρατερὼ ἐπὶ σοὶ μεμαῶτε μάχεσθαι, 
“ν᾽ ἀπέλεθρον © ἔχοντας" ὁ μυὲ τόξων εὖ εἰδὼς, 45 
Πάνδαρος, υἱὸς δ᾽ αὖτε Λυκάονος εὔχεται εἶναι" 
Αἰνείας δ᾽, υἱὸς “μὲν ἀμύμονος ᾿Αγχίσαο 
Εὔχεται ἐ ἐκγεγοίρυεν, je μήτηρ, δὲ οἱ ἔστ᾽ Ἀφροδίτη. 
᾿Αλλ᾽ ἄγε δὴ χαζώμεθ᾽ ἐφ᾽ ἵππων, , μηδέ μοι οὕτω 
Θῦνε διὰ τρομοίχων, μῆπως φίλον ἦτορ ὀλέσσης. 50 

To δ᾽ ἀρ ᾿ ὑπόδρ α ἰδὼν προσέφη “ρατερὸς Διομήδης 
Μή τι φόβονδ᾽ ἀγόρευ, ἐπεὶ οὐδέ σε πεισέμυεν οἴω. 

Οὐ γάρ μοι γενναῖον ᾿ἀλυσκάζοντι μούχεσθαι, 

Οὐδὲ χαταπετώσσειν" ἔτι μοι μιένος ἐρυπεδόν ἐ ἐστιν. | 
᾿Οχνείω δ᾽ ἵππων ἐπιβαινέμεν". ἀλλὰ καὶ αὕτως 55 
᾿Αντίον εἶμ UT τερεῖν pe οὐκ ἐᾷ Παλλὰς ᾿Αϑήνη. 
Τούτω δ᾽ οὐ πάλιν αὗτις ἀποίσετον ὠκέες ἵπποι 
᾿Αμφω ap ἡμείων, εἰ γοῦν. ἕτερός γε φύγησιν. 
ἴΑλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ᾽ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν" 

Αἴκεν μοι πολύβουλος ᾿Αϑήνη κῦδος ὁρέξη, 60 
᾿Αμφοτέρω RTE VO σὺ δὲ σούσδε μὲν ὠκέας ἵππους 
Δυτοῦ ε ἐρυκακέειν, εξ ἄντυγος ἡνίο τείνας" 

Αἰνείαο δ᾽ ἐπαΐξαι μυεμονηρυένος ἵππων, 

Ἔχ δ᾽ ἐλάσαι Ὑρώων mer ἐὐκνήμιδαις ᾿Αχιαιούς. 

Τῆς γάς σοὶ γενεῆς» 75 Τρωΐ περ εὐρυόπα “Ζεὺς 65 
Δῶχ;, υἱος ποινὴν Γανυμοήδεος᾽ οὕνεκ ἄριστοι 

Ἵσπαπων, ὅσσοι ξωασιὶν ὑπ ἠῶ τὶ ἠέλιόν σε. 

Τῆς γενεῆς ἐκλοψεν ἄναξ ἀνδρῶν᾽ Ἀγχίσης: 

Λάθρη Λαομέδοντος ὃ ὑποσχὼν ϑήχεως ἵππους" 

Τῶν οἱ ἐξ ὁ ἐγένοντο ἐνὶ Μεγάροισι. γενέθλης. ΤΟ 
Τοὺς μὲν τέσσαραις αὐτὸς ἔχων ἀτίταλλ᾽ ἐπὶ φάτνη» 

Τὼ δὲ δύ᾽ Αἰνείᾳ δῶκε, δῶν φύβοιο" 


ὧῤ 


OMHPOT IAIAAOË Ε΄. 81 


Εἰ τούτω 26 λάβοιμεν, ἀροίμεθά κε κλέος ἐσθλόν. 

Ως οἱ μὸν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον" 

To δὲ τάχ, ἐγγύθεν ἦλθον, ἐλαύνοντ᾽ ὠκέας ἵππους. 275 
Τὸν πρότερος προσέειπε Λυκάονος “ἀγλαὸς υἱός: 

Καρτερόθυμοε, δαϊφρον, à ἀγαυοῦ Τυδέος viè, 
°H μάλα. σ᾽ οὐ βέλος à ὠκὺ δαμάσσατο, πικρὸς ὀϊστός. 
No οὗτ' ἐγχείῃ πειρήσομαι; αἶκε τύχοιμι. 

65: βῶ» καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔ ἔγχος. 80 
Καὶ βάλε '"Γυδείδαο κατ᾽ ἀσπίδα" τῆς δὲ διὰ πρὸ 
Αἰχμὴ χαλκείη πταμένη θώρηκι πελάσθη. 

Τῷ δ᾽ ἐπὶ μακρὸν ἄυσε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός" 

᾿Βέβληαι κενεῶνον διαρυπερὲς, οὐδέ σ᾽ ὀΐω 
Δηρὸν ἔ ET ἀνσιχήσεσθαι, à ἐμοὶ δὲ μέγ᾽ eu 06 ἔδωχας. 86 

Τὸν δ᾽ οὐ ταρβήσας προσέφη κρατερὸς Διομήδης" 
Ἤρμβροτες, οὐδ᾽ ἐτυχες" ἀτὰρ οὐ μὸν σφῶϊ γ᾽ ὀΐω 
Πρίν γ᾽ ἀποπαύσεσθαι, πρίν. γ᾽ ἥ ἕτερόν γε πεσόντα 
Αἵματος ὦ actes Ἄρηα ταλαύρινον πολερμνιστῆν. 

Ὥς φάμενος προέηκε, βέλος δ᾽ ἰϑυνεν ᾿Αδήνη 90 
“Pire Tag ὀφθαλμιόν' λευκοὺς δ᾽ € ἐπέρησεν ὀδόντας. 

Τοῦ δ᾽ ἀπὸ μὲν γλώσσαν πρυμννὴν τἄρνε χαλκὸς ἀτειρὴς» 
Αἰχμὴ δ᾽ ἐξελύθη παρὼ νείατον ἀνθερεῶνα. 

"Herr: δ᾽ ἐξ 0 ὀχέων, ἀράβησε δὲ τεύχε ἐπ᾿ αὐτῷ 

Αἰόλα, παμφανόωντα" παρέτρεσσαν δέ οἱ ἵπποι 95 
᾿Ωκχύποδες" τοῦ δ᾽ αὖθι λύθη ψυχή res μένος τε. 

Αἰνείας δ᾽ ὁ ἀπόρουσε σὺν ἀσπίδι» δουρί TE purge, 
Δείσας» μυνἥπως οἱ ἐρυσαίατο γεκρὸν ᾿Αχαμοί. 

᾿Αμφὶ δ᾽ ἄρ᾽ αὐτῷ βαῖνε, λέων ὡς, ἀλκὶ πεποιθώς, 
Πρόσθϑε δέ οἱ δόρυ τ᾽ ἔσχε, καὶ ἀσπίδα πάντοσ᾽ ἐΐσην, 
Τὸν κτάμεναι μεμαὼς, ὅστις τοῦ γ᾽ ἀντίος ἔλθοι. 801 
Σμερδαλέω ἰ ἰάχων' 0 δὲ χερμάδιον λάβε χειρὶ 

Τυδείδης, μέγα ἔργον, ὃ οὐ δύο Li ἄνδρε get 

Οἷοι νῦν βροτοί εἰσ᾽" à de pur ῥέω πάλλε καὶ οἰορ' 

To βάλεν Αἰνείαο κατ᾽ ἰσχίον; ἔνθα τε μηρὸς £ 
Ἰσχίῳ à évrrgéQer as" κοτύλην δέ τέ pus καλέουσι. 
Θλάσσε δὲ οἱ κοτύλην, πρὸς δ᾽ ἄμφω ῥῆξε τέγοντε" 

ἾΩσε δ᾽ ἄπο ῥινὸν τρηχὺς λίθος" αὐτὰρ 0y ἥρως 


Μ 
æ 


82 OMHPOT IAIAAOË Ε΄, 


Ἔστη γνὺξ : ἐριπῶν, καὶ ἐρείσατο χειρὶ παχείῃ 
Γαίης" ἀμφὶ δὲ ὄσσε κελαινὴ νὺξ ἐκάλυψε. 

Καί νύ κεν ἐγ ἀπόλοιτο ἄναξ ἀνδρῶν À ἰνείος» 
Εἰ μὴ ἄρ᾽ ὀξὺ γόησε Διὸς θυγάτηρ ᾿Αφροδίτη, 
Μήτηρ, 7 ἥ pur ὑπ᾽ Aion χέκε βουκολέοντι" 
"Augi δ᾽ ξὸν φίλον υἱὸν ἐχεύωτο πήχεε λευχώ" 
Πρόσθε, δέ οἱ πέπλοιο φαεινοῦ πτύγμ' ἐκάλυψεν, 
"Egzos ἢ étLey βελέων, mi TIG Λαναῶν ταχυπώλων 
Χαλκὸν ἐ ἐνὶ στήθεσσι βαλὼν, ἐκ θυμὸν ἕλοιτο. 

Ἡ μὲν εὸν φίλον υἱὸν ὑπεξέφερεν πολέμυοισ. 

Οὐδ᾽ υἱὸς Καπανῆος ἐλήθετο συνθεσιάων. 

Τάων. ἃς ἐπέτελλε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 

᾿Αλλ᾽ ὅγε τοὺς μὲν ξοὺς ἠρύκακε μώνυχας ἵππους 
Νόσφιν ἀπὸ φλοίσβου, ἐξ à ἄντυγος, ἡνία τείνας" 
Αἰνείαο δ᾽ ἐπαΐξας καλλίτριχας ἵππους 
Ἔξελασε Τρώων, per εὐκνήμιδας ᾿Αχαιοὺς, 
Αῶκε δὲ Δηϊπύλῳ ὑτάρῳ φίλῳ, ὃν πεεὶ πάσης 
T'en ὁμηλικίης; ὅτι οἱ φρεσὶν ἄρτιοι ? ἤδη; 

Νηυσὶν € ἐπὶ γλαφυρῆσιν ἐλαυνέμεν" αὐτὰρ γ᾽ ἥρως 
Ὧν ἵππων ἐπιβὰς ἔλαβ᾽ ἡνία σιγαλόεντα, 

Αἴψα δὲ Τυδείδην μυέθεπε κρατερώνυχας ἵππους» 
᾿ωμεμιαώς: ὁ δὲ Κύπριν € ἐπῴχετο νηλέ: χαλκῷ» 
Γι γνώσκων, ὁ ὅτ᾽ ἄναλκις ἔην θεὸς, οὐδὲ θεάων 
Τάων, air ἀνδρῶν πόλεμον κατακοιρανέουσι»,. 
Oùr ἄρ᾽ ᾿Αθηναίη, οὔτε πτολίπορθος ’Ervw. 

᾿Αλλ᾽ ὅτε δή pa κίχανε πολὺν καθ᾽ ὅμιλον ὀπάζων, 
Ἔνθ ἐπορεξάρδενος μεγαθύμου Τυδέος υἱὸς 

"Ακρὴν οὔτασε χεῖρα μετάλμιενος ὀξέϊ χολκῷ 

᾿Α βληχρῆν εἶθαρ, δὲ δόρυ χροὺς ἀντετόρησεν, 
᾿Αμβροσίου διὰ πέπλου, ὃν οἱ Χάριτες κάμον αὐταὶ; 
Πρυμνὸν ὑπὲρ θέναρορ" ῥ ῥέε δ᾽ ἄμβροτον αἷρωνω θεοῖο, 
Ἰχὼρ, οἷός πέρ τε ῥέει μακάρεσσι θεοῖσιν" 

Οὐ γὰρ σῖτον ἐδουσ᾽, où πίνουσ᾽ αἴθοπα οἶνον, 
Τούνεκ᾽ ἀναίμιονές εἰσ!» καὶ ἀθάνατοι κωλέονται.. 

Ἡ δὲ βέγα ἰάχουσα ἀπὸ ἕο κάββαλεν υἱόν" 

Καὶ τὸν μὲν μετὰ χερσὶν ἐρύσατο Φοῖβος ᾿Απόλλων 


510 


15 


29 


39 


35 


OMHPOTY ΙΛΙΑΔΟΣ Ε΄. 183 


Κυανέη νεφέλη» μῆ τις Δαναῶν ταχυπώλων 345 
Χαλκὸν ἐνὶ στήθεσσι βωλῶν, ἐκ θυμὸν ἕλοιτο. 
Τη δ᾽ ἐπὶ ῥιαικρὸν ἄυσςε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 

Εἶχε, Διὸς θύγατερ, πολέμου καὶ δηϊοτῆτος. 
Ἢ οὐχ, ἅλις, ὅττι γυναῖκας ἀνάλκιδας ἠπεροπεύεις ; 
Εἰ δὲ σύ D ἐς πόλεμον πωλήσεαι, ἥτε σ᾽ ὀΐω 50 
Ῥι γήσειν πόλεμόν γεν καὶ εἰ χ' ἑτέρωθ, πύθηαι. 

"A À ἔφαθ" ἡ δ᾽ ἀλύουδ᾽ ἀπεβήσατο' τείρετο δ᾽ αἰνῶς. 
Τὴν μέν ἄρ᾽ Ἶρις ἑλοῦσα ποδήνεμος ἐξαγ᾽ ὁμίλου, 
᾿Αχβθομένην ὀδύνησι" μελαίνετο δὲ χρόα καλόν. 

Εὗρεν © ἐπειτῶ μάχης ἐπ᾿ ἀριστερὰ θοῦρον Ἄρηα 55 
Ἥμενον" ἠέρι à: ἔγχος ἐκέκλιτο, καὶ ταχέ ἵππω" 

Ἡ δὲ γνὺξ ε ἐριποῦσαι, κασιγνήτοιο φίλοιο, 

Πολλὰ λισσορυένη» χρυσάμπυκας ἤτεεν ἵππους" 

Die. κασίγνητε, κόμισαί, TE με, δός τε μοι ἵππους, 
"Ogpe ἐς Ὄλυμπον ἱ ἵκωμαι, ἵν ἀθανάτων ἕδος ἐστί 60 
Δίην ἄχθομαι" ἕλκος; ὅ με βροτὸς οὔτασεν ἀνῆρ 
Τυδείδης, ὃ ὃς νῦν "γέ καὶ ἄν Διὶ πατρὶ μάχοιτο. 

Ὡς φάτο" τῇ δ᾽ ae "Agns done χρυσάμπυκας ἵππους" 
Hé δίφρον ἔβαινεν, à ἀκηχ εμένη φίλον ἦτορ. 

Πὰρ δὲ οἱ Ἴρις ἔβαινε, καὶ ἡνία λάζετο χερσὶ, 65 
Μάστιξεν δ᾽ ἐλάαν, ro δ᾽ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην. 

Aa ὃδ᾽. ἐπειδ᾽ Ÿ ἔκοντο θεῶν ἕδος, αἰπὺν Ὄλυμπον"- 

Ἔ»δ᾽ ἃ ἵππους ἔστησε ποδήνεμος ὦ ὠχέω Ἶρις, 

ΛΔύσασ᾽ εξ ὁ ὀχέων. παρὰ δ᾽ ἀμβρόσιον βάλεν εἶδαρ. 

Ἢ δ᾽ ἐν γούνασι mime Διώνης ὃ ᾿Αφροδίτη, 70 
Μητρὸς : nc ἡ δ᾽ ἀγκὰς ἐλάζετο θυγατέρα ἢ ἣν» 
Χειρί TE μιν κατέρεξεν, ἔπος T ἐφατ᾽ ET ᾿ ὀνόμιαιζε' 

Τίς νύ σε τοιοίδ᾽ ἔρεξε, φίλον τέκος, Οὐρανιώνων 
Μαψιδίως, ὡς εἴ τι κακὸν ῥέξζουσαν ? ἐνωπῆ : 

Τὴν δ᾽ ἠμείβετ € ἐπειτα φιλομμειδὴς ᾿Α φροδίτη" 

Οὐτά CE Τυδέος υἱός, ὑπέρθυμος Διορυήδης; 
| Oùrex ἐγὼ φίλον υἱὸν ὑπεξέφερον πολέμοιο, 
Αἰνείαν, ὃ ὃς ἐμοὶ πάντων πολὺ φίλτατός ἐστιν. 
Οὐ γὰρ ἔτι Τρώων καὶ ᾿Αχαιῶν φύλοπις «ἰἰνή, 
᾿Αλλ᾽ ἤδη Δαναοί γε καὶ ἀθανάτοισι μιοίχονται. 80 


-ἃὰ 


οι 


"+ 


84 OMHPOY IAÏAAOË Ε΄ 


Ty δ᾽ ἠμείβετ’ ἔπειτα Διώνη, δῖα θεάων" 
Τέτλαθ,, τέκνον ἐμὸν, καὶ ἀνάσχεο, κηδομένη mp" 
Πολλοὶ γὰρ δὴ τλῆμεν ᾿Ολύμπια δώματ᾽ ἔχοντες 
Ἐξ ἀνδρῶν, χαλέπ' ἀλγε ἐπ᾽ ἀλλήλοισι τιθέντες. 
Ta μὲν "Ans ὅτε puy” (roc, κρατερός τ᾿ ᾽᾿Εφιάλτης» 
Παῖδες ? Αλωῆος, δῆσαν πρατερῷ ἐνὶ δεσριῷ. 386 
Χαλκέῳ δ᾽ ἐν κεράμῳ δέδετο τ ισκαίδεκα μῆνας" 

Καί γύ κεν ἐνθ᾽ ἀπόλοιτο "Agnes ἃ ἄτος πολέμοιο» 

E; μὴ μητρυιὴ, περικαλλὴς Ἡρρίβοια, 

Ἕρμέᾳ ἐξήγγειλεν" ὁ ὃ δ᾽ ἐξέκλεψεν᾽ Agne 90 
"Hô τειρόμιενον" χαλεπὸς δὲ ὃ δεσμὸς ἐδάμνα' 

Far δ᾽ "Hem, 0 ὅτε puy κρατερὸς TO ᾿Α μφιτρύωνος, 
Δεξισερὸν κατὰ μαζὸν, ὁ ὀστῷ τριγλώχινι 

Βεβλήκει" τότε καί μὲν ἀνήκεστον λάβεν ἄλγος. 

Ta3d ᾿Αἴδης à ἐν τοῖδι πελώριος ὠκὺν ὀϊστὸν» 05 
 Eôre par ὠυτὸς ἀνὴρ, υἱὸς Διὸς αἰγιόχοιο, 

"Er Πύλῳ ἐν γεκύεσσι; βαλὼν, ὀδύνῃσιν ἔδωκεν" 

Αὐτὰρ ὁ ὁ βῆ Tes δῶρμνα Διὸς καὶ } μακρὸν" ᾿Ολυρυπον, 

Ke ὁ ἀχέων, ὀδύνησι πεπαρμένορ᾽ αὐτὰρ ὀϊστὸς 

"Qu € ἐνὶ στιβαρῷ ἠλήλατο, κῇδε δὲ θυμόν" 400 
To δ᾽ ἐπκὶ Παιήων ὀδυνήφατα φάρμιοικο πάσσων, 
᾿Ηχέσατ᾽" οὐ μὲν γάρ τι καταθνητός γε TÉTUATO. 
Σχέτλιος, ὀβριμιοεργὸς, ὃ ὃς οὐκ ὀθετ᾽ αἰσυλα ῥέζων, 

Os τόξοισιν ἔκηδε θεοὺς, οἵ Ολυρυπον ἔ ἐχόυσι. 

Σοὶ δ᾽ ἔπι τοῦτον ἀνῆκε θεὰ γλαυκῶπις ᾿Αθήνη. 2 
Nyrios, οὐδὲ ro οἷδε κατὰ φρένα Ῥυδέος υἱὸς» 

Ὅνττει μάλ᾽ οὐ δηναιὸς» ὃ ὃς ἀθανάτοισι ἐνᾶ χροιτὸ» 

Οὐδὲ τί pur παῖδες προτὶ γούνασι παππάξουσιν» 
᾿Ελθόντ᾽ ἐκ πολέμοιο. καὶ αἰνῆς δηϊοτῆτος. 

To νῦν Τυδείδης, εἰ καὶ μᾶλα καρτερός ἐστι» 10 
D ραξζέσθω, lun τίς οἱ ἀρυείνων σεῖο μάχηται. 

Μὴ δὴν Aide, περίφρων ᾿Αδρηστίνη, 

Ἔξ ὕπνου γοόωσα φίλους οἰκῆσις ἐγείρη» 

ἸΚουρέδιον ποθέουσα ou, τὸν ἄριστον ᾿Αχαιῶν, - 
᾿Ιφθίμη ἄλοχος Διομήδεος ἱπποδάμοιο. 15 
TH ῥα, καὶ ἀμφοτέρησιν ἀπὶ ἰχῶ χειρὸς ὀμιόργν. Ὁ 


ES ον τ τσ 


ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOË Κ΄, 85 


*Abero χεὶρ, ὀδύναι δὲ κατηπιόωντο βαρεῖαι. 
Ai δ᾽ αὖτ᾽ εἰσορόωσαι ᾿Αϑθηναίη τε καὶ Ἥρη» 
Κερτομίοις ἐπέεσσι Δία Κρονίδην ἐρέθιζον' 
"Τοῖσι δὲ ρυύθων À ἦρχε θεὰ γλαυκῶπις ᾿Αδήνη: 420 
Ζεῦ πάτερ, ἦ pa τί μοι neo GITES ὅ TTI κεν εἴπω; 
°H μάλα δή τινὰ Κύπρις ᾿Αχαιϊάδων à ἀνιεῖσα 
"Γρωσὶν ὥρα σπέσθαι, τοὺς νῦν ἔκπαγλ' ἐφίλησε, 
Τῶν τινα καῤῥέζουσαω᾽ ᾿Αχαιἄδων ἐὐπέπλων, 
Πρὸς χρυσέῃ περόνῃ καταρμύξατο χεῖρ. CCE TE 25 
Ὡς φάτο" μείδησεν δὲ πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε, ὁ 
Καὶ ῥα κωλεσσοίμιηνος προσέφη ον ᾿Αφροδίτην" 
Où τοί» τέκνον € ἐμὸν," “δέδοται πολεμήϊα, ἔργα. 
᾿Αλλὰ σύ γ᾽ ἱμερόεντα μετέρχεο ἔργα γάμοιο, 
Ταῦτα d ᾽ ᾿Αρηΐ θοῷ καὶ ᾿Αδήνῃ σἄντα μελήσει. 30 
Ως οἱ μὲν TOILUTO πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον. 
Αἰὐνεΐῳ δ᾽ ἐπόρουσε βοὴν ἀγωθὸς Διορνήδης» 
Γι, γνώσκων, δ οἱ αὐτὸς ὑπείρεχε χεῖρας ᾿Απόλλων'" 
᾿Αλλ᾽ ὁγ à ἄρ᾽ οὐδὲ θεὸν μέγαν ἄζετο, ἵετο δ᾽ αἰεὶ 
Αἰνείαν κτεῖνοι!., καὶ ἀπὸ κλυτὰ τεύχεα δῦσαι. 35 
Teis μὲν mur ἐπόρουσε, κατακτάμεναι μενεαίνων, 
Τρὶς δέ οἱ ἐστυφέλιξε φαεινὴν ἀσπίδ᾽ ᾿Απόλλων" 
᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ τὸ τέταρτον. ἐπέσσυτο, δαίμονι i (006, 
Δεινὰ δ᾽ ὁμοκλήσας προσέφη ἑκάεργος ᾿Ασόλλων" 
Φράζιο, Τυδείδη, καὶ ζχάζιο, μηδὲ θεοῖσιν 40 
σ᾽ ἔθελε φρονέειν" ἐπεὶ οὔποτε φῦλον ὁμυοῖον 
᾿Αϑανάτων τε θεῶν, χωμιαὶ ἐρχομένων T ἀνθρώπων. 
Qc φάτο" Τυδείδης δ᾽ ἀνεχἄζετο συτθὸν ὀπίσσω, 
Μῆνιν ἀλευόμενος ἑκωτηβόλου ᾿Απόλλωνος. 
Αἰνείαν δ᾽ ἀπάτερθεν ὁμίλου, θχκεν ᾿Απόλλων 1 6445 
Περγάμῳ εἰν ἱερῇ, ὅθι οἱ νηός γε τέτυκτο" 
FHro: τὸν Anro τε καὶ "Άρτεμως À ἰοχέαιρα 
Ἔν μεγάλῳ ἀδύτῳ ἀκέοντό τε; κύδαινόν τε. 
Αὐτὰρ ὁ ὃ εἴδωλον τεῦξ᾽ ἀργυρότοξος "Aron Aa 
Αὐτῷ τ᾽ Δἰνείᾳ ἔκελον moi τεύχεσι τοῖον" 50 


᾿Αμφὶ δ᾽ de εἰδώλῳ Ὑρῶες κοὶ δῖοι ᾿Α χαϊοὶ 


᾿Δήουν ἀλλήλων ἀμφὶ σφήθεσσι [βοείας 


86 OMHPOY IAIAAOË Ε΄, 


᾿Ασπίδας εὐκύκλους, λαισήϊά, τε πτερόεντα. 
Δῇ τότε θοῦρον "Ἄρηα προσηύδα Φοῖβος ᾿Ασόλλων" 

FA gs» "Αρες» βροτολοιγὴ, μμιαιφόνε, τειχεσιπλῆτα; 455 
Οὐκ ἂν δὴ φσόνδ᾽ ἄνδρα μάχης ἐξύσαιο μετελθὼν, 
Τυδεΐδην, ὃ ὃς νῦν γε καὶ ἂν Auï πατρὶ μάἄχριτο : ; 
Κύπριδα μὲν πρῶτον σχεδὸν οὔτασε χεῖρ᾽ ἐπὶ καρπῷ» 
Αὐτὰρ ᾿ ἔπειτ᾽ αὐτῷ μοι ἐπέσσυτο, δαίμονι ἦς ἰσος. 

Ὥς εἰπῶν, αὐτὸς ; μὸν ἐφέζετο Περγάμῳ ἄκρῃ. 
Tewus δὲ στίχας οὖλος "Ἄρης, ὥφρυνε μετελθὼν, 

Ἐ δόμενος ᾿Ακάμναντι, θοῷ ἡ ἡγήτορι Θρῃκῶν" 
γίάσι δὲ Πριάμοιο Διοτρεφέεσσι κέλευεν" 

ἊΣ υἱεῖς Πριάμοιο, Διοτρεφέος βασιλῆος, ᾿ 
Ἐς τί ἔτι κτείνεσθαι ἐάσετε λαὸν ᾽Α χαιοῖς ; ; 65 
Ἢ ἐεἰσόκεν ἀμφὶ πύλησ᾽ εὖ ποιητῇσι μάχωνται; 

Κι εῖται dvi) ὃν τ᾽ ἴσον ἐτίοριεν Ἕκτορι δίῳ, 
Αἰνείας, υἱός μεγαλήτορος A γχίσαο" 
AN ἄγετ᾽ 3 ἐκ φλοίσβοιο σαώσομεν ἐσθλὸν € ἐταῖρον. 

Qc εἰπῶν, @TEUVE μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου. το 
Ἔνδ᾽ αὖ Σαρπηδὼν μάλα γείκεσεν Ἕκτορα δὶ δῖ ον" 

Ἕκτορ, πῇ δή τοι μένος οἴχεται, ὃ πρὶν ἔχεσκες 3 
δῆς που ἄτερ λαῶν πόλιν ὑξόμεν ἦδ᾽ ἐπικούρων, 

Oo, σὺν , γαμιβροῖσι, κασιγνήτοισί τε σοῖσι" 

Toy νῦν où τιν ἐγὼν ἰδέειν δύναμι οὐδὲ νοῆσαι!» 75 
᾿Αλλὰ καταπτώσσουσι» κύνες ὡς ἀμφὶ λέοντα. 

Ἡμεῖς δ᾽ αὖ ὗ μαχόμεσθ' ; οἵπερ T ἐπίκουροι ἔνειμεν. 

Καὶ γὰρ ἐγὼν, ἐπίκουρος ἐὼν» μάλα τηλόθεν ἥκω" 

Τηλοῦ γὰρ Λυκίην Early ἐπὶ δινήεντι; 

Ἔνθ ἄλοχόν TE φίλην ἔλιπον καὶ νήπιον υἱόν, 80 
᾿Κὰδ δὲ κτήματα πολλὰ, τά τ᾽ ἔλδεται ὃς n° ἐπιδευῆς. 
᾿Αλλὰ καὶ ὡς Λυκίους ὀτρύνω, καὶ μέμον αὐτὸς 

’A νδρὶ μαχήσασθαι; ἀτὰρ οὔτι μοι ἐνθάδε τοῖον, 

Οἷόν κ᾽ ἤὲ φέροιεν ᾿Αχαιοὶ, ἢ ἤ κεν ἄγοιεν" 

Ton δ᾽ ὑστήκας, ἀτὰρ οὐδ᾽ ἄλλοισι κελεύες 85 
Λαοῖσι μμενέμμεν, καὶ αἰμυυνέμεναι ὥρεσσι. | 
Μήπως, ὡς ἁψῖσι λίνου ἁλόντε πανάγρου, 

παρὰ δυσμενέεσσιν ἕλωρ καὶ κύρμνα γένησθε, 


OMHPOT IAIAAOË Ε΄, 


Où δὲ τάχ; ἐκπέρσουσ᾽ εὖ γα ορυένην πόλιν ὑμήν. 
Σοὶ δὲ χρὴ τάδε πᾶντα μέλειν γύκτας τε καὶ ue, 
Age λισσομένῳ τηλεκλητῶν ἐπικούρων, 
Nonspéas ἐχέμεν, κρατερὴν δ᾽ ἀποθέσθαι ἐνιπήν. 


87 


491 


Ὡς φάτο Σαρπηδών" δάκε δὲ φρένας “Ἕκτορι μῦθος" 


Αὐτίκα δ᾽ ἐξ ὁ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἄλτο χαμᾶζε: 


Πάλλων δ᾽ ὀξέω δοῦρα, κατὰ στρατὸν ὄχετο πάντη, 


᾿Ὀτρύνων μαχέσασθαι, ἔ ἔγειρε, δὲ φύλοσιν αἰνῆν. 
Οἱ δ᾽ ἐλελίχθησαν, καὶ ἐναντίοι ἔστων ᾿Αχαιῶν" 
᾿Αργεῖοι δ᾽ ὑπέμειναν ἀολλέες, οὐδὲ φόβηθεν. 
Ὥς À ἄνεμος ἄχνας φορέει ἱερὸς κατ ἀλωὰς, 
᾿Ανδρῶν λιμρυώντων, ὅτε τε ξανθὴ ᾿Αημήτηρ, 
Ken. ἐπειγομένων ἀνέμων, καρπόν τε καὶ ἄχνας" 
A: δ᾽ ὑπολευκαίνονται dxvepsai" ὡς TOT” ᾿Αχαιοὶ 
Δευκοὶ ὕπερθε γένοντο κονισσάλῳ, ὃν ῥα δι᾿ αὐτῶν 
Οὐρανὸν € ἐς CL TE ἐπέπληγον πόδες ἱ ἵππων, 
ἊΨ ε ἐπιρυισιγομένων' ὑπὸ δ᾽ ἔστρεφον ἡνιοχῆες. 
Où δὲ βιένος χειρῶν ἰθὺς φέρον" ἀμφὶ δὲ γύκτα 
Θοῦρος "Άρης ἐκάλυψε μάχῃ» Ἴ ρώεσσιν ἀρήγων, 
Πάντοσ᾽ ἐποιχόμιένος" τοῦ de ἐκραίαινεν ἐφετριὰς 
Φοίβου᾽ ᾿Απόλλωνος χρυσαόρου, ὃς μιν ἀνώγει 
Τρωσὶν θυμὸν ἐ ἐγεῖραι; ἐπεὶ 106 Παλλάδ᾽ ᾿Αϑήνην 
Οἰχομιένην' ἥ γάρ ῥα πέλε Δαναοῖσιν ἀρηγῶν. 
Αὐτὸς δ᾽ Αἰνείαν μάλα πίονος ἐξ ἀδύτοιο 
ἭἭχε, καὶ ἐν στήθεσσι μένος βάλε ποιμένι λαῶν. 
Αἰνείας δ᾽ & ἑτάροισι μεθίστατο" τοὶ δε ἐχάρησαν» 
"Qc εἶδον ζωόν τε καὶ ἀρτεμέα προσιόντα; 
Καὶ μένος ἐσθλὸν ἔ Te μετάλλησάν γε μὲν οὗ τι" 
Οὐ γὰρ ἔω πόνος ἄλλος», ὃν ᾿Αργυρότοξος ἔ ἐγείρεν, 
"Ἄρης TE βροτολοιγὸς, ᾿ Ἔρις τ᾽ ἄμοτον μεμαυῖα. 
"Τοὺς δ᾽ Αἴαντε δύω καὶ ᾿Οδυσσεὺς καὶ Διομήδης 
᾿Ὥτρυνον Δαναοὺς πολεμιιζέμεν" οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ 
Οὐτε βίας ἐὺ gr ὑπεδείδισαν, οὔτε ἰωκᾶς" 
᾿Αλλ ξ ἔμενον; γεφέλησιν ἐοικότες, ἄς τε Κρονίων 
ΝΝηνερυίης à ἔστησεν ἐπ᾿ ἀκροπόλοισιν ὀρεσσιν 
Ατρέμιας, ὄφρ᾽ εὕδησι μένος Βορέαο, καὶ ἄλλων 


96 


500 


10 


20 


88 ΟΜΗΡΟΥ͂ JAIAAOZ Ε΄, 


Ζαχρειῶν εἰνέμιων, οἵτε véQeu σκιόεντω . 525 
Πνοιῆσε λιγυρῆσι διασκιδνῶσιν ἀέντες" 

Ως Δαναοὶ Τρῶας μένον ἔμπεδον, οὐδὲ φόβοντο. 
᾿Ατρείδης δ᾽ ἀν᾽ ὅμιλον ἐφοίτα; πολλὰ κελεύων' 

ὯὮ φίλοι, ἀνέρες ἐστὲ; καὶ ἄλκιμον ἦτορ ἔλεσθε, 
᾿Αλλήλους τ᾽ αἰδεῖσθε κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας. 90 
Αἰδομιένων δ᾽ ἀνδρῶν πλέονες σόοι; ἠὲ πέφανται" 
Φευγόντων δ᾽ oùr ἂρ κλέος ὄρνυται; οὔτε τις ἀλχή. 

Ἤ, καὶ ἀκόντισε δουρὶ θοῶς" βάλε δὲ τορόρυον ἄνδρα; 
Αἰνείεω ὃ ἕταρον μεγαθύμου, Δηΐκόωντα ; 
Περγασίδην, ὃ ὃν Τρῶες ὁμῶς Πριάμοιο τέκεσσι 35 
Tor, ἐπεὶ θοὸς : ἔσκε μετὰ πρώτοισι puy eos 
To p pa κατ᾽ ἀσπίδα δουρὶ βάλε κρείων ᾿Αγαμέμνων" 
Ἣ δ᾽ οὐκ ἔγχος ἔρυτο, διὰ πρὸ δὲ εἴσατο καὶ τῆς" 
Νειαίρῃ δ᾽ ἐν γαστρὶ διὰ ζωστῆρος : ἔλασσε" 

Δούπησεν δὲ πεσὼν, ἀράβησε δὲ τεύχε ἐπ᾿ αὐτῷ. 40 

TErf αὖτ Αἰνείας Δαναῶν ἕλεν ἄνδρας à ἀρίστους» 
Vie Διοκλῆος, Κα ρήθωνά τέ» ᾿Ορσίλοχόν τε 
Τῶν ῥα πατὴρ pèr ἐγαίεν ἐὐκτιμένῃ ἐνὶ Φηρῆῇ, 
᾿Αφνειὸς βιότοιο" γένος, δ᾽ ἦν ἐκ ποταμοῖο 
᾿Αλφειοῦ, ὅστ' εὐρὺ ῥέει Πυλίων διὰ γαίης. ei 45 


“Ὃς τέκετ᾽ ᾿Ορσίλοχον πολέεσσ᾽ ἄνδρεσσιν ἄνακτα" 


ὈΟρσίλοχος δ᾽ Ge ἔτικτε Διοκλῆα μεγάθυμιον' 
Ἔκ δὲ Διοκλῇος διδυμιάονε παῖδε γενέσθην, | 
ΚΚ οήθων, ᾿Ορσίλοχός Tés μάχης εὖ εἰδότε πάσης" 
To μὲν ἄρ ἡβήσαντε μελωινοίων ἐπὶ γηῶν 50 
Ἴλιον εἰς ξὕπωλον ἄρ᾽ ᾿Αργείοισιν ὑπέσθην, 
Τιμὴν ᾿Ατρείδησ᾽, | ᾿Αγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ, 
"Agroméver τὼ δ᾽ αὖθ, τέλος θανάτοιο κάλυψεν" 

Οἵω ru γε λέοντε, δύω ὄρεος κορυφῇσιν 
Er ραφέτην ὑπὸ μητρὶν βαθείης τάώρφεσιν ὕλης" 55 
TS μὲν ἄρ᾽ ἁρπάζοντε βόας καὶ ἴφια μῆλα, 
Σταθμοὺς ἀνθρώπων͵ κεραίζετον, ὄφρα καὶ αὐτὼ 
᾿Ανδρῶν * ἐν παλάμῃσι πατέκταθεν ὀξέ; χαλκῷ" 
Toiw τὼ χείρεσσιν ὑπ Αἰνείαο δαμέντε 


Καππεσέτην, ἐλάτησιν ξοικότες ὑψηλῆσι. 60 


OMHPOY IAIAAOËE E 89 


To δὲ πεσόντ᾽ ἐλέησε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος" 
B3 δὲ διὰ προμάχων, κεκορυθριένος αἶθοπι χοωλκῷ», 
Zi £ ἐγχείην' φτοῦ À ᾿ὦτρυνε βυένος "Δρης» 
Τὰ φρονέων, ἵγω χερσὶν ὑπ᾿ Αἰνείαο δωιρμείη. ΐ 
Τὸν δ᾽ ἔδεν᾿ Δντίλοχος. μεγαθύμου Νέστορος υἱός" 
Βῆ δὲ διὰ προμάχων περὶ γὰρ die ποιμένι λαῶν, 566 
Μή τι πάδη, μέγα de σῷας ἀποσφήλειε πόνοιο. 
To μὲν δὰ; χεῖράς TE «οὶ ἔγχεα ὀξυόεντοι 
A prior ἀλλήλων ἐχέτην, μεμιαώτε μάχεσθαι" 
᾿Αντέλοχος δὲ μάλ᾽ ἄγχμ παρίστατο ποιμένι λαών. 0 
Δίινείως δ᾽ οὐ μεῖνε» θοός περ PT) πολεμιστῆς, 
ὭὩς εἶδε δύο ο are παρ᾽ ἀλλήλοισι μένοντε. 
Οἱ δ᾽ ε ἐπεὶ οὖν νεκροὺς ἔρυσαν μετὰ λαὸν ᾿Αχαιῶν, 
To μὲν ἄρα δειλὼ βαλέτην ἐ ἐν χερσὶν ἑταίρων" 
A dre dé στρεφθέντε, perd πρώτοισι purée On. 7 
Ἔνθα Πρυλα μένεα ἑλέτην, ἀτάλαντον ΓΑρηΐ, 
’Ap χὸν Παφλαγόνων μεγαθύμων ἀσπιστάων. 
Toy μὲν de" ᾿Αφτρείδης δουρικλεισὸς Μενέλαος 
“Ecraor + ἔγχει ᾿γύξε, Moro QUE τυχῆσας. 
᾿Αντίλοχος ὃὲ Mudave Bar ἡνίοχον, θεράποντα 80 
᾿Εσθλὸν.᾿ ᾿Ατυμνιάδην, (ὁ δ᾽ ὑπόσερεφε μώνυχας ἵππους,) 
Χε ρμαδίῳ à θυγηκῶνοι συρίῶν μέσον" éx δ᾽ ἄρα χειρῶν 
Ἢ α λεύκ ὀλέφαντι χαμαὶ πέσον ἐν κονίησιν. 
᾿Δντίλοχιος δ᾽ ὠρ᾽ ὀσαύξας ξίφει ἤλασε κόρσην" 
Avrèe 07 ἀσθμαίνων εὐεργέος ἔκπεσε δίφρου 85 
KipBayos : ἐν κονίῃσιν, ἐπὶ βρεχμοόν. TE τοὶ ὥρνους 
Anûa μάλ᾽ ἑστήκει» TÜVE γάρ p ᾿ ἀμάϑοιο. βαθείης, 
"Oge’ ἕππω τλήξαντε χαωρναὶ βώλον ἐ Ἐν πονίησι" 
Ta di ἑμωασ' ᾿Αντίλοχρς» par δὲ. ᾿στρασὸν ἤλασ' ᾿Αχαιῶν, 
᾿ Τοὺς δ᾽ Ἕκτωρ ἐ ἐνόησε κατὰ στίχας, ὦρτο ιδ᾽ ἐπ᾽ αὐτοὺς 
Κεκληγῶως" ἅμα δὲ “Πρώων εἵποντο. φάλαγγες, 91 
Καρτεραί: nee "δ᾽ ἄρα σφὶν "Αρης «οἱ πότνι᾽ ᾿Εἰνυώ" 
Ἢ μὸν, ἔχουσα Kudomuir ἀναιδέα δηϊοτῆτος" 
᾿Δρῆς δ᾽ ἐν “παλάμησι πελώριον ἔγχος ὀνώριο" 
Φοίτα δ᾽ ἄλλοτε μὲν προσ ἡ Ἕκτορος, ἄλλοτ᾽ ὄπισθε... 
Τὸν δὲ ἐδὼν ῥέψησε [βοὴν ἀρῶν Διορυήδης. ©6 


ζι 


90 OMHPOT JAIAAOË FE’ 


‘Qc δ᾽ or’ ἀνὴρ ἀπάλαμινος, ἰὼν πολέος πεδίοιο, 
Στήη ἐπ᾿ ὠκυρόῳ ποταμῷ ἅλαδε προρέοντι, 
᾿Αφρῷ μμορμυύροντω ἰδὼν, ἀνά τ᾽ gap ὀπίσσω" | 
Ως τότε Τυδείδης ἀνεχάξετο; εἶπέ τε λαῷ" 609 
0 φίλοι, οἷον δὴ θαυμάζομεν᾽ Ἕκτορα δῖον 
Αἰχ μητήν κ᾽ ἔμεναι, καὶ θαρσαλέον πολεμιστήν. 
ᾧ δ᾽ αἰεὶ πάρα᾽ εἷς 7e θεῶν, ὃς λοιγὸν ἀμύνει" 
κυρ καὶ πάρα κεῖνος "Agnes βροτῷ ἀνδρὶ ἐ ἐοικώς. 
᾿Αλλὰ πρὸς Τρῶας τετραμμένοι αἰὲν ὀπίσσω 5 
Εἴκετε, μηδὲ θεοῖς μμενεαινέμυεν iQ μάχεσθαι. 
ὩΣ ἄρ᾽ On" Τρῶες δὲ μάλα σχεδὸν ἤλυθον αὐτῶν" 
Ἔνθ Ἕκτωρ δύο φῶτε κατέκτανεν εἰδότε χάρμης, 
Εἰν ενὶ δίφρῳ : ἐόντε; Μενέσθην; ᾿Αγχίαλόν τε. 
Lo δὲ πεσόντ᾽ ἐλέησε μέγας "Γελαρνώνιος Αἴας" 10 
Στῆ δὲ μάλ᾽ ἐγγὺς ἰὼν, καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ» 
Καὶ βάλεν ΓΑμφιον Σελάγου υἱὸν, ὃς ῥ᾽ ἐνὶ Παισῷ 
Ναῖε πολυκτήμων, πολυλήϊος" ἀλλά € Μοῖρα 
Ἤγ ἐπικουρήσοντα μετὰ Πρίαμόν τε καὶ υἱας" 
Tor pa κατὰ ζωστῆρα, βάλεν Τελαμώνιος Αἴας, 15 
Νειαίρῃ δ᾽ ἐν γαστρὶ πάγη δολιχόσκιον ἔγχος" 
Δούπῃσεν δὲ πεσων" ὁ δ ἐπέδραιριε φαίδιμος Αἴας, 
"“εύχεαω συλήσων" “Τρῶες δ᾽ ἐπὶ δούρατ᾽ ξ ἔχευαν 
Ὀξέεα, Tage a σάκος δ᾽ ἀνεδέξατο πολλά. 
Αὐτὰρ ὃ λὰξ προσβὰς € ἐκ νεκροῦ χάλκεον ἔγχος 20 
Ἑσσάσατ᾽" οὐδ᾽ ἃ ἄρ ἔφ ἄλλα δυνήσατο φεύχεω καλὰ 
"Ωμοιΐν ἀφελέσθαι" ἐπείγετο γὰρ βελέεσσι" 
Δεῖσε δ᾽ 0 07° ἀμφίβασιν πρατερὴν Τρώων à ἀγερώχων, 
"Or πολλοί TE καὶ ἐσθλοὶ ἐφέστασαν ἔγχε ἔχοντες, 

Of 6, μέγαν περ ἐόντα καὶ ἴφθιμον καὶ ἀγαυὸν, 28. 
Ὥσαν ἀπὸ σφείων᾽ ὁ δὲ χασσάμενος πελεμίχθη. 
“Ως οἱ μὲν πονέοντο κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην. 

᾿Πληπόλεμον δ᾽ ᾿Ἡρακλείδην, ἢ ηὔν τε μέγαν τε, 

Ὥρσεν à ἐπ᾿ ἀντιθέῳ Σαρπηδόνι Μοῖρα πραταιῆ" 
Of δ᾽ ὅτε δὴ σχεδὸν ἢ ἦσαν ἐπὶ ἀλλήλοισιν ἰόντες» 80. 
, Υἱός ὃ᾽ ; υἱωνός τε, Διὸς γεφεληγεξέταο, Ἷ: 
Toy καὶ ᾿Πληπόλεμιος πρότερος πρὸς μῦθον ἔειπε" 


OMHPOT IAIAAOZ E. 91 


Σαρπῆδον; Avion βουληφόρε, τίς roi ἀνάγκη 
Πτώσσειν ἐνθάδ,’ ἐόντι pans ἀδαήρονι, φωτί ; 

Ψ ευδόριενοι δέ σε φασι Διὸς γόνον αἰγιόχοιο 635 
Eve, ἐπεὶ πολλὸν κείνων ἐπιδεύεαι ἀνδρῶν, 

Οἱ Διὸς ἐξεγένοντο ἐ ἐπὶ προτέρων ἀνθρώπων. 

᾿Αλλ᾽ οἷόν φινο φασὶ βίην Ἡρακληείην 

Εΐναι, ἐφωὸν πατέρα; θρασύμιμινονα, θυμιολέοντω ; ; 

Ὅς ποτε δεῦρ᾽ ἐλθὼν, ἕ ἕνεχ᾽ ἵππων Λαομέδοντος, 40 
CEE οἴῃς σὺν νηυσὶ καὶ ἀνδράσι πιαυροτέροισιν, 

Ἰλώυ ἐξαλάπαξε πόλιν, χήρωσε δ᾽ ἀγυιάς. 

- Σοὶ δὲ κακὸς μὲν θυμὸς, ἀποφθινύθουσι δὲ λαοί" 

Οὐδέ τί σε Τρώεσσιν ὁ Giopues ἄλκαρ ἔσεσθαι; 

λθόντ᾽ ἐ ἐκ “Δυκίης, οὐδ᾽ εἰ μᾶλα καρτερός ἐσσι» 45 
’AAX 0T puni διρυηθέντα πύλας ᾿Αἴδαο περήσειν. 

Τὸν δ᾽ αὖ Σαρπηδὼν, Λυκίων ἀγὸς, ἀντίον node" 
Τληπόλερν » ἥτοι κεῖνος ἀπώλεσεν "Ἴλιον ἱ ἱρὴν» 
᾿Ανέρος ἀφραδίησιν à ἀγαυοῦ “Λαομέδοντος, , 

Ὅς ῥ ρβᾶ μιν εὖ ἔρξαντα κακῷ ἠνίπαπε μύθῳ, Ξ0 
Où) ἀπέδωχ᾽ ἵππους, ὧν εἵνεκα τηλόθεν ἤλθε" 

Σοὶ δ᾽ ἐγὼ ἐνθάδε φημὶ φόνον καὶ κῆρα μέλαιναν 

"EE ἐρυέθεν τεύξεσθαι. ἐμῷ δ᾽ ὑπὸ δουρὶ δαμέντα 
Εὖχος ἐμοὶ δώσειν, ψυχὴν δ᾽ Aid πλυτοπώλῳ. 

Ως φάτο Zagrndar ὁ δ᾽ ἀνέσχετο μείλινον ἔγχος 
Τληπόλεμος. καὶ τῶν μὲν ὁμιαρτῇ δούρατα maxe 56 
"Ex χειρῶν ἤϊξαν' ὁ μὲν βάλεν αὐχένα μέσσον 
Σαρπηδὼν, αἰχμὴ δὲ διαμπερὲς AN ἀλεγεινή᾽ 
Toy δὲ κατ᾽ ὀφθαλμῶν ἐρεβεννὴ γὺξ ἐκαλυψε. 
Τληπόλεμος δ᾽ ἄρα μηρὸν ἀριστερὸν ἔγχε! μακρῷ 60 
Βεβλήκει" αἰχμὴ δὲ διέσσυτο μυομερυώωσαι; 
᾿Οστίῳ ἐγχριμφθεῖσα;, πατὴρ δ᾽ ἔτι λοιγὸν ἄμυνεν. 

ἱ μὲν ἄρ᾽ ἀντίθεον Σαρπηδόνα δῖοι ἑταῖροι 
᾿Εξέφερον πολέμοιο" βάρυνε δέ pur δόρυ μιοικρὸν 
᾿Ἑλκόμενον, τὸ μὲν οὔτις ἐπεφράσατ᾽ » οὐὸ ἐνόησε 65 
Μηροῦ ἐξερύσαι δόρυ μείλινον, ogg ἐπιβαίη; 
Σπευδόντων" τοῖον γὰρ ἔχον πόνον ἀμφιέποωντες. 
Τληπόλεμον δ᾽ ἑτέρωθεν ἐὐκνήμιδες * 2 χροὶ, 


me: OMHPOY IAIAAOËE Ε΄. 
Ν᾽ 
πὶ ξέφερον πολέμοιο" γόησε δὲ δῖος ᾿Οδυσσεὺς, 
Γλήμονα θυμὸν à ἐγὼν" μαΐμησε ὃς οἱ φίλον ἥτορ. 670 
Μερμήριξε ὃ δ᾽ ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν» 
Ἢ προτέρω Διὸς υἱὸν ὑριγδούποιο διώκοι». 
ΟΕ 6 ὅγε σῶν πλεόνων Λυκίων ἀπὸ θυριὸν ἕλοιτο" 
Οὐδ᾽ ἀρ ᾿Οδυσσῆ; μεγαλήτορι μμόρσεριον ἤεν», 
ἼΙφϑιμον Διὸς υἱὸν ἀποκτοίμεν ὀξεῖ χαλκῷ. 75 
Lo p pa κατὰ πληθὺν Δυκίων τρώπε θυμὸν ᾽ À θήνη: 
Ἔν ὅγε Κοίρανον εἷλεν» ᾿Δλαστορο: τε; Χρόμμόν TÉs 
᾿Αλκανδρό 0 θ᾽, “Αλιεόν τε. Νοήμιονά ΤΕ» Πρύτανίν Te. 
Καί γύ # ἔτι πλέονας, Δυκίων κτάνε δῖος ᾿Οδυσσεὺς» 
Es μὴ ἄρ᾽ ὀξὺ γόησε μέγας κορυθαίολος ἡ Exrup. 80 
B3 δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ; 
Au φέρων Δαναοῖσι" χάρη δ᾽ ἄρα οἱ προσιόντι 
Σαρπηδὼν, Διὸς υἱὸς, ἔπος À ὀλοφυδνὸν ξειπε᾿ 
Πριαρυίδη, μὴ δή pee ἕλωρ Δαναοῖσιν : TTL 
Κι εσθαι, ἀλλ᾽ ἐπάμωνον' ἐπειτά με καὶ λέποι αἰὼν 85 
Ἔν πόλει ὑμυεσέρῃ" ἐπεὶ οὐκ ἄρ᾽ ἔμελλον ἔγωγε 
ΝΝοστήσας οἵκόνδε» φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν, 
Ἐὐφρανέειν ἄλοχόν Te φίλην καὶ νήπιον υἱόν. | 
Ὡς φάτο" τὸν δ᾽ οὔτι προσέφη κορυθαίολος ἡ Ἕχτωρ, 
᾿Αλλὰ πωρήϊξε, λελιημνένος, ὄφρα τάχιστα | 90 
"Qreur de ψείους. πολέων δ᾽ ἀπὸ θυμὸν SA OITO. 
O: μὲν ἄρ᾽ ἀντίθεον Σαρπηδόνα δῖοι & ἑταῖροι 
Εἷσαν ὑπ᾽ αἰγιόχοιο Διὸς περικαλλέὶ φηγῷ" 
"Ex d ἄρα οἱ μηροῦ δόρυ μείλινον ὧσε θύραζε 
Ἴφθιμος Πελάγων, ὁ ὃς οἱ φίλος ἥεν ἑσαῖρος" 95 
Tor δὲ λίπε ψυχῆ, κατὰ δ᾽ ὀφθαλμων κέχυτ᾽ ἀχλύς" 
Arc δ᾽ ἀμπνύνθη, περὶ, δὲ πνοιὴ Βορέαο 
Ζώγρει € ἐπιπνείουσα κακῶς κεκαφηότα θυμόν. 
᾿Αργεῖοι δ᾽ ὑπ᾽ "Agni καὶ Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ 
Οὔτε ποτὲ προτρέποντο μελαινάων ἐπὶ νηῶν, 700 
Οὔτε ποτ᾽ αἰντεφέροντο μάχη: ἀλλ᾽ αἰὲν ὀπίσσω 
Χάζονδ, ὦ ὡς ἐπύθοντο μετὰ 4 θώεσσιν Ἄρηα. 
Evo τίνα πρῶτον; vive δ᾽ ὑ ὕστατον ἐξενάριξαν 
Ἕκτωρ τε Πριάμοιο πάϊς καὶ χάλκεος Ἄρης: 


OMHPOY IAIAAOËE Εἰ, 


᾿Αντίθεον Τεύδραντ᾽ » ἐσὶ δὲ TANT TO ᾿Ορέστην, 
Τρῆχόν T αἰχμητὴν Αἰτώλιον, ( Drop TE 
Οἰνοπίδην θ᾽ ἽἝλενον, καὶ ᾿Ορέσβιον αὐἰολοριίτρην, 
Ὅς ῥ᾽ ἐν "Van ναΐεσκε, μέγα πλούτοιο μερυηλῶς, 
νυ δὰ κεκλιμένος Κηφισίδι" σὰρ δέ οἱ ἄλλοι 
Naïoy Βοιωτοὶ: μάλα πίονω δῆριν € ἐλέφας. 

Tous δ᾽ ὡς οὖν ἐνόησε θεὰ λευκώλενος Ἥρῃ 
᾿Αργείους ὀλέκοντας ἐγὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ, 
Αὐτίκ᾽ ᾿,Λθηναιίην À ἐπεῶ πτερόεντα προσηὐὸ a 

Ὃ πόποι, œiguomoro Διὸς τέκος» * Δετρυτῴνη! 
Ἢ ῥ᾽ ἅλιον τὸν μῦθον ὑπέστημεν Μενελάῳ; 

Ἴλιον ὁ ἐκπέρσοντ᾽ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι; 
Εἰ οὕτω μαίνεσθοι à ἐάσομεν οὖλον "Aer 
᾿Αλλ᾽ ἄγε δὴ κοὶ vos ᾿μεδώμεθᾳ θούριδος ἀλκῆς, 

Ὡς ἐφατ᾽" οὐδ᾽ ἀπίθησε θεὰ γλαυκώπις ᾿Αθήνη- 
Ἢ μὲν ἐποιχομένη χρυσάμανκας, ἔντοεν ἵππους 

Ten, πρέσβα θεὼ, θυγάτηρ μεγάλοιο Κρόνοιο. 
Ἥβη d ἀμφ᾽ ὀχέεσσι θοῶς βάλε καρπύλῳ κύχλα 
Χάλκεω. ὀκτάκνημια, σιδηρέῳ ἄξονι, ἀμφίς" 
To ἤτοι χρυσέη ἔτυς ἄφθιτος." αὐτὰρ ὕπερθεν 
Χαάλκε᾽ ἐπίσσωτρα, προσαρηξότα, θαῦμα ele 
Πλήρυναι δ᾽ ἀργύρου εἰσὶ περίδρομοι ἀμφοτέρωθεν' 
Δίφρος δὲ χρυσέοισι καὶ ἀργυρέοισι ἱρνᾶφιν 
᾿Εντέταται" δοιαὶ δὲ περίδρομοι à ἀντυγές airs 
Too δ᾽ ἰξ à ἀργύρεος ῥυμὺὸς πέλεν' αὐφὰρ ἐπ᾽ ἄκρῳ 
Δῆσε χρύσειον καλὸν ζυγὸν, à ἐν δὲ λέπαδνα 
Καάλ᾽ ἐβαλε, χρώσει᾽" ὑπὸ δὲ ζυγὸν ἤ ἄγωγεν "Her 
Ἵππους ὠκύποδοις, μεμανῖ ᾿ ἔριδος ui ἀυτῆς. 

Αὐ ὑτὼρ ᾿Αθηναίη, κούρη. Διὸς αὐγιόχοιο, 
Πέπλον μὲν κατέχευεν ἑαγὸν πατρὸς. ἐπ᾿ οὔδει, 
ἸΠοικίλον, ὃν ῥ᾽ αὐτὴ ποιήσατο καὶ κεύρμε χερσίν" 

Ἢ δὲ, χιτῶν᾽ ἐνδῦσα, Διὸς νεφεληγερέταο 
Τεύχεσιν à ἐς πόλεμον θωρήσσεσο δακρυύεντα; 

᾿Αρμφὶ δ᾽ ἄρ᾽ ὦμοισι βάλετ᾽ αἰγίδα θυσσανόεσσαν», 
Δ εινὴν, ἣν περὶ μὲν παντη᾿ Φόβος ἐστεφάνωται" 

Ἔν δ᾽ Ἴρις, ἐν δ᾽ ᾿Αλκὴ, ἐν δὲ κρυόεσσα Ἰωχή" 


΄ 


99 


105 


10 


15 


20 


25 


ὼ 


35 


94 OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ ΚΕ΄, 


Ἔν δὲ τε Γοργείη κεφαλὴ δεινοῖο πελώρου, 

Δεινῆ τε; σμερδνή σε, Διὸς τέρας αἰγιόχοιο. 

Κρατὶ δ᾽ ἐπ᾽ ἀμφίφαλον κυνέην θέτο τετραφαληρον, 
Χρυσείην, ὃ ἑκατὸν πόλεων ᾿πρυλέεσσ᾽ ἀραρυῖαν. 

Ἔς δ᾽ ὁ ὄχεα φλόγεα ποσὶ βήσετο" λάζετο δ᾽ ἔγχος 146 
Βριθὺ, μέγα, στιβαρὸν, τῷ δάμνησι στίχας ἀνδρῶν 
“How, τοῖσί τε κοτέσσεται, ὀβριμοπάτρη. 

Ἥρη δὲ μάστιγι, θοῶς ἐ ἐπερυαίετ᾽ ἄρ᾽ ἵππους. 

Αὐτόμαται δὲ πύλαι μύκον Οὐρανοῦ, ὡς ἔχον Ὧραι», 
Τῆς ἐπιτέτραπται μέγας Οὐρανὸς, Οὐλυμυπός τε; 50 
Ha ayax NIV πυκινὸν γέφος, 70 ἐπιθεῖναι. 

Ty ρα δὲ αὐτάων κεντρηνεκέως ἔχον ἵππους" 

Εὗρον δὲ Κρονίωνα, θεῶν Tee ἥμενον ἄλλων, 

"Az βοτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος Οὐλύμποιο. 

ἜΝ ! ἱπποὺς στήσασα θεὰ λευκώλενος Ἥρη 55 
Ζῆν ὕπατον Κρονίδην ἐξείρετο, καὶ προσέειπε" 

Ζεῦ morte, οὐ γεβιεσίζηῃ᾽ "A ρει rœde καρτερὰ ἔργα; 
᾿Οσσάτιόν τε καὶ οἷον ἀπώλεσε λαὸν ᾽Α χιαιῶν 
Ma, ἀτὰρ οὐ κατὰ κόσμον 3 : ἐμοὶ δ᾽ ἄχος" οἱ δὲ ἕκηλοι 
“Ῥέρπονται Κύπρις TE καὶ ἀργυρότοξος ᾿Απόλλων, 60 
"Agora τοῦτον ἀνέντες, ὃς οὐ τινὰ οἶδε θέμιστα. 

Ζεῦ πάτερ, ñ ῥά τί μοὶ κεχολώσεαι, αἶκεν ἴλρηα 
Λυγρῶς πεπληγυῖα μάᾶχης ἐξ ἀποδίωμαι; 

Ty δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη γεφεληγερέτα Ζεύς’ 
"Ἄγρει μάν οἱ ἐπορσον ᾿Αθηναΐην ἀγελείην, 65 
‘H $ μάλιστ᾽ εἰωθε κακῆς ὀδύνησι πελάζειν. 

Ὡς ἐφατ᾽" οὐδ᾽ ἀπίθησε ϑεὰ λευκώλενος" "Her 
Μάστιξε δ᾽ ἢ ἵππους" To δ᾽ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην 
Μεσσηγὺς γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος. 

“Ὅσσον δ᾽ ἠεροειδὲς à ἀνὴρ ἴδεν ὀφθαλμοῖσιν, τ 
Ἥμενος © ἐν σκοπιῆ» λεύσσων ἐπὶ οἴνοπα πόντον» 

᾿Τόσσον ἐπιθρώσκουσι θεῶν ὑψηχέες ἵπποι. 

᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ ᾿Ρροίην ἧξον, ποταμώ τε ῥέοντε; 

Ἧ, χε p ῥοὰς Σιμόεις συμβάλλετον ἠδὲ Σκάμανδρος, 
Ἔν: ἵππους ἔστησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη, 76 
Λύσασ᾽ ἐξ ὀχέων' περὶ δ᾽ ἠέρα πουλὺν ἐγευε. 


΄ 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Εἰ. 95 


Toïci δ᾽ ἀριβροσίην Σιμόεις ἀνέτειλε γέριεσθαι. 

Ai δὲ βάτην τρήρωσι πελειάσιν Bu ὁ ὀρνοῖοι!» 
᾿Ανδρά άσιν ᾿Αργείοισιν ἀλεξέρνεναι μεμιαυῖαι. 
ANR ὅτε δή p ἵκανον, ὅθι πλεῖστοι καὶ ἄριστοι 780 
"Ἔστασαν, ἀμφὶ βίην Διομήδεος ἱπποδάμοιο 
Εἰλόμενοι, λείουσιν ἐοικότες ὠμοφάγοισιν, 
Ἢ συσὶ κάπροισιν, ray τε σθένος οὐκ ἀλαπαδνόν" 
Ἔνθα στῶσ᾽ für θεὰ λευκώλενος Ἥρη, 
Zrévrogs εἰσαμυένη μεγαλήτορι» χωλκεοφώνῳ, 85 
“Os τόσον αὐδήσασχ᾽ » ὅσον ἄλλοι πεντήκοντα" 

Αἰδὼς, ᾿Δργεῖοι, κἄκ᾽ ἐλέγχεα, εἶδος ἀγητοί. 
Ὄφρα μὲν ἐς πόλεμον πωλέσκετο δῖος Αχιλλεὺς, 
Οὐδέποτε Τρῶες πρὸ πυλάων Δαρδανιάων 
Οἰχνεσκον" κείνου γὰρ ἐδείδισαν ὀβριμον ἔγχος" 90 
No» de ἑκὼς πόλιος κοίλῃς ἐπὶ νηυσὶ μάχονται. 

Ὡς εἰποῦσ᾽. ὥτρυνε μένος καὶ θυμὸν ὃ ἑκάστου. 
4 à υδείδη δ᾽ ἐ ἐπόρουσε θεὰ γλαυκῶπις ᾿Αδήνη" 
Εὗρε δὲ τόν γε ἄνακτα παρ᾽ ἵσποισι καὶ ὄχεσφιν 
Ἕλκος ἀναψύχοντα, To μεν βάλε Πάνδαρος : ἰῷ" οὗ 
“Topos γάρ μιν ἔτειρεν Ὁ ὑπὸ πλατέος τελαμώῶνος 
᾿Ασπίδος εὐκύκλου" Ta τείρετο; κἄμνε δὲ χεῖρα" 
᾿Ανδ᾽ à ἰσγων τελιουρνώνου» κελαινεφὲς ait ἀπομιόργγυ" 
᾿Ἵσπείου δὲ θεὰ ζυγοῦ ἥψατο, φώνησέν TE 

Ἢ ὀλίγον οἱ παῖδω : ἐοικότα γείνατο Τυδεύς. 809 
TT υδεύς κάνω μικρὸς μὲν ἔην δέμας, ἀλλὰ μαχητής. 
Καὶ ῥ P ὅτε πέρ pu ἐγὼ πολεμίζειν οὐκ εἰασκον, 
Οὐδ᾽ ἐκπαιφάσσειν, ὅτε τ᾽ ἤλυθε νόσφιν ᾿Αχαιῶν 
ἼΑγγελος ἐς Θήβας, πολέας μετὰ Κι αδμείωνας" 
Δαίνυσθαι μιν ἄνωγον ἐνὶ μυεγάροισιν ἕκηλον. Γ 
Αὐτὰρ ὃ θυμὸν ἔχων ὃν καρτερὸν; ὡς ro πᾶρος Tée; | 
Κούρους Καδμείων προκωλίζετο' πάντα δ᾽ ἐνίκα 
Ῥηϊδίως" τοίη οἱ ἐγὼν ἐπιτάρῥοθος à ἤἥα. 
Σοὶ δ᾽ Aro μὲν ἐγὼ παρά θ᾽ ἵσταμαι, ἠδὲ φυλάσσω, 
Καί σε προφρονέως κέλομαι Ῥρώεσσι μάχεσθαι" 19 
ANG σευ ἢ κάματος πολυώ!ξ γυῖα δέδυκεν, 
Ἤ  υὐ σέ που δέὸς ἴσχει ἀκήριον" οὐ σύ γ᾽ ἔπειτα 


96 OMHPOT IAIAAOË EF, 


Τυδέος € ἐκγονός ἐσσι δαΐφρονος, Ο,Ψεΐδαυ. 

Τὴν δ᾽ ἀπαρνειβόμνενος προσέφη πρατερὺς Διορνήδης. 
Γιγνώσκω σεν, Vi, θύγωτες Διὸς αἰγιόχοι»" 15 
To ro τορορρονέως LL 0 οὐδ᾽ € ἐπικεύσω. 
ὀΐω τί pue δέος 1 ἴσχει ἀν χῆριον, οὔτε τις ὀκνος' 
᾿Αλλ᾽ ἔτ, σῶν μιῤμινηρυδιὶ ἐφετρέων, ὡς ἐπέτειλας. 

Οὐ C2 εἰς PET Osoïe ὁ ἀντικρὺ μάχεσθαι 

Τοῖς ἄλλοις" ἀτὰρ εἰ κέ Διὸς ϑογάτηρ, À φροδίτη, 20 
[Ἑλδησ᾽ ἐς πόλεμον, σήν γ᾽ οὐτώρυεν ὀξεῖ, χαλκῷ. 

Τοὔνεκα γῦν δυτός F cvacy (opt ἠδὲ καὶ ἄλγους 
᾿Αργείους ἐκέκχευδα CU ἐνθῴδὲε πάντας" 

Γιγνώσπκω γὰρ ᾿Άρηδ τυώχην ἀνὰ χοιρανξοντῶ. 

'ὸν δ᾽ ἡμείβ εν Emeira θεὰ γλαυκῶπις ᾽Α Ov" 95 
Τυδείδη Διόμηδες; ἐμῷ κεχιαρισμοένε θυμῷ, 

Μήτε σύ γ᾽ "Ἀρηὰ χὸν δείδιθι, μητέ τιν ἄλλον 
᾿Αθανάτων' τοίη τοὶ ἐγὼν ἐπιταβῥοθός εἶροι. 

Ἀλλ᾽ y ἐπὶ "Agen πρώτῳ ἔχε pvp vs ἵππους" 
Τύψον δὲ σχεδίην, μηδ᾽ tee θοῦρον᾽ Ἄρηα, φῦ. 
Τοῦτον 22000007 τυκτὸν #oirc0v, ἀλιλοπρόσοιλλιον" 

Ὃς πρώην μὲν Eos re χα “Her creûrT ἀγορεύων, | 

Te wi μωχήσεσθαι, ἀτὰρ ᾿Αφργείοισιν ἀρήξειν' : So 

Né δὲ μετὰ Ὑρωεδοὶν opus. τῶν δὲ λέλασται. 

Ὥς φαμένη, Σϑένελχον μὲν ἀφ᾽ ἥσσων dre “χαρᾶζε, 
Χειρὶ πάλιν ἐρύσασ᾽" 0 δ ἄρ᾽ ἐῤυβυουπέως ἀπόρουσε. 56 
Ἡ δ᾽ ἐς dipe ον ἔβαινε παραὶ Διομήδεα δῖον 
Een ϑεᾶ" μέγα, δ᾽ ἔβρωγε φήγινος, ἄξων 
Βριθοσύνῃ" δεινὴν γὰρ ἄγε θεὸν, ἄνδρα. Ÿ Gero roy. 
Λάζετο δὲ μδστιγὰ καὶ ἡνία Παλλὰς "Abrvh. 40 
Avrix ἐπ᾿ "Apyi ὑπρώτῳ ἔχε ἐϑώνυγῶς ἵππους. 
τοι ὁ μὲν Ἡερίφαντα τϑελώριον ἐξενάριξεν, 

Αἰτωλῶν LA Gel Toy, "Orion ἀγλαὸν υἱόν" 
Toy μὲν "Aens ἐνάριξε Porteiporos” αὐτὰρ “Adi 
Δὸν’ YA Doc 'κυνξῆν, 2 ei ἴδοι δίβριμυος "Ἄρης. 45 

Ὥς δὲ ἴδε ββροτολοιγὸς᾽᾿ ᾿Λξὴς Διομήδεα δῖον, 

ἯἯτοι ὁ μὲν Te ρίφαντὰ TER to) αὐτόθ Eure à 
A ὅθι “σρῶτον χτείνὼν Ἐξαΐνυτο θυμυόγ" 


OMHPOY IAÏAAOË Ε΄. 57 


Αὐτὰρ ὁ Ba p ἰθὺς Διομήδεος ἱπποδάμοιο. 
Of δ᾽ ὅτε δὰ A Cu ἦσαν ἐπ᾽ ἀλλήλοισιν ἰόντες» 850 
Πρόσθεν᾽ ᾿Αρης ὠρέξαθ᾽ ὑπὲρ ζυγὸν, ἡ ἡνίω θ᾽ ἵππων, 
Ἔγχε! “χαλκείῳ μεμαὼς ἀπὸ θυμὸν ἑλέσθαι. 
Kai τό γε χειρὶ λαβοῦσα θεὼ γλαυκῶπις ᾿Αθήνη 
Over ὑπ᾽ ἐκ δίφροιο à ἐζώσιον ἀνχθῆναι. 
Δεύτερος αὖθ ὡρμᾶτο βοὴν ἀγαθὸς Automne 55 
"Eyysr χαλκείῳ" ὑπέρεισε δὲ Παλλὰς ᾿Αϑήνη 
Νείατον : ἐς κενεῶνα» ὅθι ζωγνύσκετο, μίπτρην᾽ 
Τῇ ῥά μιν οὗτα τυχῶν, διὰ δὲ χρόα κωλὸν ἔδαψεν' 
Es à δόρυ σπάσεν αὖτις" ὃ δ Baux χάλκκεος "A enss 
“Ὅσσον τ᾽ ἐννεάχιλοι ἐπίωχον, ἢ δεκοίχιλοι 60 
Anges à ἐν πολέμῳ, ἔριδα ξυνάγοντες᾽ ᾿Άρηος. 
Τοὺς δ᾽ ἄρ᾽ ὑπὸ τρόμος TENTE ᾿Αχαιούς ré, Tes Té 
Δείσανταςρ" τόσον ἔβραγ᾽ "Agnes roc πολέμοιο. 

Ofn δ᾽ ἐκ νεφέων ἐρεβεννὴ Φαΐνεται CLEA 
Καύματος. ἐξ ἀνέμοιο δυσαέος ὁ ὀρνυμόνοιο" 65 
Γοῖος Τυδείδη Διομήδεϊ χάλκεος "Ag 
Φαΐνεθ᾽, owoù νεφέεσσιν ἰὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν. 
Καρπαλίμως δ᾽ ἵκανε θεῶν ἕδος, αἰπὺν ᾿Ολυμσον" 
Πὰρ δὲ Ai Κρονίωνι καθέζετο, θυμὸν à ἀχεύων, 
Ado δ᾽ ἄμβροτον αἷμα, καταβῥέον ἐξ ὠτειλῆς» 70 
Kai p ὀλοφυρόμενος Grec πτερόεντα προσηύδα" 

“Ζεῦ πάτερ, οὐ νεμεσίζῃ: ὁ ὁρῶν τάδε καρτερὰ ἔργα; ε 
Aie τοι βίγιστα θεοὶ τετληότες εἰροὲν, 
᾿Αλλήλων i ἰότητι» χάριν δ᾽ ἄνδρεσσι. φέροντες. | 
Σοὶ πάντες βμιουχόμιεσθα" σὺ γὰρ τέκες ἄφρονα κούρην 
Οὐλομένην, 7 T αἰὲν ἀήσυλα ἔργα μέμηλεν" 75 
ἼΑλλοι μὲν γὰρ πάντες, ὅσοι θεοΐ eio ἂν ᾿᾽Ολυμπῳ; 
Σοί τ᾽ ἐπιπείθονται, καὶ δεδιυήμεσθα ὃ ἕκαστος" 
᾿Ῥ᾿αύτην δ᾽ oùr ἐπεὶ προτιβάλλεαι, οὔτε τι ἔργῳ» 
᾿Αλλ᾽ ἀνρεῖς» ἐπεὶ αὐτὸς ἐγείναο παϊὸ ἀϊδηλον. 80 
Ἣ νῦν Ῥυδέος υἱὸν ὑπερφίαλον Διομήδεα 
Μαργαίνειν à ἀνέηκεν ἐπ᾿ ἀθανατοισι θεοῖσι... 
Κύπριδα μὲν πρῶτον σχεδὸν οὔτασε χεῖρ᾽ ἐπὶ καρπῷ" 


Αὐτὰρ ἔπειτ᾽ αὐτῷ μοι ἐπέσσυτο; δαίμονι ἴσος" 
ο 


ἐς 


98 OMHPOY IAIAAOËZ Ε΄. 


/ ͵ La A! 
᾿Αλλά μ᾽ ὑπήνεικαν ταχέες πόδες" ἤ τέ κε δηρὸν 
7 4 7 
Αὐτοῦ πήρνατ᾽ ἔπασχον ἐν αἰνῇσι νεκάδεσσιν, 
7 \ \ 1 Pa ” 
Ἢ κε Cas ἀμνενηνὸς ἔω χωλκοῖο τυπῆσι. 


885 


Toy δ᾽. ἄρ᾽ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς. 


Μήτι pros, ᾿Αλλοπρόσαλλε; παρεζόμενος μνύριζε. 
Ἔχνχθιστος δέ μοι ἐσσὶ θεῶν, ci Ολυμυπὸν ἔχουσιν. 
Αἰεὶ γάρ τοι ἔρις τε φίλην πολεμιοί τε, μάχαι τε’ 
Μητρός τοι μένος ἐστὶν ἀάσγετον; οὐκ ἐπιεικτὸν» 
Ἥρης; τὴν μὲν ἐγὼ σπουδῇ δάρμνημ᾽ ἐπέεσσι" 
To σ᾽ ὀΐω κείνης rade πάσχειν ἐννεσίησιν. 
᾿Αλλ᾽ οὐ μᾶν σ᾽ ἔτι δηρὸν ἀνέξορυωι ἄλγε᾽ ἔχοντα" 
Ἔκ γὰρ ἐμεῦ γένος ἐσσὶ, ἐμοὶ δέ σε γείνωτο μήτηρ" 
ΕΝ δέ τευ ἐξ ἄλλου γε θεῶν γένευ ὧδ᾽ ἀϊδηλος, 
Καί κεν δὴ πάλαι ἥσθα ἐνέρτερος Οὐρανιώνων. 
Qc φάτο, καὶ Παιήον' ἀνώγει ἰήσασθαι" 
ῷ δ᾽ ἐπὶ Παιήων ὀδυνήφατα φάρμακα πάσσων 
᾿Ηκέσατ᾽" οὐ μὲν γάρ τι κατώθνητὸς γε τέτυκτο. 
ε “ME. A0. ΡΝ. \ 7 À EPL. 7 ͵ 
Ὡς δ᾽ 07 ὀπὸς γάλα λευκὸν ἐπειγόμνενος συνέπηξεν, 
“Ὑγρὸν ἐξὸν, μάλω δ᾽ ὦκα περιτρέφεται κυκόωντι" 
Ὡς ἄρα καρπαλίμως ἰήσατο θοῦρον" Αρηα. 
Tor δ᾽ Ἥβη λοῦσε, χαρίεντα δὲ eiuara ἕσσε' 
Πὰρ δὲ Διὶ ἹΚρονίωνι καθέζετο κύδε: γαίων. 
Ai δ᾽ αὖτις πρὸς dope Διὸς μεγάλοιο γέοντο, 
Ἥρη τ᾽ ᾿Αργείη καὶ ᾿Αλαλκομνενηὶς ᾿Αϑήνη, 
Παύσασαι βροτολοιγὸν "Ἄρην ἀνδροκτασιοίων. 


90 


95 


900 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Z. .» 99 


ΤΗΣ 


ὍΜΗΡΟΥ ἸΛΙΑΔΟΣ 
‘PAYWOAIA, 7. 


᾿Επσιγροφη. 


Ζῆτα δ᾽ ἄρ᾽ ᾿Ανδρομάχης τε καὶ “Ἕκτορος ἔστ᾽ ὀαριστύς, 


ΤΡΩΩΝ δ᾽ οἰώθη καὶ ᾿Αχαιῶν φύλοπις αἰνή. 
Πολλὰ δ᾽ ἀρ᾽ ἔνθα καὶ ἔνθ᾽ ἴθυσε μνάγη πεδίοιο, 
᾿Αλλήλων ἰθυνομένων χωλκήρεω δοῦρα 
Μεσσηγὺς Σιμόεντος 10 Ξάνθοιο ῥοάων. 

Αἴας δὲ πρῶτος Τελαμώνιος, ὃ ἕρκος ᾿Αχαιῶν, 
Τρώων ῥῆξε φάλαγγα; φόως δ᾽ ὃ ἑτάροισιν ἔθηκεν, 
"Ανδρ α βαλὼν, ὃς ἄριστος ἐνὶ Θρήκεσσι TÉTUATO, 
Υῶν ᾿Εὐσσώρου, ᾿Ακἄμαντ', ἠῦν τε μέγων τε. 
Τόν p ἔβαλε πρῶτος κόρυθος φάλον ἱπποδασείης" 
Ἔν δὲ μετώπῳ πῆξε; πέρησε, δ᾽ ἄρ᾽ ὀστέον εἰσω 10 
Αἰχρμὴ χολκείη: τὸν δὲ σκότος ὁσσε κάλυψεν. 

"Αξυλον δ᾽ ἀφ ἐπεῷνε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης. 
“ευθρανίδην, ὃ ὃς ἔναέεν ἐὐκτιρυένῃ ἐν᾿Αρίσβη, 
᾿Αφνειὸς βιότοιο, φίλος δ᾽ ἦν ἀνθρώποισι. 

Πάντας γὰρ φιλέεσκεν, ὁδῷ ἐ ἰὼ οἰκίω ναίων. 15 
᾿Αλλά οἱ οὔτις τῶν γε TÔT ἤρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον, 
Πρόσθϑεν à ὑπαντιάσας" ἀλλ᾽ ἄμφω θυμὸν à ἀπηύρα, 

Αὐτὸν καὶ θεράποντα Καλήσιον, ὁ ὃς βῶ τόθ᾽ ἵππων 
"Eoxer ὑφηνίοχος" ro δ᾽ ἄμφω γαῖαν ἐδύτην. 

Δρῆσον. δ᾽ ᾿υὐρύαλος καὶ ᾿Οφέλτιον ἐξενάριξε' 20 
BA δὲ per Αἴσηπον καὶ Πήδασον, οὕς ποτε 'Νύμφη 
Νηΐς ᾿Αβαρβαρέη réx ἀμύμονι Βουκολίωνι. 


on 


100 ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOË Ζ΄. 


Βουκολίων δ᾽ ἦν υἱὸς ἀγαυοῦ. Λαομέδοντος, 
Πρεσβύτατος γενεῇ; σκότιον δέ & γείνατο μήτηρ. 
Ποιρναίνων δ᾽ ἐπ᾿ ὀεσσι μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ. 
ἩΗὸ ὑποκυσσαρυένη διδυμιάονε γείνατο παῖδε" 
Καὶ μὲν φῶν ὑπέλυσε μένος καὶ φαίδιμα via 
Μηκιστηίἄδης, καὶ ἀπ᾿ ὠμνων TeUyE ἐσύλα. 
᾿Αστύαλον δ᾽ ἄρ᾽ ἔπεφνε μενεπτόλεμος Πολυποίτης. 
Πιδύτην δ᾽ ᾿Οδυσεὺς ΠΠερκώσιον ἐξενάριξεν 
"Eye χαλκείῳ, “L'euxgos δ᾽ ᾿Αρετάονα δῖον. 
Le, ἢ δ᾽ ᾿Αἰβληρον € ἐνήρατο δουρὶ φαεινῷ 
Νεστορίδης ᾿ἰύλατον δὲ ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαρνέμυνων" 
Ναῖξε δὲ; Σατνιόεντος à ἐυρῥείταο παρ᾽ GATE | 
Πήδασον αἰπεινῆν. Φύλακον δ᾽ ἕλε Afiroc ἢ ἥρως 
Φεύγοντ᾽" Εὐρύπυλος δὲ Μελάνθιον ἐξενάριξεν. 

"A ξηστον δ᾽ ἀρ᾽ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Mi hoé 
Ζωὸν "ὦ ἵππω γάρ οἱ ἀτυζομένω πεδίοιο, 
ρα ἐνὶ βλαφόθέντε μυρικίνῳ; ἀγκύλον ἅρμα 

Αξαντ᾽ ἐν πρώτῳ ῥυμῷ, αὐτὼ μὲν ἐβήτην 
Πρὸς πόλιν, ἧπερ οἱ ἄλλοι ἀτυζόμενοι φοββέοντο" 
Αὐτὸς δ᾽ ἐκ δίφροιο παρὰ τροχὸν ἐξεκυλίσθη, 
Πρηνὴς ἐν κονίησιν ἐπὶ στόμω" πὰρ δὲ οἱ ἔστη 
᾿Ατρείδης Μενύλαος, À ἔχων δολιχόσκιον ἔ ἔγχος. 
᾿Αδρηστος δ᾽ ae ἐπείιτα λαβὼν à ἐλλίσσετο > γούνων" 

Ζώγρει,᾽ À τρίος υἱὲ, σὺ δ᾽ ἀἄξιω δέξαι ἄποινα" 
Πολλὰ δ᾽ ἐν ἀφνειοῦ πατρὸς κειμήλια κεῖται» 

Xanrôs τε» % χρυσός ré, πολύπριητός 76 σίδηρος" 
T'ov κέν τοι χαρίσαιτὸ πατὴρ ἀπερείσί ἄποινα, 
EF κεν ἐμὲ ζωὸν πεπύθοιτ᾽ € ἐπὶ γηυσὶν ᾿Αχαιῶν. 

Ὃς φάτο" τῷ δ᾽ ἄρα θυμὸν à ἐνὶ στήθεσσιν ἐπειθε" 
Καὶ δή pi ray’ ἔμελλε θοὰς ἐπὶ νῆας ᾿Αχαιῶν 
Δώσειν ᾧ θεράποντι καταξέμεν" ἀλλ᾽ "À γαμέμινων 
᾿Αντίος ἦλθε θέων, καὶ ὁμοκλήσας ἔπος ηὔδα. 

Ko πέπον; à ÿ Μενέλαε, τίη δὲ σὺ πήδεαι οὗ οὕτως 
᾿Ανδρῶν; 5 7 σοὶ ἄριστα πεποίηται κατὰ οἶκον | 
Πρὸς "1" βώων. τῶν μῆτις ὑπεκφύγοι αἰπὺν ὄλεθρον, 
X εἴρας θ᾽ ἡμετέρας" μηδ᾽ 0 ογτ νον γαστέρι μήτηρ 


4x 


25 


30 


35 


40 


δ5 


OMHPOY IAIAAOE Ζ΄. 


K οὔρον ἢ ἐὄντῶ φέροι, μηδ᾽ ὃς φύγοι" ἀλλ ἅμα πάντες 
Ἴλίου ἐξωπολοίατ' » ἀκήδεστοι καὶ ἄφαντοι. 
Ὡς εἰπὼν παρέπεισεν ἀδελφειοῦ φρένας ἥρως, 
Αἰσιρα παρειπῶν" ὁ δ᾽ ἀπὸ ὅθεν ὥσατο χειρὶ 
Ἥρω ᾿Αδρηστον' σὸν δὲ κρείων ᾿Αγαρέμνων 
Οὖτα κατὰ λαποίρην᾽ ὁ δ᾽ ἀνετράπετ' ὃ ᾿Ατρείδης δὲ 
Λὰξ ἐν στήθεσι βὰς ἐξέσπασε μείλινον ἔγχος. 
Νέστωρ δ Ἂ ὀγείοισιν ἐκέκλετο; μακρὸν ἀῦσας" 
ὭὮ han ἥρωες Δαναοὶ, θεράποντες᾽ ᾿Άρηος, 
ἹΜήτις νῦν ἐνάρων ἐπιβαλλόμενος, μετόπισθε 
Μιμινέτω, ὡς κε πλεῖστα φέρων ἐπὶ ets ἵκηται" 


“᾿Αλλ᾽ ἄνδρας “τείνωμεν' ἐπείτω δὲ καὶ τὰ ἕκηλοι 


ΝΝεκροὺς ἀμυπεδίον συλήσετε τεθνειῶτας. 

Ὥς εἰπῶν, ὥτρυνε μένος καὶ θυμὸν € ἐκάστου. 
Ἔνθα κεν αὖτε Τρῶες ᾿Αρηϊφίλων ὑ ὑπ᾿ ᾿Αχαιῶν 
Ἴλιον εἰσανόβησαν, ἀναλκείῃσι δαμέντες, 
Ε μὴ ἄρ᾽ Αἰνείῳ τε καὶ Ἕκτορι εἶτσε παραστὰς 
Πριαμίδης Ἕλενος, οἰωνοπόλων ὀχ ἄριστος" 

Αἰνεία τε; καὶ "Exrog, : ἐπεὶ πόνος ὕμμι μάλιστα 
Τρώων καὶ Λυκίων ἐγκέκλιται» οὕνεκ᾽ ἄριστοι 
Πᾶσαν ἐπὶ ἰθὺν ε ἐστὲ, μάχεσθαί TE φρονέειν Te* 
Zr9T αὐτοῦ» καὶ λαὸν ἐρυκείκετε πρὸ σσυλοΐων, 
Πάντη € ἐποιχόμενοι» πρὶν αὖτ᾽ ἐν χερσὶ ALLAIT 
Φεύγοντας πεσέειν, δηΐοισι δὲ χάρμα γενέσθαι. 
Αὐ ὑτὰρ ἐπεί κε φάλαγγας ἐποτρύνητον ἁπάσας, 
‘H μεῖς, μὲν Δαναοῖσι μὰ jen opel” αὖθι μένοντες, 
Καὶ μᾶλα τειρόμιενοί ἴσερ᾽ ἀνωγκαίη γὰρ ἐπείγει" 
ἽἝατορ, à ἀτὰρ σὺ πόλινδε μετέρχεο, εἰτὶ δ᾽ 8 ἐσείτα 
Μητέρι σῇ καὶ En ἡ δὲ ξυνάγουσα γεραιὰς 
No ἾΑ θηνάζης γλαυκώπιδος à ἐν DOME ἄκρῃ, 
Giro UT θύρας ἱεροῖο δόμοιο, 
Léo», ὁ ὃς οἱ δοκέει χαριέστατος ἠδὲ μέγιστος 
Evo ἐνὶ μεγάρῳ, καί οἱ σολὺ φίλτατος αὐτῇ, 
Θεῖναι ᾿Α θηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠὐκόμωοιο" 
K αἱ οἱ ὑποσχέσθαι δυοκαίδεκα βοῦς ἐνὶ νηῷ 
ἬΝνις ἠκέστας ἱερευσέμεν, ai κ᾿ ἐλεήσῃ 


101 


65 


70 


80 


98 


102 OMHPOT ἹΛΙΑΔΟΣ 7, 


ἴἼΑστυ τε καὶ Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια τέχνα" 95 

A κεν Τυδέος υἱὸν ἀπόσχῃ Ἰλώυ ἱρῆς; 

"Αγριον αἰχμητὴν, κρατερὸν μήστωρα φόβοιο" 

ν δὴ ἐγὼ κάρτιστον "A x φημὶ γενέσθαι. 

ἱ Οὐδ᾽ ᾿Αχιλῆά ποθ᾿ ὧδε γ᾽ ἐδείδι μεν, ὁ ὀρχιομιον ἀνδρῶν, 
Ονπερ Quoi θεᾶς ἐξέρμιμεναι" ἀλλ᾽ δδὲ λίην 100 
Μαίνεται, οὐδὲ τίς οἱ δύναται μένος ἰσοφαρίζειν. 

Ως ἔφαθ᾽" Ezrog δ᾽ où τι κασιγνήτῳ ἀπίθησεν" 
Αὐτίκα δ᾽ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἄλτο χαμᾶζ!. 
Πάλλων δ᾽ ὀξέα δοῦρα, κατὰ στρατὸν ὄχετο πάντη; 
᾿Οτρύνων μαχέσασθαι, € Ἔγειρε, δὲ φύλοπιν αἰνῆν. 5 
Ο; δ᾽ ἐλελίχθησαν, καὶ ἐναντίοι ἔσταν ᾿Αχαιῶν. 
᾿Αργεῖοι δ᾽ ὑπεχώρησαν, λῆξαν δὲ φόνοιο". 

Φὰν δέ τιν ἀθανάτων ἐξἕ οὐρανοῦ ἀστερόεντος 
Ὑρωσὶν ἀλεξήσοντα κατελθέμμεν, ὡς ἐλέλεχθεν. 

Ἕκτωρ δὲ Τρώεσσιν ἐκέκλετο; μακρὸν ἀῦσας" 40 

Τρώες ὑπέρθυμοι; τηλέχλητοί τ΄ ἐπίκουροι, 
᾿Δνέρες € ἐστὲ, Φίλοι; μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς». 
"Ope à ἂν ἐγὼ βείω προτὶ Ἴλιον, ἠδὲ γέρουσιν 

Léo βουλευτῇσι, καὶ ἡμυετέρῃς ἀλόχοισι» . 
Δαίμοσιν ἀρήσασθαι, ὑποσχέσθαι δ᾽ ἑκατόμβας. 15 

Ως ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕχτωρ" | 
᾿Αμφὶ δὲ pu σφυρὰ TÜTTE καὶ αὐχένα δέρμα κελαινὸν» 
“Ανφυξ, ἣ πυμιαίτη θέεν ἀσπίδος ὀμφαλοέσσης. 

Γλαῦκος δ᾽ Ἱππολόχοιο ποΐϊς καὶ ΓΓυδέος υἱὸς 
Ἂς μέσον ἀμφοτέρων συνίτην μμεμιοιῶτε μαίχεσθαι. Σ᾽ τρῶς 

Oi δ᾽ ὁ ὅτε δὴ σχεδὸν à ἤσαν ET ἀλλήλοισιν ἰόντες» 

Tor πρότερος προσίεισε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 

Τίς δὲ σύ ἐσσί, φέριστε, καταθνητῶν ἀνθρώπων ; 

Οὐ μὲν γάρ. ποτ ὑσωσὰ μάχη ἔνι! κυδιανείρῃ 
To πρίν’ ἀτὰρ μὲν νῦν γε πολὺ προβέβηκας ἁπάντων 25 
Σῷ θάρσει, 07 ἐμὸν δολιχόσκιον à ἔγχος ἐμιεινας. 

Δυστήνων δέ re παῖδες € ἐμῷ D μένει à ἀντιόωσιν. 
μὴ δέ τις ἀθανάτων γε κατ οὐρανοῦ D εἰλήλουθας, Ὁ 
Οὐκ ἂν ἔγωγε θεοῖσιν ξ ἐπουρανίοισι μαχοίμην. ι 
Οὐδὲ γὰρ οὐδὲ Δρύαντος υἱὸς κρατερὸς Δυκόοργος 130 


= 


OMHPOY IAIAAOZ 7. 103 


Δὴν ἢ ἦν, 06 βὰ θεοῖσιν ἐ ἐπουρανίοισιν ἐριζεν. 

"Os πότε μιαινορωένοιο Διωνύσοιο τιθήνας 

Σεῦε κατ᾽ ἠγάθεον ΝΝυσήϊον' αἱ ἱ δ᾽ ἄμα πᾶσαι 

Θύσθλα χαρναὶ κατέχευαν, ὑπ᾿ ἀνδροφόνοιο Λυκούργου 
Θεινόρμενοι, Bourg Διώνυσος δέ φοβηθεὶς 135 
Δύσεθ᾽ ἁλὸς κατὰ κῦμα Θέτις δ᾽ ὑπεδέξατο κόλτσῳ 
Δειδιότα: κρατερὸς γὰρ ἔχε τρόμος ἀνδρὸς ὁμιοκλῇ. 

Τῷ μὲν ἔπειτ᾽ ὀδύσαντο θεοὶ ῥεῖα ζώοντες, 

Καί ῥμιν τυφλὸν ἔθηκε Keovou παῖς" οὐδ᾽ ἄρ᾽ ἔτι δὴν 

FH, ἐ ἐπεὶ ἀθανάτοισιν ἀπήχθετο πᾶσι θεοῖσιν. 40 
Οὐδ᾽ ἄν ἐγὼ μακάρεσσι θεοῖς ἐθέλοιμι μάχεσθαι. 

ἘΠ δέ τις ἐσσὶ à βροτῶν, οἱ ἀρούρης καρπὸν ἐδουσιν, 


FAccov [86᾽, ὡς κεν θᾶσσον ὀλέθρου πείραθ᾽ ἵκηαι. 


Τὸν δ᾽ αὖθ Ἱππολόχοιο προσηύδα φαίδιμος υἱός" 
"Γυδείδη μεγαίθυμοε, τίη γενεὴν ἐρεείνεις ; 45 
On πΈρ φύλλων γενεῆ, σοιῆδε καὶ à ἀνδρῶ y. 

Φύλλα τὰ μέν τ ἄνερμυος χαριάδις χέει, ἄλλα de Ê ὅλη 
Τηλεθόωσα φύει" ἔαρος. δ᾽ & ἐπιγίγνεται ὥρῃ" 
Ὥς ἀνδρῶν γενεῇ, ἥ μὲν φύει, ἡ δ᾽ ἀπολήγει. 
ΕἸ δ᾽ ἐθέλεις καὶ ταῦτα δαήρωεναι" 0Pe εὖ εἰδῆς 50 
Ἡμετέρην γενεὴν; πολλοὶ δέ puy ἄνδρες ἰσασίν. 
Ἔστι πόλις ᾿Ἐφύρη, μυχῷ ἼΑργεος ἱπποβότοιο, 
᾿Ενθάδε Σίσυφος € ἐσκεν, ὃ ὁ κέρδιστος γένετ᾽ ἀνδρῶν, 
Σίσυφος Αἰολίδης" ὁ δ᾽ ἄρα Γλαῦκον φέκεβ᾽ υἱόν. 
Αὐτὰρ Τλαῦκος ἔτικτεν ἀμύμονα Βελλεροφόντην" 55 
T'o δὲ θεοὶ καλλος TE καὶ ἤνορέην. ἐρατεινὴν | 
"Orarar avrae οἱ Προῖτος κακὰ μήσατο θυμῷ" 
ὍΣ ῥ᾽ ρ ἐκ δήμου € ἔλασσεν, ἐπεὶ πολὺ φέρτερος ἤεν 
᾿Αργείων" Ζεὺς γαρ οἱ ὑπὸ σκήπτρω ἐδαριασσε. 
ΓΦ δὲ γυνὴ Προίτου : ἐπερνήνοιτο, δ᾿ Area, 60 
Kevrradin φιλότητι Laye GX τὸν οὔτι 
Πεῖδ᾽ ἀγαθὰ φρονέοντα δαΐφρονα Βελλεροφόντην. 
Ἡ δὲ ψευσαμένη Προῖτον βασιλῆα προσηύδα" 
T'ébraine, ὦ ῳ Τροίτ᾽ ; ἢ κάκτανς Βελλεροφόντην, 
Ὅς μ᾽ ἔθελε φιλότητι μιγήμεναι οὐκ ἐθελούσῃ. 65 
Ὡς φάτο" τὸν δὲ ἄνακτα χόλος λάβεν, οἷον ἄκουσε. 


104 OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ 7, 


Κτεῖναι μέν ῥ᾽ ἀλέεινε, σεβάνσοῦτο γὰρ τόγε θυμῷ, 
Πέμνε δέ pay Λυκέηνδε, “πόρεν δ᾽ ὅγε σήματα λυγρὰ 
Γράψας ἐν πίνακι πτυκτῷ ϑυμοφθόρα πολλὰ, 
Δεῖξαι δ᾽ ἦνωγει ᾧ 5 πενθερῷ, ὄφρ᾽ ἀπόλοιτο. 
Αὐτὰρ 0 > (27 Avniivds θεῶν ὑπ᾽ ἀμύμονι πορυπῇ. 
Ἀλλ. ὅτε δὴ Λυκίην ἐξε, Ἐξάνθον τε ῥέοντα, 
Προφρονέως puiv They ἄναξ Λυκίης εὐρείης" 
᾿Ευνῆμαρ ξείνισσεν καὶ ἐννέα βοῦς 1 ἱόρευσεν. 
᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ δεκάτη ὁ ἐφάνη ῥοδοδάκτυλος Ηὼς, 
Ko τότε μὲν ἐρέεινε, καὶ free σῆμα ἰδέσθαι, 
Ὅ τειν po οἱ ἱ γαμυβροῖο παρὰ Προίτοιο φέροιτο. 
Αὐτὰρ ἐπειδὴ σῆμα κακὸν παρεδέξατο γαμεροῦ, 
Πρώτον μέν pœ Χίμαιραν à ἀμαιμακέτην ἐκέλευσε 
ΠΠεφνέμεν. ἡ δ᾽ à ae env θεῖον γένος, οὐδ᾽ ἀνθρώπων, 
Lego de λέων, ὀπιθεν δέ δρυίκων, μέσση δὲ χίμαιρα, 
Δεινὸν à ἀποπνείουσα πυρὸς μένος αἰθομένοιο. 
Καὶ τὴν μὲν κατέπεφνε, θεῶν τεράεσσι “πιθήσας. 
Δεύτερον αὖ, Σολύμοισι μαχήσατο κυδαλίμοισι" 
Καρτίστην δὴ τήν γε pan φάτο δύμιεναι ἀνδρῶν. 
Τὸ τρίτον αὖ, κατέπεφνεν ᾿Αμαζόνας à ἀντιανείρας. 
‘ Τῷ δ᾽ ἄρ᾽ ἀνερχομένῳ πυκινὸν δόλον ἄλλον ὕφαινε. 
Κοίνας ἢ ἐκ Δυκίης εὐρείης φῶτας ἀρίστους, 
Εΐσε λόχον" φοι δ᾽ οὔτι πάλιν οἰχόνδε νέοντο" 
Πάντας “γὰρ κατέπεφνεν ἀμύμων Βελλεροφόντης. 
᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ γίγνωσκε θεοῦ γόνον ηῦν ἐόντα; 
Αὐτοῦ puy κατέρυκε, δίδου δ᾽ δ' ὅγε θυγατέρα à ἤν" 
Δῶκε δέ οἱ τιμῆς βασιληΐδος ἥ ἥμισυ αἄσης. 
K αἱ μέν οἱ Λύκιοι Tépevos τάμον ἔξοχον ἄλλων, 
Καλόν, φυταλιῆς καὶ ἀρούρης, 0Ppu γέμιοιτο. 
Ἢ δ᾽ ἔτεκε τρία τέχνα δαϊφρονι Βελλεροφόντῃ, 
᾿Ισανδρόν re, καὶ Ἱππόλοχον, καὶ Λαοδάμειαν. 
Λαοδαμείῃ μὲν παρελεξατὸ μητίετα Levs* 
‘HD & érêx ᾿ ἀντίθεον ) Σαρπηδόνα χαλκορυστῆν.. 
᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ καὠκεῖνος οπἤχθετο πᾶσι θεοῖσιν; 
ἮἯ τοι ὁ καππεδίον τὸ ᾿Αλάϊον οἷος ἀλᾶτο, 
Ὃν θυμὸν κατέδων, πάτον ἀνθρώπων ἀλεείνων" 


170 


75 


. 80 


85 


90 


ET D PE en 7 
ἴ 


TE RE PO SR ἐν μον RE ee 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Ζ΄. 


Ἴσανδρον δέ οἱ υἱὸν "Δρης, τος πολέμοιο; 

Μαρνά μενον Σολύμοισι καπέκτανε κυδαλίμοισι' 
Τὴν δὲ χολωσαμένη χρυσήνιος᾽ "Agrepus À ἔκτα. 
Ἱππόλοχος de de ἔτικτε» κωὶ ἐκ τοῦ φημὶ γενέσθαι" 


105 


205 


Πέμπε ὃς μ᾽ ἐς Lecins καί μι, μᾶλα πόλλ᾽ ἐπέτελλεν, 


Aitr à ἀριστεύειν, καὶ ὑπείροχον eyes ἄλ ὑλῶν, 
Μηδὲ γένος πατέρων αἰσιχιυνέμεν. οἵ μέγ᾽ ἄριστοι 
Ἔν τ᾽ "Equen & ἐγένοντο καὶ ἐν Λυκίη εὑρείη" 
Ταύτης TOI γενεῆζς τε καὶ αἵματος εὔχομαι IL TR 
Ὡς φάτο" γήθησεν δὲ βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 
Ἔνγχος μὲν κατέπηξεν À ἐπὶ yo πουλυβοτείρῃ, 
Αὐτὰρ ὁ Ô μειλιχίοισι προσηύδα ποιμένα λαῶν" 
FH» pa νύ μοι ξεῖνος πατρώϊος ἐσσὶ παλαιός" 
Οἰνεὺς γάρ πότε δῖος à ἀμύμονα Βελλεροφόντην 
Ecinuo ἐνὶ μεγάροισιν, ἐείκοσιν ἤματ ᾿ἐρύξαρ" - 
Où δὲ καὶ ἀλλήλοισι πόρον ἕεινήίωα καλά; 
Οἰνεὺς μὲν ζωστῆρα δίδου Φοίνικι φαεινὸν, 
Βελλεροφόντης δὲ γρύσεον δέπας ἀμφικύπελλον" 
Καί μιν ἐγὼ κατέλειπον ἰὼν ἐν dome ἐμοῖσι. 
Τυδέα δ᾽ οὐ μέμνηρνοι" ἐπεί μ᾿ ἔτι τυτθὸν ἐόντα 
Κάλλιφ᾽, ὁ ὅτ᾽ ἐν Θήβησιν ἀπώλετο λαὸς ᾿Αχαιῶν, 
Τῷ νῦν σοὶ μὲν ἐγὼ ξεῖνος Φίλος "Αργεῖ μέσσῳ 
Ep, σὺ δ᾽ ἐν Λυκίῃ ὅσε κεν τῶν δῆμον ἵ TT 
Ἔγχεσι δ᾽ ἀλλήλων ᾿ἀλεώμεθα καὶ δι᾿ ὁμίλου. 
Πολλοὶ μὸν γὰρ ἐμυοὶ Τρώες, πλητοί T ἐπίκουροι; 
Kreive, ὃν κε bass γε πόρῃ καὶ ποσσὶ κιχείω" 
Πολλοὶ δ᾽ αὖ σοι ᾿Αχαιοὶ & ἐνωίρέμυεν, ὃν κε δύνηαι" 
Τεύχεο κα δ᾽ ἀλλήλοις ἐπαμείψομεν' ὄφρα καὶ οἵδε 


. Τγγῶσιν» à 074 ξεῖνοι πατρώϊοι ox opel" εἰναι. 


‘Qc ἃ ἄρα φωνήσαντε, καθ ἢ ἵππων ἀΐξαντε,, 
Xsgus : σ΄ ἀλλήλων λαβέτην, καὶ πιστώσαντο. 
Ἔνθ αὖτε Γλαύκῳ Κρονίδης φρένας ἐξέλετο Ζεὺς, 
Ὃς πρὸς Todd Διομήδεα φεύχε ἄμειβε, 


Xevreu χαλκείων, ἑκωτόμβοϊ ἐνγεαιβοίων. 
Ἕκτωρ δ᾽ ὡς Σκαιάς, re πύλας καὶ φηγὸν ἵκανεν, 


"Au? ἄρα μιν ρώων ἄλοχοι θέον ἠδὲ θύγωτρες, 


» 


10 


20 


25 


90 


106 OMHPOY IAÏAAOËZ 2”, 


Eipopeves παῖδάς τε, κασιγνήτους re, ἔτας τε» | 
Καὶ σόσιας" ὁ δ᾽ ἔπειτα θεοῖς εὔχεσθαι ἀνώγι 5 440 
Πάσας ἑξείης. πολλῇσι δὲ κήδε ἐφῆπτο. 

*AAX ὅτε δή Πριάμοιο δόμον περικαλλέ ἵκανε, 
Ξιεστῆσ᾽ αἰθούσησι τετυγμένον αὐτὰρ ἐν αὐτῷ 
Πεντήκοντ᾽ ἔνεσαν θάλαμοι. ἕεστοῖο λίθοιο;, 

Πλησίοι ἀλλήλων δεδμημένοι ἐνθάδε παῖδες 45 
Κοιρνῶντο Πριάμοιο παρά βμνηστῆς ἀλόχοισι. 

Κουράων δ᾽ ἑτέρωθεν à ἐναντίοι ἔνδοθεν αὐλῆς 

Δώδεκ᾽ ἔσαν τέγεοι )άλαρνοι ξεστοῖο λίθοιο, 

Πλησίοι αλλήλων δεδμημένοι" ἐνθάδε γαμβροὶ 
Ἐοιμῶντο Πριάμοιο παρ’ αἰδοίης ἀλόχοισι». δο 
?Evde οἱ ἠπιόδωρος à ἐναντίη ἤλυθε μήτηρ, 

Λαοδίκην À ἐσάγουσα, θυγατρῶν εἶδος ἀρίστην' 

Ἔν + ἄρα οἱ φῦ χειρὶ, ἔπος τ᾽ ἐφατ᾽, ἔκ τ᾽ ovomale" 

Τέκνον, τίπτε λιπὼν πόλεμον θρασὺν εἰλήλουθας 3 ξ 
Ἤ μάλα δὴ τείρουσι δυσώνυμιοι υἱες ᾿Αχαιῶν, A SE 
Μαρνάμενοι περιἄστυ" σὲ δ᾽ ἐνθάδε ϑυμὸς ἀνῆκεν 
ἜἙλδονς, ἐξ ὦ ἄκρης πόλιος Aus χεῖρας ἀνασχ εῖν. 
᾿Αλλὰ μέν ᾽ ὄφρα κέ ας μελιηδέα, οἶνον ἐνείκω» 

Ὡς σπείσῃς Δι πατρὶ καὶ ἄλλοις ἀθανάτοισι 
Πρῶτον, : éTesre δὲ x αὐτὸς ὀνήσεωι αἴ κε πίησθα 
᾿Ανδρὶ δὲ κεκρυηῶτι μένος μέγα οἶνος ἀέξει. 61 
Ὡς τύνη κέκριηκας», ἀμυύνων σοῖσιν ἐτήσι. 
Τὴν δ᾽ ἠμείβετ᾽ à ἐπεισ μένας κορυθαίολος Ἕχτωρ" 
Μη μοι οἶνον ἄξιρε μελίφρονα, πότνια μυῆτηρ» 
Μή p ἀπογυιώσῃς;, μένεος δ᾽ ἀλκῆς τε λάθωμιαι. 65 
Χερσὶ Ô ἀνίπτοισι Aur λείβειν αἴθοπα οἶνον 
“Αζομαι" οὐδὲ πη ἐστὶ κελαινεφέϊ Κρονίωνι 
Αὔωατι καὶ λύθρῳ πεπαλαγμιένον eux er ours. 
᾿Αλλὰ σὺ μὲν πρὸς nov ᾿Αϑθηναίης ἀγελείης 
Ἔρχεο 0 σὺν θυέεσσιν, ἀολλίσσασα γεραιάᾶς" 70 
Πέσλον δ᾽, ὅστις τοι χαριέστατος ἠδὲ μέγιστος 
Ἔστιν ἐνὶ ῥεγάρῳ,: καί Toi πολὺ φίλτατος αὐτῇ» 
Τὸν dés” A θηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠυκόμοιο, 
Καί οἱ ὑποσχέσθαι δυοκαίδεκα βοῦς ἐνὶ νηῷ 


EE te DA AR TE TS — 
D PT Per, “ 


OMHPOT IAIAAOË Ζ΄. hs 107 


"Hu ἡ ἠκέστας ἱερευσέμιεν, αἴ κ᾽ ἐλεήσῃ 

ἼΑστυ τε καὶ Τρώων ἀλόχους καὶ νήπιοω σέκνα" 

AS κεν Τ' υδέος υἱὸν ἀπόσχῃ Ἰλώου à ἱρῆς» 

"A ygsor αἰχρνητῆν, κρατερὸν μήστωρα φόβοιο. 
᾿Αλλὰ σὺ μὲν πρὸς νηὸν ᾿ΔΑθηναίης ἀγελείης | 

Ἕ gxsv" ἐγὼ δὲ Πάριν μετελεύσομαι» ὄφρα κωαλέσσω, 
Αἱ 4’ ἐθέλῃσ' εἰπόντος ἀκουέμεν" ὡς κέν οἱ αὖθι 81 
Γαῖα γἄνοι" μέγα ag pv ᾿Ολύμπιος ἔτρεφε πῆμα 
Τρωσί τε». καὶ Πριάμῳ μεγαλήτορι; τοῖό TE παισίν. 

Ἐ κεῖνόν γε ἤἴδοιμι κατελθόντ᾽ ΓΑ ἴδος εἴσω, 

Pan κε φρέν᾽ ἀτέρπου ὀϊ ζύος ἐκλελαθέσθαι. 85 

Ge spa 7 δὲ μολοῦσα ποτὶ μέγαρ᾽ , ἀμφιπόλοισι 
Κέκλετο᾽ ταὶ δ᾽ de ἀόλλισσαν κατὰ ἄστυ γεραιάᾶς. 
Αὐτῇ δ᾽ ἐς θάλαμον κατεβήσετο κηώενται, 

End ἔσαν οἱ πέπλοι παρμνποίκιλοι, ἔργω γυνωικῶν 
Σ,δονίων, τὰς αὐτὸς ᾿Αλέξανδρος θεοειδὴς 90 
Ἤγαγε Σιδονίηθεν, ἐπιπλὼς εὐρέα πόντον, 

Ty ὁδὸν, à ἣν Ἑλένην περ ἀνήγαγεν εὐπατέρειαῃ: 

Τῶν ἕν᾽ ἀειραμένη Ἑκάβη φέρε δώρον᾽ Αθήνῃ» 

Ὃς κάλλιστος ἔην ποικίλμασιν, ἠδὲ μέγιστος" 

᾿Αστὴρ δ ὡς ἀπέλαμπεν' ἔκειτο δὲ γείωατος ἄλλων" 95 
B3 δ᾽ ἰέναι, πολλαὶ δὲ μετεσσεύοντο γερωιαί. 

Αἱ δ᾽ ὅτε νηὸν ἵκανον ᾿Αϑήνης ἐν πόλει ἄκρη» 

Ὕησι θύρας ai£e Θεανὼ κωλλιπάρηος» 

Κισσηϊς, ἄλοχος ᾿Αντήνορος ἱπποδάμοιο" 

Ty γὰρ Tevss ἔθηκαν ᾿Δθηναίης à ἱόρειαν. 800 
Ai δ ὀλολυγῇ πᾶσαι ᾿Αθήνη χεῖρας ἀνέσχον. 

‘HD «& ago πέπλον ἑλοῦσα Θεανὼ καλλιπάρῃος; 

Θᾷκεν ᾿Αϑηναίης à ἐπὶ γούνασιν ἠὐκόμοιο" 

Εὐχομένη δ᾽ ἠρᾶτο Διὸς πούρῃ μεγάλοιο" . 

Llôrys ᾿ Αιδηναίη, ἐρυσίπτολι, δῖα θεάων ! 5 
TA £or dy & ἔγχος Διομήδεος» ἠδὲ καὶ αὐτὸν , 
Πρηνέα δὸς πεσέειν Σκαιῶν προπάροιθε πυλάων" 

[Ὄφρα Toi αὐτίκα νῦν δυοκαίδεκα βοὺς € ἐνὶ νηῷ 
“He ἠκέστας ἱερεύσομυεν, αἱ κ᾽ ἐλεήσῃς 
“Aoru τε καὶ ᾿ΓΠρώων ἀλόχρυς καὶ νήπιω τέκνου. 10 


τῷ 
-Τ 
οι 


» 
-108 OMHPOY IAIAAOE Ζ΄. 


Ὃςς ἔφατ᾽ εὐχομένη. ἀνένευε de Παλλὰς ᾿Αϑήνη. 
Ως αἱ μέν p εὔχοντο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο. 
Ἕκτωρ δὲ πρὸς δώματ᾽ ᾿Δ λεξάνδροιο βεβήκει 
Καλὰ, τά ῥ᾽ αὐτὸς ἔτευξε σὺν ἀνδράσιν, οἵ TÔT ἄριστοι 
Ἦσαν ἐνὶ "] ροίῃ ἐριβώλακι τέκτονες ἄνδρες" 315 
Of of ἐποίησαν θάλαμον, καὶ dope, καὶ αὐλὴν, 
᾿Εγγύθ, τε ΤΙριάμοιο καὶ Ἕκτορος, ἐν πόλει ἄκρη. 
"El Ἕκτωρ εἰσῆλθε Ai φίλος" ἐν δ᾽ ἄρα ze 
"Eyyos ἔχ᾽ ἑνδεκάπηχυ" πάροιθε δὲ λάμπετο ουρὸς 
Αἰχμὴ χαλκείη, περὶ δὲ χρύσεος θέε πόρκης. 20 
\ 4 e 3 ? / / / » 
Τὸν dede” ἐν θαλάμῳ περικαλλέα τεύχε ἕποντα, 
» / \ / N LR 4 / e 4 Ë 
AcTidu, καὶ θωρηκα» καὶ ἀγκύλα T0Ë ἁφόωντα. 
᾿Αργείη δ᾽ ᾿Ελένη per ἄρα δμωῆσι γυναιξὶν 
στο, καὶ ἀμφιπόλοισι περικλυτὰ ἔργῶ κέλευε. 
Tor δ᾽ "Exrop νείκεσσεν ἰδὼν αἰσχροῖς ἐπέεσσι" δ 5 
Δαιμόνί᾽, οὐ μὲν καλὰ χόλον τόνδ᾽ ἔνθεο θυμῷ. 
Λαοὶ μὲν φθινύθουσι περὶ πτόλιν, αἰπύ τε τεῖχος» 
Μαρνάμενοι" σέο δ᾽ εἵνεκ᾽ ἀτή τε πτόλεμός Te 2 
"Αστυ τόδ᾽ ἀμφιδέδηε" σὺ δ᾽ ἂν μωχέσαιο καὶ ἄλλῳ, 
ἘΠ τινά mov μεθιέντα ἴδοις δτυγεροῦ πολέμοιο" 50 
, ἢ ” EE. M TS, x k / 
AAN ave, μὴ τἄχοω ἄστυ πυρὸς δηΐοιο θερηται. 
Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπεν ᾿Αλέξανδρος θεοειδής. 
Ἕκτορ, ἐπεί με κατ᾽ αἷσαν ἐνείκεσας, οὐδ᾽ ὑπὲρ αἶσαν, 
“Γοὐνεκά τοι ἐρέω" σὺ δὲ σύνθεο, καί μευ ἄκουσον" 
D ᾽ \ 4 / / 2 ἌΧ 4 
Οὐ ro: ἐγὼ L'eau τόσσον χόλῳ οὐδὲ νεμέσσει 25 
[ἡ 3 7 μὴ * “ ! 
"Hyper ἐν θαλάμῳ, ἔθελον d ἄχει! προτραπέσθαι. 
No δέ pue παρεϊιποῦσ᾽ ἄλοχος μαλακοῖς ἐπέεσσιν» 
“Ὡρμησ᾽ ἐς πόλεμον" δοκέει δέ μοι ὧδε καὶ αὐτῷ 
Δώϊον ἔσσεσθαι" νίκη δ᾽ ἐπαμείβεται ἄνδρας. Ὁ 
᾿Αλλ᾽ ἄγε νῦν, éripueivor, ἀρήιω τεύχεα δύω" | 40 
\ 74" 3 \ δὲ ’.- »» { , s + 
Η 50, ἐγὼ δὲ pére κιχήσεσθαι dE σ᾽ ὀΐω. 
“Ὡς φάτο: roy δ᾽ οὔτ᾽ προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ. 
"Τὸν δ᾽ Ἔλένη μὔϑοισι προσηύδα μειλιχίοιοισι" 
Δᾶϑρ éLeïo, κυνὸς κοακορηχἄνου; ὀκρυοέσσης; 
Ὥς μ᾽ ὀφελ᾽ ἤματι τῷ, ὅτε [LE πρῶτον τέχε μῆἥτηρ» 
Οἴχεσθαι προφέρουσα κακὴ ἀνέμοιο θύελλα τ 46 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Ζ'΄. 109 
Εἰς ὁ te ἢ εἰς κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης" 
Ἔνθα μ ε κῦμ ἀπόερσε; πάρος τάδε & eye γενέσθαι. 
AT ἐπεὶ τάδε γ᾽ ὧδε lo κωκὰ τεκριήρωντο;, 
᾿Αὐδρὸς € ἔπειτ᾽ ὠφελλον ἀμείνονος εἶναι ἄκοιτις, 850 
Ὃς p ἤδη νέριεσίν ré καὶ αἴσχεα πόλλ᾽ ἀνθρώπων. 
Τούτῳ δ᾽ oùT de νῦν φρένες éwmedois οὔτ᾽ ἄρ᾽ ὀπίσσω 
Ἔσσωνται" τῷ καί μιν ὑπαυρήσεσθαι à ὀΐω. 
᾿Αλλ’ ἄγε γῦν εἴσελθε» καὶ ἐζθο τῷδ᾽ ἐπὶ δίφρῳ, 
Δᾶερ, ἐπεί σε μάλιστα πόνος φρένας ἀμφιβέβηκεν, 
Ever’ ἐμεῖο κυνὸς» καὶ ᾿Αλεξάνδρου ὃ ἔνεκ᾽ ἄτης" 56 
Οἵσιν ἐπὶ Ζεὺς θῆκε κακὸν μόρον, ὡς καὶ ὑπίσσω 
᾿Ανθρώποισι πελώμιεθ᾽ ἀοίδιμιοι € ἐσσομένοισι. 

Ty δ᾽ ἠμείβετ᾽ à ἔπειτα μέγας κορυθαίολος ἡ Ἕατωρ' 
Μή με κἄθιζ', Ἑλένη, φιλέουσά περ, οὐδὲ με πείσεις. 
"Hôr γάρ μοι θυμὸς À ἐπέσσυται;. ὀφρ᾽ ὑπαμύνω δὶ 
Ἵρώεσσ᾽ ; οἱ μέγ᾽ ἐμυεῖο ποθὴν ἀπεόντος ἐχουσιν" 
᾿Αλλὰ σύ 4 ὄρνυθι τοῦτον, ἐπειγέσθω δὲ καὶ αὐτὸς» 

Ὥς κέν ἐμ ἔντοσθε πόλιος καταμάρψῃ € ξόντω. 

Καὶ γὰρ ἐγὼν οἰκόνδ᾽ ἐσελεύσομιαι; ὄφρα ἴδωμαι 65 
Οἰκῆας, ἄλοχόν τ TE φίλην, καὶ rio) υἱόν. à 
Οὐ γάρ τ οἰδ', εἰ ἔτι σφιν ὑπότροπος ἵξομαι αὖτις, 

Ἢ ἤδη μ᾽ ὑπὸ χρεσὶ δεοὶ δαμόωσιν À χαιῶν. 

Ὥς ὦ ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ" 

Aa δ᾽ ἔπειθ᾽ ἵκανε δόμους εὖ γαιετάοντας, 70 
Οὐδ᾽ εὗρ᾽ ᾿Ανδρομιάχην λευκώλενον ἐν μεγάροισιν» 

᾿Αλλ᾽ ἥγε ξὺν παιδὶ καὶ ἀμφιπόλῳ ἐὐπέπλῳ ΄ 

Πύργῳ ἐφεστήκει γούωσά τε, μυρομένη τε. 

Ἕκτωρ δ᾽, ὡς οὐκ ἔνδον ἀμύμονα τέτμεν ἄκοιτιν, 

Ἔ στη ἐπ᾽ οὐδὸν 1 ἰὼν, μετὰ δὲ δμιωῆσιν à ΤΟ τ 

EST ἄγε; μοι» doi, γημιερτέα μοθήσασθε' 

F3 ἔβη ᾿Ανδρομιάχη λευκώλενος ἐκ μεγάροιο ; 

HE “πῇ ἐς γωλόων; ἢ εἰνωτέρων ξυπέπλων, 

‘H és ᾿Αθηναίης ἐξοίχεται. ἔνθα περ ἄλλαι 

Tears € ἐὐπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται 3 3 80 

Tor δ᾽ αὖτ᾽ ὀτρηρὴ ταρνίη πρὸς μῦθον ἐειπεν" 

"Exrop, € ἐπεὶ μάλ᾽ ἄνωγας ἀληθέω μυθήσασθαι" \ 


110 : : ὉΜΉΡΟΥ IAIAAOZ Ζ΄. 


Οὐτε πη ἐς γαλόων, οὔτ᾽ εἰνωτέρων ἐὐπέπλων, 

Oùr ἐς ᾿Αδϑηναΐης ἐξοίχεται, ἔνθα περ ἄλλαι 

᾿Γρωαὶ ἐ εὐπλόκαμοοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται" 385 
᾿Αλλ’ ἐσὶ πύργον ἐβη μέγαν Ἰλίου. οὕνεκ᾽ ἄκουσε 
᾿είρεσθαι Γ eau, μέγα δὲ κράτος εἶναι ᾿Αχαιῶν. 

‘H μὲν δὴ πρὸς τεῖχος ἐπειγοριένη ἀφικάνει» 

Μαινομένῃ εἰκυΐα" φέρει δ᾽ ἅ ἅμα παῖδα τιθήνη. 

Ἢ ῥ ῥα γυνὴ ταμίη: ὁ δ᾽ ἀπέσσυτο δώματος" ἜἝχτωρ 
Ty αὐτὴν ὁδὸν αὖτις. ἐὐκτιρυένας κατ ἀγυιάς. 91 
Εὖτε πύλας ἵκανε» διερχόμενος μέγω ἄστυ, 
Σκαιὰς, τῇ γὰρ ἔμελλε διεξίμεναι. πεδίονδε, 

Ἔνθ ἄλοχος πολύδωρος ξ ἐναντίη ἦλθε θέουσω; 
᾿Ανδρομάχη, θυγάτηρ μεγωλήτορος ᾿Ηετίωνος» 

Ἢ ετίων, ὃς ἔναιεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσση» 

Θήβη" Ὑποπλακίη; KiA/xsœn ἄνδρεσσιν ἀνάσσων. 
Τοῦ περ δὴ θυγάτηρ, LA  Exrogs χωλκοκορυστῇ 
Ἢ οἱ ἔπειτ᾽ ἤντησ᾽ à ἅμα δ᾽ ἀμφίπολος κίον αὐτῇ, 
Παῖδ᾽ ἐπὶ κόλπον ἔχουσ᾽ ἀτωλάφρονα, γήπιον αὕτως, 
Ἑκτορίδην à ἀγαπητὸν, ἀλίγκιον ἀστέρι καλῷ" . 401 
Toy p “Ἕκτωρ καλέεσκε Σκαμάνδριον, αὐτὰρ οἱ ἄλλοι 
᾿Αστυάνακτ᾽" οἷος γάρ ἐρύετο Ἴλιον ἡ Exrue. 

FHros ὁ μὲν μείδησεν ἰδὼν ἐς παῖδα σιωπῇ" 

᾿Ανδρομάχη, δέ οἱ ἄγχι παρίστατο δακρυχέουσα, LS 
Ἔν ς᾽ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ; ἐπος T éQur , ἐκ τ᾽ ὀνόριειζε" 

Δαιμόνιε; φθίσει σε τὸ σὸν μιένος; οὐδ᾽ ἐλεαίρεις 
Παῖδά TE νηπίαχον, καὶ ἐμ ἄρυμοῤον, ἣ τάχα χήρη 
Σεῦ ἔσορναι" τάχα γάρ σε κατακτανέουσιν ᾿Αχαιοὶ», 
Πάντες ἐφορμιηθέντες" ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἴη, 10 
Σεῦ ἀφαμαρτούσῃ, χθονα δύμεναι. où γὰρ ἐφ᾽ ἄλλη 
* Eoros θαλπωρὴ, ἐπεὶ ὧν σύγε πότμον ἐπίσπῃς, 
᾽Αλλ᾽ axe” οὐδὲ μοι" ἐστὶ πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ" 
Ἤτοι γὰρ πατέρ᾽ ἀμὸν ἀπέκτανε δῖ is ᾿Αχιλλεὺς, 
Ἔκ δὲ row πέρσε Κιλίκων εὖ ναιετάωσαν, 15 

Θήβην ὑψίπυλον" κατὰ δ᾽ ἔκτανεν ᾿Ε τίωνα, 
Οὐδὲ pur ἐξενάριξε" ,σεβάσσατο γὰρ τόγε θυμῷ" 
᾿Αλλ᾽ ἄρα μιν κατέκῃε σὺν ἔντεσι δαιδολίοισιν, 


OMHPOT IAIAAOZ 2”. 111 


Ἢ δ᾽ ἐπὶ σῆμ ἔχεεν" περὶ δὲ πτελέας ἐφύτευσαν 
Νύμφαι Ορεστιάδες, κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο. 420 
Of δέ βίοι ἑπτὰ κασίγνητοι ἔσαν ἐν μεγάροισιν, 

Ο: μὲν πάντες ἰῷ κίον ἤματι "Α δος εἴσω: 

Πάντας “γὰρ κατέπεφνς ποδάρκης δῖος ᾿. λχιλλεύς, 
Βουσὶν ἐπ εἰλιπόδεσσι καὶ ἀργεννῆς FA 
Μητέρα. ὃ, ἣ βασίλευε à ὑπὸ Πλάκχῳ ὑληέσση; 
Τὴν : ἐπεὶ ἀρ δεῦρ᾽ ἤγαγ᾽ ἀμ’ ἄλλοισι κτεάτεσσιν, 
ἮΑΨ ὅγε τὴν ἀπέλυσε λαβὼν à ἀπερείσι ἄποινα" 
Πατρὸς δ᾽ ἐν μεγάροισι βάλ" Ἄρτεμις i ἰοχέαιρα. 
Ἕκτορ, à ἀτὰρ σύ ῥμοι ἐσσὶ πατὴρ καὶ πότνιω μήτηρ, 
Hoi κασίγνητος, σὺ δέ pos θαλερὸς “παρακοίτης. 30 
᾿Λλλ᾽ ἄγε νῦν ἐλέαιρε, καὶ αὐτοῦ pi ἐπὶ πύργω, 

Μὴ παῖδ᾽ ὀρφανικὸν πὰ χήρην τε γυναῖκα" 

Λαὸν δὲ στῆσον παρ᾽ ἐρινεὸν, ενθα μάλιστα 

᾿Αμβατός à ἐστι πόλις, καὶ ἐπίδρορυον ἔπλετο τεῖχος. 
Τρὶς γὰρ τῇ γ ἐλθόντες ἐπειρήσανθ᾽ οἱ ἄριστοι 38 
"An? Αἴαντε or καὶ ἀγακλυτὸν Ἰδομενῆα», 

’H9 ἀμφ᾽ ᾿ΑΔτρείδας, καὶ ᾿ἰ υδέος ἄλκιμον υἱόν" 

Ἤπου τίς σφιν SIC TE θεοπροπίων εὖ ὖ εἰδὼς, 
Ἤ υυ καὶ αὐτῶν θυμὸς ἐ ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει. 

Τὴν δ᾽ αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος ἡ ἙἝκτωρ' 40 
TH καὶ ἐμοὶ τάδε πάντα μέλει, γύναι" ἀλλὰ μάλ᾽ αἰνῶς 
Αἰδέορναι Τρῶας καὶ Τρωάδας ἑλκεσιπέπλους; 

ΑΓ κε; κακὸς ὡς, γόσφιν ἀλυσκάζω πολέμοιο. 
Οὐὸ : ἐρμιὰ θυμὸς ἄνωγεν" ἐπεὶ μυάθον ἐμιμιεναι ἐσθλὸς 
Αἰεὶ, καὶ πρώτοισι μετὰ. Τρώεσσι μάχεσθαι, 4 
᾿Δρνύρμενος. πατρός τε μέγω κλέος, ἠδ᾽ ἐμὸν αὐτοῦ. 
Εὖ μὲν γὰρ τόδε οἱ de κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμυὸν, 
ἜἜσσεται ἢ nue; OT ἂν ποτ᾽ ὀλώλῃ Ἴλιος à ἱρὴ» 
Kai Πρίαμος, καὶ λαὸς ἐὐμυμιελίω Πριάμοιο" 
᾽Αλλ᾽ οὐ μοι Τρώων τόσσον μέλει ἄλγος ὀπίσσω, 50 
Oùr αὐτῆς Ἑκάβης, οὔτε Πριάμοιο, ἄνακτος» 
Oùre κασιγνήτων, οἵ κεν πολέες τε καὶ ἐσθλοὶ 
Ἐν κονίῃσι πέσοιεν UT ἀνδράσι δυσμιενέεσσιν, 
“Oo σεῖγ ὅτε κέν τις ᾿Αχαιῶν Lemaire 


τῷ 
οι 


Qt 


119 ΟΜΗΡΟΥ͂ ἹΛΙΑΔΟΣ Ζ΄. 


Δακρυόεσσαν ἄγηται; ἐλεύθερον pue ἀπούρας" 488 
274 3 ,»» \ ξ 4 
Καί ner, ἐν Ἄργει; δοῦσαν» weos ἄλλης ἱστὸν ὑφοίνοις» 
3 e / 7 
Kai κεν ὕδωρ φορέοις Μεσσηΐδος ἢ Ὑπερείης» 
Πολλ᾽ ἀεκαζομένη" κρατερὴ δ᾽ ἐπικείσετ᾽ ἀνάγκη; 
Καί ποτέ τις εἴπησὶν, ἰδὼν κατὰ δάκρυ χέουσαν" 
Ἕχτορος ἥδε γυνὴ; ὃς ἀριστεύεσκο PAST 60 
Τρώων ἱπποδάμων, ὅτε Ἴλιον ἀμφεμάχοντο. , 
“Ὡς ποτέ τις ἐρέξι" σοὶ δ᾽ αὖ νέον ἔσσεται ἄλγος 
XArei τοιοῦδ᾽ ἀνδρὸς, ἀμυύνειν δούλιον ἤμαρ. 
᾿Αλλά pe τεθνειωτοω χυτὴ κατὰ γαῖα κωλύπτοι; 
Πρίν γε τι σῆς τε βοῆς, σοῦ θ᾽ ἑλκηθμοῖο πυθέσθαι. 65 
a 3 \ + \ JO / [ἡ 
Ως εἰπῶν, οὗ παιδὸς ὑρέξατο φαΐδιριος Ἑκτωρ. 
ΑΨ δ᾽ ὁ ais “πρὸς κόλπον ἐὐζώνοιο τιθήνης 
’ ! 3 Ψ \ , ” 9 \ 
Εχλινθὴ ἰάχων, mureos φίλου οψιν ἀτυχϑθεὶς; 
, ἘΣ - / ε ΄ 
Ταρβήσας χαλκόν τ᾽, ἠδὲ λόφον ἱππιοχιαίτην; 
Δεινὸν ἀπ' ἀκροτοίτης κόρυθος νεύοντα νοήσας" το 
Ε] A ! 7 , \ LA , 
Ex δὲ γέλασσε πατῆρ τε Φίλος, καὶ τοὐτνίω μήτηρ. 
Abdrix ἀπὸ κρατὸς κόρυθ᾽ εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ, 
Καὶ τὴν μὲν κατέθηκεν ἐπὶ γθονὶ παρμιφανόωσαν" 
Αὐτὰρ 0y ὃν φίλον υἱὸν ἐπεὶ κύσε, πῆλέ τε χερσὶν», 
Εὐπεν ἐπευξάμενος Διΐ τ΄, ἀἄλλοισί τε θεοῖσι" . δ 
Ζεῦ, ἄλλοι τε θεοὶ, δότε δὴ καὶ τόνδε γενέσθαι 
Παϊδ ἐμὸν, ὡς καὶ ἐγώ περ» ἀριπρεπέα Τρώεσσιν», 
Ὧδε βίην τ᾽ ἀγαθὸν, καὶ Ἰλίου ἶφι ἀνάσσειν. 
7 , ” \ » ἘΠ \ ᾽ 7 
Καί ποτέ τις εἴπησι' πατρὸς δ᾽ ὅγε πολλὸν ἀμείνων" 
, ͵ ΩΣ ἢ ὁ ν" , on 
Ἐκ πολέμου ἀνιόντα" φέροι δ᾽ ἔναρα βροτόεντα, 80 
Kzreivos δήϊον ἄνδρα, χαρείη δὲ φρένα μήτηρ. 
Ὃς εἰπὼν ἀλόχοιο φίλης ἐν χερσὶν ἔθηκε 
” 6 / e ” 7 Le LÀ ᾽ὔ 
Παῖδ ξόν ἡ δ᾽ ἄρα μιν node δέξατο κόλπῳ» 
Δακρυόεν γελάσασα. πόσις δ᾽ ἐλέησε νοήσας, 
ΠΥΡῸΝ τ τὸν " ᾽ν sp TN στιν à 
Χειρί ré puy κατέρεξεν, ἔπος τ᾽ iQur, ἔκ τ᾽ ὀνόμαζε 
Δαιμονΐην μῆ μοΐ τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ. 86. 
9 ’ PRE, TR + >! NN NS | où ’ 
Où γαρ τίς μ᾽ ὑπὲρ αἶσαν avne Aid προϊάψει. 
ἹΜοῖραν δ᾽ oùrivd φημι! πεφυγμοένον ἔρμυμιεναι ἀνδρῶν, 
Οὐ κακὸν, οὐδὲ μὲν ἐσθλὸν, ἐπὴν ταπρώτω γένηται- 
᾿Αλλ᾽ εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σαυτῆς ἔργα κόμιζε, 90 


OMHPOT IAIAAOË Ζ΄. 113 


‘Toro τ᾽, ἠλακάτην re, καὶ ἀμφιπόλοισι κέλευς 
Ἔργον ἐποίχεσθαι" πόλεμος, δ᾽ ἄνδρεσσι μρλήσει 
Πᾶσιν, ἐ ἐριοὶ δὲ μάλιστα» φοὶ Ἰλίῳ € ἐγγεγάασι. 

“Ὡς ἄρα φωνήσας; κόρυϑ' εἵλετο φαίδιμος “ 1 ATP 
Ἵπσπουριν' ἄλοχος δὲ φίλη οἰκόνδε βεβήκει 490 
᾿Εντροπαλιζομένη. θαλερὸν κατὰ δάκρυ γέουσω. 

Aa δ᾽ ἔπειθ ἵκανς δόμους εὖ ναιετάοντας 

ἽΒατορος. ἀνδροφόνοιο' κιχήσωτο δ᾽ ἐνδοθ, πολλὰς 

"A βιφιπόλους, τῇσιν δὲ γόον πάσῃσιν ἐνώρσεν. 

A; μὸν ἔτι ζωὸν γόον Ἕκτορα ᾧ ᾧ ἐνὶ οἴκῳ. 500 
Οὐ γάρ μιν ἔτ᾽ ἔφαντο ᾿ὑπότροπον ἐκ πολέμοιο 

ἽΚεσθαι, προφυγόντα μένος κορὶ χεῖρας ᾿Αχαιῶν. 

Οὐδὲ Πάρις δήθυνεν ἐν ὑψηλοῖσι δόμοισιν" 
᾿Αλλ 0Y , ἐπεὶ κατέδυ κλυτὰ τεύχεα ποικίλα χαλκῶ, 
Σρερύατ᾽ ἐπειτ᾽ ἀνὰ ἄστυ, ποσὶ προιπνοῖσι πεποιθώς. δ 
Ὡς δ᾽ ὅτε τίς στωτὸς ἵππος» ἀκοστήσας ἐπὶ φάτνη; 
Δεσμυὸν ἀποῤῥήξας θείῃ πεδίοιο κροαίνων, 
solos λούεσθαι € ἐὐρῥεῖος ποτοιμιοῖο, 
Κυδὶιόων'" ὑψοῦ δὲ κἄρη ἔχει, ἀμφὶ δὲ χαῖται 
"Quois ἀϊσσονται" ὁ δ᾽ ἀγλαΐηφι πεποιθὼς, 10 
Ῥίμφα ὃ 6 γοῦνω Φέρει μετά τ ᾿ἤθεα καὶ νομὸν ἵππων" 
Ως υἱὸς Πριάμοιο Πάρις κατὰ Περγάμου à ἄκρης 
Τεύχεσι παμφαίνων, ὥστ᾽ ἠλέκτωρ. ἐβεβήκει 
Καγχαλόων, ταχέες δὲ πόδες φέρον αἶψα δ᾽ ἔσειτα 
"Exropga δῖον ἔτετριεν ἀδελφεὸν, εὑτ᾽ ἄρ᾽ pins 15 
Στρέψεσθ : ἐκ χώρης; ὅθι ἢ ἧ QUE γυναικί. 

Tor πρότερος προσέειπεν ᾿Αλέξανδρος θεοειδής" 
Ἠ θεῖ ἢ μάλα δή σε καὶ ἐσσύμενον κατερύκῳ, 

ri οὐδ᾽ ἦλθον ἐ ἐναίσιρωον, ὡς ἐκέλευες. 

Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη κορυθαίολος * Ἕκτωρ" 
“Δαιμόνι᾽ » οὐκ ἂν τίς τοι GE» ὃς ἐναίσιμος εἴη, 21 
Ἔργον à ἀτιμήσειε moy ns» ἐπεὶ ἄλκιμός ἐσσι. 
᾿Αλλὰ ἑκὼν μεθιῶς τε, καὶ οὐκ ἐθέλεις" ro δ᾽ ἐμὸν κῆρ 
᾿Αχνυταῖι À ἐν θυμιῷ, ὅθ᾽ ὑπὲ σέθεν αἶσχ,' ἀκούω 
Πρὸς Ὑρώων, οἵ ἔχουσι πολὺν πόνον εἵνεκα σεῖο. | 25 
ax ἴομεν τὰ δ᾽ ὀπισθεν ἀρεσσόμεθ', αἴκε πόθι Ζεὺς 

ῳ 


114 -OMHPÔT IAIAAOË H. 


Δῴη, ἐπουρανίοισι θεοῖς αἰειγενέτησι 
Κρητῆρω στήσασθαι ἐλεύθερον ἐν μεγάροισιν» 
Ἔκ T'eoins ἐλάσαντας ἐὐκνήμιδας A χαιούς. 


ΤΗΣ 


ΓΕ 


ὉΜΗΡΟΥ͂ ἸΛΙΑΔΟΣΞ 


ῬΑΨΏΩΔΙΑ, Η΄. 
᾿Εσιγραφὴ. 
ἯἯτω δ᾽ Αἴας πολέρειζε μόνω μόνος Ἕκτορι δίῳ, 


ἫὯΣ εἰπὼν πυλέων ἐξέσσυτο φαίδιμος Ezroe, 
To δ᾽ ἃ μ' ᾿Αλέξανδρος 21° ἀδελφεός" ἐν δ᾽ ἃ ἄρα θυμῷ 
Maté μέμασαν πολεμίζειν ἠδὲ μοχεσϑαι. 
Ὡς δὲ θεὸς dr os) ἐελδομένοισιν ἔδωκεν 

Οὖρον, à ἐπεί κε κοίμωσιν ἐὐξέστῃσ᾽ ἐλάτῃσι reg 
Πόντον ἐλαύνοντες, καμάτῳ δ᾽ ὑπὸ γυῖα λέλυνται" 
“Ὡς ἄρα ro Τρώεσσιν ἐελδορυένοισι φανήτην. 

Ἔν s ὑλέτην», ὁ μὲν υἱὸν ᾿Αρηϊθόοιο ὦ ἄνακτος» 

"Ag VOLIETOLOYT OL Μενέσθιον, ὃ ὃν ΚΚορυνήτης 

Cesar ᾿Δρηΐθοος καὶ Φυλορέδουσα ββοῶπι" 19 
Ἕκτωρ δ᾽ ᾿Ηϊονῆα, Ban : ἔγχει ὀξυόεντι 

Αὐγέν᾽ ὑπὸ στεφάνης εὐυχάλκου, λῦσε δὲ pois 

Γλαῦκος δ᾽, Ἱππολόχοιο παΐ!ς» Λυκίων ἀγὸς οἰνδρῶν,. 

Ἴφένοον βάλε δουρὶ, κατὰ κρατερὴν ὑσρυίνην» 


OMHPOT IAIAAOE H’. ΝΠ 115. 
Ÿ 
Δεξιώδην, ἵππων ἐπιάλρυενον ὠκφιἄων; 15 
Ὦ μον" ὃ δ᾽ ἐξ ἵππων χαμάδις πέσε, λῦντο δὲ γυῖα. 
Τοὺς δ᾽ ὡς οὖν ἐνόησε θεὰ γλαυκῶπις ᾿Αθήνη 
᾿Αργείους ὀλέκοντως ἐνὶ κρατερῇ ὑσρυΐνῃ» 

Β2 pa κατ᾽ Οὐλυμποιο καρήνων ἀΐξασα 
Ἴλιον εἰς ἱερήν" τῇ δ᾽ ἀντίος ὠρνυτ᾽ ᾿Α πόλλων, 20 
Περγάμου ἐκκατιδῶν, Τρώεσσι δὲ βούλετο γίκην- 
᾿Αλλήλοισι δὲ τῶγε συναντέσθην παρὼ φηγῷ. 

Ty πρότερος προσέειπεν ἄναξ, Διὸς υἱὸς», ᾿Απόλλων" 
Τίπτε σὺ δ᾽ αὖ CIC Διὸς θύγατερ μεγάλοιο, 
nes ar Οὐλύμποιο, μέγας δέ σε θυμὸς ἀνῆκεν; 25 

H ἕνα δὴ “Δαναοῖσι μάχης ἑτεραλκέα νγικῆν 
Δός: ἐπεὶ οὐ τι Τρώας ἀπολλυμένους ἐλεαίρεις. 
᾽Αλλ᾽ εἴ μοί, σι πίθοιο, τό κεν πολὺ κέρδιον εἴη, 

ΝΝὺν μὲν τοαύσωροεν πόλερωον καὶ δηϊοτῆτα, 

Σήμερον" ὕστερον αὖτε μωχήσοντ᾽ » εἰσόκε τέκριωρ 30 
Ἰλίου εὕρωσιν" ἐπεὶ ὡς φίλον ἔπλετο θυμῷ 
Ὑμῖν ἀθανάτησι» διαπραθέειν σόδε ἄστυ. 

Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπε, θεὰ γλαυκῶπις ᾿Αθήνη" 

ὯΜδ ἔστω, κάεργε' τῶ γὰρ φρονέουσα καὶ αὑτὴ 
FHAdor ὁ ἀπ' Οὐλύμποιο μετὰ Τρῶας καὶ᾿ ᾿Αχαιούς. 35 
"AAX ἄγε, πῶς μέμονας πόλεροον καταπαυσέμεν ἀνδρῶν ; ᾿ 

Τὴν δ᾽ αὖτε προσέειπεν ἄναξ, Διὸς υἱὸς, ᾿Απόλλων' 
“Exrogos ὁ ὄρσωμεν πρῶτερὸν μένος ἱπποδάμοιο, 

Ἔν τινά, που Δαναῶν πυροκοιλέσσετωι οἰόθεν οἷος 
᾿Αντίβιον μωχέσασθαι À ἐν αἰνῆ δηϊοτῆτι" 40 
Où δέ κ' ἀγασσάμενοι χαλκοκνήμιδες ᾿Αχαιοὶ 

Oo : ἐπόρσειαιν πολεμίζειν" Ἕκτορι δίῳ. 

Ὥς ἐφατ᾽" οὐδ ἀπίθησς θεὰ γλαυκώπις ᾿Λϑήνη" 
Toy δ᾽ Ἕ λενος: Πριάμοιο φίλος παῖς, σύνθετο θυμῷ 
Βουλὴν, 7 ῥα θεοῖσιν ἐφήνδανε ᾿μιητιόωσι" ͵ 45 
Στῆ δὲ παρ᾿ Ἕατορ᾽ ἰὼν, καί ῥμιν πρὸς μῦθον ἔ GITE)" 

"Exro À vie Πριοίμιοιο, Δι μῆτιν ἀτάλαντε, 

Ἦ ῥά νύ puoi τι τοίθοιο ; κασίγνητος δέ τοί εἰρυΐ. 
Άλλους μὲν κάθισον Ἴρώας καὶ ποέντος ᾿Αχαιούς' 
Αὐτὸς δὲ προκάώλεσσαι ᾿Αχαιῶν ὅστις ὥρίστος» 50 


116 OMHPOY IAIAAOË H. 


Αντίβιον μαχέσασθαι à ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι. 
Οὐ γὰρ σώ τοι ᾿μοῖ ἃ θανεῖν καὶ πότμον ἐπισπεῖν. 
Ἃς γὰρ ἐγὼν OT ἄκουσα, θεῶν αἰειγενετείων. 

EUX spa Ἕκτωρ δ᾽ αὖτ᾽ ἐχείρη μέγα, μῦθον ἀκούσας" 
Kai p ἐς μέσσον ἰὼν, Τρώων à ἀνέεργε φάλαγγας, 85 
Μέσσου δουρὸς ἑλῶν" τοὶ δ᾽ ἱδρύνθησαν à ἅπαντες" 

Καὸ δ᾽ ’A γωμέρινων εἷσεν ὀὐκνήμιδας ’A χιαιούς. 

Kad δ᾽ ἄρ᾽ ᾿Αθηναΐη TE καὶ ἀργυρότοξος ᾿Ασόλλων 
Ἐζέσθην, ὃ ὀρνισιν ἐοικότες αἰγυπιοῖσι; 

Φηγῷ ἐφ᾽ ὑψηλῇ mures Διὸς αἰγιόχοιο, 60 
᾿Ανδράσι τερπόμενοι" roy δὲ στίχες εἴατο πυκναὶ; 

᾿Ασπίσι καὶ κορύθεσσι καὶ ἔγ χεσι πεφρικυῖαι" 

Οὔ δὲ Ζεφύροιο € ἐχεύατο πόντον ἔπι φρὶξ 

᾿Ορνυμένοιο νέον, μελώνει δὲ τε πόντος ὑπ᾽ αὐτῆς" 
Γοῖαι ἄρα στίχες εἴτ᾽ ᾿Αχαιῶν TE Τρώων re 65 
Ἔν πεδίῳ" Ἕκτωρ δὲ per ἀμφοτέροισιν ξειπε 

Κίκλυτέ μευ, Τρῶες, καὶ εὐκνήρυιδες ᾿Αχαιοὶ, 

"Ope’ εἴπω ro pue ϑυρυὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. 

Ὅρκια μὲν Κρονίδης ὑψίζυγος οὐκ ἐτέλεσσεν» 

᾿Αλλὰ κακὰ Φρονεῶν. τεκριαίρεται ἀμφοτέροισιν», το 
Eiconer ἢ prête T ἐδέην ἐὔπυργον EANTE, 

"H αὐτοὶ παρὰ γηοσὶ dapuélere ποντοπόροισιν. 

Ὑμῖν μὲν “γὰρ ξωσιν ἀριστῆες Παναχαιῶν" 

To γῦν, OVTEVOL θυροὸς époi μαχέσασθαι ἀνώγει» 
Αεῦρ᾽ ἐτῶν, Ἐκ σᾶντων πρόμος ἔμμεναι Ἕκτορι δίῳ. Ὧ5 
Ὧδε δὲ μυθέομαι, Ζεὺς δ᾽ ἀμρμ'  Ἐπιρυείρτυρος ἔστω" 
E; μέν κἂν ἐμὲ κεῖνος ἕλῃ τανοιήκέ χωλπῷ, 
-Τεύχεα συλήσας; φερέτω κοίλας ἐπὶ γῆας, 

Σώμα δὲ οἰ καδ’ € Épuoy δόμεναι σάλῳ», ὄφρα τυρός με 
Teore καὶ Τρώων ὥλογοι λελαχωσι ϑανόντα. 80 
Ex δέ » ἐγὼ τὸν ἕλω, δῴη δὲ μοι εὖχος ᾿Ασόλλων" 
Τεύγεα συλῆδας, οἴσω meori Ἴλιον ἱρὴν, 

Καὶ χρεμόω προτὶ νηὸν ᾿Απόλλωνος ἑκάτοιο, 

Toy δὲ νέκυν ἐπὶ Vas ἐὐσσέλριους ἀποδώσω, 

ὌΟφρα ὃ ε ταρχύσωδι καρηκοβιόωντες "A youoë, 85 
Σῆμά ré οἱ χεύσωσιν ἐπὶ mharet ᾿Ἑλλησυόντῳ. 


OMHPOY IAIAAOZ π΄. 117 


Ko σοτέ τις εἴπησι καὶ ὀψιεγόνων ἀνθρώπων, 

Ni πολυκλήϊδι πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον" 

᾿Ανδρὸς μὲν φύδε σῆμα πάλαι κατοτεθνηῶτος, 

Ὅν ποτ᾽ ἀριστεύοντα κατέκτανε φαίδιριος ἡ Ἕκτωρ. 90 

Ὥς ποτέ TIG ἐρέει" τὸ d € ἐμὸν κλέος οὔποτ᾽ ὀλεῖται. 
Ἵς ἔφαθ᾽" οἱ À ἄρω πᾶντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῆ" 

Αὔδεσθεν μὲν ἀνήνασθαι; δεῖσαν δ᾽ ὑποδέχθαι. 

᾽ΟΨΣ δὲ δὴ Μενέλαος ἀνίστατο, καὶ μετέειπε, 

Νείκει ὀνειδίζων, μέγα δὲ στοναγίζετο θυμῷ" 95 
Ὥμοι, ἀπειλητῆρες, "À oui 6e οὐκέτ᾽ ᾿Αχιμοὶ, 

"H μὲν δὴ λώβη rude γ᾽ ἔσσεται αἰνόθεν αἰνῶς, 

Ei μὴ τις Δαναῶν νῦν "Ezxrogos ὁ ἀντίος εἶσιν. 

᾿Αλλ᾽ ὑμεῖς μὲν πάντες ὕδωρ. καὶ γαῖα. γένοισθε, 

Ἥ μενοι αὖθι ἕ ἐκοστοι ὡπήριοι; ἀκλέες. αὕτως. 100 

T'ods δ᾽ ἐ ἐγὼν αὐτὸς θωρήξομναι" αὐτὰρ ὕπερθε 

Ἰδίως πείρατ᾽ ἔχονται ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσιν. 

Ως ἄρα φωνήσας κατεδύσατο τεύχεα καλά. 
Ἔνθα κέ τοι» Μενέλαε; φάνη βιότοιο τελευτὴ 
"Exrogos ἐ ἐν παλάμησιν, ἐπεὶ πολὺ φέρτερος ἥεν" 
Κ μὴ ἀναὶ ἰξανφες ἕλον βασιλῆες ᾿Αχαιῶν. 

Αὐτός T ᾿Ατρείδης, εὐρυκρείων ᾿Α γαιρυέρυνων, 
Δεξιτερῆς ἕλε χειρὸς, ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽. € ἐκ τ ᾿ὀνόμιαζεν' 
᾿Αφραΐνεις, Μενέλαε Διοτρεφές: οὐ δέ τί σε χρὴ 
Ταύτης ἀφροσύνης" ἀνὰ δὲ σχέο, κηδόρυενός περ» 10 
Mad ἐθελ᾽ εξ ἔριδος σεῦ ἀμείνονι φωτὶ μάχεσθαι, 
“Ἕκτορι Πριαρυΐδῃ, τόν ré στυγέουσι καὶ ἄλλοι. 
Καὶ δ᾽ ᾿Αχιλεὺς τούτῳ γε μάχῃ ἐνὶ ᾿πυδιοινείρῃ 
Ἔῥιγ ἀντιβολῆσαι. ὁ ὅπερ σέο πολλὸν ἀμείνων. 
᾿Αλλὰ σὺ μὲν γῶν Tee, i ἰῶν perd ἔθνος + ἑταίρων" 1 
Τούτῳ δὲ πρόμον. Roy ἀναστήσουσιν "A χιριοί. 
Εἴπερ ἀδειής F ἐστὸν καὶ εἰ μυόθου ἐστ᾽ ἀκόρητας, 
Φημί pur ἀσπασίως γόνυ πάρμψειν, αἴ κε φύψγησι 
Δηΐου : Ex πολέμοιο καὶ αἰνῆς δηϊοτῆτος. 
Ὡς εἰπὼν παρέπεισεν ἀδελφειοῦ φρένας ἥρως, 40 
A ici παρεμγών" ὁ δ᾽ ἐπείθετο" τοῦ μὲν ἔπειτ 


ὧι 


118 OMHPOT IAIAAOË H, 


Γηθόσυνοι θεράποντες ἀπ᾽ ὥμων τεύχιε᾽ ἕλοντο. 
Νέστωρ δ᾽ ᾿Αργείοισιν ἀνίστατο καὶ μετέειπεν" 

ὯὮ πόποι, À μέγα πένθος ᾿Αχαιῖδα γαῖαν ἱκάνει. 
Ἢ κε μέγ᾽ οἰμώξειε γέρων ἱππηλάτα Πηλεὺς, 
᾿Εσθλὸς Μυρμιδόνων βουληφόρος ἠδ᾽. ᾿ἀγορητῆς, 

Ὅς ποτέ μ᾽ εἰρόρνενος μέγ᾽ ἐγήθεεν ᾧ ᾧ ἐνὶ οἴκῳ, 
Πάντων ᾿Αργείων ἐρέων γενεήν TE τόκον τε. 

Τοὺς νῦν εἰ πτώσσοντας ὑφ᾽ Exrogs πάντας ἀκούσαι; 
Πολλά κεν ἀθανάτοισι φίλως ἀνὰ χεῖρας ἀείραι» 
Θυρυὸν ἀπὸ μελέων, δῦναι δόμον As dog εἰσω. 

ΑἹ γὰρ, Ζεῦ τε πάτερ, καὶ ᾿Αδηναίη, καὶ "Arohor, 

Ηβῶμ', ὡς 07 ἐπ᾽ ὠκυρόῳ Κελάδοντι μάχοντο 
"À γρόρνενοι Πύλιοί τε καὶ ᾿Α ρκάδες | ἐγχεσίμωροι, 

Φειᾶς πὰρ τείχεσσιν; Ἰωρδάνου ἀμφὶ ῥέεθρα. 
Τοῖσι δ᾽ ᾿Ερευθαλίων πρόρυος ἵστωτο, ἰσόθεος φὼς; 
"“εύχε᾽ ἔχων ὥμοισιν ᾿Αρηϊθόοιο ἀνακτος" 

Δίου ᾿Αρηϊδόου, τὸν ἐπίκλησιν ἱκορυνήτην᾽ 

᾿Ανδρες κίκλησκον, παλλίζωνοί τε γυναῖκες» 

Οὕνεκ᾽ ἄρ᾽ οὐ τόξοισι μα χέσκετο, δουρί τε μακρῷ, 
᾿Αλλὰ σιδηρείῃ κορύνῃ ῥήγνυσκε φάλαγγας. 

"Γὸν Λυκόοργος ἐπεῷνε δόλῳ, οὔ σι κρατεῖ V6 
Στεινωπῷ ἐν ὁδῷ» OÙ’ ἀρ οὐ πορύνη οἱ One gor 
Χραῖσμε σιδηρείη: πρὶν γὰρ Λυκόοργος ὑποφθὰς 
Δουρὶ μέσον περόνησεν" ὁ δ᾽ à ὕπτιος οὔδει ἐρείσθη" 
Τεύχεα δ᾽ ἐξενάριξε, τὰ οἱ πόρε LÉO “Agns” 
Καὶ τὰ μὲν αὐτὸς ἔπειτ᾽ ἐφόρει μετὰ μῶλον Αρηος. 
Αὐτὰρ, ἐπεὶ Λυκόοργος ἐνὶ μεγάροισιν ἐγήροι» 
Δῶκε δ᾽ ᾿Ερευθαλίωνι, φίλῳ θεράποντι, Φορῆναι. 
"οῦ ὃγε τεύχε ἔχων προκαλίζετο πάντας ἀρίστους. 
ΟἹ δὲ po” ἐπρόμεον καὶ ἐδείδισαν, οὐδὲ τις ἔτλη. 
᾿Αλλ᾽ ἐμὲ θυμὸς ἀνῆκε πολυτλήμων πολεμίζειν 
Θάρσε; ᾧ" γενεῇ δὲ γεώτῶτος ἔσκον ἁπάντων" 

Καὶ μαχόμην οἱ ὀγῶ, durer δὲ μοι εὖχος ᾿Αθήνη. 
Τὸν δὴ μήκιστον καὶ καρτιστον κτανον ἄνδρα" 
Πολλὸς γάρ τις ἔκειτο παρήορος ἔνθα καὶ ἔνθα. 


ΕἾ9᾽ ὡς ἡβώοιμι, βίη δέ poor ἔμπεδος εἴη» 


125 


35 


45 


“80 


55 


OMHPOT IAIAAOË η΄. 


To κε τάχ, ἀντήσειε μοίχης κορυθαίολος" Ἕκτωρ. 
Ὑμέων δ᾽ οἵπερ, ἐασιν ἀριστῆες Παναχιαιῶν, 
Οὐδ᾽ οἱ προφρονέως μέρναθ᾽ " “Ἕχτορος à ἀντίον ἐλθεῖν. 

Ὥς γείκεσσ᾽ 0 γέρων οἱ δ᾽ ἐννέα πάντες ἀνέσταν. 
Ὦρτο πολὺ πρῶτος μὸν ἀναξ ἀνδρῶν᾽ Αγαμέμνων" 
Ἴ δ᾽ 6 ἐπί Τυδείδης ὦ ὥρτο κρατερὸς Αιομήδης" 
ir: δ᾽ ἐπ Δίαντες; θοῦριν © ἐπιειβμιένοι ἀλκῆν" 
οῖσι δ᾽ ἐπ᾿ Ἰδομιενεὺς, καὶ ὀπάων ᾿Ιδορνενῆος 
Μηριόνης, ἀτάλαντος ᾿ΕΠνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ 
Toïcr δ᾽ ἐπ᾿ ἰὐρύπυλος, Ιὐῤαΐμονος ἀγλαὸς υἱός" 
᾽Αν δὲ Θύας ᾿Ανδραιρυονίδης» καὶ δῖος ᾿Οδυσσεύς. 
Πάντες ἄρ᾽ οἵγ᾽ ἐθελον πολεμίζειν' Ἕλχτορι. δίῳ. 
Toïc δ᾽ αὖτις μετέειπε Γερήνιος ἱ ἱππότα Νέστωρ: 

Ἰλήρῳ γῦν πεπάλαχθε διωρυπερὲς; 0: ὃς κε λοίχησιν᾽ 
Οὗτος γὰρ δὴ ὁ ὀνήσει εὐκνήμιδας ᾿Αχαιούς, 

Καὶ δ᾽ αὐτὸς ὃν θυμὸν ὁ ὀνήσεται; oi 26 φύγησι 
Δηΐου ἐκ πολέμοιο καὶ αἰνῆς δηιοτῆτος. 

Ὥς ἔφαθ οἱ δὲ κλῆρον ἐσημυήναντο ἕκαστος, 
Ἔν δ᾽ ἔβαλον κυνέῃ À γαμυξμνονος ᾿Ατρείδαο. 
Δαοὶ δ᾽ 7 ἠρήσαντο θεοῖς, ἰδὲ χεῖρας ἀγέσχον' 

Ὧδε δέ τις εἴπεσκεν, ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν" 

Ζεῦ πάτερ, ἢ Δίαντα λαχεῖν, ἢ "Γ υδέος υἱὸν, 
Ἢ αὐτὸν βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνης. 


ς de ἔφαν" πᾶλλεν δέ Τερήνιος ἱ ἱππότα Νέστωρ' 


Ἔχ δ᾽ logs “λῆρος κυνέης» ὃν 14 ἤθελον αὐτοὶ, 
Αὐαύτρς: κήρυξ δὲ φέρων ἀν᾽ διῖλον ἁπᾶντη, 
AGE ἐνδέξια πᾶσιν ἀριστήεσσιν A χαιιῶν. 

Οἱ D, οὐ γιγνώσκοντες, ἀπηνήναντο ἕκαστος. 
᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ τὸν ἵκωνε, φέρων ἀν᾽ δμιλον ἁπάντη, 
Ὃς ps ἐπιγράψας. κυνέῃ βάλε, φαίδιμος Αἴας, 


119 


160 


65 


75 


80 


85 


Ἤτοι ὑπέσχεθε χεῖρ᾽ ὁ δ᾽ ἄρ᾽ ἔμβαλεν, ἃ ἄγχι παραστάς" 


Dre δὲ κλήρου σῆμα ἰδῶν, γήθησε δὲ θυμῷ. 
T'oy μὲν πὰρ πόδ᾽ ὃ ἑὸν χαμάδις βάλε, φωνησέν σε" 


νὰ Ὁ" Φίλοι, ἢ τοί «λῆρος be” χαίρω δὲ καί αὐτὸς 


Θυμῴῷ" ὀπεὶ δοκέω γικησέριεν “Ἕκτορα die ον" 
᾿Αλλ’ ἄγετ᾽, ὀφρ᾽ ἂν ἐγὼ πολεμήϊα τεύχεω δύω, 


90 


120 OMHPOT IAIAAOËE H!, 


Τόφρ᾽ ὑμεῖς εὔχεσθε Ai Keoviun ἀγωκτι;, 
Σιγῇ ἐφ᾽ ὑμείων, ἵνο; pen Τρῶςξς γε πύθωνται" 195 
ἮΣ καὶ ἀμφαδίην, ἐπεὶ οὔτινα Deidyuer ἔρνπης. 
Οὐ γάρ τίς με βίῃ γε ἑκὼν ἀέκοντῷ δίηται. 
Οὐδέ 7 ἀϊδρείη" ἐπεὶ οὐδ᾽ ἐ ἐμὲ νη δά y οὕτως 
Ἕλπομαι ἐ ἐν Σαλαμῖνι γενέσθαι τε; τραφέμεν ΤῈ. 
Ὥς coul: οἱ δ᾽ εὔχοντο Διῖ Κα ρονίωνι ἄ ἄνακτι. 200 
Ὧδε δέ τις εἴπεσκεν, ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν. 
Ζεῦ πάτερ, Ἴδηθεν μεδέων, κύδιστε, μέγιστε; 
Δὸς γίκην Αἴαντι καὶ ἀγλαὸν εὖχος ἀρέσθαι" 
E; δὲ καὶ Ἕκτορά Tee φιλέεις, καὶ κἤῆδεωαι αὐτοῦ, 
Ἴσην ἀμφοτέροισι βίην καὶ κῦδον ὄ ὑπασσον. 5 
Ὡς de ἔφαν. Αἴας δὲ πορύσσετο γώροπι χαλκῷ. 
Αὐτὰρ ἐπειδὴ πᾶντα περὶ χροὶ ἕσσατο τεύχη, 
Σεύατ᾽ ἔπειθ᾽ οἷός τε πελώριος ρχεται" ἱ ρῆς, 
Ὅστ᾽ εἶσιν πόλεμιόνδε per ἀνέρας, οὕς τε Κρονίων 
Θυμοβόρου ἔριδος μένε; ξυνέηκε μάχεσθαι" 10 
Τοῖος de Αἴας ὥρτο πελώριος ἕρκος "A χαιῶν, 
Μειδιόων βλοσυροῖσι προσώπασι᾽ νέρθε δὲ, ποσσὶν 
Ἤ:ς μακρὰ βιβὰς, κραδάων δολιχόσκιον à ἐγχρς. 
Toy δὲ μὲν ᾿Αργεῖοι μέγ᾽ ἐγήθεον εἰσορόωντες. 
Less δὲ τρόμος αἰνὸς daube γυῖα ἕκαστον; 15 
“Exrogi 3 τ᾽ αὐτῷ θυμὸς à ἐνὶ στήθεσσι πάτασσεν" 
"AAN οὔπως ἔτι εἶχεν ὑποτρέσαι, οὐδ᾽ ἀναδῦναι 
ΑΨ λαῶν ἐς ὄμιλον, ἐπεὶ προκαλέσσατο χάρμῃ. 
Αἴας δ᾽ ἐγγύθεν ἦλθε; φέρων σοΐκος, ἠῦτε πύργον; 
“Χάλκεον, ἑπταβόειον, ὅ οἱ Ῥυχίος καίριε τεύχων, 20 
Zxvroroer ὁ 02 ἄριστος, "Tan € EN οἰκία ναΐων" 
"Os οἱ ἐποίησεν σάκος αἰόλον, ἑπταβόειον ᾿ 
Ταύρων ζατρεφέων, ? ἐπὶ δ᾽ ὀγδοον ἤλασε χαλκόν. 
Τὸ πρόσθε στέρνοιο φέρων T'exapanos Αἴας 
Στῆ pa μάλ᾽ Ἕκτορος ἔ ἐγγὺς, ἀπειλῆσας δὲ προσηύδα" 
Ἕκτορ, νῦν μὲν δὴ σάφα εἴσεωαι; οἰόθεν οἷος, 28 
Οἷοι καὶ Δαναοῖσιν ἀριστῆες βετέασι, 
Καὶ μετ᾽ ᾿Δχιλλῆα ῥηξήνορα. θυμολέοντα" 
᾿Αλλ᾽ ὁ μὲν ἐν νήεσσι κορωνίσι ποντοπόροισι 


OMHPOT ἹΛΙΑΔΟΣ Β΄. 121 


Κιεῖτ᾽ ἀπομηνίσας ᾿Α γαμέρνονι» ποιμένι λαῶν" 230 
Ἡμεῖς δ᾽ εἰρωὸν τοῖοι; οἵ ὧν σέθεν ἀντιάσαιρυεν, 
Καὶ πολέες" ἀλλ᾽ ἄρχε μάχης n0ë πτολέμοιο. 

Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος" Ἕκτωρ" 
A io Διογενὲς, Τελαμώνιε, κοίρανε λαῶν, 
Μήτι μευ, fre παιδὸς ἀφαυροῦ, πειρήτιζε, 
ἮΣ γυναικὸς, ἣ οὐκ oi de πολεμήϊα ἔργα" 
Αὐτὰρ t ἐγὼν εὖ οἶδα μάχας T ἀνδροκτασίας σε" 
Οἵ δ᾽ ἐπὶ δεξιὰ, οἱδ᾽ ἐπὶ ἀριστερὰ γωμῆσαι βῶν 
᾿Αζαλέην' τό μοι ἐστὶ ταλαύρινον πολεμυίξειν" 
Οἶδα δ᾽ ἐνὶ à σταδίη δηΐῳ ῥέλπεσθαι᾽ "Agen 40 
Οἶδα δ᾽ ἐπαΐξαι μόθον ἵ ἵππων ὠκειάων. 
᾿Αλλ᾽ οὐ γάρ σ᾽ ἐθέλω βαλέειν, τοιοῦτον ἐόντα, 
Λάθρη ὁ ὀπιπτεύσας, ἀλλ᾽ ἀμφαδὸν, αἷ κε τύχωμι. 
TH pa, καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγγος, 
Καὶ βάλεν Αἴαντος δεινὸν σάκος ἑπταβόειον, 45 
᾿Ακρότατον κατὰ χαλκὸν, ὃς ὀγδοὸς ἦ ἦεν ἐπ᾿ αὐτῷ. 
ἝΣ δὲ διὰ “τύχας ἦλθε δαϊζων χαλκὸς ἀτειρής" 
Ἔν τῇ δ᾽ εβδομάτη p pre σγέτο. δεύτερος αὖτε 
Atos Διογενὴς προΐει δολιχόσκιον ἢ ἐγχός; 
Καὶ βάλε Πριωμίδαο κατ᾽ ἀσπίδα πάντοσ᾽ εἰσην. 50 
Διὰ μὲν ἀσπίδος ἦλθε φαεινῆς ὀβριρμιον € ἔγχος; 
Καὶ διὰ θώρηκος, πολυδαιδάλου ἠρήρειστο" 
᾿Αντικρὺ δὲ παραὶ λαπάρην διάμησε χιτῶνα 
Ἔνγχος: ὁ δ᾽ ἐκλώθη, καὶ ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν. 
To CA ἐκσπασσαμένω᾽ δολίχ᾽ ἔγχεα χερσὶν ἄμ ἄμφω 
Σύν ῥ᾽ ἔπεσον, λείουσιν ξοικότες ὠμοφἄγοισιν, 56 
Ἢ συσὶ κἄπροισιν, τῶν τε σθένος οὐκ ἀλαπαδνόν. 
Πριαμίδης μὲν ἔπειτα μέσον σάκος οὕτασε δουρί" 
Οὐδ᾽ ἔῤῥηξεν χαλκὸν, ἀνεγνάμφθη δέ οἱ οὐχ μή. 
Αἴας δ᾽ ἀσπίδα νύξεν & ἐπάλμενος" ἡ δὲ διὰ πρὸ 60 
Ἤλυθεν : ἐγχεΐη. στυφέλιξε δέ puy μεμαώτα" | 
Turdm à αὐχέν ἐπῆλθε" μέλαν δ᾽ ἀνεκήκιεν αἷμα. 
᾿Αλλ᾽ οὐδ᾽ ὡς ἀπέληγε μάχης πορυθαίολος * Ἕκτωρ" 
᾿Αλλ᾽ ἀναχασσά μενος λίθον εἵλετο χειρὶ παχείῃ, 


κύμινον ἐν πεδίῳ, μέλανα, τρηχύν TE, μέγαν τε" 65 
R 


(as) 
Le | 


- 


122 OMHPOY IAIAAOE π΄. 


To βάλεν Ααντος δεινὸν σἄπος ἑπταβόειον, 

Μέσσον ἐπομφάλμιον᾽ περιήχησε δ᾽ ἄρα χρι)ικός. 
“Δεύτερος αὖτ Δίας πολὺ μείζονα λᾶαν ἀείρας; 
Hz ἐπιδινήσας, ἐπέρεισε δὲ ἷν᾽ ἀπέλεθρον, 

Eire δ᾽ ἀσπίδ᾽ tube, βαλὼν μυλοειδέ; πέτρω, 
Βχάψε d οἱ φίλα γούναθ" ὁ δ᾽ ὕπτιος ἐξετανύσθη. 
᾿Ασείδ᾽ ἐνιχριρφθείς" τὸν δ᾽ aid ὠρθωσεν᾿ Ἀπόλλων. 
Καὶ γύ κε δὴ ξιφέεσσ᾽ αὐτοσχεδὸν οὐτάξοντο, 

E; μὴ κήρυκες, Διὸς ἄγγελοι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν, 
Ἦλθον, ὁ μὲν Τ' βώων, ὁ δ᾽ ᾿Αχαιῶν χιριλυκοχτώνονν», 
᾿Γαλϑθύβιός τε καὶ ᾿Ιδαῖος, πεπνυμένω ἄμφω, 

Μέσσω δ᾽ ὁ μφοτέρων σκῆπτρα σγέθον, εἰπέ τε μῦθον 
K ἡρυξ ᾽Ιδαῖος πεπνυμένα μήδεω εἰδώς" 

“Μηκέτι, παῖδε φίλω, πολερμιίζετε; μηδὲ μᾶχεσθον" 
᾿Αμφοτέρω γὰρ σφώ! φιλεῖ γεφεληγερέτα Ζεύς" 
“Αμῷω δ᾽ αἰχμητά" φόγε δὴ καὶ ἴδμεν ἅπαντες. 
Νὺξ δ᾽ ἤδη τελέθει, ἀγαθὸν καὶ νυκτὶ πιθέσθαι. 

Γὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη L'exapmonos Αἴας" 
Ida”, Ἕκτορα ταῦτα κελεύετε μυθήσασθαι" 

Αὐτὸς γὰρ x ae προκαλέσσατο πάντας ἀξίστους. 
| ᾽Αρ χέτω, αὐτὰρ ἐ ἐγὼ μάλα. πείσομαι» εἴπερ ἂν οὗτος. 


Toy δ᾽ αὖτε προσίειπε μέγας κορυθαίολος Ἕχτωρ". 


Αἶαν, ἐπεί τοι δῶκε θεὸς μέγεθός * τε Bin τε, 
Καὶ τινυτῆν, περὶ 10 € ἐγχει ’A x 10 φέρτατός ἐσσι; 
Νῦν μὲν παυσώμεσθα Lans καὶ δηϊοτῆτος 
Σήμερον" ὕστερον αὖτε μαχησόμεθ, εἰσόκε δαίμων 
"Ἄμε διακρίνῃ, dan δ᾽ ὃ ἑτέροισί γε γίκην" 
Νὺξ δ᾽ ἤδη τελέθει; ἀγαθὸν καὶ γυκτὶ à πιθέσθαι" 
Ὡς σύ τ᾽ ἐυφρήνῃς πάντας παρὰ γηυσὶν ᾿Αχαιοὺς, 
Σούς re μάλιστα ἔτας» καὶ ὃ ἑταίρους; οἵ τοι ἔασιν. 
Αὐτὰρ : ἐγὼ κατὰ ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἄνακτος 
Ῥρῶας : ἐὐφρανέω καὶ Τρῳοΐδας ἑλχεσιπέπλους» 
Αἴ τε μοι εὐχόμεναι θεῖον δύσονται ἀγῶνα. 
Δώρα δ᾽, ἄγ᾽, ἀλλήλοισι περικλυτὰ δώομεν a pDo 
"Oge αι τίς ὡδ᾽ εἰπησιν ᾿Αχαιῶν re Τρώων τε" 
Ἢ μὲν ἐμιαρνώσθην ἐειδος πέρι θυμοβόροιο, 


210 


850 


. 84 


90 


95 


300 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΌΣ H. 123 


Ἢ δ᾽ αὖτ᾽ ἐν φιλότητι διέτρναγεν ἀρθμήσαντε. 
Ὥς ἄρα φωνήσας δῶκε ξίφος ἀργυρόηλον, 

Σὺν κολεῷ τε φέρων καὶ ἐὐτμήτῳ τελαριῶνι" 

Δίας δὲ ζωστῆρα δίδου φοίνικι φαεινόν. 305 
Τὸ δὲ “διακρινθέντε, ὁ ὁ μὲν μετὰ λαὸν ᾿Αχαιῶν 
Ἤ;;,, ὁ δ᾽ ἐς ᾿Πρώων ὅμαδον κίε" roi δ᾽ ε ἐχάρησαν, 

Ὡς εἶδον ζωόν τε. καὶ ἀρτεμέο προσιόντα 

Αἴαντος πεοφυγόντα μένος καὶ χεῖρας. ἀάπτους" 

Καί ῥ᾽ ἦγον προτὶ ἄστυ, ἀελπτέοντες σόον εἶναι. 10 
Αἰἴαωντ᾽ αὖθ᾽ ἑτέρωθεν ἐὐκνήμεδες ᾿Αχαιοὶ . 

Εἰς ᾿Α γαριέριγονα δῖον ἃ ἄγον κεχαρηότοι νίκῃ. 

Où δ᾽ ὅτε δὴ “λισίῃσιν ἐν ᾿Ατρεΐδαο γένοντο, 

“Ῥοῖσι δὲ βοῦν à ἱόρευσεν. ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαμέρινων 
"Αρσενω, πενταέτηρον, ὑπεριμενέ; Κρονίωνι. 15: 
Toy dégor,. ἀμφὶ θ᾽ ἔπον, καί pur διέχευαν à ἅπαντα, 
Μίστυλλόν τ᾽ ἄρ᾽ ἐπισταριένως, πεῖράν τ᾽ ὀβελοῖσιν, 
"Ωστησάν τε περιφραδέως, ἢ ἐρύσαντό TE πᾶντα. 

Αὐτὰρ ἐπεὶ παύσαντο πόνου, τετύκοντό τε δαῖτα; 
Δαΐίνυντ᾽, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς Et εἰσῆς" 20 
Néon Αἴαντα διηνεκέεσσι γέραιρεν 

Ἥρως ᾿Ατρείδης» εὐρυκρείων ᾿Αγαρέρινων. 
Αὐτὰρ : ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ € ἔρον ἐντο» 
Τοῖς ὁ γέρων πάμυνπρωτος ὑφαίνειν ἤργετο μῆτιν 
Νέστωρ, οὗ καὶ πρόσθεν ἀρίστη φαίνετο βουλή: 25 
Os σφιν ἐὐφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν" 

᾿Ατρείδη σε» 40 ἄλλοι ἀριστῆες Παναχαιῶν, 

Πολλοὶ γὰρ τεθνᾶσι καιρηκομιόωντες ᾿Αχαιοὶ» 

Tor νῦν αἰἶρυα κελαινὸν, ἐὕρῥοον ἀμφὶ Σκάμανδρον, 
᾿Εσκέδασ᾽ ὀξὺρ᾽ ᾿Αρης» ψυχαὶ δ᾽ "Δι δόσδε κατῆλθον. 80 
To σε χρὴ πόλεμον μὲν ἅμ, n0ù παῦσαι ᾿Αχαιῶν, 

Αὐ Ÿ ἀγρόμενοι κυκλήσοριεν ἐνθάδε γεκροὺς 

Βουσὶ καὶ ἡμιόγοισιν' ἀτὰρ κατακείομεν. αὐτοὺς 

Τυτθὸν à ἀπὸ πρὸ γεῶν» ὡς x ὀστέα παισὶν ἕκαστος 

Οἰκαδ᾽ ἄγῃ, ὅταν αὖτε γεώμεθα ποωτρίδω γαΐων" 45 
Τύμβον δ᾽ ἀμφὶ πυρὴν ἕνα χεύομοεν ἐξωγαγόντὲς 
Ακριτον ἐκ πεδίου" προτὶ δ᾽ αὐτὸν δείμνομνεν ὥκο 


124 OMHPOT IAIAAOZ ΗΊ 


Πύργους ὑψηλοὺς, εἶλαρ γηῶν TE καὶ αὐτῶν" 

Ἔν δ᾽ αὐτοῖσι πύλας ποιήσομεν εὖ ἀραρυίας, 

“0e œ dE αὐτάων ἱππηλασίη ὁδὸς εἴη. 240 
Ἐντοσθὴ δὲ βαθεῖαν ὀρύξομιεν ἐγγύθι τάφρον, 

"Hg ἵππους καὶ λαὸν ἐρυκάποι ἀμφὶς ἐοῦσα, 

Μή ποτ᾽ ἐπιβρίσῃ πόλεμος Τρώων ἀγερώχων. 

Qc cpu” δι ἢ ἄρα. πάντες x fn ay βασιλῆες: 

Τρώων δ᾽ αὖτ ἀγορὴ γένετ᾽ Mon à ἐν πόλει ἄκρῆ, 45 
As, φετρηχυῖα; παρὰ Πριάμοιο δθύῤρησις, | 
T'oïou» δ᾽ ᾿Αντήνωρ πεπνυμένος 16% ἀγορεύειν" | 

Κέκλυτε pts Τρῶες καὶ Δάρδανοι, ἠδ᾽ ἐπίκουροι, 
"Οφρ’ εἴπω τά με θυμὸς € ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. 

Δεῦτ᾽ ἀγετὶ, ᾿Αργείΐην Ἑλένην καὶ κτήμαθ ἃ ἀμ, αὐτῇ 50 
Δώομνεν ᾿Ατρείδησιν à GEL)" νῦν δ᾽ ὅρκια “πιστὰ 
“Ψευσάμενοι μια; χόρμιεσθά" σῷ où γύ σι κέρδιον ui 
Ἕλπσομαι ἐκτελέεσθαι, ἵ Lyc μῆ ῥέξορμωεν ὧδε. 

ἭΗτοι 07° ὡς εἰπὼν κατ᾽ ἄρ ᾿ ἕζετο: σοῖσι δ᾽ ἀνέστη 
Aïos ᾿Αλέξανδρος» ‘E "λένης πόσις ἠυκόμοιο; 5$ 
Ὅς pur ἀμωειβόμωνος ἢ ἐπεῶ πτερόεντα προσηύδα" 

? Avrivogs σὺ μὲν οὐκ ἔτ᾽ ἐμοὶ φίλα ταῦτ᾽ ἀγορεύεις. 
Οἶσθα καὶ ἄλλον μῦθον μυείνονο τοῦδε γοῆσαι. 

ἘΠ δ᾽ ἐτεὸν δὴ τοῦτον απὸ ὃ σπουδῆς ἀγορεύεις, 

Ἔξ ἃ ἄρα δή τοι ἔπειτα θεοὶ φρένοως ὥλεσαν αὐτοί. 60 
Αὐτὰρ € ἐγὼ Τρώεσσι μεθ᾽ ἱπποδάμοις οἰγορεύσω" | 
᾿Αντικρὺ δ᾽ ὠπόφημοι; γυναῖκα μὲν οὐκ οποδώσω" 
Κεήματα δ᾽, ὅσσ᾽ ἀγόμην ἐξ" Ἄργεος ἡμέτερον δῶ, 
Πάντ᾽ ἐθέλω δόμεναι, καὶ ἐτ᾽ οἴκοθεν ἄλλ᾽ ἐπιθεῖναι. 

Ἧτοι 07 ὡς εἰπὼν κατ᾽ ἄρ᾽ ἕζετο: τοῖσι δ᾽ ἀνέστη 65 
“Δαρδανίδης Πρίαμος, θεόφι μήστωρ ἀτάλαντος, 

"Os σφιν ὀὐφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπε" 

Κέκλυτέ μευ, 'ρῶες καὶ Δάρδανοι, ἠδ᾽ € ἐπίκουροι, 
"Op εἴ εἰπῶ σᾶ με θυμυὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. 

Νῦν μὲν δόρπον ἕλεσθε κατὰ “«τόλιν, ὡς τοπάρος πΈρ» 

Καὶ φυλακῇς μνήσασθε, καὶ ἐγρήγορθε ἕ ἐκῶστος" 71 
"Hober δ᾽ ᾽Ιδαῖος. ἴτω κοίλας ἐπὶ νῆας, 

Εἰπέρνεν ᾿Ατρεΐδησ᾽, Aryoœuéuvon καὶ Μενελάῳ» 


“= 


OMHPOT IAIAAOE H. 


ΜΜῦθον ᾿Αλεξάνδροιο, τοῦ εἵνεκω νεῖκος ὀρώρε. 

Kai δὲ τόδ᾽ εἰπέρυενοι πυκινὸν ἔπος; αἴ κ᾿ ἐθέλωσι 
ΠΠαύσασθαι πολέμοιο δυσηχέος» εἰσόκε γεκροὺς 
Κείομεν' ὕστερον αὖτε ῥυοιχησόρυεθ᾽ ᾿ εἰσόκε δαίμων 
‘Ag διωκρίνῃ, δῴη δ᾽ ἑτέροισί γε γίκην. 


125 


375 


Ως ἐφαϑθ᾽- οἱ δ᾽ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον, ἠδ᾽ ἐπίθοντό. 


Δόρπον ἔπειθ᾽ εἵλοντο κατά πτόλιν ἐν τελέεσσιν. 
θεν δ᾽ Ἰδαῖος ἔβη: κοίλας ἐπὶ νῆας. ΐ 
"Γοὺς δ᾽ εὗρ᾽ εἰν ἀγορῇ Δαναοὺς. σεραποντας ᾿ ᾿Αρηος, 
Nr παρὰ πρύμνη À γαμέμνονος" αὐτὰρ ὁ τοῖσι» 
Στὰς ἐν μέσσοισι», μμετεφώνεεν ἠπύτα κήρυξ᾽ 
᾿Ατρεῖδαί TE, καὶ ἄλλοι ἀριστῆες Παναχιαιῶν, 
Ἤνωγει Πρίαμός, σε καὶ ἄλλοι ᾿Ῥρῶες à ἀγαυοὶ, 
Εἰπεῖν, αἴκε περ ὕμυμι φίλον καὶ ἡδὺ γένοιτο, 
Modo» ᾿Αλεξάνδροιο, σοῦ εἰνεκῶ νεῖκος gage" 
Κτήματα μὲν; ὁσ᾽ ᾿Αλέξανδρ ος κοίλης ἐνὶ γηυσὶν 
ἬἪγάγετο᾽ L'ooimd", (ὡς πρὶν ὠφελλ᾽ , ἀπολέσθα!,) 
Πάντ᾽ ἐθέλει δέμενώ, καὶ &T οἴκοθεν ἀλλ᾽ ἐπιθεῖναι" 
Κουριδίην δ᾽ ἄλοχον Μενελάου κυδαλίμοιο 
Où φησι δώσειν" 7 μὴν Τ l'edte γε κέλονται. 
Καὶ δὲ τόδ᾽ ἤἦνώγεον εἰπεῖν ἔπος» αἵ κ ᾿ ἐθέλητε 
Παύσασθαι πολέμοιο δυσηχέος» εἰσόκε νεκροὺς 
Κείορεν' ὕστερον αὖτε μαχησόμεθ, εἰσόκε δαίμων 
Ἄμρμε διωκρίνῃ,» δῴη, δ᾽ & ἑτέροισί γε γίκην. 

Ως ἔφαθ" οἱ δ᾽ ὥρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ. 
Ordi δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 

Μήτ᾽ ἄρ τις νῦν κτήματ᾽ ᾽Λ'λεξάνδροιο δεχέσθω; 
Μηήθ᾽ Ελένην" γνωτὸν δὲ, καὶ ὃς βῶλα νήπιός ἐστιν, 
Ὡς ἤδη Τρώεσσιν ὀλέθρου πείροτ᾽ ἐφῆπται. 

Ως ἐφαθ᾽" οἱ δ᾽ ἄρα πἄντες ἐπίαχον υἷες ᾿Αχαϊῶν; 
ἹΜῦθον à ἀγασσάμενοι Διοριήδεος ἱπποδάμοιο. 

Καὶ τότ᾽ ἀρ Ἰδαῖον προσέφη κρείων ᾿Αγαρέμινων" 

"Loc ; ἦτοι μεῦϑον᾽᾿ À À χιαιῶν αὐτὸς ἀκούεις, 

“Ὡς τοι ὑποκρίνοντοι emo δ᾽ ἐπιανδάνει οὕτως. 
᾿Αμφὶ δὲ νεκροί στ, κουταἰεϊέρμοεν οὔτι μεγοίρω" 
Οὐ vue τις φειδὼ νεκύων καφατεθνηώτων 


80 


85 


90 


93 


400 


126 OMHPOT ΛΙΑΔΟΣ π΄, 
Γίγνετ᾽" ἐπεί κε θάνωσι, πυρὸς μιδιλισσέρυεν ὦ GET 410 
Ὅρκια δὲ Ζεὺς ἰ ἴστω, ἐξίγδουπος πόσις Ἥρης. 
Ως εἰπὼν, τὸ σκῆπτρον ἀνέσιχεθε πῴσι θεοῖσιν. 
᾿Αψοῤρον δ᾽ δαῖος ἔβη προτὶ Ἴλιον ἱ ἱρῆν, 
Οἱ δ᾽ ἐατ᾽ εἰν ἀγορῇ Τρῶες καὶ Δαρδανίωνες, 
Πάντες ὁ ὁμηγερέες, προτιδέγρυενοι ὁ ὁτπότ᾽ ἂν ἔλθοι 15 
᾿Ἰδαῖος" 0 δ᾽ ἄρ᾽ ἦλθε καὶ ἀγγελίην ἀπέειπε, 
Στὰς ἐν μέσσοισι' roi δ᾽ ὠπλίζοντο μάλ᾽ ὦκα, 
᾿Αμφότερον, νέκυᾶς τ᾿ ἀγέμεν, ὕτεροι δὲ μεθ᾽ ὕλην. 
"A ἐγεῖοι δ᾽ ἑτέρωθεν ἐὐσσέλριων ἀπὸ νηῶν | 
᾿Ὦ τρύνοντο, γέπυς ἀγέμεν, ὕτεροι δὲ pe ὕλην. 90 
᾿Ἤξέλιος μὸν ἔπειτα νέον προσέβαλλεν à ἀρούρας» 
Ἐξ ἀκαλαῤῥείταο βαθυῤῥόου ᾽Ωχεανοῖο 
Οὐρανὸν εἰσανιωών" οἱ δ᾽ ἤντεον ἀλλήλοισιν. 
Ἔνθα διαγνῶναι. χαλεπῶς ἦν ἄνδρα ἕ ἐκαστον" 
᾿Αλλ᾽ ὕδατι γίζοντες à ἀπὸ βρὅτον αἱματόεντα, 95 
Δάκρυα θερρνὰ χέοντες, ἀμαξάων ἐ ἐπάειραν. 
Οὐδ᾽ εἴα κλαίειν Πρίωμος μέγας" οἱ δὲ σιωπῇ 
ΝΕεκροὺς πυρκαϊῆς ἐπενήνεον; ἀχνύμενοι κῆρ" 
Ἔν δὲ πυρὶ πρήσαντες ἔβαν προτὶ Ἴλιον ἱ lg. 
Ὡς δ᾽ αὕτως ἑτέρωθεν ἐὐκνήμιδες "A χοιοὶ 30 
Νεκροὺς πυρκαὶι ἧς ἐπενήνεον; ἀχνύμενοι κῆρ." 
Ἔν δὲ πυρὶ πρήσαντες, ἔβαν κοίλας ἐπὶ νῆας 
Ἦμος δ᾽ oùr ἄρ τω ἠὼς, ἔτι δ᾽ ἀμφιλύκη νὺξ, F 
Τῆμος πὰ ἀμφὶ πυρὴν κφιτὸς ἔγρετο λαὸς ᾿Αχαιῶν" 
ΤῬύμβων δ up αὐτὴν ἕνα ποίεον ἐξαγαγόντες 45 
᾿Ακριτον ἐκ πεδίου" προτὶ δ᾽ αὐτὸν τεῖχος ἔδειμαν, 
Πύργους θ᾽ ὑψηλοὺς, εἶλαρ γηῶν 3 TE καὶ αὐτῶν" | 
Ἔν δ᾽ αὐτοῖσι πύλας ἐνεποίεον εὖ ἀραρυίας, 
0 α δι᾽ αὐτάων ἱππηλασίη ὁδὸς εἴη" 
"Ἑχτοσθεν δὲ βαθεῖαν : ἐπ᾿ αὐτῷ τάφρον ὀρυξαν, 40 
Εὐρεῖαν, μεγάλην" ἐν δὲ σκόλοπας κατέπηξαν" 
Ὡς οἱ μὲν πονέοντο καρηκομόωντες ᾿Αχαιοί. 
ΟΣ δὲ θεοὶ, πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι ἀστεροπητῇ, 
Θηεῦντο μέγα ἔργον ᾿Αχαιῶν χαλκοχιτώνων" 
Τοῖσι δὲ μυύθων neye Ποσειδάων ἐνοσίχθων. 45 


OMHPOY ἸΛΙΑΔΟΣ π΄, 127 


Ζεῦ πάτερ, ñ ῥᾶ τις ἐστὶ ὶ βροτῶν à ἐπ΄ οἰπείρονα γαῖαν, 
Ὅστις ἔ êT ᾿ ἀθανάτοισι, νόον καὶ μῆτιν ἐνίψει; ; 
Οὐχ, ὁ ὁράας 0 τε δ᾽ αὖτε παρηκοριόωντες ᾿λχιαιοὶ 
Τεῖχος € ἐτειχίσσαντο νεῶν ὕπερ, ἀμφὶ δὲ τάφρον 
᾿Ἤλασαν, οὐδὲ θεοῖσι δόσαν κλειτὰς ἑκατόμβας : . 450 
Τοῦ δ᾽ τοι κλέος ἔσται; ὅσην T ἐπικίδνατωι ἢ ως" 
Τοῦ δ᾽ ἐπιλήσονται. δ΄ τ᾽ ἐγὼ καὶ Φοῖβος ᾿Λαόλλων 
Ἥρῳ Λαομέδοντι πολίσσαμιεν αθλήσαντε. 
Τὸν δὲ μέγ ᾿ὀχθήσας προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς" 
"9 πόποι, ᾿Εννοσέίγοιι εὐρυσθενὲς, οἰον ξείπες ; 55 
Αλλος κέν τις τοῦτο θεῶν δείσειε γόηρια, 
Ὃς σέο πολλὸν εἰφαυρότερος χεῖράς TÉ μένος. TE* 
Σὸν δ᾽ 7 ἤτοι κλέος ἧσται; ὅσην T ἐπικίδναται À ἥως. 
ἼΑγρει μὰν, OT ὧν αὖτε καρηκοριόωντες ᾿Αχιαιοὶ 
Οὐχωνται σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα, γαῖαν; 69 
Tayos ἀναῤῥήξας, τὸ μὲν εἰς ἅλα «ἂν καταχεῦαι" 
Αὖτις δ᾽ 7 ἠϊόνα μεγάλην ψαμάθοισι καλύψαι, 
“Ὡς κέν τοι μέγα τεῖχος ἀμαλδύνηται ᾿Αχαιῶν. 
Ὡς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον. 
Δύσετο δ᾽ ἤέλιος, φσετέλεστο δὲ & Ἔργον À AA. 65 
Βουφόνεον δὲ κατὰ αλισίας, καὶ δόρπον ἕλοντο. 
Nec δ᾽ ἐκ Λήμνοιο παρέστασαν;, οἶνον ἄγουσαι» 
Πολλαὶ, τὰς προέηκεν Ἰησονίδης Εὔνηος, 
Tor p ἔτεχ, ὙΨισύλη ὑπ᾽ ᾿Ἰήσονι ποιμένι λαῶν. 
Χωρὶς δ᾽ ᾿Ατρείδησ᾽, ᾿Αγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ, 70 
Δώκεν ἸἸησονίδης à ἀγέμεν μέθυ, χίλια μέτρα., 
Ἔνθεν à, ἄρ᾽ ᾿ οἰνέζοντο καρηκοριόωντες ᾿Αχαμοὶ, 
"AAA μὲν χωλκῷ, ἄλλοι δ αἴθωνι σιδήρῳ. 
ἤΔλλοι ὃὲ ῥ ρινοῖς, ἄλλοι δ᾽ αὐτῆσι βόεσσιν, 
ἼΑλλοι δ᾽ ἀνδραπύδεσσι" τίθεντο δὲ δαῖτα θάλειαν. 75 
Παννύχιοι μὲν ἔπειτα καρηκοριόωντες ‘A; χαιοὶ 
Δαΐνυντο, "Γρῶες δὲ κατὰ πτόλιν ἠδ᾽ € ἐπίκου οἱ. 
Παννύχμος δέ σφιν κακὰ μήδετο μητιέτα Ζεὺς, 
Σμερ δαλέοω κευπέων" τοὺς δὲ χλωρὸν δέος ἢ ἥρει. 
Οὖνον δ᾽ ἐκ δεπάων χαμνάδις χέον; οὐδὲ τις τλῆ 80 


128 OMHPOTY IAIAAOËE H!, 


Πρὸὴν mises, πρὶν λεῖψαι ὑ ὑπερμμενέὶ ᾿ Κρονίωνι. 
Κι οιμήσωαντ᾽ ἄρ᾽ ἐπειτὰ, καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο. 


ΤΗΣ 


‘OMHPOY ἸΛΙΑΔΟΞ 


ῬΑΨΩΔΙΑ, Θ΄. 
᾿Εσιγροφῆ. 


» »“" 5» LA 
Θῆτω, θεῶν ἀγορὴ, Τρώων κράτος, “Ἕκτορος ἐὔχός. 


à 


ἮΩΣ μὲν κροκόπεπλος ἐκίδνατο πᾶσαν ἐπ᾿ αἶαν, 
Ζεὺς δὲ θεῶν à ἀγορὴν “ποιήσατο τερπικέραυνος, 
᾿Ακροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος. Οὐλύμποιο" 

Αὐτὸς δὲ σφ᾽ ἀγόρευε, θεοὶ δ᾽ ὑπὸ πάντες ἄκονον" 

Κέκλυτέ μευ, πάντες τε θεοὶ, πᾶσαι re θέαιναι» 
"Or εἴπω, σά με θυμὸς £ ἐνὶ στήθεσσι κελεύει." 

Μήτε σις οὖν θήλεια θεὸς τόγε, μήτε τις ἄρσην, 
Πειράτω διωκέρσαι : ἐμιὸν ἐπος᾿ ἀλλ᾽ ἅμα πάντες 
Αἰνεῖτ' ὄφρ α τἄάχιστο τελευτήσω τάδε £ ἐξγα. 

Ὃν δ᾽ ἂν ὀγῶν ἀπάνευθε θεὼν ἐθέλοντα νοήσω 10 
᾿Ἑλϑοόντ᾽, ? 7 1 Τρώεσσιν à ἀρηγέμεν, ἢ Δαναοῖσι, 

Πληγεὶς οὐ crc κόσμον ἐλεύσεται Οὐλυμιπόνδε: 

ἬἭ pui ξλῶὼν ῥίψω ες Ῥάρταρον ἢ ἠερόεντα, 

Traë μάλ᾽, ἧχι βάθιστον ὑ ὑπὸ χθονὸς ἐ ἐστι βέρεθρον, 

Ἔνθα σιδήρειαί σε πύλαι καὶ χάλκεος οὐδὸς, 15 


σι 


els. --.--" 


OMHPOTY IAIAAOE Θ΄. 129 


Toccor ἔνερθ ᾿Αὔδεω, ὅσον οὐρανός ἐστ᾽ ἀπὸ γαίης" 

Γνώσετ᾽ ἔπει, ὅσον εἰμυὶ θεῶν κάρτιστος ἁπάντων. 

Ed ἄγεν πειρήσασθε θεοὶ» ἵνα. εἴδετε πάντες, 

Σειρὴν χρυσείην ἐξ οὐρανόθεν κρερνάσαντες; , 
Πάντες ὃ ἐξάπτεσθε θεοὶ, πᾶσαί τε θέαιναι" 29 


᾿Αλλ᾽ οὐκ ὧν ἐρύσοιιτ᾽ εζ οὐρανόθεν πεδιονὸς 


Ζ2ην à ὕπατον μήστωρ". , οὐδ᾽ εἰ μάλα πολλὰ κάἄμοιτε" 

᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ καὶ ἐγὼ πρόφρων ἐθέλοιμι à ἐρύσσαι; 

Αὐτῇ κεν γαίῃ ὀρύσαιμ᾽, αὐτῇ re θαλάσση' 

Σειρὴν (μέν κεν ἔπειτα περὶ ῥίον Οὐλύμποιο 

Avatar σὰ δὲ 2 αὖτε μετήορα, πἄντα “γένοιτο. 

Τόσσον ἐγὼ περί T εἰριὰ θεὼν, περί, T εἶμ᾽ ἀνθρώπων" 
Ὡς ipal” οἱ δ᾽ ἄρα πάντες ἀκῆν. ἐγένοντο σιωπῇ, 

Modo à ἀγασσάμενοι, μάλα γὰρ ρατερὼς ἀγόρευσεν. 

"Of: δὲ δὴ praréere ᾿θεὰ γλαυκώπις ᾿Αθήνη; 20 
"2 πάτερ ἡριέτερε, Κρονίδη, ὕπσατε  ἀρειόντων, 

Εὖ γυ καὶ ἡμεῖς due, δ΄ To σθένος οὐκ ἐπιεικτόν" 

"ADN ἐμπῆς Δαναῶν ὀλοφυρόῤιεθ' αἰχμητάων, 

O; κεν δὴ κακὸν οἶτον ἀναπλήσαντες, ὄλωνται. 


25 


-AAN ἥτοι πολέμου μὲν ἀφεξομεθ᾽, ὡς. σὺ κελεύεις 35, 


Βουλὴν δ᾽ ᾿Δεγείοις ὑποθησόμνεθ᾽, ἥτις ὀνήσει; 
Ὡς μὴ σἄντες ὀλωνται; ὀδυσσαριένοιο Too. 

Ty δ᾽ ἐπιριειδήσας προσέφη γεφεληγερέτα Ζεύς" 
Θάρσει. Τριτογένεια, Φίλον τέκος. οὔ νύ τι θυμῷ 


Πρόφρονι μυυθεορυαι" ἐθέλω ds τοι ἥπιος εἶναι. 40 
Ὡς εἰπὼν, ὑπ’ ὄγεσφι τιτύσκετο χαλκόποδ ἵππω 
᾿Ωχυπέτα, Χρυσέησιν εν εἰρησι πομόωντε. 
Χρυσὸν δ᾽ αὐτὸς ἔδυνε περὶ χροΐ, γέντο δ᾽ ἱμιάσθλην 
Χρυσείην, εὔτυκτον, ἑοῦ δ᾽ ἐπεβήσετο δίφρου, 
45 


Μάστιξε δ᾽ ἐλάαν' τὼ δ᾽ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην 
Μεσσηγὺς γαίης TE καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος. 
Ἴδην δ᾽ ἵκανε πολυπίδακα, μμητέρω θηρῶν, 
Γάργαρον, ἔνθα δέ οἱ τέμενος, βωμός τε θυήεις. 
Ἔ"᾽ ἵππους ἔστησε πατὴρ, ἀνδρῶν τε θεῶν ΤῈ» 


Λύσας ἐξ ὀχέων, κατὰ δ᾽ 7 ἡξρὰ πουλὺν ἔχευεν. 50 
Ν 


130 OMHPOTY IAIAAOË Θ΄. 


Αὐτὸς δ᾽ ἐν κορυφῆσι καθέζετο κύδε! γαίων, 
Ἑ  σορόων Τρώων TE πόλιν καὶ νῆας ᾿Αχαιῶν. 

(}5 δ᾽ ἄρα δεῖπνον ἕλοντὸ παρηκομόωντες ᾿Αχαμιοὶ 
Ῥίμφα κατὰ κλισίας, ἀπὸ δ᾽ αὐτοῦ θωρήσσοντο. 
Τρῶες δ᾽ αὖθ᾽ ἑτέρωθεν à ἀνα πτόλιν ὁπλίζοντο 55 
ΠΠανρότεροι" μέμασαν δὲ καὶ ὡς ὑσμῖνι μοίχεσθαι, 
Χρειοῖ ἀναγκαίη, πρό τε παίδων καὶ πρὸ γυναικῶν. 
Πᾶσαι δ ὠΐγνοντο πύλαι, ἐκ δ᾽ ἔσσυτο λαὸς, 
Πεζοί θ᾽ 5 ἱππῆές σέ" πολὺς δ᾽ ὀρυμαγδὸς ὁ ὀρώρει. | 
Où δ᾽ ὅτε δή P ἐς χῶρον ἕνα ξυνιόντες ἵ ἵκοντο, 60 
Σύν p ἔβαλον p ῥινοὺς, σὺν δ᾽ 8 ἔγχεα, καὶ μένε ἀνδρῶν 
Χαλκεοθωρήκων' ἀτὰρ ἀσπίδες ὀμφοιλιόεσσαι, 
"Ἔ“ληντ᾽ ἀλλήλῃσι πολὺς δ᾽ ὀρυμαγδὸς ὁ ὀρώρει" 
Ἐνθάδ᾽ du οἰμωγή TE καὶ εὐχωλὴ πέλεν ἀνδρῶν, 
Ὀλλύντων τε καὶ ὀλλυμένων" ῥέε δ᾽ αἵματι γαϊω. 85 
᾿Ὄφρα μὲν ἠὼς ἦν καὶ ἀέξετο ἱερὸν jpeg, 
Τόφρα μᾶλ᾽ ἀμφοτέρων βιέλε' ἥπτετο, πίπστε δὲ λαός" 
"Hwos δ᾽ Ἠέλιος μέσον οὐρανὸν ἀμφιβεβήκει, 
Καὶ τότε δὴ γεύσεια πατὴρ ἐτίταινε τώχαντα, 
Ἔν δ᾽ ἐτίθει δύο κῆρε φσανηλεγέος θανάτοιο, Ὁ τὸ 
“φώων θ ἱπποδαριων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων" 
Ἕλκε δὲ μέσσα λαβὼν, p ῥέπε δ᾽ αἴσιμον up ᾿Αχαιῶν. 
Ai μὲν ᾿Αχαιῶν κῆρες ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ | 

Ἐζοσθην' Ac δὲ πρὸς οὐρανὸν εὐρὺν ἄερθεν. ; 

Αὐτὸς δ᾽ 6E” Ἴδης μεγάλ᾽ ἔκτυπε, δαιόμενον δὲ 75 
THxe σέλας μετὰ λαὸν ᾿Αχαιῶν" οἱ δὲ ἰδόντες | 
Θάρμβησαν, καὶ πάντας ὑπὸ χλωρὸν δέος εἷλεν. 
Ἔ"θ᾽ οὔτ᾽ ᾿Ιδομενεὺς τλῆ μίμνειν, οὔτ᾽ ᾿Α γαρέμενων, 
Οὔτε δύ Αἴαντες μμενέτην; θεράποντες "Agnos: ANS 
Νέστωρ δ᾽ οἷος épars ΓῪ ρήνιος, οὖρος ᾿Αχαιῶν, ter "OU 
Οὔτι ἑκὼν, ἀλλ᾽ ἵππος ἐτείρετο" TOY βάλεν! ἰῷ 
Aÿos ᾿Αλέξανδρος, Ἕλένης πόσις ἠὐκόμοιο, 

À xenv καπκκορυφὴν, ὅθι τε πρῶται τρίχες ἵππων 
Κρανίῳ ἐμυπεφύασι, μάλιστα δὲ καίριον ἐστιν. à 
"Any? σας δ᾽ ἀνεπᾶλτο, βέλος δ᾽ εἰς ἐγκέφαλον dv, 85 
Σὺν δ᾽ ἔσαους ἐτάραξε, κυλινδόμενος περὶ χωλκῷ | 


.OMHPOT IAIAAOË @”, 151 


"Ope ὁ γέρων ἵπποιο “παρῃορίας ἀπέταμνε, 
“Φασγάνῳ ἀΐσσων, τόφρ᾽ " “τορος ὠκέες ἵπποι 
Ἤλόδον ἀν ἰωχριὸν, θρασὺν ἡ ἡνίοχον Qogéorres 
Ἕκτορα: καί γύ κεν ἔνθ᾽ ὁ γέρων ἀπὸ θυμὸν ὄλεσσεν, 90 
Εἰ μὴ ἀρ’ ὀξὺ νόησε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 
Σιωερδαλέον δ᾽ εβόησεν, ἐποτρύνων ᾿Οδυσῆα: 
Διογενὸς Λαερτιάδη, πολυμήχαν" ᾿Οδυσσεῦ, 
Πῇῆ φεύγεις: μετὰ γῶτα βαλὼν. κακὸς ὡς, ἐν ὁμίλῳ ; 
Mari τοι φεύγοντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πήξῃ. οὅ 
᾿Αλλὰ μέν, ὄφρω, γέροντος Ga) one) ἄγριον ἄνδρα. 
‘Qc ἔφατ" οὐδ᾽ £ ἐσάκουσε πολύτλας δῖος ᾽Οδυσσεὺς, 
᾿Αλλὰ παρήίξε κοίλας ἐπὶ νῆας ᾿Αχαιῶν. 
ΓΓυδείδης δ᾽, αὐτός περ ἐῶν; προμάχοισιν ἐμυίχθη" 
Στῇ δὲ πρόσθ ἱ ἵππων Νηληϊάδαο γέροντος; 100 
Καί pi φωνήσας ἔπεα. πτερόεντα προσηύδα" 
°Q γέρον; ἤ μάλα “δή σε νέοι τείρουσι μαχηταὶ», 
Σὴ δὲ βίη λέλυται, χωλεπὸν δέ σε γῆρας ὀπάζει" 
ἬἨ πεδανὸς dé νύ τοι ,θεράπων, βραδέες ὃς τοι ἵπποι. 
’AAN ἀγ,, ἐμῶν ὀχέων ἐπιβήσεο, ὀφρω ἴδηαι 
Οδοι Ῥρώϊοι ἵ ἑπποι» ἐπιστάμενοι πεδίοιο. 
Κραιπνὰ La ἔνθω καὶ ἔνθα διωκέμεν ἠδὲ φέβεσθαι;, 
Oùc ποτ ἀπ Αἰνείαν ὑλόμην μήστωρε φόβοιο. 
᾿Γούτω μὲν θεράποντε κομείτων: τώδε δὲ voi 
Τρωσὶν ἐφ᾽ ἱπποδάμμοις ἐθύνορνεν, ὄφρα. καὶ Ἕκτωρ 10 
Εἴσεται, εἰ καὶ ἐρυὸν δόρυ μιαίνεται ἐν “παλάμησιν. 
Ἃς ἔφατ᾽" οὐδ ἀπίθησε Γερήνιος. ἱππότα Νέστωρ. 
Νεστορέας μὲν ἐπειθ᾽ ἵππους θεράποντε πκορυνείτην 
Ἴφθιμοι Σθένελός τε καὶ Εὐρυμέδων ἀγαπήνωρ. 
To d εἰς ἀμφοτέρω Διομήδεος. ἄρματα βήτην" 15 
Νέστωρ δ᾽ ἐν χείρεσσι λάβ' ἡ ἡνία φοινικόεντοι, 
Μάσειξε δ ἃ ἵππους,- τάχα, δ᾿ Ἕκτορος ἄγχι γε ἐγοντο. 
οῦ δ᾽ ἰθὺς ῥμεμναῶτος. ἀκόντισε Τυδέος υἱός" 
Kai τοῦ μέν p ἀφάμαρτέν" ἡ δ᾽ ἡνίοχον θεράποντα; 
Υἱὸν ὑπερθύμου Θηβαίου, ᾿Ηνιοπῆα, 20 
Ἵππων pus ἔχοντα, βάλε στῆθος παρὰ pu ov: 
"Here δ᾽ ἐξ ὀχέων, ὑπερώησαν δέ οἱ ἵπποι 


σι 


132 ΟΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOZ Θ΄. 


᾿Ωχύποδες" τοῦ D À αὖθι 2007 ψυχή Té μένος τέ. 
Ἕκτορα. δ᾽ αἰνὸν ἄχος πύκασε φρένας ἡνιόχοιο" : 
os μὲν ἔπειτ᾽ εἴασε, καὶ ἀχνύμενός περ ὑταί où ALERT 
Κι εἴσθαι" ὁ δ᾽ ἡνίοχον μέθεπε θρασὺν, ὁ οὐδ᾽ ἀφ᾽ ἐτ, δὴν 
Ἵσπω δευέσθην σημνάντορος" αὐψα γὰρ εὗρεν 
Ἰφιτίδην ᾿Αρχεπτόλεμνον θρασὺν, à ὅν ῥα τόθ᾽ ἵππων 
᾿Ωκχυπόδων ἐπέβησε, δίδου δὲ οἱ ἡνία χερσίν. 

"Evda κε λοιγὸς ἔην, καὶ ἀμήχανα ἔργῶ γένοντο. 50 
Ko γύ κε σήκασθεν κατὰ Ἴλιον, ἠῦτε ἄρνες, 

EF; μὴ ἄρ᾽ ὀξὺ γόησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε" 

Βροντήσας δ᾽ ἄρα δεινὸν, ἀφηκ᾽ ἀργῆτα κεραυνὸν, 

Kad δὲ πρόσθ᾽ ἵ' ἵππων Διομήδεος ἢ ἧκε χαμᾶζε" 

Δεινὴ δὲ φλὸξ ὃ ὥρτο θεείου καμιορυέγοιο" 35 
Τὼ δ᾽ ἔσσω δείσαντε καταπτήτην ὑπ ὄχεσφι" 

Νέστορα δ᾽ 6 ἐκ χειρῶν φύγον ἡνία σιγαλόεντα" 

Δεῖσε δ᾽ ὅγ᾽ ἐν θυμιῷ, Διομήδεα δὲ προσέειπε" - 

(ἃ δείδη, à ἄγε δ᾽ αὖτε φόβονδ᾽ % ἐχε μώνυχας ἵππους" 
Ἢ οὐ γιγνώσκεις, δ roi ἐκ Διὸς οὐχ, ἐπετ ἀλκῆ; 40 
Νῦν μὲ γγὰρ τούτῳ K ξονέδης ' Ζεὺς κῦδος ὁπάζει 
Σήμερον, ὕστερον αὗτε καὶ ἡμῖν, αἴ # ἐθέλησι, 

Δώωσει" ἀνήρ δέ κεν οὔτι Διὸς νόον εἰρύσαιτο,, 
Οὐδὲ μάλ᾽ ἰφθιμος"  ἐπειὴ πολὺ φέρτερός ἐστι. 

Toy δ᾽ ἠμείβετ' ἔ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Διοριήδης" 45 
Nai δὴ ταῦτά γε πάντα, γέρον, κατὰ μοῖραν ἔειπες" 
᾿Αλλὰ τόδ᾽ αἷνὸν ἁ ἄχος κραδίην καὶ θυμὸν à ἱκάνει 
"Exrap γάρ DOTE φήσει, ἐνὶ À ρώεσσ᾽ ἀγορεύων, 

Τυδείδης ὑπὶ ἐμεῖο Φοβεύμενος ἵκετο γῆας. 
Ὥς ποτ᾿ ἀπειλήσει" τότε μοι χάνοι εὐρεῖα x bar. 50 

Tor δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἐ ἔπειτα Γερήνιος, ἱππότα ΝΝ ἐστωρ' 
"Quoi, Τυδέος υἱὲ δαΐφρονος», οἷον ἔειπες. 

Εἶπε γάρ σ᾽ Ἕκτωρ γε κακὸν καὶ ἀνάλκιδα φήσει» 
᾿Αλλ᾽ οὐ πείσονται ρῶες καὶ Δαρδανίωνες, 

Καὶ ρώων | ἄλοχοι μεγαθύμων à ἀσπιστάων, #5 
Τάων ἐν κονίῃσι βάλες θαλεροὺς παρακοίτας. ; 

Ὥς à ἄρα φωνήσας φύγαδε τράπε μώνυχας ἵππους, 
Αὖτις ἀν ἰωχμιόν" ἐπὶ δὲ ᾿Γρῶες re καὶ "Kxrop 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Θ΄. 133 


"Hyz θεσπεσίῃ βέλεα στονόεντα γέοντο. 
Τῷ δ᾽ ἐπὶ μιδιᾳρὸν ἄυνσε μέγας κορυθαίολος " Exrue. 160 

T'udsidn, περὶ μέν σε τίον Δαναοὶ ταχύπωλοι 
“Ἕδρῃ Ts κρίασίν τ΄, ἠδὲ πλείοις δεπάεσσι 
Νῦν δέ σ᾽ ἀτιμήσουσι" γυναιπὸς ἄρ᾽ ἀντὶ τέτυξο. 
Ἔρρε, κακῆ γλήνη, ἐπεὶ οὐκ; εἰ ξαντὸς Ε ἐρμεῖο, 
Πύργων ἡριετέρων ἐπιβήσεαι, οὐδὲ γυναῖκας 65 
ἌΑξεις ἐν νήεσσι" LITE τοι δαίμονα δώσω. 

Ὥς φαζτο" ᾿[υδείδης δὲ ξ διάνδιχα μερμήριξεν, 
Ἵππους τε στρέψαι; καὶ ἐναντίβιον μαχέσασθαι. 
Τεὶς μὲν μερμήριξε κατὰ Φρένα καὶ κατὰ θυμόν' 
Τρὶς δ᾽ ἄρ᾽ ἀπ᾽ Ἰδαίων ὁ ὀρέων ATUTE μητιότα Ζεὺς, ἾΟ 
Σῆμα τιθεὶς Leceoois μάχης ἑτεραλκέα, νίκην" 
Ἕκτωρ δέ Ὑρώεσσιν ἐκέκλετο, μακρὸν ἀὔσας' 

"Τρῶες, καὶ Δύκιοι, καὶ Δάρδανοι à ἀγχμμαχηναὶ, 
᾿Ανήρις ὦ ἐστὲ; φίλοι; μνήσασθε δὲ θούριδος AN 
Γιγνώσκω. δ᾽, ὅτι μοι πρόφρων κατένευσε Κρονίων 
Νίκην καὶ ὶ μέγα κῦδος, & ἀτὰρ Δαναοῖσί γε πῆμα. 
Νήπιοι, οἵ ἄρα δὴ τάδε τείχεα ῥμιηχιοινόωντο, 
᾿Αβλήχε᾽ ; οὐδενόσωρα" raù οὐ ῥμένος ἀμὸν ἐρύξει" 
Ἵστποι δὲ ῥέω τάφρον ὑπερθορέονται ὁ ὀρυκτήν. 
᾿Αλλ᾽ ὅτε κεν δὴ γηυσὶν ἐπὶ | γλαφυρῆσι ψένωμιαι, 80 
Μνημιοσύνη : σις ἔπειτα πυρὸς δηΐοιο γενέσθω, 

Ὡς συρὶ νῆας ἐγιπρήσω, κτείνω δὲ καὶ αὐτοὺς 
᾿Αργείους παρὰ γχυσὶν, ἀτυζομένους ὑ ὑτσὸ κατνῷ. 
Ὡς εἰπὼν, ἵωσοισιν ἐκέκλετο, φώνησέν τε" 

Ἐκάνθε τε, καὶ σὺ Πόδαργε, καὶ Αἴθων, Λάμσε τε δῖε, 
No fæoi τῆν κομοιδὴν à ἀποτίνετον, ἣν μεῖλα “πολλὴν 88 
Ανδρομνίχη, θυγάτηρ μεγαλήτορος ᾿Ἡετίωνος, 

Ὑμῖν πὰρ προτέροισι μελίφρονα πυρὸν ἔθηκεν, 

Οὐόν r ἐγκεράσασα πιεῖν, ὅτε θυμὸς αἰνώγοι; 

Ἧ: ἐμοὶ, ὃς πέρ οἱ ἱ θαλερὸς πόσις εὔχομαι εἶναι. 90 
"AN ἐφοριαρτεῖτον καὶ σπεύδετον, ὄφρα λάβωμεν 
᾿Ασασίδα N ἐστορέην, τῆς νῦν αλέος οὐρανὸν ἵκει, 

Πᾶσαν χρυσείην ἔμεναι; κανόνας TE καὶ αὐτήν" 

Αὐτὰρ ἀπ’ ὠμιδιεῖν Διορυῆδεος ἱπποδάζοοιο; 


-1 
& 


Ἢ 


134 OMHPOY IAIAAOZ Θ΄. 


Δαιδάλεον θώρηκα» τὸν Ἥφαιστος “os τεύχων, 195 
ΕΠ χούτω κε λάβοιμεν, CL κεν᾿ À χαιοὺς 
Αὐτονυχὶ γηῶν ἐπιβησέμεν ὦ ὠκειάων. 

Ως ξφατ᾽ εὐχόμενος" γεμέσησε δὲ πότνια Ἥρη» 
Σείσατο δ᾽ εἰνὶ θρόνῳ, ἐλέλιξε δὲ μακρὸν Ολυμπον" 
Καί pa Ποσειδάωνα, μέγαν θεὸν, ἀντίον ηὔδα 200 

Ὦ roro, ᾿Εννοσίγαϊ εὑρυσθενὲς, οὐδὲ νύ σοί τερ 
᾿Ολλυμνένων Δαναῶν ὀλοφύρεται ἐν φρεσὶ θυμός ; 

Où δέ τοι εἰς “Ελίκην τε καὶ Αἰγὰς δῶρ᾽ ἀνάγουσι 
Πολλά τε καὶ χαρίεντα". σὺ δέ σφισι βούλεο γίκην. 

Εὐπερ γάρ κα ᾿ἐθέλοιμμεν, ὁ ὅσοι Δαναοῖσιν à ἀρωγοὶ," 5 
Τρῶας ἀπώσασθαι, κοὶ ἐρυκέμεν εὐρύοπα Ζῆν᾽ 

Αὐτοῦ x ἔνθ᾽ ᾿ἀκάχριτο καθήμενος οἰος ἐν Ἴδη. 

Τὴν δὲ μέγ᾽ ὀχβήσας προσέφη κρείων  Evoriy la 
Her ἁπτοεπὲς, ποῖον τὸν μυῦθον ξειπες ; 
Οὐχ ἂν ἔγωγ᾽ ὀθέλοιρυι, Ai Κρονίωνι μάχεσθαι 10 
Ἡμεας τοὺς ἄλλους, éme σολὺ Φέρτερός, ἐστιν. 

Ὥς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον. 
Τῶν δ᾽ ὅσον ἐκ γηῶν ἀπὸ πύργου τἄφρος ἔεργε; 
Πλῆθεν ὁμῶς ἵωπιπων τε καὶ ἀνδρῶν ἀσπιστάων 
Δὐϊλομένων" εἴλει δὲ θοῷ ἀτάλαντος "Agni 15 
Ἕκτωρ Πριαμίδης, ὁ ὅτε οἱ Ζεὺς κῦδος, ἔδωκε: 
Καί γύ κ᾽ ἐνέτσρησε πυρὶ κήλέῳ νῆας ἐΐσας, 
Εἰ pa ἐπὶ φρεσὶ θηκ᾽ ᾿Διγαρμόμνονι πότνια "Her, 
Αὐτῷ ποιωνύσαιντι; θοῶς ὁ ὀτρύναι ᾿Αχιαιούς. , 
B; à Loue παρά TE κλισίας καὶ γῆας ᾿Αχαιῶν, 90 
Πορφύρεον μέγα Φάρος ἔχων ἐν χειρὶ παχείη: | 
ZT δ᾽ ἐπὶ ᾿Οδυσσῆος μεγακήτεϊ γηΐ μελαίνῃ, 
ἫΝ β᾽ D) μεσσάτῳ ἔσκε» γεγωνέμεν ἀμφοτέρωσε,,. 
Ἠμιεὲν ἐπ᾿ Αἴαντος κλισίης ᾿βελαμωνιοδαο, 
HD D ᾿Αχμλλῆος, σοί ῥ᾽ ἔσχατα νῆας ἐΐσας. 25 
Eigurur, 7v0E7 πίσυνοι καὶ καρτει χειρῶν" ᾿ 
Ἤυσε δὲ διωτρύσιον; Δαναοῖσι γεγωνώς" 

Αἰδὼς, ᾿Αργεῖοι, κάκ᾽ ἐλέγχεα. εἶδος à ἀγητοὶ, 
no ἔβων. εὐχωλαὶ, ὅτε δὴ φάμεν εἰναι ἄριστοι" 

Ag, ὁπότ᾽ ἐν Λήμνῳ, κενεαυχέες ἠγοράασθε;» 30 


OMHPOTY. IAIAAOË Θ΄. 


Ἔσθοντες κρέω πολλὰ βοῶν ὀρθοκραιραΐων, 
Πίνοντες κρητῆρας ἐπσιστεφέως οἴνοιο, 

Τρώων ἀνθ᾽ ἑκατόν re διηκοσίων TE ἕκαστος 
Στήσεσθ᾽ ἐν “πολέμῳ : : γῦν δ᾽ οὐδ᾽ ενὸς ἄξιοί εἰμεν 
᾿ἴϑκτορος, ὃ ὃς τάχα νῆας ἐνιπρήσει πυρὶ κηλέῳ. 
Ζεῦ Tree, 5 po τιν ἤδη ὑ ὑπερμμενέων βασιλήων 
Τηδ ἄτῃ ἄασας, καὶ pus μέγα κῦδος à ἀπηύρας; ; 
Où μὲν δή πὸτέ φημι τεὸν περικοιλλέο ββωρυὸν 
Νηΐ πολυκληϊδι πωρελθέμεν, ἐνθάδε ἔῤῥων" 
᾿Αλλ᾽ ἐσὶ πᾶσι βοῶν δημυὸν καὶ μηρί, ἐκήσ, 
ἽἹέμνενος 1" φοίην εὐτείχεον ἐξαλασάξαι' 

᾿Αλλὰ, Ζεῦ, τόδε mie phoi ἐπιπκρήηνον ἐέλδωρ" 
Αὐτοὺς δή σερ ἔασον ὑπεκφυγέειν καὶ ἀλύξαι, 
Μηδ᾽ οὕτω Τρώεσσιν à got δώμινασθαι᾽ A you. 

Ως φάτο" roy δὲ πατὴρ ὀλοφύρατο δακρυχέοντα" 
N εὖσε δὲ οἱ λαὸν σον ἐμυμεναι; οὐδ᾽ ἀπολέσθαι. 
Αὐείχα δ᾽ αἰετὸν. ἧκε, τελειότατον πετεηνῶν, 
Νεβρὸν è εἐγοντ᾽ ὀνύχεσσι» TÉHOG ἐλάφοιο ταγχείης" 
Πὰρ δὲ Διὸς βωμῷ περικαλλέὶ κάώββαλε νεβρὸν, 
"ee πανομφαίῳ Zi ῥέζεσκον᾽ Αχαιοί. 

Ο; δ᾽ ὡς, οὖν εἴδονθ᾽, ὁτ' ἄρ᾽ ἐκ Διὸς ἤλυθεν 0, ὄρνις, 
Μᾶλλον € ἐπὶ Τρώεσσι θόρον. μνήσαντο δὲ χάρμης. 
"Ed οὔτις πρότερος Δαναών, πολλών Νὰ ἡ ἐόντων, 
Εὐξατο "Γ υδείδαο πάρος σγέμνεν ὠκέας ἵππους, 
Τάφρου τ ἐξελάσαι; καὶ ὀναντίβιον μαχέσασθαι" 

᾿Αλλὰ πολὺ πρῶτος ἐν gun NT ἄνδρα πορυστὴν, 


Φραδιωονίδην᾽ Δγέλαον. ὁ μὲν φύγαδε τράπεν ἵππους" 


To δὲ μεταστρεφθέντι, μεταφρένῳ ἐν δόρυ πῆξεν, 
"Qu βυεσσηγὺς;, διὰ δὲ στήθεσφιν ἔλασσεν" 
"Hair δ᾽ ἐξ ὀχέων. ἀράβησε δὲ τεύγιε᾽ ἐπ᾿ αὐτῷ. 
Τὰ δὲ μότ' ᾿Ατρεῖδαι, ᾿Αγαμόμνων καὶ Μενέλαος: 
Τοῖσι Ye ἔπ’ Αἴαντες, θοῦριν ἐπτειμένοι ἀλκήν" 
Τοῖσι δ᾽ ἐπ’ ἸἸδορνενεὺς, καὶ ὀπάων ᾿Ιδομενῆος 
Μηριόνης, ἀτάλαντος ᾿Ενυωλίῳ ἀνδρειφόντη" 

Τοῖσι δ᾽ ἔπ’ Ἐλὐρύπυλος, Eiaiuoros ἀγλαὸς υἱός" 
Τεῦκρος δ᾽ ἐἴνωτος ἦλθε, ταλίντονω τόξῳ τιταίνων" 


135 


235 


40 


50 


68 


136 OMHPOY IAIAAOË Θ΄ 


Zrr δ᾽ ἀρ ὑπ Αἴανσος σἄκε! Τελαμωνιάδαο. 
"ῦνθ᾽ Αἴας μὲν ὑπεξέφερε σάκος, αὐτὰρ ὅγ᾽ ἥρως 
Παστήνας; ἐπεὶ ἀρ τιν ὀϊστεύσας ἐν ὁμίλῳ 
Βεβλήκει, ὁ 0 μὲν αὖθ, πεσὼν ἀπὸ θυμὸν ὄλεσσεν; 
Αὐτὰρ ὁ αὖτις ἰὼν, πάϊς ὡς ὑπὸ μητέρα; δύσχεν 270 
Εἰς Αἰανθ" ὁ δέ μιν cons κρύπτασκε φαεινῷ. | 
Ἔνθα τίνα πρῶτον Τρώων ἐλε Τεῦκρος ἀμύμων ; 
Ορσίλοχιον μὲν πρῶτα, καὶ "Ὄρμενον, ἠδ᾽ ᾿Οφελέστην, 
Δαίτορα ΤΕ) Χρόμιιόν τε, καὶ ἀντίθεον Λυκοφόντην, 75 
Καὶ Πολυαιριονίδην᾽ Διμοπάονα, καὶ Μελάνιππον, 
Πάντας € ἐπασσυτέρους πέλασε χθονὶ πουλυβοτείρῃ. 
Tor δὲ ἰδὼν γήθησεν ἀναξ ἀνδεῶν ᾿Αγαμέμνων, 
“Γόξου ἀπὸ κρατεροῦ Τρώων ὀλέκοντα φάλαγγας" 
Στῇ δὲ map αὐτὸν ἰὼν, καί pas πρὸς μῦθον À ἔειπε. 80 
TL'ex ges φίλη κεφαλὴ, Τελαμώνιε, κοίρανε λαῶν, 
Βάλλ᾽ οὕτως, αἴκεν τι φύως Δαναοῖσι γένησι, 
Πατρὶ τε σῷ Τελαμῶνι, ὅ σ᾽ ἔτρεφε τυτθὸν ἐ ἐόντα, 
Καί σε; νόθον Tee ἐόντα; κομίσσατο ᾧ ἐνὶ οἴκῳ" 
"ον, καὶ τηλόθ ἐόντα, εὐκλείης ἐπέβησον; | 85 
Σοὶ δ᾽ ἐγὼ ἐξερέω, ὡς καὶ τετελεσμένον ἔσται" 
Aline μοι don Ζεύς τ᾽ αἰγίοχος καὶ ᾿Αθήνη 
Ἰλώου ἐξαλαπάξαι εὐκτίμενον πτολίεθρον, | 
Τρώτῳ TOI per élu πρεσβήϊον € ἐν χερὶ θήσω, 
Ἣ τείποδ, ἢ ἠὲ δύω 1 ἵππους αὐτοῖσιν ὄχεσφιν; 90 
"Hi γυναῖχ᾽ » ἥ κέν τοι ὁμυὸν λέχος εἰσαναβαίνοι. 
"ον δ᾽ ἀπαρυειβόμενος προσεφώνεε Τεῦκρος à ἀμιύμων". 
᾿Ατρείδη κύδιστε, τί με σπεύδοντα καὶ αὐτὸν 
᾿Οτρύνεις : : οὐ μέν το» ὅση δύναμυίς γε πάρεστι, 
Παύομιαι" ἀλλ᾽ εξ οὗ προτὶ Ἴλιον ὠσἄμεθ' αὐτοὺς 93 
Ἔχ τοῦ δὴ τόξοισι δεδεγ μένος ἄνδρας ἐναίρω. 
᾿Οχεὼ δὴ προύηκα τανυγλώχινας ὀϊστοὺς» 
Πώντες δ᾽ ἐν χροὶ my be) ᾿Αρηϊθόων αἰζηῶν" 
"L'oùror δ᾽ où δύνωμαι βαλέειν κύνα λυσσητῆρα. 
Ἦ ῥα, καὶ ἄλλον ὀϊστὸν ἀπὸ γευρῆφιν ἴαλλεν 5300 
Ἕκτορος à ἀντικρὺ, βαλέειν δέ « Ξ ἵετο θυμιός" 
Καὶ φτοῦ μέν ῥ᾽ CAPTER ὃ δ᾽ ἀμύμονα Γοργυβέωνα, 


OMHPOY IATAAOË Θ΄. 137 


Υἱὸν à εὖν Πριάμοιο, κατὰ στῆδος βάλεν! ἰῷ" 
Τόν ῥ᾽ ἐξ Αἰσύμηθεν ὁ ὀπυιομένή τέκε μήτηρ; 
Κι αλὴ Καστιάνειρα, δέρνας εἰκυῖα bou. 305 
Μήκων δ᾽ ὡς ἑτέρωσε κάρη βάλεν, AT ἐνὶ κήπῳ 
Καρπῷ βριθομένη, γοτίησί TE εἰαρινῆσιν" 
Ως ξ ἑτέρωσ᾽ Avr κάρη πήληκι βαρυνθέν. 
Τεῦκρος δ᾽ ἄλλον ὀι στὸν ἀπὸ γευρῆφιν ἴαλλεν 
Ἕκτορος ἀντικρὺ, βαλέειν δὲ & ἵετο θυμός. 10 
᾿Αλλ᾽ ὅγε καὶ τόθ᾽ Gpupre παρέσφηλε γὰρ ᾿Απσόλλων" 
’AAX° ᾿Αργεπτόλεμνον; θρασὺν ἡ Ἕκτορος ἡ TOY NC 
“Jégievor πόλεριόνδε, βάλε στῆθος παρὰ μαζόν'" 
Ἤριπε δ᾽ εξ ὁ ὀχέων, ὑπερώησαν δέ οἱ ἵπποι 
᾽Ωχύποδες᾽ τοῦ δ᾽ αὖθι λύθη ψυχή TE μένος ζε. 15 
Ἕκτορα δ᾽ αἰνὸν ἄχος τούκασε φρένας im07 010" | 
Τὸν μὲν ἔπειτ᾽ εἴασε, καὶ ἀχνύμενός περ ἑσωίρου 
Κεβριόνην δ᾽ ἐκέλευσεν ἀδελφεὸν, ἢ ἐγγὺς ἐόντα; 
Irma mi ελεῖν" ὁ δ᾽ ἀφ᾽ οὐκ ἀπίθησεν ἀκούσας. 
Αὐτὸς d ἐκ δίφροιο χοιρυαὶ θόρε παμυφανόωντος 20 
Σμερδαλέω j ἰάχων, ὁ δὲ χερμάδιον λάβε χειρὶ, 
Β δ᾽ ἰθὺς Τεύκρου" βαλέειν δὲ ὃ θυμὸς ὁ ἀνώγει. 
FHzo: ὁ μὲν Φαρέτρης ἐξείλετο πικρὸν ὀϊστὸν, 
Θῆκε δ᾽ ὦ ἐπὶ γευρῆ᾽ roy δ᾽ αὖ κορυθαίολος * Ἕκτωρ 
Αὖ ἐρύοντα, παρ ὥρνον, ὅθι κληΐς ἀποέργει, 25 
Αὐχένα TE στῆθός τε, μάλιστω δὲ καίριόν ἐστι» 
T's p ἐπί οἱ μεμαῶτα βάλεν λίθῳ ὁ ὀκριόεντι" 
Ῥῇῆξε δὲ οἱ γευρήν' γάρκησε δέ χεὶρ ἐπὶ καρπῷ. 
Στῇ δὲ γνὺξ ὦ ὀριπῶν, φόξον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός. 
Αἴας δ᾽ οὐκ ἀμέλησε κασιγνήτοιο πεσόντος; 30 
᾿Αλλὰ θέων περίβη, καί οἱ σάκος ἀμφεκάλυψε. 
Toy μεν émail ὑποδύντε δύω ε ἐρίηρες ἑταῖροι, 
Μηκιστεὺς, ᾿Εχίοιο πάϊς, καὶ δῖος ᾿Αλάστωρ, 
Νῆας € ἐπὶ γλαφυρὰς Pegérny βαρέα στενάχοντα. 

"An δ᾽ αὖτις ᾿Πρώεσσιν᾽ Ολύρπιος ὁ ἐν μένος ὦρσεν. 35 
Où δ᾽ ἰθὺς τάφροιο βαθείης ὦ ὥσαν ᾿Αχαιούς" | 


Ἕκτωρ δ᾽ ἐν πρώτοισι κίεν σθένε; βλεριεαίνων. 
T 


138 OMHPOY IAIAAOZ ff’, 


Ὡς δ᾽ ὅτε τίς τε κύων συὸς ἀγρίου ἦε λέοντος 
“Αστηται κατόπισθε, ποσὶ ταχῴεσσι πεποιθὼς, 
Toxic Té γλουτούς ΤΕ, ὑλισσόμενόν τε δοκεύε," 
Ὥς" Lxrag ὄπαζε καρηκομόωντας ᾿Αχαιοὺς, 
Αἰὲν ἀποκτείνων τὸν ὀπίστατον᾽ οἱ δὲ φέβοντο. 
Αὐτὰρ © ἐπεὶ διά τε σκόλοπας καὶ τάφρον ἔβησαν 
Φεύγοντες, πολλοὶ δὲ δάμεν Τρώων ὑ ὑπὸ χερσὶν, 
Ο; μὲν δὴ παρὰ νηυσὶν ἐρητύοντο μένοντες, 
᾿Αλλήλοισί TE κεκλόμοενοι, καὶ πᾶσι θεοῖσι 
Xeigæs ἀνίσχοντες» μεγάλ᾽ εὐχετόωντο ἕκαστος. 
Ἕκτωρ δ᾽ ,ἀμφιπεριστρώφα καλλίτριχας, ἵσπους; 
Γοργοῦς Oumar? ἔχων, ἠδὲ βροτολοιγοῦ " Ἄρηος. 

Tous δὲ ἰδοῦσ᾽ ἐλέησε θεὰ λευκώλενος Ἵξρη, ι 
Aa δ᾽ ᾿Λθηναίην à ἔπεα πτερόεντα προσηύδα. 

Ὦ πόποι, αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, οὐκέτι vos 
᾿Ολλυμένων Δαναὼν κεκαδησόριεθ᾽, ὑστώτιόν περ; 
OZ κεν δὴ κακὸν οἶτον ἀναπλήσαντες., ὄλωνται 
᾿Ανδρὸς ὃ ἑγὸς ῥιπῇ" ὁ δὲ μαίνεται οὐκέτ᾽ ἀνεκτῶς 
Ἕκτωρ Πριαρυΐδης, καὶ Ôn κακὰ πολλὰ ἔοργε. 

Τὴν d αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις ᾿Αθήνη; 
Καὶ λίην οὗτός γε μένος θυμόν τ᾽ ὀλέσειε» 

Χερσὶν ὑπ ᾿Αργείων φθίμενος à ἐν ν πατρίδι vain" 
᾿Αλλὰ πατὴρ δυμυὸς φρεσὶ ῥαίνεται οὐκ ἀγαθῆσι, 
Σγέφλιος, αἰὲν ἀλιτρὸς, ἐμῶν PAT ἀπερωεύς. 
Οὐδὲέ τι τῶν μμέμινήτοιι, 0 οἱ μάλα πολλάκις υἱὸν 
᾿Ῥειρόριενον σώεσκον UT Εὐρυσθῆος ἀέθλων. 

τοι ὁ μὲν κλαίεσκε πρὸς οὐρανόν" αὐτὰρ eur Ζεὺς 
To ὑπαλεξήσουσαν à ἀπ᾿ οὐρανόθεν προϊαλλεν. 

ἘΣ γὰρ ἐγὼ τοδε ἥδε ἐνὶ φρεσὶ πευκαλίμησιν, 
[υὐτέ pur εἰς ᾿Αἴδαο ruhderao προύπερμψεν, 

Ἔξ Ἐρέβευς ἄξοντα κύνα στυγεροῦ Ada 

Οὐχ ἂν ὑπεξέφυγε Στυγὸς ὕδατος αἰπὰ ῥέεθρα. 
Νῦν δ᾽ ἐμὲ μὲν στυγέει; Θέτιδος δ᾽ ἐξήνυσε βουλὰς, 
Ἥ οἱ γούνατ᾽ ἔκυσσε; καὶ ἔλλαβε χειρὶ γενείου» 
'Δισσομιένη τιμῆσαι ᾿Αχμλλῆα πτολίπορθον. 

Ἔσται μὰν, δτ᾽ ἂν αὖτε φίλην Γλαυκώπιδα εἴτη. 


510 


60 


Ἐπ on ne de ER nn ἌΣ LS, das 


OMHPOT IAIAAOËZ Θ΄, 


᾿Αλλὰ σὺ μὲν γῦν νῶϊν ἐπέντυς μώνυχας ἵωσους, 
"Oge’ ἀν ἐγὼ, καταδῦσα Διὸς δόμον αἰγιόχοιο, 
Τεύχεσιν à ες πόλεμον θωρήξομαι, ὄφρα ἴδωμναι; 
ΕΠ vos Πριάμοιο. πάϊς κορυθαίολος " Ἕχτωρ 
Γηθήσει προφανείσα ἀνὰ πτολέμοιο γεφύρας. 
Ἢ εις καὶ Τρώων κορέει κύνας ἠδ᾽ οἰωνοὺς 
Δημῶ καὶ σάρκεσσι, πεσὼν ἐπὶ νηυσὶν ᾿Αχαιῶν. 
; Ὡς ἔφατ. οὐδ᾽ ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη. 


‘H μὲν ἐποιχορυένη χρυσάμπυκας ἔγτυεν ἵππους 


Ἥρη; πρέσβα θεὰ, θυγάτηρ μεγάλοιο K ρόνοιο. 
Αὐτὰρ ᾿Αὐηναίη, πούρη Διὸς αἰγιόχοιο, 

Πέσλον μὲν κατέχευεν ξανὸν πατρὸς ἐπ οὔδει» 
Ποικίλον» ὃν ῥ αὐτῇ ποιήσατο καὶ κάμε χερσίν. 

"HI δὲ χιτῶν᾽ ἐνδύσω, Διὸς νεφεληγερέταο 

᾿Πεύχεσιν : ες πόλεμον θωρήσσετο δακρυόεντα. 

Ἐς δ᾽ ὁ ὄχεα φλόγεα ποσὶ à βήσατο, λάζετο δ᾽ ἔγχος 
Βριθὺ, μέγα, δτιβαρὸν, ro δάμνησι στίχας ἀνδρῶν 
Hess, τοῖσί τε κοτέσσεται ὀβριμοπάτνρη. 

“Hem δὲ μάστιγι θοὼς ε ἐπερυαίετ' ἄρ᾽ ἵππους" 
Αὐτόμαται δὲ πύλαι μύκον οὐραγοῦ, ἃς ἔχον Ὥρα» 
Τῆς € ἐπιτέτραπται μέγας οὐρανός, Οὐλυμυπός ré" 


"Ha avan} vous πυκινὸν γέφος, nd” ἐπιθεῖναι. 


Τὴρῤ ρα δι αὐ Ga κεντρηνεκέας ἔγιον ἵππους. 
Ζεὺς δὶ πατὴρ Ἴδηθεν € ἐπεὶ 106, χώσατ᾽ de’ αἰνῶς" 
Ἶριν δ᾽ ὄτρυνε χρυσόπτερον ἀγγελέουσαν" 


80 


91 


Βάσκ᾽ ἴθι," Les ταχεῖα, “πάλιν τρέπε; μηδ᾽ £OL ἄντην 


Ἔρχεσν" οὐ γὰρ παλὰ συνοισόμεθα πτόλεριδνδε. 
Ὧδε γὰρ ἐξερέω, ro δὲ καὶ τετελεσμένον ἐσται" 
Γυιώσω μὲν σφωὶν ὑφ᾽ ἄρρνωσιν ὠκέας ἵχσπους" 
Αὐτὰς δ᾽ ἐκ δίφρου βαλέω, rar θ᾽ ἄρματα ἄξω" 


“Οὐδέ κεν 65 δεκάτους περιτελλομένους ἐνιαυτοὺς 


"Ἕλκε ἀπαλθήσεσθον, & πεν μάρατῃσι κεραυνόφ", 
"Ope εἰδῇ Γλαυκῶσις, ὁ ὅτ᾽ ἂν ᾧ πατρὶ μάχηται. 
“Her δ᾽ οὔτι φόσον νεμιεσίζομεαι, οὐδὲ χολουμιαι" 
Αἰεὶ γάρ μοὶ έωθεν ἐ EVANS ὃ ττι νοήσω. 

“Ὡς ἔφατ᾽" ὦρτο δὲ ἢ Less ἀελλόσος ἀγγελέουσα" 


400 


140 OMHPOT IAÏAAOË Θ΄ 


B3 δὲ κατ᾽ ᾿Ιδαίων ὁ ὀρέων ἐς μακρὸν Ὄλυμαον. 410 
Πρώτῃσι δὲ πύλῃσι πολυπτύχου Οὐλύμποιο | 
᾿Αντοριένη κατέρυκε" Διὸς δέ σφ᾽ ἔγνετσε μῦθον" 

Il# μέματον: ; τί σφώ!» ἐνὶ φρεσὶ μαίνεται ἥτορ; ; 
Οὐχ ε Le Κρονίδης ἐ ἐπαρμωυνέμεν ᾿Αργείοισιν. 
Ὧδε γὰρ ἠπείλησε ἸΚρόνου Ti εἰ τελέει περ, » 43 
Γυιώσειν μὲν σφῶϊν ὑφ᾽ ὡρμιώσιν ὠκέας ἵππους, 
Αὐτὰς δ᾽ ἐκ δίφρου βαλέειν, κατά θ᾽ ἅρματα ἄξειν" 
Οὐδέ κεν ἐς δεκἄτους περιτελλορένους ἐνιαυτοὺς 
"Eaxe ἀπαλθήσεσθον, & κεν μάρπτῃσι κεραυνός" ‘+ 
"Oge εἰδῆς, Γλαυκῶπις, ὁ ὅτ᾽ ἄν σῷ πατρὶ μᾶχησι" 40 
Ἥρη δ᾽ οὔτι τόσον νεμεσίζεται, δ χολοῦται" 
Αἰεὶ γάρ οἱ ἔξωθεν ἐνικλᾷν © ττι νοήσῃ. 
᾿Αλλὰ σύγ᾽, οἰνοτἄτη; κύον ἀδδεὲς, εἰ ἐτεόν γε 
T ολμήσεις. Διὸς à ἄντα . πελώριον ἔγχος ἀεῖραι. 

Ἡ μὲν ἄρ᾽ ὡς εἰποῦσ᾽ ἀπέβη πόδας à ὠκέα Ἶρις 25 
_Aù ὑτὰρ ᾿Αθηναίην᾽ Her πρὸς μῦθον à ἐειπεν" , 

{9} τύποι; αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, οὐκέτ᾽. ἔγωγε 
ΟΝώ; ἐῶ, Διὸς ἀντα» βροτὼν ἕ ἐνεκῶ, πτολεμέζειν. 
Τῶν ἄλλος μὲν ἀποφθείσθω, ἄλλος δὲ βιώτω, 
Ὅς κε τύχῃ" κεῖνος δὲ, τὰ ἃ φρονέων ἐνὶ θυμῷ, 40 
Τρωσί τε καὶ Δαναοῖσι δικαζέτω, ὦ ὡς ἐπιεικές. 

Qc ἄρα φωνήσασα, πάλιν τρέπε μώνυχας ἵππους. 
Tyou δ "Ages μὲν λῦσαν. καλλίτριχας ἵππους. 
Καὶ τοὺς μὲν κατέδησαν © ἐπὶ ἀμιβροσίησι, κάπησιν" 
“Δρματα δ᾽ ἔκλιγαν πρὸς ἐνώπιο; πιωρυφανόωνται. 85 
Αὐταὶ δὲ χρυσέοισιν ἐπὶ κλισμιοῖσι κπάθιζον 
Μίγδ᾽ ἄλλοισι θεοῖσι» φίλον τετιημιέναι ἥτορ. 

Ζεὺς δὲ πατὴρ Ἴδηθεν < Dre" ἅρμα καὶ ἵππους 
Οὐλυμπόνδε δίωκε, θεῶν δ᾽ ἐξίκετο θώκους. 
Τῷ δὲ καὶ ἵππους μὲν λῦσε κλυτὸς ᾿Εννοσίγαιος, 40 
“Αρματαὰ δ᾽ ἀμ βωμοῖσι. τίθει, κατὰ λῖσα πετάσσας. 
Αὐτὸς δὲ χρύσειον ἐπὶ θρόνον εὐρυόπα Ζεὺς | 
Ἕζετο, τῷ δ᾽ ὑπὸ ποσσὶ μέγας πελεμίξετ' λυμος. 
Αἱ δ᾽ οἷαι Διὸς ἀμφὶς ᾿Αϑθηναίη τε καὶ Ἥρη 
Ἥσθην, οὐδέ τί μων προσεφώνεον; οὐδ ἐρέοντο" 54 


ΟΜΒΡΟΥ IAIAAOË Θ΄. 


Αὐτὰρ ὁ ἔγνω ἥσιν ἐνὶ φρεσὶ, φώνησέν τε' 
Τίφϑ οὕτω τετίησθον, ᾿Αθηναίη, TE καὶ Ἥρη; ; 
Οὐ. μέν θην κἄμετόν 7 μᾶχῃ ἔνι κυδιανείρῃ 
᾿Ολλῦσαι Τρῶας, τοῖσι κότον αἰνὸν ἔθεσθε. 
Πάντως, οἷον ἐμυόν VE μένος καὶ χεῖρες ἄαπτοι. 
Οὐκ ἂν με τρέψειαν, ὁ ὅσοι θεοί εἰσ᾽ ἐν ᾿Ολύμπῳ. 
Σφῶ!ν δὲ πρίν περ τρόμος ἔλλαβε φαίδιμα γυῖα, 
Πρὶν πόλεμμιόν, T ἰδέειν πολέμιοιό TE μέρμερα ἔργο. 
Ὧδε γὰρ ἐξερέω : Tr δὲ κεν τετελεσρυένον ἥεν' 
Οὐκ ἂν ἐφ᾽ ὑμετέρων ὀχέων, πσληγέντε κεραυνῷ; 
"A à ες ᾿Ολυμπον ἵκεσθον, ἵν᾽ ἀθανάτων ἕδος ε ὀστίν. 
Ὡς cpu: αἱ À ἐπέμυξαν ᾽Α θηναίη τε καὶ “ Her 
Πλησίαι αἵγ᾽ ἥσθην, κακὰ δὲ Τρώεσσι μεδέσθην.. 
Ἧτο, ᾿Αδηναίη ἀκέων ἦν, οὐδέ τι εἶπε, 
Σκυζομένη Au πατρὶ; χόλος δέ par ἄγριος ἥρει" 
Ἥρη. δ᾽ οὐκ ἔχαδε στῆθος χόλον, ἀλλὰ προσηύδα" 
Αἰνότατε Κρονίδη, ποῖον σὸν μῦθον ἔ βειπες ; 
Εὖ νυ καὶ ἡμεῖς due, δ΄ ποῖ σθένος οὐκ ρων 
᾿Αλλ᾽ ἔμπης Δαναῶν ὀλοφυρόμεθ᾽ αἰχμητάων, 
Of κεν δὴ κακὸν οἶτον ἀναπλήσαντες ὄλωνται- 
᾿Αλλ᾽ ἤτοι πολέμου μὲν ἀφεξόμεθ᾽, εἰ σὺ κελεύεις" 
Βουλὴν δ᾽ ᾿Αργείοις ὑποθησόμυεθ᾽, ἥτις ὀνήσει; 
Ὡς μὴ πάντες ὄλωνται ὀδυσσωμένοιο Tréoio. 


141 


450 


55 


60 


Τὴν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη γεφεληγερέτα Ζεύς" 


"Hoùs δὴ καὶ μᾶλλον ὑπερμνενέοι “Κρονίωνα 
Ὄνψεα;, aix ἐθέλησθα, βοῶπις πότνια Ἥρη, 
᾿Ολλύντ᾽ ᾿Αργείων πουλὺν στρατὸν αἰχμητάων. 


Οὐ γὰρ πρὶν πολέμου ἀποπαύσεται ὕβριμος Ἕχτῷρ, 


Πρὶν ὥρθαι παρὰ γαῦφι ποδώκεα, Πηλείωνα, 
Ἤκματ, τῷ, 07 ἄν οἱ μὲν ἐπὶ πρύμνησι μάχωνται, 
Σ τείνει ἐν αἰνοτάτῳ, περὶ Πατρόκλοιο πεσόντος" 
Ὥς γὰρ θέσφατόν à ἐστι" σέθεν δ᾽ ἐγὼ οὐκ ἀλεγίζω 
Χωομένης, οὐδ᾽ εἴ κε τὰ νείατα πείραθ' ἵ ἵκηαι 
Γαίης καὶ πόντοιο, ἵν Ἰαπετός TE Κρόνος TE 
Ἥμενοι, οὔτ᾽ αὐγῆς ὑπερίονος Ἢελέοιο 


70 


75 


60 


Τέρποντ᾽, οὔτ᾽ ἀνέμοισι, βαθὺς dé τε Τάρταρος ἀρμιφίς" 


142 ΟΜΗΡΟΥ͂ ΙΛΙΑΔΟΣ Θ΄. 


Οὐδ᾽ ἣν ἔνθ᾽ ἀφίκηαι ἀλωμένη, οὔ σευ ἔγωγε 
Σκυζομένης ἀλέγω, ἐπεὶ οὐ σέο κύντερον ἄλλο. 

Ὥς φάτο" σὸν δ᾽ οὔτι προσέφη λευκώλενος Ἥρη. 
Ἔν δ᾽ & ἐπεσ᾽ ᾿Ωκχεανῷ λῶρυπρον φάος Ἢ ελέοιο, 485 
Ἕλκον γύκτα μέλαιναν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν. 
᾿Πρωσὶν μέν ῥ᾽ ἀέκουσιν ξὃυ φάος" αὐτὰρ ‘À χαιοῖς 
᾿Ασπασίη, τρίλλιστος, ἐπήλυθε νὺξ ἐρεβεννή. 

Ὑρώων. δ᾽ αὖτ ἀγορὴν ποιήσατο φαίδιμος ἡ Ἕχτωρ; 
Νόσφι νεῶν ἀγαγὼν, ποταμῷ ἐπι δινήεντι, 90 
Ἔν καθαρῷ" ὅθ, δὴ νεκύων διεφαίνετο χώρος. 

Ἐξ ἢ ἵππων δ᾽ ἀποβάντες € ἐπὶ χθόνα, ῥῦθον. ἄκουον, 

Τόν ῥ᾽ p "Exroe ἀγόρευε, Ai φίλος" ἐν δ᾽ ἄρα χειρὶ 
Ἔνγχος ἐχ, ὑνδεκάπηχι" πάροιθε δὲ λάμπετο δουρὸς 
Ain χαλκείη, περὶ δὲ χρύσεος θέε πόρκης" 95 
Τῷ ὁγ ἐρεισάμενος. ἔπεα Τρώεσσι μετηύδα. 

Κέχλυτέ μευ. Δ goss καὶ Δάρδανοι ηὃ € ἐπίκουροι; 
No ἐφαμιην, νῆάς T ὀλέσας καὶ πάντας ᾿Αχαιοὺς» 
ἊΨ ἀπονοστήσειν προτὶ Ἴλιον ᾿ἦνεμιόεσσαν' 
᾿Αλλὰ πρὶν κνέφας ἤλθε, τὸ νῦν ἐσάωσε μώλιστα 500 
᾿Αργείους καὶ νῆας ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλαίσσης. ͵ 
᾿Αλλ ἤτοι νῦν μὲν πειθώμεθα γυχτὶ μελαίνῃ 
Δόρπα T ἐφοπλισόμεσθ' αὐτὰρ καλλίτριχας ἵππους 
Λύσαθ᾽ ὑπ᾽ εξ ὀχέων, παρὰ δέ σφισι βάλλετ᾽ ἐδωδήν" 
Ἔκ πόλιος δ᾽ ἀἕασθε βόας καὶ ἴφια μῆλα 5 
[Καρπαλίμως, οἶνον δὲ μελίφρονα οἰνίζεσθε, 

Σ τόν τ᾽ ἐκ μεγάρων" ἐπὶ δὲ ξύλα πολλὰ λέγεσθε, 
Ὥς κεν παννύχιοι» μέσφ' ἠοὺς ἠριγενείης, 

Καίωμεν πυρὰ πολλὰ, σέλας δ᾽ εἰς οὐρανὸν ἵκῃ" 
Μήπσως καὶ διὰ γύκτα παρηκοριόωντες ᾿Α χαιοὶ 10 
Φεύγειν ὁρμυήσωνται ἐπ᾽ εὐρέα γῶτα θαλάσσης. 

Μὴ μὰν ἀσπουδί γε νεῶν ἐπιβαῖεν ἐκηλοι" 

*AAN ὡς τις τούτων γε βέλος καὶ οἴκοθι πέσση». 
Βλήμενος ἢ ἢ ἰῷ» ἢ ἔγχει ὀξυόεντι, 

Νηὸς ἐπιθρώσκων' po τις στυγέησι καὶ ἄλλος 18 
Τρωσὶν ἐφ᾽ ἱπποδάμοισι φέρειν πολύδακρυν Ἄρηα. 
Κήρυκες δ. ἀνὰ ἄστυ Au φίλοι ἀγγελλόντων; 


OMHPOTY IAIAAOE Θ΄. 


Παῖδας πρωθήβας, πολιοκροτφους TE γέροντας 
Λέξασθαι περὶ ἄστυ, θεοδμήτων ἐπὶ πύργων. 
Θηλύτεραι δὲ γυναῖκες ἐνὶ μεγάροισιν ἑκάστη 
Πὺρ μέγα καιόντων" φυλακὴ de τις ἔμπεδος à ἔστω 
Μὴ λόχος εἰσέλθησι πόλιν, λαῶν ἀπεόντων. 
"OÙ ἔστω, Tevss μεγαλήτορες, ὡς  ἀγορεύω.᾿ 
Μῦθος δ᾽, ὁ ὃς μὲν νῦν ὑγιὴς» εἰρημένος ἔστω" 

Tor δ᾽, ἠοῦς, Τρώεσσι μεθ᾽ ἱπποδάμμοις ἀγορεύσω. 
᾿Ἕλποραι, εὐχόμενος Διΐ «΄, ἄλλοισί τε θεοῖσιν, 
᾿Ιὔξελάαν ἐνθένδς κύνας κηρεσσιφορήτους, 

Oùs Κῆρες Φορέουσι ῥελαινάων ἐπὶ γηῶν. 

᾿Αλλ᾽ ἤτοι ἐπὶ νυκτὶ φυλαξομεν ἡ ἡμέας αὐτούς" 
Πρωΐ δ᾽ ὑπηοῖοι σὺν τεύχεσι θωρηχθέντες 

ἸνΝηυσὴν ἐπὶ γλαφυρῇσιν ἐγείρομεν ὀξὺν᾽ ΓΆρηα. 
Εἰσομιαι, αἰ κε μ᾽ 0 Ῥυδείδης “ρατερὸς Διομήδης 
Πὰρ νηῶν πρὸς τεῖχος ἀπώσεται. ἤ κεν ἐγὼ τὸν 
Χαλχῷ δηώσας, À ἔναρα βροτόεντα φέρωμιαι, 

Αὔριον ἡ ἣν ἀρετὴν διαείσεται, αἴ κ᾽ ἐμὸν ἔγχιος 
Μείνῃ ε ἐπερχόμενον" ἀλλ᾽ ἐν πρώτοισιν 0 

Κείκέται οὐτηθεὶς, πολέες δ᾽ ἀμφ᾽ αὐτὸν ἑταῖροι, 
Ἢελίου ἀνιόντος ἐς αὔριον" αἱ γὰρ ἐγὼν ὡς 

Εΐην ἀθάνατος καὶ ἀγήραος ἤματα πάντα, 
Τιοίμην δ᾽ ὡς τίετ᾽ ᾿Αθηναίη καὶ ᾿Απόλλων, 

"Qc νῦν ἡμέρη ἥδε κακὸν φέρει ᾿Αργείοισιν. 

Ὥς Lxrog ἀγόρευ". ἐπὶ δὲ Τρῶες κελάδησαν. 
ΟΣ δ᾽ ἕππους μὲν λῦσαν ὑπὸ ζυγοῦ ἱδρώοντας, 
Δῇσαν δ᾽ ἱμάντεσσι παρ᾽ ἅρμασιν οἷσιν ἕκαστος" 
Ἔκ πόλιος δ᾽ ἄξαντο βόας καὶ ἴφια μῆλα 
Καρπαλίμως᾽ οἶνον δὲ μελίφρονα οἰνίζοντο, 

Ziroy τ᾽ ἐκ μεγάἄρων, ἐπὶ δὲ ξύλα πολλὰ λέγοντο᾽ 
Ἰζνίσσην δ᾽ € ἐπ πεδίου ἄνεμοι φέρον οὐρανὸν εἰσῶὼο 

Ο: δὲ, μέγα φρονέοντες ἐπὶ πτολέμοιο γεφύρας 
Euro TONY Of πυρὰ δὲ σφισι καίετο πολλά. 
Ὡς δ᾽ ὁτ᾽ ἐν οὐρανῷ ἄστρα φαεινὴν ἀμφὶ σελήνην 
Φαίνετ᾽ ἀριπρεπέα, ὅτε τ᾽ ἔπλετο γήνεμυος αἰθὴρ, 
"Ex τ᾽ ἔφανεν πᾶσαι σκοπιαὶ, καὶ τπορώονες ἄκροι, 


143 


520 


25 


30 


40 


45 


144 OMHPOT ΙΛΊΑΔΟΣ Γ΄, 


Kai νάπαι" οὐρανόθεν. δ᾽ ae ὑπερῥάγη ἄσπετος αἰθὴρ, 
Πάντα δὲ τ᾽ εἴδεται à ἄστρο γέγηθε δέ τε φρένα ποιριήν' 
Τόσσα, sony γεών ἠδὲ Ἔικάνθοιο ῥοάων, 556 
Τρώων παιόντων πυρὰ φαίνετο Pucbs πρό. 

XFN og ἐν πεδίῳ πυρὰ καίετο" πὰρ δὲ ἑκάστῳ 

Euro πεντήκοντα, σέλᾳ πυρὸς αἰθομένοιο. 

Ἵσποι δὲ noi λευκὸν ἐρεπτόμενοι καὶ ὀλύρας, 60 
Ὡωταννν mag ὄχεσφιν, ἐὕθρονον ‘HS μέμινον. 


ΤΗΣ 
ὉΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOËZ 
ῬΑΨΩΔΙΑ, Tr. 


\ 
᾿Εσιγροφὴῆ. 
Ἐξεσί δ᾽ ᾿Αχιελῆος ἀπειθέος ἐστὶν ᾿Ιῶτα. 


ΩΣ οἱ μὲν Τρῶες φυλακὰς ἔχον᾽ αὐτὰρ À vue 
Θεσπεσίη : ἔχε Φῦζα, Φόβου κρυόεντος ἑταίρη" 
Πένθε; d ἀτλήτῳ βεβολήατο πάντες ἄριστοι. 
Ως δ᾽ ἄνεμοι TE πόντον ὀρίνετον ἰχθυόεντα, ͵ 
Βορέης καὶ Ζέφυρος, ζω TE Θρήκηθεν à ἄητον, Sp 
"Exdorr ἐξαπίνης: ἄμυδις δέ τε κύμα κελαινὸν 
ἹΚορθύεται" πολλὸν δὲ παρὲξ ἅλα φῦκος ἔχευαν" 
ςς ἐδαΐζετο θυμὸς € ἐνὶ ess À χαιῶν. 

᾿Ατρείδης δ᾽ ἄχεῖ μεγάλῳ βεβολημένος à ἦτορ» 
Φοίτα, κηρύκεσσι, λιγυφθόγγοισι κελεύων, ‘10 
Κλήδην εἰς ἀγορὴν κικλήσκειν ἄνδρα ἕ ἐκαστον» 


OMHPOT IAIAAOË Γ. 145 


Μηδὲ βοᾷν' αὐτὸς δὲ μετὰ πρώτοισι πονεῖτο. 
“14 δ᾽ εἰν ἀγορῇ τετιηότες" ἀν δ᾽ ᾿Αγαρμνέμνων 
Ἵστατο δακρυχέων, ὥστε κρήνη μελάἄνυδρος, 

TE κατ αἰγίλιπος πέτρης δνοφερὸν χέει due" 15 
Ὡς ὃ βαρὺ στένά χων ἔχε ᾿Αργείοισι μετηύδα" 

No φίλοι, ᾿Αργείων ἡγήτορες, ἠδὲ μέδοντες; 

Ζεύς με μέγα Κρονίδης à ἄτῃ ἐνέδησε βαρείῃ" 

Σχέτλιος, à ὃς πρὶν μὲν μοὶ ὑπέσχετο Καὶ κατένευσεν, 
ἼΛιον ἐ ἐκπέρσαντ᾽ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι" 20 
Νῦν δὲ κακὴν ἀπάτην βουλεύσατο, καί με κελεύει 
Δυσκλέα ” Ἄργος ἱκέσθαι" ἐπεὶ πολὺν ὄλεσα λαόν. 

Οὕτω σου Ai μέλλει ὑπερμενέϊ φίλον εἶναι» 

Ὃς δὴ πσολλάων πολίων κατέλυσε κἄρηνᾶ;, 

δ᾽ ἐτὶ καὶ λύσει" τοῦ γὰρ πράτος ἐστὶ μέγιστον. 95 
᾽Αλλ᾽ ἄγεθ, ὡς ἂν ἐγὼν εἴπω, πειθώμεθα πᾶντες; 
Φεύγωμοεν σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν" 

Οὐ γὰρ ἔτι Ὑροίην αἱρήσομεν εὐρυάγυιαν. 

Ὡς ἔφαθ" οἱ δ᾽ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ. 
Amy δ᾽ ἄνεω ἦσαν τετιηότες υἷες ᾿Αχαιῶν" 40 
"Ode δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 

"A 7 ρείδη, σοὶ πρῶτα μωχήσομαι ἀφραδέοντι; 

Ἧ, ἡμῶν! ἐστὶν, ἄναξ, ἀγορῇ" σὺ δὲ μή τι χολωθῆς. 
᾿Αλκὴν μέν μοι τορῶτος ὀνείδισας ἐ εν Δαναοῖσι; ; 
Φὰς Ἣν ἀπτόλερον καὶ ἀνάλκιδα. ταῦτα δὲ πάντα 
Ἴσασ᾽ Δ ργείων ἠμὲν νέοι» ἢδε γέροντες. 46 
Σοὶ δὲ διάνδιχα done Keovou mois ἀγκυλομιήτεω" 
Σκήπτσρῳ μέν σοι δῶκε τετιμῆσθαι περὶ πάντων" 
"Anzxm δ᾽ οὔτοι δῶκεν, 0 τε κράτος" ἐστὶ μέγιστον. 
Δαιμόν᾽ ; οὕτω που μάλα ἔλπεαι υἷας ‘À χιὼν 40 
᾿Αστολέμους T ἔμεναι, καὶ ἀνάλκιδας, ὡς ἀγορεύεις ; 
Τὸ δέ ro: αὐτῷ θυμὸς ἐπέσσυται» ὥστε νέεσθαι, 
Ἔρχεο' πάρ TOI ὁδὸς, νῆες δέ τοι ἄγχι θαλάσσης 
ἝἙστᾶ σ᾽, αἵ Toi ἕποντο Μυκήνηθεν μάλα mo. 
᾿Αλλ᾽ ἄλλοι μυενέόυσι παρηκομόωντες ᾿Αχαιοὶ 45 
Εἰσόκε πὲρ “Προίην διαπέρσορμυέν" εἰ δὲ καὶ αὐτοΐ, 

U 


146 OMHPOY IAIAAOZ 7, 


Φευγόντων σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαΐαν. 
Νῶ; δ᾽ ᾿ ἐγὼ Σθένελός, τε, μωχησόμεθ᾽, εἰσόκε τέκρνωρ 
Ἰλίου εὕρωμεν" σὺν γὰρ θεῷ εἰλήλουθμεν. 

‘Qc éqal οἱ δ᾽ ἄρα πάντες ἐπίαχον υἷες ᾿Α χαιῶν, 
ἹΜῦδον ἀγασσάμενοι Διορνῆδεος ἱπποδάμοιο. 51 
Τοῖσι δ᾽ ἀνιστάμενος μετεφώνεεν ἱππότα ΝΝέστωρ᾽ 

“Γυδείδη; πέρι μὲν πολέμῳ ἔνι καρτερός ἐσσι; 

Καὶ βουλῇ μετὰ πἅἄντας ὁμήλικας éThEU ἄριστος" 
Οὔτις τοι τὸν μυῦθον ὁ ὀνόσσεται,; ὅσσοι "A χαιοὶ, 55 
Οὐδὲ πάλιν épée ἀτὰρ οὐ τέλος ἵκεο μυύθων. 
TH μὴν καὶ νέος ἐσσὶ, ἐμὸς δὲ χε καὶ TIC εἴης 
᾿Οπλότερος γενεῆφιν" ἀτὰρ πεπνυμένα βάζεις 

᾿Αἐγείων βασιλῆ ft» ἐπεὶ κατὰ μοῖραν. ξείπες. 

᾿Αλλ᾽ ἄγ᾽, ἐγὼν, ὃς σεῖο γεραίτερος εὔχομαι εἶναι, 60 
Ἔξείπω, καὶ πάντα διϊξομαι" οὐδὲ κέ τίς μοι 

Mobor Grimes, οὐδὲ κρείων "À γαμέμινων. 

᾿Αφρήτωρ, ἀθέμιιστος, à ἀνέστιός ἐστιν, ἐκεῖνος. 

Ὃς πολέμου ἔραται ἐπιδημυίου, ὁ ὀκρυόεντος. 

᾿Αλλ᾽ 7 ἦτοι νῦν μὲν πειθώμεθα γυκτὶ μελαίνῃ, 65 
Δόρπα τ ᾿ ἐφοπλισόμεσθα" φυλακτῆρες δὲ £ ἑκᾶστοι 
Λεξάσθων παρὰ τάφρον ὀρυκτὴν τείχεος, ἐκτός. 

Κούροισι μὲν ταῦτ᾽ ἐπιτέλλορυοιι" αὐτὰρ ἔπειτα; 

᾿Ατρείδη, σὺ μὲν ἄρχε" σὺ “γὰρ βασιλεύτατός ὁ ἐσσι. 
Δαώυ δαῖτα , γέρουσιν" ἔοικέ TOI οὗτοι ἀεικές. 70 
Πλεῖαί τοι οἴνου πλισίαι, τὸν γῆες ᾿Αχαιῶν 

Ἠράειαι Θρῇκηθεν : ἐπ᾿ εὐρέα πόντον ἄγουσι. 

Πᾶσά, τοι ἐσθ᾽ ὑποδεξίη, πολέεσσι δ᾽ ἀνάσσεις. 

Πολλῶν δ᾽ ἀγρομιένων, ro πείσεαι, ὃς κεν ἀρίστην 
Βουλὴν βουλεύσῃ" μάλα ᾿δὲ χρεὼ “ἄντας ᾿Αχαιοὺς 75 
ἜἘσθλῆῃς καὶ πυκινῆς, ὅτι δήϊοι ἐγγύθ, νηῶν 

Καίουσι πυρὰ πολλά «τίς ἂν τάδε γηθήσειε : 

Νὺξ δ᾽ 70, ἠὲ διαῤῥαίσει στρατὸν, ἤὲ σαώσει. 

Ὡς ἔφαθ. οἱ δ᾽ ἃ ἄρα τοῦ μᾶλα μὲν κλύον; ἠδ ἐπίθοντο. 
Ἔκ δὲ φυλακτῆρες σὺν τεύχεσιν ἐσσεύοντο, 80 
"A μιφί TE ΝΝεστορίδην Θρασυμιήδεα, ποιμένα λαῶν, 

Ἢδ᾽ ἀμφ᾽ ᾿Ασκάλαφον καὶ ᾿Ιάλμοενον; υἷας "Ἄρηος, 


OMMHPOY IAIAAOË I. 147 


᾿Αμφί Té Μηριόνην, ᾿Αφαρῆά σε» ἀρῶ ΤΕ» 
ἪἫδ᾽ ἁ pi Kegsiovros υἱὸν» Λυκομήδεα δῖον" 
"Err & és ἡγεμόνες φυλάκων, ἑκατὸν δὲ € ἑκάστῳ ὐὰ 85 
K οὔροι à dpuu στεῖχιον, δολίχ, | ἔγχεα χερσὶν ἔχοντες» 
Kad δὲ μέσον τάφρου καὶ τείχεος ἱζον à ἰόντες" 
Ἔνθα δὲ πῦρ κείαντο;, σίθεντο δὲ δύρπα À ἐκώστος. 

᾿Ατρείδης δὲ γέροντας ἀολλέας ἢ γεν ᾿Αχαιῶν 
Ἐς πλισίην; παρὰ δέ σφι τίθει μμενοεικέο δαῖτα. 90 
Οἱ δ᾽ ἐπ’ viol ὃ ἐτοίβυο προκείμενα χεῖρας ἴαλλον. 
Αὐτὰρ ἐ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ € ερον ἐγτο» 
Τοῖς ὁ γέρων πάμπρωτος ὑφαίνειν ἤρχετο μῆτιν 
Νέστωρ, οὗ καὶ πρόσθεν ἀρίστη φαίνετο βουλή. 
Ὅς σῷιν ἐυφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν" 95 

᾿Ατρείδη, κύδιστε, dre ἀνδρῶν, ᾿Α γάρνεμινον, 
Ἔν σοὶ μὲν λἥξω, σέο δ᾽ ἄρξορμναι" οὕνεκα πολλῶν 
Λαῶν ἐσσὶ ἀνωξ, καί τοι Ζεὺς ἐγγυάλιξε 
Σκῆπτρόν τ᾽ ἠδὲ θέμιστας, ἵνα σφίσι βουλεύησθα' | 
To σε yen πέρι μὲν φάσθαι À ἐπος, ἠδ᾽ € ἐπακοῦσαι, 100 

βῥηῇναι δὲ καὶ ἄλλῳ, ὅταν τινὰ θυμὸς à ἀνώγῃ 

Εὐπεῖν εἰς ἀγαθόν' σέο δ᾽ ἕξεται, ὁ δ ττι κεν ἀρχῇ. 
Αὐτὰρ à ἐγὼν ἐρέω, ὡς pros δοκεῖ εἶναι ἄριστα. 
Οὐ γάρ τις γόον ἄλλος ἀρυείνονα, rovde γοήσει, 
Οἷον ἐγὼ οέω, ἠμὲν πάλαι, ἠδ᾽ ἔτι καὶ νῦν» 5 
Ἔξέτι τοῦ, ore Διογενεὺς Βρισηΐδα κούρην 
Χωομιένου ᾿Αχιλῆος ns πλισίηθεν à ἀπούρας" 
Οὐ τι καθ᾿ ἡ ἡμέτερόν γε νόον" μάλα γάρ TOI ἔγωγε 
Πόλλ᾽ ἀπερυυθεόμην" σὺ δὲ σῷ μεγαλήτορι θυμνῷ 
Εἰἴξας, ἄνδρα φέριστον, ὃν ὁδῥμων περ ἐτισαν, 10 
Ἢ τίμησας" ὑλῶν γὰρ ἔχεις γέρας. ἀλλ᾽ ἔτι καὶ νῦν 
Φραζώμεσθ, ὡς κέν pus ἀρεσσάμενοι πεπίθοιμιεν 
Δώροισί τ᾽ ἀγανοῖσιν, ἔπεσσί τε PAU 

Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπεν ἀναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαμέμνων" 
ὯἾὮΩΟ γέρον, οὗ τι ψεῦδος ἐ épis ἄτας κατέλεξας" 15 
᾿Αασάμην, οὐδ᾽ αὐτὸς ἀναίνοριαι" ἀντί νυ πολλῶν 
Λαῶν ἐστιν | ἀνὴρ, ὃν τε Ζεὺς κῆρι φιλήσῃ». 
Ὡς γῦν τοῦτον ἔτίσε, δάμασσε δὲ λαὸν ᾿Αχαιῶν. 


148 OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ T, 


‘AR ε ἐπεὶ ἀασά μην» φρεσὶ λευγαλέησι πιθήσας, 
"AY ἐθέλω ὁ ἀρέσαι, δόμιεναί τ᾽ ἀπερείσι ἄποινα. 
Ὑμῖν δ᾽ ε ἐν πώντεσσί περικλυτὰ ae ὁ ὀνομνήνω, 
"’Err’ ἀπύρους τρίποδας, δέκω δὲ χρυσοῖο τάλαντα, 
Αἰἴθωνας de λέβητας € ἐείκοσι, δώδεκα δ᾽ 1: ἧππους te 
[y ob) ἀθλοφόρους, οἵ ἀέθλια ποσσὶν ἄροντο. 

Où κεν ἀλήϊος εἴη ἀνὴρ, ὁ à τόσσα γένοιτο, 

Οὐδὲ κεν ἀκτήμων ἐριτίροιο χευσοῖο, | 

Ὅσσα ῥμοι ἠνείκαντο ἀέθλια μώνυχες ἵπποι. 

Δώσω δ᾽ 9 ἑπτὰ γυναῖκας ἀμύμονα ἔργ ᾿εἰδυίαις, 
Λεσβίδας: ἃ ἃς, ὅτε Λέσβον! εὖ πτιβιένην ἔλεν αὐτὸς; 
᾿Εξελόμην, αἱ κἄλλει ἐνίκων φυλα γυναικῶν; 

Τὰς μέν οἱ δώσω; μετὰ δ᾽ Ὁ ἔσσεται, ἣν τότ᾽ ἀπηύρων 
Κούρην Βρισῆος" καὶ ἐπὶ μέγαν ὅρκον. ὀμοῦμαι, 
“Μήποτε τῆς εὐνῆς ἐπιδήμεναι ἠδὲ μυιγῆναι; 

Ἥ θέμις ἀνθρώπων πέλει» ἀνδρῶν ἠδὲ γυνομικῶν. 


/ 
αῦτα μὲν αὑτίκα πάντα παρέσσεται" εἰ δέ κεν αὖτε 


ἼΑστυ μέγα Πριοίμοιο θεοὶ δώωσ᾽ ἀλαπάξαι; 
Nc ἅλις 'χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ νηησἄάσθω, 
Εἰσελθὼν, ὅτε κεν δατεώμεθα ληΐδ᾽ ᾿Α χαιοί. 
Τρωτἄδας δὲ γυναῖκας ἐείκοσιν αὐτὸς ἑλέσθω, 
A κε μετ᾽ ᾿Αργείην ᾿Ελένην κάλλισται ξωσιν. 
ἘΠ δέ κεν [Ἄργος ἱκοίριεθ᾽ ᾿Α χοιεϊπὸν, οὗθαρ à ἀρούρης» 
Γαρβρός κέν pos ἔοι" τίσω δέ puy ἶσον Ορέστη, 
Ὧν [04 τηλύγετος τρέφεται θαλίῃ ε ἐνὶ πολλῇ. 
᾿Γρεῖς δὲ μυοί εἰσι θύγατρες ἐνὶ μιεγάρῳ εὐπήκτῳ; 
Χρυσόθεμως; καὶ Λαοδίκη», καὶ ᾿φιάνασσα:" 
Tour, 7 ἦν κ᾿ ἐθέλῃσι; φίλην ἀνάεδνον ἀγέσθω 
Πρὸς οἶκον Πηλῆορ' ἐγὼ d ἐ ἐπὶ | μείλια δώσω 
Πολλὰ μάλ᾽ > ὅσο" οὔπω τις ξῇ ἐπέδωκε θυγατρί. 
Ἑπτὰ δέ οἱ δώσω εὖ γαιόμιενα πτολίεθρα, - 
Καρδαμυύλην, ᾿Ἰὐνόπην re, καὶ Ἰρὴν ποιήεσσον», 
Φηρᾶς τε ζαθέας, ἠδ᾽ "Ανθειαν βαθύλειμον, 
Καλήν τ᾽ Area. AOL à Πήδασον ἀμπελόεσσαν. 
Πᾶσαι δ᾽ ὁ ἐγγὺς ἁλὸς γέατα: Πύλου ἠμαθόεντος" 
Ἔν δ᾽ ἄνδρες ναΐουδι πολύρβῥηνες» πολυβοῦται; 


» 


150 


90 


OMHPOT IAIAAOË l'. 


Of 6 & δωτίνησι, θεὸν ὡς» τιμήσουσι, 
Καί οἱ ὑπὸ σκήπτρῳ λιπαρὰς τελέουσι θέμιστας. 
Ταῦτα κε οἱ φελέσαιβωι μεταλήξαντι χόλοιο. 
Διηθήτω" ᾿Αἴδης TOI ἀμείλιχὸς, ἠδ᾽ ἀδάμαστος. 
 ούνεκα καί Te βροτοῖσι θεῶν ἔχθιστος ἁπάντων" 
Καί pos ὑποστήτω, ὅσσον βασιλεύτερός εἶμι; 
Ἦ δ᾽ ὅσσον γενεῇ προγενέστερος εὔχορναι, εἰναι. 

Τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα Γερήνιος ἱπιπότο Νέστωρ᾽ 


᾿Ατρείδη κύδιστε, ἄναξ ἀνδρῶν, Ayépeuror, 


Δώρα μὲν οὐκ £T° ὀνοστῶ. διδοῖς ᾿Αχιλῆι ἃ ἄνακτι 
᾽Αλλ᾽ ἄγετε κλητοὺς ὀτρύνομμεν; οἵ κε τἄχιστα 
"EAdwo ἐς πλισίην Πηληϊάδεω ᾿Αχιλῆος. 

E; δ᾽ ἄγε; τοὺς ἂν ἐγὼ ἐπιόψοραι. οἱ δὲ πιθέσθων. 
Φοῖνιξ μὸν πρώτιστα, Δι Φίλος» ἡγησάσθω" 
Αὐτὰρ : ἔπειτ᾽ Αἴας τε μέγας καὶ δῖος: ᾿ὈΟδυσσεύς. 
Κηρύκων δ᾽ Ὅδώος τε καὶ Εὐρυβάτης à ἅμ᾽ ἑπέσθων. 


Φέρτε δὲ χερσὶν ὕδωρ, εὐφημῆσαί. re κέλεσθε; : 
Ὄφρα Δεῖ Κρονίδη ἀρησόμυεθ᾽ αἱ κ᾽ ἐλεήσῃ: 


"Ὧσ φάτο" τοῖσι δὲ πᾶσιν ἑαδότα μῦθον € GITE 
Αὐτίκα κήρυκες μὲν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν, | 
Κοῦροι δὲ κρητῆρας ἐπεστέψαντο oroio 


| Νώρησαν δ᾽ ἄρα. πᾶσιν, ἐπαρξάμενοι, δεπάεσσιν. 


Αὐτὰρ € ἐπεὶ σπεῖσάν τε» πίον θ᾽ ὅσον ἤθελε θυμὺς; 
᾿Ωρμνῶνς᾽ ἐκ κλισίης ᾽Α γαμοέμνονος ᾿Ατρείδαο. 
'Ῥοῖσι δὲ πόλλ᾽ ἐπέτελλε ΤΓερήνιος ἱππότα Νέστωρ, 
Δενδίέλλων ἐς ἕκαστον, ᾿Οδυσσῆ; δὲ μάλιστα, 
Πειρᾷν, ὡς πεπίθοιεν ἀμύμονα Πηλείωνα. 

To δὲ βάτην παρὰ θῖνα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης, 
Πολλὰ μάλ᾽ εὐχιομένω γαιηόχῳ ᾿Εννοσιγαίῳ, 
“Ῥηϊδίως πεπιθεῖν μεγάλας. φρένας Αἰακίδαο. 
Μυρμιδόνων δ᾽ ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθην" 
Toy δ᾽ εὗρον φρένα τερπόμενον φόρμιγγι λιγείῃ, 
Καλῇ, δαιδαλέῃ, € ἐπὶ δ᾽ "ἀργύρεον ζυγὸν ἦ ἦεν, 

Ty à Agen ἐξ ἐνάρων, πόλιν. Heriovos ὀλέσσας" 
Τῇ ὁ ὅγε θυμὸν ἐ πῶς OS ἄειδε δ᾽ ἄρα κλέα ἀγδρῶν. 
Πάτροκλος δέ οἱ. οἷος ἐναντίος ἧστο σιωπῇ», 


140 


155 


60 


75 


80 


85 


90 


150 OMHPOY IAIAAOZ 1΄. 


Δέγμενος Αἰακίδην, ὁπότε λήξειεν ἀείδων. 

To δὲ βάτην προτέρω, ἡγεῖτο δὲ δῖος ᾿Οδυσσεύς. 

Στὰν δὲ πρόσθ᾽ αὐτοῖο" ταφῶν δ᾽ & ἀνόρουσεν ᾿Αχιλλεὺς» 
Αὐτῇ σὺν ᾿Φόρμιγγι» λιπὼν ὅδος, ἔνθα θάωσσεν. 

Ὡς δ’ αὗτως Πάτροκλος, € ἐπεὶ [δὲ φώτας, ἀνέστ ΟῸ 95 
Τὼ καὶ δεικνύρυενος προσέφη πόδας à ὠκὺς᾽ "A χιλλεύς" 

Χαίρετον" ἢ φίλοι ἄνδρες ἱκάνετον. ἦ τι μάλα χρεώ" 
ΟΣ μοι σαυζομένῳ πΈρ ᾿Αχαιῶν φίλτατοί ἐστον. 

Qc ἄρα φωνήσας προτέρω ἄγε δῖος ᾿Αχμλλεὺς, 

Ever δ᾽ ἐν κλισμυοῖσι, τάπησί τε πορφυρέοισιν" 200 
Αὐψα δὲ Πάτροκλον προσεφώνεεν, ἐγγὺς ἐόντα" 

Μείζονα δὴ κρητῆρα, Μενοιτίου vit, καθίστα, 
Ζωρότερον δὲ κέραιε, δέπας δ᾽ + ἔντυνον ἑκάστῳ. 

Οἱ γὰρ φίλτατοι ἄνδρες Eng ὑπέασι μελάθρῳ: 

Ὃς φάτο" Πάτροκλος δὲ φίλῳ ἐπεπείθεθ᾽ ὃ ἑταίρῳ. 
Αὐτὰρ ὁ ὅγε κρεῖον μέγα κάββαλεν ἐ ἐν πυρὸς αὐγῇ» 6 
Ἔν δ᾽ ἄρα νῶτον ἐθηκ᾽ ὁ 0106 καὶ πίονος αἰγὸς» 

Ἔν δὲ συὸς στάλοιο Pay τεθαλυῖαν ἀλοιφῆ" 

Τῷ δ᾽ ε ἔχεν À ὑτομέδων, τάμνε δ ἄρα δῖος ᾿Αχιλλεύρ" 
Ἑαλ νὸ μὲν εὖ μίστυλλε, καὶ ἀμφ᾽ ὀβελοῖσιν à ἔπειθε 10 
Πὺρ δὲ Μενοιτιάδης δαῖεν μέγα, ἰσόθεος φὼς. 

Αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ TÜe ἐκάη, καὶ φλδξ͵ ἐμυωράνθη, 
᾿Ανθροκιὴν στορέσας, οβελοὺς ἐφύπερθε τάνυσσε. 

Πάσσε δ᾽ ἁλὸς θείοιο, κρατευτάων ἐπαείρας. 

Αὐτὰρ © ἐπεί P ὠπτησε, καὶ εἰν ἐλεοῖσιν eve, 16 
Πάτροκλος μὲν σῖτον ἑλὼν ἐπένειβιε τραπέζῃ, 

ΚΚαλοῖς ἐν κανέοισιν' ἀτὰρ κρέα γεῖμυεν ᾿Αχιλλεύς. 
Αὐφτὸς δ᾽ ἀντίον iQ Ὀδυσσῆος θείοιο, | 

Τοίχου τοῦ ἑσέροιο᾽ θεοῖσι δὲ θῦσαι à ἀγώγει 

Πάτροκλον, ὃν ἑταῖρον" ὁ δ᾽ ἐν πυρὶ βάλλε θυηλάς. 20 
Οἑ δ᾽ ε ἐπ’ ὀγείαιθ᾽ ἑτοῖμα προκείμνενο χεῖρας ἴαλλον, 
Αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο; 

Νεῦσ᾽ Αἴας Φοίνικι" νόησε δὲ δῖος ᾿Οδυσσεὺς;, 
Πλησάμενος δ᾽ οἴνοιο δέπας, δείδεκτ' ‘A; χιλῆα" 

Χαῖρ' ; ᾿Αχιλεῦ. δαιτὸς μὲν ἐΐσης οὐκ ἐπιδευεῖς, 95 
᾿Ημὸὲν ενὶ κλισίῃ ᾿Αγορνέμινονος ᾿Ατρείδαο, | 


OMHPOY IAIAAOËZ l. 151 


"HO καὶ ἐνθάδε γῦν' πάρα γὰρ ῥμενοεικέα πολλὰ 
Δαΐνυσθ᾽" ἀλλ᾽ οὐ δαιτὸς € ἐπηράτου ἔργα μέμηλεν" 
᾿Αλλὰ λίην μέγα πῆμα, Διοτρεφὲς, εἰσορόωντες, 
Aider ἐν δοιῇ δὲ, σαωσέμεν, ἢ ἀπολέσθαι 240 
Νῇας ἐὐσσέλμους, εἰ μὴ σύγε δύσεαι ἀλκήν. 

’Eyyds γὰρ γηῶν καὶ τείχεος αὖλιν ἔθεντο 

T'ovec ὑπέρθυμοι; τηλεκλητοί τ᾽ ἐπίκουροι, 

ΚΚαειάμνενοι πυρὰ πολλὰ κατὰ στροτὸν, οὐδ᾽ ἔτι Φασὶ 
Σχήσεσθ᾽, ἀλλ᾽ ἐν νηυσὶ μελαίνησι σεσέεσθα!. δ: 
2 δέ σφι ἱκρονίδης ἐνδέξια σήματα φαίνων 
᾿Αστράπτει" ἽἙατωρ δὲ μέγα σθένε: βλεμεαίνων 
Maiveros ἐκπάγλως, πίσυνος Au, οὐδὲ τι τίει 

᾿Ανέρας, οὐδὲ θεοὺς, κρατερὴ δέ ε λύσσα δέδυκεν. 
᾿Αρᾶται δὲ τάχιστα φανήροεναι Ἢ. δῖαν 40᾽ 
Στεῦται γὰρ νηῶν ἀποκόψειν à ἄκρα κόρυμβα, 

Αὐτάς T ἐμπρήσειν μολιεροῦ πυρός" αὐτὰρ, ᾿Αχαιοὺς 
Δηώσειν παρὰ τησιν ὀρινομένους ὑπὸ καπγοῦ. 
Ταῦτ᾽ αἰνῶς δείδοικα κατὰ φρένα, fn οἱ ἀπειλὰς 
᾿᾿ὐχτελέσωσε θεοὶ, ἡμῖν δὲ δὴ αἰσιμον εἴη 45 
Φ ϑίσθαι € ὶ Τροίῃ, ὑκας "Ἄργεος ἱπποβότοιο. 

᾿Αλλ᾽ ἄνα, εἰ μέμονάς 76; καὶ οψέ περ» υἷας ᾿Αχαιῶν 
"Γ ειρομένους ἐρύεσθαι ὑπὸ ὙὙρώων ὀρυμαγδοῦ. 

Αὐτῷ τοι βετόπισθ᾽ ἄ ὑχος ἔσσεται; οὐδέ τι μῆχος, 
Ῥεχθέντος κακοῦ ἐστ᾽ ἄκος εὑρεῖν" ἀλλὰ πολὺ πρὶν 50 
Φράζευ, δ᾽ OT Δαναοῖσιν ἀλεξήσεις κακὸν ἤμναρ. 
FO πέπον, ἢ μέν σοί γε πατὴρ ἐπετέλλετο Πηλεὺς 
Ἤκματι τῷ» ὅτε σ᾽ ἐκ Φθίης ᾿Αγωμέμνονι πέμπε" 
L'éxvor ε ἐρυὸν, κάρτος μὲν, ᾽Α θηναίη τε καὶ Ἥρη 
Δώσουσ', αἴ κε θέλωσι: σὺ δὲ μεγαλήτορα θυμὸν 55 
Ἴσχειν € ἐν στήθεσσι" φιλοφροσύνη γὰρ ἀμυείνων᾽ 

Ληγέμεναι δ᾽ ἔριδος πακομηχάνου, ὄφρα σε μᾶλλον 
NT ᾿Αργείων ἠμὲν γι ἠδὲ γέροντες. 

Ὥς ἐπέτελλ᾽ ὃ γόρων᾽ σὺ δὲ λήθεωι: ἀλλ᾽ ἔτι καὶ νῦν 
Παύε᾽, ἑα δὲ χόλον θυμαλγέα" σοὶ À ᾿Αγαμρνέμινὼν 60 

 "Alia δῶρα δίδωσι μεταλήξαντι, χόλοιο. 
᾿ς Εἰ δὲ, σὺ μὲν μευ ἄκουσον, ἐγὼ δέ κέ τοι καταλέξω, 


152 OMHPOT IATAAOË 1, 


“ 7 CA ν l 
Οσσα τοὶ ἐν κλισίῃσιν ὑπέσχετο δῶρ᾽ A γαρέμιγῶν' 
‘Err’ ἀπύρους τρίποδας, δέχα δὲ χρυσοῖο τάλαντα, 
A; À / ». 4 » 
Δίθωνας δὲ λέβητας ἐείκοσι, δώδεκα δ᾽ ἵσαοὺυς 
\ Ἵ J 
ΠΠηγοὺς, ἀθλοφόρους, οἱ ἀέθλια ποσσὶν ἄροντο. 
/4 , .e U 

Οὐ κεν ἀλήϊος εἴη ἀνὴρ, ᾧ τόσσω γένοιτο, 

Οὐδέ κεν ἀκτήμων tgurijuoio χρυσοῖο, 

Ὅ 9 +4 / “ dé Ν SP 
co ᾿ἀγαμεμνονὸς ἵπποι ἀεθλία ποσσὶν ὥροντο, 
7 3... € \ à. , li L/4 ᾽ ᾽ 

Δώσει δ᾽ ἑπτὰ γυναῖκας ἀῤεύμονα ἔργ᾽ εἰδυίας, 

/ «. σ / 2 οἵ, 1 [14 ἔνι A 
Λεσβίδας, de, ὅτε Λέσβον εὖ κτιρμένην ἕλες αὐτὸς, 
᾿Εξεέλεθ᾽, αἵ τότε κάλλεϊ ἐνίζων QUAD γυναικῶν. 

\ / ἈΝ. A » δ τα « ζ΄... Crus = 
Τὰς μέν roi δώσεί, er δ᾽ ἐσσέται, ἣν τότ ἀπηύρα 
7e / / Rod ᾿ς Ὗ 
Κι οὐρην Βρισῆος" καὶ ἐπὶ μεγῶν ὅρκον ὀμεῖται, 
Μήποτε τῆς εὐνῆς ἐπιβήμεναι, δὲ puy ver, 
a ! 3 x " ” » 3 ΄-“- LÀ -- 
Η θέμις ἐστὶν, ἀναξ, nr ἀνδρῶν, τε γυναικῶν. 


ΩΝ \ ᾽ 7 ᾿ 7 . 1 ’ V4 G : 
Ταῦτα μὲν αὐτίκα πάντᾶ παρέσσεται" εἰ δέ χεν αὖτε 


Ασεὺ μέγα Πριάμοιο θεοὶ δώωσ᾽ ἀλαπάξαι, 

Νῆα ἅλίς χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ νηήσασθᾶι, 

Εἰ σελθὼν, ὅτε κεν δατεώμεθα And ᾿Α χαιοΐ. 
'Γρω;άδας δὲ γυναῖκας ἐείκοσιν αὐτὸς ἑλέσθαι, 

Αἵ κε μετ᾽ ᾿Αργείην EX κάλλισταὶ ξωσιν 
ἘΠ δέ κεν ᾿Αργὸς inoipel ᾿Ὰ χαιίκὸν, οὔθαρ ἀρούρης, 
Γαμβρός κέν οἱ oi” τίσει δέ σε ἶσον ᾿Ορέστη, | 
ὍΣ οἱ τηλύγετος τρέφεται θαλίῃ ἐνὶ πολλῇ" 
Τρεῖς δέ of εἰσι θύγατρες ἐνὶ μεγάρῳ ξὐπήκτῳ, 
Χρυσόθεμις; καὶ Λαοδίκη, καὶ ᾿Ιφιάνασσα" 
Tour, ἥν x ἐθέλησθα, φίλην ἀνάεδνον ἄγεσθαι 
Πρὸς οἶκον ἸΤηλῆος" ὁ δ᾽ αὖτ᾽ ἐπὶ μεΐλια δώσει 
Πολλὼ μάλ᾽, ὅσσ᾽ οὔπω τὶς En ἐπέδωκε θυγατρί. 
Ἑπτὰ δέ τοι δώσει εὖ ναιόμενα πτολίεθρα, | 
Καρδαμύλην, ᾿Ενόπην τὲ, καὶ Ἰρὴν ποιήεσσαν», 
Φηράς τε ζαθέας, ἠδ᾽ "Ανθέιαν βαθύλειριον, 
Καλήν τ᾽ Αἰπειαν, καὶ Πήδασον ἀμπελόεσσαν" 
Πᾶσαι δ᾽ ἐγγὺς ἀλὸς νέατα, [Πύλου ἠμαθόεντος" 
Ἔν δ᾽ ἄνδρες γαΐδυσι; mondppnves, πολυβοῦται; 
Of κέ σε δωτίνησι» θεὸν ὡς; ξιρμιήσουσι; Σ 
Καί τοι ὑπὸ σκήπτρῳ λιπαρὰς τελέουσι θέριδτὰξ' 


265 


70 


80 


85 


90 


95 


OMHPOT IAIAAOE 20 153 


Ταῦτά κέ roi τελέσειε μεταλλήξαντι χόλοιο. 

Ex δέ τοι ᾿Ατρείδης μὲν ἀπήχθετο κηρόθ, μᾶλλον 400 
Αὐτὸς. καὶ roù δώρα" σὺ δ᾽ ἄλλους περ Παναλ χιιοὺς 

$ à: εἰροβυένους ἐλέαιρε κατὼ στρατὸν, οἵ σε» θεὸν à ὡς, 
Τίσουσ᾽" ἢ γάρ κέ σφι μάλα pie κῦδος ἄροιο. 
No γάρ ἋΣ ὝἝατορ᾽ ὅλοις, ἐπεὶ ἂν μάλα TOI σχεδὸν ὀλθη, 
: Λύσσαν à ἔχων ὀλοῆν' ἐπεὶ οὐτινώ φησιν ὁρνοῖον 5 
O; 4 ἐμεναι Δαναῶν, οὺς ἐνθάδε νῆες ἐνεικῶν. 

Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς A χιλλεύς" 

Διογενὸς Λαερτιάδη, πολυμήχαν ᾿Οδυσσεῦ, 
“Χρὴ μὲν δὴ τὸν μῦθον ἀπηλεγέως ἀποειπεῖν, 

Ἥ; περ δὴ φρονέω σε» καὶ ὡς τετελεσμένον ἔσται" 10 
Ὡς μή pos τρύζητε πταρήρυενος ἄλλοθεν ἄλλος. 
᾿Ἐχθρὸς γαρ pos κέινος ὁμῶς ᾿Αὔδαο πύλῃσιν, 

"Os χ᾽ ἕτερον μὲν κεύθῃ € ἐνὶ φρεσὶν, ἄλλο δὲ εἰπῇ. 

Αὐτὰρ € ἐγὼν ἐρέω, ὡς καὶ τετελεσμένον Ἴσται. 

Oùr ἐμέ γ ᾿Ατρείδην᾽ Αγαμέρινονοι πεισέμεν οἴω, ‘+5 
Oùr ἄλλους Δαναούς" ἐπεὶ οὐκ ἄρα *# χάρις HE); 
Μάρνασθαι δηΐοισιν à ἐπ΄. ἀνδράσι νωλεμὲς αἰεί. 

Ἴση ῥμοῖρα μένοντι», καὶ εἰ μάλα τις πολεμίζοι" 

Ἔν δὲ ὦ ἰῆ τιμῇ ἠμὲν κακὸς, ἠδὲ καὶ ἐσθλός. 

Κάτθαν᾽" Opus ὅ τ᾽ ἀεργὸς ἀνὴρ, ὅ τε πολλὰ ἐοργώς. 
Οὐδέ ri μοι περίκειται, ἐπεὶ ττάθον ἄλγεοι θυμῷ 9) 
Αἰεὶ & ἐμὴν ψυχὴν παραβαλλόμενος πολεμίζειν. 

Ὡς δ᾽ ὁ ὄρνις ἀπτῆσι νεοσσοιίσι προφέρησι 

Μάστακ᾽, ἐπεί κε λάβησι, κακῶς δ᾽ ἄρα. οἱ πέλει αὐτῇ" 
Ὃς καὶ ἐγὼ πολλὰς μὲν ἀὔπνους νύκτας ἴαυον, 25 
Ἤκματα δ᾽ αἱμιωτόεντω, διέπρησσον πολερυίξων, 

᾿Ανδράσι μωρνάμμενος, ὀάρων ἔνεχοι σφετεράων. 

Δώδεκω de ξὺν νηυσὶ πόλεις ἀλάπαξ᾽ ἀνθρώπων, 

Πεζὸς δ᾽ ἕνδεκά φημι κατὼ Τροίην ἐρίβωλον" 

Tour ἐκ πασέων κειμήλιοι πολλὰ καὶ ἐσθλὰ 90 
᾿Ἐξεολόμην, καὶ DOTE φέρων ᾿Α γαμέμινονι δόσκον 
᾿Ατρείδη" ὁ ὁ δ᾽ ὄπισθε μένων Top νηυσὶ Dont, 

Δεξάμενος, διὰ παῦρα δασάσκετο, πολλὰ δ᾽ ἔχεσκεν, 


Αλλα δ᾽ ἀριστήεσσι δίδου γέρα, καὶ βασιλεῦσι. 
x 


154 OMHPOY IAIAAOË 7, 


Loïc μὲν ἔμπεδα κεῖται, ἐμεῦ δ᾽ ἀπὸ μούνου ᾿Αχαιῶν 
336 


Efnsr, ἔχει δ ἄλοχον θυμιωρέω" τῇ παριαύων 
Τερπέσθω' τί δὲ δεῖ πολεμιζέμεναι Τρώεσσιν 
᾿Αργείους ; τί δὲ λαὸν ἀνήγαγεν ἐνθάδ᾽ ἀγείρας 
᾿Ατρείδης: ; 7 οὐχ, ᾿ὐλένης ἕνεκ᾽ ἠὐκόμοιο : 
Ἢ μοῦνοι Φιλέουσ᾽ ἀλόχρυς μερόπων ἀνθρώπων 
᾿Ατρεῖδαι,; : ἐπεὶ, ὅστις ὁ ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ ἐχέφρων, 
Ty αὑτοῦ φιλέει καὶ κήδεται" ὡς καὶ ἐγὼ τὴν 
Ἔκ θυμοῦ. φίλεον, δουρικτητήν mp ἐοῦσαν. 
Nov δ᾽ ἐπεὶ ἐκ χειρῶν γέρας εἵλετο; καί μὶ ἀπάτησε; 
Μή (μευ πειράτω εὖ εἰδότος" οὐδέ με πείσει. | 
"AAX, Οδυσεῦ, σὺν σοί τε καὶ ἄλλοισι βασιλεῦσι 
D ρα ζέσθω, νήεσσιν ἀλεξέμεναι δή τον πῦρ. 
Ἢ μὲν δὴ pa πολλὰ πόνήσωτο νόσφιν ἐμεῖο, 
Kai δὴ τεῖχος ἔδειριε, καὶ ἤλασε τάφρον ἐπ᾿ αὐτῷ 
Kogeïar, μεγολην, ἐν δὲ σκόλοπας κατέπηξεν. 
᾿Αλλ᾽ οὐδ᾽ ὡς δύναται σθένος. Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο 
Ἴσχειν" ὄφρα ds ἐγὼ μετ᾽ ᾿Αχαιοῖσι πολέμιζον, 
Οὐκ ἐθέλεσκε μάχην ἀπὸ τείχεος ὀρνύρμμεν Ἕκτωρ, 
Αλλ᾽ ὅσον ἐς Σκαιάς TE πύλας καὶ φηγὸν ἵκανεν" 
Ἔνθα ποτ᾽ οἷον épuipuve, μόγις δέ μευ ἐκφυγεν ὁρμήν. 
Nw δ᾽, ἐπεὶ οὐκ ἐθέλω πολεμιιζέμιεν Ἵϊκτορι δίῳ. 
Αὔριον, ; ἱρὰ Aus ῥέξας καὶ πᾶσι θεοῖσι; 
Nyrouc εὖ, ces ἐπὴν ἅλαδε προερύσσω, 
Ὄψεαι, ἢ nv ἐθέλησθα, καὶ αἴκεν τοι τὰ μεμιήλῇ;, 
"He μάλ᾽ ᾿Εὐλλήσποντον à ἐπ᾿ ἰχθυόεντα πλεούσας 
Nas : ἐμὰς, ἐν δ᾽ ᾿ἄνδρας À ἐρεσσέμεναι μεμιαῶτας. 
ἘΠ δέ κεν εὐπλοϊην δῴη κλυτὸς ᾿Εννοσίγαιος, 
pari κε τριτάτῳ Φ βίην ἐρίβωλον ἱ ἱκοίμην. 


45 


Ἔστι δέ por μάλα πολλὰ, τὰ κάλλιπον, ἐνθάδε ἔῤῥων" 


ἸΆΑλλον δ᾽ ἐνθένδε χρυσὸν καὶ χαλκὸν ἐρυθρὸν, 
Ἢδὲ γυναῖκας ἐὐζώνους;, πολιόν TE σίδηρον 


65 


"Αξομναι, ὥσσ' ἐλαχόν γε" γέρας δέ μοι; ὅσπερ ἔδωκεν, 


Ars ἐφυβρίζων ὃ ἕλετο κρείων ᾿Αγαμέμνων 
᾿Ατρείδης" Th πάντ᾽ ἀγορευέμεν» ὡς ἐπιτέλλω, 
᾿Αμφαδόν: ὄφρα. καὶ ἄλλοι ἐσισκύζωνται ᾿Αχαιοὶ; 


+ 


70 


à 


OMHPOTY IAIAAOZ Tr. 155 
E7 τινά που Δαναῶν ἔτι ἔλπεται ἐξαπατήσειν, 
Αἰὲν ἀναιδείην ἐπιειρυένος" οὐδ᾽ ἂν ἔμοιγε 
“τλαίη, κύνεός περ ἐὼν, εἰς ὦπα ἰδέσθαι" 
“Ar LA ᾿ς A / . > M A Ψ Û 
Οὐδέ τί οἱ βουλὰς συμφράσσομιαι, οὐδὲ μὲν ἔργον. 
5 \ 7 5 ? / Ν᾿ à 3 4 4 # 9 “" 
Ex γὰρ δή μ᾽ ἀπάτησε καὶ mAurey οὐ δ᾽ ἂν ἔτ᾽ αὖτις 
2 ’ » ? / “ / ς ᾽ \ € 
E£aroiQoir ἐπέεσσιν: ἅλις δέ oi ἀλλὰ ἕκηλος 476 
31.» ε7 ᾽ \ “ ͵ e/, / ΄ 
Eppéro. ἐκ γὰρ εὖ φρένας εἵλετο μητιέτα Ζεύς. 
» ΄“-ἦ΄ # } ? 
Eydec δέ pos τοῦ δώρω, τίω δὲ puy ἐν καρὸς αἰσή. 
Οὐ ” / Ni / J δ μιν" 
00 y εἴ μοι δεκοίκις τε καὶ εἰκοσάκις τόσα δοίη» 
[4 / e “ 3 \ »” " ͵] 
Ὄσσα τέ οἱ νῦν ἐστι» καὶ εἴ ποθεν ἄλλα γένοιτο" 80 
» ᾽ ῷ ΕῚ ᾽ Ἂν 
Ηδ᾽, 60° ἐς ᾿Οργομοενὸν προτινίσσεται, 10 , ὅσα Θήβας 
Αἰγυπτίας, ὅθι πλεῖστα dopnois ἐν κτήματο κεῖται» 
A © 2 2:52 / GREY 
A5 θ᾽ ἑκατόμπυλοί εἰσι» διηκόσιοι δ᾽ ἀν ἑκάστας 
» " » 
Ανέρες ἐξοιχνεῦσι σὺν ἵπποισι καὶ ὄχεσφιν" 
» Ἃ» ΕΣ / 7 “ / / C4 
Οὐδ᾽, εἴ μοι τόσα δοίη, ὅσω ψαμναθός τε κόνις τε; 85. 
ἈΝ εἰ 1 \ 2 Ν / » ? LA : 
Οὐδέ κεν ὡς ἔτι θυμυὸν ἐμὸν πείσε ᾿Αγαμιέμνων, 
΄, δὰ Ν “" 3 \ / 7 / 
[loi y ἀπὸ πᾶσαν ἐμοὶ domevcs θυρναλγέα λώβην. 
K οὔρην δ᾽ où γαμέω ᾽Α γωμιέρυνονος ᾿Ατρείδαο" 
’ / ? 
Οὐδ᾽ εἰ χῥυσείη Αφροδίτη κοΐλλος ἐρίζοι; 
# n ἥν ? à 1 Σ 7 ΕῚ # 
ἔργα δ᾽ ᾿Αθηναίη γλαυκώπιδε ἰσοφαρίξοι, 90 
ΕΥ̓ \ ‘y 7 ς ξ NT 
3 « Ε] LS , 
Οὐδὲ μιν ὡς γαμέω" ὁ δ᾽ ᾽Δ χαιίὼν ἄλλον ελέσθω, 
[74 [74 . ἃ / \ «€ / Εἰ ἝἝ ᾽ 
ὡς τις οἵ τ᾽ ἐπέοικε, καὶ ὃς βασιλεύτερός ἐστιν. 
Ἃ \ / / \ Au y γ δ 
Ην γὰρ δή με σόωσι θεοὶ, καὶ οἴκαδ᾽ rame, 
CL" 7] »” ἡ 
Πηλεὺς θήν μοι ἔπειτα γυναῖκα γαμέσσεται αὐτὸς. 
Πολλαὶ Δχαιΐδες εἰσὶν ἀν ᾿λλάδα τε Φθίην re, 05 
Κοῦρωι ἀριστήων, οἵ re πτολίεθρα ῥύονται" 
/ “ 3.ϑ», Υ.47 V4 ͵ 3 ” 
Π άων ἥν κα εθελοιμυι», φίλην ποιήσορνυ ἀκοιτιν' 
# / / LENNL Υ, \ » , 
Εγθα δὲ μοι péha πολλὸν ἐπέσσυτο θυμὸς ἀγήνωρ, 
’ -“ 7 
Γήμαντι μνηστὴν ἄλοχον; εἰκυῖαν ἄκοιτιν, 
͵ ᾿ 
Κτήμασι τέρπεσθαι, τὼ γέρων ἐκτήσατο Πηλεύς. 400 
“ ’ ’ L’4 \ 
Οὐ γὰρ ἐμοὶ ψυχῆς ἀντάξιον, οὐδ ὅσω φασὶν 
Ν ᾽ CN 
Ιλιον ἐκτῆσθαι, εὖ PObLO(LEVOY πτολίεθρον, 
Ν 9 en Lu APP 
Τὸ πρὶν ἐπὶ εἰρήνης» πρὶν ἐλθεῖν υἷας ᾿Αχαιῶν 
s © . ᾿ “ 9 7 
Οὐδ᾽ ὅσα λάϊνος οὐδὸς ἀφήτορος ἐντὸς 660964 
/ “ὦ 7 
Φοίβου Ἀπόλλωνος, Πυθοῖ ἔν; πετρηξσση. 5 


‘ 


156 OMHPOTY IAÏIAAOË 7’. 


Anioroi μὲν γάρ τε βόες καὶ ἴφιω μῆλα; 

Krnroi δὲ τρίποι σεν, καὶ ἵππων ξανθὰ κάρηνα" 

᾿Ανδρὸς δὲ ψυχὴν πάλιν ἐλθεῖν, οὔτε ληϊ στὴ», 

Οὐδ᾽ ὑλετῆ, ἐπεὶ ἄρ κεν ἀμείψεται à ἕρκος ὀδόντων. 

Μήτηρ γάρ τέ μέ φησι θεὰ, Θέτις ἀργυρόπεζα, 410 
Διχθαδίας Κῆρας φερέμεν θανάτοιο τέλοσδε. 

ἘΠ᾿ μέν κ᾿’ αὖθι μένων Τρώων πόλιν ἀμφὶ μάχωμαι; 
"Ὥλετο puéy μοι γόστος, ἀτὰρ κλέος ἄφθιτον ἔσται" 

ἘΝ δέ κεν οἴκαδ᾽ i ἵκωμαι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν, 
"Ωλετό pos κλέος ἐσθλὸν, € ἐπὶ δηρὸν δέ μοι αἰὼν 15 
ἽἜσσεται; οὐδέ κέ μ᾽ ὦκα τέλος θανάτοιο κιχείη. 

Καὶ δ᾽ ἂν τοῖς ἄλλοισιν ἐγὼ παραμυθησαίμιην, 

Οἰκαδ᾽ ἀποκλείειν" ἐπεὶ οὐκέτι δήετε TER [LU 

Ἰλίου αἰπεινῆς" μάλα γὰρ θεν εὐρυόπα Ζευς 

Χεῖρω ὃ ἑὴν ὑπερέσχε, τεθαρσήκασι de λαοί. 20 
᾿Αλλ᾽ vue μὲν ἰόντες ἀριστήεσσιν ᾿Αχαιῶν 

᾿Αγγελίην ἀπόφασθε, τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ γερόντων" 
“Ogre ἄλλην φράζωνται À ἐνὶ φρεσὶ μῆτιν CAR 

κέ σφ νηᾶς τε σόῃ, καὶ λαὸν ᾿Αχαιῶν 
Νηυσὶν ἔ ἐπι γλαφυρῆς" ἐπεὶ οὐ σφισιν ἥδε y éroium, 25 
ἫΝν νῦν ἐφράσσαντο, ἐμεῦ πομηνίσαντος. 

Φοῖνιξ δ᾽ αὖθι παρ᾽ ἄμμι μένων κατακοιμηθήτω, 
Ὄφρα pos ἐν νήεσσι φίλην ἐς πατρίδ᾽ ἕ ETAT OL 
Αὐὖριον, ἣν ἐθέλῃσιν" à ἀνάγκῃ δ᾽ οὐτι μιν ἄξω. 

Ὥς ἔφαθ" οἱ δ᾽ à por πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῆ, 
Μῦθον ἀγασσάμενοι" μάλα γὰρ κρατερῶς ἀπέειπεν" 
᾽ΟΥΣ δὲ δὴ μετέειπε γέρων ἱππηλάτα Porné, _32 
Δάκρυ᾽ ἀναπρήσας; πέρι γὰρ δίε νηυσὶν ᾿Αχαιῶν. 

Ε μὲν δὴ νόστον γε μετὰ φρεσὶ; φαίδιμ' ᾿Αχιλλεῦ, 
Βάλλεαι, οὐδέ τι πάμπαν ἀμύνειν γηυσὶ θοῆσι + 85 
Πῦρ ἐθέλεις ἀΐδηλον, à ἐπεὶ χόλος ἔμπεσε θυρυῶ" 

Πῶς ἂν ἐπειτ' ἀπὸ σεῖο» φίλον φέχος, αὖθι λιποίμην 
Οἷς; ; σοὶ δέ La ἔπεμπε γέρων ἱππηλάτα Πηλεὺς 
Ἤματι τῷ» ὅτε σ᾽ ἐκ Φύίης ᾿Αγαμέμινονι πέρυπε 

Narior, οὕπω εἰδόθ᾽ ὁμοιΐου πολέμοιο, : 40 
Οὐδ᾽ ἀγορέἕων, ἵνω τ᾽ ἄνδρες ὁ 2 26 φελέθουσι 


ἡ 


OMHPOTY IAIAAOË τ΄. 


Τούὐνεκά με προέηνε, διδασκέμεναι τάδε πάντα, 
Μύθων τέ βητῆρ᾽ ἔμεναι; πρηκτῆρά TE ἔργων. 

Ὡς ἂν ἔπειτ᾽ ἀπό σεῖο» φίλον τέκος, οὐκ ἐθέλοιρωι 
ΔΛείπεσθ᾽, οὐδ᾽ ei κέν μοι ὑποσταίη θεὸς αὐτὸς» 

Γῆ ας ἀποξύσας, θήσειν νέον ἡβώοντα, 

Οἷον ὅτε πρῶτον λίπον Ἑλλάδα καλλιγύναικα, 
Φεύγων γείκεοω πατρὸς ᾿Αμύντορος Ὀρμενίδαο" 
"Os puos παλλακίδος περιχώσατο κωλλικόριοιο, 
Τὴν αὐτὸς φιλέεσκεν, ἀτιμνάξζεσκε δ᾽ ἄκοιτιν, 
Μητέρ᾽ ἐμήν" ἡ δ᾽ αἰὲν ἐμὲ λισσέσκετο γούνων, 
Παλλακέδι προμιγῆνοι; ἵν᾽ ἐχθήρειε γέροντα. 

Τῇ πιθόμην, καὶ ἔρεξα" πατὴρ ἐμὸς αὐτίκ ὀισθεὶς, 
Πολλὰ κατηρᾶτο, στυγερὰς δ᾽ ἐπεκέκλετ᾽ ἜΕριννῦς, 
Μή ποτε γούνασιν οἷσιν ἐφέσσεσθαι φίλον υἱὸν, 
Ἔξ ἐμέθεν γεγαῶτα" θεοὶ δ᾽ ἐτέλειον ἐπαρὰς; 
Ζεύς τε καταχθόνιος: καὶ ἐπαινὴ Περσεφόνεια. 
Ενθ᾽ ἐμοὶ δὐκέτι πάμπαν ἐρητύετ' ἐν Φρεσὶ θυμυὸς, 
Πατρὸς χωομιένοιο, κατὰ μέγαραι στρωφᾶσθαι. 
TH μὲν πολλὰ ἔται καὶ ἀνεψιοὶ ἀμφὶς ἐόντες 
Αὐτοῦ λισσόμενοι κωτερήτυον ἐν μεγάροισι" 
Πολλὰ δὲ ἔφια μῆλα καὶ εἱλίποδας ἕλικας βοῦς 
᾿Ἔσφαζον, πολλοὶ δὲ σύες θωλέθοντες οἰλοιφῇ 
Evôperos φανύοντο διὰ φλογὸς. Ἡφαίστοιο" 

Πολλὸν δ᾽ ἐκ κεράμων μέθυ πίνετο τοῖο γέροντος. 
Eivarvyes δέ pros ἀμφ᾽ αὐτῷ παρὰ νύκτας ἴαυον" 
O; μὲν ἀμειβόμενοι φυλακὰς ἔχον" οὐδὲ ποτ᾿ ἐσβη 
Ie, ὃ ἕτερον μὲν ὑπ᾽ αἰθούσῃ εὐερκέος αὐλῆς» 
ἼΑλλο δ᾽ € ἐνὶ προδόμνῳ, πρόσθεν θαλάμοιο θυράων. 
᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ δεκάτη μοὶ ἐπήλυθε γὺξ ἐρεβεννὴ; 
Καὶ ror ἐγὼ θαλάμοιο θύρας πυκινῶς ἀραρυίας 
Ῥήξας ἐξῆλθον, καὶ ὑπέρθορον ὃ ἑρκίον αὐλῆς 


Ῥεῖα, λαθὼν φύλακας T ἄνδρας, διωωάς TE γυναῖκας. 


Φεῦγον ἔπειτ᾽ ἀπάνευθε di ᾿Ῥλλάδος εὐρυχόροιο, 
Déiyy δ᾽ ἐξικόμην ἐριβώλακα; μητέρα PEUR 
Es Πηλῆα dvay 0” ὁ de pre πρόφρων ὑπέδεκτο, 
Καί PE φίλησ᾽, ὥσεί τε ποτὴρ ὃν παῖδα φιλήσῃ 


157 


445 


50 


60 


65 


70 


75 


158 OMHPOT IAIAAOË Τ΄. 


- ͵ ΄-“ 
Mouyor, τηλύγετον, πολλοῖσιν ἐπὶ χτεάώτεσσι" 
7 Φιι \ ” Ἁ 7 " L4 
Kai μ᾽ ἀφνειὸν ἔθηκε, πολὺν δέ pos ὥπασε λαόν. 
Naïoy δ᾽ ἐσχατιὴν Φθίης, Δολόσεσσιν ἀνάσσων. 450 
ὕ] -“ ᾽ ” » / 57 " 
Καί σε τοσοῦτον ἔθηκα, θεοῖς ἐπιείκελ A χιλλεῦ, 
Ex θυμοῦ φιλέων' ἐπεὶ οὐκ ἐθέλεσκες ἅμ ἄλλῳ 
᾽ "“ ! / 
Oùr ἐς δοῖτ᾽ ἰέναι» οὔτ᾽ ἐν μεγάροισι πάσασθαι, 
᾿ 7 s δή M, 7 ms ’ x LA / 
Tles γ᾽ ὁτε On σ᾽ ἐπ᾽ ἐμοῖσιν ἐγὼ youvecos καθίσσας; 
14 4 \ ci 
Ὄψου récap προταρυῶν, καὶ οἶνον ἐπισγών. 85 
/ be ‘ 
ΠΠολλοίκι μοι κατέδευσας ἐπὶ στήθεσσι χιτῶνα; 
” 39 / 3 NT 4 ᾽ "“ 
Ofrou ἀποβλύζων ἐν νηπιξῃ ἀλεγεινῇ. 
' 
“Ὡς ἐσὶ σοι μάλα πολλὰ πάθον, καὶ πολλὰ μόγησα, 
7 7 
Ta φρονέων, o μοι οὔτι θεοὶ γόνον ἐξετέλειον 
Ἔξ ἐμεῦ. ἀλλὰ σε παῖδα; θεοῖς ἐπι είκελ᾽ ᾿Αχιλλεῦ, “90 
ἸΠοιεύρνην» ἵνα μοί ποτ᾽ ἀεικέα λοιγὸν ἀρυύνης. 
27 \ ᾽ 
᾿Αλλ᾽, ᾿Αχιλεῦ, δοίμνωασον θυμὸν μέγαν" οὐδὲ τί σε. χρὴ 
ψ᾽ ἢ , 
Νηλεές ἦτορ ἔχειν᾽ oreemroi dé re καὶ θεοὶ αὐτοὶ, 
Τῶν περ καὶ μείζων ἀρετὴ, τιμή τε βίη τε. - 
\ -“ "»᾿ 
Καὶ μὲν τοὺς θυέεσσι καὶ εὐχωλῆς ἀγωνῇσε» 95 
᾿Λοιβῇ τε; κνίσση τε; magarewmoo ἄνθρωποι 
/ ε Ἶ 
Δισσόμνενοι, ὅτε κέν τις ὑπερβήῃ καὶ ἁμυάρτη" 
\ / LA 2 \ ' -“Σ 7 , 
Καὶ γάρ re Auris εἰσι Διὸς κοῦραι μεγάλοιο, 
Χωλαΐ τε, ῥυσαΐί Te, παραβλῶσες τ᾽ ὀφθαλμώ" 
Ὁ OT 4 \ / Ε 3 ᾿ CU 
ΑΓ pa re καὶ μετότισθ᾽᾽ της ἀλέγουσι κιοῦσαι. 500 
ε » ἡ / Δ τὰ / 4 / 
Η δ᾽ "Ar oberuen τε καὶ ἀρτίτος" οὕνεκω πάσας 
\ ε { / ͵ “ ᾽ν Ἦν 
Πολλὸν ὑπεκπροθέει, φθανέει δέ τε πιὥσαν ἐπ᾿ αἴαν 
/ » «9 / ide ᾽ 4 e 
Βλάστουσ᾽ ἀνθρώπους" αἱ δ᾽ ἐξακέονται ὁπίσσω. 
Ὅς μέν τ᾽ αἰδέσεται κούρας Διὸς, ὦσσον ἰούσας; 
/ AE 0 LÉO SUN » 1 
Τόνδε μέγ᾽ ὠνησαν, καί τ᾽ ἔκλυον εὐξαμυένοιο" 5 
Ὃς δέ χ᾽ ἀνήνηται, καί τε στερεὼς ἀτοεϊ τη, 
, ” , , ΄, et 
Λίσσονται ὃ ἄρα ταί γε Δία Κρονίωνα κιοῦσα!» 
Τῷ "Arm cu ἕπεσθαι, ἵνα βλαφθεὶς ἀποτίση. 
- \ \ 
᾿Αλλ᾽, ᾿Αχιλεῦ, πόρε καὶ σὺ Διὸς κούρησιν ἕπεσθαι 
\ 2 108 3 ’ Fu ts = 
Τιμῆν, n7° ἄλλων me ἐπιγνάμυστει νόον ἐσθλων. 10 
3 \ ᾿ \ ἴω] LA \ », ” ᾽ t 
Ἐπ μὲν γὰρ μὴ δῶρω φέροι, τὰ δ᾽ om ὀνομοΐζοι 
” ᾽ 3 
᾿Ατρείδης, ἀλλ᾽ αἰὲν ἐσιζαφελῶς γαλεπαίνοί;, 
3 δ ᾽ὔ "“ν, Ἄς. 7 
Οὐκ ὧν ἔγωγέ σε μῆνιν ἀπορῤῥίψαντα κελοίρμιην 


OMHPOY IAIAAOË “΄. 159 


᾿Δργείοισιν ἀμυνέμεναι, χατέουσί περ, ἔμπης. 
Nov δ᾽ ἅμα r αὐτίκα πολλὰ διδοῖ; τὼ δ᾽ ὄπισθεν ὑπέστη; 
"Ανδρας δὲ λίσσεσθαι € ἐπιπροέηκεν ἀρίστους, 516 
Κριναροενος κατὰ λαὸν ᾿Αχριϊκὸν, οἶτε σοι αὐτῷ 
Φίλσατοι ᾿Αργείων' τῶν μὴ σύγε μῦθον ἐλέγξης, 
Μηδὲ πόδας, πρὶν δ᾽ οὔτι νερμνεσσητὸν κεχολῶσθαι. 
Οὕτω καὶ Toy πρόσθεν ἐπευθόμεθα. πλέα ἀνδρῶν 20 
Ἢ ρωων" ὅτε κέν τιν᾽ ἐπιζάφελος χόλος κοι, 
Augnroi TE πέλοντο, παραίῤῥητοί τ᾽ ἐπέεσσι. 
Mémo τόδε ἔ ἔργον ἐγὼ πάλαι, οὔ τι νέον γε» 
Ὡς ἦν" ἐν δ᾽ ὑμῖν ἐρέω πάντεσσι φίλοισι. 
Kovgñrés TE (LU YONTO καὶ Αἰτωλοὶ μενεχιώρμνωι, 25 
᾿Αμφὶ πόλιν Καλυδῶνα, καὶ ἀλλήλους ἐνάριζον" 
Αἰσωλοὶ μὲν, ἀμυνόμενοι Καλυδῶνος € ἐρουννῆς" 
Κουρῆτες δὲ, διαπραθέειν μεμαῶτες CTI 
Καὶ γὰρ τοῖσι καικὸν γρυσόθρονος᾽ “Ἄρτεμις dere 
Χωσαμιένη, ὅ οἱ οὔτι θαλύσια γουνῷ ἀλωῆς 40 
Οἰνεὺς ῥέξ᾽" ἄλλοι ὃς θεοὶ δαίνυνθ᾽ ἑκατόμβας" 
0" δ᾽ οὐκ ἔῤῥεξε Διὸς κούρη μεγάλοιο, 
Ἢ Xédes > ἢ οὐκ ἐνόησεν" ἀάσσατο δὲ μέγα θυμῷ. 
Ἡ δὲ χολωσαμένη, δῖον γένος, ἰοχέαιρα; 
᾿Ὥρσεν à ἐπὶ χιλούνην σὺν ἄγριον, ἀργιόδοντα. 45 
Ὃς κακὰ πόλλ᾽ ἔρδεσκεν, εθων, Οὐνῆος ἀλωήν" 
Πολλὰ δ᾽ ὄγε προθέλυμνα χαμαὶ βάλε δένδρεω μακρὰ 
Αὐτῆσι ῥίζῃσι, καὶ αὐτοῖς ἄνθεσι μήλων. 
Tir δ᾽ υἱὸς Οἰνῆος ἀπέκτεινε Μελέαγρος, 
Πολλέων € εκ πολίων θηρήτορας ἄνδρας ἀγείρας; 40 
Καὶ κύνας" οὐ μὲν γάρ κ᾽ ἐδάμη παύροισι βροτοῖσι: 
Τόσσος Enr, πολλοὺς δὲ πυρῆς ἐσεβησ᾽ ἀλεγείνῆς. 
Ἡ ὃδ᾽ ἀμφ’ αὐτῷ θῆκε πολὺν κέλωδον καὶ ἀυτὴν, 
"À mi συὸς κεφαλῇ καὶ δέρματι λαχρήῆεντι» 
| Κουρήτων τε μεσηγὺ καὶ Διτωλῶν μεγαθύμων. 45 
Open μὲν οὖν Μελέαγρος ‘À εηἴφιλος πολέρειζξε, 
Τόφρα δὲ Κουρήτεσσι κακῶς ἤν» οὐδ᾽ ἐθέλεσκον 
Τείχεος. ἔκτοσθεν μίμνειν, πολέες περ ἐόντες. 
᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ Μελέαγρον ἔδυ χόλος, ὅστε καὶ ἄλλων 


160 ΜΗΡΟΥ͂ IAIAAOË Γ΄. 


Οἰδάνει ἐν στήθεσσι γόον πύκω περ φρονεόντων' 550 
Ἤτοι δ, μητρὶ φίλῃ ᾿Αλθαίῃ χοόμωενος κῆρ, 

Κεῖτο παρὰ μνηστῇ ἀλόχῳ; κωλῆ Κλεοπάτρῃ, 

Koven Μαρπήσσης καλλισφύρου Εῤηνίνης, 

"Ἰδεώ 4 , ἃς κἄάρτιστος ἐπιχθονίων γένετ’ ἀνδρῶν 

Τῶν τότε, καί ῥα ἄνωκτος ἐναντίον εἵλετο τόξον 55 
Φοίβου᾽ ᾿Απόλλωνος, καλλισφύρου" εἵνεκα γύμφης. 

Ty δὲ τότ᾽ ἐν μεγάροισι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ 
᾿Αλκυόνην κωλξεσκον ἐπώνυμον, οὕνεκ᾽ ἄρ᾽ αὐτῆς 
Μήτηρ, A λπυόνος πολυπενθέος οἶτον ἔχουσα, 

Kaar » ὅτε μιν ἑκάεργος ἀνήρπασε PoiBos ” Απόλλων, 60 
T3 ὁ ὁγε παρκατέλεκτο, χόλον θυμαλγέα πέσσων, 

Ἐξ ἀρέων μητρὸς κεχολωμένος, ἥ ῥα θεοῖσι 

Πόλλ᾽ ἀχέουσ᾽ ἠρᾶτο κασιγνήτοιο φόνοιο' 

Πολλὰ δὲ καὶ Γαῖαν πολυφόρβην χερσὶν ἀλοία, 
Κικλήσχκουσ' ᾿Αἴδην καὶ ἐπαινὴν Περσεφόνειαν, 65 
Πρόγνυ καθεζομένη, δεύοντο δὲ δάκρυσι κόλποι, 

Παιδὶ does θάνατον" τῆς δ᾽ ἠεροφοῖτις ᾿Βρωνὺς 

’Exaver ἐξ ᾿Ερέβευσφιν, ἀμυείλεχον ἦτορ ἔχουσα. 

To δὲ LS A οἰφὶ πύλας ὅμιοιδος καὶι à δοῦπος ὁ ὀρώρει» 
Πύργων βαλλομένων" τὸν δὲ λίσσοντο γέροντες 70 
Αἰτωλῶν, πεμπον δὲ θεῶν ἱ ἱερῆας ἀρίστους, 

᾿Εξελθεῖν καὶ ἀμῦναι, ὑποσχόμενοι μέγα δώρον' 

Orrobs πιότατον πεδίον Καλυδῶνος : ἐραννῆς, 

Ἔνθα μιν ἤνωγον τέρυενος περικαλλὲς ἑλέσθαι 
Πεντηκοντόγυον, τὸ μὲν ἥμισυ, οἰνοπέδοιο᾽ 75 . 
Ἥμισυ δὲ, ψιλὴν ἄροσιν, πεδίοιο ταμέσθαι" 

Πολλὰ δέ μιν λιτάνευε γέρων ἱππηλάτα (ἰνεὺς» 
Οὐδοῦ ἐπεριβεβαὼς ὑψηρεῷεος θαλάμοιο, 

Σεΐων κολλητῶς σαγίδαις, γουνούμενος υἱόν" 

Πολλὰ δὲ τόνγε κασίγνητοι καὶ πότνια μῆ 

Ἑλλίσσονθ᾽ ὁ δὲ μᾶλλον ἀναΐνετο" πολλὰ δ ἱραῖροι, 

Οἱ οἱ κεδυότατοι κωὶ φίλτατοι ἦσαν Pr a 

᾿Αλλ οὐδ᾽ ὡς τοῦ θυμὸν ἐ ἐνὶ στήθεσσιν ἐπειθον, 

Πρὶν γ᾽ ὅτε δὴ θάλαμος πύχα βάλλετο: τοὶ ὃ ἐπὶ πύργων 
Βαῖνον Κουρῆτες" καὶ ἐνέπρηθον μέγα ἄστυ" 85 


OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ J. 161 


Καὶ τότε δὴ Μελέαγρον. ὀύζωνος παράκοιτις 

Δίσσετ᾽ ᾿ ὀδυρομμόνη, καί οἱ κατέλεξεν à ἅπαντα 
Κήδε᾽ 00° ἀνθρώποισι πέλει, τῶν. ἄστυ GRO 

᾿Ανδρας μὲν κτείνουσι; πόλιν δέ τε πῦρ ἀμαιθύνει, 
Τέκνα δὲ τ᾽ ἄλλοι ἄγουσι» βαθυζώνους τε γυναϊκας. 590 
Τοῦ d ὠρίνετο θυμὸς ἀκούοντος κακὰ ἔργα: 

Βή δ᾽ ἰέναι, χροὶ δ᾽ ture” ἐδύσατο παμφανόωντα. 

Qc ὁ μὲν Αἰτωλοῖσιν ἀπήμωυνεν κακὸν unes 
Εΐξας ᾧ θυμῳ" σῷ δ᾽ οὐκ ἔτι δῶρα σέλεσσαν 

Πολλά τε χαὶ χαρίεντα, ποικὸν δ᾽ ἤμυνε καὶ αὔτως. 95 
᾿Αλλὼ σὺ μή μοι ταῦτα νόει φρεσὶ, μηδέ σε δαίμων 
"Evraubo τρέψειε, φίλος" κάκιον δέ κεν εἴη | 

Navoir καιομένησιν ἀμυνέμεν" ἀλλ᾽ ἐπὶ δώροις 

"Ego" 'σον γάρ σε θεῷ τίσουσιν "Δ χαιοί. 

ἘΣ δέ κ' ἄτερ δώρων πόλεμον φθισήνορα δύης. 6ὉΟ 600 
Οὐκ 0 ὁμῶς τιμῆς ἔσεαι; πόλεμόν περ ἀλαλκών. | 

Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας à ὠκὺς ᾿Αχιλλεύς" 

Φοῖνιξ, ἄττα; γερο, Διοτρεφὲς; οὔτι με ταύτης 

Χρεὼ 772 φρονέω δὲ τετιμῆσθαι An αἰσῃ, 
Ἥ μ᾽ ἕξει παρὰ γηυσὶ κορωνίσιν, εἰσόκ᾽ ἀντμὴ δ 
Ἔν στήθεσσι μόνῃ». κοΐ μοι φίλα ούνατ᾽ ὀρώρῃ. 

Αλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ᾽ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι" 

Μή pros σύγχρι θυμὸν ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων, 

᾿Ατρείδῃ À ἥρωϊ φέρων χάριν" οὐὸς τί σε χρὴ 

Τὸν φιλέειν, ἵνω "μή μοι απέχθηαι, φιλέοντι" 10 
Καλόν τοι σὺν ἐμιοὶ. τὸν κήδειν;, ὁ ὃς CT κήδη. 

σον ἐμοὶ βασίλευε; καὶ ἥμισυ μείρεο τιμῆς. 

Οὗτοι δ ἀγγελέουσι, σὺ δ᾽ αὐτόθ, λέξεο ἐμέψυνων 

Evry ἐνὶ poor} ἅμα δ᾽ ἠοῖ φαινοριένηφι | 
Φρασσόμε!᾽ » ἤ κε νεφρυεθ᾽ ἐφ᾽ ἡμέτερ᾽, ἤὲ μένωμεν. 15 

Ἦ,, καὶ Πατρόκλῳ à 0Y ἐπ᾿ ὀφρύσι γεῦσε σιωπὴν à 

Φοίνικι. στορέσαι πυκινὸν λέχιος». ὄφρα τάχιστα 

"Ex κλισίης νόστοιο μεδοίωτο" τοῖσι δ᾽ ἀξ Αἴας 
᾿Αντίθεος Τελαμωνιάδης μετὰ μῦθον ξοιπε' 

Υ 


162 OMHPOT JAIAAOZ Γ“΄. 


Διογενὸς Λαερτιάδη, πολυμήχαν ᾿Οδυσσεῦ, 620 
Ἴομεν᾽ οὐ γάρ μοι δοκέει μυύθοιο τελευτὴ 
Τῇῆδε y ὁδῷ κρανέεσθαι, ἀπαγγεῖλαι δὲ τάχιστα 
Χρὴ μῦθον ᾿Δαναοῖσι, καὶ οὐκ ἀγαθόν περ ἐόντα. 
O7 σου νῦν ἕαται προτιδέγριενοι, αὐτὰρ ᾿Αχιλλεὺς 
ἼΛγριον ἢ ἐν στήθεσσι θέτο μεγαλήτορα θυμὸν, 925 
Σχέτλιος, οὐδὲ μετατρέπεται φιλότητος ἑταίρων 
'Γης», ἡ pur παρὰ νηυσὶν ἐπίομεν ἔξοχον ἄλλων" 
Ἰπηλάς καὶ μὲν τίς τε κασιγνήτοιο Φόνοιο 
Ποινῆν; ἢ οὗ παιδὸς ἐδέξατο τεθνειώτος" 
Καί p Ô μὲν ἐν δήμῳ μένει αὐτοῦ, “πόλλ᾽ ἀποτίσας. 30 
Τοῦ ὃς τ᾽ ἐρητύεται κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ, 
ποινὴν δεξαμυένου: σοὶ δ᾽ ἀἄλληκτόν τε κακόν τε 
Our ἐνὶ στήθεσσι δεοὶ θέσαν, εἵγεκο κούρης 
Οἴης" νῦν δέ rot ἑπτὰ παρίσχομεν ἔξοχ; ἀρίστας, 
Ἄλλα τε πόλλ᾽ ἐπὶ τῇσι σὺ δ᾽ ἵλαον ἔνθεο θυμόν" 35 
Αἴδεσσαι δὲ μέλαθρον" ὑπωρόφιοι δὲ τοι εἰπὸν 
Πληθύος ἐκ Δαναῶν" μέμαμεν δέ τοι € ξογον ἄλλων 
Κήδιστοί τ' ἐμεναι καὶ φίλτατοι; ὅσσοι ᾿Αχαμοί. 

Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς ᾿Αχιλλεύς. 
A io Auoyeves) Τελαμώνιε, “κοίρανε λαῶν, 40 
Πάντα ri PAT κατὰ θυμὸν & ἐείσω μυθήσασθαι" 
᾿Αλλά PAT οἰδάνεται κραδίη χόλῳ, ὁππός ἐκείνων 
Μνήσομναι; ὦ ὡς Ὥ αἀσύφηλον ἐν ᾿Αργείοισιν ἔρεξεν 
᾿Ατρείδης, ὡσεί τιν᾽ ἀτίμητον μετανάστην. 
"AA ὑμεῖς ἔρχεσθε, καὶ ἀγγελίην ὠπόφασθε" - 45 
Οὐ γὰρ πρὶν πολέμοιο μεδήσορναι αἱματόεντος, 
Πρίν γ᾽ υἱὸν Πριάμοιο δαΐφρονος, ἡ Ἕκτορα δῖον, 
Med νὴ ἐπί τε πλισίοις καὶ νῆας ἱκέσθαι, 
Krsivorr A ἐγείους, LOT τε σμύξαι πυρὶ γῆας. 
᾿Αμφὶ δέ τοι τῇ ‘a κλισίῃ καὶ νηΐ μελαίνη, 50 
“Ἕκτορα, καὶ μεμαῶτα, mans σχήσεσθαι A 

Ως ἐφαδ᾽ οἱ dE ἕκαστος ἑλὼν δεπας ἀμφικύπελλον, 
Σσείσαντες, παρὰ γῆας ἴσαν πάλιν ἦρχε δ᾽ ᾿Οδυσσεύς. 
Πάτροκλος δ᾽ ὃ ἑσάφοισιν ἰδὲ δρυωῇῆσι κέλευσε, 


OMHPOT IAIAAOË I’. 163 


Dosvsxs στορέσαι TUXIVOY λέχος ὅττι τάχιστα. 655 
Ai δ᾽ ἐπιπειθόμεναι στόρεσαν λέχος; ὡς ἐκέλευσε; 

Κωεά τε ῥῆγός τε; λίνοιό τε λεπτὸν ἀωτον᾽ 

End ὁ γέρων κατέλεκτο, καὶ Ho δῖαν ἔ | éppurer. 

Αὐτὰρ ᾿Αχιλλεὺς εὗδε μυχῷ πλισίης ἐὐπήκτου" 

To δ᾽ ἄρα πσαρκατέλεκτο γυνῇ» τὴν Λεσβόθεν à ἤγε» 60 
Φόρβαντος θυγάτηρ, Διομήδη καλλιπάρῃος. 

“Πάτροκλος δ᾽ ὑτέρωθεν ἐλέξατο" πὰρ δ ἄρα καὶ τῷ 
Ἶφις ἐύζωνος, τῆν οἱ πόρε δῖος ᾿Αχιλλεὺς; 

Σκῦρον ἑλῶν" αἰπεῖαν, Ἔνυῆος πτολίεθρον. 

0; δ᾽ ὁ ὅτε δὴ κλισίῃσιν ἐν ᾿Ατρείδαο γένοντο, τ 68 
Τοὺς μὲν ἄρα. χρυσέοισι κυπέλλοις υἷες ᾿Αχαιῶν 
Δειδέχατ᾽ ἄχλοθεν ἄλλος ἀνασταδὸν, ἐκ T ἐρέοντο" 
Πρῶτος δ᾽ ἐξερέεινεν᾽ ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Αγαμέμνων' 

Eir ἄγε 22 , ὦ πολύαιν ᾿(δυσεῦ, μέγα κῦδος Αχιαιῶν, 
(H Ρ ἐθέλει νήεσσιν ἀλεξέμεναι δήϊον πῦρ, | 70 
Ἢ ἀπέειπε, , χόλος δ᾽ ἐτ᾽ ἔχει μεγαλήτορα θυμόν ; : 

Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Οδυσσεύς" 
᾿Ατρείδη, κύδιστε, ἀγαξ ἀνδρῶν, ᾿Αγάμερινον, 

Κεῖνός γ᾽ οὐκ ἐθέλει σβέσσαι χόλον, ἀλλ᾽ ἔτι μᾶλλον 
Πιμνπλάνεται μένεος" σὲ δ᾽ ἀναίνεται» ἠδὲ σὰ δῶρα. 75 
Αὐτόν σε φράζεσθαι ἐ ἐν ᾿Αργείοισιν ἄνωγεν, 
Ὅσπως κεν νηᾶς τε cône καὶ λαὸν ᾽Αχαιῶν" 
Αὐτὸς δ᾽ ἠπείλησεν, ἀμ CU Φαινομένηφι 
Nas ἐὐσσέλμους And ἑλκέμεν ἀμφιελίσσας. 
Καὶ δ᾽ ἂν τοῖς ἄλλοισιν ἔφη παρα μυθήσασθαι: 80 
Ofxad ἀποκλείειν" ἐπεὶ οὐκέτι δήετε τέκρνωρ 
"ou αἰπεινῆς" μάλα γὰρ ἔθεν εὐρυόπα Ζεὺς 
Χεῖρα ὃ PT ὑπερέσχε; τεθαρσήκασι δὲ λαοί. " 
‘Qc par” εἰσὶ καὶ οἵδε, τάδ᾽ εἰπέμεν, οἵ μοι ἕποντο; 
Αἴας καὶ κήρυκε δύω, πεπνυμένω ἄμφω. 
Φοῖνιξ δ᾽ αὖθ᾽ ὁ γέρων κατελέξατο" ὡς γὰρ ἀνώγει» 
Ὄφρα οἱ ἐν νήεσσι φίλην ἐς πατρίδ᾽ ἕ ἐπηται 
Αὔριον, ἢ ἤν ἐθέλῃσιν" à ἀνάγκῃ δ᾽ οὔτι pay ἄξει. 
Ως ἐφαθ:- οἱ δ᾽ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ, 


85 


164 OMHPOY IAIAAOË Γ΄, 


Me à ἀγασσάμενοι" μάλα γὰρ κρατερῶς ἀγόρευσε, 690 
Δὴν δ᾽ ἄνεῳ ἦσαν φετιηότες υἷες ᾿Αχαιῶν" 
"Oz δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διοριήδης" 
᾿Ατρείδη, κύδιστε, ἄναξ ἀνδρῶν, ᾿Α γάμερινον, 
Μήδ᾽ Dis λίσσεσθαι à ἀμύμονα. Πηλείωνα, 
Μυρία “δῶρα διδούς" ὁ δ᾽ ἀγήνωρ ἐστὶ καὶ ἄλλως" 95 
No αὖ μιν σολὺ μᾶλλον ἀγηνορίησιν ξνῆκας. 
᾽Αλλ᾽ ἦτοι κεῖνον μὲν ἐάσομεν, 7 κεν pois 
Ἤ κε μένῃ" σύτε δ᾽ αὖτε μειχήσεται, ὁππότε κέν pau 
Θυμοὸς ἐνὶ στήθεσσιν ὁ ἀνώγῃ, καὶ θεὸς ὁρσή. 
᾽᾿Αλλ᾽ ἄγεθ, ; ὡς ὧν ἐγὼ εἴπω, πειθώμεθα πάντερ" 700 
Νῦν μὲν κοιμιήσασθε, τεταρπόμενοι φίλον ἦτορ 
Σίσου καὶ οἴνοιο' τὸ γὰρ μένος. ἐστὶ καὶ ἀλκή" 
Αὐτὰρ ἐπεΐ κε φανῇ καλὴ ῥοδοδάκτυλος Ἤως, 
Καρπαλίμως πρὸ γεῶν ὀχέμεν λαόν τε καὶ ἵππους 
᾿Οτρύνων' καὶ δ᾽ αὐτὸς ἐνὶ πρώτοισι μάχεσθαι. 5 
Ὡς ἐφαθ"" οἱ δ᾽ ἄρα πᾶντες ἐπήνησαιν βασιλῆες" 
ἹΜῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεος ἱπποδάμοιο. 
Kai τότε δὴ σπείσαντες ἔβαν κλισίηνδε ἕκαστος" 
᾿Ενθάδε κοιμήσαντο» καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο. +09 


165 


ΤΗΣ 


‘OMHPOY ἸΛΙΑΔΟΣ 
ῬΑΨΩΔΙΑ, Κ΄. 


᾿Επιγρωφὴ. 


Κώππα δ᾽ ἐπ᾽ ἀμφοτέρων σκοπιωζέμεν ἤλυθον ὥνδρες. 


ΑΛΛΟΙ μὲν παρὼ νηυσὶν ἀριστῆες Haras 
E5dor παννύχιοι, μωλοικῷ δεδρυημένοι ὕ ὕπνῳ" 
"AN οὐκ ᾿Ατρείδην᾽ Αιγωμέμνονα,, ποιμένα λαῶν, 
Ὕπνος : ἔχε γλυκερῦς, πολλὰ φρεσὶν ὀρρμιοιίνονται. 
‘Qc δ᾽ ὅτ᾽ ἄν ἀστράπτῃ πόσις Ἥρης. ηὐκόμοιο 
Τεύχων ἢ ἢ πολὺν ὄμβρον ἀθέσφατον, ἤξ χάλαζαν, 
Ἢ νίφετον, ὅτε πέρ τε χιὼν ἐπάλυνεν ἀρούρας, 
"Hs mobs πτολέμυοιο μέγα στόμα πευκεδανοῖο" 
Ὡς muni ἐν στήθεσσιν ἀνεστενάχιζ᾽ ᾿Αγαμέμνων, 
Ν ειόθεν ἐ ἐκ πραδίης" τρομέοντο δέ οἱ φρένες ἐντός. 
τοι 07 ἰς πεδίον τὸ Τρωϊκὸν ἀθρήσειε, 
Θαύμαζξεν πυρὰ πολλὼ, τὰ καίετο ᾿Ιλιόθ, πρὸ, 
Αὐλῶν συρίγγων. T ἐνοπῆν; δριαδόν T° ἀνθρώπων" 
Αὐτὰρ 0 ὅτ᾽ ἐς νῆάς τε ἴδοι καὶ λαὸν Aou, 
Πολλὰς ἐ sx κεφαλῆς προθελύμινους ἐλχεφο χαϊΐτας 

Labo ἐόντι Air: μέγα δ᾽ ἔστενε πυδάλιμον κῆρ. 
Ἥδε δέ οἱ κατὰ θυμὸν à ἀρίστη φαίνετο βουλὴ, 
Νέστορ᾽ ἐπὶ πρῶτον ΝΝηλήϊον ἐλθέμεν ἀνδρῶν, 

ἘΠ᾿ τινά οἱ σὺν μῆτιν ἀμύμονα τεκτήναιτο, 

Ἢ σις ἀλεξίκακος πᾶσι Δαναοῖσι ψένοιτο" 
“Ορθωϑθεὶς δ᾽ ἔνδυνε περὶ στήθεσσι χετώναι; | 
 Ποσσὶ δ᾽ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα" 


10 


15 


20 


166 OMHPOY IAIAAOZ Κ΄, 


᾿Αμφὶ δ᾽ ἔπειτα δαφοινὸν ἑέσσατο δέρμα, λέοντος 
Αἴθωνος, μεγάλοιο, ποδηνεκές" εἵλετο δ᾽ € γχος. 
Ἃς δ᾽ αὕτως Μενέλαον ἔγε τρόμος" οὐδὲ γὰρ αὐτῷ 45 
Ὕχιος ἐπὶ βλεφάροισιν ἐφίζανε" "μή TI πάθοιεν 
᾿Αργεῖοι, roi δὴ ἔθεν εἵνεκα πουλὺν ἐφ᾽ ὑγρὴν 
Haudor ἐς Τροίην, πόλεμον θρασὺν ὁ ὁρμιαίνοντες, 
Παρδαλέῃ μϑν πρώτα μετάφρενον εὐρὺ κἄλυψε 
Ποικίλῃ; αὐτὰρ ἐπὶ στεφάνην κεφαλῆφιν ἀείρας 40 
Θήκατο χοιλκείην' δόρυ δ᾽ εἵλετο χειρὶ “παχείῃ. 
B;3 0° ἔμεν ἀνστήσων ὃν ἀδελφεὸν, ὁ ὃς μέγα πάντων 
᾿Αργείων ἤνασσε; θεὸς δ᾽ ὡς τίετο “δήμῳ. 
Τὸν δ᾽ εὗρ᾽ , ἀμφ᾽ ὦμοισι τιθήμμενον ἔ ἔντεα καλὰ, 
Nr παρὰ πρύμνῃ" ro ὃ ἀσπάσιος yéver ἐλθών. 45 
Τὸν πρότερος προσέειπε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος" 
Ψφδ οὕτως, ἡθεῖε; πορύσσεαι ; À τιν᾽ ἑταίρων 
᾿Οτρύνεις Τρώεσσιν à ἐπίσκοπον; ; ἀλλὰ μάλ᾽ αἰνῶς 
Δεέδω, μὴ οὔτις τοι ὑπόσγηται τόδε € 60/0 
᾿Ανδρας δυσμιενέας σκοπιαζέμεν οἷος ἐπελθὼν 40 
Νύχτα δι’ ἀμβροσίην" μάλα τις θρασυκάρδιος À ἐσται. 
Toy δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων᾽ ᾿Αγαμέμνων" | 
Χρεὼ βουλῆς ὁ ἐμὲ καὶ σὲ, Διοτρεφὲς ὦ Μενέλαε; 
Κερδαλέης, 7 ἥτις, κεν ἐρύσεται ἠδὲ σαώσει 
᾿Αργείους καὶ νῆας" ἐπεὶ Διὸς © ἐτράπετο φρήν. 45 
“Exrogéois ὥρα μᾶλλον ἐπὶ φρένα CELA ἱεροῖσιν" 
Οὐ γάρ To ἰδόμην, οὐδ᾽ ἔκλυον. αὐδήσαντος, 
"Ανὸδρ᾽ ἕνα τοσσάδε μέρμερ᾽ ἐπ᾿ ἤματι μητίσασθαι» 
Ὅσο Ἕκτωρ éppege Air φίλος. υἷας ᾿Αχαιῶν 
Αὕτως. οὔτε θεᾶς υἱὸς φίλος, οὔτε θεοῖο" 50 
Ἔργα δ᾽ ἔρεξ' , ὅσα φημὶ μελησέμεν ᾿Αργείοισι 
Δηϑά τε καὶ δολιχόν" τόσα γὰρ κακὰ μήσατ᾽ ᾿Αχαιούς. 
᾿Αλλ᾽ 504 νῦν, Αἴαντα καὶ ᾿Ιδοριενῆα κάλεσσον, 
Ῥίμφα θέων ἐπὶ as" ἐγὼ δ᾽ ἐπὶ Néoropa δῖον 
Εΐμι, καὶ ὀτρυνέω ἀνστήμεναι œix ἐθέλῃσιν 55 
"EA bei ἐς φυλάκων ἱερὸν τέλος, ἠδ᾽ ἐπιτεῖλαι., 
Κὰὶ εἰνου γάρ κε μάλιστα πυθοίατο" roio γὰρ υἱὸς 
Σημαίνει φυλάκεσσι, καὶ ᾿Ιδορυενῆος ὁ ὀπάων 


OMHPOY IAIAAOË Κ΄. 


Μηριόνηρ' τοῖσι γὰρ ἐπετράπομέν γε μάλιστα. 

Τὸν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος" 
Πώς γάρ μοι μύθῳ émiréh eo, ἠδὲ κελεύεις ; ; 

Αὖθι μένω μετὰ τοῖσι; δεδεγμένος. εἰσόκεν ἔλθης, 
ἮΣ δέω μετά σ᾽ αὗτις, ἐπὴν εὖ τοῖς ἐπίτείλω ; 

Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν, ᾿Αγαμέμνων" 
Αὖθ, μένειν, A πως ἀβροτάξομεν ἀλλήλοιν 
᾿Ερχομένω" πολλαὶ γὰρ ἀνὰ στρατόν εἰσι κέλευθοι. 
Φϑέγγεο δ᾽, ÿ κεν ἴησθα, καὶ ἐγρήγορθαι ἄνωχθι, 
Πατρόθεν ἐκ γενεῆς ὀνομάζων ἄνδρω ἕκαστον; 
Πάντας κυδαίνων' NZ δὲ μεγαλίζεο θυμῷ. 
᾿Αλλὰ καὶ αὐτοί περ πονεώμιεθα" ὧδέ που ἄμμι 
Ζεὺς à ἐπὶ γεινομένοισιν ει κακότητα βαρεῖαν. 

Ὡς εἰπῶν, ἀπέπεμπεν ἀδελφεὸν, εὖ ἐπιτείλας. 
Αὐτὰρ 0 βῆ ῥ ἰέναι μετὰ Νέστορα, ποιρυένα λαῶν. 
Τὸν δ᾽ εὗρε παρᾶ TE #Moiy καὶ νηΐ μελαίνῃ 
Εὐνῇ en μαλακῆῇ" παρὰ δ᾽ ἄντζα ποικίλα κεῖτο 
᾿Ασηὶς, καὶ δύο δοῦρε, φαεινή TE τρυφάλεια" 

Πὰρ δὲ ζωστὴρ κεῖτο παναίολος, ᾧ p 0 γεραιὸς 
Ζωννυθ᾽, or ἐς πόλεμον φθισήνορο θωρήσσοιτο; 
Λαὸν ἄγων' ἐπεὶ οὐ μὲν ἐπέτρεπε γήραϊ λυγρῷ. 
᾿Ορθϑωθεὶς δ' à ἄρ᾽ ἐπ᾽ ἀγκῶνος, κεφολὴν ἐπαείρας; 
᾿Ατρείδην προσέειπε, καὶ ἐξερεείνετο μύθῳ. 

Τίς δ᾽ οὗτος κατὰ νῆας ἀνὰ στρατὸν ἔρχεαι οἷος 
Νύκτα δὲ ὀρφναίην, ὅτε θ᾽ εὕδουσι βροτοὶ ἄλλοι ; 
HE τιν οὐρήων διζήμενος, ἢ ñ τιν ἑταίρων ; ; 


167 


60 


65 


70 


76 


80 


84 


Φϑέγγεο, μηδ᾽ à ἀκέων ἐπ᾿ ἔμ᾽ ἔρχεο" τίπτε δὲ σε γρεώ; 


Τὸν δ᾽ ἡμείβετ᾽ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν, ᾿Αγαμέρινων' 


ἢ Νέστορ Νηλη;ἄδη» μέγα κῦδος ᾿Αχαιῶν, 
Γνώσεοι ᾿Ατρείδην Ayapépurores τὸν περὶ πάντων 
Ζεὺς ἐνέηκε πόνοισι διαμπερὲς, εἰσόκ᾽ ἀντμὴ 

Ἔν στήθεσσι μένῃ» καί μοι φίλα γούνατ᾽ ὀρώρῃ. 


Πλάζομαι ὡδ᾽, ἐπεὶ οὐ μοι ἐπ’ ὄμμασι νήδυμος ὕπνος 


Ἰζάνει; ἀλλὰ μέλει πόλεμος καὶ κήδε᾽ ᾿Αχαιῶν. 
Αἰνῶς γὰρ Δαναῶν πέρι δείδια, οὐδὲ pros ἦτορ 
ἜἜμπεδον, ἀλλ᾽ CINE LE PTT κροιδίη δέ os £a 


90 


168 . OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Κ΄. 


Στηθέων ἐκθρώσκει, τρομέει δ᾽ ὕπο φαίδιμα γυῖα. 95 
᾿Αλλ᾽ εἴ 74 δραίνεις, à ἐπεὶ οὐδέ σέ y ὕπνος ἱκάνει, 

Acvg ἐς τοὺς φύλακας καταβείομοεν, ὄφρα ἐδωρνεν, 

MA τοι μὲν καμάτῳ ἀδδηκότες ἠδὲ καὶ ὕπνῳ 

Κα οιρνήσωνται, à ἀτὰρ φυλακῆς ἐπὶ σάγχν λάϑανται. 
Avowenées δ᾽ ἄνδρες σχεδὸν εἴαται, οὐδέ τι ἴδμεν. 

MA σως καὶ διὰ νύκτα μενοινήσωσι PAUL 

Τὸν δ᾽ ἠμείβετ ἔπειτα Τερήνιος ἱππότα Νέστωρ" 
᾿Ατρείδη κύδιστε, ἄναξ ἀνδρῶν, ᾿Αγάμεμινον, 

Οὐ ἐφ" Ἕκτορι πάντα νοήματα μητιέτα Ζεὺς 
᾿Εκτελέει, ὅσα πού νυν ξέλπεται" ἀλλά μιν οἵω δ 
Κήδεσι μοχβήσειν καὶ πλείοσιν» εἰ κεν ᾽Α χιλλεὺς ; 
Ἔχ χόλου ἀργωλέοιο μεταστρέψῃ φίλον ἥτορ. 

Σοὶ δὲ μιάλ᾽ ἐψορν ἐγώ: προτὶ δ᾽ αὖ καὶ ἐγείρομεν ἄλλδυς, 
Ἠμὸν Γυδείδην δουρικλυτὸν 19 ᾿Οδυσῆα, 

"HO Αἴαντα ταχῶν, καὶ Φυλέος ἄλκιμον υἱόν. 10 
᾿Αλλ᾽ εἴ τις καὶ τούσδε μυετοιχόρνενος καλέσειεν; 
᾿Αντίθεόν τ᾽ Αἴαντα καὶ ᾿Ιδομυενῆα. ἄνακτα" 

Τῶν γὰρ νῆες Sœur ἑκαστάτω, οὐδὲ μάλ᾽ ἐγγύς. 

᾿Αλλὰ, φίλον περ ἐοντῶ καὶ αἰδοῖον, Μενέλαον 
Νεικέσω, εἴπερ por νεμυνεσήσεαι, οὐδ᾽ ἐπικεύσωυρ;, 15 
Ὡς εὕδειν σοὶ δ᾽ οἴῳ ἐπέτρεψε πονέεσθαι" 

No ὄφελεν. κοτδς πάντας ἀριστῆας πονέεσθαι 
Δισδόμενορ᾽ Ne ut γὰρ ἑκάνεσαι οὐκέτ᾽ ἀνεκτός» 

Τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν, "A γαμέμνων" 
τῶ γέρον, ἄλλοτε μέν σε καὶ αἰτιάασθαι à ἄνωγα 40 
Πολλάκι γὰρ ῥμμεθίει τέ; καὶ οὐκ ἐθέλει πονέεσθαι. 
Οὐτ᾽ ὄκνῳ εἴκων, οὔτ᾽ ἀφραδίησι γόοιο; | 
᾿Αλλ᾽ ἐμέ, T εἰσορόων, καὶ ἐμὴν ποτιδέγριενος ὁ ὁρμήν". 
Νὺν δ᾽ ἐμέο πρότερος μάλ᾽ ἐπόγρετο, καὶ pros ἐπέστη" 
Τὸν μὲν ἐγὼ προΐηκα κωλήμεναι, οὺς σὺ μεταλιλᾷς. 25 
AN loger κείνους δὲ κιχησόμεθα πρὸ συλάων 
Ἔν φυλάκεσσ᾽" ivo γάς σῷιν ὑπέφραδον. ἤγερέεσθαι. 

Toy δ ἠμείβετ' ὅ ἐπειτᾶ Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ" 
Οὕτως ὀυτις οἱ νεμεσήσεται οὐδ᾽ ἀπιθήσει, | soie 
᾿Αργείων, OTè κέν τιν᾽ ἐποτρύνη καὶ ἀνώγη. ὁ Fà:$0 


OMHPOY 1AIAAOË Κ΄. 169 


Ὡς εἰπὼν, ἔνδυνε περὶ στήθεσσι yurève, 


᾿ Ποσσὶ δ᾽ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο κακὰ πέδιλα, 


᾿Αμφὶ δ᾽ ἄρα χλαῖναν περονήσατο φοινικόεσσαν, 
Διασλῇν, ἐκταδίην, οὔλη δ᾽ ἐπενήνοθε λάγνη. 
Εζλετο. δ᾽ ἄλκιμον ἔγχος ἀκοωγ μένον ὁξέ; γαλκῷ" 1385 
B3 δ᾽ ἰέναι κατὰ νῆας ᾿Αχαιῶν χαλκοχιτώνων" 
Πρῶτον ἔπειτ᾽ ᾿Οδυσῆα, Διΐ μῆτιν ἀτάλαντον, 
Ἔξ ὕπνου ἀνέγειρε Γερήνιος ἱππότα Νέστω 
͵ \ Los \ 7 » NA 
Φ δεγξάμνενος" τὸν δ᾽ αὗψα περὶ Φρενας ἤλυθ ἰωὴ, 
Ἔκ δ᾽ ἦλθε κλισίης» καί σφεᾶς πρὸς μῦθον ξειπε' 40 
Τίφθ᾽ οὕτω κατὰ νῆας ἀνὰ στρατὸν οἷο; ἀλῶσθε 
/ N ? 3 7 La \ \ { L/4 
Νύχτα δὲ ἀμβροσίην; ὅ τι δὴ χρειὼ τόσον ἵκει ; 
[2 Δ 3 2 7 ΜῊ. / ς / / 
Τὸν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα L'epvios ἱππότα Νέστωρ. 
Διογενὲς Δαερτιάδη, πολυμήχαν ᾿Οδυσσεῦ, 
/ 4 \ ” Mi ὦ ᾽ / 
Μὴ νεμέσα" τοῖον yae ἄχος βεβίηκεν ᾿Α χαιούς" 45 
« AA e 2} NV # 2 ’΄ Ω RME δι, 
4 ἐπσευ, οῷρω HO ἄλλον ἐγείρορυεν, OÙ Φ επεδικε 
Βουλὰς βουλεύειν, ἢ φΦευγέμεν, ἠὲ μἄάγχεσθαι" 
LA] / e \ | 7 ὃ \ } / » à 
Ως φάθ' ὁ δὲ κλισίηνδε κιὼν πολύμητις ᾿Οδυσσεὺς 
Ποικίλον ἀμφ᾽ ὦμοισι. σάπος θέτο, βῆ δὲ μετ᾽ αὐτούς. 


Bay δ᾽ ἐπὶ Τυδείδην Aroundeu τὸν δ᾽ ἐκέχανον 50 


# \ CT: ‘ \ CE. ᾽ \ > «€ mn 
Exroç ἀπὸ κλισίης σὺν τεύχεσιν" ἀμφὶ δ᾽ ἑταῖροι 
Εὗδον᾽ ὑπὸ κρασὶν δ᾽ ἔγόν ἀσπίδας" ἔγχεα δέ σφιν 
"Oef ἐπὶ σαυρωτῆρος ἐλήλατο᾽ τῆλε δὲ γαλκὸς 

” À » ν 
Λαμφ᾽, ὡς τε στεροπὴ πατρὸς Διός" αὐτὰρ 0y ἥρως 
E59'+ ὑπὸ δ᾽ ἔστρωτο ῥινὸν βοὸς ἀγραύλοιο" 5 
Αὐτὰρ ὑπὸ κράτεσφι τάπης τετάνυστο φὰεινός. 
To παρστὰς ἀνέγειρε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ, 
Λὰξ ποδὶ κινήσας» ὄτρυνέ τε; νείκεσέ τ᾽ ἄντην" 

ΕἾ δέ e/ ! V4 LA e ’ CU 
Eygeco, Tudéos vie ! τί πἄννυχον ὕπνον dures; 
Οὐκ ἀΐεις, ὡς Tones ἐπὶ pos πεδίοιο 60 

Εἴατωι ἄγχι νεῶν, ὀλίγος δ᾽ ἔτι γῶρος ἐρύκει ; 
Ὡς φάθ" ὁ δ᾽ ἐξ ὕπνοιο μνάλα κρωιπνῶς ἀνόρουσε, 
Καί μιν φωνήσας ἔπεω πτερόεντο, προσηύδα" 
Σχέτλιός ἐσσι, γεραιξ' σὺ μὲν πόνου οὔποτε λήγεις. 
Οὐ \ y L4 , ͵ ὲ [74 » F and 
0 vu καὶ ἄλλοι ξασι νεώτεροι vies À your, 65 
| Ζ 


ῷ 


170 OMHPOT JAIAAOË Κ΄, 


Of κεν ἔπειτα ἐκώστον ἐγείρειαν βασιλήων, | 
Πάντη : ὑποιχόμοενοι ; . σὺ δ᾽ ἀμήχιινός ἐσσί, γεραμέ.. 

Toy δ᾽ αὖτε προσέειπε Γερήνιος ἱ ἱπαότα Νέστωρ' 

Ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα, φίλος, κατὰ μοῖραν ἔειπες" 
Eioiy μέν poor παῖδες à ἀμύμονες, εἰσὶ δὲ λαοὶ 170 
Καὶ πολέες» τῶν κέν τις ἐποιχόρνενος καλέσειεν" 

᾿Αλλὰ μάλα μεγάλη χρειὼ βεβίηκεν ᾿Αχαιούς" 

No γὰρ δὴ πάντεσσιν ἐπὶ ξυροῦ ἢ, ἱστάται GANG 

Ἢ μάλα λυγρὸς ὄλεθρος ᾿Αχαιοῖς, ἡ né βιῶναι. 

᾿Αλλ᾽ 44 γῦν, Δίαντα ταχὺν, καὶ Φυλέος υἱὸν 75 
"Ανσφησον᾽ σὺ γάρ ἐσσι | γεώτερος" εἴ μ᾽ ἐλεαίρεις. 

Ως φάθ". ὁ δ᾽ ἀμφ᾽ ὠμοισιν ξέσσατο δέρμα λέοντος 
Αἰἴθωνος, μεγάλοιο; ποδηνεκές" εἴ λεσο δ᾽ ἔγχος" 

Β57 δ᾽ ἰέναι" τοὺς δ᾽ ἔνθεν ἀναστήσας ἄγεν ἥρως" 

O; δ᾽ ὅτε δὴ φυλάκεσσιν ἐν ἀγρομεένοισι γένοντο» 60 
Οὐδὲ μὲν εὕδοντας φυλάκων ἡγήτορας εὗρον" - Fo 
᾿Αλλ € ἐγρηγορτὶ σὺν τεύχεσιν εἵατο πάντες. 

Ως δὲ κύνες περὶ μῆλα δυσωρήσονται À ἐν αὐλῇ, 

Θηρὸς ἀκούσαντες κρατερόφρονος, ὃς τε καθ ὕλην 
"ἔρχηται ὃ, ὀρεσῷι" πολὺς δ᾽ ὀρυμαγδὸς ἐ ἐπ αὑτῷ 85 
᾿Ανδρῶ ὧν ἠδὲ κυνῶν, ἀπό τέ σφισιν ὕπνος ὄλωλεν" 

"(Qc τῶν νήδυμος ὃ ὕπνος ἀπὸ βλεφάροινν ὀλώλει; 

Νύκτα φυλασσοριένοισι κακήν" πεδίονδε γὰρ αἰεὶ 
Τετράφαθ᾽ ἰ ὁππότ᾽ ἐπὶ Τρώων ἀΐοιεν ἐόντων, 

Τοὺς δ᾽ ὁ γέρων γἤθησεν ἰδὼν, θάρσυνέ σε μύθῳ, 90 
Καί σφεας φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα" | 

Οὕτω γῦν, φίλα σέκνα, φυλάσσετε" μηδέ τιν᾽ ὕπνος 
Αἱρείτω, μὴ χάρμα γενώμεθα δυσμενέεσσιν. 

Ὥς εἰπὼν; τάφροιο διέσσυτο" τοὶ δ᾽ ἅμ᾽ ἕποντο ν 
᾿Αργείων βασιλῆες, ὅσοι κεκλήατο βουλήν. 95 
Τοῖς δ᾽ ἅρμα Μηριόνης καὶ Νέστορος ἀγλαὸς υἱὸς 
Ἤ σαν αὐτοὶ γὰρ κάλεον, συμμητιάασθαι. 

Tage ον δ᾽ ἐκδιωβάντες ὀρυκτὴν, ἑδριόωντο, 
Er bugs ὅθι δὴ νεκύων διεφαίνετο χῶρος 
᾿Πιστόντων" ὅθεν αὖτις ἀπετράπετ᾽ ὀβριμιος Ἕκτωρ», 


- 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Κ΄. 


᾿Ολλὺς ᾿Αργείους, ὅτε δὴ περὶ γὺξ ἐκάλυψεν, 
Ἔνθα καθεζόμενοι, ἐπε ἀλλήλοισι πίφαυσκον. 
Τοῖσι δὲ μύθων ἦ ἦρχε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ" 

FE φίλοι; οὐκ ἂν δή τις ἀνὴρ πεπίθοιθ᾽ ἑῷ αὐτοῦ 
Θυμνῷ τολμήεντι. μετὰ Τρώας μεγαθύμους 
Ἔλδεϊν, εἴ τά που δηΐων ἕλοι ἐσγωτόωντοι; 

Ἤ τινά που καὶ φῆμιν ἐνὶ Τρώεσσι πύθοιτο 
ἽἌσσα " μητιόωσι μετὰ σφίσιν" 1 μεμάασιν 
Αὖθ, μένειν παρὰ γηυσὶν ἀπόπροθεν, ne πόλινδε 
"AY à ἀνα χωρήσουσιν, ἐπεὶ δαρμάσαντό x "A χαιούς. 
αὑτῷ TE πᾶντα πύθοιτο, καὶ ἂψ, εἰς ἥρω ὡς Eos 
᾿Ασκηθής" μέγα κξν οἱ ὑπουράνιον «λέος ein 
Πάντας : ἐπ᾿ ἀνθρώπους, καί οἱ δόσις © ἔσσεται ἐσθλή. 
Ὅσσοι γὰρ γήεσσιν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι; 
“Τῶν παΐντων οἱ ἕκαστος δὲν δώσουσι μέλαιναν, 
᾿Θήἥλυν, ὑποῤῥηνον" τῇ μὲν “τέρας οὐδὲν ὁ ὁμοῖον" 
Αἰεὶ δ᾽ ἐν δαίτησι καὶ εἰλαπίνῃσι παρέσται. 


-“ 


Ὥς ἐφαθ᾽ οἱ δ᾽ ἄρο TOVTES ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ. 


° 


T'oics δὲ καὶ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 
ΝΥέστορ, ἔμν ὀτρύνει κραδίη καὶ θυρυὸς ἀγήνωρ 
᾿Ανδρῶν δυσμυενέων δῦναι στρατὸν ἐγγὺς ἐόντα 


“ὺ ρθώων" ἀλλ᾽ εἴ τίς pot ἀνὴρ ἄμ ὕποιτο καὶ ἄλλος, 


ME θαλπωρὴ» καὶ θαρσαλεώτερον : ἔσται. 
Σύν τε δύ᾽ ἐρχομένω, καί τε πρὸ ὁ τοῦ ἐνόησεν; 
Ὅπως κέ gdos ἔ 7° μοῦνος δ᾽ ei Tee TE 0107 
᾿Αλλά re οἱ βρώσσων τε voos, λεπτὴ δέ τε μῆτις. 
Ως ἔφαθ᾽" οἱ δ᾽ ἔθελον Διομήδει: πολλοὶ ἕπεσθαι" 
Ἢδελέτην Δίαντε δύω, θεροίποντες "Άρηος, 
Ἤδελε Μηριόνης» μάλα δ᾽ ἤθελε Νέστορος υἱός" 
Ἤδελε δ᾽ ᾿Ατρείδης, δουρικλειτος Μενέλαος. 
Ἤδελε δ᾽ ὁ τλήμων ᾿Οδυσεὺς καταδῦναι δριιλιὸν 
"Γρώων" αἰεὶ γάρ οἱ ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἐτόλμα. 
Τοῖσι δὲ καὶ μετέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν ᾿Α) γαωρυέμινων" 
Τυδείδη Διόμηδες, © ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ, 
Toy μὲν δὴ ἕ ἑταρόν γ γ᾽ αἱρήσεαι; ὃν # ἐθέλησθα, 
Φαινομυένων τὸν ἄριστον; ἐπεὶ μεμάασί γε πολλοί. 


171 


201 


10 


15 


20 


© 
ὧι 


90 


172 CMHPOT IAÏAAOE Κ΄, 


Μηδὲ σύ γ᾽, αἰδόμοενος. σῇσι φρεσὶ, τὸν μὲν ἀρεΐω 
Κι αλλείπειν, σὺ δὲ χείρον' ὀπάσσεαι, αἰδοῖ εἴκων, 
Ἂς γενεὴν ὁρόων, μηδ᾽ εἰ βασιλεύτερός à ἐστιν. 

Ἵς ἔφατ᾽ . ἐδδεισεν δὲ περὶ ξανθῳ Μενελάῳ, 
"οῖς δ᾽ αὖτις μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης" 

ΕἾ μὲν δὴ ἑταρόν γε κελεύετ᾽ ἐμ αὐτὸν ἑλέσθαι; 
Πώς ἂν ἔπειτ᾽ ᾿Οδυσῆος ἐγὼ θείοιο λαθοίμην, 

Οὔ πέρι μὲν πρόφρων κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ 
Ἔν πάντεσσι πόνοισι» Qu. d δέ & Παλλὰς ᾿Αδήνη; 
"Γ ούτξου γ᾽ ἑσπορυένοιο, καὶ ἐκ πυρὸς αἰθομένοιο 
Ἄμφω γοστήσωιμεν, ἐπεὶ πέρι οἷδε νοῇσαι. 

"Ty δ᾽ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος ᾿Οδυσσεύς" 
Τυδείδη. μήτ᾽ ἄρ με μάλ᾽ OLIVES; μήτε τι γείπει" 
Eidoo: » γάρ σοι ταῦτα μετ᾽ ᾿Αργείοις ἀγορεύεις. 
AA louer μάλω γὰρ VE ce GVET ἐγγύθ, δ᾽ ἠώς" 

ΓΑστρα δὲ δὴ προβέβηκε, Tag ne) δὲ πλέων νὺξ 
Toy δύο μυοιράων, τριτάτη, δ᾽ ἔτι μοῖρα λέλεισται. 
ΩΝ εἰπόνθ᾽, ὅπλοισιν ἐνὶ δεινοῖσιν ἐδύτην, 
᾿Γυδείδη μὲν δῶκε μμενεπτόλεριος Θρασυμιήδης 
Φάσγανον ἄμφηκες; τὸ δ᾽ ἑὸν παρὰ νηΐ λέλειστο, 
Καὶ σἄκος" ὁ ἀμφὶ δέ οἱ κυνέην κεφαλῆφιν ἔθηκε 
Ταυρείην, ἄφαλόν Té, καὶ ἀλοφον ἥτε καταῖτυξ 
Κέκληται" ῥύεται δὲ κάρη θαλερῶν αἰζηῶν. 

ὶ Μηριόνης δ᾽ Οδυσῃ; δίδου βιὸν δὲ φαρέτρην, 
Καὶ ξίφος" ἀμφὶ δὲ οἱ κυνέην κεφαλῆφιν ἔθηκε. 

Ῥινοῦ ποιητῆν'" πολέσιν δ᾽ ἔντοσθεν ἱμᾶσιν 
᾿Εἰντέτατο στερεῶς" ἔκτοσθε δὲ λευκοὶ ὀδόντες 
᾿Αργιόδοντος ὑ ὑὸς θαμέες © 2x0) ἔνθα καὶ ἔνθα, 

ES καὶ ἐπισταμένως" μέσσῃ δ᾽ ἐνὶ αἷλος ἀρήρει.. 
Τὴν ῥά mor ἐξ ᾿Ελεῶνος A βμύντορος. ᾿Ορμενίδαο 
᾿Εξέλετ᾽ Αὐτόλυκος, τυκινὸν δόμον ἀντιτορήσας" 
Σχάνδειαν δ᾽ ἄρα δῶκε Κυθηρίῳ ᾿Α μφιδούμαιντι" 
᾿Αμφιδάμας δὲ Μόλῳ δῶκε ἕεινήϊον εἶναι" 
Αὐτὰρ ὁ 0 Μηριόνῃ δῶκεν ᾧ ᾧ παιδὶ Φορῆναι" 

An τότ᾽ Οδυσσῆος πύκασεν κάρη ἀμφιτεθεῖσα, 
To ὃ, ἐπεὶ οὖν ὅπλοισιν Eve δεινοῖσιν ἐδύτην, 


50 


60 


70 


OMHPOT IAIAAOË κ΄. 173 


Bay ῥ᾽ ἰέναι», λιπέτην δὲ κατ αὐτόθ, πάντας ἀρίστους. 
Τοῖσι δὲ δεξιὸν ἧκεν ἐρωδιὸν ἐγγὺς ὁδοῖο ἶ 
Παλλὰς ᾿Αϑηναΐη" τοὶ δ᾽ οὐκ ἴδον ὀφθαλριοισι 975 
Νύκτα d ὀρφναίην ἀλλὰ πλἄγξαντος ἄκουσαν. 

Χαῖρε δὲ τῷ ὀργιθ' Ὀδυσεὺς, ἢ nero δ᾽ ᾿Αθήνη. 

Κλῦθί μευ, αἰγιόχοιο Διὸς τέκος» ἥτε [LOI αἰεὶ 
Ἔν πάντεσσι πόνοισι παρίστασαι» οὐδὲ σε λήθω 
Κι ,νύμνενος" νῦν αὖτε μάλιστά με φίλαι, ᾿Αθήνη. 80 
Δὸς δὲ πάλιν ἐπὶ PL εὐκλεῖας ἀφικέσθαι, 

Ῥέξαντας μέγα ἔργον, ὃ χε Τρώεσσ! μελήσει, 

Δεύτερος αὖτ᾽ ἠρᾶτο βοὴν ἀγαθὸς Διοριήδης" 
Κέκλυθ, νῦν καὶ ἐρυεῖο; Διὸς τέκος, ἀτρυτώγη" 
Σπεῖό pos, ὡς ὅτε πατρὶ ὧμν ἔστεο "T'uder δίῳ 85 
Ἂς Θήβας, ὅτε TE πρὸ ᾿Αχαιῶν ἄγγελος ἤει" 
"Γοὺς δ᾽ ἀφ᾽ ἐπ᾿ ᾿Ασωπῷ λίπε γωλκοχίτωνας ᾿Αχαιούς: 
Αὐτὰρ ὁ μειλίχιον μῦθον φέρε Καδμείοισι 
Ko ἀτὰρ CA ἀπιὼν μάλα μέρμερα μήσατο ἔργα» 
Σὺν σοὶ» δῖα θεὰ, ὅτε οἱ πρόφρασσα παρέστης. 90 
“Ὡς νῦν μοι ἐθέλουσα παρίστασο, κι καί με φύλασσε. 
Σοὶ δ᾽ αὖ ἐγὼ ῥέξω βοῦν ἢ ἥνιν.. εὐρυμιέτωπον, 
᾿Αδμήτην, ἢ ἣν οὔπω ὑπὸ ζυγὸν ἤ ἤγαγεν ἀνήρ" 
Ta Toi ἐγὼ ῥέξω, γρυσὸν πέρασιν περιχεύας. 

Ὡς ἔφαν εὐχόμενοι" τῶν δ᾽ ἔκλυε Παλλὰς ᾿Αϑήνη. 
Οἱ δ᾽ ε ἐπεὶ ἠρήσαντο Διὸς κούρη μεγάλοιο, 06 
Βάν p ρ᾽ ἔμεν, ὥστε λέοντε δύω, διὰ νύκτω μέλωιναν, 

A μφόνον, ἀννέκυας; διά τ᾽ ἔντεα, καὶ “μέλαν œitue, 

Où μὲν οὐδὲ ‘L'oo ρώοις ἀγήνορας εἰασ᾽ "Exrog 
Εὐδειν, ἀλλ ἄμυδις. κιμλήσκετο πάντας ἀρίστους,» 500 
Ὅσσοι : ἔσαν 'Πρώων ἡ ἡγήτορες, ἠδὲ μέδοντες" 

Τοὺς ὁ ὅγε συγκαλέσας, πυκινὴν ἠρτύνετο βουλήν" 
Τίς κέν (οι σύδε & ἔργον ὑποσχόμενος τελέσειε 
Δώρῳ À ἐπι μεγάλῳ; μισθὸς δέ’ οἱ ὥριος ἔσται. 
Δώσω γὰρ δίφρον Te, δύω τ᾽ ἐριαύχενας ἵππους; 5 
Of κεν ἀριστεύωσι θοῆς ἢ ἐπὶ νηυσὶν ᾿Αχαιῶν, 
Ὅστις κε τλαίη, οἱ τ᾽ αὐτῷ κῦδος ἄροιτο» 


Νηηῶν ὠκυπόρων σ'χεδὸν ἐλθέμεν, ἔ ἐκ τε πυθέσθαι, 


174 OMHPOT ΙΛΙΑΔΟΣ Κ΄, 


ἨΣ φυλάσσονται γῆες θοα!, ὦ ὡς τὸ πᾶρος περ; 

Ἢ 70», χείρεσσιν ὑφ᾽ ἦρ μετέρησι δαμέντες, 410 

Φύξιν βουλεύωσι μετὰ σφίσιν, οὐδ᾽ ἐθέλουσι 
Νύχτα φυλασσέμμεναι, καμάτῳ ἀδδηκότες αἰνῷ. 

Ὥς ἐφαϑ᾽ οἱ δ᾽ ec πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ. 

Ἦν δέ τις ἐν Τρώεσσι Δόλων, Εὐμήδεος υἱὸς» | 
Κήρυκος θείοιο, πολύχρυσος, TOUL AN LOS" 15 
Ὃς δή τοι εἶδος μὲν HT κακὸς, ἀλλὰ ποδώκης" 

Αὐτὰρ ὁ 0 μοῦνος ἔην μετὰ πέντε κασιγνήτησιν" 

Ὅς pa τότε Τρωσί TE καὶ Ἕκτορι εἶτσε παραστάς" 
Ἕκτορ, À pe ὀτρύνει κραδίη καὶ θυμὸς à ἀγήνωρ 

Νηῶν ὠκυπόρων σχεδὸν ἐλθέμεν, ἢ ἔκ τε πυθέσθαι. 20 

᾿Αλλ᾽ ἄγε; μοὶ To σκἤἥπτρον ἀνοζσγιεο» καί (μοι ὄριφσσον" 

Ἦ μὲν τοὺς ἵσαους σε καὶ ἄρματα ποικίλα γαλκῷ 
Δωσέμεν, οἵ Φορέουσιν ἀμύμονα Πηλείωνο" 

Σοὶ δ᾽ 8 ἐγὼ οὐχ, ἅλιος σκοτσὸς ἔσσομαι, οὐδ᾽ ἀπὸ δόξης. 
Τόφρα γὰρ ἐς στρατὸν εἶμι διαριπερὲς, op’ ἂν ἵκωμαι 

NY ᾿Α γαρυεμινονέην, ὅθ, που μέλλουσιν ἄριστοι 26 
βουλὰς βουλεύειν, ἢ ῆ φευγέμωοεν, ἠὲ μάχεσθαι. 
ἌΣ φαθ' où € ων χερσὶ σκῆτοτρον λάβε, καί οἱ ὄμοσσεν. 

Ἴστω νῦν Ζεὺς αὐτὸς» ἐρίγδουτος. πόσις Ἥρης, 

Μὴ μὲν τοῖς ἵωποισιν ἀνὴρ ἐπογήσεται ἄλλος 30 

Τρώων" ἀλλά σέ φημι διαμπερὲς ἀγλωϊεῖσθαι. | 
Ὡς φάτο, καί P ἐπίορκον ἀπσώμοσε᾽ τὸν δ᾽ ὀρόθυνεν. 

Αὐτίκα δ᾽ ἀμφ᾽ ὦμοισιν ἐβάλλετο καμπύλα τόξα" 

Ἕσσατο δ᾽ ἔκτοσθεν ῥ ῥινὸν πολιοῖο λύκοιο, 

Κρατὶ de ἐσὶ ατιδέην κυνέην" ἐλε δ᾽ ὀξὺν à ἄκοντα. 45 
Βῇ δ᾽ ἰέναι meori AG ἀπὸ στρατοῦ" οὐδ᾽ ἄρ᾽ ἔμελλεν 

Ἔλθων ξ Ge γηῶν ἀψ' ᾿Εχτορι μῦθον à ἀποίσειν. 
᾿Αλλ᾽ ὅτε δῇ ρ᾽ ρ ἵππων τε καὶ ἀνδρῶν κάλλιφ᾽ OO, 

B ῥ᾽ ἀν odoy papas” φὸν δὲ φράσατο προσιόντα 

Διογενὴς ᾿Οδυσεὺς» Διομήδεα δὲ προσέειτσεν' 40 
Οὗτός τοι» Διόμηδες, ὁ ἀπὸ στρατοῦ ἔρχεται ἀνὴρ, 

Οὐκ οιδ᾽, ἢ νήεσσιν ἐπίσκοτος ἡμετέρησιν», 

Ἤ τινὰ συλήσων νεκύων κατατεθνειώτων. 
᾿Αλλ᾽ ἑῶμεέν puy πρῶτω παρεξελθεῖν πεδίοιο 


"- 


OMHPOY ἹΛΙΑΔΟΣ Κ΄. 175 


Τυτθόν" ἔπειτα δέ x αὐτὸν ἐπαϊξαντες ἕλοιμεν 345 
Kagranipus εἰ δ᾽ ἄμμε παραφθαίησι “όδεσσιν; 

Ass pay ποτὶ γῆας ἀπὸ στρατόφι, προτιειλεῖν 

Ἔγχει ξ ὑπαΐσσων, A πως προτὶ ἄστυ ἀλύξῃ. 

Ὥς ἄρα Φωνήσαντε, πάρεξ ὁδοῦ ἐν νεκύεσσι 
Κλωθήτην" ὃ δ᾽ ἄρ᾽ ὦκα | παρέδραμεν ἀφραδίησιν. #0 
᾽Αλλ᾽ ὅτε δή p P. ἀπέην, ὅσσον T ἐπίουρα, πέλονται 
᾿Ἡμιιόνων, αἵ γάρ τε βοῶν πεοφερέστεραί εἰσιν 
Ἑλκέμεναι γειοῖο βαθείης πηκτὸν ἄροτρον" 

To μὲν ἐπιδραριέτην' ὁ δ᾽ ἄρ᾽ ἔστη δοῦπον ἀκούσας" 
Ἔλπετο γὰρ κατὰ θυμὸν, ἀποστρέψοντας ἑταίρους 65 
Ἔκ Τρώων ἰ ἰέναι πάλω, Ἕκτορος ὀτρύναντος. 

᾿Αλλ᾽ ὅτε δή ῥ᾽ ἄπεσαν δουρηνεκὲς, ἢ ἢ καὶ ἔλασσον, 
Tro ῥ᾽ ἄνδρας δηΐους, ᾿λανψηρὰ δὲ γούνατ᾽ ἐνώμα 
Φευγέμεναι' τοὶ δ᾽ αἶψα διώκειν ὡρρυἤθησαν. 

‘Qc δ᾽ ὅτε καρχαιρόδοντε δύω κύνε, εἰδότε θήρης, 60 
Ἢ κεμάδ᾽ ἦς λαγωὸν ἐπείγετον ἐμυμιενὲς αἰεὶ , 
Xogor à ἀν ὑλήενθ᾽, ὁ δέ τε προθέησι μεμηκώς" 

Ως τὸν Τυδείδης, ἠδὲ πτολίπορθος ᾿Οδυσσεὺς, 

Λαοῦ ἀποτρμήξαντε, διώκετον ἐμυμνενὲς αἰεί. 

᾿Αλλ᾽ ὅτε δὴ τάχ, ἔμελλε μιγήσεσθαι φυλάκεσσι, 65 
Φεύγων ἐς νῆας; φσότε δὴ μένος ἐμβαλ᾽ ᾿Αϑήνη 
Τυδείδη, ἵνα μή τις ᾿Αχαιῶν χαλκοχιτώνων 

Φδαΐῃ ἐπευξάμενος βαλέειν, ὁ ὁ δὲ δεύτερος ἔλθη. 

Δουρὶ δ᾽ ἐ ἐπαῖσσων προσέφη κρατερὸς Διομήδης. 

ἪΣ μέν᾽ Ἶ ἦέ σε δουρὶ κιχήσορναι" οὐδὲ σέ φημι πο 
Δηρὸν © ἐμῆς ἀπὸ χειρὸς ἀλύξειν αἰπὺν ὄλεθρον. 

Ἤ ῥῶ» καὶ ἔγχος ἀφῆκεν, ἑχὼν δ᾽ ἡμάρτανε φωτός. 
Δεξιτερὸν dv ὑπὲρ ὦμον. ἐὐξόου δουρὸς à ἀκωκὴ 
Ἔν γαίῃ ἐπάγη" ὑ δ᾽ ἄρ᾽ ἔστη, τάρβησέν ΖΕ» 

Βαμβαΐνων, ἄραβος δὲ διὰ στόμιω γίνετ᾽ ὀδόντων, 75 
Χλωρὸς ὑπὸ δείους" τὼ δ᾽ ἀσθμαΐνοντε κιχήτην" 
Χειρῶν δ᾽ ἁψάσθην" ὁ ὃ δὲ δακρύσας à ἔπος ηὔδα. 

Loyer, αὐτὰρ ἐγὼν ἐμὲ λύσοριαι" ἔστι γὰρ ἔνδον 

Χαλκχὸς τε, χρυσός 489 πολύκρυητός 78 σίδηρος" 


176 OMHPOY  IAIAAOË Κ΄. 


Τῶν κ᾽ pps χριρίσωιτο πατὴρ ἀπερείσι ἄποινα,ν 480 
ΕΠ κεν ἐρμιὰ ζωὸν πεπύθοιτ᾽ ἐπὶ νηυσὶν ᾿Αχαιῶν. 
To δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις ᾿Οδυσσεύς" 
Θάρσει, μηδέ τί τοι θάνατος καταθύμειος à ἔστω" 
᾿Αλλ᾽ ἄγε, μοὶ φόδε εἰπὲ, καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον' 
Il} δ᾽ οὕτως ἐπὶ vices. ἀπὸ στρωτοῦ ἔρχεαι οἷος, 35 
Νύχτα di ὀρφναίην, ὅτε θ᾽ εὐδουσι βροτοὶ ἄλλοι ; : 
ἬἪ rx συλήσων γεκύων κοιτατεθνειώτων ; 
Ἢ σ᾽ Ἕκτωρ προέηκε διασκοπιᾶσθαι ἕκαστα 
Νῆας ἐπὶ γλαφυράς: 5.9 σ᾽ αὐτὸν θυμὸς ἀνῆκε: ; 
Τὸν δ᾽ ἠμείβετ à ἐπειτῶ Δόλων, ὑπὸ δ᾽ € ἔτρεμε γυῖα" 90 
Πολλῇσί μ᾽ ἄτησι παρὸν νόον ἤγαγεν Ἕκτωρ, 
"Os pos Πηλείωνος à ἀγανοῦ μώνυχας ἵππους 
Δωσέμεναι κατένευσε καὶ ἄρματα, ποικίλα γαωλκῷ" 
ἪἬἪνώωγει δὲ μ᾽ ἰόντα θοὴν διὰ γύκτα, μέλαιναν, 
᾿Ανδρῶν δυσμενέων σχεδὸν ἐλθέρωεν, à ex re πυθέσθαι,» 2 
"Hi φυλάᾶσσονται νῆες θοαὶ, ὡς τὸ πάρος πέρ, ᾿ 
Ἢ ἤδη, χείρεσσιν ὑφ᾽ ἡμετέρῃσι δαμέντες, 
Φύξιν βουλεύοιτε μετὰ σφίσιν, οὐδ᾽ ἐθέλοιτε 
Νύκτα φυλασδσέρονεναι» καμἄτῳ ἀδδηκότες αἰνῷ. 
Τὸν δ᾽ ἐπιμυειδήσὰς προσέφη πολύμητις ᾿Οδυσσεύς: 
Ἢ p& νύ roi μεγάλων δώρων à ἐπεμιαίετο θυμυὸς, 401 
Ἵσπων Αἰακίδαο δοαῖφρονος, οἱ δ᾽ ἀλεγεινοὶ 
᾿Ανδράσι y θνητοῖσι δαρνήμιενοι, nd ὀχέεσθαι», 
"Ἄλλῳ 7: ἢ AG τὸν ἀθανάτη τέκε marne. 
’AAN° ἄγε, proi τόδε ciné, καὶ ἀτρεκέως χατάλεξον, ς 
Ποῦ νῦν δεῦρο κεῶν Aires Exrogus ποιμένα λαῶν ; 
Ποῦ δέ οἱ ἔντεὰ κεῖται ἀρήϊα; ποῦ d6 οἱ ἵπποι; 
Πῶς δ᾽ αἱ τῶν ἄλλων Τρώων φυλακαΐ re καὶ eva 3. 
“Δσσα τε μητιόωσι μετὰ σφίσιν" ἥ μεμάασιν 
Αὖθι μένειν παρὰ νηυσὶν ἀπόπροθεν, ἢ ἠὲ πόλινδε 10 
ἮΑΨ ἀναχω, ἥσουσιν», ἐπεὶ δωρυιάσαντό γ᾽ ᾿Αχαιούς ; $ 
To δ᾽ αὖτε προσέειτε Δύλων, Εὐρήδεος υἱός" 
Τοιγὰρ + ἐγώ Tor ταῦτοω μάλ᾽ ἀτρεκέως καταλέξω. | 
Ἕκτωρ μὲν μυετιὰ τοῖσιν, ὅσοι βουληφόροι εἰσὶ, 
Βουλὰς βουλεύει θείου παρὰ σήματι "ἴλου, 15 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ Κ΄. 177 


Νόσφιν ἀπὸ φλοίσβου" φυλακὰς δ᾽ ἃς εἴρεαι, ἥρως, 
Oùrig κεχριμένη ῥύεται στρατὸν; οὐδὲ φυλάσσει. 
Ὅσσαι μὲν Τρώων πυρὸς ἐσχάραι, οἷσιν ἀνάγκη» 
ΟΣ δ᾽ ἐγρηγόρθασι, “φυλασσέμεναΐ σε κέλονται 
᾿Αλλήλοις" ἀτὰρ αὖτε πολύκλητοι ἐπίκουροι 420 
Ἰύύδουσι: Τρωσὶ γὰρ ἐπιτρωπέουσι φυλάσσειν" 
Οὐ γάρ σφιν παῖδες σχεδὸν εἴαται, οὐδὲ γυναῖκες. 

Τὸν δ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις ᾿Οδυσσεὺς. 
Πῶς γὰρ δὴ “Τρώεσσι μυνερυιγμυένοι ἱπποδάμοισιν 
Εὕδουσ᾽, ἢ ἀπάνευθε : Σ disimé μοι» ὄφρα δαείω. 25 

Τὸν δ᾽ ἠμείβετ à ἔπειτα Δόλων, Εὐμήδεος υἱός" 
Toyèg à ἐγὼ καὶ ταῦτα μάλ᾽ ἀτρεκέως καταλέξω. 
Πρὸς μὲν ἁλὸς Κᾶρες, καὶ Παίονες ἀγκυλότοξοι, 
Καὶ Λέλεγες, καὶ Καύκωνες» δῖοί τε Πελασγοί" 
Πρὸς Θύμβρης δ᾽ ἔλαχον Λύκιοι, Μυσοί τ᾽ ἀγέρωχοι» 30 
Καὶ Φρύγες ἱππόδαμοι, καὶ Μήονες immonoguorui. 
᾿Αλλὰ τίη épè ταῦτα διεξερέεσθε ἐκασταὶ 
Fa γὰρ δὴ μέρνατον ᾿Πρώων κατωδῦνοι δμοιλιον" 
Θρήϊπες οἵδ ἀπάνευθε νεήλυδες» & ἔσχατοι ἄλλων" 
Ἔν δέ σφιν Ῥῆσος βασιλεὺς, rois  Hiovños. 95 
Γοῦ δὴ καλλίστους ἵσπους ἴδον ἠδὲ μεγίστους" 
Δευκότεροι χιόνος, θείειν δ᾽ ἀνέμοισιν ὁμοῖοι" 
"Agua δέ οἱ χρυσῷ TE καὶ ἀργύρῳ εὖ ἥσκηται" 
“Ῥεύχεα δὲ χρύσεια, πελώρια, θαῦμα ἰδέσθαι, 
Ἥλυθ᾽ : ἔχων" τὰ μὲν οὔτι καταθνητοῖσιν ξοιίκεν 40 
"Ανὸρ ἐσσι φορέειν, ἀλλ᾽ ἀθανάτοισι θεοῖσιν" 
"AN ἐμὲ μὲν νῦν γηυσὶ πελάσσετον ὠκυτσόροισιν, 
H ἐμὲ δήσαντες λίτετ' αὐτόθι νηλέ; δεσμῷ, 

Ὄφρα κεν ἔλθητον, καὶ à σειρηθῆτον ἐ ἐμεῖο, : 
Ἤρ pa κατ᾽ αὖσαν ξείπον ἐν ὑμῖν», ἠὲ καὶ οὐκί. 45 
Τὸν δ᾽ ἄρ᾽ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κρατερὸς Διομήδης" 

MA δῇ μοι ae γε; Δόλων, ὀμυβάλλεο θυμῷ, 
Ἔσθλά me ἀγγείλας, ἐπεὶ ἵκεο χεῖρας ἐς Aug" : 
Ki μὲν γάρ κέ σε νῦν ἀπολύσομεν, ἠὲ μεθώμεν, 
TE καὶ ὕστερον εἶσθα θοὰς ἐπὶ νῆας Δ χαιῶν, 50 
Ἢ: διοωτεύδων, ἢ ἐναντίβιον πολερυίξων" 
A À 


178 OMHPOT IAIAAOË Κ΄. 


Es δέ κ᾽ ἐμῆς ὑπὸ χερσὶ δαμεὶς à ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσῃς, 
Οὐκ ἔτ ἔπειτα σὺ πῆμά TOT ἔσσεαι ᾿Αργείοισιν. 

TH, χαὶ ὁ μέν μιν ἔμελλε γενείου x) παχείῃ 
᾿Αψάμενος λίσσεσθαι ὁ δ᾽ αὐχένα μέσσον ἔλασσε 4585 
Φασγάνῳ ἀΐξας, ὁ ἀπὸ δ᾽ ἄμφω κόρσε, φένοντε" 
Φϑεγγομένου δ ἄρα τοῦ γε κἄρη κονίησιν ἐμίχβη. 

T'où δ᾽ ἀπὸ μὲν πτιδέην κυνέην κεφαλῆφιν £hOYTO; 
Kai λυκέην, καὶ τόξα παλίντονα, καὶ δόρυ μακρόν" 
Καὶ σὰάγ ᾿Αθηναΐῃ ληΐτιδι δῖος ᾿Οδυσσεὺς 60 

Vo ἀνέσχεθε χειρὶ; καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα" 

Χαῖρε, θεὰ, τοϊσδεσσι" σὲ γὰρ πρώτην ἐν ᾿Ολύμπῳ 
Πάντων, ἀθανάτων ἐπιβωσόμεθ'" ἀλλὰ καὶ αὖτις. 

Πέωψον € ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν ἵ ἵππους τε καὶ εὐνάς" 
Ως ἄρ᾽ ἐφώνησε, καὶ ἀπὸ ὅθεν ὑψόσ’ ἀείρας 65 
Θῆκεν ἀνὰ μυρίκην" δέελον δ᾽ ἐπὶ σῆμά T ἔθηκε, 
Zup μάρψας. δόνακας, μυρίκης T°  ἐριθηλέας ὄζους" 
MA λάθοι αὐτις ἰόντε θοὴν διὰ γύχτα μέλαιναν. 
Τὼ δὲ βάτην προτέρω, διά τ᾽ ἔνσεα καὶ μέλαν aie 
Αἴψα δ᾽ ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν τέλος ἵξον ἰόντες. 70 
Οἱ δ᾽ εὗδον καμάτῳ ἀδδηκότες, ἔ ἐντεῶ δὲ σφι 
Καλὰ παρ᾽ αὐτοῖσι χθονὶ κέπλιτο, εὖ κατὰ πόσμωον, 
δ. GATE παρὼ δὲ σφιν ἑκάστῳ δίζυγες ἵ ἵπποι. 
Ῥῆσος δ᾽ ἐν μέσῳ εὗδε, παρ᾽ αὐτῷ δ᾽ ὠκέες ἕπποι, 
Ἔξ ἐπιδιφριάδος πυμάτης ἱμᾶσι δέδεντο. 75 
Τὸν δ᾽ ᾿Οδυσεὺς προπάροιθεν ἰδὼν , Διομήδεϊ δεῖξεν' 
Οὗτός TOI) Διόμηδες, à ἀνὴ y οὗτοι δέ τοι ἵπποι» 
Οὺς γῶν πίφαυσκε Δόλων, ὃν ᾿ἐπέφνομοεν ἡμεῖς. 
᾿Αλλ᾽ ἄγε δὴ, πρόφερε κρατερὸν μένος" οὐδὲ τί σε χρὴ 
Ἕ στάμεναι μέλεον σὺν τεύχ εσιν' ἀλλὰ λύ᾽ ἵππους" 80 
"He σύ γ᾽ ἄνδρας ἔ ἐναιρε; μελήσουσι δέ μοι ἵπποι. 

Ἃς φάτο" τῷ δ᾽ & ἔμπνευσε μένος γλαυκῶπις ᾿Αθήνη" 
Κτεῖνε δ᾽ ἐπιστροφάδην' roy δὲ στόνος dev ἀεικὴς 
Aogs θεινορυένων" ἐρυθαίνετο δ᾽ αἵματι γαῖα. 

Ὥς δὲ λέων μήλοισιν ἀσημιάντοισιν ἐπελθὼν, 85 
Aiysow, 7 ἢ ὀΐεσσι» κακὰ φρονέων ἐνορούσῃ" Σ 
Ὡς μὲν Θρήϊκας ἄνδρας ἐπώχετο Τυδέος υἱὸς» 


OMHPOTY ΙΛΙΑΔΟΣ Κ΄ 179 


"Open δυώδεκ᾽ ἐπεῷνεν ἀτὰρ πολύμητις ᾽Οδυσσεὺς, 
“ὌὍντινα Τυδείδης ἄορι πλήξειε παραστὰς, | 
Τόνδ᾽ ᾿Οδυσεὺς μετόπισθε λαβὼν ποδὸς ἐξερύσασκε, 490 
Ta φρονέων κατὰ θυμὸν, ὅπως κωλλίτριχες ἵπποι 
ἹῬεῖα διέλθοιεν, μνηδὲ τρομιεοίωτο θυρμυῷ, 
ΝΝεκροῖς ἀμιβαίνοντες" ἀήθεσσον γὰρ ἐφ᾽ αὐτῶν. 
᾿Αλλ᾽ ὁτε δὴ βασιλῆα κιχήσατο  υδέος υἱὸς, 
Τὸν τρισκαιδέκατον μελιηδέω θυρυὸν ἀπηύρα; 95 
᾿Ασθμιαίνοντα᾽ κακὸν γὰρ ὄναρ κεφωλῆφιν ἐπέστη 
Τὴν νύκτ᾽, Οἰνείδαο πάϊς, διὰ μῆτιν ᾿Αϑήνης. 
όφρα δ᾽ ἄρ᾽ ὁ τλήμων ᾿Οδυσεὺς λύς μώνυχας ἵππους" 
Σὺν δ᾽ ἤειρεν ἱμᾶσι» καὶ ἐξήλαυνεν ὁμίλου, 
Too ἐπισλήσσων, ἐπεὶ οὐ μάστιγα φαεινὴν 500 
Ποικίλου ἐκ δίφρῥοιο νοήσατο χερσὶν ἑλέσθαι" 
Ῥοίζησεν δ᾽ ἄρα, πιφαύσκων Διομήδει δίῳ. 
(4 Le 
Αὐτὰρ ὁ μνερμυήριζε μένων, 0 τι κύντατον ἔρδοι" 
Ἢ ὅγε δίῷρον ἑλὼν, Ou ποικίλα τεύγεα κεῖτο 
γε θιῷρ » 0 χες » 
Ῥυμοῦ ἐξερύοι; ἢ ἐχφέροι ὑψ 07 ἀείρας" δ 
Ἢ ἔτι σῶν πλεόνων Θιρηκῶν ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο. 
φῆ Le 
“ἕως ὃ ταῦθ᾽ ὥρμνοινε HOT φρένα» τόφρα δ᾽ ᾿Αθήνη 
᾿Εγγύθεν ἱσταμένη προσέφη Διομήδεο, δῖον" 
Νόστου δὴ μνῆσαι, μεγαθύμου Τυδέος υἱὲ, 
Νῆας tm) γλαφυρὰς, μὴ καὶ πεφοβημένος ἔλθης" 10 
᾿Μῇ σού τις καὶ ᾿Γρῶας ἐγείρησι θεὸς ἄλλος. 
Ὥς Qu" ὁ δὲ ξυνέηκε θεᾶς ὄπα φωνησάσης" 
Καρπαλίμως δ᾽ ἵππων ἐπεβήσατο᾽ κόωτε δ᾽ ᾿Οδυσσεὺς 
᾿Γόξῳ. τοὶ δ᾽ ἐπέτοντο θοὰς ἐπὶ νῆας ᾿Αχαιῶν. - 
Θύδ᾽ ὠλαοσκοσίην εἶχ, ἀργυρότοξος Διυόλλων 15 
Ὡς 10 ᾿Αϑηναίην μετὰ Τυδέος υἱὸν ἕπουσαν" 
Τῇ κοτέων, Τρώων κατεδύσατο πουλὺν ὀρυίλον, 
Ὦρσεν δὲ Θρηκῶν βουληφόρον Ἱπποκόωντα, 
ἹῬήσου ἀνεψιὸν ἐσθλόν. ὁ δ᾽, ἐξ ὕπνου ἐνορούσας» 
Ὡς sde χῶρον ἐρῆμον, OÙ ἔστασαν ὠκέες ἵπποι; 20 
"Ανδρας τ᾿ ἀσπαίροντας ἐν ἀργαλέησι φονῆσιν, 
Ὧιμωξέ τ᾽ ἀρ’ ἔπειτα, φίλον τ᾽ ὀνόμηνεν ἑταῖρον. 
Τρώων δὲ κλαγγήῆ τε καὶ ἄσπετος ὦρτο κυδοιμυὸς 
Θυνόντων ἄμυδις" θηεῦντο δὲ μέρμερα ἔργα, 


ε 


180 OMHPOY IAIAAOË Κ΄, 


"Ocr ἄνδρες ῥέξαντες (Bay κοίλας ἐπὶ νῆας. 595 

Où δ᾽ ὅτε δή ῥ᾽ ῥ ἵκανον, or σκοπὸν Ἕκτορος ἔ ἐκτῶν, 
End ᾿Οδυσεὺς μὲν ἔρυξε; Ari φίλος, ὠκέας ἵππους" 
Τυδείδης δὲ, χαμᾶζε θορῶν, : ἔναρα βροτόεντα 
Ἔν γχείρεσσ᾽ ᾿Οδυσῆ; τίθει" ἐπεβήσατο δ᾽ ἵππων' 
Μάστιξε δ᾽ ἵππους, τὼ δ᾽ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην, 40 
Νας ἐπὶ γλαφυράς" τῇ γὰρ φίλον ἔπλετο θυμῷ. 
Νέστωρ δὲ πρῶτος κτύπον dé, Φωνησέν re 

ἊΣ φίλοι; ᾿Αργείων ἡ ἡγήτορες ἤδὲ μέδοντες. 

“Μεύσομαι, 7 ἢ ἔτυμον ἐρέω; ; πέλεται δέ με θυμός" 

“Error μ᾽ ὠκυπόδων ἀμφὶ κτύπος οὔατα βάλλει" 45 
Αἱ γὰρ δὴ ᾿Οδυσεύς Te καὶ ὁ κρατερὸς Διοριήδης 
No?) ἄφαρ ἐκ Tec ἐλασαίατο μώνυχας ἵσπους. 

᾿Αλλ᾽ αἰνὼς δείδοικα κατὰ φρένα; μῆτι πάθωσιν 
᾿Αργείων οἱ ἄριστοι ὑπὸ À gr ὀρυμαγδοῦ. 

Οὔπω πᾶν εἴρητο ἔπος» OT ἄρ᾽ ἤλυθον αὐτοί" 40 
Καί p οἱ μέν κατέβησαν ἢ ἐπὶ χθόνα. τοὶ δὲ χαρέντες 
Δεξιῇ ἠσπάζοντο, ἔ ἐπεσσί TE μειλιχίοισι. 

Πρῶτος δ᾽ ἐξερέεινε Γερήνιος ἱ ἱππότα Nécrog: 

Eir ἄγε w ᾿ ὦ πολύαιν ᾿Οδυσεῦ, μέγα κῦδος ᾿Αχαιῶν, 
"Orroc τούσδ᾽ ἱ ἵππους λάβετον' καταδύντες δμίλον 
Τρώων ; ; ñ τις σφῶε πόρε θεὸς ἀντιβολήσας ; : 

Αἰὐνῶς à ἀκτίνεσσιν ἐοικότες ἠελίοιο. 

Αἰεὶ μὲν Lever à ἐπιρυίσιγομιαι, οὐδέ τί φημι 

Μιμνάζειν παρὰ νηυσὶ, γέρων περ ἐὼν πολεμιστής" 

᾽Αλλ᾽ οὔπω Τοίους, ἵππους ἴδον, οὐδ᾽ € ἐνόησα: ξ0 
᾿Αλλά τιν ὕμμ᾽ ὀΐω δόμεναι θεὸν ἀντιάσαντα" 
᾿Αμφοτέρω γὰρ σφὼ; φιλεῖ νεφεληγερέτα Ζεὺς, 

K οὐρη τ᾽ αἰγιόχοιο Διὸς, γλαυκῶπις "Arr 

Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις ᾿Οδυσσεύς. 
Ὥ Νέστορ Nan, μέγα κῦδος ᾿ Ἀχαιῶν, 55 
Ῥεῖα θεός y ἐθέλων καὶ ἀμείνονας, PL Te οἵδε, 

“Irrouc δωρήσαιτ᾽, ἐπειὴ πολὺ φέρτεροί εἰσιν' 
Ἵ“Ζαοι δ᾽ οἵδε, γεραιὲ, νεήλυδες» oùc ἐρεείνεις» 
Θρηΐκιοι" τὸν δέ σφιν ἄνακτ᾽ ἀγαθὸς Διομήδης 


OMHPOY ΙΛΙΑΔΟΣ κ΄. 


ἐπάνω πὰρ δ᾽ ἑτάρους δυοκαίδεκα πάντας ἀρίστους. 


Τὸν τρισκοιδέκωτον σκοπὸν εἵλομεν ἐγγύθ, γηῶν, 

To ρα διοπτῆρα στρατοῦ ἔμμεναι ἡρνετέροιο 

Ἕκτωρ TE προέηκε κοὶ ἄλλοι "ἢ ρῶες ἀγαυοί. 
“Ὡς εἰπὼν, τἄφροιο διήλασε μώνυχας ἵσπους; 


Καγχαλόων' ὥρια δ᾽ ἄλλοι ἰσαν χαίροντες ᾿Αχαιοί. 


Où δ᾽ ὅτε Τυδείδεω πλισίην εὔτυκτον ἵκοντο» 
ἽἼσπους μὸν κατέδησαν À εὐτρμήτοισιν ἱμᾶσι 

Φάτνῃ ἐφ᾽ ἱπιπείῃ, ὅθ, περ Διομήδεος ἵ IT 
*Ecraer ὀκύποδες, μελιηδέα πυρὸν ἔδοντες. 
Νὴ δ᾽ ἐνὶ πρύμνη ἔναρα βροτόεντα Δόλωνος 
Θῆηκ᾽ ᾿Οδυσεὺς, ὀφρ᾽ ἱρὸν ἑτοιμωσσαίωτ᾽ ᾿Αθήνη. 
Αὐτοὶ δ᾽ ἱδρῶ πολλὸν ἀπενίζοντο θαλάσσῃ, 
Ἐσβάντες, κνήμας T° ἠδὲ λόφον, ἀμφί τε μηρούς. 
Αὐτὰρ { ἐπεί σφιν κῦμα, θαλάσσης ἱδρῶ πολλὸν 
Νίψεν ὦ ἀπὸ χρωτὸς, καὶ ὶ ἀνέψυχθεν φίλον ἧτορ᾽ 
"Es p° ἀσαμίνθους βάντες εὐξέστας λούσαντο. 
Τὼ δὲ λοεσσαμνένω, καὶ ἀλειψαμένω MT ἐλαΐῳ; 
Δείπνῳ ἐφιζανέτην" ἀπὸ δὲ κρητῆρος "À Ov 
Πλείου ἀφυσσάμοενοι λεῖβον μελιηδέω οἶνον. 


΄““““«Ὡῳ--Ὑτ΄ῇ΄““΄“»γ»᾿, Φ “τον LIL ρο ρ Φ TI Sr I rIoLre 
EXCUDEBAT D. GRAISBERRY, 
Academiæ Dub. Τ᾽ raphus, 1820. 
miæ Dub. Typographus, 


CTLLCICIES IIS roll I ITS ST Sr A III I II IT ως ἴω 


181 


561 


65 


70 


75 


| Εἶν Mit 


A 
Ἷ 


ὯΝ 
, L2 
| 
δ 
Le 
‘ 
Ν 
᾿ 
; 
τς 
Ἣ 
A 
2 
He: 
£ 4 
PA 
‘re 
FAT Ra 
᾿ 
27 4 
Ἢ L 
FR 
Ἢ 1 
' | 
Ἂν ΐ 
δὰ # 
Q a 
Lé A à 
X ᾿ à RUE ΐ 
+ ΚΑΙ " ΝΣ 
ἔτι: ἄν AUTRE | 
MC A 
| ANNE tra 
+ * re 


NOTA. 


NOT Æ 


IN LIBRUM PRIMUM ILIADIS. 


(ἐπιγραφή]. Invocata musa 1—-7, narratio incipit: primo loco 
dissidii inter Achillem et Agamemnonem caussa exponitur. Cum 
haud multo ante, Thebe direpta, Chrysis, qui sacerdos A pollinis erat, 
filia fuisset abducta et Agamemnoni data (cf. infr. 366.), Chryses 
eum adit redimendæ filiæ caussa—?24, at Agamemnon ira excan- 
descens asperis verbis eum increpat—37. 1116 discedens Apollinem 
invocat, ut ulciscatur injuriam sacerdoti factam—43. Tum ille pes- 
tem Achivis immittit—54. Peste jamdudum ingruente, decimo tan- 
dem die Achilles concionem indicit, ut illius coercendæ consilia ine- 
antur. Cum eam ab Apolline immissam esse jam satis constaret, 
quid ejus iram commoverit, inquiritur—69. Calchas rem aperit, et 
ab injuria sacerdoti illata pestis caussam repetit, nec esse remedium, 
nisi filia Chrysi reddita et deo per sacra placato—100. Graviter iras- 
citur Agamemnon, reddere tamen puellam constituit, dummodo 
aliud munus eximium sibi præstetur—120. Promittit illud Achilles 
ex præda urbis captæ—129. At illud sibi præsens præstari jubet 
Agamemnon ; quod nisi fiat, se alteri suum ereptum iturum esse. 
Indignatus cupiditatem regis, Achilles graviter eum increpat ; du- 
riora reponit Agamemnon, tandemque minatur, se ipsi Achilli ab- 
ducturum esse Briseidem, quam ille e præda eximiam partem (γέρας) 
acceperat—187. Α verbis res ad manus processura erat, cum Achil- 
les, a Minerva monitus, se revocat ; conviciis tamen regem exagitat, 
seque cum copiis suis discidium a cæteris Achivis facturum esse 0s- 
tendit——246. Studet Nestor animos eorum placare, sed frus- 
tra—304. Post hæc Chryseis ad patrem deducitur cum sacris, deus 
que placatur—317, et 430-—488. 

Interea Agamemnon Briseidem ab Achille vi abducit, 318—347. 
Achilles matri Thetidi supplicat, ut injuriæ acceptæ ultionem quo- 
cumque tandem modo procuret—412. Jove cum diis ad Æthiopes 
profecto, nec nisi die duodecimo redituro—427, interponit poeta 
narrationem de deducta Briseide et sacris Apollini factis 430-488. 
Reducem in Olympum Jovem adit supplex Thetis; eujus pie 
cibus concedit ille et promittit se effecturum, ut injuriæ Ac illi 
factæ pœniteat Agamemnonem et Achivos—535. Juno, quæ 
Achivorum rebus studebat, suspicata id quod res erat, in per- 

vd BB 


186 NOTÆ. [1—83,.] 


niciem Achivorum consilia Jovis esse versura, animum ejus ex- 
plorat—559. Succedit altercatio Jovis et Junonis—569, quæ Vul- 
cani monitis componitur—600. Epulantibus diis nox supervenit. 

4 Notabilis est in hoc libro deorum interventio et ministerium im 
exsequendo, ordinando, monendo. Sic pestis ab A polline ingruit, 
Achillis ira excandescens ἃ Minerva cohibetur, et a Thetide consi- 
lium initur quo ad pœnitentiam revocentur Achivi et filio honos 
comparetur. . Nec ad allegorias subtiles revocari debet hocce arti- 
ficium, quod Mythologiæ antiquæ optime convenit, et quod ab - 
hodiernis, etsi minus commode, imitandum venit. Plene disserit 
de hac materia Heyne Exc. I. ad hunc librum, et Dacier. in 
præf, ad Hom. sub. init. 


(1). μῆνιν ἄειδε. Veteres laudant artificium: sic Ausonius in 
Proœm. Perioch. Iliad. (Bip. 304.), et diserte Auctor Tractat. de 

Homer. poesi, οὐ πόῤῥωθεν ἐμβαλὼν, τὴν ἀρχὴν τῆς lddos ἐποιήσατο, 
ἀλλὰ καὶ κα'᾽ ὃν χρόνον αἱ πράξεις ἐνεργότεραι καὶ ἀκμαιότεραι κατέσ- 
τησαν. Τὰ δὲ τούτων ἀργότερα, ὁσὼ ἐν τῷ παρελθόντι χρόνῳ ἐγένοντο, œuy= 
τόμιως ἐν ἄλλοις τόποις παρεδιηγήσωτο κι 7. À Hinc sua Clarke “ Recte 
Homerum laudant Veteres,” etc. 

Huc faciunt, quæ a Schol. Venet. observantur, et a Schol. brey., 

“ Virtutem poeticam esse, ut quis, rebus in medio positis primo 
enarratis, fontes paulatim et origines deinceps recludat.” Conf. de 
hac mat. Aristot. Poeticc. cap. 23. (38 ed. Tyrwbh.). Quinctil. Instit. 
Orat. IV. 1, et X, 1. Horat. de arte poet. 140 55. quæ illustrat 
R. Ῥ, le Bossu in tract. de poem. Epic. III. 3. 

({bid.). Indocte, ut ex sequentibus patebit, prætulit h. 1. Camera 
118 πηλιώδεω, quod, perempta dialecto, metro nil prodest. In lect. 
recepta, πηληϊόέδεω, notanda veniunt imprimis Cæsura (quam vocant), 
et mutatio in forma Patronymica. Prioris normam vix habet 
perspectam Sch. br, dicto syllabam in fine præter naturam pro- 
duci. At conf. Auctar. sub fin. Voluminis, p. 413. 

(2). οὐλομεξνην. τὴν ὀλέσασαν ἢ ὀλοήν, --ὐλεθρίων. SCh. br. Angl. The 
fatal resentment.  Achilles, ira ob Briseidem abreptam permotus, 
Myrmidones, ne in aciem descenderent, continuit. Hinc Achivo- 
rum clades. Copiæ ejus reductæ rem postmodum restituebant. 

_ Quidam maluérint h. 1. ὀλορδένην,. .. .nimirum theoriæ tuendæ 
caussa. Vestigia cerno archaismi, quæ et obvia sunt in Aeschyl. 
Prom. vinct. 397. (Schütz), unde suum ὀϊλορενην acutissimus 
Knight. Cf. vero Dunbar, Prof. Edinb., in tract. de metro Ho- 
merico, pp. 31 sqq. | 

Lectionem, ἄλγεα ϑῆκε, ut magis Ionicam, prætulerim ἢ. 1. Vul- 
gatam dedi, ἄλγε ἔθηκε. ps 

(3). ἰφϑέμους.  Hæc vox digammum non servat etsi in them. ἐφ, 
invenitur; conf. δ΄, 534. 3, 144. μ΄, 110. --- προΐαψεν _vertere solent 
præemalure misil, minus forsan accurate: dictio Virgiliana, dr à 
demillere, Heynio plus arridet. ‘Conf. Var. Lectt. ad Aen. 11. 398. 


tree maté! Ve nie À" on ΝΡ EE ον Ψ' τ 


bat, infulam super baculum 


[3—17.] NOTÆ. 187 


A Dammio exponitur προΐαπτω ante tempus concidere facio vio- 
lenter, et. certe apud Strab. vox idrrw ruinam, lapsum, detri- 
mentum  designat. Est a them. ἔστω lædo inserto x epitatico. 
Adi Schol. Townl. ἢ. L et conf. phras. in Æschyl. ἕπτα ἐπὶ One. 324. 
(5). πἄσι,, volucribusque omnibus. Melius hoc quam interpungere 
-σἄσι Ads δὲ τελείοτο βουλή, Ut quibusdam placet. Lectionem 

τελέίοτο prætuli, ut supra 9ῆκε, v. 2. Sicinfs ὁ 593, Διὸς δὲ τέλειον 
ἐφετρεάς.---βουλή voluntas, consilium Jovis de Achille ulciscendo, 
promisso Thetidi dato (inf. 523 sqq.). Eventuum deinceps aperitur 
series, somnium ad Agamemnonem missurn eladesque Græcorum hine 
exortæ. (ν.. 6). ἐξ οὗ δὲ. Junctura est—rootafe—ribye it οὗ δὴ τῷ π΄. 
διωστήτην à. Ang. Inflicted these calamities from the time that dis. 
sension. arose, &c. (v. 8.) τίς r'aue—Nexus est—nÿnr Guide —ris 
τ᾿ ἄς σφῶε Yeùv—Ang. Sing of the resentment of Achilles, as also 
which of the deities it was who engaged the chiefs in the feud, 
ἅς. Modus usitatior est mterrogationem ponere : prior véro junctura 
sententiam poetæ melius absolvit, viz. religionem violatam primam 
fuisse labem fontemque miseriarum.—#pûs, los duos; sic Stat. 


“Thebaid. VI. 374. quisnam iste duos—commisit Deus, in discrimina 


reges ? (ν. 9.) ὁ γὰρ gn6s—Ang. For he had come to the ships of the 
Greeks, with the intention of ransoming his daughter, and had 
brought with him compensation to a large amount, &e: à pro ἐκεῖνος, 


οὗτος, usu Homerico ; 5 pro ὅτι, ut in ὦ, 120. 9΄, 32, 463. et pass. 


Quæ hic narrantur spectant ad Antehomerica. A Græcis prius 
vastabatur ager Trojanus quam urbis oppugnationem iierant; rés 
Achilli fuerat mandata, qui undecim oppida expugnavit, inter quæ 
erant Lyrnessus, Pedasus, Thebe, Lesbus : (conf. inf. ζ΄, 328. Strab. 
XIIL: 875. Senec. Troas 219, &c.). Chryses fuit sacerdos Apollinis 
Sminthei in Chrysa, Troadis oppido, filiamque Briseidem Theben 
adduxerat ut Eetioni regi nuberet. Tunc temporis Aehilli in manus 
venerat. (v. 13) ἄποινα.  Proprie λύτρω ἐκ φόνου, the price of blooù 
—quod quis ad se expurgandum ἃ cæde pérsolverit: hiné redemp- 
tionis ἃ quovis infortunio pretium. conf. Sch. Venet. (v. 14). crée 
τ᾽ #yav)—Lectio hæc Heynio magis arridet ; sic infra στέρεμοα ϑεοῖο. 


- vulgatam retinuit Wolfe. Conf. hic Valer. Flac. IV: 548; Hic de- 


mum vittas laurumque capessit, numina ποία ciens.  Hujuscemodi 
ritus solennes fuere in honoribus Apollini deferendis. Notatu dignum 
est, insignia supplicum apud Græcos ixerngia fuisse appellata ; sic 
Æschÿl. ap. Suid. (15). χρυσέῳ ἐνὼ σκήπτῤῳ" Ut supplicem dece- 
fort Cbryses. Vittis antistitum manus 

que religatæ fuerunt, quippe partibus vestis sacerdotalis: has, 
supplicis habitu induto, deposuerunt, insignia Dei, aptissima ad reli- 
gionem. incutiendum οἵ ad animos flectendos γαΐ].----λίσσετο, pro 
vulg. ἐλίσετο, ut Jonicum, prætuli. conf. sup. v. 2. -(17). "Arcade, 
Loratio: artificiosa ; quam bréviter, quam vehementer, opes, 
avaritiam, religionem ducum alloquitur Chryses. Rem, etiam hosti- 
bus, animus paternus bene cedere exoptat modo filiam dilectissimam 
reddant.—præterea notabile est, Chrysem Achivos adloqui ; In re 
militari solo jus summum Agamemnoni concessum, cætera vero, 
species quædam democratiæ fuit, inter Græcos—ut ex conciliis patet. 


(v. 18). ὑμῖν μὲν So  Observetur nexus inter particulas μὸν, δὲ in 
18—20 ; restore me my beloved child, and may the Gods in return 
grant it ye to destroy, &c. De vi harum particularum in nexu éff- 
ciendo Conf. Hoog. p. 296. edit. Schütz. (20). παῖδα 26. Plato (de 
repub. II) pro vulg. λύσαντε legerat λῦσαι τε, quod melius convenit : 
binc conjicit Heyne δέχεσθαι, subaudito μέρονησθε vel quovis sim. 
cujusmodi ellipsis sæpissime occurrit : ex gr. ἡ, 256. In sua adno- 
tatione Eustathium fefellit discrimen inter A», solvo, pretium acci- 
pio, et Adouæ, redimo, pretium do ; hinc vitiosa 1 lectio 
λύσασθε. conf. Ernesti—-Heyn. h. 1. (22). ἐπευφήμηησαν" linguis fave- 
bant ; simile est Virgilianum, cuncti simul ore fremebant Dardani- 
ἄς; Æn. 1, 559—60. vox εὐφημέω in sacris solenne fuit, hinc εὖ- 
φημεῖτε, melius ominamini.  Sic Horat. male nominatis parcite werbis. 
Od. 14. lib. 3. Conf. Eurip. Hecub. 659. Ang. procedit oratio, 
Then all the other Greeks unanimously approved of reverence bei: 
aid to the priest and of receiving, &c. ibid. δέχϑαι, ut formam Æo- 
a pro dy accipit Damm. contra vero Schol. Mosclk 
h. 1. Possit esse syncopata pro δέχεσθαι. (25). κακῶς. Ang. har. 
ly, with rudeness. μὴ νῦ vos οὐ peuirun—Ne religio à il tibi 
sit—pœnas contumaciæ tuæ non arceat. (29). τὴν δ᾽ ἐγὼ οὐ λύσω. 
Ellipsis hic est : Ordo grammaticus procedit, τὸν δ᾽ ἐγὼ οὐ λύσω---- 
πρὶν (ἢ ἐμὲ λῦσαι αὐτὴν) puy καὶ yügus—«. τ. x. Male versio Latina, 
“ antequam ipsam et senectus invadat,” sic enim foret, πρὲν pur γῆρας 
ἐπιέναι. πρὶν rectius vertitur, quin potius, et oratio Ϊ . 
I will not accept her ransom; rather shall old age come upon 
her, far from Le native land—employed in offices of the loom, 
&c. (31 . érosyouévmw—obeuntem.  Sic inf. ζ΄, 490, ἀμφιπόλοισι 
κέλευε ἔργον ἐποίχεσθαι, opus aggredi. Conf. Horat. Od: HI. 27. 
63—4, herile carpere pensum. Vis præterea verbi ἐποίχεσθαι nota- 
bilis; in ipso enim opere huc illuc gradientes οἱ ἀμφιπόλοι telam 
pertexebant. Hinc illud Pindari, Pyth. IX. 38. ἱστῶν π' 
ὁδοὺς, the reciprocating courses of the loom, etsi aliter ΩΣ 
Heyne. Minus adcurate veteres quidam per ἐφισταμένην exposue- 
runt : rectius Sch. br. ἱστουργοῦσαν.---1 14, érridoucer, ἀντιῶσαν, 
ἀντιόωσων.  Lat. vulg. procurantem, et Hesych. ὑποστρωννύουσαν ; 
innuitur enim duræ servitutis conditio: hanc versionem præ-. 
fero, adversante Schol. Moschop. Conf. Eustath. Huc respicere 
videtur Catullus in verbis ‘“ purpureave torum consternens veste 
cubile.” (32—34). ἀλλ᾽ ἴθ" But away! irritate me not, that you 
may relurn the safer for it; graviter et dure increpantis werba. 
v. 34, βὴ d'axioy—structura peréleganti est, et mentem senis agita- 
tam tristitiamque ob spes irritas pulcherrime depingit ; And he wan- 
dered in silent sadnes along the shore, &c. Bene observat Schol. 
Moschop. h. 1. vocem éxéw» designare silentium animi perterriti et hic 
optime usurpari. (37. 38). ἀμφιβέβηκας. Quoad sensum bene ap- 
pellatur præsens perfectum, actu præterito, qui in præsens tempus 
continuatur, expresso, nulla ratione habita temporis alicujus finiti. 
‘Ang. vertitur, Thou who hast protected and dost still protect 
art wont 10 protect, &c. Hoc modo et alia ponuntur tempora; 
imperfectum, inf. 218. Aoristus, η΄, 4. Futurum, Herod. I, 178. 


[38——48. | NOTÆ. 189 


κωταλέξε, ἑωῦτὸν, SEÏPSUM desionare solet : Conf. Eurip. Supp. 297. 
Orest. 698. Troad. 53. 713.—De hac temporum ratione subtiliter agit 
Clarke h. 1. Vid.exempla locutionis fere sim. congesta in Viger. de 
Idiot. p. 170. ex Horat. Od. I. 34. Aen. V. 145. XI. 810. Vis 
præterea verbis ἀρεφιβαίνειν, περιβαίνειν, eximia inest in tutela expri- 
merfla ; conf. &, 2]. 9΄, 991. ρ, 4.—Chrysa fuit oppidum in agro The- 
bano supra Adramyttium, ubi quoque Cilla sita fuit, ad partes me- 
ridionales Trojæ ; altera fuit Chrysa, recentior et propius Trojam, 
quæ inter eam et promontorium Lectuñ posita est. Strab. XIII. 
(39). Σρεινθεῦ" Apollo Smintheus, ita ex oppido Sminthe nuncupatus 
quod in Troade fuit. Fertur fuisse in Chrysa simulachrum . Apol- 
linis, Scopæ operam, muribus insistens, ex eo quod vastatum muribus 
agrum dicitur quondam liberasse, rustici cujusdam precibus devictus. 
Sch. br. Rem vero altius repetere licet in antiquis rerum symbolis. 
Lectionem σμοένθιε præfert Dunbar, ut λύκιξ, δήλις : nam σμεινθεῦ cano- 
nem metricum pessundat (vid. sup. not. 1) ; et observatu dignum est 
verba Sch. br. esse —ér  isgèy ᾿Απόλλωνος σρεινθίου.  (Ibid.) ἔρεψα. Eo- 
dem sensu usurpatur ac Âen. II. 248, Nos delubra Deum—festa 
velamus gra &c. Mos fuit in sacris, fores, aras, vasa, hostias co- 
ronare ; hinc ϑυσέωε εὐστέφανοι, in Aristoph. nub. 307.—Aliter exponit 
vocem Hesychius per ὠκοδόμεησω, ædificavi ; prior vero sensus tenendus 
est. (40-41). ÿ εἰ δή. Ang. or if moreover.  Secundum Schol. 
Moschop. KAQ antiqua radix est, unde futura xérw, κήσω, aorista 
ἔκωσα, ἔκησα; Ct SYNCOP. ἔκαα, ἔκηα.  Attamen Mathiæ G. Gram. $ 239 
(in voc. καίω) deducit ἃ forma futuri καῶ,  Eodem vero redit.—xermr, 
‘ perfice ; formæ fuerunt κραιαίνω, κρωίνω, quorum vis est, nutu capitis 
confirmo. Th. radix KPEQ ut φαύω ἃ DEN. De femorum crema- 
tione vid. inf. 460—464. (42). τίσειαν Δαναοὶ" May the Greeks atone 
Jor my tears by (suffering from) your weapons. Hæc Græcis, ei 
quamvis faventibus, precatur Chryses, ira et vindicta permotus.  Adeo 
verum est; Delirant reges, plectuntur Achivi. (45.) ἀμφηρεφέα, un- 
digue tectam, ie, “ operculo bene aptato circum circa in ora occlusam.” 
Conf. RU ἀμφὶ ἐρεφομοένην.  Huc referas Apollon. Rhod. Arg. IL. 
680. λαιῇ δ᾽ ἀργύρεον vou Boy ἀμφὶ δὲ νώτοις ᾿Ιοδόκη τετώνυστο κατω- 
μιαδόν---- δῖος, in numismatibus antiq. plerumque fingebatur Apollo.— 
47). ὁ dis γυκτὶ ἐοικώς.  Adspectu terribilis—motu lento, ceu nubes 
νύξ) a montibus descendens, tempestatem imbresque minitans.  Sic 
Hesych. καταπληκτικὸς καθάπερ νύξ.  Horum versuum (46-—47) struc- 
tura et verba motum Dei et vindictæ celeritatem optime depingunt ; 
præcipue laudatur onomatopæia in vs. 49, quam imitari plerique mag- 
nopere sunt conati, at infeliciter ut plurimum. vid. ex gr. Cowper in 
loc. Hac re prorsus admiranda est Græcorum lingua, quæ ad sensum 
_ depingit, animamque quasi et spiritum rebus, his omnino destitutis, 
tibuit: Conf. δ΄, 452—55, exemplum notabile hujus artificii.—Ar- 
tatur Daceria in loc. intellecto per νύκτα crasso aere qui solis (Apol- 
inis) lumen, peste sæviente, obscurat.—(48). μετὰ δ᾽ ἰὸν ênxs Non ut 
Clarke, perd vies, quod durius est, sed pesdénxs io. Quæ locutio cur 
Heynio displiceat, haud cerno. Solet μεθέσθαι (in med. voc.) genitivum 
adsciscere, ροεθεέναε vero - accusativum, quanquam est et ubi genitivum 
adhibeat : Sic pédes—rhr παῖδα, Eurip. Hecub. 404. Conf. et Aristoph. 


190 NUTÆ, [48—51.] 


Plut. 42: Exempla plura vide apud Math. a Dawes, ἄς, ᾧ 367. 
«τὸν, Sagitta Dei ; ita appellatur pestis lethifera, νἢ tanve 
ostium Simoentis orta, vapore humido ab æstu condensato. Widis- 
sima imago est, ὁ δ᾽ mie νυκτὶ borne —uerd δ᾽ Joy ἕηκε, quæ in sacra poesi 
tisdem fere verbis occurrit, Psalm. 91. 6. Mali quoque ingruentis 
species formidolosa rumorque in vs. 49 pulcherrime Ι : 
(50). οὐρῆας wir Animantia domestica et jumenta primo iuntur : 
Hoc usu venit, illis præsertim, ut Dac. observat “ à cause de la 
subtilité de leur odorat.” eadem habet Sch. A. B.—Porro lues ἐπῴχετο 
permeabat, eadem similitudine ac sup. 47, 48. et inf. κῆλα ὥχετο, tbant 
sapittæ: conf. et Sch. B. L. (51). αὐτὰρ ἔπειτ᾽ —Notat hic Hey 
situm diversum particularum αὐτὼρ et δὲ : bee secunda est, illa prior 
in apodosi ; sic foret ἔπειτα δὲ.---αὐτοῖσε, designat ipsos Achivos ; βέλος 
ἐχεπευκὲς, sagittam mortiferam, vim *morbi sævientis, et ad verbum, 
amaram, piceæ amaritudinem habentem, ut Sch. Didymi.—— Lon- 
gam porro notam de productione syllabarum brevium habet Clarke, 
et de hac materia pauca ipse, quæ jam constare videntur, proferam. 
1. Syllaba finalis sæpe in positione (ut loquuntur) est ob Aeolicum 
digamma, a quo vox quæ sequitur incipit ; sic infra 70, ὃς #èm—% in 
positione est, nam scriptio vetusta fuit ὃς F1.  Sæpissime fiebat vero, 
ob ‘ignoratum Digamma, particulam a grammaticis in itam fuisse 
ad quantitatem servandam ; sic inf. 64, ὃς κ᾽ ro” Vera lectio est 
ὃς Ἑωποὶ, et admisso digam. concinnitas orationi restituitur.  Exinde 
præterea sententiæ doctorum de digammo mihi se rectius habere vi- 
dentur, quo major carmini Homerico ejus ope invehitur simplicitas, 
 pluribus particulis inutilibus hoc modo resectis. (conf. Blomf. remarks 
on Mathiæ p. xxxv). “11. Est vero ubi syllaba finalis a vocal ter- 
-minetur brevi, vel a consonante quam digamma non sequitur. Hic 
ictus ipse vel cæsura vim habet syllabæ producendæ ; Sic δ΄, 338. 
ὦ viè ἹΤετεῶο, διοτρεφέος βασιλῆος, ictus in à COnsonantem quæ sequitur 
# quasi geminat, et syllaba tanquam ἐπ positione spectatur. ΠῚ Zctus 
hujusce potestas sæpe occurrere videtur in syllabis non cæsuralibus, sed 
in medio vel principio vocis. Nec ad iambos vel Tribrachyas vel Ana- 
pæstos fugiendum est, qui a metro heroico alieni sunt. conf. sup. 
14.-- ἑκηβόλου ᾿Απόλλωνος. 36. ᾿Απόλλων; ἄνακτι, UDI producitur æ, 
quæ natura brevis est ; conf. 75, 64, 43.—Insigne exemplum est talis 
productionis in £, 763, pecyns ἐξ ge em de τ observat Bree ie 
398, ‘ in vocum quarundam plusquam trisyllabarum pede priori apu 
Græcos—adeo parum in pronunlando tribrachyn et Las a ον 
ut uterque potuerit legitime usurpari,” um minime permutatio 
fit, sed ut in πον finalibus. sic in τς Lg s v. vocis elevatio 
syllabam ph ucit. Etsi vero vim 2ctus hic compertam, qui 
re doctis assentiri nequeo qui vel usum Digamoil vilietdent 
vel mutationés in contextu ad eam rejiciendam inducunt ; nec pror- 
sus eorurm rationes contemno; etsi ingeniosas magis quam veras eas 
existimarim. Tria teneantur principia quæ in versu Homerico quan- 
titatem abnormem explicant, et quorum vi syllabæ in positione con 
stituuntur—Digamma, cæsura et ictus; Separata eorum sunt of 


ficia, minime vero secum pugnantia.—De ictus natura tractat Dun- 


r À 


[51—78.]  NOTÆ. 191 


bar de met. et vers. Homeric. Conf. et Hermann de metris, cap. x. 


de Prosod. (56—57). ὅτι ῥα θνήσκοντας" partic. ῥα hic minime . 

ἔνα est: Ang. “ For she was anxious about the Greeks, and the 
reason was, she saw them perishing by disease” &c.  Frequentissima 
est hæc connexio inter particulas γὰρ, ῥα. conf. Hoog. ut sup. 489. VI. 
—Vocem ἤγερθεν ab ἐγείρω deducit Heyne, et \pRcpa et accipit pro 
ἠγέρθησαν, ΟὟ insequentem ὁροηγερέεφ.  Eodem redit ; nam ἀγείρω est ex 
« Οἱ ἐγείρω. (59). “Ares Son of Atreus, I think we consent 
to return defeated in our purposes, were we but to escape the death 
(which seems to await us). us pro ἡμοῶς, Aeolice. Sch. br. ὑπαλιψε- 
πλαγχθέντως male redditur in Lat. vulg. i{erum errantes; et bene a 
Dammio, retro rejectos. Consentit Schol. B. L. Ven. pérns ἄσερακ- 


σοὺς ὑποστρεψώντας. Proprie sagitta vel hasta παλιμαλαγχϑεῖσα di- 


citur cum corpori duro illisa vi detorquetur; conf. ékempl. inf. #, 
291. (62). ἀλλ᾽ ἄγε δὴ.  Usus partic. δὴ hortativus est, actionem 
maturam præcipiens, ἤδη, nunc, quam celerrime ; Ang. But come now, 
1 pray you, let us enquire of &c.—Qui a spiritu divino ‘afflati, ven- 
tura prædixerunt communiter pari; nuncupati: species :erant -êvss- 
goméhos et ἱερεὺς, hic à victimis inspiciendis,. ille a somniorum inter- 
pretatione hariolatus est. Conf. Schol. (68). καὶ γάρ τ᾽ ὄναρ' For 
dream too originates with Jupiter—æque ac alia præsagiendi ma- 
teries in victimis extisque. Huic consentaneum est quod in lib. β΄, 
somnium Agamemnoni obversatum a Jove immitti dicitur. (65, 66: 
67). εἰ τ᾿ ἄρ᾽ oy. Ang. Who may inform us why Apollo is so enraged 
with us: Whether it is for vow unperformed or ἔν unoffered 
that he blames us : whether too he desires, on being presented with 
the savour &c. to -deliver us from this pestilence. [De voce 
éxarouBn, an ab ἑκωτὸν, centum, ob numerum animantium mactatorum, 
an ab ἑκατὸς, longe jaculans, epitheton Apollinis, appellata fuerit, 
valde dubitant Etÿymologi. Hoc Heynio displicet, quia ἑκατὸς digam- 
mum admittit, ἑκωτόροβη non. Quare non æquo jute ab ἑκατόμεβη 
absit ac ab ἔφϑιμοος, haud cerno. Conf, sup. 3.]  Notetur locutio in 66, 
αἴ κέν πως βούλεται, Pr εἰ ἄν πως----βούληται. (69-70). Κώλχας- Hic 
fuit qui auguriis suis Græcos ad béllum capessendum hortatus. Ψ]ά. 
inf.#, 800, 8ᾳ.---ὃς n0n— Qui nôrat. ἤδη ἃ th, dde. Forma primitiva 
plusquamp. fuit 20,06; ; inc y". ÆExemp. gr. 15 
pers. Ye, ἤδη, nue. 2) pers. ἤδεις, ἤδης, ἤδησϑα.  Bpers. ἤδεε, ἤδεὶ, 
ἤδη. À forma ἤδειω, apud Doricos usitata, fluxit ἤδειν, quæ: termi- 
natio postea invaluit, ut ét in tert, persona, quæ antiquitus fait 734, 
contracte #4, et cum. » ἐφελάυστ. ἤδειν. Conf. Mathiæ ὅν. Ὅν. $ 188 
198 {71}. καὶ )ήεσοῖ" vid.isup. 68. inf. 8, 800 ὅς. -(74)--#énsx/ 
s—Respicit ad verba sup. 62. ἀλλ᾽ ἄγε δή &c. (74). potiraeler Ang. 
To uccount for, explain. (76). σὺ δὲ σύνϑεο" Ang. Butsænter-you, ton 
gour-part; into a compaôt «and swear, that you will render me 
Prompt assistance both by word :and deed &c. πρόφρων, animo pro- 
Rate ΠΡΆ58. ---ἰ σύνθεο, secund, Heyne, νόησον, animum  advertas:; 

uic νεῖ ζ΄, 334, at in hociloco eusrdnx: melius significat paciseôr, 
et sic Lat,vulg. paciscere. (78). χολωσέμεεν" Male Lat. vulg. 2ratum 
fore ; significat enim χόλόω, ad irdm excito, eodem sensu ac ἐρεθέζω: 


192 NOTÆ. (78—120.] 


ολοῦσθαι, irritari, ut inf. %', 407. Sic Odyss. σ΄, 20. μή με ὁλώσυς. 

ecte Schol, ὈΓ.----εἰς ὀργὴν ἐμβαλεῖν. —0i Tr ἀφρῷ: pro γι rer cui 
subditi sunt. (80). κρείσσων yèg Ang. For the power of a sovereigr 
15. felt most when he happens to be enraged with an inferior 
χώσεται, fut. ἃ χώομαι, radix ΧΟΩ. Hinc χόλος, χολόω &c. Ib. ze. A 
χείρων͵ fit χερείων, φέονι, 5 . ee, et Ἰοῃίοθ χέρη!, secund, 
Lun et Épne Bs M SD Vos Prefert vero 2:5 et eum 
secutus Mathiæ ᾧ 136, antiquam formam χέρης, unde comparativus in 
usu χείρων. (81). καταπέψη. Ang. For even though he may have re- 
pressed his anger for the present, Yet he retains it until a favour- 
able opportumty occurs for gratifying it &c. Similiter Tacit. de 
Tiberio, “ animo revolvente iras, etiamsi impetus offensionis 
memoria valebat”"—x+aræmtn, concoquerit, lit. et hinc metaphorice, 
cohibuerit. Sic Pindarus, μέγαν ὄλβον καταπέψαι, æquo  animo— 
minime elato—divitias perferre. OL 1. 87: (83). σὺ δὲ φρώσαι" 
Ang. But consider thou, whether thou wilt have thé power to pro- 
tect me &c. Vehementissime asseverat Achilles se Calchantem de- 
fensurum ; oÿ—m ᾿Απόλλωνο-τ-οὔτις ἐποίσει χεῖρας β. Nemo inferet 
manus violentas, exitiales, ut recte Sch. br.—Miror prætulisse 
tium, χεῖρας μεθ᾽ ὅπλων βεβαρημένας, ut exponit Gloss. MS. Lips. ad v. 
97. (08. ἑλικώπιδω" Usitatissime redditur, nigris oculis puellam ; 
vocem illustrat Pindari illud, Pyth. IV. 908,--Αλκροήνας S ἑλικο- 
βλεφάρου, ubi érès eodem sensu accipitur in versione Benedict. (103). 
μένεος δὲ" μένος, vis, impetus sanguinis irruentis. Qeiws, præcordia. 
ἀμφιμέλαιναι, subita irruptione sanguinis nigrescentia.  Sic inf. ε΄, 88, 
ἄχος πύκασε φρένας ἀμφιμέλαινας.---- vehementissimam 
hæc verba, et ex sensu rudi de effectu ejus in corde et diaphragmate. 
(105). xx’ ὀσσόμενος" Torve intuens : displicet Heyniana, mala præ- 
sagiens, quasi ipsi Calchanti jamdudum mala ominatus. Nec Por- | 
phyriana magis, subtilior quam pro sermone Homerico. Conf. Clarke 
in loc. Recte Apollonius, κακῶς ὑποβλεψάώμενος, cui tamen adversatur S. 
B. Venet. Tuentur vero Hesychius, Sch. br. et Stephanus in voc. 
ὄσσομαι, qui censet factum ex ὅπτορεωι, mutatione Aeolica. (108, 
109). ἐσθλὸν δ᾽ οὐδέ τί.  Navibus Græcorum in Aulide retentis, Iphi- 
geniæ immolationem Calchas indixerat, unde ira 10pi 
magis hanc ob injuriam coorta ; nisi hoc commentum scriptorum recen- 
tiorum sit: quod verosimilius est ex 4 144. (110 sqq.). ὡς à Vis 
inest particulæ, That, forsooth, for this cause it is ἄς. Oratio ira 
et affectu turbatur, ideo minus concinna : in 112, Sententia sic abso- 
lutior fit; βούλομαι πολύ (μᾶλλον) αὐτὴν οἴκοι ἔχειν, (ἢ τὰ ἄποινα δέχεσθαι). 
«ai γάρ ja—Ang. and my reason is, I prefer her even to Clytem- 
nestra ὅς. conf. supra, 56. (114). κουριδίην ἄλοχον. uxorem vir- 
ginem—ductam. Sic infra &, 414, habetur κουρίδιον ἄνδρα. (115). 
φυὴν. subaud. κατὰ. Qui, ἡ τοῦ σώματος ὑπόστασις constitutio et ha- 
bitus corporis ; Hesych. venustas naturalis, sec. Thom. Magist. 
utinf. χ΄, 370--θηήσαντο φυὴν καὶ εἶδος. Exponitur ἃ Soph. Œdip. 
Tyr. 740 per φύσιν. (117). βούλομωαι. vid. sup. 112. (120.). λεύξσετε 
γὰρ. Ang. For this ye all see, that my prixe ἃς going elsewhere, &c:. 
s, L 6. καϑ' 0, pro ὅτι, Ut Supra 9. Conf. Zeun. Vigerum, not. 


C123—146] NOTÆ. > « 108 


44. $ xiv. : Usus ejus apud Hom. frequentissimus est. (123). πῶς 
yèe" Ang. How possibly shall the Grecians assign you a prise ; 
1 now of no common property ‘which has been deposited any 
where, but the plunder we have found in towns, has all been 
distributed, nor 1s it equitable that the people should be re- 
quired ta colect it again ἄς. παλέλλογα ἐπαγείρειν" ad verb. ite- 
rum collecta in-unum-conferre.  Mos fuit, urbe direpta, prædam 
sic colligere, ut pars sua pro merito & conditione unicuique 
seponeretur : conqueritur Achilles de injustitia hujus iterum faciendi. 
(129). δῶσι. Male legitur δῶσι in edit. Clark. quæ tertia pers. plu- 
ralis est. δώσι reposui, quæ tert.singularis est. Grammatice forma- 
tur, δῶ, δῷς, δῷ, vel dou, dar, et interposito c, δῶσι, det, sinat.— 
Τροίην, melius cum Sch. br. ipsam Trojam intelligere, quam πόλιν. 
τροΐην, urbem Troadis, ut quibusdam placet. (131—132). μήδ᾽ οὕτως 
-ολλέπτενόω. κλέπτειν, quidois secreto—dolose—agere, sentire ; modus 
vertendi usitatior vix sensum assequitur, viz, ne me la circumventias : 
Heynianam præfero, ne ita animo reputes—machineris. Tota oratio 
procedit ; Ne ἐξα animo, præstans quantumis sis, machineris ; quo=. 
niam me non: præoccupabis ‘astutia : παρέρχεσθαι, Ang. To over- 
reach ; metaph. a stadiis. Se ab Achille vana spe illudi arbitratur, 
nec fore, Græcos. postea memores benefici, sibi præmia debita alla- 
turos. (133). αὕτως---μοαταίως, Sch. br. Nec est cur grammatici 
distinguant «ὕτως et αὕτως. - Vis propria est, sic, modo ; credamus 
licet gestum quemdam verbum comitari, a sensum ejus contemptus 
oblati exprimit: Ang. Is 16 your desire that you should retain your 
share of the booty, and that 1 on the contrary (αὐτὰρ adversat.): 
should sit down thus, bereaved of mine? (135). ἀλλ᾽ si pèy— Yet à 
they will grant compensation——1 shall be content ; sic Dacer. a la 
bonne heure ; oratio minax et imperatoria est ; hinc ultima reticet. 
conf. exemp. Aen. I. 135. inf. #, 424. (137). si δὲ xs Quidam hic 
legunt δώσουσιν. Aoristus vero 2. conjunctivus et futurum indicativi 
idem sæpenumero valent in Hom. ἐγὼ δέ κεν----δὲ hic non redundat, 
vim vero in .oratione continuanda habet ; vid. sup. 58.  Verisimile 
est vs. 139 ab aliquo rhapsodo induci : In quibusdam Schol, haud 
invenitur : spurium putavit: Longin. apud Eustath. h.1. Bentleius 
etiam ; et certe abesse potest sine sensus dispendio. Conf. Ernest. 
Heyn. Obss. ad h.loc. (141—2—3—6). νῦν δ᾽ &ye  Proponit Hey- 
ne lectionem in 141, νῦν δὲ μέλαιναν νῆα ἐρύσσομεν εἰς ἅλα δῖαν, 480. 
niam ἐρύω, traho, digammum adhibet, cui obstat ordo verborum 
usitatus.—dixr, vastum. Sic Virg. mare magnum. Eodem sensu et 
ἱερὸς SRpe.—giras ἐπιτηδὲς, mon ut lat. vulg. male vertit, remiges ido- 
neos; quod foret ἐπι τήδεις, sed ut Clarke notat, remigum quod sufficiat, 
κατὰ τὸ ἐπιτηδὲς. Idem est error Schol. br. qui exponit per érsr4- 
δείους.-ϑείομεεν. à forma antiqua @EQ, fit ge, rime. Jo, ϑῶμεν, 
ϑέῳμεν, Sous, ϑείομεεν, et in similibus servatur analogia. ἐχκπσαγλότατ᾽ 
De er ser Heyn. terribilissime, Lat vulg. Ambas conjungit 
Schol. br. Videtur minime honoris caussa vox hic usurpari, potius 
vero cum amaritudine quadam.  Vid. Damm. [ De hac tota oratione 
14047, judex iniquior est Heyne. Mos equidem rhapsodis ve- 
teribus fuit, narrationis brevitatem, versibus 1illatis, rependere ; et 
hinc explicatur error in voce digammata ἐρύσσορεεν notatus sup. 141, 
C € 


194 NOTA. [146—171] 


i facile fieri potuit, charactere jamdudum exoleto et usu Ϊ 
Aa. Secund. Heyn. distinguuntur ἐρύω servo et ἐρύω A er 
breve habet incrementum et fuit antiquitus Feus, illa non item. 
Negat aliquid esse distinctionis Dunbar (not. ap. ἢ. 1.) inter voces, 
asseritque incrementum necessario corripi, ac omnes formas a verbo 
tadic. PY{ esse exortas. Hoc concesso, quod verum arbitror, est 
tamen verisimile quantitatem mutari in penultima futuri, nova con- 
fecta familia cum significatione, defendo, servo. Conf. Heyn. Exc. 
IV ad h. lib. Dunbar ubi sup, et Knight, Prolegom.] (148—9, 150 
—1). τὸν due" ὑπόδρα" ὑπόδρα, torvo intuitu, lit. oculis lirris 
affectum exprimentibus. ne Sch. br. δεινὸν ὑποβλεψάμοενος. 
λεόφρον, avare; tui tantum curam gerens ; hinc Apollon. lexic. ὁ 
φρονεῖς τὰ κερδαλέα.  Potior est sententia quam Aristarchi qui à κερδὼ, 
vulpes, deduxit.—recpesr habetur sup. 771 ὁδὸν ἐλθέμενα 
tissimum ad nsidias spectant, quæ tactica præcipua fuit 
Éccoicié ; sic Schol. Pind. ΟἹ. X, 37, ἐνέδραν ἐλθεῖν.---- ΑἸοϊρίο᾽ in 
éodem sensu fere ac inf. 227, οὐδὲ λόχονδ᾽ ἰέναι, to go on a service of 
ambuscade : Et notatu dignum est eundem recentiores ser- 
fonem obtinuisse ; éxpeditiones enim a militi subitariis initas 
Scoti Ilabant, going a raid. consentit S. B. L. Conf. Zeun. ad 
Vig. de phrasi, 6 V. pag. 93. (152). οὐ yèg.—Partem orationis reticet ; 
—Tota sic procedit; Quomodo quisquam tibi lubens obsequatur vel 
étruere insidias vel cum hostibus fortiter dimicare (quum eos tam male 
accipias qui tui solius caussa bellum gerant)? Non enim ego Tro- 
janorum &c. tali modo supplet Clarke. Mg αἴτιοι. 
éitur Homerus in eodem sensu aC αἰτιατέοι, À 


8 
= 
Ξ 
᾿ 
5 
Ë 
À 
ὃ, 
ὶ 


Tui gratia huc advenimus. τιμὴν ἀρνύμενοι, 
exigentes ; Ang. Forthe purpose of procuring πὰ redress : 
415, injuria illata, vindicatur ; wtio honorifica, Heyn. De 
νγ΄, 285—6—8-—9 et 489.----πρὸς Τρώων, ie, à Τρώων, a 
---τῶν οὔτι pirureémy—hæc nihili pendis, ie, labores quos tui 
pertuli ; πόνων, μεεριμενήματων. (161). καὶ 23.——Æt nunc, quasi 
cumulum addere ἕο. (163-—-65). οὐ μεὲν σοί. “ Nunquam 
imium tuo æquale habeo, neque tum mihi æquale dandum 
cum excisa erit Troja.” Clarke. et eodem fere sensu Heyne. Mali 
vero cum Daceria intelligere Troadis aliquam urbem ante Ili 
ipsius excisionem Ps re et quales erant Lyrnessus, &c. 
elli impetuosi. πολυάϊξ, ὁ πολλὰς εν ἣν» 
epith. bel- 


latorum, et transfertur eadem analog. ut πολύ » pPUgna in qua 
multum laboratur. (168). κεκοώμεω. aoristus i n passus. 
Hoc obtinet præcipue in lonicis et Doricis. Vid. iæ p. 208. Ob. 
4. & 307. IV. (170—1—5). κορωνίσιν. navibus recurvatis,. recur- 

was habentibus, quæ aliter καμεπυλόπρυμνοι dicuntur. . br.—ovèi 


HE 


ἢ 


[171—206.] NOTZ. 195 


inhonoratum opes collecturum. {Ingeniosa est Heynïü conjectura, οὔϑε 
σοι οἴῳ, ἐνθάδ᾽ ἄτιμος ἐὼν, ἄς. “ Nec apud me constitutum babeo, hie 
contumelia affectus quum sim, pro te divitias, &c. colligere.”]. De 
distinct. nota inter ἄφενος et πλοῦτος disserit Sch. Ὀτ.---ἀφύσσω, haurio, 
ro; “Πλοῦτον ἀφύσσειν nil aliud est quam parare divitias.” Heyn. 
inc recte ἃ S. br. exponitur περισωρεύειν. (174—5—6). εἴνεκ ᾿ ἐμεείο 
μένειν" Nec mei gratia bellum prosequi rogo=—auxilis satis adest, &c. 
Hoc acriter respondet ob vs. 158, ὄφρα σὺ χαιρης--. μητέτα Ζεύς" 
Recte hic Clarkius; “ guriére, non Vocativus pro Nominat. quod ab- 
surdum est.” Est (ut notat Forsterus) nominativus Aeolicus qui postea 
inter Romanos ascitus est. Hinc terminationes, Athleta, Poeta, et 
sim. conf. Burges in Dawes, p. 334. Clarke, ἢ. 1.--διοτρεφέων---- A 
Jove reges dicuntur esse, ob derivatam auctoritatem scil. Schol. Pind. 
Pyth. IV. 313. Eodem redit et διογενὴς, ut διογενὲς Λαερτιάδη, 1, 308. 
(180, 181). σέθεν déya— Ang. I regard you not, nor do 1 value your 
anger, &c. Oratio Asyndeta in 178—79, optime mentem exagitatam 
depingit. (186). φέρτερος, et inf, φέρτατος, ad verb. φέρω respicere cen- 
sentur. Puto extitisse φέρτος, quasi φέρων δόξαν, τιμοῦν. Assumit Math. 
$ 134. inusitatam φερής. (187). ἶσον qwoi.—Ang. To pronounce him- 
self on a par with me, or be at all capable of comparison; ellipsis sup- 
plenda est, φώσθαι (ἑαυτὸν εἶναι) ἶτον ἐμοοί, n.r. λ. (189). στήθεσσι λασίοισι" 
ad verb. pectoribus pilis-dense-obsitis, et metaphorice furibundis. 
Dicitur de calidis et animosis, ἡ θέρμη γὰρ αἰτία τῆς ἐκφύσεως τῶν τριχῶν, 
Sch. Ven. Fortitudinis et virium signum est pilorum frequentia ap. 
Juv. Sat. 14. naresque pilosas. conf. β΄, 851. (193). ἕως ὁ ταῦθ΄. [De 
metro versus hujusce mire se torquent Critici: Clarke proponit ww 
. ταῦθ᾽ ut pronuntiandi modum ; Knight digammum infert et conjectat 
lect. antiquam, ëFos ὁ reÿd’—orthographia enim veterum inter ὁ et 
& haud distinxit: Heyne censet efferendum esse ὡς ὁτταῦθ᾽ : Bentleius 
legit ὅγε et contrahit, ὡς (ἕως) ὁγε ταῦθ᾽ ὥρμαινε, x. το À Conf. Dunbar 
ἢ, 1.—_Melior adhuc ratio foret legere ὡς sic, nam ut nunc se habet 
sententia, desideratur correlativa τέως. Sic procederet Ang. Such was 
the conflict of passions in his breast—when Minerva came, &c. An- 
notat hic Barnesius : ‘“ Hic versus passim in Iliade et Odyssea occur- 
rit : in primo autem loco Amphibrachys ponitur, pe nempe Dactylo, 
Spondæo, v. Anapæsto ἰσόχρονος.᾽ Quantus error hic est, docet Dawes 
de pedibus ssochronis, Misc. Crit. p. 51. Conf. quoque Harless. præf. 
P. VII.] (200). δεινὼ δέ ei—Accipit Heyne oi pro ἀυτῆς, et vertit, 
“ terribilesque ejus (Deæ) oculi visi sunt.” q, d, the awe-inspiring 
eyes of the goddess were recognized by him. Accipit Dacer, δεινὼ ὄσσε 
quasi fuerint Achillis irati et sævientis. Est et tertia ratio, sed prima 
potior videtur. Apte citat Heyne Aen. V. 647. (205). ἧς ὑπεροπ-. 
Ang. His haughty demeanor may quickly cost him his life. Observat 
Heyne solere Homerum aoristi conjunctivum usurpare pro futuro, 
præfixis particulis ἄν v. κὲν: sic sup. 197. ἐγὼ δὲ κέν ἀντὸς ἕλωρεαι. 
iquando etiam sine particulis, ut inf. 262. οὐδὲ wa, nec videbo. 
Est et ubi simul ponuntur, ut κ΄, 449, εἰ puis rade κέ, σε νῦν ἀπολύσομεεν 
ἠὲ μεθῶμεν. - Hæc et similia syntaxi minus politæ attribuenda 
sunt, Accentus in ÿrégerAines antepenultimam producit sec. Her- 
man. de met, Cap. Χι, 16, 14. (206). γλαυκῶπ. ἐς. Vocem Knight dedu- 


196 NOTÆ. [206 —250. ] 


cit à γλαύσσω intueor, quoniam haud colorem, sed motum maris expri- 
mit γλαύκὸς.  Hinc species et adspectus oculi ἃ γλαυκῶπις designatur. 
Prolegom. pag. 69. (210). ἀλλ᾽ %ys—Ang. But come, cease from 
gour strife—unsheathe not your sword, but indulge your bitterness of 
reproach as you please, &c. ὡς ἔσεταί περ, Whatever may suggest itself; 
prout fors F pans Sensus hiece indefinitus part. περ latino cungwe re- 
spondet, Hoog. 460. V.—#re emphatica est; ἀλλ᾽ ἤτοι, αὐ verbis 
2 (216). χρὴ μὲν. Ang. Goddess, it is my duty nt hd 
eference to, &c. σφωΐτερόν γε ἔπος, Ang. The advice of coun- 
sellors in particular.  Observat Math. ἃ. G. $ 149, vocem σφωΐ 
in lonicis poetis significare, vestrum amborum; scil. Junonis et Mi- 
nervæ, h. 1. εἰρύσασθαι. De significatibus diversis verbi ἐρύω vid. sup. 
141. Apparet quoque nullam ob caussam duplicari + in hac voce, m 
quibusdam edd. (218). μώλα τ᾽ ἔκλυον αὐτοῦ. Recte Hoogev. vertit, 
Hunc presertim exaudire solent. Non est enallage imperfecti pro 
præsenti, ut ponit Viger. Sed suus priori constat sensus. Sic Horat. 
‘Od. 1. 37. “ tempus erat dapibus, sodales—”. (228-— 31-32). 
πόδε τοὶ κὴρ' Ang. This seems death itself to you. Distinguunt gram- 
matici inter «ne prout gravi spiritu vel circumflexo notetur: κὴρ Signi- 
ficat fatum, mors: κῆρ contrahitur à κέαρ, cor; an vero nimis sub- 
tiliter, dubitare licet.—dyoBcgos 8. x. τ᾿ x. q. d. populum voras, nullius 
-enim pretii populus iste est, &c. Oratio tota Ang. procedit: You 
presume on the worthlessness of those whom you command to consume 
their substance; worthless, I say, else, son of Atreus, this contumely 
(towards me) should be your last ; oblique innuens Græcos suas partes 
_defendere oportere, nec tyrannidem quandam inter se constitui sinere. 
 Oratio tota maximo cum artificio ad mentis agitationem Ἶ 


composita est. (234). ναὶ μὰ τόδε---Οτάο᾽ aliquatenus ur. à 
negativa est, et oratio syntactice procedere debet, 234, 240, 241, &c. 
ViZ. ναὶ με τόδε σκῆπτρον----ἄζν ποτε ἔλθυ----οὔ δυνήσεαι----κἄν σὺ ἔνδοϑ ϑυμὸν 


ἀμύξης. Sic Heyne. Hunc de sce digressum imitatus est, vel 
potius vertit Maro, Aen. XIT. 206. Tue conf. Euripid. Phœniss. 1691 
ἴστω σίδηρος ὁρκίον τί μοι Eipos.—Jusjurandum fuit inter mortales sanc- 
tissimum, quippe per auctoritatem intemeratam ἃ Jove ortam, et cujus 
insigne fuit sceptrum ; conf, 4. 98, 99. Aeque sanetum fuit inter im- 
mortales jurare per Stygem. Conf. in Sac. Scrip. Judith 1,12. (239). 
“βέμειστας εἰρύαται. Ang. Who defend the RP pr constituted by 
Jupiter. Heyne simpliciter habet; imperium tenent a Jove, sub 
Jovis auspicüs, quippe διοτρεφεῖς. sup. 176. Ex hisce verbis infert 
Dionys. Halic. de imperiis Græciæ antiquæ certo limite "constitutis ; 
Lib. V. antiq. Rom. (240). % ποτ᾽ ᾿Αχιλλῆος" Ang. At some future 
period there will assuredly be a want of Achilles to defend, &c. when 
pr are falling beneath the hand CA the g Hector, &c. 


Conf. inf. verba ejus 4 351-—56, &c. br. Ι 
arte deligi ad terrorem maxime incutiendum, quasi contra Hectoris 
impetum solus Achilles munimento sit; πρὸς κατάπληξιν τῶν ἀκουόντων. 


(250—51). τῷ δ᾽ ἤδη δύο mè—Duæ pertransierant, &c. γένεα inter 
antiquos triginta annos valebat, adeo ut Nestor jam nonaginta fere 
“nnos natus est: narrant S. B. et brev. in ἢ. 1. Nestorem solum ex 
omnibus Nelei fils relictum fuisse post expeditionem Herculis contra 


[250—280.] -NOTÆ. 197 


Pylios, et una cum 115 prope deletum fuisse Pylium nomen.—;ài γένοντο, 
magis Jonicum : Cum Heynio vix abest quin restituerim.—wspérur. 
Placet expositio Sch. br. peusgspérns τὴν φωνὴν ἐχόντων, 6 ἐστι, PA Java 
εἰς συλλαβὰς. Hoc sequitur Lat. vulg. articulata-voce-loguentium 
hominum. (254): πόποι. etymon ignoratur. Apollon. in Lex. Hesych. 
exponunt per δαίμονες. (255). ἢ κεν γηθήσαι----Ῥγίαηι would in truth 
exult—were tidings of those dissensions to reach them.—Sic Sch. br. 
ὄντως ἂν χαρείη. (261). ἀθερίζω est proprie paleam (ἀθέρα) ‘abjicere ; 
hinc significatus, #occi pendeo. (265). Θησέα. [“ Qui rei prosodi 
stüdent merito hic quærere poterunt sitne hic pes (ϑ᾿ησέα) dactylus, an 
potius contracte, spondæus, ac si scriptum fuerit @»4.” Clarke. 
Varia adfert exempla productionis ultimæ syllabæ inter poetas Atticos; 
Usus vero Homericus récentiori sæpe repugnat, nec a se invicem de- 
finiuntur,  Attici certe normam genitivi in—s4, secuti, et hoc forsan 
ob métrum Iambicum-quod præcipue excoluerunt : Jones vero penul- 
timam Jongam in casibus obliquis adhibentes, ob ictum necessario 
ultimam corripuerunt. Ex. caus. πηλεὺς, πηλῆος, πηλῆσ, Ionice. πηλεὼς, 
mue, Attice. Quoniam vero πηλξωώ, mnañæ, Versui hexametro (cui 
maxime studebant) æque inserviunt, inter Ionicos Scriptores utraque 
forma adhiberi possit.]. (268). φηρσὶν ὀρεσκῴοισι. Qnesiy pro ϑηρσὶν, 
uæ commutatio literarum Φ et $ usitata fuit in dialecto buse: sic 
. Od. 6; 1, φλίψεται pro θλέψεται.--κῶος est spelunca, κοίλωμα, et a 
them. κέω, κῷ, κείω, cubo ; hinc ὀρεσκῴος, monticola ; an inhabitant 
of the mountain-caves. De pugna inter Centauros et Lapithas, in n 
tiis Pirithoi, conf. Steph. in Dict. et Oppian. κυνηγετ. β΄. (270-—1—3). 
τηλόθεν ἐξ Ar.  Peloponnesus nuncupata est ὠπίη γῇ ex Apide Phoro- 
nei filio, 4°, rege Sicyoniorum. ‘Aegialea antea dicta, et postea Pelo- 
ponnesus, ἃ Pelope qui imperium tenebat. κατ᾽ ἐμ œÿroy—Ang. And 
7 too fought on my own account, apart from the other leaders. Inter- 
pretatur Sch. br. κατ᾽ éwaœuroÿ δύναμειν, pro viribus meis, reclamante 
Heyne, quia hoc proprie significat κατ᾽ &eè.  Sic infra β΄, 366. κατὰ 
σφέας γὼρ puyirerras, 1. 6. prose quisque, αἴ in Aen. V. 500. [“ Nec 
ad monomachiam trahi verba pa nam sic αὐτὸς esset, h. e. μόνος, 
non καθ᾽ aÿrey—hinc præstat, dicere, Nestorem non in turba pugnasse, 
sed seorsum pro se, pro sua parte” ]. Evnoy—legerat Ari 115 ξύνιεν, 
quod ἃ ξυνίημεε est, et pro ξυνίεσαν. ξύνιον est ἃ ξυνιέω, aor. 2.— Verba in 
—w sæpe in Hom. ling. ad origines eorum in—{w,—dw,—4#, referun- 
tur; sic inf. 291, προθέουσι ἃ προθέω pro προτίθημει, et ponitur in dialecto 
antiq. pro προτιθεῆῖσι. More suo Nestor comparationem inter heroas 
inivit ad animos eorum flectendos quos minus fortes antiquioribus esse 
icat: hisce verbis mire delectabatur Augustus: vid. Suet. vit. 
Aug. (276). ἀλλ᾽ tæ— Verum sine, ut ei primum dederunt, &c. i.e. 
prium dica, ratum ei fac quod in honorem ab Achivis premium 
dabatur. (280). Εἰ δὲ «ù—Aevo etiam antiquiore, inter potentiam 
politicam et physicam distinctionem ponit, suadetque illi hanc alteram 
cedere; Ang. What though you are superior in vwigor and a Goddess 
has given you birth, yet He excels you in power, Sc.  Sic, 278, ἐπεὶ 
οὔποϑ᾽ ouoins— Since never yet hath any monarch been invested with 
an equal degree of honor. : Imperium enim civile et militare Agamem- 
noni concessum fuit. De usu Homeric. vocis γενγάν, vid. inf, $, 151. 


198 NOTZÆ. [282—338,] 


(28283). αὐτώρ ἔγωγε. Male hic vertio Lat, ““ verum ego precaäbor 
Achillem deponere iram”—quasi λίσσομαι possit cum dativo jungi; 
verte, “ verum ego { Agamemnonem) precor Achilli iram 
—remittere."—pdus χόλον, Ang. To forego his resentment. αὐτὰρ, 
et præterea. ἔγωγε videtur hic emphatica, et in apodosi τῷ σὺ. 
(289-—91). ar οὐ. S (209) ἅτινα (ἐμοὶ) οὐ πείσεσθας (αὐτῷ) ἕω, εἰ 
sic procedit—with which desires of his I have little intention of com- 
plying ; τοὔνεκα οἱ meolioucw—AÂng. Do they on this account grant him 
theprivilege? &c. De hac voce vid. sup. 273. et Darmm. Lex, in ϑέω. 
ur ἐπεί μ᾽ ἀφέλεσθέ ys.—Ang. Since, though ye have allotted me 
er, ye now wrest her from me, &c. partic. γγε emphatica est, 2 δόντες, 
etst quondam dederitis—Ostendere vult Achilles, se mp io Aga- 
memnonis, etiam Briseide .concessa, morém ve pe aliis, quod 
ipsi dabant, reddere, non vi coactum, sed quia adhuc aliquatenus com- 
mune est. Timet ne existimatio sua patiatur aliquid, dum revera 
imperio cedere coactus sit.  Optime indoles ejus superba depingitur. 
τῶν δ᾽ ἄλλων ἅ μοι ἐστὶ-ττοῖς Sed de meo peculio, nil nisi tuo 
ademeris.” (302). εἰ δ᾽ æye—Ellipsem notes : εἰ δὲ (βούλν ἀνελεῖν ἀέκοντος 
ἐμοῦ) πείρησωι ἄς. 4. ἃ, sin vis te periculo offerre—agedum ut sciant 
alli me κω temere minari. Conf. inf. sim. ζ΄, 376. 4 962, (v. 
306—8—13). νῆας éires—Lat. vulg. ad verbum, naves æquales, ie, 
concinne et affabre factas, Idem vult Sch. br. per ἰσοτοίχως, évenly 
built, well proportioned.  Vertit Blomf, in Math. ὁ 124, ships af due 
size, ut δαὶς on, a perfect meal, inf. 468. est fæmineum ab ἴσος, pro 
ton. Vid. Heyn. Obss. τ΄, pag. 125. 185. (310—13-—15-16) ἀνὼ 
δὲ χρυσηΐδα----ἰρ, ἀνάγων εἶσε χρυσηΐδα-τκ. τ. x, SChol. ἀπολυρεαίνέσθαι, 
sese expurgare a scelere εἰ péste; λύματα sunt sordes in mare abji- 
ciendæ, quæ post ablutionem remanebant.—rerrérexs, 501]. quumrvic- 
timæ morbo haud fuerint tactæ: Ang. unblemished. De voce ἀτρυγέτοιο 
multum dubitatur ; omnino. Rp est Lat. vulg. infructuosi. Th. 
τρύγη triticum.  Huc refero uripid. Phæn. 221. ἀκώρπιστα mie. Nota- 
bilis est hic locus in religione veterum e et ritibus lustralibus, 
(321—26). ὀτρηρὼ. gnaui, strenui. Th. ὀτρέω, ὀτρύνω. rgofu.— Ang. 
dispatched them : vid. sup. #, 2, in νοῦ. προΐαψε, et conf. ἢ, 1. Ernesti, 
(331, 34, 38). τὼ μὲν ταρβέσαντε.  Recte observat Daceria silentium 
præconum hic optime exprimere, et se invitos Achilli nuntium ferre-et 
ob principum rixas dolere. Cor ejus mansuesat ac eodem tempore 
debita erga Agamemnonem reverentia servatur. Διὸς ὥγγελοι ἠδὲ καὶ 
ἀνδρῶν----ἶα, Jovis hominumque auctoritate, officio debito functi ; hinc- 
sacrosancti, ut adnotat Ern.—rà δ᾽ αὐτὰ it sententia Ang. Let 
those be witnesses of my injuries in the sight of Heaven &c. but if ever 
my presence is required to avert the calamities of the Greeks — Ye 
shall look for it in vain &c.? Hic, ut alias, de vindicta majore cum 
vi PME si aperte fuerit prolatum : Conf. sup. 135, de hac apo- 
siopesi. ‘[Porro quoad metrum vocis μάρτυροι, obsérvat Clarke quan- 
titatem simplicium et derivatorum esse diversam, ut μώρτύροι a 
μαρτύρομαι. κρίσις, κρῦτος, ἃ κείνω &c. idque censet fieri ob quantitatem 
futuri 2.-et-aoristi 2. in quibus temporibus» brevis-est. Censet Heyne 
hisce in casibus duplicem fuisse formam verborum -simpliciom, cum 
penültima Jonga et brevi, et huic vel alteri vocem derivativam-réferri- 


[342—398. | NOTÆ. 199 


prout penultima sit longa vel brevis. Sic in μεύκάώω, unde ἔροῦκον et 
μβμεῦκα, duplex forma radicis conjectatur, xüxw et μύκω. Vid. inf. 
&, 749, et Obss. Heyn.l [v. 342 ὀλοῇσι]. Haud liquet quomodo 
hic metrum servatur nisi posito quod censuerunt Clarke et Heyn. 
viz. digammum duplicari in medio vocis ita ut fiat éx0FFne. Certe 
Prisciani in Dawes, Misc. Crit. p. 95. verba sunt, ““ Est tamen quando 
Aeoles idem digamma inveniuntur pro duplici consonante posuisse.” 
—Hanc expediendi rationem respuit Dunbar, qui ictui metrico hic, 
ut alias, hanc vim tribuit; conf, sup. 51.—Lectio ὀλοίῃσι, quæ in Venet. 
MS. occurrit verior fortasse est. (343—49—50). οὐδέ τι οἶδε. Notes 
sermonem antiquum, οὐδὲ (κατα) re οἶδε νοῆσαι Pro οὐδὲ vori.—in 349, 
studio hoc efficit Poeta ut animi concitati et effrænis optime depin- 
gantur affectus: lachryme Achillis non tam ex amore Briseidis abreptæ 
proveniunt quam ex ira injuriæ illatæ ; verba notentur, % γάρ μ᾿ ᾿Ατρείδης 
ἡτίμησεν, Dedecore αἰδοῖον, pœnas exigo.—siveræ πόντον, the darkling 
sea; Epitheton Aegæi aptissimum : vid. Wood. pag. 19. (352—56). 
μῆτερ, ému Ang. Since you have given birth to me destined to so 
short an existence, the © ian &c. ought at least ( ) to confer 
honor on me, but now he ba not honoured me in the slightest degree. 
In 356, ordo est, αὐτὸς γὰρ ἑλὼν γέρας, ἔχει ἀπούρας. (359). καρπαλίμως 
δ᾽ ἀνέδυ --- Pulchra hoc versu conficitur imago celeritatis Deæ ascen- 
dentis, et formæ ipsius exorientis optime instituitur comparatio, #ÿ+° 
ὀμέχλη.  (365—66). ταῦτ᾽ εἰδνῳ. Præfert Heyne ταῦτα iduin, et cen- 
set mutationem ex ignorato Digammate ortam; orthograph. anti- 
qua fuit Foduin.—"Qryoues ἐς Oh8m—Huc confer β΄, 688 syq. ζ΄, 395. 
415 sqq. x’, 480. Thebe sita fuit in Troade, meridiem versus, juxta 
Adramyttium ; vicinæ erant Cilla, Chrysa, Lyrnessus ; Theben Cilices 
habitabant, qui expulsi Pamphyliam et Ciliciam petierunt.  Deserta 
fuit temporibus Strab. vid. pag. 912—13. Hic regnabat Eetion, 
Andromaches ge. qui ab Achille cæsus fuit. (382—84- 85-89). 
οἱ δέ vu Awoi— Verte, milites vero-statim &c. νύ enim ortum habet ex 
vocabulo νῦν. Clarke. Hanc ex illa e contra profectam esse magis 
verisimile est, et ita censet Hoog. in part. νύ primario punctum tem- 
poris designat.—œyge: δὲ povris—Ang. Thereupon the soothsayer de- 
clared unto us the cause of Apollo’s anger &c. Male redditur ϑεοπροπίας 
per vaticinia in Lat. vulg. Nullum enim fuerat prædictum: hinc 
,θεοπροπίας ‘Amen. sunt ““ vatis effata de caussa occulta prodigii.” 
Heyn. ὃ δὴ τετελεσμεοίνος ἐστί---- Ang. Which has now received its ac- 
complishment &c.—De voce ἑλώκωπες vid. sup. 98. Secundum Th. 
ἐλίσσω, volvo, admittere potest significatum, éruces volventes oculos, 

itheton bellatoribus aptum. Phrasis est Virgiliana. Consentire 
videtur Heyn. Conf. y, 190. (39093). πέροπουσι. Ang. Attend 
her to Chrysa.—<i δύνασαι ye—non, si modo 1d efficere potes, nihil 
enim dubitationis hic est; sed conditio sæpe profertur etiam ubi 
rem veram esse vel effici posse confidimus, et sic adseverando magis 
quam dubitando inservit: sic sententia procedit, σὺ γὰρ direv δύνασαι, 
potes enim effectum reddere. De hoc usu partic. εἴ, εὖγε, conf. 
Hoogev. 158, IL, ed..Schütz, et exemp. allat. Ephes. IV. 21. In- 
signe est exemplum in Lucian. συγγ. ᾧ 16, εἴγε ὁ ᾿Ασκληπιὸς pair — 
x, τ᾿ A Îbid. iños—vertitur fui, at mutato spiritu melius redditur, 


200 NOT, [396—416.] 


Videtur porro à pro ἐὺς usurpari, ut in δ vec δωτῆρες ἑώων, Odyss, #, 
eyn. 


yèe—[De Hin lica rer antiquæ, et quomodo distat a re- 
centiorum a fr que Homero tribuuntur, longius hic disputat 


et minime philosophicas talibus in mythis adumbrari putat. Dicit 

rro Heyne—‘ prorsus hæc conveniunt mythis cosmogonicis; simi- 
lia narrantur ab Hesiodo, qui nec ipse ea commentus est—sed ab 
antiquioribus poetis accepit, € quibus Theogoniam contexuit.”  Liquet 


certe sermonem antiquum vix posse conceptibus philosophicis adæ. 


quari, et hinc in fabulosa compage personam quasi sensibilem indue- 


runt caussæ, effectus, mutationesque. Conf. Heyn. Obss. 105—6-7. . 


Nomen certe βριώρεως, inf. 403, ἃ βριαρὸς mythice derivatur, et epi 


ςς, 


ton ἑκωτόγχειρον, 402, potentiam invictam exprimit ; hæc adumbratio , 


hodie intér Indos consérvatur, qui vim per omnia patentem - 
tant, brachiis quaquaversum protensis. Vide infra 9΄, 19, exemplum 
notabile, ubi loquitur de catena aurea unde universi 


suspensæ 
finguntur, et not. Ernest. ἢ. L]. (403-——5). @s. Homines vetustiores, 


ἄνδρες, recentiores; ut Camerarius in not. ad Moschop. Sic ἀθάνατο; 
et ἄνδρες inf. 8, 813-—14. usu solenni.—«vd# γαίων, ferocia elatus, 
Heyn. Th. est γάω, hinC γαίω, γαύω (v. antiquitus, γα Ἐω) γαῦρος, γαυριῶ, 
γήθω, γηθέω. Ang. insolent with honor. [In voce Κρονέωνι i 

antepenultima quæ sæpenumero fit longa, ut Κρονῖον:; sed observandum 


est quantitatem penultimæ simul mutari, et secundum legem contra- 


riam, adeo ut vox metro hexametro æque inserviat. Zctus metricus 
in hoc casu operatur, et eodem habetur wewœorss et ὥτες, 
τεθνηότος et τεθνεῶτος, βασιλῆος οἴ βασιλέως &c. vid. sup. 397. μι 818.] 
(408, 414). αἱ κέν πως. Oratio procedit—xi κέν (ie, 1e) πὼς ἐθέληἐπαρῆξαε 
Τρώεσσιν, ἀμφιέλσαι δὲ τοὺς ᾿Αχαιοὺς, κ- τ᾿ À Ang. That he may render 
some assistance to the Trojans and drive the Grecians to their vessels 
&c. Lat. vulg. ad puppes usque et ad mare concludere. Hæc facta 
postea videmus in #, et legationem ad Achillem, /, 178 sqq. ἐπαύρωνται, 
nota figura—Ang. may reap the fruits of their King's temerity. Sic, 


frui insania——ÿy &rn— His infatuation, his error 1n not 


the bravest ofthe Greeks &c. Voti compos fit Achilles, et errorem 
suum agnoscit Agam. inf. 4, 115. 116. 119. De fe vid. inf, τ΄, 88, : 


et allegoriam eximiam 4, 501.—(415). aid ὕφελες----ἥσθαι, utinam sede- 


res, ut Lat. vulg. et ad verb. guam debuisses sedere. ὄφελον, τες, τες, . 
est aoristus 25 verbi ὀφείλω; usurpatur optando, vel per se solum, v. 


cum iculis εἴθε, αἴθε, ὡς. ἢ Sic, αἰϑ' ὄφελον ἧσθαι, utinam sedissem. 


αἴϑ' ὄφελες ὥσϑαι, utinam sedisses. 249 ὄφελεν ἧσθαι, utinam sedisset. 
&c.  Plenius disserit Vigerus cap. V, ᾧ 9. Reg. 6. Hoog. ἐπ ph | 
est, 


εἴθε, et eos secutus Math1æ, in gram. ᾧ, 513. Ob. 3.—(416). 


ἐπεί νύ τοι œlre (ἐστὶ ζώειν) (ἐπὶ τὸ) μείνυνθα. περ, 1.6. ἐπ admodum 


tempus.  Observetur ielus cæsuralis in μάλα dis. . Vox αἶσα primitus 
designavit portionem debitam, secund. Th. δαίω, divido; demde τὸ 
κοθῆκον, V. quidquid consentaneum et decorum sit ; Fatum quoque, et 


[41 6--.459.1 NOTÆ. 201 


in hoc sensu synonymas habet, μοῖρα, iuaouévs, πεπρωμεξνη, das Schick- 
sal, Darmm. Hinc orta vOx αἴσιμος sæpe apud Hom. repctita, signi- 
D Jfato constitutus, decori et juri conveniens, aptus, æquus, 
æquahs. Conf. ζ΄, 62. #,,121. ὁ, 207. (418—23— 29). τῷ σε κακῇ--τ' 
“es À Wherefore with adverse fortune have I given you birth, 1.6, 
malo destinatum.  Ejusmodi locutio occurrit in Mosch. Idyll. IV. 7. 
τί vd μ᾽ ὧδε κακῇ γονέες τέκον airn Non video cur Heyne reddat τῷ pet 
οὗτως, in locis enim s', 209. ζ΄, 224. +’, 61, justa significatio est dcirco. 
(493). Ζεύς γορ ἐπ᾽ dxtavoy—Secundum lect. ἐπ᾿ ὠκεανὸν, vertere solent, 
For Jupiter went yesterday, in company "with the other Gods, over 
the ocean, to the blameless Aethiopians, to a sacrifice. Heyne vero 
legit ἐς ᾿Ὠκεανὸν, et reddit,—went over the territory of the Aethio= 
ians to (the God) Oceanus, to partake of a banquet.  Adhibetur 
ἐς consentientibus pluribus MSS, Strab. 1. 59. ἐπ᾽ ὠκεανοῖο jods, 
Quint. Smyrn. ΧΙ], 156.  Lect. recepit Wolf.  Porro phrasis ἔς τινα, 
motum v. profectionem designans, usitata est. Conf. ὁ, 402. ς΄, 709. 
Heérodot. IT, 121——5. Admittitur κατὰ pro vulg. μετὰ, auctore Aris- 
tarcho et in sensu éri.—Dicitur præterea κατ᾽ Αἰθιοπῆας, ΟὟ distantiam 
hebitationis Oceani ; ad fines etenim terræ sitos esse Aethiopas vete- 
res opinati sunt. [Operæ pretium est ἢ. 1. conferre Obss. Heyn. pag. 
112—117, ubi diversæ exponuntur sententiæ conjectationesque de 
his diebus XIE, a ritibus et astronomia Aethiopum et Aegyptiorum 
desumtæ. Si δαῖτα ut sacrificium sumatur, forsan adumbrantur solen- 
nia Jovis, adyto ejus trans Nilum ad latus occidentale transmisso, 
iterumque XIT diebus post relato, cujus meminit Diodor. Sicul. 1. 97. 
Huc confer quod aiunt Eustath. et Aristarch. Nilum ab Acgyptiis 
« Oceanum” fuisse adpellatum. Vil quoque Macrob. Saturn. 1. 
23. Paulo -aliter Daceria.]. -.( καί pur πείσεσθαι ὀΐω. Et puto 
fore se mihi obtemperaturum, 1.6, πείσεσθαι ἐμοί. Male Lat. vulg. et 
eum persuasum tri puto. Conf. #, 74. (431). χρύσην. vid. ὩΣ 97. 
(444). ἱλασόμεσθα. Hoc pro vulg. ἱλασσώμεϑ᾽ recepi, quia in pluribus 
MSS. reperitur, et metro convenit, nam in temporibus verbi ἱλώσκομεαι, 
« brevis est. Sic mutandum censuerunt Bentleius et Dawes. ‘“ Dawes 
corrigit e vestigiüs edit. Florent. ἱλασόμεσθα. Recte. Consentit M.S. 
Lips. qui totidem literis sic habet.”  Ernest.—Consentit quoque Heyn. 
ex M.S. Venet. Conf. Mise. Crit. p.118, et Dunbar in loc. Ibid. 
fées ἱερὴν inarouBn—Conf. Virg. Buc. IT, 77, Cum jüciam vitula. 
(449). οὐλοχύτας ἀνέλοντο----“ Molam salsam elevarunt manu supra 
caput victimæ ; tum factæ preces ; iis finitis, mola inspersa capiti vic- 
timæ (οὐλοχ,. προβώλοντο, 458) eoque ipso victimà numini consecrata. 
Sunt autem οὐλοχύται, SC. κριθαὶ, non molitæ sed inteuræ, saltem 
mis non nisi tusis et fractis”. Heyn. Ang. bruised barley. Th. ὅλος, 
integer, Et χύω, fundo, affundo, et est proprie adjectivum. (450, 460). 
μεϑγάλα---- Alta voce, adverbialiter pos. 458. προβάλοντο. precibus fini- 
tis, mola capiti victimæ inspersa, ut sup. not. 449.—{(459). Ordo sacri- 
ficii narratur,—«2 ἔρυσαν, Caput victimæ cœlum versus elevarunt, sacris 
in honorem cælicolæ peractis. Sic Schol. Apollon. 1, 587, τοῖς οὐρανίοις 
ἄνω ἀναστρέφοντες τὸν τρώχηλον. (πέτα fiebat ubi ad inféros. Conf. 
Sch. br. h. 1..-- Deinde 460. μηρούς &£érasso—femoribus excisis, invo- 
lucrum ex émento, quod prins duplicabant (διπτύχα ποιήσαντες, 461) 
D D 


202 NOTÆ. [460—486.] 


fecerunt, et frusta carnis adiposæ ei imposuerunt: Stabant famuli 
juxta, furcas ( πεμπώβολα) tenentes, ne frusta humi caderent curantes, 
uod valde infaustum existimatum est. Conf. Soph. Antig. 1023 βασ. 
Quint. XII, 496.  Femoribus in ignem impositis, exta verubus impo- 
sita mas et postea comesa: temporibus recentioribus hæc auguriis 
captandis præcipue inservierunt. (462, 469). αἴϑοπα οἶνον. Ang. The 
ruddy wine, “ a colore saturiori, bene coloratum: etiam rubens, ut 
Ovidius appellat”—Ernesti. 464. œÿrège—Ang. So then, afier the 
thighs were roasted &c. discrepantiam notes inter αὐτὰρ et ἀλλὰ. Ha 
actionem continuat, partes orationis kæc sibi invicem opponit. Conf. 
Clarke. Hoog. in part. «drég—Ibid. érérayre—recte à πάσσω deducit 
Ernest.—465. τἄλλα---ὉΓῸ τὰ ἄλλω, οἴ τὰ PrO ἐκεῖνα, Ut 
Homer.—468. δαιτὸς ἐΐσης----ν το redditur ; ab Heyn. cibo æ 
distributo : τῆς ἴσως πᾶσιν ἐπεγεγνομεένης, Sch. B. L. Ven. Ang. Nor 
did any one lack his due proportion of the banquet. Quidam reddunt 
uasi ab ἐὺς, bonus, δαὶς ἐσθλὺ, The choice banquet, et -inter hos 
enodot. Ernesti. De ἐΐσης conf. sup. 306. (469). ἐξέντο. Ang. dis- 
missed, th. ἐξέω, forma antiqua pro ému. * (470). ἐπεστέψαντο----͵Ν 6ο 
referre libet ad veterem morem pocula cingendi hedera, qui recentior 
fuit temporibus Homeri: Conf. Athen. cit. a Clarke. Vera explicatio 
est; crateras adeo im lebant, ut. vinum,, Coronæ instar, Vas Circum- 
cinxerit: Hinc phras. Virg. ira coronant, Aen. 1. 724—Ang. They 
filled the cups to the brim. (471 ) Oratio sic procedit—s@ener δ᾽ ἄρα 
πᾶσιν (convivis sCil.) ἐπαρξοέμενοι, (νωρεᾷν τὸν οἶνον ἐν) δεπάεσσ:»"“ distri- 
bueruntque omnibus, auspicantes, præbitis poculis”; Heyn. minus 
recte Sch. br. σπείσοιντες τοὶς θεοῖς, non enim pincernæ fuit liba 
facere, sed convivæ ipsius. . Servis mos fuit cum Ï dextrorsum 
ire, hinc locutio ἐπεδέξια, ut ἃ ex Odyss. 9’, 141—2. . Conf. # “, 
182. ς΄, 417. (473). rainoye—cantilenam—hymnum letitiæ ob pestis 
cessationem; $ic χ΄, 391; ab Achille cantatur, Hectore devicto. Nec 
poterat esse in Apollinis honorem qui nondum παιήων adpellatus est, 
unde minus recte Sch. br. in loc.—Fortasse in honorem Dei medicinæ, 
εἰς τὸν παιήονα; id. Odyss. à, 252. Rhunk. ad Timæum, VOC. παιανίσαε, 
et Sch. Venet.. (474). raseyer—Apollinem: (477). ques δ᾽ ie αᾷ 
verb. But when the rosy-fingered Aurora, ofspring of morn, 
ἄς. Sic Lat. vulg. er, mane genita.. Malim vero cum . br. 
intelligere, tempus matutinum auspicans: Sic-Apollinis ον est 
λυκηγενὴς, 1]. δ΄, 101. quod conf. ῥοδοδάκτυλος, ΟἿ colorem matutin 
Vide pulcherrimas θη δέρμα à in Aen. IV, re VIE, 25. XL, 76 
Notandum præterea quam.feliciter composita finguntur épitheta in, 
lingua POS Princeps. vatum AE prod per periphrasim reddebat 
quod uno quasi obtutu rem Græce exhibet. (479). ἴκρεενον oÿgor—ventum 
secundum.:. Recte Schi.br.-pro. ixosvey sumit, quasi venientem; fingit. 
Heyne vocem obsoletam ue, ἴκροαιτττιχξ ὡλρο, Ace | ApyOS. 
De voc. οὖρος. plene disserit Viger. $ 10,-p.:107. - (481, 489). ἐν δ΄. 
ἄνεμοος meñrs Notetur quanta cum celeritate omnia procedunt, qua 
breviter ac cum fide enarrantur—reuoes x give" Er sure 
vnds. loŸra—Qum ad. eventus festinatur qui principem locum .obtinent. 
ordinemque poëmatis et rerum juncturas explicant. (486): égueres… 
phalangæ v. fulera quæ maves subductas retinebant,ne ab .æstu. 


[486—520.] NOTÆ. 208 


refluente abriperentur; says. Th. ἐρείδω, quasi pro ἐρείσματα. Heyne 
vero ab des, nectere, deducit. (488), μεήνιε,.  Notetur vis imperfecti 
continuationem actus exprimens ; Ang. But Achilles still persisted in 
his anger. Vid. Math. $ 497.—«vrèeSeries narrationis mutatur, 
quæ ἃ 428—929 procedit. Sic supra 420, αὐτὰρ ᾿Οδυσσεὺς, ad 347—48 
spectat. (489). πηλέως vios— pronuntiabatur πηλῶς. Ali scribunt πηλέος, 
quod ferri potest, et tum pronuntiabitur πηλοῦς". Clarke. prætulerim 
vero Barnesii emendationem πηλῆος, quod et Ionicum est. (491, 505). 
ἀλλὰ φθινύθεσκε φίλον κῆρ Ang. But he pined away his soul, remain- 
ing there, though he art for (ποθέεσκε) the din and the battle &c. 
Reddit Cic. suum cor edebat. “ Pulcherrime exprimit Poëta animum 
hominis propter iram abstinentis a rebus quas amet, et plus ægritu- 
dinis sibi quam 118, quibus irascitur, adferentis.” Ernesti. (493). ἐκ 
τοῖο----ἰκ τούτου, ie. ex die quo jurgium inter Achillem et Agamemno- 
nem inciderat, Jove ex GR iter faciente. Narratio procedit: The- 
tis, promissorum memor, die duodecimo mane abiit, et PES precata, 
obtinuit se filium ulturum.. gén, égôgss—matutina : ab eodem radice 
ac sup. fesyévez, 477. Hinc Ang. early. (500). καί ja πάροιθ᾽ αὐτοῖο 
καθέζετο---- 1 deinceps ante eum sedebat, suppliciter se gerens (καὶ λάβε 
γούνων). (501). ὑπ᾽ ἀνθερεῶνος-----“ς Antiquis Græciæ in supplicando men- 
tum attingere mos fuit.” Plin. ΧΙ. 45.— De more et gestu supplicandi 
conf. quoque Virg. Aen. III, 607. (505). réwnroy—Ang. Avenge my 
son by vindicating his honor, which Agam. hath injured &c. But 
(508) Ruler of Olympus, honor him thou the more on that account. 
πέρ, um significatione sua penitus, et ἀλλὰ adversationem ponit inter 
ἐτίμησεν οὐ τῖσον. Instat iterum 514, νηροερτὲς μεὲν δή pos, explicitly, 
‘without reserve, give me now (δὴ) your promise. (517). μέγ᾽ ὀχθήδας. 
graviter suspirans—Sc. br.  Suid-#in voce; valde animo conturbatus. 
μετεωρίσας τὴν ψυχήν--τἀπὸ τῶν ὀχθῶν, al εἰσιν ἀναστήματα τῶν ποταμῶν, 
γΥ 5. αἰ Lex. (518). % δὴ λοίγιο égya— Ang. This truly now (4 δὴ) is 
a grievous matter, since by means 7 it you will excite altercation 
belween me and Juno, when she shall irritate me by her reproachfw 
taunts ἄς.  Ob auxilium præbitum Trojanis scil. quibus infesta erat. 
ἐχθοδοπῆσαι, inimice altercari. Th. 4} vox, à euphonice inserto, secund. 
Damm—Observat Sch. Ven. A. B. de vers. 519, Aristarchum legisse 
Ἥρη in nominativo, et interpunxisse, Ἥρη ὅταν pe Épéne—quando me 
exacerbaverit Juno &c. Vulgatam retinui. (520). # δὲ καὶ αὕτως 
Ang. For she is constantly chiding me, without cause or reason, 
amongst the immortals &c. De αὕτως in sensu, femere, frustra, vid. 
sup. 133. (524). Εἰ δ᾽ &ys—Tota hæc oratio procedit Ang. Since you 
desire it, I shall incline my head to the end that you muy be convinced; 
For this is the most solemn pledge I can give amongst the Deities for 
the performance of my promuses, Since whatever 1 sanction with m 
Que neither be recalled from levity or deceit or inability to effect τ, 
Secutus sum Sch. br. Eustath. in distinctione voc. he om ἀπά- 
τηλον, ἀτελεύτηπον.  Sic Clarke. De ellipsi εἰ δ᾽ ἄγε; vid. sup. 802, (528, 
580). ἐπένευσε ὀφρύσι. Ex hac descriptione sublimi Phidias Jovem 
suum Olympium concepisse fertur.  Strab. 8. 513, Oxon. Macrob. 
5.13. (529). ἐπεῤῥώσαντο----ἐσείσϑησαν, concussæ sunt, SCh. br. H 

Vis propria verbi ρώεσθαι est, ‘ motu concitato moveri, ferri”: Sic ὦ, 


204 NOTÆ. [529—558. ] 


616. Od. #, 107. In Apoll. Argon. 11, 663, impulsum remigum ex- 
imit, et hic cincinnorum Jovis in frontem defluentium agitationem 
ne depingit. [Dawesio minus placuit Constructio ἐπεῤῥώσαντο κρατὺς 

ἀπ᾽ ἀθανώτοιο, vultque ἐξερρωσαντο cum Digam. nimis fastidiose, ut cen- 

seo, nam vis quædam ἐπὶ inest, super, circumcirca. Ang. And 
the ambrosial locks were shaken over his person from his immortal head 

&c. ad lit. se Sr tre Cons. pr Crit. p. 142. ed. ge Heyr. 

Obss. p. 141.1 (530). éxéxËe-quatiebat. Nutu tremefecit m, 

Virg. A X, 115. [ Lectionem rejicit Dawes, observata in Pindaro 

phrasi ἐλελέζων Qéguryyæ, OL 9. 21, unde colligit vim propriam esse, pul- 

sare—ut citharam plectro, loc. cit.—proponit ἐβελίξεν, et sic Knight, pro- 
leg. Conf. Heyn. ubi sup.—Emendatio vix necessaria, nisi digamami infe- 
rendi caussa, nam haud ita discrepant significationes #remefacere et pul- 
sare; In eodem Pind. Pyth. IL, 8, occurrit locut. seremopées ἐλελίχθονος, ni 
paraph. Benedict. “ quadrijugum currum, terram concutientem”, unde 
conjectare licet de significatu verbi. Vox ipsa bene depingit assen- 
tientis Dei impetum et majestatem.]. (531). βουλεύσαντε. Consilio 

210 a se invicem discesserunt. (532). Hiatum vix fero in εἰς ἅλα 

äaro—Emendavit Bent. εἰς ἅλαδ᾽ ὦλτο. Sic Od. »!'.351,-rorautr, 

οἵτ᾽ εἰς ἅλαδε προρίουσι. Certissima est conjectura. (533). Ad palatium 

Jovis transfertur narratio ; dôuæ est ‘“ magnum atrium, ædium 

primaria, in qua consessus et epulæ celebrantur ad vitæ heroum 

modum.” Heyn. (534). οὐδὲ τις ἔτλη--- Ang. Nor did any of them ven- 
ture to await (sitting) his approach, but rose and mr ps to meet 
ἄς. ἔστων pro ἀνέσταν; ἀνέστησαν. (538). ἁλέοιο yégorres—Nerei. A vers. 

536 ad finem usque, omnia a rhapsodo quodam recentiori inserta fuisse 

judicantur: Heyn. Obss. p. 144. Bene vero retinentur quippe even- 

tuum seriei et explicationi utiles. Sic compertam habemus iram Juno- 
nis ejusque in nomen Trojanum inimicitiam. Recte observat Daceria 
in sequentibus, ex vita et moribus hominum Deorum felicitatem ad- 

umbrari, idque pro sensu rudiori veterum de natura divina. (539). 

κερτομείοισι----ἐρεθ,στικοῖς, SCh. br. conf. 518.  Extemplo convitia infe- 

rebat. (540). τίς δ᾽ αὖ ro— Ang. Who hath again been τῳ. in con- 
cert with you? αὖ, rursus, ut tibi mos semper. (542). κρυπτάδια 

Φρονίοντα. Consiliis clam initis statuere; οὐδέ ri πώ--- ΑἸ, Nor have 

you ever yet ventured from your soul to reveal to me a thought of 

your mind. De vi νοῦ. πρόφρων vid. sup. 77. Sub spècie offensionis 
ob amorem conjugis præreptum, latet suspicio ne quid in Achivos 
statuatur mali: conf. 558—59, (546.) χαλεποί τοι érorr —i.e, χαλεπὸν 
ἔσται σοι εἰδέναι ærous— Difficile erit tibi. (551). Boërw—recte 
br. εὐόφθαλρεος, καλή. Qui a les yeux grands, et par consequent beaux ; 

Dac. Vide in nota ejus de more oculos reddendi ampliores, qui inter 

Græcos et orientales pulchritudo eximia habebantur., (553). καὶ Am 

σὲ “προς Y οὔτ᾽ tlgopæi— Ang. On former occasions Î made πὸ enquiry 

rwhatever—nor ἐδ it my custom to pry &C. λέην pro μάλα usu Homerico. 

(555). νῦν d—Sed in re præsenti, valde timeo ne te deceperit &c. 

σαρείπειν in sig. prop. ‘ ad aliud, quam sequi erat, consilium ali- 

quem adducere: adeoque decipere, in fraudem 1inducere"—Heyn. 

Minus recte Clarke, re te blanditiis persuaserit. (557). Ut supra 407, 

AéRe γούνων, pro ἔλαβε σὲ κατὰ τῶν y. (558). τῇ σ᾽ ὀΐω; κατανεῦσα; 


[558—588. ] NOTÆ. 205 


ἐσήτυροον, ut sup. 514, νημερτὲς μεὲν δή pos— (562). Antiquam formam 
notes, ἄπο ϑυμοῦ ἔσσεωι-το "Ὁ ἀποθύμοιος tros, Ang. The more odious 
shalt thou beto me. (564). εἰ δ᾽ οὕτω τοῦτ᾽ érruw— Si hoc vero ita fuerit, 
ie. ut tu suspicaris, mihi gratum esse cognoscito ; μέλλει εἶναι, ἔοικεν 
εἶναι, S.brev. (566). μή νὐ τοι οὐ yearuurw— Verte, Ne tibi non 
depellant, quotquot Dii sunt in Olympo, (me) propius accedentem, 
quando tir manus invictas injiciam. ἾΑσσον ἰέναι, plerumque significat 
jus ire nocendi, damnum inferendi caussa, üt ὁ, 105. ξ΄, 247. 
Conf. vero ζ΄, 143, ubi est, accedere ad injuriam accipiendam, et 6, 
504, ubi sensus injuriæ omnino abest. Optime porro expletur sen- 
tentia, μὴ οὐ χραίσμωσί σοι (πρὸς ἐμὲ) ἄσσον ἰόντα, ὅσοι Soi sir &c. Con- 
sentit Dawes Mi C. 41. Formula χραισμετίν τινί τι, ex aliquo arcere 
periculum, usitata est. Conf. ύ, 296. [Huic contraria est Zenodoti 
sententia, qui i» ad Deos refert, positum pro ἰόνφα, et hoc pro ἰόντας. 
Vix tenendum est, etsi Ernestius aliquet exempla adducit. Conf. ἢ. L 
addit vero, “ ἰόντα intelligere in vulgata lectione commode licet.”  Vide- 
tur tamen obtintüsse hic usus reciprocus dualis et plur. Conf. Math. α. 
G. $ 300.] (569). ἐπεγνοίμε ψασω φίλον κῆρ---- Ang. having restrained the 
émotions of. her heart &c. ut vertit Eustath. ὑποχωλασθείσω τοῦ ἀτενοῦς 
ἤθους. De voce ὠχθησαν vid. sup. 517. Ingemuerunt, scil. ob Juno- 
ñem graviter increpitam et quia nihil ad arcendam pœnam adferre pote- 
rant auxili. (572). ériage Qiewy—gratiam ferens. Th. ἐπι et «es, apto, 
éonvenio, ut ϑυμήρης ἄς. Quidars (inter quos Brunck, Analect. T. III, 
p. 112) scribunt ἐπὶ ἦρα φίρων, QUASi ἐπεφέρων ἦρα, auxilium adferens, 
ab ἦρ, ἠρὸς, ἦρα, auxilium, Th. ἐρώω. Heyne illud alterum præfert, 
quoniam locutio ἐπιφένων χάριν non Homerica est. Conf. Ohss. are 
ἐν δὲ ϑεοῖσι κολῳὸν----ἰ.6. ἐνελαύνετον Θεοῖς, immittitis divis tumultum ; οὐδὲ 
τι δαιτὸς---- Αὐρ, Nor can there be any convivial pleasure whilst such 
a spirit pervades us. τὰ xseueva—pejora 1.6. rixæ, jurgia. Dicitur 
nempe per antithesin τῷ ἐσθλῆς, unde forsan Zenodotus notionem suam 
de δαὶς ἐΐση hausit: vid. sup. 468..----κολῳὸν, proprie, graculorum strepi- 
tum, ut obs. Sch. br. (579). σὺν δ᾽ wir. Tmesis, pro ruygmec£n ui. 
(580). εἴπερ γάρ----“ Si στυφελίξα, modi infinitivi intelligater, elegans 
erit ἀποσιώπησις ; δὶ vult Juppiter e sedibus omnes deturbare—poterit 
sane; Conf. sup. 135. Sin στυφελέξαι modi optativi accipiatur, tum sen- 
tentia erit plena, S2 velit Juppiter, utique omnes e sedibus suis deturba- 
werit. Ratio posterior H'Stsime placuit—prior Eustath.” Clarte. 
ΠΙὰ quoque Heynio, qui eam rationi linguæ antiquæ magis consentaneam 
éxistimat ; Vid. not. Est ἡ ἀποσίώπησις orationis non solum minacis, 
sed minas etiam innuentis, figura.—crupen/», usu primario, corporum 
durorum conflictum exprimit ; hinc ἀσπίδας ἐστυφέλιξε, π΄, 774. et ἐ, 
437. Usu generali, vwiolenter deturbare de sedibus, de loco &c. Conf. 
%, 261. φ΄, 380. Th. στύφω, adstringo. Gas ἵλαος----[1)6 quantitate 
enultimæ et antepenult. in hac voce longa est adnotatio in Obss. 
eyn. 155—56 pagg. Sententia est priorem esse longam, nisi in 
exemplis paucis ubi erroris aliquid irrepsisse suspicatur ; secundam 
vero esse ancipitem. Conf, 4 635. Hesiod. op. et ki, 340. Callim. im 
Dian. 129.—Conjectat Heyne scriptam fuisse aliquando ἵλεως, vocem 
dissyllab. aliquando ἵλαος, trissyll. et in hac forma primas duas syllabas 
longas fuisse. Res vero incertior est, adeo ut digna, quæ retipiatur lec- 


206 NOTÆ. [583—604. 1] 
tio quoque Aldina. Dre. Dunbar assentire nequeo, qui legit ἔπειτα ἢ 
mutato spiritu, censetque duas priores syllab. esse breves, nisi ubi 
alterutra im ἐσέ fuerit. Porro hac ratione inducitur hiatus, voce di- 
gammum non admittente. Magis probo lect. edit. Aldin. cujus me- 
minit Ernesti, αὐτίκ᾽ ému® ἕλκος Οὐλύμπιος, κ- τ. n.] (584). ἀμφικύ- 
#so—vertitur, et recte, duplex rotundum: ἀμφοτέρωθεν κοῖλον καὶ 
æigipieis—S. br. Eustath. Sic melius quam, ut ἐπὶ: ten placet, 
utrinque ansatum : pocula duo ad bases conjuncta fuerunt ita ut fundi 
in media existerent. Porro de hoc more alterum alterius poculis 
excipiendi, vid. inf. δ΄, 4.—Vulcanus hic pincernæ officium exequi 
597—8, et nil melius hoc ministerio exCogitari potuit ad se 
Deorum agitationes et rixas. (586). réraad— Ang. Bear with patience. 
Vix Schol. Moschop. assentiri possum, deducenti hanc vocem ἃ τετλάῳ 
per metaplasmum pro τέτλαε.  Potius fit ἃ τέτληροι, forma reduplic, pro 
ris, unde quoque τιτλήσκω. “Sic in aliis, à θέω, fit rime, à perde, 
ppvhoxw, à γνόω, γιγνώσκω &c. De formis redup. et earum ratione 
cons. Math. G. G. $ 165. Obs. 4 et ᾧ 219. (587). ἐν ὀφθωαλροοῖσιν, ante 
oculos; locutio est inter tragicos usitata. conf. Eurip. Orest. 1018. 
Hipp. 1279. φίλην περ tobruy— maxime adamatam. (589). ἀργαλέος 
γὰρ. locut. pro ἀργαλέον ἐστὶ ἀντιφέρεσθκ, Auf. Conf. sup. 546. (590—1). 
Mythus narratur in Sch. br. Hercules domum reversus, Troja capta 
et Laomedonte occiso, ad insulam Co a tempestate detentus est. 
Hæc a Junone excita fuerat, quæ Jovi somnum immiserat, quo faci- 
lius Herculi fraudem strueret. Pænas postea facinoris persolvit, sus- 
pensa ex Olympo, et Vulcanus, auxilium adlaturus, quæ nune 
perpessus est. Conf. ὁ, 18 sqq. Verisimile est hanC narrationem a 
veteribus rhapsodiis de Herculis gestis desumi, et mythos de quodam 
casu in Lemno extitisse qui postea formam historicam induérunt: 
Vid. Popi not. h.1. (590). τεταγὼν ποδὸς, pede prehenso. Hæc certe 
forma reduplicata est Aoristi 2. a ré£w, prehendo, quæ inter Ionicos 
invaluit. Possit quoque a præt. 2. τέταγα formari præsens τετώγω, 
quales formæ in usu erant. Vid. Math. ubi sup.—Præferunt quidam 
lect. τετωγώς ἃ réræyæ, inter quos Ernesti. At recepta magis pla 
Radix est τάω, capio, unde τῇ pro rét, en, accipe, ξ΄, 219. (591). 
ἀπὸ βηλοῦ Jioririoo— Verte, e limine divino. βηλὸς, à ἀνωτάτω τόπος. 
τοῦ οὐρανοῦ ----ὖδι, B. Ven. The Jirmament. Sic Damm. in loc. Ernest. 
ex Gronov. (596). παιδὸς ἐδέξατο χειρὶ)---α manu filii accepit poculum.; 
vertit mendose Lat. vulg. a jfilio manu accepit. Conf. β΄, 186. ὁ, 87. 
- pro simili constructione. (597). évdi£ia—recte Lat. À dextra exorsus 
qualis in conviviis mos fuit. Eodem jure ἐπιδέξια, et sic nl τὸς 
cat Sch. br.—præfert vero Ernest. Gloss. MS. Lips. ἐπιδεξίως, 
strenue, “ Nam pincernæ regum cum artificio aliguo minist po- 
tum”. Contrarium hic se habere videtur ἃ v. 599.—(598). ἀφύσσω». 
Conf. sup. 171. (600). mosrvboyra—ministrantem, SEC. Gr. ἐνεργοῦντα, 
διακονοῦντά, ““ pmcernam agentem sed claude”=—Clarke. Th. πονῶ, 
laboro, unde πονύω, ποπνύω, ποιπνύω, SCh. Venet. (602). δαιτὸς ἐΐσης" 
vid. sup. 468. (604). ἀμειβόμεναι ὀπὶ xæXÿ—Vert. alternantes vOCE 
pulchra, i.e. vel altera alteram versu amœbæo excipiens, vel cum 
Apolline concinentes alternis vicibus : Hoc tuetur Sch. br.—’Aréa- 
λωνὸς κιθαρίζοντος, : ἐκ διαδοχῆς ἤδον. Hinc Ang. vert. who accom- 


3 


» 


E606—611.] NOTÆ. 207 


anied him by turns with their voices. Sensus diversi meminit 
Pas. qui et prioris. Vid. not. .Huc confer Hesiod. 4rr. ἡρακ. 201, 
ἐν δ᾽ ὡρώ μέσσω, lusgôey κιθόριζε τε Λητοῦς καὶ Διὸς υἱὸς χρυσείῃ Φόρμειγγι. 
Hinc Eurip. Med. 425. ὥπασε ϑέσπιν ἀοιδὰν φοῖβος ὠἀγήτωρ μελέων. Conf, 
Hor. Carm. 4. 6. 25. (606). xaxnsiovris— pro κατακείοντες, They re- 
tired, each to their à es (607). ἀμφιγυήεις, feeble-limbed, H. ὁ περὶ 
τὰ γυῖω βεβλωμμένος, Porph. quæst. 11. Diserte explicat Sch. br. ὁ 
ἀμφοτέροις τοῖς γυέίοις, ὃ ἔστι τοῖς ποσὶ, χωλὸς. (61 1). xé6e0d — Ad somnum 
captandum decubuit: hunc esse sensum apparet ex β΄, 2, Aix δ᾽ οὗκ 
ἔχε νήδυμος ὕπνος. Male vertitur, dormivit cum ascendisset.—De hac 
tota narratione sequentia habet Heyne. “ Totum hoc episodium ab 
ἐλ actione epica esse alienum, atque exCcusandum potius quam lau- 

idum, censere fas est.—Narratio tamen per se est jucunda, et 

tica laude 55. commendat ; nec omni vinculo ac nexu est destituta; nam 
Junonis jurgia cum Jove *erant CPpOrAED aliquo invento solvenda ac 
componenda ; erat quoque nox inducenda, ut Jovis per somnum ma- 
chinatio locum haberet in lib. 2. Obss. Attamen sententia ejus est 
omnia ἃ lin, 536, vel ab aliquo inferciri qui poëma recensuerat, vel 
EL see esse poëmatis cujusdam antiquioris artificiose adjunctum. 
Philosophis certe episodium totum valde dsplicuit, ut Plat. de Repub. 
1.8. Scilicet, quæ recentioribus conveniunt potius quam minus exor- 
æatis ingeniis erant contemplati. . ed 06 


NOTÆ IN. 118. SECUND. ILIADIS. 


C'Ervyex®n]. Agamemnon, contemptum Achillis ostendere potis- 
simum ratus, ‘si, Copiis eductis;-prælium Commiserit, concionem in- 
dicit. Dei ministerio ex more usus poeta, Jovem sollicitum introducit 
quo facillime pacto promissa ejus Thetidi persolvat ; et statuit demum, 
somnium Agamemnoni mittere, quod spécie falsa ei victoriam pollicea- 
tur;=35. Res succedit : antequam vero prælium tentetur, animos 
Achivorum experiri optimum ratus, principum consessum indicit, in 
quo somnium exponit ;’ se’ velle simulare significat consilium de reditu 
in patriam, re infécta, parando, fore atbitratus, ut concio signum pugnæ 
proponendum posceret :-—83. Res aliter cecidit, quam expectaverat ; 
concione enimn (βοᾶν Achivi mentionem de discessu faciendo læti 
audiunt} et extemplo discessum parant.—154. Jam conclamatum erat, 
cum rem réstituit Ulyssis prudentia; Minervæ monitis obsecuti.-—181. 
Iterum Achivi in concionem coguntur Ulyssis suasu Pad χὴν ritate— 

210.Thersitis convicia in Agamemnonem compescit-—278. Idem verba 


208 NOTÆ. [ 1—22,] 


facit in concione, et in memoriam revocat Calchantis vaticinium, 
constare ait, non nisi decimo anno Trojam expugnatum iri—333. In 
eandem senténtiam verba facit Nestor, snilque tactices genus aliquod 
adhibendum monstrat—368. Agamemnon jam pœnitentia injuriæ in 
Achillem contactus375, Jubet copias curare corpora—401. Ipse, 
victima cæsa, principes epulis excipit—431. Tum Nestoris suasu præ- 
cones signum pugnæ edunt, ipsi principes copias ordinant, omnesque 
in aciem procedunt.—493. Sequitur nunc copiarum recensus, et 
secundum καὶ Græciæ, 6 quibus advenerant, una cum ducum nomini- 
bus et navium numero. Deinde quoque Trojanorum sociorumque. 
(1). ἄλλοι μέν je “ Interpunxi post hæc verba, ut distributive sub- 
jiciatur, Alii, scilicet di hominesque” ; Heyn. Recte. vocula fà con- 
jungit hunc vers. cum #, 606. irrorogorræi—recte Lat. es 
bellatores, Porphyrium secuta, q. 15. Th. κορύσσω.. Male Apion red- 
didit quasi fuisset ἱπποκόρυθοι, galeas Jferentes equinis os tr à 
Recte exponit Sch. br. ἐφ᾽ ἕσπων omailouevos—moneumoi. {ᾧ μερμήρεζε., 
Ang. deliberated anxiously. Exornate Virgil. Aen. IV, nr CHE 
nunc huc celerem, nunc drvidit illuc, in | partesque rapit varias, rase 
omnia versat.  Hisce temporibus relligionis fuit somnia 
observare et interpretari. Hinc jure optimo, ad regem 
decipiendum, opera ejus utitur Poëta. (6). ἐπιπέρεψα, ᾿Ατρείδῃ ᾿Αγ΄. — 
οὖλον. De hac voce multum disputarunt grammatici. Diverse red- 
dunt, perniciosum,, fatale, sanum, salubre, obscurum, Jallaz &c. Latius 
obtinuit signif. prior. Sic πε χήνα 2 ὁ ἐπ᾽ ὀλεθρίοις περμεπόμενος, εἴ Dac. 
recte, songe seducteur. Seripta t Fovnor, digammata, sec. Heyn. 
(8—13). “ Inest poëtica vis, primo in ipso commento somnii, tum in 
exponenda re, tanquam per drama ; arcessitur ὄνειρος, mandata accipit, 
exsequitur. Forte tamen hæc non tam ingen:o poetæ, antiqui 
sermonis indoli deberi, dicendum”. Heyn—Rarr ἴβι-τ-- Go! hasten with. 
speed“ Hortamentum acre imperatæ celeritatis”, ut Gellius observat, 
13.23. (10). πάντω px ἀτρεκέως dryogsviue—Ang. report him all 
things inthe precise terms I command you: subaud. μέρενησο ἀγορευέρεν, 
et hic usus infinitivi ellipt. salennior est. ἀτρεκέως, exponit Sch. B. L. 
ph περαιτέρω τῶν ἀκουομένων. Hinc etymon « et τρέχω, quasi non de- 
currere de via. (12). πανσυδίη, CUM Omnibus Copiis ; ie, σὺν. παν- 
συδίη ὁ ὁρμῇ. Bene exponitur in Aesch. sept. cont. T. 298. Ἃ 
πανομοελεὶ. Porro hinc pendet defensio totius : narrationis ira 
vituperaverat Plato, de rep. 2. sub fin. enim sua Ὁ 
exrat, nec in animum induxit se iram in À deponere debere et 
copias omnes armare priusquam bellum capessat. Conf. Dac.mot. in- 
loc. (13). ἀμφὶς----φράζονται, 1.6, διχογνωμοονοῦσι.. ANG. T hey have no 
longer two opinions on the subject. Locutio antiquior est, rat κήδε 
igamrai— Trojanis mala impendent ; magis ad verb. . + Sie 
Ang.—are linked io the destinies of the Trojans. - {16 &Y ἄμ... 
ἄρα non su est: indicat mandati exsecutionem ; Sd 236, 
ὃς ipar, ὁ ἄρᾳ πατρὸς —— 118, 20. indicat gx rei successio= 
nem 75 mans Conf. Hoog, in partic. «gx. (19). ἀμβρόσιος  ἅφ᾽οἰ--- 
Similiter Young. “ Kind nature's sweet restorer, δαύηεῳ sleep”. Ῥαΐ-- 
chra hic eflicitur imago somni, sopitis sensibus, κε gratissimi odoris . 
instar, undique diffundentis, ΩΝ τὸν fa—QUEmM δ cilicet—nempes {29}. 


C22—58.] NOTÆ. 209 


Ordo est, τῷ ἐεισοίμεενος; προσεφώνεε pur, 1.6. huic quum se adsimilasset, 
eum allocutus est.; at μὲν prætulerim; vid. Clarke γί, 389. (35). ἀπε- 
βήσετο. Sic legendum pra recept. ἀπεβήσατο, auct. Heyn. qui censet 
formam fuisse distinctam verborum in—w,—roms, Ut δύσω, οἴσω ἄς. ἃ 
faturis verb. δύω, οἴω. Vid. in £, 109. (36). “ Hæc ἃ poëta suaviter 
interposita sunt ; ut in tragædia interdum 11, qui spectant, nonnulla 
super fortuna eorum, qui in scenam inducti sunt, edocentur, quæ hi 
ipsi ignorant”. Heyn. Sic Chori Tragici partes aliquatenus hic sus- 
tinet Poëta. (38). %94—vid. ad #, 70. Ang. “ Nor was he aware 
οὐ δε events which Jupiter had in contemplation”. & ja—queæ sci- 
Ἰοθέ. (39). ϑήσειν γάρ ἔτ᾽ qusnnes— Ang. For he meant to impose 
additional hardships and sorrows ἄς. κρατερὰς Üürpives—ut Sup. é, 
165. inf. ὁ, 811, κώμιωτος monvai£, Ubi conf. (41). ϑείη δὲ pur ἀμφέ- 
χυτ᾽ ôup#—Bene Dac. Il lui sembla que la voix divine retentissoit 
encore a ses oreilles. Neë adhuc versionem repperi quæ satis vim et 
pulchritudinem harum vocum exprimit. Imitatus est Dante, Infern. 
Che la dolcezza ancor dentro mi suona. Ang. verte, The accents 
of the God were yet echoing in his ears.  Similiter sup. habetur ὕπνος 

ἐκέχυτο V, 19.---κέχυθ᾽ —rad. χέω, unde xeFw, χεύω, χύω, ἀμφιχύω, 


ιχύμε ἄς. (44). λιπαροῖσιν, nitidis. Bene  Hesych. εὐτραφέσι κορὶ εὖ- 


σώρκοις. (45). ἀμφὶ δ᾽ 4e —Ang. Afier which (ἀραὴ he cast round his 
shoulders &c. ἄρα, deinceps; vid. sup. ὦ, 18. 20. (46). σκῆπτρον 
πατρώϊον. Vid. inf. 101, sqq. pro epith. πατρώϊον, ἄφϑιτον, incorruptum. 
Quæ solida et durabilia sunt sermone antiquo ἄφθιτα, ἀθάνατα, NUNCU- 


_ pantur : Sic ὁ, 724, ἴτυς ἄφθιτος. σ΄, 370, dame ἄφθιτον, quod alias 


χαλκοβατὲς, firmum, stabile adpellatur; ὦ, 426. (49). φόως ἐρέουσα, 
announcing sunrise: Sic. Villois. ἃ Lex. Ap. τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἡλέου 
προσημαίνουσα. Dicendi forma a poëtis desumta qui Solem ex Olympo 


. assurgentem viderint ; ex. c. Ionicis. Eadem de Caucaso est loquendi 


forma inter Persicos. ‘ Est autem hic dies Iliadis 22, v. 23. Nam 
per 9. dies lues sævit; die 10* concio ab Achille habita: inde 12, dies 


, ad Jovis reditum in Olympum”. Heyn. ex Eustath. (54). Νεστορέῃ παρὰ 


pro, παρὼ νηὶ Νέστορος muAmysres—figura nota.  Primas ille occu- 
pavit partes post Agamemnonem et Menelaum, ut et in statione na- 
vium: inf. 591. (55). ἠρτύνετο. Struebat consilium, 1.6. framed, pro- 
posed. th. ἄρω. Hinc magistratus Argivi oi éeruvs appellati; Epidau- 
τοὶ éerwo. Heyn. Dammio vix assentior qui vertit, frequens coegit 
concilium, pag. 2026. freguentem et densum convenire fecit senatum, 
2163. Vid. Sch. B. L. (56). Ordo est, ϑεῖος ὄνειρος ἤλθεν μοὶ (κατὰ 
τὸ) évvmnoy—tempore cum dormirem.  Sic Moschop. 1. κατὰ τὸν τοῦ 
ὕπνου καιρόν. (57). ἀμεβροσίην διὰ νύκτα, αἰπιαηι per noctem. Sic Senec. 
Medea. ox condat pt lucem.. Epitheta fuerunt inter Græcos, 


| die, ἑερὼ, ἀμεβροτα; ἀμβρόσια, &c. ut inter Romanos, a/ma, quæ ad 


rerum naturam, caussasque et effectus inde oriundos referuntur, etsi 
nulla significatio definita fuerit adjuncta, potius vero relligionis quidara 
sensus speciesque, hujuscemodi per voces sese optime exprimens. Sic 
"E 19, ὕπνος dicitur ἀρυβρόσιος, qui Curas dissipat et dulci quadam 
oblivioné animum afficit. ’Ox@ dicitur ϑείη, divinitus immissa, sup. 
41. Conf. Heyn. Exc. #, 529. (58). φυὴν. habitu corporis, Vid. 
sup. #, 115, ubi exponit Schol. br. per εὐφυΐαν τοῦ σώρεωτος, hic per 
E E 


210 NUTÆ,. [71—90.] 


φύσιν generaliter. conf. loc. cit. (71). ζὥχετ᾽ ὠποπτώμενος. Eandem 
somnii imaginem præfert Eurip. in verb. γοπτερύγων ὀνείρων 
de Terra locutus. (72). ἀλλ᾽ ἄγετ᾽, αἴ κίν πως---- Verum agite, si quo 
modo armemus &c. 1.6. Consilium agitemus de Achivis ad 
excitandis. Forma loquendi sæpius usitata est αἴ κίν πως idemque 
valet ac recentior εἴ ἄν πῶς, quæ modo subjunctivo p præpo- 
nuntur, etsi exempla plurima occurrunt (ut ἢ, loc.) eas in Ὁ | 008 
figendi. Conf. Heyn. excurs. pag, 174, ubi fusius res tractatur. Hli 
quatuor vss, consilium exponit Agamemnon.—Timebat ne sui caussa 
tantummodo se bellum gerere existimarint milites, et Achillis ob se- 
cessum nimis expavescant. Ad tentandos animos reditum 
quem si negaverint, τοὶ invidia tollitur; privatim vero ducibus à ut 
curent, ne milites consilium abeundi sequantur, Sic v. 75, ὑμεῖς δ᾽ ἄλλο- 
θεν ἄλλος éenrour—Periculosior certe animorum tentatio, et nisi i 
prudentia intervenisset, inf. 185. sqq. de summa rei | 
(73). % ϑέμεις ἐστί.-τ-ἀπόπειρωαν τοῦ πλήθους λαριβώνει ὁ βασιλεὺς, βουλό- 
μεένος μαθεῖν πότερον γνώμη ὀδικείᾳ πολεμοῦσιν ἢ ἀνάγκῃ. Sch. B. L. De - 
modo vertendi dubitatur: Potior videtur, férst, as usage requires, I 
shall sound their inclinations by addressing them : Brincipi enim 
erat frequenti concilio profiteri quæ ratio iniretur.  Sic Hesych. ὡς δεῖ, 
ὡς πρέπει. et Sch.br. Plenior oratio foret, ἥ (ὁδῷ) Séuus ἐστίν. [Huic 
affinis est ratio altera in qua subauditur &yeg%, in concione experiar, 
in qua usitatum est &c. et huc facit insigne exemp. 4 33. ἦ ϑέμις 
ἐστὶν, ἄνωξ, &yoe—Restat alia, quam Lat. vulg. sequi videtur, quatenus 
fas est—Ang. as far as may be consistent with prudence; timendum 
erat enim ne acrius hortamentum ad fugam consilia sua pessundet. ]. 
(74). πολυκλήϊσι. κλεὶς proprie ferrum curvatum quo pessulus tollitur, 
et analogice κλεῖδες adpellata #igna transversa, ad RE utrin- 
que sedebant remiges; remorum foramina : hinc generaliter κλήΐδες 
transtra ; πολυκληΐδες, many-benched, navium magnitudinem expri- 
mens. Conf. Dam. in νος. Eust. (75). éenrvs»—infin. pro imperandi 
modo, ut sup. 10. Verte, me refellite dictis, in concione meo con- 
silio obviam îte, argumentis contrariis usi. Errant Lat. vers. et Sch. 
br. hoc ad milites referentes quasi fuerit, cohibe, ne fugam Nr mt 
Rectius Heyne, unde desumsi. (77). Pylus dicitur arenosa ob cui 
adjacebat, vel #wadoss, a fluvio Amatho. Strab. VIIL 489. (81). γοσ- 
φιζοίμεθα μᾶλλον---- Ang. procedit: Had any one else amongst the Greeks 
related a vision of this nature, we w pronounce it a fabrication, 
and would turn with the greater disgust from the recital &c. Errat 
Sch. br. Recte vero Sch. MS. Lips. in edit. Ernest. (85). ποιρεένε λαῶν, 
Agamemnoni. Sermo antiquior. (87—93). ὀἔὕζτε évsx—Versus no- 
bilissimi sunt : Festinatio, turba, impetus militum concitatus Le a) 
cher- 


depinguntur in voc. ἀδινάων---- αἰεὶ νέον ἐρχιομεενοΐων----βοτρυδὸν----- 

_ rime imitatus est Virg. Aen. 1.433. Qualis apes æstate nova &c. 
Conf. et VI, 707. et crit. Macrob. II. 5. à&dwéay—agmine simul woli- 
tantium. Etymol. Th. ἄδην. Hæc vox continuitatem vel temporis vel 
numeri exprimit : hine ἀδινὸν κὴρ---- γόος ἀδινὸς. Vid. porro €, 203; de : 
formis ex radice ἄω. (88). αἰεὶ νέον---- Ang. always in fresh swarms.=— 
ἐπ᾿ ἄνθεσιν cieesvoirsy—Ut Virg. per florea rura : Jlorihus insidunt Ὀαγ 5. 
(90). ἄλις πεποτήαται---- μγηιαΐηι volitant huc εἰ illuc: Vox prior 


RAR A τς, το νδιλν ἑν 


ΨΥ αν ὦ opte 1 σ᾽ 
= - αν ο΄ > 


_ [93—1922.] ΝΟΥ Δὲ. 211 


antiquior, pro ἀθρόως, et digammata. (93). dre δεδήει---ἰ Rumor had 
been kindled. Scil. Fama per exercitum transierat principes concio- 
nem habituros.. In vocem divinitus immissam (ww) mutatur, quæ, 
persona induta, fit nuncius Jovis. Sie Odyss. ὦ, 412.  Notissimum 
est res vastas, prægrandes, ortu ignotas, ad Deos referri: ut et hanc 


personarum confictionem ἃ Græcis valde amatam ; Sic Pind. ΟἹ. 14. 


\ 


μελαντειχέω νῦν δόμεον DeprsPoves ἴϑι, ᾿Αχοῖ, πατρὶ κλυτὰν φέροισ᾽ ἀγγελίαν. 
Huc conf. OI. 8. Soph. Œd. Rex, 151.—Notetur porro {emporum 
distributio, ἐστιχόωντο----δεδήει----ἀγέροντος  Plusquam perfecta inter im- 


… perfecta partes orationis conjungunt, quum series describitur even- 


tuum, qui omnes ad idem tempus non respiciant, quidam vero serius, 
quidam citius peragantur. Conf. Heyn. Obss. ἢ. 1, (96). évéx—ie. 
novem præcones regum seniorum. (97). εἴποτ᾽ düris—Siquando a 
clamore desisterent; melius, eo fine ut cessarent &c. (99). σπουδῇ δ᾽ 
ἕζετο λαός" vix tandem resedit populus.  Hoc σπουδὴ aliquam difficul- 
tatém innuit—méas καὶ δυσχερῶς. SCh. L. Minus adcurate Lat. vers. 
secundum lect. vulg… ἐρήτυθέν δὲ καθέδρας, tenebantque sedes, nam vox 
καθέδρα Homero ignota. Lege cum Wolfio καθ᾿ ἕδρας, et verte, conti- 
mebantur in sedibus, per sedes. Lect. etiam a Heyn. probata. (101). 
œxymreo.  Hac narratione vult Poëta imperium et præstantiam Pelo- 
pidarum describere, qui jam tres abhinc ætates subditam habuerunt 
majorem partem Peloponnesi.: In SCh. br. adnotatio longa est de 
᾿Αργειφόντῃ, et de Pelopidarum imperio, ex Apollod. lib. 1. desumta. 
.Conf. et Eustath. ἢ. 1. De imperio maritimo Agamemnonis vid. inf, 569. 
in v. 103, 105; 107, ἄρα, αὖτε, orationis partes connectunt ; deinceps, ' 
yursus. (1058). διωκτόρῳ---- Ang. io the messenger Mercury ; ὁ διώγων 
«τὰ πρώγματα — διάγων τὰς τῶν ϑεῶν ἀγγελίας. SCh. br. ᾿Αργειφόντης 
pro ᾿Αργοφόντης, Argicida—ob beneficium Jovi præstitum, Argo occiso. 
Fabula notissima est. (107). αὐτὼρ ὁ aürs—6, ut Sæpius, pro ἐκεῖνος. 
De forma nom. Ovérrz, vid. ὦ, 175. Mavult Heyne hic αὐτὼρ y αὖτε, 
ob hiatum scil. qui tamen hic minus offendit, ὁ αὖτε, Wolf. (110—141). 
ὦ giro—orationis hujusce structura plurimum laüdis apud rhetores 
adepta est: Conf. Dion. Hal. ἐπ arte, 8.15. Quinctil. X, 1, 47.— 
ϑεράποντες "Agnos— Famuli martis: de hac voce Figémur, Vid. inf, € 9 
8.111). ἄτῃ ἐνέδησε Bugsly— Ad verb. damno me irretivit malo. 
«Sermone utimur Ang. in a grievous dilemma. are ἐρεβωλόντες, Aesch. 
sept. 316, ie, discomfiture, panic. Personam induit ἔτη, inf. 4 505. 
#,91.—(112). σχέτλιος À ὅς πρίν pév— Cruel! who on a former ‘occa- 
‘sion gave me his promise ὅς. Ad Aulidem fortasse, prodigio ostentato, 
de quo vid. inf. 300 844... Manichæi absurde principium duplex in 
mundo finxerunt, unde mali et boni labes orta. Ethnicis quoque 
fuerunt sua, etsi ex eodem fonte hoc et alterum sæpius derivaturn. 
Sicsummo rectori vitio vertit Agamemnon quod successu careat ex- 
peditio ejus. (115). δυσκλέα ἔΑργος Ἱκέσθαι---- Εἰχ antiqua forma δυσκλὴς, 
«πε ζος,-- unde recentior δυσκλέης. Vid ἡ; 100. Nisi forsan præfe- 
renda:fuerit lectio duoxxés "Αργος ix. ad vitandum hiatum scil. (116). 
οὕτω ou] Ang. So 1ὲ appears to be agreeable to ὅς.  Particulà πὸν 
cum amäritudine quadam effertur. (119). αἰσχρὸν y2e—in apodosi ad γῦν 
δὲ κωκὴν dyden—fraudem perniciosam struxit— Turpe enim hoc inter 


᾿ς posteros auditu &c. (122). οὔπω τι πίφανται. Constructio ab 119 


212 NOT, [122—148.] 


quodammodo abnormis est. Ordo debet esse, αἰσχρὸν ἐστὶ-τολιαὸν 
᾿Αχαιῶν, pay οὕτω monsuilevréres δ᾽ εὔπω τι φανῆναι, 1.6, necdum rei 
exitum apparere. (124). ὅρκια πιστὼ ταμόντες. Hæc verba quæ toties 
occurrunt, in Lat. vuig. redduntur, “ fæderibus fidelibus percussis”— 
ad sensum recte, vix vero ad verbum: ὅρκια sunt victimæ quæ ad 
fœdus confirmandum adhibita sunt ; πιστὼ, fidei pignora, facien- 
ia : ταμόντες ὁρκιοῦ; wictimis immolatis. Sic Eustath., γ΄, 245. καὶ 
τὸ ταμεῖν παρ Ὁμήρῳ καὶ Ἡροδότῳ τὸ ϑῦσαι τὰ ἐπὶ ὅρκω σφώγια δηλοῖ, 
Sic Érnesti, “ ὅρκίω τοΐρονειν, non proprie fædus facere, sed wictimas 
Jerire fœderis causa, ut ϑύειν yéuovs, nuptiarum caussa sacra facere.” 
Sed notandum est cexxx adjectivum significare omnia quæ ad sacri- 
Jficium pertinent. Vid. γι, 260. Quod ad constructionem attinet, 
procedit—ciree γάρ κ᾽ ἐθέλοιμεν (h. 6. ἐών περ γάρ ἐθέλωμεν) ἀριθμοηθήρεναι 
ἄμφω (καὶ εἰ ἐθέλοιμεν) λέξασθαι T. x. τ x. Hæc vero énumeratio de 
industria affertur ad animos confirmandos, et tollendam caussam quare 
verbis ejus obtemperent Achivi. (125). λέξασθαι, in unum cogere: 
ἐφέστεοι, oppidani, à quibus in urbe lar familiaris fuit: ëx4 , ŒUXL- 
liares. Ex hisce conflatus fuit Trojanorum exercitus. (184) πλαζ- 
ous, errare me ἃ proposito faciunt ; obstant ne ἄς. Notetur vero 
totius orationis constructio artificiosa. 1. Jovis consilium eos fore spe 
et successu destitutos aperte profitetur, arguitque Deum promissi 
immernorem (110—118). 2. Dedecus Pb 2 quod apud 
posteros sint adepturi, incassum redeuntes—130. 3. Diuturnitatem 
belli ob auxilium Trojanis allatum, et quæ perpeti necesse est in illo 
prosequendo—138. 4. Orationem concludit vox φεύγωμεν (140), quasi 
ignaviam exprobrans, eorumque virtüti ignominiam et 
inducens. Sic metus et spes alternis vicibus excitantur. Conf. Di 
Hal. VIIL. 15. (134). BsSaari—have elapsed. (135). créera“ Non 
rudentes, sed funiculi v. lora, quibus naves consuebantur ; τῶ ῥαμεμεώτα 
τῶν νεῶν. Salmas. Ang. The stitchings of the ship-beams: De etymo 
Varronis, viz. vocem derivari à σπείρω, quia ex sativo genere sunt, 
dubitat Heyne. Conf. Obss. in loc. (138). αὕτως. Sup. ὦ, 134.— 
(142). ὄρινε. Animi militum turbati optime per similitudines, 144 564. 
et 147, sqq. ob oculos ponuntur.  Agitatio et tumultus a prima, et 
impetus Concitatus ruentium a secunda. Conf. Dac. in loc.—(145). 
[Legendum est vel πόντου τ᾽ Ἰκαρίοιο, vel potius πόντον ᾿ fe quo 
conservetur lex metri; nequit enim spondæum claudere di 
ον ut in lect. vulg. ni sequatur consonans vel vox digammata. Vid. 
Dunbar, can. Hom. met. p. 24. ut et pag. 27. Quod vero dicit 
Vir eruditus de es inter ϑαλάσσης et πόντου, assentiri ne- 
-queo; nec ad Aeégæum ertur ϑώλασσα nisi illud proprie desig- 
abri ipsa ostendat narratio, ut in #, 34. Eodem jure-et haberi 
-possit ἅλς, Aegæum referens, ut in #, 350. Accipio voces in 
sito. ]. (147—8). Ζέφυρος----ἐπαιγίζων. Vis aliquatenus cts: 2h 
hujus venti in similitudine Homerica a Woodio ut argumentum affer- 
tur Ionicæ ejus originis (p. 21—27.). (Circa littus Ionicum ἢ 
venti impetus, certis diei temporibus, optime huic descriptioni re- 
spondet ; ἐπαιγεζων, superne ingruens, αἴ bene vers. Lat. Th, æiyle, 
procella.. [Cognata sunt af, &£, ἀΐσσειν, αἰγὶς, unde æpidis.nomen, 
clypei Jovis, et qui a recentioribus ad capram (αὔγαω ) Amaltheærefer- | 


ei 


ind 
IPS 


ΕἾ πῆς οὶ RETe ENS 1 μιν τον, - τ 7 D: Er Ὡς NRA 


ie het 


PR ne D De eur 


[148—190.1 NOTÆ. 213 


tur, sed minus adcurate ; conf. Ovid. Fast. 5. 113. Hygin. Fab. 139. 
Hinc quoque αἰγιαλὸς, littus, ob fluctuum impetus (yes). ]—Ibid. 
ἐπί τ᾿ ἠμεύει ἀσταχύεσσιν----γΐηϊι5 recte Lat. vers. δέ incumbens-inclinat 
spicas, nam ἠρεύνων intransitivum est. Verte, “ Et seges inclinat se cum 
spicis”, ut Heyne. Sermo aflinis est, ἔφριξεν δὲ μάχη ἐγχείησι----νἹὰ, 
inf. 373. δ΄, 290. #, 308.—Lectio præterea ἐπί τ᾿ yuv’ ἀσταχύεσσιν 
præferenda est, nam penultima in ἠρεύω longa est. (153). οὐροὺς. Vid. 
Apoll. Argon. I. 371 seqq.—Sulcos, per quos naves ad mare dedu- 
cuntur, expurgarunt, ut facilior esset transitus. Sic Schol. Gloss. 
MS. Lips. ταφροειδὴ ὀρύγματα, κ- τ᾿ x. Ernesti. (1545). ἱεμένων 
(ἔνα: scil.) reditus cupidorum. ὑπέρροορα vorros—præter destinatum re- 
ditus. ““ Quidquid inopinatum, præter expectationem, quidquid υἱο- 
lentum, præter naturam, quidquid ex stultitia natum, præter rationem, 
ea omnia ὑπὲρ μοῖραν fieri dicuntur.” Clarke. Similis est locut. ὑπὲρ 
airey—ût in 2 333. et contra, κατ᾽ αἶσαν, ibid.—Fati decreto contra- 
rius foret reditus, quippe quod Trojæ excidium statuerat. ὑπὸ δ᾽ 
ἥρεον ἕρμεωτα, subtrahebant phalangas, quæ navibus ad littus subductis 
summissa sunt. (156). εἰ μὴ *Aënvæin—Prudentia Ulyssis, redituris 


_obviam euntis, Deæ personam induit. (157). érevravs—invicta. Th. 


ἄτρυτος, indefessus ; Hesych.606. Phornut. XX.—(158). οὕτω δὴ οἶκόνδε 
--Αργεῖοι φεύξονται; Ang. Arethe Greeks resolved to fly home now (δὴ) 
in this disgraceful manner (οὕτω) ἢ Oratio plena indignationis ob rem 


-inopinatam.  Demet. περὲ ἑρμεν" ᾧ 55—6. (160). καδδὲέ κεν" vel potius 


κὰδ δὲ n&y—prO καταλίποιεν δὲ ἂν, Optat. pro futuro, quod melius con- 
veniret τῷ φεύξονται. Hinc, ut ex alis permultis locis discere licet, 

taxin adcurate constitutam in Homero minime esse expectandam : 
Conf. Wood. pag. 203, de Serm. Hom. (169). ἀτάλαντον, æquipa- 
randum ; Th. τάλαντα, lances, pondera imposita : exponitur per ἰσόσ- 
ταθμον. Suspicatur Clarke, Ulyssem concilio principum non inter- 
fuisse, sed sua sapientia intellexisse quid sibi propositi haberet Aga- 
memnon. ÆErnestius censet, Poëtam solummodo spectasse Deæ ali- 
cujus ministerium, Ulyssem vero ad reditum impediendum deligi ob 
gratiam quæ ei cum Pallade semper intererat : Recte, nam ratio prior 
subtilior est, Homero minime conveniens. (170). ἑσταότ᾽- οὐδ᾽ ὅγε νηὸς 
—Animo revolvens difficilem rerum statum, et consilium, quo potissi- 
mum modo remedium adferre potuerit, cogitans. Hoc dignum sapien- 
tia prudentis Ulyssis, et bene res depingitur animique incertitudo in 
verb. ἄχος κραδίην ἵκανεν. (175). menvxairi—" Intellige naves amplas, 
magno remigio ; ut inf. 293, πολύζυγος." Ernesti; ut et sup. 170, 
ἐὐσσέλροοιο. De Th. κλεὶς, vid. sup. 74.—(186). δέξατό οἱ σκῆπτρον 
æaredioy—Hoc enim erat auctoritatis Ulyssi delegatæ insigne, per quod 
concilium indicere ei Kcitum fuit. (190) δαιμοόν,᾿------ Habet hæc vox 
apud Homerum semper aliquam increpationis significationem, sed non 
semper acerbam.” Camerar. ἡ λέξις ἐκ τῶν μέσων ἐστὶ" δηλοῖ δὲ ἀμφότερα, 
ὁτὲ μὲν ἐπ᾿ ἐπαίνῳ λεγομένη, ὁτὲ δὲ ἐπὶ ψόγῳ. Sch. br. Sensus proprius 
secundum Damm. est, “ quem fata, vel bona ducunt inprimis vel adversa 
agitant insigniter.” Sic #, 561. 8, 200. y, 399, ubi exponitur ut 
σχετλίη. ζ΄ 326, et 407. (Ibid.) δειδίσσεσθα :----φοβεῖσθα:, Sch. br. potius, 
ut Heyne, “ turbatis animis discessum parare”. Sensu passivo usur- 
patur, et hoc uno loco sec. Heyne. οὔ σε ἔοικε, κακὸν &e—Ang. Such 


214 NOTÆ, | [190—219.] 


trepidation ill becomes a person of your rank. Voc. κακὸν accipio non 
. ut #imidum, sed ut wilem, nullius pretii, fere ut οὐτιδανὸς 5 Ι 4, 231. 
Variæ-fuere formæ verbi δειδίσσομεαι, a radice 34, unde du. δείδω, 
δεδίσσοροαι, διδίσκομεαι, δειδίσκομεαι, OMNES reduplicationem passæ, (192): 
οὐ γώρ rw σάφα olrba—Ang. For you have not as yet clearly ascer- 
tained'the intentions of Agamemnon &c. loquitur scil. de artificio ejus, 
sup. 73. Hinc ét a lin. 194, constat omnes principes concilio senio- 
rum non interfuisse, sup. 53; ut et Ulyssem adfuisse, aliter enimi vix 
pro comperto haberet consilium subtile. vid. sup. 169. (195.) μήτι-τ 
Aposiopesis est, ut solet in oratione minaci: supple δέδια μή τι-ττῦρα 
ph τι, χολωσάμοενος--κ. 7. λ. (203). Unam et eandem auctoritatem 
agnoscere debemus, ne, multiplici exorto imperio, ordinem cunctum 
pessandemus. De hisce orationibus Ulyssis observatur, se ad-duces 
de militum, ad milites de ducum ignavia queri, et hoc, ne offensio 
nimia alterutri fiat: Vid. Dac. in loc. Dion. Halic. περὶ τεχνῆς, lib. 9. 
(205). ἀγκυλομήτεω. Ang. of the wily Saturn.  Epitheton forte ἃ 
mythis antiquis desamtum qui tractarunt de Croni rebus gestis, ejus- 
que erga patrem Uranum v. Cœlum ausis. Fabula nota est. (206). 
σκῆπτρον + ἠδὲ ϑέμιστας---- Versus 5116 dubio temere illatus ab 4, 99, 
ubi habet spi quo referas, hic non item. Notatur ut spurius in 
edit. Wolfi, ut et asteriscis in Heyniana. Rejiciebant Clarke, Er- 
nesti, Spondanus, Barnes, Didymus et MSS. præstantissimi. Plura 
confer in Obss. Heyn. ἢ. 1. Legit porro Wolfe—> σφίσι βασι- 
λεύη. : Quomodo hoc theoriæ suæ de » ἐφελκ. vel quantitati con- 
véniat, judicet lector. (207). διέπειν orexrès—copias ordinare, ad 
tranquillitatem reducere. “ διέπειν est proprie, persequi (διώκειν) ade- 
eque de opere ét negotio, peragere, perficere.”  Heyn.. (210). αἰψεω- 
λῷ--- vid. ‘sup. 148. (211). ἐρήτυθεν δὲ καϑ᾽ ἕδρας ---νὶϊὰ. sup. 99. 
(212---77). Magnopere de hoc episodio Thersitis disputarunt Critici, 
“et recénsentur eorum in observat. Heynii sententiæ. atur porro 
quæ in nota sua"congessit D’ Dacier. Quodcunque de talibus fuerit 
judicium, summa cura a moribus ævi recentioris abstrahendum est, ne 
novis antiqua admiscentes, judiciis de factis, opinionibus et usu vete- 
rum: falsi simus. Proculdubio mens Poëtæ fuit, narrationi aliquod 
varietatis addere, animosque militum commotos, proposita quadam 
nova et ridenda specie, sedare. Res efficitur ; consilium enim Ther- 
sitis, cui contrarium volebat Rex, irritum cadit. (213). ὃς ῥ᾽ ἔπεα 
φρεσὶν frw— Ang. Who was versed in all unseemly modes-of expression 
dhérowith to thwart the rulers, &c. μὰψ, ἀτὰρ οὐ κατὰ xorwor—Temere, 
ac non prout decebat, i.e. suus erat mos, ν certa ratione vel caussa, 
sed omnino. Congruit loc. &uerpoëris ἐκολώα, “ Sine modo, g 1 
instar, strepébat.” Heyne. Sic. Aul. Gell. I. 15.—Vid. de ἤδη, 4,70. 
(œuvoywuore). V. συνόκω rs. Hanc formam Mathiæ ab ἔχω deducit, mutato 
in-préterito sin». Series est, ἔχω, ἕξω, ἔχα, 44, ὥχε; éxwyæ. Malim 
vero cum Dammio forma συνοχόω, quæ ipsa tamen ἃ mutationibus.istis 
ériri vidétur, quæ'solennes sunt. (219). Ψεδνὴ δ᾽ ἐπενήνοθε Aywr—Bene 
fédditur, rarwm vero supra Le erat capillamentum, et hoc inter 
scriptores lonicos usitatüm fuit: Sic Herodot. ἅλμη ἐπανθέουσα. Inter 
varias quas Mae Ἢν τ vocis derivationes, præfertur ἐπανθέω ἃ 
ignificatio 


Héyne, Damm. Steph. “est, supérfloreo, in superficie . 


ae PNR ri à 


[221—269.] NOTÆ. 215 


effloresco.  Sic Aristoph. τοῖς μήλοισιν ἐπήνθει χνοῦς.  Adhæreo etiam, 
ut in Hesiod. Scut. Hérc. 269. πολλὴ di κόνις κατενήνοθεν ὥμους. Formeæ, 
sunt ἀνθέω, ἄνθω, ἀνόθω, ἤνοθον, ἐνήνοθον. (221). τὼ γὰρ νεικείεσκε---- Ang. 
For his custom was to inveigh against those two in particular. Recte, 
vers. Lat. his enim præcipue convitiari solebat.  Semper sunt, qui in 

ræstantiores, invicta gnadar animi acerbitate, invehuntur. Recte. 
| pre wirtutem ie pue odimus.  Sic convitiator ille in Aen. 
xii. 122. Bene observatur a Plutarcho, ‘ animi ejus (Thersitis) pra- 
vitatem concise admodum ab Homero depingi in v. ἔχθιστος δ᾽ ᾿Αχελῆϊ 
μάλιστ᾽ ἥν, ἠδ᾽ ᾿Οδυσῆϊ ; mire etenim corruptos mores arguere erga. opti- 
mos quoscunque inimicitiam.” Tract, de invidia et ira. (228), δίδοριεν. 
‘“ Pulcherrime hic poëta personæ servit, dum virum ignavissimum in- 
duxit gloriosius de se jactantem quam Achillem omnium fortissimum”. 
—Clarke. Injuria quoque Achilli illata, quæ aliter mentes militum 
efferaverit, levior fit ac prope diluitur, dum partes ejus defensor tam 
ridendus tuetur. (235). ὦ πέπονες" Imbelles, animoso corde destituti : 
ang. spiritless. < ἀπὸ τῶν πεπαινομένων καρπῶν, À. 6. a maturis fructibus 
ductam esse vocem ne dubites, unde πέπων est mollis, mitis, in bonam.et 
‘in malam partem.” Heyn. Conf. inf.é, 109. Confirmat Suid. in voce, 
ex Epigramm. in Anthol, vi. 7. p 554, ὄφρα τάχιστα λικμήση τρεπόνων 
καρπὸν ἀπ᾽ ὠσταχύων.  Hinc exponit, ἔκλυτοι. (297). γέρω πεσσέμεεν----. 
contumeliose dictum; præmiis, (quæ vel fuerit sortitus vel οἱ abstule- 
rit), frui. Ad abreptionem Briseidis respicit Thersites.—Jure repre- 
hendit Ernesti vers. vulg. concoquere, quæ, etsi propria vocis signi- 
ficatio, huc transferri nequit. Significationes sunt concoquere, molles- 
cere, consumere, frui, habere, tenere &c. Conf. Sch, B. L. Apoll. 
Arg. 1. 283. Pind. Olymp. 1. 132, collat. cum Py. IV. 331. inf. # 
513. sup. ὦ, 81.—(246). éxgsrouvbs—temere et non cohærenter loquens. 
Ang. procedit—Babbling Thersites! voluble though tkou:art in 
speech, restrain yourself, nor desire singly to oppose your superiors 


_ ἄς. λιγὺς exp. Hesych. ἐπιτρόχαλος. (254.) τῷ νῦν ᾿Ατρείδη. Idcirco 


nunc sedes, convitia ingerens &c. Subaudiri τρόπῳ monuit Hoog. ad 
Vig. 17. Locutio transit ad Romanos, ut in Hor. Sat. L. 6.40. Hoc 
tibi Paulus et Messala videris® (251). νόστον τε QuAdreoë—Ang, 
Nor watch for a favorable opportunity to return ; Sch.br. Sic 253. 
ἢ εὖ ἠὲ κακῶς vorrurouss — Ang. Whether we shall act prudently or not 
in returning ; h. e. quatenus agitur de fama nostra vel wtilitate.. Sic 
Sch. br. ἤτοι καλῶς ἢὶ δυστυχῶς. (258). εἴ δ᾽ ér—lect. Heyniana pro vulg. 
εἴ κ᾽ ἔτι. Prætuli, nam κέ minus convenit. (266). ὁ à idvan—Ang. He 
writhed under the stroke, and the tears gushed forth—uneeèy —in 
Jloods ; Th. ϑάλλω, et optime hic usurpatur “ de lac ; QUE EX oCu- 
lis quasi propullulat”. Heyne. (267). cuüdië—vibex. TIn nota Clarkii 
ἢ. 1. disputatur de orthographia vocis et de accentu. Formatio geni- 
tivi a nominativis qui in duplicibus consonantibus exeunt,. ostendit, 
orthographiam antiquam fuisse @d+yys, unde recentius σρῶδιξ, contra 
quod Clarke censet. Sic ἃ φώλαγγς, Adevyys, Avyys, habemus #- 
λαώγγος, λορυγγος, λυγγός ἄς. λύγξ certe nabet et Auyyés et, Auxds 
hæc vero debetur nominativo antiquo λύς. Conf. Math. ᾧ 71, ettabul, 
terminat. { 72. Barnesii partes, qui contenderat scriptionem  fuisse 
σμῶδεγγς», tuentur quoque Ërnest. et Heyne. Si fuerit σροῶδεγς, geni- 


216 NOT Æ. [269—302.1 


tivus foret œu@dryos, ut ἃ φλὸξ (φλὺγς) φλογὸς, et similia, Quæstio de 
accentu, viz. an circumflecti vel acui debet », in dubio relinquitur, et 
est levicula.]. (269). ἀχρεῖον ἰδὼν, Vultu fædo, ut vers. Lat, recte, 
ét Sch. br. ἀπρεπὸς καταστήσας τὸ πρόσωπον. Ang. with disfigured 
countenance. Th. xes#, usus, utilitas, et ad verbum redditur, inutiliter 
aspectans. Sensum attingit Dacer. I! jetta un regard hideux. ÆEx- 
onit Sch. B. L. épy£ueer καὶ μὴ δυνάμενον ἐμύνασθαι διωγρώφει βλέρερεα" 
ἐστὶν οὖν, ἐκαίρως ὑποβλέψας. De locutione ἀχρεῖον ἰδὼν bene 
Clarke “ vocem (ἀχρεῖος) apud Græcos Ciaut ( homine malo dicitur) 
non utique eum exhibere qui simpliciter sit 7on utilis, sed qui sit 
maxime nequam.  Similiter apud optimos linguæ Romanæ auctores, 
Augusti temporibus, inutile legitur id, non quod non utile modo, sed 
uicquid maxime est detrimentosum”.  Plura confert exempla: Οἷα, 
ἀκοῦμε, 2. 8. Virg. Georg. I. 88. adde Terent. And. A. 1. 8, ὅ. 58.. 
Liv. 1. 8. ο. 23. E contra utile, quod plurimum boni confert; ut 
Horat. utilis agris.—Aliæ rationes sunt vertendi, haud immoror tamen. 
Consul. Heyne, Obss. in loc. Dämm. in voc. ἀχρεῖος, cui tamen haud 
assentior. (270). ἀχνύμενοί rte —Ang. Though chagrined, (spe reditus 
frustrata scil.). (275). Os τὸν λωβητῆρα érerBonoy—Ang. Who hath 
put an end to the haranguing of this Pueobihel railer : ἔπεσιν βάλ- 
λοντά, Sch. br.—Huc insigniter facit vs. Pind. ΟἹ. VIIL 73. my βαλέτω 
με λίθῳ τραχεῖ φθόνος, 1.6. dictis contumeliosis. (276). ϑυμὸς ὠγήνωρ---- 
hic in malam partem, animus præferox, effrænis. (278). πτολίπορθος. 
Ulyssi adtribuitur κατ᾽ ἐξοχὴν epitheton hocce; ejus enim ii 
Troja denuo occubuit. Sch. Mosch. et br. in loc.  Sic Cic. in ep. 13. 
ad famil. 1. 10. a Clarke citat. Probe nôrat poëta quantum wviribus 
ingenium præstat. (282). ἐπιφρωσσαίατο----ν οἱ exp ent, ut vertit 
Lat. vulg. ἃ ν΄, 741. vel intelligerent, ut in Odyss. σ΄, 93. Ambo pro- 
banda, sed illud prætulerim. (288). Ἴλιον ἐκπέρσαντ — Ang. na 
that you should return after effecting the destruction of the 
built Ilium. Minime probanda est conjectura Barnesii, 
dualem (ἐκπέρσαντε) pro ἐκπέρσαντας, etsi aliquando permutantur ; vid. 
sup. οὖ, 567.—Porro subtilitas orationis hujusce eximia est.. Achi- 
vorum desiderio obviam itur, proposita- spe successus, nec semel 
eorum ignaviam increpat, nisi leviter in exordio, ubi refellitur falsa 
_Agamemnonis sententia, Jovem esse calamitatis auctorem, viz. νῦν 
δή σε, ἄναξ, ἐθέλουσιν ᾿Αχιαιοὶ---ἢ. ἃ. ““ Humana opera, non divina, 
tuæ res in adversum cedunt”. (291). ἢ μὴν καὶ movos—Fallitur 
in vers. Daceria, pendere faciens νέεσθαι eX ἀνιηθέντοι ; nec est νέεσθαι, 
reditum cupere, sed redire. Nec magis Eustathium intelligo quomo- 
do sensum eruere possit, ἔστι τόσον ἐπίπονος ὁ τοσαέτης πόλεμος, ὥστε εὖτ 
λόγως ὧν τινα ἀνιαθέντα ἐφίεσθαι τοῦ νόστου. Υ οτίθ---- ὲ ὃς certainly a 
hardship to return grieved, ob spem frustratam scil. Sic inf. 298, 
κενεόν τε νέεσθαι. (299.) τλῆτε Qia.—Hanc totam descriptionem verte- 
rat Cic. in lib. de Divinat. IL. 30. (300). De voce ἐτεὸν ex ἕω 8. siui, adi. 
Zeun. ad Vig. p.70. Usus inter Atticos perelegansest. Conf. Ari 
Nub. 93. 1502. Eustath. ad ὁ, 53. (302.) χθιζώ τε καὶ meai$. Omninmo 
Heynio assentior de constructione verborum, quæ ita procedit— Ye 
all are witnesses whom death has not carried off yesterday and the 
day before, ὅς. Pestem innuüit scil. quam inter Græcos exortam 


κι 


ἢ 


. δέγίηρο. (312). πετάλοις ὑποπεπτηῶτες---- ΑἼρ΄. crouc. 


[303-—330. ] NOTÆ. 217 


vidimus. [Quod dicit Sch. br. viz. Ulyssem de industria contrahere 
tempus, ne tædium belli adhuc majus oriretur, argutatio est ; nec pla- 
cet constructio usitata. Sunt aliæ expediendi viæ, sed adnumerare 
piget, et præstat Heyniana]. In 302, φέρουσαι ἔβαν exp. abstule- 
runt, rapuerunt : “ eleganti pleonasmo ἔβαν additur.” Ernest.—Prodi- 
ium explicari posse censet Heyne, si lapis, serpentis instar, in Au- 

de inventus fuerit. Conf. Odyss. » 162. sqq. Plat. in Phæd. t. 8. 
p. 229. (309). σμερδαλέον aspectu terribili. Th. pete oculos ΤΣ 
ing beneath the 

Joliage. ““ πέπτα, πεπτὼς,----εὡς,----ἰὡς, ἃ rad. πτίω, πτῶ, primitus 
significante expando (unde ποτώω πετάννυμι, &c.) deinceps wolo, se 
prosterno, cado, &c. hinc verba πτώσσω, πτήσσω).  Heyne—Vertit 
Cic. in loc. sup. citato—"* Platani in ramo foliorum tegmine sep- 
tos.”  Huc conf, Æschyli pulchram similitudinem, δρώκοντά δ᾽ ὥς τις 
τέκνων ὑπερδέδοικε, λεχέων ue: πάντροφος πηλειούς---- Sept. ad 
Theb. 293, &c. Hinc mutuo sumpta videtur. (314). τετριγῶτας. 
Ponit Clarke regulas quasdam in formandis præteritis med. obser- 
vatas, ostenditque cuncta aoristi 2di. legem non respicere. [Ple- 
nius Matth. (G. G. $ 189), qui sequentes casus enumerat. 1. ς 
aoristi, et «, ex ε vel vel « præsentis, fit in præt. med. ὁ; ut σπείρω, 
ξσπαρον, ἔσπορα, στέλλω, ἔσταλον, ἔστολα, τέβενω (ταμιῷ) Tréroua. ἔργω, 
ξλπω--τξοργα, ἔολπα. 2. In Cæteris verbis, vocalis brevis in penultima 
aor. 2di. mutatur in longam, quæ inpræ senti erat, vel diversam ; sic : 
ὦ in aor. 2. ex æ vel y in præsenti fit ἡ; ut, Oæivouxs, ἐφάνην, 
πέφηνα. δαίω, dun, δέδηα. λήθω, ἔλαθον, λέληθα. Idem obtinet ubi 
ape præsentis positione fuerit longa, ut ϑώλλω (ϑαλῶ) τέϑηλα. 
xcipiuntur, κέκραγα, miredyu, πίφραδα, ἕαδα, Édyo— + aOristi EX 

εἰ in præs. mutatur in «3; Ut πέποιθα, οἶδα. 4 AOr. EX + in præs. 
fit longa, ut réreïye, à τρίζω, éreïyor. πέφρικα à φρίσσω.  Sic limite 
cértiori constituitur hujusce temporis analogia, quod nunc ad præsen- 
tem, nunc ad aoristos 1. 2. respicere videtur.  Vid. de hac mat. 
Heyne, Obss. ἐ, 749 in νος μεύκον.7. (316). τὴν δ᾽ énsxEdusvos—quum 
se celeriter convertisset, λάβεν (xurè τῆς) πτέρυγος. (318). τὸν μεὲν ἀρί- 
ζηλον----Αὐσ. 1.6 God who brought him to high, rendered him con- 
spicuous : mirabili potestate exercita scil—0or7te #fnrs—Qui luci 
ediderat. Οἷς. ubi sup. (521—22). ἡμεῖς ©  éoraores-—Triplex 
interpretandi ratio est, quarum usitatiorem recepi. . We stood 
beholding the occurrence with astonishment.  Thus then the aw- 
Sul portents of the Gods approached our sacrifices, in pursuance 
of which (ἔπειτα) Calchas immediately addressed us, explaining 
their import, &c. in 321, οὖν versum connectit cum præcedente 308. 
Ftomeomiur, Ut sup. α΄, 87. (323). τίπτ᾽ ἄνεω. “ Quidnam forpentes 
subito obstupuistis Achivi” ? Cic. ub. sup. ἄνεω, ἄφωνοι, κατὰ στέρησιν 
τῆς ions, ὃ ἐστι, τῆς φωνῆς. SCh. br. “ Debuit esse you, unde 
ave” Heyne. (325). dou κλέος οὔποτ᾽ cnrs Nunquam, nisi ferrea 
ætas iterum accesserit, Teque, optime vatum, tenebris obruerit — 
dev pro οὗ. Consent. Knight, prolegom. (328). αὖϑι, hic, pro 
αὐτόθι. (330). τὰ δὴ νῦν πάντα τελεῖτα. These are all now ac- 
complishing ; ἃ. ἃ. maneamus, brevi enim incœptum ad 'exitum per. 
ducemus.  Vertit Οἷς, Que jam matura videtis. (336—7). Trgñvios— 

| | FF | 


218 NOTÆ. [336—366.] 


A Gerena v. Gereno scil, Messeniæ oppido (Strab. VIIL) ubi Nes- 
tor juventutem egit.—Ulyssi propositum fuit consilio emnonis 
ficto, quod prope res penitus turbaverat, obviam ire ; At Nestor ulte- 
riora petit, et actionem quam citissimam suadet. (339.) ποῦ δὴ rw- 
θεσίαι--- Ang. What now hath become of your com and oaths ? 
Scil. Pacta procorum Helenæ de ulciscenda Menelai injuria. πῇ in 
editt. Ern. Heyn. Wolf. vulg. ποῦ. (341). δεξιαὶ, ἧς ἐπέπιθμεν. Conf. 
Eurip. Med. 21, “ manuum conjunctio πίστις eximie dicitur—Locum 
citat Sch. ad Aristoph. Acharn. 307. ubi βωμὸς ([ara) est jusju- 
randum per victimas, ὅρκος per verba, πίστις per dextras.” Porson 
ad loc. cit. Sic inf, δ, 159. (344). ᾿Ατρεέδη, σὺ à 19.-- ταἀ- 
tio tota ira et indignatione plena. Verba ἔνα καὶ 200 346, con- 
temptu edita, Achillem fortasse, certe Thérsitem perstringunt. 
Sententia ἄνυσις δ᾽ οὐκ ἔσσεται αὐτῶν, ἴῃ parenthesi accipienda est. 
Ang. procedit—Son of Atreus, continue thou, as before, with wr 
and determinate counsel, to command the Greeks in their hard- fous 
conflicts—and give those to destruction, one and both, who, separated 
Jrom the rest of us, are meditating (such measures success will never 
attend) their return to Greece, ere they ascertain whether the promise 
Ôf Jupiter be false or not. κρατερὰς ὑσμίνας, Ut SUP. πολυάκος πολέμοιο, 
d, 165. (349). ὑπόσχεσις----ἷ ostentum respicit passerum, (350). 
, ὑπερμενέν ἹΚρονίωνα-τ--ἀστροστων émidts—Constructio est quam vocant 
ἀνακόλουθος, ᾿ μονα μα nomen sequente in casu diverso. Hæc sæpe- 
numero apud scriptores antiquos recurrit ob syntaxin minus adcurate 
constitutam, Conf. exemp. ζ΄, 510. (353). ἐναίσιμοα cnuærx—Ang. omens 
of happy import. de αἶσα, vid. sup. #, 416. (354—56). τῷ, μή r1:— Ang. 
Wherefore, let no one be in haste to return homewards &c. In 356, 
de sensu in quo accipienda sunt ὁρροήμωτά re στοναχές τε, Aubitant 
Critici.  Exponuntur, solicitudines nostras et ærumnas (propter) Hele- 
nam (περὶ, ἕνεχ; Ἑλένης). Sic Sch. B. L.—A quibusdam, solicitudi: 
et ærumnas Helenæ ipsius, quasi ad misericordiam movendam, et 
rejiciendam eulpam ejus in Trojanos. Ab hisce accipitur 4, 
animi impetus, ægritudo ob culpam.—Prætulerim vero van 14 
Schol. br. secnta reddit, raptum gemitusque Helenæ, etsi prior babet 
quo se commendet.—Accipit Eustath, quasi οἰροήμεωτα sit, itinera, dis- 
cessus,  Eodem redit, nam οἰμεώω sig. impetum facio, irruo, ut in y, 
140—311, et hinc οἰμοήρεα, impetus, vis, injuria. (362). xeiv. Divide, 
separa. κατὰ φῦλα, κατά Penreus, secundum populos, secundum civi- 
tates.  Hinc apparet φρήτρας in ordine inferiores fuisse, gentesque vel 
familias (συγγενείας) complexas quæ pagos antiquæ Græciæ tenuerunt. 
Apoll. Lex, Harum φρητρῶν mentio fit apud Herod. Clio, ὁ 125, de 
Persis—Hanc porro copiarum ordinationem invenimus præcise ob- 
servari: verosimile est voluisse Nestorem hoc modo potissimum animos 
male affectos patefacere, per familias enim latissime malum serpere 
necesse fuit. Nec ignorabat usum militarem vires disponendi, ut liquet, 
ὡς φρήτρη φρήτρηφιν égnyr—x. τ. À—Antea MOs fuit temere et sine 
ordine procurrentibus pugnare. Conf. de tactica Iliadis Heyne Exc. I. 
ad à. p. 660. (363). ὡς Peiren—Conf. Luc. revivisc. ὁ 1, ubi jocose 
versum παρωδεῖ, ὡς πήρη πήρηφιν ἀρήγη, βάκτρα δὲ βάκτροις. (366). κατέ 
τῷέας--ρ 7 seipsos. Ang. Since by this means they will fight in sepa- 


[866----400.1 NOTÆ. 219 


rate bodies. Hunc ordinem maxime pere censet ad cujusque 
voluntatem penitius cognoscendam. Conf. not. præc. (367). ϑεσπεσίῃ, 
subaud. μοίρᾳ, Bovrÿ—Ang. You will ascertain whether by a decree 
of Heaven or the dastardly conduct of your troops &c. (370). % μεὼν 
“ër.—Vis particulis inest—certe nunc, ut antea, præstas. Conf. sup. 
79. et 4, 254, huc enim spectare Atridem verosimile est. (373). τῷ 
κε τάχ᾽ ἠμύσειε----ΑἸρ. Were it so, soon would Prian's city totter to 
the ground &c. De voc. ἠμύσειε, conf. sup. 148.  Translatio pulchra 
est à flore succiso et languente; ut in %, 308, quem conf. (376). ὃς 
με per—dicta pro ὅς ερεβάλλει με εἰς ἀπρήκτους ἔριδας----80}}, rixas, unde 
nil redditur effecti, vanas. Sic Pind. ἀπρήκτων κακῶν. Isthm. 8. 17. 
(379). εἰ δὲ rer —Sin aliquando in unum consilia retulerimus, æ 
scil. immemores, quæ nunc intervenit. ἐς μείαν (βουλήν subaud.)—oÿx 
ἔτ᾽ ἔπειτα ἔσεται ἀνώβλησις (PrO ἀνωβολή, ἃ res 116). (384—5). ἀμφὶς 
ἰδὼν, 1.6. περι δὼν, circumspiciens et probe explorans. στυγερῷ κρινώμεϑ᾽ 
— Ut marte horrendo decernamus : κρίνω, judico, dijudico, et hinc 
facili translatione, certo, decerno ferro, ut Pind. Nem. 9. 83. Melius 
hoc quam secundum Eustath. κρίνονται--- ἤγουν συγχέονται, συγκίκρανται 
ἀναμεεμευγμείνοι, etsi ad sensum bene se habet. (386). οὐ γὰρ mavrwar 
y—partic. γε minime redundat: verte, T here shall be no intermission, 
no, not the slightest. Sic sup. 380, οὐδ᾽ ἡβαιόν. (388). reu—pro τέο, του; 
τινός, cujusque sudabit lorum. τελαρὼν, balteus, quo clypeus a dorso 
suspendebatur. vid. inf. λ΄, 38. (389). ἀμφιβρότης, Circumtegentis 
hominem : exponitur ab Eustathio per ἀνδρομοήκης. Cætera constructio 
est, περικαμεῖ (ris κατὰ τὴν) χεῖρα ἔγχε. (392). κορωνίσι-ττ- ὁ 7Ὁἷ8, 
recurvatis puppibus. Sic Apoll. καριπυλόπρυμνοι.  Pars sic curvata 
adpellabatur κορώνη. Conf. inf. δ΄, 111, ubi arcus apicem designat. Ple- 
rumque usurpatur ut {erminus, apex, rei cujuslibet. FA οὔ οἱ ἄρκιον 
ἐσσεῖται-τ Ν ον erit ei possilile. ἄρκιος, lit. qui prohkibet quo minus in- 
feratur aliquid mali, ut a th. ἀρκεῖν, suflicere. Conf. Damm. in voc. 
inf, x’, 304. (394). ᾿Αργεῖοι δὲ μέγ᾽ luyoy—Accipit Heyne quasi ἀκτῇ 
et προβλῆτι σκοπέλῳ in apposito fuerint, et sic quoque accepisse videtur 
Wolfus : rationem communem præfero quæ exp. ἐλθὼν----ἐπελθὼν προβ- 
λῆτι σκοπέλῳ. Ang. procedit—4s a wave resounds on the precipitous 
shore, when the south wind urges it, coming against the projecting 
cliff: It the waves never abandon by reason of the DL lowing 
from every quarter &c. ὅταν 4 ἢ ἔνϑω yévevrei—quando hinc vel illinc 
orti fuerint, Le. xümara—huc enim γένωνται referre malo. R 
ro neutris pluralibus vix adhuc adcurate constituta fuit. (400). ἄλλῳ 
feste—Cuique enim civitati sui erant Dü præsides. Huic phrasi con- 
venit Lat. /acere sacra, ut Virg. Bucol. ΠΠ. 77. cum faciam vitula.— 
De temporibus diversis quæ occurrunt 398—404, viz. ὀρέοντο, κέπνισ- 
‘ur, &c. observat Heyne eandem esse vim et potestatem, nec quæri 
debere illius diversitatem nisi distinctionis subtilioris caussa. Adversus 
quem hæc proferuntur, liquet. Huc conf. adnotationem Porsoni 
ad Eur. Hecub. 21. (408). βοὴν éyaælès——1cie præstans—pugnan- 
di peritus, epitheton bellatorum quod sæpius recurrit. βοὴ ad lit. 
præli strepitus ; hinc ἀγαθὸς (κατὰ) βοὴν, a imperandum et hortandunt 
acris. (409). ὡς ἐπονεῖτο. Hoc a Heynio refertur ad curam convivit, 
cujus levandæ caussa advenerat Menelaus.  Attamen animi quoque 


220 NOTÆ. [409---455.} 


ægritudo, ob Myrmidonum secessum et militum ignaviam bene desig- 
natur: Verte Ang. Fo He (Menelaus) was pu | how pairs? 
his brother was with business and anxiely. (410). οὐλοχύτας. Nid. 
.Sup. &, 458. (413). Procedit sententia ; δὸς ----κέλενε μὴ ἐπιδῦναι (τὸν) 
ἠέλιον καὶ κνίφας ἐπελθεῖν πεὶν, πρὶν (ἢ) ἐμὲ καταβαλεῖν πρηνὲς, Le Fe De 
Ang. Until I spread in ruin the residence of Priam ἄς. ἴω 417, 
mutatur constructio ; procedere debuit—vxi πρὶν πολέας ἑταῖρους πὶ 
us λώζεσθαι γαῖαν.--οχαλκῷ ῥωγαλέον, ἷ.6, μὴν ἀεὶ .pierced. (496). 
ἀμιέγωρτον τὶ 16 ηδίηι. ἄφθονον, πολύν, Sch. br. ie, ut ἄφθονος, 
invidiæ expers, et exinde largus, amplus. Conf. Steph. Thes. IV. 
148, ο.--ὄφελλεν. Ang. He increased, meditated. ᾿Οφέλλειν in usu 
Homer. est ἀέξειν, et plus ἐμφώσεως habet quam διδοῦνα,. Conf. Plat. 
in Cratyl. p. 417. Vid. sup. ὦ, 458, ἄς. (426). ὑπείρεχιον ἡφαίστοιο, 
tenebant super ignem. (430). δαιτὸς ἐΐσης----ν]ᾶ. sup. ὦ, 468. (485. 
μηκέτι νῦν δή) αὖθι λεγώμεθα----“ ΟΥ̓, ne nunc diutius hic tempus teramus. 
Plures significationes habet λέγεσθαι----ομαγο, accumbere mensæ, otiari, 
numerart, colligi, disserere. Sensu posteriore, 1.6. pro διωλῴγεσθαι, 
minus sæpe ab Homero adhibetur.—Pergit, μηδέ τε δηρὸν ὠρεβαλλώμεθα 
—Ang. Nor let us defer the work long which Heaven now (2%) deli- 
wers to us to execute. De excidio Trojæ loquitur, quod jam instare 
et quasi in manu esse ex auguriis profitetur. (446—52). Præsens 
inter A chivos describitur Minerva: Hiac consilium prudens et sollers: 
animosa eorum virtus; species, quam præfert exercitus, bellicosa ; 
coruscatio armorum; in persona Deæ pulcherrime cuncta designantur. 
(447). ὠγήρων οὐδωνοίτην rs—senii expertem immortalemque ; ut sceptrum 
Agamemnonis sup. 46. ἄφθιτον. Epitheta armis tribuuntur quæ personæ 
ipsi adcuratius conveniunt. (448). Suravu—Fimbriæ, aureæ et ab 
ægide pendentes, sæpius et ἃ thorace, quibus motu violento concitatis, 
pavor hostibus incuteretur.  Sic infra, έ, 738, αἰγίδα ϑυσσανόεσσαν. ὁ, 
229. (449). ἑκατόρεβοιος---- Accipit Sch. br. centum-boum-nummorum, 
et secuta est vers. Lat. ἑκατὸν βοῶν τιμῆς ἄξιος, ὃ ἔστιν, ἑκωτὸν χρυσῶν 
γορεισμούτων. οἱ γὼρ ἀρχιαῖοι, τιμοῶντες τὸ ζῶον τὸν βοῦν----ἰνεχώρωττον, τῷ 
μὲν ἑνὶ μέρει τοῦ vomirmaros, τὸν βοῦν, τῷ δὲ ἑτέρῳ, τὸ τοῦ βωσιλέως πρόσωπον. 
Sch. in loc. Hoc quoque secuta D. Dac. paulo vero subtilior ratio est. 
Accipio magis ad literam, Ἐξ quisque centum boves valet, cunctis 
rebus in ætate rudiori secundum pecudes, præsertim boves, æstimatis. 
Favet Heyne. (450). ræiParrouræ—exponitur ἐνθουσιῶσα, ὁρμῶσα, 
Sch. br. fin Se with wiolence. In ρα Argon. ΠῚ, 1265, 
motum lucis velocissimum rimit, quæ forsan propria significatio 
est. Th. rad. est φώω, unde φώσσω, anadipl. παιφάσσω, et Φάος, lux. 
Tota dehinc oratio grandiloqua et sublimis est: animi conturbati qui- 
“escunt, excitatur virtus, militum ordines fortitudo divinitus immissa 
permeat. (455). æidmer ignis epitheton; ad verb. qui evanescere facit, 
ignis edax. Th. &idne, ex εἴδω et x, priv. ob effectum ejus scil.—Huc 
confer imitationem pulcherrimam similitudinis in Georgic. II, 304. 
Nec scio an in poësi Homerica extet descriptio magniloquentior ; 
“ Recte hic adnotat D. Dacier, Poëtam hoc in loco, interea dum 
tantus exercitus in ordinem collocatur, satis sibi spatii babere, ut 
quinque continuis similitudinibus neqne lectorem obruat, neque ullam 
ci molestiam creet. Pulchre armorum depingit fulgorem, v. 455. 


[459—484.] NOTÆ. 221 


militum undique convenientium 2ncessum, v, 459. militum numerum, 
468. ardorem et aviditatem pugnandi, v. 469. exercitationem, ordi- 
nem, disciplinam, 474”— Clarke. (459). Inter diversos modos con- 
structionis, hunc prætulerim quo refertur ἔθνεα πολλ᾽ ὀρνίθων ad v. 
ποτῶνται. et absolute sumitur προκαθιζόντων. Ang. procedit. As the 
numerous flocks of winged fowls &c. disporting with their wings, fly 
on this side and on that of the plain of Asias, round the Cayster's 
banks, and as they take their successive stations with much clamour, 
the meadow resounds ; thus the numerous tribes of those (τῶν, ut sup. 
459, 1.6. Achivorum) poured themselves forth into the plain of the 
Scamander. Sic bene vertit Dacer. (461). ᾿Ασέω ἐν Amon ᾿Ασίας, 
᾿Ασίχο, ᾿Ασίω, ut Aivélus,—uo,—w. In Herod. IV, 45. Strab. XIII, 
XIV, mentio fit herois antiqui Asiæ, a quo continentem Asiæ nomi- 
nari affirmarunt Lydi. In Schol. Apoll. Arg. II, 779. invenimus 
partem Lydiæ per quam fluit Cayster vocari “ Asiam Lydiæ”, et 
verosimile est nomen Asiæ hinc a Græcis derivari. De quantitate 
nil moror, in vocibus enim cognatis leges sæpe observantur con- 
trariæ. Conf. quæ ex Popio adnotat Clarke ἢ. 1. Leg. Georg. 1. 
383. Aen. VIL 699. Strab. p. 899. Ed. Ox. (463). προκαθιζόντων" 1. 6. 
ὀρνίθων-ττ- κύκνων προκωθιζόντων" Recte in v. superiore habet Heyne 
οἰγαλλόμενα, 1 6. ἔθνεω, quanquam οἱ ἐγωλλόμοενωι in edd. vulg. et 
Wolf. ferri potest; In scriptis enim Homericis genera vocum se- 
cundum placita ævi recentioris vix constituuntur. Ad species, vel 
subauditas, vel in ordine ἀνακολούθῳ constitutas, sæpe fit relatio. 
Sic inf. 469, 470, ἔθνεα pevuday—«ire, x. το x. Conf. de hac mat. 
Heyne, Obss. ad v. 481. (466). σμερδαλέον κονώβιζε. Vix adsequitur 
in versione sua Cel. Cowper dictionem gravem et magnificam.  Arri- 
det Dacer. La terre gemissoit horriblement sous les pieds des hommes 
et des chevaux. Bene prior in 468, Myriads, as leaves or as the 
flowers of spring, et venustas conservatur verbi ὠνθερεόεντι quæ ἃ vers. 
gallica prorsus abest. (469—70). Ordo est, #ÿrs (veluti) μουιοίων ἔθνεα 
πολλὰ (πέτονται 501) αἵτε ἠλώτκουσιν-τ-τόσσοι ᾿Αχαιοὶ ἐφίσταντο Ὑρώεσσι.---- 
x. 7, x. Nec exacte procedit sententia. ‘ ἠλόσκειν ab ἐλξν, ἀλᾶσθαι 
(circumvagari) ductum esse vix dubites”. Heyne. (473). διαῤῥαῖσαι 
μεμαῶτες" perdere cupientes.  Aperit hæc pars sensum similitudinis ; 
Sicuti muscæ dapes rusticas avide insectantur, sic Achivi impetu 
feruntur concitato in Trojanos invictoque animi ardore.  Huc confer 
inf, γ΄, 570 ἄς. Menelao a Pallade immittitur muscæ audacia, # τε 
καὶ ἐργορεένη-----ἰσιχανώω δακέειν--- κ᾿. 7. À UDI vid. Sch. br. (476-—77). 
τοὺς, PO ἐκείνους, Ut sæpius : μετὰ δὲ (rois ἡγεμόσι διεκοσμοεῖ) κρείων---- 
officio perfunctus imperatoris. (479). ζώνην" non balteo, ut Lat. vulg. 
Pars est corporis ilia cum lumbis ac femoribus carnosis complectens, 
et quam zona ambit. Hoc Heyn. a Lex. Apoll. ζώνη, ὁ περὶ τὴν γασ- 
τέρα τόπος. Cæterum jocose citatur locus a Luc. de conscrib. hist. 
$ 8. 1480). #ürs βοῦς" “ Priori similitudine virum ipsum depingit, 
consilio et virtute eximium ; posteriori, actionem solummodo atque 
eminentiam præeuntis exercitui ductoris”. Clarke.  Hoc optime efhci- 
tur per similitudinem tauri, speciem majestatis regiæ præ se ferentis. 
(484). Huc conf. Aen. VII. 641. VI. 625.—Musas invocat, Mnemo- 
synes filias, ad auxilium ei ferendum in narratione ævi antiquioris. 
Musæ sunt historici ætatis, ubi omnia versu complexa, nec ulla ex- 


titit, quæ.dicitur, oratio prosaica. Conf, Wood pag. 262. Wolf. Pro- 
legom. passim.  Ceterum ordo totius orationis 484—93 complicati 
est, et censet Heyne interpolatos esse vss. 48850 δὲ D 0 
Conf, Obss. Junctura optima est, 484, ἔσπετε---4.87, ofriv6—485, 486 
in parenthesi; 493, ὠρχούς αὖ----Α88, πληθὺν, κ- τ. x.—In v, 488, poni- 
tur pudyromæs in fut. pro μουθησαέμην αν. (49) .---99), εἰ μὴ ᾿οΟλυμπιάδες 
---πνησαίαϑ' —nisi mihiin mentem revocarint, αἱ recte Sch, ΒΕ, ὑπ: 
νήσειων. (498). ὠρχοὺς «ÿ—In recensu facit Poeta initium a 
forte quia ex Aulide classis evecta fuerat. Inde Phocenses—596. 
Locri—535. Eubœæenses-545. Athenienses et Salaminii—558. 
Argivi—568.  Mycenæi—580. Lacedæmonii—590,  Pylii—603, 
Arcades—614. Elidenses—624. Dulichienses—630. Cephallenes 
—637. Aetoli—644. Cretes—652. Rhodii—670. Symæi—675. 
Coi et alii ex insulis vicinis—680. Pergit ad Thessaliam: ex hac 
memorantur Myrmidones—694. Phylacenses—710, Pheræi—715. 
Methonæi—728. Oechalienses—733. Ormeni—737. i 

et Gyrtonii—747. Perrhæbi=—"755. Magnetes——759, Copiæ ita in- 
structæ versus Ilium procedunt. At Trojanis ante Priami ædes con- 
cionem habentibus per Politen affertur nuntius de Achivorum adven- 
tu ; statim armis illi captis, Hectore duce, egressi Achivis occurrunt 
—815. Inde fit brevis recensus Trojanorum et sociorum, una cum 
eorum ducibus; primo loco Trojani ipsi—818. Dardanii— 8923, 
Troes ex Zelea—827. ex Adrastea, Apæso, Pityea et Terea—854. 
ex Percote, Practio, Sesto, Abydo et Arisbe—S39. Pelasgi Larissæi 
—843. Thraces—845. Cicones—847. Pæones—850. Paphlago- 
nes—855. Halizones—857. Mysi—861. Phryges ex Ascania— 
863. Mæones—866. Cares-875. Lyci—877. Recensui, qui 
sequitur, copiarum, pauca præmittenda sunt de antiquitate ejus, ratio- 
ne instituta, ordine, expressione, locorum designatione, finibus 
graphicis, et fontibus unde haurienda sit #lustratio critica. - 
nopere se commendat hic notitiarum vestustarum fasciculus, 
Græciæ antiquæ forma et constitutio quadantenus innotescunt, omnis- 
que fere cognitio nostra de corpore Hellenico derivatur, quod 

in tot civitates diversas sese extenderit. Est quoque in fabulosa 
Græcorum mythorum compage, veterum factorum exactissima quæ 
habetur narratio.  Fieri nequit quin cum animi aviditate quam maxi- 
ma huic recensui incumberint, rebus ob oculos positis, quas summo 
ingenii nitore ornavit poetica ars, quæ tot gentes, stirpes et familias, 
temporibus remotis adeo fideliter enumerarit. Hinc sæpenumero 
litium dijudicatio ad Homerum relata, et catalogus ipse a legum latore 
Megalopolitensi pueris reipublicæ suæ discendi caussa traditus. Ἐπεὶ 
vero fidei multum sit historicæ, neglexisse Homerum poetæ officium, 


comple ipse persuadere nequeo.  Rerum gestarum ordines præcipue 


com itur narratio, attamen in traditione ornanda, rebusque minu- 
tioribus pulchritudiné quadam vestiendis, ingenii vigorem eminuisse 
ac sese exercuisse constat. Hinc rerum ornatus, et in locorum de- 
signatione quædam fortasse vix percipienda licentia. Et hoc rationi 
consentaneum ; literarum quippe usu tunc temporis minus invalente, 
(Wolfe Proleg.} et historica narratione intra limites minus arctos con- 
stituta. Ordinis, quem observat Poëta, caussæ adferuntur variæ. 


NOTÆ. 223 


Est verisimillimum se commodo suo consuluisse, ordinem, quo classis 
disposita erat, secutum. Hinc Achillis εὐ Myrmidonum ultima fit 
mentio pro ipsorum collocatione in ordine generali (vid. 9΄, 225). Ea- 
dem est caussa fortasse cur cum Bœæotis inceperit, nisi quod classe ab 
Aulide, Bœotiæ portu, navigante, hinc occasionem arripuit illos ob 
oculos primum ponendi. Certe ob situm in centro classis, facillime 
hinc ad cæteros facta est transitio. [ἢ expressione summa quoque 
ars invenitur : Sermonis adaptatio, in locorum populoraimque enume- 
ratione, et mirabile artificium in epithetis concinnandis, et jucundiori- 
bus quibusdam fabulis intertexendis, tædium auferunt, quod recen- 
tioribus, quorum nosse vel legisse vix intersit, ex narratione tali pro- 
diret. Hinc invenitur oratio simpléx ac simul perpolita, res optime 
depingens, varietate delectans, haud nimia quidem illa, sed naturæ 
ingeniique prole.—Quod vero maximi momenti est, in finibus et de-. ἢ 
signationibus geographicis reperitur. Meminisse debemus, in vicos, 
pagos, familias, hisce temporibus partiri Græciam, quæ a se invicem: 
separatæ, agros sparsim habitabant. Nusquam grandiores illas civi- 
tates invenimus, quas ævo recentiori condiderunt cultioris vitæ aucto- 
res, illius tamen semina magnitudinis, que postea per tot tantasque 
terrarum orbis regiones ingruebat. Πόλεις eorum nil nisi vici gran- 
diores fuerunt. Vis et rapiendi cupido, homines feros incultosque 
semper comitatæ, necessitatem se continendi intra limites arctiores, 
viresque amicas colligendi præbebant : Hinc munimenta exstructa,,. 
et cuncta quæ injuriæ arcendæ vel inferendæ fuerint utilia. In de- 
scriptione Homerica, magnitudinis Græcæ origines fortesque aperiun- 
tur. Cæteroquin, in finibus geographicis designandis, doctrmæ et 
mentis poëtæ 1llustratio solummodo expectanda est, quo partes narra- 
tionis luce nitescant clariori, animique intentiores reddantur, dum 
seriem atque ordinem rerum, quæ postea enarrantur, pertractat. 
Collegerat jamdudum Strabo grammaticorum de hisce studia, et 
Stephanus Byzantius notitias plurimas confert. Inter recentiores 
Wood, Dalzel, Clarke ἄς. illustrationes quasdam præbent.——In 
re Critica vero maxime eluxerunt veterum lahores. Ni operis anti- 
qui, nil recentis, mentes eorum magis exercuit, magis cruciavit. 
“ Singulorum quoque grammaticorum operam sibi ea vindicavit, et 
fuere, qui carmen paucorum versuum spissis voluminibus illustrarent”, 
ait Heyne, ævique antiquioris auctor bene Scholiastarum labores per 
similitudinem expressit, ὡς ἐκ βραχείας τινὸς κρόκης πολύμιτον ὑποδείξασ- 
θαι πέπλον φιλοτιμοησοίμεενοι Eustath. pag. 369. Sic Menogenes, qui de 
catalogo solo libros viginti tres conscripserat, et Apollodorus, qui duo- 
decim.——Hzæc de recensu, antiquitate venerando, et imprimis adcu- 
ratæ cognitioni poëmatis ipsius utili, præmittenda censui. Eum at- 
tentioribus commendo animis, quam unquam adhuc, vereor ut@ccur- 
erit; præceptoribus, quatenus illustrandi laborem minuit, plena eprum 
expositio quæ ad chorographiam spectant, rem haud parvi momenti 
ad facta intelligenda, ad locorum designationes sæpe respicientia— 
ntibus etiam, quos sine fructu laboris aliquid suscepisse vel im- 
disse studia noluerim, ni spem adtulisset exquisitior rei tractatio. 
æc non sunt ὠκώρπίστα πεδία, sed ad elementa reconditiora socie- 
tatis Græcæ, et primordia politicæ ejus constitutionis perdiscenda ad- 


224 NOTÆ, [494—507.] 


prime faciunt. (494). Βοιωτῶν μέν" Leitus et Peneleus, quorum hic 
meminit, Helenæ proci fuerunt, et jurejurando ad auxilium Atridis 
ferendum obstricti: Bœoto orti, ex Aeolidarum numero, qui postea 
in unum corpus cum Pelasgis, primis Bæotiæ incolis, redacté sunt. 
(496). Ὑρίην" Sic a conditore Hyrieo nuncupata ; haud longe a Ta- 
distabat. Conf. Strab. IX. 587, (497). πολύκνηρεόν τ᾽ ᾿Ετεωνὸν" 
The hilly Eteonus. ὀρεινήν, κνημοὶ γὼρ τὰ κάτω τοῦ pou; —Eust. Sic 
Sch. br. qui de etymo disserit. Conf. in loc. (498). Θέσπειαν" ad 
radices montis Heliconis. Paus. Bæot. Græa a quibusdam cum Tana- 
æa confunditur, vel saltem non longe distare ; Pausan. IX. 20. Sec. 
Thucyd. 2. 23. antiqua fuit sedes Oropiorum, juxta quam exstructum 
fuit templum Amphiarai; Conf. Plin. 4. 7. εὐρύχορον μυκαλησσόν" Sita 
fuit Mycalessus in partibus Bœotiæ interioribus. Strab. IX. Myca- 
dessus ample plain, Pope. “ χορὸς pro loco in quo haberi possunt 
chori’—et exinde ortum epitheton εὐρύχορον censet Heyne, contra 
quod Ernestius habet de conjectura Hemsterhusii, viz. poni 
εὐρύχωρον “ ne abstinere ἃ vocabulo sonantiori cogeretur Poeta”. 
Licentia vix probanda, adeo ut priori magis adsentior. Pind. habet 
εὐρυχόρου σπώρτας, Nem. X. 97. (499). ‘Agw’—urbs fuit in agro 
Tanagræorum. Nomen inditum fuit a curru (ὥρμα) Amphiarai, 
terræ motu ibi absorpto.—Hilesion situm fuit in paludibus prope 
Eleonem et Hylam, Tanagram juxta. A paludibus (ἕλη) vicinis hæ 
nomina acceperunt. Strab. IX.—Erythræ, in confiniis Atticæ prope 
Platæam.  Hinc nomen accipiebant Erythræ Ioniæ. Meminit Thu- 
cyd. lib. IIT. (500). ᾿Ελεὼν, κώμη Ταναγρικὴ. Strab. ibid. (501). ‘Oxz- 
λέην. Ocalea sita inter Haliartum et Alalcomenas. Mentio ejus fit 
una cum Amarto in Hymn. ad Apoll. 242 .----ἰν xriweroy—bene situm ; 
sic insulæ vocantur ἐν κτιρέναι, H. ad Apoll. 102. (502). in 
parte septentrionali, prope lacum Copaida. Eutresis fuit pagus The: 
pianorum ; ibi templum Apollini Eutresio sacratum fuit. Thisbe sita 
fuit sub radicibus Heliconis, haud longe ἃ Thespiis. πολυτρήρωνα, 
columbis abundantem.  Sic Æsch. in Persis 307, νῆσον τὴν πελειοθρέ 
μόνα, de Salamine locutus. Vid. de omn. Strab. lib. IX. (503). No- 
tissimæ sunt Coronea et Haliartus. In priore concilium habebatur 
Pambæoticum. Juxta Cephissum, qua parte in lacum Copaida efluit, 
sita erat. Haliartus nomen accepit a conditore Haliarto, Thersandri 
filio : Copaidi lac. adjacebat prope Platæam et Coronæam ; ποιήενϑ᾽, 
ex natura soli. (504). Platææ inter Citheronem et Thebas locatæ. | 
Hic Persæ cladem a Græcis acceperunt.—Glissas in agro Thebano 
fuit; famæ notus propter cultum vitium et prælium Epigonorum con- 
tra Thebanos — Pausan. IX. 19.2. (505). ‘Trot8:5---oppidum in agro 
qui Thebis adjacebat, exstructum a Thebanis qui e pugna cum Epi 
gonis sospites evaserunt, et hinc adpellatum ὑπὸ Θήβας. Strab. 
(606). ᾿Ογχηστὸν 5: ἱερόν" Interpunxi ut in Edd. Heyn. Wolff. Ang. 
and the sacred Onchestus, the fair grove of Neptune. Conf. Hymn. 
Apoll. Situs fuit Onchestus in agro Haliartico, templum ubi et lucus 
Neptuno sacrata ; Strab. ub. sup. Pausan. IX, 26, unde a Pindaro 
‘“ Deus Onchestius” adpeliatur. Hic certamina curulia habita quæ 
in hymn. cit. describuntur, (507). Arne fuit prope Chæroneam locä- 
ta: Deleta est una cum urbe vicina, Midea, inundante lacu Copaide. 


[507—5927. | NOTÆ. 295 


 Strab. lib. VIII. Urbs ipsa ædificata est ab Aeolis qui a Thessalia mi 
graverunt, post bellum ‘Trojanum ; ager vero vicinus ita nuncupabatur. 
Errat Pausanias de situ hujusce urbis, IX, 40, eandem esse ac Chæ- 
roneam existimans. (508). Νίσσαν τε ζαθέην" Urbs fuit prope Anthe- 
donem. Varie legunt, νέσσων, vicuy, vDræy—hanc prætulerim. Juxta 
Heliconem fuit, ejusque meminit Steph. Byzant.—Euripo adjacebat 
Anthedon, e regione. Eubææ, et ἐσχατόωσα, littore extremo, Locri- 
dem versus. Strab. ut sup. Stat. Theb. VII. Fabulosa fuit ob Glau- 
cum, qui Deus marinus factus est; Athen. VIT, 296. (511). ᾿Ασπλη- 
δόνα" prope Locridem sita, in confiniis Bœotiæ, et triginta fere stadia 
 &b Orchomeno distabat. ᾿Ορχομενὸν ρεενύειον---- The MinyeanOrchomenus. 
Bœotiæ ditissima fuit urbs, templumque habuit Gratiis sacratum. 
Divitiarum meminit Achilles, inf. 4 381. Per epith. μονύειον distingui- 
tur ab Orchomeno Arcadiæ, éexou. πολύμηλον, inf, 605, et ita adpel- 
latur a Minya, Sisyphi filio, nepote Aeoli, qui ibi sedem fixit. Strab. 
IX. Paus. IX. 36, sq. Notandum est Orchomenum et Aspledenem 
a reliqua Bœotia disjunctos, proprios habere duces ex gente Miny- 
arum. (512). ᾿Ασκώλαφος καὶ ᾿Ιώλμενος. Argonautæ sec. Apollod. et 

rocos inter Helenæ. Ascalaphi mentio fit a Deiphobo ocaisi, inf. ν΄, 
518. (517). Σχεδίος καὶ Εἰπέστροφος" Ex gente Aeolidarum fuerunt. Ordo 
stemmatis fuit, Aeolus, Sisyphus, Ornytus, Phocus (a quo Phocenses 
nominati) Ornytion, Naubolus, Iphitus. (519). Κυπάρισσον. Cyparis- 
sus, sec. Pausan. X, 36, idem est ac Anticyra ad sinum Corinthiacum. 
Nulla, post Homeri tempora, extitere vestigia.—Pytho antiquitus ad- 
pellati sunt Delphi. Strab. IX. Pausan. in Phocic. X. Sic inf. 4 405, 
τουθοῖ ἔνε merenéoor. (520). Κρίσσαν" Sedes maritima ad sinum Corin- 
thi, qui hinc Crissæus adpellatus; prope Cirrham fuit sec. Strab. sed 
unam eandemque esse dicit Pausan. X. Daulis ad Cephissum sita, ad 
radices Parnassi. Thraces ibi consederant. In Daulide regnavit Te- 
reus in fabulosa compage notissimus. Vid. Paus. X, 4. Hygin. fab. 
45. Hinc luscinia adpellata, Daulias avis, Ovid. ep. XV. 154. Conf. 
Lemp. in Daul. Panopeus, ad Cephissum lac. et Orchomeniæ vicina. 
Tityus vim Latonæ inferens hic ab Apolline interfectus est. Paus. ub. 
sup. (521). Anemoria ν. Anemolia, a th. érès, a situ excelsiori scil. 
in confins Phocidis et Delphorum erat; Strab. Hyampolis, in fini- 
bus Locridem versus, et ab Hyantibus, Bæœotiæ transfugis, condita ; 
Pausan. (522). Cephisus ortum ducit prope Lilæam, per Phocidem : 
fluit in Bæotiam, lacum versus Copaida. Conf. fragm. Hesiodeum in 
Eustath. ὃς τε Δελαέηθεν προχέει καλλίῤῥοον ὕδωρ, &c. Incolæ nominati Pa- 
rapotamii et Epicephisii. Agri qui adjacebant pulchritudine et fertili- 
tate insignes ferebantur. Lilæa in finibus fuit, et prope fontem Ce- 

hissi; hinc verb. ἐπὶ πηγῆς. conf. Stat. Theb. VII. (525). οἱ μοὲν Φωκήων. 

chedius et Epistrophus scil. ἕστασων, instruxerunt. (526). Βοιωτῶν 
δ᾽ ἔμπλην" Verte, Bæotos prope, ac versus sinistrum cornu, instructi 
sunt. ἐπ᾿ ἀριστερὰ, ad ordinem aciei, haud navium respicit, qui diversi 
erant. Caussas plenius adfert Heyne Obss. p. 308.  Verosimilius 
videtur neutrum ab Homero in recensu ipso observari. (527). Λοκρῶν 
> —Distinctio Locrorum in Epicnemidios, Opuntios, et Ozolas Homero 
ignoratur. À situ geographico in v. 535, certum est priores Ajaci 
subditos fuisse, qui postea fuerunt in Concilium Amphictyonicum ad- 

G G 


missi. Conf. Strab. VI, Melam, Pausan. Ach, et Phoc, (528-2950). 
μείων, οὔτι τόσος γε. Hos vss. supposititios esse censuit Aristarchus, et. 
duos priores, Sch. et Eustath. . “ satis validas adtulisse rationes, 
cur retineantur, Clarkium Heynio videtur. Ordinem certe rumpunt: 
sententiæ, nec modo pugnandi, πὶ quo Ajax præsertim isse 
fertur, convenit, quæ datur, armatura. “ Thorax lineus” sagittario- 
rum fuit. Clarkio adsentior judicanti rationes tres a Sch. br, allatas 
admodum esse futiles.  Vid. in loc, et imprimis Heyn. Obss.. (531). 
Vid. Steph. Byzant. in νος. Strab. IX. 616. Portus fuit Pre 00 
e regione Eubææ. Opus Panopææ in Phocide adjacebat, XV circiter | 
stadia a mari. Laudes ejus cecinit Pind. OL TX, 63 sqq. Ibi natus 
est Patroclus, inf, σ΄, 326. (532). Βῆσσάν τ Α Strabone ut obsita ar- 
busculis describitur, unde βῆσσαι, sallus, ἃ grammaticis. Conf. }. VEIL 
618. Thronium supra portum Cnemidis, ad sinum Maliacum fuit. | 
Meminit Liv. 36. 20. Strab. IX. Alterum fuit, urbs Epiri, a Locris 
conditum, qui a Troja reduces fuere. (535). Designantur i Epicne- 
midi. Verba πέρην ἱερῆς Εὐβοίης Poëtæ Ionico conveniunt, vel in misulis 
orientem versus degenti: Conf. Wood. comp. v. 626. (536). Αβαντες" 
Origine fuerunt. Thraces, et ex Abis, oppido Phocensi, nomen accepe- 
runt, unde in Eubœæam transierant. Strab. X. 648. Insulam Eubæam 
tres gentes tenuerunt, Dryopes Pelasgici, Advenæ Cadmi, et Hellenes, 
quorum duplex fuit origo, Îonicus ét Aeolicus. Cum Ionibus 
in unum corpus redacti sunt Abantes. Conf. Herod. 1. 146. (537). 
Urbes Eubœæ. Chalcis ad mare sita, continenti proxima, et e regi 
ne Aulidis in Bœæotia, unde classis evecta est. Æretria, inter Chal. 
cidem et Gerestum; Histiæa postea Oreum v. Oreus dicta est ; In- 
sulæ septentrionem versus maxime vergebat. Strab. X, &e.—{[ Porro 
de metro v.537, bene disserit Clarke. Plane constat vocalem ΤΡῚ 
sse ante duas vel plures consonantes, præsertim inter Atticos, nec 
ψέμα: rationem regulæ posifionis; nisi vocalis ipsa sit longa. : Hoc 
. obtinet præcipue si ἃ muta et liquida syllaba insequens inchioarit, 
vel si ore simul efferri possunt, adeo ut vocalis ipsa syllabæ unius loco 
habeatur. Sic inter exémpla a Clarke adducta, ré-#v0, *= 
"HAË-xreuwvos, NEA Te &c. Sic in voc. ἱστέαιαν; quæ divisim 1 
potest Ἱ--στιοέον, Ut inf, 4, 382, αἰ--γῦ--“πτίας. Hanc, si fuerit, licen- 
tiam division: syllabarum recte adtribuit Dawes, pag. 73, Mise. Crit. 
et propterea ante mutam et liquidam usitatior est. Hinc minime 
nécessarium est vocein pro érissyllaba, ut quibusdäm placet, haberi, 
vel cum Barnes legere iris», eliso + ob sonum rapidius emissum ; 
vocabula sunt inter Romanos in quibus 4/4 se commendat ratio: Sic 
Virg. ariete crebro, Aen. II, 492. genua labant, V, 482.7. (538). 
αἰπὺ πτολίεθρον" Ob situm excelsum scil. (542). ὄπιθεν κορεόωντες" Ob- 
servat Sch. br. hanc tonsuram Eubœæis fuisse propriam. Caussæ 
meminerunt Strab. X. Eustath. Inter Curetas et Abantas bello ex- 
orto, ΠῚ, dum in acie certatum est, comis Abantum prehensis, quas 
densiores nutriebant, multos trucidarunt. (548). ὀρεκτῇσε μελέησι" por: 
rectis hastis-fraxineis, ie: cominus pugnabant cum hasta. Conf. δ΄, 
407. Hine Strab. X, οἱ à ᾿Ευβοξῖς ἀγαθοὶ ὑπῆρξαν πρὸς μάχην τὴν στα- 
δίαν. (547—8—9), δῆμοον. 'Ἔξεχθῆος" Sextus fuit Athenarum rex Erec- 
theus, quartus Erichthonius, quem Attici scriptores male cum altero 


[548—572. ] NOTÆ. 227 


confundunt. In 548, τέκε δὲ ζείδωρος ἄρουρα, epitheti habetur origo quo 
valde delectabantur Athenienses, viz. αὐτόχθονες, ex agro ipso,nati, 
indigenæ. Ex advenis (ὠλλοφυλοις) conflati, magna pars, incolæ 
Græciæ. In 549, Poëta ad divinos honores respicit, quos ab 
Atheniensibus sortitus est Erectheus. Est σύννωος Minervæ. Tem- 
i éjus in Acropoli, et sacrorum solennium meminerunt Herod. et 
äusan. (550). ἐνθώδε puis ἱλάονται. Hæc de honoribus ad Erec- 
theum delatis accipio, et su verto, illum ; sic Sch. br. reclamante 
Clarke. Ang. There with bulls and lambs the children of the Athe- 
nians offer propitiatory sacrifices to him at the completion of each 
revoluing year.  Sic Heyn. “ quem pro heroe indigete in æde 
, Athenes colunt Athenienses solenni festo annuo.” Exponit vero 
Eustath. per festa Panathenæorum quæ ab Orpheo instituta erant et a 
Theseo instaurata. De quantitate ἵλαος vid. sup. 4, 583.  Propo- 
mit Heyn. ἢ. I. lectionem ἱλόωνται, vel pronuntiari ἱλῶνται. (552). 
Πετεῶο. gen, ἃ Ilersdc,—ou,—0i0, —%o, secund. Aristarchum.  Aliter 
Herodianus qui a nom. ἸΠετεὼς deducit. Math. $ 70. Menestheus 
fuit pronepos Erecthei ; cum patre Peteo ex Athenis, insidiante 
/Ægeo, ejectus erat : postea vero redux Theseum in regno excepit. 
Pausan. I. 62.272. (553). Locus classicus-est de tactica Athenien- 
sium. Quanta fuit Nestoris peritia vidimus sup. 363 ; conf. inf. δ΄, 294. 
κοσμῆσαι ἵππους, À. © ἱππῆας, agmen egnestre. (555). οἷος ἔριζεν. 
solus certabat de palma, viz. scientiæ militaris. (558). δ᾽ ᾿Αϑηναίων 
leravro— Versus a Solone adlatus ad lites componendas inter Atheni- 
enses ensesque de insula Salamine, quem ipse interpolässe fer- 
tur, Megarenses legebant, Αἴως δ᾽ ἐκ Σωλωρμεῖνος ἄγεν νέας, ἐκ τε TloNyvne, 
ἔκ τ᾽ Αἰγειρούσης, Νισαωΐης τε Τριπόδων τε. Vid. Strab. IX. 'Causa ceci- 
derunt, Quinctil. V, 11. (559). e δ᾽ "Agyos. Opibus inter civitates 
Peloponnesi quondam præstabat ; hoc vero tempore, ob Mycenas reg: 
no Atrei additas, secundas partes tenuit. Imperio Diomedes poti- 
tus, quippe /Egialei nepos. Oppidum cujus hic meminit Poëta, a 
mari circiter XL stadia distabat. Tyrins, inter Argos et Epidaurum 
sita; epith. réyserre adjungitur ob mœænia ἃ Cyclopibus exstructa. 
Strab. VIII. Pausan. IT. Asine, Hermione, Trœzen, ad sinum Her- 
miones (βαϑὺν κόλπον) sitæ fuerunt. Paus. Corinth.  Æïones, urbs 
maritima, quæ Mycenæis fuit pro navium statione; Th. ἠϊὼν, litus. 
Muses litori Argolico pertinebat. Epidaurus oppidum fuit cui insala 
sde adjacebat in parte. interiore sinus Saronici : Strab. ubi sup. 
nsula Æginæ partes adversas tenuit. (564—5—6). Diomedes, Sthe- 
nelus et Euryalus -consanguinei fuerunt, quippe Adrasti, regis Argi- 
vorum, nepotes. De Talaidis v. Talaonidis, qui summas partes in 
Argolide tenuerant, Conf. Pind. Nem. IX, 32, sqq. Talaus, pater 
Adrasti, ex Argonautis fuit. Apollod. I. 9. Forma patronymica 
Ταλαϊονίδαο oritur ex recto Ταλαίων. Est pro ταλαΐδαο ἃ ταλαός. 
vid: Math. $ 100. (570). Cleonæ fuit urbs inter Argos et Corin- 
: ἐδ xrméves, Ob muros bene exstructos seil. meminerunt 
Strab. Pausan. Ornia ad fines Sicyonios jacebat. In temporibus 
Strab. deserta est. Aræthyrea sita fuit ad fontes Achaïci Asopi, 
in agro Phliasio. ‘Incolæ haud paulo post in Phliunte, urbe vicina, 
consederunt. : Paus. Corinth. (572). Sicyon, inclyta ‘urbs, inter 


228 à NOTÆ, (572-588. ] 


Corinthum et Achaiam. Situs amæœnissimus perhibetur. πρῶτ᾽ éu£ar- 
ἔλευεν. Seditione ab Oïclidis (auctere Amphiarao) contra Talaun 
excitata, Sicyonem ex Argis fugit Adrastus, ubi in regno avum ma- 
ternum Polybum excepit. Rebus compositis postea in Argis impe- 
ravit. (573—4—5). : Urbes quæ hic memorantur Achaiæ sunt, dy 
olim Æpgialea adpellata ; Vid: Strab. VIIL. Pausan. ΝῊ, 1, sqq. Hi 
Jones qui in Peloponneso remanserunt reditum Horus 
fuerunt Ægialenses designati. Conf. Burges ad Dawes, p. 236. 
Hyperesia eadem fuit ac Ægira, inter Pellenen et Helicen sita, e 
regione Parnassi, Gonoëssa v. Gonussa, sec. Sch. et Eust. erat Pel- 
lenes promontorium, supra Sicyonem.  Pellene ipsa a mari LX. 
fere stadia distabat, Sicyoni et Pheneo confinis. Ægium fuit ubi 
concilium Achæorum habitum est. Narrat Pausan. ub. sup. templum 
ibi exstructum Jovi Homogyrio, quo Græcos ductores coëgerat 
Agamemnon antequam naves conscendissent. In litore posita 
est Helice XL: circiter stadia ab Ægis, quæ biennie ante 
Leuctræ, mari inundante, deleta est. (575). αἰγιαλόν τ΄ ἀνὰ πάντα. 
Poëta hic Straboni videtur omnes reliquas Achaiæ urbes designare ; 
vid, inf, /, 149—154.  Pars Ionicæ migrationis in hisce regionibus 
consederat, et in unum postea corpus cum Pelasgis Ϊ us 
redacti fuerant : Agrum tenebant, donec, invadentibus Heraclidis, 
ejecti sunt. Conf. H. Obss. p. 526.—(578). ἐν δ᾽ αὐτὸς ἐδύσατε. 
ἐνεδύσατο, SC. ἐν αὐτοῖς ἐδύσατο, Heyne. νώροπα splendidum, “ ἃ νῶ, 
1 €. στερέω, privo, quin præstringit oculos.” Heyn. ex Porphyr. 

(379). κυδιόων, superbia elatus. κυδιῷν, superbire.. Conf, inter plurim. 
inf. €,509. Virg. Æn. XI. 725, X. 3, 4. (581). κοίλην nes pain , 
κητώεσσαν, Ang. The extensive Lacedæmon embowered in hills. Hic et 
urbs et ager qui adjacebat, uno nomine designantur. κοίλην, ob 

quæ inter Taygetum et Parthenium jacebat : sic Œdip. Colon. 378, 
κοῖλον Αργος. κητώεσσαν" μεεγοξλην-ττσσαρὼ τὸ xhros—uéider τῶν ἐνύδρων 
ζώων, ut recte Sch. br. Reliqua quæ congesssit ex Strab. VIII. ineptiæ 
sunt. Conf. Od. δ΄, 1, et Sch. br. ubi explicatur epith. κοίλην diverse 
paullulum. : Porro in partes quatuor divisa est pars Feloponnesi memo- 
rata in 581. 591.603.615. viz. Laconiam, Messeniam, Arcadiam, Eli- 
dem. (582). Phare, vel. sec. Ernest. Wolf. Pharis, haud longe ab 
Amyclis posita est ad sinum Messeniacum. Sparta, urbs notissima ad 
flum. Eurotam. Messa, oppidum et portus supra promontorium Tæna- 
rum, quæ in temp. Strabonis evanuerat. Quidam pro Messene accipi- 
unt, partem cujus Laconiæ vicinam sub ditione forsan Menelaus tene- 
bat. Brysea sub monte Taygeto sita est. Augeæ v. Ægiæ, haud longe 
a Gythio positæ, circiter triginta stadia. Amyclæ sub Taygeto 
sitæ viginti fere stadia a Sparta, mare versus. Helos "ans Gythium 
jacebat intra sinum Laconicum.  Oppidum a Dorensibus captum 
fuit, et, civibus in servitutem redactis, nomen postea (Helotes) servos 
omnes publicos designavit. Oetylus prope Tænarum situs fuit. Conf. 
omn. in Paus. Lacon. Strab. ubi sup. (587.) ἀπώτερθε δὲ ϑωρήσσοντο. 
Ex hisce constat copias Menelai a fraternis fuisse diversas, et ab 
Argivis, etsi Achaicæ genti omnes pertinebant. ϑωρήσσοντο, instructi 
sunt. (588). 7 προθυμείησι. sua änimosa wirtute fretus, quam in Me- 
nelao, tantum injuriæ passo, maximam fuisse abunde constat. De 


[591—608.] NOTÆ. 229 


verbis ceumuuré τε orovayus τε, diversimode acceptis, vid. sup. 356. 
(591).) NS memoratur ditio, Messenia. In usu Homerico ἃ 
Pylo designantur et urbs et terra quæ circumjacebat, Triphylia 
vocata, et qu« postea Elidis pars erat. Tres fuere Pyli, Elidis, 
Messeniæ, Triphyliæ ; tertiam Nestoris extitisse Straboni videtur, 
secundam, Stephano et Pausaniæ, Hanc confusionem ex mutatis 
nominibus ortam verosimile est ; nam Messenia, sub tempus belli 
Trojani, inter Agam. Menel. Nest. partita est, postea vero Triphy- 
liæ, partis Nestoreæ, amissum nomen, urbesque ejus inter Messeniacas 
ac Elidenses relatæ.  Arene fuit urbs Triphyliæ prope ostium Anigri. 
Strab. 9. Paus. 5.  Thryon, ad flum. Alpheum, quod postea Thry- 
oessa vocatur. (592). éxrerer Afrv. Æpy urbs maritima fuit. 
At mira est sententia Pherecydis Athen. qui verterat, Euctitum excel- 
sumi quasi æfrv fuerit epith. Poterat sane, at nomen postea fieri 
urbis in loco editiori constitutæ. Rem attingit Sch. br. Cyparisseis 
in confiniis Triphyliæ sita fuit, ad sinum inde vocatum Cyparisseum. 
Paus. in Messeniac.—Proxima fuit Amphigenia, ut et Pteleon, ab ad- 
venis Thessalis conditum. Helos, prope Alpheum. Dorium, Pau- 
san. IV. (595). Θάμυριν τὸν Θρήμκα.  Thamyridis fabulam ha- 
bemus in Apollod. 3. Pausan. IV. 33. Thrax fuit, filius Philam- 
monis et Argiopes, quam Orpheo nuptam fuisse conjectant qui- 
dam. Cum musis certasse fertur, ac pœnam, qualis hic memoratur, 
persolvisse. Antiquissimus est mythus, neg satis certo constat de 
Œchalia v. de Euryto qui hic adferiur. Eurytus fuit Thessalus, 730 
inf. et Œchalia fuit urbs Thessaliæ ; cértamen vero in Messenia 
constituitur, quod vix constat.  Heyn. Obss.  Sed poterat Tha- 
myris Thessaliam visisse ἃ Thracia iter faciens, et Musis apud Do- 
rium, via confecta, occurrisse. Certum est Græcos a Thracibus ad- 
venis musicam et carmen accepisse ; Testes sunt Orpheus, Musæus, 
Eumolpus, ἄς. Vid, Dunbar. tract. de Vers. Hom. p. 5.  Porro 
de urbe Messeniæ, Œchalia, et heroe Euryto idiote scripsit 
Pausan. IV, 2. 27. (597). στεῦτο γὰρ᾽ profitebatur enim se palmam 
laturum. A rad. στέω, unde στῶ, στέξω, στεύω ἄς. Conf. præf. Harles. 
ad Dawes. $ IV, V, de v interposito. εἴπερ ἂν aÿræi— Ang. even 
though the Muses themselves were to sing. Luebat vero, cantandi 
ritia, dono divino, (ϑεσπεσίῃ ἀοιδὴ) amissa. (599). πηρὸν, cæcum. 
600). ἐκλέλαθον, oblivisci-fecerunt; And doom'd him to oblivion o 
is art. Cowp. Sic καθίζω, sedeo, sedere-facio, quæ vis in verbis 
Græc. usitata est. Vid. Zeun. ad Viger. . 148. (601). Γερήνεος" 
 Vid. sup. 336. (603). Memorantur Arcades sub Agapenore. Bella 
diuturna cladesque acceptæ Arcadiam adeo vastaverant, ut harum 
urbium vestigia ad tempora Strabonis vix pervenerunt. Cyllene, mons 
altissimus ad confinia Achaiæ et Arcadiæ, cui adjacebat Pheneus. 
Hinc Mercurii epith. Cyllenius.  Pheneus prope Pellenen et Stym- 
Éaqu posita est. Orchomenus, prope Pheneum et Mantinæam. 
aa ex urbibus fuit quæ Megalopolin, ab Epaminonda conditam, 
conficiebant. De vite 'πολύρηλον, vid. sup. 511. Rhipe, Stratie, 
Enispe, geographis ignotæ. T'esea et Mantinea inclytæ erant ; illa 
inter Argos et Dose posita est, hæc Tegeæ, Argiæ et Orchomeno 
adjacebat.  Stymphalus fuit Phlyasiæ vicina, prope lacum et rivum 


290 | NOTÆ. [612---695. 


ejusdem nominis. αγγλαδία, Laconiæ confinis, nomen ἃ filio Lyca- 
onis accepit. (612). αὐτὸς γώρ σφιν δῶκεν" propter situm Mediterra- 
neum res maritimas Arcades non curabant, erant vero bellicosi : Sie 
de Philopæmene Livius, “ Prætor Achæorum sicut terrestrium certa- 
minum arte quemvis clarorum imperatorum vel usu vel ingenio æqua- 
bat, ita rudis in re vavali erat”. 35.26. Agamemnoni classis præ- 
grandis fuit, tot insulas et tantam oram maritimam ditione ejus com- 
plexa. Vid. sup. 109. (615—19). Epeorum iæ memorantur, 
Quatuor duces totidemque eppida sunt quæ intra fin Elidis et Bu- 
rasii continentur, ut constat ex ἢ, 1. inf. Ψ', 630, Odyss. ν΄, 275. 
otandum est urbes Elidis nondum sub eodem imperio coaluisse ; 
Pylios quoque Triphyliacos supra vidimus sub ditione Nestoris: Æpei 
a stirpe Pelasgica orti, postea ÆE/ei nuncupati, a ducibus diversis. 
Vid. Paus V. Illis jampridem res male cesserant ob clades a Her- 
cule et Pylis acceptas. Conf. inf. λ΄, 670 ἅς. 688 &ec. ΠΩ 
fuit regio inter pagos diversos partita ; fuit oppidum et flum. ejusdem 
nominis prope Elida. Steph. Byzant. Æ/is quoque agri tractus fuit, 
Buprasium ipsum, ut Straboni videtur, complexus ; ἡ χώρα κωρεηδὸν ὠκεῖ- 
το---Ν Π|. 489. (616). Ordo sententiæ est : οἷ ἔναιον Sr 
rôcoy)—Èp ὅσον Ὕρμεένη-τ--ἔέργει ἐντὸς, x. τ. x. Ang. Who inhabited as 
Jar as the tract extended which Hyrmine &c. comprehend. Hyrmine, 
‘ eujus nulla in tempore Strabonis vestigia exstiterunt, ἃ filia Epei ad- 
pellata est.  Myrsinus v. Myrtuntium ad mare jacebat. Strab. ut 
sup. Petra Olenia in confinüis Achaiæ et Elidis jacebat prope ostium 
Piri fluv. Alisium in agro Pisæo fuit, inter Elidem et Olympia. 
Strab. VIIT. conf. inf. λ΄, 755—6. (620). Duces Epei, Amphima- 
chus, Thalpius, Diores, Polyxenus. Hercules, ut notum est, Augeam 
debellaverat, atque imperium tradiderat filio ejus Phyleo. “Frater ejus, 
Agasthenes, illum excepit, eujus filius hic memoratur Re τω 
Cteatus et Eurytus, quorum meminit, auxilio Augeæ lato, ab Hér- 
cule occisi: partem Elidis una cum Diore eorum filii sortiti sunt. 
Amarynceus, pater Dioris, opem quoque contra Herculem tulerat. 
(621). Patronymicum ὠκτορίωνος respicit et ad Krsérov et Ἐῤρύτον, 
-ambo enim Actore nati. Proponit Heyne ἀκτορίωνων. possit 
defendi ἀκτορέωνε in apposito cum υἷες, et verti, nepotes Atctoris ; 
vero prætulerim. (625). ᾿Εχινώων & ἱερέων" Echinades insulæ ad oram 
Elidis sitæ sunt ante ostium Acheloi. Plures earum continenti amnis 
alluvies adjunxit; Wood 1 DRE 8.— Phyleus Augeæ iratus ob Herculem 
injuria adfectum, Echinadas cum quibusdam Epeis occupavit ac Me- 
ge imperium reliquit. Apollod. 2: (626). Ang. procedit sententia— 
hose who came from Dulichium and the sacred isles of the Echinades, 
which are situated beyond the sea which lies opposite to Elis. Sic 
Dac. Locus classicus pro origine Jonica Homeri, sec. Wood ubi sup. 
ét ob verba πέρην ἁλὸς, ut sup. 535. At conf. Heyne Obss. ἢ. L αἱ 
vaiouri, que sitæ sunt.  Sic Soph. Ajax, 602. σὺ μέν mov ναίεις ἁλίς 
æhayxro;—(681). Cephallenes qui hic memorantur oram quoque mari- 
timam Acarnaniæ tenuerant. Neritus fuit mons Ithacensis ; 
Ι, 22. Insula est, Aen. 5. 271. Crocylea et Aepilips in Ithaca 


gode erant. (695). #r#ger vel terram continentem, vel Epirum. - 


i hæc intelligitur, de ora solummodo maritima loquitur poëta, viz. 


$ 


is net αὐτῶ ὦ παν ἐμ δον É νὰ «ὁ 


[635—666. ] NOTÆ. 231 


Acarnania et Leucade, quæ e régione Echinadarur sita est. ὠντιπέ- 
eaux, sa ie. tractus insuhs objectos. (637). purremadgne, red= 
prowed. μέλτος---πηλὸς ῥουσιώδης. Sch, Od, /, 125. Hinc inter cteras 
Ulyssis naves erant conspicuæ, et locuüs in centro classis extitit ge citis- 
sime convenire poterant ad consilia agitanda principes. Conf. inf. à’, 
805, 564. (638). Aetolis imperat Thoas. Fuit Andræmonis et Gorges 
filius, Œnei nepos, sec. Apollod. Aetoliam primo Curetes coluere, 
sed, pulsi ab Epeis, in Acarnania demum consederant. Strab. X. 
memorat porro Eustath. lite inter Aetolos et Aéolas orta dé üurbe 
Calydone, cessisse eam Aetolis “ quia Homérus hoc in loco mentio- 
nem ejus fecerat in Aetolorum catalogo”. Clarke. Conf. sup. 558. 
Hi Aetoli stirpe Aeolica fuerunt. Urbes eorum-—Pleuron, a Cüre- 
tibus primo condita, prope Chalcidem, versus oram maritiam jace- 
bat. Calydon, ad flum. Evenum sita est. Conf. inf. 4 526 sq.  Olez 
nus supra Calydonem fuit, prope Evenum flum. occidentem versus. 
Pylene haud longe a Pleurone distabat ; Chalcis, urbs maritima, ad 
latus occidentale Eveni. Vid. omn. in Strab.1. X. (642). οὐδ᾽ ἄρ ἔτ᾽ 
αὐτὸς ἔην" De Oenco vid. Hygin. fab. 129. Apollod. 1. 8. inf. 4, 526 
&c. de Meleagro quoque. (Œneus fuit Porthaonis filius, ex stirpe 
Aetoli. Ex illo nati Meleager et Tydeus, quorum hic in bello The- 
bano, ille, insidiante matre Althæa, periit. Decessit Œneüs,  senio 
et ægritudine confectus. (643). τῷ (1.6. τούτω, Thoanti) ἐπετέταλτο 
ἀναωσσέρεεν (xarè) révra, Verte, huic isitur summa rerum erat commissa. 
(646). Cretensibus imperant Idomeneus et Meriones. Gnossus in 
loco campestri, inter Lyctum et Gortynam situs est, ἃ Lycto circiter 
CXX stadia. Strab. X. Gortyn fuit olim florentissima ; distabat à mari 
Lybico circiter ΧΟ stadia, et Lyctus circiter LXXX. A Mileto, qui 
hic memoratur, urbs Asiæ notissima orta est, colonis ibi a Sarpedone 
deductis. Strab. XIV. ZLycastus et Miletus fuerant ante temp. Strab. 
deleti, eorum agro a Lyctiis et Gnossiis occupato.  Epith. ὠργινόεντα, 
datur, ob cautes niveas scil. ut Virgilianum, niveam Paron. De Phæsto 
vid. Odyss. y, 296. (651). ἐνναλίω ὠνδρειφόντη" Elidenda « quod 
Aeolicis usitatum (Conf. Sapph. in Heyne) adeo ut distinguatur, ἐνυα- 
λχίῳ ᾿νδρειφόντη. Probant Ernesti, Barnes. Durior Clarkii ratio, &—vx 
—hi—y, quadrisyllaba facta coalescentibus v et «. (653). Tlépolémus, 
Rhodiorum dux, filius fuit Herculis et Astyochiæ.  Rhodum variæ 
tenuerunt gentes: indigenæ fuerunt Heliadæ et Telchines. Aeoles 
et Achæiï sub Tlepolemo ; Dorienses post mortem Codri Atheniensis. 
(655). διὰ reixe κοσμηθέντες" sic Heyn. Wolf. vulg. διώτριχα. τρίχα ab 
τριχὸς, neut. plur. et ordo, διακοσμοηθέντες (κατὰ) τριχὰ, trifariam in- 
structi. (656). Conf. Strab. XIV. (659). Ephyra, quæ hié memo- 
ratur, fuit urbs Thesprotiæ in Epiro cujus rex Phylas a Hercule occi- 
sus est ob sacrilegium ad Delphos. Apoll. IT, 7. altera in Elide 
fuit: Strab. VIIL. 491. (661). Ὑλησόλεμος δ᾽, ἐπεὶ οὖν τρώφη----αὐτίκα 
xarixre—Ang. Had no sooner grown up—than he slew Licymnius. 
τράφη ἃ Verb. reé@mu, adolesco. Reus cædis fugit Tlepolemus, et 
Rhodum occupat. Rem narrat Pind, ΟἹ. 7. 49 &c. (666). vise, 
υἱωνοί re—Heraclidæ hic primo memorantur. ἀπείλησαν, minaci ser- 
mone usi, Tlepolémo fraudem struunt. Ans ἡρακληείης" of the mighty 
Hercules. Formula loquendi usitatissima est quum dé personis exi- 


232 NOTÆ. [666—684.] 


miæ dignitatis sermo fit.  Amant valde Tragici: Sic Aesch. Sept. 
571, 573, 579. Conf. Eurip. Hecub. 297, et not. Porsoni. Oceurrit 
sim, inf, 851. y, 105. Modo non absimili usurpatur μένος, Odyss. 
9΄, 2. 6, π΄, 476.  Usus ad Romanos transierat; Sic Virg. Aen. IV. 
132, Odora canum vis. Phæd, I. Fab, 13. (667). f£er ἃ forma ἵξω; 
conf, Odyss. 9,1. Erat pr ἵκω, Ut ἥκω, ἥξω. inficete ἃ quibus- 
dam ponitur Bœotice pro fxer. (668). τριχϑὰ δὲ" vertitur, “ trifariam 
autem distincti, habitant tributim”. Sic sup, διὰ τρίχα κοσμηθέντες, 
secundum κώμας V. κατοικίας, tractus, in quos Rhodus, nondum wr- 
bibus distincta, divisa erat. Hinc Lindus, Jalyssus et Camirus regio- 
nes fuere quas advenarum φυλαί tenebant. (670). καί σφιν ϑεσπέσιον 
—Ang. and poured upon them abundant wealth ἅς. Hune locum 
Pindaro ante oculos versatum fuisse constat in OL 7, 62. 91. ἔνθα 
ποτὲ βρέχε ϑεῶν βασιλεὺς ὁ μέγας χρυσαῖς νιφάδεσσι πόλιν. οἴ, ξανϑὰν ἀγαγὼν 
γεφέλων, πολὺν ὗσε χρυσόν. Adnotat Eustath. Rhodios Minervæ e Jovis 
cerebro natæ primos omnium sacra fecisse, unde Claudianus, “ Aura- 
tos Rhodiis imbres, nascente Minerva, induxisse Jovem S 
Benedict. in loc. cit. Sermo poëticus est unde constat ios jam- 
dudum res maritimas aggressos atque opibus abundasse. ϑεσπέσιον, ut 
ϑεῖον, ἱερὸν, immensum ; Vel forte, divinitus immissum, ob mythum scil. 
(671). Syme inter Rhodum et Dorida jacebat. (676). Inter Sporadas 
hæ insulæ recensentur, quæ inter Rhodum et Cretam sitæ sunt meri- 
diem Asiæ versus. Ductores erant Heraclidæ, 679. Celebratur Cos 
ob statuam Veneris, Aesculapii templum, et medicum Hi 

(681). Recensentur copiæ Achillis. Regionis hujusce primi incolæ 
fuerunt Pelasgi, hinc ἔΑργος πελασγικὸν dicitur, ne cum die Aga- 
memnonis confundatur quæ éyæixo adpellata, et partem majorem 
Peloponnesi complexa est. De hoc Thessalarum copiarum recensu 
observat Strabo, IX. regionem ab Homero dividi in decem imperia, 
quorum novem hic memorantur, et decimum in 4, 480, νἱΖ. 

sub Phæœnice. Ditio Achillea a Trachine prope Oetam ad flum. Eni- 
peum prolata est, et fines habuiït orientem versus flum. Peneum atque 
Eumeli, Protesilai et Philoctetis imperia.  Sperchium flum. complexa 
est sec Strab. p. 661.— “4105, urbs Phthiotidis prope Ambryssum, ab 
Athamante, Aeoli filio, condita.  4/ope quoque Phthiotidis erat, quæ 
nomen et ortum duxit ex oppido in Locride Epicnemidiorum. Strab. 
IX. Trachin ad smum Maliacum, prope Thermopylas locata, unde 
haud longe distabant Trachiniæ, quo se recepit Hercules post Euno- 
mum occisum. (689). Helladem et Phthiam distinctas fuisse regio- 
nes in ditione Achillea constat, at de limitibus et situ non item. 
Dicebant Pharsalici haud procul ab eorum urbe fuisse. Verisimilius 
est Phthiam inter Helladem et Alum positam ; at nomen quoque 
Phthiorum sortiti qui Protesilao et Philocteti parebant. Conf. ν΄, 686 
—93-— 99, una cum β΄, 704, 727. Tractus fuere v. κατοικέχι, Ut sup. 
668. (684). μυρμειδόνες δὲ xænedyro—Myrmidones ita adpellantur a 
Myrmidone, Actoris filio. Peleum ab Aegina ad Eurytionem pro- 
fectum secuti. Ex stirpe Aeo/ica fuerunt et Hellenes etiam nuncu- 
pati ab Hellene qui in Phthiotide olim regnaverat. Nomen hocce ad. 
partem tantummodo Thessaliæ primo respexisse videtur (Apollod: 
Strab.) sed postea se latius extendisse, ob admistionem gentium Pe- 


Sn 


[684—711.] NOTÆ. 238 


lasgicarum et concilium Amphictyonicum. Paulatim hinc nomen 
amissum atque illa gentium consociatarum adsciverunt Hellenes. Re- 


> . tinuerunt vero Græci, quod hic memoratur, nomen πανέλληνες----οῦ 


- αν PEL 


magno cum studio, quippe antiquitatem innuens.  Poëta quoque hic 
Achæorum meminit qui Hellada et Phthiam tenebant; conf. inf. 4 
395. Mortuo Hellene, filius ejus Xuthus, a fratribus expulsus, ad 
Erectheum Atheniensem se recepit, ubi filiam ejus nupsit, habuitque 
matos Achæum Ionemque. Prior ad Thessaliam postea, a Pelopon- 
neso, reversus, et imperium ibi quoque fundavit, unde gens Achæa 
latissime diffusa: Græcia adpellata Axes, ut sup. ὁ, 254. Græci 


παναχιαίοί, Ut πανέλληνες. De Achæis Phthiotidis memorat quoque Liv. 


38, 32, qui a Romanis, victo Philippo, vindicati fuerunt in libertatem. 
A stirpé Achæa oriundi, Argivi—559. Mycenæi—569. Lacedæ- 
monii—581. Phthii—683. 695. 716. Ab Acolica, Bœoti—494. 
Phocenses—517. Locrenses—527. Pylii—591. Elei—615. Duli- 
chienses=—625.  Ithacenses— 632. Eubœæenses—536. Arcades— 
603. Rhodiü—654, erant partim Achæi, partim Aeolici. À Dorica 


-Cretenses orti—645. Ab Zonica, Athenienses, duce Menestheo— 


546. Hæ stirpes fuere celebres antiquæ Græciæ, a Xutho et fratri- 
bus ejus oriundæ. : Conf. doctiss. Heyne, Obss. ἢ. 1. (686). ἀλλ᾽ οἵγ᾽ 
οὐ----ἐρονώοντο" verum hi non belli horrisoni recordati, 1.6. pugnis non 
intererant.  Sic phras. μνήσασθε ϑούριδος ἀλκῆς» pass. (689). Sita est 
Lyrnessus haud procul ἃ Thebe in agro Adramytteo, #, 366. Cilices 
tenuerunt sub Myne. (692). ἐγχεσιμεώρους" ἃ μεοῖρω, sors, fatum ; q. ἃ. 
quorum sors in armis est, bellicosos. conf, inf. δ΄, 242, in voc. ἰόρεωροι- 
(695). Protesilai copiæ. Phylace ad oram Phthiotidis jacebat, sinum 


versus Maliacum. Pyrrhasus, ultra M. Othryn. Jon quoque ultra 


Othryn, sed situ interiore. Antron, ad. mare, Eubœam versus. 
Pteleon ad fines Phthiotidis sita et flum. Sperchium, Bœotiam spec- 
tabat. Cunctæ ad partes orientales Othryos m. Conf. Strab. VIII. IX, 
Liv. 33. (696). δήμοητρος τέμενος. Ang. And Pyrrhasus, the consecrated 
ound of Ceres. δήμητρος ἄλσος καὶ isgér—Strab. IX, 631. ut sup. 506. 

t quoque réxéyr, quibus ob facta præclara insigniter donati heroes. 
conf. inf. ζ΄, 194. 4, 574. (697). λεχεποίην, herbosam. (699). ἔχε 
κάτα, pro κατεῖχε. (700). ἀμεφιδρυφὴς, ambas-genas-lacerata ; ærum- 
nis confecta scil. viro occiso. vid, λ΄, 393. De Laodamia narratio 


notissima est. Conf. Hygin. fab. 103—4. (701). δόμος ἡροιτελής" 


domus vidua, i.e. uno ex dominis privata, locutio inter Romanos usi- 
tata. - Defendit Ernesti a Hemsterh. Sch. Etymol. At Apollon. 
τέλειος ὁ οἶκὸς ὁ γένεσιν τέκνων dro£duevos. hinc semi-perfecta, quia, an- 
tequam liberos procreasset, decessit dominus.  Potior sententia Hey- 
nio videtur domum ipsam respici; consueverunt enim mariti ædes ex- 
struere, et domus Protesilai nondum erat perfecta. hanc expos. innuit 
Schol. br. et certe simplicior est.—Ibid. δώρδανος ἀνήρ, Hector, sec. 
Quint. Smyrn. Hygin. ubisup. Ali Euphorbum, Æneam. satis incerte. 
(703): πόθεόν γὲ μὲν ἀρχόν" forma antiquior, pro καΐπερ ποθέοντες, elsi 
desiderantes &c. Sic iterum 709. Ang. Nor were the forces destitute 
of a leader, though they regretted the loss of the valiant Protesilaus. 
(704). Aeolidæ fuerunt Protesilaus et Podarces ; fil erant Iphicli qui 
ipse Aeoli pronepos fuit. Vid. Apollod. I. 9. (711). Pheræ; civitas 
H H 


234 NOTÆ. [711—748. ] 


prope fines Magnesiæ et Pelasgiotidis, monti Pelio ad;acebat. Bæbe 
vicina fuit, unde lacus Bæbeis, Zaolcos 5. Tolcos, urbs maritima 
sinum Pagasæum. Jason, dux Argonautarum, ibi natus est, cujus im- 
perium Pelias, postea morte absumptus, occupaverat. Vid. Lemp.in 
nom, Pelias. Apoll. I. 9. (716). Copiæ Philoctetis, quæ Phthü quo- 
que adpellati. sup. 683 not. Methone fuit oppidum Magnesiæ, ad 
oram maritimam. Melibæa prope Methonem sita est, propter pur- 
uram celebris. Aen. V. 251. Olyzon, Bæben prope et Iolcon. 
trab. IX. (721). κεῖτο" vulnus acceperat, a serpente morsus. Ab 
Achivis Lemnum transvectus erat, ibique Phimacho, ut curaretur, 
commissus. (724). ἔνθ᾽ ὅγε κεῖτ᾽ ἀν mærens, dolore confectus. Sic 
Soph. νοσεῖ μοὲν νόσον ἀγρίαν, ἀλύει δ᾽ ἐπὶ παντί τῷ χρείας rrauésw—Phi- 
loct. 173—5. τάχα ΓΟ, παρ ἢ monente, Græci brevi erant Philoc- 
tetem accituri. Vid. Lemp. a Dict. Cretens. Soph. (726). Sup. 708. 
(727). Medon erat frater nothus Ajacis, Oîlei ΕἸ, 1 inf. 
ν΄, 695. 6, 333. (729). Ditio Machaonis et Podalirü. Versus partem 
interiorem Thessaliæ jacebat.  Tricca prope Pindum locata, ἃ sinis- 
tris Peneiï flum.  Zthome Triccæ adjacebat. κλώρεωκος, loci in campo 
editiores, quibus frangitur quasi planities—+æreroutsm. Minc κλω- 
μωκόεσσαν, the hilly Ithome. γεωλόφους ἔχουσαν. S. br. Eustath. (730). 
Vid. sup. 596. Conjectat Heyne eundem Eurytum bis memorari; 
od teneo, nisi forsan alteruter horum a seriore manu fuerit illatus. 
Sadicet lector erud. (731). ἀσκληπιοῦ δύο παῖδε Penultima in pri 
producitur, nec possunt vel ictus vel accentus huic mederi. on 
ä, 51. 205. Herm. de met. p. 81. Proponebat Bentl. ἀσκληπιόφ,, 
genit. antiquum, ut x”, 347, στρατόφι. Rectius ἀσκληπιν. ὦ 
ἀσκηλπιάδα, 1.6. filios duos Aesculapii. (734). “ Redit ad plagam/lit- 
toralem et quidem ad partem Magnesie ad sinum Pelasgicum sitam : 
unde copiæ ductæ erant sub Eurypylo.” Heyne. Ormenium sub 
Pelio jacebat ad sinum Pagasæum. Magnesiæ fuit. Fons Hypereus 
fuit in medio Pherarum. Asterium, prope Pheras et montem Tita- 
num. Strab. IX. (736). Eurypylus ex Aeolidis fuit et Phænicis 
consanguineus.  Hic ad Peleum fugerat (inf. /, 447 &c.) et imperium 
Eurypylo cessit. (738). “ Progreditur enarratio copiarum versus 
septentrionem, ad loca ad littus et circa Peneum sita.” Heyn. [Ar- 
issa ad Peneum sita.  Gyrtone quoque ad Peneum fuit, urbs Per- 


rhæborum; incolæ quoque Phlesyæ dicti a patre Ixionis. Orthe 


fuit arx Phalanæ, ad Peneum, prope Tempe sita.  Elone et Oloosson 
sub Olympo, prope flum. Titaresium jacebant. (740). Polypætes, 
uasi πολυποινίτης, ἃ pœna Centaurorum scil. Pirithous, Lapitharum 
ux, Centauros, qui regionem Thessaliæ montanam coluerunt, occi- 
dentem versus pepulerat. Rem attingit poëta sup. ὦ, 262 sq. (748). 
φῆρας. Centauros. Sic sup. #, 268. Designantur λαχνήεντας» <td 
incomptos, feri quippe et cultu asperi. Gravis cædes eorum ἃ Piri 
facta, et nomen prope deletum. De construct. κλυτὸς ‘I 
uæ in Atticis sæpius occurrit, vid. Eurip. Hec. 300. Herodot. 8. 23. 
soc. ed. Steph. p. 218. . (744). Aethices partem occidentalem Thes- 
saliæ habitabant. Ad hos se receperunt Centauri. (745). De Cæneo, 
Corono, Leonteo, vid. Apoll. Diodor: (748). Guneum secuti Ænia- 
nes et Perrhæbi. Hi ex Pelasgis orti qui a Lapithis ejecti sunt, et 


- 


τὰ κὸν απ κε ἀρ EE PME 


er NRC 


= st 2 


ae ce Ne Pet due nd > EE ii CE DU CRE 
é + 


[748—780.] NOTÆ. 285 


sèdes varias postea occupärunt, partim ad Illyricos, partim ad montes 
Athamanum se recipientes. Perrhæbi, quorum hic mentio fit, plagam 
septentrionalem Thessaliæ, juxta Titaresium flum. habitabant. Hac 
regione Cyphus erat locatus. Remotior erat Dodona, inter montes, 
ionem versus, posita. (751). Flum. Titaresius, qui et Eurotas 
dicitur, Strab. IX. in monte Titaro oritur, prope Olympum. ἱμερτὸν" 
“ Homerus.…Titaresium...non ad aquarum salubritaten:, sed ad amæ- 
nitatem loci respiciens, dicit ἱμρερτόν᾽, Clarke. Recte ; quæ de anti- 
i disserit Daceria, argutiæ sunt. ἔργ᾽ évéuoyre, arva colebant. Sic 

Θά. ζ΄, 259, ἔργ᾽ ἀνθρώπων. (753). οὐδ᾽ ὅγε πηνεῷ συμμίσγεται. ΝΟΥ͂ 
does it incorporate itself with the silver-winding Peneus. Ratio pro- 
babilior est aquam Titaresii crassam fuisse et bituminosam, adeoque 
laticibus Penei admistam. qui valde limpidi erant, supernatare. Conf, 
Plin. IV. 8. Luc. VI. 375. Sic Dacer. (755). στυγὸς----ἀποῤῥώξ, jura- 
menti enim gravis, Stygis aque, est rivus; Ang. a branch, an offset 
fromthe Styx. Conceptus est poëticus rivum ab inferis originem du- 
cere qui per terram transit crebris motibus concussam et campos fere 
a  Amnis ipsa Heynio videtur “ e terræ voragine prorupisse”. 
bss. (756). Magnetes plagam borealem Thessaliæ"tenebant, qui 
erant a Pelasgis oriundi et postea in unum corpus cum Aeoliis re- 
dacti. Magnesia, Asiæ regio, hine incolas nomenque accepit. Nulla 


hic urbium est mentio, tractus enim vicos solummodo continebat. 


(763) Palmam ferunt equi Eumeli. Hic fuit Admeti filius et ex 
ortu Æolico. Vid. inf, 4, 288 sqq. ubi se offert certamini curuli. 
(765). ὄτριχας, οἰέτεας, Ang. matched in color and in years, by 
measurement equal in stature. o in ὄτριχως pars est VOC. wo, Quæ 
Cum οἷος, omos, owoss, ἃ rad. ὅος provenit. Censet Dawes primo 
scriptam fuisse 6Fersxs.  Lectio certe ὀέτρως priori ôrgsyæs melius con- 
venit. Mise. crit. p. 14.4.---ἰσταφύλη, ὁ τεκτονικὸς διωβήτης, Sch. br. 
amussis, norma. (766). τὰς ἐν πιερίῃ" quum pecudes Admeti pasceret 
juxta Amphrysum, flum. Phthiotidis.  Pieria regio Thessaliæ. (767). 
φόβον Agnos Φορεούσως. belli terrorem inferentes. (774). δίσκοισι τέρ- 
πόντο.---- 9. discis et kastilibus delectabant, jaculantes, arcubusque: 
Inter ludos militares versati milites. Mos idem hodie obtinet cum 
is hastilibus ligneis, quæ mira celeritate torquent equitantes. 

id. Stewart, Antiq. Athen. (776). σέλενον"  haud sine ratione, sed 
ne inter otiandum equorum pedes sint male affectæ, cujus optimum 
remedium est apium.”  Plut. sympos. citante Clarke. (777). ἅρματα 
πεπυκασμένα. CUrrus velati, “ ne pulvere et fumo deformentur.” 


. Heyn: (7178-79) oi, ductores. * Bene hic observat Dacer. “ une 


bienseance qui me charme ici, c’est la difference que le Poëte met 
entre les soldats d'Achille et leurs capitaines. Les Soldats se diver- 
tissent, et les capitaines, plus touchés de la gloire, se promènent 
dans Der tout tristes et inconsolables de ce que leur général ne 
les mene plus au combat.” (780). αἱ δ΄ ἄρ᾽ ἴσαν, ὡσεί 75—Ang. 
Thereupon (instructis copiis scil.) they advanced, as though the entire 
plain were consuming with fire ; tali specie oblata. νέρεοιτο, ad lit. 
depasceretur. In hisce versibris magnifica est descriptio progredien- 
tium copiarum. % Ignis shnilitudine simul armorum splendor mili- 
tamique ingruentium terror, vis et rapiditas, pulcherrime ob oculos po- 


"- 
- 


236 NOTÆ: _ [782—809.] 


nitur.” Clarke. (782—83). 6r6—iuéros. Ang. when he lashes the 
gd about Typhœus in Arima, ἄς. Mythus de Typhæo, terræ 
io, narratur in Hes. Theogon. 820 sq. Conceptibus ætatis ru- 
dioris de montibus ignitis, ἄς. hæc bene congruunt. Sic de gi 
tibus fabulæ ; de Encelado quoque, Ætnam commovente, 6. 
578, ἄς. De Arimis vero, quinam fuerit situs, multum dubitant 
scriptores. À diversis locatur in Phrygia, Syria, Mysia, Cilicia, . 
Syria, pro aspectu regionis fortasse Le conveniente. Certe 
Syri Aramæi adpellati, et conjectatur a Wood (p. ms 6 origi- 
nem duxisse ἃ pœna Gomorrhæorum in sac. script. Hyda erat 
urbs Lydiæ +, 385, et mutatio quam Wood inducit metrum peri- 
mit ; conf. loc. cum Strab. XIIT. 898. Legit M.S. Venet. εἰναρίμοις, et - 
convenit Virgilianum, /narime, Æn. IX, 715, ubi mons ignivomus 
fuit, et nominum similitudo facilem errorem præbebat. Vid. Heyn. - 
Exc. ad Æn. 9, 716. (785). διέπρησσον (κέλευθον διὰ) πεδίοιο» ἘΠῚ 
sis usitata. (788—89) ἀγορὼς &yogsvoy—concionem habebant, congre- - 
gui sunt. ἀγορώ rt + ME 7 et νημέῤροπωι κε. νος et rem 
e qua agitur. Apoll. et hinc verba accipi unt, ia agita- 
bané, An Pt Trojani, fama de pr Achivorum consilio 
perlata, nec non añimos sumunt prorumpuntque ex oppido ob defec- - 
tionem Myrmidonum. Hoc nunquam antea audebant. (Conf. inf. 
1, 352 54. ἀγγελίη ὠλεγεινὴν nuncius tristis, mala ominatus. ΠΣ ἈΝ: 
εἴσατο δὲ φθογγὴν. κατὼ subaud. Se vero adsimilavit woce. 5ὶς ἰ 
725, τῷ εἰσαμένη. (793.) τύμβῳ ir —“ Tumulus Æsyetæ, in col- 
lis morem eductus, prospectum dabat per planitiem inter Si- 
moim et Scamandrum et per littoralem plagam.” Heyn. tumulos 
super mortuos erigendos curure veteres notum est, qui et i- 
bus, ut hic Politi, inserviebant. Æsyetæ cujusdam meminit, inf. ν΄ 
497. (794). ἀφορμηθεῖεν----α navibus urbt incurrunt. Omnino cum Heyne 
prætulerim ἐφορροηθεῖεν quod in Schol. occurrit ; et sic verte, dum naves 
festinanter conscenderent. ‘Trojani enim minime expectabant fore 
ut Achivi urbem invaderent, ex tumultu in castris et festinatione 
militum illos jamjam redituros conjectantes. (796). ὦ γέρον, αἰεί τοι 
“bo. ang. OÙd man ! mg M vi is-always your delight, as 
ormerly, in time of peace. Sch. br. exponit &xgsros per, διώκῃ 
PUR rite vers. lat. quod bebe. délit Ernestius, 
ἐς πολλοὶ λόγοι (loquacitas) sunt semper ἀδιώκριτοι, sine judicio, in- 
sciti sermones.” Sim. supra habetur in ἀκριτόμευθος, 246. (797). 
ἀλίαστος, inevitabile bellum. πολύς, Sch. br. (802). Vel sumendi 
in ordine vss. 805, 806, 803, 804, vel γὰρ in 808 vertenda est, 
uoniam. _Consilium dat Hectori copias ordinandi per gentes, ob 
| diatelé sermonis. Hoc non obtinebat inter Græcos, qui per 
stirpes et familias ordinantur. (805). τοῖσιν ἕκωστὸς ἀνὴρ σημαινέτω" 
“ quibus quisque præest copis, his signum ito.” 
Heyne. τῶν δ᾽ ἐξηγείσθω----νοΥΕ ταν, eorumque dux sit, ordinans (suos) 
cives. Malim cum Heyn. et Mathiæ, ἐξηγεῖσθαι Sic de Hectore 
ipso loquitur et πολιήτας ad Trojanos ipsos icit. Ordinat Mathiæ 
8092, σοὶ ἐπιτέλλομαι, et dehinc 806. Sed infiniti sæpius pro 
imperativis ponuntur. huic lect. melius convenit xocunréusror V. 
κοσμησωμένω. (809). πἄσαι δ᾽ ὠΐγνυντο πύλαι" ““ porta urbis quam late 


[809—832.] NOTÆ. 237 


patebat, aperta est.”  Heyn. a Sch. br. qui exponit, πᾶσαι, ἀντὶ τοῦ 
oh. pie γὰρ ἦν ἱππήλωτος, Viz. SCæa, inf. ζ΄, 393. (811). κολώνη. 
“ Collis erat manu hominum factus, fumulus proprie dicendus, ter- 
ra aggesta, ut mos priscus ferebat”. Heyn. cont. Sch. br. γεώλο- 
Pos ἐξοχὴ. (813). τὴν gros, illam nempe. vid. Hoog. IV. 293. ἄνδρες, 
plebes. ἀθώνωτοι, optimates, Conf. sup ὦ, 408. inf. ζ΄, 402. De Ba- 
tiea disputatur ; Sch. br deducit ἃ βώτος, sentis. quorum plures ibi 
innascebantur. Ingeniosa est conjectura, in dialecto communi quas- 
dam voces originis Hebrææ mansisse, et tumulum ita adpellatum ἃ 
n'2 (Beth), domus. Vid. Encyc. Rees. art. Greek language. De 
Myrinna quoque dubitatur an una ex Amazonibus fuerit quæ par- 
tem Asiæ borealem tenebant,—an filia Trois, et Dardani uxor quæ 
hic sepeliebatur. Conf. Strab. XII. Epith. πολύσκαρθμος, agillima, 
bellicosæ convenit. conf. inf. #, 240 sq. ce, er ἐμδνρα hic ; pro- 
prie es in sepulchro. (815) res. Exercitus Trojanus constabat, 
1. Ex Troibus, qui partes diversas ditionis Priami tenebant. 2. ex 
auxiliaribus ( ἐπίκουροις), Troadis incolæ in quinque dominationes 
partiti: 1. cives ΠῚ, qui ἐφέστιος adpellantur, κατ᾽ ἐξοχὴν, sup. 125. 
sub Hectore—816. 2. Dardani, sub Aenea et Antenore—819. 3. 
Pandari ditio—824. 4, Imperium Adrasti et Amphii, Meropida- 
rum—828. Asii Hyrtacidis—835—9. Præter hos Leleges, Cilices 
et Cetæi fuerunt : Partem Troadis colebant, imperio Priami fortasse 
subditi. Non vero memorantur in recensu. Vid. Not. ad fin. lib. 
ἐπίκουροι enumerantur; Pelasgi—840. Thraces—844. Cicones—846. 
Pæones—848. Hi ex Europa erant. Ex Asia convenere qui inter 
urbes Sinopen et Issum inclusi, Paphlagones—851. Halizones— 
856. Mysi—858. Phryges—862. Mæones--864.  Cares—867. 
Lycii—876. (816). rewri. Summas partes inter ductores Troum 
tenebat Hector, Ilio autem præcipue imperabat. Hæc Troadis ditio 
a flum. Aesepo ad Caïcum extendebat. Vid. Strab. XIII. Sed fines 
multum turbati post Trojam captam migrationemque Aeolicam. Ali- 
quando communiter Troes designati et qui Troadem tenuerunt et 
auxiliares, ut plurimum vero separatim memorantur, τρῶες ἠδ᾽ érixougos. 
De epith. κορυθαίολος, Hectori potissimum tributo, vid. Porphyr. quæst. 
3. exponitur ἃ Sch. br. optime, εὐκένητος, did τὰς ἐν roue συνεχεῖς καὶ 
᾿ σφοδρὰς ἐνεργείας. The helmet-waving Hector. (818). μεροαότες (ud- 
xsrbæ subaud.) ἐγχείησιν. (819). Dardania Idæ subjacebat, Abydum 
prope. Strab. XIII. A Dardano, qui ex Etruria fugerat, nomen 
accepit; Conf. Aen. 3. 167. Heyn. Excurs. ibid. (823). μάχης εὖ 
εἰδότε πάσης" well versed in every mode of fight. Sic inf. habetur, 
παντοίη ἀρετὴ, χ΄, 268. Præcipuas enumerat Hector, #, 237. (824). 
Zeleæ, Pandari urbis, situs describitur, ὑπὸ πόδα νείατον Ἴδης, ad radi- 
ces montis. Aesepi meminit, qui terminus erat Troadis ad septen- 
trionem. Copiæ Pandari adpellantur Troes, hic, inf. 6, 200. Conf, 
{, 105. 172. unde constare videtur Lycios colonos in Troade conse- 
disse et nomen regioni dedisse. Aliter Heynio videtur. Vid. Obss. 
ad 877. (828-—29). Urbes in agro Cyzici et Parü, prope Aesepum 

sitæ. Strab.XIL. Inter Lampsacum et Parium fuit Apæsus. Strab. 

IL Pifyea, inter Parium et Priapum. T'erea fuit mons et tractus 
agri (830). λινοθώρηξ᾽ armaturæ species mem, sup. 529, (892). οὐδὲ 


238 NOTÆ,. [832—857.] 


οὺς muïdas—Ang. Nor was it with his permission that they went ta 
the destructive war, but they obeyed him not. De exitu vid. ζ΄, 37 
65. (835). Percote, Practium, Sestus, Abydus, Arisba, erant sitæ 
prope Hellespontum, quem attingebat imperrum Priami. Strab, XIE, 
Arisba prope Lampsacum fuit, urbs præcipua, Memorat porro Eus- 
tath. p. 199. vs. 836. litem diremisse inter Abydenos et Athenienses 
de Sesto. Prioribus cessit. (899), αἴθωνες" didi, vers. Lat. fer- 
ventes, Schrev. prætulerim, generosi. Ad omnes respicit th. αἴθω. 
Selleis in Hellespontum defluit. Alter ejusdem nominis memoratur, 
sup. 659. (840). πελασγῶν" Gens quæ temporibus diversis ad varias 
artes Europæ et Asiæ migrabat, et in unum corpus redacta cum 
hracibus et Hellenibus; sup. 684.  Plurimi insulas Aegæi it, 
et oram maritimam Asiæ, De ἐγχεσερεώρων, vid. sup.692. (841 | De situ 
Larissæ dubitatur. Quidam in Troade locant; quidam in ia 
Europæa, quo se receperunt Pelasgi, e Thessalia ab Aceolidis expulsi. 
Huic sententiæ favet Heyne, et verosimile est plures urbes ej 
nominis ab exulibus postea fuisse exstructas. (844). Thraces quos 
ducunt Acamas et Piros latus Europæum Hellesponti tenebant. 
Erant Maronitæ, Ismarii, Aenienses. Illos Ἑλλήσποντος ἐντὸς épyu, unde 
a Thracibus Rhesi distinguuntur qui juxta Strymonem habi ἐκτὸς. 
τοῦ Ἑλλησπόντου. De Acamante vid. έ, 462. ζ΄, 8. De Piro, δ΄, 528: 
(845). ἀγοίῤῥοος æstuosus. Proprieepithetontribuitur, æstusenim maximi 
“hibentur, confluentibus ex plagis contrariis Aegæo et Euxino. Vid. 
ood descript. Troad. pp. 27456. (846, 847). Cicones, quorum 
hic mentio fit, Thracico quoque sunt genere, et regionem supra Ma- 
roneam et Ismarum habitabant. Meridiem versus paulo fuerunt: 
Pæones, quorum ductores sunt Pyræchmes et Asteropæus. Adpel- 
lantur ἀγκυλοτόξοι, ἃ sagittandi peritia. Th. ἀγκύλος, curvus, ut recte 
Sch. br. ἐπικαροπῇ τόξα ἔχοντας, fere ut 3΄, 266, παλώτονα τόξα. Sie 
per metaph. usurpatur ὠγκύλος in ἀγκυλόμητις, qui tortuosæ agit con 
silia, vafer. Subtilior est Eustath. in voce, quem secuta est ri 
nam jaculi amentati usus haud reperitur, Vid. in loc. et Damm- 
(850). οὗ κάλλιστον ÿdue—vert. cujus limpidissima aqua super terram 
diffunditur. vid. Clarke. (851). λώσιον κῆφ' animosum cor, ut sup: 
dy 188, στήθεσσι λασίοισι. Notetur phras. πυλαιμοένεος λ. κ- Sæpius ad 
designandum usurpatur virtus eminentior cum genitivo personæ, Ad 
jectivi quoque usus est, ut By Ἡρακληείη, ut inf, ἐ, 638. In nostram 
vernaculam transit. conf. sup. 666. (852). Dicitur, ex Enetis, nam 
præcipui fuerunt inter Paphlagonas, et ex 115. desumta agminis pars 
maxima. Post Trojam captam in intima Adriatici penetrasse ferun- 
tur, et nomen Venetiæ dedisse. Con. Liv. C. 1. (85345). Op- 
pida recenset Strab. XII. Cyforus mons fuit et oppidum. . Pro navali 
utebantur Sinopenses. Parthentus flum. in Euxinum, juxta 
influit. Adjacebant Cromna, Erythia, Aegialus. Colles Erythini 
Ïantur a soli colore subrubro. Meminit Sch. Apoll. II, 948. 
(856). Halizonum meminit Strab. XII. XIV. eosdem fuisse ae Cha- 
lybas censet, qui pôstea Chaldæi adpellati. Satis vero incertus dux 
nominum similitudo. Intra Halyn flum. limites erant. De ïis sen- 
tentiæ diversimodæ sunt ; cons. Eust. ex Arriano, et Obss. Heyn: 
(857). Optime Ernesti, “ ὅϑεν ἀργύρου ἐστὶ γενίθλη, non: unde argentÿ 


TENTE 


Qt RS par 


4 
nt, 


[857—877.] NOTÆ. ἡ 239 


est origo. γενέθλη est idem quod alias φορά, proventus. Unde magnus 
est argenti proventus. Vult dicere ibi esse divites argenti venas. 
Callim. H. in Dian. 130. εὖ δὲ γενέθλη csreuruy dtéeres”. At in 


errorem ceciderat Vers. Lat. Hinc postea habitum ferrum optimum. 


Xen. Anab. V. (858). Mysi agrum tenebant ab Aesepo usque ad 
lacum Ascanium septentrionem versus. Redit poëta ad Troadem. 
De Ennomo loquitur augure, ἀλλ᾽ οὐκ οἰωνοῖσιν ἐρύσατο. Ad lit. fere 
Virg. Aen. IX. 328. Sel non augurio potuit depellere pestem. In 
flumine periit ubi cæteros quoque Trofancs trucidavit Achilles: κεραϊζε, 
strage facta, dissipavit. Vid. inf. g. Th. sec. Heyn. κείρειν, tondere et 
vastare. Potius κέρας, cornu, inde robur, vis ; ut recte Sch. br. (863). 
Phryges, quorum hic mentio, partem Bithyniæ una cum Mysis habi- 
tabant. Lacui Ascanio adjacebat urbs quam meminit, 863. Alias 
ejusdém nominis recenset Strab. XIV. De Phorcye, vid. ρ', 312. 
(864—5- 6). μήοσιν" lidem cum Lydis Mæones. Antiphi tres fuere. 
Qui hic Mæonibus imperat ; Qui insularibus Græcis præfuit, sup. 678. 
Filius Priami, à, 489, τὼ Γυγαίη τέκε λίμνη" Sermo antiquus ; Talæ- 
menes agros lacui vicinos possidebat, ubi educti fuerunt liberi. In 


sr Sardiaco, a Sardibus circiter XL stad. situs est lacus Gygæus. 


ostea Coloë adpellatus est, templumque Veneri Colænæ habuit sacra- 
tum. Strab. XIII. Lacum meminit et Lydorum regum, quæ adja- 
cebant, sepulchra, Chandler, C, 78. (867). καρῶν. Minoi primitus 
erant subditi, postea vero ad oram Asiæ adversam transibant. Tro- 
jani belli tempore Cares Miletum tenuerunt et regionem propinquam, 
sed postea ab Ionibus ejecti sunt. Strab. XIV. βαρβαρόφωνοι adpellan- 
tur, ut Sinties, Od. 5, 294, ἀγριόφωνοι. 801}, linguam aspere et incompte 
enuntiabant et solæcismis corrumpebant. S. br. hinc, καρικῆ pourn— 
τῇ βαρβάρῳ καὶ ἀσαφεῖ" ἐπειδὴ οἱ Κῶρες βαρβαρόφωνοι, καὶ παροιμία, Κα- 
ρικὸς αἶνος. Suid. p. 244. (868). Φθειρῶν τ᾽ ὅρος" Phthira; mons in 
Caria, juxta Miletum, a pinis (φθέίρες) ibi innascentibus dictus. 8, br. 
ἀκριτόφυλλον, vid. sup. 796. (869). Mycale fuit mons et ora promi- 
nens, 6 regione Sami. Litem rursus inter Milesios et Prienenses dixi- 
mebat hic vers. de Mycale. Prioribus cessit, Eust. 199. (872, 873), 
ñvre κούρη" Mos erat apud veteres virginibus plurimum auri gestare. 
Conf. Eurip. Hec. 154. Aristoph. av, 670. Athen. 15. p. 564. Apud 
barbaricos solennis fuit hic corporum et armorum ornatus.  Sic inf. 
6 52, ÆEuphorbus ; aurea armatura Glauci ζ΄, 236. οὐδὲ τι οἱ τόγ᾽ 
ἐπήρκεσε---- ΝΟΥ did this prove of any οὐαὶ in preserving him from ἃς. 
(876). De prosapia Sarpedonis, vid. inf. ζ΄, 198, 9. ε, 635. (877). 
Solymi primitus Lyciam temuerunt, sed magnam partem amiserunt, 
advenis a Creta sub Sarpedone, Minois fiio, invadentibus. Herod, L 
173. Aceolidæ pestea sub Bellerophonte illos cladibus afficiebant, a 

o Sarpedon, qui hic memoratur, origimem duxit. Vid. inf. ζ΄, 152 

is ipi a Lyco, Pandionis flio, Atheniensi, tradunt Herod, 
ub. sup. Strab. XII. 828. contra vero, XIV, 952.—Pars vero copiarum 
in hoc recensu omissa, Leleges qui agrum habitabant ad sinum Adra- 
mytticum, e regione Lesbi, et Cilices, qui adjacebant, meridiem versus, 
Caussam adfert Heyne, opes accisas dum Achilli fortiter restiterint; 
relliquiæ sub imperio Hectoris inter cæteros Troas constitutæ ; Conf, 
Strab. XII. Pars certe quæ Theben, Eetionis civitatem, tenebat, qui 


28 NOTÆ. [2—6.1 


Hectoris ipse socer erat. Vid. ζ΄, 413, 424. Prætermittuntur quo 
que Caucones, Paphlagoniæ gens, et Cetei, sub Eurypylo, filio Tele-. 
pe Hi prope Caicum habitabant, et memorantur Odyss. λ΄, 520. 

iores, Thad κ΄, 429, ubi et Leleges. v, 329. +4 


NOTÆ IN LIB. TERT. ILIADIS. 


[Ἐπσιγραφὴ]. Exercitus instructi congrediuntur. 1---1 4, Afite- 
quam tamen pugna committeretur, Paris Sins fortissimos Achi- 
vorum ad certamen singulare. Prodit Menelaus, cujus conspectu 
1116 territus recedit—37. Mox tamen, objurgatus ab Hectore, À se re 
recipit—75. Pugnæ conditiones pronuntiat Hector—95.  Menelaus 
ir solennem, victima cæsa, præsente Priamo, scisci vult=—115. 

iscedunt ad sacram parandam, Hector Trojam, Talthybius ad naves 
—120. Nuntio de pugna inter Alexandrum et Menelaum accepto, 
Helena ad portam Scæam procedit, unde prospectus in campum erat 
—145. Ex turri Priamo et senioribus Trojanis demonstrat duces 
Achivorum in campo subjacente—233. Dioscuros desiderat-—244, 
Priamus excitatus ἃ nuntio cum Antenore ad exercitum proficiscitur 
—263. Sacro facto sancitur pactio de pugna—313. Paris, inferior 
pugna, e manibus Menelai eripitur per Venerem et domum abducitur 
incolumis—382. Venus hinc Helenam quamvis invitam ad eum 
adducit ejusque iram in Paridem placat—448.  Menelaus victor, ut 
pugnæ conditioni satisfaciant Trojani, postulat—461. Heyn. Wolf. 
Deorum interventus in hoc libro nullus est, præterquam Iridis et Ve- 
neris. Jris, Laodices forma assumta, Helenæ nuntiat pugnam inter 
Mènelaum et Paridem ineundam—121-139. Venus autem Paridem 
victum e pugna abducit incolumem domum—373—383. Helenam 
Pa (2) Ὑρῶες μεὲν-----ὄρνιθες ὡς. Vid. sup. β΄, 803; 804; ἄλλη 

᾿ ἄλλων γλῶσσα. inf. δ΄, 487. ἴῃ Sete finalis syll. producitur sec. 
legem sup. expositam #, 51; nam ὡς non digammum recipit. (3). 
ἀὐτε mse—velut. vertit Heyne, quando ;—às ὄρνιθες, γέρανοι, ὅτε αὐτῶν 
κλαγγὴ πέλει----οὐρανόθι, forma antiqua, pro ἐξ οὐρανοῦ. πρὸ, 1.6. εἰς τὰ 
πόῤῥω ; Sonum in progressu exhibet, 4. d. issues from the heaven and 
spreads onwards. (4, 5, 6). air ἐπεὶ οὖν" De hoc gruum volatu et 
cum Pygmæis certamine loquitur Aristot. Hist. Anim. VIIL 12: cf. 
Aelian. Prænest. II. 1. ΠΙ|. 13. et al. De regione Pygmæorum dispu-" 
tatur.  Ctesias Indicos esse aflirmat. In Aegypto, apud Nilum con- 
stituit Arist. quem secutus Schol. br. illos agricolas fuisse’ ponens; 
qui grues, aves rapacissimas, ἃ messibus propulsarent. ἐπ᾿ ὠκεανοῖο, 
ῥοάων, supra ocean fluenta. Regiones petunt australes, quæ sic in 


ré ont ΨΌΡῚ 


CR SC Ὁ NS Ἢ 


PEL TE GE dm D Re pa 


 [7—47.] NUTÆ. + 941 


geographia vetusta designantur. (7). ἠέριαι, optime redditur, aëriæ. 
ἠερέη, Sup. ὦ, 557, matutina. (8). οἱ δ᾽ ἀρ ἴσαν" contra vero Achivi 
pets procedebant. Correlatum est τρῶες μὲν sup. 2. Tactica Græco- 
rum constituitur, sup. β΄, 362 sqq. pergit descriptio—ér θυρεῷ uepaüres 
anc£éue —mutuum 5101 præbuere auxilium, ordinibus condensatis ; φρήτρη 
φρήτρυφιν ἀρήγει. Hæc phalangis origo videtur. (10—13). εὖτε, velut. 
correlata sunt εὖτε, ὡς, vss. 10, 13. Desideratur apodosis sup. 3, unde 
pro vreprætuli, quando. (11). νυκτὸς ἀμείνω" Ang. more serviceable to 
the robber than night itself; ὠφελιμεωτέραν, Sch. br. νὐξ aliquando cum 
ὀμίχλη eadem est ; ut sup. 4, 47. Sic ἀήρ, €, 864. (13). κονίσαλος ἀελλὴς, 
pulvis turbidus.  Bene exponitur ἀελλής, ἀελλώδης, quasi a tempestate 
ingruente excitatus, ut et aciei instructæ celeritas ac impetus. (14). 
διέπρησσον" vid. sup. β΄, 785. (15). δὴ, jam. (16). προμάχιζεν" in 
prima acie versabatur.  Præstantissimi bellatorum erant σπρορέχοι v. 
ob dignitatem v. virtutem. Nec adhuc distributio militaris in ordines 
usitata erat, optimus vero quisque sæpe excurrebat et provocationem 
dabat. Sic in ἐ, Diomedis virtus insignis est: et in #, Hector πρόμεαχος, 
fortissimos Achivorum provocat. (23). μεγέλῳ ἐπὶ céuur: qui magnum 
in corpus inciderit ua dicitur pro ζῶον, animans ipsum; 5. br. De 
versiculi compage artificiosa adnotat Eustath. quasi impetum leonis de- 
pingente. Vid. imitat. pulcherrimam Aen. X. 723. (25). μάλα, with 
eagerness. ἔιπερ ἂν, PTO καίπερ, ebsi ipsum insequantur. (28). φώτο 
γὰρ τίσεσθαι ἀλείτην" Ang. For he thought the time was come for ven- 


. geance on the adulterer : ἀλείτην, prop. sceleratum.  Lectionem τέσεσ- 


θαι ex H. Steph. recepi. Wolf. et vulg. τέρεσθαι, quasi uitio jamdudum 
perfecta fuerit. (31). κατεπιλήγη" Forma Attica ἐπλώγη, Dorica ἐπλάγη; 
et a longa penultima fit mutatio Ionica in η, ἐπλήγη" Præfert Heyne 
Th. Añyau.—Pulchra porro imago est animi perturbati. Culpæ con- 
scientia ignaviam et mollitiem inducit; corde perculsus refugit. (33). 
ὡς δ᾽ ors—nequit esse aptior similitudo ad designandum et Alexandri 
subitum terrorem et adspectum Menelai minacem. παλίνορσος ἀπέστη, 
subito impetu resiluit. Conf. Aen. IT, 379. (39). Δύσπαρι" unhappy 
Paris ! source of all our woes ! Particula δύς in subjecto vel vim per- 
niciosam, ut hic, vel qualitatis privationem, vel significationem inten- 
sam innuit. Eodem modo Eurip. Hecub. 939, βούταν αἰνόπαριν, κατάρᾳ 
διδοῦσ᾽ —optime exhibetur nexus inter nomen et miserias quas civibus 
suis inferebat. Rationes subtiliores sunt—Vid. Sch. A. Apoll. Lex. 
Hesych. γυναιμανὸς, woman-mad. Cowp. (40). αἰθ᾽ ὄφελες ἄγονος--- 
Ang. Would God you had never been born! Ali, ἄγονος, ὁ μεὴ γεννῶν, 
prior vero potior. Conf. Eurip. Phœniss. 1613—14, edit. Porson. De 
phras. «19 ὄφελες, vid.sup. ὦ, 415. (41). τὸ, Loc, viz. vel te nunquam fuisse 
natum, vel nuptiarum expertem periisse. (42, 43). καὶ οὕτω λώβην" Ang. 
than thus to be an object of reproach and hatred. ἐπόψιον, Th. ἐπόπ- 
τομαι, adspicio—oculo lævo, Eustath. Al. ὑπόψιον. ἢ που, Sane, mirum 
ni—Hoog. 232, I. amarius dicitur. (44), πρόμον, antesignanum; pro 
πρόμαχον. Cf.sup.16. (45). ἔπ΄.--ἔπεστι, adest. (46). Loquitur κορυθαίολος ἡ 
Ἕκτωρ, ira à me et indignatione ; personæ maxime convenit hæc 
oratio asyndeta, 46, ἰὼν, 47, ἐπιπλώσας, ἀγείρας----48, μεεχϑθεὶς--εθυμῷ καὶ 
ἀγωνίᾳ πρίπον, καὶ πάνυ σφοδρὸν. Eustath. (47). ἐρίηρας, et inf. ἐρίηρες, 
878, per Metaplasmum pro ἐρίηρους οἱ ἐρίηροι 560. Math. Conf. inf. 
I I 


249 NOTÆ. [49—101.] 


4,120. (49). ἀπίης" vid. ὦ, 270. (50). πῆμα, detrimentum, “ob 
flagitium raptus scil. quo Helena Trojam adducta erat”. Heyn. - (52). 
οὐκ ἂν δὴ meivsus—Ang. Shouldest thou not have abided the attack of 
Menelaus ® Then shouldest thou have known what sort of man ἐξ ἐσ 
whose wife you possess; &c. (56). δειδήμονες" pusillo animo præditi. 
‘ Verecundia et reverentia tact’ —Heyne. Viz. ob dignitatem Pari- 
dis; ἦ τί κεν ἤδη, πὶ de front jamdudum certe lapideam induisses tuni- 
cam, i. 6. lapidibus obrutus fuisses.  Notanda locutio antiqua, quam 
illustrat Pind. Nem. 20, 21. ϑνωτὰ μεμνώσθω περιστέλλων μέλη, καὶ τελευ- 
τὰν ἁπάντων γᾶν ἐπιεσσόμενος, de sepulchro memorans. (59). ἕκτορ᾽ ἐπεί 
m—Deficit aliquantulum sententia ; procedit— Hector ! nil pro me 
dictum volo, quoniam me jure increpasti ; de aliis vero, pro-tua wir= 
tute, judicium ferre non debes, quippe cor indefessum, animosam vim. 
nactus &c. e phras. κατ᾽ αἶσαν, ὑπὲρ airar, vid. sup. 4, 416. (62). 
ὀφέλλει, adauget: ang. lends additional force to. (66). ἑκὼν à οὐκ ἄν ruç— 
suo arbitrio autem quivis non ceperit, i. e. proprio labore, studio. Sie 
Sch. A. οἰκείῳ σπουδῇ. Talia munera ad Pind. Six, ϑεόςδοτα; ex. 
Py. 5.16. (70). συριβώλετ᾽ —Ang. engage—match me and the war- 
like Menelaus ἄς.  Frequentius dicuntur bellantes ipsi συριβάλλεινν, 
arma conferre, ut δ΄, 447, συνέβαλον ῥινούς----ἔγχεα. (72). εὖ πάντα, 
all without reserve. omnia omnino, Ern. hinc et ex ν΄, 626. χ', 14. 
constat, multa alia cum Helena fuisse ἃ Paride abrepta ; expeditio 
ipsa contra Spartam fortasse ad paria referenda inita est a Trojanis 
qui parti Paridis studebant. (73). ὅρκια πιστὰ ταμόντες" Nid: Sup. β΄, 
124. συνθέντες, pacti. (75). ἄργος καὶ ἀχαιΐδα" ambo forsan in i 
nisi prior ad Peloponnesum; ad Thessaliam posterior respiciat. Vid. 
geog. β΄. (78). μέσσου δουρὸς. ἑλών" ἑλὼν (τὸ ἔγχος κατὰ) μέσσον δουρὸς" " 
Ordines, ne prorumpant, reprimit, initio pacis indicato. (80). serve 
x ôpeyos {Ban doy" aimed at him ‘with their weapons &c. in order to hit 
him.  Verba ἐπετοξάζοντο, ἔβαλλον, de conatu feriendi accipio. τιτύσκω. 
est forma ἃ τιτύω, reduplicata ἃ τύω ; hæc ἃ rad. τάω; τῶ, unde 1e 
réa, τείω, rave. (83). στεῦται yée τι ἔπος ἐρέειν, profitetur enim se ali 
quid -dicturum.. Sic sup. β', 597. (85). μετὰ hic usurpatur in sensu. 
à, ut in sim. passim. Notandum est Hectorem mulctæ non memi- 
nisse quæ ἃ Trojanis erat persolvenda, Paride devicto ; Agamemnon 
vero disertis verbis deposcit, 286. 302. 457. (97). ἄλγος, concern. 
φρονέω 'δὲ —apud me constitutum habeo.  Notantur hæc aptissima per- ᾿ 
‘sonæ Menelai qui ἐπιτροχοίδην ἀγόρευε, παῦρα μὲν, ἀλλὰ péhe hiyeus— 
inf, 213, 214. Omnia diserte et in ordine, quæ ad fœdus pertinebant, 
_enumerat, præmissa, quod ad animos conciliandos maxime fäcit, malo- 
rum commiseratione, quæ sui Caussa sunt perpessi. (99). πέποσθε" ἡ 
multos labores exantlavistis.  Vulgo ponitur quasi pro πεπόνησθε, syn- 
copen passa. Censet Heyne antiquam füisse formam 76», unde πόνος, 
πονίω et form. révoues. (100). ἕνεκ᾽ ἀρχῆς" “ præfinito id hic significat: 
vox ἀρχή, quod Latine dicitur cæptum, incæptum” &c. Clarke. et {δ΄ 
redditur in vers, Lat. Ex Sch. br. inducit Heyne τῆς ἔριδος" ἕνεκ᾽ ἀρχῆς. 
τῆς ἔριδος, 501]. οὗ belli initia e Paridis injuria exorta. Acute Zeno- 
dotus, ἕνεκ᾽ «της, propter culpam. (101). ἡμέων δ᾽ ὁπποτέρω" Dicebat 
Hector, sup. 92, quisquis vwictoriam reportaverit &c. verbis melius 
ominatis usus ; At Menelaus, furore actus, mortem solam pugnantes: 


[101—152,1 NOTÆ. | 243 


L 


dirimere posse profitetur. Cæteroquin animo mansuetiori est ; nunc 
_prodigü oblitus, quo fretus excidium Trojæ jamdudum prædixerat 
Calchas, memor tantummodo miseriarum belli, se, ad caussas ejus 
recidendas, certamini singulari offert.  Sic Adrasti vitæ parcit, inf. &”, 
57. (103). οἴσετε. Dubitatur an sit imperat. ἃ Th. οἴσω, ut 105, 
ἄξετε, an futurum ab οἴω. Illud tenet Heyne. Infra 120, habetur 
οἰσέρεεναι, adferre; sec. eandem normam sæpius occurrit ἐπιβήσομαι, 
conscendo, ὄρσεο, inf, 250, aliaque similia. (107). ὅρκιω δηλήσηται, 

a violet. Sic inf. 299, ὑπὲρ ὅρκια πημήνειαν. (108, 110). αἰεὶ δ᾽ 
émhorieur—Instabiles semper juniorum anvmi sunt, quibus vero senex 
interfuerit, futura simul ac prætérita prospicit, adeo ut res utrisque 
quam felicissime cedant. ἀείρω, ἀερίϑω, ἠερέθω, unde in eod. sensu per 
ogos, suspensus. (114). τεύχεα, clypeos et hastas, scil. vid. inf 135. 
in 115, ἄρουρα est inter acies adversas intervallum ; non ad τεύχεο 
refertur, ut bene Sch. br. διεῖργον αὐτοὺς χωρίον. ἀμφὶς in sensu χωρὶς 
seorsum. (121, 244). ἶρις δ᾽ αὖθ᾽ Enéyy—Optime inducitur episodium 
quæ varietatis aliquod narrationi adfert, resque et personas ob oculos 
ponit quas nosse maxime intererat, et vitæ heroicæ morum et cultus ex- 
plicationi inservit. “ De Helena ipsa nihil memoratur, de sensu animi 
vel de miseratione, amore, pudore; omnino ejus, de qua pugnatur, nulla 
ratio habetur.  Videmus hic mores istius ætatis; facit etiam ad digni- 
tatem et austeritatem antiquam epicam”. Heyn. (125, 126). irrèr— 
δίπλακα, πορφυρίην. Secundum mores antiquæ ætatis. δίπλακα, 50]. 
χλαῖναν, Sch. br. διπλοΐδα, vestimentum amplius, circa corpus dupli- 
‘Cätum et ad pedes profluens, ἐκταδίη, ut alias dicitur. hoc nobiliores 
8011 induebantur. Ex gemmis antiquis constat. ὠπλοῖδες fuere ampli- 
tudinis minoris, de quibus. vid Toup. ad Suid. in voc. et Sch. ad w, 
9230. Od. », 275. Putant alii δίπλακα confici cum villis interioribus 
vel duplici filo, repugnat vero Sch. Ven. A, ad y’, 441. Od. ν΄, 108. 
τ΄, 242. (126). ἐνέπασσεν" intexebat. ἐνεποίκελλεν, S. br. qui addit 
aulæa v. vela hoc modo fabricata appellari παστούς et παστάδας. (130). 
νύμφα, nomen honoris, ut δέσποινα. θέσκελα ἔργα exponuntur, 3, 
ϑχυμωστά, ut mirabilia opera adspicias. S:br. (135). κεκλιμοένοι x 
ἀσπίσι.  Stant longis adnixi hastis. Virg. (141). αὐτώκα δ᾽ ἀργεννῇσι 
καωλυψαμένη ὁθόνυσιν, à émet autem, quum seipsam candidis cooperuis- 
set welis; “ notandus hic primigenius usus vocis mediæ”. Clarke. 
Conf. Mathiæ ᾧ 491, 493. de hoc usu fusius disserentem. (144). 
βοῶπις, vid. sup. #, 551. Supposititius vero censetur hic versus ob Ae- 
thram. Hæc Thesei mater fuit et ex Aphidnis cum Helena abducta 
fuit a Dioscuris, nunce vero certe provectior ætate quam ut Helenæ sit 
ἀμφίπολος. Vid. S. À. Ven. Plut. in Thes. sub. fin. Fama erat, sed ex 
hoc loco Poëtæ fortasse desumta, cf. Tzez. ad Lycoph. Cassand. 508. 
(150). γήραϊ dy—præ senectute jamdudum a bello cessantes, sed ἀγορηταὶ 
--τεττίγεσσιν ἐοικότες" bene ἃ Sch. br. exponitur σύμεβουλοι, quippe pru- 
‘dentia magis quam eloquio præstantes. Porro huc facit Hes, Scut, 
Herc. 393. ἔργ. 582. κυανόπτερος ἠχκέτα τέττιξ, oÛ a ἐφεζο ἐγὸς----λιγυρὴν 
κατεχεύετ᾽ doidhy; QU& nunC VOCAtUrT ὅπα εὐανθῆ, quasi floream vocem, 
dulcem et amænam 801}. Eodem redit ὅπα ἀνθηρὸν, Damm. Ad- 
notat Heyne, “ Si vox ὠπὸ τοῦ λείριον ducta est, a suavitate umius 
generis, quam lili odor præbet, ad aliam omnem suavitatem, tra- 


244 NOTÆ. [155—189.] 


ducta esse debet”, (155). ἦκα, submisse hæc ad se invicem dice- 
bant, ne vox ad aures perlata ætati parum congruens videretur. 
(156). οὐ νέμεσις, haud indigne ferendum est. De hoc genere ampli- 
ficationis fuse tractat Quinctil. VIII, 4, 21, 22. Vis tota perditur, 
interrogatione posita post πάσχειν, ut in quibusd. editt. video. Forma 
Helenæ melius depingi nequit quam hanc seniorum orati 
‘ nec succensendum est tot labores subiisse Trojanos et Achivos hanc 
proper mulierem, talis quum sit, et omnino adspectum Dearum re- 
erens”. Sed cito recurrit prudentia senilis—1359. ἀλλὼ καὶ üe— Vet 
even so—fair as sheis, ἄς. (158). αἰνῶς. “ Ionismus est in αἰνῶς pro 
σφόδρα, qui etiam apud Herodotum obvius est, ut IV. 61. ἀινῶς ἄξυλος 
χώρα". Ernesti. εἰς ra non modo facie et vultu, sed toto corpore.” 
Heyn. (163). nous re, affinesque. recte S. br. “ qui matrimonio con- 
junctisunt”. (164). ϑεοί νύ peos αἴτιοι----- Verum inclementia Divum has 
evertit opes sternitque a culmine Trojam. Aen. 2.601. Pro sensu 
rudiorum hominum Deos ponit malorum auctores. (166). καὶ τόνδ᾽ 
&ydex — A chivi proxime ad mœnia accedebant adeo ut ductorum speci 
et ΕΣ dignosci possent. Huc respexit Euripid. in recensu 
Argivorum, Phœniss. 105 sqq. monente Valcken. (170). οὐδ᾽ οὕτω 
.Yieaeoy—nor Ο 80 noble an aspect. (171). αἰδοῖός τε μοί énes—drinée τε, 
Thou art the object of my reverence and àwe.  TIctus vero in cæsura 
bis in hoc versu obvius est, in φίλε et ἑκυρὲ, Vox ἑκυρὸς digammata est, 
cf. ὦ, 770. et digamma, quod postea in adspirationem transit, brevem 
vocalem in φίλε sustinet secund. legem expositam sup. #, 51. Sic 
statuit Dawes, Misc. crit. 135. Heyn. Obss. ἢ. L In voce δεινὸς in- 
serit prior post (δ) Vau ejus, quam adpellat, adspiratam: mil opus, 
“ nam ipsa pronuntiatione (δ) geminatur”. He Attingit fs cs 
Clarke, not. ad #, 51.]. (173). ὡς ὄφελέ μοι ἁδεῖν" Quam ] 
mihi placuisse mors. vid. sup. «, 415. (175). παῖδα. Hermionen. 
τηλυγέτην, unicam natam, ut inf, ν΄, 470. Sæxpe vero œt{ate parentis 
provectiori natum Significat τηλύγετος, Ut Inf. ἐ, 153. (176). τὸ καὶ 
κλαίουσα τέτηκα---ϑηρ. therefore am I wasted away with weeping. τὸ 
- διὰ re Bene Clarke, ἀλλὰ ré y οὐκ ἐγένοντο, guod optaverim, 
_quodque factum oportebat, non evenit. (180). εἴ. ποτ᾽ ἔην γε Siquidem 
τα meminisse fas est ; si unquam digna eram qgnæ isto nomine memo- 
rarer. Clarke. ‘“ Forte εἴποτε pro ὀπότε dictum. guando ille erat socer 
meus”. Heyne sequut. Damm.  Hoc fieri posse negat Schütz App. ad 
Hoog. de Part. qui interpungit,—d—rer ἔην γε, et vertit, Levir au- 
tem erat meus, impudentis mulieris—utinam adhuc esset! C 1 
certe fuit.  Nempe si dicitur pro utinam cum elhipsi verbi ἔσκε. ratio 
certe præferenda et quæ affectum melius εἰ ga Vid. Hoog. 155 
6 19. et cf. λ΄. 751. d. 426, ἃς. (184). δὴ καὶ φρυγέεν εἰσήλυθον. 
Jamdudum Phrygiam vitiferam intrabam. De bello cum Amazonibus 
gesto hic loquitur Priamus 3. Hæ Phrygiam invaserant subditam cupi- 
entes propter soli pinguedinem, et usque ad : um penetrave- 
rant. Ductores Phrygum, quorum hic meminit, Otreus et M 1 
erant fil Dymantis, Hecubæ fratres ; auxilio 115 accesserunt Troj 
sub Priamo. 187. ἐστρωατόωντο, tendebant castra. (188). érixouges" 
& proprie dicitur éréxouges, qui parti bello petitæ opem fert, Ta 06; 
qui invadentibus”. S. br. nescio an non nimis subtiliter. (189). ἀρεαζόνες 


|! 


[189—220. ] NOTÆ. 245 


avridyupas ut inf. ζ΄, 186, vwiragines, viris æquiparandæ. Sic Cal- 
lim. H. 3. ὠρμαζόνιδες, πολέμου ἐπιθυρμήτειραι. oc de Amazonibus 
testimonium antiquissimum est, de quibus variæ extiterunt sententiæ ; 
a plurimis collocantur prope Mæotim, paludem Scythicam, unde 
Mæotidæ et Tanaïdæ adpellantur. conf. Senec. Hippol. Claudian. 


-2. de rapt. Proserp. Earum originem, reginas, res gestas et demum 


interitum copiose describit Justin. lib. 2. Diod. 3. 11. Ex hoc loce 
duxerunt Cyclici suas de Amazonibus narrationes, et Virg. ducit 


_Amazonidum lunatis agmina peltis, Penthesilea furens. Aen. I. 
490, &c. Fabulosa esse omnia putat Strab. XI. et hinc Eustath. at 


contra Hippocrat. in lib. de aëribus, &c. diserte memorat. Quæ de 
Ὁ disseruntur satis sunt incerta. De ἑλέώεωπες, 190, vid. sup. ὁ 

389. (193). μεείων pèy xsDany—ang. a head less in stature. Lect. 
- Aristarcheam sequutus sum; vulg. κεφαλῇ. In 195, τεύχεα, ut sup. 
sunt scutum et hasta. (197). ἐρνειῷ pur ἔγωγε exw—vertitur, arieti 
ego ipsum adsimilo, densi velleris, &c. et bene depingitur studium 
yssis in copiis ordinandis, et dignitas quæ personæ aderat. πηγέσι- 
μάλλω, explicatur ut in Apoll. Lexic. Th. πηγός, compactus et μιαλλός, 
wellus. (205). ἤδη, jamdudum, olim, ut sup. 184. (206). σεῦ ἕνεκ᾽ 
“ἐγγελίης. De usu genitivi σεῦ hic adnotant Ernesti, Heyne. Citat 
ille ex Thucydide, 1. 100, déroue peyæpiur; decretum de Megarensi- 
bus, contra Megarenses ; recte igitur Eustath. ordinat, ἕνεκ᾽ ὠγγελίης 
περί σου, propter legationem tui causa susceptam. Conf, Od. κ΄, 245. 
π΄, 994.  Habetur tamen ἐγγελίην cas. quart. ex ὠγγελίης in λ΄, 140. 
‘adeoque versio recepta quæ Sch. br. secuta reddit /egatum, etsi in- 
concinnior, defendi potest. Bentl. (207). ἐξείνεσσω-ττοφίλησα, hospitio 
accepi—humaniter tractavi ; Antenorem inter et principes Achivos 
hinc intererat amicitia ; Helenam postea reddendam suadet, #, 348, 
et patriæ fuit denique superstes, Aen. I. 242. (208). φυὴν, indolem. 
Sup. ὦ, 115, speciem, formam corporis. (211). ἄμφω δ᾽ ilouive. 
ἑζομένων, Bent. ob στώντων ἴῃ præc. scil. et sic Zenodot. in S. Ven. 
Nil opus, quoniam casus cæteri in statu absoluto ponuntur sæpius, ut 
sup. nominat. #, 171. De hac re fusius disserit Math. $. 562. 
γεραρώτερος, αὖ sup. 170. (212). πῶσιν" 1.6, ἐν πᾶσιν, in concione, à 
“ληθεῖ. ὕφαινον., ad lit. texebant, 1.6. excogitabant consilia. Locutio ad 
Romanos transit; Conf. Cic. Acad. quæst. 4. 48. sic struere, nectere, 
Jfraudes, moras, consilia ; Virg. (218, 215). ἐπιτροχάδην dyogeus— 
EXP. συντόμως, ἐσπευσμένως SCh. br. λιγέως, diserte, facunde, ut sup. 
β΄, 246, λιγὺς ἀγορητὴς. Al. suaviter. εἰφαμαρτοιπὴς, αὐ sup. ibid. 
axgrromubos, α sensu præ copia verborum aberrans, a babbler. “ Oratores 
suos bene descripsit Homerus. Nestorem ob oculos ponit, suavem 
mitemqne ; Menelaum, concisum, argutum, nec ἃ scopo aberrantem ; 
Ulyssem ofatione usum vehementi et condensata”. Dion. Halic. de 
poësi Hom. ᾧ. 20. (215). εἰ καὶ, ang. For all that he was the younger 
Of thetwo. (217). ὑπὸ δὲ idsons—adstitit atque oculos paullum tellure 
moratus, sustulit ad proceres ; Ovid, Metam. XIIL. 125. cf. Tryphiod. 
115. sq. ex hoc loco Homeri descriptionem eloquii Ulyssis mutuatos 
constat. (219,220). ὠστεμεφὲς immotum, firmum : Th, στέρεβω, Apoll. 
+ ἄφρονώ 9' αὕτως, as well as a fool : virum meditabundum depin- 

git nec vocem emissurum nisi quæ cogitationem sapiat. In 221. bene 


246 NOTÆ. [220—278.1 


vis eloquii exprimitur et gestus vehemens ; ἐκ στήθεος lu, quasi ex én- 
timo pectore, procedunt omnia. (222). Gestus depingitur, nunc vero 
“torrens dicen À copia ; νιφάδεσσιν ἐοικότα, Verba concitato motu, sine 
intermissione edita : copiosa. cf. Aul. Gell. L 15. VII 14, (224). 
οὐ τότε y ὧδ᾽ ᾿Οδυσῆος---- T'unc non tam speciem Ulyssis mirabamur, 
quam verba ; εἶδος, adspectum quem præ se ferebat, The air. j 
fortasse de modo ex ΜΉΝ qualis m Ulysse narratus est, 217, 220. 
231). ἠγερέθονται, eadem analogia ex &ysgé0oues it ἠερέθονται EX οἰερέθορεαι, 
ed 108. (235). Censet es, τὲ σα legi ru et 3 
secund. usum Homericum, τ᾽ οὔνομα. (236, 298). δοιὼ δ᾽ où 3 
ἰδέειν -ταὐτοκασιγνήτω. SIC Antigone, in Eurip. l’hœniss. 157, Pors. 
ποῦ ποῦ, δ᾽ ὃς ἐμοὶ pubs ὀγένετ᾽ ἐκ μεατέρος----ποῦ ᾽στὶ πολυνείκης ;--αὐτόκωώ- 
σιγνήτο redditur germanos fratres, ouounreiw nam ἃ Tyndaro prog- 
nata fuit Helena, Dioscur2 vero Castor et Pollux. Decesserant ex 
vita, forte in pugna cum Paride, dum Helena raperetur, cæsi.-Pradit 
Pind. Nem. X. 412. Castorem obiisse in pugna cum Ida, Aphareï 
filio. (239, &c.). y οὐκ éorérôn—Malim accepisse sine i atic 
“ Aut non sequuti sunt ex Lacedæmone amæœna, aut πὰς quidem in 
navibus pontigradis advenerunt,. nunc vero in aciem i nolunt, 
dedecora et probra veriti, quæ mihi adsunt”. Semper ad flagitium 
recurrit animus. (245). κήρυκες δ᾽ ὠνὰ arru—vid. sup. 116. ὅρκια πιστὰ, 
victimas fidem facientes; cf. sup. 8’, 124. (246). ἐζφρονα, Joss ie. 
adficientem lætitia.  Sic Psalm. 104, 15, καὶ οἶνος εὐφραίνει fe 
οἰνθρώπου... 1, ΧΧ, (252). réunu, ut victimas cædus. Bic ex 
Cantab. monente Heyne, restitui; vulg. ταρήται non convenit, quæ 
male redditur feriantur in vers. Lat. Habet Wolfius τώρεητε; quod 
ferri potest, etsi potior emend. Heynii. (259) ῥέγησε" “ 1 
præ metu et de filio dimicaturo et de rerum summa”. Clarke. ὀτραλέα 
studiose obsequuti sunt ; Syn. σπουδαίως, S. br. (262). πὰρ δὲ οἱ ᾿Αντήνωρ" 
utpote prudentissimus βουληφόρος et Achivis notior. sup. 203. βήσετο. 
vid. sup. 108. (268). drag nevxis.…..ruvayer Sacrificii ordo instituitur; 
vini mixtio et aquæ in manus infusio—270. pilorum ex victimarum 
capitibus abscissio, et distributio inter principes viros—273, 274. 
Fœderis conditiones, diris obnuntiatis, proponuntur—276, 291. Vic- 
timæ ab Agamemnone immolantur, postea a Priamo abductæ-— 298, 
310. Libationes utrinque factæ—295, 296. Vid. inf. τ΄, 250 sq. 
(270). μέσγον. Notatur distinctio inter μεέσγειν et κερώσαι. Prior est 
vinorum admixtio quæ partium ambarum erant in eodem cratere, ad de- 
 signandas, quæ aderant, pacem et amicitiam  Exprimit ior aquæ 
in vinum infusionem. (272). ἄορτο, suspendebatur. Secund. Heyne ex 
antiqua forma oem, unde coguas, nogpenr, ἀόρμεην, ἄορτο. Hanc extitisse 
censet ex form. ὠόρω, unde æogrne, ensis, παρήορος, μετήορος €t Sim. 
Scripserunt quidam awero (inter quos Wolf. Ernest. a MS. F1.) et sic 
est pro ἠώρητο ab αἰωρέω. (273). ἐκ κεφαλέων" ad designandum crimen 
perjurii capite persolvendum ἃ fœdifrago, quisquis fuerit, et a cæteris 
avertendum. (276). Ζεῦ--- Ἴδηθεν μεδέων" Jovem præcipuis honoribus 
colebant Trojani ; hine ei ab Achivis sacrificium instituitur, sup. 104, 
quippe Deo præsidi regionis.  Invocat Le φε Solem et Terram, qui- 
bus a Trojanis sacra fiunt. Ibid. Meminit inf. 3°, 48, aræ Jovisin 
Gargaro existentis. (278). οἵ ὑπένερθε" Di inferi; λέγε; παιλέτωνα καὶ 


[278—357. | NOTÆ. 247 


περσεφόνην S. br. et eos solummodo, ut ex duali τίνυσθον adparet. 
xapovres, Vila defunctos : ad lit. qui vitæ labores jamdudum exegerint. 
τίνυσθον, pæra adficitis. Conf, τ΄, 252, 260, ubi sermo est de Erin- 
nyibus, «jf 9᾽ ὑπὸ γαῖαν ονθρώπους Trivuvræs. Hinc Virg. quisque 
suos patimur Manes, Aen. VI. 743, ad scelus expurgandum scil. 
(279). ὅτις κ᾽ ἐπίορκον ὀμόσσῃ" quis uis perjurium juranerit. Verba 
occurrunt inf, κ΄, 332. sensu paullum diverso; crimen perjurii non, 
semper innuitur. ὅτις is ὅστις QUE pro ὀΐτινες,  nota figura”. Heyne. 
(285, 286). reûus ἀποδοῦναι----τιρὴν εὐποτινέμεεν᾽ Ut pass. infinitus mod. 
pro imperante, τρῶες οἰποδότωσαν---τοὐσοτινέτωσαν. Ven. À. Letthe Tro- 
jans make restitution of &c. Ellips. suppletur, δικαίον νομεέζω----ὀξιόω, 
φρῶας ὠποδοῦναι 2e Te Δ. τιμῆς; mulctæ, quam hic memorat, nulla mentio 
facta est ab Hectore, sup. 86 &c. Achivis solvendam vult propter 
labores quos sunt perpessi, et forsan belli impensas. ἥντιν᾽ ἔοικεν (subaud., 
ἀποτίνεσθαι), qualem irrogari æquum fuerit. (287). ἥτε καὶ ἐσσομένοισι". 
Ang. and the remembrance of which may descend to posterity. Male a. 
quibusdam accipiuntur quasi tributum perpetuum ἃ Trojanis erat per- 
solvendum ; vid. Clarke. Subauditur ἀξιόλογος. ÿ μενεῖ καθώπερ νόμεος, 
ut Sch. br. exponit, in errorem forte Daceriam duxit. (290). ποινῆς, ut 
SUP. rw ποινή, Ccompensatio (ob injuriam illatam scil. proprie mulcta. 
ob cædem soluta; hinc Th. φόνος). Reddit Dac. ut antea, tributum, 
conf, sup. ad ὦ, 13. (299). ὑπὲρ ὁρκιω. vid. sup. 107. de voc. ὅρκια, 
᾿ sup. β΄. 124. Diras imprecatur symbolo usus vini libatione. (906). 
οὔπω τλήσομοαι, nullo pacto perferre possum.- Epith. Ili, ἠνερεόεσσαν,. 
ob situm excelsum tribuitur. (310). ἄρνας ϑέτο" Car comme οὐ étoient 
des victimes de malediction, il n° étoit pas permis de les manger, et 
celui qui les avoit fournies les emportoit pour les enterrer daris une 
fosse, ou pour les jetter dans la mer”. Dac. (315). χῶρον διεμέτρεον" 
Sie inf. 344, διωμετρητῷ ἐνὶ χώρω. Spatium dimetiri mos erat extra 
quod transire non licuit. Idem obtinuit in palæstra, ut notat Sch: 
br. Rationem adfert, ne forte alterutri pugnantium auxilium a suis 
præbeatur. (325). &Ÿ ὁρόων" Oculos retorquet Hector, ut plane con- 
stet; omnia ex æquo et probe peragi. (327) ὠερσίποδες, sonipedes. 
Virg. (328). ἰδύσατο" lect. recept. ἐδύδετο, a 2. Ald. secundum form: 
sup. 103. Melius vero convénit aoristus ; et sic Heyn. Wolf. (331). 
ἐπισφυρίοι erant fibulæ quæ ocreas (κνημῖδας) supra talos (σφυρά) firmi- 
ter adstrinxerunt : hinc nomen. (333). οἷο pro ἑαυτοῦ" est a forma ὃς 
pro és. (334). Scutum et ensis ἃ balteis transversis ex humeris sus- 
pendebantur qui τελωρεώνες adpellati. (340). ἑκούτερθεν ὁμοίλον. ex utra- 
ue ace. (347). καὶ βάλεν" vulgo notatur distinctio inter usum ver 
ον | βάλλειν et οὐτάσαι, priore ubi eminus, posteriore ubi cominus 
| pr usurpata: recte in sermone Homer. postea vix obtinuit. 
id. Sch. Eurip. "6 687. cf. inf.6, 336. (347). πάντοσ᾽ ἐΐσην" 
designatur clypeus adcurate rotundus-—«uxrors%s. Sch. br. (350). 
ἐπευξάῤἝενος" < Hômere met une priere dans la bouche de Menelas, ἡ 
mais 1] n°’ en met point dans celle de Paris. Menelas qui est innocent, 
et outragé, peut 5᾽ addresser ἃ Dieu et lui demander justice ; mais 
Paris qui: est coupable, n’ a rien a demander, c’ est pourquoi-il demeure 
dans le silence”. Dac, (357). διὼ μὲν dr des —* rapidissimum hastæ 
transitum pulcherrime: et Coyex®uxas depingit versus, a brevibus statiwr 


248 NOTÆ, | [357—385.] 


exorsus syllabis tribus”. Clarke,  Ictus est in prima syllaba voc. 4. 
vid. sup. ὁ, 51. Herm. cap. 10. (357). ὄβριμον, impetu concitato 
volans—emissum. ὄβριμον ὕδωρ, δ΄, 458. ὀβρίμοου τυφῶνος, Le. ἰσχυροῦ, 
Damm. ad Pind. ΟἹ. 4. 12. vox ἐναργεστώτη. Th. est part. epitatica βρῖ, 
valde, fortiter, unde βριαρός, βριμώ ἄς. Noetandum vero optime com- 
1 vss. 357, 363, ad exprimendum celerem motum hastæ et partium 
gladii hinc illinc diffugientium, In not. ad 363, plura exempla collegit 
Clarke hujusce numerorum adaptationis. Odyss. λ΄, 594, 596. Georg. 
3. 584. Aen. 8. 596. 679. 452 ἄς. (359). ἀντικρὺ δὲ παραὶ λαπάρην" 
redditur, e regione, juxta 1le discidit tunicam hasta : ἐντικρύ, melius, 
penitus ; Ang. quite through. Est a nom. antiquo ἄντικρυς. χιτῶνα, 
subuculam, tunicam militarem quibus arma superinducuntur. 
Thes. 4. 576. (362). ὠμφὶὴ δ᾽ ue αὐτῇ, 501]. κόρυθι. vulg. αὐτῷ, quasi 
ad φάλον spectaret. (365). οὔτις ὀλοώτερος, nemo te ma ] 
Deorum : putavi equidem me ulturum &c. Sic sup. β΄, 111, dicit 
Agamemnon, Ζεύς με péye Κρονίδης ἄτη ἐνέδησε Bagur, σχέτλιος! De 
τίσεσθαι, conf. sup. locut. similem v. 28. Constructio hic est ἕνεκα τῆς 
κακότητος. (367). ééyn hoc, si vera lectio sit, ostendit formas 4x, 
ἐαγώς, ἐωγῆναι, ἕαδα, ἑώλω et Sim. EX ὁράώω, ὠθέω, quæ intér Atticas vulgo 
recensentur, ab Ionicis fuisse receptas.  Verosimilius est hoc verbum : 
digammum adhibuisse (vid. Hesiod ἔργ. 664 in νος. κανεξαις) et legi de- 
bere ἐν χείρεσσι ἄγη.  Quidam certe veterum Grammatt. scri 
“y, ut et écyn, digammo forte in adspirationem mutato.—Legitur i£" 
inf, λ΄, 559, ἀακγές, Od. λ΄, 574 ναναγίαις, Pind, Isth. Od. 1. 52. 
cum + longa ; sed hoc forsan 2ctu2 metrico debetur. (368). παλώ- 
ne, pro παλάμηςφιν idque pro ἐκ παλοίμεης. De-hac paragoge 2, 
Qu, vid, Heyn. Obss. ad τ΄, pag. 522. (371, 372). iuès πολύκεστος---: 
τρυφαλείης" In 372 declaratur quid erat is. πολύκεστος, ac pictus, 
fuit, quo fortasse depingit Poëta mollitiem hominis. . Galeæ partes 
fuerunt, φάλος, λόφος, αὐλός, στεῷ νη, Pannes. φάλος erat conus in 
vertice prominentior, cavus ad accipiendam cristam ; hæc crista ad- 
pellabatur λόφος. Cavitas ipsa fuit αὐλός. στεφάνη fuit lamina in parte 
anteriore extremu ad faciem defendendam posita ; φώληρα erant clavi 
in bac lamina infixi. Voc. revpanux accipit S. br, et gramm. vett. 
quasi τρίφάλεια, galea tribus conis (φώλοις) instructa. Præfert Heyn. 
th. τρύω perforo, ob cavitatem in vertice scil. et primo epitheton fuisse 
videtur, postea nomen galeæ. (375). ivdvre βοὸς ἶφι κταμένοιο, ie. 
mactati, non mortui ex morbo vel senectute. Opinio erat lora ex corio 
bovis ita absumti, infirma et nullius pretü esse. Sic Sch. A. B. et 
br. ϑνησιμαίων ζώων δέρματα ἀσθενῆ. (376). Corrigit Heyne τρυφάλει 
ἅμα ἕσπετο, ad evitandum hiatum ; recurrit vero in ἕσπετο nisi digam- 
mata accipiatur. Lee ser 8 paies Lrr 08 in medio D ubi 
vox in thesi sit, adeo ut lectio alterutra ferri potest, (378). ἐρίηρες. 
sup. 47. (379). αὐτὰρ o—scil. Menelaus. (380). τὸν PA Er να 
ῥεῖα μεώλ᾽, ὥστε ϑεός, ἣν ἄρμθννπι eripuit, quippe Dea, densamque ei cali- 
ginem circumdedit; ἄρα, deinceps. Sic Aen. 1. 411,412. “ At. 
Venus obscuro gradientis aëre sæpsit, et multo nebulæ circum Dea 
fudit amictu”. ματι καώεντι" fragrante suffimentis, ut prim. expos. 
S. br. τεθυμιωσμένῳ. Th. καίω, ab odoribus comburendis scil. (385). 
ἑχνοῦ. Duplex est vox ἑανός, adj. subtilis, tenuis ; subst, peplum. 


[385—426. ] NOTÆ. 249 


Posterior, ut hic, mediam corripit, et digammum adhibet. Errores 
metricorum de voce attingit Clarke. huc conf. Dunbar prosod. Græc.' 
$ 14. Diverse porro pro signiff. etymon adhibetur, ἕω, ἕννυμει, induo, 
et ἕω in sensu verbi ἐλώω, produco, attenuo. Constructio versus est, 
σὺν χειρὶ κατὰ τοῦ ἑανοῦ λαβοῦσα, ἐτίναξε, κ- τ. λ. (387). ναιεταώση" 
dupliciter refertur ναμετάω, vel ad personam quæ habitat vel ad locum 
ipsum. In priore sensu significat habito, ut hic, β΄, 539, 841. Od. 
( 21. ζ΄, 245. In posteriore, situs sum, ut sup. β΄, 648. δ΄, 45. (389). 
τῇ ἐεισαμένη προσεφώνεε pur, 1.e. Helenam, ut sup. y, 141. Sic sup. 
γρηὶ δὲ μειν εἰκυῖα----. Vult Clarke, τῇ μὲν ἐεισαρείνη. (391). δινωτοῖσε 
λέχεσσι, tornatis lectis. στρογγύλοις, 1e. teretibus. Hesych. Empha- 
tice xsivos 07 —Llle ipse in thalamo ἄς.  Vocem insequentem κωλλεΐ 
interpretantur quidam μεύροις, 1.6. unguentis odoratis ; huc fortasse 
respicit locut. Aen. IV. 216, crinem madentem.  Sic Hesych. κάλλει, 
τῷ μύρῳ τῷ τῆς ἀφροδίτης. Eadem Eustath. Simplicius vero et melius, 
Jornia, pulchritudine. (396). éss4rs" Se ex aliorum cons eripuit 
Diva ; sic inf. νι, 45, 72, Neptunus. Venus ipsa Aen. 1. 314. Huc 
conf. ibid, 402 sqq. Dixit et avertens rosea cervice refulsit &c. (398). 
VapBnrs stelit attonita. (399). δαιμονίη" Verte—Unkind! why de- 
sirest thou to practise on me such arts of deception? Is it your inten- 
tion again to conduct me to some other town 1 Phrygia &c. (and) if 
ge have there any favourite amongst articulating men (to indulge 
im at my expense)? Is it, prithee, because Menelaus, having van- 
quished &c. partic. δὴ repetitur in 403, 405, cum quadam amari- 
tudine. (406). ἀπόειπε κελεύθους" Recte Sch. br. ἐπιλάθου δ αὐτὸν 
τὴν σὴν διαγωγὴν μετὰ τῶν ϑεῶν. Et huic consentit vers. Lat. deorum 
abrenuncia vias. Ad verbum accipit Heyne quasi profectionem 
ad Deos ; ΜῈ vero h.1.significatio cætus, mores. Huc facit κελεύθοις 
ζωᾶς, Pind. Nem. 8 60. ϑεοδότων ἔργων κέλευθον, divinam virtu- 
tem, Isth. 5. 29. Similiter apud Romanos usurpatur via, ut vwitæ 
ratio, wivendi modus. Conf. Cic. in Rull. 1, 9. de legib. 1, 6. 
(409). εἰσόκε σ᾽ ἢ &hoyoy—donec te vel conjugem vel ille ancillam 
fait: indignabunda loquitur. ἢ oys—* vox y: elegantissimam tum 
in Græco tum in Latino sermone emphasin habet quam linguæ recen- 
tiores prorsus ignorant. Sic Odyss. β΄, 326. Hesiod. ἔργ. 1. 224. Virg. 
V. 456. Hor. Od. I. 9. Senec. Herc. fur. 1248”. Hæc Clarke ex 
not. Bent. in Hor. Od. I. 9. sup. cit. Videsis Ernest. ad Callim. H. 
ad Dian. 115. δούλην, quæ alias duo, in serm. Homeric. Hinc sub- 
oluerunt quidam manum seriorem ; De toto episodio quidem inique 
judicatur. cf. Heyne, Obss. 383, 448: (412). μεωροήσονται" probris 
me onerabunt, Menelao posthabito scil. ἔχω, pro ἕξω, sustinebo; Ang. 
jefs without measure will be my portion. De voc. ἄκρετος, vid. sup. 
β΄, 196. (416). μέσσῳ δ᾽ ἀμφοτέρων" Vertitur, in medio autem utrorum- 
struam odia perniciosa, Dior et Danaorum:  Vidimus 
jam Deæ benevolentiam Helenæ comparatam, (vid. sup. 155 sq.) ; mi- 
natur nunc se hanc in odia conversuram, favore ejus ei adempto. σὺ 
δὲ κεν κακὸὺν---- [ἃ vero male pereas. (419). κατασχορένη" Se postquam 
velasset, ut sup, καλυψαμένη, 141. ἑανῷ, sup. 385. (424). φιλοβεμεειδὴς. 
sweetly smiling; “ ob blanditias oris”, Heyn. (426). ὄσσε πάλιν κλί- 
varu præ odio et aversatione. Ignave se gesserar Paris, quo nullum 
mis τ δ τλρτρτὶ | | ne, 


250 NÔTÆ. [496—460.] 


crimen tetrius, Helena judice, admitti poterat. (428.) ὡς ὥφελες, quam 
debuisses ! Utinam ibi periisses ! conf, sup. ὦ, 415. (436). ἀφραδέως" 
inaduisedly; ne temere manus conseras, moneo. (438). pu μεε-ττόγιπτε' 
Ang. do not exasperate my mind by your reproachful taunts. Th. 
ἴστω, in sensu voc. ἐρεδίζω, ut sup. ὦ, 32. (441). τραπείορεεν. i 
Lat. vulg. redeamus, quasi ἃ τρέπων, ét sic quoque Sch. br, Melius vero 
pro ταρπείομεεν idque pro ταρπῶμεν à τίρπω. Hinc verte, oblectemur. 
(445). xeavén. Insula juxta Gythium, oppidum Laconicæ maritimurmn. 
Vid. Paus. 3.22. Lac. (446). ὡς σεο νῦν ἐραμια:---ἃ præcedentia, 442, 
respiciunt, οὐ γὰρ πώποτέ μ᾽ &èe—nunquam enim alias amorem tui con- 
 cepi, qualem nunc &c. (453). οὐ μὲν yèg—trevbarer Ang. For they 
would not have concealed him, had any one seen him. Omnino hic 
anteponenda est lectio quam adfert Heyne, ἔκευθον ἄν, et verisimilius 
est transpositas fuisse syllabas. In 454, est locutio ἶσον κηρὶ μελαίνῃ, 
cui similem conf. inf, 4, 312, ὁμῶς ἀΐδοαο πύλησιν. Summam detesta- 
-tionèm exprimunt verba. (456, 457). Observat hic Apollod: 3. 12. 
separatim designari Dardanos et Trojanos secundum β΄, 816—819, 
Priores sub Aenea et Antenoridis, posteriores sub Hectore erant, 
Asserit Agamemnon victoriam Le re esse Menelai, φαίνεσθα:, et 
_compensationem, τιμὴν, exigit, 459, De verbis, % τε καὶ ἐσσορείνοισι---- 
vid. sup. 287. ἫΝ : ' 


NOTÆ IN 118. QUART. ILIADIS. 


[ἐσιγραφὴ.  Confecto certamine singulari, in dubio relictum vidi- 
‘mus an Helena reddenda fuerit necne, quum Paris non occidebatur, 
Sed Juno indignabunda, ita non expleri odium suum in Trojanos, 
. Jovi extorquet, ut ipsi concedat ΠῚ excidium; Hoc eo facilius eff- 
εἶταν, quod nulla alia relinquebatur via ad ulciscendum Achillem, 
nisi bello redintegrato—1—72. Minerva, ipsa quoque Trojanis ini- 
. mica, Junonis hortatu ad terram missa, persuadet Pandaro, ut jacta 
. in Menelaum sagitta, pactionem conturbet,-ac novam bellandi caussam 
serat—104. At non Jethali vulnere percussum Menelaum arcessitus 
medicus curat Machaon=—212. Interea rutsus armati ad 
aecedunt Trojani, dum Agamemnon catervas Achivorum obit; non- 
tullorum, ut Idomenei, Ajacum, Nestoris, qui jam in procinctu sta- 
bant, alacritatem laudans ; aliorum, ut Menestheï, Ulyssis, Diomedis, 

qui recentem impetum non senserant, cuhctationem reprchenenter 
. 421. : Quo facto, prælium instauratur, in quo Trojanis Mars et Apollo, 
Achivis præter alia numinaMinerva animos addit ; cædes fiunt mutuæ, 
et memoratur virtus singulorum—544. Hæc pugna continuatur 


[1--27.] NOTÆ. 251 


usque ad lb, VII. Deorum ministerium adhibetur, Minervæ, quæ 
sub forma Laodoci, Pandarum ad inducias violandas hortatur, Apol- 
linis quoque et Martis, qui partibus Trojanorum student, et ad præ- 
lium excitant. Conf. arg. Wolfe, Heyn. (1). ἠἡγορόωντο᾽ ὠρέλουν, 
διελέγοντο ἐς τὸ κοινόν" SCh. br. Sic sup. ΄, 788, οἱ δ᾽ ἀγορὰς ἀγόρευον. 
Conf. hic Aen. X. 1. (2, 3). πότνια, n8n γέκταρ ἐωνοχόθι" ““ Poëta— 
Hebes opera utitur, fabula non inepta, ad vitam Deorum per perpe- 
tuam juventam declarandam”. Heyn. Sic immortalium felicitas de- 
signatur, Granymede ad cœlum translato, “ cum yéves sit gaudium et 
μήδεσθαι, γώνος dici possit auctor et dator lætitiæ”. Ibid. ἐωνοχόεε est 
forma antiqua pro ovoyés quæ postea inter. Atticos invaluit. (4). 
δειδεχατ᾽ ἀλλήλους’ pledged one another. De hoc more conf. Athen. 
1,11. 5,4. Aen. 1, 741. Exponitur a Sch. br. ἐδεξιοῦτο᾽ quisque ab 
eo qui proxime sedebat poculum accepit, et: sic deinceps. conf. 
inf, 4, 224. (6). ragæBandnr vertitur, subdole et per. comparatia- 
nem, secund. Porphyr. quæst. 16. quod amplector, quoniam παρα- 
βάλλειν πρός τι significat quidlibet alteri conferre, et pergit Ju- 
piter comparationem instituere, 7—12. Sic Damm. Sch. B. “ἐκ 
ταραβολῆς καὶ συγκριτικῶς, Comparat duas deas uni et quidem 
infirmiori, dicitque hanc unam esse duabus potentioribus ἥξω. 
tiorém”. Lex Hom. Exponit Sch. br. ἀπατητικῶς. ΑἹ. ἐρεβιστικῶς. 
Clarke, limis oculis intuens; et optime forsan Dacer. “ avec 
une raillerie amere et en faisant une comparaison odieuse et 
pleine de mepris”. (8). ἀλαλκορενηὶς" Alalcomenæ fuit urbs Bœotica 
ubi exstructum fuit templum et honores Minervæ defereban- 
tur. Ingeniose conjicitur nomen ex Hebræo mp ns exortum, 
ie. numen énvictum, et a Phænicibus originem duxisse. Conf. Park- 
hurst Lex. Heb. pag. 41.et Strab. IX. 413. Certe huc facit insigniter 
Epith. ἀτρωτώνη, Minervæ toties tributum, znvicta, indefessa; β΄, 157. 
(9, 10). ἀλλ᾽ gra Ang. Yet for all that they are the special protec- 
tors of Menelaus, they content themselves wilh merely viewing the 
contest, whereas, on the contrary, Venus 15 ever in attendance on him 
-(Puris) ἄς. notes vim part. ἀλλ᾽ ἤτοι, αὖτε De vi præter. πιαρμέμε- 
βλωκε, vid, #, 37. Hinc constat extitisse formas μεέρεβλω, peuBrow, ἃ 
pére, quarum prior habetur τ΄, 343, Conf. φ΄, 516. Od. χ΄, 12. et verte ; 
solet lis semper curam gerere. (12). ἐξεσωσεν" Eripuit ex morte 
Dea et, etiam secundum pacti conditionem, bellum instaurari potest. 
Conf. y, 281, 284. (15, 16). % ῥ᾽ αὖτις πόλεμον" Supple, εἰ «ρα ἢ 
αὖτις ὄρσομεεν----ἢ Bah ape». το À. notanda locutio βώλλεσθα, φιλότητα, 
sicut inf, 83. φιλότητα τίθησι Ζεύς. (20). ἐπέμουξαν' Recte Lat. vers. 
compressis laris gemebant ; ut quoque Sch. br. “ AL irriserunt. 
Sed contextus ἢ. 1. et #, 457, priori favent”. Ærnesti. Optime porro 
indolis diverse habetur ratio; Silet Minerva ; Juno, sui impotentior, 
in aperta jurgia prorumpit, verita ne consilia, Troja sospite, contur- 
bentur. (22). ὠκέων" vid. sup. «, 34, 565. Od. 9', 89. de vi vocis. 
Adjectivi, participii et adverbii formam induit ; 1. ὁ, ἡ ἀκέων. 2. ἀκέων, &x- 
ἔουσα. 3.indec. (23): σκυζομένη" endignata. Th. κυὼν. (24). gen δ᾽ οὐκ 
“ἔχαδε (κατὰ) érÿlos χόλον, κι τ᾿ À (27). ἱδρῶ Set sudorem, quem 
sudo prædlabore. irritum et infructuosum scil.  Adhibui lect. ἱδρῶ, 
quæ forma est Homerica pro ἱδρῶτα, sicut inf. ἐ, 416, ἰχῶ pro ἰχῶρα 


δ NOTÆ. C27—67.] 


&c. retinent Wolfe, Ernest. vulg. ἱδρῶϑ᾽, et distinguunt 9 ναι πόνον 
ἅλιον, ἱδρῶτα ἀτέλεστον, Observatur îctus metricus in ὅν. conf. #, 51. 
(31). dæmovin Ang. Inexorable! how now do Priam and the chit- 
dren of Priam wrong you, that with such implacable enmity 
pursue to destruction the ΤΟΝ town of Ilium? Could you but, 
entering therein, annihilate them quite, it is possible your 
might be stayed, &c De δαιμόνιος, vid.’ β΄, 190, Verba ré ntd 
᾿μοενεωένεις bene mentem efferatam Junonis depingunt, ut et ὠμὸν βε- 
βρώθοις, 35.  Famosus hicce versus est propter ineptam Actii i 
versionem, crudum manduces Priamum Priamique pisinnos; Pers. 
Sat. (36). ἐξακέσαιο remedium adtuleris, saturaveris ; mon tam ces- 
sante ira quam nihil amplius, in quod se exerceat, habente, (37). 
pan τοῦτό γε vins — Lest this dispute may Le the source of much quar- 
relling between us, ἄς. (40, 41). μεεροοιὼς -" -ἀθέλω, am determined on 
“destroying, &c. τὴν, urbem üillam tibi gratissimam, v. gr. Argos. 
(μέμενησο) μή τι διωτρίβειν-- Mind that thou impedest not the execution 
of my vengeance. (43). δῶκα ἑκὼν, ἀέκοντί γε Jus Libens concessi, 
etiamsi animus refugerit. Bene explicat Sch. br. “ Junoni morigeratus 
est, utpote sorori et conjugi; dolebat vero Trojanos, quos maxime 
-amabat, victimas fieri”. Illustrat hanc antithesin Sch. mentione facta 
‘ineptæ, quam Tryphon induxit, lectionis, δῶκ᾽ ἀέκων, ἀέκοντί γε θυμῷ. 
Perditur, hac admissa, vis sententiæ. (45). ναιετάώουσει, silæ sunt. vid:sup. 
387. β΄, 626. (46). των μοι πέρι κῆρι τιέσκετο" h. 6. τιίέσκετο περισσῶς ἐν 
κῆρι, Ranked highestin my favour and esteem. (48). δαιτὸς ἐΐσης" id. 
sup. &, 468. δαῖς, pro sacrificio hic usurpatur ; generaliter pro + 0 
post sacrificium. λοιβὴ, κνέσση, honores debiti. cf. #, 56. (50). “ Juno, 
-muliebri injuriam ulciscendi cupiditate incensa, omne obsequium in 
* caussa simili promittit Jovi, dummodo is, ut invisa sibi Troja excida- 
tur, bellum produci jubeat”. Heyn. Lepida sane adnotatio clausula prior 
-sententiæ, et vate digna Arpinate! Sed nec decebat Criticum Poëtæ 
‘cedere. A Daceria meliora sperabam, sed frustra. (52). Enume- 
“rantur civitates quæ Junonem maxime colebant. Doriensium et Her- 
-aclidarum incursio relligionem et ritus postea immutavit. (54, 55). 
ταῶν οὔ roi ἐγὼ πρόσθ᾽ ἵσταμεαι----ΑΑὯρ. In defence of any one of those, 
1 oppose you not, nor do I grudge it to you ; for even were I to do so, 
and use my utmost efforts to impede your purpose, those efforts would 
be unavailing. πρόσθ᾽ ἵσταμαι, αἱ SCh. br. pro προΐσταρεαι. μεγαίξω, 
φθονέω, antiquo sermone pro ἐμρεποδίζω. οὐκ sa Conf. sup. β΄, 832. 
(57). ὠλλὰ xes— Tamen, te esse fortiorem concesso, nec meum, potius 
quam tuum, frustra suscipi laborem decet ; scil. propter dignitatem et 
generis et loci.  Huc respicit πρεσβυτάτην, 59. quam exponit Sch. br. 
ἐγτιμοτάτην. αἱ et verba Jovis sup. 43. (62). ἀλλ᾽ nros pèr— Verum 
enimvero in hisce rebus concedemus, alter alteri. (6). φύλοπιν αἰνάν' 
aciem horrendam. φύλοπις, Vel pugna ipsa, vel a ag: belli vel acies 
ad pugnam accincta. Conf. σ΄, 242. H. ad. Mart. 15. φυλόπιδα 
movAILOS πολέβιοιδ, Od. λ΄, 313 (67). ἔρξωσι.----ὡπὲρ ὅρκια δηλήσασθαι" 
Propositum, quale hic memorat Juno, et Minervæ consilium inf. 98, 
vehementer vituperat i lato, de repub, 2.379. Steph. Et jure 
philosophus, sed nec tam elimatum de moribus judicium, vel de mi- 
nisterio Deorum, antiquo vati convenit. Pandaro certe, nemo melius 


[67—113.] NOTE. 253 


᾿ deligi poterat ad facinus patrandum ; cui levis indoles et animus arro- 
gantior facilem viam aperuit. Ita non vitio vertendum est quod in- 
strumentum mali adhibetur ingenium inconstans et superbum ; ‘ pro- 
positum erat poëtæ ‘epico hoc unum, ut haberet, qui esset idoneus 
‘consilii auctor et suasor”, et rem summam promovebat belli instaura- 
tio. Rudior porro sensus hominum antiquorum, hic ut alias, conside- 
randus venit, qui numen sapiens certe et providum, sed humani affec- 
tus participem, depingit. De phras. ὑπὲρ ὅρκια, ὅτ. vid sup.y, 299. 
CL πειρᾷν S. ut sæpius, infin. pro imperativo ; δέ promove consilium. 
(77). Tali imagine usus est in Hymn. ad Apoll. 44142. ὠστέρι εἰδόμεενος 
φονευτοῦ δ᾽ ἀπὸ πολλαὶ σπινθωρίδες πωτῶντο, ». τ᾿ Δ. (82, 83). ñ ρ᾽ αὖτις 
—Displicet Heyniana vers. quæ accipit, (μοῶλλον) n φιλότητα, bellum 
potius quam pax instaurandum venit. Melius Bentl. et Sch. Ven. 
verbis ἢ φιλότητα τίθησι Ζεύς interrogative sumtis. Dicunt Achivi in- 
ducias cito finem habituras, vel pace stabili vel bello exorto, nec 
amplius rem in incerto fore. Ang. Doubtless, destructive war will 
again take place, or Jupiter is about to establish friendship between 
both parties, &c. Conf. Clarke. (88). De Pandaro vid. #, 824, &c. 
(92). Bene observat de hac missione, Plutarch. orac. Pyth. ‘ Mi- 
nerva, quum persuadendis Achivis studet, Ulyssem quærit, pruden- 
tem quippe et dicendi peritum. Quæritur Diomedes, ardens et bel- 
licosus, ad Trojanos fugandos ; Pandarus vero, stolidus et sagittandi 
gnarus, ad fœdus rumpendum”. (953, 94). % jé νύ μοί r—Stephani 
vers. præfero, warlike son of Lycaon, would you now hearken to # 
suggestiou ? you would venture to dispatch a Swift arrow, &c. ja i 
lativa est, win” mihi obtemperare? tunc emitteres sagittam, &c. Ad 
hunc vs. observat Sch. Ven. οἰκειω ἡ παραίνεσις ouoripw dvdes, εὐσιχηρεδνα: 
Teakisv ὑποτεθεμέενω" ἔτοιμοον δὲ προς πειθὼ To, TE μη LEAGUE καὶ τὸ ἐκ πατερων 
ὀνομεαζειν. (97). πάρα τοῦ (1.6. ἐκεινοῦ) φέροιο δῶρα, NON παραφέροιο.. hoc 
recte Sch. br. Avaritiam Pandari tentat Minerva, et levis gloriæ cu- 
pidinem. (100). ὀΐστευσον (κατὰ) Μενελάου. (101). λυκηγενέ vertitur, 
ἄπ Lycia genito. Deus erat patrius Lyciæ sub Ida, et hinc epith. 
secundum Schol. br.  Prætulerim vero Macrobii sententiam qui 
a λύκη (lux prima scil. quæ præcedit exortum 5015) nominari vult. 
Hinc λυκηγενέί, τῷ γεννῶντε τὴν λύκην. The light-producing God. 
consentit 5. Ven. Etymon diversum est sec. Aelian. vid. inf 
ή, 433. de voc. ἀμφιλύκη. (103). Ζελείης" vid. β΄, 824. Ita anti- 
quitus designabatur Lycia quæ sub Ida jacebat. Sch. A. (105). 
ἐσύλα, uncased. Operculum v. theca erat, ne arcus ἃ humido aëre 
corrumperetur ; hoc detrahit. ἰξώλου, ex ἵκω et ὥλλομεαι, agilis, mnèn- 
τικοῦ, ut S. br. (106). Ordo est, ὃν ja mors αὐτὸς βεβλήκει, τυχήσας 
(αὐτοῦ) ὑπὸ στέρνου; Hu Te De δειδεγμοένος ἐν προδοκῇσι, postquam excepisset 
eum in insidiis. προδοκῆσι proprie, locis ad insidiandum aptis, ἀπὸ τοῦ 
δοκᾷν. S. br. (109). ἐκκαιδεκώδωρω" Sexdecim palmorum. Th. δῶρον, 
mensura quatuor pollicum. (110). ἀσκήσας, hæc, quum rite elaboras- 
set, cornuum politor aptaverat. (111). κορώνη, pars extrema arcus, 
unde nervus pendebat, 5. br. (112, 113). καὶ τὸ μὲν εὖ. Verte, and 
having bent the bow, he laid it down, having inclined it io the ground. 
ὠγκλίνας (τὸ τόξον). recte Heyne Obss. “ Pandarus, postquam arcum 
tetenderat, deposuit eum humi reclinatum, cum scilicet nunc id age- 


254 NOTÆ. F118-—441,] 


ret, ut sagittam pharetra promeret”. Sch. À. sensum non adsequitur, 
nec melius Sch, br, σρὸς τῇ γῇ ἐπέρεισας ἑκυτόν. δηλαδὴ ὥστε μὴ ὁρᾶσθαι 
ὑπὸ τῶν ᾿Ἑλλήνων" σώκεα, pronuntiata ut dissylL σώκη. (116): πώρεα, 
The quiver-top. (117). ὠβλήτα, nondum in quempiam conjectam, & 
arrow. βλητος, de persona dicitur, qui nondum vulneratus 
erat, ut inf, 540. (125, 126). λέγξε βιός" The bow κτερι D > bow- 
string resounded deeply, and the sharp-pointed arrow forth, 
ardent to wi g üs fight through the host.  Optime res depingitur et 
er verba et numeros. μενεαίνων, quasi ipse viri spiritus fuerit sagittæ 
impertitus. De hac metaphora bene Anistot. Rhet. 3. 11. Sic hasta 
Asteropæi, ?', 168. dicitur λιλωμομένη χροὸς dre. Naves, ὠγαλλόμεναι 
Διὸς οὔρῳ. (128). ὠγελείη" AL ὠγελαίη. exponit'ir ἡ γουσα λείαν»: 
λαφυρωγωγός. The plundering Minerva. Confer. Suid. in voce qui 
icat per vocem στρατιωτιπή, ut et not. Kusteri. Eodemredit et 
épith. ἄφειος, ob ταὶ militaris studium. (130). % δὲ roroy—She repelled 
1 “re your body as far as a mother repels a fly from her infant 
when τέ τς lulled'in balmy slumber.….…and directed it to that part, 
where the golden rings of the outer belt held it firm, and the double- 
Jormed corslet joined” ἅς. Ordo sententiæ est: ἢ μὲν (ἐπὶ) τόσον ἔ 
εἰπὸ χροὺς, ὡς (1.6, ἐφ᾽ ὅσον ἐέργει μουΐαν μήτηρ) ὅτε ἔέργει αὐτὴν ἐπὸ Vs Ὁ 
».7. x. Pulchra efficitur imago curæ divinæ animique erga Menelaum 
benevoli. (132, 133). Partes armaturæ antiquæ hic memorantur. 
Thoracem gerit Menelaus qui στατός adpellatur, e laminis duabus me- 
talli conflatum et totum pectus usque ad ilia ambientem. Hæ laminæ 
yvara nominatæ ; vid. inf. €, 99. Corne v. ζώνη (sup. β΄, 478) erat 
balteus exterior, ilia cireumcingens, et thoraci ad inferiorem 
adjunctus. pres erat fasçia e lana confecta, cooperta ære, quæ ilia 
defeudebat, qua parte thorax non fuit inductus. conf. inf. 187, 215, 
216. In 135, 136, observat Clarke optime depingi motum sagittæ, 
“ sententia e pluribus dactylicis inchoante, et in duplicem demum 
spondæum desinente”. Vid. sup. y, 357. (137). teuux χροός---- οἱ 
πλείστον ἔρυτο (τὸ σῶμα, τὴν χρόα). Ang. which was his main defence. 
Pro “ἔρυμα meminit Sch. Ven. lect. Zenodoti ἔλυμεα, corporis involu- 
crum ; hoc ob ἔρυτο in 138. Gravior est caussa cur crediderim lectio- 
nem reéceptam minus probandam; ex sup. annotatis #, 141, de ἐρύω, 
defrnd:, constat incrementum esse longum, quod hic breve habetur, 
unde conjicit Knight, Proleg. 103. jus χροός. Recte ut censeo. Hac 
ratione fretus, conjecturam Valcknaeri in Eurip. Phœniss. 997, rece- 
pit !'orson, τι δητα fouet por, κι τ᾿ x. Hinc frustra conjicit Heyne 
quantitatem a Tragicis mutari; Conf. Obss. (138). ἐείσατο, ut corri- 
git Heyne. vulg. εἴσατο. Th. εἶκει, wado. penitus autem pertransibat 
tllam. πρὸ accipio ut sup. y’, 8. τῆς, ut pass. pro ἐκείνης. (139). 
ἐπέγραψε, orazed. (141). φοινικε purpura. Sic vertunt omnes sec. 
S. br. χρώρεατι ἐρυθρῷ, at de specie disputatur. Sec. Suidam Φοῖνεξ est 
palma, unde color obtinebatur. Hinc et φοινικιοῦς, puniceus. Sec. 
Sch. A. arbor erat gs, quem conjicit Heyne fuisse 2/icem x 
Joliam ; flos ejus, φοῖνιξ adpellatus, succum puniceum præbebat. Hoc 
et Plinius tradit. sw, finxerit, quæ propria erat significatio ; 84», 
S. br. Sensus recentior erat, corruperit, wiolarit; Sic verterat Ἶ 
Aen, 12. 67. “ἐ Sanguineo veluti vio/averit ostro siquis ebur”. "(144. 


[144..-184.1 NOTÆ. 255 


dyaxua “ verterim delicias (bijou) quo sensu antiquissimis usurpatur”. 
Ernest. Inter recentiores ssmulachrum, signum sculptile, uyarua ad- 
ur. 5. br. (145). ἀμφότερον, 1.6. κατ᾽ ἀβοφότερον μέρος. (147). 
εὐφυέες, twell-proportioned. (152). ἀψοῤῥόν οἱ ϑυμοὸς---- Πογιηιῖ ei ant- 
mus collectus est ; vulnus esse minime lethale cernit, spiritumque rursus 
recipit. Censet Ernesti pavorem Menelai indicari et non spem vitæ 
conceptam; at contrarium verba plane innuunt. (155). ϑάνωτόν νύ res 
—1I have entered into a treaty which will prove your death. (158, 
159). οὐ μέν πως ἅλιον---- Nullo tamen pacto 1rritum ertt fædus ; ὅρκιον 
prop. viclima, ut sup. hinc fæderis religio. De vers. σπονδαί τ᾿ uxgnre, 
vid. sup. β΄, 341. conf. y, 269. (161). σύν τε μεγάλῳ αἰπέτισαν" Pro 
εἰποτίσουσι aoristus uSüurpatur, quasi jamdudum in consiliis Jovis stete- 
rit Trojanos pœnas daturos. Nota est figura, nec bene Zenodotus 
reponit τίσουσι. σὺν μεγάλῳ, ΒΌΡΡ. τόκῳ. ad lit. magno Cum Jænore. Vid. 
Bos in voc. τόκος, Ellips. Græc. τελεΐ in hoc vers. est pro τελέσε, per- 
ficiet. (164, 165). ἔσσεται quaue—veniet dies quando pereat Fee 
sacrum; pœnas perjurii luet etiamsi manibus nostris haud succubue- 
rit. ἐϊμελίω, ἴοῃ. gen. pro εὐμοελίου et contracte pro évususw. Sequi- 
tur, 166, 167, vindictæ divinæ descriptio: Jove, throned on high, will 
shake over thém all his Aegis wrapt in clouds &c. ποτέων (ἕνεκα) τῆς δ᾽ 
ἐπάτης. Conf. Aën. VIII 354. “ Credunt se vidisse Jovem, cum 
sæpe nigrantem Aegida concuteret dextra”. (170). καὶ μοίραν ovæ- 
mens —Et tempus vitæ præfixitum expleverts.  Sic quoque invenitur 
μοῖρα ϑανάώτου, SUMMA des, ineluctabile tempus. Habetur etiam ὠνω- 
πλῆσαι, quidquid usque ad finem perferre, perpett ; respondet ὠνατλῆ- 
ver, 4. exantlare labores. Plena affectu fraterno est hæc oratio, quæ 
simul Regem sollicitum depingit ne, mortuo fratre, res irrita cadat ; 
vix enim sperari poterat excidium Trojæ, si caussa belli sic ablata 
fuerit. Hinc dedecoris, quam præfert, species, 171, sqq. (171), 
πολυδίψιον" multum de significatu dubitatur. Reddunt plerique, ex- 
optatum, carum.  Quidam séticulosum, ob solum Argolidis arenosum, 
re fertur, ante tempus Danai, qui, effossis puteis, agrum irrigasse 
icitur. Conjecit Toup. πολυλίψεον. Variæ aliæ memorantur a 8, 
br. Sensum priorem tuetur Athen. 10.9. δίψα certe pra desiderio 
nitur, ut Pind. Py. 9. 180. ut et διψάω pro ἐπιθυμέω, Ne. 3. 10. 
orro verte 171, Æt ego, postquam supremum diem obieris, maxima 
ignominia notatus carum Argos repetam. ἱκοίμην ἄν po ἵξομαι, ut 
8, καταλίποιμεεν ἂν Pro καταλείψομεν. (175). ὠτελευτήτῳ ἐπὶ ἔργῳ. 
Reddit Heyne, bello non confecto, quasi absolute sumpta.  Senten- 
tiam potius verterim, propter opus non ad finem perductum. In tal 
sensu obvius fit ἐσὶ, inf, # για. Math. ᾧ. 585. β. (178). «9 
οὕτως" in v. 179, distinxerim post νῦν, et sic verterirh, Would that 
Agamemnon wreaked his vengeance on all in the same manner as he 
haih now dône on us! He hath conducted hither the army of the 
Greeks on a fruitless expedition, and hath now returned home, &c. 
(181). σὺν κεινῆσιν νηυσὶ, prædam Ilii non, sicut speraverat, reportan- 
tibus. Âliter Sch. À, “ κεινῆσιν dicit, quia Menelaus, mortuus cum 
sit, non erat in illis rediturus”. (182). τότε μοι xave— Soil. ad me 
obruendum et meam ignominiam. Apte citatur Aen: 4.24. Sed 
mihi vel tellus optem prius ima dehiscat. (184). μηδέ τί πὸ δειδίσσεο, 


256 ΝΟΥ Δι, [184:--ὩΔ.292.} 


Nor in any wise dispirit &c,. conf. sup. β΄, 190. (185, 186). ὠλλὰ 
ποίροιθεν, but ere it reached a vital part ἄς. Vid. de ἐρύω. sup. ὦ, 141. 
Hinc constare videtur vix esse probandam lect. vulg: εἰρύσατο, 
breve habet verbi incrementum. Præfert Heyne sigèrs pro sigvere. 
Poterat quoque admitti, ῥύσατο oi ζωστήρ, #. τ. λ. Scriptionem anti- 
quam Fe ignorabant grammatici,, et is. A4 mutabant ad vitandum 
hiatum. cf. v. 137. παναΐολος. Explicat Porphyr. mobilis, ut κορυθαίολος, 
sup. £ 816. Sch. br. per σπαρόπούκιλος, quod amplector. ἀιόλος Est 
varius, et ad artem, figuram, 6ülorem respicit; deinceps ad mentem, 
cum significatu, versulus, soll@rs. Sic fie αἰόλῳ ψεύδει. Pind. 
Ne. 8, 43. Tamen bene redditür παναίολος ζωστὴρ, bulteus facillimus 
ot flexu et motu. Vid. Damm. δέ, 4, 707. (189). 4 γὰρ δὴ οὕτως εἴη! 
ἈΠ Would it were so, my ϑοίουεα Menelaus ! But the physician 
shall probe the wound, and apply remedies to ease thee of thy extreme 
pain.—(190). ἐπιμούσσεται. Th. wéw, impetu in aliquid feror, attingere 
cupio.  Hinc μερεαώς toties obvia. redup. ado. pardu, &c. ἀπρίκας 
tur «ob metrum, nam incrementum τοῦ ρράω breve est. Vs, 191, pro- : 
cedit, # κεν παύση (σε) τῶν ὀδυνῶν. (194). Prætulerim in hoc versu 
lect. ἰητῆρα, sec. auctorem ἃ Heyne citatum, nam vox in apposito cum 
φῶτα deest. Hanc semper comitatur vel epitheton vel dictio apposita. 
Vid. ἐ, 214. 634. γ΄, 219. H. in Merc. 377. sup. β΄, 565. et ; 
200). παπταίνων. “ undique oculos ferens ne illum Machaon 

τοῦ", Sch. A. B. (202). τρίκης. Vid sup. 8’, 729. (205). lect.Z recepi 
pro vulg. ἰδης. A Wolfo adhibetur e MS. Ven. Lips. Τὶ et est 
Aristarchi lectio. (214). πάλιν æye—retro curvati sunt acuti hami ; 
ut sup. 151. De partibus armaturæ, vid sup. 192, &c. (218). αἶρε 
ἐκμουζήσας. Ang. having expressed (ixmirus) the blood, he applied to 
the wound the gentle remedies, the knowledge of which the benevolent 
Chiron had formerly communicated to his father. πάσσε, inspersit, 
nam φάρμακα illa fuerunt radices v. herbæ, aridæ et in pulvérem re- 
dactæ, quas vulneribus admovebant. ÆEnumerat Sch B. tria genera ; 
φάρμακα ἐπίπαστα, Qualia hic mémorantur ; χριστο, V. inuncla ; movie, 
v. quæ potui aptantur. Sunt ἤπια, quæ inf, ἐ, 401, ὀδυνήφατα - 
lantur. πατρὶ, ÆAesculapio scil. (220, 221). ὄφρα τοὶ---τόφρα" 
Whilst they were thus employed in the care of Menelaus, the ranks 
of the Trojans advanced, &c. Spatium (ἄρουραν, sup. y, 115.) in- 
ter agmina pertransibant, fore, se Achivos improviso adorturos, rati. 
At spes fefellit ; illi hastas et clypeos (τεύχεα) quos deposuerunt, sup. 
γ΄, 114, confestim sumebant. (223). βρίζοντα, dormitantem, officii 
immemorem ; Convenit sup. y, 179. (299). τῷ μάλα πόλλ᾽ ἐπέτελλε" 
Ang. Tohim he gave strict charge to keep them near him, agaïnst 
the time when fatigue should overpower, &c. Est ellipsis; πάρισο 
χέμεν, (ὡς ἐπιβαίη) ὁππότε κώματος, x. τ. x. Ex verb. inf. 231, irerw- 
λεῖτο, titulus hujusce libri, ἐπεπώλησις, ortus est. Barnes. (232). σπεύ- 
δοντας, Ang. attentive to their duty. Quoniam vero ἴδοι, vox di | 

est, lect. vulg. minime receptam velim. Wakefeldio assentior qui re- 
stituit, καὶ ῥ᾽ ὃν μὲν σπεύδοντα------ τὸν wara ϑαρσύνεσκε' Sic et infra, 240, 
reposuerim, ὅντινα δ᾽ αὖ μεθιέντα 120. Nec o quod in 234, 242, 
occurrit, ὠργεῖοι, nam diverse referuntur, singularis in priore parte sen- 
tentiæ, pluralis in posteriore, illa ad personam quamcunque adloquitur, 


[235 —286,] NOTÆ. 257 


hæc ad populum. Locutio usitata est; Conf. inf. μ΄, 268, 269. 
(235). où γὰρ Ζεὺς ἔσσεται--- Ang. For Jupiter will never be the 
abettor of perfidy. De phrasi δηλήσαντο ὑπερ ὁρκιω, Conf, sup. γ΄, 299. 
Huc porro respiciens Antenor pari locutione utitur, ψεύδεσθαι ὅρκια, 
inf, #, 351, 352. (242). ἰόρεωροι" Etymon vix certo constituitur. Ver- 
terim Ang. arrow-prachised, secund. Sch. br. οἱ περὶ τοὺς ἰοὺς καὶ τόξα 
peéuopnpéves, ὃ ἐστι, κάμνοντες. De bellatoribus loquitur, qui contra 
quam par erat, animum bellicosum exuisse videbantur. De sim. 
ἐχχεσίξεωρυι, vid. sup. β΄, 692. Notio generalis est, bellicosi, militiæ 
erili. οὔ νυ σέβεσθε; are ye not now ashamed of yourselves? (253). 
ἐνὶ προμεόίχοις (ἐβωρήσσετο 5011.) (256). μεειλεχέοισιν (ἔπεσιν 5.01.) (257). 
πέρι μέν σε τίω. Supra modum te honore prosequor. - 1. ἐνὶ πτολέμεῳ,. 
quippe prædæ majorem partem sortitum. 2. ὠλλοίῳ ἐπὶ ἔργῳ; Ut in 
concilio, ordine eminenti mter proceres ei concesso. 8. ἐν dæ49—Cibi 
pose parte eximia, quæ unicuique pro ordine et existimatione tri- 
uebatur, vel ob meritum insigne ; sic inf. Ajaci e pugna reduci #, 
321. et pass. A legibus quoque convivii tales non obstricti, ut con- 
stat ex v. 263. (259). οἶνον γερούσιον" ““ vinum senibus præberi soli- 
tum honoris caussa”, ut recte Heyn. Th. γέρων.  Vix secundum ana- 
logiam ἃ γέρας deducitur a Sch. br. et Hesych. quos secuta videtur 
Lat. vers. konorarium, quod tamen ad sensum bene se habet. γερούσιον 
quidquid senibus convenit, honore, existimatione, fide dignum, &c. hinc 
in£, χ΄, 119, ὅρκος γερούσιος. (262). δαιτρὸν" portionibus certis, præ- 
Jinitis. deureos est coquus, qui escas dividit ; hinc phras. κατὼ δαιτρὸν, 
h. 6. μεερεερισμεένως. Eustath. (264). ἀλλ᾽ ὄρσεν" Ang. But arise to the 
conflict with that ardor for which you have formerly been so distin- 
guished. ἐὔχομοαι, feror, habeor, ut sup. ὦ, 91. (273). Pro ἐπῆλθε 
ᾳἰώντεσσι, Ut Sup, 251. (269). συνέχευαν, ut SUP. δηλήσαντο.  Contra- 
rium est ὅρκιω συντιθέναι. (275). Belli species formidolosa pulcherrime 
hac similitudine depingitur.  Viam sternit 274, νέφος πεζῶν. quod ver- 
tit Virg. Aen. VII, 793, nimbus peditum; agmen ad pugnam motu 
lento procedens, procellæ instar hostes dissipaturum, et terrore subito 
mentes impleturum.  Huc respiciunt verba, μελόντερον ἠΐτε πίσσά---- 
λαίλαπα-τ-ρέγησέ τε ἰδὼν, partes similitudinis quæ bene ob oculos 
nunt adspectum et impetum irruentium. Ang. procedit, As when 
Jrom some rocky eminence the goat herd perceives a cloud AR 
the deep, impelled by the west wind's blast ; to him, whuilst he stan 
ata distance, it appears inits progress over the sea darker than pitch, 
and leads in its train a mighty tempest : he, shuddering at the pros- 
pect, drives his flock beneath the shelter of the cave, &e. (276). ὑπ᾽ 
ἰωῆς" vid, inf. x’, 139. (277). Notanda est locutio μελάντερον ἡἔὄὕἔτε πίσσα, 
pro μελάντερον (ἡ πίσσα, Vel) πίσσης. Inepte hic Sch. br. μοελαίντερον, 
ἀντὶ τοῦ μέλαν, συγκριτικὸν ἀντὶ ϑετικοῦ, et hunc secuta Lat. vulg. 
nigra ceu piz. (282). κυάνεαι----πεφρικυῖαι" cæruleæ (in sensu ap. 
Virg. Aen. V, 10)...horrentes hastis, ἄς. Φρίκη v. φρίξ, superficiei 
agitatio, οἱ levi admota ; horror deoris mentis. vid. 4, 63: Od. δ΄, 
402, ubi conf. Sch. br. _ Ratione haud absimili φρίσσειν dicuntur campi, 
segete jam maturescente, ψ', 599. cervix setosa suis jamjam impetum 
facturi, Od. τ΄, 446, ἃς. (286). σφῶν μὲν" Vos quidem minime ad 
pugnam hortor, qui et ipsi alios lubenter excitatis ; Utinam enim ! 
L L 


258 NOTÆ,. [290—321.] 


&c. (290). τῷ, si ita res foret….muvrm De hac voce vid. sup. 4, 
148,373. (294). στέλλοντα, instruentem, ordinantem. (297). ἱππῆας» 
bellatores e curru pugnantes, προμαχούς, quorum erat in veteri tac- 
tica excurrere et pugnam inire. Hos nunc ita Nestor constituit ut, 
more solito pugnandi extra ordines omisso, vires conjungant et præ- 
lium simul tentent. Nec postea hæc ratio inter Achivos o 
venit, morem solennem temere excurrendi secutos : Sic prælio inse- 
quenti Diomedes προρραχέζει, qui et εἰ monitum Nestoris tuetur, 
pugnam cum Hectore congressurus, inf, 9΄, 118. Automedon quoque, 
6, 465, &c. Conf. et σ΄, 426, 427, unde constat tacticam Nesto- 
ream solis Pylis commendari. De tactica Nestorea vid: Heyn. Not. 
Obss. ἢ. 1. et Excurs. 1, ad hunc lib. pagg. 659, 660. (299). ἕρκος 
ἔμεν, To be the support, the stay of the battle, adeo ut primo con- 
flictu male cedente, Haberet prima acies quo se reciperet.  Fortasse 
ét γεφύρως constituit, vel intervalla aciei, per quæ facilias ΟΝ 
sit. emorantur inf. 371, sed sensu diverso accipiendæ. Wi 
porro, sup. β΄, 553, 554, et inter Athenienses tacticam melius’insti- 
tutam. (306, 307). ὃς δὲ κ᾿ ἀνὴρ-ττίκηται----ὀρεξώσϑω" Sententia aliqua- 
tenus ambigua, nec ἃ quorundam argutiis plus luminis adfertur. Qua- 
tuor expediendi rationes ἃ Clarkio memorantur, quarum nullæ penitus 
arrident, etsi secunda potior videtur. Locutio ἔγχει ὀρεξάσθαι, dicitur 
potissimum de certamine pedestri, se protendere, pugnare cum hasta, 
ut constat ex £, 335, 851. d/, 805. Hinc μελίω, ὀρεκταί, β΄, 543. 
Sensus ergo sec. Ernesti est ; “ ἌΝ e curru forte excussus ad alium 
se recipere velit, is pugnet potius hasta pedes, quam ut alium currum 
conscendens, ei, qui in curru est, impedimento fuerit”. Sec. Heyne, 
Si quis inter pugnandum currum hostilem attigerit; ne ἃ curru suo 
descendat, sed longa hasta petat hostem ; ὃς δὲ κ᾽ ἀνὴρ ἀπὸ ὧν ὀχέων 
(Le. cbr, ἐν ὄχεσιν ἑωυτοῦ) ὕεηται ἕτερω (1.6. τὰ τοῦ πολεμίου) cepaure, ὄρεξώσθω 
(ur αὐτοῦ σὺν) ἔγχει. et hoc, ne curru suo rélicto, quid’ imenti 
capiat vel ordines conturbet. Obstat huic sensui per se commodo, 
uod Heyne ipse adñotat, constructio ἀπὸ ὧν ὀχέων pro σὺν ὄχεσι, 415 
Rte est. “ Verum obversatur animo hoc, quod de curru hostem 
aggreditur” ; Hyperbaton vix probandum est, ἀπὸ ὧν ὀχέων.. «ἔγχει ὀρεξ- 
érlw.  Sensus alios excogitare in proclivi fuerit, duos vero præstan- 
tiores selegi, quorum Ernestianum amplector. Rationes quas memi- 
nit Clarke cur 2da. ejus expositio minus teneatur non satis validas ex- 
istimo, et si operæ pretium fuerit, singulas pertractarim. Hanc se- 
cundam rationem diserte tuetur Sch. B. qui et alias memorat. In 
ipso Sch. pro ἐπὶ τοῦ πλήσιον Corrige, vel ἐπὶ τοῦ πλησιοῦ, V. ἐπὶ τὸν τοῦ 
πλησιοῦ.  4ta. tollitur ἃ sensu verbi ὀρεξέσθαι, ut sup. habetur. (308). 
Secundum modum antiquum oppugnationis, in quo machinis non usi 
sunt, sed ante oppidum præliabantur. (314). ὡς res γούναϑ᾽ ἕποιτε" 
Utinam pro animo qui tibi in pectoribus adest, adesset robur 
juvenile ; ad verb. te genua sequerentur, γούνατα λαιψηρὰ, inf. κ΄, 358. 
μένος, λαιψηρά τε γοῦνα, x, 204. (315). γῆρας ὁμοοίϊον, senectus æque 
omnibus bia hi . all-subduing.  Observat Sch. br. hanc vocem 
semper à Poëta in m Ν ᾿ em aCCipi, Ut πόλεμεος opeiioc, ϑείνωτος ὁρεοί- 
203, &c. vocem usurpant Aeoles pro œwoses, etsi quidam de etymo - 
tantur. Steph. Thes. (321). Ἢ Ex antiquo Τὸ unde fut. ἐῶ, pra: 


[328—366.] NOTÆ. 259 


tu et 4x. IL yne. νῦν αὖτε, nunce contrario, &c. (328). μήστωρες ἀστῆς" 
pugnæ ciendæ periti. De Th. μιάω, vid sup. 190. ἀτή, prop. prælit 
commissi clamor, dehinc prælium ipsum, ut sæpius βοή.  Porro ob dis- 
tantiam a media acie, Cephallenes sub Ulysse et Athenienses sub Me- 
nestheo, nondum de pugna commissa certiores erant facti.  Hinc quid 
amplius moliri noluerunt donec a reliquis prælium iniretur; ἔστασαν, 
ὁππότε πύργος ἄλλος ἐπελθὼν, ὁρμήσειε τρώων, κ- τ. À. (8334). σύργος" 
τάξις, στίξ. À division. ὁρμήσειε (κατὰ τῶν) τρώων, ut in ζ΄, 488. 
ϑελουσι δὲ προ ἑαυτῶν ἄλλους Ἑλληνος ἀρξασθαι τῆς mans, ἀσυκοφωντήτους 
ἐκ πᾶντος προς τὸ ϑείον πειρώμενοι cure. S. Β. Ven. (338). De forma 
“πετεῶο, vid. Sup. β΄, 552. (339). καὶ cù—Et Tu, dolis malis instructe. 
Ulyssem adloquitur. κακοί erant, i. 6. inimiccs mule afficientes ; Ulyssi 
minime probri loco dicta hæc accipio, δόλοι enim inter artes bellicas 
præcipuæ existimabantur. Virtutem vero jam meminisse amaritudinis 
quod habet. (342). Ordo est, ἠδὲ (κατὰ) μάχης καυστειρῆς 
ἀντιβολῆσαι τρωσίν, #. τ. À. Locutioni μώχη xavorues similis 
est Ofios πόλεροος, T'he hot, the raging battle. πρώτω yèg—droud- 
ζεσθον, For ye are the first to receive invitations to my select 
entertainments ὅς. δαῖτα γερούσιον memorat, cui principes maxime 
viri intererant ; vid. sup. 259. (346). ὄφρ᾽ ἐθέλητον". quoad usque pla- 
cuerit. De hac a legibus convivii immunitate, conf. sup. 263. (347). 
νῦν δὲ φίλως χ᾽ ὁρόωτε. Exp. Sch. br. ex Hesyüh. νῦν " ἡδίως ἂν, καὶ 
ἀσμένως, ἴδοιτε. Vituperatio est amara; pugnam detrectaturis ne totius 
quidem exercitus concitatio animos addere potest. (3352). ἐν ἐβέλησθα, 
καὶ al κίν ro—ÏJIgnaviam magno Ulyssi exprobraverat Agametanon 
qui tot et tanta erat perpessus in bello prosequendo. Hinc acerba, 
quam nunc effert, objurgatio ; δὲ placuerit—Si hisce de rebus sollici- 
tudo te tangat &c. Sic crimen ignaviæ Regi ipsi oblique regerit. In 
355, σὺ δὲ ταῦτ' ἀνεμώλιω βάζεις, venti instar, hæec que dicis, levia, vana 
sunt. Bene porro depingitur in vss. 356—59- 6], mentis agitatio 
quæ Agamemnoném torquet. (357). méaw wicissim, vel sec. Sch. 
br. ἐξ ἐναντίας, palinodiam canens. (359). oùri—miguwesr non temeré. 
“ non um, ie. nequaquam”, Heyne, sec. Sch. br: qui pro 
περισσῶς usurpatum vult. περιώσιος proprie est sanclissimus, et in 
neutro, supra modum, adverbialiter positum, translatione simili ac 
ἱερὸς Sæpe ; sic ἱερὸς ἰχθὺς, ἱερὸν εὕρω, LEurip. Hippol. 1206. ἅλα dia, 
#, 141, Od. γ΄, 148. et sim. Th. est ἕσιος; sanctus. Sunt et ahi, ex. 
gr. Eustathius, qui ab αὔω, clamo, format, quasi περιούσιον, alta woce. 
Adi Steph. Thes. (361-6263). τὰ γὰρ φΦρονέεις ὥ, τ᾽ ἐγώ res num 
eadem omnino, ac ego, sentis ; locut, antiqua, ut Heyne notat, pro 
opoPeovtis ἐμοί. (362). ταῦτα δ᾽ ὄπισθεν ἀρεσσόμιε.) —lites componemus. 
Ang. We shall settle those disputes at some future period, if any thing 
évil hath now been uttered &e. ἀρέσκειν est placere ; sed, üt alia sæpe 
verba, vim transitivam habet, eficere ut quid placeat; et m genere, 
componere. : Sic ἐλπίζειν, μιωνθάνειν, ἐπιβαίνειν, facere ut quis sperét, 
discat, vonscendat &c. De hac parte grammaticæ fusius dissérit 
ἔκανα adnet. in Dawes, p. 495. conf. et Zeun. ad Vig. Cap. δ. 6.1. 
XVEI Vix necessaria est Bentleïi conjectura, ἀκεσσόρεθ᾽, medebinir, 
cujus merninit Heyne, Obss. (366). Currum conseendetat Diomedes 
(inf. 419), adecoque vers. Lat. stantem interque eques Θὲ eurrus bene 


= 


260 NOTÆ. [366—409.] 


compäctos, nequit esse adcurata, nisi aliorum qui adsint currus et 
equi intelligantur; hinc plenius, “ stabat inter cæteros, curru suo 
conscenso, Diomedes”. ὃ (371). τί δ᾽ ὀπιπτεύεις----τοἀάϊξαγ, cpu cir- 
cumspicis aciei semitas? vid. sup. 299, fvez hic accipi | 
Date inter acies adversas, sa Diomedes pos édite 
quid statuatur novi. In genere vero designat intervallum inter acies 
vel ordines, vel corpora.  Præsenti convenit in Sch. br. τὸ μεταξὺ τῶν 
στρατευμάτων. Vid. Damm. (375, 376). φασὶν (ἐκεινὸν) περυγενέσθαι ἄλλων». 
verb. ἄτερ πολέμου, vertenda sunt, pacem præ se ferens, mon ut Sch. 
br. cui adstipulatur Clarke, χωρὶς πολεμικῆς παρατάξεως, Non sti 
(378). οἵ (Tydeus et Polynices scil.) je τότ᾽ ἐστρατόωϑ᾽ —Qui tuncbel- 
lum admovebant ad sacra mænia Thebes &e. Sosa ob i 
Eteoclis, qui, anno confecto, imperio se abdicare noluit. Hline no- 
tissimum bellum septem ductorum, quorum nemo præter Adrastum 
superstes fuit. Verte; Who were at that time preparing for an ezx- 
pedition against &c. Sensu diverso obvia est ἐστρατόωντο, SUP. γί, 
187. (380). οἵ (Mycenæi scil.). (381). Ζεὺς, Mycenarum Deus præ- 
ses. (382). oi (Tyd. et Polyn.) Constructio est, ἰδὲ προὐγένοντο (κατὰ 
τῆς) ὁδοῦ (ἐπὶ Θήβας)" προγένοντο pro προῆλθον, progressi sunt, αἱ inf, σ΄, 
525. Asopus hic memoratus erat flumen in agro Sicyoniorum. (384). 
Dubitatur hic an sit ἐπέστειλαν τυδὴ ἀγγελίην, ut ordinat Lat. vulg. sec. 
Sch. br. an ἔστειλαν T. ἐπὶ ἀγγελίην, €X ἀγγελίη, legatio. ἐπιστέλλειν 
in sensu, mtlere, vix de personis dicitur, de literis vero et mandatis 
sæpissime ; contra vero στέλλειν. Minus adcurate eodem hæc redire 
censet Clarke. Rationem secundam prætulerim. (386). Conf. sup. 
β΄, 658, de locut. βίη ἡρορκεληείη. (989). ἀεθλεύειν προκωλίζετο" 

mina post convivium inire mos fuit mter heroas; Conf. Odyss. φ΄, 5, 
100 ἅς. Insidiarum quas in Tydeum struebant Thebani meminit 
Stat. Theb, 2. 485. sq. πάντα δ᾽ ἐνίκα, 1.6. ἐνίκα κατὰ πάντα ἄεθλα. 
(992). πυκινὸν λόχον" densas, frequentes insidias, ‘sec. Sch. br. πολυέ- 
vo. Exponunt quoque dolosas, arte locatas.  Sic toties obvia πυκενὴ 
βουλὴ, consilium sollers. (398). ϑεῶν τεράώεσσι πιθήσας, In compliance 
with the omens of the Gods.  Ensis in certamine fractus τέρας fuisse 
fertur. Conf, inf. ζ΄, 183. (400). χέρεια. Vid. sup. «. 80, quibuse - 
. vestigiis lectionem éenx probo. (401, 402). τὸν δ᾽ οὔτ, προσέφη---- 
αἰδεσϑεις" exquisite hic depingitur indoles Diomedis. Vera virtus, etiam 
immerito lacessita, se compescit, nec verba sed facta ad tollendam 
invidiam quærit. In lib. sequenti Diomedes, miles ignavus, ommium 
fortissime se gerit. fortiter et prudenter, x’, 219. ξ΄, 109. firmo animi 
consilio, et pacis conditionibus rejectis, #, 399. et postmodum, spiritu 
ductorum accenso, quum legati, re infecta, redierant, inf. x’, 696. 
Occasionem nactus, Agamemnonem increpat qui consilii revera ignavi 
ipse auctor fit, ἡ, 32. Vid. Dionys. Hal. de Hom. poes. f. 20.  Quo 
quisque est animo infirmiori, eo jactantior semper et molestior est. 
Taiem vidimus sup. β΄, 212. (404). σώφα, hic pro ὠληϑῶς. (406). 
Hic ad bellum Epigonorum respicit Sthenelus quod decimo anno 
prius confectum contra Thebas movebatur.  Vid. Apollod. 1, 8.7, 2. 
(405, 4090). mesdopevæs regdercs Alcmæonem ducem constituebant. 
Res in: lius Epigonis quam patribus eorum cessit, quorum nemo præ- 
ter Adrastum vivus rediit. Hoc ἃ Poëta innuitur, They perished 


[409-—440,. ] NOTÆ. 261 


through their own infatuation. ὀὠτασθαλία fuit, auguris Amphiarai 
contemptus ; hinc Sch, br. τοῖς ἀνοσιουργήμιασιν αὑτῶν. Vid. Aesch. 
ἕπτα, 582 &c. Schütz. κεῖνοι plane de septem ducibus dicitur, non, 
ut ponit Eustath. de Thebanis.  Hac vero oratione se majoribus co- 
rum esse præstantiores jactat Sthenelus ; innuit præterea relligionem 
causam extitisse quare pugnam non inierint, qua posthabita, Hi in- 
terierunt. Hæc Sch. B. Ven. (410). τῷ w4 mo—Ang. Wherefore, 
never place my ancestors in the same rank with me. (412). τέττα" 
vox amicæ objurgationis est. etym. ignoratur, sed minus Bentleio ar- 
ridebat qui emendaturus scripsit, τότλαθι, σιγῇ & ἦσο. Audacter nimis. 
anne melius, τέτλα, σιωπῇ 9. ÿro—? τέτλα Pro τέτλαθε Ut δαίνυ, inf. ,, 70. 
ro dæivv. Lect. video Eustathium comprobasse. (413). οὐ γὰρ 
ἐγὼ vusr—Ang. For I blame not Agamemnon for thus urging the 
Greeks to battle. Magna ejus res agitur, nempe sociorum salus et 
gloria belli feliciter peraeti. (421). ὑπό ze ordina, δέος ὑφεῖλεν ἂν 
(τίνα) ταλασίφρονώ περ, et verte, ‘ pavor corripuisset virum vel fortis- 
simum”. (422). Nihil melius hac similitudine exhibere potest zume- 
rum pugnantium, eorumque ordinem et processum. ἐπασσύτερον, Mol 
continuo alteri, quæ præcesserit, superveniens ; sic Flacc. unda super- 
venit undam. ὑποκινήσαντος ζεφύρου, submorvente zephyro. Prætulerim 
ἢ. 1. lectioni Heynianæ, ὑπὸ κινήσαντος ; impetus venti, lenior primo, 
paullatim vero increscens, bene ἃ verbo ὑποκινέω depingitur. (424). 
κορύσσεται, In altum se attollit, Th. κόρυς galea, cui et convenit altera 
ejus significatio, armatur, se armis imduit. Conf. φ΄, 306, κόρυσσε 
κύμα joosw, Scamander scil. iratus. Flammæ emicanti vox attribuitur, 
Ap. Rhod. 1, 1027. Nubibus, Theoc. 25.94. Synonyma est κορθύεσ- 
‘ui, Th. κόρθυς, inf. (, 7. (426). κυρτὸν ἐὸν κορυφοῦται, verte, sec. Sch, 
br. Tumidum existens in fastigrum attollitur. Alter exponunt κυρτὸν, 
ἐμιφυσιέμοενον, jamjam cumulo prærumpendum. Videsis imitationes ex- 
ornatos, Aen. 7. 528. Georg. 3. 257. Notat porro Ernesti verba 
Callim. H. in Del. 14. ἀπομάσσεται ὕδατος ἀχνὴν huC respicientia, 
(429). ὁ, δ᾽ ἄλλοι, milites scil. (432). ποικέλ᾽ —Conf. sup. 186, de 
vOC. αἰόλος, quæ huic ut plurimum convenit. τεύχεα hic ποικίλα, ob 
splendorem scil. et coruscationem. De mente quoque, ut æisxes, dici- 
tur, idque in sensu bono v. malo. Sic ἃ Platone voci ὠπιλοῦς opponi- 
tur: ab Hesych. à ce in sensu συνετός, Simili ratione et com- 
pus ejus, ut Soph. Oedip. R. 131, ἡ ποικελωδὸς σφὶγξ. (433). τρῶες 
, &or oi8—Aciei utrique sua similitudo bene convenit. Trojani, 
diverse constituti, magno cum tumultu, pugnam ineunt ; Sermone dis- 
crepant, et tactica forsan minus adcurata utuntur; hinc ἃ Marte duci 
finguntur, Achivi vero ἃ Minerva, 1.6. consilio sapienti ac provido. 
Recepi roavrémoros. sec. Heyn. Wolf. Ernest. et fid. MSS. vulg. 
πολυπάμονος, Quantitate nil exigente ; ἃ πάω fit πῶὥροα, ut ἃ Dow, νάω, 
fiunt δρᾶμα, νᾶμα. Ernesti. (435). ὠζηχὸς" indesinenter, intense. de 
pamanvias Oobservatur, non pro μεερεηκυέαε USurpari; vocalibus enim 
mutatis, quantitas prior servatur : hinc conjicitur forma duplex μήκω 
et μώκω, sec, not. Sup. #, 338. A priori habentur peumxas, inf. x’, 
362. pure, Od. 1. 439. (427). Conf. sup. β΄, 803, 804. (440). 
ἄμοτον" insatiabiliter. Th. μοτά, linamenta quæ vulneribus induntur. 
ch. br. Diserte Etymol. τὰ ῥώκη πληρωτικὼ τῶν πληγῶν, Hinc ἄμοτος, 


262 NOTÆ. [441—470.7 


ὠπλήρωτος. De voc. κασωγνήτη, 441, observat bene Sch. B. ἐπο τῆς 
oposoTatos τῶν παθὼν mhartéecles καὶ τὰς συγγένειας, ὥς dures καὶ φΦεβον 
καὶ jun Ἔστιν οὖν (ἡ égss) ἐδελφη, οὐ τὴ συγ γενειφί, ὠλλώ τοῖς τρόποις. ὦ 
(442, 443). 47 ὀλίγη μὲν πρῶτα----)οριηρίτυγ hic, et ime, 
pugna ingruens, a primo impetu igentium ad id temporis quo 
totæ se commiscent acies et acerrime certatur. οὐρανῷ ἐστήριξε κάρη" 
Sic de fluctu, ἱερὸν εἴδομεν κῦμ οὐρανῷ στηρίζον, Eurip. Hippol. 19067; 
Similiter famam in magnitudinem im increscentem i 
Maro, Parva metu primo, mox 8656 attollit in auras &c. Aen. 4. 176: 
Laudat porro Long. de Sub. $.9. De κορύσσεται, vid. sup. 424. 
(444). opcosior vid. sup. 315. (445). ὀφέλλουσα" adau Dm» “rm 
γ΄, 62. κύματα, ὁ, 183. πόνον, π΄, 651. ὀφέλλετο μένος, Ÿ/, 523. (447). 
Haud supervacanea est vocula jà.  Apodosin notat inter 446, 447, 
| οἱ δ᾽ ὅτε...... συνέβαλον ἄρα. (449). ὀρυμαγδὸς ἐστι πολέμου ἧχος, ἔχων 
κτυπὸον ὁπλῶν, στρατιωτῶν οἰλώλαγμόν, ἡγητορῶν παράκλησιν, εὐχήν οἐγωνεων- 
τῶν, οἰμοωγὴν éme Aves, Jenvey ἐπι πέπτώκοσι. SCh. Ven. (452). κατ᾽ 
deerQu ῥέοντες" κατά ἔοντες ἐν τοῖς ὀρεσι----κατὰ τοῦ ὄρους, Heyne. Sic sup. 
297, σὺν ὄχεσφιν. Paragoge poëética est hæc syllaba Éalis (?:) vel 
potius linguæ antiquioris et minus excultæ quod reliquum erat. Ge- 
nitivo additur et accusativo sing.  Dativo et in plurali et smg. (Conf. 
Od. β΄, 2. IL ( 568. Sup. β΄, 363. », 308. [Conjectant quidam 
paragogen Φε ortam esse ex contractione poëtica σφι, σεν, Ἢ 
uti ae in oratione redundant οἱ, σοί, moi. Ῥ ius hi Fe 
antiquam genitivi digammum adscivisse, ut sup. β΄, 731, ex emendat: 
Bentl. et hinc profluxisse formas Ionicas in 6,9 ubi omittitur di 
communes in + ubi solita mutatione digam. fit », et poëticas in @, 
ὉΔῚ conservatur sonus, litera immutata, Conf. Heyn. Exc. ad 5, 300. 
(453). συμιβώλλετον" Ernesti hic ad ὦ, 566. respicit. Exempla adfert 
usus reciproci dualis et pluralis, Arat. Diosem. 1004. P 
‘77. Adde, inf. # 185, 191. 4, 182—186. et decantatum illud Pimd: 
OL 2. 156, ubi prætulerim γαρύετον. Vid. not, Burges. ad Mise. Crit. 
p. 52, 59. ve Li fer rare et in lingua adcuratius con: 
stituta ; vid. Plat. Theæt. 70. Aristoph. ὄρνιθ. 641 ; responderi equi 
dem potest, in hoc posteriore loco με ἀμβθρ Αι de duobus esse ; be Lo 
casu usus reciprocus fit sæpissime, et numeri in eadem sententia con- 
jungi possunt: etiamsi quoque de pluribus sit, idem obtinere, sed 
minus frequenter, exempla quæ præcedunt satis probant. (455). 
δοῦπον (τὸν) τηλόσε, fragorem longinquum" Conf. Aen. 2. 305. Stu- 
pet inscius alto, accipiens sonitum saxi de vertice pastor. (4656). 
& Hiatu (in γένετο ἰαχή) interjecto, id eflicit Poëta, ut quasi auribus 
accipiatur clamor intentus &c.” Clarke. Vox ἰωχή digammum adhibet, 
cadit igitur observatio. (457). Hinc Pylii videntur in prima acie fuisse 
constituti; nam Antilochus, ἃ Nestoris, æecwæyos munc est. (465). 
ἕλχε δ᾽ ὑπ᾽ ἐκ βελέων ----- 1.6. ὑφεῖλκεν ἐκ βελέων. λελιηρεένος. Vox obvia fit 
sec. quosdam in forma λελιερορεένας in Aesch. ἕπτα, 376. Ἐχροηῖε Sch. 
br. ἐσπουδακώς, in haste.  Verbum ejus λιοίω v. λόέω deducit ΕΝ a 
26, ie. ἐθέλω, unde et λέων.  Expositio ϑερρερινόρέξενοςς et λεαρόν, Fos 
in Sch. Ven. quoad sensum eedem redit. (468). τὼ οἱ κύψαννι-- ᾿ 
Which, as he stoaped, appeared from beneatk the covert of his shield. Ὁ 
(470). égyor ἀργώλξον ἐτώχθη" Certamen acrius exortum est. ἔργον, mom 


[472—533,] NOTÆ. 263 


S. br. (472). ἐδνοπάλιζεν" vertitur, occidebat. Th. δονεῖν, agitare et 
πάλη. Ad palæstræ certamina vox præsertim respicit. Bene reddit 
Schrev. prosternebat. Sensum diversum vid. Od. ξ΄, 512. (478). 
Serre. Ang. Nor did he repay his parents for their tender care of 
his infuncy. Nutritia proprie, sed in genere solhicitudines propter 
“infantes designat ϑρέπτρω V. θρεπτήρια. De voce quædam habet B/om- 
in gloss. ad Aesch. ἕπτα. 473. dé synon. ejus τροφεῖα agens. Conf. 

et Vlläner ad Eurip. Phœniss. 45. ubi lectionem diversam adhibuit 
Porson. Sec. quasdam Edd. legit Ernesti, Serre, quippe “ lectionem 
antiquissimam”. Designat potius hæc τὸ τεθρουροροένω, nutrita: ϑρέπτρα 
tuentur Heyne, Wolf. Clarke; et fatetur Ernesti τὸ (e) posse inter pro- 
nuntiandum elidi. (483). ἐν sages Exponit Sch. br. “in irriguo et her- 
boso loco”. Th. 5x, sedeo, unde ἡμοένη, per dialys. ἑωρεένη, εἰαρεένη. Heyne. 
Prætulerim εἴα, gramen : quod vero ipsum a th. ἕω, unde et xs, prodit. 
γιά. Math. ᾧ. 235. Blomf. (486). ἔτυν" orbem rotæ exteriorem cui 
inseruntur radii (xvmuai). ἴτυς ἄφθιτος, inf. ἐ, 724, (488). ἀνθεμείδην, 
contracte pro ἀνθεμειωνίδην. ὅϑ΄οᾶ inf. μ΄, 117. De Syncope et pleo- 
nasmo patronymicorum vid Math. ᾧ. 100. Obs. 2. (489). τοῦ. Ord. 
᾿ἀκόντισε κατὰ τοῦ, (1. 6. τούτου). (Grenitivum adsciscit κατὰ quum οὖ- 
jectum generatim designatur quod petimus ; quum pars 1psa, accusa- 
tivum. Sic 492, κατὰ βουβῶνα. 502, κατὰ κόρσην. (497) κεκοίδοντο. 
Ang. retired in confusion. Th. χάζω, unde aor. ἔκαδον, et reduplic. 
κέκαδον, κεκαδόμην. Inf. 3, 353, habetur κεκαδησόρεϑα, unde conjici- 
tur forma κεκαδέω, et recte ; nam ἃ κῆδος fit κηδέω, et exinde καδέω, se- 
cundum quod sup. ponitur. #, 338. Similiter ponunt κέκάδω ἃ χάζω. 
(510). ἐπεὶ οὔ σφι λίθος peûs— Quoniam non ὁ lapide vel ferro confi- 
citur corpus, ut æs sustineat acutum, dum percutiuntur. Loquendi 
forma antiquior. (513). πέσσει. De voce vid. sup. β, 237. πέσσει 
χόλον, nourishes his spleen.  Bène Daceria ; livré en proie au ressen- 
fiment qui le dévore. resroyivua. Epith. Minervæ, cujus variæ ad- 
feruntur origines. A lacu Tritone, in Libya, ubi nata dicitur, deducit 
Aesch. Eumen. 288, &c. verba sunt, τρίτωνος----γενεθλίου πόρου. Meminit 
quoque S. br. Recentioribus vero forsan hoc debetur, δὲ prætulerim 
ipse τριτώ, quæ vox Bœotica fertur pro xp. Deam ὃ capite Jovis 
ortam fuisse fabula est notissima. ‘Tenet Heyne. Suidas in voc. 
ἐριτογένής fusius de etymo tractat. (517). ᾿Αρισταρχιος, pos « πεδησε, 
du. S. Ven. (520). πείρως. vid, sup. β΄, 844. 845. #1. ἀναιδὴς, 
saxumingens. Est proprie οναιδὲς, inverecundum ; dehinc ad sig- 
nificandum quod'ultra modum, quod ièmmensum sit, transfertur. Sic 
ap. Pind. ἐλπὶς ἀναιδὴς est spes nihil non audens sperare, infinita ; 
m: 11, 59. ΟἹ. 10. 123. ἀναιδές πότμον, mortem quæ neminent 
 reveretur. Ap. Virg. vox #mprobus similiter usurpatur ; sic sazum im- 
probum, labor improbus. (522). ἄχρις ὠπηλοίησε' vertitur, prorsuÿ 
confregit, secund. expositionem τοῦ ἀχρις in Sch. br. καθόλου. Sec. 
Héyne, ἄχρις significat ra ad, fere αἱ διὰ πρὸ, inf. é, 66. et verti 
potest sententia—wsque ad ambos nervos et ossa saxum ingens dis- 
rumpendo_penetravit. (533). ὠκρόκομοι, vertice-summo-comantes. 
Comam sic in altum evectam et religatam gerere mos fuit borealibus 
Asiæ populis, ut Heyne observat. Exponit Suidas, μετρίως κορεῶν- 
τις, ἢ λίαν, ἢ τὰ ἄκρα τῆς κεφαλῆς κομῶντες. Ad Sch. br, respicit, ad- 


264 NOTÆ. [535—540.] 


notante Kuster, (535). πελεμίχθη, wiolenter conturbatus est, dum 
recesserit scil. Bene Sch. br. διεσείσθη, ὠνεκινήθη. Vid., 5, 443, #, 
612. (539). οὐκέτι ἔργον ὀνόσαντο, minime vituperasset, i.e. magnis 
extulisset laudibus. Jam ποία est locutio. Laudatur in Dion. Halic. 
1.41. vs. ex Sophoc. Prom. Solut. ἔνθ᾽ οὐ μάχης, σάφ᾽ οἶδα, καὶ ϑοῦρός 
περ ὧν, μέρεψει. Cf. sup. ὦ, 330. inf. 6, 767—68. ζ΄, 522. ε΄, 398---99. 
(540). ἄβλητος καὶ ἀνούτατος" Nec cominus nec eminus vulneratus. 
In sermone Homerico servatur distinctio quæ vulgo notatur inter 
οὐτάζειν et βάλλειν,  Apud recentiores non item.—Vereus porro finales 
a Bentleio pro spuriis habebantur, forsan quia sententia ad ν. 542, 
satis commode finitur, 


NOTZÆ IN LIB. QUINT. ILIADIS. 


[ἐπιγραφή]. Stragem Trojanorum continuant Achivi; ante omnes 
‘Diomedes, πρόμαχος ferocissimus, se fortiter gerit multosque trucidat 
(1—94). Achivi Trojanos cedere cogunt, multis, qui enumerantur, 
cæsis—84,  Diomedes ἃ Pandaro vulneratus, etiam vehementius 
sævit (95—166): Cujus impetum ut retunderet Aeneas, Pandaro 
currum secum conscendere jusso, in Diomedem invehitur—275. 
Pandarus interficitur, et Aeneas ipse, saxo sauciatus dum amici cor- 
pus tegeret, vix a Venere eripitur—318. Hæc a Diomede vulnera- 
tur; dehinc, ab Iride educta, curru Martis ad Olympum revehitur, 
ubi eam mater Dione sinu fovet, alii dii leniter irrident—431. Aeneam, 
a Venere destitutum, Diomedis furori eripit Apollo et Pergamum as- 

rtat—453.  Increpatus ab Apolline Mars Trojanos hortatur—462. 

t Hectorem incendit Sarpedon—498. Ita recrudescit pugna; Aeneas 
quoque integer in pugnam redit—518. Nec segnius pugnant Achivi, 
cædunturque ex utrisque multi, in his Tlepolemus, Rhodiorum ductor, 
a Sarpedone—659. Sarpedon ex vulnere recreatur—698. Hector 
sua virtute pugnam restituit, Achivos cedere cogit, multos cædit— 
710. Achivis ita laborantibus ex Olympo opitulatum veniunt Juno 
et Minerva—777. Voce Junonis denuo incenditur turba, Minervæ 
autem monitu et ductu Diomedes ipsum Martem vulnerat—863. Qui 
illico ad Olympum redit, insequentibus etiam Deabus—909. Heyn. 
Wolf. ut sup. . Inscribitur hic liber ἡ Διομήδους ἐριστεία, Ob facta 
clara hujusce herois, quem Agamemnonis exprobratio (sup. δ΄, 370, 
sqq.) vehementer accenderat. Interventus autem Deorum plurimus 
hic habetur; Minervæ, (1—29), (114—133), (711—744), ἄς. 
Martis, 461, 507, 699, 702, 846; Junonis, 711 566. 784. Apol- 
linis, (344—346). (432—454). Vulcani, 23. Veneris, 311 564. 


[141] NOTÆ: 265 


Res quasi in dramate -ob oculos ponuntur, et species quædam inest 
magnifica, dum facta heroum præclara, quæ ad summam belli pro- 
movendam faciunt, cœlicolis se cum tanto studio immiscentibus, dig- 
nitatem acquirunt. (1). #9 αὖ, 1. e. τότε δή, tum scilicet, tum vero, 
dum in incerlo maneret res, et acrius est pugnatum, &c. (2). δῶκε 
μένος καὶ ϑιάρσος" Vires ei et audaciam addidit ; invictum _reddidit. 
5). ἀστέρ᾽ ὀπωρινῷ ἐναλίγκιον" Conf. Aen. 8, 589. Stella Sirius hic 
esignatur, nam “ ὀπώρω æstatis pars ea est, qua, facta jam messe, 
vites et poma maturuere”. Heyne. Porro in v. 6. constructionem 
præfero, λελουμεένος, παριφαίνησι (ἐξ) &xeuvoÿ—Virg. minus ad verbum, 
Oceani perfusus...unda...ÆExtulit os sacrum cælo. Verte, which when 
bathed, rises in splendour from the ocean. possit esse λελουρενος (ἐν 
ῥοαῖς) ὠκεανοῦ, παριφαίνησι, sed durior est constructio.—In similitudine 
Aen. 10, 272. pulcherrimam præ se ferunt speciem verba, sanguine 
lugubre rubent, quæ a Macrobio haud notatur in comparatione sua, 
V.13. Non solum adspectus viri, sed belli imminentis species for- 
midolosa exhibetur. (7). Ultima in τοῖον producitur, nam οἱ vox dig- 
ammata est. Non ob aspirationem, quæ nullam potestatem exerit. 
(12). ἐποκρινθέντε évayriw—est hiatus cui remedium proponebat Bentl. 
εἰποκρινθέντες. ΝΟ obstat numerus dualis ὁρροηθήτην. Vide sup. 4, 566. 
δ΄, 453. Sæpius vero notandum venit hiatum in medio versus ubi 
τ vox in #hkese paullulum sistitur pro vitioso-non esse habendum. Conf. 
sup, y, 376. (20). ὠπόρουσε' se ad socios recepturus, ut impetum 
Diomedis evitaret. Currum non satis cito potuit circumagere. (21). 
οὐδ᾽ ἔτλη περιβῆναι, nec ausus est protegere. περιβῆναι proprie de feris 
dicitur qui catulos gradiendo cireum protegunt. Sic inf. ο΄, 137, 
- Ajax dicitur πατρόκλῳ περιβωίνειν...«««ὡς τίς τε λέων περὶ or τέκεσσιν, 
κι τ᾿ À.  Consimilis est locutio ὠρεφιβαίνειν τίνα, ut sup. ὦ, 37. (22). 
οὐδὲ γὰρ, οὐδέ κεν æÿrès—Sic interpunxi ad pleniorem distinctionem ; 
verte; neque enim, haud equidem ipse, effugisset mortem, ni Vulca- 
nus eripuisset, ἄς. Omittuntur vero, ut in narratione poëtica fre- 
quenter solet, inter 21 et 22, verba quæ ad sensum complendum ex- 
- iguntur, neguicquam fugit, nam ne sic quidem, ἄς.  Plurima sunt 
exempla ellipseos hujusce; vid. Sophoc. Philoct. 1273. Aesch. 
Pers. 231—2. Hoog. de partic. γὰρ. Laudatur et illud Maronis, 
Aen. 2. 426. in not. Clarke. (28). ἀλευοίμεενον, fugientem. Est pro 
οἰλεοίμοενον, Th. λέω, unde ὠλεξω, ὠλούω, ubi obiter notandum est 
digammum sæpe talem mutationem subiisse ; plura conf, exempla in 
præf. ad Dawes. Misc. Crit. p. XXV.&c. De ὄχεσφιν, vid. sup. à, 452, 
(29). πᾶσιν ὀρίνθη ϑυμιός.  Cunctis commovebantur animi, præ terrore 
scil. etmetu. ὠτὼρ γλαυκῶπις ᾿Αθήνη (ἐκ) χειρὸς ἑλοῦσω (αὐτὸν,) κ΄ τ. À. 
De epith. γλαυκῶπις, vid. sup. #, 206. (31). Ictus in ὧρες primam 
producit quæ cæteroquin brevis est. : Conf. sup. ὦ, 51. τειχεσιπλῆτα, 
mænium-euersor. Th. non πλήσσω, sic enim foret τειχεσιπλῆκτα, sed 
πλῆμει, appropinquo, violenter invehor, ut sup. à, 449. (32). οὐκ 
ἂν δὴ ἐώσαιμεν; Ang. Should we not leave the Trojans and Greeks to 
contend by τ ts αδα in order that we may see to which side Jupiter 
may grant the victory? (36). ἐπ᾽ ἠΐόεντι" redditur, ἐπ herboso, ut sup. 
. αἰαρενῆ, δ, 483. Rectius vero Sch. br. ἐπὶ τῷ ὄχθας ἔχοντι, sec. quod 
“versio Schreveliana habet, ἐπ riposo. Th. fa, ripa. (41): στήθεσφιν, pro 
M M 


͵ 


266 NOTÆ. [46—92. ] 


στήθεος, dial. antiqua, ut sup. δ΄, 452. (46). ἐπιβησόμενον" verte, in the 
act of ascending. Præs. particip. ἃ forma £éreuxs, ut sup. γί, 250: 
inf. ε, 745. %, 389, (49). wfuorx ϑήρης, venandi peritum. Pro δαί. 
prove per pape vulg. ponitur, et huc convenit Sch. br. ἐπιστήμονα. 
Forte melius ex αὔἴϑω, ut αἵκα, fit «ἴκων, acris. (50). ὀξυόεντι, non 
acuta, quasi ab ὀξύς, sed ut Sch. br. habet, ἀπὸ ὀξύας, εἴδους δένδρου, 
κατεσκευωσμοένῳ. Sie quoque Porphyr. quæst. 11. ὀξύη erat arbos e 
gencre abiegno. Pro hasta ipsa ponitur in Eurip. Herac. 727, a 
Clarkio citato. (53). ἀλλ᾽ οὔ οἱ τότε γε yeuirw —Sententia absolutior 
fit, (quidquid ei auxilii olim præstiterit Diana), tunc enimvero illum 
morte non arcebat, nec peritia jaculandi, &c. τότε γε, tunc saltem, 
cum vi emphat. De χραισμέω, vid sup. ὦ, 566. ᾿ (61). Sch: br. hic 
habet φέλατο quod magis Ionicum. De forma duplici verborum 
rundam quæ in eadem syllaba quantitatem diversam adhibent, ut-hie 
φίλω et Pratw, vid. sup. ὁ, 338. (62). νῆας ἐΐσας. Vide ad 4, 468, 
δ, 48. (63). ἐρχεκέκους, miseriarum fontes, que exitii caussa fue- 
runt; quoniam (64) vaticinia deorum non noverat, vel, prudens, 
minime adverterat. Lectionem ϑέσφατα adhibui, quæ et Wolfo arri- 
ἀεί, ut sit ϑέσφωτα ἐκ dev, ut sup. «. 87, ϑεοχροπίας, 4126 tamen adcu- 
ratius ad voluntatem Dei quam ad oracula spectat.  Hæc ϑέσφατα di- 
cuntur fuisse monita ne rebus maritimis se immisceant Trojani. Conf. 
Sch. br. Erat quoque Heleni effatum, ut et Panthi, cujus meminit 
Dares Phrygius. (70). πύκα, ἐπιμεελῶς, Sch. br. Vid. deriv. sup. δ΄, 392. 
Restituerim quoque Ionicum τρέφε sec. lect. Hesychü. (80). μετα- 
δρομιάδην" in cursu, 1. 6. dum äufugeret. Refertur ad Hypsenorem, 
. non ut Sch. br. ad Eurypylum insequentem; Conjungo etiam cum 
ἔλασε, NOn, ut quidam minus Concinne, Cum φασγάνῳ ἀΐξας" (88). 
πορφύρεος---- αἰ mors. Lee Ciceronem purpura fusca occurrit, 
propterea purpureus apud poëtas pro »2gro ponitur : ut cum - 
AIS rt πβὼ Viral 6. ΤΥ. 975. ΗΝ ΗΝ, Sic infra 7, 960. 
μέλαν νέφος ϑανώτον. Conf. Pindari illud, Pyth. 4, 325-926. ἄνδρας 
πτεροῖσιν νῶτα πεφρίκοντας ἄμφω πορφυρίοις, |. ©. μελωνοπτιρυγούς, În 
Eurip. (85). τυδείδην δ᾽ οὐκ ἂν yvoins.  Notetur transitio ad secu 
personam, poëta auditores suos alloquente, et cunctis quasi in dra- 
mate coram objectis. Hoc ad vim narrationis et rerum gestarum spe- 
ciem sensibilem magis et vivam offerendam maxime conducit; poë- 
mati certe, quod primitus scripto haud fuerat mandatum, con- 
venit—et hodie Ionici, quos dicunt, 2mprovisatorr, si non spiritum et 
vigorem, enarrandi λ γα a majoribus acceptum servant. (87). 
ἂν πεδίον restitui pro vulg. ἐμεπεδίον sec. M. S. Townl. inf. 96. 
vero Diomedis magnifico ornatu verborum describitur qui viam sternit 
parrationi, quæ sequitur, factorum mirabilium. (89). γέφυραι éseymé- 
γι, “ sunt pontes sublicis et tignis sibi oppositis muniti, ad undarum 
ες impetum frangendum”. Heyne. ἕρκεα sunt moles v. maceriæ quæ cir- 
_ cum loca arboribus consita exstruuntur, et ἀλωαὶ sunt ipsa loca. Sic 
Sch. br. χωρίων ἀμιπελοφύτων à δενδροφύτων. (91). ὅτ᾽ irBgirn—quando 
ingruerit Jovis imber, cum οἱ graviore descenderit. (92). ἔργα, se- 
etes. Arbores ctiam consitæ, Ernesti. modo non absimill Ang. 
The fair labours of the husbandman, et sic Sch. br. in sensu lation, 
τὸ γιώργια.  Eodem sensu et Solon de vento, ὥστ᾽ ἄνεμος. .....γὴν κατὰ 


AS © »- fn lait 


.[92---189.7 ΝΟΥ Δι. 967 


πυροφόρον δηώσας καλὼ ἔργὰ, κ΄ τ᾿ λε΄ Hanc totam similitudinem felici- 
ter imitati sunt, Lucret. 1. 284. Virg. Aen. 2. 305, 496. (98). 
Procedunt verba, τυχὼν (αὐτοῦ) κατὼ δεξιὸν ὦμον (διὼ τὸ) ϑώρηκος γύωλον, 
ut inf, 189. Quæyværz hæc sunt, vid. sup. δ΄, 132. . (104). εἰ ἐτεόν 
ps,“ Si revera Apollinis numine permotus hanc sagittam emisi”. δὶς 
sup. à, 101, 119, εὔχετο δ᾽ ἀπόλλων: λυκηγενέί, κοι τὸ Δ. Deus tutelaris 
fuit, cui præmia operis finem habituri vovisse Pandarus censendus est. 
Ratio altera est, ‘ Si bonis auguriis a Lycia profectus sim”. - (109). 
πέπον. hic adpellatio est amica.  Vid. de voc. sup. β', 235. De verb. 
καταβήσεο, et ralibus, vid. sup. 46. y, 250. (113). διὰ στρεπτοῖο 

ἐτῶνος, Vertitur, per tortilem. annulis tunicam, at intelligitur Thorax 


‘ipse, non subucula vel vestis interior. Conf. inf. y, 439. 9’, 31. 


Flexilis fuit et corpori moto facile cedens ϑώραξ στρεπτός; Contra vero 
στατὸς qui ex laminis confectus est.  Enumerantur quoque ϑώραξ λυ 
σιδωτός, catenulis consertus ; κρικωτός, hamis, κλωστός, funiculis, qui 


‘omnes et στρεπῖοι dicebantur, : Minus accuratus est in ἢ, 1. Sch. br. 
* Conf. descript. thoracis rreérroÿ in Suid. ex Eunapio, pag. 202. Vid. 


quoque sup. δ, 132. (115). ὠτρυτώνη. Vid. sup. β΄, 157. (117). 


γῦν αὖτ᾽ ἐμὲ φίλαι---- ΜΙ δι quoque fer opem, nunc præsertim animo sis 


benigno. In eodem sensu φίλω sup. 61. ubi conf. (118, 119). καὶ 
ἐς ὁρμὴν ἔγχεος ἐλϑεῖν---- Atque intra hastæ jactum venire qui me præveni- 
ens adsecutus est, et gloriatur, nècme amplius adhuc lumen solis splen- 
didum visurum dicit. φθοίμοενος à rad. ol, cujus aliquot tempora ad- 
huc supersunt.  Attici adhibebant φθοόσας. De usu ejus bene obser- 
vat Sch. B. Ven. adhiberi illud, ne virtuti Pandari attribueretur quod 
tantummodo jortunæ erat. [Vim vocis subtiliter discutit Herman. 
ad Viger. ᾧ. 204; nescio vero an non quæ ponit inter Atticos tantum 
usitata fuerint, viz. signif. pro φθάνω, cesso, desino. Talem apud Ho- 
merum non invenio, verbo simpliciter spectato, etsi facillime prodit 
ex significatu proprio, occüpo, prævenio ; nam ubi quis alterum preæ- 


-occuparit, αὖ Ἰὼ motu, impetu, &c. desinit certe id facere, antequam 


alter iste inceperit.]. (124). μοούχεσθοι" pugna, prælium consere, ut 
sæpe. sic 130, 132. (126). ἱππότα, qui alias ἱπποκορυδτής . EXP. ut 
sûp. β΄, 1. ἔχεσκε; solitus est habere ; qualis ei natura et usu con- 
weniebat. (129). τῷ νῦν, αἴ xs ϑεὸς πειρώμενος---- [ἰοἶγοο nunc, si huc 


-accesserit deus periculum ἐμὲ faciens, (1. e. pugnam cum te initurus, ) 


ne manum conseras, ἄς. Conf. Pind. Nem. 1. 66. et Olymp. 2. 94. 


“et inf. 220. Quod habet Sch. Ven. πειρώμενος λανθάνειν ἐν ἀνθρώ- 


“mov μορφῇ, durius est. (135). Ordo est; καὶ πρίν περ μερεαὼς, τότε pair 
ref μεμεχότα peu) τρὶς τόσον μένος ἕλε, ὥστε λέοντα-τ--ῶς μεμαὼς, ἃ. 7. À. 


ideliter exprimuntur hæc omnia, et ἃ vulnere:concitatus heros, pa- 
vorque et formido inter hostes, illo adveniente, illata. (137). ὁν je, 


iquem nempe. εἰροπόκοις ôfsreiy, lanigeros greges, Georg. 3.287. (138). 
᾿ὐχραύση, leviter attigerit, perstrinzerit. Th. χράω; impelu feror, unde 


me χραύω, ut SUP. χέω, χέξω, euw, et sim. β΄, 41. Conf. sup- 28. 
(Ibid.). αὐλή, atrium ante tugurium circum quod ducebatur septum 


-v. strues lapidea, yégres. Hoc saltu leo exsuperat. (199). τοῦ μέν 


τε σθένος---- Vulnere Levi ardorem solummodo ei concitat, non domuit. 
(Ibid. ). ἐπειτα δὲ τ᾿ οὐ προσαρύνει, ann Nec amplius contra illum | fert 


-auxilii, sed stabulis se occulit, oves autem (τὼ πρόβατα) desertæ fugan- 


268 NOTÆ. [139—176.] 


tur consternatæ. Via nempe hæc vertendi maxime concinna est, nam 
si δύοται ad feram respiceret, esset quod illud evidentius monstraret, 
ut in 142, αὐτὰρ ὁ. Recensentur aliæ in not, Clark. (141). ἀγχισ- 
ve, confertæ. Th. ὥγχιστοςς ΑἹ. ἀγχηστῆναι, ex ἄγχε οἱ ἑστάνα:- 
(142). αὐτὼρ ὁ, Ille vero, interea ille. Nec video ambiguitatis aliquid 
in hisce verbis ; Leo, ovibus direptis, ex ovili in exsilit. Consen- 
tire videtur Sch. br. πρόβατον ἁρπάξας. Secund. Eustath, ἐξάώλλεται 
αὐλῆς est, ὑπεράλλετιι τὸν χόρτον τῆς αὐλῆς, QUOd etsi verum sit quoad sen- 
sum, vix quoad literam tenendum est; ἐξόέλλεσθαι ad locum respicit unde 
saltus fit, ὑπερώλλεσθαι ad aggerem v. obstaculum saltu exsuperatum. 
Displicuit porro Bentleio vox éxueuads in ἢ, v. et restituit ἐμερεαπέως, 
quod vid. inf. 836. Odyss. ξ΄, 485, ἄς. Utrumque per se bonum; at 
priorem prætulerim, quæ nec præcipitem fugam indicat sed ΝΡ 
feræ prædam auferentis. Vim ac audaciam depingere vult Poë 
(146). κληΐδω----πληξ᾽. In jugulo ad humerum percussit. xaéls, os incwr- 
vum quod crati pectoris jungit humerum, The collar-bone. πλῆξε in 
eodem sensu Cum οὔτασε, cominus fertit. (150). τοῖς οὐκ ἐρχομένοις" 
Inter dubia hic locus ἃ Sch. br. reponitur. Hunc secutus Clarke 
varias adfert rationes quarum nulla arridet. Simplicissima est Ernestii, 
His ad bellum profisciscentibus somnia senex non interpretatus erat. 
_Neglexerat fortasse, vel, ut a hello absterreantur, in dubio reliquerat. 
"Eexsrtes absolute significare tre ad bellum, notatur inf. 198. Zre, 
profiscisci, inf. ζ΄, 280. Ψ', 893. Od. “π΄, 170. (153). τηλυγέτω: Vid. 
sup. y, 175. (158). χηρωσταί. Verte: propinqui, non curatores, 
ut interpretantur Eusteth. Hesych.” Ernesti. Erant cognati remo- 
tiores qui in bonis succedebant deficientibus hæredibus propioribus ; 
unde nomen ἃ χηρόω, orbo. Conf. Suid. in voc. Kust. p. 670. Est 
loc. in Pind. Olymp. X. 102, ἄς. huc respiciens ; ὡς τε παῖς ἐξ ἀλόχου 
πατρὶ ποθεινὸς, ὕκοντι γεότωτι τὸ πόλιν ἤδη, péhæ δὲ τοι θερμεαένεῖ φιλότατι 
γόον" ἐπεὶ πλοῦτος ὁ λωχὼν ποιμένα ἐπακτὸν ἀλλότριον ϑγώσκοντι στυγερώ- 
τατος. ἴῃ vss. 102,09, 104, habetur ὁ τηλύγετος, et in 107, Ϊ 
tur ὁ χηρωστὴς, ποιμὴν ἐπακτὸς ἀλλότριος, haæres adscititius. (161). ὡς 
δὲ λέων---ἰῷ sup. 186. ἐξώξῃ, effregerit. (164). βῆσε κακῶς ἀέκοντας, 
ambos invitos deturbavit sæviter ; βάω, βῆμει &c. cum significatu sæpius 
notato, descendere-facio ; conf. inf. ἢ, 546. Vis in compositis manet, 
sensu varialo pro ea quæ adjungitur præpositione. Est locut. sim. sup. 
ἐ. 25, κακῶς ὠφίει. (166). ἀλαπάζοντα στίχας, vastantem agmina. De 
verbo notat Sch. br. eandem esse vim ac κενόω fexinanto) ; δὼ καὶ 
᾿Αθηναῖοι τὰ κενώμωτα λώπαθα καλοῦσιν.  Hinc forsan ἀλαπαδνός, infir- 
mus, tener ἄς. (168). Sup. >, 88. (170). Emendaverat Bentl. στῇ 
δὲ πώροιϑ᾽ αὐτοῖΘ. (172). ἐνθάδε ys—hic saltem. (174). Junge, τῷδ᾽ 
ἔφες----εἶ μή τις ϑεὸς ἐστι, et verte 175, quicunque sit ille qui pugna est 
superior, et jamdudum multis malis affecit Trojanos &c. A 
Th. ῥέζω fit ἔρδω per metath. et a fut. ἕέξω oritur ἔργῳ, th. obsolet. hinc 
præt. med. ὄργα, et augmento adhibito (quod olim etiam in verbis a 
 vocali incipientibus in usu fuisse videtur) formatur ἔοργα. Mathiæ, ᾧ. 
161.248. Contra vero Herm. de rat. emendand. grammat. p. 298. 
(176). γούνατ᾽ ἔλυσεν" Locutio usitata pro κατέκτη, virium sede ἴῃ 
“genubus posita. Hinc sup. δ΄, 314, εἰϑ' ὡς τοῖ γούναθ ἕποιτο, ἢ. 6. 
vigor juvenilis. Anf. ᾧ 610. Transivit ad Romanos; conf. Horat. 


[1782237 NOTÆ. 269 


Epod. 13.6. Dumque virent genua. (178). μηνίσας (ἕνεκα) ἱρῶν. Sic 

‘sup. ὦ, 65. (182). γιγνώσκων εἐσπίδι, h. 6. διὰ ἀσπίδος, ut notat Heyn. 
«ὑλώπιδι τρυφαλείῃ Vertitur, oblonga galea, tereti scil. et conum (αὐλὸν) 

habente quo inserebatur crista. Conf. sup. y, 372. (185). οὐχ, sy 

ἄνευθε où — Ang. He performs not those frantic acts of valour with- 

out some divine aid. Sic Virg. non hæc sine numine Divum eveniunt. 

Aen. 2. 777. (186). νεφέλη εἰλυμεένος ὥμους, Nube candentes humeros 

amictus, Augur Apollo. Flacc. Od. 1.2. (187). ὠκὺ κεχήρενον, eum 

jamjam adsequentem. Recte Heyn. “ quod in eo erat ut ipsum trans- 
figeret”. Male Lat. vers. welociter involantem. (189). διὼ ϑώρηκος 
γυάλοιο. Conf. sup. 99. δ΄, 132. (190). προϊώψειν. Sup. ὦ, 3. (194). 
πέπλοι. λεπτὼ ὑφάσματα ἢ σινδόνες. SCh. br. Vela erant v. instrata, 
quibus currus cooperti sunt ne ab aëre humido corrumperentur. 
(196). xei, hordeum. ὀλύρω secund. Eustath. genus legumimis quod 

nomen conservarat inter quasdam gentes maritimas Lyciæ magnæ. 

Dissentiunt, ut observat Heyn. Dodonæus de frug. hist, c. 4 et Cel- 
sius. Sec. Sch. est εἶδος κριθώδους καρποῦ. τισὶ μὲν βικία καὶ Bixloy (ut 

ap. Eustath.) τισὶ δὲ ζειὼ καὶ Gex. (ut ap. Plin. 18, 8.9.). (200). De 
Pandari ditione, vid. sup. β΄, 824. Troës hic adpellantur, et regio 
ipsa Lycia, sup. 105. Vid. β΄, 876. Pandarum sub Priamo ditionem 
tenuisse et regionem ipsam Troadis partem constituisse abunde con- 

stat. Conf. et inf. 211. (203). εἰλομένων" intra urbem inclusis. Sic 

ἐελροῖνοι, σ, 287. ὦ, 662. Inf. 782, siropéves, ad pugnam collecti. ἄδδην, 
largiter. Ex rad. ἄω exortæ, 1. ἄδω, δέω, satio, cum « brevi, et &èw. 

2. ἥδω, delecto, et ejusdem significationis, ἅδω cum « longa. Plures 

præterea aliæ, ἄδη, ἄδην, ἄδδην, ἀδδέω. Heyn. Excurs. p. 173. (204). 

«εἰλήλουθα, Lam come. (205). Hæc vero (τόξα scil.) nil mihi beneficii 
widentur præstitura; évuare, inf. 216. ἔρμεελλεν; pro vulg. ἔμελλον recepi 

secund. lect. Heyn. (208). ἀτρεκὲς aix ἔσσευω, verum, manifestum san- 

guinem elicui, sed eo magis furorem concitavi. (209). τῷ ῥα κακῇ 

ain: Vid. sup. ad à, 418. (211). φέρων χάριν. Conf. sup. #, 572, de 

phras. sim. ἐπίηρα φίρων. Convenit recentiori χαριζόμενος. (214). 

Ordo est, ἀποτοίροοι κώρη ἐμεῖο. Clarke. ἀλλότριος φώς a Sch. br. recte 

nitur, ὁ πολέμοιος ἀνήρ. Al. simpliciter, externus wir. Occurrit v. 

Od. “΄, 102, ubi in Edit. r d'eais mendosam lect. corrige, αὐτίκ᾽ ἀπ᾽ ἐμεῖο 

κάρη; x. τ᾿ Δ. Observatur porro ἢ. L. iræ excandescentis indicium maxi- 

mo cum artificio effictum ; “ Peream, ni hæc, comites tam inutiles, 

manibus fracta in ignem comburenda abjecero”. De ἀνεμώλια, 

vid. sup. δ΄, 355. (218). mages δ᾽ οὐκ ἔσσεται nñw—Notatur πάρος 

pro πρό.  Verba exponuntur, πρὸς τὸ παρὸν οὐ πράξομεν ἄλλως, (SCh. 
br.) quod minus accuratum existimo. Sensus est, Res se in melius 
non mutabunt, nisi impetum hujusce wiri nos ipsi, obviam euntes, re- 

presserimus. Ordo sententiæ est ; σιρὶν γὼ, ἐπελθόντε (κατ᾽) ἀντιβίην Trad 
“εἰνδρὶ, σὺν ἥπποισι καὶ ὄχεσφι, πειρηθῆναι (αὐτοῦ) σὺν ἔντεσι. De locut. 
πειρᾶσθαι τινός, Vid. sup. 129. Porro particula γέ ἢ. 1]. minime neces- 

sarla est, ““ nam tono ipso acui potest syllaba”. Heyne. (221). ἐπι- 

βήσεο. ΙΑ. sup. β΄, 35. y, 262. 6, 109. (222). τρώϊοι ἵπποι, non 

Trojani, sed ex eorum stirpe quos Jupiter Troi præbuerat, ut narratur 

inf, 265. Conf. Schol. in ed. Barnes. (229). QsBscbas, fugere, φεύγειν, 

Sch. br. Hinc verba quæ toties obvia sunt, μήστωρ φόβου, a Platone 


270 NOTÆ. [223—255.1 


explicantur, füugiendi peritus. Vid. Plat. Lach. p.191. et confinf. 
272. #, 108: : Possunt quoque ni φόβον φΦορέων, Ut ; 767. 
(226). σιγαλόεντα: Vulgo pe δα miro-arti ον he 6 4 1 
ad σιγή. : Est vero nomen σίώλος; pinguis, ut inf. /, 208, quod ‘exinde 
significationes, λαβοπρόξ; "καλός, induere potest, endéti analogia ac 
λιπαρός, sup. β΄, 44. inf. κ΄, 22. Sic in Od, #, 334, »»παρώ EXpOnitUr à 
Schol. καλο. σέαλος vero, _primitus σίαλος et exinde σίαλοεις, facile 
transibat in συγωλόείς, quoniamw T et F-literæ erant διά. Har- 
les, præf. ad Dawes, p. XXVIL. 1. 30. et Neilson ad Moore "6. Gram. 
que 15. Ejusdem analogiæ exemplum habetür ἴῃ ᾿νοῦ. γντο, #, 48. 
idesis. Conf. Ernest. ad Callim. H. in Cer. 44. (227). à ἐγὼ δ᾽ ἵππω»---- 
Observatur officium diversum τοῦ ruguBarou et τοῦ ἡνιόχου. Hic 
regebat, ille hostem irruentem excepit. : Recepi in°h. L lect. 7: 
σομόαι, et interpretor, e-curru descendam, pedes pugnabo. Contre 
‘, 480, 483, ubi hunc versumi sequitur ἐπόρουσε, unde’constat morem 
fnter heroës usitatum fuisse, [Recte legit Clarke; at male or se 
est, Ego stans in curru pugnabo,  Eustath. secutus. Versio Wetsten: 
est, de equis decedam, quam corrigit, Heyne posito, dé equis descendam. 
Wolfe adhibet lect. Florent. Ald. 1. ἐπιβήσομαι, señsu satis lucülento, - 
inf. 239, at quam jamdudum damnaverat Ernesti. Conf. V. L. et 
Obss. Heyn.] (228). äè σὺ τόνδε δέδεξο; Ang: Or do you receive him, 
whilst 1 iake charge ‘of the horses.. Sic inf. 238, ἐπιόντα. Dès T 
will avait his onset. : (281). ὑφ᾽ ἡνιόχῳ εἰωθότι.  Errat Lat-vérst sub 
auriga consueto. Verte sec. Sch.'br. sub'awriga φῆ qui “consuevit ᾿δῸΣ 
regere. :Hoë notavit Heyne ‘Obss. ἢ. 1, (235. ἘῸΝ τὼ ων δείσωντε 
parier Junge Cum ν. 230, et verte, ne femere disourran 
midine, Conf. inf. Ÿ, 510, de sensu verbi té tué νι 


porn ἵστασθαι, cunctäri ubi mature facto ue ma signiff. efferri, 

: Ferocire ; Ang. to become restive. (240). Ordboest ὁ est; ut ar wep oO 
ἐπεῖχον ἵππους Διομήδεϊ. 245). HE hr OYTASS viribus immensis 
præditos ; 3 Ouvape. dhérenror, Sch, b Wa etiam  constructio ; 
ὁ μὲν ponitur pro "τὸν : δὲ, sraedétité" Ps ὁρόω » > κι το λ. De 
νοῦ. | γεγούμεεν a γέω, v, 248, vid. Math: G. G. p: sr. 949). Le 

ἐφ᾽ ἵππων.  Pedes pugnäbat Diomédes, ut constat ex verb/ù 
255.  Hinc verti pôtest, ad equos {currum) nosmet ‘récipiamus. 

dus usitatior est, refrocedamus, conscenso currü. Certum'est ue 
inter heroas vel foïtissimos usu frequentius venisse pee se ‘ad suos 
recipére; præsertim: ubi vis superior premebat, ἐν Age 

φεύγοντι “ul παῖδες ϑεῶν. Pind. Nem. 9. 64. Conf. 5, 78 8644. 
eximie monstratur Diomedis fortitudo qui, ipse dés, consilium de 
salute respuit, quanquai illud, ‘nullé “dedecore ὁ Ὁ potérat am- 
“plecti. Indoli, qualis semper est, generosæ convenit. : (253). οὐ γάς 
μοι γενναῖον. Bene exponitur γενναῖον in Sch. br: #roi ἐγγενὲς, ἃ ἢ ἐκ γένους 
“παρἑπομοενον." Verte ergo ; Mihi non natura insitum ἐξέ. Convenit 
sup. 125, πατρώϊον μένος, ct ἃ Pindaro usürpatur γενναῖον in sensu, 
generi conveniens,  Minus præcise vers. Lat habet decorum, etsi 
ad sensum: satis rectée. ἐλυσκάζειν exponitur ἐκκλένειν. ἐλυσκαζόντι 
μαίχιεσθαι; non, ut Vérs. Lat. fugitantem pugnare, sed ἀλυσκάζειν à ὥστε 
μὴ μάχεσθαι, pugnam devitare. (255). ὀκνείω δ᾽ ἵππων ἐπιβαινέμξεν" 
Verte ; piget me præterea currum conscendere ; αἰξαηιεν vel ‘sic {1.6. 


[255—298.] NOTÆ. 271 


pedes licet existens ) tllis obviam ibo ἄς. τρεῖν μ᾽ οὐκ ἔξ παλλὰς ἀθήνη, 
quæ mihi vires et invictam audaciam suppeditat. :(258).: εἰ γοῦν ἕτερός 
γε Φύγησιν, Ang. granting at the most (γέ) that one of the two were 
to escape. De hac vi particule quæ latissime patet, conf. exemp, in 
Hooëg. p. 97, sqq. (261). τούσδε, hosce nostros. Officium exsequitur 
Sthenelus, inf. 321, quum, cæso Pandaro, linquit currum Aeneas ad 
corpus defendendum amici. (262). ἐξ ἄντυγος ἡνία τείνας. Erant ἄν- 
τυγες, αἱ notat Sch. br. inf. 728, αἱ περιφέρειαι τοῦ ἀρματίου δίφρου. 
Ex gemmis innotescit figura, quæ orbicularis erat; Breviter Heyne in 
Not. ἢ. 1. “ ἔξ ἄντυγος, in orbiculi qui δίφρον ambiebat, ora superiore, 
forte in paxillo impacto”. ““ Currus heroum erant humiles,‘binis rotis 
subnixi quibus impositus δίφρος, cui insistebat ἡνίοχος, cum altero pug- 
nante, ἐπιβάτη (vid. sup. 227). Ambiebat δίφρον præcinctio aliqua, 
lorica, fere ad genuum mensuram. Hæc est ἄντυξ, in qua eminebant 
paxilli seu clavi, ansæ, circa quas religari poterant habenæ. Si duæ 
ἄντυγες memorantur, (ut £, 728, ὑ, 500.) videtur ἄντυξ binis semicir- 
cularibus partibus constitisse, quæ utrinque latus tegebant” &c. Obss. 
h. 1. Citat Ernesti not. Hemsterhusii ad Luc. T. 1. p. 279. quem 
tamen fefellit discrimen inter ambitum currus qui proprie ἄντυξ vocatur 
et ansas quibus habenæ adnectebantur. Non ad has, sed ad dupli- 
cem ἄντυγα respicit loc. cit. inf. 728. In genere usurpatur ἄντοξ pro 
ora exteriore, ambitu cujuslibet rei; currus, ut hic, inf. 322.728, 
clypei, ζ΄, 118, ὁ, 645.  Citharæ, Eurip. Hippol. 1135, ὑπ᾽ ἄντυγι 
χορδᾶν. Cæli quoque. Conf. exemp. congesta in Damm. Lex. Hom, 
en: not, ad κ΄, 475. (266). υἷος, contracte ex υδος, a recto vf. 
γιά. Mathiæ, ᾧ, 73. (269). ϑύήλεας, ex Homerica ϑῆλυς, ὁ, ἡ. Trans- 
tulit vss. 268, 269, Maro, Aen. 7. 281. (270). Recepi lect. γενέθλης, 
et ordino ; ἐκ γενέθλης τῶν {τούτων Viz.) ἐγένοντο οἱ ἕξ----. γενέθλη, Wolf. 
γενέθλης, Ernest. Clarke. ΑἸ. γενέθλη, q. d. Six at a birth. (272). De 
verbis μήστωρε φόβοιο, vid. sup. 223. (278). Verba respiciunt ad 95, 
sup. et sqq. Tunc equidem non domui, hastà nunc experiar &c. 
De voc. διὼ πρὸ (281), videsis, 66. δ΄, 522. (287). De forma ἤροβροτες, 
pro ἥμεωρτες, vid. Math. G. G. ᾧ. 40, 4. ᾧ. 188. Obs. 4. οὐδ᾽ ἔτυχες, 
Le. καιρίως, non lethaliter vulnerasti. (288). Fuse exponit Hoog. in 
-voc. γέ; p. 98, vim exquisitam in hac oratione. : Abesse vero potest 
post πρίν cui adnexa videtur ne metrum conturbaretur ; Conf, sup. 
219. Pclique sententia procedit ; préusquam alteruter illorum saltem 
sanguine martem satiarit. Ad morem fortasse respiciunt verba san- 
guinem hostium cæsorum gustandi qui inter gentes antiguiores inva- 
luit; Conf. δ΄, 35. x’, 846. Mars dicitur ταλαύρινος, ut Minerva, 
ἀτρυτώνη. Conf. epith. sup. δ, 8. (292, 293). γλῶσσαν πρυμένήν, 2MaAmM 
hi m. Vel Pandarus caput declinaverat, vel hasta, curvatim volans, 
in descensu illum assecutus erat; hinc, 293, exit παρὰ. νείατον ἀνθερεῶνα. 
Variant porro Editt. a lect. ἐξελύθη quæ Aristarchea est. Lect. Zeno- 
doti recepit Wolfe, viz. ἐξεσύθη. ΑἸ. ἐξεχύθη, ἐξέσυτο. Prima videtur 
præferenda, quam Sehol. ined. MS. L. exponit ἐπ ύσατο τῆς ὁρμῆς, 
impetu suo elanguit hasta.  Bene dicitur λύεσθαι de motu qui vel cés- 
sat per se, vel admoto obstaculo ; hinc quoque de vi corporis aut 
mentis-extincta, ut inf. 296. Sophoc. Antig. 1268. 1314. (995). παρέ- 
resrour, Ang. drew back in consternation. (298). δείσας μήπως oi ἐρυ- 


272 NOTÆ. [298—340.1 


σαίωτο, Metuens ne corpus sibi eriperent hostes. Dedecus erat maximum 
corpus sodalis amittere; hinc tot certämina ubique facta. De verb, ἀμ- 
φιβαίνειν, vid. sup. #, 37. De ἀλκί recte notat Sch. br. rectum esse 224, 
et non pro ἀλκῇ positam esse, (302,303). χερρεώδιον, χειροπληθη. Sch. br, 
qui sup. δ΄, 521, λᾷας ἀναιδής adpellatur. De vi partic. γέ in 303. adno- 
tat Clarke. Vid. sup. 288. (307). Hæc verba ϑλώσσε, ῥῆξε, in sensu latiori 
accipienda sunt, fortiter percussit, vulneravit,sed non prorsus confregit, 
vix enim sanari poterat tale vulnus, ut fit inf.448 ὅς, (308). καὶ ἐρείσατο 
Er se ) σὺν χειρὶ παχείῃ κωτὰ γαίης. (318). ὑπεξέφερεν, subducebat, 
clam abstulit : Sic inf. 3΄, 268, ὑπεξέφερεν σάκος, submovebat scutum, i.e. 
paullatim et leniter. . (319). συνθεσιοίων; exp. Sch. br. ἐντολῶν, et secuta 
vers. Lat. mandatorum. Habetur β΄, 339. συνθεσίαι, in sensu τοῦ συνθῆ-. 
καὶ) pacta, et huic congruit sup. #, 70. σὺ δὲ σύνθεο, q. vid. (320). τάων," 
sup. 259, sqq. (322). De ἄντυξ, vid. 262. (325). ὃν περὶ πέσης rise 
ὁμηλικΐης, quem Supra omnem æqualium-cœtum in honore habit. 
Notetur usus σερὶ pro rte, ut in β΄, 831. (326). ὅτι οἱ φρεσὶν ἔῤτια ἤδη. 
Ang. Because he possessed a mind congental to his own. + Bene ex- 
ponitur ἄρτια, ὑγιῆ, memoruire, sec. Th, ἄρω cui conveniunt variæ 
signiff. consentuneus, congruens, aptus, firmus, certus, &c. De usu: 
conf. Pind. OI. 6. 159. in phras. ἄρτια μήδεσθαι, 1.6. ὑγιῆ, δίκαια. Recte. 
sententiam Poëtæ expressit Crispus, “ Idem velle atque idem nolle, . 
ea demum firma amicitia est. De bell. Cat. ᾧ. 20. De ἤδη, vid sup. 
«ὦ, 10. (327). αὐτὰρ oy — At heros re Minime hic redundat ὅγε. 
Vid. y, 409. (328). σιγαλόεντα. Vid. sup. 226. (329). péders, ἐρτέ.. 
post, insequi-fecit. Conf. Od. #, 175. #, 127. Signiff. τοῦ μεθεπειν 
sunt; 1. émmiltere, 2. insequi. 3. insequi.facere. 4. «rcessere. 5. 11- 
lum, quem arcessas, cireumspicere. (330). ὁ δὲ κύπριν ἐπώχετο, = 
νώσκων —beneficio nimirum Minervæ quod narratur sup. 127.° Ad. 
allegorias confugiunt Clarke et Sch. 530-336, hic ut alias.  Exis-. 
timat prior Tydidem ‘ permultis Trojanorum fusis ac cæsis, magnam 
Helenæ rapierdæ aucioribus ac propugnatoribus nôtam infanmmæ eo 
die énussisse”. Ratio subtilis sane et quam vix adsequor, ni tota 
compages quæ in poëmate inducitur Deorum ministrantium ex allego- 
ricis personis constare censeatur. . Hanc enarrationem sensui veterum 
rudiori prorsus tribuo nec explicationes allegoricas adhibendas puto 
nisi ratio ipsa aut mens Poëtæ id exigere videtur. Talis est mythus 
cosmogon. inf. %, 18. allegoria, 4 502, &c.  Consentit Heyne; 
« Venus est persona agens, allegorice quidem primitus forte consti-. 
tuta, nunc tamen dea in pugna versans et de ΕΠ} salute sollicita”. 
Not. ἢ. I. (335). &® ἐπορεξοίμενος----οὕτωσε, protensa hasta vulnera- 
mit, ie. cominus ; ad lit. quum se protendisset. Vid sup. δ΄, 306. et. 
conf. Od. λ΄, 391. Ordo reliquæ sententiæ est, meraageros EG χαλκῷ,. 
οὕτασε (μεν) ἐβληχρὸν (κατὰ) χεῖρα ἀκρην. Accipio ἐβληχρφήν. CUM - 
χύπριδα subaud. etsi possit quoque cum χεῖρ, ut inf, 425. χεῖρα pass. 
Vox ipsa ἃ BAñu: (βάλλω) videtur deducta ut ψυχρός ἃ ψύχω. βληχρὸς 
video in Alcæo in sensu, debilis, ut βληχρῶν οἰνέρεων πνοαί, Significatum : 
vero contrarium quoque admittit, sCil. σθεναρός. Exponit Suidas, ἰσχυρός, 
a Pind. pag. 438. T. 1. (240). ixwe. in apposito Cum œwBgeror αἷμα. 
accipienda hæc vox, quæ fluorem aliquem gencraïim designat,, hine. 
sanguinem, et h. 1. sanguinem divinum, Nec est cur ob nomen in. 


| 340—385. ] NOTÆ. 273 


solitum suspectus habeatur versus, non enim adfertur ut speciem de- 
signans vs ‘a sit, sed qualis in genere possit concipi. Adi Not. in 
Dawes M. C. p.404. Heyne, Obss.h,1.. οἷός περ. qualis nempe. (344). 
ἐρύσατο. cum simplici + adhibui. Vid. sup. ὦ, 141. (346, 347). ἐμ- 
βαλὼν----ἐξέληται. τῇ δ᾽ ἐπὶ μωκρὸν ἀὔσε, pro ἔπηυσε τῇ (ταύτη), αἱ Sup. 
283. (349). ἢ οὐχ, ἅλις.  Istud 4 οὐχ, in interrogationibus, in 
unam syllabam coalescit,. non licentia aliqua Poëtica, sed quia vulgo 
etiam in soluta (ut opinor) oratione ita pronuntiabatur”. Clarke. 
Exempla -confert, quæ passim in Tragicis occurrunt. Ap. Soph. 
Antig. 468. Œd. R.15. et insigne exemp. Aesch. Prom. 398. ἢ οὐκ 
οἶσθ᾽ ὠκριβῶς, ὧν περισσόφρων ὅτι. ἠπεροπεύεις, ““ decipis et in fraudem in- 
ducis ᾿ μνεία et blandis verbis ; in genere decipis”. Damm. (352). 
οἐλύουσ᾽, vertitur, mente turbata. Ad sensum bene Sch. br. οἷον Avoir 
μὴ εὑρίσκουσα τῶν κακῶν, Th. 41%, vagari præ animi tristitia, perturba- 
tione, ut inf. ζ΄, 201. ἄλη v. ἄλυς, erratio. Conf. usum in Aesch. sept. ad 
Theb. 393, τοιοῦτ᾽ ὠλύων ταῖς ὑπερκόμοποις σωγαῖς, κ- τ. he IN Sophoc. Phi- 
loct. 173. (356). ἠέρι δ᾽ ἔγχος ἐκέκλιτο, και Tuyé ἵππω (παρίσταντοὴ. (357). 
ἡ δὲ, γνὺξ ἐριποῦσα----. Accipio ut sup. 809. in genua lapsa, præ languore 
861. Miror Eustath. et post hunc Clarke vertentem, ad genua fratris 
lapsa, Prorsus absimilis est vs. 370, qui recte vertitur, ad genua vero ce- 
cidit Diones, &c. (358). χρυσώμπυξ, aurato redimiculo crines succinctos 
habens. Erat ἄμιπυξ, στιρά τις κατάχρυσος, συνδέουσα τὰς περὶ τὸ μέτω-- 
moy τῶν ἵππων τρίχας. S. br. eratque lorum vel auro pictum, vel aurea 
lamina inductum, vel et omnino aurea lamina. De feminis adhibet 
Pind. OI. 7.118. et, usu proprio, de equis, ΟἹ. 13. 92. Conf. Damm. 
Notandum est hic haberi syllabam brevem, extra cæsuram, productam, 
consonante, quæ sequitur, geminata ; versus legendus est, roxada— à 
σομένη.  Usitatius hoc ante liqguidas. Conf. cum hoc quæ supra notavi 
ad ὦ, 51. ['Transpositis hisce, ita ut legatur λεσσομένη πολλὼ, ser- 
vabitur lex metri, at dubito an fieri possit, salvo sermone ; judicet 
lector eruditus.]. (359). κόμισαί με, curam mei adhibe. (370). Vid. 
sup. 357. Ad matrem Dionen se recipit Venus, quæ illam consola- 
tur, et sanat vulnus, 416, 417. Porro de ὠγκός, v. 371. adnotat 
Ernesti esse adverbium, pro quo Aesch. Eumen. 80. dixit ἀγκαθεν. 
Recte, nam ab ἐγκαί proveniret æyxæ&s.  Fingi potest rectus #4£, ut 
sup. 299, ἄλξ, unde æaxi, et πλώξ, unde rauxi. (374). μαψιδίως, 
temere ; nullo crimine a te admisso.  Sic β΄, 214, μὰψ; ὠτὼρ οὐ κατὰ 
κόσμον. Optime Ang. redditur PH ca (377). ὑπεξέφερον. Vid. 
sup. 318. (380). ἀλλ᾽ ἠδὴ δαναοί ys—Velim interpungere sententiam 
ita ut vis sua particulæ γέ constet. Verte; “ At nunc cum cœælicolis 
etiam pugnant, Danai saltem”.  Vid sup. 288.  Optime exprimitur 
et odium contra Achivos et sollicitudo ne participes criminis habeantur 
Trojani, quorum partibus studet. (382). τέτλαϑι. Vid. sup. ad #, 586. 
(383—384), πολλοὶ γὰρ δὴ rue verte; plures enim nos cælivolæ α 
mortalibus jamdudum ὧ}) male fuimus affecti, duros invicem dolores 
iuferentes. Hæc ratio communis est, quam prætulerim, sed varie inter- 
pungunt. Accipit Heyne, ἐπιτιθίντες ἄλγεω ἀλλήλοισιν ἐξ (i. 6. ἕνεκα) 
εἰνδρῶν, sed durior videtur junctura.  Supplenda certe ad sensum con- 
ficiendum verba (ἕνεκ᾽ ὠνδρῶν) post ἐπιτιθέντες. (385, &c.). τλῆ μὲν ἄρης" 
Mythi narrantur de variüs, quos perpessi sunt Di, laboribus. et hoc ad 
N N 


274 NOTÆ. [285—410, | 


consolandam Venerem. Omnes a poëta ut jamdudum cogniti proferun.. 
tur, οἵ verosimiliusest tales pm pu ex antiquiorib ve desum- 
sisse, Res veræ adumbrantur, sed more veterum fabulosa compage 
exornatæ,  Aloeus, quem hic memorat, fuit Gigas. Proles ejus 
Otus et Ephialtus Martem vulnerasse perhibentur ob Adonidem occi- 
sum, qui ilorumcuræ a: Veneréfuerat commissus.. De Aloïdis Conf. 
Θά: λ΄, 304 Quint: Smyrn. L.:513 Aen. 6. 582. Lucan, L, 6; 
Claud. de bell. Get. Stat, Theb. 10. ‘Fhemist, Orat. 14. (387). 
κεῤαφίῳ. δεσμωτηρίῳ. οἱ γὼρ Κύπριοι τὸ δεσμωτήριον κέραμον καλοῦσι, SCh. 
“ Ex hac carceris adpellatione patet mythi ipsius antiquitas, linguæ enim 
vetustiori convenit. Conjectat Damm ex Sch. br. fuisse κέραρεον ur- 
bem Cariæ valde munitam, et hinc prodiisse signif. carcerem.  Certe. 
favet epith. xæAxses, 1. 6. firmus, stabilis, bene munitus ; Sic Flacc. 
inclusam Danaën turris ahenea: Carm. 3.16. . Usu recentiore κέρας 
pes est: vas fictile.  Forsan et antiquiore, unde petenda est, notio-loci 
occlusi—Diowarneto. Conf. Heyn. Obss. [In Sch, br. argutiæ mul: 
tæ congeruntur de explicatione hujusce mythi, quas enarrare piget. 
Ad conceptus philosophicos et astronomicos referuntur hæ adumbra- 
tiones poëticæ, sed enimvero subtiliores, quod sæpius dixi;. quam pro. 
ingenio vel sensu antiquitatis. Attamen ingeniosa satis est explicatio 
astronomica. 7.. (388). ὦτος, pro ἄατος, insatiabilis. (589). μητρνιή,. 
noverca. Aloïdarum 501}, tradente Antimacho in Sch. br. Animo 
novercali concitata est, ut observat Heyne. (392). παῖς εἰμ φιτρύωνος, 
Hercules; qui et infr. υἃὃς Διὸς. ἑκωτέραις γενεαλογίαις καλεῖ αὐτὸν ὁ 
ποιητὴς. Sch. br. Alcmena quippe, Herculis mater, uxor fuit Am- 
phitryonis. (995). ἐν τοῖσι; inter 1llos qui talia a mortalibus perpessi 
sunt.… (397). ἐν πύλῳ ἐν νεκύεσσι.  Vulgo redduntur verba, αὐ portam 
apud inferos ; viam sternit Sch. br. qui Aristarchi sententiam refert, 
πύλῳ Qici pro πυλῇ per metaplasmum et poni ἐν νεκύεσσι pro loco, ἔνθα αἱ 
τῶν τελευτώντων ἀναχωῤοῦσι SA Orco scil.  Objicitur nullum exem- 
plüum usus ejusmodi occurrere; usurpari quoque semper vocem in plu- 
ral, ut πύλαι ἀΐδαο, 1, 312. σκαιαὶ πύλαι. nf. inf. 749. σ΄, 275: ἡ; 
339. Porro νεκύεσσι certe significat cadaïveribus, ἀξ inf. synon. ejus 
vanter, Ve 886. Hinc referre malo ad: expeditionem Herculis con+ 
tra Pylios Triphyliacos, unde-nemo præter: Nestorem stirpis Neleïæ 
sospes evasit.  Insigniter huc fäcit Senec. Herc. fur. 56065, et 
diserte. meminit ipse Sch. br. sub fin. notæ ad v. 392, Hiinc verte; 
“d'Pylum'inter. mortuos. . (401): ὀδυνήφατα, yrix, sup.d, 218, ubi 
exponit Sch. br: παυστικὰ τῶν ὀδυνῶν. Th. φάω, unde et recentius 
rpulw. .1)6 usu:voc: πάσσω vid. loc. cit: (403). σχέτλιος, ὀβρίμοερ- 
γόξι: Audax! facinorosüs !: qui pro nihilo duxitnéfaria patrare, ie. 
gui audebat talia. Eodem modo inf, ὁ, 166, οὐκ ὄθετιαι---ἶσον ol φάσθαι- 
dico, EXP: παράνομα, impieties.  Inepte Sch: br. ponit pro ἐαίσυλα, 
quasi évregnuére τῆς αἴσης: Nec quicquam melius pro etymo 
συλοίω; spolio, quantitate reÿ(,)obsistente. Melius ut cognata cum ἀήσυ- 
nes accipitur; inf. 876. Th. κα οἱ ἥδω. (410). In Odyss. γ΄, 180, 181, redi- 
tus Sociorum Diomedis memoratur, non veroipsius, et fertur in Italiam 
confugisse, ubi occubuüit. Conf. Aen. 11. 243 sqq. Sensus vero hic 
est ; # perpendat nunc Diomedes ne quiste fortior congressus illum 
interficiat”.  Hoc innuunt verba, κουρίδιον ποθέουσα πόσιν.  Commen- 


L 


[410---450. ] NOTÆ. 275 


ta sunt recentiorum de furore Aegialeæ, quæ video ex Lycophronte 
congesta in not. Sch. br. Videntur Homero ignota. (412). μὴ δὴν, 
ne uliguando. (416). ἰχῶ. Lectio magis probanda, Recepi ex 
Heyn: Wolfe. Turneb. Barnes. Vox per apocopen formatur ex 
ἐχῶρα, ut ἱδρῶ, ἀπόλλω, κυκεῶ, EX ἱδρῶτα, ἀπόλλωνα, κυκεῶνα, ἃ Clarke 
notata. . Adde ποσειδῶ pro ποσειδῶνα, et in Aeschylo αἰῶ pro αἰῶνα. 
Kœn. ad Greg. 142. : Formam utramque ponit Clarke et ἰχῶρω in ge- 
nere masculine et ἐχώρ in neutro: sed satis est unam agnoscefe. 
(422-—23). ἢ poire: dÿ—Oratio κέρτομεος. Ang. Most undoubtedly 
now hath Venus, whilst inspiring some one of the Grecian women 
with a desire 4 accompanying the Trojans whom she hath now takeu 
such a marvellous liking.to, &c.  Perstringitur hic raptus Helenæ quemi 
ex machinatione Veneris ortum prædicat Minerva. Lect. ἅμα σπέσθαι 
pro vulg, ἅμ᾽ ἑσπέσθαι recepi ex Sch. br. (424). καῤῥέζουσα, demulcens ; 

- fondling into compliance. Passim obvia sunt, χειρί τε μειν κατέρεξε, gestum 
affectu tenero plenum exprimentia. Exponitur καῤῥέζουσα, κατα ψῶσα τῇ 
ser. (425). Sup. ὦ, 248. animi ægritudinem exprimit éuvrrw, σὺ à ἔν- 
θι ϑυμοὸν ὠμεύξεις. Habetur hic significatio literalis. χεῖρα peur, her deli- 
cate hand. Conf. sup: 337. ἀραιήν, vox digammata. (426 ). petl Ones ΟἹ 
subridens hominum sator atque deorum”. Aen. 1.258. (429). μετέρχεο, 
confine-yourself-to, manage. (432). Vid. sup. 346, unde continuatur 
narratio. Curam Aeneæ susceperat Apollo qui ad Pergama eum 
asportat et simulachrum heroïs, circa quod instauretur pugna, effin- 
git; inf. 446, 449. Sic Aen. 10; 636. simili artificio ‘Furnum e 
morte eripit Juno. (433). γιγνώσκων. Beneficio Minervæ, sup. 
127. χεῖρας ὑπείδεχε, defendebat ; imago præclara est-auxilit præsen- 
tis Dei : Conf. sup. δ΄, 249. inf. 4 420. (437). ἐστυφεέλιξε. Non, #li 
incussit, ut vertit Lat. vulg. sed, wiolenter-a-se-repulit chypeum 
(Diomedis scil.).  Exponit Sch. br. διέσεισε. στυφελίζειν dicitur qui mo- 
tui violento obviam eat; dehinc ad conflictum corporum durorum 
applicatur, ut a th. στύφω, astringo ; et in genere, exculere, vexare ; 
: Conf. inf, ἡ, 261. w', 405. π΄, 774. sup. ὦ, 581. Odyss. σ΄, 415. (488, 
439), ἀλλ᾽ ὅτε δὴ----δεινὰ d — Verte; quum. demum vero...minaciter 
tum. . Particulæ singulæ sua vis inest; Conf. Hoog. p. 135. (440) 
μηδὲ ϑεοῖσιν, ἄς. Nec velis paria cum Düiis medilari, À. e. ὁμεοιωθήμεναι 
ἄντην, SUP. d, 187. (447). ἰοχέαιρα. “Est epitheton Dianæ, fun- 
dentis quasi sagittas, ut sit 4 χέουσα ous. Damm, Lex. Hom. At 
manifesto etymon est χαίρω. (4.48). κύδαιενόν τε" et augustiorem red- 
diderunt. Heyne. honore afficiebant. Damm, ex Sch. br. qui exponit, 
ἐδόξαζον.  Rectereprehendit Clarke lect. Daceriæ κήδαινόν τε, quéæ vox 
nusquam apud Homerum occurrit. Conf. pro signif. vocis Pind. OL. 10. 
80: Nem. 9. 29. quibus convenit explicatio Heyniü. Bene ad sen- 
sum Clarke, Aonortfice excipiebant. (449). εἴδωλον.  ‘ Tenuem sine 
viribus umbram”. Virg. (453). λαισήϊα.  Bene inter cætera Sch. br. 
μικρὼ ἀσπιδίσκια Sven, ὠμιοβύρσινω σάώκη, ἐκ λασίων βυρσῶν. parmulas 
exp. vers. Lat. Nolim vero th. λώσιος, sed λαιός et σείω. ( 454). δὴ 
τότε, tum demum. Pugnam Mars capessit, specie Acamantis, duc: 
torisS Thracum, induta. Dehinc Sarpedon Hectorem excitat, et 
Aeneas rursus in aciem procedit quod animos Trojanorum jamjam di- 
labentes restituit—514, (455). Conf. sup. not. 31. (456). οὐκ à» à) 


276 NOTÆ. [456—487.] 


SE 10 interrogationis quæ vim imperandi , 
umne, quæso (δή), lubens ex pugna dimoveres? &c. i. 6. dimove. 
Sic sæpius, ἡ fé νύ μοί τι πίθοιο, numne obsequaris aliquid® . 6, quum 
proposuero, obsequere. (457). ὃς νῦν γε καὶ ἂν Ai —Qui nunc equiden 
cum Jove ipso manus consereret, eo audaciæ processit. (460). 
axe», bi vidimus templum ei sacratum, sup. 446. (465). ἐς τί ἔτι 
κτείνεσθαι taceri—Quousque tandem patiemini copias sic trucidari? 
anne donec circa poitas affabre-factas pugnam cieant, ἄς. In v. 
466, synalæphæ exemplum occurrit qualem sup. notavimus, v. 349, 
conjunctis # et εἰσόκεν ita ut ore simul efferantur. (467). κεῖται. Opini 
grassata erat Aeneam haud amplius χν apr esse, hinc i 
propter adventum ejus inopinatum, inf. 514. Hinc quoque ν. 469, 
cawrouty, COTPUS eripiamus, quod hostibus-spoliandum relinquere 
bro esset; Hac opinione inducti, acerrime circa simulachrum | 
rant, sup. 451. (471, 473). ἔνϑ᾽ a«ÿ—Acriter Hectorem objurgat 
Sarpedon pugna adversa et magniloquentia ejus concitus.  Crediderim 
aliquid contentionis inter duces jamdudum exortum fuisse, et Hec- 
torem advenarum militum opem imprudentius sprevisse. Vox certe 
ἐπίκουρος, toties repetita, emphasin habet, innuens iin illis solum- 
modo spem victoriæ sitam, 477. In 473, sarcastice efferuntur verba 
φῆς που, quæ commode reddi possunt, dixisti, ni fallor. Mire hic 
vaniloquus ductor Trojanorum fertur et tempestiva proinde pe Ὑρεσοι 
objurgatio : conf. inf. 493 sqq. λαοί in hoc versu sunt cives 1 γοαπῖ, 
et qui ditionem Priami tenebant—Troës. (Conf. sup. β΄, 815 
(476). καταπτώσσουσι.  Abjectissimum timorem vox indicat. 
sup. 8°, 312. δ΄, 371. “ana hic mordacior. (477). ἡμεῖς δ᾽ 
aÿ—Nos vero 6 contrario (αὖ). Particulam servavi, quæ in editt. qui- 
busdam exciderat, quasi supervacanea. Emphasin habet. (478). ἥκω. 
“ Verbi ἥκω usus est ut sensu æquipolleat Latino non jam venzo; sed 
vent, sive adsum. Cujus ταὶ exemplum exhibet primus Hecub. Eurip. 
VETSUS, ἥκω νεκρῶν rive καὶ σκότου πύλας λιπῶν---- — Veni sive Ad= 
sum, &c. non cum interpp. Venio, I am coming : hoc enim senten= 
tiam parum aptam efcit”. Dawes, Misc. Crit. Not. p. 49. convenit 
vers. Ciceronis in Tusc. 1. 16. “ Adsum atque advenio”. In eun- 
dem errorem lapsa est Vers. Lat. Recte Sch. br, παραγέγονα. De 
Lycia Sarpedonis, vid. β΄, 876—7. (481). καδδέ, ji. 6. κατέλιπον δέ. 
τά τ᾽ ἔλδεται ὃς κ᾽ ἐπιδευής.  Quæ satis sint ad cujusvis animum ex- 
lendum, ne amplius in dubiam belli aleam eat”. Clarke. Concinna 
LE at vix sensum adsecuta. Profitetur Sarpedon se exemplum dedisse 
qui, ut amicis subveniret, opes immensas reliquit, nec illas exigere 
præsentes quo ad virtutem excitetur.  Adeo ad lit. cum Heyne acci- 
io, quibus pauperes imminent μοί παῖδ, ut adeo ad eas tuendas de- 
en domi remanere.  Hinc verte; quas, quisquis esenus; vehe- 
hementer cupit. (482). ἀλλὰ καὶ üç—Atqui vel sic—etsi me nulla 
cogit necessitas, nique adest quod vel auferant vel abducant Achivi, 
μέμονα, animo sum promto, etc. μένω primitus, vehementer cupio ; hinc 
μένος, ardor, vis.  Dehinc significatus, persto, maneo, &c. pe à 
Versus a Criticis vexatus. Edidit Clarke, λίνου mov ἁλόντε, ad con- 
servandum metrum in ἁλόντε Cujus prima syllaba brevis est. : Vitiosius : 
vero, ut notat Heyne, quum vox sit Fæaevrs ΤΟΙ emendatio Bent- 


[487 —509.] NUTÆ. 277 


lei, λίνου πανοΐγροιο ἁλόντες, et metrum vitiosum et dualem (ἀλόντε), 
qui displicet. Proponit Heyne, λίνοιο ἁλόντε πανοίγρου. Ferri quoque 
potest, λίνοιο ἁλόντα (1. 6. ζῶα) πανώγρου, Bentleïi vero prætulerim, 
ἀψῖδις sunt laquei retis, αἱ συναφαι τοῦ néveu. (490). σοὶ δὲ χρὴ" 
Rixæ inter ductores ob Paridis certamen fidemque fractam quæ bellum 
acrius inducebant, fortasse fuerant exortæ. Huc refero voc. ἐνεπήν 
inf. 492. Neutiquam vero pendent ἐχέμεν et ἀποθέσθαι ex priore parte 
sententiæ σοὶ δὲ χρὴ μέλειν, sed eX Aurromévs—supplicanti principibus 
ut indesinenter locum-teneunt, et deponant acrem objurgationem. 
Huc forsan referendum quod Paridi exprobrat Hector inf. ζ΄, 326, 
ubi conf. De vss. 490, 491, 493, dubitatur an sint germani ; de 
posterioribus Heyne.  Notandum est Sch. br. omnino silere de vss, 
489, 483, 484. (494). Nil respondet Hector, at objurgationem 
sentit ac sese ad agendum accingit. Sic Diomedes sup. 401, 419. 
Paris, increpante Hectore, inf. ζ΄ 896 sqq. adeo ut jure observarit 
Eustathius, πῶς παραινετικὸς λόγος δραστικός ἐστι παρὰ τῷ ποιητῇ. Ani- 
mus fortis et generosus melius agendo spectatur quam conserende ser- 
mones, et, occasionem nactus, eo magis virtutem promovet, quo 
acrius quisquam increpuerit. (498). ἀολλέες, concentrated. (499). 
ἄχνας. ἄχνη δὲ καλεῖται καὶ ὁ ἐπιπολάζων τῷ κύματι ἀφρός, Ut inf, λ΄, 307. 
hic, palea, τὰ λεπτὰ τῶν ἀχύρων. Sch.br. In genere designatum 
videtur quidquid in superficie natat—quidquid levissimum. ἀλωάς, 
“ agri partes editiores, in quibus et tritura fit et purgatio frumenti”. 
Heyne. Designatur quoque per ἀλωή, ager vel frumentarius vel 
arbustis consitus. - Sic Schol. br. sup. 90. Conf. 536. Od. ζ΄, 298. 
Adpellantur œawæi, ἱεραί, relligionis caussa, quippe Cereri sacræ. Sic 
sup. β΄, 506, et fere eodem sensu #, 38. ζαθέην κίλλαν. ἱερῶν ἀγώνων, 
Pind. Nem. 2. 5. nam, ludi Nemeæi Jovi sacrati sunt. (501). κρώῃ 
secernat. Vim insitam verbi notes, ut sup. β΄, 862. (502). 
οἰχιυρμειοί. οἰχυροθήκαι οἱ τόποι. Sch. br. Sic Suid. in voc. Vertuntur 
verba, subalbicant vero palearum-receptacula. (503). κονισώλω, pulvere 
excitato. Vulg. κονισσώλῳ, sed rectius simplex (σὴ adhibetur. (504). 
πολύχιοαλκον. Exp. στερεὸν, λίαν ἰσχυρόν, ut sup. ὦ, 426. Ads χαλκοβατὲς 
δῶ. Sic v. 387. χαλκοῦς κέραμοος soliditatem carceris innuit, transla- 
tione sollenni ; Conf. ejusmodi sensum, 8’, 490. Obvium fit insigne 
hujus exemplum inf, #, 15. ὑπὸ χϑονός......βέρεθρον, ἔνθα σιδήρειαί τε πύ- 
Aa καὶ χιοίλκεος οὐδός, viz. inexpugnabilis Tartari sedes. Conf. Pind. 
χαωλκόπεδον ϑεῶν ἕδραν, Isth. 7. 62. quod in Py. 10. 42. est χάλκεος 
οὐρανός. ἐπίπληγον bene a Sch. br. exponitur, solo vehementer ‘quas- 
sato, excitarunt. (505). Verte ἂψ ἐπιμοισγομένων, Trojanis retro se 
immiscentibus, 1. e.conversa acie ferentibus arma. Nimis indefinite 
vers. lat. at verum sensum præbet Sch. br. ἐξ ὑποστροφῆς ἐμειβαλλόντων. 
(506). oi δὲ μοένος...... 11 vero recta acie tendebant in hostem. νύκτα. 
Caliginem pugnæ circundedit. Κὶς ὦ, 47. (509). χρυσαόρου. Conf. 
Pind. Py. δ. 140. ubi reddit vers. Benedict. χρυσάορα, aureo ense 
conspicuum.  Sic. Sch. br. ἢ. 1. et versio Lat. Vulg. at minus accu- 
râte, nam gladio nemo Antiquissimorum armavit Apollinem. Huud * 
necessario vero ensem designat ἄορ ; sic tridens Neptuni adpellatur ἄορ 
τριγλώχιν, et χρυσάορος est quoque epitheton Dianæ quæ alias χρυ- 
σηλάκατος; Ut inf. v, 70. Od. δ΄ 122. Vocem acceperim in eodem 


L 


278 NOTÆ. [509 ----581.} 


sensu AC χρυσότοξος quæ obvia est sup. , 101. utepith. Apollinis, et 
radios sois putarim adumbrari, præsertim in poëta qui non ex libi- 
dine sed summa cum ratione figmenta sua ornavit. Consentit Sch.B. 
Ven. ἐπειδηπερ ἐξ ἀνατολης χευτὼ μαλέστα τὸ Peyyos geler éoiner, εὗρ 

sort ἡλίῳ δια τὰς drives τὸ χρυσαορ. Alteram iti 6 

Ch.br. χρυσαόρου.....«ὡς χρυσῆν κιθοίραν ἔχοντός, ipsum ferri 

test: Conf. ΜΠ Ὡ Apoll. 198, Aliter Demon, ha Lex, ‘ qui 4% 
suspendit pharetram ex humeris”. (510). ἐπεὶ 1%... Discesserat Mi- 
nerva, Diomedem hortata, sup. 133. (512). πίονος ἐξ ddbrers.. Conf. 
sup. β΄, 549. ἐνὶ πίονι νηῷ. (514). μεθίστατο, in medio stetit. Sicyesrésns 
et sim. passim. Aeneas, e pugna cum Diomede (sup. 344.) sospes 
egressus cæteros fefellerat ; hinc lætitia ob adventum ejus AE MS opi A 
merite, non solum vivum, sed membris sanum et integrum. (529, 523). 
—Conf. cum hac similitudine Arat. Diosem.188....... ἢ νεφέλη ὄρεος μεηκύ- 
γεται ἐν κορυφῆσιν, scil, tempestatem minitans. Optime exprimitur et 
animorum constantia et belli ingruentis sævitia.  Accipienda est sws- 
pains ut nom. subst. et supplenda οὔσης, ν. ἐν we. ἀκρῥοπόλοισιν ὅρεσσιν, 
montium verticibus. ἀκρωρείαις, Suid. in voc. (525). ζαχφειῶν. Exp. 
SChol. μεγώλως πνεόντων. ox ipsa fit ex ζώ intens. et χράω, irruo. 


Præfert Heyne ζαχρηῶν ex Caxems.  Possit vero extitisse ; et 
hinc ζαχρεής, ζαχρειήξ,, αἱ sup. δυσκλής, β', 115: ἀκλής, inf. #; 100. 
Od. >, 728. De similitudine argutantur Critici, fortunam ἃ 
Poëta innui credentes, nam ut nubes a ventis, sic postea: ia 


Trojanis Achivi. (580). αἰδεῖσθε, ita ut mutua reverentia tactiwirtu- 
tem proferatis eximiami. Sic αἰδομένων πλέονες σόοι» ‘quippe ex tali 
reverentia oritur fortitudo et ex fortitudine summa spes. (536). Sue, 
alacer, promtus. μετὰ πρώτοισι μάχεσθαι, 1e. προμαχέζειν, Ut Sup: 
vidimus, y. 16. et Diomedem, init. lib. (538). Ordina, διείσατο πρό, 
Le. εἰς τὰ πόῤῥω, penitus. Cf. sup. y, 3. δ΄, 522. sup. v.66. Statuunt 
ali, διὰ τῆς (ἀσπίδος scil.) δὲ καὶ πρφοείσωτο. 1n 539, ordina, διὰ δὲ 
ζωστῆρος ἐνέλωσσε γαστρί. ἴδε ζωστήρ, Vid. δ, 152. (543). φηρῆ. Me- 
moratur hæc urbs inf, ὦ, 151. unde constat subditam fuisse Age 

noni qui partem Messeniæ tenebat. cf. Μὴν β΄, 591. Pyliorum hic 
memoratur terra, quæ ÆElidis aut Triphyliæ fuit, non Messeniæ. 
De Phera meminerunt Strab. VIII. Pausan. IV. 1. (553) ἀρνυβένω. 
Conf. sup. #, 159. Pro significatibus aliis hujus verbi, cf. 4, 159. 160. 


et prætulerim. Sic Suid. λιπαρά. De verb. κεξαΐζω, vasto, cf. sup. 
8.861. ὄφρα καὶ αὐτώ etc. donec et ipsi.…...occubuerint &e. (560): 
ἐλώτησιν ἐοικότες. Similitudinem repetit ex δ΄, 482, variatam ulum. 
Conf. Aen. δ. 448. concidit ut quondam cava concidit aut ae 
aut Ida in magna, radicibus eruta pinus. (564). τὰ φρονέων, Ang: 
With the intent that ἄς: (566—67). περὶ γὰρ di, valde enim timebat 
ne quid mali pateretur rex. Notatur πεν in sensu τοῦ περισσῶς, QUO 
sæpius fit. Dé sensu νοῦ, ὠποσφήλειε, ci. sup. δ 172: (δθδλὰ τὼ μὲν 
δὴ, jamjam arma contra invicem ferebant, juer erant Congressurts 
De νοῦ. ὀξυόέντω; vid: sup. 50. (581). ὁ δ᾽ ὑπέστρεφε: Ang. but he 


[581—618. | NOTÆ. 279 


was îin.the act of turning. ‘“ Interea dum averteret-equos, percussus 
est; recte igitur.Parenthesi inclusa hæc verba”. Clarke: (582, 583): 
Ordo, τυχὼν (αὐτοῦ) χ. (κατὰ) ἀγκῶνα.. Bene reddit Clarke verba λεύκ 
ἐλέφαντι, -ebore ornata εἰ distincta : érrorem Sch. br. notat, Recte 
Sch, Leid:-citante Heyne, κατὼ. συνήθειαν ἀστρωγοίλους ἐλεφαντίνους. ὑκα- 
τέρωθεν᾽ εἶχον; 1.6.. vertebras eburneas.  Verius ἔογβδη. lamellas fuisse 
corio-insertas, adeo ut opus, quod vocant, £essellatum extaret:. Nec 
artem ignorasse verosimile est. Conf. sup. >, 141. Huc forsan-re: 
feras quæ toties occurrunt, ἡνία σιγαλόεντα, de quibus vid: sup. 328. 
(585-—86-—87 ). Interpunxi ut in edit. Heyn. ita ut accipiantur verba 
ἐπὶ βρεχιρὲὸν τε καὶ ὥμους in nexu Cum δηθὰ mx ἑστήκει.  In-parenthesi 
accipienda τύχε γάρ ῥ᾽ ἀμάθοιο β.. Libenter adhibuerim δέ post βρεχ μόν, 
melius sic constante junctura.. Modum usitatum distinguendi.senten- 
tiam_haud immutarunt Ernesti vel Wolf quod miror, nam oratio as. 
deta in 587: displicet ; nec medendi ratio est nisi adhibeatur lect. δηθὰ 
δ᾽ 69 ἑστήκει, v. quid simile. κύμβαχος...«Ὁε μ΄, 385: ἀρνευτῆρι ἐοικώς, 
præceps, Th. κύμβη, vertex &c. convezum quid—galea—poculum— 
mba τύχε γάρ δ᾽ ἀμιάθοιο βαθείης, inciderat enim in arenam profuns 
am: De .syntaxi voc. τυγχώνω, vid. Math. $. 868. (590). τούς, 
Menelaum et Antilochum. : (591). κεκληγώς.. Vid:sup. 8; 314: Hec- 
tor jam Trojanos ad pugnam incitat quos male affecerat Diomedes : 
Achivis terrorem incutit: remque prope desperatam restituit.. (593). 
ἡ μὲν" Ea quidem ( Enyo), horrendo prælii strepitu comitante &c. κυδοι- 
μὸν εἰναιδέω; EXP. Ὑνωβδινῦ ϑορυβωδὴ. Sch. Β. Ven: 6 ἀναιδής, cf. sup. δ΄, 
521. (595). φοίτα, furibundus incessit, sec. exp. Eustath:: μανωδῶς 
ὁρμεώμενος.  Hisce vss. habemus characterem militarem herois, strenui, 
gnavi.et.ad agendum promtissimi. Pulcherrime effingitur imago-Hec- 
toreæ fortitudinis ardorisque bellici. . Comites habet ipsos belli præ- 
sides ; circumcirca diffunditur species formidanda’ et tumultus; tem- 
pestàs prælii una cum ductore ipso ingruit, Qüuam admiranda virtus 
quæ illum demum contudit, adeo ut putarim poëtam; quo exornatior 
est in descriptione wnius ductoris, eo magis declarare quid conceperit 
de alterius robore invicto. (597). ὠπάλαμνος, οσθενής, ἄπειρος. SCh. 
br; .Quoise convertat quidve faciat, incertus.. Verba sic sec: H 
ordinantur; τυδείδης οαἰνεχοίζετο ὡς, de ἀνὴφ (ἐναχάζεται) ὠνίδραμέ τε ὀπίσ- 
σω; ὅτε στήη ἐπὶ ποταμῷ, κ΄ τ. x. Cæterumordoturbatior est. (6095). 
τῷ δ᾽ αἰεὶ πάρα εἷς γε ϑεῶν. Etjure, quoniam unus aliquis Deorum εἰ 
semper adest ; εἷς γε, Si non plures, unus. saltem.;: istud γέ minime 
supervacaneum..est. Conf. sup. v. 802., Vim adsecutus erat Clarke. 
In:vers. prox: Martem conspicit Diomedes, sub forma Acamantis laten- 
tem, sup: 462..et hoc, ope Minervæ, sup. 127. (606).: peevsæugues non 
est, ut dicit. Hoogev. ad Viger. 167. enallage infinitivi pro‘imperativo, 
nec locutio Atticis propria. Est ellipsis quam supplet ipse Poëta in 
#,277. Hine expl, μηδὲ (ϑέλοτε) μοενεαενέμεεν. Ἢ Herman, emend. 
inVig:.$.157. Éjusmodi ellips. sæpe obvia est verbi μόρονησο &c. 
quam in pluribus locis notavi.  (612:) παισῷ: Memoratur urbs Apæ- 
sus, sup. β΄, 828:-ubi conf. . De  Amphio quoque, ibid. 830. σπαισός, 
πόλις τροίας, ἣν ἐν ἄλλοις (loc. cit.) ἐπαισὸν προσηγόρευσε. Sch. br. ; (618). 
πολυλήϊόξ, dives agri, segetis ad-lit. Th, añ, seges. Sic Sch.br: πδλλὼ 
λήϊο ἔχων, ἤ πολλὰ, ϑεέμμοατα, πολυθρέμμεων. rrorem notavit Heyne, 


280 ο΄ NOTÆ. [619---656. | 


Obss. ἢ. 1. af enim est seges.  Attamen non ex werbis penitus con- 
stat in errorem incidisse Scholiastam, et non dari potius diversas ex- 
positiones ejusdem vocis. Adde quod in β΄, 147. reddit Sch. λήϊον, 
σιτοφόρον χωρίον. ἴη Odyss. σ΄, 29. ληϊβοτείρης, τῆς κατεσθιούσης τὸ λήϊον, 
ὁ ἐστι τὸ σντοφόρον χωρίον. Cf. inf. Ψ΄, 599. (620). λώξ. Exponit Sch. 
br. ad x’, 158. τῷ μεγώλῳ δακτύλῳ τοῦ ποδός. Reddit Lat. vulg. calce, et 
certe utramque extremitatem pedis designare potest. Cf. Sch. Apoll. IL. 
106. (623). ὠμφίβασιν κρατερήν. Redditur circutionem potentem, 1.6. 
ne instarent Trojani ad reditum ejus impediendum. Exp. Sch. ὑπεῤ- 
μάχησιν. Addit Eustath. ductam esse locutionem ἐπὸ τῶν τετραπόδων | 
ζώων, unde illum accepisse constat in sensu exposito de ἀμφιβαίνειν, ὦ, 
37. de περιβαίνειν, sup. v. 21. Hinc refero voc. ὠρφίβασιν ad præsi- 
dium corporis Amphiü, et verto, #imebat ille defensionem acrem Tro- 
janorum. (626). πελεμίχθη. Vid. δ΄, 535. (629). μοίρα κραταίη, Ang: 
His adverse destiny.  Sic ϑάνατος καὶ μοῖρα κραταΐη, Sup. 88. proie" 
ὀλοή, π΄, 849. q. 1. personam induit. In sensu primario fatum Ex À 
ligitur, dehinc lethum, mors &c. “ Summa dies et ineluctabile tem- 
pus”. (632). Prætulerim τῶν καὶ. (635). ψευδόμενοι δὲ σέ φασι, Vocu- 
[10 est pro φεύδονται οἱ λέγοντες, quæ postea in dialectum Atticam,re- 
cepta est. Vid. Kœn. ad Corinth, de dialect. p. 35. (636). ἐπεδεύεκε 
πολλόν, longe inferior es: ἰνδεὴς εἶ, Sch. br. Cf. inf. y, 310. (658). 
οἰλλ᾽ οἷόν τινώ φάσι...... Secundum hanc lect. reddas ; contra vero qua- 
lem re” vim Herculeam, quam dissimilem tui scil. Lect. 
diversam ex Tyrannione adfert Heyne quæ sensum quoque bonum 
præstat, ὠλλοῖόν τινά φασι B. ἡ. diversum sane narrant fuisse ὅς. Sic 
Bentl. et præferenda videtur, at nusquam video adhibitam. De locut. 
Bin ἡρωκληείη, Cf. β΄, 658. (639). ϑρασυμοέμενονα. τολμηρὸν.....«ϑρασίως 
sh KO ἐν τῇ μάχη. SCh. be à Ho præfert ut Th. μεμνημένος, 
fortasse sec. locut. ϑούριδος ὠλκῆς μέμενησθαι toties obviam. i 
μίμνω. Cf. μ΄, 183, Od. λ΄, 209. -(642). χήρωσε δ᾽ ὠγνιώς. “ Hune 
modum dicendi de populatione frequenter imitati sunt Græci et Latini, 
ut bene monet Cel. Wesseling. in Diss. Herodotea, p. 86.” Ærnestis 
Sic Maro,—“ tam multis viduasset civibus urbem”. In nostram ver- 
naculam quoque-bene transit locutio. (648). ἤτοι κεῖνος. Partie. em- 
phatica est ; narrationi adsentit de Hercule, at fortunam fil diversam 
fore prædicat. In 652. apodosis est τοῦ δὲ; verte; 7{|6 quidem ever- 
tit Ilium sacram..…....Te vero manet sors dissimilis &c. : Caussam 
adfert excidii vecordiam Laomedontis, qui pœnas pro meritis suis per. 
solvit. Narrationem notam de Hesione ex Apollod. IL adfert Eus- 
tathius, et huc referendum censet εὖ ἔρξαντα, 650. Constat ex 641, 
observante Strab. XIII, 891. Trojam non nisi sub imperio Priami 
ad tantam magnitudinem pervenisse. (650). ὃς, ῥώ pur….….Ang: Who 
used harsh language to one who deserved well at his hands. Sic 4, 
25. κρατερὸν μεῦθον. Voc. j« emphatica est. (654). κλυτοπώλῳ, Îl= 
signi-equis, Lat. vulg. qui-equitatu-claret, Schrev. Nec de epitheto 
consentiunt Critici. Adnotat Sch. A. B. et br. dici propter raptum 
Proserpinæ. Cf. Claudian. unde forsan desumitur repræsentatio Orci 
bigis vel quadrigis invecti; et hæc simplicior est ratio. Cf. Heyn. 
Obss. p. 119. Occurrit epith. λ΄, 445. π΄, 625. (656). Lect. i 
ἁμαρτῇ ex editt. optt. Vulg. ὁμοωρτῆ, quæ vox ejusdem signif. est. ‘Eh. 


E657—1707.] NOTÆ. 281 


rioris est zx et ὠρτάω, V. ἔρω, sera. Cf. Steph. Thes. (657). £a. 

ic 661, αἰχμοὴ διέσσυτο μιαιμοώωσα.  Impetus hastæ quasi vita præditæ 
ob oculos ponitur. Metaphora est ἐναργεστάτη, quæ Aristoteli 
valde arridet. Conf. sup. ad δ΄, 126. not. Clark. ubi locum citat. 
(659). κατ᾽ ὀφθαλροῶν, redditur, circum oculos. ΑἸ. νὺξ. ὀφθαλροῶν 
κατεκίλυψε τὸν (1. 6, ἐκεινον,) quod durius est. Locutio similis 
obvia fit inf. 696, κατὼ δ᾽ ὀφθαλμῶν κέχυτ᾽ ἀχλύς. (661). βεβλήκει, 
D χθηρηβόηροαμλα ejus jamjam Sarpedonem assequuta.  Notanda 
témporis bene accommodata ratio. (562). Lect. recepi δ᾽ ἔτε ex opt. 
Edd. et quæ Ernestio placet.. Verte; Pater vero adhuc mortem 
propulsabat.  Dicitur ἐροφωτικῶς, nam Sarpedonem postea interfectum 
videmus π΄, 431. sqq Quodammodo emphatica est et lect. vulg. 
πατὴρ δέ τι, À 6. κατά τι, Nam parum abfuit quin jam ex vita deces- 
serit. (664). βάρυνέ sw, dolore...molestia ργωυὶ ililum afficiebat. Sic 
v, 480. χεῖρα βαρυνθείς. (665—66—67). τὸ μὲν οὔτις...... LOC equi- 
dem nemo advertebat, nec in mentem venit hastam fraxineam e femore 
extrahere, dum festinabant ut ille currum conscenderet. ἀμφιέποντες, 
curam ejus habentes. (670). τλήρμρονω, εὔτολροον, ÿmouwernrixsr. SCh. 
br. et in utroque sensu Ulyssi apte convenit. τλήρεων quoque expo- 
nitur ærumnosus, nam ad malum quod perfertur æque ac ad animum 
quo sustinetur respicere solet. De peu, 4. Eustath. exponit 
“πρόσω ἥμεαι, γιά. Steph. Thes. 819. et de Th. μώω, sup. δ΄, 328. 

ocem usurpat Lycoph. 1171. (673). ἢ ὅγε......1)6 usu et elegantia, 
cf, sup. v. 327. y, 409, Hes. ἔργ. καὶ mure. 1. 244. (679). ἔτι πλίο- 
vas... Et nunc adhuc plures interfecisset, ni, &c. (G84). pes δή pes 
ἕλωρ ἐώσης κεῖσθαι.  Notatur hic vis emphatica τοῦ δή, ne me, ob- 
secro, sinas jacere prædam. Plena affectus tenerrimi est hæc Sar- 
pedonis allocutio, ac eo plus misericordiæ mentem tangit, quo major 
erat viri fortitudo dum pericula circumsteterint, Nec potest quid me- 
morari exquisitius verbis ἐπεὶ οὐκ ἄρ᾽ ἔμελλον εὐφρανίειν φΦιλὴν ἄλοχον καὶ 
νήπιον vièy—Doloris immemor, nullam animus imaginem capit nisi 
uxoris et fil, nec vitam adirmi plorat nisi quæ illorum oblectationi in- 
serviat. (689). Voces κορυθαίολος. ..... παρήϊξε...... λελεημένος bene ex- 

rimunt alacrem motum bellicosi Hectoris. De priore cf. sup. £', 816. 

mminet periculum, adeoque statim se accingit nec verba facit, τὸν δ᾽ 
οὔτ, προσέφη. (693). ice, locarunt. cf. sup. δ΄, 392. Est δου. 1. a 
forma radicali, ἕω, de qua conf. Mathiæ G. G. $. 234. (694). ὦσε 
ϑύραζε, ἐξείλκυσε, Eustath. ϑύραζε est vox Homerica pro ἔξω. (696). 
τὸν δ᾽ ἔλιπε Yuyx—Tllum vero deseruit anima circumque oculos diffusa 
est caligo ; scil. deliquium animi passus fuerat præ dolore vulneris. 
Conf. sup. 659. (697). ἀμπονύνθη, spiritum recepit : dicitur pro 
εὐνεπνύνθη, Th. πνῦμι, πνύνω. Vid. Damm. περιεπιπνείφυσα, Ang. 
breathing round and upon him—ayeu, reficiebat vires. κακῶς #5- 
καφηότα, ægre spirantem, κάφος γὰρ, τὸ πνεῦμα. S. br. (700). 
προτρίποντο, wersis-lergis-fugiebant. Alter σ΄, 304. προτροποίδην 
Φοβέοντο. Cf. Sch. br. Sic consilio Diomedis obtemperatur, quod 
datur sup. 605, 606. Notatur constructio ἐπὶ νηῶν pro ἐπὶ νῆας. (707). 
«ἰολοῤοίτρην. αἰόλος hic usitatius accipitur in sensu τοῦ ποικίλος, Varieta- 
tem exprimens coloris v. ornamenti. Sic Sch. br. ποικίλην μέτραν 
ἔχοντοι, et hanc expositionem secuta est vers. lat.  Huc facit Maronis 


® o 


282 NOTÆ. [707—1738.] 


illud, wersicoloribus armis.  Malim vero epitheton sumere in sensu 
supra expos. de κορυθαίολος, β΄, 816. et ad motum bellatoris referre. 
Sic Porphyr. eg 3.  Exponit quoque Etymol. εὐκίνητον πολερειστήν; 
bellatorem agilem. De vi et significatu voc. αἰόλος, cf. sup. δ΄, 186. 
De mitra, vid ibid. vs. 132. (708). De Hyla cf. sup. β΄, 500. (709). 
λέμονη κεκλιμένος κηφισίδι, lacui vicinus Cephisidi.  Dicitur j 
κεκλίσθαι de agro versus mare vergente, hic de persona. Cf. im. 
H. in Dian. 253. De sepultura ejusmodi locutio obvia est ap. Pind. 
OL I. 148—150. ἀλῷφεοῦ πόρω κλιθεὶς τύμβον ἔχων. De Pelope agitus 
Exp. Sch. br. παρακείμενος, γειτνιῶν. De Cephiside cf β΄, 523. 
(710). πίονα δῆροον, redditur, walde opulentum tractum, corrigente 
Heyne, nam errabat vers. Lat. quæ habuit, populum. Sie sup. β', 
547. δῆμος civitatem designat Afheniensem, et in genere poni solet 
pro urbe, pro incolis, pro tractu agri, vel in sensu latiori pro cèvé- 
tate ipsa. Adi Gellium, citante Clarke in not. ad β΄, 547. Breviter 
Heyne, “ Solet 35 poni pro wrbe et wrbs pro incolis”. Cf. x. 514. 
v, 385. (711). ὀλέκοντας, non pereuntes, ut male Spond. sed 
tes, ut recte emendat Clarke. ‘ (714). ὠτρυτώνη. Conf. β΄, 157. 
(718). ὠλλ᾽ ἄγε δὴ καὶ νῶϊ μεδώμεθα, age nunc vero, et nosmet ipsi 
cogitemus, &c. (720). Sequitur descriptio currus Junonis ex vita 
heroica adumbrata; occurrit locus similis inf, 4, 381, &c. De νοῦ, 
χρυσάμπυκας Vid. sup. 358. 363. (722). Junctura est, ἥρη δ᾽ ἀμῷφι- 
βαλε ὀχίεσσι. κύκλα erant rotæ quæ radité firmabantur, qui numerum 
variasse, pro dignitate personæ, videntur. Hic memorantur ὀκτάκνηρεα. 
Habet Pind. de Ixione locutus Py. II. 73. τετρώκναρον ἔπραξε Demuor. 
In 725, memorantur ἐπίσσωτρα, vel laminæ externæ (fellies) quibus 
continebatur ἤτυς quæ erat curvatura rotæ, orbis exterior cui infixi 
sunt radü. ÂAliter σῶτρον adpellabant. Hinc in quibusdam editt. 
ἰὕσσωτρος ἀπήνη, ©, 518. Th σόω, concitato motu ruo. Cf. Sch. br. 
Héæc ?rvç nuncupatur ἄφθιτος, ex auro quippe conflata et aëri humido 
resistens. (726). πλῆρεναι, modioli rotæ (naves). Hi ex argento con- 
flantur ut et femo, 729; curvatura rotæ, jugum, lora jugalia, ex 
auro; ais, ex ferro; laminæ (ἐπίσσωτρα) ex ære. De 
quanto in pretio fuerit, Conf. 4, 826. Od.x, 391, &c. (727). δίφρος 
ἐντέταται, sella vero aureis et argénteis funibus tenta erat, 1. e. axi 
adligata. Vix mtelligo quid per “ exporrecta erat” velit Lat. vers. 
Habetur τέτατο in pari sensu %', 307. τό οἱ ὑπὸ λαπώρην τέτατο. 
728). ἄντυγες. Vid. sup. 262. ut et de epith. περίδρομοι. (729). 
emoni extremo adligatur jugum, et jugo equi a loris (λεπαδνοις) quæ 
pectora ambiebant ; hinc Apollonii expositio, iwævres στηθιαῖοι. περὶ τὰ 
στήθη τῶν ἵππων, οἱ iuavres. SCh. br. (733). Sequitur nunc descriptie 
ἐναργεστάτη Minervæ bellatricis. πέπλον κατέχευεν ἑανὸν, peplum (laxa- 
tum) defluere sivit. Fibulis aptabatur vestis, quibus sublatis, humi 
demissa est. De duplici signif, vocis ἑανόν | 7, 385. Hic est 
subtile. πατρὸς ἐπ᾽ οὔδει...... Quia in palatio Jovis omnia hæc 3 
(736).. De χιτών, et reliquis antiquæ armaturæ partibus, cons, 2’, 132. 
(737). τεύχεσιν, 1.6. lorica, mitra, ἄς. ϑωρήσσετο, se armavit. Sup. 
γ᾽. 114. τεύχεα sunt clypei et hastæ, sed ἢ. 1, seorsum enumeran- 
tur, 738, 745. πόλεμον δακρυόεντα, lachrymabile bellum, Ov. Met: 
8.44. (738). De ægide conf. sup. β΄, 148. De ϑύσανοι, vid. ibid. 448. 


[739—770.] NOTÆ. 283 


(739). ἣν περὶ μὲν πάντη φόβος ἐστεφάνωται, Ang. round which on all 
sides Terror appears plumed. Sic Sch. br. κύκλῳ περιέκειτο,  Alle- 
gorice hæc sumenda. non enim in ægide ipsa depinguntur hæ species, 
sed formidolosus ipsius Deæ adspectus, et imago quam præfert bells 
lachrymabilis in sermone poëtico ad sensum adumbrantur.  Huc facit 
quod ipse Aristoteles de hoc loco observat ; ἐν τῇ ἀσπίδι----εἶχε----τὸ ἐκ τῆς 
γοργόνος γιγνόμενον τοῖς ἐνορῶσι πάθος καταπληκτικόν. Conf, ejusmodi 
exemp. sup. 592. sqq. (741). γοργείη κεῷ. pro κεφαλὴ γοργοῦς; πελώ- 
gou δεινοῦ. (742). διὸς τέρως, quidquid terribile, sublime, vel extra 
sortem humanam, sermone Homerico διὸς τέρας fingitur. Simili modo 
epitheta passim obvia, διογενής, διοτρεφής. fluvius adpellatur διϊπετής ; 
imber procellosus, διὸς 4e8gos, qui alias ἀθέσφατος, ἄσπετος, &C, dicitur. 
cf. μ΄, 286. », 139. y, 4. (748). ἀμφίφαλον, utrinque conum 
(φώλον) cum crista (λόφῳ) habentem. De partibus galeæ antiquæ, 
conf. y, 371. sqq. (744). ἑκατὸν πόλεων, 7. «. De sensu voc. 
ἀραρυῖαν dubitatur. Poëtam in animo concepisse reor immensam 
Deæ magnitudinem atque ge pré quadam ὑπερβολῆς eam auditoribus 
effingere conatum. - Hinc ad lit. accipio ὠραρυΐαν, sufficientem, adeo 
capacem ut continere queat.  Rationes duæ restant quarum Ernestia- 
na magis arridet, (Vid. Not. h. 1.) nam sensui bene convenit rudiorum 
hominum. Putat exprimi frmitatem galeæ, non tam magnitudinem, et 
vertit; “ adversus centum urbium exercitus suffecturam, nedum adversus 
Trojanos”. (745). βήσετο. β΄, 35. γ΄, 262. (747). ὀβριμοοπώτρη, ὄβριμον καὶ 
ἰσχυρὸν πατέρα ἔχουσα. Sch. br. vid. γ΄, 257. - (748). éremaitre. Accurate 
vértitur, 2ncumbebat-ad-agendum, nam ‘ μαέεσθαι dicitur de motu et im- 
pétu seu corporis seu animi qui fertur ad aliquid, incumbere, appetere”. 
Heyne. Vid. sup. δ΄. 190. et conf. Virg. pron1 pendent in verbera....dant 
lora. Georg. 3. 107. (749). Sea. Anni tempestates hic memorantur 
quæ ob vicissitudines earum et mutationes dicuntur claudere et aperire 
nubem quæ limen cœæleste occupat. De μεύκον conf. ὦ, 338. (752). κεν- 
τρηνεκέας, μώστιξι κεντρουμεένους. Sch. br. Eadem analogia ex ἐνέγκω for- 
matur κεντρηνεκής, Ut ποδηνεκής, κ΄. 24. διηνικής, ἡ. 321. Partic. jé vim 
hic habet, τῇ (ὁδῳ}) ῥα, hac via nempe ἃς. (757). Ζεῦ πάτερ, où veus- 
ibn... Annon propter He pate violenta Marti succenses? quan- 
tum nempe et qualem perdidit populum Achivorum &c. i.e. propterea 

uodtauntum et talem delevit. (759). oi δὲ Exnnos..…...riemovres......@vevrége 

uinam et cædes, quas intulerunt, spectant securi. Verbi &réu: notetur 
vis eximia, Marte, veluti fera, ad stragem dandam emisso.  Hoc Sch. 
non adsecutus est in exp. ἀναπείσαντες.  Simile quid obvium fit in Shaks- 
peare, Cry, havoc, and let slipthe dogs of war. Jul. Cæs.3.1. (765--66). 
De epith, ἀγελείη, conf. δ΄, 128. Exponit Damm. ἡγερεονική, “ nam Mi- 
nerva est prudentia rectrix politica”. Cæterum hic, permittente Jove, 
Marti immittitur Minerva; Imago exhibetur, quantum prudentia sollers- 
+ animus furori cæco præstat, quam subito ruif οἷς consilf expers. 
Verba; ἡ ἑ pénsor εἴωθε, ad mythum forsan respiciunt quo victoria Miner- 
væ comparatur, ut inf. φ΄, 403, πελάζειν, afficere, facere ut accedat &e. 
(767—68). οὐδ᾽ ἀπίθησε.....«οὐκ ἄκοντες  Plurima exempla suñt hujusce 
locutionis quæ sensum contrarium maxima cum vi exprimit. Sic ὦ, 
330. οὐ γήθησεν ἰδὼν, indignabundus conspexit.  Voluntas promtissima 
et celeritas hic designantur, (770). Multum laudis huc conferunt 


284 NOTÆ.. . f[770—801.4 


Critici, mirabili spectata imagine quam præ se fert oratio. A pluri- 
bus laudatur lud 1 Longini περὶ id. 6. 9. 4 Bene quoque Daceria red- 
dit; Autant qu'un homme ussis au rivage de la mer sur un cap élevé, 
voit d'espace dans les airs, en jettant sa vûë pendant un temps serein 
sur l'immense étendué de la plaine azureé, autant en franchissent 
un saut les fougeux coursiers des immortels.  Notatur hic usus τοῦ 
ἠερονιδές pro ἀέρα, The expanse. τὸ τοῦ ἀέρος εἶδος. Sch. B. Ven. (773). 
In planitie inter Simoim et Scamandrum certatum fuit, huic vero 
propius. Conf, ζ΄, 4. et Heyn. Exc. ad loc. (775). 4% ἵππους... ΠΙῖς 
equos cohibuit, sistere fecit.  Divæ aciem non intrabant bellicoso ap- 
paratu adeo ut conspectum fugiebant.  Sic inf, 6844-45, se j 
celat Minerva ne illam Mars agnosceret. Habetur in 776. ἐήρ in sensu 
sæpius notato, caligo, et notatur in Sch. Ven. usus Homericus τοῦ 
πουλὺν pro πολλήν. (777). τοῖσιν. Vertitur; {{lis vero ambrosiam sub- 
misit Simois ad depascendum. ὠροβροσίην (subaud. βοτόνην), gramen 
ambrosium, quale equos immortalium carpere decebat. Conf. Hymn. in 
Apoll. 127. εἶδαρ œuBeoror. ἐμιβεόσιον βώλεν εἶ due, y, 35. Huc conf. 
quoque #, 49. 50. et totam orationem ibid. 381—396. (778). In- 
cedentes Divæ columbis pavidis comparantur adeo ut gressus eorum 
levior et delicatior, superficiem soli radens, concipi posset. Hline 
Maronis verba, ct vera incessu patuit Dea, ubi conf. not. Ruæiï. 
Sequentia habet Sch. B. Ven. κώλως τῶν βουλομένων Aube τὰ ln ταῖς 
περίστερωις εἰκασεν᾽ ὠἀφώνη γαρ αὐτῶν τὰ ἰχνη, ὡς ᾿Αριστοτελης" ἡ καὶ 

τὸ κώθαρον, ἡ δια τὸ τάχυ. Per ue καθαρὸν fortasse vult Scholiasta, 
pus minime impeditum, quod bene sensum ferit. Cf. Heliod. 
Aethiop. 3. 13. ubi Calasiris ait Deos cognosci ex incessu pedum 
τεμυνόντων βυῶλλον τὸ περιέχον, ἢ διωπορευομένων, Secantium potius aërem 
quam transeuntium. (782). εἰλόμενοι, congregati. Conf. sup. 208. 
(785). εἰσαμένη, vid. sup. y, 141. (787). εἶδος œynroi! Inest amari- 
tudo verbis; forma tantum, non fortitudine, præstantes! κάκ᾽ ἐλέγχεα! 
Sic apud Romanos #agitium usurpatur pro ipso homine nequa 
(788). ὄφρα μὲν" Ad Antehomerica hæc respiciunt, vel quæ Poëta 
non nisi leviter attigerit. Vss. 389, 390. citat auctor ignotus vitæ 
Homer. sub fin. Huc facit quod auctor tract. de Homerica poësi 
habet ; où γὰρ πόῤῥωθεν ἐμιβωαλὼν, τὴν dexçuy τῆς ‘Luddos ἐποιήσατο, ἐλλὰ 
καὶ καθ' ὃν χρόνον οἱ πράξεις ἐνεργότεραι καὶ ὠκμιαιότερας κατέστησαν. Τὰ 
δὲ τούτων ὠργότερω, ὅσα ἐν τῷ παρελθόντι χρόνῳ ἐγένοντο, συντόμως ἐν ἄλλοις 
τόποις παριδιηγήσωτο. (790). οἴχνοσκον, progredi solebant. (794). Vi- 
dimus jam liomedem e pugna excedentem, advenientibus Marte et 
Hectore, sup. 600. Ob id jam a Minerva reprehenditur. (795). 
ἕλκος ὠνα γύχοντοι, vulnus refrigerantem. Conf. λ΄, 620. χ΄, 2. τὸ pur 
βώλε.....«800. 98. (796). τελωμῶνος. Conf. ξ΄, 404, 405. ubi balteos 
memorat a quibus scutum et ensis suspendebantur. τελωρών unde 
ensis pendebat super dextram humerum transibat quo in loco vulnus 
Diomedes accepit. vs. 98. Hunc elevabat sub adventum Deæ. 
xéuvs δὲ χεῖρα, laborabat manu. κελαινεφὲς αἷμα, The gore. (801). 
τυδεύς τοι" Lotosque infusa per artus major in exigue regnabat cor- 
pore virtus. Stat. Theb. 1. 1. Huc conf. Aesch. ἵπτα, 426. ὠλλὰ 
maynris eadem Aesch. ibid. 38283. τυδεὺς δὲ μωργῶν xul parts 
λελιμεμεῖνος....««βοῷ, “Conf. δ΄; 370. ubi Diomedi pari modo objicitur 


[802—831.] τς NOT&. 285 


virtus patris. (802). καί ῥ᾽ ὅτε.....«οὐκ εἴασκον. Possunt commode 
cum præcedentibus jungi, ἀλλὰ μα χητής, adeo ut sententia procedat ; 
mil equidem corpore erat T'ydeus, at bellator, etiam δὲ huic non 
omnino permiserim (ut pugnaret.)  Desideratur in 805. prose τοῦ 
τότε, S test subintelligi. De phrasi οὐκ εἴασκον CONf. sup. 767, 
768. et ad β΄, 832. De νοῦ. ruparru, ibid. 450. (805). ἄνωγον. 
Dubito an referenda ad Minervam vel Thebanos. Hoc probat Heyne, 
mallem vero secundum modum usit. convivart illum jussi, propter quod 
præcedit, εἴωσκον. (807). πάντα δ᾽ ἐνήεω, Suppl. #04, præmia certa- 
minis scil. qualia fuerunt in temporibus heroicis usitata. Cf. sup. δ΄, 
389. Locutio est communis, νικᾷν τὰ ὀλύμπιω (ἄεθλα), quod Ennius 
inter Latinos imitatur, sicut fortis equus, spatio qui sæpe suprema 
wicit Olympia. Laudatur illud Pindari, νικῶν δρόμον, OL 4. 34. 
(808). Afhrmat emphatice illud #ros σοὶ δ᾽ ἤτοι, tibi profecto, ut 
antea patri. (811). xepros monvœuir, ex mullo labore orta fatigatio. 
Cf. ad #, 165. de phrasi roauairos πολέμοιο. (812). ἤ νύ σέ που......6Χ- 
pressionem amaram habet τό rev, vel, μὲ conjicio, exanimans pavor 
ἅς. œxneso, εἰς ἀψυχίων ἄγον. Sch. br. Th. κῆρ. Obvia fit Od. μ', 98. 
οψ,, 828. cum significatu #{æsum. Th. κήρ, fatum, mors. Teterrima 
est exprobratio quæ Diomedem degenerem innuit, nec amplius dignum 
qui stirpe illustri satus haberetur. (815). γιγνώσκω σε, 2... Lau- 
datur illud Sophoc. Aj. flag. 14. ὦ péiyu ᾿Αθάνας, φιλτώτης ἐμοοί ϑεῶν, 
ὡς εὐμοαθές ou......Pavnge ἀκούω. (818). ἐφετμέων. Cf. sup. ad v. 
129—30. (822). éveyaoue Sup. 600. sqq. (823). éamusves, Lat. 
vers. congregari ; adcuratius vers. corr. Heyn. se colligere.  Ernestio 
arridet aspirata ἃ λήροενωι, nam est et ἄληρι, vagor, erro, et nequit has 
contrarias signiff, idem verbum admittere. Arcadium citat gramma- 
ticum antiquum qui exponit æAn, ἄθρφισις. Constat ex ἢ. 1. collat. cum 
ζ΄, 201. τὸ ἄλημει, congrego, antiquitus scriptum fuisse FzAme, at non 
item ἄληροι, vagor ; et verosimile est, ut in aliis notavi, digammum 

rioris in aspirationem transivisse. Consentit Heyne, qui ex eodem 
Fonte deducit ac εἰλέω, εἴλω, sup. 782. Conf. IL χ΄, 12. 47. 9’, 534, 
607. In priore loco peccatur in editt. contra digamm. at restituerim 
éverveururs Faxevres. (825). Diomedes concitatus pugnam capessit ; 
et hic facile conceperim Poëtam velle designare quantum valet forti- 
tudo cum sapientia consociata. (827). μήτε σύ. Nusquam alias plus 
varietatis in lectt. reperi. Recepi Heynianam. Notandum est ad- 
scivisse Wolf. lect. quam ut perimentem sententiam respuit Clarke, 
sCil. μήτε σύγ᾽ ἄρηα roys δείδιθι. Verterim; Nec Tu Mariem tal modo 
(κατὰ τό γε) formides. δείδιθι v. δέδιθι, quasi ex dd, forma pro δέδιε 
imper. perf. ἃ δείδω. Th. radicale est δίω v. à, unde prodeunt quo- 
que δειδίσκομεαι, δειδίσσομιαι, terreo, ut sup. β΄, 190. q. conf. ut et Pier- 
son ad Moœr. p. 118. (830). σχεδίην. suppl. ὁρροήν, πληγήν. (831). 
Decernentium furor, concitatæ mentes, bellique miseriæ et incerta 
alea quatuor epithetis optime exprimuntur, Seÿgor, pæsvouever, τυκτὸν 
κακὸν, ἀλλοπρόσαλλον. τυκτὸν κακὸν, Vertitur; præter naturam adscitum 
malum.  Sic Sch. br. κατασκευαστόν, et plenius Steph. Thes. 1425. 
τὸ (κακὸν) τευχιόρεενον καὶ μὴ ἐγγιγνόμενον φύσει, quod natura non secum 
fert, sed hominum malæ artes.  Signiff. diversas conjungit Sch. Ven. 
B. οὐ μόνον φυσικὸν, ἀλλὰ καὶ ἐπιτηδεντόν, sed minus aCcnrate. ἀλλοπρό- 


286 | NOTÆ, [832—859.1] 


σαλλον, varium et mutabile semper. Sequentia explicant. (832). στεῦτ᾽., 
Conf. β΄, 597. De hoc promisso memoratur inf, φ', 413—14......2yæ 
οὺς κάλλιπες, αὐτὰρ τρωσὶν ὑπερφιώλοισιν duuvus.  Verba sunt Palladis 
Marti perfidiam exprobrantis. (834). τῶν, i. 6. ἀργείων. Martem 
habemus ad pugnandum excitatum sup. 508, 509. (836). ἐμωρεαπέως, 
celeriter et promte. Sec. etymon exponitur in Sch. br, ὥμα τῷ ἔπει, 
ἐνεργῶς, μετὼ σπουδῆς. Sup. 330. pro éuusuuss inductam vidimus quæ 
Bentleio displicebat. (842). Discrepant Editt. in lect. hic et in 844. 
In tempore imperfecto legit Wolfe, ἐξενέριζε, ivéeils, quod in aoristo habet 
Heyne cui adstipulatur Edit. Ernestiana. ἐναφίζω est et interficio, et 
interfectum arms spolio: hinc prætulerim in 842. ἐξενώριξεν, occiderat, 
et in 844, ἐνώριζε, spoliabat ; sensus, ut opinor, melius constat collato 
vs. 847. viz. Diomedem et Minervam supervenisse Marti dum corpus 
Periphantis spoliaret. Video versionem in Edit. Schreveliana mecum 
facere. (845). δῦν᾽ æ90ç κυνέην" Conjectatur figmentum e nomine Plu- 
tonis (ἄδης) ortum duxisse et ex antiquioribus mythis desumtum esse. 
Conf. Hesiod. Scut. Herc. de Perseo, quem galeam induisse memo- 
rat, v. 227......466. Accipit Sch. br. in sensu allegorico, 426: πκυ- 
γέην---τονέφος τι καὶ ἀορωσίαν, quasi densam nubem circum se fuderit Dea. 
(851). πρόσϑεν, verto, prius. Diomedes secundus (v. 855) impetum 
facit. Accipitur quoque in sensu εἰς τὸ ξμέπροσθεν.  Vertunt ὠρέξαϑ᾽, 
protenta-manu-jaculatus est, cui favet v. 854. ἐτώσιον οἰϊχθῆναι. Sed 
forsan hasta (μελέη ὀρεκτή) non e manibus emittitur, adeo ut verum 
maneat quod sup. adnotatur de sensu verbi ὀρέγομαι, δ, 307. Dici 
potest ἀχθῆναι de impetu hastæ adactæ, non emissæ. Exp. Sch. br. 
ἐπέτεινε, quod corporis gestum exprimit. (854.) ὦσεν ὑπ᾽ ἐκ δίφροιο" 
submovit a curru.  Ordino, ὕπωσεν ἐκ δίφροιο, nisi potior videatur ὑπὲκ 
δίφρου. Stat in curru Minerva et prehensa hasta, illam avertit ut in- 
cassum præteriret, ὥστε αὐτὸ οἰ χθῆναι ἐτώσιον. Th. τοῦ ἐτώσιος est ἐτός 
Jrustra, Aristoph. Plut. 404. 1166. Prodit ex ss, vudo, ut ἐτεός. sup. 
104. ex ciui, sum. (856). Cominus rem gerit Diomedes ut ex 858, 
859, apparet. Hinc dicitur Pallas ἐπερείδειν τὸ ἔγχος, “ robore 500 
pondus hastæ addere”, ut bene Heyne. Sic inf. ἡ. 269. dicitur Ajax 
ἐπερείδειν À ὠπέλεθρον, Hectorem saxo petens. Bene ibid. Sch. br. 
ἐπέρεισεν----ἐπεβώρησεν, Sensu obvio quém adsecutus est Heyne in ἢ. I. 
(857). νείωτον ἐς κενεῶνα, imum in ile, qua parte cingebatur mitra. Sic 
sup. 616. vuxien ἐν γαστρί. Expositionem subtilem quam ex Heraclide 
attulit Clarke vix dignam memoratu reor, et réprehendit Ernesti. 
Nec mitius Heyne; “ Nolim Clarkium hic et 615, 616. iñeptas Hera- 
clidis allegorias apud Eustath. amplecti ;—In poëta, constituta jam 
semel persona non amplius quærere licet de symbolica origine θὰ 
notatione”. De argutis libenter concedo, at personam allegorice 
constitutam sæpissime video, et characteri actus adeo congruere ut 
hæc adumbratio usque ad finem conservetur. Talis est notio genera- 
lis Martis Trojano agmini præeuntis, Minervæ Græco, sup. δ΄, 439. 
Vis consilii expertis ἃ fortitudine et sapientia devictæ speciem vividis- 
simam Poëta exhibet. Nolim vero in veteri Scriptore ulterius rem 
prosequi subtilitates ineptas captando. De mitra, Cf. δ΄, 132. 564. 
(858). τῇ ῥά......εα scilicet parte. (859). Argutias prosequitur Clarke. 
Verba ἔβραχε ἄρης, x. τ᾿ À. “ Clamorem exhibent aciei disjectæ et in 


[862—387.1 NOTÆ. 287 


fagam conversæ”. (862). ὑπὸ τρόμος. sas. Sic sup. δ΄, 421. ὑπό κεν 
ταλαωσίφρονώ περ δέος εἷλεν, subiisset terror.  Notatur porro in 861. lo- 
cutio antiqua œvuvéyur ἄρηος ἔριδα PO συνώγειν χεῖρως, Conferre, con- 
serere manus. (863). ἄρης ὦτος πολέμοιο. Conf. Sup. à, 440. ἔρις 
ἄρεοτον μεμαυῖα. (864). οἵη δ᾽ ἐκ npéur..…..Sententiam ut ex sa 07 
accepi distinxi, et verto; Qualis e nubibus apparet atra 190, 
propter æstum ex vento graviter spirante excitato. Exple, διὰ καύμα- 
τὸς Vel καύματος ὄντος in 865. δυσαής, δύσπνους, Sch. br. quem quis 
ægre respirat. Quam pulchre conficitur imago τυκτοῦ κακοῦ se ἃ 
loco abripientis quem adeo fœdaverat rabies ejus horrenda. “ Ira et 
furor Dei vulnerati et victi caliginem et noctem postulant, quando- 
quidem cum ea cognationem habet quidquid ad sensum atrox ac triste 
est”. Heyne, Obss. ἢ. L A vapore lethifero, qualis inter Arabas 
existit, hic ἀὴρ δυσκής non multum abludit: Poëtam in mente ha- 
buisse suspicatur Vir amicissimus Guil. Neïlson, qui mecum obss. 
communicavit. (867). ὁμεοῦ νεφέεσσιν.  Vix discrepant variæ expositt. 
juata nubes, nubibus involutus, Sch. br. inter nubes, Heyne. Verte- 
rim; #na cum nubibus in cœlum ascendens. Quod ex Demosthene 
adfert Schol. de altero sensu voe. ôwoÿ, viz. circiter, alienum est. 
(869). ϑυρεὸν ἀχεύων" Sic dicitur, # δ᾽ ἀλύουσ᾽ ἀπεβήσατο, SUp. 352. ἀλύων, 
ὦ, 12. ϑυμὸν κατέδων, ζ΄, 202: De ἀχεύων ex οἰχίω et sim. cf. sup. 
β΄, 597. (870). ἄμβροτον αἷμα, ἰχώρ, sup. 340. (87374). à 

ro... Ang. We Deities have endured the severest calamities through 
the machinations of each other &c.  Injuriæ oblitus quam aliis infere- 
bat suam tantum plorat ut solent frustrati. Hinc convitia, ἄφρονα 
κούρην, παΐδ᾽ ὠΐδηλον, οὐλομένην, quæ suæ indoli aptius convenerint. 
iorns exponitur ἃ Sch. br. γνώμη, βουλήσις. Conf. σ΄, 396, τ΄, 9. Est 
immissio, instigatio, ὁ, Al. De ἀήσυλος, 876. Vid. sup. 403. (875). 
σαὶ πάντες wayouwsrlæ Sensum nec Schol. br. nec illum secutæ. ver- 
siones attingunt ; σοῦ χάριν εἰς μοίχην xalioréusbu, Tui caussa omnes 
pugnamus.  Attamen recte vertunt 4, 92. σοὶ πρῶτα payhroueu, 
F bi primum adversabor, Sensus est; 1 Ἰδὲ omnes succensemus, prop- 
terea quod Minervæ nimium indulges &c. ‘ (879). προτιβάλλεαι". 
Hujus consilus Te non obviam fers, ad lit. Exp. Sch. σωφρονίζεις, 
ἐπιπλήσσεις, ad sensum bene. (880). éusis, cum circumflexo sec. 
Heyne, ex ἀνέω. Plerumque legitur ut paroxytonum ävius, 1. 6. in 
tempore imperfecto, quod non congruit. Tenendum quoque &»#. De 
vi vocis vid. sup. 761. Inf. 882. αὐτὸς ἐγείναο, hinc epith. τριτογένοιο, 
δ΄, 515. ubi cf. μαωργαίνειν, insanire. Vis inest eximia. Th. est 
méeyes. Conf. Aeschyleum, μεοργον ἱππικῶν φρυαγμώτων βρόμον, Sept. 
471. φέρομαι λύσσης πνεύματι μώργῳ, Prometh. 909. Ad sæviendum 
contra immortales summa audacia et furore illum concitavit. (885). 
ταχίες πόδες. Currum Veneri commodaverat, sup. 363. (885-86-87). 
ἦ τέ κε δηρὸν..... rampes “« κατ᾽ εὐφημίαν dictum puto pro ; ἐδὲ cæcus 
jacuissem inter mortuos. Nam sequitur, % κεν ζὼς etc. Aut certe 
δὲ vivus diseessissem, fractis viribus fuissem ab ictibus telorum." 
Ernesti.- Sic sup. 388. vertit ἀπόλοιτο, periisset. Contra Heyne, ci- 
tato vs. ΘΟ]. ubi Mars minime morti obnoxius prædicatur. Recte 
accipit πήματ᾽ ἔπασχον ἂν in Sensu, cruciatus fuissem, etsi sup. 388. 
Ernestio adstipulatur. Malim vero Riccio quem citat esti. 


288 NOTÆ. | [887—908.] 


Laudatur vs. ὁ, 118. κῶσθαι ὁμοῦ νικύεσσιν pe) Giuurs etc. in sensu 
consimili sumtus. ἤ κεν ὠμοενηνὸς ἴα,γ) animi deliquium passus fuissem. 
Conf. 696. ἔα form. Lonica pro ἦν, ut ἐτίθεα pro ἐτίθην, et sim. Vid ζ΄, 
321. Math. G. 6.211. Recte porro Sch. br. νεκώδεσσι exp. ταῖς τῶν 
νεκρῶν τάξεσι.  Cuncta hæc explicantur ex rudi sensu antiquiorum de 
diis, affectibus moribusque adumbratis ex vita mortalium. (892). οὐκ 
ἐπιεικτόν, cedere nescia, Horat. (893). σπουδὴ, ægre. Conf. sup. #, 
99. (894). τῷ σ᾽ ὀΐω κείνης etc. Idcirco te hæc pati, machinante 
illa, puto. ἐννεσίησι, ut sup. ἰότητι, exp. Scholiasta, βουλήσεσι, ἐννοίαις. 
(897—98). εἰ δέ τευ ἐξ ἄλλου etc.  Quod si quocungue ex alio deorum 
natus fuisses, tam improbus existens, sane jam pridem fuisses infe- 
rior Urani-filiis (Titanibus scil. qui in Tartarum dejecti fuerant ob 
bellum contra Cronum excitatum. Ad mythos respicit notissimos, 
Conf. Aen. 6. 580. Eorum meminit Hesiod. im Theog. 207, 717. 
Cf. et hymn. Orph. τιτῆνες, γαίης τε καὶ οὐρανοῦ οἰγλαὰ réuve..... duels 
ταρταρίοισι μυχῷ χιθονὸς ἐνναίοντες. Invocat noster, Hymn. ad Apoll. 
335, 336). Mire erravit Wakefield in ἢ. 1. Vid. emendatt. in vers, 
Popii. (900). φώρμακ᾽ ἐπιπώσσων. Conf. vs. 401. δ΄, 218. (902). 
ὡς d'or ὀπὸς etc. Sicut autem quando suceus-fici agitatus lac al- 
bum cogit, liquidum quod erat, valde autem celeriter miscenti coît 
etc. ὀὁπός, lac ficulneum, quo usi sunt veteres ad caseum facien- 
dum. Ang. runnet.. In v. 903. lect. περιτρέφεται recepi pro vulg. 
περιστρίφεταωι.  Notat Clarke hanc induxisse Eustath. ex Herodiano, 
et firmari ex Od. ξ΄, 476. Recte Sch. br. exponit, περεπήγνυται, 0er 
Lai ἡ τροφαλίς; 1. €. caseus, nam τρέφω est cougulo. Mire in edit. 
Schrev. conservatur περεστρέφεται cum versione accurata, coagulatur. 
(206). κύδεϊ γαίων" De locutione vid. sup. #, 405. Censet Heyne 
versum non bene huc transferri, Martem enim potius dedecus acce- 
pisse : sed minime abesse velim quoniam animum Dei ferocem bene 
exprimit, malorum quæ perpessus fuerat tam cito obliti, τῇ αὐτοῦ En 
γαυριῶντος καὶ σεμνυνομένου. Sch. br. (908). Vs. obvius est sup.-2', 8. 
ubi conf. de epith. ὠλαλκομενηΐς. παύσασωι, postquam Martem a strage 
absistere-fecissent. [De ministerio Hebes sup. 905. observat Heyne 
munus puellarum hic proprie designari, ἢ. 6. lavare et vestes præbere. 
Plura Odysseæ loca citat huc facientia. Ex more addit ministerium 
inter Deos, hic et sup. δ΄, 2. adumbrari ex vita heroum. Subtiliora 
quærit Daceria, officium exinde datum autumans ‘ parce que le se- 
cours d’une éternelle jeunesse ne manque jamais aux Dieux”, De 
ertu Hebes philosophatur Cicero, quæst Tusc. lib. 1.] 


Γ1--16.ἢ NOTÆ. 289 


NOTÆ IN LIB. SEXT. ILIADIS. 


[ἐπιγραφή]. Diis e pugna digressis, res Achivorum fit superior, 
et Trojanorum acie in fugam inclinante, Helenus vates Hectorem 
hortatur, ut publicam obsecrationem Minervæ in arce habendam im- 
peret (1—101): Ergo is celeriter restituto prælio pergit in urbem : 
in eo prælio Diomedes et Glaucus, dux Lyciorum, ad certamen pro- 
gressi, priusquam manus consererent, paterna inter se hospitia recor- 
dati, facta armorum utatione, dextras jungunt et ad suos uterque 
se recipiunt—236. Hecuba et ceteræ matronæ de Hectoris et pro- 
cerum consilio peplum in ædem Minervæ inferunt, vota pro salute 
patriæ nuncupant—312. Interim Hector domi desidentem Paridem 
objurgando in aciem reducit—368. Uxorem Andromachen, in ædi- 
bus suis frustra quæsitam, tandem urbe egrediens ad portam Scæam 
una cum puero Astyanacte obviam habet, atque ultimum adloqui- 
tur—502. Tumille cum Paride, qui interea armis indutus processe- 
rat, vrbe egreditur—ad f. Ex Wolfio. (1). τρώων δ᾽ οἰώθη etc. In 
nexu accipiendus cum vs. 967 sup. lib. «αἱ δ᾽ αὖθις.....«ἁ«νέοντο.  Juno- 
nem et Minervam ad Olympum rediise jam vidimus ; Martem quoque 
et Venerem sauciatos, sup. ἐ, 364, 867. Apolloin Pe Oo conse- 
derat, 460. (2). ἔθυσε μώχη. Exp. Sch. ἐπ᾽ εὐθείας ἐφέρετο. Conf. 
locut. &, 506. oi δὲ μένος χειρῶν ἰθὺς φέρον. Loquitur poëta de prælio 
acerrimo. Ad ancipitem Martem spectant verba ἔνθα καὶ ἔνθα, ‘ modo 
his modo illis prosternentibus et prostratis”. Heyn. Ven. A. (3). 
ἰλλήλων ἰϑυνομεένων etc.  Recte vertunt, copiis in se invicem dirigenti- 
bus «γαίας hastas. Sententia expletur, ἰϑυνομέένων (τῶν ὠνδρῶν κατ᾽ 
“ἰλλήλων. (4). μεσσηγύς etc. ubi acerrime certari innuitur sup. ἐ, 773 
sqq. (6). φόως τιθέναι recte accipiunt melioris notæ Critici, spem, 
salutem exciture.  Adfert Ernesti exemp. sim. verba Deæ Γῆς γος 
κἴκέν τι φόως τρώεσσι γένοιο. οἱ 93΄, 282. Αἀάδ inter Romanos, Horat. 
Carm, IV.5. Virg. O Lux Dardaniæ, spes Ο fidissima, &c, ubi in ἀρ-. 
posito ponuntur voces. Inter Hebræos ἡ μεταφορώ usitata est ; Conf. Ps. 
 1V.6, up mx noi Bene Sch. br. ὡς ὀνίνησι φῶς τοὺς σκότῳ κατεχομένους, 
οὔτω τοῖς PATATE ὑνὸ τῆς τοῦ ἼΑρεως εἰχιλύος ἐπέλαρεψεν ἡ Τοῦ Αἰαντος Bo 
ϑεια. (8). ἀκάμαντ᾽. . Sub ejus persona Mars prælium ingressus sup. έ, 
462. Vid.g', 844. (9). parer. Conf. ad γ΄, 372. (12). ἄξυλον etc. De 
Arisba quæ hic memoratur vid. β΄, 886. De usu τοῦ ἄρα prout hic 
habetur fuse disserit Hoogev. p. 58. Schütz. ‘Temporis successioni 
designandæ inservit, ut sup. β΄, 103. Sic quoque ἔπειτα, et ut Hoo- 
geveno videtur, δέ, in insigni exemp. ®', 490, etc. (15). πάντας “γὰρ 
Φιλίεσκεν, À. 6. ἐξένεζεν, omnes comiter-excipiebat, excipere solebat. (16). 
ἀλλο οἱ οὔτις... ἤρκεσε, etc. Ad movendam misericordiam virtus 


Er 


290 NOTÆ. [16—62.] 


viri memoratur quamque fuerit ἢ] inutilis hæc erga alios benevolentia. 
Laudatur sæpe illud Maronis de Ripheo, Aen. 2. 426. Adde et 
Valer. Flacc. Arg. 3.173. Nec tibi Thessalicos tunc profuit Ornyte 
reges Hospitiis, aut mente moras fovisse benigna ete. (18), Sreé- 
ποντα. Qui se Deo alicui sacraverat vel principi viro ad curam rerum 
suscipiendam ϑερώπων fuit nuncupatus.  Sic Sthenelus Diomedis, etc. 
Hinc adpellantur λυσιπόνο,, Pind. Py. 4.72. Usum etiam inter Cel- 
ticos invaluisse adeo ut nomina ex tali canssa fuerint indita, notum 
est. Mecum hoc communicavit vir litt. Celt. peritissimus Guil. 
Neiïlson, mem. sup. έ, 864. Synon. sunt, ἑταῖροι; ut Od. β΄, 286. 
ubi se Telemacho offert Minerva ut ἑταῖρον πατρώϊον. ὀπάονες, ἂξ inf. 4 
165. Bellalores adpellantur ϑερώποντες ἄρηος, pass. Præcones, qui 
sacrosancti erant, ὀτρηρὼ ϑερεποντε, #, 321. (20). εὐρύαλος. Sup. 

β΄, 565. (24). σκότιον. Etymon ipsum satis indicat τὸν ἐξ 222300 
χἥήτων γάμων.  SCh. br. Conf, Eurip. Alcest. 1010. καὶ ϑεῶν σκότιοι 
φθίνουσι παῖδες. Virgilianum est, furtim sustulerat. (25). ποιρεαίνων, 
Bucolion scil. (28). μηκιστηϊάδης, Euryalus. Conf. #, 1. (29). xe- 
λυποίτης. De nomine Cf. ad β', 740. (30). Ductores memorantur, 
Pydites ex Percote et sub Asio, β΄, 8385. Elatus, ex Pedaso, urbe 
Troadis sub Lecto promont. Strab: XIII, Leïfus, Bœotus, β΄, 494. . 
[ Pedasum video memoratum inf. φ΄, 87. In catalogo haud reperitur, 
nam fuit urbs Lelegum, mem. sub fin. 4.7. (37). ἄδρηστον. Vid. 
memoratum in recensu, β΄, 830. (38). ἀτυζομένω, Flying in conster- 
nation. SCh. br. (διῶ) πεδίοιο, ellips. solita. (40). ἐν πρώτῳ ῥυμῷ, ea 
parte, qua impositus erat ζυγός, sup. 4, 129—30. (51). ἔπειθε. Ma- 
velim hic ὄρινε ut vocem ἐνωργεστέρων. Video prætulisse Wolfe, ex 
Barnes. Priorem ex Heynio retuli, quæ probabilior fit ex Aen. 12. 
940. Et jam jamque magis cunctantem #ectere sermo Cœperat”- 
Probatur quoque ὄρινε, Obss. ἢ. 1. (52). καὶ δή μιν τάχ᾽ etc. Ang. 
And he was already on the point of consigning him to his attendant 
(ϑερώπων sup. 18.) when etc. De voc. πέπον, 55. Cf. sup. 4΄, 235. . 
(56). 4 σοὶ ἄριστα etc. Cum amaritudine effertur; Sane tibi domi 
præclare res a Trojanis gestæ sunt!  Ultionem horrendam exigere 
nos decet qui tot et tanta perpessi sumus.  Optime hic indoles fratrum 
diversissimæ exhibentur. In v. 60. obvium est Catonis illud, . 
“ delenda est Carthago”. ὠκήδεστοι erant qui post mortem exsequi- 
arum justis carüerunt. Th. κῆδος, cura, mæror, exsequiæ. Conf. 
Arist. Ethic. 9. 2. Attingit Sch. br. si per xnèsuore velit, funeris 
curatorem. ἄφαντοι, quorum deletum nomen et memoria, Occurrit 
illud, unwept, unhonored and unsung ; Scot, Lay, Cant.6. Citat Da- 
cer. ex sacris, Reg. 2. VIII, 12. (62). ἄισιμεα παρειπών, Verte; recte 
admonens ; œqua ; Schrév. Secunduüm exp. Sch. br. καθήκοντα. De 
signiff. νοῦ. αὔσιρμεος CONf. sup. ad #, 416. Sensus bonus est qui ex 4', 
834. huc relato ‘eruitur, nempe, admonens que jämdudum a fato 
erant constituta ; nam de Adrasto loc. cit. dicitur, κῆρες ἄγον μέλανος 
ϑανάτοι.. Magis vero insolitum hocce, ut apparet ex Od. +, 14. 
β΄, 231. Obvium est certe αἴσιμον fee cum signif. cognata, Jfatalis, 
inf. #, 72. Od. π΄, 280. Sed potius existimarim poëtam hic loqui 
pro sensu suo ægui et decori. Certior fio quum meminerim inf. 4, 
121. ubi simili modo adloquitur Menelaum. «ir illic est, recta, 


C64—115.] ἡ NOTA. 291 


quæ profutuxa sint (consilia). (64). Memoratur et altera lect. 
οὕτασε καλλοποίρην, QUE per se bona est, at non video ex MSS. in- 
ductam. (66). ϑεροίποντες ἄρηος:. bellicosi. Phras. sup. notatur v. 18. 
(68). μήτις νῦν ἐνώρων etc. Verte; ne quis nuñc, exuviarum appetens, 
pone maneat. ἐπιβάλλεσθαι, Le. ἐπιβάλλειν ἑαυτὸν, Vel τὸν γοῦν τινί, 
πρὸς τι.  Hinc absolute significat, appetere, sectari. Supplet Sch. 
br. ἐπιβολὴν ποιούμενος εἰς ὠνωέρεσιν τῶν ἐνώρων. (70). Eustathius, ac 
eum secutus Clarke, de hoc versu observat aptissime sens personæ 
congruere quod de pugna loquens dicat κτείνωρεν, de præda diripienda, 
συλήσετε, quasi huic interesse dedecori. fuerit. Eadem Daceria, uti 
in argutiis solet. το, subaud. ἔναρω, et notetur locut. συλᾷν γεκροὺς τὰ 
see, qualis observatur sup. in verbo ἀπανρώω. ἕκηλοι, Ang. at your 
Leisure. Monitis vero Nestoris non omnes in præliis sequentibus ob-- 
temperabant. Conf. λ΄, 373 suq. et al, loc. (73). ὠρηϊφίλων ὑπ᾽ 
οὐχαιῶν, Suppl. βιωζόμενοι. (75, 76). Helenus, vel ἃ divinandi peritia 
octus vel probabile existimans Græcos adeo, opitulante Minerva, 
instare, Hectori dat consilium ut urbem intraret et supplicationem 
indiceret. Hoc erat summi ductoris. Cæteroquin aptissime quoad . 
artificium poëticum inducitur vates. Digressiones hinc amœnæ, af- 
fectuumque benevolorum adumbratio habentur pro belli strepitu ac 
_cæde, quæ tam diu, quasi ob oculos posita, mens exhorruit. .Arridet 
Obs. Eustathii ad v. 404. καὶ, τὸ “ho εἰπεῖν, εὖ πεποίηται ὁ Ἕκτωρ 
ἐπελθὼν τῆς μώχης" ἱλωρύνθη γὰρ οὕτω τῆς ποιήσεως ἡ σκυθρωπότης, καὶ 
démo ain τοῦ λύθρου τῶν πιπτόντων, τοῖς ἐπεισοδίοις διεγέλασεν. De 
. οἰωνοπόλος, Conf. ὦ, 69. et not. ad 62. (77). ἐπεὶ πόνος etc. quoniam 
vobis, maxime omnium, pugnæ labor. incumbit. “ In vobis sita est 
fortuna pugnæ”. Heyne, ἐγκέκλιται, ἐπήρεισται, Schol. Barnes. 
(79). ἰθύν. oew#r, Sch. br. conatum, Lat. melius, émpetum.. (81). 
πρὶν αὖτ᾽ etc. Desideratur πρίν in priore parte sententiæ, at verte ; 
priusquam fugientes incidant etc. fugam cohibe. Si diligentius ex- 
cutiatur αὖτε, verterim; posthac, in posterum, ut sæpius αὖθις. Pos- 
sit quoque adversationem exprimere, priusquam contra res eveniat, 
ac hostibus sint ludibrio. (87). γεραιώς. Sch. br, exponit ἐντίμους, sec. 
Th. γέρας, et ex hac ministratione nomen inditum profitetur Ven. B. 
τὰς ἐκ τῶν ἱερῶν γέρας δεχομένας.  Notatur porro constructionem mutari : 
᾿ Ῥρηϊθα, εἰπὸ (τῇ) μρητέρι.....«ἡ δὲ ξυνώγουσα......«(μεερονήσθω) ϑεῖναι etc. 
pro, αὐτὴν ξυνώγουσαν......«οἴξασαν......«ϑεῖγαει etc. Observavit doct. 
- Heyne, hune locum Panathenæorum pompæ opportunitatem fecisse 
. apud Athenienses. Similitudo quoque inest Lectisterniis que Romæ 
nuncupabantur in periculoso rerum statu et festis Deorum. Conf. 
Rosin. Antiqq. Lib. 4. C. 15. Liv, pass. (94). »w<, vertitur ex Co- 
lumella de re rust. 7. 9. anniculas. Th. ἕνος, annus. ἠκέστας, non- 
dum-jugo-submissas. (97). μήστωρα φόβοι.. Vid. sup. à, 328. €. 
223. (100). ὠλλ᾽ ὅδε λίην μεαίνεταε etc.  Etenim Alle supra modumi in- 
sanits Sic Pandarus de Diomede loquens sup. 6, 185. τάδε μαΐνε- 
ται. Mars, μαργαίνειν. furori potius quam virtuti facta præclara 
-attribuunt. Sic de Hectore, inf. #, 355. (112). ἀνέρες ἔστε, φίλοι 
etc.  Facete Lucianus παρῳδεῖ, Revivisc. ᾧ. 1. Phrasi μνήσασθε θού- 
dos ἀλκῆς, quæ toties obvia est, convenit, ἄλκιβεον ἥτερ ἕλεσθε, sup. 
5, 529. (115). ἑκατορεβαί hic pro sacrificiis generatim accipio. Conf. 


292 NÔTÆ. [117—188.] 


sup. 93. et ad #, 65. (117,118). Hectoris sncessum hi versus fide- 
liter depingunt e pluribus dactylicis conflati. Notat Ernesti apponi 
v. 118. ut intelligatur quid sit δέρμεα κελαινόν in 117. ἄντυξ ponitur Ἂν 
circulo corii quo obductus fuit clypeus. Conf. sup. ad ἐ, 262. 
autem ἀσπὶς ποδήρης αἴ constat ex 117. (119). Vide Glaucum memo- 
ratum sup. β΄, 876. . Una cum Sarpedone Lycios duxit cui consan- 
guinitate junctus fuit, inf. 199 &c. 206 ἄς. (124). οὐ μὲν γάρ ποτ᾽ 
ὄπωπα etc. Glaucus nunc προρωχέζει, nam Sarpedon, qui principem 
locum obtinebat, a Tlepolemo vulneratus e pugna excesserat ; sup. 4, 
663. Bene accommodatur temporum ratio, 124, 125, 128, quæ at- 
tingitur sup. ὦ, 36. οὔ ποτ᾽ ὅπωπα τὸ πρίν, verte absolute, nunguam te 
_adhuc conspexi.  Possit vero colligi ex y, 169. non exacte conservari 
distinctionem temporum quam ponit Clarke in not. h.1. Subtilitates 
captanti sæpe constabit res ἫΝ saniori forsan cogitationi vix tenenda 
apparebit. (127). δυστήνων δὲ τε παῖδες etc. Infelices, quorum liberi 
furori meo occurrunt.  Oratio quodammodo invertitur, pro δύστηνοί 
εἰσιν ὧν παῖδες, εἴς. (129). οὐκ ὧν ἔγωγε ϑεοῖσιν etc. Incertus est an 
Glaucus sit Deus nec πὸ; Minerva jam ex acie decesserat et caligo 
(n ἀχλύς, ἐ, 127) oculis iterum offunditur. Monitorum etiam recorda- 
tur quæ dederat illa, ibid. 129 sqq. (130—31). Narrat Plutarchus in 
lib. de Poët. utilitate, hunc Lycurgum vites omnes toto regno excidi 
. jussisse cum Thracas ultra modum vinosos conspiceret ; hine ortam 
fabulam. Huc forsan referenda narratio in Beroso, lib. 5. Diod. Sicul. 
lib. 1. de Gigante Lycurgo in Thracia ab Osiride peremto. Memorat 
Horat. Thracis et exitium Lycurgi, lib. 2. Od. 19. Et diserte Non- 
nus in Dionysiac. XX, Pro locut. οὐδὲ γὰρ δὴν ἦν, habetur sup. &, 407, 
où δηναιός, Nec diu superstes fuit. Est inter antiquiores 
De pœna Lycurgi disserit Sch. br. ἢ. 1. vid. inf. 139. (13233). 
τιθήνας, nutrices, antistites Bacchi. Hæ ex furore et concitatione 
animi quibus celebrabantur orgia mauvads et ϑυάδες adpellatæ; Sic 
Ovid. Fast. 4. Mentis inops rapitur, ut quas audire solemus Threïcias 
Jfusis Moœnadas ire comis. σεῦε κατ᾽ ἡγοώθεον νυσήϊον (ὅρος). Plures 
memorantur Nysæ in not. Sch. br. Sed hic intelligitur ia, Stry- 
menem prope et oræ confinis maritimæ. Constat hoc ex v. 136. διώ.-- 
pures... dure ἁλὸς κατὰ κῦμα. Cf. Barnes not. in Sch. br. Memo- 
ratur quoque Nysa Parnassi. In regionem borealem Græciæ ritus 
patrios intulerunt Thraces advene ; hinc loca a Mænadibus frequen- 
tata dicuntur. Laudatur Val. Flacc. I. Bæotia qgualem Thyas, et in- 
εἰς cuperet vidisse Cithæron etc. (134). ϑύσθλα. Sententiam 
amplector Sch. br. (cui et Ven. A. B. consentit) qui exponit, πώντα 
κοινῶς τὰ πρὸς τὴν τελετήν, ΘΟ Cum Damimio fkyrsos tantum intelligo; 
Hi scipiones fuerunt circumvoluti hedera quos in Sacris Dionysiacis 
estare mos fuit. Th. Su», sacrificor. (135). βουπλῆγι, μάστιγι. 
ustath. Sch. br. qui et pro securi accipit. Vertitur plerumque secund. 
etym. stimulo-boario. (136). Inf. », 78 sqq. Iris i itur 
inter Imbrum et Samum Thetidem alloquutura ; Hinc itur locus 
cujus meminit poëta sup. 133. q. vid. (138). ῥεῖα ζωόντες, tranquille 
vitam agentes ; secund. illud Pindari toties laudatum, ἐπονέστερον vt- 
μέονται Bioroy......adaxeur αἰῶνα. OI. 2..111, 120. Vitam declarat nec 
curis vexatam nec sohcituline astrictam, sed cui omnia facile com- . 


[138—157.] | NOTE. 298 


parantur. Conf. huc poëtam Epicureum ; Omnis enim per se divôm 
natura, necesse est, immortali ævo summa cum pace fruatur, semota a 
nostris rebus, sejunctaque longe. De rer. nat. 2.645. Sic Sil. Ital. 15. 
58. Deus... imperturbäta placidus tenet otia mente. Conf. Diog. 
Laërt. 10. 139. τῷ μὲν ἔπειτ᾽ ὀδύσαντο etc. Ang. He became in conse- 
quence an object of hatred to ἄς. (142). oi οἰρούρης καρπὸν ἔδουσιν. Ἦος 
ex sensu poëtæ, sup. ἐ, 341. distinctionem ponit inter mortales et im- 
mortales : Locut. consimilis passim inter Hebræos obvia est.  Sic in 
Num. 13.20. yann "on œnnpr. (145, 146). τίη γενεὴν ἐρεείνεις ; 
Quare de stirpe percontaris ? Nil instabilius, nil tam “ brevis δου" 
rss quæ ex majorum præstantia comparatur gloria, nam rerum instar 
evissimarum que nunc crescunt, cito dilabuntur, mortales ipsi fragi- 
les sunt et caduci.  Eximie ornatur similitudo in veteri poëta ac in- 
finit sunt recentiorum imitationes, quarum plures congessit Clarke 
in nota ejus h. 1. Gratissimi sunt vss. Aristophanici, Av. 685 sqq. Ex- 
pressit quoque Nonnus, Dionys. 3. 249. Iterum Homerus ipse, @’, 
464 sqq. (147—49). φύλλα, τὰ μέν τ᾽ ἄνεμοος etc. Verte; Folia alia 
ventus humi sternit, alia sylva germinans producit, verisque tempore 
succrescunt. δῖ. hominum generatio; hæc re nasci-facit, tlla 
wero cessat, Viz. stirpem producere, φύειν. [ἴῃ v. 148. omnino præ- 
tulerim lect. unius cod. Vindobon. etsi non præstantissimi, évges ὅτε 
᾿ς αένεται wen, quando vernum tempus advenerit, nam displicet construc- 
tio usitata.  Legit Wolf. er, unde constat accepisse τὸ (δὲ) pro (καὶ), 
ut in Eurip. Fhœniss. 418. exemp. laudatum a Hoogev. p. 119. Ab- 
esse vero potest nam 2c{us syllabam sustinet. In 149. accepi φύει in 
sensu transitivo qualis habetur in 148, et ubique alias, ut credo. @zer- 
das est nasci; Sic inter multa, περὶ δ᾽ αἴγειροι πεφύασιν, Od. 4, 141. 
Video in Steph. Thes. p. 264. vers. 149. adferri ad probandam signi- 
ficat. intransitiv:m τοῦ Que ; adduntur verba : “ Sed in so/uta oratio- 
ne rarum, vel potius rarissimum esse puto præsentis in hac significat. 
usum”’. Potuit dici quoque, in poëtica.  Rationi usitatæ favet illud 
Pindari, Py. 1. 79—82. ἐκ ϑιῶν γὰρ μαχαναὶ πᾶσαι βροτέαις οἶρε- 
ταῖς....««ἔφυν. Obstant plurima Homerica, #, 235. ξ΄, 347. et in Odyss. 
1, ζεφυρίη φύει, facit ut nascantur. Cf. et Theocrit. 15. 94. et vero- 
simile est sensum éntransitivum aoristo ἔφυν, ἃ φῦμοι, soli convenisse. 
γιά. Math. G. G. 6. 253.1. (150). ταῦτα δαήμεναι, ἔσο habere com- 
perta. danw form. ἃ radice AAN. Præfert Math. ᾧ. 228. ἐδιην, 
aor. 2. Inter δαήμεναι et ὄφρα subintellexerim δηλώσω, v. quid simile, 
(152). ἐφύρη. Corinthus sic antiquitus adpellata. ἐφύρα, # κόρινθος, 
ἀπὸ ἐφύρας τῆς ἐπιμοηθέος ϑυγατρός. Sch. Apollon. μυχῷ ἀργέος, in re- 
cessu Argeos, 1.6. Peloponnesi. Sch. br.  Locutio solita est qua situs 
interior designatur: Conf. illa Pind. μυχῶ ἑλλώδος. Nem. 6. 44. 
κορίνϑθου τ᾽ ἐν μυχοῖς, 1.6. In Isthmo, ibid. 10.78. (153). x γενεώ Glauci 
Aeolica est, mythis locupletissima. De Sisypho conf. Sch. br. ἢ. 1, 
ut et de Bellerophonte. Prior adpellatur κέρϑιστος, ut sup. Ulysses 
δόλοισι κεκασμένος, 801]. omnium wersutissimus. Facete observat Eus- 
tathius, “ leniorem adpellationem adhiberi : designari enim, qui re- 
ipsa maximus erat latro (κλεπτίστατοςν, vaferrimum et prudentissimum 
(συνετώτατον). Et hoc ne proavi fama quid detrimenti caperet” Obs. 
repetit Sch. B, Venet. (157). προῖτος" Abantis, regis Argivorum, 


294 NOTÆ. [157—179.] 


filius, de quo Ovid. Metam, 5. Ex Argo expulsus fuerat a fratre 
-Acrisio et ad Jobaten, regem Lyciæ, confugerat. In Argolidem 
reversus est.  Fuse narrat Sch. br. de Bellerophonte fabulas quæ in- 
ter Corinthios invaluerunt. Ad Prœtum se contulerat expurgandi 
-Caussa, Bellero occiso, vel ut quidem habent, Alcimeno. Nomen 
-Bellerophontes hinc deductum narratur quod antea fuit Hi 

Conf. Apollod. IL. 3. 1. Sch. A. et B. Ven. ex Asclepiade. Narratio 
ipsa quodammodo invertitur ; declaratur ira Prœti antequam caussa 
“exponitur in 160 sqq. Nequit porro non observari similitudo inter 
“banc historiam et quæ de Josepho in script. sac. tradita habentur, 
Genes. 39. 7. sqq. (160). ἐπεριήνωτο, libidinem ardentem conceperat. 
-Quod de -epitheto x habet Sch. br. nempe, κρατίστη, εὐγενεστάτη, 
"εἰρωνικῶς, ineptum est; Ad genus spectat, non ad morum speciem vel 
nertutes, (162). ἀγαθὰ φρονέοντα, mente præditum bene ad wvirtulem 
-comparata. Conf: locut. τὰ Pind. OI. 3, 30. πιστὰ φρονέων, benevolo 
erga eos animo affectus. Benedict. κακὰ φρονέων, illis mala moliens. 
“Ibid. Py. 8. 118. In Nem.. 4. 155. consimilem habemus, μαλακὰ 
᾿ φρονέων ἐσλοῖς, bonos benevolentia prosequens. Et ubique apud nos- 
‘trum. Od. #, 48. inf. 4, 70. “΄, 701. δ΄, 219. (164). καλὸν σοι, φησι, 
“τὸ ἀποθανεῖν, εἶ μὴ καωτισχυσείς τον καθυβρισαντος σε, ἀλλ᾽ εἰ βουλεῖ ζω», 
ἔκεινον dvene εἰ γαρ eus benne βιασωασθαι; οὐδε σον Φεισεται. δεικνυσι δὲ ὅτι 
τέλος ἔρωτος ἀποτευχύεντος, pures ἔστι. SCh. B. (166). χόλος ἔλαβεν (τὸνὶ 
ἄνακτα (τούτου ἕνεκα) οἷον ἄκουσεν etc. (167). σεβέσσατο γὰρ τόγε, Hoc 
enim ‘ei religiosum erat, σεβαστὸν ἡγήσωτο. Hesych. Jure hospiti 
conjunctus est Bellerophon quod inter antiquiores sacrosanctum erat. 
Hinc usus proprius verbi, nam ut notat Heyne, “ σέβας est majus 
-aliquid quam αἰδώς", (168). σήρεωτα λυγφρώ, characters of fatal um- 
port.  Sic inf. 178. σῆρρω κακόν. Antehac literas invexisse Cadmum 
᾿ς ferunt, sed vix putandum est eas adhuc in usum vulgarem transivisse. 
Conf. #, 175, 187. unde res manifestius apparet. Ad v. 169. obser- 
vat Wolfe (Proleg. $. XIX.) hæc σήματα ϑυμοοφθόρα fuisse “ notas 
mortiferas rudi arte incisas (ἐν πίνακε mruxr&) lignea tessera. De fa- 
bula cerata cogitare vix sinit consuetudo poëtæ”.  Sententiam elabo- 
rate tuetur in Prolegom. ὁ. XII. sqq. nullas scriptas literas in ætate 
heroica in usu fuisse. Conséntienti similis est Sch. Ven. B. qui exp. 
γράψας in sensu vetustissimo ξέσας, ἐγχαρέξας...... εἴδωλα (figures, 
notas symbolicas). Conf. eund. Sch. inf. #, 187. (171). Addit forsan 
poëta ϑεῶν ὑπ᾽ ἀρεύμονι ποριπῇ, ad declarandam vitæ innocentiam, quæ, 
circumstantibus periculis, bonos nunquam deserit. (173). Notandus 
hic et sequentes.  Antiquissimi ritus hospitales describuntur. Hono- 
rifice excipitur Bellerophon, nec de caussa itineris quæritur donec 
jam decimus dies illuxerit. (177). c,rr« jé, (tesseram) quam nempe 
sibi adferret etc. (179). πρῶτον μεέν ῥα, etc. Particulæ vis constat ; 
illativa est, vel successionem exprimit, ut fuse explicat Hoog. in doct. 
part. XIII. 491. Verte ex 178, posiquam vero tesseram exitiosam 
soceri accepisset, primum dehinc Chimæram..……… interficere jussit. 
Interponitur in vss. 180, 181, 182. monstri descriptio et sententiæ 
‘nectendæ inserviunt voculæ δέ, äçæ. Deinde v. 184. narratio diversa 
incipit, iterumque, 186. et utrique distinguendæ inservit αὖ. Deinde 
memorantur Lyciorum insidiæ, et vers. ἃ præcedentibus distinguitur 


# 


[179—200. 7] NOTÆ.  . 295 


ope τοῦ δέ, nexui vero inservit ἄρα. Insigne exemplum est tota nar- 
ratio usus particularum in efficienda junctura ac simul in membrorum 
diversorum distinctione servanda. De Chimæra argutiæ plurimæ 
sunt. Explicat Servius de monte ignivomo Lyciæ quem Bellerophon 
habitabilem reddidit. Aen. VI. 288. Ovid. Met. 9. Melior vero ad- 
hibenda explicatio, latronem extitisse ferocissimum cui speciem adeo 
terribilem addiderunt mentes perculsæ. . Cragum montem frequenta- 
bat. Hunc, Cacum alterum, devicisse fertur Bellerophon.  Abludit 
quid a descriptione Homeric. Hesiod. Theogon. 319 sqq. ut et Hesych. 
in Lexic. voc. χίέραιρα. Convenit Eurip. in Tone, qui: reauurer 
describit ; Horat. Carm. 1. 2. “ Vix illigatum te triformi Pegasus 
expediet Chimæræ”. Vss. 181,182. Vertit Lucret. de rer. nat. V, 
903. Prima leo, postrema draco, medio ipsa chimæra, ore ferox acrem 
Jflaret de corpore flammam, ubi conf. emendat. Wakefñieldii in v. 181. 
e vestigiüs Lucretianis, quam vero nusquam video probatam. v. 182. 
desumsit integrum Hesiod. ub. sup. 325. Vertit Propert. 3. 4. (182). 
πυρὸς μένος αἰθομένοιο, solita periphrasi pro æifouesor πῦρ. secund. Pind. 
OL 1.2. Sermonis formulam Romani referunt, ut À δώ. 2, 215. 
. # Cadit in terras vis fammea”. Hinc Arnobius, II. p. 117. Consi- . 
militer de personis, ut μένος ἄρηος, inf. σ΄, 264. ἱερὸν μένος ἀλκινόοιο, Od. 
#, 167. γιά, sup. β΄, 851. (184). σολύμοισι. De his multa congessit 
Bochart. de Phœn. col. I. 6.  So/yma fuit urbs Lyciæ Mediterranea 
in colle, quæ Solymus Straboni dicitur, lib. 14. populum -Solymos ad- 
pellat Plin. 5. 27. 29. qui eosdem facit cum Pisidis. Eadem Bochar- 
tus. Meminit noster Od. ἐ, 283. montium Solymorum quos inter 
Pisidios recenset Sch. br. ad loc. Melius constat eos fuisse incolas 
Lyciæ antiquiores ab advenis expulsos et: in montibus qui confinia 
faciunt consedisse, unde bella invicem illata. Heyne, Obss. p. 226. 
hr τ Vid. sup. δ΄, 391. sqq. Simile narratum de Tydeo. 
Morem fuisse in ætate heroïca videtur ad experiendam cujusque forti- 
tudinem, forsan et innocentiam ; hinc, feliciter cedente pugna, agno- 
scitur heros divino semine prognatus, i. e. inculpatus, ορούρεων, v. 191. 
et honores debiti deferuntur, 192—195. Locutio ὑφαίνειν δόλον usitata 
est. Conf. sup. γ΄, 212. et inf. ἡ, 324. Od. δ΄, 739. Audaciori meta- 
phora Pind. τ 4. 251. ὑφαίνειν ὄλβον, felicitatem contexere. (194). 
καὶ μέν oi etc. De his portionibus agri quæ κατ᾽ ἐξοχήν Dis vel heroïbus 
ob merita assignatæ sunt, vid. sup. 8’, 696. Ordina sentent. οἱ λύκιοε. 
Troy τέμενος καλὸν φυταλιῆς καὶ ἀροῦρης, ὄφρα γέμεοιτο, et verte ; agri witi- 
Jferi et arabilis portionem distinxerunt Lycii, ut coleret, possideret &c. 
YA φυταλίη et ἄρουρα, τι in vers. distinguuntur, obviæ sunt inf. 4, 579, 
580. ut ὀινόπεδον et ἄροσις ψιλή. Πα (οἰνόπεδον) latius acceperim in 
sensu h.L exposito τοῦ φυταλίη, 1.6. δενδροφόρος γῆ καὶ dumshoDéges. Sch. br. 
(199). χαλκοκορυστῆν. Vid. sup. ad β΄,1. (200). ἐλλ᾽ ὅτε δὴ καὶ κεῖνος etc. 
Sed ubi demum et 1lle Düis invisus fieret. Emphatice dicitur καὶ 
κεῖνος, quasi meliora debuissent virtütes ejus consequi. De commisso 
siletur, fortasse ob caussam memoratam supra, 153. quæ a Popio hic 
adfertur. Similiter Pind. Olymp. 13. enarratis gestis Bellerophontis, 
addit se fata novissima reticescere. vs, 124—130. Innuit vero illum 
Pegaso excussum, cum in cœlum contenderet, Isthm. 7. 63 sqq. add. 
Horat. IV. 11,6 An ex Jobate machinante vel ex conjuratione 


296 NOTÆ. [201—287.] 


Lyciorum optimatum (%%») honoribus invidentium satis incertum est. 
(201). πεδίον τὸ ἀλήϊον.  Meminit Dionys. perieges. v. 8.72. eadem nar- 
rans quæ hic Noster. À vagando ager dictus, nam ibi Bell 
errawisse fingunt, Pegaso excussum. Probabile quoque est etymon Eu- 
stath, viz. dici ἀπὸ τοῦ ἐστερῆσθαι τῶν ληΐων, ἷ. 6, πεδίον ἀκάρπεστον, Eurip. 
Phœn. 221. Renuit Porphyr. quæst. 11. (202). ὁν ϑυμὸν κατέδων, 
vertit Cic. ad verb. 2986 suum cor edens, hominum vestigia vitans. 
Tusc. Quæst. 1. 111. Moœrorem ob facinus admissum, spe dejectum 
_innuit locutio. ὀδυνώμεενος ἐπι τῇ τῶν ἑκυτου παίδων ἀπώλεια, ἐμοναζε. S. B. 
(203), ὦτος. ΙΑ, sup. έ, 388. (205). rw, Laodamiam. (215). 
7 pa νύ μοι ξεῖνος etc. Certe nunc τ mihi hospes paternus es, vetus ; 
i. e. jure hospitii paterni jamdudum devinctus es. PRET 
amicitiæ nexum adeo arctum fuisse ut ad posteros etiam d ri 
Rudiori convenit ætati quum mentes effrænatæ, feri aflectus, vis præ- 
potentior dominari solent, nec ulla, quæ fortiter cohibeat, lex seripta 
extat. (217). ξεινίσ᾽ etc. hospitio—excipiebat. Sup. 15. habetur 
Φιλέεσκεν, sensu COgnato. (218). ξεινήϊα, munera hospitalia.  Sic V'in- 
dari illud, £ééve aepmolorra τεύχων, 1. 6. dona hospitii quæ ut κειρεήλεο 
adservabantur in memoriam et posteris suis. Vid. Damm. Lex. Pind. 
Talia memorat Evandrus, Aen. 8. 166. 544. et Pind. iterum Py. 4. 
G1—2. προτυχὸν ξένιον, ἃ Tritone uni ex nautis oblatum. De 
ζωστήρ vid. sup. à, 132. De φοίνικι, ibid. 141. De ἀριφικύπελλον 
δέπας, ὦ, 584. (221). pu, δέπας 5.1}. (223). ὅτ᾽ ἐν ϑήβησιν εἰς. ϑερ- 
tem ductorum contra Thebas expeditio memoratur quæ exitum adeo 
infaustum habuit, sup. δ΄, 408... Tydeus a Melanippo Thebano in- 
terfectus est. Stat. Theb. 8. 719 sqq. Verte porro τυδέα absolute 
ut sit, quantum ad Tydeum, non memini, quoniam me parvulum ad- 
huc ps &c. nam μνῶσθαι in Nostro genitivum adsciscit. Hinc 
minus accurate vers. Lat. T'ydeum non memini. (224). τῷ, 1dcirco, 
uum sic se res habeat. In v. sequenti dicitur pro more τῶν, 1.6. ἐκεινῶν, 
en 501}. (226). ἔγχεσι etc. Non licitum fuit certamina cujus- 
cunque generis cum hospitibus inire, ut docemur Od. #, 208. ξεῖνος 
. γάρ pos δὸ ἐστί, τις ἂν Φελέξοντε pésoure ; Ordinat sententiam Heyne, 
(σὺν) ἔγχεσι ὀρέγεσθαι (κατ ἀλλήλων ἀλεώμεϑα, Nam quartum casum ad- 
sciscit ὠλέομεαι, αὖ in 6, 94. ἀλεώρεθα μῆνιν. Absolvitur quoque si 
legas cum Wolfo plures editt. et MSS. seeuto, ἔγχεα, sed magis con- 
cinne restituitur ἔγχεσι. (231). πατρώϊοι, ut sup. 215. jure quodam 
hæreditario hospites. εὐχόμεθα, palam profitemur. (233). χεῖράς + 
ἀλλήλων etc. Conf. sup. β΄, 341. δεξιαὶ ἧς ἐπέπεθμεεν. πιστώσαντο, 
fidem invicem dederunt. Conf. Porson. ad Med. 21. (234). φρένας 
ἐξέλετο, vertenda sunt manifeste, mentem ademit, sed dubitatio est am 
de stultitia accipienda, ut alias fere semper. Sic Cf. inf. #’, 470. 
Eustathius ex Porphyr. habet, ἐξαιρέτους ἐποίησεν (φρένας scil.) entem 
adeo ampliavit ut de pretio nil cogitaret. Teneri nequit nam ἐξέλετο 
ex αἰρέω, non αἴρω, prodit. Melius Ernesti qui ad literam accipit. et 
confirmat illud Achillis, 4, 377. ubi dementem pronuntiat Atridem. 
Convenit obs. Heyni, “ Poëta judicium suum apponit ex sensu ho- 
minum de pretio, nullo cum respectu ad animi generosi notionem in 
dando munere”.  Porro interpretatur τεύχεα, 235. de clypeis, at in- 
certum est, nam de armis generaliter accipitur. (237). oxœss.  Si- 


[238—268.] NOTÆ. 297 


nistrorsum via ducebat versus littus, hinc nomen, sinistra porta. Conf. 
sup. &, 397. Nuncupantur δαρδανιαί, €, 789. (238). ἄρα, deinceps. 
(241). πολλῇσι δὲ etc.  Poëta ipse loquitur ; αὐ multis mala impende- 
bant, quæ viris, liberis, amicis privantur, etsi adhuc fortunæ miserri- 
mæ ignaræ. Simile adhibetur sup. 8,15. (242), Aedium heroica- 
rum partes, nempe, dowos, αἴϑουσα, ϑώλαμος, αὐλή, memorantur, 
249947. αὐλή exrat atrium, area ante ædes quæ a septo (ἕρκε) 
circumclusa est.  Permeata αὐλῇ ad dome perventum est, ædium par- 
tem primariam, et dehinc ad interiorem quæ δῶροα appellata ; ad con- 
vivia apparanda et excipiendos hospites hoc utebantur. ϑώλωμοι v. 
οἶκοι erant ædiculæ ad latera et a tergo exstructæ quo sub tempus ves- - 
pertinum se recipiebant familiares : cuique erat suus porticus ( αἴϑουσα) 
qui et exstructus fuit intra septum (ἕρκος) et ad utrumque latus illud 
amplexus donec ad vestibulum (τὸ πρόθυρον) perventum est.  Docet 
Sch. br. nomen deductum fuisse ex αἴϑω, δὰ τὴν τοῦ ἡλίου βολήν, et hoc 
simplicissimum.  Adhæc matri-familias erat conclave (ὑσερώϊον) ædium 
parte superiore, sup. β΄, 514. (248). τέγεο; ϑάλαμοι, interpreta- 
tur Scholiasta quasi sint ὑπερῷ (upper chambers).  Addit vero σκε- 
παστοί, et accipit Heyne ut epitheton ornans cujusvis ædis qui tectum, 
στέγος habet. (251). Ad superiora 242, respicit : ἀλλ᾽ Sr Y4 +0 


# 
etc. (252). ivéyouræ. Expon. πορευομένη, Sch. br. locutio elliptica 
est pro (ἑαυτὴν) éréyoura (zeds τὴν) λαοδίκην. Ang. effertur, on her way 
to Laodice. Consentiunt Porphyr. Eustath. citante Clarke in not. ἢ. 1. 
Arridet vero Bentleï emendatio, λαοδίκηνδ᾽ éréyoura, quæ sententiam 
exactiorem reddit. Conf. x, 336. (253). Notatur locutio ἐμεφύεσθαι ταῖς 
χερσί τινος Pro δεξιοῦσθαι, 1. 6. comiter, benigne excipere.  Affectum 
tenerum exprimunt νεῦρα. (255). 4 μοΐίλα δή etc. Suspicatur He. 
cuba omnia non bene cessisse ; rumor grassatus fuerat jamdudum, et 
hinc profectio Helenæ ad mœnia, inf. 386. Ideo putat Hectorem 
urbem intrasse ut supplicationem Jovi nuncuparet. Dicit vero 257, 
ἐξ ἄκρης πόλιος, nam Jovi Herceo sacrata fuerunt templa, unum in 
Pergamo, alterum in Ida, quæ ipse memorans inducitur inf. χ΄, 171, 
172. (260). ἔπειτα δὲ etc.  Deinde vero ipse te recrearis, hauslo vino. 
“€ ὀγέω, proprie juvo, prosum, etiam pro recreo cibo ac potu dicitur. 
hinc OPPE et ὀνείκτα toties pro cibis, Beauare”. Heyne. (262). ὡς 
τύνη κέκμηκας. Verte, sec. quod adnotatur sup. é, 37. ut tu defatigari 
soles. Distinguunt Heyn. Wolf. post ἀέξει, et sic sententia absoluta fit, 
quandoquidem et tu wiribus es exhaustus : sed præfero rationem usita- 
tam. τύνη, SUp.f, 485. ut ἐγώνη. (265). μή μ΄ ἀπογνιώσης etc. ne me 
wiribus prives, vigoris vero et fortitudinis sim oblitus.  Ernestio- 
displicet vocula 2 post μένεος quam orationem frangere opinatur; sed 
e contrario junctura melius expeditur, hac admissa.  Notatur locutio 
λαθέσθαι ἀλκῆς, ut 500. μέμενησθαι, 112. ubi conf. Porro longa est λύσις 
in not. Sch. B. Ven. et br. de caussa cur Hector vinum nolit quod 
alibi prædicatur esse μένος καὶ ἀλκή. * Simplicius est dicere, potum sine 
cibo vires frangere nec velle manere ducem donec adferatur. (267). 
οὐδὲ πη ἐστὶ εἴς, : Nec ullo modo fas est.  Notabile est τὸ σέβας quod 
reperimus in vs. laudato, Aen. 2.719. πεπαλαγμεένον eXponitur wego- 
λυσμεένον. πωλάσσω est. ferio, adspergo, maculo, ἃ Th. πάλλειν. Sen- 
au diverso ræhderowes occurrit inf. ἡ, 171. de quo inloc. “ Mos fuit 


a Q 


298 NOTÆ,, [268—305.] 


veterum, ut nunquam aut sacra attrectarent aut ad sacrificium offe- 
rendum accederent, nisi lotis manibus, aliquando capite, quandoque 
etiam toto corpore, præsertim si cæde aliqua, aut funere, aut impuro 
. usu fœdi essent”. ÆRuœus, loc. cit. (269). De appellatione ἐγελεία, 
conf, 765. δ, 128. (270). σὺν ϑυέεσσιν. Exp. . br. et B. Ven. 
υμιόμασι, quibus Deos placabant : huc respicit Virgilianum, #huwri- 
cremis cum dona imponeret aris, Aen 4. 453.  Addit vero meliorem, 
μετά ϑυσιῶν, Cum wvictimis, nam dicitur inf, 274. καί οἱ ὑποσχέσθαι 
δυοκαίδεκα βοῦς etc. De hac tota oratione ad v. 279. conf. sup. 87—97. 
(273). ἐπὶ γούνασιν. τὰ yovarerus ἱκετέιας λέγει. Qnér yes ἀλλ᾽ 
ἥτοι μὲν ταυτά ϑεῶν ἐν youveos mere (ᾧ, 514, &C.) τουτέστιν, ἐν τὰ 
τῶν ὅϑεὼων ἱκέτειᾳ κωὶ δεήσει. Sch. Ven,  Valde arridet observatio. 
(280 etc.). μετελεύσομαι, adibo. Paride nominato, in preces sæ- 
vissimas prorumpit Hector, 282 sqq. ἀκουέῥεεν, auscultare, obtempe- 
rare. (284). εἰ κεῖνόν γε dou etc. Ang. Could I but behold him. 
Mortem precatur illamque atrocissimam, ira et indignatione  perci- 
tus. Credo hoc totum Euripidi ante oculos versatumfuisse in 
Hecub. 937-943. Sup. laudantur, y, 39. Expletur porro senten- 
tia, κατελθόντα εἴσω (εἰς τὸ δῶμα) ἄϊδος, et in 285. (ἐμὲ) ἐκλελαϑέσθαι 
(κατὰ) φρένα, non ut Sch. br. φρένα ἐκλελαθέσθαι. ΗΟ ejusmodi locutio 
est qualem supra notavimus, 265. (286). Nil respondet Hecuba ; oÿrs 
γαρ cuvaveur τῇ ἀλεξανδρου ἀρα (COIT. ὠρᾳ) βουλεται ὡς μήτηρ, οὔτε ἀπολο- 
γεισθαι, ἵνα μὴ παροξυνη ἑκτορα. Sch. B. (288). Conf, #, 191 sqq. 
αὐτὸς δ᾽ ἐς Jéhauoy κατεβήσατο κηώεντα, κέδρινον; ὑψόροφον etc. Epith. 
κήωεις, suffimentis-odoratus, adhibetur-ob morem antiquornm, cubicu- 
la, vestes &c. suffiendi. καίονται γὰρ ἐν αὐτῷ (τῷ ϑαλάμω) τὰ θυμιάματα. 
Sch. br. qui bene in loc. supra citat. exponit, εὐώδη. (289). Mavelim 
hic raurolxse, et distingui, παρεποίκιλα ἔργα γυναικῶν tC. AM ἔργον. 
cum derivatis digammum adhibet. Ὁ on vero quæ hie narrantur 
ad Antehomerica, vel res gestas quas Noster non attingit. De navi- 
gatione Paridis post Helenam abreptam multa congessit Herodot. 
Euterp. ᾧ, 113 sqq. sed quæ incertæ fidei sunt. Narratur illic Syriam 
et Aegyptum visisse, additque Sch. circuitum fecisse ne directum iter 
capessentem adsequerentur Lacedæmoni. ‘ Paridis itio prædan- 
di caussa suscepta fuisse videtur et forsan paria illis referendi qui Fro- 
janos antea male affecerant, interque illos, Sidoniis. (291). ἐπιπλώς. 
Non pro ἐπιπεπλωκώς, ut Sch.br. nec pro ἐπιπλώσας, ut Lexic. Sed 
est particip. aor. 2. ἃ raômi ν. rA@w, form.’ Ionica pro πλέω, ut recte 
Mathiæ, in verb.. defect. (. 247. : Absolvitur sententia 292, (κατὰ 
τὴν) ὁδὸν, καϑ' ἥνπερ etc. (29495). Locus classicus est in antiquo- 
rum arte enarranda. In cunctis quæ ad artes mechanicas spectarent 
jam diu valde celebres erant Sidonä. Conf: in Sac. Script. 1. Reg. 
V. 6. ποικίλματα interpretor sécund. Sch. br. figuræ intextæ, colore 
vel specie varia elaboratæ.  Utraque defendi potest ἃ Th. rexixes, et 
bene ad sensum Lat. vers. ornatu-versicolori. Verba ἀστὴρ ὡς ἀπέλ- 
aus splendorem tincturæ innuunt, veste ostro perfusa. Conf. Aen. 
5,112 (301) Précationis similis meminit Virg. Aen. 1. 483 à 
Conf. et 11. 477.. (305). Omnino prætulerim ῥυσίπτολι sec. l 
Aesch. Sept.122. et ob rationes adlatas sup. #, 141. Sic Sch. A. B: 
ἀμείνον δὲ ῥυσίπτολι. Epitheton Palladi jure proprio tribuitur. Marti 
contra, τριχεσιπλῆταγ &, 31. Pulchre admodum transtulit hanc preca- 


[305—349.] NOTÆ. 299 


tionis formulam Virg. ut sup. 483 sqq. In v. prox. vertas ; ἄξον d4—nunc 
—illico, precor, frange. Conf. inter plura sup. ἐ. 684. (307). σκαιῶν 
πυλάων, moré solenni. cf. ad 6, 397. (311). ἀνένευε. Hoc ampliavit 
Virg. ubi sup. Diva solo fixos oculos aversa tenebat.  (312—13). 
Bene temporum ratio observatur, εὔχοντο---- βεβήκει.  Interea dum Nu- 
mini preces fundetent, abierat Hector etc. Notatur porro separa- 
tim a reliquis (sup. 245) habitare Paridem, et regii ornatus studium. 
περι ἀβροδιαίτου καὶ route φησι. S. B. Ven. De partibus ædificii in 316. 
conf, sûp. 242 sqq. (318). ἐν δ᾽ ἄρα etc. Exempla, ut passim, ba- 
entur nexus orationis cui inserviunt voculæ δέ, ἄρα. 318, 319, 320, 
321, 323, 325. Acute disserit Hoogev. 58. I. 112. I. 566. et semel 
monuisse satis erit. (320). αἰχμοή, CUSpis. πόρκης...... ἐστὶν ὁ κρίκος 
(annulus) ὁ συνέχων τὸν σίδηρον πρὸς τὸ ξύλον. Sch. br. Dicitur sec. 
Eustath. ex ambienda hasta, ἀπὸ τοῦ περικεῖσθαι. Diverse Sch. Ven. 
δια τὸ πειρειν τὸ δορυ δι᾿ αὐτου. (321). ἕποντα---εὐτρεπίζοντα. Sch. B. Ven. 
ἕπειν est incedere cum altero, segui, comitari, curare.  Habentur 
composita, μεθέπειν, €, 329. duQémur, ἐ, 667. Digammum non ad- 
sciscit ut ἔπω, dico. Conf. Tab. Digamm. in Edit, Heyn. (326). 
οὐ μὲν καλὰ etc. 1. €. οὐ καλῶς ἐνέθου, non, prout decebat, indignationem 
concepisti etc. “ ratus tibi infensos esse Trojanos”, Sch. br. Nec id 
tantum suspicatus, sed pro comperto habens, ut colligitur ex dictis 
sup. y, 451---54. Helénæ, infra, 351. Hectoris, 524—25. Alex- 
andri ipsius, 955. (329). μαχέσωιο, objurgares, in sensu sup. not. 
έ, 875. (330). εἴ τινά mou..ldous, δὲ alicubi, v. st fortasse adspex- 
eris ἄς. Ang. Should you happen to see any one declining the con- 
test. (333). κατ᾽ αἶσαν----ὑπὲρ αἶσαν, explicanda ex dictis sup. #, 416. 
De locutt. consimilibus, xerè—ÿdrie oïeær, fuse disserit Hoogev. ad 
Viger. p. 88. et Zeune in not. ibid. Attigi supra. In 334, redde 
σύνθεο; animum-advertas,, et conf. ad #,76. (336). ἄχε προτραπέσθαι. 
Multum explicationis conferunt Sch. B. et Br. quorum hicce sex ap- 
posuit. Sumo προτρωπέσθαι in sensu τοῦ εἶξαι, cedere, indulgere. Bene 
constat versio literalis, me ad dolorem convertere. Nec displicet 
Sch. B. Ven. égourounr ἐκ τῆς συμβάσης μοι λυπὴς dit τὴν ἧτταν 
παρώτροπὴν vive καὶ πάῤαμυθιαν (βοίαξίμηι) εὗὑρειν. (839). νίκη δ᾽ 
ἐπαρείβεται etc. Victoriam, qui nunc potitur, cito potest amittere ; 
hinc. optime exponitur νύκη ἑτεραλκής, inf. #, 26. %, 171. Ad 
pugnam ejus cum Menelao respicit quam exitüum diversum pos- 
tea habituram sperat. (344). ὀκρυδέσσης. aversandæ. Sch. br. exp. 
φρικτῆς, ie, horrendæ. ‘Th. φρίξ, horror. Th. prioris est κρύος, frigus, 
ut adeo idem sit néxus ac inter caussam, et, qui inde provenit, effec- 
tum. μεταφορικῶς Significat detestandus, ut πόλεμος ὀκρυόεις, 1, 64. et 


concinit Virg. horrida bella: Optime hic, ut semper, servatur perso- 
næ convenientia, xw»< se appéllantis, malorum tantorum auctoris et 
principiü. Conf. sup. y, 180. (345). ὡς μ᾽ opex" οἴχεσθαι. Conf, 


ad ὦ, 415.  Paullo aliter, at summa cum vi preces efferuntur in 
Odyss. ὑ, 63 sqq. à ἔπειτα μ᾿ ἀναρπόξασα ϑύελλα οἴχοιτο προφέρουσαω 
war ἠερόεντῶ κέλέυθα, ἐν προχοὴς δὲ βώλοι ἀψοῤῥόου ὠκεανοῖο. (348). ἀπό- 
ἐρσε, “ perdidisset me aquis submersam”. Heyne, ex Sch. br. ἀπέπνιξε 
τῷ ὕδατι. ἔῤῥω de rebus omnino perditis dicitur, et hinc Lat. erro, 
error ; obvium est inf. #, 164. éjÿe, κακὴ yann, 377, ὦ, 289, (349). 
τεκικήραντο, εἰς τέλος ἠγαγον; ἀπὸ τοῦ τεχαρ. SCh. B. Ang. have 


300 NOTÆ, [349—407. ] 


brought to pass, Ex themate prodeunt justa serie signiff, diversæ 
quæ enumerantur in Obss. Heyn. perficiendi, constituendi, prædi- 
cendi, observandi ἕο.  Fortasse et τέκρωρ (τό πέρας) ἃ Th. τέκω, cujus 
aliquot tempora in réxro reperiuntur, provenit.  Impcritiæ convenit ve- 
tustorum in re ethica quod nune profert de ministerio deorum. Conf. ad 
8,112. (351). ὃς ἤδη. Ang. Of one whowas sensible of the indignation 
and reproaches of others. Conf. vss. 335, 325. Notatur vero du- 
plex sensus locutionis εἰδέναι vépesoiy—alry0s. 1. indignationem in alios 
concipere ; 2, aliorum, in nos, sentire, (353). ἐπαυρήσεσθαι. Cf. sup. 
d, 410, ἐπαύρωνται βασιλῆος. (355). ἀμφιβέβηκεν, semper solet cir- 
cundare, &, 37. (358). ἀοίδιμεοι, famnsi, in malam partem ; secumd. 
Horatianum illud, ‘ infelix tota cantabitur urbe”.  “ ἀοίδιμεσς est vox 
media, quæ et indicare potest τὸν ἐν ὡδαῖς φερόμενον ταῖς ἐπὶ durxhtiæ”. 
Dam. Lex. Pind. - (360). φιλέουσά περ licet comiterexcipiens. 
Vers. Lat. officiosa licet.  Adduntur verba, ne præ aversatione et ira 
id facere videatur quod ex festinatione oritur. (362). ποθὴν----ὔχου- 
σιν. Conf. 8’, 703. πόθεόν γε μὲν ἀρχὸν. et sim. 709. (364). 
ἔντοσθεν πόλιος.  Vult intra urbem : Trojanis enim maxime 
adjumento et solatio duces insigniores una egredientes. (366). 
Observes quam oblique perstringit ignaviam Paridis: cum abfuerit lle, 
indignatio et ira in caussa fuit (326 sqq.). Vult vero Hector domum 
et familiam revisere. (367), Conf. sup. £, 686 sqq. ἢ ἤδη ϑεοὶ Deycé= 
ww, Ang. Or whether the Gods purpose that I shall fall etc. (570). 
εὖ νωιετόοντας.  Vertitur, habitantibus-commodas.  Accipe in eodem 
sensu ἃς πόλεις εὖ ναιετωώσας, β΄, 648. et conf. ad β΄, 626. not. (373). 
πύργῳ" prope Scæas portas sup. y, 145. (376). εἰ δ᾽, ἄγε εἰς. De 
ellips. conf. sup. ad «, 302. (377—78). πῇ ἔβη......η6 πῃ ete. “ Ut 
πῇ motum ad locum, guo ? ita πῇ aliquo notat apud Hom. ζ΄, 377”. 
Hoogev. doct. part. 463. 7. Ellipsis usitata est, ἐς (δόρεους) γαλόων.. «ἡ ἐς 
(ναὸν) ὠθηναίης etc. quæ in Latinam transit et in nostram v. 
Luculenter Corayus ad Heliodor. 6. 2. ἡ γὰρ ἐν καὶ εἰς, ὅταν πρὸς yen 
κὴν φέρωνται, συνυπακουόμοενον ἐξ ἅπαντος ἔχουσιν, ἡ μὲν κατὰ δοτικὴν, καὶ δὲ 
κατ᾽ αἰτιατικὴν, στὸ τόπος, οἶκος, ναὺς, ἢ ἄλλο τι τοιοῦτων. x. r. À De 


ts now on her mage (393). τῇ (ὁδῷ) γὰρ ἔμελλε διεξίμοεενα:, hac enim 


ad cujus radices exstructa fuit Thebe. Tractum Cilices tenuerunt, 
de quibus vide sub finem recensus lib. 2. Recepi lect. pro vulgata 
ὑποπλάκῳ, quæ tamen ferenda, ut ὑποθήβας, β΄, 505. τοῦ περ δή etc. 
Illius nempe jam filia. (400). νήπεον «αὕτως, infantem adeo, 1.6. pror- 
sus. Conf. ὁ, 133. In-v. prox. ἀγαπητόν Gesnerus reddit unicum, 
ut sup. τηλύγετον, y, 174. (Luc. Catapl. 10.). weroys3, Sch. MS. Eips. 
Sch. br. Favet Ernesti qui hæc adnotat. Pari jure reddit Heyne; 
carum, dilectum. (404). Leg. μείδησε ἰδών, Sine » ἐφελκυστ. Dam 
scriptura erat Fiôur. (407). δαιμοόνιε etc. De νόος conf. β΄, 190. 
Conf. quoque pulcherrima et nunquam satis laudanda Tecmessæ ad 


[408—455. | NOTÆ. 801 


Ajacem in Sophocl. Aj. Flagellif. 485 sqq. (408). ἄμμοορον. κακόμορον, 
Sch. br. ἐϊείαγγεά, destitute. Conf. Aen. 7. 360. Ο genitor, nec ἐξ 
miseret natæque tuique, nec matris miseret etc. (410). πάντες etc. 
Qualem nobis imaginem fortitudinis Hectoreæ præstat Andromache, cui 
interficiendo ne unus quidem hostis vel alter sufficit, sed totum agmen 
irruentium Achivorum! (412). ϑαλπώρή. Α Th. ϑάλπω, foveo, cale- 
Jfacio, fit ϑαλπωρή, fomentum, et μεταφορικῶς, spes, solatium. Exp. 
Sch. br. ἡδονή, παραμυθία. Huc respiciunt Sophoclea ubi sup. 514. 
ἐμέο γὰρ οὐκ ἔτ᾽ ἐστὶν εἰς or βλέπω, πλὴν σοῦ EtC. ἐπεὶ ἂν σύγε πότροον 
ἐπίσπης, Verte; quando tibi mortem arcessiveris, præ tua fortitudine 
immodica scil. (415). εὖ ναιετάωσαν. β΄, 626. (417). σεβώσσατο γὰρ 
τόγε. Sup. 167. (418). ἀλλ᾽ ἄρα, Sed contra, ut par erat etc. σῆμα, 
tumulus quem super mertuos exstruere mos fuit.  Exponitur inf, 464. 
χυτὴ γαῖα. Plures adhuc restant in ora maritima Troadis. Poëticus est 
conceptus περὶ δὲ πτελέας ἐφύτευσαν etc. quæ ibi vel ab Achille ipso vel ἃ 
quodam amico clam consitæ. (422). Notetur eadem ellipsis, ut antea 
284. in ἄϊδος εἴσω. (424). εἰλιπόδεσσιν. ““ Flexipedes adpellantur boves 
ob motum circularem quo circumferuntur (ἐλέσσονται) pedes”, ut recte 
Sch. br. (425). Vid. sup. 396. (427). ἀπέλυσε. cf. ad «, 20. ἄποινα, 
d, 13. (428). βάώλ᾽ ἄρτεμοις ἰοχέωερα, Ut SUP. χρυσήνιος ἄρτερεις ra, 205. 
Mortes subitas, vel quarum caussa occulta esset, ad Apollinem et 
Dianam referebant veteres, ut nomen prioris indicat sec. Euripid. in 
Phaëthonte. (429, 430). Conf. Sophoc. ub. sup. vss. 518—19, τίς 
δῆτ᾽ ἐροοὶ γένοιτ᾽ ἂν ἀντὶ σοῦ πατρίς; τίς πλοῦτος ; ἐν σοὶ πᾶσ᾽ ἔγωγε σώζο- 
pou | ἄς. ϑαλερός, ὁ ἐν ἀκμῇ ὧν τοῦ ϑάλλειν, ὁ ἀκμάζων νέος. Etymol. mag. 
p. 441, 32. Diverse attribuitur sup. β΄, 366. ubi conf. Sch. Ven. 
(435). ἐπειρήσανθ᾽, Pericubum fecerunt, adorti sunt. De oppugnatio- 
ne loquitur ΠῚ quæ fiebat ante secessum Myrmidonum, Trojanis se 
intra urbem continentibus. Dicit vero ἄροβατος et ἐπέδρομοον, nam 
muro suberat colliculus specula (σκοπιή) dictus et (ἐρινεός) caprificus vel 
locus caprificis consitus, unde ascensu facilem fuisse constat. Conf, 
x 145 sqq. Heyn. de topog. Troad. pp. 303, 304. Tom. V. Subtiliter 
observat Daceria ; “ cela (hortatio scil. Andromaches 431.) est tres- 
ingenieux, pour donner à Hector un prétexte de demeurer au pied 
du rempart sans honte, s’ il vouloit suivre ce conseil”. (436). ἀμφ᾽ 
αἴαντε. Vid. y, 146. (440). énorme, nuntiabat, νἱΖ. ἄμεβατον εἶναι πόλιν 
etc, (441). % καὶ ἐμοὶ etc. Omnia hæc in animo jamdudum volvo, 
sed timeo valde ἄς. de Ionismo αἰνῶς vid. sup. γ΄, 158. (444). οὐδέ 
με ϑυμὸς ἄνωγεν, 1. Θ. ἔχθιστον μοί ἔστι. << Rudior sermo utitur vocibus 
generalibus”. Heyne. Sic sæpius notata, οὐ γήθησε, οὐκ εἴασκε, etc. 
Sententia 444, 445. habetur supra 208. αἰὲν ἀριστεύειν etc. (446). 
grip σῶσαι σπουδάζων. SCh. br. (447). Sententia accipitur ut 
elliptica, Non quod nescius sim me nil profecturum, bene enim novi, 
etc. Durius sine ellipsi refertur sententia ad superiora, 441. Possit - 
a ue poni pro δή, εὖ μὲν δὴ τόδε, jamdudum pro comperto habeo. 
ic Heyne. Repetuntur versus ex δ΄, 163. (450). ἄλγος (τὸ) ὀπίσσω, 

dolor qui futurus est, i.e. cædes, incendia, abreptio. (453). οἵ πέσοιεν, 
ui casuri sunt. (455). ἐλεύθερον ἤμοωρ, pro ἐλευθερίαν, Ut inf, δούλιον 
mue, 463. Similiter dicitur, κρητῆρα ἐλεύθερον στήσασθα:, inf. δῶᾷ. 
Modus loquendi est inter Tragicos solennis. Sic ἐχθρᾶς ἡμέρας καταρχε- 


302 NOTÆ,. [457—486.] 


ru, Phœniss, 550. ἐξέλυσ᾽ ἐπίπονον ἁμέραν, Trachin. 654. (457). μεσσηΐς- 
, dos ἢ δπερείης. Fontes Thessalici, prope Pharsalum, sec. Strab. IX, 626. 
Mens Hectoris quasi præsaga est, nam Andromachen postea sortitus 
est Neoptolemus. (459). καί ποτέ τις etc. καί τις πικρὸν πρόσφθεγμια 
δεσποτῶν ἐρεῖ, λόγοις ἰώπτων' ἴδετε τὴν Ὅμευνέτιν αἴαντος, 06 μέγιστον ἴσχυσε 
στρατοῦ, x. τ. λ. ΑἹ. Flagell..ubi sup. 500 sqq. (462---63). σοὶ δ᾽ αὖ 
νέον ἔσσεται etc... Tibi vero renovabi turdolor, virum desideranti, qui 
servituti arcendæ par sit. Vis inest voculæ αὖ quæ victoriam insolen- 
tem opponit duræ servituti, σοὶ δ᾽ αὖ.  Verto τοιοῦδε ita ut in aexu cum 
insequentibus sit. (464). ἀλλώ μὲ etc. Vertit Maro, Aen. 4. 24. 
Sed mihi vel tellus optem prius ima dehiscat. Imitatur Tragicus ubi 
sup. 504. τοιαῦτ᾽ ἐρεῖ mie; κἀροὲ μὲν δαίμεων tre, (465). ἑλκηθρεοῖδ. aiz- 
μωλωσίας, Sch. br. (466). De syntaxi voc, ὀρέγεσθαι, vid. Math. G. G. 
6. 328. (468). ἀτυχϑείς, ἐκπλωγείς. Forsan a Th. ἄτη. (469). λόφον. 
sup. y, 371, 372. (470). δεινὸν ἀπ᾽ etc. Terrificus capitum quatientes 
numine cristas. Lucret. II. 632. (476). Sententia aliquatenus per- 
turbata est. Ordina; δότε δὴ καὶ “τόνδε (τὸν) “παῖδ᾽ ἐμὸν γενέσθαι ἀριπεε- 
πία ὠγαθόν τὲ ὧδε, ὡς καὶ ἐγὼ, βίην, καὶ (δότε αὐτὸν) ἀνάσσειν ἰλέου, καὶ 
(ὡς) ποτέ τις εἴπησιν, (αὐτὸν) ἀνιόντα ἐκ πολέβοου, πατρὸς δ΄ ὅγε (ἐστι) etc. 
In v. 476. à habet vim obsecrandi, detis, oro:. Sic inter multa, sup. 
306. Vis quoque.inest τῷ περ, 477. (479). Corrigit Dawes, Misc. 
Crit. p. 148. εἴποι, quia jam precatur Hector, et ob insequentia, φέροι, 
χαρείη. Sed ut Heyne adnotat, “ Homericum est subjunctivum in 
similibus poni, etiam optative, eumque cum DR promiscue poni”. 
Obss. p. 285. Exemplum adfert sup. 459. Νέος, ut sæpius monui, in 
nostro expectanda est ‘oratio ita accurate constituta. Concesserim 
vero commode legéendum εἴπη, ob insequentem πατρός, at non neces- 
sario. Iterum in v. 480. de ὠνιόντα, quo referatur, dubitant. Melius 
est eam absolute sumere, αὐτὸν οἰνιόντα, tllo ee: pugna redeunte. : Plura 
laudantur exempla hujusmodi συντάξεως, nominativo, accusativo, æque 
ac genit. dat. in statu, ut dicunt, absoluto positis. Conf, sup. ad 4, 
171. et Sophoc. Antig. 260. Œdip, Colon. 1120. Plat. Theæt. 116. 
inter Romanos etiam ; Conf. Cic. de finib. 11..95, 107. ut et Hoog. 
ad Len 283. in exemp. luculento ex Thucydide allato. [Nec dis- 
plicet altera constructio quam ex Dawes adhibet Ernesti, nempe, 
dry ονιόντα, de eo-ex pugna redeunte dicat.  Citat Pind. OL. 14, 31. 
ubi vid. not. Heyni. Constat locutiones λέγειν τινὰ, 1.6. περί rives, 
λέγειν τινά τι, λέγειν τινὰ, oi, etc. fuisse inter Atticos frequenter usur- 
patas. Nec: caussa est ‘cur Schol. MS. Lips. syntaxin καινοπρεπέα 
dixerit cujus multa congerere est exempla.}  Notandum est Sch. br. 
hic ab ἔναρα, exuviæ, deduxisse ἕνεροι, mortui. - Etym. commune præ- 
tulerim, ἔρω. : (483). «nada. Sup. 988. (484). δακρυόεν γελάσασα. 
οὐκ ἀπλοὺν ro mulos, ἀλλα σύνθετον ἐξ ἐναντίων παθῶν ἡδονης καὶ λύπης" εἰς 
γελωτα μὲν VAR αὐτὴν Ex œwys τὸ BesPos, ἐς δάκρυον δὲ, καὶ περι “τοῦ 
ἑκτορος ὠγωνιώ. S. Α. ΒΒ: Vetitur, lachrymabundum ridens. Est 
in dictione Pindarica, μείδηρεα δυσφόρῳ τερπνῷ τε μεχθέν. Hd “απ τ 
ciebat amissa spes, at gloriæ partæ, fortitudinis admirandæ, affectus 
tenerrimi imago jucundiora parit. Possit δακρυόεν accipi quoque in 
sensu ἀνιαρῶς, λυπηρῶς, Sed mentem magis commovet prior. 
Sch, br. μετὰ δακρύων. (486). δαιμονίη» μή μοί, etc. “ Imitatus est 


[486—510.] NOTÆ. 303 


Silius Ital.3, 133. Ominibus parce et lacrymis, fidissima conjux, ete. 
Adde Aen. 12.72. Ne, queæso, ne me lacrymis, neve omine tanto 
pren etc.” Ernest. Conf. ad #, 553. de locut. μή μοί τι λίην. 

e δαιμόνιος Cf. sup. β', 190. (487). où γάρ τίς, etc. Nemo me, 
prater fatum, Orco demittet. Locutio, ὑπὲρ αἶσαν, sup. 333. γ΄, 59. 
significavit ἀδικῶς. Cf. #, 416. de αἶσα, αἴσιμοος. et οἷ, 3. de voc. 
προιϊώπτω. (490). ἀλλ᾽ εἰς οἶκον, etc.  Hinc et ex sup. dictis 441. 
ansam arripuerunt Critici ad effundendas argutias de ea, quam appel- 
lant, frigiditate affectus quæ parum convenit amori Hectoreo. At 
verba simpliciter spectata nil tale secum ferunt, nec potest concipi 
στ vox suavissima, gestus amantissimus verba Comitentur ac totum 
ere sensum exprimant, At fatendum est sensum rudiorem veterum 
etiam in ævo recentiore, Caussam extitissé, Cur nee in scriptis nec mo- 
ribus exquisitiorem affectum erga fœminas patefecerint. Exempla 
profert Wood pag. 145. unde obss. desumsi, quibus adde τὴν ᾿ὀωριστύν 
Ajacis et Tecmessæ, Sophocl. ΑἹ. Flag. 368 etc. præsertim vero v. 
293. (493). ἐμοὶ δὲ μάλιστα (κατὰ τῶν) οἱ ἐγγέγάωσιν.  Bene ob- 
servat Sch. B. Ven. ἐστ, δὲ ἡθη σκοπεῖν διαφορα ἀλεξανδρου καὶ ἕκτορος. ὃ 
μέν γαρ φησι, πόλεμος δ᾽ ὠνδρεσσι μέλησει εἴα. ὃ δὲ ὠλεξανδρος, vus 
δὲ μὲ παρειπουσ᾽ ἄλοχος, 337. Hoc indolis ornatu ubique præstat 
Homerus. (496). ἐντροπαλιζομένη, subinde se convertens.. Bene Sch. 
br. κατ᾽ ὀλίγον καὶ συνεχῶς ἐπιστρεφομένη, et illud toties laudatum, And 
cast a longing, lingering look behind. : Vox pulcherrime ‘affectum 
depingit. De locut. ϑαλερὸν δάκρυ, conf. sup. β΄, 266. et ad v. 
480. (497). εὖ vairéovres. Μά. sup. β΄, 626. (500). αἱ μὲν ἔτι ζωόν, 
etc. And mourned the living Hector as the dead. Pope. Αἄθο nec 
spes affulserat et ubique tristissima species venientis mali mentes cir- 
cumfusa. (503). οὐδὲ πάρις δήθυνεν, etc. Secundum monitum Hec- 
toris, sup: 363. Continuatur narratio ex ν. 369. (505). ποσὶ retour, 
ut β΄. 588. προθυμέησ, πεποιθώς. Ex similitudine constat quid Poëta 
senserit de virtute Paridis, nempe, animosam esse, sed affectui pro- 
rumpenti simillimam nec satis certo constitutam, impediri posse, non 
extingui. Insequentem similitudinem habemus repetitam inf. ὁ, 263. de 
Hectore. (506). στατὸς ἵππος, equus qui in stabulo continetur. 
Ead. Sch. br. De ὠκοστήσας, h. v. multum sudarunt interpretes nec 
quidquam melius profecerunt quam ut accipiatur in sens κριθιάσας, 
ἄδην πληρωθείς, 1.6. οἶδο satiatus et ferociens (κυδιδωνὴ. ἐκοστή, hordeum, 
et generatim quemvis cibum, designat.  Etymon, inter diversa, prætu- 
lerim τὸ ἀκή, acies, utpote spica acuminata. Hinc et ὠκόω, acuo. Ar- 
gutationes grammaticorum de hoc vers. videas congesta in Steph. Thes, 
in voc. ἐκοστέω, et in Obss. Heyn. pp. 291, 292. Similitudinem fere in- 
tegram transtulit Virg. Æn.11. 422. sqq. Laudatur quoque Apoll. 8. 
1258 sqq. (507). δεσμόν. Subtiliter, ut solet, Sch. B. Ven. δεσμοος οὐν 
ἀλεξανδρου ἡ ἑλενη νοηθησεται. κροαίνων. (Th. κρούω, pulso). Virgilianum 
est, quatiens ungula campum. (508). λούεσθαι (ἐν ῥοαῖς) ποταμοῖο 
etc. Conf, sup. ἐ, 6. (509). κυδιόων etc. Conf. huc pulchrum illud 
Apollonii, κυδιόων ὀρθοῖσιν ἐπ᾿ οὔασιν αὐχέν ἀείρει. (510). ἀγλαΐηφι 
πεποιθώς. aCCipiuntur ἃ quibusd. in sensu ἀγλαϊζόμεενος, nitescens 
v. gaudens. Sed prætulerim vers. in reliance on—conscious of his 
comeliness, ut ubique alias. Sic Odyss. σ΄, 179. ἀγλαΐην, τὸ κάλλος. 


804 NOTÆ. [510—526.] 


Sch.. br. splendor, lautitiæ, Od. ὁ, 78. ρ΄, 310. De hac paragoge (gr), 
Conf. sup. δ΄, 452. (511). ῥέμφα ἑ γοῦνα ete. Notatur primo constructio 
artifex quæ ζωγραφικῶς depingit celeritatem prorumpentis equi, 
dactylicis plurimis se excipientibus. Et porro a Schol. B. 
tur τὸ ἀνακόλουθον in oratione, ὁ zérolus......fiuQu ἑ etc. τὸν 
ἀγλαΐηφι πεποιθότα ῥίμφα γοῦνα φέρει, quod pA ipsum silos 
est ad exprimendum spiritum ferocientem, dum poéta juncturam 
sententiæ rumpit, ut winculum equus, et quasi συνεγλαΐζεται τῷ 
φραζομένῳ πράγματι. Eustath.  Hanc vero ἀνακολουθίαν tribuerim 
tius sermoni vix accurate constituto quam arti cuivis scriptoris. 
Conf. ad β΄, 353, y, 211. ἤθεω, τοὺς συνήθεις τόπους, Sch. br. The 
haunts. (513). ἡλέκτωρ, Sol. Certe synonymum cum #xéwus, inde- 
Jessus, ἀποίμητος. Th. (æ) priv. et λέκτρον cubile. Sch. Ven. Exponit 
quoque. Sch. br.de colore, λαμπρὸς, παρὼ τὸ ἤλεκτρον, sed minus simpli 
citer. (515). εὖτ᾽ de ἔμελλεν etc. Quum jam in eo erat ut se averteret, 
ἅς. De μέλλω conf. Math. ᾧ 502. (518). #4: Junioris erga ma- 
jorem adpellatio amica et formata a 9εῖος eodem modo ac gas 
ἃ βαιός. ὃ. B. et br. Vertitur plerumque, venerande frater. (519). 
οὐδ᾽ ἦλθον ἐναίσιροον, nec justo veni tempore, κατ᾽ ἐναίσιμεον χρόνον. Per- 
sonæ attribuitur v. 521. ὃς ἐναίσιμεος εἴη, qui æquus sit judex. Sic 
mens dicitur ἐναέσιροος, sana, intesra, Odyss. &, 190. Conf. #, 416. 
(522). οὐκ ἄν τις...... ἐτιμήσειε. rien formula sæpius jam notata 
commendationem exprimens. id. #, 330. et præsertim ?, 539. 
(523). ἀλλὰ ἑκών etc. Sed sponte tua remissior es, nec vis (virtu- 
tem, uti debes, proferre). Hominem depingit præliando strenuum 
sed quem difficile fuerit præ ignavia ad pugnam excitare. τὸ, ἢ. 6. 
διὰ τὸ, idcirco. Conf. sup. 326, 351. sqq. (526). ἐρεσσόμρεεθ᾽, 
Respice ad 9, 362. Insequentia verte ; If Jupiter may grant, 
that we, having repelled the Greeks from Troy, may fix on τὲς 
base the cup of freedom in honor of the immortal Gods. Locut. 
κρητῆρα ἐλεύθερον videsis consimilem sup. 455, 463. Morem notat 
Sch. br. ὃν εἰώθασι τῷ di (τῷ σωτῆρι SCil) ὑπὲρ ἐλευθερίας ἱστάναι. 
Notatur quoque usus τοῦ στήσωσθαι, secundum Virgilianum, ‘ cra- 
teras læti statuunt.” : Æn. 7. 147. Ad basem (ὑποκρητηρίδιον») 
spectatur super quam impositus est crater : vel forsan rectius acci- 
pitur cum Heyne, 27 mensa statuere. 


NOTÆ IN LIB. SEPT. ILIADIS. 


Cériyeægn ]-  Achivos, æquis adhuc seu prosperis armis certantes, 
urgent Hector et Paris, in prœlium reversi—16. quod ut tandem 


[4--19.1. NUTÆ. 305 


dirimatur, Minervæ et Apollinis consensu, Helenique suasu, fortis- 
simus quisque ab Hectore ad pugnam singularem provocatur.—91. 
Menelaum qui se alacrem ostendit, cæteris cunctantibus, deterret 
Agamemnon—122. Mox, a Nestore instigati, surgunt ad dimican- 
dum novem heroes, ex quibus sortis eventus designat Ajacem Tela- 
monium-—205. . Congrediuntur Hector et Ajax, acriterque depug- 
nant, donec sub ,noctem, viribus pares, datis invicem myneribus, 
discedunt—312. Ἔτους modo prioris diei pugna finitur. Intercedunt 
usque ad alterum prælium dies tres. In epulis publicis Nestor censet 
corpora cæsorum sepelienda et castra munienda. In Trojanorum 
concione Antenori, pacis et Helenæ cum opibus restituendæ auctori, 
respondet Paris, nihil se præter opes, sed eas propriis adjectis, red- 
diturum—364. Priami jussu altero mane Idæus præco Achivis hæc 
renuntiat, simulque ad sepulturam mortuorum cCurandam inducias 
petit—397. dissuadente Diomede, summa re infecta, redit Idæus ; 
de induciis tamen convenerat—413. Accingunt se Trojani ad pa- 
randa necessaria, et altero die mortuorum corpora, busto facto, cre- 
mant—429. Similiter Achivi, rogo facto, faciunt, et tertio die (433) 
munitiones educunt—442.  Mirantur opus dü : indignatur Neptunus 
a Jove meliora edoctus—463. Inde instruuntur ab Achivis epulæ, 
et sequitur nox minax tonitribus—adf. Ex Wolf. Heyn. 

(4). ἐελδομοίνοισιν, exoptantibus. 1 ἔέλδωρ, res exoptata, deside- 
vium, sup, æ. 41. (Correlatæ sunt particulæ δέ, ἄρα, 4-7. unde 
nexus Constituitur. (5). οὖρον, ventum secundum, ἐπιτήδειον ἄνεμον. 
Hesych. αἴσιον. Philox. . Usurpatur quoque μεταφορικῶς in Pind. pass. 
ventum fortunæ, O1. 13.38. οὖρον δαίμεονος, auram fati. αὔξης οὖρον 
Yuvar, adjuves, secundes cantum. (6). ἐλαύνοντες, agitantes, ferientes. 
Exanimes laborando nautas similitudo exprimit, et superveniens mi- 
litibus spes bene adumbratur à vento secundo vela inflante et finem 
imponente Jaboribus.  Occurrunt hic γυῖα λέλυνται, ut sup. 8, 195. 
créera x. bi mavult Dunbar λέλυται, nempe ad conservandam re- 
gulam de neutris pluralibus.  Vid. not. loc. cit. nec metrum obstare 
censet ; produci enim posse penultimam brevem operante ictu metrico. 
Sed nec satis certo constitutam regulam in sermone Homerico inveni, 
quam inter Atticos et recentiores invaluisse constat. Video jan 
apponi in MS. Ven. ob eandem caussam. (9). κορυνήτης.  Bellicus 
apparatus rudiorum hominum. ὁ τῇ κορύνη μαχόμενος, τοῦτ᾽ ἔστι; ῥοπάλῳ. 
Sch. br. Conf. inf. 138 544. ubi fusius explicatur nominis caussa. 
Sic κορύνῃ armari solet Hercules. Conf. Theoc. Idyll. 26. δέρμεα τε 
ϑηρὸς ὁρῶν χειροπληθῇ τε κορύνην. (11). οξυόεντι. vid. 6, 50. (12). ὑπὸ 
στεφένης, Sub ora prominentiore galeæ. Conf. ad y, 371, etc. (15). 
- ϑεξιδην, Dexii filum. (17 etc.) Ministerium deorum adhibetur ad 
excitandam sovoæyiur quæ inter Hectorem et Ajacem brevi ineunda 
est. Consilium suasisse Helenum pro sua prudentia, 47 inf. quod 
Minervæ et Phœbo tribuit poëta, statuit Clarke; sed potius reor se- 
cundum normam poëticam illud adhiberi unde nusquam discesserit 
Noster, Helenumque, utpote vatem, induci, ad consilia aperienda 
Deorum aptiorem visum. Nil exquisitius in mente versatum censeo. 
Sic supra sacra fieri suadet, 86. (18). ὀλέκοντας, perdentes. Vid. 
sup. ἐ, 712. et simile, ἐλαπόζειν στίχος, ὁ, 166. (19): βῆ ῥα......... 

ΡΣ RR 


306 NOTZÆ. [19—58. 


ἐΐξωσα, vit 1llico—concitato motu etc. nec j« nec voci ἀΐξασα deest 
sua vis. Festinatio deæ exprimitur. (21). Mavelim περγάμον ἐκ 
πατιδών, ut in edit. Wolfana. Apollinem in Pergamo considentem 
vidimus sup. &, 460. Verba, rederos δὲ βούλετο νίκην, accipienda in 
sensu, victoriam parabat, machinabatur. Sic inf. 3, 204. σὺ δὲ 
σφισι βούλεο νίκην, 7 u mecum una vicloriam machineris.  Recte ad lit. 
versio Lat. reddit, victoriam cupicbat, nam quid alicui cupere, velle 
est, non solum promta voluntate esse, sed ad perficiendam voluntatem 
instare. (22). φηγῷ. νἱὰ ζ΄, 237. (26) ἑτερωλκέα dun. Redditur, 
ancipitem wicloriam, et satis in propatulo est quid per epitheton velit 
poëta ex sup. dict. ζ΄, 328. νίκη δ᾽ ἐπαμείβεται ἄνδρας.  Adnotat Sch. 
B. Ven. seras (ie. epitheton) ὅτων οἱ πρότερον νικησάντες, ἐξ À οδυ- 
γούμειοες τίνος παρεισβαλουσὴς ἡττηθωσιν.  Luculenter Sch. br. οὕτως ἡ vien 
λέγεται, ὅτ᾽ ἂν οἱ νικῶντες νρεῶνται, καὶ ἀνάπαλιν. Hinc intellige wictoriam ὦ 
permutantem vices ; nam ductorum adventus Trojanis spiritus addi- 
derat, v. 7. et pugnæ fortunam inclinabat, v. 18. Forsan huc re- 
ferre licet epitheton ἀλλοπρόσωλλος, &, 831. Certe obvium est ἄρης 
ἑτεραλκής, JEsch. Pers. 947. : Notatur Herodoteum, ἑτεραλκέως éyan- 
ζόμοενοι, ancipiti Marte pugnantes. (28). τό κεν πολὺ κέρδιον εἴη 
(πεθέσθω: iuoi scil.) Notent porro tirones discrimen inter παῦσαι πό- 
λερόον οἱ παύσασθαι πολέμου. redde, a præliando desistere; illud, 
ut alii desistant, facere. Οὐ prius sub alia forma £, 909.  Pas- 
sivam notes, ut πολέμου πεπαυμένοι, γ΄, 150. pugnandi finem facere 
coacti, non, a pugna desistentes. Conf. inf. 376, σ΄, 125. et Not. 
Porsoni ad Eurip: Phœn. 459. (32). ὑμῖν. Junoni. et Minerve. 
(36). πῶς pépoves ; quidnam tibi consilium in mentem wenit ? Aperi- 
tur in seqq. δηθὰ est provocatio a Hectore fortissimis Achivorum, 
quam indignabundi nequeunt non accipere. (38). ἕκτορος pres. 
Conf. sup. β΄, 666. (39). Notaturlocut. οἰόθεν οἷος, ut solus cum.sole 
certamen ineat etc. Simile obvium est inf. 97. αἰνόθεν αἰνῶς, 1.6. In- 
Jamia gravissima, δεινῶν duverérn. Stigmen affixerant Alexandrini 
(Schol. B.). Sermonis vero simplicioris est positivum repetere ad 
summam qualitatem exprimendam. Sic inter Hebræos. (41). ἀγασ- 
causes.  Notantur variæsigniff, admirati, inf. 404. aversati, ξ΄, 112. 
invidentes, Apollon. 1.141. ZJndignati, h. 1. (44). τῶν δ᾽ ἕλενος etc. 
Quippe augur et antistes et ad penitiora consilia divüm admissus. 
Convenit S. Ven. uaurrixws συνηκέν. Conf. sup. 17. Sic inf. 53. pro- 
fitetur Helenus se vocem audivisse deorum confabulantium.  Accipit 
Heyne τῶν quasi fuerit κατὰ τῶν ἀχοαιῶν, sed tenendum est, τῶν (9 εῶν) 
. βουλὴν σύνθετο, κι. τι À. nam priori quid duriusculum inest. βουλὰν, # ῥα; 
consilium, quod nempe etc. (52). οὐ γώρ πώ etc. ‘hortamentum ad- 
mirantur Critici tanquam Hectore indignum, quasi vitæ spes fortissimo 
heroi virtutem addere possit. Hæc vero ex sua persona profert 
Helenus veritus forsan ne Hector tanto se periculo objicere nolit ni 
certum manéat se sospitem evasurunr Quæ habet Schol. B. Ven. 
nempe, hæc dici ad declarandum quanta fuerit virtus Ajacis etc. 
argutatio est. (54). ἐχάρη μέγα. Non tam ob salutem promissam 
quam ob gloriam quæ ΕΠ] possit contingere. Repetuntur vero vss. 
δά, 55, 56. ex y, 76 544: ubi. conf. (57). καθεῖσε δὲ ὠγαμέμενων etc. 
.sedere fecit, ut sup. κάθισον, 49. vid. #, 565. (58). ἐοικότες, non, 


. 


QE 


à 


RE Ὁ ΣΕ ον A RO 


PUR 27e TONER 
pe = 


[58—99.] NOTA 307 


ὁμεοιούμεναι, ut Sth. br. in quem errorem incidisse videtur vers. Let. 
Verte, sicuti, eodem modo ac. Pari modo ξ΄, 290.  Somnus arbeïi 
insedit ὄρνιθ, λεγυρῇ ἐναλίγκιος, gestu et more, non forma, assumtis, 
Conf. et ὁ, 237. Odyss. & 51. Luculentior fit usus ex ὁ, 592. 
τρῶες δὲ, λείουσιν ἐοικότες ὡμοφάγοισι. Vix. putes formam, et non 
rabiem impelumque leonum, assumi. (61). τῶν à στίχες ete. Hi. 
betur nunc descriptio aciei considentis, galeæis et hastilibus horrentis ; 
Supra vero δ΄, 275--- 282. agminis instructi et una cum ductoribus 
ruentis ad pugnam.  Bene adumbratur species ex agitatione 403, 
levi aura adflante, nigrescenti simile redditur æquor. φρίξ, ἡ ἐξ émume- 
λῆς κίνησις τοῦ ὕδατος, ὃ ἐστι, τοῦ κύματος ὠρχομένον" (the ripple). Sch. 
br. ὙἹά. not. δ΄, 282. Notatur porro et hæc similitudo ex Joniis 
esse, (69; 70). ὅρκια μὲν κρονίδης etc. β΄, 112. τεκροαέρεται. ζ, 349. 
De ὅρκια jam antea statuitur, β΄, 124. (73). ὑμεῖν μοὲν γὰρ etc. Accipe in 
ordine post w 75. Procedat. nunc, quisquis fortissimus, &c. Κο- 
bis enim sunt principes viri, ete. (77). Pugnæ cenditiones pro- 
ponit. Constat jam certari de gloria et virtute Heroum, non vero de 
summa belli, ad cujus caussas præcidendas antea initum est cert:- 
men singulare. Ex eventu apparebat nil hac via eos esse profectu- 
ros nec posse Achivos amplius induci ut se periculo objicerent, vana 
spe illusos, nec fœderis. jure ipso tutos. (77). ταναήκεί χωλπῷ. 
Longo præfixa hastilia ferro. τα. (85). ταρχύσωσι, justa-persol- 
vant. ταρχυμοατῶ; & τοῖς νεκροίς προσκηδξεο;, ὡς VEYOLUT LEVEL, ἐποίου *. 
Schol. B. Sic Lycoph. 728. τὴν δὲ ναυβάται κρόκαισι ταῤχύσουσιν ἐν 
παωρακτίαις. Simile est μειλισσέμεν πυρὸς, inf. 410.. De etymo con- 
sentiunt Sch. Damm. viz. ὠπὸ τῆς ταραχῆς. (84). σῆμα.  Vid. sup. 
ζ΄, 419. Varie exponunt verba ἐπὶ πλατεῖ ἑλλησπόντῳ. 1. Intel- 
ligit Ernesti oram Hellesponti latissime patentem. 2. Eustathius 
de parte accipit quæ Mari Aegæo obvertitur—rù διεκπίπτον αὐτοῦ εἰσ 
πρὸς τῷ αἰγαίῳ, Cui Convenit certe epitheton. 9. Censet Wooa 
epitheton dari ex comparatione cum ais fluminibus ; speciem enim 
præ se ferre Hellespontum magni et lati fluminis, etc.  Simplicius for- 
san est statuere, veteres nomen indidisse tractui maris multo ampliori 
quam quæ hodie Hellespontus dicitur, nec ab Aegæo limitibus tam 
arctis illud dirimi. (88). πολυκλήϊδι. Sup. β΄, 175. (91). ἐρέει. Fornna 
Jonica ab EPQ, syncop. pro ἐρέσει 1. fut. act. De formatione futuri 
optima habet Mathiæ, G. G. ᾧ 173. ubi conf, (93). αἴδεσθεν μεὲν...... 
ὀψὲ δὲ δὴ μενέλαος x. τ À.  Pulchre exhibentur heroum animi re- 


pentino periculo commoti ; detrectare veriti sunt, recipere timebant. 


Plurimas ineptias congessit Sch. br. ad explicandum hunc terrorem, 
audi vero Heyne, Obss. h.1, 325. “ Probatur Homerus in hoc quod 
non variàäm opinionem sequitur, sed naturam, dum discrimine re- 
pente objecto, heroas exhibet primo commotos, nec nisi delibera- 
tione animi et cohortatione facta ad suscipiendum periculum promtos 
exhibet.”  Assurgit Menelaus quippe cujus maxime interesset belli 
caussas præcidere. (96). ὠπειλητῆρες, jaclatores vani ! (97.) 
αἰνόθεν αἰνῶς. Conf. sup. 39. τῶν δεινοτατων δεινὴ ἐστιν ἡ. λωβη. ὃ. À 
ἃ B. (99). ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε.  Precationis formula vehemen- 
tior et indignationem bene exprimens. Sic ἔῤῥετε, λωβητῆρες etc, ὦ, 
239. je, κακὰ γλήνη, , 164. Optem vos penitus disperdi, adeo estis 


308 NÔTÆ,.  [102—188.] 


imbelles, ignavi. (102). νίκης πείρωτα, ut ὀλέθρου πείρατα, sup. ζ΄, 
143. q. conf. Simile est νέκης τέλος" fine, 1. 6. eventu rerum in dits 
posito. Notio aureæ catenæ quæ obvia est inf. 5, 18. unde sus- 
penduntur omnia hinc non abludit. Plures alias locutt. huc conf, 
θανώτοιο τέλος, γ΄, 349. τέλος πολέμου, τέλος ἐπέων, π΄, 630. et non 
absimiles Romanas, summa wictoriæ, belli, spei etc. (104) βιότοιο 
᾿ φελευτή, ΠΟ tibi mortis erant metæ, Virg. 12. 546. (109). οὐδὲ τι 
etc. Nec tibi opus est tali dementia, etc. Nec ulla tibi provenit 
utilitas. (113). καὶ δ᾽ ὠχιλεύς, etc. Cum 1llo manus conserere 
Achilles etiam horrere solet. τούτῳ γε, cum illo maxime omnium, 
μάλιστα, Hoog. in voc. γέ, ΧΠῚ.  jvye, a souvent craint. Dac. 
sed rectius Clarke, non sine horrore aliquo occurrit. Addit bene, 
“ Agamemnon le dit pour mieux persuader Menelas et pour lui 
faire voir qu’il peut sans honte eviter le combat contre un homme 
si redoutable.” (117). εἴπερ ὠδειής etc. Hæc omnia ad 119. acci- 
pio de Hectore, et ab Agamemnone addi ne Hector plane invictus 
videretur. Verto Ang. However dauntless he may be and ënsa- 
tiable of combat, yet I think he will gladly take repose if he es- 
capes from the conflict, etc. Ali referunt ad πεόμον. 116. minus 
commode. Notanda est præterea locut. κοῤρεσττειν γόνυ de refici- 
endis viribus dicitur, ἐναπαύειν, Sch. br.  Sic Aesch. Prom. 32. 
ὀρθοστάδην, ἄνπνος, οὐ κάρμιπτων γόνυ, |. 6. @rUmnæ cessationem non 
habens. Et in loco apposito ibid. 396. ἄσμοενος δέ τ᾽ ἄν.....«κοροψειεν 
γόνυ. Vid. Not. Ernest, (121). αἴσεοω, &c. Conf. sup. ζ΄, 62. 
(122). Sredrovre.  Vid. ad ζ΄, 18. (123.) Nestor assurgit, et nar- 
ratis, quæ ipse juvenis egregie gesserat, animos accendit. (127). 
ὦ ἐνὶ οἴκων. Ad legationem respicit quam una cum Ὁ] suscepe- 
rat copiarum parandarum caussa. Addit Tzetzes (Antehom. 178). 
Palmedem. Meminit diserte Nestor inf. λ΄, 765. sqq. Attingit 
Ulysses, 4 252. (132). αἱ γὰρ etc. “ Istud γὰρ non ad id quod 
proxime præcessit, sed ad id quod reticetur de-suo pugnandi studio, 
refertur.” Clarke. Subtilius, nam orationi subitaneæ et minus se- 
cundum seriem præcedenti convenit. Vid. Wakefield, Not. ad Lucret. 
8. 7. Invenitur formula passim; #8, 371. δ΄, 189. ibid. 288. etc. 
Vertit porro Virg. Æn. 5. 397. Si mihi, quæ quondam fuerat, 
{Ὁ improbus lle exultat fidens, δὲ nunc foret illa juventa ; 
aud equidem, etc. Adfer quoque 8.560. © mihi præteritos re- 
ferat si Juppiter annos ! Qualis eram, ἄς. (133). Digressionem 
incipit senili more, quæ continuatur ad v. 157. Inciderant rixæ 
mter Pylios (Triphyliäcos) et Arcadas, et prælio facto juxta Pheas, 
ex Arcadum numero Ereuthalion reouwæyos procedebat. Victoriam 
‘de illo reportatam nunc memorat Nestor. ipsa narratione vss. 
138—149 in parenthesi sumendi, descriptio scil. armorum çquæ 
gesserat Ereuthalion.  Deinceps narratio procedit ad 156. et in 
157. repetitur votum, αἱ γὰρ, ζεῦ τε πάτερ........«ἡβῶμρι, ete. (134). 
ἐγχεσέμωροι. Sup. β΄, 692. (135). Phea, urbs maritima inter fines 
Triphyliæ et Elidis. Jardanum accipio eundem esse qui v. 133 
adpellatur κελάδων, i. e. resonans. Diserte Sch. br. διὰ τὸν ἦχον τοῦ 
fivpares οὕτως εἶπε τὸν idedævor ὃς ἐστι ποταμὸς ἀρκαδίας. (136). (ἐν) 
τοῖσι» À. © ὥρκασι. (138). De Areithoo jam legimus sup. 8, 10. 


[142—187.] NOTÆ. 309 


ubi conf. de epith. κορυνήτης. (142). οὔ τι κρώτεϊ γε.  Vocula confir- 
mativa est ; non equidem vi. (143). Fallitur hic Clarke existimans 
poni ὅ9᾽ pro ὅτι. Est adverbium 6%, ubr. (144). χεαῖσμε. ΟἿ ad 
ὦ, 566.  Procedit sententia; πρὶν γὰρ (ἢ τὴν κορύνην χραισμεῖν) 
λυκόοργος, etc. ὑποφθώς. De φθάνω, φθῆρει, cf. sup. £, 118. (146). 
οἱ πόρε, nempe Areithoo ;' cave ne accipias, guæ pugnæ fortuna 
Lycurgo dederat. ἘΠῚ sensu veterum eximia quæque arma, artes, 
&c. a Dis mertalibus tradita finguntur. Hostium cæsorum spolia 
dicuntur κατ᾽ ἐξοχήν, τὰ τοῦ ἄρεως δωρήματα.  Arma affabre facta, 
τὰ τοῦ ἡφαίστου. (149). δῶκε δ᾽ etc. Tum vero v. tum, tradidit. 
Ernest. ϑερόποντι. Sup. ζ΄, 18. (150). τοῦ (Areïithoï) ὅγε (Ereutha- 
lion). (153) Sert ᾧ etc. Verte; Præ audacia ejus, etsi omnium 
minimus natu fuerim. Notatur locut. pro διὰ τοῦ ϑάρσους ἑαυτοῦ. 
(156). πολλὸ;....«παρήορος etc. Vertitur ; Multus Pi ἐν extensus 
(melius, so/utus) hinc atque illinc. πολλός accipio de magnitudine 
corporis, non ut Clarke, δυνατός, ϑαυμωστός,  Addit certe μέγιστος, 
sec. Sch. br. παρήορος, sec. Eustath. ἔκλυτος, χαῦνος. Metaphora 
dicitur ab equo qui παρήορος dicebatur ν᾿ juxta alteros alligatus ut 
in promtu esset si forte vulnerarentur. Conf. 9΄. 81, 87. Huc 
referas exp. κεχωλασμένος.  Lumen affunditur ex Æsch. Prom. 363. 
de Typhone loquens ; καὶ νῦν, ἀχρεῖον καὶ παρήορον δέμας, κεῖται, À, 6. 
moles, pondus iners, spatium majus quam pro 5010 occupans. 
Accipitur quoque æægnogos in sensuü ἄφρων facili translatione, +, 603. 
ubi reddas, mente soluta, ut hic, corpore. ἔνθα καὶ ἔνθα, κατὰ πλά- 
τὸς καὶ κατὰ μῆκος, SCh. br. (158). τῷ (si ta fuerit) ἕκτωρ vaux’ 
ἀντήσειε (τοῦ μωχησομένου), haberet quicum congrederetur, etc. (161). 
ἐννέα ποῖντες. NOVEM OMNINO, nOR pauciores quam novem. . Additur 
πάντες, ἐμφατικῶς, ad exactiorem distinctionem. Α Latinis eodem 
sensu adhibentur ipse et omnis, ut observat Zeune ad Viger. c. 4. 
$. 10. 4. et Conf. Obss. Hermanni, $. 90. Breviter Heyne, ut in 
argutiis solet. Conf, ad x’, 560. σ΄, 373, 470. (164). ἐπιειμοένοι ἀλκήν. 
Locutio obvia sup x, 149. (165). ὀπάων. ϑερώπων, sup, ζ΄, 18. 
(166). ἐνναλίῳ τᾺ Αὐρῳλοῖν Conf. ad β', 651. (168). ἂν à, pro, 
οἰνῶρτο δὲ, (171). κλήρῳ νῦν memdaayl sorte nunc omnino expe- 
rimini quis hoc consequuturus sit, ut cum Hectore pugnet. De 
παωλάσσομαι, Vid. ζ΄, 268. κλῆρος erat cujusvis materiæ obviæ tesseru- 
la quæ ad libitum notataest et in galeam conjecta. (172). ὀνήσει, 
pugnam differet et certamen acre, et forsan, occiso Hectore, facilem 
viam aperiet ad expugnandam Trojam. (175). ἐσημήναντο.  Vid. 
sup. ζ΄, 169. (184). δεῖξ᾽ ἐνδέξια: Monstravit orsus a dextro. Ob- 
servat Heyne sensum pro ἐνδέξιος, aptus, faustus ; vel pro οἐριστερός, 
inhabilis, infaustus, Homero ignotum esse. Conf. inter multa, #, 
597. (185). oi δ᾽, où γιγνώσκοντες etc. Minus recte vers. Lat. etsi 
ad literam, ΠῚ autem, non agnoscentes, renuerunt singuli, Græ- 
cismo non perspecto. Est, profitebantur se non agnoscere. Sic 
Ernesti, qui exemplum citat ex Eurip. Iphig. Aul. 1302.  Adde 
Herc. fur. 1238. Æsch. Agam. 594. Ed, Schütz.  Notetur vero dis- 
crimen inter locutt. οὐ γιγνώσκων, οἐναΐνομοωι, et, γιγνώσκων, οὐκ οἰναί- 
voa.  Priorem reddas, me agnoscere, nego ; posteriorem, me ag- 
noscere, confiteor.  Hoc in gratiam tironum monitum velo. (187). 


310 NOTÆ. [192—241.] 


ἐπιγρώψας.  Vid. sup. ζ΄, 168. (192) ἐπεὶ δοκέω νικησέμεν, Quo- 
miam me superaturum puto. (195). συγῇ ἐφ᾽ ὑμείων εἴς. Vel ob 
animi superbiam ne pro timido habeatur, vel propter opinionem preces 
suorum posse ἃ precibus hostium contrariis rependi. Si constet prius, 
quod ex Daceria expressi, ferox animus bene depingitur, magi 
adhuc ex 196. ubi se corrigens, preces palam effari jubet, + ## 
Tes γε, Verterim, ne preces exaudrantur, a Trojanis saltem. (197). 
ἐν γάρ τις etc. Verte; nemo. enim, utcunque voluerit, me invitum su- 
perabit vel præ vi sua vel mea inscitia, ὁπεὶ οὐδ᾽ buè etc. inm me 
non rudem adeo certandi reor. Laudatur illud in Od.-#, 179. ἐγὼ δ᾽ οὐ 
γῆς ἀέθλων. Adde et Hymn. in Merc. 484.  [Reperio in Edit, Wolf, 
lect. οὐδὲ μὲν ἰδρείη, quam ex spears induxit.  Optimum 
sensum, me non superabit vel οἱ vel scientia pugnandi. Prætulerim, ut 
antea Bentl. οὐδέ re een, nam antiquitus fuit Fier. Conf. π΄, 359, 
Heyn. Obss. ἢ. 1.7. (204). εἰ δὲ καὶ ἕετορα etc. Sin præ studio erga 
Hectorem vwota nostra non exaudis etc. da saltem, ut viribus æquis 
discedant, (306). νώροπι. 8’. 578. (210). ξυνέηκε. ὦ, 8. (211). In- 
sequitur descriptio Ajacis ad pugnam prodeuntis ; μειδιόων Bhorvgæire 
προσώπασι, Ang. with grim visage smiling. ‘Terrorem quem incutit, 
bene depingunt verba in 215, 216. ingentemque molem descriptio 
clipei qui, turris instar, hosti imminet. : Ante oculos ponuntur omnia 
quasi sensum vividissime ferientia, (215, 216). Trojani £otos per artus 
timorem sentiunt, fortissimo heroi cor tantum qguatit, quod minime 
ad timorem refero, sed ad subitaneum adspectum monstri incedentis. 
Degeneres animos {imor arguit, non vero sollicitudo venturi. Bene 
hoc illustrat Plutarchus ἃ Clarke laudat. (217). ὑποτρέσαι, præ metu 
refugere. Sic sup. Diomedes, £, 256. τρεῖν μ᾿ οὐκ ἐξ παλλὰς οἐθήνη. 
(221). ὕλη, urbs Bœotiæ. β΄, 500. (222). ἑπταβόειον. Ηΐης Ovidius, 
clipei dominus ΗΝ Ajax. Metam, 13.2. De σώκος αἰόλον, 
dubito an sumendum in sensu sæpius notato de κορυθαίολος, mobile, 
an in Virgiliano, arma wersicolora.  Priori favet vs. 238. et 

obss. etymolog. in voc. æicros. Conf. sup. δ, 186. (226). ῥηξήνορα. 
Conf. sup. 141, ῥήγνυσκε φώλωγγας. (251). ἡμεῖς δ᾽ εἰροεὲν voies etc. 
Vid. sup. ζ΄, 468. (232). ὠλλ᾽ ἄρχε etc. Oratio concisa et per- 
sonæ Ajacis optime conveniens qui, factis præpotens, non verbis, 
actioni se accingit. Bene indolem hinc perspexerat Ovidius. (233). 
τὸν δ᾽ αὖτε etc. Nil magis timet Hector quam ut oratio minax con- 
temptum indicet, quare se profert artibus bellicosis apprime instruc- 
tum; hinc pen τί peu πειρήτιζε; me explores animum, quasi tenellus 
Juerim.  respicit ad vache ult. Ajacis, ὠλλ᾽ ἄρχε etc. Bellicärum 
᾿ς artium tres præsertim memorat quibus se præstare profitetur. 1. #59: 
δίξιος est (9, 163). ad e dextrorsum vel sinistrorsum poterat 
scutum motare ; hinC ταλαύρινον πολερείζειν, iterum atque iterum pug- 
nam instaurare, πληκτικῶς καὶ ὑποροονητικῶς, SCh. br, 2. v. 230. certa- 
minis equestris peritus est; novi etiam hostibus instare in pugna 
(κατὰ μόθον) equarum velocium 8. v. 241. Νουὲ etiam in stataria 
pugna sævo Marti ie so genie . Huic enumerationi conve- 
niunt quæ dicuntur β΄, 823.0d. δ΄, 725. μώχης εὖ εἰδότε πάσης. Et, παν- 
τοίῃς οἰρετῆσι κεκασμένον. (298). βῶν, bovem prop.hinc scutum e-corio 
taurino. (239). τὸ μοί ἐστε etc. 1.6. δι᾿ ὃ pros πάρεστι, δυνατόν ἐστι. (241). 


[241—274.] NOTÆ. 311 


crudin (wayn)— Slataria pugna, in qua non excursionibus aut 
levibus præliis sed collata utrinque pede, firma contentione decer- 
tatur. | Nu quæ cominus initur.” Steph. Thesaur, : Dubitatur de 
μέλπεσθαι an sit sec. Sch. ‘br. κινεῖσθαι εὐχερῶς “ai ἐμπείρως κατὰ τὴν 
μεοζχην, quod prætulerim, vel παιωνέζειν.  Citat Vir erud. sup. memo- 
ratus Guil. Neiïlson, Xenoph. Anab. L 35. ἐπαιόνιζον οἱ ἕλληνες, καὶ 
ex oYTo ἀντίοι ἰέναι τοῖς πολεμίοις. Quod dicit Heyne, ‘“ numerose 
in Martis honorem” ad saltationes bellicas spectat quas 

rimo Curetibus in usu fuisse feruntur. eva Callimacho dicitur 
ymn. in Jovem, quem ἐνόπλιον Scholiastes exponit. μέλπεσθαι in 
Pind. occurrit, cantu celebrare, Nem. 1. 30. cantu et saltatione, 
Py. 3. 139. sensu latiore quam παιωνίξειν. (242). ἀλλ᾽ (ἄγε), οὐ 
γὰρ ἐθέλω etc. 4. d. aperto marte, non clam et cum insidüs tecum 
pugnare volo. (258, 260). οὕτασε, νύξε, Nam pugna cominus initur. 
διὼ res Conf. δ΄, 522. (261). στυφέλιξε. εἰς τοὐύμοπροσθεν ὁρμεωντα ἑστησε 
καὶ ἔπεσχεν. Sch. B. Ven. secundum sensum supra expositum, #, 
581. (262). τρήδην ἐπῆλθε, perstrinait. (264). Hac præsertim parte 
conf. descriptionem pugnæ inter Eteoclem et Polynicem, Phœniss. 
1405 sgq.  Mutuo sumsit Eurip. partem similitudinis, 257. κάπροι δ᾽ 
ὅπως ϑήγοντες ὠγρίαν γένυν ξυνῆψαν etc. ΟἿ oculos tota manifesto 
versabatur. (269). Quo major vis lapidi imprimatur et majore contor- 
queatur nisu, ÿx ἐπιδινήσας. De ἐπέρεισε, Conf. sup. €, 856. (270). 
pureudä mérew Saxo instar molaris rotundo, secund. versionem 
Schrev. De magnitudine vero cogitandum non tantum de forma. 
Retinuit Heyne molari weluti saxo.  Laudatur illud Stati, Achill, 2. 
497. Excipere immissos curvato umbone molares. Adde Aen. 8. 
250. västisque molaribns instat.  Lapis adactus βλάψε, læsit, impe- 
divit genua.  Propria vis τοῦ βλώπτειν est, cursui obstare ; hinc 1m- 
ediendi, damnum inferendi notio facile provenit, ut sup. ζ΄, 39. ὄζω 
ἔγι βλαφθέντε. ἔβλαψε φρένας, βλώψε φίλον ἦτορ x. τ. À.  Cognata signi- 
ficatio est verbi στυφελίζειν, ὦ, 581. (272). ἀσπίδι ἐγχριρμεφθείς. ϑου- 
tum lapis percusserat quod vi magna in Hectorem impulsum humi 
stravit. Languidior notanda est expositio Sch. br. προσπελασθείς. ἐγ- 
“ρίμπτεσθαι h.]. est, violenter admoveri, et tunc respondet τῇ ἦν, ἀπελέθρῳω 
qua saxum contorquetur. Alias certe est simpliciter, admoveri, ut 
observes in Aesch. Supp. 803. et infr. 4, 334. 338. obvia vox est in 


. Eurip. Hipp. 218. κύνες βαλίαις ἐλάφοις ἐγχριμιπτόμοεεναι, 1. 6. avide 


insectantes. (273). καί νύ κε δή----οὐτώζοντο, et nunc illico erant in- 
wicem cominus petituri ni accedissent præcones, etc. Habemus hic 
κὐτοσχεδὸν order quod σπλερονωστικὸν quodammodo videtur, si verum 
sit quod statuit Sch. br. sup. δ΄, 540. de significatu verbi οὐτάζειν. 


-Obvium est αὐτοσχεδὸν οὕτα, inf. ὁ, 746.  Præcones in 274. dicuntur 


διὸς ἄγγελοι. Conf. sup. ὦ, 334. ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν, nempe in rebus 
sacris, pactione fœderum etc. Hi erant qui principes viros comita- 
bantur officium præstiturl.  Designantur, ὀτρηροι, ob assiduitatem. 
Jos, ἄγαυοε etc. ΟὟ honorem officii. Bowvris, ἠἡπυται, λιγυφθογγοί; 
etc. quippe in concione clamorem compescentes. Inter Romanos 
Fetialium munus affine fuit quatenus ad artes bellicas spectabat. 
Conf, Rosin. Antigq. pp. 223. sq. Notandum quanto cum artificio 
certamen singulare hic habemus repressum ; præcones auctoritatem 


312 NOTÆ: [277—310.] 


interponunt ne pugnantium alterutro occiso, rerum summa contur- 
betur ; Præco Trojanorum loquitur, nam Hectori periculum maxime 
imminebat. (277). μέσσω, dualem recepi ut concinniorem. Video com- 
probatum in Optt. Editt. etsi Wolfe, quod miror, habet μέσσῳ. In Ro- 
mano sermone etiam prior ratio se magis commendat. Conf. Aen.7.169. 
10.379, etc. (279). πολερίζετε.. μόχεσθον. Dualem cum plurali habe- 
mus hic conjunctum, et ambo ad nomen duale relata, παῖδε. Plura videas 
de hac materia supr. δ΄, 458. (281). rss δή, etc. Hoc (vos fortes esse) 
jam antea pro comperto habemus: At subit nox, nec certandum est ul- 
terius. Laudantur Virgiliana, seræ decedere nocti. Suadentque cadentia 
sidera somnum. et Homerica, IL #, 502, /, 65. Ψ', 48.644. etc. quibus 
adde Pind. Py. 1. 5. Oratio quæ sequitur A jacis animo elato convenit ; 
* conditiones nec renuit nec amplectitur, sed Hectori, qui ocaverat, 
præconem remittit. Wolfiana lectio, ἧπερ ἂν οὗτος, arridet, sed editt. 
pene omnés consentiunt in εἴπερ. Subintellecta γνώμῃ v. pari quavis, 
commode reddas priora, Ang. Z'will accede to whatever , 
(287). Cessationem pugnæ proponit Hector qui et ipse Ajacis fértitue 
dinem agnoscit et munus expetit ad memoriam τοὶ servandam, 299. 
Hoc solenne fuisse jam constat. Insigne exemplum obvium est sup. 
ζ΄, 230 544. in veteri amicitia renovanda.  Discrimen vero notandum 
inter hæc et munera hospitalia, ξεινήία, de quibus sup. dictum ζ΄, 218. 
Subjicitur enim, ὕστερον αὖτε puynroueS, quod facere nequibant qui mu- 
nera hospitalia permutaverant, €, 226. (292). ἄμμε διακρίν», πος diri- 
mat. (294). ὡς σύ τ᾽ ἐφρήννς etc. Ad priora respicit, 290. νῦν μεὲν παυσώ- 
μεσθω μᾶχης.  Nunc equidem a bello absistamus, ut, te sospite, lætens 
tur socti, &c. Subjiciuntur similia de seïpso, forsan ne nimis vanilo- 
quus videretur. (298). ϑεῖον δύσονται ὠγῶνα. Varie reddunt ὠγών, ut 
sit vel cætus ipse mulierum ἱερῶν, vel locus quo conveniebant.  Brevis 
SCh. accipit pro, τῶν ϑεῶν ἄϑροισμεω, quo sensu et Porphyrius, quæst. 
20. interpretatur, cætum deorum, 1.6. imaginum (ὠγαλμοέτων) quæ in 
templis reposita sunt. Sed minime tenendum arbitror. ἐγών pro cætu 
auctoritatem vendicat Pind. Py. 10. 47. pro /oco, Py. 1. 84. 9. 202. 
Nost. Odyss. 9”, 260. et Porphyr. ipse exponit ϑεῖον #yüve, templum, 
quippe locum sacrüm extstens. Expositionem priorem illustrat Aesch. 
ἕπτα, 205. Blomf. collat. cum 244, Ibid. et citant grammatici; sed 
alienum censeo. Facilis est interpretatio si meminerimus processio- 
nem et sacrum indici sup. ζ΄, 269 sqq. et interea Hectorem ad præ- 
lium regressum Achivorum proceres provocasse ; pugna dehine cum 
Ajace iniri poterat priusquam preces finirentur et aptissime conveniunt, 
ϑεῖον δύσονται ὠγῶνα, templum divinum intrant preces pro mea salute 
oblaturcæ. δύσονται ἃ form. δύσω, non ut vers. vulg. cum significatione 
futuri, enpredientur. Vid. y, 328. (302). ἀρθμήσαντε, conciliati. 
οἰρθμοὸν τὴν φιλίαν φησί, SCh. br. ἁρμονίαν τῆς ψυχῆς. Etym. mag. ἢ. 6. 
conjunctionem animi, sec. Th. *APQ. Illustrat Aeschyli vs. Prometh. 
191. εἰς debpièr moi καὶ φιλότητα...... mod ἥξει. (505). ζωστῆρα. Sup. 
δ΄, 132, 133. φοίνικι. Sup. δ, 141. (308). Versum obvium habe- 
mus sup. ἐ, 515. ἀρτεμέα, viribus intepris. (309). χεῖρας ἀάπτους. 
Conf. οἷ d,.567. (310). ἐελπτέοντες. e sensu constat quem bene 
Daceria assecuta est; ne pouvant croire qu'il fut en vie, tant ils 
avoient craint pour lui.  Dicitur de 115 qui ormnno præter spem vota 


[312—399. | NOTÆ. 313 


consequuntur, Hanc porro lectionem ex Ernestio recepi, nam loni- 
cum magis sonat. Locum Herodoti quem laudat quæras in Poly- 
hymn. δ 168. p. 161. Ed. Glasg. (312). “ Ergo Ajax pro victore 
habitus? Scilicet Hector vulneratus, et prolapsus, et, fortunam pugnæ 
non amplius se tentare velle, professus erat”. Heyn. ex Sch. B. 
Notatur ex Etymol. absurda lectio κεκαφηότα νίκη, vix spirantem præ 
wictoria, ex t, 698. quod prorsus alienum est. Conf. Ibid. Obss. 
p. 360. κέχαρα est perf. med. ἃ χαίρω, unde κεχωρώς, κεχωρεώς----εῶτος, 
—nros, etc. (314). ἱέρευσεν, mactavit. proprie, sacrificavit, ut inf. 
φ΄, 131. sup. ζ΄, 94. 275. Hoc in honorem Ajacis ; epulæ habitæ, 
et, more solenni, deo τῷ σωτῆρι portio sacrata, unde proprietas vocis, 
quæ ex sacris rebus desumitur, ad designandam τοὶ, quæ instat, solen- 
nitatem. Conf. Odyss. £’, 180, 181. v, 250, 251. Insignis est locut. 
Od. ὦ, 214. δεῖπνον ἱερεύσατε συῶν, Quam interpretor, (εἰς τὸ) δεῖπνον 
ἱερεύσωτε (τοὺς τῶν) συῶν, ὅστις n, &C. sententiam pro integra videtur 
Eustathius sumsisse. De ἔπω, éuQiérw, Conf. sup. ζ΄, 321. διέχευαν, 
in partes majores escas diviserunt ; μίστυλλον, comminuebant. Sup. 
d, 465. (320). δαιτὸς ἐΐσης. Conf. ad ὁ, 468. (321). νώτοισι δ᾽ αἴαντα, 
etc Ajacem vero honoravit perpetuo tergo, ut transtulit Virg. Aen. 
8, 182. 1.6. totum apposuit in honorem fortitudinis. Conf. sup. à, 257. 
De simili more inter Laconicos disserunt Herodot. Erato, ᾧ. 57. 
Xenoph. de repub. Lacon. De locutione ὑφαίνειν μεῆτιν, jam antea 
dictum, y, 212. conf. ζ΄, 187. (325), ἀρίστη βουλή. Schol. Ven. B: 
recenset. Litem, quantum potuit, inter Achillem et Agamemnonem 
diremit, #, 247 sqq. Reditum Græcorum prohibuit, β΄, 336. Præ- 
cepta dedit ταὶ militaris, β΄, 360. iterumque, δ΄, 208 sqq. Principes 
excitavit ad certamen singulare, #, 123. (328). πολλοὶ γὰρ etc. 
Sententiam inverso ordine quidam spectant, viz. χρή σε παῦσαι monter 
etc, πολλοὶ γὰρ τεθνᾷσι' Malim vero interpretari τὸ γὰρ, sane, quo- 
niam nempe, pro etymo γὲ ἄρα. Ernestio videtur aut abundare aut 
pro μὲν poni quod æque durum videtur ac ratio, quam reprehendit, 
Clarküï. Constat hanc particulam non semper rationem reddere, sed 
sæpe inchoare sententiam, ut in Aesch. Prom. 836. Sic inter Roma- 
nos, #am ; Conf. Οἷς. pro Arch. cap. 3. Terent. And. I. 1. 14. et 
hic vim maximam inesse propter insequentes 331, τῷ, μέν, quæ in 
apodosi ponuntur. Ang. verterim; Son of Atreus ! seeing that many 
of the Grecians have perished, &c. IL 15 therefore your duty to put 
an end to the contest. Minime cum Clarkio confugiendum a: ellipses 
reor, cum sententia, per se absoluta, infirmior potius tali junctura 
redditur. (330). Notio erat recentiorum animas, corporibus inhumatis, 
circumvolitare, nec requiem dari nisi funeris honorem consecutis. 
Conf. inter plur, Horat. Carm. 1.28. Ad orcum descendisse hic ferun- 
tur. At sensus idem, licet paullum varietur superstitio. Ex impre- 
catione sup. ζ΄, 60. constat ultionem maxime Béforscirél fuisse cor- 
pora exsequiis privari, et ex 334 inf. religiosum esse ut ossa quisque 
colligeret et domum reportaret. Sic inf. 4”, 253. cineres Patracli 
leguntur et in #heca ponuntur. (332), κυκλήσομεν. Curribus advehe- 
mus. Consentiunt Eustath. Sch. br. Ven. B. κύκλα yde οἱ τροχοί. 
Inferunt ΟΝ aliam vers. ἐν κύκλῳ συνελάσομεν, quod durius. Porro 
dicitur inf. ἀμάξαων ἐπάφξιρων, 496, A Barnes priorem comprobari 
S 5 


314 NOTÆ. [333—346.] 


video. (333—341). Notatur oratio ex temporibus -diversis conflata, 
κυκλήσομεν fut, κατακείομεν, χεύομεεν, δείρεομεεν, præs. indic. dehinc iterum 
rooms, ὀρύξομεεν fut. quæ interposita sunt accipio pro præs. subjunct. 
κωτακείωμοεν, etc, fere ut sup. #, 67. βούλεται pro βούληται. Nec ad cer- 
tas régulas revocanda est hæc, pæne dixerim, licentia, quæ sermonïi non 
adhuc ad unguem polito convenit. τυτθὸν ἄπο πρὸ νεῶν, bene vertunt, 
ante naves, parvo interjeclo intervallo. ἀπόπρο, Wolf. quosd. codd., 
secutus. (336—397). τύμβον δ᾽ ἀμφὶ πυρὸν etc. Verte; T'umulum 
vero circa pyram unum ὦ gesta-terra-faciamus, egressi, communem 
in parte exteriore campi.  Locut. ἀμφὶ πυρὸν lucem m a Ψ', 256. 
τορνώσαντο δὲ chu, ϑερείλιώ τε προβάλοντο ἀμφὶ πυρὸν. Non satis con- 
Stat in ipso loco, quo pyra educta est, tumulum exstrui, nam verba 
ἀμφὶ πυρὰν indefinite ponuntur. Attamen in tali sensu commode 
sunt accipi, nam verisimile est terram circa pyram paratam 
quæ, corporibus crematis, in eodem spatio congereretur,  Hoc tenet 
Heyne. Vox ἐξαγαγόντες redditur in Lat. vulg. es-essi. Ab Heynio, 
quasi pro éééyæue, educamus in altum. Obss. Illud omnino - 
lerim, quod Schol. vetustiores quoque, favetque ζ΄, 252. quod cm 
ἐξοίγω in sensu exeo, egredior, obvium est in Xenoph. P 1. 4. 14. 
Aristoph. ἤδη. 515. ἄκριτον, in quo cineres omnium sine aliqua dis- 
tinctione reponerentur.  Virorum 1llustrium reliquiæ statim post cre- 
mationem collectæ, ut inf. 47, 252, 253. et in phiala servatæ. ἐκ 
πεδίου, an commode jungi potest cum éfæyæyovrs; interposito äxgsrer, 
hæreo. Interpretatur Heyne ἐκτόσθεν τοῦ πεδίου, “ in planitie ante 
trontem castrorum et ordinum”. Sic quoque Sch. Ven. B. et Feith. 
antiq. Hom. 1.15. $.3. (337). ποτὶ δ᾽ αὐτὸν, Le. juxta tumulum ad 
latus dextrum. Tenendum est tumulum fuisse exstructum versus 
campos, in extrema ora, quæ ad Simoentem procurrebat, et ejus lateri 
dextro adstructum füuisse vallum, quod ante frontem versus eam partem 
tenderet quæ ab Achille et Myrmidonibus teneretur. Hæc accura- 
tissime definivit Heyne in exc. ad ἡ, ἢ. 1. T. V. pp. 400 544. æveyei 
ad lit. furres, συνεκδοχικῶς pro vallo v. muro in quo turres exstructæ. 
Confirmatur ex v. 496. inf. τεῖχος ἔδειρεαν. Pindaricum occurrit, νέον 
πύργον ἐσαλλόμεναι; in recens exstructum murum insilientes. ΟἹ. 8. 49. 
collat. cum 44. (338). εἴλαρ. φύλαγμω, Sch. br. ut sit pren 
el navium et nostrum-ipsorum,  Sententia procedit ; In 5 (πυργοῖς, 
muro) faciamus portas bene compactas ut per ipsas pateat via qua 
currus pertranseant ; juxta quoque, ad partem exteriorem, fodiamns 
allam fossam, quæ circumducta equos militesque contineat ne quando 
ingruat bellum Trojanorum superborum. Conf. ad ὁδὸς ἱππηλασία, 
inf. 4, 884, Verborum, éeuxdres ἵππους etC. μήποτ᾽ ἐπιβρίσῃ πόλεμος, 
sensus est ; militibus propugnaculo sit si quando sæviat bellum. er 
ritur consilii totius, quod de castris muniendis proponit, ratio ; antehac 
enim Trojani inter mœnia conclusi, nec justa acie decernere audebant. 
Spiritus sumebant perlata de Myrmidonum secessione fama, Notan- 
dum præterea quanto cum artificio species prætenditur cæsos 
liendi quum revera munitionem exstruere velit, non tantum de mor- 
tuorum honore quam de superstitum salute providus. (346). Tro- 
jani quoque conveniuut consilium acturi, et constat ex v. inf. 348. 
principes militum advenarum interfuisse. Hinc ἀγορὴ τετρηχυῖα, ΟἿ 


346—371.] NOTÆ. 315 


sermonis discordiam scil. Exponit Sch. br. βαρβαρώδης, et congruit β΄, 
803, 804. collat. cum 867. et similitudine eximia, δ΄, 433. οὐ γὰρ 
πάντων ἣεν ὁμὸς ϑρόος οὐδ᾽ ἴα γῆρυς etc.  Alteram notionem inducit vox 
δεινή, 1e. trepida, viz. concilium metu plenum, rationibus discors. 
Huc spectat altera expositio Scholiastæ brev. τετρωχυμένη ὑπὸ τοῦ 
ϑορύβου. Nec mirum; Paris devictus, militum strages, Diomedis vir- 
tus admiranda, spem omnem prope abstulerant, nec jam restabat, nisi 
in præcidenda caussa belli, salutis ulla ratio. Jure Antenori tribui- 
tur consilium; Vid. sup. y, 207 sqq. (351). νῦν δ᾽ ὅρκια πιστά etc. 
Nunc vero fæderibus violatis pugnamus ; idcirco nec spes est quid 
melius nobis eventurum nisi sic agamus. Notanda est locutio Ψεύ- 
σώσθαι ὅρκια, et Conf. δ΄, 236. σιστώ, fidem facientia.  Versum inse- 
quentem uncis includit Wolfe proculdubio ab aliena manu profectum. 
Verba ἕνα μή a Scholiastis fere cunctis accipiuntur pro ἐὼν μὴ, nec 
potest aliter se expedire sententia nisi ad versionem Clarkii confugia- ἢ 
mus quam minime tenendam existimo. (Vid. Weller, 350. Fisch. 
400.) Sensus bene ἃ verbis τῷ οὔ νύ τι κέρδιον ἥρειν definitur, Idcirco 
(ob fidem violatam) res nobis nunc improspere cedunt.  Menti præ- 
terea, mala prævidenti, bene aptatur clausula. De Crit. vers. adeas 
Heyn. Obss. T. V. p. 369. (357). ἀντῆνορ etc. Antenor, hoc mihi 
ingratissimum profers consilium ; nosti aliud multo melius excogitasse. 
Sin hoc ex animo proponis et de industria, mentem opinor jamjam 
tibi deos ipsos M ét ie De locut. εἰ δ᾽ - ἐτεὸν, conf. sup. £, 104. 
Locutioni φρένως ὄλεσαι similem conf. φρένας ἐξελεῖν inf. 377. et sup. 
ζ΄, 234. in sensu leniori. (363). κτήροωτα, 1.6. κωτὼ τὰ κ΄ as far as 
regards the effects &c. Loquitur de præda quam una cum Helena 
abripuerat. Meminit sup. +, 91. 255. 282. 285. In loco posteriore 
τιμήν, ποινήν INSUper exigit Agamemnon, quæ, quippe mulcta honori- 
Jica, non inter κτήματα recensenda est quæ Hector promiserat red- 
denda, y, 93. Ad fœdus sanciendum quam fuerit necessaria hæc 
rerum restitutio videre est ap. Liv. 8, 39. et pass. (364). καὶ ἔτ᾽ οἴκο- 
θεν etc. Et de proprüs yrebus alia insuper præbere. Hoc non ut 
mulctam exigendam, sed, ne ad Helenam repetendam procliviores sint 
Achivi, dicit Alexander. (366). ϑεόφι μήστωρ ἀτάλαντος. Benevolus 
fuit senex et ad consilia mitiora proclivis; hinc ne in partes diversas 
abeat concilium, secundum monita Antenoris legationem parat, fili 
vero conditiones nuncupat, 374.  Durius paulo Daceria ; “ Homere a 
voulu nous enseigner ici qne quand l'injustice est porté ἃ un certain 
point, toute la sagesse s'éclipse, ou si elle parle, on ne l’ecoute point.” 
Adnotat Sch. B. Ven. “ Priamum nec filio nec Antenori contra- 
dicere, veritum scil. ne discidium inter Trojanos oriretur.  Poterat 
quoque suspicari Græcos diuturno bello confectos conditiones pacis 
lubenter recepturos.”  Porro non ut suas vel populi Trojani, profite. 
tur rex, sed ut μῦθον ἀλεξώνδρου, conditiones ejus qui bellum inceperat. 
(370). Lego κατὰ πτόλιν, non ut in Editt. prioribus κατὰ στρατὸν, et 
convenit. quod supra habetur, 345. Nec obstat vs. 380. quem ex 
alieno fonte haustum puto, λ΄, 729. σ΄, 298. et æquo jure hinc eji- 
ciendum ac supra v. 353. obvium est inf. 477 τρῶες δὲ (δαίνυντο) κατὰ 
πτόλιν ἠδ᾽ érixougor.  Plures codd. iique melioris notæ πτόλιν agnos- 
eunt. Conf. ecrit. Heyn. V. pp. 371, 372. (371) ἐγρήγορθε. Excu- 


316 NOTÆ. [371-409 ] 


biæ noctu studiose factæ, dispositis per castra vigilibus, multisque 
ignibus accensis.  Hoc jubet Nestor inf. 4 66, sq. Principes etianr 
noctu discurrebant per castra visuri, an custodiæ rite haberentur, inf. 
κ΄, 180, 544. Sic m Rutulorum castris apud Virg. Æn. 9, 166 546. 
Collucent ignes ; noctem custodia ducit, insomnem ludo. Nec aliter 
ἢ, 1. Priamus. Conf. inf. , 517 sqq. ὀγρήγορθε pro ἐγρηγόρατε statuunt 
plerique. A verbo ἐγείρω proflutnt ἔγορα, ἐγήγορω, ἐγρήγορα, €t (e) 
epentheticum censet addi Mathiæ La G. $ 168. Obs. 2) ob formam 
ξγρορια!; quæ obvia est inf. 434. oterat ex hisce mixta forma im 
usum venisse, nec satis tuto comminiscitur Heyne deforme illud 
ἐγρήγορμεαε, Cujus ne quidem vestigia observare possum.  Inculrissimæ 
certe linguæ est. Adeas Steph. Thes, p. 1074. (976). παύσασθαι 
πολέμοιο.  Vid. sup. 29. Versum video quoque Wolfium damnasse 
im Edit. sua auctoritate fretum M.S. Veneti. Nec sensui oficit ; 
promovet magis. Nam veteres critici, ut semel monuisse satis sit, 
de expedienda junctura plus æque solliciti, sensum nunc infirmiorens 
reddebant, nunc conturbabanit lectiones, dum vel nova fingerent vel 
jamjam ποία e locis alienis inferrent. (382). ϑερώποντας dignes. Nid. 
sup. ζ΄, 18. (384). ἡπύτα. alibi λιυγύφθογγος, ut β΄, 50. Respice sup. 
not. 273. De forma conf. ad 4, 175. (385). ἀτρείδη etc. tr 
et ali principes Achivorum, me jussit Priamus cæterique Troesillus- 
tres, sermonem Alexandri referre siguidem vobis cordi fuerit, ὅτ. 
Locutio 387. xl κε γένοιτο φίλον, passim obvia est; in ὁ 66. cum 
indicativo, βούλεται. Sup. 375. et inf. 394. cum subjunctivis. Ex- 
pletur vero sententia ; αἴ κε γένοιτο φίλον ἐμοὶ εἰπεῖν μεῦθον ete. (390). ὡς 
πρὶν ὠφελλ᾽ ἀπολέσθαι ! Hæc Idæus sua subjicit; Utinam prius pe- 
rüsset quam tantum facinus patraverit. Hinc et a v. i i 
398. colligere est quam fuerit invisus Trojanis. Conf. +, 453, 454. 
ζ΄, 524  Similia audit ex Helena ipsa, sup. y, 428. ὡς ὥφελες αὐτόθ᾽ 
ὀλέσθαι. De locut. conf. ad 4, 415. (393). Emphatica hæc sunt, 
ἢ μὴν τρῶςς γε κέλονται, sane quidem reddere jubent, Trojani saltem. 
Gratiæ ineundæ caussa dicta fortasse, et ad partes referenda quæ con- 
silia Trojanorum turbabant. Vid. Hoogev. 96. III. (398). ἀκὰν ἐγένοντο 
σιωπῇ. Bene observat Eustathius, τῶν ἑλλήνων τὸ μὲν πλῆθος συγξέ, 
etc. ‘ Silent milites, nam regum erat responsum dare ; silent 

non modo Achivos veriti ne sui tantum caussa bellum suscepisse wi- 
deantur Atridæ, sed quia fidenter sperant fortissimos viros mihil igna- 
vius dicturos” nec fefellit spes.  Spe victoriæ accensus Diomedes, ne 
amplius proferantur conditiones pacis, Helenam ipsam . 
(401). Syntaxin notes : γνωτὸν δὲ ἐστιν ἐκείνῳ, ὃς καὶ μάλα νἠπιός ἐστε 
(etiamsi admodum insipiens sit) ὡς πείρωτα ὀλέθρου etc. (ad extremum 
diem Trojanos nunc ‘pervenisse). Conf. β', 15. et sup. 148. ὥς κεν 
ὀλίϑρου πείρωθ᾽ ἵκηαι.  Mortem quæ instat, cladem illico futuram, de- 
signant verba. ἐφῆπται, impendent. (406). idaï, ἤτοι etc. Idæe! 
T'ute ipse audis quod tibi patefaciunt, consilium Achivorum ; mile 
guoque sic placet, Quod ad mortuos, justa fieri non invideo ; Nil 
impedit enim quo minus erga c«davera gratum præstemus ge 
De sensu τοῦ οὐμεφί in vers. 408. adeas Herodot. v. 19. VI. 62. 
Sup. γ΄, 157. obvium est rend ἀμφὶ γυναικί, Inter Romanos similiter 
adhibetur præp. circa, ut in Plin 8. 16. Vers. 409. verteris ad lite- 


[409----489.} ΝΟΤΖ» | 317 


ram, de cadaveribus enim nulla est parsimonia etc. et ordines ; 
οὐ γὰρ γίγνεταί τις φειδὼ ὥστε ph μειλίσσειν νέκυως x. τι À.  Locutioni 
νέκυς κατατεθνειώς affinem notes Sophocl. Antig. 515. ὁ κατθανὼν νίκυς, 
quam ἃ Brunckio refictam video ὁ κατὰ χθονὸς νέκυς. ἐμφατικῶς dicit in 
410, ἐπεί κε ϑάνωσι. sensum expressit Virg. Aen. 11.104. nullum cum 
viclis certamen, et æthere cassis. Ibid. μειλισσέμοεν πυρός. κηδεύειν, τῆς 
ταφῆς μεταδιδόναι.  SCh.br. Hinc in Aesch. usurpatur vox μοεέλεγρεα, 
placamen, ad designandos solennes ritus quibus placantur manes : 
χοὰς....««γερτέροις μειλίγματα, Choëph. 15.  Omissos queritur Clytæm- 
nestra, Eumenid. 107. [In cunctis, quas vidi, editt. vertitur νέκυς in 
præced. 409. cadaver ; et bene, ob ea quæ sequuntur, πυρὸς μεεελέσσειγ. 
Est quoque in Odyss. λ΄, 490. obvium; νεκύεσσι κωταφϑιμένοισιν ἀγώσ- 
sw, h. e. manibus imperare ; hinc commode verteris pssAlrre:r vénvus, 
placare manes, formula inter Romanos probata.]. (516). ἀπέειπε. 
renuntiabat. (420). Lectionem Aristarcheam hic præferendam 
censeo, ὠτρύνοντο, γέκυς T ἀγέρεεν etc. Receptam ὥτρυνον reddit Clarke, 
pme. quod potius priori (ὠτρύνοντο) convenit. νέκυς Pro νέκνας SO- 
ennis est. ἕτεροι δὲ (ὡπλέζοντο iéves) μοεϑ᾽ ὕλην, Ut supra 418, (421). Κέλιος 
μέν etc. Dein quidem Sol recens percutiebat arva, cœlum ascendens 
ex leniter.fluente profundo Oceano. Notanda est locutio, προσβέλ- 
Au ἀρούρως ἀκτῖσι, Que optime depingit exorientis luminis emissionem. 
Sic in Od. ἐ, 479. ἠέλιος φαΐθων ἀκτῖσιν ἔβαλλεν, et videtur translatum 
Lucretianum illud, verberibus radiorum &c. V. 1103. Illustrat Wake- 
field in loc. Hinc quoque ἀκτίνων βολαί, βολαὶ ἡλίου. locutt. inter 
Græcos usitatæ. Conf. Phœniss. 171, 172. ἑῴοις ὅμοια βολοῖσιν ἀελίου. 
In 422. summo cum ingenio depingitur aquarum leniter volventium 
. -motus, quum necdum ingruerit tempestas, sed sursum et deorsum 
tranquille agitur æquoris undosi sinus. Non absimiliter oceanum ap- 
pellat Aesch. τὸν περὶ πᾶσαν εἰλισσόμοενον χιθόν᾽ ἀκοιμεήτῳ ῥεύματι. Prom. 
198 &c. et bene Strabo, I. 9. ἔχει (vox ἀκωλαῤῥείτης) τινὰ ἐμεφασιν τῆς 
πλημρουρίδος ἐχούσης τὴν ἐπίβασιν πραεῖαν καὶ οὐ τελέως ῥοώδη, fere ut su- 
pra exposui. Quod ad rationem temporum, constat hunc secundum 
esse diem ἃ certamine inter Ajacem et Hectorem ex hoc loc. et v. 
381. sup. collatis; nec posse, ut ratio Heyniana postulat, de die provec- 
tiore accipi verba ἠέλιος μὲν ἔπειτα etc. Designatur certe tempus ma- 
tutinum.  Quum sic se habeat ratio, restat temporis quod satis sit ad 
justa facienda et ad extruendas munitiones, neque intra spatium tam 
breve coarctantur omnia ut méraculum potius quam opus confecisse 
dicantur Achivi. Conf. Obss. Heyn. pp. 379, 380. (424). χαλεπῶς, 
Pro χαλεπὸν ἥν διωγνῶναι, Vel, duvavso χωλεπῶς διωγνῶναι. (4.25). βρότον 
οἱμορυτόεντα, cruorem. (427). οὐδ᾽ εἴχ κλαίειν πρίαμος etc.  Veritus 
nempe ne nimium temporis tereretur ; ne milites porro, fletui indulgen- 
tes, crastino certamine molliori animo erga hostes fierent. Hæc 
D. Dacier. Inter gentes barbaricas cum magno ejulatu celebrabantur 
exsequiæ. Conf, #, 720 sqq. (428). πυρκαϊῆς ἐπενήνεον. πυραῖς ἐπε" 
σώρευον, Sch.br. At legendum est in genitivo, non πυρκαϊῆς, ut editt. 
iores ante Heynianam.  Acceperat ille ex Sch. Ven. (433). #05 

᾿ οὐτ᾽ ἄρ πω ἠώς etc. Interea dum prima lux nondum advenerat, ad- 
huc vero crepusculum esset, excubias agebat circa pyram delecta ma- 
nus Achivorum.  Verba νὺξ ὠμφιλύκη optime ἃ Macrobio exponuntur 


318 NOTÆ. [433—462,] 


in Saturn. 1. 17. λύκη est prima lux quæ præcedit exortum Solis 
(the d'rwn). λυκόφως, tempus quando apparere τῆν Hine anni ad- 
Iatio vetusta, λυκώβας, et epitheton ipsius Apollinis, λυκηγενής, Sup. 
, 101. 119. ὁ γεννῶν τὴν λύκην. Adeas Sch. Ven. Damm in voc. 
ἀμφιλύκη. Oppian κυνηγετ. L 3. et quæ disserit Bloomfield, Gloss. in 
Sept. ap. Theb. 133. Quæ de etymo comminiscuntur Aelian. et 
Eustath. teneri nequeunt. Convenit Maronis, sublustri noctis in 
umbra, Aen. 9. 373.  [auxos, epitheton solis, ἃ λευκός, albus, desumi 
docet Lennep in Lexic. Etymolog. voc. λυκάβας. (435). Conf. sup. 
336—341. (440). ἐπ᾽ αὐτῷ (τῷ τάφρῳ), quod fuit, ἐγγύθι τάφρον, 
supr. 341. 1. 6. juxta, prope fossam. (441). σκόλοπας. ὀξέα ξύλα, 
ὥπερ τῷ τείχει (anne τάφρῳ 7) ἐπήγννον. Sch. br. Sudes imæ fosse 
et lateri impactas, et in ora superiore eminentes. Κ΄. inf 
μ΄, 55. Stakes. (444). Susüvre, admirabundi conspiciebant.  Nequit 
melius describi insolita species quam præ se ferebat hæc munitio 
Achivorum in ætate quum necdum ars militaris provecta fuit nec castra 
muniendi satis cognita ratio. Dii ipsi admiratione perculsi: N us 
etiam qui, ne quid pateretur gloria sua, magnopere timet, inducitur 
loquens. Cælum ipsum conturbat res inopinata. (446). ζεῦ πάτερ, 
etc. Sententiam interpunxi et legi secundum M. 5. Venet. et verto; 
rumne aliquis est mortalium qui consilium ad deos referet amplius ? 
nonne vides munitionem quam pro navibus exstruxerunt Achivi, fos- 
samque circumduxerunt, etc.  Sine interrogatione legit Eustathius et 
exponit ἐνάψει per κακολογήσει, quod una cum commento de Titanibus, 
longissime petitum judico. Rectius Sch. br. in Ed. Schreveliana, qui 
apponit, ἐρεῖ, λέξει. Sch. Ven. ἀνακοινώσεται. quod et Sch. Lips. qui 
integram apponit, ἀνακοινώσεται διὰ ϑυσιῶν, συνεργοὺς αὐτοὺς ϑέλων λώ-᾿ 
βεῖν. Adduntur posteriora ob sequentia 450. οὐδὲ Seoïrs δόσαν ἑκατόρε- 
Ras. Conf. inf. μ΄, 6. In 448. vacillant lectiones inter οὐχ ὁροίας δ᾽, 
ὅτι αὖτε, οὐχ, ὁροίας; ὅτι δ᾽ αὖτε, οἱ quam apposui. Secundam edidit 
Wolfe quæ satis concinna, at prætulerim constructionem, οὐχ ὁρώας, 
τείχος, ὁ re (ὁ, quod) ἐτειχίσαντο ὠχαιοί, et hæc est ratio Heyni 
Sic inf, 452. ὃ τ᾿ ἐγὼ καὶ φοῖβος.....«πολίσσωρμεν. (451). κλέος τοῦ (mu- 
nitionis 501}. Achivorum) ἔσται (ἐπὶ τόσην τὴν γὴν, ἐφ᾽) ὅσην ἠὼς ἐπικέδνω- 
ται. Conf. Horat. Carm. 4. 14. “. Ο, qua sol habitabiles illustrat oras, 
maxime principum "ἢ ἀθλήσαντε, labores perpessi. (454) ὀχξήσας. Conf. 
ad #, 517. Jupiter Neptunum conquerentem solatur, gloriam ei in-. 
tegram fore pollicitus et ad mœnia Achivorum subruenda hortatur. 
Ad v. 456. sensus est ; non equidem mirer si quis alius deorum mul- 
tum te debilior, hoc consilium (venue, opus excogitatum) reformidarit ; 
nil vero tibi metuendum est, etc. Verba: 458. σὸν δ᾽ ἤτοι κλέος ἔσται, 
etc. repetuntnr ἐμεφατικῶς ἃ V. 451. 4. ἃ. Immo tua erit gloria que 
longe Lips extendetur. (459). αὖτε, retro. (461 sqq.). Munimen- 
ti excidium describitur inf. μ΄, 17—33. Crediderim poëtico more illie 
adumbrari mutationes quæ in hac regione Troädis a motibus terræ, 
ingruente mari, fluviorum alluvie et exundationibus orta sunt.  Campi 
ubi Troja fuit, etiam in tempore Strabonis speciem valde diversam 
ab ea præbebant quæ ante oculos Poëtæ versabatur, nec dubitandum 
est quin longior dies mutationes majores magisque observabiles intu- 
Jerit. Poëta ipse plerasque auditu vel visu novisse poterat. (Conf 


[463—479.1 NOTÆ. 319 


Wood. descript. Troad. p. 267 sqq. (463). ἀμωλδύνηται.  Exponit 
Schol. br. ἀφανίζηται, 4. d. dilabatur et evanescat. [De them. 
éuunos, plura congerit Lennep in Lex. Etym. viz. ortum esse a μεαλός. 
Thema antiquum extitisse péhw V. ρμόλω, conjicit a supetstite Lat. 
mollis, et inde provenisse μωλώσσω, pañuxés, in lingua recentiore. 
Inde quoque natæ significationes, quæ in derivatis cernuntur, abo- 
lendi, corrumpendi, perdendi, et similes.  Sed nec attigit, ut opinor, 
veram radicem. Est box languidus, infirmus.] (465). δύσετος. Conf. 
sup. β΄, 35. (458). εὔνηος. Narrationem infert Sch. br. ex Asclepiade 
de furore Lemniis viris illato propter Veneris sacra posthabita. Jason 
redux ad Lemnum appulit, ibique, Hypsipyle amata, filios duos 
genuit, quorum natu major nunc regnabat. Hoc insigne est ad 
demonstrandam expeditionem Argonauticam nostro non ignotam, 
et ad definiendum quantum para inter eam et bellum Tro- 
janum intercesserit. (470). χωρὶς δ᾽ ὠτρείδης etc.  Atridis vero, pro- 
prium munus, dedit Jasonides ferendum, mille mensuras (congios 
Schrev.) vin. χωρίς, δῶρον ἔξοχον, nam subjicitur; οἰνέζοντο οἱ ἄλλοι. 
μέθυ notatur, antiqua VOX pro οἶνος. (475). δαῖτα ϑόλειαν. Ἐχροηί- 
tur, opiparam, pinguem, lautam, τοῖς ἀγαθοῖς ϑάλλουσαν, Sch. br. Th. 
ϑάλλω, germino, vireo, piraQoemüe, abundo, ut ἀνθέω, sæpius.  Sic 
Odyss. λ΄, 414. εἰλωπένη τεθαλυῖα. et inf. ὁ, 208. συὸς fées ride vie 
ἀλοιφῇ, florentem, 1. 6. abundantem pinguedine. Hinc Sax, vita 
copiosa, infr. 4, 143. et ϑάλειω Pind. pass. ut et was, convivia lau- 
ἐΐογα, apud priscos Græcos, quia ad ea homines conveniebant in 
honorem Deorum. Sic Athenæus, 2. 3. In sensu synonymo à qui- 
busd. exponitur δαὶς ἐΐση, sup. 4, 468.  Porro locus classicus est, 
473—75. de modo emtionis, quæ non pecunia gerebatur, sed per: 
mutatione parium. Conf. sup. ad ζ΄, 236. Huc respicit Plin. Hist. 
Nat. 33. 1. Ejusdem generis emtionem apud Theocritum invenimus 
Idyll. 1, 57 sqq. et in Pausan. Lacon. de regia Polydori. Adi Feith. 
Antiqq. 2. 10. 2. (477). τρῶες δὲ κατὰ πτόλιν etc. Conf. supra ad 
370, 380 vss. (478). παννύχιος δέ σφιν etc. Nocte tota 1psis male 
consiliatus est providus Jupiter, horrendum tonans ; hos vero (Tro- 
janos) pallidus timor occupabat.  Vinum dehinc e poculis humi fun- 
debant, nec ausus est quisquam prius bibere quam preæpotenti Satur- 
nio libasset. Tractus circa Idam tempestatibus crebris vexati, ut 
hodierni etiam memorant ; hinc jure optimo Juppiter Tonans ibi con- 
sedisse fingitur. Meminit Heyne procella: quæ copias Xerxis hic 
castra metatas valde conterruit; est in Herodot. Polyhymn. 42, 
(479 etc.). χλωρὸν δέος, pallidus ora T'imor. Virg. χλωρὸν, ἀντὶ τοῦ, 
χλωροποιόν (pallescere-faciens). Sch.br. Apposite hic subjicit Dace- 
ria ;-“ Dans le danger la devotion se redouble. Les libations ne se 
faisoient d’ ordinaire qu’ apres le repas ; ici on le fait ἃ chaque fois 
que lon boit, ou une seule fois avant que de boire; l’autre me pa- 
roît plus naturel, car la peur est ingenieuse et superstitieuse.”  Ob- 
via sunt iterum verba de Achivis ipsis, #, 77. 


328 ΝΟΥ, 


ΝΟΥ ΖΕ IN LIB. OCTAVUM ILIADIS. 


[ἐπιγραφή]. Concilio deorum facto, minis interpositis, denuntiat 
Jupiter, sibi non placere, ut deorum aliquis alterutri pugnantium parti 
opituletur 1—29. Ipse in Idam se confert unde pugnam prospicit— 
52. Dubia victoria pugnant exercitus usque ad medium diem—68. 
Tum Achivi in fugam convertuntur, gravibus procellis et fulguribus 
perterriti—77. Fugiunt proceres Achivorum, instat Hector, cui a 
Diomede obviam itur—117. Pugna demum restituitur—129. Jam 
iterum res in eo erant, ut Trojani in fugam verterentur, cum fulmine 
ante equos caduco conterriti Nestor et Diomedes et ipsi fugiunt—157. 
Insequitur Hector, Trojanos hortatur, indignabunda conspicit Juno 
—9211. et, Achivis jam intra vallum compulsis, Agameranoni consi- 
hum subjicit confirmandi verbis animos Achivorum et obtestandi 
Jovem; tum ostento objecto, melior spes subnascitur—250. Jam 
Achivi, aliquamdiu superiores, novo impetu repellunt Frojanos, 
quorum multos sagittis configit Teucer, vicissim ab Hectore vulne- 
ratus—334. Nunc iterum Hector Achivos intra vallum se recipere 
cogit—349. Minerva et Juno, de Jovis iniquitate conquestæ, 
Achivis suppetias laturæ, curru conscenso, missa ἃ Jove Iride, de- 
terrentur—437. À Jove in Olympum reverso acriter objurgantur— 
484.  Nocte ingruente intercipitur pugna; Hector concione facta, 
quæ noctu curanda sint, imperat ; crastino die redintegrandam 
nam denuntiat—541.  Excubiæ per noctem aguntur, atque utinsi- 
dias hostibus aut navigationem præcludant, crebras per urbem eam- 
pumque ignes accendunt Trojani—fin. Wolf, Heyne. 

4. Passim in hoc libro obvium est ministerium decrum, eventus 
quippe graves, atrox certamen, resque eo jam cessuræ, ut, facta in- 
ternecione, finiretur bellum. Jovis habetur, 1-40. 40-52. 
69-76. 120—171. 245-—247. 397—A408. 338. 438-488. 
Junonis, 198—211. 218 sq. 350—437. Ibidem quoque Miner- 
væ. Inducitur Neptunus Junonem dehortans ne cum Jove certamen 
ineat. 

Œ. κόλος μάχη. Est ἐπιγραφῆς pars altera quæ libro præfgitur. 
Aliter xoxweyle, (pugna mutila). A Barnes notatur apponi ob w. 
485. ubi nox describitur inducta et pugna dirimitur Achivorum. 

(v. 1.) ἠὼς μὲν κροκόπεπλος etc.  Simplex et pulcherrimus verborum 
apparatus quem ampliavit Maro in vss. laudatis Aen. 4. 584. “ Et 
jam prima novo spargebat lumine terras Tithoni croceum linquens 
Aurora cubile. [Verba Lucretiana transtulit, Primum, Aurora 
novo quom spargit lumine terras, quem secutus quoque Sil. Ital. 16. 
230. emendante Wakefield. Congeruntur quoque epitheta, ῥοδοδάκ- 


[1—18.] NOTÆ. 32t 


τύυλος, ἠριγένειω, etc. SUp. ὦ, 477. quarum priorem paululum variavit 
Boëtius, 2. 3. et pulcherrime idem Lucretius 5.655 sq. Lux primo 
subrubra, dein, crocei velaminis instar, omnia circumcingens, aptis 
epithetis designatur ]. Vox ἐκέδνατο, mentem ad ἡ, 421. reducit: 
“προσέβαλλεν ἀρούρας, et ad Arati Diosem. sub init. πρωτή ἀποκίδναται 
αὐγή.  Porro in Sch. br. longa adnotatio est de diversis intervallis 
temporis quæ a voce ἠώς designantur. In v. 2. ad epith. rserwégæuves 
mire ibid. Schol. ὁ τρέπων τοὺς ἐναντίους κερωυνοῖς; τοῦτ᾽ ἐστὶ, κατώγων:- 
ζόμενος. Th. manifestum est τέρπω. (4). Ordina, ϑεοὶ δ᾽ ὑπήκουον πάντες, 
auscultabant omnes. ὑπακούω est, morem gero, quæ notio hie non locum 
babet.  Hinc parum abest quin restituerim 4x pro ὑπὸ quod recepit 
Ernesti, etsi contra fidem opt. codd. [πῇ habetur Zu πώντες œiveire, 
8, sq. (5 etc.) κέκλυτέ μευ, ἄς. Concionatur deorum Pater nec 
rationes tamen aperit consilii quod molitur opitulandi Trojanos. 
Suboluisse quid sinistri videtur Minerva inf. 33. Parat Jupiter 
ultionem Achilli, promissi memor sup. ὁ, 528. (7). μήτε τις οὖν etc. 
Ne quis igitur inter Deos vel fœmina vel mas meo proposito oboiam 
ire audeat ; sed comprobetis simul cuncti, ut quam celerrime hæc, 
quæ molior, perficiam. In v. 8. διωκέρσαι exponitur, διωκόψαι, SCh. 
br. hoc est, παραβῆναι. Conf. π΄, 120. locut. ἐπικέρσαι. μήδεω μάχης; 
præcidere, i.e. conturbare rationes belli. In v. eod. sq. αἰνεῖν ὥρμα 
'πάντες, OMnes in unum consiha referre, est sup. β΄. 379. βουλεύεσθαι 
ἐς plier, Ubi conf. Pro αἰνεῖν in sensu comprobare adeas Pind. Py. 
8.25.  Sic in sermone Lat. luudare. Locutionis, Laudare aliquid, 
1. 6. una operam navare ut aliquid efficiatur, vide sis exemp. in Aen. 
11. 460. Expositioni quam præbet Sch. br. cuyxarariferdes suppleas 
δόξαν, ut Sit, αἰνεῖτε ἐμὸν ἔπος.  Sic sup, y, 461. ἐπὶ δ᾽ ἤνεον, 1. ©. ρεῦθον, 
ἔπος, quod latet in νοῦ, ἔφατο quod præcedit. Et consimiliter ἡ, 
344. i, 710 etc. Adde Pind. Py. 4. 396. (10). ὃν δ᾽ ἂν ἐγὼν etc. 
Obvium erat simile sup. "β΄, 391. sed syntaxi minus impedita. Of- 
fendit ἐθελόντα ἐλθόντα (pro, ἔρχεσθαι), nec minus conjectura Bentleii, 
ἐλθόντα νοήσω, ἐλθόντ᾽ ἢ etc. Certe hanc repetitionem quæ in pluribus 
locis venustatem maximam adfert, sæpius observavi; Conf. Lucret, 
5. 299. (Οἷς. in Arat. 554. Nost. ὑ, 371. At sententiam potius 
ordinarim, facta distinctione post ἐλθόντα, insequenti modo ; ὃν δ᾽ ὧν 
ἐγὼ νοήσω ἐλθόντα; ἐθελόντα ἢ ἀρήγειν τρώεσσιν x. τ᾿ À.  Fatendum tamen 
aliquid τοῦ ὑπερβατοῦ inhærere. Legas fortasse, facta distinctione 
post νοήσω, ἢ ἐθέλων τρώεσσιν ἀρηγέμοιν Εἴο. πληγεὶς οὐ κατὰ κόσξζοον 2. τ. À 
(16.). τόσσον ἔνερϑ᾽ ἀΐδεω etc. Commentati sunt veteres de regionum 
hac distinctione, et in Edit, Villois. Sch. Ven. τὸ diéyeæwux video 
cosmogonicum ubi ordo habetur, αἰθήρ, ne, γῆν ὥδης, τάρταρος, Circulari 
figura in zonas quasdam partita.  Epith. ἠερόεις, Tartaro tribuitur se- 
cundum veterum-figmenta de loco tenebroso, caloris experte, qui 
sontibus plectendis destinatus fingitur. Etymon varie constituitur ; 
Arridet maxime Chald. n757 decidit, quo sensu Hebræi infima terræ 
vocant, ut hic Noster, et Virg, in Æn. 6, 577. sqq. et pass. Sic 
Hesych. réprapes, ὁ ὑπὸ τὴν γῆν κατώτατος τόπος. Contra cacumen 
cœli, βηλὸς ϑεσπέσιος, Sup. ὦ, 591. In v. 17. Epith. σιδήρειαι, χάλκεος, 
firmitudinem exprimunt. (18). εἰ δ᾽, ἄγε. Conf. sup. ad «, 302. 
le εἴδετε, pro ve εἴδητε, in syntaxi minus absoluta. Conf. sup. ἡ, 958. 
TE 


822 NOTÆ. [19--.59,7 


Collato #, 67. (19). σειρὴν χρυσείην. Sic vates Rom. de reruim 
Nat. 2, 1153. Aurea de cœlo demisit funis in arva sqq. unde quid 
senserit, apparet. Constat sub hac imagine ob oculos præsertim - 
poni invictam Dei potestatem, et, cui nil obstat, domipium in rerum 
compage adornanda.  Simplicius est ponere, nihil amplius in mente 
versatum fuisse quam ut specie simplicissima et forma maxime obvia, 
.omni, quod reconditius sit, prætermisso, tales cogitationes nobis pa- 
tefaciat poëta. Sic Barnes e Just, Mart, τῷ ἑνὶ καὶ πρώτῳ ϑεῷ τὸν 
ἐξουσίαν καὶ τὸ κρώτος ἁπάντων ὁμήρος διὰ τῆς χρυσῆς ἐκείνης ἀναφέρει σειφάφ. 
Non abnuerim tamen quin lateat aliquid scientiæ exquisitioris, nec 
desunt qui physices prima elementa, virium primam et absolutam 
legem quæ partes universi sustinet et complectitur, hic sub specie 
sensibil adumbrari. Possit hoc cognosci per efecta saltem et in 
mente adhuc teneo qualem mihi imaginem veri systematis præstabat 
conceptus Pythagoreus de harmonia sphærarum, qui, legem quodam- 
modo assecutus, phantasiam dehinc confinxerit. Adi M‘Laurin, 
view pp. 138 sq.  Breviter concludendum est vim et prudentiam Dei 
imagine hac constitui. Pro commentis adeas Sch. br. Plat. in Theæt, 
T. 2. p. 71. et Sch. Venet. Facete meminit Lucian. in tract. de 
conscrib. hist. ᾧ 8. (21). ἀλλ᾽ οὐκ ἂν ἐρύσαιτε etc. i. 6. viribus meis 
haud resistere poteritis nec consilium meum irritum facere, adea 
estis præ me LEA (23.) ἀλλ᾽ ὅτε δὴ, etc.  Sed ubi in méntem mihi 
serio venerit, una Cum ipsa terra, ipso mari, vos sursum traherem, 
et deinde cacumini summo Olympi catenam circumdarem ; Hæc 
omnia vero, partes universi, pendebunt sublimia. Adeo wis mea 
præs»intior est. De locut, πρόφρων ἐθέλειν, conf. ὦ, 77. 548. Ex- 
ponitur a Sch. br. μετὰ προθυμίας. Vertit bene Ernesti, Aé vero si 
me lubido capiat. Recte porro geminatur τό (σὴ ἐρύσσα; secundum 
legem expos. supra ὁ. 141. In 26. voculæ αὖτε inest vis. i 

ad 21, et sic vertas; Haud equidem, etsi summis connixi wiribus, me 
deorsum trahetis, at contra (αὖτε) a me, facili nisu, omnia forent 
sublime rapta. (29). μῦθον ὠγωσσάώμενοι, his dictis animos perculsi ac 
perterriti.  Forsan et indionabundi, ut sup. #, 41. Diverso sensu 
obvia vox est ή, 404. μάλα κρατερῶς, valde minaciter. (80). ὀψὲ δὲ 
δὴ, sero tandem. Bene inducitur Minerva quæ Jovem excandescen- 
tem alloquitur demulcetque. Obs. Sch. Ven. In v. 32. obvium est 
a, ut passim, pro ὅτι. (33). ἐλλ᾽ ἔμπης etc. Nos tamen miseret 
Achivorum qui jamjam perituri sunt, malo fato expleto.  Notatur 
locut. οἶτον, μεοῖρων avancer, QUE serius inter Latinos recepta ; 
bene vertitur Ang. having filled up the measure of their evil 
destiny. Conf. sim. Od. ἐ, 207. κήδε ἀναπλῆσαι, exantlare labores ; 
et supr. à, 170. polecy βιότου οἰνωπλῆσαι. DUT ἂν ponitur in fu- 
turo sensu sec. morem Homericum. (36). βουλήν. De consilio lo- 
quitur quod postea narratur in lib. 9. placandi Achillem. (39). οὔ 
νύ rs ϑυμῷ πρόφρονι μυθέομεαι. Ang. 1] speak not now with intent de- 
cisively hostile. Conf. infr. ὦ, 140. εἰ δὴ προφρονι ϑυροῷ etc. Si ex animo 
hoc vult Jupiter. Ang. in earnest. Monet Heyne πρόφρονα dici, qui sit 
animo in aliquid proclivi, hinc pertinaci, infesto, fere ut Virgilianum 
Teucris addita Juno, Aen. 6. 90. Cf. Obss. p. 420. ubi sup. Hoc 
verum esse arbitror ex inseqq. ἐθέλω δὲ ro ἤπιος elves. De νϑο. τρίτος 


[41—66.] NOTÆ. 523 


γένεια, conf. δ΄, 515. (41). ὄχεσφι.  Vid. supra, δ΄, 452. τιτύσκετο, 
ὑπεζεύγννε τῷ euuri, ἡτοίμαζε. Sch. br. Repetitum habes inf. y, 28, 
Conf. in sensu diverso, sup. γ΄, 80. Epith. χωαλκόποδε de firmitudine 
dicitur, ut alias. Exponit Sch. br. secundum hanc notionem στερεόποδας. 
Sic in Electra Sophocl. v. 491. χαλκόπους ἐριννύς.  Affine obvium est 
sup. #, 426. de sede deorum firma et stabili et quod Pind. habet 
Isth. 7. 62. χωλκόπεδον ϑεῶν ἕδραν. (43). γέντο; arripuit.  Absurde 
quidam pro ἐγένετο statuunt, idque usurpatum pro ἔλαβε. Est 
pro ἕλετο. Voce syncopen passa et (à) in (») mutato (ut 
IN κέντο pro κέλετο, ἦνθς orice pro ἦλθε) prodit Févro, γέντο. 
Nam (y) pro spiritu aspero vel mnt ponitur, ut γάδεται, 
yoivos, γέντερ in Hesych. pro ἥδεται, Fouvos, Feyregor. Conf, Ernest. 
(allie. H. ad Cerer. 44. Dawes, Misc. Crit. sub init. [Aliter 
Lennep in Dict. Etym. radicem fingit TEQ in sensu, capio. Conf, in 
VOC: γέντα. |. (45). οὐκ ἄκοντε; 1.6. summa celeritate. Locutio usitata. 
Conf, ἐ, 767. (48). γώργαρον. Cacumen Idæ Gargarus. Duo alia 
æmemerantur a Sch. br. Lectus. Phalacra. De epith. πολυπίδακα, νἱά. 
Strab. 13. 874. De agris sacratis, quæ τεροένη dicta, vid. sup. β΄, 696. 
ϑυήεις βωμός, ara cui odores ingerebant, thuricrema, ut vertitur in 
Aen. 4. 453. allat. supr. ζ΄, 270. Adde et Georg. 4. 379. ubi ignes 
Panchæi sunt proculdubio Suxsépenræ quæ in sacris adhibita, necnon 
et Aen. 1.708. ubi verba ‘ flammis adolere Penates” accipio ex 
mente ARuæi, ““ Suffitu Penates colere”. De critica ad ἢ, 1. non 
spectante conf. Wakefield ad Lucret. 5.798. Errorem notes Sch. 
br. ϑυήεις.....«ἐῷ οὗ ϑύουσιν. (51). κύδεϊ γαίων.  Eadem locutio obvia 
est ἣν; εἰ, 405. at sensu paullum diverso.  Bene Schol. Ven. τῇ ἑαυ- 
τοῦ ἐνηδόμεενος δόξῃ καὶ ἀρετῆ. (53). οἱ δ᾽ ἄρα etc. “ Vocula, ἄρα, ne- 
quaquam hic supervacua est ; sed eleganter connectit quod erat supra 
dictum, #, 476. παννώχιοι μὲν ἔπειτα.....«δοίνυντο", Clarke. (54). ἀπὸ 
δ᾽ αὐτοῦ etc. Verte ; eague (cœna) confecta se armarunt.  Similis lo- 
cutio reperitur in Herod. VI. 129. γενέσθω, ἀπὸ δείπνου, Ang. to have 
dene supper. Conf. Mathiæ, G. G. Const. $. 573. (55). ἀνὰ πτόλιν. 
Conf. sup. 370—80. lib. præc. In 56. verte ; animis vero ardebant 
wel sic (1.6. pauciores licet existentes) pugna certare. In v. insequente 
obvia est vox χρειώ, necessitas, quæ habetur supra, #, 341. Est 
χρειώ (χρϑιόδος,----οὖς. χρειόϊ,----οἴ}) Ionismus pro χρεία. Pro eodem 
dicitur et χρεώ, ut inf, ᾧ 197. et alias, χρειοῖ ἀναγκαίην sœva necessitate. 
(58). σῶσαι δ᾽ ὠΐγνυντο πύλοι, male, quoad sensum, reddit Lat. vers, 
omnes aperiebantur portæ, unica enim aperta est, viz. quæ versus 
castra Græcorum ducebat, Scæa. Enimvero πύλαι solenniter a nos- 
tro usurpatur ut πύλη, quæ bipartita fuit, et πᾶσαι πύλας etc. recte 
vertitur ; porta, quam late patuit, aperiebatur. Conf. locutt. πύλας 
σκαιώς, ζ΄, 392—93. αὐτόμωτας, &, 749. de porta quam in muro 
fecerunt Achivi, #, 339. ‘et de eadem, δικλίδες σύλαι, μ΄, 455.  Sic 
Pind. Isth. 6. 111. παρ᾽ εὐτειχέσιν κάδμου πύλαις. In Virg. Aen. 2. 
612. 6. 631. eædem sunt obviæ. (60-65). Versus repetiti a δ΄, 446 
8η64. (66). ὄφρα μοὲν ἠὼς ἦν etc.  Quamdiu fanput matulinum fuit et 
crescebat sacer dies, tamdiu utramque aciem tela attingebant, cadebat- 
que populus ; male redditur ἰμφοτέρων βέλε ἥπτετο, Utrorumque tela 
aétingebant, in Lat, vule. Locutioni ἱερὸν ἡβιωρ, affinis est κνέφας ἱερὸν, 


λ΄, 194. Conf. sup. de epith, β΄, 57. Notatur a Sch. br. usus τοῦ 
ἠώς, designantis τὸ ἑωθινὸν κατώστημια ἕως μεσημβρίας. The forenoon. 
V. 68. ἠέλιος μέσον οὐρανὸν οἰμφιβεβήκει, expressit Maro, medium sol 
hauserat orbem. Georg. 4. 425. (69). καὶ τότε à ete. Et tum 
demum lances aureas attollebat pater atque imponebat fata duo mortis 
que-somnum-diuturnum-adfert.  Hæc τάλαντα sunt omnia guber- 
nantis Dei consilium et providentia. κἡὶ τοῦ διὸς διώνοια. Sch. br. Ex 
hoc loco constat quid senserint Veteres de summo imperio Dei. Non 
Jovis erat, quid fatale esset, indicere, sed exquirere ac promovere. 
Hinc 75 sqq. κῆρε τ᾿ 3. exponit Sch. Ven. ϑανατηφόρους μοίρας, nec 
deest epithieto τανηλεγής. venustas summa. Conf. similia in 4, 209. 
quum congressuri sunt Hector et Achilles. ° (73). Immerito hic et 
insequens ἃ Venet. rejiciuntur et ob ineptas rationes. Notatur et a 
Woltio.. Vult poëta amplius ostendere quantum nunc facta fuerit 
præstantior fortuna Trojanorum, et subvenit illud χ΄, 212 sq. + nt 
airipsoy ἕκτορος ἥμαρ, ὥχετο δ᾽ εἰς εἐΐδαο etc. Commode tamen 
possint 73, 74. et sensus finiri ad 72. [Lancem quæ versus terram 
deprimitur mortem designare, et illam quæ ad cœlum attollitur vitam, 
quia cœlum vitæ domicilium est, ab Eustathio desumptam video in 
not, Daceriæ,  Subtiliter in not. præced. observatur Fatum ipsum ἃ 
Sole designari 64 sqq. nam nihil aliud poëtæ obversatur quam ut 
eventuum series et ordo, sole 1.6. tempore progrediente, explicetur. ]. 
(75). ἔκτυπε. Bene a Clarkio observatur intonuisse Jovem tempore 
meridiano cœloque sereno, id quod mali ominis loco semper habe- 
batur, ut ex loc. cit, Od. #, 113. apparet. Sic Georgic. 1. 487. Ho- 
rat. Od, 1. 34. Hine Achivorum subitus pavor (χλωρὸν δέος, 77.) ex- 
plicatur. Exemp. valde congruum a D. Dacier profertur e sacris 
codd. Reg. 1.7. 4. (79). οὔτε δύ᾽ œuvres μενέτην etc. Nec Telamo- 
nis nec Oilei filius. Obversatur illud Pindari, Nem. 9. 68. ἐν γὰρ 
δαιμονίοις φόβοις φεύγοντι καὶ παῖδες ϑεῶν, 1.6. herdes. Exemp. adfert 
vers. Benedict. ex hoc loco. De voc. ϑερέποντες, conf. sup, ζ΄, 18. 
(80). γερήνιος. Vid. β΄, 336. (81). ἵππος. Nempe equus qui πα- 
eñogos adpellabatur, (cf. sup. ἡ, 156.) ut et σειραῖος, funalis.  Adjunc- 
tus erat ad supplendam vicem alterius forte interfecti, et habenæ 
quibus adnectebatur dicuntur παρηορίαι, inf. 87.  Meminit ritus Dio- 
nys. Halic. VIL Addit autem in sua ætate consuetudinem adjun- 
gendi παρηόρους desiisse. Conf. et Feith. 4. 11. ᾧ. 4. ζύγιοι (juga- 
les) erant qui currum trahebant. Sie Aen. 7. 280. geminosque juga- 
les. (83). 09 re πρῶται etc. ubi nempe primi crines equorum fronti 
innascuntur ; maxime autem lethale est. ἐμπεφύασι, innasci solent ; 
sup. d, 37. πέφνυα est perf. act. a Quw, in quo verbo Ionici et Aeolici 
rejiciunt (x) in perfecto eadem analogia ac in verbis quibusdam puris ; 
. EX. ge ἑστηώς ἃ στάώω. τεθνηώς QUASI à ϑνώω. βεβαώς ἃ βάω. μεμαώς ἃ 
pau. Vid, Math. Gr. ᾧ. 189. Obs. 7. (84). μᾶλιστα δὲ ΕΝ pos) 
ἐστ. δὶς inf. λ΄, 489, κατὰ καίριον.  Exponit luculenter Fe" : 
εὐκοέρον δὲ πρὸς ϑανωτὸν ἐστι ἐν τοῖς ἵπποις τὸ μὲ € eos τοῦτο. ἐπικίνδυνον 
ὄν, peropportuna pars vulneri infligendo. (85---87). ἐλγήσας δ᾽ νέ- 
marre. Valde tenuiter Lat. vulg. dolore correptus erigebatur. Me- 
lius vers. Schrevel. resiiit dolens. Optime Maro transtulit ; Quo 
sonipes iclu furit arduus, altaque jactat, vulneris impatiens, erecte 


[37—124. ] NOTÆ. 325 


vertice crura. Aen. 11.638. Tollit se arrectum sonipes etc. 10. 892. 
Verba κυλινδόμενος περὶ χαλκῷ miro errore accepit Sch. br. de cantho, 
-parte exteriore rotarum, circum quem se volutasse fingitur equus. Co- 
natus exprimitur equi se expedire cupientis ; c?rca τιῤοίῃων se volutans. 
Sic Eustath. 583. 4. χαλκῷ, τῷ τοῦ ὀίστοῦ σιδήρῳ. Verba inseqq. παρηο- 
ρίας ἀπέταρμενε reddas Ang. was in the act of cutting off the side reins, 
ut cæteros equos expediret scil. Sic inf. σ΄, 474. equum παρήορον Sar- 
pedoni abscindit Automedon. De παρηορέαις conf. sup. 81.  Nescio 
annon nimis subtiliter argutati sint veteres de usu imperfecti (ἀπέ- 
rave) in hoc vers. Hoc, inquiunt, impotentiam senis exprimit, aoristos 
enim, #%e, ἀπέκοψε, in usu fore si de juvene narretur, ut in loc. cit. 
π΄, 474. Conf. not. Clarkiüi. Adde Gesner. Orat. ad Græc. ᾧ. 51. 
(94). πῇ φεύγεις, etc. Quo fugis, obverso tergo, ignavus veluti, in 
caterva? (Cave) nequis tibi in-fugam-verso hastam tergo infigat. 
Sic in editt. optt. componitur oratio quæ animi valde accensi, Dio- 
medei, est. {Ellipsis vero in 95, unde vis sententiæ pendet, Da- 
visio videtur displieuisse qui corrigit ; μετὰ νῶτα βαλὼν cénos, ὡς ἕν 
. δμοέλῳ prie vos φεύγοντε x, τ. À. Crisis non arridet. Vid. Not. Cic. 
de Orat. IL. 72.  Hinc, quod Ulyssi exprobrat Ajax, desumsisse 
videtur Vates Pelignus, Metam. 13. 65—69.]. (104). ἡπεδανός, en- 
Jfeebled. De etymo Sch, br. οἱονεὶ ἀπεδανὸς, ὁ μὴ δυνώμεενος δι᾿ ὑπερβολὴν 
εἰσθενείας ἐν τῷ πέδῳ στῆναι. Contrarium est ἔμπεδος. (105). ἐπι- 
Bars. Conf. de hac forma, £, 109. 221. γ΄, 262. β΄, 35. Vss. 105, 
106, 107. ex £, 221 544. translati. Currum et equos Aeneæ ab- 
ductos a Sthenelo vidimus £, 323. (108). οὕς ποτ᾽ ἐπ᾽ αἰνείαν, etc. h. 6. 
οὺς αἰνείαν ὠφειλόμεν. Constructio usitatissima est ὠφαιρεῖσθαι τινά τι. 
Sic ὦ, 275. μηδὲ σὺ τόνδ᾽ ὠποαίρεο κούρην, neque tu ab isto adimas 
Tam. Conf. ὁ, 462. Xenoph. Instit. Cyr. 8.1.9. Inf. 237. 
Od. λ΄, 201, 202. ὠφαιρεῖν adsciscit datioum τινί. Mathiæ. ᾧ. 412. 
Obs. De voc. μήστωρ conf. δ΄, 328. (109). τούτω μὲν, etc. Illos 
quidem (tuos) curent famuli : hos vero (meos) in Trojanos diri- 
_gamus, ut et Hector sciat an et mea in manibus insaniat hasta. 
ϑερώποντε, ζ΄, 18. De schemate δόρυ μαίνεται, vid. δ΄, 126. et exémp. 
(quod Daceria adfert) in sac. codd. Reg. 2. 1. 22. Constructio 
ὄφρα εἴσεται rudioris formulæ est: conf. sup. #, 353. (116). σιγαλό- 
syra, Respice ad £, 226. (119). καὶ τοῦ μέν ῥ᾽ ὠφάώραρτέν, etc. 
Ab illo (Hectore) equidem aberravit. [Doct. Ernesti non assequi- 
tur usum voculæ ῥώ in hoc versu. Illatam censet ob metrum, qui 
tamen constat ejecto fé, quia μοέν in cæsura est.  Usum vero exempla 
passim probant, ut inf. 302. 387. et subtiliter vim discutit Hoogerv. 
doct. part. $. 12. Pergit Ernesti; “ esse porro debebat, τὸν δ᾽ ἠνέοχον, 
sed versus non patitur. Et sæpe sic subjectum repetitur, ut mox 
126. ὁ δ᾽ pv. uw. 9. ubi sensus desiderabat ἄλλον δ᾽ ἡ. w. adde infr. 
v. 302.” Atqui Noster nunquam articulo utitur: ὁ, ἡ, τό, apud 
illum sunt, éxeéivoç,—n,—0.  Hallucinatur ideo vir doctus nisi 
velit id esse in aliüs scriptoribus sollenne, quod faciliter concedo.] 
(122). ὑπερώησαν. Ang. recoiled. Sic.é, 295. παρίτρεσσαν δὲ οἱ ἵπποι 
axvmods, etc. Supra habetur ονέπαλτο, 85. (124). ἕκτορα δ᾽ αἰνὸν 
ἄχος, etc. Dolebüt vero graviter Hector, auriga interfecto ; illum 
vero sivit, tametsi ob socium dolens, jacere, et aurigam impigrum 
quærebat. Nec diu rectore indigebant equi, etc. Verba πύκασε 


326 NOTÆ. [124—162.] 


φρένας ad lit, menlem obfuscavit, bene effectum doloris depingunt qui, 
nubis instar, tenebras quasi et caliginem animo circundat. Conf. sup. 
“, 103. de locut. φρένες ὠμφιμέλαιναι huc spectante ; Adde Hesiod. 
Sc. Herc. 429, ϑυμοῦ .«..... κελαινὸν πίμπλαται ἦτορ.  Menti obversa- 
tur contrarium illud Pindari, λευκαὶ φρένες, phrasis insolens quæ varie 
exponitur. ἡνιόχοιο (ἕνεκα Subaud.), ut ἑταίρου in vers. inseq. De νος. 
mébirw, ν. 126. conf. sup. ζ΄, 321, præsertim £, 329. Convenit exp. 
Sch. br. ἐπήει, ἐδίωκεν, ἐζήτει. see ἐπέβησε. conscendere-fecit. : (130). 
ἔνθα κε, &C. Tum fuisset clades atque facta exitiaha edita fuis- 
sent ; et nunc, sicuti oves in stabulo, conclusi fuissent Trojani in 
Tlio, ni cito animudvertisset sator hominum ac deorum. aviter 
dehinc tonans candens fulmen emisit, et humi ante equos Diomedis 
dejecit : Terribilis vero exorta est flamma sulphuris ardentis, equi- 
que conterriti sub curru consternati sunt, ἄς. σήκασθεν. ΤΉ, σηκός, 
qui et aliquando pro templo secund. Sch. br. ponitur. Sr, Sie, 
sulfur. Congruit etymo probatissimo, ϑεῖος, divinus, epith. Persii 
Sat. 2. 25. sulfure sacro. (136). καταπτήτην. Vertit Dac. se 
cabrent près a renverser le char. A radic. πτέω profluunt formæ, 
TU, πτοίω, πτώσσω, πτήσσω, etc. Conf. β΄, 312. De ὄχεσφιν 
conf. ad δ, 452. De σιγαλόεντα, 6, 226. (140). ἢ οὐ γιγνώσκεις, 
etc. MNescin tu, non amplius tibi Jovem auxilium ferre? At 
equidem ex ostento hoc conjectare poteris: neque amplius de- 
certandum nobis est, nam Jovis proposito nemo, vel fortissimus, 
obstare valet, ὠνὴρ, οὐδὲ paix ἴφϑιμοος, οὔτι ἐρύσαιτο γόον Διὸς. ' 
non absimili vocem (νόον) usurpavit Hesiod. ἔργ. 105. dès νόον ἐξαλέασ- 
dus, Jovis decretum evitare. Pari lege Mens et Mentes prostant 
apud Latinos. Locut. similis obvia est supr. 8. διακέρσαε tres. Hæc 
vero potius significat consilium irritum facere, altera, impedire. TA 
Wolfe lectam reperio εἰρύσσαιτο, a Th. ἐρύω, traho 561}. sed perperam, 
etsi consentiente Opt. M.S. Ven. Nam vox digammata est ἐρύω, 
traho, Conf. sup. ὦ, 141. Est ab ἐρύω servo, custodio, unde facile 
provenit notio 2nhibendi, et coercendi, τοῦ βιώζεσθαι. Hinc prodit 
feux, et forsan ἐρητύω, sup. β΄, 75. Adi. Heyn. Obss. p. 440.7 
C 146). Leniter et non pro spiritu quem gerebat sup. #, 251. res- 
pondet Diomedes  Diversa vero res agitur; nam cum fugam me- 
minisset Sthenelus, nullum erat prodigium, quod Jovis iram indicaret, 
et ferociebat animus Diomedis ob recens facta. Nunc ingruit acies 
adversa, sui in fugam dilapsi, Jovis auxilium ablatum; monet præte- 
rea Nestor, spe victoriæ venturæ proposita, et rellisioni cedendum sua- 
det, non ignaviæ. (150). τότε pros χώνοι, etc. Ad celandum pudorem 
scil. ob facinus tam grave admissum. Conferas ad δ΄, 182. (156). ϑαλε- 
go, Vid. supr. ©”, 480. (439). βέλεα στονόεντα χέοντο, tela tristia, πολλῶν 
στενῳγμῶν αἴτια. SCh.br. quæ aliter ἐχεπευκέα, περιπευκέα, etc. dicuntur, 
Epitheton forsan Pind. obversatum in Isth. 8. 54. sq. χαλκεον στονόεντ᾽ 
ἀμφίπειν ὅμαδον. (160). τῷ δ᾽ ἐπὶ μακρὸν ἄῦσε etc. Vertit Lat. vulg. Tam 
vero altum inclamarwit ; αἴ et sup.£, 101. Super hoc autem altum cla- 
mavit. Perperam in utroque loco, viam sternente Sch. br. Estérnues τῷ, 
h. 6. Diomedi. Videtur verum perspexisse Barnes, Super eum altum 
clamarvit, ἄς. . (162). Tria memorat in hoc versu quæ sortiti sunt 
præstantiores. Vid, not. >, 257. vs. repetitum habes inf. x’, 311. 


[165—185.] NOTÆ. 827 


de Glauco et Sarpedone. (163) νῦν δὲ σ᾽ ὠτιμήσουσι, nunc vero te 
dedecore afficient ; mulieris instar es. : Male pereas, timida puella 1 
guoniam non, me cedente, mœnia nostra conscendes, nec uxores in 
navibus abripies ; priusquam hoc eveniat, tibi fatum arcessam. In 
v. 164. de ἔῤῥε, conf, ζ΄, 348. γλήνη accipitur vulgo in sensu τοῦ κόρη, 
1. e. oculi pupilla ; inde, quem primitus ποίας κόρη, significatum ar- 
cessivit γλήνη, 1. e. pupa, puella. Exponit quoque Sch. br. Son, 
imago TE objecta scil.  Hinc commode reddas, invisum specta- 
culum. Adi Lennep.in Tract.Etymol. In 166. legerat Zenodotus πάρος 
τοι πότμον ἐφήσω, Ut sup. δ΄, 396. insolenti locutione διδόναι, δαίμονα 
proculdubio offensus.  Citantur vero exempla formulæ non absimilis, 
ut inf. 4, 571. δόμεν ϑάνατον, et inter Romanos, malum dare, Con- 
venit præterea personæ Hectoris insolentior hic et rudior sermo, 
[An δαίμεων, subintellecto κακός e vestigiis Sch. br. cui adstipulatur 
Barnes, pro malo numine habendus sit, disceptari possit. Certe 
inter veteres opinio grassata est duplicis dæmonis unde vel mala vel 
bona sors hominibus accideret, Sic Pind. Py. 3. 62. δαίμων ἕτερος, 
1... 6. infaustus set prodibant locutt. δαιμεονῶντες ἄτᾳ. δαιμονᾷ δόροος 
κακοῖς. Aesch. Sept. 1003. Choëph. 564. in Nostro quoque στυ- 
γερός δαίμων. Secund. hæc vertere licet; Prius tibi malum numen 
excitabo.]. (171). σῆμα τιθεὶς τρώεσσι etc. ““ Patet tonitru pro 
omine secundo Trojanos habere; vss. 175—76. Hoc explicatur ἃ 
vss. sup. 75, 76. quia fulmina ab Ida, tempestate orta, versus 
Aittus in Achivos erant intenta, adeoque infesta.”  Heyne. ᾿ Dicitur 
porro νίκην In apposito CUM cu, PrO τιθεὶς cha νίκης ἑτεραλκέος. 
Signum præbet pugnæ fortunam jam inclinare. De epith. ἑτεραλκής, 
conf. sup. #, 26. (174). μνήσασθε δὲ ϑούριδος ἀλκῆς. Locut. usit, 
proferte ardorem bellicum.  Contrarium est pévsos dauÿs τε λαθέσθαι, 
sup. €’, 265. Conf. ibid. 112. Variatur paullulum inf. 181. μνη- 
᾿μοσύνη ais ἔπειτα--- γενέσθω. (175). πρόφρων, promta voluntate, ϑυμῷ 
πρόφρονι, supr. 40. Conf. #, 77. 548. (176). ἀτὰρ δαναοῖσί γε πῆ 

Sed Achivis equidem damnum.  Emphasin habet vocula γέ. Pergit 
exultanter ; Dementes ! qui mœnia ista jam exstruxerunt, invalèda, 
contemnenda, &c. De ἄβληχρος, vid. 5, 337. (179). ὑπερθορέονται, 
transilient..  Futurum, ut ἐρέω sæpius obvium. (180). ἐπιγένωμεκε 
γηυσί, ad naves pervenero. ἴῃ 181. ignem postulat Hector, spe 
victoriæ elatus ad comburendas naves et reditum præcidendum. 
(183.) drulouéyous etc. Fumo, igne, ingruente, perculsos animo. 
[ Abest vs. ex opt. codd. Ernestio displicet, et in edit. Wolf 
ἀθετεῖται.  Crisin habes in Heyn. Obss. p. 445. Censet Ernesti il. 
lum ab aliquo induci qui subjectum pro αὐτούς desideravit ; indocte 
hoc, nam supra ἡ, 338. εἶλαρ νηῶν τε καὶ αὐτῶν, Sistitur ad verb. ult. 
sine subjecto nisi quod intelligitur. Videtur ignorasse Sch. br. qui 
nullam expositionem adjecit]. (185). Notantur quadrigæ, quæ, ut 
Ernesti adnotat ex Sch. MS. Lips. possint esse Hectori propriæ qui 
rei equestris peritissimus fuit. (Que adnotat D. Dacier ex Sacc, 
Codd. parvi habeo, at innotuisse quadrigas hac ætate constat ex Od. 
y; 81. ubi similitudinem ἀπὸ τῶν τετραόρων instituit. Notatur et vs. 
ob dualem ἀποτίνετον qui parum congruere videtur, et confugiunt ad 
argutationes de systematibus equorum, quas in nota congessit Clarke, 


328 NOTÆ. [185—208.] 


Sed., συνταξέως minus ad normam constitutæ ævi recentioris plura 
exempla possunt indicari, adeo ut nec satis tuto ob hanc causam versus 
ablegatur. Conf. sup. έ, 487. ή, 279. not. Hymn. in Apoll. 452, 456. et 
quæ supra adnotavi, δ΄, 453.]. (186. xoudy. Accipio in signif. 
curam victus, alimentum, et in apposito cum μελίφρονα πυρόν, 188. 
Parum recte Lat. vulg. alimentorum-præmia, quod loco minus con- 
venit. Vertas ἃ 1. 186. Nunc muhi alimentum τ ite, quod 
plurimum, gratum triticum, Andromache apposuit vobis priusquam 
mihi (cibum attulerit scil.) qui ei Juvenis maritus glorior esse. Ad 
vs. 187. conf. sup. €”, 416. [Vs. 189. a Wolfo notatum video 
secundum crisin quam invenies in Obss. Heyn. p. 447. Juncturam 
orationis valde conturbat et abesse omnino velim. Nec displ 


Bentleii conjectura in 188. μελίφρονα Fosvoy ἔθηκεν, nisi qui e 
vestigiis Odyss. &, 488. μελίφρονα σῖτον. Ordinate procedit sententia, 
παρέθηκεν ὑμῖν προτέροις ἢ ἐμοὶ, ...«οὐσῖτον μ.7. (190). Repetenda An- 


dromaches ipsius verba, σὺ δὲ μοι γαλερὸς παρωκοίτης, SUP. ζ,, 430. 
Locus classicus est in declarando officio fœminarum. Lau 
Apollon. Argon. 4. 1370 sqq. Nec indignum Dea ipsa ministerium 
fuit; conf. sup. ἐ, 368 sq. 775 sq. (193). κανόνως τε καὶ αὐτὴν. Partes 
clipei antiqui memorantur ; κανών, manubrium, quod duplex fuit, 
manui et brachio aptatum. κανόνως, ῥάβδους, αἷς ἐκρώτουν τὼς ἀσπίδας. 
Sch.br. Vertit Heyne, Queerstungen, cross-rods. τελαμών erat balteus 
oræ exteriori (æyrvy) aptatus unde pendebat scutum. De hoc sup. 
β', 388. Travers postea πόρπακες dicti qui a Caribus erant additi ut 
Sch. br. innuit ex Herod. 1. 171. Conf. Eurip. Hel. 1392. Ed. Barn. |. 
(195). τὸν ἥφαιστος mue τεύχων. Locutio supra notatur β', 101. Opus 
adeo pulchrum erat ut merito artem Dei sibi vindicaret. (196). εἰ 
τούτω etc. Intelligit τὰ λάφυρα, quasi spolia opima, quibus si fuerit 
potitus bellum fore confectum autumat. Vix enim poterant auferri 
nisi principibus occisis, hoc qui consilio, altero qui virtute, res Achi- 
vorum sustinebat. (198). ἐλέλιξε. Conf. sup. ὦ, 530. (200). καί 
je, et deinceps. (201). οὐδέ νύ σοί περ, annon nunc tibi saltem ὅτα. 
Ad auxilium præbendum excitat, caussam afferens honores illi dela- 
tos. Sic Jovem Hectoris miseret (χ΄, 169 sqq.) officia religiosa erga 
illum recordatum. In v. 203. memorantur urbes in Peloponneso ubi 
celebrabantur solennia sacra Neptuni. Sch. br. In v. 204. δῶρα, 
ἀναθήματα, donaria, nunCupantur χαρίεντα, 1.6. pretiosa.  Epith. tem- 
lo attribuitur ὦ, 39. Sacrificia (ϑυσίαε) in Pind. ΟἹ. 6. 181, sunt 
Lee εὐσεβὴ ϑεῶν.  Verba porro, σὺ δέ σφισι βούλεο νίκην, ἃ Heyne ver- 
tuntur, Tu vero illis wictoriam cupiebas, quasi innuens id demum 
Deo indignum esse facinus si auxilium Achivis recusaret quos antea 
favore prosequebatur. Bene quoque cum Wolfe, Schrev. Ernest. 
verteris; Aiqui illis exoptes Tu victoriam! Sic melius insequentia 
procedunt ; Nam si vellemus, quotquot Dit Danais favemus, Troja- 
nos repellere et cohibere Jovem late-tonantem, illic sane tunc contris- 
taretur solus sedens in Ida. (208). ἁπτοεπές. καθώπτεσθαι τοῖς ἔπεσιν 
est, perstringere aliquem dichs, et hinc ἁπίτοεπής exponitur καϑυβρισ- 
τικὸς et de contumelioso is dicitur. Digna quæ revocentur V - 
cani verba &, 582. JunOni ἁπτοεπεῖ maxime congrua. [ Alia est lec- 
tio, ἀπτοιπές, Ut sit, ἀπτόητε ἐν τῷ λέγειν, quam memorant Sch: br. & 


[213—297.] NOTÆ 329 


Lips. et hosce secuti. Ernest.;:Wolfe. qui adsciscit.. Sed doctior illa 
altera.]. (213). τῶν δ᾽, ὅσον ἐκ νηῶν etc. Lectionem vulgatam retinuit 
Heyne quam melius distinctam propono; τῶν δ᾽, ὅσον ἐκ νηῶν, ἀπὸ πύργου, 
τάφρος ἕεργεν. οἰς. ACCipio ἐκ νηῶν ut supra, #, 337. ἐκ πεδίου, et verto 
Tntervallumomne quod patebat α navibus usque.ad vallum et inde ad 
Jossam, completum est illis (τῶν, ἀχαεῶν scil.). (+ dc fuisse intervallum 
constaf, et ex-vss. 220 sqq. intra vallum se recepisse partem copiarum. 
ERestat et altera, quæ probabilibus nititur rationibus, expediendi via. 
Quantum patebat spatii a fossa ad vallum, nempe quoi versus naves 
spectabat;: completum est, &c.  Procedit hac lege sententia, ὅσον ré- 
Peos ξεργεν ἀπὸ πύργου, ἐκ νηῶν, πλῆθεν ὁμῶς, οἷς. Sed: hac ratione 
Anutile quid videtur ἐκ νηῶν, nam quid manifestius quam spatium illud 
classem spectasse. τοῖχος NuNnCUupatur clhue νηῶν; SUP. #, 437.  Arridet 
maxime lectio a Heynio proposita et quæ sensum primo allatum sta- 
Dilit ; τῶν δ᾽, ὅσον ἐν νηῶν, πύργου τ᾽ ἀπὸ, τάφρος ξεργεν. Hujus memi- 
nit Sch. Ven. A. ἃ Br. et is-est ea altera συντώξις ἃ Sch. br. me- 
morata, ὅσον τόφρος πύργου ἐξέεργεν ἀπὸ νηῶν. In versione sua plane 
oblita est verb. ἐκ νηῶν Dna. Dacier, nec, quod mirum, ἃ doctiss. edi- 
toribus, Clarke, Ernesti, ilustrationem adepta est sententia]. (217). 
καί, νύ κ᾽ ἐνέπρησε, etc. et munc equidem igne. ardenti naves æquales 
concremassel nisi in .præcordia posuisset Agamemnont veneranda 
«Juno, et ipsi per se sedulo agenti, ocyus incitare Achivos. De verb. 
γῆας ἐΐσας, vid. 306. In v. 218. notatur locut. toties obvia, ἐπετι- 
θέναι τὶ φρέσι, consilium, rationes expediendi subjicere. (219). ποιπ- 
vurarrs Conf. ώ, 600. (221). πορφύρεον μέγω φᾷρος, etc. Purpu- 
reum erat utpote ornatus regius, et summo ductori conveniens.. Sic 
Regina in Aen. 4. 139. purpuream subnectit fibula vestem.  Adde 
Georg. 2.495. purpura regum.. Obvia sunt μέγω Qügos sup. β΄, 48. 
Subjicitur ibid. 46. Agamemnonem sceptrum arripuisse quod postea, 
auctoritatis insigne, Ulyssi tradidit.. Cogitandum ergo est eum una 
manu baculum gestare; altera pallam prehensam, et hoc, ut oculos 
fugientium in se converteret,  Sic Sch. br.et Ven. ἐπεὶ ἀδύνατον ἦν did 
βοῆς αὐτοὺ καταστεῖλα. : Addas ““ isto tempore signorum militarium 
nullum aliud inventum extitisse.”  Heyne. Conf. Feith. Antiqq. 2.4. 
6.8. (222). μεγωκήτεί νηΐ, ingenti nave, ut vertitur in Lat. vulg. 
Sed potius, :s/abat juxta navem, ut sup. €, 36. ἐπ᾽ ἠϊόεντι σκαροονδρω. 
Respice δὰ β΄, 581. de epith. κητώεσσα, et conf. quæ habet Hemsterh. 
Luc.I. 139. (223). γεγωνέμεν, 1. 6. ὥστε γεγωνέμεεν, clamare adeo ut 
voæ exaudiri, possit. : Argutantur de verbo Grammatt. Sed simpli- 
cius est tenere, formas fuisse γεγώνω, γεγωνέω, factas ἃ sono incon- 
dite clamantium.  Vid. Mathiæ, 6.223.  Lennep. Dict. Etym. In 
v. 225 sq. caussa habétur eur in statione navium extrema sortiti fue- 
rint Ajax et Achilles ; spes in fortitudine eximia sita est. ἔσχατα μέρη 
quorum meminit poëta sunt promontoria Rhæteum et Sigeum.  Hine 
explicantur Sophocl. Aj. Ἐν 4. et Eurip. Iphig. in Aul. 235 sqq. 288 
564ᾳ. [Vss. 224, 225, 226. video in Edit. Wolf, uncis inclusos, δὲ 
in edit. Heyniana asteriscis notatos.  Patet illos ut glossam induci 
τοῦ ἀμφοτέρωσε, sed frangunt juncturam.] (227). διαπρύσιον, ἐξώκουσ- 
τον, clare et distincte: : Sch. br. adeo ut vox permeare (διωπορεύεσθαι) 
possit. Vulgare est etrmon, sed an tenendum, hæreo. Tenet 
PAT συ 


330 NOTÆ, [227—250.] 


Suidas, διὰ παντὸς διεξίον, 1, 6. ut alias, διωαπερώσιον. Vocem habet 
Oppian. Hal. 300. et διαπρυσίη ὀλολυγή obvia est apud Callim. H. 
ad Del. 258. Conf. not. Stanl. (228). Vs, occurrit supr. ἐ, 787. et 
in β΄, 235. ὦ πέπονες, xx’ ἐλέγχεα, etc. (229). πῇ ἔβαν, etc. Quo 
abierunt gloriationes quando nosmet fortissimos esse prædicabamus ; 
quas, in Lemno, gloriabundi effudishis, carnem plurimam bovum cor- 
nigertm edentes, bibentes crateras vino coronatos, dicentes nimirum;, 
in bello unumquemque centum ducentosque Trojanos virtute æqui 
raturum ? ἔβαν notatur pro ἔβησαν, ultima brevi, pari jure ac τράφεν, ΄ 
τύπεν, EX ἐτροίφησαν, ἐτύπησαν,, etc. Clarke. Notatur ab una 

ad alteram transitio, Péuer—#yopducts,, in hac sententia, quod inter 
éuPurus ac Veneres auctorum classic. recenset B all. pag. 110 
sqq. In v. 231. habetur πολλὼ κρέα, ut Virg. Buc. 5. 69. multo 
Baccho. Conf, Georg. 1. 187. In v. 232. conf. de locut: ἐπεστε- 
φὴς εἴνου, supr. #, 470. et adde Georg. 2. 528. (233). ἕκαστος στή- 
cer ἐν πολέμῳ. Male Lat. vulg. quemque vestrum staturum in pugna 
adversus, ἄς. Est equidem translatio a statera (σταθμός) ut in vers. 
expressi, et hoc imprimis constat a quæst. Porphyr. 25. ἀντίσταθ- . 
μους καὶ ἰσοβαρεῖς ἐν τῷ πολέμῳ γενέσθαι. Hinc et vox ἄξιο, in 234. Nune 
vero, ne unum quidem Hectorem æquiparamus. (235). Vs. iterum 
damnatus.  Manifesto transfertur ex sup. 217. Ponit Heyne “ em- 
blema rhapsodi.”  Wolfe insuper. (236). % jé τιν᾽ ἤδη, etc. Anun- 
quam adhuc tali clade affecisti præpotentium aliquem regum? An 
unquam tali honore privasti ? Écnt : ad locut. ἄτη tous, infr. (, 18. 
κρονίδης ὥτη ἐνέδησε βαρείη. | Variat porro metrum in hac voce ἄασας et 
correlat. ex ἄω, &éw, sed ex digammo explicatum habeo quod i 
duplicari poterat et syllabam brevem sustinere.  Sic formæ 

«Fo, «FaFo, etc. «Ἑασῳ ἃ «FFarx. Simile quid extitisse ulterius 
verisimile fit ex forma ἀγάζομαι quæ apud Hesych. obvia est; nam 
literæ cognatæ erant γ et F. Conf. Heyn. Exc. pp. 698----790. T. V.] 
(238). οὐ μὲν δή mors Pnui—(iui) παρελθέμεν, etc. accipienda; At dico 
sane me nunquam prætermisisse, &c. De πολυκλήϊς et ἔῤῥων, in v. 239. 
conf. sigillatim ad β', 74. ζ΄, 348. (240). δηρόν, adipem. Conf. ὦ, 
40. (241). ἰέμεενος, votis expetens. (242). τόδε πέρ μοι, etc. Hoe 
saltem müihi votum perficias. Conf. #é, 41. Sic in v. sq. αὐτοὺς δή 
περ ἕασον, n0S ipsos effugere saltem sinas, si omnino spem irritam fac- 
turus es excidendæ Trojæ. (247). αἰετὸν ἧκε, etc. Ostentum a Jove 
missum, secundum vota Agamemnonis, confirmat animos Achivorum. 
Nuncupatur vero ὁ æisros, τελειότατος πετεηνῶν, Vel quia Gr σημεῖα) 
auguria cerlissima præbet, vel quia inter volucres princeps est. Sch. 
br. Certe Jovi sacratur κατ᾽ ἐξοχήν. Hinc Virg. Jovis ales, et Pind. 
εἴδει δ΄ ἀνὰ σκώπτῳ διὸς αἰετός......... ἀρχὸς οἰωνῶν. Py. 1. 10—15. 
Callim. H. ad Jov. 68. vocat, μέγ᾽ ὑπείροχον. ἘΠ in Nost. iterum, 9’, 
953. κώρτιστος πετεηνῶν. Subjicit de etymo Sch. nomen (αἰετός) ortum 
fuisse non παρὼ τὸ ἀΐσσειν, ἀλλὰ παρὼ τὸ ἐτεὸν δηλοῦν, 5 ἐστιν, ὠληθές. 
. (250). ἔνθα; εἴα. Ubi Panomphæo Jovi sacra facere mos fuit Achivis. 
πανομφαῖος, augurii omnis auctor, unde orta πῶσα ὀμφή, 1. 6. VOX di- 
vina, waticinium.  Sic sup. β΄, 41. ϑείη ὀμφή dicitnr vox quæ oracula 
Jovis pandit, # Six κληδών. Sch. br. Hinc fatidici adpellantur, ὑπο- 
. φῆται ds, notante Eustath. Materies tota præsagiendi ad Jovem 


[251—281.] NUTÆ, 891 


respicere auctorem innuitur sup. #, 63: De usu solenni τοῦ ῥέζειν v. 
ῥέζεσκειν (τὰ ἱεροί scil.) jam antea dictum supr. α΄, 444.  Illustratur 
ellipsis ex Eclog. 3. 77. Adde Georg. 1. 339. Aen. 8. 188. Horat. 
Carm. 3. 28. 1. “ Festo quid potius die Neptuni faciam ?”  Consimi-” 
liter usurpatur os inter Atticos. ἘΠῚ in Pind. Py. 10. 51. sqq. κλει- 
τὰς ἑκατόμβας ϑεῷ ῥέζοντας. ἔρδειν quoque apud Hesiod. Th.417. (251). 
εἰδονϑ᾽, pro comperto habebant augurium provenisse a Jove ; fuit enim 
τελειότατος, et ad aram ejus conciditt De omine bene Popius. 
Aquila Hectorem adumbrat, et hinnulus, ex unguibus evasus, ex- 
ercitum Achivorum, quem jam fere ad internecionem persecutus erat 
Hector. Vacillant Clarke, Heyne, inter εἴδον et εἴδοντοι  Hoc retinui. 
Lectionem quam, ut inducatur, dignam censet Ernesti, viz. ἤσθονϑ᾽, 
manifesto est glossa scriptoris qui verum sensum assecutus est.]. Ad 
locut. μονήσαντο xaguns, conf. sup. 174. ζ΄, 112. (253). ordines ; &# 
οὔτις δαναῶν, πολλῶν περ ἐόντων, εὔξατο σχέμεν ἵππους πρότερος, πάρος 
τυδείδαο, etc. (258). Respicias sup. ad 95. (259). στήθεσφιν. conf. 
ad >, 452. in form. ὄρεσφι. (262). ϑοῦριν ἐπιειμεένοι ἐλκήν, αὐγὶ for- 
titudine induti, ad lit. Adfertur vs. sup. «΄, 149. ἀναιδείην ἐπιειμεένε, 
perditæ audaciæ scil. Simplex ratio est designandi quantum fuerit 
in illis virtutis bellicæ. (263). ὁπάων, 1. 6. ϑερώπων, sup. ζ΄, 18. 
(264). Conf. ad 8’, 651. (266). παλίντονα. vertit Schrevel. secun- 
dum Sch. br. εἰς τοὐπίσω τεινόμεενα, arcus qui-retro-curvantur ; resi- 
lientes, Clarke, Ern. ὠγκύλα, V. εὐκαριπῆ, optimum videtur ut sit 
epitheton ornans cujusvis arcus tensi. Illustratur ex inf. 325, αὖ 
ἐρύοντα, ubi conf. Sch. br. τιταίνων, tendens. (268). ἔνϑ᾽ αἴχς μεν, 
etc. T'um scutum submovebat Ajax, sed heros, ille circumspiciens, 
paper jaculatus aliquem in turba vulnerasset, hic equidem ibi col- 
apsus vitam amittebat, ille vero (Teucer) regressus, infans veluti ad 
matrem, se Submittebat ad Ajacem. Ad verb. ὑπεξέφερε σώκος, Er- 
nesti hæc ;  attollebat scutum Ajax et flectebat ut sub eo, veluti sub 
testudine, staret tutus Teucer; unde mox: ὁ δὲ μειν κρύπτασκε ans,” 
etc. Sed nec se continuit Teucer intra tegmen à As sed paul- 
Julum progressus subinde jaculatur, ut constat ex 271. et inf. 
374. sqq. ubi vulneratur a Hectore; nec potest ὑπεκφέρειν σώκος 
secundum ullam analogiam significare, , clipeum. attollere.  Mo- 
vebatur dextrorsum v. sinistrorsum ἃ ut prosiliret heros et iden- 
tidem se reciperet. In v. 271 sq. pulcherrima habetur imago, ris 
ὡς ὑπὸ μητέρα etc. Sollicitudo et amor, et quantum fuerit superior 
heros Telamorius, etiamsi nullo facinore edito, bene depinguntur. 
D. Dacier. in loc. (279). τόξου ἀπὸ κρατεροῦ, est locut. elliptica pro, 
βέλεσι, ἰοῖς, ἀπὸ τόξου x. ut inf. λ΄, 476. ἔβαλεν ἰῷ ἀπὸ νευρῆς. _Accepe- 
rim quoque ὀλέκοντα ἀπὸ, 1.6, σὺν τόξω etc. Nam τόξον, præter signifi- 
catum usit. arcus, vertitur quoque, 1. sagitta, ut inf. 296. @', 502. 
Adde Xenoph. Pæd. 1. 2. ἃ 1. 4. Il. À bn cum telis et arcu, 
utinf. φ΄, 496. II. ipsam quoque sagittandi peritiam, ut supr. β΄, 
718. τόξων εὖ εἰδώς. Conf. ad prim. Pind. Py. 8. 23 54. ubi τόξοισι 
vertitur ἃ Benedict. sagittis. * Ex hoc versu amplius corrigitur 
error versionis Wetstein. sup. #, 18. a Clarkio notatus. (281). Quan- 
tum diversa audit ex. Agamemnone Teucer in Sophocl. ΑἹ. Flag, 
1255 sqq. ubi generis labem, τὴν νοϑείαν, cujus hic mentio levissima, ex- 


332 NOTÆ, (282—338,1 


probrat, ( 282). αἴ κέν τι φόως etc. Siquid forte luminis, 1.6. gloriæ, 
Græcis afferas. φῶς supr. ζ΄, 6. exponitur salus, spes.  Alibi.quoque 
victoria. Hic gloriam verto ob inseq. ἐζκλείης ἐπίβησον, ἴῃ γ, 284, 
habetur aliud exemp. curæ eximiæ τῶν ἐξ ἀδαδουχήτων γάμων: ( 
Sup. 70 sq. Teucer e regia stirpe Trojæ originem duxit. Sch. br. (285). 
τὸν, ἐὐκλείης ἐπίβησον, Ad lit, hunc gloriam conscendere facius, 1.6. glo- 
riæ participem reddas. Locutio ἃ Pindaro postea recepta in Isth. 1. 
54 sqq. νῦν δ᾽ αὖτις ἀρχαίας ἐπέβασε πότροες,,...«εὐαμερίας.. De signi- 
ficat. ἐπιβαίνω, conscendere facio, conf. infr. /, 546. sup. ξ, 291: ἴω. 
cutio ad Latinos transiit. (287). De se αἰγίοχος, conf, supr. β΄, 
148. (289). πρεσβήϊον. τὸ ὑπὲρ τι μι ἧς διδόμενον δῶρον. SCh. Ὀτ. γέρας, 
proprie, τὸ ὑπὲρ νίκης. (294). οὐ μέν το; etc. Haud equidemcesso, 
pro viribus δαἰέθηι; sed ex quo tempôre versus Hium 1stos repulimus, 
ex eo quidém sagittis exceptos vwiros inñterficio. ὧς τοῦ δὴ, δὰ  illo 
usque ad præsens tempus. Conf. de locut. δεδεγμένος τόξοίσε, Supr. 6, 
228. δ΄, 107. (297). τανυγλώχινως. μακρὰς καὶ ὀξείας γωνιώσεις ἔχοντας, 
ὃ ἐστιν, ἀκέδας, (sagiltæ cuspides v. hamos). Sch. br. {900}. ἀπὸ 
νευρῆφιν ἴαλλεν, & NETVO emisit. Dicitur Pro, ἀπὸ νευρῆς, et de para- 
goge (φι) vid. supr. 2’, 452.  Notatur vis τοῦ jé in Hoogev. XL 491. 
eadem ac si junctura esset, εἶπε pèr.....lunns δὲ etc. (306). μήκων δ΄ 
ὥς etc. Vertas; quemadmodum papaver caput in-alteram-partem 
demiserit, quod in horto sit fructu gravata vernisque imbribus, sicse 
inclinavit 1n-alteram-partem casside gravatum caput. μήκων Ÿ we, 
pro, ὡς μήκων, notatur ut anastrophe ἃ Sch. br. ἴῃ errorem incidit 
vers. Lat. vulg. in 308. nam ἠρεύω est ex intransitiviss Conf. supr. 
β΄, 148. Similitudine nequit ulla esse venustior; imitationes exor- 
natas conf. in Apollon. Argon. 3. 1399 sqq. Virg. in morte Euryal. 
9. 435 sqq Ex ambobus mutuatus Ariosto, Orland. Fur, st: 155. 
Come purpureo fior languendo muore, che il vomere al passar. tagli 
lassa, o come carco di superchio umore il papaver nel orta il capo 
abbassa, cosi ἄς. (314). ὑπερώησαν. sup. 122. (316). πύκασε φρένας, 
Conf. supr. v. 124. (321). σμερδαλέα ἰώχων. Repetita habetur obs- 
Clarki quæ minime constat. Vid. >, 456. (325). Vertas; Zum 
wero retro ducentem nervum ad kumerum aspero saxo percussit Hec- 
tor, tllic ubi junctura cervicem a pectore dirimit etc: De verbis 
μάλιστα δὲ καίριόν ἐστι, CONf, Sup. 84. (328) page δὲ oi νευρήν, in e0- 
dem sensu ac ῥῆξε τένοντε, sup. ἐ, 807. ubi conf. (331). περίβη. Ad 
lit. gradiendo circum protexit. De vi vocis conf. ad #, 21. (885). 
Dicitur ἂψ δ᾽ αὖτις, nam Achivi, auguriofreti, animos recuperav 
sup. 252. et Diomedis fortitudo Teucrique spem adtulerant. In w. 
336. constructio est ; οἱ (τρῶες sCiL.) ὦσαν ἐχιαιοὺς ἰθὺς (διὰ) τάφρου. 
In 337. verte σϑένε βλεμεεοένων, ““Ὀἰγίδιιδ ferociens, ut vox ducta sit 
ὠπὸ τοῦ Beuur” Heyne; unde Lat. fremere.  Vertitur et in Lat. 
vulg. præ ferocia truces-oculos-circumferens, secundum etymon satis 
robabile, βλέμομεα αἰνόν, adspectus horribilis. Leonibus pruprie tri- 
buitur sec. Eustath. (338). Ordo est ; ὡς ὅτε τις κύων ἅπτηται συὸς 
&C. κατόπισθε (κατὰ) ἰσχία, x. τι n. In 840. ἑλίσσεσθαι dicitur fera se 
subinde convertens ad impetum excipiendum.  Bene porro i 
tur ardor bellicus Hectoris; sic Ajacis lente regredientis ἃ ὌΝ 
comparatio instituitur ab .asini indolentia petita, ἃ muscæ ardor 


[341—362.] NOT, 398 


 Diomedis; non abludit imago custodis apud Aesch. se cani similem 
prædicantis, ob fidem scil. et diligentiam ; Agam. 3. In hujusmodi 
comparationibus non de specie quæritur, sed de fide, quantum inest 
imagini.. Conf. Schütz ad loc. cit. (341). ὥπαζε; verte; kung on 
the rear of. (342). ἐφέβοντο, Ἂς ἰών consternatt. (348). σκόλοπας. 
Vid. sup. ἡ, 441. (348). Sic Ductor Rutulus, Aen. 9. 57. Huc 
turbidus atque huc Lustrat equo muros, aditumque per avia querit. 
Vox εἰρεφιπεριστρωφῷῶν exquisite designat summam audaciam qua Hec- 
tor murum oppugnat ; hac parte et illa, quoquoversum equos conver- 
tit aditum circumspiciens. Sch. B. Ven. In v. 349.-si legatur 
γοργοῦς our ἔχων, bene convenit quod annotavi sup. de βλερεαίνων, 
337. Repperi quoque ofuar ἔχων ex mente Aristarchi, ie. fwrore 
Gorgonis præditus, at Zenodoteam recepi.. Conf. Ernest. in loc, et 
sup. 8,356. Sana lectio quoque prior. ounux est impetus, unde 
per syncopen ox, observante Eustath. ad σ΄, 752. Adde 9’, 252. 
(353). ὑστάτιόν περ, vertas; ultima sallem vice. Sententia Ang. 
procedit: Shall we not relieve the perishing Greeks, were it but for 
the last time?  Sic in Od. ὑ, 119. νῦν ὕστατα δειπνήσειν.  Hic et in 
æ, 232. accipio ὕστατα et ὑστώτιον in eodem sensu. . [ Vertit Wet- 
stein. #7 extremo saltem eorum casu, cui adstipulantur editt. pleræ- 
que. Viam sternere videtur Sch. br. ἐξ ὑστέρου, unde Schrevel. ad 
extremum. Restat altera quam in edit. Heyn. observo; nempe, 
in novissima sallem pugnæ parte; sed primam teneo.]. (354). 
Conf. sup. 344 of κεν δὴ ὅλωνται, Ang. “who are now on the 
werge of -ruin. (355). ῥιπή in primo sensu est impetus rei quæ pro- 
jicitur, deinde, ictus quem infhigit projecta et accidens res. Dictio 
bene exprimit vim bellatoris imgruentis,. quæ ad motus velocissi- 
mos exhibendos plerumque adhibetur. Excutias 5644. sigillatim ; 
[Flammaæ et lucis progressus :exhibetur ; ῥιπὴ πυρός. IL φ΄, 12. 
Apollon. ῥιπαὶ ἄστρων παμφεγγεῖς. Sophoc . iterumque in Œdip. 
Col. 1248. νυχίαι ῥιπαὶ.  Procelle, venti ; ὠκείας τε ἀνέμων frrès. 
Plut, ex quodam poëta. Pind. Py. 9. 85. Undarum ; ὠκυπόρους 
κυμότων ῥιπὼς ἀνέμοων τε. Ibid. 4. 345. sq. Conf. Nem. 8. 102. 
Apoll. Arg.l: Alarum ; αἰϑὴρ δ᾽ ἐλαφραῖς πτερύγων ῥεπαῖς ὑποσυρίζει. 
Aesch. Prom. 126. et Agam. 902. Schütz. ZLapidis projecti; Od. 
9, 192, IL μ΄, 462. λᾶος ὑπαὶ ῥιπῆς.  Telorum; βελέων ὑπὸ ῥιπαῖςσι. 
Pind. Nem. 1. 102. in Nostro, σ΄, 589. Denique Fulminis ; Conf. 
eximiam similitud. ξ΄. 414.1]. (355). ὁ δὲ μαίνεται etc. conf. sup. é, 
831. Nec,amplius tolerari potest furor ejus, jamdudum multa in- 
ferentis mala.. (358). καὶ λίην οὗτός γε etc. et omnino jamdudum 
iste fuisset interfectus, ni pater meus insana mente prohibuisset, 
ἅς. λίην pro rar.  Voculæ γέ vis est μώλιστα. οὗτός γε, lle præ- 
sertim. Conf. Xen. Pæd. 3. in Hoog. 101. χὶϊ, In v. 360. φρὴν 
οὐκ ἀγαθή est inimica, adversa : αἱ πλωγίαι dicuntur φρένες impiorum in 
Pind, Isth. 3.8. Sensu pari dicitur apud Romanos mens læva 

vel mala intentat vel imprudens non perspexerat. : Conf. Virg. 
Bucol. 1.16. (362). Mythus quem jam attingit poëta de laboribus 
Herculis et Cerberi abreptione notissimus est. Rem narrat Sch. br. 
et profert Homerus ut jamdudum satis cognitam.  Bene notat Heyne 
similitudinem inter 864, 365. et sermonem Hebraicum: (366, &c.) 


334 NOTÆ, [806---408. 


εἰ γὰρ ἐγώ etc. At si ego hæc scivissem. De forma antiqua #2 
unde recentiores Dor. et Att. vid. supr. 4, 70. In v. 367. obvia est 
ellipsis pro εἰς (δώματα) ἀΐδαο, quæ frequentissima est inter Græcos et 
Latinos. Sic ΤᾺ γκτ ζ΄, 818----79. ἠέ πη ἐς γαλόων κι τ᾿ λ. πυλώρτης, 
epitheton ‘* occulentis firmiter et coagmentantis (συναρμόζοντος) Le 
tas, ne quis rediret.” The jailor Pluto. Occurrit tritissimum illud 
Aen. 6. 127. Conf. χὰ habet Pausan. Arcad. VHL 18. de w. 
369. (370). στυγέει, non odio prosequitur, ut alias, sed, me post- 
habita Thetidem colit. Invisa Son prædicatur Minerva quatenus ab 
eo consilia ejus irrita redduntur. De promisso ejus Thetidi, conf. 4, 
495, sqq. (371). Ad misericordiam excitandam scil. vid. ad 4, 
500. (373). Veniet tempus quando rursus gratiam änire enixe 
cupiet. (375). διὸς δόμον. Sic supr. έ, 734. πατρὸς ἐπ᾽ οὔδει κ- τ. À. 
ὄφρά...:.«(ϑωρήξομαι, dum ego armis instruar. Ὁ De junctura diversa 
τοῦ. ὄφρα passim observant Grammatt. sic h.l. ὕφρα ἴἤδωμειαι, donec 
widero, V. ut vwideam. (377 etc.) εἰ γηθήσει, num conspectu nostro 
lætabitur. Conf. Aen. 6. 392. Nec vero Alciden me sum lætatus 
euntem accepisse, &c. 1. e. magnopere dolebam. Sup. 4, 330, οὐδ᾽ 
ἄρα τώ γε ἰδὼν γήθησεν, i. e. magnopere aversatus est. Respice ad έ, 
767. et infr. 381. Reliqua constructio est ; εἰ γήθησει, νῶϊ π' σα 
ἀνὼ γεφύρας πολέμου, i. 6. nobis apparentibus, nam sæpe et cæteri 
casus, præter genitivum, in statu absoluto ponuntur, ut supra ostendi- 
tur, ζ΄, 479. [ Ex vestigiis Zenodoteæ lectionis proponit Heyne, προφα- 
γέντε ἰδὼν ἐς δοῦπον ὠκόντων, quæ et doctior est et hiätum tollit; nam 
scriptio vetusta erat F3.  Fuse porro ostenditur dici posse προῷα- 
γέντε etiamsi de deabus sermo sit, in not. Clarkii ad ἐς, 778. one 
infr. 455. De crisi versus δ] Heyne, Obss. pp. 481-483. προφέ- 
γείσα, Wolfe). (379). ἢ τις, ae certe ; vel innuit 1 
{τοὺς πολλούς) Trojanorum interfectos fore, ut sup. β΄, 388. ἱδρώσει μεέν 
τευ etc. vel Hectorem ipsum, quem præcipue odio prosequitur. (381— 
396). Conf. ad ἐ, 719-752, (400). οὐ γὰρ καλαί, etc. non enim 
_ commode, i.e. maximo earum periculo, congrediemur in prœlium ; 
κακῶς συμβώλοιμεν ἂν ἐν μάχη. Ad minas respicit, sup. 10 54ᾳ4ᾳ. Locu- 
tio obvia est sup. ζ΄, 326. dœsor”, οὐ μὲν καλὰ, etc. parum decenter. 
Conf. supr. 377. (402). Notes transitum ad 2m. personam γνιώσω 
μέν σφωὶν etc. ut supr. δ΄, 305. Minaci convenit figura. De γνυιώσω, 
Etym. Magn. προ τὰς χωλώσω. κυρίως τὸ τὼ γυῖα, τουτέστι, τὰ μέλη, 
βλάπτειν. HinC ἀπογυιώσης, enervaris, sup. ζ΄, 265. (404). Nec decem 
wolventibus annis vulnera sanabimini quæ fulmen inflixerit. Nota- 
tur usus ordinalis δέκατος pro numerali δέκα. Laudatur exemp. 
Aesch. ἕπτα, 125. πύλαισιν ἑβδόμαις. Constructio est; οὐδὲ ἐπαλ- 
θήσεσθόν κεν (κατὰ τὰ) ἕλκεω κι τ λ. (408). ἀεὶ yxe, &c. Ang. 
For it is ever her custom to counteract my purposes. Synon 
cum ἐνικλᾷν (ἐγκλᾷν) sunt sup. 8. διωακείρειν; supr. 373. εἶναι ὠπερωεύς: 
‘ Proprie de hastis in clipeo ex jactu fractis ; ut bene Sch. A. Ven. 
Eustathius tropum ducit a plantarum caule vel flore fracto. Opti- 
me illustres per κολούειν, ut v, 370.” Heyn. Obss. pp. 486, sq. 
(408). ἀελλόπος. aliter ποδήνεμος ὠκέα ἶρις, β΄, 786, &c. procellipes Dea. 
Epitheton eximie ornans est et dicitur frequentissime de equis. Conf. 
ost. H, ad Ven. 218. Pind. Py. 4. 32. Nem. 1. 6. Sophock 


T408—466. ] ο΄ ΝΟΥ͂Σ: 335 


Œdip. R. 467. Apollon. Arg. 1.1158. Aflinis est. Virg. alipedes 
Aen. 7. 277. (411). σύλησι. Conf. sup. 58. (412). σφ᾽ pro ci, 
. σφίσι. (415). εἰ τελέει mie, non dubitantis sed affirmantis ; siquidem 
ea certe perficiet. Sic sup. 401. τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται. De 
vss. a 416. ad 422. conf. sup. 402 sqq. (423). Junonem PSE PR : 
At Tu, ο teterrima, perditæ audaciæ, si revera audebis hastam 
contra Jovem attollere—malo tuo fiet. Quæ reticentur, minas, ut 
sæpius fit, complectuntur, [Miror Ernestium vertentem; At tu 
profecto audacissima et ferocissima sis, si revera vis, &c. quod est 
vim sententiæ prorsus tollere.]. (428). οὐκέτ᾽ ἔγωγε, etc. Nec am- 
plius mortalium caussa nos contra Jovem bellum gerere sino. 
Horum pereat hic, vivat ille, prout cuique sors evenerit ; alle vero 
quæ sua sunt cogitans in animo, de Trojanis et Danais constituat, 
ut æquum est. Prætulerim δικαζέτω κατὰ τὰ ἃ φρονέων ἐστι, nam 
Homerus vix unquam articulo præpositivo utitur. Dedi supra ver- 
sionem Wetstenianam. De locut. οὐκ ἐῶ, valde dehortor, conf. β', 
832. Consimiliter in Herod. Euterp, 30. ϑεοὺς πατρώους ἀπολιπεῖν 
οὐκ ἔα, etc. et pass. apud Nost. (435). ἐνώπια, 1. 6. τοὺς ἐξ ἐναντίας 
τῶν εἰσιόντων τοίχους, unde nomen. Sch.br. παμφανόωντα, splendentia. 
In parietibus ornandis summa opera usi sunt veteres. Conf. descript. 
in Odyss. #, 85, 86. (440). τῷ δὲ καὶ, etc. Connectunt voculæ cum 
v. 433, supr. et suum Jovi ministerium est, (441). In opt. editt. 
au βωμοῖσι, sec. lectionem Aristarcheam.  Sic, æèg Ζηνί, πὰρ δύ- 
vapur, οὖν πεδίον etc. In edit. Barnesii video, ye. ὠμιβωμοῖσι, quod 
tuentur Clarke, Ernesti, Schrev. £Bwuos erat basis super quam im- 
ponebant currus. Designat etiam alfare, pass. λῖτα, ποδί ταν [Est 
quoque λές lœvis, in Odyss. μ΄, 64. λεία καὶ quan, Sch. br.  Sed 
cum incremento brevi. λῖς linteum, erat primo Ads, λιντός, et 
contracte λῆς, Aires etc. cum incremento {ongo. Forma exstat in 
voce Latina. Obvia est quoque λῆς leo, inf, ὁ, 275. λ΄, 480.7. 
(443) Conf. sup. ὦ, 530. (444). διὸς œupis, a Jove seorsum, ut sup. 
«, 349, διὸς ἄφαρ. Sic Odyss. σ΄, 267. ὠμφὶς φυλόπιδος. (448, 449). 
οὐ μεέν....««κοόροετόν γε.  Sarcastice effertur vocula γέ. τοῖσε κότον αἰνὸν 
ἔθεσθε, contra quos odium acerbum suscepistis. “ Attici, διατίθεσθαι 
ἐγκότως. Conf. Aesch. Prom. 162. ἐπικότως cs Sépesvos νόον. Infr. 
4, 625. Achilles ἄγριον ἐν στήθεσσι ϑέτο μεγαλήτορα Super”. Heyne. 
(450). παντῶς etc. Non me werterint omnino, quæ sunt meæ vires, 
quotquot Dii in Olympo sunt ; vestra vero membra prius subiit 
pavor quam pugnam videritis, ἄς. De χεῖρες ἄαπτοι; Conf. ἐ, 567. 
τρέψειαν, in sensu accipio νικήσειαν ἂν. Vid, Sch. br. Dicit ὅσοι ϑεοί 
etc. quasi id a duabus minime expectandum quod una omnes efti- 
cere nequeunt. (454). Ante hunc versum deficit per aposiopesi 
sententia ; Sed prudenter egistis a pugna regressæ, vel quid simile. 
(455). Habetur hic πληγέντε, ut supr. in quibusd. codd. προφανέντε, 
etiamsi de deubus sermo 51, [ Hoc, quod censuit Dawes, Misc. crit. 
. 258. Lips. in pluralibus solum inveniri, docet Burgess. ad singu- 
rs quoque extendi. Conf. Aristoph. Eccles. 512. et auctores cit. 
p. 405.1. (457). ἐπέρουξαν. δ΄, 20 sqq. (463). Conf, sup. 32 544. 
σθένος οὐκ ἀλαπαδνόν, 1. 6. invictissima. sup. 400. In v. 32. habe- 
tur, σθένος οὐκ ἐπιεικτόν. [466-7-8.] Respuit Ernesti ex fide Μ, 8. 


336 , NOTÆ. [470—520.7 


Lips. et ut temere translatos a loc..citat, supr. 35 5646.  Notantur ut 
spurii a Wolfe. nec in Sch. br. memoratos observo. Adi Obss. Heyn. 
Ῥ. ἌΡΗΣ, (470). ἠοῦς subaud:: γιγνομένου, vel supple, καϑ' à ὦ, ν ἠοῦς. 
σημεαίνει δὲ τὸ αὔριον. 50}, Ven. Sic Sch. Vict, τῇ ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ. καὶ 
μᾶλλον... οὀλλύντα, eliam major e studio perdentem. (473). #e- 
Aéuou ἀποπαύσεται. Conf, sup, ἡ, 29. ναῦφ;, 1. €: révrt. Sup. δ΄, 452.Se- 
quentes duo versus proculdubjo  adscititii sunt, ut perpendenti con- 
stabit. Grlossa sunt manus serioris, et inter οἰθετούμενα, Sch. Ven. 
(477). ϑίσφωτον: ratum est jamdudum et ἃ fatis constitutum; est 
βουλὴ dés, α΄, δ. Hoc ob promissum Thetidi datam de ulciscendo 
Achille, α΄ ; 528. σέθεν δ᾽ ἐγὼ οὐκ ὠλογίζω, etc. quod infr. οὔ σεν ἔγωγε 
σκυζομένης ὠλέγω, tram, indignationem tuam εἰδὴ pendeo. Ῥτοβίθευγ 
vero Junonem nil effecturam etiamsi hostes acerbissimos, Titanes, ad 
suas partes tuendas excitarit. Convenit regio quæ hic describitur, 
Solis inaccessa radis, ei quæ in Orphico hymn. δὰ Tit. mémo: 
ratur 3 rerves «οἴκοις ταρταρέίοισι μυχῶ χθονὸς ἐνγαίοντες.  Vid. εἴ 
Apollod. 1... Hymn. in Apoll. 335 sq De Tartaro, vid. sup. 13. 
Contra beatorum sedibus in Pind. ΟἹ]. 2. 109. noctu et die Sol 
lucem præbet. (490). more ἔπε δινήεντί, Jutta amném (Scaman- 
drum scil. qui et alibi δινήεις prædicatur; conf. et inf. 560.). ἐνέ quo- 
que admitti potest, ut ‘in quibusd. exemplaribus, at non, ut Ernestio 
placet, præferendum. (495). πόῤκης. Cf. ζ΄, 390. (497). Oratione 
insequenti convivium apparari, ignes accendi, excubias agi monet 
Hector. Notandum est Trojanos extra urbém pernoctare ; hoc præ- 
ter morem arguitur collato #, 310. Rationem subjicit Héctor,: ne 
forte Achivi spe destituti fugam noctu capessant, 510. (500). τὸ νῦν 
ἐσάωσε, etc. Ang. which hath now been the chief means of pres 

the Greeks ; quasi demum nocti potius quam virtuti dandum 
sospites evaserint. (504). ὑπολύσωτε ἐξ ὀχέων. Sic infr. 548. Eu 0). 
διὰ γύκτα: ἀντὶ τοῦ, gen γυκζός. 50}: pu Discrepant og re ss 
Siquidem prior significat per noctem, altera potius ope n 

verters under cover: of ik night. (512). κι died κακοπαθείας, 
—avev πόνου. SCh. br. Vis præterea inest τῷ γέ. Ang. That they 
may not embark at least unmolested and at their reasé. (513). βέλος 
πέσση, ad lit. telum concoquat 3 at sensus est, vu/nus quod "ὦ ‘domi 
curet, habeat. Sic: Sch: br. καὶ μέχ 16 οἴκον κατόσιχοὶ τὴν πληγὴν. 
De signiff, τοῦ 'πέσσειν; conf. &', 237. Ἐχρου δε τὸ δέλος per : τραῦμα, 
πληγήν. Magis etiam poëtice si intelligas dolorem vulneris qui sub 
eadem imagine adumbratur infr. λ΄, 269. et frequentissime in sacra 
Ροῦϑβι. (514). ὀξυόεντι" conf. ἐ, 50. (515). Ductor vaniloquus Achi- 
vos exhibet non ἐπιβαίνοντάς, sed impetu irruentes, ἐπιθρώσκοντας, pulla 
postmodum spe relicta. Addit porro vocabulum ἐναργές, στυγέησι--- 
ut horrescat alius, &c. infausto exitu hujus belli perterritus. - (519). 
λέξασθαι, ercubias agere. λέγειν, ἐκλέγειν, seligere, numerare, in OT= 
dine disponere, vel ad somnum νοὶ excubias ; πο "λέγεσθαι, 5656 ad 
tale quid agendum parare. Conf. supr. 4', 195. infr. 4, 67. Od. δ΄, 451: 
#, 108. De epith. Soduray, conf. supr. ἡ, 452. 54. (520). ϑηλύτεραι po 
vaixsss < Imbecilliori seru foœmine. Sic apud Soph. ‘lrachin: 1070: 
(1064, ed Brunck), γυνὴ δὲ; ϑῆλυς οὖσα, Jæminea us, Jminea manus, 
vertente Cicerone”. Clarke: Adde Od. λ΄, 385. 433. ὁ, 421. 5 ὑ, 166. ὦ, 


[524---558. NOTÆ. 337 


201. Hesiod: ἄσα- 4, 10 etc. Accipit Heyne ut epitheton otiosum, or- 
nans tamen in prisco sermone et usu frequentato, ut παρθενεκοὶ κόραι 
pro παρθένοι. Obss, p.504. T. 5. De comparativo ϑηλυτέρω bene disse- 
rit Scheïd. in Lex. Etymol. Lennep. (524). Ordines ; ἔστω μεῦθος εἰρημένος, 
ὃς μὲν νῦν (ἐστι) ὑγιής. ὠγορεύσω δὲ τὸν,, ἠοῦς (γιγνομένου), (ὑγιῆ ἐσόμενον) 
κι τ. À. et vertas ; dicum (ratum) sit consilium quod nunc utilius est ; 
quod crastino d'e maxime e re fuerit, proferam inter Trojanos. Di- 
versa ratione et hyperbato valde inconcinno Eustathius, ὁ μὲν λόγος, 
ὃς νῦν εἰρημένος ἐστὶν, ὑγιὴς ἔστω. (527). κύνας κηρεσσιφορήτους, mulo fato 
huc advectos. Glossa metrica subjicitur in v. inseq. qui haud dubie 
adscititius est, nec meminit Sch. brev. qui éxponit epitheton. ‘Ob- 
stat porro etymo quod Suidas adfert ; κηρεσσιφορήτους..... «τοὺς τὸν 
ϑαάνατον φέροντας, Ut τειχεσιπλήτην, τὸν τὰ τείχεα πλήττοντα.  Quantus 
error hic est, vid. sup. ἐ, 31. 1529) Censet Clarke ἡμέας contrahi 
in ἡμεῶς, ne metro obstaret, reclamante Ernesti in not. ad κ΄, 211. 
formam enim tertiæ declinationis qualis est ἡμέας, ultimam corripere. 
“ Aliud est quod de versu moneas: repugnat sententia consilio 
Hectoris, et supra memoratis ; non enim, ut se custodiant 2p50s, cus- 
todias facere Trojanos jussit Hector, sed ut hostes observent abituros. 
Videtur scriptum fuisse 666. -φυλεξορμοεν ἡρεέες αὐτούς, nos per noctem 
observabimus ipsos”.  Heyne. Obss. pp. 507 sq. Satis se commen- 
dat conjectura. (530). Ordo ; ϑωρηχιθέντες, ἐγείρομεεν σὺν τεύχεσιν. ὀξὺν 
ἄρηα etc. … Si abesset (σύν) constructio foret cum ϑωρηχθέντες, ut supr. 
€, 137. 9, 376: 388. Hoc recte monet Clarke. Video in not. Sch, 
br. juncturam ὑπὸ πρωΐ, id quod lectionem fortasse genuinam restituet, 
πρωΐ à ὑπ᾽ ἠοῖοι. Hoc saltem monet Heyne e vestigiis vett. grammatt. 
et addit usurpari dænoios Ut παννύχιος" nocturnus et matutinus, pro 
noctu et mane. Erat scil, nominat. antiq. res, πρωός. (535). αὔριον 
ἣν ὠρετὴν δικείσεται» cras suam virtutem perspectam dabit, ut bene Lat. 
vulg. Exponit Sch. br. γνωρίσει» minime perspecta 5801}, mediæ vocis sig- 
nificatione. Melius διουγνώσεται, media forma, cujus vis est, wirtutem 
_faciet-se-videre. (538 566.). εἰ γὰρ ἐγὼν ὥς etc. Ad sensum verte; ufiiam 
_ immortalitatis et perpetuc juventulis adipiscendæ æque certus essem ac 
crastinum diem fore Achrvis exitinlem. Notes usum τοῦ si, pro dés, 
ut. sup. y, 180. ex conjectura Schutzii. (543). ζυγοῦ ὑπέλνσαν, ut 
supr. 504. Recte confert Clarke, ὑπελύσαο derudr, οἷ, 401. et vertit, 
doris subtus Solutis expedierunt. (548). κνίσσην; midorem vel ex vic- 
_ timis vel carne assata quæ memoratur sup. 545. De versibus qui ab 
. Aristarcho inferebantur et quæ in suam edit. receperat Wolfe ex 
Plat. Alcib. 11. D. 149. adeas not. Clarkii. Uncis inclusit Wolfe 
qui defendit in Prolegomenis. . Ermesti quoque, Bamnes, Aris- 
tarchi auctoritate freti. Improbat vero Heyne qui et satis validas 
_rationes adfert. Vid. Obss. 511-513. Vss. sunt; ἔρδον δ᾽ éduværoi- 
σι τεληέσσας ἑκατόμβας, κνίσσην δ᾽ ἐπ πεδίου &vspeoi φέρον οὐρανὸν εἴσω ἡδεῖαν" 
τῆς δ᾽ οὔτι ϑιοὶ μάκαρες δατέοντο, οὐδ᾽ ἔθελον" μώλα γάρ σφιν ὠπήχθετο ἴλιος 
ion, we ΤΙρίωμίος, καὶ λαὸς ἐϊμιελίω Tlpséucoso. (549). ἐπὶ γεφύρας. ni- 
mis laxe, ne dicam prave, Lat. vers. secundum bellicos ordines. 
Explicatur locut. sup. δ΄, 371. Conf. et supr. 578. (553). Vss./sum- 
mo nitore exornatos multi vel imitati sunt vel transtulerunt vates. 
Conf. præsertim Lucret. 3. 13.  Sine nubibus æther integer, et large 
X X 


538 NOTÆ. 


diffuso lumine ridet.  Addas 1. 9. et exempla ibi allata a Wakeñeld. 
νήγέροος αἰθήρ exponitur “ placatum cœlum” in loc. postremo : “ blan- 
ditum serenum” in Anthol. Burman. VE 90, Observandum venit 
hosce vss. 553, 554. uncis a Wolfio inclusos, haud dubie quia insi- 
titii ex σ΄, 299, 300. (556). τόσσα etc. desideratur vox correlativa 
ὅσα supr. 551. Ad normam procedere debuit syntaxis; ὅσα δὲ ἐν 
οὐρανῷ στρα φαίνεται....««τόσα πυρὰ φαίνετο ἰλιόθι πρό etc. (563). (ἐπὶ 
σίλᾳ πυρός.  Locus porro classicus est in definiendo numero Troja- 
norum.et sociorum. De pabulo equorum v. 560. Conf. &, 196. In 
v. 561. notat Clarke ; ‘ potuisse ‘dici, ἔμμονον ἐζθρονον ἠῶ. At longe 
venustior est Spondæus iste, ad longinquam auroræ expectationem, 
et spem arduam, noctisque impatientem”. Dubito an argutius quam 
verum, et præterea valde invenustus foret ille alter, quem memorat, 
versus. Princeps vero argutatorum est facile Scholiasta kr ad v. 
555. < pulpamentum quærit” ; ποιμὴν, εἶπεν, ἀντὶ τοῦ βουκόλος, dit 
γυκτὸς γὰρ οἱ βόες νέμονται! | | 


NOTZÆ IN LIB. NONUM ILIADIS. 


[ἐπεγραφή- 1 Trojanis excubias agentibus, Achivi noctem inter curas 
et sollicitudines exigunt—Agamemnon, salute desperata, convocat 
. cencionem et discessum suadet—28. A turpi incepto dehortantur 
cum Diomedes ac Nestor qui excubias disponere ac cibo 
recreare jubet—79. Utrumque rex exsequitur—91. Ep factis, 
consilium, hortante Nestore, initur de placando Achille—113. Ipse 
Agamemnon ill, si iracundiam suam remiserit et intactam Brisei- 
dem et eximia dona promittit—161. Mittuntur viri a Nestore de- 
lecti, Phœnix, quem Achilli pater rectorem juventæ addiderat, Ajax 
Telamon. Ulysses, duo caduceatores—184. Legatos amice exci- 
. pit Achilles, sed eorum, quamvis accuratas, graves, blandas ora- 
tiones, et omnia Agamemnonis promissa aspernatur; præterea 
Phœnicem apud se retinet, cum eoque in patriam propediem se re- 
diturum minatur—668. Discedunt legati, Ajax et et au- 
dita renuntiant Achivis—691. Ceteris perculsis Diomedes animose, 
ut in posterum diem prælii fortunam experirentur, suadet—713. 
West 

4. Notandæ ἐπεγραφαί in Editt. ὠπόπειρα; mere ἢ λιταί. Prior 
improprie tributa, nam consilium quod aperit Rex infr. 26 564. spe 
destitutus profert, non ad {ertandos animos ut in lib. IL. πρεσβεία ap- 
ponitur ob legationem quam suadet Nestor 165. xrœ, ob éximiam 


[2—14.1] NOTZÆ. 339 


allegoriam infr. 502 sqq. vel fortasse quia supplices legati adeunt 
Achillem. Nec de arte silent Critici qua tota contexitur series ora- 
tionis. Nihil est quod mentem movere potest, vel affectum conci- 
tare, nihil rhetoricæ virtutis, quod non perspectum et in hoc libro eli- 
matum judicarint. Jure hinc additum Eustathii illud, évæywvsos por os 
δία. et laudes Quinct. 10. 1.47. Lectoribus quoque jamdudum. in- 
ter cædes fragoremque armorum versantibus adspectus propior, ple- 
nior cognitio impertitur illorum quorum vel facta elucescunt clarissi- 
ma vel mens sapientior. Est adeo genus episodii quo ἱλαρύνεται τῆς 
. ποιήσεως ἡ σκυθρωπότης, καὶ ἀπονεψαωμένη τοῦ λύθρου.......ε.διεγέλωσεν. 
Eustath. ς΄, 104. 

(2). ϑεσπεσίη. bene vertitur, divinitus-immissa, ex superiore 110.. 
336. collat. cum 133. In Nem. Pind. 9. 64. haud absimiliter φόβοι 
δαιμόνιοι, versionem parem in Benedict. consequuti. Possit quoque 
accipi epitheton ut ἱερός sæpe, ad rei immanitatem exprimendam, vel 
speciem insolitam. “Conf, 8,57. Dicitur porro φύζα, pavor, esse 
comes et (ἑταίρη) τοῦ φόβου, ob trepidationem qua bac, illac discur- 
ritur. Sic nunCupatur ἔρις, comes et assecla Martis, sup. δ΄, 441. 
Dicitur φόβος, xevous, ob tremorem, quo quis velut frigore coufectus, . 
opprimitur. Bene Sch. br. φρικτὸς, 1. €. φρικτοποιός, ut δέος χλωρόν, 
1, 478. Occurrit quoque ς, 740. κρυόεσσα ἰωκή. (93). πένθεϊ dv MTL, 
dolore infando. Nec temere. Res eo ccsserat ut jam de 
exitu prope desperatum sit, timebantque proceres ne de reditu 
statueretur. : Sic additur infr. ὡς ἐδωΐζετο ϑυμός etc. i. e. ut bene 
rem attingit Eustath. incertis animis erant an bellum prosequerentur, 
an spe irrita, domum redirent. (4). Pulcherrima initur comparatio ; 
ut venti duo mare piscosum, ingruentes subito, exercent, Boreas ac 
Zephyrus, qui e Thracia spirant.  Unda nigrescens simul in molem 
erigitur, mullamque extra mare algam effundunt (venti). Notan- 
dum est cum Wood (Essay p. 17) versum 5. Jonico poëtæ bene 
convenire, cui ad partes occidentales et septentrionales jacebat Thracia 
procellosa,  Citat Clarke Strab. I. 49 (edit Ox. 42.), ad quem lo- 
cum observat Falconer ; “ Pro respectu Troadis et Ioniæ, Thracia in 
medio inter Boream et Zephyrum jacet, ergo ὠνέρεοι δύο πόντον ὀρίνε-- 
τον. Posteri hunc ventum Thracicum appellaverunt, sed in Homeri 
sæculo quatuor nomina ventorum, non plura, agnoverunt.” Conf. 
Strab. 1.41. Ad v. 7. revocatur δ΄. 426. κυρτὸν ἐὸν κορυφοῦται, in 
apicem attollitur. κόρθυς exponitur in Sch. br. acervus, unde quidam 
σωρεύεται, Ut in versione expressi. (9—18). Agamemnon concilium 
principum convocat, reque infecta reditum suadet,  Usurpatur vox 
βεβολημένος solita metaphora ut sup. v. 3. Bene Sch. br. emendante 
Wakefield ; μεγάλῃ λύπῃ, ὥσπερ 5 or à, τὴν ψυχὴν βεβλημένος. Oc- 
currit imitatio Pind. fer, ὀξείκις ἀνίκισι τυπείς. Nem. 1. 81. Hinc 
in sermone Latino, {ela doloris, ut Rutil. 1. 451. (11). κλήδην, no- 
minatim ; ὀνομαστί, SCh. br. ἄνδρα ἕκαστον, quemque per se.  Silentio 
res agitur ne vel sui præ timore magnæ alicujus rei nimium trepida- 
rent, vel ἃ Trojanis, qui castris imminebant, res animadverteretur, 
Sch. Vict. et sie propemodum Sch. br. (14). ὥστε κρήνη etc. ceu 
Jons aquis niger qui de rupe inaccessa nigrum laticem Jundit.. 
De sigilitudine hærent critici quippe a loco aliena, et tollit prorsus 


340 NOTÆ, [17—45-] 


Conan Vid. Sch. mir A.  Locutiones vero metaphoricæ, 
amçubfoŸr véual, πηγαὶ δακρυῤῥδοι etc. solennes, inter tragicos præ-, 
pr Conf. Porson ad: ’hœniss. 381. Blomfield ad a, 
Sept. 581. Manifesto transtulit Eurip. in Androm. 116. τώκορεαν 
ὡς 'πετρίνω πιδακόεσσω λιβάς. δνοφερὸν ὕδωρ, 1. ©. σκίωδες, μέλαν. ὃ. Ὅταν, 
Confert Riccius, Diss. Hom. 1. p. 1392, verba prophetæ in sacr. 
scriptt. Jerem. 9.1. Quis dabit cupiti meo aquam, et oculis meis fon 
lacrymarum ? Conf. Addend. (17). Conf. cum β΄, 110—118. 139— 
141. Prior ad tentandos animos habita est oratio, nunce vero ἐτεόν, 
μετὰ σπουδῆς alloquitur Achivos. De versu 19. supra adnotatur 
8,112. Censet Sch. Vict. regi in animo versari somnium quod a 
Jove missum spem vanam excitarat, β΄, ὁ sqq. Sed a Nestore res 
plenius expeditur, β΄, 353. qui fausti nominis portenta memorat ad 
Aulidem facta. (306). ἄνεῳ. Conf. £', 323. Obstupuerunt Achivi, 
quippe quibus nec salutis spes remanentibus, nec gloriæ si aufuge- 
rint. (32). σοὶ πρῶτα payhromes. De hoc.usu verbi, wéyerbes conf. 
ἐ; 875.  Primum, inquit Diomedes, te increpabo inconsulte agen- 
tem, (idque) in concione, qua fas est ;.vel, pro eo quod in condilio 
facere conceditur, sententus exquisitis. Sic scholia Vict. Br. Formula. 
ἢ ϑέμις ἐστί, obvia est supr. β΄, 78.. et diversa ejus expositio datur. . 
Secundam teneo. (34). Notatur propria significatio τοῦ ὀνειδίζειν, 
contemptum τοὶ alicujus inducere. Ang. You were thé first 
amongst the Greeks to upbraid me with "want of courage, ργο- 
nouncing me unfit for war, ἄς.  Diomedem admiramur, (αἱ ipsa 
in re strenuus ét minime omnium vaniloquus, nunc demum.oeca- 
sionem arripit ignaviæ aliorum objurgandæ.  Sic supr. δ΄, 370 sqg. 
érimina Agamemnonis minime retorquet, quin Sthenelum, com- 
pescit, ibid. 412 sqq. nunc dextro tempore ‘regi exprobrat im- 
otentiam manus et consilii, quod sibi a rege antea vitio werte- 
bts (85). ταῦτα δὲ πάντα, hœc omnia, (an vera sint),.sezunmt 
Achivi, i. e. quam nullis nixa rationibus. Conf. ssupr. #;, 
154, sqq. (37). Comparationem init; imperium ert et 
foititudinem bellicam ; hanc alteram eamque  potiorem. 
ipsi vindicat, alteram Agamemnoni concedit. voi δὲ διάνδιχα δῶκε, 
e binis alterum tibi dedit.. Sup. ὦ, 189. : Illustratur vs. ex Θά. 5, 
63 sq. δίδου δ᾽ ἀγαθόν τὸ κακὸν τε, ὀφθαλμῶν μεὲν ἄμερσε, δίδου δ᾽. ἡδεῖαν 
ἀοιδήν. In v. 39. spectantur caussæ et fundamenta imperii se- 
cundum placita ævi heroici, corporis vigor, animi fortitudo: atqui 
verum principatum facit fortitudo—ea in te non est. Conf. not. 
Héyn. (40). δαιμοόνιε! malo numine afflate! Conf. β', 190. ζ΄, 
᾿ 407. ‘Obliqua porro irrisio est in verbis, οὕτω mov μέλα ἔλπεαι" NS NO- 
culæ præsertim debita ; 4. ἃ. do you, in sooth, so confidently believe us 
to be the cowards you say we are? Cf. κ΄, 105. (42). ἐπέσσυται, ardore 
concitatur. (43). rép ru, i. €. πάρεστί co, via adest. (45). ἀλλ᾽ ἄλλοι 
μιενέουσε....οὐδιωπέρσομεν.  Notatur personarum mutatio, id quod in 
oratione concitata ‘usu. plerumque venit.  Sic supr. δ΄, 305. est ana- 
coluthon in personis, et simile affert Mathiæ ex Isocr. Panath p. 251. 
‘Conf. G. Gr. $ 610. ΟΡ. 2. (45). μενέουσι, manebunt. In hoc et 
insequenti versu exempla habemus  duplicis formationis faturi ἃ 
forma primitiva in—{cw. I. μεενέω, eliso (+), et exinde iterum per$, περισ- 


[46—66. | NOTÆ, 341 


‘ 


πωμενῶς. IL. διαπέρσω, éliso (:), quod vulgo effertur formæ Aeolicæ. Vid, 
de hac re fusius dE netesh Mathiæ, de form. fut. ᾧ 174 sqq. (46). 
εἰσόκε περ. Notes usum particulæ, ut dicunt Grammatt. xopirrnno- 
γικόν, quasi dicat, quamdiu stabit Troja, nos manébimus.  Reliqua 
oratio minus absoluta est : εἰ δὲ καὶ αὐτοί (ceteri Achivi) ϑέλονσι, Qui 
ya, φευγέτωσαν. φευγόντων ΡΙῸ φευγέτωσαν est ellipsis quæ .postea 
in ÂAtticismum est recepta, et attingitur ἃ Sch. br. ἔστωσαν τῶν Qeu- 
γόντων. Sic supr. 9΄, 517. -(48 sqq.). Laudatur Cæsaris illud ; “ ΑἹ 
præterea nemo sequatur, tamen se cum sola decima legione iturum 
dicit.” B.G.1.40. σὺν %:5, annuente deo, auspiciis divorum. Pari 
modo Pind. ΟἹ. 8. 18. σολλαὶ δ᾽ ὁδοὶ σὺν ϑεοῖς εὐπραξίας. quod aliter va- 
riavit, OL 10.25. σὺν ϑεοῦ παλάμη. Similia sun, σὺν δαίμονι, λ΄. 791. 
πειϑύμενοι τερόεσσι ϑεῶν, δ, 408. Maronis, auguris agimur divim. 
Aen. 3. 56. Omina, ὅτ᾽ ἐς αὐλίδα νῆες ὠχιαιῶν ἠγερέθοντο, Süp. β΄, 303. 
et vaticinia augurum fortasse hic respiciuntur. (50). Conf. sup. #, 
403. De νος. ὠγασσάμοενοι, ibid. 404. (53). Orationem Diomedis 
et consensum qui eam secutus est veritus Nestor ne Agamemnon 
male exciperet consilium moderatius a Et primo biande Dio- 
medem adloquitur ne ea vituperii loco ferociens juvenis acciperet 
quæ publicæ rei commodissima existimaret. (54). ἔπλευ, soles esse. 
Respice ad #, 418. β΄, 480. (55). οὔτις ὀνόσσεται. nemo vituperart, 
ie. mapnopere laudibus extulerit. Formula est jam sæpius notata. 
ἔνϑα κεν οὐκέτι ἔργον οἐνὴρ ὀνόσοιιτο, maxime comprobaret ; δ΄, 539. Inf. 61 
86. οὐδὲ κέ τίς pros Moy ὠτιμήσειε, NEC paire aliquis non summo con- 
sensu consilium meum prosequi. ‘De hisce jam antea notavi. Porro 
mirabiliter fictam orationem habemus ; “ Præstantissima est oratio 
tua, nec quisquam contradicet (πόλιν em); sed nondum omnia elo- 
cutus es quæ rei communi commodo esse possint. Nec mirum ; ju- 
venis equidem es ætate parum ;proyectus, unde prudentiam magis 
miror et in dicendo gravitatem.” (56). οὐ τέλος ἵκεο μεύϑων. “ Non- 
dum ad finem pervenisti ; bene egisti reditum dehortatus, de modo 
vero et ratione exsequendi silebas.” τέλος h. L. est finis quem con- 
silio aut opere aliquo àssequi studemus. Damm. Lex. Hom. (61). r#y- 
τῶ διΐξομεωι, omnia pertractabo. (63 sq.). Diris devovet contentionis 
intestinæ auctorem ; ὃς égarus, qui vel dictis vel factis viscera patriæ 
conturbat. Viam sternit ad consilium quod prolaturus est de pla- 
cando Achille, se maximo supplicio dignum professus ni summa vi 
rebus componendis instaret.  Quod putant aliqui (Clarke ex Dion. 
Halic. Sch. br. Dacier in loc.) Agamemnonem vel Achillem per- 
stringi vix tenendum arbitror, aut senem prudentissimum, dum Lites 
componere studet, mentes velle concitare. Voces ἀφρήτωρ, etc. 
passim exponunt Lexicographi.  Vss. decantatos. expresserunt vari, 
inter, quos Aristoph. in Pace. 1097—8. Ed. Brunck.  Verterat Cic. 
Phil. 18. Num nec privatos focos, nec publicas leges, nec libertatis 
jura cara: habere potest,. quem. discordiæ, quem cædes civium, 
quem bellum civile delectat :  eumque ex numero hostium ejicien- 
dum, ex finibus naturæ exterminandum puto. (65). De locut, πεί- 
Ésobus νυκτί, Conf. supr. #, 282, 293. #, 502. (66). Omnino 
prætulerim lect. Aristarchi, φυλακτῆρας, et verterim ; quod ad .cus- 
todes attinet, singuli excubias agant,, &c. Est elegantia orationis 


342. NOTÆ, | [67—88,] 


accusativus hoc modo absolute positus et quam certatim adhibent 
scriptores præstantissimi. Conf. supr, ζ΄, 222. Odyss. ὦ, 275. In- 
ter Tragicos, Sophocl. Œd. R. 7 17. Huc referri potest Maronis 
illud Aen. 1.577. Sententiam distinxeris. “ Vrbem, quam statuo, 
vestra est,” prorsus ut in Sophocl. Antig. 212. τὸν τῇδε δύσνουν ..... 
σοὶ ταῦτ᾽ ὠρέσκει, mai pivouxéws κρέον. (67). λεξάσθων. Supr. +, 519. 
Ex 87 infr. constat hic recte annotari a Schol. accipi debere verba zegà 
τάφρον, juxta, intra fossam ; δὲ di See tuée consederunt medii inter . 
Jfossam et vallum:  “ Tribuitur hoc consilium Nestori, et memorabile 
est, spectat enim ad artis militaris elementa apud Homerum obvia.” 
Heyne. (69). ᾿Ατρεέδη, σὺ μὲν ὧρχε, etc. Operæ navandeæ instes ; epulis 
instruendis, convocundis senioribus : quo enim es dignitate præstan- 
tior, eo magis te oportet cuncta que apta sint parare.  Vertunt alii 4g- 
χειν, præire, nam inf, dicitur 89. ὠτρείδης ἦγε γέροντας. (10). Epulas 
proponit Nestor ; hoc prudenter, consilium enim aperire de Achille 
placando in animo est, rem, quantum noverit, Agameñnoni ingra- 
tam, ideoque nec vult inter juniores nec ad plebem referre, sed 
cœnæ servat cui seniores tantum intererant. FPartim attingit Plut. 
de aud. poet. et Sympos. 7. Qu. 9. De consuetudine Persarum 
qui inter pocula quærebant, dijudicabant sobriü, et de lege non ab- 
simili inter Rhodios adnotatum video a Sch. Ven. B. L. er ὃς 
κοινωνία muyrus Quhous mou, do καὶ περσᾶς, etc. De νος. δαύν du- 
bitatur an sit mod. imperat. per apocopen pro div, vel optativus. 
Prius tenet Clarke in not. ad +, 260. Hoc Mathiæ in G.G. ὁ 
204. Exponit. Sch. br. ἐπὶ ἑστίασιν κάλει, in imperandi modo. (72). 
Θρήκηθεν. Thracia olim ob vitium culturam celebrata fuit ; hinc epith. 
οεἰμπελόεσσα.  Fabula de Lycurgo, qui Bacchis infestissimus fuit, 
enarratur sup. ζ΄, 130 sqq Vinum quoque ex Lemno advectum 
habemus supr. #, 467. (73). πᾶσώ vor ἐσθ᾽ ὑποδεξίη etC. ἡ πρὸς ὕπο- 
δοχὴν χορηγία, δαψίλεια. . SCh. br. Verte; Tibi suppetunt omnia ad 
dapes struendas ; multis imperas ; mulhis autem congregatis huic 
obsequeris qui consilium struat maxime profuturum ; valde enim 
omnibus δι οὶς opus est consilio bono ὐὐδγξηρως &c. (75). μάλα 
δὲ χρεὼ (ἱκάνει, ἐφικνεῖτα:) πάντας ὠἐχαιούς. Conf. inf. κ΄, 118. χρειὼ 
yèe ἱκώνετωι. De voce videsis sup. #, 57.  Locutio hæc elliptica 
obvia est ubique, ex. gr. κ΄, 43. ubi Schol. br. et Eustath, solæ- 
cismi cujusdam meminerunt positis ἐμέ et σέ pro ἐμοὶ et σοί, ut hic 
πάντας pro πᾶσι. Inepte; nam B&:4£s vel tale quid sententiam ab- 
solvit. Rem attingit Leisner apud Bos, ellips. Græc. p. 372. Pari 
modo expleantur, v. 603, inf. κ΄, 48. λ΄, 605. σ΄, 406. (77). ris ἂν τάδε 
γηϑήσειον ; quis lætus hæc conspexerit ? Loquendi forma sæpius no- 
tata maxime aversationem exprimens. (78). νὺξ δ᾽ 49 ἠέ διαῤῥαίσει, etc: 
πος hæc vel perdet vel servabit exercitum ; i.e. rationes, consilia 
quæ hac nocte rata fuerint, perniciem adferent vel salutem. 
: De verbo διαῤῥαίειν, conf. β΄, 473. (81). Recensentur nomina ducto- 
rum. Locutio oi éu@i Searumiès etc. obvia est supr. y, 146. Prin- 
cipes et qui una secuti more solito designantur. Conf. Clarke, loc. cit, 
Hermann. Obss. ad Viger. ᾧ. 6. (85). Locum transtulit Virg. Aen. 
9. 161. sqq. (88). De forma κήαντο v. κείαντο respice ad à, 40: 
Notetur phrasis τίβεσϑαι δαῖτα, δόρπον, CONVITIUM, CŒnAM apparare. 


[90—112.] ΝΟΥ. 848 


(90). παρὰ δέ σφι etc. 7118 vero apposuit dapes animo-gratissimas. 
"τὸ τῷ μένει ἐο εκ ἐς (μενοεικές) nuncupatur quidquid vires integras pro- 
movet, amissas reparat, Consimiliter vinum prædicatur esse μένος καὶ 
ἀλκή pass. ἀέξειν μένος supr. ζ΄, 261. In v. 91. ὀνείωτα, cibos, βρώματα 
"τὴν ὄνησιν παρέχοντα, SCh. br. ζ΄, 260. (93). ὑφαίνειν pur. Conf. y, 
212. ad phras. μήδεα ὑφαίνειν. De consilio Nestoris, sup. ἡ, 324. 
Nunc verecunde regem admonet pacem cum Achille esse ineundam 
si res restituere velit. (97). ἐν σοὶ μοὲν λήξω, σέο δ᾽ ἄρξομαι. Locutio 
in sacris solennis. Sic in vers. Hesiodeo cit. ab Eustath. ad σ΄, 570. 
ἀρχόμενοι δὲ λίνον καὶ λήγοντες κωλέουσιν. ν᾿ Te principium, tibi dest- 

- net. Ecl. 8. 11. Hymn. ad Apoll. 19. 4. σὲ δ᾽ ἀοιδὸς ἔχων Φόρμοιγγα 
λίγειαν ἡδυεπὸὴς πρωτὸν τε καὶ ὕστατον αἱὲν ἀείδει. Sic Theocr. 17. 1. 
- Constructionem Heynii seéutus sententiam reddas ; T'bi desinam, a 
te principium traham.  Quoniam vero rex es mullorum populorum 
tibique in manus dedit Jupiter sceptrum legesque quo in eorum utili- 
tatem consulas ; idcirco te oportet præcipue consilium referre et au- 
dire, perficere quoque sententiam alterius cui mens persuaserit utilia 
fari. (99). Vi. supr. 8, 206. Sceptrum designat auctoritatem 
summam {τὸ κρότος); ϑέμοιστες, juris dicendi officium.  Nondum ex- 
“tabant scriptæ leges. Sch. Vict. Conf. ὦ, 238 sq. (101). κργῆνωε ἄλλω 
est locutio obvia in #, 41. τόδε cos κρήηνον ἐέλδωρ. Frustra ideo censet 
Heyne verba melius ordinari, κρηῆνοωνι δὲ καὶ, ὅταν ἄλλον τινὰ ϑυμὸς 
. ἀνώγη εἰπεῖν etc. (102). σέο δ᾽ ἕξεται ὅ,ττι κεν ἄρχη" Vertas vel, penes 
te erit perficere quidquid potissimum vwisum fuerit, vel, gloria facti 
ad te redibit. Conf. Heyn. Obss. T. 5. p. 543. Eleganter res 
dicitur ἔχεσθαί τίνος, cujus opera, auxilium ad eam rite perficiendam 
uiritur. ÆExemplorum satis a Zeune ad Viger. p. 208. adfertur, 
et inprimis facit illud in hymn. ad Terr. Mat. v. 6. σεῦ δ᾽ ἔξεται δοῦναι 
βίον, α Te provenit vivendi copia. Longa et subtilis adnotatio Eus- 
tathii tædii multum adfert. (104). νόον, consilium: Vid. sup, #, 148, 
(106). Melius forsan distinxeris ; βρισηΐδα κούρην, χωομένου ἀχιελῆος, 
ἔβης.....«ἀπούρας, irato Achille, non, irati Achillis, ut in vers. vulg. 
Sed hoc leviculum.  Epith. διογενής quod proprio quodam jure Achilli 
tribuitur (etsi quoque ceteris ; ex. caus. Ulyssi infr. 308) nec ἢ. 1. 
discedit, lectione illata ex opt. MSS. διογενεῦς, pro διογενοῦς.  Fateor 
tamen mihi, ut Wolfño in sua edit. magis arridere vulgatam διογενές. 
Manifesto legebat Sch. br. διογενεῦς. (108). οὔτι καϑ' muéregôy γε νόον 
ete. Minime saltem (γέ) pro nostro admonitu, nam enixe te dehor: 
tabur. De hac dehortatione respice ad οἵ, 254 sq. 275 sq. infr. τ΄, 
85, sq. Porro verbis accurate perspectis concludendum est animos 
ductorum diverse trahi nec ab omnibus abreptionem Briseidis ægre 
ferri. (110). édéværoi περ, cælestes etiam. Clades accepta monstra- 
vit in virtute Achillis positam esse Græcorum salutem, magisque pro 
 comperto habebatur honorem ex immortalibus illum fuisse consecu- 
tum, quum dedecus captivæ abreptæ ultus fuisset ipse Jupiter : 
loquitur inscius veri, sed non a scopo aberrans, Nestor. (112). De 
emendaiione Bentl. éxercaéueves conf. supr. v. 113. δώροισί τ᾽ ἀγανοῖσιν, 
donis blandis; quæ, pretio dato, iræ avertendæ suficiant.  Sic supr. 
β΄, 180. σοῖς ἀγανοῖς ἐπίεσσιν ἐρήτυς. Leniter porro et perfunctorie 
Nestor αὐθάδειαν et pervicaciam Agamemnonis perstringit mitiori com- 


914 NOTA. [115—181.] 


pellatione usüs ; quod potissimum erat superbiæ et fastuosi incoœptum 
animi dicit, εἴξας τῷ ϑυμῶ μεγαλήτορι. Sch:-Vict.. Hoc est quod ve- 
teres dixérunt nurépus ἐξελέγχειν, modo quippe magis morulé inan- 
suétiore: Dehinc effectus cernitur in animo regis, ἀωσώροην; οὐδ᾽ αὐτὸς 
dvaivoues ! (115). οὔ τι (κατὰ) ψεῦδος κατέλεξας inds ἄτας. Ang. 
have used no falsehood in your enumeration of my errors; I: 
l'sinned &c. drn senper de seipso Agamemnon ; ex. supr, 18. β΄, 111. 
‘infelici similis in Œdip. Col. 1242 sqq: τόνδε....,. Davel Gras κλονξούσιν 
᾿ ἀεὶ ξυνοῦσιχε, Divérsas induit significatt. ἄτη. 1. Flagitium et με νὴ 
ἀδικίᾳ, ἁριωρτίώ, ὧἂξ Ἐν, 2. Error etinsania-unde ad 1- 
pimur. 3. Supplicium inde exortum, ‘iraque Dei reos 
Persona induit infr. τ΄, 91 8564: “πρέσβα διὸς ϑυγάτηρ εἴς, pæœna nimirum 
sontes adsecuta.. Sic Miltoni Mors:et Peccatum, eximià 
το, Parad. Perd. lib. 1. De écséu», conf. supr. 287. (119). φρεσὶ 
λευγώλέῃδ'; menti lævæ), perniciem afferentis. Sic Virg. Bucol. Ec. 1. 
16. S2 mens non læva fuisset: Τὰ Pind. Py. 4, 194: eadem.forma 
obvia est, at sensu de quo ambigitur, λευκοῦς πεθήσαντα φρεσί, 
acceperim in sensu non absimili, nam- de injuria abrepti regni agitur. 
_ Certe prima expositio Hesychii, φρενὸς parousr; bene -utrique con- 
venit, nec hujus loci est ulterius ‘rem prosequi..… Stultitiam confessus 
Agamenmon, pérgit; ἂψ ἐθέλω “ἀρέσαι etc. E contrario placare wolo 
donis infinitis οὐϊαϊ δ. #Ÿ proprie significat, retro, nec bene expres* 
sit Lat. vers. %eruin. ἀρέσει; 1e. ἥρο φέρειν toties obvia. Ex ἄρω 
prodit ἀρέσω;, aor ἤρεσα, ὠρίσας; et formæ ὥρσω, ἄρσομεοι, αὖ ὄρσω SUPr. 
γ΄, 250. ἀρίσκω, et ἀρθμοὸς amicilia, SUpr.#, 802. (129). Ξ 
Athernæus, 2. 2. duo fuisse antiquitus  tripodum-genéra-quæcom- 
muni nomine lebetas adpellabant ; ἄπυροι nunquam ad ignem admo- 
‘ vebantur vinoque ‘miscendo inserviebanit : αἴθωνες veror aquæwinéales- 
_ cendæ, qui et λοετροχόοί dicti. Hucrfacit Schol. Vict: Ven. A: et 
totidem verbis Sch. br. τοὺς μὴ εἰς πῶρ χρησίμους, ἀλλ᾽ ἀναθειξούτυκούς 
κ᾿ τ᾿ Δ. αἰθωνὰς vertérim splendidos, flamme änstar coruscantés) mon 
ut Schrevel. ex Sch. ‘br. ion? aptos, etsi mihi de‘eorum usw constiterit. 
ΟΡ oculos habeo, αὔϑων; συδήρω, αἴθωνα λέοντο;, οἴ π᾿ Pind: passim pari 
 sensu. Consimilitér Latini candens; Conf'inter plurimarAen12, 
91. cum Lacret. 6. 147 sq. hausta, nil dubium, ex Homerico-fonte. 
(122). Talentum apud Homerum multo’minoris ‘pretii fuisse "quam 
postea inter Atticos, docet Sch. br. ex “Ψ', 269. undeisatis constat. 
(124). πηγεύς, validos, εὐτραφεῖς, Sch. br: Datur more Homerico 
explicatio epith. ἀϑλοφόρους, ut-supr. 2ngeresDogéreus; 9, 527. Quan- 
‘tum studii veteres impenderint equis colendis exemplum ‘habétur 
supr. €, 263 564. (125). ἀλήίος, pauper, inops; proprie pecudum, mam 
Asia St κτῆσις τῶν τετρῥωπόδον, Sch. br. δά rex est quoque sepes ; 
hinc æxñies, in generali sensu, ecerus. Verte sententiam; # Nec 
inops foret, nec auri expers valde æstimati, cui tanta ccontigeri 
rænua, quanta muiht abstulere &c. De forma ἐνέκω ν. ἐνεῤκω unde 
mauxæ inter Tonicos usitata, conf. Math. G. G..$. 253. (129). λεο- 
| Bidus etc.  ‘’Expugnata ab Achille fuit Lesbos sub ipsa belli initia ; 
cum arma Crcumferrentur per plagam littoralem et per insulas.” 
Heyne Obss.‘p. 552. Conf. infr. 328, 399, αὐτός, ipse Achilles. 
(131). μετὰ δ᾽ ἔσσεται εἴς, Et una cum his erit Briseis, quam tunc 


[134—153,] NOTÆ: 345 


abstuli... Non rat Lesbia Briseis sed ex Lyrnesso, urbe Troadis, 
supr. β΄, 689. hine nimis laxe vers. Lat. interque. eas  erit. [Video 
in vers. præced. adscivisse Wolfium αἰρεύμεονα pro 60 quod reperitur in 
vulg. οὐρεύμοονας, præeunte Sch. Ven.*A. Tuetur quoque Heyne, nam 
ἔργο vox digammata est. lisdem vestigiis restituerim supra, ξ΄, 289. 
παριποίκελο, qua nulla-emendatio certior. . Sic ὠρήχανα ἔργα, Supr. #, 
180.7.. (194). ϑέμιες hic; mos, consuetudo. (135). αὐτίκα, confestim. 
Dixerit Anglice ; all these will I give him in (hand. (140). μετ᾽ 
apr ἑλένην᾽ h.e.-quæ proximum locum tenent pulchritudinis post 
Helenam. (141). ἄργος œxaxer. Peloponnesum. Sic Strab. 8. 
p. 5304 ἐχαιοὺς τοὺς φθιώτας, φασὶ, συγκατελθόντας πέλοπι εἰς τὴν πελο- 
στόνγησον, οἰκησοωί τὴν λακονικήν' τοσοῦτον δ᾽ ρετῇ διενεγκεῖν, ὥστε τὴν πελο- 
πόννησον, ἐκ πολλῶν ἤδη χρόνων ἄργος λεγομένην, τότε ὠχοι κὸν ἄργος λεχ- 
θῆναι. Occurrit alio nomine ἄργος, τὸ πελωσγικόν, Thessalia, supr. β΄, 
. 684.  Locutio οὔϑαρ ὠρούρης varie illustratur. Dixisset Maro uber 
glebæ, agri, et bene explicat Sch. br. τὸ γονιμοώτατον τῆς γῆς καὶ τὸ 
ποίρπεροον, Ut infr, γοννὸς cause, 594. οὔὖϑαρ proprie est uber mamme, 
et μεταφορικῶς designat fertilitatem soli. Conf Georg. 2. 185. Aen. 
1. 535.  Dictio Callimachi non absimilis est, νήσοιο parte, insulæ 
mammam, unde et ex Pind. Py. 4. 14. illustrat Heyne.  Obiter no- 
tandum insulsum etymon τοῦ wber quod dant Lexicogg. sc. ab kumeo, 
uber &c.. Statuendumest formam Aceolicam fuisse οὖφαρ unde levi 
mutatione prodit vox Latina. (143). τηλύγετος. In sensu supr. y, 
175. ϑιαλίῃ ἕνε πολλῇ, ἢ. 6. ἐν πολλῇ εὐωχέᾳ; prisco sermone. ϑαλέι 
significat, lætus et hilaris wictus, vita copiosa et florens. Sch. Ven. 
Damm.. Conf: not. ad 9΄, 475. (145). Observat Sch, br. Laodicen 
esse quæ postea ἃ Tragicis Electra nuncupata est: Iphianassam vo- 
cari ab Euripide Iphigeniam. Chrysothemin et Iphianassam memo- 
rat Sophocl. Elect, 157 sq. (146). τώων ἥν κ᾽ ἐθέλῃσι etc. quarum 
queæ forma pulcherrima,. Deiopeiam, connubio jungam stabili pro- 
priamque-dicabo: Aen: 1. 76 sq. Offertur porro ævésdves, sine donis 
sponsalibus, quæ secundum mores heroicæ ætatis, puellis sponsi nu- 
merabant. es munera dotalia. In Pind. OI. 9. 16. ἔδνον est dos, 
et-sensu latiore ἕδνα sunt “ dona ἃ sponso et sponsa sibi mutuo præs 
τ. (1477). pséux promittit Agamemnon quæ a recentioribus προΐξ 
adpellantur; :nôtante Sch..br. qui de etymo tractat. διδόναι μείλια et 
μειλίσσειν (supr: #, 410.):cognata haberi possunt. (149), ἑπτὰ δὲ etc. 
Quæstio movetur an hæ urbes pars sint doni nuptialis, (gofxes). Sch. 
Viet. Ven. B. Lips. Clarke minime obseurum censet ; “ Si enim 
φερνὴ et has urbes annumerasset, dixisset utique, non érrè δὲ, sed ἑπτὰ 
ἄρ᾽ οἱ etc. non, Septem autem; sed, Septem utique”.. Vix ἑπτὼ ἄρ᾽ οἱ" 
nam primo hiatus, deinde elisio vocalis ante digammum (Fo:) toleranda. 
Mihi constat urbes separatim tribui nec inter munera dotalia referri. 
εὖ ναιόμεενα, bene habitata. Conf. β΄, 626. (150). Has urbes recenset 
Strabo, 8. pp. 519-—20, inter Messeniacas, ad sinum Messeniac, . 
sitas ibens.  Tradit. Messenen primo Menelao paruisse deinde : 
Nelidis (non Nestoridis), deinde sub reditum Heraclidarum, Melan- 
πο. Dissentit. Pausan, in Lacon. p.448. Enopen censet eandem. 
cum Gerenia fuisse, Nestoris urbe, (159). πᾶσαι | νοὸς ἁλὸς, νέωτας 
etc. : Verte; Omnes juata mare (sitæ :sunt) ultimæ versus Pylum. 
> dE 


346 NOTÆ. [ 154180. ] 


arenosam. vuros, ullimus, novissimus, copen γεώτατος. 
Conf. inf. λ΄, 711. νεάτη πύλουν. Supr. ἌΓ ω 78. ζ, 295. Sophocl. ΑἹ. 
1185. [Mentio fit in Sch. Ven. A. emendationis κέαται pro νέωται, 
quam Apollodoro tribuit Sch. Vict, Indoctius vero Sch. br. Eustath. 
ts γενέαται, νένηνταει, À. 6. habitatæ sunt, v. conditæ. κατωκισμέναι εἰσί. 
e Pylo conf. supr. β΄, 591. Constat hic, ut alias, fractum agri de- 
signari ad cujus fines urbes sitæ sunt. Adi Heyn. Obss, pp. 561, 
562. T. V.]. (154). πολύῤῥηνες, divites pecorum. ῥῆνες γὼρ, οἱ ἄρνες. 
Sch. br. (155 sq.). οἵ κέ ἑ δωτίνησι etc. Qui donis illum, tanquam 
Deum, honorabunt eigne sub sceptro opulenta persolvent tributa. 
Sic Sch. br. λαμπροὺς τελέσουσι Φόρους. Accipienda δωτίνη pro munere 
woluntario ; ϑέμιστες sunt jure debita vectigalia.  Sic Sch. πον 
Exponit Eustath. θέμιστας, jura, ut in &, 239. of re ϑέμειστας πρὸς διὸς 
εἰρύωται, sed sensu minime expedito. Insolentior locutio est τελεῖν 
ϑέμιστας, perficere jura, at, vectigalia pendere, quum τέλος sit wectigal, 
satis Obvia. τέλος----τὸ κωταβαλλόμενον rois τελώναις. Hesych. m4 
(158). διοηθήτω! etc. Placabilem-se-præstet; καί μοι ὑποστήτω, et 
morem mihi gerat, quippe potentiori et natu majori. ἀΐδης ἀμείλιχος, 
ἀδώμιωστος, ἔχθιστος. chrymabilem Ῥίμέοπα.  Horat. Od. IL. 14. 
6. Regemque tremendum, nesciaque humanis precibus mansuescere 
corda. Georg. 4. 469 sq. De locut. «ous εἶναι, sæpius jam antea 
notatum. Conf. ὦ, 91. (164). οὐκέτ᾽ ὀνοστά, minime spernenda; i. 6. 
præstantissima.  Vid. sup. 55. διδοῖς, form. ἃ διδόω. 2. pers. sing. 
indic. (167). De elliptica locut. εἰ δ᾽, ἄγε, conf. supr. ζ΄, 376. ἐπιό- 
Jouu, recensu-facto-delisgam. (168). Præsul legationis quasi est 
Phæœnix, Achilli enim propter curam pueritiæ acceptissimus fuit : 
hujus ergo meminit inf. 485 sqq. Caussa indagatur in Sch. br. cur 
non ipse ae rs. quæ ps constat ex β', 346 sq. (170). Hodius 
et Eurybatus deliguntur, legatio enim est potius παναχαιῶν quam 
Apinietiishnié up præco Talthybius fuit. ΓΝ Vict. In verbis 
εὐφημῆσαί τε κέλεσθε notabilis est diligentia qua in sacris a vocibus 
rofanis et male ominatis abstinebatur.  Hinc formulæ inter 
Koiuts invaluerunt, procul este profani! favete linguis! Ôre.  favete 
omnes! Aen. 5.71. ubi conf. Ruæum.  Adstantibus silentium indixe- 
runt precumque solennium formulas quas apud se tacite repeterent. 
᾿ Cetera sacra, lotæ manus, libationes etc. jam antea notissimæ. Conf. 
γ΄, 270—296. (173). éxdore πᾶσι, gratum omnibus. À Them. #èw pro- 
. dit &vd4yw cui referuntur tempora. £xdor, aor. 2. ἕζδα, præt. 2. cui ad- 
jungas præt. 1. ἄδηκα quæ forma Hipponactea est. (175 54.). ἐπεστέψαντο. 
Conf. #, 470. et ibid. 471. de voce ἐπαρξάμενοι. Conf. cum 
versu ζ΄, 266. χερσὶ δ᾽ ἀνίπτοισι di λείβειν αἴθοπα οἶνον ἅζομαι etc: 
dicit Hector a prælio redux, sed constat libationes nunquam fieri nisi 
lotis antea mamibus. (180). δενδίλλων, oculos circumferens. Sch. br. 
qui dictum putat ἀπὸ τοῦ διειλεῖν τοὺς ὀφθαλμούς. ““ἴλλοι sunt oculorum 
anguli, generatim, oculi”. Heyn. Obss. ἰλλοί ue strabones, no- 
tante Lennep in Dict. Etymol. voc. ἴλλω. δενδίλλω formaverim ἀπὸ 
τοῦ δινεῖν καὶ εἱλεῖν τὰ ὄμματα. Inter supplenda μὰ μ 730) monet Heyne 
vocem δέννος, contumelia, Herodoteam esse, etymon minus 
bandum censeo. Arridet Sch. Vict. δενδίλλων----τῇ ὄψει ἱκετεύω»---- 
oculos circumagens, modo in hunc, modo in illum, ut mos est in 


[182—206. ] NOTÆ. 347 


blandiendo, monendo, hortando ; solicitus fuit Nestor, salus enim 
populi in hac legatione sita fuit. Ulyssem vero præsertim adlo- 
quitur, prudentissimum quippe et solertissimum. De πεπίϑοιεν, et 
formis simill. conf. #, 168. (182). τώ, Ajax et Ulysses. Quæstio 
a inter Scholiastas excitatur an hic adnumeretur Phœnix. 
Conf. Sch. br. Vict. Ven. A. Heyn. Obss. ἢ. L et præsertim 
not. Clarki. Quare non occurrebat amicum et altorem Achillis 
nullo pacto posse legatum constitui, quinimo præsidi loco adjungi 
né a ferocissimo ductore quid moliretur tetrius? (184). πεπιϑεῖν, 
ut ipsi flecterent, monente Clarke. Recte quoque Vers. Schreve- 
liana. (187). ζυγόν, exponitur a Sch. br. ὁ πῆχυς τῆς κιϑάρας, 
etc. i. 6. pars transversa superior citharæ cui inseruntur paxilli, 
quibus versis chordæ intenduntur et remittuntur. Anÿl. The harp- 
comb. (188). πόλιν #eriwves. meminerat jam Andromache, ζ΄, 415. 544. 
(189). κλέω ὠνδρῶν, heroum laudes, Ecl. 4. 26. Musam adloqui- 
τὰν Horat. Carm. 1. 12. Quem virum, aut heroa lyra vel acri tibia 
sumes celebrare Clio? Enixe porro notant Critici quam fideliter ex- 
pressa sit indoles generosa quæ vel inter otia digna sibi quærit et 
convenientia. (192). “ Ajaci præibat Ulysses, cujus erant præci- 
cipuæ videlicet in perorando partes, Ducebat autem ambos Phœnix.” 
Clarke. (193). ταφών. attonitus. Nil minus expectandum fuit quam 
Græcos supplices adituros. δεικνύμενος. δεξιουμεενος Las Φιλοφρονουμέενος. 
Sch. B. L. Ven. Ubique exhibetur; “ Hos duos, data:et accepta 
dextra, salutans,” Damm.. quæ vera expositio, (197). Interpunxi ut in 
edit. Heyn. quo melius sensus expeditur. Præ lætitia aliquatenus 
turbatur oratio, et verba, ἢ re μώλα yes, in parenthesi| accipienda. 
Ordo est ; ἢ (ἐστὸν) φίλοι ἄνδρες (oi) ixdveroy οἵ ἐστον φίλτατοι ὠχαιῶν 
por σκυζομένω. ἦ χρεὼ μάλω (ἐπείγεται ἐφ᾽ ὑμᾶς κατά) τι. De ellipsi 
in posterioribus, vid. supr. 75. (199). προτέρω ἄγε, ut supr, 192. 
τὼ βώτην προτέρω. Exponit Sch. προσωτέρω 1.6. ullerius. : (200). 
εἶσεν δ᾽ ἐν κλιδμοῖσε εἴθ. Ηυο referas Aen. I. 702. 704. et se- 
dere fecit in sellis recubitoris tapetibusque- purpureis. ““ Memo- 
rabile hoc ad hujus ætatis vitam. Nisi a præda Trojanorum hi ta- 
petes erant, mercatu Asiæ ad Achivos eos pervenisse necesse est. 
Erat enim jam ea ætate arte texendi, figuras quoque in vestibus, 
nobilis opera Phrygiæ.”  Heyne, Obss. p. 572. (Conf. sup. ζ΄, 288 
566. Hinc locutt. πέπλος κώλλιστος ποικέλμασι, ibid. 294.." et in 
irg. obvia, Aen. 5, 277. ostro—pictisque tapetis. (203). ζωρότερον 
etc. winum meracius.  Sic Plutarchus in quæst. symposiac. 5. 4. 
Alii vero aliter. Conf. Not. Clarkii qui diversas e it sententias. 
Optimum videtur “ meracius infunde ad reficien vires ;” aqua 
enim plerumque immiscebatur, præsertim, ut hic, ante convivium. 
(206) αὐτὰρ ὅγε, etc. At ipse mensam carnariam magnam juxta 
focum composuit.  % κρεῖον, τρώπεζα μιωγειρική, ἴῃ qua carnes po- 
nuntur, secantur, ut deinde verubus figi possint.” Ernest. Male 
Sch. br, exponit, κρεωδόχον ὠγγεῖον, consentiente Lat. vers. vas car- 
narium ; nam ex vss. 207 sqq. apparet carnem in mensam disposis 
tam, ut assetur, parari. Diversum quid, at minime pales ον 
enarrat D. Dacier. Verba, ἐν πυρὸς αὐγὴ», Comparat Sch. Lips. 
Ven. B. cum, ἐν ἡλίου αὐγῇ, et hoc secutus Heyne vertit; ix loco 


248 ΚΟΤΕ. [208—227. | 


igni collustrato, i. 6. juxta focum. Male ergo Sch. br. ἐν τῷ 
πυρί, (208). τεθαλυῖαν εἰλοιφῇ, ad lit. forentem (h. 6. nitidume, 
abundantem) pinguedine. Sie Maro, Aen. 3, 20. 6, 654. ubi nitere 
exponitur, -pinguescere. Conf. infr. 463. σύες Sunilorres ἀλοιφῆ. "6 
supr ad #, 475. Paullulum variatur metaphora in Pind. Py. 11.80. 
ὄλβῳ τεθαλότα. Porro de summo artificio, quo .servatur -he- 
roica, enarratis rebus momenti levissimi, enixe notant liastæ. 
Conf. Not: Clarke ad ώ, 457. 544. ubi fusius Poëta totam materiam 
tractat, et religionem in conviviüs adhibitam.. (212) zdrèp ἐπεί etc. 
Laudatur Aen. 6. 226, Postquam collapsi cineres et flamma quievit. 
(213). ἀνθρουκεὴν στορέσας etc. Prunis stratis, 15. verua desuper ex- 
tendit, inspersitque (an carnes? sic Sch. br.) sale sacro e fuleris 
elevans. ἄνθραξ, οὐνθραρείη, carbo, ex probabili etymo ἄνθος duci possunt, 
nam locutio πυρὸς ἄνθος apud classicos solennis est. Conf. Aesch. 
Prom. 7. Eurip. In. frag.  Flammai flore coorto. Lucret. 1. 899: 
quod errore typograph. citatur, 989. in Obss. Heyn. h.1. ἅλς di- 
citur ϑεῖος ob usum in sacris.  Dictum putant Sch. Vict. et-brev. quia 
putredinem arcet.  Potest quoque ob usum ejus latissime patentem, 
ut ἱερός, epitheton ornans, Ἐν designat quidquid notabile fuerit vel 
magnitudine vel excellentia vel usu. De hisce conf. ps β΄. 57. 
κρατευταί erant strues lapideæ super quas ad partes extremas ve 1 
nebantur verua.  Sch. br, (215). εἰν ἐλεοῖσιν, in mensis. ἐλεός 
mensa in quam Caro imposita est assidentibus convivis, et cuique sua 
pars oblata in partes minutiores dissecta. De etymo argutantur 
Schol. Notes quoque officia diversa; panem Patroclus, carnes 
Achilles distribuit, pro simplicissimo rerum statu famulorum munera 
obeuntes. (219). (κατὰ) τοίχου τοῦ ἑτέρου. Ex adverso sedebat, quod 
honoris loco factum habetur ; princeps enim legationis Ulysses erat, 
ἡγεῖτο, supr. 192. (220). Sd, exponitur τὰς ἐπαρχάς, primitias. 
De partibus resectis carnis loquitur quæ diis proprio jure sacrata sunt, 
Sic vinum libatum est ϑυηλή potus. À Suida exponuntur ϑυηλαί, sacci 
in quibus suffimenta conduntur, serioris vero ætatis videtur esse sig- 
nificatio. Divérso nomine obvia est vox ϑωλύσιω infr. 530: eandem 
expositionem adepta in Apollod. 1.8.2. nempe ὠπαρχώς. ad ἊΝ 
vero agrestes ibi respicit poëta. In vers. ra. Spam 7 4 

tur cura primitias offerendi, τοῦ ϑῦσαι, 1. 6. ares καὶ δἰ τοι μος 
jure patrifamilias pertinuisse notatur. Conf. H 

huc facit enarratio tota _Odyss. ξ΄, 418 566. nous St dr τὴν μὲν ἴαν 
(μοῖραν) νύμφησι καὶ ἑρμῇ ils. Tuer érsvcqueres, etc. (221). Vid: sup. 
O1. (222). Vid. ὦ, 469. (223). νεῦσ᾽ ae. Maxime hæc Ajacis 
personæ conveniunt. Rudis loquendi bellator et ipse ad a 
dum minime comparatus Phœnicem excitat cujus gratia et auctoritas 
apud Achillem sa 1 valebat. Occasionem nactus Ulysses 
orationem incipit. utione et more, δείδεκτ᾽ οἰχελῆα, respice ad 
δ΄, 4. (225). αετὸς ἐΐσης. Conf. ad 4, 468. οὔκ (évueer) ἐπιδευεῖς, où 
δεόμεθα, δαιτὸς ἐ ἐΐσης. (227). πάρεστι γὰρ πολλὰ μεενοεικέα (conf. Supr. 
90) (ὥστε) δαίνυσθχι etc. Sententia exhibetur ; “ Laute excipimur 
a te æque ac ab ipso Agamemnone. Attamen, quantumvis benevo- 
lentiam hospitis miremur, nec animis nostris cura inest vescendi 
laute, dum cladis magnæ alicujus timor ante oculos obversatur,” &c. 
Notes porro orationis artificium ; 1. Imminens clades—hostium auda- 


C227—241, 7 NOTÆ:. 349 


οἷα insolita—Jovis consilia iniqua, 229237. IE. Hectoris insolentia, 
237-243. III. Pœnitentia inutilis quum deletum fuerit nomen 
Achivorum, 249-251. IV. Pelei mandata, 252—259. V; Dona 
Agamemnonis, 260—299.. Iterum Achivorum male se habentium 
meminit Hectorisque superbia elati, ad fin. Sie ab omni parte ab- 
soluta est oratio, ‘“ argumentis enim wütitur ab honesto, ab utili, a 
miseratione petitis.”. ÆHeyne. (230). Ordo est; ἐν don δὲ (ἐσμεν) 
(ώστε nuës n) σώσειν (τὰς) γῆως ἢ (αὐτὰς) ἀπολέσθαι. Heyne. In 
dubio res est an naves sumus servaturi vel amissuri ; εἶ μὴ σύγε 
δύσεων ἀλκήν, ni tu fortitudinem indueris, h.e. eximie protu- 
 deris. . Sic infr. τ΄, 36: δύσεο ὠλκήν. ὑ, 381, φρεσὶν εἰμοένος ἀλκήν. 
Conf. et Od. 4. 214. 514.  Hujusmodi metaphora obvia est 
supr. εἰ, 149. ἀναιδείην ἐπεειμοένε, 5601}, frontis perfrictissimæ homo. 
Adibi variatur locutio, ‘ut μνᾷσθαι ϑούριδος «λκῆς. : Conf, in 
Sac. Scriptt. PS. 35. 26. ἐνδυσώσθωσαν αἰσχύνην, LXX. add. 109.18. 
(232). αὖλιν ἔθεντο, excubias agunt ante castra Achivorum, sub dio 
pernoctant. τὸν αὐλισμὸν (pernoctationem) ἐποιήσαντο. -Sch. br. : De 
hisce excubiis vid: #, 543 sqq. Trojani posuerunt ne fugam noctu 
capesserent Achivi: supr. 3, 510. et hinc ἐπεγραφή, ἔπαυλις τρώων. 
(233). τηλεκλητοὶ ἐπίκουροι. “ E longinquo advocati ; qualis erat Mem- 
non, Aethiopum Rex, Od. »’, 521. quem Pausan. in Phoc. narrat e 
Susis Persarum civitate ad Trojam venisse,” Feith. IV. 7. ὁ, 4. 
(234 sq.). κατὰ στρατὸν--στρωτόπεδον.  Diverse accipiuntur verba in 
5666. subjectum τοῦ σχήσεσθαι sint Trojani vel Achivi.  Reddunt 
vulgoi nec 86 amplius restituros aiunt, sed in naves nigras 1nvasuros. 
Præfert Heyne Sch. br. secutus; aiunt nos non amplius restituros, sed 
fugam facturos in naves ingressos. Citat β΄, 175. λ΄, 822-923. μ',106--7. 
pro significatu τοῦ ἐμπίπτειν, intrare, &c. Est vero ἐμοπίστειν, invadere, 
irruere, ut Odyss. à, 525: ἐμπίπτεσθαι, Se in aliquid projicere, 
unde.notio grassandi v. invadendi.  Rationem prius expositam teneo, 
quæ subjectum melius continuatum præbet. (237). βλεμεαίνων. Vid. 
supr: 9, 337, ferociens viribus miris insanit modis. Vox ἀστράπτει 
respicit ad auspicia Jovis,-ibid. 133 sqq. 170 sqq. quibus terrentur 
. Achivi.. (238). οὐδέ τι; etc. Nec ullam rationem habet vel hominum 
vel. deorum, adeo illum subiit rabies.. (240). ἀρᾶται, precibus ex- 
poscit.  Hoc quod conjectat Ulysses ex nocturnis excubiis Trojano- 
rum jamdudum constat ex oratione habita supr. 4, 497 sqq. . Oc- 
currit etiam, τρωσὶν : pééy D ἀέκαυσιν ἔδυ φάος, etc. ibid. 487. (241). 
στεῦται γὰρ, εἴς. διω βεβαιοῦται. Sch. br. ἢ. e. profitetur fidenti animo. 
Conf, β΄, 597. κόρυμβα. Α Sch. br, collato cum Sch. Vict. collige 
κόρυμιβα fuisse prorarum partes extremas, ὠκροστόλιο, simulachris or- 
natas, quibus abscissis, Diis tanquam victoriæ monumenta postea 
offerri poterant.  Sic: inter. Romanos rostra navium captarum erant 
suspensa.  Certissime vero constat ex ὁ, 717 sqq. puppiuim extrema 
hic intelligi, quæ, :ad littus subducta, primo impetum : facientibus oc- 
currebant.. In exemplo laudato, Aesch. Pers. 409. prorarum partes 
sunt κόρυμοβα.  (Generalis notio videtur esse, apex rei cujusuis; Sic 
κόρυμιβον ὄχθου, Ibid. 658. Pro cacumine montis dictum -edocet 
Lennep. Lex. Etym. qui bene a Th. κόρυς ducit.  Vertit D. Dacier 
quasi fuerint dydauærz, imagines in prora, at minus acçurate. Τὸ: 


350 NOTÆ,. [242—308. ] 


nenda est expositio Sch. br. ad 4, 717. ἄφλαστον, τὸ λεγόμενον ἀκρόσ- 
τόλιον τῆς νεὼς mebmyns, aplustre scil. Conf. Heyn. Obss. pp. 581— 
82. (242). μωλεροῦ. Vid. #, 463. (243). ὀρινομεένους ὑπὸ καπνοῦ. S 
9", 183. in versu suspecto erat ὠτυζομένους ὑ. ». (244). αἰνῶς. ιά. 
supr. ad +, 158. (245). Vid. sup. {, 62. (247). ἀλλ᾽ ἄνα, ete: 
Interpunxi ut in edit. Wolf. et verto ; Surge vero, siquidem tibi ani- 
mus ferat, et sero licet, Achivos exanimes labore defendas. Vers. 
Lat. vulg. sententiam ordinat ; εἰ μεέρεονώς γε ἐρύεσθαι, etc. minus docte, 
quum infinita sint exempla constructionis modi infinitivi, quæ 
datur ; in Homericis præsertim. Conf. supr. &, 124. Conf. inter Tra- 
gicos Aesch. Prom. 718. Schütz. (249). ordines ; οὐδὲ ἔσται μῆχος 
(card) τι (τοῦ) εὑρεῖν, etc. nec ullam rationem posthac inire ré 
quomodo malum arceas patratum. Occurrit Ovidii illud ; “ Princi 
piis obsta : sero medicina paratur cum mala longas convaluere 
moras.” Remed. Am. 91. Ed. Burm. (252). πέπον. Supr. 8,235. Vox 
hic amica. (255). σὺ δὲ μεγωλήτορα ϑυμὸν etc. Ang. vertas; Restrain 
thou your haughtiness of spirit, for meekness is preferable. ἴσχειν 
(mémvnro) ut supr. 248. Sic ληγέρεναι, 257. (259). ἀλλ᾽ ἔτι καὶ νῦν, 
atqui, vel etiam nunc, (h. e. καὶ ὀψέ περ, ut supr. 247.) παύεο, cessa, 
teipsum cohibe.  Vacillant lectiones inter ravs 1. €. παύου, à avoue. 
et παῦε, ἃ παύω. Hoc plerumque transitivum est; haud abnuerim 
tamen exempla esse ubi neutraliter (ut dicunt) significat, cesso, quod 
hic bene convenit, et docet Ernesti. Vis transitiva vero usitatior : 
Conf. inter plurima £, 909. Luc. συγγραῷ. $ 1. adeo ut nil obstat 
uo minus vertatur; cessare-facias, nec retineas, iram.  Perpen- 
enti melius constat παύε᾽ ν. παύου, ob hiatum, nam ἐώω digammum 
non admittit. (261). μεταλλήξαντε χόλοιο. Dicitur pro, ἐπὶ τῷ μεε- 
τωλλέσσειν. Ang. in case you desist from your anger. De locut. vid. 
Abresch. ad Aesch. T.2. 47. (262). εἰ δὲ (βούλη).. «ἄκουσον, ete. De 
hac ellipsi conf. supr. ζ΄, 376. +, 18. inf. σ΄, 667. Longissime pe- 
titam notes rationem Dnæ Dacier, posito εἰ δὲ quasi fuerit initium vs. 
300 infr. et omnibus quæ intercedunt tanquam parentheticis. Repetita 
habentur 264—299. ex oratione Agamemnonis, 122, 157. (300). 
κηρόθ, μῶλλον. Accipit Heyne quasi simpliciter fuerit μοώλα ἐν κῆρι. 
Prætulerim vero; δὲ odio majore prosequeris Agamemnonem quo 
magis te cumulaverit donis.  Dicitur certe κηρόθε pro ἐν κῆρι» ἐκ ψυχῆς. 
Sch. br. h. 6. ἐτεὸν, ἀπὸ σπουδῆς. sup. #, 359. Hortatur vero Ulysses ne 
præ odio ductoris exercitum totum perditum eat : σὺ δ᾽ ἄλλους περ, etc. 
Tu ceteros saltem miserere confectos labore ; Η γάρ κέ σφι, etc. Inter 
illos equidem summam gloriam tuleris : nunc enim Hectorem inter- 
Jfecturus es, qui antea se intra muros continuit, te vero absente, 
fidenter magis et superbe se jactat. Prudenter addit Ulysses quæ, 
fortius donis, animum generosum commovere possint, nempe laudis 
imaginem hostisque, ni se expergefaciat, victoriam adepturi. (308). In 
Hippia Platonis, notatur- discrimen inter utriusque mores; prodit 
Ulysses callidus et solers, consilii peritus, sententiarum  artifex. 
Bellator juvenis contra, impetu concitato fertur, oratione usus con- 
turbata, et vehementi permotus animi affectu. Orationis resolutio 
hujusmodi sit ; Dona respuit Agamemnonis, idque ob injurias illatas 
et nullo habitos discrimine fortem ignavumque. Irridet propugna= 


[309—398. | NOTÆ. 351 


cula, se illico abiturum professus.  Deinceps (374 sqq.) vehementer 
negat se opem laturum vel consilium commune initurum ; affinitatem 
indignanter respuit; vaticinü Thetidis meminit; Ceteros demum 
hortatur ut eandem, ac ille, viam ingrediantur, (309). χρὴ μὲν δὴ, 
etc. Ang. Jt is but becoming in me to express my sentiments without 
reserve.  Accipio ἀπηλεγέως fere ut supr. β΄, 10. ἀτρεκέως, 1. 6. ἀπλῶς 
καὶ κατ᾽ ἀλήθειαν. Ita Sch. ad Apoll. Arg. 2.17. Conf. Sch. br. qui va- 
ria præbet. Errat idem Scholiasta exposito ἀποεισσεῖν per ἀπαρνήσασθαι. 
Est edicere, eloqui ; ut supr. #, 416, ἀγγελίην ἀπέειτσεν. (311). ὡς pen 
por τρύζητε. Ut ne mihi obstrepatis. Lat. vulg. “ τρύζειν, quod pro- 
prie est pullorum avium et palumbium, nunc est, querendo instare.” 
Heyn.  Hoc ex Sch. br. &c. hausit, nam τρυγών est furtur, et com- 
parat Virg. Buc. 1. 59. gemit aeria turtur ab ulmo. Sic ibid. 58. 
raucæ palumbes. De avibus usurpatur in Arat. Diosem. Theoc. Id. 
7. et supr. β΄, 314. ἐλεεινὰ τετριγῶτας, nam τρίζω est vox ejusdem 
generis, ad soni imitationem ficta. Vid. Philost. 1.2. c. 4. Lect. παρήμε- 
νος, ut doctiorem, recepi. Vulg. παρήμενοι retinuit Wolf. (312). ἔχϑρος 
yée μοι, etc. Tota hæc oratio, τε ἐε γα Achillis exhibens, Euripidi 
obversata est. Iph. in Aul. 926 sqq. ὁμῶς aiduo πύλησιν, æque ac 
portæ Orci. Sicinfr. v, 65. οἴκιο....«.«τώ τε στυγέουσι Soi περι  Sum- 
mam detestationem innuunt verba. (315). οὔτ᾽ --τοΐω. Stat mihi 
sententia, certior sum. ut SUpr. καί muy πείσεσθαι ὀΐω. (318.) ἴση 
proîgæ μένοντι, etc. ἢ. e. me inani spe ludis præmiorum: Fortis et 
strenuus honorem parem consequuntur. Dixerat nempe Ulysses 
Achillem maximos honores adepturum dummodo consilia in me- 
lius mutaret; sup. 303. οἱ σε, ϑεὸν ὡς, τίσουσι. Respondet, 56 
satis jam illorum fidem expertum fuisse, nec fructum laborum adhuc 
episse. (320). xérôar ouas, etc. occumbere solet. Versus παρω- 

εἶ Lucian. ἐπίσκοπ. ᾧ. 22. Notes in 321. vim præpositionis im 

περίκειται. Nec quidquam præcipui præ ceteris Ge Mere) habeo, 
quale meritus sum ob præclara beneficia scil. Sic Sch. br. περισσόν 
* φί ἐστιν.  Minus accurate vers. vulg. περίκειται reddit, præ aliis ex re 
Suit. (322). αἰεὶ ἐμοὴν ψυχήν, etc. Semper vitam meam in certa- 
_ mine periclitans. (324). μώστακ᾽ ἐπεί κε λάβησι, etc. Omnino ver- 
terim cum Heyne ; ore, posiquam acceperit, cibum ferat, et supple 
in v. præced, προφέρησί (τι, τροφήν scil.). Sic Horat. Sat. 1. 34. ore 
trahit quodcunque potest. μάσταξ exponere solent τροφή, esCa, Que, 
si fuerit, significatio tantum adumbrata est. Alias in usu Homerica 
est os, ut in Od. δ΄, 287. μώστακα zisbs.  Hinc corrigas Lat. vulg. 
et pro maoræxs in dativo accipias. (326). wuxe dicitur œigæroer, pro- 
prie epith. pugnæ ; et SE 86 ἤματα πολεμίζων, est, dies exigere 
pugnando. Notatur antea elliptica phrasis, διαπράώσσειν πεδίοιο. (327). 
ρων ἕνεκα, σφετερόων, οὗ We es istorum, h.e. Atridarum.  Hoc 
indignanter dicit, nam de ena tantum, Menelai uxore, pugna- 
bant. Confert Heyne, Eustathium secutus, verba Teucri apud So- 
y ΑἹ. Flag. 1310-12. Est, ut hæc, oratio αἰτιατική. (328), 
ὥδεκα δή, non ut Clarke reddidit, duodecim scilicet, sed duodecim 

jamdudum. Nec in melius mutari censeo etiamsi cum Heynio legeris, 
δώδεκα δέ. Spectant porro quæ hic narrantur ad Antehomerica : res- 
pice not. ad +, 9. et supr. ζ΄, 414 sqq. Tractat Strabo de regione 


352 NOTÆ, C336—375.] 


Troadis urbes hascé Complexa. τροίαν yèe λέγει. τὴν rémogligéonn bris) 
ge, etc. 13. 844 sqg. Observandus porro venit prædæ-partiendæ. 
modus ; præcipua sortitus est » reliqua victori aliisque princi- 
pibus (ὠριστήισσί, 554.) cedebant hoc more :violato con 
nunc Achilles, vel potius se unum omnium sua non: propria 
᾿ ἔμπεδα. (336). Plenam distinctionem post εἵλετο posuit Clarke, bene- 
vero corrigunt Heyne, Wolfe. “ mihi soli eripuit 
—conjugem dilectam, eamque id Di fruatur illa—at 
videte rihi iniquitatem hominis—uxoris : Menelao ereptæ caussa 
belluni geritur.’ ᾿ Obss. V.p. 591. ua. τῇ ψυχῇ ἀξίσκουσαν, Sch.. 
br. Convenit supr. ἔ,. 326. ἄρτια εἰδυῖαν. (941). Reticetur: respon- 
sum; ut in abrupta oratione  solet: Anne soli Atridæ' conjuges 
amant? minime (oÿdauës)—Solet enim wir. bonus’ et:prudens suæ 
ipsius curam haberé.. Laüdatur illud Virgili ; “ Conjuge- ns 
nec solos tangit Atridas Iste dolor, solisque licet capere arma 
 cenis.” Aen. 9. 137.. Obvium est mentem-efferatanr Pr re ον 
pingi in vss. 337—341. oratione in breves . et præruptas ‘interro- 
gationes distincta. (346 :sqq:) Amare dicta hæc omnia perlegenti . 
facile constabit ; præsertim 348. . # μὲν 24 —Sane jam permulta-ese- 
δ: sine me: Vans omnia! consilia, munitiones, dum ipse‘abfue- 
ri, Observat porro Eustathius orationem bene referri posse ad. 
verba Agamemnonis, α΄. 174 864. me ἔμοιγε καὶ: ἄλλοι, οἵ, κέ με. 
τιμήσουσι». etc. (359). ὠπὸ τείχεος,: longe a.-muro) (354). σκαιὼς 
mures. Conf. sup. 9', 58. (355). οἷον ἔμιμνε, me solum : mane- 
bat. : Sic antea δ, οἷος, ἡ, 39: Sic Eustath. at:Sch:-br. ‘€ExXpo- 
nit ἄπαξ cute. (: 356 sqq-). Oratio sic cum Heyne constituenda ; 
ay D... αὔριον ἐπὴν προερύσσω νῆας ἅλαδε ἱρὰ di ῥέξας καὶ πᾶσι ϑεοῖς,. 
γηήσας εὖ (αὐτὰς), ὄψεαι νῆας ἐμὰς πλεούσας, κι το 2x (Oratio evidenter 
ræ iraet affectu  concitato perturbatior. : Pars Hellespontiede qua. 
ic: loquitur (v. 360) est; tractus borealis maris: Aegæi, trans éme 
fit in Thessaliam transcursus.… (362). εἰ δέ κεν εὐπλοΐην, ete: δὲ 
peram navigationem dederit.… Locum excitat Cic.-de divinat. lib, Τὴ 
$. 25. de morte Socratis locutus, vertitque ; T'ertia te.diete 
læta locabit.. Natrationem habuit ex Plat. Crit: p. 44: Ed: 
(364). ἐστὲ δέ per, ete. Adduntur hæc me suspicaretur aliquis tam. in 
pretio. fore! dona ,Agamemnonis ut. illum a proposito .averterent, 
(367): éboues, doc ἔλα χὸν γε. “Auferam; que sûliem (γέ) sortitus fu 
erim... Quidquid; præda divisa, :sibi sorte: obtigerit,. suum :tanquäm : 
peculium spectatur: γέρας vero,-quod-exéra .sortem ob virtutem 
claram La va fuerit, ide solummodo: sibi certum existimat...., 
supr: ὦ, 298 sq. se propter Briseidem certaturum negat. : (269). 
(times) οὐγορευέμοεν.. - (870). ὠμφαδόν. ut ὠτρεκέως, β΄, 10. πηλεγέως,. 
sup. 809. Diserte hæc omnia renuntiate, ut ali indignentur, si 
quando ro me nectat &c. experti scil. teterrimos effectus injustitiæ ὦ 
ejus.  Notetur in 372. locutio ᾿ἀναιδείην ἐπιειμένος que obvia est supr,- 
ἐ, 149. Jungas insequentia, κύνεός. περ ἐών. - Impudentissimus licet- 
fuerit, talis est ejus erga me injuria ut vos legatos miserit néc-ipse ἡ 
faciem :meam adspicere sustinuerit. (974). βουλὰς συμφρείδισομεες: 
Conf. 4, 540: © ES αὖ τοι συμφρέσσατο βουλάς. (815). Optime.ira-* 


9 


seenti conveniunt hæ concisæ admodum δὲ disjectæ sententiæs. ed 


[377—383.] NOTÆ. 353 


ἂν ἔτ᾽ αὖτις ἐξαπέφοιτο etc. Nec iterum me verbis deceperit. ἅλις à 
oil Satis sit οἰ me semel decepisse. ἕχηλος, ν. 376. ut Latinum 
émpune dictum judicat Heyne. Certe cum amaritudine effertur et 
hominem notat cui nil amplius, quin perdatur, obstare potest. Ang. 
unmolested. . De jar vid. ζ΄, 348. (377). ἐκ γὰρ εὖ φρένας εἵλετο. 
Quod ipse de se prædicat Agamemnon supr. 18. id insamæ, furoris 
loco ponit Achilles. Locut. ἐξελέσθαι, φρένας occurrit supr. ζ΄, 234, 
ubi conf. ut et infr. 511 sqq. ubi Ate De dementia) a Jove iña- 
missa, perhibetur. (978). Haud plane constat unde petenda ratio 
locutionis ἐν καρὸς αἴσῃ, at generatim contemptum designari manifes- 
tum est. In dialecto antiqua extitisse vocem xée v. κόρ, caput, unde 
recentiores κούρα, κοίρηνον, κείρω etc. notum est: huic non prorsus 
alienam censeo notionem materiæ a capite abscissæ, qualis est capillus, 
pilus abrasus (τὸ κειρόμενον).  Hinc, commode satis (inter cætera minus 
commoda) verteris cum Heynio ; pili rescissi in parte eum æstimo. 
Hanc rationem, cujus vestigia jamdudum Clarkio debemus, quodam- 
modo muniunt locutt. inter Romanos, ‘ pilo minus amare”, “ pil 
facere”. Conf. Cic. ad Quint. 2. ult: Catull. 10. 13. Obstat me- 
trum ne accipiatur καρ Pro κήρ, κηρός, mors, etsi bene convenit γί, 
454. vel pro x&e, males conductus, quales olim fuisse Cares perhiben- 
tur. At recentiorum hæc notio est ut abunde constat ex not. Clark. 
ἢ. 1. In Steph. Thes. reperio vocem ἔγκαρ, pediculus ; meminit quo- 
que Sch. B. Ven. at quid magis alienum ἃ dignitate epica? Multo 
satius existimarim dici ἐγκορου αἴσῃ, nam dicitur éyxægos pro cerebro 
in Lycophr. et Alcæo, Ep. 1.2. Conf. Sch. br. Ven. A. B. Lei- 
dens. Victor. Not. Clark. et Ernest. ἢ: 1. et imprimis Heyn. Obss, - 
ΤΟΥ͂. pp 603—606. (381). οὐδ᾽ δσ᾽ ἐς ᾿Ορχομενὸν etc. ὀῤχορεενὸς, στόλις 
βοιωτίας, ἣν μοινύειον καλοῦσι.  Hesych. Lex. De Orchomeno Minyeo 
conf. supr. 8, 511. Ibi ἃ rege Eteocle templum Charitibus, 1. 6. 
Gratis dicatum perhibetur, quod advenæ magnopere divitis auge- 
bant, et hinz verba, 67° ἐς ὀρχομεενὸν προτίνίσσεται, quot ad Orchome- 
num advehuntur dona. . De urbe religione nobili disserunt Pausan. 
9.36. Herod. CI. 146. Sch. B. L. Ven. Hac quoque ætate floren- 
- tissimæ opibus fuerunt Thebæ Aegyptiæ; ob numerum portarum 
urbs appellata fuit Hecatompylos, et Diospolis, quia Jovi sacrata ; ob 
religionem templi ejus et tributa quæ huc a gentibus subditis affere- 
bantur, divitiæ maximæ congestæ sunt ; ἃ Cambyse Persarum rege 
postéa diruta fuit. Quæ porro hic de opibus suis immensis disserun- 
tur, Heyne accipit ut sermonem ævi antiquioris : nec necesse est cum 
veteribus Scholl. arbitrari .portas fuisse omnino ducentas et duos 
myriades intus contineri armatorum : “ Numerus centenarius. ponitur 
pro magno—<t portis semel memoratis, multitudo hominum declara- 
tur per numerum exeuntium”. Not. h.1  Dictahæc equidem de tota 
A egypte accipiebat Aristot. Meteorol. 1. 14. cum quo concinit etiam 
Herodot. Euterp. 15. Addit sua Mela 1. 19. in loco a Vossio exci- 
tato; nec amplius profecerunt docti quam. ut declararint, Thebas 
stationem fuisse militarem in qua bellicis artibus juventus exercitata 
est. Conf. Steph, Dict. Hist. art. Thebæ, unde plura hausit Heyne. 
(382). αἰγυπτίας.. Conf. β΄, 537. δόμοι forsan ædes erant in quibus 
asservabantur divitiæ: templi. Heyn. (383). Sup. 381. Respicit hic 
Z Z 


354 NOTÆ. ([387—407.] 


ἑκάστην ad nomen πύλη quod in éxwréwrvru delitescit. Debebat esse 
ἑκάστας pro usu Homerico. Conf. (387). πᾶσαν λώβην δόμεναι, ponas 
DE contumeliæ, phrasis pro δόμεναι, ἐποτῖσαι τὴν ποινὴν τῆς λώβης. 
urius est Eustathii illud, πρὶν ἀντελωβηθῆναι ὧν με ἐλύπησε, (989 sq.). 
(card τὸ) καλλος. κατὰ τὰ ἔργα. (391). οὐδέ pur ὃς etc. Ang. ποΐ 
even on those terms.  Indignanter addit ; ὅστις οἵ τ᾽ ἐπέοικε, quique ei 
sit eonvenientior, dignitate, gradu scil. Hoc et βασιλεύτερος, ira per- 
motus ob verba Agamemnonis ὦ, 186. Nestoris quoque, #, 281. 
forsan adjungit. (394). γαμέσσεται, desponsabit. “ γαμεῖσθαι in medio 
dicitur ut en quod est docendum curo, i. 6. procurare, ut 
Jilius uxorem ducat, prospicere filio de uxore, ms ἵν uxorem”. 
Ernest.  Nimis hoc Atticum in poëta Ionico judicat e dictum- 
que ponit pro γαμεῖν, uxorem alteri parare. Obss. Υ. 615, At 
rationem Ernestii sequor.  Regulam inter atticos scriptt. usitatam de 
γαμεῖσθαι et γαμεῖν attingit Porsonus ad Eurip. Med. 264. (396.) 
ῥύονται, tuentur, i. e. principatum obtinent : cum imperio præsunt, 
eyn.  Hellas et Phthia ditionis Achilleæ partes fuerunt : 
et prior pro tota Thessalia ponitur sec. Aristarchum in Schol. br. q. 
vid. Conf. sup. β΄, 683. Sententiæ Dni. Dunbar in ὦ, 141. multum 
favet verborum, qualis hic est, ordo, πτολίεθρα ῥύονται. At medelam 
adhibet Heyne, οἱ ῥύονται πτολίεθρα. Obss. ἢ. L (395). Sunt aliæ 
tnnuptæ Latio et Laurentibus agris, nec genus indecores—Aen. 12: 
24, (399). μνηστὴν ἄλοχον. Ubique vertunt, legitimam uxorem, 566. 
Sch. br. εἰς wynoreiuy δοθεῖσων, vouimor. Ejusd. stirpis est μινηστήρ, PrOCUS: 
εἰκυῖαν bene reddunt, aptam, ï. 6. conditioni meæ. Sensus repetitur ex 
vss. 391 sq. et indignanter profert Achilles, non quasi se reïpsa inferio- 
rem existimaverit. (400). τέρπεσθαι, me delectare ; frui ; ut Lat. vulg. 
(401). Iracundus sententiam affert, minime omnium personæ suæ 
convenientem, sed quam existimat Agamemnoni minus Br su var 
nempe, vwiéam abundantem ἃ placidam præ morte efferendam. 
(403). τοπρὶν ἐσ εἰρήνης. Bello diuturno et gravi valde imminueban- 
tur opes Trojanæ, quæ antea præclaræ fuerunt. Vid. σ΄, 289 &a 
“ A metallis, quorum Astyris, apud Abydum, erant vestigia, en 
tere eas opes, voluerant viri docti apud Strabon. XIV, p. 998 D.” 
Heyn.  Urbes vero ere vastatus st μη τὶ DAS Tomol 
rum publico sumtu alendæ opes penitus t. (404—5). 
Delphici divitias hoc ævo remotiore admirandas fuisse hinc liquet: 
Adivos οὐδὸς, limen lapideum : οὐδὸς Sch. br. exponit βαθμός, et certe 
ad templa quæ, ut Delphicum, loco editissimo extructa sunt, gradi- 
bus lapideis ascendebatur : possit quoque Agir esse epitheton dis- 
tinguens, quoniam antiquitus mos fuit e lauro templa conficere. 
Conf. Pausan. X. 5. p. 810. ὠφήτορος---τοξικοῦ, ὠπὸ τῆς τῶν βελῶν 
dQiriws. Sch.br. Recie ; nec est cur ἃ φώτις, oraculum, derivemus, 
quæ prior expositio est. Sic #, 75, ἑκατηβελέταο ἄνακτος. 
tiones Scholiastarum de hac voce ὠφήτωρ videas congesta in Obss. 
Heyn. V. p. 616. Pytho notatur, Delphorum nomen antiquum, in 
Sch. br. qui de etymo comminiscitur. πετρήεσσα, ob situm. (4067). 
ληϊστοὶ μοὲν γοίρ----κτητοὶ Di—inter hæc Se res qe ληϊστοὶ, præda 
parabiles, κτητοὶ, quocunque alio modo. ia vitæ delectamenta 
parari possunt labore, vita ipsa non item; ubi semel effugerit ὅθ. 


[409—433.1 NOTÆ. 555 


Apposite laudantur imitatt. in Eurip. supplic. 775 sqq. et suavissima 
in Mosch. Idyll. 3. 100 sq. αἵ, αἱ, ταὶ μαλώχαι μὲν ἐπὰὼν----κ. τ΄. λ. 
Adde Theocr. [ἀγ]]. 4. 42. πόλι» ἐλθεῖν, 1.6. ὥστε αὐτὴν πάλιν ἐλθεῖν, 
nec parando nec prensando efficere queas. (409). ἐπεὶ ἄρ κεν. Oratio 
antiqua pro morte ; sic Sch. br. διὼ γὼρ τοῦ στόματος ἔξεισι τὸ ψυχικὸν 
πνεῦμα. ἀμείψεται, pertransierit: ἕρκος ὀδόντων. Conf. sim. supra Ÿ, 
850. Notandum venit Lucretianum, forasque per os est editus aër, 
3. 123. unde conjiciendum qualia de anima humana senserint veteres,. 
Id inter Romanos indicat spiritus: Conf. Cic. Philip. 12. 9. Aen. 4. 
75. (410). Aperte profitetur de fabula notissima fati ejus duplicis:. 
διχθαδίας κῆρας Digéuey—gemina fata me rapere ad finem mortis &c. 
Sic infra ν΄, 663 sqq. Cds. λ΄, 109 sq Supr. &, 35. "“ Duplex 
memoratur fatum, optione alterutrius proposita—res inprimis vati, 
ciniis accommodata”. Heyne. Adde sup. β', 832 sqq. (413). ὠλετό 
μέν pou Spes reditus mihi haud pi vs erit; perit mihireditus,. 
sermone antiquiori. ἄφθιτον ---- Semper honos nomenque manebit—Virg.. 
Aen. 1.613. Recte hic Clarke ; “ Notandum quam singulari quam- 
que modesto Poëta artificio, gloriam dicat Achillis suo factam poémate 
sempiternam. Nusquam sui meminit omnino; sed Achillis nomen: 
atque famam immortalitati tradidit ; idque eum, non qualis fingi de- 
buerat heros, sed qualis esset, depingendo”. (415). ἐπέσσεταί pos αἰὼν,. 
δηρὸν, i. 6. ἐπὶ χρόνον δηρὸν. Præ affectu orationem ejus. non claudit, 
quæ sic procedere debet.—‘ Attamen, obscurus quanquam fuero, 
satius esset, quam sic laboribus fungi, et animos minime gratos ex- 
periri”.—««i δ᾽ ἂν τοῖς ἄλλοισιν----δὲ cæteros persuasos velim, ut domum 
redirent, mea exempla secuti &c. (418). ἐπεὶ οὐκέτι δήετε τέκροωρ--- 
guoniam voti compotes non eritis: dixerat supra Ulysses 236-7. 
Ζεὺς δέ σφι Κρονίδης ἐνδέξια σήρεωτα φαίνων érreérru—Victoriam Troja- 
norum esse prædicans ; hinc occasionem arripit Achilles ; quoniam 
partes eorum defendit Jupiter, nil restare, quin domum abirent: conf. 
Sch. Victor. ἢ. 1. Notetur antiquior sermo, χεῖρα ἑὴν ὑπερέσχιε, Ut supr.. 
δ΄, 249. (422). ἀγγελίην émogarbs—prout viros decet legatorum 
officio functos, omnia præcise narrate. πάντα ma ἀτρεκέως ἀγορευέμεν, 
ὡς ἐπιτέλλω. β΄, 10. (425). ἐπεὶ où σφισιν ἥδε γ᾽ éroun, ete. Ang. Since 
this which they have now devised, is not likely to prove effective, 
whilst I continue in my resentment. γέ, saltem: hoc saltem con- 
-silium,  exitum, quem volunt, non habet”. eyn. Sic Sch. br. 
μωταία ἐστὶν αὕτη ἡ γνώμη. Eodem sensu usurpatur ἐτοίμη, ξ΄, 53. 
Non incommode verteris, guoniam hoc non illis aptum est con- 
silium, qualis sensus in Pind, ΟἹ. 6. 18. extat. Sed eodem re- 
dit. (430-—33). Minime suspicati erant legati dona tam magni- 
fica rejecturum Achillem; admirati primo, deinde ad dolorem et 
supplicationem se convertunt. μώλα yèe πρατερῶς---ἰ. e. dona ve- 
hementer recusaverat—"euries, speciem unius ferens nullo modo. 
munera accepturi. (433). δώκρυ᾽ ἀναπρήσας, ἢ. 6. ἀναφυσήσας, ἢ; 
οἰθρόον ὠναβαλών. Sch. br. “ Metaphora ab aqua aeris νἱ - ϑῃηῖ- 
cante. Heyn. Ang. verteris, blubbering.  Sensus primarius τοῦ 
πρήθειν videtur esse in perrumpendo .positus, adeoque indicari possit 
vis flammæ emicantis, venti coorti, &c.  Hinc communiter 
vertunt 2ncendere, et supr. ὦ, 481. œyuos dicitur πρήθειν, ἢ. 6. 
flatu inflare vela. Hinc, Hesychio monente, πρηστήρ, ἄνεμος σφοδρός. 


- 


356 NÔTÆ. [434—447.7 


Conf, Lennep. ad Coluth. C. 12, (434-601). Hanc orationem ex- 
pendere operæ LEE erit. 1. Negat se ab Achille discessurum, 
quippe officii religione ductum, nam a Peleo ut comitem et præcep- 
torem additum se memorat—446. Primum ad Peleum accessum nar- 
rat, et caussam quare domum paternam rekhquerit—476. Se a Peleo 
bene exceptam Achilli puero educando operam navasse—490. Non 
igitur se eum unquam deserere . Sed quoniam Achivos relic- 
tos non vult, procedit exinde ad hortandam pacem et conciliationers. 
—508. Addit argumenta ducta ab honesto, muneribus tantis oblatis ; 
viris summis ad eum exorandum missis.—519. alia proponit ἃ pru- 
denti et utili; exemplo Meleagri, qui id demum sæva necessitate 
facere coactus est quod antea precibus dare noluerat—595. horta- 
tur ergo ne occasionem e manibus dimittat bene de Achivis merendi. 
——et summam argumenti claudit, honestum innuens ut id wumeribus τ 
detur quod vi vel precibus extorqueri nequit ; quippe id restitui debe- 
re quod læsum videbatur, nempe, dignitatis locum, honoris sensum ; 
justitiæ caussa τὸ γέρας, et ad injuriam famæ diluendam τά δῶρα.---605. 
Orationis, quæ, ἃ v. 529. vix ad normam componitur,  ana- 
lysin videas infr. in loc. cit. (484). εἰ μὲν δὴ νόστον : Si qui 
nunc reditum in animo agitas ; similis phrasis supr. ὦ, 297. σὺ δ΄ ἐν) 
φρεσὶ βάλλεο etc. (436). Metaphora est ab ingruente flamima ; post- 
uam ra excandescens in mentem inciderit ; sic habemus. inf, 
λ΄, 155. ὡς δ᾽ ὅτε πῦρ ἀΐδηλον ἐν ἀξύλῳ ἐμπέσῃ van.  Bonum sensum hoc 
quod a Heynio notavi præbet. Illustratur amplius ex eo quod de 
luctatore dicitur a Pind. Py. 8.117.  Sic βαρὺ νεῖκος ἔμπεσε. Nem. 
6. 86. Conf. supr. 235. Oratio 487, affectu tenero plena est; πῶς 
ἂν ἔπειτ᾽ érommoiuny σεῖο ; Quemodo, te discedente, remanere possum? 
(440). Hinc constat Achillem, ætate adhuc teneriori, Græcos in 
expeditione Trojana comitatum : Notum est artificium Thetidis, eum 
insula Scyro -retinentis in habitu muliebri, unde astutia Ulyssis 
ablatus est. Fabulam fortasse ex hoc loco desumtam agnoverit 
lector eruditus. (441). ἵνου----ἀρεπρεπέες τελέθουσι" hinc ἀγορὴν κυδιέ- 
νειραν, ὦ, 490. De epith. ὁμοοίζος in vers. præc. respice ad δ΄, 815: 
Bene ab Hesychio comparatur inf. σ΄, 309. ξυνὸς ἐννόλιος.. iter 
omnibus diffcilis” exp. Sch. br. (443). μύθων τε ῥητῆρ᾽ ἔμεναι, etc. 
« Fortem esse manu, in conciliis et senatu prudentem et disertum” 
Heyn. Constructio est, διδασκέμεενω; rade πιόντα (ὥστε ct) εἶναι μεύϑων 
τε ῥητῆρα, κι r. Δ. nam de Achille loquitur non de seipso; ut monet 
Clarke. Conf. huc Aristot. de repub. 1. 9. Quinctil. HI. 3: Similia 
sunt verba Penelopes de filio, Od. δ΄, 818. οὔτε πόνων εὖ εἰδὼς οὔτ᾽ 
ἀγοράέων. (444). ὡς ἂν ἔπειτ᾽ ἀπὸ σεῖο, EtC. pro διὸ οὐκ ὠπολειφθήσομαξ 
σου. Sch. br. Adeo ut nec velim a te, care fili, relinqui, (ἔπειταὶ 
quum res ita fuerint, ut te, pupilli loco, haberem. Fere ut sup. €; 
350. ἔπειτ᾽ ὥφελλον εἶναι. ‘Pergit 445. οὐδ᾽ & κέ pos, ete. Vis 
inest verbo ὠποξύσας" senectutem, quasi deforme et tetrum quid, 
abradens. “ γῆρας ὠποξύειν ductum est a serpentibus pellem ab- 
stergentibus ; qui, districta pelle, senectutem exuunt, ὠποδύουσι. 
Heyn. Ang. vert. Νοὲ even though the Deity himself were to pro- 
mise me renewal of my youth. (447). Narrat fugæ caussam et ra- 
tionem a domo paterna : Hippodamia fuit mater Phœnicis et Clytis 


[452---481.7 NOTÆ. 857 


pellex, cujus ut amorem conciliaret filium obsecravit. Hoc ne viri 
animus ab ea: aversus esset. Confér. Sch, br.” Recte' vero ‘notat 
Sch. Victor. hanc narrationem bene ad conciliationem compositam 
esse; Agamemnonem veniam impetrare decebat, quum jam offensæ 
vioris reum -excepisset Peleus. (452). #° ἐχθήρειε yéceyraJuvenis 
οἵδ capta scil. Mos in heroicis temporibus usitatus fuit : ‘etsi 
ægre tulisse nunc uxorem apparet. “ Homero NN ον ‘est ἐχθαίρειν 
rivd, Odisse : ἔχθεσθαί τινα, odio esse. Recte Sch. br. μωσήσειει" 
Heyn. Obss. 626. (457). ζεὺς καταχθόνιος dicitur Pluto, “1. 6. nfe- 
sus. Sie Jovi Stygio, Aen. 4.638. Turtareo Jovi. Val. Flacc. 
kb. 1. Aliquando et simpliciter ζεύς, ut apud Lucian. in vxprxoies 
ἐπαινή Vertitur horrenda, αἰνός enim est δεινός. Sch. br, Nec justas 
ob rationes ablegatur versus ἃ Knight, Prolegg. apte enim subjiciun- 
tur, quæ diras perficiunt, numina. Devovendi autem notetur mos 
et ratio-supr. 454 sqq. Sicinf.. 562 sqq. obstestatur Althæa, xd 
καὶ ἐπαινὴν περσεφόνειαν, et ab Erinnye auditur, 571. ‘Porro a Wülfo 
insertos video quatuor versus inseqq. τὸν μὲν ἐγὼ βούλευσα κατακτάμεν 
ὀξέϊ χαλκῷ" ὠλλώ vis ἀθανώτων παῦσε χόλον" ὃς ῥ᾽ ἐνὶ θυμῷ δήμου ϑῆκε 
φώτιν καὶ ὀνείδεα. πολλ᾽ ἀνθρώπων, ὡς μὴ πατροφόνος μετ᾽ ὠχαιοῖσι 
καλεοίμοην. Ηδοβ sustulisse Aristarchum memorat Plutarchus, qui in- 
juria id factum censet, eos témpori optime convenire existimans. 
adem notat in sua edit. Barnes. Criticam ulterius spectes in Obss. 
Heyn. V. pp. 628-—9. (458). ἔνθ᾽ éuoiAng. Then my spirit no 
longer endured that I should remain an inmate in his family, 
whlst I continued the object of my fathers reséntment. (460). 
ἔται, amici, sodales. ἀνεψιοὶ consanguinei, proprie fratrum filü, ut 
Achilles et Ajax. Sch. br. Hi, ne fugam capesseret, orant. (462). 
De εἱλίποδας conf. supr. ζ΄, 424, ἕλικας varie interprétantur, sed 
simplicius et melius 5. br. camuris cornibus vertit.  Locut. in 463. 
ϑαλέθοντες ὠλοιφῇ illustratur supr. ad verb. δαῖτα θώλειών, ἡ, 475. 
(464). ravvorro—extendebantur. εὑόμοενοι, ustulandi, 1. e. quoad pilos 
ac setas, antéequam assarentur. Heyn. (465). ἐκ κεράρεων--ττθ 
doliis. Habetur supra ἐ, 387. χαλκέῳ δ᾽ ἐν κεράμῳ, Pro carcere ; 
conf. in loc. (466). Ordo est, sivéruxes ( διὰ ἐννέα νύκτας) παρίαυον εἰμεφ᾽ 
ἐμοὶ αὐτῷ (διὰ τὰς) "νύκτας. 468----αἰθούση εὐερκέος αὐλῆς. 460. προδόμᾷ. 
ϑαλαίμοοιο. 4:72. ἑρκίον αὐλῆς, etc. De partibus hisce domuum an- 
tiquarum, conf. not. ζ΄, 248. et sqq. (474—5). Conf. sup. ad β΄, 683. 
μητέρα μήλων, Sermôone antiquo pro, divitem pecorum : hisce tempori- 
bus, propter scelus commissum, heroes in exilium sæpe sunt 
fecti ;, exinde a scriptoribus tragicis plurimæ desumptæ fabuæ : 
Sic Telamon, propter cædem Phoci. Peleus ipse, Euryto occiso, 
et Hercules, Tphito. ἐξικόμην. Exp. Sch. br, πρὸς τὸν πηλία 
ἱκέτης παρεγενόμην, καὶ ἱκέτευσα. ΒΌΡΡΙΟΧ accessi. De πρόφρων, 476, 
gæpe jam antea: hic est, æmanter me excipit. Conf. 9΄, 175. 
(478). snvysrey—de hac voce vid. sup. (y, 175.) Summum de- 
signat amoris et affectus gradum.  Invenitur ἐπὶ κτεώτεσσι Supr. 6, 
154. Constructio hic ést, opibus largis destinatum hæredem. 
(481). καί σε vorodroy—Et te tantum feci, Ὁ Düs' par Achilles, 
ex animo diligens.: i.e. “ Educavi te, ut adolesceres ad hoc ætatis, 
quo nunc es constitutus.” a Sic habetur Sophocleum, καί σ᾽ 
ἐθρεψψώμην;, τόσον δ᾽ ἐς ἥβης. Ad v. præc. notandum est nil obstare quo 


358 KOTÆ, [482—1987 


minus inter finitimos populos, Dolopes, pri ἄναξ) fuerit Phœ- 
nix, a Peleo agris a 7 et εὐνοίας ms de “pre de 
193 544. Bellerophon inter Lycios principatum et agrum obti 
(482). Chironis quoque meminit Homerus, medicinam edocentis, λ΄, 
829. et iterum, δ, 219. Ut Pelei amicum, #/, 141. τί, 388. Vult 
vero ostendere Phœnix se Achillem penitius novisse, et maj cum 
eo amicitiam inivisse : “ Videtur Phœnix fuisse altor Achillis, Chiron 
in disciplinis singularibus magister.” Clarke. (484). Vertas: ante- 
quam te genibus meis impositum cibo satiassem.  Desideratur πρῖν in 
prioribus ; ἐπεὶ οὐκ ἐθέλεσκες (πρὶν) ἢ ἐγὼ, ete, Vocula γέ illata M, 
ob metrum, nisi quis malit, priusquam saltem. (488). οἴνου ἀπὸ- 
βλύζων, h. 6. μέρος τι οἴνου. ἐν νηπιξη οἐλόγεινῃ, recte vertes; infantiæ 
difhicilis, molestæ, more. Ang. in infant peevishness. ἀ«λεγεινῇ, 
“ epitheton ad molestias, curas et solicitudines spectat, quas nutriti 
outritoribus creant.” Heyne. (489). τὰ φρονέων, etc. Ang. consi- 
dering, that the Gods never granted me issue. lit. perficiebant prolem. 
8 pro ori…aT 6 Ut Sæpius, (490—1). ϑρεπτήρια indicat iti 
γιά. sup. δ΄, 478. Atlamen filium feci, ut aliquando indignum 
fatum a me arceres ; Defensoribus sæpe indigebat senectus 

imbellis ubi vis et arma victoriam sola reportabant : hinc adoptio hæ- 
redum, ubi naturales defecerunt. Obvium est Lucretianum illud, 4. 
1249. ut possent gnatis munire senectam, ubi plura apposite confert 
Wakefield. Notat porro Schol. Vict. Phœnicem hoc modo officium 
Achillis in Græcis servandis adumbrare. (492). Amicitia quæ ei cum 
Achille fuit licentiam dat apertius loquendi, quam antea Ulyssi. 
Hinc θυμὸν μέγαν----νηλεὲς ro.  Notandum porro est quantum teneri- 
tudinis inest allocutioni, ἐλλ᾽, ὠχελεῦ, dum per exactæ pueritiæ Ççu- 
ram, et amoris debiti sensum, eum, ut iram deponat, obtestatur. Ad 
verb. νηλεὲς #roe, Conf. β΄, 490. ὦ, 205, 521. Callimachi est νηλεὲς 
ἦτορ. Η. ad Del. 106. (494). τῶν περ καὶ μείζων cesrn—Flecti utique 
solent et Düii ipsi, quorum omnino major est Ὀϊγέμιδ et honor 
et potentia. ἐρετὴ, præstantia quævis corporis vel animi vel fortunæ. 
Te placabilem fieri decet eorum exempla imitatum. εὐχωλῇς οὐγανῆσε 
—votis placidis, blandis, ut supr. δώροισιν ὠγανοῖσι, 113. ὠγανοῖς ἐπέ-. 
ἐσσι, β΄, 180. Conf. illud Pind. ϑεὸς εὔφρων εὐχαῖς ΟἹ. 4. 21 sq. (498-9.) 
καὶ γάρ τε urai—Etenim preces sunt Jovis filiæ magni, claudæque, 
rugosæque et oculis strabæ : Hæc descriptio personis convenit 
time: vocantur Claudæ, tarde enim et ægre, ad eum qui injuria 
affectus fuerit, acceditur, et genibus flexis oratur : rugoseæ et strabæ, 
quia recto vultu adspicere non audent supplices, tristi insuper et dolore 
pleno. Hæc Sch. br. Jouis filiæ, quia a diis omnia, quasi auctoribus, re- 
petuntur, et Jovi præcipue tribuitur supplicum cura. unde epith. ixeré- 
σίος. et nunCupatur ἐπιτιμήτωρ ἱκετάων, Od. 1.270. Similem ob caussam 
vocatur ἄτη, πρέσβα διὸς θυγάτηρ, infr. τ΄, 91. ubi personam induit. 
Apposite hic notat Clarke; “ Simili fere loquendi ratione ac Homerus 
hic Preces vocat dès κούρας χωλάς τε ἑυσάς Ti, Euripides mentis male 
‘sibi consciæ cogitationes appellat τὼς αἱματωποὺς καὶ δρακοντώδεις 
κόρας."  Sunt verba Orestis furiosi, v. 250. Ed. Pors. conf. et infr. 
γοργῶπες, ἐνέρων ἵέριαι, δειναὶ ϑεαί, ν. 255. Est nempe sermo symbo- 
licus, dum abstractæ mentis cogitationes se in personas moventes εἴ 


L500—525.] NOTÆ. ὦ 459 


agentes mutant. (500). Ordines; κιούσαι ματόπισϑ ἄτης, λέγουσι; 
i. e. sollicitæ sunt, nempe ad medendum vulnus, 8148», ab Ate illa- 
tum. Hinc 583. ἐξακέονται ὀπίσσω. (501 sq) Per epith. ὠρτέπος, 
σϑενωρή, designantur animi ferocientis vires ad injuriam inferendam : 
celeritas quoque ; omnes ideo (ras) cursu longe antevertit. De 
φθάνω pe: supr. &, 119. (504). ὃς pér τ᾽ αἰδέσεται, etc. Sic supra ὦ, 
28. αἰδεῖσθαί F isgñu.—Quisquis benigne exceperit filias Jovis. Hine 
explicaveris epith. αἰδοῖος quo designantur, et ὁ ἱκέτης; supplex, et ὁ ξένος, 
hospes, notante Heyn. De locutione ércey ἰέναι, vid. ad #, 567. ubi 
sensus diverse instituitur. (506). ὃς δέ κ᾽ ἀνήνηται, etc. 1, 6. αἰδεῖσθαι, 
reverentia eas prosequi ; h.e. Si quis orantem supplicem pervicacius 
æudire denegarit, suo fit periculo ; τόνδε......«δειναὶ ἄται κλονέουσιν ἀεὶ 
ξυνοῦσαι. Soph. Œdip. Colon. 1242. (310). rer, ὅτ᾽ ἄλλων rie — 
Honorem, reverentiam ïüs debitam, quibus mentes sapientum permo- 
ventur, ut supplices exaudiant ; ἄλλων. rte, aliorum gonna: 
de qua vi partic. περ, conf. Hoogev. ὁ. V. p. 460. (511). τὰ à ὄπισϑ᾽ 
ὀνοροάζοι. Anne recte Lat. Vulg.et aa in futurum nominaret ? Debet 
esse, nec alia in futurum, &c. ὀνοριάζοι, hic ὑπίσχοιτο, promitteret. 
Casum proponit ; Si nec ab ira cessaret Agamemnon nec munera tibi 
vel in præsens vel in futurum satis ampla proponeret, haud mirer te 
auxilium recusaturum nec ad dandum impellerem etsi id precibus ef- 
flagitarent Achivi, χατέουσί περ #ywmns—Nunc vero Agamemnon non 
modo injuriam deprecatur verum etiam munera mittit, 515. αὐτίκα, 
ut supr. ## prœsenti. (518). φίλτατοι, ut sup. Achilles ipse, 197—8. 
τῶν μὴ σύγε üoy—lit. nec orationem nec pedes (legationem) eorum 
aspernertis : i. 6. ut optime Clarke ; Horum tu neque orationem neque 
legationem, nec quid dixerint nec quid fecerint tanti viri, itinere ad 
te suscepto, asperneris. Antiqua phrasis est ἐλέγχειν πόδας, ἢ, 6. τὴν ἐν- 
θάδε ἄφιξιν. SCh. br. (520). οὕτω καὶ τῶν πρόσθεν, etc. Sic etiam de 
priscis heroïibus famam accepimus, etc. Exemplum adfert cur mi- 
tiorem se præbeat Achilles, longam et verbosam narrationem, seni 
vero optime convenientem, eXOrsuS. μοξμονημοα, τόδε ἔργον, πάλαι γεγῖ- 
νημένον, οὐ γέον ....«ὡς nv, Sicut acciderat. Sch. br. (525). κουρῆτες. 
ὑποδιήγησιν incipit, episodium, in quo poematis universi quodammodo 
instituitur ratio. Ira Achillis adumbratur sub persona Meleagri, et 
in medias res rapitur lector, adeo ut narrationis epicæ et senilis con- 
suetudinis serventur leges. Conf. Eustath. in loc. Curetes isti fue- 
runt Acarnanes, antiquiores Aetoliæ incolæ, qui Pleuronem tenue- 
runt; Aetoli vero Calydonem. Bellum incidit, et labes prima, apri 
Calydonii immissio. Sch. br,  Altius vero rem repetere licet ex odiis 
inter gentes : nam advenæ Aetoli m agri colebant, Curetibus 
expulsis. Simultates de novo accenderat Meleagri factum. 
Analysin, quæ sequitur, rogatus mecum communicavit Vir amicis. 
simus Guil. Neïlson cujus ope melius quam adhuc comperi narratio 
ordinatur. In partes novem distinxeris ; 1. 529-542. Diana Oeneo 
irata, ob sacra posthabita, aprum immittit qui agrum Calydonium vastat. 
IL 539-542. Meleager, Oenei filius, multa manu comparata, aprum 
perimit. III. 548-545. Litem excitat Diana inter Curetes et Aetolos 
de capite et pelle apri, quæ Atalantæ dederat Meleager ob primum 
vulaus inflictum.  Hoc ceteri venatores injuriam sibi feri existimantes 


360 NOTÆ. ὁ [527—586.] 


rixas movent, et, pugna coorta, avunculos ejus Meleager interficit. 
Hinc bellum Ed 1 sævius. ΙΝ, 525-828, Οὐκ τας oppugnant 
Curetes.. V, 546-548. Oppugnationem instituere nequeunt Curetes 
düum suis Meleager opem fert, At=VI, 548-550. 569-570. victo- 
ridm jam comparaturi sunt quum  Meleager ira percitus Calydonum 
partes déserit.. VIL 551, et. 561-568. Iræ caussa. exponitur; ob 
fratres ejus drone ar eum devoverat res. VIIE 552-560. 
terponitur digressio; domi se continet Meleager cum uxore-Cleopatra 
dé qua instituitur narratio. Conf. loc. IX, 570-595.. Viribus fractis, 
Aetoli ad orandum legatos mittunt, nec voti compotes fiunt, donec 
Meleager; precibus Marpessæ devictus, in aciem rursus ï 
Debellantur Curetes. (527) ἀρευνόμοενοι (ὑπὲρ) Kanvèdves—uti Sæpius ; 
conf. μ΄, 242. ἀμύνειν τινί, CON. €, 262. (529). καὶ γὼρ τοῖσι---. His 
ctenim immiserat pestem Diana; ira percitus propterea quod primitias 
non comportaverat Oeneus, ἄς. Caussa et origo contentionis narratur. 
Attamen, ut Heyne observat,. narratio hæc de apro Calydonio una 
est ex quatuor cardinibus unde heroicæ ætatis. et mythorum pri 
pendet compages chronologica : alteræ sunt, expeditio  Argonautica, 
Bellum τῶν ἕπτα ἐπὶ ϑήβας. Trojanum bellum.. Sic instituitur ratio 
in Chronol. Néwt. (530): Szxbrse—diserte explicant. Sch.. br. et 
Lips. de sacris post fruges comportatas ; férst-fruits ; συγκομιστήρια, S. 
Lips. h. 6. ϑυσίας, μετὰ τὴν συγκομιδὴν τῶν τούτον τοῖς τε ἄλλοις καὶ τῇ 
Aépenres S. br.  Bene explicanturex 140]}. ὙΠ, Theocr. cuiepi 

est ϑωλύσια. Conf. vss. 32 sqq. ἀνέρες εὐπίπλῳ δαμώτερι δαῖτα. τελεῦντι 
ὄλβω ἀϊσαρχόμενοι" μάλα γάρ σφισι πίονι μέτρῳ à δαίμων εὔκριθον ἀγαπλή- ἡ 
gars ὦ x ὦ ὦν. - Constat ex vss. 580; 537. vindemiam marrari et 
uw esse vineam. Conf. inf. 536. γουνῷ ähaÿs,;—est ut S. br, bene 
explicat, in fructuosissimo : agri loco. Hinc ἀλωὴ γόνιμοος, quod in 
oratione antiqua effertur γονὸς» vel γουνὸς;, ἀλωῆς. Conf. supr. 141. ad 
veiba οὔϑαωρ ἀρούρης. et locutionem similem in Hes; Thec + pen 
μοσύνή, γουνοῖσιν ἐλευθῆρος μεδέουσα. De ἀλωὴ, vid. sup. (£,499.). (583). 
ἢ λάθετ᾽ ἢ οὐκ ἐνόησεν; ie quum sacra facere ei. propositum. fuerit, 
oblitus est, vel haud'omnino animo adverterat. ἴα br. assentitur 
Heyÿne. attamen Sch. Lips. accipit, volens prætermisit., Conf. Ernest. 
γιά. sup: ἐν 349. ubi:simüliter;, atque hic, coalescunt ἤ οὐχ. (534). 
δον γένος.  Hoc quod potius δὰ Dianam: spectat,. Scholia. | 
(Vict. et Lips) ad! Âchillem réferunt :quasi- διογενής, notantibus 
Clarke ‘et: Ernesti: : Exponit Sch. br. de Artemide.. (535). Gers 
ἐπὶ --ἰπῶρσε, χιλούνην σῦν ὥγριον..  Heyne:ExSch, br. interpretatur 
ἫΝ sit ᾿χλοξύνην, ἕν᾿ χλόῃ: εὐναζομεένη»,. εὐτραφῆ... in  herbosis palu- 
δ τα latitantem. > Variæsunt aliæ, sed-hoc præferendum.. (536). 
ὃς κακὰ πόλλ᾽ ἐρδέσικεν; ἔθων, etc. Qui damna multa Ῥαΐγαυϊέ, 

tans Oënei agrum: Lats vulg:  Sic Sch. Ven. A: ἐξ ἔθους ἐπιφοιτῶν. 
‘Id: Séh. br, et 'plerique-antiquiores: Accuratius Eustathius, .quem 
secutus Héyne bene distinxit; κακὼ πόλλ᾽ ἔρδεσκεν, ἔθων, οἰνῆος ἀλωήν, 
-more solito, multa damna intulerat vineæ: Oenei. ἔθων dicitur abso- 
uté, κατὼ τὸ εἰωθός, at ἔθειν ὁλώήν, solœcum foret. Video verum pers- 
“pexisse Schrev.'in edit. Sch.br. . Porro: constructio Ἔρδειν xaxd τινα Υ. 
‘ri usitata est. Sic Hesiod:tey. 1. 325: ξεῖνον κακὸν ἔρξει. : Latius ac- 
"cpit ἐλωὴν Sch. br, ut καρποφόρον χώραν. et, quatenus ex fragmento 


C540— 564.1 | NOTÆ, "861 


Euripidis conjicere possum, idem sensisse videtur Tragicus ; est in 
Meleagro : Oeneus πότ᾽ ἐκ γῆς πολύμοεετρον λωβὼν στ ὦ χυ ν, ϑύων ἐρτέ- 
pad nisi στάχυν latius acceperis ita ut proventum vineæ quoque in- 
dicet. Conf. Heyn. Obss. V. 649. ad v. 530. in 538, dicitur ἄνθεσι 
μήλων periphrastice pro μοήλοις» καρποῖς» pari lege ac he πυλαιμένεος, βίη 
Zeséuosw, etc. toties obvia. προθέλυρονα xamai βάλε ἴῃ ν. præc. est 
Junditus, cum ipsis radicibus humi dejecit. (542). πολλοὺς δὲ πυρῆς 
ërs@ne —multos conscendere fecit rogum tristem.. Uti sæpissime, ἐπέ- 
βησε pro ἐπεβίβασεν. (5483-45). Munus præcipuum Meleagro dedi- 
tur pue apri occisionem ; Ille vero vicissim Atalantæ dono dedit : 
avunculi ejus, Plexippus et Toxeus, factum indignantes, spolia puellæ 
ereptum ibant et ἃ Meleagro occisi sunt. Hinc bellum a Curetibus illa- 
tum ad mortem principum ulciscendam et fabula notissima de exitu 
fatali Meleagri ipsius. Sch. br. Parum diserte a poeta explicatur 
narratio. Conf. Arg. sup. 525. (547). τόφρα δὲ κακῶς n— Tamdiu 
valde afflictæ fuerunt Curetum res. οὐδ᾽ ἐθέλεσκον, etc. nec poterant 
(ἐδύναντο) manere extra mænia, i.e. vel Calydonis, et sic dictum est 
ut mgoréeoude τείχεος, Vel Pleuronis, in quo se conclusos tenebant in 
acie stare haud valentes.  Utrumque commodum, at quoniam oppidi 
Curetum non meminerat poeta, de Calydone potius τὸ τεῖχος intellex- 
erim. Discrepat Heyn. in Nott.h.l. (549). 4 ubi demum ira occupave- 
rat, ἄς. Succensebat, ex eo quod mater, posthabita filii salute et se + 
diras ob fratrum cædes fuerat precatus; deinde se domum recipiens, 
agri Calydoni vastationem minime curavit. Notandum est, quanto 
Cum artificio usurpantur verba ὅστε καὶ ἄλλων.  Agamemnonem 
et Achillem perstringit oratio, atque reverentia summa adhibe- 
tur, dum de exitiosa eorum contentione verba facit senex.  Sa- 
pientissimi elenim solent 1rasci. (552). κεῖτο. recte Sch. br. 
ἀργὸς diréru——tempus intra thalamum terebat otiosus, securus. 
552—560, omnia in parenthesi accipienda.  Marpessam abripuerat 
Apollo ; huic congressus Idas, eam dedere coegerat.: A querelis 
quas ediderat Marpessa, nomen Alcyones natæ inditum erat, ab Al- 
yone, ave querula et lamentabili. Nam in ν. 559. verte ἀλκυόνος 
οἶτον, planctum alcyonis, ut eadem sit ac οἶκτον, querelam. : Mythum 
in Ovid. Metam. II. Homero ignotum crediderim, et minus com- 
mode huc translatum. Vid. H. Obss.h. L (555) τῶν rors — Hoc propter 
reverentiam Achillis subjicit ; ne in offensionem ducatur Græcorum 
fortissimus. Observat Schol. Vict. (558). καλέεσκον ἐπώνυμον. ἱ. 6, 
Φερωνύμωως, ducto nomine ab ave querula, πολυπενθέος, luctuosa. 
561). τῇ oys—redit ad narrationem 552. τῇ, Cleopatra. De signi- 
catione vocis πέσσων, conf. sup. #; 81. Ang. efferri potest ; brood- 
ing over his resentment. (562). ἐξ ἀρέων, 1. 6. διὰ τὰς τῆς μητρὸς 
κατάρας. SCh. br. (569). (ἕνεκα τοῦ, ὑπὲρ τοῦ) φόνον κασιγνητικοῦ----" 
Ὁ" acie interfecti a Meleagro sunt. Sch. br. Sup. 5498--4.-5. 

omina recenset Scholiasta. scil. Iphiclus, Polyphantes, Phanes, 
Eurypylus, Plexippus. Junctura autem est, πόλλ᾽ ἀχέουσα ἕνεκα 
τοῦ) κασιγ. Diris devovendi explicatur ratio in hoc et seqq. ϑεοῖς 
ἀρῶται, γαῖαν ἀλοία, κικλήσκει τοὺς κάτω ϑεούς, ἐριννύας, etc. Conf, 
sup. 454. (564). πολλὰ δὲ καὶ yaiur—Mulium et manibus almam 
terram verberabat ; πολυφόρβην, epith. ut Virgilianum. Terræ om- 

ΘΔ 


᾿ 


niparentis. Aen. 6. 595. quod ex Lucretio expressit 2. 705. 5. 260. 
Ambobus fons Homerus et in Hymn. ad T. M. 1. γαῖαν maps 
‘sugar, etc. Præsenti epitheto conveuit v. 2. ἡ φέρβει ἐπὶ χθονὶ πάνθ᾽ 
etc. Nec dubium quin huc respexerit Aesch. Choëph. 124. 
In precibus fundendis diversa ratio instituta pro diis, quos precaban- 
tur. Si ad Superos, manus sursum attollebant.  Inferi invocati, ma- 
nibus versus terram inclinatis, et Marini, super pontum extensis. Conf. 
exempla, #, 177. 209—201. ὦ, 350 sq. In Hymno ad Apollinem, 
v. 333. modo simili infera numina precatur Juno, Jovi irata ob 
creationem Minervæ: conf. etiam 1bid. 340. (567-8). τῆς δ᾽ ἠεροφοῖτις 
ἐριννὺς, etc.  Hanc vero exaudivit Erinnys, per-tenebras ans, 
&c. recte per tenebras, et epitheton simile obvium est in Psalimis ; 91. 6. 
‘ Pestis quæ in caligine ambulat.” ÆExponit Sch. br. ἀόρατος. Porro 
de ἐρέβευςφιν et adjecta terminatione φίν, vid. sup. δ΄, 452, ἀμείλιχον 
ἦτορ ἔχουσα, Virgiliano respondet, cui tristia bella, iræque insidiæque 
et crimina noxia, cordi. Aen. VII. 325-6. (569). Narratio_con- 
tinuatur ab 549. Aetolorum rebus affictis, Meleagrum orant ut 
civibus opem afferret. Hoc munere perfuncti sacrorum antistites, 
ut sup. ζ΄, 287. ubi preces ad Minervam factæ. (574). De τέμενος 
et hac ratione virtutem præclaram honorandi conf. ζ΄, 194, 195. ὑ, 
184. verba procedunt Ang. They desired him to make choïce of 
the fairest portion of the land: To set apart half for cultivating 
the vine and half (as ‘arable land) for the purpose of tillage. 
Exponit S. br. ra ἄροσιν per ἄδενδρον xweuy—et Cconstructio Hey- 
niana convenit, nempe ἤνωγον ἑλέσθαι τέμεενος----" ὥστε) μὲν ταμέσθαι τὸ 
ἥμισυ, οἰνοπέδοιο" ἥμοισυ δὲ, Ψιλὴν ἄροσιν, πεδίοιο.  Distinctio explicite 
facta, ζ΄, 195. φυταλιῆς καὶ æeovens, ubi conf. notata. (581). ὁ δὲ 
pänno ἐναένετο --- οἰ vehementius renuebat, Ex hac tota narratione 
constat fabulam de titione et interitu Meleagri figmentam esse re- 
centiorum et Nostro ignotam. Quidam symbolice dictam putant 
pro exsecrationibus Althææ. Conf. Steph. in Dict. Histor. (579). 
σανίδας, fores : ϑύραι sunt aperturæ in muro. Heyn. Obss. γουνοῦσθαι, 
suppliciter orare, est verbum effictum ἃ γόνυ, 1. 6. ἱκετεία, in sensu 
metaphorico. Conf. «, 500. (584 sq). πρίν γ᾽ ὅτε δή, etc. Donec 
jam thalamus crebris ictibus concussus est et jam in eo essent Cu- 
‘retes ut, mœnibus superatis, ignem urbi admoverent ; Tum demum, 
etc. Coriolano narratum menti obversatur. (589-—90). Vivi- 
da narratio et quam Demosthenes, de Phocensium interitu locutus 
mutuatus est; Conf. Hermogen. Cap. 33. (Confer quoque descrip- 
tionem Aesch. ἕπτα &. ©. 340-—67. ut et orat. Cæs. in Gall. de con- 
jurat. Catalin. $. 53. Vocem βαϑυξώνος interpretatur Heyn. de veste 
ἰὸν et ad talos defluente, ἐκταδίη. (594). εἴξας à θυμῷ, ἱ. 6. impetu 
mentis, non a popularium promissis adductus, pestem arcebat. 
Sermonis artificium excutias : Meleagri exemplum proponitur, qui 
se donis minime exorabilem professus, Cleopatræ tamen ibus é. 
mum obtemperarat, argumento hinc captato, Achillem, dum se preci- 
bus amicorum et muneribus circumsessum videt, animum magis 
cabilem accipere debere. [ἃ suadet senex antequam pernicies ultima 
invaserit, tunc enim necessitate coactum se decertaturum, nec dona : 


μῶν 


T596—617.] NOTÆ. 363 


sperari posse, v. 597. quæ tamen, mulctæ loco, apprime necessaria 
profitetur Phœnix. Notanda veniunt, Phœnicis amor—decoris ob- 
servantia—quæ nec Agamemnonis reverentia nec periculi imminen- 
tis faciès amovere possunt. (596 sq.). μηδέ σε δαίμων, etc. do ne 
te agat diversum, ut tale consilium sequaris, numen. oc est 
ἐνταῦθα τρέψαι, quod ad pervicaciam Meleagri spectat. δαίμων red- 
. dunt quidam, “ numen Achivis adversum.” Conf. Not. supr. 166. 
(598). ἐπὶ δῶδοις, propter dona. (601). Constructio est ; οὐκ #9 
ὁμῶς ἔσῃ (ua) τιμῆς, h. 6. munera desperanda quæ jam adsunt. 
Solœcum foret constructio Eustathii ous runs, nempe rue, 
quod diserte tuentur Sch. A. Ven. et br. διὰ rs dicitur pro ἐν 
τιμῇ. Non abludit locutio Ÿ/, 649. οὐδέ σε λήθω τιμῆς. ὁμῆς τιμῆς 
est sana lectio, et video a Barnes. Bentl. probari, at nil mutandum 
censeo. (603). ἄττα. De sensu vocis constat, de etymo non item. 
Occurrit Heb. ñnK, at ἃ doctis non probatur. Conf. Zeun. in 
Vig. Clarke. In Callim. Epig. 1. 3, est ἄττα γέρον, carissime 8. 
venerande senex.  Eodem nomine Telemachus adloquitur Eu- 
mæum, senem honestum, Od. π΄, 31. 57. ε΄, 6. 599. Sic quoque 
Menelaus Phæœnicem, Il ρ΄, 561. Exponitur ἃ Sch. br. ut τὸς 
Thessala, a junioribus ad senes usurpata. Affinis est τέττα, δ΄, 
412. ubi vide. (603). οὔτε με ταύτης, etc. honoris, quem tu 
prædicas, nil mihi opus est. Ordo est οὔτι με ταύτης (τῆς) rs 
χρεὼ (ἱκάνει), nec solæcismus est, ut Sch. br. dicit, fingens usum τοῦ 
ms pro μοί. Conf. supr. 75. (604). φρονέω d—Superbiæ excla- 
matio. Puto me honorem consecuturum, ex - Jovis voluntate, 
fato constituto, stabili ordine Parcarum. Possunt hæc referri ad 
Thetidis precationem, quam voti compotem Jupiter fecit, profligatis 
jam Achivis: vid. #, 523 sqq. Notetur dictio 605. ἣ (ren) ἕξει pes, 
κι TX. ““ 516 γῆρας; poïeæ, dicitur ἔχειν τινὰ. Heyne. Conf. Od. 
> 18. (608). μή poor σύγχει----Ν 6 mihi conturbes animum flens & 
mærens. Reverentia et amor Phœnicis virum propositi tenacem, 
parum abfuit quin a proposito dimoverint. [τὰ paululum exardet, 
quum illum Agamemnonis amantiorem quam sui esse suspicatur. 
Affectus hicce in viro bellicoso et feroci optime depingitur. (611). 
Bene quoque notio ejus amicitiæ effertur, καλόν ro—Ang. It becomes 
one who stands in the relationship that you do, to molest whosoever 
molests me.  Similiter Sallustius, ‘“ Namque idem nolle atque idem 
velle, ea demum firma amicitia est”. Bell. Cat, sub init. (612). 
καὶ ἥμισυ psige—Recte ab Heyÿnio notatur constructionem esse 260 
(καϑ) ἥμεισυ τιμῆς, nam dici solet μιείρεσθαί τινος, NON τί, ut Sup. ὁ, 
278. ὁμοοίης ἔμεμεορε τιμῆς. (619). οὗτοι---- Hi— Ulysses et Ajax. Reten- 
tum vult Phœnicem ut sup.427. Hunc enim legationis antistitem quasi 
agnoscit, et suspicatus fore ut Græci iterum rem aggrederentur, purs 
net, ne amplius contumelia affciatur, auctoritate spreta, ὁ τροφεύς. 
Hæc recte Schol. br. (614). De paragoge 94, φώ, vid. sup. à, 452. 
(616 544.) ἐπ᾽ éPeurs νεῦσε----οοηξ, SUP. 7, καὶ κυανέησιν ἐπ᾽ ὀφρύσι νεῦσε 
κρονίων, ὦ, 528. πυκινὸν λέχος, Cubile densum, stragulis impositis. 
Ad v. 617: ὄφρα τάχιστα etc. hæc Heyne ; “ interea dum, doneg, hi 
duo (Ulysses et Phœnix) reditum parent, interea lectum Phænici 


364 NOTÆ,. [618—642,] 


sterni jubet”. Obss. V. pp. 673-74.  Sensum receptum tamen præ- 
tulerim, aptiorem quippe visum ; {76 quam citissime de reditu cogita- 
rent legati. Hoc videtur sensisse Ajax, orationem tamen excipit. 
(618). τοῖσι δ᾽ ἄρ᾽ etc. Inter eos deinceps—notetur vis particulæ ἄρα. 
. Personæ convenit Ajacis oratio, nec periodis amplificata nec rheto- 
ricis conferta imaginibus, at densa, simplex, profunda et metam attin- 
gens. Ulyssem primo adloquitur, et dein, 632. affectu quasi per- 
motus, orationem ad Achillem convertit. Conf. Halic, Ars. IX, 15." 
Schol. Vict. Ven. B. L. (62122). οὐ γάρ pos δοκέει---- Ang. Since the 
object of our conversation does not seem likely to be accomplished in 
this way. Loquitur de legatione. μούθοιο τελευτή jejune ἃ Sch. br. 
exponitur, τὸ τέλος τοῦ λόγους Est finis quo spectabat legatio, con- 
cilatio nempe principum, et ratio ab Ulysse exposita. (624). # 
που, qui fortasse, ul verisimile est. (626). Libere et aperto ore 
fitetur, animo ferociori deberi quod legationem contempserit Achilles : 
hoc nec Ulysses propter humanitatem nec Phœnix, propter reve- 
rentiam et amorem, dicere ausi. De voce σχέτλιος, quæ | 
imservit, vid. β΄, 112. οὐδὲ perargérera—nec curam gerit. Sic Achil- 
les ipse οἰ, 160. τῶν οὔτι μετατρίπῃ. (628). Argumento, ut dicunt 
Logici, à fortiori utitur; Si quis cædis compensationem acceperit, 
multo magis injuriæ levioris qualem tu certe perpessus es. Notabilis 
autem est hæc in temporibus heroicis instituta ratio, quum nondum 
fuerint latæ leges de cæde definitæ..… (630). "καί ÿ ὁ puiv—roù à. Is 
qui pretium dedit—ejus, qui datum accepit. ““ Exulabat reus seu 
per vitam seu donec cum propinquis transegerit aut eos placaverit”. 
Heyn.  Infr. σ΄, 497 sqq. diserte narratur lis de mulcta quam wocat 
moin ὠνδρὸς ἀποφθιμένου, 498. (686). αἴδεσσαι δὲ pshabger—Reverere 
tectum ; Dimissis enim legatis et nulla eorum habita cura, ἱ 
jura, quæ sacrosancta! habebantur, fuerunt violata, Sic ἀπέθα, 504. 
μέλαθρον pro, hospitii jura, priscorum sermo est. αἰδεῖσθαι. μέλαθρον, 
hospitum jura revereri, ejusdem farinæ est ac ἐλέγχειν πόδας, SUpr. 
523. (641—42). πάντα τί μοὶ. Omnia quodammodo mihi ex animo 
dixisse visus es—attamen mihi tumescit cor ira &c. i.e. Video meliora 
proboque—deteriora sequor ; “ Ira propter injuriam illatam \obstat 
ne rationi obtemperem vosque, quos maxime amore habeo;, honoribus 
_prosequar”.  Exemplum e pluribus qualem depinxerit heroem Poëta, 
forma et virtute insignem, pervicacem vero, iracundum,. et impetu 
cæco animi abreptum. ‘Ibid. ὁππότ᾽ ἐκείνων etc. Lectionem adhibui 
editt. præstantissimos secutus. Verte ; guando mihi in mentem vene- 
rit memoria illorum, quibus me indigne excepit mods. - Est ju 

‘ paullum audacior, nec tamen a sermonis consuetudine aliena,: μενῶσθαι 
ἐκείνων ὡς ἔρεξε, nec arridet Heynii illud ὧν, h.e. à ὧν, οἷς pe ἔρεξε 
multo satius cum cod. Mori statuere, ἐκείνου ὥς pe ἔρεξε. - Lect. pri- 
mam se non spernere profitetur Ernesti, quam, si rem penitius consi- 
derasset, omnino habuisset prælatam.  Ântea prostabat, ὁππότ᾽ ἐκεί. 
vou (Agamemnonis) μενήσομεαι ὃς μ΄ ἀσύφηλον etc. inter quam δὲ prim 
mr Cod. rl medius incedit. Indolem porro , Grues 
 linguæ non ectam habent qui vertunt ὅς μ᾿ ἀσύφηλον. ἔρεξε, qui 
me pr armee ve nam ῥέξαι τινὰ κακόν,  yæber etc. solæcum est, 
nisi κακόν ponitur ut κακῶς vel cum πρώγμο, aut quovis tali subaudito. 


[644—675.1 NOTÆ. 365 


Sequaris ideo Sch. br. ἀσύφηλον pro ἀσυφήλως, ὃ ἔστι, ὑβριστικῶς. De 

o multa congerunt inutilia.. φῆλος certe extitit, dolosus, fallax. 
Th. φάλω, unde et G. σφάλλω, L. fallo. Hinc Sch. φέναξ ἀσηρός. 
Conf, Lennep. (644). ἀτίμητον μετανάστην. Conveniunt cum ἀσύ- 
φηλον. Advenæ enim et peregrini, nullo tribu vel familia designati, 
inter antiquiores contemptu maximo habebantur, quippe qui nulla 
jura exercere poterant. -Hinc vis exsecrationis supr. 63 sq. ὠφρήτωρ, 
οἰϑέμειστος etc. (647). πρίν γ᾽ υἱόν. Istud γέ vertas saltem, nisi, quod 
in pluribus observavi, ad metrum fulciendum quis induxerit. Conf, inf, 
584. (649). κατὰ δὲ ouvke—incendatque igne naves, ut recte Clarke. 
Vis verbi propria est, quæ ignem non luculentum designat, sed multo 
fumo mistum et sensim aliquid consumentem, ut Ernesti notat ex Hem- 
sterhuisio. (651). μάχης σχήσεσθαι, illum pugna destiturum, se cohi- 
biturum. Notabilis magniloquentia, qui se Hectorem repulsurum, quem 
alii ne dimovere quidem possunt, prædicat. Optime porro exhiberi 
indolem cui nulla certa constituitur lex, sed cæco impetu determi- 
nantur omnia, apte notat Dna. Dacier. “ Apres le discours d'Ulysse, 
Achille ἃ dit qu’il va partir dès le lendemain ; apres celui de Phæœnix 
il π᾿ est plus si determiné au départ; ce départ est incertain ; et aprés 
celui d’ Ajax il ne parle plus de partir, au contraire il paroît disposé 
à prendre les armes ;” etc. Conf. vss. 365 sqq. 614-15.651. (652). 
ἀμφικύπελλον, SUP. ὁ, 584, (655). ὅττι τώχιστα, quam celerrime. 
(657). λίνοιό τε λεπτὸν awroy—floremque lini subtilem ; præstantiorem 
texturam exprimit—rà ἀπὸ λίνου κώλλιστον ἔργον. : Conf. Odys. ὦ, 
443. οἷὸς ἀώτῳ, ovis præstantissima lana, et Sch. br. ibid.  Illustratur 
ususex (δ! τη, Hymn. in Ap. 112. λιβάδος ἄκρον ἄωτον, h.e. fontem 
purissimum. Ex Pind. pass. γλώσσης ἄωτον, florem linguæ, i.e. laudes 
præstantissimas civium. Isth. 1.75. Adde Py: 4. 233. δραπὼν ἱερὸν 
εὐζωῆς ἄωτον, felicitatem exquisitissimam. Cf. et OL. 1. 23. Consimi- 
liter ἄνθος, Py. 4. 281. ἥβης ἄνθος. Et supr. 538. ἄνθεα μήλων; secun- 
dum quosdam Critt. poma ‘præstantissima. Pari lege inter Romanos 
Flos; Conf. Lucret, 3. 222. Juven. Flos Asiæ ante ipsum, etc. 5. 56. 
Sufliciant hæc ad metaplioram usitatissimam illustrandam. (664). 
Σκῦρον. Σκῦρος, πόλις τῆς νῦν μοὲν Φρυγίας; πρότερον δὲ Κιλικίας. Sch. br, 
Respiciunt- Ἰως ad antehomerica : Conf. supr, 129. Not. ad ὦ, 9. 
Scyrum fuisse in numero urbium quæ memorantur supr. 329. con- 
stat. à κλισίῃσιν ày—yévorre. Hæc confert Clarke cum Romano 
dicendi modo, in Senatu, in conspectu,venire ; at simpliciori et minus 
ornato antiquiorum sermoni vix Conveniunt quæ subtiliter tractat, αἵ, 
593. 9΄, 156. ut recte Ernesti. (667). δειδέχωτ᾽, excipiebant ; vox 
usitata in heroum epulis ; vid. sup. δ΄, 4. ἀνασταδὸν, reverentiæ caussa ; 
Sic Di, Jove adveniente, ὦ, 533 et sqq. quæ ibi, ut in cæteris omni- 
bus, ex vita heroica adumbrantur. (671). x émésrs—vel renuit. pes 
yæmrogx—hic, ut sæpius, in pejorem partem ; superbum, cedere nes- 
cium.  Sic sup. 625. ἄγριον," μεγαλήτορα ϑυμόν. Cæterum, hic bene 
designatur animi sollicitudo, et festinatio breviter responsum quæren- 
tis—ut observat. S. Victor. (674). σβέσσαι χόλον. Conf. #, 81, σβέσσαι 
χόλον est, iram penitus restinguere ita ut non amplius exsurgat. κατα- 
πέψαι χόλον, iram reprimere, adeo tamen ut rursus sæviat. οὐκ ἐθέλει, 
obstinato animo recusat. Sic in Not. supr. 428. οὐκ ἐξ. (675), 


366 NOTÆ, [675—709.] 


σιμπλάνεται μένεος, ut sup. Achilles ipse οἰλλά pos οἰδώνεται κραδίη χόλῳ. 
Locutio obvia est «, 103. sq. Ibid. σὲ Σ᾽ ἐναίνεται, Te respuit— 
Te et tua dona aversatur. Conf, quæ Nestor sup. β΄, 81. νοσφιζοί- 
μεθα μᾶλλον.  Adeo animi EP (μεγαλήτορος) est, (676). Transit 
Ulysses ad quæ dixerat Achilles ; αὐτόν σε φράζεσθαι, sup. 346. (678). 
αὐτὸς δ᾽ ἠπείλησεν, etc. 357. 564. (680). καὶ δ᾽ dy τοῖ; ἄλλοισιν, etc. 
sup. 417. (681). Verba sunt Achillis pe 418—20. (684). Testes 
sunt 11 qui, una cum me profecti, legatione inani functi sunt. 
(689). ὠκὴν ἐγένοντο σιωπῇ---]}6 phrasi vid. sup. γί, 95. Vix 

tarunt Achivi talem fore determinationem Achillis, muneribus tam 
magnificis oblatis. Subjicitur ideo μῦθον ὠγασσώμενοι. Quæ sequuntur 
μάλα γὰρ κρατερῶς οἰγόρευσε, ad Achillem respiciunt et 

bentur ex supr. 431. In nota meminit Clarke lect. diversam ὀπέειπε, 
quod de Ulysse commode dici potest. (691). De voce ἄνεῳ. wid, 
sup. β΄, 323. (694—5). μήδ᾽ ὄφελες λίσσεσθαι----- μευρία δῶρα διδούς, 
etc. Verte; orare non debuisti, dona infinita pollicitus. Μίπυβ 
perspectum Græcismum habet vers. vulg. Utinam non orasses ! 
Conf. supr. ὦ, 415. Diar. Class. V. XX. p. 68. de propria ejus 
significatione, Ibid. et 696. ὁ δ᾽ ὠγήνωρ ἐστὶ . d. Ang. 
He is arrogant enough already without being r ed still 
more 80. by your concessions. καὶ ἄλλως, et alioqui; h. e. ex 
indole, superbia ingenita ; unde fit ut quo magis vestris cumula- 
tur donis eo obstinatius iram servat. (697). ἐλλ᾽ ἧτο.  Rationes 
profert quas jure optimas censet, Achillem missum habere ut suis 
consilüs fruatur. Vocula rw, ut in talibus semper, adversationem 
ponit inter illud quod præcedit et quod explicare pergit, Zax res 
κεῖνον μὲν ἐώσομεν, etc. Conf. simile supr. 65. (703). ῥοδοδώκτυλος. 
De epitheto Conf. supr. not. %, 1. (708). καὶ τότε δή. “ Non su- 
pervacaneum est istud δή, sed vim habet in connectenda sententia 
eum eo quod præcessit, v. 701. νῦν μὲν κοιμήσασθε." Clarke. Verte, : 
et tum demum. (709). δῶρον ὕπνον, bene illustratur a Pind. Nem. 
8.12. OL. 1.119. Sic munera Bacchi, Georg. 3. 526. Quod mor- 
talibus ægris conceditur eximie donum appellatur, nec fugiunt 
epith. γήδυμοος, ομβρόσιος, etc. quæ passim ornant. De ellipsi supr, 


4 / 


708. μέμνησο ἔχειν, μοΐχεσθαι, SÆpIUS notavi. 


[1—5.] NOTÆ. 367 


NOTÆ IN LIB. DECIMUM ILIADIS. 


[ἐπιγραφή]. Agamemnon et Menelaus curis insoemnes surgunt 
de lecto seque conveniunt—35. Lectis evocant Nestorem et alios 
principum, cum iisque excubias ad fossam obeunt—193. Consi- 
io ibi, ut in trepidis rebus, habito, videt Nestor, ante omnia 
constare debere, quid ipsi Trojani parent ; mittendos adeo qui res 
eorum et consilia explorent.— 218. Prodit Diomedes, comitem sibi 
ex ceteris assumit Ulyssem.—250. Procedunt armati.—274. bono 
cum augurio.——298. Interea ex parte Trojanorum ad res Achi- 
vorum explorandas prodierat Dolon, Hectoris promissis incitatus.— 
337. In Ulyssem et Diomedem incidit ; qui, occultantes se, præ- 
tergressum a tergo adorti versus castra Achivorum agunt, tandem 
eum consistere jubent.—374. Hic quum vitam sibi deprecatus, omnia 
de suo consilio, de situ castrorum, de Hectore, de vigiliis, de copia- 
rum distributione, imprimisque de adventu Rhesi cum Thracibus ἡ 
seorsum excubantis, indicavit, a Diomede occiditur—464. arma 
Minervæ seposita vovent—469. Ubi perventum est ad Thraces sine 
 excubiis dormientes, Diomedes cædit XII: cum rege Rheso, Ulys- 

ses autem Rhesi equos abducit—514. Heroës, a Minerva moniti, 
armis Dolonis sublatis in castra incolumes redeunt, et corpus curant, 
ad fin. W. H. A 

4. Observantur in Editt. αἱ ἐπεγραφαί, νυκτεγερσία, ΟὟ principum | 
insomnias. δολωνοφονία, Dolonis cædes. ῥῆσος, ob regem Thracum 
interemptum. Ministerium porro deorum habetur ; Minervæ. 274, 
sq. 507-512. Apollinis Thraces excitantis, 515 sq. 

(1). παναχαιῶν. universorum Achivorum. Quid velit sibi Sch. 
br. per suam expositionem ἑλλήνων γνησίων. ἐκ πατέρων τε καὶ μοητί- 
guy ἀχαιῶν, nisi mera argutatio sit, ignoro. At dicitur ut supr. β΄, 
530. πανέλληνες, quod recte expositum video.  Accipiebatur sc. 
quasi fuerit τῶν πάντως ἑλλήνων. Conf. porro imitationes exornatas 
quas præbet Virg. Aen. 4. 522. 9. 294. (2). παννύχιοι. reddas ; 
noctw, non, per totam noctem. Sch. Ven. A. br. quæ notatur sig- 
nificatio supr. %, 530. Sic πανηροξριοι, supr. ὦ, 472.  Notatur usus 
VOC. μαλακός PO μωλακοποιός ab Eustath. p. 785. ut supr. ἡ, 479. 
Subjicit Sch. B. τῷ πάντας μωλάσσοντι, ὅθεν καὶ πανδαμάτωρ καλεῖται. 
(5). ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἂν ἀστρώπτη, etc. Suspiria tam crebra eflert, quam 
sunt fulguris coruscantis flammæ, quod, portenti instar, emittit 
Jupiter. Laudat τὴν μεογαλοτσρεπείαν poëtæ Eustath. qui regem - 
num Jovi tonanti comparat. p. 786. 3. Aptissime quidem omnia 


368 | NOTÆ. [6—30,] 


congeruntur epitheta et mmagines, semperque personæ convenientia, 
(6). τεύχων. ραγαπδ, minitans. (8). ἠέ ποῦ, πτολέμοιο, etc. h. 6. 
ἡ που πολέμου, vel alicubi os magnum amari bell. Designat περι- 
Φραστικῶς ὅλον αὐτόν (bellum. sc.) ὡς πώντων δαπανητικόν. Sch. br. 
Eadem Eustath. comparatque insuper ξιφῶν στόματα, et locut. afue- 
τὸς ἦσαι ἄρηα, (, 289. p. 786. 24. Laudatur Ciceronis illud, “ to- 
tius belli ore ac faucibus ereptam”, etc. Arch. V. Et magis for- 
san poëtice in hoc sensu acceperis quam simpliciter cum Heyne pro 
_ fronte aciei, acie ipsa, nam conceptum videtur poëticum 1mprimi 
velle præstare. (11). ἤτοι ὅτ᾽ ἐς πεδίον, etc. Aegritudinis et i 
caussæ sigillatim exponuntur ; Troum nempe victoria et trium- 
phus, Achivorum clades. Extat locus in Xenoph. Anab. 5. 1. 8. 
in desperatione pari, non absimilis. Tacito videtur obversatus, 
Annal. 1.65. (15). Hoc ob silentium triste et mali accepti undi- 
que apparentem faciem; ““ Apud Romanos invalidi ignes, inter- 
 fuptæ voces—ducemque terruit dira quies.” Tacit. loc. cit. 
προθελύμνους, h. 6. προῤῥίζους. Conf. supr. ἐ, 537. Laudatur Acci 
illud, Scindens dolore identidem intonsam comam. (16). μέγα δ᾽ 
ἔστενε (κατὰ) κυδώλιμεον κῆρ, est constructio. Ambigue reddi solet, 
gemebat generosum cor. Vs. qui sequitur, F7. obvius ést supr. β΄, 
5. et tota quidem enarratio similiter instituitur ; Vss. 1—4, 17-18. 
referas ad β΄, 1—6. (18). ἐπελθεῖν νέστορα. (19). Diserte habet 
Sch. br. συντεκτήναιτό οἷ, nec ab illo junguntur σύν et μῆτιν adeo 
ut prodeat vox συμεμεῆτιν; ἢ. 6. συροιβουλήν. ut ἃ i 
Heyne, Obss.  Extat certe συριεητιέασθαι, infr. 197. quod alias 
effertur συμφρώζεσθαι βουλάς, ώ, δ40.  Dictio metaphorica  alia, 
ὑφαίνειν “μῆτιν, sæpius notatur. (21 sqq.) Hi ex β΄, 41 sqq. fere re- 
petuntur. Conf. ad β΄, 48. de voce λιπαροῖσι. δαφοινὸν eyes, pellis 
Juloa. αἴϑωνος, animosi, ferocis. Sic Virg. Fulvique insternor pelle 
leonis. Aen. 2, 721. Qua ratione verterit Heyne, fulvam pellem 
fuloi leonis (Obss. VI. 12—13) ignorare me fateor. αἴϑων certe ad 
colorem respicere potest, sed æquo jure ad ingenitum wigorem—ig- 
neum. Pelle vero cinctus procedit, super quam incubuit, Rex. 
(24). εἵλετο δ᾽ ἔγχος. εἵλετο δὲ σκῆπτρον πατρώίον, sup. β΄, 46. Tunc 
insigne auctoritatis sumsit, ibat enim ad convocandum concilium ; 
Nunc vero ad visendos amicos in rebus trepidis. (26). Supplendum 
δέδιε γὰρ vel δεδοικότι.  Sententiam vero distinguere possis ; τρόμος 
ἔχε μενέλαον μή τι πάθοιεν οργεῖοι, etc. et in parenthesi accipie 
οὐδὲ γὰρ ὕσπνος.....«ἐφίζανε. Hoc sane prætulerim. Somnus porro 
sensu aptissimo dicitur ἐφιζώνειν βλεφάροις. Sic Young in poem. 
celeb. “ And Zights on lids unsullied with a tear.” Locutio paul- 
lulum a Pindaro variatur ; τὸν δὲ σύγκοιτον γλυκὺν παῦρον ἐπὶ γλε- 
Pagois ὕπνον ὀναλίσκοισα ῥέποντα, 1.6. ἐπιῤῥέποντα γλεφάροις. (27). 
πουλὺν, ὠττικῶς, (pro πολλήν nempe): Sch. br. Recte notat Heyne, 
Homeri ætate Atticum sermonem nullum fuisse : at duplicem 
esse formam ; πολύς, 0. et πολλός, ἡ, or. Obss. VL 15. dyenr, 
i. 8. ὁδόν, πορείαν, ut antea ὑγρὰ κέλευθα, ὦ, 312. (28). πόλεμος di- 
citur ϑρασύς, quod potius-pugnantium est, ἂξ #, 165. πολυαϊξ. 
Conf. ad loc. πόλεμον ὁρμιαίνοντας, martem accendentes. (30). Or- 
dina ; ἐπεθήκατο στεφάνην κεφαλῇ. στεφάνη hic galea. Conf. supr. y, 371. 


C37—65.] | NOTÆ. 369 


372. Not. κεφαλῆφιν. Conf. ad δ΄, 452. (37). θεῖε, venerande. In 
genere notatur ut vox reverentiam junioris erga seniorem innuens ; ἠθικὴ 
προσφώνησις. SCh. br. Damm. Cf. Pind. Isth. 2. 69. ξεῖνον sud ἠθαῖον, 
he. colendum, peramandum, ferme ut αἰδοῖον. Consentit Sch. Ven. A. 
et in etymo, ϑεῖος, nempe Jauparros. SIC 4Bauds ἃ Bass etc. κορύσσεοοι, 
armis te instruis. Notandum est id ipsum in mentem venisse quod 
postea Nestorem admonentem habemus, infr. 204 sqq. De αἰνῶς, 
‘v. 88. conf. supr. #, 97. (41). νύκτα δὲ ἀμβροσίην. Supr: β', 57. 
(43). χρεὼ βουλῆς etc. Conf. supr. 4, 75. (44). Notes voculam κέν 
Cum futuro indicativi ἐρύσεται conjunctam, ut supr. #, 175. et in v. 45. 
vocis mediæ usum in ἐτράπετο, se mutavit, retro-se-vertit. Ad priora 
respicit quum partibus Achivorum ante exauditas Thetidis preces stu- 
duerat Jupiter. (46). ἄρα. Vertas ; in consequence of which. Locutio 
usurpatur ἐπιτιθέναι: φρένα ἱεροῖς, h. e. “ non modo, mentem advertere, 
curare,. quod alias est ἐπιστρέφεσθαι, προσέχειν, sed et propitium esse, 
probare, præferre”. Heyne. (48). τοσσώδε μέρμερα (ἔργα) etc. tot 
Sfacinora luctuosa (χαλεπό, Sch. br. ἀμήχανα, supr. #, 130.) edidisse. 
ἐητίσασθαι ἃ pnris ductum monet Clarke, quantitate edoctus. - Vocem 
extitisse ostendit Argon. Orph. 1330. citante Ernestio. (49). Ob- 
vium aliud exemplum συνταξέως, ῥέζειν τινὰ κακὸν.  Aliud notes supr. 
4, 586. ubi conf. not. (50). «αὕτως, οὔτε ϑεᾶς etc. Junctura est, ξῤῥεξεν 
«αὕτως, patravit tali modo, i. e. impune et præter expectatum, quum 
neque Deam matrem agnoscat, neque Deum patrem. Minus accu- 
rate vers. vulg. αὕτως, talis cum sit, quasi cum seqq. nectatur. Ver- 
ba οὔτε ϑεᾶς, etc. ad Achillem respiciant. (53). Mittitur ad Ajacem et 
Idomeneum Menelaus quia li“ cornu lævo remotissima tenebant 
loca, infr. 113. Idcirco Nestori ipsi in mentem veniunt infr. 1}2. 
(55): ὀτρυνέω. Conf. not. supr. ὁ, 45. (56). ἱερὸν τέλος, sacrum agmen, 
1. e. delectum, eximium. Subjicit Sch. Ven. B.  #ro: μέγα, ἡ ἀπηλ- 
Aærypuevos τῶν λοιπῶν ἐργῶν, exCubiis agendis addictum et quasi sacra- 
tum.  Potest equidem esse epitheton ornans, vel inter ea referri de 
quibus conf. ad β΄, 57. Recenset porro Sch. B. varias significationes 
τοῦ τέλος. Sunt: Turma. Finis, perfectio τοὶ, Proventus et vectigal. 
Dignitas v. honores. Sumptus.  Festum.  Addit Sch. br. τὸ 
μυστήριον. Vis prima videtur esse perféctio, concinnatio quedam 
ad exitum perducta, unde ceteræ profluunt. Adi Lennep. Lex. 
Etymol. in νος. ré. (61). πῶς γάρ; h. 6. πῶς μὲν οὖν; How then 
ês it you desire me to act?  Inutiliter cum Clarkio ad ellipsem con- 
fugiemus, nescio quid faciam ; Nam &c. si meminerirus usum τοῦ 
γάρ inchoativum plerumque adhiberi. : Conf. supr.£", 328.  Hoogev. 
de part. γάρ, $. 8. Reddi potest nempe, videlicet &c. ut supr. 6, 22. 
enimvero, sec. Ernesti. (62). «2%, apud excubantes'sc. perd τοῖσι, 
cum Ajace et Idomeneo.  Sic in v. inseq. ἐπὴν εὖ τοῖς ἐπετείλω, post 
quam rite illos admonuerim ut excubias agant. Reponit Agamem- 
non, 65. se velle fratrem apud φύλωκας manere, nam propositum est 
una cum principibus (βουληφόροις) ibi consilia agitare. (65). αὖθι μένειν 
(σε ἐθέλω sc.) ellipsisolita. μήπως #6porékousr etc. ne forte aberremus 
alter ab altero euntes, diversis itineribus sc. De verbo αἰϑροτόζειν 
multa inepte congeruntur.  Aberrare ‘ab homine, a scopo, primitus 
significasse ponunt et exinde etymôn βροτός fingit Heyne, Obss. T. VI. 


870 KOTÆ, [65—88.1 


19. Eustathius, ὠβρότη, nox.  Neutrum placet, Ex ἥμαρτον, aor. 2. 
verbi ἁμαρτάνω factum est per metathesin ἤρερώτον, exinde -yxgorer, 
εὐφώνως, ἤμεβροτον. Facile constat quomodo possint formari et οὐρεβροτεῖν 
et ὠβροτεῖν, nam (4) inter pronuntiandum elidi potest ut ex ἀνδροτήσ, 
δροτής.  Hæc inter Dores et Iones communia erant. (67). φθέγγεο 
δὲ etc. Clama autem, qua iveris, et ad vigilandum hortare, a patre 
et stirpe sua compellans unumquemque ; honoris caussa sc. - 
lum ex innumeris rare inf. 144. διογενὲς λαερτιάδη..... ὀδυσσεῦ. 
De voce ἐγρήγορθαι vid. sup. #, 371. De ἄνωχθι habet Sch. br. 
ἀπὸ τοῦ ἀνώγω, ἀνωγέίω, ἀνώγημι, ὠνώγεθι, ἀἄνωχθι,τεθω,. (69). Co- 
miter omnes excipias, nec ob munus imperatorium te supra mo- 
ἄστη efferas, Necessarium porro est αὐτούς περ πονεῖσθαι, mOsmet ip- 
s0s etiam suscipere ἜΗΝ convocandi principes ; id quod præconibus 
communiter officii dabatur Rex ipse præstat. (Conf. £, 50, Sie 
antea in rebus trepidis Ulysses ipse concilium convocat, β΄, 187— 
207. Pari modo Nestor infr. 117. κατὰ œuvrus ὠριστῆας πονέεσθαι. 
(70). ὧδε mov, ita nimirum ; ita, ut videtur. Ang. To such grievous 
affliction it appears, hath it pleased Jupiter from the hour of our 
birth to doom us. (74). παρὰ x, juxla tentorium; Sc. ut in 
: promtu esset si quid tempus postularet negotii. Pariter Diomedes 
infr. 151. ἐκτὸς ἀπὸ κλισίης Cubat. Forsan et impetum nocturnum 
Trojanorum expectabant, quem fore suspicatus m7 durs Agamemnon 
infr. 100 sq.  Videmus ideo omnia Nestori parata esse, arma in 
promtu, ἅς. 75 sqq. (76 sqq.). De armatura prisca conf. supr. δ΄, 
132 sqq. y, 372. Repetit quæ de Currie, ζῶμα, communiter sunt 
nota Sch. Ven. A. De voce παναίολος,οοηξ, β΄, 816. (79). ἐπεὶ οὐ μεὲν 
ἐπέτρεπε etc. quoniam tristi senectuti non cedebat, atqui retinebat 
ardorem juvenilem.  Exemplum conf, €’, 66 54ᾳᾳ. Hi 
tiones honorificæ, er ὠμήχανος, infr. 164. 4 Porro τὴν 
λυγρόν eXponitur χωλεπὸ r. 8΄, 103. χαλεπόν δὲ σε γῆρας ὅπ. 
(82). τἰς. δ᾽ οὗτος, οἴο. A quidam τίς δ᾽ οὕτω, chti nimi- 
 æum constructione τίς οὗτος ἔρχῃ; at doctior hæc. Jampridem cor- 
rexerat Porsonus, præeunte Eustathio, et singularem constructi- 
_ onem notarat quæ serius inter Âtticos invaluit. Sic Eurip Hecub. 
505. sq. τίς οὗτος σῶμα τοὐμὸν οὐκ ἐᾷς κεῖσθαι; Obiter notanda est 
æmendatio Brunckii, ri; ἐᾷς Hoc est vim prorsus tollere. Adi 
not. Pors. Hec. 505. (84). ἠέ τιν᾽ οὐρήων, etc. an aliquem custodum 
quærens vel sodalium? διζημένη εἴ που ἐφεύροι, δ΄, 88.  Ionice dictum 
desde Pro οὖρος, Custos, ponit Damm, Lex. Hom. statuitque ita Sch. 
br. Repugnat quod video in Sch. A. qui improbat τὸ σχῆμεα, et prop- 
terea versum. -Uncis a Wolfio includitur.  Certe οὐρεύς communiter 
dictum pro ἡμεέονος invenio, ut in &, 50. (85). τίπτε δέ, etc. 
nitur, κατὼ τί mare χρεὼ ixdve ἐπί σε; Heyne. Conf. 4. 75. (87). ὦ 
νέστορ, etc. Conf supr. 68. Adpellatur Nestor si i epi 
μέγα κῦδος, non propter vim bellicosam corporisve robur, quæ tum 
deerant, sed prudentiam et ‘artis militaris peritiam.  Sic et alibi, 
εὖρος ἀχαιῶν.  Ulysses qui proxime accessit πτολέπορθος designatur qui 
et πολύτλας, πολυμήχανος, πολυβοήτις, Solertia fortitudini, ingenio. vi- 
bus prælato, multoque magis δα τοὶ summam faciente. (88 sq). τὸν 
περὶ πάντων, etc. Ang. whom, above all others, Jupiter hath involved 
in troubles, and that perpetually. ἐνίηκε πόνοισι, Variavit supr. äry 


[88—111.] NOTÆ, 511 


ἐνέδησε, etc. (, 18. διωροπερές, μέχρε τέλους. Sch. br. Bene laudatur 
Virgilianum illud, Aen. 4. 356. ‘ dum spiritus hos regit attus,” ad verb. 
εἰσόκ᾽ ἀστμή, οἴο. καὶ γούνωτ᾽ égden, locut. pro, wigor adsit. Notetur 
porro ad primam personam transitio in ὀρώρη μοοί,...««πλάζορμαι, id 
quod, mente perturbata, orationi additur τὸ σχῆμα. Istud πλάζομοαι 
mire exponunt Scholiastæ quidam quasi ad mentem spectans ; πλα- 
op κοωτὼ τὴν yon)" οἱονεὶ, ἀπορῶ ὅπως χρήσομαι τοῖς παροῦσι πρόγ- 
μασιν. Sch. br. Ven. A. Sensus per se bonus, huc vero minime re- 
vocandus.  Præstat ; vagor—insomnis, confectus curis. (92). ἱζάνει. 
Cf. supr. 26. (93). αἰνῶς περιδείδιω. Ang. efferri solet: 7] am in 
extreme apprehension for. Constructio est, vel περισσῶς δείδια, vel 
δείδιω meet τῶν δαναῶν.  Alterum illud prætulerim et subintellexerim 
exe, τῶν δανωῶν 506. (94). ἀλωλύκτημεαι. exponitur τεθορύβηροαι, animo 
valde perturbato sum. Sch.br. Satis a præcedentibus illustratur οὐδέ 
(μος ἦτορ ἔμπεδον, etc. Accedunt Tulliana; “ non angor, sed ardeo 
dolore; οὐδὲ pros ἥτορ ἔμπεδον, ἀλλ᾽ ἀλοωλύκτημαι. non sum, inquam, 
mihi.crede, mentis compos.” Ad Attic. IX. 6. - Verbis ἐνωργεστώτοις, 
κραδίη δέ μοι ἔξω στηθέων ἐκθρώσκει, respondent Maronis Georg. 3, 105 
56. comarque haurit corda pavor. (96). ἀλλ᾽ εἴ τι δραίνεις. At si 
uid animo volutas, facere instituis, moliris. Voculæ γέ quoque vis sua 
messe videtur ; ἐπεὶ οὐδέ σε γ᾽ ὕπνος, etc. “ quoniam te, æque ac me, 
reliquit somnus.”. (98). μὴ roi μοὲν xæuaru, etc. Vertas; ne labore et 
somnolentia satiati, h.e. gravati, obdormierint.. Clarkio minus ve- 
mustum apparebat antiquorum illud, ὕπνῳ Pro ἀγρυπνίᾳ, quod probe 
intellectum rem acu tangit. Nam cum Schol. br. dicit, καὶ τῇ 
ἀγρυπνίᾳ, id non effert quasi inter se voces permutari possint, 
eodem jure usurpari ὕπνῳ ἀδδηκώς, AC ναῦς dit τὸν κυβερνήτην δὁλλυμοένη, 
h.e. propter absentiam ejus qui solus servare poterat. Eustath. p. 
792.40. Aptissime citat Clarke Hor. Carm, 3. 4. 81. ludo, fatiga- 
tumque somno, i. e. desiderio somni, somnolentia.  Bene defendit lect. 
ἀδδηκότες Heyne, Exc. pp. 111 sqq. T. VI. Ernestium silere miror. 
(100 sq). οὐδὲ τι louer μή πως, etc. Ang. and for ought we know ma: 
be planning a night-attack upon us. De epitheto γερήνιος, 101. conf. 
β΄, 336. (104). οὔ In, non equidem. cemparatur ἃ Heyne cum οὐ 
dy. (105). ὅσα πού, etc. quod nunc, uti videtur, sperat.  Hoc dicit 
Agamemnonem consolaturus, ne fortasse ea quæ Hector fuerat mo- 
litus nimium expavescat. πού, τὸ στοχαστικόν, adhibetur ut usu fit.in 
sententiis ubi ira vel indignatio quædam ἃ re inopinata cietur, ut hic, 
a successu Hectoris. Conf, doct. Hoogev. in voc. $. VI. et exempla 
allata. Adde supr. &, 473. (106). εἴ κεν ἀχελλεύς, etC. καὶ τοῦτο μὲν 
εἰχιλλίως τὸ ἐγκώμειόν ἐστι. Plut. de aud. poet. scil. ut semper in eum 
inimicorum etiam ora convertantur. ‘ Notandum quanta cum 
arte, ut poëma unum sit ἃ capite ad calcem, et hic et ubique, 
quidquid rerum narretur, quisquis hominum loquatur, semper tamen 
interponatur Achilles” Clarke ad ἡ, 228. (109). Ductores nomi- 
nat eximios quibuscum vult consilia agitare. Megetem memorat φυ- 
λέος ἄλκιμον υἱόν, de quo supr. β΄, 627. αἴαντα ταχὺν, se. Oilei filium, 
β΄, 527. Epitheto, quod hic datur, convenit descriptio β΄, 528 sq. 
(111). ὠλλ᾽ εἰ #16, etc. Expleas; bene se haberet si. quis vocaret, 
etc. Modus est optandi, “ καλῶς ἔχοι ἂν εἴ m1—vel cum Eustathio, 


37 .  NOTÆ: [111—139, 


enr ἂν — βουλοίμην ἄν, εἶ εἴς. Comvenit cum ὑπο εἴθε, εἰ γά 
reddunt, μέΐπαηι." H (113). ἑκαστώτω. C 53. (114) 
Senis fanmecudingm degothque. observantiam spectes. D» ai 
de rerum summa imperatoris fratrem mu rome vero, et quasi . 
reverentia ipsius Agamemnonis tactus addit, σοὶ δ᾽ ον ἐπέτρεψε πονέεσθαι, 
id abesse insimulans, quod in ipso ductore eximium prædicat, τὸ 
φιλόπονον. PE zen γὰρ ἱκάνεται. Suppletur ellipsis. conf. supr. 
75: (120). ΓΝ ræsenti υ8ὰ τοῦ ἄνωγα observationemi repetit 
Clarke ex #, 37. os ς jubeo, jubere soleo. Nec id solum in tem- 
poribus quæ vulgo præterita dicuntur invenire significationis licet, 
sed in futuris quoque, ut infr. δυσωρήσονται, 183. quod bene redditur, 
difficilem-custodiam-habere-solent. In imperfectis etiam, ut supr. 4, 
505. ἔκλυον, eœaudire solent.  Discriminis vero quid inesse accuratius 
perpendens putaverim ; in hisce potius consuetudinem exprimi quæ 
a nullo limite temporis definitur, in illis contra præsentis rationem ex- 
actiori lege haberi. Conf. Mathiæ G. G. $ 503. Obs. 4. (123). 
Quod Nestor dicit, σοὶ à οἴω ἐπέτρεψε πονίεσθαι; 116. id 
φιλάδελφος ad reverentiam fratri trahit, ἐμὴν moTidiryu2v0s ὁρμήν. se Ita 
fit ut neque Nestorem delatorem (συκοφάντην) fecerit nec Menelaum 
vum.” Sch. A. in loc. ὁρμεήν, dum ipse me ad opus accingam ez- 
speclans. (127). ba γάρ σφιν ἐπέφραδον, etc. tb enim ut conveni- 
rent monui. Usus ἃ grammaticis notatur τοῦ #4 pro ëx—insolen- 
tior secundum Eustathium ; Conf. p. 791. 61. _Sæpissime usurpatur 
in sensu quando, quum, quo tempore. Cf. ύ, 478. inter Atticos 
etiam ; conf. Aristoph. Vesp. 752. κεῖθε γενοίμαν ἵν᾽ ὁ κήρυξ, νι 
(129). οὕτως. Ang. this being the case. Nemo i 
detrectabit qui ex sua parte nihil laboris recusaverit. (132). pp 
subuculim, vestem interiorem cui arma erant inducta. Vid. β΄, 42. 
De habitu militari satis monui ad δ΄, 132 sqq. χλαῖνα, erat quo induti 
dormiebant ; φοινικόεσσαν; puniceam, colorem regium; δ΄, 141. 3, 
221. διπλῆν accipio ut Sch. br. hoc loc. et ut supra monui ad γ', 
126. vestem amplissimam, quæ duplicari poterat, bis circumduci. 
Hac induta sæpe in anaglyphis prostat Minerva. ἐκταδίην quoque, ad 
talos pertingentem, qualis debet esse vestis castrensis, seni accom- 
modata. Respice ad +, 125. Memorantur a Tullio tunicæ #alares 
quæ sociis Catilinæ objiciuntur tanquam mollioribus convenien- 
tes, Vid. Cat. Il. δ. et not. Merouillii. (134). οὔλη δ᾽ ἐπενήνοθε 
λέχνη. Vertitur; crispu autem super eam florescebat  lanugo, h.e: 
vill densiores.  Exponitur a Sch. br. ἡ δασύτης, ἡ κροκύς, Sc. filum in 
superficie exstans. Vestis erat gausapa; ὦ frize cloak. In alio 
sensu usurpatur λάχνη, β΄, 219. ubi conf. de usu 
ἐπανθεῖν, ἐπανθεῖσϑαι.  Exponitur porro vox οὔλη ἃ Sch. br. ἢ 
ἀπαλή. Ηοο recte agnoscit Heyne e contextu desumtum, (Obss. T. 
VI. 29.), quippe usum, nisi inter senes ét delicatiores, rariorem 
innuens. (139). τὸν δ᾽ αἦψα etc. vers. vulg. . Zi autem con- 
2. ad arnimum accessit vox, vel magis ad lit. menti se circumdedit, 
περιῆλθε τὸν (κατὼ τὰς} Φείνας. Ratione haud prorsus absinili usur- 
pantur verba, ἀμεφέχυτ᾽ ὀξεφή, supr. β΄, 41. ἰνή, ἢ, 1. vox Com 
Aliter supr. 9, 276. flatus, impetus venti. ΟἿ vocem haud dubie 
digammatam receperim Bentleianum, ἦλϑε Food: Cf. Heyn. Obss. 


[142—178.] NOTE. 1878 


h.1. (142). De locut. νὺξ ἀμβροσίη, conf. β΄, 57. In edit. Clark- 
Ernéstina prostat lectio ὅτε δὴ χρεὼ, et redditur, “ quid est quod 
jam necessitas adeo urget” ? Melior, quam adscivi, est editt. seriorum, 
et resolvitur; καϑ' ὁ, τὶ χρεὼ ἵκει ἐφ᾽ ὑμῶς ἐπὶ Τόσον; (146). ὃν τ᾽ 
ἐπέοικε etc. quem convenit consilia agitare, an fugiendum est an 
ulterius decertandum bello; βουληφόρον, se.  expletur sententia, si δεῖ 
ἢ φεύγειν ἢ pe (151). ἐκτὸς ἀπὸ nAurin—paratus 56. et ad strenue 
‘agendum, si quid res ferret, promtus, σὺν τεύχεσι, armatus. (153). 
exponitur σαυρωτήρ, 1. Ferrum transversum in ima cuspide, qua 
hasta appenditur ; ΤΠ. cavum ferramentum cui inseritur pars inferior 
et solo infigitur. Hoc tuetur Sch. B: atqui minus accurate Sch. A. 
πὸ ἀπολήγον μέερος τοῦ doguros, etc. Erat enim potius ἡ δορατοδοκη, 

uam pars ipsius hastæ.  Disertius Eustath, h. 1. unde et Steph. in 

hés. sua hausit. (155). ὑπὸ δ᾽ ἔστρωτο, etc. Constructio est ; 
ὑπέστρωτο δὲ (κατὰ) ῥινὸν δ᾽ τυδείδης, i. 6. substratam habuit, Sic 
alicubi reperias, substernor pelle, ἄς.  Recte accipit Sch: br. 
exposito ῥινόν per βυρσών, quod minus perspectum habuit vers. 
Lat. vulg. substrataque erat pellis. ῥινὸν βοὸς ὠγραύλοιο interpretor, 
a buffalo's hide. τοῦ ἐν ὠγφῷ αὐλιζομεένον, Sch, br. at præferen- ἡ 
dum quod ad ς΄, 521. obvium est, ὠγρώυ. De formis, qualis 
est κρώτεσφι, respicias ad δ΄, 452. Conf. quoque cum 156. τοπης, 
τοτάνυστο etc. supr. i, 657. An idem sit qui hic suppositus habetur, 
τάπης φαεινός, CUM stragulis quæ ibi memorantur, an caput solum suf- 
fulciens, dubitari potest. Ex collato supr. 4 200. videri possit ge- 
neratim appellari ὁ τάπης quidquid substratum fuerit. In tali sensu 
. vocéem ubique adsciscit Virg. Aen. 9. 325. 7, 277, etc. etsi aliter 
interpretetur doct. Heyn. in nota ad priorem locum ; “ posuit tapetes 
pro pulvinis, qui tapetibus instrati sunt.” Η, 1. certissima versio est 
ulwinus, at notio generalis est instratum quodvis vel lecti vel cubi- 
ke vel equi. Conf. #, 230. (159). τὶ πάννυχον ὕπνον ὠώωτεῖς ; CUr per 
totam noctem somnum suavem carpis ? Hoc secundum gloss. Eus- 
© tath. dorés ὕπνον, τὸ ἐπανθίξειν. τοῦτο δέ, διὰ τὸ καϑ' ὕπνον ἡ δ ὑ, καὶ 
οἷον ἀνθηρὸν. p. 726.  Hinc bene ad lit. rédditur forém somni 
decerpis; convenit Virgilianum, placidum carpebant-——soporem. 
Aen. 4. 522. Horatii illud, carpe diem, ex eodem fonte hauritur. 
De ἄωτος, optimum cujusvis rei designante, conf, supr. , 657. et pro 
consimili dictione Odyss. x’, 548. Conf. Steph. ‘Thes. in voc. ἄωτος. 
(160). Throsmus hicce videtur esse ab eo divérsus qui memoratur 
infr. ὑ, 3. cui nomen Callicolone datur a Sch. br. Memoratur 
quoque tertius supr. β΄, 811. Hi duo fortasse iidem sunt ; alter de 
quo hic mentio habetur ulterius versus castra euntibus occurtit. 
“ Stationes ibi et castra posuerunt Trojani si quando extra Ilium per- 
noctarint.” Sch.B. Ven. Editior locus videtur quoque fuisse sepul- 
chrum (σῆμα) ΠῚ ubi convenisse dicuntur οἱ βουληφόροι. infr. 415. 
(164). σχέτλιος. ærumnosus. Ita dicitur qui se nimis fatigat et exer- 
cet laboribus. Æyrnesti.  Ejusdem nominis est ὠμρεήχωνος, 167. et 
recte observat Fleyne innui quid »imis officiosæ sedulitatis.  Nimium 
quid molestiæ tibi et aliis creas, senex ! (165). οὔ νυ καὶ ἄλχοι ἕασι, 
etc. Annon δὲ alit sunt—0 κεν émsvru—qui, cum ita res sint (he. 
cum adeo senectute sis provectus) unumquemque éxcitent, &c. 
(173). ἐπὶ ξυροῦ ἵσταται ἀκμῆς. Loquendi formula quæ summum 


᾽ν 


374 NOTÆ. [173—206.] 


discrimen innuit. Respondet inter Romanos illud, ἐπ acie novaculæ 
situm esse, quod hinc mutuatum agnoverit lector erud. Est (sec. 
Steph.) metaphora ἃ circulatoribus qui in cuspide gladiorum incedunt ; 
dixerim potius, ab iis qui ferrum contrectant, Varie illustratur; τὰ 
πραγμώτα ἡμῶν τριχίος ἠρτηταιί, ὁ ἐστιν, ἐν ἐσχώτω. SCh. À. οἷον ἐπ᾿ αὐτῇ 
τῇ ὀξύτητι καὶ roun τοῦ ξυροῦ. σοφοκλῆς δὲ παραφρώζων αὐτὸ, εἶπε, ξυρεῖ 
γὰρ ἐν χρῷ. Eustath. 796, 55. Invenitur Sophockeum in ΑἹ. FL. 
786. Conf. et Antig. 996. Pers βεβὼς du νῦν ἐπὶ ξυροῦ τύχης. Totidem 
verbis desumsit Herod. Erat $ 11. Sententiam ordines ; ἣ ὄλεθρος 
ἢ τὸ βιῶναι ἵσταται ἀχαιοῖς ἐπὶ ξυροῦ ἀκμῆς.  Sic supra Herod. ἐπὶ ξυροῦ 
γὼρ τῆς ἀκμῆς ἔχεται ἡ mir τὰ πρήγματα, ἄνδρες ἴωνες, ἡ εἶναι ἐλευθέ- 
ροισι ἢ δούλοισι, etc. (177). ἀμφιέσσατο ὥροοισιν (κατὰ τὸ) δέρμα. ποδη- 
γεκὲς δέρμοα, instar vestis quæ supr. dicitur ἐκταδίη, 134. Conf. Aen. 
2. 721.7. 666. (179). τούς. Sc. Ajacem Oilei filium et Megetem. 
(181). ἡγήτορας.  Merionem et Thrasymedem. supr. 57 sqq. (182). 
ἐγρηγορτί, σὺν τεύχεσι----ϑωρηχθέντες, sc. Vigilantes ἐμκαρού λίνα E supr. 
ἡ, 371. (183): ὡς δὲ κύνες, etc. Conf. supr. v. 120. de δυσωρήσοντα:. 
De αὐλῇ, respice ad ζ΄, 242. καϑ' ὕλην......δ΄ ὄρεσφι, per pe de 
montibus. (186). ἀπὸ τέ σφισιν ὕπνος ὅλωλεν, somnusque ἰδῆς solet 
perire. Forma loquendi, ὥλετο μέν FO γόστος...... ὥλετό pos κλέος ἐσ- 
θλόν, obvia est supr. 4, 413—15. ubi conf. (187) ὡς τῶν νήδυμος, etc. 
Hæc de custodibus ; idcirco tempus variatur ita ut definite præteri- 
tum fiat, ὀλώλει, ἢ. 6. perierat jamdudum. τῶν, excubiarum præfec- 
torum scil. (192). φίλα séxve.  Jure patris Thrasymedem alloquitur, 
Merionem senili, utrumque ad munus difhicile obeundum hortans. 
(194) τώφροιο διέσσυτο. Excubias agebant inter vallum et fossam 
quibus spatium interjacebat ut memoratur supr. #, 486—440.  Con- 
cilium nunc extra fossam a principibus habetur quo animosiores red- 
dantur et custodes et qui postmodum ad speculandum prodierint. 
Hæc Sch. br. Eustath. Addit alteram caussam Sch. A. Ven. nempe, 
ive pen ϑόρυβος ἐν τῳ στρατοπεδὼ γινηται, etc. Quidni propter ἃ 693 
et hæc est λύσις Porphyriana in Sch. B. Ven. Quæ ἃ brevi 

notantur infr. 198. de vi compositionis duplicis in ἐκδιαβώντες, nempe 
laboris aliquid exprimi dum fossa transitur, nugæ sunt. (195). ἀρ- 
γείων βασιλῆες. βουληφόροι fuerunt, Agamemnon, Menelaus, Nestor, 
Idomeneus, Ulysses, Ajaces duo, Meges, Diomedes, Meriones, 
Thrasymedes, ut ex præcedd. constat. (198 sq.). ἑδριόωντο ἐν ss νὰ 
considebant in puro. Explicare pergit suo more, 4: δὲ νεκύων διε- 
φαίνετο χῶρος. Legitur versus supr. +, 491. ubi conf. Cædes vero 
prope fossam editas habemus, supr. 9΄, 341—48. quum Hector 
Achivos usque ad munimenta persecutus erat et, horrenda strage 
facta, se retro verterat ; ibid, 485. sq. (201). ὅτε δὴ περὶ νὺξ ἐκά-. 
aude, h.e. μώχην. Conf. #,485.sqq. (202). πίφαυσκον ἔπεα, ser- 
mones conserebant. (204). ὦ φίλοι. Eximium notatur artificium ora- 
tionis, et in particulis bene delectis et in præmiis officii periculosi ob- 
latis. Actionem porro maturam hortatur, οὐκ ἂν δὴ πεπίθοιϑ᾽ ἑῷ αὖ- 
τοῦ, etc. an non jam aliquis confisus erit suo ipsius animo audaci ? 
δή, obsecro. Clarke. ἑῷ αὐτοῦ pro ἑαυτοῦ. Sch. br. Pronomen equi- 
dem compositum ignorat Homerus. (206 sq.). εἴ τινώ mou—# sud | 
που. Particulæ vis constat ; illud possibile innuitur quod maxime 


[206----295.} NOTÆ. 375 


exoptandum venit, nempe vel hostium aliquem prehendt posse vel 
rumoris aliquid captari unde de Trojanorum consilüis detur conjec- 
tandi occasio. (208). ἅσσα. Vide sis supr. ὦ, 554. ἢ μεμάασιν, etc. 
Constat hoc novum consilium pernoctandi extra urbem principes 
valde terruisse, (211). ταῦτά κε πάντα (εἰ) muboro—Hæc omnia si 
resciverint. “4 Subintelligendum est illud εἰ ex v. 206.” Ernest. 
(212). ἀσκηθής. ἀβλαβής" Sch. br. Est Angl. vet. unscathed. (211). 
Conf. supr. #, 529. (213). ἐσθλὴ δόσις est munus collatitium, ovis 
nigra et gravida: addit insuper honorem insignem epulandi de quo 
adnotavi supr. +, 162. Subtilius porro est, vel potius subabsurdum, 
quod observat Sch. br. ovem nigram proponi, ob munus noctu pera- 
gendum, et ÿzroffnver, quia fructus ex negotio erat expectandus. 
Eadem Sch. A. Ven. Simplicius erat dicere, nigram ovem esse præ- 
stantissimam sui generis, et gravidam opes augere. Vid. Columell. 
de re rust. 7. 2. 4. (214), ὅσσοι γώρ, etc. Quotquot enim navibus 
imperant principes, dabunt ei, horum omnium quisque, ovem ni- 
gram, Jœminam, agnum-ubere-alentem (vel fetam) cui quidem 
possessio nulla æœquiparanda est ; semperque in conviviis et comes- 
$ationibus aderit. Ἷ 
Ad v. 214. seqq. habet Eustathius: τὸ δὲ ὅσσοι πὰρ νήεσσιν etc. 
. παρῳδήσας ὁ ποιητὴς ἐν ὀδυσσείᾳ οὕτω γρώφει ἐπὶ τῶν μνηστήρων" ὕσσοι 
γὰρ νήσοισεν ἐπικρατίουσιν ἄριστοι" αὐτὸς ἐν τοῖς ἑαυτοῦ διδώσκων 
καὶ ὅπώς χρὴ παρῳδεῖν. Versus extat in Odyss. #, 245. Possint vero 
multa hujusmodi exempla proferri in poeta qui pro ne nata eadem 
repetit, transfert, mutat. (218). ἀκὴν ἐγένοντο etc. Conf. y, 95. 
(222 sqq.). ἀλλ᾽ εἴ τις etc. sin aliquis alter se comitem addat plus 
Jjucunditatis et fiduciæ aderit, ἥδιον καὶ ϑαρσαλεώτερον ἔσται. Durius 
vero id, m&hño ϑαλπωρή. et fortasse explenda est sententia, ϑαλπωρὴ 
ἔσται μᾶλλον (ἢ τι φεύκτεον ἡ διὰ ϑύκτα ἐξοδία.) καὶ (τὸ τὸν ἄνδρα ὥμ᾽ 
ἔσεσθαί μοι) ἔσται ϑαρσαλεώτερον, h. Θ. plus fiduciæ feret. ϑαλπωρή dici- 
tur ἀπὸ τοῦ ϑώλπειν, et bene reddi potest spes ut in Odyss. ὦ, 167. 
Variæ recensentur significationes in Schol. ἡδονή. ϑάλψις. ἐλπίς. σω- 
τηρία. ἀσφάλεια. σκέπη. (224). Nominativus in statu absoluto, ut 
dicunt, ponitur, δύο συνερχορένω, cujus sunt plurima exempla. Cf. 
Dawes p. 99.  Eustathius (p.799) notat quasi solæcum fuerit ; 
comparat vero Schol. A. ἄμφω δ᾽ ἑζομοένω, y; 211.  Impeditiora 
vero sunt seqq. quæ sic ordines ; καὶ ὁ (SC. ἐκεῖνος) ἐνόησε πρὸ τοῦ 
om TwS ἔῃ κέρδος" (ὁταν) δὲ μόνος (5), εἴπερ καὶ νοήσῃ, νόός ἔσται οἱ βράσ- 
guy etc.  Solet hic ante alterum percipere quod maxime ad rem 
Jaciat, sed cum solus sit, etiamsi quid animadverterit, tamen ei 
tardior est animus, quam ut inde proficiat sc. Verteram ἐνόησε, solet 
sercipere. Conf. supr. 183. (226). Videtur quid subintelligi ad 
hunc modum ; efidmsi quid perceperit, (nihil utile efficitur), sed 
et mens impeditior et tenue, (infirmum ), est consilium. Bene ver- 
titur ἀλλώ rs quin potius.  Hoogev. in voc. ᾧ 12. (231). ὁ τλήμων 
ὀδυσεύς, à πολύτλας. Ÿ, 97. (233). τοῖσι δὲ etc. Verebatur Aga- 
memnon ne Menelaum deligeret Diomedes; hortatur ideo ne ad 
imperii præstantiam respiciat, at solum virtutiss Menelaus autem 
inter duces secundum fortitudinis gradum tenuit.  Vid. infr. 240 
sq Hinc 235—36. τὸν μὲν δὴ ἕταρον γ᾽ ——Illum comitem adsciscas, 


376 | NOTÆ. [235—250.] 


’ 


quemcunque velis, eorum nempe, qui adsunt, fortissimum. “ φαινόμενοι, 
qui adsunt, qui præsto sunt; plane ut Latini apparere dieunt quod 
ex hoc verbo ductum est” Æyrnesti. (297). αἰδόμενος σῇσι φρεσί,» 
reveritus tuo animo qui nobilitatis curam gerere suadet. καλλείσειν, 
in 238. ut sæpissime, pro imperativo, μηδὲ σὺ ἔδελε καταλείπειν. BIC 
et ὀπάσση pro ὅπανσον, Ut exponit Sch. br, σρὸς τὸ συνεργεῖν ἀκόλουθον 
προσλωβοῦ. ὀπάζω, pt ρῶν supr. 9΄, 841. et passim in Pind. co- 
mitari facio ; hinc prodit signif. præbendi, addendi, etc. αἰδοῖ εἴκων, 
ut Supr. αἰδόμεενος φρεσί. Ang. influenced by your respect for superior 
rank. (241). Diomedes socium periculi adjungit Ulyssem qui consi- 
lio et fortitudine præstabat. (243). πῶς ἂν ἔπειτ᾽ etc. Quomodo, 
sic se res habeat, præterire debeo ? Conf. supr. ζ΄, 349 54. αὐτὰρ 
ἐπεὶ τάδε γ᾽ ὧδε ϑεοὶ κακὰ τεκμήραντο, ἄνδρος ἔπε. τ᾽ Θἔς, (244). 
Ordo est ; οὗ πρόφρων κροὼδίν,τττ-πτερίεστιν ἄλλων ἐν πόνοις etc. ἢ. 6. 
tam insignis est animosa virtute et fortitudine quam prudentia. 
Hoc declaratur in prisco sermone, φιλεῖ δὲ ἑ παλλὼς ἐθήνη. (246 sq.). 
- Summum discrimen se initurum profitetur si modo comes "adsit 
Ulysses. Hoc simpliciter effert ; ‘“ ex igne ardenti etiam nos ambo 
redierimus, h.e. ex summo periculo, adeo est peritus consilil” περί 
pro περισσῶς accipit Heyne. Malim περίοιδε ut Sch. Ven. (AN. 
μήτ᾽ ἄρ με pan alve—— Modeste laudes renuit Ulysses quippe quæ 
nec tempori nec loco convenirent, sed operi maturescendo instat. 
‘“ Nec laudem mihi tribuas eximiam nec vituperationem ; omnes 
enim hi, qualis sim, experti sunt.” Aliter se inter Phæaces gerebat 

ἢ nullam de eo judicii constituendi rationem habuerunt. . Conf. 
(δι. br. ἢ. 1. δῦ Odyss. VIII. (250 sq.). μώλα γὰρ νὺξ ἄνεται ete. 
nox præcipitat, «ad occasum vergit. Observandus porro sensus an- 
tiquitatis de motu cœli-ex seqq. ἄστρω προβέβηκε, stellæ procedunt ad 
occasum ; hinc:Sch. br. τὸ δὲ προβέβηκε δηλοῖ, πρροκεχώρηκεν εἰς δύσιν. 
ὥσπερ καὶ ἡμεῖς, λέγοντες 70 πολὺ προῆλθε τῆς ἡμέρας, τὸ εἰς δύσιν προελ-- 
θεῖν λέγομεν.  Hoc:simplicius ; et inde conjectat Scholiasta Homero 
innotuisse sphæricam figuram terræ, mensuram diei noctisque, et 
motum solis. Porro inutilis movetur quæstio de stellis, quasnam 
sibi poeta velit ; plane dicit in genere, nec ad certa nomina referri 
débet oratio. op | 

Nec sibi constant interpretes in seqq. παρώχηκε δὲ πλέων νύξ, 
vel in explicatione vel legendi modo. Constitutum -habeo eptimam 
essequæ ab Ernestio probatur lectio, πωρώχηκε δὲ rés νὺξ, ex Lipsiensi 
MS. desumtam; he. νὺξ παρῆλθεν (κατὰ τὴν) πλέω (μεοῖραν) τῶν δύε. 
Huic subjungam, τριτώτη δὲ τι μοῖρα λέλειπται, αἱ adeo procedat 
sententia ; jamdudum processit plus-quam duæ partes noctis, tertiæ 
vero superest aliquid, λέλειπται xuré τι. Adde Eustath. 802. τὸ δὲ 
πλέω, εἰ μὲν δίχα τοῦ ν γρώφεται; δηλοῖ ἄν, ὡς ἡ νὺξ κατὰ πλέω μοῖραν 
τῶν δύο παρῆλθεν.  Eodem recidit vulgata πλέων νύξ--- αιαρώχηκε πλέων 
ie, πλέον, κωφὰ τὸ πλέον, τῶν δύο μοιραων, sed doctior illa altera 
quæ ab Heyne illustratur ex Thucyd. I. 3. Mora esset inutilis 
varias argutationes criticorum in hunc versum apponere; datur 
. Sch. Porphyrii in Sch, Β. Ven. unde et partim sua hausit Sch. br. 

et cuncta enucleatius tractat Heyne, Obss. VI. 47-52. Porre 
eum hac partitione noctis conveniunt quæ de die habentur Odyss. 


[256—274.] NOTÆ. 377 


P',111. (256). φώσγανον ἄμοφηκες, ensem ancipitem. δίστομον. Schol. 
br. (258). ἀφαλόν τε καὶ ἄλοφον----Ο0πὸ et crista carentem. Hocne, 
ampliori galea adhibita, proderentur. Occurrit contraria ratio Eury- 
ali et clades exinde orta in Aen. 9. 373 sq. : Porro de partibus ga- 
leæ antiquæ φώλος, λόφος etc. supra dictum, y, 371. (262). Se- 
quitur descriptio galeæ et historia quædam.  Jntus firmiter constric- 
ta erat, præductis coriis multis ; el extrinsecus frequentes munie- 
bant albi dentes aprini kinc atque illinc, etc. In 265, πῖλος medius 
intér ἑμιώντας constituitur ad defendendum caput. Hic non pileus, 
sed /ana coarctata redditur, ut apposite Sch. br, τὸ πεπελημένον ἔριον. 
(266). Ordo est; τὴν jé ποτ᾽ αὐτόλυκος ἐξέλετ᾽ οἰμεύντορος ὁρμεενίδαο, ἐξ 
ἐλεῶνος, etc. h. 6. galeam, que antea, fuit Amyntoris, domo valida 
perfracta, absportanvit Ῥ βρνὶ διδήμι Vulgata ratio erat, “ ex Eleone 
(urbe) Amyntoris”—at prætulerim τὴν (οὖσαν) ἀμεύντορος, ἐξ ἐλεῶνος 
ἐξέλετο. Satis se commendat ratio quæ ad notam ellipsem confugit, 
. ἐξ οἴκου dubvropes—procedente sententia ; hanc ex domo Amyntoris, 
ex Eleone, abstulit Autolycus, etc. nam quid usitatius, etiam ἐπ 
vernaculo sermone quam hæc genitivi constructio in nominibus pro- 
prüs ? Respicias ad ζ΄, 378 sq. At illam alteram, quæ sensum 
præbet appositum, commendo. ΥὟῸΧ ἐξέλετο bene exponitur a Sch. br, 
ὑφείλετο, clam abstulit, suffuratus est, cui congruunt ἀντετορήσας δόμον. 
in mythis etenim infamis perhibetur ob latrocinia Autolycus— 
Jurtum ingeniosus ad omne. Ovid. Met, IT. De Eleone, Bæœotiæ 
urbe,; mentio fit supr. β΄, 500. (268). Rationem-Clarkii minime te- 
nendam arbitror qui putat versum inter hunc et præcedentem inter- 
cidisse, et σκονδειαν extitisse ex corrupto hominis cujusdam nomine… 
offensi sc. constructione, δῶκε δ᾽ ἄρα σκόνδειαν. Est ellipsis præpos. 
δῶκεν ἀμφιδώμαντι (φέρειν εἰς τὴν) σκάνδειωαν etc, dédiique Br ut secum 
ferret domum reversus ; nam muneris hospitalis (ξεινηΐον) loco datum 
existimo. Bonum sensum præstat Sch. br, κατὰ τὸν σκονδειον, in 
Scandia, quod amplexos Schrev. Wetst. video.  Ingeniosa est con- 
jectura Bentléii σκάνδειωνδ᾽ ἄρα δῶκε, cui similis excitatur infr. λ΄, 21, 
πεύθετο γὰρ κύπρονδε μέγα Atos. et sic evitatur <llipsis præpositionis ; 
attamen  desideratur τὸ δὲ quod in hujusmodi : descriptione  nexum 
instituit.  Scandia erat insulæ Cytherorum urbs maritima.  Sch. br, 
(271). δὴ τότ᾽, etc. “ Legitima ratio desiderat ἡ vel αὕτη δὴ τότ᾽, ut 
infr. 294. Sed articulus vel pronomen intelligi debet; cüjus sunt 
plurirma éxermpla.”. Ernesti. (272). Ulysses et Diomedes àrma in- 
duunt ; vérsus castra. Trojana procedunt; accenditur spes, dextro 
omine a dea tutelari misso. 6#osouv. évi....;&urnr, ἢ. e. ἐν ὅπλοις. 
Sic antea 254. Casum quartum adsciscit δύω, induo, subeo, ingre- 
dior ; conf, φ΄, 210, σ΄, 140. (274): δέξιον. Possit verti vel ‘ faustam 
vel dextrorsum. assurgentem.. Hoc prætulerim—etsi :eodèm. recidit ; 
auguria énim vel bona vel. mala: existimari pro ea, qua adveniunt, 
parte: notissimum. est. Hinc. toties repetita, ἐνδέξια σήματα Doré 
de Jove Panomphæo. Verisimile- est tonitru, quod Achivos adeo 
conterruit supr. %, 75. et acerrimos in fugam eonjecerat, contra ess 
emissum esse ἐπ᾽ ὠριστεφὼ mdyne, Trojanis vero ἐπὶ X£:x.. De ardeela 
quæsiverunt veteres, et cu bon -n00/4a, Minèervé: avis, prémittitur : 
3 C 


878 NOTÆ. [274---512. 


respondet Sch, br. avem palustrem, qualis est ardeola, palustri loco 
melius aptari, Hoc ex Porphyrio excerpsit. Subjiciunt alii, nuctuam 
mter auguria infausta habitam: Heyne, Obss. V1. 59. Sed quid 
hoc ad rem? Duces augurium non videbant, (277). χαῖρε etc. 
Transtulit Mauro,  Aen. 6. 192, sq. (278). ὅτε pos alu etc. Que 
mihi semper in cunctis laboribus adstas, nec te lateo quum moveor, 
h. 6. dum levissima etiam pertractem. Præsentis divæ curam exi- 
miam notat. Sic Sophocl. ΑἹ. 18 sq. καὶ νῦν ἐπέγνως (Τὰ (68). εὖ μ᾽ 
ἐπ᾿ ἀνδρὶ δυσμενεῖ βώσιν κυκλοῦντ᾽ etc. Simile confert Clarke ex dra- 
mate Rhes. 608 sqq. (281). ἐνκλεῖας. Gloriam adeptos. Forma 
sic habetur; εὐκλής, εὐκλέας et interposito +, εὐκλεῖας. Heyn. Obss. 
Malim hac ratione lectionem vulg. évxneus. (282). ὁ κε τρώεσσιε pus- 
λήσει" quod detrimento maximo res Trojanas afficiet ; cujus postea 
manebit cura. Sic supr. 51 sq. égya——rx φηροὶ μελησέμεεν der 

Onde τε καὶ door. (284). ὠτρυτώνη. Conf. supr. β΄, 157. 285). 
Dicitur due σπέσθαι V. ὥμ᾽ ἐσπέσθαι, curam insignem adhibere; ut 
supr. δ΄, 11. παρμεμβλωκένωι:. De hac legatione Tydei Agamemnon 
mducitur loquens supr. δ΄, 384, sqq. Attingitur et ἐ, 804. ubi se 
defensorem ejus prædicat Athene. (287). Qüum ad flumen 
perventum erat legationem miserunt Adrastei exercitus duces ad res 
repetendas et regni consociätionem pro. Polynice. Hæc erat μεῦϑος 
μελίχιος. (289). μέρμερα ἔργα fuerunt, præmiorum (#41) certami- 


num reportatio ; interfectio insidiatorum ; Conf. >, 389, 397. (290). 


σὺν coi—vestro auxilio, favore.  Sic supr. σὺν γὰρ Se à εἰλήλουθμεν, 
( 49. (292). σοὶ δ᾽ αὖ etc. Tibi vero wicissim mactabo ;- gratiam 
rependens scil. De locut. ῥέξας βοῦν, ἐκωτόρεβην etc, jam antea nota- 
vi supr. #, 444. #, 250. (298). Pulcherrime et quasi ζωγραφικῶς 
Poëta cuncta quæ ad belli terrorem et sævitiam spectant, idque arti- 


ficiosa numerorum junctura et brevitate mirabili. Excitatur ab Er- 


nestio Sch. Lips, qui locum Xenophontis in Ages. 2. 14. wicissim 
Jaudat ; recte tamen judicat descriptioni Homericæ inferiorem, φρο 
‘ cujus ars rhetorica effectum plane diluit. (299). οὐδὲ μὲν οὐδὲ etc. 
Nec Hector, haud equidem ipse sivit etc. At duplici ioni 


inest vis quam vix Latine expresseris, sicut notavit Clarke. εἰγήνορας., 


in bono sensu, fortes, maignanimos. “ Docet Methodius apud Etym. 
M. vocem (ὠγήνωρ) modo ἐπὶ ἐπαίνου, modo ἐπὶ ψόγου, poni.”. Blomf. : 


Gloss. ad Aesch. Sept. 118. Constat ex coll. supr. 4 696 sq ὁ © 
οἰγήνωρ ἐστί etc. Huc refer epith. δαιμόνιος, et plurima, de 

in suis locis. (302). πυκρὴν ἠρτύνετο βουλήν. Supr. β΄, 55. (304). 
δώρῳ ἐπὶ μεγοίλῳ, præmii spe proposita sc. πὶ in hoc sensu obvium 
est supr. (, 598. et serius inter Atticos receptum. Conf. Plat, de 
Legg. V. 241. SR τ Mem. ἐς 8. (307). Sententia parum 
‘exacta ob interposita, οἵ τ΄ αὐτῷ κῦδος ἄροιτο, quæ tanquam παρένϑετα 
accipio. Neue 0: ὅστις κε τλαίη ἐλϑεῖν ον σχεδὸν νηῶν.  Quodammodo 
absolutior foret ; 4 xs μέγα κῦδος ἄροιτο. ΟἾΔ porro hæc cum per- 
sona Hectoris conveniunt promissa tam ingentia a pluribus jamdu- 
dum observatur. (312). νυκτὰ φυλασσέμεναι, h. e. διὰ νύχτα. cubi 
agere per noctem. Convenit locutio supr. 188. νύκτα φυλωσσόμεένοιει 
κακήν. [6 voce οὐδδηκότες conf. supr. v. 98. ὋΣ 


# 


dés Al. 


PL LT φι STE TEE PRES ET ΝῊ Ἢ 


Lt x) 


2 
, 


rs 


[ 515—332,] NOTÆ,, 379 


(315). κήρυκος ϑείοι.. Accipio, sacrosancti ; ϑεῖος Ut ἱερός. Conf. 
supr. ὦ, 334, et notam Ernestü. Supr. #, 274. (316). εἶδος accipie- 
bant veteres .ita ut designet faciem, vullum. Sic sch. br. ἀηδὴς τῷ 
προσώπῳ. Conf. Aristot. Poet. 25. At Heyne de ἰοέα corporis 
_specie, ita ut κακὸς εἶδος imbellem exprimat, tenuem, exilem, nec sta- 
turam habentem viri militaris. Ferme ut φυή, supr. ὁ, 115. Est ubi 
conjuncta reperiuntur : ϑηήσωντο φυὴν καὶ εἶδος Etc. χ', 370. et 
hoc referre libet ad oris conspectum, illud in genere ad corporis to- 
tius habitum et formam.  Occurrit tamen Lyrici illud, ἦν à ἐσορῶν 
καλός" ἔργῳ + οὐ κατὰ εἶδος ἐλέγχων. OI. 8. 24 sq et parallelum 
in Simonid. Epigr. 1. κώλλιστον μὲν ἰδ εἶν, ἀθλεῖν δ᾽ οὐ χείρονω po £ 

0 


.@ñs. Ex hisce constat vix posse limitem constitui, sed et aliquan 


significationes in se invicem excurrere. In &, 115. δέμας pro εἶδος 
 Heyniana notione usurpari videtur : quæ amplius etiam stabilitur ex 
Ἢ. in Apoll. 198. Occurrunt tamen δέρας καὶ εἶδος, infr. &, 276. 
Conciliari hæc quodammodo possunt si statuamus ; εἶδος in sig. prim. 
ciem ΟΥ̓ : δέμας, structuram quasi et fabricam membrorum. (conf. 

ic. N. D. 2. 47). φυήν, totius corporis compagem, habitum, naturam. 
Recentiorum notio est, éndoles mentis. (321). évéryco σκῆπτρον. S0- 
lenne hoc jam antea vidimus et in precibus et in fædere sanciendo. 
Supr. #, 412. (322 sq.). 4 μὲν τοὺς ἕππους----δωσέμεν. Te certo datu- 
rum.  Hectoris verba captat homuncio supr. 305 sq. equos fortissimi 
Achivorum designans. (324). οὐδ᾽ ἀπὸ dofns—{oouas subaud. ἢ), e. 
nec tuam de me sententiam frustrabor. Hoc eflertur pro simplici- 
tate antiquioris linguæ ; ut supr. εἶναι ἀπὸ Juuoÿ, &, 562. (325). Tô- 
Peu γὰρ, etc. eousque enim in castra penetrabo donec ad navem Aga- 
memnonis pervenero.  Ignavi semper vaniloqui: nec quidquam magis 
fide in poeta expressum video quam hanc, quæ ponitur, distinctionem 
inter jactationes insulsi hominis et fortissimorum modestiam. Conf. 
supr. 222-226. et 249 sq. cum bac inani loquela 324 sqq. (926 sq.). 
a mov μέλλουσιν----βουλεύειν, etc. Subtilis est Græcorum lingua in 
usu verbi μέλλειν quod cum infinitivo præsenti junctum designat πε- 
ἐΦρωστικῶς futurum. Conf. Mathiæ G. G. construct. $. 502. Ef- 
4 Angl. where probably the leaders intend to deliberate. πού, 
στοχωστικόν. (328). σκῆπτρον λάβε. Firmiter baculum prehendit et 
jusjurandum solenniter juravit; hastam manu ébprehendi docet 
eyne : cogitandum vero de insigni regiæ auctoritatis quale Aga- 
mernonis est supr. £, 186. Achillis, supr. ὦ, 234. Hoc in 
consessu semper gestabant. (329). ἴστω νῦν Ces. Formula usitata. 
Aliquatenus tortam orationem notes ; μὴ μοὲν ἄλλος --- moy hotte, Pro, 
οὕτινω μὲν ὥλλον ἐποχήσεσθαι. Redit vero, ἄλλα σε φημὶ ᾿φρββιῶς ἀγ- 
λαϊεῖσθαι.  Vertuntur hæc in Lat. vulg. secundum Suidæ mentem, ἐφ 
dico is perpetuo gavisurum. Est quoque ὠγλαΐζεσθαι, ornari, deco- 
rari; et hinc a Sch. br. ὠγλαϊεῖσϑαι exponitur, καλλωπισθῆναι. Αἱ 
duplici cum errore ; nam illud in futuro ponitur-nec-potest sumi in 
sensu passivo. Rectius Suid. καλλωπίσεσθαι. (332). Variant lectt. 
inter ἐπίορκον ὁμόσσατο----ἔπώμοσε--- ὠπώμοσε, Quarum hanc retinuit 
Heyn. Cæterum hic Ernesti monet, verba male reddi perjurium 
juravit, quasi id in animo Hectori fuerit, posthac promissum detrec- 
tare. Rectius, juravit frustra, temere, sc. quod eventum non erat 
 habiturum. At equidem locut. ἐπίορκον ὀμόσαι; perjurium jurare, sæ- 


* 


380 NOTÆ. [232--551. 


ἰραρένα obvia est. Ex. C " ᾿πίορκον ὅρκον. ὥμιοσεν. Arist. R. 160. et opinor 
is etiam, sed non cum notioné criminis ; Poterat enirn Hector se id 
velle jurare quod postmodum efficere desint vires. In Hes. Théog. 
232 eadem formula occurrit, sed inducta, quæ flagitium designet, 
VOCE ἑκών, ὁτὲ κέ τις ἑ x © y ἐπέορκον ὀμζόσση, À. €. NON périurium jura- 
werit, sed volens perj. fier 8€ Cine “hic est, μάν id, quod an 
detur postea cflicere incertum est. Accipit Heyne ἐπέορχον pro ad- 
verbio ψευδῶς quod rationi Ernestinæ proximum est. (234). πολιοῖο, 
Secundam expositionem Sch. br, amplector, τεφρώδους, h. 6. cinericii, 
ravi. Sic Flacc Rava lupa, Carm. 3. 27. 3. Fabulam de Pelia 
adferunt huc Scholiastæ quam prudens omitto ; spectat ad absurdam 
lectionem sic. Conf. Heyn. Obss. πόλιος exponi possit λευκόφαιος 
ut λευκός ipse aliquando: Ang. murry color. (335). κτιδέην V. ἰκτιδέην. 
Vulgo accipiunt, viverræ pelle munitam, quam et ali mustelina 
galeam Vocant. Satis incerte, quum nec ipsi philosophi de re con- 
sentiunt. Scholiastæ vett. sententiäm Aristote re i pro- 
nuntiat τὸν ἰκτιδα fuisse ex genere felino. Invenitur loc. in Hist. An. 
9.6. (336. οὐδ᾽ ue’ ἔμελλεν, etc. Nec ei in fatis fuit e navibus re- 
gresso (ψ ἐλθόντι) nuntii quid ad Hectorem referre. (338): Qéd- 
caro προσιόντα, advenientem percepit.  Incaute et ardenter proces 
Doldn; 85 ÿ or ὁδὸν μεμαώς. Sic infr. 350. παρέδραμεν ἐφραδίησι, 
(343). νεκύων κατατεθνειώτων. Conf. supr. #, 409. (344 sq.). Consilium 
profert Ulysses Dolonem versus naves agendi adeo ut effugiendi ra- 
tionem vix consequi possit: ἐῶμοέν pur παρεξελθεῖν (prætergredi) (22 
τοῦ) πεδίου. (346). εἰ δ᾽ ἄμμε παραφθαίησι---- Sin nos CUrSu præver- 
ἐογιὶδ, pépynr puy αἰεὶ æeorie sy —Usitato more pro reortiAs—56 
éllum versus navés compelle. (351). ἐλλ᾽ ὅτε δὲ, etc. Sententia mire 
interpretes cruciavit, quorum si commenta enucleatius 6 e 
multiplex foret doctrina at scientiæ parum. Lectionem inprimis 


refinxerim a vestigiis Sch. A. Ven, ὅσσον τ᾽ ἔπε οὖρα πέλονται, À. 6. ἐφ᾽. 


ὅσον πέλονται οὔρω---- 6} si MAviS τὸ ἐστὶ, ἐπιπέλονται vie acceperim 
οὖρω Ut oopmue, impetus, sc. mularum arantium.  Spatium sic def- 


nite ponitur, quantum sunt impelus mularum, i. e. quantum agri Con- 


ficere arando solent. Certis enim limitibus distinctum 
pro mulis longius quam pro bobus erat—et proinde subjicitur ἡμιόνων, 


ai γάρ τὲ βοῶν προφερέστεραι; etc. ad designandum ntervallum satis 


amplum et quod postea minuatur ad δουρηνεκῖς infr. 357. Hæec ideo 
non simpliciter ornantia sunt. Sch. Ven. B. unde hæc partim ex- 
_cerpsi vix habet perspectam vim posteriorum verborum; quæ tamen 
maxime sensum recludunt. Hisce positis verba ordinarim ; ἐφ᾽ ὅσον 
(τὰ) οὖρα (τῶν) ἡμειόνων πέλονται (εἰς τὸ μεῆκος ἐκτεινόμενα), a (mpelovoi) sis 
προφὲρίστεραι, εἴς. Confirmatur significatio οὖξον, jactus, impetus, 
&c. ex Ψ', 481. Od. #, 124. et multum facit quod in Ÿ; 523. re- 
erio notatum ab Ernestio, viz. in ,nonnullis MSS, disjunctim legi 
en οὖρα, quod etsi detérius existimo, ostendit tamen significationem 
agnoscl, Th. manifestum est ὅρω, concito, °° ᾿ ane + 
E vestigiis Sch. br. constat extitisse νοῦς ὅρον, ὀὗρον, ferminus, αἱ 
ὅρος. et boñum sensum præbet; quantum ab invicem distant fines 
sulci, h.e. “ἄπεισι, ménoÿrat διακρνϑεντα. intervalli enim, quod suficiat, 
habetur. Seeundum mentem Aristarchi exponit Eustath. érieugs— 


ds dt. 


[351—391.] NOTÆ, 381 


tium quo mulæ antevertunt boves ad finem sulci posito quod 
simul inceperint arare. Dehinc intervallum inter boves et mulas 
κατὰ πλάτος. Confingit alteram Sch. br. διώστηροᾳ ἐντὸς αὔλακος καὶ 
ἡμειόνων ἐν ἐπιστροφῇ ἐρουρῶν, ἢ. 6. sub finem sulci ubi regrediuntur 
mul. Restat en intervallum agri quod. πὸ actu muli arant. 
Pariter omnibus objiciendum ; intervallum nimis arctum designari 
quod ipsum vix possit esse δουρηνεκές, nedum tractus longior. ἐπέουρα 
sec. Dacier, est.intervallum inter duo juga mularum quæ ad invi- 
cem, dum laboratur, accedunt; statui etenim ad fines contrarios 
sulci τὰ συστήματα. (352). προφερίστεραι. præstantiores. πκρείσσονες ἐν 
τῷ οἰροτριζν. Ch. br. (955). Ordinandæ sententiæ rationem sequor 
quam in Schol. br. observo, et distinxi ita ut réa CUM οἐποστρέψον- 
τας jungatur, non ut in Editt. vulg. cum ὀτρύναντος. Vertas ; spera- 
bat enim, Hectoris jussu, socios e castris accedere qui .eum revoca- 
rent. πεώλιν ὀτρύνειν, secus quam antea fecerat hortari, bonum sen- 
sum, at reconditiorem, præstat.  Nullum, opinor, vers. vulg. (357). 
εὐλλ᾽ ὅτε δὴ, etc. At cum jam hastæ jactum, aut etiam minus, 
abessent, etc. (359 sqq.). th vero ad persequendum celeriter con- 


-.citati sunt.  Veluti quum duo canes, asperis dentibus, venandi pe- 


riti, vel hinnulum vel leporem urgent indesinenter per locum syl- 
vosum, etc. Paulum variatur comparatio in χ΄, 188 sqq. et ex 
utroque fente hausit Maro exquisitum illud Aen. 12. 748sqq. Pari 
modo Oppian. Hal. 5, 586 sqq. (2364). λαοῦ ὠποτμήξαντε. Pro 
consilio supr. 347. Dolonem ἃ suis intercludendi. (365). Sed cum 


jam in ea erat ut se custodibus permisceret. (366). τότε δή, tum 


demum. (367). ἕω μή τις--τφϑαίη, etc. usitata constructio :est τοῦ 
φθάνω ν. bus, sed more solenni érivkepasvos βαλέειν pro βαλών.  Mo- 
nendus est tiro sententiam non posse resolvi {ve μή τις ἐπεύξηται ἑωυτὸν 
loves βαλόντα, rectius Vero, μή τις φθάμενος ἐπεύξητα;, etc. ut alibi 
frequenter: Cenf. supr. ἐ, 119. infr, φ΄, 576. Particip. φθώσας At- 
ticis proprium est, quod Ionici expresserunt φθάμενος, φθάς, quod latet 
in παραφθές, χ΄, 197. (372). ἑκὼν ἡμάρτανε, prudens aberravit, “ sci 
vivum capere volens hominem sciscitandi caussa de castris Trôjano- 
rum.”  Érnesti. (374 sq.). Ex more Clarke ::‘° Metu im etui 
et quasi rigescentem exhibent etiam versus ipsius numeri.”  Sed hoc 
est subtilitates exquirere quod in magno Poeta haud concesserim:. 
βαμβαίνων reddunt “ dentibus crepitans,”; haud dubie 6b in- 
seqq. ἄραβες ὁ ὄντων.  Melius adsciscit Heyne ex Sch..br. ἀσαφῆ Qu= 
νὴν προϊέμενος dm τοῦ φόβου, “ præ timore balbutiens.” (378). λύ- 
com, redimam. De distinctione inter λύω, Avouæ, Conf. supr. ὦ, 
20. Aliter expresserat ζ΄, 46. σὺ δ᾽ ἄξια δέξαι ἄποινα. ἔστι γὼρ 
ἔνδον, etc. i. 8, in domo patrisy: nt ζ΄, 47. πολλὰ δ᾽ ἐν ὠφνειοῦ πατρὸς 
(δώμασι) κειμήλια κεῖται. Tres reliqui versus exinde transferuntur. 

v.. 380. vertas χαρίσαιτο, libenter largiretur.  llustratur usus ex 


Mosch. Idyll. 1. 28. λάβε ταῦτα----χ xellopm a: ὅσσα: pol: ὅπλο- 


Alias χαρίζεσθαι est ἐπίηρα φέρειν, ὦ. 572. Conf. 6, 71.: (382): Fictis 
verbis hominem adloquitur Ulysses pactus quod omnia, quæ norit, 
consilia Trojanorum aperiret. (384). ἀτρεκέως. - Supr. &, 10. (391). 
πολλῇσί μ᾽ ὥτησι, etc. Vers. vulg. Multome meo cum damno, preter 
voluntatem, induxit Hector. ΑἹ verte; me in multa mala, præter 


‘ 


382 NOTÆ, [391—418.] 


animi consilium, induxit. Dicitur ἤγαγεν pro éréyeyé, et νόος Ut 
sæpius pro νόημα. Gratiam captat Dolon, se id tentasse spe i 
orum ductum professus, quid’ sana mente intactum reliquerit: Α 
Stephano exponitur rægéx in quibusd. locis ἐκτός.  Hoc vestigio annon 
verteris Ang. In a moment of infatuation Hector involved me in 
those manifold disasters, ἄς. (395). Conf. supr. 308 sqq. (401). % 
τ νύ TOI se... ireuaisre.  Sane nunc animus appetebat.  Sarcastice 
ysses profert. ἐπιριαίεσθαι, protendere ad aliquid atti i caussa, 
Conf. supr. 4, 748. μεταφορικῶς, expetere. (403). οἱ δ᾽ ἀλεγεινοῖ, 
etc. 1. 6. ἀλεγεινόν ἐστι αὐτοὺς δαμῆναι. Inversio hæc solennis; Conf. 
supr. ὦ, 589. ὠνδρέσι γε ϑνητοῖσι, mortalibus saltem, vis τοῦ γέ sæ- 
pius observata. (406 sq.). Ex hisce constat eos jamdudum Hectoris 
necem molitos ; huc forsan respicit vs. supr. ῥέξαντας péys teyer etc. 
Statim vero, quasi misso opprimendi Hectoris consilio, de  sociis 
quæritur. (408). πῶς δ᾽ αἱ εἴε Quomodo se habent ? constituuntur ὃ 
εὐναί, contubernia. Uncis tres vss. sequentes includit Wolfe inepte 
. huc translatos ex oratione Nestoris supr. 208. Viam sternit Sch. 
A. Ven. (413). Nexus est cum 405 supr. res γὰρ ἐγώ etc. ideirco— 
eo quod jussisti.  Sic in æ&, 78. vos γὰρ ἐγὼν ἐρέων. (414). ἕκτωρ. 
supr. 406. (415). παρὼ σήματι ἴλου. Conf. inf. #. 349. Filius 
Trois notatur unde nomen Ilium. At xx quod in vers. vulg. red- . 
ditur sepulchrum, est cippus in sepulchro, unde explicatur Hesiodi 
illud, Scut. Herc. 477. τοῦ δὲ τώφον καὶ σῆμ ἰδὲς ποίησεν etc. Hoc 
ut eminentiore loco utebantur Trojani ad dum progressi. 
Necnon et aliis; conf. supr. β΄, 793. (416). νόσφιν ὠπὸ φλοίσβου. 
À turba seorsum—strepitu castrorum. In loco editiore consederat 
castra Achivorum prospiciens. φυλακοίς, ἢ. 6. rarè φυλ. περὶ τῶν 
φυλακῶν. Sch. br. Quæstioni respondet supr. 408. Obiter notandum 
plurimum hinc fidei accedere lectioni supra memoratæ 4 66. quæ 
haud parum concinnior est. (417). οὔτις κεκριμένη (φυλακή) etc. 
Nullæ certe et constitutæ excubiæ tuentur castra ; id ofici cuneti 
sunt sortit. Exinde, ut notat Heyne, conspicitur Trojanorum infe- 
rior prudentia militaris, nam et inter Achivos φυλακτῆρες κριτοί EXCU- 
bias agebant, idque in loco maxime accommodato, παρὼ τώφρον. 
4, 67. Contra apud hostilem exercitum, auxiliares præsertim, in- 
caute omnia peraguntur, vs. 420. Hinc facilis patebat aditus us- 
que ad interiora, infr. 470 sqq. (418). ὅσσαι μὲν ete. Impeditior 
sententia, nec, ut opinor, modo satis concinno ab Heynio ὁ Ï 
junctura; (κωτὰ τόσας γὼρ πυρὸς ἐσχορας,) ὅσαι (εἰσὶ) τρώων, (h.e. 
ἐπὶ τοῖς πυροῖς τῶν τρώων) οἵδε, οἶσιν οἰνώγκη ἐστὶν, ἐγρηγόφθασι, etc. 
Accipit érxégess πυρὸς pro rveé, et juxta unamquamque positos custo- 
des qui “ assideant ignibus alendis et prospiciant.” Obss. T. VL. p. 85. 
πυρά Sunt quæ memorantur supr. vs, 12. Arridet magis, quam 
improbat vir doctiss. sententia Porphyrii ; ὅσαι εἰσὶν ἐσχοέραι τρώων, 
h.e. ὅσοι εἰσὶν ἐφέστιοι, οἵδε, οἶσιν ἀνώγκη, ἐγρηγόρθασι, quot in urbe 
certa domicilia habent, tot, quippe quibus necesse, excubias agunt. 
Proinde subjicit, ærèg ἐπίκουροι εὕδουσι. Quæ laudat Porphyr. verba 
Agamemnonis supr. &, 125, nil huc faciunt, ut perpendenti consta- 
bit.. Magis vero quod vidimus 5, 497 sqqe juvenes ab Hectore 
e 


evocati et urbis tutela grandævis, pueris, feminis data, ibid. 517 


LS 


[ 418-149, ] NOTÆ. 383 


sqq. Ex hisce constat magnum numerum fuisse excubantium sed 
nullum certum ordinem constitutum ad insidias præcavendas. Sed 
id solum videtur propositum ut Achivis fugientibus occurratur : im- 
petus nocturnus vix cogitandus venerat.  Multas significatt. voc. 
ἐσιχόρος habes congestas in Sch. A. B. Ven. br. ἐσχιοώραι πύρὸς 
sunt ἑστέαι, foci, pro ipsis habitantibus positi. (420). ὠτὼρ αὖτε, etc. 
Sed contra auxiliares, quibus nihil adest cari quod mentes sollicitet, 
dormiunt securi. (424). πῶς γὰρ νῦν ; De γὰρ inchoativo antea no- 
tavi. Festinantis scire singula oratio est— How now then? (425). 
δίειπέ po —sigillatim mihi expone. (428—A451). Enarratur copiarum 
dispositio. De Caribus, qui cornu dextrum tenebant, versus mare, 
dictum supr. β΄, 867. De Pæonibus, 8', 848. De Lélegibus et 
Cauconibus, qui hic at non in recensu generali memorantur, videsis 
not. sub finem lib. 11. De Pelasgis, ibid. 840. De Lycis, 876. 
De Mysis, 858. De Phrygibus, 862. De Mæonibus, 864. (434). 
ϑρήϊκες οἵδ᾽ etc En istos Thraces, qui nuper advenerunt, ceterorum 
extremos. Thraces alii enumerantur in recensu β΄, 844. ab his di- 
versi: conf. not. Quos duxit Rhesus Thraciæ partes proximas circa 
Strymonem habitarunt, ut ex Sch, A. Ven. Apollod. I. collatis 
liquet, unde et a Mythicis fluvio Strymone ortus perhibetur. Hinc 
apud Maronem, ‘ Rhesi Mavortia tellus”—Thracia nim. Commenta 
de illo recentiorum videas in Sch. br. (436). τοῦ δή, cujus equidem. 
Notatur porro anacoluthon orationis, ἴδον ἵππους λευκότεροι χιόνος, 
pro ἴδον ἵππους λευκοτέρους.  Caussa hujusce, ut in paribus semper, 
est συντοίξις minus perpolita; Illud tamen et in atticis scriptoribus 
gravissimis usu plerumque venit, quod Scholiastæ, tanquam ob admi- 
rationem loquentis festinationemve artificiose adhibitum censent : 
μεταμοόρφωσε τὸν λόγον ϑαυμαστικῶς avaQauviras τὸν ἔπαινον αὐτῶν. 
Sch. br. Eustath. At subtilitates in veteri poeta non exquirendæ. 
De anacoluth. conf. Math. G. G. $ 426. 3. 481. 2: etc. (437). 
Hinc expressit Maro ; Qui candore nives anteirent, cursibus auras. 
Aen. 12. 84. Paullum variavit expressionem infr. σ΄, 149. Conf. 
et τ΄; 415. Ceterum hinc desumsit auctor fabulæ quæ “ Rhesus” 
- dicitur descriptionem suam 616 544. λευκότεροι χιόνος-----λευκαίτττδια- 
πρεπεῖς ἐν εὐφρόνη. στέλβουσι δ᾽, ὥστε ποταροίου κύκνου πτερόν,  Mi- 
nerva inducitur Ulyssem et Diomedem, ut Thraces adorirentur, hor- 
tans. (439). πελώρια. pulchritudine admiranda, ut bene Sch. br. 
οὐ κατὰ τὸ μέγεθος νῦν, me y d hu. ὠλλὰ κκτὰ τὸ κάλλος; Tige σ- 
ua Magistrum non secutus est Schrevelius. (444 sq.). ὄφρα κεν 
ἔλθητον etc. , Donec redieritis meique feceritis periculum utrum rem, 
ut revera est, -enarrarim. xar αἶσαν, secundum veritatem, aæeudiuc. 
εἰπεῖν κατ᾽ œlraey—in sermone attico χρῆσθαι ταῖς ἐὠληθείεις περί τινος. 
De locut. conf. supr. ὦν, 416. (447). Responsum immite audit 
Dolon——#}h dy poor φύξιν γε...:,.ἐμιβώλλεο etc. Ne nunc (vel ut 
Clarke) ne quæso; mihi effugium animo mediteris—rie γγείλας--- 
quantumris utilia nunciaveris. Facete hæc transtulit Luc. in Re- 
vivisC. ᾧ. 9. pen δή poor φύξιν γε, κακηγόρε, βάλλεο etc. Ibid. φύξιν γε, 
Voculæ vis constat; quidquid in animo versatur, ne fugam cogites. 
- Pergit Diomedes vs. 449 sqq. rationes adferre cur promissum antea 
datum (supr. 383) violet—ne rursus a nocturna speculatione damno 


384 . NOTÆ. [449—473,1 


afliciantur res Græcorwn.  Poterat dixisse, non oportere illum, quod 
comes duntaxat promiserat, ratum facere ; sed ineptum foret. Ap- 
pingitur Sch. de vocc. λύεσθαι et μεθιέναι. Spectat prior ad recep- 
tionem pretii redemptionis, τοῦ λύτρου, hæc ad emissionem sine 
pretio, sc. ob meritum insigne. (450). % τὲ καὶ ὕστερον, ete. 4. ἃ. 
certior sum Le posthac rediturum ‘aut.speculandi caussa vel decer- 
tandi in acie. εἴγϑα. recte Sch. br. ἥξεις etc. pro εἷς, ut in Odyss. τ΄, 
69. εἶσθα ϑύραζε. (454). καὶ ὁ μὲν puis ἐμελλε---λίσσεσθαι, EC. Verte: 
et jam in eo erat ut supplicaret. De supplicandi modo, barba pre- 
hensa, ἅς. conf. ὦ, 500 sq. (457). Res ad vivum depingitur ; 
φθεγγομένου δ᾽ ἄῤα τοῦ γε------ Adumbrat hæc Virg. Aen. 554. sq. 
Tum caput oräntis nequidquam, et multa parantis dicere, deturbat 
terræ.  Notatur in Obss. Heyn. VI, 91. lect. φϑεγιγομένηττοκέρη. 
melior foret φθεγγόμενον.  Atqui distinguenda sunt, τοῦ γε Φϑογγομένου, 
ἐμεέχϑη κάρη etc. dum adhüc loqueretur Dolon, caput humi ‘dejectum 
est. δ᾽ ἄρα, deinceps vero. (458). Spolia Dolonis Minervæ conse- 
crantur, unde et tropæorum erigendorum jamdudum morem extitisse 
constat. Arma Dolonis xr10:n κυνέη---λυκέη, pellis lupina—rike— die, 
memorantur supr. 333. sqq. De epith. παλώτονω statuitur supr. #, 
266. (460). αϑηναίψ ληΐτιδι, Minervæ prædatrici.  Epitheton in 
supp. ést ὠγελείη, et ut Divæ bellicosæ propria notatur. Conf: δ΄, 
128. ἐ, 765. mon. Sch.br. (462). χαῖρε, Sex, τοῖσδεσσι ' 4. ἃ. 
Benigno animo hæc, que in vestrum honorem dicantur münera acci- 
pias. Pari cum invocatione Herosin Aj. Flag. 91 sqq. ὦ χαῖρ᾽ ἐθάνα, 
χαῖρε διογενὲς τέκνον, ὡς εὖ π΄αρίστης" καί σε πωγχρύσοις ἐγὼ στέψω λαφύξοις, 
ch τῆς ἄγρας χάριν. (463). ἐπιβωσόμεϑ᾽. -Recte exponitur a Schol. 
ἐπὶ βοήθειαν καλεσόῤεεθα, ut præsens adsis invocabimus.  Notatür δὲ 
altera lectio irdwriusS, quod ut recipiatur necesse erit adhibere 
᾿ σοὶ γὰρ πρώτῃ ἐν ὀλύμπῳ etc. nam ἐπι δέδοσθαί τινα, muneribus n'UtA 
augere, solæœcum foret:  Recte Ernesti ; “ Est vox Ionica et Ho- 
merica pro ἐπιβοησόμεθω." Tuentur editt. præstantissimi. Pergit Diome- 
des; ὠλλὼ καὶ αὗτις---- πέμψον, sed et insuper hoc beneficii prestes— 
deduc nos, &c. Ex hoc ét vss. supr. 274 544. adümbratur officium 
Palladis in dramate Rheso, 595 etc. ἵἕσσους: Equorum Rhesi des- 
criptio animo obversatur. (466). δέελον. Notatur prima forma voc. 
δῆλον quod ipsum in quodam - MS. memoratur receptum. Est 

ous MS. Jrat. δέελον σῆμα, quod iter redeuntibus monstrarèt, 

467). cumagÿas, confringens.  “ Confregit leviter arundines et 
addidit similitèr confractis myricæ frondibus.” Ærnesti. Consentit 
Sch. br, κλάσας.  Arundines vero et myricæ rami locum paludosum 
iidicant ubi nunc inceditur. (470). τέλος, ut supr. 56. réyuæ. 
sed ἢ. 1. latiore sensu et sûvxs designare potest ; certe magnum nu- 
merum hominum eodem loco congregatorum. (471). Obvium est 
καμέτῳ ἀδδηκότες, QUO‘. erat Sup. 93. καρεάτω καὶ ὕπνῳ. Conf.  Tliraces 
nimirum, laboribus et itinere confecti, (erant enim νεήλυδες) somno 
indulgebant. . Notabilis est ars quædam et peritia in armis disponen- 
dis et in ordine copiarum, 471 sqq. nam quod de bellatoribus 
equestribus et. rgowéyois memoratur 473. a ceteris observatura 
dixerim. Cam locutione ἔντέςσ xixawro Conf. supr. ἔ, 956. 
Hæc insuper adumbrata vide in Aen. 9. 316 sqq. (473). Inter: 


(475502. ὁ NUTÆ: 385 


| abs τριστοιχεί sec. Sch. Ven. A. Tres ordines armorum fecisse 
races ex adverso positorum. Diversa est ratio nostrorum, etsi 
similitudo quædam a voce τριστοιχεί indicari possit. (475). ἐξ ἐπιδι- 
φριάδος etc. Vertitur ; ex éréaoheurrum:ftes extremo, loris ligati 
érant. Accipitur äb Ernestio ἐπιδίφριας ut adjectivum—ér1d/Pesæs 
ἄντυξ. et sanius hoc quam quod statuit Eustath, esse ἐπιδιφριώδα par- 
tem τοῦ ἄντυγος, nimis acute sc. Obvia est ἄντυξ supr. ἐ, 262. ubi 
conf. (479). ἀλλ᾽ ἄγε δὴ, πρόφερε etc. Ang. put forth your utmost 
wigor. Pariter et inter Romanos proferre aliquid dicitur ille qui im 
lucem edat aut amplius reddat. Variatur et alibi locutio ; pégernce 


ϑούριδος ἀλκῆς----δύσεο ἀλκήν etc. Conf. Aen. 9. 320. (480). ἑστάμοεναι 
. péter. ϑέαγο otiose—otiari-tempus terere. Repetit hæc ex dictis supr. 


251 sqq. Exponitur μεέλεον, pr, ματαίως. S. br. Exp. Ernesti ex 
Sch. MS. Lips. μελλητήν, ἐκλελυμένον τὰ μεξ Δ ἡ, unde et probatur 
x rep Porro, non acceperim verba Ulyssis tanquam objurgationis 


᾿ liquid adferentia quod in viro impigro vanum foret, sed ut hortamen 


acre celeritatis. Locut. οὐδὲ ri σὲ χρή etc. inter illas referenda est 
maxima Cum vi oblique et per negationes affirmant. Conf. 4, 
330. 4. 164. (483). ἐπιστροφάδην, quaquaversum, undique se ver- 
tens. Continetur in hoc exp. secunda Sch. br. ἐνεργῶς. Adumbratur 
porro in ÂAen. 9. 323. lato te limite ducam. Epith. ἀεικής vertitur 
Jœdus, durus. ÆExponitur χαλεπός. Ad vivum depingitur virorum 
singultantium gemitus—nisi velis interpretari epith. ut ἀναίδης, δ΄, 521. 
êt vertas, moribundorum ingens gemilus. (485). Hanc similitudinem 
exscripsit Virg. Aen, 9. 339 sqq. Sed ornate, suo more. Sæpe et 
alibi adfert noster: Conf. μ΄, 299. ὁ, 323. Od. ζ΄, 130 sqq. érmés- 
court ph ἔχουσι ποιμένα. SCh. br. Breviter, at pulcherrime, viros de- 
pingit quibus nulla facies periculi obversata est—quibus nulli adstant 
ad arcendam mortem eustodes. (488). ὄφρα δυώδεκ᾽ ἔπεφνεν. Triplici 
ordine instructi erant Thraces, τριστοιχεί, supr. 473. et quatuor in 
ordine singulo interficit Diomedes ut /2mes satis latus pateret abdu- 
cendis equis. (491). τὰ φρονέων----ὥπως etc. Locut. Homerica; With 
the intention that—To the end that &c. (493). Caussa ponitur cur 
hanc curam susceperit Ulysses, sc. ne equi conterrerentur ob specta- 
culum novum et horrendum. ἐήθεσσον γὰρ ἔτ᾽ αὐτῶν (τῶν νεκρῶν)---ἀσυ- 
γήθοις ἦσαν. ὃ. br. Conf. supr. 434. (496). ὠσθμοαίνοντα, suspirantem. 
Convenit cum verbis, στόνος ὠξικής, supr. 483. Dehinc adit : κακὸν 
γὸς ὄναρ ete. Somnium enim infaustum capiti, illa nocte, superastitit 
0 consilium Minervæ (nempe) Œnide fiiius. Nec est simplicitate 
omerica indignum ut notat Heyne, Diomedem statuere ut οὖλον 
ὄνειρον Rheso dormienti obversantem. Censeo igitur veram somnii 
imaginem eflingi—lethi simulachrum inter dormiendum assurgens 
idque sub forma bellicæ speciei terribilis.  [Tollitur vs. 497. a Sch. 
À. Ven. proculdubio quippe otiosus et jéjunus. Conf. Heyn. Obss. 
VI: 98.1. (498). τόφρα d'&g'etc. Desiderat apodosin τὸ ὄφρα, nisi 
velis generatim intelligi in 494. ἀλλ᾽ ὅτε δή —. τλήρεων, ut supr. 248. 
πολύτλας. (499). σὺν δ᾽ ἤτιρεν etc. lorisque colligavit. ἀείρειν hic, se- 
cundum etymon, simul néctere, ὅρια εἴρειν. (500). φαεινήν.  Manubrio 
ex ære facto”. Heyn. Obss. (501). οὐ-τινοήσατο, haud in mentem ve- 
nerat. Inconsiderate omisit. Conf. supr. /, 533. οὐκ ἐνόησεν. (502). ms 


3 D 


386 NOT C503—591.] 


φαύσκων διομήδε;---- 7. signal to Diomede. πιφαύσκω V. πιφάσκω est 
forma redupl. ἃ φάσκω, ut παιφώσσω supr. β΄, 450. δ᾽ ἄρα, deinde 
wero. (508). αὐτὰρ ὁ psgmhels—At ille animo perpendebat quid in- 
super audacius susciperct. κύντερον exp. SCh. δεινότερον, χαωλεπώτερον,. 
ad sensum bene. Sic Steph. in voce; at magis fide ἀναιδέσ' | 
LAB ἐξερύοι (κωτὼ τοῦ) ῥυμοῦ, temone prehenso traheret. Cogitan- 
um vero de levissimis curribus veterum qui facile asportari aut in 
altum evehi poterant. (507). ἕως ὁ ταῦϑ' etc. De metro conf. supr. 
#, 193. ubi et pari modo intervenit ministerium Athenes. Hoc sme 
interventu numinis, at summo cum judicio, absolvit Maro, Aen. 9. 
353. qui Nisum ipsum inducit a cæde prosequenda dehortantem : id 
etenim de summis viris apte narrari quod in deterioribus minus arri- 
deret. (509). νόστου δὴ mvñre—Solenni modo pro νόστει. Jam, Er 
reditus memento—ne redeas fugatus: Ne fortasse quis alius Deorum 
Trojanos etiam concitet. ἄλλος %eo—ut supr. in not. #, 166. δαίμων 
ἕτερος, numen adversum, qui partibus Trojanorum studet, ut vestris 
ego. . Minervæ personam induit consilium prudentius, et hoc more 
epico. conf. #, 194. β΄, 169. δ΄, 92 sqq. (512). ὁ δὲ συνέηκε εἴα. Qui 
sua prudentia edocti quid prosit maxime perspiciunt vel aliis rite ad- 
monentibus obsequuntur finguntur κατὰ τὸ ἐπικόν VOCi divinæ aus- 
cultare. Sic supr. Helenus divos admonentes agnoscit dum 588 556 
méns prudentior excitat, #, 44 sqq Achilles quoque ὦ, 199 864. 
(515). οὐδ᾽ ἀλαοσκοπίην etc. nec cæcam speculationem habebat, h.e. 
nec Apollinem latebat hæc in castris Trojanorum geri. Obviaest 
locutio in ν΄, 10. Clarkio satis concesserim notanti hinc adumbrari 
Virgilianum, Lux inimica propinquat, Aen. 9. 355. præeunte Eustath. 
πόλλων----ἡ παρουσία ἡλίου. ἴῃ mente poterat esse illud in Odyss. 
9΄, 302. ἠέλιος γάρ οἱ σκοπιὴν ἔχεν etc. Certe hinc dèductum Aen. 
12. 725 sq. at non hæc nullis hominum sator atque deorum observans 
” oculis—sedet—, cuivis satis manifestum. Pari modo denotatur in- 
tentissima speculatio, Odyss. , 285. (516). ὡς 19—.  DubitatEr- 
nesti an continuetur prior sententia, an nova dehinc incipiat: utroque 
modo bene absolvitur. Si post ἕπουσαν plene distinxeris, desideratur 
in 517. vocula ἄρα ν. aire. Ita tamen edidit Wolfe. Vulgo reddunt; 
nam simul ac vidit Athenen etc. Interpunctionem Heynianam re- 
tul. Procedit sententia ; μεθέπουσων τυδέος υἱόν, Ὦ. 6. adstantem, curam 
éjus gerentem. De verb. μεεθέπειν conf. 6, 329. (517). De verbis 
formæ δύσομεαι Conf. β΄, 35. ἐ, 109. (521). ἀσπαίροντας----Ψψυχοῤῥου- 
γοῦντας. S. br. Idem mire exponit ἐν ἀργαλέησε φΦονῇσιν, in ἰοοῖδ cæde 
refertis. At dicitur ἀσπαίροντας ἐν φοναῖς, Ut ϑωρησσομένους σὺν Ne ἐν 
τεύχεσι, & 137. et pass. pleonasmo eleganti, h. 6, in morte fœda—inter 
moriendum, palpitantes. Sensum liquido satis adumbrat Virg. Aen. 
9. 455. Semineces wiros ete. (524). ϑηεῦντο δὲ etc. Vulgo redditur, 
et bene, spectabant admirabundi ardua facinora.  Forsan melius ad- 
huc, obstupuerunt spectantes diras strages. μέρμερα exponitur ἃ Suida, 
Peorridos ἀξία, δεινά. Recte; nam supr. tenetur expos. vs. 51. Le 
μερα---ὅσω φηροὶ μελησέμεν ἀργείοισε etc. ἔργα----φογώς 501}. (526). 
narratio ad speculatores. οἱ δ᾽ ὅτε----ΠἸγββο5. et Diomedes, qui inter 
regrediendum secum auferunt spolia Dolonis. (531). τῇ γὰρ φίλον ἔπ- 
λετὸ ϑυμῷ. Non certe eguis qui nondum iter tentaverant ad castra, 


C532——568. ] NOTÆ, 387 


sed Aeroibus.  Explenda sententia ; ἔπλετο γὰρ Φίλον---αὐτοὺς (ἵππους 
SC.) πέτεσθαι τῇ (da). At vs. abest ἃ Cod. Venet. et’ temere huc 
transfertur ex λ΄, 520. Proinde ἀθετεῖται in edd. Wolf. Heyn. Conf. 
Obss. p.104. (532). Omnium primus adventum percipit Nestor, 
διὰ τὸ αὐτὸν εἰσηγητὴν γεγονέναι τῆς κατασκοπῆς, inquit Sch. br. Haud 
immerito solicitus erat de exitu consili cujus ipse auctor fuerat. 
(535). κτύπος ὠμφιβάώλλει οὔατα. Ang. The trampling of horses 
strikes upon my ear. Hinc receptas locutt. in Lucret. 4. 530.  Virg. 
Georg. 4. 349. Aen. 12. 618. agnoverunt Critici. Subjicit deinde 
precationem Nestor, sonitum esse Ulyssis et Diomedis, qui sospites 
evasi versus Castra abigant equos. ὧδ᾽ 4p«g—Sic celeriter ; tam con- 


“ cibato cursu. &ax αἰνῶς etc.  Subest suspicio eos Jam insequi agmen 


Trojanum: species vanas timor ministrat. De αἰνῶς conf. supr. y, 158. 
(540). οὔπω πᾶν εἴρητο etc. Necdum finita erat omnis oratio cum 
advenerunt ipsi. . ἄρα vim habet successionem exprimendi ; quum 


᾿ dlico—deinceps. (542). δεξιῇ ἠσπάζοντο. Hoc supr: 4, 196. δεικνύσ- 
Jeu, 1. 6. δεξιοῦσθαι, dextra data comiter accipere. Gratilantur re- 


duces ob successum spemque bonam quam præ se ferebant. (544). 
Breves hæ et. concisæ interrogationes animo singula scire cupienti 
optime.conveniunt. ὅσπως---φμοηιοίίο hosce retublistis eguos ? ‘Anne 
agmine Trojanorum intrato? Anne alicujus Dei, se obviam ferentis, 
munera? : Quæ observat vs. 547. de .pulchritudine ‘eorum jam dixit 
Dolon—xeuxorsgos χιόνος etc. 437. In 547. eodem anacolutho transit 
ad rectum ἐοικότες, quod more usitato Scholiastæ mirationi tribuunt : 
Conf. vs. 437. In vs. 548. immiscetur aliquid animi jactantioris— 
senilis vero—ÆHaud unquam pugnam detrecto, etsi annosus etc. 
(550). ὠλλ᾽ οὔπω — οὐ γάρ ἐσϑ' ὅπου τοίονδ᾽ ὄχημα χθὼν κέκευθε πωλι- 
κόν.  Rhes. 620 sq. Ampliori imagine sc. Quod nondum se in acie 
vidisse prædicat senex, id necdum in terrarum orbe extitisse Tragicus 
dicit. (556). ῥεῖα ϑεός----. - Facile Deus, si vellet, hisce meliores de- 
derit, Dii enim potentiores sunt. At recens advenerunt ; nl mirum 
adeo te non prius advertisse. Recte accipit Eustath. érw πολὺ 
φέρτεροι etc. ut epiphonema de dis. (559). τὸν δὲ σφι ἄνακτ᾽.--. 
Bene Plutarchus cum verbis Diomedis ipsius supr. 243 544. confert. 
Mutuis se laudibus heroes efferunt præstantissimi. (560). δυοκαίδεκα 
πάντας etc. Jure reprehendit Clarke auctorem tract. de Homeri 
oesi, qui réyræs hic apponi rAssverrixds censet. p.329. Ed. Ernest. 
Verte; “ non pauciores quam duodecim. Quod Latini dicunt, duo- 
decim ipsos”. Confert σ΄, 373. 470. τ΄, 247. Od. 4. 204. ὦ, 60. 
Addas, β΄, 809. iterumque repetita %, 58. Bene ac erudite obser- 
vatum censeo—at hic aliter distingui possint verba ut sit, érægovs δύο 
καὶ δίκα, πάντας ἀρίστου. Adi Heyne, Obss. VI, 107. (564). διή- 
nas, transcendere-fecit. Vers. vulg. rectius Schrev. per fossam eoit. 
In mentem venit ὁδὸς ἱππηλασίη, supr. #, 439. (565). καγχαλόωνγ. 
Tenuiter Sch. br. χαίρων, quod statim subjicitur. καγχαλξᾷν dicitur 
qui gaudio exultat : conf. supr. ζ΄, 514. Odyss. 4, 1. De irridenti- 
bus usurpatur 1]. γ΄, 48. Od. Ÿ, 59. Etymon exprimit Hesych. 
χωαλᾶσθα:ι, ὑπὸ χαρᾷ ς, quodtranstulit Eustath. χαωλίφρων ὑφ᾽ ἠδο- 
νἧς γίνεσθαι. (568 5η4.} Hinc constare possit equos Diomedi, tanquam 
suam prædæ partem, cessisse—spolia Ulyssi; an vero sortiti fuerint, 


388 NOTÆ. [572—578.] 


nil dictum. Certe hoc usitatum, ut passim legimus : conf. supr. #, 
125 sq. unde explicatur locut. λωγχάνειν γέρας. In vs. 570. ad 
puppim suspenduntur exuviæ Dolonis.  Hoc factum, propterea quod 
101 posita sunt numinis tutelæ simulachrum et ara, cogitare nolim, 
tantum vero ut commodum locum haberi, donec, corporibus refectis, 
sacrificium (τὸ ἱρόν) Minervæ opitulatrici instaurarent. Hoc eum 
Sch. vett. diserte tuetur Sch. br. ὄφρ᾽ ἱρόν — περὶ ϑυσίας σαφῶς 
λέγει, περὶ ἧς ἐσιώπησεν. Simpliciter accipit die : ut illud donarium 
constituerent Minervæ.  Verba νηΐ δ᾽ ἐνὶ πρύμνῃ etc. mentem revocat 
ad κόρυμβα, h. 6. τὼ πρυμνήσια, supr. ἰ, 241. (572). ἀπενίζοντο. 
“ Pronuntiandum ἐπεννίζ."  Heyn. Οὔ 585. ἢ. L Geminari literam οἷν 
ictum metricum vidimus supr. #, 51. nec cum Clarke confugiendum- 
ad novam formam ὠπεννίζομεαι. (573). λόφον, cervicem. μφί τε 
μιηρούς----οαὶ οὐμεφοτέρους τοὺς μηρούς. S. br. inconcinne refertur τὸ 

ad præcedd. κνήμας----λόφον, quod tamen facit Sch. Ven. À. (676). 
ἀσωμιίνθους, pelves balneatorias, τὰς λικάνας. De etymo satis obvio 
disserunt Scholiastæ. In hisce observatur usus primigenius vocis 
mediæ—nourayro—noscraæmévw—æru). postquam lavissent. et se un- 
zissent oleo nitenti ὅθ. λίπι à né pro λιπαρός, pinguis. Censet 
Heyne extitisse “ antiquam vocem à}, pinguedo, et, antiquo ser- 
mone, substantivum pro adjectivo poni, et esse adeo λίπα ἔλαιον; 
oleum nitorem pro oleo ee "pr VI. 109. Reconditius foret 
λίπ᾽ ἐλαίον quod olim cogitavi. (578 sq.). κρητῆρος mxsiou—quod antea 
ἐπιστεφέος ἃ νει Notetur eximia cura abluendi priusquam dapibus 
assiderent vel sacra tractarent. Conf. not. ad ζ΄, 266. 


INDEX 
MEMORABILIUM. 


ἀν AA Li HA" HUE 4 
1 FE SPORE AURA Eee Δ» 
ΝΎ Δ ΟΣ 


“ἢ 
Pit 


F3 


INDEX 


VOCUM ET LOCUTIONUM 


QUÆ IN NOTIS ILLUSTRANTUR. 


A. 


ἄασας. 330, 236. 

ἀβλής, ἄβλητος. 254, 117. 
ἀβληχ ὃς. 272, 337. 
ἀβροτάζειν. 369. 65. 
ἀγασσάμονωι. 306, 41. 
ἀγαθὰ φρονεῖν. 294, 162. 
Accus. abs. 302, 479. 
ὠγκυλότοξοι. 238, 848. 
ἀγορά. 236, 788. 
τετρηχυῖα. 314, 346. 
ἀγελείαᾳ. 254, 128. ᾿ 
ἀγχιστῖναι. 268, 141. 

_ dynés. 273, 371. 

ἀγὼν ϑεῖος, 312, 298. 


ἐδαδουχήτοι γάμοι. 332, 284. 


εἰδινός. 210, 87. 

ἀελλόπος. 334, 408. 
οἰελπτέίοντες. 312, 310. 
ἐζηχές. 261, 485. 

ὠθερίζω. 197, 261. 

αἰδεῖσθαι μέλαθρον. 364, 636. 
ἄϊδος κυνέην. 286, 845. 
οἐΐδηλον. 290, 455. 
aisros, augurium. 330, 247. 
αἴϑ' ὄφελες. 200, 415. 

᾿ς αἴθοπα οἶνον. 202, 462. 
αἴθωνες. 238, 839. 


«ἴθουσα. 297, 249. 
aiuove. 266, 49. 
αἰνῶς. 244, 158. 
aionouirenr. 201, 707. 
dira raeswray. 290, 62. 
αἴσυλα. 274, 403, 
αἶσα. 200, 416. 
dxahaÿÿeirns. 317, 422. 
ἐκήδεστοι. 290, 56. . 
οἰκήριον. 285, 812. 
ὠκοστήσας. 303, 506. 
ὠκρόκομοι. 263, 533. 
œnriyuy βολαί, 317, 421, 
æhanrouesvnis. 251, 8. 
ἐλαπάζειν. 268, 166. 
οἰλεύω. De origine formarum'in 
εὔω. 265, 28. 
ἁλήμεναι. 285, 825. 
ἐἐλήϊος. 344, 125.. 
ἀλλότριος φώς. 269, 214. 
ὠλύειν. 273, 8552. 
οἰλωή. 266, 89. 
nos γουνός. 360, 530. 
aualovess 244, 189. 
οἰμλδύνεσθαι. 319, 463. 
due σπέσθαι. 378, 285. 
οἰμέγαρτον. 220, 420. 


οἰμεείβεσθαι êri. 206, 604. 


ἄμοτον, 261, 440. 


392 


ἀμφαδόν. 352, 370. 
ἰμφιβέβηκας. Temporis ratio et 
..  sensus. 188 sq. 37. 

εἰμφιγυήεις. 207, 607. 
οἰμιφιδρυφής. 303, 700. 
ὠμφέχυτ᾽ ὀμφή. 209, 41. 
ἐμφικύπελλον. 206, 584. 
ἀμφίφαλον. 283, 743. 
Anacoluthon. 291, 87. 304, 511. 
ἀναιδής. 263, 521. 
ἄνδ ρες----οὐθάνωτοι. 237, 813. 
τὸν ϑεοῦ. 269. 185. 
ὠναπλῆσαι μοῖραν. 255, 170. 
ἀνεψιοί. 357, 460.- 
ἄνεῳ. 217, 928. 
ἄνθος πυρός. 348, 213. 
ἄνθεα ὦ μήλων. 361, 538. 
οὐντιξέν The 188, 31. ' 
οὐντικρύ. 248, 359. 
εἰνίαισι τυπείς. 339, 9. 
ἄντυξ. 271, 262. 
ἄνωχθι. 370, 67. 
ἄορτο. 246, 272. 
ἑπάλωμνος. 279, 597. 
πὸ δόξης εἶναι. 379, 324, 
ἄποινω. 187, 13. 
οἰπολυμαίνεσθωι. 198, 518. 
ποξύειν γῆρας. 356, 444, 
ἁπτοεπές. 928, 208. 
“ge, SuCCessionem temporis indi- 


cans, 208, 18-20. 289, 12. 


364, 618. 
ἄρα; juncturæ inservit. 323, 58. 
“ea, indicat effectum, 369, 46. 
οἰραρυῖαν. 283, 744. 
οἰρξεσσόμεθα. 259, 362. 
ἀρότή. ϑεῶν.. 358, 494. 
οἰρξθμήσαντε. 312, 302. 
ἄροσις ψιλή. 362, 574. 
ἄρουρα. 248, 115. 
ἄρτιοι ἢ ἤδη. 272, 9296... 
εἰρτίπος----ἄτη Sc. .459,.501. 
σίας. Nom. Prop. 221, 461. 
οἰσκηθής. 375; 212. 
ἀσκληπιοῦ. De metro penult. et 
forma genit. 234, 731. 
acmroudi. 336, 512. 
ὥσσον ἰέναι. 205,567. 
ἔσσα. 375, 208. 


τ βοῶπις. 


INDEX. 


ἐσύφηλον. 365, 642. 

ἄτη. 344, 115. 

ἄτῃ ἐνδεῖν. 211, 111. 

dos. 274, 388, 

dress. 208, 10. 

dreurdvn. 213, 157. 
ὠτρυγέτοιο. 198, 316. 
arulouiious. 327, 183. 

αὖ, adversativa, 294, 179. 
αὐλή. 267, 138. 297, 242. 
αὖλιν rives. 849, 282. 
αὐτάς . Incipit in RD 51. 
aire, 195, 133. 
αὐτοκασιγνήτω. 246, 238. 
ὠφήτως. Epith. 354, 405. 
ἄφθιτον. 209, 46. 

ἐφύσσειν πλοῦτον. 195, 171. 
ἄχνη. 277, 499. 

ax guior ἰδών. 216, 269. 
ἄχρις. 268,,522. 

εὀχυρμιαί. 277, 502. 

ἂψ ἀρέσαι. 344, 119. 

ἄω. Them. radic, 269, 205. 
ἄωτος λίνου etc. 365, 657. 


B. 


βάζειν ἀνεμώλιω. 259, 355. 

βώλλειν.---οὐτώσα:. 247, 947. 

βαρβαρόφωνοι. 239, 867. ᾿ 

βαμβαίνειν. 381,375. 

βέλεα στονόεντα. 526, 439. 

βέλοςς De Ictu et Cæsura, 
190, 51. 

βέλος. Diversæ Signiff. 336, 513. 

βίη ἡρακληείη. 231, 658. 

βλάπτειν. Signif. propr. 311, 270. 

βλεμεαίνειν σθένει. 332, 335. 

βληχρός. 272, 557, 

βολαΐί ἀκτίνων. 317, 421. ‘ 

βουλὰς συμφράζεσθαι. 852, 374. 

204, 551: 

βωμὸς ϑυήεις. 333, 48. 


φῇ 


γαῖα τπαριμήτειρα. 362, 564. 


INDEX. 


εν, γαμεῖσθαι. 354, 394. 

er a ἀδαδουχήτοι. 332, 284. 

γάρ. Inchoativa, 308, 132. 
313, 328. 383, 424: 

γέ. Diversi usus, 198, 299. 
219, 386. 309, 142. 310, 195. 
316, 393. 327, 176. 333, 358. 
335,448. 336, 512. 343, 108. 
352,367. 355, 425. 365, 647. 

γεγωνέμεεν. 329, 293. 

γενέθλη. Proventus. 238, 857. 

γέντο. 323, 48, 

γερήνιος. 218, 356. 

γερούσιον. 257, 259, 

γέφυρα. 260, 371. 

YA φυταλίη. 295, 194. 

γῆρας ἀποξύειν. 356, 444. 

γλαυκῶπις. 195, 206. 

yrnm. 327, 163. | 

᾿ Constructio infinitivi modi pro 
Imperativo 350, 255. 

γόνυ κάμπτειν. 308, 117. 

γούνατα λῦσαι. 268, 116. 

᾿γουνὸς ἀλωῆς. 362, 530. 


A. 


δαιμόνιος. 213, 190. 

δαιμόνιοι φόβοι. 324, 79. 

δαίμων ἕτερος. 327, 166. 

δαίνυ. 842, 70. 

δαὶς tion. 902, 468. 

δαῖτα ϑάλειαν. 519, 478. 

δαιτρόν. 257. 262, 

δώκρυ᾽ ἀναπρήσας. 355, 483. 

δακρυόεν γελᾶν. 302, 484. 

δακρυῤῥοῦν vaua. 340, 14, 

δέ, «ex. Nexum constituunt. 
299, 318. 

δίελον σῆμα. 384, 466. 

δειδέχώτο. In conviv. 251.4, 

δενδίλλων. 346, 180. 

διξιαί.  Pacta. Fideïjussiones. 
218, 341. 

δίξιον sgnVe. 377, 274. 

δή. Usus diversi, 191, 62. 
281, 684. 302, 476. 
351, 328. 352, 348. 

diaslrsrars 337, 535. 


398 


diaxterur: 321, 8. 

διωκτόρῳ. 211, 103. 

δῖαν. 193, 141. 

διωπρύσιόν. 329, 227. 

διαῤῥαίειν. 221, 473. 

διωτίθεσθαι ἐγκότως. Loc. Attic. 
collat. cum. Hom. 335, 449. 

διδόναι δαίμονα. 327, 166. ; 

διέσεν. 214, 207. 

διέχευαν. 313, 314, 

Diris devovendi ratio, 361, 563. 

dopos ἡμετελής. 233, 701. 

δόμος. 297, 242. 

δόρυ͵ μαίνεται. 325, 109, 

dus. In compositione, 241, 39. 

δύσειν ἀλκήν. Loc. illustrata. 
349, 234. 

Duplicis negationis vis, 299, 378: 

δῶκα ἑκὼν, ἀέξκοντί γε ϑυμῷ. | 
252, 43. | 

δῶρα éryava. 343, 112. 


E. 


ἔχ. 288, 887. ᾿ 

ἐώγη. 248, 367. 

éavos. Tenuïs. Peplum. 248, 385. 

ἐγχεσίμωροι. 233, 692. ᾿ 

ἐγρήγορθε. 315; 371. 

ἐγχρίμπτεσθαι. 311,272. 

ἔδνον. 345, 146. 

ἐδνοπαλίζειν. 263, 472. 

ἑζομένω. De statu absoluto, 
245, 211. 

εἰαμένη. 263, 483. 4 

εἴ γε. Siquidem, 199, 398. 

εἰδέναι vépesrus. 900, 351. 

εἴ δ᾽ ἄγε. Form. ellipt. 198, 302. 
300, 276. Hess 

εἶ δος -ττ  υή--τδέμεας. 379, 316. 

εἰλίποδες. 301, 424. 

εἶναι ἀπερωεύς. 334, 408. 

εἰπεῖν κατ᾽ αἶσαν. 888, 444. 

εἰπότ᾽ ἔην γε. 244, 180. 

εἶσαν. 281, 6938. ᾿ 

ἑκοίτερϑεν ὁμείλου. 2417, 840, 

ἑκωτόμβη. 191, 65. S 

ἑκωτόμέβοιος. 220, 449, 

ἐκλέλωθον, 229. 600, 


3 E 


394 


ἐλέγχων πόδας, μῦθον. 459, 518. 


ἐλέλιξω. 204, 530. 

ass. 348, 215. “ 
ἐλέφαντι fn 279, 588. 
ἕλικες. 357, 462, 
ἑλικώπιδα. 192, 98. 
ἐμμωπίως. 286, 836. 
ἐμφύεσθα, χερσί. 297, 255. 


ἐμπίπτειν, ἐμστίπτεσθαι. 549, 254. 


ἐναίσιμα. Fausta. 218, 353. 
ἐνδέξιω. 206, 597. 

ἐνικλᾷν. 334, 408. 

ἐν καρὸς αἴσῃ. 353, 378. 
ἐντροπαλιζομένη. 303, 496. 


vd 40g—Luvos—owoiios. 356, 440, 
ὃ ἐνναλίῳ ἀνδρειφόντῃ. Ultima clau- 


dunt hexametri. 231, 651. 
ἐνώπιω. 385, 435. 
ἐξελέσθαι peter 296. 234. 

353, 377. 

ἴοργαι. 268, 175. 
ἱπαιγίζων. 212, 148. 
ἐπαρκεῖν ὄλεθρον. 239, 873. 
ἐπαύρωντωι. 200, 410. . 
ἔπειν. 290, 321. 
ὑπέμυξαν. 351, 20. 
ἐπενήνοθε. 214, 219. 
ἐπεῤῥώσαντο. 203, 529. 
ἐπεσβόλον. 216, 275. 
ἐπεστέψαντο. 202, 470. 
ἐπευφήμησαν. 188, 122. 
᾿ς ὅσηυσε rire. 273, 347. 
326, 160. 


ἐπιβάλλεσθαι. Appetere. 291, 68. 


ἐπιβοζνν. 384, 465. 
ἐπιειμένοι ἀλκήν. 331, 262. 
ἐπιμοόέσσεται. 256, 190. 
ἐπίορκον ὀμόσσαι. 219, 247. 
ἀπορμόσαι. 992, 379. 
ἐπίουραι ἡμιόνων. 351, 380. 
ἐπίπλώς. 298, 291. 
ἐπέπονος ἡμέρα. 302; 455. 
ἐπίσσωτρα.. 282, 722. 
ἐπισροχάδην ἀγόρευε. 245, 218. 
ὑπισφυρίοι. PETER 
ἐπλήγη. 241, -ς Ὁ FAR 
ἐποίχεσθαι ἔργον. 188, 31. 
feya. Sata Arva. 235, 751. 
266, 92. 
ἔργον. Pugna. 262, 470. 


INDEX, 


dur. In Sacris. 331, 250. 


κακά τινά. 360, 536. 
lei. Form. Fut. lon, 307, 91. 

ἔ φεψα, i in Sacris. 189, 29, 

ἐρίηρας. 241, 47. 

ἐριννὺς ἠεροφοῖτις. 362, 567. 
κε. 266, 89. 

tepara. 202, 486. 


᾿ἔῤῥειν. 299, 348. 


ἐρύω et Εερυω. 193, 141. 
ἐρυσίπτολι. 298, 305. 
ἐσώγουσκ. 297, 252. 
ἰστυφέλιξε. 275; 457. 
ἰσχαίραι πυρός. 982, 418. 
ἐτεόν. 216, 900. 
ἑτερωλκὴς ἄρης. 306, 26. 
= vin. 306, 26. 
ἐτοίμη pris. 355, 425. 
ἐτώσιος. 286, 854. 

ἐν κτίμενος. 224, 498. 
ἐὐμελέω. 255, 165. 

εὖ γαμτοίοντας. 303, 497. 
εὐρύχορον. 224, 498. 
εὐφημῆσαι κέλεσθε. 346, 170. 


ἐχθαίρειν sr 357, 452. 


ἔχϑεσθαί τιν: 


Ζ. 


ζαχρειῶν. 278, 525. 
ζύγιος. 324, 81. 

ζυγόν. Citharæ. 347, 187. 
ζώνη. 224, 497. 

ζωρότερον οἶνον. 347, 208. 
ζωστήρ. δι 152. 


H. 


ἢ. Sarcast. elata. 290, 56. 

352, 348. 
"En. Ministerium ejus. 288, 908. 
ἤδη. De form. plusq. 191, 70. 


; ϑέμοις ἐστί, Constructio. 210, 78. 


ἐϑεῖος. 369, 37. - 

ἡϊόεντι. 265, 36. Vid. Append. 
ἡλέκτωρ. Nom. Solis. 304, 4 ol 
ἥκω. 276, 478. 

dmug ἐλεύθερον. 301, 465. 


“= 


INDEX. 


—— ἐπίπονον. 302, 455. 
ἡμύειν. 219, 373. 

mis. 291, 94. 
ἡπεδανός. 325, 104. 
ἡπεροπεύειν. 273, 349. 

4 που. Sarcast. 241, 43. 
ἠριγένεια. 202, 477. 

#ro. Emphat. 196, 211. 
280, 648. 318, 458. 
“ro. Adversat. 366, 697. 

sos. 324, 66. 
— χροκόπεέπλος. 320, 1. 


Θ. 


ϑάλαμος. 207, 242. 

ϑαλερόν. 215, 148. 

ϑαλίη. 319, 475. 515, 143. 

ϑαλτωρή. 301, 412. 

ϑαλύσιωα. 348, 330. 360, 530. 

ϑεοπροπίαι. 199, 385. 

ϑεράπων. 290, 18. 

ϑήβη. Troadis Urbs. 199, 366. 

ϑηλύτερωι. 336, 520. 

᾿ϑησία. De form. Ion. et 
Attic. 197, 265. 

ϑρίπτρω. 263, 478. 

᾿ ϑρασυμέμνων. 280, 639. 

ϑυηλαί. In sacris. 348, 220. 

Jupapie. 352, 336. 

ϑυμῷ πρόφρονι. 329, 99. 

ϑύσωνοι. 282, 738. 220, 448. 

ϑύσθλα. 292, 134. 

θώραξ. 254, 132. 267, 113. 


ἱδρῶ. 251, 27. 

ἴϑυσε μάχη" 289, 2. 

ἱκετήρια. 187, 14. 

ἵλαος. De quantitate ᾿ 

penult. et ἀνὰ 205, 583. 

 tepen. 

ἱμάς. 248, 371. 

a μή. 315, 351. 

ἴξαλος. 253, 105. 

ἰόμεωροι. 257, 242. 

ἰοχέοαεφαν 276, 447. 


395 


ἱπποκορυσταί. 208, 1. 

ἵστασθαι ἐπὶ ξυροῦ ἀκμῆς. 373, 173. 
ἱστίχιαν. An trissylaba. 226, 537, 
ἱστόν----δίπλωκα. 243, 126. 

ἔτυς. 263, 486 

ἰφϑίμους. 186, 3. 

ἶφι κτώμενος. 248, 375. 

ἰνή. 257, 276. 


K, 


καίριον. 324, 84. 

κακῶς κεκωφηότα. 281, 697. 

καλλεΐ στίλβων. 249, 399, 

κανών. 328, 193. 

καταπέψαι. 192, 81: 

καταρέζειν. 275, 424. 

κοτέδειν ϑυροόν. 296, 202. 

κεκλίσθαι. 289, 709. 

κέλευθοι. Mores etc. 219, 406. 

κεραΐζειν. 239, 861. 

κεράμῳ. 274, 387. 

κεράσαι. 246, 270. 

κῆρ. κήρ. 196, 298. 

— συλαιμένεος, etc. 238, 851. 

κηρεσσιφορήτους. 337, 527, 

κηρόθι. 350, 300. 

κήρυκες; διὸς ἀγγ. 198, 334. 
: 911, 274. 

κητώεσσα. 228, 581. 

κηώεις. 248, 382. 

κλέπτειν. 193, 132. 

κληῖδα. 268, 146. 

κλυτὸς. Cum nom, fem. 234,742. 

κλυτοπώλῳ. 280, 654. 

κλωμακόεσσα. 234, 729. 

κοίλη. 228, 581, 

κοριδή. 328, 186. 

κονίσωλος. 277, 503. 

κόρωι δρακοντώδεις, 358, 498. 

κόρθυς. 339, 7. 

κορυθαίολος. 237, 816. 


κόρυμβα. 349, 241. 
κορυνήτης. 305, 9. 
᾿κορύσσεται. 261, 424. . 


κορώνη. Navium. Arcus. 219, 392. 
+258; 111, 

κορωνίσιν, εγηυσί SC 194, 170. 

»ουριδίηγτττος. 192, 114, 


396 

κρωταίη μιοῖρωώ. 280, 629. 
κρωτευταί, 948, 213. 
Mgsiov. 347, 206 

κρῃῆναι τινί, 343, 101. 
ei. 269, 196. 

ner: Decertare. 219, 385. 
κτητοί. 254, 406. ; 
κτιδέη uvén. 380, 335. 
xUdH γωίων. 323, 51. 
κύμβαχος. 279, 586. 


À. 


Adivos οὐδὸς. 354, 404. 
Aœsrnia. 275, 453. 
λάξ. 280, 620. 
λόάχνη. 214, 219. 
λαχνήεντας. 234,743, 
λέγεσθαι. 220, 435. 
λέξασθαι. 336, 519. 
λέπαδνα. 289, 729. 
ληΐστοί. κτητοί. 354, 406.. 
λίθος χεός. 263, 510. 
Mie, λῖς. 335,441]. ; 
λιταί. Εὐχίτη. Alleg. 358, 498. 
λόφος. αὐλός etc. 248, 372. 
λύεσθαι. 
λυκώβας. 318, 438. 
λυκηγενής. 253, 101. 
λώβην διδόναι. 354, 387. 
M. 

μαΐίεσθαι. 283, 748. 
μορινεδες. 299, 132. 
μαργαίνειν. 287, 880. 
paervea. Not. metr. 198, 388... 
μώσταξ. 351, 324. : 
μωτᾷν. 970, 233. 
μάχεσθαι. 197, 271. 287; 875. 

240, 822: 0%: 
μεγακήτης----νηῦς. 329, 222. 
μεεθέπειν. 272, 329. 
μεθιέναι ἰὸν. 189, 48, 
χόλον. 198, 283. 


paie. 345, 147. 
μειλέξσειν, mary. 317, 409. 
μείρεσθιι. 


Construct. 363, 612. . 


- 


De movente. 271, 293. 


INDEX: 


μέλπεσθαι à uen. 311, 241. 
μέν. nexus Cum δέ, 188, 38, 
μενέω. 540, 45. 


μενοεικής. 343, 90. δ... 


μένος. 192, 102: 
μετέρχεσθαι. 275, 429, 

μήδ᾽ ὄφελες. 366, 694. 
μήστωρ φόβον. 259, 382. 

ἀυτῆς. 269, 223. - 

μητέτα. 195, 175. : 
μητίω. Verb. 369, 48... 
pur. 254, 141. 
μελτοπώρηοι. 231, 637. 
pisser. Épith. 295 δ, BE 
μοίσγειν. In sacris. 246, 270. 
μέτρα. 254, 132. 
μνήσασθαι nus. 327, 174. 
μνηστὴ ἄλοχος. 354, 399. 
μοῖραν, ἀντλῆσαι. 329, 88. 
μῦθοι ἄκριτοι. 236, 196. . 


N. 


vaiuy. 230, 626. 

γωετώω. 249, 387. 

veuves. Cadavera. 274, 397. 
nas ἐΐσας. 198, 306. 

γηπιέη ἀλεγεινή. 458, 488. 
γήπιον αὕτως. 300, 400. 


γιφάδεσσιν ἐοικότα, ἔπη. 246, 222. 


γυκτι ἐοικώς. 189, 47. * -. 
γύμφη. 243, 130. δ τς 


γὺξ ἀμβροσίη. 209, 57. ᾿ à 


— ἀμφιλύκη. 817, 488. ἫΝ 
γώροπα- 298, 578. 


᾿γώτοισι κόνις 313, 321. 


MES 
ξεινήϊα. 296, 218. à » 
ξεῖνοι πατρώϊοις 296, 251... 

ο. 


ὄβριμον 248, 957. : ἌΝ 


ὅγε. Pleon. eleg. 249, 409 


| γόον ἐξαλέωσθαι, 396, 140. - > + 


δὲ 


it ΦῸΣ ὙΡ. 


INDEX. 397 


ὁδὸν ἐλθεῖν. 194; 151. 


ei ἀρού ἧς καρπὸν ξ ξδουσι. 293, 142. 


oioder οἷος. 306, 39. 
οἴσειν. 243, 1083. 
ὀκρυοίσσης. 299, 344. 
ὀλέκοντως. 289, 711. 
ὀλοῆσι. 199, 342. 

ὀλύρα. 269, 196. 
ὄλωνται ὧν. 322, 33. 
omoiios. 258. 315. 

ὁμῶς εἶναι τιμῆς. 363, 601. 
ὀνείωτα. 297, 260. 
ôvediGesr. 340, 34. 
ὀξυόεντι. 266, 50. 

ὁπός. 288, 902. 

ὀπώρα. 265, δ. 

ὀρεκταὶ μελίαι. 226, 543. 
ὀρεξάσθωι à ἔγχει. 258, 307. 
ὀρεσκῴος. 197, 268. 
ὄρεσφι. 262, 4.52. 

ὁρκια ταμέσθαι. 219, 124. 
δρμοήμοιτά. 218, 356. 
ὄτριχας. 235, 765. 


οὐ γιγνώσκων ἀναίνεσθαι. 309, 188. 


οὐδ᾽ ἀπίθησε. 283, 767. 

οὖθαρ ἀρούρης. 345, 141. 

οὐκ tlurnoy, 285, 802. 

οὗλον. 208, 6. | 

οὐλοχύται. In Sacris. 201, 449. 
οὐρανόθι. 243, 3. 


οὐρεύς. 370, 84 


οὖρον ἵκμενον. 202, 479. 
οὖρος. 305, 5 

οὐρούς. 213, 153. 

ὀφέλλειν. 220, 420. 

ὄφελον. Construct. 366, 694, 
ὀχθήσας. 203, 517. 

ὃ λειριόεις. 243, 15. 


TI. 


“παιήων. 202, 478. 
παάιφάσσειν. 220, 450. 


παλάσεω. 297, 267. ὮΝ 


παωλίλλογα, ἐπωγείρειν SC 
.199, 129. 
παλιμπλαγχθέντας. 191, 59. 
παλίντονα. 331, 266. 
æuvalenos. 256, 186. 


πανέλληνες. 299, 684. 
παννύχιοι. Noctu. 367, 2 


_wavouPaïos. 380; 250. È 


πανσυδέῃ. 208, 12. 
πάντα νικᾷν. 285, 807. 
πάντες. Emphat. 309, 161. 
παραβλήδην. 251. 6... 
παρὶκ γόον. 302, 391. 
παρήορος. 309, 156, 
παρώχηκε πλέω νὺξ. 376,250. 
πᾶσαι πύλαι. 323, 58. 
236; 809. 
παύω, παύομαι. 850, 259. 
πεδίον ἀλήϊον. 296, 20]. 
πείρατα νίκης. 308, 102. δὰ 
semi y Un. 264, 535. 
πεποιθὼς ἀγλαΐηφι. 303, 510. 
πέπονες. 215, 235. 
πέποσθε. 249, 99. 
328; 201. 344, 46. 
459, 510. 
περιβαίνειν. 265, 21. ἀξ ΑΝ 
Permixtio tempp. in 314, 
Sermone Homerico. [ 333. 
περιτρίφεται. 288, 909, 
πέσσειν γέρα. 415, 237, 
migwoioys 259, 359. 
πηληϊάδεω. De form.-pa 
x &c. 186, 1. 
nous. 244, 163. 
πῖλος. 3577, 265.- 
πίονα mor. 282, 710. 
πιστώσαντο. 296, 238. 
πλατὺς ἑλλήσποντος. 307, 84. 
πληγέντες. Cum fœmin. nom. 
335, 455. 
πλῆροναι. 282, 726. 
πλοῦτον καταχεύειν. 239, 670. ὥς 
“ποθεῖν. 233, 109. 
πολύαϊξ ADS. 1%, 165, 
ποικέλος. 261, 492. . 
πολυδίψιον. 258, 171. ᾿ 
πολυκλήϊσι. 210, 74. 213, 176. - 
πολυλήϊος. 279, 613. - 
πολύῤῥηνες. 846, 154. 
πολυτρήρων. 224, 502. 2 
πονεῖν. borare ‘animo, 
219, 409. 


go Φ ὁ «ἢ ὁ 


Η πόποι. 197, 254 


πόρκης. 299, 320. 


398 
πορφύρεος. Epith. mortis. 

, 83. 
που. 211, 116. 276, 473. 
πρισβήϊον. 332, 289. 
προΐαψε. 186, 3. 
Fox, χοι. 241, 16. 
πρόσϑ᾽ ἵστασθαι. 252, 54, 
προτραπέσθαι ἄχει. 299, 336. 
προφανέντε. Deæ sc. 334, 377. 
πρόφρων ἐθέλειν. 322, 28. 
πρώς. Antiq. nom. 337, 530. 
auto." 225, 519. 
πυλώρτης. 334, 366. 
πυργοί. _Vallum. 314, 337. 
πυρὸς μένος. 295, 182. 


P. 


jé. 191, 56. 209, 38. 294, 179. 


325, 119. 328, 200. 
ῥέζειν. In sacris. 219, 400. 
ML SSL," 250 
.--.--ἕ FIVE κακόν. 364, 641. 
369, 49. 
ῥεῖα ζωόντες ϑεοί. 292, 138. 
ῥέξαι. In sacris. 201, 444. 
pern. 333, 355. 


Z. 


'φάκος αἰόλον. 310, 222. 

σαυρωτήρ. 373, 153. 

σβίσσαι χόλον. 364, 674. 

σιβώσσατο. 294, 167. 

cugalos —ir rec sc. 324, 81. 

σερὴ χρυσείη. 322, 19. 

σῆμα. 301, 418. 237, 614. 

382, 415, 

σημιοένειν. 286, 805. 

σήματα λυγρά. pe 168. 

σιγουλόεντα. 270, 22 

σκόλοπας. 518, τ 

σκότιον--- τ αὶ δα. 290, 24. 

σμενθεῦ. 189, 29. 

7 créera. 212, 135. 

ει φηγφυϑῆ. . 288, 893. 

radin μάχη. 311, 241. 

στῳηφύλη. 235, 768. 


INDEX, 


στεύεσθα:. De verbis in τόν. 
229, 597. 
στεφάνη. 248, 372. 
στήσεσύχ,. 330, 233. 
στόμια πολέμου. 368, 8. 
στυφελίζειν. 205, 580. 
συνώγειν ἔριδα. 287, 862. 
συνθεσίαι. 272, 319. 
σὺν ϑεῷ, 341. 48. 
συνοχωκότε. 214, 218. 
συντίθεσθαι, . 191, 76. 
σφωΐτερος. in Τοηϊείβ. 
196, 216. 
σχίτλιος. 373, 164. 
γ 
τάλαντα. Jovis. 324, 69. 
τάρταρος ἠερόεις. 321, 16. 
ταρχύειν. 807, 85. - 
τεθαλυῖα ἀλοιφῇ. 348, 208. 
rixprulgsr des. 299 sq. 349. 
rihduur. 284, 796. 247, 334, 
τελεῖν θέμειστας. 346, 155. 
τελειότατος, πετεηνῶν. 330, 247. 
τέλος μύϑω». 341, 56. 
MER 369, 56. 
τέλος---- Véctigal 346, 155. 
τέμενος. 233, 696. 
Temporum usus ad } 
exprim. consuetu- 
dinem. 
τίρας διὸς. 283, 742. 
τερπικέραυνος. 321, 2. 
τετριγῶτας. Form. præt. 2. 
217, 314 - 
sirra, 261, 412. 
τηλύγετος. 244, 175. 
τιθέναι ἐπὶ γούνατα. 298, 2753. 
τιμὴν ἀρνύναι. 194, 159. 
τιτῆνες. 336, 477. 
τιτύσκεσθαι. 249, 80. 
τλόμων. 281, 670. 
τοιόςδε. Qui par sit. 302, 462. 
τόξον. 551, 279. 
τρίποδες. ὁ ἄπυροι;, αἴϑωνες. 344, 122. 
τειτογίνειο. 268, 515. À 
τρίχα----διὰ. 231, 655. 
An 351, 311. 


372, 120. , 


revQarux. 248, 372. 
τρώες.---- ἐπίκουροι. 2297, 815. 
τυκτὸν κακόν. 285, 835. 
τύμβος -τ-τίῤκριτος. 314, 336. 
τῷ. 309, 158. 


T. 


ecandi form. 

ὑπακούειν. 321, 4. 
ὑπεκφέρειν σάκος. 331, 268. 
ὑπερίχειν χεῖρας. 275, 438. 
Ürieuopa. ὑπὸὲρ μοοῖραν, EtC. 

213, 155 
ὕπνος ἀμιβρόσις. 208, 19. 
ἐπιῤῥέπων γλεφάρεις. 

368, 26 
— ὅλωλε. 374, 186. 
ὕπνον ἀωτεῖν. 373, 159. 
ὕπνῳ ἀδδηκότες. 371, 98. 
ὑποκρητηρίδιον. 304, 526. 
ὑποπεπτηῶτες. 217, 312. 
ὑστώτιόν περ. 333, 353. 
ὑφαίνειν ὄλβον, etc. 295, 187. 


ὕδωρ καὶ γαῖα nr: 307, 99 
, 99. 


D. 


φάληρα. 248, 372. 
unes. 248, 372. 
péeuamn. 256, 218. 
φέρειν ἐπίηρα. 205, 572. 


—— χάριν. 269, 211. 


φίρτερος. 195, 186. 
φϑώροενος. 267, 119. 

φίλε ἑκυρέ, etc. Not. met. 

. 244, 171. 

φόβοι δαιμόνιοι. 324, 79. 
φόβος ἐστεφάνωται. 283, 139. 
φοῖνιξ. 254, 141. 

φοίτα. 279, 595. 

φράζεσθαι ἀριφίς. 208, 13. 
Pesris ἀμφιμέλαιναι. 192, 103, 
…—— sun, 344, 119. 


INDEX. 


Φρήτραι. 218, 362. 

φρίξ. 307, 61. 

φρονεῖν πρυπτάδια. 204, δ42. 
Que. φύεσθαι. 293, 148. 
Que ϑεσπεσίη. 339, 2. 

φυή. 192, 115. 

φυήν. Indolem. 245, 208. 
φῦλα. 218, 362. 

φύλοπις. 259, 65. 

φῶς. Sign. Metaph. 332, 282. 
— τιθέναι. 289, 6. 


X. 


χάλκεος. Epith. 277, 504. 
χαλκόποδε. 323, 41. 
χαρίεντα δῶρα. 828, 204. 
χαρίζεσθαι. 381, 380. 
χέρηϊ. 192, 80. 

χεῖρα ὑπερέσχε. 355, 418. 
χήρωσεν ἀγυιος. 280, 642. 
χηρωσταί. 268, 158. 
χίμαιρα. 295, 179. 

χιτὼν Adivos. 242, 57. 
χλούνη σῦς. 360, 535. 
χλωρὸν dos. 319, 479, 
χόρτος. 267, 138. 

χρεοῖ ἀναγκαίῃ. 323, 57. 
χριώ τινα. Ellips. 342, 75. 
χρυσόμπυξ. 2173, 358. 
xevréogose 271, 509. 


χώρος διαωρφτρητός. 247, 315. 


» À 


ψευδόμενοί φασι. 280, 635. 


ψεύδειν ἥρκεω. 315, 351. 


A. 


ὥλετο νόστος. 355, 413. 
Sex. Anni tempestates. 
283, 749. 


399 


᾿ 
* 
+ 
HART : Sa Ἷ ᾿ jh LEE 
Hp) & HUE ἣν is IS à 
NE ét AE 
QU Vip pate HE 
sine Ἶ Ἂν ta | ee US 
PEAEE Ur ναι we rat Ge pret VER 
ἘΝ ἂν 408 ‘eo SE methjs 
| : MOT 88 δῖναι 
λ 
‘ A 
LA 
» 
re Eu 
ei FU mnt, 
; ; ARTE CUT 


AE PT ae | 
δὰ + k 


4 (348 


PER ds 
4 


PPS 


DER | 


CURÆ SECUNDZÆ. 


Recensio brevis eorum quæ ad ampliorem illustrationem desideran- 
tur. Accedunt sPéauaære typographica. 


δ 


ps 


Tenendum est in seqq. numerum primum ad paginam, secundum 
ad lineam respicere. In Indice numerus secundus ordinem. notæ 


spectabat: 


(2, 33). Malim #47.  Ferendum tamen ὅδδεισεν ex theoria quorun- 
doctiss. qui τὸ (ν) minime ablegatum volunt quippe ad euphoniam ne- 
céssarium. Omiserim tamen, in Homericis saltem, nam de auctori- 
bus serioris ævi nil hic dicendum, » ἐφελκυστικόν, nisi vocalis insequi- 
tur vel in #hesi syllaba constituitur, ut, τοῖσιν δ᾽ ἄγγελος ἦλθε etc. 
Jllud ad evitandum hiatum, Hoc ad tuendum metrum. Insigne est 
exemplum in Il γ΄, 172. φίλε ἑκυρέ, δεινὸς r—in quo syllabæ sustinen- 
tur in icéw ope insequentis consonæ, et nullus locus est τῷ νυ.  Scio 
Hermannum rem tetigisse in tract, de emend. Gram. cap. 5. nec ta- 
men, cur in poeta Jonico adsciscerem, satis validas rationes attulisse. 
Quod Porsonus dicit, ad Eurip. Orest. 64. Tragicos et recentiores 
imprimis spectare dixerim.  Iisdem vestigiis et ante vocem digamma- 
tam omiserim τὸ » ubicunque in ictu cæsurali constituitur syllaba. 

Absçindas ideo in seqq. κέν, 3, 60.4, 100. 9,93. φώνησέν. 10, 333. 
ἔδδείσεν, 17, 568. μείδησεν, 17, 595. ἐπέγνωμοψεν, 21, 68. κέν, 29, 
128. τὠρβησίν, 26, 268. κέκλησκεν, 30, 404. ἀφύλλοισιν, 31, 495, 
ἐγχείησιν, 42, 818. ἀλλήλοισιν, 53, 345. κέν, 55, 417. εἶδεν, 65, 
275. ῥίγησεν, 65, 279. σάκεσίν, 65, 282. ἵπποισιν, στῆσεν, 65, 297 
sq. μώστιξεν, 83, 366. δούπησεν, 90, 617. φώνησέν, 95, 799. πόρεν, 
104, 168. κέν, 111, 452. εἶσιν, 120, 209. ἐποίησεν, 120, 222. 
νώτοισιν, 123. 321. σφίν, 127, 478. név 129, 24. κρίασιν 133. 162. 
αἱ κεν; 136, 282. κίν, 139, 405. δαῖεν, 150, 211. σφίν, 156, 424. 
ἀπήμυνεν, 161, 593. ϑαύμαζεν, 165, 12. ὄφελεν, 168, 117. κέν, 
170, 171. Reponas κέ οἱ, 171, 212. ob digammatum οἱ, régBnvt, 
175. 974. σφί, 177, 4992. 435. ῥοίζησί, 179, 502. (2, 16). Lege 
des (2, 71). Leg. Por. (2, 91), Leg. εὔχεται. (2,97). Leg. 
ὅγε, (7, 221). Leg. ᾿Αθηναίης. (7, 230). Leg. ἀντίον. (8, 251). 
Leg. γένοντο. (8, 270). Leg. αὐτοί, (10,343). Leg. οἶδε. (24,201). 
Leg. ἐν. (82, 458). Leg. αἴγλη. (30, 226). Leg. δ΄. (52, 286). 
Leg. ἥντιν᾽, (64, 243). Leg. ἕστητε. (Ibid. 250). Leg. κοιρανξων. 
(Ibid. 258). Leg. ἠμὲν. (66, 304). Leg. μώχεσθαι. (75, 89). Leg. 
æe. (84, 401). Leg. τῷ. (86, 487.) Leg. ὠψῖσι. (90, 621). Leg. 
ἄρ᾽. (Ibid. 624). Leg. #. (91, 665). Leg. ἐνόησεν. (101, 89). ς 
οἴξασα. (104, 170). Leg. ἠνώγει. (Ibid. 200). Prætulerim lect. Woif. 
καὶ κεῖνος. (106, 256). Distingue, περὶ ἄστυ. (108, 340). Leg. ἀρήϊα. 
(109, 354). Leg. ἕζεο. (115, 43). Leg. ᾿Αϑήνη. (117,97). Leg. τάδε. 
(126, 432). Plene distinguendum post νῆας. (132, 141). Leg. μὲν 
γὰρ. (137, 324). Leg. νευρῆ. (139, 386). Leg. αὐτὴ. (151, 243). 
Leg. τῆσιν. (164, 696). Malim ἘΝ (174, 9842). Leg. οἶδ᾽. 

σι. à 


» 


402 | CURÆ SECUNDÆ. 


In Annotationibus. Lib. 1. (187, 2). Convenit usus τοῦ ἰώπτειν 
apud Mosch. Idyll. 4, 1. 7198 ὧδε φίλον κατὰ ϑυμὸν ἰώπτεις, h. 6. 
Affligis, crucias, lædis. (187, 12). Leg. τὰ. (Ibid. 38). Leg. 
ixeraguæe, (1014, 43). Leg. incutiendam. (Ibid. 49). Leg. sola. 
(188, 6.). Subaudi potius, ἐθέλετε δέχεσθαι. (Ibid. 18). Leg. μὴ. (Ib. 
22). Leg. αὐτήν. (189, 46). Nec abludit expositio Tzetzeana ex 
“MS. Barocc. decerpta a Burgess. Chryses ab eo dicitur Apollinem 
precari ut calor vehementissimus fiat et corrumpatur aer. (190, 9). 
καὶ κύνας EC. οἱ δὲ κύνες μᾶλλον αἴσθησιν παρεῖχον τοῦ ἀποβαίνοντος 
(pestis sc.), δ, ἃ τὸ ξυνδια,τἄσθα,. Thucyd. 2, δ0. Ves- 
 tigia premit Lucret. Cum primis fida canum vis strata υἱὴδ animamn 

ponebat in omnibus ægre. 6, 1220 sq. Silius quoque, Vim primi 
sensere canes. 14, 594 (191, 3). Syllabarum productio eflicitur se- 
cundum Hermannum quatuor præcipue modis : L Per Cæsuram. 
IT. Per duplicationem consonantis. 1IL Per Digammum. IV. Per 
Accentum. His in ordine inferiores -sunt, Intensio vocis, Inter- 
punctio. Tract. de Mett. I. 10. 13-22. . Exploratos habui tres 
”_ priores adeo ut sola restat tractanda vis Accentus. 

Definitur Accentus “ arsis numeri ipsorum vocabulorum propria,” 
et quoniam pro comperto habetur posse produci syllabam si constitui- 
tur in τοί, he. in arsi mutabili, multo magis constat productionem 
fieri posse, si syllaba constituitur in arsi. immutabili, ἢ, e. in «Accent. 
Locus ideo variatur pro loco ipsius accentus, ideoque syllabæ quæ 
hac norma extenduntur sunt vel ultimæ vel penult. vel antepenult, 
In ultimis eadem est ratio ac constitutis in 20/4 cæsurali; misi welis 
excipere #, 358. de quo in suo loco. In Penultimis, si ultima sitma- 
tura longa, patet posse in {hesi constitui syllabam accentuatam ; sic 
in ᾧ 783. πᾶσώ vo ἐσθ᾽ ὑ πο δεξ in οἷο, - ὁμοιΐου, Sæpe, ut, 440. 
» 358. ἰλίου, ὁ, 66. ἀκοροιστίη, Od. φ', 284. Si ultima sit natura 
brevis, expeditur res plerumque ab ictu : aliquando etiam per digam- 
mum vel duplicationem consonæ.  Sic αἰόλον ὄφιν. μ΄, 208. adde π΄, 
145: In antepenultimis, si penult. sit brevis, constituitur syllaba in 
arsi, ut ἕμεναι, ὁ, 865. . Exemplum quod adfert Herm. Od. 4 425. 
δες, tribuerim potius digammo;- ut sit nempe oF4Fe:, ΘΕΈ, Εςς, , Si 
Penultima sit longa, syllaba Antepen. in: #hesi constituitur, mt 
ὑπεροπλίησι, et, 205. πρεοϑυμέῃσι, β΄, 588. δ 

Invenitur quoque syllabarum correptio ; 1. ob sequentem accen- 
tum in oxytonis trisyllabis ; ut ère, μεερεαώς etc. IL. Ob præcedentem 
accentum ; ut βούλεται pro βούληται, ὦ, GG. ὠγείρομεεν pro ἀγείρωμεεν, ἐ, 
142. εἴδετε pro εἴδητε, ϑ', 18. ΠῚ. Exemplum extat co onis ul- 
timæ syllabæ propter prægredientem accentum, #, 193. ἕως ὁ 409 
etc. Conf. x’, 507. ε΄, 186.0, 539. φ΄, 602. Od. δ΄, 90.. De hoc 
vero diverse a diversis statui jam vidimus. Hermanni rationemçom- ὁ. 
mendat normæ generalis concinnitas. 

(191, 25). Convenit loc. class. in Xenoph. Anab.3. Sub. init. ubi : 
de somnio ipsi obversato tradit auctor ; ὅτε ἀπὸ Διὸς μὲν βασιλέως τὸ - 
ὄναρ ἐδόκει αὐτῷ εἶναι etc. Conf. β', 6. (191, 29). κνίσσης ἀντιώσας. 
Facete huc respexit iste Deorum ac hominum irrisor in Prometh. ᾧ 8. 
ὁρῶ δὲ ὑμᾶς (Deos) μοοίλιστα χαίροντας τῷ καπνῷ, καὶ τὰν εὐωχέαν ἀδίσ- 
τὴν οἰομένους, ὁτσόταν εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ κνέσση γένηται ἐλισσσομεένη περὶ 

νὰ 


" 
"ὦ 


CURÆ SECUNDÆ 403 


καπνῷ,  Respiciunt posteriora ad #4, 317. (192, 22). οὔτις ἐμεῦ 
ζῶντος etc.  Vivo atque videnti.  Luct. 3. 1059. Ad Odyss. δ΄, 540. 
accedit propius Aesch. Agam. 687. ἀκτὶς ἡλίου νιν ἱστορεῖ καὶ ζῶντα 
καὶ βλέποντα. (199, 8). Conf. inf. κ΄, 568. Not. (195, 25). Aliter 
statuerat Burgess, Præf. ad Dawes. Misc. Crit. p. xxvii. nempe mo- 
nosyllabum efferri ἕως et pronuntiari ὁ ut οὗ, ut sit ὡς οὖν Kanightii 


et Hermanni rationes ad invicem accedunt.  Perpensis omnibus. 


statuerim, produci sin ἕως ob insequentem digammum et ultimam 
corripi quippe in {hesi constitutam. (198, 31). Leg. Phœn. (199, 
34). ϑνῆσκον ἐπασσύτεροι. Excepit Lucret. in nobilissima illa descrip- 
tione pestis, 6, 1142. ““ Inde catervatim morbo mortique daban- 


ἔμεν." Thucydides præterea 2, 52. νεκροὶ ἐπ᾿ ἀλλήλοις ἀποθνήαε. ᾿ 
κοντες ἔκειντο. (200, 47). Leg. ἐστί, (201, 7). Lege, per. (201,᾿ 


28). χωλκοβατὲς δῶ.  Secundum placita antiquorum.  Sic alloquitur 
solem, lunam, astra Virg. Aen. 2, 154. ““ Vos, æterni ignes, et 
non wiolabile vestram ‘lestor numen.” Adde Pind. Nem 6, 6. 


Hes. Theogon. 128. Alter opinatus Lucret. 5. 160-—66. (201, 14). 


Ante verba, ἐπ᾿ ὠκεωνὸν, insere, contra. Notatu dignum est legisse 
Strabonem eds γὰρ ἐς ὠκεανὸν etc. etsi non de Oceano Deo inter- 
pretatus. I. 59. Oxon. (202, 22). Leg. 728. (203, 17.) Leg. eadem. 
(203 sub fin). Leg. ἀτελεύτητον. | ἥξες, 

Lib. 11. (209, 13). Inre dissimili proxime accedit Lucian. de 
hist. conscrib. $ 1. ἐπιπολὺ ἐμεφιλοχωρούσης τῆς ἀνδρομέδας τῇ pviun αὐὖ- 
τῶν, καὶ τοῦ περσίως ἔτι, σὺν τῇ μεδούση, τὴν ἑκοίστου γνώμην π' € 6: π|- 
τομένου. (209, 33). Schematis venustissimi apponere libet ex- 
. empla. Odyss. λ΄, 633. γοργείην κεφαλὴν δεινοῖο πελώρου, PrO κεφαλὴν 
γοργοῦς.  Hoc et alibi obvium est, IL. ἐ, 741.  Restituitur in Eurip. 
Porsoniano, τὸν ἐ με ὃ ν ὠδίνων πόνον, Phœn. 30. et- in Sophocl. ex 
censura Wakefieldii, τετρώορον φάσμα ταύρου, Trachin. 508. quod et 


. recepit Brunck. Adi Eustath ἢ. L Accedit exemplorum satis apud' 


Latinos :. Conf. Virg. Georg. 2, 143. et. Bentl. ad Lucret. 6, 1062. 
(209, 39). Leg. ἦλθε. (212, 1): Leg. αἰσχιρόν ἐστι. (216, 20). Consi- 
mili translatione Pind. vocat hymnos ejus encomiasticos ὠκέω βέλη ἕν- 
doy Pagéreus, ΟἹ. 2. 150. εὐκλέως ὀϊστούς, ibid. 163. τοξεύματα, Isth. 
5, 59. unde et τοξεύειν ὕμνους, ibid. 2, 5. Sic temere effutientes di- 
cuntur ab Aeschylo, μάώταιαν γλῶσσαν ἀπανθίσαε κἀκβαλεῖν 
ἔπη. Agam. 1673 sq. Conf. Senec. Epigr. 5, 6. (217, 20). Dele, 
vel. (Ibid. 23). Leg. in: præsenti. (222, 37). Leg. mcumberent. 
(223, 35.) Leg. fontes. (226, 38). Vocem icriæsey et simm. efferri 
τρισύλλαβον, et exinde metrum expediri, mihi constat. (234, 25). 
Dicit Hermannus esse &oxAnrss apud Demosth. proparoxytonum. 


ideoque recte scribi ἀσκληπίσυ, et exinde habet metrum explicatum  - 


per regulas supr. traditas de accentu. ἀνωλόγως statuit de ἀνεψιοῦ, ὁ, 
554. De Mett. p. 36. $. 14. At Bentleium sequor. (235, 22). 
Venuste transtulit epith. ὠργυροδίνη Gray im Od. decant. ad Coll. 
Etonense. His silver-winding way. dim est vortex, ἀργυροδίνης, pro- 
prie; argenteos, h. e. pulchros vortices habens. Bene Sch, ἊΝ 'λωώμοπρὰ 
| καὶ κωλὰ ῥεύματα ἔχοντι. (236, 1). Pœna narratur audaciæ ejus in 
Jovem. Conf. Aesch. Prometh. 370 544. τοιόνδε τυφὼς ἐξαναζέσει 
χόλον epoïs ἀπλήτου βέλεσι mugrvoo ζώλης, καίπερ κεραυνῷ ζηνὸς ἡνθρα- 


“ 


ΓΒΕ 


404 CURÆ SECUNDXÆ, 


κωμένο.  Magnifica traditur descriptio ἃ Pind. Pyth. 1, 33 564. 
Ex utroqué constat εὐνώς Typhœi quærendas esse in Cilicia, et caussas 
adumbrari ignium subterraneorum quibus hi tractus olim .arserunt. 
237, 17). Les, ἐπικούροις. (238, 38). Locutionem transtulit Pers. 
at. 6,10. Cor jubet hoc Enni, etc. Ὡς 

Lib. 111#(240, 28). Fontem similitudmum aperuit vates. (Conf. 
Aen. 10, 266 sqq Lucret. 4, 182 sq. Stat. Theb. 12, 515. 
Grues, aquilone fugatæ, cum videre Pharon tunc æthera latius im- 
plent, tuné hilari clangore sonant ete. (241, 1). Wakefieldium se- 
quor qui exponit ἠέρι, Per οὐρανόθι πρό, VS. 3. ΑἸΠ ὀρθριναί, ut supr. 
d, 497. (241, 19). Hoc ex Sch. br. μεγώλῳ ζώῳ ἐπιτυχών. νεκροῦ γάρ 
φασι σώματος μὴ ἄπτεσθαι λέοντα. An pe tum hoc habuit Poeta 
quis, nisi Scholiasta, aflirmarit. ΑἹ sensus liquet ex Virg. eximia si- 
militudine, Aen. 10, 723 sqq. et Hes. Scut. 426—8. conan κύρσας 
= Joudy ὠπηύρα. (249, 21). εὖ πάντα. Formula ad Romanos transiit 
Sic Lucret. “ ZLuna—-pleno bene lumine fulsit,” ἢ; 6. plenissimo. 
5, 7036. Bene observat Wakefñeld adverbium in siti 
vin suam retinere ; “ Si εὔῤῥαος, non, pulchre fluens, sed violenter 
et rapide (ut ὠγάῤῥοῦς sc.): ““ εὐώνεμεος, ventosus, vulidis ventis agita- 
“ἐπ etc. (244, 25). Leg. quæ. (244, 42). Notandum est Popium 

hunc ipsum sensum expressisse ; | 


‘ My brother once before my days of shame ; 
And oh! that still he bore a brothers name.” 


Lib. IV. (248, 21). Loc. cit. est in Oper. et Dieb. .΄, 288 56. 
οὔτε κε νῆα κανάξαις, nec navem fregeris.  Manifesta sunt vestigia 
digammi ; erat καξαξεις v. xaFFaËuc, pro καταξαξεις, quod usu 
plerumque venerat, ut ex seqq. constabit ; καλλαπάρην, in quibusd. edd. 
ζ΄, G4. κάββαλεν, €, 343. κὰδ δὲ, ἐ, 481. καπαεδίον, ζ΄, 901. χάλλιπε, 
ibid. 223. κάῤῥέζουσα, ἐ, 424.  Hinc conjicio antiq. verbe κα Ἑαζω 
quod postea induebat formas aval, κατάγω, κατώγνυμι. (252, 16). 
Kesolve potius ; μέμονησο ὥστε μὴ direlBur nur τε etc. (253, 11). 
Imaginem adumbravit etiam Tasso ; πε 4 


Tal 500], féndendo il liquido sereno 
Stella cader della gran madre in seno. 
 Gerus. Lib. 9. 62: 


(253, 18). Conferas cum hac legatione Minervæ ad fœdus con- 
fundendum, artificium simile Tassi, Gerus. Lib. 7: 99: sqq. In- 
tegrum apponere libet. 


St. 99. Argante, il tuo periglio allor tal era; 

Quando ajutarti Belzebù dispose. 

Il. ε, 449 sq. Questi di cava nube ombra ggiera 

Aen. 10, 636 sqq. _{ Mirabil mostro ! ) in forma d'uom compose ; 

E la sembianza di Clorinda altera 

Gli finse, e l’armi ricche ἃ luminose : 
Diegli il parlare, ὁ senza mente‘il noto 
Suon della woce el portamento el moto. 


HI. >. Vs. 89 sqq. 


Vs. 94 sqq. 


Vs. 104 sq. 


Vs. 116. 
Vs. 118. 


Vs. 125 sq. 
Vs. 132 sqq. 


Vs. 127 sqq. 


* Passa lus 


CURÆ SECUNDÆ, 405 


Il simulacro ad Orradino, esperto 

4 μων Jamoso andonne, e disse : #1. 
“Ὁ Famoso Orradin, ch’ a segno certe, 
Come ἃ te piace, le quadrella aflisse ; "+ 
Ah! gran danno sarfa, s’ uoni tal merto, 
Difensor di Giudea, cosi morisse; x 
E di sue spoglie il sud nemico adorno 

Sicuro ne facésse a suoi ritorno.” 


Qui fa prova dell arte, e le saette 
T'ingi nel sangue del ladron Francese : ‘ 
CF oltra il perpetuo onor, vud che n’aspette 
Premio al gran fatto egual dal Re tortese.” 
Cosi parlô, ne τ: in dubbio ‘stette, 
Tosto chel suon promesse intese : 
Dalla grave faretra un quadrel prende, 
E su ἢ arco l’adatta, ὁ l’arco tende. 
Sibila il teso nervo, ὃ fuorispinto * Ἢ 
Vola il pennuto stral per l'aria, e stride, τ 
Ed a percuoter va, dove del cinto 
Si as, cr Jibbie; e le divide ; 

ergo; € in sangue dppeña linto 
Quivi si ferma, e sol la;pelle 1ncide ; 
Chè l celeste guerrier soffrir non volse 
Ch oltra passasse, e forza al colpo tolse. etc. 


In St. 99. translatum videas artificium ‘Apollinis in H 4, 449 sqq. 
Hoc postea Maro cujus verba ferme ad lit. reddit popularis ; 


Tum dea nube cava tenuem sine viribus umbram 

In faciem Aeneæ. (visu mirabile monstrum!) ὁ“ 

Dardaniis ornat telis, clipeumque jubasque 
. Divini adsimulat capitis, dat inania verba, 


Dat sine mente sonum, gressusque effingit euntis : 
Morte obita quales fama est volitare figuras,  ! 


= 


PPT 
9. 8160 


Aut quæ sopitos deludunt somnia sensus. etc. 


Ἄρη. X. 636 sqq- 


(253, 47). Adversantur hæc sententiæ magni Critici, Not. ad He- 
cub. 565. qui recte tamen judicat de sensu verbi xæræriéves. At 
perpendenti constabit arcüm ἃ Pandaro dimitti δ manibus. (255, 8). 
Apposite laudat Porsonus ad stabiliendam veram lectionem in Phœæ- 


niss. 1372. 


ὦ τλῆμοον, οἷον τέρμεον᾽, ἰοκώστη, βίου, 
γάμων τε τῶν σῶν, σφιγγὸς αἰνεγμοοὺς ἔτλης! 


h. e. “ Sphingis ænigma tibi attulit infelicem cum vitæ, tum nuptiarum, 
finem.”  Notatur locutio ὅρκια régevar, ex victimis mactätis sc. quibus 


4 


406 CURÆ RECUNDÆ. 


sancitum fœdus.  Sic apud Liv, pass. (ex gr. ix. 4.) fœdus ferire. 
Conf. sup. ad β΄, 124, et ud τυ Né, je se τοῖς 
ϑεοῖς τὼ γενομεισμένα. (Ibid. 33.) Extabat nimirum vox λέπτω, ἢ. 6, 
ἐπιθυμέω, quæ postea ἴῃ λίσσω, λίσσομαι, migravit. Conf, Le * 
Lex. Etymol. Hinc Toupii πολυλέψιον in emendd. ad Hesych. Vul- 
gatum tuetur Athen. X. p. 433. (256, 19). Wolfio minus 
ἰητῆρα.  Minus adhuc φῶτα ἰητῆρα. Conf. præf. υἱὲ, ad Iliad. p. LIL. 
(257,9). Leg. ἐγχεσίμεωροι. (257, 40). Conf. cum πᾶς sinAitudine 
quod expressit Tasso, Gerus. lib. 19. 47. | 


. Come pastor, quando, fremendo intorno 
Il vento 6 1 tuoni, e balendando i lampi, 
Vede oscurar di mille nubi il giorno, 

. Ritrae la greggia dagli aperti campi, 

E sollecita cerca alcun soggiorno, 
Ove l ira del Ciel securo scampi : etc. 


ῥίγησέ τε ἰδών etc. miseris heu præscia longe horrescunt corda agri- 
colis.  Aen, 12, 452 sq. (261, 34). Leg. αἰόλος. (262,10). Confe- 
ras hisce descriptionem sublimem Miltoni Parad. Perd. 4, 986. 


: Dilated stood 
Like Tenerif or Atlas, unremoved : 

His stature reached the sky, and on his crest 
Sate horror plumed. | Ἷ 


(262, 16). Hinc et ex β΄, 455 sq. λ΄, 155 sqq. ἐ, 87 sq. λ΄, 492 süq. 
adumbrata habentur in Lucret. 1, 282-290. : Vestigia magistri pre- 
mit Maro, Aen. 2. 305. 1 i2 


aut rapidus montano flumine torrens 
Sternit agros, sternit sata læta, boumque labores, | 
Præcipitesque trahit silvas ; sfupet inscius alto 
Accipiens sonitum. saxi de vertice pastor. 


Conf, et 192, 523. 


Aut ubi decursu rapido de montibus altis 
Dant sonitum spumosi amnes, et in æquora currunt 
Quisque suum populatus iter. etc. 


Pulcherrime vertit Ariosto, Orland. Fur. 39. 14. 


Come al sofliar de’ più benigni venti ἢ 
Quando Apennin scuopre l'erbose spalle, 
Muovonsi ἃ par duo torbidi torrenti, 
Che nel cader fan poi diverso calle ; 
Svellono 1 sassi, e gli arbori eminenti 

. Dal’ alte ripe, e portan nella valle 
Le biade e 1 campi, e quasi a gara fanno 
A chi far puû nel suo cammin più danno. 


CURÆ  SECUNDÆ. : 407 


Nemo tamen omnium æquavit magnificentiam sermonis Homerici, 
quod forsan non tam irgenio debetur quam linguæ. (262, 26). Sic 
σέρατόφι, x’, 347. olim στρατό. Hine forsan στράτου;, στρατοῦ. 
(262, 43). ἐν δὲ μετώπῷ πῆξε etc. δ΄, 460.  Verterat hæc Wakeñeld ; 
Cuspis se in frontem fixit—infira est ; remque indicari a glos- 
semate Sch. br. autumat.  Sed nec verum est posse vocis mediæ sig- 
nificationem adhiberi, nec probatur ἃ Schol. évieses, quod ipsum est 
activum, #mpegit, vim addidit. Conf. infr. #, 269. Expos. posterio- 
rem Scholiastæ καταπέπηκται, nemo dixerit accurate institui, sed la- 
tiorem tantum sensum præbere. Est ergo, ἀντίλοχος πῆξε τὴν αἰχρμοήν. 
Lib. V. (265. Antepenult.). Aliter exponit Cel. Ernesti epitheton 
fous in Indice Homer. Etymon ponit #«* herba, pabulum.  Expo- 
nit Hesychius ἀφρώδης, spumosus, quod certe ad nostrum etymon 
spectat. Bene se haberet si %+,, ut synonym. ejus ἄχνην, uspiam 
significarit spumam, τὸν ἀφρόν. (266, 33). Elegantissimam προσφώ- 
νησιν imitati sunt plerique : eminent Lucret. 6, 1168. 1266. Virg. 
8, 691. T'ute ipse, si adfuisses, inter quos versabatur heros, non cog- 
noris—adeo ‘“ in partes varias rapitur perque omnia versat.” (270, 
33). Addit; μηδὲ pe os οὕτω ϑῦνε etc. Exemplum ex infinitis ad- 
jectionis venustæ τοῦ mes accipe ex Eurip. Herc. fur. 626. σύ +, ὦ 
γύναι, pos σύλλογον Ψυχῆς λάβε. Ad Romanos transit. (271, 43). 
Leg. assecuta. (273, 26). Oxytonum est πολλὰ et liquida insequens 
facillime geminari possit ob arsin accentualem, ‘etst in thesi metrica 
constituatur syllaba. (274, 16). Sequentia habet Eustathius. 
ἐν χαλκέω κεράμῳ ἤγουν ἀγγείῳ, οἷον πίθῳ. ᾿ ἄλλοι LE Qaurs δεσρμεωτηρίω 
στεῤῥῷ, λέγοντες, κυπρίους κέραμον καλεῖν τὸ δεσμωτήριον. οἱ δέ, πόλιν 
καρίας φασὶ τὸν κέραμον, χοίλκεον οἷον δοκοῦσαν καὶ τροπικῶς λεχθεῖσαν 
διὼ τὸ στεῤῥὸν τοῦ τειχίσματος. p. 560. (274, 46). ἐ, 408. οὐδέ τί pes 
παῖδες etc. Transtulit Lucret. 3, 908 sq. Nec dulces obcurrent 
oscula natei præripere, et tacita pectus dulcedine tangent. Se- 
quitur suo more Virg. Georg, 523. (280, 30). Venustissime Horat. 
Carm. 2, 9, 8. ‘“ Et foliis viduantur orni.” (280, Antepenult.). 
Aliter explicat epith. (κλυτόπωλος) Eustath, ὁ κλυτοὺς ἔχων ἵππους. 
πανταχοῦ γὼρ οἶδε Φθ ὧν ε:ν ὁ ϑάνατος. p. 591. At melior, ΔῊ» 
_magis obvia, expositio ex mythis. (282, 42). Notatur a Wakefeld 
simile illud Lucretianum, Æluctant vela, 4, 73,75.  Arnobium citat 
1. 3. p. 108. eleganter metaphoram prosecutum. “ Facitis atque 
informatis Deos—#uidarum vestium superjectione perfusos.”  Simu- 
lachra artis antiquæ inspicientibus sensum. ferit. (283, 1). And on . 
his crest sate Horror sh} Milt. ubi supr. 
Lib. VI. (289, antepen.). ζ΄, 15. ὁδῷ ἔπι. Transtulit Lucret. 6, 
548, viam propter. . (291, 11). Plenius constituitur locut. συλᾷῷν vex- 
os κατὰ τὰ ἔναρα. (293, 17). Conf. cum Euripideïs 544. venusta illa 
Fassi, Gerus. lib. 16.15. - à 


κύκλος γὰρ αὐτὸς κωρπίμοις τε γῆς φυτοῖς, 
ϑνητῶν τε γένεξξ. τοῖς μὲν αὔξεται βίος, 
τῶν δὲ φθίνει τε κἀκθερίζεται πόλιν. 


408 CURÆ SECUNDX,. 


Cosi trapassa, al tra d’un giorno, ἡ 
Della vita mortale il fiore el verde : 

…. Nè, perchè faccia indietro april ritorno, 
Si rinfiora ellamai, ne si rinverde, 


(293, 26): Exemplum  accipé 4, 235. φύσει, gignet, proferet. 
(296, 25). Leg..antiquorum. (298, 14). Videtur hic locus Euripidi 
obversatus, Hecub. 937 sqq.. In preces sævissimas contra Helenam 
et Alexandrum prorumpit Chorus captivarum. (300, 40). Ἶ 
Adramyttum.. . (303, 34). Integras apponere libet imitationes pul- 
cherrimas ; ὁ ff | 


μος «# Qualis ubi abruptis fugit præsepia vinclis 
| Tandem liber equus, campoque potitus aperto 
Aut ille in pastus armentaque tendit equarum ; 
Aut assuetus aquæ perfundi flumine noto, 
Emicat, arrectisque fremit cervicibus alte 
Luxurians ; luduntque jubæ per colla, per armos.” 
à τοὶ Aen. II. 422 566. 


Similiter prorumpentem bellatorem ad arma et cædes depingit Tasso ; 


Come destrier che dalle regie stalle, 
Ove all’ uso dell arme si riserba, 
_ Fugge, e libero alfin, per largo calle 
Va tra gli armenti, o al fiume usato, o all erba: 
- Scherzan sul collo i crini, e sulle spalle 
Si scuote la cervice alta e superba ; 
Suonano i piè nel corso, e par ch’ avvampi, 
Di sonori nitriti empiendo i campi. 
| Gerus. Lib. IX. 75. 


Lib. VIL (306, .26.). Leg. consili. (Ibid. 40). Leg. duriusculi. 
(311, 12). Huc refer antiquissimum illud poeseos quod inter La- 
cones usitatum memorat Plutarch. in Lycurg. 21. nempe, ῥυθμοὺς 
ἐμβατηρίους. Exp. Athenæus τὰ μέλη ἐνόπλια. Paullo infr. exponuntur 
in fragm. Pindari χορδὺς καὶ μούσας. (511, 27). Leg. molaribus. 
(312, 45). ἡ, 303. δῶκε ξίφος ἀργυρόηλον. Huc respexit Tragicus in 
ΑἹ. Flag. 661 544. occasionem exinde nactus commovendi affectus. 
Ajax terræ mandat telum quod ab Hectore acceperat, caussam illud 
miseriarum et contemptus Achivorum professus ; quippe ἐχθρῶν ἄδωρα 
δῶρα roux ὀνήσιμα. (313,33). In loc. cit. Prometh. 835. documenta 
se de Iùs laboribus vera prædixisse, daturus, narrationem incipit 
de miseriis quas antea fuerat perpessa ; ἐπεὶ y à e ἦλθες πρὸς mo- 
λοσσὰ dérsdx etc. Habet tamen τὸ γώρ quo se referat, nam poni- 
tur in apodosi verbis præcedd. 831 sqq. “ Quam vere de laboribus 
tuis dixi monstrabo, Nam postquam ad terram Molossorum perve- 
nisti etc. (314, 44). Leg. intra. (Ibid. 49). Leg. conveniunt. 
(317, 2.) Sic Schol. Ven. οὐ γαρ ris Qudw γίνεται τοῖς τεθνεωσι νεκυσε 
χαρίζεσθαι. Notat Scholiasta ut constructionem Atticam. (317, 4). 


CURÆ SECUNDÆ 409 


Leg. refinctam. (317, 9). Leg. prætermissos, h. e. curam sui, 
qualem debebant, non excitantes. psrtyuara Clytæmnestræ erant, 
Eumenidibus sacra instaurata post cædem mariti. Et fortasse hæc 
SaCra κατ᾽ ἐξοχὴν designantur wunymarz, quæ cum mulso fiebant. 
Conf. Soph. Œdip. Col. 481. (318, 4). ἀμφιλύκη 0k—To κωλου- 
βέενον λυκοῷως τὸ μὴ nalupoy φως, ἀλλ᾽ ἐτι σκοτωδὲες. Sch. Ven. 
Consentit porro Blomfeld, "βρῆ ad Sept. Aesch. 133. de etymo 
τοῦ λυκηγενής supr. δ΄, 101. ἢ 
Lib. ὙΠ]. (321, ult.). “ Scilicet est hic modus jungendi ἱνα et 
similia, e rudi grammatica serius in Atticismum recepta.” Heyne, 
Obss. ἢ. 1. (322, 1). Catenæ aureæ figmentum, more suo, irridet Sa- 
mosatensis, de hist. conscrib. $ 8. οὐδ᾽ ὁπόταν ὁ Ζεύς etc. (325, 39). 
Pro cæsura repon. 1ctu. (330, 48). Leg. dicitur. (333, 30). Inse- 
re, Electr. 106.  Notandum est locutionem ad Romanos etiam 
- transisse. ῥιπὴν φῶτος exponit Lucret. jactum fulgoris, 5, 292. Ce- 
teri, jactum luminis. (334, 15). Leg. ὄφρα. (334, 41). Mein hunc 
errorem induxerat Thom. Magist. qui in loc. Aeschyleo accepit ἐβδό- 
pus pro ἕπτα.  Bene corrigit Blomfield ex not. Valcknaeri, “ ad- 
stabant portarum septimæ,” ἀγήνορες....««πύλαις ἑβδόροωις τοροσίστανται, 
Là nondum stationes sortiti. ὯΝ 
b. IX. (340, 2). Leg. νᾷμνα. (340, 4). Etiamnum conf. Androm. 
532. huBopeus, δωκρύοισιν κόρώς στάώζω» λισσάδος ὡς πέτρας λιβὰς ἀνήλιος, 
ἃ τάλαινα.  Adde et Herc. fur. 625. (346, 16). Aliter exponit 
Eustath, ϑέρειστας λιπαωρεῖς, nempe, A7 ὁποιοὺς καὶ εὐδαιμονεῖν ποιούσας 
᾿ διὰ τὴν ϑέμειν καὶ τὸ δίκαιον. Comparat Hesiodi illud, τοῖσε τέθηλε πόλις, 
λαοὶ δ᾽ ἀνθεῦσιν ἐν αὐτῇ. p. 743. Atqui aflinia duco Homericum 
τελεῖν. ϑέμιστας et Plutarchi τελεῖν ἀποφορόν, Lycurg. 6 24. (Ibid. 
21.). Ex Eustathio observat Dac. soli Orco nec templum nec aram 
exstrui, nec cantari hymnos; οὐδ᾽ ἐστὶ Bus οὐδὲ παιωνίζεται. Aesch. 
Eust. p.744. (348, 31). Suidæ expositio videtur ducta ex 3, 48. 
βωμὸς ϑυήεις, ubi pari errore comminiscitur Schol. them. 34, sacrificor, 
ac h. 1. Lexicographus, ϑύος, suffimentum. (349, antepen.) “ et κόρυς 
ex antiqua κόρ, Aeolice pro κώρ; caput, unde quoque κόρση, κορυφή, κόρ- 
raÿes, et per metathesim, κρόταφος". Blomf. Gloss. ad Pers. 664. 
 Spolia (κόρυμοβα) dicta ἀκρωτήρια.  Jis naves exuere, ὠκρωτηριοζειν.᾽" 
Pott. 2. 129 sqq. (354, 15). ‘ In ‘contrahendis matrimoniis matris 
_æque ac patris consensus requirebatur; qua de caussa Achilli nubere 
non era Iphigenia, donec assentiretur Clytæmnestra apud Eu- 
rip. Iph. in Aul. Nec ulli licebat, parentibus nescis, matrimonium 
contrahere”  Feith. IL 18. ᾧ 3, (355, 3). ᾿Ἐλπίδες ἐν ζωοῖσιν, ἀνέλ- 
πίστοι δὲ Juvôvrss.  Theocr. Id. 4. 42. (355, 15). τοῦ δ᾽ ὥλετο νόστι- 
por ἥμαρ. Odyss. ὦ, 168. (866, 6). Leg. exceptum, (357, 2k). 
Defendit versus hosce Wolfe. in præf. ad. novam edit. Iliad. p. 77. 
necnon in prolegg. p. 38. Similiter Knight. (358, 12). Leg. &asy- 
sw. (Ibid. 18). Ante filium insere te. (358, 35). Conveniunt 
omnino quæ a Sch. Ven, A. B. traduntur de hac allegoria ; ὠπὸ τῶν 
συμιβαινοντῶν περι Tous ἱκετας παθήμωτων, τὰς pogQas τῶν αἰτησεῶν διετυ- 
mures, etc. (360, 64). οὐκ ἐνόησεν, inconsideranter omisit. Conf. x’, 
501. (364,23). ἰστέον δὲ ὅτι ἔθος παλαιὸν ἦν, φονευθέντος τινός, ποινὰν 
ὑπὲρ τοῦ φόνου δίδοσθαι τοῖς συγγενέσιν, εἴπερ ἐθέλοιεν, καὶ τὸν φονέα οὕτῳ 


3 G 


410 ι CURÆ £SECUNDÆ, 


ἔνειν αὐτοῦ ἐν τῷ δήμῷ, χρημώτων τὸ μὴ φυγεῖν ὠνησώμενον. ἄλλως δέ te 
ἔφευγεν ὁ φονεὺς οὐ πλεῖον, ὡς τὰ πολλὰ, ἐνιαυτοῦ. Eustath. p.779. 59. 
(384, 27). {, 632.  Argute Eustathius : ἐλέαενε τὸν ὕβριν ὁ αἴας 
» τῷ ϑεόθεν εἰπεῖν τῷ ἀχιλλεῖ τὸν ϑυμόν. οὐ γὰρ ἔφη ὡς ἄληκτον ϑυμὸν 
ἐν στήθεσσιν ἔχεις, ἀλλὰ ϑεὸὶ ἔθεσαν, ϑεόςδοτον οἷον εἰπὼν τὸν τοιοῦτον Sub. 
Ρ. 784. 4. Atqui supr. audit; ἄγριον ἐν στήϑεσσι ϑέτο.....«ϑυρμὸν. Quo- 
modocunque sit, apparet increpationem trucis bellatoris magis men- 
tem commovere quam blandas et rhetoricas ceterorum orationes. 
(Ibid.). αὔἴδεσσωι μέλαθρον. ἢ. 6. αἴϑεσσαι τοὺς ὑπὸ τὸ αὐτό cer μέλαθρον 
ἱκέτας διὰ τὸν καὶ ἑρκεῖον καὶ ἐφέστιον καὶ ἱκέσιον, Jovem sc. Eust. 780. 
Exemplum adfert ipsius Achillis infr. #, 570 qui Priamum ἐν κλισίας : 
καὶ ἱκέτην, honore prosequitur. (365, 33). 4 658. ἠῶ Diur ξρειμενεν. 
Variavit ordinem supr. 9΄, 565. ubi vide argutias Scholiastarum: : 

Lib. X. (371, 18). Locut. simil. confer in #, 216. Dicitur ϑυμοὸς 
πατάσσειν ἐν στήθεσι præ sollicitudine, ut ἢ. 1. et venturi certaminis 
eventu dubio. (373, 46). Bene vertitur ὠμήχανος, trepidus rerum. 
Mens revocatur ad illud Maronis de apibus, “ //æ intus, trepidæ rerum, 
per cerea castra discurrunt,” etc.  Aptior nequit esse similitudo senis 
σχετλίου. (378, 10). Extabat forma εὐκλέης, unde et εὐκλέεως, εὐκλεῖας- 
Conf. 8,115. (378, 25). κ΄, 290. πρόφρασσα. ἔστι δὲ τὸ Peu ὡς φησιν 
(Philoxenus sc.) dre τοῦ æeoiw, F0), XATE συγκοπήν, Ok TROT MY του 7 ἐς 
Φ. ἔστιν οὖν προφράσσα πάρω τὸ mpoisves καὶ προθυμεισθα,. Sch. Ven. 
À.  Comparat Philox. βησα ἃ βησω. du, auabu, ab ἀξω, ut sit 
Pew, Penrw, Penræ etc. Partim attigit. Ex antiq. rad. φράω, unde 
et en ortum existimes, notionem/érendi, emittendi et exinde cu- 
rand?, exprimendi μεταφορικῶς adsciscente, provenit φρήν, in composit. 
φρών, ut πρόφρων.  Fiebat particip. φρές, ut Obs ἃ φϑῆμι, et dehinc 
in fœminino φρώσω, φρώσσα, comp. πρὸφ «recu. Conf. Lennep. in 
Vocc. φρήν, φράω. (378, 30). Locus ρου δίροι est: ἐπεὶ δὲ 
ἔληξε. Han παρῆν ἰδεῖν τὴν μεὲν γῆν aiuars πεφυρμένην, νεκροὺς δὲ κειμένους, " 
δόρατα παρατεθραωυσμενα, ἐγχειρίδια γυμνὰ κουλεῶν, τὰ μὲν χαμαί, τὰ δὲ 
σώμασιν ἐμπεπηγότα etc.  ÂApis Attica flores delibat—ÿyre ἐκώτερον, 
judice Heyne. (378, 39). Rhesus 149 sqq. 189. Quærit Het 


Ὁ δ 1 [7 ΄, 9 ! 
τις θητῶ τρωῶν, οἱ σρερεισέν ἐν λδγῶ, 
Hide κωτόπτης ναῦς ἐπ᾽ οἐργείων μολεῖν ; 
τίς ἂν γένοιτο τῆσδε γῆς εὐεργέτης ; 
“τίς φησιν ; 
δώσω δὲ — 

᾽, »” »-» 59 3 4 » 

καλλιστον οἴκοις κτῆρε, ὠχέλλεως 020). 


Reponit Dolon: ἐγὼ πρὸ γαίως τόνδε κίνδυνον ϑέλωυ Ὁ ; Ὰ 
᾿ ῥέψας, κατόπτης ναῦς ἐπ᾿ οργείων μολεῖν, ᾿ 
καὶ πώντ᾽ οἰχαιῶν ἐκμιαθὼν βουλεύματα 

ù ὕξω, ᾽πὶ τούτοις τόνδ᾽ ὑφίσταμιαι πόνον. 


vs. 154 sqq. 


(882, 6.) ragéx exponitur a Steph. ἐκτός, optimumque præbet sen- 
SUM, ἤγαγε pes ἐκτὸς. νόον etc. h. e. præter quod mens sanior jusserit, 
id me facere persuasit Hector. (382, 9). In dramate similia pro- 
fert Hector ; K 


CURÆ SECUNDZ. 411 


καὶ μὴν ἐρῶντι γ᾽ ὠντερξξς ἵππων ἔμέοι. 

ἐξ ὠφθίτων γὰρ ἄφθιτοι πεφυκότες, 

τὸν πηλέως φέρουσι ϑούριον γόνον etc. | 
" Rhes. 184 sqq. 


(382, 12). In tali sensu videtur accepisse auct. Rhesi, 605 864. 
| τὰς δ᾽ ἕκτορος 


εὐνὰς ἔωσον, καὶ καρωτόμους σφαγάς. 
3 " 
ἔσται γὼρ αὐτῷ ϑώνατος ἐξ ἄλλης χερός. 


Conf. et præcedd. vs. 575 etc. (383, 20). Hinc ducem adloquitur 
Hector in dramate : 

ἡ παῖ τῆς μελωδοῦ μητέρος, μουσῶν μειᾶς, 
ϑρηκός τε ποταμοῦ, στρυμοόνος 


Rhes. 393. 


Obiter notandum tragædiam ‘“ Rhesum” quæ vulgo ab Euripide , 
profecta dicebatur, Euripidi nunc ἃ doctis abjudicari. (Conf. Pors. 
Adversar. p. 9. 

(383, 35). Variavit paululum Tasso ; 


Sotto ha un destrier, che di candore agguaglia 
Pur or nel!” Appennin caduta neve ; 
Turbo o fiamma non ὃ, che roti o saglia 
Rapida si, come ὃ quel pronto e leve. 

Gerus. Lib. 9. 82. 


(384, 10.) Adde illustratt. ex +, 371. Eurip.. Bacchis, 438. Nonni 

Dionysiac. 6. (385, 14). Statuit Lennep. (Lex Etymol.) them. 
τοῦ μέλεον 6586 μόλω, verbum inusitatum. Sed si hoc est, 22 orbem 
gyro, annon melius ducendum μέλεον ἃ μέλος, idque a μόλω (385, 
48). Hoc ad proverbium trahit Sch. B. ὁταν yæg ris νυκτὸς naxw τίνι 
περιπεσῃ, Poysey ὁτε κακὸν ὄναρ εἶδεν ὁ δεινα. (387, 7). βάλλειν οὔατα 
expressit Lucret. ëmpellere sensus ; Virg. impellere aures. Nero, 
moriturus, et periculi facie circumstante versum Homericum reci- 
tasse fertur. 


LIL LE SL LE ddr 


EXCUDEBAT D. GRAISBERRY 
ACAD. DUB. TYPOGRAPHUS. 


"* 
nus 


À 


Sn : 4 
RU 


AN 


ANA 
pur, ER 
NE 
SET 


h% UN 
: 


1 à à 


tint à χ 
JOUR 


AUCTARIUM CURARUM. 


Pro PAYOAIA leg. PAYOIAIA in pp. 1. 19. 44. 57. 73. 99. 114. 
128. 144. 165. 

(186, 26.). Canonem metricum poes. Hom. effert Bunbar (cf. 
Tract, in Nott. cit.), vocalem longam, vel diphthonqum, in fine vocis, 
ante aliam vocalem, vel diphthongum, semper corripi, nisi obstet 
cæsura.  Sic (ne plura congeram) χρυσέω ἀνὰ σκήπτρῳ, ὦ, 15.  Pro- 
ductio ultimæ in πηληϊάδεω, ἢ. 1. Ictui cæsurali, hac lege, debetur. | 

Notandum vero hanc λύσιν respuere acutissimum Knight, qui, 
prout sibi ex analogia linguæ antiquæ constat, digammum suis 
sedibus restituit, in medio et in fine vocis. Cf. Supplem. Pref. 83. 
12. 17. 20 sq. ue | 

Quod ad formam patronymicam spectat, notissimum est quod 
Grammatici vulgo statuunt, nempe, illam subire mutationem pro 
diverso inflectendi modo ; nomina etenim 1η----εύς, duplicem sortita 
genitivum, in—éws et—ÿos, et hinc indeque profluxisse Atticorum 
formam in—«9ns, Ionicorum in—wadn. Utraque vero, si saniorem 
grammaticam spectes, ad eamdem normam facillime referuntur ; 
nam diæresi Tonica ablata, et nullo, quod ad scripturam, discri- 
mine habito inter vocales ε et », (hoc etenim Homerus ignorabat,). . 
extrusa porro ἃ, quæ interposita videtur ob metrum (hexametrum 
sc.), cui imprimis studebant Ionici...eadem species præbetur. Hoc 
luculentius patebit, si norma grammatica teneatur, quam dedimus 
in Supplem. predict. $$. 20. sq. | 

Lib. I. (189, 17.). Peccat tamen lectio contra legem hiatus in 
Homericis, (Cf. Supplem. Prefat. $ 9,) nisi forte inter non vitiosos 
annumeres, secundum legem ibi expositam, voce quodammodo in 
thesi constituta. (191, 8,), Lege ‘ et” (195, 18.). Φέρτος prodit 
Φερτότερος, per SYNCOP. φέρτερος, et similiter Φερτότατος, Φέρτατος. Ex 
Heyniano φερὴς, φΦερέστερος, etc. (197, 7.). Lege, these. (199, 38.). ὁ 
(Artic.) possis intelligere ut éw@arsæbos ἢ. 1. cf. Suppl. Pref. ὃ. 23. 
Angl. That (μῦθος sc.) has now received ete. ‘ Sic oratio forte inten.- 
sior fit. (206, 20.). Leg. ἀντιφέρεσθαι. 

Crisis Knightiana. Ablegantur vss. 47. 80.8, 112-15. 177. 244. 
265-8. 295-6. 299. 366-92. 403. 473-4. 486. 

° * Ad vs. 566, adnotat Vir doctus, recte ab Heynio expediri con- 
k 


414 AUCTARIUM, rrc. 


strüctionem. Τὴ ποία retuli. Quid vero obstat quin pro accusativo 
in statu absoluto (ut dicunt) posito accipiatur ἰόντα, delitescente ἐμ 
in subjecto verbi proxime insequentis ? ÆExempla afferre piget, 
tam nota est res. 

Lib. ΤΙ. (208, 36.). Paulo superius exornate transtulerat, ὁρρεώσθε 
πάντες, σοῦσθε σὺν παντευχία, VS. 31. (209, 16.). Parum curiose re- 
tuli versum eximium ad partem Divinæ Comœædiæ dictam /=- 
ferno ; reponas Purgatorio, ïi. 114. (210, 2.). Locus obvius est in 
Hecub. 71. (210, 37.) Accipienda forsan sententia quasi elliptica, 
subintellecto ἢ radoiusdu, vel sim. μᾶλλον ἢ πειθ. Angl. rather than 
treat it with any consideration. 

(212, 35.). Audax metaphora Tragici fortasse huc respicit, βοᾷ 
γὰρκῦμα χερσαῖον στρατοῦ, δ. c. Th. 84. conservata amplius, ῥεῖ æe- 
λὺς ὧδε λεὼς πρόδρομος, etc. vs. 80. (217, 16.). Aeschylea hæc (ut 
obiter notem) venustissimam imaginem Horatio suppeditabant, Ut 
assidens implumibus pullis avis serpentium allapsus timet, etc. Carm. 
V. 1.19. (217,47.). Expressit Vir doctus cum duplici aspiratione : 
conf. C'arm. Homer. repurg. necnon Proleg. ὃ οἷϊ. et ex meis, Sup- 
plem. Prefat. $ 17. (218, 3.). Legas, ‘ quod res tantum non penitus 
turbaverat, etc. (224, 38.). Lege, “ Cithæronem” (225, 1.). Lege, 
‘ Aeolibus” (234, 27.). Medetur doctissimus P. Knight, restituta an- 
tiqua forma genit. ἀσκληπίοο. Cf. Supplem. Prefut. $ 17. (234, 32.). 
Lege, ‘ Phœænicis. (235, 11.). δίνη, ad lit. vortex: at epitheton pul- 
cherrimum latiore sensu, non minus forsan poetico, ex Graio ex- 
pressi. Reponi possit, si/ver-eddying, vel sim. (235,28.). δΈξτεας, 
Knight. (236, 29.). Lege, ‘ incurrerent” (238, 28.). Leg. ἀγκυλότοξοι. 

Crisis Knightiana. Rejiciuntur 76-83, sec. Vett. judicium ; ut 
interpol., 124. 130-3. 143. 193-7. 207. 216-19. 224. 2324. 252.6. 
317-19. 321. 335. 377-80. 387. 409. 452. 491-3. 528-3, conspir. 
Zenod. et Aristarch. 535. 547-561. 553-55. 558. 580, consp. Zenod. 
5883-90. 696. 631, ex Cod. Venet. 641-3, assent. Zenod. 651. 670. 
681. 684. 694. 708-9. 720. 724-5. 742-4, ob fab. Centaur. nimirum 
Homero ignot. 791-5, acced. Vett. Grammat. 802-6, assent Heyne. 
850. 860-1, ex Vett. judicio, necnon 874-5. 

Lib. ΠῚ, (241, 14.). Leg. πρόμαχοι. (241, 50.). Leg. ἐρεήρους. 
(242. 18.). Hinc sua expressit Euripides in Phœniss. 1240, ss. 
(242, 48.). Leg. te. (243, 35). Leg. ὀθόνησιν. (244, 42.). Bene in 
vers. German. τὸ εὐκτικὸν expressit Voss: 

 Schwager mir war er vordem, der schändlichen : 

Ach ! er war es! 

(246, 25.). Leg. τώμηται. (247. 36.). Leg. ἐπισφύριοι. (247, 11.) 
Leg. δίκαιον. (247, 39.). Leg. τελαμῶνες. (Ibid. 44.). Leg. κυκλοτερὴς. 
(248; 12,). Pro ‘ quibus Les ‘.cuÿ. (249, 9.). Leg. προσεφώνεξ. 
260, 3.). Leg. unadvisedly. (250, 19.) Leg. manifeste. 

Crisis Knightiana. A seriore manu profecta seqq. censet Vir 
doctiss. Vss. 6-7. 18-20. 66. 108-10, consp. Vett. 144. 189. 197-8. 
215. 220. 224. 235. 286-91. 294. 343. 352. 396-418, necnon 432-6, 
ex Vett. judicio. 553-61. 

Lib. IV. (249, 49.). Cf. Sil. Ttal. ridens Venus, vi. 467, Illustres 


AUCTARIUM, zrc. 415 


et ex Apuleio, Metam. x. p. 234. (Ed. Pric.), Venus. ...in ipso me- 
ditullio scene dulce subridens constitit amæne. Cf. Drakenborch. 
Not. Sil. 

(252, 11.). Post ‘ Sat” inseras seqq., “1. 4. 50. Versum retulit 
Prateusex vet. Schol” (256, 50.). Dele ‘ adloquitur, vel refingas sen- 
tentiam, ‘ quæcunque sit, quam Rex adloquitur’ (257, 6.). Leg. 
‘pro certo” (257, 30.). Hinc sua exornate transfert Euripides, 
ἀμφὶ δὲ πτόλιν νέφος ἀσπίδων πυκνὸν φλέγει, ». τ. À. Phæniss. 257. 

Crisis Knightiana. Resecantur Vss. 8, præcipue ob ὠλωλκορεενηίς, 
quod Homero abjudicat Vir doct. 47. 80. 91. 96-9. 115. 117. 134. 
140. 145. 149. 179-82. 194. 202-4. 218-19 in unum contulit, lect. 
Péguux ἔπασσεν. 221. 259-60. 295-6. 357. 374-400. 421. 470-2. 507- 
16. 539-44. τ 

Lib. V. (265, 13.). Reputanti forsan constabit, nec ad ellipsin 
confugiendum esse, ut expediatur locutio, nec ad constructionem, 
duriusculam, ut fateor, quam in nott. prælatam habui. λελουμοένος 
ὠκεοανοῖο comparari potest cum phras. πεφυγμένος ἀέθλων in Odyss. 
d, 18. πυρὸς. . « «ϑέρηται Il. ζ΄, 331. cf. β΄, 415. necnon, inter recen- 
tiores, Eurip. Orest. 491. Constructio ad Latinos transiit, ut exem- 
plo est loc. Horat. Carm. 11. 14. 19. et al. Etiam in vernaculo ser- 
mone poeta haud offenderit, si quis dixerit, bathed of the Ocean. 

Rarior est in serm. Græc, ellipsis præp. ὑπὸ, quæ tamen ἢ. 1. 
concipi potest. | ee n Ne 

(266, 32.). Leg. μελανοπτέρυγας. (271, 8.). Leg. ἁρμιωτίου. (275, 11.). 
Leg. taken. (280, 8.). Leg. cireuitionem. (280, 19:). Leg. ψεύδονται. 
(281, 44.). Huc fortasse respicit Vox κῶπος 8. κώπος, lect. Ald. in 
Phœniss. perperam ascripta, vs. 865. τὸ ἐπὸ τῆς ὁδοῦ ὥσθμα. cf. not. 
Porson. 1. c. (282, 26.). Pro fellies (τὰ σῶτρα) repon. vers. hoops, 
5. bindings of the fellies : appellant τοὶ curulis periti, strakes, v. 
tires of the wheel. (283, 2.). Vel simpliciter, circundatur, pro usitat. 
signif. τοῦ στεφάνου pass. obv. At in vers. Angl. exprimere stude- 
bam Miltoni illud, And on his crest sate Horror plumed, P. P. iv. 
988. sq. Cf. Cur. Secund. p. 406. (283, 8.). Conf. locut. sim. νεσ- 
τορέῃ παρὼ vi πυλοιγενέος βασιλῆος, β', 54. Non multum abludit Hora- 
tianum, aut pinguis Phrygiæ Mygdonias opes, Carm. 11. 12, 22. cui 
adjungas forsan, δηΐων κυσὶ κυρμα γενέσθαι τρωῆσι, infr. ε΄, 272: 
(283, 29.). Dele, “ et mutationes (284, 11.). Dele ‘ ut vel refingas, 
‘adeo ut consp. fugere possent” (285, 50.). Leg. ‘ accurate 
(288, 22.). Post ‘ faciendum’ inserenda, ‘ quod nostrates efficiunt 
per liquorem dict. etc. | 

Crisis Knightiana. Ablesanda seqq. 64, ex judicio Vett. 142. 
183. 203. 248. 255-8. 265-73. 310. 313. 316-18. 320. 331-3. 340-2. 
385-404. 412-15. 424. 453. 462. 478-92. 567. 589. 645. 721. 723. 
747. 750-1. 758. 786. 808, ex Aristarchi sententia. 860-1. 863. 
885-7. 901. 906-9. ἘΠ 
_ Lib. VI. (289, 31.). Leg. ὡς. (291, 7.). Pro ‘ ac’ rep. “ atque 
Eand. corr. adhibeas in 1. 33. (295, 11.). Dele ‘ 1. 2° et repone 
“ Carm. 1, 27. 23. (296, 6.). Loc. Eurip. prolat. est vs. 217. Porson. 


416 AUCTARIUM, rc. 


(296, 45.). Leg. αἱρίω, (298, 49.) Cf. paulo superius, roro 
Doi, vs. 69. (300, 34,). Leg. γαλόως. ᾿ 

Crisis Knightiana. Resecantur vss. 58-60. 127-43, Bacchi quippe 
orgia Poetæ jignota. 151. 159. 186. 222-3. 231-2. 2346. 311. 
356-8. 388-9. 413-39. 478. 493. 500-2. 

Lib. VII (308, 29.). Leg. “ Palamedem’ (311, 6.). Ad. loc. 
Xenoph. cit. in Not. Cf. Phœniss. 1118. Not: Monk. ad Alcest. 
436. necnon Barnes ad Iphig. in Taur. 185. (313, 50.). Leg. ἁρμναξόων. 
(317,4). Cf. Cur. Sec. ad ἢ. 1. p. 409, 1. et dele correctionem. 
(318, 10.). Pro τάφρῳ rep. τύμξν. (Ibid. 12.). Post “ anne” ins. τῇ. 

Crisis Knightiana, Relesanda sec. Virum doct. sqq. 26-7. 30-2. 
Probabilitér (assent. Heyn:) 69-72. 95. 105. 112. 117-9. 

* Anacoluthon construct. sibi videtur deprehendere Knight in vs. 
128, vertitque, quum omnium Achivorum dicturus essem gen 
sobolemque, ἐρέων sc. ad Nestorem ipsum, non ut vuigo accipitur, ad 
Peleum, relato. Sens. vulg. inquirens respuit Vir doct. 

Abj. 142-9. 195-9, sec. Vett. 217-8. 238-435. 253-4. 293, 295. 

334-5. 353. 380. 442-64, Véett. consp. 475. 
- Lib, VIII. (320, 23.). Leg. “ crebros” (327, 16.). Plurima con- 
ferunt Tragici Πὰς spectantia: ex. c. Orest. 388. 1228. Hippol. 
241. etc. Obv. deu πολύστονος in Helen. 211. ἀλάστωρ in Phœniss. 
1572. ef. 1609. (329, 13.). Leg. dau. (334, 6.). Leg. jailer. 
(336,32.). Leg. covert. 

Crisis Knightiana. Resecantur vss. 28-40, 73-4, assent. Vett. 
131. 142-4. 164-6. 171. 178. 183-212. 224.6. 231. 235. 250. 264. 
277. 350-484. 490. 524.9, partim ex jud. Vett. 535-41. 548-52. 
660-5. | ù 

Lib. IX. (346, 10.). Leg. eique. (352, 33). Pro ‘ die’ rep. “Phthiæ’ 
Loc. Plat. excit. videsis in p. 102. Vol. 1. (44 b.) Bipont. 

(356, 5.). Ante ‘ restitui” suppl. " integrum’ vel ‘ in melius.” 
(Ibid. 17.). Leg. 601. (459, 14.). Leg. ‘ sapientium (363, 49.). 
Pro “ Phœnix’ repon. ‘ Ajax” 

Crisis Knightiana. Ejiciuntur Vss. 23-5, consent. Vett. necnon 
44, 57-9. 118. 124-6. 149-566. 228. 247-8. 266. 268. 291-8. 320, 387. 
416. 426-9. 457. 4834. 536-7. 604-5. 609-10. 616. 631. 648. 
653-5. 688.92, et 694, jud. Vett. 

Läb. X. (372, 26.). Conf. Zeunii annott. ad Viger. de Idiotism. 
ubi varia exempla afferuntur constr. τοῦ fx. vi. 10. Not. 17. 
(374, 2). Pro “ mutuatum’ rep. “ mutuatos” (380, 12.). Leg. 
πολιὸς. (Ibid. 13.). Pro interpr. Angl. quæ ad. πολιὸς respicit, re- 
ponas,; cinereous, v. greyish fawn color. Cf. Regn. Anim. Cuvierii, 
p. 41. Vers. Angl. Cyclopæd. Reesii, Art. Wolf. Quæ obvia est in 
Not. ἢ. L ad Can. Mexic. Lin. spectat. 

Crisis Knightiana. Ablesanda (assent. Heyne) 7-8. 51-2, ex 
Vett. jud. 59. 84. 191. 213-7. 240, sec. Vett. 252-3. 286-91. 348. 
373, 375. 387. 409-11. 497, a Vett. 531. 


FINIS. 


0 


PLEASE DO NOT REMOVE 
CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET 


UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY 


PA Homerus 
4019 Iliad. Greek. 1827. 
A2 Tlias 


-" 
PR A 
RE στ τυ - 


a PC NE 


pe 


Ds Men πῶς τα 


RTE er en thn@u ἐς «70 -ue 5 
nées racer τς πτῶσις. τ 
᾿ τῶν 4 LA L 


HD 


ARR ER 
SE ET 


À ox res 
ns Éd Dar 


ÉD τάκ δῦσα ἀξ lo iecet 


PRÉ ER ART AT AT 


PT TT 
- sr à tt te ed NT ST re. 
rs 4 OS REP RSS EUR ν erreur aa ve he 
᾿ r RP ARR RS de 


Ve." 


Tee 
ΜΝ Ÿ Are" 


hd 
dat κε pi
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Ilias. Ex optimis editionibus fideliter expressa. Accedunt illustrations ... necnon index memorabilium, studio et impensis Jacobi Kennedy"

See other formats
