Skip to main content

Full text of "The works of Francis Bacon .."

See other formats


• 
. 


THE  LIBRARY 

OF 

THE  UNIVERSITY 
OF  CALIFORNIA 

LOS  ANGELES 


arijfcne  oPfTis  Ma.— n     I 


THE 


WORKS 


FRANCIS     BACON, 

BARON   OF  VERULAM,    VISCOUNT   ST.  ALBAN, 

AND 

LORD  HIGH  CHANCELLOR  OF  ENGLAND. 


COLLECTED    AND    EDITED    BY 

JAMES   SPEEDING,   M.A. 

OF   TRINITY    COLLEGE,    CAMBRIDGE  ; 

ROBERT  LESLIE  ELLIS,  M.A. 

I.ATE    FELLOW   OF  TRINITY   COLLEGE,   CAMBRIDGE; 
AXD 

DOUGLAS  DENON   HEATH, 

UARRISTER-AT-LAW  :      LATE    FELLOW    OF   TRINITY   COLLEGE,    CAMBRIDGE. 


VOL.  I. 


LONDON: 

LONGMAN  AND  CO.  ;  SIMPKIN  AND  CO.  ;  HAMILTON  AND  CO.  ;  WIIITTAKER 
AND  CO. ;  J.  BAIN  ;  E.  HODGSON  ;  WASHBOTJRNE  AND  CO. ;  H.  G.  BOHN  ; 
RICHARDSON  BROTHERS  :  HOTJLSTON  AND  CO.  ;  BICKERS  AND  BUSH  ; 

m 

WILLIS  AND   SOTHERAN ;     J.    CORNISH ;     L.   BOOTH ;     AND   J.   SNOW. 

1857. 


The  right  of  translation  is  reseri-ed. 


LONDON : 

Printed  by  SPOTTISWOODE  &  Co. 
New-street-Square. 


HISTORY    AND    PLAN 


THIS  EDITION. 


BACON'S  works  were  all  published  separately,  and  never 
collected  into  a  body  by  himself ;  and  though  he  had  deter- 
mined, not  long  before  his  death,  to  distribute  them  into 
consecutive  volumes,  the  order  in  which  they  were  to  suc- 
ceed each  other  was  confessedly  irregular;  a  volume  of 
moral  and  political  writings  being  introduced  between  the 
first  and  second  parts  of  the  Instauratio  Magna,  quite  out 
of  place,  merely  because  he  had  it  ready  at  the  time.1  In 
arranging  the  collected  works  therefore,  every  editor  must 
use  his  own  judgment. 

Blackbourne,  the  first  editor  of  an  Opera  Omnia2,  took 
the  Distributio  Operis  as  his  groundwork,  and  endea- 
voured first  to  place  the  various  unfinished  portions  of  the 
Instauratio  Magna  in  the  order  in  which  they  would  have 
stood  had  they  been  completed  according  to  the  original 
design  ;  and  then  to  marshal  the  rest  in  such  a  sequence 
that  they  might  seem  to  hang  together,  each  leading  by  a 
natural  transition  to  the  next,  and  so  connecting  themselves 
into  a  kind  of  whole.  But  the  several  pieces  were  not 
written  with  a  view  to  any  such  connexion,  which  is  alto- 
gether forced  and  fanciful ;  and  the  arrangement  has  this 

1  «  Debuerat  sequi  Novum  Organum :  interposui  tamen  Scripta  mea  Moralia  et 

Politica,  quia  magis  erant  in   promptu Atque  hie  tomus  (ut  diximus)  interjectus 

est  et  non  ex  ordine  Instaurationis."  —  Ep.  ad  Fulgenthnn,  Opuscula,  p.  172. 

2  Francisci  Raconi,  §-c.,  Opera  Omnia,  rjuatuor  voluminibus  compreliensa.     Londmi, 

MDCC'XXX. 

A    2 

3069469 


IV  HISTORY   AND  PLAN 

great  inconvenience  —  it  mixes  up  earlier  writings  with 
later,  discarded  fragments  with  completed  works,  and  pieces 
printed  from  loose  manuscripts  found  after  the  author's 
death  with  those  which  were  published  or  prepared  for 
publication  by  himself.  Birch,  the  original  editor  of  the 
quarto  edition  in  four  volumes1  \vhich  (reprinted  in  ten 
volumes  octavo)  has  since  kept  the  market  and  is  now 
known  as  the  "  trade  edition,"  followed  Blackbourne's 
arrangement  in  the  main,  —  though  with  several  variations 
which  are  for  the  most  part  not  improvements.  The 
arrangement  adopted  by  Mr.  Montagu2  is-in  these  respects 
no  better,  in  all  others  much  wrorse.  M.  Bouillet,  in  his 
(Euvres  Philosophiques  de  Francois  Bacon  3,  does  not  pro- 
fess to  include  all  even  of  the  Philosophical  works ;  and  he 
too,  though  the  best  editor  by  far  who  has  yet  handled 
Bacon,  has  aimed  at  a  classification  of  the  works  more 
systematic,  as  it  seems  to  me,  than  the  case  admits,  and  has 
thus  given  to  some  of  the  smaller  pieces  a  prominence 
which  does  not  belong  to  tbem. 

In  the  edition  of  which  the  first  volume  is  here  offered  to 
the  public 4,  a  new  arrangement  has  been  attempted  ;  the 
nature  and  grounds  of  which  I  must  now  explain. 

When  a  man  publishes  a  book,  or  writes  a  letter,  or 
delivers  a  speech,  it  is  always  with  a  view  to  some  parti- 
cular audience  by  whom  he  means  to  be  understood  without 
the  help  of  a  commentator.  Giving  them  credit  for  such 
knowledge  and  capacity  as  they  are  presumably  furnished 
with,  he  himself  supplies  what  else  is  necessary  to  make  his 
meaning  clear  ;  so  that  any  additional  illustrations  would  be 

1  The  Works  of  Francis  Bacon,  &c.,  in  five  volumes.     London,  1 763. 

2  The  Works  of  Francis  Bacon,  Lord  Chancellor  of  England.    A  new  edition  by 
Basil  Montagu,  Esq.    London,  1825-34. 

*  Paris,  1834. 

4  The  announcement  in  Messrs.  Longman's  monthly  list  for  December  was  made 
without  my  knowledge,  or  I  should  have  objected  to  it  as  apparently  implying  that  a 
volume  would  be  published  every  month  until  the  whole  work  were  completed.  The 
fact  is  that  the  first  three  volumes,  which  include  the  whole  of  the  Philosophical  works, 
are  ready  now  and  will  appear  at  monthly  intervals ;  the  4th  and  5th  containing  the 
translations,  and  the  6th  and  7th  containing  the  Literary  and  Professional  works 
will  I  hope  be  ready  to  follow  in  order.  But  I  cannot  make  any  promise  at  present 
as  to  the  time  when  the  remaining  portion  will  be  ready. 


OF   THIS   EDITION. 


to  that  audience  more  of  a  hindrance  than  a  help.  If  how- 
ever his  works  live  into  another  generation  or  travel  out 
of  the  circle  to  which  they  were  originally  addressed,  the 
conditions  are  changed.  He  now  addresses  a  new  set  of 
readers,  differently  prepared,  knowing  much  which  the  others 
were  ignorant  of,  ignorant  of  much  which  the  others  knew, 
and  on  both  accounts  requiring  explanations  and  elucidations 
of  many  things  which  to  the  original  audience  were  suffi- 
ciently intelligible.  These  it  is  the  proper  business  of  an 
editor  to  supply. 

This  consideration  suggested  to  me,  when  consulted  about 
a  new  edition  of  Bacon,  the  expediency  of  arranging  his 
works  with  reference  —  not  to  subject,  size,  language,  or 
form — but  to  the  different  classes  of  readers  whose  require- 
ments he  had  in  view  when  he  composed  them.  So  classi- 
fied, they  will  be  found  to  fall  naturally  into  three  principal 
divisions.  First,  we  have  his  works  in  philosophy  and 
general  literature  ;  addressed  to  mankind  at  large,  and 
meant  to  be  intelligible  to  educated  men  of  all  generations. 
Secondly,  we  have  his  works  on  legal  subjects  ;  addressed  to 
lawyers,  and  presuming  in  the  reader  such  knowledge  as 
belongs  to  the  profession.  Thirdly,  we  have  letters,  speeches, 
charges,  tracts,  state-papers,  and  other  writings  of  business; 
relating  to  subjects  so  various  as  to  defy  classification,  but 
agreeing  in  this — they  were  all  addressed  to  particular  per- 
sons or  bodies,  had  reference  to  particular  occasions,  assumed 
in  the  persons  addressed  a  knowledge  of  the  circumstances 
of  the  time,  and  cannot  be  rightly  understood  except  in 
relation  to  those  circumstances.  In  this  division  every 
thing  will  find  a  place  which  does  not  naturally  fall  into  one 
of  the  two  former  ;  and  thus  we  have  the  whole  body  of 
Bacon's  works  arranged  in  three  sufficiently  distinguishable 
classes,  which  may  be  called  for  shortness,  1st,  The  PHILO- 
SOPHICAL and  LITERARY  ;  2nd,  The  PROFESSIONAL  ;  and 
3rd,  The  OCCASIONAL. 

In  each  of  these  there  is  work  for  an  editor  to  do,  but 
the  help  he  can  render  differs  in  the  several  cases  both  in 


A    3 


vi  HISTORY   AND   PLAN 

nature  and  amount,  and  requires  qualifications  differing1  ac- 
cordingly. To  understand  and  illustrate  the  Philosophical 
works  in  their  relation  to  this  age,  a  man  must  be  not  only 
well  read  in  the  history  of  science  both  ancient  and  modern, 
but  himself  a  man  of  science,  capable  of  handling  scientific 
questions.  To  produce  a  correct  text  of  the  Professional 
works  and  supply  what  other  help  may  be  necessary  for  a 
modern  student,  a  man  must  be  a  lawyer.  To  explain  and 
interpret  the  Occasional  works,  and  set  them  forth  in  a 
shape  convenient  for  readers  of  the  present  generation,  a 
man  must  have  leisure  to  make  himself  acquainted  by  te- 
dious and  minute  researches  among  the  forgotten  records 
of  the  time  with  the  circumstances  in  which  they  were 
written.  Now  as  it  would  not  be  easy  to  find  any  one  man 
in  whom  these  several  qualifications  meet,  it  was  thought 
expedient  to  keep  the  three  divisions  separate,  assigning  each 
to  a  separate  editor.  It  was  agreed  accordingly  that  the 
Philosophical  works  should  be  undertaken  by  Mr.  Robert 
Leslie  Ellis  ;  the  Professional  works  by  Mr.  Douglas  Denon 
Heath  ;  the  Occasional  and  the  Literary  works  by  me  ;  each 
division  to  be  made  complete  in  itself,  and  each  editor  to  be 
solely  responsible  for  his  own  part  of  the  work. 

Such  was  our  original  arrangement.  It  was  concluded  in 
the  autumn  of  1847  »  and  Mr.  Ellis,  whose  part  was  to 
come  first,  had  already  advanced  so  far  that  he  expected  to 
have  it  ready  for  the  press  within  another  half  year,  when 
unhappily  about  the  end  of  1849  he  was  seized  with  a  rheu- 
matic fever,  which  left  him  in  a  condition  of  body  quite 
incompatible  with  a  labour  of  that  kind.  At  which  time, 
though  the  greater  portion  was  in  fact  done,  he  did  not  con- 
sider any  of  it  fit  to  be  published  as  it  was  ;  many  blanks 
having  been  left  to  be  filled  up,  and  some  doubtful  notes  to 
be  corrected,  in  that  general  revision  which  the  whole  was  to 
have  undergone  before  any  part  were  printed.  It  was  long 
before  he  could  finally  resolve  to  abandon  his  task.  As  soon 
as  he  had  done  so,  he  handed  all  his  papers  over  to  me,  with 
permission  to  do  with  them  whatever  I  thought  best.  And 


OF   THIS   EDITION.  Vll 

hence  it  is  that  my  name  appears  in  connexion  with  the 
Philosophical  works  ;  with  which  otherwise  I  should  not  have 
presumed  to  meddle. 

As  soon  however  as  I  had  arranged  and  examined  his 
papers,  I  felt  that,  however  imperfect  they  might  be  com- 
pared with  his  own  ideal  and  with  what  he  would  himself 
have  made  them,  they  must  on  no  account  be  touched  by 
anybody  else  ;  for  that  if  any  other  man  were  allowed  to 
make  alterations  in  them,  without  notice,  according  to  his 
own  judgment,  the  reader  could  have  no  means  of  knowing 
when  he  was  reading  the  words  of  Mr.  Ellis  and  when  those 
of  his  editor,  and  so  their  peculiar  value  would  be  lost. 
Perfect  or  imperfect,  it  was  clear  to  me  that  they  must  be 
kept  as  he  left  them,  clear  of  all  alien  infusion  ;  and  not 
knowing  of  any  one  who  was  likely  to  take  so  much  inte- 
rest or  able  to  spend  so  much  time  in  the  matter  as  myself, 
I  proposed  to  take  his  part  into  my  own  hands  and  edit  it ; 
provided  only  that  I  might  print  his  notes  and  prefaces 
exactly  as  I  found  them  ;  explaining  the  circumstances  which 
had  prevented  him  from  completing  or  revising  them,  but 
making  no  alteration  whatever  (unless  of  errors  obviously 
accidental  which  I  might  perhaps  meet  with  in  verifying  any 
of  the  numerous  references  and  quotations)  without  his  ex- 
press sanction.  That  the  text  should  be  carefully  printed 
from  the  proper  authorities,  and  all  the  bibliographical  in- 
formation supplied  which  was  necessary  to  make  the  edition 
in  that  respect  complete, — this  I  thought  I  might  venture 
to  promise.  And  although  I  could  not  undertake  to  med- 
dle with  purely  scientific  questions,  for  which  I  have  neither 
the  acquirements  nor  the  faculties  requisite,  or  to  bring  any 
stores  of  learning,  ancient  or  modern,  to  bear  upon  the  va- 
rious subjects  of  inquiry,  —  although  I  had  no  means,  I  say, 
of  supplying  what  he  had  left  to  be  done  in  those  depart- 
ments, and  must  therefore  be  content  to  leave  the  work  so 
far  imperfect, —  yet  in  all  matters  which  lay  within  my  com- 
pass  I  promised  to  do  my  best  to  complete  the  illustration 
and  explanation  of  the  text ;  adding  where  I  had  anything 


Vlll  HISTORY   AND   PLAN 

to  add,  objecting  where  I  had  anything  to  object,  but  always 
distinguishing  as  my  own  whatever  was  not  his. 

To  this  proposal  he  agreed,  as  the  best  course  that  could 
be  taken  in  the  circumstances.  Early  in  1853  I  took  the 
work  in  hand  ;  and  in  the  three  volumes  which  follow,  the 
reader  will  find  the  result. 

The  things  then  for  which  in  this  division  I  am  to  be  held 
responsible  are  — 

1st.  All  notes  and  prefaces  marked  with  my  initials,  and 
all  words  inserted  between  brackets,  or  otherwise  distinguished 
as  mine. 

2dly.  The  general  distribution  of  the  Philosophical  works 
into  three  parts, — whereby  all  those  writings  which  were 
either  published  or  intended  for  publication  by  Bacon  himself 
as  parts  of  the  Great  Instauration  are  (for  the  first  time,  I 
believe)  exhibited  separately,  and  distinguished  as  well  from 
the  independent  and  collateral  pieces  which  did  not  form  part 
of  the  main  scheme,  as  from  those  which,  though  originally 
designed  for  it,  were  afterwards  superseded  or  abandoned. 

3dly.  The  particular  arrangement  of  the  several  pieces 
within  each  part ;  which  is  intended  to  be  according  to  the 
order  in  which  they  were  composed ;  —  a  point  however 
which  is  in  most  cases  very  difficult  to  ascertain. 

For  the  grounds  on  which  I  have  proceeded  in  each  case, 
and  for  whatever  else  in  my  part  of  the  work  requires  ex- 
planation, I  refer  to  the  places.  But  there  are  two  or  three 
particulars  in  which  this  edition  differs  from  former  ones, 
and  which  may  be  more  conveniently  explained  here. 

In  the  third  and  last  division  of  the  entire  works,  accord- 
ing to  the  scheme  already  explained,  every  authentic  writing 
and  every  intelligibly  reported  speech  of  Bacon's  (not  be- 
longing to  either  of  the  other  divisions)  which  can  be  found 
in  print  or  in  manuscript  will  be  set  forth  at  full  length, 
each  in  its  due  chronological  place  ;  with  an  explanatory  nar- 
rative running  between,  in  which  the  reader  will  be  supplied 
to  the  best  of  my  skill  and  knowledge  with  all  the  information 


OF   THIS   EDITION.  ix 

necessary  to  the  right  understanding  of  therm  In  doing 
this,  —  since  the  pieces  in  question  are  very  numerous,  and 
scattered  with  few  and  short  intervals  over  the  whole  of 
Bacon's  life, — I  shall  have  to  enter  very  closely  into  all  the 
particulars  of  it ;  so  that  this  part  when  finished  will  in  fact 
contain  a  complete  biography  of  the  man,  —  a  biography  the 
most  copious,  the  most  minute,  and  by  the  very  necessity  of 
the  case  the  fairest,  that  I  can  produce  ;  for  any  material  mis- 
interpretation in  the  commentary  will  be  at  once  confronted 
and  corrected  by  the  text.  The  new  matter  which  I  shall  be 
able  to  produce  is  neither  little  nor  unimportant ;  but  more 
important  than  the  new  matter  is  the  new  aspect  which  (if 
I  may  judge  of  other  minds  by  my  own)  will  be  imparted 
to  the  old  matter  by  this  manner  of  setting  it  forth.  I  have 
generally  found  that  the  history  of  an  obscure  transaction  be- 
comes clear  as  soon  as  the  simple  facts  are  set  down  in  the 
order  of  their  true  dates  ;  and  most  of  the  difficulties  pre- 
sented by  Bacon's  life  will  be  found  to  disappear  when  these 
simple  records  of  it  are  read  in  their  natural  sequence  and 
in  their  true  relation  to  the  business  of  the  time.  By  this 
means  a  great  deal  of  controversy  which  would  disturb  and 
encumber  the  narrative,  and  help  to  keep  alive  the  memory 
of  much  ignorant  and  superficial  criticism  which  had  better 
be  forgotten,  will  I  hope  be  avoided.  And  until  this  is  done 
I  do  not  think  it  desirable  to  attempt  a  summary  biography 
in  the  ordinary  form.  Such  a  biography  may  be  easily 
added,  if  necessary,  in  a  supplemental  volume  ;  but  I  am 
persuaded  that  the  best  which  could  be  written  now  would  be 
condemned  afterwards  as  altogether  unsatisfactory. 

It  is  true  however,  that  a  reader,  before  entering  on 
the  study  of  an  author's  works,  wants  to  know  something 
about  himself  and  his  life.  Now  there  exists  a  short  me- 
moir of  Bacon,  which  was  drawn  up  by  Dr.  Rawley  in 
1657  to  satisfy  this  natural  desire,  and  prefixed  to  the  Re- 
suscitatio,  and  is  still  (next  to  Bacon's  own  writings)  the 
most  important  and  authentic  evidence  concerning  him  that 
we  possess.  The  origin  cf  Dr.  Rawley's  connexion  with 


X  HISTORY   AND  PLAN 

Bacon  is  not  known,  but  it  must  have  begun  early.  It 
was  in  special  compliment  to  Bacon  that  he  was  presented 
on  the  18th  of  January,  1616— 17>  (being  then  28  years 
old,)  to  the  rectory  of  Landbeach  ;  a  living  in  the  gift  of 
Benet's  College,  Cambridge.1  Shortly  after,  Bacon  becom- 
ing Lord-Keeper  selected  him  for  his  chaplain  ;  and  during 
the  last  five  years  of  his  life,  which  were  entirely  occupied 
with  literary  business,  employed  him  constantly  as  a  kind  of 
literary  secretary.  Nor  did  the  connexion  cease  with  life  ; 
for  after  Bacon's  death  Rawley  was  intrusted  by  the  ex- 
ecutors with  the  care  and  publication  of  his  papers.  Raw- 
ley's  testimony  must  therefore  be  regarded  as  that  of  a 
witness  who,  however  favourable  and  affectionate,  has  the 
best  right  to  be  heard,  as  speaking  not  from  hearsay  but 
from  intimate  and  familiar  knowledge  during  many  years 
and  many  changes  of  fortune  ;  and  as  being  moreover  the 
only  man  among  Bacon's  personal  acquaintances  by  whom 
any  of  the  particulars  of  his  life  have  been  recorded.  This 
memoir,  which  was  printed  by  Blackbourne,  with  inter- 
polations from  Dugdale  and  Tenison,  and  placed  in  front 
of  his  edition  of  1730,  but  is  not  to  be  found  I  think 
in  any  more  modern  edition,  I  have  printed  entire  in  its 
original  shape  ;  adding  some  notes  of  my  own,  by  help  of 
which  it  may  serve  a  modern  reader  for  a  sufficient  biogra- 
phical introduction. 

The  Latin  translation  of  it,  published  by  Rawley  in  1658 
as  an  introduction  to  a  little  volume  entitled  Opuscula  Phi- 
losophica,  and  now  commonly  prefixed  to  the  De  Auymentis 
Scientiarum,  I  have  thought  it  superfluous  to  reproduce 
here  ;  this  edition  being  of  little  use  to  those  who  cannot  read 
English,  and  the  translation  being  of  no  use  to  those  who 
can.  And  this  brings  me  to  the  second  innovation  which 
I  have  ventured  to  introduce. 

1  "  Ad  quam  prsesentatus  fuit  per  honorand.  virum  Franciscum  Bacon  mil.  Regiac 
maj.  advocatum  generalem,  ejusdem  vicaviae  [rectorise]  pro  hac  unica  vice,  ratione 
concessions  magistri  ct  sociorum  Coll.  C.  C.  (uti  asserebatur)  patronus."  Collections 
prefixed  to  Blackbourne's  edition  1730,  i.  218.  Bacon's  father  was  a  member  and 
benefactor  of  Benet's ;  which  accounts  for  this  compliment. 


OF   THIS   EDITION.  xi 

Bacon  had  no  confidence  in  the  permanent  vitality  of  Eng- 
lish as  a  classical  language.  "  These  modern  languages," 
he  said,  "  will  at  one  time  or  other  play  the  bankrupts  with 
books."  Those  of  his  works  therefore  which  he  wished  to 
live  and  which  were  not  originally  written  in  Latin,  he  trans- 
lated or  caused  to  be  translated  into  that  language — "the 
universal  language,"  as  he  called  it.  This,  for  his  own  time, 
was  no  doubt  a  judicious  precaution.  Appearances  however 
have  greatly  changed  since  ;  arid  though  it  is  not  to  be  feared 
that  Latin  will  ever  become  obsolete,  it  is  certain  that  Eng- 
lish has  been  rapidly  gaining  ground  upon  it,  and  that  of  the 
audience  whom  Bacon  would  in  these  days  have  especially 
desired  to  gather  about  him,  a  far  greater  number  would  be 
excluded  by  the  Latin  dress  than  admitted.  Considering  also 
the  universal  disuse  of  Latin  as  a  medium  of  oral  communi- 
cation, and  the  almost  universal  disuse  of  it  as  a  medium  of 
communication  in  writing,  even  among  learned  men,  and  the 
rapid  spreading  of  English  over  both  hemispheres,  it  is  easy 
to  predict  which  of  the  two  languages  is  likely  to  play  the 
bankrupt  first.  At  any  rate  the  present  edition  is  for  the 
English  market.  To  those  who  are  not  masters  of  English 
it  offers  few  attractions  ;  while  of  those  who  are,  not  one 
I  suppose  in  a  hundred  would  care  to  read  a  translation 
even  in  Baconian  Latin,  when  he  had  the  choice  of  reading 
the  original  in  Baconian  English.  And  since  the  translations 
in  question  would  increase  the  bulk  of  this  work  by  four  or 
five  hundred  pages  and  the  cost  in  proportion,  it  has  been 
thought  better  to  leave  them  out. 

In  one  respect,  it  is  true,  they  have  a  value  independent 
of  the  English  originals.  Having  been  made  later  and 
made  under  Bacon's  own  eye,  the  differences,  where  they 
are  greater  than  can  be  naturally  accounted  for  by  the  dif- 
ferent idiom  and  construction  of  the  languages,  must  be  con- 
sidered as  corrections  ;  besides  which,  when  the  meaning  of 
the  original  is  obscure  or  the  reading  doubtful,  they  serve 
sometimes  as  a  glossary  to  decide  it.  This  being  an  ad- 
vantage which  we  cannot  afford  to  sacrifice,  I  have  thought 


xii  HISTORY   AND   PLAN 

it  my  duty  in  all  instances  to  compare  the  translation  care- 
fully with  the  original,  and  to  quote  in  foot-notes  those  pas- 
sages in  which  the  variation  appeared  to  be  material  ;  and 
as  this  is  a  labour  which  few  readers  would  take  upon  them- 
selves, I  conceive  that  by  the  course  which  I  have  adopted 
the  English  student  will  be  a  gainer  rather  than  a  loser. 

I  have  also  departed  from  the  practice  of  former  editors 
in  not  keeping  the  Latin  and  English  works  separate. 
Such  separation  is  incompatible  with  the  chronological  ar- 
rangement which  I  hold  to  be  far  preferable.  I  see  no 
inconvenience  in  the  change  which  is  at  all  material ;  and 
I  only  mention  it  here  lest  any  future  publisher,  out  of  re- 
gard to  a  superficial  symmetry,  should  go  back  to  the  former 
practice  and  so  destroy  the  internal  coherency  of  the  present 
plan. 

It  may  be  thought  perhaps  that  in  arranging  the  works 
which  were  to  form  parts  of  the  Great  Instauration,  I  ought 
to  have  followed  the  order  laid  down  in  the  Distributio  Ope- 
ris,  marshaling  them  according  to  their  place  in  the  scheme 
rather  than  the  date  of  composition  j  and  therefore  that  the 
De  Augmentis  Scientiarum  which  was  meant  to  stand  for 
the  first  part,  should  have  been  placed  before  the  two  books 
of  the  Novum  Organum,  which  were  meant  for  the  com- 
mencement of  the  second.  But  the  truth  is  that  not  one  of 
the  parts  of  the  Great  Instauration  was  completed  according 
to  the  original  design.  All  were  more  or  less  abortive.  In 
every  one  of  them,  the  De  Augmentis  and  the  Novum  Or- 
ganum  itself  not  excepted,  accidental  difficulties,  and  con- 
siderations arising  out  of  the  circumstances  of  the  time, 
interfered  more  or  less  with  the  first  intention  and  induced 
alterations  either  in  form  or  substance  or  both.  They  can- 
not be  made  to  fit  their  places  in  the  ideal  scheme.  ,It  was 
the  actual  conditions  of  Bacon's  life  that  really  moulded  them 
into  what  they  are ;  and  therefore  the  most  natural  order  in 
which  they  can  be  presented  is  that  in  which  they  stand  here; 
first,  the  Distributio  Qperis,  setting  forth  the  perfect  work 
as  he  had  conceived  it  in  his  mind,  and  then  the  series  of 


OF  THIS  EDITION.  xiii 

imperfect  and  irregular  efforts  which  he  made  to  execute  it, 
in  the  order  in  which  they  were  made. 

The  text  has  heen  corrected  throughout  from  the  original 
copies,  and  no  verbal  alteration  (except  in  case  of  obvious 
errors  of  the  press)  has  been  introduced  into  it  without 
notice.  The  spelling  in  the  English  works  has  been  altered 
according  to  modern  usage.  I  have  endeavoured  however 
to  distinguish  those  variations  which  belong  merely  to  the 
fashion  of  orthography  from  those  which  appear  to  involve 
changes  in  the  forms  of  words.  Thus  in  such  words  as 
president  (the  invariable  spelling  in  Bacon's  time  of  the 
substantive  which  is  now  invariably  written  precedent,  and 
valuable  as  showing  that  the  pronunciation  of  the  word  has 
not  changed),  prejudice,  fained,  mathematiques,  chymist, 
&c.,  I  adopt  the  modern  form  ;  but  I  do  not  substitute  lose 
for  leese,  politicians  for  politiques,  external  for  externe, 
Solomon  for  Salomon,  accommodated  for  the  past  participle 
accommodate  ;  and  so  on  ;  these  being  changes  in  the  words 
themselves  and  not  merely  in  the  manner  of  writing  them. 
In  the  spelling  of  Latin  words  there  are  but  few  differences 
between  ancient  and  modern  usage  ;  but  I  have  thought  it 
better  to  preserve  the  original  form  of  all  words  which  in 
the  original  are  always  or  almost  always  spelt  in  the  same 
way ;  nsfcetix,  author,  chymista,  chymicus,  Sfc. 

In  the  matter  of  punctuation  and  typography,  though  I 
have  followed  the  example  of  all  modern  editors  in  altering 
at  discretion,  I  have  not  attempted  to  reduce  them  entirely 
to  the  modern  form  ;  which  I  could  not  have  done  without 
sometimes  introducing  ambiguities  of  construction,  and  some- 
times deciding  questions  of  construction  which  admit  of 
doubt.  But  I  have  endeavoured  to  represent  the  effect  of 
the  original  arrangement  to  a  modern  eye,  with  as  little 
departure  as  possible  from  modern  fashions.  I  say  endea- 
voured ;  for  I  cannot  say  that  I  have  succeeded  in  satisfying 
even  myself.  But  to  all  matters  of  this  kind  I  have  at- 
tended personally  ;  and  though  I  must  not  suppose  that  my 
mind  has  observed  everything  that  my  eyes  have  looked  at, 


XIV  HISTORY   AND   PLAN 

I  am  not  without  hope  that  the  text  of  this  edition  will  be 
found  better  and  more  faithful  than  any  that  has  hitherto 
been  produced. 

It  was  part  of  our  original  design  to  append  to  the  Philo- 
sophical works  an  accurate  and  readable  translation  of  those 
originally  written  in  Latin  ;  at  least  of  so  much  of  them  as 
would  suffice  to  give  an  English  reader  a  complete  view  of 
the  Baconian  philosophy.  Mr.  Ellis  made  a  selection  for 
this  purpose.  Arrangements  were  made  accordingly ;  and 
a  translation  of  the  Novum  Organum  was  immediately  be- 
gun. As  successive  portions  were  completed,  they  were  for- 
warded in  the  first  instance  to  myself ;  were  by  me  carefully 
examined ;  and  then  passed  on  to  Mr.  Ellis,  accompanied 
with  copious  remarks  and  suggestions  of  my  own  in  the 
way  of  correction  or  improvement.  Of  these  corrections 
Mr.  Ellis  marked  the  greater  part  for  adoption,  improved 
upon  others,  added  many  of  his  own,  and  then  returned  the 
manuscript  to  be  put  into  shape  for  the  printer.  But  as  he 
was  not  able  to  look  over  it  again  after  it  had  received  the 
last  corrections,  and  as  the  translator  did  not  wish  to  put 
his  own  name  to  it,  and  as  this  edition  was  to  contain 
nothing  for  which  somebody  is  not  personally  responsible,  I 
have  been  obliged  to  take  charge  of  it  myself.  In  my  final 
revision  I  have  been  careful  to  preserve  all  Mr.  Ellis's  cor- 
rections which  affect  the  substance  and  sense  of  the  trans- 
lation. In  matters  which  concern  only  the  style  and  manner  of 
expression,  I  have  thought  it  better  to  follow  my  own  taste  ; 
a  mixture  of  different  styles  being  commonly  less  agreeable 
to  the  reader,  and  mine  (as  the  case  now  stands)  being 
necessarily  the  predominating  one.  For  the  same  reason  I 
have  altered  at  discretion  the  translation  of  the  prefaces,  &c. 
which  precede  the  Novum  Organum  ;  which  were  done  by 
another  hand,  and  have  not  had  the  advantage  of  Mr.  Ellis's 
revision.  For  those  which  follow,  the  translator  (Mr.  Francis 
Headlam,  Fellow  of  University  College,  Oxford)  will  himself 
be  responsible. 


OF    THIS   EDITION.  XV 

Though  this  volume  is  already  twice  as  thick  as  I  would 
have  had  it,  I  must  add  a  few  words  concerning1  the  portraits 
of  Bacon  ;  a  subject  which  has  not  received  the  attention  which 
it  deserves,  and  upon  which,  if  picture-dealers  arid  collectors 
and  inheritors  of  family  portraits  would  take  an  interest  in  it, 
some  valuable  light  might  probably  be  thrown. 

The  portrait  in  the  front  of  the  volume  is  taken  from  an 
old  engraving  by  Simon  Pass ;  which  came,  (as  Mr.  Smith 
of  Lisle  Street  informed  me,  from  whom  I  bought  it  some 
years  ago,)  out  of  a  broken-up  copy  of  Holland's  Baziliologia.1 
The  original  has  a  border,  bearing  the  words  HONORATISS  : 

Ds.  FRANCISCUS  BACON  '.  EQUES  AU  :  MAG  :  SIGILL  !  ANGL  '. 

cusTos.  Above  are  his  arms,  with  the  motto  MONITI  ME- 
LIORA.  Below  the  chancellor's  bag,  on  which  the  left  hand 
rests.  These  accessories,  as  being  presumably  the  device  of 
the  engraver  and  not  suitable  to  the  modern  style  which  has 
been  preferred  for  the  copy,  have  been  dispensed  with  ;  but 
the  inscription  underneath  lias  been  copied  verbatim 2,  and 
enables  us  to  fix  the  date  of  the  work.  Bacon  was  created 
Lord  Chancellor  on  the  4th  of  January,  1617-18,  and  Baron 
Verulam  on  the  1 2th  of  the  following  July ;  and  as  it  is  not 
to  be  supposed  that  his  newest  title  would  have  been  omitted 
on  such  an  occasion,  we  may  infer  with  tolerable  certainty 
that  the  engraving  was  published  during  the  first  half  of  the 
year  1618.  Below  this  inscription  are  engraved  in  small 
letters  the  words  "  Simon  Passceus  sculpsit  L.  Are  to  be 
sould  by  John  Sudbury  and  George  Humble  at  the  signe 
of  the  white  horse  in  Pope's  head  Ally"  The  plate  ap- 
pears to  have  been  used  afterwards  for  a  frontispiece  to  the 
Sylva  Sylvarum,  which  was  published  in  1627,  the  year 
after  Bacon's  death.  At  least  I  have  a  copy  of  the  second 

1  This  work  was  published  in  1618;  and  though  one  would  not  expect  from  the 
title  to  find  Bacon  there,  Brunet  mentions  a  copy  in  the  Biblioth.  du  Roi  at  Paris 
"  qui,  outre  les  portraits  qui    composent  ordinairement.  le  recueil,  renferme  encore 
d'autres  portraits  du  meme  genre,  representants  des  reines,  des  princes  du  sang,  et  des 
seigneurs  de  la  cour  des  Rois  Jacques  Ier  et  Charles  Ior,"  &c.     The  copy  in  the  British 
Museum  has  no  portrait  of  Bacon ;  but  as  the  plates  are  not  numbered,  and  there  is 
no  table  of  contents,  one  cannot  be  sure  that  any  copy  is  perfect. 

2  The  righte  Honourable  Sr  Frauncis  Bacon  knight,  Lorde  highe  Chance-Hour  of 
Englande  and  one  of  his  Ma*1"  most  honbl«  privie  Counsel!. 


xvi  HISTORY   AND   FLAN 

edition  of  that  work  (1628)  in  which  the  same  print  is  in- 
serted, only  with  the  border  and  inscription  altered ;  the 
title  which  originally  surrounded  it,  together  with  the  Chan- 
cellor's bag  and  the  names  of  the  engraver  and  publishers, 
being  erased  ;  the  coat  of  arms  altered ;  and  the  words 
underneath  being  changed  to  The  riyht  Honble  Francis  Lo. 
Verulam>  Viscount  S*  Alban.  Mortuus  9°  Aprilis,  Anno 
Dm  1626,  Annoy.  Aetat.  66.  It  is  probable  that  the  rapid 
demand  for  the  Sylva  Sylmrum  wore  out  the  plate ;  for 
none  of  the  later  editions  which  I  have  seen  contain  any 
portrait  at  all ;  and  that  which  was  prefixed  to  the  Resus- 
citatio  in  1657,  though  undoubtedly  meant  to  be  a  fac-simile 
of  Simon  Pass's  engraving,  has  been  so  much  altered  in 
the  process  of  restoration,  that  I  took  it  for  a  fresh  copy 
until  Mr.  Holl  showed  me  that  it  was  only  the  old  plate 
retouched.  The  lower  part  of  the  face  has  entirely  lost  its 
individuality  and  physiognomical  character  ;  the  outline  of 
the  right  cheek  has  not  been  truly  followed ;  that  of  the  nose 
has  lost  its  shapeliness  and  delicacy  ;  and  the  first  line  an d- 
half  of  the  inscription  underneath  has  apparently  been  erased 
in  order  to  give  the  name  and  titles  in  Latin.  Nevertheless 
the  adoption  by  Dr.  Rawley  of  this  print  sufficiently  authen- 
ticates it  as  a  likeness  at  that  time  approved  ;  only  the  like- 
ness must  of  course  be  looked  for  in  the  plate  as  Sirnon 
Pass  left  it,  —  not  in  restorations  or  copies.  This  Mr.  Holl 
has  endeavoured  faithfully,  and  in  my  opinion  very  success- 
fully, to  reproduce ;  it  being  understood  however  that  his 
aim  has  been  to  give  as  exact  a  resemblance  as  he  could, 
not  of  the  old  engraving  (the  style  of  which  has  little  to 
recommend  it),  but  of  the  man  whom  the  engraving  repre- 
sents. 

I  selected  this  likeness  by  preference,  partly  because  ori- 
ginal impressions  are  scarce,  and  none  of  the  others  which 
I  have  seen  give  a  tolerable  idea  of  it;  whereas  the  rival 
portrait  by  Van  Somer  is  very  fairly  represented  by  the  en- 
graving in  Lodge's  collection  ;  but  chiefly  because  I  have  some 
reason  to  suspect  that  it  was  made  from  a  painting  by  Cornelius 


OF   THIS  EDITION.  xvii 

Janssen,  and  some  hope  that  the  original  is  still  in  existence 
and  that  this  notice  may  lead  to  the  discovery  of  it.  Janssen 
is  said  to  have  come  over  to  England  in  1618,  the  year  in 
which,  as  I  have  said,  the  engraving  must  have  been  published, 
Bacon  did  sit  for  his  portrait  to  somebody  (but  it  may  no 
doubt  have  been  to  Van  Somer)  about  that  time  ;  at  least  331, 
was  "  paid  to  the  picture  drawer  for  his  Lp's  picture,"  on  the 
12th  of  September,  161S.1  Now  I  have  in  my  possession 
an  engraving  in  mezzotinto,  purporting  to  be  a  portrait  of 
Bacon,  representing  him  in  the  same  position  and  attitude, 
and  the  same  dress  (only  that  the  figure  on  the  vest  is  dif- 
ferent), and  having  a  similar  oval  frame  with  the  same  kind 
of  border.  In  the  left-hand  corner,  where  the  painter's 
name  is  usually  given,  are  the  words  Cornelius  Johnson 
pinxit.  The  engraver's  name  is  not  stated  ;  but  there  is 
evidence  on  the  face  of  the  work  that  he  was  a  poor  per- 
former. In  all  points  which  require  accuracy  of  eye  and 
hand,  and  a  feeling  of  the  form  to  be  described,  it  differs 
much  from  Pass's  work,  and  is  very  inferior  ;  but  in  those 
which  the  most  unskilful  artist  need  never  miss,  —  such 
as  the  quantity  of  face  shown,  the  disposition  of  the  hair, 
and  generally  what  may  be  called  the  composition  of  the  pic- 
ture, —  there  is  no  more  difference  between  the  two  than 
may  be  well  accounted  for  by  the  difficulty  which  is  often 
found  in  ascertaining  the  true  outlines  of  the  obscure  parts 
of  a  dark  or  damaged  picture,  or  by  the  alterations  which 
an  engraver  will  often  introduce  when  the  size  of  his  plate 
obliges  him  to  cut  off  the  lower  part  of  the  figure.  The  hat, 
for  instance,  which  is  dark  against  a  dark  background,  sits 
differently  on  the  head ;  sits  in  fact  (in  the  mezzotint)  as 
it  could  not  possibly  have  done  in  nature  ;  and  the  flap  of 
the  brim  follows  a  somewhat  different  line,  though  the  ir- 
regularity is  of  the  same  kind  ;  also  the  light  and  shadow 
are  differently  distributed  over  the  folds  of  the  frill ;  the  fur 
hangs  differently ;  the  figure  is  cut  off  too  short  to  admit  the 

1  See  a  book  of  accounts  preserved  in  the  State  Paper  Office. 

VOL.  i.  a 


xviii  HISTORY    AND  PLAN 

hand  ;  and  the  ribbon  round  the  neck,  the  lower  part  of 
which  is  concealed  in  Pass's  print,  is  changed  into  a  George 
and  Garter.1  But  such  varieties  as  these  are  of  ordinary 
occurrence  in  copies  of  the  same  picture  by  different  hands  ; 
especially  where  one  copier  is  attending  chiefly  to  the  out- 
lines of  the  forms  without  caring  to  represent  the  effect  of 
the  picture  (the  practice  I  think  of  engravers  in  Simon 
Pass's  time),  and  the  other  is  attending  to  the  effect  of  the 
picture  without  caring,  or  without  being  able,  to  preserve 
the  individual  details,  according  to  the  practice  of  the  popu- 
lar engravers  of  the  eighteenth  century  ;  whereas  in  two 
independent  and  original  portraits  of  the  same  face  the  cor- 
respondencies which  I  have  mentioned  can  hardly  occur. 
But  however  that  may  be,  this  mezzotinto  appears  at  least 
to  prove  that  when  it  was  made  there  was  in  existence  a 
portrait  which  somebody  believed  to  be  a  portrait  of  Bacon 
by  Cornelius  Johnson, —  that  is  (no  doubt)  Cornelius  Janssen. 
When  it  was  made  becomes  therefore  an  interesting  ques- 
tion ;  and  I  regret  to  say  that  it  is  a  question  which  I  have  no 
data  for  determining,  beyond  the  fact  that  it  is  in  mezzotinto 
(an  art  of  comparatively  modern  invention)  ;  that  it  was 
"sold  by  J.  Cooper  in  James  Street  Covent  Garden  ;"  and 
that  there  was  an  English  engraver  called  Richard  Cooper, 
who  flourished  about  the  year  iy63,  and  among  whose  en- 
gravings a  portrait  of  Francis  Bacon  Lord  Keeper  and 
Chancellor  is  mentioned  as  one.2 

With  reference  to  this  subject  of  portraits,  I  may  add  that 
the  various  engravings  of  Bacon  are  all  (with  one  exception 
which  I  will  mention  presently)  derived  directly  or  through 
successive  copies  from  one  or  other  of  two  originals.  One 
is  Simon  Pass's  print;  the  features  of  which  may  be  traced 
through  many  generations  of  copies,  each  less  like  than  its 
predecessor;  though  always  to  be  identified  by  the  hat  with 
irregular  brim  curving  upwards  towards  the  sides,  and 

1  If  the  original  picture  really  has  this  badge,  we  may  conclude,  I  suppose,  that  it 
was  not  a  portrait  of  Bacon  at  all.  And  I  should  not  be  very  much  surprised  if  it 
turned  out  to  be  a  Charles  I. 

'  See  Bryan's  Painters  and  Engraters. 


OF   THIS   EDITION.  XIX 

bound  with  a  scarf.     The  other  is  a  portrait  by  Van  So- 
mer;  the  same  I  suppose  that  Aubrey  saw  at  Gorharnbury 
in  1656;  which   has  become    the  parent  of   two    separate 
families  ;    one  wearing1  a  hat  with  a  brim  describing  a  regu- 
lar curve  doivnwards   towards  the  sides,  which  sufficiently 
distinguishes    it  from    Pass's    portrait ;    the   other   without 
any  hat ;   the  composition  being  in  other  respects  the  same. 
Of  both  these  the  originals  are  at  Gorhambury  ;   and  they 
are  both  ascribed  to  Van  Somer.     But  the  latter  is  so  very 
inferior   to  the  former  in  every  quality  of  art,   that  unless 
there  be  some  evidence   of  the   fact  more  to  be   relied  on 
than   an   ordinary  family  tradition,  I  shall  never  be  able  to 
believe   that  it  is  by  the  same  hand.      It  seems  to  me  far 
more  probable  that  at  some  later  period  when  the  fashion  of 
painting  people  with  the  head  covered  had  gone  out,  some 
one,  wishing  to  have  a  portrait  of  Bacon  without  his  hat, 
employed  the  nearest  artist  to  make  a  copy  of  Van  Somer's 
picture  (Van   Somer  himself  died  in  1621,  two  or  three 
years  after  it  was  painted,  about  the  time  when  Bacon  was  in 
the  Tower)  with  that  alteration  j  and  that  this  is  the  work 
he  produced.      That  he  was  not  a  skilful  artist  is  sufficiently 
apparent  from  the  execution  of  those  parts  which  were   in- 
tended to  be  copies ;  the  peculiar   character  and  expression 
of  eyebrows,   eyes,  nose  and  mouth,  being  entirely  missed ; 
and  the  whole  handling  being  weak  and  poor,  and  without 
any  sense  of  form.     Moreover  the  hair    is    of  a   different 
texture  ;   and  although  we  have  neither  any  description  nor 
any  drawing  of  the  upper  part  of  Bacon's  full-grown  head, 
we  know  what  it  was  like  in  his  boyhood  from  two  very  ad- 
mirable representations,  quite  independent  of  each  other  and 
yet  exactly  agreeing ;  and  it  is  plain  that  such  a  head  could 
never  have  grown  into  a  shape  at  all  like   that  which   the 
painter  has  invented. 

However,  they  were  both  called  portraits  by  Van  Somer ; 
and  the  first  (which  is  a  very  good  work,  as  far  as  the 
painting  goes)  was  engraved  by  Houbraken ;  the  last  by 
Vertue.  Unfortunately,  these  two  artists,  whose  style  of 


XX  HISTORY  AND  PLAN 

execution  made  them  very  popular  and  gave  them  almost  a 
monopoly  of  English  historical  portraiture  in  the  18th  cen- 
tury, were  both  utterly  without  conscience  in  the  matter  of 
likeness.  And  though  many  of  their  works  are  brilliant 
specimens  of  effect  in  line-engraving,  yet  regarded  as  like- 
nesses of  the  men,  they  are  all  alike  worse  than  worthless. 
The  original  from  which  Vertue's  engraving  of  Bacon  was 
taken,  being  itself  destitute  of  all  true  physiognomical  cha- 
racter, is  indeed  represented  well  enough.  But  if  any  one 
wishes  to  form  a  notion  of  Bacon's  face  as  interpreted  by 
Van  Somer,  he  must  consult  the  more  modern  engraving 
in  Lodge's  collection,  which  is  at  least  a  conscientious  at- 
tempt to  translate  it  faithfully;  Houbraken's  can  only  mis- 
lead him. 

The  other  engraving  to  which  I  have  alluded  as  not  derived 
from  either  of  the  originals  above  mentioned,  is  the  small 
head  engraved  for  Mr.  Montagu's  edition  of  Bacon's  works. 
This  was  taken  from  a  miniature  by  Hilliard  then  in  the 
possession  of  John  Adair  Hawkins,  Esq.,  representing  Ba- 
con in  his  eighteenth  year  ;  a  work  of  exquisite  beauty  and 
delicacy.  But  here  also,  I  regret  to  say,  the  laudable  attempt 
to  bring  an  image  of  it  within  reach  of  the  general  public 
has  been  attended  with  the  same  infelicity.  The  engraver 
has  so  completely  failed  to  catch  either  expression,  feature, 
character,  or  drawing,  that  I  think  no  one  can  have  once  seen 
the  original  without  wishing,  in  justice  both  to  subject  and 
artist,  that  no  one  who  has  not  seen  it  may  ever  see  the 
copy. 

Judging  from  the  issue  of  Mr.  Montagu's  attempt  to 
obtain  an  engraving  of  this  miniature,  it  is  perhaps  fortunate 
that  he  did  not  fulfil  the  intention  which  he  announced  of 
giving  an  engraving  of  a  bust  in  terra  cotta  representing 
Bacon  in  his  twelfth  year,  which  is  at  Gorhambury,  in  the 
possession  of  the  Earl  of  Verulam.  But  this  also  is  a  work 
of  great  merit,  and  extremely  interesting.  It  is  coloured, 
and  (like  Hilliard's  miniature)  shows  the  head.  I  have  been 
told  by  artists  that  it  is  probably  of  Italian  workmanship  j 


OF   THIS   EDITION.  XXl 

and  certainly  the  work  of  an  accomplished  sculptor,  who  had 
a  delicate  perception  of  form  and  character.  A  faithful  re- 
presentation of  it  would  be  one  of  the  most  valuable  con- 
tributions which  could  be  made  to  our  collections  of  the  faces 
of  memorable  men. 

There  are  other  portraits  of  Bacon  in  existence,  but  I  have 
not  myself  seen  any  which  can  be  relied  upon  as  authentic 
or  which  appear  to  have  any  independent  value.  If  the 
foregoing'  remarks  should  be  the  means  of  bringing  any  such 
out  of  their  hiding-places,  I  shall  think  them  well  bestowed ; 
and  I  need  scarcely  add  that  I  should  be  most  happy  to 
receive  any  communication  on  the  subject,  and  to  afford  what 
help  I  can  towards  putting  them  in  their  true  light. 

JAMES  SPEDDING. 

60.  Lincoln's  Inn  Fields,  January,  1 85". 


VOL.   I. 


ERRATA. 


for 

read 

V».l.  I.  p.  46.  note  4 

Erdman 

Erdmann. 

72.  note  1. 

naturale 

. 

natural!. 

75.  note  1. 

74.       -         : 

. 

73. 

76.  note  1. 

law  of  gravitation 

- 

those  laws. 

210.  note  2. 

Aughiera 

- 

Anghiera. 

218.  note  1.  line  11. 

vel 

. 

id. 

242.  note  2. 

a  molluscous  animal 

serpent  medusae  .  .  . 

...  is  ...  it  de- 

are  .  .  .  they  derive 

rives  ...    it 

. 

.  .  .  them. 

327.  note  3. 

Pancosmias 

. 

Pancosmia. 

338.  line  1. 

Sic 

- 

Sit. 

577.  line  19. 

dele  3. 

758.  line  5. 

homino 

- 

homini. 

771.  note  5. 

XpOTV 

- 

(tporov. 

CONTENTS 


THE    FIRST    VOLUME, 


Page 

LIFE  OF  THE  RIGHT  HONOURABLE   FRANCIS   BACON,  BARON 

OF  VERULAM,  BY  WILLIAM  RAWLEY,  D.D.  -         1 


PHILOSOPHICAL  WORKS. 

GENERAL  PREFACE  to  the  PHILOSOPHICAL  WORKS,  by  ROBERT 

LESLIE  ELLIS       -  -  -  -  -  -21 


PART  I. 

WORKS     PUBLISHED,     OR     DESIGNED     FOR     PUBLICATION,  AS 
PARTS    OF    THE    INSTAURATIO    MAGNA. 

NOVUM  ORGANUM. 

PREFACE  TO  THE  NOVUM  ORGANUM,  by  ROBERT  LESLIE  ELLLIS  71 
INSTAURATIO  MAGNA  -  119 
Prsefatio                                                                                •  125 
Distributio  Operis                                                                  -  134 
PARS  SECUNDA  OPERIS,  QU^E  DICITUR  NOVUM  ORGANUM           -  149 
Prsefatio                                                                               -  151 
Aphorism!  de  Interpretations  Naturae  et  Rcgno  Hominis  157 
Liber  Secundus  Aphorismorum  de  Interpretatione  Na- 
turae sive  de  Regno  Hominis           ...  227 


xxiv  CONTENTS  OF   THE   FIRST   VOLUME. 

taf» 

PARASCEVE   AD   IIISTORIAM   NATURALEM 
ET  EXPERIMENTALEM. 

PREFACE                                                                                           -                                     -  369 

DESCRIPTIO  HISTORIC  NATDRALIS  ET  EXPERIMENTALIS  QUALIS 
SUFFICIAT  ET  SIT  IN  ORDINE  AD  BASIN  ET  FUNDAMENTA 

PHILOSOPHISE  VER^          -             -                                       -  393 

APHORISMI  DE  CONFICIENDA  HISTORIA  PRTMA  -                          -  395 

CATALOGITS  HISTORIARUM  PARTICULARIUM,  SECUNDUM  CAPITA  405 

DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM. 

PREFACE                                                   -                           -             -  415 

PARTITIONES  SCIENTIARUM,  ET  ARGUMENTA  SINGULORUJI  CA- 

PITUM       -                                                                              -  425 

DE  DlGNITATE  ET  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

Liber  primus    -                                                                    -  431 

secundus                                                                    -  485 

tortius                                                                        -  539 

quartus                                                        -             -  579 

quintus                                                                      -  614 

sextus    -                                                                    -  651 

septimus                                                                    -  713 

octavus                            -                          -  745 

nonus    -                                                                    -  829 

Novus  ORBIS  SCIENTIARUM,  SIVE  DESIDERATA                         -  8.38 

APPENDIX  ON  THE  ART  OF  WRITING  IN  CIPHER            -            -  841 


THE 


THE    RIGHT    HONOURABLE 


FRANCIS     BACON, 

BARON    OF    VERULAM,    VISCONNT    ST.    ALBAN. 


WILLIAM  RAVLEY,  D.D. 

HIS  LORDSHIP'S  FIRST  AND  LAST  CHAPLAIN  AND  OF  LATE  HIS 
MAJESTIES  CHAPLAIN  IN  ORDINARY. 


[This  is  the  title  of  an  edition  printed  in  1670,  after  Dr.  Rawley's  death,  and  pre- 
fixed to  the  ninth  edition  of  the  Sylva  Sylvarum.  The  text  of  the  Life  itself  is  taken 
from  the  second  edition  of  the  Resuscitatio,  the  latest  with  which  Rawley  had  anything 
to  do.  I  have,  however,  modernised  the  spelling  ;  altered  at  discretion  the  typographical 
arrangement  as  to  capitals,  italics,  and  punctuation,  which  is  very  perplexing  to  a 
modern  eye  and  has  nothing  to  recommend  it ;  and  added  the  notes. — J.  S1.] 

VOL.  I.  B 


THE    LIFE 


THE    HONOURABLE    AUTHOR,1 


FRANCIS  BACON,  the  glory  of  his  age  and  nation,  the  adorner 
and  ornament  of  learning,  was  born  in  York  House,  or  York 
Place,  in  the  Strand,  on  the  two  and  twentieth  day  of  January, 
in  the  year  of  our  Lord  1560.  His  father  was  that  famous 
counsellor  to  Queen  Elizabeth,  the  second  prop  of  the  kingdom 
in  his  time,  Sir  Nicholas  Bacon,  knight,  lord-keeper  of  the 
great  seal  of  England ;  a  lord  of  known  prudence,  sufficiency, 
moderation,  and  integrity.  His  mother  was  Anne,  one  of  the 
(laughters  of  Sir  Anthony  Cook ;  unto  whom  the  erudition  of 
King  Edward  the  Sixth  had  been  committed ;  a  choice  lady, 
and  eminent  for  piety,  virtue,  and  learning^;  being  exquisitely 
skilled,  for  a  woman,  in  the  Greek  and  Latin  tongues.  These 
being  the  parents,  you  may  easily  imagine  what  the  issue  was 
like  to  be ;  having  had  whatsoever  nature  or  breeding  could  put 
into  him. 

His  first  and  childish  years  were  not  without  some  mark  of 
eminency ;  at  which  time  he  was  endued  with  that  pregnancy 
and  towardness  of  wit,  as  they  were  presages  of  that  deep  and 
universal  apprehension  which  was  manifest  in  him  afterward ; 
and  caused  him  to  be  taken  notice  of  by  several  persons  of 
worth  and  place,  and  especially  by  the  queen ;  who  (as  I  have 
been  informed)  delighted  much  then  to  confer  with  him,  and  to 

1  This  Life  was  first,  published  in  1657,  as  an  introduction  to  the  volume  enti- 
tled "  Resuscitatio ;  or  bringing  into  public  Ijpht  several  pieces  of  the  works,  civil, 
historical,  philosophical,  and  theological,  hitherto  sleeping,  of  the  Right  Honour- 
able Francis  Bacon,  Baron  of  Verulam,  Viscount  St.  Alban  ;  according  to  the  best 
corrected  copies."  Of  this  volume  a  second  edition,  or  rather  a  re-issue  with 
fresh  titlepage  and  dedication,  and  several  sheets  of  new  matter  inserted,  appeared 
in  1661  ;  the  "Life  of  the  Honourable  Author"  being  prefixed  as  before,  and  not 
altered  otherwise  than  by  the  introduction  of  three  new  sentences  ;  to  make  room  for 
which  two  leaves  were  cancelled.  A  third  edition  was  brought  out  in  1671  by  the 
original  publisher,  containing  a  good  deal  of  new  matter  ;  for  which  however  Dr. 
Rawley,  who  died  in  1667,  is  not  answerable. 

B  2 


4  DR.  RAWLEY'S  LIFE  OF  BACON. 

prove  him  with  questions;  unto  whom  he  delivered  himself 
with  that  gravity  and  maturity  above  his  years,  that  Her  Majesty 
would  often  term  him,  The  young  Lord-keeper.  Being  asked 
by  the  queen  how  old  he  teas,  he  answered  with  much  discre- 
tion, being  then  but  a  boy,  That  he  was  two  years  younger  than 
Her  Majesty's  happy  reign  ;  with  which  answer  the  queen  was 
much  taken.1 

At  the  ordinary  years  of  ripeness  for  the  university,  or  rather 
something  earlier,  he  was  sent  by  his  father  to  Trinity  College, 
in  Cambridge2,  to  be  educated  and  bred  under  the  tuition  of 
Doctor  John  White-gift,  then  master  of  the  college ;  afterwards 
the  renowned  archbishop  of  Canterbury ;  a  prelate  of  the  first 
magnitude  for  sanctity,  learning,  patience,  and  humility ;  under 
whom  he  was  observed  to  have  been  more  than  an  ordinary 
proficient  in  the  several  arts  and  sciences.  Whilst  he  was 
commorant  in  the  university,  about  sixteen  years  of  age,  (as 
his  lordship  hath  been  pleased  to  impart  unto  myself),  he  first 
fell  into  the  dislike  of  the  philosophy  of  Aristotle;  not  for  the 
worthlessness  of  the  author,  to  whom  he  would  ever  ascribe  all 
high  attributes,  but  for  the  unfruitfulness  of  the  way ;  being  a 
philosophy  (as  his  lordship  used  to  say)  only  strong  for  disputa- 
tions and  contentions,  but  barren  of  the  production  of  works 
for  the  benefit  of  the  life  of  man ;  in  which  mind  he  continued 
to  his  dying  day. 

After  he  had  passed  the  circle  of  the  liberal  arts,  his  father 
thought  fit  to  frame  and  mould  him  for  the  arts  of  state ;  and 
for  that  end  sent  him  over  into  France  with  Sir  Amyas  Paulet 
then  employed  ambassador  lieger  into  France 3 ;  by  whom  he 
was  after  awhile  held  fit  to  be  entrusted  with  some  message  or 
advertisement  to  the  queen ;  which  having  performed  with 
great  approbation,  he  returned  back  into  France  again,  with 
intention  to  continue  for  some  years  there.  In  his  absence  in 
France  his  father  the  lord-keeper  died4,  having  collected  (as  I 

1  This  last  sentence  was  added  hr^ne  edition  of  1661.     The  substance  of  it  had 
appeared  before  in  the  Latin  Life  prefixed  to  the  Opuscula  Philosophica  in  1658,  which 
is  only  a  free  translation  of  this,  with  a  few  corrections. 

2  He  began  to  reside  in  April  1573 ;    was  absent  from  the  latter  end  of  August 
1574   till  the  beginning  of  March,  while  the   plague  raged;  and  left  the  university 
finally  at  Christmas  1575,  being  then  on  the  point  of  sixteen.     See  Whitgift's  ac- 
counts, printed  in  the  British  Magazine,  vol.  xxxii.  p.  365.,  an.d  xxxiii.  p.  444. 

3  Sir  Amyas  landed  at  Calais  on  the  25th  of  September  1576,  and  succeeded  Dr. 
Dale  as  ambassador  in  France   in   the  following  February.     See   Burghley's   Diary, 
Murdin,  pp.  778,  779. 

4  In  February 


DR.    RAWLEY'S   LIFE   OF   BACON.  5 

have  heard  of  knowing^  persons)  a  considerable  sum  of  money, 
which  he  had  separated,  with  intention  to  have  made  a  compe- 
tent purchase  of  land  for  the  livelihood  of  this  his  youngest  son 
(who  was  only  unprovided  for ;  and  though  he  was  the  youngest 
in  years,  yet  he  was  not  the  lowest  in  his  father's  affection) ;  but 
the  said  purchase  being  unaccomplished  at  his  father's  death, 
there  came  no  greater  share  to  him  than  his  single  part  and 
portion  of  the  money  dividable  amongst  five  brethren;  by 
which  means  he  lived  in  some  straits  and  necessities  in  his 
younger  years.  For  as  for  that  pleasant  site  and  manor  of  Gor- 
humbury,  he  came  not  to  it  till  many  years  after,  by  the  death  of 
his  dearest  brother,  Mr.  Anthony  Bacon l,  a  gentleman  equal  to 
him  in  height  of  wit,  though  inferior  to  him  in  the  endowments 
of  learning  and  knowledge;  unto  whom  he  was  most  nearly 
conjoined  in  affection,  they  two  being  the  sole  male  issue  of  a 
second  venter. 

Being  returned  from  travel,  he  applied  himself  to  the  study 
of  the  common  law,  which  he  took  upon  him  to  be  his  pro- 
fession2 ;  in  which  he  obtained  to  great  excellency,  though  he 
made  that  (as  himself  said)  but  as  an  accessary,  and  not  his 
principal  study.  He  wrote  several  tractates  upon  that  sub- 
ject: wherein,  though  some  great  masters  of  the  law  did  out-go 
him  in  bulk,  and  particularities  of  cases,  yet  in  the  science  of 
the  grounds  and  mysteries  of  the  law  he  was  exceeded  by  none. 
In  this  way  he  was  after  awhile  sworn  of  the  queen's  council 
learned,  extraordinary ;  a  grace  (if  I  err  not)  scarce  known  be- 
fore.3 He  seated  himself,  for  the  commodity  of  his  studies  and 

1  Anthony  Bacon  died  in  the  spring  of  1601.     See  a  letter  from  Mr.  John  Cham- 
berlain to  Sir  Dudley  Carlton,  in  the  State  Paper  Office,  dated  27th  May  1601. 

2  He  had  been  admitted   to  Gray's  Inn  as  "ancient"  on  the  21st  of  November 
1576  ;  commenced  his  regular  career  as  a  student  in  1579 ;  became  "  utter  barrister  " 
on  the  27th  of  June  1582;  bencher  in  1586;  reader  in  1588;  and  double  reader 
in  1600.     See  Harl.  MSS.  1912. 

9  In  the  Latin  version  of  this  memoir,  for  "  after  a  while  "  Rawley  substitutes 
nondum  tyrocinium  in  lege  egressus,  by  which  he  seems  to  assign  a  very  early  period 
as  the  date  of  this  appointment.  But  I  suspect  he  was  mistaken,  both  as  to  the  date 
and  the  nature  of  it.  The  title  he  got  no  doubt  from  a  letter  addressed  by  Bacon  to 
King  James,  about  the  end  of  January  1620—1.  "You  found  me  of  the  Learned 
Council,  Extraordinary,  without  patent  or  fee,  a  kind  of  individuum  vagum.  You 
established  me  and  brought  me  into  Ordinary."  Coupling  this  probably  with  an 
early  but  undated  letter  to  Burghley,  in  which  Bacon  thanks  the  queen  for  "  ap- 
propriating him  to  her  service,"  he  imagined  that  the  thanks  were  for  the  appoint- 
ment in  question.  This  however  is  incredible.  A  copy  of  this  letter  in  the  Lands- 
downe  Collection  gives  the  date, —  18  October  1580;  at  which  time  Bacon  had  not 
been  even  a  student  of  law  for  more  than  a  year  and  a  half,  and  could  not  therefore 
have  been  qualified  for  such  a  place ;  still  less  could  such  a  distinction  have  been 
conferred  upon  him  without  being  much  talked  of  at  the  time  and  continually  re- 
ferred to  afterwards.  Moreover,  we  have  another  letter  of  Bacon's  to  King  James, 

B  3 


6  DR.    RAWLEYS   LIFE   OF   BACON. 

practice,  amongst  the  Honourable  Society  of  Gray's-Inn,  of 
which  house  he  was  a  member ;  where  he  erected  that  elegant 
pile  or  structure  commonly  known  by  the  name  of  The  Lord 
Bacon's  Lodgings,  which  he  inhabited  by  turns  the  most  part  of 
his  life  (some  few  years  only  excepted)  unto  his  dying  day.  In 
which  house  he  carried  himself  with  such  sweetness,  comity,  and 
generosity,  that  he  was  much  revered  and  beloved  by  the 
readers  and  gentlemen  of  the  house. 

Notwithstanding  that  he  professed  the  law  for  his  livelihood 
and  subsistence,  yet  his  heart  and  affection  was  more  carried 
after  the  affairs  and  places  of  estate ;  for  which,  if  the  majesty 
royal  then  had  been  pleased,  he  was  most  fit.  In  his  younger 
years  he  studied  the  service  and  fortunes  (as  they  call  them)  of 
that  noble  but  unfortunate  earl,  the  Earl  of  Essex ;  unto  whom 
he  was,  in  a  sort,  a  private  and  free  counsellor,  and  gave  him  safe 
and  honourable  advice,  till  in  the  end  the  earl  inclined  too  much 
to  the  violent  and  precipitate  counsel  of  others  his  adherents 
and  followers ;  which  was  his  fate  and  ruin.1 

His  birth  and  other  capacities  qualified  him  above  others  of 
his  profession  to  have  ordinary  accesses  at  court,  and  to  come 
frequently  into  the  queen's  eye,  who  would  often  grace  him 
with  private  and  free  communication,  not  only  about  matters  of 
his  profession  or  business  in  law,  but  also  about  the  arduous 
affairs  of  estate ;  from  whom  she  received  from  time  to  time 

•written  in  1606,  in  which  he  speaks  of  his  "nine  years'  service  of  the  crown."  This 
would  give  1597  as  the  year  in  which  he  began  to  serve  as  one  of  the  learned 
council ;  at  which  time  it  was  no  extraordinary  favour,  seeing  that  he  had  been 
recommended  for  solicitor-general  three  or  four  years  before,  both  by  Burghley  an<l 
Egerton.  It  appears  however  to  have  been  no  regular  or  formal  appointment  He 
was  not  sworn.  He  had  no  patent ;  not  even  a  written  warrant.  His  tenure  was  only 
rations  verbi  regii  Elizabethan  (see  Rymer,  A.  D.  1604,  p.  121.),  Elizabeth,  who 
"  looked  that  her  word  should  be  a  warrant,"  chose  to  employ  him  in  the  business 
which  belonged  properly  to  her  learned  council,  and  he  was  employed  accordingly. 
His  first  service  of  that  nature, — the  first  at  least  of  which  I  find  any  record,— was  in 
1694.  In  1597  he  had  come  to  be  employed  regularly,  and  so  continued  till  the  end 
of  the  reign,  and  was  familiarly  spoken  of  as  "  Mr.  Bacon  of  the  learned  council." 

1  The  connexion  between  Bacon  and  Essex  appears  to  have  commenced  about  the 
year  1590  or  1591,  and  furnishes  matter  for  a  long  story  —  too  long  to  be  discussed 
in  a  note.  His  conduct  was  much  misunderstood  at  the  time  by  persons  who  had  no 
means  of  knowing  the  truth,  and  has  been  much  misrepresented  since  by  writers  who 
eannot  plead  that  excuse.  The  case  is  not  however  one  on  which  a  unanimous 
verdict  can  be  expected.  Always,  where  choice  has  to  be  made  between  fidelity  to  the  state 
and  fidelity  to  a  party  or  person,  popular  sympathy  will  run  in  favour  of  the  man  who 
chooses  the  narrower  duty  ;  for  the  narrower  duty  is  not  only  easier  to  comprehend, 
but,  being  seen  closer,  appears  the  larger  of  the  two.  But  though  sentiments  will 
continue  to  be  divided,  facts  may  be  agieed  upon  ;  and  for  the  correction  of  all  errors 
in  matter  of  fact,  I  must  refer  to  the  Occasional  Works,  where  the  whole  story  will  ne- 
cessarily come  out  in  full  detail.  In  the  mean  time  I  may  say  for  myself  that  I  have 
no  fault  to  find  with  Bacon  for  any  part  of  his  conduct  towards  Essex,  and  I  think  many 
people  will  agree  with  me  when  they  see  the  case  fairly  stated. 


DR.    RAWLEY'S   LIFE   OF   BACON.  7 

great  satisfaction.  Nevertheless,  though  she  cheered  him  much 
with  the  bounty  of  her  countenance,  yet  she  never  cheered 
him  with  the  bounty  of  her  hand  ;  having  never  conferred  upon 
him  any  ordinary  place  or  means  of  honour  or  profit,  save 
only  one  dry  reversion  of  the  Register's  Office  in  the  Star 
Chamber,  worth  about  1600/.  per  annum,  for  which  he  waited 
in  expectation  either  fully  or  near  twenty  years  l ;  of  which 
his  lordship  would  say  in  Queen  Elizabeth's  time,  That  it  was 
like  another  man's  ground  buttalling  upon  his  house,  which  might 
mend  his  prospect,  but  it  did  not  Jill  his  barn  ;  (nevertheless,  in 
the  time  of  King  James  it  fell  unto  him) ;  which  might  be  im- 
puted, not  so  much  to  Her  Majesty's  averseness  and  disaffection 
towards  him,  as  to  the  arts  and  policy  of  a  great  statesman 
then,  who  laboured  by  all  industrious  and  secret  means  to 
suppress  and  keep  him  down;  lest,  if  he  had  ris,en,  he  might 
have  obscured  his  glory.2 

But  though  he  stood  long  at  a  stay  in  the  days  of  his  mistress 
Queen  Elizabeth,  yet  after  the  change,  and  coming  in  of  his  new 
master  King  James,  he  made  a  great  progress ;  by  whom  he 
was  much  comforted  in  places  of  trust,  honour,  and  revenue. 
I  have  seen  a  letter  of  his  lordship's  to  King  James,  wherein 
he  makes  acknowledgment,  That  he  was  that  master  to  him,  that 
had  raised  and  advanced  him  nine  times ;  thrice  in  dignity,  and 
six  times  in  office.  His  offices  (as  I  conceive)  were  Counsel 
Learned  Extraordinary 3  to  His  Majesty,  as  be  had  been  to 
Queen  Elizabeth  ;  King's  Solicitor-General ;  His  Majesty's  At- 
torney-General ;  Counsellor  of  Estate,  being  yet  but  Attorney; 
Lord-Keeper  of  the  Great  Seal  of  England ;  lastly,  Lord  Chan- 
cellor ;  which  two  last  places,  though  they  be  the  same  in  au- 
thority and  power,  yet  they  differ  in  patent,  height,  and  favour 
of  the  prince ;  since  whose  time  none  of  his  successors,  until 

1  The    reversion,    for   which   he  considered   himself    indebted    to  Burghley,   was 
granted  to  him  in  October  1589.      He  succeeded  to  the  office  in  July  1608.      In  the 
Latin  version  Rawley  adds  that  he  administered  it  by  deputy. 

2  The  person  here  alluded  to  is  probably  his  cousin  Robert  Cecil,  who,  though  he 
always  professed  an  anxiety  to   serve  him,  was  supposed    (apparently  not   without 
reason)  to  have  thrown  obstacles  secretly  in  the  way  of  his  advancement 

3  See  note  3.  p.  5.     Rawley  should  rather  have  said    "  counsel  learned,  no  longer 
extraordinary."     It  is  true  indeed  that  King  James  did  at  his  first  entrance  confirm 
Bacon  by  warrant  under  the  sign  manual  in  the  same  office  which  he  had  held  under 
Elizabeth  by  special  commandment.     But  it  was  the  "  establishing  him  and  bringing 
him  into  ordinary"  with  a  salary  of  401.,  which  he  reckons  as  first  in  the  series  of 
advancements.     This  was  in  1604.     He  was  made  solicitor  in  1 607,  attorney  in  1613, 
counsellor   of   state    in   1616,  lord-keeper  in  1617,  lord    chancellor  in  1618.      His 
successive  dignities  were  conferred  respectively  in  1603,  1618,  and  1620-1. 

B  4 


8  DR.  RAWLEY'S  LIFE  OF  BACON. 

this  present  honourable  lord  l,  did  ever  bear  the  title  of  Lord 
Chancellor.  His  dignities  were  first  Knight,  then  Baron  of 
Verulam ;  lastly,  Viscount  St.  Alban ;  besides  other  good 
gifts  and  bounties  of  the  hand  which  His  Majesty  gave  him, 
both  out  of  the  Broad  Seal  and  out  of  the  Alienation  Office 2,  to 
the  value  in  both  of  eighteen  hundred  pounds  per  annum ; 
which,  with  his  manor  of  Gorhambury,  and  other  lands  and 
possessions  near  thereunto  adjoining,  amounting  to  a  third  part 
more,  he  retained  to  his  dying  day. 

Towards  his  rising  years,  not  before,  he  entered  into  a  mar- 
ried estate,  and  took  to  wife  Alice,  one  of  the  daughters  and 
coheirs  of  Benedict  Barnham,  Esquire  and  Alderman  of  Lon- 
don; with  whom  he  received  a  sufficiently  ample  and  liberal 
portion  in  marriage.3  Children  he  had  none ;  which,  though 
they  be  the  means  to  perpetuate  our  names  after  our  deaths,  yet 
he  had  other  issues  to  perpetuate  his  name,  the  issues  of  his 
brain  ;  in  which  he  was  ever  happy  and  admired,  as  Jupiter  was 
in  the  production  of  Pallas.  Neither  did  the  want  of  children 
detract  from  his  good  usage  of  his  consort  during  the  inter- 
marriage, whom  he  prosecuted  with  much  conjugal  love  and 
respect,  with  many  rich  gifts  and  endowments,  besides  a  robe  of 
honour  which  he  invested  her  withal ;  which  she  wore  unto  her 
dying  day,  being  twenty  years  and  more  after  his  death.4 

The  last  five  years  of  his  life,  being  withdrawn  from  civil 
affairs  5  and  from  an  active  life,  he  employed  wholly  in  conteni- 

1  Sir  Edward  Hyde,  made  Lord  Chancellor  June  1.  1660.     This  clause  was  added 
in  1661  ;  the  leaf  having  been  cancelled  for  the  purpose. 

2  Here  the  paragraph  ended  in  the  first  edition.     The  rest  was  added  in  1661. 

8  It  appears,  from  a  manuscript  preserved  in  Tenison's  Library,  that  he  had  about 
220Z,  a-year  with  his  wife,  and  upon  her  mother's  death  was  to  have  about  140/.  a-year 
more. 

4  By  the  "  robe  of  honour  "  is  meant,  I  presume,  the  title  of  viscountess.     It  appears 
however  that  a  few  months  before  Bacon's  death  his  wife  had  given  him  some  cause 
of  grave  offence.    Special  provision  is  made  for  her  in  the  body  of  his  will,  but  revoked 
in  a  codicil,  "  for  just  and  great  causes,"  the  nature  of  which  is  not  specified.     Soon 
after  his  death  she  married  Sir  John  Underwood,  her  gentleman -usher.    She  was  buried 
at  Ey worth  in  Bedfordshire  on  the  29th  of  June  1650. 

5  On  the  3rd  of  May  1621,  Bacon  was  condemned,  upon  a  charge  of  corruption  to 
which  he  pleaded  guilty,  to  pay  a  fine  of  40.000/.  ;  to  be  imprisoned  in  the  Tower 
during  the  king's  pleasure  ;  to  be  for  ever  incapable  of  sitting  in  parliament  or  holding 
office  in  the  state;  and  to  be  banished  for  life  from  the  verge  of  the  court.    From  that 
time  his  only  business  was  to  find  means  of  subsistence  and  of  satisfying  his  creditors, 
and  to  pursue  his  studies. 

His  offence  was  the  taking  of  presents  from  persons  who  had  suits  in  his  court,  in  some 
cases  while  the  suit  was  still  pending  ;  an  act  which  undoubtedly  amounted  to  corruption 
as  corruption  was  defined  by  the  law.  The  degree  of  moral  criminality  involved  in  it  is 
not  so  easily  ascertained.  To  judge  of  this,  we  should  know,  First,  what  was  the  under- 
standing, open  or  secret,  upon  which  the  presents  were  given  and  taken,  —  for  a  gift, 
though  it  be  given  to  a  judge,  is  not  necessarily  in  the  nature  of  a  bargain  to  pervert 


DR.  RAWLEY'S  LIFE  OF  BACON.  9 

plation  and  studies — a  thing  whereof  his  lordship  would  often 
speak  during  his  active  life,  as  if  he  affected  to  die  in  the  shadow 
and  not  in  the  light;  which  also  may  be  found  in  several  passages 
of  his  works.  In  which  time  he  composed  the  greatest  part  of 
his  books  and  writings,  both  in  English  and  Latin,  which  I  will 
enumerate  (as  near  as  I  can)  in  the  just  order  wherein  they 
were  written1:  —  The  History  of  the  Reign  .of  King  Henry  the 
Seventh;  Abcedarium  Naturae,  or  a  Metaphysical  piece  which 
is  lost 2 ;  Historia  Ventorum  ;  Historia  Vitas  et  Mortis ;  His- 
toria  Demi  et  Rari,  not  yet  printed 3 ;  Historia  Gravis  et 
Levis,  which  is  also  lost4;  a  Discourse  of  a  War  with  Spain;  a 

justice :  Secondly,  to  what  extent  the  practice  was  prevalent  at  the  time,  —  for  it  is  a 
rare  virtue  in  a  man  to  resist  temptations  to  which  all  his  neighbours  yield :  Thirdly, 
how  far  it  was  tolerated,  —  for  a  practice  may  be  universally  condemned  and  yet  uni- 
versally tolerated  ;  people  may  be  known  to  be  guilty  of  it  and  yet  received  in  society 
all  the  same :  Fourthly,  how  it  stood  with  regard  to  other  abuses  prevailing  at  the  same 
time, —  for  it  is  hard  to  reform  all  at  once,  and  it  is  one  thing  for  a  man  to  leave  a 
single  abuse  .unreformed  while  he  is  labouring  to  remove  or  resist  greater  ones,  and 
another  thing  to  introduce  it  anew,  or  to  leave  all  as  it  was,  making  no  effort  to  remove 
any.  Now  all  this  is  from  the  nature  of  the  case  very  difficult  to  ascertain.  But  the 
whole  question,  as  it  regards  Bacon's  character,  must  be  considered  in  connexion  with 
the  rest  of  his  political  life,  and  will  be  fully  discussed  in  its  place  in  the  Occasional 
works;  where  all  the  evidence  I  can  find  shall  be  faithfully  exhibited.  In  this  place 
it  may  be  enough  to  say  that  he  himself  always  admitted  the  taking  of  presents  as  he 
had  taken  them  to  be  indefensible,  the  sentence  to  be  just,  and  the  example  salutary ; 
and  yet  always  denied  that  he  had  been  an  unjust  judge,  or  "  had  ever  had  bribe  or 
reward  in  his  eye  or  thought  when  he  pronounced  any  sentence  or  order ; "  and  that  I 
cannot  find  any  reason  for  doubting  that  this  was  true.  It  is  stated,  indeed,  in  a  manu- 
script of  Sir  Matthew  Hale's,  published  by  Hargrave,  that  the  censure  of  Bacon  "  for 
many  decrees  made  upon  most  gross  bribery  and  corruption  ....  gave  such  a  dis- 
credit and  brand  to  the  decrees  thus  obtained  that  they  were  easily  set  aside ; "  and  it 
is  true  that  some  bills  were  brought  into  the  House  of  Commons  for  the  purpose  of 
setting  aside  such  decrees ;  but  I  cannot  find  that  any  one  of  them  reached  a  third 
reading ;  and  it  is  clear  from  Sir  Matthew's  own  argument  that  he  could  not  produce 
an  instance  of  one  reversed  by  the  House  of  Lords ;  and  if  any  had  been  reversed  by  a 
royal  commission  appointed  for  the  purpose  (which  according  to  his  statement  was  the 
only  remaining  way),  it  must  surely  have  been  heard  of;  yet  where  is  the  record  of  any 
such  commission  ?  Now  if  of  all  the  decrees  so  discredited  none  were  reversed,  it  is 
difficult  to  resist  the  conclusion  that  they  had  all  been  made  bond  fide  with  regard  only 
to  the  merits  of  the  cases,  and  were  in  fact  unimpeachably  just ;  and  we  may  believe 
that  Bacon  pronounced  a  true  judgment  on  his  own  case  when  he  said  to  his  friends 
(as  I  find  it  recorded  in  a  commonplace  of  Dr.  Rawley's  in  the  Lambeth  Library),  "  I 
was  the  justest  judge  that  was  in  England  these  fifty  years ;  but  it  was  the  justest 
censure  in  parliament  that  was  these  two  hundred  years." 

1  In  the  Latin  version  Rawley  adds,  quam  pnzsens  observavi ;  which  gives  this  list 
a  peculiar  value. 

*  A  fragment  of  this  piece  was  recovered  and  printed  by  Tenison  in  the  Baconiana  ; 
and  will  appear  in  this  edition  after  the  Historia  Ventorum,  which  it  was  intended  to 
accompany. 

3  This  was  true  in  1657  ;    but  it  was  printed  the  next  year  in  the    Opuscula 
Philosophica  •    and,  therefore,  for  "  not  yet  printed,"  the  Latin  version  substitutes 

jam  primum  typis  mandata.  In  the  edition  of  1661  a  corresponding  alteration  ought 
to  have  been  made  in  the  English,  but  was  not ;  and  as  the  words  occur  in  one  of 
the  cancelled  leaves  they  must  have  been  left  by  oversight. 

4  This  was  probably  the   tract  which  Grater  says  he  once  had  in  his  hands,  and 
which  he  describes  as  merely  a  skeleton,  exhibiting  heads  of  chapters  not  filled   up. 
"  De  Gravi  et  Let'*'   in   manibus  hubui  integrum  et  grande  voluinen,  sed  quod,  prater 


10  DR.    RAWLEY'S   LIFE   OF   BACON. 

Dialogue  touching  an  Holy  War;  the  Fable  of  the  New  Atlantis; 
a  Preface  to  a  Digest  of  the  Laws  of  England ;  the  beginning 
of  the  History  of  the  Reign  of  King  Henry  the  Eighth;  De  Aug- 
mentis  Scientiarum,  or  the  Advancement  of  Learning,  put  into 
Latin l,  with  several  enrichments  and  enlargements ;  Counsels 
Civil  and  Moral,  or  his  book  of  Essays,  likewise  enriched  and 
enlarged  ;  the  Conversion  of  certain  Psalms  into  English  Verse  ; 
the  Translation  into  Latin  of  the  History  of  King  Henry  the 
Seventh,  of  the  Counsels  Civil  and  Moral 2,  of  the  Dialogue  of  the 
Holy  War,  of  the  Fable  of  the  New  Atlantis,  for  the  benefit  of 
other  nations  3 ;  his  revising  of  his  book  De  Sapientid  Vetc- 
rum  ;  Inquisitio  de  Magnete  ;  Topica  Inquisitionis  de  Luce  et 
Lumine ;  both  these  not  yet  printed 4 ;  lastly,  Sylva  Sylva- 
rum,  or  the  Natural  History.  These  were  the  fruits  and  pro- 
ductions of  his  last  five  years.  His  lordship  also  designed,  upon 
the  motion  and  invitation  of  his  late  majesty,  to  have  written 
the  reign  of  King  Henry  the  Eighth ;  but  that  work  perished 
in  the  designation  merely,  God  not  lending  him  life  to  proceed 
farther  upon  it  than  only  in  one  morning's  work ;  whereof  there 
is  extant  an  ex  ungue  leonem,  already  printed  in  his  lordship's 
Miscellany  Works. 

There  is  a  commemoration  due  as  well  to  his  abilities  and 
virtues  as  to  the  course  of  his  life.  Those  abilities  which  com- 
monly go  single  in  other  men,  though  of  prime  and  observable 
parts,  were  all  conjoined  and  met  in  him.  Those  are,  sharpness 
of  icit,  memory,  judgment,  and  elocution.  For  the  former  three 
his  books  do  abundantly  speak  them ;  which 5  with  what 

nvdum  delineate  falrica  compagem  ex  titulis  materiam  prout  earn  conceperat  Baconus 
absolventibus,  nihil  descriptions  continebat."  See  his  letter  to  Rawley,  May  29.  1 652,  in 
the  Baconiana,  p.  223. 

1  In  this  edition  I  have   placed  the  De  Augmentis  before  the  Historic*  Ventorum ; 
because,  though  published  after,  it  was  prepared  and  arranged,  and  in  that  sense  com- 
posed, before.     And  in   this  view  I    am  supported  by  a  slight  variation  which   is 
introduced  here  in  the  Latin  version,  viz.  "  Intervenerat  opus  de  Augment™  Scien- 
tiarum," &c. 

We  learn  also  from  the  Latin  version  that  Bacon  worked  at  the  translation  of  the 
Advancement  of  Learning  himself:  tn  quo  e  lingua  vernaculd,  proprio  Marte,  in  JLa- 
tiniim  transferendo  honoratissimus  auctor  plurimum  desudavit. 

2  These  were  the  Essays  as  they  appeared  in  the  third  and  last  edition ;  but  he 
gave  them  a  weightier  title  when  he  had  them  translated  into  "  the  general  language:" 
exinde  dicli,  sermones  fidtles,  sive  interiora  rerum. 

*  The  Latin  version  adds,  apud  quos  expeti  audiverat. 

*  These  words  are  omitted  in  the  Latin  version,  and  must  have  been  left  by  over- 
sight in  the  edition  of  1661  ;  for  they  occur  in  one  of  the  cancelled  leaves;  and  the 
works  in  question  had  been  printed  in  1 658.     The  error  is  the  more  worth  noticing 
because  it  shows  that  wherever  the  English  and  the  Latin  differ,  the  Latin  must  be 
regarded  as  the  later  and  better  authority. 

5  The  Latin  version  adds,  vt  de  Julio  Casare  Hirlius, 


DR.    RAWLEY'S   LIFE   OF   BACON.  11 

sufficiency  he  wrote,  let  the  world  judge ;  but  with  what 
celerity  he  wrote  them,  I  can  best  testify.  But  for  the  fourth, 
his  elocution,  I  will  only  set  down  what  I  heard  Sir  Walter 
Raleigh  once  speak  of  him  by  way  of  comparison  (whose 
judgment  may  well  be  trusted),  That  the  Earl  of  Salisbury 
was  an  excellent  speaker,  but  no  good  penman ;  that  the  Earl  of^ 
Northampton  (the  Lord  Henry  Howard}  was  an  excellent- penman, 
but  no  good  speaker ;  but  that  Sir  Francis  Bacon  was  eminent 
in  both. 

I  have  been  induced  to  think,  that  if  there  were  a  beam  of 
knowledge  derived  from  God  upon  any  man  in  these  modern 
times,  it  was  upon  him.  For  though  he  was  a  great  reader  of 
books,  yet  he  had  not  his  knowledge  from  books1,  but  from 
some  grounds  and  notions  from  within  himself ;  which,  notwith- 
standing, he  vented  with  great  caution  and  circumspection.  His 
book  of  Instauratio  Magna 2  (which  in  his  own  account  was  the 
chiefest  of  his  works)  was  no  slight  imagination  or  fancy  of  his 
brain,  but  a  settled  and  concocted  notion,  the  production  of 
many  years'  labour  and  travel.  I  myself  have  seen  at  the  least 
twelve  copies  of  the  Instauration,  revised  year  by  year  one  after 
another,  and  every  year  altered  and  amended  in  the  frame 
thereof,  till  at  last  it  came  to  that  model  in  which  it  was  com- 
mitted to  the  press ;  as  many  living  creatures  do  lick  their 
young  ones,  till  they  bring  them  to  their  strength  of  limbs. 

In  the  composing  of  his  books  he  did  rather  drive  at  a  mas- 
culine and  clear  expression  than  at  any  fineness  or  affectation  of 
phrases,  and  would  often  ask  if  the  meaning  were  expressed 
plainly  enough,  as  being  one  that  accounted  words  to  be  but 
subservient  or  ministerial  to  matter,  and  not  the  principal. 
And  if  his  style  were  polite  3,  it  was  because  he  would  do  no 
otherwise.  Neither  was  he  given  to  any  light  conceits,  or 
descanting  upon  words,  but  did  ever  purposely  and  industriously 
avoid  them ;  for  he  held  such  things  to  be  but  digressions  or 
diversions  from  the  scope  intended,  and  to  derogate  from  the 
weight  and  dignity  of  the  style. 

1  f.  e.  not  from   books  only :   Ex  libris  tamen  soils  scientiam  suarn  deprompsuse 
haudquaquam  concedere  licet. 

2  For  Instauratio  Magna  in  this  place,  and  also  for  Instauration  a  few  lines  further 
on,   the  Latin  version  substitutes  Novum  Organum.     Rawley,  when  he  spoke  of  the 
Instauration,  was  thinking,  no  doubt,  of  the  volume  in  which  the   Novum  Organum 
first  appeared,  and  which  contains  all  the  pieces  that  stand  in  this  edition  before  the 
De  Augmentis. 

3  The  Latin  version  adds  :  Siquidem  apud  nost rates  eloquii  Anglicani  artifex  habitus 
est. 


12  DR.   RAWLEY'S  LIFE   OF  BACON. 

He  was  no  plodder  upon  books ;  though  he  read  much,  and 
that  with  great  judgment,  and  rejection  of  impertinences  inci- 
dent to  many  authors  ;  for  he  would  ever  interlace  a  moderate 
relaxation  of  his  mind  with  his  studies,  as  walking,  or  taking 
the  air  abroad  in  his  coach  *,  or  some  other  befitting  recreation  ; 
and  yet  he  would  lose  no  time,  inasmuch  as  upon  his  first  and 
immediate  return  he  would  fall  to  reading  again,  and  so  suffer 
no  moment  of  time  to  slip  from  him  without  some  present 
improvement. 

His  meals  were  refections  of  the  ear  as  well  as  of  the  stomach, 
like  the  Nodes  Atticce,  or  Convivia  Deipno-sophistarum,  wherein 
a  man  might  be  refreshed  in  his  mind  and  understanding  no  less 
than  in  his  body.  And  I  have  known  some,  of  no  mean  parts, 
that  have  professed  to  make  use  of  their  note-books  when  they 
have  risen  from  his  table.  In  which  conversations,  and  other- 
wise, he  was  no  dashing  man2,  as  some  men  are,  but  ever  a 
countenancer  and  fosterer  of  another  man's  parts.  Neither  was 
he  one  that  would  appropriate  the  speech  wholly  to  himself,  or 
delight  to  outvie  others,  but  leave  a  liberty  to  the  co-assessors 
to  take  their  turns.  Wherein  he  would  draw  a  man  on  and 
allure  him  to  speak  upon  such  a  subject,  as  wherein  he  was 
peculiarly  skilful,  and  would  delight  to  speak.  And  for  himself, 
he  contemned  no  man's  observations,  but  would  light  his  torch 
at  every  man's  candle. 

His  opinions  and  assertions  were  for  the  most  part  binding, 
and  not  contradicted  by  any ;  rather  like  oracles  than  discourses ; 
which  may  be  imputed  either  to  the  well  weighing  of  his  sen- 
tence by  the  scales  of  truth  and  reason,  or  else  to  the  reverence 
and  estimation  wherein  he  was  commonly  had,  that  no  man 
would  contest  with  him  ;  so  that  there  was  no  argumentation, 
or  pro  and  con  (as  they  term  it),  at  his  table:  or  if  there 
chanced  to  be  any,  it  was  carried  with  much  submission  and 
moderation. 

I  have  often  observed,  and  so  have  other  men  of  great  account, 
that  if  he  had  occasion  to  repeat  another  man's  words  after  him, 
he  had  an  use  and  faculty  to  dress  them  in  better  vestments  and 

1  In  the  Latin  version  Rawley  adds  gentle  exercise  on  horseback  and  playing  at 
bowls  :    Equitationem,  non  citam  sed  lentam,  globorum  lusum,  et  id  genus  exercitia. 

2  The  word  dash  is  used  here  in  the  same  sense  in  which  Costard  uses  it  in  Love's 
Labour's  Lost :  "  There,  an't  please    you ;    a  foolish,  mild  man  ;    an   honest   man, 
look  you,  and  soon  dashed : "   Rawley  means  that  Bacon  was  not  a  man  who  used  his 
•wit,  as  some  do,  to  put  his  neighbours  out  of  countenance  :  Convivantium  neminem  out 
altos  colloqucnlium  pudore  suffundere  glorias  sibi  duxit,  siciit  nonnulli  gestiunt. 


DR.  RAWLEY'S  LIFE  OF  BACON.  13 

apparel  than  tlj£y  had  before;  so  that  the  author  should  find  his 
own  speech  much  amended,  and  yet  the  substance  of  it  still 
retained l ;  as  if  it  had  been  natural  to  him  to  use  good  forms, 
as  Ovid  spake  of  his  faculty  of  versifying, 

"  Et  quod  tentabam  scribere,  versus  erat." 

When  his  office  called  him,  as  he  was  of  the  king's  council 
learned,  to  charge  any  offenders,  either  in  criminals  or  capitals, 
he  was  never  of  an  insulting  and  domineering  nature  over  them, 
but  always  tender-hearted,  and  carrying  himself  decently  towards 
the  parties  (though  it  was  his  duty  to  charge  them  home),  but 
yet  as  one  that  looked  upon  the  example  with  the  eye  of  severity, 
but  upon  the  person  with  the  eye  of  pity  and  compassion.  And 
in  civil  business,  as  he  was  counsellor  of  estate,  he  had  the  best 
way  of  advising,  not  engaging  his  master  in  any  precipitate  or 
grievous  courses,  but  in  moderate  and  fair  proceedings :  the 
king  whom  he  served  giving  him  this  testimony,  That  he  ever 
dealt  in  business  suavibus  modis ;  which  ivas  the  way  that  was 
most  according  to  his  own  heart. 

Neither  was  he  in  his  time  less  gracious  with  the  subject  than 
with  his  sovereign.  He  was  ever  acceptable  to  the  House 
of  Commons 2  when  he  was  a  member  thereof.  Being  the  king's 
attorney,  and  chosen  to  a  place  in  parliament,  he  was  allowed 
and  dispensed  with  to  sit  in  the  House;  which  was  not  permitted 
to  other  attorneys. 


1  This  is  probably  the  true  explanation  of  a  habit  of  Bacon's  which  seems  at  first 
sight  a  fault,  and  perhaps  sometimes  is;  and  of  which  a  great  many  instances -have 
been  pointed  out  by  Mr.  Ellis ;  —  a  habit  of  inaccurate  quotation.  In  quoting  an 
author's  words, — especially  where  he  quotes  them  merely  by  way  of  voucher  for  his 
own  remark,  or  in  acknowledgment  of  the  source  whence  he  derived  it,  or  to  suggest 
an  allusion  which  may  give  a  better  effect  to  it, — he  very  often  quotes  inaccurately. 
Sometimes,  no  doubt,  this  was  unintentional,  the  fault  of  his  memory  ;  but  more 
frequently,  I  suspect,  it  was  done  deliberately,  for  the  sake  of  presenting  the  substance 
in  a  better  form,  or  a  form  better  suited  to  the  particular  occasion.  In  citing  the 
evidence  of  witnesses,  on  the  contrary,  in  support  of  a  narrative  statement  or  an  argu- 
ment upon  matter  of  fact,  he  is  always  very  careful. 

8  The  Latin  version  adds,  in  quo  seepe  peroravit,  non  sine  magno  applausu ;  a  state- 
ment of  the  truth  of  which  abundant  evidence  may  be  found  in  all  the  records  which 
remain  of  the  proceedings  of  the  House  of  Commons.  The  first  parliament  in  which 
he  sate  was  that  of  1584  :  after  which  he  sate  in  every  parliament  that  was  summoned 
up  to  the  time  of  his  fall. 

As  an  edition  of  Bacon  would  hardly  be  complete  unless  it  contained  Ben  Jonson's 
famous  description  of  his  manner  of  speaking,  I  shall  insert  it  here: — "  Yet  there 
hflppened  in  my  time  one  noble  speaker,  who  was  full  of  gravity  in  his  speaking.  His 
language  (where  he  could  spare  or  pass  by  a  jest)  was  nobly  censorious.  No  man  ever 
spake  more  neatly,  more  pressly,  more  weightily,  or  suffered  less  emptiness,  less  idle- 
ness, in  what  he  uttered.  No  member  of  his  speech  but  consisted  of  his  own  graces. 
His  hearers  could  not  cough,  or  look  aside  from  him,  without  loss.  He  commanded 
where  he  spoke ;  and  had  his  judges  angry  and  pleased  at  his  devotion.  No  man  had 


14  DR.   RAWLEY'S   LIFE   OF   BACON. 

And  as  he  was  a  good  servant  to  his  master-being  never  in 
nineteen  years'  service  (as  himself  averred)  rebuked  by  the 
king  for  anything  relating  to  His  Majesty,  so  he  was  a  good 
master  to  his  servants,  and  rewarded  their  long  attendance  with 
good  places  freely l  when  they  fell  into  his  power ;  which  was 
the  cause  that  so  many  young  gentlemen  of  blood  and  quality 
sought  to  list  themselves  in  his  retinue.  And  if  he  were  abused 
by  any  of  them  in  their  places,  it  was  only  the  error  of  the 
goodness  of  his  nature,  but  the  badges  of  their  indiscretions  and 
intemperances. 

This  lord  was  religious :  for  though  the  world  be  apt  to  sus- 
pect and  prejudge  great  wits  and  politics  to  have  somewhat  of 
the  atheist,  yet  he  was  conversant  with  God,  as  appeareth  by 
several  passages  throughout  the  whole  current  of  his  writings. 
Otherwise  he  should  have  crossed  his  own  principles,  which 
were,  That  a  little  philosophy  maketh  men  apt  to  forget  God,  as 
attributing  too  much  to  second  causes ;  but  depth  of  philosophy 
bringeth  a  man  back  to  God  again.  Now  I  am  sure  there  is  no 
man  that  will  deny  him,  or  account  otherwise  of  him,  but  to 
have  him  been  a  deep  philosopher.  And  not  only  so ;  but  he 
was  able  to  render  a  reason  of  the  hope  which  was  in  hi.n,  which 
that  writing  of  his  of  the  Confession  of  the  Faith  doth  abundantly 
testify.  He  repaired  frequently,  when  his  health  would  permit 
him,  to  the  service  of  the  church,  to  hear  sermons,  to  the  admi- 
nistration of  the  sacrament  of  the  blessed  body  and  blood  of 
Christ;  and  died  in  the  true  faith,  established  in  the  church  of 
England. 

This  is  most  true  —  he  was  free  from  malice,  which  (as  he 
said  himself)  he  never  bred  nor  fed.*  He  was  no  revenger  of 

their  affections  more  in  his  power.    The  fear  of  every  man  that  heard  him  was  lest  he 
should  make  an  end." — Discoveries :  under  title  Dominus  Verulamius. 

1  Gratis,  in  the  Latin  version  ;   i.e.  without  taking  any  money  for  them  ;  an  unusit;il 
thing  in  Bacon's  time,  when  the  sale  of  offices  was  a  principal  source  of  all  great  men's 
incomes. 

2  "  He  said  he  had  breeding  swans  and  feeding  swans ;  but  for  malice,  he  neither 
bred  it   nor  fed  it."     From  a  commonplace  book  of  Dr.  Rawley's  in  the  Lambeth 
Library.  "  Et  posso  dir,"  says  Sir  Tobie  Matthew,  in  his  dedication  to  Cosmo  de'  Medici 
of  an  Italian  translation  of  the  Essays  and  Sapientia  Veterum,  1618,  "  et  posso  dir 
con  verita  (per  haver  io  havuto  1*  honore  di  pratticarlo  molti  anni,  et  quando  era  in 
minoribus,  et  bora  quando  sta  in  colmo  et  fiore  (tella  sua  grandezza)  di  non  haver  mai 
scoperto  in  lui  ammo  di  vendetta,  per  qualsivoglia  sggravio  che  se  gli  fosse  fatto  ;  ne 
manco  sentito  uscirgli  di  bocca  parola  d'  ingiuria  contra  veruno,  che  mi  paresse  veni-e 
da  passione  contra  la  tal  persona;  ma  solo  (et  questo  ancora  molto  scarsamente)  per 
giudicio  fattone  in  sangue  freddo.    Non  e  gia  la  sua  grandezza  quel  che  io  ammiro,  ma 
la  sua  virtu;  non  sono  li  favori  fattimi  da  lui  (per  inflniti  che  siano)  che  mi  hanno 
posto  il  cuore  in  questi  ceppi  et  catene  in  che  mi  ritrovo ;  ma  si  bene  il  suo  procedere 
in  commune ;  che  se  egli  fosse  di  conditione  inferiore,  non  potrei  manco  honorarlo,  e 
se  mi  fosse  nemico  io  dovrei  con  tutto  cio  amar  et  procurar  di  servirlo." 


DR.  RAWLEY'S  LIFE  OF  BACON.  15 

injuries  ;  which  if  he  had  minded,  he  had  both  opportunity  and 
place  high  enough  to  have  done  it.  He  was  no  heaver  of  men 
out  of  their  places,  as  delighting  in  their  ruin  and  undoing.  He 
was  no  defamer  of  any  man  to  his  prince.  One  day,  when  a 
great  statesman  was  newly  dead,  that  had  not  been  his  friend, 
the  king  asked  him,  What  he  thought  of  that  lord  which  was  gone? 
he  answered,  That  he  would  never  have  made  His  Majesty 's  estate 
better,  but  he  was  sure  he  would  have  kept  it  from  being  worse ; 
which  was  the  worst  he  would  say  of  him:  which  I  reckon  not 
among  his  moral,  but  his  Christian  virtues. 

His  fame  is  greater  and  sounds  louder  in  foreign  parts 
abroad,  than  at  home  in  his  own  nation;  thereby  verifying  that 
divine  sentence,  A  prophet  is  not  without  honour,  save  in  his  own 
country,  and  in  his  own  house.  Concerning  which  I  will  give 
you  a  taste  only,  out  of  a  letter  written  from  Italy  (the  store- 
house of  refined  wits)  to  the  late  Earl  of  Devonshire,  then  the 
Lord  Candish :  /  will  expect  the  new  essays  of  my  Lord  Chan- 
cellor Bacon,  as  also  his  History,  with  a  great  deal  of  desire,  and 
whatsoever  else  he  shall  compose  :  but  in  particular  of  his  History 
I  promise  myself  a  thing  perfect  and  singular,  especially  in  Henry 
the  Seventh,  where  he  may  exercise  the  talent  of  his  divine  under- 
standing. This  lord  is  more  and  more  known,  and  his  books  here 
more  and  more  delighted  in  ;  and  those  men  that  have  more  than 
ordinary  knowledge  in  human  affairs,  esteem  him  one  of  the  most 
capable  spirits  of  this  age  ;  and  he  is  truly  such.  Now  his  fame 
doth  not  decrease  with  days  since,  but  rather  increase.  Divers 
of  his  works  have  been  anciently  and  yet  lately  translated  into 
other  tongues,  both  learned  and  modern,  by  foreign  peris. 
Several  persons  of  quality,  during  his  lordship's  life,  crossed  the 
seas  on  purpose  to  gain  an  opportunity  of  seeing  him  and  dis- 
coursing with  him ;  whereof  one  carried  his  lordship's  picture 
from  head  to  foot 1  over  with  him  into  France,  as  a  thing  which 
he  foresaw  would  be  much  desired  there,  that  so  they  might 
enjoy  the  image  of  his  person  as  well  as  the  images  of  his  brain, 
his  books.  Amongst  the  rest,  Marquis  Fiat,  a  French  noble- 
man, who  came  ambassador  into  England,  in  the  beginning 
of  Queen  Mary,  wife  to  King  Charles,  was  taken  with  an 
extraordinary  desire  of  seeing  him ;  for  which  he  made  way  by  a 
friend ;  and  when  he  came  to  him,  being  then  through  weakness 
confined  to  his  bed,  the  marquis  saluted  him  with  this  high 

1  This  picture  was  presented  to  him  by  Bacon  himself,  according  to  the  Latin 

version. 


16  DR.   RAWLEY'S  LIFE   OF  BACON. 

expression,  That  his  lordship  had  been  ever  to  him  like  the  angels ; 
of  whom  he  had  often  heard,  and  read  much  of  them  in  looks, 
but  he  never  saw  them.  After  which  they  contracted  an  inti- 
mate acquaintance,  and  the  marquis  did  so  much  revere  him, 
that  besides  his  frequent  visits,  they  wrote  letters  one  to  the 
other,  under  the  titles  and  appellations  of  father  and  son.  As 
for  his  many  salutations  by  letters  from  foreign  worthies  devoted 
to  learning,  I  forbear  to  mention  them,  because  that  is  a  thing 
common  to  other  men  of  learning  or  note,  together  with  him. 

But  yet,  in  this  matter  of  his  fame,  I  speak  in  the  compara- 
tive only,  and  not  in  the  exclusive.  For  his  reputation  is  great  in 
his  own  nation  also,  especially  amongst  those  that  are  of  a  more 
acute  and  sharper  judgment ;  which  I  will  exemplify  but  with 
two  testimonies  and  no  more.  The  former,  when  his  History  of 
King  Henry  the  Seventh  was  to  come  forth,  it  was  delivered  to 
the  old  Lord  Brook,  to  be  perused  by  him;  who,  when  he  had 
dispatched  it,  returned  it  to  the  author  with  this  eulogy,  Com- 
mend me  to  my  lord,  and  bid  him  take  care  to  get  good  paper 
and  ink,  for  the  worR  is  incomparable.  The  other  shall  be  that 
of  Doctor  Samuel  Collins,  late  provost  of  King's  College  in 
Cambridge,  a  man  of  no  vulgar  wit,  who  affirmed  unto  me  !, 
That  ivhen  he  had  read  the  book  of  the  Advancement  of  Learning, 
he  found  himself  in  a  case  to  begin  his  studies  anew,  and  that  he 
had  lost  all  the  time  of  his  studying  before, 

It  hath  been  desired,  that  something  should  be  signified  touch- 
ing his  diet,  and  the  regimen  of  his  health,  of  which*-  in  regard 
of  his  universal  insight  into  nature,  he  may  perhaps  be  to  some 
an  example.  For  his  diet,  it  was  rather  a  plentiful  and  liberal 
diet,  as  his  stomach  would  bear  it,  than  a  restrained ;  which  he 
also  commended  in  his  book  of  the  History  of  Life  and  Death. 
In  his  younger  years  he  was  much  given  to  the  finer  and  lighter 
sort  of  meats,  as  of  fowls,  and  such  like ;  but  afterward,  when 
he  grew  more  judicious2,  he  preferred  the  stronger  meats,  such 
as  the  shambles  afforded,  as  those  meats  which  bred  the  more 
firm  and  substantial  juices  of  the  body,  and  less  dissipable;  upon 
which  he  would  often  make  his  meal,  though  he  had  other 
meats  upon  the  table.  You  may  be  sure  he  would  not  neglect 
that  himself,  which  he  so  much  extolled  in  his  writings,  and 

1  In  the  Latin  version  Rawley  has  thought  it  worth  while  to  add  that  this  may 
have  been  said  playfully  :    Sive  festive  sive  serio. 

2  More  judicious  (that  is)  by  experience  and  observation :  experientia  edoctus  is  the 
expression  in  the  Latin  version. 


DR.  RAWLEY'S  LIFE  OF  BACON.  17 

that  was  the  use  of  nitre ;  whereof  he  took  in  the  quantity  of 
about  three  grains  in  thin  warm  broth  every  morning,  for 
thirty  years  together  next  before  his  death.  And  for  physic, 
he  did  indeed  live  physically,  but  not  miserably ;  for  he  took 
only  a  maceration  of  rhubarb  l,  infused  into  a  draught  of  white 
wine  and  beer  mingled  together  for  the  space  of  half  an  hour, 
once  in  six  or  seven  days,  immediately  before  his  meal  (whether 
dinner  or  supper),  that  it  might  dry  the  body  less ;  which  (as 
he  said)  did  carry  away  frequently  the  grosser  humours  of  the 
body,  and  not  diminish  or  carry  away  any  of  the  spirits,  as 
sweating  doth.  And  this  was  110  grievous  thing  to  take.  As 
for  other  physic,  in  an  ordinary  way  (whatsoever  hath  been 
vulgarly  spoken)  he  took  not.  His  receipt  for  the  gout,  which 
did  constantly  ease  him  of  his  pain  within  two  hours,  is  already 
set  down  in  the  end  of  the  Natural  History. 

It  may  seem  the  moon  had  some  principal  place  in  the  figure 
of  his  nativity  :  for  the  moon  was  never  in  her  passion,  or 
eclipsed 2,  but  he  Avas  surprised  with  a  sudden  fit  of  fainting ; 
and  that,  though  he  observed  not  nor  took  any  previous  know- 
ledge of  the  eclipse  thereof;  and  as  soon  as  the  eclipse  ceased, 
he  was  restored  to  his  former  strength  again. 

He  died  on  the  ninth  day  of  April  in  the  year  1626,  in  the 
early  morning  of  the  day  then  celebrated  for  our  Saviour's 
resurrection,  in  the  sixty-sixth  year  of  his  age,  at  the  Earl  of 
Arundel's  house  in  Highgate,  near  London,  to  which  place  he 
casually  repaired  about  a  week  before  ;  God  so  ordaining  that 

1  In  the  Latin  version  Rawley  gives  the  quantity  :   Rhalarbari  sesquidrachmam.  • 

2  Lord  Campbell  (who  appears   to  have  read  Rawley's  memoir  only  in  the  Latin, 
where  the  words  are  quoties  luna  defecit  sive  eclipsin  passa  est),  supposing  defecit  to 
mean  waned,  discredits  this  statement,  on  the  ground  that  "no  instance  is  recorded 
of  Bacon's  having  fainted  in  public,  or  put  off  the  hearing  of  any  cause  on  account  of 
the  change  of  the  moon,  or  of  any  approaching  eclipse,  visible  or  invisible."     And  it  is 
true  that  if  defectus  lunce  meant  a  change  of  the  moon,  or  even  a  dark  moon  (which 
it  might  have  meant  well  enough  if  the  Romans  had  not  chosen  to  appropriate  the 
word  to  quite  another  meaning),  the  accident  must  have  happened  in  public  too  often 
to  pass  unnoticed.      But  Rawley  was  too  good  a  scholar  to  misapply  so  common 
a  word  in  that  way.     He  evidently  speaks  of  eclipses  only,  and  of  eclipses  visible  at 
the  place.     Now  it  is  not  at  all  likely  that  lunar  eclipses  visible  at  Westminster  would 
have  coincided  with  important  business  in  which  Bacon  was  conspicuously  engaged, 
often  enough  (even  if  he  did  faint  every  time)  to  establish  a  connexion  between  the 
two  phenomena.     Of  course  Rawley's  statement  is  not  sufficient  to  prove  the  reality  of 
any  such  connexion;  but  there   is  no  reason  to  suppose  it  an  invention,  and  it  may 
be  fairly  taken,  I  think,  as  evidence  of  the  extreme  delicacy  of  Bacon's  temperament, 
and  its  sensibility  to  the  skiey  influences.     That  Bacon  himself  never  alluded  to  this 
relation  between  himself  and  the  moon  is  easily  accounted  for  by  supposing  that  he 
was  not  satisfied  of  the  fact.     He  may  have  observed  the  coincidence,  and  mentioned 
it  to  Rawley ;  and  Rawley  (whose  commonplace  book  proves  that  he  had  a  taste  for 
astrology)  may  have  believed  in  the  physical  connexion,  though  Bacon  himself  did  not. 

VOL.  I.  C 


18  DR.  RAWLEY'S  LIFE  OF  BACON. 

he  should  die  there  of  a  gentle  fever,  accidentally  accompanied 
with  a  great  cold,  whereby  the  defluxion  of  rheum  fell  so  plen- 
tifully upon  his  breast,  that  he  died  by  suffocation ;  and  was 
buried  in  St.  Michael's  church  at  St.  Albans ;  being  the  place 
designed  for  his  burial  by  his  last  will  and  testament,  both  be- 
cause the  body  of  his  mother  was  interred  there,  and  because 
it  was  the  only  church  then  remaining  within  the  precincts  of 
old  Verulam  :  where  he  hath  a  monument  erected  for  him  in 
white  marble  (by  the  care  and  gratitude  of  Sir  Thomas  Meautys, 
knight,  formerly  his  lordship's  secretary,  afterwards  clerk  of  the 
King's  Honourable  Privy  Council  under  two  kings) ;  represent- 
ing his  full  portraiture  in  the  posture  of  studying,  with  an  in- 
scription composed  by  that  accomplished  gentleman  and  rare 
wit,  Sir  Henry  Wotton.1 

But  howsoever  his  body  was  mortal,  yet  no  doubt  his  memory 
and  works  will  live,  and  will  in  all  probability  last  as  long  as 
the  world  lasteth.  In  order  to  which  I  have  endeavoured  (after 
my  poor  ability)  to  do  this  honour  to  his  lordship,  by  way  of 
conducing  to  the  same. 


FINIS. 


FRANCISCUS   BACON,  BARO   DE   VERULAM,  S  l.  ALBANI   VICmes, 

SEU   NOTIORIBCS   TITULIS 

SCIENTIARCM   LUMEN    FACCNDLE   LEX 

SIC    SEDEBAT. 

QUI   POSTQUAM  OMNIA    NATURALIS   SAPIENTLffi 

ET  CIVILI8   ARCANA   EVOLVISSET 

NATURE    DECRETUM   EXPLEVIT 

COMPOSITA    SOLVANTUR 

AN.   DNI   M.DC.XXVI. 

LXVI. 


TANTI    VIRI 
MEM. 

THOMAS    MEAUTUS 

SUPER8T1TI8   CDLTOR 

DEFCNCTI    ADMIRATOR 

H.   P. 


THE 


PHILOSOPHICAL   WORKS 


OF 


FRANCIS  BACON. 


02 


GENERAL    PREFACE 

TO 

BACON'S   PHILOSOPHICAL    WORKS. 

BY  KOBEKT  LESLIE  ELLIS. 


(1.)  OUR  knowledge  of  Bacon's  method  is  much  less  com- 
plete than  it  is  commonly  supposed  to  be.  Of  the  Novum 
Organum,  which  was  to  contain  a  complete  statement  of  its 
nature  and  principles,  we  have  only  the  first  two  books ;  and 
although  in  other  parts  of  Bacon's  writings,  as  for  instance  in 
the  Cogitata  et  Visa  de  Interpretatione  Naturae,  many  of  the 
ideas  contained  in  these  books  recur  in  a  less  systematic  form, 
we  yet  meet  with  but  few  indications  of  the  nature  of  the  sub- 
jects which  were  to  have  been  discussed  in  the  others.  It 
seems  not  improbable  that  some  parts  of  Bacon's  system  were 
never  perfectly  developed  even  in  his  own  mind.  However 
this  may  be,  it  is  certain  that  an  attempt  to  determine  what  his 
method,  taken  as  a  whole,  was  or  would  have  been,  must  neces- 
sarily involve  a  conjectural  or  hypothetical  element ;  and  it  is,  I 
think,  chiefly  because  this  circumstance  has  not  been  suffi- 
ciently recognised,  that  the  idea  of  Bacon's  philosophy  has 
generally  speaking  been  but  imperfectly  apprehended. 

(2.)  Of  the  subjects  which  were  to  have  occupied  the  re- 
mainder of  the  Novum  Organum  we  learn  something  from  a 
passage  at  the  end  of  the  second  book. 

"  Nunc  vero,"  it  is  said  at  the  conclusion  of  the  doctrine  of 
prerogative  instances,  "  ad  adniinicula  et  rectificationes  induc- 
tionis,  et  deinceps  ad  concreta,  et  latentes  processus,  et  latentes 
schematismos,  et  reliqua  quse  aphorismo  xxi  ordine  proposui- 
mus,  pergendum."  On  referring  to  the  twenty-first  aphorism 
we  find  a  sort  of  table  of  contents  of  the  whole  work.  "  Dice- 

c  3 


22  GENERAL   PREFACE   TO 

mus  itaque  primo  loco,  de  praerogativis  instantiarum ;  secundo, 
de  adminiculis  inductionis ;  tertio,  de  rectificatione  inductionis ; 
quarto,  de  variatione  inquisitionis  pro  natura  subject! ;  quinto, 
de  prserogativis  naturarum  quatenus  ad  inquisitionem,  sive  de 
eo  quod  inquirendum  est  prius  et  posterius;  sexto,  de  ter- 
minis  inquisitionis,  sive  de  synopsi  omnium  naturarum  in  uni- 
verso ;  septimo,  de  deductione  ad  praxin,  sive  de  eo  quod  est 
in  ordine  ad  hominem ;  octavo,  de  parascevis  ad  inquisitionem ; 
postremo  autem,  de  scala  ascensoria  et  descensoria  axiomatum." 
Of  these  nine  subjects  the  first  is  the  only  one  with  which  we 
are  at  all  accurately  acquainted. 

(3.)  Bacon's  method  was  essentially  inductive.  He  rejected 
the  use  of  syllogistic  or  deductive  reasoning,  except  when  prac- 
tical applications  were  to  be  made  of  the  conclusions,  axiomata, 
to  which  the  inquirer  had  been  led  by  a  systematic  process 
of  induction.  "  Logica  quae  nunc  habetur  inutilis  est  ad  inven- 

tionem  scientiaruin Spes  est  una  in  inductione  vera."1 

It  is  to  be  observed  that  wherever  Bacon  speaks  of  an  "  ascend- 
ing" process,  he  is  to  be  understood  to  mean  induction,  of  which 
it  is  the  character  to  proceed  from  that  which  is  nobis  notius  to 
that  which  is  notius  simpliciter.  Contrariwise  when  he  speaks 
of  a  descent,  he  always  refers  to  the  correlative  process  of  de- 
duction. Thus  when  in  the  Partis  secundce  Delineatio  he  says, 
.  .  .  "meminerint  homines  in  inquisitione  activa"  necesse  esse 
rem  per  scalam  descensoriain  (cujus  usum  in  contemplativa  sus- 
tulimus)  confici:  omnis  enim  operatic  in  individuis  versatur  quae 
infimo  loco  sunt," — we  are  to  understand  that  in  Bacon's  system 
deduction  is  only  admissible  in  the  inquisitio  activa ;  that  is,  in 
practical  applications  of  the  results  of  induction.  Similarly  in  the 
Distributio  Operis  he  says,  "  Rejicimus  syllogismum ;  neque 
id  solum  quoad  principia  (ad  quae  nee  illi  earn  adhibent)  sed 
etiam  quoad  propositiones  medias."  Everything  was  to  be  esta- 
blished by  induction.  "  In  constituendo  autem  axiomate  forma 
inductionis  alia  quam  adhuc  in  usu  fuit  excogitanda  est,  eaque 
non  ad  principia  tantum  (quse  vocant)  probanda  et  invenienda, 
scd  etiam  ad  axiomata  minora,  et  media,  denique  omnia."2 

(4.)  It  is  necessary  to  determine  the  relation  in  which  Bacon 
conceived  his  method  to  stand  to  ordinary  induction.  Both 
methods  set  out  "  a  sensu  et  particularibus,"  and  acquiesce  "  in 

1   Nov.  Org.  i.  11.  and  M.  -  Nov.  Org.  i.  105. 


THE   PHILOSOPHICAL   WORKS.  23 

maxime1  generalibus ;" 1  but  while  ordinary  induction  proceeds 
"  per  enumerationem  simplicem,"  by  a  mere  enumeration  of  par- 
ticular cases,  "  et  precario  concludit  et  periculo  exponitur  ab  in- 
stantia  contradictoria,"  the  new  method  "  naturam  separare  debet, 
per  rejectiones  et  exclusiones  debitas ;  et  deinde  post  negativas 
tot  quot  sufficiunt  super  affirmativas  concludere."2  A  form  of 
induction  was  to  be  introduced,  "  quae  ex  aliquibus  genera- 
liter  concludat  ita  ut  instantiam  contradictoriam  inveniri  non 
posse  demonstretur."3  In  strong  contrast  with  this  method 
stands  "  the  induction  which  the  logicians  speak  of,"  which  "  is 
utterly  vicious  and  incompetent."  ..."  For  to  conclude 
upon  an  enumeration  of  particulars,  without  instance  contra- 
dictory, is  no  conclusion,  but  a  conjecture."  .  .  .  "  And  this 
form,  to  say  truth,  is  so  gross,  as  it  had  not  been  possible  for 
wits  so  subtile  as  have  managed  these  things  to  have  offered 
it  to  the  world,  but  that  they  trusted  to  their  theories  and 
dogmaticals,  and  were  imperious  and  scornful  towards  particu- 
lars."4 We  thus  see  what  is  meant  by  the  phrase  "  quot  suffi- 
ciunt" in  the  passage  which  has  been  cited  from  the  Novum 
Organum ;  it  means  "  as  many  as  may  suffice  in  order  to  the  at- 
tainment of  certainty,"  it  being  necessary  to  have  a  method  of 
induction,  "qua?  experientiam  solvat  et  separet,  et  per  exclu- 
siones et  rejectiones  debitas  necessario  concludat."5  Absolute 
certainty  is  therefore  one  of  the  distinguishing  characters  of 
the  Baconian  induction.  Another  is  that  it  renders  all  men 
equally  capable,  or  nearly  so,  of  attaining  to  the  truth.  "Jtfostra 
vero  inveniendi  scientias  ea  est  ratio  ut  non  multum  ingenio- 
rum  acumini  et  robori  relinquatur;  sed  quae  ingenia  et  intel- 
lectus  fere;  exaequet ;" 6  and  this  is  illustrated  by  the  difficulty  of 
describing  a  circle  libera  manu,  whereas  every  one  can  do  it 
with  a  pair  of  compasses.  "  Omnino  similis  est  nostra  ratio." 
The  cause  to  which  this  peculiarity  is  owing,  is  sufficiently  indi- 
cated by  the  illustration :  the  method  "  exaequat  ingenia,"  "  cum 
omnia  per  certissimas  regulas  et  demonstrationes  transigat." 
(5.)  Absolute  certainty,  and  a  mechanical  mode  of  procedure 

1  Nov.  Org.  i.  22.  2  Nov.  Org.  i  105. 

*  Cogitataet  Visa,  §  18. 

4  Advancement  of  Learning.     The  corresponding  passage  in  the  De  Augm.  is  in  the 
2nd  chap,  of  the  5th  book. 

5  Distrib.  Operis,  §  10. 

B  Nov.  Org.  i.  61.,  and  comp.  i.  122.     Also  the  Inquisitio  legitima  de  Motu,  and 
Valerius  Terminus,  c.  19. 

C  4 


24  GENERAL  PREFACE  TO 

such  that  all  men  should  be  capable  of  employing  it,  are  thus 
two  great  features  of  the  Baconian  method.  His  system  can 
never  be  rightly  understood  if  they  are  neglected,  and  any 
explanation  of  it  which  passes  them  over  in  silence  leaves  un- 
explained the  principal  difficulty  which  that  system  presents 
to  us.  But  another  difficulty  takes  the  place  of  the  one  which 
is  thus  set  aside.  It  becomes  impossible  to  justify  or  to  under- 
stand Bacon's  assertion  that  his  method  was  essentially  new. 
"  Nam  nos,"  he  says  in  the  preface  to  the  Novum  Organum,  "  si 
profiteamur  nos  meliora  afferre  quam  antiqui,  eandem  quam  illi 
viam  ingressi,  nulla  verborum  arte  efficere  possimus,  quin  induca- 
tur  quffidam  ingenii,  vel  excellentiae,  vel  facultatis  comparatio,  sive 
contentio.  .  .  .  Verum  cum  per  nos  illud  agatur,  ut  alia  omnino 
via  intellectui  aperiatur  illis  intentata  et  incognita,  commutata 
tota  jam  ratio  est,"  &c.  He  elsewhere  speaks  of  himself  as 
being  "  in  hac  re  plane  protopirus,  et  vestigia  nullius  sequutus."  * 
Surely  this  language  would  be  out  of  place,  if  the  difference 
between  him  and  those  who  had  gone  before  him  related  merely 
to  matters  of  detail ;  as,  for  instance,  that  his  way  of  arranging 
the  facts  of  observation  was  more  convenient  than  theirs,  and 
his  way  of  applying  an  inductive  process  to  them  more  syste- 
matic. And  it  need  not  be  remarked  that  induction  in  itself 
was  no  novelty  at  all.  The  nature  of  the  act  of  induction  is 
as  clearly  stated  by  Aristotle  as  by  any  later  writer.  Bacon's 
design  was  surely  much  larger  than  it  would  thus  appear  to 
have  been.  Whoever  considers  his  writings  without  reference 
to  their  place  in  the  history  of  philosophy  will  I  think  be 
convinced  that  he  aimed  at  giving  a  wholly  new  method, —  a 
method  universally  applicable,  and  in  all  cases  infallible.  By 
this  method,  all  the  knowledge  which  the  human  mind  is  capa- 
ble of  receiving  might  be  attained,  and  attained  without  unne- 
cessary labour.  Men  were  no  longer  to  wander  from  the  truth 
in  helpless  uncertainty.  The  publication  of  this  new  doctrine 
Avas  the  Temporis  Partus  Masculus ;  it  was  as  the  rising  of  a 
new  sun,  before  which  "  the  borrowed  beams  of  moon  and  stars" 
were  to  fade  away  and  disappear.2 

(6.)  That  the  wide  distinction  which  Bacon  conceived  to 
exist  between  his  own  method  and  any  which  had  previously 

1  Nov.  Org.  i.  113. 

2  See,  for  instance,  the  Prtefatio  Generalis,  where  Bacon  compares  his  method  to  the 
mariner's  compass,  until  the  discovery  of  which  no  wide  sea  could  be  crossed ;  an 
image  probably  connected  with  his  favourite  device  of  a  ship  passing  through  the  pillars 
of  Hercules,  with  the  motto  "  Plus  ultra." 


THE   PHILOSOPHICAL   WORKS.  25 

been  known  has  often  been  but  slightly  noticed  by  those  who 
have  spoken  of  his  philosophy,  arises  probably  from  a  wish  to 
recognise  in  the  history  of  the  scientific  discoveries  of  the  last 
two  centuries  the  fulfilment  of  his  hopes  and  prophecies.  One 
of  his  early  disciples  however,  who  wrote  before  the  scientific 
movement  which  commenced  about  Bacon's  time  had  assumed 
a  definite  form  and  character  —  I  mean  Dr.  Hooke  —  has  ex- 
plicitly adopted  those  portions  of  Bacon's  doctrine  which  have 
seemingly  been  as  a  stumbling-block  to  his  later  followers.  In 
Hooke's  General  Scheme  or  Idea  of  the  Present  State  of  Natu~ 
ral  Philosophy l,  which  is  in  many  respects  the  best  commentary 
on  Bacon,  we  find  it  asserted  that  in  the  pursuit  of  knowledge, 
the  intellect  "  is  continually  to  be  assisted  by  some  method  or 
engine  which  shall  be  as  a  guide  to  regulate  its  actions,  so  as  that 
it  shall  not  be  able  to  act  amiss.  Of  this  engine  no  man  ex- 
cept the  incomparable  Verulam  hath  had  any  thoughts,  and  he 
indeed  hath  promoted  it  to  a  very  good  pitch."  Something 
however  still  remained  to  be  added  to  this  engine  or  art  of 
invention,  to  which  Hooke  gives  the  name  of  philosophical 
algebra.  He  goes  on  to  say,  "  I  cannot  doubt  but  that  if  this 
art  be  well  prosecuted  and  made  use  of,  an  ordinary  capacity 
with  industry  will  be  able  to  do  very  much  more  than  has  yet 
been  done,  and  to  show  that  even  physical  and  natural  inquiries 
as  well  as  mathematical  and  geometrical  will  be  capable  also  of 
demonstration ;  so  that  henceforward  the  business  of  invention 
will  not  be  so  much  the  effect  of  acute  wit,  as  of  a  serious  and 
industrious  prosecution."2  Here  the  absolute  novelty. of  Bacon's 
method,  its  demonstrative  character,  and  its  power  of  reducing 
all  minds  to  nearly  the  same  level,  are  distinctly  recognised. 

(7.)  Before  we  examine  the  method  of  which  Bacon  proposed 
to  make  use,  it  is  necessary  to  determine  the  nature  of  the  pro- 
blems to  which  it  was,  for  the  most  part  at  least,  to  be  applied. 
In  other  words,  we  must  endeavour  to  determine  the  idea  which 
he  had  formed  of  the  nature  of  science. 

Throughout  his  writings,  science  and  power  are  spoken  of  as 
correlative  —  "  in  idem  coincidunt ;  "  and  the  reason  of  this  is 
that  Bacon  always  assumed  that  the  knowledge  of  the  cause 
would  in  almost  all  cases  enable  us  to  produce  the  observed 
effect.  We  shall  see  hereafter  how  this  assumption  connected 

1  Published  posthumously  in  1705.  2  Present  State  of  Nat.  Phil.  pp.  6,  7. 


26  GENERAL  PREFACE   TO 

itself  with  the  whole  spirit  of  his  philosophy.  I  mention  it  now 
because  it  presents  itself  in  the  passage  in  which  Bacon's  idea 
of  the  nature  of  science  is  most  distinctly  stated.  "  Super 
datum  corpus  novam  naturam,  sive  novas  naturas,  generare  et 
superinducere,  opus  et  intentio  est  humanas  potentia?.  Datae 
autem  naturse  formam,  sive  differentiam  veram,  sive  naturam 
naturantem,  sive  fontem  emanationis,  (ista  enim  vocabula 
habemus  qua?  ad  indicationem  rei  proxime  accedunt)  invenire, 
opus  et  intentio  est  humanse  scientiae."  This  passage,  with  which 
the  second  book  of  the  Novum  Organum  commences,  requires 
to  be  considered  in  detail. 

In  the  first  place  it  is  to  be  remarked,  that  natura  signifies 
"  abstract  quality,"  —  it  is  used  by  Bacon  in  antithesis  with 
corpus  or  "  concrete  body."  Thus  the  passage  we  have  quoted 
amounts  to  this,  that  the  scope  and  end  of  human  power  is  to 
give  new  qualities  to  bodies,  while  the  scope  and  end  of  human 
knowledge  is  to  ascertain  the  formal  cause  of  all  the  qualities  of 
which  bodies  are  possessed. 

Throughout  Bacon's  philosophy,  the  necessity  of  making 
abstract  qualities  (natura?)  the  principal  object  of  our  inquiries 
is  frequently  insisted  on.  He  who  studies  the  concrete  and 
neglects  the  abstract  cannot  be  called  an  interpreter  of  nature. 
Such  was  Bacon's  judgment  when,  apparently  at  an  early  period 
of  his  life,  he  wrote  the  Temporis  Partus  Masculus  * ;  and  in  the 
Novum  Organum  he  has  expressed  an  equivalent  opinion :  "  quod 
iste  modus  operandi,  (qui  naturas  intuetur  simplices  licet  in 
corpore  concreto)  procedat  ex  iis  qua?  in  natura  sunt  constantia 
et  asterna  et  catholica,  et  latas  prsebeat  potentia?  humana? 
vias." 2  Quite  in  accordance  with  this  passage  is  a  longer  one 
in  the  Advancement  of  Learning,  which  I  shall  quote  in  extenso, 
as  it  is  exceedingly  important.  "  The  forms  of  substances,  I 
say,  as  they  are  now  by  compounding  and  transplanting  mul- 
tiplied, are  so  perplexed  as  they  are  not  to  be  inquired ;  no  more 
than  it  were  either  possible  or  to  purpose  to  seek  in  gross  the 
forms  of  those  sounds  which  make  words,  which  by  compo- 
sition and  transposition  of  letters  are  infinite.  But  on  the  other 
side  to  inquire  the  form  of  those  sounds  or  voices  which  make 

Mr.  Ellis  alludes,  I  think,  to  the  De  Interpretation  Natura  Sentential  XII.,  which 
M.  Bouillet  prints  as  part  of  the  Temporis  Partus  Masculus.     My  reasons  for  differing 
with  M.  Bouillet  on  this  point,  and  placing  it  by  itself,  and  assigning  it  a  later  date, 
will  be  found  in  a  note  to  Mr.  Ellis's  Preface  to  the  Novum  Organum.— J.  S. 
2  Nov.  Org.  ii.  5. 


THE   PHILOSOPHICAL  WORKS.  27 

simple  letters  is  easily  comprehensible,  and  being  known  in- 
duceth  and  manifesteth  the  forms  of  all  words  which  consist  and 
are  compounded  of  them.  In  the  same  manner,  to  inquire  the 
form  of  a  lion,  of  an  oak,  of  gold — nay  of  water,  of  air — is  a  vain 
pursuit ;  but  to  inquire  the  forms  of  sense,  of  voluntary  motion, 
of  vegetation,  of  colours,  of  gravity  and  levity,  of  density,  of 
tenuity,  of  heat,  of  cold,  and  all  other  natures  and  qualities 
which  like  an  alphabet  are  not  many,  and  of  which  the  essences 
upheld  by  matter  of  all  creatures  do  consist, — to  inquire,  I  say, 
the  true  forms  of  these,  is  that  part  of  metaphysique  which  we 
now  define  of."  And  a  little  farther  on  we  are  told  that  it  is 
the  prerogative  of  metaphysique  to  consider  "the  simple  forms 
or  difference  of  things"  (that  is  to  say,  the  forms  of  simple 
natures),  "  which  are  few  in  number,  and  the  degrees  and  co- 
ordinations whereof  make  all  this  variety." 

We  see  from  these  passages  why  the  study  of  simple  natures 
is  so  important  —  namely  because  they  are  comparatively 
speaking  few  in  number,  and  because,  notwithstanding  this,  a 
knowledge  of  their  essence  would  enable  us,  at  least  in  theory, 
to  solve  every  problem  which  the  universe  can  present  to  us. 

As  an  illustration  of  the  doctrine  of  simple  natures,  we  may 
take  a  passage  which  occurs  in  the  Silva  Silvarum.  "  Gold," 
it  is  there  said,  "  has  these  natures :  greatness  of  weight,  close- 
ness of  parts,  fixation,  pliantness  or  softness,  immunity  from 
rust,  colour  or  tincture  of  yellow.  Therefore  the  sure  way, 
though  most  about,  to  make  gold,  is  to  know  the  causes  of  the 
several  natures  before  rehearsed,  and  the  axioms  concerning  the 
same.  For  if  a  man  can  make  a  metal  that  hath  all  these  pro- 
perties, let  men  dispute  whether  it  be  gold  or  no."1 

Of  these  simple  natures  Bacon  has  given  a  list  in  the  third 
book  of  the  De  Augrnentis.  They  are  divided  into  two  classes : 
schematisms  of  matter,  and  simple  motions.  To  the  former 
belong  the  abstract  qualities,  dense,  rare,  heavy,  light,  &c.,  of 
which  thirty-nine  are  enumerated,  the  list  being  concluded  with 
a  remark  that  it  need  not  be  carried  farther,  "  neque  ultra  rem 
extendimus."  The  simple  motions  —  and  it  will  be  observed  that 
the  word  "motion"  is  used  in  a  wide  and  vague  sense  —  are  the 
motus  antitypiae,  which  secures  the  impenetrability  of  matter ; 
the  motus  nexus,  commonly  called  the  motus  ex  fuga  vacui,  &c. ; 

1  Compare  Nov.  Org.  ii.  5. 


28  GENERAL  PREFACE  TO 

and  of  these  motions  fourteen  are  mentioned.  This  list  however 
does  not  profess  to  be  complete,  and  accordingly  in  the  Novum 
Organum  (ii.  48.)  another  list  of  simple  motions  is  given,  in 
which  nineteen  species  are  recognised. 

The  view  of  which  we  have  now  been  speaking — namely,  that 
it  is  possible  to  reduce  all  the  phenomena  of  the  universe  to 
combinations  of  a  limited  number  of  simple  elements  —  is  the 
central  point  of  Bacon's  whole  system.  It  serves,  as  we  shall 
see,  to  explain  the  peculiarities  of  the  method  which  he  proposed. 

(8.)  In  what  sense  did  Bacon  use  the  word  "Form"?  This  is  the 
next  question  which,  in  considering  the  account  which  he  has 
given  of  the  nature  of  science,  it  is  necessary  to  examine.  I  am, 
for  reasons  which  will  be  hereafter  mentioned,  much  disposed 
to  believe  that  the  doctrine  of  Forms  is  in  some  sort  an  extra- 
neous part  of  Bacon's  system.  His  peculiar  method  may  be 
stated  independently  of  this  doctrine,  and  he  has  himself  so  stated 
it  in  one  of  his  earlier  tracts,  namely  the  Valerius  Terminus. 
It  is  at  any  rate  certain,  that  in  using  the  word  "  Form"  he  did 
not  intend  to  adopt  the  scholastic  mode  of  employing  it.  He 
was  much  in  the  habit  of  giving  to  words  already  in  use  a  new 
signification.  "  To  me,"  he  remarks  in  the  Advancement  of 
Learning,  "it  seemeth  best  to  keep  way  with  antiquity  usque  ad 
aras,  and  therefore  to  retain  the  ancient  terms,  though  I  some- 
times alter  the  uses  and  definitions."  And  thus  though  he  has 
spoken  of  the  scholastic  forms  as  figments  of  the  human  mind ', 
he  was  nevertheless  willing  to  employ  the  word  "Form"  in  a  mo- 
dified sense,  {t  praesertim  quum  hoc  vocabulum  invaluerit,  et  fa- 
miliariter  occurrat." 2  He  has  however  distinctly  stated  that  in 
speaking  of  Forms,  he  is  not  to  be  understood  to  speak  of  the 
Forms  "  quibus  hominum  contemplationes  et  cogitationes 
hactenus  assueverunt."  3 

As  Bacon  uses  the  word  in  his  own  sense,  we  must  en- 
deavour to  interpret  the  passages  in  which  it  occurs  by  means 
of  what  he  has  himself  said  of  it;  and  this  may  I  think  be  satis- 
factorily accomplished. 

We  may  begin  by  remarking  that  in  Bacon's  system,  as  in 
those  of  many  others,  the  relation  of  substance  and  attribute  is 
virtually  the  same  as  the  relation  of  cause  and  effect.  The 
substance  is  conceived  of  as  the  causa  immanens  of  its  attri- 

1  Nov.  Org.  i.  51.  2  Nov.  Org.  ii.  2.  3  Nov.  Org.  ii.  17. 


THE   PHILOSOPHICAL   WORKS.  29 

butes1,  or  in  other  words  it  is  the  formal  cause  of  the  qualities 
which  are  referred  to  it.  As  there  is  a  difference  between  the 
properties  of  different  substances,  there  must  be  a  corresponding 
difference  between  the  substances  themselves.  But  in  the  first 
state  of  the  views  of  which  we  are  speaking  this  latter  differ- 
ence is  altogether  unimaginable:  "distincte  quidem  intelligi 
potest,  sed  non  explicari  imaginabiliter."2  It  belongs  not  to 
natural  philosophy,  but  to  metaphysics. 

These  views  however  admit  of  an  essential  modification.  If 
we  divide  the  qualities  of  bodies  into  two  classes,  and  ascribe 
those  of  the  former  class  to  substance  as  its  essential  attributes, 
while  we  look  on  those  of  the  latter  as  connected  with  substance 
by  the  relation  of  cause  and  effect — that  is,  if  we  recognise  the 
distinction  of  primary  and  secondary  qualities — the  state  of  the 
question  is  changed.  It  now  becomes  possible  to  give  a  definite 
answer  to  the  question,  "Wherein  does  the  difference  between 
different  substances,  corresponding  to  the  difference  between 
their  sensible  qualities,  consist  ? 

The  answer  to  this  question  of  course  involves  a  reference 
to  the  qualities  which  have  been  recognised  as  primary;  and  we 
are  thus  led  to  the  principle  that  in  the  sciences  which  relate  to 
the  secondary  qualities  of  bodies  the  primary  ones  are  to  be 
regarded  as  the  causes  of  the  secondary.3 

This  division  of  the  qualities  of  bodies  into  two  classes  is  the 
point  of  transition  from  the  metaphysical  view  from  which  we 
set  out  to  that  of  ordinary  physical  science.  And  this  tran- 
sition Bacon  had  made,  though  not  perhaps  with  a  perfect  con- 
sciousness of  having  done  so.  Thus  he  has  repeatedly  denied  the 
truth  of  the  scholastic  doctrine  that  Forms  are  incognoscible 
because  supra-sensible4;  and  the  reason  of  this  is  clearly  that  his 
conception  of  the  nature  of  Forms  relates  merely  to  the  primary 
qualities  of  bodies.  For  instance,  the  Form  of  heat  is  a  kind  of 
local  motion  of  the  particles  of  which  bodies  are  composed5,  and 
that  of  whiteness  a  mode  of  arrangement  among  those  particles.6 
This  peculiar  motion  or  arrangement  corresponds  to  and  en- 
genders heat  or  whiteness,  and  this  in  every  case  in  which  those 
qualities  exist.  The  statement  of  the  distinguishing  character 

1  See  Zimmerman's  Essay  on  the  Monadology  of  Leibnitz,  p.  86.  (Vienna,  1807). 
8  Leibnitz,  De  ipsa  Natura.  3  Whewel),  Phil.  Ind.  Science,  [book  iv  ch  i  1 

4  See  Scaliger,  Exercit.  fn  Cardan. 

5  [Nov.  Org.  ii.  20.]  a  [Valerius  Terminus,  ii.  1.] 


30  GENERAL   PREFACE   TO 

of  the  motion  or  arrangement,  or  of  whatever  else  may  be  the 
Form  of  a  given  phenomenon,  takes  the  shape  of  a  law ;  it  is  the 
law  in  fulfilling  which  any  substance  determines  the  existence 
of  the  quality  in  question.  It  is  for  this  reason  that  Bacon 
sometimes  calls  the  Form  a  law ;  he  has  done  this  particularly 
in  a  passage  which  will  be  mentioned  a  little  farther  on. 

With  the  view  which  has  now  been*  stated,  we  shall  I  think 
be  able  to  understand  every  passage  in  which  Bacon  speaks  of 
Forms ;  —  remembering  however  that  as  he  has  not  traced  a 
boundary  line  between  primary  and  secondary  qualities,  we  can 
only  say  in  general  terms  that  his  doctrine  of  Forms  is  founded 
upon  the  theory  that  certain  qualities  of  bodies  are  merely  sub- 
jective and  phenomenal,  and  are  to  be  regarded  as  necessarily 
resulting  from  others  which  belong  to  substance  as  its  essential 
attributes.  In  the  passage  from  which  we  set  out1,  the  Form  is 
spoken  of  as  vera  differentia,  the  true  or  essential  difference, — as 
natura  naturans  —  and  as  the  fons  emanationis.  The  first  of 
these  expressions  refers  to  the  theory  of  definition  by  genus  and 
difference.  The  difference  is  that  which  gives  the  thing  defined 
its  specific  character.  If  it  be  founded  on  an  accidental  circum- 
stance, the  definition,  though  not  incorrect  if  the  accident  be  an 
inseparable  one,  will  nevertheless  not  express  the  true  and 
essential  character  of  its  subject;  contrariwise,  if  it  involve  a 
statement  of  the  formal  cause  of  the  thing  defined. 

The  second  of  these  phrases  is  now  scarcely  used,  except  in 
connexion  with  the  philosophy  of  Spinoza.  It  had  however 
been  employed  by  some  of  the  scholastic  writers.2  It  is  always 
antithetical  to  natura  naturata,  and  in  the  passage  before  us 
serves  not  inaptly  to  express  the  relation  in  which  the  Form 
stands  to  the  phenomenal  nature  which  results  from  it. 

The  phrase  fons  emanationis  does  not  seem  to  require  any 
explanation.  It  belongs  to  the  kind  of  philosophical  language 
which  attempts,  more  or  less  successfully,  to  give  clearness  of 
conception  by  means  of  metaphor.  It  is  unnecessary  to  remark 
how  much  this  is  the  case  in  the  later  development  of  scho- 
lasticism. 

A  little  farther  on  in  the  second  book  of  the  Novum  Or- 
ganum  than  the  passage  we  have  been  considering,  —  namely 

1  [Nov.  Org.  ii.  1.] 

*  See  Vossius  De  Vitiis  Serm.  in  voce  Naturare ;  and  Castanaeus,  Distinctiones  in 
voc.  Natura. 


THE   PHILOSOPHICAL   WORKS.  31 

in  the  thirteenth  aphorism, — Bacon  asserts  that  the  "forma 
rei "  is  "  ipsissima  res,"  and  that  the  thing  and  its  Form  differ 
only  as  "apparens  et  existens,  aut  exterius  et  interius,  aut  in 
ordine  ad  hominem  et  in  ordine  ad  universum."  Here  the 
subjective  and  phenomenal  character  of  the  qualities  whose  form 
is  to  be  determined  is  distinctly  and  strongly  indicated. 

The  principal  passage  in  which  the  Form  is  spoken  of  as  a  law 
occurs  in  the  second  aphorism  of  the  same  book.  It  is  there 
said  that,  although  in  nature  nothing  really  exists  (vere  existat) 
except  "  corpora  individua  edentia  actus  puros  individuos  ex 
lege,"  yet  that  in  doctrine  this  law  is  of  fundamental  import- 
ance, and  that  it  and  its  clauses  (paragraphi)  are  what  he  means 
when  he  speaks  of  Forms. 

In  denying  the  real  existence  of  anything  beside  individual 
substances,  Bacon  opposes  himself  to  the  scholastic  realism ;  in 
speaking  of  these  substances  as  "  edentia  actus,"  he  asserts  the 
doctrine  of  the  essential  activity  of  substance ;  by  adding  the 
epithet  "  puros  "  he  separates  what  Aristotle  termed  svTsKs^aL 
from  mere  motions  or  Kivijo-ets,  thereby  by  implication  denying 
the  objective  reality  of  the  latter ;  and,  lastly,  by  using  the 
word  "  individuos,"  he  implies  that  though  in  contemplation  and 
doctrine  the  form  law  of  the  substance  (that  is,  the  substantial 
form)  is  resoluble  into  the  forms  of  the  simple  natures  which 
belong  to  it,  as  into  clauses,  yet  that  this  analysis  is  conceptual 
only,  and  not  real. 

It  will  be  observed  that  the  two  modes  in  which  Bacon 
speaks  of  the  Form,  namely  as  ipsissima  res  and  as  a  law,  differ 
only,  though  they  cannot  be  reconciled,  as  two  aspects  of  the 
same  object. 

Thus  much  of  the  character  of  the  Baconian  Form.  That  it 
is  after  all  only  a  physical  conception  appears  sufficiently  from 
the  examples  already  mentioned,  and  from  the  fact  of  its  being 
made  the  most  important  part  of  the  subject-matter  of  the  na- 
tural sciences. 

The  investigation  of  the  Forms  of  natures  or  abstract  qualities 
is  the  principal  object  of  the  Baconian  method  of  induction. 
It  is  true  that  Bacon,  although  he  gives  the  first  place  to  inves- 
tigations of  this  nature,  does  not  altogether  omit  to  mention  as 
a  subordinate  part  of  science,  the  study  of  concrete  substances. 
The  first  aphorism  of  the  second  book  of  the  Novum  Organum 
sufficiently  explains  the  relation  in  which,  as  he  conceived,  the 


32  GENERAL   PREFACE   TO 

abstract  and  the  concrete,  considered  as  objects  of  science, 
ought  to  stand  to  one  another.  This  relation  corresponds  to 
that  which  in  the  De  Augmentis  [iii.  4.],  he  had  sought  to 
establish  between  Physique  and  Metaphysique,  and  which  he 
has  there  expressed  by  saying  that  the  latter  was  to  be  con- 
versant with  the  formal  and  final  causes,  while  the  former  was 
to  be  confined  to  the  efficient  cause  and  to  the  material.  It 
may  be  asked,  and  the  question  is  not  easily  answered,  Of  what 
use  the  study  of  concrete  bodies  was  in  Bacon's  system  to  be, 
seeing  that  the  knowledge  of  the  Forms  of  simple  natures  would, 
in  effect,  include  all  that  can  be  known  of  the  outward  world  ? 

1  believe  that,  if  Bacon's  recognition  of  physique  as  a  distinct 
branch  of  science  which  was  to  be  studied  apart  from  meta- 
physique  or  the  doctrine  of  Forms,  can  be  explained  except  on 
historical  grounds, — that  is,  except  by  saying  that  it  was  derived 
from  the  quadripartite  division  of  causes  given  by  Aristotle1, — 
the  explanation  is  merely  this,  that  he  believed  that  the  study  of 
concrete  bodies  would  at  least  at  first  be  "pursued  more  hopefully 
and  more  successfully  than  the  abstract  investigations  to  which 
he  gave  the  first  rank.2 

However  this  may  be,  it  seems  certain  that  Bacon's  method, 
as  it  is  stated  in  the  Novum  Organum,  is  primarily  applicable 
to  the  investigation  of  Forms,  and  that  when  other  applications 
were  made  of  it,  it  was  to  be'  modified  in  a  manner  which  is 
nowhere  distinctly  explained.  All  in  fact  that  we  know  of 
these  modifications  results  from  comparing  two  passages  which 
have  been  already  quoted3 ;  namely  the  two  lists  in  which  Bacon 
enumerates  the  subjects  to  be  treated  of  in  the  latter  books  of 
the  Novum  Organum. 

It  will  be  observed  that  in  one  of  these  lists  the  subject  of 
concrete  bodies  corresponds  to  the  "  variation  of  the  investiga- 
tion according  to  the  nature  of  the  subject "  in  the  other,  and 
from  this  it  seems  to  follow  that  Bacon  looked  on  his  method  of 
investigating  Forms  as  the  fundamental  type  of  the  inductive 
process,  from  which  in  its  other  applications  it  deviated  more  or 
less  according  to  the  necessity  of  the  case.  This  being  under- 
stood, we  may  proceed  to  speak  of  the  inductive  method  itself. 

(9. )  The  practical  criterium  of  a  Form  by  means  of  which  it  is  to 

:  For  an  explanation  of  which,  see  note  on  De  Augmentis,  iii.  4. — J.  S. 

2  See,  in  illustration  of  this,  Nov.  Org.  ii.  5.  »  Vide  supra,  §  2. 


THE   PHILOSOPHICAL   WORKS.  3£ 

be  investigated  and  recognised,  reduces  itself  to  this, — that  the 
form  nature  and  the  phenomenal  nature  (so  to  modify,  for  the 
sake  of  distinctness,  Bacon's  phraseology)  must  constantly  be 
either  both  present  or  both  absent ;  and  moreover  that  when 
either  increases  or  decreases,  the  other  must  do  so  too.1  Setting 
aside  the  vagueness  of  the  second  condition,  it  is  to  be  observed 
that  there  is  nothing  in  this  criterium  to  decide  which  of  two 
concomitant  natures  is  the  Form  of  the  other.  It  is  true  that  in 
one  place  Bacon  requires  the  form  nature,  beside  being  con- 
vertible with  the  given  one,  to  be  also  a  limitation  of  a  more 
general  nature.  His  words  are  "natura  alia  quae  sit  cum 
naturd  data  convertibilis  et  tamen  sit  limitatio  natura?  notioria 
instar  generis  veri." 2  Of  this  the  meaning  will  easily  be  ap- 
prehended if  we  refer  to  the  case  of  heat,  of  which  the  form  is 
said  to  be  a  kind  of  motion  —  motion  being  here  the  natura 
notior,  the  more  general  natura,  of  which  heat  is  a  specific  limi- 
tation ;  for  wherever  heat  is  present  there  also  is  motion,  but 
not  vice  versa.  Still  the  difficulty  recurs,  that  there  is  nothing 
in  the  practical  operation  of  Bacon's  method  which  can  serve 
to  determine  whether  this  subsidiary  condition  is  fulfilled ;  nor 
is  the  condition  itself  altogether  free  from  vagueness. 

To  each  of  the  three  points  of  that  which  I  have  called  the 
practical  criterium  of  the  Form  corresponds  one  of  the  three 
tables  with  which  the  investigation  commences.  The  first  is 
the  table  "  essentiae  et  praesentia?,"  and  contains  all  known  in- 
stances in  which  the  given  nature  is  present.  The  second  is 
the  table  of  declination  or  absence  in  like  case  (declinationis 
sive  absentiae  in  proximo),  and  contains  instances  which  respect- 
ively correspond  to  those  of  the  first  table,  but  in  which,  not- 
withstanding this  correspondence,  the  given  nature  is  absent. 
The  third  is  the  table  of  degrees  or  comparison  (tabula  gra- 
duum  sive  tabula  comparativae),  in  which  the  instances  of  the 
given  nature  are  arranged  according  to  the  degree  in  which  it 
is  manifested  in  each. 

It  is  easy  to  see  the  connexion  between  these  tables,  which 
are  collectively  called  tables  of  appearance,  "  comparentise,"  and 
the  criterium.  For,  let  any  instance  in  which  the  given  nature 
is  present  (as  the  sun  in  the  case  of  heat,  or  froth  in  the  case  of 
whiteness)  be  resolved  into  the  natures  by  the  aggregation  of 
which  our  idea  of  it  is  constituted;  one  of  these  natures  ia 

1  Nov.  Org,  ii.  4,  13,  16.  2  Nov.  Org.  ii.  4. 

VOL.  I.  D 


34  GENERAL  PREFACE   TO 

necessarily  the  form  nature,  since  this  is  always  to  be  present 
when  the  given  nature  is.  Similarly,  the  second  table  corre- 
sponds to  the  condition  that  the  Form  and  the  given  nature  are 
to  be  absent  together,  and  the  third  to  that  of  their  increasing 
or  decreasing  together. 

After  the  formation  of  these  tables,  how  is  the  process  of  in- 
duction to  be  carried  into  effect  ?  By  a  method  of  exclusion. 
This  method  is  the  essential  point  of  the  whole  matter,  and  it 
will  be  well  to  show  how  much  importance  Bacon  attached 
to  it. 

In  the  first  place,  wherever  he  speaks  of  ordinary  induc- 
tion and  of  his  own  method  he  always  remarks  that  the  former 
proceeds  "  per  enumerationem  simplicem,"  that  is,  by  a  mere 
enumeration  of  particular  cases,  while  the  latter  makes  use  of 
exclusions  and  rejections.  This  is  the  fundamental  character  of 
his  method,  and  it  is  from  this  that  the  circumstances  which 
distinguish  it  from  ordinary  induction  necessarily  follow.  More- 
over we  are  told  that  whatever  may  be  the  privileges  of  higher 
intelligences,  man  can  only  in  one  way  advance  to  a  knowledge 
of  Forms :  he  is  absolutely  obliged  to  proceed  at  first  by  ne- 
gatives, and  then  only  can  arrive  at  an  affirmative  when  the 
process  of  exclusion  has  been  completed  (post  omnimodam 
exclusionem).1  The  same  doctrine  is  taught  in  the  exposition 
of  the  fable  of  Cupid.  For  according  to  some  of  the  mytho- 
graphi  Cupid  comes  forth  from  an  egg  whereon  Night  had 
brooded.  Now  Cupid  is  the  type  of  the  primal  nature  of 
things ;  and  what  is  said  of  the  egg  hatched  by  Night  refers, 
Bacon  affirms,  most  aptly  to  the  demonstrations  whereby  our 
knowledge  of  him  is  obtained ;  for  knowledge  obtained  by 
exclusions  and  negatives  results,  so  to  speak,  from  darkness  and 
from  night.  We  see,  I  think,  from  this  allegorical  fancy,  as 
clearly  as  from  any  single  passage  in  his  writings,  how  firmly 
fixed  in  his  mind  was  the  idea  of  the  importance,  or  rather  of 
the  necessity,  of  using  a  method  of  exclusion. 

It  is  not  difficult,  on  Bacon's  fundamental  hypothesis,  to  per- 
ceive why  this  method  is  of  paramount  importance.  For  assuming 
that  each  instance  in  which  the  given  nature  is  presented  to 
us  can  be  resolved  into  (and  mentally  replaced  by)  a  congeries 
of  elementary  natures,  and  that  this  analysis  is  not  merely  sub- 

1  Nov.  Org.  ii.  15. 


THE   PHILOSOPHICAL   WORKS.  35 

jective  or  logical,  but  deals,  so  to  speak,  with  the  very  essence 
of  its  subject-matter,  it  follows  that  to  determine  the  form 
nature  among  the  aggregate  of  simple  natures  which  we  thus 
obtain,  nothing  more  is  requisite  than  the  rejection  of  all 
foreign  and  unessential  elements.  We  reject  every  nature 
which  is  not  present  in  every  affirmative  instance,  or  which  is 
present  in  any  negative  one,  or  which  manifests  itself  in  a 
greater  degree  when  the  given  nature  manifests  itself  in  a  less, 
or  vice  versa.  And  this  process  when  carried  far  enough  will 
of  necessity  lead  us  to  the  truth ;  and  meanwhile  every  step 
we  take  is  known  to  be  an  approximation  towards  it.  Ordinary 
induction  is  a  tentative  process,  because  we  chase  our  quarry 
over  an  open  country ;  here  it  is  confined  within  definite  limits, 
and  these  limits  become  as  we  advance  continually  narrower 
and  narrower. 

From  the  point  of  view  at  which  we  have  now  arrived,  we 
perceive  why  Bacon  ascribed  to  his  method  the  characters  by 
which,  as  we  have  seen,  he  conceived  that  it  was  distinguished 
from  any  which  had  previously  been  proposed.  When  the 
process  of  exclusion  has  been  completely  performed,  only  the 
form  nature  will  remain ;  it  will  be,  so  to  speak,  the  sole  sur- 
vivor of  all  the  natures  combined  with  which  the  given  nature 
was  at  first  presented  to  us.  There  can  therefore  be  no  doubt 
as  to  our  result,  nor  any  possibility  of  confounding  the  Form 
with  any  other  of  these  natures.  This  is  what  Bacon  ex- 
presses, when  he  says  that  the  first  part  of  the  true  inductive 
process  is  the  exclusion  of  every  nature  which  is  not  found  in 
each  instance  where  the  given  one  is  present,  or  is  found  where 
it  is  not  present,  or  is  found  to  increase  where  the  given  nature 
decreases,  or  vice  versa.  And  then,  he  goes  on  to  say,  when 
this  exclusion  has  been  duly  performed,  there  will  in  the  second 
part  of  the  process  remain,  as  at  the  bottom,  all  mere  opinions 
having  been  dissipated  (abeuntibus  in  fumum  opinionibus  vola- 
tilibus),  the  affirmative  Form,  which  will  be  solid  and  true  and 
well  defined.1  The  exclusion  of  error  will  necessarily  lead  to 
truth. 

Again,  this  method  of  exclusion  requires  only  an  attentive 
consideration  of  each  "instantia,"  in  order  first  to  analyse  it 
into  its  simple  natures,  and  secondly  to  see  which  of  the  latter 

1  Nov.  Org.  ii.  16. 
D  2 


36  GENERAL  PREFACE  TO 

are  to  be  excluded — processes  which  require  no  higher  faculties 
than  ordinary  acuteness  and  patient  diligence.  There  is  clearly 
no  room  in  this  mechanical  procedure  for  the  display  of  subtlety 
or  of  inventive  genius. 

Bacon's  method  therefore  leads  to  certainty,  and  may  be 
employed  with  nearly  equal  success  by  all  men  who  are  equally 
diligent. 

In  considering  the  only  example  which  we  have  of  its  prac- 
tical operation,  namely  the  investigation  of  the  form  of  heat1, 
it  is  well  to  remark  a  circumstance  which  tends  to  conceal  its 
real  nature.  After  the  three  tables  of  Comparentia,  Bacon 
proceeds  to  the  Exclusiva,  and  concludes  by  saying  that  the 
process  of  exclusion  cannot  at  the  outset  (sub  initiis)  be  per- 
fectly performed.  He  therefore  proposes  to  go  on  to  provide 
additional  assistance  for  the  mind  of  man.  These  are  manifestly 
-to  be  subsidiary  to  the  method  of  exclusions ;  they  are  to  re- 
move the  obstacles  which  make  the  Exclusiva  defective  and 
inconclusive.  But  in  the  meanwhile,  and  as  it  were  provi- 
sionally, the  intellect  may  be  permitted  to  attempt  an  affirmative 
determination  on  the  subject  before  it:  "  Quod  genus  tentamenti 
Permissionem  Intellectus,  sive  Interpretationem  inchoatam,  sive 
Vindemiationem  primam,  appellare  consuevimus."  The  phrase 
Permissio  Intellectus  sufficiently  indicates  that  in  this  process 
the  mind  is  suffered  to  follow  the  course  most  natural  to  it ;  it 
is  relieved  from  the  restraints  hitherto  imposed  on  it,  and  re- 
verts to  its  usual  state.  In  this  Vindemiatio  we  accordingly 
find  no  reference  to  the  method  of  exclusion :  it  rests  imme- 
diately on  the  three  tables  of  Comparentia;  and  though  of 
course  it  does  not  contradict  the  results  of  the  Exclusiva,  yet 
on  the  other  hand  it  is  not  derived  from  them.  If  we  lose 
sight  of  the  real  nature  of  this  part  of  the  investigation,  which 
is  merely  introduced  by  the  way  "because  truth  is  more  easily 
extricated  from  error  than  from  confusion,"  we  also  lose  sight 
of  the  scope  and  purport  of  the  whole  method.  All  that 
Bacon  proposes  henceforth  to  do  is  to  perfect  the  Exclusiva ; 
the  Vindemiatio  prima,  though  it  is  the  closing  member  of  the 
example  which  Bacon  makes  use  of,  is  not  to  be  taken  as  the 
type  of  the  final  conclusion  of  any  investigation  which  he  would 
recognise  as  just  and  legitimate.  It  is  only  a  parenthesis  in 

1  Nov.  Org.  ii.  11—20. 


THE  PHILOSOPHICAL  WORKS.  37 

the  general  method,  whereas  the  Exclusiva,  given  in  the 
eighteenth  aphorism  of  the  second  book,  is  a  type  or  paradigm 
of  the  process  on  which  every  true  induction  (inductio  vera) 
must  in  all  cases  depend. 

It  may  be  well  to  remark  that  in  this  example  of  the  process 
of  exclusion,  the  table  of  degrees  is  not  made  use  of. 

Bacon,  as  we  have  seen,  admits  that  the  Exclusiva  must 
at  first  be  in  some  measure  imperfect;  for  the  Exclusiva, 
being  the  rejection  of  simple  natures,  cannot  be  satisfactory 
unless  our  notions  of  these  natures  are  just  and  accurate, 
whereas  some  of  those  which  occur  in  his  example  of  the 
process  of  rejection  are  ill-defined  and  vague.1  In  order  to 
the  completion  of  his  method,  it  is  necessary  to  remove  this  de- 
fect. A  subsidiary  method  is  required,  of  which  the  object  is 
the  formation  of  scientific  conceptions.  To  this  method  also 
Bacon  gives  the  name  of  induction  ;  and  it  is  remarkable  that  in- 
duction is  mentioned  for  the  first  time  in  the  Novum  Organum 
in  a  passage  which  relates  not  to  axioms  but  to  conceptions.2 
Bacon's  induction  therefore  is  not  a  mere  sTraywyrj,  it  is  also  a 
method  of  definition ;  but  of  the  manner  in  which  systematic 
induction  is  to  be  employed  in  the  formation  of  conceptions  we 
learn  nothing  from  any  part  of  his  writings.  And  by  this  cir- 
cumstance our  knowledge  of  his  method  is  rendered  imperfect 
and  unsatisfactory.  We  may  perhaps  be  permitted  to  believe 
that  so  far  as  relates  to  the  subject  of  which  we  are  now  speaking, 
Bacon  never,  even  in  idea,  completed  the  method  which  he  pro- 
posed. For  of  all  parts  of  the  process  of  scientific  discovery,  the 
formation  of  conceptions  is  the  one  with  respect  to  which  it 
is  the  most  difficult  to  lay  down  general  rules.  The  process 
of  establishing  axioms  Bacon  had  succeeded,  at  least  appa- 
rently, in  reducing  to  the  semblance  of  a  mechanical  operation ; 
that  of  the  formation  of  conceptions  does  not  admit  of  any 
similar  reduction.  Yet  these  two  processes  are  in  Bacon's 
system  of  co-ordinate  importance.  All  commonly  received  ge- 
neral scientific  conceptions  Bacon  condemns  as  utterly  worth- 
less.3 A  complete  change  is,  therefore,  required ;  yet  of  the 
way  in  which  induction  is  to  be  employed  in  order  to  preduce 
this  change  he  has  said  nothing. 

1  Nov.  Org.  ii.  19. ;  and  compare  i.  15.,  which  shows  the  necessity  of  a  complete 
reform. 

2  Nov.  Org.  i.  14.,  and  comp.  i.  18.  *  Nov.  Org.  i.  15,  16. 

t>  3 


38  GENERAL   PREFACE   TO 

This  omission  is  doubtless  connected  with  the  kind  of 
realism  which  runs  through  Bacon's  system,  and  which  renders 
it  practically  useless.  For  that  his  method  is  impracticable 
cannot  I  think  be  denied,  if  we  reflect  not  only  that  it  never 
has  produced  any  result,  but  also  that  the  process  by  which 
scientific  truths  have  been  established  cannot  be  so  presented  as 
even  to  appear  to  be  in  accordance  with  it.  In  all  cases  this 
process  involves  an  element  to  which  nothing  corresponds  in 
the  tables  of  comparence  and  exclusion  ;  namely  the  application 
to  the  facts  of  observation  of  a  principle  of  arrangement,  an  idea, 
existing  in  the  mind  of  the  discoverer  antecedently  to  the  act  of 
induction.  It  may  be  said  that  this  idea  is  precisely  one  of  the 
naturae  into  which  the  facts  of  observation  ought  in  Bacon's 
system  to  be  analysed.  And  this  is  in  one  sense  true ;  but  it 
must  be  added  that  this  analysis,  if  it  be  thought  right  so  to  call 
it,  is  of  the  essence  of  the  discovery  which  results  from  it.  To 
take  for  granted  that  it  has  already  been  effected  is  simply  a 
petitio  principii.  In  most  cases  the  mere  act  of  induction 
follows  as  a  matter  of  course  as  soon  as  the  appropriate  idea  has 
been  introduced.  If,  for  instance,  we  resolve  Kepler's  disco- 
very that  Mars  moves  in  an  ellipse  into  its  constituent  elements, 
we  perceive  that  the  whole  difficulty  is  antecedent  to  the  act 
of  induction.  It  consists  in  bringing  the  idea  of  motion  in  an 
ellipse  into  connexion  with  the  facts  of  observation ;  that  is,  in 
showing  that  an  ellipse  may  be  drawn  through  all  the  observed 
places  of  the  planet.  The  mere  act  of  induction,  the  sTrayarytj, 
is  perfectly  obvious.  If  all  the  observed  places  lie  on  an  ellipse 
of  which  the  sun  is  the  focus,  then  every  position  which  the 
planet  successively  occupies  does  so  too.  This  inference,  which 
is  so  obvious  that  it  must  have  passed  through  the  mind  of  the 
discoverer  almost  unconsciously,  is  an  instance  of  induction 
"  per  enumerationem  simplicem;"  of  which  kind  of  induction 
Bacon,  as  we  have  seen,  has  said  that  it  is  utterly  vicious  and 
incompetent. 

The  word  realism  may  perhaps  require  some  explanation. 
I  mean  by  it  the  opinion,  which  Bacon  undoubtedly  entertained, 
that  for  the  purposes  of  investigation,  the  objects  of  our  thoughts 
may  be  regarded  as  an  assemblage  of  abstract  conceptions,  so 
that  these  conceptions  not  only  correspond  to  realities,  which  is 
of  course  necessary  in  order  to  their  having  any  value,  but  may 
also  be  said  adequately  to  represent  them.  In  his  view  of  the 


THE  PHILOSOPHICAL   WORKS.  39 

subject,  ideas  or  conceptions  (notiones)  reside  in  some  sort  in 
the  objects  from  which  we  derive  them;  and  it  is  necessary,  in 
order  that  the  work  of  induction  may  be  successfully  accom- 
plished, that  the  process  by  which  they  are  derived  should  be 
carefully  and  systematically  performed.  But  he  had  not  per- 
ceived that  which  now  at  least  can  scarcely  be  doubted  of,  that 
the  progress  of  science  continually  requires  the  formation  of 
new  conceptions  whereby  new  principles  of  arrangement  are 
introduced  among  the  results  which  had  previously  been  ob- 
tained, and  that  from  the  necessary  imperfection  of  human 
knowledge  our  conceptions  never,  so  to  speak,  exhaust  the 
essence  of  the  realities  by  which  they  are  suggested.  The 
notion  of  an  alphabet  of  the  universe,  of  which  Bacon  has 
spoken  more  than  once,  must  therefore  be  given  up ;  it  could 
at  best  be  only  an  alphabet  of  the  present  state  of  knowledge. 
And  similarly  of  the  analysis  into  abstract  natures  on  which 
the  process  of  exclusion,  as  we  have  seen,  depends.  No  such 
analysis  can  be  used  in  the  manner  which  Bacon  prescribes  to 
us ;  for  every  advance  in  knowledge  presupposes  the  introduc- 
tion of  a  new  conception,  by  which  the  previously  existing 
analysis  is  rendered  incomplete,  and  therefore  erroneous. 

We  have  now,  I  think,  succeeded  in  tracing  the  cause  both 
of  the  peculiarities  of  Bacon's  method,  and  of  its  practical 
inutility.  Some  additional  information  may  be  derived  from  an 
examination  of  the  variations  with  which  it  is  presented  in 
different  parts  of  his  writings; — less  however  than  if  we  could 
arrange  his  smaller  works  in  chronological  order.  Nevertheless 
two  results,  not  without  their  value,  may  be  thus  obtained;  the 
one,  that  it  appears  probable  that  Bacon  came  gradually  to  see 
more  of  the  difficulties  which  beset  the  practical  application  of 
his  method;  and  the  other,  that  the  doctrine  of  Forms  is  in 
reality  an  extraneous  part  of  his  philosophy. 

(10.)  In  the  earliest  work  in  which  the  new  method  of  induc- 
tion is  proposed,  namely,  the  English  tract  entitled  Valerius 
Terminus,  no  mention  is  made  of  the  necessity  of  correcting 
commonly  received  notions  of  simple  natures.  The  inductive 
method  is  therefore  presented  in  its  simplest  form,  unembar- 
rassed with  that  which  constitutes  its  principal  difficulty.  But 
when  we  advance  from  Valerius  Terminus  to  the  Partis 
secundce  Delineatio  et  Argumentum,  which  is  clearly  of  a 
later  date,  we  find  that  Bacon  has  become  aware  of  the  neces- 

D  4 


40  GENERAL  PREFACE  TO 

sity  of  having  some  scientific  method  for  the  due  construction 
of  abstract  conceptions.  It  is  there  said  that  the  "  pars  infor- 
mans,"  that  is,  the  description  of  the  new  method,  will  be 
divided  into  three  parts  —  the  ministration  to  the  senses,  the 
ministration  to  the  memory,  and  the  ministration  to  the  reason. 
In  the  first  of  these,  three  things  are  to  be  taught ;  and  of  these 
three  the  first  is  how  to  construct  and  elicit  from  facts  a  duly 
formed  abstract  conception  (bona  notio);  the  second  is  how 
the  senses  may  be  assisted ;  and  the  third,  how  to  form  a  satis- 
factory collection  of  facts.  He  then  proposes  to  go  on  to  the 
other  two  ministrations. 

Thus  the  construction  of  conceptions  would  have  formed  the 
first  part  of  the  then  designed  Novum  Organum  ;  and  it  would 
seem  that  this  arrangement  was  not  followed  when  the  Novum 
Organum  was  actually  written,  because  in  the  meantime  Bacon 
had  seen  that  this  part  of  the  work  involved  greater  difficulties 
than  he  had  at  first  supposed.  For  the  general  division  into 
"  ministrationes "  is  preserved  in  the  Novum  Organum1,  though 
it  has  there  become  less  prominent  than  in  the  tract  of  which 
we  have  been  speaking.  In  the  ministration  to  the  senses,  as 
it  is  mentioned  in  the  later  work,  nothing  is  expressly  included 
but  a  good  and  sufficient  natural  and  experimental  historia;  the 
theory  of  the  formation  of  conceptions  has  altogether  disappeared, 
and  both  this  ministration  and  that  to  the  memory  are  post- 
poned to  the  last  of  the  three,  which  contains  the  theory  of  the 
inductive  process  itself.  We  must  set  out,  Bacon  says,  from 
the  conclusion,  and  proceed  in  a  retrograde  order  to  the  other 
parts  of  the  subject.  He  now  seems  to  have  perceived  that 
the  theory  of  the  formation  of  conceptions  and  that  of  the 
establishment  of  axioms  are  so  intertwined  together,  that  the 
one  cannot  be  presented  independently  of  the  other,  although  in 
practice  his  method  absolutely  requires  these  two  processes  to 
be  carried  on  separately.  His  view  now  is,  that  at  first  axioms 
must  be  established  by  means  of  the  commonly  received  con- 
ceptions, and  that  subsequently  these  conceptions  must  them- 
selves be  rectified  by  means  of  the  ulterior  aids  to  the  mind, 
the  fortiora  auxilia  in  usum  intellectus,  of  which  he  has  spoken 
in  the  nineteenth  aphorism  of  the  second  book.  But  these 
fortiora  auxilia  were  never  given,  so  that  the  difficulty  which 

1  Nov.  Org.  ii.  10. 


THE   PHILOSOPHICAL   WORKS.  41 

Bacon  had  once  proposed  to  overcome  at  the  outset  of  his 
undertaking  remained  to  the  last  unconquered.  The  doctrine 
of  the  Novum  Organum  (that  we  must  first  employ  commonly 
received  notions,  and  afterwards  correct  them)  is  expressly  laid 
down  in  the  De  Interpretation  Naturae  Sententice  Duodecim.  l 
Of  this  however  the  date  is  uncertain. 

It  is  clear  that  while  any  uncertainty  remains  as  to  the  value 
of  the  conceptions  (notiones)  employed  in  the  process  of  exclu- 
sion, the  claim  to  absolute  immunity  from  error  which  Bacon 
has  made  on  behalf  of  his  general  method,  must  be  more  or  less 
modified ;  and  of  this  he  seems  to  have  been  aware  when  he 
wrote  the  second  book  of  the  Novum  Organum.* 

(11.)  Thus  much  of  the  theory  of  the  formation  of  conceptions. 
With  regard  to  the  doctrine  of  Forms,  it  is  in  the  first  place  to  be 
observed  that  it  is  not  mentioned  as  a  part  of  Bacon's  system, 
either  in  Valerius  Terminus  or  in  the  Partis  secundce  Delineatio, 
or  in  the  De  Interpretatione  Naturce  Sententice  Duodecim,  although 
in  the  two  last-named  tracts  the  definition  of  science  which  is 
found  at  the  outset  of  the  second  book  of  the  Novum  Organum 
is  in  substance  repeated.  This  definition,  as  we  have  seen, 
makes  the  discovery  of  Forms  the  aim  and  end  of  science ;  but  in 
both  cases  the  word  form  is  replaced  by  causes.  It  is  however 
to  be  admitted  that  in  the  Advancement  of  Learning,  published 
in  1605,  Forms  are  spoken  of  as  one  of  the  subjects  of  Meta- 
physique.  Their  not  being  mentioned  except  ex  obliquo  in 
Valerius  Terminus  is  more  remarkable,  because  Bacon  has  there 
given^a  distinct  name  to  the  process  which  he  afterwards  called 
the  discovery  of  the  Form.  He  calls  it  the  freeing  of  a  direction, 
and  remarks  that  it  is  not  much  other  matter  than  that  which 
in  the  received  philosophies  is  termed  the  Form  or  formal  cause. 
Forms  are  thus  mentioned  historically,  but  in  the  dogmatic 
statement  of  his  own  view  they  are  not  introduced  at  all.3 

The  essential  character  of  Bacon's  philosophy,  namely  the 
analysis  of  the  concrete  into  the  abstract,  is  nowhere  more  pro- 
minent than  in  Valerius  Terminus.  It  is  there  said  "that 
every  particular  that  worketh  any  effect  is  a  thing  compounded 
more  or  less  of  diverse  single  natures,  more  manifest  and  more 
obscure,  and  that  it  appeareth  not  to  whether  (which)  of  the 

1  Vide  §  viii.  of  this  tract.  2  Nov.  Org.  ii.  19. 

3  I  refer  to  my  preface  to  Valerius  Terminui  for  an  illustration  of  some  of  the  diffi- 
culties of  this  very  obscure  tract. 


42  GENERAL  PREFACE   TO 

natures  the  effect  is  to  be  ascribed."1  Of  course  the  great 
problem  is  to  decide  this  question,  and  the  method  of  solving  it 
is  called  "  the  freeing  of  a  direction."  In  explanation  of  this 
name,  it  is  to  be  observed  that  in  Valerius  Terminus  the  prac- 
tical point  of  view  predominates.  Every  instance  in  which  a 
given  nature  is  produced  is  regarded  as  a  direction  for  its 
artificial  production.  If  air  and  water  are  mingled  together,  as 
in  snow,  foam,  &c.,  whiteness  is  the  result.  This  then  is  a 
direction  for  the  production  of  whiteness,  since  we  have  only  to 
mingle  air  and  water  together  in  order  to  produce  it.  But 
whiteness  may  be  produced  in  other  ways,  and  the  direction  is 
therefore  not  free.  We  proceed  gradually  to  free  it  by  re- 
jecting, by  means  of  other  instances,  the  circumstances  of  this 
which  are  unessential :  a  process  which  is  the  exact  counterpart 
of  the  Exclusiva  of  the  Novum  Organum.  The  instance  I  have 
given  is  Bacon's,  who  developes  it  at  some  length. 

Here  then  we  have  Bacon's  method  treated  entirely  from  a 
practical  point  of  view.  This  circumstance  is  worthy  of  notice 
because  it  serves  to  explain  why  Bacon  always  assumes  that  the 
knowledge  of  Forms  would  greatly  increase  our  command  over 
nature,  that  it  "  would  enfranchise  the  power  of  man  unto  the 
greatest  possibility  of  works  and  effects."  It  has  been  asked 
what  reason  Bacon  had  for  this  assumption.  "  Whosoever 
knoweth  any  Form,"  he  has  said  in  the  Advancement,  "  knoweth 
the  utmost  possibility  of  superinducing  that  nature  upon  any 
variety  of  nature."  Beyond  question,  the  problem  of  super- 
inducing the  nature  is  reduced  to  the  problem  of  superinducing 
the  Form ;  but  what  reason  have  we  for  supposing  that  the  one 
is  more  easy  of  solution  than  the  other  ?  If  we  knew  the  Form 
of  malleability,  that  is,  the  conditions  which  the  intimate  con- 
stitution of  a  body  must  fulfil  in  order  that  it  may  be  malleable, 
does  it  follow  that  we  could  make  glass  so  ?  So  far  as  these 
questions  admit  of  an  answer,  Valerius  Terminus  appears  to 
suggest  it.  Bacon  connected  the  doctrine  of  Forms  with 
practical  operations,  because  this  doctrine,  so  to  speak,  repre- 
sented to  him  his  original  notion  of  the  freeing  of  a  direction, 
which,  as  the  phrase  itself  implies,  had  altogether  a  practical 
significance. 

Even  in  the  Novum  Organum  the  definition  of  the  Form  is 

1  Val.  Ter.  c.  17. 


THE  PHILOSOPHICAL   WORKS.  43 

made  to  correspond  with  the  praeceptum  operand!,  or  practical 
direction.1  The  latter  is  to  be  "certum,  liberum,  et  disponens 
sive  in  ordine  ad  actionem."  Now  a  direction  to  produce  the 
Form  as  a  means  of  producing  the  given  nature  is  certain, 
because  the  presence  of  the  Form  necessarily  determines  that  of 
the  nature.  It  is  free,  because  it  requires  only  that  to  be  done 
which  is  necessary,  since  the  nature  can  never  be  present  unless 
its  Form  is  so  too.  Thus  far  the  agreement  between  the  prac- 
tical and  the  scientific  view  is  satisfactory.  But  to  the  third 
property  which  the  practical  direction  is  to  possess,  namely 
its  being  in  ordine  ad  actionem,  or  such  as  to  facilitate  the 
production  of  the  proposed  result,  corresponds  the  condition 
that  the  Form  is  to  be  "  the  limitation  of  a  more  general 
nature ; "  that  is  to  say,  the  Form  presents  itself  as  a  limita- 
tion of  something  more  general  than  the  given  nature,  and 
as  determining,  not  merely  logically  but  also  causatively,  the 
existence  of  the  latter.  At  this  point  the  divergence  between 
the  practical  and  the  scientific  view  becomes  manifest ;  practical 
operations  do  not,  generally  speaking,  present  to  us  anything 
analogous  to  the  limitation  here  spoken  of,  and  there  is  no 
reason  to  suppose  that  it  is  easier  to  see  how  this  limitation  is 
to  be  introduced  than  to  see  how  the  original  problem,  the  e% 
ap-xfi?  Trpoxetfjisvov,  may  be  solved.  But  this  divergence  seems 
to  show  that  the  two  views  are  in  their  origin  heterogeneous ; 
that  the  one  contains  the  fundamental  idea  of  Bacon's  method, 
while  the  other  represents  the  historical  element  of  his  philo- 
sophy. We  shall  however  hereafter  have  occasion  to  suggest 
considerations  which  may  seem  to  modify  this  conclusion. 

(12.)  In  a  survey  of  Bacon's  method  it  is  not  necessary  to 
say  much  of  the  doctrine  of  prerogative  instances,  though  it 
occupies  the  greater  part  of  the  second  book  of  the  Novum 
Organum.  It  belongs  to  the  unfinished  part  of  that  work ;  at 
least  it  is  probable  that  its  practical  utility  would  have  been 
explained  when  Bacon  came  to  speak  of  the  Adminicula 
Inductionis. 

Twenty-seven  kinds  of  instances  are  enumerated,  which  are 
said  to  excel  ordinary  instances  either  in  their  practical  or  their 
theoretical  usefulness.  To  the  word  instance  Bacon  gives  a 
wide  range  of  signification.  It  corresponds  more  nearly  to 

1  Nov.  Org.  ii.  4.,  which  is  the  best  comment  on  the  dictum,  Knowledge  is  power. 


44  GENERAL   PREFACE  TO 

observation  than  to  any  other  which  is  used  in  modern  scientific 
language. 

Of  some  classes  of  these  instances  collections  are  to  be  made 
for  their  own  sake,  and  independently  of  any  investigation  into 
particular  natures.  Such,  for  instance,  are  the  instantiae  con- 
formes  ;  Bacon's  examples  of  which  are  mostly  taken  from  com- 
parative anatomy.  One  of  them  is  the  analogy  between  the 
fins  of  fishes,  the  feet  of  quadrupeds,  and  the  feet  and  wings  of 
birds ;  another,  the  analogy  of  the  beak  of  birds  and  the  teeth 
of  other  animals,  &C.1 

The  other  classes  of  prerogative  instances  have  especial  re- 
ference to  particular  investigation,  and  are  to  be  collected  when 
individual  tables  of  comparence  are  formed. 

It  would  seem  from  this  that  the  theory  of  prerogative  in- 
stances is  intended  to  guide  us  in  the  formation  of  these  tables. 
But  it  is  difficult  to  see  how  the  circumstances  which  give  any 
instance  its  prerogative  could  have  been  appreciated  a  priori. 
An  instantia  crucis 2,  to  take  the  most  celebrated  of  all,  has  its 
distinguishing  character  only  in  so  far  as  it  is  viewed  with  re- 
ference to  two  contending  hypotheses.  In  forming  at  the 
outset  of  an  inquiry  the  appropriate  tables,  nothing  would 
have  led  the  interpreter  to  perceive  its  peculiar  value. 

This  theory,  whatever  may  be  its  practical  utility,  may  sup- 
ply us  with  new  illustrations  of  the  importance  in  Bacon's 
method  of  the  process  of  exclusions. 

At  the  head  of  the  list  —  and  placed  there,  we  may  presume, 
from  the  importance  of  the  end  which  they  promote — stand  the 
instantiae  solitariaa,  whose  prerogative  it  is  to  accelerate  the 
Exclusiva.3  These  are  instances  which  exhibit  the  given  nature 
in  subjects  which  have  nothing  in  common,  except  that  nature 
itself,  with  the  other  subjects  which  present  it  to  us.  Thus  the 
colours  shown  by  the  prism  or  by  crystals  are  a  solitary  instance 
of  colour,  because  they  have  nothing  in  common  with  the  fixed 
colours  of  flowers,  gems,  &c.  Whatever  therefore  is  not  in- 
dependent of  the  particular  constitution  of  these  bodies  must  be 
excluded  from  the  form  of  colour. 

.Next   to   the   instantiae   solitariae   are  placed  the   instantiae 
migrantes,  which  show  the  given  nature  in  the  act  of  appearing 

1  Nov.  Org.  ii.  27.  It  does  not  seem  that  Bacon  added  much  to  what  he  found  in 
Aristotle  on  the  subject  of  these  analogies. 

*  Nov.  Org.  ii.  36.  *  Nov.  Org.  ii.  22. 


THE  PHILOSOPHICAL  WORKS.  45 

or  of  disappearing ;  as  when  glass,  being  pounded,  becomes  white. 
Of  these  it  is  said  that  they  not  only  accelerate  and  strengthen 
the  Exclusiva,  but  also  confine  within  narrow  limits  the  Affirm- 
ative, or  Form  itself,  by  showing  that  it  is  something  which  is 
given  or  taken  away  by  the  observed  change.  A  little  far- 
ther on  Bacon  notices  the  danger  in  these  cases  of  confounding 
the  efficient  cause  with  the  Form,  and  concludes  by  saying 
"  But  this  is  easily  remedied  by  a  legitimately  performed  Ex- 
clusiva." 

Other  remarks  to  the  same  effect  might  be  made  with  re- 
ference to  other  classes  of  instances;  but  these  are  probably 
sufficient. 

I  shall  now  endeavour  to  give  an  account  of  Bacon's  views 
on  some  questions  of  philosophy,  which  are  not  immediately 
connected  with  the  reforms  he  proposed  to  introduce. 

(13.)  It  has  sometimes,  I  believe,  been  supposed  that  Bacon 
had  adopted  the  atomic  theory  of  Democritus.  This  however 
is  by  no  means  true  ;  but  certainly  he  often  speaks  much  more 
favourably  of  the  systems  of  the  earlier  physicists,  and  espe- 
cially of  that  of  Democritus,  than  of  the  philosophy  of  Plato  and 
Aristotle.  In  doing  this  he  may,  perhaps,  have  been  more  or 
less  influenced  by  a  wish  to  find  in  antiquity  something  with 
which  the  doctrines  he  condemned  might  be  contrasted.  But 
setting  this  aside,  it  is  certain  that  these  systems  were  more 
akin  to  his  own  views  than  the  doctrine  of  the  schools  of  which 
Socrates  may  be  called  the  founder.  The  problems  which  they 
proposed  were  essentially  physical, — given  certain  material 
first  principles,  to  determine  the  origin  and  causes  of  all  pheno- 
mena. They  were  concerned,  for  the  most  part,  with  that 
which  is  accessible  to  the  senses,  or  Avhich  would  be  so  if  the 
senses  were  sufficiently  acute.  In  this  they  altogether  agree 
with  Bacon,  who,  though  he  often  speaks  of  the  errors  and 
shortcomings  of  the  senses,  yet  had  never  been  led  to  consider 
the  question  which  stands  at  the  entrance  of  metaphysical  phi- 
losophy, namely  whether  the  subjective  character  of  sensation 
does  not  necessarily  lead  to  scepticism,  if  no  higher  grounds  of 
truth  can  be  discovered.  The  scepticism  of  Protagoras,  and 
Plato's  refutation  of  it,  seemed  to  him  to  be  both  but  idle  sub- 
tleties. Plato,  Aristotle,  and  their  followers,  were  in  his 
ophiion  but  a  better  kind  of  sophists.  What  Dionysius  said  to 


46  GENERAL   PREFACE  TO 

Plato,  that  his  discourse  was  but  dotage,  might  fitly  be  applied 
to  them  all.1 

It  cannot  be  denied,  that  to  Bacon  all  sound  philosophy 
seemed  to  be  included  in  what  we  now  call  the  natural  sciences ; 
and  with  this  view  he  was  naturally  led  to  prefer  the  atomic 
doctrine  of  Democritus  to  any  metaphysical  speculation.  Every 
atomic  theory  is  an  attempt  to  explain  some  of  the  phenomena 
of  matter  by  means  of  others ;  to  explain  secondary  qualities  by 
means  of  the  primary.  And  this  was  what  Bacon  himself  pro- 
posed to  do  in  investigating  the  Forms  of  simple  natures. 
Nevertheless  he  did  not  adopt  the  peculiar  opinions  of  De- 
mocritus and  his  followers.  In  the  Novum  Organum  he  rejects 
altogether  the  notion  of  a  vacuum  and  that  of  the  unchange- 
ableness  of  matter.2  His  theory  of  the  intimate  constitution 
of  bodies  does  not,  he  remarks,  relate  to  atoms  properly  so 
called,  but  only  to  the  actually  existing  ultimate  particles. 
Bacon  cannot  therefore  be  said  to  be  a  follower  of  Demo- 
critus, though  he  has  spoken  of  him  as  being,  of  all  the  Greek 
philosophers,  the  one  who  had  the  deepest  insight  into  nature.3 

But  though  Bacon  was  not  an  atomist,  he  was  what  has  been 
called  a  mechanical  physiologist.  Leibnitz's  remark  that  the 
restorers  of  philosophy4  all  held  the  principle  that  the  properties 
of  bodies  are  to  be  explained  by  means  of  magnitude,  figure,  and 
motion  (a  statement  which  envelopes  every  such  theory  of 
matter  as  that  of  Descartes,  together  with  the  old  atomic  doc- 
trine), is  certainly  true  of  Bacon. 

(14.)  The  opinion  which  Bacon  had  formed  as  to  the  class  of 
subjects  which  ought  to  be  included  in  Summary  Philosophy  (the 
English  phrase  by  which  he  renders  the  expression  he  some- 
times uses,  namely  prima  philosophia),  is  worthy  of  attention. 

In  the  writings  of  Aristotle,  the  first  philosophy  denotes  the 
science  which  since  his  time  has  been  called  metaphysics.  It  is 
the  science  of  first  principles,  or  as  he  has  himself  defined  it, 
the  science  of  that  which  is,  as  such.  In  the  first  book  of  the 
Metaphysics  we  find  a  proof  of  the  necessity  of  having  such  a 
science,  distinct  from  and  in  a  manner  superior  to  all  others. 

Bacon,  adopting  Aristotle's  name,  applied  it  differently.    With 

1  Redargut.  Phil,  et  Nov.  Org.  i.  71. 

2  Nov.  Org.  ii.  8.     Compare  Cogit.  De  Nat.  Rerum. 
*  Nov.  Org.  i.  51.;  also  Parm.  Teles,  and  Dem.  PhiL 

4  Namely,  the  Cartesians,  Verulam,  Hobbes,  &c.  See  his  letter  to  Thomasiu=, 
p.  48.  of  the  edition  of  his  philosophical  works  by  Erdman. 


THE   PHILOSOPHICAL  WORKS.  47 

him,  the  first  philosophy  is  divided  into  two  parts.  Of  these 
the  first  is  to  be  a  receptacle  of  the  axioms  which  do  not  belong 
exclusively  to  particular  sciences,  but  are  common  to  more  than 
one ;  while  the  second  is  to  inquire  into  the  external  or  adventi- 
tious conditions  of  existences — such  as  the  much  and  the  little, 
the  like  and  the  unlike,  the  possible  and  impossible,  &c. 

In  illustration  of  the  contents  of  the  first  part,  Bacon  quotes 
several  axioms  which  are  applicable  in  more  than  one  science. 
Of  these  the  first  is,  "  If  to  unequals  are  added  equals,  the  sums 
are  unequal,"  which  is  a  mathematical  principle,  but  which, 
Bacon  says,  referring  to  the  distinction  laid  down  by  Aristotle 
between  commutative  and  distributive  justice,  obtains  also  in 
moral  science  ;  inasmuch  as  it  is  the  rule  by  which  distributive 
justice  must  be  guided.  The  next  is,  "  Things  which  agree 
with  a  third,  agree  with  one  another," — which  is  also  a  mathe- 
matical principle,  but  yet,  differently  stated,  forms  the  founda- 
tion of  the  theory  of  syllogism.  Thus  far  Bacon's  doctrine  does 
not  materially  dissent  from  Aristotle's,  who  has  taught  the 
necessity  of  recognising  in  all  sciences  two  kinds  of  principles, 
those  which  are  proper  to  the  subject  of  each  science,  and  those 
which,  connecting  themselves  with  the  doctrine  of  the  catego- 
ries, are  common  to  all.  The  last  are  in  his  nomenclature 
axioms,  though  Bacon,  following  probably  Kamus,  who  in  his 
turn  followed  Cicero  and  the  Stoics,  gives  a  much  more  general 
sense  to  this  word ;  and  it  is  to  be  remarked  that  Aristotle  has 
given  as  an  instance  of  an  axiom  the  first  of  the  two  which  I 
have  quoted  from  Bacon,  or  at  any  rate  another  which  is  in 
effect  equivalent  to  it.  But  most  of  the  instances  which  Bacon 
goes  on  to  give  are  of  a  different  nature.  They  are  not  derived 
from  the  laws  of  thought,  but  on  the  contrary  involve  an  em- 
pirical element,  and  therefore  are  neither  self  evident,  nor 
capable  of  an  a  priori  proof.  Thus  the  axiom  that  "  a  discord 
resolved  into  a  concord  improves  the  harmony,"  is,  Bacon  says, 
not  only  true  in  music,  but  also  in  ethics  and  the  doctrine  of 
the  affections.  But  this  axiom  is  in  its  literal  sense  merely  a 
result  of  observation,  and  its  application  to  moral  subjects  is 
clearly  only  analogical  or  tropical.  Again,  that  "  the  organs  of 
the  senses  are  analogous  to  instruments  which  produce  reflec- 
tion," is,  Bacon  says,  true  in  perspective,  and  also  in  acoustics  ; 
being  true  both  of  the  eye  and  ear.  Here  we  have  a  result  of 
observation  which  is  made  to  enter  into  two  different  sciences 


48  GENERAL   PREFACE   TO 

simply  in  virtue  of  the  classification  employed.  For  this  axiom, 
if  true,  properly  belongs  to  physiology,  and  neither  to  perspec- 
tive nor  to  acoustics ;  though  in  a  secondary  and  derivative 
manner  a  portion  of  the  truth  it  includes  may  be  introduced 
into  these  sciences.  And  so  on.  There  is  however  one  of  these 
axioms  which  is  of  higher  authority :  "  Quantum  naturae  nee 
minuitur  nee  augetur :"  which,  Bacon  says,  is  true  not  only 
in  physics,  but  also  in  natural  theology,  if  it  be  stated  in  a 
modified  form;  viz.  if  it  be  said  that  it  belongs  to  Omnipo- 
tence to  make  something  out  of  nothing,  or  vice  versa.  Of 
this  axiom  it  may  be  remarked,  that  it  is  common  to  physics 
and  natural  theology  simply  because  the  subjects  of  these 
sciences  are,  in  some  measure,  common  to  both;  wherein  it 
differs  from  the  Aristotelian  conception  of  an  axiom.  But  it  is 
of  more  interest  to  observe,  that  this  axiom  of  which  the  truth 
is  derived  from  our  notion  of  substance,  and  which  can  never  be 
established  by  an  empirical  demonstration,  is  constantly  quoted 
by  Bacon  as  a  principle  of  incontestable  truth ;  of  which  his 
theory  of  specific  gravities  is  in  some  sort  only  an  application. 
The  question  arises  both  with  regard  to  this  axiom  and  to 
the  others,  In  what  manner  Bacon  supposed  that  they  ought  to 
be  demonstrated ;  or,  if  he  thought  they  required  no  demonstra- 
tion, in  what  manner  he  conceived  that  the  mind  apprehended 
their  truth  ?  He  has  certainly  affirmed  in  express  terms  that 
there  can  be  only  two  ways  of  arriving  at  truth,  namely  syllo- 
gism and  induction ;  both  of  which  are  manifestly  inapplicable 
to  some  at  least  of  the  principles  which  he  includes  in  the 
philosophia  prima.  But  whether  he  would  have  admitted  that 
this  dictum  admits  of  exception  in  relation  to  these  cases,  or  on 
the  other  hand  had  not  been  led  to  consider  the  nature  of  the 
difficulty  which  they  present,  we  have,  I  think,  no  means  of 
deciding.  It  is  to  be  observed  that  the  philosophia  prima  is 
spoken  of  as  a  collection  (receptaculum)  of  axioms — a  phrase 
which  implies  that  it  is  not  a  science  in  itself,  having  its  own 
principles  and  an  independent  development,  but  that,  contrari- 
wise, it  derives  from  the  contributions  of  other  sciences  the 
elements  of  which  it  is  composed.  Of  the  second  part  we  are 
unable  to  speak  more  definitely  than  of  the  first.  It  is  obviously 
a  reflexion  of  the  Aristotelian  doctrine  of  the  categories !,  from 

1  Trendelenberg  has  accordingly  quoted  the  passages  in  the  De  Augmentis  which 
relate  to  it,  in  the  historical  part  of  his  work  on  the  categories. 


THE   PHILOSOPHICAL   WORKS.  49 

which,  however,  Bacon  intended  to  contrast  it  by  requiring  that 
the  "  conditiones  entium,"  which  he  has  doubtless  called  tran- 
scendent from  their  applicability  to  all  classes  of  objects,  should 
be  treated  not  logically  but  physically.1 

But  then  what  are  the  questions  to  be  resolved  in  this  mode 
of  treating  them  ?  Bacon  gives  some  examples  of  the  discus- 
sions which  ought  to  occupy  this  part  of  philosophy.  The  first 
is,  why  there  is  so  much  of  one  kind  of  substance,  and  so  little 
of  another — why,  for  instance,  so  much  more  iron  in  the  world 
than  gold,  &c.  This  belongs  to  the  inquiry  "  de  multo  et 
parvo."  Again,  in  treating  "  de  siniili  et  diverse,"  it  ought  to 
be  explained  why  between  dissimilar  species  are  almost  always 
interposed  others  which  partake  of  the  nature  of  both,  and  form, 
as  it  were,  ambiguous  species  — for  instance,  bats  between  birds 
and  quadrupeds,  or  moss  between  corruption  and  plants,  &c. 
The  difficulty  however  which  I  have  already  mentioned  in 
speaking  of  the  other  part  of  the  philosophia  prima  recurs  with 
reference  to  this,  namely  by  what  method  were  the  questions 
here  proposed  to  be  answered  ?  If  by  induction,  by  induction  on 
what  data  ?  and  if  not,  by  what  other  way  of  arriving  at  truth  ? 

The  illustrations  which  Bacon  has  given,  and  perhaps  his 
way  of  looking  at  the  whole  subject,  connect  themselves  with 
what  has  recently  been  called  palaezetiology.  The  questions 
which  Bacon  proposes  are  questions  as  to  how  that  which 
actually  exists,  and  which  in  the  present  order  of  things  will 
continue  to  exist,  came  into  being — whether  abruptly  or  by 
slow  transitions,  and  under  what  agency.  He  seems  to  point, 
though  from  a  distance,  to  discussions  as  to  the  formation  of 
strata  and  the  succession  of  species.  Yet  on  the  other  hand 
the  discussion  on  Like  and  Unlike  was  to  include  at  least  one 
portion  of  a  different  character,  namely  why,  in  despite  of  the 
maxim  "  similia  similibus  gaudent,"  iron  does  not  attract  iron 
but  the  magnet,  nor  gold  gold,  but  quicksilver. 

(15.)  Another  subject,  sufficiently  interesting  to  be  here 
mentioned,  though  less  connected  with  Bacon's  general  views, 
is  the  doctrine  which  he  entertained  touching  the  nature  of  the 
soul.  He  distinguishes  in  several  parts  of  his  writings  between 
the  animal  soul,  common,  at  least  in  kind,  to  man  and  to  the 
brutes,  and  the  immortal  principle  infused  by  the  divine  favour 

1  De  Augmentis  iii.  4. 
VOL.  I.  E 


50  GENERAL  PREFACE   TO 

into  man  only.1  To  the  latter  he  gave  the  name  of  spiraculum, 
which  was  of  course  suggested  by  the  text,  "  Spiravit  in  faciem 
ejus  spiraculum  vite."  M.  Bouillet,,  in  his  edition  of  Bacon's 
philosophical  works2,  condemns  this  doctrine  of  man's  having 
two  souls,  and  goes  on  to  remark  that  Bacon  was  led  to  adopt 
it  in  deference  to  the  opinions  of  the  schoolmen,  and  that  it 
is  also  sanctioned  by  S.  Augustine.  In  these  remarks  he  is 
much  less  accurate  than  usual ;  the  truth  being  that  the  doc- 
trine of  the  duality  of  the  soul  is  condemned  very  strongly  by 
S.  Augustine  and  by  the  schoolmen,  and  that  there  is  no  doubt 
as  to  the  source  from  which  Bacon  derived  it,  namely  from  the 
writings  of  Telesius.  The  notion  of  a  lower  soul,  distinct  in 
essence  from  the  higher  principle  of  man's  nature,  is  in  reality 
much  older  than  Telesius.  We  find  it  for  instance  among  the 
Manichees — a  circumstance  which  makes  it  singular  that  S. 
Augustine  should  have  been  supposed  to  countenance  it.  Both 
in  his  work  DP.  Ecclesics  Dogmatibus,  and  nearly  in  the  same 
words  in  that  De  Anima,  he  rejects  in  the  most  precise  and 
accurate  manner  the  doctrine  of  two  distinct  souls,  affirming 
that  there  is  but  one,  which  is  at  once  the  principle  of  nutri- 
tion, of  sensation,  and  of  reason.  In  opposing  the  tenets  of  the 
Manichseans,  he  has  more  than  once  condemned  the  same  doc- 
trine, though  less  at  length  than  in  the  works  just  mentioned. 
The  schoolmen  also  peremptorily  rejected  the  doctrine  which 
M.  Bouillet  has  affirmed  that  Bacon  derived  from  them.  Thus 
S.  Thomas  Aquinas  says,  "  Impossible  est  in  uno  homine  esse 
plures  animas  per  essentiam  differentes,  sed  una  tantum  est 
anima  intellectiva  quae  vegetative  et  sensitive  et  intellective 
officiis  fungitur."3  And  this  follows  at  once  from  the  received 
opinion,  that  the  soul  is  joined  to  the  body  as  its  form  (ut 
forma  unitur  corpori).  It  would  be  easy  to  multiply  citations 
to  the  same  effect ;  but  as  no  schoolman  could  venture  to  con- 
tradict an  emphatically  expressed  opinion  of  S.  Augustine,  it 
appears  unnecessary  to  do  so.4 

1  De  Augmentis  iv.  3. 

*  CEuvres  Philosophiques  de  Bacon.  Paris,  1834. — J.  S. 

3  S.  Thorn.  Prim.  Q.  76.  a.  3.  Concl. 

4  With  what  bold  ignorance  the  schoolmen  are  sometimes  spoken  of  is  well  seen  in 
Dr.  Gutwauer's  preface  to  his   edition  of  Leibnitz  De   Principio  Individui.       The 
sixth  proposition  in  the   Corolfarium  attached  to  this  disputation    is  as   follows : — 
"  Hominis  solum  una  est  anima  quae  vegetativam  et  sensitivam  virtualiter  includat." 
The  learned  Doctor  declares  that  in  this  statement  Leibnitz  set  himself  in  direct  op- 
position to  the  schoolmen,  and  that  it  contains  the  germ  of  Leibnitz's  own  psychology ; 
the  statement  being  almost  a  literal  transcript  of  that  of  St.  Thomas  Aquinas.   Sum.  i. 


THE   PHILOSOPHICAL    WORKS.  51 

Telesius  of  Cozensa,  whom  Bacon  has  commended  as  "  the 
best  of  the  novellists,"  was  one  of  the  Italian  reformers  of  phi- 
losophy. Tennemann's  remark  that  the  reform  which  he  at- 
tempted to  introduce  was  but  partial,  as  having  reference  only 
to  the  natural  sciences,  is  not  altogether  accurate,  but  it  describes 
with  sufficient  correctness  the  general  character  of  his  writings. 
They  contain  an  attempt  to  explain  all  phenomena,  including 
those  of  animal  life,  on  the  hypothesis  of  the  continuous 
conflict  and  reciprocal  action  of  two  formal  principles,  heat 
and  cold.  His  other  doctrines  are  either  subordinated  to  this 
kind  of  dualism,  or  are  merely  the  necessary  complements 
of  a  system  of  philosophy.  In  proposing  to  inquire  into  the 
nature  and  origin  of  the  soul,  he  had  no  other  end  in  view 
than  to  arrive  at  an  explanation  of  the  phenomena  of  sensation, 
voluntary  motion,  &c.,  which  should  be  in  accordance  with  his 
fundamental  hypothesis.  He  therefore  sets  out  from  the  phy- 
siological point  of  view ;  and  in  order  to  explain  the  phenomena 
of  animal  and  vegetable  life,  refers  them  to  an  indwelling  spi- 
ritus,  or  animal  soul,  which  in  planta  resides  in  the  bark  and 
fibres,  and  in  animals  in  the  white  and  exsanguine  parts  of  the 
body,  the  bones  being  however  excepted. l  The  animal  and 
vegetable  souls  are  in  essence  alike,  but  the  latter  is  "paulo 
quam  qui  in  animalibus  inest  crassior."  In  both  cases  the  origin 
of  this  anima  is  the  same ;  it  is  educed  from  the  seed  (educta 
ex  semine),  and  is  to  all  intents  as  truly  material  as  any  other 
part  of  the  body. 

In  the  application  of  these  views  to  the  soul  of  man,  Telesius 
was  met  by  considerations  of  another  order.  The  soul  educed 
ex  semine,  was  (like  the  body  which  it  animated,  and  of  which 
it  was  only  the  subtlest  portion)  propagated  by  generation; 
whereas  it  was  decided  by  orthodox  theology  that  souls  are  not 
ex  traduce,  do  not  pass  from  parent  to  child  in  the  way  Telesius 
must  have  supposed.  The  soul  is  a  gift,  which  after  death  is 
to  return  to  Him  who  gave  it.  I  do  not  conceive  that  Telesius's 
attempt  to  co-ordinate  this  doctrine  with  his  own  views  arose 
merely  from  a  wish  to  avoid  the  imputation  of  heresy.  His 
writings  are,  I  think,  free  from  that  tone  of  mocking  deference 
to  authority  by  which  those  of  many  of  his  contemporaries  are 

Q.  76.  a.  3.,  to  which  I  have  already  referred.     Leibnitz  scarcely   thought  that  in 
following  the  Angelic  Doctor,  he  was  protesting  against  scholasticism. 
1  De  Rerum  Nat.  v.  1.  et  vi.  26. 

E  2 


52  GENERAL   PREFACE   TO 

disfigured.  They  have,  on  the  contrary,  much  of  the  melan- 
choly earnestness  which  characterises  those  of  his  disciple 
Campanella.  The  difference  between  the  faculties  of  men  and 
brutes  appeared  to  him  to  be  such  that  merely  a  subtler  organi- 
sation of  the  spiritus  would  be  insufficient  to  account  for  it. 
Man's  higher  faculties  are  to  be  ascribed  to  a  higher  principle, 
and  this  can  only  be  conceived  of  as  a  divinely  formed  soul. 
The  question  as  to  the  relation  between  the  two  souls  may  be 
presented  under  two  aspects,  namely  what  are  the  faculties  in 
man  which  ought  to  be  ascribed  to  each  of  them  ?  and  again 
are  these  two  souls  wholly  independent,  and  if  not,  how  are 
they  connected?  The  criterion  by  which  Telesius  would  de- 
cide what  ought  to  be  reserved  as  the  peculiar  appanage  of 
the  divinely  created  soul,  appears  to  be  this  —  that  which  in 
man  is  analogous  to  the  faculties  we  recognise  in  brutes  ought 
to  be  ascribed  to  the  principle  by  which  they  are  animated  and 
which  we  possess  in  common  with  them.  Whatever,  on  the 
contrary,  seems  peculiar  to  man,  more  especially  the  sense  of 
right  and  wrong,  which  is  the  foundation  of  all  morality,  ought 
to  be  ascribed  to  the  principle  which  it  is  our  prerogative  to 
possess. l 

As  to  the  connexion  between  the  two,  Telesius  decides 
"  both  on  grounds  of  human  reason  and  from  the  authority  of 
Scripture"  that  they  cannot  be  wholly  independent  of  each 
other,  and  he  accordingly  affirms  that  the  divinely  created  soul 
is  the  Form  of  the  whole  body,  and  especially  of  the  spiritus 
itself.  That  the  soul  is  the  Form  of  the  body  he  could  not 
without  heresy  deny 2,  although  he  condemns  Aristotle  for  say- 
ing so ;  asserting  that  Aristotle  refers  to  the  spiritus,  and  not  to 
the  true  soul,  with  which  probably  he  was  unacquainted.3  The 
tendency  of  these  views  is  towards  materialism ;  the  immaterial 
principle  being  annexed  to  the  system,  as  it  were,  ab  extra. 
Accordingly  Telesius's  disciple  Donius,  whom  Bacon  has  more 
than  once  referred  to,  omits  it  altogether.4 

Comparing  the  views  of  Telesius  with  those  of  Bacon,  we 

1  De  Rerum  Natura,  v.  2. 

*  The  collection  known  as  the  Clementines  contains  an  authoritative  decision  on  this 
point.  "Ut  quisque  deinceps  asserere  defendere  aut  tenere  pertinaciter  praesump- 
serit,  quod  anima  rationalis  non  sit  forma  corporis  humani  per  se  et  essentialiter 
tanquam  hsereticus  sit  censendus."  I  quote  from  Vulpes  on  Duns  Scotus,  Disp.  46.  a. 
5.  To  this  decision  Telesius  seems  to  allude,  De  Ker.  Nat.  v.  40.  Campanella  has 
expressly  mentioned  it 

8  De  Rer.  Nat.  v.  3.  *  See  his  De  Nat.  Hominis. 


THE  PHILOSOPHICAL   WORKS.  53 

see  that  in  both  the  duality  of  the  soul  is  distinctly  asserted,  and 
that  in  both  the  animal  soul  is  merely  material.1  Our  know- 
ledge of  the  divinely  derived  principle  must  rest  principally  on 
revelation.  Let  this  knowledge  be  drawn,  he  counsels  us,  from 
the  same  fountain  of  inspiration  from  whence  the  substance  of 
the  soul  itself  proceeded. 

Bacon  rejects  or  at  least  omits  Telesius's  formula,  that  this 
higher  soul  is  the  Form  of  the  body  —  a  formula  to  which  either 
in  his  system  or  that  of  Telesius  no  definite  sense  could  be 
attached.  He  differs  from  his  predecessor  in  this  also,  that  with 
him  the  spiritus  is  more  a  physiological  and  less  a  psychological 
hypothesis  than  with  Telesius  —  it  is  at  least  less  enwrapped  in 
a  psychological  system  than  we  find  it  in  the  De  Rerum  Na- 


On  the  other  hand,  he  has  not,  I  think,  recognised  so  dis- 
tinctly as  Telesius  or  Campanella  the  principle  that  to  the  rational 
soul  alone  is  to  be  referred  the  idea  of  moral  responsibility  ;  and 
the  fine  passage  on  the  contrast  of  public  and  private  good  in  the 
seventh  book  of  the  De  Augmentis  seems  to  show  (if  Bacon 
meant  that  the  analogy  on  which  it  is  based  should  be  accepted 
as  anything  more  than  an  illustration)  that  he  conceived  that 
something  akin  to  the  distinction  of  right  and  wrong  is  to  be 
traced  in  the  workings,  conscious  or  unconscious,  of  all  nature. 

(16.)  We  are  here  led  to  mention  another  subject,  on  which 
again  the  views  of  Telesius  appear  to  have  influenced  those  of 
Bacon.  That  all  bodies  are  animated,  that  a  principle  of  life 
pervades  the  whole  universe,  and  that  each  portion,  beside  its 
participation  in  the  life  of  the  world,  has  also  its  proper  vital 
principle,  are  doctrines  to  which  in  the  time  of  Bacon  the  ma- 
jority of  philosophical  reformers  were  at  least  strongly  inclined. 
The  most  celebrated  work  in  which  they  are  set  forth  is  perhaps 
the  De  Sensu  Rerum  of  Campanella.  The  share  which  it  had 
in  producing  the  misfortunes  of  his  life  is  well  known,  and  need 
not  here  be  noticed. 

In  one  of  his  letters  to  Thomasius2,  Leibnitz  points  out  how 
easy  the  transition  is  from  the  language  which  the  schoolmen 
held  touching  substantial  forms  and  the  workings  of  nature  to 
that  of  Campanella  :  "  Ita  reditur  ad  tot  deunculos  quot  for- 
mas  substantiales  et  Gentilem  prope  polytheismum.  Et  certe 

1  Proceeding  e  matricibus  elementorum,  De  Augm.  iv.  3. 

8  P.  48.  of  Erdmann's  edition  of  his  philosophical  works. 

E  3 


54  GENERAL   PREFACE   TO 

omnes  qui  de  substantiis  illis  incorporalibus  corporum  loquun- 
tur  non  possunt  mentem  suam  explicare  nisi  translatione  a  Men- 
tibus  sumpta.  Hinc  enim  attributus  illis  appetitus  vel  instinctus 
ille  naturalis  ex  quo  et  sequitur  cognitio  naturalis,  hinc  illud 
axioma :  Natura  nihil  facit  frustra,  omnis  res  fugit  sui  destruc- 
tionem,  similia  similibus  gaudent,  materia  appetit  formam  nobi- 
liorem,  et  alia  id  genus.  Quum  tamen  revera  in  natura  nulla 
sit  sapientia,  nullus  appetitus,  ordo  vero  pulcher  ex  eo  oriatur, 
quia  est  horologium  Dei."  To  the  censure  implied  in  these 
remarks  Aristotle  is  himself  in  some  measure  liable,  seeing  that 
he  ascribed  the  various  changes  which  go  on  around  us  to  the 
half-conscious  or  unconscious  workings  of  an  indwelling  power 
which  pervades  all  tilings,  and  to  which  he  gives  the  name  of 
Nature.  Nature  does  nothing  in  vain  and  of  things  possible 
realises  the  best,  but  she  does  not  act  with  conscious  prevision. 
She  is,  so  to  speak,  the  instinct  of  the  universe. 

It  is  on  account  of  these  views  that  Bacon  charges  Aristotle 
with  having  set  aside  the  doctrine  of  a  providence,  by  putting 
Nature  in  the  place  of  God.1  Nevertheless  Bacon  himself 
thought  it  possible  to  explain  large  classes  of  phenomena  by 
referring  them,  not  certainly  to  the  workings  of  Nature,  but  to 
the  instincts  and  appetites  of  individual  bodies.  His  whole 
doctrine  of  simple  motions  is  full  of  expressions  which  it  is 
very  difficult  to  understand  without  supposing  that  Bacon  had 
for  the  time  adopted  the  notion  of  universally  diffused  sensation. 
Thus  the  "  motus  nexus  "  is  that  in  virtue  of  which  bodies,  as 
delighting  in  mutual  contact,  will  not  suffer  themselves  to  be 
separated.  All  bodies,  we  are  told,  abhor  a  solution  of  con- 
tinuity, and  the  rising  of  cream  is  to  be  explained  by  the  desire 
of  homogeneous  elements  for  one  another. 

The  distinction  which  Bacon  has  elsewhere  taken  between 
sensation  and  perception,  which  corresponds  to  Leibnitz's  dis- 
tinction between  apperception  and  perception,  does  not  appear 
to  accord  with  these  expressions.  He  there  asserts  that  inani- 
mate bodies  have  perception  without  sensation.  But  such 
words  as  desire  and  horror  imply  not  only  a  change  worked  in 
the  body  to  which  they  are  applied  in  virtue  of  the  presence  of 
another,  but  also  a  sense  of  that  presence,  —  that  is,  in  Bacon's 
language,  not  only  perception  but  sensation. 

*  • 

1  De  Aug.  iii.  4. 


THE  PHILOSOPHICAL  WORKS.  55 

The  contrast  between  the  expressions  I  have  quoted  and 
those  of  which  he  made  use  in  other  parts  of  his  writings,  is 
remarkable.  In  stating  the  doctrine  of  simple  motions,  he 
speaks  as  if  all  phenomena  were  to  be  explained  by  means  of 
the  desires  and  instincts  of  matter,  every  portion  of  which  is 
more  or  less  consciously  sentient.  But  in  other  passages  we 
find  what  at  first  appears  to  be  a  wholly  different  view,  namely 
that  phenomena  are  to  be  explained  by  the  site,  form,  and  con- 
figuration of  atoms  or  ultimate  particles,  capable  neither  of 
desire  nor  fear,  and  in  all  their  motions  simply  fulfilling  the 
primary  law  impressed  on  them  by  Providence. 

Nevertheless  there  is  here  no  real  inconsistency.  For  Bacon, 
following  Telesius,  ascribed  all  the  phenomena  of  animal  life  to 
the  spiritus,  which,  though  it  is  the  subtlest  portion  of  the  body 
.vhich  it  animates,  is  notwithstanding  as  truly  material  as  any 
other  part.  In  every  body,  whether  animated  or  not,  dwells  a 
portion  of  spirit,  and  it  was  natural  therefore  to  ascribe  to  it 
some  share  of  the  powers  which  the  more  finely  constituted 
spirits  of  animals  were  supposed  to  possess.  How  far  however 
this  analogy  between  animate  and  inanimate  bodies  ought  to  be 
carried,  was  a  doubtful  question ;  and  we  need  not  be  surprised 
to  find  that  Bacon  sometimes  denies  and  sometimes  appears  to 
admit  that  the  latter  as  well  as  the  former  are,  to  a  certain 
extent  at  least,  consciously  sentient.  But  in  all  cases  he  pro- 
posed to  explain  the  phenomena  of  animal  life  by  means  of  the 
ultimate  constitution  of  matter.  Thus  such  phenomena  as  the 
rising  of  cream,  the  subsidence  of  the  lees  of  wine,  the  clinging 
of  gold  leaf  round  the  finger,  &c.,  were  to  be  explained  in  the 
first  instance  by  the  instincts  and  appetites  of  portions  of  matter, 
and  afterwards  to  receive  a  deeper  and  more  fundamental  expla- 
nation when  these  instincts  and  appetites  were  themselves  shown 
to  result  from  the  site,  form,  and  configuration  of  the  ultimate 
particles  of  which  all  bodies  are  composed. 

To  the  doctrine  of  universally  diffused  sensation,  so  far  as 
he  adopted  it,  Bacon  was  led  by  the  writings  of  many  of  his 
contemporaries,  and  in  particular  by  those  of  Telesius.  Brucker 
has  remarked,  and  with  perfect  truth,  that  this  doctrine  is 
stated  as  distinctly,  though  not  so  conspicuously,  by  Telesius 
as  by  Campanella.  Added  to  which  this  doctrine  serves  to 
explain  phenomena  of  which,  without  it,  no  explanation  could 
readily  be  given.  Thus  Bacon  is  much  disposed  to  ridicule 

B    1 


56  GENERAL  PREFACE  TO 

Gilbert  for  the  pains  he  had  bestowed  on  the  subject  of  electrical 
attraction,  affirming  that  it  is  merely  the  result  of  the  power  which 
friction  possesses  to  excite  the  appetite  of  bodies  for  contact. 
This  appetite  "  aerem  non  bene  tolerat,  sed  aliud  tangibile 
mavult." 

(17.)  Bacon's  opinion  as  to  Final  Causes  has  often  been  dis- 
cussed. It  seems  however  scarcely  necessary  to  refute  the 
interpretation  which  on  no  just  grounds  has  been  given  to  the 
phrase,  "  causarum  finalium  inquisitio  tanquam  virgo  Deo  con- 
secrata  nihil  parit." l  Nihil  parit,  as  the  context  plainly  shows, 
[means  simply  non  parit  opera].2  Bacon  is  speaking  of  the 
classification  of  physics  and  metaphysics — the  one  being  the 
science  of  the  material  and  efficient  cause,  and  the  other  con- 
taining two  parts,  namely  the  doctrine  of  forms  and  the  doctrine 
of  final  causes.  To  physics  corresponds  in  practical  application 
mechanica  or  mechanics  — to  metaphysics,  magia  or  natural 
magic.  But  magia  corresponds  to  metaphysique  because  the 
latter  contains  the  doctrine  of  Forms ;  that  of  final  causes  admit- 
ting from  its  nature  of  no  practical  application.  It  is  this  idea 
which  Bacon  has  expressed  by  saying  that  the  doctrine  in  ques- 
tion is,  as  it  were,  a  consecrated  virgin. 

It  is  not  sufficiently  remarked  that  final  causes  have  often 
been  spoken  of  without  any  reference  to  a  benevolent  intention. 
When  it  is  said  that  the  final  cause  of  a  stone's  falling  is  "locus 
deorsum,"  the  remark  is  at  least  but  remotely  connected  with 
the  doctrine  of  an  intelligent  providence.  We  are  to  remember 
that  Bacon  has  expressly  censured  Aristotle  for  having  made 
use  of  final  causes  without  referring  to  the  fountain  from  which 
they  flow,  namely  the  providence  of  the  Creator.  And  in  this 
censure  he  has  found  many  to  concur. 

Again,  in  any  case  in  which  the  benevolent  intention  can  be 
perceived,  we  are  at  liberty  to  ask  by  what  means  and  according 
to  what  laws  this  benevolent  intention  is  manifested  and  made 
efficient.  If  this  question  is  not  to  be  asked,  there  is  in  the  first 
place  an  end  of  physical  science,  so  far  as  relates  to  every  case 
in  which  a  benevolent  intention  has  been  or  can  be  recognised ; 
and  in  the  second,  the  argument  a  posteriori  founded  on  the 

1  De  Augm.  iii.  5.     See  note  on  the  place — J.  S1 

2  I  have  supplied  these  words  to  complete  the  sentence,  which  ends  abruptly  at  the 
bottom  of  a  page,  a  fresh  page  having  apparently  been  substituted  for  that  which 
originally  followed. — J.  S. 


THE  PHILOSOPHICAL  WORKS.  57 

contrivance  displayed  in  the  works  of  creation  is  entirely  taken 
away. 

This  is,  in  effect,  what  Bacon  says  in  the  passage  of  the  De 
Augmentis  in  which  he  complains  of  the  abuse  of  final  causes. 
If,  he  affirms,  the  physical  cause  of  any  phenomenon  can  be 
assigned  as  well  as  the  final,  so  far  is  this  from  derogating  from 
our  idea  of  the  divine  wisdom,  that  on  the  contrary  it  does  but 
confirm  and  exalt  it.  "Dei  sapientia  effulget  mirabilius  cum 
natura  aliud  agit,  providentia  aliud  elicit,  quam  si  singulis  sche- 
matibus  et  motibus  naturalibus  providentise  characteres  essent 
impressi."1  And  a  little  farther  on  he  expresses  an  opinion 
which  we  shall  do  well  always  to  remember,  namely  that  so  far 
is  the  study  of  physical  causes  from  withdrawing  men  from  God 
and  providence,  that  on  the  contrary  those  who  have  occupied 
themselves  in  searching  them  out  have  never  been  able  to  find 
the  end  of  the  matter  without  having  recourse  at  length  to  the 
doctrine  of  divine  providence. 

In  one  respect  Bacon  seems  to  have  overlooked  the  advan- 
tage which  is  to  be  derived  from  the  study  of  final  causes.  In 
the  sciences  which  relate  to  animal  and  vegetable  life,  the  con- 
viction that  every  part  of  the  organisation  has  its  appropriate 
function  which  conduces  to  the  well-being  of  the  whole,  serves 
not  only  to  direct  our  thoughts  to  the  wisdom  of  the  Creator, 
but  also  to  guide  our  investigation  into  the  nature  of  the  orga- 
nisation itself. 

(18.)  It  will  now,  I  think,  be  well  to  attempt  to  arrange  the 
fundamental  ideas  of  Bacon's  system  in  the  order  in  which,  as 
we  may  conceive,  they  presented  themselves  to  his  mind.  To 
do  this  will  necessarily  involve  some  degree  of  repetition ;  but 
it  will  enable  us  to  form  a  better  idea  of  the  scope  and  spirit 
of  his  philosophy. 

When,  at  the  outset  of  his  philosophical  life,  he  looked  round 
on  the  visible,  universe,  it  would  seem  that  to  him  the  starry 
heavens,  notwithstanding  the  grandeur  of  the  spectacle  they 
present  to  us,  were  of  less  interest  than  things  on  earth.  The 
stars  in  their  courses  declare  the  glory  of  God ;  but,  excepting 
the  great  lights  which  rule  the  day  and  night,  they  exert  no 
conspicuous  influence  on  the  welfare  of  mankind.  And  on  the 

1  De  Aug.  iii.  4. 


58  GENERAL   PREFACE   TO 

other  hand  it  is  certain  that  we  can  in  nowise  affect  the  causes 
by  which  these  phenomena  are  produced.  But  on  the  earth 
beneath,  and  in  the  waters  under  the  earth,  Nature  is  perpe- 
tually working  in  ways  which  it  is  conceivable  that  we  may  be 
able  to  imitate,  and  in  which  the  beneficence  of  the  Creator, 
wherein  His  glory  is  to  us  chiefly  visible,  is  everywhere  to  be 
traced.  Wherever  we  turn,  we  see  the  same  spectacle  of  un- 
ceasing and  benevolent  activity.  From  the  seed  of  corn  Nature 
developes  the  stalk,  the  blade,  and  the  ear,  and  superinduces  on 
the  yet  immature  produce  the  qualities  which  make  it  fit  for 
the  sustenance  of  man.  And  so,  too,  animal  life  is  developed 
from  its  first  rudiments  to  all  the  perfection  which  it  is  capable 
of  attaining.  And  though  this  perfection  is  necessarily  tran- 
sitory, yet  Nature,  though  she  cannot  perpetuate  the  individual, 
yet  continues  the  species  by  unceasing  reproduction. 

But  the  contemplation  of  God's  works,  glorious  as  they  are,  is 
not  the  whole  of  man's  business  here  on  earth.  For  in  losing 
his  first  estate  he  lost  the  dominion  over  the  creatures  which 
was  its  highest  privilege,  and  ever  since  has  worn  out  few  and 
evil  days,  exposed  to  want,  sickness,  and  death.  His  works 
have  all  been  vanity  and  vexation  of  spirit,  his  labour  nearly 
profitless,  his  knowledge  for  the  most  part  useless.  Is  his 
condition  altogether  hopeless,  or  may  it  not  be  possible  to  soften, 
though  not  to  set  aside,  the  effects  of  the  primal  curse?  To 
this  question  Bacon  unhesitatingly  made  answer,  that  of  His 
great  mercy  God  would  bless  our  humble  endeavours  to  restore 
to  suffering  humanity  some  part  at  least  of  what  it  had  lost ; 
and  thus  he  has  more  than  once  described  the  instauration  of  the 
sciences  as  an  attempt  to  regain,  so  far  as  may  be,  that  of  which 
the  Fall  deprived  us. 

A  deep  sense  of  the  misery  of  mankind  is  visible  throughout 
his  writings.  The  principal  speaker  in  the  Redargutio  Philo- 
sophiarum,  and  the  son  [father]  of  Solomon's  House  in  the  New 
Atlantis,  both  express  Bacon's  idea  of  what  the  philosopher 
ought  to  be ;  and  of  both  it  is  said  that  their  countenance  was 
as  the  countenance  of  one  who  pities  men.  Herein  we  see  the 
reason  why  Bacon  has  often  been  called  an  utilitarian;  not 
because  he  loved  truth  less  than  others,  but  because  he  loved 
men  more. 

The  philosopher  is  therefore  not  merely  to  contemplate  the 
works  of  the  Creator,  but  also  to  employ  the  knowledge  thus 


THE  PHILOSOPHICAL   WORKS.  59 

obtained  for  the  relief  of  man's  estate.  If  we  ask  how  this  is  to 
be  done,  we  find,  Bacon  tells  us  (and  here  he  still  seems  to  recur 
to  the  idea  that  the  new  philosophy  is  to  be  in  some  sort  a  re- 
storation to  man  of  his  original  condition),  that  as  no  one  can 
enter  into  the  kingdom  of  heaven  "  nisi  sub  persona  infantis," 
so,  too,  in  order  to  obtain  a  real  and  fruitful  insight  into  Nature, 
it  is  necessary  to  become  as  a  little  child,  to  abnegate  received 
dogmas  and  the  idols  by  which  the  mind  is  most  easily  beset* 
and  then  to  follow  with  childlike  singleness  of  purpose  the 
indications  which  Nature  gives  us  as  to  how  her  operations  are 
performed.  For  we  can  command  Nature  only  by  obeying 
her ;  nor  can  Art  avail  anything  except  as  Nature's  handmaiden. 
We  can  affect  the  conditions  under  which  Nature  works ;  but 
things  artificial  as  well  as  things  natural  are  in  reality  pro- 
duced not  by  Art  but  Nature.  Our  power  is  merely  based 
upon  our  knowledge  of  the  procedure  which  Nature  follows. 
She  is  never  really  thwarted  or  controlled  by  our  operations, 
though  she  may  be  induced  to  depart  from  her  usual  course,  and 
under  new  and  artificial  conditions  to  produce  new  phenomena 
and  new  substances. 

Natural  philosophy,  considered  from  this  point  of  view,  is 
therefore  only  an  answer  to  the  question,  How  does  Nature 
work  in  the  production  of  phenomena  ?  When,  to  take  a  trivial 
instance,  she  superinduces  yellowness  on  the  green  leaf,  or 
silently  and  gradually  transforms  ice  into  crystal,  we  ask  how 
are  these  changes  brought  about?  —  what  conditions  are  neces- 
sary and  sufficient  in  order  that  the  phenomena  we  observe  may 
be  engendered?  If  we  knew  what  these  conditions  are,  we 
might  ourselves  be  able  to  determine  their  existence,  and  then 
the  corresponding  phenomena  would  necessarily  follow,  since  the 
course  of  Nature  is  absolutely  uniform. 

At  this  point  of  the  development  of  Bacon's  system,  the 
question  of  method  would  naturally  present  itself  to  him. 
Having  determined  what  the  object  of  our  inquiries  is  to  be,  we 
must  endeavour  to  find  a  way  of  attaining  it. 

For  this  end  Bacon,  as  we  have  seen,  proposes  to  examine 
all  the  cases  in  which  the  phenomenon  to  be  reproduced  has 
been  observed,  and  to  note  all  the  conditions  which  in  each  case 
accompany  its  production.  Of  all  these  those  only  can  be  ne- 
cessary which  are  universally  concomitant.  Again  he  proposes 
to  observe  all  the  cognate  cases  in  which,  though  certain  of  the 


60  GENERAL   PREFACE   TO 

conditions  before  mentioned  are  present,  they  are  not  accom- 
panied by  the  required  phenomenon.  By  these  two  classes  of 
observations  all  the  superfluous  conditions  may  be  rejected, 
and  those  which  remain  are  what  we  seek.  Wherever  we  can 
determine  their  existence  we  can  produce  the  phenomenon  in 
question. 

This  process  is  what  Bacon  calls,  in  Valerius  Terminus,  the 
freeing  of  a  direction,  and  in  his  later  writings  the  investigation 
of  the  Form. 

His  thinking  that  this  process  would  in  all  cases,  or«even 
generally,  be  successful,  arose  from  his  not  having  sufficiently 
appreciated  the  infinite  variety  and  complexity  of  Nature.  Thus 
he  strongly  condemns  as  most  false  and  pernicious  the  common 
opinion  that  the  number  of  individual  phenomena  to  be  observed 
is  sensibly  infinite,  and  commends  Democritus  (a  commendation 
which  seems  rather  to  belong  to  Lucretius)  for  having  perceived 
that  the  appearance  of  limitless  variety  which  the  first  aspect  of 
Nature  presents  to  us  disappears  on  a  closer  inspection. 

The  transition  from  this  view  of  Nature  to  the  idea  that  it 
was  possible  to  form  an  alphabet  of  the  universe,  and  to  analyse 
all  phenomena  into  their  real  elements,  is  manifestly  easy. 

By  the  new  method  of  induction  it  would  be  possible  to 
ascertain  the  conditions  requisite  and  sufficient  for  the  produc- 
tion of  any  phenomenon ;  and  as  this  determination  was  meant 
chiefly  to  enable  us  to  imitate  Nature,  or  rather  to  direct  her 
operations,  Bacon  was  naturally  led  to  assume  that  the  con- 
ditions in  question  would  be  such  that  it  would  in  all  cases  be 
possible  to  produce  them  artificially.  Now  the  power  of  man 
is  limited  to  the  relations  of  space.  He  brings  bodies  together, 
he  separates  them ;  but  Nature  must  do  the  rest.  On  the  other 
hand  the  conditions  of  the  existence  of  any  phenomenon  must 
be  something  which  inheres  more  closely  in  the  essence  of  the 
substance  by  which  that  phenomenon  is  exhibited  than  the 
phenomenon  itself.  And  this  something  is  clearly  the  inward 
configuration  of  the  substance ;  that  is,  the  form  and  arrangement 
&c.  of  its  ultimate  particles.  Whiteness,  for  instance,  depends 
on  an  even  arrangement  of  these  particles  in  space  ;  and  herein 
we  perceive  a  perfect  analogy  between  what  man  can  do  and 
what  Nature  requires  to  be  done.  The  familiar  processes  of  the 
arts  consist  simply  in  giving  particular  forms  to  portions  of 
matter,  in  arranging  them  and  setting  them  in  motion  according 


THE    PHILOSOPHICAL   WORKS.  61 

to  certain  rules.  Between  arranging  stones  so  as  to  form  a 
house,  and  arranging  particles  so  as  to  produce  whiteness,  there 
is  no  difference  but  that  of  scale.  So  in  other  cases.  The 
difference  of  scale  once  set  aside,  it  seemed  to  follow  that  the 
knowledge  of  the  Form  would  in  all  cases  lead  to  great  practical 
results. 

Thus  far  of  the  end  which  the  new  philosophy  proposes  to 
itself,  and  of  the  method  which  it  must  employ.  The  next 
question  relates  to  the  mode  of  procuring  and  arranging  the 
materials  on  which  this  method  is  to  work.  In  this  part  of  the 
subject  we  again  perceive  the  influence  of  Bacon's  opinion 
touching  the  limitedness  of  Nature.  No  one  acquainted  with 
the  history  of  natural  philosophy  would  think  it  possible  to 
form  a  collection  of  all  the  facts  which  are  to  be  the  materials 
on  which  any  science  is  to  operate,  antecedently  to  the  formation 
of  the  science  itself. 

In  the  first  place,  the  observations  necessary  in  order  to  the 
recognition  of  these  facts  would  never  have  been  made  except 
under  the  guidance  of  some  preconceived  idea  as  to  the  subject 
of  observation ;  and  in  the  second,  the  statement  which  embodies 
the  result  of  observation  always  involves  some  portion  of  theory. 
According  to  the  common  use  of  language,  it  is  a  fact  and  not  a 
theory  that  in  ordinary  refraction  the  sine  of  the  angle  of  in- 
cidence is  to  the  sine  of  the  angle  of  refraction  in  a  given  ratio. 
But  the  observations  on  which  this  statement  is  based,  and  the 
statement  itself,  presuppose  the  recognition  of  a  portion  of  the 
theory  of  light,  namely  that  light  is  propagated  in  straight  lines 
—in  other  words,  they  presuppose  the  conception  of  a  ray.  Nor 
would  these  observations  have  been  made  but  for  the  idea  in  the 
mind  of  the  observers  that  the  magnitude  of  the  angle  of  refrac- 
tion depends  on  that  of  the  angle  of  incidence. 

As  we  advance  farther  in  any  science,  what  we  call  facts  in- 
volve more  and  more  of  theory.  Thus  it  is  a  fact  that  the 
tangent  of  the  angle  of  polarisation  is  equal  to  the  index  of  re- 
fraction. But  no  one  could  have  made  the  observations  which 
prove  it,  or  have  stated  their  result  in  words,  without  a  distinct 
conception,  first  of  the  law  of  refraction,  and  secondly  of  the 
distinguishing  character  of  polarised  light. 

The  history  of  science  and  the  nature  of  the  case  concur  in 
showing  that  observation  and  theory  must  go  on  together ;  — it 
is  impossible  that  the  one  can  be  completed  before  the  other 


62       •  GENERAL   PREFACE   TO 

begins.  Now  although  Bacon  did  not  think  that  observation 
and  experiments  might  altogether  be  laid  aside  when  once  the 
process  of  interpretation  had  begun  (we  see  on  the  contrary 
that  one  of  the  works  of  Solomon's  House  was  the  trying  of 
experiments  suggested  by  previously  obtained  conclusions),  he 
certainly  thought  it  possible  so  to  sever  observation  from  theory 
that  the  process  of  collecting  facts  and  that  of  deriving  conse- 
quences from  them  might  be  carried  on  independently  and  by 
different  persons.  This  opinion  was  based  on  an  imperfect  ap- 
prehension of  the  connexion  between  facts  and  theories;  the 
connexion  appearing  to  him  to  be  merely  an  external  one, 
namely  that  the  former  are  the  materials  of  the  latter.  With 
these  views  that  which  has  been  already  noticed  touching  the 
finiteness  of  Nature,  namely  that  there  are  but  a  finite  and 
not  very  large  number  of  things  which  for  scientific  purposes 
require  to  be  observed  *,  is  altogether  in  accordance. 

The  facts  on  which  the  new  philosophy  was  to  be  based, 
being  conceivable  apart  from  any  portion  of  theory,  and  more- 
over not  excessively  numerous,  they  might  be  observed  and 
recorded  within  a  moderate  length  of  time  by  persons  of  ordinary 
diligence. 

If  this  registering  of  facts  were  made  a  royal  work,  it  might, 
Bacon  seems  to  have  thought,  be  completed  in  a  few  years :  he 
has  at  least  remarked  that  unless  this  were  done,  the  foundation 
of  the  new  philosophy  could  not  be  laid  in  the  lifetime  of  a 
single  generation.  The  instauration,  he  has  said  in  the  general 
preface,  is  not  to  be  thought  of  as  something  infinite  and  beyond 
the  power  of  man  to  accomplish ;  nor  does  he  believe  that  its 
mission  can  be  fully  completed  (rem  omnino  perfici  posse)  within 
the  limits  of  a  single  life.  Something  was  therefore  left  for 
posterity  to  do ;  and  probably  the  more  Bacon  meditated  on  the 
work  he  had  in  hand,  the  more  was  he  convinced  of  its  extent 
and  difficulty.  But  the  Distributio  Operis  sufficiently  shows 
that  he  believed,  when  he  wrote  it,  that  the  instauration  of  the 
sciences  might  speedily  become  an  opus  operatum.  Of  the 
Historic,  Naturalis  on  which  it  was  to  be  based  he  there  speaks, 
not  less  than  of  the  Novum  Organum,  as  of  a  work  which  he 
had  himself  accomplished,  —  "  Tertia  pars  operis  complectitur 
Phaenomena  Universi,"  —  not  "  complecti  debet."  Doubtless 

1  See  the  Phaenomena  Universi,  and  toe  Partis  secundje  Del.,  &c. 


THE  PHILOSOPHICAL   WORKS.  63 

the  preface  was  written  before  the  work  itself  was  commenced ; 
still  if  he  had  not  thought  it  possible  to  make  good  what  he 
here  proposes  to  do,  he  would  have  expressly  said  so. l 

In  a  letter  to  Fulgenzio,  written  probably  when  Bacon  was 
"dagli  anni  e  da  fortuna  oppresso,"  he  remarks  that  "these 
things  "  (the  instauration  of  the  sciences)  require  some  ages  for 
the  ripening  of  them.  But  though  he  despaired  of  completing 
his  design  himself,  and  even  thought  that  some  generations 
must  pass  before  it  received  its  consummation,  yet  he  always 
regarded  it  as  a  thing  which  sooner  or  later  would  be  effectually 
accomplished,  and  which  would  thenceforth  remain  as  a  /m/^a 
ss  dsl.  His  instauration  of  the  sciences  had  a  definite  end,  in 
which  when  it  was  once  attained  it  would  finally  acquiesce; 
nor  is  there  anything  in  his  writings  to  countenance  the  assump- 
tion which  has  been  often  made,  that  in  his  opinion  the  onward 
progress  of  knowledge  was  to  continue  throughout  all  time. 
On  the  contrary,  the  knowledge  which  man  is  capable  of  might, 
he  thought,  be  attained,  not  certainly  at  once,  but  within  the 
compass  of  no  very  long  period.  In  this  doubtless  he  erred ; 
for  knowledge  must  always  continue  to  be  imperfect,  and 
therefore  in  its  best  estate  progressive. 

Bacon  has  been  likened  to  the  prophet  who  from  Mount 
Pisgah  surveyed  the  Promised  Land,  but  left  it  for  others  to 
take  possession  of.  Of  this  happy  image  perhaps  part  of  the 
felicity  was  not  perceived  by  its  author.  For  though  Pisgah 
was  a  place  of  large  prospect,  yet  still  the  Promised  Land  was  a 
land  of  definite  extent  and  known  boundaries,  and  moreover 
it  was  certain  that  after  no  long  time  the  chosen  people  would 
be  in  possession  of  it  all.  And  this  agrees  with  what  Bacon 
promised  to  himself  and  to  mankind  from  the  instauration  of 
the  sciences. 

A  truer  image  of  the  progress  of  knowledge  may  be  derived 
from  the  symbol  which,  though  on  other  grounds,  Bacon  him- 
self adopted.  Those  who  strive  to  increase  our  knowledge  of 
the  outward  universe  may  be  said  to  put  out  upon  an  apparently 
boundless  sea :  they  dedicate  themselves 

"  To  unpathed  waters — undreamed  shores ;  " 
and  though  they  have  a  good  hope  of  success,  yet  they  know 

1  The  sixth  part,  containing  the  new  philosophy  itself,  is  spoken  of  at  the  end  of 
the  Distributio  as  at  least  an  inchoate  work,  which  others  must  finish,  but  to  which 
he  hopes  to  give  "  initia  non  contemnenda." 


64  GENERAL   PREFACE   TO 

they  can  subdue  but  a  small   part  of  the   new  world  which 
lies  before  them. 

(19.)  In  this  respect  then,  as  in  others,  the  hopes  of  Francis 
Bacon  were  not  destined  to  be  fulfilled.  It  is  neither  to  the 
technical  part  of  his  method  nor  to  the  details  of  his  view  of 
the  nature  and  progress  of  science  that  his  great  fame  is  justly 
owing.  His  merits  are  of  another  kind.  They  belong  to"  the 
spirit  rather  than  to  the  positive  precepts  of  his  philosophy. 

He  did  good  service  when  he  declared  with  all  the  weight  of 
his  authority  and  of  his  eloquence  that  the  true  end  of  know- 
ledge is  the  glory  of  the  Creator  and  the  relief  of  man's  estate. 
The  spirit  of  this  declaration  runs  throughout  his  writings,  and 
we  trust  has  worked  for  good  upon  the  generations  by  which 
they  have  been  studied.  And  as  he  showed  his  wisdom  in 
coupling  together  things  divine  and  human,  so  has  he  shown  it 
also  in  tracing  the  demarcation  between  them,  and  in  rebuking 
those  who  by  confounding  religion  and  philosophy  were  in 
danger  of  making  the  one  heretical  and  the  other  superstitious. 

When,  not  long  before  Bacon's  time,  philosophy  freed  itself 
from  the  tutelage  of  dogmatic  theology,  it  became  a  grave  ques- 
tion how  their  respective  claims  to  authority  might  be  most 
fitly  co-ordinated.  It  was  to  meet,  perhaps  rather  to  evade,  this 
question,  that  the  distinction  between  that  which  is  true  in 
philosophy  and  that  which  is  true  in  religion  was  proposed  and 
adopted.  But  it  is  difficult  to  believe  that  the  mind  of  any 
sincere  and  truth-loving  man  was  satisfied  by  this  distinction. 
Bacon  has  emphatically  condemned  it,  "  There  is,"  he  affirms, 
"  no  such  opposition  between  God's  word  and  his  works." 
Both  come  from  Hun  who  is  the  father  of  lights,  the  fountain 
of  all  truth,  the  author  of  all  good ;  and  both  are  therefore  to 
be  studied  with  diligence  and  humility.  To  those  who  wish  to 
discourage  philosophy  in  order  that  ignorance  of  second  causes 
may  lead  men  to  refer  all  things  to  the  immediate  agency  of 
the  first,  Bacon  puts  Job's  question,  "  An  oportet  mentiri  pro 
Deo,"  —  will  you  offer  to  the  God  of  truth  the  unclean  sacrifice 
of  a  lie  ? 

The  religious  earnestness  of  Bacon's  writings  becomes  more 
remarkable  when  we  contrast  it  with  the  tone  of  the  most  il- 
lustrious of  his  contemporaries.  Galileo's  works  are  full  of  in- 
sincere deference  to  authority  and  of  an  affected  disbelief  in  his 
own  discoveries.  Surely  he  who  loves  truth  earnestly  will  be 


THE  PHILOSOPHICAL  WORKS.  65 

slow  to  believe  that  the  cause  of  truth  i8  to  be  served  by  irony. 
But  we  must  not  forget  the  difference  between  the  circum- 
stances in  which  the  two  men  were  placed. 

Next  to  his  determination  of  the  true  end  of  natural  philo- 
sophy and  of  the  relation  in  which  it  stands  to  natural  and 
to  revealed  theology,  we  may  place  among  Bacon's  merits  his 
clear  view  of  the  essential  unity  of  science.  He  often  insists 
on  the  importance  of  this  idea,  and  has  especially  commended 
Plato  and  Parmenides  for  affirming  "  that  all  things  do  by  scale 
ascend  to  unity."  The  Creator  is  holy  in  the  multitude  of  his 
works,  holy  in  their  disposition,  holy  in  their  unity  :  it  is  the 
prerogative  of  the  doctrine  of  Forms  to  approach  as  nearly  as 
possible  towards  the  unity  of  Nature,  and  the  subordinate 
science  of  Physics  ought  to  contain  two  divisions  relating  to  the 
same  subject.  One  of  these  ought  to  treat  of  the  first  principles 
which  govern  all  phenomena,  and  the  other  of  the  fabric  of  the 
universe.1  All  classifications  of  the  sciences  ought  to  be  as 
veins  or  markings,  and  not  as  sections  or  divisions ;  nor  can  any 
object  of  scientific  inquiry  be  satisfactorily  studied  apart  from 
the  analogies  which  connect  it  with  other  similar  objects. 

But  the  greatest  of  all  the  services  which  Bacon  rendered  to 
natural  philosophy  was,  that  he  perpetually  enforced  the  ne- 
cessity of  laying  aside  all  preconceived  opinions  and  learning  to 
be  a  follower  of  Nature.  These  counsels  could  not  to  their  full 
extent  be  followed,  nor  has  he  himself  attempted  to  do  so.  But 
they  contain  a  great  share  of  truth,  and  of  truth  never  more 
needful  than  in  Bacon's  age.  Before  his  time  doubtless  the 
authority  of  Aristotle,  or  rather  that  of  the  scholastic  interpreta- 
tion of  his  philosophy,  was  shaken,  if  not  overthrown.  Never- 
theless the'systematising  spirit  of  the  schoolmen  still  survived, 
and  of  the  reformers  of  philosophy  not  a  few  attempted  to  sub- 
stitute a  dogmatic  system  of  their  own  for  that  from  which  they 
dissented. 

Nor  were  these  attempts  unsuccessful.  For  men  still  leaned 
upon  authority,  and  accepted  as  a  test  of  truth  the  appearance 
of  completeness  and  scientific  consistency.  This  state  of  things 
was  one  of  transition ;  and  probably  no  one  did  more  towards 
putting  an  end  to  it  than  Bacon.  To  the  dealers  in  systems 
and  to  their  adherents  he  opposed  the  solemn  declaration,  that 

1  The  latter  is  in  effect  what  is  now  called  Kosmos. 
VOL.  I.  F 


66  GENERAL   PREFACE   TO 

they  only  who  come  in  their  own  name  will  be  received  of  men. 
He  constantly  exhorted  the  seeker  after  truth  to  seek  it  in 
intercourse  with  Nature,  and  has  repeatedly  professed  that  he 
was  no  founder  of  a  sect  or  school.  He  condemned  the  arro- 
gance of  those  who  thought  it  beneath  the  dignity  of  the  philo- 
sopher to  dwell  on  matters  of  observation  and  experiment,  and 
reminded  them  that  the  sun  "  seque  palatia  et  cloacas  ingreditur ; 
nee  tamen  polluitur."  We  do  not,  he  continues,  erect  or  de- 
dicate to  human  pride  a  capitol  or  a  pyramid ;  we  lay  the 
foundations  in  the  mind  of  man  of  a  holy  temple,  whereof  the 
exemplar  is  the  universe.  Throughout  his  writings  the  re- 
jection of  systems  and  authority  is  coupled  with  the  assertion, 
that  it  is  beyond  all  things  necessary  that  the  philosopher  should 
be  an  humble  follower  of  Nature.  One  of  the  most  remarkable 
parts  of  the  Novum  Organum  is  the  doctrine  of  Idola.  It  is  an 
attempt  to  classify  according  to  their  origin  the  false  and  ill- 
defined  notions  by  which  the  mind  is  commonly  beset.  They 
come,  he  tells  us,  from  the  nature  of  the  human  mind  in  general, 
from  the  peculiarities  of  each  man's  individual  mind,  from  his 
intercourse  with  other  men,  from  the  formal  teaching  of  the  re- 
ceived philosophies.  All  these  must  be  renounced  and  put  away, 
else  no  man  can  enter  into  the  kingdom  which  is  to  be  founded 
on  the  knowledge  of  Nature.1  Of  the  four  kinds  of  idols 
Mersenne  has  spoken  in  his  V'erite  des  Sciences,  published  in 
1625,  as  of  the  four  buttresses  of  the  Organum  of  Verulam. 
This  expression,  though  certainly  inaccurate,  serves  to  show  the 
attention  which  in  Bacon's  time  was  paid  to  his  doctrine  of 
idola,2 

His  rejection  of  syllogistic  reasoning  in  the  proposed  process 
for  the  establishment  of  axioms,  was  not  without  utility.  In 
the  middle  ages  and  at  the  reform  of  philosophy  the  value  of 
the  syllogistic  method  was  unduly  exalted.  Bacon  was  right  in 
denying  that  it  was  possible  to  establish  by  a  summary  process 
and  a  priori  the  first  principles  of  any  science,  and  thence  to 
deduce  by  syllogism  all  the  propositions  which  that  science 
could  contain;  and  though  he  erred  in  rejecting  deductive 
reasoning  altogether,  this  error  could  never  have  exerted  any 
practical  influence  on  the  progress  of  science,  while  the  truth 

1  Nov.  Org.  i.  68.     The  word  idolon  is  used  by  Bacon  in  antithesis  to  idea.     He 
does  not  mean  by  it  an  idol  or  false  object  of  worship. 

2  Compare  Gassendi,  Inst.  Log. 


THE   PHILOSOPHICAL  WORKS.  67 

with  which  it  was  associated  was  a  truth  of  which  his  contem- 
poraries required  at  least  to  be  reminded.  The  reason  of  his 
error  seems  to  have  been  that  he  formed  an  incorrect  idea  of 
the  nature  of  syllogism,  regarding  it  rather  as  an  entirely  arti- 
ficial process  than  as  merely  a  formal  statement  of  the  steps 
necessarily  involved  in  every  act  of  reasoning.  However  this 
may  be,  it  is  certain  that  whenever  men  attempted  to  set  aside 
every  process  for  the  discovery  of  truth  except  induction,  they 
must  always  have  been  led  to  recognise  the  impossibility  of 
doing  so. 

Lastly,  the  tone  in  which  Bacon  spoke  of  the  future  destiny 
of  mankind  fitted  him  to  be  a  leader  of  the  age  in  which  he 
lived.  It  was  an  age  of  change  and  of  hope.  Men  went 
forth  to  seek  in  new-found  worlds  for  the  land  of  gold  and 
for  the  fountain  of  youth;  they  were  told  that  yet  greater 
wonders  lay  within  their  reach.  They  had  burst  the  bands 
of  old  authority ;  they  were  told  to  go  forth  from  the  cave 
where  they  had  dwelt  so  long,  and  look  on  the  light  of 
heaven.  It  was  also  for  the  most  part  an  age  of  faith ;  and  the 
new  philosophy  upset  no  creed,  and  pulled  down  no  altar.  It. 
did  not  put  the  notion  of  human  perfectibility  in  the  place  of 
religion,  nor  deprive  mankind  of  hopes  beyond  the  grave.  On 
the  contrary,  it  told  its  followers  that  the  instauration  of  the 
sciences  was  the  free  gift  of  the  God  in  whom  their  fathers 
had  trusted — that  it  was  only  another  proof  of  the  mercy  of 
Him  whose  mercy  is  over  all  his  works. 


F   2 


PHILOSOPHICAL  WORKS. 


PART   I. 

WORKS    PUBLISHED,    O&    DESIGNED    FOR    PUBLICATION,   AS    PARTS 
OF   THE   INSTAURATIO   MAGNA ; 

ARRANGED 
ACCORDING  TO  THE  ORDER  IN  WHICH  THEY  WERE  WRITTEN. 


Consilium  est  universum  opus  Instaurationis  potius  promovore  in  multis  quam 
perficere  in  panels  ;  hoc  perpetuo  maximo  cum  ardore  (qualemDeus  mentibus  ut 
plane  confidimus  addere  sold)  appetentes  ;  ut  quod  adhuc  nunquara  tentatum  sit 
Id  ne  jam  frustra  tentetur.  —  Auctoris  Monitum,  1622. 


T  3 


NOVUM   ORGANUM. 


NOTE. 

Mr.  Ellis's  preface  to  the  Novum  Organum  was  written 
when  he  was  travelling  abroad  and  had  not  his  books  of  refer- 
ence about  him.  He  was  at  work  upon  it  the  night  he  was 
taken  ill  at  Mentone,  a  d  was  not  afterwards  able  either  to 
finish  or  to  revise  it.  I  have  added  a  page  or  two  at  the  end, 
by  which  the  analysis  of  the  first  book  is  completed.  Of  the  se- 
cond book  it  was  not  necessary  to  say  anything ;  the  subject  of  it 
being  Bacon's  method,  which  has  been  fully  discussed  in  the  Ge- 
neral Preface.  A  few  bibliographical  inaccuracies  of  little  con- 
sequence in  themselves  I  have  corrected,  either  in  notes  or  by 
the  insertion  of  words  within  brackets.  These  were  merely  over- 
sights, hardly  avoidable  in  the  first  draft  of  a  work  written  in 
such  circumstances.  But  there  are  also  a  few  opinions  expressed 
incidentally  in  which  I  cannot  altogether  concur,  though  they 
have  evidently  been  adopted  deliberately.  With  regard  to  these 
(Mr.  Ellis  not  being  in  a  condition  to  enter  into  a  discussion  of 
them)  I  had  no  course  but  to  explain  the  grounds  of  my  dissent, 
and  leave  every  man  to  decide  for  himself  upon  the  questions  at 
issue.  To  avoid  inconvenient  interruptions  however,  I  have 
thrown  my  arguments  into  an  appendix,  and  contented  myself 
in  the  foot  notes  with  marking  the  particular  expressions  which 
I  hold  to  be  questionable.  —  J.  S. 


71 


BY  EGBERT  LESLIE  ELLIS. 


THE  Novum  Organum  was  published  in  1620.  Certain  pro- 
legomena to  the  whole  of  the  Instauratio  were  prefixed  to  it, 
namely  a  Procemium  beginning  "  Franciscus  de  Verulamio  sic 
cogitavit,"  a  dedication  to  King  James,  a  general  preface,  and 
an  account,  entitled  Distributio  Operis,  of  the  parts  of  which 
the  Instauratio  was  to  consist.  Of  these  the  Novum  Organum 
is  the  second ;  the  De  Augmentis,  which  was  not  then  published, 
occupying  the  place  of  the  first.  Accordingly  in  most  editions 
of  Bacon's  works  the  prolegomena  are  prefixed,  not  to  the 
Novum  Organum,  but  to  the  De  Augmentis  ;  and  this  is  doubt- 
less their  natural  place.  Nevertheless  as  Bacon's  general  design 
was  not  completed,  it  seems  better  to  allow  them  to  remain  in 
their  original  position,  especially  as  in  the  Prooemium  Bacon 
explains  why  he  publishes  one  portion  of  the  Instauratio  apart 
from  the  rest.  "  Decrevit,"  he  there  says,  speaking  of  himself, 
"  prima  quaeque  quae  perficere  licuit  in  publicum  edere.  Neque 
haec  festinatio  ambitiosa  fuit,  sed  sollicita,  ut  si  quid  illi  huma- 
nitus  accideret,  exstaret  tamen  designatio  quaedam  ac  destinatio 
rei  quam  animo  complexus  est,"  &c. 

After  the  Proosmium  and  the  dedication  we  come  to  the  Pras- 
fatio  Generalis,  in  which  Bacon  speaks  of  the  unprosperous 
state  of  knowledge  and  of  the  necessity  of  a  new  method ;  and 
then  follows  the  Distributio  Operis.  The  Instauratio  is  to  be 
divided  into  six  portions,  of  which  the  first  is  to  contain  a  general 
survey  of  the  present  state  of  knowledge.  In  the  second  men 
are  to  be  taught  how  to  use  their  understanding  aright  in  the 
investigation  of  Nature.  In  the  third  all  the  phenomena  of  the 
universe  are  to  be  stored  up  as  in  a  treasure-house,  as  the  mate- 
rials on  which  the  new  method  is  to  be  employed.  In  the  fourth 
examples  are  to  be  given  of  its  operation  and  of  the  results  to 


72  PREFACE  TO 

which  it  leads.  The  fifth  is  to  contain  what  Bacon  had  accom- 
plished in  natural  philosophy  without  the  aid  of  his  own  method, 
but  merely  "  ex  eodem  intellectus  usu  quern  alii  in  inquirendo  et 
inveniendo  adhibere  consueverunt."  It  is  therefore  less  important 
than  the  rest,  and  Bacon  declares  that  he  will  not  bind  himself 
to  the  conclusions  it  contains.  Moreover  its  value  will  alto- 
o-ether  cease  when  the  sixth  part  can  be  completed,  wherein  will 
be  set  forth  the  new  philosophy — the  result  of  the  application 
of  the  new  method  to  all  the  phenomena  of  the  universe.  But 
to  complete  this,  the  last  part  of  the  Instauratio,  Bacon  does  not 
hope :  he  speaks  of  it  as  a  thing  "  et  supra  vires  et  ultra  spes 
nostras  collocata." 

The  greater  part  of  the  plan  traced  in  the  Distributio  remained 
unfulfilled.  Not  to  speak  of  the  last  division  of  the  Instauratio, 
no  part  of  Bacon's  writings  can  properly  be  referred  either  to 
the  fourth  or  fifth,  except  two  prefaces  which  are  found  among 
the  fragments  published  by  Gruter. l  To  the  fifth  division 
however  M.  Bouillet2  is  disposed  to  refer  several  of  Bacon's 
philosophical  writings ;  as,  for  instance,  the  tracts  entitled  De 
Fluxu  et  Refluxu  Marts,  and  Thema  Cceli.  But  though  they 
correspond  with  the  description  which  Bacon  gives  of  the  con- 
tents of  the  fifth  part  of  the  Instauratio,  there  is  no  reason  to 
suppose  that  they  would  have  been  comprised  in  it.  They  were 
written  a  considerable  time  before  the  publication  of  the  Novum 
Organum ;  the  Thema  Cceli  being  clearly  of  the  same  date  as 
the  Descriptio  Globi  intellectualis,  written  in  1612 3,  and  the 
De  Fluxu  et  Refluxu  Maris  being  probably  written  before  Bacon 
had  become  acquainted  with  Galileo's  theory  of  the  tides.  This 
theory  was  published  in  1616;  and  it  is  reasonable  to  suppose 
that  Bacon,  who  speaks  of  it  in  the  Novum  Organum,  would 
have  mentioned  it  in  the  De  Fluxu,  if  the  latter  had  not  been 
written  either  before  it  was  published,  or  but  a  short  time  after- 
wards.4 These  tracts,  and  the  others  which  M.  Bouillet  men- 

1  Francisci  Baconi  de  Verulamio  Scripta  in  naturale  et  universal!  Philosophia.    Amst. 
1G53.     For  a  particular  account  of  this  volume,  see  my  preface  to  Part  III.  — J.  S. 

2  (Euvres  Philosophiques  de  Bacon,  publiees  d'apres  les  textes  originaux,  avec  notice, 
sommaires  et  eclaireissemens,  par  M.  N.  Bouillet.    Paris,  1834. — J.  S. 

3  See  the  Preface  to  the  Descriptio  Globi  intellectual! a. — J.  S. 

4  That  the  De  Fluxu  was  written  before  the    Thema  Cceli  is  almost  proved  by  the 
allusion   to  it  in   the  following   passage :    "  Verum  hujusce   rei  demonstrations  et 
evidentias  in  anticipatione  nostra  de  fluxu  et  refluxu  maris  plene  tractavimus."     I  say 
almost  proved,  because  Bacon  in  writing  a  piece  which  was  designed  to  come  after 
another  which  was  not  yet  written,  would  sometimes  refer  to  that  other  as  if  it  were 
already  done.     But  it  is  not  likely  that  he  thould  have  done  so  here;  for  in  any 


THE   NOVUM  ORGANUM.  73 

tions,  are  clearly  occasional  writings  not  belonging  to  the  circuit 
of  the  Instauratio. 

To  the  fourth  part  have  been  referred  the  Historia  Ventorum, 
the  Historia  Vita  et  Mortis,  &c.  This  however  is  contrary  to 
Bacon's  description  of  them  in  the  dedication  to  Prince  Charles 
prefixed  to  the  Historia  Ventorum.  They  are  there  spoken  of 
as  the  "  primitive  Historic  nostrce  naturalis."  Even  the  general 
title  with  which  the  Historia  Ventorum  and  the  titles  of  five 
other  Historite  were  published,  shows  that  they  belong  not  to 
the  fourth  but  to  the  third  part  of  the  Instauratio.  It  is  as 
follows :  —  Historia  Naturalis  ad  condendam  Philosophiam,  sive 
Ph&nomena  Universi,  qua  est  Instaurationis  Magnoe  pars  tertia. 
It  is  moreover  manifest  that  as  the  fourth  part  was  to  contain 
applications  to  certain  subjects  of  Bacon's  method  of  induction, 
these  treatises,  in  which  the  method  is  nowhere  employed,  can- 
not belong  to  it.  M.  Bouillet,  though  he  justly  dissents  from 
Shaw's  '  arrangement,  by  whom  they  are  referred  to  the  fourth 
part,  nevertheless  commits  an  error  of  the  same  kind  by  intro- 
ducing into  this  division  of  the  Instauratio  a  fragment  on  Motion, 
published  by  Gruter  with  the  title  Filum  Labyrinthi,  sive 
Inquisitio  legitima  de  Motu.  This  fragment,  which  is  doubt- 
less anterior  to  the  Novum  Organum,  contains  many  thoughts 
and  expressions  which  are  found  more  perfectly  developed  either 
in  the  Novum  Organum  itself,  or  in  the  Distributio  Operis.  It  is 
not  to  be  supposed  that  Bacon,  after  thus  expressing  himself  in 
the  Distributio — "Neque  enim  hoc  siverit  Deus  ut  phantasiae  nos- 
trse  somnium  pro  exemplari  mundi  edamus  ;  sed  potius  benigne 
faveat  ut  apocalypsim  ac  veram  visionem  vestigiorum  et  sigillo- 
rum  Creatoris  super  creaturas  scribamus  "  —  would  have  repeated 
this  remarkable  sentence  with  scarcely  any  alteration  in  another 
part  of  the  Instauratio 2 ;  nor  that  he  would  have  repeated  in 


general  scheme  .the  Thema  Cceli  would  have  come  before  the  De  Fluxu.  In  a  letter  to 
Bacon,  dated  14th  April  1619,  Tobie  Matthew  speaks  of  Galileo's  having  answered 
Bacon's  discourse  touching  the  flux  and  reflux  of  the  sea :  but  he  alludes  apparently 
to  a  discourse  of  Galileo's  on  that  subject  which  had  never  been  printed. — J.  S. 

1  The  Philosophical  Works  of  Francis  Bacon,  Baron  of  Verulam,  &c. ;  methodised 
and  made  English  from  the  Originals,  by  Peter  Shaw,  M.D.  London,  1733. — J.  S. 

*  I  doubt  whether  this  argument  can  be  safely  relied  upon.  Among  the  works 
which  were  certainly  meant  to  stand  as  part  of  the  Instauratio  several  remarkable 
passages  occur  twice  and  more  than  twice.  But  there  are  other  grounds  for  con- 
cluding that  the  Inquisitio  de  Motu  was  written  soon  after  the  Cogitata  et  Visa  (1607). 
In  the  Commentarivs  solutus,  a  kind  of  diary  which  will  be  printed  among  the  Occa- 
sional Works,  I  find  the  following  entry  under  the  date  July  26.  1608: — "  The  finish- 
ing the  3  tables  De  Motu,  De  Galore  et  Frigore,  De  Sono."  After  which  follow 


74  PREFACE   TO 

a  somewhat  less  finished  form  the  whole  substance  of  the  hun- 
dred and  twenty-fifth  aphorism  of  the  first  book  of  the  Novum 
Organum.  Yet  we  must  admit  this  improbable  supposition,  if 
we  decide  on  giving  to  the  Inquisitio  legitima  the  place  which 
M.  Bouillet  has  assigned  to  it.  The  truth  is,  that  many  of 
Bacon's  shorter  tracts  preserved  by  Gruter  and  others  are 
merely,  so  to  speak,  experimental  fragments,  of  which  the  sub- 
stance is  embodied  in  his  more  finished  writings. 

Of  the  fourth  and  fifth  parts  of  the  Instauratio  nothing,  as  I 
have  already  remarked,  has  been  preserved  except  the  prefaces, 
if  indeed  any  other  portion  of  them  ever  existed.  But  of  the 
third,  though  it  is  altogether  incomplete,  we  have  nevertheless 
large  fragments.  Two  years  after  the  publication  of  the  Novum 
Organum  Bacon  published  the  Historia  Naturalis  ad  con- 
dendam  Philosophiam,  which  has  been  already  mentioned.  In 
this  however  only  the  Historia  Ventorum  is  contained  in  ex- 
tenso ;  and  of  the  five  other  Historiae  of  which  Bacon  speaks  in 
the  dedication,  and  of  which  he  proposed  to  publish  one  every 
month,  only  two  are  now  in  existence,  namely  the  Historia  Vit<B 
et  Mortis,  published  in  1623,  and  the  Historia  Densi  et  Rari 
which  is  contained  in  Rawley's  Opuscula  varia  posthuma, 
published  in  1658.  Of  the  other  three,  namely  the  Historiae 
Grams  et  Levis,  Sympathies  et  Antipathies  Rerum,  and  Sulphuris 
Mercurii  et  Salis,  we  have  only  the  prefaces,  which  were  published 
in  the  same  volume  as  the  Historia  Ventorum. 

These  Historiae,  and  the  Sylva  Sylvarum,  published  soon  after 
Bacon's  death  by  Rawley,  are  the  only  works  which  we  are 
entitled  to  refer  to  the  third  part  of  the  Instauratio.  With 
respect  to  the  former  we  have  the  authority  of  Bacon's  own 
title  page  and  dedication ;  and  Rawley's  dedication  of  the  latter 
to  King  Charles  shows  that  it  is  included  under  the  general 
designation  of  Historia  Naturalis  ad  condendam  Philosophiam.1 

Other  tracts  however,  of  more  or  less  importance,  have  been 


(July  27.)  several  pages  of  notes  for  an  Inquisitio  legitima  de  Motu.  It  would  seem 
that  this  Inquisitio  was  designed  originally  to  be  the  example  in  \?hich  the  new  method 
was  to  be  set  forth  (see  last  section  of  Cogitata  et  Visa),  but  that  the  Inquisitio  de 
Calore  et  Frigore  was  afterwards  preferred  ;  probably  as  more  manageable.  — J.  S. 

1  "  The  whole  body  of  the  Natural  History,  either  designed  or  written  by  the  late 
Lord  Viscount  St.  Albans,  was  dedicated  to  Tour  Majesty  in  the  book  De  Mentis,  about 
four  years  past,  when  Your  Majesty  was  prince,  so  as  there  needed  no  new  dedication  of 
this  work,  but  only  in  all  humbleness  to  let  Your  Majesty  know  that  it  is  jours."  — 
Dedication  to  the  King  of  the  Sylva  Sylvarum. 


THE   NOVUM  ORGANUM.  75 

placed  in  the  third  part  of  the  Instauratio,  as  for  instance  a 
fragment,  published  by  Kawley  in  1658,  entitled  Historia  et 
Inquisitio  prima  de  Sono  et  Auditu  et  de  Forma  Soni  et  latente 
processu  Soni,  sive  Sylva  Soni  Auditus.  But  the  substance  of 
this  fragment  occurs  also  in  the  Sylva  Sylvarum,  and  therefore 
it  cannot  have  been  Bacon's  intention  to  publish  both  as  portions 
of  his  Historia  Naturalis.  It  is  probable  that  the  Historia  de 
Sono  et  Auditu  was  originally  written  as  a  portion  of  the  general 
scheme  of  natural  history  l  which  was  to  form  the  third  part  of 
the  Instauratio ;  but  it  is  certainly  superseded  by  the  Sylva 
Sylvarum,  and  is  therefore  not  entitled  to  the  position  which 
has  generally  been  assigned  to  it.  So,  too,  the  Historice  Natu- 
ralis ad  condendam  Philosophiam  Prcefatio  destinata 2,  pub- 
lished by  Gruter,  is  clearly  irreconcilable  with  the  plan  laid 
down  in  the  dedication  to  Prince  Charles  of  the  Historia  Natu- 
ralis. For  Bacon's  intention  when  he  wrote  the  preface  which 
Gruter  has  published  was  plainly  to  commence  his  Natural 
History  by  treating  of  density  and  rarity,  and  not  of  the  natu- 
ral history  of  the  winds.  Subsequently  he  changed  his  plan ; 
and  the  first  published  portion  of  the  third  part  of  the  Instau- 
ratio is,  as  we  have  seen,  the  Historia  Ventorum.  But  this 
change  of  plan  plainly  shows  that  he  had  determined  to  cancel 
the  fragment  preserved  by  Gruter.  Whenever  what  an  author 
publishes  or  prepares  for  publication  supersedes  or  contradicts 
unpublished  and  unfinished  papers,  these  ought  beyond  all  ques- 
tion to  be  set  aside,  and  if  published  at  all  to  be  published 
apart  from  his  other  writings.  Against  some  of  the  other  frag- 
ments included  in  the  third  part  of  the  Instauratio  there  is  no 
such  direct  evidence  as  there  is  against  those  of  which  we  have 
been  speaking ;  but  it  only  gives  rise  to  needless  confusion  to 
mix  up  with  what  we  know  it  was  Bacon's  intention  to  publish 
as  portions  of  his  Historia  Naturalis,  loose,  fragments  touching 
wliich  we  have  no  information  whatever. 

From  what  has  been  said  it  is  manifest  that  what  we  possess 

1  It  was  probably  the  table  De  Sono  referred  to  in  the  Commentaries  solutus, 
July  26.  1608  (see  note  2.  p.  74.),  and  designed,  like  the  tables  De  Motu  and  De  Ca- 
lore  et  Frigore,  for  an  example  of  the  new  method.  —  /.  S. 

*  See  Bouillet,  vol.  ii.  p.  264.  The  preface  in  question  is  the  introduction  to  the 
Tabula  F.xporrectionis  et  Expansionis  Material,  a  rudiment  of  the  Historia  Densi  et 
Rari.  It  was  published  by  Gruter,  before  the  Historia  Densi  et  Rari  appeared, 
among  the  Impetus  Plnlosophici :  with  the  title,  Phenomena  Uitiversi ;  sive  Historia 
Naturalis  ad  condendam  Philosophiam.  Prcefatio.  M.  Bouillet  gives  the  preface  only. 
The  whole  tract  as  given  by  Gruter  will  be  found  in  Part  III.  of  this  edition.  —  J.  S. 


76  PREFACE  TO 

of  the  third  part  of  the  Instauratio  is  merely  a  fragment — for 
the  Sylva  Sylvarum,  a  miscellaneous  collection  of  observations 
gathered  for  the  most  part  out  of  books,  nowise  completes 
Bacon's  general  design.  In  truth  it  is  a  design  which  cannot 
be  completed,  there  being  no  limit  to  the  number  of  the  "  Phe- 
nomena universi "  which  are  potentially  if  not  actually  cognis- 
able ;  and  it  is  to  be  observed  that  even  if  all  the  facts  actually 
known  at  any  instant  could  be  collected  and  systematised  (and 
even  this  is  plainly  impossible),  yet  still  Bacon's  aim  would  not 
be  attained.  For  these  facts  alone  would  be  insufficient  as 
materials  for  the  sixth  part  of  the  Instauratio,  in  which  was  to 
be  contained  all  the  knowledge  of  Nature  man  is  capable  of. 
Every  day  brings  new  facts  to  light  not  less  entitled  than 
those  previously  known  to  find  a  place  in  a  complete  description 
of  the  phenomena  of  the  universe.1  From  many  places  in 
Bacon's  writings  it  appears,  as  I  have  elsewhere  remarked,  that 
he  had  formed  no  adequate  conception  of  the  extent  and  variety 
of  Nature.  In  a  letter  to  R.  P.  Baranzan,  who  had  apparently 
remarked  by  way  of  objection  to  Bacon's  scheme  of  philosophy 
that  a  complete  natural  history  would  be  a  work  of  great  extent 
and  labour,  Bacon  observes  that  it  would  perhaps  be  sixfold 
as  voluminous  as  that  of  Pliny.  We  have  here  therefore  a  sort 
of  estimate  of  the  limits  which,  in  his  judgment,  the  third  part 
of  the  Instauratio  would  not  exceed.  What  now  exists  of  it  is 
perhaps  one  twentieth  in  magnitude  of  this  estimate. 

Even  the  second  part  of  the  Instauratio,  the  Novum  Orga- 
num  itself,  is  incomplete.  The  second  book  concludes  with  the 
doctrine  of  prerogative  instances.  But  in  its  twenty-first  aphor- 
ism a  number  of  subjects  are  mentioned  of  which  this  doctrine 
is  the  first,  the  last  being  the  "  Scala  ascensoria  et  descensoria 
axiomatum."  Neither  this,  nor  any  of  these  subjects  after  the 
first,  except  the  last  but  one,  is  anywhere  discussed  in  Bacon's 


1  This  would  be  true,  I  think,  of  all  new  facts  which  were  not  obviously  reconcilable 
with  laws  previously  known.  But  is  it  not  conceivable  that  so  complete  a  knowledge 
might  be  attained  of  the  laws  of  Nature,  that  it  could  not  be  increased  or  affected  by 
the  discovery  of  any  new  fact  in  Nature  ?  If  we  had  as  complete  a  knowledge  of  other 
laws  of  Nature  as  we  have  of  gravitation,  for  instance,  new  facts  would  still  come  to 
light,  but  with  respect  to  the  law  of  gravitation  they  would  all  say  the  same  thing,  and 
therefore  bring  no  new  knowledge.  Every  new  application  of  mechanical  power  con- 
tains some  new  fact  more  or  less  connected  with  gravitation ;  yet  unless  a  machine  can 
be  made  which  shall  produce  results  not  only  new  (i.  e.  such  as  had  never  been  pro- 
duced before)  but  inexplicable  by  the  received  theory  of  gravitation,  are  we  not  entitled 
to  say  that  we  know  all  that  can  be  known  about  gravitation?  — /.  S. 


THE  NOVUM  ORGANUM.  77 

writings ;  and  our  knowledge  of  his  method  is  therefore  incom- 
plete. Even  the  penultimate  division  of  the  Novum  Organum 
which  was  published  along  with  the  first  two  books,  and  which 
treats  "  de  parascevis  ad  inquisitionem,"  has  all  the  appearance 
of  being  a  fragment,  or  at  least  of  being  less  developed  than 
Bacon  had  intended  it  to  be. 

The  first  part  of  the  Instauratio  is  represented,  not  inade- 
quately, by  the  De  Augmentis,  published  about  three  years 
after  the  Distributio  Opens  and  the  Novum  Organum.  It  is  a 
translation  with  large  additions  of  the  Advancement  of  Learning t 
published  in  1605 ;  and  if  we  regard  the  latter  as  a  development 
of  the  ninth  chapter  of  Valerius  Terminus,  which  is  an  early 
fragment  containing  the  germ  of  the  whole  of  the  Instauratio !, 
the  De  Augmentis  will  appear  to  belong  naturally  to  the  great 
work  of  which  it  now  forms  the  first  and  only  complete  portion. 
In  the  preface  prefixed  to  it  by  Rawley  it  is  said  that  Bacon, 
finding  "the  part  relating  to  the  Partitions,  of  the  Sciences  already 
executed,  though  less  solidly  than  the  dignity  of  the  argument  de- 
manded, .  .  .  thought  the  best  thing  he  could  do  would  be  to  go 
over  again  what  he  had  written,  and  to  bring  it  to  the  state  of  a 
satisfactory  and  completed  work.  And  in  this  way  he  considers 
that  he  fulfils  the  promise  which  he  has  given  respecting  the 
first  part  of  the  Instauration."2 

From  this  general  view  of  the  different  parts  of  the  Instau- 
ratio, as  described  in  the  Distributio  Operis,  we  proceed  to  con- 
sider more  particularly  the  Novum  Organum.  Although  it  was 
left  incomplete,  it  is  nevertheless  of  all  Bacon's  works  that 
upon  which  he  bestowed  the  most  pains.  In  the  first  book 
especially  every  word  seems  to  have  been  carefully  weighed ; 
and  it  would  be  hard  to  omit  or  to  change  anything  without 
injuring  the  meaning  which  Bacon  intended  to  convey.  His 
meaning  is  not  always  obvious,  but  it  is  always  expressed  with 
singular  precision  and  felicity.  His  chaplain,  Eawley,  says 
that  he  had  seen  among  his  papers  at  least  twelve  yearly  re- 

1  I  should  rather  say,  the  germ  of  all  that  part  of  the  Instauratio  which  treated  of 
the  Interpretation  of  Nature.     For  I  cannot  find  in  the  Valerius  Terminus  any  traces 
of  the  first  part,  of  which  the  Advancement  of  Learning  was  the  germ.     See  Note  A. 
at  the  end. — J.  S, 

2  My  own  reasons  for  thinking  that  the  De  Augmentis  did  not  form  part  of  the 
original  design,  together  with   the   circumstances  which,  as  I  suppose,  determined 
Bacon  to  enlarge  that  design  so  as  to  take  it  in,  will  be  exp'ained  in  the  preface  to  the 
De  Augmentis.  —  J.  S. 


78  PREFACE   TO 

visions  of  the  Novum  Orrjanum.1  Assuming,  which  there  is  no 
reason  to  doubt,  that  this  statement  may  be  relied  upon,  it  would 
seem  to  follow  that  the  composition  of  the  Novum  Organum 
commenced  in  1608.  And  this  agrees  tolerably  well  with  the 
circumstance  that  the  Cogitata  et  Visa  was  sent  to  Bodley 
in  1607,  as  we  learn  from  the  date  of  Bodley's  reply  to  it.  If 
we  suppose  that  the  tract  published  with  this  title  by  Gruter  is 
the  same  as  that  which  was  sent  to  Bodley,  a  passage  near  the 
end  acquires  a  significance  which  has  not  I  think  been  re- 
marked. In  the  Cogitata  et  Visa  Bacon  speaks  of  the  considera- 
tions whereby  he  had  been  led  to  perceive  the  necessity  of  a 
reform  in  philosophy,  and  goes  on  to  say  that  the  question  as  to 
how  his  new  method  might  be  most  fitly  given  to  the  world  had 
been  much  in  his  thoughts.  '  "  Atque  diu,"  he  proceeds,  "  et 
acriter  rem  cogitanti  et  perpendenti  ante  omnia  visum  est  ei 
tabulas  inveniendi,  sive  legitimae  inquisitionis  formulas  ...  in 
aliquibus  subjectis  proponi  tanquam  ad  exemplum  et  operis  de- 
scriptionem  fere  visibilem.2  .  .  .  Visum  est  autem,  nimis  ab- 
ruptum  esse  ut  a  tabulis  ipsis  docendi  initium  sumatur.  Itaque 
idonea  qusedam  praefari  oportuisse,  quod  et  jam  se  fecisse  arbi- 
tratur."  It  was  Bacon's  intention  therefore  when  he  wrote 
the  Cogitata  et  Visa,  and  when  apparently  some  years  later3  he 
communicated  it  to  Bodley,  to  publish  an  example  of  the  appli- 
cation of  his  method  to  some  particular  subject — an  intention 
which  remained  unfulfilled  until  the  publication  of  the  Novum 

1  "  Ipse  reperi  in  archivis  Dominationis    suae  autographa   plus  minus  duodecim 
Organi  novi,  de  anno  in  annum  •elaborati  et  ad  incudem  revocati ;  et  singulis  annis 
ulteriore  lima   subinde   politi  et  castigati."     In  the  preceding  sentence,  he  calls  it 
"  multorum    annorum    et   laboris    improbi    proles." — Auctoris   Vita,    prefixed  to  the 
Opnscvla  varia  posthuma,  1658.     In  the  English  Life  prefixed  to  the  Resuscitatio, 
which  was  published  the  year  before,  he  says,  "  I  myself  have  seen  at  the  least  twelve 
copies  of  the  Instauration ;  revised  year  by  year,  one  after  another ;  and  every  year 
altered  and  amended  in  the  frame  thereof."     I  doubt  whether  we  can  fairly  infer  from 
these  expressions  that  these  twelve  several  copies  were  made  in  twelve  several  years  ; 
but  substantially  they  bear  out  the  inference  drawn  from  them. — «/.  S. 

2  In   the    Commentarius  soluttis,  under  date  July  26.    1608,  I  find  the  following 
memorandum  : — "  Seeing  and  trying  whether  the  B.  of  Canterb.  may  not  be  affected 
in  it,  being  single  and  glorious,  and  believing  the  sense. 

"  Not  desisting  to  draw  in  the  Bp.  Awnd.  [Bishop  Andrews,  probably]  being  single, 
rich,  sickly,  and  professor  to  some  experiments :  this  after  the  table  of  motion  or  some 
other  in  part  set  in  forwardness." 

Some  other  memoranda  in  the  same  place  relate  to  the  gaining  of  physicians,  and 
learning  from  them  experiments  of  surgery  and  physic;  which  explains  the  epithet 
"  sickly"  in  the  above  extract.  —  J.  S. 

3  Bodley's  answer  is   dated   Feb.  19.  1607;  i.  e.  1607-8;  in  which  he  says,  "  I 
must  tell  you,  to  be  plain,  that  you  have  very  much  wronged  yourself  and  the  world,  to 
smother  such  a  treasure  so  long  in  your  coffer."    But  I  do  not  think  we  can  infer  from 
this  that  the  Cogitata  et  Visa  had  been  written  "  some  years"  before.    Bodley  may  only 
allude  to  his  having  kept  such  thoughts  so  long  to  himself.  — /.  S. 


THE   NOVUM   ORGANUM.  79 

Organum.  We  may  therefore  conjecture  that  it  was  about  this 
time  that  Bacon  addressed  himself  to  the  great  work  of  com- 
posing the  Novum  Organum l ;  and  this  agrees  with  what 
Rawley  says  of  its  having  been  twelve  years  in  hand.  This 
view  also  explains  why  the  whole  substance  of  the  Cogitata  el 
Visa  is  reproduced  in  the  first  book  of  the  Novum  Organum ; 
for  this  tract  was  designed  to  be  an  introduction  to  a  particular 
example  of  the  new  method  of  induction,  such  as  that  which  we 
find  near  the  beginning  of  the  second  book.  Bacon's  purpose 
in  writing  it  was  therefore  the  same  as  that  which  he  had  in 
view  in  the  first  book  of  the  Novum  Organum,  —  namely  to 
procure  a  favourable  reception  for  an  example  and  illustration 
of  his  method.  What  has  been  said  may  be  in  some  measure 
confirmed  by  comparing  the  Cogitata  et  Visa  with  an  earlier 
tract, — namely  the  Partis  secundce  Delineatio  et  Argumentum. 
When  he  wrote  this  tract  Bacon  did  not  propose  to  set  forth 
his  method  merely  by  means  of  an  example ;  on  the  contrary, 
the  three  ministrations  to  the  sense,  to  the  memory,  and  to  the 
reason,  of  which  the  last  is  the  new  method  of  induction,  were 
to  be  set  forth  in  order  and  didactically.  Whereas  in  the 
Novum  Organum  Bacon  remarks,  "  incipiendum  est  a  fine " 
(that  is,  the  method  of  induction  must  be  set  forth  before  the 
method  of  collecting  facts  and  that  of  arranging  them  so  as 
best  to  assist  the  memory)  ;  and  having  said  this,  he  goes  on  at 
once  to  his  example,  —  namely,  the  investigation  of  the  Form  of 
heat.  Thus  it  appears  that  after  Bacon  had  not  only  decided 
on  writing  a  great  work  on  the  reform  of  philosophy,  but  had 
also  determined  on  dividing  it  into  parts  of  which  the  second 
was  to  contain  the  exposition  of  his  new  method,  he  in  some 
measure  changed  his  plan,  and  resolved  to  set  forth  the  essential 
and  operative  part  of  his  system  chiefly  by  means  of  an  example. 
This  change  of  plan  appears  to  be  marked  by  the  Cogitata  et 
Visa, — a  circumstance  which  makes  this  tract  one  of  the  most 
interesting  of  the  precursors  of  the  Novum  Organum. 

That  the  Partis  secundce  Delineatio  is  earlier  than  the  Cogi- 

1  In  the  Commentarius  solutus,  under  date  July  26.  1608,  I  find  the  following 
memorandum : — "  The  finishing  the  Aphorisms,  Claris  interpretationis,  and  then  setting 
forth  the  book,"  and  in  the  same  page,  a  little  after,  "  Imparting  my  Cogitata  et  Visa, 
with  choice,  ut  videbitur."  The  aphorisms  here  spoken  of  may  have  been  the 
"Aphorism!  etConsilia  de  auxiliis  mentis  et  accensione  luminis  naturalis;  "  a  fragment 
containing  the  substance  of  the  first,  second,  and  third  aphorisms  of  the  first  book  of 
the  Novum  Organum,  and  the  first,  third,  and  sixteenth  of  the  second.  C/avis  inter- 
pretationis was  probably  the  name  which  was  afterwards  exchanged  for  Novum  Organum. 
-J.  S. 


80  PREFACE  TO 

tata  et  Visa  appears  plainly  from  several  considerations  which 
M.  Bouillet,  who  expresses  a  contrary  opinion,  seems  to  have 
overlooked.  In  the  first  place,  whole  sentences  and  even  para- 
graphs of  the  Cogitata  et  Visa  are  reproduced  with  scarcely 
any  alteration  in  the  Novum  Organum ;  whereas  this  is  by  no 
means  the  case  with  any  passage  of  the  Partis  secundce  Deline- 
atio.  But  as  it  may  be  said  that  this  difference  arises  from  the 
different  character  of  the  two  tracts,  of  which  the  one  is  simply 
a  summary  of  a  larger  work,  whereas  the  more  developed 
style  of  the  other  resembles  that  of  the  Novum  Organum,  it 
may  be  well  to  compare  them  somewhat  in  detail. 

In  speaking  of  the  prospects  which  the  reform  of  philosophy 
was  to  open  to  mankind,  Bacon  thus  expresses  himself  in  the 
Novum  Organum: — "  Quinetiam  prudentia  civilis  ad  consilium 
vocanda  est  et  adhibenda,  qua?  ex  prsescripto  diffidit,  et  de  rebus 
humanis  in  deterius  conjicit."  The  corresponding  sentence  in 
the  Cogitata  et  Visa  is,  "  Consentaneum  enim  esse,  prudentiam 
civilem  in  hac  parte  adhibere,  quae  ex  prasscripto  diffidit  et  de 
humanis  in  deterius  conjicit."  Again,  in  the  Partis  secunda 
Delineatio  the  same  idea  is  thus  expressed,  "  Si  quis  sobrius 
(ut  sibi  videri  possit,)  et  civilis  prudentiae  diffidentiam  ad  haec 
transferens,  existimet  haec  quaa  dicimus  votis  similia  videri,"  &c. 
Here  the  somewhat  obscure  phrase  "  civilis  prudentiae  diffiden- 
tiam" is  clearly  the  germ  of  that  by  which  it  is  replaced  in  the 
other  two  passages,  namely,  "  prudentia  civilis  quae  ex  praescripto 
diffidit."  Again,  in  the  Partis  secunda  Delineatio  Bacon 
affirms  that  ordinary  induction  "  puerile  quiddam  est  et  precario 
concludit,  periculo  ab  instantia  contradictoria  exposita :  "  in  the 
Cogitata  et  Visa,  that  the  logicians  have  devised  a  form  of 
induction  "admodum  simplicem  et  plane  puerilem,  quae  per 
enumerationem  tantum  procedat,  atque  propterea  precario  non 
necessario  concludat."  The  clause  "  quae  per  enumerationem 
tantum  procedat,"  which  adds  greatly  to  the  distinctness  of  the 
whole  sentence,  is  retained  in  the  Distributio  Operis,  in  which 
it  is  said  that  the  induction  of  the  logicians,  "  qua;  procedit  per 
enumerationem  simplicem,  puerile  quiddam  est,  precario  con- 
cludit, et  periculo  ab  instantia"  contradictoria  exponitur."  To 
take  another  case:  in  the  Partis  secunda  Delineatio,  Bacon, 
speaking  of  those  who  might  object  to  his  frequent  mention  of 
practical  results  as  a  thing  unworthy  of  the  dignity  of  philo- 
sophy, affirms  that  they  hinder  the  accomplishment  of  their 


.  THE   KOVUM   OUGANUM.  81 

own  wishes.  "  Quin  etiam  illis,  quibus  in  contemplations 
amorem  effusis  frequens  apud  nos  operum  mentio  asperum 
quiddam  atque  ingratum  et  mechanicum  sonat,  monstrabimus 
quantum  illi  desideriis  suis  propriis  adversentur,  quum  puritas 
contemplationum  atque  substructio  et  inventio  operum  prorsus 
eisdem  rebus  nitantur,  ac  simul  perficiantur."  In  the  Cogitata 
et  Visa,  this  sentence  recurs  in  a  modified  and  much  neater 
form :  —  "Si  quis  autem  sit  cui  in  contemplationis  amorem  et 
venerationem  effuso  ista  operum  frequens  et  cum  tanto  honore 
mentio  quiddam  asperum  et  ingratum  sonet,  is  pro  certo  sciat 
se  propriis  desideriis  adversari ;  etenim  in  natura,  opera  non 
tantum  vitas  beneficia,  sed  et  veritatis  pignora  esse."  On  com- 
paring these  two  sentences,  it  is  difficult  to  believe  that  Bacon 
would  have  omitted  the  antithesis  with  which  the  latter  ends 
in  order  to  introduce  the  somewhat  cumbrous  expressions  which 
correspond  to  it  in  the  former,  especially  as  we  find  this  anti- 
thesis reproduced,  though  with  another  context,  in  the  Novum 
Organum.  "  Opera  ipsa,"  it  is  there  said,  "  pluris  facienda 
.  sunt  quatenus  sunt  veritatis  pignora  quam  propter  vit«  com- 
rnoda."  1 

These  instances  will  probably  be  thought  sufficient  to  justify- 
us  in  concluding  that  the  Partis  secundce,  Delineatio,  in  which 
no  mention  is  made  of  the  plan  of  setting  forth  the  new  method 
of  induction  by  means  of  an  example,  is  of  earlier  date  than 
the  Cogitata  et  Visa,  in  which  this  plan,  actually  employed  in  the 
Novum  Organum,  is  spoken  of  as  that  which  Bacon  had  decided 
on  adopting.  This  question  of  priority  is  not  without  interest; 
for  if  the  Partis  secundce  Delineatio  is  anterior  to  the  Cogitata 
et  Visa,  the  general  plan  of  the  Instauratio  must  have  been 
formed  a  considerable  time  before  1607,  about  which  time 
Bacon  probably  commenced  the  composition  of  the  Novum 
Organum.  If  we  could  determine  the  date  of  Valerius  Termi- 
nus, we  should  be  able  to  assign  limits  within  which  the  forma- 
tion of  this  plan,  so  far  as  relates  to  the  division  of  the  work 
into  six  portions,  may  be  supposed  to  lie.  For  the  first  book  of 
Valerius  Terminus  was  to  include  all  that  was  to  precede  the 
exposition  of  the  new  method  of  induction,  which  was  to  be 

1  Nov.  Org.  i.  124.  It  is  well  to  mention  that  some  of  the  expressions  in  this 
aphorism  which  do  not  occur  in  the  Cogitata  et  Visa  will  be  found  in  the  Partis  se- 
cnndfB  Delineatio.  But  it  will  be  observed  that  I  am  only  comparing  passages  which 
occur  in  all  three  works.  Of  the  greater  general  resemblance  of  the  Cogitata  et  Visa 
to  the  Novum  Organum  there  can  be  no  question. 

VOL.  I.  G 


82  PREFACE  TO 

the  subject  of  the  second ;  that  is,  it  was  to  comprehend,  along 
with  the  first  part  of  the  Instauratio *,  the  general  reflexions 
and  precepts  which  form  the  subject  of  the  first  book  of  the 
Novum  Organum.  Nor  does  it  appear  that  Valerius  Terminus 
was  to  contain  anything  corresponding  to  the  last  four  parts  of 
the  Instauratio2 ;  it  was  a  work,  as  its  title3  shows,  on  the  Inter- 
pretation of  Nature ;  that  is,  it  was  to  be  a  statement  of  Bacon's 
method,  without  professing  either  to  give  the  collection  of  facts 
to  which  the  method  was  to  be  applied,  or  the  results  thereby 
obtained.  Unfortunately,  there  appears  to  be  no  evidence 
tending  to  enable  us  to  assign  the  time  at  which  (or  not  long 
after  it)  Valerius  Terminus  was  written.  That  it  is  earlier 
than  the  Advancement  of  Learning  seems  to  follow  from  the 
circumstance  that  Bacon,  when  he  wrote  it,  designed  to  include 
in  a  single  chapter  the  general  survey  of  human  knowledge 
which  in  the  Advancement  is  developed  into  two  books.4 
Bacon  has  on  all  occasions  condemned  epitomes,  and  it  is  there- 
fore altogether  improbable  that  after  writing  the  Advancement 
of  Learning  he  would  have  endeavoured  to  compress  its  con- 
tents, or  even  those  of  the  second  book,  within  the  limits  pro- 
posed in  Valerius  Terminus.  On  the  other  hand,  we  may 
suppose  that  before  writing  the  Advancement  he  had  not  seen 
how  much  he  had  to  say  on  the  subject  to  which  it  relates. 
We  may  conclude  therefore,  on  these  and  other  grounds,  that 

Valerius  Terminus  was  written  some  time  before  1605:  how 
much  before  cannot  be  known;  but  as  by  comparing  the 
Partis  secunda  Delineatio  and  the  Cogitata  et  Visa  with  the 
Novum  Organum  we  have  seen  reason  to  conclude  that  the 
general  plan  of  the  Instauratio  was  formed  before  Bacon  had 
decided  on  propounding  his  method  by  means  of  an  example,  so 
by  'comparing  the  first-named  of  these  three  works  with  Valerius 

Terminus,  we  perceive  that  the  idea  of  the  work  on  the  Inter- 
pretation of  Nature,  that  is,  on  the  new  method  of  induction, 
was  anterior  in  Bacon's  mind  to  that  of  the  Instauratio. 

And  this  conclusion  is  confirmed  by  all  we  know  of  Bacon's 
early  writings.     In  the  earliest  of  all,  (if  we  assume  that  the 


1  Query.     See  Note  A.  at  the  end,  §  1.  —  /.  S. 

2  Query.     See  Note  A.  at  the  end,  §  2.  —  J.  S. 

3  "  Valerius  Terminus  of  the  Interpretation  of  Nature ;  with  the  Annotations  of 
Hermes  Stella.     A  few  fragments  of  the  first  book,  viz.,"  &c. 

4  Query.     See  Note  A.  at  the  end,  §  1.  — /.  S. 


THE   NOVUM  ORGANUM.  83 

Temporis  Partus  Masculus,  published  by  Gruter  l,  is  the  same 
as  the  Temporis  Partus  Maximus  mentioned  by  Bacon  in  his 
letter  to  Fulgenzio,)  the  most  prominent  notion  is  that  true 
science  consists  in  the  interpretation  of  Nature  —  a  phrase  by 
which  Bacon  always  designates  a  just  method  of  induction.  But 
nothing  is  said  either  there  or  in  any  early  fragment  whereby 
we  are  led  to  suppose  that  Bacon  then  thought  of  producing  a 
great  work  like  the  Instauratio.  On  the  contrary,  in  the  De 
Interpretatione  Natures  Procemium  he  proposes  to  communicate 
his  peculiar  method  and  the  results  to  which  it  was  to  lead,  only 
to  chosen  followers;  giving  to  the  world  merely  an  exoteric 
doctrine,  namely  the  general  views  of  science  which  afterwards 
formed  the  substance  of  the  Cogitata  et  Visa  and  ultimately  of 
the  first  book  of  the  Novum  Organum. 2 

From  what  has  been  said  it  follows  that  we  should  form  an 
inadequate  conception  of  the  Novum  Organum  if  we  were  to 
regard  it  merely  as  a  portion  of  the  Instauratio.  For  it  contains 
the  central  ideas  of  Bacon's  system,  of  which  the  whole  of  the 
Instauratio  is  only  the  developement.  In  his  early  youth  Bacon 
formed  the  notion  of  a  new  method  of  induction,  and  from  that 
time  forth  this  notion  determined  the  character  of  all  his  specu- 
lations. Later  in  life  he  laid  the  plan  of  a  great  work,  within 
the  limits  of  which  the  materials  to  which  his  method  was  to  be 
applied  and  the  results  thereby  to  be  obtained  might  be  stored 
up,  together  with  a  statement  of  the  method  itself.  But  of  this 
great  plan  the  interpretation  of  Nature  was,  so  to  speak,  the  soul, 
— the  formative  and  vivifying  principle ;  not  only  because  Bacon 
conceived  that  the  new  method  only  could  lead  to  the  attainment 
of  the  great  ends  which  he  had  in  view,  but  also  because  it  was 
the  possession  of  this  method  which  had  suggested  to  him  the 
hopes  which  he  entertained.3  There  seems  some  reason  to  believe 
that  his  confidence  in  his  peculiar  method  of  induction  did  not 
increase  as  he  grew  older;  that  is  to  say,  he  admits  in  the  Novum 
Organum  that  the  interpretation  of  Nature  is  not  so  much  an 

1  Say  rather,  "  the  several  tracts  collected  by  M.  Bouillet  under  the  title  Temporis 
Partus  Masculus."     See  Note  A.  at  the  end,  §  3.  — /.  S. 

2  See  Note  A.  at  the  end,  §  4.  — /.  S. 

3  I  quite  agree  in  this,  bu£  not  quite  on  the  same  grounds.     In  Note  A.  at  the  end 
of  this  preface,  the  reader  will  find  a  statement,  too  long  for  a  foot-note,  of  such  points 
in  the  foregoing  argument  as  I  consider  disputable.    It  was  the  more  necessary  to  point 
them  out,  because  the  arrangement  of  the  pieces  in  this  edition,  for  which  I  am  re- 
sponsible,  will  otherwise  create  a  difficulty ;  being  in  some  respects  inconsistent  with 
the  opinions  here  expressed.  — J.  S. 

o  2 


84  PREFACE  TO 

artificial  process  as  the  way  in  which  the  mind  would  naturally 
work  if  the  obstacles  whereby  it  is  hindered  in  the  pursuit  of 
truth  were  once  set  aside.1  So  that  his  precepts  are,  he  says, 
not  of  absolute  necessity:  "necessitatem  ei  (arti  interpretationis 
scilicet)  ac  si  absque  eft,  nil  agi  possit,  aut  etiam  perfectionem 
non  attribuimus," — an  admission  not  altogether  in  the  spirit  of 
the  earlier  writings  in  which  the  art  of  interpretation  is  spoken 
of  as  a  secret  of  too  much  value  to  be  lightly  revealed.2 

If  it  be  asked  why  Bacon  determined  on  propounding  his 
method  by  means  of  an  example,  the  answer  is  to  be  sought  for 
in  the  last  paragraphs  of  the  Cogitata  et  Visa.  He  seems  to 
have  thought  that  it  would  thus  obtain  a  favourable  reception, 
because  its  value  would  be  to  a  certain  extent  made  manifest 
by  the  example  itself.  Likewise  he  hoped  in  this  way  to  avoid 
all  occasion  of  dispute  and  controversy,  and  thought  that  an 
example  would  be  enough  to  make  his  meaning  understood  by 
all  who  were  capable  of  understanding  it.  "  Fere  enim  se  in  ea 
esse  opinione,  nempe  (quod  quispiam  dixit)  prudentibus  haec 
satis  fore,  imprudentibus  autem  ne  plura  quidem." 

His  expectations  have  not  been  fulfilled,  for  very  few  of  those 
who  have  spoken  of  Bacon  have  understood  his  method,  or  have 
even  attempted  to  explain  its  distinguishing  characteristics, 
namely  the  certainty  of  its  results,  and  its  power  of  reducing 
all  men. to  one  common  level. 

Another  reason  for  the  course  which  he  followed  may  not 
improbably  have  been  that  he  was  more  or  less  conscious  that 
he  could  not  demonstrate  the  validity,  or  at  least  the  practica- 
bility, of  that  which  he  proposed.  The  fundamental  principle 
in  virtue  of  which  alone  a  method  of  exclusions  can  necessarily 
lead  to  a  positive  result,  namely  that  the  subject  matter  to 
which  it  is  applied  consists  of  a  finite  number  of  elements,  each 
of  which  the  mind  can  recognise  and  distinguish  from  the  rest, 


1  Nov.  Org.  i.  130.  "  Est  enim  Interpretatio  verum  et  naturale  opus  mentis,  demptts 
iis  quae  obstant"  But  compare  the  following  passage  in  Valerius  Terminus,  c.  22. 
"  that  it  is  true  that  interpretation  is  the  very  natural  and  direct  intention,  action, 
and  progression  of  the  understanding,  delivered  from  impediments.  And  that  all 
anticipation  is  but  a  reflexion  or  declination  by  accident."  So  that  if  we  may  infer 
from  the  passage  in  the  Novum  Organvm  that  his  confidence  had  abated,  we  must 
suppose  that  when  he  wrote  the  Valerius  Terminus  it  had  not  risen  to  its  height  But 
for  my  own  part  I  doubt  whether  his  opinion  on  this  point  ever  changed.  —  J.  S. 

*  Not,  I  think,  as  a  secret  of  too  much  value  to  be  revealed,  but  as  an  argument  too 
abstruse  to  be  made  popular.  See  Note  B.  at  the  end,  where  I  have  endeavoured  to 
bring  together  all  the  evidence  upon  which  the  presumption  in  the  text  is  founded, 
and  to  show  that  it  proves  either  too  much  or  too  little. — J.  S. 


THE  NOVUM  ORGANUM.  85 

cannot,  it  is  manifest,  be  for  any  particular  case  demonstrated 
a  priori.  Bacon's  method  in  effect  assumes  that  substances 
can  always  be  resolved  into  an  aggregation  of  a  certain  number 
of  abstract  qualities,  and  that  their  essence  is  adequately  re- 
presented by  the  result  of  this  analysis.  Now  this  assumption 
or  postulate  cannot  be  made  the  subject  of  a  direct  demonstra- 
tion, and  probably  Bacon  came  gradually  to  perceive  more  or 
less  the  difficulties  which  it  involves.  But  these  difficulties  are 
less  obvious  in  special  cases  than  when  the  question  is  con- 
sidered generally,  and  on  this  account  Bacon  may  have  decided 
to  give  instead  of  a  demonstration  of  his  method  an  example  of 
its  use.  He  admits  at  the  close  of  the  example  that  the  opera- 
tion of  the  method  is  imperfect,  saying  that  at  first  it  could  not 
but  be  so,  and  implying  that  its  defects  would  be  removed  when 
the  process  of  induction  had  been  applied  to  rectify  our  notions 
of  simple  natures.  He  thus  seems  to  be  aware  of  the  inherent 
defect  of  his  method,  namely  that  it  gives  no  assistance  in  the 
formation  of  conceptions,  and  at  the  same  time  to  hope  that  this 
would  be  corrected  by  some  modification  of  the  inductive  pro- 
cess. But  of  what  nature  this  modification  is  to  be  he  has 
nowhere  stated ;  and  it  is  to  be  remarked  that  in  his  earliest 
writings  the  difficulty  here  recognised  is  not  even  mentioned. 
In  Valerius  Terminus  nothing  is  said  of  the  necessity  of  forming 
correct  notions  of  simple  natures, — the  method  of  exclusions 
then  doubtless  appearing  to  contain  all  that  is  necessary  for 
the  investigation  of  Nature. 

Bacon  may  also  have  been  influenced  by  other  considerations. 
We  have  seen  that  he  was  at  first  unwilling  that  his  peculiar 
method  should  become  generally  known.  In  the  De  Interpre- 
tatione  Natures  Procemium  he  speaks  of  its  being  a  thing  not 
to  be  published,  but  to  be  communicated  orally  to  certain  per- 
sons.1 In  Valerius  Terminus  his  doctrine  was  to  be  veiled  in 
an  abrupt  and  obscure  style 2,  such  as,  to  use  his  own  expression, 
would  choose  its  reader,  —  that  is,  would  remain  unread  except 
by  worthy  recipients  of  its  hidden  meaning.  This  affected  ob- 
scurity appears  also  in  the  Temporis  Partus  Masculus.  In  this 

*  See  Note  B.  at  the  end,  extract  4th,  and  the  concluding  remarks  in  which  I  have 
explained  my  own  view  of  the  kind  of  reserve  which  Bacon  at  this  time  meditated. 
—  J.  S. 

2  See  the  same  note,  extract  1st  I  cannot  think  it  was  by  "  abruptness  and 
obscurity  "  that  he  proposed  to  effect  the  desired  separation  of  readers  either  in 
Valerius  Terminus  or  in  the  Temporis  Partus  Masculus. — /.  £ 

C  3 


86  PREFACE   TO 

unwillingness  openly  to  reveal  his  method  Bacon  coincided  with 
the  common  feeling  of  his  own  and  earlier  times.  In  the  middle 

O 

ages  no  new  discovery  was  freely  published.  All  the  secrets, 
real  or  pretended,  of  the  alchemists  were  concealed  in  obscure 
and  enigmatic  language  ;  and  to  mention  a  well-known  instance, 
the  anagram  in  which  Roger  Bacon  is  supposed  to  have  re- 
corded his  knowledge  of  the  art  of  making  gunpowder  is  so 
obscure,  that  its  meaning  is  even  now  more  or  less  doubtful. 
In  Bacon's  own  time  one  of  the  most  remarkable  discoveries  of 
Galileo — that  of  the  phases  of  Venus — was  similarly  hidden  in 
an  anagram,  though  the  veil  in  this  case  was  more  easily  seen 
through.  This  disposition  to  conceal  scientific  discoveries  and 
methods  is  connected  with  the  views  which  in  the  middle  ages 
were  formed  of  the  nature  of  science.  To  know  that  which 
had  previously  been  unknown  was  then  regarded  as  the  result 
not  so  much  of  greater  industry  or  acuteness  as  of  some  fortu- 
nate accident,  or  of  access  to  some  hidden  source  of  infor- 
mation :  it  was  like  finding  a  concealed  treasure,  of  which  the 
value  would  be  decreased  if  others  were  allowed  to  share  in 
it.  Moreover  the  love  of  the  marvellous  inclined  men  to  be- 
lieve in  the  existence  of  wonderful  secrets  handed  down  by  tra- 
dition from  former  ages,  and  any  new  discovery  acquired  some- 
thing of  the  same  mysterious  interest  by  being  kept  back  from 
the  knowledge  of  the  vulgar.  Other  causes,  which  need  not 
here  be  detailed,  increased  this  kind  of  reserve ;  such  as  the 
dread  of  the  imputation  of  unlawful  knowledge,  the  facility 
which  it  gave  to  deception  and  imposture,  and  the  like. 

The  manner  in  which  Bacon  proposed  at  one  time  to  per- 
petuate the  knowledge  of  his  method  is  also  in  accordance  with 
the  spirit  of  the  middle  ages.  In  the  writings  of  the  alchemists 
we  meet  continually  with  stories  of  secrets  transmitted  by  their 
possessor  to  one  or  more  disciples.  Thus  Artefius  records  the 
conversation  wherein  his  master,  Boemund,  transmitted  to  him 
the  first  principles  of  all  knowledge  ;  and  it  is  remarkable  that 
in  this  and  similar  cases  the  disciple  is  called  "  mi  fili "  by  his 
instructor — a  circumstance  which  shows  from  what  source  Bacon 
derived  the  phrase  "  ad  filios,"  which  appears  in  the  titles  of  several 
of  his  early  pieces.  Even  in  the  De  Augmentis  the  highest  and 
most  effectual  form  of  scientific  teaching  is  called  the  "  methodus 
ad  filios."  l 

1  Lib.  vi.  c.  2.     I  cannot  think  however  that  the  merit  of  this  method  ha;l  any- 


THE  NOVUM  ORGANUM.  87 

When  he  wrote  the  Cogitata  et  Visa,  Bacon  seems  to  have 
perceived l  how  much  of  vanity  and  imposture  had  always  been 
mixed  up  with  this  affectation  of  concealment  and  reserve.  "  Re- 
perit  autem,"  he  there  says,  "  homines  in  rerum  scientia  quam 
sibi  videntur  adepti,  interdum  proferenda  interdum  occultanda, 
famae  et  ostentationi  servire  ;  quin  et  eos  potissimum  qui  minus 
solida  proponunt,  solere  ea  quae  afferunt  obscura  et  ambigua 
luce  venditare,  ut  facilius  vanitati  suae  velificare  possint."  The 
matter  which  he  has  in  hand,  he  goes  on  to  say,  is  one  which  it 
were  nowise  fitting  to  defile  by  affectation  or  vain  glory ;  but  yet 
it  cannot  be  forgotten  that  inveterate  errors,  like  the  delusions 
of  madmen,  are  to  be  overcome  by  art  and  subtlety,  and  are 
always  exasperated  by  violence  and  opposition.  The  result  of 
this  kind  of  dilemma  is  that  the  method  is  to  be  propounded  in 
an  example, — a  decision  in  which  it  is  probable  that  he  was  still 
more  or  less  influenced  by  the  example  of  those  whom  he  here 
condemns. 

Thus  much  of  the  connexion  between  the  plan  of  the 
Novum  Organum  and  that  which  Bacon  laid  down  in  the 
Cogitata  et  Visa.  That  there  is  no  didactic  exposition  of  his 
method  in  the  whole  of  his  writings  has  not  been  sufficiently 

thing  to  do  with  secresy.  For  the  distinctive  object  of  it  is  stated  to  be  the  "  con- 
tinuatio  et  ulterior  progressus "  of  knowledge ;  and  its  distinctive  characteristic,  the 
being  "  solito  apertior."  Its  aim  was  to  transfer  knowledge  into  the  mind  of  the  dis- 
ciple in  the  same  form  in  which  it  grew  in  the  teacher's  mind,  like  a  plant  with  its 
roots  on,  that  it  might  continue  to  grow.  Its  other  name  is  "  traditio  lampadis," 
alluding  to  the  Greek  torch-race ;  which  was  run,  as  I  understand  it,  not  between  in- 
dividuals, but  between  what  we  call  sides.  Each  side  had  a  lighted  torch ;  they  were 
so  arranged  that  each  bearer,  as  he  began  to  slacken,  handed  it  to  another  who  was 
fresh ;  and  the  side  whose  torch  first  reached  the  goal,  still  a-light,  was  the  winner. 
The  term  "  fllii,"  therefore,  alludes,  I  think,  to  the  successive  generations,  not  who 
should  inherit  the  secret,  but  who  should  carry  on  the  work.  Compare  the  remarks 
in  the  Sapientia  Veterum  (Fab.  xxvi.  near  the  end,)  upon  the  torch-races  in  honour  oS 
Prometheus.  "  Atque  continet  in  se  monitum,  idque  prudentissimum,  ut  perfectio 
scientiarum  a  successione,  non  ab  unius  alicujus  pernicitate  aut  facultate,  expectetur. 
....  Atque  optandum  esset  ut  isti  ludi  in  honorem  Promethei,  sive  humanae  natura;, 
instaurarentur,  atque  res  certamen,  et  cemulationem,  et  bonam  fortunam  reciperet ;  neque 
ex  unius  cujuspiam  face  tremula  atque  agitata  penderet."  To  me,  I  must  confess,  the 
explanation  above  given  of  Bacon's  motives  for  desiring  a  select  audience  seems 
irreconcilable  both  with  the  objects  which  he  certainly  had  in  view  and  with  the  spirit 
in  which  he  appears  to  have  pursued  them.  "  Fit  audience,  though  few,"  he  no  doubt 
desired ;  and  I  can  easily  believe  that  he  wished  not  only  to  find  the  fit,  but  also  to 
exclude  the  unfit.  But  the  question  is,  whether  his  motive  in  so  selecting  and  so 
limiting  his  audience  was  unwillingness  to  part  with  his  treasure,  or  solicitude  for  the 
furtherance  of  his  work.  To  decide  this  question  I  have  brought  together  all  the 
passages  in  which  he  speaks  of  the  "  singling  and  adopting  "  of  the  "  fit  and  legitimate 
reader."  But  the  collection,  with  the  remarks  which  it  suggests,  being  too  long  for  a 
foot-note,  I  have  placed  them  at  the  end  of  this  preface.  See  Note  B. — J.  S. 

1  See  Note  B.,  extract  7th.  But  observe  that  in  the  1st,  3rd,  and  4th,  he  shows 
himself  quite  as  sensible  of  the  vanity  and  imposture  which  such  secresy  had  been  made 

to  subserve J.  S. 

0  4 


88  PREFACE   TO 

remarked  by  those  who  have  spoken  of  his  philosophy ;  probably 
because  what  he  himself  regarded  as  a  sort  of  exoteric  doctrine, 
namely  the  views  of  science  contained  in  the  first  book  of  the 
Novum  Organum,  have  received  much  more  attention  than  the 
method  itself,  which  is  nevertheless  the  cardinal  point  of  his 
whole  system.  Bacon  is  to  be  regarded,  not  as  the  founder  of 
a  new  philosophy,  but  as  the  discoverer  of  a  new  method  ;  at 
least  we  must  remember  that  this  was  his  own  view  of  himself 
and  of  his  writings. 

I  proceed  to  give  some  account  of  the  structure  of  the  Novum 
Organum  and  of  the  parts  into  which  it  may  be  most  con- 
veniently divided. 

After  the  preface,  in  which  Bacon  professes  that  it  is  not  his 
intention  to  destroy  the  received  philosophy,  but  rather  that 
from  henceforth  there  should  be  two  coexisting  and  allied 
systems, — the  one  sufficient  for  the  ordinary  purposes  of  life, 
and  such  as  would  satisfy  those  who  are  content  with  probable 
opinions  and  commonly  received  notions;  the  other  for  the 
sons  of  science,  who  desire  to  attain  to  certainty  and  to  an 
insight  into  the  hidden  things  of  Nature,  —  we  come  to  the 
Novum  Organum  itself;  which  commences  with  some  weighty 
sentences  concerning  the  relation  of  Man  to  Nature.  The  first 
aphorism,  perhaps  the  most  often  quoted  sentence  in  the  Novum 
Organum,  occurs  twice  in  the  fragments  published  by  Gruter ; 
namely  in  the  Aphorismi  et  Consilia  de  Auxiliis  Mentis,  and 
again  in  a  less  perfect  form  in  the  De  Interpretatione  Natures 
Sententia  XII.,  both  which  fragments  are  included  [by  M. 
Bouillet]  l  under  the  title  Temporis  Partus  Masculus,  though 
they  are  clearly  of  different  dates.  The  wording  of  the  aphorism 
in  the  former  is  almost  precisely  the  same  as  in  the  Novum  Or- 
ganum. In  all  three  places  man  is  styled  "  nature  minister 
et  interpres."  He  is  naturas  interpres,  because  in  every  object 
which  is  presented  to  him  there  are  two  things  to  be  considered, 
or  rather  two  aspects  of  the  same  thing,  —  one  the  phenomenon 
which  Nature  presents  to  the  senses  —  the  other  the  inward 
mechanism  and  action,  of  which  the  phenomenon  in  question  is 
not  only  the  result  but  also  the  outward  sign.  To  pass  there- 
fore from  the  phenomenon  to  its  hidden  cause  is  to  interpret  the 
signs  which  enable  us  to  become  acquainted  with  the  operations 

1  Not  so  included  by  Gruter.     See  note  A.  at  the  end,  §  -3.  —  /.  S, 


THE   NOVUM  ORGANUM.  89 

of  Nature.  Again,  he  is  the  minister  naturae,  because  in  all  his 
works  he  can  only  arrange  the  things  with  which  he  deals  in 
the  order  and  form  which  Nature  requires.  All  the  rest  comes 
from  her  only  ;  the  conditions  she  requires  having  been  fulfilled, 
she  produces  new  phenomena  according  to  the  laws  of  her  own 
action.  Thus  the  two  words  minister  and  interpres  refer  re- 
spectively to  works  and  contemplation  —  to  power  and  know- 
ledge— the  substance  of  Bacon's  theory  of  both  being  compressed 
into  a  single  phrase.  The  third  and  fourth  aphorisms  are  de- 
velopments of  the  first ;  the  second  relating  not  to  the  theory  of 
knowledge,  but  to  the  necessity  of  providing  helps  for  the 
understanding. 

Then  follow  (5 — 10.)  reflections  on  the  sterility  of  the  ex- 
isting sciences,  and  (11 — 17.)  remarks  on  the  inutility  of  logic. 
In  (14.)  Bacon  asserts  that  everything  must  depend  on  a  just 
method  of  induction.  From  (18.)  to  (37.)  he  contrasts  the  only 
two  ways  in  which  knowledge  can  be  sought  for ;  namely  anti- 
cipations of  Nature  and  the  interpretation  of  Nature.  In  the 
former  method  men  pass  at  once  from  particulars  to  the  highest 
generalities,  and  thence  deduce  all  intermediate  propositions ; 
in  the  latter  they  rise  by  gradual  induction  and  successively, 
from  particulars  to  axioms  of  the  lowest  generality,  then  to  in- 
termediate axioms,  and  so  ultimately  to  the  highest.  And  this 
is  the  true  way,  but  as  yet  untried. 

Then  from  (38.)  to  (68.)  Bacon  developes  the  doctrine  of  idols. 
It  is  to  be  remarked  that  he  uses  the  word  idolon  in  antithesis 
to  idea,  the  first  place  where  it  occurs  being  the  twenty-third 
aphorism.  "  Non  leve  quiddam  interest,"  it  is  there  said,  "  inter 
humana3  mentis  idola  et  divinae  mentis  ideas."  He  nowhere 
refers  to  the  common  meaning  of  the  word,  namely  the  image 
of  a  false  god.  Idols  are  with  him  "  placita  quaedam  inania," 
or  more  generally,  the  false  notions  which  have  taken  possession 
of  men's  minds.  The  doctrine  of  idols  stands  [he  says]  in  the 
same  relation  to  the  interpretation  of  Nature,  as  the  doctrine  of 
fallacies  to  ordinary  logic. 

Of  idols  Bacon  enumerates  four  kinds, — the  idols  of  the  tribe, 
of  the  cave,  of  the  market-place,  and  of  the  theatre ;  and  it  has 
been  supposed  that  this  classification  is  borrowed  from  Roger 
Bacon,  who  in  the  beginning  of  the  Opus  Majus  speaks  of 
four  hindrances  whereby  men  are  kept  back  from  the  attain- 
ment of  true  knowledge.  But  this  supposition  is  for  several 


90  PREFACE   TO 

reasons  improbable.  The  Opus  Majus  was  not  printed  until 
the  eighteenth  century,  and  it  is  unlikely  that  Francis  Bacon 
would  have  taken  the  trouble  of  reading  it,  or  any  part  of  it, 
in  manuscript.1  In  the  first  place  there  is  no  evidence  in  any 
part  of  his  works  of  this  kind  of  research,  and  in  the  second 
he  had  no  high  opinion  of  his  namesake,  of  whom  he  has  spoken 
with  far  less  respect  than  he  deserves.  The  only  work  of 
Roger  Bacon's  which  there  is  any  good  reason  for  believing 
that  he  was  acquainted  with  is  a  tract  on  the  art  of  prolonging 
life,  which  was  published  at  Paris  in  1542,  and  of  which  an 
English  translation  appeared  in  1617.  The  general  resemblance 
between  the  spirit  in  which  the  two  Bacons  speak  of  science 
and  of  its  improvement  is,  notwithstanding  what  has  sometimes 
been  said,  but  slight.  Both  no  doubt  complain  that  sufficient 
attention  has  not  been  paid  to  observation  and  experiment,  but 
that  is  all ;  and  these  complaints  may  be  found  in  the  writings 
of  many  other  men,  especially  in  the  time  of  Francis  Bacon. 
Nothing  is  more  clear  than  that  the  essential  doctrines  of  his 
philosophy  —  among  which  that  of  idols  is  to  be  reckoned  — 
are,  so  far  as  he  was  aware,  altogether  his  own.  There  is  more- 
over but  little  analogy  between  his  idols  and  his  namesake's 
hindrances  to  knowledge.  The  principle  of  classification  is  alto- 
gether different,  and  the  notion  of  a  real  connexion  between 
the  two  was  probably  suggested  simply  by  there  being  the 
same  number  of  idols  as  of  hindrances.2  It  is  therefore  well 
to  remark  that  in  the  early  form  of  the  doctrine  of  idols  there 
were  only  three.  In  the  Partis  secundce  Delineatio  the  idols 
wherewith  the  mind  is  beset  are  said  to  be  of  three  kinds :  they 
either  are  inherent  and  innate  or  adscititious ;  and  if  the  latter, 
arise  either  from  received  opinions  in  philosophy  or  from 


1  I  can  hardly  think  that  he  would  have  omitted  to  look  into  a  work  like  the 
Opus  Majus,  if  he  had  had  the  opportunity.     But  it  is  very  probable  that  no  copy  of 

it  was  procurable ;  possible  that  he  did  not  even  know  of  its  existence.  The  manner  in 
which  he  speaks  of  Roger  Bacon  in  the  Ttmporis  Partus,  Masculus,  as  belonging  to  the 
"  utile  genus  "  of  experimentalists,  "  qui  de  theoriis  non  admodum  soliciti  mechanicd 
quadam  subtilitate  rerum  inventarum  extensiones  prehendunt,"  seems  rather  to  imply 
that  he  knew  of  him  at  that  tune  chiefly  by  his  reputation  for  mechanical  inventions. 
—  J.  S. 

2  That  the  two  may  be  the   more   conveniently  compared,  I  have  quoted  Ro- 
ger Bacon's  exposition  of  his  "  offendicula,"  in  a  note  upon  the  39th  aphorism,    in 
which  the  names  of  the  four  "  Idols  "  first  occur.     How  slight  the  resemblance  is 
between  the  two  may   be  ascertained   by  a  very  simple    test     If  you  are  already 
acquainted  with  Francis  Bacon's  classification,  try  to  assign  each   of  the  "offendi- 
cula "  to  its  proper  class.     If  not,  try  by  the  help  of  Roger's  classification  to  find  out 
Francis's.  —  J.  S, 


THE   NOVUM  ORGANUM.  91 

wrong  principles  of  demonstration.  This  classification  occurs 
also  in  Valerius  Terminus.1 

The  first  of  these  three  classes  corresponds  to  the  first  and 
second  of  those  spoken  of  in  the  Novum  Organum.  The  idols 
of  the  tribe  are  those  which  belong,  as  Aristotle  might  have 
said,  to  the  human  mind  as  it  is  human, — the  erroneous  tenden- 
cies common  more  or  less  to  all  mankind.  The  idols  of  the 
cave  arise  from  each  man's  mental  constitution :  the  metaphor 
being  suggested  by  a  passage  in  the  [opening  of  the  seventh 
book  of  Plato's  Republic."]2  Both  classes  of  extraneous  idols 
mentioned  in  the  Partis  secundce  Delineatio  are  included  in  the 
idola  theatri,  and  the  idola  fori  correspond  to  nothing  in  the 
earlier  classification.3  They  also  are  extraneous  idols,  but  result 
neither  from  received  opinions  nor  erroneous  forms  of  demon- 
stration, but  from  the  influence  which  words  of  necessity  exert. 
They  are  called  idols  of  the  market-place  because  they  are 
caused  by  the  daily  intercourse  of  common  life.  "  Verba,"  re- 
marks Bacon,  "  ex  captu  vulgi  imponuntur." 

It  is  only  when  we  compare  the  later  with  the  earlier  form  of 
the  doctrine  of  idols  that  we  perceive  the  principle  of  classifi- 
cation which  Bacon  was  guided  by,  namely  the  division  of 
idols  according  as  they  come  from  the  mind  itself  or  from  with- 
out.4 In  the  Novum  Organum  two  belong  to  the  former  class 
and  two  to  the  latter,  so  that  the  members  of  the  classification 
are  better  balanced5  than  in  the  previous  arrangement:  in  both 
perhaps  we  perceive  a  trace  of  the  dichotomizing  principle  of 
Ramus,  one  of  the  seeming  novelties  which  he  succeeded  in 
making  popular.6 

1  Not   in    Valerius    Terminus.     It  occurs  in  the  Distributio  Opens,  and  may  be 
traced  though  less  distinctly  in  the  Advancement  and  the  De  Augmentis.      See  Note 
C.  at  the  end.  —  /.  S. 

2  Mr.  Ellis  had  written  "  in  the  of  Aristotle."    But  the  words  of  the 
De  Augmentis  (v.  4.)  ("  de  specu  Platonis  ")  prove  that  it  was  the  passage  in  Plato 
which  suggested  the  metaphor.  —  J.  S. 

3  i.  e.  in   the  classification  adopted  in  the  Partis  secunda  Delineatio ;    for  they 
correspond  exactly  with  the  third  kind  of  fallacies  or  false  appearances  mentioned  in 
the  Advancement,    and  with  the    idols  of  the  palace  in   Valerius  Terminus.    And  I 
think  they  were  meant  to  be  included  among  the  "  Inhaerentia  et  Innata "  of  the 
Delineatio.     See  Note  C.  —  J.  S. 

4  Rather,  I  think,  as  they  are  separable  or  inseparable  from  our  nature  and  con- 
dition in  life.     See  Note  C. — J.  S. 

5  Compare  the  Distributio  Operis,  where  the  classification  is  retained,  with  the  Novum 
Organum,  where  it  is  not  alluded  to,  and  I  think  it  will  be  seen  that  Bacon  did  not 
intend  to  balance  the  members  in  this  way.     See  Note  C.  at  the  end.  —  /.  S. 

6  Bacon  alludes  to   Ramus  in  the  De  Augmentis  vi.  2.,  "  De  unica  methodo  et 
clichotomiis  perpetuis  nil  attinet  dicere.     Fuit  enim  nubecula  quaedam  doctrinac  quas 
cito  transiit :  res  certe  simul  et  scientiis  damnosissima,"  &c. 


92  PREFACE   TO 

After  enumerating  the  four  kinds  of  idols,  Bacon  gives  in- 
stances of  each  (45—67.) ;  and  speaking  in  (62.)  of  idols  of  the 
theatre,  introduces  a  triple  classification  of  false  philosophies,  to 
which  he  seems  to  have  attached  much  importance,  as  we  find  it 
referred  to  in  many  parts  of  his  writings.  False  philosophy  is 
sophistical,  empirical,  or  superstitious ;  sophistical,  when  it  con- 
sists of  dialectic  subtleties  built  upon  no  better  foundation  than 
common  notions  and  every-day  observation  ;  empirical,  when  it 
is  educed  out  of  a  few  experiments,  however  accurately  ex- 
amined ;  and  superstitious,  when  theological  traditions  are  made 
its  basis.  In  the  Cogitata  et  Visa  he  compares  the  rational 
philosophers  (that  is,  those  whose  system  is  sophistical, —  the  name 
implying  that  they  trust  too  much  to  reason  and  despise  ob- 
servation) to  spiders  whose  webs  are  spun  out  of  their  own 
bodies,  and  the  empirics  to  the  ant  which  simply  lays  up  its 
store  and  uses  it.  Whereas  the  true  way  is  that  of  the  bee, 
which  gathers  its  materials  from  the  flowers  of  the  field  and  of 
the  garden,  and  then,  ex  propria  facultate,  elaborates  and  trans- 
forms them.1  The  third  kind  of  false  philosophy  is  not  here 
mentioned.  In  the  Novum  Organum  Bacon  perhaps  intended 
particularly  to  refer  to  the  Mosaical  philosophy  of  Fludd,  who 
is  one  of  the  most  learned  of  the  Cabalistic  writers.'2 

In  (69.)  Bacon  speaks  of  faulty  demonstrations  as  the 
defences  and  bulwarks  of  idols,  and  divides  the  common  pro- 
cess for  the  establishment  of  axioms  and  conclusions  into  four 
parts,  each  of  which  is  defective.  He  here  describes  in  gene- 
ral terms  the  new  method  of  induction.  In  the  next  aphorism, 
which  concludes  this  part  of  his  subject,  he  condemns  the 
way  in  which  experimental  researches  have  commonly  been 
carried  on. 

The  doctrine  of  idols  seems,  when  the  Novum  Organum  was 
published,  to  have  been  esteemed  one  of  its  most  important 
portions.  Mersenne  at  least,  the  earliest  critic  on  Bacon's 
writings,  his  Certitude  des  Sciences  having  been  published  in 


1  In  the  Advancement  of  Learning  and   the  De  Aug mentis,  the  schoolmen  in  par- 
ticular are  compared  to  the  spider ;    a  passage  which  has  been  misunderstood  by  a 
distinguished  writer,  whose  judgments  seem  not  unfrequently  to  be  as  hastily  formed 
as  they  are  fluently  expressed,  and  who  conceives  that  Bacon  intended  to  condemn 
the  study  of  psychology. 

In  speaking  of  the  field  and  the  garden,  Bacon  refers  respectively  to  observations  of 
Nature  and  artificial  experiment ;  an  instance  of  the  "  curiosa  felicitas "  of  his 
metaphors. 

2  Fludd's  work,  entitled  Philosophia  Moysaica,  was  published  in  1638. 


THE   NOVUM  ORGANUM.  93 

1625 ',  speaks  of  the  four  idols,  or  rather  of  Bacon's  remarks 
upon  them,  as  the  four  buttresses  of  his  philosophy.  In  Bacon's 
own  opinion  this  doctrine  was  of  much  importance.  Thus  in 
the  De  Interpretatione  Natures  Sententice  Duodecim  he  says,  in 
the  abrupt  style  of  his  earlier  philosophical  writings,  "  Qui 
primum  et  ante  alia  omnia  animi  motus  humani  penitus  non 
explorarit,  ibique  scientiae  meatus  et  errorum  sedes  accuratissime 
descriptas  non  habuerit,  is  omnia  larvata  et  veluti  incantata 
reperiet ;  fascinum  ni  solverit  interpretari  non  poterit.2 

From  (71.)  to  (78.)  he  speaks  of  the  signs  and  tokens  whereby 
the  defects  and  worthlessness  of  the  received  sciences  are  made 
manifest.  The  origin  of  these  sciences,  the  scanty  fruits  they 
have  borne,  the  little  progress  they  have  made,  all  testify  against 
them ;  as  likewise  the  confessions  of  the  authors  who  have  treated 
of  them,  and  even  the  general  consent  with  which  they  have 
been  received.  "  Pessimum,"  says  Bacon,  "  omnium  est  au- 
gurium,  quod  ex  consensu  capitur  in  rebus  intellectualibus."3 

From  (78.)  to  (92.)  Bacon  speaks  of  the  causes  of  the  errors 
which  have  hindered  the  progress  of  science  ;  intending  thereby 
to  show  that  there  is  no  reason  to  doubt  the  value  of  the  reform 
which  he  is  about  to  propose,  because  though  in  itself  seem- 
ingly plain  and  obvious  it  has  nevertheless  remained  so  long 
unthought  of.  On  the  contrary,  there  is,  he  affirms,  good 
reason  for  being  surprised  that  even  now  any  one  should  have 
thought  of  it. 

The  first  of  these  causes  is  the  comparative  shortness  of  the 
periods  which,  out  of  the  twenty-five  centuries  which  intervene 
between  Thales  and  Bacon's  own  time,  have  been  really  fa- 
vourable to  the  progress  of  science.  The  second,  that  even 
during  the  more  favourable  times  natural  philosophy,  the  great 
mother  of  the  sciences,  has  been  for  the  most  part  neglected ; 
men  having  of  late  chiefly  busied  themselves  with  theology,  and 
among  the  Greeks  and  Romans  with  moral  philosophy,  "  quze 

1  In  the  Biographic    Universette  (Mersenne)  it  is  incorrectly  said  that  this  work 
was  published  in  1636,  and  an  idle  story  is  mentioned  that  it  was  in  reality  written, 
not  by  Mersenne,  but  by  Lord  Herbert  of  Cherbury, — a  story  sufficiently  refuted  by  its 
scrupulous  and  submissive  orthodoxy. 

2  So  also  in  the  Valerius  Terminus,  c.  17.  :    "  That  if  any  have  had  or  shall  have  the 
power  and  resolution  to  fortify  and  inclose  his  mind  against  all  anticipations,  yet  if  he 
have  not  been  or  shall  not  be  cautioned  by  the  full  understanding  of  the  nature  of  the 
mind  and  spirit  of  man,  and  therein  of  the  seats,  pores,  and  passages  both  of  know- 
ledge and  error,  he  hath  not  been,  nor  shall  not  be,  possibly  able  to  guide  or  keep  on 
his  course  aright." — /.  S. 

3  He  however  excepts  matters  political  and  religious. 


94  PREFACE   TO 

ethnicis  vice  theologize  erat."  Moreover,  even  when  men  oc- 
cupied themselves  the  most  with  natural  philosophy  (Bacon 
refers  to  the  age  of  the  early  Greek  physicists),  much  time  was 
wasted  through  controversies  and  vain  glory.  Again,  even 
those  who  have  bestowed  pains  upon  natural  philosophy  have 
seldom,  especially  in  these  latter  times,  given  themselves  wholly 
up  to  it.  Thus,  natural  philosophy  having  been  neglected  and 
the  sciences  thereby  severed  from  their  root,  it  is  no  wonder 
that  their  growth  has  been  stopped. 

Another  cause  of  their  scanty  progress  is,  that  their  true  end, 
the  benefit  and  relief  of  man's  estate,  has  not  been  had  in  re- 
membrance. This  error  Bacon  speaks  of  in  the  Advancement 
as  the  greatest  of  all,  coupling  however  there  with  the  relief 
of  man's  estate  the  glory  of  the  Creator.  Again,  the  right 
path  for  the  advancement  of  knowledge  has  not  only  been  neg- 
lected but  blocked  up,  men  having  come  not  only  to  neglect 
experience  but  also  to  despise  it.  Also  the  reverence  for  an- 
tiquity has  hindered  progress ;  and  here  Bacon  repeats  the  re- 
mark he  had  made  in  the  Advancement,  that  antiquity  was  the 
world's  youth,  and  the  latter  times  its  age.1 

Again,  the  progress  of  science  has  been  hindered  by  too 
much  respect  for  what  has  been  already  accomplished.  And 
this  has  been  increased  by  the  appearance  of  completeness  which 
systematic  writers  on  science  have  given  to  their  works,  and 
also  by  the  vain  and  boastful  promises  of  some  who  have  pre- 
tended to  reform  philosophy.  Another  reason  why  more  has 
not  been  accomplished,  is  that  so  little  has  been  attempted. 

To  these  hindrances  Bacon  adds  three  others,  —  superstitious 
bigotry,  the  constitution  of  schools,  universities,  and  colleges, 
and  the  lack  of  encouragement ;  and  then  concludes  this  part  of 
the  subject  with  that  which  he  affirms  to  have  been  the  greatest 

1  This  remark  is  in  itself  not  new;  we  read,  for  instance,  in  the  book  of  Esdras,  that 
the  world  has  lost  its  youth,  and  that  the  times  begin  to  wax  old.  Nor  is  it  new  in  the 
application  here  made  of  it  Probably  several  writers  in  the  age  which  preceded 
Bacon's  had  already  made  it,  for  in  that  age  men  were  no  longer  willing  to  submit  to 
the  authority  of  antiquity,  and  still  felt  bound  to  justify  their  dissent.  Two  writers 
may  at  any  rate  be  mentioned  by  whom  the  thought  is  as  distinctly  expressed  as  by 
Bacon,  namely  Giordano  Bruno  and  Otto  Casmann ;  the  former  in  the  Cena  di  Cenere, 
the  latter  in  the  preface  to  his  Problemata  Afarina,  which  was  published  in  1596,  and 
therefore  a  few  years  later  than  the  Cena,  with  which  however  it  is  not  likely  that 
Casmann  was  acquainted.  Few  writers  of  celebrity  comparable  to  Bruno's  appear  to 
have  been  so  little  read. 

I  have  quoted  both  passages  in  a  note  on  the  corresponding  passage  in  [the  first 
book  of]  the  De  Augmentis  :  that  in  the  Cena  di  Cenere  was  first  noticed  by  Dr. 
Whewell.  See  his  Philosophy  of  the  Inductive  Sciences,  ii.  198. 


THE  NOVUM    ORGANUM.  95 

obstacle  of  all,  namely  despair  of  the  possibility  of  progress. 
To  remove  this,  he  goes  on  to  state  the  grounds  of  hope  for  the 
future, — a  discussion  which  extends  from  (93.)  to  (115.). 

"  Principium  autem,"  he  begins,  "  sumendum  a  Deo ; "  that  is 
to  say,  the  excellence  of  the  end  proposed  is  in  itself  an  indi- 
cation that  the  matter  in  hand  is  from  God,  nor  is  the  prophecy 
of  Daniel  concerning  the  latter  times  to  be  omitted,  namely  that 
many  shall  go  to  and  fro  and  knowledge  shall  be  increased. 
Again,  the  errors  committed  in  tune  past  are  a  reason  for  hoping 
better  things  in  the  time  to  come.  He  therefore  sets  forth  these 
errors  at  some  length  (95 — 107.).  This  enumeration  begins 
with  the  passage  already  mentioned  [as  occurring  in  the  Cogitata 
et  Visa],  in  which  the  true  method  is  spoken  of  as  intermediate 
to  those  of  the  dogmatici  or  rationales,  and  of  the  empirici. 
There  will  be,  he  concludes,  good  ground  for  hope  when  the 
experimental  and  reasoning  faculties  are  more  intimately  united 
than  they  have  ever  yet  been.  So  likewise  when  natural  phi- 
losophy ceases  to  be  alloyed  with  matter  extraneous  to  it,  and 
when  any  one  can  be  found  content  to  begin  at  the  beginning 
and,  putting  aside  all  popularly  received  notions  and  opinions,  to 
apply  himself  afresh  to  experience  and  particulars.  And  here 
Bacon  introduces  an  illustration  which  he  has  also  employed 
elsewhere,  comparing  the  regeneration  of  the  sciences  to  the 
exploits  of  Alexander,  which  were  at  first  esteemed  portentous 
and  more  than  human,  and  yet  afterwards  it  was  Livy's  judg- 
ment that  he  had  done  no  more  than  despise  a  vain  show  of 
difficulty.  Bacon  then  resumes  his  enumeration  of  the  improve- 
ments which  are  to  be  made,  each  of  which  will  be  a  ground  of 
hope.  The  first  is  a  better  natural  history  than  has  yet  been 
composed ;  and  it  is  to  be  observed  that  a  natural  history  which 
is  designed  to  contain  the  materials  for  the  instauration  of  phi- 
losophy differs  essentially  from  a  natural  history  which  has  no 
such  ulterior  end :  the  chief  difference  is,  that  an  ordinary 
natural  history  does  not  contain  the  experimental  results  fur- 
nished by  the  arts.  In  the  second  place,  among  these  results 
themselves  there  is  a  great  lack  of  experimenta  lucifera,  that  is 
of  experiments  which,  though  not  practically  useful,  yet  serve  to 
give  light  for  the  discovery  of  causes  and  axioms :  hitherto 
men  have  busied  themselves  for  the  most  part  with  experimenta 
fructifera,  that  is  experiments  of  use  and  profit.  Thirdly,  ex- 
perimental researches  must  be  conducted  orderly  and  according 


96  PREFACE   TO 

to  rule  and  law,  and  not  as  hitherto  in  a  desultory  and  irregular 
manner.  Again,  when  the  materials  required  have  been  col- 
lected, the  mind  will  not  be  able  to  deal  with  them  without 
assistance  and  memoriter :  all  discoveries  ought  to  be  based  upon 
written  records  —  "  nulla  nisi  de  scripto  inventio  probanda  est." 
This  is  what  Bacon  calls  experientia  litterata1,  his  meaning 
apparently  being  that  out  of  the  storehouse  of  natural  history 
all  the  facts  connected  with  any  proposed  subject  of  investiga- 
tion should  be  extracted  and  reduced  to  writing  before  anything 
else  is  done.  Furthermore,  all  these  facts  must  not  only  be 
reduced  to  writing,  but  arranged  tabularly.  In  dealing  with 
facts  thus  collected  and  arranged,  we  are  to  regard  them  chiefly 
as  the  materials  for  the  construction  of  axioms,  our  path  leading 
us  upwards  from  particulars  to  axioms,  and  then  downwards 
from  axioms  to  works ;  and  the  ascent  from  particulars  to 
axioms  must  be  gradual,  that  is  axioms  of  a  less  degree  of  gene- 
rality must  always  be  established  before  axioms  of  a  higher. 
Again  a  new  form  of  induction  is  to  be  introduced ;  for  induc- 
tion by  simple  enumeration  is  childish  and  precarious.  But 
true  induction  analyses  nature  by  rejections  and  exclusions,  and 
concludes  affirmatively  after  a  sufficient  number  of  negatives. 
And  our  greatest  hope  rests  upon  this  way  of  induction. 
Also  the  axioms  thus  established  are  to  be  examined  whether 
they  are  of  wider  generality  than  the  particulars  employed  in 
their  construction,  and  if  so,  to  be  verified  by  comparing  them 
with  other  facts,  e '  per  novorum  particularium  designationem 2, 
quasi  fidejussione  quadam."  Lastly,  the  sciences  must  be  kept 
in  connexion  with  natural  philosophy. 

Bacon  then  goes  on  (108 — 114.)  to  state  divers  grounds  of 
hope  derived  from  other  sources  than  those  of  which  he  has 
been  speaking,  namely,  the  errors  hitherto  committed.  The 
first  is  that  without  any  method  of  invention  men  have  made 
certain  notable  discoveries ;  how  many  more,  then,  and  greater, 

1  "  Hla  vero  in  usum  veniente,  ab  experieutia  factd  demum  literata,  melius  speran- 
dum."      In  Montagu's  edition  literata  is  printed  incorrectly  with  a  capital  letter ; 
which  makes  it  seem  as  if  the  experientia  facta  literata  here  spoken  of  were  the  same 
as  the   experientia  qunm  vocamus   literatam  in  Aph.  103.       But  they   are,   in   fact, 
two  different  things  ;  the  one  being  opposed  to  experience  which  proceeds  without  any 
written  record  of  its  results  ;  the  other  to  vaga  experientia.  et  se  tantum  sequens  — ex- 
perience which  proceeds  without  any  method  in  its  inquiries.     See  my  note  on  Aph. 
101.  —  J.  S. 

2  I  understand  designatio  here  to  mean  discovery.     The  test  of  the  truth  of  the 
axiom  was  to  be  the  discovery  by  its  light  of  new  particulars.     See  Valerius  Terminus, 
ch.  xii.,  quoted  in  note  on  Aph.  106.  —  /.  S. 


THE   NOVUM  ORGANUM.  97 

by  the  method  now  to  be  proposed.  Again,  of  discoveries 
already  made,  there  are  many  which  before  they  were  made 
would  never  have  been  conceived  of  as  possible,  which  is  a 
reason  for  thinking  that  many  other  things  still  remain  to  be 
found  out  of  a  nature  wholly  unlike  any  hitherto  known.  In 
the  course  of  ages  these  too  would  doubtless  some  time  or 
other  come  to  light ;  but  by  a  regular  method  of  discovery 
they  will  be  made  known  far  more  certainly  and  in  far  less  time, 
—propere  et  subito  et  simul.  Bacon  mentions  particularly,  as 
discoveries  not  likely  to  have  been  thought  of  beforehand,  gun- 
powder, silk,  and  the  mariner's  compass ;  remarking  that  if  the 
conditions  to  be  fulfilled  had  been  stated,  men  would  have  sought 
for  something  far  more  akin  than  the  reality  to  things  previously 
known :  in  the  case  of  gunpowder,  if  its  effects  only  had  been 
described,  they  would  have  thought  of  some  modification  of  the 
battering-ram  or  the  catapult,  and  not  of  an  expansive  vapour ; 
and  so  in  the  other  cases.  He  also  mentions  the  art  of  print- 
ing as  an  invention  perfectly  simple  when  once  made,  and  which 
nevertheless  was  only  made  after  a  long  course  of  ages.  Again, 
we  may  gain  hope  from  seeing  what  an  infinity  of  pains  and 
labour  men  have  bestowed  on  far  less  matters  than  that  now 
in  hand,  of  which  if  only  a  portion  were  given  to  the  ad- 
vancement of  sound  and  real  knowledge,  all  difficulties  might 
be  overcome.  This  remark  Bacon  makes  with  reference  to  his 
natural  and  experimental  history,  which  he  admits  will  be  a 
great  and  royal  work,  and  of  much  labour  and  cost.  But  the 
number  of  particulars  to  be  observed  ought  not  to  deter  us ; 
on  the  contrary,  if  we  consider  how  much  smaller  it  is  than 
that  of  the  figments  of  the  understanding,  we  shall  find  even  in 
this  grounds  for  hope.  To  these  figments,  commenta  ingenii, 
the  phenomena  of  Nature  and  the  arts  are  but  a  mere  handful. 
Some  hope  too,  Bacon  thinks,  may  be  derived  from  his  own 
example ;  for  if,  though  of  weak  health,  and  greatly  hindered 
by  other  occupations,  and  moreover  in  this  matter  altogether 
"  protopirus "  and  following  no  man's  track  nor  even  com- 
municating these  things  with  any,  he  has  been  able  somewhat 
to  advance  therein,  how  much  may  not  be  hoped  for  from  the 
conjoined  and  successive  labours  of  men  at  leisure  from  all  other 
business  ?  Lastly,  though  the  breeze  of  hope  from  that  new 
world  were  fainter  than  it  is,  still  it  were  worth  while  to  follow 
the  adventure,  seeing  how  great  a  reward  success  would  bring. 
VOL.  I.  H 


98  PREFACE  TO 

And  here  (115),  Bacon  says,  concludes  the  pulling-down 
part,  pars  destruens,  of  the  Instauration.  It  consists  of  three 
confutations ;  namely,  of  the  natural  working  of  the  mind,  of 
received  methods  of  demonstration,  and  of  received  theories  or 
philosophies.  In  this  division  we  perceive  the  influence  of  the 
first  form  of  the  doctrine  of  Idols.  As  the  Novum  Organum 
now  stands,  the  pars  destruens  cannot  be  divided  into  three  por- 
tions, each  containing  one  of  the  confutations  just  mentioned. 
Thus,  for  instance,  the  doctrine  of  Idols,  which  undoubtedly 
forms  a  distinct  section  of  the  whole  work,  relates  to  all  three. 
Errors  natural  to  the  mind,  errors  of  demonstration,  errors 
of  theory,  are  all  therein  treated  of;  and  Bacon  then  goes  on 
to  another  part  of  the  subject,  in  which,  though  from  a  different 
point  of  view,  they  are  all  again  considered.  The  sort  of  cross 
division  here  introduced  is  explained  by  a  passage  in  the  Partis 
secunda  Detineatio,  in  which  the  doctrine  of  Idols  is  introduced 
by  the  remark,  "  Pars  destruens  triplex  est  secundum  triplicem 
naturam  idolorum  quae  mentem  obsident."  And  then,  after 
dividing  idols  into  the  three  classes  already  mentioned,  he  pro- 
ceeds thus :  —  "  Itaque  pars  ista  quam  destruentem  appellamus 
tribus  redargutionibus  absolvitur,  redargutione  philosophiarum, 
redargutione  dernonstrationum,  et  redargutione  rationis  humane 
nativse."  When  the  doctrine  of  Idols  was  thrown  into  its 
present  form  it  ceased  to  afford  a  convenient  basis  for  the  pars 
destruens ;  and  accordingly  the  substance  of  the  three  redar- 
gutiones  is  in  the  Novum  Organum  less  systematically  set 
forth  than  Bacon  purposed  that  it  should  be  when  he  wrote 
the  Partis  secundce  Delineatio.*  It  is  to  be  remarked  that 
Redargutio  Philosophiarum  is  the  title  of  one  of  the  chapters  in 
the  third  and  last  of  the  tracts  published  by  Gruter  with  the 

1  I  think  this  apparent  discrepancy  may  be  better  explained.  It  appears  to  me 
that  the  number  of  idols  was  originally  three, — the  Tribe,  the  Cave,  and  the  Market- 
place ;  all  belonging  to  the  ratio  humana  nativa ;  fallacies  innate  or  inherent  in  the 
human  understanding,  —  to  be  guarded  against,  but  not  to  be  got  rid  of ;  and  that  a 
fourth  was  added  afterwards,  but  of  quite  a  different  kind ;  consisting  of  fallacies  which 
have  no  natural  affinity  to  the  understanding,  but  come  from  without  and  may  be 
turned  out  again  ;  impressions  derived  from  the  systems  which  men  have  been  taught  to 
accept  as  true,  or  from  the  methods  of  demonstration  which  they  have  been  taught  to 
rely  upon  as  conclusive.  These  are  the  Idols  of  the  Theatre,  and  the  sole  objects  of 
the  two  Redargutiones  which  stand  first  in  the  Delineatio,  and  last  in  the  Novum  Or- 
ganum. If  this  be  true,  the  Redargutio  ralionis  humanee  nativa:  (or  I  should  rather 
say,  the  part  of  the  Nomtm  Organum  which  belongs  to  it)  extends  from  the  40th  to 
the  60th  aphorism  ;  and  the  Redargutio  Plulofophiarum  and  Demonstrationum  from  the 
61st  to  the  115th.  For  a  fuller  explanation  and  justification  of  this  view,  see 
Note  C. — J.  S. 


THE  NOVUM  ORGANUM.  99 

title  Temporis  Partus  Masculus1,  and  that  it  is  also  the  title  of 
a  tract  published  [by  Stephens  in  1734,  and  reprinted]  by 
Mallet  [in  17602],  and  evidently  of  a  later  date  than  the  other 
of  the  same  name. 

From  (116)  to  (128)  Bacon  endeavours  to  obviate  objections 
and  unfavourable  opinions  of  his  design.  In  the  first  place  he 
plainly  declares  that  he  is  no  founder  of  a  sect  or  school, — therein 
differing  from  the  ancient  Greeks,  and  from  certain  new  men, 
namely  Telesius,  Patricius,  and  Severinus.  Abstract  opinions 
on  nature  and  first  principles  are  in  his  judgment  of  no  great 
moment.  Nor  again  does  he  promise  to  mankind  the  power 
of  accomplishing  any  particular  or  special  works  —  for .  with 
him  works  are  not  derived  from  works  nor  experiments  from 
experiments,  but  causes  and  axioms  are  derived  from  both,  and 
from  these  new  works  and  experiments  are  ultimately  deduced; 
and  at  present  the  natural  history  of  which  he  is  in  possession 
is  not  sufficient  for  the  purposes  of  legitimate  interpretation, 
that  is,  for  the  establishment  of  axioms.  Again,  that  his  Natu- 
ral History  and  Tables  of  Invention  are  not  free  from  errors, 
which  at  first  they  cannot  be,  is  not  a  matter  of  much  import- 
ance. These  errors,  if  not  too  numerous,  will  readily  be  cor- 
rected when  causes  and  axioms  have  been  discovered,  just  as 
errors  in  a  manuscript  or  printed  book  are  easily  corrected  by 
the  meaning  of  the  passage  in  which  they  occur.  Again,  it  may 
be  said  that  the  Natural  History  contains  many  commonplace 
things ;  also  many  things  mean  and  sordid ;  and  lastly  many 
things  too  subtle  to  be  of  any  use.  To  this  a  threefold  answer 
is  to  be  given.  In  the  first  place,  rare  and  notable  things  can- 
not be  understood,  much  less  new  things  brought  to  light, 
unless  the  causes  of  common  things  and  their  causes'  causes  be 
duly  examined  and  searched  out.  Secondly,  whatever  is 
worthy  of  existence  is  also  worthy  to  be  known ;  for  knowledge 
represents  and  is  the  image  of  existence.  Lastly,  things  ap- 
parently useless  are  in  truth  of  the  greatest  use.  No  one  will 
deny  that  light  is  useful,  though  it  is  not  tangible  or  material. 
And  the  accurate  knowledge  of  simple  natures  is  as  light,  and 

1  Say  rather,  "  is  the  title  prefixed  by  M.  Bouillet  to  the  second  chapter  of  the 
fragment  printed  by  Gruter  with  the  heading  Tradendi  modus  legitimus,"     I  cannot 
find  that  M.  Bouillet  had  any  authority  for  giving  it  this  title,  more  than  the  tenor  of 
the  chapter  itself,  which  shows  that  it  fits. — J.  S. 

2  A  small  portion  of  it   was  printed  by  Gruter  at  the  end  of  the  Parti's  secunda 
Delineatio  [and  it  seems  to  have  been  the  beginning  of  the  Pars  secunda  itself], 

H  2 


10^  PREFACE   TO 

gives  access  to  all  the  secrets  on  which  works  depend,  though 
in  itself  it  is  of  no  great  use. 

Again  it  may  be  thought  a  hard  saying  that  all  sciences  and 
authors  are  at  once  to  be  set  aside  together.  But  in  reality 
this  is  both  a  more  modest  censure  and  one  that  carries  with  it 
a  greater  show  of  reason  than  any  partial  condemnation.  It 
implies  only  that  the  errors  hitherto  committed  are  fundamental, 
and  that  they  have  not  been  corrected  because  as  yet  they 
have  not  been  sufficiently  examined.  It  is  no  presumption 
if  any  man  asserts  that  he  can  draw  a  circle  more  truly  with 
a  pair  of  compasses  than  another  can  without ;  and  the  new 
method  puts  men's  understandings  nearly  on  the  same  level, 
because  everything  is  to  be  done  by  definite  rules  and  demon- 
strations. Bacon  anticipates  also  another  objection,  that  he 
has  not  assigned  to  the  sciences  their  true  and  highest  aim; 
which  is  the  contemplation  of  truth,  —  not  works,  however 
great  or  useful.  He  affirms  that  he  values  works  more  inas- 
much as  they  are  signs  and  evidences  of  truth  than  for  their 
practical  utility.  It  may  also,  he  continues,  be  alleged  that 
the  method  of  the  ancients  was  in  reality  the  same  as  ours, 
only  that  after  they  had  constructed  the  edifice  of  the  sciences 
they  took  away  the  scaffolding.  But  this  is  refuted  both  by 
what  they  themselves  say  of  their  method1,  and  by  what 
is  seen  of  it  in  their  writings.  Again  he  affirms  that  he  does 
not  inculcate,  as  some  might  suppose,  a2  [final  suspension  of 
judgment,  as  if  the  mind  were  incapable  of  knowing  anything ; 
that  if  he  enjoins  caution  and  suspense  it  is  not  as  doubting  the 
competency  of  the  senses  and  understanding,  but  for  their  better 
information  and  guidance ;  that  the  method  of  induction  which 
he  proposes  is  applicable  not  only  to  what  is  called  natural 
philosophy,  as  distinguished  from  logic,  ethics,  and  politics,  but 
to  every  department  of  knowledge ;  the  aim  being  to  obtain 
an  insight  into  the  nature  of  things  by  processes  varied  accord- 
ing to  the  conditions  of  the  subject ;  and  that  in  declaring  that 
no  great  progress  can  be  expected  either  in  knowledge  of  truth 
or  in  power  of  operation  by  the  methods  of  inquiry  hitherto 
employed,  he  means  no  disrespect  to  the  received  arts  and 

I  have   adopted   here  the  correction  introduced   into  the  text  of  the  present 
edition. 

Mr.  Ellis  had  written  thus  far  when  the  fever  seized  him.     The  remaining  pages 
which  complete  the  analysis  of  the  first  book,  are  mine.—/.  S. 


THE   NOVUM  ORGANUM.  101 

s,  but  fully  recognises  them  as  excellent  in  their  proper 
place  and  use,  and  would  have  them  honoured  and  cultivated 
accordingly. 

These  explanations,  —  together  with  some  remarks  (129),  by 
way  of  encouragement  to  followers  and  fellow-labourers,  on 
the  dignity,  importance,  and  grandeur  of  the  end  in  view,  — • 
bring  the  preliminary  considerations  to  a  close,  and  clear  the 
way  for  the  exposition  of  the  art  of  interpretation  itself;  which 
is  commenced,  but  not  completed,  in  the  second  book.  What 
this  art  was,  has  been  fully  discussed  in  the  general  preface, 
and  it  is  not  necessary  therefore  to  follow  the  subject  further 
here.  Only  it  is  important  to  remark  that  whatever  value 
Bacon  may  have  attached  to  it,  he  certainly  did  not  at  this  time 
profess  to  consider  it  either  as  a  thing  absolutely  necessary,  or 
even  as  the  thing  most  necessary,  for  any  real  progress  in  science. 
In  the  concluding  aphorism  of  the  first  book  he  distinctly  warns 
the  reader  that  the  precepts  which  he  is  about  to  give,  though 
he  believes  them  to  be  very  useful  and  sound,  and  likely  to 
prove  a  great  help,  are  not  offered  either  as  perfect  in  them- 
selves or  as  so  indispensable  that  nothing  can  be  done  without 
them.  Three  things  only  he  represents  as  indispensable  :  1st, 
ut  "  justam  natmre  et  experientise  historiam  prgesto  haberent 
homines  atque  in  ea  sedulo  versarentur ;  "  2nd,  "  ut  receptas 
opiniones  et  notiones  deponerent ; "  3rd,  "  ut  mentem  a  gene- 
ralissimis  et  proximis  ab  illis  ad  tempus  cohiberent."  These 
three  conditions  being  secured,  the  art  of  interpretation  (being 
indeed  the  true  and  natural  operation  of  the  mind  when  freed 
from  impediments)  might,  he  thinks,  suggest  itself  without  a 
teacher:  "foreut  etiam  vi  propria  et  genuina  mentis,  absque 
alia  arte,  in  formam  nostram  interpretandi  incidere  possent ;  est 
enim  interpretatio  verum  et  naturale  opus  mentis,  demptis  iis 
quae  obstant : "  an  admission  which  helps  to  account  for  the  fact 
that  during  the  five  years  which  he  afterwards  devoted  to  the 
developement  of  his  philosophy,  he  applied  himself  almost  ex- 
clusively to  the  natural  history ;  leaving  the  exposition  of  his 
method  of  interpretation  still  incomplete.  For  it  cannot  be 
denied  that,  among  the  many  things  which  remained  to  be  done, 
the  setting  forward  of  the  Natural  History  was,  according  to 
this  view,  the  one  which  stood  next  in  order  of  importance. 
In  furtherance  of  the  two  other  principal  requisites,  he  had  al- 

H   3 


102  PREFACE   TO 

ready  done  what  he  could.  Every  motive  by  which  men  could 
be  encouraged  to  lay  prejudices  aside,  and  refrain  from  prema- 
ture generalisations,  and  apply  themselves  to  the  sincere  study 
of  Nature,  had  already  been  laid  before  them.  It  remained 
to  be  seen  whether  his  exhortations  would  bring  other  labourers 
into  the  field ;  but  in  the  mean  time  the  question  lay  between 
the  completion  of  the  Novum  Organum,  which  was  not  indis- 
pensable, and  the  commencement  of  the  collection  of  a  Natural 
History,  which  was ;  and  when  he  found  that  other  labourers 
did  not  come  forward  to  help,  he  naturally  applied  himself  to  the 
latter.] 


THE  NOVUM  ORGANUM.  103 


NOTES. 


NOTE  A. 

I  THOUGHT  it  better  not  to  interrupt  the  reader  with  notes  during 
the  progress  of  the  foregoing  argument,  but  as  some  points  are  as- 
sumed in  it  upon  which  I  shall  have  to  express  a  different  opinion 
hereafter,  it  may  be  well  to  notice  them  here ;  the  rather  because  I 
fully  concur  in  the  conclusion  notwithstanding. 

1.  It  is  assumed  that  the  first  book  of  Valerius  Terminus  was  de- 
signed to  comprehend  a  general  survey  of  knowledge,  such  as  forms  the 
subject  of  the  second  book  of  the  Advancement  of  Learning  and  of 
the  last  eight  books  of  the  De  Augmentis  Scientiarum,  as  well  as  the 
general  reflexions  and  precepts,  which  form  the  subject  of  the  first 
book  of  the  Novum  Organum; — to  comprehend  in  short  the  whole 
first  part  of  the  Instauratio,  together  with  the  introductory  portion 
of  the  second. 

This  is  inferred  from  the  description  of  the  "  Inventary "  which 
was  to  be  contained  in  the  tenth  chapter  of  Valerius  Terminus,  as 
compared  with  the  contents  of  the  second  book  of  the  Advancement 
of  Learning. 

Now  my  impression  is  that  this  Inventary  would  have  cor- 
responded, not  to  the  second  book  of  the  Advancement,  but  only  to  a 
certain  Inventarium  opum  humanarum  which  is  there,  and  also  in 
the  De  Augmentis  (iii.  5),  set  down  as  a  desideratum  ;  and  which 
was  to  be,  not  a  general  survey  of  all  the  departments  of  knowledge, 
but  merely  an  appendix  to  one  particular  department ;  that,  namely, 
which  is  called  in  the  Advancement  Naturalis  Magia,  sive  Physica 
operativa  major l ;  and  in  the  Catalogus  Desideratorum  at  the  end 
of  the  De  Angmentis,  Magia  Naturalis,  sive  Deductio  formarum  ad 
opera. 

The  grounds  of  this  conclusion  will  be  explained  fully  in  their  pro- 
per place. 2  It  is  enough  at  present  to  mark  the  point  as  disputable ; 
and  to  observe  that  if  this  argument  fails,  there  seems  to  be  no  reason 

1  See  margin.     It  is  to  be  observed  that  in  Montagu's  edition  of  the  Advancement 
the  titles  in  the  margin  are  by  some  strange  negligence  omitted ;  so  that  the   corre- 
spondence between  the  two  Inventories  was  the  more  easily  overlooked. 

2  See  my  note  at  the  end  of  Mr.  Ellis's  preface  to  Valerius  Terminus. 

11  4 


104  NOTES   TO   PREFACE   TO 

for  thinking  that  anything  corresponding  to  iheftrst  part  of  the  In- 
stauratio  entered  into  the  design  of  Valerius  Terminus  ;  also  that  the 
principal  ground  here  alleged  for  concluding  that  Valerius  Terminus 
was  written  some  time  before  the  Advancement — a  conclusion  which 
involves  one  considerable  difficulty — is  taken  away. 

2.  It  is  assumed  also  that  Valerius  Terminus  was  not  to  contain 
anything  corresponding  to  the  last  four  parts  of  the  Instauratio,  but 
was  to  be  merely  "  a  statement  of  Bacon's  method,  without  professing 
to  give  either  the  collection  of  facts  to  which  the  method  was  to  be 
applied,  or  the  results  thereby  obtained." 

This  appears  to  be  inferred  chiefly  from  the  title — viz.  "Of  the  In- 
terpretation of  Nature." 

Now  it  seems  to  me  that  this  argument  proves  too  much.  For  I 
find  the  same  title  given  to  another  unfinished  work — the  Temporis 
Partus  Masculus — of  which  we  happen  to  know  that  it  was  meant 
to  be  in  three  books  ;  the  first  to  be  entitled  Perpolitio  et  applicatio 
mentis;  the  second,  Lumen  Naturce,  seu  formula  Interpretationis  ; 
the  third,  Natura  illuminata,  sive  Veritas  Rerum.  The  first  would 
have  corresponded  therefore  to  the  first  book  of  the  Novum  Orga- 
num;  the  second,  being  a  statement  of  the  new  method,  to  the 
second  and  remaining  books ;  the  third,  being  a  statement  of  the  ap- 
plication of  the  new  method,  to  the  sixth  and  last  part  of  the  Instau- 
ratio. It  would  seem  from  this  that  when  Bacon  designed  the 
Temporis  Partus  Masculus,  he  had  conceived  the  idea  of  a  work 
embracing  the  entire  field  of  the  Instauratio,  (the  first  part  only  ex- 
cepted),  though  less  fully  developed  and  differently  distributed.  And 
I  see  no  sufficient  reason  for  supposing  that  the  design  of  the  Vale' 
rius  Terminus  was  less  extensive. 

3.  "  The    Temporis  Partus  Masculus   published  by  Gruter"  is 
spoken  of  as  probably  or  possibly  "  the  same  as  the  Temporis  Partus 
Maximus  mentioned  by  Bacon  in  his  letter  to  Fulgenzio,"  and  if  so, 
the  earliest  of  all  his  writings. 

Now  the  writing  or  rather  collection  of  writings  here  alluded  to 
is  that  published  not  by  Gruter  but  by  M.  Bouillet ;  in  whose  edition 
of  the  "  CEuvres  Philosophiques  "  the  title  Temporis  Partus  Mascu- 
lus is  prefixed  to  four  distinct  pieces.  1.  A  short  prayer.  2.  A 
fragment  headed  Aphorismi  et  Consilia  de  auxiliis  mentis  et  accensione 
luminis  naturalis.  3.  A  short  piece  entitled  De  Inter pretatione 
Naturce  sententice  duodecim.  4.  A  fragment  in  two  chapters  headed 
Tradendi  modus  legitimus.  It  is  true  that  from  the  manner  in  which 
M.  Bouillet  has  printed  them,  any  one  would  suppose  that  he  had 
Gruter's  authority  for  collecting  them  all  under  the  same  general 
title.  But  it  is  not  so.  In  Gruter's  Scripta  philosophica  the  title 
Temporis  Partus  Masculus  appears  in  connexion  with  the  first,  and 
the  first  only.  The  last  has  indeed  an  undoubted  claim  to  it  upon 


THE   NOVUM   ORGANUM.  105 

other  and  better  authority.  But  I  can  find  no  authority  whatever 
for  giving  it  to  the  other  two.  If  therefore  the  resemblance  of  the 
names  be  thought  a  sufficient  reason  for  identifying  the  Partus  Mas- 
culus  with  the  Partus  Maximus,  that  identity  must  be  understood  as 
belonging  to  the  first  and  fourth  only.  The  grounds  of  that  opinion 
and  of  my  own  dissent  from  it  will  be  discussed  in  the  proper  place. 
With  regard  to  the  argument  now  in  hand, — (viz.  whether  Bacon, 
when  he  wrote  the  Temporis  Partus  Masculus,  had  yet  thought  of 
producing  a  great  work  like  the  Instanratio) — it  is  enough  perhaps 
to  observe  that  at  whatever  period  or  periods  of  his  life  these  four 
pieces  were  composed,  they  all  belong  to  the  second  part  of  the  In- 
stauratio ;  not  as  prefaces  or  prospectuses,  but  as  portions  of  the 
work  itself;  and  that  if  none  of  them  contain  any  allusion  to  the 
other  parts,  the  same  may  be  said  of  the  first  book  of  the  Novum 
Organum  itself;  and  therefore  that  we  cannot  be  warranted  in  con- 
cluding from  that  fact  that  the  plan  of  the  Instauratio  had  not  yet 
been  conceived. 

4.  It  is  assumed  that  the  work  which  Bacon  contemplated  when 
he  wrote  the  De  Interpretatione  Naturae  Procemium  would  not  have 
contained  the  new  method  and  its  results  (these  being,  according  to 
his  then  intention,  to  be  communicated  only  to  chosen  followers), 
but  merely  the  general  views  of  science  which  form  the  subject  of 
the  first  book  of  the  Novum  Organum. 

This  seems  to  be  gathered  from  what  he  says  in  the  Proremium 
concerning  the  manner  in  which  the  several  parts  of  the  work  were 
to  be  published  :  "  Publicandi  autem  ista  ratio  ea  est,  ut  quae  ad  inge- 
niorum  correspondentias  captandas  et  mentium  areas  purgandas  per- 
tinent, edantur  in  vulgus  et  per  ora  volitent :  reliqua  per  manus 
tradantur  cum  electione  etjudicio:"  the  "reliqua"  being,  as  appears 
a  little  further  on,  "  ipsa  Interpretations  formula  et  inventa  per 
eandem :"  from  which  it  seems  to  be  inferred  that  the  exposition  of 
the  new  method  was  not  only  not  to  be  published  along  with  the  rest 
of  the  work,  but  to  be  excluded  from  it  altogether ; — to  be  kept  as  a 
secret,  and  transmitted  orally.  The  grounds  of  this  opinion  I  shall 
examine  more  particularly  in  a  subsequent  note  with  reference  to 
another  question.  The  question  with  which  we  are  now  dealing  is 
only  whether  at  that  time  Bacon  can  be  supposed  to  have  "  thought 
of  producing  a  great  work  like  the  Instauratio  :"  upon  which  I  will 
only  say  that  as  an  intention  not  to  publish  does  not  imply  an  inten- 
tion not  to  write,  so  neither  does  an  intention  to  write  imply  an  in- 
tention to  publish.  And  since  there  is  nothing  in  the  Partis  se- 
cundae  Delineatio  from  which  we  can  infer  that  even  then  he  intended 
to  publish  the  whole,  I  do  not  see  how  we  can  infer  that  the  design 
of  composing  a  great  work  like  the  Instauratio  had  been  conceived  in 
the  interval  between  the  writing  of  these  two  pieces.  For  as  in  the 


106  NOTES  TO  PREFACE  TO 

one  case  he  may  not  have  intended  to  publish  what  we  know  he  did 
intend  to  write,  so  in  the  other  he  may  have  intended  to  write 
what  we  know  he  did  not  intend  to  publish.  And  indeed  though 
the  Prooemium  stands  in  Gruter's  volume  by  itself  and  we  cannot 
know  to  which  of  Bacon's  projected  works  on  the  Interpretation  of 
Nature  it  was  meant  to  be  prefixed,  there  is  none  which  it  seems  to 
fit  so  well  as  the  Temporis  Partus  Masculus.  Now  the  Temporis 
Partus  Masculus,  as  we  know  from  the  titles  of  the  three  books 
above  quoted,  was  to  contain  both  the  formula  Interpretationis  and 
the  inventa  per  eandem. 

All  these  points  will  be  considered  more  at  large  when  I  come  to 
state  the  grounds  upon  which  I  have  assigned  to  each  tract  its  place 
in  this  edition.  In  the  meantime  I  am  unwilling  to  let  any  con- 
clusion of  importance  appear  to  rest  upon  them ;  and  in  the  present 
case  all  inferences  which  are  in  any  way  dependent  upon  the  assump- 
tions which  I  have  noticed  as  questionable  may  I  think  be  freely 
dispensed  with.  That  to  bring  in  a  new  method  of  Induction  was 
Bacon's  central  idea  and  original  design,  and  that  the  idea  of  an  In- 
stauratio  Magna  came  after,  may  in  the  absence  of  all  evidence  to 
the  contrary  be  safely  enough  inferred  from  his  own  words  in  the 
Advancement  of  Learning ;  where  after  reporting  a  deficiency  of  the 
first  magnitude  in  that  department  of  knowledge  which  concerns  the 
invention  of  sciences, — a  deficiency  proved  by  the  barrenness  and 
accounted  for  by  the  viciousness  and  incompetency  of  the  method  of 
induction  then  in  use, — he  adds,  "This  part  of  Invention,  concern- 
ing the  Invention  of  Sciences,  I  purpose,  if  God  give  me  leave,  here- 
after to  propound ;  having  digested  into  two  parts  ;  whereof  the  one 
I  term  Experientia  Literata,  and  the  other  Interpretatio  Naturce l ;  the 
former  being  but  a  degree  and  rudiment  of  the  latter.  But  I  will  not 
dwell  too  long  nor  speak  too  great  upon  a  promise."  This  "  Interpre- 
tatio Naturae  "  can  have  been  nothing  else  therefore  than  a  new  method 
of  induction  to  supply  the  place  of  the  vicious  and  incompetent  me- 
thod then  in  use ;  and  since  among  all  the  reported  "  deficiencies " 
this  is  the  only  one  which  he  himself  proposes  to  supply, — for  of  the 
others  he  merelj  gives  specimens  to  make  his  meaning  clear, — we 
may,  I  think,  safely  conclude  that  this  and  no  other  was  the  great 
work  which  he  was  meditating  when  he  wrote  the  Advancement  of 
Learning.  His  expressions  moreover  seem  to  imply  that  this  work 
was  already  begun  and  in  progress ;  and  seeing  that  the  Valerius 
Terminus  answers  the  description  both  in  title  and  (so  far  as  the  first 
book  goes,  which  is  all  we  know  of  it)  in  contents  also,  why  may  we 
not  suppose  that  it  was  a  commencement  or  a  sketch  of  the  very  work 

1  The  corresponding  passage  in  the  De  Augment™  ..-alls  it  "  Interpretatio  Nature 
mve  Novum  Organum." 


THE   NOVUM  ORGANUM.  107 

he  speaks  of,  and  that  of  the  fragment  which  has  been  preserved  part 
was  written  before  and  part  after  ?  a  supposition  probable  enough  in 
itself,  and  by  which  at  least  one  difficulty,  which  I  shall  mention 
hereafter J,  is  effectually  removed. 

As  an  additional  reason  for  thinking  that  the  idea  of  the  Instau- 
ratio  Magna  was  of  later  date  than  that  of  a  work  on  the  Inter- 
pretation of  Nature,  1  may  observe  that  the  name  Instauratio  does 
not  occur  in  any  of  Bacon's  letters  earlier  than  1609.  The  earliest 
of  his  compositions  in  which  it  appears  was  probably  the  Partis  In- 
staurationis  secundce  Delineatio  et  Argumentum;  but  of  this  the  date 
cannot  be  fixed  with  any  certainty ;  and  as  Gruter  is  our  only 
authority  for  it,  and  the  word  Instauratio  appears  in  the  title  only, 
not  in  the  body  of  the  work,  we  cannot  even  be  sure  that  it  was  ori- 
ginally there.  If  Gruter  found  a  manuscript  headed  "  Partis  secundae 
Delineatio,  &c.,"  and  evidently  referring  to  the  parts  of  the  Instaura- 
tio Magna,  he  was  likely  enough  to  insert  the  word  silently  by  way 
of  explanation. 


NOTE  B. 

THE  question  is,  how  far,  by  what  means,  and  with  what  motive, 
Bacon  at  one  time  wished  to  keep  his  system  secret. 

Let  us  first  compare  all  the  passages  in  which  such  an  intention 
appears  to  be  intimated,  or  such  a  practice  alluded  to ;  taking  them  in 
chronological  order,  as  far  as  our  knowledge  of  the  dates  of  his  various 
writings  enables  us  to  do  so.  These  which  follow  are  all  that  I  have 
been  able  to  find. 

1.    Valerius  Terminus.     Ch.  18. 

"That  the  discretion  anciently  observed,  though  by  the  precedent 
of  many  vain  persons  and  deceivers  abused,  of  publishing  part  and 
reserving  part  to  a  private  succession,  and  of  publishing  in  such  a 
manner  whereby  it  may  not  be  to  the  taste  or  capacity  of  all,  but 
shall  as  it  were  single  and  adopt  his  reader,  is  not  to  be  laid  aside ; 
both  for  the  avoiding  of  abuse  in  the  excluded,  and  the  strengthening 
of  affection  in  the  admitted." 

And  again  (Ch.  11.),  "To  ascend  further  by  scale  I  do  forbear, 
partly  because  it  would  draw  on  the  example  to  an  over-great  length, 
but  chiefly  because  it  would  open  that  which  in  this  work  I  determine 
to  reserve" 

2.  Advancement  of  Learning. 

"  And  as  Alexander  Borgia  was  wont  to  say  of  the  expedition  of 
the  French  for  Naples,  that  they  came  with  chalk  in  their  hands  to 

1  See  my  note  at  the  end  of  Mr.  Ellis's  Preface  to  the  Vderius  Terminus. 


108  NOTES   TO   PREFACE   TO 

mark  up  their  lodgings,  and  not  with  weapons  to  fight ;  so  I  like 
better  that  entry  of  truth  which  cometh  peaceably  with  chalk  to  mark 
up  those  minds  which  are  capable  to  lodge  and  harbour  it,  than  that 
which  cometh  with  pugnacity  and  contention." 

3.  Advancement  of  Learning. 

"Another  diversity  of  method  there  is,"  [he  is  speaking  of  the 
different  methods  of  "  tradition,"  i.  e.  of  communicating  and  trans- 
mitting knowledge]  which  hath  some  affinity  with  the  former,  used 
in  some  cases  by  the  discretion  of  the  ancients,  but  disgraced  since 
by  the  impostures  of  many  vain  persons,  who  have  made  it  as  a  false 
light  for  their  counterfeit  merchandises  ;  and  that  is,  enigmatical  and 
disclosed.  The  pretence  whereof  [that  is,  of  the  enigmatical  method] 
is  to  remove  the  vulgar  capacities  from  being  admitted  to  the  secrets 
of  knowledges,  and  to  reserve  them  to  selected  auditors,  or  wits  of  such 
sharpness  as  can  pierce  the  veil." 

4.  Prooemium  de  Interpretatione  Naturae. 

"  Publicandi  autem  ista  ratio  ea  est,  ut  quae  ad  ingeniorum  cor- 
respondentias  captandas  et  mentium  areas  purgandas  pertinent, 
edantur  in  vulgus  et  per  ora  volitent ;  reliqua  per  manus  tradantur 
cum  electione  etjudicio.  Nee  me  latet  usitatum  et  tritum  esse  impos- 
torum  artificium,  ut  qusedam  a  vulgo  secernant  nihilo  iis  ineptiis 
quas  vulgo  propinant  meliora.  Sed  ego  sine  omni  impostura,  ex 
providentia  sana  prospicio,  ipsam  interpretationis  formulam  et  inventa 
per  eandem,  intra  legitima  et  optata  ingenia  clausa,  vegetiora  et 
munitiora  futura." 

5.     De  Interpretatione  Natures  Sententite  XII. 
De  moribus  Interpretis. 

"  Sit  etiam  in  scientia  quam  adeptus  est  nee  occultanda  nee  profe- 
renda  vanus,  sed  ingenuus  et  prudens  :  tradatque  inventa  non 
ambitiose  aut  maligne,  sed  modo  primurn  maxime  vivaci  et  vegeto,  id 
est  ad  injurias  temporis  munitissimo,  et  ad  scientiam  propagandam 
fortissimo,  deinde  ad  errores  pariendos  innocentissimo,  et  ante  omnia 
qui  sibi  legitimum  lectorem  seponat." 

6.   Temporis  Partus  Masculus.     C.  1. 

"  An  tu  censes  cum  omnes  omnium  mentium  aditus  ac  meatus 
obscurissimis  idolis,  iisdemque  alte  haerentibus  et  inustis,  obsessi  et 
obstruct!  sint,  veris  Rerum  et  nativis  radiis  sinceras  et  politas  areas 
adesse?  Nova  invenienda  est  ratio  qua  mentibus  obductissimis  illabi 
possimus.  Ut  enim  phreneticorum  deliramenta  arte  et  ingenio  sub- 
vertuntur,  vi  et  contentione  efferantur,  omnino  ita  in  hac  universal! 
insania  mos  gerendus  est.  Quid  ?  leviores  illae  conditiones,  quse  ad 


THE    NOVUM   ORGANUM.  109 

legitimum  scientias  tradendae  modum  pertinent,  an  tibi  tarn  expedite 
et  faciles  videntur?  ut  modus  innocens  sit;  id  estnulli  prorsus  error! 
ansam  et  occasionem  praebeat  ?  ut  vim  quandam  insitam  et  innatam 
habeat  turn  ad  fidem  conciliandam,  turn  ad  pellendas  injurias  temporis, 
adeo  ut  scientia  ita  tradita,  veluti  planta  vivax  et  vegeta,  quotidie 
serpat  et  adolescat  ?  ut  idoneum  et  legitimum  sibi  lectorem  seponat  et 
quasi  adoptetf 

7.   Cogitata  et  visa. 

"  Itaque  de  re  non  modo  perficienda  sed  et  communicanda  et 
tradenda  (qua  par  est  cura)  cogitationem  suscipiendam  esse.  Reperit 
autem  homines  in  rerum  scientia  quam  sibi  videntur  adepti,  interdum 
proferenda  interdum  occultanda,  famae  et  ostentationi  servire :  quin 
et  eos  potissimum  qui  minus  solida  proponunt  solere  ea  quae  adferunt 
obscura  et  ambigua  luce  venditare,  ut  facilius  vanitati  suae  velificare 
possint.  Putare  autem  se  id  tractare  quod  ambitione  aliqua  aut 
affectatione  polluere  minime  dignum  sit ;  sed  tamen  necessario  eo 
decurrendum  esse  (nisi  forte  rerum  et  animorum  valde  imperitus  esset, 
et  prorsus  inexplorato  viam  inire  vellet)  ut  satis  meminerit,  inve- 
teratos  semper  errores,  tanquam  phreneticorum  deliramenta,  arte  et 
ingenio  subverti,  vi  et  contentione  efferari.  Itaque  prudentia  et 
morigeratione  quadam  utendum  (quanta  cum  simplicitate  et  candore 
conjungipotest)utcontradictiones  ante  extinguenturquam  excitentur. 
.  .  .  .  Venit  ei  itaque  in  mentem  posse  aliquid  simplicius  pro- 
poni,  quod  in  vulgus  non  editum,  saltern  tamen  ad  rei  tarn  salutaris 
abortum  arcendum  satis  fortasse  esse  possit.  Ad  hunc  finem  parare 
se  de  natura  opus  quod  errores  minima  asperitate  destruere,  et  ad 
hominum  mentes  non  turbide  accedere  possit ;  quod  et  facilius  fore, 
quod  non  se  pro  duce  gesturus,  sed  ex  natura  lucem  praebiturus  et 
sparsurus  sit,  ut  duce  postea  non  sit  opus." 

8.  Redargutio  Philosophiarum  (the  beginning  of  the  Pars  secunda, 
following  the  Delineatio.) 

"  Omnem  violentiam  (ut  jam  ab  initio  profess!  sumus)  abesse 
voltfmus  :  atque  quod  Borgia  facete  de  Caroli  octavi  expeditione  in 
Italiam  dixit ;  Gallos  venisse  in  manibus  cretam  tenentes  qua  diver- 
soria  notarent,  non  arma  quibus  perrumperent ;  similem  quoque  in- 
ventorum  nostrorum  et  rationena  et  successum  animo  prsecipimus  ; 
nimirum  ut  potius  animos  hominum  capaces  et  idoneos  seponere  et 
subire  possint,  quam  contra  sentientibus  molesta  sint." 

9.  Novum  Organum.     I.  35. 

"  Dixit  Borgia  de  expeditione  Gallorum  in  Italiam,  eos  venisse 
cum  creta  in  manibus,  ut  diversoria  notarent,  non  cum  armis,  ut 
perrumperent :  Itidem  et  nostra  ratio  est ;  ut  doctrina  nostra  animos 


110  NOTES  TO  PREFACE   TO 

idoneos  et  capaces  subintret;  confutationum  enim  nullus  est  usus,  ubi 
de  principiis  et  ipsis  notionibus  atque  etiam  de  formis  demonstra- 
tionum  dissentimus." 

10.  De  Augmentis  Scientiarum.     VI.  2. 

"  Sequitur  aliud  method!  discrimen,  priori  [methodo  ad  filios,  etc.], 
intentione  affine,  reipsa  fere  contrarium.  Hoc  enim  habet  utraque 
methodus  commune,  ut  vulgus  auditorum  a  selectis  separet ;  illud 
oppositum,  quod  prior  introducit  modum  tradendi  solito  apertiorem ; 
altera,  de  qua  jam  dicemus,  occultiorem.  Sit  igitur  discrimen  tale, 
ut  altera  methodus  sit  exoterica,  altera  acroamatica.  Etenim  quam 
antiqui  adhibuerunt  praecipue  in  edendis  libris  differentiam,  earn  nos 
transferimus  ad  ipsum  modum  tradendi.  Quin  etiam  acroamatica  ipsa 
apud  veteres  in  usu  fuit,  atque  prudenter  et  cum  judicio  adhibita. 
At  acroamaticum  sive  aenigmaticum  istud  dicendi  genus  posterioribus 
temporibus  dehonestatum  est  a  plurimis,  qui  eo  tanquam  lumine 
ambiguo  et  fallaci  abusi  sunt  ad  merces  suas  adulterinas  extrudendas. 
Intentio  autem  ejus  ea  esse  videtur,  ut  traditionis  involucris  vulgus 
(profanum  scilicet)  a  secretis  scientiarum  summoveatur  ;  atque  illi 
tantum  admittantur  qui  aut  per  manus  magistrorum  parabolarum 
interpretationem  nacti  sunt,  aut  proprio  ingenii  acumine  et  subtilitate 
intra  velum  penetrare  possint" 

These  are  all  the  passages  I  have  been  able  to  find,  in  which  the 
advantage  of  keeping  certain  parts  of  knowledge  reserved  to  a  select 
audience  is  alluded  to.  And  the  question  is  whether  the  reserve  which 
Bacon  contemplated  can  be  justly  compared  with  that  practised  by 
the  alchemists  and  others,  who  concealed  their  discoveries  as  "  trea- 
sures of  which  the  value  would  be  decreased  if  others  were  allowed  to 
share  in  it" 

Now  I  would  observe  in  the  first  place  that  though  the  expression 
"  single  and  adopt  his  reader,"  or  its  equivalent,  occurs  in  all  these 
passages,  and  that  too  in  immediate  reference  to  the  method  of 
delivery  or  transmission,  yet  in  many  of  them  the  object  of  so 
singling  and  adopting  the  reader  was  certainly  not  to  keep  the  know- 
ledge secret ;  for  many,  indeed  most,  of  them  relate  to  that  part  of  the 
subject  which  Bacon  never  proposed  to  reserve,  but  which  was 
designed  "  edi  in  vulgus  et  per  ora  volitare."  The  part  which  he 
proposed  to  reserve  is  distinctly  defined  in  the  fourth  extract  as 
"  ipsa  interpretationis  formula  et  inventa  per  eandem ; "  the  part  to 
be  published  is  "  ea  quse  ad  ingeniorum  correspondentias  captandas 
et  mentium  areas  purgandas  pertinent."  Now  it  is  unquestionably 
to  this  latter  part  that  the  second,  the  eighth,  and  the  ninth  extracts 
refer.  "  Primo  enim,"  he  says,  in  the  Partis  secundce  Delineatio, 
"mentis  area  aequanda et liberanda  ab  eis  quae  hactenus  recepta  sunt." 


THE   NOVUM  ORGANUM.  Ill 

This  he  calls  Pars  destruens  ;  and  proposes  to  begin  with  the  Redar- 
gutio  Philosophiarum,  from  the  introduction  to  which  the  eighth 
extract  is  taken.  And  the  other  two  must  of  course  be  classed  with 
it.  Thus  the  "  animi  capaces  et  idonei"  which  he  wishes  "  seponere 
et  subire,"  are  clearly  identified  with  the  minds  marked  up  with 
chalk  as  capable  of  lodging  and  harbouring  the  truth,  which  are 
spoken  of  in  the  Advancement. 

Next  to  the  Pars  destruens  came  the  Pars  prceparans,  the  object 
of  which  was  to  prepare  men's  expectations  for  what  was  coming,  and 
by  dislodging  erroneous  preconceptions  to  make  their  minds  ready 
for  the  reception  of  the  truth.  To  this  part  belongs  the  seventh 
extract;  and  if  the  seventh,  then  the  sixth,  which  evidently  corre- 
sponds to  it ;  and  if  the  sixth,  then  the  fifth,  which  is  but  the  sixth 
condensed.  Or  if  there  be  any  doubt  about  the  correspondence 
between  the  seventh  and  sixth,  it  will  I  think  be  removed  by  com- 
paring them  both  with  the  following  passage  which  winds  up  the 
description  of  the  Pars  prceparans  in  the  Partis  secundee  Delineatio. 

"Quod  si  cui  supervacua  videatur  accurata  ista  nostra  quam 
adhibemus  ad  mentes  praeparandas  diligentia,  atque  cogitet  hoc 
quiddam  esse  ex  pompa  et  in  ostentationem  compositum ;  itaque 
cupiat  rem  ipsam  missis  ambagibus  et  praestructionibus  simpliciter 
exhiberi  ;  certe  optabilis  nobis  foret  (si  vera  esset)  hujusmodi  insi- 
mulatio.  Utinam  enim  tarn  proclive  nobis  esset  difficultates  et  impe- 
dimenta vincere  quam  fastum  inanem  et  falsum  apparatum  deponere. 
Verum  hoc  velimus  homines  existiment,  nos  haud  inexplorato  viam  in 
tanta  solitudine  inire,  praesertim  cum  argumentum  hujusmodi  prae 
manibus  habeamus  quod  tractandi  imperitia  perdere  et  veluti  exponere 
nefas  sit.  Itaque  ex  perpenso  et  perspecto  tarn  rerum  quam  animorum 
statu,  duriores  fere  aditus  ad  hominum  mentes  quam  ad  res  ipsas  inve- 
nimus,  ac  tradendi  labores  inveniendi  laboribus  haud  multo  leviores 
experimur,  atque,  quod  in  intellectualibus  res  nova  fere  est,  morem 
gerimus,  et  tarn  nostras  cogitationes  quam  aliorum  simul  bajulamus. 
Omne  enim  idolum  vanum  arte  atque  obsequio  ac  debito  accessu 
subvertitur,  vi  et  contentione  atque  incursione  subita  et  abrupta" 

efferatur Qua  in  re  accedit  et  alia  quaedam  difficultas 

ex  moribus  nostris  non  parva,  quod  constantissimo  decreto  nobis  ipsi 
sancivimus,  ut  candorem  nostrum  et  simplicitatem  perpetuoretineamus, 
nee  per  vana  ad  vera  aditum  quasramus ;  sed  ita  obsequio  nostro 
moderemur  uttamen  non  per  artificium  aliquodvafrumaut  imposturam 
aut  aliquid  simile  imposturse,  sed  tantummodo  per  ordinis  lumen  et 
novorum  super  saniorem  partem  veterum  sollertem  insitionem,  nos 
nostrorum  votorum  compotes  fore  speremus." 

Now  all  this  was  to  precede  and  prepare  for  the  exposition  of  the 
method  of  induction  itself — the  "  formula  ipsa  interpretationis  " — 
which  alone  it  was  proposed  to  reserve;  and  therefore  we  must 


112      ,  NOTES   TO  PREFACE   TO 

understand  the  legitimus  lector  of  the  fifth  and  sixth  extract,  as  cor- 
responding with  the  "  animus  capax  et  idoneus"  of  the  eighth  and 
ninth;  and  with  the  mind  "chalked  and  marked  up"  by  truth  as 
"  capable  to  lodge  and  harbour  it,"  of  the  second  ;  and  we  must  not 
suppose  that  the  process  of  singling  and  adopting  the  fit  reader  was 
to  be  effected  by  any  restraint  in  communication,  or  any  obscurity  in 
style,  which  should  exclude  others ;  but  by  presenting  the  truth  in 
such  a  shape  as  should  be  least  likely  to  shock  prejudice  or  awaken 
contradiction,  and  most  likely  to  win  its  way  into  those  minds  which 
were  best  disposed  to  receive  it.  The  object  was  to  propagate 
knowledge  so  that  it  should  grow  and  spread  :  the  difficulty  antici- 
pated was  not  in  excluding  auditors,  but  in  finding  them.1 

Thus  I  conceive  that  six  out  of  the  ten  passages  under  consider- 
ation must  be  set  aside  as  not  bearing  at  all  upon  the  question  at 
issue.  Of  the  four  that  remain,  two  must  be  set  aside  in  like  manner, 
because  though  they  directly  allude  to  the  practice  of  transmitting 
knowledge  as  a  secret  from  hand  to  hand,  they  contain  no  evidence 
that  Bacon  approved  of  it.  These  are  the  third  and  the  last,  and 
come  respectively  from  the  Advancement  of  Learning,  one  of  his 
earliest  works,  and  from  the  De  Augmentis  Scientiarum,  one  of  his 
latest.  In  both  these  works  the  object  being  to  show  in  what  depart- 
ments the  stock  of  knowledge  then  existing  was  defective,  the 
various  methods  which  have  been  or  may  be  adopted  for  the  trans- 
mission of  knowledge  are  pointed  out  as  a  fit  subject  of  inquiry,  and 
the  secret  or  enigmatical  or  acroamatic  method  is  described  among 
the  rest ;  but  it  is  described  only,  not  recommended. 

There  remain  therefore  only  the  first  and  the  fourth  extracts  to  be 
considered:  and  it  is  true  that  in  both  of  these  Bacon  intimates  an 
intention  to  reserve  the  communication  of  one  part  of  his  philosophy 
—  the  "formula  ipsa  interpretationis  et  inventa  per  eandem" — to 
certain  fit  and  chosen  persons.  May  we  infer  from  the  expressions 
which  he  there  uses,  that  his  object  was  to  prevent  it  from  becoming 
generally  known,  as  being  a  treasure  which  would  lose  its  value  by 
being  divulged  ?  Such  a  supposition  seems  to  me  inconsistent  not 
only  with  all  we  know  of  his  proceedings,  purposes,  and  aspirations, 
but  with  the  very  explanation  with  which  he  himself  accompanies 
the  suggestion.  The  fruits  which  he  anticipated  from  his  philosophy 
were  not  only  intended  for  the  benefit  of  all  mankind,  but  were  to  be 

1  It  may  be  worth  while  perhaps  to  compare  with  these  passages  an  expression 
which  Bacon  uses  in  his  letter  to  Dr.  Playfere, — proposing  to  him  to  translate  the 
Advancement  of  Learning  into  Latin ;  where  a  similar  meaning  is  conveyed  under 
another  image.  "  Wherefore  since  I  have  only  taken  upon  me  to  ring  a  bell  to  call 
other  wits  together,  which  is  the  meanest  office,  it  cannot  but  be  consonant  to  my 
desire  to  have  that  bell  heard  as  far  as  can  be.  Arid  since  they  are  but  sparks  which 
can  work  but  upon  matter  prepared,  I  have  the  more  reason  to  wish  that  "those  sparks 
may  fly  abroad,  that  they  may  the  better  find  and  light  upon  those  minds  and  spirits  that 
are  apt  to  be  kindled." 


THE   NOVUM  ORGANUM.  113 

gathered  in  another  generation.  Is  it  conceivable  that  at  any  time 
of  his  life  he  would  have  willingly  foregone  the  aid  of  any  single 
fellow  labourer,  or  that  anything  could  have  been  more  welcome 
than  the  prospect  of  a  rapid  and  indefinite  increase  of  those  "legitima 
et  optata  ingenia"  in  whose  hands  it  might  be  expected  to  thrive  and 
spread  ?  But  setting  general  probabilities  aside,  let  us  look  at  the 
reasons  which  he  himself  assigns  for  the  precaution  which  he  medi- 
tates. Ask  why  in  Valerius  Terminus  he  proposes  to  reserve  part 
of  his  discovery  to  "a  private  succession?"  His  answer  is,  first  "for 
the  prevention  of  abuse  in  the  excluded ;"  that  is,  because  if  it  should 
fall  into  incapable  and  unfit  hands  it  will  be  misused  and  mis- 
managed :  secondly,  "  for  the  strengthening  of  affection  in  the  ad- 
mitted ;"  that  is,  because  the  fit  and  capable  will  take  more  interest  in 
the  work  when  they  feel  that  it  is  committed  to  their  charge.  Ask 
again  why  in  the  Procemium  he  proposes  to  keep  the  Formula  of  in- 
terpretation private, — "  intra  legitima  et  optata  ingenia  clausa  ?  "  The 
answer  is  to  the  same  effect — it  will  be  "vegetior  et  munitior ;"  it  will 
flourish  better  and  be  kept  safer.  And  certainly  if  we  refer  to  any 
of  the  many  passages  in  which  he  has  either  enumerated  the  obstruc- 
tions which  had  hitherto  hindered  the  progress  of  knowledge,  or 
described  the  qualifications,  moral  and  intellectual,  and  the  order  of 
proceeding,  which  he  considered  necessary  for  the  successful  prose^ 
eution  of  the  new  philosophy,  we  may  easily  understand  why  he 
anticipated  more  hindrance  than  help  from  a  popular  audience. 

Upon  a  review  of  the  evidence  therefore  I  see  no  reason  to  suspect 
that  he  had  any  other  motive  for  his  proposed  reserve  than  that 
which  he  himself  assigns ;  and  I  think  we  may  conclude  that  he 
meant  to  withhold  the  publication  of  his  Formula,  not  "  as  a  secret  of 
too  much  value  to  be  lightly  revealed,"  but  as  a  subject  too  abstruse 
to  be  handled  successfully  except  by  the  fit  and  few. 


NOTE  C. 
On  some  changes  in  Bacon's  treatment  of  his  doctrine  of  Idols. 

"  WHEN  the  doctrine  of  Idols  "  (says  Mr.  Ellis)  "  was  thrown  into 
its  present  form  "  [i.  e.  the  form  in  which  it  appears  in  the  Novum 
Organum,  as  contrasted  with  that  in  which  it  appears  in  the  Partis 
secundce  Delineatio~\,  "  it  ceased  to  afford  a  convenient  basis  for  the 
pars  destruens,  and  accordingly  the  substance  of  the  three  Redar- 
gutiones  is  in  the  Novum  Organum  less  systematically  set  forth  than 
VOL.  I.  I 


114  NOTES   TO   PREFACE   TO 

Bacon  purposed  that  it  should  be  when  he  wrote  the  Partis  secundce 
Delineatio" 

That  the  argument  is  set  forth  in  the  Novum  Organum  less  sys- 
tematically than  Bacon  originally  intended,  is  no  doubt  true;  for 
when  he  wrote  the  "  Partis  secundas  Delineatio  et  Argumentum,"  he 
meant  to  handle  the  subject  regularly  and  completely,  or  (as  he  would 
himself  have  expressed  it)  "in  Corpore  tractatus  justi;"  and  this  in 
the  entrance  of  the  Novum  Organum,  which  is  the  "  Pars  secunda" 
itself,  we  are  expressly  warned  not  to  expect.  "  Sequitur  secunda 
pars  Instaurationis,  quas  artem  ipsam  interpretandi  Naturam  et  ve- 
rioris  adoperationis  Intellectus  exhibet :  neque  earn  ipsam  tamen  in 
Corpore  tractatus  justi  ;  sed  tantum  digestam  per  summas,  in  Apho- 
rismos"  A  succession  of  aphorisms,  not  formally  connected  with 
each  other,  was  probably  the  most  convenient  form  for  setting  forth 
all  that  was  most  important  in  those  parts  of  his  work  which  he  had 
ready ;  for  without  binding  him  to  exhibit  them  in  regular  and  appa- 
rent connexion,  it  left  him  at  liberty  to  make  the  connexion  as  per- 
fect and  apparent  as  he  pleased.  But  it  has  one  disadvantage  :  the 
divisions  between  aphorism  and  aphorism  tend  to  conceal  from  the 
eye  the  larger  divisions  between  subject  and  subject.  And  hence 
arises  the  appearance  (for  I  think  it  is  only  an  appearance)  of  a  de- 
viation from  the  plan  originally  marked  out  for  the  treatment  of  the 
pars  destruens.  Between  the  publication  of  the  Advancement  of 
Learning  and  the  composition  of  the  Novum  Organum,  the  doctrine 
of  Idols  underwent  one  considerable  modification  ;  but  not,  I  think, 
the  one  here  supposed.  That  modification  was  introduced  before  the 
Partis  secundte  Delineatio  was  drawn  up ;  and  after  that  I  cannot 
find  evidence  of  any  substantial  change. 

I  will  first  exhibit  the  successive  aspects  which  the  doctrine  as- 
sumes, and  then  give  what  I  suppose  to  be  the  true  history  of  them. 

In  the  Advancement  of  Learning,  the  Idols,  native  and  adventi- 
tious, of  the  human  mind  are  distributed  into  three  kinds  ;  not  distin- 
guished as  yet  by  names,  but  corresponding  respectively  to  those  of 
the  Tribe,  the  Cave,  and  the  Market-place.  In  Valerius  Terminus, 
they  are  distributed  into  four  kinds  ;  the  Tribe,  the  Palace  (cor- 
responding with  the  Market-place),  the  Cave,  and  the  Theatre.  In 
the  Partis  secundce  Delineatio  they  are  distributed  again  into  three, 
but  classified  quite  differently.  The  two  great  divisions  of  Adven- 
titious and  Native  are  retained :  "  aut  adscititia  sunt . . .  nimirum  quae 
immigrarunt  in  mentem,  &c.,  aut  ea  quae  menti  ipsi  et  substantiae 
ejus  inhaerentia  sunt  et  innata;"  but  the  subdivisions  are  entirely 
changed ; — the  Adventitious  being  here  divided  into  two  kinds, 
neither  of  which  is  recognised  at  all  in  the  Advancement ;  the  Na- 
tive, which  are  divided  into  two  kinds  in  the  Advancement,  not  being 


THE   NOVUM  ORGANUM.  115 

divided  at  all  here,  but  classed  together  as  one.  In  the  Advance- 
ment we  find  nothing  corresponding  to  the  Idols  of  the  Theatre,  to 
which  belong  both  the  kinds  of  adventitious  Idols  mentioned  in  the 
Delineatio — those  derived  ex philosophorum  placitis,  and  those  derived 
ex  perversis  legibus  demonstrationum ;  —  in  the  Delineatio  we  find 
nothing  corresponding  to  the  Idols  of  the  Market-place,  which  among 
those  mentioned  in  the  Advancement  are  alone  entitled  to  be  classed 
as  adventitious.  Thus  the  difference  between  the  two  appears  at 
first  to  be  total  and  radical,  amounting  to  an  entire  rearrangement  of 
all  the  classes.  Instead  of  Idols  of  the  Tribe,  the  Cave,  and  the 
Market-place,  we  find  Idols  of  the  Philosophies,  the  Demonstrations, 
and  the  Human  Mind. 

But  the  truth  is  that  Bacon,  being  now  engaged  in  laying  out  the 
large  outlines  of  his  subject,  omits  the  minor  distinctions  which  belong 
to  the  development  of  it  in  detail,  and  leaves  the  particular  distribu- 
tion and  description  of  those  "  fallacies  and  false  appearances  "  which 
are  "  inseparable  from  our  nature  and  condition  in  life" — those  namely 
which  he  had  spoken  of  in  the  Advancement — to  be  handled  in 
the  work  itself.  Having  however,  as  he  came  into  closer  contact 
with  his  subject,  foreseen  the  opposition  which  he  must  expect  from 
prejudices  and  false  appearances  of  another  kind — prejudices  which 
had  no  root  in  the  mind  itself,  which  were  not  "inseparable  from 
our  nature  and  condition  in  life," — mere  immigrants  and  strangers 
that  had  come  in  and  might  be  turned  out, — namely,  the  belief  in 
received  systems  and  attachment  to  received  methods  of  demonstra- 
tion,— he  had  resolved  to  deal  with  these  first ;  and  therefore  intro- 
duces them  as  a  separate  class,  dividing  them  into  two  parts  and 
assigning  to  each  what  we  may  call  a  separate  chapter.  These  he 
afterwards  called  Idols  of  the  Theatre,  and  treated  them  in  the 
manner  proposed  ;  with  this  difference  only — that  he  placed  them 
last  instead  of  first,  and  ran  the  two  chapters  into  one. 

This  being  allowed,  it  will  be  found  that  the  one  substantial  change 
which  the  doctrine  of  Idols  underwent  was  the  admission  of  these 
Idola  Theatri  into  the  company,  and  that  there  is  no  real  difference 
between  the  form  of  that  doctrine  as  indicated  in  the  Delineatio  and 
as  developed  in  the  Novum  Organum. 

The  only  difficulty  which  this  view  of  the  subject  presents  is  one 
which  may  be  probably  enough  accounted  for  as  an  oversight  of 
Bacon's  own.  I  mean  the  classification  of  the  Idola  Fori,  the  source 
of  which  is  no  doubt  extraneous,  among  the  natives.  Bacon  was 
never  very  careful  about  subtle  logical  distinctions,  and  in  this  case 
his  attention  had  not  as  yet  been  specially  called  to  the  point.  For 
in  the  Advancement  of  Learning,  though  the  great  division  between 
Native  and  Adventitious  appears  to  be  recognised  in  the  margin, 
there  is  no  hint  of  it  in  the  text, — the  particular  Idols  not  being 

i  2 


116  NOTES  TO   PREFACE   TO 

arranged  with  any  reference  to  those  two  general  heads ;  while  in 
Valerius  Terminus  the  larger  division  is  not  alluded  to  at  all,  and  the 
order  in  which  the  four  Idols  are  there  enumerated,  —  the  first  and 
third  being  of  one  class,  the  second  and  fourth  of  the  other, — seems 
to  prove  that  no  such  classification  was  then  in  his  mind.  Besides,  it  is 
to  be  remembered  that  the  Idola  Fori,  however  distinct  in  their  origin, 
are  in  their  nature  and  qualities  much  nearer  akin  to  the  other  two 
than  to  the  Idola  Theatri.  For  though  they  come  from  without,  yet 
when  they  are  once  in  they  naturalise  themselves  and  take  up  their 
abode  along  with  the  natives,  produce  as  much  confusion,  and  can  as 
hardly  be  expelled.  Philosophical  systems  may  be  exploded,  false 
methods  of  demonstration  may  be  discarded,  but  intercourse  of  words 
is  "  inseparable  from  our  condition  in  life." 

At  any  rate,  let  the  logical  error  implied  be  as  large  as  it  may,  it 
is  certain  that  Bacon  did  in  fact  always  class  these  three  together. 
Wherever  he  mentions  the  Idols  of  the  Market-place  with  any 
reference  to  classification,  they  are  grouped  with  those  of  the  Tribe 
and  the  Cave,  and  distinguished  from  those  of  the  Theatre.  In  the 
Temporis  Partus  Masculus,  c.  2.  (which  is  I  think  the  earliest  form 
of  the  Redargutio  Philosophiarum  though  probably  of  later  date  than 
the  Delineatio)  we  find  "  Nam  Idola  quisque  sua  (non  jam  scents  dico, 
sed  praecipueyim'e^  specus"),  &c.  In  the  De  Augmentis  Scientiarum 
where  the  four  kinds  of  Idols  are  enumerated  by  name  and  in  order, 
the  line  of  separation  is  drawn  not  between  the  two  first  and  the  two 
last  (as  it  would  have  been  if  Bacon  had  meant  to  balance  the  mem- 
bers of  his  classification  on  the  "dichotomising  principle,"  as  suggested 
by  Mr.  Ellis,  p.  91.),  but  between  the  three  first  and  the  fourth  ;  the 
Idola  Fori  being  classed  along  with  the  Idola  Tribus  and  Specus,  as 
"  quae  plane  obsident  mentem,  neque  evelli  possunt,"  the  Idola  Theatri 
being  broadly  distinguished  from  them,  as  "  quae  abnegari  possunt  et 
deponi,"  and  which  may  therefore  for  the  present  be  set  aside.  In 
the  Novum  Organum  itself,  though  the  divisions  between  aphorism 
and  aphorism  tend,  as  I  have  said,  to  obscure  the  divisions  of  subject, 
yet  if  we  look  carefully  we  shall  see  that  the  line  of  demarcation 
is  drawn  exactly  in  the  same  place,  and  almost  as  distinctly.  For 
after  speaking  of  the  three  first  kinds  of  Idol,  Bacon  proceeds 
(Aph.  61.),  "At  Idola  Theatri  innata  non  sunt  [like  those  of  the 
Tribe  and  Cave]  nee  occulto  insinuata  in  Intellectum  [like  those  of 
the  Market-place],  sed  ex  fabulis  theoriarum  et  perversis  legibus 
demon strationum  plane  indita  et  recepta."  Lastly,  in  the  Distributio 
Operis,  where  the  particular  Idols  are  not  mentioned  by  name,  but 
the  more  general  classification  of  the  Delineatio  is  retained,  it  is  plain 
that  under  the  class  Adscititia  he  meant  to  include  the  Idols  of  the 
Theatre  only  —  (  "  adscititia  vero  immigrarunt  in  mentes  hominum, 
vel  ex  philosophorum  placitis  et  sectis,  vel  ex  perversis  legibus 


THE   NOVUM   ORGANUM.  117 

demonstrationum")  —  and  therefore  he  must  still  have  meant  to 
include  the  Idols  of  the  Market-place,  along  with  the  two  first,  under 
the  class  Innata. 

It  is  worthy  of  remark  however  that,  in  the  Novum  Organum 
itself,  the  distinction  between  Adscititia  and  Innata  disappears.  And 
the  fact  probably  is  that  when  he  came  to  describe  the  several  Idols 
one  by  one,  he  became  aware  both  of  the  logical  inconsistency  of 
classing  the  Idola  Fori  among  the  Innata,  and  of  the  practical  incon- 
venience of  classing  them  among  the  Adscititia,  and  therefore  resolved 
to  drop  the  dichotomy  altogether  and  range  them  in  four  co-ordinate 
classes.  And  it  is  the  removal  of  this  boundary  line  which  makes  it 
seem  at  first  sight  as  if  the  arrangement  were  quite  changed,  whereas 
it  is  in  fact  only  inverted.  According  to  the  plan  of  the  Partis 
secundce.  Delineatio  and  also  of  the  Distributio  Operis,  the  confuta- 
tion of  the  Immigrants, — that  is,  the  Redargutio  Philosophiarum  and 
Redargutio  Demonstrationum, — was  to  have  the  precedence,  and  the 
confutation  of  the  Natives, —  that  is,  the  Redargutio  Ratiojiis  humantz 
natives, — was  to  follow.  As  it  is,  he  begins  with  the  last  and  ends 
with  the  first.  And  the  reason  of  this  change  of  plan  is  not  difficult 
to  divine.  The  Redargutio  Philosophiarum,  as  he  handles  it,  tra- 
verses a  wider  and  more  various  field,  and  rises  gradually  into  a 
strain  of  prophetic  anticipation,  after  which  the  Redargutio  Rationis 
would  have  sounded  flat. 


I  3 


FKANCISCUS    DE    VEKULAMIO 

sic  COGITAVIT; 

TALEMQUE    APUD   SE    RATIONEM    INSTITUIT, 

QUAM   VIVENTIBUS   ET   POSTEKIS   NOTAM   FIERI 
IPSORUM   1NTERE8SE   PUTAVIT. 


CUM  illi  pro  comperto  esset  intellectum  humanum  sibi  ipsi  nego- 
tium  facessere,  neque  auxiliis  veris  (IJUCB  in  hominis  potestate  sunt) 
uti  sobrie  et  commode  ;  unde  multiplex  rerum  ignoratio  et  ex  igno- 
ratione  rerum  detrimenta  innumera :  omni  ope  connitendum  existi- 
mavit,  si  quo  modo  commercium  istud  Mentis  et  Rerum  (cui  vix 
aliquid  in  terris,  aut  saltern  in  terrenis,  se  ostendit  simile)  restitui 
posset  in  integrum,  aut  saltern  in  melius  deduct.  Ut  vero  errores 
qui  invaluerunt,  quique  in  (sternum  invalituri  sunt,  alii  post  alias 
(sz  mens  sibi  permittatur)  ipsi  se  corrigerent,  vel  ex  vi  intellectus 
propria  vel  ex  auxiliis  atque  adminiculis  dialectics,  nulla  prorsus 
suberat  spes  ;  propterea  quod  notiones  rerum  primes,  ejuas  mens 
haustu  facili  et  supino  excipit  recondit  atque  accumulat  (unde 
reliqua  omnia  fluunf),  vitiosce  sint  et  confuses  et  temere  a  rebus 
abstracts  ;  neque  minor  sit  in  secundis  et  reliquis  libido  et  incon- 
stantia  ;  ex  quo  Jit,  ut  universa  ista  ratio  kumana,  qua  utimur 
quoad  inquisitionem  natures,  non  bene  congesta  et  esdificata  sit,  sed 
tanquam  moles  aliqua  magnified  sine  fundamento.  Dum  enim 
falsas  mentis  vires  mirantur  homines  et  celebrant,  veras  ejusdem 
quce.  essc  possmt  (si  ddnta  ci  adhibeanttir  auxilia,  atque  ipsa  rebus 
morigera  sit,  nee  impotenter  rebus  insultef)  prcstereunt  et  perdunt. 
Restabat  illud  unum  ut  res  de  integro  tentetur  melioribus  pressi- 
diis,  utque  fiat  scientiarum  et  artium  atque  omnis  humanee  do- 
ctrines in  universum  Instauratio,  a  debitis  excitata  fundamentis. 
Hoc  vero  licet  aggressu  infinitum  quiddam  videri  possit  ac  su- 
pra vires  mortales,  tamen  idem  tractatu  sanum  invenietur  ac 
sobrium,  magis  quam  ea  ques  adhuc  facta  sunt.  Exitus  enim 
hujus  rei  est  nonnullus.  In  Us  vero  quce  jam  fiunt  circa  scientias, 
est  vertigo  quesdam  et  agitatio  perpetua  et  circulus.  Neque  eum 


122 

fugit  quanta  in  solitudine  versetur  hoc  experimentum,  et  quam 

durum  et  incredibile  sit  ad  faciendam  fidem.     Nihilominus,  nee 

rem  nee  seipsum  deserendum  putavit,  quin  mam   qua  una  hu- 

mance  menti  pervia  est  tentaret  atque  iniret.     Prcsstat  enim  prin- 

cipium  dare  rei  quce  exitum  habere  possit,  quam  in  Us  quce  exitum 

nullum  habent  perpetua  contentione  et  studio  implicari.      Vice  au- 

tem  contemplative  viis  illis  activis  decantatis  fere  respondent ;  ut 

altera,  ab  initio  ardua  et  difficilis,  desinat  in  apertum ;  altera, 

primo  intuitu  expedita  et  proclivis,  ducat  in  avia  et  prcecipitia. 

Quum  autem  incertus  esset  quando  hcec  alicui  posthac  in  mentem 

ventura   sint ;    eo  potissimum    usus   argumento,   quod   neminem 

hactenus  invenit  qui  ad  similes  cogitationes  animum  applicuerit ; 

decrevit  prima    qucsque  qua  perficere   licuit  in  publicum   edere. 

Neque  hcec  festinatio  ambitiosa  fuit,  sed  sollicita ;  ut  si  quid  illi 

humanitus  accideret,  extaret  tamen  designatio  qucsdam  ac  desti- 

natio  rei  quam  animo  complexus  est ;    utque  extaret  simul 

signum  aliquod  honestce  suce  et  propensa  in  generis 

humani  commoda  voluntatis.    Certe  aliam  quam- 

cunque  ambitionem  inferiorem  duxit  re  quam 

prce  manibus  habuit.    Aut  enim  hoc  quod 

agitur  nihil  est,   aut  tantum,  ut 

merito  ipso   contentum  esse 

debeat  nee  fructum 

extra  qucerere. 


J  A  C  0  B  0, 


DEI    GRATIA 

MAGNJE  BRITANNIA,  FRANCIS,  ET  HIBERNIJE  REGI, 

FIDEI   DEFENSORI,   ETC. 


Serenissime  Potentissimeque  Rex, 

POTERIT  fortasse  Majestas  tua  me  furti  incusare,  quod 
tantura  temporis  quantum  ad  haec  sufficiat  negotiis  tuis  suffu- 
ratus  sim.  Non  habeo  quod  dicam.  Temporis  enim  non  fit  re- 
stitutio ;  nisi  forte  quod  detractum  fuerit  temporis  rebus  tuis,  id 
memoriae  nominis  tui  et  honori  saeculi  tui  reponi  possit ;  si  modo 
hsec  alicujus  sint  pretii.  Sunt  certe  prorsus  nova ;  etiam  toto 
genere:  sed  descripta  ex  veteri  admodum  exemplari,  mundo 
scilicet  ipso,  et  natura  rerum  et  mentis.  Ipse  certe  (ut  ingenue 
fatear)  soleo  aestimare  hoc  opus  magis  pro  partu  temporis  quam 
ingenii.  Illud  enim  in  eo  solummodo  mirabile  est,  initia  rei 
et  tantas  de  iis  quae  invaluerunt  suspiciones  alicui  in  mentem 
venire  potuisse.  Cetera  non  illibenter  sequuntur.  At  versatur 
proculdubio  casus  (ut  loquimur)  et  quiddam  quasi  fortuitum 
non  minus  in  iis  quae  cogitant  homines  quam  in  iis  qua?  agunt 
aut  loquuntur.  Verum  hunc  casum  (de  quo  loquor)  ita  intel- 
ligi  volo,  ut  si  quid  in  his  quae  affero  sit  boni,  id  immensae 
misericordiae  et  bonitati  divinae  et  fcelicitati  temporum  tuorum 
tribuatur  :  cui  et  vivus  integerrimo  affectu  servivi,  et  mortuus 
fortasse  id  effecero,  ut  ilia  posteritati,  nova  hac  accensa  face  in 


124  EPISTOLA   DEDICATORIA. 

philosophise  tenebris,  praslucere  possint.     Merito  autem  tem- 

poribus  regis   omnium  sapientissimi  et  doctissimi  Regeneratio 

ista   et   Instauratio    scientiarum    debetur.      Superest    petitio, 

Majestate  tua  non  indigna,  et  maxime  omnium  faciens  ad  id 

quod  agitur.     Ea  est,  ut  quando  Salomonem  in  plurimis  referas, 

judiciorum  gravitate,  regno  pacifico,  cordis  latitudine,  librorum 

denique  quos  composuisti  nobili  varietate,  etiam  hoc  ad  ejusdem 

regis  exemplum  addas,  ut  cures  Historiam  Naturalem  et  Experi- 

mentalem,  veram  et  severam  (missis  philologicis),  et  qua?  sit  in 

ordine  ad  condendam  philosophiam,  denique  qualem  suo  loco 

describemus,    congeri  et  perfici :     ut  tandem   post  tot  mundi 

aetates   philosophia  et   scientiae  non  sint  amplius    pensiles  et 

ae'rea?,  sed  solidis  experientiaa  omnigense,  ejusdemque  bene 

pensitataa,  nitantur  fundamentis.     Equidem  Organum 

praebui ;  verum  materies  a  rebus  ipsis  petenda  est. 

Deus   Opt.  Max.    Majestatem   tuam 

diu  servet  incolumem. 


SerenissimcB  Majestati  tuce 

Servus  devmctissimus, 

et  devotissimus, 


FRANCISCUS  VERULAM, 

CANCELLAEIUS. 


FRANCISCI  DE   VERULAMIO 
INSTAURATIO    MAGNA. 


PR^EFATIO. 

De  statu  scientiarum,  quod  non  sitfodix  ant  majorem  in  modum 

auctus  ;  quodque  alia  omnino  quam  prioribus  cognita 

fuerit  via  aperienda  sit  intellectui  humano,  et 

alia  comparanda  auxilia,  ut  mens  suo  jure 

in   rerum   naturam   uti  possit. 

VIDENTUR  nobis  homines  nee  opes  nee  vires  suas  bene  nosse ; 
verum  de  illis  majora  quam  par  est,  de  his  minora  credere. 
Ita  fit,  ut  aut  artes  receptas  insanis  pretiis  aestimantes  nil  am- 
plius  quaerant,  aut  seipsos  plus  scquo  contemnentes  vires  suas 
in  levioribus  consumant,  in  iis  quas  ad  summam  rei  faciant 
non  experiantur.  Quare  sunt  et  suas  scientiis  columnar  tan- 
quam  fatales;  cum  ad  ulterius  penetrandum  homines  nee  de- 
siderio  nee  spe  excitentur.  Atquo  cum  opinio  copiae  inter 
maximas  causas  inopiae  sit;  qu unique  ex  fiducia  praesentium  vera 
auxilia  negligantur  in  posterum ;  ex  usu  est,  et  plane  ex  neces- 
sitate, ut  ab  illis  quae  adhuc  inventa  sunt  in  ipso  operis  nostri 
limine  (idque  relictis  ambagibus  et  non  dissimulanter)  honoris 
et  admirationis  excessus  tollatur ;  utili  monito,  ne  homines 
eorum  aut  copiam  aut  utilitatem  in  majus  accipiant1  aut  cele- 
brent.  Nam  si  quis  in  omnem  illam  librorum  varietatem  qua 
artes  et  sciential  exultant  diligentius  introspiciat,  ubique  inveniet 
ejusdem  rei  repetitiones  infinitas,  tractandi  modis  diversas,  in- 
ventione  praaoccupatas 2 ;  ut  omnia  primo  intuitu  numerosa, 
facto  examine  pauca  reperiantur.  Et  de  utilitate  aperte  dicen- 
dum  est,  sapientiam  istam  quam  a  Grascis  potissimum  hausi- 
inus  pueritiam  quandam  scientiae  videri,  atque  habere  quod 
proprium  est  puerorum,  ut  ad  garriendum  prompta,  ad  gene- 

1  Exaggerate. 

2  Anticipated,  so  far  as  relates  to  originality  of  invention.    (One  of  Bacon's  antitheses 
between  "  inventione"  and  "modis  tractandi.") 


126  PR^FATIO. 

randum  invalida  et  immatura  sit.  Controversiarum  enlm  ferax, 
operutn  effoeta  est.  Adeo  ut  fabula  ilia  de  Scylla  in  literarum 
statum,  qualis  habetur,  ad  vivum  quadrare  videatur ;  quae  vir- 
ginis  os  et  vultum  extulit,  ad  uterum  vero  monstra  latrantia 
succingebantur  et  adhaerebant.  Ita  habent  et  scientiae  quibus 
insuevimus  generalia  quaedam  blandientia  et  speciosa,  sed  cum 
ad  particularia  ventum  sit,  veluti  ad  partes  generationis,  ut 
fructum  et  opera  ex  se  edant,  turn  contentiones  et  oblatrantes 
disputationes  exoriuntur,  in  quas  desinunt,  et  qua?  partus  locum 
obtinent.  Praeterea,  si  hujusmodi  sciential  plane  res  mortua 
non  essent,  id  minime  videtur  eventurum  fuisse  quod  per 
multa  jam  saecula  usu  venit,  ut  illae  suis  immotae  fere  haereant 
vestigiis,  nee  incrementa  genere  humano  digna  sumant:  eo 
usque,  ut  saepenumero  non  solum  assertio  maneat  assertio  sed 
etiam  quaestio  maneat  quaestio,  et  per  disputationes  non  solvatur 
sed  figatur  et  alatur,  omnisque  traditio  et  successio  discipli- 
narum  repraesentet  et  exhibeat  personas  magistri  et  auditoris, 
non  inventoris  et  ejus  qui  inventis  aliquid  eximium  adjiciat.  In 
artibus  autem  mechanicis  contrarium  evenire  videmus  ;  quae,  ac 
si  aurae  cujusdam  vitalis  forent  participes,  quotidie  crescunt  et 
perficiuntur,  et  in  primis  authoribus  rudes  plerunque  et  fere 
onerosae  et  informes  apparent,  postea  vero  novas  virtutes  et 
commoditatem  quandam  adipiscuntur,  eo  usque,  ut  citius  studia 
hominum  et  cupiditates  deficiant  et  mutentur,  quam  illaa  ad 
culmen  et  perfectionem  suam  pervenerint.  Philosophia  contra 
et  scientiae  intellectuals,  statuarum  more,  adorantur  et  cele- 
brantur,  sed  non  promoventur.  Quin  etiam  in  primo  nonnunquam 
authore  maxime  vigent,  et  deinceps  degenerant.  Nam  postquam 
homines  dedititii  facti  sint  et  in  unius  sententiam  (tanquam 
pedarii  senatores)  coierint,  scientiis  ipsis  amplitudinem  non  ad- 
dunt,  sed  in  certis  authoribus  ornandis  et  stipandis  servili  officio 
funguntur.  Neque  illud  afferat  quispiam,  scientias  paullatim 
succrescentes  tandem  ad  statum  quendain  pervenisse,  et  turn 
demum  (quasi  confectis  spatiis  legitimis)  in  operibus  paucorum 
sedes  fixas  posuisse;  atque  postquam  nil  melius  inveniri  potuerit, 
restare  scilicet  ut  quae  inventa  sint  exornentur  et  colantur. 
Atque  optandum  quidem  esset  haec  ita  se  habuisse.  Rectius 
illud  et  verius,  istas  scientiarum  mancipationes  nil  aliud  esse 
quam  rem  ex  paucorum  hominum  confidentia  et  reliquorum 
socordia  et  inertia  natam.  Postquam  enim  sciential  per  partes 
diligenter  fortasse  excultae  et  tractates  fuerint,  turn  forte  exortus 
est  aliquis,  ingenio  audax  et  propter  methodi  compendia  acce- 


PR^EFATIO.  127 

ptus  et  celebratus,  qui  specie  tenus  artem  constituent,  revera 
veterum  labores  corruperit.  Id  tamen  posteris  gratum  esse 
solet,  propter  usum  operis  expeditum  et  inquisitionis  novae  tae- 
diurn  et  impatientiam.  Quod  si  quis  consensu  jam  inveterate 
tanquam  temporis  judicio  moveatur,  sciat  se  ratione  admodum 
fallaci  et  infirma  niti.  Neque  enim  nobis  magna  ex  parte 
notura  est,  quid  in  scientiis  et  artibus,  variis  sseculis  et  locis,  in- 
notuerit  et  in  publicum  emanarit ;  multo  minus,  quid  a  singulis 
tentatum  sit  et  secreto  agitatum.  Itaque  nee  temporis  partus 
nee  abortus  extant  in  fastis.  Neque  ipse  consensus  ejusque 
diuturnitas  magni  prorsus  sestimandus  est.  Utcunque  enim 
varia  sint  genera  politiarum,  unions  est  status  scientiarum, 
isque  semper  fuit  et  mansurus  est  popularis.  Atque  apud 
populum  plurimum  vigent  doctrinae  aut  contentiosae  et  pu- 
gnaces  aut  speciosae  et  inanes,  quales  videlicet  assensum  aut 
illaqueant  aut  demulcent.  Itaque  maxima  ingenia  proculdubio 
per  singulas  aetates  vim  passa  sunt ;  dum  viri  captu  et  intel- 
lectu  non  vulgares,  nihilo  secius  existimationi  suae  consulentes, 
temporis  et  multitudinis  judicio  se  submiserint.  Quamobreni 
altiores  contemplationes  si  forte  usquam  emicuerint,  opinionum 
vulgarium  ventis  subinde  agitatae  sunt  et  extinctae.  Adeo  ut 
Tempus,  tanquam  fluvius,  levia  et  inflata  ad  nos  devexerit, 
gravia  et  solida  demerserit.  Quin  et  illi  ipsi  authores  qui  dicta- 
turam  quandam  in  scientiis  invaserunt  et  tanta  confidentia  de 
rebus  pronuntiant,  cum  tamen  per  intervalla  ad  se  redeunt,  ad 
querimonias  de  subtilitate  nature,  veritatis  recessibus,  rerum 
obscuritate,  causarum  implicatione,  ingenii  humani  infirmitate, 
se  convertunt ;  in  hoc  nihilo  tamen  modestiores,  cum  malint 
communem  hominum  et  rerum  conditionem  causari  quam  de 
seipsis  confiteri.  Quin  illis  hoc  fere  solenne  est,  ut  quicquid 
ars  aliqua  non  attingat  id  ipsum  ex  eadem  arte  impossibile  esse 
statuant.  Neque  vero  damnari  potest  ars,  quum  ipsa  disceptet 
et  judicet.  Itaque  id  agitur,  ut  ignorantia  etiam  ab  ignominia 
liberetur.  Atque  quae  tradita  et  recepta  sunt  ad  hunc  fere 
modum  se  habent:  quoad  opera  sterilia,  quaestkmum  plena; 
incrementis  suis  tarda  et  languida;  perfectionem  in  toto  simu- 
lantia,  sed  per  partes  male  impleta ;  delectu  autem  popularia  et 
authoribus  ipsis  suspecta,  ideoque  artificiis  quibusdam  munita  et 
ostentata.1  Qui  autem  et  ipsi  experiri  et  se  scientiis  addere 

1  So  selected  as  to  favour  popular  notions,  while  at  the  same  time  their  truth  is 
doubted  even  by  those  who  propound  them,  on  which  account  they  are  fenced  round 
and  set  forth  with  sundry  artifices. 


128  PRyEFATIO. 

earumque  fines  proferre  statuerunt,  nee  illi  a  receptis  prorsua 
desciscere  ausi  sunt,  nee  fontes  rerum  peteje.  Verum  se  ma- 
gnum quiddam  consequutos  putant  si  aliquid  ex  proprio  inserant 
et  adjiciant;  prudenter  secum  reputantes,  se  in  assentiendo 
modestiam,  in  adjiciendo  libertatem  tueri  posse.  Verum  dum 
opinionibus  et  moribus  consulitur,  mediocritates  istae  laudatas  in 
magnum  scientiarum  detrimentum  cedunt.  Yix  enim  datur 
authores  simul  et  admirari  et  superare.  Sed  fit  aquarum  more, 
quae  non  altius  ascendunt  quam  ex  quo  descenderunt.  Itaque 
hujusmodi  homines  emendant  nonnulla  sed  parum  promovent, 
et  proficiunt  in  melius  non  in  majus.  Neque  tamen  defuerunt, 
qui  ausu  majore  omnia  Integra  sibi  duxerunt,  et  ingenii  impetu 
usi,  priora  prosternendo  et  destruendo  aditum  sibi  et  placitis 
suis  fecerunt ;  quorum  tumultu  non  magnopere  profectum  est ; 
quum  philosophiam  et  artes  non  re  ac  opere  amplificare,  sed 
placita  tantum  permutare  atque  regnum  opinionum  in  se  trans- 
ferre  contenderint ;  exiguo  sane  fructu,  quum  inter  errores  op- 
positos  errandi  causae  sint  fere  communes.  Si  qui  autem  nee 
alienis  nee  propriis  placitis  obnoxii,  sed  libertati  faventes,  ita 
animati  fuere  ut  alios  secum  simul  quasrere  cuperent ;  illi  sane 
affectu  honesti,  sed  conatu  invalidi  fuerunt.  Probabiles  enim 
tantum  rationes  secuti  videntur,  et  argumentorum  vertigine 
circumaguntur,  et  promiscua  quaerendi  licentia  severitatem  in- 
quisitionis  enervarunt.  Nemo  autem  reperitur,  qui  in  rebus 
ipsis  et  experientia  moram  fecerit  legitimam.  Atque  nonnulli 
rursus  qui  experientias  undis  se  commisere  et  fere  mechanic! 
facti  sunt,  tamen  in  ipsa  experientia  erraticam  quandarn  inquisi- 
tionem  exercent,  nee  ei1  certa  lege  militant.  Quin  et  plerique 
pusilla  quaedam  pensa  sibi  proposuere,  pro  magno  ducentes  si 
unum  aliquod  inventum  eruere  possint;  institute  non  minus 
tenui,  quam  imperito.  Nemo  enim  rei  alicujus  naturam  in  ipsa 
re  recte  aut  foeliciter  perscrutatur ;  verum  post  laboriosam  ex- 
perimentorum  variationem  non  acquiescit,  sed  invenit  quod 
ulterius  quaerat.  Neque  illud  imprimis  omittendum  est,  quod 
omnis  in  experiendo  industria  statim  ab  initio  opera  quasdam 
destinata  praspropero  et  intempestivo  studio  captavit ;  fructifera 
(inquam)  experimenta,  non  lucifera,  quaesivit ;  nee  ordinem  di- 
vinum  imitata  est,  qui  primo  die  lucem 2  tantum  creavit,  eique 

1  In  its  service. 

2  The  light  created  on  the  first  day  is  l>y  many  divines  supposed  to  be  not  a  cor- 
poreal but  a  spiritual  light.      This  is  the  doctrine  of  S.  Augustine  ;  who  however  does 
not  say  that  those  who  adopt  a  contrary  opinion  are  necessarily  wrong.      This  idea  of 


PR/EFATIO.  129 

unum  diem  integrum  attribuit ;  neque  illo  die  quicquam  ma- 
teriati  operis  produxit,  verum  sequentibus  diebus  ad  ea  descendit. 
At  qui  summas  dialectics  paries  tribuerunt  atque  inde  fidissima 
scientiis  prassidia  comparari  putarunt,  verissime  et  optime  vide- 
runt  intellectum  humanum  sibi  permissum  merito  suspectum 
esse  debere.  Verum  infirmior  omnino  est  malo  medicina ;  nee 
ipsa  mail  expers  Siquidem  dialectica  quae  recepta  est,  licet  ad 
civilia  et  artes  quse  in  sermone  et  opinione  positae  sunt  rectis- 
sime  adhibeatur,  naturae  tamen  subtilitatem  longo  intervallo 
non  attingit ;  et  prensando  quod  non  capit,  ad  errores  potius 
stabiliendos  et  quasi  figendos  quam  ad  viam  veritati  aperiendam 
valuit. 

Quare,  ut  quae  dicta  sunt  complectamur,  non  videtur  ho- 
minibus  aut  aliena  fides  aut  industria  propria  circa  scientias 
hactenus  fceliciter  illuxisse  ;  praesertim  quum  et  in  demonstra- 
tionibus  et  in  experimentis  adhuc  cognitis  parum  sit  praDsidii. 
-ZEdificium  autem  hujus  universi  structura  sua,  intellectui 
humano  contemplanti,  instar  labyrinth!  est;  ubi  tot  ambigua 
viarum,  tarn  fallaces  rerum  et  signorum  similitudines,  tarn 
obliquaa  et  implexae  naturarum  spirae  et  nodi,  undequaque  se 
ostendunt.  Iter  autem  sub  incerto  sensus  lumine,  interdum 
affulgente  interdum  se  condente,  per  experientiae  et  rerum 
particularium  sylvas  perpetuo  faciendum  est.  Quin  etiam  duces 
itineris  (ut  dictum  est)  qui  se  offerunt,  et  ipsi  implicantur, 
atque  errorum  et  errantium  numerum  augent.  In  rebus  tarn 
duris,  de  judicio  hominum  ex  vi  propria,  aut  etiam  de  felicitate 
fortuita,  desperandum  est.  Neque  enim  ingeniorum  quanta- 
cunque  excellentia,  neque  experiendi  alea  saephis  repetita,  ista 
vincere  queat.  Vestigia  filo  regenda  sunt:  omnisque  via,  usque 
a  primis  ipsis  sensuum  perceptionibus,  certa  ratione  munienda. 
Neque  haec"  ita  accipienda  sunt,  ac  si  nihil  omnino  tot  sasculis, 
tantis  laboribus,  actum  sit.  Neque  enim  eorum  quae  inventa 
sunt  nos  poenitet.  Atque  antiqui  certe,  in  iis  quae  in  ingenio 
et  meditatione  abstracta  posita  sunt,  mirabiles  se  viros  praesti- 
tere.  Verum  quemadmodum  saeculis  prioribus,  cum  homines  in 
navigando  per  stellarum  tantum  observationes  cursum  dirige- 
bant,  veteris  sane  continentis  oras  legere  potuerunt,  aut  maria 
aliqua  minora  et  mediterranea  trajicere ;  priusquam  autem 
oceanus  trajiceretur  et  novi  orbis  regiones  detegerentur,  ne- 

a  spiritual  light  was  developed  at  great  length  in  connexion  with  the  theory  of  the 
nature  and  cognition  of  angels. 

VOL.  I.  K 


130  PR.EFATIO. 

cesse  fuit  usum  acus  nauti^e*.  ut  ducem  viae  magis  fidum  et 
certum,  innotuisse :  simili  prorsus  ratione,  quae  hucusque  in 
artibus  et  scientiis  inventa  sunt,  ea  hujusmodi  sunt  ut  usu, 
meditatione,  observando,  argumentando,  reperiri  potuerint; 
utpote  quae  sensibus  propiora  sint  et  communibus  notionibus 
fere  subjaceant;  antequam  vero  ad  remotiora  et  occultiora 
naturae  liceat  appellere,  necessario  requiritur  ut  melior  et  per- 
fectior  mentis  et  intellectus  humani  usus  et  adoperatio  intro- 
ducatur. 

Nos  certe,  aeterno  veritatis  amore  devicti,  viarum  incertis  et 
arduis  et  solitudinibus  nos  commisimus ;  et  divino  auxilio  freti 
et  innixi,  mentem  nostram  et  contra  opinionum  violentias  et 
quasi  instructas  acies,  et  contra  proprias  et  internas  hassitationes 
et  scrupulos,  et  contra  rerum  caligines  et  nubes  et  undequaque 
volantes  phantasias,  sustinuimus ;  ut  tandem  magis  fida  et  se- 
cura  indicia  viventibus  et  posteris  comparare  possemus.  Qua 
in  re  si  quid  profecerimus,  non  alia  sane  ratio  nobis  viam 
aperuit  quam  vera  et  legitima  spiritus  humani  humiliatio. 
Omnes  enim  ante  nos,  qui  ad  artes  inveniendas  se  applicuerunt, 
conjectis  paulisper  in  res  et  exempla  et  experientiam  oculis, 
statim,  quasi  inventio  nil  aliud  esset  quam  quaedam  excogita- 
tio,  spiritus  proprios  ut  sibi  oracula  exhiberent  quodammodo 
invocarunt.  Nos  vero  inter  res  caste  et  perpetuo  versantes, 
intellectum  longius  a  rebus  non  abstrabimus  quam  ut  rerum 
imagines  et  radii  (ut  in  sensu  fit)  coire  possint l ;  unde  fit,  ut 
ingenii  viribus  et  excellentiae  non  multum  relinquatur.  Atque 
quam  in  inveniendo  adhibemus  humilitatem,  eandem  et  in  docendo 
sequuti  sumus.  Neque  enim  aut  confutationum  triumphis,  aut 

V. 

1  To  explain  the  illustration  of  which  Bacon  here  makes  use,  it  is  in  the  first  place 
to  be  remarked  that  radius  is  not  to  be  rendered  by  ray,  but  by  visual  cone.  "  Radium 
visualem  speciem  rei  visibilis  dicimus :  non  ut  lineam  aut  superficiem  mathematicam 
profundo  carentem,  sed  corporalem  et  pyramidalem,  cujus  basis  in  re  visa  et  conus  in 
oculo  videntis  est" — Marg.  Phil.  x.  2.  c.  11.  Again  Telesius,  whose  theory  of  vision 
\\;is  adopted  by  Baccn,  says,  "quae  a  re  qua;  spectatur  relucet  lux  universa  quidem 
iii-;uni  in  pupilla  coit  in  jmiu-tum,"  thus  forming  the  "radius"  ju>t  mentioned. 
Lastly  Telesius  goes  on  to  say,  "ab  illarum  [rerum  sc.]  puncto  quovis  ilia  [lux  sc.] 
relucet,  et  vel  ubi  in  unum  coit  punctum  universa  ibi  fit,  itaque  et  rerum  a  quibus 
relucet  imagines  et  ipsae  [sic  enim  legendum]  in  eodem  fiunt  puncto."  These  "  ima- 
gines "  then  are  therefore  in  some  unexplained  manner  borne  along  by  the  light 
which  constitutes  the  visual  cone,  and  exist  virtually  if  not  formally  at  the  apex  from 
which  the  light  dispersing  in  an  inverse  cone  falls  ultimately  (still  bearing  them  with 
it)  on  the  vitreous  humour,  which  is  in  this  system  the  sphere  of  vision.  Bacon's 
expressions  therefore  amount  simply  to  this,  that  the  eye  must  be  at  a  certain  distance 
from  the  object  in  order  that  an  effectual  visual  cone  may  be  formed.  He  does  not 
speak  either  of  optical  images  or  of  rays,  in  the  senses  which  we  attach  to  those  words. 
See  Telcxius,  De  Rerum  Naturd,  vi.  c.  23  and  24. 


PIUEFATIO.  131 

antiquitatis  advocationibus,  aut  authoritatis  usurpatione  qua- 
darn,  aut  etiam  obscuritatis  velo,  aliquam  his  nostris  inventis 
majestatem  iinponere  aut  conciliare  conamur;  qualia  reperire 
non  difficile  esset  ei,  qui  nomini  suo  non  aniinis  aliorum  lumen 
affundere  conaretur.  Non  (inquam)  ullam  aut  vim  aut  insidias 
hominum  judiciis  fecimus  aut  paramus  :  verum  eoa  ad  res  ipsas 
et  rerum  foedera  adducimus ;  ut  ipsi  videant  quid  habeant, 
quid  arguant,  quid  addant  atque  in  commune  conferant.  Nos 
autem  si  qua  in  re  vel  male  credidimus,  vel  obdormivimus  et 
minus  attendimus,  vel  defecimus  in  via  et  inquisitionem  abru- 
pimus,  nihilominus  iis  modis  res  nudas  et  apertas  exhibemus,  ut 
errores  nostri,  antequam  scientiae  massam  altius  inficiant,  notari 
et  separari  possint ;  atque  etiam  ut  facilis  et  expedita  sit  laborum 
nostrorum  continuatio.  Atque  hoc  niodo  inter  empiricam  et 
rationalem  facultatem  (quarum  morosa  et  inauspicata  divortia 
et  repudia  omnia  in  humana  familia  turbavere)  conjugium  verum 
et  Icgitimum  in  perpetuum  nos  firmasse  existimamus.1 

Quamobrem,  quum  haec  arbitrii  nostri  non  sint,  in  principio 
operis,  ad  Deum  Patrem,  Deum  Verbum,  Deum  Spiritum, 
preces  fundimus  humillimas  et  ardentissimas,  ut  humani  generis 
aerumnarum  memores  et  peregrinationis  istius  vitas  in  qua  dies 
paucos  et  malos  terimus,  novis  suis  eleemosynis,  per  manus 
nostras,  familiam  humanam  dotare  dignentur.  Atque  illud 
insuper  supplices  rogamus,  ne  humana  divinis  officiant,  neve  ex 
reseratione  viarum  sensus  et  accensione  majore  luminis  naturalis 
aliquid  incredulitatis  et  noctis  animis  nostris  erga  divina  my- 
steria  oboriatur  :  sed  potius,  ut  ab  intellectu  puro,  a  phantasiis 
et  vanitate  repurgato  et  divinis  oraculis  nihilominus  subdito  et 
prorsus  dedititio,  fidei  dentur  qua?  fidei  sunt.  Postremo,  ut 
scientiae  veneno  a  serpente  infuso,  quo  animus  humanus  tumet 
et  inflatur,  deposito,  nee  altum  sapiamus  nee  ultra  sobrium,  sed 
veritatem  in  charitate  colamus. 

Peractis  autem  votis,  ad  homines  conversi,  quasdam  et  salu- 
taria  monemus  et  aequa  postulamus.  Monemus  primum  (quod 
etiam  precati  sumus)  ut  homines  sensum  in  officio,  quoad  divina, 
contineant.  Sensus  enim  (instar  solis)  globi  terrestris  faciem 
aperit,  ccelestis  claudit  et  obsignat.2  Kursus,  ne  hujusce  mali 

1  This  is  one  of  the  passages  which  show  that  Bacon  did  not  imagine  that  the 
empirical  faculty  was  the  only  thing  to  be  considered  in  the  philosophy  of  science,  but 
that  he  recognised  another  coordinate  element. 

2  This  image,  which  in   the  Advancement  of  Learning  and   in  the  De  Augmenth 
Bacon  quotes  from  "  one  of  Plato's  school,"  is  taken  from  Philo  Judams,  perhaps  the 

K  2 


132  PRJEFATIO. 

fuga  in  contrarium  peccent ;  quod  certe  fiet,  si  natune  in- 
quisitionem  ulla  ex  parte  veluti  interdicto  separatam  putant. 
Neque  enim  pura  ilia  et  immaculata  scientia  naturalis,  per 
quam  Adam  nomina  ex  proprietate  rebus  imposuit,  principium 
aut  occasionem  lapsui  dedit.  Sed  ambitiosa  ilia  et  imperativa 
scientias  moralis,  de  bono  et  malo  dijudicantis,  cupiditas,  ad  hoc 
ut  Homo  a  Deo  deficeret  et  sibi  ipsi  leges  daret,  ea  demum 
ratio  atque  modus  tentationis  fuit.  De  scientiis  autem  quae 
naturam  contemplantur  sanctus  ille  philosophus  pronuntiat, 
Gloriam  Dei  esse  celare  rent  ;  gloriam  regis  autem  rem  invcnire : 
non  aliter  ac  si  divina  natura  innocenti  et  benevolo  puerorum 
ludo  delectaretur,  qui  ideo  se  abscondunt  ut  inveniantur  ;  atque 
animam  humaiiam  sibi  collusorem  in  hoc  ludo  pro  sua  in  homines 
indulgentia  et  bonitate  cooptaverit.  Postremo  omnes  in  uni- 
versum  monitos  volumus,  ut  scientiae  veros  fines  cogitent ;  nee 
earn  aut  animi  causa  petant,  aut  ad  contentionem,  aut  ut  alios 
despiciant,  aut  ad  commodum,  aut  ad  famam,  aut  ad  potentiam, 
aut  hujusmodi  inferiora;  sed  ad  meritum  et  usus  vitas;  eamque 
in  charitate  perficiant  et  regant.  Ex  appetitu  enim  potentise 
angeli  lapsi  sunt ;  ex  appetitu  scientiae,  homines  ;  sed  charitatis 
non  est  excessus ;  neque  angelus  aut  homo  per  earn  unquam  in 
periculum  venit. 

Postulata  autem  nostra  quae  afferimus  talia  sunt.  De  nobis 
ipsis  silemus :  de  re  autem  quae  agitur  petimus,  ut  homines  earn 
non  opinionem  sed  opus  esse  cogitent ;  ac  pro  certo  habeant, 
non  sectae  nos  alicujus  aut  placiti,  sed  utilitatis  et  amplitudinis 
humanas  fundamenta  moliri.  Deinde  ut  suis  commodis  aequi, 
exutis  opinionum  zelis  et  praejudiciis,  in  commune  consulant ;  ac 
ab  erroribus  viarum  atque  impediments,  nostris  praesidiis  et 
auxiliis,  liberati  et  muniti,  laborum  qui  restant  et  ipsi  in  partem 


most  poetical  of  the  Neo-Platonists.     "  Post  exortum  ejus  [solis  scilicet]  illustrantur  in 

terris  omnia,  in  co3lo  vero  celantur  ;  e  diverso,  post  ejus  occasum  sidera  quidem  pro- 

micant,  terrestria  veto  cuncta  obteguntur  umbris  supervenientibus  :  ad  eundem  modum 

res  nostrae  se  habent ;  quoties  sensuum  splendor  tanquam  sol  oritur,  tune  scientise 

revera  coelestes  occultantur :  quoties  autem  ad  occasum  accedit,  tune  fulgentissimse 

virtutum  stellae  se  proferunt,  quandoetiam  mens  ipsa  re  nulla  velante  fit  sensibilis." — 

Philo  Jud.,    Quod  somnia  mittantur  a  Deo.     (I  quote  from  the  version  of  Gelenius.) 

Nearly  the  same  idea  appears  to  be  expressed  in  the  Bhagavad  Gita,  ii.  69.: 

Welche  jedem  Geschb'pf  Nacht  ist,  in  der  wacht  der  Gesammelte ; 

In  der  jeglich  Geschb'pf  wachet,  ist  des  schauenden  Weisen  Nacht 

S.  W.  v.  HumboUlt's  Works,  i.  34. 

MTiich  might  be  thus  rendered  in  the  Latin  of  the  middle  ages  :  — 
In  nocte  creaturae  vigilat  internus  homo ; 
Cum  autem  vigilat  creatura,  contemplative  nox  est. 


PRJEFAT1O.  133 

veniant.      Przeterea,  ut  bene  sperent;    neque  Instaurationem 
nostram,  ut   quiddam  infinitum    et    ultra  mortale,   fingant  et 
animo  concipiant ;  quum  revera  sit  infiniti  erroris  finis  et  ter- 
minus legitimus;     mortalitatis  autem  et  humanitatis  non    sit 
imraemor ;  quum  rem  non  intra  unius  zetatis  curriculum  omnino 
perfici  posse  confidat,  sed  succession!  destinet;  denique  scientias, 
non  per  arrogantiam  in  humani  ingenii  cellulis,  sed  submisse  in 
mundo  majore  quaerat.    Vasta  vero  ut  plurimum  solent  esse,  quac 
inania:  solida  contrahuntur  maxime,  et  in  parvo  sita  sunt.    Po- 
stremo  etiam  petendum  videtur  (ne  forte  quis  rei  ipsius  periculo 
nobis  iniquus  esse  velit)  ut  videant  homines,  quatenus  ex  eo 
quod  nobis  asserere  necesse  sit  (si  modo   nobis  ipsi  constare 
velimus)  de  his  nostris  opinandi  aut  sententiam  ferendi  sibi  jus 
permissum  putent :  quum  nos  omnem  istam  rationem  humanam 
pragmaturam,   anticipantem,  et  a  rebus  temere   et  citius  quam 
oportuit  abstractam,  (quatenus  ad  inquisitionem  naturae) 
ut  rem  variam  et  perturbatam  et  male  extructam 
rejiciamus.     Neque   postulandum  est 
ut  ejus  judicio  stetur,  quae 
ipsa  in  judicium 
vocatur. 


134 


DISTRIBUTIO     OPERIS, 


Ejus  constituuntur  Paries  sex. 

Prima ;    Partitiones  Scientiarum. 

Secunda ;  Novum     Organum,    sive    Indicia    de    Interpretation 

Natures. 
Tertia ;   Phcenomena    Universi,  sive    Historia   Naturalis  et  Ex- 

perimentalis  ad  condendam  Philosophiam. 
Quarta ;   Scala  Intellectus. 

Quinta  ;  Prodromi,  sive  Anticipationes  Philosophies  Secundce. 
Sexta  ;    Philosophia  Secunda,  sive  Scientia  Activa. 

Singularum  Argumenta. 

PARS  autem  instituti  nostri  est,  ut  omnia,  quantum  fieri  potest, 
aperte  et  perspicue  proponantur.  Nuditas  enim  animi,  ut  olim 
corporis,  innocentiae  et  simplicitatis  comes  est.  Pateat  itaque 
prime,  ordo  operis  atque  ratio  ejus.  Partes  operis  a  nobis  con- 
stituuntur sex. 

Prima  pars  exhibet  scientige  ejus  sive  doctrinse  in  cujus 
possessione  humanum  genus  hactenus  versatur,  Summam,  sive 
descriptionem  universalem.  Visum  enim  est  nobis  etiam  in  iis 
qu£e  recepta  sunt  nonnullam  facere  moram  :  eo  nimirum  consilio, 
ut  facilius  et  veteribus  perfectio  et  novis  aditus  detur.  Pari 
enim  fere  studio  ferimur  et  ad  vetera  excolenda  et  ad  ulteriora 
assequenda.  Pertinet  etiam  hoc  ad  faciendam  fidem :  juxta 
illud,  Non  accipit  indoctus  verba  scientice,  nisi  prius  ea  dixeris 
qua  versantur  in  corde  ejus.  Itaque  scientiarum  atque  artium 
receptarum  oras  legere,  necnon  utilia  qusedam  in  illas  importare, 
tanquam  in  transitu,  non  negligemus. 

Partitiones  tamen  Scientiarum  adhibemus  eas,  quae  non  tan- 
turn  jam  inventa  et  nota,  sed  hactenus  omissa  et  debita,  com- 
plectantur.  Etenim  inveniuntur  in  globo  intellectual!,  quem- 
admodum  in  terrestri,  et  culta  pariter  et  deserta.  Itaque  nil 
mirum  videri  debet,  si  a  divisionibus  usitatis  quandoque  receda- 


DISTRIBUTIO   OPERIS.  135 

mus.  Adjectio  enim,  dura  totum  variat,  etiam  partes  earumque 
sectiones  necessario  variat :  receptae  autem  divisiones  receptae 
sumrnae  scientiarum,  qualis  nunc  est,  tantum  competunt. 

Circa  ea  vero  quae  ceu  omissa  notabimus,  ita  nos  geremus,  ut 
non  leves  tantum  titulos  et  argumenta  concisa  eorum  quae  desi- 
derantur  proponamus.  Nam  siquid  inter  omissa  retulerimus 
(modo  sit  dignioris  subjecti)  cujus  ratio  paulo  videatur  obscurior, 
adeo  ut  merito  suspicari  possimus  homines  non  facile  intellectu- 
ros  quid  nobis  velimus  aut  quale  sit  illud  opus  quod  animo  et 
cogitatione  complectimur,  perpetuo  nobis  curae  erit  aut  prascepta 
hujusmodi  operis  conficiendi  aut  etiam  partem  operis  ipsius  jam 
a  nobis  confectam  ad  exeinplum  totius  subjungere ;  ut  in  sin- 
gulis  aut  opera  aut  consilio  juvemus.  Etenim  etiam  ad  nostram 
existimationem,  non  solum  aliorum  utilitatem,  pertinere  puta- 
vimus,  ne  quis  arbitretur  levem  aliquam  de  istiusmodi  rebus 
notionem  mentem  nostram  perstrinxisse,  atque  esse  ilia  quae 
desideramus  ac  prensamus  tanquam  votis  similia.  Ea  vero  talia 
sunt,  quorum  et  penes  homines  (nisi  sibi  ipsi  desint)  potestas 
plane  sit,  et  nos  apud  nosmet  rationem  quandam  certam  et  ex- 
plicatam  habeamus.  Neque  enim  regiones  metiri  animo,  ut 
augures,  auspiciorum  causa:  sed  intrare,  ut  duces,  promerendi 
studio l ,  suscepimus.  Atque  hcec  prima  operis  pars  est. 

Porro  praetervecti  artes  veteres,  intellectum  humanum  ad 
trajiciendum  instruemus.  Destinatur  itaque  parti  secunda?, 
doctrina  de  meliore  et  perfectiore  usu  rationis  in  rerum  inqui- 
sitione,  et  de  auxiliis  veris  intellectus :  ut  per  hoc  (quantum 
conditio  humanitatis  ac  mortalitatis  patitur)  exaltetur  intellectus, 
et  facultate  amplificetur  ad  naturse  ardua  et  obscura  superanda. 
Atque  est  ea  quam  adducimus  ars  (quam  Interpretationem  Na- 
turce  appellare  consuevimus)  ex  genere  logicae ;  licet  plurimum, 
atque  adeo  immensum  quiddam,  intersit.  Nam  et  ipsa  ilia  logica 
vulgaris  auxilia  et  praesidia  intellectui  moliri  ac  parare  pro  te- 
tur  :  et  in  hoc  uno  consentiunt.  Differt  autem  plane  a  vulgari 
rebus  prascipue  tribus :  viz.  ipso  fine,  ordine  demonstrandi,  et 
inquirendi  initiis. 

Nam  huic  nostrae  scientiae  finis  proponitur,  ut  inveniantur 
non  argumenta  sed  artes,  nee  principiis  consentanea  sed  ipsa 
principia,  nee  rationes  probabiles  .sed  designatiuues  et  indica- 

1  Purposing  to  deserve  well  of  their  country. 
K  4 


136  DISTRIBUTIO   OPERIS. 

tiones  Operum.  Itaque  ex  intentione  diversa  diversus  sequitur 
effectus.  Illic  enim  adversarius  disputatione  yincitur  et  con- 
stringitur,  hie  natura  opere. 

Atque  cum  hujusmodi  fine  conveniunt  demonstrationum  ipsa- 
rum  natura  et  ordo.  In  logica  enim  vulgari  opera  fere  uni versa 
circa  Syllogismum  consumitur.  De  Inductione  vero  Dialectic! 
vix  serio  cogitasse  videntur ;  levi  mentione  earn  transmittentes, 
et  ad  disputandi  formulas  properantes.  At  nos  demonstra- 
tionem  per  syllogismum  rejicimus,  quod  confusius  agat,  et 
naturam  emittat  e  manibus.  Tametsi  enim  nemini  dubium 
esse  possit  quin,  quae  in  medio  termino  conveniunt,  ea  et  inter 
se  conveniant  (quod  est  mathematicae  cujusdam  certitudinis) : 
nihilominus  hoc  subest  fraudis,  quod  syllogismus  ex  propositio- 
nibus  constet,  propositiones  ex  verbis,  verba  autem  notionum 
tessera?  et  signa  sint.  Itaque  si  notiones  ipsae  mentis  (qua? 
verborum  quasi  anima  sunt,  et  totius  hujusmodi  structurse  ac 
fabrics  basis)  male  ac  teincre  a  rebus  abstractae,  et  vagae,  nee 
satis  definitae  et  circumscriptre,  denique  multis  modis  vitiosae 
fuerint,  omnia  ruunt.  Rejicimus  igitur  syllogismum ;  neque  id 
solum  quoad  principia  (ad  quae  nee  illi  earn  adhibent)  sed  etiam 
quoad  propositiones  medias,  quas  educit  sane  atque  parturit 
utcunque  syllogismus,  sed  operum  steriles  et  a  practica  re- 
motas  et  plane  quoad  partem  activam  scientiarum  incompe- 
tentes.  Quamvis  igitur  relinquarnus  syllogismo  et  hujusmodi 
demonstrationibus  famosis  ac  jactatis  jurisdictionem  in  artes 
populares  et  opinabiles  (nil  enim  in  hac  parte  movemus),  tamen 
ad  naturam  rerum  Inductione  per  omnia,  et  tarn  ad  minores 
propositiones  quam  ad  majores,  utimur.  Inductionem  enim 
ceusemus  earn  esse  demonstrandi  formani,  quae  sensum  tuetur 
et  naturam  premit  et  operibus  imminet  ac  fere  immiscetur. 

Itaque  ordo  quoque  demonstrandi  plane  invertitur.  Adhuc 
enim  res  ita  geri  consuevit ;  ut  a  sensu  et  particularibus  primo 
loco  ad  maxime  generalia  advoletur,  tanquam  ad  polos  fixos 
circa  quos  disputationes  vertantur ;  ab  illis  caetera  per  media 
deriventur:  via  certe  compendiaria,  sed  praecipiti,  et  ad  natu- 
ram impervia,  ad  disputatioues  vero  proclivi  et  accommodata. 
At  secundum  nos,  axiomata '  continenter  et  gradatim  excitan- 


1  Bacon's  way  of  using  the  word  "  axioma"  as  if  it  were  equivalent  to  "  enuntiatum  " 
or  "  propositio "  he  derived  from  Peter  Ramus.  Hasse,  an  early  commentator  on 
Ramus,  remarks  that  the  word  is  used  in  £he~same  way  by  Cicero,  who  probably  took 
it  from  the  Stoics. 


DISTRIBUTIO   OPERIS.  137 

tur,  ut  nonnisi  postremo  loco  ad  generalissima  veniatur:  ea 
vero  generalissima  evadunt  non  notionalia,  sed  bene  terminata, 
et  talia  quae  natura  ut  revera  sibi  notiora  agnoscat1,  quaeque 
rebus  hsereant  in  niedullis. 

At  in  forma  ipsa  quoque  inductionis,  et  judicio  quod  per  earn 
fit,  opus  longe  maximum  movemus.  Ea  enim  de  qua  dialectic! 
loquuntur,  quae  procedit  per  enumerationem  simplicem,  puerile 
quiddam  est,  et  precario  concludit,  et  periculo  ab  instantia  con- 
tradictoria  exponitur,  et  consueta  tantum  intuetur,  nee  exitum 
reperit. 

Atqui  opus  est  ad  scientias  inductionis  forma  tali,  quse  ex- 
perientiam  solvat  et  separet,  et  per  exclusiones  ac  rejectiones 
debitas  necessario  concludat.  Quod  si  judicium  illud  vulgatum 
dialecticorum  tarn  operosum  fuerit,  et  tanta  ingenia  exercuerit ; 
quanto  magis  laborandum  est  in  hoc  altero,  quod  non  tantum 
ex  mentis  penetralibus,  sed  etiam  ex  naturas  visceribus  extra- 
fa  itur  ? 

Neque '  tamen  hie  finis.  Nam  fundamenta  quoque  scientia- 
rum  fortius  deprimimus  et  solidamus,  atque  initia  inquirendi 
altius  sumimus,  quam  adhuc  homines  fecerunt:  ea  subjiciendo 
examini,  quas  logica  vulgaris  tanquam  fide  aliena  recipit.  Etenim 
dialectici  principia  scintiarum  a  scientiis  singulis  tanquam  mut  uo 
sumunt :  rursus,  notiones  mentis  primas  venerantur :  postremo, 
informationibus  immediatis  sensus  bene  dispositi  acquiescunt. 
At  nos  logicam  veram  singulas  scientiarum  provincias  majore 
cum  imperio  quam  penes  ipsarum  principia  sit  debere  ingredi 
decrevimus,  atque  ilia  ipsa  principia  putativa  ad  rationes  red- 
dendas  compellere  quousque  plane  constent.2  Quod  vero 

1  Aristotle  everywhere  distinguishes  between  that  which  is  prior  and  more  known 
in  the  order  of  nature,  and  that  which  is  prior  and  more  known  with  respect  to 
ourselves.     Thus  in  the  Posterior  Analytics,  i.  2.,  he  says:   "  Priora  autem  et  notiora 
dupliciter   dicuntur:    neque    enim   idem   est   prius    natura    et    prius    quantum    ad 
nos  pertinet ;    neque  idem  quod   notius  natura   et   quod   nobis  notius.     Dico  enim, 
quantum  ad  nos,  et  priora  et  notiora  esse  quae  a  sensu  propius ;  per  se  vero  ac  simpliciter, 
et  priora  et  notiora  quae  longius  absunt ;  quo  quid  autem  magis  universale  eo  est  re- 
motius,  ac  singula  quaeque  sunt  proxima."     The  schoolmen,  misled  by  the  ambiguity 
of  the  Greek  dative,  substitute  for  "  notius  natura,"  rrj  Qvfffi  yvupt^carepov,  "notius  na- 
turae," as  if  Aristotle  had   spoken  of  Nature's  knowledge  in  opposition  to  ours.     The 
phrase  in  the  text    involves  the  same  metaphor.     It    may  be  translated  "  Such  as 
Nature  would  recognise  as  being  really  her  first  principles."  "  Notius  natura  "  is  equi- 
valent to  St.  Thomas's  expression  "  prius  per  viam    perfectionis."     See  with  respect 
to  the  subject  of  this  note,  and  especially  to  the  origin  and  meaning  of  the   phrases  a 
priori  and  a  posteriori,  Trendehnburg  Elementa  Log.  Aristot.  81. 

Bartholdy's  rendering  is  merely  founded  in  error :  "  dass  es  die  Natur  fur  einen 
wirklichen  Beweis  einer  innigern  Bekanntschaft  mit  ihr  anerkennen  muss." 

2  On  the  relation  of  philosophy  to  the  sciences,  I  may  refer  to  an  interesting  essay 
by  Hitter  in  the  Berlin  Transactions. 


138  DISTRIBUTIO  OPERIS. 

attinet  ad  notiones  primas  intellectus;  nihil  est  eorum  quae 
intellectus  sibi  permissus  congessit,  quin  nobis  pro  suspecto  sit, 
nee  ullo  modo  ratum,  nisi  novo  judicio  se  stiterit  et  secundum 
illud  pronuntiatum  fuerit.  Quinetiam  sensus  ipsius  informa- 
tiones  multis  modis  excutimus.  Sensus  enim  fallunt  utique, 
sed  et  errores  suos  indicant:  verum  errores  praesto,  indicia 
eorum  longe  petita  sunt. 

Duplex  autem  est  sensus  culpa :  aut  enim  destituit  nos  aut 
decipit.  Nam  primo,  plurimae  sunt  res  quae  sensum  etiam  recte 
dispositum  nee  ullo  modo  impeditum  effugiunt ;  aut  subtilitate 
totius  corporis,  aut  partium  minutiis,  aut  loci  distantia,  aut  tar- 
ditate  atque  etiam  velocitate  motus,  aut  familiaritate  objecti,  aut 
alias  ob  causas.  Neque  rursus,  ubi  sensus  rem  tenet,  prehen- 
siones  ejus  admodum  firmae  sunt.  Nam  testimonium  et  infor- 
matio  sensus  semper  est  ex  analogia  hominis,  non  ex  analogia 
universi1:  atque  magno  prorsus  errore  asseritur,  sensum  esse 
mensuram  reruni. 

Itaque  ut  his  occurratur,  nos  multo  et  fido  ministerio  auxilia 
sensui  undique  conquisivimus  et  contraximus,  ut  destitutionibus 
substitutiones,  variationibus  rectificationes  suppeditentur.  Ne- 
que id  molimur  tam  instrumentis  quam  experimentis.  Etenim 
experimentorum  longe  major  est  subtilitas  quam  sensus  ipsius, 
licet  instrumentis  exquisitis  adjuti ;  (de  iis  loquimur  experimen- 
tis, quae  ad  intentionem  ejus  quod  quaeritur  perite  et  secundum 
artem  excogitata  et  apposita  sunt.)2  Itaque  perceptioni  sen- 
sus immediatae  ac  propriae  non  multum  tribuimus :  sed  eo  rem 
deducimus,  ut  sensus  tantum  de  experimento,  experimentum  de 
re  judicet.  Quare  existimamus  nos  sensus  (a  quo  omnia  in 


1  The  phrase  "est  ex  analogia"  is  to  be  rendered  (giving  to  "analogia"  a  wider 
signification  than  that,  which  it  ordinarily  has)  by  "  has  reference  to :  "  just  as  in  the 
dictum,  "  materia  non  est  cognoscibilis  nisi  ex  analogia  (or  per  analogiam)  formae  ;  " — 
"  except  by  reference  to  form."  It  seems  not  improbable  that  this  way  of  using  the 
word  was  suggested  by  the  passage  in  the  Physics  which  gave  rise  to  the  dictum  I  have 
quoted.  Aristotle  says,  Phys.i.  7.,  "'H  Se  inroKftfj.evTj  <pv<ris,  eirtarijr^i  Kara  ava\oyiav 
— in  which  however  the  word  is  really  used  in  its  usual  sense,  since  Aristotle  goes  on  to  say 
that  this  vvoKfiftfvrt  tyvtns  stands  in  the  same  relation  to  ouffia  that  bronze  does  to  a  statue, 
or  wood  to  a  couch  ;  thus  illustrating  the  nature  of  matter  by  referring  to  the  subject- 
matter  of  an  artificial  form.  Bacon  elsewhere  uses  the  phrase  "  in  ordine  ad  "  just  as 
he  here  uses  "  ex  analogia ;  "  and  on  the  other  hand  S.  Thomas  says,  referring  to  the 
passage  just  cited,  "  Materia  non  est  scibilis  nisi  in  ordine  ad  formam,  ut  dicit  Philo- 
sophus  primo  Physicorum  ;  "  so  that  the  two  phrases  seem  equivalent  See  S.  Thomas, 
JDe  Naturd  Materiae,  c.  2.,  compared  with  the  tract  De  principio  individuationis. 

That  the  meaning  of  the  word  Analogy  was  misconceived  by  S.  Thomas,  by  Duns 
Scotus,  and  by  the  schoolmen  in  general,  is  pointed  out  by  Zabarella,  De  prim,  rerum 
materia,  i.  4. 

z  [Compare  Nov.  Org.  ii.36.— /.  £] 


DISTRIBUTIO  OPERIS.  139 

naturalibus  petenda  sunt,  nisi  forte  libeat  insanire)  antistites 
religiosos,  et  oraculorum  ejus  non  imperitos  interpretes,  nos 
praestitisse :  ut  alii  professione  quadam,  nos  re  ipsa,  sensum 
tueri  ac  colere  videamur.  Atque  hujusmodi  sunt  ea  quae  ad 
lumen  ipsum  naturae  ejusque  accensionem  et  immissionem 
paramus :  quae  per  se  sufficere  possent,  si  intellectus  humanus 
aequus  et  instar  tabulae  abrasae  esset.  Sed  cum  mentes  homi- 
num  miris  modis  adeo  obsessae  sint  ut  ad  veros  rerum  radios 
excipiendos  sincera  et  polita  area  prorsus  desit,  necessitas  quae- 
dam  incumbit  ut  etiam  huic  rei  remedium  quaerendum  esse 
putemus. 

Idola  autem  a  quibus  occupatur  mens,  vel  Adscititia  sunt 
vel  Innata.  Adscititia  vero  immigrarunt  in  mentes  hominum, 
vel  ex  philosophorum  placitis  et  sectis  vel  ex  perversis  legibus 
demonstrationum.  At  Innata  inhaerent  naturae  ipsius  intellectus, 
qui  ad  errorem  longe  proclivior  esse  deprehenditur  quam  sensus. 
Utcunque  enim  homines  sibi  placeant  et  in  admirationem  men- 
tis humanae  ac  fere  adorationem  ruant,  illud  certissimum  est : 
sicut  speculum  inaequale  rerum  radios  ex  figura  et  sectione 
propria  immutat,  ita  et  mentem,  cum  a  rebus  per  sensum  pa- 
titur,  in  notionibus  suis  expediendis  et  comminiscendis  haud 
optima  fide  rerum  naturae  suam  naturam  inserere  et  immiscere. 

Atque  priora  ilia  duo  Idolorum  genera  aegre,  postrema  vero 
haec  nullo  modo,  evelli  possunt.1  Id  tantum  relinquitur,  ut 
indicentur,  atque  ut  vis  ista  mentis  insidiatrix  notetur  et  con- 
vincatur ;  ne  forte  a  destructione  veterum  novi  subinde  errorum 
surculi  ex  ipsa  mala  complexione  mentis  pullulent,  eoque  res 
recidat,  ut  errores  non  extinguantur  sed  permutentur;  ve- 
rum  e  contra  ut  illud  tandem  in  aeternum  ratum  et  fixum  sit, 
intellectum  nisi  per  inductionem  ejusque  formam  legitimam 
judicare  non  posse.  Itaque  doctrina  ista  de  expurgatione  intel- 
lectus ut  ipse  ad  veritatem  habilis  sit,  tribus  redargutionibus 
absolvitur :  redargutione  philosophiarum,  redargutione  demon- 
strationum, et  redargutione  rationis  humanae  nativae.2  His  vero 
explicatis,  ac  postquam  demum  patuerit  quid  rerum  natura, 

1  The  priora  duo  are  the  Idols  of  the  Theatre,  which  include  both  kinds.     The 
postrema  fuse  are  the  Idols  of  the  Tribe,  the  Cave,  and   the  Market-place.     Compare 
De  Aug.  Sci.  v.  4.;  and  see  Note  C.  at  the  end  of  the  Preface. — J.  S. 

2  Compare  Aph.  115,  where  these  three  Redargutiones  are  enumerated  in  the  inverse 
order  ;  in  which  order  they  are  treated.     This  shows  that  the  Distributio  Operis  was 
written  before  Bacon  had  decided  upon  the  arrangement  of  the   Novum  Organum. 
See  Note  C.  at  the  end  of  the  Preface. —  J.  S. 


140  DISTRIBUTIO  OPERIS. 

quid  mentis  natura  ferat,  existimamus  nos  thalamum  Mentis 
et  Universi,  pronuba  divina  bonitate,  stravisse  et  ornasse.  Epi- 
thalamii  autem  votum  sit,  ut  ex  eo  connubio  auxilia  humana  et 
stirps  inventorum  quae  necessitates  ac  miserias  hominum  aliqua 
ex  parte  doment  et  subigant,  suscipiatur.1  Hcec  vero  est  operis 
pars  secunda. 

At  vias  non  solum  monstrare  et  munire,  sed  inire  quoque 
consilium  est.  Itaque  tertia  pars  operis  complectitur  Phenomena 
Universi;  hoc  est,  omnigenam  experientiam,  atque  historiam 
naturalem  ejus  generis  quae  possit  esse  ad  condendam  philoso- 
phiam  fundamentalis.  Neque  enim  excellens  aliqua  demon- 
strandi  via  sive  naturam  interpretandi  forma,  ut  mentem  ab 
errore  et  lapsu  defendere  ac  sustinere,  ita  ei  materiam  ad  scien- 
dum  praebere  et  subministrare  possit.  Verum  iis  quibus  non 
conjicere  et  hariolari,  sed  invenire  et  scire  proposition  est,  qui- 
que  non  simiolas  et  fabulas  mundorum  comminisci,  sed  hujus 
ipsius  veri  mundi  naturam  introspicere  et  velut  dissecare  in 
animo  habent,  omnia  a  rebus  ipsis  petenda  sunt.  Neque  huic 
labori  et  inquisitioni  ac  mundanae  perambulationi,  ulla  ingenii 
aut  meditationis  aut  argumentationis  substitutio  aut  compen- 
satio  sufficere  potest;  non  si  omnia  omnium  ingenia  coierint. 
Itaque  aut  hoc  prorsus  habendum,  aut  negotium  in  perpetuum 
deserendum.  Ad  hunc  vero  usque  diem  ita  cum  hominibus 
actum  est,  ut  minime  mirum  sit  si  natura  sui  copiam  non  faciat. 

Nam  primo,  sensus  ipsius  informatio,  et  deserens  et  fallens  ; 
observatio,  indiligens  et  inaequalis  et  tanquam  fortuita ;  tradi- 
tio,  vana  et  ex  rumore ;  practica,  operi  in  tent  a  et  servilis ;  vis 
experimentalis,  caeca,  stupida,  vaga,  et  praerupta ;  denique  histo- 
ria  naturalis,  levis  et  inops,  vitiosissimam  materiam  intellectui 
ad  philosophiam  et  scientias  congesserunt. 

1  The  received  reading  is  suscipiatur,  which  seems  erroneous,  but  may  perhaps  be 
defended.  [I  have  myself  very  little  doubt  that  Bacon  wrote  suscipiatur,  not  *iwci- 
piantur.  If  it  be  ever  allowable  to  make  a  verb  which  depends  upon  two  nominatives 
agree  with  the  last  only  (which  I  think  it  sometimes  is),  there  was  a  reason  for  doing 
so  in  this  case ;  an  ambiguity  as  well  as  a  jingle  being  thereby  avoided.  In  an  earlier 
form  of  this  passage  (which  will  be  found  in  the  Partis  Instaurationis  secunda  De- 
lineatio),  the  verb  is  in  the  singular,  as  here  ;  though  in  that  place  it  depends  directly 
upon  the  plural  nominative  "  auxilia  humana,"  and  therefore  cannot  be  defended. 
In  the  Redargutio  Philosophiarum  it  appears  again  in  still  another  shape.  There 
we  have  two  nominatives,  one  singular  and  one  plural,  as  here  ;  but  the  plural  coming 
last,  the  verb  is  in  the  plural,  "  ut  ex  illo  connubio,  non  phantasiae  monstra,  sed  stirps 
heroum,  quas  monstra  domet  et  extinguat, — hoc  est  inventa  salutaria  et  utilia  ad 
necessitates  humanas  (quantum  fieri  datur)  debellandos  et  relevandos,  suscipiantur. 
Hoc  epithalamii  votum  sit" — J.  S.~\ 


DISTRIBUTIO  OPERIS.  141 

Deinde,  praepostera  argumentandi  subtilitas  et  ventilatio 
serum  rebus  plane  desperatis  tentatur  remedium,  nee  negotium 
ullo  modo  restituit  aut  errores  separat.  Itaque  nulla  spes 
majoris  augment!  ac  progressus  sita  est,  nisi  in  restauratione 
quadam  scientiarum. 

Hujus  autem  exordia  omnino  a  naturali  historia  sumenda 
sunt,  eaque  ipsa  novi  cujusdam  generis  et  apparatus.  Frustra 
enim  fuerit  speculum  expolire,  si  desint  imagines;  et  plane 
materia  idonea  praeparanda  est  intellectui,  non  solum  praesidia 
fida  comparanda.  Differt  vero  rursus  historia  nostra  (quern- 
admodum  logica  nostra)  ab  ea  quae  habetur,  multis  rebus  :  fine 
sive  officio,  ipsa  mole  et  congerie,  dein  subtilitate,  etiam 
delectu  et  constitutione  in  ordine  ad  ea  quae  sequuntur. 

Primo  enim  earn  proponimus  historiam  naturalem,  quae  non 
tarn  aut  rerum  varietate  delectet  aut  praesenti  experimentorum 
fructu  juvet,  quam  lucem  inventioni  causarum  affundat,  et 
philosophic  enutricandae  primam  mammam  praebeat.  Licet  enim 
opera  atque  activam  scientiarum  partem  prascipue  sequamur, 
tamen  messis  tempus  expectamus,  nee  museum  et  segetem  her- 
bidam  demetere  conamur.  Satis  enim  scimus,  axiomata  recte 
inventa  tota  agmina  operum  secum  trahere,  atque  opera  non 
sparsim  sed  confertim  exhibere.  Intempestivum  autem  ilium 
et  puerilem  affectum,  ut  pignora  aliqua  novorum  operum  pro- 
pere  captentur,  prorsus  damnamus  et  amovemus,  ceu  pomum 
Atalantaa  quod  cursum  retardat.  Atque  Historiae  nostrae 
Naturalis  officium  tale  est. 

Quoad  congeriem  vero,  conficimus  historiam  non  solum 
naturae  liberas  ac  solutae  (cum  scilicet  ilia  sponte  fluit  et  opus 
suum  peragit),  qualis  est  historia  crelestium,  meteororum,  terras 
et  maris,  mineralium,  plantarum,  animalium ;  sed  multo  magis 
naturae  constrictae  et  vexatae ;  nempe,  cum  per  artem  et  ministe- 
rium  humanum  de  statu  suo  detruditur,  atque  premitur  et 
fingitur.  Itaque  omnia  artium  mechanicarum,  omnia  operativae 
partis  liberalium,  omnia  practicarum  complurium  quae  in  artem 
propriam  non  coaluerunt,  experimenta  (quantum  inquirere 
licuit  et  quantum  ad  finem  nostrum  faciunt)  perscribimus. 
Quin  etiam  (ut  quod  res  est  eloquamur)  fastum  hominum  et 
speciosa  nil  morati,  multo  plus  et  operas  et  praesidii  in  hac 
parte  quam  in  ilia  altera  ponimus;  quandoquidem  natura 
rerum  magis  se  prodit  per  vexationes  artis  quam  in  libertate 
propria. 


142  D1STRIBUTIO  OPERIS. 

Neque  Corporum  tantum  historiam  exhibemus;  sed  diligentia? 
insuper  nostraa  esse  putavimus,  etiam  Virtutum  ipsarum  (illarum 
dicimus  quae  tanquam  cardinales  in  natura  censeri  possint,  et 
in  quibus  naturae  primordia  plane  constituuntur,  utpote  materiae 
primis  passionibus  ac  desideriis,  viz.  Denso,  Raro,  Calido,Frigido, 
Consistenti,  Fluido,  Gravi,  Levi,  aliisque  haud  paucis)  historiam 
seorsum  comparare.1 

Enimvero  ut  de  subtilitate  dicamus,  plane  conquirimus  genus 
experimentorum  longe  subtilius  et  simplicius  quam  sunt  ea  qua? 
occurrunt.  Complura  enim  a  tenebris  educimus  et  eruimus, 
quaa  nulli  in  mentem  venisset  investigare,  nisi  qui  certo  et  con- 
stanti  tramite  ad  inventionem  causarum  pergeret;  curn  in  se 
nullius  magnopere  sint  usus;  ut  liquido  appareat,  ea  non  propter 
se  quassita  esse ;  sed  ita  prorsus  se  habeant  ilia  ad  res  et  opera 
quemadmodum  literae  alphabet!  se  habeant  ad  orationem  et 
verba ;  qua?  licet  per  se  inutiles  eaedem  tamen  omnis  sermonis 
elementa  sunt. 

In  delectu  autem  narrationum  et  experimentorum  melius 
hominibus  cavisse  nos  arbitramur  quam  qui  adhuc  in  historia 
naturali  versati  sunt.  Nam  omnia  fide  oculata  aut  saltern 
perspecta,  et  summa  quadam  cum  severitate,  recipimus ;  ita  ut 
nil  referatur  auctum  miraculi  causa,  sed  quae  narramus  a  fabulis 
et  Vanitate  casta  et  intemerata  sint.  Quinetiam  et  recepta 
quasque  ac  jactata  mendacia  (quae  mirabili  quodam  neglectu 
per  saecula  multa  obtinuerunt  et  inveterata  sunt)  nominatim 
proscribimus  et  notamus ;  ne  scientiis  amplius  molesta  sint. 
Quod  enim  prudenter  animadvertit  quidam,  fabulas  et  supersti- 
tiones  et  nugas  quas  nutriculaa  pueris  instillant,  mentes  eorum 
etiam  serio  depravare :  ita  eadem  nos  movit  ratio  ut  solliciti 
atque  etiam  anxii  simus  ne  ab  initio,  cum  veluti  infantiam 
philosophiae  sub  historia  naturali  tractemus  et  curemus,  ilia 
alicui  vanitati  assuescat.  At  in  onmi  experimento  novo  et 
paulo  subtiliore,  licet  (ut  nobis  videtur)  certo  ac  probato, 
modum  tamen  experimenti  quo  usi  sumus  aperte  subjungimus ; 
ut,  postquam  patefactum  sit  quomodo  singula  nobis  constite- 
rint,  videant  homines  quid  erroris  subesse  et  adhaerere  possit, 
atque. -*id  probationes  magis  fidas  et  magis  exquisitas  (si  quae 
sint)  expergiscantur :  denique  ubique  monita  et  scrupulos  et 

1  The  whole  tendency  of  Bacon's  method  led  him  to  give  the  first  place  to  inquiries 
relating  to  abstract  qualities  of  the  nature  of  those  which  he  here  mentions.  We  shall 
have  occasion  to  remark  on  this  point  in  connexion  with  several  passages  in  the  second 
book  of  the  Novum  Organum, 


DISTRIBUTIO  OPERIS.  143 

cautiones  aspergimus,  religione  quadam  et  tanquam  exorcismo 
omnia  phantasmata  ejicientes  ac  cohibentes. 

Postremo,  cum  nobis  exploratum  sit  quantopere  experientia 
et  historia  aciem  mentis  humanse  disgreget,  et  quam  difficile 
sit  (pra3sertim  animis  vel  teneris  vel  praeoccupatis)  a  princi- 
pio  cum  natura  consuescere,  adjungimus  saepius  observationes 
nostras,  tanquam  priinas  quasdam  conversiones  et  inclinationes 
ac  veluti  aspectus  histories  ad  philosophiam ;  ut  et  pignoris  loco 
hominibus  sint  eos  in  historiae  fluctibus  perpetuo  non  detentos 
iri,  utque  cum  ad  opus  intellectus  deveniatur  omnia  sint 
inagis  in  procinctu.  Atque  per  hujusmodi  (qualem  descri- 
bimus)  Historiam  Naturalem,  aditum  quendam  fieri  posse  ad 
naturam  tutum  et  commodum,  atque  materiam  intellectui  prae- 
beri  probam  et  praeparatam,  censemus. 

Postquam  vero  et  intellectum  fidissimis  auxiliis  ac  praesidiis 
stipavimus,  et  justum  divinorum  operum  exercitum  severissimo 
delectu  comparavimus ;  nil  amplius  superesse  videtur,  nisi  ut 
philosophiam  ipsam  aggrediamur.  Attamen  in  re  tarn  ardua  et 
suspensa,  sunt  quaedam  qua?  necessario  videntur  interponenda ; 
partim  docendi  gratia,  partim  in  usum  praasentem. 

Horum  primum  est,  ut  exempla  proponantur  inquirendi  et 
inveniendi  secundum  nostram  rationem  ac  viam,  in  aliquibus 
subjectis  repraesentata :  sumendo  ea  potissimum  subjecta  quae 
et  inter  ea  quas  quaeruntur  sunt  nobilissima  et  inter  se  maxirne 
diversa ;  ut  in  unoquoque  genere  exemplum  non  desit.  Neque 
de  iis  exemplis  loquimur  quae  singulis  praeceptis  ac  regulis 
illustrandi  gratia  adjiciuntur  (hoc  enim  in  secunda  parte  operis 
abunde  prasstitimus) ;  sed  plane  typos  intelligimus  et  plasmata, 
quse  universum  mentis  processum  atque  inveniendi  continuatam 
fabricam  et  ordinem,  in  certis  subjectis,  iisque  variis  et  insignibus, 
tanquam  sub  oculos  ponant.  Etenim  nobis  in  mentem  venit,  in, 
mathematicis,  astante  machina,  sequi  demonstrationem  facilem 
et  perspicuam;  contra  absque  hac  commoditate,  omnia  videri 
involuta  et  quam  revera  sunt  subtiliora.  Itaque  hujusmodi 
exemplis  quartam  partem  nostri  operis  attribuimus :  quae  revera 
nil  aliud  est,  quam  secunda?  partis  applicatio  particularis  et  ex- 
plicata. 

At  quinta  pars  ad  tempus  tantum,  donee  reliqua  perficiantur, 
adhibetur ;  et  tanquam  fcenus  redditur,  usque  dum  sors  haberi 


144  DISTRIBUTIO   OPERIS. 

possit.  Neque  enim  finem  nostrum  ita  petimus  occaecati,  ut 
quae  occurrunt  in  via  utilia  negligamus.  Quamobrem  quintam 
partem  operis  ex  iis  conficimus  qua?  a  nobis  aut  inventa  aut 
probata  aut  addita  sunt;  neque  id  tamen  ex  rationibus  atque 
praescriptis  interpretandi,  sed  ex  eodem  intellectus  usu  quern 
alii  in  inquirendo  et  inveniendo  adhibere  consueverunt.  Etenim 
cum,  ex  perpetua  nostra  cum  natura  consuetudine,  inajora  de 
meditationibus  nostris  quam  pro  ingenii  viribus  speramus  ;  turn 
poterunt  ista  veluti  tabernaculorum  in  via  positorum  vice  fungi, 
ut  mens  ad  certiora  contendens  in  iis  paulisper  acquiescat. 
Attamen  testamur  interim,  nos  illis  ipsis,  quod  ex  vera  interpre- 
tandi  forma  non  sint  inventa  aut  probata,  teneri  minime  velle. 
Istam  vero  judicii  suspensionem  non  est  quod  exhorreat  quispiam, 
in  doctrina  quae  non  simpliciter  nil  sciri  posse,  sed  nil  nisi  certo 
ordine  et  certa  via  sciri  posse,  asserit;  atque  interea  tamen  certos 
certitudinis  gradus  ad  usum  et  levamen  constituit,  donee  mens 
in  causarum  explicatione  consistat.  Neque  enim  illae  ipsae 
gcholae  philosophorum  qui  Acalalepsiam  simpliciter  tenuerunt 
inferiores  fuere  istis  quae  pronuntiandi  licentiam  usurparunt. 
Illaa  tamen  sensui  et  intellectui  auxilia  non  paraverunt,  quod 
nos  fecimus,  sed  fidem  et  authoritatem  plane  sustulerunt ;  quod 
longe  alia  res  est,  et  fere  opposita, 

Sexta  tandem  pars  operis  nostri  (cui  reliqua?  inserviunt  ac 
ministrant)  earn  demum  recludit  et  proponit  philosophiam,  quae 
ex  hujusmodi  (qualem  ante  docuimus  et  paravimus)  inquisitione 
legitima  et  casta  et  severa  educitur  et  constituitur.  Hanc 
vero  postremam  partem  perficere  et  ad  exitum  perducere,  res 
est  et  supra  vires  et  ultra  spes  nostras  collocata.  Nos  ei  initia 
(ut  speramus)  non  contemnenda,  exitum  generis  humani  fortuna 
dabit,  qualem  forte  homines  in  hoc  rerum  et  animorum  statu 
baud  facile  animo  capere  aut  metiri  queant.  Neque  enim 
agitur  solum  fcelicitas  contemplativa,  sed  vere  res  humana?  et 
fortunae,  atque  omnis  operum  potentia.  Homo  enim  naturae 
minister  et  interpres  tantum  facit  et  intelligit,  quantum  de 
naturae  ordine,  opere  vel  mente,  observaverit :  nee  amplius  scit, 
aut  potest.  Neque  enim  ullae  vires  causarum  catenam  solvere 
aut  perfringere  possint,  neque  natura  aliter  quam  parendo  vin- 
citur.  Itaque  intentiones  geminae  illae,  humanae  scilicet  Scientia 
et  PotentifB,  vere  in  idem  coincidunt;  et  frustratio  operum 
maxime  fit  ex  i<moratione  causarum. 


DISTRIBUTIO   OPERIS.  145 

Atque  in  eo  sunt  omnia,  siquis  oculos  mentis  a  rebus  ipsis 
nunquam  dejiciens,  earum  imagines  plane  ut  sunt  excipiat. 
Neque  enim  hoc  siverit  Deus,  ut  phantasiaj  nostne  somnium 
pro  exemplari  mundi  edamus:  sed  potius  benigne  faveat,  ut 
apocalypsim  ac  veram  visionem  vestigiorum1  et  sigillorum  crea- 
toris  super  creaturas  scribamus. 

Itaque  Tu  Pater,  qui  lucem  visibilem  primitias  creaturae  de- 

disti,  et  lucem  intellectualem  ad  fastigium  operum  tuorum  in 

faciem  hominis  inspirasti ;  opus  hoc,  quod  a  tua  bonitate  pro- 

fectum  tuam  gloriam  repetit,  tuere  et  rege.    Tu  postquam  con- 

versus  es  ad  spectandum  opera  quae  fecerunt  manus  tuae,  vidisti 

quod  omnia  essent  bona  valde ;  et  requievisti.     At  homo  con- 

versus  ad  opera  quae  fecerunt  manus  suse,  vidit  quod  omnia 

essent  vanitas  et  vexatio  spiritus;  nee  ullo  modo  requlevit. 

Quare  si  in  operibus  tuis  sudabimus,  facies  nos  visionis  tuas  et 

sabbati   tui   participes.2     Supplices  petimus,  ut  haec 

mens  nobis  constet ;  utque  novis  eleemosynis, 

per  manus  nostras  et  aliorum  quibus 

eandem  mentem  largieris, 

familiam    humanam 

dotatam  velis. 


1  This  application  of  the  word  "  vestigia  "  is  constantly  made  by  the  schoolmen. 
Thus  St.  Thomas  Aquinas :  "  In  rationalibus  creaturis  est  imago  Trinitatis,  in  cateris 
vero  creaturis  est  vestigium  Trinitatis,  in  quantum  in   eis  inveniuntur  aliqua  qua?  re- 
ducuntur  in  divinas  personas." —  Summa  Theolog.  lma  pars,  q.  45.  art.  7. 

2  Compare  this  with  St.  Augustine's  prayer  at  the  close  of  the  Confessions.  "  Domine 
Deus  pacem  <la  nobis  (omnia  enim  praestitisti  nobis),  pacem  quietis,  pacem   Sabbati, 
Sabbati  sine  vespera.     Omuis  quippe  iste  ordo  pulcherrimus  rerum  valde   bonarum. 
modis  suis   peractis  transiturus  est,  et  mane  quippe    in  eis    factum  est  et  vespera. 
Dies  autem  Septimus  sine  vespera  est,  nee  habet  occasum,  quia  sanctificasti  eum  ad 
permansionem    sempiternam,  ut  id    quod  tu  post  opera  tua  bona  valde,  quamvis  ea 
quietus  feceris,  requievisti  septimo  die,  hoc  praeloquatur  nobis  vox  libri  tui,  quod  et  noj 
post  opera  nostra,  ideo  bona  valde  quia  tu  nobis  ea  donasti,  sabbato  vitae  seternee  re- 
quiescamus  in  te." —  Conf,  xiii.  35 — 6. 

Compare  also  the  line  with  which  the  Faerie  Queene  breaks  off: — 

"  O  that  [q.  thou  ?]  great  Sabbaoth  God  graunt  me  that  Sabbaoth  sight." 


VOL.  I. 


DEEST 

PAHS    PBIMA    INSTAUBATIOfflS, 

QUA  coMixcnrr* 
PABTITIONES   SCIESTIABUM. 

like  tame*  ex  Secvmdo  Libra  de  Progressibas  faciendis  in  Doctrina 

Divina  et  Humana,  nonmttOa  exparte 

pctiposnmL1 


SEQUTTDB 

SECUHTDA    PABS    IffSTAUBATIONIS, 

QIL5;  ARTEM  IPSAM 
Interpretamdi  Naturam,  et  verioris  adoptrationis  Imtetteehtt  exkibtt . 


ntque  earn  ipsam  tame*  i*  Carport  tractaha  justi, 

ted  tuBltim  Agestam  per  rttmmatt  i* 

Apkoritmos* 


TW>  it  onittod  in  the  eamoon  editioBS  of  Bkcoo  s  coQccted  works  (in  aH,  1  be- 
cept  MantagiA) ;  tfce  De  Jmymrwtis  Siiutmimm,  with  the  tide  "/»*teH7*- 
y^y«r»^iia«  •  prefixed  on  a  sepmte  ieat  M<g  •fctfato*  iar  it.  And 

; .    :  .    •      k.  «.1b«*  ^fe^MMM*  JU  ^Jb^M^BB«J«    »       -  •      _  .^^ J»«k^    -m-  *-      •    ^    -  « — 

K  B  me  CBK  moon  out  anxrwaras  aeaoe  apaa  sapptjiag  um  aevemcy  BJT  a  mBi- 
tatiMi  rf the  ^rf»>arnar^  «f  Ltmrmimg  enJnged;  tint  be  produced  tbe  Zfe  ^AyiM^u 
Sufafiai *»  wi&  dMt  intention  awl  understanding;  and  ttat  tBoagb  the  ongittal 
edition  does  not  bear  **  fm&mmrmttsmts  MStymc  JMTC  prim* *  on  the  otifpajEe,  yrt  in 
Dr.  Baviey^  reprint  of  it  in  1C38  thatt  worts  were  inserted.  Btmthtlm  this  notice 
is  of  unpoctance,  as  showing  that 


of  the 

>«f  fheno«nnaM;  for  if  he  had,  he  wmld  hare  leJened  to  the 
not  to  the  SCTMM!  book  only.     Be  meant,  no  doobt,  to  leprodnce  the  substance  of  it 
hi  a.  different  fcnn.    AM!  my  own  unpreanon  is  that  the  Detertptto  GUkt 
db  was  ot%huBywa%ne<  te  thb  pbce,  and  that  he  had  nst  yet 

be  had  not  time  to  tnish  it  on  so  large  a  scale,  and  therefore  resolved  to  entaise  the 

fhlfl    IhfallC**    inci^^H    Cnf  lawaTwaWiinwr  m.   TnPwT  ftaThsl  _T"      ^ 

*  Tbis  explaim  a  ceitain  daaepancr  between  tiK  design  of  the  second  part,  as  set 
theexecntionafitintheA«r«B  Orync^     The 


oat  in  a  regular  and  consecutive  treatise,  aval  tepwents  the  aaVn  of  the  work 
pertectij  than  the  work  ifcetf.     See  note  on  Dbtr.  Op.  p.  139,-^f.  S. 


PARS  SECTJNDA  OPERIS, 

(JUS  DICITUB 

NOVUM      ORGANUM, 


1.  3 


" 


PRJ1FATIO, 


Qui  de  natura  tanquam  de  re  explorata  pronuntiare  ausi  aunt, 
sive  hoc  ex  animi  fiducia  fecerint  sive  ambitiose  et  more  profes- 
sorio,  maximis  illi  philosophiam  et  scientias  detrimentis  affe- 
cere.  Ut  enim  ad  fidem  faciendam  validi,  ita  etiam  ad  inquisi- 
tionem  extinguendam  et  abrumpendam  efficaces  fuerunt.  Neque 
virtute  propria  tantum  profuerunt,  quantum  in  hoc  nocuerunt, 
quod  aliorum  virtutem  corruperint  et  perdiderint.  Qui  autem 
contrariam  huic  viam  ingressi  sunt  atque  nihil  prorsus  sciri 
posse  asseruerunt,  sive  ex  sophistarum  veterum  odio  sive  ex 
animi  fluctuatione  aut  etiam  ex  quadam  doctrinae  copia  in  hanc 
opinionem  delapsi  sint,  certe  non  contemnendas  ejus  rationes 
adduxerunt;  veruntamen  nee  a  veris  initiis  sententiam  suam 
derivarunt,  et  studio  quodam  atque  affectatione  provecti,  pror- 
sus modum  excesserunt.  At  antiquiores  ex  Grascis  (quorum 
scripta  perierunt)  inter  pronuntiandi  jactantiam  et  Acatalepsies 
desperationem  prudentius  se  sustinuerunt :  atque  de  inqui- 
sitionis  difficultate  et  rerum  obscuritate  saepius  querimonias  et 
indignationes  miscentes,  et  veluti  fraenum  mordentes,  tamen 
propositum  urgere  atque  naturae  se  immiscere  non  destiterunt ; 
consentaneum  (ut  videtur)  existimantes,  hoc  ipsum  (videlicet 
utrum  aliquid  sciri  possit)  non  disputare,  sed  experiri.  Et 
tamen  illi  ipsi,  impetu  tantum  intellectus  usi,  regulam  non  adhi- 
buerunt,  sed  omnia  in  acri  meditatione  et  mentis  volutatione  et 
agitatione  perpetua  posuerunt. 

Nostra  autem  ratio,  ut  opere  ardua,  ita  dictu  facilis  est.  Ea 
enim  est,  ut  certitudinis  gradus  constituamus,  sensum  per  re- 
ductionem  quandam  tueamur1,  sed  mentis  opus  quod  sensum 
subsequitur  plerunque  rejiciamus;  novam  autem  et  certam 
viam,  ab  ipsis  sensuum  perceptionibus,  menti  aperiamus  et  mu- 
niamus.  Atque  hoc  proculdubio  viderunt  et  illi  qui  tantas 

1  The  word  "  rertuctio  "  appears  to  be  used  much  as  in  modern  scientific  language ; 
that  is,  as  nearly  equivalent  to  correction  ;  —  as  when  we  speak  of  reducing  observa- 
tions, &c.,  by  which  is  meant  the  applying  to  them  of  certain  principles  of  correc- 
tion :  I  should  translate  the  clause  in  which  it  occurs  by  "  we  guard  the  sense  from 
error  by  a  certain  method  of  correction  ;  " — a  translation  which  accords  with  what  is 
said  infra,  I.  69.,  with  respect  to  the  short-comings  and  errors  of  the  senses. 

L  4 


1.52  PfLEFATIO. 

dialecticse  paries  tribuerunt.  Ex  quo  liquet,  illos  intellectui 
adminicula  quassivisse,  mentis  autem  processum  nativum  et 
sponte  moventem,  suspectum  habuisse.  Sed  serum  plane  rebus 
perditis  hoc  adhibetur  remedium ;  postquam  mens  ex  quotidiana 
vitae  consuetudine,  et  auditionibus  et  doctrinis  inquinatis 
occupata,  et  vanissimis  idolis  obsessa  fuerit.  Itaque  ars  ilia 
dialecticse,  sero  (ut  diximus)  cavens  neque  rem  ullo  modo  resti- 
tuens,  ad  errores  potius  figendos  quam  ad  veritatem  aperiendam 
valuit.  Restat  unica  salus  ac  sanitas,  ut  opus  mentis  universum 
de  integro  resmnatur;  ac  mens,  jam  ab  ipso  principio,  nullo 
modo  sibi  permittatur,  sed  perpetuo  regatur ;  ac  res  veluti  per 
machinas  conficiatur.  Sane  si  homines  opera  mechanica  nudis 
manibus,  absque  instrumentorum  vi  et  ope,  aggressi  essent, 
quemadmodum  opera  intellectualia  nudis  fere  mentis  viribus 
tractare  non  dubitarunt,  parvae  admodum  fuissent  res  quas 
movere  et  vincere  potuissent,  licet  operas  enixas  atque  etiam 
conjunctas  praestitissent.  Atque  si  paulisper  morari,  atque  in 
hoc  ipsum  exemplum,  veluti  in  speculum,  intueri  velimus ;  ex- 
quiramus  (si  placet)  si  forte  obeliscus  aliquis  magnitudine 
insignis  ad  triumphi  vel  hujusmodi  magnificentiae  decus  trans- 
ferendus  esset,  atque  id  homines  nudis  manibus  aggrederentur, 
annon  hoc  magnae  cujusdam  esse  dementia?  spectator  quispiam 
rei  sobrius  fateretur  ?  Quod  si  numerum  augerent  operariorum, 
atque  hoc  modo  se  valere  posse  confiderent,  annon  tanto  magis  ? 
Sin  autem  delectum  quendam  adhibere  vellent,  atque  imbecil- 
liores  separare,  et  robustis  tantum  et  vigentibus  uti,  atque  hinc 
saltern  se  voti  compotes  fore  sperarent,  annon  adhuc  eos  impensius 
delirare  diceret  ?  Quin  etiam  si  hoc  ipso  non  contenti,  artem 
tandem  athleticam  consulere  statuerent,  ac  omnes  deinceps  ma- 
nibus et  lacertis  et  nervis  ex  arte  bene  unctis  et  medicatis 
adesse  juberent,  annon  prorsus  eos  dare  operam  ut  cum  ratione 
quadam  et  prudentia  insanirent,  clamaret?  Atque  homines 
tamen  simili  malesano  impetu  et  conspiratione  inutili  feruntur 
in  intellectualibus ;  dum  ab  ingeniorum  vel  multitudine  et  con- 
sensu  vel  excellentia  et  acumine  magna  sperant,  aut  etiam 
dialectica  (quae  quaedam  athletica  censeri  possit)  mentis  nervos 
roborant ;  sed  interim,  licet  tanto  studio  et  conatu,  (si  quis  vere 
judicaverit)  intellectum  nudum  applicare  non  desinunt.  Mani- 
festissimum  autem  est,  in  omni  opere  magno,  quod  manus 
hominis  praestat,  sine  instrumentis  et  machinis,  vires  nee  singu- 
lorum  intendi  nee  omnium  coire  posse. 


PR^EFATIO.  153 

Itaque  ex  his  quaa  diximus  praemissis,  statuimus  duas  esse 
res  de  quibus  homines  plane  monitos  volumus,  ne  forte  illge  eos 
fugiant  aut  praetereant.  Quarum  prima  hujusmodi  est;  fieri 
fato  quodarn  (ut  existimamus)  bono,  ad  extinguendas  et  depel- 
lendas  contradictiones  et  tumores  animorum,  ut  et  veteribus 
honor  et  reverentia  intacta  et  imminuta  maneant,  et  nos  desti- 
nata  perficere  et  tamen  modestiae  nostrae  fructum  percipere 
possimus.  Nam  nos,  si  profiteamur  nos  meliora  afFerre  quam 
antiqui,  eandem  quam  illi  viam  ingressi,  nulla  verborum  arte 
efficere  possimus,  quin  inducatur  quaedam  ingenii  vel  excellentiaa 
vel  facultatis  comparatio  sive  contentio ;  non  ea  quidem  illicita 
aut  nova ;  —  quidni  enim  possimus  pro  jure  nostro  (neque  eo 
ipso  alio,  quam  omnium)  si  quid  apud  eos  non  recte  inventum 
aut  positum  sit,  reprehendere  aut  notare  ? — sed  tamen  utcunque 
justa  aut  permissa,  nihilominus  impar  fortasse  fuisset  ea  ipsa 
contentio,  ob  virium  nostrarum  modum.  Verum  quum  per  nos 
illud  agatur,  ut  alia  omnino  via  intellectui  aperiatur  illis  inten- 
tata  et  incognita,  commutata  jam  ratio  est ;  cessant  studium  et 
partes ;  nosque  indicia  tantummodo  personam  sustinemus,  quod 
mediocris  certe  est  authoritatis,  et  fortunes  cujusdam  potius 
quam  facultatis  et  excellentise.  Atque  haec  moniti  species  ad 
personas  pertinet ;  altera  ad  res  ipsas. 

Nos  siquidem  de  deturbanda  ea  quae  nunc  floret  philosophia, 
aut  si  quae  alia  sit  aut  erit  hac  emendatior  aut  auctior,  minime 
laboramus.  Neque  enim  officimus,  quin  philosophia  ista  re- 
cepta,  et  alias  id  genus,  disputationes  alant,  sermones  ornent, 
ad  professoria  munera  et  vitae  civilis  compendia  adhibeantur 
et  valeant.  Quin  etiam  aperte  significamus  et  declaramus, 
earn  quam  nos  adducimus  philosophiam  ad  istas  res  admodum 
utilem  non  futuram.  Non  praesto  est,  neque  in  transitu  ca- 
pitur,  neque  ex  prasnotionibus  intellectui  blanditur,  neque  ad 
vulgi  captum  nisi  per  utilitatem  et  effecta  descendet. 

Sint  itaque  (quod  frelix  faustumque  sit  utrique  parti)  duae 
doctrinarum  emanationes,  ac  duae  dispensationes ;  duae  similiter 
contemplantium  sive  philosophantium  tribus  ac  veluti  cogna- 
tiones ;  atque  illae  neutiquam  inter  se  inimicae  aut  alienee,  sed 
foederatae  et  mutuis  auxiliis  devinctae :  sit  denique  alia  scientias 
colendi,  alia  inveniendi  ratio.  Atque  quibus  prima  potior  et 
acceptior  est,  ob  festinationem,  vel  vitae  civilis  rationes,  vel 
quod  illam  alteram  ob  mentis  infirmitatem  capere  et  complecti 
non  possint  (id  quod  longe  plurimis  accidere  necesse  est),  opta- 


154  PRjEFATIO. 

urns  ut  iis  foeliciter  et  ex  voto  succedat  quod  agunt,  atque  ut 
quod  sequuntur  teneant.  Quod  si  cui  mortalium  cordi  et  curse 
sit,  non  tantum  inventis  haerere  atque  iis  uti,  sed  ad  ulteriora 
penetrare ;  atque  non  disputando  adversarium,  sed  opere  na- 
turam  vincere ;  denique,  non  belle  et  probabiliter  opinari,  sed 
certo  et  ostensive  scire;  tales,  tanquam  veri  scientiarum  filii, 
nobis  (si  videbitur)  se  adjungant ;  ut  omissis  naturae  atriis,  qua? 
infiniti  contriverunt,  aditus  aliquando  ad  interiora  patefiat. 
Atque  ut  melius  intelligamur,  utque  illud  ipsum  quod  volumus 
ex  nominibus  impositis  magis  familiariter  occurrat,  altera  ratio 
sive  via  Anticipatio  Mentis,  altera  Interprelatio  Natur<By  a  nobis 
appellari  consuevit. 

Est  etiam  quod  petendum  videtur.     Nos  certe  cogitationem 

suscepimus  et  curam  adhibuimus,  ut  qua?  a  nobis  proponentur 

non  tantum  vera  essent,  sed  etiam  ad  animos  hominum  (licet 

miris  modis  occupatos  et  interclusos)  non  incommode  aut  aspere 

accederent.     Veruntamen  sequum  est,  ut  ab  hominibus  impe- 

tremus  (in  tanta  praesertim  doctrinarum  et  scientiarum  restau- 

ratione)  ut  qui  de  hisce  nostris  aliquid,  sive  ex  sensu  proprio, 

sive  ex  authoritatum  turba,  sive  ex  demonstrationum  formis 

(qua?  nunc  tanquam  leges  quaedam  judiciales  invaluerunt),  sta- 

tuere  aut  existimare  velit,  ne  id  in  transitu  et  velut  aliud  agendo 

facere  se  posse  speret ;  sed  ut  rem  pernoscat ;  nostram,  quam 

describimus  et  munimus,  viam  ipse  paullatim  tentet ;  subtilitati 

rerum  qua?  in  experientia  signata  est  assuescat ;  pravos  denique 

atque  alte  haerentes  mentis  habitus  tempestiva  et  quasi 

legitima  mora  corrigat ;  atque  turn  demum  (si 

placuerit)  postquam  in   potestate 

sua  esse  coeperit,  judicio 

suo  utatur. 


SEQUITUR 
PARTIS    SECUNDJE    SUMMA, 

CIGESTA 

IN  APHOKISMOS. 


PARTIS    SECTOD.E    SUMMA, 


DIGESTA   IN 


APHORISMOS. 


APHORISMI 

DE  INTERPKETATIONE  NATUKJE 
ET  KEGNO  HOMINIS. 


APHOBISMUS 

I. 

HOMO,  Naturae  minister  l  et  interpres,  tantum  facit  et  intelligit 
quantum  de  Naturae  ordine  re  vel  mente  observaverit,  nee  am- 
plius  scit  aut  potest. 

ii. 

Nee  manus  nuda  nee  intellectus  sibi  permissus  multum  valet  ; 
instrumentis  et  auxiliis  res  perficitur;  quibus  opus  est  non 
minus  ad  intellectum  quam  ad  manum.  Atque  ut  instrumenta 
manus  motum  aut  cient  aut  regunt,  ita  et  instrumenta  mentis 
intellectui  aut  suggerunt  aut  cavent. 

in. 

Scientia  et  potentia  humana  in  idem  coincidunt,  quia  igno- 
ratio  causae  destituit  effectum.  Natura  enim  non  nisi  parendo 
vincitur-;  et  quod  in  contemplatione  instar  causae  est,  id  in 
operatione  instar  regulae  est. 

IV. 

Ad  opera  nil  aliud  potest  homo,  quam  ut  corpora  naturalia 
admoveat  et  amoveat  ;  reliqua  Natura  intus  transigit.3 

v. 

Solent  se  immiscere  naturae  (quoad  opera)  mechanicus,  ma- 
thematicus,  medicus,  alchymista,  et  magus  ;  sed  omnes  (ut  nunc 
sunt  res)  conatu  levi,  successu  tenui. 

VI. 

Insanum  quiddam  esset,  et  in  se  contrarium,  existimare  ea 
quae  adhuc  nunquam  facta  sunt  fieri  posse,  nisi  per  modos 
adhuc  nunquam  tentatos. 


1  That  the  physician  is  "  naturse  minister,"  Qvcreus  uirijperijs,  is  quoted  more  than  once 
from  Hippocrates  by  Galen,  xv.  369.  xvi.  35.  (Kuhn)  :   the  first  passage  in  his  com- 
mentary on  Hippoc.  De  Aliment,  iii.,  the  second  hi  his  do.  De  Humor.  L 

2  This  antithesis  was  probably  suggested  by  Publius  Syrus's  gnome  :  —  "  Casta  ad 
virum  matrona  parendo  imperat." 

8  For  some  remarks  upon  the  first  four  Aphorisms,  see  the  Preface,  p.  88.  —  J.  S. 


158  NOVUM  ORGANUM. 

VII. 

Generationes  mentis  et  manus  numerosae  admodum  vi- 
dentur  in  libris  et  opificiis.  Sed  omnis  ista  varietas  sita  est 
in  subtilitate  eximia,  et  derivationibus  paucamm  rerum  quae 
innotuerunt ;  non  in  numero  Axiomatum. 

VIII. 

Etiam  opera,  quae  jam  inventa  sunt,  casui  debentur  et  expe- 
rientiae  magis  quam  scientiis  :  scientiae  enim,  quas  nunc  habe- 
mus,  nihil  aliud  sunt  quam  quaedam  concinnationes  rerum  antea 
inventarum ;  non  modi  inveniendi,  aut  designationes  novorum 
operum. 

IX. 

Causa  vero  et  radix  fere  omnium  malorum  in  scientiis  ea 
una  est ;  quod  dum  mentis  humanae  vires  falso  miramur  et  ex- 
tollimus,  vera  ejus  auxilia  non  quasramus. 

x. 

Subtilitas  naturae  subtilitatem  sensus  et  intellectus  multis 
partibus  superat ;  ut  pulchrae  illae  meditationes  et  speculationes 
humanaa  et  causationes  res  male-sana  smt,  nisi  quod  non  adsit 
qui  advertat.1 

XI. 

Sicut  scientiae  quae  nunc  habentur  inutiles  sunt  ad  inven- 
tionem  operum ;  ita  et  logica  quae  nunc  habetur  inutilis  est  ad 
inventionem  scientiarum. 

XII. 

Logica  quae  in  usu  est  ad  errores  (qui  in  notionibus  vulgari- 
bus  fundantur)  stabiliendos  et  figendos  valet,  potius  quam  ad 
inquisitionem  veritatis ;  ut  magis  damnosa  sit  quam  utilis. 

XIII. 

Syllogismus  ad  principia  scientiarum  non  adhibetur,  ad  media 
axiomata  frustra  adhibetur,  cum  sit  subtilitati  naturae  longe 
impar.  Assensum  itaque  constringit,  non  res. 

XIV. 

Syllogismus  ex  propositionibus  constat,  propositiones  ex 
verbis,  verba  notionum  tesserae  sunt.  Itaque  si  uotiones  ipsae 
(id  quod  basis  rei  est)  confusae  sint  et  temere  a  rebus  abstracts, 
nihil  in  iis  quae  superstruuntur  est  firmitudinis.  Itaque  spes 
est  una  in  inductions  vera. 

1  That  is,  they  must  from  the  nature  of  the  case  be  so  far  from  the  truth,  that,  if 
we  could  but  compare  them  with  the  reality,  they  would  seem  like  the  work  of  men 
not  in  their  senses. — J.  S. 


NOVUM  ORGANUM.  159 

XV. 

In  notionibus  nil  sani  est,  nee  in  logicis  nee  in  physicis ; 
non  Substantia^  non  Qualitas,  Agere,  Pati,  ipsum  Esse,  bonae 
notiones  sunt ;  multo  minus  Grave,  Leve,  Densum,  Tenue,  Hu- 
midum,  Siccum,  Generatio,  Corruptio,  AttraJtere,  Fugare,  JEle- 
mentum,  Materia,  Forma,  et  id  genus ;  sed  omnes  phantasticae 
et  male  terminatae. 

XVI. 

Notiones  infimarum  specierum,  Hominis,  Cants,  Columbce, 
et  prehensionum  immediatarum  sensus,  Calidi,  Frigidi,  Albi, 
Nigri,  non  fallunt  magnopere  ;  quae  tamen  ipsae  a  fluxu  materise 
et  commistione l  rerum  quandoqueconfunduntur;  reliqu83  omnes 
(quibus  homines  hactenus  usi  sunt)  aberrationes  sunt,  nee 
debitis  modis  a  rebus  abstractae  et  excitatae. 

XVII. 

Nee  minor  est  libido  et  aberratio  in  constituendis  axiomati- 
bus,  quam  in  notionibus  abstrahendis ;  idque  in  ipsis  principiis, 
quae  ab  inductione  vulgari  pendent.  At  multo  major  est  in 
axiomatibus  et  propositionibus  inferioribus,  quae  educit  syllo- 
gismus. 

XVIII. 

Quae  adhuc  inventa  sunt  in  scientiis,  ea  hujusmodi  sunt  ut 
notionibus  vulgaribus  fere  subjaceant;  ut  vero  ad  interiora  et 
remotiora  naturae  penetretur,  necesse  est  ut  tarn  notiones  quam 
axiomata  magis  certa  et  munita  via  a  rebus  abstrahantur; 
atque  omnino  melior  et  certior  intellectus  adoperatio  in  usum 
veniat. 

XIX. 

Duae  viae  sunt,  atque  esse  possunt,  ad  inquirendam  et  inveni- 
endam  veritatem.  Altera  a  sensu  et  particularibus  advolat  ad 
axiomata  maxime  generalia,  atque  ex  iis  principiis  eorumque 
immota  veritate  judicat  et  invenit  axiomata  media ;  atque  haec 
via  in  usu  est :  altera  a  sensu  et  particularibus  excitat  axiomata, 
ascendendo  continenter  et  gradatim,  ut  ultimo  loco  perveniatur 
ad  maxiine  generalia ;  quae  via  vera  est,  sed  intentata. 


1  [  Commissione  in  the  original  edition.  —  J.  S.]  From  the  context  it  is  clear  that 
Bacon  means  that  the  union  of  bodies  of  different  kinds,  by  giving  rise  to  new  quali- 
ties and  species  intermediate  to  those  for  which  we  have  recognised  names,  tends  to 
confuse  our  ideas  of  the  latter.  I  think  therefore  we  ought  to  read  "  commistione  " 
for  "  commissione."  [The  word  commistio  is  used  elsewhere  by  Bacon  ;  see  for  instance 
II.  13.  §34.  — 7.  S.] 


160  NOVUM   ORGANUM. 

XX. 

Eandem  ingreditur  viam  (priorem  scilicet)  intellectus  sibi 
permissus,  quam  facit  ex  ordine  dialectic®.  Gestit  enim  mens 
exilire  ad  magis  generalia,  ut  acquiescat ;  et  post  parvam  moram 
fastidit  experientiam.  Sed  haec  mala  demum  aucta  sunt  a  dia- 
lectica,  ob  pompas  disputationum. 

XXI. 

Intellectus  sibi  permissus,  in  ingenio  sobrio  et  patiente  et 
gravi  (praesertim  si  a  doctrinis  receptis  non  impediatur),  tentat 
nonnihil  illam  alteram  viam,  quae  recta  est,  sed  exiguo  profectu ; 
cum  intellectus,  nisi  regatur  et  juvetur,  res  inaequalis  sit,  et 
omnino  inhabilis  ad  superandam  rerum  obscuritatem. l 

xxir. 

Utraque  via  orditur  a  sensu  et  particularibus,  et  acquiescit  in 
maxime  generalibus ;  sed  immensum  quiddam  discrepant ;  cum 
altera  perstringat  tantum  experientiam  et  particularia  cursim, 
altera  in  iis  rite  et  ordine  versetur ;  altera  rursus  jam  a  principio 
constituat  generalia  quaedam  abstracta  et  inutilia,  altera  grada- 
tim  exurgat  ad  ea  quae  revera  naturae  sunt  notiora.2 

XXIII. 

Non  leve  quiddam  interest  inter  humanae  mentis  idola  et 
divinae  mentis  ideas;  hoc  est,  inter  placita  quaedam  inania  et 
veras  signaturas3  atque  impressiones  factas  in  creaturis,  prout 
inveniuntur. 

XXIV. 

Nullo  modo  fieri  potest,  ut  axiomata  per  argumentationem 
constituta  ad  inventionem  novorum  operum  valeant ;  quia  sub- 

1  I  should  be  inclined  to  translate  this  clause,  "  since  the  intellect,  if  it  be  not  guided 
and  assisted,  acts  irregularly  (res  inaequalis  sit),  and  is  altogether  unequal  to  overcom- 
ing the  obscurity  of  nature."     Thus  in  §  60.  we  meet  with  a  similar  use  of  the  adverb 
"  ineequaliter  :"  — "  temere  et  inaequaliter  a  rebus  abstracta  " — "  rashly  and  irregularly 
abstracted  from  their  objects."     Or  perhaps,  though  this  translation  would  not  be  free 
from  objection,  inaequalis  might  be  rendered  "  inadequate  "  or  unequal  to  the  matter 
in  hand. 

2  This  phrase  is  a  scholastic  mistranslation  of  the  Aristotelian  phrase  -rp  (pvcrfi  yi>u- 
pifjuarepov  •  i.  e.  naturally  better  known,  or  naturally  better  fitted  to  be  the  object  of 
knowledge.     It  is  difficult  to  render  the  phrase  accurately  either  into  Latin  or  into 
English,  because  in  neither  language  is  there  an  adjective  corresponding  to  the  Greek 
yvcapifws;  "notus"  and  "known"  being  of  course  participles,  and  immediately  suggesting 
the  question,  "known  to  whom  ?  "    [See  note  on  Distrib.  Operis,  p.  137.    In  his  English 
writings,  Bacon  seems  to  use  the  word  "  original  "  as  equivalent  to  "  naturae  notius." 
Compare  the  instruction  for  "  freeing  a  direction,"  in  the  Valerius   Terminus,  with 
the  "  praecc-ptum  verum  et  perfectum  operand!, "  in  the  Nov.  Org.  ii.  4. ;  where  the 
rule  that  "  the  nature  discovered  be  more  original  than  the  nature  supposed  and  not 
more  secondary  or  of  the   like  degree,"  in  the  one,  corresponds  with  the  precept 
"  Forma  vera  talis  sit  ut  naturam  datam  ex  fonte  aliquo  essentiae  deducat,  quae  inest 
pluribus  et  notior  est  natures  (ut  loquuntur)  quam  ipsa  forma,"  in  the  other. — /.  S,  ] 

3  See  note  on  Distr.  Op.  p.  145. — /.  S. 


NOVUM  ORGANUM.  161 

tllitas  naturae  subtilitatem  argumentandi  multis  partibus  superat. 
Sed  axiomata  a  particularibus  rite  et  ordine  abstracta  nova  par- 
ticularia  rursus  facile  indicant  et  designant;  itaque  scientias 
reddunt  activas. 

XXY.        . 

Axiomata  quae  in  usu  sunt  ex  tenui  et  manipulari  expe- 
rientia  et  paucis  particularibus,  quas  ut  plurimum  occurrunt, 
fluxere ;  et  sunt  fere  ad  raensuram  eorum  facta  et  extensa :  ut 
nil  mirum  sit,  si  ad  nova  particularia  non  ducant.  Quod  si 
forte  instantia  aliqua  non  prius  animadversa  aut  cognita  se 
offerat,  axioma  distinctione  aliqua  frivola  salvatur,  ubi  emen- 
dari  ipsum  verius  foret. 

XXVI. 

Rationem  humanam  qua  utimur  ad  naturam,  Anticipationes 
Natures  (quia  res  temeraria  est  et  prasmatura),  at  illam  rationem 
quae  debitis  modis  elicitur  a  rebus,  Interpretationem  Natures, 
docendi  gratia  vocare  consuevimus. 

XXVII. 

Anticipationes  satis  firmae  sunt  ad  consensum;  quandoqui- 
dem  si  homines  etiam  insanirent  ad  unum  modum  et  conformi- 
ter,  illi  satis  bene  inter  se  congruere  possent. 

XXVIII. 

Quin  longe  validiores  sunt  ad  subeundum  assensum  Anticipa- 
tiones quam  Interpretationes ;  quia  ex  paucis  collectae,  iisque 
maxime  quae  familiariter  occurrunt,  intellectum  statim  perstrin- 
gunt  et  phantasiam  implent :  ubi  contra  Interpretationes,  ex 
rebus  admodum  variis  et  multum  distantibus  sparsim  collects, 
intellectum  subito  percutere  non  possunt;  ut  necesse  sit  eas, 
quoad  opiniones,  duras  et  absonas,  fere  instar  mysteriorum  fidei, 
videri. 

XXIX. 

In  scientiis  quae  in  opinionibus  et  placitis  fundatae  sunt, 
bonus  est  usus  Anticipationum  et  Dialecticae ;  quando  opus  est 
assensum  subjugare,  non  res. 

XXX. 

Non,  si  omnia  omnium  aetatum  ingenia  coierint  et  labores 
contulerint  et  transmiserint,  progressus  magnus  fieri  poterit  in 
scientiis  per  Anticipationes ;  quia  errores  radicales,  et  in  prima 
digestione  mentis,  ab  excellentia  functionum  et  remediorum 
sequentium  non  curantur. 

VOL.  i.  M 


162  NOVUM  ORGANUM. 

XXXI. 

Frustra  magnum  expectatur  augmentum  in  scientiis  ex 
superinductione  et  insitione  novorum  super  vetera ;  sed  instau- 
ratio  facienda  est  ab  imis  fundamentis,  nisi  libeat  perpetuo  cir- 
cumvolvi  in  orbem,  cum  exili  et  quasi  contemnendo  progressu. 

XXXII. 

Antiquis  authoribus  suus  constat  honos,  atque  adeo  omnibus ; 
quia  non  ingeniorum  aut  facultatum  inducitur  comparatio,  sed 
vise ;  nosque  non  judicis  sed  indicis  personam  sustinemus. 

XXXIII. 

Nullum  (dicendum  enim  est  aperte)  recte  fieri  potest  judicium 
nee  de  via  nostra,  nee  de  iis  qua?  secundum  earn  inventa  sunt, 
.per  Anticipationes  (rationem  scilicet  quae  in  usu  est) ;  quia  non 
postulandum  est  ut  ejus  rei  judicio  stetur,  quae  ipsa  in  judicium 
Tocatur. 

XXXIV. 

Neque  etiam  tradendi  aut  explicandi  ea  quae  adducimus 
facilis  est  ratio ;  quia  qua?  in  se  nova  sunt  intelligentur  tamen 
ex  analogia  veterum.1 

XXXV. 

Dixit  Borgia  de  expeditione  Gallorum  in  Italiam,  eos  venisse 
cum  creta  in  manibus  ut  diversoria  notarent,  non  cum  armis  ut 
perrumperent2:  itidem  et  nostra  ratio  est,  ut  doctrina  nostra 
animos  idoneos  et  capaces  subintret ;  confutationum  enim  nullus 
est  usus,  ubi  de  principiis  et  ipsis  notionibus,  atque  etiam  de 
formis  demonstrationum,  dissentimus. 

XXXVI. 

Restat  vero  nobis  modus  tradendi  unus  et  simplex,  ut  homines 
ad  ipsa  particularia  et  eorum  series  et  ordines  adducamus ;  et  ut 
illi  rursus  imperent  sibi  ad  tempus  abnegationem  Notionum,  et 
cum  rebus  ipsis  consuescere  incipiant. 

XXXVII. 

Ratio  eorum  qui  acatalepsiam  tenuerunt,  et  via  nostra,  initiis 

1  For  the  meaning  of  "  analogia  "  see  note  on  the  Distr.  Op.  p.  138. — J.  S. 

2  "  Diceva  in  quei  tempi  Papa  Alessandro  sesto  che  i  Francesi  havevano  corso 
1'  Italia  con  gli  speroni  di  legno  et  presola  col  gesso  :  dicendo  cosi  perche  pigliando  essi 
gli  alloggiamenti  nelle  citta  loro  furieri  segnavano  le  porte  delle  case  col  gesso  ;  et  caval- 
cando  per  loro  diporto  i  gentil'  huomini  per  le  terre  a  sollazzo  usavano  di  portare  nelle 
scarpette  a  calcagni  certi  stecchi  di  legno  appuntati,  delli  quali  in  vece  di  speroni  si 
servivano  per  andare  le  cavalcature." — Nardi,  Vita  di  Mahspini,  [1597,]  p.  18. 

In  an  epitome  of  the  history  of  Charles  the  Eighth,  which  will  be  found  in  the 
"  Archives  curieuses  "  of  Cember,  vol.  i.  p.  197.,  and  which  was  apparently  written  about 
the  beginning  of  the  seventeenth  century,  the  remark  ascribed  to  Alexander  the 
Sixth  by  Nardi  and  Bacon  is  mentioned  as  a  popular  saying. 


NOVUM  ORGANUM.  163 

suis  quodammodo  consentiunt;  exitu  immensum  disjunguntur 
et  opponuntur.  Illi  enim  nihil  sciri  posse  simpliciter  asserunt ; 
nos  non  multum  sciri  posse  in  natura,  ea  quse  nunc  in  usu  est 
via :  verum  illi  exinde  authoritatem  sensus  et  intellectus  de- 
struunt ;  nos  auxilia  iisdem  excogitamus  et  subministramus. 

XXXVIII. 

Idola  et  notiones  falsse  quae  intellectum  humanum  jam  occu- 
parunt  atque  in"eo  alte  haerent,  non  solum  mentes  hominum  ita 
obsident  ut  veritati  aditus  difficilis  pateat ;  sed  etiam  dato  et 
concesso  aditu,  ilia  rursus  in  ipsa  instauratione  scientiarum 
occurrent  et  molesta  erunt,  nisi  homines  praemoniti  adversus 
ea  se  quantum  fieri  potest  muniant. 

XXXIX. 

Quatuor  sunt  genera  Idolorum  quae  mentes  humanas  obsi- 
dent. lis  (docendi  gratia)  nomina  imposuimus;  ut  primum 
genus,  Idola  Tribus  ;  secundum,  Idola  Specus  ;  tertium,  Idola 
Fori;  quartum,  Idola  Theatri  vocentur.1 

XL. 

Excitatio  Notionum  et  Axiomatum  per  Inductionem  veram, 
est  certe  proprium  remedium  ad  Idola  arcenda  et  summovenda; 
sed  tamen  indicatio  Idolorum  magni  est  usus.  Doctrina  enim 
de  Idolis  similiter  se  habet  ad  Interpretationem  Naturae,  sicut 
doctrina  de  Sophisticis  Elenchis  ad  Dialecticam  vulgarem. 

XLI. 

Idola  Tribus  sunt  fundata  in  ipsa  natura  humana,  atque  in 
ipsa  tribu  seu  gente  hominum.  Falso  enim  asseritur,  sensum* 
humanum  esse  mensuram  rerum  2 ;  quin  contra,  omnes  perce- 
ptiones  tarn  sensus  quam  mentis  sunt  ex  analogia  hominis,  non 

1  These  four  idols  have  been  compared  to  the  four  hindrances  to  truth  enumerated 
by  Roger  Bacon.     These  are,  the  use  of  insufficient  authority,  custom,  popular  opi- 
nions, and  the  concealment  of  ignorance  and  display  of  apparent  knowledge.     The 
last  two  may  be  likened  to  the  idols  of  the  market-place  and  the  theatre.     But  the 
principle  of  the  classification  is  different.     [See  on  this  subject  the  Preface,  p.  90. 
Roger  Bacon's  words  are  as  follows : — 

"Quatuor  vero  maxima  sunt  comprehendendse  veritatis  offendicula,  quae  omnem 
quemcunque  sapientem  impediunt,  et  vix  aliquem  permittunt  ad  verum  titulum 
sapientiae  pervenire :  viz.  fragilis  et  indignae  auctoritatis  exemplum,  consuetudinis 
diuturnitas,  vulgi  sensus  imperiti,  et  propriae  ignorantiae  occultatio  cum  ostentatione 
sapientiae  apparentis.  His  omnis  homo  involvitur,  omnis  status  occupatur.  Nam 
quilibet  singulis  artibus  vitae  et  studii  et  omnis  negotii  tribus  pessimis  ad  eandem  con- 
clusionem  utitur  argumentis  :  scil.  hoc  exempliflcatum  est  per  majores,  hoc  consue- 

tum  est,  hoc  vulgatum  est,  ergo  tenendum Si  vero  haec  tria  refellantur 

aliquando  magnifica  rationis  potentia,  quartum  semper  in  promptu  est  et  in  ore 
cujuslibet,  ut  quilibet  ignorantiam  suam  excuset,  et  licet  nihil  dignum  sciat  illud  tamen 
magnificet  imprudenter  [impudenter  ?]  et  sic  saltern  suee  stultitiae  infelici  solatio  ve- 
ritatem  opprimat  et  elidat." —  Opus  Majus,  1.  i.  — J.  S.] 

2  Protagoras.     See  Hippias  Major. 

M  2 


164  NOVUM  ORGANUM. 

ex  analogia  universi.  Estque  intellectus  humanus  instar  speculi 
inasqualis  ad  radios  rerum,  qui  suam  naturam  naturae  rerum 
hnmiscet,  eamque  distorquet  et  inficit. 

XLII. 

Idola  Specus  sunt  idola  hominis  individui.  Habet  enim 
unusquisque  (praeter  aberrationes  naturae  humanae  in  genere) 
specum  sive  cavernam  quandam  individuam,  quae  lumen  naturce 
frangit  et  corrumpit ;  vel  propter  naturam  cujusque  propriam 
et  singularem  ;  vel  propter  educationem  et  conversationem  cum 
aliis;  vel  propter  lectionem  librorum,  et  authoritates  eorum 
quos  quisque  colit  et  miratur  ;  vel  propter  differential  impres- 
sionum,  prout  occurrunt  in  animo  praeoccupato  et  praedisposito 
aut  in  animo  sequo  et  sedato,  vel  ejusmodi ;  ut  plane  spiritus 
humanus  (prout  disponitur  in  hominibus  singulis)  sit  res  varia, 
et  omnino  perturbata,  et  quasi  fortuita :  unde  bene  Heraclitus, 
homines  scientias  quaerere  in  minoribus  mundis,  et  non  in  ma- 
jore  sive  communi.1 

XLIII. 

Sunt  etiam  Idola  tanquam  ex  contractu  et  societate  humani 
generis  ad  invicem,  quae  Idola  Fori,  propter  hominum  commer- 
cium  et  consortium,  appellamus.  Homines  enim  per  sermones 
sociantur ;  at  verba  ex  captu  vulgi  imponuntur.  Itaque  mala 
et  inepta  verborum  impositio  miris  modis  intellectum  obsidet. 
Neque  definitiones  aut  explicationes,  quibus  homines  docti  se 
munire  et  vindicare  in  nonnullis  consueverunt,  rem  ullo  modo 
restituunt.  Sed  verba  plane  vim  faciunt  intellectui,  et  omnia 
turbant ;  et  homines  ad  inanes  et  innumeras  controversias  et 
commenta  deducunt. 

XLIV. 

Sunt  denique  Idola  quae  immigrarunt  in  animos  hominum  ex 
diversis  dogmatibus  philosophiarum,  ac  etiam  ex  perversis  legi- 
bus  demonstrationum ;  quae  Idola  Theatri  nominamus ;  quia 
quot  philosophies  receptae  aut  inventae  sunt,  tot  fabulas  productas 
et  actas  censemus,  quae  mundos  effecerunt  fictitios  et  scenicos. 
Neque  de  his  quae  jam  habentur,  aut  etiam  de  veteribus  philo- 
sophiis  et  sectis,  tantum  loquimur ;  cum  complures  aliae  ejusmodi 
fabulae  componi  et  concinnari  possint ;  quandoquidem  errorum 
prorsus  diversorum  causae  sint  nihilominus  fere  communes. 

1  See  Sextus  Empiricus,  Adversus  Logicos,  i.  §  133.;  and  compare  ii.  8  186.  of  the 
same  treatise. 


NOVUM  ORGANUM.  165 

Neque  rursus  de  philosophiis  universalibus  tantum  hoc  intelli- 
gimus,  sed  etiam  de  principiis  et  axiomatibus  compluribus 
scientiarum,  quae  ex  traditione  et  fide  et  neglectu  invaluerunt. 
Verum  de  singulis  istis  generibus  idolorum  fusius  et  distinctius 
dicendum  est,  ut  intellectui  humano  cautum  sit. 

XLV.1 

Intellectus  humanus  ex  proprietate  sua2  facile  supponit  ma- 
jorem  ordinem  et  aequalitatem  in  rebus  quam  invenit;  et  cum 
multa  sint  in  natura  monodica3  et  plena  imparitatis,  tamen 
affingit  parallela  et  correspondentia  et  relativa  quae  non  sunt. 
Hinc  commenta  ilia,  in  ccelestibus  omnia  moveri  per  circulos 
perfectos,  lineis  spiralibus  et  draconibus4  (nisi  nomine  tenus) 
prorsus  rejcctis.  Hinc  elementum  ignis  cum  orbe  suo  intro- 
ductum  est,  ad  constituendam  quaternionem  cum  reliquis  tribus, 
quae  subjiciuntur  sensui.5  Etiam  elementis  (quae  vocant)  im- 
ponitur  ad  placitum  decupla  proportio  excessus  in  raritate  ad 
invicem6 :  et  hujusmodi  somnia.  Neque  vanitas  ista  tantum 
valet  in  dogmatibus,  verum  etiam  in  notionibus  simplicibus. 


1  Here,  according  to  the  tripartite  distribution  of  the  "  Pars  Destruens "  mentioned 
in  the  115th  aphorism,  begins  the  first  Redargutio  —  Redargutio  Rationis  Humans 
Nativse.—  J.  S, 

2  That  is  "  in  accordance  with  the  homogeneity  of  its  own  substance,"  or  as  Bacon 
expresses  it  in  §  52.,  "  ex  sequalitate  substantial  spiritus  humani." 

s  The  word  which  Bacon  intends  to  use  is,  of  course,  "  monadica ;  "  but  throughout 
his  writings  he  has  fallen  into  the  error  of  which  the  text  affords  an  instance. 

4  It  does  not  appear  in  what  sense  Bacon  uses  the  word  "  draco. "  In  its  ordinary 
acceptation  in  old  astronomy,  it  denoted  the  great  circle  which  is  approximately  the 
projection  on  the  sphere  of  the  moon's  orbit.  The  ascending  node  was  called  the 
caput  draconis,  and  the  descending  the  cauda  draconis.  The  same  terms  were  occa- 
sionally applied  to  the  nodes  of  the  planetary  orbits.  It  is  not  improbable  that  Bacon 
intended  to  complain  of  the  rejection  of  spirals  of  double  curvature,  or  helices,  which 
traced  on  the  surface  of  the  sphere  might  represent  inequalities  in  latitude.  Compare 
(Nov.  Org.  II.  48.)  what  is  said  of  the  variations  of  which  the  "  motus  rotationis 
spontaneus"  admits. 

*  The  orb  of  the  element  of  fire  was  supposed  to  lie 
above  that  of  the  element  of  air,  and  therefore  might  ^-— --^ 

be   said  "  non   subjici  sensui."      The   quaternion   of      Bicci 
elements  follows  directly  from  the  quaternion  of  ele- 
mentary qualities ;  namely,  hot,  cold,  moist,  dry.     For     Terra 
these  may  be  combined  two  and  two  in  six  different 
ways ;  two  of  these  combinations  are  rejected  as  simply  ^ 

contradictory  (viz.  hot  and  cold,  moist  and  dry)  ;  and     Fri«iaum 
to  each  of  the  other  combinations  corresponds  one  of  A^ua 

the  four  elements.     The  diagram  will  illustrate. 

6  This  doctrine  of  the  decupla  ratio  of  density  of  the  elements  was  suggested  by  a 
passage  in  Aristotle  [De  Gen.  et  Cor.  ii.  6.].  It  is  found  in  all  books  of  mediaeval 
physics.  Cf.  the  Margarita  Philosophies,  ix.  c.  4.,  or  Alsted's  Encyclopedia,  where  tt 
is  thus  expressed :  "  Proportio  elementorum  ad  se  invicem  ratione  transmutationis  est 
decupla,  ratione  magnitudinis  non  satis  explorata."  The  transmutability  of  one 
element  into  another  is  an  essential  part  of  the  Peripatetic  doctrine  of  elements.  It  is 
found  also  in  the  Timieus. 

M  3 


166  NOVUM  ORGANUM. 

XL  VI. 

Intellectus  humanus,  in  iis  quas  semel  placuerunt  (aut  quia 
recepta  sunt  et  credita,  aut  quia  delectant),  alia  etiam  omnia 
trahit  ad  suftragationem  et  consensum  cum  illis  ;  et  licet  major 
sit  instantiarum  vis  et  copia  quae  occurrunt  in  contrarium, 
tamen  eas  aut  non  observat  aut  contemnit  aut  distinguendo 
summovet  et  rejicit,  non  sine  magno  et  pernicioso  praejudicio, 
quo  prioribus  illis  syllepsibus  authoritas  maneat  inviolata. 
Itaque  recte  respondit  ille,  qui,  cum  suspensa  tabula  in  templo 
ei  monstraretur  eorum  qui  vota  solverant  quod  naufragii  peri- 
culo  elapsi  sint,  atque  interrogando  premeretur  anne  turn  quidem 
deorum  numen  agnosceret,  quaasivit  denuo,  At  uli  sint  illi 
depicti  qui  post  vota  nuncupata  perierint  ?  l  Eadem  ratio  est 
fere  omnis  superstitionis,  ut  in  astrologicis,  in  somniis,  ominibus, 
nemesibus,  et  hujusmodi ;  in  quibus  homines  delectati  hujus- 
modi  vanitatibus  advertunt  eventus  ubi  implentur,  ast  ubi 
fallunt  (licet  multo  frequentius)  tamen  negligunt  et  prsetereunt. 
At  longe  subtilius  serpit  hoc  malum  in  philosophiis  et  scientiis ; 
in  quibus  quod  semel  placuit  reliqua  (licet  multo  firmiora  et 
potiora)  inficit  et  in  ordinem  redigit.  Quinetiam  licet  abfuerit 
ea  quam  diximus  delectatio  et  vanitas,  is  tamen  humano  in- 
tellectui  error  est  proprius  et  perpetuus,  ut  magis  moveatur  et 
excitetur  affinnativis  quam  negativis;  cum  rite  et  ordine 
sequum  se  utrique  prajbere  debeat ;  quin  contra,  in  omni  axiomate 
vero  constituendo,  major  est  vis  instantias  negative. 

XL  VII. 

Intellectus  humanus  illis  qua3  simul  et  subito  mentem  ferire 
et  subire  possunt  maxime  movetur ;  a  quibus  phantasia  impleri 
et  inflari  consuevit ;  reliqua  vero  modo  quodam,  licet  imperce- 
ptibili,  ita  se  habere  fingit  et  supponit,  quomodo  se  habent  pauca 
ilia  quibus  mens  obsidetur ;  ad  ilium  vero  transcursum  ad  in- 
stantias  remotas  et  heterogeneas,  per  quas  axiomata  tanquam 
igne  probantur,  tardus  omnino  intellectus  est  et  inhabilis,  nisi 
hoc  illi  per  duras  leges  et  violentum  imperium  miponatur. 

XL  VIII. 

Gliscit  intellectus  humanus,  neque  consistere  aut  acquiescere 
potis  est,  sed  ulterius  petit;  at  frustra.  Itaque  incogitabile 


1  This  story  is  told  of  Diagoras  by  Cicero,  De  Nat.  Deor.  in.,  and  of  Diogenes  the 
Cynic  by  Diogenes  Laertius. 


NOVUM  ORGANUM.  167 

est  ut  sit  aliquid  extremum  aut  extimum  mundi,  sed  semper 
quasi  necessario  occurrit  ut  sit  aliquid  ulterius l :  neque  rursus 
cogitari  potest  quomodo  aeternitas  defluxerit  ad  hunc  diem; 
cum  distinctio  ilia  quae  recipi  consuevit,  quod  sit  infinitum  a 
parte  ante  et  a  parte  post,  nullo  modo  constare  possit;  quia 
inde  sequeretur,  quod  sit  unum  infinitum  alio  infinito  majus, 
atque  ut  consumatur  infinitum,  et  vergat  ad  finitum.  Similis 
est  subtilitas  de  lineis  semper  divisibilibus 2,  ex  impotentia  cogi- 
tationis.  At  majore  cum  pernicie  intervenit  haec  impotentia 
mentis  in  inventione  causarum :  nam  cum  maxime  universalia  in 
natura  positiva  esse  debeant,  quemadmodum  inveniuntur,  neque 
sunt  revera  causabilia ;  tamen  intellectus  humanus,  nescius  ac- 
quiescere,  adhuc  appetit  notiora.  Turn  vero  ad  ulteriora  tendens 
ad  proximiora  recidit,  videlicet  ad  causas  finales,  qua3  sunt 
plane  ex  natura  hominis  potius  quam  universi3;  atque  ex  hoc 
fonte  philosophiam  miris  modis  corruperunt.  Est  autem  seque 
imperiti  et  leviter  philosophantis,  in  maxime  universalibus  cau- 
sam  requirere,  ac  in  subordinatis  et  subalternis  causam  non 
desiderare.4 

XLIX. 
Intellectus  humanus  luminis  sicci  non  est5  ;  sed  recipit  infu- 


1  Thus  Leibnitz  derived  from  the  principle  of  sufficient  reason  a  proof  of  the  infinite 
extent  of  the  universe,  alleging  that  if  it  were  of  finite  dimensions  no  reason  could 
be  given  for  its  occupying  any  one  region  of  space  rather  than  any  other. 

*  In  the  phrase  "  subtilitas  de  lineis  semper  divisibilibus,"  reference  is  made  to  Ari- 
stotle, who  in  several  places  in  his  writings  (particularly  in  the  tract  Trepl  ctT^/tow  ypap.- 
(MiTuv)  maintains  that  in  theory  every  magnitude  is  divisible  sine  limite. 

8  This  censure  appears  to  be  expressed  without  sufficient  limitation  ;  for  it  is  difficult 
to  assent  to  the  assertion  that  the  notion  of  the  final  cause,  considered  generally,  is 
more  ex  natura  hominis  than  that  of  the  efficient.  The  subject  is  one  of  which  it  is 
difficult  to  speak  accurately ;  but  it  may  be  said  that  wherever  we  think  that  we  re- 
cognise a  tendency  towards  a  fulfilment  or  realisation  of  an  idea,  there  the  notion  of 
the  final  cause  comes  in.  It  can  only  be  from  inadvertence  that  Professor  Owen  has 
set  the  doctrine  of  the  final  cause  as  it  were  in  antithesis  to  that  of  the  unity  of  type : 
by  the  former  he  means  the  doctrine  that  the  suitability  of  an  animal  to  its  mode  of 
life  is  the  one  thing  aimed  at  or  intended  in  its  structure.  It  cannot  be  doubted  that 
Aristotle  would  have  recognised  the  preservation  of  the  type  as  not  less  truly  a  final 
cause  than  the  preservation  of  the  species  or  than  the  well-being  of  the  individual. 
The  final  cause  connects  itself  with  what  in  the  language  of  modern  German  philo- 
sophy is  expressed  by  the  phrase  "  the  Idea  in  Nature." 

4  effTt  7cip  aTratStvffia  -rb  ft)j  yiyvcvffK€iv  rivcav  Se?  JrjTeli'  air68ei£tv  Kal  ffvtev  ov  8e?, 
8\ws  fJ.fv  yap  airdfToiv  aSwarov  a.ir6Sfi£tv  flvaf    eh  faretpov  y&p  &j/  /3a5i'£ot  •  SXTTC  /u^}5' 
OVTCOS  elvai  air<(5ei£ji/.  —  Metaph.,iii.  4. 

5  Heraclitus  apud  Plut,  De  Esu  Carnium.     This  doctrine  of  Idols  is  spoken  of 
with  great  disrespect  by  Spinoza.     He  asserts  that  neither  Des  Cartes  nor  Bacon  ever 
perceived  the  true  source   of  error,  and  adds  :   "  De  Bacone  parum  dicam,    qui   de 
bac  re  admodum  confuse  loquitur,  et  fere  nihil    probat,   sed  tantum  narrat :  "  and 
concludes   by  saying,  "  quas  adhuc  alias  causas  adsignat  (he  has  just  enumerated 

M  4 


168  NOVUM  ORGANUM. 

sionem  a  voluntate  et  affectibus,  id  quod  generat  Ad  quod  vult 
scientias.  Quod  enim  mavult  homo  verum  esse,  id  potius  cre- 
dit. Rejicit  itaque  difficilia,  ob  inquirendi  impatientiam ;  sobria, 
quia  coarctant  spem;  altiora  naturae,  propter  superstitionem ; 
lumen  experientiae,  propter  arrogantiam  et  fastum,  ne  videatur 
mens  versari  in  vilibus  et  fluxis ;  paradoxa,  propter  opinionem 
vulgi ;  denique  innumeris  modis,  iisque  interclum  imperceptibi- 
libus,  affectus  intellectum  imbuit  et  inficit. 

L. 

At  longe  maximum  impedimentum  et  aberratio  intellectus 
humani  provenit  a  stupore  et  incompetentia  et  fallaciis  sen- 
suum ;  ut  ea  quae  sensum  feriant,  illis  quae  sensum  immediate 
non  feriunt,  licet  potioribus,  praeponderent.  Itaque  contem- 
platio  fere  desinit  cum  aspectu ;  adeo  ut  rerum  invisibilium 
exigua  aut  nulla  sit  observatio.  Itaque  omnis  operatic  spiri- 
tuum  in  corporibus  tangibilibus  inclusorum  latet,  et  homines 
fugit.  Omnis  etiam  subtilior  meta-schematismus  in  partibus 
rerum  crassiorum  (quern  vulgo  alterationem  vocant,  cum  sit 
revera  latio  per  minima)  latet  similiter :  et  tamen  nisi  duo  ista 
quae  diximus  explorata  fuerint  et  in  lucem  producta,  nihil 
magni  fieri  potest  in  natura  quoad  opera.  Rursus  ipsa  natura 
aeris  communis  et  corporum  omnium  quae  aerem  tenuitate 
superant  (quae  plurima  sunt)  fere  incognita  est.  Sensus  enim 
per  se  res  infinna  est  et  aberrans ;  neque  organa  ad  amplifican- 
dos  sensus  aut  acuendos  multum  valent ;  sed  omnis  verier  inter- 
pretatio  naturae  conficitur  per  instantias,  et  experimenta  idonea 
et  apposita ;  ubi  sensus  de  experimento  tantum,  experimentum 
de  natura  et  re  ipsa  judicat. 

Li. 

Intellectus  humanus  fertur  ad  abstracta  propter  naturam 
propriam,  atque  ea  quae  fluxa  sunt  fingit  esse  constantia. 
Melius  autem  est  naturam  secare,  quam  abstrahere l ;  id  quod 
Democriti  schola  fecit,  quae  magis  penetravit  in  naturam  quam 
reliquae.  Materia  potius  considerari  debet,  et  ejus  schematism! 
et  meta-schematismi,  atque  actus  purus,  et  lex  actus  sive 


three  of  the  Idols  of  the  Tribe)  facile  omnes  ad  unicam  Cartesii  reduci  possunt ;  scilicet 
quia  voluntas  humana  est  libera  et  latior  intellectu ;  sive,  ut  ipse  Verulamius  raagis 
confuse  loquitur,  quia  intellectus  luminis  sicci  non  est,  sed  recipit  infusionem  a  volun- 
tate." See  Spinoza  to  Oldenbnry,  ep.  2.  vol.  ii.  p.  146.  of  Bruder's  edition. 

1  "  Naturam  secare,"  to  dissect  nature  into  her  constituent  parts ;    "  Naturam  abs- 
trahere," to  resolve  nature  into  abstractions. 


NOVUM   ORGANUM.  169 

motus ;  Fonnse  enim  commenta  animi  human!  sunt,  nisi  libeat 
leges  illas  actus  Formas  appellare. 

LII. 

Hujusmodi  itaque  sunt  Idola,  quae  vocamus  Idola  Tribus ; 
quje  ortum  habent  aut  ex  sequalitate  substantial  spiritus  hu- 
mani l ;  aut  ex  praeoccupatione  ejus ;  aut  ab  angustiis  ejus ;  aut 
ab  inquieto  motu  ejus ;  aut  ab  infusione  affectuum ;  aut  ab  in- 
competentia  sensuum ;  aut  ab  impressionis  modo. 

LIII. 

Idola  Specus  ortum  habent  ex  propria  cujusque  natura  et 
animi  et  corporis ;  atque  etiam  ex  educatione,  et  consuetudine, 
et  fortuitis.  Quod  genus  licet  sit  varium  et  multiplex,  tamen 
ea  proponemus  in  quibus  maxima  cautio  est,  quaeque  plurimum 
valent  ad  polluendum  intellectum  ne  sit  purus. 

LIV. 

Adamant  homines  scientias  et  contemplationes  particulares ; 
aut  quia  authores  et  inventores  se  earum  credunt;  aut  quia 
plurimum  in  illis  operce  posuerunt,  iisque  maxime  assueverunt. 
Hujusmodi  vero  homines,  si  ad  philosophiam  et  contemplationes 
universales  se  contulerint,  illas  ex  prioribus  phantasiis  detor- 
quent  et  corrumpunt ;  id  quod  maxime  conspicuum  cernitur  in 
Aristotele,  qui  naturalem  suam  philosophiam  logicse  suae  prorsus 
mancipavit,  ut  earn  fere  inutilem  et  contentiosam  reddiderit. 
Chymicorum  autem  genus,  ex  paucis  experimentis  fornacis,  phi- 
losophiam constituerunt  phantasticam  et  ad  pauca  spectantem. 
Quinetiam  Gilbertus,  postquam  in  contemplationibus  magnetis 
se  laboriosissime  exercuisset,  confinxit  statim  philosophiam  con- 
sentaneam  rei  apud  ipsum  prsepollenti. 

LV. 

Maximum  et  velut  radicale  discrimen  ingeniorum,  quoad  phi- 
losophiam et  scientias,  illud  est ;  quod  alia  ingenia  sint  fortiora 
et  aptiora  ad  notandas  rerum  differentias,  alia  ad  notandas 
rerum  similitudines.  Ingenia  enim  constantia  et  acuta  figere 
contemplationes  et  morari  et  hasrere  in  omni  subtilitate  differen- 
tiarum  possunt:  ingenia  autem  sublimia  et  discursiva  etiam 
tenuissimas  et  catholicas  rerum  similitudines  et  agnoscunt  et 
componunt.  Utrumque  autem  ingenium  facile  labitur  in  exces- 
sum,  prensando  aut  gradus  rerum  aut  umbras. 

1  Compare  Advanc.  of  Learning  :  "  That  the  spirit  of  man  being  of  an  equal  and 
uniform  substance  doth  usually  suppose  and  feign  in  nature  a  greater  equality  and 
uniformity  than  is  in  truth."  —  J.  S. 


170  NOVUM   ORGANUM. 

LVI. 

Reperiuntur  ingenia  alia  in  admirationem  antiquitatis,  alia  in 
amorem  et  amplexum  novitatis  effusa ;  pauca  vero  ejus  tempera- 
menti  sunt  ut  modum  tenere  possint,  quin  aut  quae  recte  posita 
sunt  ab  antiquis  convellant,  aut  ea  contemnant  quae  recte 
afferuntur  a  no  vis.  Hoc  vero  magno  scientiarum  et  philosophize 
detrimento  fit ;  quum  studia  potius  sint  antiquitatis  et  novitatis, 
quam  judicia ;  veritas  autem  non  a  felicitate  temporis  alicujus, 
quae  res  varia  est,  sed  a  lumine  naturae  et  experientiae,  quod 
aeternum  est,  petenda  est.  Itaque  abneganda  sunt  ista  studia, 
et  videndum  ne  intellectus  ab  illis  ad  consensum  abripiatur. 

LVII. 

Contemplationes  naturae  et  corporum  in  simplicitate  sua, 
intellectuni  frangunt  et  comminuunt l :  contemplationes  vero 
naturae  et  corporum  in  compositione  et  configuratione  sua, 
intellectum  stupefaciunt  et  solvunt.2  Id  optime  cernitur  in 
schola  Leucippi  et  Democriti 3,  collata  cum  reliquis  philosophiis. 
Ilia  enim  ita  versatur  in  particulis  rerum,  ut  fabricas  fere 
negligat :  reliquae  autem  ita  fabricas  intuentur  attonitae,  ut  ad 
simplicitatem  naturae  non  penetrent.  Itaque  alternandae  sunt 
contemplationes  istae  et  vicissim  sumendae;  ut  intellectus 
reddatur  simul  penetrans  et  capax,  et  evitentur  ea  quae  dixinius 
incommoda  atque  Idola  ex  iis  provenientia. 

LVIII. 

Talis  itaque  esto  prudentia  contemplativa  in  arcendis  et 
summovendis  Idolis  Specus;  quae  aut  ex  praedominantia,  aut 
ex  excessu  compositionis  et  divisionis,  aut  ex  studiis  erga  tem- 
pora,  aut  ex  objectis  largis  et  minutis,  maxime  ortum  habent. 
Generaliter  autem  pro  suspecto  habendum  unicuique  rerum 
riaturam  contemplanti,  quicquid  intellectum  suum  potissimum 
capit  et  detinet ;  tantoque  major  adhibenda  in  hujusmodi  placitis 
est  cautio,  ut  intellectus  servetur  aequus  et  purus. 

LIX. 

At  Idola  Fori  omnium  molestissima  sunt ;  qua?  ex  foedere  ver- 
borum  et  nominum  se  insinuarunt  in  intellectum.  Credunt 
enim  homines  rationem  suam  verbis  imperare ;  sed  fit  etiam  ut 
verba  vim  suam  super  intellectum  retorqueant  et  reflectant; 

1  i.  e.  Break  up  the  understanding  and  distract  it  in  minute  observation  of  the 
parts. — J.  S. 

2  t.  e.  Astonish  and  dissolve  it  in  a  vain  endeavour  to  take  in  the  whole. — /.  S. 

3  That  is,  in  the  Atomists. 


NOVUM  ORGANUM.  171 

quod  philosophiam  et  scientias  reddidit  sophisticas  et  inactivas. 
Verba  autem  plerunque  ex  captu  vulgi  induntur,  atque  per 
lineas  vulgar!  intellectui  maxime  conspicuas  res  secant.  Quum 
autem  intellectus  acutior  aut  observatio  diligentior  eas  lineas 
transferre  velit,  ut  illse  sint  magis  secundum  naturam,  verba 
obstrepunt.  Unde  fit  ut  niagnse  et  solennes  disputationes  ho- 
minum  doctorum  saspe  in  controversias  circa  verba  et  nomina 
desinant ;  a  quibus  (ex  more  et  prudentia  mathematicorum)  in- 
cipere  consultius  foret,  casque  per  definitiones  in  ordinem  redi- 
gere.  Quae  tamen  definitiones,  in  naturalibus  et  materiatis, 
huic  malo  mederi  non  possunt;  quoniam  et  ipsae  definitiones 
ex  verbis  constant,  et  verba  gignunt  verba  :  adeo  ut  necesse  sit 
ad  instantias  particulares  earumque  series  et  ordines  recurrere ; 
ut  mox  dicemus,  quum  ad  modum  et  rationem  constituendi 
notiones  et  axiomata  deventum  fuerit. 

LX. 

Idola  quae  per  verba  intellectui  imponuntur  duorum  generum 
sunt.  Aut  enim  sunt  rerum  nomina  quae  non  sunt  (quemadmo- 
dum  enim  sunt  res  quae  nomine  carent  per  inobservationem, 
ita  sunt  et  nomina  quae  carent  rebus  per  suppositionem  phan- 
tasticam) ;  aut  sunt  nomina  rerum  quae  sunt,  sed  confusa  et  male 
terminata,  et  temere  et  inaequaliter  a  rebus  abstracts.  Prioris 
generis  sunt  Fortuna,  Primum  Mobile,  Planetarum  Orbes,  Ele- 
mentum  Ignis,  et  hujusmodi  commenta,  quae  a  vanis  et  falsis 
theoriis  ortum  habent.  Atque  hoc  genus  Idolorum  facilius 
ejicitur,  quia  per  constantem  abnegationem  et  antiquationem 
theoriarum  exterminari  possunt. 

At  alterum  genus  perplexum  est  et  alte  haerens;  quod  ex 
mala  et  imperita  abstractione  excitatur.  Exempli  gratia, 
accipiatur  aliquod  verbum  (Humidum,  si  placet),  et  videamus 
quomodo  sibi  constent  quae  per  hoc  verbum  significantur ; 
et  invenietur  verbum  istud  Humidum  nihil  aliud  quam  nota 
confusa  diversarum  actionum,  quae  nullam  constantiam  aut 
reductionem  patiuntur.  Significat  enim  et  quod  circa  aliud 
corpus  facile  se  circumfundit ;  et  quod  in  se  est  indeterminabile, 
nee  consistere  potest ;  et  quod  facile  cedit  undique ;  et  quod 
facile  se  dividit  et  dispergit ;  et  quod  facile  se  unit  et  colligit ; 
et  quod  facile  fluit  et  in  motu  ponitur ;  et  quod  alteri  corpori 
facile  adhaeret,  idque  madefacit;  et  quod  facile  reducitur  in 
liquidum,  sive  colliquatur,  cum  antea  consisteret.  Itaque  cum 
ad  hujus  nominis  prsedicationem  et  impositionem  ventum  sit,  si 


172  NOVUM  ORGANUM. 

alia  accipias,  flamma  humida  est ;  si  alia  accipias,  aer  humidus 
non  est ;  si  alia,  pulvis  minutus  humidus  est ;  si  alia,  vitrum 
humidum  est ;  ut  facile  appareat  istam  notionem  ex  aqua  tan- 
turn  et  communibus  et  vulgaribus  liquoribus,  absque  ulla  debita 
verificatione,  temere  abstractam  esse. 

In  verbis  autem  gradus  sunt  quidam  pravitatis  et  erroris. 
Minus  vitiosum  genus  est  nominum  substantive  alicujus,  pras- 
sertim  specierum  infimarum  et  bene  deductarum  (nara  notio 
Gretas,  Luti,  bona ;  Terras  mala) ;  vitiosius  genus  est  actionum, 
ut  Generare,  Corrumpere,  Alterare :  vitiosissimum  qualitatuni 
(exceptis  objectis  sensus  immediatis),  ut  Gravis,  Levis,  Tenuis, 
Densi,  etc. ;  et  tamen  in  omnibus  istis  fieri  non  potest,  quin  sint 
aliae  notiones  aliis  paulo  meliores,  prout  in  sensum  humanum 
incidit  rerum  copia.1 

LXI. 

At  Idola  Theatri  innata  non  sunt,  nee  occulto  insinuata  in 
intellectum ;  sed  ex  fabulis  theoriarum  et  perversis  legibus  de- 
monstrationum  plane  indita  et  recepta.  In  his  autem  confutatio- 
nes  tentare  et  suscipere  consentaneum  prorsus  non  est  illis  quae 
a  nobis  dicta  sunt.  Quum  enim  nee  de  principiis  consentiamus 
nee  de  demonstrationibus,  tollitur  omnis  argumentatio.  Id  vero 
bono  fit  fato,  ut  antiquis  suus  constet  honos.  Nihil  enim  illis 
detrahitur,  quum  de  via  omnino  quaestio  sit.  Claudus  enim  (ut 
dicitur)  in  via  antevertit  cursorem  extra  viam.  Etiam  illud 
manifesto  liquet,  currenti  extra  viam,  quo  habilior  sit  et  velo- 
cior,  eo  majorem  contingere  aberrationem. 

Nostra  vero  inveniendi  scientias  ea  est  ratio,  ut  non  multum 
ingeniorum  acumini  et  robori  relinquatur ;  sed  quae  ingenia  et 
intellectus  fere  exaaquet.  Quemadmodum  enim  ad  hoc,  ut  linea 
recta  fiat  aut  circulus  perfectus  describatur,  multum  est  in  con- 
stantia  et  exercitatione  manus,  si  fiat  ex  vi  manus  propria ;  sin 
autem  adhibeatur  regula  aut  circinus,  parum  aut  nihil ;  omnino 
similis  est  nostra  ratio.  Licet  autem  confutationum  particula- 
rium  nullus  sit  usus,  de  sectis  tamen  et  generibus  hujusmodi 
theoriarum  nonnihil  dicendum  est ;  atque  etiam  paulo  post  de 
signis  exterioribus,  quod  se  male  habeant ;  et  postremo  de  causis 


1  Here,  according  to  the  tripartite  distribution  of  the  subject  mentioned  in  aphorism 
115,  the  first  of  the  three  Redargutiones  ends.  The  following  aphorisms  from  61 
to  115  contain  the  two  others,  Redargutio  Philosophiarum  and  Redargutio  Demon- 
strationum,  which  are  not  kept  quite  separate.  The  69th  and  70th  aphorisms  bi-long 
especially  to  the  last J.  S. 


NOVUM  ORGANUM.  173 

tantas  infelicitatis  et  tarn  diuturni  et  generalis  in  errore  consen- 
sus ;  ut  ad  vera  minus  difficilis  sit  aditus,  et  intellectus  humanus 
volentius  expurgetur  et  Idola  dimittat. 

LXII. 

Idola  Theatri,  sive  theoriarum,  multa  sunt,  et  multo  plura 
esse  possunt,  et  aliquando  fortasse  erunt.  Nisi  enim  per  multa 
jam  saecula  hominum  ingenia  circa  religionem  et  theologiam 
occupata  fuissent,  atque  etiam  politiae  civiles  (praesertim  mo- 
narchiae)  ab  istiusmodi  novitatibus,  etiam  in  contemplationibus, 
essent  aversae ;  ut  cum  periculo  et  detrimento  fortunarum  sua- 
rum  in  illas  homines  incumbant,  non  solum  praemio  destituti, 
sed  etiam  contemptui  et  invidise  expositi ;  complures  alia?  pro- 
culdubio  philosophiarum  et  theoriarum  sectae,  similes  illis  quae 
magna  varietate  olim  apud  Graecos  floruerunt,  introductae  fuis- 
sent.  Quemadmodum  enim  super  phaenomena  ajtheris  plura 
themata  cceli  confingi  possunt ;  similiter,  et  multo  magis,  super 
phaenomena  philosophise  fundari  possunt  et  constitui  varia  do- 
gmata. Atque  hujusmodi  theatri  fabulas  habent  etiam  illud 
quod  in  theatro  poetarum  usu  venit,  ut  narrationes  fictae  ad 
scenam  narrationibus  ex  historia  veris  concinniores  sint  et  ele- 
gantiores,  et  quales  quis  magis  vellet. 

In  genere  autem,  in  materiam  philosophiae  sumitur  aut  multum 
ex  paucis  aut  parum  ex  multis ;  ut  utrinque  philosophia  super 
experientiae  et  naturalis  historiae  nimis  angustam  basin  fundata 
sit,  atque  ex  paucioribus  quam  par  est  pronunciet.  Rationale 
enim  genus  philosophantium  ex  experientia  arripiunt  varia  et 
vulgaria,  eaque  neque  certo  comperta  nee  diligenter  examinata 
et  pensitata;  reliqua  in  meditatione  atque  ingenii  agitatione 
ponunt. 

Est  et  aliud  genus  philosophantium,  qui  in  paucis  experi- 
mentis  sedulo  et  accurate  elaborarunt,  atque  inde  philosophias 
cducere  et  confingere  ausi  sunt ;  reliqua  miris  modis  ad  ea 
detorquentes. 

Est  et  tertium  genus  eorum,  qui  theologiam  et  traditiones  ex 
fide  et  veneratione  immiscent ;  inter  quos  vanitas  nonnullorum 
ad  petendas  et  derivandas  scientias  a  Spiritibus  scilicet  et  Geniis 
deflexit ;  ita  ut  stirps  errorum,  et  philosophia  falsa,  genere  tri- 
plex sit :  Sophistica,  Empirica,  et  Superstitiosa. 

LXIII. 

Primi  generis  exemplum  in  Aristotele  maxime  conspicuum 
est,  qui  philosophiam  naturalem  dialectica  sua  corrupit ;  quum 


174  NOVUM   ORGANUM. 

mundum  ex  categoriis  efFecerit;  animae  humane,  nobilissimae 
substantial  genus  ex  vocibus  secundae  intentionis  tribuerit l ; 
negotium  Densi  et  Ran,  per  quod  corpora  subeunt  majores  et 
minores  dimensiones  sive  spatia,  per  frigidam  distinctionem 
Actus  et  Potentiae 2  transegerit ;  motum  singulis  corporibus 
unicum  et  proprium  3,  et  si  participent  ex  alio  motu  id  aliunde 
moveri,  asseruerit;  et  innumera  alia,  pro  arbitrio  suo,  naturae 
rerum  imposuerit:  magis  ubique  sollicitus  quomodo  quis  re- 
spondendo  se  explicet,  et  aliquid  reddatur  in  verbis  positivum, 
quam  de  interna  rerum  veritate ;  quod  etiam  optime  se  ostendit 
in  comparatione  philosophies  ejus  ad  alias  philosophias  quae 
apud  Grsecos  celebrabantur.  Habent  enim  Homoiomera  Anaxa- 
gorae,  Atomi  Leucippi  et  Democriti,  Coelum  et  Terra  Parmeni- 
dis,  Lis  et  Amicitia  Empedoclis,  Resolutio  corporum  in  adiapho- 
ram  naturam  ignis  et  Replicatio  eorundem  ad  densum  Heracliti, 
aliquid  ex  philosopho  naturali,  et  rerum  naturam  et  experientiam 
et  corpora  sapiunt;  ubi  Aristotelis  Physica  nihil  aliud  quam 
dialecticae  voces  plerunque  sonet ;  quam  etiam  in  Metaphysicis 
sub  solenniore  nomine,  et  ut  magis  scilicet  realis,  non  nominalis, 
retractavit.  .Neque  illud  quenquam  moveat,  quod  in  libris  ejus 
de  animalibus,  et  in  problematibus,  et  in  aliis  suis  tractatibus, 
versatio  frequens  sit  in  experimentis.  Ille  enim  prius  decre- 
verat,  neque  experientiam  ad  constituenda  decreta  et  axiomata 
rite  consuluit;  sed  postquam  pro  arbitrio  suo  decrevisset,  ex- 
perientiam ad  sua  placita  tortam  circumducit  et  captivam;  ut 
hoc  etiam  nomine  magis  accusandus  sit,  quam  sectatores  ejus 
moderni  (scholasticorum  philosophorum  genus)  qui  experientiam 
omnino  deseruerunt. 

LXIV. 

At  philosophiae  genus  Empiricum  placita  magis  deformia  et 
monstrosa  educit,  quam  Sophisticum  aut  rationale  genus ;  quia 
non  in  luce  notionum  vulgarium  (quae  licet  tenuis  sit  et  super- 
ficialis,  tamen  est  quodammodo  universalis  et  ad  multa  pertinens) 

1  This  censure  refers  to  Aristotle's  definition  of  the  soul,  DeAnima,'\\.  1., — rjirptarr] 
tvTe\fxtia,  0-ta/j.aros  Qvffiicov  opyavitcov,  —  in  which  the  word  Entelecheia  is,  as  the 
scholastic  commentators  remark,  assigned  as  the  genus  to  which  the  soul  is  referred. 

2  The  "  frigida  distinctio  actus  et  potentiae  "  refers  apparently  to  the  Phys.  Ansc. 
iv.  c.  5. ;  where  it  is  said  that  water  is  air  in  potentia,  and  vice  versa.     The  possi- 
bility of  their  reciprocal  transmutation  Bacon  does  not  appear  to  have  doubted  of. 
[With  reference  to  this  censure  of  Aristotle,  see  the  preface  to  the  Historia  Densi  et 
Rari  —  /.  S.~\ 

"  Simplicis  corporis  simplicem  esse  motum  "  is  an  important  principle  in  Aristo- 
telian physics,  as  one  of  the  bases  on  which  the  system  of  the  universe  was  made  to 
depend.  See,  for  instance,  Melanchthon's  Initia  Doctr.  Physica,  p.  41. 


NOVUM   ORGANUM.  175 

sed  in  paucorum  experimentorum  angustiis  et  obscuritate 
fundatum  est.  Itaque  tails  philosophia  illis  qui  in  hujusmodi 
experimentis  quotidie  versantur  atque  ex  ipsis  phantasiam 
contaminarunt  probabilis  videtur,  et  quasi  certa;  caateris,  in- 
credibilis  et  vana.  Cujus  exemplum  notabile  est  in  chymicis, 
eorumque  dogmatibus ;  alibi  autem  vix  hoc  tempore  invenitur, 
nisi  forte  in  philosophia  Gilberti.  Sed  tamen  circa  hujusmodi 
philosophias  cautio  nullo  modo  praetermittenda  erat ;  quia  mente 
jam  praevidemus  et  auguramur,  si  quando  homines,  nostris 
monitis  excitati,  ad  experientiani  se  serio  contulerint  (valere 
jussis  doctrinis  sophisticis),  turn  demum  propter  praematuram  et 
praeproperam  intellectus  festinationem,  et  saltum  sive  volatum 
ad  generalia  et  rerum  principia,  fore  ut  magnum  ab  hujusmodi 
philosophiis  periculum  immineat ;  cui  malo  etiam  nunc  obviam 
ire  debemus. 

LXV. 

At  corruptio  philosophies  ex  Superstitione  et  theologia  ad- 
mista,  latius  omnino  patet,  et  plurimum  mali  infert,  aut  in 
philosophias  integras  aut  in  earum  partes.  Humanus  enim 
intellectus  non  minus  impressionibus  phantasiae  est  obnoxius, 
quam  impressionibus  vulgarium  notionum.  Pugnax  enim  genus 
philosophiae  et  Sophisticum  illaqueat  intellectum:  at  illud 
alterum  phantasticum  et  tumidum,  et  quasi  Poeticum,  magis 
blanditur  intellectui.  Inest  enim  homini  quaedam  intellectua 
ambitio,  non  minor  quam  voluntatis ;  praesertim  in  ingeniis  altis 
et  elevatis. 

Hujus  autem  generis  exemplum  inter  Graecos  illucescit, 
praecipue  in  Pythagora,  sed  cum  superstitione  magis  crassa  et 
onerosa  conjunctum;  at  periculosius  et  subtilius  in  Platone, 
atque  ejus  schola.  Invenitur  etiam  hoc  genus  mali  in  partibus 
philosophiarum  reliquarum,  introducendo  formas  abstractas,  et 
causas  finales,  et  causas  primas;  omittendo  saepissime  medias, 
et  hujusmodi.  Huic  autem  rei  summa  adhibenda  est  cautio. 
Pessima  enim  res  est  errorum  Apotheosis,  et  pro  peste  intellectus 
habenda  est,  si  vanis  accedat  veneratio.  Huic  autem  vanitati 
nonnulli  ex  modernis  summa  levitate  ita  indulserunt,  ut  in 
primo  capitulo  Geneseos  et  in  libro  Job  et  aliis  scripturis 
sacris,  philosophiam  naturalem  fundare  conati  sint;  inter  viva 
gu&rentes  mortua.  Tantoque  magis  hsec  vanitas  inhibenda 
venit  et  coercenda,  quia  ex  divinorum  et  humanorum  malesana 
admistione  non  solum  educitur  philosophia  phantastica,  sed 


176  NOVUM  ORGANUM. 

etiam  religio  haeretica.     Itaque  salutare  admodum  est,  si  mente 
sobria  fidei  tantum  dentur  quae  fidei  sunt.1 

LXVI. 

Et  de  mails  authoritatibus  philosophiarum,  quae  aut  in  vul- 
garibus  notionibus,  aut  in  paucis  experimentis,  aut  in  super- 
stitione  fundatae  sunt,  jam  dictum  est.  Dicendum  porro  est  et 
de  vitiosa  materia  contemplationum,  praesertim  in  philosophia 
naturali.  Inficitur  autem  intellectus  humanus  ex  intuitu  eorum 
quse  in  artibus  mechanicis  fiunt,  in  quibus  corpora  per  corn- 
positiones  aut  separationes  ut  plurimum  alterantur ;  ut  cogitet 
simile  quiddam  etiam  in  natura  rerum  universali  fieri.  Unde 
fluxit  commentum  illud  Elementorum,  atque  illorum  concursu, 
ad  constituenda  corpora  naturalia.  Rursus,  quum  homo  naturae 
libertatem 2  contempletur,  incidit  in  species  rerum,  animalmm, 
plantarum,  mineralium ;  unde  facile  in  earn  labitur  cogitationem, 
ut  existimet  esse  in  natura  quasdam  formas  rerum  primarias, 
quas  natura  educere  molitur,  atque  reliquam  varietatem  ex  im- 
pedimentis  et  aberrationibus  naturae  in  opere  suo  conficiendo,  aut 
ex  diversarum  specierum  conflictu  et  transplantatione  alterius 
in  alteram,  provenire.  Atque  prima  cogitatio  qualitates  primas 
elementares,  secunda  proprietates  occultas  et  virtutes  specificas, 
nobis  peperit 3 ;  quarum  utraque  pertinet  ad  inania  contempla- 
tionum compendia,  in  quibus  acquiescit  animus  et  a  solidioribus 
avertitur.  At  medici,  in  secundis  rerum  qualitatibus  et  opera- 
tionibus,  attrahendi,  repellendi,  attenuandi,  inspissandi,  dila- 
tandi,  astringendi,  discutiendi,  maturandi,  et  hujusmodi,  operam 
praestant  meliorem ;  atque  nisi  ex  illis  duobus  (qua?  dixi) 
compendiis  (qualitatibus  scilicet  elementaribus,  et  virtutibus 
specificis)  ilia  altera  (quae  recte  notata  sunt)  corrumperent, 
reducendo  ilia  ad  primas  qualitates  earumque  mixturas  subtiles 
et  incommensurabiles,  aut  ea  non  producendo  cum  majore  et 
diligentiore  observatione  ad  qualitates  tertias  et  quartas,  sed 
contemplationem  intempestive  abrumpendo,  illi  multo  melius 
profecissent.  Neque  hujusmodi  virtutes  (non  dico  eaedem,  sed 

1  Compare  Kepler's  phrase :    "  Missum  faciat  Spiritum   Sanctum,  neque  ilium  in 
scholas  physicas  cum  ludibrio  pertrabat." — De  Stella  Mortis  Prafat. 

2  That  is,  nature  acting  freely,  in  opposition  to  nature  constrained  by  the  con- 
ditions of  our  experiments. 

8  The  elementary  qualities  are  four  in  number, — hot,  cold,  dry,  moist ;  and  it  is 
by  combining  them  two  and  two  that  the  Peripatetic  conception  of  the  nature  of 
each  element  is  formed.  Thus  fire  is  hot  and  dry,  water  cold  and  moist,  &c.  All  the 
other  qualities  of  bodies,  which  result  from  the  combination  and  mutual  modification 
of  the  elementary  and  primary  qualities,  were  called  secondary  qualities. 


NOVUM  ORGANUM.  177 

similes)  in  humani  corporis  meclicinis  tantum  exquirendae  sunt; 
seel  etiam  in  caeterorum  corporum  naturalium  mutationibus. 

Sed  multo  adhuc  majore  cum  malo  fit,  quod  quiescentia 
rerum  principia,  ex  quibus,  et  non  moventia,  per  qua,  res  fiunt, 
contemplentur  et  inquirant.  Ilia  enim  ad  sermones,  ista  ad 
opera  spectant.  Neque  enim  vulgares  illae  differentiae  Motus, 
quae  innaturali  philosophiareceptanotantur,  Generationis,  Cor- 
ruptionis,  Augmentationis,  Diminutionis,  Alterationis,  et  La- 
tionis,  ullius  sunt  pretii.1  Quippe  hoc  sibi  volunt;  si  corpus,  alias 
non  mutatum,  locotamen  moveatur,  hoc  Lationem  esse;  si  ma- 
nente  et  loco  et  specie,  qualitate  mutetur,  hoc  Alterationem  esse  ; 
si  vero  ex  ilia  mutatione  moles  ipsa  et  quantitas  corporis  non 
eadem  maneat,  hoc  Augmentationis  et  Diminutionis  motum 
esse;  si  eatenus  mutentur  ut  speciem  ipsam  et  substantiam 
mutent  et  in  alia  migrent,  hoc  Generationem  et  Corruptionem 
esse.  At  ista  mere  popularia  sunt,  et  nullo  modo  in  naturam 
penetrant ;  suntque  mensuras  et  periodi  tantum,  non  species 
motus.  Innuunt  enim  illud  hucusque,  et  non  quomodo  vel  ex 
quo  fonte.  Neque  enim  de  corporum  appetitu,  aut  de  partium 
eorum  processu,  aliquid  significant;  sed  tantum  quum  motus 
ille  rena  aliter  ac  prius,  crasso  modo,  sensui  exhibeat,  inde  divi- 
sionem  suam  auspicantur.  Etiam  quum  de  causis  motuum 
aliquid  significare  volunt,  atque  divisionem  ex  illis  instituere, 
difFerentiam  motus  naturalis  et  violenti,  maxima  cum  socordia, 
introducunt ;  quae  et  ipsa  omnino  ex  notione  vulgar!  est ;  cum 
onmis  motus  violentus  etiam  naturalis  revera  sit,  scilicet  cum 
externum  efficiens  naturam  alio  modo  in  opere  ponet  quam  quo 
prius. 

At  hisce  omissis ;  si  quis  (exempli  gratia)  observaverit, 
inesse  corporibus  appetitum  contactus  ad  invicem,  ut  non 
patiantur  unitatem  naturae  prorsus  dirimi  aut  abscindi,  ut 
vacuum  detur ;  aut  si  quis  dicat,  inesse  corporibus  appetitum 
se  recipiendi  in  naturalem  suam  dimensionem  vel  tensuram,  ut 
si  ultra  earn  aut  citra  earn  comprimantur  aut  distrahantur, 
statim  in  veterem  sphaeram  et  exporrectionem  suam  se  recupe- 
rare  et  remittere  moliantur ;  aut  si  quis  dicat,  inesse  corporibus 
appetitum  congregationis  ad  massas  connaturalium  suorum, 
densorum  videlicet  versus  orbem  terrae,  tenuiorum  et  rariorum 
versus  ambitum  coeli;  haec  et  hujusmodi  vere  physica  sunt 

1  In  the  Physics,  Aristotle  does  not  reckon  Generation  and  Corruption  as  kinds  of 
motion.  Bacon's  enumeration  is  that  given  in  the  Categories. 

VOL.  I.  N 


178  NOVUM   ORGANUM. 

genera  motuum ;  at  ilia  altera  plane  logica  sunt  et  scholastics, 
ut  ex  hac  collatione  eorum  manifesto  liquet. 

Neque  minus  etiam  malum  est,  quod  in  philosophiis  et  con- 
templationibus  suis,  in  principiis  rerum  atque  ultimitatibus 
nature  investigandis  et  tractandis  opera  insumatur ;  cum  omnis 
utilitas  et  facultas  operand!  in  mediis  consistat.  Hinc  fit,  ut 
abstrahere  naturam  homines  non  desinant,  donee  ad  materiam 
potentialem  et  informem  ventum  fuerit ;  nee  rursus  secare 
naturam  desinant,  donee  perventum  fuerit  ad  atomum ;  quas, 
etiamsi  vera  essent,  tamen  ad  juvandas  hominum  fortunas 
parum  possunt.1 

LXVII. 

Danda  est  etiam  cautio  intellectui  de  intemperantiis  philoso- 
phiarum,  quoad  assensum  praebendum  aut  cohibendum ;  quia 
hujusmodi  intemperantiae  videntur  Idola  figere,  et  quodammodo 
perpetuare,  ne  detur  aditus  ad  ea  summovenda. 

Duplex  autem  est  excessus :  alter  eorum  qui  facile  pronun- 
ciant,  et  scientias  reddunt  positivas  et  magistrales;  alter  eorum 
qui  Acatelepsiam  introduxerunt,  et  inquisitionem  vagam  sine 
termino ;  quorum  primus  intellectum  deprimit,  alter  enervat. 
Nam  Aristotelis  philosophia,  postquam  ceteras  philosophias 
(more  Ottomanorum  erga  fratres  suos)  pugnacibus  confutationi- 
bus  contrucidasset,  de  singulis  pronunciavit ;  et  ipse  rursus 
qusestiones  ex  arbitrio  suo  subornat,  deinde  conficit ;  ut  omnia 
certa  sint  et  decreta ;  quod  etiam  apud  successiones  suas  valet, 
et  in  usu  est. 

At  Platonis  schola  Acatalepsiam  introduxit,  primo  tanquam 
per  jocum  et  ironiam,  in  odium  veterum  sophistarum,  Prota- 
gorae,  Hippiae,  et  reliquorum,  qui  nihil  tarn  verebantur  quam 
ne  dubitare  de  re  aliqua  viderentur.2  At  Nova  Academia 
Acatalepsiam  dogmatizavit,  et  ex  professo  tenuit.  Quae  licet 
honestior  ratio  sit  quam  pronunciandi  licentia,  quum  ipsi  pro  se 
dicant  se  minime  confundere  inquisitionem,  ut  Pyrrho  fecit  et 
Ephectici,  sed  habere  quod  sequantur  ut  probabile,  licet  non 
habeant  quod  teneant  ut  verum ;  tamen  postquam  animus  huma- 


1  The  construction  of  this  sentence  is  somewhat  abrupt.     The  relative  qua  must 
be  referred  to  some  such  antecedent  as  "  doctrines  of  this  character ; "  and  for  possunt 
we  ought  to  read  possent.      For  the  antithesis  between  abstrahere  and  secare,  see  §  51. 
The  first  part  of  Bacon's  censure  refers  to  Aristotle. 

2  "  Turn  Velleius,  fidenter  sane,  ut  solent  isti,  nihil  tarn  verens  quam  ne  dubitare 
aliqua  de  re  videretur  ;  tanquam  modo  ex  Dcorum  concilio  et  exEpicuri  intermundiis 
descendisset ;  Audite,  inquit,"  &c.  —  Cic.  De  Nat.  Dear.  i.  c.  8. 


NOVUM  ORGANUM.  179 

nus  de  veritate  invenienda  semel  desperaverit,  omnino  omnia 
fiunt  languidiora :  ex  quo  fit,  ut  deflectant  homines  potius  ad 
amoenas  disputationes  et  discursus,  et  rerum  quasdam  peragra- 
tiones,  quam  in  severitate  inquisitionis  se  sustineant.  Verum 
quod  a  principio  diximus,  et  perpetuo  agimus,  sensui  et  intel- 
lectui  humano  eorumque  infirmitali  authoritas  non  est  dero- 
ganda,  sed  auxilia  praebenda. 

LXVIII. 

Atque  de  Idolorum  singulis  generibus,  eorumque  apparatu 
jam  diximus ;  quae  omnia  constant!  et  solenni  decreto  sunt  ab- 
neganda  et  renuncianda,  et  intellectus  ab  iis  omnino  liberandus 
est  et  expurgandus  ;  ut  non  alius  fere  sit  aditus  ad  regnum  homi- 
nis,  quod  fundatur  in  scientiis,  quam  ad  regnum  crelorum,  in 
quod,  nisi  sub  persona  infantis,  intrare  non  datur. 

LXIX. 

At  pravae  demonstrations,  Idolorum  veluti  munitiones  quas- 
dam sunt  et  praesidia ;  eaeque  quas  in  dialecticis  habemus  id  fere 
agunt,  ut  mundum  plane  cogitationibus  humanis,  cogitationes 
autem  verbis,  addicant  et  mancipent.  Demonstrationes  vero 
potentia  quadam  philosophiae  ipsae  sunt  et  scientiaa.  Quales 
enim  eae  sunt,  ac  prout  rite  aut  male  institutes,  tales  sequuntur 
philosophiae  et  contemplationes.  Fallunt  autem  et  incompe- 
tentes  sunt  eae  quibus  utimur  in  universe  illo  processu  qui  a 
sensu  et  rebus  ducit  ad  axiomata  et  conclusiones.  Qui  quidem 
processus  quadruplex  est,  et  vitia  ejus  totidem.  Primo,  im- 
pressiones  sensus  ipsius  vitiosse  sunt ;  sensus  enim  et  destituit 
et  fallit.  At  destitutionibus  substitutiones,  fallaciis  rectificatio- 
nes  debentur.  Secundo,  notiones  ab  impressionibus  sensuum 
male  abstrahuntur,  et  interminatae  et  confusae  sunt,  quas  termi- 
natas  et  bene  finitas  esse  oportuit.  Tertio,  inductio  mala  est, 
quae  per  enumerationem  simplicem  principia  concludit  scien- 
tiarum,  non  adhibitis  exclusionibus  et  solutionibus,  sive  sepa- 
rationibus  naturae  debitis.  Postremo,  modus  ille  inveniendi  et 
probandi,  ut  primo  principia  maxime  generalia  constituantur, 
deinde  media  axiomata  ad  ea  applicentur  et  probentur,  errorum 
mater  est  et  scientiarum  omnium  calamitas.  Verum  de  istis, 
quae  jam  obiter  perstringimus,  fusius  dicemus,  cum  veram  inter- 
pretandae  naturae  viam,  absolutis  istis  expiationibus  et  expurga- 
tionibus  mentis,  proponemus. 

LXX. 

Sed  demonstratio  longe  optima  est  experientia ;  modo  haereat 

N   2 


180  NOVUM   ORGANUM. 

in  ipso  experimento.  Nam  si  traducatur  ad  alia  qua?  similiit 
existimantur,  nisi  rite  et  ordine  fiat  ilia  traductio,  res  fallax  est. 
At  modus  experiendi  quo  homines  nunc  utuntur  csecus  est  et 
stupidus.  Itaque  cum  errant  et  vagantur  nulla  via  certa,  sed 
ex  occursu  rerum  tantum  consilium  capiunt,  circumferuntur  ad 
multa  sed  parum  promovent ;  et  quandoque  gestiunt  quando- 
que  distrahuntur ;  et  semper  inveniunt  quod  ulterius  quaerant. 
Fere  autem  ita  fit,  ut  homines  leviter  et  tanquam  per  ludum 
experiantur,  variando  paululum  experimenta  jam  cognita;  et 
si  res  non  succedat,  fastidiendo  et  conatum  deserendo.  Quod 
si  magis  serio  et  constanter  ac  laboriose  ad  experimenta  se  ac- 
cingant,  tamen  in  uno  aliquo  experimento  eruendo  operam  collo- 
cant;  quemadmodum  Gilbertus  in  magnete,  chymici  in  auro. 
Hoc  autem  faciunt  homines  institute  non  minus  imperito  quam 
tenui.  Nemo  enim  alicujus  rei  naturam  in  ipsa  re  foeliciter 
perscrutatur,  sed  amplianda  est  inquisitio  ad  magis  communia. 

Quod  si  etiam  scientiam  quandam  et  dogmata  ex  experimen- 
tis  moliantur,  tamen  semper  fere  studio  praepropero  et  intem- 
pestivo  deflectunt  ad  praxin ;  non  tantum  propter  usum  et 
fructum  ejusmodi  praxeos,  sed  ut  in  opere  aliquo  novo  veluti 
pignus  sibi  arripiant,  se  non  inutiliter  in  reliquis  versaturos; 
atque  etiam  aliis  se  venditent,  ad  existimationem  meliorem 
comparandam  de  iis  in  quibus  occupati  sunt.  Ita  fit  ut,  more 
Atalantse,  de  via  decedant  ad  tollendum  aureum  pomum ;  interim 
vero  cursum  interrumpant,  et  victoriam  emittant  e  manibus. 
Verum  in  experientias  vero  curriculo,  eoque  ad  nova  opera  pro- 
ducendo,Divina  Sapientia  omnino  et  ordo  pro  exemplari  sumenda 
sunt.  Deus  autem  primo  die  creationis  lucem  tantum  creavit, 
eique  operi  diem  integrum  attribuit;  nee  aliquid  material  i 
opens  eo  die  creavit.  Similiter  et  ex  omnimoda  experientia, 
primum  inventio  causarum  et  axiomatum  verorum  elicienda 
est;  et  lucifera  experimenta,  non  fructifera  quaerenda.  Axiomata 
autem  recte  inventa  et  constituta  praxin  non  strictim  sed  con- 
fertim  instruunt,  et  operum  agmina  ac  turmas  post  se  trahunt. 
Verum  de  experiendi  viis,  quae  non  minus  quam  vise  judicandi 
obsessae  sunt  et  interclusae,  postea  dicemus ;  imprsesentiarum  de 
experientia  vulgari,  tanquam  de  mala  demonstratione,  tantum 
loquuti.  Jam  vero  postulat  ordo  rerum,  ut  de  iis  quorum  paulo 
ante  mentionem  fecimus  signis,  quod  philosophiae  et  cSntempla- 
tiones  in  usu  male  se  habeant,  et  de  causis  rei  primo  intuitu 
tarn  mirabilis  et  incredibilis,  quaedam  subjungamus.  Signorum 


NOVUM  ORGANUM.  181 

emm  notio  praeparat  assensum  :  causarum  vero  explicatio  tollit 
miraculum.  Quae  duo  ad  extirpationem  Idolorum  ex  intellectu 
faciliorem  et  clementiorem  multum  juvant. 

LXXI. 

Scientiae  quas  habemus  fere  a  Graecis  fluxerunt.  Quae 
enim  scriptores  Roman!  aut  Arabes  aut  recentiores  addiderunt, 
non  multa  aut  magni  moment!  sunt;  et  qualiacunque  sint, 
fundata  sunt  super  basin  eorum  quse  inventa  sunt  a  Graecis. l 
Erat  autem  sapientia  Grascorum  professoria,  et  in  disputationes 
effusa:  quod  genus  inquisitioni  veritatis  adversissimum  est. 
Itaque  nomen  illud  Sophistarum,  quod  per  contemptum  ab  iis 
qui  se  philosophos  haberi  voluerunt  in  antiques  rhetores  reje- 
ctum  et  traductum  est,  Gorgiam,  Protagoram,  Hippiam,  Polum, 
etiam  universo  generi  competit  Platoni,  Aristoteli,  Zenoni, 
Epicuro,  Theophrasto,  et  eorum  successoribus,  Chrysippo,  Car- 
neadi,  reliquis.  Hoc  tantum  intererat ;  quod  prius  genus 
vagum  fuerit  et  mercenarium,  civitates  circumcursando,  et 
eapientiam  suam  ostentando,  et  mercedem  exigendo;  alterum 
vero  solennius  et  generosius,  quippe  eorum  qui  sedes  fixas  ha- 
buerunt,  et  scholas  aperuerunt,  et  gratis  philosophati  sunt. 
Sed  tamen  utrumque  genus  (licet  caetera  dispar)  professorium 
erat,  et  ad  disputationes  rem  deducebat,  et  sectas  quasdam  atque 
haereses  philosophiae  instituebat  et  propugnabat :  ut  essent  fere 
doctrinae  eorum  (quod  non  male  cavillatus  est  Dionysius  in 
Platonem)  Verba  otiosorum  senum  ad  imperitos  juvenes. 2  At 
antiquiores  illi  ex  Graecis,  Empedocles,  Anaxagoras,  Leucip- 
pus,  Democritus,  Parmenides,  Heraclitus,  Xenophanes,  Philo- 
laus,  reliqui,  (nam  Pythagoram,  ut  superstitiosum,  omittimus,) 
scholas  (quod  novimus)  non  aperuerunt ;  sed  majore  silentio,  et 
severius,  et  simplicius,  id  est,  minore  cum  affectatione  et  osten- 
tatione,  ad  inquisitionem  veritatis  se  contulerunt.  Itaque  et 
melius,  ut  arbitramur,  se  gesserunt ;  nisi  quod  opera  eorum  a 
levioribus  istis,  qui  vulgari  captui  et  affectui  magis  respondent 
ac  placent,  tractu  temporis  extincta  sint:  tempore  (ut  fluvio) 
leviora  et  magis  inflata  ad  nos  devehente,  graviora  et  solida 
mergente.  Neque  tamen  isti  a  nationis  vitio  prorsus  immunes 
erant :  sed  in  ambitionem  et  vanitatem  sectas  condendas  et  aurae 

1  M.  Chasles  appears  to  have  shown  this  with  respect  to  the  principle  of  position  in 
arithmetic.     We  derive  it,  according  to  him,  not  from  the  Hindoos  or  Arabs,  but  from 
the  Greeks.     It  is  remarkcible  that  the  Chinese  have  from  the  earliest  times  known 
how  to  express  any  number  by  means  of  a  few  characters. 

2  ol  \6yot  aov  ytpov-riiafft.  —  Diog.  Laert.  in  Platon.  c.  1 8. 

K  3 


182  NOVUM  ORGANTJM. 

">opularis  captandae  mmium  propendebant.  Pro  desperata  au- 
em  habenda  est  veritatis  inquisitio,  cum  ad  hujusmodi  inania 
leflectat.  Etiam  non  omittenduin  videtur  judicium  illud,  sive 
vaticinium  potius,  sacerdotis  .^Egyptii  de  Grascis  :  quod  semper 
pueri  essent,  neque  haberent  antiquitatem  scienticB,  aut  scientiam 
antiquitatis. l  Et  certe  habent  id  quod  puerorum  est ;  ut  ad 
garriendum  prompt!  sint,  generare  autem  non  possint:  nam 
verbosa  videtur  sapientia  eorum,  et  operum  sterilis.  Itaque  ex 
ortu  et  gente  philosophise  quae  in  usu  est,  qua?  capiuntur  signa 
bona  non  sunt. 

LXXII. 

Neque  multo  meliora  sunt  signa  quae  ex  natura  temporis  et 
aetatis  capi  possunt,  quam  quje  ex  natura  loci  et  nationis.  An- 
gusta  enim  erat  et  tenuis  notitia  per  illam  aetatem,  vel  temporis 
vel  orbis :  quod  longe  pessimum  est,  praesertim  iis  qui  omnia  in 
experientia  ponunt.  Neque  enim  mille  annorum  historiam, 
qua?  digna  erat  nomine  historiae,  habebant ;  sed  fabulas  et 
rumores  antiquitatis.  Regionum  vero  tractuumque  mundi  exi- 
guam  partem  noverant;  cum  omnes  hyperboreos,  Scythas, 
omnes  occidentals,  Celtas,  indistincte  appellarent :  nil  in  Africa 
ultra  citimam  .^Ethiopia?  partem,  nil  in  Asia  ultra  Gangem, 
multo  minus  Novi  Orbis  provincias,  ne  per  auditum  sane  aut 
famam  aliquam  certain  et  constantem,  nossent ;  imo  et  plurima 
climata  et  zona3,  in  quibus  populi  infiniti  spirant  et  degunt, 
tanquam  inhabitabiles  ab  illis  pronuntiata  sint :  quinetiam  pere- 
grinationes  Democriti,  Platonis,  Pythagoras,  non  longinquae  pro- 
fecto  sed  potius  suburbans?,  ut  magnum  aliquid  celebrarentur. 
Nostris  autem  temporibus  et  Novi  Orbis  partes  complures  et 
veteris  orbis  extrema  undique  innotescunt ;  et  in  infinitum  ex- 
perimentorum  cumulus  excrevit.  Quare  si  ex  nativitatis  aut 
genitura?  tempore  (astrologorum  more)  signa  capienda  sint,  nil 
magni  de  istis  philosophiis  significari  videtur. 

LXXIII. 

Inter  signa  nullum  magis  certum  aut  nobile  est,  quam  quod 
ex  fructibus.  Fructus  enim,  et  opera  inventa,  pro  veritate  phi- 
losophiarum  velut  sponsores  et  fidejussores  sunt.  Atque  ex 
philosophiis  istis  Graecorum,  et  derivatipnibus  earum  per  parti- 
culares  scientias,  jam  per  tot  annorum  spatia  vix  unum  experi- 
mentum  adduci  potest,  quod  ad  hominum  statum  levandum  et 
juvandum  spectet,  et  philosophiae  speculationibus  ac  dogmatibus 

p.  22.  b.    "E\\i)v(s  ail  waiSts  lore,  y(p<i»>  8e  "EAArjf  owe  tcrrj. 


NOVUM   ORGANIM.  183 

vere  acceptum  referri  possit.  Idque  Celsus  ingenue  ac  pruden- 
ter  fatetur ;  nimirum  experimenta  medicinas  primo  inventa 
fuisse,  ac  postea  homines  circa  ea  philosophatos  esse  et  causas 
indagasse  et  assignasse  ;  non  ordine  inverse  evenisse,  ut  ex  phi- 
losophia  et  causarum  cognitione  ipsa  experimenta  inventa  aut 
deprompta  essent.1  Itaque  mirum  non  erat,  apud  JEgyptios 
(qui  rerum  inventoribus  divinitatem  et  consecrationem  attribuc- 
runt)  plures  fuisse  brutorum  animalium  imagines  qunm  homi- 
num:  quia  bruta  animalia,  per  instinctus  naturales,  multa 
inventa  pepererunt ;  ubi  homines  ex  sermonibus  et  conclusioni- 
bus  rationalibus  pauca  aut  nulla  exhibuerint. 

At  chymicorum  industria  nonnulla  peperit ;  sed  tanquam  for- 
tuito  et  obiter,  aut  per  experimentorum  quandam  variationem 
(ut  mechanici  solent),  non  ex  arte  aut  theoria  aliqua;  nam  ea 
quam  confinxerunt,  experimenta  magis  perturbat  quam  juvat. 
Eorum  etiam  qui  in  magia  (quam  vocant)  naturali  versati  sunt, 
pauca  reperiuntur  inventa ;  eaque  levia  et  imposture  propiora. 
Quocirca  quemadmodum  in  religione  cavetur,  ut  fides  ex  ope- 
ribus  monstretur:  idem  etiam  ad  philosophiam  optime  tra- 
ducitur,  ut  ex  fructibus  judicetur  et  vana  habeatur  qua?  sterilis 
sit;  atque  eo  magis  si,  loco  fructuum  uvae  et  olivae,  producat 
disputationum  et  contentionum  carduos  et  spinas. 

LXXIV. 

Capienda  etiam  sunt  signa  ex  incrementis  et  progressibus 
philosophiarum  et  scientiarum.  Quae  enim  in  natura  fundata 
sunt  crescunt  et  augentur :  quae  autem  in  opinione,  variantur 
non  augentur.  Itaque  si  istae  doctrinae  plane  instar  plantae  a 
stirpibus  suis  revulsae  non  essent,  sed  utero  naturae  adhaererent 
atque  ab  eadem  alerentur,  id  minime  eventurum  fuisset,  quod 
per  annos  bis  mille  jam  fieri  videmus,  nempe  ut  scientiae  suis 
haereant  vestigiis  et  in  eodem  fere  statu  maneant,  neque  aug- 
mentum  aliquod  memorabile  sumpserint;  quin  potius  in  primo 
authore  maxime  floruerint,  et  deinceps  declinaverint.  In  artibus 
autem  mechanicis,  qua?  in  natura  et  experientise  luce  fundatae 
sunt,  contra  evenire  videmus:  qua?  (quamdiu  placent)  veluti 

1  "  Repertis  deinde  medicinas  remediis  homines  de  rationibus  eorum  disserere 
cuepisse :  nee  post  rationem  medicinam  esse  inventam,  sed  post  inventam  raedicinain 
rationem  esse  quasitem." —  Ctlsus,  Prcefatio. 

But  this  remark  is  not  made  by  Celsus  as  the  expression  of  his  own  opinion  ;  on 
the  contrary  it  occurs  in  his  statement  of  the  views  entertained  by  the  empirical 
school  of  medicine,  to  which  he  is  decidedly  opposed.  The  error  of  citing  Celsus  as 
an  authority  for  it  is  repeated  in  several  parts  of  Bacon's  works.  [See  among  others 
De  Any  mentis,  v.  2.  —  J.  S.  ] 

N  4 


184  NOVUM   ORGANUM. 

spiritu  quodam  repletae  continue  vegetant  et  crescunt;  primo 
rudes,  deinde  commodae,  postea  excultae,  et  perpetuo  auctae. 

LXXV. 

Etiam  aliud  signum  capiendum  est  (si  modo  signi  appellatio 
huic  competat ;  cum  potius  testimonium  sit  atque  adeo  testimo 
niorum  omnium  validissimum) ;  hoc  est  propria  confessio  au- 
thorum,  quos  homines  nunc  sequuntur.  Nam  et  illi  qui  tanta 
fiducia  de  rebus  pronuntiant,  tamen  per  intervalla  cum  ad  se 
redeant,  ad  querimonias  de  naturae  subtilitate,  rerum  obscuritate, 
humani  ingenii  infirmitate,  se  convertunt.  Hoc  vero  si  simpli- 
citer  fieret,  alios  fortasse  qui  sunt  timidiores  ab  ulteriori  inqui- 
sitione  deterrere,  alios  vero  qui  sunt  ingenio  alacriori  et  mugis 
fidenti  ad  ulteriorem  progressum  acuere  et  incitare  possit. 
Verum  non  satis  illis  est  de  se  confiteri,  sed  quicquid  sibi  ipsis 
aut  magistris  suis  incognitum  aut  intactum  fuerit  id  extra  ter- 
minos  Possibilis  ponunt,  et,  tanquam  ex  arte,  cognitu  aut  factu 
impossibile  pronuntiant:  summa  superbia  et  invidia,  suorum 
inventorum  infirmitatem  in  naturae  ipsius  calumniam  et  aliorum 
omnium  desperationem  vertentes.  Hinc  schola  Academiae  Novae, 
quoe  Acatalepsiam  ex  professo  tenuit,  et  homines  ad  sempiternas 
tenebras  damnavit.  Hinc  opinio,  quod  Forma3  sive  veras  rerum 
differentiae  (quae  revera  sunt  leges  actus  puri)1  inventu  impos- 
sibiles  sint,  et  ultra  hominem.2  Hinc  opiniones  illas  in  activa  et 
operativa  parte  ;  calorem  solis  et  ignis  toto  genere  differre  ;  ne 
scilicet  homines  putent,  se  per  opera  ignis  aliquid  simile  iis  quae 
in  natura  fiunt  educere  et  formare  posse.  Hinc  illud :  com- 
positionem  tantum  opus  hominis,  mistionem  vero  opus  solius 
naturae  esse3:  ne  scilicet  homines  sperent  aliquam  ex  arte  cor- 
porum  naturalium  generationem  aut  transformationem.  Itaque 
ex  hoc  signo  homines  sibi  persuaderi  facile  patientur,  ne  cum 
dogmatibus  non  solum  desperatis  sed  etiam  desperation!  devotis 
fortunas  suas  et  labores  misceant. 

LXXVI. 

Neque  illud  signum  prastermittendum  est ;  quod  tanta  fuerit 

1  Compare  IL  §  2.     "  Licet  enim  in  natura  nihil  vere  existat  prater  corpora  in- 
dividua  edentia  actus  piiros  ex  lege,  8cc.    Earn  autem  legem  ejusque  paragraphos  Forma- 
rum  nomine  intelligimus."    And  for  an  explanation  of  the  meaning  of  "  actus  purus  " 
see  the  General  Preface,  p.  31. — /.  S. 

2  The  doctrine  of  the  incognoscibility  of  forms  is  quoted  by  Boyle  and  Sennert. 
See  the  "  Quid  sint  qualitates  occultae  "  of  the  latter,  from  Scaliger's  Exercitationes  in 
Cardanum,  —  a  work  which  seems  to  have  been  very  generally  read. 

8  The  reference  is  to  Galen,  who  in  his  treatise  De  Natural.  Facultatibus  contrasts 
the  inwardly  formative  power  of  nature  with  the  external  operations  of  art.  See  note 
on  Ttmporis  Paitus  Musculus. — /.  S. 


NOVUM  ORGANUM.  185 

inter  philosophos  olim  dissensio  et  scholarum  ipsarum  varietas : 
quod  satis  ostendit  viam  a  sensu  ad  intellectum  non  bene 
munitam  fuisse,  cum  eadem  materia  philosophise  (natura  scilicet 
rerum)  in  tarn  vagos  et  multiplices  errores  abrepta  fuerit  et 
distracta.  Atque  licet  hisce  temporibus  dissensiones  et  dogma- 
turn  diversitates  circa  principia  ipsa  et  philosophias  integras 
ut  plurimum  extinctas  sint ;  tamen  circa  partes  philosophise  in- 
iiumeraj  manent  quaestiones  et  controversial ;  ut  plane  appareat, 
neque  in  philosophiis  ipsis  neque  in  modis  demonstrationum 
aliquid  certi  aut  sani  esse. 

LXXVII. 

Quod  vero  putant  homines  in  philosophia  Aristotelis  magnum 
utique  consensum  esse ;  cum  post  illam  editam  antiquorum 
philosophias  cessaverint  et  exoleverint,  ast  apud  tempora  quae 
sequuta  sunt  nil  melius  inventum  fuerit ;  adeo  ut  ilia  tarn  bene 
posita  et  fundata  videatur,  ut  utrumque  tempus  ad  se  traxerit : 
primo,  quod  de  cessatione  antiquarum  philosophiarum  post  Ari- 
stotelis opera  edita  homines  cogitant,  id  falsum  est ;  diu  enim 
postea,  usque  ad  tempora  Ciceronis  et  ssecula  sequentia,  man- 
serunt  opera  veterum  philosophorum.  Sed  temporibus  inse- 
quentibus,  ex  inundatione  barbarorum  in  imperium  Romanum 
postquam  doctrina  humana  velut  naufragium  perpessa  esset, 
turn  demum  philosophias  Aristotelis  et  Platonis,  tanquam  tabulae 
ex  materia  leviore  et  minus  solida,  per  fluctus  temporum  servatae 
sunt.  Illud  etiam  de  consensu  fallit  homines,  si  acutius  rem 
introspiciant.  Verus  enim  consensus  is  est,  qui  ex  libertate 
judicii  (re  prius  explorata)  in  idem  conveniente  consistit.  At 
numerus  longe  maximus  eorum  qui  in  Aristotelis  philosophiam 
consenserunt,  ex  praejudicio  et  authoritate  aliorum  se  illi  manci- 
pavit ;  ut  sequacitas  sit  potius  et  coitio,  quam  consensus.  Quod 
si  fuisset  ille  verus  consensus  et  late  patens,  tantum  abest  ut 
consensus  pro  vera  et  solida  authoritate  haberi  debeat,  ut  etiam 
violentam  pra3sumptionem  inducat  in  contrarium.  Pessimum 
enim  omnium  est  augurium  quod  ex  consensu  capitur  in  rebus 
intellectualibus ;  exceptis  divinis  et  politicis,  in  quibus  suffragi- 
orum  jus  est.1  Nihil  enim  multis  placet,  nisi  imaginationem 
feriat,  aut  intellectum  vulgarium  notionum  nodis  astringat,  ut 
supra  dictum  est.  Itaque  optime  traducitur  illud  Phocionis  a 

1  Bacon  does  not  mean  that  the  votes  of  a  majority  are  necessarily  valid  in  matters 
of  divinity  or  politics,  but  merely  that,  from  the  nature  of  the  case,  the  argument  ex 
consensu  has  more  weight  in  these  than  in  purely  scientific  questions. 


186  NOVUM  ORGANUM. 

moribus  ad  intellectualia  ;  ut  statim  se  examinare  debcant  homi- 
nes, quid  erraverint  aut  peccaverint,  si  multitude  consentiat  tt 
complaudat.1  Hoc  signum  igitur  ex  aversissimis  est.  Itaque 
quod  signa  veritatis  et  sanitatis  philosophiarum  et  scientiarum 
quac  in  usu  sunt,  male  se  habeant ;  sive  capiantur  ex  origi- 
nibus  ipsarum,  sive  ex  fructibus,  sive  ex  progressibus,  sive  ex 
confessionibus  authorum,  sive  ex  consensu ;  jam  dictum  est. 

LXXVIII. 

Jam  vero  veniendum  ad  causas  errorum,  et  tarn  diuturnaj  in 
illis  per  tot  saecula  morae ;  qua}  plurimoe  sunt  et  potentissimje : 
ut  tollatur  omnis  admiratio,  hcec  qua?  adducimus  homines 
hucusque  latuisse  et  fugisse ;  et  maneat  tantum  admiratio,  ilia 
nunc  tandem  alicui  mortalium  in  mentem  venire  potuisse,  aut 
cogitationem  cujuspiam  subiisse:  quod  etiam  (ut  nos  existi- 
mamus)  felicitatis  magis  est  cujusdam,  quam  excellentis  ali- 
cujus  facultatis ;  ut  potius  pro  temporis  partu  haberi  debeat, 
quam  pro  partu  ingenii. 

Primo  autem  tot  saeculorum  numerus,  vere  rem  reputanti,  ad 
magnas  angustias  recidit.  Nam  ex  viginti  quinque  annormn 
centuriis,  in  quibus  memoria  et  doctrina  hominum  fere  versatur, 
vix  sex  centuriae  seponi  et  excerpi  possunt,  quae  scientiarum 
feraces  earumve  proventui  utiles  fuerunt.  Sunt  enim  non 
minus  temporum  quam  regionum  eremi  et  vastitates.  Tres 
enim  tantum  doctrinarum  revolutiones  et  periodi  recte  numerari 
possunt:  una,  apud  Graecos;  altera,  apud  Romanos;  ultima, 
apud  nos,  occidentales  scilicet  Europae  nationes :  quibus  singulis 
vix  duae  centuriaa  annorum  merito  attribui  possunt.  Media 
mundi  tempora,  quoad  scientiarum  segetem  uberem  aut  Isetam, 
infoelicia  fuerunt.  Neque  enim  causa  est,  ut  vel  Arabum  vel 
Scholasticorum  mentio  fiat :  qui  per  intermedia  tempora  scientias 
potius  contriverunt  numerosis  tractatibus,  quam  pondus  earum 
auxerunt.  Itaque  prima  causa  tarn  pusilli  in  scientiis  profectus 
ad  angustias  temporis  erga  illas  propitii  rite  et  ordine  refertur. 

LXXIX. 

At  secundo  loco  se  offert  cauga  ilia  magni  certe  per  omnia 
momenti :  ea  videlicet,  quod  per  illas  ipsas  aetates  quibus 
hominum  ingenia  et  liters  maxime  vel  etiam  mediocritcr 
floruerint,  Naturalis  Philosophia  minimam  partem  humanaj 
opera)  sortita  sit.  Atque  ha?c  ipsa  nihilominus  pro  magna  scien- 
tiarum matre  haberi  debet.  Omnes  enim  artes  et  sciential  ab 

1  Plutarch  in  Phocion,  c.  8. 


NOVUM   ORGANUM.  187 

hac  stirpe  revulsae,  poliuntur  fortasse  et  in  usum  effinguntur, 
sed  nil  admodum  crescunt.  At  manifestum  est,  postquam 
Christiana  fides  recepta  fuisset  et  adolevisset,  longe  maximam 
ingeniorum  praestantissimorum  partem  ad  Theologiam  se  con- 
tulisse;  atque  huic  rei  et  amplissima  praemia  proposita,  et 
omnis  generis  adjumenta  copiosissime  subministrata  fuisse : 
atque  hoc  Theologiae  studium  praecipue  occupasse  tertiam  illam 
partem  sive  periodum  temporis  apud  nos  Europaeos  occidentales ; 
eo  magis,  quod  sub  idem  fere  tempus  et  literae  florere  et  con- 
troversiae  circa  religionem  pullulare  coeperint  At  33 vo  supc- 
riori,  durante  periodo  ilia  secunda  apud  Romanos,  potissimje 
philosophorum  meditationes  et  industrial  in  Morali  Philosophia 
(quaa  Ethnicis  vice  Theologiae  erat)  occupatas  et  consumptae 
fuerunt:  etiain  summa  ingenia  illis  temporibus  ut  plurimum 
ad  res  civiles  se  applicuerunt,  propter  magnitudinem  imperil 
Romani,  quod  plurimorum  hominum  opera  indigebat.  At  ilia 
astas,  qua  Naturalis  Philosophia  apud  Grsecos  maxime  florere 
visa  est,  particula  fuit  temporis  minime  diuturna ;  cum  et  anti- 
quioribus  temporibus  septem  illi  qui  sapientes  nominabantur, 
omnes  (praster  Thaletem)  ad  Moralem  Philosophiam  et  civilia  se 
applicuerinc ;  et  posterioribus  temporibus  postquam  Socrates 
philosophiam  de  coelo  in  terras  deduxisset,  adhuc  magis  invaluerit 
Moralis  Philosophia,  et  ingenia  hominum  a  Natural!  averterit. 

At  ipsissima  ilia  periodus  temporis  in  qua  inquisitiones  de 
natura  viguerunt,  contradictionibus  et  riovorum  placitorum  am- 
bitione  corrupta  est,  et  inutilis  reddita.  Itaque  quandoqiiidem 
per  tres  istas  periodos  Naturalis  Philosophia  majorem  in  modum 
neglecta  aut  impedita  fuerit,  nil  mirum  si  homines  parum  in  ea 
re  profecerint,  cum  omnino  aliud  egerint. 

LXXX. 

Accedit  et  illud,  quod  Naturalis  Philosophia,  in  iis  ipsis  viris 
qui  ei  incubuerint,  vacantem  et  integrum  hominem,  praasertim 
his  recentioribus  temporibus,  vix  nacta  sit;  nisi  forte  quis 
monachi  alicujus  in  cellula,  aut  nobilis  in  villula  lucubrantis, 
exemplum  adduxerit :  sed  facta  est  demum  Naturalis  Philoso- 
phia instar  transitus  cujusdam  et  ponti-sternii  ad  alia. 

Atque  magna  ista  scientiarum  mater  mira  indignitate  ad 
officia  ancillae  detrusa  est;  quae  medicine  aut  mathematicis 
operibus  ministret,  et  rursus  quae  adolescentium  immatura  in- 
genia lavet  et  imbuat  velut  tinctura  quadam  prima,  ut  aliam 
postea  foclicius  et  commodius  excipiant.  Interim  nemo  expectet 


188  NOVUM  ORGANUM. 

magnum  progressum  in  scientiis  (prgesertim  in  parte  earum 
operativa),  nisi  Philosophia  Naturalis  ad  scientias  particulares 
producta  fuerit,  et  scientias  particulares  rursus  ad  Naturalem 
Philosophiani  reductae.  Hinc  enim  fit,  ut  astronomia,  optica, 
musica,  plurima?  artes  mechanic®,  atque  ipsa  medicina,  atque 
(quod  quis  magis  miretur)  philosophia  moralis  et  civilis,  et 
sciential  logicas,  nil  fere  habeant  altitudinis  in  profundo ;  sed  per 
superficiem  et  varietatem  rerum  tantum  labantur :  quia  post- 
quam  particulares  istas  scientias  dispertitae  et  constitute  fuerint, 
a  Philosophia  Naturali  non  amplius  alantur ;  qua?  ex  fontibus 
et  veris  contemplationibus  motuum,  radiorum,  sonorum,  tex- 
turae  et  schematismi  corporum,  affectuum,  et  prehensionum  in- 
tellectualium,  novas  vires  et  augmenta  illis  impertiri  potuerit. 
Itaque  minime  mirum  est  si  scientiae  non  crescant,  cum  a 
radicibus  suis  sint  separata?. 

LXXXI. 

Rursus  se  ostendit  alia  causa  potens  et  magna,  cur  scientias 
parum  promoverint.  Ea  vero  haec  est ;  quod  fieri  non  possit, 
ut  recte  procedatur  in  curriculo,  ubi  ipsa  meta  non  recte  posit  a 
sit  et  defixa,  Meta  autem  scientiarum  vera  et  legitima  non 
alia  est,  quam  ut  dotetur  vita  humana  novis  inventis  et  copiis. 
At  turba  longe  maxima  nihil  ex  hoc  sapit,  sed  meritoria  plane 
est  et  professoria;  nisi  forte  quandoque  eveniat,  ut  artifex 
aliquis  acrioris  ingenii  et  gloriae  cupidus  novo  alicui  invento 
det  operam  ;  quod  fere  fit  cum  facultatum  dispendio.  At  apud 
plerosque  tantum  abest  ut  homines  id  sibi  proponant,  ut  scien- 
tiarum et  artium  massa  augmentum  obtineat,  ut  ex  ea  quoe 
praesto  est  massa  nil  amplius  sumant  aut  quaerant,  quam  quan- 
tum ad  usum  professorium  aut  lucrum  aut  existimationem  aut 
hujusmodi  compendia  convertere  possint.  Quod  si  quis  ex  tanta 
multitudine  scientiam  affectu  ingenuo  et  propter  se  expetat ;  in- 
venietur  tamen  ille  ipse,  potius  contemplationum  et  doctrinnrum 
varietatem,  quam  veritatis  severam  et  rigidam  inquisitionem 
sequi.  Rursus,  si  alius  quispiam  fortasse  veritatis  inquisitor 
sit  severior ;  tamen  et  ille  ipse  talem  sibi  proponet  veritatis 
conditionem,  quae  menti  et  intellectui  satisfaciat  in  redditione 
causarum  rerum  quaa  jampridem  sunt  cognita? ;  non  earn  qua? 
nova  operum  pignora  et  novam  axiomatum  lucem  assequatur. 
Itaque,  si  finis  scientiarum  a  nemine  adhuc  bene  positus  sit, 
non  mirum  est  si  in  iis  quse  sunt  subordinata  ad  finem,  sequatur 
aberratio. 


NOVUM  ORGANUM.  189 

LXXXII. 

Quemadmodum  autem  finis  et  meta  scientiartun  male  posita 
sunt  apud  homines ;  ita  rursus  etiamsi  ilia  recte  posita  fuissent, 
viam  tamen  sibi  delegerunt  omnino  erroneam  et  imperviam. 
Quod  stupore  quodam  animum  rite  rem  reputanti  perculserit ; 
non  ulli  mortalium  curae  aut  cordi  fuisse,  ut  intellectui  humano, 
ab  ipso  sensu  et  experientia  ordinata  et  bene  condita,  via  aperi- 
retur  et  muniretur;  sed  omnia  vel  traditionum  caligini,  vel 
argumentorum  vertigini  et  turbini,  vel  casus  et  experientiae 
vagse  et  inconditae  undis  et  ambagibus  permissa  esse.  Atque 
cogitet  quis  sobrie  et  diligenter,  qualis  sit  ea  via  quam  in  inqui- 
sitione  et  inventione  alicujus  rei  homines  adhibere  consueverunt ; 
et  primo  notabit  proculdubio  inveniendi  modum  simplicem  et  in- 
artificiosum,  qui  hominibus  maxime  est  familiaris.  Hie  autem 
non  alius  est,  quam  ut  is  qui  se  ad  inveniendum  aliquid  comparat 
et  accingit,  primo  quae  ab  aliis  circa  ilia  dicta  sint  inquirat  et 
evolvat;  deinde  propriam  meditationem  addat,  atque  per  mentis 
multam  agitationem  spiritum  suum  proprium  sollicitet,  et  quasi 
invocet,  ut  sibi  oracula  pandat;  quae  res  omnino  sine  fundamento 
est,  et  in  opinionibus  tantum  volvitur. 

At  alius  quispiam  dialecticam  ad  inveniendum  advocet,  quse 
nomine  tenus  tantum  ad  id  quod  agitur  pertinet.  Inventio  enim 
dialectics  non  est  principiorum  et  axiomatum  praecipuorum,  ex 
quibus  artes  constant,  sed  eorum  tantum  quae  illis  consentanea 
videntur.  Dialectica  enim  magis  curiosos  et  importunes,  et  sibi 
negotium  facessentes,  eamque  interpellates  de  probationibus  et 
inventionibus  principiorum  sive  axiomatum  primorum,  ad  fidem, 
et  veluti  sacramentum  cuilibet  arti  praestandum,  notissimo  re- 
sponso  rejicit. 

Restat  experientia  mera,  quae,  si  occurrat,  casus ;  si  quaesita 
sit,  experimentum  nominatur.  Hoc  autem  experientiae  genus 
nihil  aliud  est,  quam  (quod  aiunt)  scopae  dissolutae1,  et  mera 
palpatio,  quali  homines  noctu  utuntur,  omnia  pertentando,  si 
forte  in  rectam  viam  incidere  detur;  quibus  multo  satius  et 
consultius  foret  diem  praestolari,  aut  lumen  accendere,  et 


1  i.  e.  a  besom  without  a  band.  "  Scopas  dissolvere  proverbio  dicitur,  rem  aliquam 
prorsus  inutilem  reddere  ;  nam  scopse  solutse  nulls  sunt." — Facciolati.  I  do  not  re- 
member any  proverbial  expression  which  answers  to  this  in  English ;  but  the  allusion 
is  to  the  want  of  combination  and  coherency  in  these  experiments.  They  are  the 
"  Experimenta  omnigena  absque  ulla  serie  aut  methodo  tentata"  (Z)e  Augm.  y.  2.), 
and  are  opposed  to  the  "  Experientia  Literata,"  or  "  Experientia  certa  lege  procedens 
seriatim  et  continenter,"  spoken  of  in  aphorisms  100.  aud  103. — J.  S. 


190  NOVUM   ORGANUM. 

deinceps  viam  inire.  At  contra,  verus  experientiae  ordo  primo 
lumen  accendit,  deinde  per  lumen  iter  demonstrat,  incipiendo 
ab  experientia  ordinata  et  digesta,  et  minime  praepostera  aut 
erratica,  atque  ex  ea  educendo  axiomata,  atque  ex  axiomatibus 
constitutis  rursus  experimenta  nova;  quurn  nee  verbum  divinum 
in  rerum  massam  absque  ordine  operatum  sit. 

Itaque  desinant  homines  mirari  si  spatium  scientiarum  non 
confectum  sit,  cum  a  via  omnino  aberraverint;  relicta  prorsus  et 
deserta  experientia,  aut  in  ipsa  (tanquam  in  labyrintho)  se  intri- 
cando  et  circumcursando ;  cum  rite  institutus  ordo  per  expe- 
rientiae sylvas  ad  aperta  axiomatum  tramite  constant!  ducat 

LXXXIII. 

Excrevit  autem  mirum  in  modum  istud  malum,  ex  opinione 
quadam  sive  aestimatione  inveterata,  verum  tumida  et  damnosa; 
minui  nempe  mentis  humanae  majestatem,  si  experimentis,  et 
rebus  particularibus  sensui  subjectis  et  in  materia  determinatis, 
diu  ac  multum  versetur :  praesertim  quum  hujusmodi  res  ad 
inquirendum  laboriosae,  ad  meditandum  ignobiles,  ad  dicendum 
asperae,  ad  practicam  illiberales,  numero  infinitae,  et  subtilitate 
tenues  esse  soleant.  Itaque  jam  tandem  hue  res  rediit,  ut  via 
vera  non  tantum  deserta,  sed  etiam  interclusa  et  obstructa  sit ; 
fastidita*  experientia,  nedum  relicta,  aut  male  administrata. 

LXXXIV. 

Rursus  vero  homines  a  progressu  in  scientiis  detinuit  et  fere 
incantavit  reverentia  antiquitatis,  et  virorum  qui  in  philosophia 
magni  habiti  sunt  authoritas,  atque  deinde  consensus.  Atque 
de  consensu  superius  dictum  est. 

De  antiquitate  autem,  opinio  quam  homines  de  ipsa  fovent 
negligens  omnino  est,  et  vix  verbo  ipsi  congrua.  Mundi  enim 
senium  et  grandaevitas  pro  antiquitate  vere  habenda  sunt ;  quas 
temporibus  nostris  tribui  debent,  non  juniori  aetati  mundi,  qualis 
apud  antiques  fuit.  Ilia  enim  aetas,  respectu  nostri  antiqua  et 
major1,  respectu  mundi  ipsius  nova  et  minor  fuit.  Atque  revera 
quemadmodum  majorem  rerum  humanarum  notitiam  et  maturius 
judicium  ab  homine  sene  exspectamus  quam  a  juvene,  propter 
experientiam  et  rerum  quas  vidit  et  audivit  et  cogitavit  varie- 
tatem  et  copiam  ;  eodem  modo  et  a  nostra  setate  (si  vires  suas 
nosset,  et  experiri  et  intendere  vellet)majora  multo  quam  a  priscis 
temporibus  expectari  par  est ;  utpote  aetate  mundi  grandiore,  et 
infinitis  experimentis  et  observationibus  aucta  et  cumulata. 

1  See  note  on  De  Augm.  lib.  i.  near  the  middle. 


NOVUM  ORGANUM.  191 

Neque  pro  nihilo  aestimandum,  quod  per  longlnquas  naviga- 
gationes  et  peregrinationes  (quae  saeculis  nostris  increbuerunt) 
plurima  in  natura  patuerint  et  reperta  sint,  quse  novam  philo- 
sophiae  lucem  immittere  possint.  Quin  et  turpe  hominibus  foret, 
si  globi  materialis  tractus,  terrarum  videlicet,  marium,  astrorum, 
nostris  temporibus  immensum  aperti  et  illustrati  sint ;  globi 
autem  intellectualis  fines  inter  veterum  inventa  et  angustias 
cohibeantur.1 

Authores  vero  quod  attinet,  summae  pusillanimitatis  est 
authoribus  infinita  tribuere,  authori  autem  authorum  atque 
adeo  omnis  authoritatis,  Tempori,  jus  suum  denegare.  Recte 
euim  Veritas  Temporis  filia  dicitur,  non  Authoritatis.  Itaque 
mirum  non  est  si  fascina  ista  antiquitatis  et  authorum  et  con- 
sensus, hominum  virtutem  ita  ligaverint,  ut  cum  rebus  ipsis 
consuescere  (tanquam  maleficiati)  non  potuerint. 

LXXXV. 

Neque  solum  admiratio  antiquitatis,  authoritatis,  et  consensus, 
hominum  industriam  in  iis  quae  jam  inventa  sunt  acquigscere 
cornpulit ;  verum  etiam  operum  ipsorum  admiratio,  quorum 
copia  jampridem  facta  est  humano  generi.  Etenim  quurn  quis 
rerum  varietatem,  et  pulcherrimum  apparatum  qui  per  artes 
mechanicas  ad  cultum  humanum  congestus  et  introductus  est, 
oculis  subjecerit,  eo  certe  inclinabit,  ut  potius  ad  opulentiae 
humanaa  admirationem  quam  ad  inopiae  sensum  accedat;  minime 
advertens  primitivas  hominis  observationes2  atque  naturae  ope- 
rationes  (quae  ad  omnem  illam  varietatem  instar  animse  sunt, 
et  primi  motus)  nee  multas  nee  alte  petitas  esse ;  cetera 
ad  patientiam  hominum  tantum,  et  subtilem  et  ordinatum 
manus  vel  instrumentorum  motum,  pertinere.  Res  enim  (ex- 
empli gratia)  subtilis  est  certe  et  accurata  confectio  horolo- 
giorum,  talis  scilicet,  quae  coelestia  in  rotis,  pulsum  animalium 
in  motu  successive  et  ordinato,  videatur  imitari;  quae  tamen  res 
ex  uno  aut  altero  naturae  axiomate  pendet. 


1  Compare  Campanula :    "  Quapropter  invidi  sunt  aut  ingenio  et  fide  in  Deuin 
exigui  qui  putant  in  Aristotele  et  aliis  philosophis  antiquis  quiescendum,  nee  ultra 
quacrendum  :   praesertim  post  evangelii  lucem,  et  novi  orbis  ac  stellarum  inventionem, 
qua  prisci  caruerunt,  sicut  et  luce  fldei  quae  perficit  in  nobis  naturam  supra  ethnicos 
non  deprimit  sub  eorum  jugo  ;  cum  eorum  philosophia  sit  catechismus  et  nostra  sit 
perfecta  doctrina,  teste  Cyrillo :  unde  in  mundo  qui  est  liber  Dei  et  sapientia    [q. 
sapientiae  ?]  melius  legere  poterimus,  si  gratiam  quiE  est  in  nobis  non  negligamus." 
—  Apolog.  pro  Galileo. 

2  "  Primitivas  hominis  observationes  "  may  be  rendered  "  primary  results  of  obser- 
vation."    The  word  hommis  is  merely  used  in  antithesis  to  natura  in  the  next  clause. 


192  NOVUM  ORGANUM. 

Quod  si  quis  rursus  subtllitatem  illam  intueatur  quae  ad  artes 
liberales  pertinet ;  aut  etiam  earn  qua?  ad  corporum  naturalium 
praeparationem  per  artes  mechanicas  spectat,  et  hujusmodi  res 
suspiciat ;  veluti  inventionem  motuum  coelestium  in  astronomia, 
concentuum  in  musica,  literarum  alphabet!  (quas  etiam  adhuc 
in  regno  Synarum  in  usu  non  sunt)  in  grammatica ;  aut  rursus 
in  mechanicis,  factorum  Bacchi  et  Cereris,hoc  est,  prseparationum 
vini  et  cervisiae,  panificiorum,  aut  etiam  mensas  delitiarum,  et  di- 
stillationum  et  similium;  ille  quoque  si  secum  cogitet,  et  animum 
advertat,  per  quantos  temporum  circuitus  (cum  base  omnia, 
praeter  distillationes l,  antiqua  fuerint)  haec  ad  earn  quam  nunc 
habemus  culturam  perducta  sint,  et  (ut  jam  de  horologiis  dictum 
est)  quam  parum  babeant  ex  observationibus  et  axiomatibus 
naturae,  atque  quam  facile,  et  tanquam  per  occasiones  obvias  et 
contemplationes  incurrentes,  ista  inveniri  potuerint ;  ille  (in- 
quam)  ab  omni  admiratione  se  facile  liberabit,  et  potius  humanae 
conditionis  miserebitur,  quod  per  tot  saecula  tanta  fuerit  rerum 
et  inyentorum  penuria  et  sterilitas.  Atque  haec  ipsa  tamen 
quorum  nunc  mentionem  fecimus  inventa,  philosopbia  et  artibus 
intellectus  antiquiora  fuerunt.  Adeo  ut  (si  verum  dicendum 
sit)  cum  bujusmodi  scientiae  rationales  et  dogmatic®  inceperint, 
inventio  operum  utilium  desierit.2 

Quod  si  quis  ab  officinis  ad  bibliothecas  se  converterit,  et 
immensam  quam  videmus  librorum  varietatem  in  admiratione 
habuerit,  is  examinatis  et  diligentius  introspectis  ipsorum  libro- 
rum materiis  et  contentis,  obstupescet  certe  in  contrarium ;  et 
postquam  nullum  dari  finem  repetitionibus  observaverit,  quam- 
que  homines  eadem  agant  et  loquantur,  ab  admiratione  varieta- 
tis  transibit  ad  miraculum  indigentiae  et  paucitatis  earum  rerum 
quaa  bominum  mentes  adhuc  tenuerunt  et  occuparunt. 

Quod  si  quis  ad  intuendum  ea  quae  magis  curiosa  habentur 
quam  sana  animum  submiserit,  et  Alchymistarum  aut  Mago- 
rum  opera  penitius  introspexerit,  is  dubitabit  forsitan  utruoa 
risu  an  lachrymis  potius  ilia  digna  sint.  Alchymista  enim 

1  It  has  been  said  that  Person  affirmed  that  distillation  was  known  to  the  ancients. 
Dutens  of  course  maintains  that  it  was ;  but  the  passage  he  quotes  from  Dioscorides 
merely  refers  to  sublimation.     The  word  alembic  is,  as  he  remarks,  a  compound  of 
the  Arabic  article  with  the  Greek  word  efyi/3i£,  operculum  ;  thus  resembling  in  forma- 
tion the  word  "  almagest "  and  some  others.    But  no  valid  conclusion  can  be  drawn  from 
hence.     See  Dutens,  Origine  des   Decouvertes,  &c.,  p.  187.  of  the  London  edition. 
See  a  very  interesting  account  of  the   history  of  distillation  in  Humboldt's  Examen 
critique  de  I'Histoire  de  la  Geographic,  &c.,  vol.  ii.  p.  306. 

2  Thus  we  find  Aristotle  speaks  of  philosophy  as  having  sprung  up  after  all  the 
wants  of  life  were  satisfied.     See  the  beginniug  of  the  Metaphysics. 


NOVUM  ORGANUM.  193 

spem  alit  aeternam,  atque  ubi  res  non  succedit  errores  proprios 
reos  substituit;  secum  accusatorie  reputando,  se  aut  artis  aut 
authorum  vocabula  non  satis  intellexisse,  unde  ad  traditiones  et 
auriculares  susurros  animum  applicat;  aut  in  practicae  suse 
scrupulis  et  momentis  aliquid  titubatum  esse1,  unde  experi- 
menta  in  infinitum  repetit ;  ac  interim  quum  inter  experimento- 
rum  sortes  in  quaedam  incidat  aut  ipsa  facie  nova  aut  utilitate 
non  contemnenda,  hujusmodi  pignoribus  animum  pascit,  eaque 
in  majus  ostentat  et  celebrat;  reliqua  spe  sustentat.  Neque 
tamen  negaudum  est,  Alchymistas  non  pauca  invenisse  et  in- 
ventis  utilibus  homines  donasse.  Verum  fabula  ilia  non  male 
in  illos  quadrat,  de  sene  qui  filiis  aurum  in  vinea  defossum  (sed 
locum  se  nescire  simulans)  legaverit ;  unde  illi  vinea?  fodiendas 
diligenter  incubuerunt,  et  aurum  quidem  nullum  repertuin,  sed 
vindemia  ex  ea  cultura  facta  est  uberior. 

At  naturalis  Magiae  cultores,  qui  per  rerum  Sympathias  et 
Antipathias  omnia  expediunt.  ex  conjecturis  otiosis  et  supinis- 
simis,  rebus  virtutes  et  operationes  admirabiles  affinxerunt; 
atque  si  quando  opera  exhibuerint,  ea  illius  sunt  generis,  ut  ad 
admirationem  et  novitatem,  non  ad  fructum  et  utilitatem,  ac- 
commodata  sint. 

In  superstitiosa  autem  Magia  (si  et  de  hac  dicendum  sit)  illud . 
imprimis  animadvertendum  est,  esse  tantummodo  certi  cujusdam 
et  definiti  generis  subjecta,  in  quibus  artes  curiosae  et  supersti- 
tiosaa,  per  omnes  nationes  atque  aetates  atque  etiam  religiones, 
aliquid  potuerint  aut  luserint.  Itaque  ista  missa  faciamus: 
interim  nil  mirum  est  si  opinio  copiae  causam  inopiae  dederit. 

LXXXVI. 

Atque  hominum  adniirationi  quoad  doctrinas  et  artes,  per  se 
satis  simplici  et  prope  puerili,  incrementum  accessit  ab  eorum 
astu  et  artificio  qui  scientias  tractaverunt  et  tradiderunt.  Illi 
enim  ea  ambitione  et  affectatione  eas  proponunt,  atque  in  eum 
modum  efforinatas  ac  veluti  personatas  in  hominum  conspectum 
producunt,  ac  si  illae  omni  ex  parte  perfectae  essent  et  ad  exitum 
perductae.  Si  enim  methodum  aspicias  et  partitiones,  illae  pror- 
sus  omnia  complecti  et  concludere  videntur  quae  in  illud  subje- 
ctum  cadere  possunt.  Atque  licet  membra  ilia  male  impleta  et 
veluti  capsulas  inanes  sint,  tamen  apud  intellectum  vulgarem 
scientiae  formam  et  rationem  integrae  prae  se  ferunt. 

1  That  is,  that  something  has  gone  wrong  in  his  manipulations,  either  in  weighing 
his  materials,  or  because  the  moment  of  projection  has  been  missed. 

VOL.  I.  O 


194  NOVUM  ORGANUM. 

At  primi  et  antiquissimi  veritatis  in  qui  si  tores,  meliore  fide  et 
fato,  cognitionem  illani,  quam  ex  rerum  contemplatione  decer- 
pere  et  in  usum  recondere  statuebant,  in  aphorismos,  sive 
breves  easdemque  sparsas  nee  raethodo  revinctas  sententias, 
conjicere  solebant ;  neque  se  artem  universam  complecti  simu- 
labant  aut  profitebantur.  At  eo  quo  nunc  res  agitur  modo, 
minirae  mirum  est  si  homines  in  iis  ulteriora  non  quaerant,  qua? 
pro  perfectis  et  numeris  suis  jampridem  absolutis  traduntur. 

LXXXVII. 

Etiam  antiqua  magnum  existimationis  et  fidei  incrementum 
acceperunt,  ex  eorum  vanitate  et  levitate  qui  nova  proposue- 
runt ;  praesertim  in  Philosophise  Naturalis  parte  activa  et  opera- 
tiva.  Neque  enim  defuerunt  homines  vaniloqui  et  phantastici, 
qui  partim  ex  credulitate,  partim  ex  impostura,  genus  humanum 
promissis  onerarunt:  vitse  prolongationem,  senectutis  retarda- 
tionem,  dolorum  levationem,  naturalium  defectuum  reparatio- 
nem,  sensuum  deceptiones,  afFectuum  ligationes  et  incitationes, 
intellectualium  facultatum  illuminationes  et  exaltationes,  sub- 
stantiarum  transmutationes,  et  motuum  ad  libitum  roborationes 
et  multiplicationes,  aeris  impressiones  et  alterationes,  co2lestium 
influentiarum  deductiones  et  procurationes,  rerum  futurarum 
divinationes,  remotarum  repraisentationes,  occultarum  revelatio- 
nes,  et  alia  complura  pollicitando  et  ostentando.  Verum  de 
istis  largitoribus  non  multum  aberraverit  qui  istiusmodi  judi- 
cium  fecerit,  tantum  nimirum  in  doctrinis  philosophiaa  inter 
horum  vanitates  et  veras  artes  interesse,  quantum  inter  res 
gestas  Julii  Caesaris  aut  Alexandri  Magni  et  res  gestas  Ama- 
dicii  ex  Gallia  aut  Arthur!  ex  Britannia  in  historic  narrationi- 
bus  intersit.  Inveniuntur  enim  clarissimi  illi  imperatores  revera 
majora  gessisse  quam  umbratiles  isti  heroes  etiam  fecisse  fin- 
gantur ;  sed  modis  et  viis  scilicet  actionum  minime  fabulosis  et 
prodigiosis.  Neque  propterea  sequum  est  versa  memoriae  fidem 
derogari,  quod  a  fabulis  ilia  quandoque  laasa  sit  et  violata.  Sed 
interim  minime  mirum  est  si  propositionibus  novis  (prjesertim 
cum  mentione  operum)  magnum  sit  factum  praejudicium  per 
istos  impostores  qui  similia  tentaverunt ;  cum  vanitatis  exces- 
sus  et  fastidium  etiam  nunc  omnem  in  ejusmodi  conatibus 
magnanimitatem  destruxerit. 

LXXXVIII. 

At  longe  majora  a  pusillanimitate,  et  pensorum  quae  humana 
industria  sibi  proposuit  parvitate  et  tenuitate,  detrimenta  in 


NOVltM  ORGANUM.  195 

scientias  invecta  sunt.     Et  tamen  (quod  pessimum  est)  pusilla- 
nimitas  ista  non  sine  arrogantia  et  fastidio  se  offert. 

Primum  enim,  omnium  artium  ilia  reperitur  cautela  jam  facta 
familiaris,  ut  in  qualibet  arte  authores  artis  suae  infirmitatem  in 
naturae  calumniam  vertant ;  et  quod  ars  ipsorum  non  assequitur 
id  ex  eadem  arte  impossibile  in  natura  pronunciant.  Neque  certe 
damnari  potest  ars,  si  ipsa  judicet.  Etiam  philosophia  quae  nunc 
in  manibus  est,  in  sinu  suo  posita  quaedam  fovet,  aut  placita, 
quibus  (si  diligentius  inquiratur)  hoc  hominibus  omnino  per- 
suaderi  volunt ;  nil  ab  arte  vel  hominis  opere  arduum,  aut  in 
naturam  imperiosum  et  validum,  expectari  debere  ;  ut  de  hete- 
rogenia  caloris  astri  et  ignis,  et  mistione,  superius  dictum  est. 
Quae  si  notentur  accuratius,  omnino  pertinent  ad  humanae  pote- 
statis  circumscriptionem  malitiosam,  et  ad  quaesitam  et  artificio- 
sam  desperationem,  quse  non  solum  spei  auguria  turbet,  sed  etiam 
omnes  industries  stimulos  et  nervos  incidat  atque  ipsius  expe- 
rientiae  aleas  abjiciat ;  dum  de  hoc  tantum  solliciti  sint,  ut  ars 
eorum  perfecta  censeatur;  gloriae  vanissimae  et  perditissimae 
dantes  operam,  scilicet  ut  quicquid  adhuc  inventum  et  compre- 
hensum  non  sit,  id  omnino  nee  inveniri  nee  comprehendi  posse 
in  futurum  credatur.  At  si  quis  rebus  addere  se1  et  novum 
aliquod  reperire  conetur,  ille  tamen  omnino  sibi  proponet  et  de- 
stinabit  unum  aliquod  inventum  (nee  ultra)  perscrutari  et  eruere ; 
ut  magnetis  naturam,  maris  fluxum  et  refluxum,  thema  coeli,  et 
hujusmodi,  quae  secret!  aliquid  habere  videntur  et  hactenus 
parum  foeliciter  tractata  sint :  quum  summae  sit  imperitiae,  rei 
alicujus  naturam  in  se  ipsa  perscrutari ;  quandoquidem  eadem 
natura,  quag  in  aliis  videtur  latens  et  occulta,  in  aliis  manifesta 
sit  et  quasi  palpabilis,  atque  in  illis  admirationem,  in  his  ne 
attentionem  quidem  moveat ;  ut  fit  in  natura  consistentiae,  quae 
in  ligno  vel  lapide  non  notatur,  sed  solidi  appellatione  transmit- 
titur,  neque  amplius  de  fuga  separationis  aut  solutionis  continui- 
tatis  inquiritur :  at  in  aquarum  bullis  eadem  res  videtur  subtil  is 
et  ingeniosa ;  quae  bullas  se  conjiciunt  in  pelliculas  quasdam  in 
hemisphaerii  formam  curiose  effictas,  ut  ad  momentum  temporis 
evitetur  solutio  continuitatis. 

1  Compare  Kedargutio  Philosophiarum,  — "  Quare  missis  istis  philosophiis  abs- 
tractis,  vos  et  ego,  filii,  rebus  ipsis  nos  adjungamus  :  "  and  Praefatio,  p.  127.  of  this 
volume,  —  "  Qui  autem  et  ipsi  experiri  et  se  scientiis  addere,  earumque  fines  proferre, 
statuerunt,  nee  illi  a  receptis  prorsus  desciscere  ausi  sunt,"  &c.  "  Addere  se  "  (says 
Heyne,  Virg.  Georg.  i.  513.)  "  vulgari  usu  est  adjungere  se,  accedere.  .  .  .  Inde  si 
idem  fit  cum  impetu,  irruere,  instare,  eire'xew." — J.  S. 

o  2 


196  NOVUM  ORGANUM. 

Atque  prorsus  ilia  ipsa  quae  habentur  pro  secretis,  in  aliis 
habent  naturam  manifestam  et  communem  ;  quae  nunquam  se 
dabit  conspiciendam,  si  hominum  experirnenta  aut  contempla- 
tiones  in  illis  ipsis  tantum  versentur.  Generaliter  autem  et 
vulgo,  in  operibus  mechanicis  habentur  pro  novis  inventis,  si 
quis  jampridem  inventa  subtilius  poliat,  vel  ornet  elegantius,  vel 
simul  uniat  et  componat,  vel  cum  usu  commodius  eopulet,  aut 
opus  majore  aut  etiam  minore  quam  fieri  consuevit  mole  vel 
volumine  exhibeat,  et  similia. 

Itaque  minime  mirum  est  si  nobilia  et  genere  humano  digna 
inventa  in  lucem  extracta  non  sint,  quum  homines  hujusmodi 
exiguis  pensis  et  puerllibus  contenti  et  delectati  fuerint ;  quin- 
etiam  in  iisdem  se  magnum  aliquod  sequutos  aut  assequutos 
putaverint. 

LXXXIX. 

Neque  illud  praetermittendum  est,  quod  nacta  sit  Philosophia 
Naturalis  per  omnes  aetates  adversarium  molestum  et  difficilem ; 
superstitionem  nimirum,  et  zelum  religionis  caecum  et  immode- 
jatum.  Etenim  videre  est  apud  Graecos,  eos  qui  primum 
causas  naturales  fulminis  et  tempestatum  insuetis  adhuc  homi- 
num auribus  proposuerunt,  impietatis  in  deos  eo  nomine  dauma- 
tos :  nee  multo  melius  a  nonnullis  antiquorum  patrum  religionis 
christianae  exceptos  fuisse  eos,  qui  ex  certissimis  demonstratio- 
nibus  (quibus  nemo  hodie  sanus  contradixerit)  terram  rotundana 
esse  posuerunt,  atque  ex  consequenti  antipodas  esse  asseruerunt. 

Quinetiam  ut  nunc  sunt  res,  conditio  sermonum  de  natura 
facta  est  durior  et  magis  cum  periculo,  propter  theologorum 
scholasticorum  summas  et  methodos ;  qui  cum  theologiam  (satis 
pro  potestate)  in  ordinem  redegerint  et  in  artis  formam  effinxe- 
rint,  hoc  insuper  effecerunt,  ut  pugnax  et  spinosa  Aristotelis 
philosophia  corpori  religionis  plus  quam  par  erat  immisceretur.1 

Eodem  etiam  spectant  (licet  diverse  modo)  eorum  commen- 
tationes,  qui  veritatem  christianae  religionis  ex  principiis  et 
authoritatibus  philosophorum  deducere  et  confirmare  haud  ve- 
riti  sunt ;  fidei  et  sensus  conjugium  tanquam  legitimum  multa 

1  Compare  Kepler  in  the  introduction  to  his  great  work  De  SteM  Mortis  :  — "  In 
theologia  quidera  authoritatum,  in  Philosophia  vero  ration  um  esse  momenta  pon- 
deranda.  Sanctus  igitur  Lactantius  qui  terram  negavit  esse  rotundam :  Sanctus 
Augustinus  qui  rotunditate  concessa  negavit  tamen  Antipodas  :  Sanctum  Offlcium 
liodiernorum  qui  exilitate  terra  concessa  negant  tamen  ejus  motum  :  at  magis  mihi 
sancta  Veritas  qui  terram  et  rotundam  et  Antipodibus  circumhabitam  et  contemptis- 
siraa?  parvitatis  esse  et  denique  per  sidera  ferri,  salvo  Doctorum  ecclesise  respectu, 
ex  philosophia  demonstro."  See  for  a  defence  of  St.  Boniface,  touching  the  story 
of  the  Antipodes  and  Virgilius  Bishop  of  Saltzburg,  Fromondus  De  Orbe  Ttrra 
Immobili,  c.  4." 


frOVUM  ORGANUM.  197 

pompa  et  solennitate  celebrantes,  et  grata  rerum  varietate 
animos  hominum  permulcentes ;  sed  interim  divina  humanis 
impari  conditione  permiscentes.  At  in  hujusmodi  misturis 
theologies  cum  philosophia,  ea  tantum  quae  nunc  in  philosophia 
recepta  sunt  comprehenduntur ;  sed  nova,  licet  in  melius  mu- 
tata,  tantum  non  summoventur  et  exterminantur. 

Denique  invenias  ex  quorundam  theologorum  imperitia 
aditum  alicui  philosophise,  quamvis  emendatae,  pene  interclusum 
esse.  Alii  siquidem  simplicius  subverentur  ne  forte  altior  in 
naturam  inquisitio  ultra  concessum  sobrietatis  terminum  pene- 
tret;  traducentes  et  perperam  torquentes  ea  quae  de  divinis 
mysteriis  in  scripturis  sacris  adversus  rimantes  secreta  divina 
dicuntur,  ad  occulta  naturae  quae  nullo  interdicto  prohibentur. 
Alii  callidius  conjiciunt  et  animo  versant,  si  media  ignorentur, 
singula  ad  manum  et  virgulam  divinam  (quod  religionis  ut 
putant  maxime  intersit)  facilius  posse  referri :  quod  nihil  aliud 
est  quam  Deo  per  mendacium  gratificari  velle.  Alii  ab  ex- 
emplo  metuunt,  ne  motus  et  mutationes  circa  philosophiam  in 
religionem  incurrant  ac  desinant.  Alii  denique  solliciti  videntur, 
ne  in  naturae  inquisitione  aliquid  inveniri  possit  quod  religionem 
(prassertim  apud  indoctos)  subvertat,  aut  saltern  labefactet.  At 
isti  duo  posteriores  metus  nobis  videntur  omnino  sapientiam 
animalem  sapere ;  ae  si  homines,  in  mentis  suae  recessibus  et 
secretis  cogitationibus,  de  firmitudine  religionis  et  fidei  in  sensum 
imperio  diffiderent  ac  dubitarent ;  et  propterea  ab  inquisitione 
veritatis  in  naturalibus  periculum  illis  impendere  metuerent. 
At  vere  rem  reputanti  Philosophia  Naturalis,  post  verbum  Dei, 
certissima  superstitionis  medicina  est ;  eademque  probatissimum 
fidei  alimentum.  Itaque  merito  religioni  donatur  tanquam 
fidissima  ancilla :  cum  altera  voluntatem  Dei,  altera  potestatem 
manifested  Neque  enim  erravit  ille  qui  dixit,  Erratis,  nesci- 
entes  scripturas  et  potestatem  Dei * :  informationem  de  volun- 
tate  et  meditationem  de  potestate  nexu  individuo  commiscens  et 
copulans.  Interim  minus  mirum  est  si  Naturalis  Philosophiae 
incrementa  cohibita  sint,  cum  religio,  quae  plurimum  apud 
animos  hominum  pollet,  per  quorundam  imperitiam  et  zelum 
incautum  in  partem  contrariam  transient  et  abrepta  fuerit. 

xc. 

Rursus   in   moribus   et   institutis    scholarum,   academiarum, 
collegiorum,  et  similium  conventuum,  quae  doctorum  hominum 

1  Matt.  xxii.  29. 
o  3 


198  NOVUM  ORGANUM. 

sedibus  et  eruditionis  cultures  destinata  sunt,  omnia  progressui 
scientiarum  adversa  inveniuntur.  Lectiones  enim  et  exercitia 
ita  sunt  disposita,  ut  aliud  a  consuetis  baud  facile  cuiquam  in 
mentem  veniat  cogitare  aut  contemplari.  Si  vero  unus  aut 
alter  fortasse  judicii  libertate  uti  sustinuerit,  is  sibi  soli  hanc 
operam  imponere  possit;  ab  aliorum  autem  consortio  nibil  capiet 
utilitatis.  Sin  et  hoc  toleraverit,  tamen  in  capessenda  fortuna 
industriam  hanc  et  magnanimitatem  sibi  non  levi  impedimento 
fore  experietur.  Studia  enim  hominum  in  ejusmodi  locis  in 
quorundam  authorum  scripta,  veluti  in  carceres,  conclusa  sunt ; 
a  quibus  si  quis  dissentiat,  continue  ut  homo  turbidus  et  rerum 
novarum  cupidus  corripitur.  At  magnum  certe  discrimen  inter 
res  civiles  et  artes :  non  enim  idem  periculum  a  novo  motu  et  a 
nova  luce.  Verum  in  rebus  civilibus  mutatio  etiam  in  melius 
suspecta  estobperturbationem;  cum  civilia  auctoritate,  consensu, 
fama,  et  opinione,  non  demons  tratione,  nitantur.  In  artibus 
autem  et  scientiis,  tanquam  in  metalli-fodinis,  omnia  novis 
operibus  et  ulterioribus  progressibus  circumstrepere  debent.  At- 
que  secundum  rectam  rationem  res  ita  se  habet,  sed  interim  non 
ita  vivitur ;  sed  ista,  quam  diximus,  doctrinarum  administratio 
et  politia  scientiarum  augmenta  durius  premere  consuevit. 

xci. 

Atque  insuper  licet  ista  invidia  cessaverit ;  tamen  satis  est 
ad  cohibendum  augmentum  Scientiarum,  quod  hujusmodi  cona- 
tus  et  industriae  praemiis  careant.  Non  enim  penes  eosdem  est 
cultura  scientiarum  et  praemium.  Scientiarum  enim  augmenta 
a  magnis  utique  ingeniis  proveniunt ;  at  pretia  et  praemia  scien- 
tiarum sunt  penes  vulgus  aut  principes  viros,  qui  (nisi  raro 
admodum)  vix  mediocriter  docti  sunt.  Quinetiam  hujusmodi 
progressus  non  solum  praemiis  et  beneficentia  hominum,  verum 
etiam  ipsa  populari  laude,  destituti  sunt.  Sunt  enim  illi  supra 
captum  maximae  partis  hominum,  et  ab  opinionum  vulgarium 
ventis  facile  obruuntur  et  extinguuntur.  Itaque  nil  mirum  si 
res  ilia  non  foeliciter  successerit,  quaa  in  honore  non  fuit. 

xcn. 

Sed  longe  maximum  progressibus  scientiarum  et  novis  pensia 
ac  provinciis  in  iisdem  suscipiendis  obstaculum  deprehenditur 
in  desperatione  hominum,  et  suppositione  Impossibilis.  Solent 
enim  viri  prudentes  et  severiin  hujusmodi  rebus  plane  diffidere: 
naturae  obscuritatem,  vitee  brevitatem,  sensuum  fallacias,  judicii 
infirmitatem,  experimentorum  difficultates,  et  similia  secuin 


NOVUM  ORGANUM.  199 

reputantes.  Itaque  existimant  esse  quosdam  scientiarum,  per 
temporura  et  aetatum  mundi  revolutiones,  fluxus  et  refluxus ; 
cum  aliis  temporibus  crescant  et  floreant,  aliis  declinent  et 
jaceant:  ita  tamen,  ut  cum  ad  certum  quendam  gradum  et 
statum  pervenerint,  nil  ulterius  possint. 

Itaque  si  quis  majora  credat  aut  sppndeat,  id  putant  esse 
cujusdam  impotentis  et  immaturi  animi ;  atque  hujusmodi  co- 
natus,  initia  scilicet  laeta,  media  ardua,  extrema  confusa  habere. 
Atque  cum  hujusmodi  cogitationes  eae  sint  quge  in  viros  graves 
et  judicio  praestantes  facile  cadant,  curandum  revera  est  ne  rei 
optimae  et  pulcherrimae  amore  capti  severitatem  judicii  relaxemus 
aut  minuamus ;  et  sedulo  videndum  quid  spei  affulgeat,  et  ex 
qua  parte  se  ostendat ;  atque  auris  levioribus  spei  rejectis,  eae 
quae  plus  firmitudinis  habere  videntur  omnino  discutiendae  sunt 
et  pensitandae.  Quinetiam  prudentia  civilis  ad  consilium  vo- 
canda  est  et  adhibenda,  quae  ex  praescripto  diffidit,  et  de  rebus 
humanis  in  deterius  conjicit.  Itaque  jam  et  de  spe  dicendum 
est;  praesertim  cum  nos  promissores  non  simus,  nee  vim  aut 
insidias  hominum  judiciis  faciamus  aut  struamus,  sed  homines 
manu  et  sponte  ducamus.  Atque  licet  longe  potentissimum 
futurum  sit  remedium  ad  spem  imprimendam,  quando  homines 
ad  particularia,  prassertim  in  Tabulis  nostris  Inveniendi  digesta 
et  disposita  (quae  partim  ad  secundam,  sed  multo  magis  ad 
quartam  Instaurationis  nostrae  partem  pertinent),  adducemus ; 
cum  hoc  ipsum  sit  non  spes  tantum,  sed  tanquam  res  ipsa: 
tamen  ut  omnia  clementius  fiant,  pergendum  est  in  instituto 
nostro  de  praaparandis  hominum  mentibus ;  cujus  praeparationis 
ista  ostensio  spei  pars  est  non  exigua.  Nam  absque  ea,  reliqua 
faciunt  magis  ad  contristationem  hominum  (scilicet  ut  dete- 
riorem  et  viliorem  habeant  de  iis  quas  jam  in  usu  sunt  opinio- 
nem  quam  nunc  habent,  et  suae  conditionis  infortunium  plus 
sentiantet  pernoscant),  quam  ad  alacritatem  aliquam  inducendam, 
aut  industriam  experiendi  acuendam.  Itaque  conjecture  nostra3, 
quae  spem  in  hac  re  faciunt  probabilem,  aperiendae  sunt  et  prae- 
ponend83 :  sicut  Columbus  fecit,  ante  navigationem  illam  suam 
mirabilem  maris  Atlantici,  cum  rationes  adduxerit  cur  ipsc 
novas  terras  et  continentes,  praeter  eas  quae  ante  cogmta3  fuerunt, 
inveniri  posse  confideret:  quae  rationes,  licet  primo  rejecta;, 
postea  tamen  experimento  probatae  sunt  et  rerum  maximarum 

causae  et  initia  fuerunt. 

o  4 


200  NOVUM  ORGANUM. 

XCIII. 

Principium  autem  sumendum  a  Deo1 :  hoc  nimimm  quod 
agitur,  propter  excellentem  in  ipso  boni  naturam,  manifeste  a 
Deo  esse,  qui  author  boni  et  pater  luminum  est.  In  operatio- 
nibus  autem  divinis,  initia  quaeque  tenuissima  exitum  certo 
trahunt.  Atque  quod  de  spiritualibus  dictum  est,  regnum  Dei 
non  venit  cum  observation,  id  etiam  in  omni  majore  opere  pro- 
videntiae  divinae  evenire  reperitur;  ut  omnia  sine  strepitu  et 
sonitu  placide  labantur,  atque  res  plane  agatur  priusquam 
homines  earn  agi  putent  aut  ad  vert  ant.  Neque  omittenda  est 
prophetia  Danielis  de  ultimis  mundi  temporibus:  Multi  per- 
transibunt  et  multiplex  erit  scientia :  manifeste  innuens  et 
significans  esse  in  fatis,  id  est  in  providentia,  ut  pertransitus 
mundi  (qui  per  tot  longinquas  navigationes  impletus  plane  aut 
jam  in  opere  esse  videtur)  et  augmenta  scientiarum  in  eandem 
aetatem  incidant. 

xciv. 

Sequitur  ratio  omnium  maxima  ad  faciendam  spem  ;  nempe 
ex  erroribus  temporis  praeteriti  et  viarum  adhuc  tentatarum. 
Optima  enim  est  ea  reprehensio,  quam  de  statu  civili  haud  pru- 
denter  administrate  quispiam  his  verbis  complexus  est :  Quod 
ad  prceterita  pessimum  est,  id  ad  futura  optimum  videri  debet. 
Si  enim  vos  omnia  quce  ad  officium  vestrum  spectant  prcestitis- 
setis,  neque  tamen  res  vestrce  in  meliore  loco  essent,  ne  spes  quidem 
ulla  reliqua  foret  eas  in  melius  provehi  posse.  Sed  cum  rerum 
vestrarum  status  non  a  vi  ipsa  rerum  sed  ab  erroribus  vestris 
male  se  liabeat,  sperandum  est,  illis  erroribus  missis  aut  correctis, 
magnam  rerum  in  melius  mutationem  fieri  posse*  Simili  modo, 
si  homines  per  tanta  annorum  spatia  viam  inveniendi  et  colendi 
scientias  tenuissent,  nee  tamen  ulterius  progredi  potuissent,audax 
proculdubio  et  temeraria  foret  opinio,  posse  rem  in  ulterius  pro- 
vehi. Quod  si  in  via  ipsa  erratum  sit,  atque  hominum  opera  in  iis 
consumpta  in  quibus  minime  oportebat,  sequitur  ex  eo,  non  in 
rebus  ipsis  difficultatem  oriri,  quae  potestatis  nostrae  non  sunt,  sed 
in  intellectu  humano  ejusque  usu  et  applicatione,  quae  res  reme- 
dium  et  medicinam  suscipit.  Itaque  optimum  fuerit  illos  ipsos 
errores  proponere:  quot  enim  fuerint  errorum  impedimenta  in 
praeterito,  tot  sunt  spei  argumenta  in  futurum.  Ea  vero  licet  in 


1  'Ex  Albs  apxu>fj.t<r8a. —  Aratus,  Phsenom.  1.  1. 

z  Demosthenes  :  see  the  first  Philippic,  p.  40. ;  and  the  third,  p.  112.    Ed.  Reisk. 


NOVUM  ORGANUM.  201 

his  qua?  superius  dicta  sunt  non  intacta  omnino  fuerint,  tamen  ea 
etiam  mine  breviter  verbis  nudis  ac  simplicibus  repraesentare 
visum  est. 

xcv. 

Qui  tractaverunt  scientias  aut  Empiric!  aut  Dogmatici  fue- 
runt.  Empirici,  formicae  more,  congerunt  tantum  et  utuntur  ; 
Rationales,  aranearum  more,  telas  ex  se  conficiunt  l  :  apis  vero 
ratio  media  est,  quae  materiam  ex  floribus  horti  et  agri  elicit,  sed 
tamen  earn  propria  facilitate  vertit  et  digerit.  Neque  absimile 
philosophise  verum  opificium  est;  quod  nee  mentis  viribus 
tantum  aut  prascipue  nititur,  neque  ex  historia  naturali  et  me- 
chanicis  experimentis  prasbitam  materiam,  in  memoria  integram, 
eed  in  intellectu  mutatam  et  subactam,  reponit.  Itaque  ex 
harum  facultatum  (experimentalis  scilicet  et  rationalis)  arctiore 
et  sanctiore  foedere  (quod  adhuc  factum  non  est)  bene  speran- 
dum  est. 

xcvi. 

Naturalis  Philosophia  adhuc  sincera  non  invenitur,  sed  in- 
fecta  et  corrupta  :  in  Aristotelis  schola  per  logicam,  in  Platonis 
schola  per  theologian!  naturalem  ;  in  secunda  schola  Platonis, 
Procli  et  aliorum,  per  mathematicam  ;  qua?  philosophiam  natu- 
ralem terminare,  non  generare  aut  procreare  debet.  At  ex 
philosophia  naturali  pura  et  impermista  meliora  speranda  sunt. 

XCVII. 

Nemo  adhuc  tanta  mentis  constantia  et  rigore  inventus  est, 
ut  decreverit  et  sibi  imposuerit,  theorias  et  notiones  communes 
penitus  abolere,  et  intellectum  abrasum  et  aequum  ad  particu- 
laria  de  integro  applicare.  Itaque  ratio  ilia  humana  quam 
habemus,  ex  multa  fide  et  multo  etiam  casu,  nee  non  ex  puerili- 
bus  quas  primo  hausimus  notionibus,  farrago  qua3dam  est  et 
congeries. 

Quod  si  quis  aetate  matura  et  sensibus  integris  et  mente 
repurgata  se  ad  experientiam  et  ad  particularia  de  integro 
applicet,  de  eo  melius  sperandum  est.  Atque  hac  in  parte  nobis 
spondemus  fortunam  Alexandri  Magni  :  neque  quis  nos  vani- 
tatis  arguat,  antequam  exitum  rei  audiat,  quae  ad  exuendain 
omnem  vanitatem  spectat. 

Etenim  de  Alexandro  et  ejus  rebus  gestis  JEschines  ita 
loquutus  est:  Nbs  certe  vitam  mortalem  non  vivimus  ;  sed  in 


raJi/  TOWS  \6yovs  T£>V  SioAeKriKcSj/  rots  TUV  apaxvicav  v<pd(T/j.affLv  fha^fv,  oiiSfv 
H^v  xpyvinovs,  \iav  8^  rexviKofa  (perhaps  xP1t(r'tljlms  and  Tex"'"0'*).  —  Stobaeus,  Floril. 
§  S2.  Compare  De  Augmentis,  v.  2. 


202  NOVUM  ORGANUM. 

hoc  nati  surmis,  ut  posteritas  de  nobis  portenta  narret  et  proe- 
dicet :  perinde  ac  si  Alexandri  res  gestas  pro  miraculo  habu- 
isset.1 

At  sevis  sequentibus  Titus  Livius  melius  rem  advertit  et 
introspexit,  atque  de  Alexandro  hujusmodi  quippiam  dixit : 
Eum  non  aliud  quam  lene  ausum  vana  contemnere*  Atque 
simile  etiam  de  nobis  judicium  futuris  temporibus  factum  iri 
existimamus :  nos  nil  magni  fecisse,  scd  tantum  ea  qua  pro 
magnis  hdbentur  minoris  fecisse.  Sed  interim  (quod  jam  dixi- 
mus)  non  est  spes  nisi  in  regeneratione  scientiarum ;  ut  eas 
scilicet  ab  Experientia  certo  ordine  excitentur  et  rursus  con- 
dantur :  quod  adhuc  factum  esse  aut  cogitatum  nemo  (ut  arbi- 
trainur)  affirmaverit. 

XCVIII. 

Atque  Experientias  fundamenta  (quando  ad  hanc  omnino  dc- 
veniendum  est)  aut  nulla  aut  admodum  infirma  adhuc  fuerunt ; 
nee  particularium  sylva  et  materies,  vel  numero  vel  genere  vel 
certitudine,  informando  intellectui  competens  aut  ullo  modo 
sufficiens,  adhuc  quaesita  est  et  congesta.  Sed  contra  homines 
docti  (supini  sane  et  faciles)  rumores  quosdam  Experientiae,  et 
quasi  famas  et  auras  ejus,  ad  philosophiam  suam  vel  constituen- 
dam  vel  confirmandam  exceperunt,  atque  illis  nihilominus  pon- 
dus  legitimi  testimonii  attribuerunt.  Ac  veluti  si  regnum  ali- 
quod  aut  status  non  ex  literis  et  relationibus  a  legatis  et  nuntiis 
fide-dignis  missis,  sed  ex  urbanorum  sermunculis  et  ex  triviis, 
consilia  sua  et  negotia  gubernaret ;  omnino  talis  in  philosophiam 
administratio,  quatenus  ad  Experientiam,  introducta  est.  Nil 
debitis  modis  exquisitum,  nil  verificatum,  nil  numeratum,  nil 
appensum,  nil  dimensum  in  Natural!  Historia  reperitur.  At 
quod  in  observatione  indefinitum  et  vagum,  id  in  informatione 
fallax  et  infidum  est.  Quod  si  cui  haec  mira  dictu  videantur 
et  querelae  minus  justae  propiora,  cum  Aristoteles,  tantus  ipse 
vir  et  tanti  regis  opibus  subnixus,  tarn  accuratam  de  Animalibus 
historiam  confecerit,  atque  alii  nonnulli  majore  diligentia  (licet 
strepitu  minore)  multa  adjecerint,  et  rursus  alii  de  plantis,  de 
metallis,  et  fossilibus,  historias  et  narrationes  copiosas  conscri- 
pserint ;  is  sane  non  satis  attendere  et  perspicere  videtur  quid 
agatur  in  prassentia.  Alia  enim  est  ratio  Naturalis  Historiae 
quae  propter  se  confecta  est ;  alia  ejus  quae  collecta  est  ad  in- 

1  ^schines,  De  Corona,  p.  72.    Ed.    II.  Stcphan. 

2  Lib.  ix.  c.  17. 


NOVUM  ORGANUM.  203 

formandum  intellectum  in  ordine  ad  condendam  philosophiam. 
Atque  hae  duae  historiae  turn  aliis  rebus,  turn  prsecipue  in  hoc 
differunt ;  quod  prima  ex  illis  specierura  naturalium  varietatem, 
non  artium  mechanicarum  experimenta,  contineat.  Quemad- 
modum  enira  in  civilibus  ingenium  cujusque  et  occultus  animi 
affectuumque  sensus  melius  elicitur  cum  quis  in  perturbatione 
ponitur,  quam  alias :  simili  modo,  et  occulta  naturae  magis  se 
produnt  per  vexationes  artium,  quam  cum  cursu  suo  meant. 
Itaque  turn  demum  bene  sperandum  est  de  Natural!  Philoso- 
phia,  postquam  Historia  Naturalis  (quae  ejus  basis  est  et  funda- 
mentum)  melius  instructa  fuerit ;  antea  vero  minime. 

xcix. 

Atque  rursus  in  ipsa  experimentorum  mechanicorum  copia, 
summa  eorum  qua?  ad  intellectus  informationem  maxime  faciunt 
et  juvant  detegitur  inopia.  Mechanicus  enim,  de  veritatis  in- 
quisitione  nullo  modo  sollicitus,  non  ad  alia  quam  quae  operi  suo 
subserviunt  aut  animum  erigit  aut  manuin  porrigit.  Turn  vero 
de  scientiarum  ulteriore  progressu  spes  bene  fundabitur,  quum 
in  Historiam  Naturalem  recipientur  et  aggregabuntur  com- 
plura  experimenta,  quae  in  se  nullius  sunt  usus,  sed  ad  inventio- 
nem  causarum  et  axiomatum  tantum  faciunt ;  quae  nos  lucifera 
experimenta,  ad  differentiam  fructiferorum,  appellare  consuevi- 
mus.  Ilia  autem  miram  habent  in  se  virtutem  et  conditionem ; 
hanc  videlicet,  quod  nunquam  fallant  aut  frustrentur.  Cum 
enim  ad  hoc  adhibeantur,  non  ut  opus  aliquod  efficiant  sed  ut 
causam  naturalem  in  aliquo  revelent,  quaquaversum  cadunt, 
intention!  aeque  satisfaciunt ;  cum  quaestionem  terminent. 

c. 

At  non  solum  copia  major  experimentorum  quaerenda  est  et 
procuranda,  atque  etiam  alterius  generis,  quam  adhuc  factum 
est;  sed  etiam  methodus  plane  alia  et  ordo  et  processus  conti- 
nuandas  et  provehenda3  Experientia}  introducenda.  Vaga  enim 
Experientia  et  se  tantum  sequens  (ut  superius  dictum  est)  mera 
palpatio  est,  et  homines  potius  stupefacit  quam  informat.  At 
cum  Experientia  lege  certa  procedet,  seriatim  et  continenter,  de 
scientiis  aliquid  melius  sperari  poterit. 

ci. 

Postquam  vero  copia  et  materies  Historiae  Naturalis  et  Expe- 
rientiaa,  talis  qualis  ad  opus  intellectus  sive  ad  opus  philosophi- 
cum  requiritur,  praesto  jam  sit  et  parata ;  tamen  nullo  modo 
sufficit  iutellectus,  ut  in  illam  matcricm  agat  spontc  et  memoriter ; 


204  NOVUM  ORGANUM. 

non  magis,  quam  si  quis  computationem  alicujus  ephemeridis 
memoriter  se  tenere  et  superare  posse  speret.  Atque  hactenus 
tamen  potiores  meditationis  partes  quam  scriptionis  in  inve- 
niendo  fuerunt ;  neque  adhuc  Experientia  literata  *  facta  est : 
atqui  nulla  nisi  de  scripto  inventio  probanda  est.  Ilia  vero  in 
usum  inveniente,  ab  Experientia  facta  demum  literata  melius 
sperandum. 

Cil. 

Atque  insuper  cum  tantus  sit  particularium  numerus  et  quasi 
exercitus,  isque  ita  sparsus  et  diffusus,  ut  intellectum  disgreget 
et  confundat,  de  velitationibus  et  levibus  motibus  et  transcur- 
sibus  intellectus  non  bene  sperandum  est;  nisi  fiat  instructio 
et  coordinatio,  per  tabulas  inveniendi  idoneas  et  bene  dispositas 
et  tanquam  vivas,  eorum  qua;  pertinent  ad  subjectum  in  quo 
versatur  inquisitio,  atque  ad  harum  tabularum  auxilia  prasparata 
et  digesta  mens  applicetur. 

cm. 

Verum  post  copiam  particularium  rite  et  ordlne  veluti  sub 
oculos  positorum,  non  statim  transeundum  est  ad  inquisitionem 
et  inventionem  novorum  particularium  aut  operum ;  aut  saltern, 
si  hoc  fiat,  in  eo  non  acquiescendum.  Neque  enim  negamus, 
postquam  omnia  omnium  artium  experimenta  collecta  et  di- 
gesta fuerint  atque  ad  unius  hominis  notitiam  et  judicium  per- 
venerint,  quin  ex  ipsa  traductione  experimentorum  unius  artis 
in  alias  multa  nova  inveniri  possint  ad  humanam  vitam  et 
statum  utilia,  per  istam  Experientiam  quam  vocamus  Litera- 
tam2;  sed  tamen  minora  de  ea  speranda  sunt;  majora  vero  a 
nova  luce  Axiomatum  ex  particularibus  illis  certa  via  et  regula 
eductorum,  quae  rursus  nova  particularia  indicent  et  designent. 
Neque  enim  in  piano  via  sita  est,  sed  ascendendo  et  descen- 
dendo ;  ascendendo  primo  ad  Axiomata,  descendendo  ad  Opera. 

Civ. 
Neque  tamen  permittendum  est,  ut  intellectus  a  particulari- 

1  "Experientia  literata"  does  not  appear  to  be  used  here  in  the  same  sense  as  in 
Aph.  103.,  or  in  the  De  Augmentis,  v.  2. :  "  Cum  quis  experimenta  omnigena  absque 
ulla  serie  aut  methodo  tentet,  ea  demum  mera  est  palpatio  :   cum  vero  nonnulla  utatur 
in  experimentando  directione  et  ordine,  perinde  est  ac  si  manu  ducatur.     Atque  hoc 
ipsum  est  quod  per  Experientiam  Literatam  intelligimus."     Here  it  is  used  merely  for 
a  mode  of  experimenting  in  which  the  results  are  recorded  in  writing.      The  "  experi- 
entia  literata"  of  the  De  Augmentis  answers  to  the  "experientia  certa  lege  proce- 
dens  "  of  the  last  aphorism. — J.  S. 

2  Here  "  experientia  literata  "  is  the  same  as  in  the  De  Augmentis.     See  the  last 
note.  —  J.  S. 


NOVUM  ORGANUM.  205 

bus  ad  axiomata  remota  et  quasi  generalissima  (qualia  sunt 
principia,  quae  vocant,  artium  et  rerum)  saliat  et  volet ;  et  ad 
eorum  immotam  veritatem  axiomata  media  probet  et  expediat : 
quod  adhuc  factum  est,  prono  ad  hoc  impetu  naturali  intelle- 
ctus,  atque  etiam  ad  hoc  ipsum,  per  demonstrationes  quae  fi- 
unt  per  syllogismum,  jampridem  edocto  et  assuefacto.  Sed  de 
scientiis  turn  demum  bene  sperandum  est,  quando  per  scalam 
veram,  et  per  gradus  continuoa  et  non  intermissos  aut  hiulcos, 
a  particularibus  ascendetur  ad  axiomata  minora,  et  deinde  ad 
media,  alia  aliis  superiora,  et  postremo  demum  ad  generalissima. 
Etenim  axiomata  infima  non  multum  ab  experientia  nuda  dis- 
crepant. Suprema  vero  ilia  et  generalissima  (quae  habentur) 
notionalia  sunt  et  abstracta,  et  nil  habent  solidi.  At  media 
sunt  axiomata  ilia  vera  et  solida  et  viva,  in  quibus  humanae  res 
et  fortune  sita?  sunt ;  et  supra  haec  quoque,  tandem  ipsa  ilia  ge- 
neralissima ;  talia  scilicet  quae  non  abstracta  sint,  sed  per  hsec 
media  vere  limitantur.1 

Itaque  hominum  intellectui  non  plumae  addendae,  sed  plum- 
bum potius  et  pondera  ;  ut  cohibeant  omnem  saltum  et  volatum. 
Atque  hoc  adhuc  factum  non  est ;  quum  vero  factum  fuerit, 
melius  de  scientiis  sperare  licebit. 

cv. 

In  constituendo  autem  axiomate,  forma  Inductionis  alia  quam 
adhuc  in  usu  fuit  excogitanda  est ;  eaque  non  ad  principia  tantum 
(quae  vocant)  probanda  et  invenienda,  sed  etiam  ad  axiomata 
minora  et  media,  denique  omnia.  Inductio  enim  quae  procedit 
per  enumerationem  simplicem  res  puerilis  est,  et  precario  con- 
cludit,  et  periculo  exponitur  ab  instantia  contradictoria,  et 
plerumque  secundum  pauciora  quam  par  est,  et  ex  his  tantum- 
modo  quae  praesto  sunt,  pronunciat.  At  Inductio  quae  ad  in- 
ventionem  et  demonstrationem  scientiarum  et  artium  erit  utilis 
naturam  separare  debet,  per  rejectiones  et  exclusiones  debitas ; 
ac  deinde,  post  negativas  tot  quot  sufficiunt,  super  affirmativas 
concludere ;  quod  adhuc  factum  non  est,  nee  tentatum  certe, 
nisi  tantummodo  a  Platone,  qui  ad  excutiendas  definitiones  et 
ideas,  hac  certe  forma  inductionis  aliquatenus  utitur.3  Verum 

1  That  is,  of  which  these  intermediate  axioms  are  really  limitations,  i.  e.  particular 
cases. 

2  This  is  one  of  many  passages  which  show  that  Bacon  was  very  far  from  asserting 
that  he  was  the  first  to  propose  an  inductive  method.     It  is  remarkable  that  M.  de 
St.  Hilaire  in  his  translation  of  the  treatise  De  Animu  of  Aristotle  has  repeated  the 
popular  assertion  that  Bacon  claimed  to  be  the  first  discoverer  of  induction. 


206  NOVUM  ORGANUM. 

ad  hujus  inductionis,  sive  demonstrationis,  instructionem  bonara 
et  legitimam,  quamplurima  adhibenda  sunt  quaj  adhuc  nullius 
mortalium  cogitationem  subiere  ;  adeo  ut  in  ea  major  sit  consu- 
menda  opera,  quam  adhuc  consumpta  est  in  syllogismo.  Atque 
hujus  inductionis  auxilio,  non  solum  ad  axiomata  invenienda, 
verum  etiam  ad  notiones  terminandas,  utendum  est.1  Atque  in 
hac  certe  Inductione  spes  maxima  sita  est. 

cvi. 

At  in  axiomatibus  constituendis  per  hanc  inductionem,  exa- 
minatio  et  probatio  etiam  facienda  est,  utrum  quod  constituitur 
axioma  aptatum  sit  tantum  et  ad  mensuram  factum  eorum 
particularium  ex  quibus  extrahitur;  an  vero  sit  amplius  et 
latius.  Quod  si  sit  amplius  aut  latius,  videndum  an  earn  suam 
amplitudinem  et  latitudinem  per  novorum  particularium  de- 
signationem,  quasi  fide-jussione  quadam,  firmet2;  ne  vel  in  jam 
notis  tantum  hsereamus,  vel  laxiore  fortasse  complexu  umbras 
et  formas  abstractas,  non  solida  et  determinata  in  materia, 
prensemus.  Haec  vero  cum  in  usum  venerint,  solida  turn  de- 
mum  spes  merito  affulserit. 

evil. 

Atque  hie  etiam  resumendum  est,  quod  superius  dictum  est 
de  Natural!  Philosophia  producta,  et  scientiis  particularibus  ad 
earn  reductis,  ut  non  fiat  scissio  et  truncatio  scientiarum ;  nam 
etiam  absque  hoc  minus  de  progressu  sperandum  est. 

CVIII. 

Atque  de  desperatione  tollenda  et  spe  facienda,  ex  prseteriti 
temporis  erroribus  valere  jussis  aut  rectificatis,  jam  dictum  est. 
Videndum  autem  et  si  quae  alia  sint  quse  spem  faciant.  Illud 
vero  occurrit ;  si  hominibus  non  quserentibus,  et  aliud  agentibus, 

1  "  Ad  notiones  terminandas  "  may  be  rendered  "  in  order  to  the  formation  of  con- 
ceptions."    This  passage,  especially  when  compared  with  the  14th  Aphorism,  shows 
that  Bacon  contemplated  a  twofold  application  of  induction,  though  he  has  left  nothing 
on  the  subject  of  the  formation  of  conceptions. 

2  The  meaning  of  this  will  be  made  clearer  by  comparing  it  with  the  following  pas- 
sage  in  Valerius  Terminus :  — 

"  That  the  discovery  of  new  works  or  active  directions  not  known  before  is  the  only 
trial  to  be  accepted  of ;  and  yet  not  that  neither  in  case  where  one  particular  giveth 
light  to  another,  but  where  particulars  induce  an  axiom  or  observation,  which  axiom 
found  out  discovereth  and  designeth  new  particulars.  That  the  nature  of  this  trial 
is  not  only  on  the  point  whether  the  knowledge  be  profitable  or  no,  but  even  upon  the 
point  whether  the  knowledge  be  true  or  no.  Not  because  you  may  always  conclude 
that  the  axiom  which  discovereth  new  instances  is  true ;  but  contrariwise  you  may 
safely  conclude  that,  if  you  discover  not  any  new  instance,  it  is  vain  and  untrue. 
That  by  new  instances  are  not  always  to  be  understood  new  recipes,  but  new  assigna- 
tions ;  and  of  the  diversity  between  these  two."  —  Vol.  Ter.,  abridgment  of  the  12th 
chapter  of  the  first  book.  J.  S. 


NOVUM  ORGANUM.  207 

multa  utilia,  tanquam  casu  quodam  aut  per  occasionem,  in- 
venta  sint ;  nemini  chibium  esse  posse,  quin  iisdem  quasrentibus 
ot  hoc  agentibus,  idque  via  et  ordine,  non  impetu  et  desultorie, 
longe  plura  detegi  necesse  sit.  Licet  enim  semel  aut  iterum 
accidere  possit,  ut  quispiam  in  id  forte  fortuna  incidat,  quod 
magno  conatu  et  de  industria  scrutantem  antea  fugit ;  tamen  in 
summa  rerum  proculdubio  contrarium  invenitur.  Itaque  longe 
plura  et  meliora,  atque  per  minora  intervalla,  a  ratione  et  in- 
dustria et  directione  et  intentione  hominum  speranda  sunt, 
quam  a  casu  et  instinctu  animalium  et  hujusmodi,  quae  hactenus 
principium  inventis  dederunt. 

cix. 

Etiam  illud  ad  spem  trahi  possit,  quod  nonnulla  ex  his  quae 
jam  inventa  sunt  ejus  sint  generis  ut  antequam  invenirentur 
haud  facile  cuiquam  in  mentem  venisset  de  iis  aliquid  suspicari ; 
sed  plane  quis  ilia  ut  impossibilia  contempsisset.  Solent  enim 
homines  de  rebus  novis  ad  exemplum  veterum,  et  secundum 
phantasiam  ex  iis  praeceptam  et  inquinatam,  hariolari;  quod 
genus  opinandi  fallacissimum  est,  quandoquidem  multa  ex  his 
quae  ex  fontibus  rerum  petuntur  per  rivulos  consuetos  non 
fluant. 

Veluti  si  quis,  ante  tonnentorum  igneorum  inventionem, 
rem  per  effectus  descripsisset,  atque  in  hunc  modum  dixisset : 
inventum  quoddam  detectum  esse,  per  quod  muri  et  munitiones 
quasque  maxima?  ex  longo  intervallo  concuti  et  dejici  possint ; 
homines  sane  de  viribus  tormentorum  et  machinarum  per 
pondera  et  rotas  et  hujusmodi  arietationes  et  impulsus  multi- 
plicandis,  multa  et  varia  secum  cogitaturi  fuissent;  de  vento 
autem  igneo,  tarn  subito  et  violenter  se  expandente  et  ex- 
sufflante,  vix  unquam  aliquid  alicujus  imaginationi  aut  phan- 
tasiae  occursurum  fuisset ;  utpote  cujus  exemplum  in  proximo 
non  vidisset1,  nisi  forte  in  terrae  motu  aut  fulmine,  quae,  ut 
magnalia  naturae  et  non  imitabilia  ab  homine,  homines  statim 
rejecturi  fuissent. 

Eodem  modo  si,  ante  fili  bombycini  inventionem,  quispiam 
hujusmodi  sermonem  injecisset :  esse  quoddam  fili  genus  inven- 
tum ad  vestium  et  supellectilia  usum,  quod  filum  linteum  aut 
laneum  tenuitate  et  nihilominus  tenacitate,  ac  etiam  splendore 
et  mollitie,  longe  superaret ;  homines  statim  aut  de  serico  aliquo 
vegetabili,  aut  de  animalis  alicujus  pilis  delicatioribus,  aut  de 

1  As  a  thing  to  which  he  had  seen  nothing  immediately  analogous. 


208  NOVUM   ORGANUM. 

avium  plumis  et  lanugine,  aliquid  opinaturi  fuissent ;  verum  de 
vermis  pusilli  textura,  eaque  tarn  copiosa  et  se  renovante  et  anni- 
versaria,  nil  fuissent  certe  commenturi.  Quod  si  quis  etiam 
de  vermi  verbum  aliquod  injecisset,  ludibrio  certe  futurus 
fuisset,  ut  qui  novas  aranearum  operas  sdmniaret. 

Similiter,  si  ante  inventionem  acus  nauticae  quispiam  hujus- 
modi  sermonem  intulisset :  inventum  esse  quoddam  instrumen- 
tum,  per  quod  cardines  et  puncta  coeli  exacte  capi  et  dignosci 
possint;  homines  statim  de  magis  exquisita  fabricatione  instru- 
mentorum  astronomicorum,  ad  multa  et  varia,  per  agitationem 
phantasiae,  discursuri  fuissent;  quod  vero  aliquid  inveniri  pos- 
sit,  cujus  motus  cum  coelestibus  tarn  bene  conveniret,  atque 
ipsum  tamen  ex  coelestibus  non  esset,  sed  tantum  substantia 
lapidea  aut  metallica,  omnino  incredibile  visuin  fuisset.  Atque 
haec  tamen  et  similia  per  tot  mundi  aetates  homines  latuerunt, 
nee  per  philosophiam  aut  artes  rationales  inventa  sunt,  sed 
casu  et  per  occasionein ;  suntque  illius  (ut  diximus)  generis,  ut 
ab  iis  quae  antea  cognita  fuerunt  plane  heterogenea  et  remotis- 
sima  sint,  ut  praenotio  aliqua  nihil  prorsus  ad  ilia  conducere 
potuisset. 

Itaque  sperandum  omnino  est,  esse  adhuc  in  naturae  sinu 
multa  excellentis  usus  recondita,  quae  nullam  cum  jam  inventis 
cognationem  habent  aut  parallelismum,  sed  omnino  sita  sunt 
extra  vias  phantasiae ;  quae  tamen  adhuc  inventa  non  sunt ;  quae 
proculdubio  per  multos  saeculorum  circuitus  et  ambages  et  ipsa 
quandoque  prodibunt,  sicut  ilia  superiora  prodierunt ;  sed  per 
viam  quam  nunc  tractamus,  propere  et  subito  et  simul  reprae- 
sentari l  et  anticipari  possunt. 

ex. 

Attamen  conspiciuntur  et  alia  inventa  ejus  generis  qua? 
fidem  faciant,  posse  genus  humanum  nobilia  inventa,  etiam  ante 
pedes  posita,  praeterire  et  trausilire.  Utcunque  enim  pulveris 
tormentarii  vel  fill  bombycini  vel  acus  nauticae  vel  sacchari 
vel  papyri  vel  similium  inventa  quibusdam  rerum  et  naturae 
proprietatibus  niti  videantur,  at  certe  Imprimendi  artificium  nil 

1  I.  e.  to  be  presented  at  once,  before  the  regular  time.  Thus  Pliny,  31.2.,  "  Thes- 
piarum  fons  conceptus  mulieribus  reprcesentat ; "  i.  e,  makes  them  conceive  at  once. 
And  Cicero,  Ep.  ad  Fam.  v.  16.,  "  neque  debemus  expectare  temporis  medicinam, 
quam  reprasentare  ratione  possimus."  And  again  Phil.  2.,  "  Corpus  libenter  obtu- 
lerim,  si  reprasentari  morte  mea  libertas  civitatis  potest ; "  t.  e.  to  be  recovered  at 
once  ;  or  at  least  the  recovery  hastened.  Many  other  examples  are  given  by  Faccic- 
lati,  showing  that  this  was  a  very  common  use  of  the  word.  — /.  S. 


NOVUM   ORGANUM.  209 

habet  quod  non  sit  apertum  et  fere  obvium.  Et  nihilominus 
homines,  non  advertentes  literarum  modules  difBcilius  scilicet 
collocari  quam  literse  per  motum  manus  scribantur,  sed  hoc 
interesse,  quod  literarum  moduli  semel  collocati  infinitis  im- 
pressionibus,  literae  autem  per  manum  exaratae  unicae  tantum 
scriptioni,  sufficiant ;  aut  fortasse  iterum  non  advertentes  atra- 
mentum  ita  inspissari  posse,  ut  tingat,  non  fluat;  praesertim 
literis  resupinatis  et  impressione  facta  desuper ;  hoc  pulcherrimo 
invento  (quod  ad  doctrinarum  propagationem  tantum  facit)  per 
tot  saecula  caruerunt. 

Solet  autem  mens  humana,  in  hoc  inventionis  curriculo,  tarn 
laeva  saapenumero  et  male  composita  esse,  ut  primo  diffidat,  et 
paulo  post  se  contemnat ;  atque  primo  incredibile  ei  videatur 
aliquid  tale  inveniri  posse,  postquam  autem  inventum  sit,  in- 
credibile rursus  videatur  id  homines  tamdiu  fugere  potuisse. 
Atque  hoc  ipsum  ad  spem  rite  trahitur;  superesse  nimirum 
adhuc  magnum  inventorum  cumulum,  qui  non  solum  ex  opera- 
tionibus  incognitis  eruendis,  sed  et  ex  jam  cognitis  transferendis 
et  componendis  et  applicandis,  per  earn  quam  diximus  Expe- 
rientiam  literatam  deduci  possit. 

CXI. 

Neque  illud  omittendum  ad  faciendam  spem:  reputent  (si 
placet)  homines  infinitas  ingenii,  temporis,  facultatum  expensas, 
quas  homines  in  rebus  et  studiis  longe  minoris  usus  et  pretii 
collocant ;  quorum  pars  quota  si  ad  sana  et  solida  verteretur, 
nulla  non  difficultas  superari  possit.  Quod  idcirco  adjungere 
visum  est,  quia  plane  fatemui'  Historic  Naturalis  et  Experi- 
mentalis  collectionem,  qualem  animo  metimur  et  qualis  esse 
debet,  opus  esse  magnum,  et  quasi  regium,  et  multse  operae 
atque  impensse. 

cxn. 

Interim  particularium  multitudinem  nemo  reformidet,  quin 
potius  hoc  ipsum  ad  spem  revocet.  Sunt  enim  artium  et 
naturae  particularia  Phenomena  manipuli  instar  ad  ingenii  com- 
menta,  postquam  ab  evidentia  rerum  disjuncta  et  abstracta 
fuerint.  Atque  hujus  vias  exitus  in  aperto  est,  et  fere  in  pro- 
pinquo ;  alterius  exitus  nullus,  sed  implicatio  infinita.  Homines 
enim  adhuc  parvam  in  Experientia  moram  fecerunt,  et  earn 
leviter  perstrinxerunt,  sed  in  meditationibus  et  commentationibus 
ingenii  infinitum  tempus  contriverunt.  Apud  nos  vero  si  esset 

VOL.  i.  p 


210  NOYUM   ORGA.XUM. 

praesto  quispiam  qui  de  facto  naturae  ad  inter rogata  responderet l, 
paucorum  annorum  esset  inventio  causarum  et  scientiarum 
omnium. 

CXIII. 

Etiam  nonnihil  hominibus  spei  fieri  posse  putamus  ab  ex- 
emplo  nostro  proprio;  neque  jactantiae  causa  hoc  dicimus  sed 
quod  utile  dictu  sit.  Si  qui  diffidant,  me  videant,  hominem 
inter  homines  astatis  meae  civilibus  negotiis  occupatissimum, 
nee  firma  admodum  valetudine  (quod  magnum  habet  temporis 
dispendium),  atque  in  hac  re  plane  protopirum,  et  vestigia 
nullius  sequutum,  neque  haec  ipsa  cum  ullo  mortalium  com- 
municantem,  et  tamen  veram  viam  constanter  ingressum  et 
ingenium  rebus  submittentem,  haac  ipsa  aliquatenus  (ut  ex- 
istimamus)  provexisse ;  et  deinceps  videant,  quid  ab  hominibus 
otio  abundantibus,  atque  a  laboribus  consociatis,  atque  a  tem- 
porum  successione,  post  haec  indicia  nostra  expectandum  sit; 
praesertim  in  via  quaa  non  singulis  solummodo  pervia  est  (ut 
fit  in  via  ilia  rationali),  sed  ubi  hominum  labores  et  operas 
(praesertim  quantum  ad  experientia?  collectam)  optime  dis- 
tribui  et  deinde  componi  possint.  Turn  enim  homines  vires 
suas  nosse  incipient,  cum  non  eadem  infiniti,  sed  alia  alii  prae- 
stabunt. 

CXIV. 

Postremo,  etiamsi  multo  infirmior  et  obscurior  aura  spei  ab 
ista  Nova  Continente  spiraverit2,  tamen  omnino  experiendum 
esse  (nisi  velimus  animi  esse  plane  abjecti)  statuimus.  Non 
enim  res  pari  periculo  non  tentatur,  et  non  succedit;  cum  in 
illo  ingentis  boni,  in  hoc  exiguae  humanae  operae,  jactura 
vertatur.  Verum  ex  dictis,  atque  etiam  ex  non  dictis,  visum 
est  nobis  spei  abunde  subesse,  non  tantum  homini  strenuo  ad 
experiendum,  sed  etiam  prudenti  et  sobrio  ad  credendum. 

cxv. 

Atque  de  desperatione  tollenda,  quae  inter  causas  potentissimas 
ad  progressum  scientiarum  remorandum  et  inhibendum  fuit, 
jam  dictum  est,  Atque  simul  sermo  de  signis  et  causis  errorum, 
et  inertiae  et  ignorantiae  quae  invaluit,  absolutus  est ;  praesertim 

1  The  aMusion  is  to  judicial  examinationon  interrogatories.     Naturae  is  to  be  con- 
strued with  de  facto,  and  not  with  interrogata.     "  Interrogata  naturae  "  cannot  be 
rendered  our  "  interrogations  of  nature,"  which  is  Mr.  Wood's  translation. 

2  Bacon  refers  to  what  Peter  Martyr  Aughiera  has  related,  that  Columbus  observing 
the  west-winds  which  blow  at  certain  times  of  the  year  on  the  coast  of  Portugal,  came 
to  the  conclusion  that  there  must  be  laud  to  generate  them. 


NOVUM   ORGANUM.  211 

cum  subtiliores  causse,  et  quae  in  judicium  populare  aut  ob- 
servationem  non  incurrunt,  ad  ^a  quas  de  Idolis  animi  human! 
dicta  sunt  referri  debeant. 

Atque  hie  simul  pars  destruens  Instaurationis  nostraa  claudi 
debet,  qua?  perficitur  tribus  redargutionibus ;  redargutione 
nimirum  Humana  Rationis  Natives  et  sibi  permissae  l ;  redar- 
gutione Demonstrationum ;  et  redargutione  Theoriarum,  sive 
philosophiarum  et  doctrinarum  quse  receptae  sunt.  Redargutio 
vero  earum  talis  fuit  quails  esse  potuit ;  videlicet  per  signa,  et 
evidentiam  causarum;  cum  confutatio  alia  nulla  a  nobis  (qui 
et  de  principiis  et  de  demonstrationibus  ab  aliis  dissentimus) 
adhiberi  potuerit. 

Quocirca  tempus  est,  ut  ad  ipsam  artem  et  normam  Inter- 
pretandi  Naturam  veniamus ;  et  tamen  nonnihil  restat  quod 
prasvertendum  est.  Quum  enim  in  hoc  primo  Aphorismorum 
libro  illud  nobis  propositum  sit,  ut  tarn  ad  intelligendum  quam 
ad  recipiendum  ea  quae  sequuntur  mentes  hominum  prae- 
parentur;  expurgata  jam  et  abrasa  et  aequata  mentis  area, 
sequitur  ut  mens  sistatur  in  positione  bona,  et  tanquam  aspectu 
benevolo,  ad  ea  quae  proponemus.  Valet  enim  in  re  nova  ad 
prasjudicium,  non  solum  praeoccupatio  fortis  opiuionis  veteris, 
sod  et  praeceptio  sive  prasfiguratio  falsa  rei  quae  affertur.  Itaque 
conabimur  efficere  ut  habeantur  bonae  et  verae  de  iis  quae 
adducimus  opiniones,  licet  ad  tempus  tantummodo,  et  tanquam 
usurariae  2,  donee  res  ipsa  pernoscatur. 

cxvi. 

Primo  itaque  postulandum  videtur,  ne  existiment  homines 
nos,  more  antiquorum  Graecorum,  aut  quorundam  novorum 
hominum,  Telesii,  Patricii,  Severini 3,  sectam  aliquam  in  philo- 
sophia  condere  velle.  Neque  enim  hoc  agimus;  neque  etiam 
multum  interesse  putamus  ad  hominum  fortunas  quales  quis 

1  For  an  explanation  of  this  passage,  as  connected  with  the  first  form  of  the  doc- 
trine of  Idols  when  they  were  divided  into  three  kinds  to  each  of  which  one  of  these 
confutations  corresponded,  see  the  preface.     In  comparing  it  with  the  corresponding 
passages  in  the  Partis  secundce  delineatio,  and  the  Distributio  operis,  it  will  be  observed 
that  the  order  of  the  confutations  is  inverted.     The  first  of  these  redargutions  extends 
from  the  40th  to  the  60th  aphorism  ;  the  other  two,  which  are  not  kept  distinct,  end 
here. — /.  S. 

2  Compare  Distr.  Op.,  p.  143.  :   "Ac  quinta  pars  ad  tempus  tantum,  donee  reliqua 
perficiantur,  adhibetur ;  et  tanquam  foenus  redditur  usque  dum  sors   haberi  possit." 
See  also  the  next  aphorism,  in  which  the  same  expression  occurs. 

8  See  De  Aug.  iv.  3.  for  a  rather  fuller  mention  of  these  philosophers,  and  the 
note  upon  the  passage.  See  also,  for  Telesius,  the  preface  to  Fabula  Cadi  et  Cupidi- 
nis ;  for  Patricius,  the  Descriptio  Globi  intellectualit ;  for  Severinus,  the  Temporis 
Purtus  Masculus.  — J.  S. 

F  2 


212  NOVUM  ORGANUM. 

opiniones  abstractas  de  natura  et  rerum  principiis  habeat; 
neque  dubium  est,  quin  multa  hujusmodi  et  vetera  revocari  et 
nova  introduci  possint ;  quemadmodum  et  complura  themata 
coeli  supponi  possunt,  quae  cum  phaenomenis  sat  bene  con- 
veniunt,  inter  se  tamen  dissentiunt. 

At  nos  de  hujusmodi  rebus  opinabilibus,  et  simul  inutilibus, 
non  laboramus.  At  contra  nobis  constitutum  est  experiri,  an 
revera  potentiae  et  amplitudinis  humanae  firmiora  fundamenta 
jacere  ac  fines  in  latius  proferre  possimus.  Atque  licet  sparsim 
et  in  aliquibus  subjectis  specialibus,  longe  veriora  habeamus  et 
certiora  (ut  arbitramur)  atque  etiam  magis  fructuosa  quam 
quibus  homines  adhuc  utuntur,  (quae  in  quintam  Instaurationis 
nostrae  partem  congessimus,)  tamen  theoriam  nullam  univer- 
salem  aut  integram  proponimus.  Neque  enim  huic  rei  tempus 
adhuc  adesse  videtur.  Quin  nee  spem  habemus  vitas  pro- 
ducendae  ad  sextain  Instaurationis  partem  (quae  philosophise 
per  legitimam  Naturae  Interpretationem  inventae  destinata  est) 
absolvendam ;  sed  satis  habemus  si  in  mediis  sobrie  et  utiliter 
nos  geramus,  atque  interim  semina  veritatis  sincerioris  in  poste- 
ros  spargamus,  atque  initiis  rerum  magnarum  non  desimus. 

CXVII. 

Atque  quemadmodum  sectse  conditores  non  sumus,  ita  nee 
operum  particularium  largitores  aut  promissores.  Attamen 
possit  aliquis  hoc  modo  occurrere;  quod  nos,  qui  tarn  saspe 
operum  mentionem  faciamus  et  omnia  eo  trahamus,  etiam  ope- 
rum aliquorum  pignora  exhibeamus.  Verum  via  nostra  et 
ratio  (ut  saepe  perspicue  diximus  et  adhuc  dicere  juvat)  ea  est ; 
ut  non  opera  ex  operibus  sive  experimenta  ex  experimentis 
(ut  empirici),  sed  ex  operibus  et  experimentis  causas  et  axio- 
mata,  atque  ex  causis  et  axiomatibus  rursus  nova  opera  et 
experimenta  (ut  legitimi  Naturae  Interpretes),  extrahamus. 

Atque  licet  in  tabulis  nostris  inveniendi  (ex  quibus  quarta 
pars  Instaurationis  consistit),  atque  etiam  exemplis  particula- 
rium (quae  in  secunda  parte  adduximus),  atque  insuper  in 
observationibus  nostris  super  historiam  (quae  in  tertia  parte 
operis  descripta  est),  quivis  vel  mediocris  perspicaciae  et  solertiae 
complurium  operum  nobilium  indicationes  et  designationes 
ubique  notabit ;  ingenue  tamen  fatemur,  historiam  naturalem 
quam  adhuc  habemus,  aut  ex  libris  aut  ex  inquisitione  propria, 
non  tarn  copiosam  esse  et  verificatam,  ut  legitimas  Interpreta- 
tioni  satisfacere  aut  ministrare  possit. 


NOVUM  ORGANUM.  213 

Itaque  si  quis  ad  mechanica  sit  magis  aptus  et  paratus,  atque 
sagax  ad  venanda  opera1  ex  conversatione  sola  cum  experi- 
ments, ei  permittimus  et  relinquimus  illam  industriam,  ut  ex 
historia  nostra  et  tabulis  multa  tanquam  in  via  decerpat  et 
applicet  ad  opera,  ac  veluti  foenus  recipiat  ad  tempus,  donee 
sors  haberi  possit.  Nos  vero,  cum  ad  majora  contendamus, 
moram  omnem  praeproperam  et  praematuram  in  istiusmodi  rebus 
tanquam  Atalantse  pilas  (ut  saepius  solemus  dicere)  damnamus. 
Neque  enim  aurea  poma  pueriliter  affectamus,  sed  omnia  in 
victoria  cursus  artis  super  naturam  ponimus ;  neque  museum 
aut  segetem  herbidam  demetere  festinamus,  sed  messem  tempe- 
stivam  expectamus. 

CXVIII. 

Occurret  etiam  alicui  proculdubio,  postquam  igsam  historiam 
nostram  et  inventionis  tabulas  perlegerit,  aliquid  in  ipsis  ex- 
perimentis  minus  certum,  vel  omnino  falsum ;  atque  propterea 
secum  fortasse  reputabit,  fundamentis  et  principiis  falsis  et 
dubiis  inventa  nostra  niti.  Verum  hoc  nihil  est ;  necesse  enim 
est  talia  sub  initiis  evenire.  Simile  enim  est  ac  si  in  scri- 
ptione  aut  impressione  una  forte  litera  aut  altera  perperam 
posita  aut  collocata  sit ;  id  enim  legentem  non  multum  impedire 
solet,  quandoquidem  errata  ab  ipso  sensu  facile  corriguntur. 
Ita  etiam  cogitent  homines  multa  in  historia  naturali  experi* 
menta  falso  credi  et  recipi  posse,  quae  paulo  post  a  causis  et 
axiomatibus  inventis  facile  expunguntur  et  rejiciuntur.  Sed 
tamen  verum  est,  si  in  historia  naturali  et  experimentis  magna 
et  crebra  et  continua  fuerint  errata,  ilia  nulla  ingenii  aut  artis 
foelicitate  corrigi  aut  emendari  posse.  Itaque  si  in  historia 
nostra  naturali,  quae  tanta  diligentia  et  severitate  et  fere  reli- 
gione  probata  et  collecta  est,  aliquid  in  particularibus  quando- 
que  subsit  falsitatis  aut  erroris,  quid  tandem  de  naturali 
historia  vulgari,  quae  prae  nostra  tarn  negligens  est  et  facilis, 
dicendum  erit  ?  aut  de  philosophia  et  scientiis  super  hujusmodi 
arenas  (vel  syrtes  potius)  asdificatis  ?  Itaque  hoc  quod  diximus 
neminem  moveat. 

CXIX. 

Occurrent  etiam  in  historia  nostra  et  experimentis  plurimae 
res,  primo  leves  et  vulgata?,  deinde  viles  et  illiberales,  postremo 

1  Compare  Temporis  Partus  Masculus  :  —  "  Siquidem  utile  genus  eorum  est  qui  de 
theoriis  non  admodum  solicit!,  mechanica  quadam  subtilitate  rerum  inventarum  ex- 
tensiones  prehendunt ;  qualis  est  Bacon." — J.  S. 

p  3 


214  NO  YUM  ORGANUM. 

nimis  subtiles  ac  mere  speculative,  et  quasi  nullius  usus :  quod 
genus  rerum,  hominum  studia  avertere  et  alienare  possit. 

Atque  de  istis  rebus  quae  videntur  vulgatae,  illud  homines 
cogitent;  solere  sane  eos  adhuc  nihil  aliud  agere,  quam  ut 
eorum  quae  rara  sunt  causas  ad  ea  quae  frequenter  fiunt 
referant  et  accommodent,  at  ipsorum  quae  frequenter  eveniunt 
nullas  causas  inquirant,  sed  ea  ipsa  recipiant  tanquam  concessa 
et  admissa. 

Itaque  non  ponderis,  non  rotationis  coelestium,  non  caloris, 
non  frigoris,  non  luminis,  non  duri,  non  mollis,  non  tenuis,  non 
densi,  non  liquidi,  non  consistentis,  non  animati,  non  inanimati, 
non  similaris,  non  dissimilaris,  nee  demum  organici,  causas 
quosrunt ;  sed  illis,  tanquam  pro  evidentibus  et  manifestis,  re- 
ceptis,  de  ceteris  rebus  quae  non  tain  frequenter  et  familiariter 
occurrunt  disputant  et  judicant. 

Nos  vero,  qui  satis  scimus  nullum  de  rebus  raris  aut  notabi- 
libus  judicium  fieri  posse,  multo  minus  res  novas  in  lucem 
protrahi,  absque  vulgarium  rerum  causis  et  causarum  causis 
rite  examinatis  et  repertis,  necessario  ad  res  vulgarissimas  in 
historiam  nostram  recipiendas  compellimur.  Quinetiam  nil 
magis  philosophiae  offecisse  deprehendimus  quam  quod  res  quae 
familiares  sunt  et  frequenter  occurrunt  contemplationem  homi- 
num non  morentur  et  detineant,  sed  recipiantur  obiter,  neque 
earum  causse  quaeri  soleant :  ut  non  saepius  requiratur  infor- 
matio  de  rebus  ignotis,  quam  attentio  in  notis. 

cxx. 

Quod  vero  ad  rerum  vilitatem  attinet,  vel  etiam  turpitudi- 
nem,  quibus  (ut  ait  Plinius)  honos  praefandus  est1 ;  eae  res,  non 
minus  quam  lautissimae  et  pretiosissimae,  in  historiam  natu- 
ralem  recipiendae  sunt.  Neque  propterea  polluitur  naturalis 
historia:  sol  enim  aeque  palatia  et  cloacas  ingreditur,  neque 
tamen  polluitur.  Nos  autem  non  Capitolium  aliquod  aut  Pyra- 
midem  hominum  superbise  dedicamus  aut  condimus,  sed  tern- 
plum  sanctum  ad  exemplar  mundi  in  intellectu  humano  fundamus. 
Itaque  exemplar  sequimur.  Nam  quicquid  essentia  dignum 
est,  id  etiam  scientia  dignuni,  quas  est  essentiae  imago.  At  vilia 
reque  subsistunt  ac  lauta.  Quinetiam,  ut  e  quibusdam  putri- 
dis  materiis,  veluti  musco  et  zibetho,  aliquando  optimi  odores 

1  "  Rerum  natura,  hoc  est,  vita  narratur,  et  haec  sordidissima  sui  parte,  ut  plurima- 
rum  rerum  aut  rusticis  vocabulis  aut  externis,  imo  b;irb:iris,  etiam  cum  honoris  pr*- 
fatione  ponendis." — Plin.  Hist.  Nut.  i.  ad  init.  Compare  also  Aristot.  De  Part.  Animal. 
i.  5. 


NOVUM  ORGANUM.  215 

generantur;  ita  et  ab  instantiis  vilibus  et  sordidis  quandoque 
eximia  lux  et  informatio  emanat. .  Verum  de  hoc  nimis  multa ; 
cum  hoc  genus  fastidii  sit  plane  puerile  et  effceminatum. 

cxxi. 

At  de  illo  omnino  magis  accurate  dispiciendum  ;  quod  plu- 
rima  in  historia  nostra  captui  vulgari,  aut  etiam  cuivis  intellectui 
(rebus  praesentibus  assuefacto),  videbuntur  curiosae  cujusdam 
et  inutilis  subtilitatis.  Itaque  de  hoc  ante  omnia  et  dictum  et 
dicendum  est;  hoc  scilicet;  nos  jam  sub  initiis  et  ad  tempus, 
tantum  lucifera  experimenta,  non  fructifera  quaerere;  ad  exem- 
plum  creationis  divinae,  quod  saepius  diximus,  quae  primo  die 
lucem  tantum  produxit,  eique  soli  unum  integrum  diem  attribuit, 
neque  illo  die  quicquam  materiati  operis  immiscuit. 

Itaque  si  quis  istiusmodi  res  nullius  esse  usus  putet,  idem 
cogitat  ac  si  nullum  etiam  lucis  esse  usum  censeat,  quia  res 
scilicet  solida  aut  materiata  non  sit.  Atque  revera  dicendum 
est,  simplicium  naturarum  cognitionem  bene  examinatam  et 
definitam  instar  lucis  esse ;  quae  ad  universa  operum  penetralia 
aditum  praebet,  atque  tota  agmina  operum  et  turmas,  et  axioma- 
tum  nobilissimorum  fontes,  potestate  quadam  complectitur  et  post 
se  trahit ;  in  se  tarn  en  non  ita  magni  usus  est.  Quin  et  litera- 
rum  elementa  per  se  et  separatim  nihil  significant  nee  alicujus 
usus  sunt,  sed  tamen  ad  omnis  sermonis  compositionem  et 
apparatum  instar  materias  primae  sunt.  Etiam  semina  rerum 
potestate  valida,  usu  (nisi  in  processu  suo)  nihili  sunt.  Atque 
lucis  ipsius  radii  dispersi,  nisi  coeant,  beneficium  suum  non  im- 
pertiuntur. 

Quod  si  quis  subtilitatibus  speculativis  offendatur,  quid  de 
scholasticis  viris  dicendum  erit,  qui  subtilitatibus  immensum 
indulserunt  ?  qua;  tamen  subtilitates  in  Yerbis,  aut  saltern  vul- 
garibus  notionibus  (quod  tantundem  valet),  non  in  rebus  aut 
nutura  consumptas  fuerunt,  atque  utilitatis  expertes  erant,  non 
tantum  in  origine,  sed  etiam  in  consequentiis ;  tales  autem  non 
fuerunt,  ut  haberent  in  prassens  utilitatem  nullam,  sed  per  con- 
sequens  infinitam ;  quales  sunt  eae  de  quibus  loquimur.  Hoc 
vero  sciant  homines  pro  certo,  omnem  subtilitatem  disputationum 
et  discursuum  mentis,  si  adhibeatur  tantum  post  axiomata  in- 
venta,  seram  esse  et  praeposteram ;  et  subtilitatis  tempus  verum 
ac  proprium,  aut  saltern  praecipuum,  versari  in  pensitanda 
experientia  et  inde  constituendis  axiomatibus ;  nam  ilia  altera 
subtilitas  naturam  prensat  et  captat,  sed  nunquam  apprehendit 

P  4 


216  NOVUM   ORGANUM. 

aut  capit.  Et  verissimum  certe  est  quod  de  occasione  sive 
fortuna  dici  solet,  si  transferatur  ad  naturam :  videlicet,  earn  a 
fronte  comatam,  ab  occipitio  calvam  esse. 

Denique  de  contemptu  in  naturali  historia  rerum  aut  vul- 
garium,  aut  vilium,  aut  nimis  subtilium  et  in  originibus  suis 
inutilium,  ilia  vox  mulierculas  ad  tumidum  principem,  qui  peti- 
tionem  ejus  ut  rem  indignam  et  maj  estate  sua  inferiorem  abje- 
cisset,  pro  oraculo  sit ;  Desine  ergo  rex  esse :  quia  certissimum 
est,  imperium  in  naturam,  si  quis  hujusmodi  rebus  ut  nimis 
exilibus  et  minutis  vacare  nolit,  nee  obtineri  nee  geri  posse. 

CXXII. 

Occurrit1  etiam  et  illud;  mirabile  quiddam  esse  et  durum, 
quod  nos  omnes  scientias  atque  omnes  authores  simul  ac  veluti 
uno  ictu  et  impetu  summoveamus :  idque  non  assumpto  aliquo 
ex  antiquis  in  auxilium  et  presidium  nostrum,  sed  quasi  viribus 
propriis. 

Nos  autem  scimus,  si  minus  sincera  fide  agere  voluissemus, 
non  difficile  fuisse  nobis,  ista  quae  afferuntur  vel  ad  antiqua 
saecula  ante  Graecorum  tempora  (cum  scientiae  de  natura  magis 
fortasse  sed  tamen  majore  cum  silentio  floruerint,  neque  in 
Groecorum  tubas  et  fistulas  adhuc  incidissent),  vel  etiam  (per 
partes  certe)  ad  aliquos  ex  Grsecis  ipsis  referre,  atque  astipula- 
tionem  et  honorem  inde  petere :  more  novorum  hominum,  qui 
nobilitatem  sibi  ex  antiqua  aliqua  prosapia,  per  genealogiarum 
favores,  astruunt  et  affingunt.  Nos  vero  rerum  evidentia  freti, 
omnem  commenti  et  imposturae  conditionem  rejicimus;  neque 
ad  id  quod  agitur  plus  interesse  putamus,  utruni  quas  jam  in- 
venientur  antiquis  olim  cognita,  et  per  rerum  vicissitudines  et 
saecula  occidentia  et  orientia  sint,  quam  hominibus  curae  esse 
debere,  utrum  Novus  Orbis  fuerit  insula  ilia  Atlantis  et  ve- 
teri  mundo  cognita,  an  nunc  primum  reperta.  Rerum  enim 
inventio  a  natura?  luce  petenda,  non  ab  antiquitatis  tenebris 
repetenda  est. 

Quod  vero  ad  universalem  istam  reprehensionem  attinet, 
certissimum  est  vere  rem  reputanti,  earn  et  magis  probabilem 
esse  et  magis  modestam,  quam  si  facta  fuisset  ex  parte.  Si 
enim  in  primis  notionibus  errores  radicati  non  fuissent,  fieri  non 
potuisset  quin  nonnulla  recte  inventa  alia  perperam  inventa 
correxissent.  Sed  cum  errores  fundamentales  fuerint,  atque 
ejusmodi  ut  homines  potius  res  neglexerint  ac  praeterierint, 

1  So  in  the  original  edition.     I  think  it  should  be  occurret. — J.  S. 


NOVUM  ORGANUM.  217 

quam  de  illis  pravum  ant  falsum  judicium  fecerint ;  minime 
mirum  est,  si  homines  id  non  obtinuerint  quod  non  egerint, 
nee  ad  metam  pervenerint  quam  non  posuerint  aut  collocarint, 
neque  viam  emensi  sint  quam  non  ingressi  sint  aut  tenuerint. 

Atque  insolentiam  rei  quod  attinet ;  certe  si  quis  manus  con- 
stantia  atque  oculi  vigore  lineam  magis  rectam  aut  circulum 
magis  perfectum  se  describere  posse  quam  alium  quempiam  sibi 
assumat,  inducitur  scilicet  facultatis  comparatio :  quod  si  quis 
asserat  se  adhibita  regula  aut  circumducto  circino  lineam  magis 
rectam  aut  circulum  magis  perfectum  posse  describere,  quam 
aliquem  alium  vi  sola  oculi  et  manus,  is  certe  non  admodum 
jactator  fuerit.  Quin  hoc  quod  dicimus  non  solum  in  hoc  nostro 
conatu  primo  et  incoaptivo  locum  habet ;  sed  etiam  pertinet  ad 
eos  qui  huic  rei  posthac  incumbent.  Nostra  enim  via  inveniendi 
scientias  exaequat  fere  ingenia,  et  non  multum  excellentiae  eorum 
relinquit:  cum  omnia  per  certissimas  regulas  et  demonstrationes 
transigat.  Itaque  haec  nostra  (ut  saepe  diximus)  frelicitatis  cujus- 
dam  sunt  potius  quam  facultatis,  et  potius  temporis  partus  quam 
ingenii.  Est  enim  certe  casus  aliquis  non  minus  in  cogitatio- 
nibus  humanis,  quam  in  operibus  et  factis. 

CXXIII. 

Itaque  dicendum  de  nobis  ipsis  quod  ille  per  jocum  dixit, 
prassertim  cum  tarn  bene  rem  secet:  fieri  non  potest  ut  idem 
sentiant,  qui  aquam  et  qui  vinum  bibant.  At  caeteri  homines, 
tarn  veteres  quam  novi,  liquorem  biberunt  crudum  in  scientiis, 
tanquam  aquam  vel  sponte  ex  intellectu  manantem,  vel  per 
dialecticam,  tanquam  per  rotas  ex  puteo,  haustam.  At  nos 
liquorem  bibimus  et  propinamus  ex  infinitis  confectam  uvis, 
iisque  maturis  et  tcmpestivis,  et  per  racemos  quosdam  collectis 
ac  decerptis,  et  subinde  in  torculari  pressis,  ac  postremo  in  vase 
repurgatis  et  clarificatis.  Itaque  nil  mirum  si  nobis  cum  aliis 
non  conveniat. 

CXXIV. 

Occurret  proculdubio  et  illud :  nee  metam  aut  scopum  scien- 
tiarum  a  nobis  ipsis  (id  quod  in  aliis  reprehendimus)  verum  et 
optimum  praefixum  esse.  Esse  enim  contemplationem  veritatis 
omni  operum  utilitate  et  magnitudine  digniorem  et  celsiorem : 
longam  vero  istam  et  sollicitam  moram  in  experientia  et  materia 
et  rerum  particularium  fluctibus,  mentem  veluti  humo  affigere, 
vel  potius  in  Tartarum  quoddam  confusionis  et  perturbationis 
dejicere ;  atque  ab  abstracts  sapientias  serenitate  et  tranquillitate 


218  NOVUM  ORGANUM. 

(tanquam  a  statu  multo  diviniore)  arcere  et  summovere.  Nos 
vero  huic  ration!  libenter  assentimur ;  et  hoc  ipsum,  quod 
innuunt  ac  praeoptant,  praecipue  atque  ante  omnia  agimus. 
Etenim  verum  exemplar  mundi  in  intellect!!  humano  funda- 
mus ;  quale  invenitur,  non  quale  cuipiam  sua  propria  ratio  dicta- 
verit.  Hoc  autem  perfici  non  potest,  nisi  facta  mundi  dissectione 
atque  anatomia  diligentissima.  Modules  vero  ineptos  mundorum 
et  tanquam  simiolas,  quas  in  philosopliiis  phantasiae  hominum 
extruxerunt,  omnino  dissipandas  edicimus.  Sciant  itaque  ho- 
mines (id  quod  superius  diximus)  quantum  intersit  inter  humanae 
mentis  Idola,  et  divinae  mentis  Ideas.  Ilia  enim  nihil  aliud  sunt 
quam  abstractiones  ad  placitum :  hae  autem  sunt  vera  signacula 
Creatoris  super  creaturas,  prout  in  materia  per  lineas  veras  et 
exquisitas  imprimuntur  et  terminantur.  Itaque  ipsissimas  res 
sunt  (in  hoc  genere)  veritas  et  utilitas  * :  atque  opera  ipsa  pluris 
facienda  sunt,  quatenus  sunt  veritatis  pignora,  quam  propter 
vitae  commoda. 

cxxv. 

Occurret  fortasse  et  illud :  nos  tanquam  actum  agere,  at- 
que antiques  ipsos  eandem  quam  nos  viam  tenuisse.  Itaque 
verisimile  putabit  quispiam  etiam  nos,  post  tantum  motum  et 
molitionem,  deventuros  tandem  ad  aliquam  ex  illis  philosophiis 
quae  apud  antiquos  valueruut.  Nam  et  illos  in  meditationum 
suarum  principiis  vim  et  copiam  magnam  exemplorum  et  par- 
ticularium  paravisse,  atque  in  commentarios  per  locos  et  titu- 
los  digessisse,  atque  inde  philosophias  suas  et  artes  confecisse, 
et  postea,  re  conaperta,  pronuntiasse,  et  exempla  ad  fidem  et 

1  Compare  Partis  Instaurationis  Secundot  Delineatio  :  —  "  Quinetiam  illis  quibus 
in  conteniplationis  amorem  efFusis  frequens  apud  nos  operum  mentio  asperum  quiddara 
et  ingratura  et  mechanicum  sonat,  monstrabimus  quantum  illi  desideriis  suis  propriis  ad- 
versentur,  cum puritas contemplationum  atque  substructio  et  inventio  operum  prorsus  eisdem 
rebus  nitantur  et  simul  perfruantur."  In  a  corresponding  passage  in  the  Cogitata  et  Visa 
we  find,  instead  of  the  last  clause,  "  etenim  in  natura  Opera  non  tantum  vitae  beneficia 
sed  et  veritatis  pignora  esse.  .  .  Veritatem  enim  per  Operum  indicationem  magis 
quam  ex  argumentatione  aut  etiam  ex  sensu  et  patefieri  et  probari.  Quare  unam 
eandemque  rationem  et  conditlonis  humantB  et  mentis  dotandee  esse." 

Compare  also  Nov.  Org.  ii.  4. :  "  Ista  autem  duo  pronuntiata,  Activum  et  Con- 
templativum,  res  eadem  sunt ;  et  quod  in  operando  utilissimum  vel  in  sciendo  veris- 
simura." 

I  do  not  think  that  the  use  of  ipsissimce  here  can  be  justified  :  if  the  meaning  be 
(as  I  think  it  must)  that  truth  and  utility  are  (in  this  kind)  "  the  very  same  things." 
If  ipsissimie  be  used  correctly,  the  meaning  must  be  that  things  themselves,  the 
very  facts  of  nature,  are  truth  and  utility  both.  But  in  that  case  we  should  expect 
"  et  veritas  et  utilitas."  Mr.  Ellis  proposes  to  render  the  phrase  thus  :  "  Truth  and 
utility  are  in  this  kind  the  very  things  we  seek  for."  But  to  me  it  seems  less  pro- 
bable that  Bacon  would  have  expressed  such  a  meaning  by  such  a  phrase  than  that  he 
used  the  word  ipsissima  incorrectly  in  the  sense  I  have  attributed  to  it.  — /.  S. 


NOVCJM   OilGANUM.  219 

docendi  lumen  sparsim  addidisse;  sed  particularium  notas  et 
codicillos  ac  commentarios  suos  in  lucem  edere  supervacuum 
et  molestum  putasse ;  ideoque  fecisse  quod  in  aedificando  fieri 
solet,  nempe  post  aedificii  structuram  macliinas  et  scalas  a  con- 
spectu  amovisse.  Neque  aliter  factum  esse  credere  certe  opor- 
tet.  Verum  nisi  quis  omnino  oblitus  fuerit  eorum  quae  superius 
dicta  sunt,  huic  objectioni  (aut  scrupulo  potius)  facile  responde- 
bit.  Formara  enim  inquirendi  et  inveniendi  apud  antiquos  et 
ipsi  profitentur1,  et  scripta  eorum  prae  se  ferunt.  Ea  autem 
non  alia  fuit,  quam  ut  ab  exemplis  quibusdam  et  particularibus 
(additis  notionibus  communibus,  et  fortasse  portione  nonnulla 
ex  opinionibus  receptis  quae  maxime  placuerunt)  ad  conclusiones 
maxime  generales  sive  principia  scientiarum  advolarent,  ad 
quorum  veritatem  immotam  et  fixam  conclusiones  inferiores  per 
media  educerent  ac  probarent ;  ex  quibus  artem  constituebant. 
Turn  demum  si  nova  particularia  et  exempla  mota  essent  et  ad- 
ducta  quae  placitis  suis  refragarentur,  ilia  aut  per  distinctiones 
aut  per  regularum  suarum  explanationes  in  ordinem  subtiliter 
redigebant,  aut  demum  per  exceptiones  grosso  modo  summove- 
bant :  at  rerum  particularium  non  refragantium  causas  ad  ilia 
principia  sua  laboriose  et  pertinaciter  accommodabant.  Verum 
nee  historia  naturalis  et  experientia  ilia  erat,  quam  fuisse 
oportebat,  (longe  certe  abest,)  et  ista  advolatio  ad  generalis- 
sima  omnia  perdidit. 

CXXVI. 

Occurret  et  illud :  nos,  propter  inhibitionem  quandam  pro- 
nuntiandi  et  principia  certa  ponendi  donee  per  medios  gradus 
ad  generalissima  rite  perventum  sit,  suspensionem  quandam 
judicii  tueri,  atque  ad  Acatalepsiam  rem  deducere.  Nos  vero 
non  Acatalepsiam,  sed  Eucatalepsiam  meditamur  et  proponi- 
mus :  sensui  enim  non  derogamus,  sed  ministramus ;  et  intel- 
lectum  non  contemnimus,  sed  regimus.  Atque  melius  est  scire 
quantum  opus  sit,  et  tamen  nos  non  penitus  scire  putare,  quam 
penitus  scire  nos  putare,  et  tamen  nil  eorum  quae  opus  est 
scire. 

CXXVII. 

Etiam  dubitabit  quispiam,  potius  quam  objiciet,  utrum  nos 
de  Naturali  tantum  Philosophia,  an  etiani  de  scientiis  reliquis, 
Logicis,  Ethicis,  Politicis,  secundum  viam  nostram  perficiendis 

1  "  Profitemur  "  in  the  original  edition  ;  obviously  a  misprint.  Compare  the  cor- 
responding passage  in  Inquisitio  legitima  de  Motu. 


220  NOVUM   ORGANUM. 

loquamur.  At  nos  certe  de  universis  haec  quae  dicta  sunt  in- 
telligimus  :  atque  quemadmodum  vulgaris  logica,  quas  regit  res 
per  Syllogisinum,  non  tantum  ad  naturales,  sed  ad  omnes  scien- 
tias  pertinet;  ita  et  nostra,  quae  procedit  per  Inductionem, 
omnia  complectitur.  Tarn  enim  historian*  et  tabulas  inveni- 
endi  conficimus  de  Ira,  Metu,  et  Verecundia,  et  similibus ;  ac 
etiam  de  exemplis  rerum  Civilium:  nee  minus  de  motibus 
mentalibus  Memoriae,  Compositionis  et  Divisionis1,  Judicii,  et 
reliquorum :  quam  de  Calido  et  Frigido,  aut  Luce,  aut  Vege- 
tatioiie,  aut  similibus.2  Sed  tamen  cum  nostra  ratio  Interpre- 
tandi,  post  historiam  praeparatam  et  ordinatam,  non  mentis 
tantum  motus  et  discursus  (ut  logica  vulgaris),  sed  et  rerum 
naturam  iutueatur ;  ita  mentem  regimus,  ut  ad  rerum  naturam 
se,  aptis  per  omnia  modis,  applicare  possit.  Atque  propterea 
multa  et  diversa  in  doctrina  Interpretationis  praecipimus,  quse  ad 
subjecti  de  quo  inquirimus  qualitatem  et  conditioned,  modum 
inveniendi  nonnulla  ex  parte  applicent. 

CXXVIII. 

At  illud  de  nobis  ne  dubitare  quidem  fas  sit;  utrum  nos 
philosophiam  et  artes  et  scientias  quibus  utimur  destruere  et 
demoliri  cupiamus :  contra  enim,  earum  et  usum  et  cultum  et 
honores  libenter  amplectimur.  Neque  enim  ullo  modo  offici- 
mus,  quin  istae  quae  invaluerunt  et  disputationes  alant,  et 
sermones  ornent,  et  ad  professoria  munera  ac  vitae  civilis  com- 
pendia adhibeantur  et  valeant;  denique,  tanquam  numismata 
quasdam,  consensu  inter  homines  recipiantur.  Quinetiam  signi- 
ficamus  aperte,  ea  quae  nos  adducimus  ad  istas  res  non  multum 
idonea  futura ;  cum  ad  vulgi  captum  deduci  omnino  non  possint, 
nisi  per  effecta  et  opera  tantum.  At  hoc  ipsum  quod  de  affectu 
nostro  et  bona  voluntate  erga  scientias  receptas  dicimus  quam 
vere  profiteamur,  scripta  nostra  in  publicum  edita  (prassertim 
libri  de  Progressu  Scientiarum)  fidem  faciant.  Itaque  id  verbis 
amplius  vincere  non  conabimur.  Illud  interim  constanter  et 
diserte  monemus;  his  modis  qui  in  usu  sunt  nee  magnos  in 
scientiarum  doctrinis  et  contemplatione  progressus  fieri,  nee 
illas  ad  amplitudinem  operum  deduci  posse. 

1  Synthesis  and  analysis  ? 

2  This  passage  is  important  because  it  shows  that  Bacon  proposed  to  apply  his 
method  to  mental  phenomena  ;  which  is  in  itself  a  sufficient  refutation  of  M.  Cousin's 
interpretation  of  the  passage  in  which,  when  censuring  the  writings  of  the  schoolmen, 
he  compares  them  to  the  self-evolved  web  of  the  spider.     I  have  elsewhere  spoken 
more  at  length  of  this  passage.    [See  p.  92.] 


NOVUM  ORGANUM.  221 

CXXIX. 

Superest  ut  de  Finis  excellentia  pauca  dicamus.  Ea  si  prius 
dicta  fuissent,  votis  similia  videri  potuissent:  sed  spe  jam 
facta,  et  iniquis  praejudiciis  sublatis,  plus  fortasse  ponderis  habe- 
bunt.  Quod  si  nos  omnia  perfecissemus  et  plane  absolvissemus, 
nee  alios  in  partem  et  consortium  laborum  subinde  vocaremus, 
etiam  ab  hujusmodi  verbis  abstinuissemus,  ne  acciperentur  in 
praedicationem  meriti  nostri.  Cum  vero  aliorum  industria 
acuenda  sit  et  animi  excitandi  atque  accendendi,  consentaneum 
est  ut  quaedam  hominibus  in  mentem  redigamus. 

Primo  itaque  videtur  inventorum  nobilium  introductio  inter 
actiones  humanas  longe  primas  partes  tenere :  id  quod  antiqua 
saeculajudicaverunt,  Ea  enim  rerum  inventoribus  divinoshonores 
tribuerunt ;  iis  autem  qui  in  rebus  civilibus  merebantur  (quales 
erant  urbium  et  imperiorum  conditores,  legislatores,  patriarum 
a  diuturnis  malis  liberatores,  tyrannidum  debellatores,  et  his 
similes),  heroum  tantum  honores  decreverunt.  Atque  certe  si 
quis  ea  recte  conferat,  justum  hoc  prisci  saeculi  judicium  repe- 
riet.  Etenim  inventorum  beneficia  ad  universum  genus  huma- 
num  pertinere  possunt,  civilia  ad  certas  tantummodo  hominunr 
sedes :  hsec  etiam  non  ultra  paucas  aetates  durant,  ilia  quasi 
perpetuis  temporibus.  Atque  status  emendatio  in  civilibus 
non  sine  vi  et  perturbatione  plerumque  procedit:  at  inventa 
beant,  et  beneficium  deferunt  absque  alicujus  injuria  aut  tri- 
stitia. 

Etiam  inventa  quasi  novas  creationes  sunt,  et  divinorum 
operum  imitamenta ;  ut  bene  cecinit  ille : 

"  Primum  frugiferos  foetus  mortalibus  aegris 
Dididerant  quondam  praestanti  nomine  Athenae  ; 
Et  RECREAVERUNT  vitam,  legesque  rogarunt." 1 

Atque  videtur  notatu  dignum  in  Solomone ;  quod  cum  im- 
perio,  auro,  magnificentia  operum,  satellitio,  famulitio,  classe 
insuper,  et  nominis  claritate,  ac  summa  hominum  admiratione 
floreret,  tamen  nihil  horum  delegerit  sibi  ad  gloriam,  sed  ita 
pronuntiaverit :  Gloriam  Dei  esse,  celare  rem;  gloriam  regis, 
investigare  rem. 2 

Rursus  (si  placet)  reputet  quispiam,  quantum  intersit  inter 
hominum  vitam  in  excultissima  quapiam  Europse  provincia,  et 
in  regione  aliqua  Novae  Indiae  maxime  fera  et  barbara:  ea3 

1  Lucretius,  vi.  1—3.  2  Frov.  xxv.  2.  •  So  in  the  original  edition. 


222  XOVFM  ORGANOl 

tantum  differre  existimabit,  ut  merito  hominem  homini  Deum 
esse,  non  solum  propter  auxilium  et  beneficium,  sed  etiam  per 
status  comparationem,  recte  dici  possit.  Atque  hoc  non  solum, 
non  coslum,  non  corpora,  sed  artes  praestant. 

Rursus,  vim  et  virtutem  et  consequents  rerum  inventarum 
notare  juvat :  quae  non  in  aliis  manifestius  occumint,  quam  in 
illis  tribus  quae  antiquis  incognita?,  et  quarum  primordia,  licet 
recentia,  obscura  et  ingloria  sunt :  Artis  nimirum  Imprimendi, 
Pulveris  Tormentarii,  et  Acus  ]Sauticae.  Haec  enim  tria  rerum 
faciem  et  statum  in  orbe  terrarum  mutarerunt :  primum,  in  re 
literaria ;  secundum,  in  re  bellica ;  tertium,  in  nayigationibus  : 
unde  innumerae  rerum  mutationes  sequutae  sunt ;  ut  non  impe- 
rium  aliquod,  non  secta,  non  stella,  majorem  efficaciam  et  quasi 
influxum  super  res  humanas  exercuisse  yideatur,  quam  ista 
mechaniea  exercuerunt. 

Praeterea  non  abs  re  fuerit,  tria  hominum  ambitionis  genera 
et  quasi  gradus  distinguere.  Primum  eorum,  qui  propriam  po- 
tentiam  in  patria  sua  amplificare  cupiunt ;  quod  genus  vulgare 
est  et'degener.  Secundum  eorum,  qui  patriae  potentiam  et  im- 
perium  inter  humanum  genus  amplificare  nituntur ;  illud  plus 
certe  habet  dignitatis,  cupiditatis  baud  minus.  Quod  si  quis 
humani  generis  ipsius  potentiam  et  imperium  in  rerum  univer- 
sitatem  instaurare  et  amplificare  conetur,  ea  proculdubio  ambi- 
tio  (si  modo  ita  vocanda  sit)  reliquis  et  sanior  est  et  augustior. 
Hominis  autem  imperium  in  res,  in  solis  artibus  et  scientiis 
ponitur.  Naturae  enim  non  imperatur,  nisi  parendo. 

Praeterea,  si  unius  alicujus  particularis  inventi  utilitas  ita 
homines  affecerit,  ut  eum  qui  genus  humanum  universum  bene- 
ficio  aliquo  devincire  potuerit  homine  majorem  putaverint; 
quanto  Celsius  videbitur  tale  aliquid  invenire,  per  quod  alia 
omnia  expedite  inveniri  possint?  Et  tamen  (ut  rerum  omnino 
dicamus)  quemadmodum  luci  magnam  habemus  gratiam,  quod 
per  earn  vias  uiire,  artes  exercere,  legere,  nos  invicem  digno- 
scere  possimus;  et  nihilominus  ipsa  visio  lucis  res  praestantior 
est  et  pulchrior,  quam  multiplex  ejus  usus :  ita  certe  ipsa  con- 
templatio  rerum  prout  sunt,  sine  superstitione  aut  unpostura, 
errore  aut  confusione,  in  seipsa  magis  digna  est,  quam  universus 
inventorum  fructua.1 

Postremo  siquis  depravationem  scientiarum  et  artium  ad  ma- 

1  This  u  one  of  the  passages  which  show  how  far  Bacon  was  from  what  b  now 
caned  a  utilitarian. 


NOVUM  ORGANUM.  223 

litiam  et  luxuriam  et  similia  objecerit;  id  neminem  moveat. 
Illud  enim  de  omnibus  mundanis  bonis  dici  potest,  ingenio, 
fortitudine,  viribus,  forma,  divitiis,  luce  ipsa,  et  reliquis.  Re- 
cuperet  modo  genus  humanum  jus  suum  in  naturam  quod  ei 
ex  dotatione  divina  competit,  et  detur  ei  copia:  usum  vero 
recta  ratio  et  sana  religio  gubernabit. 

cxxx. 

Jam  vero  tempus  est  ut  artem  ipsam  Interpretandi  Naturam 
proponamus :  in  qua  licet  nos  utilissima  et  verissima  praecepisse 
arbitremur,  tamen  necessitatem  ei  absolutam  (ac  si  absque  ea 
nil  agi  possit)  aut  etiam  perfectionem  non  attribuimus.  Ete- 
nim  in  ea  opinione  sumus ;  si  justam  Naturae  et  Experientiae 
Historiam  prsesto  haberent  homines,  atque  in  ea  sedulo  versa- 
rentur,  sibique  duas  res  imperare  possent ;  unam,  ut  receptas 
opinione  s  et  notiones  deponerent ;  alteram,  ut  mentem  a  genera- 
lissimis  et  proximis  ab  illis  ad  tempus  cohiberent ;  fore  ut  etiam 
vi  propria  et  genuina  mentis,  absque  alia  arte,  in  formam 
nostram  Interpretandi  incidere  possent.  Est  enim  Interpreta- 
tio  verum  et  naturale  opus  mentis,  demptis  iis  quae  obstant  * : 
sed  tamen  omnia  certe  per  nostra  praecepta  erunt  magis  in  pro- 
cinctu,  et  multo  firmiora. 

Neque  tamen  illis  nihil  addi  posse  affirmamus :  sed  contra, 

nos,  qui  mentem  respicimus  non  tantum  in  facultate 

propria,  sed  quatenus  copulatur  cum 

rebus,  Artem  inveniendi  cum 

Inventis  adolescere  posse, 

statuere  debemus. 

1  Compare  Valerius  Terminus,  ch.  22. :— "  That  it  is  true  that  interpretation  is  the 
very  natural  and  direct  intention,  action,  and  progression  of  the  understanding,  delivered 
from  impediments  ;  and  that  all  anticipation  is  but  a  deflexion  or  declination  by  ac- 
cident." Also  Adv.  of  Learn.  (2d  book)  : — "For  he  that  shall  attentively  observe  how 
the  mind  doth  gather  this  excellent  dew  of  knowledge,  like  unto  that  which  the  poet 
speaketh  of,  Aerii  mellis  ccelestia  dona,  distilling  and  contriving  it  out  of  particulars 
natural  and  artificial,  as  the  flowers  of  the  field  and  garden,  shall  find  that  the  mind 
of  herself  by  nature  doth  manage  and  act  an  induction  much  better  than  they  de- 
scribe it." — /.  S. 


LIBER  SECUNDUS 
APH  OR  IS  MO  RUM. 


VOL.  I. 


INTERPRETATION    NATURE 

SIVE  DE 

REGNO  HOMINIS. 


APHORISMUS 

I. 

SUPER  datum  corpus  novam  naturam  sive  novas  naturas 
generare  et  superinducere,  opus  et  intentio  est  humanse  Po- 
tentiae.  Datae  autem  naturas  Formam,  sive  differentiam  veram, 
sive  naturam  naturantem  l,  sive  fontem  emanationis  (ista  enim 
vocabula  habemus  quas  ad  indicationem  rei  proxime  accedunt) 
invenire,  opus  et  intentio  est  humanse  Scientiae.2  Atque  his 
operibus  primariis  subordinantur  alia  opera  duo  secundaria  et 
inferioris  notes ;  priori,  transformatio  corporum  concretorum 
de  alio  in  aliud,  intra  terminos  Possibilis  3 ;  posteriori,  inventio 
in  omni  generatione  et  motu  latentis  processus,  continuati  ab 

1  This  is  the  only  passage  in  which  I  have  met  with  the  phrase  natura  naturans 
used  as  it  is  here.     With  the  later  schoolmen,  as  with  Spinoza,  it  denotes  God  con- 
sidered as  the  causa  immanens  of  the  universe,  and  therefore,  according  to  the  latter 
at  least,  not  hypostatically  distinct  from  it.    (On  the  Pantheistic  tendency  occasionally 
perceptible  among  the  schoolmen,  see  Neander's  Essay  on  Scotus  Erigena  in  the  Berlin 
Memoirs.)     Bacon  applies  it  to  the   Form,  considered  as  the  causa  immanens  of  the 
properties  of  the  body.     I   regret  not  having  been  able  to  trace  the  history  of  this 
remarkable  phrase.    It  does  not  occur,  I  think,  in  St.  Thomas  Aquinas,  though  I  have 
met  with  it  in  an  index  to  his  Summa;  the  passage  referred  to  containing  a  quotation 
from  St.  Augustine, in  which  the  latter  speaks  of  "  ea  natura  quae  creavit  omnes  casteras 
instituitque  naturas."     (  V.  St.  Aug.,  De  Trin.  xiv.  9. )     Neither  does  it  occur,  so  far 
as  1  am  aware,  where  we  might  have  expected  it,  in  the  De  Divisions  Naturae  of  Scotus 
Erigena.     Vossius,  De  Vitiis  Latini  Sermonis,  notices  its  use   among  the  schoolmen, 
but  gives  no  particular  reference. 

2  See  General  Preface,  §  7.  p.  25. 

3  The  possibility  of  transmutation,  long  and  strenuously  denied,  though  certainly 
on  no  sufficient  grounds,  is  now  generally  admitted.     "  There  was  a  time  when  this 
fundamental  doctrine  of  the  alchemists  was  opposed   to  known  analogies.     It  is  now 
no  longer  so  opposed  to  them,  only  some  stages  beyond  their  present  development."  — 
Fnradny,  Lectures  on  Non-Metallic  Elements,  p.  106. 

Q  2 


228  NOVUM  ORGANUM. 

Efficiente  manifesto  et  materia  manifesta  usque  ad  Formam 
inditam ;  et  inventio  similiter  latentis  schematismi  corporum 
quiescentium  et  non  in  motu.1 

II. 

Quam  infoeliciter  se  habeat  scientia  humana  quae  in  usu  est, 
etiam  ex  illis  liquet  quae  vulgo  asseruntur.  Recte  ponitur; 
Vere  scire,  esse  per  Causas  scire.  Etiam  non  male  constituuntur 
causaa  quatuor ;  Materia,  Forma,  Efficiens,  et  Finis.  At  ex  his, 
Causa  Finalis  tantum  abest  ut  prosit,  ut  etiam  scientias  cor- 
rumpat,  nisi  in  hominis  actionibus ;  Formae  inventio  habetur 
pro  desperata;  Efficiens  vero  et  Materia  (quales  quaeruntur  et 
recipiuntur,  remotae  scilicet,  absque  latenti  processu  ad  Formam) 
res  perfunctoriae  sunt  et  superficiales,  et  nihili  fere  ad  scientiam 
veram  et  activam.  Neque  tamen  obliti  sumus  nos  superius 
notasse  et  correxisse  errorem  mentis  humanae,  in  deferendo 
Formis  primas  essentia?.2  Licet  enim  in  natura  nihil  vere 
existat  praeter  corpora  individua  edentia  actus  puros  individuos 
ex  lege;  in  doctrinis  tamen,  ilia  ipsa  lex,  ej  usque  inquisitio 
et  inventio  atque  explicatio,  pro  fundamento  est  tarn  ad 
sciendum  quam  ad  operandum.  Earn  autem  legem,  ej  usque 
paragraphos,  Formarum  nomine  intelligimus 3 ;  praesertim  cum 
hoc  vocabulum  invaluerit  et  familiariter  occurrat 

in. 

Qui  causam  alicujus  naturae  (veluti  albedinis  aut  Caloris)  in 
certis  tantum  subjectis  novit,  ejus  Scientia  imperfecta  est;  et 
qui  effectum  super  certas  tantum  materias  (inter  eas  quae  sunt 
susceptibiles)  inducere  potest,  ejus  Potentia  pariter  imperfecta 
est.  At  qui  Efficientem  et  Materialem  causam  tantummodo 
novit  (quae  causae  fluxae  sunt,  et  nihil  aliud  quam  vehicula  et 
causae  Formam  deferentes  in  aliquibus) 4,  is  ad  nova  inventa, 

1  In  this  aphorism  Bacon  combines  the  antithesis  of  corpus  and  natura,  the  con- 
crete and  the  abstract,  with  the  antithesis  of  power  and  science,  and  thus  arrives  at  a 
quadripartite  classification.     To  translate,  as  Mr.  Craik  has  done,  "natura"  by  "na- 
tural substance  "  involves  the  whole  subject  in  confusion. 

In  the  last  sentence  continuati  may  be  translated  "continuously  carried  on."  The 
word  is  often  thus  used ;  as  in  the  dictum  "  mutatio  nil  aliud  est  quam  successiva  et 
continuata  formae  adquisitio." 

2  [I.  §  51.     "Formae  enim  commenta  animi  human!  sunt,  nisi  libeat  leges  illas 
actus  Formas  appellare."]     Translate, — "  We  have  noted  and  corrected  as  an  error  of 
the  human  mind  the  opinion  that  forms  give  existence."    Bacon  alludes  to  the  maxim 
"  forma  dat  esse." 

*  See  General  Preface,  p.  31.  The  paragraphs  of  a  law  are  its  sections  or  clauses. 
It  is  difficult  to  attach  any  definite  meaning  to  Mr.  Wood's  translation  of  paragraphos, 
"  its  parallels  in  each  science." 

4  t.  e.  u  which  are  unstable  causes,  and  merely  vehicles  and  causes  which  convey  the 
form  in  certain  cases." 


NOVUM  ORGANUM.  229 

in  materia  aliquatenus  simili  et  praeparata,  pervenire  potest, 
sed  rerum  tenninos  altius  fixos  non  movet.  At  qui  Formas 
novit,  is  naturas  unitatem  in  materiis  dissimillimis  complectitur. 
Itaque  quae  adhuc  facta  non  sunt,  qualia  nee  naturae  vicissi- 
tudines  neque  experimentales  industriae  neque  casus  ipse  in 
actum  unquam  perduxissent,  neque  cogitationem  humanam 
subitura  fuissent,  detegere  et  producere  potest.  Quare  ex 
Formarum  inventione  sequitur  Contemplatio  vera  et  Operatic 
libera. 

IV. 

Licet  vias  ad  potentiam  atque  ad  scientiam  humanam  con- 
junctissimae  sint  et  fere  eaedem,  tamen  propter  perniciosam  et 
inveteratam  consuetudinem  versandi  in  abstractis,  tutius  omnino 
est  ordiri  et  excitare  scientias  ab  iis  fundamentis  quae  in  ordine 
sunt  ad  partem  activam,  atque  ut  ilia  ipsa  partem  contem- 
plativam  signet  et  determinet.  Videndum  itaque  est,  ad 
aliquam  naturam  super  corpus  datum  generandam  et  super- 
inducendam,  quale  quis  prgeceptum  aut  qualem  quis  directionem 
aut  deductionem  maxime  optaret;  idque  sermone  simplici  et 
minime  abstruso. 

Exempli  gratia ;  si  quis  argento  cupiat  superinducere  flavum 
colorem  auri  aut  augmentum  ponderis  (servatis  legibus  ma- 
teriae  '),  aut  lapidi  alicui  non  diaphano  diaphaneitatem,  aut  vitro 
tenacitatem,  aut  corpori  alicui  non  vegetabili  vegetationem ; 
videndum  (inquam)  est,  quale  quis  praeceptum  aut  deductionem 
potissimum  sibi  dari  exoptet.  Atque  primo,  exoptabit  aliquis 
proculdubio  sibi  monstrari  aliquid  hujusmodi,  quod  opere  non 
frustret  neque  experimento  fallat.  Secundo,  exoptabit  quis 
aliquid  sibi  praescribi,  quod  ipsum  non  astringat  et  coerceat  ad 
media  quaedam  et  modos  quosdam  operand!  particulares.  For- 
tasse  enim  destituetur,  nee  habebit  facultatem  et  commoditatem 
talia  media  comparand!  et  procurandi.  Quod  si  sint  et  alia 
media  et  alii  modi  (praeter  illud  praaceptum)  progignendas  talis 
naturae,  ea  fortasse  ex  iis  erunt  quse  sunt  in  operands  potestate ; 
a  quibus  nihilominus  per  angustias  praecepti  excludetur,  nee 
fructum  capiet.  Tertio,  optabit  aliquid  sibi  monstrari,  quod 
non  sit  aeque  difficile  ac  ilia  ipsa  operatic  de  qua  inquiritur, 
sed  propius  accedat  ad  praxin. 

Itaque  de  praecepto  vero  et  perfecto  operand!,  pronuntiatum 
erit  tale ;  ut  sit  certum,  liberum,  et  disponens  sive  in  ordine 

1  That  is,  with  a  corresponding  decrease  of  volume. 
Q  3 


230  NOVUM  ORGANUM. 

ad  actionem.  Atque  hoc  ipsum  idem  est  cum  inventione 
Forrnas  veras.  Etenim  Forma  naturae  alicujus  tails  est  ut,  ea 
posita,  natura  data  infallibiliter  sequatur.  Itaque  adest  per- 
petuo  quando  natura  ilia  adest,  atque  earn  universaliter  affirmat, 
atque  inest  omni.  Eadem  Forma  talis  est  ut,  ea  amota,  natura 
data  infallibiliter  fugiat  Itaque  abest  perpetuo  quando  natura 
ilia  abest,  eamque  perpetuo  abnegat,  atque  inest  soli.  Postremo, 
Forma  vera  talis  est,  ut  naturam  datam  ex  fonte  aliquo  essentiae 
deducat  quae  inest  pluribus,  et  notior  est  naturae  l  (ut  loquuntur) 
quam  ipsa  Forma.  Itaque  de  axiomate  vero  et  perfecto 
sciendi,  pronuntiatum  et  praeceptum  tale  est;  ut  inveniatur 
natura  alia,  qua  sit  cum  natura  data  convertibilis,  et  tamen  sit 
limitatio  natures  notions,  instar  generis  veri.*  Ista  autem  duo 
pronuntiata,  activum  et  contemplativum,  res  eadem  sunt ;  et 
quod  in  Operando  utilissimum,  id  in  Sciendo  verissimum. 

v. 

At  praeceptum  sive  axioma  de  transformatione  corporum, 
duplicis  est  generis.  Primum  intuetur  corpus,  ut  turmam  sive 
conjugationem  naturarum  simplicium :  ut  in  auro  base  conve- 
niunt ;  quod  sit  flavum ;  quod  sit  ponderosum,  ad  pondus  tale  ; 
quod  sit  malleabile  aut  ductile,  ad  extensionem  talem;  quod 
non  fiat  volatile,  nee  deperdat  de  quanto  suo  per  ignem ;  quod 
fluat  fluore  tali;  quod  separetur  et  solvatur  modis  talibus ;  et 
similiter  de  caeteris  naturis,  quas  in  auro  concurrunt.  Itaque 
liujusmodi  axioma  rem  deducit  ex  Formis  naturarum  simpli- 

1  See  note  on  Distrlb.  Opens,  p.  1 37. 

*  Let  us  adopt,  for  distinctness  of  expression,  the  theory  commonly  known  as  Bos- 
covich's,  —  a  theory  which  forms  the  basis  of  the  ordinary  mathematical  theories  of 
light,  of  heat,  and  of  electricity.  This  theory  supposes  all  bodies  to  be  constituted  of 
inextended  atoms  or  centres  of  force,  each  of  which  attracts  or  repels  and  is  attracted 
or  repelled  by  all  the  rest.  All  the  phenomena  of  nature  are  thus  ascribed  to  me- 
chanical forces,  and  all  the  differences  which  can  be  conceived  to  exist  between  two 
bodies, — gold,  say,  and  silver,  —  can  only  arise  either  from  the  different  configura- 
tion of  the  centres  of  force,  or  from  the  different  law  by  which  they  act  on  one 
another. 

Assuming  the  truth  of  this  theory,  the  question,  why  are  some  bodies  transparent 
and  others  not  so  —  in  other  words,  what  is  the  essential  cause  of  transparency  which 
is  precisely  what  Bacon  would  call  the  form  of  transparency, — is  to  be  answered  by 
saying  that  a  certain  configuration  of  the  centres  of  force,  combined  with  the  existence 
of  a  certain  law  of  force,  constitutes  such  a  system  that  the  vibrations  of  the  lumini- 
ferous  ether  pass  through  it.  What  this  configuration  or  this  law  may  be,  is  a  ques- 
tion which  the  present  state  of  mathematical  physics  does  not  enable  us  to  answer ; 
but  there  is  no  reason  a  priori  why  in  time  to  come  it  may  not  receive  a  complete 
solution.  If  it  does,  we  shall  then  have  arrived  at  a  knowledge,  on  Boscovich's  theory, 
of  the  form  of  transparency.  Those  who  are  acquainted  with  the  recent  progress  of 
physical  science  know  that  questions  of  this  kind,  so  far  from  being  rejected  as  the 
questions  of  a  mere  dreamer,  are  thought  to  be  of  the  highest  interest  and  import- 
ance, and  that  no  inconsiderable  advance  has  already  been  made  towards  the  solution 
of  some  at  least  among  them. 


NOVUM  ORGANUM.  231 

cium.  Nam  qui  Formas  et  modos  novit  superinducendi  flavi, 
ponderis,  ductilis,  fixi,  fluoris,  solutionum,  et  sic  de  reliquis,  et 
eorum  graduationes  et  modos,  videbit  et  curabit  ut  ista  con- 
jungi  possint  in  aliquo  corpore,  unde  sequatur  transformatio  in 
nurum.1  Atque  hoc  genus  operandi  pertinet  ad  actionem 
primariam.  Eadem  enim  est  ratio  generandi  naturam  unam 
aliquam  simplicem,  et  plures ;  nisi  quod  arctetur  magis  et  re- 
stringatur  homo  in  operando,  si  plures  requirantur,  propter 
difficultatem  tot  naturas  coadunandi ;  quae  non  facile  conveniunt, 
nisi  per  vias  naturas  tritas  et  ordinarias.  Utcunque  tamen 
dicendum  est,  quod  iste  modus  operandi  (qui  naturas  intuetur 
simplices,  licet  in  corpore  concrete)  procedat  ex  iis  quae  in 
natura  sunt  constantia  et  aeterna  et  catholica,  et  latas  praebeat 
potentiae  humanae  vias,  quales  (ut  nunc  sunt  res)  cogitatio  hu- 
mana  vix  capere  aut  reprsesentare  possit. 

At  secundum  genus  axiomatis  (quod  a  latentis  processus 
inventione  pendet)  non  per  naturas  simplices  procedit,  sed  per 
concreta  corpora,  quemadmodum  in  natura  inveniuntur,  cursu 
ordinario.  Exempli  gratia ;  in  casu  ubi  fit  inquisitio,  ex  quibus 
initiis,  et  quo  modo,  et  quo  processu,  aurum  aut  aliud  quodvis 
metallum  aut  lapis  generetur,  a  primis  menstruis  aut  rudi- 
mentis  suis  usque  ad  mineram  perfectam ;  aut  similiter,  quo 
processu  herbae  generentur,  a  primis  concretionibus  succorum  in 
terra,  aut  a  seminibus,  usque  ad  plantam  formatam,  cum  uni- 
versa  ilia  successione  motus,  et  diversis  et  continuatis  naturae 
nixibus ;  similiter,  de  generatione  ordinatim  explicata  animalium, 
ab  initu  ad  partum ;  et  similiter  de  corporibus  aliis. 

Enimvero  neque  ad  generationes  corporum  tantum  spectat 
haec  inquisitio,  sed  etiam  ad  alios  motus  et  opificia  naturae. 
Exempli  gratia ;  in  casu  ubi  fit  inquisitio,  de  universa  serie 
et  continuatis  actionibus  alimentandi,  a  prima  receptione  ali- 
menti  ad  assimilationem  perfectam ;  aut  similiter  de  motu 
voluntario  in  animalibus,  a  prima  impressione  imaginationis  et 
continuatis  nixibus  spiritus  usque  ad  flexiones  et  motus  artuum ; 
aut  de  explicato  motu  linguae  et  labiorum  et  instrumentorum 
reliquorum  usque  ad  editionem  vocum  articulatarum.  Nam 
haec  quoque  spectant  ad  naturas  concretas,  sive  collegiatas  et 

1  "  On  pourroit  trouver  le  moyen  de  contrefaire  1'or  en  sorte  qu'il  satisferoit  a  toutes 
les  ^'preuves  qu'on  en  a  jusqu'ici;  mais  on  pourroit  aussi  decouvrir  alors  une  nouvelle 
maniere  d'essai,  qui  donneroit  le  moyen  de  distinguer  1'or  naturel  de  cet  or  fait  par 
artifice  ....  nous  pourrions  avoir  uue  definition  plus  parfaite  de  1'or  que  nous  n'en 
uvous  presentement." — Leibnitz,  Nonv.  Ess.  sur  V Entendement,  c.  2. 

Q  4 


232  NOVUM  ORGANUM. 

in  fabrica ;  et  intuentur  veluti  consuetudines  naturae  partlcu- 
lares  et  speciales,  non  leges  fundamentales  et  communes,  quse 
constituunt  Formas.  Veruntamen  omnino  fatendum  est,  rati- 
onem  istam  videri  expeditiorem  et  magis  sitam  in  propinquo,  et 
spem  injicere  magis,  quam  illam  primariam. 

At  pars  Operativa  similiter,  quae  huic  parti  Contemplativae 
respondet,  operationem  extendit  et  promovet  ab  iis  quas  ordi- 
nario  in  natura  inveniuntur  ad  quaedam  proxima,  aut  a  proximis 
non  admodum  remota;  sed  altiores  et  radicales  operationes 
super  naturam  pendent  utique  ab  axiomatibus  primariis. 
Quinetiam  ubi  non  datur  homini  facultas  operandi,  sed  tantum 
sciendi,  ut  in  coelestibus  (neque  enim  ceditur  homini  operari  in 
ccelestia,  aut  ea  immutare  aut  transformare),  tamen  inquisitio 
facti  ipsius  sive  veritatis  rei,  non  minus  quam  cognitio  causarum 
et  consensuum,  ad  primaria  ilia  et  catholica  axiomata  de  na- 
turis  simplicibus  (veluti  de  natura  rotationis  spontaneae,  attra- 
ctionis  sive  virtutis  magneticae,  et  aliorum  complurium  qua? 
magis  communia  sunt  quam  ipsa  coelestia)  refertur.  Neque 
enim  speret  aliquis  terminare  quaestionem  utrum  in  motu 
diurno  revera  terra  aut  coelum  rotet,  nisi  naturam  rotationis 
spontaneae  prius  comprehenderit. 

VI. 

Latens  autem  Processus,  de  quo  loquimur,  longe  alia  res  est 
quam  animis  hominum  (qualiter  nunc  obsidentur)  facile  possit 
occurrere.  Neque  enim  intelligimus  mensuras  quasdam  aut 
signa  aut  scalas  processus  in  corporibus  spectabiles ;  sed  plane 
processum  continuation,  qui  maxima  ex  parte  sensum  fugit. 

Exempli  gratia ;  in  omni  generatione  et  transformatione  cor- 
porum,  inquirendum  quid  deperdatur  et  evolet,  quid  maneat, 
quid  accedat ;  quid  dilatetur,  quid  contrahatur ;  quid  uniatur, 
quid  separetur ;  quid  continuetur,  quid  abscindatur ;  quid  im- 
pellat,  quid  impediat ;  quid  dominetur,  quid  succumbat ;  et  alia 
complura. 

Neque  hie  rursus,  haec  tantum  in  generatione  aut  transfor- 
matione corporum  quaerenda  sunt ;  sed  et  in  omnibus  aliis  alte- 
rationibus  et  motibus  similiter  inquirendum  quid  antecedat, 
quid  succedat ;  quid  sit  incitatius,  quid  remissius ;  quid  motum 
praebeat,  quid  regat ;  et  hujusmodi.  Ista  vero  omnia  scientiis 
(quae  nunc  pinguissima  Minerva  et  prorsus  inbabili  contexuntur) 
incognita  sunt  et  intacta.  Cum  enim  omnis  actio  naturalis  per 
minima  transigatur,  aut  saltern  per  ilia  quae  sunt  minora  quam 


NOVUM  ORGANUM.  233 

ut  sensum  feriant1,  nemo  se  naturam  regere  aut  vertere  posse 
speret,  nisi  ilia  debito  modo  comprehenderit  et  notaverit. 

VII. 

Similiter,  inquisitio  et  inventio  latentis  schematismi  in  cor- 
poribus  res  nova  est,  non  minus  quam  inventio  latentis 
processus  et  Formae.2  Versamur  enim  plane  adhuc  in  atriis 
naturae,  neque  ad  interiora  paramus  aditum.  At  nemo  corpus 
datum  nova  natura  dotare  vel  in  novum  corpus  foeliciter  et  ap- 
posite transmutare  potest,  nisi  corporis  alterandi  aut  transfor- 
mandi  bonam  habuerit  notitiam.  In  modos  enim  vanos  incurret, 
aut  saltern  difficiles  et  perversos,  nee  pro  corporis  natura  in 
quod  operatur.  Itaque  ad  hoc  etiam  via  plane  est  aperienda  et 
munienda. 

Atque  in  anatomia  corporum  organicorum  (qualia  sunt 
hominis  et  animalium)  opera  sane  recte  et  utiliter  insumitur,  et 
videtur  res  subtilis  et  scrutinium  naturae  bonum.  At  hoc  genus 
anatomiae  spectabile  est,  et  sensui  subjectum,  et  in  corporibus 
tantum  organicis  locum  habet.  Verum  hoc  ipsum  obvium 
quiddam  est  et  in  promptu  situm,  pras  anatomia  vera  schema- 
tismi latentis  in  corporibus  quaa  habentur  pro  similaribus3: 
praesertim  in  rebus  specificatis4  et  earum  partibus,  ut  ferri, 
lapidis ;  et  partibus  similaribus  plantae,  animalis  ;  veluti  radicis, 
folii,  floris,  carnis,  sanguinis,  ossis,  etc.  At  etiam  in  hoc  genere 
non  prorsus  cessavit  industria  humana  ;  hoc  ipsum  enim  innuit 
separatio  corporum  similarium  per  distillationes  et  alios  solu- 
tionum  modos,  ut  dissimilaritas  compositi  per  congregation  em 

1  *.  e.  Every  natural  action  depends  on  the  ultimate  particles  of  bodies,  or  at  least 
on  parts  too  small  to  strike  the  sense. 

2  The  distinction  between  the  Latent  Process  and  Latent  Schematism  in  the  abso- 
lute way  in  which  it  is  here  stated,  involves  an  assumption  which  the  progress  of 
science  will  probably  show  to  be  unfounded ;  namely,  that  bodies  apparently  at  rest 
are  so  molecularly.     Whereas  all  analogy  and  the  fact  that  they  act  on  the  senses  by 
acting  mechanically  on  certain  deferent  media  combine  to  show  that  we  ought  to 
consider  bodies  even  at  rest  as  dynamical  and  not  as  statical  entities.     On  this  view 
there  is  no  difficulty  in  understanding  the  nature  of  what  appear  to  be  spontaneous 
changes,  because  every  dynamical  system  carries  within  itself  the  seeds  of  its  own 
decay,  except  in  particular  cases;  that  is,  the  type  of  motion  so  alters,  with  greater  or 
less  rapidiry,  that  the  sensible  qualities  associated  with  it  pass  away.     The  introduc- 
tion of  the  idea  of  unstable  equilibrium  in  connexion  with  organic  chemistry,  was  a 
step  in  the  direction  which  molecular  Physics  will  probably  soon  take. 

8  i.  e.  that  are  thought  to  be  of  uniform  structure — made  up  of  parts  similar  to 
one  another. 

4  i  e.  in  things  that  have  a  specific  character.  In  Bacon's  time  only  certain  things 
were  supposed  to  belong  to  natural  species,  all  others  being  merely  elementary.  A 
ruby  has  a  specific  character,  is  specificatum ;  common  stone  or  rock  non  ita  ;  —  they 
are  mere  modifications  of  the  element  earth,  &c.  A  "  specific  virtue  "  is  a  virtue 
given  by  a  thing's  specific  character,  transcending  the  qualities  of  the  elements  it 
consists  of.  [See  note  on  De  Augm.  ii.  3.] 


234  NOVUM  ORGANUM. 

partium  homogenearum  appareat.1  Quod  etiam  ex  usu  est,  et 
facit  ad  id  quod  quaerimus;  licet  saepius  res  fallax  sit;  quia  com- 
plures  naturae  separationi  imputantur  et  attribuuntur,  ac  si  prius 
substitissent  in  composito,  quas  revera  ignis  et  calor  et  alii  modi 
apertionum  de  novo  indunt  et  superinducunt.  Sed  et  haec 
quoque  parva  pars  est  operis  ad  inveniendum  Schematismum 
verum  in  composito  ;  qui  Schematismus  res  est  longe  subtilior 
et  accuratior,  et  ab  operibus  ignis  potius  confunditur  quam 
eruitur  et  elucescit. 

Itaque  facienda  est  corporum  separatio  et  solutio,  non  per 
ignem  certe,  sed  per  rationem  et  Inductionem  veram,  cum 
experimentis  auxiliaribus ;  et  per  comparationem  ad  alia  cor- 
pora, et  reductionem  ad  naturas  simplices  et  earum  Formas 
quae  in  composito  conveniunt  et  complicantur ;  et  transeundum 
plane  a  Vulcano  ad  Minervam,  si  in  animo  sit  veras  corporum 
texturas  et  Schematismos  (unde  omnis  occulta  atque,  ut  vocant, 
specifica  proprietas  et  virtus  in  rebus  pendet;  unde  etiam  omnis 
potentis  alterationis  et  transfonnationis  norma  educitur)  in 
lucem  protrahere. 

Exempli  gratia ;  inquirendum,  quid  sit  in  omni  corpore  spi- 
ritus,  quid  essentiae  tangibilis ;  atque  ille  ipse  spiritus,  utrum 
sit  copiosus  et  turgeat,  an  jejunus  et  paucus;  tenuis,  aut  crassior; 
magis  aereus,  aut  igneus;  acris,  aut  deses;  exilis,  aut  robustus; 
in  progressu,  aut  in  regressu ;  abscissus,  aut  continuatus ;  con- 
sentiens  cum  externis  et  ambientibus,  aut  dissentiens ;  etc.  Et 
similiter  essentia  tangibilis  (quas  non  pauciores  recipit  diffe- 
rentias  quam  spiritus)  atque  ejus  villi  et  fibrae  et  omnimoda 
textura,  rursus  autem  collocatio  spiritus  per  corpoream  molem, 
ejusque  pori,  meatus,  venae  et  cellulae,  et  rudimenta  sive  tenta- 
menta  corporis  organic!,  sub  eandem  inquisition  em  cadunt.  Sed 
et  in  his  quoque,  atque  adeo  in  omni  latentis  schematismi 
inventione,  lux  vera  et  clara  ab  Axiomatibus  primariis  immit- 
titur,  quae  certe  caliginem  omnem  et  subtilitatem  discutit. 

VIII. 

Neque  propterea  res  deducetur  ad  Atomum,  qui  praesupponit 
Vacuum  et  materiam  non  fluxam  (quorum  utrumque  falsum  est), 
sed  ad  particulas  veras,  quales  inveniuntur.  Neque  rursus  est 
quod  exhorreat  quispiam  istam  subtilitatem,  ut  inexplicabilem  ; 
sed  contra,  quo  magis  vergit  inquisitio  ad  naturas  simplices,  eo 

1  That  the  complex  structure  of  the  compound  may  be  made  apparent  by  bringing 
together  its  several  homogeneous  parts. 


NOVUM   ORGANUM.  235 

magis  omnia  erunt  sita  in  piano  et  perspicuo  ;  translate  negotio 
a  multiplies!  in  simplex,  et  ab  incommensurabili  ad  commen- 
surabile,  et  a  surdo  ad  computabile,  et  ab  infinite  et  vago  ad 
definitum  et  certum ;  ut  fit  in  elementis  literarum  et  tonis 
concentuum.  Optime  autem  cedit  inquisitio  naturalis,  quando 
physicum  terminatur  in  mathematico.  At  rursus  multitudi- 
nem  aut  fractiones  nemo  reformidet.  In  rebus  eiiim  quae  per 
numeros  transiguntur,  tarn  facile  quis  posuerit  aut  cogitaverit 
millenarium  quam  unum,  aut  millesimam  partem  unius  quam 
unum  integrum. 

IX. 

Ex  duobus  generibus  axiomatum  quae  superius  posita  sunt, 
oritur  vera  divisio  philosophise  et  scientiarum ;  translatis  voca- 
bulis  receptis  (quae  ad  indicationem  rei  proximo  accedunt)  ad 
sensum  nostrum.  Videlicet,  ut  inquisitio  Formarum,  quae  sunt 
(ratione  certe,  et  sua  lege1)  aeternae  et  immobiles,  constituat 
Metapliysicam ;  inquisitio  vero  Ejficiejitis,  et  Materice,  et  La- 
tentis  Processus,  et  Latentis  Schematismi  (quae  omnia  cursum 
naturae  communem  et  ordlnarium,  non  leges  fundamentales  et 
setcrnas  respiciunt)  constituat  Physicam :  atque  his  subordi- 
nentur  similiter  practice  duae ;  Physicae  Mechanica ;  Metaphy- 
sics} (perpurgato  nomine)  Magia,  propter  latas  ejus  vias  et 
mn jus  imperium  in  naturam. 

x. 

Posito  itaque  doctrinse  scopo,  pergendum  ad  praecepta ;  idque 
ordine  minime  perverso  aut  perturbato.  Atque  indicia  de  In- 
terpretatione  Naturae  complectuntur  partes  in  genere  duas; 
primam  de  educendis  aut  excitandis  axiomatibus  ab  experien- 
tia ;  secundam  de  deducendis  aut  derivandis  experimentis  novis 
ab  axiomatibus.  Prior  autem  trifariam  dividitur ;  in  tres  nempe 
ministrationes ;  ministrationem  ad  Sensum,  ministrationem  ad 
Memoriam,  et  ministrationem  ad  Mentem  sive  Rationem.2 

1  "  In  principle  at  least  and  in  their  essential  law : "  meaning  that  God  could 
change  them,  but  that  this  change  would  be  above  reason  and  a  change  of  the  law  of 
the  form,  otherwise  unchangeable.  The  phrase  is  a  saving  clause.  Perhaps  we  should 
read  "ratione  sua  et  lege" — in  their  principle  and  law. 

-  2  Compare  Partis  secundce  Delineatio ;  and  for  an  explanation  of  the  discrepancy 
see  General  Preface,  §  10.  According  to  the  order  proposed  in  the  Delineatio,  the 
ministratio  ad  sensum  was  to  contain  three  parts,  of  which  the  first  two  are  not  men- 
tioned here :  namely,  1st,  "  Quomodo  bona  notio  constituatur  et  eliciatur,  ac  quo- 
modo  testatio  sensus,  quae  semper  est  ex  analogia  hominis,  ad  analogiam  mundi 
reducatur  et  rectificetur; "  2dly,  "Quomodo  ea  qua?  sensum  effugiunt  aut  subtilitate 
totius  corporis,  aut  partium  minutiis,  aut  loci  distantia,  aut  tarditate  vel  etiam  velo- 
citate  motus,  aut  familaritate  objecti,  aut  aliis,  in  ordinem  sensus  redigantur ;  ac  in- 
super  in  casu  quo  adduci  non  possuut,  quid  faciendum, atque  quomodo  huic  destitution! 


236  NOVUM  ORGANUM. 

Primo  enim  paranda  est  Historia  Naturalis  et  Experimenta- 
lis,  sufficiens  et  bona ;  quod  fundamentum  rei  est ;  neque  enim 
fingendum  aut  excogitandum,  sed  inveniendum,  quid  natura 
faciat  aut  ferat. 

Historia  vero  Naturalis  et  Experimentalis  tarn  varia  est  et 
sparsa,  ut  intellectual  confundat  et  disgreget,  nisi  sistatur  et 
compareat  ordine  idoneo.  Itaque  formandoe  sunt  Tabulae  et 
Coordinationes  Instantiarum,  tali  modo  et  instructione  ut  in 
eas  agere  possit  intellectus. 

Id  quoque  licet  fiat,  tamen  intellectus  sibi  permissus  et 
sponte  inovens  incompetens  est  et  inhabilis  ad  opificium  axio- 
inatum,  nisi  regatur  et  muniatur.  Itaque  tertio,  adhibenda  est 
Inductio  legitima  et  vera,  quas  ipsa  Clavis  est  Interpretationis. 
Incipiendum  autem  est  a  fine,  et  retro  pergendum  ad  reliqua.1 

XI. 

Inquisitio  Formarum  sic  procedit ;  super  naturam  datam 
primo  facienda  est  comparentia2  ad  Intellectum  omnium  In- 
stantiarum  notarum,  quse  in  eadem  natura  conveniunt,  per 
materias  licet  dissimillimas.  Atque  hujusmodi  collectio  facienda 
est  historice,  absque  contemplatione  prasfestina,  aut  subtilitate 
aliqua  majore.  Exempli  gratia ;  in  inquisitione  de  Forma  Calidi. 

Instantiaz  convenientes  in  natura  Calidi. 

1.  Radii  solis,  prsesertim  restate  et  meridie. 

2.  Radii  solis  reflexi  et  constipati,  ut  inter  montes,  aut  per 
parietes,  et  maxime  omnium  in  speculis  comburentibus. 

3.  Meteora  ignita. 

4.  Fulmina  comburentia. 

5.  Eructationes  flammarum  ex  cavis  montium,  etc. 

6.  Flamma  omnis. 

7.  Ignita  solida. 

8.  Balnea  calida  naturalia. 

vel  per  instrumenta,  vel  per  graduum  observationem  peritam,  vel  per  corporum  pro- 
portionatorum  ex  sensibilibus  ad  insensibilia  indicationes,  vel  per  alias  vias  ac  substi- 
tutiones,  sit  subveniendum."  I  suppose  Bacon  had  now  detei  mined  to  transfer  these  to 
the  third  ministration  —  the  ministratio  ad  Rationem;  and  to  treat  of  them  under  the 
heads  adminicula  et  rectiftcationes  inductionis.  See  infra,  §  21. ;  and  observe  that  the 
fu'l  exposition  of  the  Instantice  supplement^  and  Instantiee  persecantes  (both  of  which 
belong  to  the  second  of  the  two  parts  above  mentioned)  was  reserved  for  the  section 
relating  to  the  adminicula  Inductionis.  See  §§  42,  43. — </.  S. 

1  i.  e.  Of  this,  which  is  the  last  (namely  the  method  of  interpretation  by  induction 
based  on  exclusions),  we  must  speak  first,  and  then  go  back  to  the  other  ministrations. 

2  This  is  properly  a  law  term,  and  is  equivalent  to  "  appearance"  in  such  phrases  as 
"  to  enter  an  appearance,"  &c.     It  is  also  said  to  be  used  for  the  vadimonium  given  to 
secure  an  appearance  on  an  appointed  day.     See  Ducaugc  in  voc. 


NOVUM  ORGANUM.  237 

9.  Liquida  ferventia,  aut  calefacta. 

10.  Vapores  et  fumi  ferventes,  atque  aer  ipse,  qui  fortissi- 
mum  et  furentem  suscipit  calorem,  si  concludatur ;  ut  in  rever- 
beratoriis.1 

11.  Tempestates  aliquae  sudae  peripsam  constitutionem  aeris, 
non  habita  ratione  temporis  anni. 

12.  Aer  conclusus   et  subterraneus  in   cavernis  nonnullis, 
praesertim  hyeme. 

13.  Omnia  villosa,  ut  Lma,  pelles  animalium,  et  plumagines, 
habent  nonnihil  teporis. 

14.  Corpora  omnia,  tarn  solida  quam  liquida  et  tarn  densa 
quam  tenuia  (qualis  est  ipse  aer),  igni  ad  tempus  approximata. 

15.  Scintillas  ex  silice  et  chalybe  per  fortem  percussionem. 

16.  Omne  corpus  fortiter  attritum,  ut  lapis,  lignum,  pannus, 
etc.;    adeo  ut  temones  et   axes  rotarum  aliquando   flammam 
concipiant;   et  mos  excitandi   ignis  apud  Indos  Occidentales 
fuerit  per  attritionem. 

1 7.  Herbas  virides  et  humidae  simul  conclusae  et  contrusae,  ut 
rosae,  pinsae2  in  corbibus;  adeo  ut  foenum,  si  repositum  fuerit 
madidum,  saepe  concipiat  flammam.3 

18.  Calx  viva,  aqua  aspersa. 

19.  Ferrum,  cum  primo  dissolvitur  per  aquas  fortes  in  vitro, 
idque  absque  ulla  admotione  ad  ignem :  et  stannum  similiter, 
etc.,  sed  non  adeo  intense. 

1  That  is,  furnaces  in  which  the  flame  is  made  to  return  on  itself  by  impeding  its 
direct  course. 

z  Pisae  in  the  original  edition. 

8  "  That  seeds  when  germinating,  as  they  lie  heaped  in  large  masses,  evolve  a 
considerable  degree  of  heat,  is  a  fact  long  known  from  the  malting  of  grain  ;  but 
the  cause  of  it  was  incorrectly  sought  for  in  a  process  of  fermentation.  To  Gb'ppert 
(  Ueber  Warmeenlwickelung  in  der  lebenden  Pflanze)  is  due  the  merit  of  having 
demonstrated  that  such  is  not  the  case,  but  that  the  evolution  of  heat  is  connected 
with  the  process  of  germination.  Seeds  of  very  different  chemical  composition  (of 
different  grains,  of  Hemp,  Clover,  Spergula,  Brassica,  &c.),  made  to  germinate  in 
quantities  of  about  a  pound,  became  heated,  at  a  temperature  of  the  air  of  46°  —  66°, 
to  59° — 120°  Fahr. 

"  It  was  likewise  shown  by  Goppert  that  full-grown  plants  also,  such  as  Oats,  Maize, 
Cyperus  esculentus,  Hyoscyamus,  Sedum  acre,  &c.,  laid  together  in  heaps  and  covered 
with  bad  conductors  of  heat,  cause  a  thermometer  placed  among  them  to  rise  about 
2° — 7°  (  Spergula  as  much  as  22°)  above  the  temperature  of  the  air.  .  .  . 

"  A  very  great  evolution  of  heat  occurs  in  the  blossom  of  the  Aroidece.  This  is 
considerable  even  in  our  Arum  macu/atum,  and  according  to  Dutrochet's  researches 
(  Comptes  rendus,  1839,  695.)  rises  to  25° — 27°  above  the  temperature  of  the  air. 
But  this  phenomenon  is  seen  in  a  far  higher  degree  in  Cotocasia  odora,  in  which  plant 
it  has  been  investigated  by  Brongniart  (Nouv.  Ann.  d.  Museum,  iii. ).  Vrolik  and  Vriese 
{Ann.  des  Sc.  Nat.,  sec.  ser.  v.  134.),  and  Van  Beek  and  Bersgma  (  Obs.  thermo-elect. 
s.  I'elev.  de  temperat.  des  F/eurs  d.  Colocas.  odor.  1838).  These  last  observers  found 
the  maximum  of  heat  129°,  when  the  temperature  of  the  air  was  79°." —  Mohl  On 
the  Vegetable  Cell,  translated  by  Arthur  Henfrey,  Lond.  1852,  pp.  101.  and  102. 


238  NOVUM  ORGANUM. 

20.  Animalia,  prsesertim  et  perpetuo  per  interiora ;  licet  in 
insectis  calor  ob  parvitatem  corporis  non  'deprehendatur  ad 
tactum. 

21.  Fimus  equinus,  et  hujusmodi  excrementa  animalium  re- 
centia. 

22.  Oleum  forte  sulphuris  et  vitrioli  exequitur  opera  caloris, 
in  linteo  adurendo. 

23.  Oleum  origani,  et  hujusmodi,  exequitur  opera  caloris,  in 
adurendis  ossibus  dentium. 

24.  Spiritus  vim  fortis  et  bene  rectificatus  exequitur  opera 
caloris ;  adeo  ut,  si  albumen  ovi  in  eum  injiciatur,  concrescat  et 
albescat,  fere  in  modum  albuminis  cocti ;  et  panis  injectus  tor- 
refiat  et  incrustetur,  ad  modum  panis  tosti.1 

25.  Aromata  et  herbae  calidae,  ut  dracunculus,  nasturtium 
vetus,  etc.  licet  ad  manum  non  sint  calida  (nee  integra,  nee 
pulveres  eorum),  tamen  ad  linguam  et  palatum  parum  masticata 
percipiuntur  calida,  et  quasi  adurentia. 

26.  Acetum  forte,  et  omnia  acida,  in  membro  ubi  non  sit 
epidermis,  ut  in  oculo,  lingua,  aut  aliqua  alia  parte  vulnerata,  et 
cute  detecta,  dolorem  cient,  non  multum  discrepantem  ab  eo 
qui  inducitur  a  calido. 

27.  Etiam  frigora  acria  et  intensa  inducunt  sensum  quendam 
ustionis ; 

"  Nee  Boreae  penetrabile  frigus  adurit."  2 

28.  Alia, 

Hanc  Tabulam  Essentia  et  Prcesentice  appellare  consuevimus. 

XII. 

Secundo,  facienda  est  comparentia  ad  Intellectum  Instantia- 
rum  quae  natura  data  privantur :  quia  Forma  (ut  dictum  est) 

1  The  analogy  which  Bacon  here  remarks,  arises  probably,  in  the  second  instance, 
from  the  desiccative  power  due  to  the  strong  affinity  of  alcohol  for  water.  The  French 
chemist  Lassaigne  found,  I  believe,  that  alcohol  extracted  a  red  colouring  matter  from 
unboiled  lobster  shells ;  but  I  am  not  aware  that  the  modus  operandi  has  in  this  case 
been  explained.  But  by  far  the  most  remarkable  case  of  what  may  be  called  simulated 
heat,  is  furnished  by  the  action  of  carbonic  acid  gas  on  the  skin.  Of  late  years  baths 
of  this  gas  have  been  used  medicinally  ;  but  M.  Boussingault  long  since  remarked  the 
sensation  of  heat  which  it  produces.  He  states  that  at  Quindiu  in  New  Granada  there 
are  sulphur  works,  and  that  at  various  points  nearly  pure  carbonic  acid  gas  escapes 
from  shallow  excavations  in  the  surface,  containing,  however,  a  trace  of  hydro-sulphuric 
acid  ;  that  the  temperature  of  this  issuing  stream  of  gas  is  lower  than  the  external  air, 
but  that  the  sensation  is  the  same  as  that  produced  by  a  hot-air  bath  of  perhaps  from 
40°  to  4  5°  or  48°  centigrade  (104°  to  ll&°Fahr.).  As  this  effect  has  not  been  noticed 
in  carbonic  acid  gas  prepared  artificially,  it  is  probable  that  it  requires  for  its  produc- 
tion the  gas  to  be  in  motion ;  so  that  the  necessary  conditions  are  not  present  when  the 
hand  is  inserted  into  a  jar  of  the  gas. 

1  Virg.  Georg.  I.  93. 


NOVUM  ORGANUM.  239 

non  minus   abesse  debet  ubi  natura  abest,  quam  adesse  ubi 
adest.     Hoc  vero  infinitum  esset  in  omnibus. 

Itaque  subjungenda  sunt  negativa  affirmativis,  et  priva- 
tiones  inspiciendae  tantum  in  illis  subjectis  quae  sunt  maxime 
cognata  illis  alteris  in  quibus  natura  data  inest  et  comparet. 
Hanc  Tdbulam  Declinationis,  sive  Absentia  in  proximo,  appel- 
lare  consuevimus. 

Instantice  in  proximo,  guce  privantur  natura  Calidi. 
Ad  instantiam          1.  Lunse   et  stellarum  et  cometarum  radii  non 

primam  affirma-      .  .  -.  ,.       ,  .  , 

uvam,  instantia    mvemuntur  calioi  ad  tactum  '  :  quinetiam  observari 

prima  negativa  .  .,.,.. 

vei  subjunctiva.     golent  acernma  fngora  in  plemlunus.     At  stellze 


majores,  quando  sol  eas  subit  aut  iis  approximatur,  ex- 
istimantur  fervores  solis  augere  et  intendere;  ut  fit  cum  sol 
sistitur  in  Leone,  et  diebus  canicularibus. 

Ad  2«m  2».  2.  Radii  solis  in  media  (quam  vocant)  regione  aeris 
non  calefaciunt;  cujus  ratio  vulgo  non  male  redditur;  quia 
regio  ilia  nee  satis  appropinquat  ad  corpus  solis,  unde  radii 
emanant,  nee  etiam  ad  terrain,  unde  reflectuntur.  Atque  hoc 
liquet  ex  fastigiis  montium  (nisi  sint  praealti),  ubi  nives  perpe- 
tuo  durant.  Sed  contra  notatum  est  a  nonnullis,  quod  in  cacu- 
mine  Picus  de  Tenariph,  atque  etiam  in  Andis  PeruviaB,  ipsa 
fastigia  montium  nive  destituta  sint  ;  nivibus  jacentibus  tantum 
inferius  in  ascensu.  Atque  insuper  aer  illis  ipsis  verticibus 
montium  deprehenditur  minime  frigidus,  sed  tenuis  tantum  et 
acer  ;  adeo  ut  in  Andis  pungat  et  vulneret  oculos  per  nimiam 
acrimoniam,  atque  etiam  pungat  os  ventriculi,  et  inducat  vomi- 
tum.  Atque  ab  antiquis  notatum  est,  in  vertice  Olympi  tan- 
tarn  fuisse  aeris  tenuitatem,  ut  necesse  fuerit  illis  qui  eo 
ascenderant  secum  deferre  spongias  aceto  et  aqua  madefactas, 
easque  ad  os  et  nares  subinde  apponere,  quia  aer  ob  tenuitatem 
non  sufficiebat  respiration!2:  in  quo  vertice  etiam  relatum  est, 
tantam  fuisse  serenitatem  et  tranquillitatem  a  pluviis  et  nivi- 
bus et  ventis,  ut  sacrificantibus  literae  descriptae  digito  in 
cineribus  sacrificiorum  super  aram  Jovis,  manerent  in  annum 
proximum  absque  ulla  perturbatione.3  Atque  etiam  hodie 

1  M.  Melloni  has  recently  succeeded  in  making  sensible  the  moon's  calorific  rays. 

2  i.  e.  It  was  insufficient  for  the  cooling  of  the  blood,  which  according  to  Aristotle 
was  the  end  of  respiration. 

8  Aristotle  seems  to  be  the  first  person  who  mentions  this  notion.  See  the  Problems 
xxvi.  36.  ;  where  however  he,  speaks  of  Athos  and  ol  TOIOVTOI,  and  not  of  Olympus. 
The  passages  on  the  subject  are  to  be  found  in  Ideler's  Meteorologia  veterum  Grce- 
corum  et  Romanorum  (Berlin,  1832),  at  p.  81.  Compare  his  edition  of  the  Meteoro- 


240  NOVUM  ORGANUM. 

ascendentes  ad  verticem  Picus  de  Tenariph  eo  vadunt  noctu  et 
non  interdiu ;  et  paulo  post  ortum  soils  monentur  et  excitantur 
a  ducibus  suis  ut  festinent  descendere,  propter  periculum  (ut 
videtur)  a  tenuitate  aeris,  ne  sol  vat  spiritus  et  suffocet.1 

Ad  2»n>  3*.  Reflexio  radiorum  soils,  in  regionibus  prope  circulos 
polares,  admodum  debilis  et  inefficax  invenitur  in  calore :  adeo 
utBelgae,  qui  hybernarunt  in  Nova  Zembla2,  cum  expectarent 
navis  suae  liberationem  et  deobstructionem  a  glaciali  mole  (quse 
earn  obsederat)  per  initia  mensis  Julii  spe  sua  frustrati  sint,  et 
coacti  scaphae  se  committere.  Itaque  radii  solis  directi  videntur 
parum  posse,  etiam  super  terrain  planam ;  nee  reflexi  etiam, 
nisi  multiplicentur  et  uniantur ;  quod  fit  cum  sol  magis  vergit 
ad  perpendiculum ;  quia  turn  incidentia  radiorum  facit  angulos 
acutiores,  ut  lineae  radiorum  sint  magis  in  propinquo  :  ubi  con- 
tra in  magnis  obliquitatibus  solis  anguli  sint  valde  obtusi,  et 
proinde  lineae  radiorum  magis  distantes.  Sed  interim  notandum 
est,  multas  esse  posse  operationes  radiorum  solis,  atque  etiam 
ex  natura  Calidi,  quae  non  sunt  proportionatae  ad  tactum  nostrum : 
adeo  ut  respectu  nostri  non  operentur  usque  ad  calefactionem, 
sed  respectu  aliorum  nonnullorum  corporum  exequantur  opera 
Calidi. 


logics  of  Aristotle,  where  he  has  given  in  extenso  the  passage  in  which  Geminus 
speaks  in  the  same  manner  of  Mount  Cyllene  in  Arcadia,  and  also  a  similar  statement 
made  by  Philoponus  with  respect  to  Olympus.  The  whole  class  of  stories  seem  (as 
Ideler  following  Lobeck  remarks)  to  have  somewhat  of  a  mythical  character.  G.  Bruno 
apparently  confounded  Philoponus  with  Alexander  Aphrodisiensis,  when  in  the  Cena  di 
Cenere  he  asserted  that  the  latter  mentions  the  sacrifices  on  the  top  of  Olympus.  In 
the  passage  on  the  subject  in  which  we  might  expect  to  find  him  doing  so,  namely  in 
his  Commentary  on  the  Meteorologies,  i.  c.  3.,  he  does  not  specify  any  particular 
mountain. 

That  there  is  no  wind  nor  rain  on  Olympus  is  mentioned  as  a  common  opinion 
by  St  Augustin,  De  Civ.  Dei,  xvi.  27.    Compare  Dante,  Purg.  xxviii.  112. 

1  Lest  the  animal  spirits  should  swoon  and  be  suffocated  by  the  tenuity  of  the  air. 

2  This  of  course  refers  to  Barentz's  expedition  in  search  of  a  North-East  passage.    He 
passed  the  winter   1596-7   at  Nova   Zembla.      [In   Barentz's  first  voyage,  1594,  he 
was  stopped  by  the  ice  on  the  13th  of  July,  and  obliged  to  return.     In  his  third  voy- 
age, 1596,  his  first  considerable  check  was  on  the  19th  of  July  ;  after  which  he  only 
succeeded  in  coasting  round   the  northern  point  of  Nova  Zembla  till  the  26th  of 
August,  where  the  ship  stuck  fast  and  they  were  forced  to  leave  her  and  winter  on  the 
island,  and  return  in  their  boats  in  the  beginning  of  June  1597.    See  the  letter  signed 
by  the  company  :   "  Three  Voyages  by  the  North-East,  &c.,"  Hackluyt  Society,  1853, 
p.  191.     This  letter  was  begun  on  the  1st  of  June :  "  Having  till  this  day  stayed  for 
the  time  and  opportunity  in  hope  to  get  our  ship  Ifvse,  and  now  are  clean  out  of  hope 
thereof,  for  that  it  lieth  shut  up  and  enclosed  in  the  ice,"  &c. :  and  ended  on  the  13th, 
"  notwithstanding  that  while  we  were   making  ready  to  be  gone,  we  had  great  wind 
out  of  the  west  and  north-west,  and  yet  find  no  alteration  nor  bettering  in  the  weather, 
and  therefore  in  the  last  extremity  we  left  it."     This  narrative,  written  by  Gerrit  de 
Veer,  one  of  the  party,  was  first  published  in  Dutch  in  n>98 ;  translated  into  Latin  and 
French  the  same  year;  into  Italian  in  1599;  into  English  in  1609.    See  Introduction, 
p.  cxviii.   "  Per  initia  mensis  Junii,"  would  have  been  more  accurate. — J.  S.j 


NOVUM  ORGANUM.  241 

Ad2am4a.  Fiat  hujusmocli  experimentum.  Accipiatur  spe- 
culum1 fabricatum  contra  ac  fit  in  speculis  comburentibus,  et 
interponatur  inter  manum  et  radios  solis;  et  fiat  observatio, 
utrum  minuat  calorem  solis,  quemadmodum  speculum  combu- 
rens  eundem  auget  et  intendit.  Manifestum  est  enim,  quoad 
radios  opticos,  prout  fabricatur  speculum  in  densitate  injequali 
respectu  medii  et  laterum,  ita  apparere  simulaclira  magis  diffusa 
aut  magis  contracta.  Itaque  idem  videndum  in  calore. 

Ad  2am  5a.  Fiat  experimentum  diligenter,  utrum  per  specula 
comburentia  fortissima  et  optime  fabricate  radii  lunaj  possint 
excipi  et  colligi  in  aliqucm  vel  minimum  gradum  teporis.  Is 
vero  gradus  teporis  si  fortasse  nimis  subtilis  et  debilis  fuerit,  ut 
ad  tactum  percipi  et  deprehendi  non  possit,  confugiendum  erit 
ad  vitra  ilia  quae  indicant  constitutionem  ae'ris  calidam  aut  fri- 
gidam ;  ita  ut  radii  lunae  per  speculum  comburens  incidant  et 
jnciantur  in  summitatem  vitri  hujusmodi ;  atque  turn  notetur  si 
fiat  depressio  aquae  per  teporem. 

Ad  2»m  ea.  Practicetur  etiam  vitrum  comburens  super  calidum2 
quod  non  sit  radiosum  aut  luminosum3;  ut  ferri  et  lapidis 
calefacti  sed  non  igniti,  aut  aquae  ferventis,  aut  similium ;  et 
notetur  utrum  fiat  augmentum  et  intentio  calidi,  ut  in  radiis 
solis. 

Ad  2«n  7».  Practicetur  etiam  speculum  comburens  in  flamma 
communi. 

Ad  2am  8a.  Cometarum  (si  et  illos  numerare  inter  meteora 
libuerit) 4  non  deprehenditur  constans  aut  manifestus  efFectus  in 
augendis  ardoribus  anni,  licet  siccitates  saepius  inde  sequi  no- 
tatae  sint.  Quiuetiam  trabes  et  columnae  lucidae  et  chasmata 
et  similia  apparent  saepius  temporibus  hybernis  quam  aestivis ; 
et  maxime  per  intensissima  frigora,  sed  conjuncta  cum  siccitati- 
bus.  Fulmina  tamen  et  coruscationes  et  tonitrua  raro  eveniunt 
hyeme,  sed  sub  tempus  magnorum  fervorum.  At  stellar  (quas 

1  "  Speculum,"  used  for  lens.     Read  "  specillum,"  the  common  word,     il  passes 
very  easily  into  u ;  and  probably  the  transition  was  more  facile  in  the  cursive  hand. 
*  So  in  the  original;  qy.  corpus  calidum. — J.  S. 

3  Mersenne  says  the  greater  number  of  the  experiments  mentioned  in  the  second 
book  of  the  Novvm  Organum  had  already  been  made,  and  mentions  particularly,  as  if 
he  had  himself  tried  it,  the  reflexion  of  all  kinds  of  heat  by  a  burning  mirror.    He  also 
asserts  that  light  is  always  accompanied  by  heat     De  la  Verite  des  Sciences  (1625), 
p.  210. 

4  That  there  was  no  reason  for  supposing  comets  to  be  more  than  merely  meteoric 
exhalations  is  the  thesis  maintained,  and  doubtless  with  great  ability,  by  Galileo  in 
his  Saggiatore,  —  the  true  view,  or  at  least  a  nearer  approach  to  it,  having  been  pro- 
pounded by  the  Jesuit  Grossi.     Bacon  perhaps  alludes  to  this  controversy. 

VOL.  I.  K 


242  NOVUM   ORGANUM. 

vocnnt)  cadentes  existimantur  vulgo  inagis  constare  ex  viscosa 
aliqua  materia  splendida  et  accensa,  quam  esse  naturae  ignea? 
fortioris.  Sed  de  hoc  inquiratur  ulterius. 

Ad4amga.  Sunt  qu8edam  coruscationes  quae  praebent  lumen 
sed  non  urunt;  eae  vero  semper  fiunt  sine  tonitru. 

Ad  5»m  io».  Eructationes  et  eruptiones  flammarum  inveni- 
untur  non  minus  in  regionibus  frigidis  quam  calidis;  ut  in 
Islandia  et  Groenlandia ;  quemadmodum  et  arbores  per  regiones 
frigidas  magis  sunt  quandoque  inflammabiles  et  magis  piceae  ac 
resinosae  quam  per  regiones  calidas ;  ut  fit  in  abiete,  pinu,  et 
reliquis ;  verum  in  quali  situ  et  natura  soli  hujusmodi  eruptio- 
nes fieri  soleant,  ut  possimus  Affirmative  subjungere  Negati- 
vam,  non  satis  qu^esitum  est. 

AdGamiia.  Omnis  flamma  perpetuo  est  calida  magis  aut 
minus,  neque  omnino  subjungitur  Negativa ;  et  tamen  referunt 
iguem  fatuum  (quern  vocant),  qui  etiam  aliquando  impingitur 
in  parietem  *,  non  multum  habere  caloris ;  fortasse  instar 
flammae  spiritus  vim,  quae  clemens  et  lenis  est.  Sed  adhuc 
lenior  videtur  ea  flamma  quae  in  nonnullis  historiis  fidis  et 
gravibus  invenitur  apparuisse  circa  capita  et  comas  puerorum 
et  virginum;  qua?  nullo  modo  comas  adurebat,  sed  molliter 
circum  eas  trepidabat.  Atque  certissimum  est,  circa  equum 
in  itinere  sudantem  noctu  et  suda  tempestate  apparuisse  quan- 
doque coruscationem  quandam  absque  manifesto  calore.  Atque 
paucis  abhinc  annis,  notissimum  est  et  pro  miraculo  quasi 
habitum  gremiale  cujusdam  puellae  paulo  motum  aut  fricatum 
coruscasse ;  quod  fortasse  factura  est  ob  alumen  aut  sales 
quibus  gremiale  tinctum  erat  paulo  crassius  hasrentia  et  in- 
crustata,  et  ex  fricatione  fracta.  Atque  certissimum  est  sac- 
charum  omne,  sive  conditum  (ut  vocant)  sive  simplex,  modo 
sit  durius,  in  tenebris  fractum  aut  cultello  scalptum  coruscare. 
Similiter  aqua  marina  et  salsa  noctu  interdum  invenitur  remis 
fortiter  percussa  coruscare.  Atque  etiam  in  tempestatibus 
spuma  maris  fortiter  agitata  noctu  coruscat ;  quam  coruscatio- 
nem Hispani  pulmonem  marinum  vocant.2  De  ilia  flamma 
autem  quam  antiqui  nauta?  vocabant  Castorem  et  Pollucem,  et 

1  i.  e.  Which  sometimes  even  settles  on  a  wall. 

*  The  phrase  "pulmo  marino"  is  as  much  Italian  as  Spanish, — except  of  course,  that 
in  Italian  "  pulmo"  is  replaced  by  "  polmo." —  and  is  merely  a  translation  of  irvfvfj.ci!v 
duAacrerios,  which  is  used  by  Dioscorides,  De  Materia  Medicd,  ii.  39.  The.  luminous 
appearance  arises  apparently  from  a  molluscous  animal,  which  in  texture  is  like  the 
substance  of  the  lungs,  from  which  circumstance  it  derives  the  name  which  Dioscorides 
gives  it,  Cf.  De  Aug.  iv.  3. 


NOVUM   ORGANUM.  243 

modern!  Focum  Sancti  Ermi l,  qualem  calorem  habeat  non  satis 
quassitum  est. 

Ad7»»i2».  Omne  ignitum  ita  ut  vertatur  in  ruborem 

igneura  etiam  sine  flamma  perpetuo  calidum  est,  neque  huic 
Affirmativae  subjungitur  Negativa ;  sed  quod  in  proximo  est 
videtur  esse  lignum  putre,  quod  splendet  noctu  neque  tamen 
deprehenditur  calidum ;  et  squamae  piscium  putrescentes,  quse 
etiam  splendent  noctu,  nee  inveniuntur  ad  tactum  calidae; 
neque  etiam  corpus  cicindelae  aut  muscas  (quam  vocant  Luci- 
olam)  calidum  ad  tactum  deprehenditur. 

Ad  gam  isa.  De  balneis  calidis,  in  quo  situ  et  natura  soli 
emanare  soleant  non  satis  quaesitum  est;  itaque  non  subjun- 
gitur Negativa. 

Ad  9<«n  14*.  Liquidis  ferventibus  subjungitur  Negativa  ipsius 
liquidi  in  natura  sua.  Nullum  enim  invenitur  liquidum  tan- 
gibile  quod  sit  in  natura  sua  et  maneat  constanter  calidum,  sed 
superinducitur  ad  tempus  tantum  calor,  ut  natura  ascititia2: 
adeo  ut  quae  potestate  et  operatione  sunt  maxime  calida,  ut 
spiritus  vini,  olea  aromatum  chymica,  etiam  olea  vitrioli  et 
sulphuris,  et  similia,  quae  paulo  post  adurunt,  ad  primum 
tactum  sint  frigida.  Aqua  autem  balneorum  naturalium  ex- 
cepta  in  vas  aliquod  et  separata  a  fontibus  suis  defervescit 
perinde  ac  aqua  igne  calefacta.  At  verum  est  corpora  oleosa 
ad  tactum  paulo  minus  esse  frigida  quam  aquea;  ut  oleum 
minus  quam  aqua,  sericum  minus  quam  linteum.  Verum  hoc 
pertinet  ad  Tabulam  Graduum  de  Frigido. 

Ad  loam  isa.  Similiter  vapori  fervido  subjungitur  Negativa 
naturae  ipsius  vaporis,  qualis  apud  nos  inveuitur.  Etenim 
exhalationes  ex  oleosis,  licet  facile  inflammabiles,  tamen  non 
inveniuntur  calidae,  nisi  a  corpore  calido  recenter  exhalaverint. 

Ad  ioam  ie».  Similiter  aeri  ipsi  ferventi  subjungitur  Negativa 
naturae  aeris  ipsius.  Neque  enim  invenitur  apud  nos  aer 
calidus;  nisi  fuerit  aut  conclusus,  aut  attritus,  aut  manifeste 
calefactus  a  sole,  igne,  aut  aliquo  alio  corpore  calido. 

Ad  uam  17a.         Subjungitur  Negativa  tempestatum  frigidarum 


1  "  O  lume  vivo,  que  a  maritima  gente 
Tern  por  santo  em  tempo  de  tormenta." 

Os  Lusiadas  de  Camoes,  canto  v.  est  18. 
I  take  this  quotation  from  Humboldt's  Kosmos,  ii.  p.  122. 

2  E  converse,  calor  is  not  a  natura  adscititia  to  solids.  In  modern  physics  this  dis- 
tinction would  be  altogether  without  a  meaning.  That  a  hot  liquid  returns  after  a 
while  to  a  cold  state,  was  adduced  as  an  argument  for  the  existence  of  substantial  forms. 

K  2 


244  NOVUM  ORGANUM. 

magis  quam  pro  ratione  temporis  anni,  quae  eveniunt  apud  nos 
flante  Euro  et  Borea ;  quemadmodum  et  contrariae  tempestates 
eveniunt  flante  Austro  et  Zephyro.  Etiam  inclinatio  ad  pluviam 
(praesertim  temporibus  hyemalibus)  comitatur  tempestatem  te- 
pidam ;  at  gelu  contra  frigidam. 

Ad  I*™  is*.  Subjungitur  Negativa  aeris  conclusi  in  cavernis 
tempore  aestivo.  At  de  aere  concluso  omnino  diligentius  in- 
quirendum.  Primo  enim  non  absque  causa  in  dubitationem 
venit  qualis  sit  natura  aeris  quatenus  ad  calidum  et  frigidum 
in  natura  sua  propria.  Recipit  enim  aer  calidum  manifesto  ex 
impressione  coelestium ;  frigidum  autem  fortasse  ab  expiratione 
terrae;  et  rursus  in  media  (quam  vocant)  regione  aeris  a 
vaporibus  frigidis  et  nivibus;  ut  nullum  judicium  fieri  possit 
de  aeris  natura  per  aerem  qui  foras  est  et  sub  dio,  sed  verius 
foret  judicium  per  aerem  conclusum.  Atqui  opus  est  etiani  ut 
aer  concludatur  in  tali  vasi  et  materia  quae  nee  ipsa  imbuat 
aerem  calido  vel  frigido  ex  vi  propria  nee  facile  admittat  vim 
aeris  extranei.  Fiat  itaque  experimentum  per  ollam  figularem 
multiplici  corio  obductam  ad  muniendam  ipsam  ab  aere  ex- 
traneo,  facta  mora  per  tres  aut  quatuor  dies  in  vase  bene 
occluso;  deprehensio  autem  fit  post  apertionem  vasis  vel  per 
manum  vel  per  vitrurn  graduum  ordine  applicatum. 

Ad  i3»m  i9».  Subest  similiter  dubitatio,  utrum  tepor  in  lana 
et  pellibus  et  plumis  et  hujusmodi  fiat  ex  quodam  exili  calore 
inhaerente,  quatenus  excernuntur  ab  animalibus ;  aut  etiam  ob 
pinguedinem  quandam  et  oleositatem,  quae  sit  naturae  congruae 
cum  tepore ;  vel  plane  ob  conclusionem  et  fractionem  aeris,  ut 
in  articulo  praecedente  dictum  est.  Videtur  enim  omnis  aer 
abscissus  a  continuitate  aeris  forinseci  habere  nonnihil  teporis. 
Itaque  fiat  experimentum  in  fibrosis  quae  fiunt  ex  lino ;  non 
ex  lana  aut  plumis  aut  serico,  quae  excernuntur  ab  animatis. 
Notandum  est  etiam,  omnes  pulveres  (ubi  manifesto  includitur 
aer)  minus  esse  frigidos  quam  corpora  Integra  ipsorum ;  quem- 
admodum  etiam  existimamus  omnem  spumam  (utpote  quae 
aerem  contineat)  minus  esse  frigidam  quam  liquorem  ipsum. 

Adu«m20«.  Huic  non  subjungitur  Negativa.  Nihil  enim 
reperitur  apud  nos  sive  tangibile  sive  spiritale  quod  admotum 
igni  non  excipiat  calorem.  In  eo  tamen  differunt,  quod  alia 
excipiant  calorem  citius,  ut  aer,  oleum,  et  aqua ;  alia  tardius, 
ut  lapis  et  metalla.  Verum  hoc  pertinet  ad  Tabulam  Graduum. 
Adi5«m2ie.  Huic  Instantiae  lion  subjungitur  Negativa  alia, 


NOVUM  ORGANUM.  245 

quam  ut  bene  notetur  non  excitari  scintillas  ex  silice  et  chalybe 
aut  alia  aliqua  substantia  dura  nisi  ubi  excutiuntur  minutiae 
aliquas  ex  ipsa  substantia  lapidis  vel  metalli,  neque  aerem 
attritum  unquam  per  se  generare  scintillas,  ut  vulgo  putant ; 
quin  et  ipsae  illae  scintilla?  ex  pondere  corporis  igniti  magis 
vergunt  deorsum  quam  sursum,  et  in  extinctione  redeunt  in 
quandam  fuliginem  corpoream. 

Adi6am22a.  Existimamus  huic  instantiae  non  subjungi  Ne- 
gativam.  Nullum  enim  invenitur  apud  nos  corpus  tangibile 
quod  non  ex  attritione  manifesto  calescat;  adeo  ut  veteres 
somniarent  non  inesse  coelestibus  aliam  viam  aut  virtutem 
calefaciendi  nisi  ex  attritione  aeris  per  rotationem  rapidam  et 
incitatam.1  Verum  in  hoc  genere  ulterius  inquirendum  est 
utrum  corpora  quae  emittuntur  ex  machinis  (qualia  sunt  pila? 
ex  tormentis)  non  ex  ipsa  percussione  contrahant  aliquem 
gradum  caloris ;  adeo  ut  postquam  deciderint  inveniantur  non- 
nihil  calida.  At  ae'r  motus  magis  infrigidat  quam  calefacit ;  ut 
in  ventis  et  follibus  et  flatu  oris  contracti.  Verum  hujusmodi 
motus  non  est  tarn  rapidus  ut  excitet  calorem,  et  fit  secundum 
totum,  non  per  particulas;  ut  mirum  non  sit,  si  non  generet 
calorem. 

Adi7am23a.  Circa  hanc  instantiam  facienda  est  inquisitio 
diligentior.  Videntur  enim  herbae  et  vegetabilia  viridia  et 
humida  aliquid  habere  in  se  occulti  caloris.  Ille  vero  calor  tain 
tenuis  est  ut  in  singulis  non  percipiatur  ad  tactum,  verum 
postquam  ilia  adunata  sint  et  conclusa,  ut  spiritus  ipsorum 
non  expiret  in  aerem  sed  se  invicem  foveat,  turn  vero  oritur 
calor  manifestos,  et  nonnunquam  flamma  in  materia  congrua. 

Ad  isam  24a.  Etiam  circa  hanc  instantiam  diligentior  facienda 
est  inquisitio.  Yidetur  enim  calx  viva  aqua  aspersa  concipere 
calorem  vel  propter  unionem  caloris  qui  antea  distrahebatur 
(ut  ante  dictum  est  de  herbis  conclusis),  vel  ob  irritationem  et 
exasperationem  spiritus  ignei  ab  aqua,  ut  fiat  quidam  conflictus 
et  antiperistasis.  Utra  vero  res  sit  in  causa  facilius  apparebit 
si  loco  aquae  immittatur  oleum;  oleum  enim  aeque  ac  aqua 

1  See  Arist.  Meteorol.  r.  c.  2.  sub  finem ;  or  De  Coelo,  n.  c.  7.  It  seems  probable 
that  Aristotle  was  influenced  by  a  wish  to  secure  the  doctrine  of  the  eternity  of  the 
universe,  which  he  saw  would  be  put  in  peril  if  celestial  heat  were  ascribed  to  anything 
akin  to  combustion.  We  now  know  that  the  generation  of  heat,  whether  by  friction,  com- 
bustion, or  otherwise,  involves  a  loss  of  vis  viva,  and  it  is  difficult  to  avoid  the  conclusion 
that  the  material  universe  sprang,  at  a  finite  distance  of  time  ago,  out  of  something 
wholly  and  inconceivably  different  from  itself.  Nothing  is  more  remarkable  than  the 
way  in  which  ontology  here  forces  itself  into  physics. 

n  3 


246  NOVUM   ORGANUM. 

valebit  ad  unionem  spiritus  inclusi,  sed  noil  ad  irritationem. 
Etiam  faciendum  est  experimentum  latius  tarn  in  cineribus  et 
calcibus  diversorum  corporum,  quam  per  immissionem  diver- 
sorum  liquorum. 

Ad  isam  25a.  Huic  iustantiae  subjungitur  Negativa  aliorum 
metallorum  quae  sunt  magis  mollia  et  fluxa.  Etenim  bracteolae 
auri  solutae  in  liquorem  per  aquam  regis  nullum  dant  calorem 
ad  tactum  in  dissolutione ;  neque  similiter  plumbum  in  aqua 
forti;  neque  etiam  argentum  vivum  (utmemini);  sed  argentum 
ipsum  parum  excitat  caloris,  atque  etiam  cuprum  (ut  memini), 
sed  magis  manifesto  stannum,  atque  omnium  maxime  ferrum  et 
chalybs,  quae  non  solum  fortem  excitant  calorem  in  dissolutione, 
sed  etiam  violentam  ebullitionem.1  Itaque  videtur  calor  fieri 
per  conflictum,  cum  aquas  fortes  penetrant  et  fodiunt  et  divellunt 
partes  corporis,  et  corpora  ipsa  resistunt.  Ubi  vero  corpora 
facilius  cedunt  vix  excitatur  calor. 

Ad2oam26a.  Calori  animalium  nulla  subjungitur  Negativa,  nisi 
insectorum  (ut  dictum  est)  ob  parvitatem  corporis.  Etenim  in 
piscibus  collatis  ad  animalia  terrestria  magis  notatur  gradus 
caloris  quam  privatio.  In  vegetabilibus  autem  et  plantis  nul- 
lus  percipitur  gradus  caloris  ad  tactum,  neque  in  lachrymis 
ipsorum,  neque  in  medullis  recenter  apertis.  At  in  animalibus 
magna  reperitur  diversitas  caloris,  turn  in  partibus  ipsorum 
(alius  est  enim  calor  circa  cor,  alius  in  cerebro,  alius  circa 
externa),  turn  in  accidentibus  eorum,  ut  in  exercitatione  ve- 
hement! et  febribus. 

Ad2iam27a.  Huic  instantiaB  vix  subjungitur  Negativa.  Quin- 
etiam  excrementa  animalium  non  recentia  manifesto  habent 
calorem  potentialem,  ut  cernitur  in  impinguatione  soli. 

Ad  22am  et  23am  28a.  Liquores  (sive  aquas  vocentur  sive  olea)  qui 
habent  magnam  et  intensam  acrimoniam  exequuntur  opera 
caloris  in  divulsione  corporum,  atque  adustione  post  aliquam 
moram  ;  sed  tamen  ad  ipsum  tactum  manus  noii  sunt  calidi  ab 
initio.  Operantur  autem  secundum  analogiam 2  et  poros  corpo- 
ris cui  adjunguntur.  Aqua  enim  regis  aurum  solvit,  argentum 


1  This  ebullition  is  of  course  not  the  result  of  the  heat,  but  arises  from  the  disengage- 
ment of  gas  during  the  action  of  the  acid  on  the  metal. 

2  This  is  another  instance  of  the  large  sense  given  to  the  word  analogia.     Aqua 
regia  is  a  mixture  of  nitric  and  hydrochloric  acids.     Its  power  of  dissolving  gold  is 
ascribed  by  Davy  to  the  liberation  of  chlorine  by  the  mutual  action  of  the  two  acids. 
The  different  result  in  the  case  of  silver  arises  from  the  insolubility  of  chloride  of 
silver. 


NOVUM  ORGANUM.  247 

minime ;  at  contra  aqua  fortis  argentum  solvit,  aurum  minime ; 
neutrum  autem  solvit  vitruni ;  et  sic  de  caeteris. 

Ad  2-tam  29a.  Fiat  experimentum  spiritus  vini  in  lignis,  ac  etiam 
in  butyro  aut  cera  aut  pice ;  si  forte  per  calorem  suum  ea 
aliquatenus  liquefaciat.  Etenim  instantia  24a  ostendit  pote- 
statem  ejus  imitativam  caloris  in  incrustationibus.  Itaque  fiat 
similiter  experimentum  in  liquefactionibus.  Fiat  etiam  expe- 
rimentum  per  vitrum  graduum  sive  calendare  quod  conca- 
vum  sit  in  summitate  sua  per  exterius ;  et  immittatur  in  illud 
concavum  exterius  spiritus  vini  bene  rectificatus,  cum  operculo 
ut  melius  contineat  calorem  suum ;  et  notetur  utrum  per  calo- 
rem suum  faciat  aquam  descendere. 

Ad  25am  3Da.  Aromata,  et  herbae  acres  ad  palatum,  multo  magis 
sumptae  interius,  percipiuntur  calida.  Videndum  itaque  in 
quibus  aliis  materiis  exequantur  opera  caloris.  Atque  refe- 
runt  nautae,  cum  cumuli  et  massa?  aromatum  diu  conclusae 
subito  aperiuntur,  periculum  instare  illis  qui  eas  primo  agitant 
et  extrahunt  a  febribus  et  inflammationibus  spiritus.1  Simi- 
liter fieri  poterit  experimentum,  utrum  pulveres  hujusmodi 
aromatum  aut  herbarum  non  arefaciant  laridum  et  carnem 
suspensam  super  ipsos,  veluti  fumus  ignis. 

Ad  2Gam  aia.  Acrimonia  sive  penetratio  inest  tarn  frigidis,  qualia 
sunt  acetum  et  oleum  vitrioli,  quam  calidis,  qualia  sunt  oleum 
origani  et  similia.  Itaque  similiter  et  in  animatis  cient  dolorem, 
et  in  non  animatis  divellunt  partes  et  consumunt.  Neque  huic 
instantise  subjungitur  Negativa.  Atque  in  animatis  nullus 
reperitur  dolor  nisi  cum  quodam  sensu  caloris. 

Ad27»m32a.  Communes  sunt  complures  actiones  et  calidi  et 
frigidi,  licet  diversa  admodum  ratione.  Nam  et  nives  puerorum 
manus  videntur  paulo  post  urere ;  et  frigora  tuentur  carnes  a 
putrefactione,  non  minus  quam  ignis ;  et  calores  contrahunt 
corpora  in  minus,  quod  faciunt  et  frigida.  Verum  haec  et 
similia  opportunius  est  referre  ad  Inquisitionem  de  Frigido. 

XIII. 

Tertio  facienda  est  Comparentia  ad  Intellectum  instantiarum 
in  quibus  natura  de  qua  fit  inquisitio  inest  secundum  magis  et 
minus;  sive  facta  comparatione  incrementi  et  decrementi  in 

1  In  the  Annals  of  Philosophy  a  case  is  mentioned  in  which  the  effluvia  arising  on 
the  opening  of  a  large  bark-store  at  Guayra  were  sufficiently  powerful  to  cure  a  bad 
fever. 

K4 


248  NOVUM  ORGANUM. 

eodem  subjecto,  sive  facta  comparatione  ad  invicem  in  subjectis 
diversis.  Cum  enim  Forma  rei  sit  ipsissima  res ;  neque  differat 
res  a  Forma,  aliter  quam  difFerunt  apparens  et  existens,  aut 
exterius  et  interius,  aut  in  ordine  ad  hominem  et  in  ordine  ad 
universum  l ;  omnino  sequitur  ut  non  recipiatur  aliqua  natura 
pro  vera  Forma,  nisi  perpetuo  decrescat  quando  natura  ipsa 
decrescit,  et  similiter  perpetuo  augeatur  quando  natura  ipsa 
augetur.  Hanc  itaque  tabulam  Tabulam  Graduum  sive  Ta- 
bulam  Comparatives  appellare  consuevimus. 

Tabula  Graduum  sive  Comparative  in  Calido. 
Primo  itaque  dicemus  de  iis  qua3  nullum  prorsus  gradum 
caloris  habent  ad  tactum,  sed  videntur  habere  potentialem 
tantum  quendam  calorem,  sive  dispositionem  et  prseparationem 
ad  calidum.  Postea  demum  descendemus  ad  ea  quse  sunt  actu 
sive  ad  tactum  calida,  eorumque  fortitudines  et  gradus. 

1.  In  corporibus  solidis  et  tangibilibus  non  invenitur  aliquid 
quod  in  natura  sua  calidum  sit  originaliter.     Non  enim  lapis 
aliquis,  non  metallum,  non  sulphur,  non  fossile  aliquod,  non 
lignum,  non   aqua,  non   cadaver  animalis,  inveniuntur  calida. 
Aquae  autem  calidse  in  balneis  videntur  calefieri  per  accidens, 
sive  per  flammam  aut  ignem  subterraneum,  qualis  ex  -ZEtna 
et   montibus    aliis    compluribus    evomitur,   sive   ex   conflictu 
corporum,  quemadmodum  calor  fit  in  ferri   et  stanni  dissolu- 
tionibus.     Itaque  gradus   caloris   in   inanimatis,  quatenus   ad 
tactum  humanum,  nullus  est;  veruntamen  ilia  gradu  frigoris 
difFerunt;  non  enim  seque  frigidum  est  lignum  ac  metallum. 
Sed  hoc  pertinet  ad  Tabulam  Graduum  in  Frigido. 

2.  Attamen  quoad  potentiales  calores   et  prseparationes  ad 
flammam,  complura  inveniuntur  inanimata  admodum  disposita, 
ut  sulphur,  naphtha,  petrelaeum.2 

3.  Qua3  antea  incaluerunt,  ut  fimus  equinus  ex  animali,  aut 
calx  aut  fortasse  cinis  aut  fuligo  ex  igne,  reliquias  latentes 
quasdam  caloris   prioris   retinent.     Itaque   fiunt  qusedam  di- 
stillationes  et  separationes  corporum  per  sepulturam  in  fimo 
equino,  atque  excitatur  calor  in  calce  per  aspersionem  aquee ; 
ut  jam  dictum  est. 

1  "  Res  "  is  to  be  taken  in  a  general  sense,  so  as  to  include  not  only  substances,  but 
also  what  Bacon   calls  naturae.     It  is  therefore  not  to  be  translated  as  if  it  wore 
synonymous  with  corpus;   and  in  fact  in  a  subsequent  passage  (II.  §  50.)  "res"  and 
"  corpus  "  are,  so  to  speak,  placed  in  opposition  to  each  other.    "  Kerum  forma?  et  Cor- 
porum schematism!. " 

2  The  La!  in  form  of  the  word  is  petroleum. 


NOVUM  ORGANUM.  249 

4.  Inter  vegetabilia  non  invenitur  aliqua  planta  sive  pars 
plantae    (veluti   lachryma    aut    medulla)   quae   sit   ad   tactum 
humanum  calida.     Sed  tamen  (ut  superius  dictum  est)  herbae 
virides  conclusae  calescunt ;  atque  ad  interiorem  tactum,  veluti 
ad  palatum  aut  ad  stomachum  aut  etiam  ad  exteriores  partes, 
post  aliquam  moram  (ut  in  emplastris  et  unguentis)  alia  vege- 
tabilia inveniuntur  calida,  alia  frigida. 

5.  Non  invenitur  in  partibus  animalium,  postquam  fuerint 
mortuae  aut  separatee,  aliquid  calidum  ad  tactum   humanum. 
Nam  neque  fimus  equinus  ipse,  nisi  fuerit  conclusus  et  sepultus, 
calorem  retinet.    Sed  tamen  omnis  fimus  habere  videtur  calorem 
potentialem,  ut  in  agrorum  impinguatione.     Et  similiter,  cada- 
vera    animalium   hujusmodi  habent   latentem   et   potentialem 
calorem ;    adeo  ut  in  coemeteriis  ubi  quotidie  fiunt  sepulturoe 
terra  calorem  quendam  occultum  colligat,  qui  cadaver  aliquod 
recenter  impositam   consumit   longe-  citius  quam  terra  pura. 
Atque  apud  orientales  traditur  inveniri  textile  quoddam  tenue 
et  molle,  factum  ex  avium  plumagine,  quod  vi  innata  butyrum 
solvat  et  liquefaciat  in  ipso  leviter  involutum. 

6.  Quae  impinguant  agros,  ut  fimi  omnis  generis,  creta,  arena 
maris,  sal,  et  similia,  dispositionem  nonnullam  habent  ad  cali- 
dum. 

7.  Omnis  putrefactio  in  se  rudimenta  quaedarn  exilis  caloris 
habet1,  licet  non  hucusque  ut  ad  tactum  percipiatur.      Nam 
nee  ea  ipsa  quae  putrefacta  solvuntur  in  animalcula,  ut  caro, 
caseus,  ad  tactum   percipiuntur  calida;    neque  lignum  putre, 
quod  noctu  splendet,  deprehenditur  ad  tactum  calidum.     Calor 
autem  in   putridis   quandoque  se  prodit  per  odores  tetros   et 
fortes. 

8.  Primus  itaque  caloris  gradus,  ex  iis  quse  ad  tactum  huma- 
num percipiuntur  calida,  videtur  esse  calor  animalium,  qui  bene 
magnam  habet  graduum  latitudinem.     Nam  infimus  gradus  (ut 
in  insectis)  vix  ad  tactum  deprenditur ;   summus  autem  gradus 
vix  attingit  ad  gradum  caloris  radioruin  solis  in  regionibus  et 
temporibus  maxime  ferventibus,  neque  ita  acris  est  quin  tole- 
rari  possit  a  manu.     Et  tamen  referunt  de  Constantio2,  aliisque 
nonnullis  qui  constitutionis  et  habitus  corporis  admodum  sicci 

1  This  is  true  of  eremacausis  rather  than  of  real  putrefaction.     But  the  distinction 
belongs  to  the  recent  history  of  chemistry. 

2  The  person  here  referred  to  is  Constantius  II.,  the  son  of  Constantine  the  Great. 
The  burning  heat  of  the  fever  of  which  he  died  is  mentioned  by  Ammianus  Marcel- 
linns,  1.  xxi.  c.  15. 


250  NOVUM  ORGANUM. 

fuerunt,  quod   acutissimis  febribus  correpti  ita  incaluerint  ut 
manum  admotam  aliquantulum  urere  visi  sint. 

9.  Animalia,  ex  motu  et  exercitatione,  ex  vino  et  epulis,  ex 
venere,  ex  febribus  ardentibus,  et  ex  dolore,  augentur  calore. 

10.  Animalia  in  accessibus  febrium  intermittentium  a  prin- 
cipio  frigore  et  horrore  corripiuntur,  sed  paulo  post  majorem 
in  modum  incalescunt ;  quod  etiam  faciunt  a  principio  in  cau- 
sonibus  et  febribus  pestilentialibus. 

11.  Inquiratur  ulterius  de  calore  comparato  in  diversis  ani- 
malibus,  veluti  piscibus,   quadrupedibus,  serpentibus,  avibus ; 
atque  etiam  secundum   species  ipsorum,   ut  in  leone,  milvio, 
homine ;  nam  ex  vulgar!  opinione,  pisces  per  interiora  minus 
calidi  sunt,  aves  autem  maxime  calidse;  praesertim  columbae, 
accipitres,  struthiones.1 

12.  Inquiratur  ulterius  de  calore  comparato  in  eodem  animali, 
secundum  partes  et  membra  ejus  diversa.     Nam  lac,  sanguis, 
sperma,  ova,  inveniuntur  gradu  modico  tepida,  et  minus  calida 
quam  ipsa  caro  exterior  in  animali  quando  movetur  aut  agitatur. 
Qualis  vero  gradus  sit  caloris  in  cerebro,  stomacho,  corde,  et 
reliquis,  similiter  adhuc  non  est  quaesitum. 

13.  Animalia  omnia,  per  hyemem  et  tempestates  frigidas,  se- 
cundum exterius  frigent;  sed  per  interiora  etiam  magis  esse 
calida  existimantur. 

14.  Calor  coelestium,  etiam  in  regione  calidissima  atque  tem- 
poribus  anni  et  diei  calidissimis,  non  eum  gradum  caloris  obtinet 
qui  vel  lignum  aridissimum   vel   stramen  vel  etiam  linteum 
ustum  incendat  aut  adurat,  nisi  per  specula  comburentia  robo- 
retur ;  sed  tamen  e  rebus  humidis  vaporem  excitare  potest. 

15.  Ex  traditione  astronomorum  ponuntur  stellae  alias  magis, 
alias  minus  calidae.      Inter  planetas  eniin  post  solem  ponitur 
Mars  calidissimus,  deinde  Jupiter,  deinde  Venus2;  ponuntur 
autem  tanquam  frigidi  Luna  et  deinde  omnium  maxime  Satur- 
nus.     Inter  fixas  autem  ponitur  calidissimus  Sirius,  deinde  Cor 
Leonis,  sive  Regulus,  deinde  Canicula,  etc. 

16.  Sol  magis  calefacit,  quo  magis  vergit  ad  perpendiculum 
sive  Zenith,  quod  etiam  credendum  est  de  aliis  planetis,  pro 
modulo  suo  caloris ;    exempli  gratia,  Jovem  magis  apud  nos 

1  Struthio  commonly  means  an  ostrich,  but  it  seems  here  to  be  used  for  a  sparrow. 
—  J.  S. 

•  By  some  Venus  was  accounted  cold  and  moist.  Vide  Margarita  Phil.  p.  627. 
Ptolemy,  however,  confirms  what  Bacon  says  of  her. 


NOVUM  ORGANUM.  251 

calefacere  cum  positus  sit  sub  Cancro  aut  Leone  quam  sub 
Capricorno  aut  Aquario. 

17.  Credendum  est  solem  ipsum  et  planetas  reliquos  magis 
calefacere  in  perigaeis  suis,  propter  propinquitatem  ad  terrain, 
quam  in  apogaeis.     Quod  si  eveniat  ut  in  aliqua  regione  sol  sit 
simul  in  perigaeo  et  propius  ad  perpendiculum,  necesse  est  ut 
magis  calefaciat  quam  in  regione  ubi  sol  sit  similiter  in  perigaeo 
sed  magis  ad  obliquum.     Adeo  ut  comparatio  exaltationis  pla- 
netarum  notari  debeat,  prout  ex  perpendiculo  aut  obliquitate 
participet,  secundum  regionum  varietatem. 

18.  Sol  etiam,  et  similiter  reliqui  planetae,  calefacere  magis 
existimantur  cum  sint  in  proximo  ad  stellas  fixas  majores ;   ve- 
luti  cum  sol  ponitur  in  Leone,  magis  vicinus  fit  Cordi  Leonis, 
Caudoe  Leonis,  et  Spicae  Virginis,  et  Sirio,  et  Caniculae,  quam 
cum  ponitur  in  Cancro,  ubi  tamen  magis  sistitur  ad  perpendicu- 
lum.1    Atque  credendum  est  partes  coeli  majorem  infundere 
calorem  (licet  ad   tactum   minime   perceptibilem)   quo  magis 
ornatae  sint  stellis,  prassertim  majoribus. 

19.  Omnino  calor  coelestium  augetur  tribus  modis;  videlicet 
ex  perpendiculo,  ex  propinquitate  sive  perigseo,  et  ex  conjun- 
ctione  sive  consortio  stellarum. 

20.  Magnum   omnino   invenitur  intervallum   inter  calorem 
animalium  ac  etiam  radiorum  coelestium  (prout  ad  nos  deferun- 
tur),  atque  flammam,  licet  lenissimam,  atque  etiam  ignita  omnia, 
atque  insuper  liquores,  aut  ae'rem  ipsum  majorem  in  modum 
ab  igne  calefactum.      Etenim  flamma  spiritus  vini,  prassertim 
rara  nee  constipata,  tamen  potis  est  stramen  aut  linteum  aut 
papyrum  incendere;    quod  nunquam  faciet  calor  animalis  vel 
solis,  absque  speculis  comburentibus. 

21.  Flammas  autem  et  ignitorum  plurimi    sunt   gradus   in 
fortitudine  et  debilitate  caloris.     Verum  de  his  nulla  est  facta 
diligens   inquisitio ;    ut    necesse   sit  ista   leviter   transmittere. 
Videtur  autem  ex  flammis  ilia  ex  spiritu  vini  esse  mollissima ; 
nisi  forte  ignis  fatuus,  aut  flammae  seu  coruscationes  ex  sudoribus 
animalium,  sint  molliores.     Hanc  sequi  opinamur  flammam  ex 
vegetabilibus  levibus  et  porosis,  ut  stramine,  scirpis,  et  foliis 
arefactis,  a  quibus  non  multum  differre  flammam  ex  pilis  aut 

1  This  astrological  fancy  was  probably  suggested  by  a  wish  to  explain  why  July  is 
hotter  than  June.  In  the  division  of  the  Zodiac  into  trigons  each  of  which  corre- 
sponds to  one  of  the  elements,  Leo  forms  one  of  the  corners  of  the  fiery  trigon ;  and  it 
is  moreover  the  sun's  proper  sign. 


252  NOVUM  ORGANUM. 

plumis.  Hanc  sequitur  fortasse  flamma  ex  lignis,  praesertim  iis 
quae  non  multum  habent  ex  resina  aut  pice ;  ita  tamen  ut 
flamma  ex  lignis  quae  parva  sunt  mole  (quae  vulgo  colligantur  in 
fascicules)  lenior  sit  quam  quae  fit  ex  truncis  arborum  et  radi- 
cibus.  Id  quod  vulgo  experiri  licet  in  fornacibus  quae  ferrum 
excoquunt,  in  quibus  ignis  ex  fasciculis  et  ramis  arborum  non 
est  admodum  utilis.  Hanc  sequitur  (ut  arbitramur)  flamma  ex 
oleo  et  sevo  et  cera,  et  hujusmodi  oleosis  et  pinguibus,  quaa 
sunt  sine  magna  acrimonia.  Fortissimus  autem  calor  reperitur 
in  pice  et  resina;  atque  adhuc  magis  in  sulphure  et  caplmra1, 
et  naphtha  et  petrelaeo  et  salibus  (postquam  materia  cruda  eru- 
perit),  et  in  horum  compositionibus,  veluti  pulvere  tormentario, 
igne  Graeco  (quern  vulgo  ignem  ferum  vocant),  et  diversis  ejus 
generibus,  quae  tarn  obstinatum  habent  calorem  ut  ab  aquis  non 
facile  exstinguantur. 

22.  Existimamus  etiam  flammam  quae  resultat  ex  nonnullis 
metallis  imperfectis  esse  valde  robustam  et  acrem.     Verum  de 
istis  omnibus  inquiratur  ulterius. 

23.  Videtur  autem  flamma  fulminum  potentiorum  has  omnes 
flammas  superare  ;  adeo  ut  ferrum  ipsum  perfectum  aliquando 
colliquaverit  in  guttas,  quod  flammae   illae  alterae  facere  non 
possunt. 

24.  In  ignitis  autem  diversi   sunt  etiam  gradus  caloris,  de 
quibus  etiam  non  facta  est  diligens  inquisitio.    Calorem  maxime 
debilem  existimamus  esse  ex  linteo  usto,  quali  ad  flammae  exci- 
tationem  uti  solemus ;  et  similiter  ex  ligno  illo  spongioso  aut 
funiculis  arefactis  qui  ad  tormentorum  accensionem  adhibentur. 
Post  hunc  sequitur  carbo  ignitus  ex  lignis  et  anthracibus  atque 
etiam  ex  lateribus  ignitis,  et  similibus.    Ignitorum  autem  vehe- 
mentissime  calida  existimamus  esse  metalla  ignita,  ut  ferrum  et 
cuprum  et  caetera.     Verum  de  his  etiam  facienda  est  ulterior 
inquisitio. 

25.  Inveniuntur  ex  ignitis  nonnulla   longe  calidiora  quam 
nonnullae  ex  flammis.     Multo  enim  calidius  est  et  magis  adurens 
ferrum  ignitum  quam  flamma  spiritus  vini. 

26.  Inveniuntur  etiam  ex  illis  quae  ignita  non  sunt  sed  tan- 
turn  ab  igne  calefacta,  sicut  aquae  ferventes  et  aer  conclusus  in 
reverberatoriis,  nonnulla  quae  superant  calore  multa  ex  flammis 
ipsis  et  ignitis. 

1  Camphor. 


NOVUM  ORGANUM.  253 

27.  Motus  auget  calorem  ;  ut  videre  est  in  follibus  et  flatu ; 
adeo  ut  duriora  ex  metallis  non  solvantur  aut  liquefiant  per 
ignem  mortuum  aut  quietum,  nisi  flatu  excitetur. 

28.  Fiat  experimentum  per  specula  comburentia,  in  quibus 
(ut  memini)1  hoc  fit,  ut  si  speculum  ponatur  (exempli  gratia) 
ad  distantiam  spithamse  ab  objecto  combustibili,  non  tantopere 
incendat  aut  adurat  quam  si  positum  fuerit  speculum  (exempli 
gratia)  ad  distantiam  semi-spithamas,  et  gradatim  et  lente  tra- 
hatur  ad  distantiam  spithama?.     Conus  tamen  et  unio  radiorum 
eadem  sunt,  sed  ipse  motus  auget  operationem  caloris.2 

29.  Existimantur  incendia  ilia  qua}  fiunt  flante  vento  forti 
majores  progressus  facere  adversus  ventum   quam  secundum 
ventum;    quia  scilicet  flamma  resilit  motu  perniciore,  vento 
remittente,  quam  procedit  vento  impellente. 

30.  Flamma  non  emicat  aut  generatur,  nisi  detur  aliquid 
concavi  in  quo  flamma  movere  possit  et  ludere;  praeterquam 
in  flammis  flatuosis  pulveris  tormentarii,  et  similibus,  ubi  com- 
pressio  et  incarceratio  flammse  auget  ejus  furorem. 

31.  Incus  per  malleum  calefit  admodum ;  adeo  ut  si  incus 
fuerit  laminae  tenuioris,  existimemus  illam  per  fortes  et  continuos 
ictus  mallei  posse  rubescere,  ut  ferrum  ignitum ;  sed  de  hoc  fiat 
experimentum. 

32.  At  in  ignitis  quae  sunt  porosa,  ita  ut  detur  spatium  ad 
exercendum  motum  ignis,  si  cohibeatur  hujusmodi  motus  per 
compressionem   fortem,  statim  extinguitur  ignis ;    veluti  cum 
linteum  ustum   aut   filum  ardens  candelae   aut  lampadis   aut 
etiam  carbo  aut  pruna  ardens  comprimitur  per  pressorium  aut 
pedis  conculcationem  aut  hujusmodi,  statim  cessant  operationes 
ignis. 

33.  Approximatio   ad   corpus   calidum   auget   calorem,   pro 
gradu  approximationis ;   quod  etiam  fit  in  lumine ;    nam  quo 
propius  collocatur  objectum  ad  lumen  eo  magis  est  visibile. 

34.  Unio  calorum  diversorum  auget  calorem,  nisi  facta  sit 
commistio  corporum.     Nam  focus  magnus  et  focus  parvus  in 
eodem  loco  nonnihil  invicem  augent  calorem ;  at  aqua  tepida 
immissa  in  aquam  ferventem  refrigerat. 

1  Compare  De  Galore  et  Frigore  : — "  And  the  operation  of  them  [burning-glasses]  is, 
as  /  remember,  first  to  place  them,"  &c.,  which  seems  to  prove,  not  only  that  Bacon 
had  no  burning-glass  at  hand,  but  also  that  he  was  not  familiar  with  the  use  of  them. 
— /.  S, 

2  The  only  explanation  of  this  is,  that  the  focal  length  of  the  lens  lay  between  a 
span  and  half  a  span. 


254  NOVUM   ORGANUM. 

35.  Mora  corporis  calidi  auget  calorem.     Etenim  calor  per- 
petuo  transiens  et   emanans  commiscetur   cum   calore    praein- 
existente,  adeo  ut  multiplicet  calorem.     Nam  focus  non  aeque 
calefacit    cubiculum  per   moram  semihorae  ac    si   idem  focus 
duret  per  horam  integram.     At  hoc  non  facit  lumen ;  etenim 
lampas  aut  candela  in  aliquo  loco  posita  non  magis  illumiuat 
per  moram  diuturnam  quam  statim  ab  initio. 

36.  Irritatio  per  frigidum   ambiens  auget  calorem;    ut   in 
focis  videre  est  per  gelu  acre.     Quod   existimamus  fieri   non 
tantum   per  conclusionem  et   contractionem  caloris,   quae   est 
species  unionis,  sed  per  exasperationem ;    veluti  cum  aer  aut 
baculum  violenter  comprimitur  aut  flectitur,  non  ad  punctum 
loci   prioris   resilit,   sed   ulterius   in   contrarium.     Itaque    fiat 
diligens  experimentum  per  baculum  vel  simile  aliquid  immis- 
sum  in  flammam,  utrum  ad  latera  flammae  non  uratur  citius 
quam  in  medio  flammae. 

37.  Gradus  autem  in  susceptione   caloris   sunt   complures. 
Atque  primo  omnium  notandum  est,  quam  parvus  et  exilis 
calor  etiam  ea  corpora  quse  caloris  minime  omnium  sunt  sus- 
ceptiva  immutet  tamen  et  nonnihil  calefaciat.     Nam  ipse  calor 
manus  globulum  plumbi  aut  alicujus  metalli  paulisper  deten- 
tum  nonnihil  calefacit.    Adeo  facile  et  in  omnibus  transmittitur 
et  excitatur  calor,  corpore  nullo  modo  ad  apparentiam  immutato. 

38.  Facillime  omnium  corporum  apud  nos  et  excipit  et  remittit 
calorem  aer;  quod  optime  cernitur  in  vitris  calendaribus.    Eorum 
confectio  est   talis l :    accipiatur  vitrum  ventre  concavo,  collo 
tenui  et  oblongo ;  resupinetur  et  demittatur  hujusmodi  vitrum 
ore  deorsum  verso,  ventre  sursum,  in  aliud  vasculum  vitreum 
ubi  sit  aqua,  tangendo  fundum  vasculi  illius  recipientis  extremo 
ore  vitri  immissi,  et  incumbat  paullulum  vitri  immissi  collum 
ad  os  vitri  recipientis,  ita  ut  stare  possit ;  quod  ut  commodius 
fiat,  apponatur  paruni  cerae  ad  os  vitri  recipientis ;  ita  tamen  ut 
non  penitus  obturetur  os  ejus,  ne  ob  defectum  aeris  succedentis 
impediatur  motus  de  quo  jam  dicetur,  qui  est  admodum  facilis 
et  delicatus. 

Oportet  autem  ut  vitrum  demissum,  antequam  inseratur  in 
alterum,  calefiat  ad  ignem  a  parte  superiori,  ventre  scilicet. 

1  I  am  very  much  inclined  to  think  that  Bacon  heard  of  the  vitrum  calendare  from 
Fludde.or  a  Fluctibus,  as  he  is  called  in  Latin,  who  returned  from  Italy  in  [1605],  and 
in  whose  philosophy,  built  upon  certain  abstract  notions  of  rarefaction  and  condens- 
ation, perpetual  reference  is  made  to  the  air-thermometer,  to  which  he  gives  the 
same  name. 


NOVUM   ORGANUM.  255 

Postquam  autem  fuerit  vitrum  illud  collocatum  ut  diximus, 
recipiet  et  contrahet  se  aer  (qui  dilatatus  erat  per  calefactionem), 
post  moram  sufficientem  pro  extinctione  illius  ascititii  caloris, 
ad  talem  extensionem  sive  dimensionein  qualis  erit  aeris  am- 
bientis  aut  communis  tune  temporis  quando  immittitur  vitrum, 
atque  attrahet  aquam  in  sursum  ad  hujusmodi  mensuram. 
Debet  autem  appendi  charta  angusta  et  oblonga,  et  gradibus 
(quot  libuerit)  interstincta.  Videbis  autem,  prout  tempestas 
diei  incalescit  aut  frigescit,  aerem  se  contrahere  in  angustius 
per  frigidum  et  extendere  se  in  latius  per  calidum ;  id  quod 
conspicietur  per  aquam  ascendentem  quando  contrahitur  aer, 
et  descendentem  sive  depressum  quando  dilatatur  aer.  Sen- 
sus  autem  aeris,  quatenus  ad  calidum  et  frigidum,  tarn  sub- 
tilis  est  et  exquisitus  ut  facultatem  tactus  humani  multum 
superet ;  adeo  ut  solis  radius  aliquis,  aut  calor  anhelitus,  multo 
magis  calor  manus,  super  vitri  summitatem  positus,  statim 
deprimat  aquam  manifesto. 1  Attamen  existimamus  spiritual 
animalium  magis  adhuc  exquisitum  sensum  habere  calidi  et 
frigidi,  nisi  quod  a  mole  corporea  impediatur  et  hebetetur. 

39.  Post  aerem,  existimamus  corpora  esse  maxime  sensitiva 
caloris  ea  quae  a  frigore  recenter  immutata  sint  et  compressa, 
qualia  sunt  nix  et  glacies ;  ea  enim  leni  aliquo  tepore  solvi 
incipiunt  et  colliquari.  Post  ilia  sequitur  fortasse  argentum 
vivum.  Post  illud  sequuntur  corpora  pinguia,  ut  oleum,  buty- 
rum,  et  similia ;  deinde  lignum  ;  deinde  aqua ;  postremo  lapides 

1  In  consequence  of  this  description  of  the  Vitrum  Calendare,  the  invention  of  the 
Thermometer  has  been  ascribed  to  Bacon  ;  but  without  good  reason.  Fludd  was 
the  first  to  publish  an  account  of  the  Thermometer ;  but  Nelli  says,  and  (admitting 
his  authorities)  truly,  that  Galileo's  invention  was  anterior  to  any  publication  of 
Fludd's.  Nelli  speaks  of  a  letter  preserved  in  the  library  of  his  family  "  in  copia," 
which  Castelli  addressed  to  Cesarina  in  1638.  Castelli  says  that,  more  than  thirty- 
five  years  before,  Galileo  had  shown  him  an  experiment  which  he  describes  ;  namely, 
the  rise  of  the  water  into  an  inverted  tube  with  a  bulb  at  one  extremity,  when  the 
open  end  of  the  tube  is  put  into  a  vessel  of  water,  and  goes  on,  "del  quale  effetto  il 
medesimo  Signor  Galileo  si  era  servito  per  fabbricare  un  Istromento  da  esatninare  i 
gradi  del  caldo  e  del  freddo."  Thus  far  Castelli ;  but  how  long  after  the  original  ex- 
periment the  instrument  was  made,  does  not  appear  from  his  statement.  Nelli  also 
refers  to  Viviani's  Life  of  Galileo,  wherein  it  is  said  that  Galileo  invented  the  Ther- 
mometer between  1593  and  1597.  It  has  not,  I  think,  been  remarked  that  the  rise 
of  water  under  the  circumstances  of  Galileo's  original  experiment  had  already  been 
described  in  Porta's  Natural  Magic ;  though,  as  is  usually  the  case  with  Porta,  one 
cannot  be  sure  whether  he  had  ever  actually  seen  it.  "  Possumus  etiam  solo  calore 
aquam  ascendere  facere.  Sit  dolium  supra  turrim,  vel  ligneum,  vel  argillaceum  aut 
sereum,  quod  melius  erit,  et  canalem  habeat  in  medio,  qui  descendat  inferius  usque  ad 
aquam,  et  in  ea  submersus  sit,  sed  adglutinatus,  ne  respiret.  Calefiat  vas  superius 
vel  sole  vel  igne,  nam  aer,  qui  in  alvo  continetur,  rarefit  et  foras  prolabitur,  unde 
aquam  in  bullas  tumere  videbimus,  mox  absentia  solis  ubi  vas  refrigescit,  aer  conden- 
satur,  et  quum  non  sufflciat  inclusus  aer  vacuum  replere,  accersitur  aqua  et  ascendit 
supra."  —  Porta's  Magic,  book  xix.  chap.  4. 


256  NOVUM  ORGANUM. 

et  metalla,  quae  non  facile  calefiunt,  praesertim  interius.  Ilia 
tamen  calorem  semel  susceptum  diutissime  retinent;  ita  ut 
later  aut  lapis  aut  ferrum  ignituna  in  pelvim  aquas  frigidae  irn- 
missum  et  demersum,  per  quartam  partem  horae  (plus  minus) 
retineat  calorem,  ita  ut  tangi  non  possit. 

40.  Quo  minor  est  corporis  moles,  eo  citius  per  corpus  cali- 
dum   approximatum   incalescit ;    id   quod   demonstrat   omuem 
calorem  apud  nos  esse  corpori  tangibili  quodammodo  adversum. 

41.  Calidum,  quatenus  ad  sensum  et  tactum  humanum,  res 
varia  est  et  respectiva ;  adeo  ut  aqua  tepida,  si  manus  frigore 
occupetur,  sentiatur  esse  calida ;  sin  manus  incaluerit,  frigida. 

XIV. 

Quam  inopes  simus  historic  quivis  facile  advertet,  cum  in 
tabulis  superioribus,  praeterquam  quod  loco  historiae  probatae  et 
instantiarum  certarum  nonnunquam  traditiones  et  relationes 
inseramus  (semper  tamen  adjecta  dubias  fidei  et  auctoritatis 
nota),  saepenumero  etiam  hisce  verbis,  fiat  experimentum,  vel 
inquiratur  ulterius,  uti  cogamur. 

XV. 

Atque  opus  et  officium  harum  trium  tabularum,  Com- 
parentiam  Instantiarum  ad  Intellectum  vocare  consuevimus. 
Facta  autem  Comparentia,  in  opere  ponenda  est  ipsa  Inductio. 
Invenienda  est  enim  super  Comparentiam  omnium  et  singu- 
larum  Instantiarum  natura  talis,  quas  cum  natura  data  perpetuo 
adsit,  absit,  atque  crescat  et  decrescat;  sitque  (ut  superius 
dictum  est)  limitatio  naturae  magis  communis.1  Hoc  si  mens 
jam  ab  initio  facere  tentet  affirmative  (quod  sibi  permissa 
semper  facere  solet),  occurrent  phantasmata  et  opinabilia  et 
notionalia  male  terminata  et  axiomata  quotidie  emendanda ; 
nisi  libeat  (scholarum  more)  pugnare  pro  falsis.  Ea  tamen 
proculdubio  erunt  meliora  aut  praviora  pro  facultate  et  robore 
intellectus  qui  operatur.  At  omnino  Deo  (Formarum  inditori 
et  opifici)  aut  fortasse  angelis  et  intelligentiis  competit  Formas 
per  affirmationem  immediate  nosse,  atque  ab  initio  contempla- 
tionis.2  Sed  certe  supra  hominem  est ;  cui  tantum  conceditur, 

1  That  is,  a  particular  case  of  a  more  general  nature.     The  force  of  the  last  clause 
may  be  thus  illustrated  :   If  all  bodies  were  more  or  less  luminous  accordingly  as  they 
were  more  or  less  hot,  the  luminous  and  the  hot  would  be  concomitantia,  but  neither 
would  be  the  form  of  the  other.     [See  General  Preface,  §  8.— J.  S.] 

2  It  was,  I  apprehend,  the  received  doctrine,  that  whatever  knowledge  the  angelic 
nature  is  capable  of  it  attains  at  once.     Thus  it  is  said,  "  Inferiores  substantial  intellecti- 
vae,  scilicet  animae  humanae,  habent  potentiam  intellect! vam  non  completam  natural  iter, 


NOVUM  ORGANUM.  257 

procedere  primo  per  Negativas,  et  postremo  loco  desinere  in 
Affirmativas,  post  omnimodam  exclusionem. 

XVI. 

Itaque  naturae  facienda  est  prorsus  solutio  et  separatio,  non 
per  ignem  certe,  sed  per  raentem,  tanquam  ignem  divinum. 
Est  itaque  Inductionis  vera?  opus  primum  (quatenus  ad  inveni- 
endas  Formas)  Rejectio  sive  Exclusiva  naturarum  singularura 
qua  non  inveniuntur  in  aliqua  instantia  ubi  natura  data  adest, 
aut  inveniuntur  in  aliqua  instantia  ubi  natura  data  abest,  aut 
inveniuntur  in  aliqua  instantia  crescere  cum  natura  data  de- 
crescat,  aut  decrescere  cum  natura  data  crescat.  Turn  vero 
post  Rejectionem  et  Exclusivam  debitis  modis  factam,  secundo 
loco  (tanquam  in  fundo)  manebit  (abeuntibus  in  fumum  opini- 
onibus  volatilibus)  Forma  affirmativa,  solida  et  vera  et  bene 
terminata.  Atque  hoc  breve  dictu  est,  sed  per  multas  ambages 
ad  hoc  pervenitur.  Nos  autem  nihil  fortasse  ex  iis  quae  ad 
hoc  faciunt  praetermittemus. 

XVII. 

Cavendum  autem  est  et  monendum  quasi  perpetuo,  ne,  cum 
tantae  partes  Formis  videantur  a  nobis  tribui,  trahantur  ea  quae 
dicimus  ad  Formas  eas  quibus  hominum  contemplationes  et 
cogitationes  hactenus  assueverunt. 

Primo  enim,  de  Formis  copulatis,  quae  sunt  (ut  diximus) 
naturarum  simplicium  conjugia  ex  cursu  communi  universi,  ut 
leonis,  aquilae,  rosae,  auri,  et  hujusmodi,  impraesentiarum  non 
loquimur.1  Tempus  enim  erit  de  iis  tractandi,  cum  ventum 
fuerit  ad  Latentes  Processus  et  Latentes  Schematismos,  eo- 
rumque  inventionem,  prout  reperiuntur  in  substantiis  (quas 
vocant)  seu  naturis  concretis. 

Rursus  vero,  non  intelligantur  ea  quae  dicimus  (etiam  qua- 
tenus ad  naturas  simplices)  de  Formis  et  ideis  abstractis,  aut  in 
materia  non  determinatis  aut  male  determinatis.  Nos  enim 
quum  de  Formis  loquimur,  nil  aliud  intelligimus  quam  leges 

sed  completur  in  iis  successive  per  hoc  quod  accipiunt  species  a  rebus.  Potentia  Vero 
intellectiva  in  substantiis  spiritualibus  superioribus,  id  est  in  angelis,  completa  est  per 
species  intelligibiles  connaturales  :  in  quantum  habent  species  intelligibilcs  connatu- 
rales  ad  omnia  intelligenda  quae  naturaliter  cognoscere  possunt."  —  S.  Thomas,  Summa 
Theol.  Ima,  q.  45.  a  2. 

1  Bacon's  principle  that  the  form  of  any  substance  may  be  conceived  as  a  combina- 
tion of  the  forms  which  correspond  to  each  of  its  qualities  is  well  illustrated  by  the 
phrase  "  formae  copulatse."  The  "  forma  copulata  "  is  the  "  lex  ex  qua  corpus  indi- 
vicluum  edit  actus  puros."  Of  this  law  each  section  or  paragraphus  is  the  "  forma 
alicujus  ex  naturis  simplicibus  quae  in  eo  corpore  conjunguntur."  I  have  already 
remarked  on  Mr.  Wood's  rendering  of  the  word  "  paragraphus  "  in  §  2. 

VOL.  I.  S 


258  NOVUM  ORGANUM. 

illas  et  determination es  actus  puri,  quae  naturam  aliquam  sim- 
plicem  ordinant  et  constituunt ;  ut  calorem,  lumen,  pondus ;  in 
omnimoda  materia  et  subjecto  susceptibili.  Itaque  eadem  res 
est  Forma  Calidi  aut  Forma  Luminis,  et  Lex  Calidi  sive  Lex 
Luminis ;  neque  vero  a  rebus  ipsis  et  parte  operativa  unquam 
nos  abstrahimus  aut  recedimus.  Quare  cum  dicimus  (exempli 
gratia)  in  inquisitione  Formae  Caloris,  rejice  tenuitatem,  aut 
tenuitas  non  est  ex  Forma  Caloris,  idem  est  ac  si  dicamus  potest 
homo  superinducere  calorem  in  corpus  densum  ;  aut  contra,  potest 
homo  auferre  aut  arcere  calorem  a  corpore  tenui. 

Quod  si  cuiquam  videantur  etiam  Formae  nostrse  habere 
nonnihil  abstracti,  quod  misceant  et  conjungant  heterogenea 
(videntur  enim  valde  esse  heterogenea  calor  coelestium  et  ignis ; 
rubor  fixus  in  rosa  aut  similibus,  et  apparens  in  iride  aut 
radiis-  opalii  aut  adamantis ;  mors  ex  summersione,  ex  crema- 
tione,  ex  punctura  gladii,  ex  apoplexia,  ex  atrophia ;  et  tamen 
conveniunt  ista  in  natura  calidi,  ruboris,  mortis),  is  se  habere 
intellectum  norit  consuetudine  et  integralitate  rerum  et  opi- 
nionibus  captum  et  detentum.1  Certissimum  enim  est  ista, 
utcunque  heterogenea  et  aliena,  coire  in  Formam  sive  Legem 
earn  quae  ordinat  calorem  aut  ruborem  aut  mortem;  nee 
emancipari  posse  potentiam  humanam  et  liberari  a  naturae 
cursu  communi,  et  expandi  et  exaltari  ad  efficientia  nova  et 
modos  operandi  novos,  nisi  per  revelationem  et  inventionem 
hujusmodi  Formarum ;  et  tamen  post  istam  unionem  natura?, 
quae  est  res  maxime  principalis,  de  naturae  divisionibus  et 
venis,  tarn  ordinariis  quam  interioribus  et  verioribus,  suo  loco 
postea  dicetur. 

XVIII. 

Jam  vero  proponendum  est  exemplum  Exclusionis  sive  Re- 
jectionis  naturarum,  quae  per  Tabulas  Comparentiae  reperiuntur 
non  esse  ex  Forma  Calidi ;  illud  interim  monendo,  non  solum 
sufficere  singulas  tabulas  ad  Rejectionem  alicujus  naturae,  sed 

1  The  ejection  here  anticipated  has  actually  been  made.  It  has  been  said  that 
•we  cannot  be  sure  that  any  quality  always  proceeds  from  the  same  cause.  And  in 
truth,  though  the  axiom  "  like  causes  produce  like  effects,"  and  vice  versa,  seems  to  be 
inseparable  from  the  idea  of  causation,  yet  the  force  of  the  objection  remains.  For 
the  reference  of  sensible  qualities  to  outward  objects  involves  a  subjective  element. 
The  same  colour,  as  referred  to  a  substance  as  the  object  in  which  it  resides,  is  a  dif- 
ferent thing  as  it  is  a  fixed  colour,  or  prismatic,  or  epipolar,  &c.  They  agree,  it  may 
be  said,  in  the  type  of  undulation  ;  but  viewed  as  properties  of  bodies,  or  with  re- 
ference to  operations  on  them,  they  are  distinct.  And  if  we  could  go  further  into  the 
mechanism  of  sensation,  we  should  probably  recede  further  both  from  concrete  bodies 
and  from  practice. 


NOVUM  ORGANUM.  259 

etiam  unamquamque  ex  instantiis  singularibus  in  illis  con- 
tentis.  Manifestum  enim  est  ex  iis  quae  dicta  sunt,  omnem 
instantiara  contradictoriam  destruere  opinabile  de  Forma.  Sed 
nihilominus  quandoque,  perspicuitatis  causa  et  ut  usus  tabu- 
larum  clarius  demonstretur,  Exclusivam  duplicamus  aut  repe- 
timus. 

Exemplum   Exclusive,   sive  Rejectionis   Naturarum   a  Forma 

Calidi. 

1.  Per  radios  solis,  rejice  naturam  elementarem.1 

2.  Per  ignem  cornmunem,  et  maxime  per  ignes  subterraneos 
(qui  remotissimi  sunt  et  plurimum  intercluduntur  a  radiis  cce- 
lestibus),  rejice  naturam  coelestem. 

3.  Per  calefactionem  omnigenum  corporum  (hoc  est,  mine- 
ralium,  vegetabilium,   partium    exteriorum   animalium,  aquae, 
olei,  aeris,  et  reliquorum)  ex  approximatione  sola  ad  ignem  aut 
aliud  corpus  calidum,  rejice  omnem  varietatem  sive  subtiliorem 
texturam  corporum. 

4.  Per  ferrum  et  metalla  ignita,  quaa  calefaciunt  alia  cor- 
pora nee  tamen   omnino    pondere  aut  substantia  minuuntur, 
rejice  inditionem  sive  mixturam  substantial  alterius  calidi. 

5.  Per  aquam  ferventem  atque   aerem,  atque  etiam  per 
metalla  et  alia  solida  calefacta,  sed  non  usque  ad  ignitionem 
sive  ruborem,  rejice  lucem  aut  lumen. 

6.  Per  radios  lunse    et  aliarum  stellarum  (excepto  sole), 
rejice  etiam  lucem  et  lumen. 

7.  Per  Comparativam  ferri  igniti  et  flammas  spiritus  vini  (ex 
quibus  ferrum  ignitum  plus  habet  calidi  et  minus  lucid  i,  flamma 
autem  spiritus  vini  plus  lucidi  et  minus  calidi),  rejice   etiam 
lucem  et  lumen. 

8.  Per  aurum  et  alia  metalla  ignita,  qua?  densissimi  sunt 
corporis  secundum  totum,  rejice  tenuitatem. 

9.  Per  aerem,  qui  invenitur  ut  plurimum  frigidus  et  tamen 
manet  tenuis,  rejice  etiam  tenuitatem. 

10.  Per  ferrum   ignitum,  quod   non   intumescit  mole  sed 
manet  intra  eandem  dimensionem  visibilem,  rejice  motum  loca- 
lem  aut  expansivum  secundum  totum. 

11.  Per  dilatationem  aeris  in  vitris  calendariis  et  similibus, 

1  This  refers  to  the  antithesis,  almost  fundamental  in  Peripatetic  physics,  of  the 
celestial  and  the  elementary.  Heat,  since  the  sun's  rays  are  hot,  cannot  depend  on  the 
elemental  as  contradistinguished  from  the  celestial  nature. 

6  2 


2 GO  TCOVUM  ORGANUM. 

qui  movetur  localiter  et  expansive  manifesto  neque  tamen  col- 
ligit  manifestum  augmentum  caloris,  rejice  etiam  motum  loca- 
lem  aut  expansivum  secundum  totum. 

12.  Per  facilem  tepefactionem  omnium  corporum,  absque 
aliqua  destructione  aut  alteratione  notabili,  rejice  naturam  de- 
structivam  aut  inditionem  violentam  alicujus  naturae  novas. 

13.  Per  consensum  et  conformitatem  operuni  similium  qua? 
eduntur  a  calore  et  a  frigore,  rejice  motum  tarn  expansivum 
quam  contractivum  secundum  totum. 

14.  Per  accensionem  caloris  ex  attritione  corporum,  rejice 
naturam  principialem.      Naturam  principialem  vocamus   earn 
quae  positiva  reperitur  in  natura,  nee  causatur  a  natura  praece- 
dente.1 

Sunt  et  aliae  naturae:  neque  enim  Tabulas  conficimus  per- 
fectas,  sed  exempla  tantum. 

Omnes  et  singulae  naturae  praedictae  non  sunt  ex  Forma 
Calidi.  Atque  ab  omnibus  naturis  praedictis  liberatur  homo  in 
operatione  super  Calidum. 

XIX. 

Atque  in  Exclusiva  jacta  sunt  fundamenta  Inductionis  verae ; 
quae  tamen  non  perficitur  donee  sistatur  in  Affirmativa.  Neque 
vero  ipsa  Exclusiva  ullo  modo  perfecta  est,  neque  adeo  esse 
potest  sub  initiis.  Est  enim  Exclusiva  (ut  plane  liquet)  rejectio 
naturarum  simplicium ;  quod  si  non  habeamus  adhuc  bonas  et 
veras  notiones  naturarum  simplicium,  quomodo  rectificari  potest 
Exclusiva?  At  nonnullae  ex  supradictis  (veluti  notio  naturae 
elementaris,  notio  naturae  crelestis,  notio  tenuitatis)  sunt  no- 
tiones vagae,  nee  bene  terminatae.  Itaque  nos,  qui  nee  ignari 
sumus  nee  obliti  quantum  opus  aggrediamur  (viz.  ut  faciamus 

1  Bacon  here  anticipates  not  merely  the  essential  character  of  the  most  recent 
theory  of  heat,  but  also  the  kind  of  evidence  by  which  it  has  been  established.  The 
proof  that  caloric  does  not  exist,  —  in  other  words  that  heat  is  not  the  manifestation 
of  a  peculiar  substance  diffused  through  nature,  —  rests  mainly  on  experiments  of 
friction, 

Mr.  Joule  and  Professor  Thomson  ascribe  the  discovery  of  this  proof  chiefly  to 
Sir  Humphrey  Davy  (see  Beddoes's  Contributions  to  Physical  and  Medical  Knowledge, 
p.  14.)  ;  but  though  Davy's  experiments  guard  against  sources  of  error  of  which  Bacon 
takes  no  notice,  the  merit  of  having  perceived  the  true  significance  of  the  production 
of  heat  by  friction  belongs  of  right  to  Bacon. 

It  is  curious  that  in  the  essay  in  which  he  opposes  the  doctrine  of  caloric,  Davy 
endeavours  to  introduce  a  new  error  of  the  same  kind,  and  to  show  that  light  really 
is  a  natura  principialis,  a  peculiar  substance  which  in  combination  with  oxygen  pro- 
perly so  called  constitutes  oxygen  gas,  which  he  accordingly  calls  phosoxygen. 


NOVUM  ORGANUM.  261 

intellectum  liumanum  rebus  et  naturae  parem),  nullo  modo 
acquiescimus  in  his  quae  adhuc  praecepimus ;  sed  et  rem  in  ulte- 
rius  provehimus,  et  fortiora  auxilia  in  usum  iutellectus  machi- 
namur  et  ministramus,  quae  nunc  subjungemus.  Et  certe  in 
Interpretatione  Naturae  animus  omnino  taliter  est  praeparandus 
et  formandus,  ut  et  sustineat  se  in  gradibus  debitis  certitudinis, 
et  tamen  cogitet  (praesertim  sub  initiis)  ea  quae  adsunt  multum 
pendere  ex  iis  quae  supersunt. 

XX. 

Attamen  quia  citius  emergit  veritas  ex  errore  quam  ex  con- 
fusione,  utile  putamus  ut  fiat  permissio  intellectui,  post  tres 
tabulas  Comparentiae  Primae  (quales  posuimus)  factas  et  pen- 
sitatas,  accingendi  se  et  tentandi  opus  Interpretationis  Naturae 
in  affirmativa ;  tarn  ex  instantiis  tabularum,  quam  ex  iis  quae 
alias  occurrent.  Quod  genus  tentamenti,  Permissionem  Intel- 
lectus  sive  Inter pretationem  Inchoatcim,  sive  Vindemiationem 
Primam  appellare  consuevimus. 

Vindemiatio  Prima  de  Forma  Calidi. 

Animadvertendum  autem  est,  Formam  rei  inesse  (ut  ex  iis 
quae  dicta  sunt  plane  liquet)  instantiis  universis  et  singulis 
in  quibus  res  ipsa  inest;  aliter  enim  Forma  non  esset;  ita- 
que  nulla  plane  dari  potest  instantia  contradictoria.  Attamen 
longe  magis  conspicua  invenitur  Forma  et  evidens  in  aliquibus 
instantiis  quam  in  aliis ;  in  iis  videlicet,  ubi  minus  cohibita  est 
natura  Formae  et  impedita  et  redacta  in  ordinem  per  naturas 
alias.  Hujusmodi  autem  instantias,  Elucescentias  vel  Instan- 
tias  Ostensivas  appellare  consuevimus.  Pergendum  itaque  est 
ad  Vindemiationem  ipsam  Primam  de  Forma  Calidi. 

Per  universas  et  singulas  instantias,  natura  cujus  limi- 
tatio  est  Calor1  videtur  esse  Motus.  Hoc  autem  maxime 
ostenditur  in  flamma,  quae  perpetuo  movetur ;  et  in  liquor- 
ibus  ferventibus  aut  bullientibus,  qui  etiam  perpetuo 
moventur.  Atque  ostenditur  etiam  in  incitatione  sive 
incremento  caloris  facto  per  motum ;  ut  in  follibus,  et 
ventis ;  de  quo  vide  Instant.  29.  Tab.  3.  Atque  similiter 
in  aliis  modis  motus,  de  quibus  vide  Instant.  28.  et  31. 
Tab.  3.  Rursus  ostenditur  in  extinctione  ignis  et  caloris 

1  Of  which  heat  is  a  particular  case. 
8  3 


262  NOVUM  ORGANUM. 

per  omnem  fortem  compressionem,  quae  fraenat  et  cessare 
facit  motum;  de  qua  vide  Instant  30.  et  32.  Tab.  3. 
Ostenditur  etiam  in  hoc,  quod  omne  corpus  destruitur 
aut  saltern  insigniter  alteratur  ab  omni  igne  et  calore 
forti  ac  vehemeliti ;  uncle  liquido  constat,  fieri  a  calore 
tumultum  et  perturbation  em  et  motum  acrem  in  partibus 
internis  corporis,  qui  sensim  vergit  ad  dissolutionem. 

Intelligatur  hoc  quod  diximus  de  Motu  (nempe,  ut  sit  instar 
generis  ad  Calorem1),  non  quod  calor  generet  motum,  aut  quod 
motus  generet  calorem  (licet  et  haec  in  aliquibus  vera  sint) ;  sed 
quod  ipsissimus  Calor,  sive  quid  ipsum  Caloris,  sit  Motus  et 
nihil  aliud ;  limitatus  tamen  per  differentias  quas  mox  subjun- 
gemus,  postquam  nonnullas  cautiones  adjecerimus  ad  evitandum 
aequivocum. 

Calidum  ad  sensum  res  respectiva  est,  et  in  ordine  ad  homi- 
nem  non  ad  universum ;  et  ponitur  recte  ut  effectus  Caloris 
tantum  in  spiritum  animalem.  Quin  etiam  in  seipso  res  varia 
est,  cum  idem  corpus  (prout  sensus  praedisponitur)  inducat  per- 
ceptionem  tarn  calidi  quam  frigidi ;  ut  patet  per  Instant.  41. 
Tab.  3. 

Neque  vero  communicatio  Caloris,  sive  natura  ejus  transitiva 
per  quam  corpus  admotum  corpori  calido  incalescit,  confundi 
debet  cum  Forma  Calidi.  Aliud  enim  est  Calidum,  aliud  Cale- 
factivum.  Nam  per  motum  attritionis  inducitur  calor  absque 
aliquo  calido  praecedente,  unde  excluditur  Calefactivum  a  Forma 
Calidi.  Atque  etiam  ubi  calidum  efficitur  per  approximationem 
calidi,  hoc  ipsum  non  fit  ex  Forma  Calidi ;  sed  omnino  pendet  a 
natura  altiore  et  magis  communi ;  viz.  ex  natura  assimilationis  sive 
multiplicationis  sui ;  de  qua  facienda  est  separatim  inquisitio. 

At  notio  ignis  plebeia  est,  et  nihil  valet ;  composita  enim  est 
ex  concursu  qui  fit  calidi  et  lucidi  in  aliquo  corpore ;  ut  in 
flamma  communi,  et  corporibus  accensis  usque  ad  ruborem. 

Remoto  itaque  omni  sequivoco,  veniendum  jam  tandem  est  ad 
Differentias  veras  quae  limitant  Motum,  et  constituunt  eum  in 
Formam  Calidi. 

PRIMA  igitur  Differentia  ea  est ;  quod  Calor  sit  motus 
Expansivus,  per  quern  corpus  nititur  ad  dilatationem  sui,  et 
recipiendi  se  in  majorem  sphaeram  sive  dimensionem  quam 
prius  occupaverat.  Haec  autem  Differentia  maxime  osten- 

1  i.  e.  that  it  is  as  the  genus  of  which  heat  is  a  species. 


NOVUM  ORGANUM.  263 

ditur  in  flamma ;  ubi  fumus  sive  halitus  pinguis  mani- 
festo dilatatur  et  aperit  se  in  flammam. 

Ostenditur  etiam  in  omni  liquore  fervente,  qui  mani- 
festo intumescit,  insurgit,  et  emittit  bullas ;  atque  urget 
processum  expandendi  se,  donee  vertatur  in  corpus  longe 
magis  extensum  et  dilatatum  quam  sit  ipse  liquor;  viz. 
in  vaporem  aut  fumum  aut  aerem. 

Ostenditur  etiam  in  omni  ligno  et  combustibili ;  ubi  fit 
aliquando  exudatio,  at  semper  evaporatio. 

Ostenditur  etiam  in  colliquatione  metallorum,  quae  (cum 
sint  corporis  compactissimi)  non  facile  intumescunt  et  se 
dilatant ;  sed  tamen  spiritus  eorum,  postquam  fuerit  in  se 
dilatatus,  et  majorem  adeo  dilatationem  concupierit,  trudit 
plane  et  agit  partes  crassiores  in  liquidum.  Quod  si  etiam 
calor  fortius  intendatur,  solvit  et  vertit  multum  ex  iis  in 
volatile. 

Ostenditur  etiam  in  ferro  aut  lapidibus ;  quae  licet  non 
liquefiant  aut  fundantur,  tamen  emolliuntur.  Quod  etiam 
fit  in  baculis  ligni ;  quae  calefacta  paullulum  in  cineribus 
calidis  fiunt  flexibilia. 

Optime  autem  cernitur  iste  motus  in  acre,  qui  per 
exiguum  calorem  se  diktat  continuo  et  manifesto ;  ut  per 
Instant.  38.  Tab.  3 

Ostenditur  etiam  in  natura  contraria  Frigidi.  Frigus 
enim  omne  corpus  contrahit  et  cogit  in  angustius ;  adeo 
ut  per  intensa  frigora  clavi  excidant  ex  parietibus,  aera  dis- 
siliant,  vitrum  etiam  calefactum  et  subito  positum  in  fri- 
gido  dissiliat  et  frangatur.  Similiter  ae'r  per  levem  infri- 
gidationem  recipit  se  in  angustius;  ut  per  Instant.  38.  Tab. 
3.  Verum  de  his  fusius  dicetur  in  inquisitione  de  Frigido. 

Neque  mirum  est  si  Calidum  et  Frigidum  edant  com- 
plures  actiones  communes  (de  quo  vide  Instant.  32.  Tab. 
2.),  cum  inveniantur  duae  ex  sequentibus  Differentiis  (de 
quibus  mox  dicemus)  quas  competunt  utrique  naturae ; 
licet  in  hac  Differentia  (de  qua  nunc  loquimur)  actiones 
sint  ex  diametro  opposite.  Calidum  enim  dat  motum 
expansivum  et  dilatantem,  Frigidum  autem  dat  motum 
contractivum  et  coeuntem. 

SECUNDA  Differentia  est  modificatio  prioris ;  haec  vide- 
licet, quod  Calor  sit  motus  expansivus  sive  versus  circum- 

s  4 


264  NOVUM  ORGANUM. 

ferentiam ;  hac  lege  tamen,  ut  una  feratur  corpus  sursum. 
Dubium  enim  non  est  quin  sint  inotus  complures  mixti. 
Exempli  gratia;  sagitta  aut  spiculum  simul  et  progre- 
diendo  rotat,  et  rotando  progreditur.  Similiter  et  motus 
Caloris  simul  est  et  expansivus  et  latio  in  sursum. 

Haec  vero  Differentia  ostenditur  in  forcipe,  aut  bacillo 
ferreo  immisso  in  ignem  ;  quia  si  immittatur  perpendicula- 
riter  tenendo  manum  superius,  cito  manum  adurit ;  sin  ex 
latere  aut  inferius,  omnino  tardius. 

Conspicua  etiam  est  in  distillationibus  per  descenso- 
rium ;  quibus  utuntur  homines  ad  flores  delicatiores,  quo- 
rum odores  facile  evanescunt.  Nam  hoc  reperit  industria, 
ut  collocent  ignem  non  subter  sed  supra,  ut  adurat  minus. 
Neque  enim  flamma  tantum  vergit  sursum,  sed  etiam  omne 
calidum.1 

Fiat  autem  experimentum  hujus  rei  in  contraria  natura 
Frigidi:  viz.  utrum  frigus  non  contrahat  corpus  descen- 
dendo  deorsum,  quemadmodum  calidum  dilatat  corpus 
ascendendo  sursum.  Itaque  adhibeantur  duo  bacilla  fer- 
rea,  *vel  duo  tubi  vitrei,  quoad  caetera  pares,  et  calefiant 
nonnihil ;  et  ponatur  spongia  cum  aqua  frigida,  vel  nix, 
subter  unam,  et  similiter  super  alteram.  Existimamus 
enim  celeriorem  fore  refrigerationem  ad  extremitates  in 
eo  bacillo  ubi  nix  ponitur  supra  quam  in  eo  ubi  nix  po- 
nitur  subter  ;  contra  ac  fit  in  calido. 

TERTIA  Differentia  ea  est;  ut  Calor  sit  motus,  non 
expansivus  uniformiter  secundum  totum,  sed  expansivus 
per  particulas  minores  corporis ;  et  simul  cohibitus  et  re- 
pulsus  et  reverberatus,  adeo  ut  induat  motum  alternati- 
vum  et  perpetuo  trepidantem  et  tentantem  et  nitentem 
et  ex  repercussione  irritatum ;  unde  furor  ille  ignis  et  calo- 
ris  ortum  habet. 

Ista  vero  Differentia  ostenditur  maxime  in  flamma  et 
liquoribus  bullientibus ;  quae  perpetuo  trepidant,  et  in 
parvis  portionibus  tument,  et  rursus  subsidunt. 

Ostenditur  etiam  in  iis  corporibus  quae  sunt  tarn  duraa 
compagis  ut  calefacta  aut  ignita  non  intumescant  aut  dila- 
tentur  mole ;  ut  ferrum  ignitum,  in  quo  calor  est  acerrimus. 

1  This  is  an  instance  to  show  that  heat  does  not  descend  so  rapidly  as  it  ascends 
through  liquids,  which  is  true. 


NOVUM  ORGANUM.  265 

Ostenditur  etiam  in  hoc,  quod  per  frigidissimas  tem- 
pestates  focus  ardeat  acerrime. 

Ostenditur  etiam  in  hoc,  quod  cum  extenditur  aer  in 
vitro  calendar!  absque  impedimento  aut  repulsione,  uni- 
formiter  scilicet  et  aequaliter,  non  percipiatur  calor.  Etiam 
in  ventis  conclusis,  licet  erumpant  vi  maxima,  tamen  non 
percipitur  calor  insignis ;  quia  scilicet  motus  fit  secundum 
totum,  absque  motu  alternante  in  particulis.  Atque  ad 
hoc  fiat  experimentum,  utrum  flamma  non  urat  acrius 
versus  latera  quam  in  medio  flammae. 

Ostenditur  etiam  in  hoc,  quod  omnis  ustio  transigatur 
per  minutos  poros  corporis  quod  uritur ;  adeo  ut  ustio 
eubruat  et  penetret  et  fodicet  et  stimulet,  perinde  ac  si 
essent  infinitae  cuspides  acus.  Itaque  ex  hoc  illud  etiam 
fit,  quod  omnes  aquae  fortes  (si  proportionatae  sint  ad  cor- 
pus in  quod  agunt)  edant  opera  ignis,  ex  natura  sua  cor- 
rodente  et  pungente. 

Atque  ista  Differentia  (de  qua  nunc  dicimus)  communis 
est  cum  natura  frigidi ;  in  quo  cohibetur  motus  contracti- 
vus  per  renitentiam  expandendi ;  quemadmodum  in  calido 
cohibetur  motus  expansivus  per  renitentiam  contrahendi. 

Itaque  sive  partes  corporis  penetrent  versus  interius 
sive  penetrent  versus  exterius,  similis  est  ratio ;  licet  impar 
admodum  sit  fortitude;  quia  non  habemus  hie  apud  nos 
in  superficie  terrae  aliquid  quod  sit  impense  frigidum. 
Vide  Instant  27.  Tab.  9. 

QUARTA  Diiferentia  est  modificatio  prioris :  haec  scilicet, 
quod  motus  ille  stimulationis  aut  penetrationis  debeat  esse 
nonnihil  rapidus  et  minime  lentus;  atque  fiat  etiam  per 
particulas,  licet  minutas  ;  tamen  nou  ad  extremam  subtili- 
tatem,  sed  quasi  majusculas. 

Ostenditur  haec  Differentia  in  comparatione  operum  quae 
edit  ignis  cum  iis  quae  edit  tempus  sive  aetas.  -^Etas  enim 
sive  tempus  arefacit,  consumit,  subruit,  et  incinerat,  non 
minus  quam  ignis ;  vel  potius  longe  subtilius ;  sed  quia 
motus  ejusmodi  est  lentus  admodum  et  per  particulas  valde 
exiles,  non  percipitur  calor. 

Ostenditur  etiam  in  comparatione  dissolutionum  ferri 
et  auri.  Aurum  enim  dissolvitur  absque  calore  excitato ; 
ferrum  autem  cum  vehement!  excitatione  caloris,  licet 


266  NOVUM  ORGANUM. 

simili  fere  intervallo  quoad  tempus.  Quia  scilicet  in  auro, 
ingressus  aquae  separationis  est  clemens  et  subtiliter  insi- 
nuans,  et  cessio  partium  auri  facilis ;  at  in  ferro,  ingressus 
est  asper  et  cum  conflictu,  et  partes  ferri  habent  obstina- 
tionem  majorem. 

Osteuditur  etiam  aliquatenus  in  gangrsenis  nonnullis  et 
mortificationibus  carnium;  quae  non  excitant  magnum 
calorem  aut  dolorem,  ob  subtilitatem  putrefactionis. 

Atque  haec  sit  Prima  Vindemiatio,  sive  Interpretatio  inchoata 
de  Forma  Calidi,  facta  per  Permissionem  Intellectus. 

Ex  Vindemiatione  aut  em  ista  Prima,  Forma  sive  definitio 
vera  Caloris  (ejus  qui  est  in  ordine  ad  universum,  non  relativus 
tantummodo  ad  sensum)  talis  est,  brevi  verborum  complexu: 
Color  est  motus  expansivus,  cohibitus,  et  nitens  per  partes 
minores.  Modificatur  autem  expansio;  ut  expandendo  in  am- 
bitum,  nonnihil  tamen  inclinet  versus  superiora.  Modificatur 
autem  et  nixus  ille  per  partes;  ut  non  sit  omnino  segnis,  sed 
incitatus  et  cum  impetu  nonnulfo.1 

1  The  Inquisitio  de  forma  calidi  suggests  these  remarks : — 

1st  A  great  part  of  it  conduces  in  no  way  to  the  result.  This  may  be  said  to  be 
the  natural  consequence  of  the  method  of  inquiry. 

2nd.  Heat  (caloric)  is  confounded  •with  the  effects  of  chemical  agencies,  which  are 
said  "  exequi  opera  caloris." 

3rd.  A  greater  source  of  confusion  is  the  complete  absence  of  any  recognition  of  the 
principle  that  all  bodies  tend  to  acquire  the  temperature  of  those  about  them,  and  that 
the  difference  ad  tactum  which  makes  one  body  feel  hotter  or  colder  than  another 
depends  not  on  its  being  hotter  or  colder,  but  on  the  different  degree  of  facility  which 
they  have  in  communicating  their  own  respective  temperature.  In  consequence  of 
this,  it  had  always  been  taught  that  one  class  of  bodies  were  in  their  own  nature  cold, 
another  hot,  and  so  on.  All  liquids  were  cold.  Experiments  with  a  thermometer 
would  have  shown  that  they  were  not;  but  these  Bacon  did  not  try,  —  an  instance 
among  others  how  far  he  was  from  rejecting  all  he  had  been  taught. 

Of  which  remarks  we  may  observe  that,  of  the  "Instantise  convenientes,"  13.  is 
an  instance  of  the  third,  while  from  22.  to  the  end  exemplify  the  second  ;  —  of  the 
"  Instantiaein  proximo,"  14 — 19.  are  to  be  referred  to  the  third  ;  from  27.  to  the  end, 
to  the  second. 

4th.  Calidum  and  Frigidum  seem  to  be  considered  distinct  and  not  correlative  qua- 
lities. 

5th.  The  adoption  of  astrological  fables  about  the  hot  and  cold  influence  of  the  stars 
and  planets  [is  to  be  remaiked  in  the  Tabula  Graduum,  15.  et  seqq.] 

Then  comes  the  result,  that  the  natura  calidi  is  a  motus  expansivus.  This  is  seen 
[in  air],  "  Optime  cernitur  in  acre  qui  per  exiguum  calorem  se  dilatat  continue  et  mani- 
festo, ut  per  Inst  38.  Tab.  3.  :  "  that  is,  by  the  instance  of  a  vitrum  calendare,  or 
air-thermometer.  And  this  is  beyond  question  a  good  instance.  But  then  in  the 
"  exemplum  exclusivae,"  §  11.,  we  read  "  Per  dilatationem  aeris  in  vitris  calendariis 
et  similibus,  qui  movetur  localiter  et  expansive  manifesto,  neque  tamen  colligit  mani- 
festum  augmentum  caloris,  rejice  etiam  motum  localem  aut  expansivum  secundum 
totum."  How  is  this  passage  to  be  reconciled  with  the  preceding  ?  For  if  the  example 
of  the  vitrum  calendare  proves  anything,  it  proves  a  motus  expansivus  secundum 
totum ;  and  if,  on  account  of  our  having  no  manifest  evidence  that  the  air  waxes 
hot  when  it  expands,  the  example  does  not  prove  this,  why  is  it  adduced  ?  The 


NOVUM  ORGANUM.  267 

Quod  vero  ad  Operativam  attinct,  eadem  res  est.  Nam 
designatio  est  tails ;  Si  in  aliquo  corpore  naturali  poteris  ex- 
citare  motum  ad  se  dilatandum  aut  expandendum ;  eumque 
motum  ita  reprimere  et  in  se  vertere,  ut  dilatatio  ilia  non  procedat 
(Bqualiter,  sed  partim  obtineat,  partim  retrudatur ;  proculdubio 
generabis  Calidum :  non  habita  ratione,  sive  corpus  illud  sit 
elementare  (ut  loquuntur)  sive  imbutum  a  coelestibus J ;  sive 
luminosum  sive  opacum ;  sive  tenue  sive  densum ;  sive  loca- 
liter  expansum  sive  intra  claustra  dimensionis  primse  conten- 
tum ;  sive  vergens  ad  dissolutionem  sive  manens  in  statu ; 
sive  animal,  sive  vegetabile,  sive  minerale,  sive  aqua,  sive  oleum, 
sive  aer,  aut  aliqua  alia  substantia  quaecunque  susceptiva  motus 

source  of  this  confusion  I  believe  to  be  that,  though  Bacon  saw  reason  to  affirm 
expansion  to  be  the  essence  of  the  hot,  yet  he  was  perplexed  by  examples  of  two 
kinds :  (a)  bodies  which  do  not  visibly  expand  when  they  are  heated,  e.  g.  red-hot 
iron ;  (/J)  bodies  which  expand  without  becoming  heated,  e.  g.  compressed  air  when 
relieved  from  pressure.  For  the  first  difficulty,  it  might  have  occurred  to  him  that 
the  hot  iron  does  expand,  though  not  enough  to  be  perceived  (except  by  accurate 
measurement)  to  do  so ;  and  if  he  had  followed  the  indication  thus  given,  he  might 
have  been  the  discoverer  of  a  general  and  most  important  law.  The  difficulty  which 
the  Stcond  class  of  phenomena  creates  ought  to  have  prevented  Bacon  from  assigning 
expansion  as  the  forma  calidi, — as  being  that  which  must  always  make  a  body  hot, 
and  without  which  it  could  not  become  so.  For  it  would  be  too  liberal  an  interpre- 
tation to  say  that  the  expressions  "  motus  cohibitus  et  refraenatus,"  whereby  the  idea 
of  expansion  is  qualified,  refer  to  a  condition  essential  in  the  case  of  elastic  fluids,  — 
namely  that  the  expansion  in  becoming  heated  is  due  to  an  increased  elasticity,  and  not 
to  any  decrease  of  external  pressure.  Even  had  the  modification  required  by  this  class  of 
cases  been  introduced,  there  still  remains  that  of  liquids  whose  temperature  is  below  that 
of  maximum  density,  which  is  altogether  intractable.  Of  this  phenomenon,  however, 
it  would  be  unreasonable  to  expect  Bacon  to  have  known  anything.  But  setting  it 
aside,  if  it  were  affirmed  that  Bacon,  after  having  had  a  glimpse  of  the  truth  suggested 
by  some  obvious  phenomena,  had  then  recourse,  as  he  himself  expresses  it,  to  certain 
"  differentiae  inanes  "  in  order  to  save  the  phenomena,  I  think  it  would  be  hard  to 
dispute  the  truth  of  this  censure. 

Neveitheless,  of  the  matters  contained  in  the  investigation,  there  are  several  of  con- 
siderable interest,  though,  as  has  been  said,  they  are  not  connected  with  the  final  result. 

The  relation  between  heat  and  mechanical  action  has  recently  become  the  subject 
of  some  very  remarkable  speculations,  derived  from  the  views  suggested  by  S.  Carnot 
in  his  Reflections  sur  la  Puissance  Motrice  du  Feu,  Two  views  have  been  pro- 
pounded. In  one  (that  of  S.  Carnot  himself),  mechanical  action  is  regarded  as  con- 
vertible with  the  transference  from  body  to  body  of  caloric.  The  other  rejects  the 
notion  of  caloric  (the  substance  of  heat)  altogether.  On  this  view  mechanical  action 
is  convertible  with  the  generation  of  heat ;  i.  e.  the  raising  of  a  given  quantity  of  a 
given  body  from  one  given  temperature  to  another.  Both  make  use  of  the  axiom  "  ex 
nihilo  nihil ;  "  and  the  conclusions  thus  obtained,  especially  in  the  second  way  of  con- 
sidering the  subject,  which  I  cannot  doubt  is  the  true  one,  are  most  remarkable,  and 
the  more  interesting  because  they  are,  so  to  speak,  the  interpretation  of  a  maxim  whose 
truth  is  admitted  a  priori. 

1  That  is,  whether  the  body  derive  its  properties  from  the  primary  qualities  of  the 
elements,  or  be  imbued  with  specific  or  virtual  qualities  through  the  influence  of  the 
heavenly  bodies.  Thus  St.  Thomas  says  :  "  Sicut  enim  virtus  calefaciendi  et  infrigidandi 
est  in  igne  et  aqua  consequens  proprias  eorum  formas,  et  virtus,  &c.,  actio  intellectua- 
lis  in  homine  consequens  animam  rationalem,  ita  omnes  virtutes  et  actiones  mediorum 
corporum  transcendentes  virtutes  elementorum  consequuntur  eorum  proprias  formas, 
et  reducuntur  sicut  in  altiora  principia  in  virtutes  corporum  ccelestium,  et  adhuc  altius 
in  substantias  separatas."  —  De  occultis  Opcribus  Natural. 


268  NOVUM   ORGANUM. 

proedicti.  Calidum  autem  ad  sensum  res  eadem  est ;  sed  cum 
analogia,  quails  competit  sensui.1  Nunc  vero  ad  ulteriora 
auxilia  procedendum  est. 

XXI. 

Post  Tabulas  Comparentiae  Primae  et  Rejectionem  sive  Ex- 
clusivam,  nee  non  Vindemiationem  Primam  factam  secundum 
eas,  pergendum  est  ad  reliqua  auxilia  intellectus  circa  Inter- 
pretationem  Naturae  et  Inductionem  veram  ac  perfectam.  In 
quibus  proponendis,  ubi  opus  erit  tabulis,  procedemus  super 
Calidum  et  Frigidum;  ubi  autem  opus  erit  tantum  exemplis 
paucioribus,  procedemus  per  alia  omnia;  ut  nee  confundatur 
inquisitio,  et  tamen  doctrina  versetur  minus  in  angusto. 

Dicemus  itaque  primo  loco,  de  Prcerogativis  Instantiarum  2 : 
secundo,  de  Adminiculis  Inductionis :  tertio,  de  Rectificatione 
Inductionis :  quarto,  de  Variations  Inquisitionis  pro  Natura 
Subjecti 3 :  quinto,  de  Pr&rogativis  Naturarum  quatenus  ad 
inquisitionem,  sive  de  eo  quod  inquirendum  est  prius  et  poste- 
rius :  sexto,  de  Terminis  Inquisitionis,  sive  de  synopsi  omnium 
naturarum  in  universe:  septimo,  de  Deductions  ad  Praxin, 
sive  de  eo  quod  est  in  ordine  ad  Hominem :  octavo,  de  Para- 
scevis  ad  Inquisitionem :  postremo  autem,  de  Scala  Ascensoria 
et  Descensoria  Axiomatum. 

XXII. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum,  primo  proponemus  Instan- 
tias  Solitarias.  Eae  autem  sunt  Solitarias,  quaa  exhibent  natu- 
ram  de  qua  fit  inquisitio  in  talibus  subjectis  quas  nil  habent 
commune  cum  aliis  subjectis,  praeter  illam  ipsam  naturam  ;  aut 
rursus  quae  non  exhibent  naturam  de  qua  fit  inquisitio  in 
talibus  subjectis  quae  sunt  similia  per  omnia  cum  aliis  subjectis, 
praeterquam  in  ilia  ipsa  natura.  Manifestum  enim  est  quod 
hujusmodi  instantiae  tollant  ambages,  atque  accelerent  et  robo- 
rent  Exclusivam ;  adeo  ut  paucae  ex  illis  sint  instar  multarum. 

1  The  "  analogia  qualis  corapetit  sensui "   is  the  "  analogia  hominis. "     This  ap- 
pears from  the  passages  where  the  word  occurs  in  the  Distributio  Open's,  p.  138.,  and 
in  §  40.  of  this  book,  near  the  end.  Thus  the  meaning  of  the  passage  is  that  "  calidum 
ad  sensum  "  is  the  same  as  "  calidum  per  se,"  only  considered  subjectively.   The  clause 
"  sed  cum  analogia,"  &c.,  may  be  rendered — "but  with  that  kind  of  reference  to  man 
as  the  percipient  which  belongs  to  the  nature  of  a  perception." 

2  Concerning    the    doctrine    of  Prerogative     Instances,     see     General    Preface, 
p.  43.  —  /.  S. 

3  Compare  the  passage  near  the  end  of  the  last  aphorism  of  this  book  —  "  Nunc  vero 
ad  adminicula  et  rectificationes  inductionis,  et  deinceps  ad  concreta  et  latentes  proces- 
sus,  et  latentes  schematismos,  et  csetera  quae  aphorismo  xxi.  ordine  proposuimus,  per- 
gendum ;  "  and  see  General  Preface,  p.  32.  —  J.  S. 


NOVUM  ORGANUM.  269 

Exempli  gratia :  si  fiat  inquisitio  de  natura  Coloris,  Instan- 
tise  Solitariae  sunt  prismata,  gemmae  chrystallinae,  quae  reddunt 
colores  non  solum  in  se  sed  exterius  supra  parietem,  item 
rores,  etc.  Istae  enim  nil  habent  commune  cum  coloribus  fixis 
in  floribus,  gemmis  coloratis,  metallis,  lignis,  etc.,  praeter  ipsum 
colorem.  Unde  facile  colligitur,  quod  Color  nil  aliud  sit  quam 
modificatio  imaginis  lucis l  immissae  et  receptae ;  in  priore  ge- 
nere,  per  gradus  diversos  incidentiae ;  in  posteriore,  per  texturas 
et  schematismos  varios  corporis.  Istae  autem  Instantiae  sunt 
Solitariae  quatenus  ad  similitudinem. 

Rursus  in  eadem  inquisitione,  venae  distinctae  albi  et  nigri  in 
mnrmoribus,  et  variegationes  colorum  in  floribus  ejusdem  speciei, 
sunt  Instantiae  Solitariae.  Album  enim  et  nigrum  marmoris,  et 
maculae  albi  et  purpurei  in  floribus  gary ophylli 2,  conveniunt 
fere  in  omnibus  praeter  ipsum  colorem.  Unde  facile  colligitur, 
Colorem  non  multum  rei  habere  cum  naturis  alicujus  corporis 
intrinsecis,  sed  tantum  situm  esse  in  positura  partium  crassiori 
et  quasi  mechanica.  Istae  autem  Instantiae  sunt  Solitariae  qua- 
tenus ad  discrepantiam.  Utrunque  autem  genus  Instantias 
Solitarias  appellare  consuevimus;  aut  Ferinas3,  sumpto  voca- 
bulo  ab  astronomis. 

XXIII. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum,  ponemus  secundo  loco  In- 
stantias Migrantes.  Eae  sunt,  in  quibus  natura  inquisita  migrat 
ad  generationem,  cum  prius  non  existeret;  aut  contra  migrat 
ad  corruptionem,  cum  prius  existeret.  Itaque  in  utraque  anti- 
strophe,  instantiae  tales  sunt  semper  geminae;  vel  potius  una 
instantia  in  motu  sive  transitu,  producta  ad  periodum  adver- 
sam.  At  hujusmodi  instantiae  non  solum  accelerant  et  roborant 
Exclusivam,  sed  etiam  compellunt  Affirmativam  sive  Fonnam 

1  Reference  is  made  to  Telesius's  system  of  vision.     "  Lux  donata  est  facultate  sese 
effundendi  multiplicandique  et  aerem  propria  specie  afficiendi,  itaque  et  oculos  sube- 
undi."  .  .  .     Again,  "  lux  qua?  res  quibus  insunt  [colores]  permeat.  .   .  ab  ipsarum 
intingitur  coloribus,  et  eas  transvecta  oculos  subit." — De  Rerum  Nat.vii.Sl.     See 
also  other  passages  of  the  same  book.     Bacon  uses  "  imago  "  as  equivalent  to  "  species," 
the  word  used  in  the  preceding  quotation. 

2  Caryophyllea  was  a  flower  much  cultivated  in  Holland  in  the  sixteenth  century ; 
see  Lemmius,  De  Miraculis  (1581),  p.  107.  (The  description  seems  more  applicable 
to  the  tulip.)     The  flowers  meant  are  pinks  and  carnations. 

3  I  believe  the  word  which  Bacon  here  employs  is  at  least  very  much  less  used  than 
another  of  perhaps  the  same  origin  for  which  he  has  perhaps  accidentally  substituted 
if,.      "  Feralis,"  we  read  in  the  Lexicon  Mathematicum  of  Vitalis  (1668),  which  appears 
to  give  a  tolerably  complete  vocabulary  of  astrological  words,  "apud  astronomos  dicitur 
planeta,  quando  fuerit  in  loco  ubi  nullam  cum  reliquis  familiaritatem  habet;   quod 
quidem  maximum  est  detrimentum,"  &c. 


270  NOVUM  ORGANUM. 

ipsam  in  angustum.  Necesse  est  enim  ut  Forma  rei  sit  quip- 
piam  quod  per  hujusmodi  Migrationem  indatur,  aut  contra  per 
hujusmodi  Migrationem  tollatur  et  destruatur.  Atque  licet 
omnis  exclusio  promoveat  Affirmativam,  tamen  hoc  magis 
directe  fit  in  subjecto  eodem  quam  in  diversis.  Forma  autem 
(ut  ex  omnibus  qua3  dicta  sunt  manifesto  liquet)  prodens  se  in 
uno  ducit  ad  omnia.  Quo  autem  simplicior  fuerit  Migratio, 
eo  magis  habenda  est  instantia  in  pretio.  Praeterea  Instan- 
tiae  Migrantes  magni  sunt  usus  ad  partem  operativam;  quia 
cum  proponant  Formam  copulatam  cum  Efficiente  aut  Privante, 
perspicue  designant  praxin  in  aliquibus;  unde  facilis  etiam 
est  transitus  ad  proxima.  Subest  tamen  in  illis  nonnihil  pe- 
riculi,  quod  indiget  cautione ;  hoc  videlicet,  ne  Formam  nimis 
retrahant  ad  Efficientem,  et  intellectum  perfundant  vel  saltern 
perstringant  falsa  opinione  de  Forma  ex  intuitu  Efficientis. 
Efficiens  vero  semper  ponitur  nil  aliud  esse  quam  vehiculum 
give  deferens  Formae.1  Verum  huic  rei,  per  Exclusivam  legi- 
time  factam,  facile  adhibetur  remedium. 

Proponendum  itaque  est  jam  exemplum  Instantiae  Migrantis. 
Sit  natura  inquisita  Candor  sive  Albedo:  Instantia  Migrans 
ad  generationem  est  vitrum  integrum  et  vitrum  pulverizatum. 
Similiter,  aqua  simplex  et  aqua  agitata  in  spumam.  Vitrum 
enim  integrum  et  aqua  simplex  diaphana  sunt,  non  alba;  at 
vitrum  pulverizatum  et  aqua  in  spuma,  alba,  non  diaphana. 
Itaque  quaerendum  quid  acciderit  ex  ista  Migratione  vitro  aut 
aquae.  Manifestum  enim  est  Formam  Albedinis  deferri  et  in- 
vehi  per  istam  contusionem  vitri  et  agitationem  aqua?.  Nihil 
autem  reperitur  accessisse,  prater  comminutionem  partium 
vitri  et  aqua?,  et  aeris  insertionem.  Neque  vero  parum  pro- 
fectum  est  ad  inveniendam  Formam  Albedinis,  quod  corpora 
duo  per  se  diaphana,  sed  secundum  magis  et  minus,  (aer  scilicet 
et  aqua,  aut  aer  et  vitrum,)  simul  posita  per  minutas  portion  es 
exhibeant  Albedinem,  per  refractionem  inaequalem  radiorum 
lucis.2 


1  The  causa  efficiens  is  the  vehiculum  forms,  inasmuch  as  it  carries  the  form  into 
the  subject  matter  on  which  it  acts ;  in  other  words  it  actuates  the  potential  existence 
of  the  form  in  the  subject  matter.     (Cf.  De  Aug.  iii.  4  ) 

2  Bacon  would  perhaps  have  given  as  another  illustration  of  what  he  has  here  said 
the  beautiful  whiteness  of  frosted  silver,  if  he  had  been  aware  that  it  is  in  reality  silver 
foam.     It  appears  that  when  silver  is  in   a  state  of  fusion  a  very  large  quantity  of 
oxygen  is  condensed  on   and  within   its  surface,  the  whole  of  which  escapes  at  the 
moment  of  solidification.     This  explanation  of  the  appearance  of  granulated  silver  is 
due,  I  believe,  to  Gay  Lussac. 


NOVUM  ORGANUM.  271 

Verum  hac  in  re  proponendum  est  etiam  exemplum  periculi 
et  cautionis,  de  quibus  diximus.  Nimirum  facile  hie  occurret 
intellectui  ab  hujusmodi  Efficientibus  depravato  quod  ad  For- 
mam  Albedinis  aer  semper  requiratur,  aut  quod  Albedo  gene- 
retur  tantum  per  corpora  diaphana ;  quae  omnino  falsa  sunt,  et 
per  multas  Exclusiones  convicta.  Quin  potius  apparebit  (misso 
aere  et  hujusmodi)  corpora  omnino  aequalia  (secundum  por- 
tiones  opticas)  dare  diaphanum;  corpora  vero  inaequalia  per 
texturam  simplicem,  dare  album ;  corpora  inaequalia  secundum 
texturam  compositam,  sed  ordinatam,  dare  reliquos  colores, 
praeter  nigrum ;  corpora  vero  inaequalia  per  texturam  composi- 
tam,  sed  omnino  inordinatam  et  confusam,  dare  nigrum.1  Ita- 
que  de  Instantia  Migrante  ad  generationem  in  natura  inquisita 
Albedinis,  propositum  est  jam  exemplum.  Instantia  autem 
Migrans  ad  corruptionem  in  eadem  natura  Albedinis,  est  spuma 
dissoluta,  aut  nix  dissoluta.  Exuit  enim  albedinem  et  induit 
diaphanum  aqua,  postquam  fit  integrale  sine  aere. 

Neque  vero  illud  ullo  modo  praetermittendum  est,  quod  sub 
Instantiis  Migrantibus  comprehendi  debeant  non  tantum  illaB 
quae  migrant  ad  generationem  et  privationem,  sed  etiam  illae 
quae  migrant  ad  majorationem  et  minorationem ;  cum  ilia?  etiam 
tendant  ad  inveniendam  Formam,  ut  per  definitionem  FormaB 
superius  factam  et  Tabulam  Graduum  manifesto  liquet.  Itaque 
papyrus,  quae  sicca  cum  fuerit  alba  est,  at  madefacta  (excluso 
aere  et  recepta  aqua)  minus  alba  est  et  magis  vergit  ad  dia- 
phanum, similem  habet  rationem  cum  instantiis  supradictis. 

XXIV. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum,  tertio  loco  ponemus  In- 
stantias  Ostensivas,  de  quibus  in  Vindemiatione  Prima  de 
Calido  mentionem  fecimus ;  quas  etiam  Elucescentias,  sive 
Instantias  Liberatas  et  Pradominantes,  appellare  consuevimus. 
Eae  sunt,  quae  ostendunt  naturam  inquisitam  nudam  et  sub- 
stantivam,  atque  etiam  in  exaltatione  sua  aut  summo  gradu 
potentiae  suae;  emancipatam  scilicet,  et  liberatam  ab  impedi- 
mentis,  vel  saltern  per  fortitudinem  suae  virtutis  dominantem 
super  ipsa,  eaque  supprimentem  et  coercentem.  Cum  enim 
omne  corpus  suscipiat  multas  naturarum  Formas  copulatas  et 


1  Compare  Valerius  Terminus,  ch.  xi.  :  —  "  It  is  then  to  be  understood  that  absolute 
equality  produceth  transparence,  inequality  in  simple  order  or  proportion  produceth 
whiteness,  inequality  in  compound  or  respective  order  or  proportion  produceth  other 
colours,  and  absolute  or  orderless  inequality  produceth  blackness."  —  /.  5. 


272  NOVUM  ORGANUM. 

in  concrete,  fit  ut  alia  aliam  retundat,  deprimnt,  frangat,  et 
liget ;  unde  obscurantur  Formae  singulae.  Inveniuntur  autem 
subjecta  nonnulla  in  quibus  natura  inquisita  prae  aliis  est  in 
suo  vigore,  vel  per  absentiam  impediment!  vel  per  pradomi- 
nantiam  virtutis.  Hujusmodi  autem  instantiae  sunt  maxime 
ostensivse  Format.  Verum  et  in  his  ipsis  instantiis  adhibenda 
est  cautio,  et  cohibendus  impetus  intellectus.  Quicquid  enim 
ostentat  Formam,  eamque  trudit,  ut  videatur  occurrere  in- 
tellectui,  pro  suspecto  habendum  est,  et  recurrendum  ad  Ex- 
clusivam  severam  et  diligentem. 

Exempli  gratia ;  sit  natura  inquisita  Calidum.  Instantia 
Ostensiva  motus  expansionis,  quae  (ut  superius  dictum  est) 
portio  est  praecipua  Formae  Calidi,  est  vitruni  calendare  aeris. 
Etenim  flamma,  licet  manifesto  exhibeat  expansionem,  tamen 
propter  momentaneam  extinctionem  non  ostendit  progressum 
expansionis.  Aqua  autem  fervens,  propter  facilem  transitionem 
aquas  in  vaporem  et  aerem,  non  tarn  bene  ostendit  expansionem 
aquaa  in  corpore  suo.  Rursus  ferrum  ignitum,  et  similia,  tan- 
turn  abest  ut  progressum  ostendant,  ut  contra  per  retusionem 
et  fractionem  spiritus  per  partes  compactas  et  crassas  (qua3 
domant  et  fraenant  expansionem)  ipsa  expansio  non  sit  omnino 
conspicua  ad  sensum.  At  vitrum  calendare  clare  ostendit  ex- 
pansionem in  acre,  et  conspicuam  et  progredientem  et  durantem, 
neque  transeuntem. 

Rursus,  exempli  gratia ;  sit  natura  inquisita  Pondus.  In- 
stantia Ostensiva  ponderis,  est  argentum  vivum.  Omnia  enim 
superat  pondere  magno  intervallo,  prater  aurum;  quod  non 
multo  gravius  est1  At  praestantior  instantia  est  ad  indicandam 
Formam  Ponderis  argentum  vivum  quam  aurum;  quia  aurum 
solidum  est  et  consistens,  quod  genus  referri  videtur  ad  den- 
sum;  at  argentum  vivum  liquidum  est  et  turgens  spiritu, 
et  tamen  multis  partibus  exuperat  gravitate  diamantem,  et  ea 
quae  putantur  solidissima.  Ex  quo  ostenditur  Formam  Gravis 
sive  Ponderosi  dominari  simpliciter  in  copia  materias,  et  non 
in  arcta  compage. 

XXV. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum  ponemus  quarto  loco  In- 
stantias  Clandestinas,  quas  etiam  Instantias  Crepusculi  appellare 

1  This  mistake  occurs  also  in  the  Historia  Densi  et  Rari.  According  to  Bacon,  the 
density  of  mercury  is  to  that  of  gold  as  thirty-nine  is  to  forty,  nearly  ;  the  real  ratio 
being  as  little  more  than  as  seven  to  ten.  The  way  in  which  his  experiments  were  made 
accounts  for  a  large  part  of  this  error.  See  the  preface  to  the  Historia  Densi  el  Rari. 


5TOVUM  ORGANUM.  273 

consuevimus.  Ea?  sunt  veluti  opposite  Instantiis  Ostensivis. 
Exhibent  enim  naturam  inquisitam  in  infima  virtute,  et  tanquam 
in  incunabulis  et  rudimentis  suis;  tentantem  et  tanquam 
primo  experientem,  sed  sub  contraria  natura  latentem  et  sub- 
actam.  Sunt  autem  hujusmodi  instantia?  magni  omnino  mo- 
menti  ad  inveniendas  Formas ;  quia  sicut  Ostensiva?  ducunt 
facile  ad  differentias,  ita  Clandestina?  ducunt  optime  ad  genera ; 
id  est,  ad  naturas  illas  communes  quarum  naturae  inquisita? 
nihil  aliud  sunt  quam  limitation  es. 

Exempli  gratia ;  sit  natura  inquisita  Consistens,  sive  se 
determinans ;  cujus  contrarium  est  Liquidum,  sive  fluens.  In- 
stantia? Clandestina?  sunt  ilia?  quae  exhibent  gradum  nonnullum 
debilem  et  infimum  Consistentis  in  fluido ;  veluti  bulla  aqua?, 
qua?  est  tanquam  pellicula  qua?dam  consistens  et  determinata, 
facta  ex  corpore  aqua?.  Similiter  stillicidia,  qua?,  si  adfuerit 
aqua  qua?  succedat,  producunt  se  in  filurn  admodum  tenue,  ne 
discontinuetur  aqua ;  at  si  non  detur  talis  copia  aqua?  qua? 
succedere  possit,  cadit  aqua  in  guttis  rotundis,  qua?  est  figura 
qua?  optime  aquam  sustinet  contra  discontinuationem.  At  in 
ipso  temporis  articulo  cum  desinit  filum  aqua?  et  incipit  de- 
scensus  in  guttis,  resilit  ipsa  aqua  sursum  ad  evitandam  dis- 
continuationem. Quin  in  metallis,  qua?  cum  funduntur  sunt 
liquida  sed  magis  tenacia,  recipiunt  se  seepe  gutta?  liquefacta? 
Bursum,  atque  ita  haerent.  Simile  quoddam  est  instantia  specu- 
lorum  puerilium,  qua?  solent  facere  pueruli  in  scirpis  ex  saliva, 
ubi  cernitur  etiam  pellicula  consistens  aquae.  At  multo  melius 
se  ostendit  hoc  ipsum  in  altero  illo  ludicro  puerili,  quando 
capiunt  aquam,  per  saponem  factam  paulo  tenaciorem,  atque 
inflant  earn  per  calamum  cavum,  atque  inde  formant  aquam 
tanquam  in  castellum  bullarum ;  quae  per  interpositionem  aeris 
inducit  consistentiam  eo  usque  ut  se  projici  nonnihil  patiatur 
absque  discontinuatione.1  Optime  autem  cernitur  hoc  in  spuma 
et  nive,  qua?  talem  induunt  consistentiam  ut  fere  secari  possint ; 
cum  tamen  sint  corpora  formata  ex  aere  et  aqua,  quae  utraque 
sunt  liquida.  Quae  omnia  non  obscure  innuunt  Liquidum  et 
Consistens  esse  notiones  tantum  plebeias,  et  ad  sensum ;  inesse 
autem  revera  omnibus  corporibus  fugam  et  evitationem  se  dis- 
continuandi ;  earn  vero  in  corporibus  homogeneis  (qualia  sunt 

1  Far  tougher  bubbles  than  the  ordinary  kind  may  be  blown  in  water  in  which  silk 
cocoons  have  been  steeped.  Some  curious  experiments  on  this  subject  are  mentioned 
in  Porter  on  SilA  Manufactures  (Lardner's  Cyclop.). 

VOL.  I.  T 


274  NOVUM  ORGANUM. 

liquida)  esse  debilem  et  infirmam,  in  corporibus  vero  qice 
sunt  composita  ex  heterogeneis,  magis  esse  vividam  et  fortem ; 
propterea  quod  admotio  heterogenei  constringit  corpora,  at  sub- 
intratio  homogenei  solvit  et  relaxat. 

Similiter,  exempli  gratia;  sit  natura  inquisita  Attractio, 
give  Coitio  Corporum.  Instantia  circa  Formam  ejns  Ostensiva 
maxime  insignis  est  magnes.  Contraria  autem  natura  Attra- 
henti  est  non  Attrahens,  licet  in  substantia  simili.  Veluti 
ferrum,  quod  non  attrahit  ferrum,  quemadmodum  nee  plumbum 
plumbum,  nee  lignum  lignum,  nee  aquam  aqua.  Instantia 
autem  Clandestina  est  magnes  ferro  armatua,  vel  potius  ferrum 
in  magnete  armato.  Nam  ita  fert  natura,  ut  magnes  armatus  in 
distantia  aliqua  non  trahat  ferrum  fortius  quam  magnes  non 
armatus.  Verum  si  admoveatur  ferrum,  ita  ut  tangat  ferrum 
in  magnete  armato,  tune  magnes  armatus  longe  majus  pondus 
ferri  sustinet  quam  magnes  simplex  et  inermis,  propter  simili- 
tudinem  substantiae  ferri  versus  ferrum ;  quas  operatic  erat 
omnino  Clandestina  et  latens  in  ferro,  antequam  magnes  ac- 
cessisset.1  Itaque  manifestum  est  Formam  Coitionis  esse  quip- 
piam  quod  in  magnete  sit  vividum  et  robustum,  in  ferro  debile 
et  latens.  Itidem  notatum  est  sagittas  parvas  ligneas  absque 
cuspide  ferrea,  emissas  ex  sclopetis  grandibus,  altius  penetrare  in 
materiam  ligneam  (puta  latera  navium,  aut  similia),  quam  easdem 
sagittas  ferro  acuminatas,  propter  similitudinem  substantiae  ligni 
ad  lignum,  licet  hoc  ante  in  ligno  latuerit.  Itidem,  licet  aer 
aerem  aut  aqua  aquam  manifesto  non  trahat  in  corporibus  in- 
tegris,  tamen  bulla  approximata  bullae  facilius  dissolvit  bullam 
quam  si  bulla  ilia  altera  abesset,  ob  appetitum  Coitionis  aquas 
cum  aqua  et  aeris  cum  acre.  Atque  hujusmodi  Instantia?  Clan- 
destine (qua?  sunt  usus  nobilissimi,  ut  dictum  est)  in  portionibus 
corporum  parvis  et  subtilibus  maxime  se  dant  conspiciendas. 
Quia  massae  rerum  majores  sequuntur  Formas  magis  catholicas 
et  generales ;  ut  suo  loco  dicetur. 

XXVI. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum  ponemus  quinto  loco  /«- 
stantias  Constitutivas,  quas  etiam  Manipulares  appellare  con- 
?uevimus.  Eae  sunt  quas  constituunt  unam  speciem  naturae 
inquisitas  tanquam  Formam  Minorem.  Cum  enim  Formaa 

1  This  explanation  of  the  effect  of  arming  a  magnet  is  wholly  unsatisfactory.  Before 
the  Novum  Organum  was  published,  Galileo  had  shown  that  the  armature  acts  by 
producing  a  more  perfect  contact.  See  the  Dialogi  del  Sistemi  massimi,  Giorn.  3». 
p.  440.  I  quote  from  the  new  edition.  Firenze  1842. 


NOVUM  ORGANUM.  275 

legitimae  (quae  sunt  semper  convertibiles  cum  naturis  inquisitis) 
lateant  in  profundo  nee  facile  inveniantur,  postulat  res  et  in- 
firmitas  humani  intellectus  ut  Formae  particulares,  quae  sunt 
congregativas  Manipulorum  quorundam  instantiarum  (neutiquam 
vero  omnium)  in  notionem  aliquam  communem,  non  negligantur, 
verum  diligentius  notentur.  Quicquid  enim  unit  naturam, 
licet  modis  imperfectis,  ad  inventionem  Formarum  viam  sternit. 
Itaque  instantiae  quae  ad  hoc  utiles  sunt  non  sunt  contemnendae 
potestatis,  sed  habent  nonnullam  Praerogativam. 

Verum  in  his  diligens  est  adhibenda  cautio,  ne  intellectus 
humanus,  postquam  complures  ex  istis  Formis  particulari- 
bus  adinvenerit  atque  inde  partitiones  sive  divisiones  naturae 
inquisitae  confecerit,  in  illis  omnino  acquiescat,  atque  ad  in- 
ventionem legitimam  Formae  Magnae  se  non  accingat,  sed 
praesupponat  naturam  velut  a  radicibus  esse  multiplicem  et 
divisam,  atque  ulteriorem  naturae  unionem,  tanquam  rem  super- 
vacuae  subtilitatis  et  vergentem  ad  merum  abstractum,  fastidiat 
et  rejiciat. 

Exempli  gratia ;  sit  natura  inquisita  Memoria,  sive  Excitans 
et  Adjuvans  memoriam.  Instantiae  Constitutive  sunt,  ordo 
sive  distributio,  quae  manifesto  juvat  memoriam;  item  Loci  in 
memoria  artificiali,  qui  aut  possunt  esse  loci  secundum  pro- 
prium  sensum,  veluti  janua,  angulus,  fenestra,  et  similia,  aut 
possunt  esse  personae  familiares  et  notae,  aut  possunt  esse 
quidvis  ad  placitum  (modo  in  ordine  certo  ponantur),  veluti 
animalia,  herbae;  etiam  verba,  literae,  characteres,  personae  histo- 
ricae,  e  t  caetera ;  licet  nonnulla  ex  his  magis  apta  sint  et  com- 
moda,  alia  minus.  Hujusmodi  autem  Loci  memoriam  insigniter 
juvant,  eamque  longe  supra  vires  naturales  exaltant.  Item 
carmina  facilius  haerent  et  discuntur  memoriter  quam  prosa. 
Atque  ex  isto  Manipulo  trium  instantiarum,  videlicet  ordinis, 
locorum  artificialis  memoria?,  et  versuum,  constuitur  species  una 
auxilii  ad  Memoriam.  Species  autem  ilia  Abscissio  Infiniti  recte 
vocari  possit.  Cum  enim  quis  aliquid  reminisci  aut  revocare 
in  memoriam  nititur,  si  nullam  praenotionem  habeat  aut  perce- 
ptionem  ejus  quod  quaerit,  quaerit  certe  et  molitur  et  hac  iliac 
discurrit,  tanquam  in  infinite.  Quod  si  certain  aliquam  prae- 
notionem habeat,  statim  abscinditur  infinitum,  et  fit  discursus 
memoriae  magis  in  vicino.  In  tribus  autem  illis  instantiis 
quae  superius  dictae  sunt,  praenotio  perspicua  est  et  certa.  In 
prima  videlicet,  debet  esse  aliquid  quod  congruat  cum  ordine  ; 

T   2 


276  NOVUM  ORGANUM. 

in  secunda  debet  esse  imago  quae  relationem  aliquam  habeat 
«ive  convenientiam  ad  ilia  loca  certa ;  in  tertia,  debent  esse 
verba  quae  cadant  in  versum;  atque  ita  abscinditur  infini- 
tum.  Alias  autem  instantiae  dabunt  hanc  alteram  speciem ; 
ut  quicquid  deducat  Intellectuale  ad  feriendum  Senstim  (qua? 
Tatio  etiam  praecipue  viget  in  artificial!  memoria)  juvet  Me- 
moriam.  Alias  instantiae  dabunt  hanc  alteram  speciem ;  ut 
quae  faciunt  impressionem  in  affectu  forti,  incutientia  scilicet 
metum,  admirationem,  pudorem,  delectationem,  juvent  Memo- 
riam.  Aliae  instantiae  dabunt  hanc  alteram  speciem ;  nt  qure 
maxime  imprimuntur  a  mente  pura  et  minus  prasoccupata  ante 
vel  post,  veluti  quae  discuntur  in  pueritia  aut  quae  commentamur 
ante  somnum,  etiam  primae  quaeque  rerum  vices,  magis  haereant 
in  Memoria.  Aliae  instantiae  dabunt  hanc  alteram  speciem ;  ut 
multitude  circumstantiarum  sive  ansarum  juvet  Memoriam  ; 
veluti  scriptio  per  partes  non  continuatas,  lectio,  sive  recitatio 
voce  alta.  Aliae  denique  instantiae  dabunt  hanc  alteram  speciem; 
ut  quae  expectantur  et  attentionem  excitant  melius  haereant 
quam  quae  praetervolant.  Itaque  si  scriptum  aliquod  vicies 
perlegeris,  non  tarn  facile  illud  memoriter  disces  quam  si  illud 
legas  decies,  tentando  interim  illud  recitare,  et  ubi  deficit 
memoria  inspiciendo  librum.  Ita  ut  sint  veluti  sex  Format 
Minores  eorum  quae  juvant  Memoriam ;  videlicet  abscissio 
infiniti;  deductio  intellectualis  ad  sensibile;  impressio  in  affectu 
forti ;  impressio  in  mente  pura ;  multitudo  ansarum  ;  praeex- 
pectatio. 

Similiter,  exempli  gratia ;  sit  natura  inquisita  Gustus,  sive 
Gustatio.  Instantiae  quae  sequuntur  sunt  Constitutivae  :  vide- 
licet, quod  qui  non  olfaciunt  sed  sensu  eo  a  natura  destituti 
sunt,  non  percipiant  aut  gustu  distinguant  cibum  rancidum 
aut  putridum,  neque  similiter  alliatum  aut  rosatum,  aut  hu- 
jusmodi.  Rursus,  illi  qui  per  accidens  nares  habent  per  de- 
scensum  rheumatis  obstructas,  non  discernunt  aut  percipiunt 
aliquid  putridum  aut  rancidum  aut  aqua  rosacea  inspersum. 
Rursus,  qui  afficiuntur  hujusmodi  rheumate,  si  in  ipso  momento 
cum  aliquid  foetidum  aut  odoratum  habent  in  ore  sive  palato 
emungant  fortiter,  in  ipso  instanti  manifestam  perceptionem 
habent  rancidi  vel  odorati.  Quae  instantiae  dabunt  et  consti- 
tuent hanc  speciem,  vel  partem  potius,  gustus  j  ut  sensus  gusta- 
tionis  ex  parte  nihil  aliud  sit  quam  olfactus  interior,  transiens 
et  descendens  a  narium  meatibus  superioribus  in  os  et  palatum. 


NOVUM  ORGANUM:  277 

At  contra,  salsura  et  dulce  et  acre  et  acidum  et  austerum  ct 
amarum,  et  similia,  hasc  (inquam)  omnia  zeque  sentiunt  illi  in 
quibus  olfactus  deest  aut  obturatur,  ac  quisquam  alius ;  ut 
manifestum  sit  sensum  gustus  esse  composition  quiddam  ex 
olfactu  interior!  et  tactu  quodani  exquisite ;  de  quo  nunc  non 
est  dicendi  locus. 

Similiter,  exempli  gratia ;  sit  natura  inquisita  Communicatio 
Qualitatis  absque  Commistione  Substantive.  Instantia  Lucis 
dabit  vel  constituet  unam  speciem  Communicationis;  Calor  vero 
et  Magnes  alteram.  Communicatio  enim  lucis  est  tanquarn 
momentanea,  et  statim  perit,  amota  luce  originali.  At  calidum 
et  virtus  magnetica,  postquam  tramissa  fuerint  vel  potius  ex- 
citata  in  alio  corpore,  hajrent  et  manent  ad  tempus  non  parvum, 
amoto  primo  movente. 

Denique  magna  est  omnino  Praerogativa  Instantiarum  Con- 
stitutivarum,  ut  quae  plurimum  faciant  et  ad  definitiones  (prae- 
sertim  particulares),  et  ad  divisiones  sive  partitiones  naturarum; 
de  quo  non  male  dixit  Plato,  Quod  habendus  sit  tanquam  pro 
Deo,  qui  definire  et  divider e  bene  sciat.1 

XXVII. 

Inter  Prserogativas  Instantiarum  ponemus  sexto  loco  Instan- 
tias  Conformes,  sive  Proportionatas  ;  quas  etiam  Parallelas,  sive 
Similitudines  Physicas,  appellare  consuevimus.  Eae  vero  sunt, 
quae  ostendunt  similitudines  et  conjugationes  rerum,  non  in 
Formis  Minoribus  (quod  faciunt  Instantias  Constitutivag)  sed 
plane  in  concreto.  Itaque  sunt  tanquam  primi  et  infirm  gradus 
ad  unionem  Naturae.  »  Neque  constituunt  aliquod  axioma  statim 
ab  initio,  sed  indicant  et  observant  tanturn  quendam  consensum 
corporum.  Attamen  licet  non  multum  promoveant  ad  inve- 
niendas  Formas,  nihilominus  magna  cum  utilitate  revelant  par- 
tium  universi  fabricam,  et  in  membris  ejus  exercent  veluti  ana- 
tomiam  quandam  ;  atque  proinde  veluti  manu-ducunt  interdum 
ad  axiomata  sublimia  et  nobilia,  prassertim  ilia  quae  ad  mundi 
configurationem  pertinent,  potius  quam  ad  naturas  et  Formas 
simplices. 

1  Bacon  perhaps  refers  to  the  passage  in  the  Philebus,  in  which  the  resolution  ot 
articulate  sounds  into  their  elements  is  referred  to  tJVe  TIS  6ebs  flff  KOI  6f?os  &v6piairos. 
Compare  Jamblichus  (apud  Stobjeum,  S  81.)  :  ®tbs  ^v  TU  us  a\r]6cas  &  KaraSe'i^as  T^V 
SiaAeK-riKV  Kal  Karairfntyas  rois  at>9pwirois.  [Mr.  Kitchen,  in  his  edition  of  the  No- 
vum  Organum  (Oxford,  1855),  which  I  did  not  see  till  this  was  in  type,  refers  to  the 
Phcedrus,  266.  a.,  —  TOIJTUV  8-/J  tyaye  avr6s  Tf  fpaffTTjs  TOIV  Siaipeirfcav  Kal  ffuvaycaymv 
....  idv  re  TWO.  &\\ov  K.  T.  \.  ToiJTov  Siwwco  KarSi  ' 

which  is  undoubtedly  the  passage  alluded  to.  —  J.  S.] 

T  3 


278  NOVUM  ORGANUM. 

Exempli  gratia ;  Instantiae  Conformes  sunt  quae  sequuntur : 
speculum,  et  oculus ;  et  similiter  fabrica  auris,  et  loca  reddentia 
echo.  Ex  qua  conformitate,  praeter  ipsam  observationem  simi- 
litudinis,  quas  ad  multa  utilis  est,  proclive  est  insuper  colligere 
et  formare  illud  axioma ;  videlicet,  organa  sensuum  et  corpora 
quse  pariunt  reflexiones  ad  sensus  esse  similis  naturas.  Rursus 
ex  hoc  ipso  admonitus  intellectus  non  aegre  insurgit  ad  axioma 
quoddam  altius  et  nobilius.  Hoc  nimirum ;  nihil  interesse  inter 
consensus  sive  sympathias  corporum  sensu  praeditorum,  et  in- 
animatorum  sine  sensu,  nisi  quod  in  illis  accedat  spiritus  ani- 
malis  ad  corpus  ita  dispositum,  iu  his  autem  absit  Adeo  ut 
quot  sint  consensus  in  corporibus  inanimatis,  tot  possint  esse 
sensus  in  animalibus,  si  essent  perforationes  in  corpore  animato 
ad  discursum  spiritus  animalis  in  membrum  rite  dispositum, 
tanquam  in  organum  idoneum.  Et  rursus,  quot  sint  sensus  in 
animalibus,  tot  sint  proculdubio  motus  in  corpore  inanimato 
ubi  spiritus  animalis  abfuerit ;  licet  necesse  sit  multo  plures  esse 
motus  in  corporibus  inanimatis  quam  sensus  in  animatis,  pro- 
pter  paucitatem  organorum  sensus.  Atque  hujus  rei  ostendit 
se  exemplum  valde  manifestum  in  doloribus.  Etenim  quum  sint 
plura  genera  doloris  in  animalibus  et  tanquam  varii  illius  cha- 
racteres  (veluti  alius  est  dolor  ustionis,  alius  frigoris  intensi, 
alius  puncturae,  alius  cornpressionis,  alius  extensionis,  et  simi- 
lium),  certissimum  est  omnia  ilia,  quoad  motum,  inesse  corpori- 
bus inanimatis ;  veluti  ligno  aut  lapidi,  cum  uritur,  aut  per  gelu 
constringitur,  aut  pungitur,  aut  scinditur,  aut  flectitur,  aut  tun- 
ditur,  et  sic  de  aliis ;  licet  non  subintrent,sensus,  propter  absen- 
tiam  spiritus  animalis. 

Item  Instantiae  Conformes  (quod  mirum  fortasse  dictu)  sunt 
radices  et  rami  plantarum.  Omne  enim  vegetabile  intumescit, 
et  extrudit  partes  in  circumferentiam,  tarn  sursum  quam  deor- 
sum.  Neque  alia  est  differentia  radicum  et  ramorum,  quam 
quod  radix  includatur  in  terra,  et  rami  exponantur  aeri  et  soli.1 
Si  quis  enim  accipiat  ramum  tenerum  et  vegetum  arboris,  atque 
ilium  reflectat  in  aliquam  terrae  particulam,  licet  non  cohaereat 
ipsi  solo,  gignit  statim  non  ramum,  sed  radicem.  Atque  vice 
versa,  si  terra  ponatur  superius,  atque  ita  obstruatur  lapide  aut 

1  In  many  plants  part  of  the  stem  grows  underground,  while  in  others  part  at  least 
of  the  root  is  above  the  surface.  The  true  distinction  has  relation  to  the  functions  of 
the  two  organs.  There  is  nothing  in  the  root  analogous  (except  under  special  circum- 
stances) to  buds  or  nodes,  and  consequently  no  true  ramification. 


NOVUM  ORGANUM.  279 

aliqua  dura  substantia  ut  planta  cohibeatur  nee  possit  fronde- 
scere  sursum,  edet  ramos  in  aerem  deorsum. 

Item  Instantiae  Conformes  sunt  gummi  arborum,  et  pleraeque 
gemmae  rupium.  Utraque  enim  nil  aliud  sunt  quam  exuda- 
tiones  et  percolationes  succorum  ;  in  primo  genere  scilicet,  suc- 
corum  ex  arboribus ;  in  secundo,  ex  saxis ;  unde  gignitur  clari- 
tudo  et  splendor  in  utrisque,  per  percolationem  nimirum  tenuem 
et  accuratam,  Nam  inde  fit  etiam,  quod  pili  animalium  non 
sint  tarn  pulchri  et  tarn  vividi  coloris  quam  avium  plumas  com- 
plures;  quia  succi  non  tarn  delicate  percolantur  per  cutem 
quam  per  calamum. 

Item  Instantise  Conformes  sunt  scrotum  in  animalibus  mas- 
culis,  et  matrix  in  femellis.  Adeo  ut  nobilis  ilia  fabrica  per 
quam  sexus  differunt,  (quatenus  ad  animalia  terrestria)  nil  aliud 
videatur  esse,  quam  secundum  exterius  et  interius1 ;  vi  scilicet 
majore  caloris  genitalia  in  sexu  masculo  protrudente  in  exte- 
rius, ubi  in  femellis  nimis  debilis  est  calor  quam  ut  hoc  facere 
possit ;  unde  accidit  quod  contineantur  interius. 

Item  Instantise  Conformes  sunt  pinnae  piscium,  et  pedes 
quadrupedum,  aut  pedes  et  alas  volucrum ;  quibus  addidit 
Aristoteles  quatuor  volumina  in  motu  serpentum.2  Adeo  ut 
in  fabrica  universi  motus  viventium  plerumque  videatur  ex- 
pediri  per  quaterniones  artuum  sive  flexionum. 

Item  dentes  in  animalibus  terrestribus,  et  rostra  in  avibus, 
sunt  Instantiae  Conformes;  unde  manifestum  est,  in  omnibus 
animalibus  perfectis,  fluere  duram  quandam  substantiam  ver- 
sus OS. 

Item  non  absurda  est  Similitude  et  Conformitas  ilia,  ut  homo 
sit  tanquam  planta  inversa.  Nam  radix  nervorum  et  facul- 
tatum  animalium  est  caput ;  partes  autem  seminales  sunt  in- 
finue,  non  computatis  extremitatibus  tibiarum  et  brachiorum. 
At  in  planta,  radix  (quae  instar  capitis  est)  regulariter  infimo 
loco  collocatur ;  semina  autem  supremo.3 

1  This  remark  seems  to  have  been  suggested  by  a  similar  passage  in  Telesius,  De 
Eerum  Natttrd,  vi.  18.:  —  "  Masculo  ....  magnus  datus  est  calor,  qui  et  membrum 
genitale  foras  propellat  et  sanguinemmultum  beneque  omnem  compactum  conficiat,  &c. 
Foeminae  autem  .  .  .  languens  inditus  est  calor,  qui  neque  genitale  vas  foras  propellere 
nee  e  semine  spiritum  educere  queat."   The  doctrine  however  of  this  passage  was  first 
taught  by  Galen,  from  whom  Telesius  derived  it.    See  Galen,  De  Usu  Partium,  xiv.  6. 

2  De  Anim.  Incessu,  i.  7. 

8  On  the  other  hand,  one  is  tempted  to  trace  an  analogy  between  the  flower  in  plants 
and  the  skull  in  man  and  vertebrate  animals  in  general :  each  occurring  at  the  end 
of  the  axis  of  development,  and  each  consisting  of  four  segments — whorls  or  vertebrae. 
But  by  far  the  most  remarkable  analogy  between  plants  and  animals  relates  to  the 

T  4 


280  NOVUM   ORGANOI. 

Denique  illud  omnino  praecipiendum  est  et  saepius  monen- 
dum ;  ut  diligentia  hominum  in  inquisitione  et  congerie  Natu- 
ralis  Historian  deinceps  mutetur  plane,  et  vertatur  in  contrarium 
ejus  quod  nunc  in  usu  est.  Magna  enim  hucusque  atque  adeo 
curiosa  fuit  hominum  industria  in  notanda  rerum  varietate 
atque  explicandis  accuratis  animalium,  herbarum,  et  fossilium 
differentiis;  quarum  pleraeque  magis  sunt  lusus  naturae  quam 
seriae  alicujus  utilitatis  versus  scientias.  Faciunt  certe  hujus- 
modi  res  ad  delectationem,  atque  etiam  quandoque  ad  praxin ; 
verum  ad  introspiciendam  naturam  parum  aut  nihil.  Itaque 
convertenda  plane  est  opera  ad  inquirendas  et  notandas  rerum 
similitudines  et  analoga,  tarn  in  integralibus  quam  partibus. 
Illae  enim  sunt  quae  naturam  uniunt,  et  constituere  scientias 
incipiunt.1 

Verum  in  his  omnino  est  adhibenda  cautio  gravis  et  severa  ; 
ut  accipiantur  pro  Instantiis  Conformibus  et  Proportionatis, 
illae  quae  denotant  Similitudines  (ut  abinitio  diximus)  Physicas; 
id  est,  reales  et  substantiates  et  immersas  in  natura,  non  for- 
tuitas  et  ad  speciem ;  multo  minus  superstitiosas  aut  curiosas, 
quales  naturalis  magiae  scriptores  (homines  levissimi,  et  in  rebus 
tarn  seriis  quales  nunc  agimus  vix  nominandi)  ubique  osten- 
tant;  magna  cum  vanitate  et  desipientia,  inanes  similitudi- 
nes e,t  sympathias  rerum  describentes  atque  etiam  quandoque 
affingentes. 

Verum  his  missis,  etiam  in  ipsa  configuratione  mundi  in  ma- 
joribus  non  sunt  negligenda?  Instantiae  -  Conformes ;  veluti 
Africa,  et  regio  Peruviana  cum  continente  se  porrigente  usque 
ad  Fretum  Magellanicum.  Utraque  enim  regio  habet  similes 
isthmos  et  similia  promontoria,  quod  non  temere  accidit.2 

Item  Novus  et  Vetus  Orbis ;  in  eo  quodutrique  orbes  versus 

mode  of  development  of  their  tissues,  which,  there  is  reason  to  believe,  were  all  prima- 
rily formed  from  cells.  The  evidence  in  favour  of  this  proposition  is  perhaps  not  yet 
quite  complete. 

It  is  curious  that,  after  it  had  been  established  in  the  case  of  plants,  Schleiden  con- 
ceived that  in  this  unity  of  original  structure  he  had  found  a  character  peculiar  to 
vegetable  life,  so  that  the  analogy  between  plants  and  animals  seemed  to  be  impaired 
by  the  discovery. 

1  "  Natura  infinita  est,  sed  qui  symbola  animadverterit  omnia  intelliget,  licet  non 
omnino,"  are  the  words  of  a  great  poet,  who  perhaps  also  is  entitled  to  be  called  a  great 
philosopher.     They  form  the  motto  of  one  of  the  happiest  illustrations  of  what  Bacon 
meant  by  instantia  conformis, —  the  Parthenogenesis  of  Professor  Owen. 

2  A.  von  Humboldt  has  pointed  out  the  conformity  of  the  opposite  shores  of  the 
Atlantic  —  the  approximate  correspondence  between  the  projections  on  each  side  and 
the  recesses  on  the  other.     But  Bacon  apparently  compares  not  the  opposite  but  the 
corresponding  coasts  of  Africa  and  America.     C.  Concepcion  would    correspond   to 
C,  Negro ;  but  the  parallelism  is  not  very  close. 


NOVUM  ORCANUM.  ,   281 

septentriones  lati  sunt  et  exporrecti,  versus  austrum  autem 
angusti  et  acuminati. 

Item  Instantiae  Conformes  nobilissimae  sunt  frigora  intensa 
in  media  (quam  vocant)  aeris  regione,  et  ignes  acerrimi  qui 
saspe  reperiuntur  erumpentes  ex  locis  subterraneis ;  quae  duae 
res  sunt  ultimitates  et  extrema ;  naturae  scilicet  Frigidi  versus 
ambitum  coeli,  et  naturae  Calidi  versus  viscera  terrae ;  per  anti- 
peristasin,  sive  rejectionem  naturae  contrariae. 

Postremo  autem  in  axiomatibus  scientiarum  notatu  digna 
est  Conformitas  Instantiarum.  Veluti  tropus  rhetoricae,  qui 
dicitur  Prater  Expectatum,  conformis  est  tropo  musicae,  qui 
vocatur  Declinatio  Cadentiae.  Similiter,  postulatum  mathema- 
ticum,  ut  quce  eidem  tertio  cequalia  sunt  etiam  inter  se  sint 
(Equalia,  conforme  est  cum  fabrica  syllogism!  in  logica,  qui  unit 
ea  quae  conveniunt  in  medio.1  Denique  multum  utilis  est  in 
quamplurimis  sagacitas  quaedam  in  conquirendis  et  indagandis 
Conformitatibus  et  Similitudinibus  Physicis. 

XXVIII. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum,  ponemus  septimo  loco  In- 
stantias  Monodicas 2 ;  quas  etiam  Irreyulares  sive  Heteroclitas 
(sumpto  vocabulo  a  grammaticis)  appellare  consuevimus.  Eae 
sunt,  quas  ostendunt  corpora  in  concrete,  quae  videntur  esse 
extravagantia  et  quasi  abrupta  in  natura,  et  minime  convenire 
cum  aliis  rebus  ejusdem  generis.  Etenim  Instantiae  Conformes 
sunt  similes  alterius,  at  Instantiae  Monodicae  sunt  sui  simi- 
les. Usus  vero  Instantiarum  Monodicarum  est  talis  qualis  est 
Instantiarum  Clandestinarum :  viz.  ad  evehendam  et  unien- 
dam  naturam  ad  invenienda  genera  sive  communes  naturas, 
limitandas  postea  per  differentias  veras.  Neque  enim  desi- 
stendum  ab  inquisitione  donee  proprietates  et  qualitates,  qua? 
inveniuntur  in  hujusmodi  rebus  quae  possunt  censeri  pro  mira- 
culis  naturae,  reducantur  et  comprehendantur  sub  aliqua  Forma 

1  The  importance  of  the  parallel  here  suggested  was  never  understood  until  the 
present  time,  because  the  language  of  mathematics  and  of  logic  has  hitherto  not  been 
such  as  to  permit  the  relation  between  them  to  be  recognised.  Mr.  Boole's  Laws  of 
Thought  contain  the  first  development  of  ideas  of  which  the  germ  is  to  be  found  in 
Bacon  and  Leibnitz ;  to  the  latter  of  whom  the  fundamental  principle  that  in  logic 
a2=a  was  known  (v.  Leibnitz,  Philos.  Works,  by  Erdmann,  1840,  p.  130).  It  is 
not  too  much  to  say  that  Mr.  Boole's  treatment  of  the  subject  is  worthy  of  these  great 
names. 

Other  caculuses  of  inference  (using  the  word  in  its  widest  sense),  besides  the  mathe- 
matical and  the  logical,  yet  perhaps  remain  to  be  developed  ;  but  this  is  a  subject  on 
which  it  is  impossible  here  to  enter. 

•  Monadicas.     See  note  3.  p.  165.  — J.  S. 


282  NOVUM  ORGANUM. 

sive  Lege  certa ;  ut  irregularltas  sive  singularitas  omnis  re- 
periatur  pendere  ab  aliqua  Forma  Communi ;  miraculum  vero 
illud  sit  tandem  solummodo  in  differentiis  accuratis  et  gradu  et 
concursu  raro,  et  non  in  ipsa  specie  ;  ubi  nunc  contemplationes 
hominum  non  procedant  ultra  quam  ut  ponant  hujusmodi  res 
pro  secretis  et  magnalibus  naturae,  et  tanquam  incausabilibus, 
et  pro  exceptionibus  regularum  generalium. 

Exernpla  Instantiarum  Monodicarum  sunt,  sol  et  luna,  inter 
astra ;  magnes,  inter  lapides ;  argentum  vivum,  inter  metalla ; 
elephas,  inter  quadrupedes  ;  sensus  veneris,  inter  genera  tactus ; 
odor  venaticus  in  canibus,  inter  genera  olfactus.  Etiam  S 
litera  apud  grammaticos,  habetur  pro  Monodica;  ob  facilem 
compositionem  quam  sustinet  cum  consonantibus,  aliquando 
duplicibus,  aliquando  triplicibus;  quod  nulla  alia  litera  facit. 
Plurimi  autem  faciendae  sunt  hujusmodi  iustantia?  ;  quia  acuunt 
et  vivificant  inquisitionem,  et  medentur  intellectui  depravato  a 
consuetudine  et  ab  iis  quae  fiunt  plerunque. 

XXIX. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum,  ponemus  loco  octavo  In- 
stantias  Deviantes ;  errores  scilicet  naturaa,  et  vaga,  ac  monstra: 
ubi  natura  declinat  et  deflectit  a  cursu  ordinario.  DifFerunt 
enim  Errores  naturae  ab  Instantiis  Monodicis  in  hoc;  quod 
Monodicae  sint  miracula  specierum,  at  Errores  sint  miracula 
individuorum.  Similis  autem  fere  sunt  usus ;  quia  rectificaut 
intellectum  adversus  cousueta,  et  revclant  Fonnas  Communes. 
Neque  enim  in  his  etiam  desistendum  ab  inquisitione  donee 
inveniatur  causa  hujusmodi  declinationis.  Veruntamen  causa 
ilia  non  exurgit  ad  Formam  aliquam  proprie,  sed  tantum  ad 
latentem  processum  ad  Formam.  Qui  enim  vias  natura?  no- 
verit,  is  deviationes  etiam  facilius  observabit.  At  rursus,  qui 
deviationes  noverit,  is  accuratius  vias  describet. * 

Atque  in  illo  differuut  etiam  ab  Instantiis  Monodicis,  quod 
multo  magis  instruant  praxin  et  operativam.  Nam  novas 
species  generare  arduum  admodum  foret ;  at  species  notas 
variare,  et  inde  rara  multa  ac  inusitata  producere,  minus  ar- 
duum. Facilis  autem  transitus  est  a  miraculis  naturae  ad 
miracula  artis.  Si  enim  deprehendatur  semel  natura  in  varia- 
tione  sua,  ej  usque  ratio  manifesta  fuerit,  expeditum  erit  eo 
deducere  naturam  per  artem  quo  per  casum  aberraverit. 

1  See  Owen,  On  the  Nature  of  Limbs,  p.  54. 


NOVUM  ORGANUM.  283 

Neque  solum  eo,  sed  et  aliorsum ;  cum  errores  ex  una  parte 
monstrent  et  aperiant  viam  ad  errores  et  deflexiones  unde- 
quaque.  Hie  vero  exemplis  non  est  opus,  propter  eorundem 
copiam.  Facienda  enim  est  congeries  sive  historia  naturalis 
particularis  omnium  monstrorum  et  partuum  naturae  pro- 
digiosorum ;  omnis  denique  novitatis  et  raritatis  et  inconsueti 
in  natura.  Hoc  vero  faciendum  est  cum  severissimo  delectu, 
ut  constet  fides.  Maxime  autem  habenda  sunt  pro  suspectis 
quae  pendent  quomodocunque  a  religione,  ut  prodigia  Livii : 
nee  minus,  quae  inveniuntur  in  scriptoribus  magiaa  naturalis, 
aut  etiam  alchymiae,  et  hujusmodi  hominibus ;  qui  tanquam  proci 
sunt  et  amatores  fabularum.  Sed  depromenda  sunt  ilia  ex 
gravi  et  fida  historia,  et  auditionibus  certis. 

XXX. 

Inter  PrsDrogativas  Instantiarum,  ponemus  loco  nono  Instan- 
tias  Limitaneas ;  quas  etiam  Participia  vocare  consuevimus. 
Eae  vero  sunt,  quae  exhibent  species  corporum  tales,  quas  vi- 
dentur  esse  compositae  ex  speciebus  duabus,  vel  Rudimenta 
inter  speciem  unam  et  alteram.  Hae  vero  Instantiae  inter 
Instantias  Monodicas  sive  Heteroclitas  recte  numerari  possunt : 
sunt  enim  in  universitate  rerum  raraa  et  extraordinariae.  Sed 
tamen  ob  dignitatem  seorsim  tractandae  et  ponendae  sunt; 
optime  enim  indicant  compositionem  et  fabricam  rerum,  et  in- 
nuunt  causas  numeri  et  qualitatis  specierum  ordinariarum  in 
universe,  et  deducunt  intellectum  ab  eo  quod  est,  ad  id  quod 
esse  potest. 

Harum  exempla  sunt,  muscus,  inter  putredinem  et  plantam ; 
cometae  nonnulli,  inter  stellas  et  meteora  ignita ;  pisces  volantes, 
inter  aves  et  pisces ;  vespertiliones,  inter  aves  et  quadrupedes ; 
etiam 

"  Simla  quam  similis  turpissirna  bestia  nobis  ; "  1 

et  partus  animalium  biformes  et  commisti  ex  speciebus  diversis, 
et  similia. 

XXXI. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum  ponemus  decimo  loco  In- 
stantias Potestatis,  sive  Fascium  (sumpto  vocabulo  ab  insignibus 
imperii),  quas  etiam  Ingenia,  sive  Maims  Hominis  appellare 
consuevimus.  Eae  sunt  opera  maxime  nobilia  et  perfecta,  et 
tanquam  ultima  in  unaquaque  arte.  Cum  enim  hoc  agatur 

1  Ennius,  quoted  by  Cicero. 


284  NOVUM  ORGANUM." 

praecipue  ut  natura  pareat  rebus  et  commodis  humanis;  con- 
sentaneum  est  prorsus,  ut  opera  quae  jampridera  in  potestate 
hominis  fuerunt  (quasi  provincial  antea  occupatae  et  subactae) 
notentur  et  numerentur ;  praesertim  ea  quae  sunt  maxime  enu- 
cleata  et  perfecta ;  propterea  quod  ab  istis  proclivior  et  magis 
in  propinquo  sit  transitus  ad  nova  et  hactenus  non  inventa.  Si 
quis  enim  ab  horum  contemplatione  attenta  propositum  acriter 
et  strenue  urgere  velit,  fiet  certe  ut  aut  producat  ilia  paulo 
longius,  aut  deflectat  ilia  ad  aliquid  quod  finitimum  est,  aut 
etiam  applicet  et  transferat  ilia  ad  usum  aliquem  nobiliorem. 

Neque  hie  finis.  Verum  quemadmodum  ab  operibus  naturae 
raris  et  inconsuetis  erigitur  intellectus  et  elevatur  ad  inquirendas 
et  inveniendas  Formas  quae  etiam  illorum  sunt  capaces,  ita 
etiam  in  operibus  artis  egregiis  et  admirandis  hoc  usu-venit ; 
idque  multo  magis ;  quia  modus  efficiendi  et  operandi  hujusmodi 
miracula  artis  manifestus  ut  plurimum  est,  cum  plerunque  in 
miraculis  naturae  sit  magis  obscurus.  Attamen  in  his  ipsis 
cautio  est  adhibenda  vel  maxime,  ne  deprimant  scilicet  intel- 
lectum  et  eum  quasi  humo  affigant. 

Periculum  enim  est,  ne  per  hujusmodi  opera  artis,  quae  vi- 
dentur  velut  summitates  quaedam  et  fastigia  industrial  humanae, 
reddatur  intellectus  attonitus  et  ligatus  et  quasi  maleficiatus 
quoad  ilia,  ita  ut  cum  aliis  consuescere  non  possit,  sed  cogitet 
nihil  ejus  generis  fieri  posse  nisi  eadem  via  qua  ilia  effecta  sunt, 
accedente  tantummodo  diligentia  majore  et  prasparatione  magis 
accurata. 

Contra  illud  ponendum  est  pro  certo:  vias  et  modos  effi- 
ciendi  res  et  opera  quae  adhuc  reperta  sunt  et  notata,  res  esse 
plerunque  pauperculas ;  atque  omnem  potentiam  majorem  pen- 
dere  et  ordine  derivari  a  fontibus  Formarum,  quarum  nulla 
adhuc  inventa  est. 

Itaque  (ut  alibi  diximus)1  qui  de  machinis  et  arietibus,  quales 
erant  apud  veteres,  cogitasset,  licet  hoc  fecisset  obnixe  atque 
a?tatem  in  eo  consumpsisset,  nunquam  tamen  incidisset  in  in- 
ventum  tormentorum  igneorum  operantium  per  pulverem  py- 
rium.  Neque  rursus,  qui  in  lanificiis  et  serico  vegetabili 
observationem  suam  et  meditationem  collocasset,  unquam  per 
ea  reperisset  naturam  vermis  aut  serici  bombycini. 

Quocirca  omnia  inventa'  quae  censeri  possunt  magis  nobilia 

1  i.  §  109. 


NOVUM  ORGANUM.  285 

(si  auimum  advertas)  in  lucem  prodiere  nullo  modo  per  pusillas 
enucleationes  et  extensiones  artium,  sed  omnino  per  casum. 
Nihil  autem  repraesentat 1  aut  anticipat  casum  (cujus  mos  est  ut 
tantum  per  longa  saecula  operetur)  praeter  inventionem  For- 
marum. 

Exempla  autem  hujusmodi  instantiarum  particularia  nihil 
opus  est  adducere,  propter  copiam  eorundem.  Nam  hoc  omnino 
agendum  ;  ut  visitentur  et  penitus  introspiciantur  omnes  artes 
mechanicae,  atque  liberales  etiam  (quatenus  ad  opera),  atque 
hide  facienda  est  congeries  sive  historia  particularis,  tanquam 
magnalium  et  operum  magistralium  et  maxime  perfect orum 
in  unaquaque  ipsarum,  una  cum  modis  effectionis  sive  opera- 
tionis. 

Neque  tamen  astringimus  diligentiam,  quas  adhibenda  est  in 
hujusmodi  collecta,  ad  ea  qua?  censentur  pro  magisteriis  et 
arcanis  alien)  us  artis  tantum,  atque  movent  admiration  eml  Ad- 
miratio  enim  proles  est  raritatis ;  siquidem  rara,  licet  in  genere 
sint  ex  vulgatis  naturis,  tamen  admirationem  pariunt. 

At  contra,  quae  revera  admirationi  esse  debent  propter  dis- 
<;repantiam  quse  inest  illis  in  specie  collatis  ad  alias  species, 
tamen  si  in  usu  familiari  prassto  sint  leviter  notantur.  Debent 
autem  notari  Monodica  artis,  non  minus  quam  Monodica  na- 
turag;  de  quibus  antea  diximus.2  Atque  quemadmodum  in 
Monodicis  naturas  posuimus  solem,  lunam,  magnetem,  et  similia, 
quas  re  vulgatissima  sunt  sed  natura  tamen  fere  singular! : 
idem  et  de  Monodicis  artis  faciendum  est. 

Exempli  gratia ;  Instantia  Monodica  artis  est  papyrus ;  res 
admodum  vulgata.  At  si  diligenter  animum  advertas,  material 
artificiales  aut  plane  textiles  sunt  per  fila  directa  et  transversa ; 
qualia  sunt  pannus  sericus,  aut  laneus,  et  linteus,  et  hujus- 
modi ;  aut  coagmentantur  ex  succis  concretis ;  qualia  sunt 
later,  aut  argilla  figularis,  aut  vitrum,  aut  esmalta,  aut  porcel- 
lana,  et  similia ;  quae  si  bene  uniantur  splendent,  sin  minus,  in- 
durantur  certe,  sed  non  splendent.  Attamen  omnia  talia,  quas 
fiunt  ex  succis  concretis,  sunt  fragilia,  nee  ullo  modo  haerentia 
et  tenacia.  At  contra,  papyrus  est  corpus  tenax,  quod  scindi  et 
lacerari  possit;  ita  ut  imitetur  et  fere  aemuletur  pellem  sive 
membranam  alicujus  animalis,  aut  folium  alicujus  vegetabilis,  et 
hujusmodi  opificia  naturae.  Nam  neque  fragilis  est,  ut  vitrum : 

1  See  note,  p.  208.  '  II.  §  28. 


286  NOVUM  ORGANUM". 

neque  textilis,  ut  pannus;  sed  habet  fibras  certe,  non  fila 
distincta,  omnino  ad  modum  materiarum  naturalium ;  ut  inter 
artificiales  materias  vix  inveniatur  simile  aliquod,  sed  sit  plane 
Monodicum.1  Afque  praeferenda  sane  sunt  in  artificialibus  ea 
quae  maxime  accedunt  ad  imitationem  naturae,  aut  e  contrario 
earn  potenter  regunt  et  invertunt. 

Rursus,  inter  Ingenia  et  Manus  Hominis,  non  prorsus  con- 
temnenda  sunt  praestigiae  et  jocularia.  Nonnulla  enim  ex  istis, 
licet  sint  usu  levia  et  ludicra,  tamen  informatione  valida  esse 
possunt. 

Postremo,  neque  omnino  omittenda  sunt  superstitiosa,  et 
(prout  vocabulum  sensu  vulgari  accipitur)  magica.  Licet  enim 
hujusmodi  res  sint  in  immensum  obrutae  grandi  mole  menda- 
ciorum  et  fabularum,  tamen  inspiciendum  paulisper  si  forte 
subsit  et  lateat  in  aliquibus  earum  aliqua  operatio  naturalis ;  ut 
in  fascino,  et  fortificatione  imaginations,  et  consensu  rerum 
ad  distans,  et  transmissione  impressionum  a  spiritu  ad  spiritum 
non  minus  quam  a  corpore  ad  corpus,  et  similibus. 

XXXII. 

Ex  iis  qu33  ante  dicta  stint,  patet  quod  quinque  ilia  instan- 
tiarum  genera  de  quibus  diximus  (viz.  Instantiarum  Confor- 
mium,  Instantiarum  Monodicarum,  Instantiarum  Deviantium, 
Instantiarum  Limitanearum,  Instantiarum  Potestatis)  non  de- 
beant  reservari  donee  inquiratur  natura  aliqua  certa  (quemad- 
modum  instantias  reliquae,  quas  primo  loco  proposuimus,  nee 
non  plurimae  ex  iis  quas  sequentur,  reserrari  debent);  sed 
statim  jam  ab  initio  facienda  est  earum  collectio,  tanquam 
historia  quaedam  particularis ;  eo  quod  digerant  ea  quae  ingre- 
diuntur  intellectum,  et  corrigant  pravam  complexionem  intel- 
lectus  ipsius,  quern  omnino  necesse  est  imbui  et  infici  et 
demum  perverti  ac  distorqueri  ab  incursibus  quotidianis  et  con- 
suetis. 

Itaque  adhibendae  sunt  eae  instantiae  tanquam  prasparativum 
aliquod,  ad  rectificandum  et  expurgandum  intellectum.  Quic- 
quid  enim  abducit  intellectum  a  consuetis  aequat  et  complanat 
aream  ejus  ad  recipiendum  lumen  siccum  et  purum  notionum 
verarum. 

Quin  etiam  hujusmodi  instantiae  sternunt  et  praestruunt  viam 

1  It  is  curious  that  Bacon  should  not  have  remarked  that  all  the  qualities  here 
mentioned  belong  to  felt  as  well  as  to  paper. 


NOVUM   ORGANUM.  287 

ad  operativam ;  ut  suo  loco  dicemus,  quando  de  Deductionibus 
ad  Praxin  sermo  erit. 

XXXIII. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum  ponenms  loco  undecimo  In- 
stantias  Comitatus,  atque  Ho  stile  s ;  quas  etiam  Instantias  Pro- 
positionum  Fixarum  appellare  consuevimus.  Eae  sunt  instantiae, 
quae  exhibent  aliquod  corpus  sive  concretum  tale,  in  quo  natura 
inquisita  perpetuo  sequatur  tanquam  comes  quidam  individuus ; 
aut  contra,  in  quo  natura  inquisita  perpetuo  fugiat  atque  ex 
comitatu  excludatur,  ut  hostis  et  inimicus.  Nam  ex  hujusmodi 
instantiis  formantur  propositiones  certae  et  universales,  aut 
affirmative  aut  negativae ;  in  quibus  subjectum  erit  tale  corpus 
in  concreto,  prsedicatum  vero  natura  ipsa  inquisita.  Etenim 
propositiones  particulares  omnino  jixce  non  sunt,  ubi  scilicet 
natura  inquisita  reperitur  in  aliquo  concreto  fluxa  et  mobilis, 
viz.  accedens  sive  acquisita,  aut  rursus  recedens  sive  deposita.  ' 
Quocirca  particulares  propositiones  non  habent  Praerogativam 
aliquam  majorem,  nisi  tantum  in  casu  Migrationis,  de  quo  antea 
dictum  est.  Et  nihilominus,  etiam  particulares  illse  propo- 
sitiones comparatae  et  collatse  cum  universalibus  multum 
juvant ;  ut  suo  loco  dicetur.  Neque  tamen,  etiam  in  universa- 
libus istis  propositionibus  exactam  aut  absolutam  affirmationem 
vel  abnegationem  requirimus.  Sufficit  enim  ad  id  quod  agitur 
etiamsi  exceptionem  nonnullam  singularem  aut  raram  pa- 
tiantur. 

Usus  autem  Instantiarum  Comitatus  est  ad  angustiandam 
Affirmativam  Formae.  Quemadmodum  enim  in  Instantiis  Mi- 
grantibus  angustiatur  Affirmativa  Formae  ;  viz.  ut  necessario 
poni  debeat  Forma  rei  esse  aliquid  quod  per  actum  ilium  Mi- 
grationis inditur  aut  destruitur ;  ita  etiam  in  Instantiis  Comi- 
tatus angustiatur  Affirmativa  Formae  ;  ut  necessario  poni  debeat 
Forma  rei  esse  aliquid  quod  talem  concretionem  corporis  sub- 
ingrediatur,  aut  contra  ab  eadem  abhorreat ;  ut  qui  bene  norit 
constitutionem  aut  schematismum  hujusmodi  corporis  non  longe 
abfuerit  ab  extrahenda  in  lucem  Forma  naturae  inquisita?. 

Exempli  gratia;  sit  natura  inquisita  Calidum.  Instantia 
Comitatus  est  flamma.  Etenim  in  aqua,  acre,  lapide,  metallo, 
et  aliis  quamplurimis,  calor  est  mobilis,  et  accedere  potest  et 
recedere ;  at  omnis  flamma  est  calida,  ita  ut  calor  in  concretione 
flammae  perpetuo  sequatur.  At  Instantia  Hostilis  Calidi  nulla 
reperitur  apud  nos.  Nam  de  visceribus  terra?  nihil  constat  ad 


288  NOVUM  ORGANUM. 

sensum ;  sed  eorum  corporum  quae  nobis  nota  sunt  nulla  prors'us 
est  concretio  quae  non  est  susceptibilis  caloris. 

At  rursus,  sit  natura  inquisita  Consistens.  Instantia  Hosti- 
lis  est  aer.  Eteniin  metallum  potest  fluere,  potest  consistere; 
similiter  vitrum ;  etiam  aqua  potest  consistere,  cum  conglaciatur: 
at  irnpossibile  est  ut  aer  unquam  consistat,  aut  exuat  fluorem. 

Verum  de  instantiis  hujusmodi  Propositionum  Fixarum  super- 
sunt  duo  monita,  quae  utilia  sunt  ad  id  quod  agitur.  Primum, 
ut  si  defuerit  plane  universalis  Affirmativa  aut  Negativa,  illud 
ipsum  diligenter  notetur  tanquam  non-ens;  sicut  fecimus  de 
Calido,  ubi  universalis  Negativa  (quatenus  ad  entia  quae  ad 
nostram  notitiam  pervenerint)  in  rerum  natura  deest.  Similiter, 
si  natura  inquisita  sit  JEternum  aut  Incorruptible,  deest 
Affirmativa  universalis  hie  apud  nos.  Neque  enim  prasdicari 
potest  Sternum  aut  Incorruptible  de  aliquo  corpore  eorum 
quae  infra  crelestia  sunt,  aut  supra  interiora  terrae.  Alterum 
monitum  est,  ut  propositionibus  universalibus,  tarn  affirmativis 
quam  negativis,  de  aliquo  concrete,  subjungantur  simul  ea  con- 
creta  quae  proxime  videntur  accedere  ad  id  quod  est  ex  non- 
entibus ;  ut  in  calore,  flammae  mollissimae  et  minimum  adurentes ; 
in  incorruptibili,  aurum,  quod  proxime  accedit.  Omnia  enim 
ista  indicant  terminos  naturae  inter  ens  et  non-ens ;  et  faciunt 
ad  circumscriptiones  Formarum,  ne  gliscant  et  vagentur  extra 
conditiones  materiae. 

XXXIV. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum,  ponemus  loco  duodecimo 
ipsas  illas  Instantias  Subjunctivas,  de  quibus  in  superior! 
aphorismo  diximus ;  quas  etiam  Instantias  Ultimitatis  sive 
Termini  appellare  consuevimus.  Neque  enim  hujusmodi  in- 
stantiae  utiles  sunt  tantum,  quatenus  subjunguntur  propositio- 
nibus fixis;  verum  etiam  per  se,  et  in  proprietate  sua.  In- 
dicant enim  non  obscure  veras  sectiones  naturae,  et  mensuras 
rerum,  et  illud  Quousgue  natura  quid  faciat  et  ferat,  et  deinde 
transitus  naturae  ad  aliud.  Talia  sunt,  aurum,  in  pondere; 
ferrum,  in  duritie ;  cete,  in  quantitate  animalium ;  canis,  in 
odore ;  inflammatio  pulveris  pyrii,  in  expansione  celeri ;  et  alia 
id  genus.  Nee  minus  exhibenda  sunt  ea  quae  sunt  ultima 
gradu  infimo,  quam  quae  supremo ;  ut  spiritus  vini,  in  pondere ! ; 

1  Although  precise  directions  for  making  ether  were  given  by  Valerius  Cordus  in 
1544,  yet  it  is  said  to  have  remained  unnoticed  until  it  was  rediscovered  in  the 


NOVUM  ORGANUM.  289 

sericum,  in  mollitie ;  vermiculi  cutis,  in  quantitate  animalium  ; 
et  caetera. 

XXXV. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum,  ponemus  loco  decimo  tertio 
Instantias  Fcederis  sive  Unionis.  Eze  sunt,  quae  confundunt  et 
adunant  naturas  quae  existimantur  esse  heterogeneae,  et  pro 
talibus  notantur  et  signantur  per  divisiones  receptas. 

At  Instantiae  Foederis  ostendunt  operationes  et  effectus  quae 
deputantur  alicui  ex  illis  heterogeneis  ut  propria,  competere 
etiam  aliis  ex  heterogeneis ;  ut  convincatur  ista  heterogenia 
(quae  in  opinione  est)  vera  non  esse  aut  essentialis,  sed  nil  aliud 
esse  qnam  modificatio  naturae  communis.  Optimi  itaque  sunt 
usus  ad  elevandum  et  evehendum  intellectum  a  difFerentiis  ad 
genera ;  et  ad  tollendum  larvas  et  simulachra  rerum,  prout 
occurrunt  et  prodeunt  personates  in  substantiis  concretis. 

Exempli  gratia :  sit  natura  inquisita  Calidum.  Omnino 
videtur  esse  divisio  solennis  et  authentica  quod  sint  tria  genera 
caloris;  viz.  calor  coslestium,  calor  animalium,  et  calor  ignis; 
quodque  isti  calores  (praesertim  unus  ex  illis  comparatus  ad 
reliquos  duos)  sint  ipsa  essentia  et  specie,  sive  natura  specifica, 
differentes  et  plane  heterogenei ;  quandoquidem  calor  cffilestium 
et  animalium  generet  et  foveat,  at  calor  ignis  contra  corrumpat 
et  destruat.  Est  itaque  Tnstantia  Frederis  experimentum  illud 
satis  vulgatum,  cum  recipitur  ramus  aliquis  vitis  intra  domum 
ubi  sit  focus  assiduus,  ex  quo  maturescunt  uvae  etiam  mense 
integro  citius  quam  foras ;  ita  ut  maturatio  fructus  etiam  pen- 
dentis  super  arborem  fieri  possit  scilicet  ab  igne,  cum  hoc 
ipsum  videatur  esse  opus  proprium  solis.1  Itaque  ab  hoc  initio 

eighteenth  century.  Bacon's  want  of  acquaintance  with  it,  implied  in  this  and  other 
passages,  is  therefore  not  surprising. 

1  The  regular  use  of  artificial  heat  in  green-houses  and  conservatories  was  not 
known  in  Bacon's  time.  In  the  Maison  Champetre,  an  encyclopaedia  of  gardening 
and  agriculture  published  in  1 607,  nothing  is  said  of  it ;  nor  is  there  anything  on  the 
subject  in  the  writings  of  Porta,  though  in  his  Nat.  Mag.  he  has  spoken  of  various 
modes  of  accelerating  the  growth  of  fruits  and  flowers.  In  the  Sylva  Sylvarum  (412.), 
however,  Bacon  speaks  of  housing  hot-country  plants  to  save  them,  and,  in  the  Essay 
on  Gardens,  of  stoving  myrtles.  The  idea  of  what  are  now  called  green-houses  was 
introduced  into  England  from  Holland  about  the  time  of  the  Revolution.  The 
orangery  at  Heidelberg,  formed,  I  believe,  about  the  middle  of  the  seventeenth  century, 
is  said  to  be  the  earliest  conservatory  on  record. 

It  is  related  that  Albertus  Magnus,  entertaining  the  emperor  at  Cologne  during  the 
winter,  selected  for  the  place  of  entertainment  the  garden  of  his  monastery.  Every- 
thing was  covered  with  snow,  and  the  guests  were  much  inclined  to  be  discontented  ; 
but  when  the  feast  began,  the  snow  cleared  away ;  the  trees  put  forth,  first  leaves, 
then  blossoms,  then  fruit;  and  the  climate  became  that  of  summer.  This  glorious 
summer,  which  had  thus  abruptly  succeeded  to  the  winter  of  their  discontent,  lasted 

VOL.  i.  u  % 


290  NOVUM  ORGANUM. 

facile  insurgit  intellectus,  repudiate  heterogenia  essential!,  ad 
inquirendum  quae  sint  differentiae  illae  quae  revera  reperiuntur 
inter  calorem  solis  et  ignis,  ex  quibus  fit  ut  eorum  operationes 
sint  tarn  dissimiles,  utcunque  illi  ipsi  participant  ex  natura 
communi. 

Quae  differentiae  reperientur  quatuor ;  viz.  primo  quod  calor 
solis  respectu  caloris  ignis  sit  gradu  longe  clementior  et  lenior ; 
secundo,  quod  sit  (praesertim  ut  defertur  ad  nos  per  aerem) 
qualitate  multo  huniidior  ;  tertio  (quod  caput  rei  est)  quod  sit 
summe  inaequalis,  atque  accedens  et  auctus,  et  deinceps  recedens 
et  diminutus;  id  quod  maxime  confert  ad  generationem  cor- 
porum.  Recte  enim  asseruit  Aristoteles l  causam  principalem 
generationum  et  corruptionum  quae  fiunt  hie  apud  nos  in 
superficie  terrae,  esse  viam  obliquam  solis  per  zodiacum ;  unde 
calor  solis,  partim  per  vicissitudines  diei  et  noctis,  partim  per 
successiones  sestatis  et  hyemis,  evadit  miris  modis  inaequalis. 
Neque  tamen  desinit  ille  vir  id  quod  ab  eo  recte  inventum 
fuit  statim  corrumpere  et  depravare.  Nam  ut  arbiter  scilicet 
naturae  (quod  illi  in  more  est)  valde  magistraliter  assignat 
causam  generationis  accessui  solis,  causam  autem  corruptionis 
recessui ;  cum  utraque  res  (accessus  videlicet  solis  et  recessus) 
non  respective,  sed  quasi  indifferenter,  praebeat  causam  tarn 
generationi  quam  corruption! ;  quandoquidem  inasqualitas  caloris 
generationi  et  corruption!  rerum,  requalitas  conservation!  tantum, 
ministret.  Est  et  quarta  differentia  inter  calorem  solis  et  ignis, 
magni  prorsus  momenti ;  viz.  quod  sol  operationes  suas  insinuet 
per  longa  temporis  spatia,ubi  operationes  ignis  (urgente  hominum 
impatientia)  per  breviora  intervalla  ad  exitum  perducantur. 
Quod  si  quis  id  sedulo  agat,  ut  calorem  ignis  attemperet  et 
reducat  ad  gradum  moderatiorem  et  leniorem  (quod  multis 
modis  facile  fit),  deinde  etiani  inspergat  et  admisceat  nonnul- 
lam  humiditatem,  maxime  autem  si  imitetur  calorem  solis  in 
inaequalitate,  postremo  si  moram  patienter  toleret  (non  certe 
earn  quae  sit  proportionata  operibus  solis,  sed  largiorem  quam 
homines  adhibere  solent  in  operibus  ignis),  is  facile  missam 
faciet  heterogeniam  illam  caloris,  et  vel  tentabit  vel  exaequabit 
vel  in  aliquibus  vincet  opera  solis,  per  calorem  ignis.  Similis 

only  till  the  conclusion  of  the  feast,  when  everything  resumed  its  former  aspect. 
It  would  be  a  fanciful  explanation,  and  I  know  not  whether  it  has  ever  been  suggested, 
to  say  that  Albertus  Magnus  really  entertained  the  emperor  in  a  conservatory,  and 
only  led  his  guests  through  the  garden.  See,  for  the  story,  Grimm's  Deutsche  Sagen 
1  Meteorologia,  i.  ]  4. 


NOVUM  ORGANUM.  291 

Instantia  Foederis  est  resuscitatio  papilionum  ex  frigore  stupen- 
tium  et  tanquam  emortuarum,  per  exiguum  teporem  ignis ;  ut 
facile  cernas  non  magis  negatum  esse  igni  vivificare  aniraantia 
quam  maturare  vegetabilia.  Etiam  inventum  illud  celebre 
Fracastorii  de  sartagine  acriter  calefacta,  qua  circundant  medici 
capita  apoplecticorura  desperatorum1,  expandit  manifesto  spiri- 
tus  animales  ab  humoribus  et  obstructionibus  cerebri  compres- 
sos  et  quasi  extinctos,  illosque  ad  motum  excitat,  non  aliter 
quam  ignis  operatur  in  aquam  aut  aerem,  et  tamen  per  conse- 
quens  vivificat.  Etiam  ova  aliquando  excluduntur  per  calorem 
ignis,  id  quod  prorsus  imitatur  calorem  animalem ;  et  complura 
ejusmodi ;  ut  nemo  dubitare  possit  quin  calor  ignis  in  multis 
subjectis  modificari  possit  ad  imaginem  caloris  ccelestium  et 
animalium.2 

Similiter  sint  naturae  inquisita?  Motus  et  Quies.  Videtur 
esse  divisio  solennis  atque  ex  intima  philosophia,  quod  corpora 
naturalia  vel  rotent,  vel  ferantur  recta,  vel  stent  sive  quiescant. 
Aut  enim  est  motus  sine  termino,  aut  statio  in  termino,  aut 
latio  ad  terminum.  At  motus  ille  perennis  rotationis  videtur 
esse  ccelestium  proprius;  statio  sive  quies  videtur  competere 
globo  ipsi  terra? ;  at  corpora  cetera  (gravia  qua?  vocant  et 
levia,  extra  loca  scilicet  connaturalitatis  suss  sita)  feruntur 
recta  ad  massas  sive  congregationes  similium ;  levia  sursum, 
versus  ambitum  coeli ;  gravia  deorsum,  versus  terrain.  Atque 
ista  pulchra  dictu  sunt. 

At  Instantia  Foederis  est  cometa  aliquis  humilior ;  qui  cum 
sit  longe  infra  coelum,  tamen  rotat.  Atque  commentum  Ari- 
stotelis3  de  alligatione  sive  sequacitate  cometse  ad  astrum  ali- 
quod  jampridem  explosum  est ;  non  tantum  quia  ratio  ejus  non 
est  probabilis,  sed  propter  experientiam  manifestam  discursus 
et  irregularis  motus  cometarum  per  varia  loca  coeli. 

At  rursus  alia  Instantia  Foederis  circa  hoc  subjectum  est 

1  It  is  mentioned  in  the  life  of  Fracastorius,  that  when  dying  of  apoplexy,  and 
speechless,  he  made  signs  for  the  application  of  a  cucurbita  (or  cupping-vessel)  to  his 
head,  remembering  the  remarkable  cure  which  he  had  effected  in  the  case  of  a  nun  at 
Verona.     It  is  scarcely  necessary  to  remark  that  "  dry  cupping,"  as  it  is  called,  acts 
simply  by  partially  rem«ving  the  pressure  of  the  atmosphere :  the  heat  applied  to  the 
vessel  has  no  other  effect  than  that  of  rarefying  the  air  it  contains. 

2  Bacon's  rejection  of  the  essential  heterogeneity  of  the  three  species  of  heat  is  appa- 
rently taken  from  Telesius,  De  Rerum   Nat.  vi.  20.      Telesius  remarks,   as  Bacon 
does,  that  eggs  may  be  hatched,  and  insects  apparently  dead  restored  to  life,  by  means 
of  artificial  heat. 

3  Meteorol.  i.  4. 

u  2 


292  NOVUM   ORGANUM. 

raotus  aeris  ;  qui  intra  tropicos  (ubi  circuli  rotationis  sunt  ma- 
jores)  videtur  et  ipse  rotare  ab  oriente  in  occidentem. 

Et  alia  rursus  instantia  foret  fluxus  et  refluxus  maris,  si 
modo  aquas  ipsae  deprehendantur  ferri  motu  rotationis  (licet 
tardo  et  evanido)  ab  oriente  in  occidentem;  ita  tamen  ut  bis 
in  die  repercutiantur.  Itaque,  si  haec  ita  se  habeant,  mani- 
festum  est  motum  istum  rotationis  non  terminari  in  ccelesti- 
bus,  sed  communicari  aeri  et  aquae. 

Etiam  ista  proprietas  levium,  nimirum  ut  ferantur  sursum, 
vacillat  nonnihil.  Atque  in  hoc  sumi  potest  pro  Instantia 
Foaderis  bulla  aquae.  Si  enim  aer  fuerit  subter  aquam,  ascendit 
rapide  versus  superficiem  aquae,  per  motum  ilium  plagoe  (quam 
vocat  Democritus)  per  quam  aqua  descendens  percutit  et  attollit 
ae'rem  sursum ;  non  autem  per  contentionem  aut  nixum  aeris 
ipsius.  Atqui  ubi  ad  superficiem  ipsam  aquae  ventum  fuerit, 
turn  cohibetur  aer  ab  ulteriore  ascensu,  per  levem  resistentiam 
quam  reperit  in  aqua,  non  statim  tolerante  se  discontinuari : 
ita  ut  exilis  admodum  sit  appetitus  aeris  ad  superiora. 

Similiter  sit  natura  inquisita  Pondus.  Est  plane  divisio 
recepta,  ut  densa  et  solida  ferantur  versus  centrum  terrae,  rara 
autem  et  tenuia  versus  ambitum  cceli ;  tanquam  ad  loca  sua 
propria.  Atque  loca  quod  attinet,  (licet  in  scholis  hujusmodi 
res  valeant)  plane  inepta  et  puerilis  cogitatio  est,  locum  aliquid 
posse.  Itaque  nugantur  philosophi  cum  dicant  quod,  si  per- 
forata  esset  terra,  corpora  gravia  se  sisterent  quando  ventum 
esset  ad  centrum.  Esset  enim  certe  virtuosum  plane  et  efficax 
genus  nihili,  aut  puncti  matheniatici,  quod  aut  alia  afficeret, 
aut  rursus  quod  alia  appeterent :  corpus  enim  non  nisi  a  cor- 
pore  patitur.  Verum  iste  appetitus  ascendendi  et  descendendi 
aut  est  in  schematismo  corporis  quod  movetur,  aut  in  sym- 
pathia  sive  consensu  cum  alio  corpore.  Quod  si  inveniatur 
aliquod  corpus  densum  et  solidum,  quod  nihilominus  non  fe- 
ratur  ad  terrain,  confunditur  hujusmodi  divisio.  At  si  recipiatur 
opinio  Gilberti,  quod  magnetica  vis  terrae  ad  alliciendum  gravia 
non  extendatur  ultra  orbem  virtutis  suss  (quaa  operatur  sem- 
per ad  distantiam  certain,  et  non  ultra) !,  hocque  per  aliquam 


1  In  Gilbert's  philosophy,  the  earth's   magnetic  action  is  not  distinguished  from 
gravity.     Thus  he  says :  "  Partes  vero  primariorum  globorura  integris  alligatse  sunt,  in 

illos  natural!  desiderio  incumbunt Non  autem  est  appetitus  aut  inclinatio  ad 

locum,  aut  spatium,  aut  terminum ;  sed  ad  corpus,  ad  fontem,  ad  matrem,  ad  princi- 
pium  ubi  uniuntur,  conservantur,  et  a  periculis  vagaj  partes  revocatee  quiescunt  omnes. 


NOVUM  ORGANUM.  293 

Instantiam  verificetur,  ea  demum  erit  Instantia  Foederis  circa 
hoc  subjectum.  Neque  tamen  occurrit  impraesentiarum  aliqua 
instantia  super  hoc  certa  et  manifesta.  Proxime  videntur 
accedere  cataractse  coeli,  quae  in  navigationibus  per  Oceanum 
Atlanticum  versus  Indias  utrasque  saspe  conspiciuntur.  Tanta 
enim  videtur  esse  vis  et  moles  aquarum  qua?  per  hujusmodi 
cataractas  subito  effunditur,  ut  videatur  collectio  aquarum 
fuisse  ante  facta,  atque  in  his  locis  hsesisse  et  mansisse;  et 
postea  potius  per  causam  violentam  dejecta  et  detrusa  esse, 
quam  natural!  motu  gravitatis  cecidisse  ;  adeo  ut  conjici  possit, 
corpoream  molem  densam  atque  compactam  in  magna  distantia 
a  terra  fore  pensilem  tanquam  terram  ipsam,  nee  casuram 
nisi  dejiciatur.  Verum  de  hoc  nil  certi  affirmamus.  Interim 
in  hoc  et  in  multis  aliis  facile  apparebit,  quam  inopes  siinus 
histories  naturalis  ;  cum  loco  instantiarum  certarum  nonnun- 
quam  suppositiones  afferre  pro  exemplis  cogamur. 

Similiter  sit  natura  inquisita  Discursus  Ingenii.  Videtur 
omnino  divisio  vera,  rationis  humanas  et  solertiae  brutorum. 
Attamen  sunt  nonnullas  instantiae  actionum  quse  eduntur  a 
brutis,  per  quas  videntur  etiam  bruta  quasi  syllogizare;  ut 
memoriae  proditum  est  de  corvo,  qui  per  magnas  siccitates 
fere  enectus  siti  conspexit  aquam  in  trunco  cavo  arboris;  at- 
que cum  non  daretur  ei  intrare  propter  angustias,  non  cessavit 
jacere  multos  lapillos,  per  quos  surgeret  et  ascenderet  aqua  ut 
bibere  posset ;  quod  postea  cessit  in  proverbium. 

Similiter  sit  natura  inquisita  Visibile.  Videtur  omnino 
esse  divisio  vera  et  certa,  lucis,  quae  est  visibile  originale  et 
primam  copiam  facit  visui,  et  coloris,  qui  est  visibile  secun- 
darium  et  sine  luce  non  cernitur,  ita  ut  videatur  nil  aliud  esse 
quam  imago  aut  modificatio  lucis.1  Attamen  ex  utraque  parte 
circa  hoc  videntur  esse  Instantiae  Foederis ;  scilicet,  nix  in 

Ita  tellus  allicit  magnetica  omnia,  turn  alia  omnia  in  quibus  vis  magnetica  primaria 
desiit  materis  ratione ;  quae  inclinatio  in  terrenis  gravitas  dicitur."  —  De  Mundo, 
ii.  c.  3.  Again,  that  the  magnetic  action  of  the  earth  or  of  a  magnet  is  confined  to  a 
definite  orb  appears  from  a  variety  of  passages.  See  De  Magnete,  ii.  c.  7.,  and  the 
definitions  prefixed  to  this  work.  Gilbert  distinguished  between  the  "  orb  of  virtue," 
which  includes  the  whole  space  through  which  any  magnetic  action  extends,  and  the 
"  orb  of  coition,"  which  is  "  totum  illud  spatium  per  quod  minimum  magneticum  per 
magnetem  movetur."  He  asserts  that  the  orb  of  the  magnetic  virtue  extends  to  the 
moon,  and  ascribes  the  moon's  inequalities  to  the  effects  it  produces  (De  Mundo, 
ii. c.  19.).  In  the  preceding  chapter  he  remarks,  "Luna  magnetice  alligatur  terrae,  quia 
facies  ejus  semper  versus  terram." 

1  The  doctrine  of  this  passage  seems  to  be  taken  from  Telesius,  De  Rerun  Natura, 
vii.  c.  31.: — "  Sensus  ipse  primo  illam  [lucem]  et  per  se  visilem  colores  siquidem 
visiles,  at  secundo  a  luce  loco  et  lucis  omnino  opera  visiles  declarat." 

u  3 


294  NOVUM  ORGANUM. 

magna  quantitate,  et  flamma  sulphuris ;  in  quarum  altera 
videtur  esse  color  primulum  lucens,  in  altera  lux  vergens  ad 
colorem. 

XXXVI. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum,  ponemus  loco  decimo 
quarto  Instantias  Crucis ;  translate  vocabulo  a  Crucibus,  quae 
erectae  in  biviis  indicant  et  signant  viarum  separationes.  Has 

etiam  Instantias  Decisorias  et  Judiciales,  et  in  casibus  nonnullis 

• 

Instantias  Oraculi  et  Mandati,  appellare  consuevimus.  Earum 
ratio  talis  eat.  Cum  in  inquisitione  naturae  alicujus  intellectus 
ponitur  tanquam  in  aequilibrio,  ut  incertus  sit  utri  naturarum  e 
duabus,  vel  quandoque  pluribus,  causa  naturae  inquisitae  at- 
tribui  aut  assignari  debeat,  propter  complurium  naturarum  con- 
cursum  frequentem  et  ordinarium,  Instantiae  Crucis  ostendunt 
consortium  unius  ex  naturis  (quoad  naturam  inquisitam)  fidum 
et  indissoluble,  alterius  autem  varium  et  separabile;  unde 
tenninatur  quaestio,  et  recipitur  natura  ilia  prior  pro  causa, 
missa  altera  et  repudiata,  Itaque  hujusmodi  instantiae  sunt 
maxima?  lucis,  et  quasi  magnae  auctoritatis ;  ita  ut  curriculum 
interpretationis  quandoque  in  illas  desinat,  et  per  illas  per- 
ficiatur.  Interdum  autem  Instantiae  Crucis  illae  occurrunt  et 
inveniuntur  inter  jampridem  notatas;  at  ut  plurimum  novae 
aunt,  et  de  industria  atque  ex  composite  quaesitae  et  applicataj, 
et  diligentia  sedula  et  acri  tandem  erutae.1 

Exempli  gratia;  sit  natura  inquisita  Fluxus  et  Refluxus 
Maris,  ille  bis  repetitus  in  die  atque  sexhorarius  in  accessibus 
et  recessibus  singulis,  cum  differentia  nonnulla  quae  coincidit  in 
motum  lunae.  Bivium  circa  hanc  naturam  tale  est. 

Necesse  prorsus  est  ut  iste  motusefficiatur,  velab  aquarum  pr<;- 
gressu  et  regressu,  in  modum  aquae  in  pelvi  agitatae,  quae  quando 
latus  unum  pelvis  alluit  deserit  alterum;  vel  a  sublatione  et 
subsidentia  aquarum  e  profundo,  in  modum  aqua?  ebullientis  et 
rursus  subsidentis.  Utri  vero  causae  fluxus  et  refluxus  ille  as- 
signari debeat,  oritur  dubitatio.  Quod  si  recipiatur  prior  assertio, 
necesse  est  ut  cum  sit  fluxus  in  mari  ex  una  parte  fiat  sub  idem 
tempus  alicubi  in  mari  refluxus  ex  alia.  Itaque  ad  hoc  reducitur 
inquisitio.  Atqui  observavit  Acosta,  cum  aliis  nonnullis  (dili- 

1  These  are  instances  of  the  experiments  spoken  of  in  the  Dtitrilulio  Operis, 
"  quae  ad  intentionem  ejus  qurxl  qua-ritur  perite  et  secundum  artem  excogitata  et 
apposita  sunt."  (p.  138.)— /.  S. 


NOVDM  ORGANUM.  295 

genti  tacta  inquisitione),  quod  ad  litora  Florida  et  ad  litora 
ad  versa  Hispaniae  et  Africte,  fiant  fluxus  marls  ad  eadem  tem- 
pora,  et  refluxus  itidem  ad  eadem  tempora ;  non  contra,  quod 
cum  fluxus  fit  ad  littora  Floridae,  fiat  refluxus  ad  littora  Hispaniae 
et  Africa?.1  Attamen  adhuc  diligentius  attendenti,  non  per  hoc 
evincitur  motus  attollens,  et  abnegatur  motus  in  progressu. 
Fieri  enim  potest,  quod  sit  motus  aquarum  in  progressu,  et 
nihilominus  inundet  adversa  littora  ejusdem  alvei  simul ;  si  aqua? 
scilicet  illae  contnidantur  et  compellantur  aliunde,  quemadmodum 
lit  in  fluviis,  qui  fluunt  et  refluunt  ad  utrumque  littus  horis 
iisdem,  cum  tamen  iste  motus  liquido  sit  motus  in  progressu, 
nempe  aquarum  ingredientium  ostia  fluminum  ex  mari.  Itaque 
simili  modo  fieri  potest,  ut  aquas  venientes  magna  mole  ab 
Oceano  Orientali  Indico  compellantur  et  trudantur  in  alveuni 
Maris  Atlantici,  et  propterea  inundent  utrumque  latus  simul. 
Quaerendum  itaque  est,  an  sit  alius  alveus  per  quern  aquae 
possiut  iisdem  temporibus  minui  et  refluere,  Atque  presto  est 
Mare  Australe,  Mari  Atlantico  neutiquam  minus,  sed  potius 
magis  latum  et  extensum,  quod  ad  hoc  sufficere  possit, 

Itaque  jam  tandem  perventum  est  ad  Instantiam  Crucis  circa 
hoc  subjectum.  Ea  talis  est:  si  pro  certo  inveniatur,  quod 
cum  fit  fluxus  ad  littora  adversa  tarn  Floridae  quarn  Hispaniae 
in  Mari  Atlantico,  fiat  siniul  fluxus  ad  littora  Peruviae  et  juxta 
dorsuni  China?  in  Mari  Australi;  turn  certe  per  hanc  Instantiam 
Peeisoriam  abjudicanda  est  assertio  quod  fluxus  et  refluxus 
maris,  de  quo  inquiritur,  fiat  per  motum  progressivum :  neque 
enim  relinquitur  aliud  mare  aut  locus,  ubi  possit  ad  eadem 
tempora  fieri  regressus  aut  refluxus.  Commodissime  autem 
hoc  sciri  possit,  si  inquiratur.  ab  incolis  Panamas  et  Limae  (ubi 
uterque  Oceanus,  Atlanticus  et  Australis,  per  parvum  Istlimum 
separantur),  utrum  ad  contrarias  Isthmi  partes  fiat  simul  fluxus 
et  refluxus  maris.  an  e  contra,  Verum  ha?c  decisio  sive  abju- 
dicatio  certa  videtur,  posito  quod  terra  stet  immobilis.  Quod 
si  terra  rotet,  fieri  fortasse  potest  ut  ex  ina^quali  rotatione 
(quatenus  ad  celeritatom  sive  incitationem)  terrae  et  aquarum 
maris.  sequatur  compulsio  violenta  aquarum  in  cumulum 
sursum,  quie  sit  fluxus;  et  relaxatio  earundem  (postquam 
amplius  cumulari  non  sustinuerint)  in  deorsum,  quae  sit  re- 

1  Compare  the  De  Fl*x*  et  B^KTW  Mart*.     I  have  not  been  able  to  find  thi* 
statement  in  Acosta,  who  speaks  of  the  synchronism  of  the  tides  on  the  opposite  sides 
of  South   America,  as  shown  by  the  meeting  of  the  tidal  waves  in  the  Straits  of 
.Han.  (iii.  14.> 

C  4 


296  NOVUM  ORGANUM. 

fluxus.  Verum  de  hoc  facienda  est  inquisitio  separatim.  At- 
tamen  etiam  hoc  supposito  illud  aeque  manet  fixum,  quod 
necesse  sit  fieri  alicubi  refluxum  maris  ad  eadem  tempora 
quibus  fiunt  fluxus  in  aliis  partibus. 

Similiter,  sit  natura  inquisita  posterior  ille  motus  ex  duobus 
quos  supposuimus,  videlicet  motus  maris  se  attollens  et  rursus 
subsidens;  si  forte  ita  acciderit  ut  (diligenti  facto  examine) 
rejiciatur  motus  alter,  de  quo  diximus,  progress! vus.  Turn  vero 
erit  trivium  circa  hanc  naturam  tale.  Necesse  est  ut  motus  iste, 
per  quern  aqua?  in  fluxibus  et  refluxibus  se  attollunt  et  rursus 
relabuntur,  absque  aliqua  accessione  aquarum  aliarum  quae  ad- 
volvuntur,  fiat  per  unum  ex  his  tribus  modis ;  vel  quod  ista 
aquarum  copia  emanet  ex  interioribus  terras  et  rursus  in  ilia  se 
recipiat ;  vel  quod  non  sit  aliqua  amplior  moles  aquarum,  sed 
quod  eaedem  aquae  (non  aucto  quanto  suo)  extendantur  sive 
rarefiant,  ita  ut  majorem  locum  et  dimensionem  occupent,  et 
rursus  se  contrahant ;  vel  quod  nee  copia  accedat  major  nee 
extensio  amplior,  sed  eaedem  aquas  (prout  sunt  tarn  copia  quam 
densitate  aut  raritate)  per  vim  aliquam  magneticam  desuper  eas 
attrahentem  et  evocantem,  et  per  consensum,  se  attollant  et 
deinde  se  remittant.  Itaque  reducatur  (si  placet)  jam  inqui- 
sitio (missis  duobus  illis  motibus  prioribus)  ad  hunc  ultimum ; 
et  inquiratur  si  fiat  aliqua  talis  sublatio  per  consensum  sive  vim 
magneticam.  Atqui  primo  manifestum  est  universas  aquas, 
prout  ponuntur  in  fossa  sive  cavo  maris,  non  posse  simul  attolli, 
quia  defuerit  quod  succedat  in  fundo ;  adeo  ut  si  foret  in  aquis 
aliquis  hujusmodi  appetitus  se  attollendi,  ille  ipse  tamen  a  nexu 
rerum,  sive  (ut  vulgo  loquuntur)  ne  detur  vacuum,  fractus  foret 
et  cohibitus.  Relinquitur,  ut  attollantur  aquae  ex  aliqua  parte, 
et  per  hoc  minuantur  et  cedant  ex  alia.  Enimvero  rursus 
necessario  sequetur  ut  vis  ilia  magnetica,  cum  super  totum 
operari  non  possit,  circa  medium  operetur  intensissime ;  ita  ut 
aquas  in  medio  attollat,  illae  vero  sublatae  latera  per  succes- 
sionem  deserant  et  destituant. 

Itaque  jam  tandem  perventum  est  ad  Instantiam  Crucis  circa 
hoc  subjectum.  Ea  talis  est :  si  inveniatur  quod  in  refluxibus 
maris  aquarum  superficies  in  mari  sit  arcuata  magis  et  rotunda, 
attollentibus  se  scilicet  aquis  in  medio  maris  et  deficientibus 
circa  latera,  quas  sunt  litora ;  et  in  fluxibus  eadem  superficies 
sit  magis  plana  et  aaqua,  redeuntibus  scilicet  aquis  ad  priorem 
suam  positionem ;  turn  certe  per  hanc  Instantiam  Decisoriam 


NOVUM   ORGANUM.  297 

potest  recipi  sublatio  per  vim  magneticam,  aliter  prorsus  abjudi- 
canda  est.  Hoc  vero  in  fretis  per  lineas  nauticas  non  difficile 
est  experiri 1 ;  videlicet  utrum  in  refluxibus  versus  medium 
maris,  mare  non  sit  magis  altum  sive  profundum  quam  in 
fluxibus.  Notandum  autem  est,  si  hoc  ita  sit,  fieri  (contra  ac 
credit  ur)  ut  attollant  se  aquae  in  refluxibus,  demittant  se  tantum 
in  fluxibus,  ita  ut  littora  vestiant  et  inundent. 

Similiter,  sit  natura  inquisita  Motus  Rotationis  spontaneus; 
et  speciatim,  utrum  Motus  Diurnus,  per  quern  sol  et  stellae  ad 
conspectum  nostrum  oriuntur  et  occidunt,  sit  motus  rotationis 
verus  in  coelestibus,  aut  motus  apparens  in  coelestibus,  verus  in 
terra.  Poterit  esse  Instantia  Crucis  super  hoc  subjectum  tails. 
Si  inveniatur  motus  aliquis  in  oceano  ab  oriente  in  occidentem, 
licet  admodum  languidus  et  enervatus  ;  si  idem  motus  reperiatur 
paulo  incitatior  in  acre,  prsesertim  intra  tropicos,  ubi  propter 
majores  circulos  est  magis  perceptibilis ;  si  idem  motus  reperiatur 
in  humilioribus  cometis,  jam  factus  vivus  et  validus ;  si  idem 
motus  reperiatur  in  planetis,  ita  tamen  dispensatus  et  graduatus 
ut  quo  propius  absit  a  terra  sit  tardier,  quo  longius  celerior, 
atque  in  coelo  demum  stellato  sit  velocissimus ;  turn  certe  recipi 
debet  motus  diurnus  pro  vero  in  ccelis,  et  abnegandus  est  motus 
terra3 ;  quia  manifestum  erit,  motum  ab  oriente  in  occidentem 
esse  plane  cosmicum  et  ex  consensu  universi,  qui  in  summitati- 
bus  coeli  maxime  rapidus  gradatim  labascat,  et  tandem  desinat 
et  exstinguatur  in  immobili,  videlicet  terra.2 

Similiter,  sit  natura  inquisita  Motus  Rotationis  ille  alter 
apud,  astronomos  decantatus,  renitens  et  contrarius  Motui 
Diurno,  videlicet  ab  occidente  in  orientem ;  quern  veteres  astro- 
nomi  attribuunt  planetis,  etiam  coelo  stellato  ;  at  Copernicus  et 
ejus  sectatores  terras  quoque ;  et  quaeratur  utrum  inveniatur  in 
rerum  natura  aliquis  talis  motus,  an  potius  res  conficta  sit  et 
supposita,  ad  compendia  et  commoditates  calculationum,  et  ad 
pulchrum  illud,  scilicet  de  expediendis  motibus  coelestibus  per 
circulos  perfectos.  Neutiquam  enim  evincitur  iste  motus  esse 

1  It  is  scarcely  necessary  to  remark  that  wherever  soundings  are  possible,  tidal 
phenomena  are  derivative,  and  give  no  direct  information  as  to  the  form  the  ocean 
would  assume  if  the  hypothesis  of  the  equilibrium  theory  represented  the  reality. 

2  Nothing  shows  better  than  an  instance  of  this  kind,  the  impossibility  of  reducing 
philosophical  reasoning  to  a  uniform  method  of  exclusion.     How  could  the  analogical 
argument  in  the  text  be  stated  in  accordance  with  what  Bacon  seems  to  recognise  as 
the  only  true  form  of  induction,  —  that,  namely,  which  proceeds  by  exclusion  ?     The 
argument  depends  on  a  wholly  non-logical  element,  the  conviction  of  the  unity  and 
h;irmony  of  nature. 


298  NOYUM  ORGANUM. 

in  supernis  verus  et  realis,  nee  per  defectum  restitutionis  pla- 
neta?  in  motu  diurno  ad  idem  punctum  coeli  stellati,  nee  per 
diversam  politatem  zodiaci,  habito  respectu  ad  polos  mundi ; 
qua?  duo  nobis  hunc  motum  pepererunt.  Primum  enim  phaeno- 
menon  per  anteversionem  et  derelictionem  optime  salvatur  ;  se- 
cundum  per  lineas  spirales ;  adeo  ut  inaequalitas  restitutionis  et 
declinatio  ad  tropicos  possint  esse  potius  modificationes  motus 
unici  illius  diurni,  quam  motus  renitentes  aut  circa  diversos 
polos.  Et  certissimum  est,  si  paulisper  pro  plebeiis  nos  gera- 
mus  (missis  astronomorum  et  scholse  commentis,  quibus  illud  in 
more  est  ut  sensui  in  multis  immerito  vim  faciant,  et  obscuriora 
malint),  talem  esse  motum  istum  ad  sensum,  qualem  diximus ; 
cujus  imaginem  per  fila  ferrea  (veluti  in  machina)  aliquando 
reprsesentari  fecimus.1 

Verum  Instantia  Crucis  super  hoc  subjectum  poterit  esse  talis. 
Si  inveniatur  in  aliqua  historia  fide  digna,  fuisse  cometam  ali- 
quem  vel  sublimiorem  vel  humiliorem  qui  non  rotaverit  cum 
consensu  manifesto  (licet  admodum  irregulariter)  Motus  Diurni, 
sed  potius  rotaverit  in  contrarium  coeli,  turn  certe  hucusque 
judicandum  est  posse  esse  in  natura  aliquem  talem  motum. 
Sin  nihil  hujusmodi  inveniatur,  habendus  est  pro  suspecto,  et  ad 
alias  Instantia  s  Crucis  circa  hoc  confugiendum. 

Similiter,  sit  natura  inquisita,  Pondus  sive  Grave.  Bivium 
circa  hanc  naturam  tale  est.  Necesse  est  ut  gravia  et  ponderosa 
vel  tendant  ex  natura  sua  ad  centrum  terra?,  per  proprium 
schematismum  ;  vel  ut  a  massa  corporea  ipsius  terra?,  tanquam  a 
congregatione  corporum  connaturalium,  attrahantur  et  rapiantur, 
et  ad  earn  per  consensum  ferantur.  At  posterius  hoc  si  in  causa 
sit,  sequitur  ut  quo  propius  gravia  appropinquant  ad  terram, 
eo  fortius  et  majore  cum  impetu  ferantur  ad  earn ;  quo  longius 
ab  ea  absint,  debilius  et  tardius  (ut  fit  in  attractionibus  magne- 
ticis) ;  idque  fieri  intra  spatium  certum ;  adeo  ut  si  elongata 
fuerint  a  terra  tali  distantia  ut  virtus  terrae  in  ea  agere  non  pos- 
sit,  pensilia  mansura  sint,  ut  et  ipsa  terra,  nee  omnino  decasura. 


1  This  passage  does  the  author  little  credit.  He  does  not  seem  to  have  perceived 
that  the  resolution  of  the  apparent  motion  into  other  simpler  motions  was  an  essentially 
necessary  step  before  the  phenomena  could  be  grouped  together  in  any  general  law. 
The  transition  from  the  apparent  motion  to  the  real  motions  could  never  have  been 
made  unless  the  former  had  been  resolved  in  the  manner  which  Bacon  here  condemns. 
From  the  concluding  remark  no  astronomer  would  have  dissented,  "  talem  esse  motum 
ad  sensum,  qualem  diximus."  About  this  there  can  be  no  question ;  but  the  whole 
passage  shows  how  little  Bacon  understood  the  scope  and  the  value  of  the  astronomy 
of  bis  own  time. 


NOVUM   ORGANUM.  299 

Itaque  talis  circa  hanc  rem  poterit  esse  Instantia  Crucis. 
Sumatur  horologium  ex  iis  quae  moventur  per  pondera  plum- 
bea,  et  aliud  ex  iis  quae  moventur  per  compressionem  laminse 
ferreae;  atque  vere  probentur,  ne  alterum  altero  velocius  sit 
aut  tardius ;  deinde  ponatur  horologium  illud  movens  per  pon- 
dera super  fastigium  alicujus  templi  altissimi,  altero  illo  infra 
detento ;  et  notetur  diligenter  si  horologium  in  alto  situm 
tardius  moveatur  quam  solebat,  propter  diminutam  virtutem 
ponderum.  Idem  fiat  experimentum  in  profundis  minerarum 
alte  sub  terra  depressarum,  utrum  horologium  hujusmodi  non 
moveatur  velocius  quam  solebat,  propter  auctam  virtutem  pon- 
derum. Quod  si  inveniatur  virtus  ponderum  minui  in  sublimi, 
aggravari  in  subterraneis,  recipiatur  pro  causa  ponderis  at- 
tractio  a  massa  corporea  terras.1 

Similiter,  sit  natura  inquisita  Verticitas  Acus  Ferreae,  tactae 
magnete.  Circa  hanc  naturam  tale  erit  bivium.  Necesse  est 
ut  tactus  magnetis  vel  ex  se  indat  ferro  verticitatem  ad  septen- 
triones  et  austrum ;  vel  ut  excitet  ferrum  tantummodo  et  habi- 
litet,  motus  autem  ipse  indatur  ex  praesentia  terrse ;  ut  Gil- 
bertus  opinatur,  et  tanto  conatu  probare  nititur.  Itaque  hue 
spectant  ea  quae  ille  perspicaci  industria  conquisivit.  Nimirum 
quod  clavus  ferreus,  qui  diu  duravit  in  situ  versus  septentriones 
et  austrum,  colligat  mora  diutina  verticitatem,  absque  tactu 
magnetis ;  ac  si  terra  ipsa,  quas  ob  distantiam  debiliter  opera- 
tur  (namque  superficies  aut  extima  incrustatio  terrae  virtutis 
magneticae,  ut  ille  vult,  expers  est),  per  moram  tamen  longam 
magnetis  tactum  suppleret,  et  ferrum  exciret,  deinde  excitum 
conformaret  et  verteret.  Rursus,  quod  ferrum  ignitum  et 
candens,  si  in  exstinctione  sua  exporrigatur  inter  septentriones 


1  Nothing  can  be  more  ingenious  than  the  instantia  crucis  here  proposed.  A  series 
of  observations  were  made  by  Dr.  Whewell  and  Mr.  Airy  to  determine  the  effect  on 
the  time  of  vibration  of  a  pendulum,  produced  by  carrying  it  to  the  bottom  of  a  mine  ; 
but,  probably  from  the  effect  of  local  attractions,  the  results  were  scarcely  as  satisfactory 
as  might  have  been  expected.  In  the  autumn  of  1854,  Mr.  Airy  instituted  similar 
experiments  in  the  Harton  Colliery.  They  appear  likely  to  afford  more  satisfactory 
results  than  the  older  series  made  at  Dolcoath. 

Voltaire  cites  the  passage  in  the  text  in  support  of  his  remark  that  "  le  plus  grand 
service,  peut-etre,  que  F.  Bacon  ait  rendu  a  la  philosophie  a  etc  de  deviner  1'attraction." 
But  in  reality  the  notion  of  attraction  in  one  form  or  other  (e.  g.  the  attraction  of  the 
sea  by  the  moon)  sprang  up  in  the  infancy  of  physical  speculation ;  and  it  cannot  be 
affirmed  that  Bacon's  ideas  on  the  subject  were  as  clear  as  those  of  his  predecessor 
William  Gilbert.  (See  note  on  De  Aug.  ii.  13.)  By  an  error  similar  to  Voltaire's, 
some  of  Dante's  commentators  have  claimed  for  him  the  credit  of  being  the  first  to 
indicate  the  true  cause  of  the  tides.  The  passage  on  which  this  claim  is  founded  is  in 
the  Paradise,  xvi.  82. 


300  NOVUM  ORGANUM. 

et  austrum,  colligat  quoque  verticitatem  absque  tactu  magnetls ; 
ac  si  partes  ferri  in  motu  positae  per  ignitionem,  et  postea  se 
recipientes,  in  ipso  articulo  extinctionis  suae  magis  essent  sus- 
ceptivae  et  quasi  sensitiva?  virtutis  manantis  a  terra  quam  alias, 
et  inde  fierent  tanquam  excitae.  Verum  base,  licet  bene  obser- 
vata,  tamen  non  evincunt  prorsus  quod  ille  asserit.1 

Instantia  Crucis  autem  circa  hoc  subjectum  poterit  esse  talis. 
Capiatur  terrella 2  ex  magnete,  et  notentur  poli  ejus ;  et  po- 
nantur  poli  terrellae  versus  orientem  et  occasum,  non  versus 
septentriones  et  austrum,  atque  ita  jaceant;  deinde  superponatur 
acus  ferrea  intacta,  et  permittatur  ita  manere  ad  dies  sex  aut 
septem.  Acus  vero  (nam  de  hoc  non  dubitatur)  dum  manet 
super  mngnetem,  relictis  polis  mundi,  se  vertet  ad  polos  magne- 
tis;  itaque  quamdiu  ita  manet,  vertitur  scilicet  ad  orientem 
et  occidentem  mundi.  Quod  si  inveniatur  acus  ilia,  remota  a 
magnete  et  posita  super  versorium,  statim  se  applicare  ad 
septentriones  et  austrum,  vel  etiam  paulatim  se  eo  recipere, 
turn  recipienda  est  pro  causa,  prassentia  terras  ;  sin  aut  vertatur 
(ut  prius)  in  orientem  et  occidentem,  aut  perdat  verticitatem, 
habenda  est  ilia  causa  pro  suspecta,  et  ulterius  inquirendum 
est. 

Similiter,  sit  natura  inquisita  Corporea  Substantia  Lunae ; 
an  sit  tenuis,  flammea,  sive  ae'rea,  ut  plurimi  ex  priscis  philo- 
sophis  opinati  sunt ;  an  solida  et  densa,  ut  Gilbertus  et  multi 
moderni,  cum  nonnullis  ex  antiquis,  tenent.3  Rationes  po- 
sterioris  istius  opinionis  fundantur  in  hoc  maxime,  quod  luna 
radios  solis  reflectat;  neque  videtur  fieri  reflexio  lucis  nisi  a 
solidis. 

Itaque  Instantiae  Crucis  circa  hoc  subjectum  eae  esse  poterint  (si 
modo  aliqua?  sint)  quae  demonstrent  reflexionem  a  corpore  tenui, 
qualis  est  flamma,  modo  sit  crassitiei  sufficientis.  Certe  causa 
crepusculi,  inter  alias,  est  reflexio  radiorum  solis  a  superiore 
parte  aeris.  Etiam  quandoque  reflecti  videmus  radios  solis  tem- 
poribus  vespertinis  serenis  a  fimbriis  nubium  roscidarum,  non 


1  See,  for  these  two  remarks,  the  twelfth  chapter  of  the  third  book  of  Gilbert's  trea- 
tise De   Magnete.     It   is  illustrated   by  a  curious  woodcut,   representing  the  smith 
forging  a  bar  of  iron,  and  holding  it,  as  he  does  so,  in  the  plane  of  the  meridian. 

2  Terrella  is  a  word  used  by  Gilbert  to  denote  a  spherical  magnet.     One  of  the  fun- 
damental ideas  of  his  philosophy  was  that  the  earth  was  a  great  magnet;  and  a  magnet 
of  the  same  form  was  therefore  called  a  little  earth,  or  terrella.      See,  for  instance,  his 
treatise  De  Magnete,  ii.  cc.  7  &  8. 

3  See  Gilbert's  De  Mundo,  &c.,  ii.  c.  13  et  sqq. 


NOVUM  ORGANUM.  301 

minori  splendore,  sed  potius  illustriori  et  magis  glorioso,  quam 
qui  redditur  a  corpore  lunse l ;  neque  tamen  constat  eas  nubes 
coaluisse  in  corpus  densum  aquae.  Etiani  videmus  aerem  tene- 
brosum  pone  fenestras  noctu  reflectere  lucem  candelae,  non 
minus  quam  corpus  densum.  Tentandum  etiam  foret  experi- 
mentum  immissionis  radiorum  solis  per  foramen  super  flammam 
aliquam  subfuscam  et  caeruleam.  Sane  radii  aperti  solis,  inci- 
dentes  in  flammas  obscuriores,  videntur  eas  quasi  mortificare, 
ut  conspiciantur  magis  instar  fumi  albi  quam  flammae.  Atque 
haec  imprsesentiarum  occurrunt,  qua?  sint  ex  natura  Instantia- 
rum  Crucis  circa  hanc  rem  ;  et  meliora  fortasse  reperiri  possunt. 
Sed  notandum  semper  est,  reflexionem  a  flamma  non  esse  ex- 
pectandam,  nisi  a  flamma  alicujus  profunditatis ;  nam  aliter 
vergit  ad  diaphanum.  Hoc  autem  pro  certo  ponendum,  lucem 
semper  in  corpore  aequali  aut  excipi  et  transmitti  aut  resilire. 

Similiter,  sit  natura  inquisita  Motus  Missilium,  veluti  spi- 
culorum,  sagittarum,  globulorum,  per  aerem.  Hunc  motum 
Schola  (more  suo)  valde  negligenter  expedit ;  satis  habens,  si 
eum  nomine  motus  violenti  a  naturali  (quern  vocant)  distin- 
guat ;  et  quod  ad  primam  percussionem  sive  impulsionem  at- 
tinet,  per  illud,  (quod  duo  corpora  non  possint  esse  in  uno  loco, 
ne  fiat  penetratio  dimensionum^)  sibi  satisfaciat ;  et  de  processu 
continuato  istius  motus  nihil  curet.  At  circa  hanc  naturam 
bivium  est  tale :  aut  iste  motus  fit  ab  aere  vehente  et  pone 
corpus  emissum  se  colligente,  instar  fluvii  erga  scapham  aut 
venti  erga  paleas ;  aut  a  partibus  ipsius  corporis  non  sustinen- 
tibus  impressionem,  sed  ad  eandern  laxandam  per  successionem 
se  promoventibus.  Atque  priorem  ilium  recipit  Fracastorius, 
et  fere  omnes  qui  de  hoc  motu  paulo  subtilius  inquisiverunt2; 


1  The  comparison  of  the  brightness  of  the  moon  in  the  daytime  with  that  of  a 
cloud  was  ingeniously  applied  by  Bouguer  to  determine  the  ratio  of  the  moon's  light 
to  the  sun's. 

2  See  Fracastorius,  De  Sympaihia  et  Antipathid,  c.  4. 

The  notion  that  the  air  concurred  in  producing  the  continued  motion  of  projectiles 
is  found  in  the  Timceus,  p.  80.  Plato  has  been  speaking  of  respiration,  of  which  his 
theory  is,  that  the  expiration  of  air  through  the  nostrils  and  mouth  pushes  the  con- 
tiguous external  air  from  its  place,  which  disturbs  that  near  it,  and  so  on  until  a  circle 
is  formed,  whereby,  by  antiperistasis,  air  is  forced  in  through  the  flesh  to  fill  up  the 
cavity  of  the  chest  —  a  circulation  of  air  through  the  body,  in  short.  On  the  same 
principle  he  would  have  explained  a  variety  of  other  phenomena  —  the  action  of  cup- 
ping instruments,  swallowing,  the  motion  of  projectiles,  &c.  &c.  All  these,  however, 
after  suggesting  the  explanation,  he  leaves  unexplained.  But  Plutarch,  Quwst.  Platan. 
x.  (p.  177.  of  Reiske's  Plutarch)  developes  a  similar  explanation  in  each  case.  I 
transcribe  what  he  says  of  projectiles  :  —  T&  5^  finrTovpeva  fidpri  r'bv  aepa.  u 
v.  6  8£  ittpifytuv  oiriffta,  rf  <pvaiv  extiv  d«l  T 


302  NOVUM   ORGANUM. 

neque  dubium  est,  quin  sint  aeris  partes  in  hac  re  nonnullae  ; 
sed  alter  motus  proculdubio  verus  est,  ut  ex  infinitis  constat 
experimentis.  Sed  inter  cseteras,  poterit  esse  circa  hoc  sub- 
jectum  Instantia  Crucis  talis  ;  quod  lamina,  aut  filum  ferri 
paulo  contumacius,  vel  etiam  calamus  sive  penna  in  medio 
divisa,  adducta  et  curvata  inter  pollicem  et  digitum,  exiliant. 
Manifestum  enim  est,  hoc  non  posse  imputari  aeri  se  pone 
corpus  colligenti,  quia  fons  motus  est  in  medio  laminae  vel 
calami,  non  in  extremis. 

Similiter  sit  natura  inquisita  motus  ille  rapidus  et  potens 
Expansionis  Pulveris  Pyrii  in  flammam  ;  unde  tantae  moles 
subvertuntur,  tanta  pondera  emittuntur,  quanta  in  cuniculis 
majoribus  et  bombardis  videmus.  Bivium  circa  hanc  naturam 
tale  est.  Aut  excitatur  iste  motus  a  mero  corporis  appetitu  se 
dilatandi,  postquam  fuerit  inflammatum  ;  aut  ab  appetitu  mixto 
spiritus  crudi,  qui  rapide  fugit  ignem,  et  ex  eo  circumfuso, 
tanquam  ex  carcere,  violenter  erumpit.  Schola  autem  et  vul- 
garis  opinio  tantum  versatur  circa  priorem  ilium  appetitum. 
Putant  enim  homines  se  pulchre  philosophari,  si  asserant  flam- 
mam  ex  forma  elementi  necessitate  quadam  donari  locum  am- 
pliorem  occupancU  quam  idem  corpus  expleverat  cum  subiret 
formam  pulveris,  atque  inde  sequi  motum  istum.  Interim 
minime  advertunt,  licet  hoc  verum  sit,  posito  quod  flamma 
generetur,  tamen  posse  impediri  flammas  generationem  a  tanta 
mole  quae  illam  comprimere  et  suffocare  queat;  ut  non  de- 
ducatur  res  ad  istam  necessitatem  de  qua  loquuntur.  Nam 
quod  necesse  sit  fieri  expansionem,  atque  inde  sequi  emissionem 
aut  remotionem  corporis  quod  obstat,  si  generetur  flamma, 
recte  putant.  Sed  ista  necessitas  plane  evitatur,  si  moles  ilia 
solida  flammam  supprimat  antequam  generetur.  Atque  vi- 
demus flammam,  praesertim  in  prima  generatione,  mollem  esse 
et  lenem,  et  requirere  cavum  in  quo  experiri  et  ludere  possit. 
Itaque  tanta  violentia  huic  rei  per  se  assignari  non  potest.  Sed 
illud  verum;  generationem  hujusmodi  flammarum  flatulenta- 
rum,  et  veluti  ventorum  igneorum,  fieri  ex  conflictu  duorum 
corporum,  eorumque  naturae  inter  se  plane  contrariae  ;  alterius 
admodum  inflammabilis,  qua?  natura  viget  in  sulphure  ;  alterius 
flammam  exhorrentis,  qualis  est  spiritus  crudus  qui  est  in  nitro  ; 


pfvr)v  xcapav  SuaKeiv  Kal  cu>air\t\povv,  avvfirrrai  r$  cupttfjitvtp,  r^v  K(VT\<HV 

But  this  explanation  is  not  Plato's,  but  Plutarch's  ;  though  it  is  probably  what  Plato 

would  himself  have  said. 


NOVUM  ORGANUM.  303 

adeo  ut  fiat  conflictus  mirabilis,  inflammante  se  sulphure  quan- 
tum potest  (nam  tertiuin  corpus,  nimirum  carbo  salicis,  nil 
aliud  fere  prasstat  quam  ut  ilia  duo  corpora  incorporet  et  com- 
mode uniat),  et  erumpente  spiritu  nitri  quantum  potest,  et  una 
se  dilatante  (nam  hoc  faciunt  et  aer,  et  omnia  cruda,  et  aqua, 
ut  a  calore  dilatentur),  et  per  istam  fugam  et  eruptionem  in- 
terim flammam  sulphuris,  tanquam  follibus  occultis,  undequaque 
exufflante. 

Poterant  autem  esse  Instantiae  Crucis  circa  hoc  subjectum 
duorum  generum.  Alterum  eorum  corporum  qua?  maxime 
sunt  inflammabilia,  qualia  sunt  sulphur,  caphura,  naphtha,  et 
hujusmodi,  cum  eorum  misturis ;  qua?  citius  et  facilius  conci- 
piunt  flammam  quam  pulvis  pyrius,  si  non  impediantur;  ex 
quo  liquet  appetitum  inflammandi  per  se  effectum  ilium  stu- 
pendum  non  operari.  Alterum  eorum  qua?  flammam  fugiunt 
et  exhorrent,  qualia  sunt  sales  omnes.  Videmus  enim,  si  ja- 
ciantur  in  ignem,  spiritum  aqueum  erumpere  cum  fragore 
antequam  flamma  concipiatur ;  quod  etiam  leniter  fit  in  foliis 
paulo  contumacioribus,  parte  aquea  erumpente  antequam  ole- 
osa  concipiat  flammam.  Sed  maxime  cernitur  hoc  in  argento 
vivo,  quod  non  male  dicitur  aquamineralis.1  Hoc  enim,  absque 
inflammatione,  per  eruptionem  et  expansionem  simplicem  vires 
pulveris  pyrii  fere  adaequat;  quod  etiam  admixtum  pulveri 
pyrio  ejus  vires  multiplicare  dicitur. 

Similiter  sit  natura  inquisita,  Transitoria  Natura  Flammas,  et 
extinctio  ejus  momentanea.  Non  enim  videtur  natura  flammea 
hie  apud  nos  figi  et  consistere,  sed  singulis  quasi  momentis  ge- 
nerari,  et  statim  extingui.  Manifestum  enim  est,  in  flammis 
quae  hie  continuantur  et  durant,  istam  durationem  non  esse 
ejusdem  flammae  in  individuo,  sed  fieri  per  successionem  no- 
vae flammae  seriatim  generate,  minime  autem  manere  eandem 
flammam  numero;  id  quod  facile  perspicitur  ex  hoc,  quod, 
substracto  alimento  sive  fomite  flamma?,  flamma  statim  pereat. 
Bivium  autem  circa  hanc  naturam  tale  est.  Momentanea  ista 
natura  aut  fit  remittente  se  causa  qua?  earn  primo  genuit,  ut  in 
lumine,  sonis,  et  motibus  (quos  vocant)  violentis;  aut  quod 
flamma  in  natura  sua  possit  hie  apud  nos  manere,  sed  a  con- 
trariis  naturis  circumfusis  vim  patiatur  et  destruatur. 


1  It  is  well  known  that  the  expansive  force  of  the  vapour  of  mercury  at  high  tem- 
peratures is  enormous. 


304  NOVUM   ORGANl  M. 

Itaque  poterit  esse  circa  hoc  subjectum  Instantia  Crucis  tails. 
Videmus  flammas  in  incendiis  majoribus,  quam  alte  in  sursum 
ascendant.  Quanto  enim  basis  flammae  est  latior,  tanto  vertex 
sublimior.  Itaque  videtur  principium  extinctionis  fieri  circa 
latera,  ubi  ab  acre  flamma  comprimitur  et  male  habetur.  At 
meditullia  flammse,  quae  aer  non  contingit  sed  alia  flamma  un- 
dique  circumdat,  eadem  numero  manent,  neque  extinguuntur 
donee  paulatim  angustientur  ab  acre  per  latera  circumfuso. 
Itaque  omnis  flamma  pyramidalis  est  basi  circa  fomitem  largior, 
vertice  autem  (inimicante  aere,  nee  suppeditante  fomite)  acutior. 
At  fumus,  angustior  circa  basin,  ascendendo  dilatatur,  et  fit 
tanquam  pyramis  inversa ;  quia  scilicet  aer  fumum  recipit, 
flammam  (neque  enim  quispiam  somniet  aerem  esse  flammam 
accensam,  cum  sint  corpora  plane  lieterogenea)  comprimit. 

Accuratior  autem  poterit  esse  Instantia  Crucis  ad  hanc  rem 
accommodata,  si  res  forte  manifestari  possit  per  flammas  bicolores. 
Capiatur  igitur  situla  parva  ex  metallo,  et  in  ea  figatur  parva 
candela  cerea  accensa  ;  ponatur  situla  in  patera,  et  circumfun- 
datur  spiritus  vini  in  modica  quantitate,  quae  ad  labra  situlse 
non  attingat ;  turn  accende  spiritum  vini.  At  spiritus  ille  vini 
exhibebit  flammam  magis  scilicet  cseruleam,  lychnus  candelae 
autem  magis  flavarn.  Notetur  itaque  utrum  flamma  lychni 
(quam  facile  est  per  colorem  a  flamma  spiritus  vini  distinguere, 
neque  enim  flammae,  ut  liquores,  statim  commiscentur)  maneat 
pyramidalis,  an  potius  magis  tendat  ad  formam  globosam,  cum 
nihil  inveniatur  quod  earn  destruat  aut  cornprirnat.1  At  hoc 
posterius  si  fiat,  manere  flammam  eandem  numero,  quamdiu 
intra  aliam  flammam  concludatur  nee  vim  inimicam  aeris  expe- 
riatur,  pro  certo  ponendum  est. 

Atque  de  Instantiis  Crucis  haec  dicta  sint.  Longiores  autem 
in  iia  tractandis  ad  hunc  finem  fuimus,  ut  homines  paulatim 
discant  et  assuefiant  de  natura  judicare  per  Instantias  Crucis 
et  experimenta  lucifera,  et  non  per  rationes  probabiles. 

XXXVII. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum,  ponemus  loco  decimo 
quinto  Instantias  Divortii  ;  quae  indicant  separationes  naturarum 
earum  quae  ut  plurimum  occurrunt.  Differunt  autem  ab  In- 
stantiis quae  subjunguntur  Instantiis  Comitatus ;  quia  illaa  indi- 

1  This  experiment  is  mentioned  as  actually  tried  in  Syl,  Sylvarum,  31.  [See  note 
on  the  passage.  — J.  ,9.] 


NOVUM  ORGANUM.  305 

cant  separationes  naturae  alicujus  ab  aliquo  concrete  cum  quo 
Ilia  familiariter  consuescit,  hae  vero  separationes  naturae  alicujus 
ab  altera  natura.  Differunt  etiam  ab  Instantiis  Crucis ;  quia 
nihil  determinant,  sed  monent  tantum  de  separabilitate  unius 
naturae  ab  altera.  Usus  autem  earum  est  ad  prodendas  falsa s 
Formas,  et  dissipandas  leves  contemplationes  ex  rebus  obviis 
orientes;  adeo  ut  veluti  plumbum  et  pondera  intellectui  addant. 

Exempli  gratia :  sint  naturae  inquisitae  quatuor  naturae  illae, 
quas  Contubernales  vult  esse  Telesius1,  et  tanquam  ex  eadem 
camera ;  viz.  Calidum,  Lucidum,  Tenue,  Mobile  sive  promptum 
ad  motum.  At  plurimae  inveniuntur  Instantiae  Divortii  inter 
ipsas.  Aer  enim  tenuis  est  et  habilis  ad  motum,  non  calidus 
aut  lucidus ;  luna  lucida,  absque  calore  ;  aqua  fervens  calida, 
absque  lumine ;  motus  acus  ferreae  super  versorium  pernix  et 
agilis,  et  tamen  in  corpore  frigido,  denso,  opaco ;  et  complura  id 
genus. 

Similiter  sint  naturae  inquisitae  Natura  Corporea  et  Actio 
Naturalis.  Videtur  enim  non  inveniri  actio  naturalis,  nisi  sub- 
sistens  in  aliquo  corpore.  Attamen  possit  fortasse  esse  circa 
hanc  rem  Instantia  nonnulla  Divortii.  Ea  est  actio  magnetica, 
per  quam  ferrum  fertur  ad  magnetem,  gravia  ad  globum  terrae. 
Addi  etiam  possint  aliae  nonnullae  operationes  ad  distans.  Actio 
siquidem  hujusmodi  et  in  tempore  fit,  per  momenta  non  in 
puncto  temporis,  et  in  loco,  per  gradus  et  spatia.  Est  itaque 
aliquod  momentum  temporis,  et  aliquod  intervallum  loci,  in 
quibus  ista  virtus  sive  actio  haeret  in  medio  inter  duo  ilia  cor- 
pora quae  motum  cient.  Reducitur  itaque  contemplatio  ad  hoc; 
utrum  ilia  corpora  quae  sunt  termini  motus  disponant  vel 
alterent  corpora  media,  ut  per  successionem  et  tactum  verum 
labatur  virtus  a  termino  ad  terminum,  et  interim  subsistat  in 
corpore  medio ;  an  horum  nihil  sit,  praeter  corpora  et  virtutem 
et  spatia?  Atque  in  radiis  opticis  et  sonis  et  calore  et  aliis 
nonnullis  operantibus  ad  distans,  probabile  est  media  corpora 

1  The  fundamental  idea  of  Telesius's  philosophy  is,  that  heat  and  cold  are  the 
great  constituent  principles  of  the  universe,  and  that  the  antithesis  between  them 
corresponds  to  that  which  he  recognises  between  the  sun  and  the  earth  :  —  "  Omnino 
calidus,  tenuis,  candidus,  mobilisque  est  Sol ;  Terra  contra  frigida,  crassa,  immobilis, 
tenebricosaque  ....  unum  Sol  in  terram  emittens  calorem  ejus  naturam  facultatesque 
et  conditiones  ex  ea  deturbat  omnes,  suasque  ei  indit ;  et  eodem  ferme  modo  quo 
Sol  terram,  etiam  calor  quivis,  vel  qui  e  commotis  contritisque  enascitur  rebus,  quas 
corripit  exuperatque  immutare  videtur  ;  frigus  scilicet  ex  iis,  ejusque  facultates  con- 
rtitionesque  omnes,  crassitiem,  obscuritatem,  immobilitatem,  deturbare,  et  se  ipsum 
iis,  propriasque  facultates  conditionesque  omnes,  tenuitatem,  albedinem  et  mobilitatem, 
inflere videtur." —  De  Rerum  Natura,  i.  c.  1. 

VOL.  I.  X 


306  NOVUM  ORGANUM. 

disponi  et  alterarl ;  eo  magis,  quod  requiratur  medium  qualifi- 
catum  ad  deferendam  operationem  talem.  At  magnetica  ilia 
sive  coitiva  virtus  admittit  media  tanquam  adiaphora,  nee  im- 
peditur  virtus  in  omnigeno  medio.  Quod  si  nil  rei  habeat 
virtus  ilia  aut  actio  cum  corpore  medio,  sequitur  quod  sit  virtus 
aut  actio  naturalis  ad  tempus  nonnullum  et  in  loco  nonnullo 
subsistens  sine  corpore ;  cum  neque  subsistat  in  corporibus  ter- 
minantibus,  nee  in  mediis.  Quare  actio  magnetica  poterit  esse 
Instantia  Divortii  circa  naturam  corpoream  et  actionem  natu- 
ralem.  Cui  hoc  adjici  potest  tanquam  corollarium  aut  lucrum 
non  praetermittendum :  viz.  quod  etiam  secundum  sensum  philo- 
sophanti  sumi  possit  probatio  *  quod  sint  entia  et  substantive 
separatee  et  incorporeae.  Si  enim  virtus  et  actio  naturalis, 
emanans  a  corpore,  subsistere  possit  aliquo  tempore  et  aliquo 
loco  omnino  sine  corpore;  prope  est  ut  possit  etiam  emanare 
in  origin  e  sua  a  substantia  incorporea.  Videtur  enim  non 
minus  requiri  natura  corporea  ad  actionem  naturalem  susten- 
tandam  et  devehendam,  quam  ad  excitandam  aut  generandam. 

XXXVIII. 

Sequuntur  quinque  ordines  instantiarum,  quas  uno  vocabulo 
general!  Instantias  Lampadis  sive  Informationis  Primce  appel- 
lare  consuevimus.  Eae  sunt  quae  auxiliantur  sensui.  Cum 
enim  omnis  Interpretatio  Naturae  incipiat  a  sensu,  atque  a  sen- 
suum  perceptionibus  recta,  constanti,  et  munita  via  ducat  ad 
perceptiones  intellectus,  quae  sunt  notiones  verae  et  axiomata, 
necesse  est  ut  quanto  magis  copiosae  et  exactae  fuerint  reprae- 
sentationes  give  praebitiones  ipsius  sensus,  tanto  omnia  cedant 
facilius  et  foelicius. 

Harum  autem  quinque  Instantiarum  Lampadis,  primae  robo- 
rant,  ampliant,  et  rectificant  actiones  sensus  immediatas:  se- 
cundae  deducunt  non-sensibile  ad  sensibile2;  tertiae  indicant 
processus  continuatos  sive  series  earum  rerum  et  motuum  quae 
(ut  plurimum)  non  notantur  nisi  in  exitu  aut  periodis  ;  quartae 
aliquid  substituunt  sensui  in  meris  destitutionibus ;  quintae  ex- 
citant attentionem  sensus  et  advertentiam,  atque  una  limitant 
subtilitatem  rerum.  De  his  autem  singulis  jam  dicendum  est. 

XXXIX. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum,  ponemus  loco  decimo  sexto 

1  i.  e.  a  proof  furnished  by  merely  human  philosophy. 

2  i.  e.  make  manifest  things  which  are  not  directly  perceptible,  by  means  of  others 
which  are. 


NOVUM  ORGANUM.  307 

Instantias  Januce  sive  Porta :  eo  enim  nomine  eas  appellamus 
quae  juvant  actiones  sensus  immediatas.  Inter  sensus  autem 
manifestum  est  partes  primas  tenere  Visum,  quoad  informa- 
tionem;  quare  huic  sensui  praecipue  auxilia  conquirenda. 
Auxilia  autem  triplicia  esse  posse  videntur ;  vel  ut  percipiat 
non  visa;  vel  ut  majore  intervallo;  vel  ut  exactius  et  distin- 
ctius. 

Primi  generis  sunt  (missis  bis-oculis  et  hujusmodi,  quae 
valent  tantum  ad  corrigendam  et  levandam  infirmitatem  visus 
non  bene  dispositi,  atque  ideo  nihil  amplius  informant)  ea  quae 
nuper  inventa  sunt  perspicilla  ;  quae  latentes  et  invisibles  corpo- 
rum  minutias,  et  occultos  schematismos  et  motus  (aucta  insigni- 
ter  specierum  magnitudine)  demonstrant;  quorum  vi,  in  pulice, 
musca,  vermiculis,  accurata  corporis  figura  et  lineamenta,  nec- 
non  colores  et  motus  prius  non  conspicui,  non  sine  admiratione 
cernuntur.  Quinetiam  aiunt l  lineam  rectam  calamo  vel  pene- 
cillo  descriptam,  per  hujusmodi  perspicilla  inaequalem  admodum 
et  tortuosam  cerni ;  quia  scilicet  nee  motus  manus,  licet  per  re- 
gulam  adjutae,  nee  impressio  atramenti  aut  coloris  revera  asqua- 
lia  existant ;  licet  illae  inaequalitates  tarn  minutae  sint  ut  sine 
adjumento  hujusmodi  perspicillorum  conspici  nequeant.  Etiam 
superstitiosam  quandam  observationem  in  hac  re  (ut  fit  in  rebus 
novis  et  miris)  addiderunt  homines :  viz.  quod  hujusmodi  per- 
spicilla opera  naturae  illustrent,  artis  dehonestent.  Illud  vero 
nihil  aliud  est  quam  quod  texturae  naturales  multo  subtiliores 
sint  quam  artificiosae.2  Perspicillum  enim  illud  ad  minuta  tan- 
tum valet:  quale  perspicillum  si  vidisset  Democritus,  exiluisset 
forte,  et  modum  videndi  atomum  (quern  ille  invisibilem  omnino 
affirmavit)  inventum  fuisse  putasset.3  Verum  incompetentia 
hujusmodi  perspicillorum,  praeterquam  ad  minutias  tantum 
(neque  ad  ipsas  quoque,  si  fuerint  in  corpore  majusculo),  usum 
rei  destruit.  Si  enim  inventum  extendi  posset  ad  corpora 
majora,  aut  corporum  majorum  minutias,  adeo  ut  textura  panni 

1  Compare   Aph.  xiii.  §  28.     "Specula   comburentia,  in   quibus  (ut  memini)  hoc 
fit,"  &c.     It  would  appear  from  the  passage  in  the  text  that  Bacon  had  not  even  seen 
one  of  the  newly  invented  microscopes.  — J.  S. 

2  Leibnitz  goes  as  for  as  to  say,  "  La  matiere  arrangce  par  une  sagesse  divine  doit 
etre  essentiellement   organisee  partout ;  .   .   .  il  y  a  machine  dans  les  parties  de  la 
machine  naturelle  a  1'infini."—  Sur  le  Principe  de  Fie,  p.  431.  of  Erdmann's  edition. 

3  Democritus   maintained  that  the  atom   was  wholly  incognisable  by  the  senses. 
Thus  Sextus  Empiricus  mentions  him  along  with  Plato  as  having  held  the  doctrine 
fj.6va  r&  i/o7)Tet  o\?j0fj  eli/ai ;  the  reason  in  the  case  of  Democritus  being  that  his  atoms, 
which   alone  he  recognised   as  realities,   possessed  ITOOTJS  alffQrjTfjs  iro«jT7)Tos  eprinov 
fyvaw. —  Sext.  Em.  Advert.  Logicos,  ii.  §  G. 

x  2 


308  NOVUM  ORGANUM. 

lintei  conspici  posset  tanquam  rete,  atque  hoc  modo  minutiae 
latentes  et  inaequalitates  gemmarum,  liquorum,  urinarum,  san- 
guinis,  vulnerum,  et  multarum  aliarum  rerum,  cerni  possent, 
magnae  proculdubio  ex  eo  invento  commoditates  capi  possent. 

Secundi  generis  sunt  iila  altera  perspicilla  quae  memorabili 
conatu  adinvenit  Galilaeus ;  quorum  ope,  tanquara  per  scaphas 
aut  naviculas,  aperiri  et  exerceri  possint  propiora  cum  coelestibus 
comniercia.  Hinc  enim  constat,  galaxiam  esse  nodum  sive  coa- 
cervationem  stellarum  parvarum,  plane  numeratarum  et  distin- 
ctarum ;  de  qua  re  apud  antiques  tantum  suspicio  fuit.  Hinc 
demonstrari  videtur,  quod  spatia  orbium  (quos  vocant)  plane- 
tarum  non  sint  plane  vacua  aliis  stellis,  sed  quod  coelum  incipiat 
stellescere  antequam  ad  coelum  ipsum  stellatum  ventum  sit;  licet 
stellis  minoribus  quam  ut  sine  perspicillis  istis  conspici  possint. 
Hinc  choreas  illas  stellarum  parvarum  circa  planetam  Jovis  (unde 
conjici  possit  esse  in  motibus  stellarum  plura  centra)  intueri  licet. 
Hinc  inaequalitates  luminosi  et  opaci  in  luna  distinctius  cer- 
nuntur  et  locantur ;  adeo  ut  fieri  possit  quaedam  seleno-graphia. 
Hinc  maculae  in  sole,  et  id  genus :  omnia  certe  inventa  nobilia, 
quatenus  fides  hujusmodi  demonstrationibus  tuto  adliiberi  possit.1 
Qua?  nobis  ob  hoc  maxime  suspectae  sunt,  quod  in  istis  paucis 
sistatur  experimentum,  neque  alia  complura  investigate  aeque 
digna  eadem  ratione  inventa  sint.2 

1  Galileo  often  mentions  the  attempt  which  many  of  the  Peripaticians  made  to  set 
aside  all  arguments  founded  on  his  discoveries  with  the  telescope,  by  saying  that  they 
were   mere  optical  delusions.     J.  C.  La  Galla,  in  his  dissertation  De  Phcenominis  in 
Orbe  Lunet,  has  a  section  entitled  "  De  Telescopii  Veritate,"  in   which,  though  an 
Aristotelian,  he  has  nevertheless  admitted  that  this  objection  is  untenable. 

2  Compare  this  with  the  passage  in  the  Descriptio  Globi  Intellectualis  (c.  v.)  where 
Bacon  speaks  of  Galileo's  invention  and  discoveries  (the  firstfruits  of  which  had  just 
been  announced)  in  a  strain  of  more  sanguine  expectation  :  —  "  Atque  hoc  inceptum 
et  fine  et  aggressu  nobile  quoddam  et  humano  genere  dignum  esse  existimamus :  eo 
magis  quod  hujusmodi  homines  et  ausu  laudandi  sint  et  fide  ;  quod  ingenue  et  per- 
spicue  proposuerunt,  quomodo  singula  illis   constiterint.     Superest  tantum  constantia, 
cum  magna  judicii  severitate,  ut  et  instrumenta  mutent,  et  testium  numerum  auge- 
ant,  et  singula  et  saspe  experiantur,  et  varie ;  denique  ut  et  sibi  ipsi  objiciant  et  aliis 
patefaciant  quid  in  contrarium  objici  possit,  et  tenuissimum  quemque  scrupulum  non 
spernant ;  ne  forte  illis  eveniat,  quod  Democriti  et  aniculae  sua;  evenit  circa  ficns  mel- 
litas,  ut  vetula   esset  philosopho  prudentior,  et  magna?    et    admirabilis  speculations 
causae  subesset  error  quispiam  tenuis  et  ridiculus."     From  this  passage,  written  eight 
years  before,  we  may  learn  (I  think)  why  it  was  that  Bacon  had  now  begun  to  doubt 
how  far  these  observations  could  be  trusted.     Believing,  as  he  did,  that  all  the  re- 
ceived theories  of  the  heavens  were  full  of  error,  as  soon  as  he  heard  that  by  means 
of  the  telescope  men  could  really  see  so  much  further  into  the  heavens  than  before, 
hp  was  prepared  to  hear  of  a  great  number  of  new  and  unexpected  phenomena ;  and 
his  only  fear  was  that  the  observers,  instead  of  following  out  their  observations  patiently 
and  carefully,  would  begin  to  form  new  theories.     But  now  that  nine  years  had  passed 
since  the  discovery  of  Jupiter's  satellites,  the  spots  in  the  sun,  &c.,  and  no  new  dis- 
covery of  importance  had  been  announced,  he  wondered   how  it  could  be  that  men 


NOVUM   ORGANUM.  309 

Tertii  generis  sunt  bacilla  ilia  ad  terras  mensurandas,  astro- 
labia,  et  similia ;  quae  sensum  videndi  non  ampliant,  sed  recti- 
ficant  et  dirigunt.  Quod  si  sint  aliae  instantiae  quae  reliquos 
sensus  juvent  in  ipsorum  actionibus  immediatis  et  individuis, 
tamen  si  ejusmodi  sint  quse  information!  ipsi  nihil  addant  plus 
quam  jam  habetur,  ad  id  quod  nunc  agitur  non  faciunt.  Itaque 
earum  mentionem  non  fecimus. 

XL. 

Inter  Prasrogativas  Instantiarum,  ponemus  loco  decimo 
septimo  Instantias  Citantes,  sumpto  vocabulo  a  foris  civilibus, 
quia  citant  ea  ut  compareant  quae  prius  non  comparuerunt ; 
quas  etiam  Instantias  Evocantes  appellare  consuevimus.  Eae 
deducunt  non-sensibile  ad  sensibile. 

Sensum  autem  fugiunt  res,  vel  propter  distantiam  objecti 
locati ;  vel  propter  interceptionem  sensus  per  corpora  media ; 
vel  quia  objectum  non  est  habile  ad  impressionem  in  sensu 
faciendam;  vel  quia  deficit  quantum  in  objecto  pro  feriendo 
sensu ;  vel  quia  tempus  non  est  proportionatum  ad  actuandum 
sensum;  vel  quia  objecti  percussio  non  toleratur  a  sensu;  vel 
quia  objectum  ante  implevit  et  possedit  sensum,  ut  novo  motui 
non  sit  locus.  Atque  haec  praecipue  ad  visum  pertinent,  et 
deinde  ad  tactum.  Nam  hi  duo  sensus  sunt  informativi  ad 
largum,  atque  de  communibus  objectis;  ubi  reliqui  tres  non 
informent  fere  nisi  immediate  et  de  propriis  objectis. 

In  primo  genere  non  fit  deductio  ad  sensibile,  nisi  rei  quae 
cerni  non  possit  propter  distantiam  adjiciatur  aut  substituatur 
alia  res  quae  sensum  magis  e  longinquo  provocare  et  ferire 
possit :  veluti  in  significatione  rerum  per  ignes,  campanas,  et 
similia. 

In  secundo  genere  fit  deductio,  cum  ea  quae  interius  propter 
interpositionem  corporum  latent,  nee  commode  aperiri  possunt, 
per  ea  quae  sunt  in  superficie,  aut  ab  interioribus  effluunt,  per- 
ducuntur  ad  sensum :  ut  status  humanorum  corporum  per 
pulsus,  et  urinas,  et  similia. 

At  tertii  et  quarti  generis  deductiones  ad  plurima  spectant, 
atque  undique  in  rerum  inquisitione  sunt  conquirendae.  Hujus 
rei  exempla  sunt.  Patet  quod  aer,  et  spiritus,  et,  hujusmodi  res 
quae  sunt  toto  corpore  tenues  et  subtiles,  nee  cerni  nee  tangi 

seeing  so  much  further  should  be  able  to  see  so  little  more  than  they  did,  and  began  to 
suspect  that  it  was  owing  to  some  defect  either  in  the  instrument  or  in  the  methods  of 
observation. — /.  S. 

x  3 


310  NOYUM  ORGANUM. 

possint  Quare  in  inquisitione  circa  hujusmodi  corpora  de- 
ductionibus  omnino  est  opus. 

Sit  itaque  natura  inquisita  Actio  et  Motus  Spiritus  qui 
includitur  in  corporibus  tangibilibus.  Omne  enim  tangibile 
apud  nos  continet  spiritum  invisibilem  et  intactilem,  eique  ob- 
ducitur  atque  eum  quasi  vestit.  Hinc  fons  triplex  potens  ille  et 
mirabilis  processus  spiritus  in  corpore  tangibili.  Spiritus  enim 
in  re  tangibili,  emissus,  corpora  contrahit  et  desiccat ;  detentus, 
corpora  intenerat  et  colliquat ;  nee  prorsus  emissus  nee  prorsus 
detentus,  informat,  membrificat,  assimilat,  egerit,  organizat,  et 
similia.  Atque  hsec  omnia  deducuntur  ad  sensibile  per  effectus 
conspicuos. 

Etenim  in  omni  corpore  tangibili  inanimate,  spiritus  inclusus 
primo  multiplicat  se,  et  tanquam  depascit  partes  tangibles  eas 
quae  sunt  maxime  ad  hoc  faciles  et  praeparatae,  easque  digerit 
et  conficit  et  vertit  in  spiritum,  et  deinde  una  evolant.  Atque 
h33C  confectio  et  multiplicatio  spiritus  deducitur  ad  sensum  per 
diminutionem  ponderis.  In  omni  enim  dessicatione,  aliquid 
defluit  de  quanto ;  neque  id  ipsum  ex  spiritu  tantum  prae- 
inexistente,  sed  ex  corpore  quod  prius  fuit  tangibile  et  noviter 
versum  est :  spiritus  enim  non  ponderat.  Egressus  autem  sive 
emissio  spiritus  deducitur  ad  sensibile  in  rubigine  metallorum, 
et  aliis  putrefactionibus  ejus  generis  qua2  sistunt  se  antequam 
pervenerint  ad  rudimenta  vitae ;  nam  ilia '  ad  tertium  genus 
processus  pertinent.  Etenim  in  corporibus  magis  compactis 
spiritus  non  invenit  poroa  et  meatus  per  quoa  evolet;  itaque 
cogitur  partes  ipsas  tangibiles  protrudere  et  ante  se  agere,  ita 
ut  illae  simul  exeant ;  atque  inde  fit  rubigo,  et  similia.  At  con- 
tractio  partium  tangibilium,  postquam  aliquid  de  spiritu  fuerit 
emissum  (unde  sequitur  ilia  desiccatio),  deducitur  ad  sensibile 
turn  per  ipsam  duritiem  rei  auctam,  turn  inulto  magis  per 
scissuras,  angustiationes,  corrugationes,  et  complicationes  cor- 
porum,  quae  inde  sequuntur.  Etenim  partes  ligni  desiliunt  et 
angustiantur ;  pelles  corrugantur;  neque  id  solum,  sed  (si 
subita  fuerit  emissio  spiritus  per  calorem  ignis)  tantum  properant 
ad  contractiouem  ut  se  complicent  et  convolvant. 

At  contra,  ubi  spiritus  detinetur,  et  tamen  dilatatur  et  ex- 
citatur  per  calorem  aut  ejus  analoga  (id  quod  fit  in  corporibus 
magis  solidis  aut  tenacibus),  turn  vero  corpora  emolliuntur,  ut 
ferrum  candens ;  fluunt,  ut  metalla ;  liquefiunt,  ut  gummi,  cera, 

1  "  Ills  "  iu  the  original  edition,  which  must  be  wrong. 


NOVUM  ORGANUM.  311 

et  similia.  Itaque  contrariae  illae  operationes  caloris  (ut  ex  eo 
alia  durescant,  alia  liquescant)  facile  conciliantur ;  quia  in  illis 
spiritus  emittitur,  in  his  agitatur  et  detinetur :  quorum  poste- 
rius  est  actio  propria  caloris  et  spiritus;  prius,  actio  partium 
tangibilium  tantum  per  occasionem  spiritus  emissi. 

Ast  ubi  spiritus  nee  detinetur  prorsus  nee  prorsus  emittitur, 
sed  tantum  inter  claustra  sua  tentat  et  experitur,  atque  nacta 
est  partes  tangibiles  obedientes  et  sequaces  in  promptu,  ita  ut 
quo  spiritus  agit  eae  simul  sequantur ;  turn  vero  sequitur  effor- 
matio  in  corpus  organicum,  et  membrificatio,  et  reliquae  actiones 
vitales,  tarn  in  vegetabilibus  quam  in  animalibus.  Atque  haec 
maxime  deducuntur  ad  sensum  per  notationes  diligentes  pri- 
morum  incoeptuum  et  rudimentorum  sive  tentamentorum  vitae 
in  aniinalculis  ex  putrefactione  natis:  ut  in  ovis  formicarum, 
vermibus,  muscis,  ranis  post  imbrem,  etc.  Requiritur  autem 
ad  vivificationem  et  lenitas  caloris  et  lentor  corporis;  ut 
spiritus  nee  per  festinationem  erumpat,  nee  per  contumaciam 
partium  coerceatur ;  quin  potius  ad  cerae  modum  illas  plicare  et 
effingere  possit. 

Rursus,  differentia  ilia  spiritus,  maxiine  nobilis  et  ad  plurima 
pertinens,  (viz.  spiritus  abscissi,  ramosi  simpliciter,  ramosi  simul 
et  cellulati ;  ex  quibus  prior  est  spiritus  omnium  corporum 
inanimatorum,  secundus  vegetabilium,  tertius  animalium),  per 
plurimas  instantias  deductorias  tanquam  sub  oculos  ponitur. 

Similiter  patet,  quod  subtiliores  texturse  et  schematismi 
rerum  (licet  toto  corpore  visibilium  aut  tangibilium)  nee  cer- 
nantur  nee  tangantur.  Quare  in  his  quoque  per  deductionem 
procedit  informatio.  At  differentia  schematismorum  maxime 
radicalis  et  primaria  sumitur  ex  copia  vel  paucitate  materise 
quae  subit  idem  spatium  sive  dimensum.  Reliqui  enim  schema- 
tismi (qui  referuntur  ad  dissimilaritates  partium  quae  in  eodem 
corpore  continentur,  et  collocationes  ac  posituras  earundem) 
prse  illo  altero  sunt  secundarii. 

Sit  itaque  natura  inquisita  Expansio  sive  Coitio  Materiae  in 
corporibus  respective  :  viz.  quantum  materiae  impleat  quantum 
dimensum  in  singulia.  Etenim  nil  verius  in  natura  quam 
propositio  ilia  gemella,  ex  nihilo  nihil  fieri,  neque  quicquam  in 
nihilum  redigi ;  verum  quantum  ipsum  materiae  sive  summam 
totalem  constare,  nee  augeri  aut  minui.1  Nee  illud  minus 

1  It  is  worth  remarking  that  Bacon  here  asserts  as  absolutely  certain  a  maxim  which 

X  4 


312  NOVUM  OBGAKUM. 

verum,  ex  quanta  illo  materics  sub  iisdem  spatiis  sive  dimen- 
sionibus,  pro  diversitate  corporum.,  plus  et  minus  contineri ;  ut 
in  aqua  plus,  in  aere  minus ;  adeo  ut  si  quis  asserat  aliquod 
contentum  aquae  in  par  contentum  aeris  verti  posse,  idem  sit 
ac  si  dicat  aliquid  posse  redigi  in  nihilum  :  contra,  si  quis 
asserat  aliquod  contentum  aeris  in  par  contentum  aquae  verti 
posse,  idem  sit  ac  si  dicat  aliquid  posse  fieri  ex  nihilo.  At- 
que  ex  copia  ista  et  paucitate  materite  notiones  illae  Densi  et 
Rari,  quae  varie  et  promiscue  accipiuntur,  proprie  abstrahuntur. 
Assumenda  est  et  assertio  ilia  tertia,  etiam  satis  certa :  quod 
hoc  de  quo  loquimur  plus  et  minus  materiae  in  corpore  hoc  vel 
illo  ad  calculos  (facta  collatione)  et  proportiones  exactas  aut 
exactis  propinquas  reduci  possit.  Veluti  si  quis  dicat  inesse 
in  dato  contento  auri  talem  coacervationem  inateriae,  ut  opus 
habeat  spiritus  vini,  ad  tale  quantum  materiae  aequandum,  spa- 
tio  vicies  et  semel  majore  quam  implet  aurum,  non  erraverit. 

Coacervatio  autem  materiae  et  rationes  ejus  deducuntur  ad 
sensibile  per  pondus.  Pondus  enim  respondet  copiae  materias, 
quoad  partes  rei  tangibilis;  spiritus  autem,  et  ejus  quantum 
ex  materia,  non  venit  in  computationern  per  pondus ;  levat  enim 
pondus  potius  quam  gravat.  At  nos  hujus  rei  tabularn  fecimus 
satis  accuratam ;  in  qua  pondera  et  spatia  singulorum  metallo- 
rum,  lapidum  praecipuoruui,  lignorum,  liquorum,  oleorum,  et 
plurimorum  aliorum  corporum  tarn  naturalium  quam  artifici- 
alium,  excepimus  1 ;  rem  polychrestam,  tarn  ad  lucem  informa- 
tionis  quam  ad  normam  operationis ;  et  quae  multas  res  revelet 
omnino  prater  expectatuin.  Neque  illud  pro  minimo  habendum 
est,  quod  demonstret  omnem  varietatem  quae  in  corporibus  tan- 
gibilibus  nobis  notis  versatur  (intelligimus  autem  corpora  bene 
unita,  nee  plane  spongiosa  et  cava  et  rnagna  ex  parte  aere 
impleta)  non  ultra  rationes  partium  21  excedere :  tarn  finita 
scilicet  est  natura,  aut  saltern  ilia  pars  ejus  cujus  usus  ad  nos 
maxime  pertinet. 

Etiam  diligentiae  nostrae  esse  putayimus,  experiri  si  forte  capi 
possint  rationes  corporum  non-tangibilium  sive  pneumaticorum, 
respectu  corporum  tangibilium.  Id  quod  tali  molitione  aggressi 
sumus.  Phialam  vitream  accepimus,  quae  unciam  fortasse 
unam  capere  possit ;  parvitate  vasis  usi,  ut  minori  cum  calore 

is  assuredly  no  result  of  experience.  The  same  doctrine  is  as  distinctly,  ,though  not 
so  emphatically,  asserted  by  Telesius,  i.  c.  5. 

1  For  a  full  account  of  the  methods  of  determining  specific  gravities  employed  re- 
spectively by  Porta,  Ghetaldo,  ;md  Bacon,  see  preface  to  Historia  Densi  et  Rari J.  S. 


NOVUM  ORGANUM.  313 

posset  fieri  evaporatio  sequens.  Hanc  phialam  spiritu  vini 
implevimus  fere  ad  collum ;  eligentes  spiritum  vini,  quod  per 
tabulam  priorem  eum  esse  ex  corporibus  tangibilibus  (quae 
bene  unita,  nee  cava  sunt)  rarissimum,  et  minimum  continens 
materiae  sub  suo  dimenso,  observarimus.  Deinde  pondus  aquas 
cum  phiala  ipsa  exacte  notavimus.  Postea  vesicam  accepimus, 
quae  circa  duas  pintas  contineret.  Ex  ea  aerem  omnem,  quoad 
fieri  potuit,  expressimus  eo  usque  ut  vesicae  ambo  latera  essent 
contigua:  etiam  prius  vesicam  oleo  oblevimus  cum  fricatione 
leni,  quo  vesica  esset  clausior :  ejus,  si  qua  erat,  porositate  oleo 
obturata.  Hanc  vesicam  circa  os  phialze,  ore  phialae  intra  os 
vesicae  recepto,  fortiter  ligavimus ;  filo  parum  cerato,  ut  melius 
adhaeresceret  et  arctius  ligaret.  Turn  demum  phialam  supra 
carbones  ardentes  in  foculo  collocavimus.  At  paulo  post  vapor 
give  aura  spiritus  vini,  per  calorem  dilatati  et  in  pneumaticum 
versi,  vesicam  paulatim  sufflavit,  eamque  universam  veli  in- 
star  undequaque  extendit.  Id  postquam  factum  fuit,  conti- 
nue vitrum  ab  igne  removimus,  et  super  tapetem  posuimus 
ne  frigore  disrumperetur ;  statim  quoque  in  summitate  vesicae 
foramen  fecimus,  ne  vapor  cessante  calore  in  liquorem  resti- 
tutus  resideret,  et  rationes  confunderet.  Turn  vero  vesicam 
ipsam  sustulimus,  et  rursus  pondus  excepimus  spiritus  vini  qui 
remanebat.  Inde  quantum  consumptum  fuisset  in  vaporem  seu 
pneumaticum  computavimus ;  et  facta  collatione  quantum  lo- 
cum sive  spatium  illud  corpus  implesset  quando  esset  spiritus 
vini  in  phiala,  et  rursus  quantum  spatium  impleverit  post- 
quam factum  fuisset  pneumaticum  in  vesica,  rationes  subduxi- 
mus ;  ex  quibus  manifeste  liquebat,  corpus  istud  ita  versum  et 
mutatum  expansionem  centuplo  majorem  quam  antea  habuisset 
acquisivisse. 

Similiter  sit  natura  inquisita  Calor  aut  Frigus ;  ejus  nempe 
gradus,  ut  a  sensu  non  percipiantur  ob  debilitatem.  Haec  de- 
ducuntur  ad  sensum  per  vitrum  calendare,  quale  superius  de- 
scripsimus.  Calor  enim  et  frigus,  ipsa  non  percipiuntur  ad 
tactum ;  at  calor  aerem  expandit,  frigus  contrahit.  Neque 
rursus  ilia  expansio  et  contractio  aeris  percipitur  ad  visum ;  at 
aer  ille  expansus  aquam  deprimit,  contractus  attollit ;  ac  turn 
demum  fit  deductio  ad  visum,  non  ante,  aut  alias. 

Similiter  sit  natura  inquisita  Mistura  Corporum ;  viz.  quid 
habeant  ex  aqueo,  quid  ex  oleoso,  quid  ex  spiritu,  quid  ex  cinere 
et  salibus,  et  hujusmodi ;  vel  etiam  (in  particular!)  quid  habeat 


314  NOVUM  ORGANUM. 

lac  butyri,  quid  coaguli,  quid  seri,  et  hujusmodi.  Haec  dedu- 
cuntur  ad  sensum  per  artificiosas  et  peritas  separationes,  qua- 
tenus  ad  tangibilia.  At  natura  spiritus  in  ipsis,  licet  immediate 
non  percipiatur,  tamen  deprehenditur  per  varies  motus  et  nixus 
corporum  tangibilium  in  ipso  actu  et  processu  separationis 
suae;  atque  etiam  per  acrimonias,  corrosiones,  et  diversos  colo- 
res,  odores,  et  sapores  eorundem  corporum  post  separationem. 
Atque  in  hac  parte,  per  distillationes  atque  artificiosas  separa- 
tiones, strenue  sane  ab  hominibus  elaboratum  est;  sed  non 
multo  fioelicius  quam  in  caeteris  experimentis,  quae  adhuc  in  usu 
sunt :  modis  nimirum  prorsus  palpatoriis,  et  viis  caecis,  et  magis 
operose  quam  intelligenter ;  et  (quod  pessimum  est)  nulla  cum 
imitatione  aut  aemulatione  naturae,  sed  cum  destructione  (per 
calores  vehementes  aut  virtutes  nimis  validas)  omnis  subtili- 
oris  schematismi,  in  quo  occultas  rerum  virtutes  et  consensus 
praecipue  sitas  sunt.  Neque  illud  etiam,  quod  alias  monuimus, 
hominibus  in  mentem  aut  observationem  venire  solet  in  hujus- 
modi separationibus :  hoc  est,  plurimas  qualitates,  in  corporum 
vexationibus  tarn  per  ignem  quam  alios  modos,  indi  ab  ipso 
igne  iisque  corporibus  quae  ad  separationem  adhibentur,  qua? 
in  composito  prius  non  fuerunt ;  unde  mirae  fallacies.  Neque 
enim  scilicet  vapor  universus,  qui  ex  aqua  emittitur  per  ignem, 
vapor  aut  ae'r  antea  fuit  in  corpore  aquae ;  sed  factus  est  ma- 
xima ex  parte  per  dilatationem  aquae  ex  calore  ignis. 

Similiter  in  genere  omnes  exquisitae  probationes  corporum 
give  naturalium  sive  artificialiuin,  per  quas  vera  dignoscuntur 
ab  adulterinis,  meliora  a  vilioribus,  hue  referri  debent:  de- 
ducunt  enim  non-sensibile  ad  sensibile.  Sunt  itaque  diligenti 
cura  undique  conquirendae. 

Quintum  vero  genus  latitantiae  quod  attinet,  manifestum  est 
actionem  sensus  transigi  in  motu,  motum  in  tenipore.  Si 
igitur  motus  alicujus  corporis  sit  vel  tarn  tardus  vel  tarn  velox 
ut  non  sit  proportionatus  ad  momenta  in  quibus  transigitur 
actio  sensus,  objectum  omnino  non  percipitur ;  ut  in  motu  in- 
dicis  horologii,  et  rursus  in  motu  pilae  sclopeti.  Atque  motus 
qui  ob  tarditatem  non  percipitur,  facile  et  ordinario  deducitur 
ad  sensum  per  summas  motus ;  qui  vero  ob  velocitatem,  adhuc 
non  bene  mensurari  consuevit ;  sed  tamen  postulat  inquisitio 
naturae  ut  hoc  fiat  in  aliquibus. 

Sextum  autem  genus,  ubi  impeditur  sensus  propter  nobilita- 
tem  objecti,  recipit  deductionem,  vel  per  elongationem  rnajorein 


NOVUM   ORGANUM.  315 

object!  a  sensu ;  vel  per  hebetationem  object!  per  interpositio- 
nem  medii  talis,  quod  objectum  debilitet,  non  annihllet ;  vel  per 
admissionem  et  exceptionem  object!  reflex!,  ubi  percussio  di- 
recta  sit  nirnis  furtis ;  ut  solis  in  pelvi  aquae. 

Septimum  autera  genus  latitantiae,  ubi  sensus  ita  oneratur 
objecto  ut  novae  admissioni  non  sit  locus,  non  habet  fere  locum 
nisi  in  olfactu  et  odoribus ;  nee  ad  id  quod  agitur  multum  per- 
tinet.  Quare  de  deductionibus  non-sensibilis  ad  sensibile,  hsec 
dicta  sint.1 

Quandoque  tamen  deductio  fit  non  ad  sensum  hominis,  sed 
ad  sensum  alicujus  alterius  animalis  cujus  sensus  in  aliquibus 
liumanum  excellet :  ut  nonnullorum  odorum,  ad  sensum  cam* ; 
lucis,  quae  in  acre  non  extrinsecus  illuminato  latenter  existit, 
ad  seusum  felis,  noctuas,  et  hujusmodi  animalium  quae  cernunt 
noctu.  Recte  enim  notavit  Telesius,  etiam  in  acre  ipso  inesse 
lucem  quandam  originalem,  licet  exilem  et  tenuem,  et  maxima 
ex  parte  oculis  hominum  aut  plurimorum  animalium  non  inser- 
vientem ;  quia  ilia  animalia,  ad  quorum  sensum  hujusmodi  lux 
est  proportionata,  cernant  noctu ;  id  quod  vel  sine  luce  fieri, 
vel  per  lucem  internam,  minus  credibile  est. 

Atque  illud  utique  notandum  est,  de  destitutionibus  sen- 
suum  eorumque  remediis  hie  nos  tractare.  Nam  fallaciae  sen- 
suum  ad  proprias  inquisitiones  de  sensu  et  sensibili  remittendaa 
sunt ;  excepta  ilia  magna  fallacia  sensuum,  nimirum  quod  con- 
stituant  lineas  rerum2  ex  analogia  hominis,  et  non  ex  analogia 
universi ;  quas  non  corrigitur  nisi  per  rationem  et  philosophiam 
universalem. 

XLI. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum,  ponemus  loco  decimo 
octavo  Instantias  Vice,  quas  etiam  Instantias  Itinerantes  et 
Instantias  Articulatas  appellare  consuevimus.  Eae  sunt  quae 
indicant  naturae  motus  gradatim  continuatos.  Hoc  autem  genus 

1  An  excellent  instance  of  the  "  deductio  nonsensibilis  ad  sensibile  "  [in  the  second 
kind]  occurs  in  the  experiments  recently  made  by  Messrs.  Hopkins  and  Joule  for  de- 
termining the  melting-point  of  substances  subjected  to  great  pressure.     The  substance 
acted  on  is  enclosed  in  a  tube  out  of  reach  and  sight.     But  a  bit  of  magnetized  steel 
has  previously  been  introduced  into  it,  and  is  supported  by  it  as  long  as  it  remains 
solid.     A  magnetic  needle  is  placed  beside  the  apparatus,  a  certain  amount  of  deviation 
being,  of  course,  produced  by  the  steel  within  the  tube.     The  moment  the  temperature 
reaches  the  melting-point,  the  steel  sinks ;  and  its  doing  so  is  indicated  by  the  motion 
of  the  needle. 

2  This  phrase  may,  I  think,  be  rendered  "  trace  the  outlines  of  outward  objects." 
I  have  already  remarked  on  the  meaning  of  "  ex  analogia."     [See  note  on  Disiributio 
Opera,  p.  138.—  J.  £] 


316  NOVUM  ORGANUM. 

iustantiarum  potius  fugit  observationem  quam  sensum.  Mira 
enim  est  hominum  circa  hanc  rem  indiligentia.  Contemplantur 
siquidem  naturam  tantummodo  desultorie  et  per  periodos,  et 
postquam  corpora  fuerint  absoluta  ac  completa,  et  non  in  ope- 
ra tione  sua.  Quod  si  artificis  alicujus  ingenia  et  industriam 
^explorare  et  contemplari  quis  cuperet,  is  non  tantum  materias 
rudes  artis  atque  deinde  opera  perfecta  conspicere  desideraret, 
sed  potius  praesens  esse  cum  artifex  operatur  et  opus  suum 
promovet.  Atque  simile  quiddam  circa  naturam  faciendum 
est.  Exempli  gratia ;  si  quis  de  vegetatione  plantarum  inqui- 
rat,  ei  inspiciendum  est  ab  ipsa  satione  seminis  alicujus  (id  quod 
per  extractionem,  quasi  singulis  diebus,  seminum  quae  per  bi- 
duum,  triduum,  quatriduum,  et  sic  deinceps,  in  terra  manserunt, 
eorumque  diligentem  intuitum,  facile  fieri  potest),  quomodo  et 
quando  semen  intumescere  et  turgere  incipiat  et  veluti  spiritu 
impleri ;  deinde  quomodo  corticulam  rumpere  et  emittere  fibras, 
cum  latione  nonnulla  sui  interim  sursum,  nisi  terra  fuerit  ad- 
modum  contumax ;  quomodo  etiam  emittat  fibras,  partim  radi- 
cales  deorsum,  partim  cauliculares  sursum,  aliquando  serpendo 
per  latera,  si  ex  ea  parte  inveniat  terram  apertam  et  magis  fa- 
cilem;  et  complura  id  genus.  Similiter  facere  oportet  circa 
exclusionem  ovorum  ;  ubi  facile  conspici  dabitur  processus  vivi- 
ficandi  et  organizandi,  et  quid  et  quae  partes  fiant  ex  vitello, 
quid  ex  albumine  ovi,  et  alia.  Similis  est  ratio  circa  animalia 
ex  putrefactione.1  Nam  circa  animalia  perfecta  et  terrestria, 
per  exectiones  foetuum  ex  utero,  minus  humanum  esset  ista 
inquirere ;  nisi  forte  per  occasiones  abortuum,  et  venationum, 
et  similium.  Omnino  igitur  vigilia  quaedam  servanda  est  circa 
naturam,  ut  qua?  melius  se  conspiciendam  praebeat  noctu  quam 
interdiu.  Istae  enim  contemplationes  tanquam  nocturnae  cen- 
seri  possint,  ob  lucernae  parvitatem  et  perpetuationem. 

Quin  et  in  inanimatis  idem  tentandum  est;    id   quod  nos 

1  The  epithet  perfecta  is  generally  given  to  those  animals  which  cannot  result  from 
putrefaction.  Caesalpinus,  in  the  Qucestiones  Peripat.  v.  1.,  maintains  that  all  animals 
may  result  from  putrefaction,  and  that  this  was  the  doctrine  of  Aristotle.  The  same 
opinion  had,  I  believe,  been  advanced  by  Averrois.  That  mice  may  be  produced  by 
equivocal  generation  is  asserted,  as  a  matter  not  admitting  of  dispute,  by  Cardan,  De 
Rerun  Varietate.  Caesalpinus  refers  to  the  same  instance,  but  less  confidently  than 
Cardan.  It  is  worth  remarking  that  Aristotle,  though  he  speaks  of  the  great  fecundity 
of  mice,  and  even  of  their  being  impregnated  by  licking  salt,  does  not  mention  the  pos- 
sibility of  their  being  produced  by  putrefaction.  (  De  Hist.  Animal,  vi.  37.  Problem. 
x.  64.)  Paracelsus,  De  Rerum  Generatione,  affirms  that  all  animals  produced  from 
putrefaction  are  more  or  less  venomous.  Telesius's  opinion  is  that  the  more  perfi-ct 
animals  cannot  result  from  putrefaction,  because  the  conditions  of  temperature  ne- 
cessary to  their  produUion  cannot  be  fultilk-d  except  by  means  of  animal  heat. 


NOYUM  ORGANUM.  317 

fecimus  in  inquirendls  aperturis  liquorum  per  ignem.1  AHus 
enim  est  modus  aperturae  in  aqua,  alius  in  vino,  alius  in  aceto, 
alius  in  omphacio 2 ;  longe  alius  in  lacte,  et  oleo,  et  caeteris.  Id 
quod  facile  cernere  erat  per  ebullitionem  super  ignem  lenem,  et 
in  vase  vitreo,  ubi  omnia  cerni  perspicue  possint.  Verum  haec 
brevius  perstringimtis,  fusius  et  exactius  de  iis  sermones  ha- 
bituri  cum  ad  inventionem  Latentis  rerum  Processus  ventum 
erit.  Semper  enim  memoria  tenendum  est,  nos  hoc  loco  non 
res  ipsas  tractare,  sed  exempla  tantum  adducere. 

XLII. 

Inter  Prasrogativas  Instantiarum,  ponemus  loco  decimo 
nono  Instantias  Supplement,  sive  Substitutionis ;  quas  etiam 
Instantias  Perfugii  appellare  consuevimus.  Eae  sunt,  quaa 
supplent  informationem  ubi  sensus  plane  destituitur;  atque 
idcirco  ad  eas  confugimus  cum  instantiae  proprise  haberi  non 
possint.  Dupliciter  autem  fit  substitutio;  aut  per  Gradua- 
tionem,  aut  per  Analoga.  Exempli  gratia;  non  invenitur 
medium  quod  inhibeat  prorsus  operationem  magnetis  in  mo- 
vendo  ferrum;  non  aurum  interpositum,  non  argentum,  non 
lapis,  non  vitrum,  lignum,  aqua,  oleum,  pannus  aut  corpora 
fibrosa,  aer,  flamma,  et  caetera.  Attamen  per  probationem 
exactam  fortasse  inveniri  possit  aliquod  medium  quod  hebetet 
virtutem  ipsius  plus  quam  aliquod  aliud,  comparative  et  in 
aliquo  gradu ;  veluti  quod  non  trahat  magnes  ferrum  per  tan- 
tarn  crassitiem  auri  quam  per  par  spatium  aeris ;  aut  per  tan- 
tum argentum  ignitum  quam  per  frigidum ;  et  sic  de  similibus. 
Nam  de  his  nos  experimentum  non  fecimus ;  sed  sufficit  tamen 
ut  proponantur  loco  exempli.  Similiter  non  invenitur  hie  apud 
nos  corpus  quod  non  suscipiat  calidum  igni  approximatum. 
Attamen  longe  citius  suscipit  calorem  aer  quam  lapis.  Atque 
talis  est  substitutio  quae  fit  per  Gradus. 

Substitutio  autem  per  Analoga,  utilis  sane,  sed  minus  certa 
est;  atque  idcirco  cum  judicio  quodam  adhibenda.  Ea  fit 
cum  deducitur  non-sensibile  ad  sensum,  non  per  operationea 
sensibiles  ipsius  corporis  insensibilis,  sed  per  contemplationem 
corporis  alicujus  cognati  sensibilis.3  Exempli  gratia;  si  in- 

1  "  Apertura  "  means  the  same  thing  as  "  expansio." 

2  Wine  made  of  sour  grapes.    (Pliny,  xiv.  18.  and  elsewhere.)     It  is  probably  to  be 
rendered  verjuice,  as  it  is  by  Lemmius. 

8  Du  Bois  Raymond's  Researches  in  Animal  Electricity  give  a  good  example  of  this. 
He  constructed  what  may  called  an  electrical  model  of  a  muscle,  and  succeeded  in  ob- 
taining an  illustration  not  only  of  his  fundamental  result,  namely  that  any  transverse 


318  NOVUM  ORGANUM. 

quiratur  de  Mistura  Spirituum,  qui  sunt  corpora  non-visibilia, 
videtur  ease  cognatio  quaedam  inter  corpora  et  fomites  give 
alimenta  sua.  Fomes  autem  flammae  videtur  esse  oleum  et 
pinguia ;  aeris,  aqua  et  aquea :  flammae  enim  multiplicant  se 
super  halitus  olei,  aer  super  vapores  aquae.  Videndum  itaque 
de  mistnra  aquae  et  olei,  qua?  se  manifestat  ad  sensum ;  quando- 
quidem  mistura  aeris  et  flammei  generis  fugiat  sensum.  At 
oleum  et  aqua  inter  se  per  compositionem  aut  agitationem  im- 
perfecte  admodum  miscentur ;  eadem  in  herbis,  et  sanguine,  et 
partibus  animalium,  accurate  et  delicate  miscentur.  Itaque 
simile  quiddam  fieri  possit  circa  misturam  flammei  et  aerei 
generis  in  spiritalibus ;  quae  per  confusionem  simplicem  non 
bene  sustinent  misturam,  eadem  tamen  in  spiritibus  plantarum 
et  animalium  misceri  videntur ;  praesertim  cum  omnis  spiritus 
animatus  depascat  humida  utraque,  aquea  et  pinguia,  tanquam 
fomites  suos. 

Similiter  si  non  de  perfectioribus  misturis  spiritalium,  sed  de 
compositione  tantum  inquiratur ;  nempe,  utrum  facile  inter  se 
incorporentur,  an  potius  (exempli  gratia)  sint  aliqui  venti  et 
exhalationes,  aut  alia  corpora  spiritalia,  qua?  non  miscentur  cum 
aere  communi,  sed  tantum  haerent  et  natant  in  eo,  in  globulis 
et  guttis,  et  potius  franguntur  ac  comminuuntur  ab  aere 
quam  in  ipsum  recipiuntur  et  incorporantur ;  hoc  in  aere  com- 
muni et  aliis  spiritalibus,  ob  subtilitatem  corporum,  percipi  ad 
sensum  non  potest ;  attamen  imago  quaedam  hujus  rei,  quatenus 
fiat,  concipi  possit  in  liquoribus  argenti  vivi,  olei,  aquae ;  atque 
etiam  in  aere,  et  fractione  ejus,  quando  dissipatur  et  ascendit  in 
parvis  portiunculis  per  aquam;  atque  etiam  in  fumis  crassi- 
oribus ;  denique  in  pulvere  excitato  et  hserente  in  aere  ;  in  qui- 
bus  omnibus  non  fit  incorporatio.  Atque  repraesentatio  prasdicta 
in  hoc  subjecto  non  mala  est,  si  illud  primo  diligenter  inquisi- 
tum  fuerit,  utrum  possit  esse  talis  heterogenia  inter  spiritalia 
qualis  invenitur  inter  liquida ;  nam  turn  demum  haec  simulacra 
per  Analogiam  non  incommode  substituentur. 

Atque  de  Instantiis  istis  Supplementi,  quod  diximus  infor- 
mationem  ab  iis  hauriendam  esse,  quando  desint  instantiae 
propriae,  loco  Perfugii;  nihilominus  intelligi  volumus,  quod 
illae  etiam  magni  sint  usus  etiam  cum  propriae  instantiae  ad- 
sint ;  ad  roborandam  scilicet  informationem  una  cum  propriis. 

section  is  negative  with  respect  to  any  longitudinal  one,  but  also  of  the  more  compli- 
cated relations  between  two  different  portions  of  the  same  section. 


NOVUM  ORGANUM.  319 

Verum  de  his  exactius  dicemus  quando  ad  Adminicula  Indu- 
ctionis  tractanda  sermo  ordine  dilabetur. 

XLIII. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum,  ponemus  loco  vicesimo 
Instantias  Persecantes ;  quas  etiam  Instantias  Vellicantes  ap- 
pellare  consuevimus,  sed  diversa  ratione.  Vellicantes  enim  eas 
appellamus,  quia  vellicant  intellectum  ;  Persecantes,  quia  perse- 
cant  naturam  ;  unde  etiam  illas  quandoque  Instantias  Democriti 
nominamus.  Eae  sunt,  quae  de  admirabili  et  exquisita  subtili- 
tate  natures  intellectum  submonent,  ut  excitetur  et  expergisca- 
tur  ad  attentionem  et  observationem  et  inquisitionem  debitam. 
Exempli  gratia ;  quod  parum  guttulae  atramenti  ad  tot  literas 
vel  lineas  extendatur ;  quod  argentum,  exterius  tantum  in- 
auratum,  ad  tantam  longitudinem  fili  inaurati  continuetur l ; 
quod  pusillus  vermiculUs,  qualis  in  cute  invenitur,  habeat  in  se 
spiritum  simul  et  figuram  dissimilarem  partium ;  quod  parum 
croci  etiam  dolium  aquae  colore  inficiat ;  quod  parum  zibethi 2 
aut  aromatis  longe  majus  contentum  aeris  odore  ;  quod  exiguo 
suffitu  tanta  excitetur  nubes  fumi ;  quod  sonorum  tarn  accuratae 
differentiae,  quales  sint  voces  articulatae,  per  aerem  undequaque 
vehantur,  atque  per  foramina  et  poros  etiam  ligni  et  aquae 
(licet  admodum  extenuate)  penetrent,  quin  etiam  repercutiantur, 
idque  tarn  distincte  et  velociter ;  quod  lux  et  color,  etiam  tanto 
ambitu  et  tarn  perniciter,  per  corpora  solida  vitri,  aquae,  et 
cum  tanta  et  tani  exquisita  varietate  imaginum  permeent,  etiam 
refringantur  et  reflectantur ;  quod  magnes  per  corpora  omnigena, 
etiam  maxime  compacta,  operetur.  Sed  (quod  magis  mirum  est) 
quod  in  his  omnibus,  in  medio  adiaphoro  (quale  est  aer)  unius 
actio  aliam  non  magnopere  impediat ;  nempe  quod  eodem  tern- 
pore  per  spatia  aeris  devehantur  et  visibilium  tot  imagines,  et 
vocis  articulatae  tot  percussiones,  et  tot  odores  specificati,  ut 
violae,  rosae  ;  etiam  calor  et  frigus  et  virtutes  magneticae ;  omnia 
(inquam)  simul,  uno  alterum  non  impediente,  ac  si  singula  ha- 
berent  vias  et  meatus  suos  proprios  separates,  neque  unum  in 
alterum  impingeret  aut  incurreret. 

Solemus  tamen  utiliter  hujusmodi  Instantiis  Persecantibus 
subjungere  instantias,  quas  Metas  Persecationis  appellare  con- 

1  Dr.  Woolaston's  method  for  obtaining  wires  of  extreme  fineness  was  perhaps -sug- 
gested by  the  circumstance  mentioned  in  the  text.     He  enclosed  a  gold  wire  in  a 
cylinder  of  silver,  drew  them  out  together,  and  then  dissolved  away  the  silver  by 
means  of  warm  nitrous  acid. 

2  Civet 


320  NOVUM   ORGANU3VT. 

suevimus ;  veluti  quod  in  iis  quae  diximus,  una  actio  in  diverse 
genere  aliam  non  perturbet  aut  impediat,  cum  tamen  in  eodem 
genere  una  aliam  domet  et  extinguat :  veluti,  lux  solis,  lucem 
cicindelae;  sonitus  bombardae,  vocem;  fortior  odor,  delicatiorem  ; 
intensior  calor,  remissiorem;  lamina  ferri  interposita  inter  ma- 
gnetem  et  aliud  ferrum,  operationem  magnetis.  Verum  de 
his  quoque  inter  Adminicula  Inductionis  erit  proprius  dicendi 
locus. 

XLIV. 

Atque  de  instantiis  quae  juvant  sensum,  jam  dictum  est ;  quze 
praecipui  usus  sunt  ad  partem  Informativam.  Informatio  enim 
incipit  a  sensu.  At  universum  negotium  desinit  in  Opera; 
atque  quemadmodum  illud  principium,  ita  hoc  finis  rei  est.  Se- 
quentur  itaque  instantiae  praacipui  usus  ad  partem  Operativam. 
Eas  genere  duae  sunt,  numero  septem ;  q'uas  universas,  general! 
nomine,  Instantias  Practicas  appellare  consuevfmus.  Operatives 
autem  partis,  vitia  duo ;  totidemque  dignitates  instantiarum  in 
genere.  Aut  enim  fallit  operatic,  aut  onerat  nimis.  Fallit 
operatic  maxime  (praesertim  post  diligentem  naturarum  inqui- 
sitionem)  propter  male  determinatas  et  mensuratas  corporum 
vireg  et  actiones.  Vires  autem  et  actiones  corporum  circum- 
scribuntur  et  mensurantur,  aut  per  spatia  loci,  aut  per  momenta 
temporis,  aut  per  unionem  quanti,  aut  per  praedominantiam  vir- 
tutis;  quae  quatuor  nisi  fuerint  probe  et  diligenter  pensitata, 
erunt  fortasse  scientiae  speculatione  quidem  pulchrae,  sed  opere 
inactivae.  Instantias  vero  quatuor  itidem  quae  hue  referuntur, 
uno  nomine  Instantias  Mathematicas  vocamus,  et  Instantias 
Mensura. 

Onerosa  autem  fit  praxis,  vel  propter  misturam  rerum  in- 
utilium,  vel  propter  multiplicationem  instrumentorum,  vel 
propter  molem  materiae  et  corporum  quae  ad  aliquod  opus 
requiri  contigerint.  Itaque  eae  instantiae  in  pretio  esse  debent, 
quae  aut  dirigunt  operativam  ad  ea  quae  maxime  hominum  inter- 
sunt ;  aut  quse  parcunt  instruments ;  aut  quae  parcunt  materiae 
sive  supellectili.  Eas  autem  tres  instantias  quae  hue  pertinent, 
uno  nomine  Instantias  Propitias  sive  Benevolas  vocamus.  Ita- 
que de  his  septem  instantiis  jam  sigillatim  dicemus ;  atque  cum 
iis  partem  illam  de  Praerogativis  sive  Dignitatibus  Instantiarum 
claudemus. 

XLV. 

Inter    Praerogativas   Instantiarum,   ponemus   loco   vicesimo 


NOVUM  ORGANUM.  321 

primo  Instantias  Virga,  sive  Radii;  quas  etiam  Instantias 
Perlationis,  vel  de  Non  Ultra  appellate  consuevimus.  Virtutes 
enim  rerum  et  motus  operantur  et  expediuntur  per  spatia  non 
indefinita  aut  fortuita,  sed  finita  et  certa ;  quae  ut  in  singulis 
naturis  inquisitis  teneantur  et  notentur  plurimum  interest  Pra- 
cticae,  non  solum  ad  hoc,  ut  non  fallat,  sed  etiam  ut  magis  sit 
aucta  et  potens.  Etenim  interdum  datur  virtutes  producere, 
et  distantias  tanquara  retrahere  in  propius ;  ut  in  perspecillis. 

Atque  plurimae  virtutes  operantur  et  afficiunt  tantum  per 
tactum  manifestum ;  ut  fit  in  percussione  corporum,  ubi  alterum 
non  summovet  alterum,  nisi  impellens  impulsum  tangat.  Etiam 
medicinse  quae  exterius  applicantur,  ut  unguenta,  emplastra, 
non  exercent  vires  suas  nisi  per  tactum  corporis.  Denique 
objecta  sensuum  tactus  et  gustus  non  feriunt  nisi  contigua 
organis. 

Sunt  et  aliae  virtutes  quae  operantur  ad  distantiam,  verum 
valde  exiguam,  quarum  pauca3  adhuc  notatae  sunt,  cum  tamen 
plures  sint  quam  homines  suspicentur;  ut  (capiendo  exempla 
ex  vulgatis)  cum  succinum1  aut  gagates2  trahunt  paleas;  bull  as 
approximatae  solvunt  bullas ;  medicinaD  nonnullse  purgativa? 
eliciunt  humores  ex  alto 3,  et  hujusmodi.  At  virtus  ilia  ma- 
gnetica per  quam  ferrum  et  magnes,  vel  magnetes  invicem, 
coeunt,  operatur  intra  orbem  virtutis  certum,  sed  parvum ;  ubi 
contra,  si  sit  aliqua  virtus  magnetica  emanans  ab  ipsa  terra 
(paulo  nimirum  interiore)  super  acum  ferream,  quatenus  ad 
verticitatem,  operatic  fiat  ad  distantiam  magnam. 

Rursus,  si  sit  aliqua  vis  magnetica  quae  operetur  per  con- 
sensum  inter  globum  terrae  et  ponderosa,  aut  inter  globum 
lunae  et  aquas  maris  (quae  maxime  credibilis  videtur  in  fluxibus 
et  refluxibus  semi-menstruis 4),  aut  inter  ccelum  stellatum  et 

1  Amber.  2  Jet. 

3  Bacon  here  speaks  in  accordance  with  the  medical  theory  in  which  the  brain  is 
the  origin  and  seat  of  the  rheum,  which  descends  from  thence  and  produces  disease  in 
other  organs  —  a  theory  preserved  in  the  word  catarrh.     Certain  purgatives  were  sup- 
posed to  draw  the  rheum  down. 

4  It  is  worth  remarking  that  Galileo  speaks  contemptuously  of  the  notion  that  the 
moon  exerts  any  influence  on  the  tides.     His  strong  wish  to  explain  everything  me- 
chanically led  him  in  this  instance  wrong,  as  a  similar  wish  has  led  many  others.     It 
arose,  not  unnaturally,  from  a  reaction  against  the  unsatisfactory  explanations  which 
the  schoolmen  were  in  the  habit  of  deducing  from  the  specific  or  occult  properties  of 
bodies.     Even  Leibnitz,  in  his  controversy  with  Clarke,  shows  a  tendency  towards  an 
exclusive  preference  of  a  mechanical  system  of  physics,  though  in  other  parts  of  his 
writings  he  had  spoken  favourably  of  the  doctrine  of   attraction,  and  though   his 
whole  philosophy  ought,  one  would  think,  to  have  made  him  indifferent  to  the  point 
in  dispute.     In  a  system  of  pre-established  harmony,  action  by  contact  is  as  merely 
apparent  as  action  at  a  distance. 

VOL.  I.  Y 


322  NOVUM  ORGANUM. 

planetas,  per  quam  evocentur  et  attollantur  ad  sua  apogasa; 
haec  omnia  operantur  ad  distantias  admodum  longinquas.  In- 
veniuntur  et  quaedam  inflammationes  sive  conceptiones  flammaa, 
quae  fiunt  ad  distantias  bene  magnas,  in  aliquibus  materiis  ;  ut 
referunt  de  naphtha  Babylonica.1  Galores  etiam  insinuant  se 
per  distantias  amplas,  quod  etiam  faciunt  frigora;  adeo  ut 
habitantibus  circa  Canadam  moles  sive  massae  glaciales,  quae 
abrumpuntur  et  natant  per  oceanum  septentrionalem  et  cle- 
feruntur  per  Atlanticum  versus  illas  oras,  percipiantur  et  in- 
cutiant  frigora  e  longinquo.  Odores  quoque  (licet  in  his  videatur 
semper  esse  quaedam  emissio  corporea)  operantur  ad  distantias 
notabiles ;  ut  evenire  solet  navigantibus  juxta  litora  Floridae, 
aut  etiam  nonnulla  Hispanias,  ubi  sunt  sylvae  totae  ex  arboribus 
limonum,  arantiorum 2,  et  hujusmodi  plantarum  odoratarum,  aut 
frutices  rorismarini,majoranae,  et  similium.3  Postremo  radiationes 
lucis  et  impressiones  sonorum  operantur  scilicet  ad  distantias 
spatiosas. 

Verum  haec  omnia,  utcunque  operentur  ad  distantias  parvas 
sive  magnas,  operantur  certe  ad  finitas  et  naturae  notas 4,  ut  sit 
quiddam  Non  Ultra;  idque  pro  rationibus,  aut  molis  seu  quanti 
corporum ;  aut  vigoris  et  debilitatis  virtutum ;  aut  favoribus  et 
impediments  mediorum ;  quae  omnia  in  computationem  venire  et 
notari  debent.  Quinetiam  mensurae  motuum  violentorum  (quos 
vocant),  ut  missilium,  tormentorum,  rotarum,  et  similium,  cum 
hae  quoque  manifesto  suos  habeant  limites  certos,  notaudae  sunt. 

Inveniuntur  etiam  quidam  motus  et  virtutes  contrariae  illis 
quae  operantur  per  tactum  et  non  ad  distans ;  quae  operantur 
scilicet  ad  distans  et  non  ad  tactum ;  et  rursus,  quae  operantur 
remissius  ad  distantiam  minorem  et  fortius  ad  distantiam  majo- 
rem.  Etenim  visio  non  bene  transigitur  ad  tactum,  sed  indiget 
medio  et  distantia.  Licet  meminerim  me  audisse  ex  relatione 
cujusdam  fide  digni,  quod  ipse  in  curandis  oculorum  suorum 
cataractis  (erat  autem  cura  talis,  ut  immitteretur  festuca  quas- 
dam  parva  argentea  intra  primam  oculi  tunicam,  quae  pelliculam 
illam  cataractse  removeret  et  truderet  in  angulum  oculi)  claris- 
sime  vidisset  festucam  illam  supra  ipsam  pupillam  moventem. 

1  Strabo,  xvi.  p.  742.       Pliny,  ii.  §  109. 

2  [So  in  the  original  edition.]     Qy.  aurantiorum  ? 

'  To  the  same  purpose  Milton,  Paradise  Lost,  iv.  99. :  — 

As  when  to  them  who  sail 
Beyond  thf  Cape  of  Hope,  &c. 
4  i.  e.  fixed  in  the  nature  of  things. 


NOVUM   ORGANUM.  323 

Quod  utcunque  verum  esse  possit,  manifestum  est  majora  cor- 
pora non  bene  aut  distincte  cerni  nisi  in  cuspide  coni l,  coeun- 
tibus  radiis  objecti  ad  nonnullam  distantiara.  Quin  etiam  in 
senibus  oculus  melius  cernit  remote  objecto  paulo  longius,  quam 
propius.  In  missilibus  autem  certum  est  percussionem  non 
fieri  tarn  fortem  ad  distantiam  nimis  parvam,  quam  paulo  post. 
Hsec  itaque  et  similia  in  mensuris  motuum  quoad  distantias 
notanda  sunt. 

Est  et  aliud  genus  mensune  localis  motuum,  quod  non  prae- 
termittendum  est.  Illud  vero  pertinet  ad  motus  non  progres- 
sives, sed  sphaericos ;  hoc  est,  ad  expansionem  corporum  in 
majorem  sphaeram,  aut  contractionem  in  minorem.  Inquirendum 
enim  est  inter  mensuras  istas  motuum,  quantam  compressionem 
aut  extensionem  corpora  (pro  natura  ipsorum)  facile  et  libenter 
patiantur,  et  ad  quern  terminum  reluctari  incipiant,  adeo  ut  ad 
extremum  Non  Ultra  ferant ;  ut  cum  vesica  inflata  comprimitur, 
sustinet  ilia  compressionem  nonnullam  aeris,  sed  si  major  fue- 
rit,  non  patitur  aer,  sed  rumpitur  vesica. 

At  nos  hoc  ipsum  subtiliore  experimento  magis  exacte  pro- 
bavimus.  Accepimus  enim  campanulam  ex  metallo,  leviorem 
scilicet  et  tenuiorem,  quali  ad  excipiendum  salem  utimur ;  eam- 
que  in  pelvim  aquae  immisimus,  ita  ut  deportaret  secum  aerem 
qui  continebatur  in  concavo  usque  ad  fundum  pelvis.  Lo- 
caveramus  autem  prius  globulum  in  fundo  pelvis,  super  quern 
campanula  imponenda  esset.  Quare  illud  eveniebat,  ut  si  glo- 
bulus  ille  esset  minusculus  (pro  rations  concavi),  reciperet  se 
aer  in  locum  minorem,  et  contruderetur  solum,  non  extrude- 
retur.  Quod  si  grandioris  esset  magnitudinis  quam  ut  aer 
libenter  cederet,  turn  aer  majoris  pressurae  impatiens  campa- 
nulam ex  aliqua  parte  elevabat,  et  in  bullis  ascendebat. 

Etiam  ad  probandum  qualem  extensionem  (non  minus  quam 
compressionem)  pateretur  aer,  tale  quippiam  practicavimus. 
Ovum  vitreum  accepimus,  cum  parvo  foramine  in  uno  extremo 
ovL  Aerem  per  foramen  exuctione  forti  attraximus,  et  statim 
digito  foramen  illud  obturavimus,  et  ovum  in  aquam  immersi- 
mus,  et  dein  digitum  removimus.  Aer  vero  tensura  ilia  per 
exuctionem  facta  tortus  et  magis  quam  pro  natura  sua  dilata- 
tus,  ideoque  se  recipere  et  contrahere  nitens  (ita  ut  si  ovum 
illud  in  aquam  non  fuisset  immersum,  aerem  ipsum  traxisset 

1  That  is,  the  eye  being  at  the  apex  of  the  visual  cone. 
Y  2 


324  NOVUM  ORGANUM. 

cum  sibilo),  aquam  traxit  ad  tale  quantum  quale  sufficere 
posset  ad  hoc,  ut  aer  antiquam  recuperaret  sphaeram  sive  di- 
mensionem.1 

Atque  certum  est  corpora  tenuiora  (quale  est  aer)  pati  con- 
tractionem  nonnullam  notabilem,  ut  dictum  est;  at  corpora 
tangibilia  (quale  est  aqua)  multo  aagrius  et  ad  minus  spatium 
patiuntur  compressionem.  Qualem  autem  patiatur,  tali  experi- 
mento  inquisivimus. 

Fieri  fecimus  globum  ex  plumbo  cavum,  qui  duas  circiter 
pintas  vinarias  contineret ;  eumque  satis  per  latera  crassum,  ut 
majorem  vim  sustineret.  In  ilium  aquam  immisimus,  per  fora- 
men alicubi  factum ;  atque  foramen  illud,  postquam  globus 
aqua  impletus  fuisset,  plumbo  liquefacto  obturavimus,  ut  globus 
deveniret  plane  consolidatus.  Dein  globum  forti  malleo  ad  duo 
latera  adversa  complanavimus ;  ex  quo  necesse  fuit  aquam  in 
minus  contrahi,  cum  sphgera  figurarum  sit  capacissima.  Deinde, 
cum  malleatio  non  amplius  sufficeret,  aegrius  se  recipiente  aqua, 
molendino2  seu  torculari  usi  sumus;  ut  tandem  aqua,  impatiens 
pressures  ulterioris,  per  solida  plumbi  (instar  roris  delicati)  ex- 
stillaret.  Postea,  quantum  spatii  per  earn  compressionem  im- 
minutum  foret  computavimus ;  atque  tantam  compressionem 
passam  esse  aquam  (sed  violentia  magna  subactam)  intellexi- 
mus.3 


1  This  explanation  is  wholly  unsatisfactory.  The  principle  upon  which  the  true 
explanation  depends,  namely  the  pressure  of  the  atmosphere,  was,  it  seems  tolerably 
certain,  first  suggested  by  Torricelli.  If  the  experiment  were  performed  in  vacuo,  no 
water  would  enter  the  egg,  unless  the  egg  were  plunged  to  a  considerable  depth  into 
the  water,  or  unless  the  vacuum  within  it  were  more  perfect  than  could  be  produced 
in  the  manner  described. 

*  Molendinum  is  properly  a  Low  Latin  word  for  a  mill-house ;  here   used  for   a 
press. 

•  This  is  perhaps  the  most  remarkable  of  Bacon's  experiments ;  and  it  is  singular 
that  it  was  so  little  spoken  of  by  subsequent  writers.     Nearly  fifty  years  after  the 
publication  of  the  Novum  Organum,  an  account  of  a  similar  experiment  was  published 
by  Megalotti,  who  was  secretary  of  the  Accademia  del  Cimento  at  Florence  ;  and  it  has 
since  been  familiarly  known  as  the  Florentine  experiment     I  quote  his  account  of  it 
"  Facemmo  lavorar  di  getto  una  grande  ma  sottil  palla  d'  argento,  e  quella  ripiena 
d"  acqua  raffreddata  col  ghiaccio  serramo  con  saldissime  vite.     Di  poi  cominciammo 
a  martellarla  leggiermente  per  ogni  verso,  onde  ammaccato  1'  argento  (il  quale  per  la  sua 
crudezza  non  comporta  d'  assottigliarsi  e  distendersi  come  farebbe  1'  oro  raflSnato,  o  il 
piombo,  o  altro  metallo  piu  dolce)  veniva  a  ristrignersi,  e  scemare  la  sua  interna  capa- 
cita,  senza  che  1'  acqua  patisse  una  minima  compressione,  poiche  ad  ogni  colpo  si  videa 
trasudare  per  tutti  i  pori  del  metallo  a  guisa  d'  argento  vivo  il  quale  da  alcuna  pelle 
premuto  minutamente  sprizzasse. "  —  Saggi  di  naturnli  Esperienze  fattt  neW Accademia 
del  Cimtnto,  p.  204.  Firenze,  1667.     The  writer  goes  on  to  remark  that  the  absolute 
incompressibility  of  water  is  not  proved  by  this  experiment,  but  merely  that  it  is  not 
to  be  compressed  in  the  manner  described.     But  the  experiment  is  on  other  grounds 
inconclusive. 

It  is  to  be  remarked  that  Leibnitz,  Nouveaux  Essais,  in  mentioning  the  Florentine 


NOVUM  ORGANUM.  325 

At  solidiora,  sicca,  aut  magis  compacta,  qualia  sunt  lapides 
et  ligna,  nee  non  metalla,  multo  adhuc  minorem  compressionem 
aut  extensionem,  et  fere  imperceptibilem  ferunt ;  sed  vel  fra- 
ctione,  vel  progressione,  vel  aliis  pertentationibus  se  liberant ; 
ut  in  curvationibus  ligni  aut  metalli,  horologiis  moventibus  per 
complicationem  laminae,  missilibus,  malleationibus,  et  innumeris 
aliis  motibus  apparet.  Atque  haec  omnia  cum  mensuris  suis  in 
indagatione  naturae  notanda  et  exploranda  sunt,  aut  in  certi- 
tudine  sua,  aut  per  aestimativas,  aut  per  comparativas,  prout 
dabitur  copia. 

XL  VI. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum,  ponemus  loco  vicesimo 
secundo  Instantias  Curriculi,  quas  etiam  Instantias  ad  Aquam 
appellare  consuevimus;  sumpto  vocabulo  a  clepsydris  apud 
antiques,  in  quas  infundebatur  aqua,  loco  arenas.  Ese  men- 
surant  naturam  per  momenta  temporis,  quemadmodum  Instan- 
tice  VirgcB  per  gradus  spatii.  Omnis  enim  motus  sive  actio 
naturalis  transigitur  in  tempore ;  alius  velocius,  alius  tardius, 
sed  utcunque  momentis  certis  et  naturae  notis.  Etiam  illae- 
actiones  quae  subito  videntur  operari,  et  in  ictu  oculi  (ut  loqui- 
mur),  deprehenduntur  recipere  majus  et  minus  quoad  tempus. 

Primo  itaque  videmus  restitutiones  corporum  crelestium  fieri 
per  tempora  numerata ;  etiam  fluxus  et  refluxus  maris.  Latio 
autem  gravium  versus  terram  et  levium  versus  ambitum  coeli, 
fit  per  certa  momenta,  pro  ratione  corporis  quod  fertur,  et 
medii.1  At  velificationes  navium,  motus  animalium,  perlatio- 
nes  missilium,  omnes  fiunt  itidem  per  tempora  (quantum  ad 
suminas)  numerabilia.  Calorem  vero  quod  attinet,  videmus 
pueros  per  hyemein  manus  in  flamma  lavare,  nee  tamen  uri ; 
et  joculatores  vasa  plena  vino  vel  aqua,  per  motus  agiles  et 
aequales,  vertere  deorsum  et  sursum  recuperare,  non  effuso 
liquore;  et  multa  hujusmodi.  Nee  minus  ipsae  compressioues 
et  dilatationes  et  eruptiones  corporum  fiunt,  aliae  velocius,  alias 
tardius,  pro  natura  corporis  et  motus,  sed  per  momenta  eerta. 
Quinetiam  in  explosione  plurium  bombardarum  simul,  quae  ex- 
audiuntur  quandoque  ad  distantiam  triginta  milliarium,  per- 

experiment,  says  that  the  globe  was  of  gold  (p.  229.  Erdmann),  whereas  the  Florentine 
academicians  expressly  say  why  they  preferred  silver  to  either  gold  or  lead. 

1  Galileo  had  shown,  before  the  year  1592,  that  the  resistance  of  the  air  being  set 
aside,  all  bodies  fall  with  equal  velocity.  He  left  Tisa  in  that  year  in  consequence  of 
the  disputes  wbich  were  occasioned  by  this  refutation  of  the  Aristotelian  doctrine,  that 
the  velocity  is  as  the  weight. 

T  3 


326  NOVUM  OBGANUM. 

cipitur  sonus  prius  ab  iis  qui  prope  absunt  a  loco  ubi  fit  sonitus, 
quam  ab  iis  qui  longe.  At  in  visu  (cujus  actio  est  pernicissima) 
liquet  etiam  requiri  ad  eum  actuandura  momenta  certa  tem- 
poris ;  idque  probatur  ex  iis  qua  propter  motus  velocitatem 
non  cernuntur ;  ut  ex  latione  pilae  ex  sclopeto.  Velocior  enim 
est  praetervolatio  pilae  quam  impressio  speciei  ejus  quse  deferri 
poterat  ad  visum.1 

Atque  hoc,  cum  similibus,  nobis  quandoque  dubitationem 
peperit  plane  monstrosam ;  videlicet,  utrum  coeli  sereni  et  stel- 
lati  facies  ad  idem  tempus  cernatur  quando  vere  existit,  an 
potius  aliquanto  post;  et  utrum  non  sit  (quatenus  ad  visum 
coelestium)  non  minus  tempus  verum  et  tempus  visum,  quam 
locus  verus  et  locus  visus,  qui  notatur  ab  astronomis  in  paral- 
laxibus.2  Adeo  incredibile  nobis  videbatur,  species  sive  radios 
corporum  ccelestium  per  tarn  immensa  spatia  milliarium  subito 
deferri  posse  ad  visum ;  sed  potius  debere  eas  in  tempore  ali<Auo 
notabili  delabi.  Verum  ilia  dubitatio  (quoad  majus  aliquod 
intervallum  temporis  inter  tempus  verum  et  visum)  postea  plane 
evanuit ;  reputantibus  nobis  jacturam  illam  infinitam  et  dimi- 
nutionem  quanti,  quatenus  ad  apparentiam,  inter  corpus  stellae 
verum  et  speciem  visam,  quae  causatur  a  distantia ;  atque 
simul  notantibus  ad  quantam  distantiam  (sexaginta  scilicet  ad 
minimum  milliariorum)  corpora,  eaque  tan  turn  albicantia,  subito 
hie  apud  nos  cernantur ;  cum  dubium  non  sit  lucem  coelestium, 
non  tantum  albedinis  vividum  colorem,  verum  etiam  omnis 
flammae  (quae  apud  nos  nota  est)  lucem,  quoad  vigorem  radia- 
tionis,  multis  partibus  excedere.  Etiam  immensa  ilia  velocitas 
in  ipso  corpore,  quae  cernitur  in  motu  diurno  (quae  etiam  viros 
graves  ita  obstupefecit  ut  mallent  credere  motum  terrae),  facit 
motuna  ilium  ejaculationis  radiorum  ab  ipsis  (licet  celeritate,  ut 
diximus,  mirabilem)  magis  credibilem.  Maxime  vero  omnium 
nos  movit,  quod  si  interponeretur  intervallum  temporis  aliquod 
notabile  inter  veritatem  et  visum,  foret  ut  species  per  nubes 
interim  orientes  et  similes  medii  perturbationes  interciperentur 
saepenumero,  et  confunderentur.3  Atque  de  mensuris  tempo- 
rum  simplicibus  haec  dicta  sink 

1  t.  e.  the  ball  flies  past  in  less  time  than  the  image  conveyed  to  the  sight  requires 
to  make  an  impression. 

f.  e.  which  is  taken  account  of  in  the  correction  for  parallaxes. 
I  do  not  know  how  to  understand  this  passage  without  attributing  to  Bacon  a  con- 
fusion of  ideas  which  seems  hardly  credible.     For  surely  the  very  thing  which  he  sup- 
poses would  happen  if  there  were  a  perceptible  interval  between  the  veritas  and  the  visus, 
Ibat  is  to  say,  between  the  time  when  a  star  (for  instance)  is  at  a  given  point  and  the 


NOVUM   ORGANUM.  327 

Verum  non  solum  quaerenda  est  mensura  motuum  et  actio- 
num  simpliciter,  sed  multo  magis  comparative :  id  enim  eximii 
est  usus,  et  ad  plurima  spectat.  Atque  videmus  flammam  ali- 
cujus  torraenti  ignei  citius  cerni,  quam  sonitus  audiatur ;  licet 
necesse  sit  pilam  prius  aerem  percutere,  quam  flamma  quae  pone 
erat  exire  potuerit ;  fieri  hoc  autem  propter  velociorem  trans- 
actionem  motus  lucis,  quam  soni.  Videmus  etiam  species  visi- 
biles  a  visu  citius  excipi  quam  dimitti ;  unde  fit  quod  nervi 
fidium,  digito  impulsi,  duplicentur  aut  triplicentur  quoad  spe- 
ciem,  quia  species  nova  recipitur,  antequam  prior  demittatur ; 
ex  quo  etiam  fit,  ut  annuli  rotati  videantur  globosi,  et  fax 
ardens,  noctu  velociter  portata,  conspiciatur  caudata.1  Etiam 
ex  hoc  fundamento  inaequalitatis  motuum  quoad  velocitatem, 
excogitavit  Galilaeus  causam  fluxus  et  refluxus  maris  ;  rotante 
terra  velocius,  aquis  tardius ;  ideoque  accumulantibus  se  aquis 
ia  sursum,  et  deinde  per  vices  se  remittentibus  in  deorsum,  ut 
demonstratur  in  vase  aquse  incitatius  movente.2  Sed  hoc 
commentus  est  concesso  non  concessibili  (quod  terra  nempe 
moveatur),  ac  etiam  non  bene  informatus  de  oceani  motu  sex- 
horario. 

At  exemplum  hujus  rei  de  qua  agitur,  videlicet  de  compa- 

time  when  we  see  it  there, — in  other  words,  if  the  image  took  any  time  in  coming  to 
the  eye, — this  very  thing  does  actually  happen  as  often  as  the  star  is  hidden  by  a  cloud 
or  dimmed  by  a  vapour :  the  species,  to  use  his  own  word,  are  intercepted  or  con- 
fused. If,  indeed,  the  force  of  the  rays  were  diminished,  —  and  this  I  suppose  would  be 
one  consequence  of  diminished  velocity, — the  thing  would  happen  more  frequently,  be- 
cause there  would  be  more  obstructions  which  they  could  not  overcome  :  they  would 
be  intercepted  or  confused  by  media  which  they  now  pass  through.  But  the  force 
being  the  same,  and  the  stream  continuous,  the  time  of  passage  could  make  no  differ- 
ence in  this  respect.  lu  another  respect,  namely  the  facility  of  observation,  it  would 
make  a  very  great  difference  ;  and  it  is  remarked  by  Brinkley  that,  if  the  velocity  of 
light  had  been  much  less  than  it  is,  astronomy  would  have  been  all  but  an  impossible 
science.  But  that  is  another  matter.  — J.  S. 

'  Of  the  phenomena  which  he  here  enumerates  Bacon  undoubtedly  gives  the  right 
explanation,  though  in  the  case  of  vibrating  strings  his  explanation  is  not  altogether 
complete.  The  distinct  or  quasi-distinct  images  to  which  he  refers  correspond  to 
limiting  positions  of  the  vibrating  string. 

2  This  account  of  Galileo's  theory  of  the  tides  is  inaccurate.  In  this  theory  the 
tides  are  caused  by  the  varying  velocity  of  different  points  of  the  earth's  surface, 
arising  from  the  composition  of  the  earth's  two  motions,  namely  that  about  its  axis, 
and  that  in  its  orbit.  Bacon  does  not  seem  to  have  perceived  that  both  these  mo- 
tions are  essential  to  the  explanation.  That  the  earth's  being  in  motion  might  be 
the  cause  of  the  tides,  had  been  suggested  before  the  time  of  Galileo  by  Cassalpinus  in 
the  Quastlnies  Peripateticce,  iii.  5.  It  is  odd  that  Patritius,  in  giving  an  account  of  all 
the  theories  which  had  in  his  time  been  devised  to  explain  the  cause  of  the  tides  (see 
his  Pancosmias,  1.  28.),  does  not  mention  Caesalpinus's,  though  it  was  published  some 
years  before  his  own  work.  Galileo  perhaps  alludes  to  Cassalpinus  in  his  letter  to 
Cardinal  Orsino,  dated  8th  January,  1616.  See,  for  remarks  on  Csesalpinus's  doctrine, 
the  Problemata  Marina  of  Casmann,  published  in  1596.  Casmann's  own  theory  is 
that  of  expansion. 

T  4 


328  NOVUM   ORGANUM. 

rativis  mensuris  motuum,  neque  solum  rei  ipsius,  sed  et  usus 
insignis  ejus  (de  quo  paulo  ante  loquuti  sumus),  eminet  in  cu- 
nieulis  subterraneis,  in  quibus  collocatur  pulvis  pyrius ;  ubi 
immensae  moles  terrae,  aedificiorum,  et  similium,  subvertuntur, 
et  in  altum  jaciuntur,  a  pusilla  quantitate  pulveris  pyrii.  Cujus 
causa  pro  certo  ilia  est,  quod  motus  dilatationis  pulveris,  qui 
impellit,  multis  partibus  sit  pernicior,  quam  motus  gravitatis 
per  quern  fieri  possit  aliqua  resistentia ;  adeo  ut  primus  motus 
perfunctus  sit,  antequam  motus  adversus  ineeperit;  utinprinei- 
piis  nullitas  quaedam  sit  resistentias.  Hinc  etiam  fit,  quod  in 
omni  missili,  ictus,  non  tarn  robustus  quam  acutus  et  celer,  ad 
perlationem  potissimum  valeat.  Neque  etiam  fieri  potuisset, 
ut  parva  quantitas  spiritus  animalis  in  animalibus,  praesertim  in 
tarn  vastis  corporibus  qualia  sunt  balasnae  aut  elephanti,  tantam 
molem  corpoream  flecteret  et  regeret,  nisi  propter  veloeitatem 
motus  spiritus,  et  hebetudinem  corporeae  molis,  quatenus  ad 
expediendam  suam  resistentiam. 

Denique,  hoc  unum  ex  prsecipuis  fundamentis  est  experimen- 
torum  magicorum,  de  quibus  mox  dicemus ;  ubi  scilicet  parva 
moles  materiae  longe  majorem  superat  et  in  ordinem  redigit : 
hoc,  inquam,  si  fieri  possit  anteversio  motuum  per  veloeitatem 
unius,  antequam  alter  se  expediat. 

Postremo,  hoc  ipsum  Prius  et  Posterius  in  omni  actione 
naturali  notari  debet ;  veluti  quod  in  infusione  rhabarbari  eli- 
ciatur  purgativa  vis  prius,  astrictiva  post ;  simile  quiddam  etiam 
in  infusione  violarum  in  acetum  experti  sumus ;  ubi  primo  ex- 
cipitur  suavis  et  delicatus  floris  odor ;  post,  pars  floris  magis 
terrea,  quse  odorem  confundit.  Itaque  si  infundantur  violas 
per  diem  integrum,  odor  multo  languidius  excipitur ;  quod  si 
infundantur  per  partem  quartam  horae  tantum,  et  extrahantur ; 
et  (quia  paucus  est  spiritus  odoratus  qui  subsistit  in  viola)  in- 
fundantur post  singulas  quartas  horae  violaa  novae  et  recentes  ad 
sexies ;  turn  demum  nobilitatur  infusio,  ita  ut  licet  non  manse- 
rint  violae,  utcunque  renovatae,  plus  quam  ad  sesquihoram, 
tamen  permanserit  odor  gratissimus,  et  viola  ipsa  non  inferior, 
ad  annum  integrum.  Notandum  tamen  est,  quod  non  se  colli- 
gat  odor  ad  vires  suas  plenas,  nisi  post  mensem  ab  infusione. 
In  distillationibus  vero  aromatum  maceratorum  in  spiritu  vini 
patet  quod  surgat  primo  phlegma  aqueum  et  inutile,  deinde 
::qua  plus  habens  ex  spiritu  vini,  deinde  post  aqua  plus  habens 
ex  aromate.  Atque  hujus  generis  quamplurima  inveniuntur 


NOVUM   ORGANUM.  329 

in  distillationibus  notatu  digna.     Vcrura  haec  sufficiant  ad  ex- 
empla. 

XLVII. 

Inter  Prserogativas  Instantiarum,  ponemus  loco  vicesimo 
tertio  Instantias  Quanti,  quas  etiam  Doses  Natures  (sumpto 
vocabulo  a  Medicinis)  vocare  consuevimus.  Eae  sunt  qua? 
mensurant  virtutes  per  Quanta  corporum,  et  indicant  quid 
Quantum  Corporis  faciat  ad  Modum  Virtutis.  Ac  primo 
sunt  quaedam  virtutes  quae  non  subsistunt  nisi  in  Quanto 
Cosmico,  hoc  est,  tali  Quanto  quod  habeat  consensum  cum  con- 
figuratione  et  fabrica  universi.  Terra  enim  stat;  partes  ejus 
cadunt.  Aquae  in  maribus  fluunt  et  refluunt ;  in  fluviis  minime, 
nisi  per  ingressum  maris.  Deinde  etiam  omnes  fere  virtutes 
particulares  secundum  multum  aut  parvum  corporis  operantur. 
Aquae  largae  non  facile  corrumpuntur ;  exiguae  cito.  Mustum 
et  cervisia  maturescunt  longe  citius,  et  fiunt  potabilia,  in  utribus 
parvis,  quam  in  doliis  magnis.  Si  herba  ponatur  in  majore 
portione  liquoris,  fit  infusio,  magis  quam  imbibitio  l ;  si  in  mi- 
nore,  fit  imbibitio,  magis  quam  infusio.  Aliud  igitur  erga 
corpus  humanum  est  balneum,  aliud  levis  irroratio.  Etiam 
parvi  rores  in  acre  nunquam  cadunt,  sed  dissipantur  et  cum 
aere  incorporantur.  Et  videre  est  in  anhelitu  super  gemmas, 
parum  illud  humoris,  quasi  nubeculam  vento  dissipatam,  con- 
tinue solvi.  Etiam  frustum  ejusdem  magnetis  non  trahit 
tautum  ferri,  quantum  magnes  integer.  Sunt  etiam  virtutes 
in  quibus  parvitas  Quanti  magis  potest ;  ut  in  penetrationibus, 
stylus  acutus  citius  penetrat,  quam  obtusus ;  adamas  punctu- 
atus  sculpit  in  vitro ;  et  similia. 

Verum  non  hie  morandum  est  in  indefinitis,  sed  etiam  de 
rationibus  Quanti  corporis  erga  modum  virtutis  inquirendum. 
Proclive  enim  foret  credere,  quod  rationes  Quanti  rationes 
virtutis  adaequarent ;  ut  si  pila  plumbea  unius  unciae  caderet  in 
tali  tempore,  pila  unciarum  duarum  deberet  cadere  duplo  cele- 
rius,  quod  falsissimum  est.  Nee  eaedem  rationes  in  omni  genere 
virtutum  valent,  sed  longe  diversae.  Itaque  has  mensurae  ex 
rebus  ipsis  petendae  sunt,  et  non  ex  verisimilitudine  aut  con- 
jecturis. 

Denique  in  omni  inquisitione  naturae  Quantum  corporis  re- 
quiratur  ad  aliquod  effectum,  tanquam  dosis,  notandum ;  et 
cautiones  de  Nimis  et  Parum  aspergendae. 

1  Absorption. 


330  NOVUM   ORGANUM. 

XL  VIII. 

Inter  Praerogativas  Instantiarum,  ponemus  loco  vicesimo 
quarto  Instantias  Luctce ;  quas  etiam  Instantias  Pradominantice 
appellare  consuevimus.  Eae  indicant  praedominantiam  et  cessi- 
onem  virtutum  ad  invicem ;  et  quas  ex  illis  sit  fortior  et  vincat, 
quae  infirmior  et  succumbat.  Sunt  enim  motus  et  nixus  cor- 
porum  compositi,  decompositi,  et  complicati,  non  minus  quam 
corpora  ipsa.  Proponemus  igitur  primum  species  praecipuas 
motuum  sive  virtutum  activarum ;  ut  magis  perspicua  sit 
ipsarum  comparatio  in  robore,  et  exinde  demonstratio  atque 
designatio  Instantiarum  Luctee  et  Praedominantiae. 

Motus  Primus  sit  Motus  Antitypice l  materiae,  quae  inest  in 
singulis  portionibus  ejus ;  per  quern  plane  annihilari  non  vult : 
ita  ut  nullum  incendium,  nullum  pondus  aut  depressio,  nulla 
violentia,  nulla  denique  aetas  aut  diuturnitas  temporis  possit 
redigere  aliquam  vel  minimam  portionem  materiae  in  nihilum ; 
quin  ilia  et  sit  aliquid,  et  loci  aliquid  occupet,  et  se  (in  quali- 
cunque  necessitate  ponatur)  vel  formam  mutando  vel  locum 
liberet,  vel  (si  non  detur  copia)  ut  est  subsistat ;  neque  unquam 
res  eo  deveniat,  ut  aut  nihil  sit,  aut  nullibi.  Quern  Motum 
Schola  (quae  semper  fere  et  denominat  et  definit  res  potius  per 
effectus  et  incommoda  quam  per  causas  interiores)  vel  denotat 
per  illud  axioma,  quod  Duo  corpora  non  possint  esse  in  uno 
loco  ;  vel  vocat  motum  Nejiat  penetratio  dimensionum.  Neque 
hujus  motus  exempla  proponi  consentaneum  est:  inest  enim 
omni  corpori. 

Sit  Motus  Secundus,  Motus  (quern  appellamus)  Nexus ;  per 
quern  corpora  non  patiuntur  se  ulla  ex  parte  sui  dirimi  a  con- 
tactu  alterius  corporis,  ut  quae  mutuo  nexu  et  contactu  gaudeant. 
Quern  motum  Schola  vocat  Motum  Ne  detur  vacuum :  veluti 
cum  aqua  attrahitur  sursum  exuctione,  aut  per  fistulas ;  caro 
per  ventosas ;  aut  cum  aqua  sistitur  nee  effluit  in  hydriis  per- 
foratis,  nisi  os  hydriae  ad  immittendum  aerem  aperiatur;  et 
innumera  id  genus. 

Sit  Motus  Tertius,  Motus  (quern  appellamus)  Libertatis  ;  per 
quern  corpora  se  liberare  nituntur  a  pressura  aut  tensura 
praeter-naturali,  et  restituere  se  in  dimensum  corpori  suo  con- 
veniens.  Cujus  motus  etiam  innumera  sunt  exempla:  veluti 
(quatenus  ad  liberationem  a  pressura)  aquas  in  natando,  aeris  in 
volando;  aquae  in  remigando,  aeris  in  undulationibus  ventorum; 

1  This  term  was  first  used  by  Aristotle. 


NOVUM   ORGANUM.  331 

laminae  in  horologiis.  Nee  ineleganter  se  ostendit  motus  aeris 
compressi  in  sclopettis  ludicris  puerorum,  cum  alnum  aut  si- 
mile quiddam  excavant,  et  infarciunt  frusto  alicujus  radicis  suc- 
culentae,  vel  similium,  ad  utrosque  fines ;  deinde  per  embolum l 
trudunt  radicem  vel  hujusmodi  farcimentum  in  foramen  alte- 
rum ;  unde  emittitur  et  ejicitur  radix  cum  sonitu  ad  foramen 
alterum,  idque  antequam  tangatur  a  radice  aut  farcimento 
citimo,  aut  embolo.  Quatenus  vero  ad  liberationem  a  tensura, 
ostendit  se  hie  motus  in  acre  post  exuctionem  in  ovis  vitreis 
remanente ;  in  chordis,  in  corio,  et  panno ;  resilientibus  post 
tensuras  suas,  nisi  tensurae  illae  per  moram  invaluerint,  etc. 
Atque  hunc  motum  Schola  sub  nomine  Motus  ex  Forma  Elc- 
menti  innuit :  satis  quidem  inscite,  cum  hie  motus  non  tantum 
ad  aerem,  aquani,  aut  flammam  pertineat,  sed  ad  omnem  diver- 
sitatem  consistentiae ;  ut  ligni,  ferri,  plumbi,  panni,  membranae, 
etc.,  in  quibus  singula  corpora  suae  habent  dimensionis  modu- 
lum,  et  ab  eo  aegre  ad  spatium  aliquod  notabile  abripiuntur. 
Verum  quia  Motus  iste  Libertatis  omnium  est  maxime  obvius, 
et  ad  infinita  spectans,  consultum  fuerit  eum  bene  et  perspicue 
distinguere.  Quidam  enim  valde  negligenter  confundunt  hune 
motum  cum  gemino  illo  motu  Antitypics  et  Nexus;  libera- 
tionem scilicet  a  pressura,  cum  motu  Antitypiae ;  a  tensura, 
cum  motu  Nexus ;  ac  si  ideo  cederent  aut  se  dilatarent  corpora 
compressa,  ne  sequeretur  penetratio  dimensionum;  ideo  resili- 
rent  et  contraherent  se  corpora  tensa,  ne  sequeretur  vacuum. 
Atqui  si  aer  compressus  se  vellet  recipere  in  densitatem  aquae, 
aut  lignum  in  densitatem  lapidis,  nil  opus  foret  penetratione  di- 
mensionum ;  et  nihilominus  longe  major  posset  esse  compressio 
illorum,  quam  ilia  ullo  modo  patiuntur.  Eodem  modo  si  aqua 
se  dilatare  vellet  in  raritatem  aeris,  aut  lapis  in  raritatem  ligni, 
non  opus  foret  vacuo ;  et  tamen  longe  major  posset  fieri  ex- 
tensio  eorum,  quam  ilia  ullo  modo  patiuntur.  Itaque  nou 
reducitur  res  ad  penetrationem  dimensionum  et  vacuum,  nisi  in 
ultimitatibus  condensationis  et  rarefactionia ;  cum  tamen  isti 
motus  longe  citra  eas  sistant  et  versentur,  neque  aliud  sint 
quam  desideria  corporum  conservandi  se  in  consistentiis  suis 
(sive,  si  malint,  in  formis  suis),  nee  ab  iis  recedendi  subito,  nisi 
per  modos  suaves  ac  per  eonsensum  alterentur.  At  longe 
magis  necessarium  est  (quia  multa  secum  trahit),  ut  intimetur 
hominibus,  motum  violentum  (quern  nos  Mechanicum,  Demo- 

1  "E;u§oAos,  anything  introduced   [a  ramrod  ?]. 


332  NOVUM   ORGANUM. 

critus,  qui  in  motibus  suis  primis  expediendis  etiam  infra  mc- 
diocres  philosophos  ponendus  est,  motum  Plaga  vocavit)  nil 
aliud  esse  quam  Motum  Libertatis,  scilicet  a  compressione  ad 
relaxationem.  Etenim  in  omni  sive  simplici  protrusione  sive 
volatu  per  aerem,  non  fit  summotio  aut  latio  localis,  antequam 
partes  corporis  praeter-naturaliter  patiantur  et  comprimantur 
ab  impellents.  Turn  vero  partibus  aliis  alias  per  successionem 
trudentibus,  fertur  totum ;  nee  solum  progrediendo,  sed  etiam 
rotando  simul ;  ut  etiam  hoc  modo  partes  se  liberare,  aut  magis 
ex  aequo  tolerare  possint.  Atque  de  hoc  Motu  hactenus. 

Sit  Motus  Quartus,  motus  cui  nomen  dedimus  Motus  Hyles : 
qui  motus  antistrophus  est  quodammodo  Motui,  de  quo  dixi- 
mus,  Libertatis.  Etenim  in  Motu  Libertatis,  corpora  novum 
dimensum  sive  novam  sphaeram  sive  novam  dilatationem  aut 
contractionem  (haec  enim  verborum  varietas  idem  innuit)  exhor- 
rent,  respuunt,  fugiunt,  et  resilire  ac  veterem  consistentiam 
recuperare  totis  viribus  contendunt.  At  contra  in  hoc  Motu 
Hyles,  corpora  novam  sphaeram  sive  dimensum  appetunt ;  atque 
ad  illud  libenter  et  propere,  et  quandoque  valentissimo  nixu  (ut 
in  pulvere  pyrio)  aspirant.  Instruments  autem  hujus  motus, 
non  sola  certe,  sed  potentissima,  aut  saltern  frequentissima,  sunt 
calor  et  frigus.  Exempli  gratia:  aer,  si  per  tensuram  (velut 
per  exuctionem  in  ovis  vitreis)  dilatetur,  magno  laboret  desi- 
derio  seipsum  restituendi.  At  admoto  calore,  e  contra  appetit 
dilatari,  -et  concupiscit J  novam  sphaeram,  et  transit  et  migrat  in 
illam  libenter  tanquam  in  novam  formam  (ut  loquuntur) ;  nee 
post  dilatationem  nonnullam  de  reditu  curat,  nisi  per  admotio- 
nem  frigidi  ad  earn  invitetur ;  quse  non  reditus  est,  sed  trans- 
mutatio  repetita.  Eodem  modo  et  aqua,  si  per  compressionem 
arctetur,  recalcitrat;  et  vult  fieri  qualis  fuit,  scilicet  latior.  At 
si  interveniat  frigus  intensum  et  continuatum,  mutat  se  sponte 
sua  et  libenter  in  condensationem  glaciei ;  atque  si  plane  conti- 
nuetur  frigus,  nee  a  teporibus  interrumpatur  (ut  fit  in  speluncis 
et  cavernis  paulo  profundioribus),  vertitur  in  crystallum2  aut 
materiam  similem,  nee  unquam  restituitur. 

Sit  Motus  Quintus,  Motus  Continuationis.     Intelligimus  au- 

1   Concupiscet,  in  the  original. — J.  S. 

3  Pliny,  xxxvii.  9.  Also  Seneca,  Natural  Questions.  Though  this  account  o.'  the 
origin  of  crystals  is  of  course  erroneous,  yet  there  is  a  class  of  crystals  which  have  been 
shown  to  occupy  the  volume  which  their  water  of  crystallisation  would  in  the  state  01' 
ice ;  so  that  their  other  constituents  may  in  some  sort  be  said  to  take  up  no  space. 
This  curious  analogy  with  ice  was  proved  by  Playfair  and  Joule  in  a  very  considerable 
number  of  cases.  See  Phil.  Mag.  Dec.  1 845. 


NOVUM  ORGANUM.  333 

tern  non  continuationis  slmplicis  et  primaries,  cum  corpore 
aliquo  altero  (nam  ille  est  Motus  Nexus) ;  sed  continuationis 
sui,  in  corpore  certo.  Certissimum  enim  est,  quod  corpora 
omnia  solutionem  continuitatis  exhorreant;  alia  magis,  alia 
minus,  sed  omnia  aliquatenus.  Nam  ut  in  corporibus  duris 
(veluti  chalybis,  vitri)  reluctatio  contra  discontinuationem  est 
maxime  robusta  et  valida,  ita  etiam  in  liquoribus,  ubi  cessare 
aut  languere  saltern  videtur  motus  ejusmodi,  tamen  non  prorsus 
reperitur  privatio  ejus ;  sed  plane  inest  ipsis  in  gradu  tanquam 
infimo,  et  prodit  se  in  experimentis  plurimis ;  sicut  in  bullis,  in 
rotunditate  guttarum,  in  filis  tenuioribus  stillicidiorum,  et  in 
sequacitate  corporum  glutinosorum,  et  ejusmodi.  Sed  maxime 
omnium  se  ostendit  appetitus  iste,  si  discontinuatio  tentetur 
usque  ad  fractiones  minores.  Nam  in  mortariis,  post  contusio- 
nem  ad  certum  gradum,  non  amplius  operatur  pistillum ;  aqua 
non  subintrat  rimas  minores ;  quin  et  ipse  aer,  non  obstante 
subtilitate  corporis  ipsius,  poros  vasorum  paulo  solidiorum  non 
pertransit  subito,  nee  nisi  per  diuturnam  insinuationem. 

Sit  Motus  Sextus,  motus  quern  nominamus  Motum  ad 
Lucrum,  sive  Motum  Indigentice.  Is  est,  per  quern  corpora, 
quando  versantur  inter  plane  heterogenea  et  quasi  inimica,  si 
forte  nanciscantur  copiam  aut  commoditatem  evitandi  ilia  he- 
terogenea et  se  applicandi  ad  magis  cognata,  (licet  ilia  ipsa 
cognata  talia  fuerint  quae  non  habeant  arctum  consensum  cum 
ipsis)  tamen  statim  ea  amplectuntur,  et  tanquam  potiora  ma- 
lunt ;  et  lucri  loco  (unde  vocabulum  sumpsimus)  hoc  ponere 
videntur,  tanquam  talium  corporum  indiga.  Exempli  gratia: 
aurum,  aut  aliud  metallum  foliatum  non  delectatur  acre  circum- 
fuso.  Itaque  si  corpus  aliquod  tangibile  et  crassum  nanciscatur 
(ut  digitum,  papyrum,  quidvis  aliud),  adhseret  statim,  nee  facile 
divellitur.  Etiam  papyrus,  aut  pannus,  et  hujusmodi,  non 
bene  se  habent  cum  aere  qui  inseritur  et  commistus  est  in 
ipsorum  poris.  Itaque  aquam  aut  liquorem  libenter  imbibunt, 
et  aerem  exterminant.  Etiam  saccharum,  aut  spongia  infusa 
in  aquam  aut  vinum,  licet  pars  ipsorum  emineat  et  longe  attol- 
latur  supra  vinum  aut  aquam,  tamen  aquam  aut  vinum  pau- 
latim  et  per  gradus  attrahunt  in  sursum. 

Unde  optimus  canon  sumitur  aperturae  et  solutionum  corpo- 
rum. Missis  enim  corrosivis  et  aquis  fortibus,  quas  viam  sibi 
aperiunt,  si  possit  inveniri  corpus  proportionatum  et  magis  con- 
sentiens  et  amicum  corpori  alicui  solido  quam  illud  cum  quo 


334  NOVUM  ORGANUM. 

tanquam  per  neccssitatem  commiscetur,  statim  se  aperit  et 
relaxat  corpus,  et  illud  alterum  intro  recipit,  priore  excluso  aut 
summoto.  Neque  operatur  aut  potest  iste  Motus  ad  Lucrum 
solummodo  ad  tactum.  Nam  electrica  operatio  (de  qua  Gilber- 
tus  et  alii  post  eum  tantas  excitarunt  fabulas)  non  alia  est 
quam  corporis  per  fricationem  levem  excitati  appetitus;  qui 
aerem  non  bene  tolerat,  sed  aliud  tangibile  mavult,  si  reperiatur 
in  propinquo. 

Sit  Motus  Septimus,  Motus  (quern  appellamus)  Congrega- 
tionis  Majoris ;  per  quern  corpora  feruntur  ad  massas  connatu- 
ralium  suorum :  gravia,  ad  globum  terras ;  levia,  ad  ambitum 
coeli.  Hunc  Schola  nomine  Motus  Naturalis  insignivit :  levi 
contemplatione,  quia  scilicet  nil  spectabile  erat  ab  extra  quod 
eum  motum  cieret ;  (itaque  rebus  ipsis  innatum  atque  insitum 
putavit) ;  aut  forte  quia  non  cessat.  Nee  mirum :  semper  enim 
praesto  sunt  crelum  et  terra ;  cum  e  contra  causae  et  origines 
plurimorum  ex  reliquis  motibus  interdum  absint,  interdum 
adsint.  Itaque  hunc,  quia  non  intcrmittit  sed  casteris  inter- 
mittentibus  statim  occurrit,  perpetuum  et  proprium ;  reliquos 
ascititios  posuit.  Est  autem  iste  motus  revera  satis  infirmus 
et  hebes,  tanquam  is  qui  (nisi  sit  moles  corporis  major)  caeteris 
motibus,  quamdiu  operantur,  cedat  et  succumbat.  Atque  cum 
hie  motus  hominum  cogitationes  ita  impleverit  ut  fere  reliquos 
motus  occultaverit,  tamen  parum  est  quod  homines  de  eo  sciunt, 
sed  in  multis  circa  ilium  erroribus  versantur. 

Sit  Motus  Octavus,  Motus  Congregationis  Minoris ;  per 
quern  partes  homogeneae  in  corpore  aliquo  separant  se  ab  hete- 
rogeneis,  et  coeunt  inter  sese ;  per  quern  etiam  corpora  integra 
ex  similitudine  substantiae  se  amplectuntur  et  fovent,  et  quan- 
doque  ad  distantiam  aliquam  congregantur,  attrahuntur,  et 
conveniunt :  veluti  cum  in  lacte  flos  lactis  post  moram  aliquam 
supernatat;  in  vino  faeces  et  tartarum  subsidunt.  Neque  enim 
haec  fiunt  per  motum  gravitatis  et  levitatis  tantum,  ut  aliae 
partes  summitatem  petant,  alias  ad  imum  vergant;  sed  multo 
magis  per  desiderium  homogeneorum  inter  se  coeundi  et  se 
uniendi.  Differt  autem  iste  motus  a  Motu  Indigentiae,  in 
duobus.  Uno,  quod  in  Motu  Indigentiae  sit  stimulus  major 
naturae  malignae  et  contrariae ;  at  in  hoc  motu  (si  modo  impedi- 
menta et  vincula  absint)  uniuntur  partes  per  amicitiam,  licet 
absit  natura  aliena  quae  litem  moveat :  alter o,  quod  arctior  sit 
unio,  et  tanquam  majore  cum  delectu.  In  illo  enim,  modo 


NOVUM  ORGANUM.  335 

evitetur  corpus  inimicum,  corpora  etiam  nou  adinodum  cognata 
concurrunt ;  at  in  hoc  coeunt  substantial,  germana  plane  simili- 
tudine  devinctae,  et  conflantur  tanquam  in  unum.  Atque  hie 
motus  omnibus  corporibus  compositis  inest ;  et  se  facile  con- 
spiciendum  in  singulis  daret,  nisi  ligaretur  et  fraenaretur  per 
alios  corporum  appetitus  et  necessitates,  qua?  istam  coitionem 
disturbant. 

Ligatur  autem  motus  iste  plerumque  tribus  modis :  torpore 
corporum;  fraeno  corporis  dominantis;  et  motu  externo.  Ad 
torporem  corporum  quod  attinet ;  certum  est  inesse  corporibus 
tangibilibus  pigritiam  quandam  secundum  magis  et  minus,  et 
exhorrentiam  motus  localis ;  ut,  nisi  excitentur,  malint  statu 
suo  (prout  sunt)  esse  contenta  quam  in  melius  se  expedire. 
Discutitur  autem  iste  torpor  triplici  auxilio :  aut  per  calorem, 
aut  per  virtutem  alicujus  cognati  corporis  eminentem,  aut  per 
motum  vividum  et  potentem.  Atque  primo  quoad  auxilium 
caloris;  hinc  fit,  quod  calor  pronuntietur  esse  illud  quod 
separct  IJeterogenea,  congreget  Homogenea.  Quam  definitionem 
Peripateticorum  merito  derisit  Gilbertus ;  dicens  earn  esse 
pcrinde  ac  si  quis  diceret  ac  definiret  hominem  illud  esse 
quod  serat  triticum  et  plantet  vineas :  esse  enim  definitionem 
tan  turn  per  effectus,  eosque  particulares.1  Sed  adhuc  magis 
culpanda  est  ilia  definitio ;  quia  etiam  effectus  illi  (quales 
quales  sunt)  non  sunt  ex  proprietate  caloris,  sed  tantum  per 
accidens2  (idem  enim  facit  frigus,  ut  postea  dicemus),  nempe 
ex  desiderio  partium  homogenearum  coeundi ;  adjuvante  tantum 
calore  ad  discutiendum  torporem,  qui  torpor  desiderium  illud 
antea  ligaverat.  Quoad  vero  auxilium  virtutis  inditae  a  corpore 
cognato;  illud  mirabiliter  elucescit  in  magnete  armato,  qui 
excitat  in  ferro  virtutem  detinendi  ferrum  per  similitudinem 

1  For  the  definition  we  may  refer  to  the  Margarita  Philosophies,  xi.  3  It  is  founded 
on  a  passage  in  the  De  Gen.  et  Corr.  ii.  2.  Gilbert's  censure  on  it  is  to  be  found  in 
his  posthumous  work  De  Mundo  nostro  sublunari  Philosophia  nova,  which  was  published 
by  Gruter  in  1651,  long  after  the  death  of  Bacon.  It  seems  however,  as  Gruter 
remarks,  that  the  work,  which  he  suggests  may  have  been  written  before  the  treatise 
De  Magnete,  published  in  1600,  had  been  read  in  manuscript  by  "  viri  magni  etfama 
celeberrimae."  "Illi  perspicace  in  Physicis  praesertim  ingenio  baud  poenitendae  in 
evolvendo  operae  testimonium  dederunt,  quod  integrum  excussisse  censeantur,  et  aliqua 
a  vulgaribus  opinionibus  abhorrentia  calculo  suo  comprobata  hinc  sparsim  citent ;"  in 
which  I  do  not  doubt  that  Gruter  refers  to  Bacon.  Bacon's  quotation  seems  to  have 
been  made  from  imperfect  memory,  as  the  words  of  the  original  are: — "quid  illud 
cstendit  aut  quae  ilia  differentia  ab  effectu  tantum  in  quibusdam  corporibus,  congregants 
homogenea  et  disgregans  heterogenea  9  ac  si  diceres  hominem  animal  esse  carduos  ef. 
sentes  evellens,  et  fruges  serens,  cum  istud  sit  agricolae  studium." — De  Mundo,  &c.,  i. 
c.  26. 

8  i.  e.  they  arise  indirectly. 


336  NOVUM  ORGANUM. 

substantiae,  discusso  torpore  ferri  per  virtutem  magnetis.  Quoad 
vero  auxiliummotus;  conspicitur  illud  in  sagittis  ligneis,  cuspide 
etiam  lignea;  quae  altius  penetrant  in  alia  ligna  quam  si  fuissent 
armataa  ferro,  per  similitudinem  substantiae,  discusso  torpore 
ligni  per  motum  celerem :  de  quibus  duobus  experimentis  et- 
iam in  aphorismo  de  Instantiis  Clandestinis  diximus. 

Ligatio  vero  Motus  Congregationis  Minoris,  qua3  fit  per  frae- 
num  corporis  dominantis,  conspicitur  in  solutione  sanguinis  et 
urinarum  per  frigus.  Quamdiu  enim  replcta  fuerint  corpora 
ilia  spiritu  agili,  qui  singulas  eorum  partes  cujuscunque  generis 
ipse  ut  dominus  totius  ordinat  et  cohibet,  tamdiu  non  coeunt 
homogenea1  propter  frgenum  ;  sed  postquam  ille  spiritus  evapo- 
raverit,  aut  suffocatus  fuerit  per  frigus,  turn  solutae  partes  a 
fraeno  coeunt  secundum  desiderium  suum  naturale.  Atque 
ideo  fit,  ut  omnia  corpora  quae  continent  spiritum  acrem  (ut 
sales,  et  hujusmodi)  durent  et  non  solvantur,  ob  fraenum  per- 
raanens  et  durabile  spiritus  dominantis  et  imperiosi. 

Ligatio  vero  Motus  Congregationis  Minoris,  qua?  fit  per  mo- 
tum externum,  maxime  conspicitur  in  agitationibus  corporum 
per  quas  arcetur  putrefactio.  Omnis  enim  putrefactio  fundatur 
in  congregatione  homogeneorum  ;  unde  paulatim  fit  corruptio 
prioris  (quam  vocant)  formae,  et  generatio  novae.  Nam  putre- 
factionem,  quas  sternit  viam  ad  generationem  novae  forma?,  prae- 
cedit  solutio  veteris ;  quae  est  ipsa  coitio  ad  homogeniam.  Ea 
vero  si  non  impedita  fuerit,  fit  solutio  simplex ;  sin  occurrant 
varia  quae  obstant,  sequuntur  putrefactiones  qua?  sunt  rudimenta 
generationis  novae.  Quod  si  (id  quod  nunc  agitur)  fiat  agitatio 
frequens  per  motum  externum,  turn  vero  motus  iste  coitionis 
(qui  est  delicatus  et  mollis  et  indiget  quiete  ab  externis)  dis- 
turbatur  et  cessat ;  ut  fieri  videmus  in  innumeris ;  veluti  cum 
quotidiana  agitatio  aut  profluentia  aquae  arceat  putrefactionem ; 
venti  arceant  pestilentiam  ae'ris ;  grana  in  granariis  versa  et 
agitata  maneant  pura;  omnia  denique  agitata  exterius  non 
facile  putrefiant  interius. 

Superest  ut  non  omittatur  coitio  ilia  partium  corporum,  unde 
fit  praecipue  induratio  et  desiccatio.  Postquam  enim  spiritus, 
aut  humidum  in  spiritum  versum,  evolaverit  in  aliquo  corpore 
porosiore  (ut  in  ligno,  osse,  membrana,  et  hujusmodi),  turn 
partes  crassiores  majore  nixu  contrahuntur  et  coeunt,  unde 

1  ["  Heterogenea"  in  the  original  edition] ;  clearly  a  wrong  reading :  the  sense 
requires  "  homogenea." 


NOVUM  ORGANUM.  337 

sequltur  induratlo  aut  desiccatio :  quod  existimamus  fieri,  non 
tarn  ob  Motum  Nexus,  ne  detur  vacuum,  quam  per  motum 
istum  amicitia?  et  unionis. 

Ad  coitionem  vero  ad  distans  quod  attinet,  ea  infrequens  est 
et  rara;  et  tamen  in  pluribus  inest  quam  quibus  observatur. 
Hujus  simulacra  sunt,  cum  bulla  solvat  bullam ;  medicamenta 
ex  similitudine  substantiae  trahant  humores ;  chorda  in  diversis 
fidibus  ad  unisonum  moveat  chordam;  et  hujusmodi.  Etiam 
in  spiritibus  animalium  hunc  motum  vigere  existimamus,  sed 
plane  incognitum.  At  eminet  certe  in  magnete,  et  ferro  excito. 
Cum  autem  de  motibus  magnetis  loquimur,  distinguendi  plane 
sunt.  Quatuor  enim  virtutes  sive  operationes  sunt  in  ma- 
gnete, quae  non  confundi,  sed  separari  debent ;  licet  admiratio 
hominum  et  stupor  eas  commiscuerit.  Una,  coitionis  magnetis 
ad  magnetem,  vel  ferri  ad  magnetem,  vel  ferri  exciti  ad  ferrum. 
Secunda,  verticitatis  ejus  ad  septentriones  et  austrum,  atque 
simul  declinationis  ejus.  Tertia,  penetrationis  ejus  per  aurum, 
vitrum,  lapidem,  omnia.  Quarta,  communicationis  virtutis  ejus 
de  lapide  in  ferrum,  et  de  ferro  in  ferrum,  absque  commu- 
nicatione  substantise.  Verum  hoc  loco  de  prirna  virtute  ejus 
tantum  loquimur,  videlicet  coitionis.  Insignis  etiam  est  motus 
coitionis  argenti  vivi  et  auri ;  adeo  ut  aurum  alliciat  argentum 
vivum,  licet  confectum  in  unguenta ;  atque  operarii  inter  vapores 
argenti  vivi  soleant  tenere  in  ore  frustum  auri,  ad  colligendas 
emissiones  argenti  vivi,  alizis  crania  et  ossa  eorum  invasuras; 
unde  etiam  frustum  illud  paulo  post  albescit.  Atque  de  Motu 
Congregationis  Minoris  haec  dicta  sint. 

Sit  Motus  Nonus,  Motus  Magneticus ;  qui  licet  sit  ex  genere 
Motus  Congregationis  Minoris,  tamen  si  operetur  ad  distantias 
magnas  et  super  massas  rerum  magnas,  inquisitionem  meretur 
separatam  ;  praesertim  si  nee  incipiat  a  tactu,  quemadmodum  plu- 
rimi,  nee  perducat  actionem  ad  tactum,  quemadmodum  omnes 
motus  congregativi ;  sed  corpora  tantum  elevet,  aut  ea  intume- 
scere  faciat,  nee  quicquam  ultra.  Nam  si  luna  attollat  aquas, 
aut  turgescere  aut  intumescere  faciat  humida ;  aut  coelum  stel- 
latum  attrahat  planetas  versus  sua  apogaaa  ;  aut  sol  alliget  astra 
Veneris  et  Mercurii,  ne  longius  absint  a  corpore  ejus  quam  ad 
distantiam  certam ;  videntur  hi  motus  nee  sub  Congregatione 
Majore  nee  sub  Congregatione  Minore  bene  collocari ;  sed  esse 
tanquam  congregativa  media  et  imperfecta,  ideoque  speciem 
debere  constituere  propriarn. 

VOL.  I.  Z 


338  NOVUM  ORGANUM. 

Sic  Motus  Decimus,  Motus  Fugce ;  motus  scilicet  Motui 
Congregationis  Minoris  contrarius ;  per  quern  corpora  ex  an- 
tipathia  fugiunt  et  fugant  inimica,  seque  ab  illis  separant,  aut 
cum  illis  miscere  se  recusant.  Quamvis  enim  videri  possit 
in  aliquibus  hie  motus  esse  motus  tantum  per  accidens  aut 
per  consequens,  respectu  Motus  Congregationis  Minoris,  quia 
nequeunt  coire  homogenea  nisi  heterogeneis  exclusis  et  re- 
motis;  tamen  ponendus  est  motus  iste  per  se,  et  in  speciem 
constituendus,  quia  in  multis  appetitus  Fugae  cernitur  magis 
principalis  quam  appetitus  Coitionis. 

Eminet  autem  hie  motus  insigniter  in  excretionibus  ani- 
malium ;  nee  minus  etiam  in  sensuum  nonnullorum  odiosis 
objectis,  praecipue  in  olfactu  et  gustu.  Odor  enim  foetidus 
ita  rejicitur  ab  olfactu,  ut  etiam  inducat  in  os  stomachi  motum 
expulsionis  per  consensum ;  sapor  amarus  et  horridus  ita  rejici- 
tur a  palato  aut  gutture,  ut  inducat  per  consensum  capitis  con- 
quassationem  et  horrorem.  Veruntamen  etiam  in  aliis  locum 
habet  iste  motus.  Conspicitur  enim  in  antiperistaaibus  non- 
nullis ;  ut  in  aeris  media  regione,  cujus  frigora  videntur  esse 
rejectiones  naturae  frigidae  ex  confiniis  coelestium ;  quemad- 
modum  etiam  videntur  magni  illi  fervores  et  inflammationes, 
quaa  inveniuntur  in  locis  subterraneis,  esse  rejectiones  naturas 
calidae  ab  interioribus  terrse.  Calor  enim  et  frigus,  si  fuerint  in 
quanto  minore,  se  invicem  perimunt ;  sin  fuerint  in  massis  ma- 
joribus  et  tanquam  justis  exercitibus,  turn  vero  per  conflictum 
se  locis  invicem  summovent  et  ejiciunt.  Etiam  tradunt  cina- 
momum  et  odorifera,  sita  juxta  latrinas  et  loca  foetida,  diutius 
odorem  retinere ;  quia  recusant  exire  et  commisceri  cum  foetidis. 
Certe  argentum  vivum,  quod  alias  se  reuniret  in  corpus  inte- 
grum,  prohibetur  per  salivam  hominis,  aut  axungiam  porci,  aut 
terebinthinam,  et  hujusmodi,  ne  partes  ejus  coeant;  propter 
malum  consensum  quern  habent  cum  hujusmodi  corporibus;  a 
quibus  undique  circumfusis  se  retrahunt;  adeo  ut  fortior  sit 
earum  Fuga  ab  istis  interjacentibus  quam  desiderium  uniendi 
se  cum  partibus  sui  similibus;  id  quod  vocant  mortificationem 
argenti  vivi.  Etiam  quod  oleum  cum  aqua  non  misceatur,  non 
tantum  in  causa  est  differentia  levitatis,  sed  malus  ipsorum 
consensus :  ut  videre  est  in  spiritu  vini,  qui  cum  levior  sit  oleo, 
tamen  se  bene  miscet  cum  aqua.  At  maxime  omnium  insignia 
est  Motus  Fugae  in  nitro,  et  hujusmodi  corporibus  crudis,  quae 
nammam  exhorrent ;  ut  in  pulvere  pyrio,  argento  vivo,  necnon 


NOVUM  ORGANDM.  339 

in  auro.  Fuga  vero  ferri  ab  altero  polo  magnetis  a  Gilberto 
bene  notatur  non  esse  Fuga  propria,  sed  conformitas,  et  coitio 
ad  situm  magis  accommodatum.1 

Sit  Motus  Undecimus,  Motus  Assimilationis,  sive  Multipli- 
cationis  sui,  sive  etiam  Generationis  Simplicis.  Generationem 
autem  Simplicem  dicimus  non  corporum  integralium,  ut  in 
plantis,  aut  animalibus;  sed  corporum  similarium.2  Nempe 
per  hunc  motum  corpora  similaria  vertunt  corpora  alia  affinia, 
aut  saltern  bene  disposita  et  praeparata,  in  substantiam  et  na- 
turam  suam;  ut  flamma,  quaa  super  halitus  et  oleosa  multi- 
plicat  se,  et  generat  novam  flammam ;  aer,  qui  super  aquam  et 
aquea  multiplicat  se,  et  generat  novum  aerem ;  spiritus  vege- 
tabilis  et  animalis,  qui  super  tenuiores  partes  tarn  aquei  quam 
oleosi  in  alimentis  suis  multiplicat  se,  et  generat  novum  spiri- 
tum ;  partes  solidae  plantarum  et  animalium,  veluti  folium,  flos, 
caro,  os,  et  sic  de  caeteris,  qua}  singulae  ex  succis  alimentorum 
assimilant  et  generant  substantiam  successivam  et  epiusiam. 
Neque  enim  quenquam  cum  Paracelso  delirare  juvet,  qui  (di- 
stillationibus  suis  scilicet  occaecatus)  nutritionem  per  separa- 
tion em  tantum  fieri  voluit;  quodque  in  pane  vel  cibo  lateat 
oculus,  nasus,  cerebrum,  jecur3;  in  succo  terras  radix,  folium, 
flos.  Etenim  sicut  faber  ex  rudi  massa  lapidis  vel  ligni,  per 

1  "Ita  coitio  magnetica  actus  est  magnetis  et  ferri,  non  actio  unius,  utriusque 
evrf\4xfta  lion  epyov,  tri/j/ei'TtA.e'xe'a  et  conactus  potius  quam  sympathia ;  antipathia 
nulla  est  proprie  magnetica     Nam  fuga  et  declinatio  terminorum,  sive  conversio  totius, 
utriusque  actus  est  ad  unitatem,  a  conactu  et  <rwfVTf\fxfM  amborum." —  Gilbert,  De 
Magnete,  ii.  c.  4. 

2  i.  e.  bodies  of  uniform  texture. 

8  I  have  not  been  able  to  find  any  passage  in  Paracelsus  which  altogether  corre- 
sponds to  this  remark ;  and  in  his  Modus  Pharmacandi  the  process  of  digestion  is 
described  without  reference  to  the  Archeus  ;  nor  is  it  said  that  each  member  "  latet 
in  pane  vel  cibo."  "Hoc  scimus,  quod  cujusque  membri  nutrimentum  latitet  in  pane, 
carne,  et  in  aliis  similiter."  "  Quot  vero  modis  et  quibus,  necnon  qua  ratione  membris 
corporis  nutrimentum  dividatur,  nos  ignoramus ;  hoc  tantum  scimus,  rem  ita  se 
habere  ut  diximus." — De  Mod.  Pharm,  \.  p.  2,33.  (I  use  the  edition  of  1603). 

Bacon  has,  however,  correctly  stated  the  general  doctrine  that  alimentation  is  by 
separation ;  and  again  Paracelsus  affirms  that  "  officium  vero  Archei  est  in  micro- 
cosmo  purum  ab  impuro  separare." — De  Morbis  Tartareis,  iii.  195.  The  truth  is  that 
Paracelsus's  views  are  so  often  repeated  and  varied  in  the  course  of  his  writings,  thut 
it  is  difficult  to  know  how  far  his  opinions  are  represented  by  any  particular  passage. 

It  is  well  to  remark  that,  to  a  certain  extent,  the  theory  here  so  decidedly  con- 
demned has,  by  the  recent  progress  of  organic  chemistry,  been  shown  to  be  true. 
Nothing  seems  better  established  than  that  the  nitrogenised  components  of  animal 
bodies  are  derived  from  the  corresponding  elements  of  their  food.  With  respect  to  fat, 
it  is,  I  believe,  a  prevailing  opinion  at  present,  that  animals  have  the  power  of  con- 
verting into  it  the  starch  or  sugar  of  their  food ;  and  the  production  of  butyric  acid 
by  fermentation,  has  been  regarded  as  at  least  an  illustration  of  the  transformation. 
One  of  the  highest  authorities  on  such  a  subject,  however,  I  mean  M.  Boussangault. 
was,  at  least  a  few  years  ago,  of  a  different  opinion.  He  regarded  animal  fat  as  the 
representative  of  the  fatty  matters  contained  in  the  food. 

z  2 


340  NOVUM   ORGANUM. 

separationem  et  rejectionem  superflui  educit  folium,  florera, 
oculum,  nasum,  manum,  pedem,  et  similia ;  ita  archceum  ilium 
fabrum  internum  ex  alimento  per  separationem  et  rejectionem 
educere  singula  membra  et  partes  asserit  ille.  Verum  missis 
nugis,  certissimum  est  partes  singulas,  tarn  similares  quam 
organicas,  in  vegetabilibus  et  animalibus,  succos  alimentorum 
suorum  fere  communes,  aut  non  multum  diversos,  primo  at- 
trahere  cum  nonnullo  delectu,  deinde  assimilare,  et  vertere  in 
naturam  suam.  Neque  Assimilatio  ista,  aut  Generatio  Simplex, 
fit  solum  in  corporibus  animatis,  verum  et  inanimata  ex  hac  re 
participant ;  veluti  de  flamma  et  acre  dictum  est.  Quinetiam 
epiritus  emortuus l ,  qui  in  omni  tangibili  animate  continetur,  id 
perpetuo  agit,  ut  partes  crassiores  digerat  et  vertat  in  spiritum, 
qui  deinde  exeat ;  unde  fit  diminutio  ponderis  et  exsiccatio,  ut 
alibi  diximus.  Neque  etiam  respuenda  est  in  Assimilatione 
accretio  ilia,  quam  vulgo  ab  alimentatione  distinguunt ;  veluti 
cum  lutum  inter  lapillos  concrescit,  et  vertitur  in  materiam  lapi- 
deam ;  squammae  circa  dentes  vertuntur  in  substantiam  non 
minus  duram  quam  sunt  dentes  ipsi,  etc.  Sumus  enim  in  ea 
opinione,  inesse  corporibus  omnibus  desiderium  assimilandi,  non 
minus  quam  coeundi  ad  homogenea ;  verum  ligatur  ista  virtus, 
sicut  et  ilia,  licet  non  iisdem  modis.  Sed  modos  illos,  necnon 
solutionem  ab  iisdem,  omni  diligentia  inquirere  oportet,  quia 
pertinent  ad  senectutis  refocillationem.  Postremo  videtur  no- 
tatu  dignum,  quod  in  novem  illis  motibus,  de  quibus  diximus, 
corpora  tantum  naturae  suse  conservationem  appetere  videntur; 
in  hoc  decimo  autem  propagationem.2 

Sit  Motus  Duodecimus,  Motus  Excitationis ;  qui  motus 
videtur  esse  ex  genere  Assimilationis,  atque  eo  nomine  quan- 
doque  a  nobis  promiscue  vocatur.  Est  enim  motus  diffusivus, 
et  communicativus,  et  transitivus,  et  multiplicativus,  sicut  et 
ille;  atque  effectu  (ut  plurimum)  consentiunt,  licet  efficiendi 

1  By  "  spiritus  emortaus "  Bacon  understands  that  which  in  the  Historia  Vita  et 
Mortis  he  has  called  "  spiritus  mortualis."  The  fourth  of  his  Canoues  Mobiles,  in  the 
Historia,  &c.  is  this : — "In  omnibus  animatis  duo  sunt  genera  spirituum,  spiritus 
mortuales  quales  insunt  inanimatis,  et  superadditus  spiritus  vitalis."  The  former  are 
such  as  "insunt  in  carne,  osse,  membrana,  et  caeteris  separatis  et  mortuis."  I  do  not 
think  there  is  any  distinct  trace  of  this  doctrine  of  a  spiritus  mortualis  in  Paracelsus. 
In  his  tract  De  Viribus  Membrorum,  i.  c.  1.,  he  describes  the  functions  of  the  spiritus 
vitae  in  relation  to  the  different  organs,  without  referring  to  any  indwelling  non-vital 
spirit  (vol.  iii.  p.  1.  of  his  Philosophy). 

*  The  first,  "motus"  which  Bacon  mentions  does  not  relate  to  concrete  bodies 
("corpora"),  but  to  matter  in  general.  The  "Motus  Assimiiationis "  is  therefore  the 
tenth  of  those  which  relate  to  "  corpora,"  though  it  is  the  eleventh  in  the  general 
arrangement. 


NOVUM  ORGANUM.  341 

modo  et  subjecto  differant.  Motus  enim  Assimilatronis  procedit 
tanquam  cum  imperio  et  potestate  ;  jubet  enira  et  cogit  assimi- 
latum  in  assimilantem  verti  et  mutari.  At  Motus  Excitationis 
procedit  tanquam  arte  et  insinuatioue  et  furtim ;  et  invitat 
tantum,  et  disponit  excitatum  ad  naturam  excitantis.  Etiam 
Motus  Assimilationis  multiplicat  et  transformat  corpora  et  sub- 
stantias ;  veluti,  plus  fit  flammae,  plus  aeris,  plus  spiritus,  plus 
carnis.  At  in  Motu  Excitationis,  multiplicantur  et  transeunt 
virtutes  tantum ;  et  plus  fit  calidi,  plus  magnetici,  plus  putridi. 
Eminet  autem  iste  motus  praecipue  in  calido  et  frigido.  Neque 
enim  calor  diffundit  se  in  calefaciendo  per  communicationem 
primi  caloris ;  sed  tantum  per  Excitationem  partium  corporis 
ad  motum  ilium  qui  est  Forma  Calidi ;  de  quo  in  Vindemi- 
atiorie  Prima  de  Natura  Calidi  diximus.  Itaque  longe  tardius 
et  difficilius  excitatur  calor  in  lapide  aut  metallo  quam  in  acre, 
ob  inhabilitatem  et  impromptitudinem  corporum  illorum  ad 
motum  ilium ;  ita  ut  verisimile  sit  posse  esse  interius  versus 
viscera  terras  materias  quaa  calefieri  prorsus  respuant ;  quia  ob 
condensationem  majorem  spiritu  illo  destituuntur  a  quo  Motus 
iste  Excitationis  plerunque  incipit.  Similiter  magnes  induit 
ferrum  nova  partium  dispositione  et  motu  conformi ;  ipse  autem 
nihil  ex  virtute  perdit.  Similiter  fermentum  panis,  et  flos 
cervisiae,  et  coagulum  lactis,  et  nonnulla  ex  venenis,  excitant 
et  invitant  motum  in  massa  farinaria,  aut  cervisia,  aut  caseo, 
aut  corpore  humano,  successivum  et  continuatum ;  non  tarn  ex 
vi  excitantis  quam  ex  praedispositione  et  facili  cessione  exci- 
tati.1 

Sit  Motus  Decimus  Tertius,  Motus  Impressionis ;  qui  Motus 
est  etiam  ex  genere  Motus  Assimilationis,  estque  ex  diffusivis 

1  The  theory  here  proposed  is  nearly  equivalent  to  the  most  recent  views  on  the 
same  subject,  as  the  following  passage  will  sufficiently  show. —  It  is  obvious  that  both 
statements,  however  much  of  truth  they  may  involve,  are  indefinite  and  unsatisfactory. 
It  is  not  said  whether  the  new  properties  engendered  depend  upon  new  types  of 
motion  or  new  arrangements,  though  the  latter  is  probably  Liebig's  opinion. 

"  All  the  phenomena  of  fermentation,  when  taken  together,  establish  the  correctness 
of  the  principle  long  since  recognised  by  Laplace  and  Berthollet,  namely,  that  an 
atom  or  molecule,  put  in  motion  by  any  power  whatever,  may  communicate  its  own  mo- 
tion to  another  atom  in  contact  with  it. 

"  This  is  a  dynamical  law  of  the  most  general  application,  manifested  everywhere 
when  the  resistance  or  force  opposing  the  motion,  such  as  the  vital  principle,  the  force 
of  affinity,  electricity,  cohesion,  &c.,  is  not  sufficiently  powerful  to  arrest  the  motion 
imparted. 

"  This  law  has  only  recently  been  recognised  as  a'cause  of  the  alterations  in  forms 
and  properties  which  occur  in  our  chemical  combinations ;  and  its  establishment  is 
the  greatest  and  most  enduring  acquisition  which  chemical  science  has  derived  from 
the  study  of  fermentation." — Liebig's  Letters  on  Chemistry,  p.  209. 

z  3 


342  NOVUM   ORGANUM. 

motibus  subtilissimus.  Nobis  autein  visum  est  eum  in  speciem 
propriam  constituere,  propter  differentiam  insignem  quam  ha- 
bet  erga  priores  duos.  Motus  enim  Assimilationis  simplex 
corpora  ipsa  transformat ;  ita  ut  si  tollas  primum  movens  nihil 
intersit  ad  ea  quae  sequuntur.  Neque  enim  prima  accensio  in 
flammam,  aut  prima  versio  in  ae'rem,  aliquid  facit  ad  flamrnam 
aut  ae'rem  in  generatione  succedentem.  Similiter,  Motus  Ex- 
citationis  omnino  manet,  remoto  primo  movente,  ad  tempora 
bene  diuturna ;  ut  in  corpore  calefacto,  remoto  primo  calore ; 
in  ferro  excito,  remoto  magnete ;  in  massa  farinaria,  remoto 
fermento.  At  Mjtus  Impressionis,  licet  sit  diffusivus,  et  trans- 
itivus,  tanien  perpetuo  pendere  videtur  ex  primo  movente; 
adeo  ut  sublato  aut  cessante  illo  statim  deficiat  et  pereat ; 
itaque  etiam  momento,  aut  saltern  exiguo  tempore,  transigitur. 
Quare  Motus  illos  Assimilationis  et  Excitationis,  Motus  Ge- 
nerationis  Jovis,  quia  generatio  manet,  hunc  autem  motum 
Motum  Generationis  Saturni,  quia  natus  statim  devoratur  et 
absorbetur,  appellare  consuevimus.  Manifestat  se  vero  hie 
motus  in  tribus ;  in  lucis  radiis ;  sonorum  percussionibus ;  et 
magneticis,  quatenus  ad  communicationem.1  Etenim  amota 
luce,  statim  pereunt  colores  et  reliquae  imagines  ejus ;  amota 
percussione  prima  et  quassatione  corporis  inde  facta,  paulo 
post  perit  sonus.  Licet  enim  soni  etiam  in  medio  per  ventos 
tanquam  per  undas  agitentur;  tamen  diligentius  notandum  est 
quod  souus  non  tarn  diu  durat  quum  fit  resonatio.2  Etenim 
impulsa  campana,  sonus  ad  bene  magnum  tempus  continuari 
videtur ;  unde  quis  facile  in  errorem  labatur,  si  existimet  toto 
illo  tempore  sonum  tanquam  natare  et  hoerere  in  aere ;  quod 
falsissimum  est.  Etenim  ilia  resonatio  non  est  idem  sonus 
numero,  sed  renovatur.  Hoc  autem  manifestatur  ex  sedatione 
sive  cohibitione  corporis  percussi.  Si  enim  sistatur  et  deti- 
neatur  campana  fortiter  et  fiat  immobilis,  statim  perit  sonus 
nee  resonat  amplius ;  ut  in  chordis,  si  post  primam  percussionem 
tangatur  chorda,  vel  digito  ut  in  lyra,  vel  calamo  ut  in  espinetis, 
statim  desinit  resonatio.  Magnete  autem  remoto  statim  ferrum 
decidit.  Luna  autem  a  mari  non  potest  removeri ;  nee  terra 
a  ponderoso  dum  cadit.  Itaque  de  illis  nullum  fieri  potest 
experimentum ;  sed  ratio  eadem  est. 

Sit  Motus  Decimus  Quartus,  Motus  Configurationis,  aut  Si- 

1  t.  «.  as  regards  the  communication  of  influence. 
t.  e.  the  original  sound  does  not  last  all  the  time  the  resonance  goes  on. 


NOVUM   ORGANUM.  343 

tus ;  per  quern  corpora  appetere  videntur,  non  coitionem  aut 
separationem  aliquam,  sed  situm,  et  collocationem,  et  configura- 
tionem  cum  aliis.  Est  autem  iste  motus  valde  abstrusus,  nee 
bene  inquisitus.  Atque  in  quibusdam  videtur  quasi  incausa- 
bilis;  licet  revera  (ut  existimamus)  non  ita  sit.  Etenim  si 
quaeratur  cur  potius  ccelum  volvatur  ab  oriente  in  occiden- 
tem  quam  ab  occidente  in  orientem ;  aut  cur  vertatur  circa 
polos  positos  juxta  Ursas  potius  quam  circa  Orionem,  aut  ex 
alia  aliqua  parte  coeli ;  videtur  ista  quaestio  tanquam  quaedam 
extasis,  cum  ista  potius  ab  experientia,  et  ut  positiva1  recipi 
debeant.  At  in  natura  profecto  sunt  quaedam  ultima  et  in- 
causabilia;  verum  hoc  ex  illis  non  esse  videtur.  Etenim  hoc 
fieri  existimamus  ex  quadam  harmonia  et  consensu  mundi,  qui 
adhuc  non  venit  in  observationem.2  Quod  si  recipiatur  motus 
terra  ab  occidente  in  orientem,  eaedem  manent  quaestiones. 
Nam  et  ipsa  super  aliquos  polos  movetur.  Atque  cur  tandem 
debeant  isti  poli  collocari  magis  ubi  sunt  quam  alibi  ? 3  Item 
verticitas,  et  directio,  et  declinatio  magnetis  ad  hunc  motum  re- 
feruntur.  Etiam  inveniuntur  in  corporibus  tarn  naturalibus 
quam  artificialibus,  prsesertim  consistentibus  et  non  fluidis,  col- 
latio  quaedam  et  positura  partium,  et  tanquam  villi  et  fibrae,  quae 
diligenter  investigandae  sunt;  utpote  sine  quarum  inventione 
corpora  ilia  commode  tractari  aut  regi  non  possunt.  At  circu- 
lationes  illas  in  liquidis,  per  quas  ilia  dum  pressa  sint,  antequam 
se  liberare  possunt,  se  invicem  relevant,  ut  compressionem  illam 
ex  sequo  tolerent,  Motui  Libertatis  verius  assignamus. 

Sit  Motus  Decimus  Quintus,  Motus  Pertransitionis,  sive  Mo- 
tus secundum  Meatus ;  per  quern  virtutes  corporum  magis  aut 
minus  impediuntur  aut  provehuntur  a  mediis  ipsorum,  pro 
natura  corporum  et  virtutum  operantium,  atque  etiam  medii. 
Aliud  enim  medium  luci  convenit,  aliud  sono,  aliud  calori  et 
frigori,  aliud  virtutibus  magneticis,  necnon  aliis  nonnullis  re- 
spective. 

1  t.  e.  as  merely  positive  facts. 

2  The  most  striking  instance  of  this  kind  of  harmony  is  the  circumstance  that  all 
the  movements  of  the  solar  system  are  in  the  same  general  direction,  viz.,  from  west 
to  east.     Laplace  has  attempted  to  calculate  the  probability  that  this  uniformity  is 
the   result  of  a  common  cause  determining  the  direction  of  their  movements ;  but 
these  numerical  estimations  of  the  probability  of  the  truth  of  any  induction  are,  on 
several  accounts,  altogether  unsatisfactory. 

8  This  passage  shows  that  Bacon  was  not  aware  that  the  poles  are  not  fixed  (collo- 
cati)  anywhere  ;  in  other  words,  that  he  was  not  acquainted  with  the  precession  of  the 
equinoxes ; —  an  additional  proof  how  little  of  his  attention  had  been  given  to  mathe- 
matical physics. 

z  4 


344  NOVUM   ORGANUM. 

Sit  Motus  Decimus  Sextus,  Motus  Regius  (ita  enim  eum 
appellamus)  sive  Politicus  ;  per  quern  partes  in  corpore  aliquo 
pradominantes  et  imperantes  reliquas  partes  fraenant,  domant, 
subigunt,  ordinant,  et  cogunt  eas  adunari,  separari,  consistere, 
moveri,  collocari,  non  ex  desideriis  suis,  sed  prout  in  ordine  sit 
et  conducat  ad  bene  esse  partis  illius  imperantis ;  adeo  ut  sit 
quasi  Regimen  et  Politia  quaedam,  quam  exercet  pars  regens 
in  partes  subditas.  Eminet  autem  hie  motus  praecipue  in  spiri- 
tibus  animalium,  qui  motus  omnes  partium  reliquarum,  quamdiu 
ipse  in  vigore  est,  contemperat.  Invenitur  autem  in  aliis  cor- 
poribus  in  gradu  quodam  inferiore ;  quemadmodum  dictum  est 
de  sanguine  et  urinis,  quae  non  solvuntur  donee  spiritus,  qui 
partes  earum  commiscebat  et  cohibebat,  emissus  fuerit  aut  suffo- 
catus.  Neque  iste  motus  omnino  spiritibus  proprius  est,  licet 
in  plerisque  corporibus  spiritus  dominentur  ob  motum  celerem 
et  penetrationem.  Veruntamen  in  corporibus  magis  condensa- 
tis,  nee  spiritu  vivido  et  vigente  (qualis  inest  argento  vivo  et 
vitriolo)  repletis,  dominantur  potius  partes  crassiores ;  adeo  ut 
nisi  frasnum  et  jugum  hoc  arte  aliqua  excutiatur,  de  nova  ali- 
qua  hujusmodi  corporum  transformatione  minime  sperandum 
sit.  Neque  vero  quispiam  nos  oblitos  esse  existimet  ejus  quod 
nunc  agitur ;  quia  cum  ista  series  et  distributio  motuum  ad  nil 
aliud  spectet,  quam  ut  illorum  Praedominantia  per  Instantias 
Luctae  melius  inquiratur,  jam  inter  motus  ipsos  Praedominantiae 
mentionem  faciamus.  Non  enim  in  descriptione  Motus  istius 
Regii,  de  Praedominantia  motuum  aut  virtutum  tractamus,  sed 
de  Praedominantia  partium  in  corporibus.  Haec  enim  ea  est 
Praadominantia,  quaa  speciem  istam  motus  peculiarem  constituit. 

Sit  Motus  Decimus  Septimus,  Motus  Rotationis  Spontaneus ; 
per  quern  corpora  motu  gaudentia,  et  bene  collocata,  natura  sua 
fruuntur,  atque  seipsa  sequuntur,  non  aliud,  et  tanquam  pro- 
prios  petunt  amplexus.  Etenim  videntur  corpora  aut  movere 
sine  termino  ;  aut  plane  quiescere  ;  aut  ferri  ad  terminum,  ubi 
pro  natura  sua  aut  rotent  aut  quiescant.  Atque  quae  bene 
collocata  sunt,  si  motu  gaudeant,  movent  per  circulum :  motu 
scilicet  asterno,  et  infinite.  Quae  bene  collocata  sunt,  et  motum 
exhorrent,  prorsus  quiescunt.  Quae  non  bene  collocata  sunt, 
movent  in  linea  recta  (tanquam  tramite  brevissimo)  ad  consortia 
suorum  connaturalium.1  Recipit  autem  Motus  iste  Rotationis 

This  passage   is  wholly  in  accordance  with  the  Peripatetic  system  of  physics. 
But  the  modifications  which  Bacon  goes  on  to  enumerate,  to  which,  as  he  conceives, 


NOVUM  ORGANUM.  345 

differentias  novem.  Primam,  centri  sui,  circa  quod  corpora 
movent ;  secundam,  polorum  suorum,  supra  quos  movent ;  ter- 
tiam,  circumferentiae  sive  ambitus  sui,  prout  distant  a  centre  ; 
quartam,  incitationis  suse,  prout  celerius  aut  tardius  rotant; 
quintain,  consequutionis  motus  sui,  veluti  ab  oriente  in  occiden- 
tem,  aut  ab  occidente  in  orientem ;  sextam,  declinationis  a  cir- 
culo  perfecto  per  spiras  longius  aut  propius  distantes  a  centro 
suo;  septimam,  declinationis  a  circulo  perfecto  per  spiras  longius 
aut  propius  distantes  a  polis  suis ;  octavam,  distantise  propioris 
aut  longioris  spirarum  suarum  ad  invicem ;  nonam  et  ultimam, 
variationis  ipsorum  polorum,  si  sint  mobiles  ;  quae  ipsa  ad  rota- 
tionem  non  pertinet,  nisi  fiat  circulariter.1  Atque  iste  motus 
communi  et  inveterata  opinione  habetur  pro  proprio  crelestium. 
Attamen  gravis  de  illo  motu  lis  est  inter  nonnullos  tarn  ex  an- 
tiquis  quam  modernis,  qui  Rotationem  terras  attribuerunt.  At 
multo  fortasse  justior  movetur  controversia  (si  modo  res  non  sit 
omnino  extra  controversiam),  an  motus  videlicet  iste  (concesso 
quod  terra  stet)  coeli  finibus  contineatur,  an  potius  descendat, 
et  communicetur  aeri  et  aquis.  Motum  autem  Rotationis  in 
missilibus,  ut  in  spiculis,  sagittis,  pilis  sclopetorum,  et  simili- 
bus,  omnino  ad  Motum  Libertatis  rejicimus. 

Sit  Motus  Decimus  Octavus,  Motus  Trepidationis,  cui  (ut  ab 
astronomis  intelligitur)  non  multum  fidei  adhibemus.2  Nobis 

the  eternal  circular  motions  of  the  heavenly  bodies  may  be  subject,  are  sufficient  to 
destroy  the  whole  a  priori  argument  in  favour  of  such  a  system  of  astronomy  as  that 
•which  we  find  in  the  twelfth  book  of  the  Metaphysics.  It  has  not  been  sufficiently 
observed  that  the  Ptolemaic  system  is  no  less  at  variance  with  the  Peripatetic  philo- 
sophy than  the  heliocentrical.  The  attempts  of  Turrianus  and  Fracastorius  to 
construct  what  may  be  called  an  orthodox  system  of  astronomy —  that  is  one  in  which 
all  the  motions  should  take  place  in  circles  of  which  the  earth  is  the  centre — was  sug- 
gested chiefly,  as  we  learn  from  the  Homocentrica  of  the  latter,  by  the  wish  to  reconcile 
astronomy  and  philosophy.  It  had  no  scientific  value,  since  it  left  all  the  phenomena 
of  variations  of  parallax  and  apparent  diameter  unexplained,  or,  at  any  rate,  gave 
an  explanation  of  them  which  no  astronomer  would  accept.  It  was  nevertheless 
favourably  received  by  the  systematic  Peripaticians.  See,  for  instance,  Flaminius, 
De  prima  Philosoph.  Paraph,  p.  119.  (I  quote  the  Basle  edition  of  1557.) 

1  I  believe  the  sense  is  that  unless  we  restrict  ourselves  to  circular  motion,  that  is, 
unless  we  reject  the  sixth  and  seventh  species  of  variation,  it  will  not  be  necessary  for 
us  to  suppose  the  poles  themselves  to  be  movable :  in  other  words,  that  the  phenomena 
of  which  we  could  by  this  hypothesis  give  an  account  may  be  adequately  represented 
without  it  by  means  of  spirals. 

*  The  name  of  trepidation  was  given  by  the  Alphonsine  astronomers  to  a  motion 
by  which  they  imagined  the  starry  heaven  to  be  affected,  and  in  virtue  of  which  its 
equinoxes  described  small  circles  of  nine  degrees  radius  about  those  of  the  ninth  or 
next  superior  orb.  To  account  for  this  motion  they  introduced  a  tenth  orb.  The 
phenomenon,  however,  thus  accounted  for  was  altogether  imaginary,  although  it  is 
true  that  the  length  of  the  tropical  year,  by  supposed  variations  of  which  the  idea  of 
trepidation  was  suggested,  is  not  rigorously  constant.  It  may  be  questioned  whether 
.Bacon's  hesitation  to  accept  the  astronomical  motion  of  trepidation  had  any  better 
foundation  than  his  doubts  whether  the  proper  motions  of  the  planetary  orbs  were 


346  NOVUM  ORGANITM. 

autem  corporum  naturalium  appetitus  ubique  serio  perscrutan- 
tibus  occurrit  iste  motus;  et  constitui  debere  videtur  in  speciem. 
Est  autem  hie  motus  veluti  aeternse  cujusdam  captivitatis. 
Videlicet  ubi  corpora  non  omnino  pro  natura  sua  bene  locata, 
et  tamen  non  prorsus  male  se  habentia,  perpetuo  trepidant,  et 
irrequiete  se  agant,  nee  statu  suo  contenta,  nee  ulterius  ausa 
progredi.  Talis  invenitur  motus  in  corde  et  pulsibus  anima- 
lium ;  et  necesse  est  ut  sit  in  omnibus  corporibus,  quae  statu 
ancipiti  ita  degunt  inter  commoda  et  incommoda,  ut  distracta 
liberare  se  tentent,  et  denuo  repulsam  patiantur,  et  tamen  per- 
petuo experiantur. 

Sit  Motus  Decimus  Nonus  et  postremus,  motus  ille  cui  vix 
nomen  motus  competit,  et  tamen  est  plane  motus.  Quern 
motum,  Motum  Decubitus,  sive  Motum  Exhorrentice  Motus, 
vocare  licet.  Per  hunc  motum  terra  stat  mole  sua,  moventibus 
se  extremis  suis  in  medium ;  non  ad  centrum  imaginativum,  sed 
ad  unionem.  Per  hunc  etiam  appetitum  omnia  majorem  in 
modum  condensata  motum  exhorrent,  atque  illis  pro  omni 
appetitu  est  non  moveri ;  et  licet  infinitis  modis  vellicentur  et 
provocentur  ad  motum,  tamen  naturam  suam  (quoad  possunt) 
tuentur.  Quod  si  ad  motum  compellantur,  tamen  hoc  agere 
semper  videntur  ut  quietem  et  statum  suum  recuperent,  neque 
amplius  moveant.  Atque  circa  hoc  certe  se  agilia  praebent,  et 
satis  perniciter  et  rapide  (ut  pertaesa  et  impatientia  omnis 
morae)  contendunt.  Hujus  autem  appetitus  imago  ex  parte 
tantum  cerni  potest;  quia  hie  apud  nos,  ex  subactione  et 
concoctione  coelestium !,  omne  tangibile  non  tantum  non  con- 
densatum  est  ad  ultimitatem,  sed  etiam  cum  spiritu  nonnullo 
miscetur. 

Proposuimus  itaque  jam  species  sive  elementa  simplicia 
motuum,  appetituum,  et  virtutum  activarum,  qua?  sunt  in  na- 
tura maxime  catholica.  Neque  pnrum  scientiae  naturalis  sub 
illis  adumbratum  est  Non  negamus  tamen  et  alias  species 
fortasse  addi  posse,  atque  istas  ipsas  divisiones  secundum  ve- 
riores  rerum  venas  transferri,  denique  in  minorem  numerum 
posse  redigi.  Neque  tamen  hoc  de  divisionibus  aliquibus  abs- 
tractis  intelligimus :  veluti  si  quis  dicat  corpora  appetere  vel 

anything  more  than  "  res  confictac  et  suppositee."  The  question  of  the  existence  or 
non-existence  of  trepidation  could  only  be  decided  by  a  person  conversant  with  the 
details  of  the  received  system  of  astronomy. 

1  In  illustration  of  this  phrase,  see  note  1    p.  267. 


NOVUM  ORGANUM.  347 

conservationem,  vel  exaltationem,  vel  propagationem,  vel  fru- 
itionera  naturae  suae;  aut  si  quis  dicat  motus  rerum  tendere 
ad  conservationem  et  bonum,  vel  universi,  ut  Antitypiam  et 
Nexum ;  vel  universitatum  magnarum,  ut  Motus  Congrega- 
tionis  Majoris,  Eotationis,  et  Exhorrentiae  Motus ;  vel  formarum 
specialium,  ut  reliquos.  Licet  enim  hsec  vera  sint,  tamen  nisi 
terminentur  in  materia  et  fabrica  secundum  veras  lineas,  spe- 
culativa  sunt,  et  minus  utilia.  Interim  sufficient  et  boni  erunt 
usus  ad  pensitandas  Praedominantias  virtutum  et  exquirendas 
Instantias  Luctae  ;  id  quod  nunc  agitur. 

Etenim  ex  his  quos  proposuimus  motibus  alii  prorsus  sunt 
invincibiles ;  alii  aliis  sunt  fortiores,  et  illos  ligant,  fraenant, 
disponunt ;  alii  aliis  longius  jaculantur ;  alii  alios  tempore  et 
celeritate  prasvertunt;  alii  alios  fovent,  roborant,  ampliant, 
accelerant. 

Motus  Antitypias  omnino  est  adamantiuus  et  invincibilis. 
Utrum  vero  Motus  Nexus  sit  invincibilis  adhuc  haeremus. 
Neque  enim  pro  certo  affirmaverimus  utrum  detur  Vacuum, 
sive  coacervatum  sive  permistum.1  At  de  illo  nobis  constat, 
rationem  illam,  propter  quam  introductum  est  Vacuum  a  Leu- 
cippo  et  Democrito  (videlicet  quod  absque  eo  non  possent 
eadem  corpora  complecti  et  implere  majora  et  minora  spatia), 
falsam  esse.  Est  enim  plane  plica  matericB  complicantis  et  re- 
plicantis  se  per  spatia,  inter  certos  fines,  absque  interpositione 
Vacui ;  neque  est  in  aere  ex  vacuo  bis  millies  (tantum  enim 
esse  oportet)  plus  quam  in  auro.2  Id  quod  ex  potentissimis 

1  "  Vacuum  permistum,"  Kecbv  a.x<apifftov,  is  vacuum  diffused  through  the  inter- 
stices of  any  portion  of  matter.     By  "  vacuum  coacervatum,"  /cevW  Kfxfa?lff^vovt  is 
meant  clear  empty  space.     See,  for  this  distinction,  Aristotle,  Phys.  iv.  7.     Hero  of 
Alexandria,  whom  Bacon  mentions  more  than  once,  approves  of  those  who  admit  the 
former  kind  of  vacuum  and  reject  the  latter.      See  the  Introduction  to  his  Spiritalia. 

[It  is  perhaps  worth  observing  that  in  the  fable  entitled  "  Cupido  sive  Atomus  {De 
Sap.  Vet.  xvii.),  where  the  theory  of  a  vacuum  is  mentioned,  this  distinction  was  not 
introduced  till  Bacon  revised  the  work  in  his  later  years.  The  passage  which  stands 
thus  in  the  original  edition  ( 1 609) — "  Quisquis  autcm  atomum  ponit  et  vacuum,  neces- 
sario  virtutem  atomi  ad  distans  introducit"  —  is  altered,  in  the  edition  published  by 
Rawley  after  Bacon's  death,  to  "  Quisquis  autem  atomum  asserit  atque  vacuum  (licet 
istud  vacuum  intermistum  ponat,  non  segregatum)  necessario,"  &c. — J.  S.~\ 

2  "  Ex  vacuo  bis  millies "   is  to  be  rendered   "  two  thousand   times  as  much  of 
vacuity."     Bacon  (vid.  supra,  H.  50.)  thought  spirit  of  wine  a  hundred  times  denser 
than  its  own  vapour,  and  gold  twenty-one  times  denser  than  spirit  of  wine.     In  the 
Historic.  Densi  et  Rari,  he  remarks  that  air  is  at  least  a  hundred-fold  rarer  than 
water ;  and  from  the  table  there  given  it  appears  that  the  specific  density  of  gold  is  to 
that  of  water  as  1000  to  56,  nearly.     Hence  he  must  have  estimated  the  density  of 
gold  at  1900-fold  that  of  air.  Now,  if  we  take  the  same  weight  of  air  and  of  gold,  it  is 
clear  that,  neglecting  the  space  occupied  by  the  solid  matter,  supposed  equally  dense,  of 
each,  the  ratio  of  their  densities  is  the  same  as  that  of  the  "  vacua  permista  "  which 
they  respectively  contain,  and  that  if  we  take  the  solid  matter  into  account  the  "  ex 


348  NOVUM  ORGANUM. 

corporum  pneumaticornm  virtutibus  (quae  aliter  tanquam  pul- 
veres  minuti  natarent  in  vacuo),  et  multis  aliis  demonstra- 
tionibus,  nobis  satis  liquet.  Reliqui  vero  Motus  regunt  et 
reguntur  invicem,  pro  rationibus  vigoris,  quanti,  incitationis, 
ejaculationis,  necnon  tum  auxiliorum  turn  impedimentorum 
quae  occurrunt. 

Exempli  gratia :  magnes  armatus  nonnullus  detinet  et  sus- 
pendit  ferrum,  ad  sexagecuplum  pondus  ipsius ;  eo  usque  domi- 
natur  Motus  Congregationis  Minoris  super  Motum  Congrega- 
tionis  Majoris  ;  quod  si  majus  fuerit  pondus,  succumbit.  Vectis 
tanti  roboris  sublevabit  tantum  pondus ;  eo  usque  dominatur 
Motus  Libertatis  super  Motum  Congregationis  Majoris ;  sin 
majus  fuerit  pondus,  succumbit.  Corium  tensum  ad  tensuram 
talem  non  rumpitur;  eo  usque  dominatur  Motus  Continu- 
ationis  super  Motum  Tensura3 ;  quod  si  ulterior  fuerit  tensura, 
rumpitur  corium,  et  succumbit  Motus  Continuationis.  Aqua 
per  rimam  perforationis  talis  effluit ;  eo  usque  dominatur  Motus 
Congregationis  Majoris  super  Motum  Continuationis ;  quod  si 
minor  fuerit  rima,  succumbit,  et  vincit  Motua  Continuationis. 
In  pulvere  sulphuris  solius  immissi 1  in  sclopetum  cum  pila,  et 
admoto  igne,  non  emittitur  pila ;  in  eo  Motus  Congregationis 
Majoris  vincit  Motum  Hyles.  At  in  pulvere  pyrio  immisso 
vincit  Motus  Hyles  in  sulphure,  adjutus  Motibus  Hyles  et 
Fuga3  in  nitro.  Et  sic  de  casteris.  Etenim  Instantiae  Lucta? 
(quae  indicant  Praedominantiam  Virtutum,  et  secundum  quas 
rationes  et  calculos  praedominentur  et  succumbant)  acri  et  se- 
dula  diligentia  undique  sunt  conquirendae. 

Etiam  modi  et  rationes  ipsius  succumbentiae  motuum  dili- 
genter  sunt  introspiciendaa.  Nempe,  an  omnino  cessent,  vel 
potius  usque  nitantur,  sed  ligentur.  Etenim  in  corporibus  hie 
apud  nos,  nulla  vera  est  quies,  nee  in  integris  nee  in  partibus ; 
sed  tantum  secundum  apparentiam.  Quies  autem  ista  apparens 
causatur  aut  per  ^Equilibrium,  aut  per  absolutam  Praedomi- 
nantiam Motuum.  Per  Equilibrium,  ut  in  bilancibus,  quae 
stant  si  aaqua  sint  pondera.  Per  Prsedominantiam,  ut  in  hy- 
driis  perforatis,  ubi  quiescit  aqua,  et  detinetur  a  decasu,  per 

vacuo  "  in  the  case  of  air  must  bear  a  larger  ratio  than  that  of  the  densities  to  the 
"  ex  vacuo  "  of  gold  ;  so  that  we  may  take  it  in  round  numbers  to  be  as  two  thousand 
to  one,  as  in  the  text. 

The  passage  is  important  as  showing  that  Bacon,  notwithstanding  his  frequent  men- 
tion of  Democritus,  did  not  adopt  the  atomic  philosophy,  though  he  did  not  absolutely 
reject  the  physical  part  of  it. 

[So  in  the  original  edition.]     The  true  reading  seems  to  be  "immisso." 


NOVUM  ORGANUM.  349 

Praedominantiam  Motus  Nexus.  Notandum  tamen  est  (ut 
diximus)  quatenus  nitantur  motus  illi  succumbentes.  Etenim 
si  quis  per  luctam  detineatur  extensus  in  terra,  bracliiis  et 
tibiis  vinctis,  aut  aliter  detentis  ;  atque  ille  tamen  totis  viribus 
resurgere  nitatur ;  non  est  minor  nixus,  licet  non  proficiat. 
Hujus  autem  rei  conditio  (scilicet  utrum  per  Prasdominantiam 
motus  succumbens  quasi  annihiletur,  an  potius  continuetur 
nixus,  licet  non  conspiciatur),  quse  latet  in  conflictibus,  ap- 
parebit  fortasse  in  concurrentiis.  Exempli  gratia;  fiat  expe- 
rimentum  in  sclopetis,  utrum  sclopetus,  pro  tanto  spatio  quo 
emittat  pilam  in  linea  directa,  sive  (ut  vulgo  loquuntur)  in 
puncto  bianco,  debiliorem  edat  percussionem  ejaculando  in 
supra,  ubi  Motus  Ictus  est  simplex,  quam  desuper,  ubi  Motus 
Gravitatis  concurrit  cum  Ictu. 

Etiam  canones  Praedominantiarum  qui  occurrunt  colligendi 
sunt.  Veluti,  quod  quo  communius  est  bonum  quod  appetitur, 
eo  Motus  est  fortior :  ut  Motus  Nexus,  qui  respicit  commu- 
nionem  universi,  fortior  est  Motu  Gravitatis,  qui  respicit  com- 
munionem  densorum.  Etiam  quod  appetitus  qui  sunt  boni 
privati,  non  prevalent  plerunque  contra  appetitus  boni  magis 
public!,  nisi  in  parvis  quantis.  Quse  utinam  obtinerent  in 
civilibus. 

XLIX. 

Inter  Prserogativas  Instantiarum  ponemus  loco  vicesimo 
quinto  Instantias  Innuentes ;  eas  scilicet,  quse  commoda  ho- 
minum  innuunt  aut  designant.  Etenim  ipsum  Posse  et  ipsum 
Scire  naturam  humanam  amplificant,  non  beant.  Itaque  de- 
cerpenda  sunt  ex  universitate  rerum  ea  quse  ad  usus  vitas 
maxime  faciunt.  Verum  de  iis  erit  magis  proprius  dicendi 
locus,  cum  Deductiones  ad  Praxim  tractabimus.  Quinetiam  in 
ipso  opere  Interpretationis  circa  singula  subjecta,  locum  semper 
ChartcB  Humana,  sive  Charter  Optatives,  assignamus.  Etenim 
et  quasrere  et  optare  non  inepte,  pars  scientiae  est. 

L. 

Inter  Praarogativas  Instantiarum  ponemus  loco  vicesimo 
sexto  Instantias  Polychrestas,  Eae  sunt,  quaa  pertinent  ad  varia 
et  sa3pius  occurrunt ;  ideoque  opera  et  novis  probationibus  baud 
parum  parcunt.  Atque  de  instruments  ipsis  atque  ingeniatio- 
nibus  proprius  erit  dicendi  locus,  cum  Deductiones  ad  Praxim 
et  Experimentandi  Modos  tractabimus.  Quinetiam  quaa  adhuc 
cognita  sunt  et  in  usum  venerunt,  in  Historiis  Particularibus 


350  NOVTJM  ORGANUM. 

singularum  artiura  describentur.  In  praesenti  autem  subjun- 
gemus  quaedam  catholica  circa  ea  pro  exemplis  tantum  Poly- 
chresti. 

Operatur  igitur  homo  super  corpora  naturalia  (praster  ipsam 
admotionem  et  amotionem  corporum  simplicem)  septem  praa- 
cipue  modis :  nempe,  vel  per  exclusionem  eorum  qua?  impediunt 
et  disturbant ;  vel  per  compressiones,  extensiones,  agitationes, 
et  hujusmodi ;  vel  per  calorem  et  frigus ;  vel  per  moram  in  loco 
convenient!;  vel  per  frsenum  et  regimen  motus;  vel  per  con- 
sensus speciales ;  vel  per  alternationem  tempestivam  et  debitam, 
atque  seriem  et  successionem  horum  omnium ;  aut  saltern  non- 
nullorum  ex  illis. 

Ad  primum  igitur  quod  attinet ;  aer  communis  qui  undique 
prasto  est  et  se  ingerit,  atque  radii  coelestium,  multum  turbant. 
Qua3  itaque  ad  illorum  exclusionem  faciunt,  merit o  haberi 
possint  pro  Polychrestis.  Hue  igitur  pertinent  materies  et 
crassities  vasorum,  in  quibus  corpora  ad  operation  em  praaparata 
reponuntur.  Similiter,  modi  accurati  obturationis  vasorum, 
per  consolidationem  et  lutum  sapientia,  ut  loquuntur  chymici. 
Etiam  clausura  per  liquores  in  extimis,  utilissima  res  est;  ut 
cum  infundunt  oleum  super  vinum  aut  succos  herbarum,  quod 
expandendo  se  in  summitate  instar  operculi,  optime  ea  conservat 
illaesa  ab  acre.  Neque  pulveres  res  mala?  sunt ;  qui,  licet  con- 
tineant  aerem  permistum,  tamen  vim  ae'ris  coacervati  et  circum- 
fusi  arcent ;  ut  fit  in  conservatione  uvarum  et  fructuum  intra 
arenam,  et  farinam.  Etiam  cera,  mel,  pix,  et  hujusmodi  tenacia, 
recte  obducuntur  ad  clausuram  perfectiorem,  et  ad  summoven- 
dum  aerem  et  coelestia.  Etiam  nos  experimentum  quandoque 
fecimus,  ponendo  vas,  necnon  aliqua  alia  corpora,  intra  argentum 
vivum,  quod  omnium  longe  densissimum  est  ex  iis  qua?  circum- 
fundi  possunt.  Quinetiam  specus  et  cavernaa  subterranea3 
magni  usus  sunt  ad  prohibendum  insolationem  et  aerem  istum 
npertum  praadatorium ;  qualibus  utuntur  Germani  Septentrio- 
nales  pro  granariis.  Necnon  repositio  corporum  in  fundo  aqua- 
rum  ad  hoc  spectat,  ut  memini  me  quippiam  audisse  de  utribus 
vini  demissis  in  profundum  puteum,  ad  infrigidationem  scilicet ; 
sed  casu  et  per  neglectum  ac  oblivionem  ibidem  remanentibus 
per  multos  annos,  et  deinde  extractis  ;  unde  vinum  factum  est 
non  solum  non  vapidum  aut  emortuum,  sed  multo  magis  nobile 
ad  gustum,  per  commixtionern  partium  suarum  (ut  videtur) 
magis  exquipitam.  Quod  si  postulet  res  ut  corpora  demittantur 


NOVUM   ORGANUM.  351 

adfundum  aquarum,  veluti  intra  fluvios  aut  mare,  neque  tamen 
aquas  tangant,  nee  in  vasibus  obturatis  concludantur,  sed  acre 
tan  turn  circumdentur;  bonus  est  usus  vasis  illius  quod  adhibitum 
est  nonnunquam  ad  operandum  subter  aquis  super  navigia  de- 
mersa,  ut  urinatores  diutius  manere  possint  sub  aquis,  et  per 
vices  ad  tempus  respirare.  Illud  hujusmodi  erat.  Conficie- 
batur  doliuin  ex  metallo  concavum,  quod  demittebatur  aequa- 
biliter  ad  superficiem  aquas,  atque  sic  deportabat  totum  aerem 
qui  continebatur  in  dolio  secum  in  fundum  maris.  Stabat  auteni 
super  pedes  tres  (instar  tripodis),  qui  longitudinis  erant  ali- 
quanto  minoris  statura  hominis ;  ita  ut  urinator  posset  cum 
anhelitus  deficeret,  immittere  caput  in  cavum  dolii,  et  respirare, 
et  deinde  opus  continuare.  Atque  audivimus  inventam  esse 
jam  machinam  aliquam  naviculae  aut  scaphae,  quse  homines 
subter  aquis  vehere  possit  ad  spatia  nonnulla.1  Verum  sub 
tali  vase,  quale  modo  diximus,  corpora  quasvis  facile  suspeudi 
possint;  cujus  causa  hoc  experimentum  adduximus. 

Est  et  alius  usus  diligentis  et  perfectae  clausurae  corporum : 
nempe,  non  solum  ut  prohibeatur  aditus  aeris  per  exterius  (de 
quo  jam  dictum  est),  verum  etiam  ut  cohibeatur  exitus  spiri- 
tus  corporis,  super  quod  fit  operatic  per  interius.  Necesse  est 
enim  ut  operanti  circa  corpora  naturalia  constet  de  summis 
suis :  viz.  quod  nihil  expirarit  aut  effluxerit.  Fiunt  enim  pro- 
fundae  alterationes  in  corporibus,  quando,  natura  prohibente 
annihilationem,  ars  prohibeat  etiam  deperditionem  aut  evola- 
tionem  alicujus  partis.  Atque  hac  de  re  invaluit  opinio  falsa 
(quaa  si  vera  esset,  de  ista  conservatione  summae  certae  absque 
diminutione  esset  fere  desperandum)  :  viz.  spiritus  corporum,  et 
aerem  majori  gradu  caloris  attenuatum,  nullis  vasorum  claustris 
posse  contineri,  quin  per  poros  vasorum  subtiliores  evolent. 
Atque  in  hanc  opinionem  adducti  sunt  homines  per  vulgata  ilia 
experimenta,  poculi  inversi  super  aquam  cum  candela  aut  charta 
innammata,  ex  quo  fit  ut  aqua  sursum  attrahatur ;  atque  si- 
militer  ventosarum,  quae  super  flammam  calefactae  trahunt 
carnes.  Existimant  enim  in  utroque  experimento  aerem  at- 
tenuatum emitti,  et  inde  quantum  ipsius  minui,  ideoque  aquam 
aut  carnes  per  Nexum  succedere.  Quod  falsissimum  est.  Aer 

1  According  to  Beckmann,  the  first  distinct  mention  of  the  diving-bell,  at  least  in 
modern  times,  is  to  be  found  in  Fainsius,  as  quoted  by  Schott.  Fainsius  gives  an  ac- 
count of  some  Greeks  who  exhibited  a  diving-bell  at  Toledo,  before  Charles  the  Fifth 
and  his  court,  in  1538. 


352  NOVUM  ORGANUM. 

enim  non  quanta  diminuitur,  sed  spatio  contrahitur;  neque 
incipit  motus  iste  successionis  aquae,  antequam  fiat  extinctio 
flammse  aut  refrigeratio  aeris ;  adeo  ut  medici,  quo  fortius  at- 
trahant  ventosae,  ponant  spongias  frigidas  *  aqua  madefactas 
super  ventosas.  Itaque  non  est  cur  homines  multum  sibi 
metuant  de  faclli  exitu  aeris  aut  spirituum.  Licet  enim  verum 
sit  etiam  solidissima  corpora  habere  suos  poros,  tamen  segre 
patitur  aer  aut  spiritus  comminutionem  sui  ad  tantam  subtili- 
tatem;  quemadmodum  et  aqua  exire  recusat  per  rimam  minus- 
culam. 

De  secundo  vero  modo  ex  septem  praedictis  illud  imprimis 
notandum  est,  valere  certe  compressiones  et  hujusmodi  violentias 
ad  motum  localem,  atque  alia  id  genus,  potentissime ;  ut  in  ma- 
chinis  et  missilibus ;  etiam  ad  destructionem  corporis  organici, 
atque  earum  virtutum  quae  consistunt  plane  in  motu.  Omnis 
enim  vita,  immo  etjam  omnis  flamma  et  ignitio  destruitur  per 
compressiones;  ut  et  omnis  machina  corrumpitur  et  confunditur 
per  easdem.  Etiam  ad  destructionem  virtutum  qxiae  consistunt 
in  posituris,  et  dissimilaritate  partium  paulo  crassiore ;  ut  in 
coloribus  (neque  enim  idem  color  floris  integri  et  contusi,  neque 
succini  integri  et  pulverizati) ;  etiam  in  saporibus  (neque  enim 
idem  sapor  pyri  immaturi,  et  ejusdem  compressi  ac  subacti ;  nam 
manifesto  dulcedinem  majorem  concipit).  Verum  ad  transfbr- 
mationes  et  alterationes  nobiliores  corporum  similarram  non 
multum  valent  istae  violentise  ;  quia  corpora  per  eas  non  acqui- 
runt  consistentiam  aliquam  novam  constantem  et  quiescentem, 
sed  transitoriam,  et  nitentem  semper  ad  restitutionem  et  libe- 
rationem  sui.  Attamen  non  abs  re  foret  hujus  rei  facere  expe- 
rimenta  aliqua  diligentiora ;  ad  hoc  scilicet,  utrum  condensatio 
corporis  bene  similaris  (qualia  sunt  aer,  aqua,  oleum,  et  hujus- 
modi), aut  rarefactio  similiter  per  violentiam  indita,  possint  fieri 
constantes  et  fixae  et  quasi  mutatae  in  naturam.  Id  quod  primo 
experiendum  per  moram  simplicem ;  deinde  per  auxilia  et 
consensus.  Atque  illud  nobis  in  promptu  fuisset  (si  modo  in 
mentem  venisset),  cum  aquam  (de  qua  alibi)  per  malleationes  et 
pressoria  condensavimus,  antequam  erumperet.  Debueramus 
enim  sphaeram  complanatam  per  aliquot  dies  sibi  permisisse,  et 
turn  demum  aquam  extraxisse ;  ut  fieret  experimentum,  utrum 
statim  impletura  fuisset  talem  dimensionem,  qualem  habebat 
ante  condensationem.  Quod  si  non  fecisset  aut  statim,  aut  certe 

1  The  right  reading  is  doubtless  "  frigitia  ;  "  but  the  sen?e  is  obvious. 


NOVUM  ORGANUM.  353 

paulo  post,  constans  videlicet  facta  videri  potuisset  ista  conden- 
satio;  sin  minus,  apparuisset  factam  fuisse  restitutionem,  et 
compressionem  fuisse  transitoriam.  Etiam  simile  quiddam  fa- 
ciendum erat  circa  extensionem  aeris  in  ovis  vitreis.  Etenim 
debuerat  fieri,  post  exuctionem  fortem,  subita  et  firma  obtu- 
ratio ;  deinde  debuerant  ova  ilia  manere  ita  obturata  per  non- 
nullos  dies ;  et  turn  demum  experiendum  fuisset,  utrum  aperto 
foramine  attractus  fuisset  aer  cum  sibilo,  aut  etiam  attracta 
fuisset  tanta  quantitas  aquae  post  immersionem,  quanta  fuisset  ab 
initio,  si  nulla  adhibita  fuisset  mora.  Probabile  enim,  aut  saltern 
dignum  probatione  est,  haec  fieri  potuisse  et  posse ;  propterea 
quod  in  corporibus  paulo  magis  dissimilaribus  similia  efficiat 
mora  temporis.  Etenim  baculum  per  compressionem  curvatum 
post  aliquod  tempus  non  resilit ;  neque  id  imputandum  est  alicui 
deperditioni  ex  quanto  ligni  per  moram ;  nam  idem  fiet  in  lamina 
ferri  (si  augeatur  mora),  quae  non  est  expirabilis.  Quod  si  non 
euccedat  experimentum  per  moram  simplicem,  tamen  non  dese- 
rendum  est  negotium,  sed  auxilia  alia  adhibenda.  Non  enim 
parum  lucri  fit,  si  per  violentias  indi  possint  corporibus  naturoj 
fixae  et  constantes.  Hac  enim  ratione  aer  possit  verti  in  aquam 
per  condensationes,  et  complura  alia  id  genus.  Dominus  enim 
est  homo  motuum  violentorum,  magis  quam  caeterorum. 

At  tertius  ex  septem  modis,  refertur  ad  magnum  illud 
organum,  tarn  naturae  quam  artis,  quoad  operandum ;  videlicet 
calidum  et  frigidum.  Atque  in  hac  parte  claudicat  plane 
potentia  humana,  tanquam  ex  uno  pede.  Habemus  enim  ca- 
lorem  ignis,  qui  caloribus  solis  (prout  ad  nos  deferuntur)  et 
caloribus  animalium  quasi  infinitis  partibus  potentior  est  et 
intensior.  At  deest  frigus,  nisi  quale  per  tempestates  hyemales, 
aut  per  cavernas,  aut  per  circundationes  nivis  et  glaciei,  haberi 
potest :  quod  in  comparatione  aequari  potest  cum  calore  fortasse 
solis  meridiano  in  regione  aliqua  ex  torridis,  aucto  insuper  per 
reverberationes  montium  et  parietum ;  nam  hujusmodi  utique 
tarn  calores  quam  frigora  ab  animalibus  ad  tempus  exiguum 
tolerari  possunt.  Nihili  autem  sunt  fere  prse  calore  fornacis 
ardentis,  aut  alicujus  frigoris  quod  huic  gradui  respondeat.  Ita- 
que  omnia  hie  apud  nos  vergunt  ad  rarefactionem,  et  desicca- 
tionem,  et  consumptionem :  nihil  fere  ad  condensationem  et  in- 
tenerationem,  nisi  per  misturas  et  modos  quasi  spurios.  Quare 
Instantiae  Frigoris  omni  diligentia  sunt  conquirendae ;  quales 
videntur  inveniri  in  expositione  corporum  super  turres  quando 

VOL.    I.  '    A  A 


354  NOVUM  ORGANUM. 

gelat  acriter ;  in  cavernis  subterraneis ;  circundationibus  nivig 
et  glaciei  in  locis  profundioribus,  et  ad  hoc  excavatis ;  de- 
missione  corporum  in  puteos ;  sepulturis  corporum  in  argento 
vivo  et  metallis;  immersione  corporum  in  aquis,  quae  vertunt 
llgna  in  lapides;  defossione  corporum  in  terra  (qualis  fertur 
apud  Chinenses  esse  confectio  porcellanae,  ubi  massae  ad  hoc 
factaa  dicuntur  manere  intra  terrain  per  quadraginta  aut  quin- 
quaginta  annos,  et  transmitti  ad  hasredes,  tanquam  miner® 
quasdam  artificiales) ;  et  hujusmodi.  Quinetiam  quae  inter- 
veniunt  in  natura  condensations,  factae  per  frigora,  similiter 
sunt  investigandae ;  ut,  causis  eorum  cognitis,  transferri  pos- 
sint  in  artes.  Quales  cernuntur  in  exudatione  marmoris  et 
lapidum ;  in  rorationibus  super  vitra  per  interius  fenestrarum, 
sub  auroram,  post  gelu  noctis ;  in  originibus  et  collectionibus 
vaporum  in  aquas  sub  terra,  unde  saepe  scaturiunt  fontes ;  et 
quascunque  sunt  hujus  generis. 

Inveniuntur  autem,  praster  ilia  quae  sunt  frigida  ad  tactum, 
quasdam  alia  potestate  frigida,  qua?  etiam  condensant ;  verun- 
tamen  operari  videntur  super  corpora  animalium  tantum,  et  vix 
ultra.  Hujus  generis  se  ostendunt  multa  in  medicinis  et  em- 
plastris.  Alia  autem  condensant  carnes  et  partes  tangibiles ; 
qualia  sunt  medicamenta  astringentia,  atque  etiam  inspissantia ; 
alia  condensant  spiritus ;  id  quod  maxime  cernitur  in  soporiferis. 
Duplex  autem  est  modus  condensationis  spirituum,  per  medi- 
carnenta  soporifera,  sive  provocantia  somnum :  alter  per  seda- 
tionem  motus  ;  alter  per  fugam  spirituum.  Etenim  viola,  rosa 
sicca,  lactuca,  et  hujusmodi  benedicta  sive  benigna,  per  vapores 
suos  amicos  et  moderate  refrigerantes,  invitant  spiritus  ut  se 
uniant,  et  ipsorum  acrem  et  inquietum  motum  compescunt. 
Etiam  aqua  rosacea,  apposita  ad  nares  in  deliquiis  animaj, 
spiritus  resolutos  et  nimhim  relaxatos  se  recipere  facit,  et 
tanquam  alit.  At  opiata  et  eorum  affinia  spiritus  plane  fugant, 
ex  qualitate  sua  maligna  et  inimica.  Itaque  si  applicentur 
parti  exteriori,  statim  aufugiunt  spiritus  ab  ilia  parte,  nee  am- 
plius  libenter  influunt:  sin  sumantur  interius,  vapores  eorum, 
ascendentes  ad  caput,  spiritus  in  ventriculis  cerebri  contentos 
undequaque  fugant;  cumque  se  retrahant  spiritus  neque  in 
aliam  partem  effugere  possint,  per  consequens  coeunt  et  con- 
densantur;  et  quandoque  plane  extinguuntur  et  sufFocantur; 
licet  rursus  eadem  opiata  moderate  sumpta,  per  accidens  secun- 
darium  (videlicet  condensationem  illam  quae  a  coitione  succedit), 


NOVUM  ORGANUM.  355 

confortent  spiritus,  eosque  reddant  magis  robustos,  et  retundant 
eorum  inutiles  et  incensivos l  motus,  ex  quo  ad  curas  morborum, 
et  vitae  prolongationem  hand  parum  conferant. 

Etiam  preparations  corporum  ad  excipiendum  Frigus  non 
sunt  omittendae ;  veluti  quod  aqua  parum  tepida  facilius  con- 
glacietur  quam  omnino  frigida,  et  hujusmodi. 

Praeterea,  quia  natura  Frigus  tain  parce  suppeditat,  facien- 
dum est  quemadmodum  pharmacopeias  solent;  qui  quando 
simplex  aliquod  haberi  non  possit,  capiunt  succedaneum  ejus,  et 
quid  pro  quo,  ut  vocant ;  veluti  lignum  aloes  pro  xylobalsamo2, 
cassiam  pro  cinamomo.  Simili  modo  diligenter  circumspicien- 
dum  est,  si  qua?  sint  succedanea  frigoris;  videlicet  quibusmodis 
fieri  possint  condensationes  in  corporibus,  aliter  quam  per  frigus, 
quod  illas  efficit  ut  opus  suum  proprium.  Illae  autem  conden- 
sationes videntur  intra  quaternum  numerum  (quantum  adhuc 
liquet)  contineri.  Quarum  prima  videtur  fieri  per  contrusionem 
simplicem ;  quae  parum  potest  ad  densitatem  constantem  (resi- 
liunt  enim  corpora)  sed  nihilominus  forte  res  auxiliaris  esse 
queat.  Secunda  fit  per  contractionem  partium  crassiorum  in 
corpore  aliquo,  post  evolationem  aut  exitum  partium  tenuiorum, 
ut  fit  in  indurationibus  per  ignem,  et  repetitis  extinctionibus 
metallorum,  et  similibus.  Tertia  fit  per  coitionem  partium  ho- 
mogenearum,  quas  sunt  maxime  solidae  in  corpore  aliquo,  atque 
antea  fuerant  distractae,  et  cum  minus  solidis  commistae :  veluti 
in  restitutione  mercurii  sublimati,  qui  in  pulvere  longe  majus 
occupat  spatium  quam  mercurius  simplex,  et  similiter  in  omni 
repurgatione  metallorum  a  scoriis  suis.  Quarta  fit  per  consensus, 
admovendo  quae  ex  vi  corporum  occulta  condensant ;  qui  con- 
sensus adhuc  raro  se  ostendunt;  quod  mirum  minime  est, 
quoniam  antequam  inventio  succedat  Formarum  et  Schema- 
tismorum,  de  inquisitione  consensuum  3  non  multum  sperandum 
est.  Certe  quoad  corpora  animalium,  dubium  non  est  quin  sint 
complures  medicinae,  tarn  interius  quam  exterius  sumptas,  quae 
condensant  tanquam  per  consensum,  ut  paulo  ante  diximus. 
Sed  in  inanimatis  rara  est  hujusmodi  operatio.  Percrebuit  sane, 
tarn  scriptis  quam  fama,  narratio  de  arbore  in  una  ex  insulis 
sive  Terceris  sive  Canariis  (neque  enim  bene  memini),  quse 
perpetuo  stillat;  adeo  ut  inhabitantibus  nonnullam  commodi- 

1  Exciting. 

2  Xylobalsamum  is  the  technical  name  of  the  twigs  of  the  tree  which  yields  the 
balm  of  Gilead. 

8  Consensus  is  equivalent  to  ffvpTrdQeta. 

AA    2 


356  NOVUM  ORGANUM. 

tatem  aquas  praebeat.1  Paracelsus  autem  ait,  herbam  vocatam 
Rorem  Soils  meridie  et  fervente  sole  rore  impleri,  cum  alias 
herbae  undique  sint  siccae.2  At  nos  utramque  narrationem 
fabulosam  esse  existimamus.  Omnino  autem  illae  instantiae 
nobilissimi  forent  usus,  et  introspectione  dignissimas,  si  essent 
veras.  Etiam  rores  illos  mellitos,  et  instar  mannas,  qui  super 
.foliis  quercus  inveniuntur  mense  Maio,  non  existimamus  fieri 
et  densari  a  consensu  aliquo,  sive  a  proprietate  folii  quercus ; 
sed  cum  super  aliis  foliis  pariter  cadant,  contineri  scilicet  et 
durare  in  foliis  quercus  quia  sunt  bene  unita,  nee  spongiosa,  ut 
plurima  ex  aliis. 

Calorem  vero  quod  attinet,  copia  et  potestas  nimirum  ho- 
mini  abunde  adest;  observatio  autem  et  inquisitio  deficit  in 
nonnullis,  iisque  maxime  necessariis,  utcunque  spagyriei  se 
venditent.  Etenim  caloris  intensioris  opificia  exquiruntur  et 
conspiciuntur ;  remissions  vero,  quae  maxime  in  vias  naturae 
incidunt,  non  tentantur,  ideoque  latent.  Itaque  videmus  per 
vulcanos  istos  qui  in  pretio  sunt,  spiritus  corporum  magnopere 
exaltari,  ut  in  aquis  fortibus,  et  nonnullis  aliis  oleis  chymicis ; 
partes  tangibiles  indurari,  et  emisso  volatili,  aliquando  figi ; 
partes  homogeneas  separari ;  etiam  corpora  heterogenea  grosso 
modo  incorporari  et  commisceri ;  maxime  autem  compages  cor- 
porum compositorum  et  subtiliores  schematismos  destrui  et 
confundi.  Debuerant  autem  opificia  caloris  lenioris  tentari  et 
exquiri ;  unde  subtiliores  misturae  et  schematismi  ordinati  gigni 
possint  et  educi,  ad  exemplum  naturae  et  imitationem  operum 
soils ;  quemadmodum  in  aphorismo  de  Instantiis  Frederis  quas- 
dam  adumbravimus.  Opificia  enim  naturae  transiguntur  per 
longe  rninores  portiones,  et  posituras  magis  exquisitas  et  varias, 
quam  opificia  ignis,  prout  nunc  adhibetur.  Turn  vero  videatur 
homo  revera  auctus  potestate,  si  per  calores  et  potentias  arti- 
ficiales  opera  naturae  possint  specie  repraesentari,  virtute  perfici, 
copia  variari;  quibus  addere  oportet  accelerationem  temporis. 
Nam  rubigo  ferri  longo  tempore  procedit,  at  versio  in  crocum 

1  This  wonderful  tree  is  described  in  Jonston's  Dendrographia,  published  at  Frank- 
fort in  1669.     See  book  the  tenth,  c.  4.    One  of  the  authorities  he  refers  to  is  Cardan 
(De  variet.  rerum),  from  whom  not  improbably  Bacon  derived  the  story.     The  tree 
is  said  to  be  found  in  the  island  of  Ferro.      Cardan,  with  more   than  usual  caution, 
remarks,  at  the  close  of  the  account  he  gives  of  it :  "  Sed  postquam  hoc  tot  scriptores 
affirmant,  fieri  potest  ut  tale  aliquid  contingat,  sed  modus  nondum  perspectus  est." — 
De  rerum  variet.  vi.  c.  22.     Compare  Oviedo  in  Ramusio,  iii.  71.  a. 

2  I  have  not  been  able  to  find  this  in  Paracelsus.     It  seems,  however,  to  accord 
with  his  theory  of  dew, —  namely,  that  it  is  an  exudation  from  the  sun  and  stars  ;  the 
suppression  of  which  would  lead  to  the  formation  of  additional  suns. 


NOVUM  ORGANUM.  357 

Martis  subito ;  et  similiter  de  aerugine  et  cerussa ;  christallum 
longo  tempore  conficitur,  vitrum  subito  conflatur ;  lapides  longo 
tempore  concrescunt,  lateres  subito  coquuntur,  etc.  Interim 
(quod  nunc  agitur)  omnes  diversitates  caloris  cum  effectibus 
suis  respective  diligenter  et  Industrie  undique  sunt  colligendaj 
et  exquirendre :  ccelestium,  per  radios  suos  directos,  reflexes, 
refractos,  et  unitos  in  speculis  comburentibus ;  fulguris,  flammaa, 
ignis  carbonum ;  ignis  ex  diversis  materiis ;  ignis  aperti,  con- 
clusi,  angustiati  et  inundantis,  denique  per  diversas  fabricas 
fornacium  qualificati ;  ignis  flatu  exciti,  quieti  et  non  exciti ; 
ignis  ad  majorem  aut  minorem  distantiam  remoti;  ignis  per 
varia  media  permeantis :  calorum  humidorum,  ut  balnei  Ma- 
riae1,  fimi,  caloris  animalium  per  exterius,  caloris  animalium  per 
interius,  foeni  conclusi :  calorum  aridorum,  cineris,  calcis,  arena? 
tepidae  ;  denique  calorum  cujusvis  generis  cum  gradibus  eorum. 
Pra^cipue  vero  tentanda  est  inquisitio  et  inventio  effectuum 
et  opificiorum  caloris  accedentis  et  recedentis  graduatim,  et  or- 
dinatim,  et  periodice,  et  per  debita  spatia  et  moras.  Ista  enim 
inaequalitas  ordinata  revera  filia  coeli2  est,  et  generationis  mater; 
neque  a  calore  aut  vehementi,  aut  praecipiti,  aut  subsultorio, 
aliquid  magni  expectandum  est.  Etenim  et  in  vegetabilibus 
hoc  manifestissimum  est ;  atque  etiam  in  uteris  animalium  ma- 
gna  est  caloris  inaequalitas,  ex  motu,  somno,  alimentationibus 
et  passionibus  foemellarum  qua3  uterum  gestant;  denique  in 
ipsis  matricibus  terrse,  iis  nimirum  in  quibus  metalla  et  fossilia 
efformantur,  locum  habet  et  viget  ista  inasqualitas.  Quo  magis 
notanda  est  inscitia  aliquorum  alchymistarum  ex  reformatis3, 
qui  per  calores  aequabiles  lampadum  et  hujusmodi,  perpetuo 
uno  tenore  ardentium,  se  voti  compotes  fore  existimarunt. 
Atque  de  opificiis  et  effectibus  caloris  hasc  dicta  sint.  Neque 
vero  tempestivum  est  ilia  penitus  scrutari  antequam  Rerum 
Formae  et  Corporum  Schematismi  ulterius  investigati  fuerint, 
et  in  lucem  prodierint.  Turn  enim  quaerenda  et  adoperanda  et 
aptanda  sunt  instrumenta,  quando  de  exemplaribus  constiterit. 

1  This  is  properly  "  balneum  maris  ;  "  that  is,  a  mode  of  communicating  heat,  to 
any  substance  by  putting  it  into  a  vessel  which  is  placed  in  another  containing  water. 
The  latter  being  put  on  the  fire,  the  former  and  its  contents  become  gradually  and 
moderately  heated.     The  reason  of  the  name  is  obvious.     From  "  balneum  maris " 
the  French  made   by  a  kind   of  translation  (the  final  s  not  being  sounded)  "  bain, 
marie  ;  "  and  the  form  in  the  text  is,  I  think,  merely  a  retranslation  of  the  French 
phrase,  the  meaning  of  the  second  word  being  mistaken.     Balneum  Maria  is  how- 
ever, I  believe,  a  common  phrase  with  old  writers  on  chemistry. 

2  i.  e.  of  the  heavens,  physically  ;  because  of  the  varying  warmth  of  the  seasons.. 
8  i.  e.  of  the  reformed  school. 

A  A   3 


358  NOVUM   ORGANUM. 

Quartus  modus  operand!  est  per  moram,  quae  certe  et  promus 
et  condus  naturae  est,  et  quaedam  dispensatrix.  Moram  appel- 
lamus,  cum  corpus  aliquod  sibi  permittitur  ad  tempus  notabile, 
munitum  interim  et  defensum  ab  aliqua  vi  externa.  Turn 
enim  motus  intestini  se  produnt  et  perficiunt,  cum  motus  ex- 
tranei  et  adventitii  cessant.  Opera  autem  setatis  sunt  longe 
subtiliora  quam  ignis.  Neque  enim  possit  fieri  taUs  clarificatio 
vini  per  ignem,  qualis  fit  per  moram ;  neque  etiam  incinerationes 
per  ignem  tarn  sunt  exquisitae,  quam  resolutiones  et  consum- 
ptiones  per  saecula.  Incorporationes  etiam,  et  mistiones  subitae 
et  praecipitatae  per  ignem,  longe  inferiores  sunt  illis,  quae  fiunt 
per  moram.  At  dissimilares  et  varii  schematismi,  quos  corpora 
per  moras  tentant  (quales  sunt  putredines),  per  ignem  aut  ca- 
lorem  vehementiorem  destruuntur.  Illud  interim  non  abs  re 
fuerit  notare;  motus  corporum  penitus  conclusorum  habere 
nonnihil  ex  violento.  Incarceratio  enim  ilia  impedit  motus 
spontaneos  corporis.  Itaque  mora  in  vase  aperto  plus  facit  ad 
separationes ;  in  vase  penitus  clauso  ad  commistiones ;  in  vase 
nonnihil  clauso,  sed  subintrante  acre,  ad  putrefactiones ;  ut- 
cunque  de  opificiis  et  effectibus  morae  undique  sunt  diligenter 
conquirendas  instantiae. 

At  regimen  motus  (quod  est  quintus  ex  modis  operand!)  non 
parum  valet.  Regimen  autem  motus  vocamus,  cum  corpus 
aliud  occurrens  corporis  alterius  motum  spontaneum  impedit, 
repellit,  admittit,  dirigit.  Hoc  vero  plerunque  in  figuris  et 
situ  vasorum  consistit.  Etenim  conus  erectus  juvat  ad  con- 
densationem  vaporum  in  alembicis  ;  at  conus  inversus  juvat  ad 
defaecationem  sacchari  in  vasis  resupinatis.  Aliquando  autem 
sinuatio  requiritur l,  et  angustiatio,  et  dilatatio  per  vices,  et  hu- 
jusmodi.  Etiam  omnis  percolatio  hue  spectat;  scilicet  cum 
corpus  occurrens,  uni  parti  corporis  alterius  viam  aperit,  alter! 
obstruit.  Neque  semper  percolatio  aut  aliud  regimen  motus  fit 
per  extra ;  sed  etiam  per  corpus  in  corpore :  ut  cum  lapilli  im- 
mittuntur  in  aquas  ad  colligendam  limositatem  ipsarum  ;  syrup! 
clarificantur  cum  albuminibus  ovorum,  ut  crassiores  partes 
adhaerescant,  et  postea  separari  possint.  Etiam  huic  regimini 
motus  satis  leviter  et  inscite  attribuit  Telesius  figuras  ani- 
malium,  ob  rivulos  scilicet  et  loculos  matricis. 2  Debuerat 

1  As  in  a  still. 

Telesius's  doctrine  of  the  formation  of  the  embryo  is  essentially  the  same  as 
Galen's,  namely  that  a  system  of  arteries  &c.  must  be  first  of  all  formed  in  the  germ, 


NOVUM  ORGANUM.  359 

nutem  notare  similem  efformationem  in  testis  ovorum,  ubi  non 
sunt  rugae  aut  inaequalitas.  At  verum  est  regimen  motus  ef- 
formationes  perficere  in  modulis  et  proplasticis. l 

Operationes  vero  per  consensus  aut  fugas  (qui  sextus  modus 
est)  latent  saspenumero  in  profundo.  Istae  enim  (quas  vocant) 
proprietates  occultae,  et  specificae,  et  sympathise,  et  antipa- 
thiae,  sunt  magna  ex  parte  corruptelae  philosophise.  Neque  de 
consensibus  rerum  inveniendis  multum  sperandum  est,  ante 
inventionem  Formarum  et  schematismorum  simplicium.  Con- 
sensus enim  nil  aliud  est  quam  symmetria  Formarum  et  Sche- 
matismorum ad  invicem. 

Atqui  majores  et  magis  catholici  rerum  consensus  non 
prorsus  obscuri  sunt.  Itaque  ab  iis  ordiendum.  Eorum  prima 
et  summa  diversitas  ea  est ;  ut  quaedam  corpora  copia  et  rari- 
tate  materiae  admodum  discrepent,  scliematismis  consentiant: 
alia  contra  copia  et  raritate  materiae  consentiant,  schematismis 
discrepent.  Nam  non  male  notatum  est  a  chymicis,  in  princi- 
piorum  suorum  triade,  sulphur  et  mercurium2  quasi  per  uni- 
versitatem  rerum  permeare.  (Nam  de  sale  inepta  ratio  est,  sed 
introducta  ut  possit  comprehendere  corpora  terrea,  sicca,  et 
fixn.)  At  certe  in  illis  duobus  videtur  consensus  quidam  na- 
turae ex  maxime  catholicis  conspici.  Etenim  consentiunt  sul- 
phur ;  oleum,  et  exhalatio  pinguis  ;  flamma ;  et  fortasse  corpus 
stellaa.  Ex  altera  parte  consentiunt  mercurius ;  aqua  et  vapores 
aquei ;  aer ;  et  fortasse  aether  purus  et  interstellaris.  Attamen 
istae  quaterniones  geminae,  sive  magnae  rerum  tribus  (utraque 
intra  ordines  suos)  copia  materiae  atque  densitate  immensum 
differunt,  sed  schematismo  valde  conveniunt ;  ut  in  plurimis  se 
produnt.  At  contra  metalla  diversa  copia  et  densitate  mul- 
tum conveniunt  (praesertim  respectu  vegetabilium,  etc.),  sed 
schematismo  multifariam  differunt  ;  et  similiter  vegetabilia  et 
animalia  diversa  schematismis  quasi  infinitis  variantur,  sed 

and  that  these,  by  applying  themselves  to  corresponding  parts  on  the  surface  of  the 
matrix,  determine  the  channels  through  which  nourishment  is  supplied,  and  therefore 
(mediately)  the  development  of  the  different  members  of  the  foetus.  But  it  does  not 
seem  that  he  would  have  admitted  that  the  smoothness  of  the  shells  of  eggs  was  an 
objection  to  his  theory.  At  any  rate,  he  illustrates  it  by  reference  to  the  appearances 
presented  by  an  egg  opened  during  incubation.  De  rerum  naturd,  vi.  c.  4.  and  40. 

1  The  proper  word  for  what  we  call   a  model  is  "  proplasma,"  which  is  used  in  a 
Latin  form  by  Pliny.    I  have  not  seen  any  authority  for  such  an  adjective  as  "  propla- 
sticus."     What  Bacon  means  is  not  exactly  a  model,  but  a  mould  for  casting. 

2  This  triad  is  the  fundamental  point  of  Paracelsus's  chemical  and  medical  philo- 
sophy.   See  his  works  throughout,  and  particularly  the  tract  De  tribus  primis  essentiis, 
contained  in  the  third  book  of  his  philosophical  works. 

A  A    4 


360  NOVUM  ORGANUM. 

intra  copiam  materiae  sive  densitatem  paucorum  graduum  con- 
tinentur. 

Sequitur  consensus  maxirae  post  priorem  catholicus,  videlicet 
corporum  principalium  et  fomitum  suorum ;  videlicet  menstru- 
orum1,  et  alimentorum.  Itaque  exquirendum,  sub  quibus 
climatibus,  et  in  qua  tellure,  et  ad  quam  profunditatem  metalla 
singula  generentur ;  et  similiter  de  gemmis,  sive  ex  rupibus, 
sive  inter  mineras  natis ;  in  qua  gleba  terras,  arbores  singulae, 
et  frutices,  et  herbae  potissimum  proveniant,  et  tanquam  gau- 
deant ;  et  insimul  quae  impinguationes,  sive  per  stercorationes 
cujuscunque  generis,  sive  per  cretam,  arenam  maris,  cineres, 
etc.,  maxime  juvent ;  et  quse  sint  ex  his  pro  varietate  glebarum 
magis  apt83  et  auxiliares.  Etiam  insitio  et  inoculatio  arborum 
et  plantarum,  earumque  ratio,  quae  scilicet  plantae  super  quas 
foelicius  inserantur,  etc.,  multum  pendet  de  consensu.  In  qua 
parte  non  injucundum  foret  experimentum  quod  noviter  audi- 
vimus  esse  tentatum,  de  insitione  arborum  sylvestrium  (quae 
hucusque  in  arboribus  hortensibus  fieri  consuevit),  unde  folia 
et  glandes  majorem  in  modum  amplificantur,  et  arbores  fiunt 
magis  umbrosaa.  Similiter,  alimenta  animalium  respective  no- 
tanda  sunt  in  genere,  et  cum  negativis.  Neque  enim  carnivora 
eustinent  herbis  nutriri ;  unde  eliam  Ordo  Folitanorum  (licet 
voluntas  humana  plus  possit  quam  animantium  caaterorum  super 
corpus  suum),  post  experientiam  factam  (ut  aiunt),  tanquam  ab 
humana  natura  non  tolerabilis,  fere  evanuit.2  Etiam  materias 

1  By  "  menstrua  "  are  meant  the  substances  out  of  which  any  species  of  mineral  is 
generated,  or,  in  other  words,  the  causa  materialis  of  its  existence.  See,  on  the  genera- 
tion of  metals  and  other  minerals,  the  fourth  and  fifth  books  of  Agricola's  work  De 
ortu  et  caitsis  fossilium.  He  gives  an  account  of  the  opinions  of  Aristotle,  Theophra- 
stus,  &c.  In  modern  chemistry  the  word  menstruum  is  nearly  equivalent  to  solvent. 
By  the  school  of  Paracelsus  the  word  is  used  so  vaguely  that  it  is  difficult  to  determine 
what  idea  they  attached  to  it,  or  how  they  derived  their  sense  of  the  word  from  its 
original  signification.  When  the  word  is  used  as  in  the  text,  the  metaphor  seems  to 
be  taken  from  the  Aristotelian  theory  of  generation,  in  which  Kara  T^V  Trpurtiv  LXriv 
iffTtv  T\  ran/  Karafrfivitav  fyvois. 

-  Bacon  doubtless  refers  to  the  austerities  of  the  order  of  Fetiillans.  Jean  de  la 
Barriere,  after  holding  the  Cistercian  abbey  of  Feiiillans  in  commendam  for  eleven 
years,  renounced  the  world  in  1573,  and  in  the  course  of  a  few  years  introduced  a 
most  austere  rule  of  life  into  the  abbey  of  which  he  was  the  head.  His  monks  knelt 
on  the  floor  during  their  refections,  and  some  of  them  were  in  the  habit  of  drinking 
out  of  skulls.  They  abstained  from  eggs,  fish,  butter,  oil,  and  even  salt,  and  con- 
fined themselves  to  pottage  made  of  herbs  boiled  in  water,  and  bread  so  coarse  and 
black  that  beasts  refused  to  eat  of  it.  After  a  while  they  gave  up  wine  also.  Clement 
VIII.  permitted  the  society  to  draw  up  constitutions  for  the  establishment  of  their 
rule.  By  these  the  excessive  rigour  of  their  way  of  life  was  checked,  which  was  done 
in  obedience  to  the  Pope,  and  in  consequence  of  the  deaths  of  fourteen  monks  in 
a  single  week  at  Feiiillans.  These  constitutions  were  ratified  in  1595.  Assuming, 
of  which  there  seems  no  doubt,  that  the  Folitani  of  Bacon  are  the  Feiiillans,  I  may 


NOVUM  ORGANUM.  361 

cliversae  putrefactionum,  unde  animalcula  generantur,  notandae 
sunt. 

Atque  consensus  corporum  principalium  erga  subordinata 
sua  (tales  enim  ii  possint  censeri  quos  notavimus)  satis  in  aperto 
sunt.  Quibus  add!  possunt  sensuum  consensus  erga  objecta 
sua.  Qui  consensus  cum  manifestissimi  sint ;  bene  notati  et 
acriter  excussi,  etiam  aliis  consensibus  qui  latent  magnam  prae- 
bere  possint  lucem. 

At  interiores  corporum  consensus  et  fugae,  sive  amicitias  et 
lites  (taedet  enim  nos  fere  vocabulorum  sympathia?  et  antipathiae, 
propter  superstitiones  et  inania),  aut  falso  ascriptas,  aut  fabulis 
conspersa?,  aut  per  neglectum  raras  admodum  sunt.  Etenim  si 
quis  asserat  inter  vineam  et  brassicam  esse  dissidium,  quia  juxta 
sata  minus  laste  proveniunt,  praesto  ratio  est l :  quod  utraque 
planta  succulenta  sit  et  depraedatrix,  unde  altera  alteram  de- 
fraudat.  Si  quis  asserat  esse  consensum  et  amicitiam  inter 
segetes  et  cyaneum,  aut  papaver  sylvestre,  quia  herbae  illas 
fere  non  proveniunt  nisi  in  arvis  cultis :  debuit  is  potius  asse- 
rere  dissidium  esse  inter  ea,  quia  papaver  et  cyaneus  emittuntur 
et  creantur  ex  tali  succo  terras  qualem  segetes  reliquerint  et 
repudiaverint;  adeo  ut  satio  segetum  terrain  praeparet  ad  eorum 
proventum.  Atque  hujusmodi  falsaruin  ascriptionum  magnus 
est  numerus.  Quoad  fabulas  vero,  illae  omnino  sunt  extermi- 
nandaj.  Restat  tenuis  certe  copia  eorum  consensuum,  qui 
certo  probati  sunt  experimento ;  quales  sunt  magnetis  et  ferri, 
atque  auri  et  argenti  vivi,  et  similium.  At  in  experimentis 
chymicis  circa  metalla  inveniuntur  et  alii  nonnulli  observatione 
digni.  Maxima  vero  frequentia  eorum  (ut  in  tanta  paucitate) 
invenitur  in  medicinis  nonnullis,  quae  ex  proprietatibus  suis 
occultis  (quas  vocant)  et  specificis,  respiciunt  aut  membra,  aut 


remark  that  the  latinised  form  of  Feiiillans  used  is  Fuliensis,  as  an  adjective  ;  the 
proper  style  of  the  society  being  "  Congregatio  Cistertiomonastica  B.  Mariae  Fuliensis." 
I  have  not  seen  the  work  of  Morotius  to  which  Helyot,  from  whom  the  preceding 
account  is  taken,  refers ;  but  in  that  of  C.  Henrique,  also  mentioned  by  Helyot,  I  do 
not  find  any  authority  for  Folitani.  It  is  probable  that  Bacon's  chief  information  on 
the  subject  was  gathered  orally  during  his  residence  in  France,  before  the  Feiiillans 
had  ceased  from  their  first  love.  The  expression  "  ordo  .  .  .  fere  evanuit "  must  be 
taken  to  mean  that  the  severe  rule  that  they  had  at  first  was  given  up.  See  Helyot, 
Hist,  des  Ordres  Monastiques,  ivme  partie,  c.  38.  Spondanus,  An.  1586,  iv.  For 
some  particulars  of  the  early  history  of  the  Abbey  of  Feiiillans,  and  especially  for 
the  will  of  Jean  de  la  Barriere,  see  Voyage  Litteraire  de  deux  Ben  edict  ins,"  ii.  p.  16. 
1  On  account  apparently  of  this  enmity  between  the  vine  and  the  cabbage,  the 
latter  was  thought  to  prevent  intoxication.  See  Lemmius,  De  occnltis  naturce  miraculis, 
ii.  17.  On  the  subject  of  similar  enmities,  see  the  same  work,  iv.  10. ;  or  Cardan's 
treatise,  De  rerun  varietate,  and  particularly  the  T/teatmm  sympatheticum. 


362  NOVUM  ORGANUM. 

humores,  aut  morbos,  aut  quandoque  naturas  individuas.  Ne- 
que  omittendi  sunt  consensus  inter  motus  et  affectus  lunae  et 
passiones  corporum  inferiorum,  prout  ex  experimentis  agricul- 
turae,  nauticae,  et  medicines,  aut  alias  cum  delectu  severe  et 
sincere  colligi  et  recipi  possint.  Verum  instantiae  universae 
consensuum  secretiorum  quo  magis  sunt  infrequentes,  eo  majori 
cum  diligentia  sunt  inquirendas,  per  traditiones,  et  narrationes 
fidas  et  probas ;  modo  hoc  fiat  absque  ulla  levitate,  aut  credu- 
litate,  sed  fide  anxia  et  quasi  dubitabunda.  Restat  consensus 
corporum  modo  operandi  tanquam  inartificialis,  sed  usu  poly- 
chrestus,  qui  nullo  modo  omittendus  est,  sed  sedula  observatione 
investigandus.  Is  est  coitio  sive  unio  corporum,  proclivis  aut 
difficilis,  per  compositionem,  sive  appositionem  simplicem.  Ete- 
nim  corpora  nonnulla  facile  et  libenter  commiscentur  et  incor- 
porantur,  alia  autem  aegre  et  perverse  :  veluti  pulveres  melius 
incorporantur  cum  aquis ;  calces  et  cineres,  cum  oleis ;  et  sic 
de  similibus.  Neque  tantum  sunt  colligendaa  instantias  pro- 
pensionis  aut  aversionis  corporum  erga  misturam,  sed  etiam 
collocationis  partium,  et  distributionis,  et  digestionis,  post- 
quam  commista  sint ;  denique  et  praedominantias  post  misturam 
transactam. 

Superest  ultimo  loco  ex  modis  septem  operandi,  septimus  et 
postremus  ;  operatic  scilicet  per  alternationem  et  vicissitudines 
priorum  sex;  de  quo  antequam  in  singulos  illos  paulo  altius 
fuerit  inquisitum,  tempestivum  non  foret  exempla  proponere. 
Series  autem  sive  catena  hujusmodi  alternationis,  prout  ad 
singula  effecta  accommodari  possit,  res  est  et  cognitu  maxime 
difficilis,  et  ad  opera  maxime  valida.  Summa  autem  detinet  et 
occupat  homines  impatientia  hujusmodi  tarn  inquisitionis,  quam 
praxeos ;  cum  tamen  sit  instar  fili  labyrinthi,  quoad  opera  ma- 
jora.  Atque  haec  sufficiant  ad  exemplum  Polychresti. 

LI. 

Inter  Prasrogativas  Instantiarum,  ponemus  loco  vicesimo 
septimo  atque  ultimo  Instantias  Magicas.  Hoc  nomine  illas 
appellamus,  in  quibus  materia  aut  efficiens  tenuis  aut  parva 
est,  pro  magnitudine  operis  et  effectus  qui  sequitur ;  adeo  ut 
etiamsi  fuerint  vulgares,  tamen  sint  instar  miraculi;  alias  primo 
intuitu,  alias  etiam  attentius  contemplanti.  Has  vero  natura  ex 
sese  subministrat  parce ;  quid  vero  factura  sit  sinu  excusso,  et 
post  inventionem  Formarum,  et  Processuum,  et  Schematis- 
morum,  futuris  temporibus  apparebit.  At  ista  effecta  Magica 


NOVUM  ORGANUM.  363 

(quantum  adhuc  conjicimus)  fiunt  tribus  modis :  aut  per  multi- 
plicationem  sui,  ut  in  igne,  et  venenis,  quae  vocant  specifica ; 
necnon  in  motibus,  qui  transeunt  et  fortificantur  de  rota  in 
rotam ;  aut  per  excitationem  sive  invitationem  in  altero,  ut  in 
magnete,  qui  excit  acus  innuraeras,  virtute  nullatenus  deperdita 
aut  diminuta;  aut  in  fermento,  et  hujusmodi;  aut  per  ante- 
versionem  motus,  ut  dictum  est  de  pulvere  pyrio,  et  bombardis, 
et  cuniculis :  quorum  priores  duo  modi  indagationem  consen- 
suum  requirunt ;  tertius,  mensurae  motuum.  Utrum  vero  sit 
aliquis  modus  mutandi  corpora  per  minima  (ut  vocant),  et  trans- 
ponendi  subtiliores  materias  schematismos  (id  quod  ad  omni- 
modas  corporum  transformationes  pertinet,  ut  ars  brevi  tempore 
illud  facere  possit,  quod  natura  per  multas  ambages  molitur), 
de  eo  nulla  hactenus  nobis  constant  indicia.  Quemadmodum 
autem  in  solidis  et  veris  aspiramus  ad  ultima  et  summa ;  ita 
vana  et  tumida  perpetuo  odimus,  et  quantum  in  nobis  est  pro- 
fligamus. 

LI  I. 

Atque  de  Dignitatibus  sive  Praerogativis  Instantiarum  haec 
dicta  sint.  Illud  vero  monendum,  nos  in  hoc  nostro  Organo 
tractare  logicam,  non  philosophiam.  Sed  cum  logica  nostra 
doceat  intellectum  et  erudiat  ad  hoc,  ut  non  tenuibus  mentis 
quasi  claviculis  rerum  abstracta  captet  et  prenset  (ut  logica 
vulgaris),  sed  naturam  revera  persecet,  et  corporum  virtutes  et 
actus,  eorumque  leges  in  materia  determinatas  inveniat ;  ita  ut 
non  solum  ex  natura  mentis,  sed  ex  natura  rerum  quoque  haec 
scientia  emanet ;  mirum  non  est,  si  ubique  naturalibus  contem- 
plationibus  et  experimentis,  ad  exempla  artis  nostrae,  conspersa 
fuerit  et  illustrata.  Sunt  autem  (ut  ex  iis  quae  dicta  sunt  patet) 
Prserogativae  Instantiarum  numero  27  ;  nominibus,  Instantise 
Solitaria? :  Instantiae  Migrantes :  Instantiae  Ostensivas :  In- 
stantiae  Clandestinae :  Instantiae  Constitutivae :  Instantiae  Con- 
formes  :  Instantiae  Monodicaa :  Instantiae  Deviantes :  Instantiae 
Limitaneae :  Instantiae  Potestatis  :  Instantiae  Comitatus  et  Ho- 
stiles :  Instantiae  Subjunctivae :  Instantiae  Foederis :  Instantiae 
Crucis  :  Instantiae  Divortii :  Instantiae  Januae  :  Instantiae  Ci- 
tantes :  Instantiae  Viae :  Instantiae  Supplement! :  Instantiae 
Persecantes :  Instantiae  Virgae :  Instantiae  Curriculi :  Doses 
Naturae  :  Instant  iae  Luctae  :  Instantiae  Innuentes  :  Instantiae 
Polychrestaa  :  Instantiae  Magicae.  Usus  autem  harum  instan- 
tiarum,  in  quo  instantias  vulgares  excellunt,  versatur  in  genere 


364  NOVUM  ORGANUM. 

aut  circa  partem  informativam  ;  aut  circa  operativam ;  aut 
circa  utramque.  Atque  quoad  informativam,  juvant  illae  aut 
sensum,  aut  intellectum.  Sensum,  ut  quinque  Instantine 
Lampadis:  Intellectum,  aut  accelerando  Exclusivam  Formae, 
ut  Solitarise  ;  aut  angustiando  et  propius  indicando  Affirmativam 
Formae,  ut  Migrantes,  Ostensivae,  Comitatus,  cum  Subjuncti- 
vis ;  aut  erigendo  intellectum,  et  ducendo  ad  genera  et  naturas 
communes;  idque  aut  immediate,  ut  Clandestinae,  Monodicae, 
Foederis ;  aut  gradu  proximo,  ut  Constitutivae ;  aut  gradu  infimo, 
ut  Conformes ;  aut  rectificando  Intellectum  a  consuetis,  ut  De- 
viantes ;  aut  ducendo  ad  Formam  Magnam,  sive  Fabricam  Uni- 
versi1,  ut  Limitaneae;  aut  cavendo  de  Formis  et  causis  falsis,  ut 
Crucis  et  Divortii.  Quod  vero  ad  Operativam  attinet;  illae 
practicam  aut  designant ;  aut  mensurant ;  aut  sublevant.  De- 
signant  aut  ostendendo  a  quibus  incipiendum,  ne  actum  agamus, 
ut  Instantiae  Potestatis;  aut  ad  quid  aspirandum,  si  detur 
facultas,  ut  Innuentes  :  mensurant  quatuor  illae  Mathematicce : 
sublevant  Polychrestse  et  Magicae. 

Rursus  ex  istis  instantiis  27,  nonnullarum  (ut  superius 
diximus  de  aliquibus)  facienda  est  collectio  jam  ab  initio,  nee 
expectanda  particularis  inquisitio  naturarum.  Cujus  generis 
sunt  Instantiae  Conformes,  Monodicae,  Deviantes,  Limitaneae, 
Potestatis,  Januae,  Innuentes,  Polychrestae,  Magicae.  Has  enim 
aut  auxiliantur  et  medentur  intellectui  et  sensui,  aut  instruunt 
praxin  in  genere.  Reliquae  turn  demum  conquirendas  sunt, 
cum  conficiemus  Tabulas  Comparentiae  ad  opus  Interprets  circa 
aliquam  naturam  particularem.  Sunt  enim  instantiae  Prasro- 
gativis  istis  insignitae  et  donates  animae  instar,  inter  vulgares 
instantias  comparentias ;  et  ut  ab  initio  diximus,  paucae  illarum 
sunt  vice  multarum ;  quocirca  cum  Tabulas  conficimus,  illas 
omni  studio  sunt  investigandas,  et  in  Tabulas  referendae.  Erit 
etiam  earum  mentio  necessaria  in  iis  quae  sequuntur.  Pras- 
ponendus  itaque  erat  earum  tractatus.  Nunc  vero  ad  adminicula 
et  rectificationes  Inductionis,  et  deinceps  ad  concreta,  et  La- 
tentes  Processus,  et  Latentes  Schematismos,  et  reliqua  qua? 
Aphorismo  21.  ordine  proposuimus,  pergendum;  ut  tandem 
(tanquam  curatores  probi  et  fideles)  tradamus  hominibus  fortu- 
nas  suas  emancipato  intellectu,  et  facto  tanquam  majore ;  unde 
neeesse  est  sequi  emendationem  status  hominis,  et  ampliationem 

1  That  is,  the  constitution  (or  cosmos)  of  the  universe. 


NOVUM  ORGANUM.  365 

potestatis  ejus  super  naturam.     Homo  enim  per  lapsum  et  de 

statu  innocentiae  decidit,  et  de  regno  in  creaturas.     TJtraque 

autem  res  etiam  in  hac  vita  nonnulla  ex  parte  reparari  potest ; 

prior  per  religionem  et  fidem,  posterior  per  artes  et  scientias. 

Neque  enim  per  maledictionem  facta  est  creatura  prorsus  et  ad 

extremum  rebellis.     Sed  in  virtute  illius  diplomatis1,  In  sudore 

vultus  comedes  panem  tuum,  per  labores  varies  (non  per  dis- 

putationes  certe,  aut  per  otiosas  ceremonias  magieas) 

tandem  et  aliqua  ex  parte  ad  panem  homini 

praebendum,  id  est,  ad  usus  vitas 

humanae  subigitur. 

1  "Diploma"  may  be  rendered  "charter." 


Finis  Libri  Secundi  Novi  Organ! 


PARASCEVE 

AD 

HISTORIAM 
NATURALEM    ET    EXPERIMENTALEM. 


[Published  in  1620  in  the  same  volume  with  the  Novum  Organum.} 


369 


PREFACE, 


AMONG  the  eight  subjects  which  were  to  have  been  handled 
in  the  remaining  books  of  the  Novum  Organum  (see  ii.  21.),  the 
last  but  one  is  entitled  De  parascevis  ad  inquisitionem3  under 
which  head  Bacon  intended  (as  appears  by  the  introduction  to 
the  following  treatise)  to  set  forth  the  character  of  the  Natural 
and  Experimental  History,  which  was  to  form  the  third  part  of 
the  Instauratio. 

What  may  have  been  the  logical  connexion  between  these 
eight  subjects  which  determined  him  to  reserve  this  for  the 
penultimate  place,  it  seems  impossible,  by  the  help  of  the  titles 
alone,  to  divine.  But  whatever  the  order  in  which  he  thought 
advisable  to  approach  it,  there  can  be  no  doubt  that  this 
Natural  and  Experimental  History  was  always  regarded  by 
him  as  a  part  of  his  system  both  fundamental  and  indispens- 
able. So  earnestly  indeed  and  so  frequently  does  he  insist 
on  the  importance  of  it,  that  I  once  believed  it  to  be  the  one 
real  novelty  which  distinguished  his  philosophy  from  those 
of  his  contemporaries  and  immediate  predecessors.  And  even 
now,  though  Mr.  Ellis's  analysis  of  the  Baconian  Induction 
has  given  me  much  new  light  and  considerably  modified  my 
opinion  in  that  matter,  I  am  still  inclined  to  think  that  Bacon 
himself  regarded  it  not  only  as  a  novelty,  but  as  the  novelty 
from  which  the  most  important  results  were  to  be  expected ; 
and  however  experience  may  have  proved  that  his  expectations 
were  in  great  part  vain  and  his  scheme  impracticable,  I  can- 
not help  suspecting  that  more  of  it  is  practicable  than  has  yet 
been  attempted,  and  that  the  greatest  results  of  science  are  still 
to  be  looked  for  from  a  further  proceeding  in  this  direction. 

The  grounds  of  this  opinion  will  be  explained  most  con- 
veniently in  connexion  with  the  following  treatise ;  a  treatise 
published  by  Bacon  (on  account  of  the  exceeding  importance  of 
the  subject)  out  of  its  proper  place  and  incomplete ;  and  to 

VOL.  I.  B  B 


370  PREFACE   TO 

which    I  find  nothing    among  Mr.    Ellis's  papers   that   can 
serve  as  preface. 

In  what  the  distinctive  peculiarity  of  the  Baconian  philo- 
sophy really  consisted,  is  a  question  to  which  every  fresh  in- 
quirer gives  a  fresh  answer.  Before  I  was  acquainted  with 
Mr.  Ellis's,  which  is  the  latest,  and  formed  upon  the  largest 
survey  and  subtlest  scrutiny  of  the  evidence,  I  had  endeavoured 
to  find  one  for  myself,  and  had  come  to  a  conclusion  which, 
though  'quite  different  from  his,  is  not  I  think  irreconcilable 
with  it,  but  contains  (as  I  still  venture  to  believe)  a  part, 
though  a  part  only,  of  the  truth.  And  the  question  which  I 
wish  now  to  raise  is  whether,  as  my  solution  was  imperfect 
from  not  taking  any  account  of  the  novelty  contained  in  the 
method  of  Induction  as  Bacon  understood  it,  Mr.  Ellis's  be  not 
likewise  imperfect  from  not  taking  sufficient  account  of  the 
novelty  contained  in  the  Natural  History  as  Bacon  intended  it 
to  be  employed ;  and  whether  there  be  not  room  for  a  third 
solution  more  complete  than  either,  as  including  both. 

That  the  philosophy  which  Bacon  meant  to  announce  was  in 
some  way  essentially  different  not  only  from  any  that  had  been 
before  but  from  any  that  has  been  since,  is  a  position  from 
which  in  both  cases  the  inquiry  sets  out ;  and  since  it  is  one 
which  will  not  perhaps  be  readily  granted  by  everybody,  it 
may  be  worth  while  to  explain  the  considerations  which  led  me 
to  it ;  the  rather  because  Mr.  Ellis  and  myself,  though  pro- 
ceeding not  only  independently  but  by  entirely  different  roads 
and  in  pursuit  of  different  objects — he  endeavouring  to  pene- 
trate the  secret  of  Bacon's  philosophy,  I  endeavouring  to 
understand  the  objects  and  purposes  of  his  life  —  meet  never- 
theless at  this  point  in  the  same  conclusion. 

The  process  by  which  I  arrived  at  it  myself,  I  cannot 
explain  better  than  by  transcribing  a  paper  which  I  wrote  on 
the  subject  in  1 847  ;  at  which  time  I  had  not  seen  any  part  of 
Mr.  Ellis's  argument,  or  heard  his  opinion  upon  the  question  at 
issue.  What  my  own  opinion  is  now,  I  will  state  afterwards ; 
but  first  I  give  the  paper  exactly  as  I  then  wrote  it ;  the  length 
of  the  extract  being  justified  —  at  least  if  there  be  any  truth  in 
the  conclusion  —  by  the  importance  of  the  question  at  issue ; 
for  it  bears  upon  the  business  of  the  present  and  future  quite 
as  much  as  on  the  knowledge  of  the  past.  The  form  in  which 


THE   PARASCEVE.  371 

it  is  written,  —  that  of  a  familiar  conversation  between  two 
friends,  —  happened  to  be  the  most  convenient  for  the  business 
I  was  then  about ;  and  as  I  could  not  present  the  argument 
more  clearly  in  any  other,  I  leave  it  as  it  is. 

A. 

Before  you  go  on  I  wish  you  would  satisfy  me  on  one  point,  upon 
which  I  have  hitherto  sought  satisfaction  in  vain.  What  after  all 
was  it  that  Bacon  did  for  philosophy  ?  In  what  did  the  wonder  and 
in  what  did  the  benefit  consist  ?  I  know  that  people  have  all  agreed 
to  call  him  the  Father  of  the  Inductive  Philosophy  ;  and  I  know  that 
the  sciences  made  a  great  start  about  his  time  and  have  in  some 
departments  made  great  progress  since.  But  I  could  never  yet  hear 
what  one  thing  he  discovered  that  would  not  have  been  discovered 
just  as  soon  without  his  help.  It  is  admitted  that  he  was  not  for- 
tunate in  any  of  his  attempts  to  apply  his  principles  to  practice.  It 
is  admitted  that  no  actual  scientific  discovery  of  importance  was 
made  by  him.  Well,  he  might  be  the  father  of  discovery  for  all  that. 
But  among  all  the  important  scientific  discoveries  which  have  been 
made  by  others  since  his  time,  is  there  any  one  that  can  be  traced  to 
his  teaching?  traced  to  any  principles  of  scientific  investigation 
originally  laid  down  by  him,  and  by  no  other  man  before  him  or 
contemporary  with  him  ?  I  know  very  well  that  he  did  lay  down  a 
great  many  just  principles; — principles  which  must  have  been  acted 
upon  by  every  man  that  ever  pursued  the  study  of  Nature  with 
success.  But  what  of  that  ?  It  does  not  follow  that  we  owe  these 
principles  to  him.  For  I  have  no  doubt  that  I  myself,  —  I  that 
cannot  tell  how  we  know  that  the  earth  goes  round,  or  why  an  apple 
falls  or  why  the  antipodes  do  not  fall,  —  I  have  no  doubt  (I  say)  that 
if  I  sat  down  to  devise  a  course  of  investigation  for  the  determination 
of  these  questions,  I  should  discover  a  great  many  just  principles 
which  Herschel  and  Faraday  must  hereafter  act  upon,  as  they  have 
done  heretofore.  Nay  if  I  should  succeed  in  setting  them  forth  more 
exactly,  concisely,  impressively,  and  memorably,  than  any  one  has 
yet  done,  they  might  soon  come  to  be  called  my  principles.  But  if 
that  were  all,  I  should  have  done  little  or  nothing  for  the  advance- 
ment of  science.  I  should  only  have  been  finding  for  some  of  its 
processes  a  better  name.  I  want  to  know  whether  Bacon  did  any- 
thing more  than  this  ;  and  if  so,  what.  In  what  did  the  principles 
laid  down  by  him  essentially  differ  from  those  on  which  (while  he  was 
thus  labouring  to  expound  them)  Galileo  was  already  acting  ?  From 
all  that  I  can  hear,  it  seems  evident  that  the  Inductive  Philosophy 
received  its  great  impulse,  not  from  the  great  prophet  of  new  prin- 
ciples, but  from  the  great  discoverers  of  new  facts ;  not  from  Bacon, 

BB  2 


372  PREFACE   TO 

but  from  Galileo  and  Kepler.  And  I  suppose  that,  with  regard  to 
those  very  principles  even,  if  you  wanted  illustrations  of  what  is 
commonly  called  the  Baconian  method,  you  would  find  some  of  the 
very  best  among  the  works  of  Gilbert  and  Galileo.  What  was  it 
then  that  Bacon  did  which  entitles  him  to  be  called  the  Regenerator 
of  Philosophy  ?  or  what  was  it  that  he  dreamt  he  was  doing  which 
made  him  think  the  work  so  entirely  his  own,  so  immeasurably  im- 
portant, and  likely  to  be  received  with  such  incredulity  by  at  least 
one  generation  of  mankind  ? 

B. 

A  pertinent  question  ;  for  there  is  no  doubt  that  he  was  under 
that  impression.  "  Cum  argumentum  hujusmodi  prce  manibus  habeam 
(says  he)  quod  tractandi  imperitia  perdere  et  veluti  exponere  NEPAS 
sit."  He  was  persuaded  that  the  argument  he  had  in  charge  was  of 
such  value,  that  to  risk  the  loss  of  it  by  unskilful  handling  would  be 
not  only  a  pity  but  an  impiety.  You  wish  to  know,  and  the  wish  is 
reasonable,  what  it  was.  For  answer  I  would  refer  you  to  the  philo- 
sophers ;  only  I  cannot  say  that  their  answers  are  satisfactory  to 
myself.  The  old  answer  was  that  Bacon  was  the  first  to  break  down 
the  dominion  of  Aristotle.  This  is  now,  I  think,  generally  given  up. 
His  opposition  to  Aristotle  was  indeed  conceived  in  early  youth,  and 
(though  he  was  not  the  first  to  give  utterance  to  it)  I  dare  say  it  was 
not  the  less  his  own,  and  in  the  proper  sense  of  the  word,  original. 
But  the  real  overthrower  of  Aristotle  was  the  great  stir  through- 
out the  intellectual  world  which  followed  the  Reformation  and  the 
revival  of  learning.  It  is  certain  that  his  authority  had  been  openly 
defied  some  years  before  the  publication  of  Bacon's  principal  wri- 
tings ;  and  it  could  not  in  the  nature  of  things  have  survived  much 
longer.  Sir  John  Herschel  however,  while  he  freely  admits  that 
the  Aristotelian  philosophy  had  been  effectually  overturned  without 
Bacon's  aid,  still  maintains  Bacon's  title  to  be  looked  upon  in  all 
future  ages  as  the  great  Reformer  of  Philosophy  ;  not  indeed  that  he 
introduced  inductive  reasoning  as  a  new  and  untried  process,  but  on 
account  of  his  "keen  perception  and  his  broad  and  spirit-stirring, 
almost  enthusiastic,  announcement  of  its  paramount  importance,  as 
the  alpha  and  omega  of  science,  as  the  grand  and  only  chain  for 
linking  together  of  physical  truths,  and  the  eventual  key  to  every 
discovery  and  every  application." 

A. 

That  is  all  very  fine  ;  but  it  seems  to  me  rather  to  account  for  his 
having  the  title  than  to  justify  his  claim  to  it ;  —  rather  to  explain 
how  he  comes  by  his  reputation  than  to  prove  that  he  deserves  it. 
Try  the  question  upon  a  modern  case.  We  are  now  standing  upon 


THE  PARASCEVE.  373 

the  threshold  of  a  new  era  in  the  science  of  History.  It  is  easy  to 
see  that  the  universal  study  of  History  must  be  begun  afresh  upon 
a  new  method.  Tales,  traditions,  and  all  that  has  hitherto  been 
accounted  most  authentic  in  our  knowledge  of  past  times,  must  be 
set  aside  as  doubtful ;  and  the  whole  story  must  be  spelt  out  anew 
from  charters,  names,  inscriptions,  monuments,  and  such  like  contem- 
porary records.  Now  an  eloquent  man  might  easily  make  a  broad 
and  spirit-stirring  announcement  of  the  paramount  importance  of  this 
process,  as  the  only  key  by  which  the  past  can  be  laid  open  to  us  as 
it  really  was, —  the  grand  and  only  chain  for  linking  historical  truths 
and  so  forth.  But  would  he  thereby  entitle  himself  to  be  called 
the  great  reformer  of  History  ?  Surely  not.  Such  a  man  might 
perhaps  get  the  credit,  but  it  is  Niebuhr  that  has  done  the  thing : 
for  Niebuhr  was  the  first  both  to  see  the  truth  and  to  set  the 
example. 

B. 

So,  I  confess,  it  seems  to  me.  And  if  I  thought  that  Bacon  had 
aimed  at  no  more  than  that,  I  should  not  think  that  his  time  had 
been  altogether  well  employed,  or  his  sense  of  the  importance  of  his 
own  mission  to  mankind  altogether  justified.  For  surely  a  single 
great  discovery  made  by  means  of  the  inductive  process  would  have 
done  more  to  persuade  mankind  of  the  paramount  importance  of  it, 
than  the  most  eloquent  and  philosophical  exposition.  Therefore  in 
forsaking  his  experiments  about  gravitation,  light,  heat,  &c.,  in  order 
to  set  forth  his  classification  of  the  "  Prerogatives  of  Instances,"  and 
to  lay  down  general  principles  of  philosophy,  he  would  have  been 
leaving  the  effectual  promotion  of  his  work  to  secure  the  exaltation 
of  his  name,  than  which  nothing  could  be  more  opposite  both  to  his 
principles  and  his  practice.  If  his  ambition  had  been  only  to  have 
his  picture  stand  as  the  frontispiece  of  the  new  philosophy,  he  could 
not  have  done  better  indeed  than  come  forward  as  the  most  eloquent 
expounder  of  its  principles.  But  if  he  wanted  (as  undoubtedly  he 
did  above  all  other  things)  to  set  it  on  work  and  bring  it  into 
fashion,  his  business  was  to  produce  the  most  striking  illustra- 
tion of  its  powers,  —  the  most  striking  practical  proof  of  what  it 
could  do. 

Therefore  if  I  thought,  as  Herschel  seems  to  think,  that  there 
was  no  essential  or  considerable  difference  between  the  doctrines 
which  Bacon  preached  and  those  which  Galileo  practised ;  —  that 
Galileo  was  as  the  Niebuhr  of  the  new  philosophy  (according  to  your 
own  illustration),  and  Bacon  only  as  your  supposed  eloquent  man ; — 
I  should  agree  with  you  that  Bacon's  right  to  be  called  the  Re- 
former of  Philosophy  is  not  made  out.  But  when  I  come  to  look  at 
Bacon's  own  exposition  of  his  views  and  compare  them  with  the 
latest  and  most  approved  account  I  have  met  with  of  Galileo's 

BBS 


374  PREFACE   TO 

works,  I  cannot  but  think  that  the  difference  between  what  Galileo 
was  doing  and  what  Bacon  wanted  to  be  done  is  not  only  essential 
but  immense. 

A. 

Nay,  if  the  difference  be  immense,  how  comes  it  to  be  overlooked? 
It  is  from  no  want  of  the  wish  to  claim  for  Bacon  all  the  credit  he 
deserves  in  that  line. 

B. 

No.  Rather  perhaps  from  the  wish  to  claim  too  much.  We  are 
so  anxious  to  give  him  his  due  that  we  must  needs  ascribe  to  him 
all  that  has  been  done  since  his  time  ;  from  which  it  seems  to  follow 
that  we  are  practising  his  precepts,  and  that  the  Baconian  philosophy 
has  in  fact  been  flourishing  among  us  for  the  last  200  years.  You 
believe  this,  don't  you  ? 

A. 

People  tell  me  so ;  and  I  suppose  the  only  doubt  is  whether  it 
be  exclusively  and  originally  his  ;  —  there  is  no  doubt,  I  fancy,  that 
it  is  his. 

B. 

Certainly  that  appears  to  be  the  general  opinion  ;  and  it  may 
seem  an  audacious  thing  in  me  to  say  that  it  is  a  mistake.  But  I 
cannot  help  it.  It  is  true  that  a  new  philosophy  is  flourishing 
among  us  which  was  born  about  Bacon's  time ;  and  Bacon's  name 
(as  the  brightest  which  presided  at  the  time  of  its  birth)  has  been 
inscribed  upon  it. 

"  Hesperus,  that  led 
The  starry  host,  rode  brightest : " 

not  that  Hesperus  did  actually  lead  the  other  stars ;  he  and  they 
were  moving  under  a  common  force,  and  they  would  have  moved 
just  as  fast  if  he  had  been  away  ;  but  because  he  shone  brightest, 
he  looked  as  if  he  led  them.  But  if  I  may  trust  Herschel,  I  must 
think  that  it  is  the  Galilean  philosophy  that  has  been  flourishing  all 
these  years  ;  and  if  I  may  trust  my  own  eyes  and  power  of  con- 
struing Latin,  I  must  think  that  the  Baconian  philosophy  has  yet  to 
come. 

If  Bacon  were  to  reappear  among  us  at  the  next  meeting  of  the 
Great  British  Association,  —  or  say  rather  if  he  had  appeared  there 
two  or  three  years  ago  (for  there  seems  to  be  something  great  and 
new  going  on  now),  I  think  he  would  have  shaken  his  head.  I 
think  he  would  have  said,  "  Here  has  been  a  great  deal  of  very  good 
diligence  used  by  several  persons  ;  but  it  has  not  been  used  upon  a 
well-laid  plan.  These  solar  systems,  and  steam-engines,  and  Daguer- 
reotypes, and  electric  telegraphs,  are  so  many  more  pledges  of  what 
might  be  expected  from  an  iustauration  of  philosophy  such  as  I  re- 


THE  PARASCEVE.  375 

commended  more  than  200  years  ago ;  why  have  you  not  tried  that  ? 
You  have  been  acting  all  the  time  like  a  king  who  should  attempt 
to  conquer  a  country  by  encouraging  private  adventurers  to  make 
incursions  each  on  his  own  account,  without  any  system  of  combined 
movements  to  subdue  and  take  possession.  I  see  that  wherever  you 
have  the  proper  materials  and  plenty  of  them  your  work  is  excellent ; 
so  was  Gilbert's  in  my  time  ;  so  was  Galileo's  ;  nay  even  Kepler  — 
though  his  method  was  as  unskilful  as  that  of  the  boy  who  in 
doing  a  long-division  sum  would  first  guess  at  the  quotient  and  then 
multiply  it  into  the  divisor  to  see  whether  it  were  true,  and  if  it 
came  out  wrong  would  make  another  guess  and  multiply  again, 
and  so  on  till  he  guessed  right  at  last,  —  yet  because  he  had  a 
copious  collection  of  materials  ready  to  his  hand,  and  enormous  per- 
severance however  perversely  applied,  and  a  religious  veracity,  did 
at  last  hit  upon  one  of  the  greatest  discoveries  ever  made  by  one  man. 
But  what  could  Kepler  have  done  without  Tycho  Brahe's  tables  of 
observation  ?  And  what  might  Galileo  not  have  done  if  he  had  had 
a  large  enough  collection  of  facts  ?  This  therefore  it  is  that  dis- 
appoints me.  I  do  not  see  any  sufficient  collection  made  of  materials, 
—  that  is,  of  facts  in  nature  —  or  any  effectual  plan  on  foot  for 
making  one.  You  are  scarcely  better  off  in  that  respect  than 
I  was;  you  have  each  to  gather  the  materials  upon  which  you  are 
to  work.  You  cannot  build  houses,  or  weave  shirts,  or  learn 
languages  so.  If  the  builder  had  to  make  his  own  bricks,  the 
weaver  to  grow  his  own  flax,  the  student  of  a  dead  language  to  make 
his  own  concordance,  where  would  be  your  houses,  your  shirts,  or 
your  scholars  ?  And  by  the  same  rule  if  the  interpreter  of  Nature 
is  to  forage  for  his  facts,  what  progress  can  you  expect  in  the  art 
of  interpretation  ?  Your  scholar  has  his  dictionary  provided  to 
his  hand ;  but  your  natural  philosopher  has  still  to  make  his  dic- 
tionary for  himself. 

"  And  I  wonder  the  more  at  this,  because  this  is  the  very  thing 
of  all  others  which  I  myself  pointed  out  as  absolutely  necessary  to 
be  supplied,  —  as  the  thing  which  was  to  be  set  about  in  the  first 
place, — the  thing  without  which  no  great  things  could  possibly  be  done 
in  philosophy.  And  since  you  have  done  me  the  honour  to  think  so 
very  highly  of  my  precepts,  I  am  a  little  surprised  that  you  have  not 
thought  it  worth  while  in  so  very  essential  a  point  to  follow  them. 
And  to  say  the  truth,  I  could  wish  for  my  own  reputation  (if  that 
were  of  any  consequence)  that  you  had  either  honoured  me  a  little 
more  in  that  way,  or  not  honoured  me  quite  so  much  in  other 
ways.  You  call  me  the  Father  of  your  Philosophy,  meaning  it  for 
the  greatest  compliment  you  can  pay.  I  thank  you  for  the  compli- 
ment, but  I  must  decline  the  implied  responsibility.  I  assure  you 
this  is  none  of  mine.  —  May  I  ask  whether  any  attempt  has  been 

B  B   4 


376  PREFACE  TO 

made  to  collect  that  '  Historiam  naturalem  et  experimentalem  qua 
sit  in  ordine  ad  condendam  philosophiam,'  concerning  which  I  did 
certainly  give  some  very  particular  directions  ;  —  which  I  placed  as 
conspicuously  as  I  could  in  the  very  front  and  entrance  of  my 
design ;  —  of  which  I  said  that  all  the  genius  and  meditation  and 
argumentation  in  the  world  could  not  do  instead  of  it ;  no,  not  if  all 
men's  wits  could  meet  in  one  man's  head ;  therefore  that  this  we 
must  have,  or  else  the  business  must  be  given  up  ? !  —  If  this  has 
been  fairly  tried  and  found  impracticable  or  ineffectual,  blot  me  out 
of  your  books  as  a  dreamer  that  thought  he  had  found  out  a  great 
thing  but  it  turned  out  nothing.  If  not,  I  still  think  it  would  be 
worth  your  while  to  try  it." 

A. 

I  partly  comprehend  your  meaning ;  but  I  should  prefer  it  in  a 
less  dramatic  form.  You  think  that  the  difference  between  what 
Galileo  did  and  what  Bacon  wanted  to  be  done,  lay  in  this  —  that 
Bacon's  plan  presupposed  a  history  (or  dictionary  as  you  call  it)  of 
Universal  Nature,  as  a  storehouse  of  facts  to  work  upon  ;  whereas 
Galileo  was  content  to  work  upon  such  facts  and  observations  as  he 
collected  for  himself.  But  surely  this  is  only  a  difference  in  degree. 
Both  used  the  facts  in  the  same  way ;  only  Bacon  wanted  a  larger 
collection  of  them. 

B. 

Say  rather,  Bacon  wanted  a  collection  large  enough  to  give  him 
the  command  of  all  the  avenues  to  the  secrets  of  Nature.  You  might 
as  well  say  that  there  is  only  a  difference  of  degree  between  the 
method  of  the  man  who  runs  his  single  head  against  a  fortress,  and  the 
man  who  raises  a  force  strong  enough  to  storm  it, — because  each  uses 
the  force  b^e  has  in  the  same  way,  only  one  wants  more  of  it  than  the 
other :  —  or  between  stopping  all  the  leaks  in  a  vessel  and  stopping 
as  many  as  you  conveniently  can.  The  truth  is,  that  though  the 
difference  between  a  few  and  a  few  more  is  only  a  difference  of 
degree,  the  difference  between  enough  and  not  enough  is  a  difference 
in  kind.  According  to  Galileo's  method,  the  work  at  best  could  be 
done  but  partially.  According  to  Bacon's  (so  at  least  he  believed)  it 
would  be  done  effectually  and  altogether. 

I  will  put  you  a  case  by  way  of  illustration.    Two  men  (call  them 
James  and  John)  find  a  manuscript  in  a  character  unknown  to  either 
of  them.     James,  being  skilled  in  languages  and  expert  at  making* 
out  riddles,  observes  some  characters  similar  to  those  of  one  of  the 

1  Neque  huic  labori  et  inquisitioni  et  mundanae  perambulation!,  ulla  ingenii  aut 
nu-ditationis  aut  argumentations  substitutio  aut  compensatio  sufficere  potest,  non  si 
omnia  omnium  ingenia  coierint.  Itaque  aut  hoc  prorsus  habendum  aut  negotium  in 
perpetuum  deserendum. 


THE  PARASCEVE.  377 

languages  which  he  understands ;  immediately  sets  himself  to  guess 
what  they  are  ;  and  succeeds  in  puzzling  out  here  a  name  and  there 
a  date,  with  plausibility.  Each  succeeding  guess,  if  it  be  right, 
makes  the  next  easier  ;  and  there  is  no  knowing  precisely  how  much 
may  be  made  out  in  this  manner,  or  with  what  degree  of  certainty. 
The  process  is  inductive,  and  the  results,  so  far  as  they  go,  are  dis- 
coveries. John  seeing  him  thus  employed  comes  up  and  says  :  "  This 
is  all  very  ingenious  and  clever,  and  far  more  than  I  could  do  by  the 
same  process.  But  you  are  not  going  the  right  way  to  work.  You 
will  never  be  able  to  decipher  the  manuscript  in  this  way.  I  will 
tell  you  what  we  must  do.  Here  (you  see)  are  certain  forms  of 
character  which  continually  recur.  Here  is  one  that  comes  more 
than  once  in  every  line  ;  here  another  that  comes  once  in  every  two 
or  three  lines  ;  a  third  that  comes  only  twice  or  thrice  in  a  page  ; 
and  so  on.  Let  us  have  a  list  made  of  these  several  forms,  with 
an  index  showing  where  and  how  often  they  occur.  In  the 
meantime  I  will  undertake,  upon  a  consideration  of  the  general 
laws  of  language,  to  tell  you,  by  the  comparative  frequency  of  their 
recurrence,  what  parts  of  speech  most  of  these  are.  So  we  shall 
know  which  of  them  are  articles,  which  conjunctions,  which  rela- 
tives, which  auxiliaries,  and  so  on.  Setting  these  apart  we  shall  be 
better  able  to  deal  with  the  nouns  and  verbs  ;  and  then  by  com- 
paring the  passages  in  which  each  occurs,  we  shall  be  able,  with  the 
help  of  your  language  learning,  to  make  out  the  meaning  first  of 
one,  then  of  another.  As  each  is  determined,  the  rest  will  be  easier 
to  determine ;  and  by  degrees  we  shall  come  to  know  them  all.  It 
is  a  slow  process  compared  with  yours,  and  will  take  time  and  labour 
and  many  hands.  But  when  it  is  done  we  shall  be  able  to  read  the 
whole  book." 

Here  I  think  you  have  a  picture  in  little  of  the  difference  between 
Bacon's  project  for  the  advancement  of  philosophy  and  that  which 
was  carried  into  effect  (certainly  with  remarkable  success)  by  the 
new  school  of  inductive  science  which  flourished  in  his  time.  If  we 
want  to  pursue  the  parallel  further,  we  have  only  to  suppose  that 
John,  after  completing  in  a  masterly  manner  a  great  portion  of  his 
work  on  the  universal  laws  of  language ;  after  giving  particular 
directions  for  the  collection,  arrangement,  and  classification  of  the 
index,  and  even  doing  several  pages  of  it  himself  by  way  of  ex- 
ample ;  is  called  away,  and  obliged  to  leave  the  completion  of  the 
work  to  his  successors ;  and  that  his  successors  (wanting  diligence 
to  finish,  patience  to  wait,  or  ability  to  execute)  immediately  fall 
back  to  the  former  method ;  —  in  which  they  make  such  progress 
and  take  such  pride,  that  they  never  think  of  following  out  John's 
plan,  but  leave  it  exactly  where  he  left  it.  And  here  I  think  you 
have  a  true  picture  of  the  state  in  which  the  matter  now  rests. 


378  PREFACE   TO 

A. 

I  see.  The  manuscript  is  the  volume  of  Nature.  The  learned 
linguist  and  expert  maker-out  of  puzzles  is  Galileo  or  one  of  his 
school.  The  work  on  the  laws  of  language  is  the  Novum  Organum. 
The  index  is  the  Natural  and  experimental  History  quce  sit  in  ordine 
ad  condendam  Philosophiam.  The  making-out  of  the  words  one  by 
one  is  the  Interpretation  of  Nature  — 

B. 

And  the  ultimate  reading  of  the  whole  book  is  the  "  Historia 
Illuminata  sive  Veritas  Rerum  ;"  the  "  Philosophic,  Secunda  ;"  the 
sixth  and  last  part  of  the  Instauration  ;  the  consummation  which 
Bacon  knew  he  was  not  to  be  permitted  himself  to  see,  but  trusted 
that  (if  men  were  true  to  themselves)  the  Fortune  of  the  Human 
Race  would  one  day  achieve. 

A. 

And  you  think  that  they  have  not  been  true  to  themselves  ? 

B. 

Why  what  have  they  done  with  this  work  since  he  left  it  ?  There 
it  lies  to  speak  for  itself,  sticking  in  the  middle  of  the  Novum 
Organum.  No  attempt  has  been  made,  that  I  can  hear  of,  to  carry 
it  out  further.  People  seem  hardly  to  know  that  it  is  not  complete. 
John  Mill  observes  that  Bacon's  method  of  inductive  logic  is  defec- 
tive, but  does  not  advert  to  the  fact  that  of  ten  separate  processes 
which  it  was  designed  to  include,  the  first  only  has  been  explained. 
The  other  nine  he  had  in  his  head,  but  did  not  live  to  set  down 
more  of  them  than  the  names.  And  the  particular  example  which 
he  has  left  of  an  inductive  inquiry  does  not  profess  to  be  carried 
beyond  the  first  stage  of  generalization,  —  the  vindemiatio  prima  as 
he  calls  it. 

A. 

It  may  be  so ;  but  why  have  they  not  attempted  to  carry  his  pro- 
cess out  further  ?  Is  it  not  because  they  have  found  that  they  can 
get  on  faster  with  their  old  tools  ? 

B. 

Because  they  think  they  can  get  on  faster ;  you  cannot  say  they 
have/0Mwd  it  until  they  have  tried. 

A. 

Have  they  not  tried  Bacon's  way  partially,  and  found  it  not  so 
handy  ?  Has  not  Sir  John  Herschel,  for  instance,  tried  the  use  of 
his  famous  classification  of  Instances,  and  pronounced  it  "more 
apparent  than  real  ?  "  And  is  it  not  a  fact  that  no  single  discovery 
of  importance  has  been  actually  made  by  proceeding  according  to  the 
method  recommended  by  Bacon  ?  I  am  sure  I  have  heard  as  much 


THE    PARASCEVE.  379 

reported  upon  the  authority  of  a  very  eminent  modern  writer  upon 
these  subjects. 

B. 

So  have  I.  And  I  can  well  believe  that  the  use  of  Bacon's 
"  Prerogatives  of  Instances,"  in  the  way  they  have  been  used,  is  not 
much  ;  and  for  the  reason  given  by  Herschel,  viz.,  because  the  same 
judgment  which  enables  you  to  assign  the  Instance  its  proper  class, 
enables  you,  without  that  assignation,  to  recognize  its  proper  value. 
Therefore  so  long  as  the  task  of  gathering  his  Instances  as  they 
grow  wild  in  the  woods  is  left  to  the  Interpreter  of  Nature  himself, 
there  is  little  use  in  a  formal  classification  ;  he  knows  exactly  what 
he  wants  ;  what  is  not  to  his  purpose  he  need  not  trouble  himself 
with  ;  what  is  to  his  purpose  he  can  apply  to  that  purpose  at  once. 
And  each  several  man  of  genius  will  no  doubt  acquire  a  knack  of 
his  own  by  which  he  will  arrive  at  his  results  faster  than  by  any 
formal  method.  But  suppose  the  Interpreter  wants  to  use  the  help 
of  other  people,  to  whom  he  cannot  impart  his  own  genius  or  his  pe- 
culiar gift  of  knowing  at  first  sight  what  is  to  the  purpose  and  what 
not.  He  wants  them  to  assist  him  in  gathering  materials.  How 
shall  he  direct  them  in  their  task  so  that  their  labours  may  be 
available  for  himself  ?  I  take  it,  he  must  distribute  the  work  among 
several  and  make  it  pass  through  several  processes.  One  man  may 
be  used  to  make  a  rough  and  general  collection, — what  we  call  an 
omnium  gatherum.  Another  must  be  employed  to  reduce  the  con- 
fused mass  into  some  order  fit  for  reference.  A  third  to  clear  it 
of  superfluities  and  rubbish.  A  fourth  must  be  taught  to  classify 
and  arrange  what  remains.  And  here  I  cannot  but  think  that  Ba- 
con's arrangement  of  Instances  according  to  what  he  calls  their 
Prerogatives,  or  some  better  arrangement  of  the  same  kind  which 
experience  ought  to  suggest,  would  be  found  to  be  of  great  value ; 
especially  when  it  is  proposed  to  make  through  all  the  regions  of 
Nature  separate  collections  of  this  kind  such  as  may  combine  into 
one  general  collection.  For  though  it  be  true  that  as  long  as  each 
man  works  only  for  himself,  he  may  trust  to  the  usus  uni  rei  deditus 
for  finding  out  the  method  of  proceeding  which  best  suits  the  trick  of 
his  own  mind,  —  and  each  will  probably  pursue  a  different  method, 
—  yet  when  many  men's  labours  are  to  be  gathered  into  one  table, 
any  collector  of  statistics  will  tell  you  that  they  must  all  work  ac- 
cording to  a  common  pattern.  And  in  the  subject  we  are  speaking 
of  which  is  coextensive  with  the  mind  of  man  on  one  side  and  the 
nature  of  things  on  the  other,  that  will  undoubtedly  be  the  best 
pattern  which  is  framed  upon  the  justest  theory  of  the  human  under- 
standing;—  for  which  distinction  Bacon's  would  seem  to  be  no 
unlikely  candidate. 


380  PREFACE  TO 

However  I  am  here  again  getting  out  of  my  province.  It  may  be 
that  Bacon's  project  was  visionary ;  or  it  may  be  that  it  is  only 
thought  visionary,  because  since  his  death  no  heart  has  been  created 
large  enough  to  believe  it  practicable.  The  philosophers  must  settle 
that  among  themselves.  But  be  the  cause  what  it  will,  it  is  clear  to 
me  on  the  one  hand  that  the  thing  has  not  been  seriously  attempted ; 
and  on  the  other,  that  Bacon  was  fully  satisfied  that  nothing  of  worth 
could  be  hoped  for  without  it ;  therefore  that  we  have  no  right  to 
impute  to  him  either  the  credit  of  all  that  has  been  done  by  the  new 
philosophy,  or  the  discredit  of  all  that  has  been  left  undone. 

A. 

Certainly  not ;  if  you  are  right  as  to  the  fact.  But  I  still  think 
there  must  be  some  mistake.  How  is  it  possible  that  among  so  many 
distinguished  men  as  have  studied  Bacon's  philosophy  with  so  much 
reverence,  such  a  large  feature  can  have  been  overlooked  ? 

B. 

I  cannot  pretend  to  explain  that.  But  an  appeal  to  one's  own 
eyes  is  always  lawful.  Here  is  one  passage  which  is  enough  by 
itself  to  settle  the  question.  If  you  are  not  satisfied  with  it,  I  can 
quote  half  a  dozen  more  to  the  same  effect :  "  Illud  interim  quod 
scepe  diximus  etiam  hoc  loco  preecipue  repetendum  est — " 

A. 

Translate ;  if  you  would  have  me  follow. 

B. 

"  I  must  repeat  here  again  what  I  have  so  often  said  ;  —  that  though  all 
the  wits  of  all  the  ages  should  meet  in  one,  —  though  the  whole  human  race 
should  make  Philosophy  their  sole  business, — though  the  whole  earth  were 
nothing  but  colleges  and  academies  and  schools  of  learned  men, — yet  with- 
out such  a  natural  and  experimental  history  as  I  am  going  to  describe,  no 
progress  worthy  of  the  human  race  in  Philosophy  and  the  Sciences  could 
possibly  be  made  :  whereas  if  such  a  history  were  once  provided  and  well 
ordered,  with  the  addition  of  such  auxiliary  and  light-giving  experiments  as 
the  course  of  Interpretation  would  itself  suggest,  the  investigation  of  Nature 
and  of  all  sciences  would  be  the  work  only  of  a  few  years.  Either  this  must 
be  done,  therefore,  or  the  business  must  be  abandoned.  For  in  this  way  and 
in  this  way  only  can  the  foundation  be  laid  of  a  true  and  active  Philosophy." 

A. 

Where  does  he  say  that  ? 

B. 

In  the  Preface  to  what  he  calls  the  "  Parasceve  ad  H>,storiam 
naturalem  et  experimentalem?  which  is  in  fact  nothing  more  than  a 
description  of  the  sort  of  history  which  he  wanted,  —  such  a  history 
as  a  true  Philosophy  might  be  built  upon, — with  directions  to  be 


THE  PARASCEVE.  381 

observed  in  collecting  it.  He  published  it  (somewhat  out  of  its 
proper  place)  in  the  same  volume  with  the  Novum  Organum,  in 
order  that,  if  possible,  men  might  be  set  about  the  work  at  once  ;  of 
such  primary  importance  did  he  hold  it  to  be.  If  you  distrust  my 
translation,  take  it  in  his  own  English.  In  presenting  the  Novum 
Organum  to  the  King,  after  explaining  the  nature  and  objects  of  the 
work  and  his  reason  for  publishing  it  in  an  imperfect  shape,  he  adds, 
"  There  is  another  reason  for  my  so  doing ;  which  is  to  try  whether 
I  can  get  help  in  one  intended  part  of  this  work,  namely  the  com- 
piling of  a  natural  and  experimental  history,  which  must  be  the  main 
foundation  of  a  true  and  active  philosophy"  And  again  about  a 
week  after,  in  reply  to  the  King's  gracious  acknowledgement  of  the 
book,  —  "  This  comfortable  beginning  makes  me  hope  further  that 
your  Majesty  will  be  aiding  to  me  in  setting  men  on  work  for  the 
collecting  of  a  natural  and  experimental  history,  which  is  basis 
totius  negotii"  And  this  was  no  after-thought,  but  an  essential 
feature  of  his  design  as  he  had  conceived  it  at  least  sixteen  years 
before.  There  is  extant  a  description  of  this  proposed  history, 
which  appears  to  have  been  written  as  early  as  1604 ;  and  though 
the  only  copy  that  I  know  of  is  in  an  imperfect  and  mutilated 
manuscript,  enough  remains  to  show  that  in  all  its  material  features 
it  agreed  exactly  with  the  description  set  forth  in  the  Parasceve. 

Now  you  know  I  am  not  going  to  discuss  the  merit  of  his  plan. 
It  may  (as  I  said)  have  been  all  a  delusion.  But  grant  it  a  delusion 

—  still  it  was  a  delusion  under  which  he  was  actually  labouring.     If 
every  man  of  science  that  ever  lived  had  considered  it  and  pro- 
nounced it   puerile  and  ridiculous,  still  their  unanimous  verdict 
could  not,  in  the  face  of  his  own  repeated  and  earnest  declarations, 
persuade  me  that  it  was  not  an  essential  part  of  Bacon's  scheme ; 
that  it  was  not  (in  his  perfect  and  rooted  judgment)  the  one  key  to 
the  cipher  in  which  the  fortunes  of  the  human  race  are  locked  up, 

—  the  one  thing  with  which  all  might  be  done;    without  which 
nothing.     And  this  is  all  that  is  necessary  for  our  present  busi- 
ness.    For  we  are  not  discussing  his  philosophical   capacity,  but 
his  personal  character  and  purposes  as  illustrated  by  the  tenour  of 
his  life. 

Such  in  1847  were  my  reasons  for  rejecting  as  unsatisfactory 
all  the  explanations  I  had  then  met  with  of  the  distinctive 
peculiarity  of  the  Baconian  philosophy,  and  such  the  result  of 
my  attempt  to  find  a  more  satisfactory  one  for  myself. 

In  rejecting  former  explanations  as  unsatisfactory,  Mr.  Ellis, 
it  will  be  seen,  concurs  with  me,  and  for  much  the  same  reason. 
According  to  them  "it  becomes,"  he  says,  "impossible  to 


382  PREFACE   TO 

justify  or  to  understand  Bacon's  assertion  that  his  system  was 
essentially  new."  He  then  proceeds  to  point  out  one  great 
peculiarity  by  which  it  aspired  to  differ  from  all  former  systems 
—  a  peculiarity  residing  in  the  supposed  perfection  of  the 
logical  machinery  ;  which,  since  it  would  of  itself  account  for 
Bacon's  belief  of  its  importance  no  less  than  for  his  assertion 
of  its  novelty,  does  certainly  supply  a  new  explanation  unen- 
cumbered with  the  difficulties  pointed  out  in  the  foregoing  ex- 
tract. But  there  is  another  difficulty  which  it  leaves  behind. 
It  is  impossible,  I  think,  to  reconcile  with  this  supposition 
the  course  which  Bacon  afterwards  took  in  expounding  and 
developing  his  system.  For  if  the  great  secret  which  he  had, 
or  thought  he  had,  in  his  keeping,  lay  only,  or  even  chiefly,  in 
the  perfection  of  the  logical  machinery  —  in  the  method  of  in- 
duction ;  if  this  method  was  a  kind  of  mechanical  process  —  an 
organum  or  engine  —  at  once  "  wholly  new,"  "  universally 
applicable,"  "in  all  cases  infallible,"  and  such  as  anybody 
might  manage  ;  if  his  explanation  of  this  method  in  the  second 
book  of  the  Novum  Organum  is  so  incomplete  that  it  leaves  all 
the  principal  practical  difficulties  unexplained  ;  and  if  it  was  a 
thing  which  nobody  but  himself  had  any  notion  of,  or  any  be- 
lief in ;  how  is  it  that,  during  the  remaining  five  years  of  his 
life  —  years  of  eager  and  unremitting  labour,  devoted  almost 
exclusively  to  the  exposition  of  his  philosophy  —  he  made  no 
attempt  to  complete  the  explanation  of  it?  Why  did  he  leave 
the  Novum  Organum  as  it  was,  being  a  work  which  he  could 
have  completed  alone,  and  which  indeed  he  only  could  have 
completed,  and  apply  himself  with  advised  and  deliberate  in- 
dustry to  the  collection  of  Natural  History  ;  a  work  which  he 
knew  he  could  not  carry  to  perfection  himself,  even  in  any  of 
its  parts ;  which  he  had  once  thought  it  a  waste  of  time  to 
employ  himself  upon,  as  being  within  every  man's  capacity ; 
concerning  the  execution  of  which  he  had  already  given  suffi- 
cient general  directions;  and  of  which,  even  when  accom- 
plished, the  right  use  could  not  be  made  except  in  virtue  of 
that  very  method  or  logical  machinery,  the  constitution  and 
management  of  which  still  remained  to  be  explained?  It  was 
not  that  he  had  changed  his  opinion  as  to  the  value  of  it: 
His  sense  of  the  difficulties  may  have  increased,  his  views  as  to 
details  may  have  altered ;  but  there  is  no  reason  to  think 
that  he  ever  lost  any  part  of  his  faith  either  in  the  importance 


THE   PARASCEVE.  383 

or  in  the  practicability  of  it.  It  was  not  that  when  he  came  to 
closer  quarters  with  the  subject,  he  felt  that  he  was  himself 
unable  to  deal  with  it :  Two  years  after  the  publication  of  the 
first  part  of  the  Novum  Organum,  and  three  years  before  his 
death,  he  speaks  of  the  second  part  as  a  thing  yet  to  be  done, 
but  adds,  "  quam  tamen  animo  jam  complexus  et  metitus  sum."1 
It  was  not  that  he  thought  the  description  he  had  already  given 
sufficient:  In  the  winter  of  1622,  he  tells  us  that  there  are 
"  haud  pauca,  eaque  ex  prtecipuis"  still  wanting.  It  was  not  that 
he  had  found  any  disciple  or  fellow -labourer  to  whom  he  might 
intrust  the  completion  of  his  unfinished  task :  To  the  very  last 
he  felt  himself  alone  in  his  work.  It  was  not  from  inadvertence: 
He  left  the  Novum  Organum  for  the  Natural  History  deli- 
berately, because  it  seemed  upon  consideration  the  better  and 
more  advisable  course ;  "  quare  omnino  et  ante  omnia  in  hoc 
incumbere  satius  et  consultius  visum  est."  It  was  not  that  he 
wanted  either  time  or  industry ;  for  during  the  five  succeeding 
years  he  completed  the  De  Augmentis,  and  composed  his  his- 
tories of  the  Winds,  of  Life  and  Death,  of  Dense  and  Rare ; 
his  lost  treatise  on  Heavy  and  Light,  his  lost  Abecedarium 
Natures,  his  New  Atlantis,  his  Sylva  Sylvarum.  Why  did  he 
employ  no  part  of  that  time  in  completing  the  description  of 
the  new  machine  ?  in  explaining  how  he  proposed  to  supply  the 
defects 2  and  rectify  the  errors  3  of  the  imperfect  logical  pro- 
cess which  he  had  already  exhibited ;  how  to  adapt  the  mode  of 
inquiry  to  the  nature  of  the  subject A ;  how  to  determine  what 
questions  ought  to  be  dealt  with  first,  —  what  "  natures "  to 
have  precedence  in  the  order  of  inquiry5 ;  above  all,  how  to  ascer- 
tain where  the  inquiry  might  safely  terminate  as  having  left  no 
"  nature  "  in  the  universe  unchallenged  6,  —  a  security  without 
which  the  whole  process  must  always  have  been  in  danger  of 
vitiation  from  an  "instance  contradictory"  remaining  behind? 
To  me  the  question  appears  to  admit  of  but  one  answer.  He 
considered  the  collection  of  natural  history  upon  the  plan 
he  meditated,  to  be,  in  practice  at  least,  a  more  important  part 
of  his  philosophy  than  the  Organum  itself,  —  a  work  of  which 

1  Letter  to  Fulgenzio.  2  De  Adminiculis  Induction!?. 

3  De  Rectifieatione  Inductionis. 

4  De  Variatione  Inquisitionis  pro  natura  sulg'ecti. 

*  De  Praerogativis  Naturarum  quatenus  ad  inquisitionem,  sive  de  eo  quod  inquiren- 
dum  est  prius  et  posterius. 
6  De  Terminis  Inquisitionis,  sive  de  Synopsi  omnium  naturarum  in  universe. 


384  PREFACE  TO 

the  nature  and  importance  more  needed  to  be  pressed  upon  the 
attention  of  mankind,  —  of  which  the  neglect  would  be  more 
fatal  to  the  progress  of  science.  That  this  was  in  fact  his 
opinion  at  the  very  tune  he  was  composing  the  Novum  Organum 
may  be  inferred  from  the  last  aphorism  of  the  first  book,  as  I 
have  pointed  out  at  the  end  of  the  preface.  That  he  was  still 
of  the  same  opinion  two  years  after,  we  have  his  own  express 
declaration  in  the  Auctoris  monitum  prefixed  to  the  History  of 
the  Winds,  where  he  explains  his  motives  for  going  on  with 
the  third  part  of  the  Instauratio,  instead  of  finishing  the  second. 
It  had  occurred  to  him,  he  there  tells  us,  that  if  the  Organum 
should  fall  into  the  hands  of  some  man  of  genius  capable  of 
understanding  and  willing  to  use  it,  still  without  a  natural 
history  of  the  proper  kind  provided  to  his  hand,  he  would  not 
know  how  to  proceed  ;  whereas  if  a  full  and  faithful  history  of 
nature  and  the  arts  were  set  before  him,  he  might  succeed  even 
by  the  old  method  — ( ' licet  via  veteri  pergere  malint,  nee  via 
nostri  organi  (qua3  ut  nobis  videtur  aut  unica  est  aut  optima)  uti" 
—  in  building  upon  it  something  of  solid  worth.  "  Itaque  hue 
res  redit,"  he  concludes  ;  "  ut  organum  nostrum,  etiamsi  fuerit 
absolutum,  absque  historid  naturali  non  multum,  historia  natu- 
ralis  absque  organo  non  parum,  instaurationem  scientiarum  sit 
provectura."  I  know  not  how  therefore  to  escape  the  con- 
clusion that,  in  Bacon's  own  estimate  of  his  own  system,  the 
Natural  History  held  the  place  of  first  importance.  He 
regarded  it  as  not  less  new  1  than  the  new  method,  and  as  more 
indispensable.  Though  the  "  via  nostri  organi "  still  appeared 
to  him  to  be  "  aut  unica  aut  optima,"  something  of  substantial 
worth  might,  he  thought,  be  accomplished  without  it.  With- 
out a  natural  history  "  tali  qualem  nunc  prsecipiemus,"  he 
thought  no  advance  of  any  value  could  possibly  be  made. 

What  may  be  the  real  value  of  this  part  of  Bacon's  system 
is,  of  course,  quite  another  question.  The  evidence  just  ad- 
duced goes  only  to  show  what  was  the  value  which  he  himself 
set  upon  it,  and  affects  the  question  no  otherwise  than  by  giving 
it  a  new  interest,  and  suggesting  the  expediency  of  considering 

1  His  assertion  of  the  novelty  is  as  strong  in  the  one  case  as  in  the  other.  Atque  hoc 
postering  [viz.  the  use  of  natural  history,  "  tanquam  materia  prima  philosophise  atque 
vera  inductionis  supellex  sive  sylva"]  nunc  agitur ;  nunc  inquam,  NEQUE  UNQUAM 

ANTEHAC." 


THE  PARASCEVE.  385 

more  carefully  than  has  yet,  I  think,  been  done,  whether  his 
advice  on  this  head  might  not  be  followed — I  do  not  say  as 
far  as  he  intended  —  but  much  further  than  has  yet  been  tried ; 
with  effects  —  I  do  not  say  such  as  he  anticipated — but  larger 
than  we  are  likely  to  get  any  other  way. 

That  he  himself  indeed,  even  if  all  mankind  had  united  to 
carry  his  plan  into  effect,  would  have  been  disappointed  with 
the  result,  I  have  little  doubt.  For  I  suppose  the  collected 
observations  of  all  the  world,  —  reduced  to  writing,  digested, 
and  brought  into  his  study, — would  not  have  sufficed  to  give 
him  that  knowledge  of  the  forms  of  nature  which  was  to  carry 
with  it  the  command  over  her  powers.  He  would  have  found 
no  doubt,  upon  trial,  that  his  scheme  involved  difficulties  of 
which  he  had  formed  no  conception.  He  would  have  found 
that  the  facts  which  must  be  known  in  order  to  complete  the 
three  tables  of  comparence,  and  to  "  perfect  the  exclusiva,"  were 
so  infinite  in  number  that  to  gather  them  by  simple  observa- 
tion without  some  theoretic  principle  of  selection  would  be  an 
endless  task,  and  to  deal  with  them  when  gathered  a  hopeless 
one.  He  might  still  indeed  have  hoped  to  arrive  ultimately 
at  an  alphabet  of  nature  (her  principles  being  probably  few  and 
simple,  though  her  phenomena  so  enormously  complex) ;  but 
he  would  have  found  that  a  dictionary  or  index  of  nature  (and 
such  was  to  be  the  office  of  the  Natural  History},  to  be  complete 
enough  for  the  purposes  of  the  Novum  Organum,  must  be 
nearly  as  voluminous  as  Nature  herself.  He  would  have  found 
it  necessary,  therefore  (as  I  suppose  all  inventors  have  done  both 
before  and  since  his  time),  to  make  material  changes  in  his  ori- 
ginal plan  of  operation,  and  to  reduce  his  hopes  far  below  their 
original  dimensions.  But  a  man  may  be  in  the  right  way  to 
his  end,  though  the  end  itself  be  further  off  than  he  imagines ; 
and  before  we  cast  Bacon's  plan  finally  aside,  we  may  be  fairly 
called  upon  to  show  either  that  the  way  he  wanted  us  to  go  is 
in  its  nature  impracticable,  or  that  there  is  better  hope  of 
arriving  at  the  desired  end  by  some  other. 

Mr.  Ellis's  judgment  upon  the  first  point  may  be  partly 
gathered  from  his  general  remarks  upon  the  third  part  of  the 
Instauratio ;  but  I  am  fortunately  in  possession  of  his  opinion 
(called  forth  by  the  exposition  of  my  own  views  in  the  dialogue 
above  quoted)  upon  the  specific  practical  question  now  under 
discussion.  It  was  communicated  to  me  in  a  letter  dated  13th 

VOL.  i.  c  c 


386  PREFACE   TO 

September,  1847,  and  appears  to  contain  his  deliberate  judg- 
ment as  to  the  practicability  of  making  a  collection  of  natural 
history,  such  as  would  be  available  for  scientific  purposes,  in  the 
manner  in  which  Bacon  proposed  to  have  it  made. 

"  That  it  is  impossible  (he  says)  to  sever  the  business  of  experi- 
ment and  observation  from  that  of  theorising,  it  would  perhaps  be 
rash  to  affirm.  But  it  seems  to  me  that  such  a  severance  could 
hardly  be  effected.  A  transcript  of  nature,  if  I  may  so  express 
myself,  —  that  is,  such  a  collection  of  observed  phenomena  as 
would  serve  as  the  basis  and  materials  of  a  system  of  natural 
philosophy, — would  be  like  nature  itself  infinite  in  extent  and 
variety.  No  such  collection  could  be  formed;  and,  were  it 
formed,  general  laws  and  principles  would  be  as  much  hidden  in 
a  mass  of  details  as  they  are  in  the  world  of  phenomena. 

"  The  marshalling  idea,  teaching  the  philosopher  what  ob- 
servations he  is  to  make,  what  experiments  to  try,  seems  ne- 
cessary in  order  to  deliver  him  from  this  difficulty.  Can  we 
conceive  that  such  experiments  as  those  of  Faraday  could  have 
preceded  the  formation  of  any  hypothesis  ?  You  allude,  I 
think,  to  what  has  been  done  in  the  way  of  systematic  observa- 
tion with  reference  to  terrestrial  magnetism.  And  beyond  all 
doubt  the  division  of  labour  is  possible  and  necessary  in  many 
scientific  inquiries.  But  then  this  separating  of  the  observer 
from  the  theoriser  is  only  possible  (at  least,  in  such  a  case  as 
that  of  magnetism)  when  the  latter  can  tell  his  "  bajulus  "  what 
experiments  he  is  to  make,  and  how  they  are  to  be  made.  As 
a  matter  of  fact,  the  memoirs  of  Gauss,  which  have  done  so 
much  to  encourage  systematic  observation  of  terrestrial  mag- 
netism, contain  many  results  of  theory  directly  bearing  on  ob- 
servation ;  e.  g.y  the  method  of  determining  the  absolute  measure 
of  magnetism. 

***** 

"  Of  course  I  remember  that  Bacon  speaks  of  experiments  to 
be  suggested  by  theory :  as  for  instance  in  Solomon's  house ; 
all  I  mean  is,  that  it  seems  doubtful  whether  a  large  collection 
of  facts  can  in  most  sciences  be  made  useful,  unless  some  theory 
has  guided  its  formation." 

Now  I  am  quite  willing  to  accept  this  judgment  as  perfectly 
sound  and  just ;  as  pointing  truly  at  the  practical  difficulties 
involved  in  Bacon's  scheme,  and  proving  that  it  could  not  be 
carried  out  completely  on  the  plan  he  proposed,  or  attain  com- 


THE   PARASCEVE.  387 

pletety  the  end  at  which  he  aimed  ;  and  certainly,  if  I  thought 
that  such  completeness  was  a  condition  absolutely  essential,  — 
that,  unless  observation  could  be  carried  on  without  any  help 
whatever  from  theory,  the  work  could  not  proceed  at  all ;  or 
that  the  results  of  observation  so  conducted  could  be  of  no 
scientific  value  unless  they  amounted  to  a  perfect  "  transcript 
of  nature;"-  — if  I  thought,  in  short,  it  was  a  scheme  which, 
unless  it  led  to  everything,  would  lead  to  nothing,  —  I  should 
accept  these  remarks  as  disposing  finally  of  the  whole  question. 
But  why  should  I  think  so?  That  the  severance  of  theory 
and  observation  should  be  absolute  does  not  appear  to  me  to  be 
at  all  necessary  for  the  practical  prosecution  of  the  enterprise  ; 
I  can  hardly  think  that  it  even  formed  part  of  the  original  de- 
sign ;  and  though  it  is  true  that  the  collection  of  natural  history 
could  not  have  been  used  in  the  way  Bacon  proposed,  unless  it 
were  more  complete  than  it  ever  could  have  been  made,  yet 
for  use  in  the  ordinary  way  (and  this  was  certainly  one  of  the 
uses  he  contemplated  for  it)  its  value  would  be  increased  by 
every  new  observation ;  and  who  can  say  at  what  point  ob- 
servations so  conducted  must  necessarily  stop  ? 

That  Bacon  intended  one  set  of  men  to  be  employed  in  col- 
lecting facts,  and  another  in  deriving  consequences  from  them, 
is  no  doubt  true.  Unless  theory  and  observation  could  be  so 
far  separated  as  to  admit  practically  of  such  a  distribution  of 
parts,  his  plan  must  no  doubt  have  been  given  up ;  and  it  is 
objected  that  this  distribution  is  practically  impossible,  because 
the  observers,  unless  they  had  some  precedent  theory  to  guide 
them,  could  never  know  what  observations  to  make  in  order  to 
bring  out  the  facts  which  the  theorist  requires  to  know.  I 
cannot  but  think,  however,  that  this  objection  supposes  a  sepa- 
ration of  the  two  functions  far  more  complete  than  Bacon  ever 
contemplated.  He  may  have  used  words  which  in  strict  logical 
construction  imply  such  a  kind  of  separation;  but  if  so,  his 
words  meant  more  than  he  himself  meant.  His  intellect  was 
remarkable  for  breadth  rather  than  subtlety, — quicker,  to  use 
his  own  division,  in  perceiving  resemblances  than  distinctions, — 
and  in  writing  he  always  aimed  at  conciseness,  force,  point, 
picturesqueness,  and  at  making  himself  plain  to  common 
understandings,  far  more  than  at  metaphysical  exactness  of 
expression.  Now,  however  true  it  may  be,  as  a  metaphysical 
proposition,  that  some  amount  of  theory  is  involved  in  every 

c  c  2 


388  PREFACE  TO 

observation,  and  still  more  in  every  series  of  observations,  it  is 
no  less  true,  as  a  familiar  fact,  that  observations  made  by  one 
man,  without  conscious  reference  to  any  theory  whatever,  may 
be  perfectly  available  to  another  with  reference  to  theories  of 
which  the  first  never  heard  or  dreamed.  Colonel  Reid's  theory 
of  storms,  for  instance,  was  worked  out,  I  am  told,  not  in  the 
West  Indies  among  the  hurricanes,  but  at  the  Admiralty  among 
the  ships'  logs.  And  though  Bacon  would  never  have  denied 
that  many  results  of  theory  go  to  the  correct  keeping  of  a 
ship's  log,  who  can  doubt  that  a  collection  of  logs  kept  during 
hurricanes  would  have  been  accepted  by  him  as  a  most  valuable 
contribution  to  a  history  of  the  winds,  and  a  good  specimen  of 
the  very  thing  he  wanted  ?  It  would  be  easy  to  add  more 
instances ;  but  I  suppose  nobody  will  deny  that,  in  this  sense, 
observation  and  theory  can  be  carried  on  apart  and  by  diiFerent 
persons.  And  if  it  be  objected  that  the  observers  will  never  hit 
upon  all  the  facts  which  are  necessary  to  suggest  or  establish 
the  theory,  unless  their  observations  be  renewed  again  and 
again  under  directions  devised  by  the  theorist  with  special  re- 
ference to  what  he  wants  to  know,  I  reply  by  asking  what  is 
to  prevent  the  renewal  of  them,  under  directions  so  devised,  as 
often  as  necessary  ?  a  thing  (I  may  observe)  which  Bacon  him- 
self distinctly  intended.  "  Illud  interim,"  he  says,  after  giving 
an  example  of  a  "  topica  particularis "  in  the  De  Augmentis, 
"  quod  monere  occoepimus  iterum  monemus,  nempe  ut  homines 
debeant  topicas  particulares  suas  alternare,  ita  ut  post  majores 
progressus  aliquos  in  inquisitione  factos,  aliam  et  subinde  aliam 
instituant  topicam,  si  modo  scientiarum  fastigia  conscendere 
cupiant."  Now  if  the  directions,  judicious  to  begin  with,  be 
judiciously  varied  and  repeated  as  the  inquiry  proceeds,  an 
immense  mass  of  observations  of  the  greatest  importance  to 
science  might  surely  be  collected  in  this  very  way.  Nay,  in 
subjects  which  have  their  phenomena  spread  far  and  wide  over 
the  world  (like  winds,  seasons,  and  oceanic  or  atmospheric  cur- 
rents), it  is  in  the  gradual  accumulation  of  observations  so  made 
that  our  only  hope  lies  of  ever  coming  to  understand  their  laws 
at  all ;  and  if  we  cannot  cause  them  to  be  collected  under  direc- 
tion and  design,  we  must  wait  till  they  accumulate  by  acci- 
dent. For  it  is  manifestly  impossible  that  in  such  subjects  as 
these,  philosophers  should  provide  themselves  with  all  the  facts 
which  they  want  unless  they  can  use  the  help  of  those  who 


THE  PARASCEVE.  389 

are  not  philosophers.  What  science  deals  with  phenomena 
more  subtle  and  delicate  than  meteorology  ?  Yet  hear  Sir  John 
Herschel.  "  It  happens  fortunately  that  almost  every  datum 
which  the  scientific  meteorologist  can  require  is  furnished  in 
its  best  and  most  available  state  by  that  definite  systematic 
process  known  as  the  "  keeping  a  meteorological  register? 
which  consists  in  noting  at  stated  hours  of  every  day  the  read- 
ings of  all  the  meteorological  instruments  at  command,  as  well 
as  all  such  facts  or  indications  of  wind  and  weather  as  are  sus- 
ceptible of  being  definitely  described  and  estimated  without 
instrumental  aid.  Occasional  observations  apply  to  occasional 
and  remarkable  phenomena,  and  are  by  no  means  to  be  neg- 
lected ;  but  it  is  to  the  regular  meteorological  register,  steadily 
and  perseveringly  kept  throughout  the  whole  of  every  voyage,  that 
we  must  look  for  the  development  of  the  great  laws  of  this 
science.1 

Between  the  officers  of  Her  Majesty's  navy  registering  the 
readings  of  their  instruments  in  all  latitudes  and  longitudes, 
and  the  man  of  science  in  his  study  deducing  the  laws  of 
meteorology  from  a  comparison  of  the  results,  the  division  of 
labour  is  surely  as  complete  as  Bacon  would  have  desired.  Nor 
would  the  scientific  directions  previously  furnished  to  the 
officers  for  their  guidance,  directions  when,  where,  what,  and 
how  to  observe  and  record,  —  though  containing  "  many  results 
of  theory  bearing  upon  observation,"  —  have  seemed  to  him 
either  objectionable  or  superfluous :  on  the  contrary,  such 
directions  form  part  of  his  own  design  as  explained  by  himself, 
In  the  concluding  paragraph  of  the  tract  which  has  suggested 
these  remarks  he  distinctly  announces  his  intention  to  draw  up 
certain  heads  of  inquiry  showing  what  points  with  reference  to 
each  subject  were  more  particularly  to  be  observed.  And 
though  he  did  not  live  to  execute  this  part  of  his  design,  a  few 
fragments  remaining  among  his  papers  show  in  what  manner 
he  proposed  to  proceed.  And  (if  an  idle  looker-on  who  can 
offer  no  help  in  the  work  may  presume  to  offer  an  opinion)  I 
could  wish  that  men  of  science  would  apply  themselves  ear- 
nestly to  the  solution  of  this  practical  problem  :  What  measures 
are  to  be  taken  in  order  that  the  greatest  variety  of  judicious 
observations  of  nature  all  over  the  world  may  be  carried  on 

1  Manual  of  Scientific  Inquiry,  prepared  for  the  use  of  officers  in  Her  Majesty's  navy 
and  travellers  in  general.     Edited  by  Sir  John  F.  W.  Herschel,  Bt.,  p.  281. 

c  C  3 


390  PREFACE  TO  THE  PARASCEVE. 

in  concert  upon  a  scientific  plan,  and  brought  to  a  common 
centre  ?  With  reference  to  some  particular  subjects,  such 
measures  have  been  of  late  years  taken  on  a  scale  of  Baconian 
magnitude.  The  system  of  observations  instituted  by  the  Great 
British  Association  with  respect  to  Terrestrial  Magnetism,  if  I 
am  rightly  informed  as  to  the  nature  and  scale  of  it,  is  one 
which  Bacon  would  have  welcomed  as  he  welcomed  the  first 
tidings  from  Galileo's  telescope  ;  he  would  have  accepted  it 
as  an  enterprise  "dignum  humano  genere."  A  similar 
system  of  concerted  observations  is  now  in  contemplation 
with  regard  to  oceanic  currents.  As  a  specimen  of  the  same 
thing  in  a  more  general  character,  take  the  "Admiralty 
Manual  of  Scientific  Inquiry,"  to  which  I  have  already  re- 
ferred ;  a  book  of  practical  directions  drawn  up  by  some 
of  the  most  eminent  scientific  men  of  our  day  with  special 
reference  to  the  progress  of  science  in  several  of  its  most  im- 
portant departments ;  directions  addressed  not  to  men  who  are 
themselves  engaged  in  the  theoretical  investigation  of  the 
subjects,  or  guided  by  any  "  marshalling  idea,"  but  to  "  officers 
of  the  navy  and  travellers  in  general,"  telling  them  what 
things  to  observe,  in  order  that  their  observations  may  be 
available  for  the  purposes  of  scientific  inquiry.  These  are 
exactly  what  Bacon  would  have  called  "  Topicae  Inquisitionis," 
— instructions  for  the  examination  of  Nature  "  super  articulos ; " 
and  the  whole  scheme  is  in  perfect  accordance,  so  far  as  it  goes, 
with  Bacon's  notion  of  the  way  in  which  men  might  be  set  on 
work  for  the  completing  of  a  natural  and  experimental  history. 
"Why  should  it  not  go  further?  Who  can  believe  that  the 
subjects  contained  in  this  little  volume  are  the  only  subjects  to 
which  this  method  of  collecting  observations  can  be  applied  ? 
who  venture  to  fix  the  limit  beyond  which,  under  such  a 
system  sagaciously  devised,  wisely  administered,  energetically 
carried  out,  and  extended  to  all  the  departments  of  nature 
which  admit  of  it,  human  discovery  may  not  go? — J.  S. 


PARASCEVE 


AD 


HISTORIAM  NATURALEM  ET  EXPERIMENTALEM, 


c  o  4 


QUALIS     SUFFICIAT     ET     SIT     IN     ORDINE 

AD   BASIN   ET    FUNDAMENTA 

PHILOSOPHIC   VER^E. 


QUOD  Instaurationem  nostram  per  paries  edamus,  id  eo  spectat 
ut  aliquid  extra  periculum  ponatur.  Non  absimilis  nos  movet 
ratio  ut  aliam  quandam  operis  particulam  jam  in  praesenti  sub- 
jungamus,  et  cum  iis  quge  supra  absolvimus  una  edamus.  Ea  est 
descriptio  et  delineatio  Historiae  Naturalis  et  Experimental! s,  ejus 
generis  quae  sit  in  ordine  ad  condendam  philosophiam,  et  com- 
plectatur  materiem  probam,  copiosam,  et  apte  digestam  ad  opus 
interpretis  quod  suceedit.  Huic  autem  rei  locus  proprius  foret 
quum  ad  Parascevas  Inquisitionis  ordine  deventum  fuerit.  Hoc 
vero  prsevertere,  nee  locum  proprium  expectare,  consultius 
nobis  videtur ;  quod  hujusmodi  historia,  qualem  animo  metimur 
et  mox  describemus,  res  perquam  magna3  sit  molis,  nee  sine 
magnis  laboribus  et  sumptibus  confici  possit ;  ut  quae  multorum 
opera  indigeat,  et  (ut  alibi  diximus)  opus  sit  quasi  regium. 
Itaque  occurrit  illud,  non  abs  re  fore  experiri  si  forte  haec 
aliquibus  aliis  curae  esse  possint,  ita  ut  dura  nos  destinata  ordine 
perficiamus  haec  pars  quae  tarn  multiplex  est  et  onerosa  etiam 
vivis  nobis  (si  ita  divinae  placuerit  majestati)  instrui  et  parari 
possit,  aliis  una  nobiscum  in  id  sedulo  incumbentibus ;  praesertim 
quum  vires  nostrae  (si  in  hoc  soli  fuerimus)  vix  tantae  provinciae 
sufficere  videantur.  Etenim  quas  ad  opus  ipsum  intellectus 
pertinent  nos  marte  nostro  fortasse  vincemus.  At  intellectus 
materialia  tarn  late  patent  ut  ea  (tanquam  per  procuratores  et 
mercatores)  undique  conqulri  et  importari  debeant.  Accedit 
etiam  illud,  quod  captis  nostris  vix  dignum  esse  aestimemus  ut 
in  re  tali  quae  fere  omnium  industrial  pateat  nos  ipsi  tempus 


394  PARASCEVE   AD  HISTORIAM   NAT.    ET  EXP. 

teramus.  Quod  autera  caput  rei  est  ipsi  nunc  prasstabimus ;  ut 
ejusmodi  historias  modum  et  descriptionem,  qualis  intentioni 
nostrae  satisfaciat,  diligenter  et  exacte  proponamus ;  ne  homines 
non  admoniti  aliud  agant,  et  ad  exemplum  naturalium  historia- 
rum  quae  jam  in  usu  sunt  se  regant,  atque  ab  institute  nostro 
multum  aberrent.  Illud  interim  quod  ssepe  diximus  etiam  hoc 
loco  praecipue  repetendum  est ;  non  si  omnia  omnium  aetatum 
ingenia  coivissent  aut  posthac  coierint ;  non  si  universum  genus 
humanum  philosophise  dedisset  operam  aut  dederit,  et  totus  ter- 
rarum  orbis  nihil  aliud  fuisset  aut  fuerit  quam  academiae  et 
collegia  et  scholas  virorum  doctorum  ;  tamen  absque  tali  qualem 
nunc  praecipiemus  Historia  Natural!  et  Experimental!,  ullos  qui 
genere  humano  digni  sint  progressus  in  philosophia  et  scientiis 
fieri  potuisse  aut  posse.  Contra  vero,  comparata  et  bene  in- 
structa  hujusmodi  historia,  additis  experimentis  auxiliaribus  et 
luciferis  quae  in  ipso  interpretations  curriculo  occurrent  aut 
eruenda  erunt,  paucorum  annorum  opus  futuram  esse  inquisitio- 
nem  naturae  et  scientiarum  omnium.  Itaque  aut  hoc  agendum 
est  aut  negotium  deserendum.  Hoc  enim  solo  et  unico  modo 
fundamenta  philosophiae  verae  et  activae  stabiliri  possunt;  et 
simul  perspicient  homines,  tanquam  ex  profundo  somno  excitati, 
quid  inter  ingenii  plaeita  et  commenta  ac  veram  et  activam 
philosophiam  intersit,  et  quid  demum  sit  de  natura  naturam 
ipsam  consulere. 

Primo  igitur  de  hujusmodi  historia  conficienda  praecepta 
dabimus  in  genere  ;  deinde  particularem  ejus  figuram  hominibus 
sub  oculos  ponemus,  inserentes  interdum  non  minus  ad  quid  in- 
quisitio  aptanda  et  referenda  sit  quam  quid  quaeri  debeat ;  scili- 
cet, ut  scopus  rei  bene  intellectus  et  praevisus  etiam  alia 
hominibus  in  mentem  redigat  quae  a  nobis  fortasse  praetermissa 
erunt.  Historiam  autem  istam  Historian.  Primam  sive 
toria  m  Matrem  appellare  consuevimus. 


395 


APHORISMI 

DE    CONFICIENDA    HISTOKIA    PKIMA. 


APHORISMUS 

i. 

NATUEA  in  triplici  statu  ponitur  et  tanquam  regimen  subit 
trinum.  Aut  enim  libera  est  et  cursu  suo  ordinario  se  explicat, 
aut  a  pravitatibus  et  insolentiis  materiae  atque  ab  impedimento- 
rum  violentia  de  statu  suo  detruditur,  aut  ab  arte  et  ministerio 
humano  constringitur  et  fingitur.  Atque  primus  ille  status  ad 
species  rerum  refertur,  secundus  ad  monstra,  tertius  ad  artifici- 
alia.  Etenim  in  artificialibus  natura  jugum  recipit  ab  imperio 
hominis ;  nunquam  enim  ilia  facta  fuissent  absque  homine.  At 
per  operain  et  ministerium  hominis  conspicitur  prorsus  nova 
corporum  facies  et  veluti  rerum  universitas  altera  sive  theatrum 
alterum.  Triplex  itaque  est  historia  naturalis.  Tractat  enim 
aut  naturae  Libertatem  aut  Errores  aut  Vincula ;  ut  non  male 
earn  partiri  possimus  in  historiam  Generationum,  Prcetergenera- 
tionum,  et  Artium ;  quarum  postremam  etiam  Mechanicam  et 
Experimentalem  appellare  consuevimus.  Neque  tamen  id  prasci- 
pimus  ut  ha?c  tria  separatim  tractentur.  Quidni  enim  possint 
historian  monstrorum  in  singulis  speciebus  cum  historia  ipsarum 
specierum  conjungi  ?  Etiam  artificialia  quandoque  cum  specie- 
bus  recte  conjunguntur,  quandoque  melius  separantur.  Quam- 
obrem  e  re  nata  de  his  consilium  capere  optimum  est.  Methouus 
enim  iterationes  et  prolixitatem  gignit,  aeque  ubi  nimia  est  ac 
ubi  nulla. 

II. 

Historia  naturalis,  ut  subjecto  (quemadmodum  diximus) 
triplex,  ita  usu  duplex  est.  Adhibetur  enim  aut  propter  rerum 
ipsarum  cognitionem  quas  historian  mandantur,  aut  tanquam 
materia  prima  philosophic  atque  veraa  inductionis  supellex  sive 
sylva.  Atque  posterius  hoc  nunc  agitur  ;  nunc,  inquam,  neque 
unquam  antehac.  Neque  enim  Aristoteles  aut  Theophrastus 


396  PARASCEVE   AD   HISTORIAM 

aut  Dioscorides  aut  Calus  Plinius,  multo  minus  moderni,  hunc 
finem  (de  quo  loquimur)  historiae  naturalis  unquam  sibi  pro- 
posuerunt.  Atque  in  hoc  plurimum  est,  ut  qui  partes  scribendi 
historian!  naturalem  sibi  posthac  sumpserint  hoc  perpetuo  co- 
gitent  atque  animo  agitent,  se  non  lectoris  delectationi,  non 
utilitati  ipsi  quae  ex  narrationibus  in  praesens  capi  possit,  debere 
inservire ;  sed  conquirere  et  comparare  rerutn  copiam  et  varie- 
tatem  qua?  veris  axiomatibus  conficiendis  sufficiat.  Hoc  enim 
si  cogitent,  modum  hujusmodi  historiae  ipsi  sibi  praescribent. 
Finis  enim  regit  modum. 

ill. 

Quo  autem  majoris  est  haec  res  operas  et  laboris,  eo  illam 
minus  onerari  superfluis  consentaneum  est.  Tria  itaque  sunt 
de  quibus  homines  sunt  plane  admonendi  ut  in  illis  parce  ad- 
modum  operam  suam  collocent,  tanquam  iis  quae  massam  operis 
in  immensum  augeant,  virtutem  parum  aut  nihil  promoveant. 

Primo  igitur  facessant  antiquitates  et  citationes  aut  suffragia 
authorum  ;  etiam  lites  et  controversial  et  opiniones  discrepantes ; 
omnia  denique  philologica.  Neque  enim  citetur  author  nisi  in 
re  dubiae  fidei,  neque  interponatur  controversia  nisi  in  re 
magni  momenti.  Quae  vero  ad  ornamenta  orationis  et  simili- 
tudines  et  eloquentiae  thesaurum  et  hujusmodi  inania  spectant, 
omnino  abjiciantur.  Etiam  quae  recipiuntur  omnia  et  ipsa  pro- 
ponantur  breviter  et  strictim,  ut  nihil  minus  sint  quam  verba. 
Nemo  enim  qui  materialia  ad  aedificia  vel  naves  vel  hujusmodi 
aliquas  structural  colligit  et  reponit,  ea  (officinarum  more)  belle 
collocat  et  ostentat  ut  placeant,  sed  in  hoc  tantum  sedulus  est 
ut  proba  et  bona  sint,  et  ut  in  repositorio  spatium  minimum 
occupent.  Atque  ita  prorsus  faciendum  est. 

Secundo,  non  multum  ad  rem  facit  luxuria  ilia  historiarum 
naturalium  in  descriptionibus  et  picturis  specierum  numerosis, 
atque  earundem  varietate  curiosa.  Hujusmodi  enim  pusillae 
varietates  nihil  aliud  sunt  quam  lusus  quidam  naturae  et  lascivia, 
et  prope  ad  individuorum  naturam  accedunt ;  atque  habent 
peragrationem  quandam  in  rebus  ipsis  amoenam  et  jucundam, 
informationem  vero  ad  scientias  tenuem  et  fere  supervacuam.  . 

Tertio,  missae  plane  facienda?  sunt  omnes  narrationes  super- 
stitiosae  (non  dico  prodigiosae,  ubi  memoria  earum  reperietur 
fida  et  probabilis,  sed  superstitiosas),  et  experimenta  magia3 
ceremonialis.  Nolumus  enim  philosophic  infantiam,  cui  historia 
naturalis  primam  praebet  mammam,  fabulis  anilibus  assuescere. 


NATURALEM  ET  EXPERIMENTALEM.  397 

Erit  fortasse  tempus  (postquam  in  inquisitionem  naturae  paulo 
altius  penetratum  sit)  hujusmodi  res  leviter  percurrendi,  ut  si 
quid  in  illis  faecibus  haereat  virtutis  naturalis  ea  extrahi  et  in 
usum  condi  possit.  Interim  seponendge  sunt.  Etiam  magia? 
naturalis  experimenta  diligenter  et  cum  severitate  ventilanda 
sunt  antequam  recipiantur,  praesertim  ilia  qua?  ex  vulgaribus 
sympathiis  et  antipathiis,  magna  cum  socordia  et  facilitate  cre- 
clendi  simul  et  fingendi,  derivari  solent. 

Neque  nil  aut  parum  actum  est  in  exoneranda  historia 
naturali  tribus  his  (qua?  diximus)  rebus  superfluis,  quae  alias 
volumina  impleturae  fuissent.  Neque  tamen  hie  finis.  ./Eque 
enim  requiritur  in  opere  magno  ut  tarn  ea  qua?  recipiuntur 
succincte  scribantur,  quam  ut  superflua  abscindantur ;  licet 
nemini  dubium  esse  possit  quin  hujusmodi  castitas  et  bre vitas 
delectationem  multo  minorem  turn  legenti  turn  scribenti  prae- 
bitura  sit.  Verum  illud  semper  inculcandum  est,  hoc  quod 
paratur  horreum  esse  tantummodo  et  promptuarium  rerum; 
in  quo  non  manendum  aut  habitandum  sit  cum  voluptate,  sed 
eo  descendendum,  prout  res  postulat,  cum  aliquid  ad  usum 
sumendum  sit  circa  opus  Interpretis  quod  succedit. 

IV. 

In  historia  quam  requirimus  et  animo  destinamus,  ante 
omnia  videndum  est  ut  late  pateat  et  facta  sit  ad  mensuram 
universi.  Neque  enim  arctandus  est  mundus  ad  angustias  in- 
tellectus  (quod  adhuc  factum  est),  sed  expandendus  intellectus 
et  laxandus  ad  mundi  imaginem  recipiendam,  qualis  invenitur. 
Istud  enim,  respicere  pauca  et  pronunciare  secundum  pauca,  om- 
nia perdidit.  Resumentes  igitur  partititionem  quam  paulo  ante 
fecimus  historiae  naturalis  (quod  sit  Generationum,  Praeter- 
generationum,  et  Artium),  Historiae  Generationum  constituimus 
partes  quinque.  Sit  prima,  aetheris  et  ccelestium.  Secunda, 
meteororum  et  regionum  (quas  vocant)  aeris ;  tractuum  vide- 
licet a  luna  usque  ad  superficiem  terrae  ;  cui  etiam  parti  cometas 
cujuscunque  generis,  turn  sublimiores  turn  humiliores,  utcunque 
se  habeat  rei  veritas,  ordinis  causa  assignamus.  Tertia,  terrae 
et  maris.  Quarta,  elementorum  (quae  vocant)  flammae  sive 
ignis,  aeris,  aqua?,  et  terrae.  Elementa  autem  eo  sensu  accipi 
volumus,  ut  intelligantur  non  pro  primordiis  rerum  sed  pro  cor- 
porum  naturalium  massis  majoribus.  Ita  enim  natura  rerum 
distribuitur,  ut  sit  quorundam  corporum  quantitas  sive  massa  in 
universo  perquam  magna,  quia  scilicet  ad  schematismum  eorum 


398  PARASCEVE   AD  HISTOR1AM 

requiritur  textura  materiae  facilis  et  obvia ;  qualla  sunt  ea  qua- 
tuor  (quae  diximus)  corpora ;  at  quorundara  aliorum  corporum 
sit  quantitas  in  universo  parva  et  parce  suppeditata,  propter 
texturam  materias  valde  dissimilarem  et  subtilem  et  in  plurimis 
determinatam  et  organicam ;  qualia  sunt  species  rerum  natu- 
ralium,  metalla,  plantas,  animalia.  Quare  prius  genus  corporum 
Collegia  Majora,  posterius  Collegia  Minora  appellare  consue- 
vimus.  At  Collegiorum  istorum  Majorum  est  pars  historiae 
quarta,  sub  nomine  elementorum,  ut  diximus.  Neque  vero 
confunditur  pars  quarta  cum  secunda  aut  tertia  in  hoc,  quod  in 
singulis  mentionem  aeris,  aquae,  terrae  fecimus.  In  secunda 
enim  et  tertia  recipitur  historia  eorum,  tanquam  mundi  partium 
integralium,  et  quatenus  pertinent  ad  fabricam  et  configura- 
tionem  universi ;  at  in  quarta  continetur  historia  substantiae  et 
naturae  ipsorum,  quae  in  singulis  eorum  partibus  similaribus 
viget,  nee  ad  totum  refertur.  Quinta  denique  pars  historiae 
Collegia  Minora  sive  Species  continet ;  circa  quas  historia  na- 
turalis  hactenus  prascipue  occupata  est 

Historiam  vero  Praetergenerationum  quod  attinet,  jamdudum 
a  nobis  dictum  est  quod  ilia  cum  historia  generationum  commo- 
dissime  conjungi  possit ;  ea  scilicet  quas  sit  prodigiosa  tantum 
et  naturalis.  Nam  superstitiosam  miraculorum  historiam  (cu- 
juscunque  sit  generis)  omnino  relegamus  in  tractatum  pro- 
prium ;  neque  ipsum  jam  inde  a  principio  suscipiendum,  sed 
paulo  post,  quando  altius  in  naturae  inquisitionem  penetratum 
fuerit. 

At  Historiam  Artium  et  naturae  ab  homine  versa?  et  immu- 
tata3,  sive  Historiam  Experimentalem,  triplicem  constituimus. 
Aut  enim  deprompta  est  ex  artibus  mechanicis ;  aut  ex  opera- 
tiva  parte  scientiarum  liberalium  ;  aut  ex  practicis  compluribus 
et  experimentis  quae  in  artem  propriam  non  coaluerunt,  immo 
quae  quandoque  ex  vulgatissima  experientia  occurrunt  nee  artem 
omnino  desiderant.  Quamobrem  si  ex  his  omnibus  quae  dixi- 
mus, Generationibus,  Praetergenerationibus,  Artibus  et  Experi- 
mentis, confecta  fuerit  historia,  nihil  praetermissum  videtur  per 
quod  sensus  ad  informandum  intellectum  instrui  possit.  Neque 
igitur  amplius  intra  circulos  parvos  (veluti  incantati)  subsul- 
tabimus,  sed  mundi  pomo2ria  circuitione  aequabimus. 

v. 

Inter  partes  eas  quas  diximus  historiae,  maximi  usus  est  hi- 
storia artium ;  propterea  quod  ostendat  res  in  motu,  et  magis 


NATURALEM  ET  EXPERIMENTALEM.  399 

recta  ducat  ad  praxin.  Quinetiam  tollit  larvam  et  velum  a 
rebus  naturalibus,  quae  plerunque  sub  varietate  figurarum  et 
apparentiae  externae  occultantur  aut  obscurantur.  Denique 
vexationes  artis  sunt  certe  tanquam  vincula  et  manicse  Protei, 
quae  ultimos  materiae  nixus  et  conatus  produnt.  Corpora  enim 
perdi  aut  annihilari  nolunt ;  sed  potius  in  varias  formas  se  mu- 
tant. Itaque  circa  hanc  historiam,  licet  mechanicam  (ut  videri 
possit)  et  minus  liberalem,  (missa  arrogantia  et  fastu)  summa 
est  adhibenda  diligentia. 

Rursus,  inter  artes  prasferuntur  683  quae  corpora  naturalia  et 
rerum  materialia  exhibent,  alterant,  et  praeparant ;  ut  agricul- 
tura;  coquinaria;  chymica;  tinctoria;  opificia  vitri,  esmaltae, 
sacchari,  pulveris  pyrii,  ignium  artificialium,  papyri,  et  hujus- 
modi.  Jejunioris  autem  sunt  usus  quae  praecipue  consistunt  in 
motu  subtili  manuum  et  instrumentorum ;  quales  sunt  textoria ; 
fabrilis;  architectura ;  opificia  molendinorum,  horologiorum, 
cum  similibus ;  licet  et  istae  nullo  modo  negligendae  sint ;  turn 
quia  in  illis  occurrunt  multa  quaa  ad  corporum  naturalium  al- 
terationes  spectant,  turn  quia  accurate  informant  de  motu  lati- 
onis,  quae  res  est  magni  prorsus  ad  plurima  momenti. 

Verum  in  congerie  universa  istius  Artium  Historiae,  illud 
omnino  monendum  est  et  penitus  memoriae  mandandum  ;  recipi- 
enda  esse  experimenta  artium  non  solum  ea  quae  ducunt  ad 
finem  artis,  sed  etiam  quas  ullo  modo  interveniunt.  Exempli 
gratia,  quod  locustae  aut  cancri  cocti,  cum  prius  colorem  luti 
referrent,  rubescant,  nihil  ad  mensam ;  sed  haec  ipsa  instantia 
tamen  non  mala  est  ad  inquirendam  naturam  rubedinis,  cum 
idem  eveniat  etiam  in  lateribus  coctis.  Similiter,  quod  carnes 
minori  mora  saliantur  hyeme  quam  aestate,  non  eo  tantum  spe- 
ctat  ut  coquus  cibos  bene  et  quantum  sufficit  condiat ;  sed  etiam 
instantia  bona  est  ad  indicandam  naturam  et  Jmpressionem  fri- 
goris.  Quamobrem  toto  (quod  aiunt)  coelo  erraverit,  qui  in- 
tentioni  nostrae  satisfieri  existimaverit  si  artium  experimenta 
colligantur,  hujus  rei  solum  gratia  ut  hoc  modo  artes  singulae 
melius  perficiantur.  Licet  enim  et  hoc  non  prorsus  contemna- 
mus  in  multis,  tamen  ea  plane  est  mens  nostra  ut  omnium 
experimentorum  mechanicorum  rivuli  in  philosophiae  pelagus 
undequaque  fluant.  Delectus  autem  instantiarum  in  uno- 
quoque  genere  eminentiorum  (quas  maxime  et  diligentissime 
conquirere  oportet  et  quasi  venavi)  ex  praerogativis  instantia- 
rum petendus  est 


400  PARASCEVE   AD   HISTORIAM 

VI. 

Resumendum  etiam  est  hoc  loco  quod  in  aphorismis  99,  119, 
120,  libri  primi  fusius  tractavimus,  hie  vero  praecepti  more 
breviter  imperare  sufficiat ;  hoc  est,  ut  recipiantur  in  hanc  hi- 
storiam,  primo  res  vulgatissimae,  quales  quis  supervacuum  pu- 
taret  scripto  inserere,  quia  tarn  familiariter  notae  sunt ;  dein  res 
viles,  illiberales,  turpes  (omnia  enim  munda  mundis,  et  si  lucrum 
ex  lotio  boni  odoris  sit  multo  magis  lumen  et  informatio  ex  re 
qualibet);  etiam  res  leves  et  pueriles  (nee  mirum,  repuera- 
scendum  enim  plane  est) ;  postremo,  res  quae  nimiae  cujusdam 
subtilitatis  esse  videntur,  quod  in  86  nullius  sint  usus.  Neque 
enim  (ut  jam  dictum  est)  quae  in  hac  historia  proponentur  pro- 
pter  so  congesta  sunt;  itaque  neque  dignitatem  eorum  ex  se 
metiri  par  est,  sed  quatenus  ad  alia  transferri  possint,  et  influant 
in  philosophiam. 

VII. 

Illud  insuper  praecipimus,  ut  omnia  in  naturalibus  tarn 
corporibus  quam  virtutibus  (quantum  fieri  potest)  numerata, 
appensa,  dimensa,  determinata  proponantur.  Opera  enim  me- 
ditamur,  non  speculationes.  Physica  autem  et  mathematics 
bene  commistae  generant  practicam.  Quamobrem  exactae  re- 
stitutiones  et  distantise  planetarum,  in  historia  caelestium  ;  terrae 
ambitus  et  quantum  occupet  in  superficie  respectu  aquarum,  in 
historia  terrae  et  maris ;  quantam  compressionem  aer  patiatur 
absque  forti  antitypia,  in  historia  aeris ;  quantum  in  metallis 
alterum  alteri  prseponderet,  in  historia  metallorum;  et  innu- 
mera  id  genus  perquirenda  et  perscribenda  sunt.  Cum  vero 
exactae  proportiones  haberi  non  possint,  turn  certe  ad  aestima- 
tivas  aut  coraparativas  indefinitas  confugiendum  est.  Veluti 
(si  forte  calculis  astronomorum  de  distantiis  diffidimus)  quod 
luna  sit  infra  umbram  terrae  ;  quod  Mercurius  sit  supra  lunam ; 
et  hujusmodi.  Etiam  cum  mediae  proportiones  haberi  non  pos- 
sint, proponantur  extremae:  veluti,  quod  languidior  magnes 
attollat  ferrum  ad  tale  pondus,  respectu  ponderis  ipsius  lapidis  ; 
et  quod  maxime  virtuosus  etiam  ad  rationem  sexagecuplam ; 
quod  nos  in  armato  magnete  admodum  parvo  fieri  vidimus. 
Atque  satis  scimus  istas  instantias  determinatas  non  facile  aut 
saepe  occurrere,  sed  in  ipso  interpretationis  curriculo,  tanquam 
auxiliares,  (quando  res  maxime  postulat)  debere  exquiri.  Ve- 
runtamen  si  forte  occurrant,  modo  non  progressum  conficiendae 


NATURALEM   ET   EXPERIMENT ALEM.  401 

naturalis  historise  nimis  remorentur,  etiam  in  ipsam  eas  inserere 
oportet. 

VIII. 

Fidem  vero  eorum  quse  in  historia  sunt  recipienda  quod 
attinet ;  necesse  est  ut  ilia  sint  aut  fidei  certae,  aut  fidei  dubias, 
aut  fidei  damnatae.  Atque  prius  genus  simpliciter  est  propo- 
nendum.  Secundum  cum  nota;  viz.  per  verbum  traditur,  aut 
referunt,  aut  audivi  ex  Jide-digno,  et  hujusmodi.  Nam  argu- 
menta  fidei  in  alterutrara  pattern  nimis  operosum  foret  adscri- 
bere,  et  proculdubio  scribentem  nimis  remorabitur.  Neque 
multum  etiam  refert  ad  id  quod  agitur ;  quoniam  (ut  in  aphorismo 
118.  lib.  1.  diximus)  falsitatem  experimentorum,  nisi  ea  ubique 
scateant,  veritas  axiomatum  paulo  post  convincet.  Attamen  si 
instantia  fuerit  nobilior,  aut  usu  ipso  aut  quia  alia  multa  ex 
ilia  pendere  possint,  turn  certe  nominandus  est  author ;  neque 
id  nude  tantum,  sed  cum  mentione  aliqua,  utrum  ille  ex  re- 
latione  aut  exscriptione  (qualia  sunt  fere  quae  scribit  C.  Plinius) 
aut  potius  ex  scientia  propria  ilia  affirmaverit;  atque  etiam 
utrum  fuerit  res  sui  temporis  an  vetustior;  insuper,  utrum  sit 
tale  quippiam  cujus  necesse  foret  ut  multi  essent  testes  si  verum 
foret ;  denique,  utrum  author  ille  fuerit  vaniloquus  et  levis  an 
sobrius  et  severus;  et  similia,  quae  faciunt  ad  pondus  fidei. 
Postremo  res  damnatae  fidei  et  tamen  jactatas  et  celebratas, 
quales,  partim  neglectu  partim  propter  usum  similitudinum, 
per  multa  jam  saecula  invaluerunt,  (veluti  quod  adamas  liget 
magnetem,  allium  enervet,  electrum  omnia  trahat  prseter  ocy- 
mum,  et  alia  multa  hujusmodi,)  oportebit  non  silentio  rejicere, 
sed  verbis  expressis  proscribere,  ne  ilia  amplius  scientiis  molesta 
sint. 

Praeterea  non  abs  re  fuerit,  si  forte  origo  vanitatis  aut  cre- 
dulitatis  alicujus  occurrat,  illam  notare ;  veluti  quod  herbas 
satyrio  attributa  sit  vis  ad  excitandam  venerem,  quia  radix 
scilicet  in  figuram  testiculorum  efformata  sit ;  cum  revera  hoc 
fiat  quia  adnascitur  annis  singulis  nova  radix  bulbosa,  adhaerente 
radice  anni  prioris ;  unde  didymi  illi.  Manifestum  autem  hoc 
est,  quod  nova  radix  semper  inveniatur  solida  et  succulenta, 
vetus  emarcida  et  spongiosa.  Quare  nil  mirum  si  altera  mer- 
gatur  in  aqua,  altera  natet ;  quod  tamen  pro  re  mira  habetur, 
et  reliquis  ejus  herbae  virtutibus  authoritatem  addidit. 

IX. 

Supersunt   additamenta    quaedam    historiae   naturalis   utilia, 

VOL.  I.  D  D 


402  PARASCEVE    AD  HISTORIAM 

quasque  earn  magis  commode  inflectere  et  aptare  possint  ad 
opus  Interprets  quod  succedit.  Ilia  quinque  sunt. 

Primum,  quaestiones  (non  causarum  dico  sed  facti)  adjiciendfe 
sunt,  ut  inquisitionem  ulteriorem  provocent  et  sollicitent ;  ut 
in  historia  terra;  et  maris,  utrum  Mare  Caspium  fluat  et  refluat, 
et  quali  horarum  spatio  ;  utrum  sit  aliqua  continens  Australis, 
an  potius  insular ;  et  similia. 

Secundo,  in  experimento  aliquo  novo  et  subtiliore  addendus 
est  modus  ipse  experiment!  qui  adhibitus  est ;  ut  liberum  sit 
hominum  judicium,  utrum  informatio  per  experimentum  illud 
sit  fidum  aut  fallax,  atque  etiam  excitetur  hominum  industria 
ad  exquirendos  modos  (si  fieri  possit)  mngis  accuratos. 

Tertio,  si  quid  subsit  in  aliqua  narratione  dubii  vel  scrupuli, 
id  supprimi  aut  reticeri  omnino  nolumus;  sed  plane  et  per- 
spicue  ascribi,  notae  aut  moniti  loco.  Cupimus  enim  historiam 
primam,  veluti  facto  sacramento  de  veritate  ejus  in  singulis,  re- 
ligiosissime  conscribi ;  cum' sit  volumen  operum  Dei,  et  (quan- 
tum inter  majestatem  divinorum  et  humilitatem  terrenorum 
collationem  facere  liceat)  tanquam  scriptura  altera. 

Quarto,  non  abs  re  fuerit  observationes  quandoque  aspergere 
(id  quod  C.  Plinius  fecit);  veluti  in  historia  terroe  et  maris, 
quod  terrarum  figura  (quatenus  adhuc  cognita  est)  respectu 
marium  sit  ad  austrum  angusta  et  veluti  acuminata,  ad  septen- 
triones  lata  et  ampla ;  marium  contra ;  et  quod  oceani  magni 
intersecent  terras  alveis  exporrectis  inter  austrum  et  septentri- 
ones,  non  inter  orientem  et  occidentem ;  nisi  forte  in  extremis 
regionibus  polaribus.  Etiam  canones  (qui  nil  aliud  sunt  quam 
observationes  generales  et  catholica?)  optime  ascribuntur ;  vel- 
uti in  historia  ccelestium,  quod  Venus  nunquam  distet  a  sole 
plus  partibus  46,  Mercurius  23 ;  et  quod  planetae  qui  supra 
solem  locantur  tardissime  moveant,  cum  longissime  a  terra  ab- 
sint;  planetae  infra  eolem  celerrime.  Aliud  insuper  observa- 
tionis  genus  adhibendum,  quod  nondum  in  usum  venit,  licet  sit 
haud  exigui  momenti.  Illud  tale  est :  nempe,  ut  subjungantur 
iis  quae  sunt,  ea  quae  non  sunt.  Veluti  in  historia  coelestium, 
quod  non  inveniatur  stella  oblonga  vel  triangularis  ;  sed  quod 
omnis  stella  sit  globosa  ;  vel  globosa  simpliciter,  ut  luna,  vel 
ad  aspectum  angulata  sed  in  medio  globosa,  ut  reliquae  Stellas, 
vel  ad  aspectum  comata  et  in  medio  globosa,  ut  sol ;  aut  quod 
stellae  nullo  prorsus  spargantur  ordine  ;  ut  non  inveniatur  vel 
quincunx  vel  quadrangulum,  nee  alia  figura  perfecta  (utcunqne 


NATURALEM   ET   EXPERIMENTALEM.  403 

imponantur  nomina  deltas,  coronae,  crucis,  quadrigarum,  etc.) ; 
vix  etiam  linea  recta,  nisi  forte  in  cingulo  et  pugione  Orionis. 

Quinto,  juvabit  fortasse  nonnihil  quaerentem,  quod  credentera 
prorsus  pervertat  et  perdat :  viz.  ut  opiniones  quas  nunc  re- 
ceptae  sunt,  cum  earum  varietate  et  sectis,  brevi  verborum 
complexu  et  tanquam  in  transitu  recenseantur ;  ut  intellectum 
vellicent,  et  nihil  amplius. 

x. 

Atque  haec  sufficient,  quatenus  ad  praecepta  generalia ;  quse 
si  diligenter  observentur,  et  finem  recta  petet  hoc  opus  historiae, 
nee  excrescet  supra  modum.  Quod  si  etiam  prout  circumscri- 
bitur  et  limitatur  vastum  opus  alicui  pusillammo  videri  possit, 
is  in  bibliothecas  oculos  convertat ;  et  inter  alia,  corpora  juris 
civilis  aut  juris  canonici  ex  una  parte  spectet,  et  commentaries 
doctorum  et  jurisconsultorum  ex  altera ;  et  videat  quid  intersit 
quoad  molem  et  volumina.  Nobis  enim  (qui,  tanquam  scribal 
fideles,  leges  ipsas  nature  et  nil  aliud  excipimus  et  conscribimus) 
brevitas  competit,  et  fere  ab  ipsis  rebus  imponitur.  Opinionum 
autem  et  placitorum  et  speculationum  non  est  numerus  neque 
finis. 

Quod  vero  in  Distributione  Operis  nostri  mentionem  fecimus 
Cardinalium  Virtutum  in  natura,  et  quod  etiam  harum  historia, 
antequam  ad  opus  Interpretationis  ventum  fuerit,  perscribenda 
esset ;  hujus  rei  minime  obliti  sumus,  sed  earn  nobis  ipsis  re- 
servavimus ;  cum  de  aliorum  industria  in  hac  re,  priusquam 
homines  cum  natura  paulo  arctius  consuescere  incoeperint,  pro- 
lixe  spondere  non  audeamus.  Nunc  itaque  ad  delineationem 
Historiarum  Particularium  veniendum. 

Verum,  prout  nunc  negotiis  distringimur,  non  ulterius  sup- 
petit  otium  quam  ut  Catalogum  tantum  Historiarum  Particu- 
larium secundum  capita  subjungamus.  Enimvero  cum  primum 
huic  rei  vacare  possimus,  consilium  est  in  singulis  veluti  inter- 
rogando  docere,  qualia  sint  circa  unamquamque  historiarum 
illarum  potissimum  inquirenda  et  conscribenda,  tanquam  ea 
quaa  ad  finem  nostrum  faciunt,  instar  Topicorum  quorundam 
particularium ;  vel  potius  ut  (sumpto  exemplo  a  causis  civilibus) 
in  hac  Vindications  Magna  sive  Processu,  a  favore  et  provi- 
dentia  divina  concesso  et  institute  (per  quern  genus  humanum 
jus  suum  in  naturam  recuperare  contendit),  naturam  ipsam  et 
artes  super  articulos  examinemus. 

D  D    2 


CATALOGUS 
IIISTORIAIIUM    PARTICULARIUM, 

SECUNDUM  CAPITA. 


1.  HiSTOBlA  Coelestium ;  sive  Astronomica. 

2.  Historia  Configurationis  Coeli  et  partium  ejus  versus  Terrain 

et  partes  ejus :  sive  Cosmographica. 

3.  Historia  Cometarum.' 

4.  Historia  Meteororum  Ignitorum. 

5.  Historia  Fulgurum,  Fulminum,  Tonitruum,  et  Corusca- 

tionum. 

6.  Historia  Ventorum,  et  Flatuum  Repentinorum,  et  Undu- 

lationum  Aeris. 

7.  Historia  Iridum. 

8.  Historia  Nubium,  prout  superne  conspieiuntur. 

9.  Historia  Expansionis  Cceruleae,  Crepusculi,  plurium  Solium, 

plurium  Lunarum,  Halonum,  Colorum  variorum  Solis 
et  Lunge ;  atque  omnis  varietatis  Coelestium  ad  aspectum, 
qua?  fit  ratione  medii. 

10.  Historia  Pluviarum  Ordinariarum,  Procellosarum,  et  Pro- 

digiosarum ;  etiam  Cataractarum  (quas  vocant)  Coeli ; 
et  similium. 

11.  Historia  Grandinis,  Nivis,  Gelu,  Pruinse,  Nebulae,  Roris, 

et  similium. 

12.  Historia  omnium  aliorum  Cadentium  sive  Descendentium 

ex  alto,  et  superne  generatorum. 

13.  Historia    Sonituum  in   alto  (si  modo  sint  aliqui)  praeter 

Tonitrua. 

14.  Historia  Aeris  in  Toto,  sive  in  Configuratione  Mundi. 

D  D    3 


406  CATALOGUS   HISTORIARUM   PARTICULARIUM, 

15.  Historia  Tempestatum  sive  Temperamentormn  Anni,  tarn 

secundum  variationes  Regionum,  quam  secundum  acci- 
dentia  Temporum  et  periodos  Annorum;  Diluviorum, 
Fervorum,  Siccitatum,  et  similium. 

16.  Historia  Terras  et  Maris;  Figurae  et  Ambitus  ipsorum  et 

Configurationis  ipsorum  inter  se,  atque  Exporrectionis 
ipsorum  in  latuna  aut  angustum;  Insularum  Terras  in 
Mari,  Sinuum  Maris,  et  Lacuum  salsorum  in  Terra, 
Isthmorum,  Promontoriorum. 

17.  Historia  Motuum  (si  qui  sint)  globi  Terras  et  Maris;  et 

ex  quibus  Experimentis  illi  colligi  possint. 

18.  Historia  Motuum  majorum  et  Perturbationum  in  Terra  et 

Mari ;  nempe  Terras  Motuum  et  Tremorum  et  Hiatuum, 
Insularum  de  novo  enascentium,  Insularum  fluctuan- 
tium,  Abruptionum  Terrarum  per  ingressum  Maris,  Inva- 
sionum  et  Illuvionum,  et  contra  Desertionum  Maris ; 
Eruptionum  Ignium  e  Terra,  Eruptionum  subitanea- 
rum  Aquarum  e  Terra,  et  similium. 

19.  Historia  Geographica  Naturalis,  Montium,  Vallium,  Syl- 

varum,  Planitierum,  Arenarum,  Paludum,  Lacuum, 
Fluviorum,  Torrentium,  Fontium,  et  omnis  diversitatis 
scaturiginis  ipsorum,  et  similium ;  missis  Gentibus,  Pro- 
vinciis,  Urbibus,  et  hujusmodi  Civilibus. 

20.  Historia    Fluxuum    et    Refluxuum    Maris,     Euriporum, 

Undulationum  et  Motuum  Maris  aliorum. 

21.  Historia  casterorum  Accidentium   Maris;   Salsuginis  ejus, 

Colorum  diversorum,  Profunditatis :  et  Rupium,  Mon- 
tium,  et  Vallium  submarinorum,  et  similium. 

Sequuntur  Historic  Massarum  Majorum. 

22.  Historia  Flammaa,  et  Ignitorum. 

23.  Historia  Aeris,  in  Substantia,  non  in  Configuratione. 

24.  Historia  Aquas,  in  Substantia,  non  in  Configuratione. 

25.  Historia  Terras  et  diversitatis  ejus,  in  Substantia,  non  in 

Configuratione. 

Sequuntur  Historice  Specierum. 

26.  Historia  Metallorum  perfectorum,  Auri,  Argenti ;    et  Mi- 

nerarum,  Venarum,  Marcasitarum  eorundem:  Operaria 
quoque  in  Mineris  ipsorum. 

27.  Historia  Argenti  Vivi. 

28.  Historia  Fossilium  ;  vcluti  Vitrioli,  ct  Sulplmris,  etc. 


SECUNDUM   CAPITA.  407 

29.  Historia  Gemmarum;  veluti  Adamantis,  Rubini,  etc. 

30.  Historia  Lapidum ;  ut  Marmoris,  Lapidis  Lydii,  Silicis, 

etc. 

31.  Historia  Magnetis. 

32.  Historia  Corporum  Miscellaneorum,  quae  nee  sunt  Fossilia 

prorsus,  nee  Vegetabilia;  ut  Salium,  Succini,  Ambrae- 
griseae,  etc. 

33.  Historia  Chymica  circa  Metalla  et  Mineralia. 

34.  Historia  Plantarum,  Arborum,  Fruticum,  Herbarum:  et 

Partium  eorum,  Eadicum,  Caulium,  Ligni,  Foliorum, 
Florum,  Fructuum,  Seminum,  Lachrymarum,  etc. 

35.  Historia  Chymica  circa  Vegetabilia. 

36.  Historia  Piscium,  et  Partium  ac  Generationis  ipsorum. 

37.  Historia  Volatilium,  et  Partium  ac  Generationis  ipsorum. 

38.  Historia  Quadrupedum,  et  Partium  ac  Generationis  ipso- 

rum. 

39.  Historia  Serpentum,  Vermium,  Muscarum,  et  cseterorum 

Insectorum  ;  et  Partium  ac  Generationis  ipsorum. 

40.  Historia  Chymica  circa  ea  quae  sumuntur  ab  Animalibus. 

Sequuntur  Historice  Hominis. 

41.  Historia   Figurae    et   Membrorum    externorum   Hominis, 

Staturae,  Compagis,  Vultus,  et  Lineamentorum ;  eorum- 
que  varietatis  secundum  Gentes  et  Climata,  aut  alias 
minores  differentias. 

42.  Historia  Physiognomica  super  ipsa. 

43.  Historia  Anatomica,  sive  Membrorum  internorum  hominis ; 

et  varietatis  ipsorum,  quatenus  invenitur  in  ipsa  natural! 
compage  et  structura,  et  non  tantum  quoad  morbos  et 
accidentia  praeternaturalia. 

44.  Historia  partium  similarium  Hominis  ;  ut  Carnis,  Ossium, 

Membranarum,  etc. 

45.  Historia  Humorum  in  Homine ;  Sanguinis,   Bilis,  Sper- 

matis,  etc. 

46.  Historia    Excrementorum ;     Sputi,   Urinarum,    Sudorum, 

Sedimentorum,  Capillorum,  Pilorum,  Rediviarum,  Un- 
guium,  et  similium. 

47.  Historia  Facultatum;  Attractionis,  Digestionis,  Retentio- 

nis,  Expulsionis,  Sanguificationis,  Assimilation! s  alimen- 
torum  in  membra,  Versionis  Sanguinis  et  Floris  ejus 
in  Spiritum,  etc. 

D  D  4 


408  CATALOGUS  H1STOR1ARUM  PARTICULARIUM, 

48.  Historia   Motuum  Naturalium    et   Involuntariorum ;    ut 

Motus  Cordis,   Motus  Pulsuum,  Sternutationis,  Motus 
Pulmonum,  Motus  Erectionis  Virgae,  etc. 

49.  Historia  Motuum  mixtorum  ex  naturalibus  et  voluntariis  ; 

veluti  Respirationis,  Tussis,  Urinationis,  Sedis,  etc. 

50.  Historia  Motuum  Voluntariorum ;   ut  Instrumentorum  ad 

voces  articulatas  ;  ut  Motuum  Oculorum,  Linguae,  Fau- 
cium,  Manuum,  Digitorum ;  Deglutitionis,  etc. 

51.  Historia  Somni  et  Insomniorum. 

52.  Historia  diversorum  Habituum  Corporis ;  Pinguis,  Maci- 

lenti ;  Complexionum  (quas  vocant),  etc. 

53.  Historia  Generatiouis  Hominum. 

54.  Historia  Conceptionis,  Vivificationis,  Gestationis  in  Ute- 

ro,  Partus,  etc. 

55.  Historia  Alimentationis  Hominis,  atque  omnis  Edulii   et 

Potabilis,  atque  omnis  Diaetae  ;  et  Varietatis  ipsorum  se- 
cundum  gentes  aut  minores  differentias. 

56.  Historia  Augmentationis   et  Increment!  Corporis  in  toto 

et  partibus  ipsius. 

57.  Historia  Decursus  -ZEtatis ;  Infantiae,  Pueritiae,  Juventutis, 

Senectutis,  Longaevitatis,  Brevitatis  Vitae,   et  similium, 
secundum  gentes  et  minores  differentias. 

58.  Historia  Vitae  et  Mortis. 

59.  Historia   Medicinalis    Morborum,    et     Symptomatum    et 

Signorum  eorundem. 

60.  Historia  Medicinalis    Curae  et    Remediorum   et   Libera- 

tionum  a  Morbis. 

61.  Historia  Medicinalis   eorum   quas   conservant   Corpus   et 

Sanitatem. 

62.  Historia  Medicinalis  eorum  quae  pertinent  ad  Formam  et 

Decus  Corporis,  etc. 

63.  Historia  Medicinalis  eorum  quae  corpus  alterant,  et  per- 

tinent ad  Regimen  Alterativum. 

64.  Historia  Pharmaco-polaris. 

65.  Historia  Chirurgica. 

66.  Historia  Chymica  circa  Medicinas. 

67.  Historia  Visus  et  Visibilium,  sive  Optica. 

68.  Historia  Picturas,  Sculptoria,  Plastica,  etc. 

69.  Historia  Auditus  et  Sonorum. 

70.  Historia  Musica. 


SECUNPUM  CAPITA.  409 

71.  Historia  Olfactus,  et  Odorum. 

72.  Historia  Gustus,  et  Saporum.  : 

73.  Historia  Tactus,  et  ejus  Objectorum.  '    ..: 

74.  Historia  Veneris,  ut  speciei  Tactus. 

75.  Historia  Dolorum  corporeorum,  ut  speciei  Tactus. 

76.  Historia  Voluptatis  et  Doloris  in  genere. 

77.  Historia  Affectuum ;  ut  Irae,  Amoris,  Verecundiae,  etc. 

78.  Historia  Facultatum  Intellectualium ;  Cogitativae,  Plum- 

tasiae,  Discursus,  Memoriae,  etc. 

79.  Historia  Divinationum  Naturalium. 

80.  Historia  Dignotionum,  sive  Diacrisiura  occultarum  Natu- 

ralium. 

81.  Historia    Coquinaria,    et    artium  subservient! u in,  veluti 

Macellaria,  Aviaria,  etc. 

82.  Historia  Pistoria  et  Panificiorum,  et  artium  subservien- 

tium,  ut  Molendinaria,  etc. 

83.  Historia  Vinaria. 

84.  Historia  Cellaria,  et  diversorum  generum  Potus. 

85.  Historia  Bellariorum  et  Confecturarum. 

86.  Historia  Mellis. 

87.  Historia  Sacchari. 

88.  Historia  Lacticiniorum. 

89.  Historia  Balneatoria,  et  Unguentaria. 

90.  Historia  Miscellanea  circa  curam   corporis;    Tonsorum, 

Odorariorum,  etc. 

91.  Historia  Auri-fabrilis,  et  artium  subservientium. 

92.  Historia  Lanificiorum,  et  artium  subservientium. 

93.  Historia  Opificiorum  e  Serico  et  Bombyce,  et  artium  sub- 

servientium. 

94.  Historia  Opificiorum  ex  Lino,  Cannabio,  Gossipio,  Setis, 

et  aliis  Filaceis  ;  et  artium  subservientium. 

95.  Historia  Plumificiorum. 

96.  Historia  Textoria,  et  artium  subservientium. 

97.  Historia  Tinctoria. 

98.  Historia  Coriaria,  Alutaria,  et  artium  subservientium. 

99.  Historia  Culcitraria  et  Plumaria. 

100.  Historia  Ferri-Fabrilis. 

101.  Historia  Latomise  sive  Lapicidarum. 

102.  Historia  Lateraria,  et  Tegularia. 

103.  Historia  Figularis. 


410          CATALOGUS  HISTORIARUM  PARTICULARIUM. 

104.  Historia  Casmentaria,  et  Crustaria. 

105.  Historia  Ligni-Fabrilis. 

106.  Historia  Plumbaria. 

107.  Historia  Vitri  et  omnium  Vitreorum  et  Vitriaria. 

108.  Historia  Architectures  in  genere. 

109.  Historia  Plaustraria,  Rhedaria,  Lecticaria,  etc. 

110.  Historia  Typographica,  Libraria,  Scriptoria,  Sigillatoria ; 

Atramenti,  Calami,  Papyri,  Membrane,  etc. 

111.  Historia  Cerae. 

112.  Historia  Viminaria. 

113.  Historia  Storearia,  et  Opificiorum  ex   Stramine,  Scirpis, 

et  similibus. 

114.  Historia  Lotricaria,  Scoparia,  etc. 

115.  Historia  Agriculture,  Pascuarias,  Cultus  Sylvarum,  etc. 

116.  Historia  Hortulana. 

117.  Historia  Piscatoria. 

118.  Historia  Venationis  et  Aucupii. 

119.  Historia  Rei  Bellicse,  et  artium  subservientium ;  ut  Ar- 

mamentaria, Arcuaria,  Sagittaria,  Sclopetaria,  Tormen- 
taria,  Balistaria,  Machinaria,  etc. 

120.  Historia  Rei  Nautica3,  et  Practicarum  et  artium  subser- 

vientium. 

121.  Historia   Athletica,    et    omnis    generis    Exercitationum 

Hominis. 

122.  Historia  Rei  Equestris. 

123.  Historia  Ludorum  omnis  generis. 

124.  Historia  Praestigiatorum  et  Circulatorum. 

125.  Historia    Miscellanea    diversarum    Materiarum     Artifi- 

cialium  ;   ut  Esmaltse,  Porcellana3,  complurium  Ca3men- 
torum,  etc. 

126.  Historia  Salium. 

127.  Historia   Miscellanea  diversarum   Machinarum,  et   Mo- 

tuum. 

128.  Historia  Miscellanea  Experimentorum  Vulgarium,    qua3 

non  coaluerunt  in  Artem. 

» 

Etiam  Mathematicarum  purarum  Histories  conscribendce  sunt, 
licet  sint  potius  observationes  quam  experimenta. 

129.  Historia  naturarum  et  potestatum  Numerorum. 

130.  Historia  naturarum  et  potestatum  Figurarum. 


411 


Non  abs  re  fuerit  admonere  quod,  cum  necesse  sit  multa  ex 

experimentis   sub  duobus   titulis  vel  pluribus  cadere  (veluti 

Historia  Plantarum,  et  Historia  Artis  Hortulanae  multa  habe- 

bunt  fere  communia),  commodior  sit  Inquisitio  per  Artes,  Dis- 

positio  vero  per  Corpora.     Parum  enim   nobis   curse  est   de 

artibus  ipsis  mechanicis,  sed  tantum  de  iis  quse 

afferunt  ad  instruendam  Phllosophiam. 

Verum  haec   e   re   nata 

melius  regentur. 


FINIS. 


DE 

AUGMENTIS    SCIENTIARUM. 


415 


PREFACE, 


IN  a  letter  dated  June  30,  1622,  Bacon  speaks  of  the  De 
Augmentis  Scientiarum  as  a  work  already  in  the  hands  of  trans- 
lators, and  likely  to  be  finished  by  the  end  of  the  summer. 
"  Librum  meum  de  progressu  Scientiarum  traducendum  com- 
misi.  Ilia  translatio,  volente  Deo,  sub  finem  sestatis  perfi- 
cietur."1  Therefore,  though  it  was  not  published  till  the 
autumn  of  1623,  it  may  be  considered  as  coming,  in  order  of 
composition,  next  among  the  Philosophical  works  to  the  Novum 
Organum  and  Parasceve. 

It  was  intended  to  serve  for  the  first  part  of  the  Instauratio 
Magna,  according  to  the  plan  laid  out  in  the  Distributio  Operis, 
—  the  part  which  is  there  entitled  Partitiones  Scientiarum, 
and  described  as  exhibiting  a  complete  survey  of  the  world  of 
human  knowledge  as  it  then  was,  — "  Scientiae  ejus  sive  do- 
ctrinze  in  cujus  possessione  humanum  genus  hactenus  versatur 
summam  sive  descriptionem  universalem."  The  relation  which 
it  bears  to  the  rest  of  the  work  is  best  explained  in  the  dedica- 
tory letter  prefixed  to  the  Dialogue  of  a  Holy  War.  ft  And 
again,  for  that  my  book  of  Advancement  of  Learning  may  be 
some  preparative  or  key  for  the  better  opening  of  the  Instaura- 
tion,  because  it  exhibits  a  mixture  of  new  conceits  and  old, 
whereas  the  Instauration  gives  the  new  unmixed,  otherwise 
than  with  some  aspersion  of  the  old  for  taste's  sake,  I  have 
thought  good  to  procure  a  translation  of  that  book  into  the 
general  language,  not  without  great  and  ample  additions  and 
enrichment  thereof,  especially  in  the  second  book,  which  han- 
dleth  the  partition  of  sciences;  in  such  sort  as  I  hold  it2  may 

1  Letter  to  Father  Redempt.  Baranzan. 

2  That  is,  the  second  book  ;  as  appears  more  clearly  from  the  Latin  version  of  this 
letter,  which  was  written  later.     "  Idque  ita  cumulate  praestiti  ut  judicem  libium  ilium 
jam  in  plures  divisum,  pro  prima  Instaurationis  parte  haberi  posse,  quam  Partitionwn 

Scientiarum  nomine  antea  insignivi." 


416  PREFACE   TO 

serve  in  lieu  of  the  first  part  of  the  Instauration,  and  acquit  my 
promise  in  that  part." 

But  why,  when  Bacon  determined  to  fit  this  work  for  that 
part,  did  he  not  give  it  the  proper  title  ?  Curious  as  he  always 
was  in  the  choice  of  names,  why  not  call  it  "  Partitiones  Scien- 
tiarum,"  which  describes  the  proper  business  of  the  first  part  of 
the  Instauratio,  instead  of  "  De  dignitate  et  augmentis  Scien- 
tiarum,"  which  passes  it  by  ? 

The  answer,  I  think,  is  that  he  felt  it  would  be  inappropriate. 
The  form  in  which  the  De  Augmentis  was  cast  retained  so 
strong  an  impress  of  the  original  design  out  of  which  it  grew, 
—  a  design  truly  and  exactly  described  in  the  title,  and  having 
no  immediate  reference  to  the  ultimate  plan  of  the  Instauratio, 
—  that  another  title  referring  to  another  design  would  have 
been  manifestly  unfit.  When  he  wrote  the  Advancement  of 
Learning,  he  was  already  engaged  upon  a  work  concerning  the 
Interpretation  of  Nature,  which  (to  judge  from  the  fragments 
and  sketches  that  remain)  was  meant  to  begin  at  once  where  the 
Novum  Organum  begins,  without  any  preliminary  review  of  the 
existing  condition  of  knowledge  ;  a  work  corresponding  to  that 
which  in  the  foregoing  extract  he  calls  "  the  Instauration,"  as 
distinguished  from  the  Advancement  of  Learning,  which  was  to 
serve  as  "  a  preparative  or  key  "  to  it ;  and  the  writing  of  a 
book  which  should  exhibit  a  complete  and  particular  survey  of 
the  state  of  knowledge  then  extant  in  the  world  was,  I  suspect, 
a  by-thought  suggested  by  a  particular  accident. 

However  Bacon  may  have  underrated  the  difficulties  of  the 
reform  which  he  proposed,  he  was  well  aware  that  it  could 
not  be  carried  into  effect  by  a  private  man.  A  private  man 
might  suggest  the  course,  and  produce  a  specimen ;  but  the 
execution  of  the  work  on  a  scale  of  adequate  magnitude  re- 
quired the  means  and  influence  of  a  King  or  a  Pope.  Now  it 
happened,  by  a  very  singular  accident,  that  while  he  was  engaged 
in  considering  and  maturing  his  plan  there  succeeded  to  the 
throne  of  England  a  man  whose  tastes  and  previous  training 
qualified  him  more  than  most  other  men  to  take  an  earnest, 
active,  and  intelligent  interest  in  it.  James  the  First  was  a 
man  of  peace  by  principle  and  inclination,  of  solid,  various,  and 
extensive  learning,  and  of  great  intellectual  activity.  It  is 
difficult  even  now  to  say  why  he  might  not  have  proved,  in  the 
province  of  letters,  a  great  governor.  At  that  time,  when  his 


DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM.  417 

faults  were  not  yet  known,  he  must  have  appeared  like  the  very 
man  for  such  an  office.  To  Bacon  it  would  naturally  seem  an 
object  of  the  first  importance  to  engage  him,  if  possible,  as  a 
patron  of  the  new  philosophy ;  and,  as  men's  minds  are  most 
impressible  in  times  of  transition,  he  would  wish  to  lose  no 
time  in  attempting  to  give  his  ambition  a  turn  in  that  di- 
rection, while  his  fortune  was  fresh,  his  course  unsettled,  his 
imagination  excited  and  open  to  great  ideas.  For  this  pur- 
pose, however,  the  work  on  the  Interpretation  of  Nature  was 
not  forward  enough  to  be  available,  nor  very  fit  perhaps  in 
itself,  had  it  been  more  forward  than  it  was.  The  idea  was 
too  new,  the  scheme  too  vast,  the  end  too  remote,  to  engage 
the  serious  attention  of  a  king  nearly  forty  years  old,  who  had 
been  bred  in  the  ancient  learning  and  attained  a  proficiency  in  it 
of  which  he  was  proud.  "  Restat  unica  salus  ac  sanitas  ut  opus 
mentis  universum  de  integro  resumatur"  was  an  avowal  which 
might  well  startle  him.  Not  so  a  work  representing  the  state  of 
human  science  as  it  was,  and  the  means  of  perfecting  and  ex- 
tending it  in  many  new  directions.  This  lay  in  James's  own  pro- 
vince ;  of  the  review  of  what  had  been  already  done  few  men  of 
his  time  were  better  qualified  to  judge ;  few  perhaps  were  more 
likely  to  be  attracted  and  excited  by  the  prospect  of  doing 
more.  Now  Bacon's  own  travels  in  search  of  the  light  he  had 
been  looking  for  had  carried  him  over  the  whole  surface  of 
the  intellectual  globe ;  and  he  was  therefore  well  qualified  to 
report  upon  the  condition  of  it, — to  declare  how  far  and  in 
what  directions  the  dominion  of  knowledge  had  been  already 
advanced,  what  regions  were  still  unexplored  and  unsubdued, 
and  what  measures  might  best  be  taken  to  bring  them  into 
subjection.  Such  a  representation  was  likely  enough  to  make 
an  impression  on  a  mind  constituted  and  trained  like  that  of 
James  the  First.  Possibly  it  might  even  rouse  him  to  take  up 
the  extension  of  knowledge  as  a  royal  business ;  in  which  case 
the  new  philosophy  would  have  started  with  advantages  not 
otherwise  to  be  hoped  for. 

This  work  therefore  Bacon  seems  to  have  set  about  at 
once.  There  is  reason  to  believe  that  the  first  book  of  the 
Advancement  of  Learning,  which  treats  of  the  excellence  and 
dignity  of  knowledge  as  a  pursuit  for  kings  and  statesmen,  was 
written  in  1603,  immediately  after  James's  accession  ;  and  the 
second,  which  treats  of  the  deficiencies  remaining  and  the  sup- 

VOL.  i.  E  E 


418  PREFACE  TO 

plies  required,  in  1605  ;  the  intervening  year  of  1604  having 
been  too  much  occupied  with  civil  business  to  allow  much 
leisure  for  the  prosecution  of  a  work  of  that  kind.  It  was  im- 
portant to  push  it  forward  as  fast  as  possible,  even  at  the  expense 
of  completeness :  for  the  very  object  for  which  I  suppose  it  to 
have  been  undertaken, —  that  of  making  an  impression  on  the 
king's  mind  while  it  was  in  the  best  state  to  receive  impressions, 
—  would  have  been  lost  by  delay;  and  accordingly  in  the 
autumn  of  1605  appeared  "the  Twoo  Bookes  of  Francis  Bacon, 
of  the  proficience  and  advancement  of  Learning,  divine  and 
humane ; "  with  many  marks  of  haste  in  form  and  composition, 
and  even  in  substance  not  altogether  adequate  to  the  argument 
in  hand,  but  nevertheless  well  enough  adapted  for  its  imme- 
diate purpose,  if  I  have  rightly  conjectured  what  that  purpose 
was. 

If  this  be  the  true  history  of  the  Advancement  of  Learning, 
the  rest  follows  naturally.  The  stroke,  though  well  aimed, 
was  not  successful.  The  book  may  have  raised  James's  opinion 
of  Bacon,  but  it  did  not  inspire  him  with  any  zeal  for  the 
Great  Instauration.  There  it  was,  however ;  and  it  contained 
such  a  quantity  of  the  best  fruits  of  Bacon's  mind  and  so  many 
new  views  bearing  on  the  great  reform  which  he  meditated, 
that  it  seemed  a  pity  not  to  find  a  place  for  it  in  the  great 
work.  This  was  easily  done  by  enlarging  the  original  design 
so  as  to  include  a  preliminary  survey  of  the  existing  state  of 
knowledge ;  in  which  case  the  substance  of  the  second  book  of 
the  Advancement  might  do  duty  as  the  first  part  of  the  Instau- 
ratio  Magna.  If  we  knew  when  the  fragment  entitled  Partis 
Instaurationis  Secunda  Delineatio  was  written,  we  might  almost 
fix  the  time  at  which  this  enlargement  of  the  original  design 
was  resolved  upon.  For  in  that  fragment  Bacon  proposes  to 
distribute  the  whole  subject  of  the  Interpretation  of  Nature 
through  the  second,  third,  fourth,  fifth,  and  sixth  parts  of  the 
work,  exactly  as  in  the  Distributio  Operis  ;  a  place  being  re- 
served for  a  first  part,  though  the  nature  of  its  contents  is  not 
specified.  And  from  the  Descriptio  Globi  Intellectualis,  which 
was  written  in  1612  and  appears,  as  I  have  elsewhere  remarked, 
to  be  a  commencement  of  the  Partitiones  Scientiarum  itself,  we 
may  partly  infer  the  form  in  which  he  then  intended  to  cast 
that  part. 

Why  he  afterwards  altered  his  intention  and  resolved  to  con- 


DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM.  419 

ent  himself  with  a  mere  translation  of  the  two  books  of  the 
Advancement  with  additions,  it  is  not  difficult  to  conjecture,  if 
we  take  into  account  the  circumstances  of  his  life.  When  the 
Novum  Organum  was  published  in  October  1620,  the  king  had 
just  resolved  to  call  a  new  Parliament  after  six  years'  inter- 
mission, and  questions  of  vital  interest  both  at  home  and  abroad 
hung  upon  the  issue  of  it.  The  necessary  preparations  for  the 
session,  Bacon's  own  impeachment  which  almost  immediately 
followed,  a  severe  illness  consequent  upon  that,  his  condemna- 
tion and  imprisonment,  negotiations  with  importunate  creditors, 
and  the  composition  of  the  History  of  Henry  the  Seventh,  which 
was  finished  in  October  1621,  must  have  given  him  occupation 
enough  during  the  next  twelve  months.  Then  came  the  ques- 
tion, how  he  was  to  proceed  with  the  Instauratio,  so  as  to  make 
the  most  of  such  time  and  means  as  remained.  Sixty-two  years 
old,  with  health  greatly  impaired,  an  income  scarcely  sufficient 
to  live  upon,  and  an  establishment  of  servants  much  reduced,  he 
could  not  afford  to  waste  labour  upon  things  not  essential.  The 
Novum  Organum  was  not  half  finished.  The  Natural  History 
was  not  even  begun,  and  no  fellow-labourer  had  yet  come  forward 
to  help  in  it.1  It  was  only  in  the  completion  of  the  first  of  the 
six  parts  that  he  could  hope  for  material  assistance  from  others. 
Even  this,  if  he  had  attempted  to  recast  it  in  the  form  which  I 
suppose  him  to  have  designed, —  the  form  indicated  in  the  De- 
scriptio  Gldbi  Intellectualis, — he  could  hardly  have  executed  by 
deputy  ;  whereas  a  translation  of  the  Advancement  of  Learning 
might  be  so  executed,  and  would  need  only  corrections  and 
additions  to  make  it  a  complete  survey  of  the  intellectual  globe, 
adequate  in  substance  to  its  place,  though  not  symmetrical  in 
form.  Accordingly,  "  by  help  of  some  good  pens  which  did  not 
forsake  him,"  he  proceeded  at  once  to  put  this  in  train,  and  then 
turned  his  own  attention  to  the  Natural  History,  which  he  con- 
sidered as  "  basis  totius  negotii" 

Concerning  the  causes  which  delayed  the  publication  of  the 
De  Augmentis  a  twelvemonth  beyond  the  expected  time,  I 
have  no  information.  But  it  is  probable  that  the  additions 
which  suggested  themselves  as  he  proceded  were  far  larger  than 
he  had  anticipated ;  being  indeed  in  the  second  book  as  much 
again  as  the  original,  and  more.  The  measures  which  he  took 

1  "  Neque  huic  rei  deero  quantum  in  me  est.  Utinam  habeam  et  adjutores 
idoneos." — Letter  to  Father  Redempt.  Baranzan,  30  June,  1 622. 

E  E  2 


420  PREFACE   TO  DE   AUG.    SCIENTIARUM. 

however  were  in  this  instance  quite  successful ;  and  by  sacri- 
ficing a  little  symmetry  of  form,  he  succeeded  in  effectually 
preserving  the  substance  of  this  first  part  of  his  great  work.1 

Tenison  mentions  "  Mr.  Herbert" — that  is,  George  Herbert, 
the  poet — as  one  of  the  translators  employed.  But  we  have  it 
upon  Rawley's  authority  that  Bacon  took  a  great  deal  of  pains 
with  it  himself  (proprio  marte  plurimum  desudavit) — so  that 
we  must  consider  the  whole  translation  as  stamped  with  his 
authority.  Many  years  before  he  had  asked  Dr.  Playfer  to 
do  it ;  who  (according  to  Tenison)  sent  him  a  specimen,  but 
"  of  such  superfine  Latinity,  that  the  Lord  Bacon  did  not  en- 
courage him  to  labour  further  in  that  work,  in  the  penning 
of  which  he  desired  not  so  much  neat  and  polite,  as  clear  mascu- 
line and  apt  expression." 2  And  it  is  not  improbable  that  some 
such  difficulty  may  have  occurred.  But  Playfer's  failure  may 
be  sufficiently  accounted  for  by  the  state  of  his  health.  A 
memorandum  in  the  Commentarius  Solutus  dated  26  July,  1608 
— "  Proceeding  with  the  translation  of  my  book  of  Advance- 
ment of  Learning — hearkening  to  some  other  if  Playfer  should 
fail," — shows  that  at  that  time  it  was  still  in  his  hands  ;  and  he 
died  at  the  beginning  of  the  next  year. 

I  have  only  to  add  that  all  the  notes  to  this  work  which  bear 
no  signature  are  Mr.  Ellis's,  except  such  parts  of  them  as  are 
inserted  within  brackets.  These,  as  well  as  all  notes  signed 
J.  S.,  are  mine. 

J.  S. 


1  The  volume  in  which  it  originally  appeared  bore  the  following  general  titlepage  : 
Opera.  Francisci  Baronis  de  Verulamio,  vice-comitis  Sancti  Albani,  Tomus  primus. 
Qui  continet  De  Augmentis  Scientiarum  libros  IX.  Ad  regem  suum.  Londini,  in 
officina  Joannis  Haviland,  MDCXXIII.  But  this  had  reference  to  a  collection 
(which  he  then  meditated)  of  all  his  works,  in  Latin ;  not  to  the  order  of  the 
Instauratio,  which  was  not  in  a  condition  to  be  published  consecutively.  See  Epistola 
ad  Fvlgentinm  :  Opuscula,  p.  172. 

1  Baccniana,  p.  26. 


421 


GULIELMUS    RAWLEY 

SA.CRJE    THEOLOGY    PROFESSOR, 

ILLUSTRISSIMI   DOMINI   D.   FRANCISCI   BARONIS   DE   VERULAMIO, 
VICE-COMITIS    SANCTI   ALBANI,    SACELLANUS, 

LECTORI    S. 

CUM  Domino  meo  placuerit  eo  me  dignari  honore,  ut  in 
edendis  operibus  suis  opera  mea  usus  sit;  non  abs  re  fore  ex- 
istimavi,  si  lectorem  de  aliquibus  quae  ad  hunc  primum  tomum 
pertinent  breviter  moneam.  Tractatum  istum  de  Dignitate  et 
Augmentis  Scientiarum  ante  annos  octodecim  edidit  Dominatio 
sua  lingua  patria,  in  duos  tantummodo  libros  distributum ;  et 
Regias  suae  Majestati  dicavit  quod  et  nunc  facit.  Non  ita 
pridem  animum  adjecit  ut  in  Latinam  linguam  verteretur.  In- 
audierat  siquidem  illud  apud  exteros  expeti.  Quinetiam  solebat 
subinde  dicere  libros  modernis  linguis  conscriptos  non  ita  multo 
post  decocturos.  Ejus  igitur  translationem,  ab  insignioribus 
quibusdam  eloquentia  viris  elaboratam,  propria  quoque  recen- 
sione  castigatam,  jam  emittit.  Ac  liber  primus  certe  quasi 
mera  translatio  est,  in  paucis  admodum  mutatus:  At  reliqui 
octo,  qui  Partitiones  Scientiarum  tradunt,  atque  unico  ante  libro 
continebantur,  ut  novum  opus,  et  nunc  primum  editum,  prodit. 
Caussa  autem  prrecipua  qua3  Dominationem  suam  movit  ut  opus 
hoc  retractaret  et  in  plurimis  amplificaret,  ea  fuit;  quod  in 
Instauratione  Magna  (quam  diu  postea  edidit)  Partitiones  Scien- 
tiarum pro  prima  Instaurationis  parte  constituit ;  quam  sequere- 
tur  Novum  Organum  ;  clein  Historia  Naturalis  ;  et  sic  deinceps. 
Cum  igitur  reperiret  Partem  earn  de  Partitionists  Scientiarum 
jam  pridem  elaboratam  (licet  minus  solide  quam  argument! 
dignitas  postularet),  optimum  fore  putavit  si  retractaretur,  et 
redigeretur  in  opus  justum  et  completum.  Atque  hoc  pacto 
fidem  suam  liberari  intelligit  de  prima  parte  Instaurationis 
praestitam.  Quantum  ad  opus  ipsum,  non  est  tenuitatis  meas 

E  K   3 


422 

de  eo  aliquid  prsefari.  Praeconium  ei  quod  optime  conveniat 
existimo  futurum  illud,  quod  Demosthenes  interdum  dicere 
solebat  de  rebus  gestis  Atheniensium  veterum  ;  Laudatorem  Us 
dignum  esse  solummodo  Tempus.  Deum  Opt:  Max:  obnixe 
precor,  ut  pro  dignitate  operis  fructus  uberes  diuturnique  et 
auctori  et  lectori  contingant. 


FRANCISCI   BARONIS   DE  VERULAMIO, 

VICE-COMITIS    SANCTI    ALBANI, 

DE 

DIGNITATE  ET  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

LIBRI    IX. 


AD   REGEM    SUUM. 


E  E   4 


425 


PARTITIONS  SCIENTIARUM, 

BT 

ARGUMENTA  SINGULORUM  CAPITUM. 


LIBER  II.1 

CAPUT  i. 

PARTITIO  Universalis  Doctrinae  Humanae,  in  Historiam, 
Poesim,  Philosophiam ;  secundum  tres  Facilitates  Intellectus, 
Memoriam,  Phantasiam,  Rationem ;  quodque  eadem  partitio 
competat  etiam  Theologicis. 

CAP.  ii. 

Partitio  Historiae  in  Naturalem  et  Civilem;  Ecclesiastica  et 
Literaria  sub  Civili  comprehensis.  Partitio  Historiae  Na- 
turalis,  ex  Subjecto  suo,  in  Historiam  Generationum,  Prater- 
Generationum,  et  Artium. 

CAP.  in. 

Partitio  Historiae  Naturalis  secunda,  ex  Usu  et  Fine  suo,  in 
Narrativam,  et  Inductivam  :  quodque  Finis  nobilissimus  Hi- 
storiae Naturalis  sit,  ut  ministret  et  in  ordine  sit  ad  condendam 
Philosophiam  ;  quern  Fin  em  intuetur  Inductiva.  Partitio  Hi- 
storiae Generationum  in  Historiam  Ccelestium,  Historian!  Meteo- 
rorum,  Historiam  Globi  Terrce  et  Marts,  Historiam  Massarum 
sive  Collegiorum  Majorum,  et  Historiam  Specierum,  sive  Col" 
legiorum  Minorum. 

CAP.  iv. 

Partitio  Historiae  Civilis  in  Ecclesiasticam,  Literariam,  et 
(quae  generis  nomen  retinet)  Civilem :  quodque  Historia  Lite- 
raria desideretur.  Ejus  conficiendae  praecepta. 

1  The  argument  of  the  first  book  is  not  alluded  to  here,  but  may  be  sufficiently 
described  as  De  Dignitate  Scientiarum.  That  book  is  to  be  considered  as  a  kind  of 
inaugural  address.  The  business  begins  with  the  second.  —  J.  S. 


426  PARTITIONES  SCIENTIARUM. 

CAP.  v. 
De  dignitate  et  difficultate  Historiae  Civilis. 

CAP.  vi. 

Paititio  prima  Historiae  Civilis  (Specialis)  in  Memorias,  Anti- 
quitates,  et  Historiam  Justam. 

CAP.  vn. 

Partitio  Historiae  Justae,  in  Chronica  Temporum,  Vitas  Per- 
sonarum,  et  Relationes  Actionum.  Earum  partium  explicatio. 

CAP.  vin. 

Partitio  Historiae  Temporum,  in  Historiam  Universalem  et 
Particularem.  Utriusque  commoda,  et  incominoda. 

CAP.  ix. 

Partitio  secunda  Historiae  Temporum,  in  Annales  et  Acta 
Diurna. 

CAP.  x. 

Partitio  secunda  Historic  Civilis  (Specialis),  in  Meram  et 
Mixtam. 

CAP.  xi. 

Partitio  Historiae  Ecclesiasticae,  in  Ecclesiasticam  Specialem, 
Historiam  ad  Prophetias,  et  Historiam  Nemeseos. 

CAP.  xn. 

De  Appendicibus  Historiae,  quae  circa  Verba  hominum  (quem- 
admodum  Historia  ipsa  circa  Facta)  versantur:  Partitio  earum 
in  Orationes,  Epistolas,  et  Apophthegmata. 

CAP.  xin. 

De  secundo  membro  principali  Doctrinae  Humanae,  nempe 
Poesi.  Partitio  Poeseos  in  JVarrativam,  Dramaticam,  et  Para- 
bolicam.  Exempla  Parabolicas  tria  proponuntur. 

LIBER  in. 
CAP.  i. 

Partitio  Scientiae,  in  Theologiam  et  Pfulosophiam.  Partitio 
Philosophiae  in  Doctrinas  tres :  De  Numine,  De  Natura,  De 
Homine.  Constitutio  Philosophies  Primce,  ut  Matris  communis 
omnium. 


PARTITIONES  SCIENTIARUM.  427 

CAP.  II. 

De  Theologia  Naturali ;  et  Doctrina  de  Angelis  et  Spiritibus, 
que  ejusdem  est  Appendix. 

CAP.  in. 

Partitio  Naturalis  Philosophie,  in  Speculativam  et  Opera- 
tivam ;  quodque  ille  due  et  in  intentione  tractantis  et  in 
corpore  tractatus  segregari  debeant. 

CAP.  iv. 

Partitio  Doctrine  Speculative  de  Natura,  in  Physicam  (Spe- 
cialem),  et  Metaphysicam :  quarum  Physica  Caussam  Ejfici- 
entem,  et  Materiam,  Metaphysica  Caussam  Finalem,  et  Formam, 
inquirit.  Partitio  Physics  (Specialis)  in  Doctrinas  de  Prin- 
cipiis  Rerum,  de  Fabrica  Rerum  sive  de  Mundo,  et  de  Varietate 
Rerum.  Partitio  Doctrinae  de  Varietate  Rerum,  in  Doctrinam 
de  Concretis  et  Doctrinam  de  Abstractis.  Partitio  Doctri- 
ne de  Concretis  rejicitur  ad  easdem  partitiones  quas  susci- 
pit  Historia  Naturalis.  Partitio  Doctrinas  de  Abstractis,  in 
Doctrinam  de  Schematismis  Materics  et  Doctrinam  de  Motibus. 
Appendices  due  Physice  Speculative :  Problemata  Naturalia, 
Placita  Antiquorum  Philosophorum.  Partitio  Metaphysicse,  in 
Doctrinam  de  Formis  et  Doctrinam  de  Caussis  Finalibus. 

CAP.  v. 

Partitio  Operative  Doctrine  de  Natura,  in  Mechanicam,  et 
Magiam :  que  respondent  partibus  Speculative,  —  Physice 
Mechanica ;  Metaphysice  Magia.  Expurgatio  vocabuli  Magie. 
Appendices  due  Operative :  Inventarium  Opum  Humanaiiim, 
et  Catalogus  Polychrestorum. 

CAP.  vi. 

De  magna  Philosophie  Naturalis,  tarn  Speculative  quam 
Operative,  appendice  Mathematica  ;  quodque  inter  appendices 
potius  poni  debet,  quam  inter  scientias  substantivas.  Partitio 
Mathematics,  in  Puram  et  Mixtam. 

LIBEB  IV. 
CAP.  i. 

Partitio  Doctrinas  de  Homine,  in  Philosophiam  Humanitatis, 
et  Civilem.  Partitio  Philosophie  Humanitatis,  in  Doctrinam 
circa  Corpus  Hominis,  et  Doctrinam  circa  Animam  Hominis. 


428  PARTITIONES   SCIENT1ARUM. 

Constitutio  unius  Doctrina?  generalis  de  Natura,  sive  de  Statu 
Hominis.  Partitio  Doctrinaa  de  Statu  Hominis,  in  Doctrinam 
de  Persona  Hominis,  et  de  Foedere  Animi  et  Corporis.  Partitio 
Doctrinse  de  Persona  Hominis,  in  Doctrinam  de  Miseriis  Ho- 
minis, et  de  Prcerogativis.  Partitio  Doctrinae  de  Foedere,  in 
Doctrinam  de  Indicationibus,  et  de  Impressionibus.  Assigna- 
tio  Physiognomies,  et  Interpretationis  Somniorum  Naturalium, 
Doctrinae  de  Indicationibus. 

CAP.  ii. 

Partitio  Doctrinae  circa  Corpus  Hominis,  in  Medicinam, 
Cosmeticam,  Athleticam,  et  Voluptariam.  Partitio  Medicinas  in 
officia  tria:  viz.  in  Conservationem  Sanitatis,  Curationem  Mor- 
borum,  et  Prolongationem  Vitce :  quodque  pars  postrema  de 
Prolongatione  Vitae  disjungi  debeat  a  duabus  reliquis. 

CAP.  in. 

Partitio  Philosophic  Humanae  circa  Animam,  in  Doctrinam 
de  Spiraculo,  et  Doctrinam  de  Anima  Sensibili,  sive  Producta. 
Partitio  secunda  ejusdem  Philosophic,  in  Doctrinam  de  Sub- 
stantia  et  Facultatibus  AnimcB,  et  Doctrinam  de  Usu  et  Objectis 
Facultatum.  Appendices  duae  Doctrinae  de  Facultatibus  Animae ; 
Doctrina  de  Divinatione  Naturali,  et  Doctrina  de  Fascinatione. 
Distributio  Facultatum  Animae  Sensibilis,  in  Motum,  et  Sensum. 

LIBER   V. 

CAP.  i. 

Partitio  Doctrines  circa  Usum  et  Objecta  Facultatum  Animaa 
Humanas,  in  Logicam,  et  Ethicam.  Partitio  Logicas,  in  Artes 
Inveniendi,  Judicandi,  Retinendi,  et  Tradendi. 

CAP.  ii. 

Partitio  Inventivae,  in  Inventivam  Artium,  et  Argumentorum : 
quodque  prior  harum  (quaa  eminet)  desideretur.  Partitio  In- 
ventivas  Artium,  in  Experientiam  Literatam,  et  Organum  No- 
vum.  Delineatio  Experientiae  Literata?. 

CAP.  in. 

Partitio  Inventivae  Argumentorum,  in  Promptuariam,  ct 
Topicam.  Partitio  Topicae,  in  Generalem,  et  Particularem. 
Exemplum  Topica  Particularis,  in  Inquisitione  de  Gravi  et 
Levi. 


PARTITIONES  SCIENTIARUM.  429 

CAP.  iv. 

Partitio  Artis  Judicandi,  in  Judicium  per  Inductionem,  et 
per  Syllogismum :  quorum  prius  aggregatur  Organo  Novo. 
Partitio  prima  Judicii  per  Syllogismum,  in  Reductionem  Re- 
ctam,  et  Inversam.  Partitio  secunda  ejus,  in  Analyticam,  et 
Doctrinam  de  Elenchis.  Partitio  Doctrinae  de  Elenchis,  in  Elen- 
chos  Sophismatum,  Elenchos  Hermenice,  et  Elenchos  Imaginum, 
sive  Idolorum.  Partitio  Idolorum,  in  Idola  Tribus,  Idola 
Specus,  et  Idola  Fori.  Appendix  Artis  Judicandi,  viz.  De 
Analogia  Demonstrationum  pro  Natura  Subjecti. 

CAP.  v. 

Partitio  Artis  Retinendi  sive  Retentive,  in  Doctrinam  de 
Adminiculis  Memories,  et  Doctrinam  de  Memoria  ipsa.  Partitio 
Doctrinae  de  Memoria  ipsa,  in  Prcenotionem,  et  Emblema. 

LIBER  VI. 
CAP.  i. 

Partitio  Traditivae,  in  Doctrinam  de  Organo  Sermonis,  Do- 
ctrinam de  Metliodo  Sermonis,  et  Doctrinam  de  Illustrations 
Sermonis.  Partitio  Doctrinae  de  Organo  Sermonis,  in  Doctri- 
nam de  Notis  Rerum,  de  Locutione,  et  de  Scriptione :  quarum 
duae  Posteriores  Grammaticam  constituunt,  ejusque  Partitiones 
sunt.  Partitio  Doctrinae  de  Notis  Rerum,  in  Hierogtyphica,  et 
Characteres  Reales.  Partitio  secunda  Grammaticae,  in  Lite- 
rariam,  et  Philosophantem.  Aggregatio  Poeseos  quoad  Metrum 
ad  Doctrinam  de  Locutione.  Aggregatio  Doctrines  de  Ci~ 
phris  ad  Doctrinam  de  Scriptione. 

CAP.  ii. 

Doctrina  de  Methodo  Sermonis  constituitur  ut  Pars  Tradi- 
tivae Substantiva  et  Principalis.  Nomen  ei  inditur  Prudentia 
Traditivcs.  Enumerantur  Methodi  genera  di versa;  et  sub- 
junguntur  eorum  commoda,  et  incommoda. 

CAP.  in. 

De  Fundamentis  et  Officio  Doctrinae  de  Illustratione  Ser- 
monis, sive  Rhetoricae.  Appendices  tres  Rhetoricae,  quae  ad 
Promptuariam  tantummodo  pertinent;  Colores  Boni  et  Mali, 
tam  Simplicis  quam  Comparati;  Antitheta  Rerum;  Formulas 
Minores  Orationum. 

CAP.  iv. 

Appendices  generates  duse  Traditivae  :  Critica,  et  Pcsdagogica. 


430  PARTITIONES  SCIENTIARTJM. 

LIBER  VH. 
CAP.  i. 

Partitio  Ethicae,  in  Doctrinam  de  Exemplari,  et  Georgica 
Animi.  Partitio  Exemplaris  (scilicet  Boni),  in  Bonum  Simplex., 
et  Bonum  Comparatum.  Partitio  Boni  Simplicis  in  Bonum 
Individuate,  et  Bonum  Communionis. 

CAP.  ii. 

Partitio  Boni  Individualis,  vel  Suitatis,  in  Bonum  Activum, 
et  Bonum  Passivum.  Partitio  Boni  Passivi  in  Bonum  Con- 
servativum,  et  Bonum  Perfectivum.  Partitio  Boni  Communionis, 
in  Officia  Generalia,  et  Respectiva. 

CAP.  in. 

Partitio  Doctrinas  de  Cultura  Animi,  in  Doctrinam  de  Cha- 
racteribus  Animorum,  de  Affectibus,  et  de  Remediis  sive  Cura- 
tionibus.  Appendix  Doctrine  ejusdem,  de  Congruitate  inter 
Bonum  Animi  et  Bonum  Corporis. 

LIBER  VIII. 

CAP.  i. 

Partitio  Doctrinae  Civilis,  in  Doctrinam  de  Conversatione, 
Doctrinam  de  Negotiis,  et  Doctrinam  de  Imperio  sive  Republica. 

CAP.  ii. 

Partitio  Doctrinse  de  Negotiis,  in  Doctrinam  de  Occasionibus 
Sparsis,  et  Doctrinam  de  Ambitu  Vita.  Exemplum  Doctrine 
de  Occasionibus  Sparsis,  ex  Parabolis  aliquibus  Salomonis. 
Praacepta  de  Ambitu  Vitae. 

CAP.  in. 

Partitiones  Doctrinas  de  Imperio,  sive  Kepublica  omittuntur  : 
tantum  Aditus  fit  ad  Desiderata  duo ;  Doctrinam  de  Proferendis 
Finibus  Imperil,  et  Doctrinam  de  Justitia  Universali,  sive  de 
Fontibus  Juris.  Exempla  utriusque. 

LIBER  IX. 

CAP.  i. 

Partitiones  Theologiae  Inspiratae  omittuntur :  tantum  Aditus 
fit  ad  Desiderata  tria ;  Doctrinam  de  Legitimo  Usu  Rationis 
Humance  in  Divinis,  Doctrinam  de  Gradibus  Unitatis  in  Civitate 
Dei,  et  Emanationes  Scripturarum. 


431 


FRANCISCI  BARONIS  DE  VERULAMIO, 

VICE-COMITIS   SANCTI  ALBANI, 


LIBER    PRIMUS. 


SUB  veteri  Lege,  Rex  Optime,  erant  et  spontaneae  oblationes 
et  quotidiana  sacrificia ;  hsec  ex  rituali  cultu,  illae  ex  pia  alacri- 
tate  profectse.  Arbitror  equidem  deberi  tale  quidpiam  regibus 
a  servis  suis  ;  ut  scilicet  quisque  non  solum  muneris  sui  tributa, 
sed  et  amoris  pignora  deferat.  Atque  in  prioribus  illis  spero 
me  minime  defuturum ;  in  posteriori  autem  genere,  dubitavi 
quid  potissinmm  sumerem :  satius  autem  visum  est  hujusmodi 
aliquid  deligere,  quod  potius  ad  personae  tuas  excellentiam  quam 
ad  negotia  coronas  spectaret. 

Ego  saspissime  de  Maj  estate  tua,  ut  debeo,  cogitans,  (missis 
aliis  sive  virtutis  sive  fortunaa  tuas  dotibus)  magna  prorsus 
afficior  admiratione,  cum  intueor  excellentiam  earum  in  to 
virtutum  facultat unique,  quas  philosophi  intellectuales  vo- 
cant :  capacitatem  ingenii  tot  et  tanta  complexam,  firmitudi- 
nem  memories,  prehensionis  velocitatem,  judicii  penetrationem, 
elocutionisque  ordinem  simul  et  facilitatem.  Subit  profecto 
animum  quandoque  dogma  illud  Platonicum,  quo  asseritur, 
Scientiam  nihil  aliud  esse  quam  Reminiscentiam ;  animumque 
naturaliter  omnia  cognoscere,  native  luci,  quam  specus  corporis 
obumbraverat,  subinde  redditum.1  Certe  hujusrei  (si  in  quo  alio) 
relucet  in  Maj  estate  tua  exemplum  insigne  ;  cui  adeo  prompta 
est  mens  ad  concipiendam  flammam,  ubi  vel  levissima  earn  excita- 
verit  objecta  occasio,  vel  minima  aliens  cognitionis  scintilla 
affulserit.  Quemadmodum  igitur  de  regum  sapientissimo  Sacra 
perhibet  Scriptura,  Cor  illi  fuisse  tanquam  arenam  maris 2, 

1  See  the  Ph»do,  p.  75.,  and  other  places  in  Plato's  works;  particularly  the 
beginning  of  the  Meno.  And  compare  Arist.  Anal.  Pri.  ii.  21.,  where  the  passage 
in  the  Meno  is  referred  to. 

*  1  Kings,  4.  29. 


432  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

cujus  quanquam  massa  praegrandis,  partes  tamen  minutissimae ; 
sic  mentis  indidit  Deus  Majestati  tuae  crasim  plane  mirabilem, 
quas  cum  maxima  quaeque  complectatur,  minima  tamen  pre- 
hendat  nee  patiatur  efflu.ere :  cum  perdifficile  videatur  vel 
potius  impossibile  in  natura,  ut  idem  instrumentum  et  grandia 
opera  et  pusilla  apte  disponat.  Quantum  ad  elocutionem 
tuam,  occurrit  illud  Cornelii  Taciti  de  Augusto  Caesar e ; 
Augusta,  \n(\mt,  profluens,  et  qua  principem  virum  deceret,  elo- 
quentia  fu.it.1  Sane  si  recte  rem  perpendamus,  omnis  oratio 
aut  laboriosa  aut  affectata  aut  imitatrix,  quamvis  alioquin  ex- 
cellens,  nescio  quid  servile  olet,  nee  sui  juris  est.  Tuum  autem 
dicendi  genus  vere  regium  est,  profluens  tanquam  a  fonte,  et 
nihilominus,  sicut  naturae  ordo  postulat,  rivis  diductum  suis, 
plenum  facilitatis  foelicitatisque,  imitans  neminem  nemini  imi- 
tabile.  Atque  sicut  in  rebus  tuis  quae  tarn  ad  regnum  quam 
ad  domum  tuam  spectant,  virtus  videtur  cum  fortuna  certare ; 
mores  scilicet  optimi  cum  fcelici  regimine ;  spes  tuae  olim  pati- 
enter  et  pie  cohibitae,  cum  fausta  et  opportuna  speratorum 
adeptione  ;  tori  conjugalis  sancta  fides,  cum  fructu  conjugii  be- 
ato  in  sobole  pulcherrima ;  pia  et  principe  Christiano  dignis- 
sima  ad  pacem  propensio,  cum  simili  vicinorum  principum 
inclinatione  in  idem  votum  foeliciter  conspirantium ;  sic  et  in 
intellectus  tui  dotibus  non  levior  exoritur  lis  et  aemulatio,  si  eas 
quae  a  natura  ipsa  praebitas  sunt  et  infusae  cum  instructissima 
gaza  multiplicis  eruditionis  et  plurimarum  artium  scientia 
committamus.  Neque  vero  facile  fuerit  regem  aliquem  post 
Christum  natum  reperire,  qui  fuerit  Majestati  tuae  literarum 
divinarum  et  humanarum  varietate  et  cultura  comparandus. 
Percurrat  qui  voluerit  imperatorum  et  regum  seriem,  et  juxta 
mecum  sentiet.  Magnum  certe  quiddam  prasstare  reges  viden- 
tur,  si  delibantes  aliorum  ingenia  ex  compendio  sapiant,  aut  in 
cortice  doctrinae  aliquatenus  haereant,  aut  denique  literates 
ament  evehantque.  At  regem,  et  regem  natum,  veros  eruditio- 
nis fontes  hausisse,  imo  ipsummet  fontem  eruditionis  esse, 
prope  abest  a  miraculo.  Tuae  vero  Majestati  etiam  illud  ac- 
cedit,  quod  in  eodem  pectoris  tui  scrinio  Sacrae  Literae  cum 
profanis  recondantur;  adeo  ut  cum  Hermete  illo  Trismegisto 
triplici  gloria  insigniaris,  potestate  Regis,  illuminatione  Sacer- 

1  "  Augusto  prompta  ac  profluens,  qua  deceret  principem,  eloquentia  fuit." — Ann. 
xiii.  c.  3. 


LIBER   PRIMUS.  433 

dotis,  eruditione  Philosoptii.1  Cum  igitur  alios  reges  longe  hac 
laude  (proprie  quae  tua  est)  superes,  aequum  est  ut  non  solum 
prassentis  sseculi  fama  et  admiratione  celebretur,  aut  etiam 
historiarum  lumine  posteritati  transmittatur,  verum  ut  solido 
aliquo  in  opere  incidatur,  quod  et  regis  magni  potentiam  denotet, 
et  regis  tarn  insigniter  docti  imaginem  referat. 

Quare  (ut  ad  incceptum  revertar)  nulla  potior  mihi  visa  est 
oblatio,  quam  tractatus  aliquis  eo  spectans.  Hujus  argumen- 
tum  duabus  constabit  partibus.  In  priori  (qua?  levior  est, 
neque  tamen  ullo  modo  praetermittenda)  de  Scientiae  et  Lite- 

lum  per  omnia  excellentia  agendum  est;  et  simul  de  merito 
eorum,  qui  in  iisdem  provehendis  operam  strenue  et  cum  judicio 
impendunt.  Posterior  vero  pars  (quod  caput  rei  est)  proponet, 
quid  in  hoc  genere  hue  usque  actum  sit  et  perfectum ;  insuper 
et  ea  perstringet  quae  videntur  clesiderari ;  ut  quamvis  non 
ausim  seponere  aut  deligere  tuas  quod  praacipue  Majestati  com- 
mendem,  tamen  multa  et  varia  repraesentando  regias  tuas  co- 
gitationes  excitare  possim,  ut  proprios  pectoris  tui  thesauros 
excutias,  atque  inde,  pro  magnanimitate  tua  atque  sapientia, 
optima  quaeque,  ad  Artium  et  Scientiarum  terminos  proferendos, 
depromas. 

In  ipso  vestibulo  prioris  partis,  ad  purgandam  viam  et  quasi 
indicendum  silentium,  quo  melius  audiantur  testimonia  de  di- 
gnitate  literarum  absque  oblatratione  tacitarum  objectionum, 
statui  primo  loco  liberare  literas  opprobriis  et  vilipendiis  quibus 
impetit  eas  ignorantia,  sed  ignorantia  sub  non  uno  schemate ; 
modo  in  theologorum  zelotypia,  modo  in  politicorum  supercilio, 
modo  in  ipsorum  literatorum  erroribus  sese  ostentans  et  pro- 
dens.  Audio  primes  dicentes,  Scientiam  inter  ea  esse  quss 
parce  cauteque  admittenda  sunt;  Scientiae  nimium  appetitum 
fuisse  primum  peccatum,  unde  hominis  lapsus ;  hodieque  haerere 
serpentinum  quid  in  ea,  siquidem  ingrediens  tumorem  inducit ; 
Scientia  inftat 2 :  Salomonem  censere,  Faciendi  libros  nullum 
essejinem,  multamque  lectionem  carnis  esse  qfflictionem 3  ;  et  alibi, 
In  multa  sapientia  multam  esse  indignationem ;  et  Qui  auget 


1  "  A  noble  philosopher,  priest,  and  king  of  Egypt,  whom  our  writer,"  says  Philemon 
Holland,  commenting  on   Ammianus    Marcellinus,  "  calleth  termaximus,  others  tris- 
megistus  in  the  same  sense,  for  that  he  was  Philosophus  Maximus,  Sacerdos  Maximu?, 
and  Rex  Maximus."     There  is  however  no  doubt  that  the  real  Hermes,  or  the  writer 
of  the  works  ascribed  to  him,  was  a  neophyte  platonist  of  the  second  or  third  century. 
V.  Heeren,  Comment,  de  Fontibus  Eclog.  J.  Stobtei,"  §  41. 

2  1  Corinth.  8.  1.  *  Ecclesiast.  12.  12. 

VOL.  I.  F  F 


434  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

scientiam,  augere  et  dolorem  l :  D.  Pauli  monitum  esse,  Ne  de- 
cipiamur  per  inanem  philosophiam  2 :  quin  et  experientia  notum 
esse,  doctissimos  viros  haereticorum  Coryphseos,  doctissima  sae- 
cula  in  atheismum  proclivia  fuisse;  contemplationem  denique 
secundarum  causarum  authoritati  primas  causae  derogare. 

Ut  igitur  falsitatera  hujus  dogniatis  fundamentaque  ejus 
male  Jacta  aperiamus,  cuivis  obviam  est  istos  non  percipere, 
scientiam  qua?  lapsum  peperit  non  fuisse  puram  illam  primi- 
geniamque  scientiam  naturalem,  cujus  lumine  Homo  animalibus 
in  Paradise  adductis  nomina  ex  natura  imposuit 3,  sed  superbam 
illam  Boni  et  Mali,  per  quam  excutere  Deum  sibique  ipse  legem 
figere  ambivit.  Neque  certe  vis  ulla  scientias,  quanta  quanta 
sit,  inflat  mentem ;  cum  nihil  implere  animum,  nedum  distendere 
possit,  praeter  Deum  Deique  contemplationem ;  quare  Salomon, 
de  duobus  palmariis  inventionis  sensibus  (visu  atque  auditu) 
loquens,  ait  Oculum  videndo,  aurem  audiendo  non  satiari* ; 
quod  si  non  sit  impletio,  sequitur  continens  majus  esse  con- 
tento.  Haud  aliter  de  scientia  ipsa  animoque  humano  (cui 
sensus  sunt  tanquam  emissarii)  definit  his  verbis,  quae  Calen- 
dario  suo  Ephemeridique  omnium  rerum  tempora  describenti 
subnectit,  ita  concludens ;  Omnia  Deus  condidit,  ut  unumquodque 
pulcrum  sit  in  tempore  suo :  mundam  quoque  ipsum  indidit  cordi 
corum :  invenire  tamen  homo  non  potest  opus  quod  operatus  est 
Deus  ab  initio  usque  ad  Jinem.b  Quibus  verbis  baud  obscure 
innuit  Deum  fabricatum  esse  animum  humanum  instar  speculi 
totius  mundi  capacem,  ejusque  non  minus  sitientem  quam  oculum 
luminis;  neque  gestientem  solum  conspicere  varietates  vicissi- 
tudinesque  temporum,  verum  etiam  perscrutandi  explorandique 
immotas  atque  inviolabiles  naturae  leges  et  decreta  ambitiosum. 
Et  quamvis  innuere  videatur  summam  illam  naturae  ceconomiam 
(quam  appellat  Opus  quod  operatur  Deus  ab  initio  usque  ad 
finem*}  non  posse  inveniri  ab  homine,  hoc  non  detrahit  captui 
humano,  sed  in  impedimenta  doctrinae  rejiciendum ;  qualia  sunt 
vitse  brevitas,  studiorum  divortia,  scientiarum  traditio  prava  et 

1  Ecclesiast.  1.  18.  *  Coloss.  2.  8. 

*  This  reference  to  the  imposition  of  names  in  Paradise  in  illustration  of  natural 
knowledge,  is  common  in  the  writings  of  the  schoolmen.  Thus  S.  Thomas  Aquinas 
in  discussing  the  question  "  utrum  primus  homo  habuerit  scientiam  omnem,"  after 
stating  objections  alleged  against  the  affirmative  opinion,  thus  commences  his  refutation 
of  them.  "  Sed  contra  est  quod  ipse  imposuit  nomina  animalibus,  ut  dicitur  Gen.  2. 
Nomina  autem  debent  naturis  rerum  congruere ;  Ergo  Adam  scivit  naturas  omnium 
animalium,  et  pari  ratione  habuit  omnium  aliorum  scientiam. " 

4  Ecclesiast  1.  8.  »  Ecclesiast.  3.  11.  6   Proverbs,  xx.  27 


LIBER  PRIMUS.  435 

infida,  plurimaque  alia  incommoda  quibus  humana  condltio  irre- 
titur.  Siquidem  nullam  universi  partem  ab  humana  disqui- 
sitione  alienam  esse  satis  clare  alibi  docet,  inquiens,  Spiritus 
hominis  est  tanquam  lucerna  Dei,  qua  intima  arcana  explorat. 
Quare  si  tanta  sit  amplitude  captus  humani,  manifestum  est 
nullum  esse  periculum  a  quantitate  scientise,  utut  diffusa,  ne 
aut  tumorem  inducat  aut  excessum;  sed  a  qualitate  tantum, 
quae  quantulacunque  sit,  si  absque  antidote  sua  sumatur,  tna- 
lignum  quid  habet  atque  venenosum,  flatuosis  symptomatis 
plenissimum.  Hasc  antidotus  sive  aroma  (cujus  mixtio  temperat 
scientiam  eamque  saluberrimam  efficit)  est  charitas,  quod  etiam 
priori  clausulre  subjungit  Apostolus,  diceiis,  Scientia  inflat,  cha- 
ritas autem  cedificat.  Cui  consonum  est,  quod  alibi  docet ;  Si, 
inquit,  linguis  loquar  Angelorum  vel  hominum,  charitatem  autem 
non  habeam,  factus  sum  velut  as  resonans  aut  cymbalum  tinniens. l 
Non  quin  eximium  quid  sit  loqui  linguis  Angelorum  et  homi- 
num,  sed  quia  si  segregetur  a  charitate  neque  ad  commune  hu- 
mani generis  bonum  dirigatur,  potius  inanem  gloriam  exhibebit 
quam  solidum  fructum.  Censuram  quod  attinet  Salomonis  de 
excessu  legendi  scribendique  libros,  et  cruciatu  spiritus  e  scientia 
oriundo,  monitumque  etiam  Paulinum  Ne  decipiamur  per  inanem 
philosophiam 2 ;  si  recte  explicentur  ea  loca,  optime  ostendent 
veros  cancellos  et  limites  quibus  humana  scientia  circumsepitur, 
ita  tamen  ut  liberum  sit  ei  absque  omni  coarctatione  universam 
rerum  naturam  amplecti.  Sunt  enim  limites  tres.  Primus,  ne 
ita  foelicitatem  collocemus  in  scientia,  ut  interim  mortalitatis 
nostrae  oblivio  subrepat.  Secundus,  ne  sic  utamur  scientia  ut 
anxietatem  pariat,  non  animi  tranquillitatem.  Tertius,  ne  pu- 
temus  posse  nos  per  naturae  contemplationem  mysteria  divina 
assequi.  Nam  quantum  ad  primum,  optime  in  eodem  libro 
alibi  se  Salomon  explicat,  Satis,  inquit,  perspexi  sapientiam  tan-* 
turn  recedere  a  stultitia,  quantum  lucem  a  tenebris.  Sapientis  oculi 
in  capite  ejus,  stultus  in  tenebris  oberrat ;  sed  simul  didici  moriendi 
necessitatem  utrique  esse  communem.3  De  secundo  certum  est, 
nullam  animi  anxietatem  aut  perturbationem  oriri  e  scientia,  nisi 
tantum  per  accidens.  Omnis  enim  scientia,  et  admiratio  (quae 
est  semen  scientiae),  per  se  jucunda  est ;  cum  autem  conclusiones 
inde  deducuntur,  quae  oblique  rebus  nostris  applicatge  vel  in- 
firmos  metus  gignunt  vel  immodicas  cupiditates,  turn  demum 

1  1  Corinth,  xiii.  1.  2  Coloss.  ii.  8.  *  Ecclesiast.  ii.  13,  14. 

F  F  2 


436  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

nascitur  cruciatus  ille  et  perturbatio  mentis  qua  de  loquimur  ; 
tune  enim  scientia  non  est  amplius  lumen  siccum  (ut  voluit  He- 
raclitus  ille  obscurus,  Lumen  siccum  optima  anima  !)  sed  fit  lumen 
madidum,  atque  humoribus  affectuum  maceratum.  Tertia  re- 
gula  accuratiorem  paulo  disquisitionem  postulat,  neque  sicco 
pede  praatereunda  est.  Si  quis  enim  ex  rerum  sensibilium  et 
materiatarum  intuitu  tantum  luminis  assequi  speret  quantum 
ad  patefaciendam  divinam  naturam  aut  voluntatem  sufficiet, 
nee  iste  decipitur  per  inaniam  philosophiam.  Etenim  contem- 
platio  creaturarum,  quantum  ad  creaturas  ipsas,  producit  sci- 
entiam;  quantum  ad  Deum,  admirationem  tantum,  quae  est 
quasi  abrupta  scientia.  Ideoque  scitissime  dixit  quidam  Pla- 
tonicus2;  Sensus  kumanos  solem  referre,  qui  quidem  revelat 
terrestrem  globum,  ccelestem  vero  et  stellas  obsignat  :  sic  sensus 
reserant  naturalia,  divina  occludunt.  Atque  hinc  evenit,  non- 
nullos  e  doctiorum  manipulo  in  haeresim  lapses  esse,  quum  ceratis 
sensuum  alis  innixi  ad  divina  evolare  contenderent.  Namque 
eos  qui  autumant  nimiam  scientiam  inclinare  mentem  in  atheis- 
mum,  ignorantiamque  secundarum  causarum  pietati  erga  primam 
obstetricari,  libenter  compellarem  Jobi  quaestione,  An  oporteat 
mentiri  pro  Deo,  et  ejus  gratia  dolum  loqui  conveniat,  ut  ipsigra- 
tificemur  9  3  Liquet  enim  Deum  nihil  operari  ordinario  in  natura 
nisi  per  secundas  causas,  cujus  diversum  credi  si  vellent,  im- 
postura  mera  esset,  quasi  in  gratiam  Dei,  et  nihil  aliud  quam 
authori  veritatis  immundam  mendaci  hostiam  immolare.  Quin 
potius  certissimum  est,  atque  experientia  comprobatum,  leves 
gustus  in  philosophia  movere  fortasse  ad  atheismum,  sed  ple- 
niores  haustus  ad  religionem  reducere.4  Namque  in  limine 
philosophise,  cum  secundas  causae  tanquam  sensibus  proximae 
ingerant  se  menti  humanae,  mensque  ipsa  in  illis  haereat  atque 
commoretur,  oblivio  primae  causae  obrepere  possit;  sin  quis 
ulterius  pergat,  causarumque  dependentiam,  seriem,  et  concate- 
nationem,  atque  opera  Providentiae  intueatur,  tune  secundum 


1  aityjj  |ijpp    tyvxb   ffo<(xardrri    Kara  rbv  'HpdK\enov    iioiKev.  —  Plutarch   "  De  Es»i 
Carnium,"  1  .   Plutarch  alludes  to  the  gnome  in  his  tract  De  Audiendis  Poetis,  in  a 
passage  not  unlike  the  text 

2  Philo  Judaus  :   "  Quod  somnia  mittantur  a  Deo." 
1  Job,  xiii.  7. 

4  This  thought  occurs  several  times  in  Bacon's  writings.    Leibnitz,  with  the  large 

spirit  of  whose  philosophy  it  is  altogether  in  accordance,  has  quoted  it  at  least  thrice  ; 

thus  for  instance  in  his  Confessio    Natures  contra    Aiheislas,  he  remarks:    "  Divini 

igenii  vir  Franciscus  Baconus  de  Verulamio  recte  dixit  philosophiam  obiter  libatam  a 

Deo  abducere,  penitus  haustam  reducere  ad  eundem." 


LIBER   PRIMUS.  437 

poetarum  mythologiam  facile  credet  summum  naturalis  catenae 
annulum  pedi  solii  Jovis  affigi.1  Ut  semel  dicam,  nemo  male 
applicatas  sobrietatis  moderationisque  famam  captans  posse  nos 
nirnium  progredi  in  libris  sive  scripturarum  sive  creaturarum, 
theologia  aut  philosophia,  existimet:  quinimo  excitent  se  ho- 
mines, et  infinites  profectus  audacter  urgeant  utrobique  et 
persequantur ;  caventes  tantum  ne  scientia  utantur  ad  tumo- 
rem,  non  ad  charitatem ;  ad  ostentationem,  non  ad  usum ;  et 
rursus,  ne  distinctas  illas  theologia?  philosophiaeque  doctrinas, 
earumque  latices,  imperite  misceant  ac  confundant. 

Accedamus  nunc  ad  opprobria  quibus  literas  aspergunt  po- 
litici.  Ilia  ejusmodi  sunt:  Artes  emollire  animos,  militarique 
gloria}  ineptos  reddere ;  turn  in  politicis  quoque  corrumpere  in- 
genia,  quae  vel  nimis  curiosa  efficiunt  ex  varietate  lectionis,  vel 
nimis  pertinacia  ex  rigore  regularum,  vel  nimis  tumida  ex  mag- 
nitudine  exemplorum,  vel  nimis  extravagantia  ex  dissimilitudine 
exemplorum  ;  quin  saltern  utcunque  avertere  et  alienare  animos 
a  negotiis  et  actione,  otii  ac  secessus  amorem  instillantes ;  dein 
rebuspublicis  inducere  discipline  relaxationem,  dum  unusquisque 
promptior  est  ad  disputandum  quam  ad  obtemperandum.  Unde 
Cato  Censorius,  cum  primis  mortalium  sapiens,  ubi  juventus 
llomana  ad  Carneadem  philosophum,  qui  venerat  Romam  le- 
gatus,  dulcedine  atque  majestate  eloquentise  ejus  capta  undique 
conflueret,  frequenti  senatu  author  fuit  ut  expeditis  negotiis 
primo  quoque  tempore  dimitterent  hominem  ;  ne  civium  animos 
inficeret  et  fascinaret,  et  necopinantibus  morum  consuetudi- 
numque  patriarum  mutationem  induceret.2  Hoc  etiam  permovit 
Virgilium  (dum  studia  sua  patrise  existimationi  posthaberet)  ut 
artes  politicas  a  literariis  segregaret,  illas  Romanis  vendicans, 
has  Gra?cis  relinquens,  in  versibus  illis  decantatis, 

Tu  regere  imperio  populos,  Romane,  memento  : 
Hae  tibi  erunt  artes.  3 

Videmus  etiam  Anytum  Socratis  accusatorem  pro  crimine  ei 
objecisse,  quod  vi  et  varietate  sermonum  ac  disputationum 
suarum  authoritatem  et  reverentiam  legum  consuetudinumque 
patriarum  apud  adolescentes  imminueret;  quodque  artem  pro- 
fiteretur  perniciosam  et  periculo  plenam,  qua  quis  instructus 

1  Bacon  alludes  to  the  philosophical  applications  which  have  been  made  of  the 
passage  in  the  Iliad  (0.  19.),  in  which  Zeus  boasts  of  his  superiority  to  the  other 
gods.     Of  these  the  earliest  instance  is  to  be  found  in  the  Theaetetvs, 

2  See  Plutarch  in  Cato,  c.  22. 

3  ^Eneid,  vi.  S52. 

F  F    3 


438  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

deteriorem  causam  meliorem  faceret,  veritatemque  ipsam  elo- 
quentiae  apparatu  obrueret.1 

Verum  hae  criminationes,  ceteraeque  ejusdem  farinae,  potius 
personatam  gravitatem  pra?  se  ferunt  quam  veritatis  candorem. 
Testatur  enim  experientia,  sicut  unos  atque  eosdem  homines, 
sic  una  eademque  tempora,  et  rerum  bellicarum  et  optimarum 
artium  gloria  floruisse.  Viros  quod  attinet,  exemplo  sit  nobile 
par  imperatorum,  Alexander  Magnus  et  Julius  Caesar  Dictator, 
alter  Aristotelis  in  philosophia  discipulus,  alter  Ciceronis  in 
dicendo  rivalis.  Aut  si  quis  requirat  potius  literatos  qui  in 
claros  imperatores  evaserunt  quam  imperatores  qui  insigniter 
docti  fuerunt,  prsesto  est  Epaminondas  Thebanus,  aut  Xenophon 
Atheniensis;  quorum  ille  primus  fuit  qui  fregit  potentiam 
Spartanorum,  hie  autem  primus  qui  stravit  viam  ad  eversionem 
monarchic  Persarum.  Istud  vero  armorum  literarumque  quasi 
conjugium  clarius  adhuc  in  temporibus  quam  in  personis  elu- 
cescit,  quanto  nimirum  saBculum  homine  objectum  grandius  est. 
Ipsa  quippe  eademque  tempora  apud  JEgyptios,  Assyrios, 
Persas,  Graecos,  Romanesque,  qua?  propter  bellicam  virtutem 
maxime  celebrantur,  etiam  et  literis  plurimum  fuerunt  nobili- 
tata;  adeo  ut  gravissimi  authores  philosophique,  et  clarissimi 
duces  atque  imperatores,  eodem  saeculo  vixerint.  Nee  sane 
aliter  fieri  potest,  quandoquidem  ut  in  homine  vigor  corporis 
animique  simul  fere  maturescunt,  nisi  quod  ille  hunc  paulo 
antevertat;  sic  in  rebuspublicis,  militaris  gloria  literataque 
(quarum  ilia  corpori  respondet,  haec  animo)  aut  coeva  sunt,  aut 
se  proxime  consequuntur. 

Jam  vero,  eruditionem  politicis  impedimento  esse  potius  quam 
adjumento,  nil  minus  probabile.  Fatemur  omnes  temerarium 
quiddam  esse  empiricis  medicis  corpus  et  valetudinis  curam 
tradere,  qui  solent  pauca  quaedam  medicamenta  qua?  illis  viden- 
tur  panchresta  venditare,  quorum  fiducia  nihil  non  audent 
tentare ;  cum  tamen  neque  causas  morborum,  neque  aegrotorum 
habitus,  neque  symptomatum  pericula,  neque  veram  sanandi 
methodum  calleant.  Videmus  pariter  errare  eos,  qui  ad  causas 
et  lites  suas  expediendas  adhibent  leguleios  in  practica  potius 
quam  in  libris  juris  versatos,  quibus  os  facile  oblinitur,  si  quid 
novum  aut  extra  experientia3  suae  calles  tritos  occurrat :  con- 
similiter  non  potest  non  esse  periculosissimum,  quoties  summa 
rerum  empiricis  consiliariis  praecipue  mandatur.  E  contra,  vix 

Apologia  Socratis,  p.  23.  et  seq. 


LIBER   PRIMUS.  439 

exemplum  adduci  possit  reipublicse  infceliciter  administrates,  ad 
clavum  sedentibus  viris  eruditis.  Quamvis  enim  in  more  sit 
politicis  literates  Pedantiorum  nomine  elevare,  Historia  tamen 
veritatis  magistra  in  plurimis  fidem  facit,  pupillares  principes 
adultis  longe  praestitisse  (non  obstante  aetatis  incommodo)  ea 
ipsa  de  causa  quam  politici  sugillant,  quod  scilicet  tune  temporis 
a  paedagogis  administratum  sit  imperium.  Quis  ignorat  per 
decantatum  illud  quinquennium  Neronis  onus  rerum  incubuisse 
Senecse  paedagogo  ?  Quin  et  Gordianus  Junior  decennium 
laudis  Misitheo  paedagogo  debuit.  Neque  infoelicius  imperium 
gessit  Alexander  Severus  durn  minor  fuit,  quo  tempore  omnia 
procurabant  mulieres,  sed  ex  consilio  praeceptorum.  Imo, 
convertamus  oculos  ad  regimen  Pontificium,  ac  nominatim  Pii 
Quinti  vel  Sixti  Quinti  nostro  saeculo,  qui  sub  initiis  suis  habiti 
sunt  pro  fraterculis  rerum  imperitis l ;  reperiemusque  acta 
paparum  ejus  generis  magis  esse  solere  memorabilia  quam 
orum  qui  in  negotiis  civilibus  et  principum  aulis  enutriti  ad 
papatum  ascenderint.  Quamvis  enim  qui  in  literis  vitam  maxi- 
me  traduxerunt  minus  sollertes  sint  atque  versatiles  in  occa- 
sionibus  prensandis  atque  accommodandis  rebus,  quo  spectant 
ea  quae  ab  Italis  Ragioni  di  Stato  dicuntur  (quorum  nomen 
ipsum  aversatus  est  Pius  Quintus,  solitus  dicere  Esse  mera 
malorum  hominum  commenta,  qua  opponerentur  religioni  et  vir- 
tutibus  moralibus  2 :  in  eo  tamen  abunde  fit  compensatio,  quod 
per  tutum  planumque  iter  religionis,  justitiae,  honestatis,  vir- 
tutumque  moralium,  pronipte  atque  expedite  incedant ;  quam 
viam  qui  constanter  tenuerint,  illis  alteris  remediis  non  magis 
indigebunt  quam  corpus  sanum  medicina.  Porro  autem  curri- 
culum vitae  in  uno  homine  suppeditare  non  potest  exemplorum 
copiam  ad  regendos  eventus  vitae,  etiam  in  uno  homine.  Sicut 
enim  interdum  fit,  ut  nepos  vel  pronepos  avum  vel  proavum 
magis  referat  quam  patrem ;  eodem  modo  haud  raro  evenit,  ut 
negotia  praesentia  magis  quadrent  cum  exemplis  vetustioribus 
quam  cum  recentioribus.  Postremo,  unius  ingenium  tantum 
cedit  amplitudini  literarum,  quantum  privati  reditus  aerario. 

1  The  former  of  these  Popes  was  a  Dominican,  the  latter  a  Franciscan  friar.  The 
most  remarkable  event  of  the  Pontificate  of  Pius  V.  was  the  battle  of  Lepanto  in  1571, 
in  which  his  fleet  was  engaged  in  conjunction  with  those  of  Venice  and  of  Spain. 
Sixtus  V.  was  the  founder  of  the  Vatican  library.  Compare  Gibbon's  phrase  :  "  The 
genius  of  Sixtus  the  Fifth  burst  from  the  gloom  of  a  Franciscan  cloister."— Decline 
and  Fall,  c.  76. 

8  See  his  life  by  Catena. 

F  F  4 


4-1.)  DE  AUGMENTI3  SCIENTIARUM 

Quod  si  detur,  depravationes  illas  et  impedimenta  quae  a 
politicis  imputantur  literis  aliquid  virium  habere  et  veritatis, 
attamen  simul  monendum,  eruditionem  in  singulis  plus  remedii 
quani  mali  afferre.  Esto  enim,  liters  tacita  quadam  vi  animum 
reddunt  incertum  atque  perplexum ;  at  certe  liquido  praeci- 
piunt  quomodo  cogitationes  sint  expedienda?,  et  quousque  sit 
deliberandum,  quando  demum  statuendum ;  imo  ostendunt 
quomodo  res  interim  absque  periculo  trahi  possint  et  suspendi. 
Esto  etiam,  animos  efficiunt  magis  pertinaces  et  difficiles;  at 
simul  docent  quae  res  demonstrationibus,  quae  conjecturis  in- 
nituntur;  neque  minus  distinctionum  et  exceptionum  usum 
quam  canonum  et  principiorum  constantiam  proponunt.  Esto 
rursus,  seducunt  et  detorquent  animos  exemplorum  vel  im- 
paritate  vel  dissimilitudine ;  nescio ;  sed  satis  novi  eas  tarn 
circumstantiarum  efficacias  quam  comparationum  errores  et  ap- 
plicationum  cautiones  explicare ;  adeo  ut  in  universum  magia 
corrigant  animos  quam  corrumpant.  Haec  autem  remedia  in- 
sinuant  undequaque  literse,  magna  vi  et  varietate  exemplorum. 
Perpendat  quis  errores  dementis  Septimi,  a  Guicciardino,  qui 
ei  fuit  quasi  domesticus,  tarn  luculenter  depictos  l ;  aut  vacil- 
lationes  Ciceronis,  in  Epistolis  ad  Atticum  manu  propria  ad 
vivum  resectas 2 ;  omnino  inconstantiam  et  crebras  conciliorum 
mutationes  vitabit.  Inspiciat  errores  Phocionis,  pervicaciam 
exhorrebit.  Fabulam  Ixionis  legat,  et  nimias  spes  et  hujus- 
modi  fumos  ac  nebulas  dispellet.  Intueatur  Catonem  Se- 
cundum,  neque  unquam  migrabit  ad  Antipodas  et  contraria 
praesenti  saeculo  vestigia  figet. 

Jam  qui  putant  literas  desidiae  arnicas  esse  otiique  et  seces- 
sus  dulcedine  perfundere  animum,  mirum  praestabunt,  si  qua? 
assuefaciunt  mentem  perpetuae  agitationi,  socordiae  patronas 
ostendant ;  cum  contra  vere  affirmari  possit,  inter  omnia  ho- 
iniiium  genera  nullum  negotia  amare  propter  ipsa  negotia, 
praeter  literatum.  Alii  enim  res  et  negotia  diligunt  quaestus 
gratia,  ut  conductitii  opus  propter  mercedem.  Alii  honoris 
ergo ;  etenim  dum  res  gerunt,  vivunt  in  oculis  hominum, 

1  Guicciardini's  character  of  Clement  VII.  will  be  found  in  the  sixteenth  book  of  his 
history,  ch.  5.  I  transcribe  the  part  which  relates  to  the  "  inconstantia"  of  which 
Bacon  speaks.  "  E  nel  deliberarsi  e  nell'eseguire  quel  che  pure  avesse  deliberato,  ogni 
piccolo  rispetto  che  di  nuovo  se  gli  scoprisse,  ogni  leggiere  impedimento  che  se  gli 
attraversasse,  pareva  bastante  a  farlo  ritornare  in  quella  confusione  nella  quale  ero 
statoinnanzi  deliberasse,"  &c. 

*  The  seventh  letter  of  the  sixteenth  book  may  be  particularly  referred  to  in  illus- 
tration of  the  remark  in  the  text. 


LIBEtl   PRIMUS.  441 

existimationique  suas  inserviunt  alioqui  evaniturae.  Alii 
propter  potentiam  e.t  fortunae  praerogativam,  ut  amicos  remu- 
nerare,  inimicos  ulcisci  possint.  Alii  ut  facultatem  aliquam 
suam  quam  adamant  exerceant,  ac  sibi  ipsis  hoc  nomine  sae- 
pius  gratulentur  et  arrideant.  Alii  denique,  ut  alios  suos  fines 
consequantur.  Adeo  ut  quod  de  gloriosis  dici  solet,  eorum 
fortitudinem  sitam  esse  in  spectantium  oculis,  sic  hujusmodi 
hominum  diligentia  et  strenuitas  hoc  videtur  agere,  aut  ut 
alii  plaudant  aut  ut  ipsi  intra  se  gcstiant.  Soli  literati  nego- 
tiis  et  occupationibus  delectantur,  tanquam  actionibus  naturae 
consentaneis,  et  non  minus  salubribus  animo  quam  exercitatio 
est  corpori,  ipsam  rem  non  emolumentum  intuentes ;  ita  ut 
omnium  minime  sint  defatigabiles,  si  modo  res  sit  hujusmodi 
ut  animum  pro  dignitate  ejus  impleat  et  detineat.  Quod  si 
reperiantur  interdum  nonnulli  in  legendo  strenui,  in  agendo 
cessatores ;  non  hoc  a  literis  ortum  habet,  sed  ab  imbecillitate 
et  mollicie  quadam  corporis  animive;  quales  notat  Seneca, 
Quidam,  inquit,  tarn  sunt  umbratiles,  ut  putent  in  turbido  esse 
quicquid  in  luce  est.  *  Usuvenire  poterit  fortasse,  ut  hujusmodi 
ingenii  sibi  conscii  se  dent  literis ;  eruditio  autem  ipsa  hujus- 
modi ingenia  minime  indit  aut  progignit.  Quod  si  quis  illud 
nihilominus  mordicus  teneat,  literas  nimium  absumere  temporis, 
quod  alias  rectius  impendi  possit ;  aio,  neminem  adeo  distringi 
negotiis,  quin  habeat  sua  otii  intervalla,  donee  agendi  vices 
atque  aestus  refluant,  nisi  aut  adrnodum  hebes  sit  in  expe- 
diendis  negotiis,  aut  parum  cum  dignitate  ambitiosus  in  negotiis 
cujuscunque  generis  captandis.  Restat  igitur  quaerendum,  qua 
in  re  et  quomodo  has  subsecivas  horas  collocare  oporteat; 
studiis  an  voluptatibus,  genio  an  ingenio,  indulgendum  ?  Sicut 
recte  respondit  Demosthenes  ^Eschini,  homini  voluptatibus  de- 
dito,  qui  cum  per  contumeliam  objecisset  Orationes  ejus  lucer- 
nam  olere ;  Pol,  inquit,  multum  interest  inter  ea  qua  ego  ac  tu 
ad  lucernam  facimus. 2  Quare  neutiquam  metuendum  ne 
literae  eliminent  negotia ;  quin  potius  vindicant  animum  ab  otio 
et  voluptate,  quae  alias  sensim  ad  utriusque  damnum,  et  nego- 
tiorum  et  literarum,  subintrare  solent. 

Dein,  quod  oggerunt,  literas  reverentiam  legum  atque  im- 

1  "  Quidam  adeo  in  latebras  refugerunt  ut  putent  in  turbido  esse  quicquid  in  luce  est. " 
—  Seneca,  Ep.  3.     It  is  perhaps  worthy  of  remark  that  Bacon's  inaccurate  quotation 
is  adopted  at  second  hand  in  the  Taller. 

2  Plutarch  in  Demosth.     [According  to  Plutarch  it  was  Pytheas  who  made  the 
taunt.  —  /.  S.] 


442  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

peril  convellere  ;  calumnia  mera  est,  nee  probabiliter  ad  crimi- 
nandum  inducta.  Xam  qui  ccecam  obedientiam  fortius  obligare 
contenderit  quam  officium  oculatum  una  opera  asserat  ccECum 
manu  ductum  certius  incedere  quam  qui  luce  et  oculis  uti- 
tur.  Imo  citra  omnem  controversiam  artes  emolliunt  mo- 
res, teneros  reddunt,  sequaces,  cereos,  et  ad  rnandata  imperii 
ductiles ;  ignorantia  contra,  contumaces,  refractarios,  seditio- 
sos :  quod  ex  historia  clarissime  patet,  quandoquidem  tempora 
maxime  indocta,  inculta,  barbara,  tumultibus,  seditionibus, 
mutationibusque  maxime  obnoxia  fuerint. 

De  Catonis  Censoris  judicio  hoc  dictum  esto,  meritissimas 
eum  blasphemiae  in  literas  luisse  pcenas,  cum  septuagenario 
major  quasi  repuerascens  Graecam  linguam  cupidissime  addisce- 
ret1 ;  ex  quo  liquet,  priorem  illam  censurani  Graecas  literature 
ex  affectata  potius  gravitate  quam  quod  ita  penitus  sentiret 
fluxisse.  Ad  Virgilii  vero  carmina  quod  attinet,  utcunque  illi 
libitum  fuerit  universe  mundo  insultare,  Komanis  asserendo 
artes  imperandi,  caeteras  tanquam  populares  aliis  relinquendo; 
in  hoc  tamen  manifesto  tenetur,  Romanos  nunquam  imperii 
fastigium  conscendisse,  donee  ad  artium  culmen  simul  per- 
venissent.  Namque  duobus  primis  Caesaribus,  viris  impe- 
randi peritissimis,  contemporanei  erant  optimus  poeta  ille  ipse 
Virgilius  Maro,  optimus  historicus  Titus  Livius,  optimus  anti- 
quarius  Marcus  Varro,  optimus  aut  optimo  proximus  orator 
Marcus  Cicero ;  principes  certe,  ex  omni  memoria,  in  sua 
quique  facultate.  Postremo,  quantum  ad  Socratis  accusatio- 
nem,  id  dico  tantum ;  recordemur  temporum,  quibus  inten- 
tata  est;  nimirum  sub  Triginta  Tyrannis,  mortalium  omnium 
crudelissimis,  sceleratissimis,  imperioque  indignissimis ;  qui 
rerum  et  temporum  orbis  postquam  circumactus  esset,  Socrates 
ille  (flagitiosus  scilicet)  heroibus  annumeratus  est,  et  memoria 
ejus  omnibus  tarn  disdnis  quam  humanis  honoribus  cumulata ; 
quin  disputationes  ejus,  tanquam  corruptrices  morum  prius 
habitae,  pro  prassentissimis  mentis  morumque  antidotis  ab  omni 
))osteritate  celebrantur.  Atque  haec  sufficiant  ad  respondendum 
politicis,  qui  superciliosa  severitate  aut  fucata  gravitate  ausi 
sunt  literas  incessere  contumeliis ;  quae  tamen  corifutatio  im- 
praasentiarum,  nisi  quod  nesciamus  an  ad  posteros  permanaturi 
sint  labores  nostri,  minus  necessaria  videatur ;  cum  aspectus  et 
favor  duorum  literatissimorum  principum,  Elizabethan  reginae  et 

1  V.  Cicero  Ac.  Quaest.  ii.  c.  2. 


LIBER   PRIMUS.  443 

Majestatis  tuae,  tanquara  Castoris  et  Pollucis,  lucidorum  sy- 
derum1,  tantum  apud  nos  in  Britannia  literis  amorem  reve- 
rentiamque  conciliaverint. 

Nunc  ad  tertium  vituperationum  genus  pervenimus,  quod  a 
literatis  ipsis  in  literas  redundat,  altiusque  caeteris  solet  hasrere. 
Eas  vel  a  fortuna,  vel  a  moribus,  vel  a  studiis  ipsorum  originem 
ducunt.  Quarum  prima  extra  potestatem  ipsorum  est,  secunda 
extra  rem,  ut  tertia  sola  proprie  in  disquisitionem  venire  vide- 
atur.  Quia  tamen  non  tarn  de  vero  rerum  pondere  quam  de 
vulgi  aestimatione  sermo  instituendus  est,  haud  abs  re  fuerit 
etiam  de  alteris  duabus  pauca  quaedam  innuere. 

Quapropter  dignitatis  imminutiones  et  quasi  dehonestamenta, 
quaa  a  literatorum  fortuna  literis  imponuntur,  sumuntur  aut  a 
paupertate  et  inopia  ipsorum,  aut  a  vita3  genere  obscuro  et 
umbratili,  aut  ab  occupationum  in  quibus  versantur  subjecto 
non  admodum  nobili. 

Quantum  ad  paupertatem  pertinet,  quodque  frequenter  usu- 
veniat  ut  literati  inopes  sint,  et  tenui  plerumque  origine,  neque 
tam  propere  ditescant  ac  alii  qui  qua&stui  solum  inhiant ;  con- 
sultuni  foret  hunc  locum,  de  laude  paupertatis,  Fratribus  Men- 
dicantibus  (pace  eorum  dixerim)  exornandum  tradere ;  quibus 
Machiavellus  non  parum  tribuebat,  cum  diceret,  jamdudum 
actum  esset  de  regno  sacerdotum,  nisi  reverentia  erga  fratres  ac 
monachos  episcoporum  luxum  et  excessum  compensasset*  Pariter 
dicat  quis,  foelicitatem  et  magnificentiam  principum  et  nobilium 
jam  olim  recidere  potuisse  in  barbariem  et  sordes,  nisi  deberent 
literatis  istis  pauperibus  civilis  vita?  culturam  et  decus.  Sed 
missis  his  laudum  aucupiis,  notatu  dignum  est  quam  sacra  atque 
veneranda  res,  per  aliquot  apud  Romanos  secula,  paupertas 
ipsa  habita  fuerit;  quae  tamen  respublica  nihil  trahebat  ex 
paradoxis.  Sic  enim  prasfatur  T.  Livius :  Aut  me  amor  negotii 
susceptifallit,  aut  nulla  unquam  respublica  nee  major  nee  sanctior 
nee  bonis  exemplis  ditior  fuit,  nee  in  quam  tam  sera  avaritia 
luxuriaque  immigraverint,  nee  ubi  tantus  ac  tam  diu  paupertati 
ac  parcimonice  honos  fuerit.3  Quinetiam  postquam  Roma  jam 
degenerasset,  legimus,  cum  Caesar  Dictator  collapsam  rempu- 
blicam  instauraturum  se  profiteretur,  quendam  ex  amicis  ejus 

1  Hor.  Car.  i.  3.  2. 

2  See  his  Discorsi,  iii.  c.  1.    The  passage  in  the  text  is  one  of  those  to  which  Mer- 
senne  takes  exception.    It  savours  in  his  opinion  of  a  wish  to  depreciate  the  hierarchy. 
See  his  La  Verite  des  Sciences. 

3  In  prsefetione. 


414  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

prompsisse  sententiam,  nihil  tarn  expeditum  esse  ad  id  quod 
ageret,  quam  si  divitiarum  honos  quoquo  modo  tolleretur. 
Verum  (inquit)  h&c  et  omnia  mala  pariter  cum  honore  pec.unm 
desinent,  si  neque  magistrates  neque  alia  vulgo  cupienda  venalia 
erunt.1  Denique,  quemadmodum  vere  dictum  est  ruborem  esse 
colorem  virtutis 2,  licet  quandoque  oriatur  ex  culpa ;  ita  recte 
statuas  paupertatem  esse  virtutis  fortunam,  quamvis  interdum 
a  luxu  et  incuria  accersatur.  Salomonis  certe  base  est  sen- 
tentia,  Qui  festinat  ad  divitias,  non  erit  insons  3;  et  praeceptum, 
Veritatem  erne  et  noli  vender -e,  similiter  scientiam  et  prudentiam4  : 
quasi  aaquum  judicet,  opes  impendendas  ut  doctrina  paretur, 
non  doctrinam  eo  vertendam  ut  opes  congerantur. 

Quid  attinet  dicere  de  vita  ilia  privata  et  obscura,  quam 
literatis  objiciunt?  Adeo  tritum  thema  est  atque  ab  omnibus 
jactatum,  otium  et  secessum  (modo  absint  desidia  et  luxus) 
prseponere  vitae  forensi  et  occupatae,  propter  securitatem,  liber- 
tatem,  dulcedinem,  dignitatem,  aut  saltern  ab  indignitatibus 
immunitatem,  ut  nemo  tractet  hunc  locum  quin  bene  tractet : 
ita  humanis  conceptibus  in  exprimendo  et  consensibus  in  ap- 
probando  consonat.  Hoc  tantum  adjiciam,  eruditos  latentes  in 
rebuspublicis,  et  sub  oculis  hominum  minime  degentes,  similes 
esse  imaginibus  Cassii  et  Bruti,  de  quibus  in  elatione  Junia? 
non  gestatis,  cum  alia?  plurimae  ducerentur,  Tacitus,  Eo  ipso 
(inquit)  prcefulgebant,  quod  non  visebantur.5 

De  occupationum  qua3  literatis  committuntur  vilitate  illud 
occurrit,  quod  demandetur  iisdem  puerorum  ac  junior um 
institutio,  cujus  aetatis  contemptus  in  magistros  ipsos  redun- 
dat.  Caster  um  quam  injusta  sit  haec  obtrectatio,  si  non  ex 
vulgi  opinione  sed  ex  sano  judicio  res  perpendatur,  inde  licet 
aastimare,  quod  diligentiores  sint  omnes  in  imbuenda  testa 
recenti  quam  veteri;  magisque  solliciti  sint  qualem  acl- 
moveant  terrain  tenera?  plantae  quam  adultae;  unde  liquet, 
praecipuam  curam  circa  rerum  et  corporum  initia  versari. 
Rabbinis,  si  placet,  porrige  aurem ;  Juvenes  vestri  visiones 
videbunt,  et  senes  somniabunt  somnia  6;  ex  hoc  textu  colligunt, 

1  Oratio  prima  ad  C.  Caesarem  de  republica  ordinanda.     This  discourse  and  that 
which  follows  it  have  been  ascribed  to  Sallust,    but  apparently  without  sufficient 
reason. 

2  See  Diogen.  Laert.  in  Diog.  c.  54. 

3  Proverbs,  xxviii.  20.  4  Proverbs,  xxiii.  23. 

"  Sed  praefulgebant  Cassius  atque  Brutus,  eo  ipso  quod  effigies  eorum  non  vise- 
bantur."— Ann.  iii.  sub  calcem. 

Joel,  ii.  28.     "  Notanda  autem  hie  orationis  concinnitas,  et  poete  in  jungendis 


LIBER  PRIMUS.  445 

juventutem  esse  aetatem  digniorem ;  quanto  nimirum  revelatio 
accedat  clarior  per  visiones  quam  per  somnia.  Illud  vero 
notatu  omnino  dignum,  quod  licet  paedagogi,  velut  simiae 
tyrannidis,  scenae  sint  ludibria,  et  temporum  incuria  in  delectu 
ipsorum  veluti  obdormierit ;  -vetus  tamen  querela  sit,  inde  usque 
ab  optimis  et  prudentissimis  saeculis  deducta,  respublicas  circa 
leges  quidem  nimium  satagere,  circa  educationem  indiligentes 
esse.  Qua?  nobilissima  pars  prisca?  discipline  revocata  est 
aliquatenus  quasi  postliminio  in  Jesuitarum  collegiis  ;  quorum 
cum  intueor  industriam  solertiamque  tarn  in  doctrina  excolenda 
quam  in  moribus  informandis,  illud  occurrit  Agesilai  de  Phar- 
nabazo,  Tails  cum  szs,  utinam  noster  esses.1  Atque  hactenus  de 
opprobriis  e  literatorum  fortuna  et  conditione  desumptis. 

Quod  ad  literatorum  mores ;  res  est  ista  potius  ad  perso- 
nas  quam  ad  studia  spectans.  Reperiuntur  proculdubio  inter 
eos,  quemadmodum  in  omnibus  vitas  ordinibus  et  generibus, 
tarn  mali  quam  boni ;  neque  propterea  non  verum  est  (quod 
asseritur)  ablre  studia  in  mores 2 ;  atque  literas,  nisi  incidaiit 
in  ingenia  admodum  depravata,  corrigere  prorsus  naturam  et 
mutare  in  melius. 

Veruntamen  diligenter  mini  atque  ingenue  rem  aestimanti 
nullum  occurrit  dedecus  literis  ex  literatorum  moribus,  quatenus 
sunt  literati,  adhaerens ;  nisi  forte  hoc  vitio  vertatur  (cujus 
Demosthenes,  Cicero,  Cato  Secundus,  Seneca,  pluresque  alii 
insimulantur)  quod  cum  plerumque  tempora  de  quibus  legunt 
illis  in  quibus  vivunt,  et  quae  praecipiuntur  illis  quae  aguntur, 
meliora  sint,  ultra  quam  par  est  contendant  morum  corruptelas 
ad  prseceptorum  et  dogmatum  honestatem  retrahere,  et  priscae 
severitatis  mores  temporibus  dissolutis  imponere;  de  quo  tamen 
abunde  e  propriis  fontibus  admoneri  possunt.  Solon  enim 
interrogatus,  an  optimas  civibus  suis  dedisset  leges  ?  Optimas, 
inquit,  ex  illis  quas  Ipsl  volulssent  accipere.3  Ita  Plato,  videns 
corruptiores  suorum  civium  mores  quam  ut  ipse  ferre  posset,  ab 
omni  publico  munere  abstinuit,  dicens ;  Sic  cum  patrla  agendum 

verbis  delectus,  quod  senibus  somnia  tribuat,  quae  debiliori  setati  magis  conveniunt, 
juvenibus  visiones  utpote  vividioribus  ingeniis  ad  concipienda  phantasmata  promptio- 
ribus." —  Tychsen,  quoted  in  Rosenmiiller's  Schol.  in  Vet.  Test,  ad  loc. 

1  Plutarch  in  Agesil,  c.  12.     This  commendation  did   not  escape  the  diligence  of 
Gomez,  who,  in  his   Elogia   Societatis  Jesu  (Antwerp,  1667),  has  quoted  it  in  the 
section  of  his  work  in  which  he  brings  forward  the  testimonies  which  have  been  borne 
by  heretics  to  the  merits  of  the  society.     V.  p.  448. 

2  "  Sive  abeunt  studia  in  mores." —  Ov.  Epist.  xv.  83. 

3  Plutarch  in  Solone,  c,  15. 


446  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

esse,  lit  cum  parentibus ;  hoc  est,  suasu,  non  violentia ;  obtestando, 
non  contestando.1  Atque  hoc  ipsum  cavet  ille,  qui  a  consiliis 
Cfesari ;  Non,  inquit,  ad  vetera  instituta  revocans,  qua  jampridem 
corruptis  morilus  ludibrio  sunt.2  Cicero  etiam  hujus  erroris 
arguit  Catonem  secundum,  Attico  suo  scribens;  Cato  optime 
sentit,  sed  nocet  interdum  reipublicce :  loquitur  enim  tanquam  in 
republica  Platonis,  non  tanquam  in  fcece  Romuli.3  Idem  Cicero 
molli  interpretatione  excusat  philosophorum  dicta  et  decreta 
duriora :  Isti,  inquit,  ipsi  praeceptores  et  magistri  videntur  fines 
officiorum  paulo  longius  quam  natura  vellet  protulisse,  ut  cum  ad 
ultimum animo contendissemus, ibi  tamen  ubi oportet  consisteremus* 
Ipsemet  tamen  potuit  dicere,  Monitis  sum  minor  ipse  meis5 : 
quippe  qui  in  eundem  lapidem  ipse,  licet  non  tarn  graviter, 
impegerit. 

Aliud  quod  eruditis  non  immerito  fortasse  objicitur  vitium 
hujusmodi  est,  quod  honori  aut  emolumento  patriarum  suarum 
aut  dominorum  proprias  fortunas  aut  praesidia  postposuerint. 
Sic  enim  Demosthenes  Atheniensibus  snia,  Mea,  inquit,  consilia, 
si  recte  attendatis,  non  sunt  ejus  generis  per  qua  ego  inter  vos 
magnus,  vos  inter  Grcecos  despectui  sitis  ;  sed  talia,  ut  mihi  stspe- 
numero  ea  haud  tutum  sit  dare,  vobis  autem  semper  utile  am- 
plecti.G  Haud  aliter  Seneca,  postquam  quinquennium  illud 
Neronis  aeternae  eruditorum  magistrorum  consecrasset  glorias, 
dominum  suum  omnibus  jam  flagitiis  inquinatissimum  libere 
atque  fidenter  monere  non  destitit,  magno  suo  periculo,  ac 
postremo  prascipitio.  Neque  aliter  potest  se  habere  res ;  siqui- 
dem  humanam  mentem  doctrina  imbuit  vero  sensu  fragilitatis 
su33,  instabilitatis  fortuna3,  dignitatis  animaa  et  muneris  sui ;  qua- 
rum  rerum  memores  nullo  modo  sibi  persuadere  possunt  for- 
tunaa  propriae  amplitudinem,  tanquam  praecipuum  sibi  bonorum 
finem,  statui  posse.  Quare  sic  vivunt  tanquam  rationem  red- 
dituri  Deo,  et  dominis  post  Deum,  sive  regibus  sive  rebus- 
publicis,  hac  formula,  Ecce  tibi  lucrefeci7,  non  autem  ilia,  Ecce 
mihi  lucrefeci.  At  politicorum  turba,  quorum  mentes  in 

1  Platonis  Epistoll.  6.     But  Bacon  probably  took  the  story  from  Cicero,  Ad  Famili- 
ares,  i.  9. 

2  Oratio  prima  de  republ.  ordinand. 

8  "  Cato  optimo  animo  utens  et  summa  fide,  nocet  interdum  reipublicae.  Dicit  enim 
tanquam  in  Platonis  iro\iTtiq,  non  tanquam  in  faece  Romuli,  sententiam."  — Ad  Attic. 
ii.  1.  8. 

*  Pro  Muraena,  c.  31.  But  Bacon's  quotation  is  not  quite  accurate.  ["  Etenim 
isti  ipsi  mihi  videntur  vestri  praEceptores  et  virtutis  magistri  fines  ofHciorum,"  &c. 
The  rest  as  in  the  text.  —  J.  S.] 

5  Ovid,  Art  Arnat.  ii.  548.  •  De  Chersonese.  '  S.  Matthew,  xxv.  20. 


LIBER   PRIMUS.  447 

doctrina  officiorum  et  in  contemplatione  boni  universalis  non 
sunt  institutae  et  confirmatas,  omnia  ad  se  referunt ;  gerentes  se 
pro  centre  mundi,  ac  si  omnes  lineae  in  se  suisque  fortunis 
debeant  concurrere ;  de  reipublicse  navi,  licet  tempestatibus 
jactata,  neutiquam  solliciti,  modo  ipsis  in  scapha  rerum  suarum 
receptus  detur  et  effugium.  At  contra,  qui  officiorum  pondera 
et  philautiae  limites  didicerunt,  munia  sua  stationesque,  licet 
cum  periculo,  tuentur.  Quod  si  forte  incolumes  permaneant  in 
seditionibus  et  rerum  mutationibus,  non  id  artibus  aut  versatili 
ingenio,  sed  reverentiae  quam  probitas  etiam  ab  hostibus  extor- 
quet,  tribuendum.  Casterum  quod  attinet  ad  fidei  constantiam 
et  officiorum  religionem,  quas  certe  animis  hominum  inserit  eru- 
ditio,  utcunque  eas  quandoque  a  fortuna  mulctentur,  aut  ex 
male-sanis  politicorum  principiis  condemnentur,  tamen  palam 
scilicet  apud  omnes  laudem  referent,  ut  in  hac  re  longa  de- 
fensione  non  sit  opus. 

Aliud  vitiuin  literatis  familiare  (quod  facilius  excusari  potest 
quam  negari)  illud  1 :  nimirum,  quod  non  facile  se  applicent  et 
accommodent  erga  personas  quibuscum  negotiantur  aut  vivunt : 
qui  defectus  e  duabus  oritur  causis.  Prima  est,  animi  ipsius 
magnitude,  propter  quam  aagre  se  demittere  possunt  ad  obser- 
vantiam  unius  alicujus  hominis.  Amantis  verba  sunt,  non 
sapientis,  satis  magnum  alter  alteri  theatrum  sumus.2  Neque 
tamen  inficias  ibo,  ilium  qui  aciem  animi,  instar  oculi,  non 
possit  aeque  contrahere  ac  dilatare  insigni  facultate  ad  res 
gerendas  esse  orbatum.  Secunda  vero  causa  est  probitas  morum 
et  simplicitas ;  quae  tamen  delectum  judicii,  non  defectum,  in 
illis  arguit.  Veri  enim  et  legitimi  observantias  erga  aliquam 
personam  limites  non  ultra  porrigunt  se  quam  ita  nosse  illius 
mores  ut  absque  offensione  cum  eo  versari,  eumque  consilio  si 
opus  sit  juvare,  nobisque  interim  ipsis  in  omnibus  cavere  pos- 
simus;  verum  alienos  affectus  rimari,  eo  fine  ut  ilium  inflectas, 
verses,  .et  ad  libitum  circumagas,  hominis  est  parum  candidi, 
sed  potius  astuti  et  bifidi ;  id  quod  in  amicitia  vitiosum  fuerit, 
erga  principes  etiam  inofficiosum.  Mos  enim  Orientis,  quo 
nefas  habetur  oculos  in  reges  defigere,  ritu  quidem  barbarus 
est,  sed  significatione  bonus  3  ;  neque  enim  subditos  decet  corda 

1  I  have  inserted  the  colon  after  illud,  there  being  no  stop  in  the  original.    Possibly 
an  est  has  dropped  out.     The  corresponding  passage  in  the  Advancement  of  Learning 
stands  thus, — "  Another  fault is,  that  they  fail,"  &c.  —  /.  S. 

2  This  sentiment  is  ascribed  to  Epicurus  by  Seneca,  Ep.  vii. 

*  Bacon  probably  refers  to  the  relation  of  some  modern  traveller.     Even  in  Hero- 


448  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

regum  suorum,  quae  Sacrae  Scripturae  inscrutabilia  decent, 
curiosius  rimari. 

Superest  etiamnum  aliud  vitium  (quocum  hanc  partem  con- 
cludam)  literatis  saepius  imputatum ;  videlicet  quod  in  rebus 
exiguis  et  externis  (vultu,  gestu,  incessu,  sermonibus  quotidianis, 
et  hujusmodi)  deficiant  in  observando  decoro  :  unde  homines 
imperiti  ex  istis  minutis  leviculisque  erroribus  quanti  sint  in 
rebus  majoribus  tractandis  conjecturam  capiunt.  Verum  fallit 
eos  plerumque  hujusmodi  judicium  ;  imo  sciant  responsum  sibi 
esse  a  Themistocle,  qui  cum  rogatus  esset  ut  fidib»us  caneret, 
arroganter  satis  ipse  de  se  sed  ad  praesens  institutum  perquam 
apposite  respondit ;  Se  quidem  fidium  rudem  esse,  sed  quo  pacto 
oppidum  parvum  in  civitatem  magnam  evader e  posset  satis  nosse."2 
Et  sunt  proculdubio  multi  politicarum  artium  apprime  gnari, 
quibus  tamen  in  communi  vita  et  quotidianis  reculis  nihil  im- 
peritius.  Quinetiam  hujusmodi  sugillatores  amandandi  sunt  ad 
Platonis  elogium  de  praeceptore  suo  Socrate,  queni  haud  absimi- 
lem  dixit  pharmacopolarum  pyxidibus,  quae  exterius  induce- 
bantur  simiis,  ululis,  satyrisque ;  intus  vero  pretiosos  liquores  et 
nobilia  medicamenta  recondita  habebant :  fatendo  scilicet,  quod 
ad  vulgi  captum  et  famam  popularem  pras  se  ferret  nonnulla 
levia  atque  etiam  deformia,  cum  tamen  animi  interiora  summis 
tarn  facultatibus  quam  virtutibus  essent  repleta.2  Atque  de 
moribus  literatorum  haec  hactenus. 

Interim  monere  placet,  nos  nihil  minus  agere  quam  ut  patro- 
cinemur  quibusdam  professorum  institutis  abjectis  et  sordidis, 
quibus  et  seipsos  et  literas  dehonestarunt ;  quales  erant  apud 
Romanos,  sseculis  posterioribus,  philosophi  quidam  in  familiis 
divitum,  mensarumque  eorum  asseclae,  quos  haud  absurde  dicas 
barbatos  parasites.  Cujus  generis  quendam  lepide  describit 
Lucianus,  quern  matrona  nobilis  catulum  suum  Melitaeum  in 
rheda  gestare  voluit ;  quod  cum  ille  officiose  sed  indecenter 
faceret,  pusio  subsannans,  Vereor,  inquit,  ne  philosophies  noster 

dotus  however  we  find  a  similar  custom  mentioned.  He  ascribes  its  introduction  to 
Deioces.  V.  Herod,  i.  99. 

1  Plut  in  Them.  2. 

2  Bacon  doubtless  refers  to  the  Symposium,  p.  215.     Yet  of  the  passage  in  question 
he  has   scarcely  given  the  import.      Alcibiades  likens  Socrates  not  to  the  "  pyxides 
pharmacopolarum,"  but  to  images  of  Sileni.      Wats,  it  may  be   remarked,  has  in  his 
version  introduced  the  name  of  Alcibiades  into  the  text  without  any  authority  for 
doing  so.   [Bacon  was  thinking  no  doubt  of  the  free  version  of  the  passage,  half  comment 
half  paraphrase,  with  which  Rabelais  opens  his  address  to  his  readers.    "  Silenes  estoyent 
jadiz  petitcs  boytes,  telles  que  voyons  de  present  es  boutiques  des  apothecaires,  painctes 
au  dessus  de  figures  jo>euses  et  frivoles,"  &c.— /.  6'.] 


LIBER   PRIMUS.  449 

e  Stotco  fiat  Cynicus.1  Ante  omnia  vero,  nihil  tarn  oiFecit 
literarum  dignitati  quam  crassa  et  turpis  adulatio,  ad  quam 
multi,  neque  hi  indocti,  et  calamos  et  ingenia  submisere, 
Hecubam  in  Helenam,  Faustinam  in  Lucretiam  (ut  ait  Du- 
Bartas)  transformantes.2  Neque  vero  nimis  laudo  morem  ilium 
receptum  libros  patronis  nuncupandi ;  cum  libri,  praesertim  qui 
hoc  nomine  dignandi,  in  veritatis  tantum  et  rationis  clientelam 
se  dare  debeant.  Melius  veteres,  qui  non  aliis  quam  amicis 
atque  asqualibus  scripta  sua  dicare  solebant,  aut  etiam  nomina 
ejusmodi  amicorum  tractibus  suis  imponere  ;  quod  si  forte  regi- 
bus  aut  magnatibus  opus  nuncuparent,  turn  demum  hoc  factum 
est  cum  argumentum  libri  personae  tali  conveniret.  Haec  autem, 
et  similia,  reprehensionem  potius  merentur  quam  defensionem. 

Neque  hoc  dico,  quasi  literatos  culpem,  si  ad  beatos  et  po- 
tentes  viros  quandoque  se  applicent ;  recte  enim  Diogenes 3 
cuidam  cum  irrisione  roganti,  Qmfieret  quod  philosophi  divites 
sectarentur,  non  divites  philosopJws  ?  respondit,  non  sine  morsu, 
Hoc  ideo  fieri,  quod  philosophi  quibus  rebus  indigeant  probe  intel- 
ligant,  divites  non  item.  Huic  affine  est  illud  Aristippi,  cui  nescio 
quid  petenti  cum  non  attenderet  Dionysius,  ille  adorantis  more 
abjecit  se  ad  pedes  ejus,  qui  turn  demum  auscultans  petition! 
annuit ;  sed  paulo  post  quidam  dignitatis  philosophise  assertor 
increpuit  Aristippum,  quod  demittendo  se  ad  pedes  tyranni  pro 
tantilla  re  philosophiam  ipsam  contumelia  affecisset;  cui  ille 
suam  id  culpam  non  fuisse  respondit,  sed  Dionysii,  qui  aures  ge- 
staret  in  pedibus.*  Quin  prudens  ille,  non  pusillanimis,  habitus 
est,  qui  in  disputatione  quadam  cum  Hadriano  Caesare  vinci  se 


1  Lucian's  De  mercede  conductis.  It  would  more  accord  with  the  original  to  read 
cateUam  suam  MeKtceum. 

2  Tous  ces  doctes  esprits  dont  la  voix  flatteresse, 
Change  Hecube  en  Helene,  et  Faustine  en  Lucresse, 
Qui  d'un  nain,  d'un  batard,  d'un  archerot  sans  yeux, 
Font,  non  un  dieutelet,  ains  le  maistre  des  dieux,  &c. 

DU-BARTAS,  Second  jour  de  la  Semaine. 

Du-Bartas,  Montaigne,  and  Rabelais  are  I  think  the  only  French  writers  whom 
Bacon  quotes,  though  he  perhaps  alludes  in  one  passage  to  the  celebrated  jurist 
D'Argentre  and  seems  to  have  read  Charron.  Du-Bartas's  writings  were  held  in  great 
esteem  by  King  James.  He  is  quoted  in  "  The  trew  Law  of  free  Monarchies"  and  in 
"  A  declaration  against  Vorstius,"  and  is  in  both  places  termed  the  divine  poet;  a  desig- 
nation which  perhaps  refers  merely  to  the  nature  of  his  subject.  In  the  third  book  of 
the  Basilicon  Doron  he  is  particularly  recommended  to  Prince  Henry's  studies.  Car- 
dinal du  Perron's  criticism  on  Du-Bartas  is  amusing ;  that  instead  of  calling  the  sun  the 
King  of  Lights,  he  would  prefer  to  call  him  the  Duke  of  Candles. 

3  Not  Diogenes,  but  Aristippus.     See  Diog.   Laert.  in  Aristip.  c.   69.      Wats  has 
without  authority  corrected  this  error  in  his  translation. 

4  Diog.  Laert.  in  Arist.  c.  79. 

VOL.  I.  G  G 


450  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

passus  est,  excusans  factum,  Quod  cequum  esset  ei  cedere  qui 
triginta  imperaret  legionibus. l  Atque  propterea  non  sunt 
damnandi  viri  docti,  ubi  cum  res  postulat  aliquid  de  gravitate 
sua  remittant,  sive  imperante  necessitate  sive  impetrante  occa- 
sione;  quod  quamvis  humile  videatur  atque  servile  primo 
intuitu,  tamen  veriua  rem  asstimanti,  censebuntur  non  per- 
sonae  sed  tempori  ipsi  servire. 

Pergamus  nunc  ad  errores  atque  mania,  quae  in  studiis  ipsis 
virorum  doctorum  intervening  iisque  se  immiscent ;  id  quod 
praecipue  et  proprie  spectat  ad  praesens  argumentum.  Qua  in 
re,  non  est  instituti  nostri  erroribus  ipsis  patrocinari,  sed  per 
eorum  censuram  et  secretionem  excutere  quod  sanum  et  solidum 
est,  atque  a  calumnia  vindicare.  Videmus  enim  in  more  prae- 
sertim  apud  invidos  esse,  propter  ea  quae  depravata  sunt,  etiam  ea 
quae  impolluta  et  in  statu  suo  manserunt  sugillare  ;  quemadmo- 
dum  ethnici  in  primitiva  Ecclesia  Christianos  haereticorum  vitiis 
aspergere  solebant.  Neque  tamen  consilium  est  mihi  examen 
aliquod  accuratius  instituere  de  erroribus  et  impediments  lite- 
rarum,  quae  interiora  et  a  captu  vulgi  remotiora ;  sed  de  illis 
tantum  verba  facere,  qua?  cadunt  sub  communi  et  populari  ob- 
servatione  et  nota,  aut  saltern  ab  ea  non  longe  recedunt. 

Quare  tria  praecipue  deprehendo  vana  et  inania  in  literis, 
quae  ansas  praecipue  praebuerunt  ad  obtrectandum.  Eas  enim 
res  pro  vanis  ducimus,  quae  aut  falsae  sunt  aut  frivolae  ;  in  qui- 
bus  scilicet  aut  veritas  deficit  aut  usus :  illos  etiam  homines 
vanos  et  leves  existimamus,  qui  aut  ad  falsa  creduli  aut  in 
rebus  exigui  usus  curiosi.  Curiositas  autem  aut  in  rebus  ipsis 
versatur  aut  in  verbis  ;  quando  nimirum  aut  in  rebus  inanibus 
opera  insumitur,  aut  circa  verborum  delicias  nimium  insudatur. 
Quocirca  non  certae  magis  experiential  quam  rectae  etiam 
rationi  consonum  videtur,  ut  tres  ponantur  doctrinarum  in- 
temperies.  Prima  est  doctrina  fantastica,  secunda  doctrina 
litigiosa,  tertia  doctrina  fucata  et  mollis  ;  vel  sic,  vanaa  imagi- 
nationes,  vanae  altercationes,  vanae  affectationes.  Ac  quidem 
ordiar  ab  ultima. 

Intemperies  ista,  in  luxurie  quadam  orationis  sita,  (licet  olim 
per  vices  in  pretio  habita  fuerit)  circa  Lutheri  tempora  miris 
modis  invaluit.  In  causa  praecipue  fuit,  quod  fervor  et  efficacia 
concionum  tune  temporis  ad  populum  demulcendum  et  allici- 
endum  maxime  vigebat ;  ilia  autem  populare  genus  orationis 

This  story  is  told  of  Favorinus  by  Spartianus,  in  Hadriani  vita. 


LIBER   PRIMUS.  451 

poscebant.  Accedebat  odium  et  contemptus  illis  temporibus 
ortus  erga  scholasticos,  qui  stilo  et  scribendi  genere  utebantur 
valde  diverse,  verba  licenter  admodum  cudentes  nova  et  horrida, 
de  orationis  ornatu  et  elegantia  parum  solliciti,  dummodo  cir- 
cuitionem  evitarent  et  sensus  ac  conceptus  suos  acute  expri- 
merent;  atque  hinc  factum  est,  ut  paulo  postea  major  apud 
plurimos  coeperit  haberi  verborum  cura  quam  rerum ;  pleris- 
que  magis  comptam  phrasim,  teretem  periodum,  clausulamm 
rhythmos,  troporum  stellulas,  quam  pondus  rerum,  rationum 
nervos,  inventionis  acumen,  aut  judicii  limam  affectantibus. 
Turn  demum  floruit  Osorii  Lusitani l  episcopi  luxurians  et  diluta 
oratio.  Tune  Sturmius2  in  Cicerone  Oratore  et  Hermogene 
Rhetore  infinitam  et  anxiam  operam  consumpsit.  Tune  Carrus 
et  Aschamus  apud  nos  praslectionibus  et  scriptis  suis  Ciceronem 
et  Demosthenem  usque  ad  ccelum  evehentes,  juvenes  ad  politum 
hoc  et  florens  doctrinse  genus  invitarunt.  Tune  Erasmus  ar- 
ripuit  ansam  introducendi  ridiculam  illam  Echo,  Decent  annos 
consumpsi  in  legendo  Cicerone ;  cui  Echo  respondit,  one,  asine. 3 
Scholasticorum  vero  doctrina  despectui  prorsus  haberi  coepit, 
tanquam  aspera  et  barbara.  Denique,  ut  semel  dicam,  praecipua 
illorum  temporum  inclinatio  et  studium  potius  ad  copiam  quam 
ad  pondus  deflexit. 

Hie  itaque  cernere  est  primam  literarum  intemperiem,  cum 
(ut  diximus)  verbis  studetur  non  rebus;  cujus  etsi  e  citimis 
tantum  temporibus  protulerim  exempla,  tamen  secundum  majus 
et  minus  et  olim  placuerunt  ejus  generis  ineptiae,  et  deinceps 
placebunt.  Jam  vero  fieri  non  potest,  quin  hoc  ipsum  multum 
faciat  ad  doctrinae  existimationem  minuendam  et  elevandam, 
etiam  apud  vulgus  imperitum ;  cum  videant  doctorum  scripta 
tanquam  primam  literam  diplomatis,  quse  quamvis  variis  calami 
ductibus  et  flosculis  variegata  sit,  litera  tamen  est  unica.  Ac 
mihi  sane  videtur  perapposita  hujusce  vanitatis  adumbratio  et 
quasi  emblema,  Pygmalionis  ilia  insania ;  quid  enim  aliud  sunt 

1  OsorSus,  bishop  of  Sylves  in  Algarve,  died  in  1580.  One  of  his  principal  works  is 
his  De  rebus  gestis  Emanuelis,  1574,  in  twelve  hooks.  It  contains  an  account  of  the 
Portuguese  discoveries  and  conquests  which  took  place  in  the  reign  of  Emanuel  the 
Great  (1495 — 1521). 

8  John  Sturmius,  who  has  been  styled  the  German  Cicero,  was  born  in  1507,  and 
died  in  1589.  He  was  a  professor  at  Paris  and  at  Strasbourg,  and  has  left,  among 
other  works,  some  notes  on  Hermogenes. 

8  "  '  Decem  jam  annos  aetatem  trivi  in  Cicerone.'  Echo  '(W.' " — Erasm.  Colloq.  A 
little  farther  on  Erasmus  makes  Ciceronianus  suggest  the  echo  Avovs. 

002 


452  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

verba  quam  imagines  rerum,  ut  nisi  rationum  vigore  animata 
sint,  adamare  ilia  idem  sit  ac  statuam  deperire  ? 

Neque  tamen  temere  damnandum  est,  si  quis  philosophise 
obscura  et  aspera,  verborum  splendore  illustret  et  expoliat. 
Hujus  enim  rei  magna  adsunt  exempla  in  Xenophonte,  Cicerone, 
Seneca,  Plutarcho,  ipsoque  etiam  Platone.  Nee  minor  est 
utilitas.  Quamvis  enim  diligentem  veri  cognitionem  atque  acre 
studium  philosophiae  res  haec  nonnihil  impediat,  quoniam  prae- 
propere  mentem  consopit,  atque  ulterioris  disquisitionis  sitim  et 
ardorem  restinguit;  si  quis  tamen  doctrinam  ad  usus  civiles 
adhibeat  (sermocinandi  videlicet,  consulendi,  suadendi,  argu- 
mentandi,  et  similium),  omnia  quae  cupiat  prasparata  et  adornata 
in  hujusmodi  authoribus  reperiet.  Veruntamen  hujusce  rei  ex- 
cessus  adeo  juste  contemnitur,  ut  quemadmodum  Hercules,  cum 
videret  in  templo  statuam  Adonidis  (Veneris  deliciarum)  in- 
dignabundus  dixit,  Nil  sacri  es l ;  ita  omnes  Herculei  literarum 
pugiles,  id  est,  laboriosi  atque  constantes  indagatores  veritatis, 
hujusmodi  delicias  et  lauticias,  tanquam  nil  divini  spirantes, 
facile  spreverint. 

Paulo  sanius  est  aliud  styli  genus  (neque  tamen  ipsum 
omnino  vanitatis  expers),  quod  copiae  illi  et  luxuria?  orationis 
tempore  fere  succedit.  Illud  totum  in  eo  est,  ut  verba  sint 
aculeata,  sententise  concisae,  oratio  deuique  potius  versa  quam 
fusa;  quo  fit,  ut  omnia  per  hujusmodi  artificium  magis  inge- 
niosa  videantur  quam  revera  sint.  Tale  invenitur  in  Seneca 
effusius,  in  Tacito  et  Plinio  Secundo  moderatius ;  atque  nostri 
temporis  auribus  crepit  esse  non  ita  pridem  accommodatum. 
Verum  hoc  ipsum  mediocribus  ingeniis  gratum  esse  solet  (adeo 
ut  dignitatem  quandam  literis  conciliet) ;  attamen  a  judiciis 
magis  limatis  merito  fastiditur,  et  poni  possit  pro  intemperie 
quadam  doctrinae,  cum  sit  verborum  etiam  et  eorum  concinni- 
tatis  aucupium  quoddam.  Atque  haec  de  prima  literarum 
intemperie  dicta  sunt. 

Sequitur  ea  intemperies  in  rebus  ipsis,  quam  posuimus  me- 
diam,  et  liiigiosas,  subtilitatis  nomine  designavimus.  Estque 
ilia,  de  qua  modo  diximus,  aliquanto  deterior.  Ut  enim  rerum 
dignitas  verborum  cultui  praecellit ;  sic  e  contrario,  odiosior  est 
vanitas  in  rebus  quam  in  verbis.  Qua  in  re  increpatio  ilia 
Paulina  non  magis  ad  suam  aetatem  referri,  quam  ad  sequentia 

See  the  scholiast  on  Theocritus,  v.  2.     But  Bacon  probably  took  the  story  from 
the  Adagio,  of  Erasmus. 


LIBER  PRIMUS.  453 

tempora  deduci  potest;  neque  theologiam  tantum,  sed  etiatn 
omnes  scientias  respicere  videtur :  Devita  prof  anas  vocum  novi- 
tates,  et  oppositiones  falsi  nominis  sciential  His  enim  verbis,  duo 
signa  indiciaque  scientiae  suspectae  atque  ementitae  proponit. 
Primum  est,  vocum  no  vitas  et  insolentia;  alterum,  rigor  dogma- 
turn  ;  qui  necessario  oppositionem,  et  dein  altercationes  quas- 
stionesque  inducit.  Certe  quemadmodum  complura  corpora 
naturalia,  dum  valent  Integra,  corrumpuntur  saepius  et  abeunt 
in  vermes ;  eodem  modo  sana  et  solida  rerum  cognitio  saepe- 
numero  putrescit,  et  solvitur  in  subtiles,  vanas,  insalubres,  et 
(si  ita  loqui  licet)  vermiculatas  quaastiones ;  quae  motu  quodam 
et  vivacitate  nonnulla  praeditae  videntur,  sed  putidae  sunt  et 
nullius  usus.  Hoc  genus  doctrinse  minus  sanae,  et  seipsam  cor- 
rumpentis,  invaluit  praecipue  apud  multos  ex  scholasticis,  qui 
summo  otio  abundantes,  atque  ingenio  acres,  lectione  autem 
impares  (quippe  quorum  mentes  conclusae  essent  in  paucorum 
authorum,  praeeipue  Aristotelis  dictatoris  sui,  scriptis,  non 
minus  quam  corpora  ipsorum  in  ccenobiorum  cellis),  historian! 
vero  et  naturae  et  temporis  maxima  ex  parte  ignorantes,  ex 
non  magno  material  stamine,  sed  maxima  spiritus,  quasi  radii, 
agitatione,  operosissimas  illas  telas  quae  in  libris  eorum  exstant 
confecerunt.  Etenim  mens  humana,  si  agat  in  materiam  (na- 
turam  rerum  et  opera  Dei  contemplando),  pro  modo  materias 
operatur  atque  ab  eadem  determinatur ;  sin  ipsa  in  se  vertatur 
(tanquam  aranea  texens  telam)2,  turn  demum  interminata  est, 
et  parit  certe  telas  quasdam  doctrinas  tenuitate  fili  operisque 
admirabiles,  sed  quoad  usum  frivolas  et  inanes. 

Haec  inutilis  subtilitas,  sive  curiositas,  duplex  est ;  et  specta- 
tur  aut  in  materia  ipsa,  qualis  est  inanis  speculatio  sive  con- 

1  1  Tim.  vi.  2t). 

2  In  Bacon's  Promtis,  a  manuscript  collection  of  sentences,  formulae,  &c.  [for  a  par- 
ticular account  of  which  see  the  Literary  Works],  we  find  the  following:   "  Kx  se  fingit 
velut  araneus."     Bacon  had  doubtless  taken  this  from  Erasmus,  by  whom  it  is  given 
as  a  proverb.   V.  Erasm.   Adag.  iv.  4.  43.     Erasmus  again  derived  it  from    Plutarch, 
De  Oniride.     Plutarch  applies   the  comparison  to  poets  and  orators.     Neither  in  his 
use  of  it,  nor  in  Erasmus's  remarks,  nor  yet  in  our  text,  is  there  anything  to  counte- 
nance the  interpretation  which  M.  Cousin  has  given  of  Bacon's  meaning,  namely  that 
he  intended  to  throw  discredit  on  the  study  of  psychology.     He  seems  to  have  been 
led  to  this  interpretation  by  the  word  materiam,  taking  it  as  if  in  antithesis  to  soul  or 
spirit ;  whereas  it  means  nothing  more  than  the  object,  ri>  vpoKei^evov,  on  which  the 
mind  works.     Surely  Bacon  might  have  defended  himself  by  saying  that  he  had  ex- 
plained  "  materia"   in  the  figurative    sense  in  which   he   used    it,  as  equivalent   to 
"  natura  rerum  et  opera  Dei,"  and   by  inquiring  whether  the  object  of  psychological 
researches  were   not  included  among  the  works   of  God.     In  the   Novum  Orgnnum 
we  find  more  than  one  example  of  what  M.  Cousin  would  doubtless  recognise   as  an 
attempt  at  experimental  psychology. 

o  c  3 


454  DE   AUGMENTIS  SCIENT1ARUM 

troversia;  cujus  generis  reperiuntur  et  in  theologia,  et  in 
philosophia,  baud  paucae;  aut  in  modo  et  inethodo  tractandi. 
Haec  apud  scholasticos  fere  talis  erat:  super  unaquaque  re 
proposita  formabant  objectiones,  deinde  objectionum  illarum 
solutiones ;  quse  solutiones  ut  plurimum  distinctiones  tantum 
erant;  cum  tamen  scientiarum  omnium  robur,  instar  fascis 
illius  senis,  non  in  singulis  bacillis  sed  in  omnibus  vinculo  con- 
junctis  consistat.  Etenim  symmetria  scientiae,  singulis  scilicet 
partibus  se  invicem  sustinentibus,  est  et  esse  debet  vera  atque 
expedita  ratio  refellendi  objectiones  minorum  gentium.  Contra, 
si  singula  axiomata  tanquam  baculos  fascis  seorsim  extrahas, 
facile  erit  ea  infirmare,  et  pro  libito  aut  flectere  aut  frangere. 
Ut  quod  de  Seneca  dictum  erat,  Verborum  minutiis  rerum 
frangit  ponder  a !,  vere  de  scholasticis  usurpari  possit,  Qucesti- 
onum  minutiis  scientiarum  frangunt  robur.  Kumnon  in  aula 
spatiosa  consultius  foret  unum  accendere  cereum,  aut  lychnu- 
chum  suspendere  variis  luminibus  instructum,  quo  omnia  simul 
perlustrentur,  quam  in  singulos  angulos  quaquaversus  exiguam 
circumferre  lucernam?  Atqui  non  absimilis  est  eorum  ratio, 
qui  non  tana  veritatem  perspicuis  argumentis,  autlioritatibus, 
comparationibus,  exemplis  illustrare  nituntur;  quam  in  hoc 
solum  incumbunt  ut  minutos  quosque  scrupulos  eximant,  et 
captiunculas  expediant,  et  dubitationes  solvant;  hoc  pacto 
qu33stionem  ex  quaestione  gignentes,  quemadmodum  fit  in  su- 
periori  similitudine,  ut  lucerna  in  unum  aliquem  locum  delata 
alios  circumquaque  destituat  et  obscuret.  Adeo  ut  Scyllae  fa- 
bula  ad  vivum  exprimat  hoc  genus  philosophic ;  cujus  os  et 
pectus  virginem  formosam  praeferebant,  infra  vero  fuisse  aiunt 

Candida  succinctam  latrantibus  inguina  monstris.2 
Sic  generalia  quaedam  apud  scholasticos  invenias,  quae  pulchra 
sunt  dictu,  et  non  perperam  inventa ;  ubi  autem  ventum  fuerit 
ad  distinctiones  decisionesque,  pro  foecundo  utero  ad  vitas  hu- 

1  "  Si  rerum  pondera  minutissimis  sententiis  non  fregisset,  consensu  potius  erudi- 
torum  quam  puerorum  amore  comprobaretur." — Quintil.  x.  c.  1. 

The  method  of  the  schoolmen  is  correctly  described  in  the  text.  Generally  each 
qujcstio  or  inquiry  begins  with  a  statement  of  the  different  points  which  are  to  be 
elucidated.  To  each  of  these  is  allotted  a  separate  articulus.  One  or  more  reasons 
are  alleged  in  favour  of  the  opinion  which  the  author  means  to  reject.  Some  objec- 
tion, generally  founded  on  a  quotation  from  some  conclusive  authority,  is  then  stated 
against  it,  and  then  the  author  gives  his  own  opinion  in  what  is  ca'.led  the  Con- 
clusio,  and  proceeds  to  refute  one  by  one  the  arguments  he  has  adduced  on  the  other 
side.  It  is  impossible  not  to  recognise  in  this  method  of  procedure  the  influence  of  a 
system  of  oral  disputation, 
-id,  \-i,  75. 


LIBER   PRIMUS.  455 

mafias  commoda,  in  portentosas  et  latrantes  quaestiones  desinunt. 
Itaque  minime  mirum,  si  hoc  genus  doctrine  etiam  apud  vul- 
gus  hominum  contemptui  obnoxium  fuerit,  qui  fere  solent 
veritatem  propter  controversias  circa  earn  motas  aspernari, 
atque  existimare  eos  errare  omnes  qui  nunquam  inter  se  con- 
veniant ;  cumque  videant  doctos  homines  inter  se  digladiari  de 
rebus  nullius  momenti,  facile  illud  Dionysii  Syracusani  arri- 
piunt,  Verba  ista  sunt  senum  otiosorum.1  Nihilominus  certissi- 
mum  est,  si  modo  scholastic!  ad  inexplebilem  sitim  veritatis  et 
continuam  agitationem  ingenii  varietatem  et  multiplicitatem 
lectionis  et  contemplationum  adjunxissent,  insignia  profecto 
illi  exstitissent  lumina,  omnesque  artes  et  scieutias  mirifice 
provexissent.  Hactenus  de  secunda  literarum  intemperie. 

Ad  tertiam  quod  attinet,  quae  ad  falsitatem  et  mendaciuin 
spectat;  una  haec  omnium  turpissima  est,  quippe  quae  ipsam 
naturam  animamque  destruit  scientiae,  qua?  nihil  aliud  est  quam 
veritatis  imago.  Nam  veritas  essendi  et  veritas  cognoscendi 
idem  sunt;  nee  plus  a  se  invicem  differunt,  quam  radius 
directus  et  reflexus.2  Hoc  vitium  itaque  duplex  vel  potius 
duplicatum  est,  impostura  et  credulitas;  haec  decipitur,  ilia 
decipit;  quae  licet  videantur  discrepantis  naturae,  alteraque  a 
calliditate  quadam,  altera  a  simplicitate  profecta,  plerumque 
tamen  coeunt.  Ut  enim  in  carmine  habetur, 

Percontatorem  fugito,  nam  garrulus  idem  est ;  * 

innuendo,  qui  curiosus  est  eundem  esse  et  futilem ;  pariter  fit, 
ut  qui  facile  credat  idem  libenter  decipiat.  Quemadmodum 
quoque  fieri  videmus  in  fama  et  rumoribus,  ut  qui  cito  iisdem 
fidem  habeat,  pari  facilitate  eos  auxerit.  Quod  Tacitus  pru- 

1  See  Nov.  Org.  i.  71. 

2  We  may  illustrate  this  passage  from   the  writings  of  S.  Thomas  Aquinas.     "  Res 
intcllecta  ad  intellectum  aliquem  potest  habere  ordinem  vel  per  se  vel  per  accidens. 
Per  se  quidem  habet  ordinem  ad  intellectum  a  quo  dependet  secundum  suum  esse,  per 

accidens  autem  ad  intellectum  a  quo  cognoscibilis  est Unde  unaquaeque 

res  dicitur  vera  absolute  secundum  ordinem  ad  intellectum  a  quo  dependet.  .  .  .  Res 
naturales  dicuntur  esse  verae  secundum  quod  assequuntur  similitudinem  specierum  quas 
sunt  in  mente  divina.  .  .  .  Sic  ergo  veritas  principaliter  est  in  intellectu,  secundario  vero 
in  rebus  secundum  quod  comparantur  ad  intellectum  ut  ad  principlum."     Thus  the 
veritas  essendi  is  as  it  were  the  direct  beam  derived  from  the  divine  mind  on  outward 
things.     S.  Thomas  goes  on    to    recognise  the  truth  of  the  opinion   that    "veritas 
intellectus  nostri  a  re  causatur ;"  and  we  thus  see  how  the  veritas  cognoscendi  may  be 
spoken  of  as  radius  reflexus,  returned  to  the  mind  from  the  outward  object,  which  had 
derived  its   own   essential  truth  from  the  source  of  all  truth.     The  passages  I  have 
quoted  occur  in  the  Summa  Theologies  of  S.  Thomas,  1.  q.  16.  a.  1. 

3  Hor.  Ep.  i.  18.  69. 

G  a  4 


456  DE   ATJGMENTIS  SCIENTIARUM 

denter  innuit  his  verbis,  Fingunt  simul  creduntque^ ;  adeofini- 
timae  sunt  voluntas  fallendi  et  facilitas  credendi. 

Ha?c  credendi  recipiendique  omnia  (licet  levi  authoritate 
munita)  facilitas,  duorum  generum  est,  pro  ratione  subjecta? 
material ;  aut  enim  creditur  narration!  sive  facto  (ut  loquuntur 
Jurisconsulti),  aut  dogmati.  In  priori  genere  videmus  quanto 
dignitatis  detrimento  hie  error  affecerit  ex  Ecclesiasticis  Histo- 
riis  nonnullas ;  qua?  nimis  faciles  se  praebuerunt  in  prodendis 
transcribendisque  miraculis,  a  Martyribus,  Eremitis,  Anacho- 
retis,  et  aliis  sanctis  viris,  atque  ab  eorum  reliquiis,  sepulchris, 
sacellis,  imaginibus,  editis.  Eodem  modo  in  naturali  historia 
videmus  multa  temere  ac  parum  cum  delectu  aut  judicio  recepta, 
et  descripta;  ut  liquet  ex  scriptis  Plinii,  Cardani,  Alberti,  et 
plurimorum  ex  Arabibus,  qua?  commentitiis  et  fabulosis  narra- 
tionibus  passim  scatent ;  iisque  non  solum  incertis  et  neutiquam 
probatis,  sed  perspicue  falsis  et  manifesto  convictis;  ingenti 
philosophise  naturalis  dedecore,  apud  homines  graves  et  sobrios. 
In  quo  sane  elucescit  Aristotelis  sapientia  et  integritas,  qui  cum 
diligentem  ecripserit  atque  accuratam  historiam  Animalium, 
tarn  parce  ficta  aut  fabulosa  admiscuerit ;  quin  potius  auditiones 
admirandas,  quas  memoratu  dignas  judicavit,  in  unum  com- 
mentariolum2  conjecit;  prudenter  perpendens,  perspicue  vera 
(qua?,  tanquam  basis  experiential  solida,  philosophia?  et  scientiis 
substerni  possint)  haud  temere  esse  cum  rebus  suspect®  fidei 
miscenda;  et  rursus  etiam  rara  atque  insolita,  qua?  plerisque 
incredibilia  videntur,  non  omnino  esse  supprimenda,  neque  me- 
moriae posterorum  deneganda. 

At  ilia  altera  credulitas,  qua?  non  historia?  aut  narrationibus 
sed  artibus  et  opinionibus  tribuitur,  duplex  est ;  aut  cum  artibus 
ipsis,  aut  cum  authoribus  in  arte,  nimium  credimus.  Artes 
ipsa?,  qua?  plus  habent  ex  phantasia  et  fide  quam  ex  ratione  et 
demonstrationibus,  sunt  pra?cipue  tres ;  Astrologia,  Naturalis 
Magia,  et  Alchymia ;  quarum  tamen  fines  non  sunt  ignobiles. 
Profitetur  enim  Astrologia  superiorum  in  inferiora  influxum  et 
dominatum  recludere.  Magia  sibi  proponit  naturalem  philo- 
sophiam  a  varietate  speculationum  ad  magnitudinem  operum 

1  Annah,  v.  10. :  where  be  says  that  upon  the  report  of  the  approach  of  Drusus 
Germanicus,  "  alliciebantur  ignari  fama  nominis  et  promptis  Graecorum  animis  ad  nova 
et  mira ;  quippe  lapsum  custodia  pergere  ad  paternos  exercitus,  ^Egyptum  aut  Syriam 
invasurum,  fingebant  simul  credebantque."     Compare  also  Hist.  i.  51. :   "  Sed  plurima 
ad  fingendum  credendumque  materies  in  ipsis  castris."  —  J.  S. 

2  The  De  Mirabilibus  Auscultationibus ;  which  is  however  not  Aristotle's. 


LIBER  PRIMUS.  457 

revocare.  Chymica  in  se  suscipit  partes  rerum  heterogeneas, 
quae  in  corporibus  naturalibus  latent  et  implicantur,  separate 
et  extrahere;  corporaque  ipsa  inquinata  depurare,  impedita 
liberare,  immatura  perficere.  Sed  viae  atque  rationes  quae 
ducere  putantur  ad  hos  fines,  tarn  in  theoria  illarum  artium 
quam  in  praxi,  erroris  et  nugarum  plense  sunt.  Neque  adeo 
traditio  ipsarum  ut  plurimum  Candida  est,  sed  artificiis  et  late- 
bris  nmnita.  Chymicae  tamen  hoc  certe  debetur,  quod  vere 
comparari  possit  agricolae  apud  ^Esopum,  qui  e  vita  exiturus 
dixit  fillis,  Se  illis  vim  magnam  auri  in  vinea,  nee  satis  meminisse 
quo  loco,  defossam  reliquisse  ;  qui  cum  vineam  diligenter  ligo- 
nibus  ubique  invertissent,  aurum  quidem  repererunt  nullum ; 
sed  tamen  vindemiam  insequentis  anni,  propter  fossionem  circa 
radices  vitium,  tulerunt  longe  uberrimam.  Sic  strenui  illi 
Chymistarurn  labores  et  molimina  circa  aurum  conficiendum 
baud  paucis  nobilibus  inventis  et  experiments,  turn  ad  re- 
serandam  naturam  turn  ad  usus  vitae  apprime  idoneis,  quasi 
facem  accenderunt. 

Ilia  autem  credulitas,  quae  certos  scientiarum  authores  dicta- 
toria  quadam  potestate  munivit  ut  edicant J,  non  senatoria  ut 
consulant,  ingens  damnum  scientiis  intulit ;  tanquam  praecipua 
causa,  quae  tantopere  illas  afflixit  et  depressit,  ut  absque  insigni 
aliquo  augmento  exangues  jacerent.  Hiuc  nempe  factum  est, 
ut  in  artibus  mecbanicis  primi  inventores  pauca  excogitaverint, 
tempus  reliqua  suppleverit  et  perfecerit;  at  in  scientiis  primi 
authores  longissime  penetraverint,  tempus  plurima  detriverit  et 
corruperit.  Sic  videmus  Tormentariam,  Nauticam,  Typo- 
grapbicam,  sub  initiis  imperfectas  et  propemodum  informes 
fuisse  et  exercentibus  onerosas,  temporis  vero  progressu  expo- 
litas  et  accommodas.  At  contra  philosophic  et  scientiae  Aristo- 
telis,  Platonis,  Democriti,  Hippocratis,  Euclidis,  Archimedis, 
in  ipsis  illis  authoribus  viguerunt,  tractu  temporis  degenerarunt 
potius  et  non '  minimum  splendoris  amiserunt ;  cujus  rei  non 
est  alia  ratio,  quam  quod  in  artibus  mechanicis  ingenia  mul- 
torum  in  unum  coierunt,  in  artibus  et  scientiis  liberalibus  in- 
genia multorum  sub  uno  succubuerunt ;  quern  tamen  ipsum 
saepenumero  sequaces  sui  potius  depravarunt  quam  illustrarunt. 
Ut  enim  aqua  non  ascendet  altius  quam  caput  fontis  a  quo 

1  Bacon  is  not  to  be  understood  as  using  the  word  edicere  in  its  technical  significa- 
tion. The  "jus  edicendi"  was  by  no  means  the  privilege  of  a  dictator.  It  belonged 
to  consuls,  praetors,  iediles,  and  other  magistrates. 


458  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

promanat,  ita  doctrina  ab  Aristotele  deducta  supra  doctrinam 
Aristotelis  nunquam  assurget.1  Ideoque  etsi  non  displiceat 
regula,  Oportet  discentem  credere 2 ;  huic  tamen  conjungendum 
est,  Oportet  jam  edoctum  judicio  suo  uti.  Discipuli  enim  debent 
magistris  temporariam  solum  fidem,  judiciique  suspensionem, 
donee  penitus  imbiberint  artes ;  non  autem  plenam  libertatis 
ejurationem,  perpetuamque  ingenii  servitutem.  Quare,  ut 
absolvam  hanc  partem,  hoc  tantum  adjiciam ;  magnis  authoribus 
suus  sic  constet  honos,  ut  author!  authorum  et  veritatis  parenti, 
Tempori,  non  derogetur. 

Explicavimus  tandem  tres  doctrinse  intemperies,  sive  morbos ; 
praeter  quos  nonnulli  sunt,  non  tarn  morbi  confirmati  quam 
vitiosi  humores ;  qui  tamen  non  adeo  occulti  sunt  aut  latentes, 
quin  in  multorum  sensum  et  reprehensionem  incurrant,  ideoque 
neutiquam  praHermittendi. 

Horum  primus  est  immodicum  studium  duorum  extremorum, 
Antiquitatis  et  Novitatis  ;  qua  in  re  Temporis  filise  male  patris- 
sant.  Ut  enim  Tempus  prolem  devorat,  sic  hasc  se  invicem ; 
dum  Antiquitas  novis  invideat  augmentis,  et  Novitas  non  sit 
contenta  recentia  adjicere,  nisi  vetera  prorsus  eliminet  et  re- 
jiciat.  Certe  consilium  Prophetae  vera  in  hac  re  norma  est: 
State  super  vias  antiquas,  et  videte  gucenam  sit  via  recta  et  bona, 
et  ambulate  in  ea.*  Antiquitas  earn  meretur  reverentiam,  ut 
homines  aliquamdiu  gradum  sistere  et  supra  earn  stare  debeant, 
atque  undequaque  circumspicere  qua?  sit  via  optima ;  quum 
autem  de  via  bene  constiterit,  tune  demum  non  restitandum,  sed 
alacriter  progrediendum.  Sane,  ut  verum  dicamus,  Antiquitas 
sceculi  juventus  mundi.*  Nostra  profecto  sunt  antiqua  tempora, 

1  Happy  as  this  image  is,  it  is  perhaps  less  so  than  that  of  Descartes  with  reference 
to  the  same  subject     He  compares  the  servile  followers  of  Aristotle  to  "  le  1'ierre  qui 
ne  tend  point  a  monter  plus  haut  que  les  arbres  qui  le  soutiennent,  et  meme  souvent 
qui  redescend  apres  qu'il  est  parvenu  jusques  a  leur  faite." — De  la  Methode,  i.  202.  of 
Cousin's  edition. 

2  Arist.  De  Sophist.  Reprehens.  ii. 
*  Jerem.  vL  16. 

4  This  remark  is  not,  I  think,  given  by  Bacon  as  a  quotation,  and  it  is  probable 
that  he  did  not  derive  it  from  any  earlier  writer.  But  in  the  works  of  several  of  the 
scientific  reformers  we  find  similar  reflexions.  Of  writers  earlier  than  Bacon  or  con- 
temporary with  him,  we  may  refer  to  Gilbert,  to  Galileo,  to  the  Apologia  pro  Galileo 
of  Campanella,  and  particularly  to  the  Cena  di  Cenere  of  Giordano  Bruno.  The 
following  passage  from  the  last-named  writer,  in  which  he  appears  to  have  anticipated 
Bacon,  has  been  referred  to  by  Dr.  Whewell  in  the  Philosophy  of  the  Inductive  Sciences. 
'  Sia  come  la  si  vuole,"  says  one  of  the  interlocutors  in  Bruno's  dialogue,  "  io  non 
voglio  ^  discostar  mi  dal  parer  degli  antichi,  perche  dice  il  saggio,  Ne  Tantiquita  e 
la  sapienza."  To  which  another  replies:  "Esoggiunge  'In  molti  anni  la  prudenza.' 
Se  voi  intendeste  bene  qualche  dite,  vedreste  che  dal  vostro  fondamento  s'inferisce 


LIBER   PRIMUS.  459 

cum  mundus  jam  senuerit ;  non  ea,  quae  computantur  ordine 
retrograde  initium  sumendo  a  saeculo  nostro. 

Alius  error  e  priori  oriundus,  est  suspicio  quaedam  et  diffi- 
dentia,  quas  nihil  nunc  posse  inveniri  autumat,  quo  mundus  tain 
diu  carere  potuit;  ac  si  ilia  objectio  conveniret  erga  tempus, 
qua  Lucianus  impetit  Jovem  caeterosque  ethnicorum  deos. 
Miratur  enim,  cur  tot  olim  genuerint  liberos,  nullos  autem  suo 
s&culo  ?  interrogatquejocans,  ecquid  sept uagenarii  jam  essent,  aut 
lege  Papia  contra  senum  nuptias  lata  constricti  ?  l  Sic  videntur 
homines  subvereri,  ne  Tempus  effoetum  jam  factum  sit  et  ad 
generationem  ineptum.  Quin  potius  levitas  hominum  atque 
inconstantia  hinc  optime  perspici  potest,  qui  donee  res  aliqua 
perfecta  sit,  earn  mirantur  fieri  posse ;  postquam  facta  semel 
est,  iterum  mirantur  earn  jampridem  factam  non  fuisse.  Ita 
Alexandri  expeditio  in  Asiam  habita  est  initio  pro  vasto  et 
arduo  admodum  negotio  ;  quam  tamen  postea  placuit  Livio  in 
tantum  elevare  ut  diceret  de  Alexandro,  Nil  aliud  quam  bene 
ausus  est  vana  contemnere.2  Idem  Columbo  evenit,  circa  occi- 
dentalem  navigationem.3  Sed  in  rebus  intellectualibus  hoc  fit 
multo  frequentius,  uti  videre  est  in  plerisque  propositionibus 
apud  Euclidem,  qua?  antequam  demonstrentur  miras  videntur, 
et  quibus  quis  non  facile  assenserit;  post  demonstrationem 


il  contrario  di  quel  che  pensate.  Voglio  dire  che  noi  siamo  piu  vecchi  ed  abbiamo  piu 
lunga  eta>  che  i  nostri  predecessor!." — Cena  di  Cenere,  i.  p.  132.  of  Wagner's  edition 
of  G.  Bruno. 

The  idea  that  the  early  ages  were  the  world's  youth  is  to  be  found  in  the  second 
book  of  Esdras,  or  is  at  any  rate  directly  suggested  by  an  expression  which  occurs 
there  :  "Seculum  perdidit  juventutem  suam,  et  tempora  appropinquant  senescere." 
—  2  Esdras,  xiv.  10.  The  same  idea  occurs  in  Casmann's  Problemata  Marina,  which 

was  published  in   1546.     "Si antiquiorum  dignitas  ex  tempore  major 

videtur,  id  nostros  qui  hodie  decent  posteriores  unice   commendabit,  nam   tempus 

doctius  et  prudentius  evadit  ex  continue  progressu,   ut  senescens  judicio 

sit  acriore,  solidiore,  et  maturiore." 

1  This  remark,  however  much  in  the  manner  of  Lucian,  is  not  his,  but  Seneca's. 
It  has  been  preserved  to  us  by   Lactantius,  who  quotes  it  in  his  work   De  falsa 
Religione,  i.  c.  1 6.     Every  one  remembers  the  "  adeo  senuerunt  Jupiter  et  Mars  ?  "  of 
Juvenal.     Seneca  however  refers  to  Jupiter  only. 

2  Liv.  ix.  17. 

3  The  story  of  Columbus's  egg  is  one  of  those  popular  anecdotes  which  no  refutation 
can  get  rid  of.    It  was  first  told  by  Benzoni,  and  then  greatly  embellished  by  Theodore  de 
Bry,  and  is  in  reality  only  a  reproduction  of  a  story  perhaps  not  more  authentic  told 
of  Brunellesco,  the  architect,  who  erected  the  dome  of  the  cathedral  at  Florence. 
See  Humboldt  in  his  Examen  Critique  de  I' Histoire  de  Geographie,  &c.,  vol.  iv.  p.  152. 
Bacon  is  however  quite  right  in  saying  that  after  his  success  Columbus's  discovery 
was  depreciated.     "  I  was  seven  years  at  your  court,  and  for  seven  years  I  was  told 
that  my  plan  was  an  absurdity,"  writes  Columbus  in  1503  to  Ferdinand  and  Isabella ; 
"  and  now  the  very  tailors  ask  leave  to  go  to  discover  new  countries."     "  A  quantos  se 
fablo  de  mi  empresa  todos  a  una  dijeron  que  era  burla,  agora  fasta  los  sastres  suplican 
por  descubrir."     Humboldt,  1.  c.  vol.  iii.  p.  236. 


460  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

autem  factam,  arripit  eas  mens  per  retractionem1  quandam  (ut 
loquuntur  Jureconsulti),  tanquam  ante  perspectas  et  cognitas. 

Alius  error  superior!  affinis,  est  eorum  qui  omnium  sectarum 
atque  haeresium  veterum,  postquam  excussae  fuissent  et  venti- 
l&tsB,  optimam  semper  obtinuisse  posthabitis  aliis  existimant. 
Itaque  putant,  si  quis  de  integro  institueret  inquisitionem  et 
examen,  non  posset  non  incidere  in  aliquas  ex  rejectis  opinioni- 
bus,  et  post  rejectionem  amissis  et  obliteratis ;  quasi  vero  mul- 
titudo,  aut  etiam  sapientes  multitudinis  deliniendae  gratia,  non 
illud  saepe  probarint  quod  populare  magis  atque  leve  sit,  quam 
quod  solidum  atque  alte  radices  agens.  Tempus  siquidem 
simile  est  fluvio,  qui  levia  atque  inflata  ad  nos  devehit,  solida 
autem  et  pondus  habentia  submergit. 

Alius  error  a  reliquis  diversus,  est  praematura  atque  proterva 
reductio  doctrinarum  in  artes  et  methodos ;  quod  cum  fit, 
plerunque  scientia  aut  parum  aut  nihil  proficit.  Nimirum  ut 
ephebi,  postquam  membra  et  lineamenta  corporis  ipsorum  per- 
fecte  efformata  sunt,  vix  amplius  crescunt ;  sic  scientia,  quamdiu 
in  aphorismos  et  observationes  spargitur,  crescere  potest  et 
exurgere ;  sed  methodis  semel  circumscripta  et  conclusa,  ex- 
poliri  forsan  et  illustrari  aut  ad  usus  humanos  edolari  potest, 
non  autem  porro  mole  augeri. 

Alius  error  succedens  ipsi  quern  postremo  notavimus,  est  quod 
post  singulas  scientias  et  artes  suas  in  classes  distributas,  mox 
a  plerisque  universal!  rerum  cognition!  et  Philosophise  Prima3 
renunciatur ;  quod  quidem  profectui  doctrinarum  inimicissimum 
est.  Prospectationes  fiunt  e  turribus  aut  locis  praealtis,  et  im- 
possibile  est  ut  quis  exploret  remotiores  interioresque  scientias 
alicujus  partes,  si  stet  super  piano  ejusdem  scientiae,  neque 
altioris  scientiae  veluti  speculam  conscendat. 

Alius  error  fluit  ex  nimia  reverentia  et  quasi  adoratione  in- 
tellectus  humani ;  unde  homines  abduxere  se  a  contemplatione 
naturae  atque  ab  experientia,  in  propriis  meditationibus  et  ingenii 
commentis  susque  deque  volutantes.  Caeterum  praeclaros  hos 
opinatores  et  (si  ita  loqui  licet)  Intellectualistas,  qui  tamen  pro 
maxime  sublimibus  et  divinis  philosophis  haberi  solent,  recte 
Heraclitus  perstrinxit ;  Homines,  inquit,  gucerunt  veritatem  in 
microcosmis  suis,  non  in  mundo  majori."*  Respuunt  enim  quasi 

1  We  ought  doubtless  to  read  relroactionem,  but  as  the  meaning  is  obvious  I  have 
not  thought  it  necessary  to  introduce  the  change  into  the  text 

2  See  Nov.  Org.  i.  §  42. 


LIBER  PRIMUS.  461 

abecedarium  naturae,  primumque  in  operibus  divinis  tirocinium ; 
quod  si  non  facerent,  potuissent  fortasse  gradatim  et  sensim, 
post  literas  simplices  et  deinceps  syllabas,  ad  textum  et  vo- 
lumen  ipsum  creaturarum  expedite  legendum  ascendere.  At 
illi  contra  jugi  mentis  agitatione  urgent  et  tanquam  invocant 
suos  Genios,  ut  vaticinentur  eis  edantque  oracula,  quibus  merito 
et  suaviter  decipiuntur. 

Alius  error  huic  posteriori  finitimus  est,  quod  homines  saepius 
imbuant  et  inficiant  meditationes  et  doctrinas  suas  opinionibus 
quibusdam  et  conceptibus  propriis,  quos  potissimum  in  admira- 
tione  habent,  aut  artibus  quibus  maxime  addicti  et  consecrati 
sunt ;  caetera  omnia  illis  deliciis  inficientes  et  quasi  intingentes, 
licet  fuco  admodum  fallaci.  Sic  suaa  philosophise  immiscuit 
Plato  theologiam,  Aristoteles  logicam,  secunda  schola  Platonis 
(Proclus  scilicet  et  reliqui)  mathematicas.  Istas  enim  artes 
solebant  illi  tanquam  filiolos  suos  primogenitos  suaviari.  At 
Chymici  e  paucis  experimentis  ad  foculum  et  fornacem  novam 
philosophiam  excuderunt.  Et  Gilbertus,  popularis  noster,  phi- 
losophiam  aliam  ex  magnete  elicuit.1  Sic  Cicero,  cum  varias 
opiniones  de  natura  animae  recensens,  tandem  in  musicum  inci- 
disset,  qui  animam  esse  harmoniam  statuebat,  facete  dixit ;  Hie 
ab  arte  sua  non  recessit.2  Sed  de  hoc  genus  erroribus  apposite 
et  prudenter  ait  Aristoteles,  Qui  respiciunt  ad  pauca,  de  facili 
pronunciant.3 

Alius  error  est  impatientia  dubitandi,  et  coeca  festinatio  de- 
cernendi  absque  debita  et  adulta  suspensione  judicii.  Nam 
bivium  contemplations  non  est  dissimile  bivio  actionis  a  veteri- 
bus  saepius  memorato ;  cujus  altera  via  initio  plana  et  facilis  erat 
fine  autem  impervia;  altera  ingredient!  aspera  erat  et  confra- 

1  Of  the  writings  of  William  Gilbert  of  Colchester,  thus  slightingly  spoken  of,  Galileo 
has  left  this  judgment  :   "  lo  sommamente  laudo  ammiro  &  invidio  questo  autore  per 
essergli  caduto  in  mente  concetto  tanto  stupendo  circa  cosa  maneggiata  di  inflniti 
ingegni  sublimi,  ne  da  alcuno  avvertita  ;  parmi  anco  digno  di  grandissima  laude  per  le 
molte  nuove  &  vere  osservazioni  fatte  da  lui  in  vergogna  di  tanti  autori  mendaci  & 
vani,  che  scrivono  non  sol  quel  che  sanno  ma  tutto  quello  che  senton  dire  dal  volgo 
sciocco  senza  cercare  di  assicurarsene  con  esperienza,  forse  per  non  diminuire  i  lor 
libri.     Quello  che  avrei  desiderate  nel  Gilberti  e,  che  fusse  stato  un  poco  maggior 
matematico,  &  in   particolare   ben  fondato  nella  geometria,   la   pratica    della   quale 
1'  avrebbe  reso  men  risoluto  nelP  accettare  per  concludenti  dimostrazioni  quelle  ragioni 
ch'  ei  produce  per  vere  cause  delle  vere  conclusion!  da  se  osservate. " —  Dialogi  del 
massimi  Sistemi. 

Compare  for  the  opinion  of  modern  scientific  writers,  Dr.  Whewell's  History  of  the 
Inductive  Sciences. 

The  "  concetto  tanto  stupendo"  here  mentioned  refers  to  Gilbert's  notion  of  the 
magnetic  polarity  of  the  globe. 

2  "  Hie  ab  artificio  suo  non  recessit." — Tusc.  Quasi,  i.  c,  10. 
8  De  Generatione  et  Corrupt,  i.  2. 


462  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

gosa,  ubi  paulo  processeris  expedita  et  aequabilis.  Haud  seers 
in  contemplationibus,  si  quis  a  certis  ordiatur,  in  dubia  desinet; 
sin  a  dubiis  incipiat  eaque  aliquandiu  patienter  toleret,  in  certis 
exitum  reperiet. 

Similis  error  se  ostendit  in  modo  tradendi  doctrinam,  qui  ut 
plurimum  est  imperiosus  et  magistralis,  non  ingenuus  et  li- 
beralis ;  ita  demum  compositus,  ut  potius  fidem  imperet  quam 
examini  subjiciatur.  Non  negaverim  in  summariis  libellis  ad 
praxim  destinatis  hanc  formulam  scribendi  retineri  posse,  verum 
in  justis  tractatibus  de  scientiis  utrumque  extremum  vitandum 
censeo,  tarn  Velleii  Epicurei,  nil  tarn  metuentis  quam  ne  dubi- 
tare  de  re  aliqua  videretur *,  quam  Socratis  et  Academiae  omnia 
in  dubio  relinquentium.  Candori  potius  studendum,  resque 
majore  aut  minore  contentione  tradendae,  prout  rationum  mo- 
mentis  parcius  aut  plenius  sint  probatae. 

Alii  errores  sunt  in  scopis  quos  homines  praefigunt  sibi,  et  in 
quos  conatus  suos  et  labores  dirigunt.  Cum  enim  diligentiores 
literarum  Coryphaei  ad  id  collimare  debeant  praecipue,  ut  arti 
quam  profitentur  aliquid  praeclarum  adjiciant ;  hi  contra  in  se- 
cundis  tantummodo  consistere  sat  habent ;  vel  subtilis  inter- 
pretis,  vel  antagonistaB  vehementis  et  nervosi,  vel  methodici 
abbreviatoris,  nomen  ambientes ;  unde  reditus  et  vectigalia 
scientiarum  augeri  possunt,  patrimonium  et  fundus  minime. 

Omnium  autem  gravissimus  error  in  deviatione  ab  ultimo 
doctrinarum  fine  consistit.  Appetunt  enim  homines  scientiam, 
alii  ex  insita  curiositate  et  irrequieta ;  alii  animi  causa  et  de- 
lectationis ;  alii  existimationis  gratia  ;  alii  contentionis  ergo, 
atque  ut  in  disserendo  superiores  sint;  plerique  propter 
lucrum  et  victum;  paucissimi  ut  donum  rationis  divinitus 
datum  in  usus  humani  generis  impendant.  Plane,  quasi  in 
doctrina  quaareretur  lectulus,  in  quo  tumultuans  ingenium  et 
aestuans  requiesceret ;  aut  xystus  sive  porticus,  in  quo  animus 
deambularet  liber  aut  vagus ;  aut  turris  alta  et  edita,  de  qua 
mens  ambitiosa  et  superba  despectaret ;  aut  arx  et  propugna- 
culum  ad  contentiones  et  praelia ;  aut  officina  ad  quaestum  et 
mercatum ;  et  non  potius  locuples  armarium  et  gazophylacium, 
ad  opificis  rerum  omnium  gloriam  et  vita?  humanaa  subsidium. 
Hoc  enim  illud  est,  quod  revera  doctrinam  atque  artes  con- 
decoraret  et  attolleret,  si  contemplatio  et  actio  arctiore  quam 

1  Cicero,  De  Nat.  Deor.  L  c.  8.     [Compare  Nov.  Org.  i.  67.] 


LIBER  PRIMUS.  463 

adhuc  vinculo  copularentur.  Quae  certe  conjunctio  tails  foret, 
qualis  est  supremorum  duorum  planetarum  syzygia,  cum  Sa- 
turnus,  quietis  et  contemplationis  dux,  cum  Jove,  duce  societatis 
agendique,  conspiret.1  Quanquam  cum  de  praxi  atque  actione 
loquor,  nullo  modo  ad  doctrinam  professoriam  et  lucrosam  innuo. 
Neque  enim  me  fugit,  quantopere  hoc  ipsum  progressionem 
doctrinas  et  amplificationem  moretur;  perinde  quidem  ut  aureum 
malum  ante  oculos  Atalantae  projectum,  quod  ut  tollat  dum 
flectit  se,  cursus  interea  impeditur ; 

Declinat  cursus,  aurumque  volubile  tollit.2 

Neque  rursus  mihi  in  animo  est,  quod  de  Socrate  dictum  erat, 
Philosophiam  devocare  de  ccelo,  ut  tantummodo  versaretur  in 
terris  3 ;  hoc  est,  Physicam  seponi,  ut  Moralis  Philosophia  et 
Politica  celebraretur  sola ;  sed  quemadmoduin  coelum  et  terra 
simul  conspirant  et  consentiunt  ad  hominum  tuendam  vitam 
atque  juvandam,  ita  sane  hie  finis  esse  debet  utriusque  Philo- 
sophise, ut  rejectis  vanis  speculationibus  et  quidquid  inane  ac 
sterile  est,  conservetur  quidquid  solidum  est  ac  fructuosum  ;  ut 
hoc  pacto  Scientia  non  sit  tanquam  scortum,  ad  voluptatem,  aut 
tanquam  ancilla,  ad  quaestum ;  sed  tanquam  sponsa,  ad  genera- 
tionem,  fructum,  atque  solatium  honestum. 

Jam  explicasse  videor  et  quasi  dissectione  quadam  aperuisse 
vitiosos  illos  humores,  aut  saltern  eorum  prascipuos,  qui  non 
solum  obstitere  profectui  literarum,  verum  etiam  culpandis 
iisdem  ansam  dedere.  Quod  quidem  si  nimis  ad  vivum  fece- 
rim,  meminisse  oportet,  Fidelia  vulnera  amantis,  sed  dolosa  oscula 
malignantis.*  Utcuuque,  hoc  certe  mihi  videor  assecutus,  ut 
merear  fidem  in  sequenti  praeconio,  cum  superior!  censura  tarn 
libere  egerim.  Neque  tamen  in  animo  est  mihi  panegyricum 
literarum  scribere,  aut  hymnum  Musis  praecinere,  licet  forsitan 
diu  jam  sit  ex  quo  sacra  earum  rite  celebrata  sint ;  sed  consi- 
lium  est  absque  pigmentis  et  hyperbolis  verum  doctrinae  contra 
alias  res  pondus  excipere  et  perpendere,  verumque  ejus  valorem 
et  pretium  ex  testimoniis  divinis  atque  humanis  exquirere. 

Primo  igitur  quaeramus  dignitatem  scientiae  in  archetypo, 
sive  exemplari5:  id  est,  in  attributis  atque  actis  Dei,  quatenus 

1  This  conjunction  cannot  however  take  place  without  in  some  measure  affecting 
the  good  influences  of  Jupiter.     So  at  least  we  are  told  by  astrological  writers.     "  Sa- 
turnus  conjunctus  Jovi  bona  decernit  in  Saturn!  significatis,  verum  minuuntur  signi- 
ficata  beneficia  Jovis." — Argolo,  Pare.  Ptolem.  p.  47. 

2  Ovid,  Metam.  x.  667.  3  Cicero,  Tusc.  v.  c.  4.  4  Proverbs,  xxvii.  6. 
5  In  illustration  of  this  word  we  may  refer  to  Philo-Judaeus,  who  in  the  commence- 


464  DE  AUGMEJTTIS  SCTESTIARCM 

revehntnr  bomini,  et  sobrie  indagari  poasunt.  Qua  in  re  ncn 
competit  appeHatio  Doctrinae,  cum  omnis  doctrina  oft  scientia 
acqnisita;  nuHa  autem  cognitio  in  Deo  acqmsha  est,  aed  origi- 
nalis.  Itaqne  aliod  quserendum  est  nomen,  Sapiemtia  scilicet, 
nt  Sacne  Scriptural  earn  indigitant. 

Sic  antem  se  res  babet:  In  operibns  creationis  dnplicem 
yirin|iy  di  vinac  fmttna^m^m  videmus,  quarmn  fifra  ad  potentiam 
refertur,  akera  ad  eapientiam.1  ffla  pnecipue  cemitnr  in 
creanda  mole  materae,  haec  in  polcnritiidine  formae  disponenda.9 
Hoc  poato  notandnm  est,  nihil  in  onpatiomn  hktoria  obetare, 
qoin  fberit  confdaa  ilia  coefi  terrxqoe  maaaa  et  materia  unico 
temporis  momento  oreata  ;  coi  tamen  disponendae  digerendaeque 
«ex  £es  fbenmt  attnbuti:  adeo  agnanter  Dens  opera  potential 
ac  aapientiae  dJacnnunarit.  Cm  accedit,  qnod  de  materiae  crea- 
tione  memoriae  pfoditmn  non  sit  dixisse  Deum,  Fiat  caehtm  et 
Irrria,  acnt  de  sequentibus  operibos  dkrtam  est  ;  sed  node  atque 
actnaliter,  Dem*  creaeit  eaehtm  et  terram*:  ita  nt  materia 
ndeatnr  tanqnam  mazm  facta,  formae  TOO  introductio  stihim 
babeat  kgis  ant  decxeti.4 

Pergamns  a  Deo  ad  Angelas,  quorum  natara  dignatione  est 
Deo  praxima.  Tidemns  in  ordinibus  Angelormn  (qnatenns 
fides  adhibenda  Ccelesti  3K  Hkzarcbiae,  quae  Dion  jm  Areopa- 
gitae  nomine  emlgatur1)  prinuan  locum  obtznexe  Seraphim, 
AngeJos  scificet  amoris;  ffpfiiiMlM1"  Cherubim^  Angelos  illnmi- 
natioais;  teithnn  antem  locum  et  seqnentes  Thrtnos,  Pruuri- 
ptitibm*,  caetesisoine  Angelis  potentiae  et  mmkterii  concedi;  nt 


atf  MB  tort  Jte  <»g<fci>  Mmm^  upmmfa  ihe  fcat  •»  wn»  rf  Oaetfa.  «•  the 


'  The  fa*  rf  ttr» 

tolek^ei  Out  M.  lewMre,  wte  f*  kfe  «wk  cotiOHl  £>MM»  *  fa 


LIBER  PRIMUS.  465 

ex  hoc  ipso  ordine  ac  distributione  clarran  sit,  Angelos  scientise 
et  illuminationis  Angelis  imperil  et  potentise  praeponi. 

A  Spiritibus  et  Intelligentiis  ad  formas  sensibiles  et  ma- 
teriatas  descendentes,  legimus  primani  fonnarum  creatarum 
iuis^c  Lucem;  quse  in  naturalibus  et  corporeis,  Scientiae  in 
spiritualibus  atque  incorporeis  responded1 

Sic  in  distributione  dierum,  videmus  diem  qua  requievit 
Deus  et  contemplates  est  opera  sua  benedictam  fuisse  supra 
onines  dies  quibus  creata  est  et  disposita  fabrica  universi. 

Po?t  creationem  absolutam  legimus  Hominem  collocari  in 
Paradiso,  ut  illic  operaretur  ;  quod  quidem  opus  aliud  esse  non 
poterat  quam  quale  pertinet  ad  contemplandum  ;  hoc  est,  cujus 
finis  non  ad  necessitatem  aliquam,  sed  ad  delectationem  et  acti- 
Titatem  sine  molestia,  referri  possit,  Cum  enim  tune  temporis 
nulla  potuerit  esse  creature  reluctatio,  nullus  sudor  vnltus, 
necessario  sequitur  actiones  humanas  ad  voluptatem  et  con- 
templationem,  non  ad  laborem  aut  opus,  comparatas  fuisse. 
Rumi:?,  prinise  hominis  actiones,  quas  in  Paradiso  exercuit, 
duas  summarias  scientise  partes  complexae  sunt.  Hie  erant,  in- 
spectio  creaturarum,  et  impositio  nominum.  Nam  scientia  ilia 
qu«  lapsum  introduxit  (quod  et  ante  monuimus)  non  erat  na- 
turalis  scientia  circa  creaturas,  sed  moralis  scientia  de  Bono  et 
Halo  ;  ex  hac  suppositione,  quod  Dei  mandata  aut  yetita  non 
essent  principia  Boni  et  Mali,  sed  quod  alias  haberent  ilia 
origines;  quorum  oognitionem  aftectavit  homo,  scilicet  ut  to- 
taliter  a  Deo  deficeret,  et  sibi  ipsi  suoque  arbitrio  prorsus 
inniteretur.8 

Veniamus  ad  ea  quse  statim  post  lapsum  contigere.  Vide- 
mus (ut  innumera  sunt  Sacrarum  Soripturamm  mysteria,  salva 
semper  veritate  historica  et  literali)  imaginem  duarum  vitarum, 
contemplative  nimirum  et  actirse,  in  personis  Abelis  et  Caini. 
inque  eorum  institutis  et  primitivis  rivendi  rationibus  deli- 
neatam  ;  quorum  alter  pastor  erat  (qui  propter  ot  aim  et  quietum 
liberumque  coeli  aspectum  typus  est  vit»  theoricse),  alter  agri- 


th«  first  c«*t*d  ligtet  w«»  material  or  spiritual  was  a  reach  discussed 
question.  S.  Augustine  is  dcckkdly  indin«d  to  the  opinkn  of  its  beins  spiritual, 
which  was  apparently  suggested  by  the  circumstance  that  oo  roenttoa  is  made  in  tbe 
fim  chapter  of  Oeneato  of  On  creation  of  angels.  For  on  thte  Tiew  the  primitive  light 
was  in  reality  the  angelic  nature. 

*  "Prtmos  homo  peccavit  principaUter  appetendo  simffitndincm  Dei  quantum  ad 
sdentiam  honi  et  mali,  skut  serpeus  ei  su^jessit,  ut  scilicet  per  virtutem  propri* 
natur*  detvrminarvt  sibi  quid  esset  booum  et  quid  malura  ad  apcndum."  —  & 
Swm.  ZlUat  Sbo.  SbcmtlL  q.  16S.  a.  2. 

VOL.  I.  H  H 


466  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

cola  (laboribus  scilicet  fatigatus,  et  aspectu  in  terrain  defixus). 
Ubi  cernere  est,  favorem  electionemque  divinam  ad  pastorem 
accessisse,  non  ad  agricolam.1 

Sic  ante  Diluvium,  Sacri  Fasti,  inter  paucissima  quae  de  eo 
saeculo  memorantur,  dignati  sunt  memoriae  prodere  inventores 
musicse  atque  operum  metallicorum.  Sequenti  saeculo  post 
Diluvium,  gravissima  poena  qua  Deus  humanam  superbiam 
ultus  est  fuit  confusio  linguarum,  qua  doctringe  liberum  com- 
mercium  et  literarum  ad  invicem  communicatio  maxime  in- 
terclusa  est. 

Descendamus  ad  Mosem  legislatorem  et  primum  Dei  no- 
tarium,  quem  Scripture  ornant  hoc  elogio,  quod  gnarus  et 
peritus  esset  omnis  doctrince  ^Egyptiorum*  QUJB  quidem  gens 
inter  vetustissimas  mundi  scholas  numeratur.  Sic  enim  Plato 
inducit  JEgyptium  sacerdotem  dicentem  Soloni:  Vos  Greed 
semper  pueri  estis,  nullam  vel  scientiam  antiquitatis  vel  antiqui- 
tatem  scientice  habentes.3  Perlustremus  Caeremonialem  Legem 
Mosis,  reperiemusque  (praeter  Christi  praefigurationem,  distin- 
ctionem  populi  Dei  a  gentibus,  exercitium  obedientise,  aliosque 
ejusdem  legis  usus  sacros)  nonnullos  doctissimorum  Rabbinorum 
baud  inutilem  circa  earn  navasse  operam,  ut  sedulo  eruerent, 
quandoque  naturalem,  quandoque  moralem  sensum  caeremo- 
niarum  et  rituum.  Exempli  gratia :  ubi  de  lepra  dicitur,  Si 
effloruerit  discurrens  lepra,  homo  mundus  erit  et  non  recludetur: 
sin  caro  viva  in  eo  erit,  immunditice  condemnabitur,  et  ad  sacerdotis 
arbitrium  separabitur.4  Ex  hac  lege  colligit  unus  eorum  axioma 
in  natura:  Putredinem  pestilentiorem  esse  ante  quam  post  ma- 
turitatem.  Alius  morale  documentum  elicit :  Homines  jlagitiis 
undique  coopertos  minus  corrumpere  publicos  mores,  quam  me- 
diocriter  ex  parte  tantum  malos :  adeo  ut  ex  hoc  et  similibus 
locis  ejus  legis,  praeter  sensum  theologicum,  haud  pauca  ad 
philosophiam  spectantia  spargi  videantur. 

Si  quis  etiam  eximium  ilium  Jobi  librum  diligenter  evol- 


1  By  Philo-Judaeus,  whom  Bacon  has  more  than  once  quoted,  Cain  is  taken  as  the 
type  of  the  frame  of  mind  which  leads  us  to  refer  to  ourselves  the  origin  of  our 
thoughts  and  energies, —  Abel  of  that  which  refers  all  things  to  God.  See  also  Augus- 
tin,  Cir.  Dei,  xv.  1.  From  this  view  the  transition  to  that  of  the  text  is  easy. 
The  generally  recognised  types  of  the  active  and  contemplative  ways  of  life  are,  I 
think,  Rachel  and  Leah  in  the  Old  Testament,  Mary  and  Martha  in  the  new.  See 
S.  Augustine,  De  Consent.  Evangelist,  i.,  for  what  is  said  of  Leah  and  Rachel,  and 
S.  Thomas  Aquinas,  Sum.  Theol.  2a»  2dlM>  q.  179.  a.  2. 

'  Acts,  vii.  22. 

»  Tiraaus,  p.  22.  b.  [See  Nov.  Org.  i.  71.]  *  Levit  xiii.  12. 


LIBER   PRIMUS.  467 

verit,  plenum  eum  et  tanquam  gravidum  naturalis  philosophise 
mysteriis  deprehendet.1  Exempli  gratia ;  circa  cosmographiam 
et  rotunditatem  terras  illo  loco,  Qui  extendit  aquilonem  super 
vacuum,  et  appendit  terram  super  nihilum 2 ;  ubi  pensilis  terra, 
polus  arcticus,  et  coeli  convexitas  in  extimis,  haud  obscure 
insinuantur.  Rursus  circa  astronomiam  et  asterismos,  illis 
verbis :  Spiritus  ejus  ornavit  ccelos,  et  obstetricante  manu  ejus 
eductus  est  coluber  tortuosus. 3  Et  alio  loco  :  Nunquid  conjungere 
valebis  micantes  stellas  Pleiadas,  aut  gyrum  Arcturi  poteris  dis- 
sipare?*  ubi  immota  configuratio  stellarum  fixarum,  paribus 
intervallis  semper  inter  se  distantium,  elegantissime  describitur. 
Item  alio  loco  :  Qui  facit  Arcturum,  et  Oriona,  et  Hyadas,  et 
interiora  Austri5;  ubi  iterum  innuit  depressionem  antarctici 
poli,  eamque  designat  nomine  interiorum  Austri,,  quia  australes 
stellas  nostro  hemisphaerio  non  cernuntur.  Circa  generationem 
animalium :  Annon  sicut  lac  mulsisti  me,  et  sicut  caseum  co- 
agulasti  me 6  ?  &c.  Circa  rem  metallicam :  Habet  argentum 
venarum  suarum  principia,  et  auro  locus  est  in  quo  conflatur, 
ferrum  de  terra  tollitur,  et  lapis  solutus  color e  in  as  vertitur 7 : 
et  sequentia  in  eodem  capite. 

Pariter  et  in  persona  regis  Salomonis  videmus  donum  sapi- 
entiae,  turn  in  petitione  ipsius  turn  in  concessione  divina,  omnibus 
terrenae  et  temporalis  foelicitatis  bonis  praelatum ;  virtute  cujus 
doni  et  concessionis  Salomon  egregie  instructus,  non  solum 
scripsit  insignes  illas  parabolas  sive  aphorismos  de  divina 
atque  morali  philosophia,  verum  etiam  composuit  naturalem  hi- 
storiam  omnium  vegetabilium,  a  cedro  super  montem  usque  ad 
museum  super  murum 8  (qui  nihil  est  aliud  quam  rudimentum 
plantae,  putredinis  et  herbse  medium),  omniumque  etiam  quas 
respirant  et  moventur.  Imo  idem  rex  Salomon,  quamvis  ex- 
celluerit  opibus,  magnificentia  aedificiorum,  classe,  famulitio, 
nominis  celebritate,  et  reliquis  quae  ad  gloriam  pertinent,  nihil 
tamen  ex  ista  glorias  segete  sibi  ipsi  decerpit  aut  assumit,  prse- 
ter  decus  inquirendi  et  inveniendi  veritatem.  Sic  enim  diserte 
ait :  Gloria  Dei  est  celare  verbum,  et  gloria  regis  investigare 
sermonem.9  Ac  si  Divina  Majestas  innoxio  illo  et  benevolo 

1  A  similar  view  of  the  book  of  Job  will  be  found  in  Giordano  Bruno.     See  his 
works,  i.  1 74.  of  Wagner's  edition. 

2  Job,  xxvi.  7.  *  Job,  xxvi   13. 
*  Job,  xxxviii.  31 ;  where  however  the  English  version  is  different 

5  Job,  ix.  9.  In  our  version  the  Hyades  are  replaced  by  the  Pleiades. 

6  Job,  x.  10. 

7  Job,  xxviii.  1,2.  8  1  Kings,  iv.  33.  9  Proverbs,  xxv.  2. 

H  H  2 


468  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

puerorum  ludo  delectaretur,  qui  ideo  se  abscondunt  ut  in- 
veniantur ;  quasique  etiam  nihil  esset  honorificentius  regibus, 
quam  Dei  collusores  esse  in  eodem  ludo ;  praesertim  cum  tot 
ingeniis  imperent,  tantasque  opes  praesto  habeant,  quibus 
omnis  secreti  investigatio  absolvi  possit. 

Nee  vero  aliter  haec  dispensavit  Deus,  postquam  Salvator  nos- 
ter  in  mundum  venisset.  Ille  ^nini  prius  potentiam  ostendit  suam 
in  profliganda  ignorantia,  ubi  cum  doctoribus  et  sacerdotibus 
dissereret  in  Templo,  quam  in  subj  Uganda  natura  tot  et  tantis 
editis  miraculis.  Adventus  quoque  Spiritus  Sancti  praacipue 
adumbratus  atque  expressus  fuit  in  similitudine  ac  dono  lin- 
guarum,  quse  sunt  duntaxat  vehicula  scientice. 

Ita  in  seligendis  illis  instrumentis  quos  adhibuit  Deus  ad 
fidem  disseminandam,  initio  homines  evocavit  plane  indoctos  et 
illiterates,  praeterquam  quod  Spiritus  Sancti  afflatu  instructi 
fuissent ;  quo  evidentius  virtutem  suam  immediatam  et  divinam 
declararet,  omnemque  humanam  sapientiam  deprimeret.  Quam- 
primum  autem  consilium  suum  in  hac  parte  perimpletum  esset, 
mox  in  proxima  successione  temporum,  divinam  veritatem  suam 
aliis  doctrinis  veluti  pedissequis  comitatam  in  mundum  immisit. 
Itaque  D.  Pauli  calamus  (qui  inter  Apostolos  solus  literatus 
fuit ' ),  in  Scripturis  Novi  Testament!  praecipue  a  Deo  adhibitus 
est. 

Sic  et  novimus  complures  ex  antiquis  episcopis  et  patribus 
egregie  fuisse  in  omni  ethnicorum  eruditione  versatos.  Adeo 
ut  Edictum  Juliani,  quo  cautum  est  ne  Christiani  ad  scholas  et 
gymnasia  mitterentur 2,  perniciosior  machina  ad  expugnandam 
fidem  Christianam,  quam  cruentae  superiorum  imperatorum  per- 
secutiones  habitum  fuerit.  Neque  Gregorii  Primi,  episcopi 
Romani,  (caetera  viri  egregii)  asmulatio  et  invidentia,  qui  ethni- 
corum authorum  et  antiquitatum  memoriam  obliterare  stude- 
bat3,  in  bonam  partem  etiam  apud  viros  pios  accepta  est. 

1  It  has  been  thought  however  that  St.  James  must  have  been  acquainted  with  as- 
tronomy.     This  opinion  is  founded  on  the  phrase  rendered  in  the  English  version 
"  variableness  or  shadow  of  turning  ;"  his  meaning  being,  it  is  said,  that  neither  paral- 
lax nor  the  alternate  approach  to  and  receding  from  the  solstice  affects  the  Sun  of 
Suns,  whose  aspect  is  the  same  at  all  places  and  throughout  all  time.     Certainly  if  no 
astronomical  allusion  be  intended,  it  is  curious  to  see  how  easily  the  expressions  used 
admit  of  this  interpretation. 

2  See  Ammianus  Marcellinus,  xxii.  c.  10.  and  xxv.  c.  G.,  and  compare  Gibbon,  who 
points  out  that  the  edict  only  forbids  Christian  professors  to  teach.     S.  Augustine  re- 
lating  what  he  had  been  told  by  Simplicianus  makes  the  latter  say,  "  Imperatoris 
Juliani  temporibus  lege  data  prohibit!  sunt  Christiani  docere  literaturam  et  oratoriam." 
—  Confess,  viii.  5. 

2  See  with  respect  to  this  charge  the  references  collected  in  Dunlop's   History  of 


LIBER  PRIMUS.  469 

Quinimo  sola  Christiana  Ecclesia,  inter  inundationes  Scytharum 
a  plagis  septentrionalibus  et  Saracenorum  ab  orientalibus,  pre- 
tiosas  gentilis  eruditionis  reliquias,  jarajam  funditus  perituras, 
sinu  et  gremio  suo  conservavit.  Nuper  etiam  intueri  licet 
Jesuitas,  qui  (partim  studio  proprio,  partim  ex  aamulatione 
adversariorum,  literis  strenue  incubuerunt)  quantum  subsidii 
viriumque  Romanae  Sedi  reparandae  et  stabiliendae  attulerint. 

Quare,  ut  absolvam  hanc  partem,  duo  sunt  praecipua  officia 
et  ministeria,  praeter  ornatum  et  illustrationem,  quae  Fidei  Re- 
ligionique  humaniores  literae  persolvunt.  Unum,  quod  efficacia 
sint  incitamenta  ad  divinara  gloriam  exaltandam  et  celebrandam ; 
sicut  enim  Psalmi  et  alias  Scripturae  crebro  nos  invitant  ad 
contemplationem  praedicationemque  magnificorum  et  admira- 
bilium  operum  Dei,  ita  si  tantum  in  eorum  specie  externa  sicut 
sensibus  nostris  se  exhibent  haereremus,  eandem  faceremus  in- 
juriam  Majestati  Divinae,  ac  si  de  opulentia  et  copia  nobilissimi 
gemmarii  ex  iis  quaa  palam  exponuntur  in  pergula  judicaremus. 
Alterum,  quod  singulare  remedium  antidotumque  exhibeat 
Philosophia  contra  infidelitatem  et  errores.  Nam  Salvator 
noster  inquit:  Erratis  nescientes  Scripturas  et  potentiam  Dei.1 
Ubi  duos  libros,  ne  in  errores  incidamus,  proponit  nobis  evol- 
vendos ;  primo  volumen  Scripturarum,  quae  voluntatem  Dei, 
dein  volumen  Creaturarum,  quaa  potentiam  revelant :  quorum 
posterior  veluti  clavis  est  prioris,  non  solum  intellectum  nos- 
trum aperiens  ad  genuinam  Scripturarum  mentem  ex  genera- 
libus  regulis  rationis  et  legibus  sermonis  expromendam ;  sed 
porro  etiam  praecipue  fidem  nostram  reserans,  ut  in  seriam 
ingrediamur  Omnipotentiaa  Divinae  meditationem,  cujus  cha- 
racteres  maxime  insculpti  ejus  operibus  et  incisi  sunt.  Tantum 
de  Divinis  testimoniis  ac  judiciis,  pro  vera  dignitate  et  pretio 
doctrinae,  dictum  sit. 

Quantum  ad  Humana  testimonia  et  argumenta,  tarn  latus 
aperitur  campus,  ut  in  tractatu  hoc  brevi  et  presso  delectum 
potius  adhibere  deceat  quam  copiam.  Primo  itaque  summus 
apud  ethnicos  honoris  gradus  fuit,  divinam  venerationem  cul- 
tumque  consequi;  (quod  quidem  Christianis  est  tanquam  fructus 

Roman  Literature  (1823),  ii.  510.     It  is  strangely  transferred  by  Mr.  Disraeli  in  the 
Curiosities  of  Literature  to  Gregory  VII.     Mersenne,  ubi  supra,  objects  to  Bacon's  not 
giving  the  title  of  Saint,  to  Gregory.     This  would  not  be  worth  mentioning  if  it  did 
not  show  how  little  he  could  find  to  criticise. 
1  Matt.  xxii.  29. 

H  H  3 


470  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

vetitus ;  nunc  vero  loquimur  separatim  de  judiciis  humanis). 
Itaque  (ut  coepimus  dicere)  apud  ethnicos  ille  quern  Graeci 
Apotkeosin,  Latini  Relationem  inter  Divos  vocarunt,  supremus 
honor  fuit,  qui  homini  ab  homine  tribui  posset ;  praesertim  ubi 
non  ex  decreto  aut  edicto  aliquo  imperil  (ut  Cresaribus  apud 
Romanos),  sed  ex  opinione  hominum  et  fide  interna  ultro  defer- 
retur.  Cujus  honoris  tarn  excelsi  gradus  quidam  erat,  et  terminus 
medius.  Quippe  supra  humanos  honores,  hero'ici  numerabantur 
et  divini;  in  quorum  distributione  hunc  ordinem  tenuere  veteres. 
Rerumpublicarum  conditores,  legislatores,  tyrannicidae,  patres 
patriaa,  quique  in  rebus  civilibus  optime  meruerunt,  insigniti 
sunt  titulo  Heroum  tantuna,  aut  Semideorum ;  quales  fuere 
Theseus,  Minos,  Romulus,  ceterique.  Ex  altera  parte  inven- 
tores  et  authores  novarum  artium,  quique  vitam  humanam 
novis  commodis  et  accessionibus  dotarunt,  semper  consecrati 
sunt  inter  Deos  ipsos  Majores ;  quod  Cereri,  Baccho,  Mercurio, 
Apollini,  et  aliis  contigit.  Quod  certe  jure  et  sano  cum  ju- 
dicio  factum  est.  Nam  priorum  benemerita  intra  unius  aetatis 
aut  nationis  limites  fere  coercentur ;  nee  absimilia  sunt  imbribus 
tempestivis  et  benignis,  qui  quamvis  frugiferi  sint  atque  opta- 
biles,  tamen  pro  ilia  tempestate  tantum  qua  decidunt,  atque  pro 
amplitudine  tractus  terras  quam  irrigant,  utiles  sunt;  poste- 
riorum  vero  beneficia,  ut  ipsius  solis  et  coelestium  munera, 
temporibus  perpetua,  locis  infinita  sunt.  Ilia  rursus  cum  con- 
tentione  et  perturbatione  ut  plurimum  conjuncta  sunt;  hsec 
habent  verum  characterem  Divinae  Praesentiae,  veniuntque  in 
aura  leni  *,  absque  tumultu  aut  strepitu. 

Neque  sane  doctrinae  meritum  in  civilibus  et  in  reprimendis 
incommodis  quae  homo  homini  infert,  multum  cedit  illi  alteri  in 
sublevandis  humanis  necessitatibus  quae  ab  ipsa  natura  im- 
ponuntur.  Atque  hoc  genus  meriti  optime  adumbratum  fuit 
sub  ilia  ficta  narratione  de  theatre  Orphei ;  ubi  singulae  bestiae 
avesque  congregates  sunt,  quas  appetituum  suorum  innatorum 
immemores,  praedaa,  ludi,  pugnse,  amice  placideque  una  stetere, 
citharae  concentu  et  suavitate  captae  ;  cujus  sonus  ubi  aut  ces- 
saret  aut  majori  sonitu  obrueretur,  omnes  illico  anunantes  ad 
ingenium  redibant.  Qua  in  fabula  eleganter  describuntur  in- 
genia  et  mores  hominum,  qui  variis  et  indomitis  cupiditatibus 
agitantur,  lucri,  libidinis,  vindictae  ;  qui  tamen  quamdiu  aures 

1  "Post  ignem  sibilus  aurac  lenis." — 1  Kings,  xix.  12.   I  quote  from  the  Vulgate, 
as  the  English  version,  «  a  still  small  voice,"  presents  a  different  image. 


LIBER  PRIMUS.  471 

praebent  praeceptis  et  suasionibus  religionis,  legum,  magistrorum, 
in  libris,  sermonibus,  et  concionibus  eloquenter  et  suaviter 
modulantibus,  tamdiu  pacem  colunt  et  societatem;  sin  ista 
sileant  aut  seditiones  et  tumultus  obstrepant,  omnia  dissiliuiit 
et  in  anarchiara  atque  confusionem  relabuntur. 

Sed  enim  hoc  clarius  cernitur,  cum  reges  ipsi  aut  magnates 
aut  prasfecti  eruditione  praediti  sint.  Utut  enim  suis  addictus 
nimium  partibus  videatur,  qui  dixit l,  Turn  demum  respublicas 
forefelices,  cum  aut  philosophi  regnant,  aut  reges  philosophantur ; 
hoc  tamen  experientia  notum  est,  sub  eruditis  principibus  et 
custodibus  reipublicae  ssecula  maxime  foelicia  fuisse.  Quamvis 
enim  reges  ipsi  suos  habeant  errores  et  vitia,  affectibus  scilicet 
et  pravis  consuetudinibus  pro  more  caeterorum  hominum  ob- 
noxii ;  tamen  doctrinarum  si  accedat  lumen,  anticipatae  quaedam 
notiones  religionis,  prudentias,  honestatis,  retinent  eos,  et  ab 
omni  praecipiti  et  immedicabili  excessu  et  errore  refraenant; 
aurem  semper  vellentes,  etiam  cam  consiliarii  et  domestic! 
silent.  Quin  senatores  ipsi  et  consiliarii  qui  literis  exculti 
sunt,  solidioribus  innituntur  principiis  quam  qui  ab  experientia 
tantum  edocti  sunt ;  illis  ex  longinquo  prospicientibus  pericula 
et  mature  propulsantibus,  cum  isti  tantum  ex  propinquo  et 
cominus  sapiant,  nihil  videntes  nisi  quod  imminet,  et  tune 
demum  agilitate  ingenii  sui  se  in  ipso  periculorum  articulo 
expedire  et  eripere  posse  confidentes. 

Quae  fbelicitas  temporum  sub  eruditis  principibus  (ut  semper 
brevitati  studeam,  adhibens  non  nisi  lectissima  quaeque  exempla 
et  maxime  illustria)  praecipue  cernitur  eo  in  saeculo,  quod  a 
morte  Domitiani  imperatoris  usque  ad  imperium  Commodi 
defluxit;  successionem  sex  principum  eruditorum,  aut  certe 
eruditioni  impense  faventium,  complectente ;  omniumque  (si 
temporalia  bona  spectemus)  quae  unquam  vidit  Roma,  totius 
orbis  tune  epitome,  longe  florentissimo.  Id  quod  Domitiano, 
pridie  ejus  diei  quo  interfectus  est,  in  somnis  praemonstratum 
erat ;  quippe  qui  videre  visus  est  caput  aureum  sibi  pone  cer- 
vicem  enatum  esse 2 ;  quod  sane  vaticinium  aureis  illis  subse- 
quentibus  saeculis  adimpletum  est;  de  quibus  sigillatim  sed 
brevissime  verba  faciam. 

Nerva  vir  doctus  fuit,  Apollonii  illius  Pythagorei  familiaris 

1  Plato  in  the  fifth  book  of  the  Republic. 

2  Suetonius  in  Domitiano,  sub  finera ;  who  however  speaks  only  of  a  golden  ex- 
crescence. 

H  H   4 


472  DE   AUG51ENTIS  SC1ENTIARUM 

et  quasi  discipulus,  qui  etiam  fere  expiravit  in  versu  illo 
Homeri, 

Telis,  Phoebe,  tuis  lacrymas  ulciscere  nostras.1 

Trajanus  non  ipse  quidem  doctus,  sed  doctrinae  admirator  et 
erga  literates  munificus,  bibliothecarum  institutor,  et  in  cujus 
aula  (licet  imperatoris  bellicosi)  professores  et  paedagogos  gra- 
tiosissimos  fuisse  memoria?  proditum  est.  Adrianus  curiosissiuaus 
mortalium,  et  inexplebilis  omnis  varietatis  et  secreti  investiga- 
tor.2 Antoninus  subtilis  et  quasi  scholasticus,  unde  etiam  Cy- 
mini  Sector  3  vocatus  est  Ex  Divis  Fratribus  autem,  Lucius 
Commodus  molliori  literarum  genere  eruditus ;  Marcus  etiam 
cognomine  ipso  philosophus.  Hi  principes,  ut  doctissimi,  ita  et 
optimi  fuerunt.  Nerva  clementissimus  imperator,  quique,  si 
nihil  aliud,  orbi  Trajanum  dedit.  Trajanus,  omnium  qui  im- 
perarunt,  et  belli  et  pacis  artibus  maxime  florens  ;  idem  imperii 
fines  longissime  protulit ;  idem  vim  dominationis  modestissime 
cohibuit;  maximorum  etiam  exstructor  operum,  unde  a  Con- 
stantino Parietaria 4  per  invidiam  vocatus  est,  propter  nomen 
ejus  tot  parietibus  incisum.  Adrianus  temporis  ipsius  a3mulus ; 
mjurias  enim  et  ruinas  temporis,  in  quoquo  genere,  cura  et  mu- 
nificentia  sua  reparavit.  Antoninus  (ut  etiam  appellatus  est) 
vir  maxime  Pius,  nativa  quadam  et  insita  bonitate  omnibus 
ordinibus  gratus,  cujusque  regnum  (licet  baud  breve)  omnis 
calamitatis  expers.  Lucius  Commodus  fratri  quidem  bonitate 
cedens,  reliquos  imperatores  plurimos  superans.  Marcus,  vir 
ad  exemplar  virtutis  compositus,  cuique  scurra 5  ille  in  Con- 
vivio  Deorum  nihil  habuit  quod  objiceret,  prseter  patientiam 
erga  mores  uxoris.  In  hac  itaque  continua  sex  principum  serie 
videre  cuivis  liceat  foelicissimos  fructus  doctrinae  in  imperio 
collocatae,  in  maxima  orbis  terrarum  tabula  depictos. 

Jam  vero  doctrina  non  in  civilia  tantum  atque  artes  pacis 
influxum  habet,  sed  et  in  militari  virtute  exercet  vim  suam  ac 
potentiam ;  ut  clare  perspicitur  in  exemplis  Alexandri  Magni 
et  Caesaris  dictatoris  ;  quorum  antea  obiter  meminimus,  nunc 
vero  ea  paulo  fusius  retractabimus.  Horum  virtutes  militares 


1  Iliad,  i.  42.     See  Dio  Cassius,  or  rather  Xiphilinus  in  Nerva. 

2  Besides  which  he  has   left  some  well  known  Latin   verses,  and  in   the    Greek 
Antholoyy  one  or  two  pieces  are  ascribed  to  him,  so  that  he  must  at  least  have  had 
the  reputation  of  being  a  Cxreek  poet. 

3  Ku^ij/oirpi'o-i-Tjs.     Xiph.  in  Anton.  Pio, 

'  Aurelius  Victor,  Epist.  c.  41.  *  Silenus  ;  v.  the  Casart  of  Julian. 


LIBER   PRIMUS.  473 

et  res  in  bello  gestas  supervacaneum  esset  notare  aut  recensere, 
cum  in  eo  genere  mundi  miracula  exstiterint;  sed  de  amore 
ipsorum  et  studio  erga  literas,  necnon  in  iisdem  excellentia 
propria,  non  alienum  erit  si  pauca  subjungamus. 

Educatus-fuit  Alexander  edoctusque  ab  Aristotele  (philo- 
sopho  certe  magno),  qui  nonnullos  e  libris  suis  philosophicis  ei 
nuncupavit.  A  latere  illius  nunquam  discedebat  Callisthenes 
aliique  pereruditi  viri,  qui  castra  sequebantur,  et  perpetui  erant 
omnium  ejus  itinerum  et  expeditionum  comites.  Quo  autem 
pretio  literas  habuerit,  baud  pauca  liquido  demonstrant ;  veluti 
invidia  qua  dignam  censuit  Achillis  fortunam,  quod  gestarum 
rerum  laudumque  suarum  Homerum  prgeconem  invenerat ;  ju- 
dicium  de  pretiosa  Darii  arcula  inter  reliqua  spolia  reperta,  de 
qua  cum  quaestio  moveretur  quidnam  potissimum  dignum  esset 
quod  in  ea  asservaretur,  ipse,  cum  alii  alia  dicerent,  pro  Homeri 
operibus  sententiam  tulit l ;  epistola  objurgatoria  ad  Aristotelem 
missa,  postquam  libros  Physicorum  edidisset,  in  qua  expostulat 
quod  philosophiaj  mysteria  evulgasset ;  simulque  rescribit  malle 
se  omnibus  doctrina  et  cognitione  quam  potentia  ac  imperio 
praecellere.2  Sunt  et  alia  quas  hue  spectant.  Ipse  vero  quam 
egregie  animum  excoluisset  doctrina,  in  omnibus  ejus  dictis  et 
responsis  apparet,  vel  potius  refulget,  eruditione  plenissimis ;  in 
quibus,  licet  numero  pauca  sint  quae  adhuc  supersint,  singularum 
scientiarum  vestigia  alte  impressa  reperias. 

In  Moralibus,  observetur  primo  Alexandri  apophthegma  circa 
Diogenem,  et  adverte  (si  placet)  si  forte  non  unam  ex  gravis-? 
simis  quasstionibus  Moralis  Philosophies  constituat :  Utrum  qui 
fruitur  externis  bonis  felicior  sit,  an  qui  contemnit  ?  Cum  enim 
Diogenem  cerneret  tarn  parvo  contentum,  conversus  ad  circum- 
stantes,  qui  ejus  conditionem  subsannabant,  Nisi  essem,  inquit, 
Alexander,  optarem  esse  Diogenes.  At  Seneca  in  hac  compara- 
tione  Diogenem  praetulit,  cum  diceret,  Plus  erat  quod  Diogenes 
nollet  accipere,  quam  quod  Alexander  posset  dare.3 

In  Naturalibus,  observetur  illud  quod  crebro  usurpabat,  In 
duabus  se  rebus  mortalitatem  suam  maxime  percipere,  somno  et 
libidine 4 :  quod  sane  dictum  ex  intima  Natural!  Philosophia 
depromptum  est,  non  tarn  Alexandrum  quam  Aristotelem  aut 
Democritum  sapiens ;  cum  tarn  indigentia  quam  redundantia 
naturae,  per  ilia  duo  designata,  mortis  sint  tanquam  arrhabones. 

1  Pliny,  vii.  19.  *  Plutarch  in  Alex.  c.  7.  "  Seneca,  De  Benef.  v.  c.  4. 

4  Plutarch,  "  Quomodo  amicus  discerncndus,"  &c. 


474  DE   AUGMENT1S  SCIENTIARUM 

In  Poeticis,  observetur  dictum  illud,  quum  sanguine  e  vul- 
neribus  ejus  effluente,  accerseret  unum  ex  adulatoribus  qui  ei 
divinitatem  tribuere  solebat,  Specta,  inquit,  hominis  iste  sanguis 
est,  non  talis  liquor  qualem  dixit  Homerus  Veneris  e  manu  ma- 
nasse,  vulnerata  a  Diomede  ;  hoc  dicto  et  poetas  et  assentatores 
BUGS  et  seipsum  ridens.1 

In  Dialecticis,  accipe  reprehensionem  illam  argutiarum  dia- 
lecticarum  circa  rejicienda  et  retorquenda  argumenta,  in  dicto 
suo  quo  perstrinxit  Cassandrum  delatores  patris  sui  Antipatri 
repellentem.  Cum  enim  Alexander  forte  dixisset,  Nunquid 
putas  hos  homines  tarn  longum  Her  suscepturosfuisse,  nisijustam 
doloris  causam  habuissent  ?  respondit  Cassander,  Imo  hoc  ipsum 
animos  eis  dedit,  quod  sperdbant  longinquitatem  vice  obstituram 
quo  minus  calumnia  proderetur.  Euge,  inquit  rex,  strophas 
Aristotelis,  rem  pro  et  contra  detorquentes.'1  Attamen  hac  ipsa 
quam  in  alio  carpebat  arte,  cum  res  postularet,  in  commodum 
suum  uti  probe  noverat.  Ita  enim  accidit,  ut  Callisthenes 
(quern  odio  clam  habebat,  quod  novse  ejus  inter  Divos  relation! 
refragaretur)  in  quodam  convivio  rogatus  esset  ab  una  discum- 
bentibus,  ut  oblectationis  gratia  (cum  esset  vir  eloquentissimus) 
thema  aliquod  pro  arbitrio  sibi  sumeret,  de  quo  subito  diceret ; 
ille  autem  annuens,  et  laudes  gentis  Macedonicae  eligens,  miri- 
fico  cum  omnium  applausu  disseruit.  At  neutiquam  hoc 
delectatus  Alexander  subjecit,  In  bona  causa  facile  est  cuilibet 
esse  eloquenti ;  quin  verte,  inquit,  stilum,  et  quid  contra  nos  possis 
audiamus.  Callisthenes  negotium  in  se  recepit,  idque  tarn 
acerbe  tamque  aculeate  prsestitit,  ut  Alexander  interpellans 
diceret,  Etiam  malus  animus,  ceque  ac  bona  causa.,  indit  elo- 
quentiam.* 

In  Rhetoricis,  ad  quse  tropi  et  ornamenta  pertinent,  ecce  tibi 
elegantissimum  metaphorae  usum,  qua  Antipatrum  imperiosum 
et  tyrannicum  praesidem  perstrinxit.  Cum  enim  amicus  quidam 
Antipatri  laudaret  eum  coram  Alexandro,  quod  tarn  moderatus 
esset,  neque  in  Persicum  (prout  alii  praefecti)  luxum,  usumque 
purpurae,  veteri  Macedonia?  amictu  exuto,  degeneraret,  At  intus, 
inquit  Alexander,  Antipater  est  totus  purpureus.4  Etiam  et  ilia 

1  Plutarch  in  Alex  and.,  or  in  his  tract  on  Alexander's  fortunes.     Rousseau  tells  a 
story  of  a  Piedmontese  nobleman,  who   happening  while   at  table  to  cut  his  hand, 
remarked  jestingly  to  those  about  him,  "Messieurs,  voila  du  sang  Pelasge." 

2  Plut.  in  Alexand.  c.  74.  *  Plut.  in  Alexand.  c.  53. 

4  Plut.  Apopthegms.  Antipater  was  not  praised  for  keeping  to  the  Macedonian  dress, 
but  generally  for  the  severity  of  his  way  of  life.  Bacon  was  probably  misled  by  Eras- 


LIBER  PRIMUS.  475 

metaphora  insignia  :  cum  Parmenio  ad  eum  accederet  in  campis 
Arbellae,  eique  ingentem  hostium  exercitum  monstraret,  qui 
oculis  subjacens  noctu  propter  infinitum  numerum  ignium 
veluti  alterum  firmamentum  stellatum  repraesentabat,  ideoque 
consuleret  ut  nocturne  praelio  illos  invaderet,  Nolo,  inquit 
Alexander,  suffurari  victoriam.1 

In  Politicis,  attende  gravissimam  illam  et  prudentissimam 
distinctionem,  (quam  omnis  posteritas  amplexa  eat,)  qua  duos 
ex  prsecipuis  ejus  amicis,  Hephaestioneni  et  Craterum,  discrevit, 
quum  diceret  alterum  Alexandrum  amare,  alterum  amare  regem"* ; 
dissimilitudinem  maximi  ponderis  etiam  inter  fidelissimos  regum 
servos  constituens,  quod  alii  magis  dominorum  suorum  personas 
vero  affectu  prosequantur,  alii  potius  moveantur  officio  erga 
principatum  ipsum.  Spectetur  etiam  quam  eximie  redargueret 
errorem,  principum  consiliariis  familiarem,  qui  plerumque 
consilia  pro  modulo  sui  animi  et  fortunse,  non  dominorum, 
suggerunt.  Cum  enim  Darius  magnas  Alexandro  offerret 
conditiones,  Parmenio,  Ego,  inquit,  si  essem  Alexander,  acci- 
perem.  Subjecit  Alexander,  Et  ego  equidem,  si  essem  Parme- 
nio.* Postremo,  excutiatur  acre  illud  atque  acutum  responsum 
ad  amicos  interrogantes,  quid  sibi  reservaret  cum  tot  et  tanta 
donaret?  Spem*,  inquit:  quippe  qui  probe  sciret,  subductis 
rationibus,  spem  veram  esse  sortem  et  tanquam  haereditatem  ad 
magna  aspirantium.  Haec  Julii  Caasaris  sors,  cum  proficiscens 
in  Galliam  universas  opes  profusis  largitionibus  exhausisset. 
Haac  etiam  sors  Henrici  Ducis  Guisii,  nobilissimi  principis  licet 
nimium  ambitiosi,  de  quo  illud  increbuit,  Foeneratorem  eum 
fuisse  unum  omnium  Gallorum  maximum,  eo  quod  omnes  opes  in 
nominibus  haberet,  atque  patrimonium  universum  in  obligationes 
convertisset.6  Casterum  admiratio  hujus  principis,  dum  eum 

mus,  who  took  the  story  from  Plutarch  without  rightly  understanding  it.  Alexander 
compared  Antipater  to  a  \evKowapv<f>os  (or  -white-striped)  garment,  which  on  the 
inside,  the  irapvtyt)  or  clavus  being  an  external  appendage,  showed  no  trace  of  white, 
but  was  purple  throughout.  Erasmus  confounded  \fvK(nrapv<t>os  with  \tvKos  and  ap- 
parently supposed  the  remark  to  refer  to  Antipater's  dress.  In  the  Advancement  of 
Learning  and  in  the  Apophthegms  Bacon  speaks  of  the  ''  Macedonian  habit  of  black." 
See  Erasm.  Apophth.  book  iv.  17. 

1  Plut.  in  Alex.  c.  31.  2  Ut  supra,  c.  47.  8  Ut  supra,  c.  29. 

4  Plut.  in  Alexand.  c.  15.,  or  De  Alexandri   Fortuna,  p.  342.     According  to  Plu- 
tarch,   Alexander  had   only  one  friend,   namely  Perdiccas,  disinterested   enough  to 
ask  the   question.     In  the  Apophthegms  the  inaccuracy  of  the   text  is  avoided,  but 
Parmenio  is  substituted  for  Perdiccas.     Tos  €\iriSas  in  Alexander's  reply  is  rather 
"that  which  I  hope  for  "  than  "  hope,"  —  "mes  esperances,"  not  "l'espoir"in  the 
abstract. 

5  It  was  said  of  him  and  Henry  III.  that  the  one  was  "  Re  nell'  affetto,"  and  the 


476  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

mihi  non  ut  Alexandrum  Magnum  sed  ut  Aristotelis  discipulum 
propono,  longius  fortasse  me  provexit. 

Quantum  ad  Julium  Cassarem,  non  est  opus  ut  de  praestantia 
eruditionis  ejus,  aut  ex  educatione  aut  ex  familiaribus  aut  ex 
responsis  ejus  conjecturam  faciamus.  Haec  siquidem  eminet  in 
ejus  scriptis  et  libris,  quorum  alii  exstant,  alii  infoeliciter  desi- 
derantur.  Primo  enim,  hodie  in  manibus  habetur  insignis  ilia 
bellorum  suorum  historia,  cui  nomen  et  titulum  Commenta- 
riorum  duntaxat  praefixit ;  in  quo  omnes  posteri  solidum  rerum 
pondus,  et  viva  tarn  actionum  quam  personarum  simulachra,  cum 
castissima  puritate  sermonis  narrationisque  perspicuitate  eximia 
conjuncta,  admirantur ;  quas  quidem  dotes  non  a  natura  infusas 
fuisse  sed  a  praeceptis  institutisque  doctrinae  acquisitas,  testatur 
liber  ejus  de  Analogia  *,  qui  nihil  aliud  erat  quam  grammaticalis 
quaedam  philosophia ;  in  quo  sedulo  dedit  operam  ut  vox  ad 
Placitum  redderetur  vox  ad  Licitum ;  et  consuetude  quoquo 
modo  loquendi  ad  congruitatem  revocaretur  emendate  loquendi ; 
et  verba,  quae  sunt  rerum  imagines,  rebus  ipsis  convenient,  non 
vulgi  prorsus  arbitrium  sequerentur. 

Ita  etiam,  veluti  monumentum  doctrinae  non  minus  quam 
potentiae,  emendatam  ejus  edicto  habemus  computationem  anni ; 
quae  diserte  testatur  aeque  eum  gloriae  sibi  duxisse  siderum  in 
coelis  leges  pernosse,  ac  hominibus  in  terris  leges  dedisse. 

Ex  libro  quoque,  cui  titulum  praeposuit  Anti-Cato 2,  facile 
constat  eum  tanto  studio  acceneum  ad  victoriam  ingenii,  quanto 
belli  et  armorum,  obtinendam ;  certamen  calami  turn  susci- 
pientem  contra  maximum  eo  tempore  pugilem,  Ciceronem 
oratorem. 

Rursus,  in  libro  Apophthegmatum  quae  collegit,  videmus 
honorificentius  sibi  putasse  si  seipsum  tanquam  in  tabellas  aut 
codicillos  mutaret,  in  quos  prudentia  aliorum  dicta  graviaque 
referrentur,  quam  si  dicta  sua  propria  velut  oracula  sacrarentur, 
sicut  inepti  principes  nonnulli,  adulation  e  corrupti,  sibi  fieri 
gestiunt.  Attamen  si  recensere  vellem  pleraque  ejus  dicta  (ut 
feci  in  Alexandro),  sunt  ea  certe  hujusmodi,  qualia  notat  Sa- 

other  "nell'  effetto."  If  his  brother  had  inherited  his  popularity  be  might  probably 
have  been  both. 

1  The  intention  of  this  work  of  Caesar  was  probably  to  determine  uncertain  points 
of  language  by  the  analogy  of  cases  which  were  free  from  doubt.  In  the  Origines  of 
Isidorus,  i.  c.  27.,  we  find  an  account  of  what  grammarians  mean  by  analogy.  The 
truth  is,  that  though  Bacon  speaks  of  the  work  in  question  as  if  he  were  familiar  with 
its  contents,  very  little  is  known  about  them.  [Compare  vi.  1.  in  the  6th  paragraph.] 

-  Plut  in  Jul.  Cses.  c.  54. ;  and  Aulus  Gellius,  xiii.  c.  9. 


LIBER  PRIMUS.  477 

lomon,  Verba  sapientum  sunt  tanquam  aculei,  et  tanquam  claw 
in  altum  defixi. 1  Itaque  tria  hie  tantum  proponam,  non  tarn 
elegantia  quam  vi  et  efficacia  mirabilia. 

Primo  igitur,  magister  sit  oportet  loquendi,  qui  unico  verbo 
seditionem  in  exercitu  comprimere  potuit.  Sic  autem  se  res 
habuit.  Romanis  mos  fuit,  dum  exercitum  duces  alloquerentur, 
Milites  uti  eos  appellarent ;  cum  magistratus  populum,  Qui- 
rites.  Tumultuabantur  milites  Caesaris,  ac  missionem  seditiose 
flagitabant ;  non  quod  hoc  ipsi  cuperent,  sed  ut  hoc  postulate 
Csesarem  ad  alias  conditiones  adigerent.  Ille  immotus  atque 
inconcussus,  silentio  facto,  sic  exorsus  est;  Ego,  Quirites ;  quo 
verbo  eos  jam  dimissos  significabat.  Eo  perculsi  milites,  et 
plane  obstupefacti,  concionantem  deinceps  perpetuo  obturba- 
bant,  et  postulate  illo  missionis  posthabito,  contra  obnixe  pete- 
bant  ut  Militum  appellatio  eis  restitueretur.2 

Secundum  fuit  hujusmodi.  Regis  nomen  Caesar  summe 
affectabat.  Itaque  subornati  sunt  nonnulli,  qui  praetereuntem 
popular!  acclamatione  Regem  salutarent.  Ille  sentiens  accla- 
mationem  tenuem  fuisse  ac  raram,  negotium  joco  transmisit,  ac 
si  erratum  esset  in  cognomine,  Non  Rex  sum,  inquit,  sed  Casar.3 
Dictum  sane  hujusmodi,  ut  si  diligenter  excutiatur,  vigor  ejus 
et  pondus  vix  exprimi  possit.  Primum  enim  recusationem 
nominis  prse  se  ferebat,  sed  neutiquam  seriam.  Deinde  ingentem 
quandam  confidentiam  et  magnanimitatem  monstrabat ;  ac  si 
Cassaris  appellatio  illustrior  titulus  esset  quam  Regis;  quod 
haud  secus  evenit,  et  usque  in  hodiernum  diem  obtinuit.  Sed 
quod  illius  maxime  intererat,  hoc  dictum  summo  artificio  finem 
suum  nrgebat.  Hoc  enim  innuebat  S.  P.  Q.  R.  de  re  levi,  hoc 
est  nomine  tantum  (nam  potestatem  regiam  jampridem  habebat), 
secum  contendere ;  ac  tali  nomine,  quale  complures  etiam  ex 
familiis  obscuris  gerebant ;  nam  cognomen  Regis  multis  Ro- 
manorum  gentilitium  erat,  quemadmodum  et  nos  simile  quiddam 
nostro  idiomate  habemus. 

Ultimum  quod  hoc  loco  repetere  placet,  tale  fuit.  Cum 
Caesar  post  bellum  initum  Romam  occupasset,  atque  sanctius 
aerarium  reclusisset,  ut  pecunias  ibi  ,congestas  in  usus  belli  tol- 
leret,  restitit  Metellus,  utpote  tune  temporis  Tribunus;  cui 
Caesar,  Si  perstes,  inquit,  mortuus  es.  Dein  reprimens  se  pau- 

'  Eccles.  xii.  11. 

2  Suetonius  in  Julio,  c.  70.,  and  conf.  Appian  De  Bellis  Civilibus,  ii.  c.  93. 

3  Suetonius,  ub.  sup.  c.  79.     App.  ii.c.  108.    The  anecdote  reminds  one  of  the  title 
Rey  Gomez,  which  was  given  to  Philip  the  Second's  favourite  Buy  Gomez  de  Silva. 


478  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

lum,  subjecit;  Adolescens,  durius  est  mihi  hoc  dicere  quam 
facere1:  dictum  tarn  mirifice  ex  terrore  et  dementia  conflatum, 
ut  nihil  supra. 

Verum  ut  C^esarem  mittamus,  perspicuum  est  eum  probe 
sibi  conscium  suse  eximiae  eruditionis  fuisse ;  ut  liquet  ex  eo, 
quod  demirantibus  nonnullis  Lucii  Syllae  consilium  in  depo- 
nenda  dictatura,  cavillans  dixit;  Sylla  nescivit  literas,  dictare 
non  potuit* 

Nunc  autem  tempus  videtur  imponendi  finem  huic  disserta- 
tioni  de  arcta  conjunctione  militaris  virtutis  et  literarias  (quid 
enim  in  hoc  genere  post  Alexandrum  et  Caesarem  afferri  potest  ?) 
nisi  quod  moveor  unius  alterius  exempli  dignitate  et  insolentia, 
eo  quod  tarn  subito  transient  a  ludibrio  ad  miraculum.  Est 
autem  Xenophontis  philosophi,  qui  e  Socratis  ludo  profectus 
est  in  Asiam  cum  Cyro  Juniore,  in  expeditione  contra  regem 
Artaxerxem.  Hie  Xenophon  eo  tempore  peradolescens  fuit, 
et  nunquam  aciem  aut  castra  viderat,  neque  tune  praefecturam 
aliquam  in  exercitu  gerebat,  sed  tantum  sponte  ob  amicitiam 
Proxeni  proficiscebatur.  Aderat  forte  fortuna,  cum  Falinus  a 
Magno  Rege  legatus  ad  Grsecos  veniret,  postquam  Cyrus  in 
acie  occubuisset,  Grseci  autem  (manipulus  tantummodo  homi- 
num)  duce  orbati,  in  medio  provinciarum  Persia^  a  patria  sua 
plurimorum  milliarium  intervallis  et  fluminibus  maximis  atque 
altissimis  interclusi  essent.  Legatio  hue  spectabat,  ut  positis 
armis  atque  deditis  se  regia?  dementia?  submitterent.  Cui  lega- 
tion! antequam  publice  responsum  esset,  complures  ex  exercitu 
familiariter  cum  Falino  colloquebantur,  inter  quos  Xenophon 
ita  forte  locutus  est :  Imo,  inquit,  Faline,  hcec  duo  tantum  nobis 
jam  supersunt,  arma  et  virtus  ;  si  igitur  arma  dedamus,  cui  usui 
(obsecro)  nobis  erit  virtus  ?  At  Falinus  subridens,  Ni  fallor 
(inquit)  Atheniensis  es  (adolescens)  et.  philosophies  incumbis,  at- 
que bellula  sunt  quce  dicis ;  sed  valde  erras,  si  virtutem  vestram 
regiis  copiis  parem  esse  arbitreris.3  Ecce  ludibrium ;  sequitur 
miraculum.  Novitius  iste  ex  schola,  et  philosophus,  postquam 
omnes  duces  et  pnefecti  proditione  interempti  essent,  decem 
millia  peditum  Babylone  in  Graeciam  reduxit  per  medias  Regis 

1  Plut.  in  JuL  c.  35.  2  Sueton.  in  Jul.  c.  77. 

8  The  story  here  referred  to  is  told  in  the  Anabasis,  ii.  1.  12.  But  it  seems  clear 
that  the  remark  to  which  Phalynus  replies  is  incorrectly  ascribed  to  Xenophon. 
Schneider  replaces  his  name  by  that  of  Theopompus.  Xenophon  who  then  held  no 
command  in  the  Greek  army  could  scarcely  have  been  present  at  the  conference 
between  Phalynus  and  the  generals,  and  the  next  sentence  of  his  narrative  implies 
that  he  only  knew  by  report  what  had  passed  there. 


LIBER  PRIMUS.  479 

provincias,  omnibus  ejus  copiis  frustra  obnitentibus ;  quo  facto 
stuporem  injecit  omnibus,  Graecis  autem  ab  eo  tempore  ingentea 
addidit  animos  et  spiritus  ad  Persarum  regnum  invadendum  et 
subvertendum.  Quod  et  mox  cogitavit  sane  et  designavit 
Jason  Thessalus;  tentavit  et  inchoavit  Agesilaus  Spartanus; 
perfecit  demum  Alexander  Macedo,  omnes  literati  istius  praevii 
egregio  facinore  incitati. 

Pergamus  ab  imperatoria  militarique  virtute  ad  moralem,  et 
earn  quae  est  hominum  privatorum.  Primo,  certissimum  est 
illud  poetae, 

Scilicet  ingenuas  didicisse  fideliter  artes 
Emollit  mores,  nee  sinit  esse  feros.1 

Eruditio  siquidem  humanas  mentes  feritate  atque  barbaric 
exuit.  Veruntamen  opus  est,  ut  accentus  sit  in  voce  ilia  Fide- 
liter.  Nam  tumultuaria  cognitio  flectit  potius  in  contrarium. 
Eruditio,  inquam,  levitatem,  temeritatem,  atque  insolentiam 
tollit ;  dum  omnia  pericula  et  ambigua  simul  cum  re  ipsa  sug- 
gerit,  rationum  et  argumentorum  pondera  in  utramque  partem 
librat,  prima  quaeque  quae  se  offerunt  animo  eique  arrident  pro 
suspectis  habet,  iterque  omne  tanquam  explorato  inire  docet. 
Eadem  admirationem  rerum  vanam  et  nimiam  evellit,  radicem 
ipsam  omnis  infirmi  consilii :  quippe  admiramur  res,  vel  quia  novas 
sunt,  vel  quia  magnae.  Quantum  ad  novitatem,  nemo  est  qui 
literas  et  rerum  contemplationem  penitus  imbiberit,  quin  illud 
cordi  impressum  habeat,  Nil  novi  super  terrain.2  Neque  enim  pu- 
parum  ludum  quisquam  magnopere  mirabitur,  qui  pone  aulaea 
caput  inserens  organa  quibus  moventur  et  filamenta  cernit. 
Quantum  ad  magnitudinem,  quemadmodum  Alexander  Magnus 
ingentibus  praeliis  et  victoriis  in  Asia  assuetus,  cum  interdum  ac- 
ciperet  e  Grascia  literas  de  expeditionibus  et  dimicationibus  qui- 
busdam  illic  factis,  quas  plerunque  propter  pontem  aliquem  aut 
castellum,  aut  ad  summum  pro  expugnatione  oppidi  alicujus, 
suscipiebantur,  dicere  solebat,  Videri  sibi  nuncium  allatum  de 
ranarum  et  murium  pugna,  de  qua  Homerus3:  sic  certe,  qui  uni- 
versitatem  rerum  ej usque  fabricam  intueatur,  illi  terrse  globus, 

1  Ovid,  Ex.  Pont.  ii.  9.  47  ;  but  not  quite  accurately  quoted.     It  has  not  perhaps 
been  remarked   that  Ovid  seems  to  have  taken  this  gnome  from  Theophrastus :   5o««? 
•yap  r]  iraiSela,  /col  TOVTO  Travrts  ofnohoyovat,  ij/j.tpovv  TOS  tyvxfo,  cupatpovoct  rb  SyptSiSes 
/cal  &yvw[u>v.     Theophrastus,  in  the  additions  to  Stobseus,  first  published  by  Gaisford 
(p.  419.  of  his  edition  of  the  Florilegium.) 

2  "  There  is  no  new  thing  under  the  sun." — Eccles.  i.  9. 

It  was  of  an  engagement  between  Antipater  and  Agis  that  Alexander  spoke  as  a 
It  took  place  just  after  the  battle  of  Arbela.     Plut.  in  Agesil.  c.  15. 


480  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

cum  hominibus  superstantibus,  (si  divinitatera  animarum  sepo- 
nas)  baud  majus  quidpiam  videbitur  quam  colliculus  formi- 
carum ;  quarum  alias  cum  granis,  aliae  cum  ovis  suis,  alias  vacure, 
omnes  hinc  inde  circa  exiguum  pulvisculi  acervum  reptant  et 
cursitant.1  Porro  eruditio  aufert,  aut  saltern  minuit,  timorem 
mortis  atque  adverse  fortunae,  quo  nihil  magis  virtutibus  mori- 
busque  officere  solet.  Si  enim  animus  cujuspiam  contemplatione 
mortalitatis  et  rerum  naturae  corruptibilis  imbutus  fuerit  et 
intinctus,  juxta  cum  Epicteto  sentiet ;  qui,  cum  pridie  exiens 
mulierculam  ob  fractam  ollam  plorantem  cerneret,  postridie 
etiam  exiens  aliam  mortuum  filium  deflentem  conspiceret,  dixit : 
Heri  vidi  fragilem  frangi,  hodie  vidi  mortalem  mori?  Quare 
optime  et  valde  sapienter  Virgilius  cognitionem  causarum  cum 
metus  omnis  profligatione  copulavit,  tan  quam  concomitantia ; 

Foelix  qui  potuit  rerum  cognoscere  causas, 
Quique  metus  omnes  et  inexorabile  fatum 
Subjecit  pedibus,  strepitumque  Acherontis  avari.3 

Nimis  longum  esset  singula  percurrere  remedia,  qua?  singulis 
animi  morbis  doctrina  suppeditat ;  aliquando  vitiosos  humores 
expurgans,  nonnunquam  obstructiones  aperiens,  alias  concocti- 
onem  juvans,  alias  appetitum  excitans,  non  raro  vulnera  ejus 
et  ulcera  sanans,  et  similia.  Quare  concludam  cum  hoc,  quod 
videtur  rationem  habere  totius  ;  ita  nimirum  animum  doctrinam 
disponere  et  flectere,  ut  nunquam  protinus  acquiescat  et  tan- 
quam  congeletur  in  defectibus  suis,  quin  incitet  se  semper  pro- 
gressumque  spiret.  Nescit  illiteratus  quid  sit  in  se  descendere 
aut  secum  inire  rationes,  aut  quam  suavis  vita  sit  quae  indies 
sentit  se  fieri  meliorem4;  si  qua  forte  virtute  praeditus  sit,  earn 

1  "Formicarum  iste  discursus  est  in  angusto  laborantium." — Seneca,  Qutest.  Nat.i. 
in  praef. 

2  See  Epictetus's  Enchiridion,  chapters  8.  and  33.  for  the  idea  which  is  here  pre- 
sented, I  know  not  on  what  authority,  in  a  dramatic  form.     It  was  probably  familiar 
to  the  minds  of  the  later  Stoics.     Compare  Plutarch,  Consol.  ad  Apoll. 

s  Georgics,  ii.  490. 

4  [In  the  Advancement  of  Learning  this  sentence  is  given  in  Latin,  as  if  it  were  a 
quotation:  "  Suavissima  vita  indies  sentire  se  fieri  meliorem."  In  the  Promus  it  is 
given  in  a  form  slightly  different :  "  Suavissima  vita  Indies  meliorem  fieri."]  Dante 
alludes  to  this  gnome, — 

"  E  come,  per  sentir  piu  dilettanza, 
Bene  operando  1'  uom,  di  giorno  in  giorno 
S'  accorge  che  la  sua  virtute  avanza,  &c.     Farad,  xviii.  58. 

It  comes  originally  from  the  Memorabilia  :  [though  not  in  so  sententious  a  shape. 
KO!  MV  rovr6  76  olffQa  en  ol  fj.lv  ol6/j.fvoi  /tfjSev  (v  Trpdrretv  OVK  ev<t>paii>ovrai,  ol  5t 
ifT/ovfjifvoi  KoAws  irpox^pfiv  kavrols  ^  yetapyiav  ^  va.\)K\T\piav  i)  a\\'  o,  n  &v  Tvyx^vtairiv 
fpya.£6/j.evot  us  fv  irpdrrofrfs  ttt<ppaivovrcu  ;  ole«  oZv  otirb  irain<av  TOVTGW  .Toao.\ni\v 
rjSov^v  flvcu  o<n)v  airb  rov  tavT&v  rt  riysiaQai  /SeXrt'w  yevetrdat,  Kal  <pi\ovs  afidvovs 
KTturOat ;  '£701  roiVw  Siarf Aw  ravra  vopifav.  —  Xen.  Mem.  i.  6.  ] 


LIBER  PRIMUS.  481 

venditabit  scilicet,  et  ubique  spectandam  exponet,  eaque  utetur 
forsitan  commode,  quam  tamen  excolere  et  augere  negligit. 
Kursus,  si  quo  vitio  laborat,  artem  atque  industriam  illud  ce-> 
landi  atque  occultandi,  minime  autem  corrigendi,  adhibebit; 
tanquam  malus  messor,  qui  perpetuo  demetit,  falcem  autem 
nunquam  exacuit.  Literatus  contra  non  tantum  utitur  ammo 
virtutesque  exercet,  sed  continuo  emendat  se  et  in  virtutem 
proficit.  Imo,  ut  in  summa  dicam,  pro  certo  est  veritatem  et 
bonitatem  distingui  tantum  sicut  sigillum  et  impressionem ; 
nam  veritas  bonitatem  signat;  et  contra,  vitiorum  ac  pertur- 
bationum  procellas  ex  erroris  et  falsitatis  nubibus  erumpunt.1 

A  virtute  transeamus  ad  potentiam  et  imperium ;  et  dispicia- 
mus,  si  uspiam  inveniatur  tanta  potentia  et  regnum,  quanto 
eruditio  hominis  naturam  investit  et  coronat.  Videmus  digni- 
tatem imperandi  sequi  dignitatem  ejus  cui  imperatur.  Imperium 
in  belluas  et  pecora,  quale  bubulcorum  aut  opilionum,  res  vilis ; 
imperium  in  pueros,  quale  ludimagistrorum,  minus  honorificum ; 
imperium  in  mancipia  potius  dedecori  est  quam  honori ;  neque 
multo  praestantius  est  imperium  tyrannorum  in  populum  ser- 
vilem  atque  animis  et  generosa  indole  exutum.  Unde  hoc 
semper  manavit  judicium,  honores  in  liberis  monarchiis  aut 
rebuspublicis  suaviores  esse  quam  sub  tyrannis,  quia  imperiuni 
honorificum  magis  supra  volentes  est,  quam  supra  invitos  et 
coactos.  Ideoque  Virgilius,  cum  ex  intimo  artificio  inter  hu- 
manos  honores  longe  vellet  optimos  expromere,  quos  Augusto 
Caesari  assignaret,  in  haec  ipsa  verba  loquitur ; 

Victor que  volentes      •:»  j 
Per  populos  dat  jura,  viamque  aflfectat  Olympo.2 

Ast  imperium  scientiae  longe  Celsius  est  quam  imperium  in 
voluntatem,  licet  liberam  et  non  astrictam.  Ilia  enim  rationi, 
fidei,  et  intellectui  ipsi  dominatur,  qui  est  altissima  pars  animi 
et  voluntatem  ipsam  regit.  Etenim  nulla  proculdubio  terrena 
est  potestas  qua?  in  spiritibus  hominum  et  animalibus,  eorumque 
cogitationibus  et  phantasiis,  assensu  quoque  et  fide,  thronum 
et  quasi  cathedram  suam  erigit  et  collocat,  praeter  doctrinam 
et  scientiam.  Ac  idcirco  videmus  detestabilem  illam  et  im- 
mensam  delectation  em,  qua  haeresiarchae,  falsi  prophetae,  et 
impostores  magni  perfunduntur  et  rapiuntur,  postquam  sense- 

1  [The  original  edition  has  ertimperunt :  a  misprint  which  is  corrected  in  Rawley's 
edition,  1638.]     See  on  the  relation  between  veritas  and  bonitas,  S.  Thomas,  Sum. 
Theolog.  i.  q.  16. 

2  Georg.  iv.  561 

VOL.  I.  II 


482  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

rint  in  fide  et  conscientiis  hominum  coepisse  se  regnare  ;  tantam 
eerte,  ut  qui  earn  semel  degustaverit  nullis  fere  persecutionibus 
aut  tormentis  adigi  possit  ut  hoc  regno  se  abdicet.  Sicut  autem 
hoc  illud  est,  quod  in.  Apocalypsi  dicitur  dbyssus  sive  profunda 
Sathance1 ;  ita  e  contrario  Justus  et  legitiimis  in  animos  ho- 
minum dominatus,  veritatis  ipsa  evidentia  ac  commendatione 
dulcissima  stabilitus,  sane  quam  proxime  ad  potestatis  divinae 
similitudinem  accedit. 

Quod  ad  fortunas  et  honores  spectat,  munificentia  doctrinaB 
non  sic  regna  integra  et  respublicas  locupletat  et  ditat,  ut  non 
hominum  etiani  privatorum  fortunas  et  opes  amplificet  et 
evehat.  Vetus  enim  observatio  est,  Homerum  pluribus  sup- 
peditasse  victum  quam  Syllam,  Caesarem,  aut  Augustum ;  licet 
tot  congiaria,  tot  donativa,  tot  agrorum  assignationes  largiti 
sint.  Certe  difficile  dictu  est,  anna  an  literae  plurium  fortunas 
constituerint.  Quin  si  de  summa  potestate  loquamur,  videmus, 
si  anna  aut  jus  haereditatis  Regnum  contulerunt,  at  literarum 
sorti  saepius  cessit  Sacerdotium,  quod  regni  semper  fuit  rivale.2 

Rursus,  si  delectationem  jucunditatemque  scientiae  intuea- 
ris,  multum  sane  ilia  voluptates  alias  omnes  exuperat.  Quid 
enim?  Num  forte  affectuum  voluptates  tanto  intervallo  ob- 
lectamenta  sensuum  excedent,  quanto  voti  assecutio  foelix  can- 
tiunculam  aut  coenam;  et  non  pari  gradatione  intellectus 
voluptates  eas  qua?  sunt  affectuum  transcendent  ?  In  caeteris 
oblectationibus  satietas  est  finitima,  et  postquam  paulo  in- 
veteraverint,  flos  ipsarum  et  venustas  marcescit ;  quo  docemur, 
non  illas  liquidas  revera  voluptates  ac  sinceras  fuisse,  sed  umbras 
tantum  et  fallacias  voluptatum,  non  tarn  qualitate  sua  quam 
novitate  jucundas.  Unde  et  voluptarii  saepius  fiunt  monachi, 
et  ambitiosorum  principum  senectus  tristior  fere  est  et  me- 
lancholia obsessa.  Scientiae  autem  non  est  satietas,  verum  et 
fruendi  et  appetendi  perpetua  et  subinde  recurrens  vicissitude ; 
ut  necesse  sit  hujus  delectationis  bonum  simplex  esse,  non  ex 
accidente,  aut  cum  fraude.  Neque  ilia  voluptas,  quam  depingit 
Lucretius,  ultimum  in  animo  locum  sortitur, 

Suave  mari  magno,  turbantibus  sequora  ventis,  &c.s 

1  Rev.  ii.  24. 

2  Campanella  says  somewhere :  "To  Japhet  belong  law  and  empire  ;  Shem  has  the 
priesthood ;  Ham  is  the  tyrant  and  the  slave."    I  regret  that  I  cannot  give  a  precise 
reference  to  this  striking  remark. 

1  De  Nat.  Rer.  ii.  1. 


LIBER   PRIMUS.  483 

Suave  est  spectaculum  (inquit)  stantem  aut  ambulantem  in 
littore,  navem  intueri  tempestate  in  mart  jactatam :  suave  itidem 
ex  edita  turri  duas  cernere  acies  concursantes  in  planitie  ;  at  nil 
dulcius  est  homini,  quam  mens  per  doctrinam  in  arce  veritatis  col- 
locata,  unde  aliorum  errores  et  labores  dispicere  possit. 

Denique,  ut  mittamus  vulgaria  ilia  argumenta,  quod  per 
doctrinam  scilicet  homo  homini  in  eo  prcestet,  in  quo  ipse  brutis  ; 
quod  ope  doctrinse  ascendat  homo  intellectu  usque  ad  coelos., 
quo  corpore  non  potest ;  et  alia  similia ;  cum  eo  concludamus 
bono  hanc  dissertationem  de  literarum  excellentia,  ad  quod 
humana  natura  ante  omnia  aspirat,  hoc  est,  immortalitate  et 
aeternitate.  Hue  enim  spectant  procreatio  sobolis,  nobilitatio 
familize,  aedificia,  fundationes,  monumenta,  fama,  ac  denique 
humanorum  votorum  summa.  Atqui  videmus  monumenta  in- 
genii  et  eruditionis  quanto  diutius  durent  quam  ea  quae  opere 
et  manu  facta  sunt.  Annon  Homeri  carmina  viginti  quinque 
annorum  centurias,  et  supra,  absque  unius  syllabae  aut  litera 
jactura  duraverunt?  Quo  spatio  innumera  palatia,  templa, 
castella,  urbes,  collapsa  sunt  aut  diruta.  Picturse  ac  statuae  Cyri, 
Alexandri,  Cassaris,  imo  regum  et  principum  multo  recentiorum, 
nullo  jam  sunt  modo  parabiles ;  archetypa  enim  ipsa  jamdudum 
confecta  vetustate  perierunt,  exempla  autem  indies  primigenia 
similitudine  mulctantur.  At  ingeniorum  imagines  perpetuo  in- 
tegrae  manent  in  libris,  nullis  temporum  injuriis  obnoxiaa,  utpote 
quae  jugem  renovationem  recipere  possunt;  quanquam  nee 
imagines  dici  proprie  possint,  quia  perpetuo  generant  quodam- 
modo,  seminaque  sua  in  animos  hominum  spargunt,  atque 
aetatibus  subsequentibus  infinitas  actiones  opinionesque  susci- 
tant  et  progignunt.  Quod  si  navis  inventum  res  existimata 
tarn  nobilis  et  admirabilis  fuerit,  quas  opes  mercesque  hinc 
inde  transportat,  regiones  locis  disjunctissimas  participatione 
fructuum  et  commodorum  consociat ;  quanto  rectius  literag 
celebrari  debent,  quse,  tanquam  naves  sulcantes  oceanum  tem- 
poris,  remotissima  saecula  ingeniorum  et  inventorum  commercio 
et  societate  copulant  ?  Porro  videmus  nonnullos  philosophorum 
qui  maxime  immersi  erant  sensibus  minimeque  divini,  atque 
immortalitatem  animae  prasfracte  negabant;  hoc  tamen  vi  veri- 
tatis adactos  concessisse,  quoscunque  motus  et  actus  anima 
humana  absque  corporis  organo  praestare  possit,  eos  etiam  post 
mortem  permanere  probabile  esse  ;  quales  nimirum  erant  intel- 
lectus,  minime  autem  affectuum  motus.  Adeo  scilicet  scientia 

n  2 


484  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM  LIB.   PRIM. 

immortalis  visa  est  res  illis,  atque  incorruptibilis.1  Nos  autera 
quibus  divina  revelatio  illuxit,  conculcantes  hasc  rudimenta 
atque  ofFucias  sensuum,  novimus  non  solum  mentem,  sed  et 
affectus  perpurgatos,  neque  animam  tantum,  sed  etiam  corpus 
ad  immortalitatem  assumptum  iri  suo  tempore.  Sedenim  me- 
minerint  homines,  et  nunc  et  alias  ubi  opus  fuit,  me  in  proba- 
tionibus  de  dignitate  scientiae  inde  ab  initio  sejunxisse  testimonia 
divina  ab  humanis ;  quam  methodum  constanter  retinui,  sepa- 
ratim  utrunque  explicans. 

Quamvis  vero  haec  ita  sint,  nequaquam  tamen  hoc  mihi  su- 
mo, neque  me  consequi  posse  confido,  ut  ulla  causaa  hujus  pro 
doctrina  peroratione  aut  actione  judicia  rescindam,  vel  ^Esopici 
gam,  qui  granum  hordei  gemmae  praetulit ;  vel  Mida,  qui  cum 
arbiter  factus  esset  inter  Apollinem  Musarum,  et  Panem  ovium 
praesidem,  opulentise  palmam  detulit;  vel  Paridis,  qui  spreta 
sapientia   ac   potentia  primas  voluptati   et  amori   dedit;    vel 
AgrippincB,  eligentis,  Occidat  matrem  modo  imperet  -,  imperium 
licet  cum  conditione  detestanda  praeoptantis ;  vel  Ulyssis,  qui 
vetulam  pratulit  immortalitati,  typi  certe  eorum  qui  consueta 
optimis  prseponunt ;  plurimaque  ejusmodi  judicia  popularia. 
Haec  enim  antiquum  obtinebunt :    verum  et  illud 
etiam  manebit,  cui  innixa  est  semper  doctrina 
tanquam  firmissimo  fundamento,  quodque 
nunquam  labefactari  poterit, 
Justificata  est  Sapientia 
a  Jiliis  suis.9 


1  The  doctrine  of  the  soul's  immortality  here  referred  to  is  that  which  was  attributed 
to  Aristotle  and  his  followers,  who  are  here  contrasted  with  the  Platonists,  as  being 
more  "  immersed  in  the  senses."  What  Aristotle's  opinion  as  to  the  immortality  of  the 
soul  really  was,  is  a  question  which  when  his  philosophy  began  to  be  studied  indepen- 
dently of  the  scholastic  theology  attracted  great  attention.  I  may  refer  particularly 
to  the  celebrated  work  of  Pomponatius.  In  common  with  others  who  in  his  day  pro- 
fessed themselves  followers  of  the  genuine  Aristotelian  philosophy,  he  obtained,  perhaps 
not  undeservedly,  the  reputation  of  holding  irreligious  opinions  on  this  and  on  other 
questions.  It  is  well  known  that  about  the  same  time  a  school  of  Platonists  was 
ormed,  whose  opinions,  so  far  at  least  as  related  to  natural  religion,  were  favourably 
contrasted  with  those  of  the  Aristotelians.  Beside  Pomponatius,  the  Qucest.  Peripat. 
of  Caesalpinus,  ii.  c.  8.,  may  be  referred  to. 

*  "Occidat  dum  imperet." — Tac.  Ann.  xiv.  9.  *  S.  Matt  xi.  10. 


485 


VICE-COMITIS   SANCTI  ALBANI, 

DE   DIGNITATE  ET  AUGMENTIS 
SCIENTIARUM 

LIBER  SECUNDUS. 


AD   REGEM    SUUM.1 

CONSENTANEUM  videri  possit,  tametsi  non  raro  secus  eveniat, 
(Rex  optime)  ut  qui  sobole  numerosa  aucti  sunt,  quique  im- 
mortalitatem  suam  in  posteris  ipsorum  quasi  prospectant,  pras 
cjeterig  mortalibus  sint  solliciti  de  statu  futurorum  temporum; 
utpote  quibus  satis  intelligunt  charissima  ilia  sua  tandem  debere 
pignora  transmitti.  Elizabetha  regina,  propter  vitam  coelibem, 
hospes  potius  in  mundo  quam  incola  fuit ;  sua  quidem  tempora 
ornavit,  et  in  multis  beavit.  Enimvero  tuae  Majestati  (cui 
Deus  pro  benignitate  sua  dedit  tot  suscipere  liberos,  dignoa 
certe  qui  te  perpetuent,  cuj  usque  setas  vigens  et  thorus  foecundus 
adhuc  plures  pollicetur) 2  usquequaque  convenit  non  modo  tuum 
(quod  facis)  saeculum  irradiare,  verum  etiam  ad  ilia  curas  tuas 
extendere  quae  memoria  omnis  alat  quaeque  ipsa  intueatur  aeter- 
nitas.  Inter  ea  autem  (nisi  studium  meum  erga  literas  me  fallit) 
nil  dignius  est  aut  nobilius  quam  si  dotetur  orbis  terrarum 
Augmentis  Scientiarum  solidis  et  fructuosis.  Quousque  enim 
tandem  pauculos  aliquos  scriptores  statuemus  nobis  tanquam 
Columnas  Herculis,  ne  plus  ultra  in  doctrinis  progrediamur ; 
cum  habeamus  Majestatem  tuam  instar  lucidi  et  benigni  syderis, 
quod  nos  inter  navigandum  conducat  et  fortunet? 

Ut  igitur  ad  rem  redeamus:  Recolamus  jam  et  nobiscum 
perpendamus  quid  principes  viri  aliique  hue  usque  ad  literarum 
amplificationem  attulerint,  quid  praetermiserint  ?  Hoc  autem 

1  Here  the  first  part  of  the  Instauratio  Magna,  the  Partitiones  Scientiarvm,  properly 
begins;  the  nine  following  pages  being  the  preface. — J.  S. 

2  This  passage,    being  translated   from   the    Advancement  of  Learning,    must    be 
considered  of  course  as  written  in  1605. —/.  S. 

II  3 


486  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

presse  et  distincte  excutiamus  sermone  quodam  active  et  mas- 
culo,  nusquam  digrediendo,  nil  amplificando.  Ponatur  igitur 
illud  (quod  quivis  concedat)  opera  quaeque  maxima  et  difficil- 
lima  vel  prasmiorum  amplitudine,  vel  consiliorum  prudentia  et 
sanitate,  vel  laborum  conjunctione  superari ;  quorum  primum 
conatum  extimulat,  secundum  ambages  et  errores  tollit,  ter- 
tium  mortalium  fragilitati  succurrit.  At  inter  haec  tria  merito 
primas  tenet  consilii  prudentia  et  sanitas  ;  hoc  est,  monstratio  et 
delineatio  vice  rectae  et  proclivis  ad  rem  quae  proponit  peragen- 
dam :  Claudus  enim  (quod  dici  solet)  in  via  antevertit  cursorem 
extra  viam.  Et  Salomon,  perapposite  ad  hanc  rem ;  Ferrum 
si  retusum  fuerit,  viribus  utendum  majoribus ;  quod  vero  super 
omnia  prcevalet  est  sapiential  Quibus  verbis  innuit,  medii 
prudentem  electionem  efficacius  conducere  ad  rem,  quam  virium 
aut  intentionem  aut  accumulationem.  Haec  ut  dicam  illud  im- 
pellit,  quod  (salvo  semper  eorum  honore  qui  de  literis  quomo- 
docunque  meraerunt)  perspicio  atque  animadverto  opera  eorum 
atque  acta  pleraque  ad  magnificentiam  potius  et  nominis  sui 
memoriam  quam  ad  scientiarum  ipsarum  profectum  et  augmenta 
spectasse,  et  literatorum  potius  numerum  auxisse  quam  artibus 
ipsis  multum  incrementi  attulisse. 

Actiones  autem  et  opera  quae  ad  literas  amplificandas  per- 
tinent circa  tria  versantur  objecta :  circa  literarum  Sedes ; 
circa  Libros  ;  et  circa  Personas  eruditorum.  Quemadmodum 
enim  aqua,  sive  ex  coelesti  rore  descendens  sive  ex  fontibus 
scaturiens,  facile  dispergitur  et  disperditur,  nisi  colligatur  in 
aliqua  receptacula,  ubi  per  unionem  et  congregationem  se  sus- 
tentare  et  fovere  possit,  (quern  in  finem  excogitavit  solertia 
humana  aquaeductus,  cisternas,  stagna  ;  eaque  etiam  variis  orna- 
mentis  condecoravit,  quae  magnificentiae  et  dignitati  uon  minus 
quam  usui  et  necessitati  deserviant,)  similiter  liquor  iste  scien- 
tiae  pretiosissimus,  sive  a  divina  inspiratione  destillet  sive  e 
sensibus  exiliat,  mox  periret  omnis  atque  evanesceret,  nisi  con- 
servaretur  in  libris,  traditionibus,  colloquiis ;  ac  praacipue  in 
locis  certis  his  rebus  destinatis,  quales  sunt  Academiae,  Col- 
legia, Scholae ;  ubi  et  permanentes  habeat  sedes,  et  crescendi 
insuper  et  se  congregandi  copiam  et  facultatem. 

Ac  primo,  opera  quae  ad  Musarum  Sedes  spectant  quatuor 
numerantur ;  Edificiorum  structura,  Proventuum  dotatio,  Pri- 

1  Eccles.  x.  10. 


LIBER  SECUNDUS.  487 

vilegiorutn  concessio,  Disciplines  lex  et  institutio ;  quae  omnia 
ad  secessum  et  otium  (ut  plurimum)  conferunt,  et  ad  vaca- 
tionem  a  curis  et  molestiis :  qualia  sunt  quae  ad  alvearia  consti- 
tuenda  in  usum  mellis  requirit  Virgilius ; 

Principle  sedes  apibus  statioque  petenda, 
Quo  neque  sit  ventis  aditus,  &c.x 

At  opera  circa  libros  duo  sunt  praecipua :  primum  bibliothecae, 
in  quibus,  tanquam  mausolaeis,  priscorum  sanctorum  reliquiae, 
virtutis  plenae,  conditse  sunt ;  secundo,  novje  editiones  autho- 
rum,  emendatioribus  impressionibus,  fidelioribus  versionibus, 
utilioribus  commentariis,  annotationibus  magis  diligentibus,  et 
hujusmodi  famulitio,  instructae  et  ornatae. 

Porro  opera  qua?  literatorum  hominum  personas  respiciunt 
(praeterquam  quod  ipsi  ornandi  sint  et  promovendi)  sunt  etiam 
duo :  remuneratio  et  designatio  Lectorum  in  artibus  jamdudum 
inventis  et  cognitis ;  et  remuneratio  ac  designatio  Scriptorum 
circa  eas  doctrinae  partes  quae  non  satis  hactenus  excultae  aut 
elaborates  sunt. 

Haec  summatim  opera  sunt  et  acta,  in  quibus  inclytorum 
principum  aliorumque  illustrium  virorum  promerita  erga  rem 
literariam  claruerunt.  De  particular!  alicujus  commemoratione 
qui  de  literis  bene  meruit  cogitanti,  occurrit  illud  Ciceronis, 
quod  eum  post  reditum  suum  ad  gratias  promiscue  agendas 
impulit ;  Difficile  non  aliquem,  ingratum  quenquam  pr&terire.z 
Potius  (ex  Scripturarum  consilio)  spatium  intueamur  quod 
adhuc  restat  in  stadio  decurrendum,  quam  oculos  reflectamus  ad 
ea  quae  a  tergo  jampridem  reliquimus. 

Primum  igitur,  inter  tot  totius  Europae  collegia  prseclarissime 
fundata,  omnia  ilia  certis  professionibus  destinata  esse  dermror3 
nulla  liberis  atque  universalibus  artium  et  scientiarum  studiis 
dedicata.  Nam  si  quis  judicet  doctrinam  omnem  referendam 
esse  ad  usum  et  actionem,  recte  sapit ;  veruntamen  facile  est 
isto  modo  prolabi  in  errorem  ilium  quern  fabula  perantiqua 
perstringit;  in  qua  caetera  corporis  membra  litem  ventriculo 
intenderunt,  quod  neque  motum  praeberet  ut  artus,  neque 
sensum  ut  caput;  quamvis  interea  alimentum  coctum  atque 
confectum  ventriculus  ille  in  reliquum  corpus  divideret.  Plane 
eodem  modo,  qui  in  philosophia  ac  contemplationibus  univer- 

1  Georg.  iv.  8. 

2  "  Difficile  est  non  aliquem,  nefas  quenquam  prseterire."  —  Cicero,  Post  Red.  c.  12. 

I  I  4 


488  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

ealibus  positum  orane  studium  inane  atque  ignavum  arbitratur, 
non  animadvertit  singulis  professionibus  et  artibus  exinde 
succum  et  robur  suppeditari.  Atque  certe  persuasum  habeo, 
hanc  ipsam  hand  minimam  causam  fuisse  cur  foelicior  doctrinae 
progressus  hue  usque  retardatus  sit ;  quod  opera  hisce  fun- 
damentalibus  scientiis  navata  sit  _tantum  in  transitu,  neque 
haustus  pleniores  inde  epoti.  Nam  si  arborem  solito  fructuo- 
siorem  fieri  cupias,  de  ramis  medicandis  frustra  cogitaveris; 
terra  ipsa  circa  radicem  subigenda  et  gleba  Icetior  admovenda, 
nut  nihil  egeris.  Neque  rursus  silentio  praetermittendum  est, 
hanc  collegiorura  et  societatum  in  usura  tantummodo  doctrinae 
professoriae  dedicationem  non  solum  scientiarum  incrementis 
inimicara  fuisse,  sed  etiam  in  regnorum  et  rerumpublicarum 
detrimentum  cessisse.  Hinc  enim  fieri  solet  ut  principes, 
delectum  habituri  ministrorum  qui  rebus  civilibus  tractandis 
sint  idonei,  ejusmodi  hominum  miram  solitudinem  circa  se 
reperiant ;  propterea  quod  non  habeatur  educatio  aliqua  col- 
legiata  in  hos  usus  destinata,  ubi  scilicet  homines  a  natura  ad 
hoc  facti  et  comparati,  (praeter  artes  alias)  historias,  linguis 
modernis,  libris  et  tractatibus  politicis,  praecipue  incumbant ;  ut 
inde  ad  civilia  munera  magis  habiles  et  instructi  accedant. 

Quoniam  vero  fundatores  collegiorum  plantant,  praslectionum 
vero  rigant ;  sequitur  jam  ordine,  ut  dicam  quid  in  publicis 
lectionibus  desideretur.  Nimirum  improbo  vel  maxime  tenui- 
tatem  stipend iorum,  praslectoribus  sive  artium  sive  professionum 
(praesertim  apud  nos)  assignatam.  Interest  enim  inprimis  pro- 
gressua  in  scientiis,  ut  lectores  in  unoquoque  genere  ex  optimis 
instructissimisque  eligantur  ;  utpote  quorum  opera  non  in  usum 
transitorium,  sed  ad  sufficiendam  sobolem  scientias  in  sascula 
adhibeatur.  Id  fieri  nequit,  nisi  praemia  et  conditiones  tales 
constituantur  quibus  eminentissimus  quisque  in  ea  arte  plane 
contentus  esse  possit ;  ut  illi  demum  grave  non  sit  in  eodem 
munere  iminori,  neque  practicam  cogitet  Quocirca  scientia? 
ut  floreant,  militaris  lex  servanda  Davidis  ;  ut  cegua  esset  pars 
descendentis  ad  prcelium  et  manentis  ad  sarcinas '  ;  sarcinis  male 
aliter  prospectum  erit.  Sic  lectores  in  scientiis  sunt  tanquam 
conservatores  et  custodes  totius  literarii  apparatus  unde  praxis 
et  militia  deinceps  scientiarum  instruatur ;  proinde  aequum  est 

1  1  Sam.  xxx.  24.  Similarly  it  was  provided  by  the  laws  of  Alfonso  the  Wise,  in 
accordance  with  earlier  usage,  that'  no  divison  of  spoil  should  be  made  until  those  in 
pursuit  of  the  enemy  had  returned  to  the  camp.  See  the  Side  Partidas,  ii.  26.  1. 


LIBER  SECUNDUS.  489 

ut  nierces  ipsorum  lucra  practicomm  exjequare  posslt.  Aliter 
si  patribus  scientiarura  praemia  non  constituantur  satis  ampla  et 
luculenta,  eveniet  illud, 

Et  patrum  invalid!  referent  jejunia  nati.1 

Defectum  mine  notabo  alium,  in  quo  alchymista  quispiam  in 
auxilium  advocandus  foret ;  cum  id  genus  hominum  studiosis 
authores  sint,  ut  libros  vendant,  fornaces  exstruant,  Minervam 
ac  Musas  (tanquam  virgines  steriles)  deserant,  ac  Vulcano  se 
applicent.  Fatendum  est  enimvero  tarn  ad  penetralia  contem- 
plationis  quam  ad  operative  fructum  in  nonnullis  scientiis 
(praesertim  Natural!  Philosophia  et  Medicina)  baud  unica  sub- 
sidia  e  libris  petenda  esse.  Qua  in  re  neutiquam  omnino  cessavit 
munificentia  hominum ;  quippe  videmus  non  libros  magis  quam 
sphaeras,  globos,  astrolabia,  mappas,  et  alia  similia,  ut  admini- 
cula  quaedam  astronomize  et  cosmographiae  comparari  et  studio 
praeberi.  Videmus  etiam  loca  nonnulla,  Medicinae  studio  dicata, 
hortos  habere  pro  simplicium  cujusque  generis  inspectione  et 
notitia;  nee  usu  mortuorum  corporum  ad  observationes  ana- 
tomicas  destitui.  Caeterum  haec  ad  pauca  spectant.  In  genere, 
pro  certo  habeatur,  magnos  in  rebus  naturae  abditis  eruendis  et 
reserandis  progressus  vix  fieri  posse,  nisi  ad  experimenta,  sive 
Vulcani  sive  Daedali  (fornacis  scilicet  aut  machinae)  vel  cujus- 
cunque  alterius  generis,  sumptus  abunde  suppeditentur.  Ideo- 
que  sicut  principum  secretariis  et  emissariis  conceditur  exhibere 
rationes  expensarum  pro  diligentiis  suis  in  explorando  et  eru- 
endo  res  novas  et  arcana  civilia ;  similiter  et  exploratoribus  ac 
speculatoribus  Naturae  satisfaciendum  de  expensis  suis ;  alias 
de  quamplurimis  scitu  dignissimis  nunquam  fiemus  certiores. 
Si  enim  Alexander  magnam  vim  pecuniae  suppeditavit  Ari- 
stoteli,  qua  conduceret  venatores,  aucupes,  piscatores,  et  alios, 
quo  instructior  accederet  ad  conscribendam  historiam  Ani- 
inalium ;  certe  majus  quiddam  debetur  iis,  qui  non  in  saltibus 
naturae  pererrant,  sed  in  labyrinthis  artium  viam  sibi  aperiunt. 

Defectus  etiamnum  alius  nobis  observandus  (magni  certe 
momenti),  neglectus  quidam  est,  in  academiarum  rectoribus, 
consultationis ;  in  regibus  sive  superioribus,  visitationis ;  in 
hunc  finem,  ut  diligenter  consideretur  et  perpendatur,  utrum 
praelectiones,  disputationes,  aliaque  exercitia  scnolastica  anti- 
quitus  instituta  et  ad  nostra  usque  tempora  usitata,  continuare 

1  Gcorg.  iii.  128. 


490  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

fuerlt  ex  usu,  vel  potius  antiquare,  aliaque  meliora  substituere. 
Etenim  inter  Majestatis  tuse  canones  prudentissimos  ilium  re- 
perio ;  In  omni  vel  consuetudine  vel  exemplo,  tempora  spectanda 
sunt  quando  primum  res  coepta  ;  in  quibus  si  vel  confusio  regna- 
verit  vel  inscitia,  derogat  illud  in  primis  authoritati  rerum,  atque 
omnia  reddit  suspecta.  Quamobrem,  quandoquidem  academia- 
rum  instituta  plerunque  originem  traxerint  a  temporibus  hisce 
nostris  baud  paulo  obscurioribus  et  indoctioribus,  eo  magis 
convenit  ut  examini  denuo  subjiciantur.  Exemplum  in  hoc 
genere  unum  aut  alterum  proponam  in  rebus  quae  maxime 
obviae  videntur  et  familiares.  Pro  more  receptum  est  (licet,  uti 
mihi  videtur,  perperam)  ut  literarum  studiosi  Logicam  et  Rhe- 
toricam  praepropere  nimis  addiscant,  artes  sane  provectioribus 
magis  convenientes  quam  pueris  et  tyronibus.  Etenim  baa  dua?, 
si  vere  res  perpendatur,  sunt  ex  artibus  gravissimis ;  cum  sint 
Artes  Artium,  altera  ad  judicium,  altera  ad  ornatum.  Quine- 
tiam  regulam  et  normam  continent,  res  et  materiam  subjectam 
vel  disponendi  vel  illustrandi.  Ideoque  id  agere,  ut  mentes 
rerum  ignarae  et  rudes,  (quaeque  nondum  id  collegerunt  quod  a 
Cicerone  Sylvd1  vel  Supellex*'  appellatur,  id  est  materiem  et  co- 
piam  rerum,)  initium  ab  istis  scientiis  sumant,  (ac  si  quis  discere 
vellet  ponderare  vel  metiri  vel  ornare  ventum,)  baud  aliud  pro- 
fecto  parit,  quam  ut  harum  artium  virtus  et  facultas  (quae  per- 
magnae  sunt  et  latissime  diffusae)  fere  contemptae  jaceant ;  atque 
vel  in  puerilia  sopbismata  affectationesque  ridiculas  degenerave- 
rint,  vel  saltern  existimatione  sua  baud  parum  mulctatae  sint. 
Quinetiam  praematura  et  intempestiva  ad  has  artes  accessio 
dilutam  earum  atque  jejunam  tradition  em  ac  tractationem  ne- 
cessario  secum  traxit,  qualis  nimirum  captui  puerorum  adaptetur. 
Alterum  exemplum  (quod  adducam)  erroris,  qui  in  academiis 
jamdiu  inveteravit,  ejusmocli  est ;  quod  scilicet  inventionis  atque 
memoriae  in  exercitiis  scholastic!  s  fieri  solet  nimio  plus  noxium 
divortium.  Illic  siquidem  orationes  pleraeque  aut  omnino  prae- 
meditatae  sunt,  adeo  ut  conceptis  verbis  proferantur  et  inven- 
tioni  nihil  relinquatur ;  aut  plane  extemporaria?,  ut  perparuni 
relinquatur  memoriae ;  (cum  in  vita  communi  et  praxi  rams  sit 
alterutrius  istorum  usus  seorsim,  sed  potius  mixtures  ipsorum  ; 
id  est  notarum  sive  commentariorum,  atque  dictionis  subitae;) 
ita  ut  hoc  pacto  exercitia  ad  praxim  haud  sint  accommodata,  nee 
imago  respondeat  vitae.  Illud  autem  in  exercitiis  perpetuo 

1  De  Orator,  iii.  26.  2  Orator,  c.  24. 


LIBER  SECUNDUS.  491 

tenendum  est ;  ut  omnia  (quam  fieri  potest)  maxime  reprasen- 
tent  ea,  quse  in  vita  agi  solent;  alioqui  motus  et  facultates 
mentis  pervertent,  non  praeparabunt.  Hujus  autem  rei  veritas 
non  obscure  cernitur,  cum  academici  ad  praxim  suarum  pro- 
fessionum  vel  alia  ciyilis  vitae  munia  se  accingant ;  quod  cum 
faciunt,  hunc  de  quo  loquimur  defectum  ipsi  in  se  cito  depre- 
hendunt;  sed  citius  etiamnum  alii.  Caeterum  hanc  par  tern,, 
de  institutorum  academicorum  emendatione,  clausula  ilia  (ex 
Cassaris  quadam  ad  Oppium  et  Balbum  epistola  desumpta)  con- 
cludam  :  Hoc  quemadmodum  fieri  possit^  nonnulla  mild  in  mentem 
veniunt,  et  multa  reperiri  possunt ;  de  us  rebus  rogo  vos,  ut  cogi- 
tationem  suscipiatis.1 

Alter  defectus  quern  observo,  altius  paulo  quam  praecedens 
ascendit.  Quemadmodum  enim  doctrinarum  progressio  haud 
parum  in  prudenti  regimine  et  institutione  academiarum  sin- 
gularum  consistit ;  ita  magnus  ad  hoc  cumulus  accedere  possit, 
si  academies  universae  per  totam  Europam  sparsae  arctiorem 
conjunctionem  et  necessitudinem  contraherent.  Sunt  enim,  uti 
videmus,  multi  ordines  et  sodalitia,  quae  licet  regnis  et  spatiis 
longinquis  disjuncta  smt,  tamen  societatem  et  tan  quam  frater- 
nitatem  inter  se  ineunt  et  colunt ;  adeo  ut  habeant  praefectos 
(alios  Provinciales,  alios  Generales)  quibus  omnes  parent.  Et 
certe,  quemadmodum  natura  creat  fraternitatem  in  familiis; 
artes  mechanicae  contrahunt  fraternitatem  in  sodalitiis ;  unctio 
divina  superinducit  fraternitatem  in  regibus  et  episcopis  ;  vota 
et  regulas  conciliant  fraternitatem  in  ordinibus ;  eodem  modo 
fieri  non  potest,  quin  intercedat  fraternitas  illustris  et  generosa 
inter  homines  per  doctrinas  et  illuminationes,  quandoquidem 
Deus  ipse  Pater  Luminum2  nuncupetur. 

Postremo  illud  queror  (de  quo  superius  nonnihil  praamisi) 
quod  vel  nunquam,  vel  raro  admodum,  publica  aliqua  extiterit 
designatio  virorum  idoneorum,  qui  vel  scriberent  vel  inqui- 
sitionem  instituerent  de  illis  scientiarum  partibus  in  quibus 
satis  adhuc  non  fuerit  elaboratum.  Cui  rei  illud  inserviet 
quam  maxime,  si  tanquam  lustrum  condatur  doctrinarum ;  et 
census  excipiatur,  quas  ex  illis  locupletes  sint  et  majorem  in 

1  Cic.  Ep.  ad  Att.  ix.  8.     One  of  the  earliest  tracts  on  the  subject  of  university 
reform  is   doubtless  that  which  Peter  Ramus  (see  his   Scholce.  Basil.  1569,  p.  1063.) 
addressed  to  Charles  the  Ninth.   It  relates  chiefly  to  the  expenses  arising  from  fees,  &c., 
to  the  neglect  of  the  civil  law  which  had  always  been  coldly  regarded  at  Paris,  and  to 
the  trifling  manner  in  which  the  scholastic  disputations  were  conducted. 

2  S.  James,  i.  17. 


492  DE  ADGMENTIS  SCIENTIARUM 

modum  auctse,  quse  autem  inopes  et  destitute.  Opinio  enim 
copia3  inter  causas  inopiae  est;  atque  multitudo  librorum  luxu- 
riae  potius  quam  penuriae  indicium  quoddam  prae  se  fert.  Quas 
tanien  redundantia  (si  quis  recte  judicet)  neutiquam  delendis 
antehac  scriptis  libris,  sed  no  vis  melioribus  edendis,  tolli  debet ; 
qui  ejus  generis  sint  ut,  tanquam  serpens  Mosis,  serpentes  Mago- 
rum  devorent.1 

Horum  quos  enumeravimus  omnium  defectuum  remedia, 
praeter  illius  postremi;  quinetiam  ejusdem  postremi,  quoad 
partem  ejus  activam,  quae  spectat  ad  designationem  scribentium ; 
opera  sunt  vere  basilica ;  erga  quse  privati  alicujus  conatus  et 
industria  fere  sic  se  habeat  ut  Mercurius  in  bivio ;  qui  digitum 
potest  in  viam  intendere,  pedem  inferre  non  potest.  At  specu- 
lativa  ilia  pars,  quae  ad  examen  doctrinarum  (quid  nimirum  in 
singulis  desideretur)  pertinet,  etiam  industriae  hominis  privati 
patet.  Mihi  igitur  in  animo  est  perambulationem  doctrinarum 
et  lustrationem  generalem  et  fidelem  aggredi,  praecipue  cum  in- 
quisitione  sedula  et  accurata  quasnam  earum  partes  neglectae 
incultasque  jaceant,  hominum  industria  nondum  subactae  et  ad 
usum  conversae  ;  ut  hujusmodi  delineatio  et  registratio  et  publi- 
cis  designationibus  et  privatorum  spontaneis  laboribus  facem 
accendat.  In  quo  nmilominus  consilium  est  hoc  tempore, 
omissiones  duntaxat  et  Desiderata  notare ;  non  autem  errores  et 
infbelicitates  redarguere.  Aliud  enim  est  inculta  loca  indicare, 
aliud  culturae  modum  corrigere. 

Quam  quidem  ad  rem  cum  me  comparo  et  accingor,  non  sum 
nescius  quantum  opus  moveam,  quamque  difficilem  provinciam 
sustineam ;  etiam  quam  sint  vires  minime  voluntati  pares.  At- 
tamen  magnam  in  spem  venio,  si  ardentior  meus  erga  literas 
amor  me  longius  provexerit,  usurum  me  excusatione  affectus ; 
quia  non  simul  cuiquam  conceditur  amare  et  sapere.*  Nescius 
equidem  non  sum  eandem  judicii  libertatem  aliis  relinquendam, 
quam  ipse  usurpaverim.  Equidem  libenter  aeque  acceperim 
ab  aliis  ac  impertiverim  humanitatis  illud  officium,  nam  qui 
erranti  comiter  monstrat  viam*,  &c.  Prospicio  etiam  animo 
complura  ex  illis  qua?  tanquam  ornissa  et  desiderata  in  registrum 
hoc  nostrum  referre  visum  fuerit,  in  diversas  censuras  incur- 
sura;  alia  scilicet  quod  sint  dudum  peracta,  et  jam  extent; 

1  Not  the  serpent  of  Moses,  but  Aaron's.     Ex.  vii.  1 2. 

2  "  Amarc  et  sapere  vix  Deo  conceditur." — Seneca;  Proverlia. 

3  Ennius  ap.  Aul.  Cell.  xii.  4. 


LIBER  SECUNDUS.  493 

alia  quod  curiositatem  sapiant,  et  fructum  promittant  perexilem ; 
alia  quod  nimis  ardua  existant,  et  fere  impossibilia  quag  ab  ho- 
minibus  absolvantur.  Ad  priora  duo  quod  attinet,  res  ipsae 
pro  se  causam  agent.  Circa  postremum  de  impossibilitate  ita 
statuo:  ea  omnia  possibilia  et  praestabilia  ceusenda,  quae  ab 
aliquibus  perfici  possint,  licet  non  a  quibusvis ;  et  quae  a  multis 
conjunctim,  licet  non  ab  uno ;  et  quae  in  successione  saeculorum, 
licet  non  eoclem  aevo ;  et  denique  quse  publica  cura  et  sumptu, 
licet  non  opibus  et  industria  singulorum.  Si  quis  tamen  sit, 
qui  malit  Salomonis  illud  usurpare,  Dicit  piger,  Leo  est  in  via  l ; 
quam  illud  Virgilii,  Possunt,  quia  posse  videntur"* ;  satis  mihi  erit 
si  labores  mei  inter  vota  tantum  sive  optata  melioris  notae  ha- 
beantur.  Sicut  enim  haud  omnino  rei  imperitum  esse  oportet, 
qui  quaestionem  apposite  instituat ;  ita  nee  sensus  inops  videa- 
tur,  qui  haudquaquam  absurda  optaverit.8 

1  Prov.  xxvi.  13.  2  Mn.  v.  231. 

*  It  may  be  convenient  in  this  place  to  warn  the  reader  that  although  in  editing 
this  treatise  I  have  followed  the  text  of  the  original  edition  as  exactly  as  I  could,  and 
altered  no  word  without  notice  except  in  case  of  errors  obviously  accidental,  I  have 
nevertheless  not  attempted  to  preserve  the  original  typographical  arrangement ;  which 
is  not  to  be  regarded  as  Bacon's  own.  The  task  of  carrying  the  book  through  the 
press  appears  to  have  been  left  to  Dr.  Rawley,  whose  taste  (or  that  of  the  printer 
whom  he  employed)  has  betrayed  him  into  so  prodigal  a  use  of  the  limited  resources 
at  his  disposal  for  marking  emphasis  and  regulating  punctuation,  that  the  marks  have 
lost  all  their  significance.  Such  is  the  profusion  of  commas,  colons,  and  semicolons, 
that  the  larger  divisions  are  confounded  with  the  smaller ;  so  many  words  are  empha- 
sized by  italics  that  all  distinctions  of  emphasis  disappear.  It  is  true,  no  doubt,  that 
the  habit  of  writing  with  a  view  to  circulation  in  manuscript  (which  admits  of  a  much 
greater  variety  of  modifications  and  can  be  made  much  more  expressive  to  the  eye 
than  printing)  encouraged  in  those  days  a  style  of  composition  which  depended  in 
some  degree  for  perspicuity  on  helps  of  this  kind.  And  if,  according  to  the  practice 
of  the  best  modern  writers,  who  generally  contrive  that  the  structure  of  each  sentence 
shall  make  the  emphasis  fall  inevitably  upon  the  emphatic  word,  I  had  dispensed  with 
italics  altogether,  the  meaning  would  probably,  in  some  places,  have  been  rendered 
obscure  or  even  ambiguous.  1  have  therefore  endeavoured  to  make  a  compromise 
between  the  former  and  the  present  practice,  distinguishing  many  of  the  words  which 
are  italicised  in  the  original  only  by  capital  initials,  removing  the  distinction  altogether 
from  many  others,  and  reserving  the  italics  for  those  which  seem  meant  to  be  con- 
spicuous ;  —  and  for  quotations,  which  are  so  distinguished  in  all  the  writings  of  that 
period,  whether  printed  or  manuscript. — J.  S. 


494  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 


CAPUT  I. 

Partitio  universalis  Doctrines  Humana  in  Historiam,  Poesim, 
Philosophiam ;  secundum  tres  Intellectus  fa.culta.tes,  Memo- 
riam,  Phantasiam,  Rationem:  quodque  eadem  partitio  com- 
petat  etiam  Theologicis. 

PAETITIO  Doctrinae  Humanae  ea  est  verissima,  quae  sumitur  ex 
triplici  facultate  Animas  Rationalis,  qua3  doctrinas  sedes  est. 
Historia  ad  Memoriam  refertur ;  Poesis  ad  Phantasiam  ;  Philo- 
sophia  ad  Rationem.  Per  Poesim  autem  hoc  loco  intelligimus 
non  aliud  quam  historiam  confictam,  sive  fabulas.  Carmen 
enim  stili  quidam  character  est,  atque  ad  artificia  orationis  per- 
tinet;  de  quo  suo  loco. 

Historia  proprie  individuorum  est,  quae  circumscribuntur 
loco  et  tempore.  Etsi  enim  Historia  Naturalis  circa  species 
versari  videatur,  tamen  hoc  fit  ob  promiscuam  rerum  natura- 
lium  (in  plurimis)  sub  una  specie  similitudinem ;  ut  si  unam 
noris  omnes  noris.  Sicubi  autem  individua  reperiantur,  quae 
aut  unica  sunt  in  sua  specie,  veluti  sol  et  luna ;  aut  a  specie  in- 
signiter  deflectunt,  ut  monstra;  non  minus  recte  constituitur 
narratio  de  illis  in  Historia  Naturali,  quam  de  hominibus  singu- 
laribus  in  Historia  Civili.  Hasc  autem  omnia  ad  Memonam 
spectant. 

Poesis,  eo  sensu  quo  dictum  est,  etiam  individuorum  est,  con- 
fictorum  ad  similitudinem  illorum  quaa  in  historia  vera  memo- 
rantur ;  ita  tamen  ut  modum  ssepius  excedat,  et  quas  in  rerum 
natura  nunquam  conventura  aut  eventura  fuissent  ad  libi- 
tum componat  et  introducat ;  quemadmodum  facit  et  Pictoria. 
Quod  quidem  Phantasies  opus  est. 

Philosophia  individua  dimittit,  neque  impressiones  primas  iu- 
dividuorum  sed  notiones  ab  illis  abstractas  complectitur ;  atque 
in  iis  componendis  et  dividendis  ex  lege  naturae  et  rerum  ipsa- 
rum  evidentia  versatur.  Atque  hoc  prorsus  officium  est  atque 
opificium  Rationis. 

Haec  autem  ita  se  habere,  si  quis  intellectualium  origines 
petat,  facile  cernet.  Individua  sola  sensum  percellunt,  qui  in- 
tellectus  janua  est.  Individuorum  eorum  imagines,  sive  im- 
pressiones a  sensu  exceptae,  figuntur  in  memoria,  atque  abeunt 


LIBER  SECUNDUS.  495 

in  earn  a  principle  tanquam  integrae,  eodem  quo  occurrunt  modo. 
Eas  postea  recolit  et  ruminat  anima  humana ;  quas  deinceps 
aut  simpliciter  recenset ;  aut  lusu  quodam  imitatur ;  aut  com- 
ponendo  et  dividendo  digerit.  Itaque  liquido  constat  ex  tribus 
his  fontibus,  Memoriae,  Phantasice,  et  Rationis,  esse  tres  illas 
emanationes  Historic,  Poeseos,  et  Philosophies ;  nee  alias  aut 
plures  esse  posse.  Etenim  historiam  et  experientiam  pro  eadem 
re  habemus,  quemadmodum  etiam  philosophiam  et  scientias. 

Neque  alia  censemus  ad  Theologica  partitione  opus  esse. 
Differunt  certe  informationes  oraculi  et  sensus,  et  re  et  modo 
insinuandi;  sed  spiritus  humanus  unus  est,  ejusque  arculse  et 
cellae  eaedem.  Fit  itaque  ac  si  diversi  liquores,  atque  per  di- 
versa  infundibula,  in  unum  atque  idem  vas  recipiantur.  Quare 
et  Theologia  aut  ex  Historia  Sacra  constat;  aut  ex  Parabolis, 
qua?  instar  divinae  Poeseos  sunt ;  aut  ex  Praeceptis  et  Dogma- 
tibus,  tanquam  perenni  quadam  Philosophia.  Quod  enim  ad 
earn  partem  pertinet  quae  redundare  videtur,  Prophetiam  vide- 
licet ;  ea  Historic  genus  est :  quandoquidem  Historia  Divina  ea 
polleat  supra  Humanam  praerogativa,  ut  narratio  factum  prae- 
cedere  non  minus  quam  sequi  possit. 


CAPUT  II. 

Partitio  Historia  in  Naturalem  et  Civilem,  Ecclesiastica  et 
Literaria  sub  Civili  comprehensa.  Partitio  Historice  Natura- 
lis  in  Historiam  Generationum,  Praeter-Generationum,  et 
Artium. 

HISTOBIA  aut  Naturalis  est,  aut  Civilis.1  In  Naturali,  naturae 
res  gestae  et  facinora  memorantur  ;  in  Civili,  hominum.  Elu- 
cent  proculdubio  Divina  in  utrisque,  sed  magis  in  Civilibus ;  ut 
etiam  propriam  historiae  speciem  constituant,  quam  Sacram  aut 
Ecclesiasticam  appellare  consuevimus.  Nobis  vero  etiam  ea 
videtur  Literarum  et  Artium  dignitas,  ut  iis  historia  propria 
seorsim  attribui  debeat;  quam  sub  Historia  Civili  (quemad- 
modum et  Ecclesiasticam)  comprehendi  intelligimus. 

1  In  the  Advancement  of  Learning,  Bacon  had  given  a  quadripartite  division  of 
history,  —  natural,  civil,  ecclesiastical,  and  literary.  The  third  and  fourth  he  now 
includes  in  the  second. 


496  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

Partitionem  Histories  Naturalis  moliemur  ex  statu  et  con- 
ditione  ipsius  Naturae,  quas  in  triplici  statu  posita  invenitur,  et 
tanquam  regimen  trinum  subit.  Aut  enim  libera  est  natura  et 
cursu  consueto  se  explicans,  ut  in  coelis,  animalibus,  plantis,  et 
universe  naturae  apparatu ;  aut  a  pravitatibus  et  insolentiis 
materise  contumacis  et  ab  impedimentorum  violentia  de  statu 
suo  detruditur,  ut  in  monstris ;  aut  denique  ab  arte  et  opera  hu- 
mana  constringitur  et  fingitur,  et  tanquam  novatur,  ut  in  artifi- 
cialibus.  Sit  itaque  partitio  Historias  Naturalis  in  Historiam 
Generationum,  Prater-  Generationum,  et  Artium;  quain  postre- 
mam  etiam  Mechanicam  et  Experimentalem  appellare  consu- 
evimus.  Harum  prima  Libertatem  Natures  tractat ;  secunda 
Errores ;  tertia  Vincula.  Libenter  autem  Historiam  Artium, 
ut  Historiae  Naturalis  speciem  constituimus ;  quia  inveteravit 
prorsus  opinio,  ac  si  aliud  quippiam  esset  ars  a  natura,  artifi- 
cialia  a  naturalibus ;  unde  illud  malum,  quod  plerique  Historic 
Naturalis  scriptores  perfunctos  se  puteut,  si  historian!  anima- 
lium  aut  plantarum  aut  mineralium  confecerint,  omissis  artium 
mechanicarum  experimentis.1  Sed  et  illabitur  etiam  animis 
hominum  aliud  subtilius  malum;  nempe,  ut  ars  censeatur 
Bolummodo  tanquam  additamentum  quoddam  natura?,  cujus 
scilicet  ea  sit  vis  ut  naturam  (sane)  vel  inchoatam  perficere,  vel 
in  deterius  vergentem  emendare,  vel  impeditam  liberare; 
minime  vero  penitus  vertere,  transmutare,  aut  in  imis  concu- 
tere  possit.  Quod  ipsum  rebus  humanis  praeproperam  despe- 
rationem  intulit.  At  contra,  illud  animis  hominum  penitus 
insidere  debuerat;  artificialia  a  naturalibus  non  Forma  aut 
Essentia,  sed  Efficiente  solummodo,  differre  :  homini  quippe  in 
naturam  nullius  rei  potestatem  esse  praeterquam  motus,  ut 
scilicet  corpora  naturalia  aut  admoveat  aut  amoveat ;  ubi  igitur 
datur  admotio  corporum  naturalium  aut  remotio,  conjungendo 
(ut  vocant)  activa  passivis,  omnia  potest  homo ;  ubi  non  datur, 
nihil.  Neque  interest,  si  res  poriantur  in  ordine  ad  aliquem 
effectum,  utrum  hoc  fiat  per  hominem  vel  absque  homine. 
Aurum  aliquando  excoquitur  igne,  aliquando  in  arenulis  purum 

1  The  antithesis  of  nature  and  art  is  a  celebrated  doctrine  in  the  peripatetic  philo- 
sophy. Natural  things  are  distinguished  from  artificial,  inasmuch  as  they  have,  what 
the  latter  are  without,  an  intrinsic  principle  of  formation.  Thus  Aristotle  says  :  rj  yap 
'"X"1?  fyxb  /ca'  T^>  f?8os  TOV  ytv6fj.fvov,  a\\'  eV  erf  pea,  rj  Se  T^S  tyvfftias  Kivricris  tv  uint?, 
o<f>'  tre'poj  ova  a.  <f>vfff<as  T^S  fx<>v<rris  rb  flSos  tvepyeia.  —  De  Gen.  Anim.  ii.  c.  1. 

The  views  which  Bacon  here  expresses  as  to  nature  and  art  recur  repeatedly  in  his 
writings. 


LIBER   SECUNDUS.  497 

invenitur,  ministrante  sibi  ipsi  Natura.  Iris  similiter  fit  ex 
nube  roscida  in  sublimi ;  fit  etiam  per  aspersionem  aquae,  hie 
apud  nos.  Itaque  Natura  omnia  regit ;  subordinantur  autem 
ilia  tria,  cursus  Natures;  exspatiatio  Natures;  et  ars,  sive  additus 
rebus  homo ;  ideoque  in  Historia  Natural!  tria  ilia  compre- 
hend! par  est,  quod  etiam  C.  Plinius  magna  ex  parte  fecit; 
qui  Historiam  Naturalem  solus  pro  dignitate  complexus  est l, 
sed  complexam  minime  ut  decuit,  imo  potius  indignis  modis, 
tractavit. 

Harum  prima  habetur  mediocriter  exculta ;  sequentes  duae 
ita  tenuiter  et  inutiliter  tractantur,  ut  in  Desideratorum  classe 
reponendae  sint.  Neque  enim  reperias  satis  instructam  et 
locupletem  collectionem  operum  naturae  eorum,  quae  a  cursu 
ordinario  generationum,  productionum,  et  motuum  aberrarunt 
et  deflexerunt ;  sive  sint  ilia  foetus  certarum  regionum  aut  loco- 
rum  singulares ;  sive  temporum  eventus  insoliti ;  sive  casuum 
(ut  ait  ille)  ingenia ;  sive  proprietatum  abditarum  effectus ; 
sive  monodica  2  naturae  in  sua  specie.  Non  negaverim  inveniri 
libros  nimio  plures,  fabulosis  experimentis,  commentitiis  secre- 
tis,  et  frivolis  imposturis,  ad  voluptatem  et  novitatem  refertos ; 
caiterum  narrationem  gravem  et  severam  de  heteroclitis  et  mira  - 
bilibus  naturae,  diligenter  examinatam  ac  fideliter  descriptam, 
non,  inquam,  invenio;  praesertim  cum  debita  rejectione  et 
publica  tanquam  proscriptione  mendaciorum  et  fabularum  quae 
invaluerunt.  Nam  ut  res  se  nunc  habet,  si  forte  mendacia 
aliqua  circa  res  naturales  obtinuerint  et  celebrata  sint  (sive 
quod  tantum  possit  reverentia  antiquitatis,  sive  quod  ilia  denuo 
examini  subjicere  sit  molestum,  sive  quod  mirifica  scilicet  orna-' 
menta  putantur  orationis,  propter  similitudines  et  comparatio- 
nes3)  nunquam  postea  exterminantur  aut  retractantur. 


1  Of  Pliny's  Natural  History  Humboldt  has  remarked  that  it  is  a  book  "  dem  an 
Reichthum  des  Inhalts  kein  anderes  Werk  des  Alterth urn's  gleich  kommt." — Kosmos, 
ii.  23.     Sir  T.  Brown  observes  that  there  is  scarcely  any  vulgar  error  which  is  not 
to  be  found  in  it. 

2  Monadica.     See  Nov.  Org.  i.  45. 

3  In  Gilbert's  work  De  Magnete  we  find  an  amusing  complaint  of  the  same  kind. 
"  Celebris  semper  fama  magnetis  et  succini,  doctorum  commemorationibus ;  Magne- 
tem  atque  etiam  succinum  invocant  philosophi  nonnulli,  cum  in  arcanis  plurimis  il- 
lustrandis  caligant  sensus  nee  progredi  ratio  potest.     Theologi  etiam  curiosi  mysteria 
divina  ultra  humanum  sensum  posita  per  magnetem  et  succinum  illustrant,  at  vani 
metaphysici  cum  inutilia  phantasmata  fundunt,  docentque,  magnetem  habent  tanquam 
Delphicum   gladium,  exernplum  semper  ad  omnia  accommodandum." — De  Magnete, 
ii.  2. 

It  is  worthy  of  remark  that  in  the  account  Gilbert  has  given  of  the  magnetical 

VOL.  I.  K  K 


498  DE   AUGMENT1S  SCIENTIARUM 

Finis  hujusmodi  operis,  quod  exemplo  suo  decoravit  Aristo- 
teles1,  nil  minus  est  quam  ut  curiosis  et  inanibus  ingeniis  gra- 
tificetur,  sicut  faciunt  mirabilarii  et  prodigiastri ;  verum  duas 
ob  causas,  utramque  seriam  et  gravem :  unam,  ut  axiomatum 
corrigatur  iniquitas,  qu«  plerumque  in  exemplis  tritis  et  vul- 
gatis  fundamentum  habent ;  alteram,  quod  a  miraculis  naturae 
ad  miracula  artis  expeditus  sit  transitus  et  pervius.  Neque 
enim  huic  rei  plus  inest  negotii,  praeterquam  ut  naturae  vestigia 
persequaris  sagaciter,  cum  ipsa  sponte  aberret;  ut  hoc  pacto 
postea,  cum  tibi  libuerit,  earn  eodem  loci  deducere  et  compellere 
possis.  Neque  vero  praeceperim  ut  ex  historia  ista  mirabilium 
superstitiosae  narrationes  de  maleficiis,  fascinationibus,  incan- 
tationibus,  somniis,  divinationibus,  et  similibus,  prorsus  exclu- 
dantur,  ubi  de  facto  et  re  gesta  liquido  constet.  Nondum  enim 
innotuit  quibus  in  rebus,  et  quousque,  effectus  superstitioni  attri- 
buti  ex  causis  naturalibus  participent.  Ideoque  licet  hujus- 
modi artium  usum  et  praxim  merito  damnandum 2  censeamus, 
tamen  a  speculatione  et  consideratione  ipsarum  (si  strenue  ex- 
cutiantur)  notitiam  haud  inutilem  consequemur,  non  solum  ad 
delicta  in  hoc  genere  reorum  rite  dijudicanda,  sed  etiam  ad 
naturae  secreta  ulterius  rimanda.  Neque  certe  haesitandum  de 
ingressu  et  penetratione  intra  hujusmodi  antra  et  recessus,  si 
quis  sibi  unicam  veritatis  inquisitionem  proponat ;  quod  et 
Majestas  tua  exemplo  proprio  confirmavit.  Tu  enim  duobus 
illis  clarissimis  et  acutissimis  religionis  ac  natiiralis  philoso- 
phic oculis,  tales  umbras  prudenter  ac  perspicaciter  perlustrasti ; 
ut  te  Soli  simillimum  probaveris,  qui  polluta  loca  ingreditur, 
nee  tamen  inquinatur.3  Caeterum  illud  monuerim,  narrationes 
istas  cum  rebus  superstitiosis  conjunctas  seorsum  componi, 
neque  cum  puris  et  sinceris  naturalibus  commisceri  oportere. 
Quod  vero  ad  narrationes  attinet  circa  prodigia  et  miracula 
religionum,  ilia  certe  aut  non  utique  vera  sunt,  aut  nulla  ex 
parte  naturalia ;  ideoque  ad  Historian!  Naturalem  non  per- 
tinent. 

Quantum  ad  Naturae  Historiam  Subactae  et  Factitiae,  quam 
Mechanicam  appellare  solemus  ;  invenio  sane  collectiones  quas- 

speculations  of  earlier  writers,  almost  the  only  person  of  whose  opinion  he  speaks  with 
respect  is  S.  Thomas  Aquinas,  among  whose  opuscula  will  be  found  one  on  the  magnet 

1  It  is  generally  admitted  that  the  De  Miris  Auscultationibus  is  not  Aristotle's. 

-  So  in  the  original. — J.  S. 

3  The  allusion  is  to  King  James's  Dcenionologie,  a  work  in  three  books,  consisting 
of  dialogues  between  Philomathes  and  Epistemon  ;— the  latter  of  whom  represents  the 
king's  opinions  on  witchcraft. 


LIBEft  SECUNDUS.  499 

dam  de  agricultura,  etiam  de  artibus  compluribus  mechanicis ; 
sed  quod  pessimum  est  in  hoc  genere,  semper  negliguntur  et 
rejiciuntur  experimenta  in  artibus  singulis  familiaria  et  vulgata ; 
quas  tamen  ad  interpretationem  naturae  aeque  aut  plus  faciunt 
quam  minus  trita.  Nam  labes  quaedam  literis  aspergi  videatur, 
si  forte  viri  docti  se  submit tant  inquisitioni  aut  observation! 
rerum  mechanicarum ;  nisi  fuerit  earum,  quae  pro  arcanis  artis 
aut  pro  rebus  admodum  raris  aut  subtilibus  reputentur.  Quod 
tarn  inanis  ac  superciliosae  arrogantise  vitium  merito  irrisit  Plato, 
quando  Hippiam  sophistam  jactabundum  inducit  cum  Socrate 
disputantem,  sincere  et  solido  veritatis  investigatore  ;  qui,  cum 
de  pulchritudine  sermo  institutus  esset,  pro  vago  suo  et  soluto 
disputandi  more,  primum  intulit  exemplum  virginis  pulchrae, 
dein  equae  pulchra3,  postremo  ollae  fictilis  pulchrae  et  affabre 
factae.  Hoc  ultimo  exemplo  Hippias  commotus  dixit,  Stoma- 
charer  certe  (nisi  humanitatis  ratio  me  eo  adigeref)  cum  quoquam 
disputare,  qui  exempla  tarn  vilia  et  sordida  allegaret.  Cui  So- 
crates, Te  quidem  ita  decet,  cum  tarn  nitidis  sis  amictus  vestibus 
et  pulchris  calceis  ;  et  alia,  per  ironiam.1  Enimvero  illud  pro 
certo  asseri  possit,  grandia  exempla  haud  optimam  aut  tutissi- 
mam  afferre  informationem.  Id  quod  exprimitur  non  insulse  in 
pervulgata  ilia  fabula  de  philosopho2,  qui  cum  Stellas  sublatis 
oculis  intueretur,  incidit  in  aquam ;  nam  si  oculos  demisisset, 
stellas  illico  in  aqua  videre  potuisset;  verum  suspiciens  in 
crelum,  aquam  in  stellis  videre  non  potuit.  Eodem  modo  saepe 
accidit  ut  res  minutae  et  humiles  plus  couferant  ad  notitiam 
grandium,  quam  grandes  ad  notitiam  minutarum.  Bene  si- 
quidem  notavit  Aristoteles,  Cujusque  rei  naturam  in  portioni- 
bus  ejus  minimis  optime  cerni.  Quam  ob  causam  reipublicae 
naturam  perscrutatur  primo  in  familia,  et  in  simplicissimis 
combinationibus  sosietatis,  (mariti  scilicet  et  uxoris,  parentum 
et  liberorum,  domini  et  servi,)  quae  in  quolibet  tuguriolio  oc- 
currunt.3  Simili  plane  ratione  natura  hujusce  magnae  civitatis 
(universitatis  nimirum  rerum)  ejusque  dispensatio,  in  prima 
quaque  symbolizatione  et  minimis  rerum  portionibus  investi- 
ganda  est ;  uti  fieri  videmus,  quod  secretum  illud  naturae  (ha- 
bitum  pro  maximo)  de  verticitate  ferri,  tactu  magnetis  exciti, 


1  See  the  Hippias  major.    The  remark  however  which  Hippias  makes  does  not  refer 
to  what  Socrates  has  said  in  his  own  character,  but  to  what  he  supposes  an  imaginary 
interlocutor  to  say. 

2  Thales.  s  Politica.  I.  1.  sub  finem. 

K  K  2 


500  DE   AUGMENTIS  SC1ENTIARUM 

ad  polos,  se  conspiciendum  praebuit  non  in  vectibus  ferreis, 
sed  in  acubus. 

Ego  vero,  si  quod  sit  mei  pondus  judicii,  sic  plane  statuo ; 
Historiae  Mechanicae  usum  erga  philosophiam  naturalem  esse 
maxime  radicalem  et  fundamentalem.1  Talem  intelligo  philo- 
sophiam naturalera,  qua?  non  abeat  in  fumos  speculationum 
subtilium  aut  sublimium,  sed  qua;  efficaciter  operetur  ad  suble- 
vanda  vitas  humanse  incommoda.  Neque  enim  ad  praesens  tan- 
turn  juvabit,  nectendo  et  transferendo  observationes  unius  artis 
in  usum  aliarum,  et  inde  novas  commoditates  eliciendo,  quod 
necesse  est  fieri  cum  experimenta  diversarum  artium  in  unius 
hominis  observationem  et  considerationem  venient ;  sed  porro 
ad  causas  rerum  indagandas  et  artium  axiomata  deducenda 
lucidiorem  facem  accendet,  quam  hactenus  unquam  afFulsit. 
Quemadmodum  enim  ingenium  alicujus  haud  bene  noris  aut 
probaris,  nisi  eum  irritaveris ;  neque  Proteus  se  in  varias  rerum 
facies  vertere  solitus  est,  nisi  manicis  arete  comprehensus ; 
similiter  etiam  natura  arte  irritata  et  vexata  se  clarius  prodit, 
quam  cum  sibi  libera  permittitur. 

Antequam  vero  hoc  membrum  Historiae  Naturalis  (quod 
Mechanicum  atque  Experimentale.  vocamus)  dimittamus,  illud 
adjiciendum ;  corpus  talis  historise  non  solum  ex  artibus  ipsis 
mechanicis,  verum  et  ex  operativa  parte  scientiarum  liberalium, 
ac  simul  ex  practicis  compluribus  (quae  in  artem  non  coalu- 
erunt),  confici  debere ;  ut  nihil  utile  praetermittatur  quod  ad 
informandum  intellectum  juvat.  Atque  hsec  est  Historiae  Na- 
turalis partitio  prima. 


CAPUT  III. 

Partitio  Histories  Naturalis  secunda,  ex  Usu  et  Fine  suo,  in  Nar- 
rativam  et  Inductivam ;  quodque  Finis  nobilissimus  Histories 
Naturalis  sit,  ut  ministret  et  in  or  dine  sit  ad  condendam  philo- 
sophiam; quern  Finem  intuetur  Inductiva.  Partitio  Histories 

1  Accordingly  this  was  one  of  the  first  things  which  the  Philosophical  College  which 
afterwards  became  the  Royal  Society  attempted  to  accomplish.  Oldenburg  writes  to 
Spinoza  in  September  1661 :'"  In  collegio  nostro  philosophico  experimentis  et  observa- 
tionibus  faciendis  gnaviter,  quantum  per  facultates  licet,  moramur,  ratum  habentes  ex 
principiis  mechanicis  formas  et  qualitates  rerum  optime  posse  explicari,  et  per  motum, 
figuram,  atque  texturam  et  varias  eorum  complicationes  omnia  naturae  effecta  produci, 
nee  opus  esse  ut  ad  formas  inexplicabiles  et  qualitates  occultas,  ceu  ignorantiae  asylum, 
recurramus." 


LIBER  SECUNDUS.  501 

Generationum  in  Historiam  Coelestium;  Historiam  Meteo- 
rorum;  Historiam  Globi  Terrae  et  Maris;  Historiam  Mas- 
sarum  sive  Collegiorum  Majorum;  et  Historiam  Specierum 
sive  Collegiorum  Minor  um.1 

HISTORIA  Naturalis,  ut  subjecto  triplex  (quemadmodum  dixi- 
mus)  ita  usu  duplex  est.  Adhibetur  enim  aut  propter  Cogni- 
tionem  Rerum  ipsarum  quae  historiae  mandantur ;  aut  tanquam 
Materia  Prima  philosophise.  Atque  prior  ilia,  quae  aut  Narra- 
tionum  jucunditate  delectat,  aut  Experimentorum  usu  juvat, 
atque  hujusmodi  voluptatis  aut  fructus  gratia  quaesita  est, 
longe  inferioris  nota3  censenda,  prae  ea  quae  Inductionis  verae  et 
legitimae  silva  sit  atque  supellex,  et  primam  philosophiae  mam- 
mam  praebeat.  Rursus  itaque  partiemur  Historiam  Naturalem 
in  Narrativam  et  Inductivam.  Hanc  autem  posteriorem  inter 
Desiderata  ponimus.  Neque  vero  aciem  mentis  alicujus  per- 
stringant  aut  magna  antiquorum  nomina,  aut  magna  recentium 
volumina.  Satis  enim  seimus  haberi  Historiam  Naturalem 
mole  amplam,  varietate  gratam,  diligentia  saapius  curiosam. 
Attamen  si  quis  ex  ea  fabulas  et  antiquitatem  et  authorum 
citationes  et  inanes  controversias,  philologiam  denique  et  or- 
namenta,  eximat  (quae  ad  convivales  sermones,  hominumque 
doctorum  Noctes,  potius  quam  ad  instituendam  philosophiam 
sint  accommodata),  ad  nil  magni  res  recidet.  Longe  autem  pro- 
fecto  abest  ab  ea  historia  quam  animo  metimur.  Primo  enim 
desiderantur  duae  illae  Historian  Naturalis  partes  (de  quibus 
modo  diximus),  Praeter-Generationum  et  Artium,  in  quibus 
nos  plurimum  ponimus ;  deinde,  in  tertia  ilia  (quae  reliqua  est) 
parte  general!,  nimirum  de  Generationibus,  uni  tantum  ex 
quinque  partibus  ejus  satisfacit.  Siquidem  historian  Genera- 
tionum constituuntur  partes  subordinatae  quinque.  Prima  Cce- 
lestium,  quae  phaenomena  ipsa  sincera  complectitur,  atque  sepa- 
rata a  dogmatibus.  Secunda,  Meteororum  (annumerando  etiam 
cometas)  et  Regionum,  quas  vocant,  Aeris ;  neque  enim  de 
cometis,  meteoris  ignitis,  ventis,  pluviis,  tempestatibus,  et  reli- 
quis  invenitur  aliqua  historia,  quae  ullius  sit  pretii.  Tertia, 
Terra  et  Maris  (quatenus  sunt  Universi  partes  integrales), 
montium,  fluminum,  aestuum,  arenarum,  silvarum,  insularum, 
denique  figuraa  ipsius  continentium  prout  exporriguntur ;  in 
his  omnibus  potius  naturalia  inquirendo  et  observando,  quam 

1  This  chapter  is  an  addition  to  the  Advancement  of  Learning. 

KK    3 


.502  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

quam  cosmographica.  Quarta,  de  Massis  Material  communibus, 
quas  Collegia  Major  a  vocamus  (vulgo  Elementa  dicuntur); 
neque  enim  de  igne,  aere,  aqua,  terra,  eorumque  naturis,  mo- 
tibus,  operibus,  impressionibus,  narrationes  reperiuntur  quas 
corpus  aliquod  historic  justum  constituant.  Quinta  et  ultima, 
de  Cottectionibus  Materia  exquisitis,  quae  a  nobis  Collegia  Minora, 
vulgo  Species,  appellantur.1  In  hac  autem  postrema  sola  in- 
dustria  scriptorum  enituit;  ita  tamen,  ut  potius  luxuriata  sit 
in  superfluis  (iconibus  animalium  aut  plantarum,  et  similibus 
intumescens),  quam  solidis  et  diligentibus  observationibus  di- 
tata,  qu33  ubique  in  Historia  Naturali  subnecti  debeant.  At- 
que,  ut  verbo  dicam,  omnis  quam  habemus  Naturalis  Historia, 
tarn  inquisitione  sua  quam  congerie,  nullo  modo  in  ordine  ad 
eum  quern  diximus  finem  (condendae  scilicet  Philosophiae) 
aptata  est.  Quare  Historiam  Inductivam  desiderari  pronunci- 
amus.  Atque  de  Naturali  Historia  hactenus. 


CAPUT  IV. 

Partitio  Histories  Civilis  in  Ecclesiasticam,  Literariam,  et  (qua 
generis  nomen  retinet)  Civilem:  quodque  Historia  Literaria 
desideretur.  Ejus  conficiendcB  pr&cepta. 

HISTORIAM  Civilem  in  tres  species  recte  dividi  putamus  : 
primo,  Sacram,  sive  Ecclesiasticam ;  deinde  earn  quae  generis 
nomen  retinet,  Civilem  ;  postremo,  Literarum  et  Artium.  Or- 
diemur  autem  ab  ea  specie,  quam  postremo  posuimus ;  quia 
reliquae  duae  habentur,  illam  autem  inter  Desiderata  referre 
visum  est.  Ea  est  Historia  Literarum.  Atque  certe  historia 
mundi,  si  hac  parte  fuerit  destituta,  non  absimilis  censeri  possit 

1  It  is  to  be  observed  that  the  "  collegia  majora,"  e.  g.  earth,  are  distinguished 
from  "  species,"  such  as  a  rose  or  a  horse,  although  logically  speaking  each  element 
may  be  defined  by  genus  and  differentia,  as  really  as  any  "  species  inflma."  In  the 
present  day  we  speak  habitually  of  "  different  species  of  earth,"  of  "  different  kinds 
of  air,"  and  so  on,  and  it  is  therefore  not  easy  for  us  to  apprehend  the  notions  implied 
in  the  text,  and  in  other  passages  of  Bacon's  writings,  namely  that  the  great  elemen- 
tary masses,  air,  water,  &c.,  have  no  true  specific  character,  and  that  they  may  in  con- 
sequence be  placed  in  antithesis  to  the  smaller  and  more  subtly  arranged  portions  of 
matter,  crystals,  flowers,  animals,  &c.,  which  possess  a  specific  form  and  character.  In 
the  first  chapter  of  the  third  book  we  find  the  question  suggested,  why  in  rerum  natura 
there  is  not  "  tanta  copia  specificati  quanta  non  specificati,"  that  is,  why  bodies  pos- 
sessing a  specific  form  are  not  found  in  so  great  abundance  as  those  which  have  merely 
a  general  elementary  form.  To  the  specific  form  were  ascribed  those  properties  of  any 
body  which  did  not  result,  or  could  not  be  supposed  to  result,  from  the  combination  of 
the  primary  qualities  of  the  elements  of  which  that  body  was  composed ;  and  these 
were  commonly  termed  occult  qualities.  In  these  notions  we  see  the  origin  of  such 
phrases  as  "  specific  virtues,"  "  specific  action,"  and  so  on. 


LIBER  SECUNDUS.  503 

statuae  Polyphemi,  eruto  oculo;  cum  ea  pars  imaginis  desit, 
quae  ingenium  et  indolem  personae  maxime  referat.  Hanc 
licet  desiderari  statuamus,  nos  nihilominus  minime  fugit  in 
scientiis  particularibus  jureconsultorum,  mathematicorum,  rhe- 
torum,  philosophorum,  haberi  levem  aliquam  mentionem  aut 
narrationes  quasdam  jejunas  de  sectis,  scholis,  libris,  authori- 
bus  l,  et  successionibus  hujusmodi  scientiarum  ;  inveniri  etiam 
de  rerum  et  artium  inventoribus  tractatus  aliquos  exiles  et 
infructuosos :  attamen  justam  atque  universalem  Literaruin 
Historiam  nullam  adhuc  editam  asserimus.  Ejus  itaque  et 
argumentum,  et  conficiendi  modum,  et  usum  proponemus. 

Argumentum  non  aliud  est,  quam  ut  ex  omni  memoria  re- 
petatur,  quae  doctrinae  et  artes  quibus  mundi  aetatibus  et 
regionibus  floruerint.  Earum  antiquitates,  progressus,  etiam 
peragrationes  per  diversas  orbis  partes  (migrant  enim  scientiae, 
non  secus  ac  populi),  rursus  declinationes,  obliviones,  instaura- 
tiones  commemorentur.  Observetur  simul  per  singulas  artes 
inventionis  occasio  et  origo ;  tradendi  mos  et  disciplina ;  colendi 
et  exercendi  ratio  et  instituta.  Adjiciantur  etiam  sectae,  et  con- 
troversiae  maxime  celebres  quae  homines  doctos  tenuerunt ;  ca- 
lumnize  quibus  patuerunt;  laudes  et  honores  quibus  decoratae 
sunt.  Notentur  authores  praecipui,  libri  praestantiores,  scholae, 
successiones,  academiae,  societates,  collegia,  ordines,  denique 
omnia  quae  ad  statum  literarum  spectant.  Ante  omnia  etiam  id 
agi  volumus  (quod  Civilis  Historiae  decus  est,  et  quasi  anima), 
ut  cum  eventis  causae  copulentur ;  videlicet  ut  memorentur  na- 
turae regionum  ac  populorum ;  indolesque  apta  et  habilis,  aut 
inepta  et  inhabilis  ad  disciplinas  diversas ;  accidentia  temporum, 
quae  scientiis  adversa  fuerint  aut  propitia ;  zeli  et  mixturae  re- 
ligionum  ;  malitiae  et  favores  legum ;  virtutes  denique  insignes, 
et  efficacia  quorundam  virorum  erga  literas  promovendas,  et 
similia.  At  haec  omnia  ita  tractari  praecipimus,  ut  non  criti- 
corum  more  in  laude  et  censura  tempus  teratur;  sed  plane 
historice  res  ipsae  narrentur,  judicium  parcius  interponatur. 

De  modo  autem  hujusmodi  historiae  conficiendas,  illud  in- 
primis  monemus ;  ut  materia  et  copia  ejus  non  tantum  ab 
historiis  et  criticis  petatur,  verum  etiam  ut  per  singulas  anno- 
rum  centurias,  aut  etiam  minora  intervalla,  seriatim  (ab  ultima 
antiquitate  facto  principio)  libri  praecipui  qui  per  ea  temporis 

1  Auctoribus  in  the  original ;  and  frequently  where  the  word  occurs  afterwards.  But 
I  have  adhered  to  the  form  used  in  the  Novum  Organum. — /.  S. 

K  K   4 


504  DE   AUGMENTIS   SCIE^7TIARUM 

spatia  conscript!  sunt  in  consilium  adhibeantur ;  ut  ex  eorum 
non  perlectione  (id  enim  infinitum  quiddam  esset)  sed  degusta- 
tione,  et  observatione  argumenti,  stili,  methodi,  Genius  illius 
temporis  Literarius  veluti  incantatione  quadam  a  mortuis  evo- 
cetur. 

Quod  ad  usum  attinet,  haec  eo  spectant ;  non  ut  honor  lite- 
rarum  et  pompa  per  tot  circumfusas  imagines  celebretur ;  nee 
quia,  pro  flagrantissimo  quo  literas  prosequimur  amore,  omnia 
quae  ad  earum  statum  quoquo  modo  pertinent  usque  ad  curio- 
sitatem  inquirere  et  scire  et  conservare  avemus  ;  sed  praecipue 
ob  causam  magis  seriam  et  gravem.  Ea  est  (ut  verbo  dicamus) 
quoniam  per  talem  qualem  descripsimus  narrationem,  ad  viro- 
rum  doctorum  in  doctrinae  usu  et  administratione  prudentiam 
et  solertiam  maximam  accessionem  fieri  posse  existimamus  ;  et 
rerum  intellectualium  non  minus  quam  civilium  motus  et  per- 
turbationes,  vitiaque  et  virtutes,  notari  posse ;  et  regimen  inde 
optimum  educi  et  institui.  Neque  enim  B.  Augustini,  aut  B. 
Ambrosii  opera  ad  prudentiam  episcopi  aut  theologi  tantum 
facere  posse  putamus,  quantum  si  Ecclesiastica  Historia  dili- 
genter  inspiciatur  et  revolvatur.  Quod  et  viris  doctis  ex 
Historia  Literarum  obventurum  non  dubitamus.  Casum  enim 
omnino  recipit,  et  temeritati  exponitur,  quod  exemplis  et  me- 
moria  rerum  non  fulcitur.  Atque  de  Historia  Literaria  haec 
dicta  sint. 


CAPUT  V. 

De  Dignitate  et  Difficultate  Historiae  Civilis.  l 

SEQUITUR  Historia  Civilis  specialis,  cujus  dignitas  atque  au- 
thoritas  inter  scripta  humana  eminet.  Hujus  enim  fidei,  exempla 
majorum,  vicissitudines  rerum,  fundamenta  prudentias  civilis, 
hominum  denique  nomen  et  fama  commissa  sunt.  Ad  digni- 
tatem rei  accedit  difficultas  non  minor.  Etenim  animum  in 
scribendo  ad  prseterita  retrahere  et  veluti  antiquum  facere, 
temporum  motus,  personarum  characteres,  consiliorum  trepi- 
dationes,  actionum  (tanquam  aquarum)  ductus,  prsetextuum 
interiora,  imperil  arcana,  cum  diligentia  scrutari,  cum  fide  et 

1  There  is  nothing  corresponding  to  this  chapter  in  the  Advancement  of  Learning. 
*—J.  S. 


LIBER  SECUNDUS.  505 

libertate  referre,  denique  verborum  lumine  sub  oculos  ponere, 
magni  utique  laboris  est  et  judicii;  praesertim  cum  antiqui- 
ora  quasque  incerta,  recentiora  periculo  obnoxia  reperiantur. 
Quamobrem  et  plurima  Historiam  istam  Civilem  circumstant 
vitia ;  dum  plerique  narrationes  quasdam  inopes  et  plebeias,  et 
plane  dedecora  historiarum,  conscribant ;  alii  particulares  rela- 
tiones  et  commentariolos  opera  festinata  et  textu  insequali  con- 
sarciant;  alii  capita  tantum  rerum  gestarum  percurrant;  alii 
contra,  minima  quaeque  et  ad  summas  actionum  nihil  facientia 
persequantur ;  nonnulli,  nimia  erga  ingenia  propria  indulgen- 
tia,  plurima  audacter  confingant ;  ast  alii  non  tarn  ingeniorum 
suorum  quam  affectuum  imaginem  rebus  imprimant  et  addant, 
partium  suarum  memores,  rerum  parum  fideles  testes  ;  quidam 
politica,  in  quibus  sibi  complacent,  ubique  inculcent,  et  diver- 
ticula  ad  ostentationem  quasrendo  narrationem  rerum  nimis 
leviter  interrumpant ;  alii  in  orationum  et  concionum,  aut  etiam 
actorum  ipsorum,  prolixitate  parum  cum  judicio  nimii  sint; 
adeo  ut  satis  constet,  non  inveniri  inter  scripta  hominum  rarius 
quicquam,  quam  historian!  legitimam  et  omnibus  numeris  suis 
absolutam.  Verum  nos  in  prassenti  partitionem  doctrinarum 
instituimus,  ut  omissa;  non  censuram,  ut  vitiosa,  notentur. 
Nunc  partitiones  Historiae  Civilis  persequemur,  casque  diver- 
sorum  generum.  Minus  enim  implicabuntur  species  si  par- 
titiones diversaa  proponantur,  quam  si  una  partitio  curiose  per 
membra  deducatur. 


CAPUT  VI. 

Partitio  prima  Histories  Civilis  in  Memorias,  Antiquitates,  et 
Historiam  Justam. 

HISTORIA  Civilis  tripartita  est,  tribus  picturarum  aut  ima- 
ginum  generibus  non  absimilis.  Videmus  enim  ex  picturis 
et  imaginibus  alias  imperfectas,  ut  quibus  ultima  manus  non 
accesserit;  alias  perfectas;  alias  vero  vetustate  mutilatas  et 
deformatas.  Historiam  similiter  Civilem  (quas  imago  rerum  et 
temporum  quaedam  est)  in  tres  species,  illis  picturarum  con- 
gruas,  partiemur ;  Memorias  scilicet ;  Historiam  Justam ;  et 
Antiquitates.  Memorias  sunt  Historia  inchoata,  aut  prima  'et 
rudia  historias  lineamenta ;  Antiquitates  vero  Historia  deformata 


506  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

sunt,  sive  reliquiae  historian,  qua*  casu  e  naufragio  temporum 
ereptae  sunt. 

Memoriae,  sive  preparation  es  ad  historiam,  duplicis  generis 
sunt ;  quorum  alterum  Commentarios,  alterum  Registra  vocare 
placet.  Commentarii  nudam  actionum  et  eventuum  seriem  ac 
connexionem  propommt,  praetermissis  causis  rerum  et  praetex- 
tibus,  initiis  quoque  earundem  et  occasionibus,  consiliis  itidem 
et  orationibus,  et  reliquo  actionum  apparatu.  Talis  enim  est 
propria  Commentariorum  natura,  licet  Caesari,  per  modestiam 
quandam  cum  magnanimitate  conjunctam,  praestantissimae  inter 
eas  quae  exstant  historiae  Commentariorura  nomen  indere  pla- 
cuerit.  At  Registra  duplicis  naturae  sunt.  Complectuntur 
enim  aut  titulos  rerum  et  personarum  in  serie  temporum,  quales 
dicuntur  Fasti  et  Chronologies ;  aut  actorum  solennitates,  cujus 
generis  sunt  principum  edicta,  senatuum  decreta,  judiciorum 
processus,  orationes  publice  habita?,  epistolae  publice  missae,  et 
similia,  absque  narrationis  contextu  sive  filo  continuo. 

Antiquitates,  seu  historiarum  reliquiae,  sunt  (uti  jam  diximus) 
tanquam  tabulae  naufragii  ;  cum  deficiente  et  fere  submersa 
rerum  memoria,  nihilominus  homines  industrii  et  sagaces,  per- 
tinaci  quadam  et  scrupulosa  diligentia,  ex  genealogiis,  fastis, 
titulis,  inonumentis,  numismatibus,  nominibus  propriis  et  stilis, 
verborum  etymologiis,  proverbiis,  traditionibus,  archivis  et  in- 
strumentis  tarn  publicis  quam  privatis,  historiarum  fragmentis 
librorum  neutiquam  historicorum  locis  dispersis  ;  ex  his  inquam 
omnibus,  vel  aliquibus,  nonnulla  a  temporis  diluvio  eripiunt  et 
conservant.  Res  sane  operosa,  sed  mortalibus  grata,  et  cum 
reverentia  quadam  conjuncta  ;  ac  digna  certe  qua?,  deletis 
fabulosis  nationum  originibus,  in  locum  hujusmodi  commen- 
titiorum  substituatur :  sed  tamen  eo  minus  habens  authoritatis, 
quia  paucorum  licentiae  subjicitur  quod  paucis  curae  est. 

In  his  Imperfectae  Historiae  generibus  defectum  aliquem  non 
puto  designandum,  cum  sint  tanquam  imperfecte  mista ;  ut  de- 
fectus  hujusmodi  sit  ex  ipsa  earum  natura.  Ad  Epitomas  quod 
attinet  (historiarum  certe  teredines  et  tineas),  eas  exulare  vo- 
lumus ;  quod  etiam  cum  plurimis  qui  maxime  sani  fuerunt 
judicii  facimus ;  utpote  quae  complura  nobilissimarum  histo- 
riarum corpora  exederint  et  corroderint,  atque  in  faeces  inutiles 
demum  redegerint.1 

1  Bacon  often  condemns,  and  not  altogether  unjustly,  the  use  of  epitomes.  The 
development  of  a  liking  for  abridgments  is  certainly  a  remarkable  feature  in  the  de- 
•line  of  Roman  literature. 


LIBER  SECUNDUS.  507 


CAPUT  VII. 

Partitio   Histories   Justce   in   Chronica,  Vitas,  et   Relationes ; 
eammque  partium  explicatio. 

AT  Historia  Justa  trium  est  generum,  pro  ratione  object!  quod 
sibi  proponit  repraesentandum.  Aut  enim  portionem  aliquam 
temporis  repraesentat ;  aut  personam  singularem  memoria  di- 
gnam ;  aut  actionem  aliquam  sive  rem  gestam  ex  illustrioribus. 
Primum  Chronica,  sive  Annales,  appellamus;  secundum  Vitas; 
tertium  Relationes.  Inter  quae,  Chronica  celebritate  et  nomine 
excellere  videntur ;  Vitae  autem  fructu  et  exemplis ;  Relationes 
rursus  sinceritate  et  veritate.  Chronica  namque  amplitudinem 
actionum  publicarum,  et  personarum  facies  externas  et  in  publi- 
cum  versas,  proponunt ;  minora  autem  quae  turn  ad  res  turn  ad 
personas  pertinent,  omittunt  et  silentio  involvunt.  Cum  vero 
id  artificii  divini  sit  proprium  ut  maxima  e  minimis  suspendat, 
fit  saepenumero  ut  hujusmodi  historia,  majora  tantum  persecuta, 
negotiorum  pompam  potius  et  solennia  quam  eorum  veros 
fomites  et  texturas  subtiliores  ostendat ;  quinetiam,  etsi  consilia 
ipsa  addat  atque  immisceat,  tamen  granditate  gaudens,  plus 
gravitatis  atque  prudentiae  quam  revera  habent  humanis  actio- 
nibus  aspergat;  ut  satira  aliqua  possit  esse  verier  humanae 
vitas  tabula,  quam  nonnulla  ex  ejusmodi  historiis.  Contra 
Vitae,  si  diligenter  et  cum  judicio  perscribantur  (neque  enim 
de  elogiis  et  hujusmodi  commemorationibus  jejunis  loquimur), 
quandoquidem  personam  singularem  pro  subjecto  sibi  propo- 
nant,  in  qua  necesse  est  actiones  non  minus  leves  quam  graves, 
parvas  quam  grandes,  privatas  quam  publicas,  componi  et  com- 
misceri,  sane  magis  vivas  et  fidas  rerum  narrationes,  et  quas  ad 
exemplum  tutius  et  felicius  transferre  possis,  exhibent  At 
Relationes  actionum  speciales  (qualia  sunt  Bellum  Peloponnesi, 
Expeditio  Cyri,  Conjuratio  Catilinae,  et  similia)  omnino  puriore 
et  magis  sincere  veritatis  candore  vestiri  par  est,  quam  Histo- 
rias  Justas  temporum ;  quia  argumentum  in  iis  deligi  et  sumi 
potest  habile  et  definitum,  atque  ejusmodi  ut  de  eo  notitia  et 
certitudo  bona  et  plena  informatio  haberi  possit:  cum  contra 
Historia  Tetnporis  (praesertim  quae  aetate  scriptoris  multo  anti- 
quior  sit)  necessario  in  rnemoria  rerum  ssepius  fatiscat,  et  veluti 
spatia  vacua  contineat,  quae  ingenio  et  conjectura  occupari  et 
suppleri  satis  licenter  consueverunt.  Hoc  tamen  ipsum,  quod 


508  DE    AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

de  Relationum  sinceritate  dicimus,  cum  exceptione  intelli- 
gendum  est ;  nam  fatendum  certe  est  (cum  humana  omnia  ex 
parte  laborent,  et  commoda  cum  incommodis  fere  perpetuo  con- 
juncta  sint)  hujusmodi  Relationes,  praesertim  si  sub  ipsa  rerum 
gestarum  tempora  edantur,  (cum  saepius  vel  ad  gratiam  vel  ad 
invidiam  scribantur,)  omnium  narrationum  merito  maxime  su- 
spectas  esse.  Sed  rursus  huic  incommodo  etiam  illud  con- 
nascitur  remedium ;  quod  illae  ipsae  Relationes,  cum  non  ex 
una  parte  solummodo,  sed  pro  factionibus  et  partium  studiis  ex 
utraque  parte,  semper  fere  edantur,  viam  hoc  pacto  quandam 
veritati,  tanquam  inter  extrema,  aperiunt  et  muniunt ;  atque, 
postquam  contentiones  animorum  deferbuerint,  historico  bono 
et  prudenti  non  pessima  historiae  perfections  materia  et  se- 
mentis  sunt. 

Quod  vero  ad  ea,  quas  in  his  tribus  Historiae  generibus  de- 
siderari  videantur ;  dubium  certe  non  est,  quin  plurimae  histo- 
riaa  particulares  (de  talibus  loquimur  quae  esse  possint1  alicujus 
dignitatis,  aut  etiam  mediocritatis),  cum  maximo  regnorum  et 
rerum publicarum  quibus  debentur  honoris  et  nominis  detri- 
mento,  hucusque  praetermissae  sint ;  quas  notare  perlongum 
esset,  Caeterum  exterarum  nationum  historias  exterorum 
curae  relinquens  (ne  forte  sim  in  aliena  republica  curiosus) 
non  possum  non  apud  Majestatem  tuam  conqueri  de  Historiae 
Angliae,  quae  nunc  habetur,  vilitate  et  indignitate,  quatenus 
ad  corpus  ejus  integrum  ;  necnon  Historias  Scotiae  iniquitate 
et  obliquitate,  quatenus  ad  authorem  ejus  recentissimum  et 
uberrimum 2 ;  reputans  mecum  honorificum  admodum  Majestati 
tuae  futurum,  atque  opus  posteritati  gratissimum,  si  quemad- 
modum  insula  ha?c  Magnae  Britanniae  se  nunc  in  unam  mo- 
narchiam  coalitam  ad  sequentes  states  transmittit,  ita  in  una, 
historia  descripta  a  praeteritis  saeculis  repeteretur ;  eodem  modo 
quo  historiam  decem  tribuum  regni  Israelis  et  duarum  tribuum 
regni  Judae,  tanquam  gemellam,  Sacra  Pagina  deducit.  Quod 
si  moles  hujusmodi  historian  (magna  certe  et  ardua)  quominus 
exacte  et  pro  dignitate  perscribatur,  videatur  obfutura,  ecce  tibi 


1  In  the  original,  and  also  in  the  work  as  reprinted  by  Rawley  in  1638,  the  paren- 
thesis ends  at  possint.  But  the  construction  seems  to  require  that  it  be  extended  to 
mediocritatis. — J.  S. 

8  Bacon  alludes  to  Buchanan,  of  whom  James  speaks  with  much  bitterness  in  the 
Basilicon  Doron.  It  has  been  said  that  Buchanan's  mind  was  failing  when  he  wrote 
the  concluding  books  of  his  history,  in  which  Mary  Queen  of  Scots  is  so  much 
vilified. 


LIBER  SECUNDUS.  509 

memorabilem  multo  angustioris  temporis  periodum,  quatenus  ad 
Historiam  Angliae  ;  nimirum  ab  Unione  Rosarum  ad  Union  em 
Regnorum ;  spatium  temporis  quod  meo  quidem  judicio  ma- 
jorem  recipit  eventuum  (quas  *  raro  se  ostendunt)  varietatem, 
quam  in  pari  successionum  numero  uspiam  in  regno  hasreditario 
deprehendere  licet.  Incipit  enim  ab  adeptione  coronas  mixta, 
partim  armis,  partim  jure  ;  ingressum  siquidem  ferrum  aperuit, 
stabilimentum  attulerunt  nuptiae ;  secuta  igitur  sunt  tempora 
illis  initiis  consentanea ;  simillima  fluctibus  post  magnam  tem- 
pestatem  tumores  et  agitationes  suas  sed  absque  aliqua  immani 
procella,  retinentibus ;  atque  gubernatoris  prudentia,  qui  unus 
inter  antecessores  reges  consilio  enituit,  superatis.  Ordine 
proximus  succedit  rex,  cujus  actiones,  licet  magis  impetu 
quam  consilio  administrates,  non  leve  tamen  in  rebus  Europae 
momentum  attulerunt,  eas  subinde  librando  et  inclinando 
prout  ipsaa  propendebant. 2  Quo  etiam  regnante,  coepit  fieri 
ingens  ilia  status  ecclesiastic!  mutatio,  qualis  raro  admodum 
prodit  in  theatrum.  Secutus  est  rex  minor.  Dein  tenta- 
mentum  tyrannidis,  licet  illud  brevissimum  fuerit,  instar  fe- 
bris  ephemera?.  Dein  regnum  feminae,  extero  regi  nuptae. 
Rursus  regnum  feminas  solitariae  et  ccelibis.  Hasc  omnia  de- 
mum  excepit  eventus  iste  faustus  et  gloriosus ;  nimirum 
hujusce  insulae  Britanniae,  a  toto  orbe  divisae,  in  se  unio ;  per 
quam  vetus  illud  oraculum  JEnese  redditum,  quod  requiem  ei 
praemonstrabat, 

(Antiquam  exquirite  matrem) 3 

supra  nobilissimas  gentes  Angliae  et  Scotiae,  in  nomine  illo 
Britannia,  antiques  sua  matris,  jam  convenientes,  adimpletum 
sit ;  in  pignus  et  tesseram  metae  et  exitus  errorum  et  pere- 
grinationis  jam  reperti.  Ita  ut  quemadmodum  corpora  pon- 
derosa  jactata,  antequam  ponant  et  consistant,  trepidationes 
quasdam  experiantur;  eodem  modo  probabile  videtur  Divina 
Providentia  factum  esse,  ut  monarchia  ista,  priusquam  in  tua 
Maj  estate  regiaque  tua  sobole  (in  qua  spero  earn  in  perpetuum 
fore  stabilitam)  consisteret  et  confirmata  esset,  has  tarn  varias 
mutationes  et  vicissitudines,  tanquam  praeludia  stabilitatis  sua?, 
subiret. 

1  So  in  the  original.     We  ought  probably  to  read  eventorum.  — J.  S. 

2  "In  vero  che  il  serenissimo  d'Angliaha  mostratograndissimo  ammo  e  ardire  in  far 
la  guerra,  e  raolta  prudenza  e  magnanimita  in  trattar  la  pace.'  —  Relazione  di  Marino 
Cavalli  (1546),  in  Alberi's  collection  [ser.  1.  vol.  i.  p.  284.].         ,:',  .;.• 

3  Virg.  ^En.  iii.  96.  .    .    -v..- 


510  DE   AUGMENTIS   SCIENT1ARUM 

De  Vitis  cogitantem,  subit  quasdam  admiratio,  tempora  ista 
nostra  baud  nosse  bona  sua ;  cum  tarn  rara  sit  commemoratio  et 
conscriptio  vitarum,  eorum  qui  nostro  saeculo  claruerunt.  Etsi 
enim  reges,  et  qui  absolutum  principatum  obtineant,  pauci  esse 
possint;  principes  etiam  in  republica  libera  (tot  rebuspublicis 
in  monarchiam  conversis)  baud  multi ;  utcunque  tamen  non  de- 
fuerunt  viri  egregii  (licet  sub  regibus)  qui  meliora  merentur 
quam  incertam  et  vagam  memoriae  suae  famam,  aut  elogia  arida 
et  jejuna.  Etenim  hac  ex  parte  inventum  cujusdam  ex  poetis 
recentioribus,  quo  antiquam  fabulam  locupletavit,  non  inelegans 
est.  Fingit  ille  in  extremitate  fili  Parcarum  numisma  quod- 
dam  seu  monile  pendere,  in  quo  defuncti  nomen  impressum  sit ; 
Tempus  autem  cultrum  Atropi  praestolari,  et  statim  abscisso  filo 
numismata  eripere,  eaque  asportata  paulo  post  in  fluvium  Le- 
thes  ex  gremio  suo  projicere;  circa  fluvium  autem  magnam 
avium  vim  volitare,  quae  numismata  arripiunt,  ac  postquam  in 
rostris  ipsarum  paulisper  eadem  circumtulerint,  paulo  post  per 
incuriam  in  fluvium  decidere  permittunt ;  inter  eas  vero  cygnos 
reperiri  nonnullos,  qui  si  numisma  aliquod  cum  nomine  prehen- 
derint,  illico  ad  templum  quoddam  illud  deferre  solebant,  Im- 
mortalitati  consecratum.1  Hujusmodi  itaque  cygni  nostris 
temporibus  fere  defecerunt.  Quamvis  autem  plurimi  hominum, 
curis  et  studiis  suis  nimio  plus  quam  corporibus  mortales, 
nominis  sui  memoriam  veluti  fumum  aut  auram  despiciant, 

Animi  nil  magnae  laudis  egentes  ;2 

quorum  scilicet  philosophia  et  severitas  ab  ea  radice  pullulat, 
Nonprius  laudes  contempsimus,  quam  laudandafacere  desivimus  3; 
id  tamen  apud  nos  Salomonis  judicio  non  praejudicabit ;  Me- 
moriajusti  cum  laudibus,  at  impiorum  nomen  putrescet4 :  Altera 
perpetuo  floret,  alterum  aut  in  oblivionem  protinus  abit,  aut  in 
odorem  tetrum  computrescit.  Ac  propterea  in  eo  ipso  stilo  vel 
loquendi  formula,  quae  recte  admodum  recepta  est  ut  defunctis 
tribuatur  (foelicis  memories,  pice  memories,  bonce  memorice)  agno- 

1  The  poet  referred  to  is  Ariosto ;    Orlando  Furioso  [at  the  close  of  the  34th  and 
beginning  of  the  35th  books].     For  this  reference  I  am  indebted  to  Mr.  Singer,  Notes 
and  Queries,  vol.  v.  p.  232.    He  remarks  that  the  Orlando  Furioso  was  then  popular 
in  the  recent  translation  of  Sir  John  Harrington.     It  would  seem  as  if  Bacon  refers 
to  the  translation,  which  ascribes  the  power  of  giving  immortality  to  "  Historians 
learned  and  Poets  rare,"  whereas  the  original  speaks  only  of  poets. 

2  Virg.  ^En.  v.  751. 

'  "  Nam  postquam  desiimus  facere  laudanda,  laudari  quoque  ineptum  putamus." 
—  Plin.  Ep.  iii.  91. 
4  Prov.  x.  7. 


LIBER  SECUNDUS.  511 

scere  videmur  illud  quod  Cicero  (mutuatus  id  ipsum  a  De- 
mosthene)  protulit,  Bonam  famam  propriam  esse  possessionem 
defunctorum. l  Quam  quidem  possessionem  non  possum  non 
notare  nostro  aevo  incultam  ut  plurimum  et  neglectam  jacere. 

Quantum  ad  jRelationes,  optandum  esset  prorsus  ut  multo 
major  circa  eas  adhiberetur  diligentia.  Quippe  vix  incidit 
aliqua  actio  paulo  iUustrior,  cui  non  intersit  calamus  aliquis 
ex  melioribus,  qui  earn  excipere  et  describere  possit.  Quoniam 
autem  is  perpaucorum  hominum  esse  debet,  qui  historiam 
justam  pro  dignitate  conscribat  (ut  ex  paucitate  historicorum 
vel  mediocrium  satis  liquet),  idcirco  si  actiones  particulares  sub 
tempus  ipsum  quo  geruntur  tolerabili  aliquo  scripto  memo- 
ria?  mandarentur,  sperandum  esset  exorituros  quandoque,  qui 
historiam  justam  ope  et  auxilio  illarum  Relationum  conscri- 
bere  posset.  Illse  enim  instar  seminarii  esse  possint,  unde,  cum 
usus  forct,  hortus  amplus  et  magnificus  consereretur. 


CAPUT  VIII. 2 

Partitio  Histories  Temporum  in  Historiam  Universalem,  et  Par- 
ticularem  ;  et  utriusque  commoda,  et  incommoda. 

HISTOEIA  Temporum  aut  Universalis  est,  aut  Particularis. 
Hsec  alicujus  Regni,  vel  Reipublicce,  vel  Nationis  res  gestas 
complectitur ;  ilia  Universi  Orbis.  Neque  enim  defuerunt,  qui 
Historiam  Mundi  etiam  ab  origine  scripsisse  videri  volunt; 
farraginem  rerum  et  compendia  narrationum  pro  historia  exhi- 
bentes ;  alii  sui  temporis  res  per  orbem  terrarum  memorabiles 

1  The  passage  of  Cicero  to  which  Bacon  alludes  is,  I  apprehend,  to  be  found  in  the 
ninth  Philippic  :   "  Vita  enim  mortuorum  in  memoria  vivorum  est  posita."     I  have 
not  met  with  the  corresponding  passage,  if  there  is  one,  in  Demosthenes,   and  am 
inclined  to  believe  that  Bacon  was  thinking  of  the  following  sentence  in  Wolf's  trans- 
lation of  the  Ad  Demonicum  of  Isocrates  :  "  Mortem  ....  honeste  oppetitam  natura 
peculiare  preestantium  virorum  munus  esse  voluit."     [I  should  rather  suppose  that  he 
alluded  to  the  opening  of  the  Aetyos  'EirtrdQios  (1389.  10)  :  flSvia  7&p  [r;  7rd\is]  irapa. 
TO?S  xPTJ<rTO'*  avSpafft  TO.S  (J.£v  rSiv  xpUu°Ta"'  KT^fftis  Ka.1  TWV  KWOL  rbv  $iov  -ffiovSiv 
a.iroKa.'bfftis  uTrepecopot/xeVas,  Tys  8"  operas  /cal  -riav  tira.il/uiv  itaaav  rr]v  firtOvfJ.iai'  oSffav,  Q 
Siv  -TO.VT  ca>  O.VTOIS  /j.d\tara  ytvoiro  \Aytav,  roinois   $}Qt\aa.v  tieiv  airroits  TI^MV,  lv'  •ffv 
£<H>VTes  tKT-fjffavTo  ev$o£iav  OI)TT>  Kal   r  eT(\evri]K6  ffiv    nvrols    airoSo- 
0ei'7j.     There  are  other  points  of  resemblance  between  the  ninth  Philippic  and  the 
A6yos  "ETTtT^ws  which  make  it  probable  that  Cicero  had  it  in  his  eye,  and  the  third 
form  which  these  two  corresponding  passages  assume  in  Bacon  seems  to  be  the  result 
of  an  imperfect  recollection  of  both.     It  represents  the  exact  sentiment  of  the  Greek 
orator  in  the  shape  adopted  by  the  Roman. — J.  S.] 

2  There  is  nothing  corresponding  to  this  chapter  in  the  Advancement  of  Learning. — 
J.  S. 


512  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

tanquam  justa  historia  complecti  posse  confisi  sunt ;  conatu 
profecto  magnanimo,  atque  fructu  baud  exiguo.  Neque  enim 
res  humanse  ita  imperils  aut  regionibus  divisae  sunt,  ut  non 
habeant  multa  connexa ;  quare  juvat  certe  fata,  alicui  saeculo 
aut  setati  destinata,  veluti  una  tabula  contenta  et  descripta 
intueri.  Fit  etiam,  ut  plurirna  scripta  non  contemnenda 
(qualia  sunt  eae  de  quibus  antea  locuti  sumus  Relationes),  alias 
forte  peritura  neque  prelum  ssepius  passura,  aut  saltern  capita 
ipsorum,  in  hujusmodi  Historiam  Generalem  recipiantur,  atque 
hoc  pacto  figantur  et  conserventur.  Veruntamen,  si  quis  rem 
rectius  perpendat,  animadvertet  tarn  severas  esse  Historiae  Justae 
leges,  ut  eas  in  tanta  argument!  vastitate  exercere  vix  liceat ; 
adeo  ut  minuatur  potius  historiae  majestas  molis  granditate, 
quam  amplificetur.  Fiet  enim,  ut  qui  tarn  varia  undequaque 
persequitur,  is  informationis  religione  paulatim  remissa,  et  dili- 
gentia  sua,  quae  ad  tot  res  extenditur,  in  singulis  elanguescente, 
auras  populares  et  rumores  captet ;  et  ex  relationibus  non  ad- 
modum  authenticis,  aut  hujusmodi  aliqua  levidensi  materia, 
historiam  conficiet.  Quinetiam  necesse  ei  erit  (ne  opus  in  im- 
mensum  excrescat)  plurima  relatu  digna  consulto  praetermittere, 
atque  ad  epitomarum  rationes  saspius  delabi.  Incumbit  etiam 
aliud  periculum  non  parvum,  atque  utilitati  illi  Historiaa  Uni- 
versalis  ex  diametro  oppositum;  quemadmodum  enim  Uni- 
versalis  Historia  narrationes  aliquas,  quae  alias  forte  fuissent 
peritura?,  conservat;  ita  contra  saepenumero  narrationes  alias 
satis  fructuosas,  quce  aliter  victurae  fuissent,  propter  grata  mor- 
talibus  rerum  compendia  perimit. 


CAPUT  IX. 

Partitio  alia  Histories  Temporum,  in  Annales  et  Acta  Diurna. 

ETIAM  Historia  Temporum  recte  dividitur  in  Annales,  et 
Diaria  ;  quae  divisio,  licet  ex  periodis  temporum  nomina  sumat, 
tamen  ad  delectum  rerum  etiam  pertinet.  Recte  enim  Corne- 
lius Tacitus,  cum  in  mentionem  magnificentiae  quarundam 
structurarum  incidit,  statim  subdit,  ex  dignitate  populi  Romani 
repertum  esse  res  illustres  Annalibus,  talia  Diurnis  urbis  Actis 
mandare l ;  applicando  Annalibus  res  quae  ad  statum  reipublicae 

1  Tac.  Ann.  xiii.  31. 


LIBER   SECUNDUS.  513 

pertinent,  acta  vero  et  accidentia  leviora  Diarlis.  Meo  utique 
judicio,  valere  conveniret  disciplinam  quandam  Haraldicam  in 
disponendis  non  minus  librorum  quam  personarum  dignitati- 
bus.  Sicut  enim  nihil  rebus  civilibus  magis  detrahit,  quam 
ordinum  et  graduum  confusio;  ita  etiam  authoritati  historiae 
gravis  haud  parum  derogat,  si  admisceantur  politicis  res  levioris 
momenti ;  quales  sunt  pompae  et  solennitates  et  spectacula,  et 
hujusmodi.  Atque  sane  optandum  esset  ut  ilia  ipsa  distinctio 
in  consuetudinem  venire t.  Nostris  vero  temporibus,  Diaria  in 
navigationibus  tantum  et  expeditionibus  bellicis  in  usu  sunt. 
Apud  antiques  certe  regum  honori  dabatur,  ut  acta  palatii  sui 
in  Diaria  referrentur ;  quod  videmus  factum  fuisse  sub  Aha- 
suero  Persarum  rege ;  qui  cum  noctem  ageret  insomnem  Diaria 
poposcit,  ubi  conjurationem  Eunuchorum  recognovit.1  At  in 
Alexandri  Magni  Diariis  tarn  pusilla  continebantur,  ut  etiam  si 
forte  ad  mensam  dormiret  in  acta  reponeretur.2  Neque  enim 
sicut  Annales  tantum  gravia,  ita  Diaria  tantum  levia  complexa 
sunt ;  sed  omnia  promiscue  et  cursim  Diariis  excipiebantur,  seu 
majoris  seu  minoria  momenti. 


CAPUT  X. 

Partitio  secunda  Histories  Civilis,  in  Meram  et  Mixtam. 

POSTREMA  vero  partitio  Historiae  Civilis  ea  sit ;  ut  dividatur 
in  Meram,  et  Mixtam.  Mixturae  celebres  duae ;  altera  ex  Sci- 
entia  Civili,  altera  praecipue  ex  Naturali.  Introductum  est 
enim  ab  aliquibus  genus  scribendi,  ut  quis  narrationes  aliquas, 
non  in  serie  historiae  continuatas,  sed  ex  delectu  authoris  ex- 
cerptas  conscribat;  deinde  easdem  recolat  et  tanquam  rumi- 
net ;  et  sumpta  ab  ipsis  occasione,  de  rebus  politicis  disserat.3 
Quod  genus  Histories  Ruminates  nos  sane  magnopere  probamus, 
modo  hujusmodi  scriptor  hoc  agat,  et  hoc  se  agere  confiteatur. 
Historiam  autem  Justam  ex  professo  scribenti  politica  ubique 
ingerere,  atque  per  ilia  filum  historias  interrumpere,  intempesti- 
vum  quiddam  et  molestum  est.  Licet  enim  Historia  quaeque 

1  Esther,  vi.  1.  2  Plut.  Symp.  1.  6. 

8  The  most  celebrated  work  of  this  kind  is  one  with  which  Bacon  was  familiar,  — 
the  Discorsi  of  Macchiavelli,  of  which  the  narrative  part  is  derived  from  Livy.  Am- 
mirati,  who  died  in  1600,  took  Tacitus  as  his  author.  His  Discorsi  never  attained  the 
celebrity  of  those  of  Macchiavelli. 

VOL.   I.  L  L 


514  DE   AUGMENTIS   SCIENTIAROI 

prudentior  politicis  praeceptis  et  monitis  veluti  impregnate 
sit,  tamen  scriptor  ipse  sibi  obstetricari  non  debet. 

Mixta  etiam  est  Historia  Cosmographica,  idque  multipliciter. 
Habet  enim  ex  Historia  Naturali,  regiones  ipsas,  atque  earum 
situs  et  fructus  ;  ex  Historia  Civili,  urbes,  imperia,  mores ;  ex 
Mathematicis,  climata  et  configurationes  cosli,  quibus  tractus 
mundi  subjacent.  In  quo  genere  Historiae  sive  scientiae,  est 
quod  saeculo  nostro  gratulemur.  Orbis  enim  terrarum  factus 
est  hac  nostra  aetate  mirum  in  modum  fenestratus  atque  patens. 
Antiqui  certe  Zonas  et  Antipodas  noverant, 

(Nosque  ubi  primus  equis  Oriens  afflavit  anhelis, 
niic  sera  rubens  accendit  lumina  Vesper), l 

idque  ipsum  magis  per  demon  strationes  quam  per  peregrina- 
tiones.  Verum  ut  carina  aliqua  parva  coelum  ipsum  aemulare- 
tur ;  atque  universum  globum  terrestrem,  magis  etiam  obliquo 
et  flexuoso  quam  coelestia  solent  itinere,  circumiverit ;  ea  est 
nostri  saeculi  praerogativa ;  ita  ut  prassens  astas  jure  in  synibolo 
suo  usurpare  possit  non  tantum  illud  Plus  ultra 2,  ubi  antiqui 
usurpabant  Non  ultra  ;  atque  insuper  illud  Imitabile  fulmen  ubi 
antiqui  Non  imitabile  fulmen, 

Demons  qui  nimbos  et  non  imitabile  fulmen  ; s 

verum  et  illud,  quod  omnem  admirationem  superat,  Imitabile 
coelum;  propter  navigationes  nostras,  quibus  circa  universum 
terrae  ambitum,  coelestium  corporum  more,  volvi  et  circumagi 
saepius  concessum  fuit. 

Atque  haec  praeclara  in  re  nautica  atque  orbe  perlustrando 
foelicitas,  de  ulterioribus  etiam  progressibus  et  augmentis  sci- 
entiarum  spem  magnam  facere  possit ;  praesertim  cum  divino 
videatur  consilio  esse  decretum,  ut  haec  duo  coaeva  sint.  Sic 
enim  Daniel  Propheta,  de  novissimis  temporibus  verba  faciene, 
praedicit,  Plurimi  pertransibunt  et  augebitur  scientia 4 ;  quasi 
pertransitus  sive  perlustratio  mundi,  atque  multiplex  augmen- 
tum  scientiarum,  eidem  saaculo  destinarentur ;  sicut  magna  ex 
parte  jam  completum  videmus ;  quandoquidem  tempora  nostra, 
duabus  illis  prioribus  doctrinarum  periodis  aut  revolutionibus 
(alteri  apud  Graecos,  alteri  apud  Romanes)  eruditione  non  mul- 
tum  cedant,  eas  vero  in  aliquibus  longe  superent. 

1  Virg.  Georg.  i.  250. 

2  "  Plus  ultra,"  which  Bacon  often  quotes,  was  the  motto  adopted  by  the  emperor 
Charles  V. 

'  Virg.  JEn.  vi.  590.  4  Daniel,  xii.  4. 


LIBER   SECUNDUS.  515 


CAPUT  XL 

Partitio   Histories   Ecclesiastics ,   in   Ecclesiasticam  specialem, 
Historiam  ad  Prophetias,  et  Historiam  Nemeseos. 

HISTOEIA  Ecclesiastica  in  genere  easdem  fere  cum  Historia 
Civili  partitiones  subit.  Sunt  enim  Chronica  Ecclesiastica,  sunt 
Vitae  Patrum,  sunt  Relationes  de  Synodis  et  reliquis  ad  Eccle- 
siam  spectantibus.  Proprio  vero  nomine,  recte  dividitur  in 
Historiam  Ecclesiasticam  (generis  nomine  servato)  et  Historiam 
ad  Prophetias,  et  Historiam  Nemeseos  sive  Providentice.  Prima 
Ecclesiae  Militantis  tempora  et  statum  diversum  memorat ;  sive 
ilia  fluctuet,  ut  Area  in  Diluvio ;  sive  itineretur,  ut  Area  in 
Eremo ;  sive  consistat,  ut  Area  in  Templo ;  hoc  est,  Statum 
Ecclesiae  in  Persecutione,  in  Motu,  et  in  Pace.  In  hac  parte 
defectum  aliquem  non  invenio ;  quin  supersunt  in  ilia  complura 
potius  quam  desunt.  Illud  sane  optarem,  ut  massae  tam  prae- 
grandi  virtus  quoque  et  sinceritas  narrationum  responderent. 

Secunda  pars,  quae  est  Historia  ad  Prophetias,  ex  duobus 
relativis  constat,  Prophetia  ipsa  et  ejus  Adimpletione.  Qua- 
propter  tale  esse  debet  hujus  operis  institutum,  ut  cum  singulis 
ex  Scripturis  prophetiis,  eventuum  veritas  conjungatur ;  idque 
per  omnes  mundi  aetates  ;  turn  ad  confirmationem  fidei,  turn  ad 
instituendam  disciplinam  quandam  et  peritiam  in  interpreta- 
tione  prophetiarum  quae  adhuc  restant  complendae.  Attamen 
in  hac  re  admittenda  est  ilia  latitude,  quae  divinis  vaticiniis 
propria  est  et  familiaris  ;  ut  adimpletiones  eorum  fiant  et  con- 
tinenter  et  punctualiter.  Referunt  enim  Authoris  sui  naturam, 
Cui  unus  dies  tanquam  mille  anni,  et  mille  anni  tanquam  unus 
dies  * ;  atque  licet  plenitude  et  fastigium  complement!  eorum 
plerumque  alicui  certae  aetati  vel  etiam  certo  momento  destine- 
tur,  attamen  habent  interim  gradus  nonnullos  et  scalas  comple- 
ment! per  diversas  mundi  aetates.  Hoc  opus  desiderari  statuo ; 
verum  tale  est  ut  magna  cum  sapientia,  sobrietate,  et  reverentia 
tractandum  sit,  aut  omnino  dimittendum. 

Tertia  pars,  quae  Historia  Nemeseos  est,  sane  in  calamos  non- 
nullorum  piorum  virorum  incidit,  sed  non  sine  partium  studio ; 
occupata  est  autem  in  observanda  divina  ilia  convenientia,  quae 
nonnunquam  intercedit  inter  Dei  voluntatem  revelatam  et 
secretam.  Quamvis  enim  tam  obscura  sint  consilia  et  judicia 

1  Psalm  xc.  4.  [and  2  Pet.  iii.  8.] 
L  L  2 


516  DE   AUG MENTIS   SCIENTIARUM 

Dei,  ut .  homini  animali  sint  penitus  inscrutabilia  ;  quinetiam 
saepius  eorum  oculis  qui  prospiciunt  e  tabernaculo  se  subdu- 
cant;  divinae  tamen  sapientiaa  visum  aliquando  per  vices,  ad 
suorum  confirmationem  et  confusionem  eorum  qui  tanquam 
sine  Deo  sunt  in  mundo,  ea,  quasi  majoribus  characteribus 
descripta,  sic  proponere  conspicienda,  ut  (sicuti  loquitur  Pro- 
pheta)  quivis  etiam  in  cursu  ea  perlegere  possit l;  hoc  est,  ut 
homines  mere  sensuales  et  voluptarii,  qui  judicia  ilia  divina 
praetervehi  festinant  neque  cogitationes  suas  in  ea  unquam 
defigunt,  tamen  quamvis  propere  currant  et  aliud  agant,  ipsa 
agnoscere  cogantur.  Talia  sunt  vindictas  serae  et  inopinae; 
salutes  subito  affulgentes  et  insperatas ;  consilia  divina  per 
ambages  rerum  tortuosas  et  stupendas  spiras  tandem  se  mani- 
festo expedientia ;  et  similia  ;  quae  valent  non  solum  ad  con- 
solandos  animos  fidelium,  sed  ad  percellendas  et  convincendas 
conscientias  improborum. 


CAPUT  XII. 

De  Appendicibus  Histories ;  qu&  circa  Verba  Hominum  (quern- 
admodum  Historia  ipsa  circa  Facto)  versantur :  Partitio 
earum  in  Orationes,  Epistolas,  et  Apophthegmata. 

AT  non  Factorum  solummodo  humani  generis,  verum  etiam 
Dictorum,  memoria  servari  debet.  Neque  tamen  dubium  quin 
Dicta  ilia  quandoque  historian  ipsi  inserantur,  quatenus  ad  res 
gestas  perspicue  et  graviter  narrandas  faciant  et  deserviant. 
Sed  Dicta  sive  Verba  Humana  proprie  custodiunt  libri  Oratio- 
num,  Epistolarum,  et  Apophthegmatum.  Atque  Orationes  sane 
virorum  prudentium,  de  negotiis  et  causis  gravibus  et  arduis 
habitae,  turn  ad  rerum  ipsarum  notitiam  turn  ad  eloquentiam 

1  Habbakuk,  ii.  2.  Bacon  seems  to  have  misunderstood  the  meaning  of  the  passage, 
the  English  translation  of  which  is  quite  in  accordance  both  with  the  Vulgate  and 
with  the  Septuagint  version.  The  meaning  may  be  thus  paraphrased  :  "  Write  so  as 
that  the  message  may  be  quickly  read,  in  order  that  the  reader  may  run  at  once  and 
without  loss  of  time."  The  idea  of  quick  reading  seems  to  have  suggested  that  of  a 
hasty  and  careless  reader. 

In  my  copy  of  Acosta's  sermons  for  Advent,  which  has  Bacon's  autograph  on  the  fly- 
leaf, and  for  which  I  am  indebted  to  the  kindness  of  the  Rev.  P.  La  Trobe,  the  follow- 
ing words  are  underlined :  "  Sed  explanari  in  tabulis  visio  prophetica  jubetur,  ut 
possit  celeriter  a  legente  percipi." — Acostce  Condones  de  Adventu,  (Col.  Agrip.  1609) 
p.  178.  Bacon  perhaps  connected  celeriter  with  legente  instead  of  with  percipi,  and 
was  thus  led  to  suppose  that  the  passage  was  to  be  understood  in  the  way  in  which 
he  has  taken  it. 


LIBER   SECUNDUS.  517 

multum  valent.  Sed  majora  adhuc  praestantur  auxilia  ad  in- 
struendam  prudentiam  civilem  ab  Epistolis,  quae  a  viris  magnis 
de  negotiis  seriis  missae  sunt.  Etenim  ex  Verbis  Hominum  nil 
sanius  aut  praestantius,  quam  hujusmodi  Epistolae.  Habent 
enim  plus  nativi  sensus  quam  orationes,  plus  etiam  maturitatis 
quam  colloquia  subita.  Esedem  quando  continuantur  secundum 
seriem  temporum  (ut  fit  in  illis  quae  a  legatis,  praefectis  provin- 
ciarum,  et  aliis  imperii  ministris,  ad  reges  vel  senatus  vel  alios 
superiores  suos  mittuntur,  aut  vicissim  ab  imperantibus  ad  mi- 
nistros),  sunt  certe  ad  Historiam  pra?  omnibus  pretiosissima 
supellex.  Neque  Apophthegmata  ipsa  ad  delectationem  et  or- 
natum  tantum  prosunt,  sed  ad  res  gerendas  etiam  et  us  us 
civiles.  Sunt  enim  (ut  aiebat  ille)  veluti  secures  aut  mucrones 
verborum,  qui  rerum  et  negotiorum  nodos  acumine  quodam 
secant  et  penetrant.  Occasiones  autem  redeunt  in  orbem,  et 
quod  olim  erat  commodum  rursus  adhiberi  et  prodesse  potest ; 
sive  quis  ea  tanquam  sua  proferat,  sive  tanquam  vetera.  Neque 
certe  de  utilitate  ejus  rei  ad  civilia  dubitari  potest,  quam  Caesar 
dictator  opera  sua  honestavit ;  cujus  liber  utinam  extaret,  cum 
ea  quae  usquam  habentur  in  hoc  genere  nobis  parum  cum  de- 
lectu  congesta  videantur. 

Atque  base  dicta  sint  de  Historia  ;  ea  scilicet  parte  doctriuae 
quae  respondet  uni  ex  Cellis  sive  Domiciliis  Intellectus,  quae 
est  Memoria. 


CAPUT  XIII. 

De  secundo  Membro  principali  Doctrince,  nempe  Poe'si.  Par- 
titio  Po'eseos  in  Narrativam,  Dramaticam,  et  Parabolicam. 
Exempla  Parabolicce  tria  proponuntur. 

JAM  ad  Poesim  veniamus.  Poesis  est  genus  doctrinae,  verbis 
plerunque  astrictum,  rebus  solutum  et  licentiosum ;  itaque,  ut 
initio  diximus,  ad  Phantasiam  refertur,  qua3  iniqua  et  illicita 
prorsus  rerum  conjugia  et  divortia  comminisci  et  machinari 
solet.  Poesis  autem  (ut  supra  innuimus)  duplici  accipitur 
sensu,  quatenus  ad  Verba,  vel  quatenus  ad  Kes  respiciat. 
Priore  sensu,  Sermonis  quidam  Character  est :  Carmen  enim 
stili  genus,  et  elocutionis  formula  quaedam,  nee  ad  res  pertinet ; 
nam  et  vera  narratio  carmine,  et  ficta  oratione  soluta  conscribi 
potest.  Posteriore  vero  sensu,  constituimus  earn  ab  initio 

L  L    3 


518  DE   AUGMENTIS   SC1ENTIARUM 

Doctrinae  Membrum  Principale,  eamque  juxta  Historiam  collo- 
cavimus,  cum  nihil  aliud  sit  quam  Historic  Imitatio  ad  Placi- 
tum.  Nos  igitur  in  partitionibus  nostris  veras  doctrinarum 
venas  indagantes  et  persequentes,  neque  consuetudini  et  divi- 
sionibus  receptis  (in  multis)  cedentes,  Satiras  et  Elegias  et 
Epigrammata  et  Odas  et  hujusmodi  ab  institute  sermone  remo- 
vemus,  atque  ad  philosophiam  et  artes  orationis  rejicimus.  Sub 
nomine  autem  Poeseos  de  Historia  ad  Placitum  conficta  tantum- 
modo  tractamus. 

Partitio  Poeseos  verissima  atque  maxime  ex  proprietate, 
praeter  illas  divisiones  quse  sunt  ei  cum  Historia  communes 
(sunt  enim  ficta  Chronica,  Vitae  fictae,  fictae  etiam  Relationes), 
ea  est,  ut  sit  aut  Narrativa,  aut  Dramatica,  aut  Paralolica. 
Narrativa  prorsus  historiam  imitatur,  ut  fere  fallat,  nisi  quod 
res  extollat  saepius  supra  fidem.  Dramatica  est  veluti  historia 
spectabilis;  nam  constituit  imaginem  rerum  tanquam  praesen- 
tium,  historia  autem  tanquam  praeteritarum.  Parabolica  vero 
est  historia  cum  typo,  quas  intellectualia  deducit  ad  sensum. 

Atque  de  Poesi  Narrativa,  sive  earn  Hero'icam  appellare 
placet,  (modo  hoc  intelligas  de  Materia,  non  de  Versu,)  ea  a 
fundamento  prorsus  nobili  excitata  videtur,  quod  ad  dignitatem 
humanae  naturae  inprimis  spectat.  Cum  enim  mundus  sensi- 
bilis  eit  anima  rationali  dignitate  inferior,  videtur  Poesis  haec 
humanae  naturae  largiri,  quae  historia  denegat;  atque  animo 
umbris  rerum  utcunque  satisfacere,  cum  solida  haberi  non  pos- 
sint.1  Si  quis  enim  rem  acutius  introspiciat,  firmum  ex  Poesi 
sumitur  argumentum,  magnitudinem  rerum  magis  illustrem, 
ordinem  magis  perfectum,  et  varietatem  magis  pulchram,  animge 
humanae  complacere,  quam  in  natura  ipsa,  post  lapsum,  reperire 
ullo  modo  possit.  Quapropter,  cum  res  gestae  et  eventus  qui 
verae  historiae  subjiciuntur  non  sint  ejus  amplitudinis  in  qua 
anima  humana  sibi  satisfaciat,  praesto  est  Poesis,  quae  facta 
magis  heroica  confingat ;  cum  historia  vera  successus  rerum 
minime  pro  meritis  virtutum  et  scelerum  narret,  corrigit  earn 
Poesis,  et  exitus  et  fortunas  secundum  merita  et  ex  lege  Ne- 
meseos  exhibet;  cum  historia  vera,  obvia  rerum  satietate  et 
similitudine,  animas  humanae  fastidio  sit,  reficit  earn  Poesis, 
iuexpectata  et  varia  et  vicissitudinum  plena  canens.  Adeo 
ut  Poesis  ista  non  solum  ad  delectationem,  sed  etiam  ad  anitui 

"  I  am  sick  of  all 
That  dust  has  shown  me  ;  let  me  dwell  in  shadows." —  BYRON. 


LIBER   SECUNDUS.  519 

magnitudinem  et  ad  mores  conferat.  Quare  et  merito  etiam 
divinitatis  cujuspiam  particeps  videri  possit;  quia  animum 
erigit  et  in  sublime  rapit,  rerum  simulacra  ad  animi  desideria 
accommodando,  non  animum  rebus  (quod  ratio  facit  et  histo- 
ria)  submittendo.  Atque  his  quidem  illecebris  et  congruitate 
qua  animum  humanum  demulcet,  addito  etiam  consortio  mu- 
sices  unde  suavius  insinuari  possit,  aditum  sibi  patefecit,  ut 
lionori  fuerit  etiam  saeculis  plane  rudibus  et  apud  nationes 
barbaras,  cum  aliae  doctrinae  prorsus  exclusa?  essent. 

Dramatica  autem  Poesis,  quae  theatrum  habet  pro  mundo, 
usu  eximia  est,  si  sana  foret.  Non  parva  enim  esse  posset 
theatri  et  disciplina  et  corruptela.  Atque  corruptelarum  in 
hoc  genere  abunde  est ;  disciplina  plane  nostris  temporibus  est 
neglecta.  Attamen  licet  in  rebuspublicis  modernis  habeatur 
pro  re  ludicra  actio  theatralis,  nisi  forte  nimium  trahat  e  satira 
et  mordeat;  tamen  apud  antiques  curas  fuit,  ut  aninios  homi- 
num  ad  virtutem  institueret.  Quinetiam  viris  prudentibus,  et 
magnis  philosophis,  veluti  animorum  plectrum  quoddam  cen- 
sebatur.  Atque  sane  verissimum  est,  et  tanquam  secretum 
quoddam  naturae,  hominum  animos  cum  congregati  sint,  magia 
quam  cum  soli  sint,  affectibus  et  iinpressionibus  patere.1 


1  There  is  nothing  in  the  Advancement  of  Learning  corresponding  to  this  para- 
graph. 

It  is  a  curious  fact  that  these  remarks  on  the  character  of  the  modern  drama  were 
probably  written,  and  were  certainly  first  published,  in  the  same  year  which  saw  the 
first  collection  of  Shakespeare's  plays ;  of  which,  though  they  had  been  filling  the 
theatre  for  the  last  thirty  years,  I  very  much  doubt  whether  Bacon  had  ever  heard. 
How  little  notice  they  attracted  in  those  days  as  works  of  literary  pretension,  may  be 
inferred  from  the  extreme  difficulty  which  modern  editors  have  found  in  ascertaining 
the  dates,  or  even  the  order,  of  their  production.  Though  numbers  of  contemporary 
news-letters,  filled  with  literary  and  fashionable  intelligence,  have  been  preserved,  it 
is  only  in  the  Stationer's  register  and  the  accounts  kept  by  the  Master  of  the  Revels 
that  we  find  any  notices  of  the  publication  or  acting  of  Shakespeare's  plays.  In  the 
long  series  of  letters  from  John  Chamberlain  to  Dudley  Carleton,  scattered  over 
the  whole  period  from  1698  to  1623, — letters  full  of  the  news  of  the  month  ;  news 
of  the  court,  the  city,  the  pulpit,  and  the  bookseller's  shop;  in  which  court-masques 
are  described  in  minute  detail,  author,  actors,  plot,  performance,  reception  and  all ; — 
we  look  in  vain  for  the  name  of  Shakespeare  or  of  any  one  of  his  plays.  And  yet  during 
that  period  Hamlet,  Twelfth  Night,  Othello,  Measure  for  Measure,  the  Merchant  of 
Venice,  Macbeth,  Lear,  the  Tempest,  the  Winter's  Tale,  Coriolanus,  and  several  more,  must 
have  appeared  as  novelties.  And  indeed  that  very  letter  without  which  we  should  hardly 
know  that  Shakespeare  was  personally  known  to  any  one  in  the  great  world  as  a  dis- 
tinguished dramatic  writer,  —  I  mean  Lord  Southampton's  letter  in  furtherance  of  a 
petition  from  him  and  Burbage  to  the  Lord  Chancellor  Ellesmt-re  —  proves  at  the  same 
time  how  little  was  known  about  him  by  people  of  that  quality.  "  This  other  "  (he 
writes,  after  describing  him  as  his  especial  friend  and  the  writer  of  some  of  our  best 

English  plays,)  hath  to  name  William  Shakespeare Both  are  right 

famous  in  their  qualities,  though  it  longeth  not  of  your  lordship's  gravity  and  wisdom 
to  resort  unto  the  places  where  they  were  wont  to  delight  the  public  ear."  This  was 

L  &  4 


520  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

At  Poesis  Parabolica  inter  reliquas  eminet,  et  tanquam  res 
sacra  videtur  et  augusta ;  cum  praesertim  religio  ipsa  ejus 
opera  plerumque  utatur,  et  per  earn  commercia  divinorum  cum 
humanis  exerceat.  Attamen  et  haec  quoque  ingeniorum  circa 
allegorias  levitate  et  indulgentia  contaminata  invenitur.  Est 
autem  usus  ambigui,  atque  ad  contraria  adhibetur.  Facit  enim 
ad  involucrum;  facit  etiam  ad  illustrationem.  In  hoc  docendi 
quaedam  ratio  ;  in  illo  occultandi  artificium  quaeri  videtur.  Haec 
autem  docendi  ratio,  quae  facit  ad  illustrationem,  antiquis  saeculis 
plurimum  adhibebatur.  Cum  enim  rationis  humanae  inventa  et 
conclusiones  (etiam  eae  quae  nunc  tritae  et  vulgatae  sunt)  tune 
temporis  novas  et  insuetse  essent,  vix  illam  subtilitatem  capie- 
bant  ingenia  humana,  nisi  propius  eae  ad  sensum  per  hujus- 
modi  simulachra  et  exempla  deducerentur.  Quare  omnia  apud 
illos  fabularum  omnigenarum  et  parabolarum  et  aenigmatum 
et  similitudinum  plena  fuerunt.  Hinc  tesserae  Pythagoras, 
senigmata  Sphingis,  ^Esopi  fabulae,  et  similia.  Quinetiam 
apophthegmata  veterum  Sapientum  fere  per  similitudines 
rem  demonstrabant.  Hinc  Menenius  Agrippa  apud  Romanes 
(gentem  eo  saeculo  rninime  literatam)  seditionem  fabula  repres- 
sit.  Denique  ut  hieroglyphica  literis,  ita  parabolae  argumentis 
erant  antiquiores.  Atque  hodie  etiam,  et  semper,  eximius  est 
et  fuit  parabolarum  vigor  ;  cum  nee  argumenta  tarn  perspicua 
nee  vera  exempla  tarn  apta  esse  possint. 

Alter  est  usus  Poeseos  Parabolicae,  priori  quasi  contrarius, 
qui  facit  (ut  diximus)  ad  involucrum;  earum  nempe  rerum, 
quarum  dignitas  tanquam  velo  quodam  discreta  esse  mereatur ; 
hoc  est,  cum  occulta  et  mysteria  Religionis,  Politicae,  et  Phi- 
losophiae,  fabulis  et  parabolis  vestiuntur.  Utrum  vero  fabulis 
veteribus  poetarum  subsit  aliquis  sensus  mysticus,  dubitationem 
nonnullam  habet.  Atque  ipsi  certe  fatemur  nos  in  earn  senten- 
tiam  propendere,  ut  non  paucis  antiquorum  poetarum  fabulis 
mysterium  infusum  fuisse  putemus.1  Neque  nos  movet,  quod 

in  1608;  and  yet  only  six  years  before,  when  Ellesmere  received  Elizabeth  at  Harewood, 
Othello  had  been  acted  there  for  her  entertainment.  Even  now  a  writer  otherwise 
unknown  hardly  becomes  known  as  the  author  of  a  successful  play.  "  At  present," 
said  Mr.  Rogers,  "  new  plays  seem  hardly  to  be  regarded  as  literature;  people  may  go 
to  see  them  acted,  but  no  one  thinks  of  reading  them.  During  the  run  of  Paul  Pry, 
I  happened  to  be  at  a  dinner-party,  where  everybody  was  talking  about  it,  —  that  is, 
about  Listen's  performance  of  the  hero.  I  asked  first  one  person,  then  another,  and 
then  another,  who  was  the  author  of  it  ?  Not  a  man  or  woman  in  the  company 
knew  that  it  was  written  by  Poole  !"  —  Recollections  of  the  Table-talk  of  Samuel 
Rogers,  p.  253.  — J.  S. 

1  The  hesitating  manner  in  which  Bacon  here  expresses  himself  shows  that  he  felt, 


LIBER   SECUNDUS.  521 

ista  pueris  fere  et  grammaticis  relinquantur,  et  vilescant,  ut  de 
illis  contemptim  sententiam  feramus ;  quin  contra  cum  plane 
constet  scripta  ilia,  quae  fabulas  istas  recitant,  ex  scriptis  homi- 
num  post  Literas  Sacras  esse  antiquissima,  et  longe  his  anti- 
quiores  fabulas  ipsas,  (etenim  tanquam  prius  creditae  et  receptse, 
non  tanquam  excogitatae  ab  illis  scriptoribus,  referuntur) ;  vi- 
dentur  esse  instar  tenuis  cujusdam  aurae,  quae  ex  traditionibus 
nationum  magis  antiquarum  in  Grascorum  fistulas  inciderunt. 
Cum  vero  quae  circa  harum  parabolarum  interpretationem 
adhuc  tentata  sint,  per  homines  scilicet  imperitos  nee  ultra 
locos  communes  doctos,  nobis  nullo  modo  satisfaciant ;  Philoso- 
phiam  secundum  Parabolas  Antiquas  inter  Desiderata  referre 
\7isum  est.  Ejus  autem  operis  exemplum  unum  aut  alterum 
subjungemus.  Non  quod  res  sit  fortasse  tanti,  sed  ut  institu- 
tum  nostrum  servemus.  Id  hujusmodi  est,  ut  de  operibus  illis 
quae  inter  Desiderata  ponimus  (si  quid  sit  paulo  obscurius)  per- 
petuo  aut  praecepta  ad  opus  illud  instruendum,  aut  exempla 
proponamus ;  ne  quis  forte  existimet  levem  aliquam  tantum  no- 
tionem  de  illis  mentem  nostram  perstrinxisse,  nosque  regiones 
sicut  augures  animo  tantum  metiri,  neque  eas  ingrediendi  vias 
nosse.  Aliam  aliquam  partem  in  Poesi  desiderari  non  inveni- 
mus ;  quin  potius  cum  planta  sit  Poesis,  quae  veluti  a  terra 
luxuriante  absque  certo  semine  germinaverit,  supra  czeteras 
doctrinas  excrevit  et  diffusa  est.  Verum  jam  Exempla  propo- 
nemus,  tria  tantum  numero ;  unum  e  Naturalibus,  e  Politicis 
unum,  atque  unum  denique  e  Moralibus. 

Exemplum  primum  Philosophic  secundum  Parabolas  antiquas,  in 
Naturalibus.     De  Universo,  secundum  fabulam  Panis. 

ANTIQUI  generationem  Panis  in  dubio  relinquunt.  Alii  enim 
eum  a  Mercurio  genitum,  alii  longe  alium  generationis  modum 
ei  tribuunt.  Aiunt  enim  procos  universes  cum  Penelope  rem 
habuisse,  ex  quo  promiscuo  concubitu  Pana  communem  filium 
ortum  esse.  Neque  praetermittenda  est  tertia  ilia  generationis 
explicatio.  Quidam  enim  prodiderunt  eum  Jovis  et  Hybreos 
(id  est,  Contumeliae)  filium  fuisse.  Utcunque  orto,  Parcae  illi 
sorores  fuisse  perhibentur,  quae  in  specu  subterraneo  habita- 

what  every  one  in  modern  times  who  has  considered  the  subject  must  I  think  feel,  how 
difficult  it  is  to  enter  into  the  spirit  of  the  ancient  mythus.  Its  essence  seems  to 
consist  in  a  half-conscious  blending  of  an  idea  with  something  that  was  accepted  as  a 
fact.  See  particularly  on  this  point  Miiller's  Introduction  to  Mythology.  The  mythus 
degenerates  into  allegory  when  the  idea  and  the  fact  are  conceived  of  as  antithetical. 


522  DE   AUGMENTIS   SCIENTIA.RUM 

bant;  Pan  autem  morabatur  sub  dio.  Effigies  Panis  tails  ab 
antiquitate  describitur ;  cornutus,  cornibus  in  acutum  surgenti- 
bus,  et  usque  ad  coelum  fastigiatis;  corpore  toto  hispidus  et 
villosus ;  barba  in  primis  promissa ;  figura  biformis,  humana 
quoad  superiora,  sed  semifera  et  in  caprae  pedes  desinente. 
Gestabat  autem  insignia  potestatis,  sinistra  fistulam  ex  septem 
calamis  compactam,  dextra  pedum  sive  baculum  superius  curvum 
et  inflexum.  Induebatur  chlamyde  ex  pelle  pardalis.  Pote- 
etates  ei  et  munera  hujusmodi  attribuuntur,  ut  sit  Deus  vena- 
torum,  etiam  pastorum,  et  in  universum  ruricolarum ;  praeses 
item  montium.  Erat  etiam,  proximus  a  Mercuric,,  nuncius 
Deorum.  Habebatur  etiam  dux  et  imperator  Nympharum, 
quae  circa  eum  perpetuo  choreas  ducere  et  tripudiare  solebant : 
comitabantur  et  Satyri,  et  his  seniores  Sileni.  Habebat  insuper 
potestatem  terrores  immittendi,  praesertim  inanes  et  superstitio- 
sos,  qui  et  Panici  vocati  sunt.  Res  gestse  autem  ejus  non 
multae  memorantur.  Illud  praecipuum,  quod  Cupidinem  provo- 
cavit  ad  luctam,  a  quo  etiam  in  certamine  victus  est.  Etiam 
Typhonem  gigantem  retibus  implicavit  et  cohibuit.  Atque 
narrant  insuper,  cum  Ceres  moesta  et  ob  raptam  Proserpinam 
indignata  se  abscondisset,  atque  Dii  omnes  ad  earn  investigan- 
dam  magnopere  incubuissent  et  se  per  varias  vias  dispertiti 
essent,  Pani  solummodo  ex  foelicitate  quadam  contigisse  ut  in- 
ter venandum  earn  inveniret  et  indicaret.  Ausus  est  quoque 
cum  Apolline  de  victoria  musices  decertare,  atque  etiam  Mida 
judice  praelatus  est;  ob  quod  judicium  Midas  asininas  aures 
tulit,  sed  clam  et  secreto.  Amores  Panis  nulli  referuntur,  aut 
saltern  admodum  rari ;  quod  mirum,  inter  turbam  Deorum  pror- 
sus  tarn  profuse  amatoriam,  videri  possit.  Illud  solummodo  ei 
datur,  quod  Echo  adamaret,  qua?  etiam  uxor  ejus  est  habita ; 
atque  unam  praeterea  nympham,  Syringam  nomine ;  in  quam, 
propter  irum  et  vindictam  Cupidinis  (quem  ad  luctam  provocare 
non  reveritus  esset)  incensus  est.  Etiam  Lunam  quondam  in 
altas  silvas  sevocasse  dicitur.  Neque  etiam  prolem  ullani 
suscepit  (quod  similiter  mirum  est,  cum  Dii,  prsesertim  masculi, 
prolific!  admodum  essent),  nisi  quod  ei  attribuatur  tanquam 
filia,  muliercula  quaedam  ancilla,  lambe  nomine ;  quae  ridiculis 
narratiunculis  oblectare  hospites  solebat,  ejusque  proles  ex 
conjuge  Echo  esse  a  nonnullis  existimabatur.  Parabola  talis 
esse  videtur. 

Pan  (ut  et  nomen  ipsurn  etiam  sonat)  Universum,  sive  Uni- 


LIBER   SECUNDUS.  523 

versitatem  Rerum,  repraesentat  et  proponit.  De  hujus  origine 
duplex  omnino  sententia  est,  atque  adeo  esse  potest.  Aut  enim 
a  Mercurio  est,  verbo  scilicet  divino  (quod  et  Sacrse  Literae 
extra  controversiam  ponunt,  et  philosophi  ipsi  qui  magis  divini 
habiti  sunt  viderunt),  aut  ex  confusis  rerum  seminibus.  Etenim 
quidam  e  philosophis  semina  rerum  etiam  substantia  infinita 
statuerunt ;  unde  opinio  de  homoiomeris  fluxit,  quam  Anaxago- 
ras  aut  invenit  aut  celebravit.  Nonnulli  vero  magis  acute  et 
sobrie  censebant  ad  varietatem  rerum  expediendam  sufficere,  si 
semina  substantia  eadem,  figuris  varia  sed  certis  et  definitis, 
essent ;  et  reliqua  in  positura  et  complexu  seminum  ad  invicem 
ponebant l ;  ex  quo  fonte  opinio  de  Atomis  emanavit,  ad  quam 
Democritus  se  applicavit,  cum  Leucippus  ejus  author  fuisset. 
At  alii,  licet  unum  rerum  principium  assererent  (aquam  Thales, 
aerem  Anaximenes,  ignem  Heraclitus),  tamen  illud  ipsum  prin- 
cipium actu  unicum,  potentia2  varium  et  dispensabile  posuerunt, 
ut  in  quo  rerum  omnium  semina  laterent.  Qui  vero  Materiam 
omnino  spoliatam,  et  informem,  et  ad  Formas  indifferentem  in- 
troduxerunt,  (ut  Plato  et  Aristoteles)  multo  etiam  propius  et 
propensius  ad  parabola?  figuram  accesserunt.  Posuerunt  enim 
Materiam  tanquam  publicam  meretricem,  Formas  vero  tanquam 
procos3  ;  adeo  ut  omnes  de  rerum  principiis  opiniones  hue  red- 
eant  et  ad  illam  distributionem  reducantur,  ut  mundus  sit  vel 
a  Mercurio,  vel  a  Penelope  et  procis  omnibus.  Tertia  autem 
Generatio  Panis  ejusmodi  est,  ut  videantur  Grseci  aliquid  de 
Hebrseis  mysteriis  vel  per  JEgyptios  internuncios,  vel  utcunque, 
inaudivisse.  Pertinet  enim  ad  statum  mundi  non  in  meris  nata- 
libus  suis,  sed  post  lapsum  Adami,  morti  et  corruptioni  exposi- 
tum  et  obnoxium  factum.  Ille  enim  status  Dei  et  Peccati 
(sive  Contumeliae)  proles  fuit,  ac  manet.  Fuit  enim  peccatum 
Adami  ex  genere  Contumeliae,  cum  Deo  similis  fieri  vellet. 
Itaque  triplex  ista  narratio  de  Generatione  Panis  etiam  vera 
videri  possit,  si  rite  et  rebus  et  temporibus  distinguatur.  Nam 
iste  Pan  (qualem  eum  nunc  intuemur  et  complectimur)  ex  Verbo 
Divino,  mediante  confusa  Materia  (quae  tamen  ipsa  Dei  opus 

1  To  this  opinion  Bacon  himself  doubtless  inclined,  but  he  was  not  I  think  a  believer 
in  any  atomic  theory ;  that  is  to  say,  he  seems  to  have  rejected  the  idea  of  a  vacuum. 
Of  Democritus  however,  so  far  as  relates  to  his  physical  theories,  he  always  speaks 
with  respect.     Leibnitz  has  remarked  that  the  view  which  Bacon  here  mentions,  is 
common  to  all  the  scientific  reformers  of  the  early  part  of  the  seventeenth  century. 

2  The  antithesis  of  the  actual  and  the  potential  is  a  fundamental  doctrine  in  the 
peripatetic  philosophy. 

3  See  Arist.  Physics,  i   c.  9. 


524  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

erat),  et  subintrante  Prcevaricatione  et  per  earn  corruptions, 
ortum  habet. 

Naturae  rerum  Fata  rerum  sorores  vere  perhibentur  et  ponun- 
tur.  Fata  enim  vocantur,  ortus  rerum,  et  durationes,  et  interitus ; 
atque  depressiones  etiam,  et  eminentiae,  et  labores.  et  felicitates, 
denique  conditiones  quaecunque  individui ;  quaa  tamen  nisi  in 
individuo  nobili  (utpote  homine,  aut  urbe,  aut  gente)  fere  non 
agnoscuntur.  Atqui  ad  istas  conditiones  tarn  varias  deducit 
individua  ilia  singula  Pan,  rerum  scilicet  natura ;  ut  tanquam 
eadem  sit  res  (quatenus  ad  individua)  catena  Naturae,  et  filum 
Parcarum.  Ad  haec  insuper  finxerunt  antiqui  Panem  semper 
sub  dio  morari,  sed  Parcas  sub  specu  ingenti  subterraneo  habi- 
tare,  atque  inde  maxima  pernicitate  ad  homines  subito  advo- 
lare;  quia  Natura  atque  Universi  facies  spectabilis  est  et 
aperta,  at  Fata  individuorum  occulta  et  rapida.  Quod  si  Fatum 
accipiatur  largius,  ut  omnem  prorsus  eventum,  non  illustriores 
tantum  denotet,  tamen  utique  et  eo  sensu  optime  convenit  cum 
universitate  rerum ;  cum  ex  ordine  naturae  nil  tarn  exiguum  sit 
quod  sine  causa  fiat,  et  rursus  nil  tarn  magnum  ut  non  aliunde 
pendeat ;  adeo  ut  fabrica  ipsa  naturae  suo  sinu  et  gremio  omnem 
eventum  et  minimum  et  maximum  complectatur,  et  suo  tempore 
certa  lege  prodat.  Itaque  nil  mirum,  si  Parcae  ut  Panis  sorores 
introductae  sint,  et  certe  legitimae.  Nam  Fortuna  vulgi  filia 
est,  et  levioribus  tantum  philosophis  placuit.  Sane  Epicurus 
non  solum  profanum  instituere  sermonem,  sed  etiam  desipere 
videtur,  cum  dixit  pr&stare  credere  fdbulam  Deorum  quam  Fatum 
asserere1;  ac  si  quicquam  in  Universe  esse  possit  in  star  insulae, 
quod  a  rerum  nexu  separetur.  Verum  Epicurus,  philosophiam 
suam  naturalem  (ut  ex  ipsius  verbis  patet)  morali  suae  accommo- 
dans  et  subjiciens,  nullam  opinionem  admittere  voluit  quas  ani- 
mum  premeret  et  morderet,  atque  Euthymiam  illam  (quam  a 
Democrito  acceperat)  lacesseret  aut  turbaret.  Itaque  suavitati 
cogitationum  indulgens  potius  quam  veritatis  patiens,  plane 
jugum  jactavit,  et  tarn  Fati  necessitatem  quam  Deorum  metum 
repudiavit.  Verum  de  Parcarum  germanitate  cum  Pane  satis 
dictum  est. 

1  See  Diog.  Laert.  x.  134.  The  expressions  of  which  Epicurus  made  use  are 
sufficiently  striking,  tirtl  Kpfirrov  r}v  rf  irtpl  Stiav  ftt'fy.  KaraKo\ov8tw  j)  TTJ  -rSiv 
fyvamSiv  tlf^apfjifvri  $ov\ev(iv ;  the  reference  being,  as  Menage,  following  Gassendi, 
remarks,  to  the  doctrines  of  the  earlier  physicists,  Democritus,  &c. 

For  some  remarks  on  the  "  fatis  avolsa  voluntas "  of  Epicurus,  see  Stewart's 
Dissertation  on  the  Progress  of  Philosophy,  note  MM. 


LIBER  SECUNDUS.  525 

Cornua  autem  mundo  attribuuntur,  ab  imo  latiora,  ad  verti- 
cem  acuta.  Omnis  enim  rerum  natura  instar  pyramidis  acuta 
est.  Quippe  individua,  in  quibus  basis  naturae  exporrigitur, 
infinita  sunt;  ea  colliguntur  in  species,  et  ipsas  multiplices; 
species  rursus  insurgunt  in  genera,  atque  haec  quoque  ascen- 
dendo  in  magis  generalia  contrahuntur ;  ut  tandem  natura  tan- 
quam  in  unum  coi're  videatur ;  quod  figura  ilia  pyramidali 
Cornuum  Panis  significatur.  Mirum  vero  minime  est,  Panis 
cornua  etiam  coelum  ferire ;  cum  excelsa  naturae,  sive  ideae 
nniversales,  ad  divina  quodam  modo  pertingant.  Itaque  et 
catena  ilia  Homeri  decantata,  (causarum  scilicet  naturalium,)  ad 
pedem  solii  Jovis  fixa  memorabatur ;  neque  quisquam  (ut  vi- 
dere  est)  metaphysicam  et  quae  in  natura  aeterna  et  immobilia 
sunt  tractavit,  atque  animum  a  fluxu  rerum  paulisper  abduxit, 
qui  non  simul  in  Theologiam  Naturalem  inciderit ;  adeo  paratus 
et  propinquus  est  transitus  a  vertice  ilia  pyramidis  ad  divina. 

Corpus  autem  Natures  elegantissime  et  verissime  depingitur 
hirsutum,  propter  rerum  radios.  Radii  enim  sunt  tanquam  Na- 
turae crines,  sive  villi ;  atque  omnia  fere  vel  magis  vel  minus 
radiosa  sunt.  Quod  in  facultate  visus  manifestissimum  est ;  nee 
minus  in  omni  virtute  magnetica  et  operatione  ad  distans. 
Quidquid  enim  operatur  ad  distans,  id  etiam  radios  emittere 
recte  dici  potest.  Sed  maxime  omnium  prominet  Barba  Panis, 
quia  radii  corporum  coelestium,  et  praecipue  Solis,  maxime  ex 
longinquo  operantur  et  penetrant;  adeo  ut  superiora  terras, 
atque  etiam  interiora  ad  distantiam  nonnullam,  plane  verterint 
et  subegerint,  et  spiritu  impleverint.  Elegantior  autem  est 
figura  de  Barba  Panis,  quod  et  Sol  ipse,  quando  parte  supe- 
riore  ejus  nube  obvoluta  radii  inferius  erumpunt,  ad  aspectum 
barbatus  cernitur. 

Etiam  corpus  Naturae  rectissime  describitur  biforme,  ob  diffe- 
rentiam  corporum  superiorum  et  inferiorum.  Ilia  enim  ob 
pulchritudinem  et  motus  aequalitatem  et  constantiam,  necnon 
imperium  in  terram  et  terrestria,  merito  sub  humana  figura 
repraesentantur ;  cum  natura  humana  ordinis  et  dominationis 
particeps  sit.  Haec  autem  ob  perturbationem,  et  motus  incompo- 
sitos,  et  quod  a  coelestibus  in  plurimis  regantur,  bruti  animalis 
figura  contenta  esse  possunt.  Porro  eadem  corporis  biformis 
descriptio  pertinet  ad  participationem  specierum.  Nulla  enim 
Naturae  species  simplex  videri  potest,  sed  tanquam  ex  duo- 
bus  participans  et  concreta.  Habet  enim  homo  nonnihil  ex 


526  DE   AUGMENTIS   SCTENTIARUM 

bruto,  brutum  nonnihil  ex  planta,  planta  nonnihil  ex  corpore 
inanimate,  omniaque  revera  biformia  sunt,  et  ex  specie  superiore 
et  inferiore  compacta.  Acutissima  autem  est  allegoria  de  Pedi- 
bus  Caprce,  propter  ascensionem  corporum  terrestrium  versus 
regiones  aeris  et  coeli,  ubi  etiam  pensilia  fiunt,  et  inde  deji- 
ciuntur  magis  quam  descendant.  Capra  enim  animal  scrinso- 
rium  est,  eaque  e  rupibus  pendere  atque  in  prsecipitiis  hjerere 
amat ;  similiter  etiam  res,  licet  inferiori  globo  destinatae,  faciunt ; 
idque  miris  modis,  ut  in  nubibus  et  meteoris  manifestissimum 
est.  Imo  non  sine  causa  Gilbertus,  qui  de  magnete  laboriosis- 
sime  et  secundum  viam  experiment alem  conscripsit,  dubita- 
tionem  injecit:  numnon  forte  corpora  gravia,  post  longam  a 
terra  distantiam,  motum  versus  inferiora  paulatim  exuant  ?  ' 

Insignia  autem  in  manibus  Panis  ponuntur  duplicia ;  alterum 
harmonics,  alterum  imperil.  Fistula  enim  ex  septem  calamis 
concentum  rerum  et  barmoniam,  sive  concordiam  cum  discordia 
mixtam  (quae  ex  septem  stellarum  errantium  motu  conficitur), 
evidenter  ostendit.  Neque  enim  alii,  proeterquam  septem 
planetarum,  inveniuntur  in  coelo  errores  sive  expatiationes 
manifestae,  quas  cum  aequalitate  stellarum  fixarum  earumque 
perpetua  et  invariabili  ad  se  invicem  distantia  composites  et 
temperatas,  turn  constantiam  specierum  turn  fluxum  individuo- 
rum  tueri  et  ciere  possint.  Si  qui  vero  sint  planetse  minores, 
qui  non  conspiciuntur ;  si  qua  etiam  mutatio  in  coelo  major 
(ut  in  cometis  nonnullis  superlunaribus)  ;  videntur  ilia  profecto 
tanquam  fistulas  aut  omnino  mutae  aut  ad  tempus  tantum  stre- 
perae ;  utpote  quarum  operationes  vel  ad  nos  non  perlabantur, 
vel  harmoniam  illam  septem  fistularum  Panis  non  diu  inter- 
turbent.2  Pedum  autem  illud  Imperil  nobilis  translatio  est, 
propter  vias  naturae  partim  rectas,  partim  obliquas.  Atque 

1  Gilbert  was  of  opinion  that  the  earth  is  a  great  magnet  which  attracts  all  bodies 
near  its  surface,  although  phenomena  of  polarity  are  only  developed   in  a  few  cases. 
To  every  magnet  he  ascribed  an  "orb  of  virtue  "  beyond  which  it  exerts  no  influence 
whatever,  and  also  a  smaller  "  orb  of  coition  "  such  that  the  magnet  cannot  produce 
motion  in  any  portion  of  matter  which  lies  beyond  It.     As  a  heavy  body  therefore 
approaches  the  limit  of  the  earth's  orb  of  coition  its  downward  tendency  gradually 
diminishes.     Imperfect  as  these  views  are  they  show  how  clearly  Gilbert   had  appre- 
hended the  general  idea  of  attraction,   and  how  little  reason  Voltaire  had  for  his 
assertion  that  Bacon  "a  devine  1'attraction. "     [See  note  on  Nov.  Org.  p.  299.] 

2  For  dreams  about  the  music  of  the  spheres,  see  Robert  Fludd's  work  Utriu*que 
Cosmi,  majoris  scilicet  et   minoris,  metaphysica,  physica,    et  technica    Historia,  1617. 
The  third  book  of  the  first  tractate  is  wholly  De  Musicd  mundand,  and  is  illustrated 
by  an  engraving  of  a  bass  viol,  of  which   the  dimensions  extend  through  the  solar 
system.     Bacon  was,  not  improbably,  acquainted  with  Fludd,  who  was  one  of  the  most 
learned  of  the  cabalistic  philosophers. 


LIBER   SECUNDUS.  527 

Baculum  illud,  sive  Virga,  versus  superiorem  partem  praecipue 
curva  est,  quia  omnia  Providential  Divinse  opera  in  mundo  fere 
per  ambages  et  circuitus  fiunt ;  ut  aliud  agi  videri  possit,  aliud 
revera  agatur  :  sicut  Josephi  venditio  in  Egyptum,  et  similia. 
Quinetiam  in  regimine  humano  omni  prudentiore,  qui  ad  guber- 
nacula  sedent,  populo  convenientia,  per  praetextus  et  vias  obli- 
quas  foelicius  quae  volunt  quam  ex  directo,  superinducunt  et 
insinuant.  Etiam  (quod  mirum  fortasse  videri  possit)  in  rebus 
mere  naturalibus,  citius  naturam  fallas  quam  premas  ;  adeo 
quae  ex  directo  fiunt  inepta  sunt  et  seipsa  impediunt ;  cum  con- 
tra via  obliqua  et  insinuans  molliter  fluat,  et  effectum  sortiatur. 
Vestis  Panis  et  amiculum  ingeniose  admodum  ex  pelle  pardalis 
fuisse  fingitur,  propter  maculas  ubique  sparsas.  Coelum  enim 
stellis,  maria  insulis,  tellus  floribus,  consperguntur ;  atque  etiam 
res  particulares  fere  variegataa  esse  solent  circa  superficiem,  qua3 
veluti  rei  chlamys  est. 

Officium  autem  Panis  nulla  alia  re  tarn  ad  vivum  proponi 
atque  explicari  potuerit,  quam  quod  Deus  Venatorum  sit.  Omnis 
enim  naturalis  actio,  atque  adeo  motus  et  progressio,  nihil  aliud 
quam  Venatio  est.  Nam  et  scientiae  et  artes  opera  sua  venan- 
tur ;  et  consilia  humana  fines  suos ;  atque  res  naturales  omnes 
vel  alimenta  sua  ut  conserventur,  vel  voluptates  et  delicias  suas 
ut  perficiantur,  venantur;  (omnis  siquidem  venatio  est  aut 
praedae  aut  animi  causa;)  idque  modis  peritis  et  sagacibus; 

Torva  leaena  lupum  sequitur,  lupus  ipse  capellam, 
Florentem  cytisum  sequitur  lasciva  capella.1 

Etiam  Ruricolarum  in  genere  Pan  Deus  est,  quia  hujusmodi 
homines  magis  secundum  naturam  vivant,  cum  in  urbibus  et 
aulis  natura  a  cultu  nimio  corrumpatur  ;  ut  illud  poe'tae  amato- 
rium,  verum  propter  hujusmodi  delicias  etiam  de  natura  sit, 

Pars  minima  est  ipsa  puella  sui.a 

Montium  autem  inprimis  Presses  dicitur  Pan,  quia  in  montibus 
et  locis  editis  Natura  Rerum  panditur,  atque  oculis  et  contem- 
plation! magis  subjicitur.  Quod  alter  a  Mercurio  Deorum  Nun- 
cius  sit  Pan,  ea  allegoria  plane  divina  est ;  cum,  proxime  post 
verbum  Dei,  ipsa  mundi  imago  divinae  potentiaa  et  sapientite 
praaconium  sit.  Quod  et  poeta  divinus  cecinit,  Cceli  enarrant 
gloriam  Dei,  atque  opera  manuum  ejus  indicat firmamentum* 

1  Virg.  Eel.  ii.  63.  *  Ovid.  Remed.  Amor.  344.  s  Psalm  xix.  1. 


528  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

At  Pana  oblectant  Nymphce,  Animae  scilicet ;  deliciae  enim 
mundi  Animse  viventium  sunt.  Hie  autem  merito  illarum 
imperator,  cum  illas  naturam  quaeque  suam  tanquam  ducem 
sequantur,  et  circa  eum  infinita  cum  varietate,  veluti  singular 
more  patrio,  saltent  et  choreas  ducant,  motu  neutiquam  cessante. 
Itaque  acute  quidam  ex  recentioribus  facultates  animse  omnes 
ad  Motum  reduxit,  et  nonnullorum  ex  antiquis  fastidium  et 
pracipitationem  notavit,  qui  memoriam  et  phantasiam  et  ra- 
tionem  defixis  praepropere  oculis  intuentes  et  contemplantes, 
Vim  Cogitativam,  quae  primas  tenet,  praetermiserunt.1  Nam 
et  qui  meminit,  aut  etiam  reminiscitur,  cogitat ;  et  qui  ima- 
ginatur  similiter  cogitat ;  et  qui  ratiocinatur  utique  cogitat : 
denique  Anima,  sive  a  sensu  monita,  sive  sibi  permissa,  sive 
in  functionibus  intellectus,  sive  affectuum  et  voluntatis,  ad 
modulationem  cogitationum  saltat ;  quae  est  ilia  Nympha- 
rum  tripudiatio.  Una  vero  perpetuo  comitantur  Satyri  et 
Silent,  Senectus  scilicet  et  Juventus.  Omnium  enim  rerum 
est  aetas  qusedam  hilaris  et  motu  gaudens,  atque  rursus  aetas 
tarda  et  bibula ;  utriusque  autem  aetatis  studia  vere  contem- 
planti  fortasse  ridicula  et  deformia  videantur,  instar  Satyri 
alicujus  aut  Silent.  De  Panicis  autem  Terroribus  prudentis- 
sima  doctrina  proponitur.  Natura  enim  rerum  omnibus  viven- 
tibus  indidit  metum  et  formidinem,  vitae  atque  essentiae  suae 
conservatricem,  ac  mala  ingruentia  vitantem  et  depellentem. 
Veruntamen  eadem  Natura  modum  tenere  nescia  est,  sed  timo- 
ribus  salutaribus  semper  vanos  et  inanes  admiscet;  adeo  ut 
omnia,  (si  intus  conspici  darentur,)  Panicis  terroribus  plenissima 
sint ;  praesertim  humana  ;  et  maxime  omnium  apud  vulgum,  qui 
superstitione  (quae  vere  nihil  aliud  quam  Panicus  Terror  est)  in 
immensum  laborat  et  agitatur,  praecipue  temporibus  duris  et 
trepidis  et  adversis.  Neque  superstitio  ista  tantummodo  in 
vulgo  regnat,  sed  ab  opinionibus  vulgi  etiam  in  sapientiores  ali- 
quando  insilit,  ut  divine  Epicurus  (si  caetera  quae  de  Diis  dis- 
seruit  ad  hanc  normam  fuissent)  locutus  sit ;  Non  Deos  vulgi 
negare  profanum,  sed  vulgi  opiniones  Diis  applicare  profanum? 

Quod  vero  attinet  ad  audaciam  Panis,  et  pugnam  per  provo- 
cationem  cum  Cupidine ;  id  eo  spectat,  quia  materia  non  caret 

1  The  writer  referred  to  is  A.  Donius.      See  his  De   Natura  Hominis,  1581,  the 
titl°  of  the  twenty-first  chapter  of  the  second  book  of  which  is  Omnes  Operationes 
Spiritus  esse  Motum  ft  Sensum.      For  an  account  of  this  "  motus  "  see  the  sixteenth 
chapter  of  the  second  book.     As  might  be  supposed,  Donius  is  altogether  a  materialist. 

2  Diogenes  Laert.  x.  123. 


LIBER   SECUNDUS.  529 

inclinatione  et  appetitu  ad  dissolutionem  mundi  et  recidiva- 
tionem  in  illud  Chaos  antiquum,  nisi  praevalida  rerum  concordia 
(per  Amorem  sive  Cupidinem  significata)  malitia  et  impetus 
ejus  cohiberetur,  et  in  ordinem  compelletur.1  Itaque  bono 
admodum  hominum  et  rerum  fato  fit  (vel  potius  immensa  boni- 
tate  divina)  ut  Pan  illud  certamen  adversum  experiatur,  et 
victus  abscedat.  Eodem  prorsus  pertinet  et  illud  de  Typhone 
in  retibus  implicate,  quia  utcunque  aliquando  vasti  et  insoliti 
rerum  tumores  sint  (id  quod  Typhon  sonat),  sive  intumescant 
maria,  sive  intumescant  nubes,  sive  intumescat  terra,  sive  alia, 
tamen  rerum  natura  hujusmodi  corporum  exuberantias  atque 
insolentias  reti  inextricabili  implicat  et  coercet,  et  veluti  catena 
adamantina  devincit. 

Quod  autem  Inventio  Cereris  huic  Deo  attribuatur,  idque 
inter  venationem ;  reliquis  autem  Diis  negetur,  licet  sedulo 
quaerentibus  et  illud  ipsum  agentibus ;  monitum  habet  rarum 
admodum  et  prudens  :  hoc  scilicet,  ne  rerum  utilium  ad  vitam 
et  cultum  inventio  a  philosophiis  abstractis,  tanquam  Diis 
Majoribus,  expectetur,  licet  totis  viribus  in  illud  ipsum  in- 
cumbant ;  sed  tantummodo  a  Pane,  id  est  experientia  sagaci,  et 
rerum  mundi  notitia  universal! ;  qua?  etiam  casu  quodam,  ac 
veluti  inter  venandum,  in  hujusmodi  inventa  incidere  solet. 
Utilissima  enim  quaeque  inventa  experiential  debentur,  et 
veluti  donaria  quasdam  fuere  casu  in  homines  sparsa. 

Illud  autem  Musices  certamen  ejusque  eventus  salutarem 
exhibet  doctrinam,  atque  earn  quae  ration  i  et  judicio  humano 
gestienti  et  se  efferenti  sobrietatis  vincula  injicere  possit. 
Duplex  enim  videtur  esse  harmonia,  et  quasi  Musica;  al- 
tera  sapientiae  divina?,  altera  rationis  hurnanaa.  Judicio  enim 
humano,  ac  veluti  auribus  mortalium,  administratio  mundi 
et  rerum  et  judicia  divina  secretiora  sonant  aliquid  durum 
et  quasi  absonum;  quae  inscitia  licet  asininis  auribus  me- 
rito  insigniatur,  tamen  et  illae  ipsae  aures  secreto  non  palam 
gestantur.  Neque  enim  hujusce  rei  deformitas  a  vulgo  con- 
spicitur  aut  notatur. 

Postremo  minime  mirum  est  si  nulli  Amores  Pani  attribu- 
antur,  praeter  Conjugium  Echus.  Mundus  enim  se  ipso,  atque 
in  se  rebus  omnibus,  fruitur ;  qui  amat  autem  frui  vult ;  neque 
in  copia  desiderio  locus  est.  Itaque  mundi  amores  esse  nulli 
possunt,  nee  potiundi  cupido  (cum  se  ipse  contentus  sit),  nisi 

1  So  in  the  original. 
VOL.  I.  M  M 


530  DE   AUGMENTIS   SC1ENTIARUM 

fortasse  amores  Sermonis.  li  sunt  Nympha  Echo,  res  non  solida 
sed  vocalis ;  aut  si  accuratiores  sint,  Syringa,  quando  scilicet 
verba  et  voces  numeris  quibusdam,  sive  poeticis  sive  oratoriis, 
et  tanquam  modulamine  reguntur.  Inter  sermones  autem  sive 
voces,  excellenter  ad  conjugium  mundi  sumitur  sola  Echo.  Ea 
enim  denmm  vera  est  philosophia,  quae  mundi  ipsius  voces  fide- 
lissime  reddit,  et  veluti  dictante  mundo  conscripta  est ;  et  nihil 
aliud  est  quam  ejusdem  simulachrum  et  reflexio ;  neque  addit 
quicquam  de  proprio,  sed  tantum  iterat  et  resonat.  Nam  quod 
Lunam  Pan  in  altas  silvas  aliquando  sevocasset,  videtur  perti- 
nere  ad  congressum  sensus  cum  rebus  ccelestibus  sive  divinis. 
Nam  alia  est  Endymionis  ratio,  alia  Panis.  Ad  Endymionem 
dormientem  sponte  se  demittit  Luna ;  siquidem  ad  intellectum 
sopitum,  et  a  sensibus  abductum,  quando  que  sponte  influunt 
divina ;  quod  si  accersantur  et  vocentur  a  sensu,  tanquam  a 
Pane,  turn  vero  non  aliud  lumen  prasbent  quam  illud, 

Quale  sub  incertam  lunam,  sub  luce  maligna, 
Est  iter  in  silvis.1 

Ad  mundi  etiam  sufficientiam  et  perfectionem  pertinet,  quod 
prolem  non  edat.  Ille  enim  per  partes  generat ;  per  totum  quo- 
modo  generare  possit,  cum  corpus  extra  ipsum  non  sit  ?  Nam 
de  muliercula  ilia  lambe,  filia  Panis  putativa,  est  sane  ea 
adjectio  quaedam  ad  fabulam  sapientissima.  Per  illam  enim 
repraesentantur  eae,  quae  perpetuis  temporibus  passim  vagantur 
atque  omnia  implent,  vaniloquae  de  rerum  natura  doctrinae, 
reipsa  infructuosae,  genere  quasi  subdititiae,  garrulitate  vero 
interdum  jucundas,  interdum  molestse  et  importuuae. 

Exemplum  alterum  Philosophic,  secundum  Parabolas  antiquas,  in 
Politicis.     De  Bello,  secundum  fabulam  Persei. 

PERSEUS,  Orientalis  cum  fuisset,  missus  traditur  a  Pallade  ad 
obtruncandam  Medusam ;  quae  populis  plurimis  ad  Occidentem 
in  extremis  Iberiae  partibus  maximae  calamitati  fuit.  Monstrum 
enim  hoc,  alias  crudele  et  immane,  etiam  aspectu  tarn  dirum 
atque  horrendum  fuit,  ut  eo  solo  homines  in  saxa  verteret. 
Erat  autem  e  Gorgonibus  una  Medusa,  ac  sola  inter  eas  mor- 
talis,  cum  reliquae  passivae  non  essent.  Perseus  igitur,  ad  tarn 
nobile  facinus  se  comparans,  anna  ad  dona  a  tribus  Diis  mutuo 

1  Virg.  JEn.  vi.  270.     The  first  tub  ought  of  course  to  be  per. 


LIBER   SECUNDUS.  531 

accepit ;  alas  a  Mercurio,  talares  scilicet  non  axillares :  a  Plu- 
tone  autem  galeam ;  scutum  denique  a  Pallade  et  speculum. 
Neque  tamen  (licet  tanto  apparatu  instructus)  ad  Medusam 
recta  perrexit,  sed  primum  ad  Graeas  divertit.  Eae  sorores  ex 
altera  parente  Gorgonibus  erant.  Atque  Grasas  ista?  canae  et- 
iam  a  nativitate  erant,  et  tanquam  vetulas.  Oculus  autem  iis 
tantummodo  et  dens  erat  omnibus  unicus ;  quos,  prout  exire 
foras  quamque  contigerat,  vicissim  gestabant,  reversae  autem 
deponere  solebant.  Hunc  itaque  oculum  atque  hunc  dentem 
ilia?  Perseo  commodarunt.  Turn  demum  cum  se  abunda  ad 
destinata  perficienda  instructum  judicaret,  ad  Medusam  pro- 
peravit  impiger  et  volans.  Illam  autem  offendit  dormientem, 
neque  tamen  aspectui  ejus  (si  forsan  evigilaret)  se  committere 
audebat,  sed  cervice  reflexa  et  in  speculum  illud  Pallaclis  in- 
spiciens,  atque  hoc  modo  ictus  dirigens,  caput  Medusae  abscidit. 
Ex  sanguine  vero  ejusdem  in  terram  fuso  statim  Pegasus  alatus 
emicuit.  Caput  autem  abscissum  Perseus  in  scutum  Palladia 
transtulit  et  inseruit,  cui  etiamnum  sua  mansit  vis,  ut  ad  ejus 
intuitum  omnes  ceu  attoniti  aut  syderati  obrigerent. 

Fabula  conficta  videtur  de  belligerandi  ratione  et  prudentia. 
Atque  primo  omnis  belli  susceptio  debet  esse  tanquam  missio  a 
Pallade;  non  a  Venere  certe  (ut  bellum  Trojanum  fuit),  aut 
alia  levi  ex  causa ;  quippe  cum  in  consiliis  solidis  decreta  de 
bellis  fundari  oporteat.  Deinde  de  genere  belli  eligendo  tria 
proponit  fabula  praecepta,  sana  admodum  et  gravia.  Primum 
est,  ut  de  subjugatione  nationum  jinitimarum  quis  non  magno- 
pere  laboret.  Neque  enim  eadem  est  patrimonii  et  imperil 
amplificandi  ratio.  Nam  in  possessionibus  privatis  vicinitas  prae- 
diorum  spectatur,  sed  in  propagando  imperio  occasio  et  belli 
conficiendi  facilitas  et  fructus  loco  vicinitatis  esse  debent. 
Itaque  Perseus,  licet  Orientalis,  tamen  tarn  longinquam  expe- 
ditionem  usque  ad  extremum  Occidentem  minime  detrectavit. 
Hujus  rei  exemplum  insigne  est  in  belligerandi  diversa  ratione 
patris  et  filii  regum,  Philippi  et  Alexandri.  Ille  enim  in  fini- 
timis  bellis  occupatus  urbes  paucas  imperio  adjecit,  idque  non 
sine  maxima  contentione  et  periculo;  quippe  qui  et  alias,  et 
praacipue  in  praelio  Chasroneo,  in  ultimum  discrimen  adductus 
fuit;  at  Alexander,  longinquam  expeditionem  bene  ausus  in 
Persas,  nationes  infinitas  subjugavit,  magis  itineribus  quam 
praeliis  fatigatus.  Hoc  ipsum  adhuc  clarius  cernitur  in  propa- 
gatione  imperil  Romanorum,  qui  quo  tempore  ex  parte  Occi- 

M  M    2 


532  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

dentis  vix  ultra  Liguriam  armis  penetraverant,  eoaem  tempore 
Orientis  provincias  usque  ad  montem  Taurum  armis  et  imperio 
complex!  sunt.  Etiam  Carolus  Octavus  rex  Galliae  bellum 
Britannicum  (quod  matrimonio  l  tandem  compositum  est)  non 
admodum  facile  expertus,  expeditionem  illam  Neapolitannm 
longinquam  admiranda  quadam  facilitate  et  felicitate  transegit. 
Habent  certe  hoc  bella  longinqua,  ut  cum  iis  manus  conseratur 
qui  militiae  et  armis  invasoris  minime  sint  assueti,  quod  in  fini- 
timis  secus  se  habet.  Etiam  et  apparatus  in  hujusmodi  expe- 
ditionibus  solet  esse  diligentior  et  instructior,  et  terror  apud 
hostes  ex  ipso  ausu  et  fiducia  major.  Neque  etiam  fere  possit 
fieri  in  illis  expeditionibus  remotis,  per  hostes  ad  quos  tarn  longo 
itinere  pervenitur,  diversio  aliqua  aut  invasio  reciproca,  quae  in 
belligerandi  ratione  cum  finitimis  saspius  adhibetur.  Caput 
autem  rei  est,  quod  in  subjugandis  finitimis  occasionum  delectus 
in  augusto  versatur;  at  si  quis  longinquiora  non  detrectet, 
poterit  pro  arbitrio  suo  eo  transferre  bellum  ubi  aut  disciplina 
militaris  maxime  est  enervata,  aut  vires  nationis  plurimum  at- 
tritas  et  consumptae,  aut  dissidia  civilia  opportune  oborta,  aut 
aliaa  hujusmodi  commoditates  se  ostendant.  Secundum  est,  ut 
semper  subsit  causa  belli  justa  et  pia  et  honorifica  et  favorabilis. 
Id  enim  alacritatem  turn  militibus  turn  populis  impensas  con- 
ferentibus  addit,  et  societates  aperit  et  conciliat,  et  plurimas 
denique  commoditates  habet.  Inter  causas  autem  belli,  admo- 
dum favorabilis  est  ea  quae  ducit  ad  debellandas  tyrannides,  sub 
quibus  populus  succumbit  et  prosternitur  sine  animis  et  vigore, 
tanquam  sub  Aspectum  Medusae;  quod  etiam  Herculi  divinita- 
tem  conciliavit.  Romania  certe  magna  religio  fuit,  strenue*  et 
impigre  accurrere  ad  socios  tuendos,  si  quoquo  modo  oppress! 
fuissent  Etiam  bella  ob  vindictam  justam  fere  semper  foelicia 
fuerunt,  sicut  bellum  adversus  Brutum  et  Cassium  ad  vindican- 
dam  mortem  Caesaris;  Severi  ad  vindicandam  mortem  Perti- 
nacis ;  Junii  Bruti  ad  vindicandam  mortem  Lucretias.  Denique 
quicunque  bello  calamitates  hominum  et  injurias  aut  levant 
aut  vindicant,  sub  Perseo  militant.  Tertium,  ut  in  omni 
bello  suscipiendo  vera  sit  (estimatio  virium;  atque  recte  perpen- 
datur  utrum  bellum  sit  tale  quod  confici  et  ad  exitum  perduci 
possit,  ne  quis  vastas  et  infinitas  spes  persequatur.  Prudenter 
enim  Perseus  inter  Gorgonas  (per  quas  bella  representantur) 

1  In  1491  Charles  the  Eighth  married  Anne  of  Brittany,  and   thus  put  an  end  to 
the  war  which  Bacon  here  speaks  of. 


LIBER  SECUNDUS.  533 

earn  delegit  quae  in  sua  natura  mortalis  erat,  neque  ad  impossi- 
bilia  animum  adjecit.  Atque  de  iis  quas  in  suscipiendo  bello 
deliberationem  subeunt,  haec  praecipit  fabula ;  reliqua  ad  belli- 
gerationem  ipsam  pertinent. 

In  bello  maxime  omnium  prosunt  ilia  tria  Dona  Deorum, 
adeo  ut  fortunam  ipsam  fere  regant  et  trahant.  Accepit  enim 
Perseus  celeritatem  a  Mercurio,  occultationem  consiliorum  ab 
Oreo,  et  providentiam  a  Pallade.  Neque  caret  allegoria,  eaque 
prudentissima,  quod  alae  illae  celeritatis  in  rebus  conficiendis 
(cum  celeritas  in  bello  plurimum  possit)  talares  non  axillares 
fuerint,  atque  pedibus  non  humeris  additae ;  quia  non  tarn  in 
primis  belli  aggressibus,  quarn  in  iis  quae  sequuntur  et  primis 
subsidio  sunt,  celeritas  requiritur.  Nullus  enim  error  in  bello  x 
magis  frequens  fuit,  quam  quod  prosecutiones  et  subsidiarii  im- 
petus initiorum  alacritati  non  respondeant.  At  galea  Plutonis 
(quas  homines  invisibiles  reddere  solebat)  manifesta  parabola 
est.  Nam  consiliorum  occultatio,  post  celeritatem,  maximi  ad 
belluna  est  momenti.  Cujus  etiam  celeritas  ipsa  pars  magna 
est.  Celeritas  enim  consiliorum  evulgationem  praavertit.  Ad 
galeam  Plutonis  spectant, -ut  unus  bello  praesit  cum  mandatis 
liberis ;  consultationes  enim  cum  multis  habent  aliquid  potius 
ex  cristis  Martis,  quam  ex  galea  Plutonis.  Eodem  spectant 
praetextus  varii,  et  designationes  ancipites,  et  famae  emissarise, 
quas  oculos  hominum  aut  perstringunt  aut  avertunt,  atque  vera 
consiliorum  in  obscuro  ponunt.  Edam  cautiones  diligentes  et 
suspicaces  de  literis,  de  legatis,  de  perfugis,  et  complura  alia, 
galeam  Plutonis  ornant  et  revinciunt.  At  non  minus  interest 
consilia  hostium  explorare,  quam  sua  occultare.  Itaque  galeae 
Plutonis  adjungendum  est  speculum  Palladia,  per  quod  hostium 
vires,  inopia,  occulti  fautores,  dissidia  et  factiones,  progressus, 
consilia  cernantur.  Quoniam  vero  tantum  fortuitorum  sus- 
cipit  bellum,  ut  nee  in  consiliis  propriis  occultandis  nee  in 
hostium  explorandis  nee  in  celeritate  ipsa  multum  fiduciae  po- 
nendum  sit,  ideo  ante  omnia  sumendum  Palladia  scutum,  Prom- 
dentia  scilicet,  ut  quam  minimum  Fortunas  relinquatur.  Hue 
pertinent,  explorato  vias  inire,  castra  diligenter  inunire  (quod 
in  militia  moderna  in  desuetudinem  fere  abiit,  castra  vero  instar 
urbis  munitas  Romanis  ad  adversos  praelii  eventus  erant),  acies 
stubilis  et  ordinata,  non  nimium  fidendo  cohortibus  levis  arma- 
turaa,  aut  etiam  equitum  turmis;  denique,  omnia  quae  ad  solidam 
et  sollicitam  defensivam  spectant ;  cum  plus  valeat  utique  in 


534  DE   AUGMENTS   SC1ENTIARUM 

bellis  scutum  Palladis,  quam  gladius  ipse  Martis.  Verum 
Perseo  utcunque  copiis  aut  animis  instructo  restat  aliud  quid- 
piam,  maximi  per  omnia  moment!,  antequam  bellum  incipiatur: 
nimirum,  ut  divertat  ad  Graas.  Graeae  autem  proditiones  sunt, 
bellorum  scilicet  sorores,  non  germanse  illae  quidem,  sed  generis 
nobilitate  quasi  impares.  Bella  enim  generosa,  proditiones  de- 
generes  et  turpes.  Earum  descriptio  elegans  est,  ut  caruz  a 
nativitate  sint  et  tanquam  vetulce,  propter  perpetuas  proditorum 
curas  et  trepidation es.  Earum  autem  vis,  (antequam  in  mani- 
festam  defectionem  erumpant,)  aut  in  oculo,  aut  in  dente  est. 
Omnis  enim  factio,  a  statu  quopiam  alienata  et  in  proditionem 
propensa,  et  speculatur  et  mordet.  Atque  hujusmodi  oculus  et 
dens  tanquam  communis  est;  nam  quicquid  dklicerunt  et  no- 
verunt,  fere  per  manus  ab  una  ad  alteram  transit  et  percurrit. 
Et  quod  ad  dentem  attinet,  uno  quasi  ore  mordent,  et  eadem 
scandala  jactant ;  ut  si  unam  audias,  omnes  audias.  Itaque 
Perseo  sunt  istas  Graeae  conciliandae  atque  in  auxilium  addu- 
cendaa,  praesertim  ut  oculum  et  dentem  suum  ei  commodent; 
oculum  ad  indicia,  dentem  ad  rumores  serendos  et  invidiam 
conflandam  et  animos  hominum  sollicitandos.  Postquam  vero 
omnia  bene  sint  ad  bellum  prasparate  disposita,  illud  in  primis 
curandum,  quod  Perseus  fecit,  ut  Medusa  dormiens  inveniatur. 
Prudens  enim  belli  susceptor  semper  fere  hostem  assequitur 
imparatum,  et  securitati  propiorem.  Denique  in  ipsis  belli 
actionibus  atque  insultibus,  ille  intuitus  in  speculum  Palladis 
adoperandus  est.  Plurimi  enim  ante  ipsa  pericula  res  hostium 
acute  et  attente  introspicere  possunt;  at  in  ipso  periculi  arti- 
culo  aut  terrore  offunduntur,  aut  pericula  nimium  praecipites 
et  a  fronte  spectant ;  unde  in  ilia  temere  ruunt,  vincendi  me- 
mores,  vitandi  obliti.  At  neutrum  horum  fieri  debet ;  sed  in 
speculum  Palladis  cervice  reflexa  inspiciendum,  ut  impetus  recte 
dirigatur  absque  vel  terrore  vel  furore. 

A  bello  perfecto  et  victoria  sequuntur  effecta  duo ;  Pegasi 
ilia  generatio  et  exsuscitatio,  quaa  satis  evidenter  Famam  denotat, 
quse  per  omnia  volat,  et  victoriam  celebrat,  et  reliquias  belli 
faciles  et  in  votum  cedentes  efficit.  Secundum,  gestatio  capitis 
Medusa  in  scuto  ;  siquidem  nullum  praesidii  genus  huic  ob  prae- 
stantiam  comparari  possit.  Unicum  enim  facinus  insigne  et 
memorabile,  foeliciter  gestum  et  perpetratum,  omnes  hostium 
motus  obrigescere  facit,  atque  malevolentiam  ipsam  stupi- 
dam  reddit. 


LIBER   SECUNDUS.  535 

Exemplum  tertium  Philosophies  secundum  Parabolas  antiquas,  in 
Moralibus.     De  Cupiditate,  secundum  fabulam  Dionysi. 

NARRANT  Semelem  Jovis  pellicem,  postquam  juramento  eum 
inviolabili  ad  votum  indefinitura  obstrinxisset,  petiisse  ut  ad 
amplexus  suos  accederet  ialis  qualis  cum  Junone  consuesset. 
Itaque  ilia  ex  conflagratione  periit.  Infans  autem  quern  in 
utero  gestabat,  a  patre  exceptus,  in  femur  ejus  insutus  est,  donee 
menses  foetui  destinatos  compleret.  Ex  quo  tamen  onere  Ju- 
piter interim  nonnihil  claudicabat.  Itaque  puer,  quod  Jovem, 
dum  in  femore  ejus  portaretur,  gravaret  et  pungeret,  Dionysi 
nomen  accepit.  Postquam  autem  editus  esset,  apud  Proserpi- 
nam  per  aliquot  annos  nutritus  est ;  cum  vero  adultus  esset,  ore 
fere  muliebri  conspiciebatur,  ut  sexus  videretur  tanquam  am- 
bigui.  Etiam  extinctus  et  sepultus  quondam  erat  ad  tempus, 
et  non  ita  multo  post  revixit.  Atque  prima  juventa  vitis  cul- 
turam,  atque  adeo  vini  confectionem  et  usum,  primus  invenit  et 
edocuit;  ex  quo  Celebris  factus  et  inclytus  orbem  terrarum 
subjugavit,  et  ad  ultimos  Indorum  terminos  perrexit.  Curru 
autem  vehebatur  a  tigribus  tracto ;  circa  eum  subsultabant  dae- 
mones  deformes,  Cobali  vocati,  Acratus  et  alii.  Quin  et  Musas 
comitatui  ejus  se  adjungebant.  TJxorem  autem  sibi  sumpsit 
Ariadnem,  a  Theseo  desertam  et  relictam.  Arbor  ei  sacra 
erat  hedera.  Etiam  sacrorum  et  caeremoniarum  inventor  et  in- 
stitutor  habebatur  ;  ejus  tamen  generis,  quae  et  fanaticae  erant  et 
plenae  corruptelarum,  atque  insuper  crudeles.  Furores  quoque 
immittendi  potestatem  habebat,  Certe  in  orgyis  ejus,  a  mulie- 
ribus  furore  percitis  duo  viri  insignes  discerpti  narrantur,  Pen- 
theus  et  Orpheus ;  ille  dum  arbore  conscensa  spectator  eorum 
quae  agerentur  curiosus  esse  voluisset ;  hie  cum  lyram  suaviter 
et  perite  pulsaret.  Atque  hujus  dei  res  gestaa  cum  Jovis  rebus 
fere  confunduntur. 

Fabula  videtur  ad  Mores  pertinere,  ut  vix  quicquam  in  phi- 
losophia  morali  melius  inveniatur.  Describitur  autem  sub 
persona  Bacchi  natura  Cupiditatis,  sive  affectuum  et  perturba- 
tionum  animi.  Primum  igitur,  quod  ad  natalia  Cupiditatis 
attinet.  Origo  cupiditatis  omnis,  licet  nocentissimae,  non  alia  est 
quam  Bonum  Apparens.  Sicut  enim  virtutis  mater  est  Bonum 
Existens,  similiter  cupiditatis  mater  est  Bonum  Apparens. 
Altera  Jovis  (sub  cujus  persona  anima  humana  repraesentatur) 
uxor  legitima,  altera  pellex ;  quae  tamen  Junonis  honores  aemu- 


M  M    4 


536  DE   AUGMEM'IS   SC1ENTIARUM 

letur,  tanquam  Semele.  Concipitur  vero  Cupiditas  in  voto 
illiclto,  prius  temere  concesso  quam  rite  intellecto  et  judicato. 
Atque  post  quam  efFervescere  coeperit,  Mater  ejus  (natura  scili- 
cet et  species  boni),  ex  nimio  incendio  destruitur  et  perit.  Pro- 
cessus  autem  Cupiditatis  a  conceptu  suo  talis  est.  Ilia  ab  animo 
humane  (qui  ejus  est  genitor)  et  nutricatur  et  occultatur,  pra> 
cipue  in  inferiori  parte  ejus,  tanquam  femore ;  atque  animum 
pungit  et  convellit  et  deprimit,  adeo  ut  actiones  et  decreta  ab 
ea  impediantur  et  claudicent,  Quinetiam  postquam  consensu 
et  tempore  confirmata  est  et  in  actus  erumpit,  ut  jam  quasi 
menses  compleverit  et  edita  plane  sit  atque  nata,  primo  tamen  ad 
tempus  nonnullum  apud  Proserpinam  educatur,  id  est  latebras 
qu&rit,  atque  clandestina  est,  et  quasi  subterranea ;  donee  re- 
motis  Pudoris  et  Metus  frsenis,  et  coiilita  audacia,  aut  virtu tis 
alicujus  praetextum  sumit  aut  infamiam  ipsam  contemnit.  Atque 
illud  verissimum  est,  omnem  affectum  vehementiorem  tanquam 
ambigui  sexus  esse.  Habet  enim  impetum  virilem,  impotentiam 
autem  muliebrem.  Etiam  illud  prseclare,  Bacchum  mortuum 
reviviscere.  Videntur  enim  affectus  quandoque  sopiti  atque 
extincti ;  sed  nulla  fides  habenda  est  iis,  ne  sepultis  quidem ; 
siquidem  praebita  materia  et  occasione,  resurgunt.1 

De  Inventions  Vitis  parabola  pmdens  est.  Omnis  enhn 
affectus  ingeniosus  est  admodum  et  sagax,  ad  iuvestigandum  ea 
quae  ipsum  alant  et  foveant.  Atqui  ante  omnia  quae  hominibus 
innotuere,  vinum  ad  perturbationes  cujuscunque  generis  exci- 
tandas  et  inflammandas  potentissimum  est  et  maxime  efficax ; 
atque  est  Cupiditatibus  in  genere  instar  fomitis  communis.  Ele- 
gantissime  autem  ponitur  Affectus,  sive  Cupiditas,  provinciarum 
subjugator  et  expeditionis  infinitae  susceptor.  Nunquam  enim 
partis  acquiescit,  sed  appetitu  infinite  neque  satiabili  ad  ulteriora 
tendit,  et  novis  semper  inhiat.  Etiam  tigres  apud  Affectus  sta- 
bulant^et  ad  currum  eorum  subinde  jugantur.  Postquam  enim 
Affectus  curulis  esse  creperit,  non  pedcstris,  sed  victor  rationis 
et  quasi  triumphtitor  factus  sit,  in  omnes  qui  adversantur  aut  se 
opponunt  crudelis  est  et  indomitus  ac  immitis.  Facetum  autem 
est,  quod  circa  currum  Bacchi  subsultant  illi  d&mones  defonnes 

1  Yet  Rochefoucauld  has  said  "  II  est  impossible  d'aimer  une  seconde  fois  ce  qu'on 
a  veritablement  cesse  d'aimer." — Reflexions  Morales,  294.  [The  two  observations  arc 
not,  1  think,  incompatible  with  one  another.  Bacon  speaks  of  the  appetite  rather  than 
the  sentiment ;  and  Rochefoucauld  does  not  say  that  a  man  cannot  love  again  that 
which  he  thinks  he  has  ceased  to  love. — J.  S.] 


L113E11   SECUNDUS.  537 

et  ridiculi.  Omnis  enim  affectus  vehementior  progignit  motus 
in  oculis  et  ore  ipso  et  gestu  indecoros  et  inconditos,  subsulto- 
rios  et  deformes ;  adeo  ut  qui  sibi  ipsi  fortasse  in  aliquo  afFectu 
(veluti  ira,  arrogantia,  amore)  videatur  magnificus  et  tumidus, 
aliis  tamen  appareat  turpis  et  ridiculus.  Conspiciuntur  autem 
in  Cupiditatis  comitatu  Muses.  Neque  enim  reperitur  ullus  fere 
affectus  tarn  pravus  et  vilis,  cui  non  blandiatur  aliqua  doctrina. 
Hac  enim  in  re  ingeniorum  indulgentia  et  procacitas  Musa- 
rum  majestatem  in  immensum  minuit ;  ut  cum  duces  vitas  et 
signiferi  esse  debeant,  sint  non  raro  cupiditatum  pedissequae 
et  oblectatrices. 

Inprimis  vero  nobilis  est  ilia  allegoria,  Bacchum  amoves  suos 
in  earn  effudisse,  qua?  ab  alio  relicta  erat  et  fastidita.  Certissi- 
mum  enim  est,  affectus  id  petere  atque  ambire,  quod  experientia 
jampridem  repudiavit.  Atque  norint  omnes,  qui  affectibus  suis 
servientes  et  indulgentes  pretium  potiundi  in  immensum  augent 
(sive  honores  appetant,  sive  amores,  sive  gloriam,  sive  scientiam, 
sive  alia  quaecunque)  se  res  relictas  petere,  et  a  compluribus  per 
omnia  fere  sascula  post  experimentum  dimissas  et  repudiatas. 
Neque  mysterio  caret,  quod  hedera  Baccho  sacra  fuerit.  Hoc 
enim  duplici  modo  convenit ;  primum  quod  hedera  liyeme  vire- 
scat;  deinde  quod  circa  tot  res  (arbores,  parietes,  aedificia)  ser- 
pat  ac  circumfundatur  et  se  attollat.  Quod  ad  primum  enim 
attinet,  omnis  cupiditas  per  renitentiam  et  vetitum  et  tanquam 
antiperistasin J  (veluti  per  frigora  brumae  hedera)  virescit,  ac 
vigorem  acquirit.  Secundo,  affectus  aliquis  in  humana  anima 
prsedominans  omnes  ejus  actiones  et  decreta  tanquam  hedera 
circumsepit;  neque  fere  quicquam  purum  invenias,  cui  ilia  cla- 
viculas  suas  non  imprimat.  Neque  mirum  est,  si  superstitiosi 
ritus  Baccho  attribuantur ;  cum  omnis  fere  malesanus  affectus 
in  prams  religionibus  luxurietur,  adeo  ut  haereticorum  colluvies 
bacchanalia  ethnicorum  superarit ;  quorum  etiam  superstitiones 
non  minus  cruentaa  quam  turpes  extiterunt.  Neque  itidem 
mirum  est,  si  furores  a  Baccho  immitti  putentur ;  cum  et  omuis 
affectus  in  excessu  suo  veluti  furor  brevis  sit,  et  si  vehemen- 
tius  obsideat  et  incumbat,  in  insania  saspius  terminetur.  Illud 
autem  de  Pentheo  et  Orpheo  inter  Orgya  Bacchi  laceratis,  evi- 
dentem  parabolam  habet ;  cum  affectus  quisque  praevalidus  erga 
duas  res  sit  asperrimus  atque  infensissimus ;  quarum  altera  est 

1  See  infra,  p.  542. 


538  DE   AUGMENT1S   SCIENTIARUM   LIB.   SEC. 

inquisitio  in  eum  curiosa,  altera  admonitio  salutaris  et  libera. 
Neque  auxilio  fuerit,  si  ilia  inquisitio  fiat  tantum  contempla- 
tionis  aut  spectandi  gratia,  tanquam  arbore  conscensa,  absque 
omni  animi  malignitate ;  neque  rursus,  si  admonitio  ilia  multa 
cum  suavitate  et  dexteritate  adhibeatur ;  verum  utcunque  non 
tolerant  Orgya  aut  Pentheum  aut  Orpheum.  Postremo,  ilia 
confusio  personarum  Jovis  et  Baccjii  ad  parabolam  recte  traduci 
potest ;  quandoquidem  res  gestse  nobiles  et  clarae,  atque  merita 
insignia  et  gloriosa,  interdum  a  Virtute  et  recta  ratione  et 
magnanimitate,  interdum  autem  a  latente  affectu  et  occulta 
cupiditate  (utcunque  famae  et  laudis  celebritate  utraque  res 
pariter  gaudeat)  proveniant ;  ut  non  facile  sit  distinguere  facta 
Dionysi  a  factis  Jovis.1 

Verum  in  theatro  nimis  diu  moramur;  transeamus  ad  pa- 
latium  animi;  cujus  limina  majori  cum  veneratione  et  cura 
ingredi  couvenit. 


1  It  seems  not  improbable  that  Bacon  was  led  to  consider  the  ancient  mythology 
from  the  point  of  view  which  he  has  illustrated  both  here  and  in  the  Wisdom  of  the 
Ancients,  by  an  author  with  many  of  whose  writings  he  was  familiar.  Plutarch's 
treatise  De  hide  et  Osiride  is  very  much  in  the  same  manner. 


539 


FRANCISCI  BARONIS  DE  VERULAMIO, 

VICE-COMITIS   SANCTI   ALBANI, 

DE  DIGNITATE  ET  AUGMENTIS 
SCIENTIARUM, 

LIBER    TEETIUS. 


AD   REGEM    SUUM. 

CAPUT  I. 

Partitio  Scientm  in  Theologiam,  et  Philosophiam.  Partitio 
Philosophiae  in  Doctrinas  tres ;  de  Numine,  de  Natura,  de 
Homine.  Constitutio  Philosophiae  Primae,  ut  Matris  Corn- 
munis  omnium. 

HISTORIC  omnis  (Rex  optime)  humi  incedit,  et  ducis  potius 
officio  quam  lucis  perfungitur;  Poesis  autem  doctrinaa  tan- 
quam  somnium :  res  dulcis,  et  varia,  et  volens  videri  aliquid  in 
se  habere  divini  ;  quod  etiam  somnia  vendicant  Verum  jam 
tempus  est  mihi  ut  evigilem,  et  me  humo  attollam,  Philosophic 
et  Scientiarum  liquidum  aethera  secans. 

Scientia  aquarum  similis  est.  Aquarum  aliae  descendunt  cce- 
litus,  aliae  emanant  e  terra.  Etiam  Scientiarum  primaria  par- 
titio  sumenda  est  ex  fontibus  suis.  Horum  alii  in  alto  siti  sunt, 
alii  hie  infra.  Omnis  enim  scientia  duplicem  sortitur  informa- 
tionem.  Una  inspiratur  divinitus,  altera  oritur  a  sensu.  Nam 
quantum  ad  illam  quae  docendo  infunditur  scientiam,  cumulativa 
ea  est,  non  originalis ;  sicut  etiam  fit  in  aquis,  quae  praeter 
fontes  primaries  ex  aliis  rivulis  in  se  receptis  augescunt. 
Partiemur  igitur  scientiam  in  Theologiam,  et  Philosophiam. 
Theologiam  hie  intelligimus  Inspiratam  sive  Sacram  ;  non  Na- 
turalem,  de  qua  paulo  post  dicturi  sumus.  At  illam  (Inspira- 
tam mmirum)  ad  ultimum  locum  reservabimus,  ut  cum  ea 


540  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

sermones   nostros   claudamus ;    cum  sit   portus  et    sabbatum 
humanarum   contemplationutn  omnium. 

Philosophize  autem  objectum  triplex,  Deus,  Natura,  Homo  ; 
et  triplex  itidem  Radius  rerum ;  Natura  enim  percutit  intel- 
lectum  radio  directo ;  Deus  autem,  propter  medium  inasquale 
(creaturas  scilicet),  radio  refracto ;  Homo  vero,  sibi  ipsi  mon- 
stratus  et  exhibitus,  radio  reflexo.1  Convenit  igitur  partiri 
Philosophiam  in  doctrinas  tres :  Doctrir.am  de  Numine,  Doctri- 
narn  de  Natura,  Doctrinam  de  Homine.  Quoniam  autem  par- 
titiones  scientiarum  non  sunt  lineis  diversis  similes,  quae  coeunt 
ad  unum  angulum ;  sed  potius  ramis  arborum,  qui  conjungun- 
tur  in  uno  trunco  (qui  etiam  truncus  ad  spatium  nonnullum 
integer  est  et  continuus,  antequam  se  partiatur  in  ramos); 
idcirco  postulat  res,  ut  priusquam  prioris  partitionis  mem- 
bra persequamur,  constituatur  una  Scientia  Universalis,  quae 
sit  mater  reliquarum,  et  habeatur  in  progressu  doctrinarum 
tanquam  portio  via3  communis  antequam  viae  se  separent  et 
disjungant.  Hanc  Scientiam  Philosophic  Primes,  sive  etiam 
SajAenticB  (qua?  olim  rerum  divinarum  atque  humanarum  sci- 
entia  definiebatur),  nomine  insignimus.  Huic  autem  scientias 
nulla  alia  opponitur;  cum  ab  aliis  scientiis  potius  limitibus 
intra  quos  continetur  quam  rebus  et  subjecto  differat;  fastigia 
scilicet  rerum  tantummodo  tractans.  Hanc  ipsam  utrum  inter 
Desiderata  reponere  oporteat,  haesito ;  sed  arbitror  tamen  poni 
debere.  Equidem  invenio  farraginem  quandam  et  massam  in- 
conditam  doctrinae  ex  Theologia  Naturali,  ex  Logica,  ex  parti- 
bus  quibusdam  Physicas  (veluti  de  Principiis  et  de  Anima) 
compositam  et  congestam;  et  sublimitate  quadam  sermonis, 
hominum  qui  seipsos  admirari  amant,  tanquam  in  vertice  scien- 
tiarum collocatam.  Nos  vero  misso  fastu  id  tantum  volumus, 
ut  designetur  aliqua  scientia,  quae  sit  receptaculum  Axiomatum 

1  The  parallel  which  naturally  suggests  itself  between  light  and  knowledge  has  by 
several  writers  been  traced  in  the  modifications  of  which  light  is  susceptible.  Thus 
Roger  Bacon,  at  the  close  of  his  Perspectii-a,  likens  vision  by  direct  light  to  divine 
knowledge,  by  refracted  light  to  angelic  knowledge,  and  by  reflected  light  to  human ; 
and  again  to  man's  knowledge  in  the  state  of  glory  '•  facie  ad  faciem,"  to  his  knowledge 
in  the  intermediate  state,  and  to  that  which  he  has  in  this  present  life ;  "  et  haec  est 
recte  per  reflexionem,  secundum  quod  dicit  apostolus,  Videmus  nunc  per  speculum  in 
aenigmate."  And  in  this  life  also  vision  is  triple  .  "  scilicet  recta  in  perfectis.  fracta  in 
imperfectis;  et  in  mails  et  in  negligentibus  mandata  Dei,  est  etiam  per  reflexionem" — 
an  assertion  in  support  of  which  he  quotes  S.  James,  i.  23.  and  24.  But  all  these 
illustrations  differ  from  that  in  the  text,  inasmuch  as  they  relate  to  the  different  kinds 
of  knowledge  which  appertain  to  different  orders  and  states  of  being,  and  not  to  the 
differences  which  arise  from  the  nature  of  the  object.  For  a  nearer  parallel,  at  least 
with  respect  to  the  radius  reflcxus,  see  Plutarch  De  Curiositate,  c.  3. 


LIBER   TERTIUS.  541 

qua?  particularium  scientlarum  non  sint  propria,  sed  pluribus 
earum  in  commune  competant.1 

Plurima  autem  id  genus  Axiomata  esse  nemo  ambigat.  Ex- 
empli gratia,  Si  incequalibus  eequalia  addas,  omnia  erunt  incequa- 
lia,  regula  est  ex  Mathematicis.  Eadem  et  in  Ethicis  obtinet, 
quatenus  ad  justitiam  distributivam ;  siquidem  in  justitia  Com- 
mutativa,  ut  paria  imparibus  tribuantur  ratio  aequitatis  po- 
stulat;  at  in  distributiva,  nisi  imparia  imparibus  prasstentur, 
iniquitas  fuerit  maxima.2  Qua  in  eodem  tertio  conveniunt,  et 
inter  se  conveniunt,  regula  est  itidem  ex  Mathematicis ;  verum 
simul  tarn  potens  in  Logica,  ut  syllogism!  sit  fundamentum. 
Natura  se  potissimurn  prodit  in  minimis3,  regula  est  in  Physicis 
tarn  valida,  ut  etiam  Democriti  atomos  produxerit ;  veruntamen 
earn  recte  adhibuit  Aristoteles  in  Politicis,  qui  contemplationem 
reipublica3  orditur  a  familia.  Omnia  mutantur,  nil  interit4,  re- 
gula itidem  in  Physicis,  hoc  modo  prolata ;  Quantum  Natures 
nee  minuitur  nee  auaetur.  Eadem  competit  Theologian  Naturali, 
sic  variata ;  Omnipotently  sunt  opera,  Aliquid  ex  nihilo  facere, 
et  Aliquid  in  nihilum  rcdigere ;  quod  etiam  Scriptura  testatur, 
Didici  quod  omnia  opera  qua  fecit  Deus  perseverent  in  perpe- 
tuum ;  non  possumus  eis  quicquam  addere,  nee  auferre.5  Interi- 
tus  rei  arcetur  per  reductionem  ejus  ad  principia,  regula  est  in 
Physicis;  eadem  valet  in  Politicis  (ut  recte  notavit  Machia- 
vellus),  cum  ilia  quae  interitum  rerumpublicarum  maxime  pro- 
hibent  nihil  aliud  fere  sint  quam  reformatio  earum  et  reductio 
ad  antiques  mores.6  Putredo  serpens  magis  contagiosa  est  quam 
matura 7,  regula  est  in  Physicis ;  eadem  insignis  etiam  in  Mora- 
libus  ;  cum  homines  profligatissimi  et  maxime  facinorosi  minus 
corruptelae  inferant  publicis  moribus  quam  qui  aliquid  vidcntur 
habere  sanitatis  et  virtutis,  et  ex  parte  tantum  mali  sunt. 
Quod  conservativum  est  Formae  majoris,  id  activitate  potentius9, 
regula  est  in  Physicis ;  etenim,  ut  non  abscindatur  ipse  rerum 
nexus,  nee  detur  (ut  loquuntur)  vacuum,  facit  ad  conservandam 
fabricam  universi;  ut  vero  gravia  congregentur  ad  massam 

1  It  is  to  principles  of  this  kind  that  the  title  of  Axioms  is  given  by  Aristotle. 
Bacon's  first  instance  resembles  that  which  Aristotle  gives  in  the  Anal,  Post.  i.  8. 
But  most  of  his  other  instances  are  of  a  different  character. 

2  See  for  the  difference  between  distributive  and  commutative  justice,  the  Nlco- 
machean  Ethics,  v.  cc.  3,  4,  5. 

3  This  passage  has  been  already  quoted,  Book  IL  C.  2. 

4  Ovid.  Metam.  xv.  165.  5  Ecclesiast,  iii.  14. 

6  Macchiav.  Discorsi,  iii.  §  1.  '  Vide  supra,  p.  466. 

8  This  dictum  is,  I  think,  Bacon's  own  ;  at  least  I  have  not  met  with  it. 


542  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

terrae,  facit  ad  conservandam  tantum  regionem  denaorum. 
Itaque  prior  motus  posteriorem  doraat.  Eadem  tenet  in  Poli- 
ticis  ;  nara  quae  faciunt  ad  conservandam  ipsam  politiam  in  sua 
natura  validiora  sunt  quam  quae  ad  bene  esse  particularium 
in  republica  membrorum  conducunt.  Similiter  eadem  locum 
habet  in  Theologia ;  etenim  in  theologicis  virtutibus,  Charitas, 
quas  est  virtus  maxime  communicativa,  pra3  reliquis  omnibus 
eminet.  Augetur  vis  agentis  per  antiperistasin  contrarii1,  re- 
gula  est  in  Physicis.  Eadem  mira  praestat  in  Politicis ;  cum 
omnis  factio  ex  contraria  ingruente  vehementer  irritetur.  To- 
nus  discors  in  concordem  actutum  desinens  concentum  commendat, 
regula  est  Musicae.  Eadem  in  Ethicis  et  Affectibus  obtinet, 
Tropus  ille  Musicus,  a  clausula  aut  cadentia  (quam  vocant),  cum 
jamjam  adesse  videatur,  placide  elabendi,  convenit  cum  tropo 
Rhetorieo  expectationem  eludendi.  Fidium  sonus  tremulus  ean- 
dem  afFert  auribus  voluptatem,  quam  lumen,  aquas  aut  gemmae 
insiliens,  oculis ; 

splendet  tremulo  sub  lumine  pontns.3 

Organa  sensuum  cum  organis  reflexionum  conveniunt ;  hoc  in 
Perspectiva  locum  habet ;  oculus  enim  similis  speculo 3,  sive 
aquis ;  et  in  Acoustica ;  instrumentum  enim  auditus  obici  intra 
cavernam  simile.  Haec  pauca  enumerasse  sufficiet  ad  exempla. 
Quinimo  Magia  Persarum  (quae  in  tantum  est  celebrata)  in  eo 
potissimum  versabatur,  ut  architecturas  et  fabricas  rerum  natu- 
ralium  et  civilium  symbolizantes  notaret.4  Neque  hasc  omnia 

1  The  doctrine  of  Antiperistasis,  that  is  of  the  increase  of  intensity  of  one  of  two 
contraries  by  the  juxtaposition  of  the  other,  is  applied  by  Aristotle,  Meteor,  i.  c.  13., 
in  the  case  of  heat  and  cold,  to  explain  the  formation  of  hail.     It  is  formally  and 
generally  stated  in  Averroes's  commentary  on  this  passage.     See  also  Arist.  Probl.  ii. 
16.,  and  Plutarch's  Queest.  Naturales. 

2  Virg.  &a.  vii.  9. 

8  That  the  word  speculum  is  here  used  for  "  a  glass  "  appears  from  the  corresponding 
passage  in  the  Advancement  of  Learning.  This  use  of  the  word,  though  certainly  un- 
common, is  sanctioned  by  the  authority  of  C.  Agrippa,  who,  distinguishing  lenses  from 
mirrors,  calls  the  former  "  specula  perspicua."  See  his  celebrated  work,  De  incertifu- 
dine  et  vanitate  scientiarum,"  with  which  Bacon  seems,  though  he  has  spoken  with 
undeserved  contempt  of  its  author,  to  have  been  familiar.  The  phrase  used  by  S.  Paul, 
"  we  see  through  a  glass,"  is  in  the  Vulgate  "  videmus  per  speculum,"  but  it  is  at  least 
doubtful  whether  in  both  versions  it  was  not  intended  to  suggest  the  idea  of  vision  by 
reflected  light ;  so  that  the  authority  of  the  English  translators  cannot  be  cited  in 
support  of  Bacon's  use  of  the  word  "  speculum  ;"  though  on  the  other  hand  there  are 
commentators  who  affirm  that  the  word  used  in  the  original  (4c6tfrpov')  means  what 
in  Latin  is  denoted  by  "  speculare,"  in  which  case  the  vision  81'  ^ff6irrpov  is  of 
course  by  transmitted  light 

4  The  system  of  Zoroaster,  with  which  we  are  but  imperfectly  acquainted,  was  at 
one  time  the  subject  of  almost  as  many  idle  fancies  as  the  philosophy  of  Hermes 
Trismegistus.  The  first  idea  of  the  connexion  between  the  Persian  magic  and  the  art 
of  government  was  suggested  by  the  circumstance  mentioned  in  the  Alcibiades  of 


LIBER   TERTIUS.  543 

qure  diximus,  et  alia  hujus  generis,  similitudines  merge  sunt 
(quales  hominibus  fortasse  parum  perspicacibus  videri  possint), 
sed  plane  una  eademque  naturae  vestigia  aut  signacula,  diversis 
materiis  et  subjectis  impressa.  Atque  haec  res  adhuc  sedulo 
tractata  non  est.  Invenias  fortasse  in  scriptis  quse  ab  ingeniis 
celsioribus  promanarunt  hujusmodi  Axiomata  raro  et  sparsim 
inserta  ex  usu  argument!  quod  tractant;  corpus  vero  aliquod 
tfilium  Axiomatum  qua?  vim  habeant  quandam  primitivam  et 
summariam  ad  scientias,  nemo  composuit;  cum  tamen  sit  res 
ejusmodi,  quaB  insigniter  naturam  unam  faciat ;  quod  Philoso- 
phies PrimcR  munus  esse  autumant. 

Est  et  alia  hujus  Philosophise  Primae  pars,  quae  si  ad  vocabula 
respicias,  vetus  est ;  si  ad  rem  quam  design  amus,  nova.  Est 
autem  inquisitio  de  conditionibus  adventitiis  Entium  (quas  Tran- 
scendentes  dicere  possumus),  Pauco,  Multo ;  Simili,  Diverse; 
Possibili,  Impossibili ;  etiam  Ente,  et  Non  Ente ;  atque  ejus- 
modi. Quandoquidem  enim  ista  sub  Physica  proprie  non 
cadant,  dissertatio  autem  Dialectica  circa  ea  magis  ad  argumen- 
tandi  rationes  quam  ad  rerum  existentiam  sit  accommodata, 
consentaneum  omnino  est  ut  hasc  contemplatio  (in  qua  non 
parum  est  dignitatis  et  utilitatis)  haud  deseratur  prorsus,  sed  in 
scientiarum  partitionibus  nonnullum  saltern  inveniat  locum. 
Veruntamen  hoc  intelligimus  fieri  debere  longe  alio,  quam  quo 
tractari  solet,  modo.  Exempli  gratia ;  nemo,  qui  de  Multo  et 
Pauco  verba  fecit,  hoc  egit  ut  causa  reddatur  cur  alia  in  natura 
tarn  numerosa  et  ampla  sint  et  esse  possint,  alia  tarn  rara  et  mo- 
dica ;  nam  certe  fieri  non  potest,  ut  in  rerum  natura  tanta  sit 
copia  auri  quanta  ferri ;  tanta  rosas  quanta  graminis ;  tanta  spe- 
cificati  quanta  non-specificati.1  Similiter  nemo  qui  de  Simili  et 
Diverse  disseruit,  satis  explicavit  cur  quasi  perpetuo  inter  spe- 
cies diversas  interponantur  participia  quaedam,  quae  sunt  specie! 
ambiguaa  ;  veluti  muscus,  inter  putredinem  et  plantam  ;  pisces 
qui  hasrent  et  loco  non  moventur,  inter  plantam  et  animal; 
sorices  et  mures,  et  alia  nonnulla,  inter  animalia  ex  putredine  et 

Plato that  the  princes  of  Persia  were  by  the  same  persons  instructed  in  politics  and 

in  magic.  Thus  the  elder  Mirandula  observes,  "  Utriusque  (Zoroastris  et  Zamolxidis) 
magia  quid  sit,  Platonem  si  percontemur,  respondent  in  Alcibiade,  Zoroastris  magiarn 
non  esse  aliud  quam  divinam  scientiam,  qua.  filios  Persarum  regum  erudiebant,  ut  ad 
exemplar  mundanae  reipublicae  suam  ipsi  regere  rempublicam  edocerentur." — Johannis 
Pici  Mirandulce  Apologia.  (But  compare  J.  F.  Mirandula  for  an  account  of  his 
uncle's  change  of  opinion  on  this  subject.  Vide  his  De  Rerum  Pranotione,  vii.  c.  2.) 

The  reference  to  Plato  in  the  passage  I  have  quoted  is  rather  an  unscrupulous  one, 
as  Plato  gives  no  information  as  to  the  nature  of  the  Persian  magic. 

1  Vide  supra,  note,  p.  502. 


544  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

ex  semine  prognata1 ;  vespertiliones,  inter  aves  et  quadrnpedes ; 
pisces  volantes  (qui  jam  notissimi  sunt),  inter  aves  et  pisces ; 
phocae,  inter  pisces  et  quadrupedes ;  et  alia  hujusmodi.  Neque 
rursus  causam  indagavit  quispiam,  cur  cum  similia  similibus 
gaudeant,  ferrum  ferrum  non  trahat,  quod  magnes  facit ;  neque 
aurum  ipsum  aurum,  licet  argentum  vivum  alliciat.  Circa 
haec,  et  similia,  in  disceptatione  de  Transcendentibus  illis  altum 
est  silentium ;  orationis  enim  apices,  non  rerum  subtilitates, 
secuti  sunt  homines.  Quamobrem  horum  Transcendentium, 
sive  conditionum  Entium  adventitiarum,  inquisitionem  veram  et 
solidam,  secundum  naturae  non  sermonis  leges,  Philosophiam 
Primam  recipere  volumus.  Atque  de  Philosophia  prima  (sive 
de  Sophia)  quam  inter  Desiderata  haud  immerito  retulimus, 
haac  dicta  sint. 


CAPUT  II. 

De  Theologia  Natural! ;  et  Doctrina  de  Angelis  et  Spiritibus, 
qu(R  ejusdem  est  Appendix. 

COLLOCATA  igitur  sua  in  sede  Communi  Scientiamm  Parente, 
instar  Berecynthiaa  tanta  gaudentis  ccelesti  sobole, 

Omnes  coelicolas,  omnes  supera  alta  tenentes  ;2 

revertamur  ad  partitionem  illam  trium  Philosophiarum,  Divinaa, 
Naturalis,  et  Humanae.  Nam  Theologia  Naturalis,  Philoso- 
phia etiam  Divina  recte  appellatur.  Diffinitur  autem  haec,  ut 
sit  talis  scientia,  seu  potius  scientias  scintilla,  qualis  de  Deo 
haberi  potest  per  lumen  naturae  et  contemplationem  rerum 
creatarum ;  et  ratione  objecti,  sane  divina,  ratione  informatio- 
nis,  naturalis  censeri  potest.  Hujus  scientiae  limites  ita  vere 
signantur,  ut  ad  atheismum  confutandum  et  convincendum, 
et  ad  legem  naturae  informandam,  se  extendant;  ad  religio- 
nem  autem  astruendam  non  proferantur.  Quamobrem  nee 

1  It  is  exceedingly  difficult  to  ascertain  what  animals  were  generally  supposed  to  be 
produced  by  equivocal  generation.     In  a  note  on  a  passage  in  the  Novum    Organum 
(ii.  41.)  1  have  collected  some  contradictory  opinions  on  this  question.      That  mice 
are  mentioned  as  intermediate  between  the  classes  of  animals  which  can  and  cannot  be 
equivocally  generated,  is  perhaps  connected  with  Aristotle's   having  affirmed  that  by 
licking  salt  they  breed  without  impregnation.      This  however  does  not  affect  the  truth 
of  the  remark  in  the  text  ;  but  it  is  worth  while  to  notice  that  the  aberrant  types, 
as  they  are  called,  of  any  class  often  appear  to  connect  that  class  with   more  than 
one  other.     E.  g.  the  Monotremata  and  especially  the  Ornithorhynchus  connect  the 
Mammalia  with  Reptiles   as  well  as  with  Birds. 

2  Virg.  JEn.  vi.  788. 


LIBER   TERTIUS.  545 

Deus  unquam  edidit  rairaculura  quo  converteretur  atheus ; 
quia  poterat  ipso  naturae  lumine  ad  notitiam  Dei  perduci ;  verum 
miracula  ad  convertendos  idololatras l  et  superstitiosos  designata 
sunt,  qui  numen  agnoverunt  sed  in  cultu  ejus  aberrarunt ;  quo- 
niam  non  sufficit  lumen  naturae  Dei  voluntati  declarandae,  aut 
cultui  ejus  legitimo  prodendo.  Sicut  enim  opificis  potentiam  et 
peritiam  ostendunt  opera  ejus,  imaginem  autem  minime;  sic 
opera  Dei  conditoris  omnipotentiara  et  sapientiam  ostendunt, 
imaginem  ejus  haudquaquam  depingunt.  Atque  hac  in  re 
ethnicorum  opinio  a  sacra  veritate  recedit.  Illi  siquidem  mun- 
dum  imaginem  Dei  statuebant,  hominem  mundi.  At  Sacrae 
Literae  baud  tali  honore  mundum  dignantur,  ut  Dei  uspiam 
imago  dicatur,  sed  solummodo  opus  manuum  ejus;  hominem 
vero  imaginem  Dei  immediate  substituunt.  Quocirca,  quod 
sit  Deus,  quod  rerum  habenas  tractet,  quod  summe  potens, 
quod  sapiens  et  praescius,  quod  bonus,  quod  remunerator,  quod 
vindex,  quod  adorandus,  etiam  ex  operibus  ejus  demonstrari 
et  evinci  potest;  et  admirabilia  complura  secreta  circa  attri- 
buta  ejus,  et  multo  magis  circa  regimen  et  dispensationem 
super  universum,  etiam  sobrie  ex  iisdem  elici  et  manifestari 
queunt;  estque  istud  argumentum  a  nonnullis  utiliter  per- 
tractatum.2  Verum  ex  intuitu  reruin  naturalium  atque 
liumanre  rationis  principiis,  de  fidei  mysteriis  vel  ratiocinari 
vel  etiam  suadere  vehementius,  aut  rursus  ea  curiosius  in- 
trospicere  et  ventilare  et  de  modo  mysterii  inquirere,  baud 
tutum  meo  judicio  fuerit.  Da  Fidei  qua  Fidei  sunt.  Nam  vel 
ethnici,  in  illustri  ilia  et  divina  de  aurea  catena  fabula  hoc 
ipsum  concedunt,  quod  Jovem  de  ccelo  ad  terras  deducere  nee 
homines  potuerunt  nee  Dii ;  e  contrario,  quod  Jupiter  pertrahere 
eos  potuerit  e  terra  ad  ccelum.3  Quare  frustra  sudaverit,  qui 
coelestia  religionis  arcana  nostrse  rationi  adaptare  conabitur. 
Decebit  potius  mentes  nostras  ad  crelestis  veritatis  thronum 
adorandum  attollere.  In  hac  igitur  parte  Theologiae  Naturalis, 
tantum  abest  ut  defectum  aliquem  observem,  ut  excessum  po- 
tius reperiam;  ad  quern  subnotandum  paulum  sum  digressus, 
propter  maxima  incommoda  et  pericula  quae  ex  eo  turn  re- 
ligioni  turn  philosophiae  impendent;  utpote  qui  et  religionem 

1  Idolatras  in  the  original. — /.  S. 

2  This  passage,  and  others  to  the  same  effect,  show  how  far  Bacon  was  from  wishing 
to  do  away  with  natural  theology,  however  much  he  was  disposed  to  complain  of  the 
abusive  employment  of  final  causes. 

3  Vide  supra,  p.  487. 

VOL.  I.  N  N 


546  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

haereticam  procudet,  et  philosophiam  phantasticam   et  super- 
stitiosam. 

Secus  est  quod  ad  Angelorum  et  Spirituum  naturam  atti- 
nct,  quae  nee  inscrutabilis  est  nee  interdicta;  ad  quam  etiam, 
ex  affinitate  quam  habet  cum  anima  humana,  aditus  magna 
ex  parte  est  patefactus.  Praecipit  certe  Sacra  Scriptura, 
Nemo  vos  decipiat  in  sublimitate  sermonum,  ct  religions  Ange- 
lorum, ingerens  se  in  ea  quce  non  novit.1  Attamen  si  hoc 
monitum  diligenter  perpendas,  duo  duntaxat  in  eo  vetita  repe- 
ries ;  adorationem  scilicet,  qualis  Deo  debetur,  angelorum ;  et 
fanaticas  de  iis  opiniones,  vel  ultra  creaturse  sortem  eos  effe- 
rentes,  vel  ampliorem  de  Us  cognitionem  quam  quis  revera 
adeptus  sit  venditantes.  Ca3terum  sobria  circa  illos  inquisitio, 
quae  vel  per  rerum  corporearum  scalam  ad  eorum  naturam  per- 
noscendam  ascendat,  vel  in  anirna  humana  veluti  in  speculo  cam 
intueatur,  neutiquam  prohibetur.  Idem  de  Spiritibus  statuen- 
dum  Immundis,  qui  a  statu  suo  deciderunt.2  Consortium  cum 
iis  atque  usus  operas  eorum  illicitus  est ;  multo  magis  qualiscun- 
que  cultus  vel  veneratio.  At  contemplatio  et  cognitio  illorum 
naturaa,  potestatis,  illusionum,  non  solum  ex  locis  Scriptura? 
Sacra?,  sed  ex  ratione  aut  experientia,  haud  postrema  pars  est 
sapientia?  spiritualis.  Sic  certe  Apostolus,  Stratagematum  ejus 
non  ignari  sumus.3  Ac  non  minus  Daemonum  naturam  investi- 
gare  in  Theologia  Natural!  conceditur,  quam  venenorum  in 

1  Coloss.  ii.  4.  and  18. 

*  The  theory  of  angels  and  that  of  fallen  spirits  form  a  large  and  not  very  profitable 
chapter  in  every  scholastic  Sunima  Theologia?.  The  dogmatic  basis  of  these  specula- 
tions consists  chiefly  of  spiritualising  interpretations  (sanctioned  by  the  Fathers  and 
especially  by  S.  Augustin)  of  certain  texts  of  Scripture  and  of  the  supposed  visions  of 
Dionysius  the  Areopagite.  The  theory  of  the  angelic  nature  (both  in  its  first  and  in 
its  fallen  state)  which  the  ingenuity  of  the  schoolmen  elaborated  from  these  data,  is  a 
most  remarkable  instance  of  metaphysical  creation  ;  being  no  less  than  a  determination 
of  the  conditions  of  thought  and  volition  which  exist  among  intelligences  of  a  higher 
order  than  our  own.  That  all  such  determinations  are  utterly  unsatisfactory,  both 
from  the  want  of  data  and  from  the  inherent  and  insurmountable  difficulty  of  the 
problem  to  be  solved,  is  not  however  to  be  denied. 

I  am  not  concerned  to  defend  what  the  schoolmen  have  said  upon  the  subject ;  but 
I  may  be  allowed  to  mention  in  connexion  with  it  an  instance  of  the  flippant  ignorance 
with  which  they  are  often  spoken  of.  It  is  said  in  the  history  of  Martinus  Scriblerus 
that  they  discussed  the  question  whether  angels  know  things  best  in  the  morning. 
The  assertion  is  of  course  founded  on  an  absurd  mistake  of  the  meaning  of  the 
inquiry,  "  utrum  matutina  cognitio  potior  sit  quam  vespertina."  The  doctrine  of 
matutinal  and  vespertinal  cognition  the  schoolmen  derive  from  S.  Augustin,  and 
though  neither  its  subtilty  nor  the  eloquence  with  which  it  is  expressed  can  prevent 
its  being  censured  as  an  unauthorised  speculation,  yet  no  wise  man  will  think  it  a 
matter  to  be  jested  with.  I  may  refer  with  respect  to  it  to  Buonaventura's  commen- 
tary on  the  second  book  of  the  Sentences  of  Peter  Lombard  :  Distinctio  4  :  Quastio  2. 
'  "  conclusio"  is,  "  Angelus  bonus  habet  cum  matutina  vespertinam  quoque  cogni- 
tionem, qua  non  temporis  sed  dignitatis  inter  se  habent  ordinem." 

3  2  Corinth,  ii.  II. 


LIBER   TERTIUS.  547 

Physica,  aut  vitiorum  in  Ethica.  Hanc  autem  scientiae  par- 
tern  de  Angelis  et  Dasmonibus  inter  Desiderata  nuraerare  non 
licet,  quippe  quae  ab  haud  paucis  sit  tentata.  ^Equius  esset, 
ut  scriptorum  in  hoc  genere  pars  haud  parva  aut  vanitatis 
aut  superstitionis  aut  subtilitatis  inutilis  arguantur. 


CAPUT  III. 

Partitio  Naturalis  Philosophies,  in  Speculativam  et  Operati- 
vam :  quodque  illce  dues  et  in  intentione  tractantis,  et  in  cor- 
pore  tractatus,  segregari  debeant. 

MISSA  igitur  Theologia  Natural!  (cui  inquisitionem  de  Spiri- 
tibus,  ut  Appendicem  attribuimus)  accedamus  ad  secundam 
partem ;  videlicet  illam  de  Natura,  sive  Philosophiam  Natu- 
ralem.  Optime  Democritus,  Scientiam  de  Natura  in  profundis 
mineris  sive  puteis  latere  demersam.1  Non  male  Chymici,  Vul- 
canum  alteram  naturam  esse ;  quinetiam  id  celeriter  perficere, 
quod  natura  per  ambages  et  temporis  moras  solet.2  Quidni 
igitur  Philosophiam  in  duas  partes  secemus,  Fodinam  et  Forna- 
cem ;  et  duo  constituamus  Philosophorum  munera,  Operarios  in 
Mineris  et  Fabros  ?  Sane  utcunque  videamur  haec  per  lusum 
loqui,  tamen  hujus  generis  partitionem  utilissimam  esse  cense- 
mus,  cum  proponetur  vocabulis  familiaribus  et  scholasticis  ;  hoc 
est,  ut  dividatur  doctrina  de  Natura  in  Inquisitionem  Causarum 
et  Productionem  Effectuum  ;  Speculativam  et  Operativam.  Al- 
tera  naturae  viscera  perscrutatur ;  altera  naturam  veluti  super 
incudem  efformat.  Neque  me  fugit  quam  arcto  copulentur 
vinculo  Causae  et  EfFectus,  ut  explicationem  eorum  aliquatenus 
conjungi  sit  necesse.  Attamen  quandoquidem  omnis  solida  et 
fructuosa  Naturalis  Philosophia  duplicem  adhibeat  scalam,  earn* 
que  diversam ;  Ascensoriam  et  Descensoriam ;  ab  Experientia 
ad  Axiomata,  et  ab  Axiomatibus  ad  nova  Inventa ;  consultissi- 
mum  judico,  ut  has  duae  partes,  Speculativa  et  Operativa,  et  in 
intentione  tractantis  et  in  corpore  tractatus  separentur. 

1  See  Diogen.  Laert.  in  Pyrrho,  c.  72. 

-  For  a  parallel  between  the  Vulcanus  Elementatus,  who  is  nearly  equivalent  to  the 
vis  formatrix  of  nature,  and  the  Vulcanus  ignis,  see  Paracelsus's  tract  entitled 
Meteorornm,  c.  4. 

N  N  2 


548  DE  AUGMENT1S  SCIENTIARUM 


CAPUT  IV. 

Partitio  Doctrinae  Speculative  de  Natura,  in  Physicara  Specia- 
lem,  et  Metaphyslcam  -,  quorum  Physica  Causam  Efficientem 
et  Materiam,  Metaphysica  Causam  Finalem  et  Formam  inqui- 
rit.  Partitio  Physicce  in  Doctrinas  de  Principiis  Rerum,  De 
Fabrica  Rerum  sive  de  Mundo,  et  de  Varietate  Rerum.  Par- 
titio Physicce  de  Varietate  Rerum  in  Doctrinam  de  Concretis 
et  Doctrinam  de  Abstractis.  Partitio  Doctrinae  de  Concretis 
rejicitur  ad  easdem  Partitiones,  quas  suscipit  Historia  Naturalis. 
Partitio  Doctrinae  de  Abstractis  in  Doctrinam  de  Schematis- 
mis  Materiae,  et  Doctrinam  de  Motibus.  Appendices  duce 
Physicce  Speculative,  Problemata  Naturalia,  Placita  Anti- 
quorum  Philosophorum.  Partitio  Metaphysics  in  Doctrinam 
de  Fonnis,  et  Doctrinam  de  Causis  Finalibus. 

NATURALIS  Philosophise  partem,  quae  Speculativa  est  et  theo- 
retica,  in  Physicam  Specialem  et  Metaphysicam  dividere  placet. 
Atque  in  hac  partitione  attendant  homines  nos  vocabulum  Me- 
taphysics usurpare  sensu  a  recepto  et  vulgato  discrepanti.  Hie 
autem  locus  admonendi  videtur  de  nostro,  in  genere,  circa  usum 
vocabulorum  instituto.  Id  hujusmodi  est,  ut  tarn  in  prsemisso 
vocabulo  Metaphysics  quam  in  aliis  ubi  conceptus  et  notiones 
nostrae  novae  sunt  et  a  receptis  recedunt,  maxima  certe  cum 
religione  antiqua  vocabula  retineamus.  Cum  enim  futurum 
speremus  ut  ordo  ipse  et  dilucida  rerum  explicatio,  quam  sub- 
jungere  conamur,  nos  a  prava  vocabulorum  quibus  utimur  in- 
telligentia  liberent,  in  caeteris  omnino  avemus  (quatenus  sine 
veritatis  ac  scientiarum  dispendio  fieri  possit)  vel  minimum  ab 
antiquorum  aut  opinionibus  aut  loquendi  more  deflectere.  Qua 
in  re  Aristotelis  confidentiam  promde  subit  mirari,  qui  impetu 
quodam  percitus  contradictionis  et  bellum  universae  antiquitati 
indicens,  non  solum  nova  artium  vocabula  pro  libitu  cudendi 
licentiam  usurpavit,  sed  etiam  priscam  omnem  sapientiam  ex- 
tinguere  et  delere  annisus  est.  Adeo  ut  neque  nominet  uspiam 
authores  antiquos,  neque  dogmatum  eorum  mentionem  ullam 
faciat,  nisi  quo  aut  homines  perstringeret  aut  placita  redar- 
gueret.  Sane  si  famam  nomini  suo  ac  sequacium  turbam 
affectaverit,  hoc  rationibus  suis  in  primis  accommodatum.  Si- 
quidem  in  veritate  philosophica  asserenda  et  recipienda,  idem 
contingit  quod  in  veritate  divina  ;  Veni  in  nomine  Patris,  nee  re- 


LIBER   TERT1US.  549 

cipitis  me ;  si  quis  venerit  in  nomine  suo,  eum  recipietis.^  Sed  ex 
hoc  ccelesti  aphorismo,  si  quern  praecipue  designaverit  specte- 
mus,  (nempe  Antichristum,  omnium  saeculorum  impostorem 
maximum,)  colligere  licet  istud  ipsum,  Venire  in  nomine  suo, 
nulla  antiquitatis  aut  (si  ita  loqui  licet)  paternitatis  habita 
ratione,  rem  mali  ominis  esse  ad  veritatem;  utcunque  earn 
saspenumero  comitetur  ilia  fortuna,  Eum  recipietis.  Caeterum 
de  viro  tarn  eximio  certe  et  ob  acumen  ingenii  mirabili,  Aristo- 
tele,  crediderim  facile  hanc  ambitionem  eum  a  discipulo  suo 
accepisse,  quern  fortasse  semulatus  est;  ut  si  ille  omnes  na- 
tiones,  hie  omnes  opiniones  subigeret,  et  monarchiam  quandam 
in  contemplationibus  sibi  conderet.  Quanquam  fieri  possit,  ut 
apud  aliquos  tetricos  et  linguae  acerbae  simili  eum  discipulo  suo 
titulo  insigniretur, 

Felix  terrarum  praedo,  non  utile  mundo 
Editus  exemplum  :2 

eodem  modo, 

Felix  doctrinse  prsedo,  &c. 

Nobis  vero  ex  altera  parte  (quibus,  quantum  calamo  valemus, 
inter  vetera  et  nova  in  literis  foedus  et  commercium  contrahere 
cordi  est)  decretum  manet,  antiquitatem  comitari  usque  ad  aras, 
atque  vocabula  antiqua  retinere,  quanquam  sensum  eorum  et 
definitiones  saspius  immutemus  ;  secundum  moderatum  ilium  et 
laudatum  in  civilibus  novandi  modum,  quo,  rerum  statu  novato, 
verborum  tamen  solennia  durent ;  quod  notat  Tacitus ;  Eadem 
magistratuum  vocabula.3 

Redeamus  igitur  ad  acceptionem  vocabuli  Metaphysicce, 
nostro  sensu.  Patet  ex  iis  quae  supra  disseruimus,  disjungere 
nos  Philosophiam  Primam  a  Metaphysica,  quae  hactenus  pro  re 
eadem  habitae  sunt.  Illam  Communem  Scientiarum  Parentem, 

1  S.  John,  v.  43. 

2  This  is  a  curious  misquotation  from  Lucan.     The  original  is  — 

"  Illic  Pellsei  proles  vesana  tyranni, 
Felix  praedo,  jacet,  terrarum  vindice  fato 
Raptus  ;  sacratis  totum  spargenda  per  orbem 
Membra  viri  posuere  adytis.    Fortuna  pepercit 
Manibus,  et  regni  duravit  ad  ultima  fatum. 
Nam  sibi  libertas  unquam  si  redderet  orbem 
Ludibrio  servatus  erat — non  utile  mundo 
Editus  exemplum,  terras  tot  posse  sub  uno 
Esse  viro."  LUCAN.  x.  21. 

It  is  obvious  that  terrarum  in  the  first  line  does  not  depend  on  prcedo,  but  on  fato ;  so 
that  Bacon  has  changed  not  only  the  order  of  the  words,  but  also  the  construction. 

3  Tac.  Ann.  i.  3.     We  see  from  this  passage,  how  little  Bacon  had  of  the  spirit  of  an 
iconoclast. 

N  N   3 


550  DE  AUGMENTIS  SC1ENTIARUM 

hanc  Naturalis  Philosophise  Portionem  posuimus.  Atqui  Philo- 
sophise Primae,  communia  et  promiscua  Scientiarum  Axiomata 
assio-navimus.  Etiam  Kelativas  et  Adventitias  Entium  Condi- 

O 

tiones  (quas  Transcendentes  nominavimus),  Multum,  Paucum ; 
Idem,  Diversum ;  Possibile,  Impossible  ;  et  hoc  genus  reliqua, 
eidem  attribuimus:  id  solummodo  cavendo,  ut  physice,  non 
logice  tractentur.  At  inquisitionem  de  Deo,  Uno,  Bono, 
Angelis,  Spiritibus,  ad  Theologiam  Naturalem  retulimus. 
Merito  igitur  quaeri  possit  quid  tandem  sit  quod  Metaphysics 
relinquatur?  Certe  ultra  Naturam  nihil;  sed  ipsius  Naturoe 
pars  multo  praestantissima.  Atque  profecto,  citra  veritatis 
dispendium,  hue  usque  de  veterum  sententia  respondere  liceat, 
Physicam  ea  tractare  qua?  penitus  in  materia  mersa  sunt  et 
mobilia,  Metaphysicam  abstracta  magis  et  constantia.  Eursus, 
Physicam  in  natura  supponere  existentiam  tantum  et  motum 
et  naturalem  necessitatem ;  at  Metaphysicam  etiarn  mentem 
et  ideam.  Nam  hue  forte  redit  ea  quam  dicemus  res.  Verum 
iios  earn,  missa  sermonis  sublimitate,  perspicue  et  familiariter 
proponemus.  Partiti  sumus  Naturalem  Philosophiam  in  Cau- 
sarum  Inquisitionem  et  Productionem  Effectuum.  Inquisitio- 
nem Causarum  in  Theoricam  conjecimus.  Earn  in  Physicam  et 
Metaphysicam  partiti  sumus.  Ergo  necesse  est,  ut  vera  diffe- 
rentia harum  sumatur  ex  natura  causarum  quas  inquirunt. 
Itaque  absque  aliqua  obscuritate  aut  circuitione,  Physica  est 
qua?  inquirit  de  Efficiente  et  Materia ;  Metaphysica  quas  de 
Forma  et  Fine.1 

2  Physica  igitur  Causarum  vaga  et  incerta  et  pro  modo 
subject!  mobilia  complectitur ;  Causarum  constantiam  non  as- 
sequitur. 

1  The  classification  of  causes  here  referred  to  is  Aristotle's.     In  the  first  book  of  the 
Metaphysica  he  has  applied  it,  with  singular  felicity,  to  the  history  of  philosophical 
speculation.     In  order  to  apprehend  its  nature,  it  is  necessary  to  take  the  word  cause 
in  a  wider  signification  than  is  ordinarily  done. 

The  efficient  cause  is  that  which  acts  —  the  material  cause  that  which  is  acted  on ; 
as  when  the  fire  melts  wax,  the  former  is  the  efficient,  the  latter  the  material  cause 
of  the  effect  produced.  The  formal  cause  is  that  which  in  the  case  of  any  object  de- 
termines it  to  be  that  which  it  is,  and  is  thus  the  cause  of  its  various  properties  ;  it 
is  thus  the  "ratio  essentiae,"  the  "\6yos  TTJS  oi)<rios."  The  final  cause  is  that  for  the 
sake  of  which  any  effect  takes  place,  whether  the  agent  is  or  is  not  intelligent ;  semper 
enim  intenditur  finis,  non  autem  semper  cognoscitur.  These  four  kinds  of  causes  may 
be  divided  into  two  classes,  extrinsic  and  intrinsic  ;  the  efficient  and  final  belonging  to 
the  first  class,  the  material  and  formal  to  the  second.  It  is  obvious  that  these  dis- 
tinctions involve  the  postulate  of  what  has  been  called  the  theory  of  physical  influence, 
that  is,  that  one  substance  really  acts  on  another,  and  must  at  least  be  modified  if  we 
adopt  any  such  theory  on  this  subject  as  that  of  Leibnitz  or  of  Herbart. 

2  All  that  follows,  as  far  as  the  end  of  the  paragraph  in  p.  561.,  is  an  addition  to  the 
Advancement  of  Learning.  —  J.  S. 


LIBER   TERTIUS.  551 

Limus  ut  hie  durescit,  et  baac  ut  cera  liquescit, 
Uno  eodemque  igne.1 

Ignis  duritiei  causa,  sed  in  limo ;  ignis  colliquationis  causa, 
sed  in  cera.  Partiemur  autem  Physicam  in  doctrinas  tres. 
Natura  enim  aut  collecta  in  unum,  aut  fusa  et  sparsa  est.  Col- 
ligitur  vero  in  unum  Natura,  aut  propter  communia  rerum 
omnium  principia,  aut  propter  unicam  integralem  universi 
fabricam.  Itaque  haec  Unio  Naturae  duas  peperit  Physicae 
partes:  unam  de  Principiis  Rerum,  alteram  de  Fabrica  Uni- 
versi sive  de  Mundo,  quas  etiam  Doctrinas  de  Summis  ap- 
pellare  consuevimus.  Tertia  doctrina  (quae  de  natura  sparsa 
sive  fusa  tractat)  omnimodam  rerum  varietatem  et  summas  mi- 
nores  exhibet.  Ex  his  igitur  patet  tres  omnino  reperiri  doctri- 
nas physicas,  de  Principiis  Rerum,  de  Mundo  sive  de  Fabrica 
Rerum,  et  de  Natura  multiplici  sive  sparsa;  quae  postrema 
(ut  diximus)  omnimodam  rerum  varietatem  continet,  estque 
veluti  glossa  prima  aut  paraplirasis  circa  naturae  interpreta- 
tionem.  Harum  trium  partium  desideratar  totaliter  nulla ; 
cseterum  quam  vere  tractentur,  non  est  hie  diffiniendi  locus. 

At  Physicam  Sparsam,  sive  de  Varietate  Rerum,  rursus  in 
duas  partes  dividemus;  Physicam  de  Concretis,  et  Physicam 
de  Abstractis ;  sive  Physicam  de  Creaturis  et  Physicam  de 
Naturis.  Altera  (ut  logicis  vocabulis  utamur)  inquirit  de 
substantiis,  cum  omni  varietate  suorum  accidentium ;  altera 
de  accidentibus,  per  oinnem  varietatem  substantiarum.  Veluti, 
si  inquiratur  de  leone  aut  quercu,  ilia  complura  diversa  acci- 
dentia  suffulciunt :  contra,  si  inquiratur  de  calore  aut  gravitate, 
ilia  plurimis  distinctis  substantiis  insunt.  Cum  vero  omnis 
Physica  sita  sit  in  medio  inter  Historiam  Naturalem  et  Meta- 
physicam,  prior  pars  (si  recte  advertas)  Historiae  Natural! 
propior  est ;  posterior  Metaphysicae.  Physica  autem  Concreta 
eandem  subit  divisionem,  quam  Historia  Naturalis ;  ut  sit  vel 
circa  Ccelestia,  vel  circa  Meteora,  vel  circa  Globum  Terra  et 
Maris,  vel  circa  Collegia  Majora  quas  Elementa  vocant,  vel  circa 
Collegia  Minora  sive  Species ;  etiam  circa  Prater-generationes, 
et  circa  Mechanica.  Etenim  in  hisce  omnibus  Historia  Na- 
turalis factum  ipsum  perscrutatur  et  refert,  at  Physica  itidem 
causas :  sed  intellige  hoc  de  causis  fluxis,  Materia  scilicet  et 
Efficiente.  Inter  hasce  Physicae  portiones  manca  prorsus  et 
imperfecta  est  ea,  quae  inquirit  de  Coelestibus,  cum  tamen 

1  Virg.  Eel.  viii.  80. 

N  N   4 


552  DE   AUGMENT1S  SCtENTIARUM 

propter  nobilitatem  subject!  praecipuae  hominibus  curas  esse 
deberet.  Etenira  Astronomia  fundata  est  in  phasnomenis  non 
male ;  sed  humilis  est,  et  minime  etiam  solida :  at  Astrologia 
in  plurimis  etiam  fundamento  caret.  Certe  Astronomia  talem 
offert  humano  intellectui  victimam  qualem  Prometheus  olini, 
cum  fraudem  Jovi  fecit.  Adduxit  ille,  loco  bovis  veri,  pellem 
bovis,  grandis  et  pulchri,  stramine  et  foliis  et  viminibus  suffar- 
cinatam.  Exhibet  similiter  et  Astronomia  exteriora  coelestium 
(astrorum  dicimus  numerum,  situm,  motus,  periodos)  tanquam 
pellem  cceli,  pulchram,  et  in  systemata  fabre  concinnatam ;  at 
viscera  desunt,  (Rationes  nempe  Physicae,)  ex  quibus  (Hypo- 
thesibus  Astronomicis  adjunctis)  eruatur  theoria,  non  qua? 
phasnomenis  tantum  satisfaciat  (cujus  generis  complures  in- 
geniose  confingi  possent),  sed  qua?  substantiam  et  motum  et 
influxum  coelestium,  prout  revera  sunt,  proponat.  Explosa 
enim  fere  jampridem  sunt  ilia,  Raptus  Primi  Mobilis,  et  Soli- 
ditas  Call,  (stellis  in  orbibus  suis  tanquam  clavis  in  laquearibus 
infixis).  Nee  multo  melius  asseritur,  quod  sint  diversi  Poli 
Zodiaci  et  Mundi;  quod  sit  Secundum  Mobile  renitentiae  in 
adversum  Primi  Mobilis  raptus ;  quod  omnia  in  coelo  ferantur 
per  circulos  perfectos ;  quod  sint  eccentrici  et  epicycli,  quibus 
motuum  in  circulis  perfectis  constantia  servetur ;  quod  a  Luna 
in  superius  nulla  sit  mutatio  aut  violentia ;  et  hujusmodi. 
Atque  harum  suppositionum  absurditas  in  Motum  Terras 
Diurnum  (quod  nobis  constat  falsissimum  esse)  homines  im- 
pegit.  At  vix  quisquam  est,  qui  inquisivit  causas  physicas 
turn  de  substantia  coelestium  tarn  stellari  quam  interstellari ; 
turn  de  celeritate  et  tarditate  corporum  coslestium  ad  invicem; 
turn  de  incitatione  motus  diversa  in  eodem  planeta ;  turn  de 
motuum  consecutione  ab  Oriente  in  Occidentem,  aut  e  contra ; 
deque  progressionibus,  stationibus,  et  retrogradationibus  ;  turn  de 
motuum  sublatione  et  casu  per  apogaea  et  perigaea;  turn  de 
motuum  obliquatione,  vel  p§r  spiras  se  versus  tropicos  texendo 
et  retexendo,  vel  per  sinuationes  quas  Dracones '  vocant ;  turn 
de  polis  rotationum,  cur  magis  in  tali  parte  cosli  siti  sint  quam 
in  alia ;  turn  de  alligatione  quorundam  planetarum  ad  distantiam 
certam  a  sole :  hujus  (inquam)  generis  inquisitio  vix  tentata  est, 

1  The  word  Draco  is  mostly  used  with  reference  to  the  Moon's  orbit,  and  denotes 
the  two  zones  included  between  it  and  the  ecliptic  ;  the  nodes  being  respectively  the 
Caput  and  Cauda  Draconis.  The  symbols  which  are  still  used  both  for  the  nodes  of 
the  moon's  orbit  and  for  those  of  other  orbits  seem  derived  from  this  use  of  the  word 
Draco. 


LIBER   TERTIUS.  553 

sed  in  mathematicis  tantum  observationibus  et  demonstrationibus 
insudatur.  Eas  autem  ostendunt  quomodo  haec  omnia  ingeniose 
concinnari  et  extricari  possint,  non  quomodo  vere  in  natura 
subsistere  ;  et  motus  tantum  apparentes,  et  machinam  ipsorum 
fictitiam  et  ad  placitum  dispositam,  non  causas  ipsas  et  veri- 
tatem  rerum  indicant.1  Quocirca  non  male  Astronomia  (qualis 
nunc  habetur)  inter  Artes  Mathematicas,  non  sine  dignitatis 
suae  dispendio,  numeratur  ;  cum  debeat  potius  (si  proprias  partes 
tueri  velit)  constitui  Physicse  pars  quasi  nobilissima.  Qui- 
cunque  enim  Superlunarium  et  Sublunarium  conficta  divortia 
contempserit,  et  Materice  Appetitus  et  Passiones  maxime  Catlw- 
licas  (quae  in  utroque  globo  validae  sunt,  et  universitatem  rerum 
transverberant)  bene  perspexerit,  is  ex  illis  quae  apud  nos  cer- 
nuntur  luculentam  capiet  de  Rebus  Coelestibus  informationem, 
et  ab  iis  e  contra  quae  in  coelo  fiunt  haud  pauca  de  Motibus 
Inferioribus  (qui  nunc  latent)  perdiscet;  non  tantum  quate- 
nus  hi  ab  illis  regantur,  sed  quatenus  habeant  passiones  com- 
mune::.2 Quamobrem  hanc  partem  Astronomiae,  quas  Physica 

1  It  is  difficult  to  know  what  mode  of  investigation  Bacon  here  intends  to  recom- 
mend.    The  problem  of  astronomy  necessarily  is,  before  any  investigation  as  to  the 
causes  of  the  motions  of  the  heavenly  bodies  can  be  undertaken,  to  determine  what 
those  motions  really  are.     The  distinction  between  real  motions  and  apparent  motions 
must  be  recognised   before  any  progress  can  be  made.     And  this  distinction  is  not 
between  a  fact  and  a  theory  in  the  common  acceptation  of  the  words,  but  between  a 
right  theory  and  a  wrong  one.     Bacon  complains  that  the  physical  causes  of  the 
occasional  immobility  and  regression  of  the  planets  have  not  been  inquired  into :  but 
in  this  complaint  is  involved  the  theoretic  assumption  that  the  planets  really  are 
stationary  and  really  do  regress.     This  assumption  is  made  in  order  to  account  for 
their  appearing  to  us  to  change  the  direction  of  their  motion.     It  is  the  obvious 
explanation,  but  nevertheless  a  wrong  one ;  and  if  the  phenomena  in  question  are  not 
physical  phenomena  but  optical,  to  what  purpose  is  it  to  attempt  to  assign  physical 
causes  for  them  ?     And  so  in  the  other  cases  which  he  mentions.     The  value  of  any 
hypothesis  for  the  explanation  of  the  phenomena  of  course  depends  on  its  simplicity 
and  its  completeness,  and  the  attempt  to  reduce  all  the  celestial  motions  to  perfect 
circles  was  at  the  time  at  which  it  was  made  a  great  step  in  advance ;  though  the  idea  of 
circular  motion  was  unduly  retained  when  it  was  found  to  be  producing  not  simplicity 
but  complication.      But  consciously  or  unconsciously  the  mind  is  always  introducing 
principles  of  arrangement  (ideas  or  hypotheses)  among  the  objects  of  its  attention,  and 
the  error  of  the  passage  in  the  text  is  in  effect  the  common  one  of  assuming  that  the 
form  of  hypothesis  with  which  the  mind  happens  to  be  familiar  is  on  that  account  an 
absolute  fact.     It  is  well  to  remark,  as  the  Newtonian  philosophy  is  often  spoken  of 
as  the  great  result  of  Bacon's  methods,  that  none  of  Newton's  astronomical  discoveries 
could  have  been  made,  if  astronomers  had  not  continued  to  render  themselves  liable 
to  Bacon's  censure. 

2  This  prediction  has  been  fulfilled  by  the  history  of  physical  astronomy,  and  the 
information  gained  respecting  the  "motus  inferiores"  may  be  divided  into  two  parts, 
"  quatenus  hi  ab  illis  regantur"  and  "  quatenus  habeant  passiones  communes."     To 
the  first  belong  the  theory  of  the  tides  and  those  of  precession  and  nutation,  to  the 
second  that  of  the  earth's  figure,  which  depends  on  the  law  of  universal  gravitation, 
and  which  therefore  may  be  said  to  be  a  result  of  our  knowledge  of  celestial  phe- 
nomena.    The  way  in  which  what  takes  place  in  one  part  of  the  solar  system  is, 
so  to  speak,  reflected  in  others,  is  one  of  the  most  interesting  subjects  in  physical 
astronomy. 


554  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

est,  desiderari  statuimus.  Earn  Astronomiam  Vivam  nomlna- 
biraus,  ad  diiferentiam  bovis  illius  Promethei  suffarcinati,  et 
solummodo  figura  tenus  bovis. 

At  Astrologia  multa  superstitione  referta  est,  ut  vlx  aliquid 
sanum  in  ea  reperiatur.  Attamen  earn  potius  expurgandam, 
quam  prorsus  abjiciendarn  esse  censemus.  Quod  si  quis  hanc 
scientiam  non  in  ratione  aut  contemplationibus  physicis,  sed  in 
caeca  experientia  et  complurium  saeculorum  observatione  fun- 
datam  esse  contendat,  ideoque  rationum  physicarum  examen 
rejiciat  (quod  jactabant  Chaldaei),  is  eadem  opera  et  auguria 
revocet,  et  aruspicinam  et  exta  et  omnigenas  fabulas  deglutiat ; 
nam  et  base  omnia  ut  diutinae  experientiae  et  per  manus  traditas 
disciplines  dictamina  fuisse  asserebantur.  Nos  vero  et  ut  Phy- 
sicae  portionem  Astrologiam  recipimus,  et  non  plus  ei  quam 
ratio  et  rerum  evidentia  concedit  tribuimus ;  demptis  supersti- 
tionibus  et  commentis.  Ut  vero  rem  paulo  attentius  introspi- 
ciamus :  Primo  quam  inane  illud  commentum,  quod  singuli 
planetae  vicissim  per  horas  regnent,  ut  spatio  viginti  quatuor 
horarum  regna  sua  ter  repetant,  praster  horas  tres  supernurne- 
rarias !  Attamen  hoc  commentum  nobis  divisionem  hebdomadae 
(rem  tarn  antiquam  et  tarn  late  receptam)  peperit ;  ut  ex  alter- 
natione  dierum  manifestissime  patet ;  cum  in  principio  diei  se- 
quentis  regnet  semper  planeta,  a  planeta  prioris  diei  quartus ; 
propter  tres  illas  horas  quas  diximus  supernumerarias.1  Se- 
cundo,  pro  commento  vano  rejicere  non  dubitamus  doctrinam  de 
Thematibus  Cceli  ad  puncta  temporis  certa,  cum  distributions 
domorum;  ipsas  scilicet  Astrologiae  delicias,  quae  bacchanalia 
quaedam  in  coelestibus  exercuerunt.  Nee  satis  mirari  possumus 
viros  quosdam  egregios,  et  in  Astrologia  principes,  tarn  levi  ad 
ista  astruenda  argumento  innixos  esse ;  aiunt  enim,  quando  illud 
prodat  experientia  ipsa,  solstitia,  aequinoctia,  novilunia,  pleni- 
lunia,  et  hujusmodi  stellarum  revolutiones  majores  manifesto  et 
insigniter  operari  super  corpora  naturalia  ;  necesse  esse  ut  posi- 
turoi  stellarum  magis  exacta?  et  subtiliores  effectus  quoque  magis 
exquisites  et  occultiores  producant.  Illi  vero  seponere  primo  de- 

1  This  explanation  of  the  origin  of  the  names  of  the  days  of  the  week  is  given 
by  Dio  Cassius,  xxxvii.  c.  21.  He  also  gives  another  which  is  free  from  an  objection 
which  has  been  alleged  against  the  first ;  namely  that  the  names  are  older  than  the 
division  of  the  day  into  twenty-four  hours.  It  is  that  the  successive  days  were  assigned 
to  the  respective  planets  which  are  fourth  in  order  from  each  other,  from  some  notion 
of  analogy  in  the  divine  harmony  to  a  musical  progression  by  fourths.  Joseph  Scaliger, 
as  quoted  by  Selden,  deduces  the  order  of  progression  from  the  properties  of  a  heptagon 
inscribed  in  a  circle.  See  on  this  subject  a  very  learned  essay  by  Archdeacon  Hare  in 
the  first  volume  of  the  Philological  Museum. 


LIBER   TERTIUS.  555 

buerant  operationes  Solis  per  calorem  manifestum ;  et  similiter 
Lunae  vim  quandam  magneticam  super  incrementa  aestuum  semi- 
menstrua  ;  (nam  fluxus  et  refluxus  maris  quotidianus  alia  res 
est ;)  his  vero  sepositis,  reliquas  planetarum  vires  super  naturalia 
(quatenus  experientia  comprobantur)  tenues  admodum  et  infir- 
mas  et  quasi  latitantes  reperient,  etiam  in  revolutionibus  majori- 
bus.  Quare  contrario  prorsus  modo  concludere  debuerant ; 
nimirum  cum  revolutiones  illas  majores  tarn  parum  possint, 
exactas  illas  et  minutas  positurarum  differentias  nihil  omnino 
virium  obtinere.  Tertio,  Fatalia  ilia,  quod  hora  nativitatis 
aut  conceptionis  fortunam  foetus  regat,  hora  incosptionis  for- 
tunam  incoepti,  hora  qusestionis  fortunam  rei  inquisitor,  atque 
(ut  verbo  dicamus)  doctrinas  de  nativitatibus,  electionibus,  et 
qu&stionibus,  et  istiusmodi  levitates,  maxima  ex  parte  nihil 
certi  aut  solidi  habere,  et  rationibus  physicis  plane  redargui 
et  evinci  judicamus.  lllud  igitur  magis  attinet  dicere,  quid 
tandem  in  Astrologicis  retineamus  aut  probemus?  atque  in 
iis  quae  probamus,  quid  desideremus?  Nam  hujus  postremje 
rei  gratia  (nempe  ejus  quod  desideratur)  sermonem  hunc 
instituimus,  cum  alias  censuris  (ut  ssepe  diximus)  non  vacemus. 
Atque  inter  recepta  certe  doctrinam  de  Revolutionibus  plus 
sanitatis  quam  reliqua  habere  censemus.  Verum  id  optimum 
factu  foret,  si  regulas  quasdam  praescribamus,  ad  quarum 
trutinam  et  normam  Astrologica  examinentur ;  ut  utilia  retine- 
antur,  rejiciantur  inania.  Prima  ea  sit,  de  qua  jam  ante  monui- 
mus  Revolutiones  majores  retineantur,  valeant  minores  horosco- 
porum  et  domorum.1  Illae  instar  tormentorum  grandium  ictus 
suos  a  longinquo  jacere  queant,  has  tanquam  arcus  minores 
spatia  evadere  et  vires  deferre  non  possunt.  Secunda  est; 
Operatio  coelestium  in  corpora  omnigena  non  valet,  sed  tantum  in 
teneriora,  qualia  sunt  humores,  aer,  et  spiritus  ;  atque  hie  tamen 
excipimus  operationes  caloris  solis  et  coelestium,  qui  et  ad  metalla 
et  ad  plurima  subterranea  proculdubio  penetrat.  Tertia  est ; 
Omnis  operatio  coelestium  potius  ad  massas  rerum  extenditur, 

1  The  heavens  are  in  astrology  divided  into  twelve  compartments  or  houses,  by 
means  of  six  great  circles  which  pass  through  the  north  and  south  points  of  the 
horizon,  and  divide  the  ecliptic  into  twelve  equal  portions.  One  of  these  circles  coin- 
cides with  the  horizon,  and  the  point  of  the  ecliptic  through  which  it  passes  at  the 
moment  of  the  nativity  of  the  person  whose  destiny  is  to  be  ascertained,  or  of  the  com- 
mencement'of  the  event  whose  fortunes  are  to  be  predicted,  is  called  the  horoscope. 
These  divisions  are  spoken  of  by  Sextus  Empiricus,  who  with  Julius  Firmicus  is  our 
earliest  authority  on  the  subject  of  astrology.  He  seems  rather  to  give  the  name  of 
houses  to  definite  signs  of  the  Zodiac  than  to  the  divisions  of  which  we  have  been 
speaking ;  a  sense  in  which  the  term  is  also  used  by  later  writers. 


556  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

quam  ad  individua  ;  oblique  tamen  pervenit  etiam  ad  individua 
nonnulla :  ilia  scilicet,  quas  ex  individuis  ejusdem  specie!  sunt 
maxime  passibilia,  et  tanquam  cera  mollior ;  veluti  cum  consti- 
tutio  aeris  pestilens  corpora  minus  resistentia  occupat,  magis 
resistentia  praeterit.  Quarta  est  praecedenti  non  dissimilis ; 
Omnis  operatic  ccelestium  non  in  puncta  temporum  out  angustias 
minutas,  sed  in  spatia  major  a,  defluit  et  dominatur.  Itaque  prae- 
dictiones  de  temperaturis  anni  verse  esse  possint ;  de  diebus 
singulis,  pro  vanis  merito  habentur.  Postrema  est  (quae  etiam 
prudentioribus  astrologis  semper  placuit)  quod  nulla  insit  astris 
fatalis  necessitas ;  sed  quod  inclinent  ea  potius  quam  cogant.1 
Addimus  et  illud  (in  quo  in  partes  Astrologiae,  si  fuerit  emen- 
data,  non  obscure  venire  videbimur)  nimirum  quod  nobis  pro 
certo  constet,  Coelestia  in  se  habere  alios  quosdam  influxus 
praeter  Calorem  et  Lumen ;  qui  tamen  ipsi  secundum  regulas 
illas  quas  jam  posuimus,  et  non  aliter,  valent.  Verum  illi  in 
intima  Physica  latent,  et  longiorem  dissertationem  postulant. 
Visum  est  igitur  nobis  (his  quae  diximus  rite  perpensis)  inter 
Desiderata  reponere  Astrologiam  his  principiis  nostris  consen- 
taneam ;  atque  sicut  Astronomiam  quaa  physicis  rationibus 
nitatur,  Astronomiam  Vivam  nominavimus ;  ita  et  Astrologiam 
quas  per  easdem  regitur,  Astrologiam  Sanam  appellare  placet. 
Circa  quam  recte  conficiendam  licet  ea  quae  diximus  non  parum 
profutura  sint,  pauca  tamen  addemus  more  nostro,  quae  liquido 
proponent  et  ex  quibus  sit  coagmentanda,  et  ad  quas  adhibenda. 
Primo  in  Astrologiam  Sanam  recipiatur  doctrina  de  commix- 
tionibus  radiorum,  conjunctionibus  scilicet  et  oppositionibus,  et 
reliquis  syzygiis  sive  aspectibus  planetarum  inter  se.  Planeta- 
rum  autem  per  signa  zodiaci  pertransitum  et  locationem  sub  iisdem 
signis  etiam  huic  parti,  de  commixtionibus  radiorum,  assignamus. 
Locatio  enim  planetae  sub  signo  est  conjunctio  quaedam  ejusdem 
cum  stellis  signi.  Quinetiam  sicut  conjunctiones,  ita  et  op- 
positiones  et  reliquae  syzygice  planetarum  erga  stellas  signorum 
notandae  sunt,  quod  adhuc  plene  factum  non  est.  At  commix- 
tiones  radiorum  stellarum  fixarum  ad  invicem  utiles  quidem 
sunt  ad  contemplationem  de  fabrica  mundi,  et  regionum  subja- 
centium  natura ;  ad  praedictiones  minime,  quia  semper  eodem 
modo  se  habent.  Secundo,  recipiantur  accessiones  singulorum 
planetarum  propius  ad  perpendiculum,  aut  recessiones  ab  ipso, 

\  This  gnome  is  commonly  quoted  from  Ptolemy. 


LIBER  TERTIUS.  557 

secundum  regionum  climata.  Habent  enim  planetae  singuli 
non  minus  quam  Sol,  suas  aestates,  suas  hyemes;  in  quibus 
fortius  aut  infirmius  radios  jaciant,  propter  rationem  perpendi- 
culi.  Etenim  nobis  dubium  non  est,  quin  Luna  posita  in  Leone 
fortius  operetur  super  corpora  naturalia  apud  nos,  quam  posita 
in  Piscibus.  Non  quod  Luna  sub  Leone  ad  cor  respiciat,  sub 
Piscibus  ad  pedes  (sicut  fabulantur) ;  sed  propter  elevationem 
versus  perpendiculum  et  approximationem  ad  stellas  majores, 
eadem  prorsus  ratione  qua  et  Sol.1  Tertio,  recipiantur  apogcea 
et  perigaa  planetarum,  cum  debita  disquisitione,  ad  quaa  perti- 
neat  planetce  vigor  in  seipso,  ad  quae  vicinitas  ad  nos.  Planeta 
enim  in  apogaeo,  sive  exaltatione  sua,  magis  alacer  est ;  in  peri- 
ga3o  autem,  sive  casu  suo,  magis  communicat.  Quarto,  recipi- 
antur (ut  summatim  dicamus)  oinnia  reliqua  accidentia  motus 
planetarum ;  quales  singulorum  in  itinere  suo  accelerationes,  re- 
tar  dationes,  progressus,  stationes,  retrogradationes ;  quales  distan- 
tice  a  Sole,  combustiones,  augmenta  et  diminutiones  luminis,  eclipses, 
et  si  quae  sint  alia.  Etenim  faciunt  haac  omnia,  ut  planetarum 
radii  vel  fortius  vel  debilius,  diversis  denique  modis  et  virtuti- 
bus,  operentur.  Atque  quatuor  ista  ad  radiationes  stellarum 
spectant.  Quinto,  recipiantur  quae  naturas  stellarum,  sive  erra- 
ticarum  sive  fixarum,  in  propria  sua  essentia  et  activitate  rese- 
rare  et  detegere  ullo  modo  queant ;  qualis  magnitude ;  qualis 
color  et  aspectus ;  qualis  scintillatio  et  vibratio  luminis ;  qualis 
situs  versus  polos  aut  cequinoctium  ;  quales  asterismi ;  qua3  aliis 
stellis  magis  immixtce,  quae  magis  solitaries  ;  quas  superiores,  qua3 
inferiores  ;  quae  ex  fixis  intra  vias  Soils  et  planetarum  (Zodiacum 
scilicet),  quas  extra ;  quis  ex  planetis  velocior,  quis  tardior ; 
quis  moveatur  in  ecliptica,  quis  pervagetur  in  latitudine;  quis 
possit  esse  retrogradus,  quis  minime  ;  quis  patiatur  omnimodam 
distantiam  a  Sole,  quis  alligetur ;  quis  moveatur  celerius  in 
apogcBO,  quis  in  perig&o  ;  denique  anomalia  Mortis,  expatiatio 
Veneris,  et  labores  sive  passiones  admirandae,  quae  non  semel  et 
in  Sole  et  in  Venere  deprehensae  sunt2,  et  si  quae  sint  alia. 
Postremo,  recipiantur  etiam  ex  traditione,  natures  et  inclinationes 
planetarum  particulares,  atque  etiam  stellarum  fixarum ;  quae, 
quandoquidem  magno  consensu  tradantur,  non  leviter  (prae- 
terquam  ubi  cum  physicis  rationibus  plane  discordant)  rejiciendae 

1  The  reason  which  Bacon  rejects  seems  to  be  nearly  as  conclusive  as  that  which  he 
admits. 

2  See  the  Descrtptio  Globi  Intellectualis,  for  some  account  of  these  passiones. 


558  DE    AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

sunt.  Atque  ex  talibus  observationibus  coagmentatur  Astroloyia 
Sana;  et  secundum  eas  tantum  Schemata  Coeli  et  componere  et 
interpretari  oportet. 

Adhibetur  autem  Astrologia  Sana  ad  pradictiones  fidentius, 
ad  electiones  cautius,  ad  utraque  autem  intra  terminos  debitos. 
Praedictiones  fieri  possint  de  Cometis  futuris,  qui  (ut  nostra 
fert  conjectura)  prsenunciari  possunt,  et  de  omni  genere  meteo- 
rorum,  de  diluviis,  siccitatibus,  ardoribus,  conglaciationibus,  terras 
motibus,  irruptionibus  aquarum,  eruptionibus  ionium,  ventis  et 
pluviis  majoribus,  anni  variis  tempestatibus,  pestilentiis,  morbis 
grassantibus,  ubertate  et  caritate  frugum,  bellis,  seditionibus, 
sectiS)  transmigrationibus  populorum,  denique  de  omnibus  re- 
rum  vel  naturalium  vel  civilium  motibus  aut  innovatidnibus 
majoribus.  Ad  magis  autem  specialia,  et  forte  singularia, 
praedictiones  ist83  (licet  minore  certitudine)  deduci  possint,  si 
repertis  primo  hujusmodi  temporum  inclinationibus  generalibus, 
acri  judicio  vel  physico  vel  politico  applicentur  illis  speciebus 
aut  individuis  qua3  hujusmodi  accidentibus  maxime  sint  ob- 
noxia ;  veluti  si  quis  ex  praecognitione  tempestatum  anni,  eas 
reperiet  (exempli  gratia)  magis  oleis  quam  vitibus,  magis 
phthisicis  quam  hepaticis,  magis  incolis  collium  quam  vallium, 
magis  monachis  quam  aulicis  (propter  victus  rationem  diversam) 
propitias  aut  perniciosas ;  aut  si  quis  ex  cognitione  influxus 
quern  cojlestia  habent  super  spiritus  humanos,  reperiat  eum 
talem  esse  ut  magis  populis  quam  regibus,  magis  viris  doctis  et 
curiosis  quam  animosis  et  militaribus,  magis  voluptariis  quam 
negotiosis  aut  politicis,  faveat  aut  adversetur.  Hujusmodi 
autem  innumera  sunt ;  sed  (quemadmodum  diximus)  non  tan- 
tum cognitionem  illam  generalem  quce  sumitur  ex  astris  (quae 
sunt  agentia)  verum  etiam  particularem  subjectorum  (quae  sunt 
passiva)  requirunt.  Neque  Electiones  prorsus  rejiciendae  sunt ; 
sed  parcius  illis  quam  Praedictionibus  fidendum.  Videmus  enim 
in  plantationibus  et  seminationibus  et  insitionibus,  aetatuin  lunae 
observatione,s  non  esse  res  omniuo  frivolas.  Sunt  et  multa  ejus 
generis.  Verum  et  Electiones  istae,  etiam  magis  quam  Praedi- 
ctiones, per  nostras  regulas  cohibenda?  sunt.  Atque  illud  sem- 
per attendendum ;  valere  Electiones  in  illis  tantum  casibus,  ubi 
et  virtus  coelestium  talis  sit  quae  non  subito  transeat,  et  actio 
inferiorum  similiter  talis  quae  non  statim  absolvatur ;  quemad- 
modum fit  in  illis  exemplis  quae  memoravimus.  Nam  nee  incre- 
menta  lunae  subito  transiguntur,  nee  incrementa  plantarum, 


LIBER   TERTIUS.  559 

Punctualitas  vero  temporis  omnino  repudianda.  Inveniuntur 
autem  et  talia  complura  (quod  quis  minus  putet)  in  Electionibus 
circa  civilia.  Quod  si  quis  nos  compellat  eo  nomine,  quod  ex 
quibus  ista  Astrologia  emendata  elici  possit,  et  rursus  ad  quas 
utiliter  adhiberi,  aliquid  monstravimus ;  quis  vero  sit  eliciendi 
modus  neutiquam  docuimus;  ille  minus  aequus  fuerit,  cum 
artem  ipsam  (cujus  debitores  non  sumus)  a  nobis  exigat.  Hoc 
tamen  circa  illud  ipsum  quod  petit  monebimus  ;  quatuor  tantum 
esse  modos,  quibus  ad  hanc  scientiam  via  sternatur.  Primo, 
per  experimenta  futura  ;  dein,  per  experimenta  prceterita ;  rursus, 
per  traditiones ;  ultimo,  per  rationes  physicas.  Atque  quod  ad 
experimenta  futura,  quid  attinet  dicere  ?  cum  ilia  sasculis  com- 
pluribus  ad  eorum  copiam  comparandam  indigeant,  ut  de  iisdem 
cogitationem  suscipere  frustra  fuerit.  Quod  vero  ad  expe- 
rimenta proeterita ;  ea  certe  in  manu  hominum  sunt ;  licet  res  sit 
laboriosa,  et  multi  otii.  Possint  enim  astrologi,  (si  sibi  non 
desint,)  omnes  casus  majores  (veluti  inundationes,  pestilentias, 
pralia,  seditiones,  mortes  regum,  si  placet,  et  similia,)  ex  histo- 
riaj  fide  depromere  ;  et  situm  co3lestium,  non  secundum  thema- 
tum  subtilitatem  sed  juxta  regulas  eas  revolutionum  quse  a  nobis 
adumbrate  sunt,  qualis  fuerit  sub  iisdem  temporibus,  intueri ; 
ut  ubi  manifestos  fuerit  eventuum  consensus  et  conspiratio,  ibi 
pradictionis  norma  probabilis  constituatur.  Quatenus  ad  tradi- 
tiones ;  eas  ita  ventilare  oportet,  ut  qua?  cum  rationibus  physicis 
manifesto  pugnent  e  medio  tollantur ;  quae  vero  cum  iis  bene 
consentiant  etiam  authoritate  sua  valeant.  Quantum  denique 
ad  physicas  rationes ;  illaa  maxime  huic  inquisition!  accommo- 
date sunt,  quae  de  catholicis  material  appetitibus  et  passioni- 
bus,  et  de  motibus  corporum  simplicibus  et  genuinis  inquirunt. 
His  enim  alis  ad  coelestia  ista  materiata  ascenditur  tutissime. 
Atque  de  Astrologia  Sana  hactenus. 

Insania3  autem  Astrologies  (prater  ea  qua3  a  principio  nota- 
vimus  commenta)  alia  quasdam  portio  superest  non  praster- 
mittenda ;  quiB  tamen  ab  Astrologia  secludi  solet,  et  in  Magiam 
quam  vocant  Caelestem  transferri.  Ea  nacta  est  mirum  com- 
mentum  ingenii  liumani,  nimirum  ut  benevolus  aliquis  situs 
astrorum  in  sigillis  aut  signaculis  (puta  metalli,  aut  gemmas 
alicujus  ad  intentionem  proprias)  excipiatur,  qua3  horas  ejus 
foelicitatem  alias  prastervolaturain  detineant,  et  quasi  vola- 
tilem  figant.  Quemadmodum  graviter  ille  conqueritur,  de  tarn 
nobili  apud  antiques  arte  jampridem  amissa ; 


560  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

Annulus  infuso  non  vivit  minis  Olympo, 
Non  magis  ingentes  humili  sub  lumine  Phoebos 
Fert  Gemma,  aut  celso  divulsas  cardine  Lunas.1 

Certe  reliquias  Sanctorum,  earumque  virtutes,  recepit  Ecclesia 
Romana ;  (neque  enim  in  divinis  et  immateriatis  fluxus  tem- 
poris  obest ;)  verum  ut  condantur  reliquiae  coeli,  quo  hora  quae 
recessit  et  tanquam  mortua  est  reviviscat  et  continuetur,  mera 
est  superstitio.  Missa  igitur  haec  faciamus,  nisi  forte  Musae 
aniculae  jam  factae  sint. 

Physicam  Abstractam  in  duas  partes  rectissime  dividi  posse 
statuimus;  doctrinam  de  Schematismis  Materice,  et  doctrinam 
de  Appetitibus  et  Motibus.  Utrosque  cursim  enumerabimus, 
unde  verae  Physical  de  Abstractis  adunibratio  quaedam  deduci 
possit.  Schematism!  Materiae  sunt,  Densum,  Rarum ;  Grave, 
Leve ;  Calidum,  Frigidum  ;  Tangibile,  Pneumaticum ;  Volatile, 
Fixum ;  Determinatum,  Fluidum  ;  Humidum,  Siccum ;  Pingue, 
Crudum  ;  Durum,  Molle ;  Fragile,  Tensile ;  Porosum,  Unitum  ; 
Spirituosum,  Jejunum ;  Simplex,  Compositum ;  Absolutum,  im- 
perfecte  Mistum;  Fibrosum  atque  venosum,  Simplicis  positurcs 
sive  jfiquum  ;  Similare,  Dissimilare ;  Specificatum,  non  Speci- 
jicatum ;  Organicum,  Inorganicum  ;  Animatum,  Inanimatum ; 
neque  ultra  rem  extendimus.  Sensibile  enim  et  Insensibile, 
Rationale  et  Irrationale,  ad  doctrinam  de  Homine  rejicimus. 
Appetituum  vero  et  Motuum  duo  genera  sunt.  Sunt  enim  vel 
Motus  Simplices,  in  quibus  radix  omnium  naturalium  actionum 
continetur,  pro  ratione  tamen  Schema  tismorum  Materiae ;  vel 
Motus  Compositi  sive  producti,  a  quibus  ultimis  recepta  philo- 
sophia  (quae  parum  de  corpore  naturae  stringit)  auspicatur. 
Debent  autem  haberi  hujusmodi  Motus  Compositi  (quales  sunt 
generatio,  corruptio,  et  reliqui)  pro  pensis  quibusdam  aut  Sum- 
mis  Motuum  Simplicium,  potius  quam  pro  motibus  primitivis. 
Motus  Simplices  sunt  Motus  Antitypice,  quern  vulgo  motum  ne 
fiat  penetratio  dimensionum  vocant ;  Motus  Nexus,  quern  motum 
ex  fuga  vacui  appellant ;  Motus  Libertatis,  ne  detur  compressio 

1  I  have  not  been  able  to  discover  whence  these  lines  are  taken.  The  notion  they 
refer  to  gave  rise  to  the  word  "  Talisman,"  which  seems  to  be  a  modification  of  the 
Greek  word  TtAeoyta,  used  like  <rToix«wjua  in  the  sense  of  a  configuration  of  the 
heavenly  bodies.  See  Salmasius  De  Annis  Climactericis,  and  compare  Von  Hammer 
on  Talismans,  in  the  Mines  de  I'  Orient.  For  this  last  reference  I  am  indebted  to  the 
kindness  of  Mr.  Scott,  of  Trinity  College,  Cambridge.  See  also  Heyne,  Opuscula,  vol.  6., 
and  the  work  to  which  he  refers,  namely  the  Speculum  Lapidum  of  Camillus  Leonardus, 
book  3rd.  Some  other  references  will  be  found  in  Le  Roux  de  Lincy  Lime  des 
Legendes.  • 


LIBER  TERTIUS.  561 

aut  extensio  praeternaturalis ;  Motus  in  Sphceram  novam,  sive  ad 
rarefactionem  et  condensationem ;  Motus  Nexus  secundi,  sive  ne 
detur  solutio  continuitatis ;  Motus  Congregationis  Majoris,  sive 
ad  massas  connaturalium  suorum,  qui  vulgo  dicitur  Motus  Na- 
turalis ;  Motus  Congregationis  Minoris,  qui  vulgo  dicitur  Sym- 
pathise et  Antipnthise ;  Motus  Disponens,  sive  nt  partes  bene 
collocentur  in  toto ;  Motus  Assimilationis,  sive  multiplicationis 
naturaa  suse  super  aliud ;  Motus  Excitationis,  ubi  agens  nobi- 
lius  motum  in  alio  lateutem  et  sopitum  excitat ;  Motus  Sigilh 
sive  Impressionis3  operatio  scilicet  absque  communication e  sub- 
stantise ;  Motus  Regius,  sive  cohibitio  reliquorum  motuum  a  motu 
praedominante ;  Motus  absque  termino,  sive  rotatio  spontanea; 
Motus  Trepidationis,  sive  Systoles  et  Diastoles,  corporum  scili- 
cet quse  locantur  inter  commoda  et  incommoda ;  postremo  De- 
cubitus,  sive  Exhorrentia  Motus,  quss  etiam  plurimarum  rerum 
est  causativa.  Hujusmodi  sunt  Motus  Simplices,  qui  ex  pene- 
tralibus  naturas  vere  prodeunt;  quique  complicati,  continuati, 
alternati,  fraenati,  repetiti,  et  multis  modis  aggregati,  Motus 
illos  composites,  sive  Summas  Motuum  qua?  receptas  sunt,  aut 
illis  similes  constituunt.  Summcs  Motuum  sunt  decantati  illi 
motus,  Generalio,  Corruptio  ;  Augmentatio,  Diminutio  ;  Altera- 
tio,  et  Latio  ;  etiam  Mixtio,  Separatio ;  Versio.  Supersunt  tan- 
turn  tanquam  Appendices  Physics,  Mensurce  Motuum;  quid 
possit  Quantum,  sive  Dosis  Natures  ?  Quid  possit  Distantia,  id 
quod  Orbis  Virtutis  sive  Activitatis  *  non  male  vocatur  ?  Quid 
possint  Incita'tio  et  Tarditas  ?  Quid  brevis  aut  longa  Mora  ? 
Quid  Vis  aut  Hebetudo  rei  ?  Quid  Stimulus  Peristaseos  ?  Atque 
hse  sunt  Physicce  verce  de  Abstractis  partes  genuinas.  Etenim  in 
Schematismis  Materiaa,  in  Motibus  Simplicibus/  in  Summis  sive 
Aggregationibus  Motuum,  et  in  Mensuris  Motuum,  Physica  de 
Abstractis  absolvitur.  Nam  Motum  voluntarium  in  animalibus  ; 
Motum  qui  fit  in  actionibus  sensuum ;  Motum  phantasies,  appe- 
titus,  et  voluntatis ;  Motum  mentis,  decreti,  et  intellectualium  ;  ad 
proprias  doctrinas  amandamus.  Illud  tamen  iterate  monemus, 
universa  base  quaa  diximus  in  Physica  non  ulterius  tractari, 
quam  ut  inquirantur  Materia  et  Efficiens  ipsorum :  retractan- 
tur  enim  in  Metaphysica,  quoad  Formas  et  Fines. 

Physicse  subjungemus  Appendices  insignes  duas,  quae   non 
tarn  ad  materiam  quam  ad  modum  inquisitionis  spectant ; 

1  The  allusion  is  to  Gilbert.     See  note  at  p.  526. 
VOL.  I.  O  O 


562  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

blcmata  Naturalia,  et  Placita  Antiquorum  Philosophorum.  Prior 
Natures  multiplicis,  sive  Sparsce,  appendix  est ;  secunda  Na- 
tures unitce,  sive  Summarum.  Utraque  ad  solertem  Dubita- 
tionem  pertinet,  quae  scientia?  pars  est  non  contcmnenda.  Nam 
Problemata  particulares  dubitationes  complectuntur ;  Placita 
generates  i  circa  Principia  et  Fabricam.  Problematum  exem- 
plum  nobile  est  in  libris  Aristotelis :  quod  genus  operis  meruit 
certe,  non  solum  ut  posterorum  laudibus  celebraretur,  verum 
etiam  ut  eorum  laboribus  continuaretur ;  cum  Dubitationes 
indies  oriantur  novae.  Attamen  in  hac  re  adhibenda  est  cautio, 
magni  utique  momenti.  Dubiorum  commemoratio  et  propo- 
sitio  duplicem  in  se  habet  fructum :  unum,  quod  Philosophiam 
muniat  contra  errores ;  quando  id  quod  non  plane  liquet  non 
judicatur  aut  asseritur  (ne  error  errorem  gigneret),  sed  sus- 
penditur  de  eo  judicium,  et  non  fit  positivum ;  alterum,  quod 
Dubitationes,  in  codicillos  relatae,  totidem  spongias  sunt,.  quae 
incrementa  scientiae  perpetuo  ad  se  sugant  et  alliciant ;  unde  fit 
ut  ilia  quaa,  nisi  praecessissent  Dubitationes,  leviter  et  sicco  pede 
transmissa  fuissent,  Dubitationum  admonitu  attente  et  studiose 
observentur.  Verum  ha3  duas  utilitates  vix  unum  compensant 
incommodum  quod,  nisi  sedulo  prohibeatur,  se  ingeret ;  nimi- 
rum  quod  Dubitatio,  si  semel  admittatur  tanquam  justa  et  fiat 
quasi  authentica,  statim  defensores  in  utramque  partem  suscita- 
bit,  qui  etiam  posteris  eandem  licentiam  dubitandi  transrnit- 
tant ;  adeo  ut  homines  ingenia  sua  intendant  et  applicent  ad 
hoc,  ut  alatur  potius  Dubitatio  quam  terminetur  'aut  solvatur. 
Cujus  quidem  rei  exempla  et  in  jurisperitis  et  in  academicis 
ubique  occurrunt,  quibus  moris  est  ut  Dubitationem  semel  ad- 
missam  perpetuam  esse  velint,  nee  minus  dubitandi  quam  asse- 
rendi  auctoramenta  amplectantur :  cum  tamen  ille  demum  sit 
ingenii  usus  legitimus,  qui  ex  dubiis  certa  faciat,  non  qui  certa 
in  dubium  vocet.  Quare  Kalendarium  Dubitationum,  sive  Pro- 
blematum in  natura,  et  desiderari  assero  et  suscipi  probo ;  modo 
curae  sit,  ut  aucta  scientia  indies  (quod  fiet  proculdubio,  si  nos 
audiant  homines)  qua?  clare  discussa?  sint  Dubitationes  ex  Albo 
deleantur.  Huic  Kalendario  aliud  addi  cuperem,  non  minus 
utile  :  cum  enim  in  omni  inquisitione  inveniantur  hasc  tria ;  per- 
spicue  Vera}  Dubia,  perspicue  Falsa ;  utilissimum  foret  Kalen- 
dario Dubiorum  Kalendarium  Falsitatum  et  errorum  popularium, 
vel  in  historia  naturali  vel  in  dogmatibus  grassantium,  adjun- 
gere ;  ne  illae  amplius  scientiis  molest®  sint. 


LIBER   TERTIUS.  563 

Quod  ad  Placita  Antiquorum  Philosophorum,  qualia  fuerunt 
Pythagoras,  Philolai,  Xenophanis,  Anaxagora?,  Parmenidis, 
Leucippi,  Democriti,  aliorum,  (quae  homines  contemptim  per- 
currere  solent,)  BOH  abs  re  fuerit  paulo  modestius  in  ea  oculos 
conjicere.  Etsi  enim  Aristoteles,  more  Ottomanorum,  regnare 
se  haud  tuto  posse  putaret,  nisi  fratres  suos  omnes  contruci- 
dasset * ;  tamen  iis,  qui  non  regnum  aut  magisterium  sed  veri- 
tatis  inquisitionem  atque  illustrationem  sibi  proponunt,  non 
potest  non  videri  res  utilis  diversas  diversorum  circa  rerum 
naturas  opiniones  sub  uno  aspectu  intueri.  Neque  tamen 
subest  spes,  quod  veritas  aliqua  purior  ex  illis  aut  similibus 
theoriis  speranda  ullo  modo  sit.  Quemadmodum  enim  eadem 
phenomena,  iidem  calculi,  et  Ptolemaei  principiis  astronomi- 
cis  et  Copernici  competunt;  ita  experientia  ista  vulgaris  qua 
utimur,  atque  obvia  rerum  facies,  pluribus  diversis  theoriis  se 
applicare  potest ;  ubi  ad  rectam  veritatis  indagationem  longe 
alia  severitate  opus  fuerit.  Eleganter  enim  Aristoteles;  /«- 
f antes  primo  balbutientes  quasvis  mulieres  appellare  matres  ;  post 
autem  propriam  matrem  discernere 2 ;  sic  certe  puerilis  expe- 
rientia omnem  Philosophiam  appellabit  matrem ;  adulta  vero 
matrem  veram  internoscet.  Interea  juvabit  Philosophias  dis- 
crepantes,  veluti  diversas  Naturae  glossas  (quarum  una  fortasse 
uno  loco,  alia  alio  est  emendatior),  perlegere.  Optarim  igitur 
ex  Vitis  Antiquorum  Philosophorum,  ex  fascicule  Plutarchi  de 
Placitis  eorum,  ex  citationibus  Platonis,  ex  confutationibus 
Aristotelis,  ex  sparsa  mentione  qua?  habetur  in  aliis  libris,  tarn 
ecclesiasticis  quam  ethnicis,  (Lactantio,  Philone,  Philostrato, 
et  reliquis,)  opus  confici  cum  diligentia  et  judicio  de  Antiquis 
Philosophiis.  Tale  enim  opus  nondum  extare  video.  Atta- 

1  Bacon,  it  is  probable,  alludes  particularly  to  a  memorable  and  then  recent  instance 
of  this  practice.     Mahomet  III.,  ou  becoming  Sultan  in  1595,  put  to  death  nineteen  of 
his  brothers  and  ten  or  twelve  women  supposed  to  be  with  child  by  his  father.     Pope, 
perhaps  unconsciously,  has  imitated  Bacon.      In  the  character  of  Addison,  he  speaks  of 
him  as  one  who  could 

"  Bear,  like  the  Turk,  no  brother  near  the  throne." 

It  is  worthy  of  remark  that  the  practice  in  question  was  established  as  a  fundamental 
law  of  the  state  by  Mahomet  the  Second.  I  quote  his  words  from  the  French  edition 
of  Von  Hammer's  History  of  the  Ottoman  Empire.  "La  plupart  des  legistes  ont 
declare  que  ces  de  mes  illustres  fils  ou  petits-fils  qui  monteront  au  trone  pourront  faire 
executer  leurs  freres  afin  d'assurer  le  repos  du  monde — ils  devront  agir  en  conse- 
quence."— L'Histoire  de  I' Empire  Ottoman,  iii.  p.  302. 

A  little  further  on  Von  Hammer  remarks  that  "  la  legalite"  du  meurtre  est  consacre"e 
non  seulement  pour  les  freres  du  Sultan  mes  encore  pour  ses  neveux  et  ses  petits- 
fils." 

2  Physic,  i.e.  1. 

oo  2 


564  DE   AUGMENTIS   SC1ENTIARUM 

men  hie  moneo,  ut  hoc  fiat  distincte,  ita  ut  singulae  Philosophise 
seorsum  componantur  et  continuentur ;  non  per  titulos  et 
fascicules  (quod  Plutarchus  fecit)  excipiantur.  Quaevis  enim 
Philosophia  integra  seipsam  sustentat,  atque  dogmata  ejus  sibi 
mutuo  et  lumen  et  robur  adjiciunt;  quod  si  distrahantur,  pere- 
grinum  quiddam  et  durum  sonant.  Certe  quando  apud  Taci- 
turn lego  facta  Neronis  aut  Claudii,  circumstantiis  temporum, 
personarum,  et  occasionum  vestita,  nil  video  quod  a  proba- 
bilitate  prorsus  abhorreat;  cum  vero  eadem  lego  in  Suetonio 
Tranquillo,  per  capita  et  communes  locos,  minimeque  in  serie 
temporis  repraesentata,  portenta  quaedam  videntur  et  plane 
incredibilia,  Neque  absimilis  est  ratio  Philosophise,  quando 
proponitur  integra,  et  quando  in  frusta  concisa  et  dissecta. 
Neque  vero  ex  hoc  Placitorum  Philosophies  Kalendario  nuperas 
theorias  et  dogmata  exclude ;  sicut  illam  Theophrasti  Paracelsi, 
eloquenter  in  corpus  quoddam  et  harmoniam  philosophise  re- 
dactam  a  Severino  Dano  l ;  aut  Telesii  Consentini,  qui  Parme- 
nidis  philosophiam  instaurans  arma  Peripateticorum  in  illos 
ipsos  vertit ;  aut  Patricii  Veneti,  qui  Platonicorum  fumos  sub- 
limavit;  aut  Gilbert!  popularis  nostri,  qui  Philolai  dogmata 
reposuit ;  aut  alterius  cujuscunque,  si  modo  dignus  sit.  Horum 
vero  (quoniam  volumina  integra  extant)  summae  tantum  inde 
conficiendae,  et  cum  caeteris  conjungendae.  Atque  de  Physica 
cum  Appendicibus  ha?c  dicta  sint. 

Quantum  ad  Metaphysicam,  assignavimus  jam  ei  inquisi- 
tionem  Causarum  Formalium  et  Finalium;  quae  assignatio, 
quatenus  ad  Formas,  incassum  facta  videatur.  Invaluit  siqui- 
dem  opinio  atque  inveteravit  Rerum  Formas  essentiales,  seu 
veras  differ  entias,  nulla  humana  inveniri  diligentia  posse.  Quae 
opinio  interim  nobis  elargitur  atque  concedit,  inventionem  For- 

1  Severinus  was  a  Danish  physician.  He  died  in  the  year  1602,  leaving  several 
works  on  medical  and  philosophical  subjects,  in  which  he  followed  the  opinions  of 
Paracelsus.  I  am  only  acquainted  with  his  Idea  Mediciiice  Philosophies,  which  there 
is  reason  to  think  Bacon  had  read.  His  writings  are  in  point  of  style  much  superior 
to  those  of  Paracelsus,  who  was  however  unquestionably  a  man  of  far  more  original 
genius. 

Telesius's  principal  work  is  his  De  Rerum  Naturd  [the  first  two  books  of  which 
were  published  in  1565,  and  the  whole  in  1586].  Bacon  derived  more  ideas  from  him 
than  from  any  other  of  the  "  novelists,"  as  he  has  somewhere  called  the  philosophical 
innovators,  and  has  written  a  separate  treatise  on  three  systems  of  philosophy,  of  which 
his  is  one.  See  the  third  volume  of  this  edition. 

Patricius  attempted  to  amalgamate  the  Platonic  and  Aristotelian  philosophies.  His 
principal  work  entitled  \r,va  de  Universis  Philosophia  was  published  in  1591.  It 
is  not  of  much  interest,  but  I  shall  have  occasion  to  refer  to  it  in  connexion  with 
Bacon's  De  fluxit  et  refiuxn  man's. 


LIBER   TERTIUS.  565 

marum  ex  omnibus  scientiae  partibus  dignissimam  esse  quee 
investigetur,  si  modo  fieri  possit  ut  reperiantur.  Ad  inven- 
tionis  possibilitatem  vero  quod  attinet,  sunt  certe  ignavi  re- 
gionum  exploratores,  qui  ubi  nil  nisi  coelum  et  pontum  vident, 
terras  ultra  esse  prorsus  negant.  At  manifestum  est,  Platonem, 
viruin  sublimis  ingenii  (quique  veluti  ex  rupe  excelsa  omnia 
circumspiciebat1),  in  sua  de  Ideis  doctrina  Formas  esse  verum 
scientia  objectum  vidisse ;  utcunque  sententiae  hujus  verissimae 
fructum  amiserit,  Formas  penitus  a  Materia  abstractas,  non  in 
Materia  determinatas,  coiitemplando  et  prensando;  unde  factum 
est,  ut  ad  speculationes  theologicas  diverteret,  quod  omnem 
naturalem  suam  philosophiam  infecit  et  polluit.  Quod  si 
diligenter,  serio,  et  sincere  ad  actionem  et  usum  oculos  con- 
vertamus,  non  difficile  erit  disquirere  et  notitiain  assequi  quae 
sint  illae  Formae,  quarum  cognitio  res  humanas  miris  modis 
locupletare  et  beare  possit.  Substantiarum  enim  Formae  (uno 
Homine  excepto2,  de  quo  Scriptura,  Formavit  hominem  de  limo 
terra,  et  spiravit  in  faciem  ejus  spiraculum  vitas  3,  non  ut  de 
caeteris  speciebus,  Producant  aqua,  producat  terra*"),  species 
inquam  creaturarum,  (prout  nunc  per  compositionem  et  trans- 
plantationem  inveniuntur  multiplicatas,)  ita  perplexae  sunt  et 
complicate  ut  aut  omnino  de  iis  inquirere  frustra  sit,  aut  inqui- 
sitio  earum,  qualis  esse  potest,  seponi  ad  tempus,  et  postquam 
Formae  simplicioris  naturae  rite  exploratae  sint  et  inventae,  turn 
demum  institui  debeat.  Quemadmodum  enim  nee  facile  esset, 
nee  ullo  modo  utile,  Formam  soni  investigare  ejus  qui  verbum 
aliquod  constituat;  cum  verba  compositione  et  transpositione 
literarum  sint  infinita ;  at  soni  qui  literam  aliquam  simplicem 
exprimat  Formam  inquirere  (quali  scilicet  collisione,  quali 
instrumentorum  vocis  applicatione,  constituatur)  comprehen- 
sibile  est,  imo  facile ;  (quae  tamen  Formae  literarum  cognitae  ad 
Formas  verborum  illico  nos  deducent5:)  eadem  prorsus  ratione 


1  Compare  the  phrase  used  by  S.  Augustine  in  speaking  of  the  Platonists  :  "de  sil- 
vestri  cacumine  videre  patriam  pacis,  et  iter  ad  earn  non  invenire." — Confess,  vii.  21. 

2  Those  who  deny  the  cognoscibility  of  Forms   admit  of  one  exception,  it  being  a 
received  article  of  faith,  to  deny  which  is  by  the  Clementine  constitutions  declared  a 
heresy,  that  the  rational  soul  is  the  substantial  form  of  man ;  and  it  is  to  be  observed 
that  Bacon  guards  himself  against  being    supposed  to  overlook  this  exception,  in 
admitting  that  substantial  forms  are  so  "  perplexed  and  complicated  "  as  to  be,  for  the 
present  at  least,  hopeless  subjects  of  inquiry. 

a  Gen.  ii.  7.  *  Gen.  i.  20.  24. 

5  There  can  be,  I  think,  no  doubt  that  the  passage  in  the  Philebus  (p.  17.  et  infra  of 
Stephens)  in  which  Plato  speaks  of  the  analysis  of  sounds  into  their  constituent 

oo  a 


566  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

Formam  inquirendo  leonis,  quercus,  auri,  imo  etiam  aqua  aut 
aeris,  operara  quis  luserit:  Formam  vero  inquirere  Densi,  Rari; 
Calidi,  Frigidi ;  Grams,  Levis  ;  Tangibilis,  Pneumatici  ;  Vola- 
tilis,  Fixi;  et  similium  tarn  Schematismorum  quam  Motuum, 
quos  in  Physica  tractanda  magna  ex  parte  enumeravimus  (et 
Formas  Prima  Classis  appellare  consuevimus  J),  quique  (veluti 
literse  alphabet!)  numero  baud  ita  multi  sunt,  et  tamen 
Essentias  et  Formas  omnium  substantiarum  conficiunt  et 
sustinent2;  hoc  est,  inquam,  illud  ipsum  quod  conamur; 
quodque  earn  partem  Metaphysicae  de  qua  nunc  inquirimus 
constituit  et  diffinit.  Neque  hsec  officiunt,  quominus  Physica 
easdem  naturas  consideret  quoque  (ut  dictum  est),  sed  tantum 
quoad  causas  Jluxas.  Exempli  gratia,  si  de  causa  inquiratur 
Albedinis  in  nive  vel  spuma;  recte  redditur,  quod  sit  subtilis 
intermixtio  aeris  cum  aqua.  Haec  autem,  longe  abest,  ut 
sit  Forma  Albedinis,  cum  aer  etiam  pulveri  vitri  aut  crystalli 
intermixtus  albedinem  similiter  procreet,  non  minus  quam  si 
admisceatur  aquae;  verum  Causa  Efficiens  ilia  tantum  est, 
quas  nihil  aliud  quam  vehiculum  est  Forma?.3  At  in  Meta- 
physica  si  fiat  inquisitio,  hujusmodi  quidpiam  reperies ;  corpora 
duo  diaphana  iutermixta,  portionibus  eorum  opticis  simplici 
ordine  eive  aequaliter  collocatis,  constituere  Albedinem.  Hanc 
Metaphysicae  partem  desiderari  reperio.  Nee  mirum ;  quia  illo 
inquirendi  modo  qui  hue  usque  in  usum  venit,  nunquam  in 
saeculum  comparebunt  Rerum  Formes.  Radix  autem  mali 
hujus,  ut  et  omnium,  ea  est ;  quod  homines  et  propere  nimis,  et 
nimis  longe,  ab  experientia  et  rebus  particularibus  cogitationes 
suas  diveliere  et  abstrahere  consueverunt,  et  suis  meditatio- 
nibus  et  argumentationibus  se  totos  dedere. 


elements,  and  which  is  a  "  locus  classicus"  with  reference  to  his  method  of  induction, 
is  here  alluded  to.     See  the  General  Preface,  p.  26. 

1  So  in  the  original.     The  sense  seems  to  require  (e<  quorum  formas  Formas  Primae 
Classis  appellare  consuevimus).     See  infra  p.  568. — J.  S. 

2  It  clearly  appears  from  this  passage  that  Bacon's  doctrine  was  that  the  forms  of 
all  substances  might  be  determined  by  combining  the  results  of  a  limited  number  ot 
investigations  of  the  forms  of  schematisms  and  motions,  or  as  he  elsewhere  calls  them 
of  simple  natures.     (See  Novum    Orgamim,  ii.  5.)     For  the   phrase    "  Formae  primae 
classis,"  see  infra  p.  668.      The  difficulty  of  effecting  this  combination  might  be  in- 
superable ;  he  did  not  profess  to  be  able  to  decide  a  priori  that  it  was  not  so ;  but  at 
any  rate  it  would  be  only  a  synthetical  difficulty  and  would  not  present  itself  until  his 
analysis  of  nature  was  completed  and  the  forms  of  her  constituent  elements  determined. 
Of  the  possibility  of  attaining  these  two  ends — namely   (1.)  an  analysis  of  nature 
resulting  in  the  formation  of  a  complete  list  of  "  naturae  simplices,"  and  (2.)  the 
determination  of  their  forms  —  he  seems  never  to  have  doubted. 

3  See  Nov.  Org.  p.  270. 


LIBER   TERTIUS.  50 7 

Usus  autem  hujus  partis  Metaphysics,  quam  Desideratis 
annumero,  duas  ob  causas  vel  maxime  excellit.  Prima  est, 
quod  scientiarum  omnium  officium  sit  et  propria  virtus,  ut 
experientiae  ambages  et  itinera  longa  (quantum  veritatis  ratio 
permittit)  abbrevient ;  ac  proinde  remedium  veteri  querimonias 
afferant,  de  Vita  brevi  et  Arte  longa.1  Illud  vero  optime 
prasstatur,  Axiomata  scientiarum  in  magis  generalia,  et  quse 
omni  materiae  rerum  individuarum  competant,  colligendo  et 
uniendo.  Sunt  enim  Scientise  instar  pyramidum,  quibus  Hi- 
storia  et  Experientia  tanquam  basis  unica  substernuntur ;  ac 
proinde  basis  Naturalis  Philosophiae  est  Historia  Naturalis. 
Tabulatum  primum  a  basi  est  Physica;  vertici  proximuni 
Metaphysica ;  ad  conum  quod  attinet  et  punctum  verticale 
(opus  quod  operatur  Deus  a  principio  usque  ad  finem 2  ;  sum- 
mariam  nempe  naturae  legem),  haesitamus  merito,  an  humana 
possit  ad  illud  inquisitio  pertingere.  Caeterum  haec  tria  verae 
sunt  Scientiarum  contabulationes,  suntque  apud  homines 
propria  scientia  inflates  et  theomachos  tanquam  tres  moles 
giganteae : 

Ter  sunt  conati  imponere  Pelio  Ossam, 

Scilicet  atque  Ossae  frondosura  involvere  Olympum : 3 

apud  eos  vero  qui  seipsos  exinanientes  omnia  ad  Dei  gloriam 
referunt,  tanquam  trina  ilia  acclamatio,  Sancte,  Sancte,  Sancte. 
Sanctus  enim  Deus  in  multitudine  operum  suorum,  sanctus  in 
ordine  eorum,  sanctus  in  unione.  Quare  speculatio  ilia  Par- 
nienidis  et  Platonis,  (quamvis  in  illis  nuda  fuerit  speculatio,) 
excelluit  tamen;  Omnia  per  scalam  quandam  ad  unitatem 
ascendere.4  Atque  ilia  demum  scientia  caeteris  est  praestantior, 

1  "  Vita  brevis,  ars  vero  longa,  occasio  autem  prseceps,  experimentum  periculosum, 
judicium  difficile." — Hippocrates,  Aph.  i.  1.     I  quote  from  Leonicenus's  version. 

2  Eccles.  iii.  11.  *  Virg.  Georg.  i.  281. 

4  No  such  doctrine  as  this  is  to  be  found  in  the  remains  which  have  come  down  to 
us  of  the  writings  of  Parmenides,  and  it  is  in  effect  inconsistent  with  what  we  know  of 
his  opinions.  His  fundamental  dictum  appears  to  have  been  that  that  which  is,  is 
one  ;  incapable  of  change  or  motion.  That  visible  things  are  in  any  sense  parts  or 
elements  or  attributes  of  the  one  immutable  substance  is,  as  far  as  we  can  judge,  a 
later  doctrine.  To  the  question,  what  then  are  the  phenomena  of  the  visible  universe, 
Parmenides  gives  no  answer ;  unless  we  account  as  an  answer  what  he  says  of  their 
delusive  and  non-existent  character.  Even  Plato  was  far  from  teaching  the  doctrine  of 
an  ascent  to  unity  in  the  sense  in  which  Bacon  probably  employed  the  terms.  He 
no  doubt  adopted  in  his  own  sense  the  dictum  of  the  Eleatae,  tv  rk  vdma;  but  with 
him  as  with  them  mere  phenomena  have  no  true  existence.  In  later  writers  however 
Bacon  may  easily  have  found  expressions  derived  from  the  authority  of  Plato  and  Par- 
menides, and  more  consonant  with  his  own  views  of  the  nature  of  the  universe.  But 
so  far  as  they  themselves  were  concerned,  it  may  I  think  be  safely  stated  that 
though  the  latter  affirmed  the  et>6ri,s  of  that  which  exists,  no  doctrine  of  eVaxris  entered 
into  his  teaching ;  and  that  that  which  presents  itself  in  the  system  of  the  former  was 

o  o  4 


568  DE    AUGMENT1S   SCIENTIARUM 

qujB  humanum  intellectum  minimum  multiplicitate  onerat ; 
quam  liquet  esse  Metaphysicam  *,  quippe  quae  contemplatur 
pracipue  simplices  illas  rerum  Formas  (quas  superius  Formas 
Primes  Classis  nominavimus 2) ;  quandoquidem,  licet  immero 
paucre,  tamen  coinmensurationibus  et  coordinationibus  suis 
omnem  varietatem  constituunt.  Secunda  res,  quae  hanc  Meta- 
physics partem  de  Formis  nobilitat,  haec  nimirum  est ;  quod 
potestatem  humanam  emancipet  maxime  et  liberet,  eamque  in 
amplissimum  et  apertissimum  operand!  campum  educat.  Nam 
Physica  per  angustos  et  impeditos  calles  humanam  operam 
dirigit,  naturae  ordinariae  flexuosos  tramites  imitata;  sed  latct 
undique  sunt  sapientibus  vies;  Sapientise  nimirum  (quae  a 
veteribus  rerum  divinarum  et  humanarum  scientia3  diffinie- 
batur)  mediorum  copia  et  varietas  semper  suppetit.  Causae 
enim  Physicae  novis  inventis,  in  simili  materia,  lucem  et  ansam 
praebent.  At  qui  Fonnam  aliquam  novit,  novit  etiam  ultimam 
possibilitatem  superinducendi  naturam  illam  in  omnigenam  mate- 
riam,  eoque  minus  inter  operandum  restringitur  et  alligatur 
vel  ad  Materice  Basim,  vel  ad  Conditionem  Efficientis.  Quod 
genus  sciential  eleganter  describit  etiam  Salomon,  etsi  sensu 
magis  divino;  Non  arctabuntur  gressus  tui,  et  currens  non 
habebis  offendiculum.4  Intelligit  scilicet  Sapientiae  vias  nee 
angustiis  nee  obicibus  obnoxias  esse. 

Metaphysicae  pars   secunda  est  Finalium  Causarum  inqui- 

essentially  different  from  Bacon's  ascent  to  unity.  The  opinions  of  Parmenides  would 
be  more  accurately  indicated  by  the  formula  If  fb  ov  than  by  %v  TO,  vavrtt,  or  if  the 
latter  be  employed,  it  should  be  understood  to  suggest  the  ellipsis  of  Ka\av/j.eva,  —  a 
remark  apparently  confirmed  by  Plato's  expressions  in  the  Sophist,  p.  242,  "Denique 
ut  uno  verbo  complectar,  Parmenides  statuit  simplex  ens,  sive  TO  oirAws  6v,  Platonici 
ens  perfectum,  sive  rb  irai/Te\(as  iv,  h.  e.  tale  in  quo  sit  una  r&v  ov-rtav  irdi/ruv  com- 
plexio,"  —  is  Karsten's  statement  of  the  contrast  between  the  doctrine  of  Parmenides 
himself,  and  that  to  support  which  he  was  cited  as  an  authority.  Karsten's  Parmenides, 
p.  210. 

1  This  passage  resembles  one  in  the  Metaphysics,  i.  2. ;  but  I  am  not  sure  that  the 
resemblance  is  more  than  accidental.      Bacon,  so  far  as  I  have  observed,  though  he 
quotes  Aristotle  frequently,  never  refers  to  any  passage  in  the  Metaphysics. 

2  It  is  evident  from  this  that  the  simple  natures  (the  schematisms  and  motions)  are 
not  the  "  Formae  primse  classis ;"  although  the   literal  interpretation  of  the  passage 
referred  to  in  the  text  would  make  it  appear  that  they  are  so.     For  the  simple  natures 
are  the  proper  objects  of  Physica  Abstracta,  and  consequently  are  not  identical  with 
the  Forma;  primae  Classis,  which  are  the  subject  of  Metaphj  sica. 

The  "  Formae  primae  Classis"  are  the  forms  of  simple  natures,  and  in  the  former  passage 
(v.  supra  p.  566.)  the  clause  between  parentheses  involves  an  anacoluthon,  and  refers 
not  to  that  which  immediately  precedes  it,  but  to  the  word  "  formam  "  at  the  beginning 
of  the  sentence.  The  construction  would  be  regular  if  in  this  clause  we  were  to  re- 
place the  word  "et"by"has  autem"  [or  by  " et  quorum  formas. "  The  "simple 
natures"  are  the  same  in  both  passages ;  but  Physica  deals  only  with  the  material  and 
efficient  causes  of  them;  Metaphysica  with  the  formal  and  final  causes. —  J  S.] 

'  See  Cicero,  Tusc.  Quaest.  iv.  26.  *  Proverbs,  iv.  12. 


LIBER   TERTIUS.  569 

sitio,  quam  non  ut  prcetermissam  sed  ut  male  collocatam 
notamus.  Solent  enim  inquiri  inter  Physica,  non  inter 
Metaphysica.  Quanquam  si  ordinis  hoc  solum  vitium  esset, 
non  mihi  fuerit  tanti.  Ordo  enim  ad  illustrationem  pertinet, 
neque  est  ex  substantia  scientiarum.  "At  haec  ordinis  inversio 
defectum  insignem  peperit,  et  maximam  philosophise  induxit 
calamitatem.  Tractatio  enim  Causarum  Finalium  in  Phy- 
sicis  inquisitionem  Causarum  Physicarum  expulit  et  dejecit; 
effecitque  ut  homines  in  istiusmodi  speciosis  et  umbratilibus 
causis  acquiescerent,  nee  inquisitionem  causarum  realium  et 
vere  Physicarum  strenue  urgerent ;  ingenti  scientiarum  detri- 
mento.  Etenim  reperio  hoc  factum  esse,  non  solum  a  Platone, 
qui  in  hoc  littore  semper  anchoram  figit;  verum  etiam  ab 
Aristotele,  Galeno  *,  et  aliis,  qui  saepissime  etiam  ad  ilia  vada 
impingunt.  Etenim  qui  causas  adduxerit  hujusmodi,  palpebras 
cum  pilis  pro  sepi  et  vallo  esse  ad  munimentum  oculorum ;  aut 
corii  in  animalibus  firmitudinem  esse  ad  propellendos  calores  et 
frigora ;  aut  ossa  pro  columnis  et  tralibus  a  natura  induci  quibus 
fabrica  corporis  innitatur  ;  aut  folia  arborum  emitti  quo  fructus 
minus  patiantur  a  sole  et  vento :  aut  nubes  in  sublimi  fieri  ut 
terram  imbribus  irrigent ;  aut  terram  densari  et  solidari  ut  statio 
et  mansio  sit  animalium ;  et  alia  similia ;  is  in  Metaphysicis 
non  male  ista  allegarit,  in  Physicis  autem  nequaquam.  Imo, 
quod  cospimus  dicere,  hujusmodi  sermonum  discursus  (instar 
Remorarum,  uti  fingunt,  navibus  adhserentium)  Scientiarum 
quasi  velificationem  et  progressum  retardarunt,  ne  cursum 
suum  tenerent  et  ulterius  progrederentur ;  et  jampridem 
effecerunt  ut  Physicarum  Causarum  inquisitio  neglecta  defi- 
ceret  ac  silentio  praeteriretur.  Quapropter  Philosophia  Natu- 
ralis  Democriti  et  aliorum,  qui  Deum  et  Mentem  a  fabrica 
rerum  amoverunt,  et  structuram  universi  infinitis  natura?  pra> 
lusionibus  et  tentamentis 2  (quas  uno  nomine  Fatum  aut  For- 
tunam  vocabant)  attribuerunt,  et  rerum  particularium  causas 
Material  necessitati  sine  intermixtione  Causarum  Finalium 
assignarunt,  nobis  videtur  (quantum  ex  fragmentis  et  reliquiis 


1  See  especially  Galen's  De  usu  Partium,  which  is  in  effect  a  treatise  on  the  doctrine 
of  final  causes  as  exemplified  in  animal  physiology.  He  calls  the  last  book,  which  in- 
troduces the  general  considerations  to  which  the  subject  leads,  the  Epode  of  the  whole 
work ;  explaining  that  he  does  so,  because  the  Epode  is  sung  while  the  chorus  stands 
at  the  altar  of  the  deity. 

8  See  in  illustration  of  this  phrase,  Lucretius,  v.  835.  et  seq.,  and  infra  note  2. 
at  p.  682. 


570  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

philosophise  eorum  conjicere  licet)  quatenus  ad  Causas  Phy- 
sicas,  multo  solidior  fuisse  et  altius  in  naturara  penetrasse  quam 
ilia  Aristotelis  et  Platonis ;  hanc  unicam  ob  causam,  quod  illi 
in  Causis  Finalibus  nunquam  operam  triverunt ;  hi  autem  eas 
perpetuo  inculcarunt.  Atque  magis  in  hac  parte  accusandus 
Aristoteles  quam  Plato,  quandoquidem  fontem  Causarum 
Finalium,  Deum  scilicet,  omiserit,  et  Naturam  pro  Deo  substi- 
tuerit ;  causasque  ipsas  Finales  potius  ut  logicse  amator,  quam 
theologian,  amplexus  sit.  Neque  hsec  eo  dicimus  quod  Causa? 
ilia?  Finales  vera?  non  sint,  et  inquisitione  admodum  digna?,  in 
speculationibus  Metaphysica? ;  sed  quia,  dum  in  Physicarum 
Causarum  possessiones  excurrunt  et  irruunt,  misere  earn  pro- 
vinciam  depopulantur  et  vastant.  Alioquin,  si  modo  intra 
terminos  suos  coerceantur,  magnopere  hallucinantur  quicunque 
eas  Physicis  Causis  adversari  aut  repugnare  putent.  Nam 
causa  reddita,  quod  palpebrarum  pili  oculos  muniant,  nequicquam 
sane  repugnat  alteri  illi,  quod  pilositas  soleat  contingere  humidi- 
tatum  orificiis : 

Muscosi  fontes,  &C.1 

Neque  causa  reddita,  quod  coriorum  in  animalibus  firmitudo 
pertinet  ad  cceli  injurias  propulsandas,  adversatur  illi  alteri, 
quod  ilia  firmitudo  Jit  ob  contractionem  pororum  in  extimis  corpo- 
rum  per  frigus  et  deprcedationem  aeris  ;  et  sic  de  reliquis  :  con- 
spirantibus  optime  utrisque  causis,  nisi  quod  altera  intentionem, 
altera  simplicem  consecutionem  denotet.  Neque  vero  ista  res 
in  dubium  vocat  Providentiam  Divinam,  aut  ei  quicquam  dero- 
gat,  sed  potius  eandem  miris  modis  confirmat  et  evehit.  Nam 
sicut  in  rebus  civilibus  prudentia  politica  fuerit  multo  altior  et 
mirabilior,  si  quis  opera  aliorum  ad  suos  fines  et  desideria  abuti 
possit,  quibus  tamen  nihil  consilii  sui  impertit,  (ut  interim  ea 
agant  qua?  ipse  velit,  neutiquam  vero  se  hoc  facere  intelligant,) 
quam  si  consilia  sua  cum  adniinistris  voluntatis  sua?  communi- 
caret ;  sic  Dei  sapientia  effulget  mirabilius  cum  Natura  aliud 
agit,  Providentia  aliud  elicit,  quam  si  singulis  schematibus  et 
motibus  naturalibus  Providentia?  characteres  essent  impressi. 
Scilicet  Aristoteli,  postquam  naturam  Finalibus  Causis  im- 
pregnasset,  Naturamque  nihil  frustra  facere,  suique  voti  semper 
esse  compotem*  (sz  impedimenta  abessent),  et  hujusmodi  multa  eo 

1  Virff.  Eel.  vii.  45. 

'•*  See  Arist.  De  Part.  Anim.  L  13  ;  Polit  i.  5  ;  and  many  other  passnges. 


LIBER  TERT1US.  571 

spectantia  posuisset,  amplius  Deo  non  fuit  opus.  At  Demo- 
critus  et  Epicurus,  cum  atomos  suos  praedicabant,  eousque  a 
subtilioribus  nonnullis  tolerabantur ;  verum  cum  ex  eorum 
fortuito  concursu  fabricam  ipsam  rerum  absque  Mente  coiiluisse 
assererent,  ab  omnibus  risu  excepti  sunt.  Adeo  ut  tantum  absit 
ut  Causse  Physicae  homines  a  Deo  et  Providentia  abducant,  ut 
contra  potius  philosophi  illi  qui  in  iisdem  eruendis  occupati 
fuerunt,  nullum  exitum  rei  reperiant  nisi  postremo  ad  Deum  et 
Providentiam  confugiant.1  Atque  hsec  de  Metaphysica  dicta 
sint,  cujus  partem  de  Causis  Finalibus  in  libris  et  Physicis  et 
Metaphysicis  tractatam  noil  negaverim ;  in  his  recte,  in  illis 
perperam  propter  incommodum  inde  secutum. 


CAPUT  V. 

Partitio  Operatives  Doctrines  de  Natura,  in  Mechanicam  et  Ma- 
giam ;  qua  respondent  partibus  Speculative^ :  Phy  sices  Mecha- 
nica,  Metaphysics  Magia ;  et  Expurgatio  vocabuli  Magics. 
Appendices  dues  Operatives;  Inventarium  Opum  Humana- 
rum  et  Catalogus  Polychrestorum. 

OPERATIVAM  de  Natura  similiter  in  duas  partes  dividemus, 
idque  ex  necessitate  quadam.  Subjicitur  enim  haec  divisio 
division!  priori  doctrinae  Speculative :  Physica  siquidem  et 
inquisitio  Causarum  Efficientium  et  Materialium  producit  Me- 
chanicam ;  at  Metaphysica  et  Inquisitio  Formarum  producit 
Magiam.  Nam  Causarum  Finalium  inquisitio  sterilis  est,  et 
tanquam  virgo  Deo  consecrata  nihil  parit.2  Neque  nos  fugit 

1  "C'est  Dieu,"  affirms  Leibnitz  in  a  spirit  not  unlike  that,  of  the  text,  "  qui  est  la 
derniere  raison  des  choses  et  la  connoissance  de  Dieu  n'est  pas  raoins  le  principe  des 
sciences  que  son  essence  et  sa  volonte  sont  les  principes  des  etres."   And  a  little  further 
on  he  remarks  that  "  les  principes  generaux  de  la  Physique  et  de  la  Mecanique  meme 
dependent  de  la  conduite  d'une  intelligence  souveraine,  et  ne  sauraient  etre  expliques 
sans  le  faire  entrer  en  consideration.     C'est  ainsi  qu'il  faut  reconcilier  la  piete  avec  la 
raison,  et  qu'on  pourra  satisfaire  aux  gens  de  bien  qui  apprehendent  les  suites  de  la 
philosophic  mecanique  ou  corpusculaire,  comme  si  elle  pouvait  eloigner  de  Dieu,  et  des 
substances  immaterielles,  au  lieu  qu'avec  les  corrections  requises,  et  tout  bien  entendu, 
elle  doit  nous  y  mener." — Lettre  a  Bayle,  p.  106.  of  Erdmann's  edition. 

2  No  saying  of  Bacon's  has  been  more  often  quoted  and   misunderstood  than  this. 
Carrying  out  his  division  of  the  Doctrina  de  Natura,  which  as  we  have  seen  depends 
upon  Aristotle's  quadripartite  classification  of  causes,  he  remarks  that  to  Physica  cor- 
responds Mcchanica,  and  to  Metaphysica,  Magia.     But  Metaphysica  contains  two  parts, 
the  doctrine  of  forms  and  the  doctrine  of  final  causes.     Bacon  remarks  that  Magia  cor- 
responds  to   Metaphysica,  inasmuch   as   the  latter   contains  the  doctrine  of  forms, 
that  of  final  causes  admitting  from  its  nature  of  no  practical  applications.     "Nihil 
parit,"  means  simply  "  non  parit  opera,"  which  though  it  would  have  been  a  more 


572  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

esse  et  Mechanicam  saepius  mere  empiricam  et  operariam,  qua?  a 
Physica  non  pendeat;  verum  hanc  in  Historian!  Naturalem 
conjecimus,  a  Philosophia  Natural!  segregamus.  Loquimur 
tantum  de  ea  Mechanica,  quae  cum  Causis  Physicis  conjuncta 
est.  Veruntamen  intervenit  quaedam  Mechanica,  qua?  nee 
prorsus  operaria  est,  neque  tamen  philosophiain  proprie  at- 
tingit.  Operum  enim  inventa  omnia,  quae  in  hominum  noti- 
tiam  venerunt,  aut  casu  occurrerunt  et  deinceps  per  manus 
tradita  sunt,  aut  de  industria  quaesita.  Qua?  autem  intentio- 
naliter  inventa  sunt,  ilia  aut  per  causarum  et  axiomatum 
lucem  eruta  sunt,  aut  per  extensionem  quandam  vel  trans- 
lationem  vel  compositionem  inventorum  priorum  deprehensa; 
quae  magis  ingeniosa  quaedam  res  est  et  sagax,  quam  philosophica. 
Hanc  vero  partem,  quam  neutiquam  contemnimus,  non  multo 
post,  cum  de  Experientia  Literata  inter  Logica  tractabimus, 
cursim  perstringemus.  Enimvero  Mechanicam,  de  qua  nunc 
agimus,  tractavit  Aristoteles  promiscue ;  Hero  in  Spiritalibus  ; 
etiam  Georgius  Agricola,  scriptor  recens,  diligenter  admodum 
in  Mineralibus ;  aliique  quamplurimi  in  subjectis  particula- 
ribus1;  adeo  ut  non  habeam  quod  dicam  de  omissis  in  hac 
parte;  nisi  quod  Mechanica  promiscua,  secundum  exemplum 
Aristotelis,  diligentius  debuissent  continuari  per  labores  recen- 
tiorum,  pra3sertim  cum  delectu  eorum  Mechanicorum,  quorum 
aut  causae  magis  obscurae  aut  effectus  magis  nobiles.  Verum 
qui  in  hisce  insistunt,  quasi  oras  tantum  maritimas  perreptant, 
-  premendo  litus  iniquum.2 

precise  mode  of  expression  would  have  destroyed  the  appositeness  of  the  illustration. 
No  one  who  fairly  considers  the  context  can,  I  think,  have  any  doubts  as  to  the  limi- 
tation with  which  the  sentence  in  question  is  to  be  taken.  But  it  is  often  the  misfor- 
tune of  a  pointed  saying  to  be  quoted  apart  from  any  context,  and  consequently  to 
be  misunderstood. 

1  The  Mechanical  Problems  of  Aristotle  are  here  referred  to.     Of  Hero,  an  Alex- 
andrian physicist,  who  flourished  about  B.  c.  [100],  Fludd  makes  frequent  mention, 
and  it  is  perhaps  on  this  account  that  he  is  here  introduced.    It  is  remarkable  that  no 
notice  is  taken  of  Archimedes  who,  beyond  all  comparison,  was  the  greatest  mecha- 
nical philosopher  of  antiquity.     With  his  writings  however  there  is  reason  to  think 
that  Bacon  had  no  acquaintance,  and  in  the  Historia  Densi  et  Rari  his  most  popularly 
known  invention,  that  of  the  method  of  detecting  the  adulteration  of  Hiero's  crown,  is 
mentioned  in  a  manner  which  seems  to  show  that  Bacon  did  not  distinctly  apprehend 
the  principle  on  which  it  depends.      With  contemporary  scientific  writers,  Bacon 
seldom  appears  to  be  acquainted,  and  it  is  therefore  less  remarkable  that  no  mention 
is  made  of  Stevinus,  Galileo,  Guldinus,  or  Ghetaldus.     Galileo's  astronomical  dis- 
coveries were  of  course  more  generally  known  than  his  mechanical  researches. 

The  writings  of  Agricola,  who  has  been  called  the  German  Pliny,  are  even  now,  it 
is  said,  of  considerable  value,  and  certainly  entitle  him  to  a  high  place  among  the 
scientific  men  of  the  16th  century.  His  greatest  work  is  the  De  re  metallica,  in 
twelve  books  [published  at  Basle  in  1555]. 

2  Hor.  Od.  ii.  10. 


LIBER  TERTIUS.  573 

Meo  siquidem  judicio  vix  possit  aliquid  in  Natura  radicitus 
verti  aut  innovari,  vel  per  casus  aliquos  fortuitos,  vel  per  tenta- 
menta  experimentorum,  vel  ex  luce  causarum  physicarum,  sed 
solummodo  per  Inventionem  Formarum.  Si  igitur  desiderari 
earn  partem  Metaphysicae  quae  de  Formis  agit  posuimus,  se- 
quitur  ut  Naturalis  etiam  Magia,  quae  ad  earn  est  relativa, 
similiter  desideretur.  Verum  hoc  loco  postulandum  videtur, 
ut  vocabulum  istud  Magics,  in  deteriorem  partem  jampridem 
acceptum,  antique  et  honorifico  sensui  restituatur.  Etenim 
Magia  apud  Persas  pro  sapientia  sublimi,  et  scientia  consen- 
suum  rerum  universalium,  accipiebatur * ;  atque  etiam  tres  illi 
reges,  qui  ab  Oriente  ad  Christum  adorandum  venerunt,  Mago- 
rum  nomine  vocabantur.  Nos  vero  earn  illo  in  sensu  intelli- 
gimus,  ut  sit  scientia  quae  cognitionem  Formarum  Abditarum 
ad  opera  admiranda  deducat ;  atque,  quod  dici  solet,  activa  cum 
passivis  conjungendo  magnalia  naturae2  manifested  Nam  quan- 
tum ad  Naturalem  Magiam  (quae  in  libris  plurimorum  volitat3) 
credulas  quasdam  et  superstitiosas  traditiones  et  observationes 
de  Sympathiis  et  Antipathiis  rerum,  atque  de  occultis  et  specificis 
proprietatibus  complectentem,  cum  frivolis  ut  pluriinum  experi- 
mentis,  potius  occultandi  artificio  et  larva  quam  reipsa  admi- 
randis ;  non  erraverit  .sane,  qui  earn  dixerit  a  scientia  quam 
quagrimus  tantum  distare,  quoad  veritatem  naturae,  quantum 
libri  rerum  gestarum  Arthuri  ex  Britannia,  aut  Hugonis  Bur- 
degalensis,  et  hujusmodi  heroum  umbratilium,  drfferunt  a  Cae- 
saris  Commentariis,  quoad  veritatem  historicam.  Manifestum 
enim  est  Caesarem  majora  revera  perpetrasse,  quam  illi  de 
heroibus  suis  confingere  ausi  sunt,  sed  modis  faciendi  minime 
fabulosis.  Hujusmodi  doctrinas  bene  adumbravit  Fabulae  de 
Ixione ;  qui  cum  Junonis,  Potentiae  Deaa,  concubitum  animo 
sibi  designaret,  cum  evanida  nube  rem  habuit,  ex  quae  Cen- 
tauros  et  Chimaeras  progenuit.  Sic  qui  insana  et  impotenti 
cupiditate  feruntur  ad  ea  quas  per  imaginationis  tantum  fumos 
et  nebulas  cernere  se  putant,  loco  operum,  nil  aliud  quam 
spes  inanes,  et  deformia  quaedam  ac  monstrosa  spectra,  susci- 
pient.  Hujus  autem  Magiae  Naturalis,  levis  et  degeneris, 

1  See  supra,  p.  542. 

•  "  Magnalia  naturae  "  is,  it  may  be  remarked,  a  favourite  phrase  with  Paracelsus. 
The  word  magnalia  occurs  in  the  Vulgate;  see  Ps.  cvi.  22.,  where  our  version  is  "  won- 
drous works." 

3  See  for  instance  the  Natural  Magic  of  G.  B.  Pbrta,  published  in  [1589]  ;  which 
quite  deserves  the  character  here  given  of  the  class  to  which  it  belongs. 


574  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

operatic  super  homines  similis  est  soporiferis  quibusdam 
medicamentis,  quae  somnum  conciliant,  atque  insuper  inter 
dormiendum  la?ta  et  placentia  somnia  immittunt.  Primo  enim 
intellectum  humanum  in  soporem  conjicit,  canendo  proprieta- 
tes  specificas,  et  virtutes  occultas  et  tanquara  coelitus  demissas, 
et  per  traditionum  susurros  solummodo  perdiscendas ;  unde 
homines  ad  veras  causas  eruendas  et  indagandas  non  amplius 
excitantur  et  evigilant,  sed  in  hujusmodi  otiosis  et  credulis 
opinionibus  acquiescunt;  deinde  vero  innumera  commenta 
grata,  et  qualia  quis  optaret  maxime,  instar  somniorum,  insi- 
nuat.  Atque  operas  pretium  est  notare  in  illis  scientiis,  quae 
nimium  trahunt  ex  phantasia  et  fide  (quales  sunt  Magia  ista 
levis,  de  qua  nunc  loquimur,  Alchymia,  Astrologia,  et  alia? 
consimiles),  media  sua  et  theoriam  solere  esse  magis  monstrosa, 
quam  finis  ipse  est,  et  actio  quo  tendunt.  Versio  argenti,  aut 
argenti  vivi,  aut  alicujus  alterius  metalli,  in  aurum,  res  creditu 
dura ;  attamen  longe  verisimilius  est,  ab  homine  qui  Ponderis, 
Coloris  jlavi,  Malleabilis  et  Extensibilis,  Fixi  etiam  et  Volatilis 
naturas  cognitas  et  perspectas  habuerit,  quique  similiter  prima 
mineralium  semina  et  menstrua  diligenter  introspexerit,  posse 
aurum  multa  et  sagaci  molitione  tandem  produci ;  quam  quod 
pauca  Elixiris  grana,  paucis  momentis,  alia  metalla  in  aurum 
vertere  valeant  per  activitatem  ejusdem  Elixiris,  qua?  naturam 
scilicet  perficere  et  omni  impedimento  liberare  possit.  Similiter 
senectutis  retardatio,  aut  gradus  alicujus  juventutis  instauratio, 
non  facile  fidem  reperiat;  attamen  longe  verisimilius  est,  ab 
homine  qui  naturam  Arefactionis  et  spirituum  super  solida  cor- 
poris  deprcedationes  bene  norit ;  quique  naturam  Assimilationis 
atque  Alimentationis,  vel  perfections  vel  pravioris,  perspexerit; 
naturam  etiam  spirituum  et  quasi  flamma  corporis,  alias  ad 
consumendum  appositae  alias  ad  reparandum,  notarit;  posse 
per  diaetas,  balnea,  unctiones,  medicinas  proprias,  accommo- 
data  etiam  exercitia,  et  similia,  vitam  prolongari  aut  vigorem 
juventutis  aliqua  ex  parte  renovari;  quam  quod  hoc  fieri 
possit  per  guttas  pauculas,  aut  scrupulos  alicujus  pretiosi 
liquoris  aut  quintessentice.  Rursus,  ex  astris  fata  elici  posse 
non  statim  aut  facile  homines  consenserint ;  ilia  vero,  quod 
Hora  Nativitatis  (quae  saepissime  ex  pluribus  accidentibus 
naturalibus  vel  acceleratur  vel  differtur)  vitae  totius  fortunam 
regat ;  aut  quod  Hora  Quaestionis  sit  cum  re  ipsa  quae  quaeritur 
confatalis;  meras  nugas  dixeris.  Attamen  tanta  exercet  hu- 


LIBER   TERTIUS.  575 

manum  genus  impotentia  et  intemperies,  ut  non  solum  quae 
fieri  non  possunt  sibi  spondeant,  sed  etiam  maxime  ardua  sine 
molestia  aut  sudore,  tanquam  feriantes,  se  adipisci  posse  con- 
fidant. Verura  de  Magia  hactenus ;  cujus  et  vocabulum  ipsum 
ab  infamia  vindicavimus,  et  speciem  veram  a  falsa  et  ignobili 
segregavimus. 

Hujus  vero  partis,  Operatives  scilicet  de  Natura,  duce  sunt 
Appendices,  magni  utraque  pretii.  Prima  est,  ut  fiat  Inventa- 
rium  Opum  Humanarum,  quo  excipiantur  et  breviter  enume- 
rentur  omnia  hominum  bona  et  fortunae  (sive  sint  ex  fructibus 
et  proventibus  naturae,  sive  artis)  quas  jam  habentur,  et  quibus 
homines  fruuntur;  adjectis  iis  quas  olim  innotuisse  constat, 
nunc  autem  perierunt ;  ad  hunc  finem,  ut  qui  ad  nova  inventa 
accingitur,  de  jam  inventis  et  extantibus  negotium  sibi  non 
facessat.  Hoc  vero  Inventarium  magis  erit  artificiosum  magis- 
que  etiam  utile,  si  quae  communi  hominum  opinione  Impossibilia 
reputantur  in  unoquoque  genere  adjunxeris ;  atque  una  Proximo. 
Impossibilibus,  quae  tamen  habentur,  copules ;  ut  alterum  hu- 
man am  inventionem  acuat,  alterum  quadantenus  dirigat ;  utque 
ex  his  Optativis  et  Potentialibus,  Activa  promptius  deducantur. 
Secunda  est,  ut  fiat  Kalendarium  eorum  Experimentorum,  quae 
maxime  Polychresta  sunt,  et  ad  aliorum  inventionem  faciunt 
et  ducunt.  Exempli  gratia;  experimentum  artificialis  congla- 
ciationis  aqua  per  glaciem  cum  sale  nigro,  ad  infinite  pertinet J ; 
hoc  enim  modum  condensationis  secretum  revelat,  quo  homini 
nihil  est  fructuosius.  Praesto  enim  est  ignis  ad  rarefactiones ; 
verum  in  condensationibus  laboratur.  Plurimum  autem  facit 
ad  inveniendi  compendium,  si  hujusmodi  Polychresta  proprio 
Catalogo  excipiantur. 

1  The  artificial  congelation  of  water  by  snow  and  salt  Bacon  has  elsewhere  spoken 
of  as  a  recent  discovery.  I  have  not  been  able  to  ascertain  by  whom  it  was  made. 
In  Boyle's  New  Experiments  of  Cold,  it  is  said  to  be  familiarly  made  use  of  in  Italy, 
though  scarcely  known  in  England  ;  and  in  the  collection  of  experiments  published  by 
the  Florentine  Academicians  in  1667  (in  which  collection  the  celebrated  "Florentine 
experiment,"  which  is  in  reality  due  to  Bacon,  is  contained),  artificial  congelations  are 
spoken  of,  but  (probably  because  the  subject  was  commonly  known)  without  any 
reference  to  the  history  of  the  invention.  "  Sal  nigrum,"  it  may  be  well  to  mention, 
is  saltpetre. 


576  DE  AUGMENTIS   SCIENTIARUM 


CAPUT  VI. 

De  magna  Philosophies  Naturalis,  tarn  Speculative  quam  Ope- 
ratives, Appendice  Mathematica ;  quodque  inter  Appendices 
potius  poni  debet,  quam  inter  Scientias  Substantivas.  Parti- 
tio  Mathematics,  in  Puram  et  Mixtam. 

OPTIME  Aristoteles,  Physicam  et  Mathematicam  generare  Pra- 
cticam  sive  Mechanicam.1  Quare,  cum  jam  tarn  Speculativam 
quam  Operativam  partem  doctrinae  de  Natura  tractaverimus, 
locus  est  ut  de  Mathematica  dicamus,  quae  ad  utramque  est 
scientia  auxiliaris.  Haec  siquidem,  in  Philosophia  recepta, 
Physicac  et  Metaphysical  pars  tertia  adjungitur ;  at  nobis  ista 
retractantibus  et  recolentibus,  si  earn  ut  scientiam  substantivam 
et  principalem  designate  in  animo  esset,  magis  consentaneum 
videretur  et  rei  ipsius  naturae  et  ordinis  perspicuitati,  ut  con- 
stitueretur  tanquam  portio  Metaphysicae.  Quantitas  enim  (quae 
subjectum  est  Mathematicaa)  Materiae  applicata  veluti  Dosis 
Naturae  est,  et  plurimorum  effectuum  in  rebus  naturalibus 
causativa;  ideoque  inter  Formas  Essentiales  numeranda  est. 
Figures  autem  et  Numerorum  potentia  in  tantum  apud  antiques 
valere  visa  est,  ut  Democritus  principia  varietatis  rerum  in 
Jiguris  atomorum  praecipue  collocaverit ;  ac  Pythagoras  naturam 
rerum  ex  numeris  constitui  asseruerit.  lllud  interim  verum 
est,  Quantitatem  inter  Formas  Naturales  (quales  nos  eas  intel- 
ligimus)  omnium  maxime  esse  abstractam,  et  a  materia  separa- 
bilem ;  quod  ipsum  in  causa  fuit,  cur  et  diligentius  exculta  et 
acrius  inquisita  ab  hominibus  fuerit  quam  aliae  quaecunque 
Formae,  quae  omnes  in  materia  magis  sunt  immersae.  Cum 
enim  id  hominum  animis  plane  insitum  sit  (plurimo  certe  cum 
scientiarum  detrimento)  ut  Generalium  quasi  campis  liberis 
magis  quam  Particularium  silvis  et  septis  delectentur,  nil  re- 
pertum  est  Mathematicis  gratius  et  jucundius,  quo  appetitus 
iste  expatiandi  et  meditandi  expleretur.  Etsi  autem  haec  vera 
sint,  nobis  tamen  qui  non  tantum  veritati  et  ordini,  verum 
etiam  usui  et  commodis  hominum  consulimus,  satiua  demum 
visum  est  Mathematicas,  cum  et  in  Physicis  et  in  Metaphysicis 
et  in  Mechanicis  et  in  Magicis  plurimum  polleant,  ut  omnium 
Appendices  et  copias  auxiliares  designare.  Quod  etiam  quo- 
dammodo  facere  compellimur,  propter  delicias  et  fastum  Mathe- 

1  Arist.  Praef.  ad  Quaest.  Mechan. 


LIBER   TERTIUS.  577 

maticorum,  qui  hanc  scientiam  Physicae  fere  imperare  dis- 
cupiant.  Nescio  enim  quo  fato  fiat  ut  Mathematica  et  Lo- 
gica,  quae  ancillarum  loco  erga  Physicam  se  gerere  debeant, 
nihilominus  certitudinem  suam  prae  ea  jactantes,  dominatum 
contra  exercere  praesumant.  Verum  de  loco  et  dignitate  hujus 
scientiae  minus  curandum,  de  re  ipsa  videamus. 

Mathematica  aut  Pura  est,  aut  Mixta.  Ad  Puram  referun- 
tur  Scientiae,  quae  circa  Quantitatem  occupatae  sunt,  a  Materia 
et  Axiomatibus  physicis  penitus  abstractam.  Ese  duae  sunt, 
Geometria  et  Arithmetica;  Quantitatem  altera  Continuam,  altera 
Discretam  tractans.  Quae  duae  artes  magno  certe  cum  acumine 
et  industria  inquisitae  et  tractate  sunt ;  veruntamen  et  Euclidis 
laboribus  in  Geometricis  nihil  additum  est  a  sequentibus,  quod 
intervallo  tot  saeculorum  dignum  sit;  et  doctrina  de  Solidis 
nee  a  veteribus  nee  a  modernis  pro  rei  usu  et  excellentia**in- 
structa  et  aucta  est.1  In  Arithmeticis  autem,  nee  satis  varia 
et  commoda  inventa  sunt  Supputationum  compendia,  praasertim 
circa  Progressiones,  quarum  in  Physicis  usus  est  non  me- 
diocris2,  nee  Algebra  bene  consummata  est3;  atque  Arithme- 
tica ilia  Pythagorica  et  Mystica,  quae  ex  Proclo  et  reliquiis 
quibusdam  Euclidis  crepit  instaurari,  expatiatio  qusedam  spe- 
culationis  est.  Hoc  enim  habet  ingenium  humanum,  ut  cum 


1  We  might  here  expect  to  find  some  mention  of  Archimedes  and  of  Apollonius, 
whose  labours  contributed  more  to  the  progress  of  geometry  than  those  of  Euclid,  who 
was  rather  a  systematiser  than  an  original  discoverer,  and  whose  Elements  do  not  em- 
brace the  whole  extent  of  the  geometry  of  the  Greeks.    The  doctrine  of  conic  sections, 
which  was  commenced  by  Plato,  and  the  method  of  limits  of  Archimedes,  both  most 
important  portions  of  the  Greek  geometry,  are  of  course  not  to  be  found  in  Euclid's 
Elements,  not  to  mention  a  variety  of  isolated  investigations.     It  is  undoubtedly  true 
that  even  long  after  Bacon's  time  geometry  advanced  more  slowly  beyond  the  limits  it 
had  attained  in  antiquity  than  other  parts  of  mathematics,  though  in  the  present  day 
it  may  be  said  to  have  become  a  new  science.   See  on  this  head,  the  Apergu  Historique 
des  Methodes  de  la  Geometric  of  M.  Chasles,  himself  one  of  those  who  have  contributed 
the  most  to  its  recent  progress. 

2  One  would  certainly  not  infer  from  this  remark,  to  which  there  is  nothing  corre- 
sponding in  the  Advancement  of  Learning,  that  Bacon  was  aware  that  in  the  interval 
which  had  elapsed  since  its  publication,  the  greatest  of  all  inventions  for  facilitating 
arithmetical  computations  had  been  made  known.     Napier's  Logarithms  were   pub- 
lished in  1614,  and  reprinted  on  the  continent  in  1620;  in  which  year  Gunter's  Canon 
of  Triangles  was  also  published.     In   1618  Robert   Napier's  account  of  his  father's 
method  and  Briggs's  first  table  of  Logarithms  were  both  published.     In  the  year  suc- 
ceeding that  of  the  publication  of  the  De  Augmentis  his  larger  tables,  and  probably 
those  of  Wingate,  made  their  appearance. 

These  dates  are  sufficient  to  show  how  much  the  attention  of  mathematicians  was 
given  to  the  subject.  It  would  almost  seem  as  if  some  one,  possibly  Savile,  had  told 
Bacon  —  what  was  no  doubt  true  —  that  the  application  of  the  doctrine  of  series  to 
arithmetical  computation  was  not  as  yet  brought  to  perfection,  and  that  he  had  adopted 
the  remark  without  understanding  the  importance  of  the  discovery  to  which  it  referred, 
and  perhaps  without  being  aware  that  any  such  discovery  had  been  made. 

VOL.  I.  P  P 


578  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM   LIB.   TERT. 

ad  solida  non  sufficiat,  in  supervacaneis  se  atterat.  Mixta  ha- 
bet  pro  subjecto  Axiomata  et  portiones  physicas ;  Quantitatem 
autem  considerat,  quatenus  est  ad  ea  elucidanda  et  demon- 
stranda  et  actuanda  auxiliaris.  Multae  siquidem  naturae  partes 
nee  satis  subtiliter  comprehendi,  nee  satis  perspicue  demon- 
strari,  nee  satis  dextre  et  certo  ad  usum  accommodari  pos- 
sint,  sine  ope  et  interventu  Mathematics.  Cujus  generis  sunt 
Perspectiva,  Musica,  Astronomia,  Cosmographia,  Architecture, 
Machinaria1,  et  nonmillae  alias.  Caeterum  in  Mathematicis 
Mixtis  integras  aliquas  portiones  desideratas  jam  non  reperio, 
sed  multas  in  posterum  praedico,  si  homines  non  ferientur. 
Prout  enim  Physica  majora  indies  increnienta  capiet,  et  nova 
Axiomata  educet;  eo  Mathematicas  opera  nova  in  multis  indi- 
gebit,  et  plures  demum  fient  Mathematicas  Mixtae. 

Jam  autem  doctrinam  de  Katura  pertransivimus,  et  Desi- 
derata in  ipsa  notavimus.  Qua  in  re,  si  a  priscis  et  receptis 
opinionibus  discesserimus,  eoque  nomine  contradicendi  ansam 
cuiquam  praebuerimus ;  quod  ad  nos  attinet,  ut  dissentiendi 
studium  longe  a  nobis  abest,  ita  etiam  et  contendendi  con- 
silium.  Si  haec  vera  sunt, 

Non  canimus  surdis,  respondent  omnia  silvse;2 

vox  naturae  ingeminabit,  etsi  vox  hominum  reclamet.     Quem- 

admodum  autem  Alexander  Borgia  dicere  solebat  de  expedi- 

tione  Gallorum  Neapolitana,  eos  venisse  cum  creta  in  manibus 

quo  diversoria  sua  notarent,non  cum  armis  ut  perrumperent* ;  sic 

nobis  magis  cordi  est  pacificus  veritatis  ingressus,  ubi  quasi 

creta  consignentur  animi  qui  tantam  hospitem  excipere  possint, 

quam  qui  pugnax  est,  viamque  sibi  per  contentiones  et 

lites  sternat.     Absolutis  igitur  duabus  partibus 

Philosophiae,  de  Numine  et  de 

Natura,  restat  tertia  de 

Homine. 

1  Machinaria  means  the  art  of  making  machines,  not  mechanics  in  the  common 
sense  of  the  word.        It  therefore  appears  from  this  enumeration  that  Bacon  was 
not  acquainted  with  any  application   of  mathematics  to  statics  or  dynamics,  as  he 
would  certainly  not  have  included  these  fundamental  portions  of  mixed  mathematics 
in  the  nonnulloc  aliae  with  which  the  list  concludes.     The  omission  of  any  reference 
to  the  mathematical  doctrine  of  motion  is  not  surprising,  though  Galileo's  researches 
were  known  for  many  years  before  the  publication  of  the  De  Augmentis;  the  theory 
of  equilibrium,  however,  is  as  old  as  the  time  of  Archimedes ;  and  we  might  there- 
fore have  expected  that  it  would  have  been  here  mentioned. 

2  Virg.  Eel.  x.  8.  »  See  Nov.  Org.  i.  35. 


579 


FRANCISCI  BARONIS  DE  VERULAMIO, 

VICE-COMITIS   SANCTI   ALBANI, 

DE  DIGNITATE  ET  AUGMENTIS 
SCIENTIARUM 

LIBEB   QUARTUS. 


AD    BEGEM    SUUM. 

CAPUT  I. 

Partitio  Doctrines  de  Homine  in  Philosophiam  Humanitatis  et 
Civilem.  Partitio  Philosophies  Humanitatis  in  Doctrinam 
circa  Corpus  HomiDis  et  Doctrinam  circa  Animam  Hominis. 
Constitutio  unius  Doctrines  generalis  de  Natura  sive  de  Statu 
Hominis.  Partitio  Doctrines  de  Statu  Hominis  in  Doctrinam 
de  Persona  Hominis  et  de  Fcedere  Animi  et  Corporis.  Par- 
titio Doctrines  de  Persona  Hominis  in  Doctrinam  de  Miseriis 
Hominis  et  de  Praerogativis.  Partitio  Doctrines  de  Fcedere 
in  Doctrinam  de  Indicationibus  et  de  Impressionibus.  As- 
signatio  Physiognomiae  et  Interpretationis  Somniorum  Na- 
turalium  Doctrines  de  Indicationibus. 

Si  quis  me  (Bex  optime)  ob  aliquid  eorum  quae  proposui  aut 
deinceps  proponam  impetat  aut  vulneret,  (praeterquam  quod 
intra  praesidia  Majestatis  tuae  tutus  esse  debeam,)  sciat  is  se 
contra  morem  et  disciplinam  militias  facere.  Ego  enim  bucci- 
nator tantum,  pugnam  non  ineo ;  unus  fortasse  ex  iis  de  quibus 
Homerus, 

Xatpin  KJjpfKJC,  Aiog  dyyt\oi  r'/dk  Kal  dvSp&v : 1 

hi  enim  inter  hostes,  etiam  infensissimos  et  acerbissimos,  ultro 
citroque  inviolati  ubique  commeabant.  Neque  vero  nostra 
buccina  homines  advocat  et  excitat  ut  se  mutuo  contradictio- 

1  Horn.  II.  i.  334. 
ft  2 


580  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

nibus  proscindant,  aut  secum  ipsi  praelientur  et  digladientur ; 
sed  potius  ut  pace  inter  ipsos  facta  conjunctis  viribus  se  adver- 
sus  Naturam  Rerum  comparent,  ejusque  edita  et  munita  ca- 
piant  et  expugnent,  atque  fines  imperil  humani  (quantum  Deus 
Opt  Max.  pro  bonitate  sua  indulserit)  proferant. 

Veniamus  nunc  ad  earn  scientiam  ad  quam  nos  ducit  oracu- 
lum  antiquum ;  nempe  ad  scientiam  nostri.  Cui,  quo  magi,s 
nostra  intersit,  eo  incumbendum  est  diligentius.  Haec  scientia 
Homini  pro  fine  est  scientiarum  ;  at  Naturae  ipsius  portio  tan- 
turn.  Atque  hoc  pro  regula  ponatur  generali ;  quod  omnes 
scientiarum  partitiones  ita  intelligantur  et  adhibeantur,  ut 
ecientias  potius  signent  aut  distinguant  quam  secent  et  divel- 
lant;  ut  perpetuo  evitetur  Solutio  Continuitatis  in  Scientiis. 
Hujus  etenim  contrarium  particulares  scientias  steriles  reddidit, 
inanes,  et  erroneas ;  dum  a  fonte  et  fomite  communi  non  alun- 
tur,  sustentantur,  et  rectificantur.  Sic  videmus  Ciceronem 
oratorem  de  Socrate  et  ejus  schola  conquerentem,  quod  hie 
primus  Philosophiam  a  Rhetorica  disjunxerit;  unde  facta  sit 
Rhetorica  ars  loquax  et  inanis.1  Constal  similiter  sententiam 
Copernici  de  Rotatione  Terras  (quae  nunc  quoque  invaluit), 
quia  phaenomenis  non  repugnat,  ab  Astronomicis  Principiis  non 
posse  revinci ;  a  Naturalis  tamen  Philosophise  Principiis,  recte 
positis,  posse.  Artem  denique  Medicam  videmus,  si  a  Naturali 
Philosophia  destituatur,  empiricorum  praxi  haud  multum  prae- 
stare.  Hoc  igitur  posito,  accedamus  ad  Doctrinam  de  Homine. 
Ea  duplex  est.  Aut  enim  contemplatur  Hominem  segrega- 
tum,  aut  congregatum  atque  in  societate.  Alteram  harum 
Philosophiam  Humanitatis,  alteram  Civilem  vocamus.  Philo- 
sophia Humanitatis,  sive  Humana,  ex  partibus  similibus  illis, 
ex  quibus  Homo  ipse,  consistit ;  nempe  ex  scientiis  quae  circa 
Corpus,  et  ex  scientiis  quae  circa  Animam  versantur.  Verum 
priusquam  distribution es  particulares  persequamur,  constitua- 
mus  scientiam  unam  generalem  de  Natura  et  Statu  Hominis ; 
digna  enim  certe  res  est  ut  emancipetur  hasc  scientia  et  in 
scientiam  seorsum  redigatur.  Conficitur  autem  ilia  ex  iis  rebus 
quae  sunt  tarn  corpori  quam  animae  communes.  Rursus,  hsec 
scientia  de  Natura  et  Statu  Hominis  distribui  potest  in  duas 
partes;  attribuendo  alteri  naturam  hominis  indivisam,  alteri 
vinculum  ipsum  animae  et  corporis ;  quarum  prunam  doctrinam 

1  Cicero  De  Orat.  iii.  c.  19. 


LIBER   QUARTUS.  581 

de  Persona  Hominis,  secundam  doctrinam  de  Foedere  voca- 
bimus.  Liquet  autem  hasc  omnia,  cum  sint  communia  et  mixta, 
primae  illi  division!  scientiarum  circa  Corpus  et  scientiarum 
circa  Animam  versantium  assignari  non  potuisse. 

Doctrina  de  Persona  Hominis  duas  res  praecipue  complecti- 
tur ;  contemplationes  scilicet  de  Miseriis  Humani  Generis,  et  de 
ejusdem  Praerogativis  sive  Excellentiis.1  Atque  deploratio 
humanarum  aerumnarum  eleganter  et  copiose  a  compluribus 
adornata  est,  tarn  in  scriptis  philosophicis  quam  theologicis. 
Estque  res  et  dulcis  simul  et  salubris. 

At  ilia  altera  de  Praerogativis  digna  visa  res  nobis,  quae  inter 
Desiderata  proponatur.  Elegantissime  certe  Pindarus  (ut  ple- 
rumque  solet)  inter  laudandum  Hieronem  ait,  eum  decerpere 
summitates  ex  omnibus  virtutibus*  Equidem  plurimum  ad 
magnanimitatem  et  humanum  decus  conferre  posse  putarem,  si 
ultimitates  (ut  loquuntur  Scholastic!)  sive  summitates  (ut  Pin- 
darus) humanae  nature  colligerentur ;  praecipue  ex  historic 
fide ;  illud  est,  quid  ultimum  et  supremum  fuerit  quo  unquam 
humana  natura  per  se  ascenderit,  in  singulis  et  corporis  et 
animi  dotibus.  Quanta  res,  quae  de  Caesare  narratur,  quod 
amanuensibus  quinque  simul  dictare  suffecerit  ?  Quin  et  ex- 
ercitationes  illas  antiquorum  rhetorum,  Protagorae,  Gorgia3; 
etiam  philosophorum,  Callisthenis,  Posidonii,  Carneadis, — ut  de 
quovis  themate  in  utramque  partem  ex-tempore  disserere  ele- 
ganter et  copiose  potuerint, — Ingenii  Humani  Vires  baud  parum 
nobilitant.  Res  autem  usu  minor,  at  ostentatione  et  facultate 
fortasse  major,  quam  de  Archia  magistro  suo  memorat  Cicero ; 
eum  magnum  numerum  optimorum  versuum,  de  us  rebus  quce  turn 
agerentur,  potuisse  dicere  ex-tempore.3  Tot  millibus  hominum 
nomina  reddere  potuisse  Cyrum  aut  Scipionem,  magnum  memo- 
ries decus.4  At  virtutum  moralium  palmae  non  minus  celebres, 
quam  intellectualium.  Quantam  rem  in  exercitio  patientice  ex- 
hibet  historia  ilia  vulgata  de  Anaxarcho,  qui  quaestioni  et  tor- 

1  Pascal  has  finely  expressed  the  essential  connexion  which  subsists  between  them. 
"  Toutes  ces  miseres,"  he  remarks,  speaking  of  man's  life,  "  prouvent  sa  ^grandeur, 
ce  sont  miseres  de  grand  seigneur,  miseres  d'un  roi  depossede." — Pensees,  prem. 
partie. 

2  Find.  Olymp.  i.  20.  3  Cicero,  pro  Archia,  c.  8. 

4  Xenophon  says  that  Cyrus  knew  the  names  of  all  the  officers  (4?«p6m)  in  his 
army  ;  later  writers  go  much  farther,  and  affirm  that  he  knew  the  names  of  all  his 
soldiers.  Compare  Valerius  Max.  viii.  7.  with  Xenophon's  statement,  Cyrop.  v.  3. 
The  same  exaggeration  occurs  in  Solinus,  c.  5. :  "  Cyrus  memoriae  bono  claruit,  qui  in 
exercitu  cui  numerosissimo  preefuit  nominatim  singulos  alloqueretur."  The  Scipio 
litre  mentioned  is  Lucius  Scipio  Asiaticus.  Vide  Solin.  ubi  sup.  or  Pliny,  vii.  34. 

If  3 


582  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

mentis  subjectus  linguam  (indicii  spem)  dentibus  praescidit,  et 
in  os  tyranni  exspuit.1  Neque  tolerantia  cedit  (licet  dignitate 
plurimum),  quod  saeculo  nostro  accidit  in  Burgundo  quodam, 
Principis  Aurasionensis  interfectore.2  Is  virgis  ferreis  flagel- 
latus  et  forcipibus  ignitis  laceratus,  nullum  prorsus  gemitum 
edidit ;  quinetiam  cum  forte  fractum  aliquid  desuper  in  caput 
adstantis  cujuspiam  incideret,  ustulatus  jam  nebulo  et  in  mediis 
tormentis  risit;  qui  tamen  paulo  ante,  cum  cincinni  capillitii 
quos  gestabat  tonderentur,  fleverat.  Animi  quoque  mira  sere- 
nitas  et  securitas,  sub  ipsum  tempus  mortis,  in  pluribus  enituit ; 
qualis  fuit  ilia  centurionis  apud  Taciturn.  Is  cum  a  milite,  qui 
eum  ex  imperato  occisurus  esset,  juberetur  ut  cervices  porri- 
geret  fortiter,  Utinam  (inquit  ille)  tu  tarn  fortiter  ferias.3  At 
Joannes  Dux  Saxonioe,  cum  inter  ludum  scacchorum  diploma, 
quo  nex  ejus  in  posterum  diem  mandabatur,  allatum  esset, 
adstantem  quendam  ad  se  vocavit,  et  subridens,  Specta,  inquit, 
num.  non  potiores  paries  ludi  hujus  teneam.  Iste  enim  (ad  collu- 
sorem  innuens),  me  mortuo,jactabit  suas  potiores  paries  fuisse.* 
Noster  vero  Morus,  Anglise  Cancellarius,  cum  pridie  quo  mori- 
turus  esset  tonsor  ad  eum  veniret  (missus  scilicet  ad  hoc,  ne 
forte  capillitio  promisso  esset  apud  populum  in  spectaculo  mi- 
serabilior)  eumque  interrogaret  num  tonderi  placeret,  renuit ; 
atque  ad  tonsorem  versus,  Mihi,  inquit,  cum  rege  de  capite  meo 
controversia  est ;  antequam  vero  ilia  terminata  fuerit,  sumptus  in 
ittud  non  faciam.  Quin  et  idem,  sub  ipsum  mortis  articulum, 
postquam  jam  caput  in  truncum  fatalem  reclinasset,  rursus  se 
paululum  erexit,  et  barba  quae  ei  erat  promissior  leniter  amota, 
At  certe  hcec,  inquit,  non  offendit  regem.  Verum,  ne  hoc  loco 
longiores  simus,  satis  patet  quid  velimus ;  nempe  ut  Miracula 
Natures  Humana,  viresque  ejus  et  virtutes  ultimae,  tarn  animi 
quam  corporis,  in  volumen  aliquod  colligantur;  quod  fuerit 

1  The  story  is  somewhat  differently  told  by  Diogen.  Laert.  ix.  69 ;   but  in  Pliny 
and  Valerius  Maximus  we  find  it  related  as  in  the  text     A  similar  story  is  told  of 
Leaena  in  Elian's  Hist.  Var. 

2  The  person  referred  to  is  Balthazar  Gerard  of  Franche  Comte,  who  shot  William 
IX.  Prince  of  Orange  at  Delft  in  1584.     Vide   Histoire  Generale  des  Pay*  Bat, 
v.  384. 

3  Tac.  Ann.  xv.  67.     In  the  same  spirit  Giordano  Bruno  told  his  judges  that  it 
might  well  be  that  they  had  felt  more  fear  in  condemning  him  than  he  in  hearing 
himself  condemned. 

*  The  Elector  of  Saxony,  of  whom  this  story  is  told,  was,  in  1547,  irregularly  con- 
demned  to  death  by  Charles  V.  The  sentence  was  not  executed ;  and  it  seems  doubt- 
ful whether  the  Emperor  ever  intended  that  it  should  be. 

According  to  De  Thou,  the  Elector,  after  making  some  remark  on  the  Emperor's 
injustice,  resumed  and  won  the  game. 


LIBER   QUARTUS.  583 

nstar  Fastorum  de  Humanis  Triumphis.  Qua  in  re  institutum 
V^alerii  Maximi  et  C.  Plinii  probamus,  diligentiam  et  judicium 
^oruna  requirimus. 

Quantum  ad  doctrinam  de  Foedere,  sive  de  Communi  Vin- 
3ulo  Animje  et  Corporis,  ea  in  duas  partes  tribui  possit.  Quem- 
admodum  enim  inter  foederatos  intercedunt  et  mutua  rerum 
suarum  communicatio  et  mutua  officia,  sic  foedus  istud  animse  et 
corporis  duabus  sirniliter  rebus  continetur ;  nimirum  ut  descri- 
batur  quomodo  hcec  duo  (Anima  scilicet  et  Corpus)  se  invicem 
detegant ;  et  quomodo  invicem  in  se  agant ;  Notitia  sive  Indica- 
tione,  et  Impressione.  Harum  prior  (descriptio  scilicet,  qualis 
possit  haberi  notitia  de  anima  ex  habitu  corporis,  aut  de  corpore 
ex  accidentibus  animi)  duas  nobis  peperit  artes ;  utramque 
Praedictionis ;  inquisitionibus,  alteram  Aristotelis  alteram  Hip- 
pocratis,  decoratam.  Quanquam  autem  tempora  recentiora  has 
artes  superstitiosis  et  phantasticis  mixturis  polluerint;  repur- 
gatae  tamen  ac  in  integrum  restitutae,  et  fundanientum  habent 
in  natura  solidum,  et  fructum  edunt  ad  vitam  communem 
utilem.  Prima  est  Physiognomia,  quas  per  corporis  lineamenta 
animi  indicat  propensiones ;  altera  Somniorum  Naturalium  In- 
terpretatio,  quae  corporis  statum  et  dispositionem  ex  animi 
agitationibus  detegit.  In  harum  priore,  partem  nonnullam 
desiderari  perspicio.  Siquidem  Aristoteles  ingeniose  et  solerter 
corporis  fabricam,  dum  quiescit,  tractavit;  eandem  in  motu 
(nimirum  gestus  corporis)  omisit ;  qui  tamen  non  minus  artis 
observationibus  subjiciuntur,  et  majoris  sunt  usus.1  Etenim 
lineamenta  corporis  animi  inclinationes  et  propensiones  gene- 
rales  ostendunt ;  oris  autem  et  partium  motus  et  gestus,  in- 
super  aditus  et  tempora  et  praesentis  dispositionis  et  voluntatis 
signa  declarant.  Ut  enim  aptissimis  atque  elegantissimis  Ma- 
jestatis  tuae  verbis  utar,  Lingua  aures  ferit,  gestus  vero  oculos 
attoquitur.2  Hoc  vero  bene  norunt  veteratores  complures  et 
astuti  homines,  quorum  oculi  in  aliorum  vultu  et  gestibus  ha- 
bitant, idque  in  commodum  suum  trahunt ;  utpote  in  quo  fa- 
cultatis  et  prudentias  suae  pars  maxima  vertatur.  Nee  sane 

1  The  physiognomical  method  of  Aristotle  consists  chiefly  in  tracing  the  resemblances 
which  exist  between  different  kinds  of  animals  and  different  individuals  of  the  human 
species ;  a  method  followed  by  later  writers,  particularly  G.  B.  Porta,  and  Lebrun,  whose 
illustrations  of  his  theory  are  well  known,  though  the  essay  which  they  accompanied 
seems  to  have  been  lost. 

*  "  For  as  the  tongue  speaketh  to  the  eares,  so  doeth  the  gesture  speake  to  the  eyes 
of  the  auditour." —  Basilicon  Doron,  book  iii.  /.  S. 

p  r  4 


584  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

negari  potest  hoc  ipsum  simulationis  in  altero  indicem  esse 
mirificum,  et  monere  homines  optime  de  electionibus  temporum 
et  opportunitatum  adeundi  personas ;  quae  civilis  prudentiae 
pars  est  non  parva.  Nemo  autem  putet  hujusmodi  solertiam 
aliquid  quidem  valere  circa  homines  individuos,  sub  regula 
autem  non  cadere ;  nam  ad  unum  fere  modum  omnes  ridemus, 
et  ploramus,  et  erubescimus,  et  frontem  contrahimus  ;  et  sic  (ut 
plurimum)  de  motibus  subtilioribus.  Si  quis  autem  hie  Chiro- 
mantiae  meminit,  sciat  rem  esse  prorsus  vanam,  et  in  hujusmodi 
sermonibus  quos  tractamus  nee  dignam  quidem  quae  nominetur. 
Quod  vero  ad  Somniorum  Naturalium  Interpretationem  attinet, 
res  est  quorundam  laboribus  pertractata,  sed  plurimis  ineptiis 
scatens.  Illud  tantum  in  praesentia  innuo,  basim  illam  huic  rei 
quae  maxime  est  solida  non  substerni.  Ea  hujusmodi  est :  ubi 
idem  fit  ab  interna  causa  quod  fieri  quoque  solet  ab  externa, 
actus  ille  externus  transit  in  somnium.  Similis  est  stomachi 
oppressio  ex  crasso  vapore,  atque  incubitu  ponderis  externi ; 
itaque  qui  incubo  laborant  pondus  sibi  superimponi,  magno 
cum  apparatu  circumstantiarum,  somniant.  Similis  viscerum 
pensilitas1  ex  fluctuum  agitatione  in  mari,  et  ex  flatu  circa 
praecordia  collecto ;  itaque  hypochondriac!  saepius  navigationes 
et  agitationes  super  aquas  somniant.  Sunt  et  innumera  id 
genus. 

Posterior  pars  doctrinae  Focderis  (quam  Impressionem  nomi- 
navimus)  in  artem  nondum  redacta  est ;  sed  obiter  tantum  et 
carptim  inter  alios  tractatus  aliquando  intervenit.  Ilia  eandem 
antistrophen  cum  priori  habet.  Quippe  duo  considerat:  aut 
guomodo,  et  guousque,  humores  et  temperamentum  corporis  immu- 
tent  animam,  in  eamque  agant ;  aut  rursus,  quomodo  et  quousque 
animce  passiones  vel  apprehensiones  immutent  corpus,  et  in  illud 
agant  ?  Horum  prius  in  re  medica  interdum  tractari  videmus ; 
at  id  ipsum  se  miris  modis  religionibus  inseruit.  Pharmaca 
enim  praescribunt  medici,  quae  morbis  animae  persanandis  inser- 
viant,  ut  in  curationibus  maniae  et  melancholiae ;  quinetiam 
medicinas  porrigunt  ad  animum  exhilarandum,  ad  cor  munien- 
dum,  atque  inde  fortitudinem  augendam,  ad  ingenium  acuen- 
dum,  ad  memoriam  roborandam,  et  similia.  At  diaetae,  et 
delectus  ciborum  et  potuum,  et  ablutiones,  et  aliae  circa  corpus 

1  By  "  viscerum  pensilitas  "  Bacon  means  their  not  being  supported  from  below,  but 
merely  hanging  from  their  attachments.  See,  in  illustration  of  this  phrase,  the  Sylva 
Sylvarum  (733). 


LIBER   QUARTUS.  585 

observantiae,  in  secta  Pythagorseorum,  et  in  haeresi  Manichaeo- 
rum,  et  in  lege  Mahometi,  omnem  modum  superant.1  Ordina- 
tiones  quoque  legis  cseremonialis  sanguinis  et  adipis  esum 
prohibentes,  ac  animalia  munda  ab  immundis  distinguentes 
(quatenus  ad  cibi  usum),  et  plurimae  sunt  et  prsecisae.  Imo 
Christiana  fides  ipsa  (quamvis  a  caeremoniarum  nube  libera 
et  serena)  usum  tamen  retinet  jejuniorum,  abstinentiarum,  et 
aliarum  rerum  quae  ad  corporis  macerationem  et  humiliation  em 
spectant,  tanquam  rerum  non  mere  ritualium  sed  etiam  fructuo- 
sarum.  Atqui  radix  omnium  hujusmodi  praaceptionum  (praeter 
ipsam  caeremoniam,  et  exercitium  obedientiae)  in  hac  re  con- 
sistit,  de  qua  loquimur ;  nimirum,  quod  anima  compatiatur 
corpori.2  Si  quis  autem  judicio  infirmior  existimet  istas  cor- 
poris in  animam  impressiones  aut  immortalitatem  animae  in 
dubium  revocare  aut  imperio  animae  in  corpus  derogare,  levi 
dubitationi  leve  responsum  suffecerit.  Exempla  petat  vel  ab 
infante  in  utero  matris,  qui  simul  cum  matris  affectibus  compa- 
titur  3,  et  tamen  e  corpore  matris  suo  tempore  excluditur ;  vel  a 
monarchis,  qui,  licet  potentes,  a  servorum  impetu  quandoque 
flectuntur,  salva  interim  maj  estate  sua  regia. 

Jam  quod  ad  partem  reciprocam  (de  Anima  et  affectibus 
ejus  in  Corpus  agentibus),  ilia  quoque  in  medicina  locum  inve- 
nit.  Nemo  enim  medicus  est  paulo  prudentior,  quin  Accidentia 
Animi,  ut  rem  maximi  ad  sanationes  suas  momenti,  quaeque 
omnia  alia  remedia  plurimum  vel  adjuvet  vel  impediat,  con- 
sideret  et  tractet.  At  aliud  quidpiam,  quod  hue  pertinet,  parce 
admodum,  nee  pro  rei  vel  subtilitate  vel  utilitate,  inquisitum 
est ;  quatenus  scilicet  (missis  affectibus)  ipsa  imaginatio  animce, 
vel  cogitatio  perquam  Jixa,  et  veluti  in  Jidem  quandam  exaltata, 
valeat  ad  immutandum  corpus  imaginantis  ?  Quamvis  enim  vim 
habeat  ad  nocendum  manifestam,  haud  tamen  inde  sequitur 
pari  potentia  praeditum  esse  ad  subveniendum ;  non  magis 
hercle  quam  si  quis  concluserit,  quoniam  reperitur  aliquis  aer 
ita  pestilens  ut  subito  interimat,  debere  quoque  esse  aliquem 
aerem  ita  salubrem  ut  decumbentem  subito  restituat.  Atque 

1  All  these  are  probably  surpassed  by  the  Institutes  of  Menu,  so  far  as  they  relate  to 
the  way  of  life  of  the  Brahmins. 

2  The  difficulty  of  conceiving  the  nature  of  the  reciprocal  influence  of  the  mind 
and  body  led  to  its  being  altogether  rejected  by  Malebranche  and  by  Leibnitz.     See 
the  Tkeodiccea  of  the  latter  for  a  statement  of  the  three  theories,  namely  that  of  phy- 
sical influence,  that  of  occasional  causes,  and  that  of  pre-established  harmony. 

3  Having  probably,  as  S.  Thomas  Aquinas  tells  us,  the  same  guardian  angel.     See 
his  S.  T.  i.  113.  5. 


586  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

base  inquisitio  nobilis  profecto  esset  usus ;  verum  (ut  ait  Socrates) 
natatore  Delia  indiget,  quia  mergitur  in  profundo.1  Rursus 
inter  has  doctrinas  de  Foedere,  sive  consensibus  animae  et  cor- 
poris, non  alia  fuerit  magis  necessaria  quam  ilia  disquisitio  de 
Sedibus  propriis  et  Domiciliis  quae  singulae  Animae  Facilitates 
babent  in  Corpore  ejusque  Organis.  Quod  genus  scientiae  qui 
sectati  fuerint,  non  desunt ;  sed  quae  habentur  in  plerisque  aut 
contro versa  sunt  aut  leviter  inquisita ;  ut  majori  diligentia  et 
acumine  opus  sit.  Nam  sententia  introducta  a  Platone,  qua 
Intellectus  in  Cerebro,  tanquam  in  arce,  collocatus  est ;  Ani- 
mositas  (quam  ille  satis  imperite  Iracundiam  vocavit,  cum 
Tumori  et  Superbiae  sit  propior)  in  Corde ;  Concupiscentia 
autem  et  Sensualitas  in  Jecinore ;  neque  prorsus  contemnenda 
est  neque  cupide  recipienda.2  Rursus,  nee  collocatio  facul- 
tatum  illarum  intellectualium  (Phantasias,  Rationis,  Memoriae) 
secundum  Ventriculos  Cerebri,  erroris  expers  est.  Atque 
doctrinam  de  Natura  Hominis  indivisa,  ac  etiam  de  Fcedere 
Animi  et  Corporis,  explicavimus. 


CAPUT  II. 

Partitio  Doctrince  circa  Corpus  Hominis  in  Medicinam,  Cosme- 
ticam,  Aihleticam,  et  Voluptariam.  Partitio  Medicines  in 
Officia  tria :  viz.  in  Conservationem  Sanitatis,  Curationem 
Morborum,  et  Prolongationem  Vitae :  quodque  pars  postrema 
de  Prolongatione  Vitas  disjungi  debeat  a  duabus  reliquis. 

DOCTEINA  circa  Corpus  Hominis  eandem  recipit  divisionem, 
quam  bona  corporis  ipsius  quibus  inservit.  Bona  corporis 
humani  quatuor  sunt;  Sanitas,  Forma  sive  Pulchritudo,  Vires, 
Voluptas.  Totidem  igitur  scientiae;  Medicina,  Cosmetica, 
Athletica,  et  Voluptaria,  quam  Tacitus  appellat  eruditum 
luxum? 

Medicina  ars  inprimis  nobilis,  et  ex  generosissima  prosapia 
secundum  poetas.  Illi  enim  introduxerunt  Apollinem  prima- 
rium  medicinae  deum ;  cui  filium  dederunt  ^Esculapium,  deum 

1  Socrates  is  said  to  have  remarked  on  a  treatise  by  Heraclitus,  that  it  required  a 
Delian  diver.  The  remark  has,  however,  also  been  ascribed  to  Crates.  See  Diog. 
Laert.  ii.  22.  and  ix.  12. 

*  See  the  Timaeus,  p.  71.  8  Tac.  Ann.  xvi.  18. 


LIBER  QUARTUS.  587 

itidem  et  medicinae  professorem ;  qulppe  cum  Sol  in  natura- 
libus  sit  vitae  author  et  fons,  Medicus  ejusdem  conservator  et 
tanquam  scaturigo  altera.  At  decus  longe  illustrius  accedit 
medicinae  ex  operibus  Servatoris,  qui  et  animae  et  corporis 
medicus  fuit ;  et  sicut  animam  doctrinaa  suae  ccelestis,  ita  corpus 
iniraculorum  suorum,  objectum  veluti  proprium  constituit. 
Nusquam  enim  legimus  miraculum  aliquod  ab  eo  patratum 
circa  honores  aut  pecunias  (praster  unicum  quo  tributum  redde- 
retur  Caesari),  sed  tantum  circa  corpus  humanum  aut  conser- 
vandum  aut  sustentandum  aut  persanandum. 

Subjectum  istud  Medicinae  (Corpus  nimirum  Humanum)  ex 
omnibus  quae  natura  procreavit  maxime  est  capax  remedii; 
sed  vicissim  illud  remedium  maxime  est  obnoxium  errori. 
Eadem  namque  subjecti  subtilitas  et  varietas,  ut  magnam 
medendi  facultatem  praebet,  sic  magnam  etiam  aberrandi  faci- 
litatem.  Quocirca,  quemadmodum  ars  ista  (prassertim  quo 
nunc  habetur  modo)  inter  praecipue  conjecturales,  ita  inqui- 
sitio  ejus  reponenda  est  inter  summe  arduas  et  accuratas. 
Neque  propterea  cum  Paracelso1  et  Alchymistis  ita  desipi- 
mus,  ut  putemus  inveniri  in  corpore  humano  quae  singulis 
universitatis  rerum  speciebus  (stellis,  mineralibus,  et  aliis) 
respondeant,  sicut  illi  fabulantur;  leviter  et  crassa  Minerva 
traducentes  emblema  illud  veterum  (quod  homo  esset  Micro- 
cosmus  sive  epitome  totius  mundi)  ad  hoc  commentum  suum. 
Verum  nihilominus  hue  res  redit,  ut  (quod  occcepimus  dicere) 
non  inveniatur  inter  corpora  naturalia  aliquod  tarn  multipliciter 
compositum  quam  Corpus  Humanum.  Videmus  enim  herbas 
et  plantas  ex  terra  et  aqua  nutriri ;  animalia  ex  herbis  et  fructi- 
bus ;  Hominem  vero  ex  carnibus  ipsorum  animalium  (quadru- 
pedum,  avium,  piscium);  etiam  ex  herbis,  granis,  fructibus, 
succis  et  liquoribus  variis;  non  sine  multiplici  commixtione, 
conditura,  et  praeparatione  horum  corporum,  priusquam  homini 
sint  in  cibum.  Adde  quod  animalibus  vivendi  modus  sit  sim- 
plicior,  affectusque  qui  in  corpus  agant  pauciores  et  ad  unum 
fere  modum  operantes ;  ubi  Homo  locis  habitationum,  exercita- 
tionibus,  afFectibus,  somno  et  vigiliis,  vices  prope  infinitas  varia- 
rum  mutationum  subit.  Usque  adeo  verum  est,  unam  inter 
res  caeteras  Corporis  Humani  massam  maxime  fermentatam  et 
ex  plurimis  coagmentatam  esse.  At  Anima  contra  substantia- 
rum  est  simplicissima,  ut  non  male  cecinerit  ille ; 

1  See  note  3.  p.  339.  —  /.  S. 


588  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

purumque  reliquit 

./Ethereum  sensum,  atque  aura'i  simplicis  ignem.1 

Unde  minime  est  mirandum,  Animam  sic  collocatam  requiem 
non  invenire  ;  juxta  axioma  illud,  Motum  rerum  extra  locum  esse 
rapidum,  placidum  in  loco.  Verum  ut  ad  rem  redeamus.  Varia 
ista  et  subtilis  Corporis  Humani  compositio  et  fabrica  effecit,  ut 
sit  instar  organi  musici  operosi  et  exquisiti,  quod  harmonia  sua 
facile  excidit.  Quare  apud  poetas,  summa  ratione,  Musica 
cum  Medicina  in  Apolline  conjungitur;  quia  similis  fere  sit 
utriusque  artis  Genius ;  atque  in  eo  consistat  plane  medici 
officium,  ut  sciat  humani  corporis  lyram  ita  tendere  et  pulsare 
ut  reddatur  concentus  minime  discors  et  insuavis.  Ergo  de- 
mum  ista  subject!  inconstantia  et  varietas  artem  reddidit  magis 
conjecturalem ;  ars  autem  tarn  conjecturalis  cum  sit,  locum 
ampliorem  dedit  non  solum  errori,  verum  etiam  imposture. 
Siquidem  omnes  alias  propemodum  artes  et  scientist  virtute  sua 
et  functione,  non  successu  aut  opere,  judicantur.  Advocatum 
ipsa  agendi  et  dicendi  facultas,  non  exitus  causae,  commendat ; 
gubernator  navis  clavi  tenendi  peritia,  non  expeditionis  for- 
tuna,  se  probat.  At  Medicus,  et  fortasse  politicus,  vix  habent 
actiones  aliquas  proprias  quibus  specimen  artis  et  virtutis  sua? 
liquido  exhibeant ;  sed  ab  eventu  praecipue  honorem  aut  dedecus 
reportant,  iniquissimo  prorsus  judicio.  Quotus  enim  quisque 
novit,  segroto  mortuo  aut  restitute,  item  republica  stante  vel 
labante,  utrum  sit  res  casus  an  consilii  ?  Fit  itaque  saspissime 
ut  impostor  palmam,  virtus  censuram,  referat.  Quin  ea  est 
hominum  infirmitas  et  credulitas,  ut  saepenumero  agyrtam  aut 
sagam  docto  medico  praeponant.  Quare  poetae  oculati  plane  et 
perspicaces  fuisse  videntur,  cum  .^Esculapio  Circem  sororem 
dederunt,  utrumque  e  Sole  prognatum ;  sicut  habetur  in  ver- 
sibus ;  de  JEsculapio  Phoebigena, 

Hie  repertorem  medicinae  talis  et  artis 

Fulmine  Phoebigenam  Stygfas  detrusit  ad  undas ; 3 

et  similiter  de  Circe  Solis  filia, 

Dives  inaccessis  ubi  Solis  filia  lucis 

Urit  odoratam  nocturna  in  lumina  cedrum.3 

Omnibus  enim  temporibus,  fama  et  opinione  vulgi,  sagas  et 
aniculae  et  impostores  medicorum  quodammodo  rivales  fuere,  et 

1  Virg.  &n.  vi.  747.  *  Yirg.  Mn.  vii  772.  '  Virg.  JEn.  vii.  il. 


LIBER   QUARTUS.  589 

de  curationum  celebritate  cum  iisdem  fere  certarunt.  Ex  hoc 
die  sodes  quid  sequitur?  Nempe  ut  medici  ita  secum,  quem- 
admodum  Salomon  in  re  graviori,  Si  unus  et  stulti  et  meus 
eventus  erit,  quid  mihi  prodest  quod  mqjorem  sapientice  dedi 
operam  ? 1  Equidem  medicis  minus  succenseo,  si  saepenumero 
vacent  alicui  alteri  studio  quod  adamant,  magis  quam  arti  suas 
propriae.  Invenies  etenim  inter  eos  poetas,  antiquarios,  criticos, 
rhetores,  politicos,  theologos,  atque  in  iis  artibus  magis  quam 
in  professione  propria  eruditos.  Neque  hoc  fit,  ut  arbitror, 
quia  (ut  quidam  declamator  contra  scientias  medicis  objicit) 
habeant  quae  sibi  obversentur  objecta  tarn  fceda  et  tristia,  ut 
animum  ad  alia  abducere  iis  omnino  sit  opus;  (nam  qui  ho- 
mines sint  niliil  humani  a  se  alienum  putent^:}  sed  obhoc  ipsum 
de  quo  nunc  agimus ;  nempe  quod  arbitrentur  parum  ipsis  in- 
teresse  vel  ad  existimationem  vel  ad  lucrum,  utrum  artis  suas 
mediocritatem  an  perfectionem  in  ea  majorem  assequantur. 
Morbi  enim  tsedia,  vitas  dulcedo,  spei  fallacia,  et  amicorum 
commendatio,  efficiunt  ut  homines  facile  in  medicis  qualibus- 
cunque  fiduciam  collocent.3  Verum  si  quis  hasc  attentius 
perpendat,  ea  potius  ad  culpam  medicorum  quam  ad  culpae 
excusationem  spectant.  Neque  enim  spem  abjicere,  sed  vires 
potius  intendere  debuerant.  Nam  si  cui  placet  observationem 
expergefacere  suam  et  paulatim  circumspicere,  etiam  ex  exem- 
plis  obviis  et  familiaribus  facile  deprehendet  quantum  obtineat 
imperii  Intellectus  Subtilitas  et  Acumen  in  varietatem  sive 
Materiae  sive  Formae  Rerum.  Nil  magis  varium  quam  homi- 
num  facies  et  vultus  ;  eorum  tamen  discrimina  infinita  retinet 
memoria ;  imo  pictor  ex  pauculis  colorum  testis,  acie  oculi  usus 
et  vi  phantasiae  et  manus  constantia,  omnium  facies  qui  sunt, 
fuerunt,  atque  etiam  (si  coram  repraesentarentur)  qui  futuri 
sunt,  penicillo  imitari  ac  describere  posset.  Humana  voce  nil 
magis  varium ;  hujus  tamen  discrimina  in  singulis  personis 
facile  internoscimus ;  quinetiam  non  desunt  moriones  et  panto- 
mimi  quidam,  qui  quotquot  libuerit  reddere  sciunt  et  ad  vivum 
exprimere.  Nil  magis  varium  quam  soni  articulati,  verba 
scilicet;  via  tamen  inita  est,  ea  reducendi  ad  paucas  literas 
alpliabeti.  Atque  illud  verissimum  est,  non  ex  eo  quod  mens 

1  Eccles.  ii.  15. 

2  Homo  sum,  humani  nihil  a  me  alienum  puto." — Ter.  ffeauton,  i.  1.  25. 

8  "  Tant  que  les  liommes  mourront  et  aimeront  a  vivre,"  is  the  remark  of  a  French 
writer,  "  le  medecin  sera  rail!6  et  bien  paye." 


590  DE    AUGMENTIS   SC1ENTIARUM 

humana  sit  minus  subtilis  aut  capax,  perplexitates  et  acatalepsias 
in  scientiis  plerumque  pro  venire ;  sed  ex  eo  potius,  quod  ob- 
jectum  nimis  in  remoto  collocatum  sit.  Sicut  enim  sensus 
procul  ab  objecto  dissitus  plurimum  fallitur,  debite  appropin- 
quatus  non  multum  errat ;  ita  fit  in  intellectu.  Solent  autem 
homines  naturam  tanquam  ex  praealta  turri  et  a  longe  despicere, 
et  circa  generalia  nimium  occupari ;  quando  si  descendere  pla- 
cuerit,  et  ad  particularia  accedere,  resque  ipsas  attentius  et 
diligentius  inspicere,  magis  vera  et  utilia  fieret  comprehensio. 
Itaque  hujus  incommodi  remedium  non  in  eo  solum  est,  ut 
organum  ipsum  vel  acuant  vel  roborent,  sed  simul  ut  ad  ob- 
jectum  propius  accedant.  Ideoque  dubitandum  non  est  quin  si 
medici,  missis  paulisper  istis  generalibus,  naturae  obviam  ire 
vellent,  compotes  ejus  fierent,  de  quo  ait  poeta, 

Et  quoniam  variant  morbi,  variabimus  artes ; 
Mille  mali  species,  mille  salutis  erunt.1 

Quod  eo  magis  facere  debent,  quia  philosophise  ipsse  quibus 
innituntur  medici,  sive  methodici  sive  chymici,  (medicina  autem 
in  philosophia  non  fundata  res  infirma  est,)  parvi  revera  sunt. 
Quare  si  nimis  generalia,  licet  vera  forent,  hoc  vitium  habeant, 
quod  non  bene  homines  ad  actionem  deducant ;  certe  majus  est 
periculum  ab  illis  generalibus  quse  in  se  falsa  sunt,  atque  loco 
deducendi  seducunt. 

Medicina  igitur  (uti  perspeximus)  adhuc  taliter  comparata 
est,  ut  fuerit  magis  ostentata  quam  elaborata,  etiam  magis  ela- 
borata  quam  amplificata ;  cum  labores  in  earn  insumpti  potius  in 
circulo  quam  in  progressu  se  exercuerint.  Plurima  enim  in  ea 
yideo  a  scriptoribus  iterata,  addita  pauca.  Earn  in  tres  partes 
dividemus,  quae  tria  ejus  officia  nominabimus.  Primum  est 
Conservatio  Sanitatis;  secundum  Curatio  Morborum;  tertium 
Prolongatio  Vitae.  At  istud  postremum  non  videntur  medici 
tanquam  partem  principalem  artis  suae  agnovisse,  verum  idem 
reliquis  duobus  satis  imperite  immiscuisse.  Putant  enim,  si 
propulsentur  morbi  antequam  ingruant,  et  curentur  postquam 
invaserint,  prolongationem  vitae  ultro  sequi.  Quod  licet  minime 
dubium  sit,  tamen  parum  acute  prospiciunt  horum  utrumque  ad 
morbos  tantum  pertinere,  et  ad  earn  solummodo  vitae  prolonga- 
tionem quae  a  morbis  abbreviatur  et  intercipitur.  Atqui  filum 

1  Bacon  here  probably  intentionally  deviates  from  the  original,  in  which  the  first 
line  is,  Et  quoniam  variant  animi,  variamus  et  artes.  Vide  Ovid.  Remed.  Amor.  525 


LIBER  QUARTUS.  591 

ipsum  vitae  producere,  ac  mortem  per  resolutionem  simplicem  et 
atrophiam  senilem  sensim  obrepentem  ad  tempus  summovere, 
argumentum  est  quod  nemo  ex  medicis  pro  dignitate  tractavit. 
Neque  vero  subeat  animos  hominum  ille  scrupulus,  ac  si  hsec 
res  fato  et  Divinas  Providentiae  commissa  in  artis  *  officium  et 
munus  jam  primum  a  nobis  revocaretur.  Providentia  enim 
proculdubio  mortes  quascunque,  sive  ex  violentia  sive  ex  morbis 
sive  ex  decursu  aetatis,  pariter  regit ;  neque  tamen  ideo  prae- 
ventiones  et  remedia  excludit.  Ars  autem  et  industria  humana 
naturae  et  fato  non  imperant,  sed  subministrant.  Verum  de 
hac  parte  paulo  post  dicemus ;  haac  tantum  interea  praefati,  ne 
quis  tertium  istud  officium  medicinae  cum  duobus  prioribus 
(quod  fere  adhuc  factus  est)  imperite  confundat. 

Quod  ad  officium  tuenda  sanitatis  attinet  (ex  officiis  praedictis 
Medicinae  primum),  multi  de  eo  scripserunt,  cum  in  aliis  rebus 
satis  imperite,  turn  nimium  (ut  arbitramur)  delectui  ciborum, 
minus  quam  par  est  quantitati  eorum,  tribuentes.  Quin  et  in 
quantitate  ipsa,  tanquam  philosophi  morales,  mediocritatem 
nimis  laudarunt;  cum  et  jejunia  in  consuetudinem  versa  et 
victus  liberalis  cui  quis  assueverit  melius  sanitatem  tueantur 
quam  istse  mediocritates  quae  Naturam  ignavam  fere  reddunt, 
neque  excessus  neque  indigentiae  cum  opus  fuerit  patientem. 
Exercitationum  autem  species  quae  in  sanitate  tuenda  plurimum 
pollent,  nemo  ex  medicis  bene  distinxit  aut  annotavit ;  cum  vix 
inveniatur  aliqua  inclinatio  in  morbum  quae  non  exercitatione 
quadam  propria  corrigi  possit.  Morbis  renum  globorum  lusus 
convenit,  pulmonum  sagittatio,  stomachi  deambulatio  et  gestatio, 
atque  aliis  alias.  Verum  cum  haec  pars,  de  Valetudinis  Conser- 
vatione,  secundum  totum  tractata  sit,  defectus  minores  persequi 
non  est  nostri  instituti. 

Quod  vero  ad  Curationem  Morborum  attinet,  ilia  demum 
pars  est  Medicines  in  qua  plurimum  laboris  insumptum  est, 
licet  fructu  satis  tenui.  Continet  autem  doctrinam  de  morbis 
quibus  corpus  humanum  subjicitur ;  una  cum  eorundem  causis, 
symptomatibus,  et  medelis.  In  hoc  secundo  officio  medicinae, 
multa  sunt  quas  desiderantur.  Ex  his  pauca  sed  maxime 
insignia  proponemus,  quas  enumerasse  satis  duxerimus  absque 
aliqua  ordinis  aut  methodi  lege. 

Primum  est,  intermissio  diligentiae  illius  Hippocratis,  utilis 
admodum  et  accuratae,  cui  moris  erat  narrativam  componere 
oasuum  circa  asgrotos  specialium;  referendo  qualis  fuisset  morbi 


592  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

natura,  qualis  medicatio,  qualis  eventus.1  Atque  hujus  rei 
nactis  nobis  jam  exemplum  tarn  proprium  atque  insigne,  in 
eo  scilicet  viro  qui  tanquam  parens  artis  habitus  est,  minime 
opus  erit  exemplum  aliquod  forinsecum  ab  alienis  artibus 
petere ;  vehiti  a  prudentia  jurisconsultorum,  quibus  nihil 
antiquius  quam  illustriores  casus  et  novas  decisiones  scriptis 
mandare,  quo  melius  se  ad  futures  casus  muniant  et  instruant. 
Istam  proinde  Continuationem  Medicinalium  Narrationum  de- 
siderari  video ;  pra3sertim  in  unum  corpus  cum  diligentia  et 
judicio  digestam;  quam  tamen  non  intelligo  ita  fieri  debere 
amplam,  ut  plane  vulgata  et  quae  quotidie  obveniant  excipiat 
(id  enim  infinitum  quiddam  esset,  neque  ad  rem)  ;  nee  rursus 
tarn  angustam,  ut  solummodo  mirabilia  et  stupenda  (id  quod  a 
nonuullis  factum  est)  complectatur.  Multa  enim  in  modo  rei 
et  circumstantiis  ejus  nova  sunt,  quae  in  genere  ipso  nova 
non  sunt.  Qui  autem  ad  observandum  adjiciet  animum,  ei 
etiam  in  rebus  quae  vulgares  videntur  multa  observatu  digna 
occurrent. 

Item  in  Disquisitionibus  Anatomicis  fieri  solet,  ut  quas 
corpori  humano  in  universum  competant,  ea  diligentissime 
usque  ad  curiositatem  et  in  minimis  quibusque  notentur ;  at 
circa  varietatem  quae  in  diversis  corporibus  reperitur,  medi- 
corum  diligentia  fatiscit.  Ideoque  Anatomiam  Simpliceni 
luculentissime  tractari  assero,  Anatomiam  Comparatam  desi- 
derari  statuo.  Partes  enim  singulas  recte  perscrutantur 
homines,  earumque  consistentias,  figuras,  situs;  sed  illarum 
partium  diversam  in  diversis  hominibus  figuram  et  conditionem 
minus  observant.  Atque  hujus  omissionis  causam  non  aliam 
esse  arbitramur,  quam  quod  ad  primam  inquisitionem  inspectio 
unius  aut  alterius  anatomise  sufficere  possit;  ad  posteriorem 
vero  (quae  comparativa  est,  et  casum  recipit)  necesse  est  ut 
plurimarum  dissectionum  attenta  et  perspicax  observatio  ad- 
hibeatur.  Prior  etiam  res  est,  in  qua  homines  docti  in  praa- 
lectionibus  suis  et  in  coetu  astantium  se  jactare  possunt;  at 
secunda  ea  est,  quae  tacita  et  diutina  experientia  tantum  acquiri 
potest.  Illud  interea  minime  dubium  est,  quod  internarum 
partium  figura  et  structura  parum  admodum  externorum 
membrorum  varietati  et  lineamentis  cedat ;  quodque  corda  aut 
jecinora  aut  ventriculi  tarn  dissimilia  sint  in  hominibus,  quam 

1  See  Hippocrates  De  Epidemiis,  of  which  however,  only  the  first  and  third  books 
appear  to  be  his.  The  other  five  also  contain  a  variety  of  cases. 


LIBER   QUARTUS.  593 

aut  frontes  aut  nasi  aut  aurcs.  Atque  in  his  ipsis  differentiis 
partium  internarum  reperiuntur  saepius  causes  continentes l 
multorum  morborum ;  quod  non  attendentes  medici  humores 
interdum  minime  delinquentes  criminantur ;  cum  ipsa  mechanica 
partis  alicujus  fabrica  in  culpa  sit.  In  quorum  morborum 
cura  opera  luditur,  si  adhibeantur  medicinaa  alterantes  (quia 
res  alteration  em  non  recipit) ;  sed  emendanda  res  est,  et  ac- 
commodanda  seu  pallianda  per  victus  regimen  et  medicinas 
familiares.  Similiter,  ad  Anatomiam  Comparatam  pertinent 
accurataj  observationes  tarn  humorum  omnigenum,  quam 
vestigiorum  et  impressionum  morborum  in  corporibus  variis 
dissectis.  Etenim  Humores  in  anatomiis  tanquam  purgamenta 
et  fastidia  fere  praetermitti  solent ;  cum  tamen  inprimis  neces- 
sarium  sit  notare  quales  et  quam  multiplices  sint  humorum 
differentium  species  (non  nimium  in  hac  re  tribuendo  divi- 
sionibus  eorum  receptis)  qui  in  corpore  humano  aliquando 
inveniantur ;  et  in  quibus  cavitatibus  et  receptaculis  quilibet 
ipsorum  sedes  et  nidulos  suos  figere  potissimum  soleat ;  quoque 
juvamento,  aut  damno;  atque  his  similia.  Itidem  vestigia  et 
impressiones  morborum,  et  interiorum  partium  ab  iis  Isesiones 
et  devastationes,  in  diversis  anatomiis  cum  diligentia  notanda ; 
nempe  apostemata,  ulcera,  solutiones  continuitatis,  putrefacti- 
ones,  exesiones,  consumptiones ;  rursus,  contractions,  exten- 
siones,  convulsiones,  luxationes,  dislocation  es,  obstructiones, 
repletiones,  tumores;  una  cum  omnibus  materiis  praeterna- 
turalibus  quae  in  corpore  humano  inveniuntur  (veluti  calculis, 
carnositatibus,  tuberibus,  vermibus,  ethujusmodi);  hsec(inquam) 
omnia,  et  his  similia,  per  earn  quam  diximus  Anatomiam 
Comparatam  et  multorum  medicorum  experimenta  in  unum 
collata,  magna  cum  cura  perquiri  et  componi  debent.  At 
Varietas  ista  Accidentium  in  Anatomicis  aut  perfunctorie 
tractatur,  aut  silentio  prseteritur. 

De  illo  vero  altero  det'ectu  circa  Anatomiam  (nempe  quod 
non  fieri  consueverit  in  corporibus  vivis)  quid  attinet  dicere? 
Res  enim  haec  odiosa  et  barbara,  et  a  Celso  recte  damnata.2 
Neque  tamen  illud  minus  verum  est  (quod  annotatum  fuit 

1  This  phrase  is  taken  from  Celsus:  "  Igitur  hi  qui  rationalem  medicinam  profi- 
tentur  hac  necessaria  esse  proponunt :  Abditarum  et  morbos  continentium  causarum 
notitiam,  deinde  evidentium,"  &c. —  Celsus,  Pracfutio. 

•  "  Incidere  autem  vivorura  corpora  et  crudele  et  supervacuum  est"  —  Celsius, 
Prafatio. 

VOL.  I.  Q  Q 


594  DE   AUGMENTIS   SCIENTIA.RUM 

a  priscis)  poros  complures  et  meatus  et  pertusiones,  quae  sunt 
ex  subtilioribus,  in  anatomicis  dissectionibus  non  comparere; 
quippe  quae  in  cadaveribus  occluduntur  et  latent;  cum  in 
viventibus  dilatentur,  et  possent  esse  conspicui.1  Itaque  ut 
et  usui  consulatur  simul  et  humanitati,  non  est  omnino  rejici- 
enda  Anatomia  Vivorum,  neque  ad  fortuitas  chirurgicorum 
inspectiones  (quod  Celsus  fecit)  remittenda ;  cum  hoc  ipsum 
bene  expediri  possit  per  dissectionem  brutorum  vivorum  quae, 
non  obstante  suarum  partium  dissimilitudine  ab  humanis,  huic 
inquisitioni  adhibito  judicio  satisfacere  possint.2 

Item  in  inquisitione  illorum  de  Morbis,  inveniunt  morbos 
complures  quos  insanabiles  decernunt,  alios  jam  inde  a  prin- 
cipio  morborum,  alios  post  talem  quampiam  periodum.  Ita 
ut  L.  Syllae  et  Triumvirorum  proscriptioues  res  nihili  fuerint 
prae  medicorum  proscriptionibus,  per  quas  tot  homines  iniquis- 
simis  edictis  morti  dedunt;  quorum  tamen  plurimi  minore 
cum  difficultate  evadunt,  quam  illi  olim  inter  proscriptiones 
Romanas.  Neque  igitur  dubitabo  inter  Desiderata  reponere 
opus  aliquod  de  Curationibus  Morborum  qui  habentur  pro 
Insanabilibus ;  ut  evocentur  et  excitentur  medici  aliqui  egregii 
et  magnanimi,  qui  huic  operi  (quantum  largitur  natura  rerum) 
incumbant ;  quando  hoc  ipsum,  istos  morbos  pronunciare  insa- 
nabiles, neglectum  et  incuriam  veluti  lege  sanciat,  et  igno- 
rantiam  ab  infamia  eximat. 

Item,  ut  paulo  ulterius  insistam ;  etiam  plane  censeo  ad 
officium  medici  pertinere,  non  tantum  ut  sanitatem  restituat, 
verum  etiam  ut  dolores  et  cruciatus  morborum  mitiget; 
neque  id  ipsum  solummodo  cum  ilia  mitigatio  doloris, 
veluti  symptomatis  periculosi,  ad  convalescentiam  faciat  et 
conducat ;  imo  vero  cum,  abjecta  prorsus  omni  sanitatis  spe, 
excessum  tantum  praebeat  e  vita  magis  lenem  et  placidum. 
Siquidem  non  parva  est  foelicitatis  pars  (quam  sibi  tantopere 

1  This  difficulty  is  almost  entirely  removed  by  the  perfection  to  which  the  art  of 
making  anatomical  preparations  has  been  brought.  Berengario  of  Carpi,  who  died  at 
Ferrara  in  1550,  is  said  to  have  been  the  first  person  who  made  use  of  injections  in 
order  to  render  the  vessels  visible.  He  employed  water  (probably  coloured )  for  this 
purpose.  Swammerdam  was  the  first  to  inject  with  wax.  In  one  branch  of  anatomy, 
namely  the  doctrine  of  the  development  of  the  osseous  parts,  the  use  of  madder  in  the 
food  of  the  living  animal  has  led  to  very  curious  results.  It  stains  the  portions  of  bone 
developed  during  its  use  of  a  bright  red.  Duhamel  was  the  first  to  use  this  means  of 
studying  the  growth  of  bone.  Flourens  has  also  employed  it. 

•  Even  this  in  the  extent  to  which  it  has  been  carried  appears  to  stand  much  in 
need  of  an  apology  ;  and  it  is  satisfactory  to  find  that  one  of  our  best  anatomists  seems 
o  think  so.  I  refer  to  Brodie's  Physiological  Enquiries. 


LIBER,   QUARTUS.  595 

precari  solebat  Augustus  Csesar)  ilia  Euthanasia  ' ;  quae  etiam 
observata  est  in  excessu  Antonini  Pii,  quando  non  tarn  mori 
videretur  quam  dulci  et  alto  sopore  excipi.  Scribitur  etiam 
de  Epicure,  quod  hoc  ipsum  sibi  procuraverit ;  cum  enim 
morbus  ejus  haberetur  pro  desperate,  ventriculum  et  sensus 
meri  largiore  haustu  et  ingurgitatione  obruit;  unde  illud  in 
epigrammate, 

hinc  Stygias  ebrius  hausit  aquas.8 

Vino  scilicet  Stygii  laticis  amaritudinem  sustulit.  At  nostris 
temporibus  medicis  quasi  religio  est,  cegrotis  postquam  deplorati 
sint  assidere ;  ubi  meo  judicio,  si  officio  suo  atque  adeo  huma- 
nitati  ipsi  deesse  nolint,  et  artem  ediscere  et  diligentiam  prae- 
stare  deberent,  qua  animam  agentes  facilius  et  mitius  e  vita 
demigrent.  Hanc  autem  partem,  inquisitionem  de  Euthanasia 
Exteriori  (ad  differentiam  ejus  Euthanasias  qua?  animae  praspa- 
rationem  respicit)  appellamus,  eamque  inter  Desiderata  repo- 
nimus. 

Item  in  Curationibus  Morborum  illud  generaliter  desiderari 
reperio ;  quod  medici  hujusce  aetatis,  licet  Generales  Intentiones 
Curationum  non  male  persequantur,  Particulares  tamen  Medi- 
cinas  quas  ad  curationes  morborum  singulorum  proprietate 
quadam  spectant,  aut  non  bene  norunt  aut  non  religiose 
observant.  Nam  medici  traditionum  et  experientiae  probatas 
fructum  magistralitatibus  suis  destruxerunt  et  sustulerunt ; 
addendo  et  demendo  et  mutando  circa  medicinas,  prout  iis 
libitum  fuerit;  et  fere  pharmacopoeorum  more  quid  pro  quo 
substituendo ;  ita  superbe  imperantes  medicines,  ut  medicina 
non  amplius  imperet  morbo.  Demptis  enim  Theriaca  et  Mi- 
thridatio  et  fortasse  Diascordio  et  Confectione  Alkermes3  et 
paucis  aliis  medicinis,  ad  nulla  fere  certa  pharmaca  se  religiose 

1  "  Fere  quoties  audisset  cito  ac  nullo  cruciatu  defunctum  quempiam  sibi  et  suis 
fi/Bavaaiav  similem  (hoc  enim  et  verbo  uti   solebat)  precabatur."  —  Suet,  in  Aug. 
c.  99. 

And  so  when  life's  sweet  fable  ends 
His  soul  and  body  part  like  friends, 
No  quarrels,  murmurs  — -  no  delay  — 
A  kiss,  a  sigh,  and  then  away. 

CRASHAW  :  Lines  prefixed  to  the  English 
translation  of  Cornaro. 

2  See  for  this  story  Diog.  Laert.  x.  16.;  the  words  quoted  are  the  end  of  the  mo- 
dern Latin  version  of  an  epigram  there  given.     The  original  contains  nothing  which 
corresponds  to  the  word  ebrius,  which  in  the  more  recent  editions  of  Diog.  Laert.  is 
replaced  by  Jcetius.     Gassendi  in  his  essay  on  Epicurus  substitutes  protinus. 

3  Theriaca,  from  which  treacle  is  a  corruption,  is  the  name  of  a  nostrum  invented  by 
Andromachus,  who  was  physician  to  Nero.  For  an  account  of  the  history  and  composition 

QQ   2 


596  DE  AUGMENT-IS  SCIENTIARUM 

et  severe  astringunt.  Nam  medicamenta  ilia  quas  in  offici- 
nis  prostant  venalia,  potius  in  promptu  sunt  ad  intentiones 
generates,  quam  accommodata  et  propria  ad  curationes  par- 
ticulares;  siquidem  speciatim  nullum  morbum  magnopere 
respiciunt;  verura  generatim  ad  obstructiones  aperiendas, 
concoctiones  confortandas,  intemperies  alterandas  pertinent. 
Atque  hinc  praecipue  fit,  ut  empirici  et  vetulas  saepenumero 
in  curandis  morbis  foelicius  operentur  quam  medici  eruditi ; 
quia  medicinarum  probatarum  confectionem  et  compositionem 
fideliter  et  scrupulose  retinent.  Equidem  memini  medicum 
quendam  apud  nos  in  Anglia,  practica  celebrem,  religione 
prope  Judaeum,  librorum  lectione  tanquam  Arabem,  solitum 
dicere,  Medici  vestri  Europcei  sunt  quidem  viri  docti :  sed  non 
norunt  particulares  curationes  morborum.  Quinetiam  idem 
ludere  solebat,  parum  decore,  dicendo,  Medicos  nostros  simi- 
les esse  Episcopis :  liyandi  et  solvendi  claves  habere,  et  nihil 
amplius.  Sed  ut  serio  quod  res  est  dicamus;  plurimum 
referre  censemus,  si  rnedici  aliqui,  et  eruditione  et  practica 
insigniores,  opus  aliquod  conficiant  de  medicinis  probatis 
et  experimentalibus  ad  morbos  particulares.  Nam  quod  spe- 
ciosa  quis  ratione  nixus  existimet  decere  medicum  doctum 
(habita  ratione  complexionis  aegrorum,  aetatis,  tempestatis 
anni,  consuetudinum,  et  hujusmodi)  potius  medicinas  ex  tern- 
pore  aptare,  quam  certis  aliquibus  praescriptis  insistere;  id 
fallax  res  est,  et  experientiae  non  satis  attribuit,  judicio  plus 
nimis.  Sane  quemadmodum  in  republica  Romana  cives  erant 
utilissimi  et  optime  compositi  qui  aut  consules  populo  favebant, 
aut  tribuni  in  partes  senatus  inclinabant ;  ita  in  hac  materia  de 
qua  agimus  medicos  eos  probamus  qui  aut  in  magna  eruditione 
traditiones  experientiae  plurimum  faciunt,  aut  in  practica  insigni 
saethodos  et  generalia  artis  non  aspernantur.  Modificationes 
vero  medicinarum  (si  quando  sit  opus  eas  adhibere)  potius  in 
vehiculis  earum  exercendae  sunt,  quam  in  ipso  corpore  medi- 
cinarum ;  in  quo  nil  novandum,  absque  evidenti  necessitate. 
Hanc  igitur  partem,  quoe  de  Medicinis  Authenticis  et  Positivis 
tractet,  desiderari  statuimus.  Res  autem  est,  quae  tentari  non 

of  mithridaticura,  see  Celsus,  v.  23.  The  invention  of  what  was  called  diascordium  is 
ascribed  to  Fracastorius,  who  speaks  of  it  as  "  Diascordium  nostrum  "  in  his  De  Cont. 
Morb.  Cur.  iii.  7.  The  confection  of  Alkermes  in  its  original  form  seems  to  have 
been  invented  by  Mesne,  an  Arabian  physician.  About  Bacon's  time  what  was  called 
mineral  kermes,  which  was  a  preparation  of  antimony,  was  a  popular  medicine,  but  it 
s  probable  that  he  here  refers  either  to  the  confection  of  Mesne  or  to  some  modifica- 
tion of  it 


LIBER   QTJARTUS.  597 

debet  absque  acri  et  sevcro  judicio,  et  tanquam  in  synodo 
raedicorum  selectorum. 

Item  inter  praeparationes  medicinarum,  mirari  subit  (prae- 
sertim  cum  Medicinae  ex  Mineralibus  a  Chymicis  in  tantum 
evectae  et  celebratae  sint1,  ciunque  tales  medicinae  tutius 
adhibeantur  ad  exteriora  quam  intro  sumantur)  neminem 
adhuc  inventum,  qui  per  artem  Thermas  Naturales  et  Fontes 
Medicinales  imitari  annixus  fuerit ;  cum  tamen  in  confesso  sit 
thermas  illas  et  fontes  virtutes  suas  ex  venis  mineralhim,  per 
quas  permeant,  nancisci ;  quinetiam,  in  manifestum  hujus  rei 
documentum,  bene  norit  humana  industria  discernere  et  distin- 
guere  per  separationes  quasdam  ex  quo  genere  mineralium 
hujusmodi  aquae  inficiantur;  veluti  an  ex  sulphure,  vitriolo, 
chalybe,  aut  aliquo  simili?  Qute  naturalis  aquarum  tinctura, 
si  ad  artificiosas  compositiones  reduci  posset,  fuerit  in  potestate 
hominis  et  plura  genera  earum  prout  usus  postulat  efficere,  et 
temperamentum  ipsarum  pro  arbitrio  regere.  Hanc  igitur 
partem,  de  Imitatione  Naturae  in  Balneis  Artificialibus  (re 
proculdubio  et  utili  et  in  promptu)  desiderari  censemus. 

Ne  vero  singula  scrupulosius  exequamur  quam  vel  institute 
nostro  vel  hujusce  tractatus  naturae  convenit,  claudemus  hanc 
partem  defectus  alterius  cujusdam  enumeratione,  qui  maximi 
nobis  videtur  momenti ;  nimirum  quod  medendi  ratio,  quae  ob- 
tinuit,  sit  nimio  plus  compendiosa  quam  ut  insigne  aliquid  aut 
arduum  prasstare  possit.  Etenim  judicio  nostro  opinio  fuerit 
magis  blanda  quam  vera,  si  quis  existimet  medicamentum 
aliquod  tarn  potens  aut  fcelix  fieri  posse,  ut  usus  ejus  simplex 
curationi  alicui  grandiori  sufficiat.  Mirabilis  profecto  foret 
oratio  quae  pronunciata,  aut  etiam  srepius  repetita,  vitiurn 
aliquod  animo  penitus  insitum  aut  inveteratum  corrigere  aut 
tollere  possit.  Longe  certe  abest.  Verum  quae  in  natura 
eximie  possunt  et  pollent,  sunt  ordo,  prosecutio,  series,  vicissi- 
tude artificiosa.  Quaa,  licet  majus  quoddam  in  prascipiendo 
judicium  majoremque  in  parendo  constantiam  requirant,  tamen 
efFectuum  magnitudine  abunde  rem  compensant.  Etsi  autem 
ex  opera  medicorum  quotidiana,  quam  invisendo,  assidendo, 
praoscribendo,  aegrotis  praestant,  putaret  quispiam  haud  segniter 
ipsos  curationem  persequi  atque  in  eadem  certa  quadam  via 

1  The  school  of  medicine  of  which  Paracelsus  was  the  head  distinguished  itself  from 
the  Galenists,  who  had  chiefly  recourse  to  vegetable  decoctions  and  infusions,  by  the 
use  of  mineral  medicines.  This  school  has  been  called  that  of  the  latro-chemists. 

QQ  3 


598  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

insistere ;  tamen  si  quis  ea  quae  praescribere  et  ministrare 
soleant  medici  acutius  introspiciat,  inveniet  pleraque  vacilla- 
tionis  et  inconstantiae  plena,  et  quae  ex  tempore  excogltentiir 
et  in  mentem  illis  veniant  absque  certo  aliquo  aut  prasviso 
curationis  tramite.  Debuerant  autem  etiam  ab  initio,  post 
morbum  bene  perspectum  et  cognitum,  seriem  curandi  ordinatam 
meditari;  neque  ab  ea  absque  gravi  causa  discedere.  Atque 
sciant  pro  certo  medici,  posse  (exempli  gratia)  tria  fortasse  aut 
quatuor  medicamenta  ad  morbum  aliquem  gravem  curandum 
recte  prasscribi,  qua?  debito  ordine  et  debito  intervallo  sumpta 
curationem  prasstent ;  quorum  singula  s"i  per  se  tantum  sume- 
rentur,  aut  si  ordo  inverteretur,  aut  inter  vallum  non  servaretur, 
fuerint  prorsus  nocitura.  Neque  tamen  id  volumus,  ut  omnis 
scrupulosa  et  superstitiosa  curandi  ratio  in  pretio  sit  tanquam 
optima  (non  magis  quam  omnis  via  arcta  via  sit  ad  ccelum): 
verum  ut  aeque  recta  sit  via,  ac  arcta  et  difficilis.  Hanc  autem 
partem,  quam  Filum  Medicinale  vocabimus,  desiderari  ponimus. 
Atque  ha3C  ilia  sunt,  quae  in  doctrina  medicinae  de  Curatione 
Morboram  desideramus ;  nisi  quod  restet  unicum,  quod  plu- 
ris  est  quam  ilia  omnia.  Desideratur  nimirum  Philosophia 
Naturalis  Vera  et  Activa,  cui  Medicinae  scientia  inasdificetur. 
Cseterum  ilia  non  est  hujusce  tractatus. 

Tertiam  partem  Medicinae  posuimus  illam  de  Prolongations 
VitcB,  quae  nova  est,  et  desideratur  ;  estque  omnium  nobilissima. 
Si  enim  tale  aliquid  inveniri  possit,  non  versabitur  tantum  me- 
dicina  in  curationum  sordibus,  nee  medici  ipsi  propter  neces- 
^itatem  solummodo  honorabuntur ;  sed  utique  propter  donum 
mortalibus  ex  terrenis  quasi  maximum,  cujus  poterint  esse 
secundurn  Deum  dispensatores  et  administri.  Licet  enim  Mun- 
dus  homini  Christiano  ad  Terram  Promissionis  contendenti 
tanquam  Eremus  sit,  tamen  in  Eremo  ipso  profiscentibus  cal- 
ceos  et  vestes  (corpus  scilicet  nostrum,  quod  animae  loco 
tegminis  est)  minus  atteri,  Gratiae  Divinae  munus  quoddam 
aestimandum.  Hac  de  re,  quia  est  .ex  optimis,  eamque  inter 
Desiderata  posuimus,  ex  more  nostro  et  Monita  dabimus  et 
Indicia  et  Prascepta. 

Primo  monemus,  ex  scriptoribus  circa  hoc  argumentum  nemi- 
nem  esse,  qui  aliquid  magni,  ne  dicamus  aliquid  sani,  repererit. 
Aristoteles  certe  commentarium  de  hoc  edidit  perpusillum,  in 
quo  nonnihil  inest  acuti;  quod  ipse  omnia  esse  vult,  ut  solet.1 

1  Aristotle's  tract  De  Long.  §•  Brev.    Vita,  which,  as  Bacon  remarks,  is  very  brief 


LIBER   QUARTUS.  599 

At  recentiores  tarn  oscitanter  et  superstitiose  de  hoc  scripse- 
runt,  ut  argumentum  ipsum  ob  eorum  vanitatem  tanquam 
vanum  et  vecors  haberi  cceperit. 

Secundo  monemus,  ipsas  intentiones  quae  hue  spectant  me- 
dicorum  res  nihili  esse,  et  cogitationes  hominum  a  re  potius 
abducere  quam  versus  earn  dirigere.  Sermocinantur  enim, 
mortem  in  destitutione  calidi  et  humidi  consistere ;  debere 
itaque  calorem  naturalem  confortari,  humorem  autem  radicalem 
foveri.  Perinde  ac  si  haec  res  jusculis,  aut  lactucis  et  malvis, 
nut  amydo1,  aut  jujubis,  aut  rursus  aromatibus,  aut  vino  gene- 
roso,  aut  etiam  spiritu  vini  et  oleis  chymici  c  onfici  possit ; 
quoe  omnia  obsunt  potius  quam  prosunt. 

Tertio  monemus,  ut  homines  nugari  desinant,  nee  tarn  faciles 
sint  ut  credant  grande  illud  opus,  quale  est  naturae  cursum 
remorari  et  retrovertere,  posse  haustu  aliquo  matutino  aut  usu 
alicujus  pretiosae  medicinae  ad  exitum  perduci ;  non  auro  pota- 
bili,  non  margaritarum  essentiis,  et  similibus  nugis  ;  sed  ut  pro 
certo  habeant  Prolongationem  Vitae  esse  rem  operosam,  et  quas 
ex  compluribus  remediis  atque  eorum  inter  se  connexione  idonea 
constet.2  Neque  enim  quisquam  ita  stupidus  esse  debet,  ut 
credat  quod  nunquam  factum  est  adhuc,  id  fieri  jam  posse,  nisi 
per  modos  etiam  nunquam  tentatos. 

Quarto  monemus,  ut  homines  rite  animadvertant  et  distin- 
guant  circa  ea  quae  ad  vitam  sanam,  et  ea  quaa  ad  vitam  longam, 
conferre  possunt.  Sunt  enim  nonnulla  quae  ad  spirituum  alacri- 
tatem,  et  functionum  robur,  et  morbos  arcendos  prosunt ;  quse 
tamen  de  summa  vitas  detrahunt,  et  atrophiam  senilem  absque 
morbis  accelerant.  Sunt  et  alia  quoe  ad  prolongationem  vitae  et 
atrophiam  senilem  longius  summovendam  juvant;  sed  tamen 
non  usurpantur  absque  periculo  valetudinis,  adeo  ut  qui  iis 
utentur  ad  prolongationem  vitae  debeant  simul  incommodis 
occurrere,  quae  alioquin  ex  eorum  usu  supervenire  possint. 
Atque  Monita  hactenus  dedimus. 

relates  to  the  length  of  life  of  all  kinds  of  animals,  and  even  of  plants.  Sanchez,  a 
Spanish  physician,  who  wrote  a  treatise  on  the  same  subject,  thus  remarks  on  Aristo- 
tle's :  "  Adeo  longe  breviterque  disseruit  Aristoteles,  ut  mirum  sit  tantum  philosophum 
tarn  indigne  rem  hanc  tractasse."  Not  long  before  the  publication  of  the  De  Auy- 
mentis,  the  Methusala  Vivax  of  Dornavus  was  printed  at  Hanover  ;  it  contains  an  in- 
quiry as  to  the  causes  of  antediluvian  longevity ;  Dornavus  refutes  the  notion  that 
the  years  in  which  the  ages  of  the  Patriarchs  are  stated  are  in  reality  only  lunations, 
by  referring  to  their,  ages  when  their  first-born  sons  were  begotten. 

1  This  is  manifestly  a  mistake  for  amyJo.     Amylum,  or  starch,  is  mentioned  by 
Celsus  as  one  of  the  "  cibi  lenes." 

2  The  matter  is  much  simplified  by  the  Schola  Salernitana: 

"  Cur  moriatur  homo  cui  salvia  crescit  in  horto  ?  "     Reyimen  Sanitatis 
QQ  4 


600  DE   AUGMENT1S   SC1ENTIARUM 

Quod  ad  Indicia  attinet;  tale  hujus  rei  (quam  ammo  meti- 
mur)  plasma  est.  Conservantur  res  et  durant  duobus  modis ; 
aut  in  Identitate  sua,  aut  per  Reparationem.  In  Identitate  sua, 
ut  musca  aut  formica  in  succino ;  flos  aut  pomuni  aut  lignum  in 
conservatoriis  nivalibus ;  cadaver  inter  balsama.  Per  Repara- 
tionem, ut  in  flamma,  et  in  mechanicis.  Operanti  ad  Prolon- 
gationem  Vitae  utroque  genere  utendum  est  (disjuncta  minus 
possunt),  corpusque  humanum  conservandum,  quemadmodum 
Inanimata  conservantur,  ac  rursus  quemadmodum  Flamma  con- 
servatur,  ac  denique  quadantenus  ut  Mechanica  conservantur. 
Tres  igitur  sunt  ad  prolongandam  vitam  intentiones  ;  Retarda- 
tio  Consumptions,  Probitas  Reparationis,  et  Renovatio  ejus 
quod  coepit  veterascere.  Consumptio  fit  a  duabus  Deprasdatio- 
nibus ;  depraedatione  spiritus  innati,  et  deprasdatione  aeris  am- 
bientis.  Prohibitio  utriusque  duplex  ;  aut  si  agentia  ilia  fiant 
minus  prsedatoria,  aut  si  patientia  (succi  scilicet  corporis)  red- 
dantur  minus  depraedabilia.  Spiritus  fit  minus  prasdatorius,  si 
aut  substantia  densetur,  ut  in  usu  opiatorum  et  nitratorum,  et  in 
contristationibus ;  aut  quantitate  minuatur,  ut  in  diaetis  Py  thago- 
ricis  et  Monasticis  ;  aut  motu  leniatur,  ut  in  otio  et  tranquilli- 
tate.  Aer  ambiens  fit  minus  praedatorius,  si  aut  minus  incalescat 
a  radiis  solis,  ut  in  regionibus  frigidioribus,  in  speluncis,  in 
montibus,  et  columnis  anachoretarum ;  aut  summoveatur  a  cor- 
pore,  ut  in  cute  densa,  et  in  plumis  avium,  et  in  usu  olei  et 
unguentorum  absque  aromatibus.  Succi  corporis  redduntur 
minus  deprsedabiles,  si  aut  duri  facti  sint,  aut  roscidi  sive  ole- 
osi.  Duri,  ut  in  victu  aspero,  vita  in  frigido,  exercitationibus 
robustis,  balneis  quibusdam  mineralibus.  Roscidi,  ut  in  usu 
dulcium,  et  abstinentia  a  salsis  et  acidis,  et  maxime  omnium  in 
tali  mistione  potus,  quas  sit  partium  valde  tenuium  et  sub- 
tilium,  absque  tamen  omni  acrimonia  aut  acedine.  Reparatio 
fit  per  Alimenta.  Alimentatio  autem  promovetur  quatuor  mo- 
dis :  per  concoctionem  viscerum  ad  extrusionem  alimenti,  ut  in 
confortantibus  viscera  principalia;  per  excitationem  partium 
exteriorum  ad  attractionem  alimenti,  ut  exercitationibus  et 
fricationibus  debitis,  atque  unctionibus  quibusdam  et  balneis 
appropriatis ;  per  praeparationem  alimenti  ipsius,  ut  facilius  se 
insinuet  et  digestiones  ipsas  quadantenus  anticipet,  ut  in  va- 
riis  et  artificiosis  modis  cibi  condiendi,  potus  miscendi,  panis 
f  crmentandi,  et  horum  trium  virtutes  in  unum  redigendi ;  per 
confortationeni  ipsius  ultimi  actus  assimilationis,  ut  in  soimio 


LIBER  QUARTUS.  601 

tempestivo,  et  applicationibus  quibusdam  exterioribus.  Reno- 
vatio  ejus  quod  ccepit  veterascere  fit  duobus  modis:  vel  per 
intenerationem  habitus  corporis  ipsius,  ut  in  usu  malacissa- 
tionum  ex  balneis,  emplastris,  et  unctionibus,  quae  talia  sint'ut 
imprimant,  non  extraliant ;  vel  per  •expurgationem  succi  ve- 
teris,  et  substitutionem  succi  novi,  ut  in  tempestivis  et  repetitis 
purgationibus,  sanguinis  missionibus,  et  diaetis  attenuantibus, 
quae  florem  corporis  restituunt.  Atque  de  Indiciis  hactenus. 

Praecepta,  quanquam  ex  ipsis  Indiciis  plurima  possint  deduci, 
tria  tamen  veluti  praecipua  subjungere  visum  est.  Prcecipimus 
primo,  ut  prolongatio  vitae  expectetur  potius  a  diaetis  statis 
quam  a  regimine  aliquo  victus  familiari,  aut  etiam  a  medica- 
mentorum  particularium  excellentia.  Etenim  quae  tantavirtute 
pollent  ut  naturam  retrovertere  valeant,  fortiora  plerumque 
sunt  et  potentiora  ad  alterandum  quam  ut  simul  in  aliqua  medi- 
cina  componi,  multo  minus  in  victu  familiari  interspergi  possint. 
Superest  itaque  ut  seriatim,  et  regulariter,  et  ad  tempora  certa 
et  vicibus  certis  recurrentia,  adhibeantur. 

Secundo  prcecipimus,  ut  prolongatio  vitae  expectetur  potius 
ab  operatione  in  spiritus,  et  a  malacissatione  partium,  quam  a 
modis  alimentandi.  Etenim  cum  corpus  humanum  ejusque 
fabrica  (missis  externis)  a  tribus  patiatur,  spfritibus  scilicet, 
partibus,  et  alimentis ;  via  prolongationis  vitae  per  alimentandi 
modos  longa  est,  atque  per  multas  ambages  et  circuitus ;  at  vias 
per  operationes  super  spiritus  et  super  partes  multo  breviores 
sunt,  et  quibus  citius  ad  finem  desideratum  pervenitur;  eo 
quod  spiritus  subito  patiantur  et  a  vaporibus  et  ab  affectibus, 
quae  miris  modis  in  eos  possunt;  partes  item  per  balnea  aut 
unguenta  aut  emplastra,  qua?  subitas  etiam  impressiones  faciunt. 

Tertio  pracipimus,  quod  malacissatio  partium  per  exterius 
fieri  debet  per  Consubstantialia,  Imprimentia,  et  Occludentia. 
Consubstantialia  enim  benevolo  partium  amplexu  libenter  exci- 
piuntur,  et  proprie  malacissant.  Imprimentia  autem  et  vir- 
tutem  malacissantium,  tanquam  vehicula,  facilius  et  altius 
deducunt,  atque  ipsa  partes  nonnihil  expandunt.  Occludentia 
autem  virtutem  utrorumque  retinent  et  paulisper  figunt,  et 
perspirationem,  quae  est  res  malacissationi  opposita  (quia  humi- 
dum  emittit),  cohibent.  Itaque  per  haec  tria,  (sed  potius  ordine 
disposita  et  succedentia,  quam  commixta,)  res  absolvitur.  In- 
terim in  hac  parte  monemus,  non  earn  esse  intentionem  malacis- 
sationis  ut  nutriat  partes  per  exterius,  sed  tantum  ut  eas  reddat 


602  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

magis  idoneas  ad  nutriendum.  Quidquid  enim  magis  aridura 
est,  minus  est  activum  ad  assimilandum.  Atque  de  Prolonga- 
tione  Vitse,  quae  est  pars  tertia  Medicinae  noviter  ascripta,  haec 
dicta  sint.1 

Veniamus  ad  Cosmeticam,  qua?  certe  partes  habet  civiles, 
partes  rursus  efFoeminatas.  Corporis  enim  munditia  et  decor 
honestus  recte  existimatur  promanare  a  modestia  quadam  mo- 
rum,  et  a  reverentia;  inprimis  erga  Deum,  cujus  creaturae 
sumus ;  turn  erga  societatem,  in  qua  degimus  ;  turn  etiam  erga 
nosmetipsos,  quos  non  minus,  imo  magis,  quam  alios  revereri 
debemus.  Verum  adulterina  ilia  decoratio,  quae  fucos  et  pi- 
gmenta  adhibet,  digna  certe  est  illis  defectibus  qui  earn  semper 
comitantur ;  cum  non  sit  aut  ad  fallendum  satis  ingeniosa,  aut 
ad  utendum  satis  cornmoda,  aut  ad  salubritatem  satis  tuta  et 
innocua.  Miramur  autem  pravam  hanc  consuetudinem  fucandi 
leges  censorias,  tarn  ecclesiasticas  quam  civiles,  (quae  alias  in 
luxuriam  circa  vestes  aut  cultus  capillorum  effceminatos  admo- 
dum  fuerint  severae)  ita  diu  fugisse.  Legimus  certe  de  Jeza- 
bele,  quod  pigmentis  faciem  obliverit;  verum  de  Esthera  et 
Juditha  nil  tale  perhibetur. 

Pergamus  ad  Athleticam.  Earn  sensu  intelligimus  paulo 
largiori,  quam  accipi  consuevit.  Hue  enim  referimus,  quid- 
quid  versatur  circa  conciliandam  qualerncunque  (quam  corpus 
humanum  suscipit)  Habilitatem ;  sive  sit  Agilitatis,  sive  Tole- 
rantiaa.  Quarum  Agilitas  duas  habet  partes,  Robur  et  Veloci- 
taterirj4ta  Tolerantia  itidem  duas,  vel  Indigentiarum  Naturalium 
Patientiam,  vel  in  Cruciatibus  Fortitudinem.  Quorum  omnium 
videnius  saepenumero  exempla  insignia,  in  practica  funanibulo- 
rum ;  in  duro  victu  hominum  quorundarn  barbarorum ;  in 
stupendis  viribus  maniacorum;  et  in  constantia  nonnullorum 
inter  exquisita  tormenta,  Imo  si  aliqua  alia  reperiatur  facul- 
tas  quae  in  priorem  partitionem  non  cadit  (qualis  in  Urinatori- 
bus  saepe  conspicitur,  qui  mirifice  anhelitum  cohibere  possunt), 
ad  hanc  ipsam  artem  aggregari  volumus.  Atque  quod  talia 
fieri  quandoque  possint,  manifestissimum  est ;  at  philosophia  et 
inquisitio  causarum  circa  eadem  fere  neglecta  jacet ;  hanc  arbi- 
tramur  ob  causam,  quod  hominibus  persuasum  sit  hujusmodi 
magisteria  naturae  solumuiodo  vel  ex  peculiari  certorum  homi- 
num indole  (quae  sub  disciplinam  non  cadit),  vel  a  diutina  ab 

1  Compare  Bacon's  Hittoria  Vita  et  Mortis,  particularly  for  the  view  he  takes  of 
the  depredations  of  the  animal  spirits. 


LIBER  QUARTUS.  603 

annis  usque  puerilibus  consuetudine  (quae  potius  imperari  quam 
doceri  solet),  obtinere.  Quod  etsi  verum  prorsus  non  sit, 
tamen  defectus  hujusmodi  rerum  quid  attinet  notare  ?  Certa- 
mina  enira  Olympica  jam  diu  cessarunt ;  turn  etiam  in  ejusmodi 
rebus  mediocritas  sufficit  ad  usum,  excellentia  autem  mercena- 
riae  cuidam  ostentationi  fere  inservit. 

Postremo  accedimus  ad  Artes  Voluptarias.  Eae  secundum 
sensus  ipsos  dispertitaa  sunt.  Oculos  oblectat  praecipue  Picto- 
ria,  cum  aliis  artibus  innumeris  (quae  ad  magnificentiam  spectant) 
circa  aedificia,  horfcos,  vestes  vasa,  calices,  gemmas,  et  similia. 
Aures  demulcet  Musica,  quse  tanta  vocum,  spiritus,  chordarum, 
varietate  et  apparatu  instructa  est.  Olim  etiam  Hydraulica 
pro  Coryphaeis  quibusdam  artis  ejus  habita  sunt,  quae  nunc 
prope  obsoleverunt.  Atque  artes,  quaa  ad  visum  aut  auditum 
spectant,  prae  aliis  prascipue  liberales  habitae  sunt.  Sensus  hi  duo 
magis  casti ;  scientiae  magis  eruditae ;  quippe  qui  etiam  Mathe- 
maticam  veluti  ancillam  in  familiis  suis  habeant.  Etiam  altera 
ad  memoriam  et  demonstrationes,  altera  ad  mores  et  affectus 
animi  nonnihil  respicit.  Reliquorum  sensuum  oblectationes, 
atque  artes  circa  ipsos,  minus  in  honore  sunt ;  veluti  luxuriae 
quam  magnificentias  propiores.  Unguenta,  odoramenta,  deliciae 
et  cupediae  mensarum,  maxime  autem  incitamenta  libidinis,  re- 
ctius  censore  quam  doctore  indigent.  Optime  sane  a  quibusdam 
annotatum  est,  nascentibus  et  crescentibus  rebuspublicis  artes 
militares  florere,  in  statu  et  culmine  positis  liberales,  at  ad  de- 
clinationem  et  decasum  vergentibus  voluptarias.  HaWPvero 
aetas  nostra,  vereor  ne  tanquam  in  decasu  fcelicitatis  in  artes 
voluptarias  inclinet.  Quare  ista  missa  faciamus.  Cum  Artibus 
Voluptariis  Joculares  copulo.  Deceptiones  siquidem  sensuum 
inter  delectationes  sensuum  reponendae  sunt. 

Jam  vero,  transcursis  doctrinis  illis  circa  Corpus  Humanum 
(Medicina,  Cosmetica,  Athletica,  Voluptaria),  illud  obiter  mo- 
nemus:  cum  in  corpore  humano  tot  res  in  considerationem 
veniant,  Partes,  Humores,  Functiones,  Facultates,  Accidentia ; 
cumque  (si  nobis  integrum  esset)  constitui  oportuisset  corpus 
unicum  doctrinae  de  Corpore  Humano,  quae  ista  omnia  com- 
plecteretur  (simile  illi  doctrinae  de  Anima  de  qua  mox  dicemus), 
tamen  ne  artes  nimis  multiplicentur,  neve  veteres  artium  limites 
(plus  quam  necesse  fuerit)  transponantur ;  doctrinam  de  Parti- 
bus  Corporis  Humani,  de  Functionibus,  de  Humoribus,  de 
Respiratione,  de  Sonino,  de  Generatione,  de  Fo3tu  et  Gesta- 


604  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

tione  in  Utero,  de  Augmentis,  de  Pubertate,  de  Canitie,  de 
Impinguatione,  et  similibus,  in  Corpus  Medicinae  recipimus ; 
licet  ad  officia  ilia  tria  non  proprie  pertineant ;  sed  quia  Corpus 
ipsum  Hominis  sit  per  omnia  Medicinae  subjectum.  Motum 
autem  Voluntarium,  et  Sensum,  ad  doctrinam  de  Anima  rejici- 
mus;  siquidem  Animae  partes  in  his  duobus  sunt  potiores. 
Atque  sic  doctrinam,  quae  circa  Corpus  Hominis  versatur,  (quod 
Animae  pro  tabernaculo  duntaxat  est,)  claudimus. 


CAPUT  III. 

Partitio  Philosophies  Humana  circa  Animam,  in  Doctrinam  de 
Spiraculo  et  Doctrinam  de  Anima  Sensibili  sive  Producta. 
Partitio  secunda  ejusdem  Philosophies  in  Doctrinam  de  Sub- 
stantia  et  Facultatibus  Animae  et  Doctrinam  de  Usu  et  Ob- 
jectis  Facultatum.  Appendices  dues,  Doctrine  de  Facultatibus 
AnimcB ;  Doctrina  de  Divinatione  Naturali,  et  Doctrina  de 
Fascinatione.  Distributio  Facultatum  Animee  Sensibilis,  in 
Motum  et  Sensum. 

VENIAMUS  ad  doctrinam  de  Anima  Humana ;  e  cujus  thesauris 
omnes  caeterae  doctrinae  depromptae  sunt.  Ejus  duae  sunt  partes ; 
altera  tractat  de  Anima  Rationali,  quae  divina  est;  altera  de 
Irrationali,  quae  communis  est  cum  brutis.  Notavimus  autem 
paulo  superius  (ubi  de  Formis  loquebamur)  differentes  illas 
duas  Animarum  emanationes,  quae  in  prima  utriusque  crea- 
tione  se  dant  conspiciendas ;  nimirum,  quod  altera  ortum  ha- 
buerit  a  Spiraculo  Dei,  altera  e  Matricibus  Elementorum. 
Nam  de  Animae  Rationalis  generatione  primitiva  ita  ait  Scri- 
ptura,  Formavit  hominem  de  li.mo  terra  t  et  spiravit  infaciem  ejus 
spiraculum  vitce.  At  generatio  Animse  Irrationalis,  sive  Bruto- 
rum,  facta  est  per  verba  ilia,  Producat  aqua;  Producat  terra1; 
haec  autem  Anima  (qualis  est  in  homine)  Animae  Rational! 

1  To  the  same  effect  S.  Thomas  Aquinas  says:  "Anima  brutorum  producitur  ex 
virtute  aliqua  corporea,  anima  vero  humana  a  Deo.  Et  ad  hoc  signiflcandum  dicitur 
Gen.  i.  quantum  ad  alia  animalia  Producat  terra  animam  viventem ;  Quantum  vero 
ad  hominem  dicitur  quod  inspiravit  in  faciem  ejus  spiraculum  vitfe." —  Sum.  Theol. 
i.  75.  6. 

But  the  doctrine  that  in  man  there  is  an  irrational  soul,  as  in  brutes,  to  which  the 
rational  soul  is  a  distinct  addition,  is  not  only  not  countenanced  as  M.  Bouillet  sup- 
poses by  S.  Augustine  and  the  schoolmen  (see  his  edition  of  Bacon's  philosophical 
works,  ii.  p.  531.),  but  is  distinctly  condemned  by  them.  Bacon  derived  it  from 
Telesius.  See  General  Preface,  p.  50. 


LIBER   QUARTUS.  605 

organum  tantum  est,  atque  originem  habet  et  ipsa  quoque, 
quemadmodum  in  brutis,  e  limo  terra?.  Neque  enim  dictum 
est,  Formavit  corpus  hominis  de  limo  terrce,  sed  Formavit  liomi- 
nem  ;  integrum  scilicet  hominem,  excepto  illo  spiraculo.  Quam- 
obrern  partem  primam  doctrinaa  generalis  circa  Animam 
Humanam,  doctrinam  de  Spiraculo  appellabimus ;  Secundam 
vero,  doctrinam  de  Anima  Sensibili  sive  Producta.  Neque 
tamen,  cum  hactenus  Philosophiam  solam  tractemus  (quippe 
Sacram  Theologiam  in  fine  operis  collocavimus)  partitionem 
istam  a  Theologia  mutuarenms,  nisi  etiam  cum  principiis  Phi- 
losophic conveniret.  Plurimoe  enim  et  maxima?  sunt  Animas 
Humanae  prsecellentiae  supra  animas  brutorum,  etiam  philo- 
sophantibus  secundum  sensum  manifestae.  Ubicunque  autem 
tot  et  tantarum  invenitur  excellentiarum  symbolum,  ibi  merito 
semper  constitui  debet  differentia  specifica.  Itaque  nobis  non 
nimium  placet  confusa  ilia  et  promiscua  philosophorum  de 
Animas  Functionibus  tractatio ;  ac  si  Anima  Humana  gradu 
potius  quam  specie  discriminata  esset  ab  anima  brutorum ; 
non  aliter  quam  sol  inter  astra,  aut  aurum  inter  metalla. 

Subjungenda  est  etiam  partitio  alia  Doctrinae  Generalis  circa 
Animam  Humanam,  antequam  de  speciebus  fusius  loquamur. 
Etenim  quae  de  speciebus  postea  dicemus  utramque  partitionem, 
turn  illam  quam  jam  modo  posuimus,  turn  istam  quam  nunc 
proponemus,  simul  tractabunt.  Secunda  igitur  partitio  sit,  in 
doctrinam  de  Substantia  et  Facultatibus  Animae,  et  doctrinam 
de  Usu  et  Objectis  Facultatum. 

Praemissis  itaque  his  partitionibus  geminis,  ad  species  acce- 
damus.  Doctrina  de  Spiraculo,  eademque  de  Substantia  Ani- 
mae Rationalis,  complectitur  inquisitiones  illas  de  natura  ejus ; 
utrum  nativa  sit  ilia,  an  adventitia;  separabilis,  an  insepara- 
bilis  ;  mortalis,  an  immortalis  ;  quatenus  legibus  materice  alligata, 
quatenus  minime ;  et  similia.  Quae  vero  hujus  sunt  generis, 
licet  etiam  in  philosophia  et  diligentiorem  et  altiorem  inquisi 
tionem  subire  possint  quam  adhuc  habetur,  utcunque  tamen  in 
fine  religion!  determinanda  et  diffinienda  rectius  transmitti 
censemus.  Aliter  enim  erroribus  haud  paucis  et  sensus  illusi- 
onibus  onmino  exponentur.  Etenim  cum  Substantia  Animae 
in  creation  e  sua  non  fuerit  extracta  aut  deducta  ex  massa  coeli 
et  terras,  sed  immediate  inspirata  a  Deo ;  cumque  leges  creli  et 
terrae  sint  propria  subjecta  philosophise ;  quomodo  possit  cogni- 
tio  de  Substantia  Animae  Rationalis  ex  philosophia  peti  et 


606  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

haberi?     Quinimo  ab  eadem  inspiratione   divina  hauriatur,  a 
qua  Substantia  Animae  primo  emanavit.1 

Doctrina  vero  de  Anima  Sensibili  sive  Producta,  etiam  qua- 
tenus  ad  Substantiam  ejus,  vere  inquiritur;  at  ea  inquisitio 
nobis  quasi  desiderari  videtur.  Quid  enim  ad  doctrinam 
de  Substantia  Animae  faciunt  Actus  Ultimus  et  Forma  Cor- 
poris,  et  hujusmodi  nugae  logicae2?  Anima  siquidem  Sen- 
sibilis  sive  Brutorum  plane  substantia  corporea  censenda 
est,  a  calore  attenuata  et  facta  invisibilis;  aura  (inquam) 
ex  natura  flammea  et  aerea  conflata^  aeris  mollitie  ad  impres- 
sionem  recipiendam,  ignis  vigore  ad  actionem  vibrandam,  do- 
tata;  partim  ex  oleosis,  partim  ex  aqueis  nutrita;  corpore 
obducta,  atque  in  animalibus  perfectis  in  capite  praecipue  locata, 
in  nervis  percurrens,  et  sanguine  spirituoso  arteriarum  refecta 
et  reparata ;  quemadmodum  Bernardinus  Telesius,  et  disci- 
pulus  ejus  Augustinus  Donius,  aliqua  ex  parte  non  omnino 
inutiliter  asseruerunt.3  Itaque  de  hac  doctrina  diligentior  fiat 
inquisitio ;  eo  magis,  quod  haec  res  non  bene  intellecta  opi- 
niones  superstitiosas  et  plane  contaminatas,  et  dignitatem 
Animae  Humanse  pessime  conculcantes,  de  Metempsychosi  et 
Lustrationibus  Animarum  per  periodos  annorum,  denique  de 
nimis  propinqua  Animae  Humanae  erga  animas  brutorum  per 
onmia  cognatione,  peperit.  Est  autem  haec  Anima  in  brutis 

1  The  anima  rationalis  is  immaterial,  —  the  anima  sensibilis  is  as  much  material  as 
any  other  part  of  man's  frame.     To  it  however  Telesius,  whom  Bacon  here  follows, 
ascribes  sensation,  imagination,  &c.,  leaving  the  higher  faculties,  and  especially  the 
moral  sense  as  the  portion  of  the  anima  rationalis.     Donius,  to  whom  Bacon  refers  a 
little  further  on,  in  effect  rejects  the  anima  rationalis  altogether  ;  admitting,  in  appa- 
rently insincere  deference  to  received  opinions,  that  it  may  exist ;  but  holding  that,  if 
it  does  so,  it  is  incognisable  by  human  reason. 

2  Bacon  refers  to  the  Aristotelian  definition  of  the  soul,  "  Actus  primus  corporis 
physici  organic!  vitam  potentia  habentis,"  and  to  the  doctrine  immediately  connected 
with  this  definition  that  the  soul  is  the  form  of  man.     It  is  obvious  that  the  actus 
primus  may  also  be  spoken  of  as  actus  ultimus,  according  to  the  direction  in  which  the 
arrangement  proceeds,  but  I  do  not  know  whether  Bacon  had  any  reason  for  deviating 
from  the  usual  phraseology. 

With  respect  to  the  phrase  "  forma  corporis,"  it  is  to  be  remarked  that  the  Scotists 
maintained  the  existence  of  a  "  forma  corporis,"  that  namely  which  gives  the  body 
corporeity  distinct  from  the  informing  principle  or  soul  of  man  ;  —  a  subtlety  intro- 
duced to  evade  the  difficulties  which  the  gradual  development  of  the  body  from  its 
first  rudiments  to  perfection,  —  that  is,  its  gradual  progress  to  corporeity,  —  appears  to 
present  when  contrasted  with  the  way  in  which  the  rational  soul  is  infused.  For  it  was 
a  received  opinion  that  the  soul  is  not  "  ex  traduce,"  that  is,  not  derived  from  that  of 
the  progenitor,  but  on  the  contrary  is  infused  as  it  were  ab  extra  into  the  body  it 
informs. 

*  See  the  fifth  book  of  Telesius  De  Rerum  Natura,  and  the  second  book,  parti- 
cularly the  fourth  and  fifth  chapters,  of  Donius  De  Natura  Hominis ;  and  compare 
Campanella  De  Sensu  Rerum,  ii.  4.  Campanella  follows  Telesius  more  closely  than 
Donius  does. 


LIBER   QUARTUS.  607 

anima  principalis,  cujus  corpus  brutorum  organum ;  in  homine 
autem,  organum  tantum  et  ipsa  Animae  Rationalis ;  et  Spiritus 
potius  appellatione  quam  Animas  indigitari  possit.  Atque  de 
Substantia  Animae  hactenus. 

Facultates  autem  Animae  notissimaa  sunt ;  Intellectus,  Ratio, 
Phantasia,  Memoria,  Appetitus,  Voluntas,  denique  universae 
illas,  circa  quas  versantur  scientise  Logicae  et  Ethicae.  Sed  in 
doctrina  de  Anima,  Origines  ipsarum  tractari  debent,  idque 
physice,  prout  animas  innatae  sint  et  adhasreant ;  Usus  tantum 
ipsarum,  et  Objecta,  illis  alteris  artibus  deputantur.  Atque  in 
hac  parte  nihil  egregii  (ut  nobis  videtur)  adhuc  repertum  est ; 
quanquam  desiderari  earn  haud  sane  dixerimus.  Habet  etiam 
pars  ista  De  Facultatibus  Animaa,  appendices  duas;  quae  et 
ipsae,  quemadrnodum  tractantur,  potius  fumos  nobis  exhibuerunt 
quam  flammam  aliquam  lucidam  veritatis.  Altera  harum  est 
doctrina  de  Divinatione  Naturali ;  altera  de  Fascinatione. 

Divinationem  ab  antiquis,  nee  male,  in  duas  partes  divisam 
liabemus  ;  Artificialem,  et  Naturalem.  Artificialis,  ratiocinando, 
ex  indicatione  signorum,  prasdictionem  colligit :  Naturalis,  ex 
ipsa  animi  praesensione  interna,  absque  signorum  adminiculis, 
praesagit.  Artificialis  duplex;  altera  argumentatur  ex  Causis, 
ajtera  ex  Experimentis  tantum,  coeca  quadam  authoritate. 
Qua?  posterior,  ut  plurimum,  superstitiosa  est;  quales  erant 
ethnicorum  disciplines  circa  Inspectionem  Extorum,  Volatum 
Avium,  et  similia.  Etiam  Chaldasorum  Astrologia  solennior, 
non  multo  melior.  At  Artificialis  Divinatio  utraque  inter 
diversas  scientias  spargitur.  Habet  Astrologus  praedictiones 
suas,  ex  situ  astrorum.  Habet  etiam  Medicus  suas,  de  morte 
ingruente ;  de  convalescentia ;  de  symptom atibus  morborum  su- 
perventuris,  ex  urinis,  pulsibus,  aspectu  asgrorum,  et  similibus. 
Habet  et  Politicus  suas  ;  O  urbem  venalem,  et  cito  perituram  si 
emptorem  invenerit l ;  cujus  vaticinii  fides  non  diu  morata  est ; 
impleta  primum  in  Sylla,  postea  in  Caesare.  Hujusmodi  igitur 
praedictiones  praesentis  non  sunt  instituti,  verum  ad  artes 
proprias  remitti  debent.  Naturalis  autem  Divinatio,  ex  vi 
scilicet  interna  animi  ortum  habens,  ea  demum  est  de  qua 
nunc  agitur.  Haec  duplex  est;  altera  Nativa,  altera  per  In- 
fluxum.  Nativa  hoc  nititur  suppositionis  fundamento;  quod 
anima  in  se  reducta  atque  collecta,  nee  in  corporis  organa 
diffusa,  habeat  ex  vi  propria  essentiae  suae  aliquam  prasnotionem 

1  Sallust,  in  Bell.  Jugurth.  38. 


608  DE   AUGMENTIS   SCIENT1ARUM 

rerum  futurarum.  Ilia  vero  optime  cernitur  in  somnis, 
ecstasibus,  confiniis  mortis ;  rarius  inter  vigilandum,  aut  cum 
corpus  sanum  sit  ac  validum.1  Hujusmodi  vero  status  animi 
procuratur  fere  aut  adjuvatur  ex  abstinentiis,  atque  illis  rebus 
quae  animam  a  muneribus  corporis  exercendis  maxime  sevocant, 
ut  sua  natura  absque  impeditionibus  exteriorum  gaudere  possit. 
Divinatio  vero  per  Influxum  hoc  altero  suppositionis  funda- 
mento  nititur;  quod  anima,  veluti  speculum,  illuminationem 
quandam  secundariam  a  prsescientia  Dei  et  spirituum  excipiat ; 
cui  etiam  idem,  qui  priori,  status  et  regimen  corporis  confert. 
Eadem  enim  animas  sevocatio  efficit,  ut  et  sua  natura  impensius 
utatur,  et  divinorum  influxuum  sit  magis  susceptiva ;  nisi  quod 
in  Divinationibus  per  Influxum  anima  fervore  quodam  atque 
tanquam  numinis  prassentis  impatientia  (qua?  apud  priscos  Sacri 
Furoris  nomine  vocabatur)  corripiatur ;  in  Divinatione  autem 
Nativa,  quieti  potius  et  vacation!  propior  sit. 

Fascinatio  autem  est  vis  et  actus  imaginationis  intensivus  in 
corpus  alterius:  (vim  enim  imaginationis  super  corpus  proprium 
ipsius  imaginantis  superius  perstrinximus.)  In  hoc  genere 
schola  Paracelsi,  et  ementitas  Naturalis  Magia3  cultores,  tarn 
fuerunt  immodici  ut  imaginationis  impetum  et  apprehensionem 
Miracula-patranti  Fidei  tan  turn  non  exagquarint.2  Alii  ad 
similitudinem  veri  propius  accedentes,  cum  occultas  rerum 
energias  et  impressiones,  sensuum  irradiationes,  contagionum 
de  corpore  in  corpus  transmissiones,  virtutum  magneticarum 
delationes,  acutius  intuerentur,  in  earn  opinionem  devenerunt, 
ut  multo  magis  a  spiritu  in  spiritum  (cum  spiritus  praa  rebus 
omnibus  sit  et  ad  agendum  strenuus,  et  ad  patiendum  tener 
et  mollis)  impressiones  et  delationes  et  communicationes  fieri 
poterint.  Unde  increbuerunt  opiniones  factaa  quasi  populares 
de  Genio  superiori,  de  hominibus  quibusdam  infaustis  et 
ominosis,  de  ictibus  amoris  et  invidias,  et  alia?  his  similes. 

1  A  curious  illustration  of  this  remark  is  mentioned  in  the  geography  ascribed  to 
Ibn  Haukal.  When  a  prince  among  the  Khazars  was  made  Khakan,  he  was  strangled 
with  a  piece  of  taffeta,  and  asked,  when  he  could  scarcely  breathe,  how  long  he  had 
to  reign.  He  answered  so  many  years  ;  and  if  he  reached  the  term,  was  then  put  to 
death.  This  was  also  a  Turkish  usage,  except  that  it  does  not  seem  that  they  put  the 
prince  to  death  if  he  lived  as  long  as  he  had  foretold.  See  Klaproth,  Tableaux  Hist, 
de  VAsie,  p.  273. 

On  the  subject  of  natural  divination  see  Campanella,  De  Sensu  Rerum,  iii.  7 — 11.' 
lie  says  of  himself :  "  Ast  ego,  cum  mali  quippiam  mini  imminet,  inter  somnium  et 
vigiiiam  audire  soleo  vocem  clare  loquentem  mihi  '  Campanella,  Ccimpanella,"  et  inter- 
dum  alia  addentem,  et  ego  attendo  nee  intelligo  quis  sit." 

a  See  Paracelsus's  tract  De  Vi  imaginative  and  many  other  parts  of  bis  writings. 


LIBER  QUARTUS.  609 

Atque  huio  conjuncta  est  disquisitio,  quomodo  imaginatio 
intendi  et  fortificari  possit  ?  Quippe  si  imaginatio  fortis  tan- 
tarum  sit  virium,  operae-pretium  fuerit  nosse  quibus  modis 
earn  exaltari  et  seipsa  majorem  fieri  detur  ?  Atque  hie  oblique, 
nee  minus  periculose,  se  insinuat  palliatio  quasdam  et  defensio 
maxima?  partis  Magias  Caeremonialis.  Speciosus  enim  fuerit 
prastextus,  caeremonias,  characteres,  incantationes,  gesticula- 
tiones,  amuleta,  et  similia,  non  ex  aliquo  tacito  aut  sacramentali 
cum  malis  spiritibus  contractu  vires  nancisci l ;  sed  eo  pertinere 
tantum,  ut  imaginatio  illius  qui  his  utitur  roboretur  et  exaltetur ; 
quemadmodum  etiam  in  religione  usus  imaginum,  ad  mentes 
hominum  in  rerum  contemplatione  defigendas  et  devotionem 
precantium  excitandam,  invaluit.  Attamen  mea  talis  est  sen- 
tentia;  etiamsi  detur  vim  Jmaginationis  esse  utique  potentem; 
atque  insuper  caeremonias  vim  illam  intendere  et  roborare ; 
posito  denique  quod  adhibeantur  caeremoniae  ad  hanc  inten- 
tionem  sincere,  atque  tanquam  remedium  physicum,  absque 
aliqua  vel  minima  cogitatione  de  invitandis  per  ipsas  auxiliis 
spirituum ;  haberi  nihilominus  debent  pro  illicitis,  propterea 
quod  sententiae  illi  divinae  adversus  hominem  propter  peccatum 
lata?  repugnent  et  recalcitrent,  In  sudore  vultus  comedes  panem 
tuum.2  Siquidem  Magia  ejus  generis  egregios  illos  fructus 
quibus  Deus  pretium  laborem  constituit,  adipiscendos  proponit 
per  paucas  easque  faciles  et  minime  operosas  observantias. 

Supersunt  doctrinae  duae,  quae  ad  Facultates  Animas  Inferioris 
sive  Sensibilis  praecipue  spectant;  utpote  quas  cum  organis 
corporeis  maxime  communicant;  altera  de  Motu  Voluntario, 
altera  de  Sensu  et  Sensibili.  In  priori  haruin,  etiam  alias 
satis  jejune  inquisita,  unica  pars  fere  integra  deest.  Etenim  de 
officio  et  fabrica  commoda  nervorum  et  musculorum,  et  aliorum 
qua?  ad  hunc  motum  requiruntur ;  quasque  pars  corporis  qui- 
escat  dum  alia  moveatur ;  turn  quod  hujusce  motus  rector  et 
quasi  auriga  sit  imaginatio,  adeo  ut  dimissa  imagine  ad  quam 
motus  fertur  statim  intercipiatur  et  sistatur  motus  ipse  (ut  cum 
deambulamus,  si  alia  subeat  cogitatio  acris  et  defixa,  continue 
consistimus) ;  et  aliae  nonnullae  subtilitates  non  malas,  in  obser- 
vationem  et  inquisitionem  jampridem  venerunt.  Quomodo 

1  Paracelsus  says  that  the  devil's  claiming  credit  for  the  efficacy  of  these  devices  is  as 
absurd  as  if,  while  the  sheep  were  inquiring  to  whom  a  lock  of  wool  belonged,  the 
wolf  should  come  up  and  affirm  that  it  was  his. 

2  Gen.  iii.  19. 

VOL.  I.  BE 


610  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

vero  compressiones  et  dilatationes  et  agitationes  spiritus  (qui 
proculdubio  motus  fons  est)  corpoream  et  crassam  partium 
molem  flectat,  excitet,  aut  pellat,  adhuc  diligenter  inquisitura 
et  tractatum  non  est.  Neque  mirum,  cum  Anima  ipsa  Sensibilis 
hactenus  potius  pro  entelechia  et  functione  quadam  habita  sit, 
quam  pro  substantial  At  quando  jam  innotuerit  ipsam  esse 
substantiam  corpoream  et  materiatam,  necesse  est  etiam  ut 
quibus  nixibus  aura  tarn  pusilla  et  tenera  corpora  tarn  crassa  et 
dura  in  motu  ponere  possit  inquiratur.  De  hac  parte  igitur, 
cum  desideretur,  fiat  inquisitio. 

At  de  Sensu  et  Sensibili  longe  uberior  et  diligentior  adbibita 
est  inquisitio,  tarn  in  tractatibus  circa  ea  generalibus  quam 
in  artibus  specialibus,  utpote  Perspectiva,  Musica;  quam  vere, 
nihil  ad  institutum;  quandoquidem  ilia  tanquam  Desiderata 
ponere  non  liceat.  Sunt  tamen  dute  partes  nobiles  et  insignes, 
quas  in  hac  doctrina  desiderari  statuimus ;  altera  de  Differentia 
Perceptionis  et  Sensus,  altera  de  Forma  Lucis. 

Atque  differentiam  inter  Perceptionem  et  Sensum  bene 
enucleatam  debuerant  philosophi  tractatibus  suis  de  Sensu 
et  Sensibili  praemittere,  ut  rem  maxime  fundamentalem. 
Videmus  enim  quasi  omnibus  corporibus  naturalibus  inesse 
vim  manifestam  percipiendi ;  etiam  electionem  quandam  arnica 
amplectendi,  inimica  et  aliena  fugiendi.  Neque  nos  de 
subtilioribus  perceptionibus  tantum  loquimur;  veluti  cum 
magnes  ferrum  allicit;  flamma  ad  naphtham  assilit;  bulla 
bullae  approximata  coi't;  radiatio  ab  objecto  albo  dissilit ; 
corpus  animalis  utilia  assimilat,  inutilia  excernit ;  spongiae  pars 
(etiam  super  aquam  elevata)  aquam  attrahit,  aerem  expellit ; 
et  hujusmodi.  Etenim  quid  attinet  talia  enumerare  ?  Nullum 
si  quid  em  corpus  ad  aliud  admotum  illud  immutat  aut  ab  illo 
immutatur,  nisi  operationem  prsecedat  Perceptio  reciproca. 

1  In  the  school  philosophy,  at  least  among  the  Realists,  every  substantial  form  (and 
the  soul  among  the  rest)  was  regarded  as  a  substance.  This  of  course  implies  the 
possibility  of  its  independent  existence,  though,  as  form  and  matter  are  correlatives, 
it  is  difficult  to  understand  how  cither  can  exijt  apart  from  the  other.  This  difficulty 
however  seems  to  have  been  completely  surmounted  or  set  aside ;  and  thus,  for  instance, 
St  Thomas  Aquinas  affirms  that  angels  are  immaterial  forms  (Sum.  Theol.  i.  61). 
Bacon's  remark  that  the  soul  had  hitherto  been  looked  on  rather  as  a  function  than  a 
substance  refers,  I  think,  to  Melancthon's  exposition  of  the  Aristotelian  doctrine. 
For  Melancthon,  whose  views  of  the  Peripatetic  philosophy  had  long  great  influence  in  the 
Protestant  universities,  affirms  that,  according  to  the  true  view  of  Aristotle's  opinion, 
the  soul  is  not  a  substance  but  an  eVT€A.exeta  or  functio.  The  word  <FW«A<fx«a  he 
conceives  to  be  only  a  modification  of  eVSeAe'xeict,  which  he  proposes  to  render  "  habi- 
tualis  agitatio  seu  Swo^tis  guacdam  ciens  actiones."  See  his  De  Anima,  c.  15. 


LIBER   QUARTUS.  611 

Percipit  corpus  meatus  quibus  se  insinuat ;  percipit  impetum 
alterius  corporis  cui  cedit ;  percipit  amotionem  alterius  corporis 
a  quo  detinebatur,  cum  se  recipit;  percipit  divulsionem  sui 
oontinui,  cui  ad  tempus  resistit ;  ubique  denique  est  Perceptio. 
Aer  vero  Calidum  et  Frigiduin  tarn  acute  percipit,  ut  ejus 
Perceptio  sit  longe  subtilior  quam  tactus  humani;  qui  tamen 
pro  calidi  et  frigidi  norma  habetur.  Duplex  igitur  depre- 
henditur  circa  hanc  doctrinam  hominum  culpa;  alia,  quod 
earn  intactam  et  intractatara  (cum  tarnen  sit  res  nobilissima) 
plerumque  reliquerunt;  alia,  quod  qui  huic  contemplation! 
forte  animum  adjecerunt  longius  quam  par  est  provecti  sunt,  et 
Sensum  corporibus  omnibus  tribuerunt ;  ut  piaculum  fere  sit 
ramum  arboris  avellere,  ne  forte  instar  Pblydori  ingemiscat. 
At  debuerant  illi  Differentiam  Perceptionis  et  Sensus,  non 
tantum  in  comparatione  sensibilium  ad  insensibilia,  secundum 
corpus  integrum,  explorare,  (veluti  plantarum  et  animalium)  ; 
verum  etiam  in  corpore  ipso  sensibili  animadvertere,  quid  in 
causa  sit  cur  tot  actiones  expediantur  absque  omni  tamen 
Sensu ;  cur  alimenta  digerantur,  egerantur ;  humores  et  succi 
sursum  deorsum  ferantur ;  cor  et  pulsus  vibrent ;  viscera  sua 
quaeque  opificia,  sicut  officinae,  producant ;  et  tamen  haec  omnia, 
et  complura  alia,  absque  Sensu  fiant  ?  Verum  homines  non 
satis  acute,  qualis  sit  actio  Sensus,  viderunt ;  atque  quod  genus 
corporis,  quae  mora,  qua>  conduplicatio  impressionis  ad  hoc 
requirantur,  ut  dolor  vel  voluptas  sequatur  ?  Denique  diffe- 
rentiam  inter  Perceptionem  simplicem  et  Sensum  nullo  modo 
nosse  videntur ;  nee  quatenus  fieri  possit  Perceptio  absque 
Sensu.  Neque  enim  hasc  verborum  tantum  controversia  est, 
sed  de  re  magni  prorsus  momenti.  De  hac  igitur  doctrina 
(ut  inprimis  utili,  et  ad  plurima  spectante)  melius  inquiratur. 
Quandoquidem  etiam  circa  hanc  rem  inscitia  tantum  apud 
nonnullos  ex  antiquis  philosophis  potuerit,  ut  omnibus  sine 
discrimine  corporibus  animam  infundi  putaverint ;  neque  enim 
videbant  quomodo  Motus  cum  discretione  fieri  potuerit  absque 
Sensu,  aut  Sensus  adesse  absque  Anima.1 

1  There  is  a  remarkable  similarity  between  the  view  which  Bacon  here  maintains  and 
that  which  we  find  in  several  passages  in  the  writings  of  Leibnitz.  See  his  Mona- 
dologie,  §§  14.  and  19.,  or  his  Principe*  de  la  Nature  et  de  la  Grace,  §  4.  The  distinc- 
tion between  perceptio  and  sensus  corresponds  in  Leibnitz's  language  to  that  between 
perception  and  apperception,  a  distinction  on  which  the  classification  of  the  diiferent 
orders  of  monads  essentially  depends.  It  is  not  probable  that  Bacon  was  acquainted  with 
the  most  celebrated  treatise  on  the  doctrine  of  universally  diffused  sensation,  namely 

B  B   2 


612  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

De  Forma  Lucis  quod  debita  non  facta  fuerit  inquisitio 
(praesertim  cum  in  Perspectiva  strenue  elaborarint  homines), 
stupenda  quaedam  negligentia  censeri  possit.  Etenim  nee  in 
Perspectiva  nee  alias  aliquid  de  Luce  quod  valeat  inquisitum 
est.  Radiationes  ejus  tractantur,  origines  minime.  Sed  collo- 
catio  demum  Perspective  inter  Mathematica  hunc  ipsum  de- 
fectum,  et  alios  similes,  peperit;  quia  a  Physicis  praemature 
discessum  est.  Tractatio  autem  de  Luce  et  causis  ejus  in  Phy- 
sicis rursus  superstitiosa  fere  est,  tanquam  de  re  inter  divina  et 
naturalia  media;  adeo  ut  quidam  ex  Platonicis  earn  Materia 
ipsa  antiquiorem  introduxerint :  cum  enim  spatium  esset  diffla- 
tum,  id  primum  lumine,  postea  vero  corpore  impletum  fuisse, 
vanissimo  commento  asseruerunt;  quando  tamen  Scriptura3 
Sacraa  massam  coeli  et  terrse  tenebrosam,  ante  lucem  creatam, 
diserte  posuerint.1  Quae  vero  physice  et  secundum  sensum  de 
ea  tractantur,  ea  statim  ad  radiationes  descendunt,  ut  parum 
physicae  inquisitionis  circa  hanc  rem  extet.  Debuerant  autem 
homines  contemplationes  suas  submittere  paulisper,  et  quid  sit 
Corporibus  omnibus  Lucidis  commune  inquirere,  tanquam  de 
Forma  Lucis.  Etenim  quam  immensa  est  corporis  differentia 
(si  ex  dignitate  considerentur)  inter  solem  et  lignum  putridum, 
aut  squamas  etiam  piscium  putridas  ?  Inquirere  etiam  debue- 
rant,  quid  tandem  in  causa  sit  cur  aliqua  ignescant,  et  Lucem 
ex  se  jaciant  calefacta,  alia  minime  ?  Ferrum,  metalla,  lapides, 
vitrum,  ligna,  oleum,  sevum,  ab  igne,  vel  flammam  vibrant  vel 
saltern  rubescunt;  at  aqua,  aer,  acerrimo  et  tanquam  furenti 
calore  fervefacta,  nihil  tamen  Lucis  adipiscuntur,  nee  splen- 
dent. Quod  si  quis  hoc  eo  fieri  putet  quod  proprium  sit  ignis 
lucere,  aqua  autem  et  aer  igni  omnino  inimica  sint ;  is  sane 
nunquam  per  obscura  noctis  in  aqua  salsa,  tempestate  calida, 
remigavit;  cum  guttulas  aquae,  ex  remorum  concussione  subsi- 
lientes,  micare  et  lucescere  videre  potuisset.  Quod  etiam  fit  in 


the  De  Sensu  Rerum  of  Campanella,  as  it  was  not  published  much  before  the  appearance 
of  the  De  Avgmentis  ;  but  the  same  doctrine  had,  as  Brucker  remarks,  been  taught, 
though  not  in  so  formal  a  manner,  by  Telesius,  with  whose  works  Bacon  was  as  we 
know  familiar ;  and  it  may  in  truth  be  traced  in  the  writings  of  Giordano  Bruno,  of 
Csesalpinus,  and  of  Gilbert,  and  probably  in  those  of  many  of  their  contemporaries. 
See  for  Leibnitz's  remarks  as  to  the  origin  of  this  doctrine,  his  letter  to  Thomasius, 
referred  to  in  the  note  at  p.  46. 

1  Bacon  appears  to  refer  to  the  visionary  opinions  of  Fludd.  See  the  first  part  of 
Fludd's  great  work  referred  to  in  the  note  at  p.  526.  The  process  of  creation  is  illustrated 
by  some  curious  engravings.  There  is  an  account  of  Fludd's  views  on  this  and  other 
subjects  in  Tennemann's  History  of  Philosophy,  ix.  p.  218. 


LIBER  QUARTUS.  613 

spuma  maris  ferventiore,  quam  Pulmoncm  Marinum1  vocant. 
Quid  denique  habent  commune  cum  flamma  et  ignitis  cicen- 
dulae  et  luciolse ;  et  inusca  Indica,  quoe  cameram  totam  illustrat ; 
et  oculi  quorundam  animalium  in  tenebris ;  et  saccharum  inter 
radendum  aut  frangendum ;  et  sudor  equi  nocte  aestuosa  festi- 
nantis ;  et  alia  nonnulla  ?     Quin  et  homines  tarn  parum  in  hac 
re  viderunt,  ut  plerique  scintillas  e  silice,  aerein  attritum  putent. 
Attamen  quando  aer  calore  non  ignescat,  et  Lucem  manifesto 
concipiat,  quomodo  tandem  fit  ut  noctuae  et  feles  et  alia  non- 
nulla animalia  noctu  cernant  ?     Adeo  ut  ipsi  aeri  (quando  visio 
absque  Luce  non  transigatur)  necesse  est  inesse  Lucem  aliquam 
nativam  et  genuinam,  quamvis  tenuem  admodum  et  infirmam, 
quag  tamen  sit  radiis  visivis  hujusmodi  animalium  proportionata, 
iisque  ad  videndum  sufficiat.2    Verum  hujusce  mali  (ut  plurimo- 
rum)  causa  est,  quod  homines  ex  instantiis  particularibus  For- 
mas  naturarum  Communes  non  elicuerunt ;  id  quod  nos  tanquam 
subjectum  proprium  Metaphysics  posuimus,  quae  et  ipsa  Phy- 
sicae  sive  doctrinae  de  Natura  pars  est.     Itaque  de  Forma  et 
Originibus  Lucis  fiat  inquisitio,  eaque  interim  inter  Desiderata 
ponatur.     Atque  de  doctrina  circa  Substantiam  Animas  tarn 
Rationalis  quam  Sensibilis,  cum  Facultatibus 
suis ;  atque  de  ejusdem  doctrinae 
Appendicibus,  haec 
dicta  sint. 

1  See  Novum  Organum,  iL  12.  p.  242.,  where  Bacon  speaks  of  the  same  pheno- 
menon. 

*  That  there  is  always  some  light  in  the  air  is  a  doctrine  of  Telesius's.     See  note  1. 


w  it  3 


614 


FRANCISCI  BARONIS   DE  VERULAMIO, 

VICE-COMITIS  SANCTI  ALBANI, 

DE  DIGNITATE  LT  AUGMENTIS 
SCIENTIARUM 

LIBER  QUINTUS. 


AD    REGEM    SUUM. 

CAPUT  I. 

Partitio  Doctrines  circa  Usum  et  Objecta  Facultatum  Animce 
Humana  in  Logicam,  et  Ethicam.  Partitio  Loyicce  in  Artes 
Inveniendi,  Judicandi,  Retinendi,  et  Tradendi. 

DOCTRINA  circa  Intellectum  (Rex  optime)  atque  ilia  altera  circa 
Voluntatem  Hominis,  in  natalibus  suis  tanquam  gemellae  sunt. 
Etenim  Illuminationis  Puritas  et  Arbitrii  Libertas  simul  incoe- 
perunt,  simul  corruerunt.1  Neque  datur  in  universitate  rerum 
tarn  intima  sympathia,  quam  ilia  Veri  et  Boni.  Quo  magis 
rubori  fuerit  viris  doctis,  si  scientia  sint  tanquam  angeli  ala- 
ti,  cupiditatibus  vero  tanquam  serpentes,  qui  humi  reptant; 
circumgerentes  animas  instar  speculi  sane,  sed  menstruati.2 

Venimus  jam  ad  doctrinam  circa  Usum  et  Objecta  Faculta- 
tum Anima?  Humanse.  Ilia  duas  habet  partes,  casque  notis- 
simas  et  consensu  receptas ;  Logicam  et  Ethicam :  nisi  quod 
Doctrinam  Civilem,  quae  vulgo  ut  pars  Ethica?  collocatur,  jam 
ante  emancipaverimus,  et  in  integram  doctrinam  dc  Homine 
Congregate  sive  in  Societate  constituerimus ;  hie  tantum  de 

1  Namely  at  the  fall ;  as  St.  Thomas  Aquinas  observes  :   "Homo  peccando  llbcrum 
arbitrium  dicitur  perdidisse,  non  quantum  ad  libertatem  naturalem  quae  est  a  coactione, 
sed  quantum  ad  libertatem  quae  est  a  culpa  et  miseria."  —  Sum.  Theol.  i.  83.  2. 

2  For  an  account  of  the  notion  on  which  this  use  of  the  word   menstruatus    is 
founded,  see  Aristotle  De  Insomniis,  2.  8.,  or  Pliny  [vii.  13.] 


LIBER   QUINTUS.  615 

Homine  Segregate  tractantes.  Logica  de  Intellectu  et  Ra- 
tione ;  Ethica  dc  Voluntate,  Appetitu,  et  AiFectibus  disserit : 
altera  Decreta,  altera  Actiones  progignit.  Verura  quidem  est, 
quod  Pliantasia  in  utraque  provincia,  tarn  judicial!  quam  mini- 
sterial!, legati  cujusdam  aut  internuncii  aut  procuratoris  reci- 
proci  vices  gerit.  Nam  Sensus  idola  omnigena  Phantasiae  tradit, 
de  quibus  postea  Ratio  judicat :  at  Ratio  vicissim  idola  electa  et 
probata  Phantasia3  transmittit,  priusquam  fiat  executio  decreti. 
Siquidem  motum  voluntarium  perpetuo  prajcedit  eumque  in- 
citat  phantasia;  adeo  ut  phantasia  sit  utrique,  tam  rutioni 
quam  voluntati,  instrumentum  commune  ;  nisi  quod  Janus  iste 
bifrons  sit  et  duas  obvertat  facies.  Facies  enim  rationem  aspi- 
ciens,  veritatis  habet  effigiem  ;  facies  autem  actionem  aspiciens, 
effigiem  bonitatis  ;  qua?  tamen  sint  facies, 

quales  decet  esse  sororum.1 

Neque  vero  merus  et  nudus  internuncius  est  phantasia ;  sed 
authoritatem  non  exiguam  vel  accipit  vel  usurpat,  praster  dela- 
tionem  simplicem  mandati.  Recte  enim  Aristoteles ;  Id  impe- 
ril habet  anima  in  corpus,  quod  dominus  in  mancipium :  ratio 
vero  in  phantasiam,  quod  in  libera  civitate  magistratus  in  civem2, 
ad  quern  possit  sua  vice  redire  dominatio.  Videmus  enim 
quod  in  iis  qua?  sunt  fidei  et  religionis,  phantasia  supra  ipsam 
rationem  scandat  et  evehatur ;  non  quod  illuininatio  divina 
locum  habeat  in  phantasia,  (quin  potius  in  ipsa  arce  mentis  et 
intellectus) ;  verum  quemadmodum  gratia  divina  in  virtutibus 
utitur  motibus  voluntatis,  ita  similiter  gratia  divina  in  illumina- 
tionibus  utitur  motibus  phantasias ;  unde  fit  ut  religio  semper 
adituin  sibi  ac  viam  ad  animum  quaesierit  per  Similitudines, 
Typos,  Parabolas,  Visiones,  Insomnia.  Rursus  haud  humile  est 
regnum  phantasiae  in  persuasionibus,  a  vi  eloquenticc  insinuatis. 
Nam  ubi  per  orationis  artificia  hominum  animi  demulcentur, 
inflammantur,  et  in  quamcunque  partem  pertrahuntur,  totuni 
illud  fit  per  exuscitationem  phantasias,  quas  impotens  jam  facta 
non  solum  rationi  insultat,  verum  eidem  vim  quodammodo  facit, 
partim  occoecando  partim  extiniulando.  Neque  tamen  causa 
videtur,  cur  a  partitione  priore  discedamus.  Nam  phantasia 

1  Metamorph.  ii.  14. 

*  j)  /j.ff  yap  $VXT)   TOW   adiiMTos  &p\et  Secnrori/cV  dp^v,  6  8£  vovs  TTJJ  pe'{e  us 
iro\iTiKtiv  Kal  Pcurt\ticfiv.  —  Arist.  Pol.  i.  3. 

ope£is  ought  rather  to  have  been  rendered  by  appetitus  than  by  phantasia ;  but  the 
\\hole  quotation  was  probably  made  from  memory. 

R  R  4 


616  DE   AUGMENTIS  SC1ENT1ARUM 

scientias  fere  non  parit ;  siquidem  poesis  (quae  principio  phan- 
tasiae  attributa  est)  pro  lusu  potius  ingenii  quam  pro  scientia 
habenda.  Potestatem  autem  phantasise  in  naturalibus,  doctrinae 
de  Anima  paulo  ante  assignavimus.  Earn  vero  quam  habet 
cum  rhetorica  cognationem  illi  ipsi  arti  (de  qua  infra  tractabi- 
mus)  remitti  par  est. 

Pars  ista  Humana?  Philosophic  qua?  ad  Logicam  spectat, 
ingeniorum  pluriniorum  gustui  ac  palato  minus  grata  est;  et 
nihil  aliud  videtur  quam  spinosae  subtilitatis  laqueus  ac  tendi- 
cula.  Nam  sicut  vere  dicitur,  Scientiam  esse  animi  pabulum* ; 
ita  in  hoc  pabulo  appetendo  et  deligendo  plerique  palatum  nacti 
sunt  Israelitarum  simile  in  deserto;  quos  cupido  incessit  re- 
deundi  ad  ollas  carnium,  mannce  autem  fastidium  cepit ;  quae 
licet  cibus  fuerit  ccelestis,  minus  tamen  sentiebatur  almus  et 
sapidus.  Eodem  modo  (ut  plurimum)  illae  Scientias  placent, 
qua?  habent  infusionem  nonnullam  carnium  magis  esculentam2; 
quales  sunt  Historia  Civilis,  Mores,  Prudentia  Politica,  circa 
quas  hominum  cupiditates,  laudes,  fortunae,  vertuntur  et  occu- 
pataa  sunt.  At  istud  lumen  siccum  plurimorum  mollia  et  madida 
ingenia  ofFendit  et  torret.  Caeterum  unamquamque  rem  pro- 
pria  si  placet  dignitate  metiri,  Rationales  Scientias  reliquarum 
omnino  claves  sunt.  Atque  quemadmodum  manus  instrumen- 
tnm  instrumentorum,  anima  forma  formarum3,  ita  et  illae  artes 
artium  ponendae  sunt.  Neque  solum  dirigunt,  sed  et  robo- 
rant;  sicut  sagittandi  usus  et  habitus  non  tantum  facit  ut 
melius  quis  collimet,  sed  ut  arcum  tendat  fortiorem. 

Artes  Logicaa  quatuor  numero  sunt;  divisae  ex  finibus  suis 
in  quos  tendunt.  Id  enim  agit  homo  in  Rationalibus,  aut  ut 
inveniat  quod  qucesiverit ;  aut  judicet  quod  invenerit ;  aut  re- 
tineat  quod  judicaverit;  aut  tradat  quod  retinuerit.  Necesse 
igitur  est,  ut  totidem  sint  Artes  Rationales ;  Ars  Inquisitionis 
seu  Inventionis;  Ars  Examinis  seu  Judicii;  Ars  Custodiae 
seu  Memoriae;  et  Ars  Elocutionis  seu  Traditionis.4  De 
quibus  jam  sigillatim  dicemus. 

1  Mr.  Markby,  in  his  edition  of  the  Advancement  of  Learning,  refeK  to   Cicero, 
Acad.  Qu.  ii.  41. :   "  Est  enim  animorum  ingeniorumque  naturale  quoddam  quasi  pabu- 
lum consideratio  contemplatioque  naturse." — /.  S. 

2  [So  in  the  original,]  Esculentarum  ? 

"  That  the  hand  is  the  instrument  of  instruments,  and  the  soul  the  form  of  forms,  is 
said  by  Aristotle.  See  the  De  Anima,  iii.  8. 

4  These  divisions  are  adopted  from  Peter  Ramus ;  the  artes  logics  including  what 
Hamus  calls  Dialectic  and  Rhetoric,  of  which  the  former  is  divided  into  Inventio  and 
Judicium,  and  the  latter  into  Elocutio  and  Pronunciatio. 


LIBER  QUINTUS.  617 


CAPUT  II. 

Partitio  Inventivce  in  Inventivam  Artium,  et  Argumentorum : 
quodque  prior  hurum  (qua  eminef)  desideretur.  Partitio  In- 
ventivce Artium  in  Experlentiam  Literatam,  et  Organum 
Novum.  Delineatio  Experientiae  Literata3. 

INVENTIONIS  duae  sunt  species,  valde  profecto  inter  se  discre- 
pantes;  una  Artium  et  Scientiarum,  altera  Argumentorum  et 
Sermonum.  Priorem  haruni  desiderari  prorsus  pronuncio.  Qui 
quidem  talis  mihi  videtur  esse  defectus,  ac  si  quis  in  inventario 
conficiendo  bonorum  alicujus  defuncti  ita  referat,  Numerate 
pecunice  nihil.  Tit  enim  caetera  omnia  pecunia  parantur,  ita  et 
per  hanc  artem  reliquee  acquiruntur.  Atque  sicut  India  Occi- 
dentalis  nunquam  nobis  inventa  fuisset  nisi  praecessisset  acus 
nauticas  inventio,  licet  regiones  illaa  immensae,  versoriae  motus 
pusillus  sit ;  ita  non  est  cur  miretur  quispiam  in  Artibus  per- 
lustrandis  et  promovendis  ampliores  progressus  factos  non  esse, 
quandoquidem  Ars  ipsa  Inveniendi  et  Perlustrandi  Scientias 
hactenus  ignoretur. 

Hanc  Scientiae  desiderari  partem  plane  in  confesso  est.  Primo 
enim  Dialectica  nihil  profitetur,  imo  ne  cogitat  quidem,  de  In- 
veniendis  Artibus,  sive  Mechanicis  sive  (quas  vocant)  Liberali- 
bus ;  aut  etiam  de  illarum  Operibus,  harum  vero  Axiomatibus 
eliciendis ;  sed  quasi  prseteriens  homines  alloquitur  et  diuiittit, 
edicens  ut  cuique  in  sua  arte  credant.1  Celsus,  vir  prudens, 
non  solum  medicus,  (licet  moris  sit  omnibus  in  laudes  artis  pro- 
priae  effundi)  graviter  et  ingenue  de  empiricis  et  dogmaticis 
medicorum  sectis  loquens,  fatetur,  Medicamenta  et  remedia  priits 
fuisse  inventa,  de  causis  vero  et  rationibus  posterius  disceptatum  : 
non  or  dine  converso,  causas  ex  natura  rerum  primo  erutas  fuisse, 
easque  inventioni  remediorum  prceluxisse.2  At  Plato  non  semel 
innuit,  Particularia  infinita  esse ;  maxime  rursus  generalia  minus 
certa  documenta  exhibere ;  medullam  igitur  scientiarum,  qua  arti- 
fex  ab  imperito  distinguitur,  in  mediis  propositionibus  consistere, 
quas  per  singulas  scientias  tradidit  et  docuit  experiential  Quin 

1  See  Arist.  Prior.  Analyt.  i.  30. 

2  See  Nov.  Org.  i.  73.     This  is  not  what  Celsus  himself  confesses,  in  the  passage  to 
which  Bacon  apparently  refers ;  but  what  he  represents  the  Empirics  as  urging  against 
the  Rationalists.  —  J.  S. 

8  Bacon  appears  to  refer  principally  to  the  passage  in  the  Philebus,  p.  17.,  which  has 
already  been  mentioned.  See  note  at  p.  565.  In  the  corresponding  passage  in  the 


618  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

et  ill!  qui  de  primis  rerum  inventoribus  aut  scientiarum  origi- 
nibus  verba  fecerunt,  casum  potius  quam  artem  celebrarunt ; 
atque  animalia  bruta,  quadrupedes,  aves,  pisces,  serpentes, 
magis  quam  homines,  tanquam  Scientiarum  doctores  intro- 
duxerunt : 

Dictamnum  Genitrix  Diet  sea  carpit  ab  Ida 
Puberibus  caulem  foliis,  et  flore  comantem 
Purpureo :  non  ilia  feris  incognita  capris 
Gramina,  cum  tergo  volucres  hsesere  sagittae.1 

Adeo  ut  minime  mirum  sit  (cum  in  more  apud  antiques  fuerit 
rerum  utilium  inventores  consecrare)  apud  .^Egyptios,  gentem 
priscam  (cui  plurimae  Artes  initia  sua  debent),  templa  plena 
fuisse  simulachris  brutorum,  hominum  vero  simulachris  prope 
vacua ; 

Oranigenumque  Deum  monstra,  et  latrator  Anubis, 
Contra  Neptunum,  et  Venerem,  contraque  Minervam,  &c.2 

Quod  si  malis,  ex  traditione  Graecorum,  Artes  potius  homi- 
nibus  ut  inventoribus  tribuere;  haudquaquam  tamen  dixeris 
Prometheum  ad  ignis  inventionem  contemplationes  adhibuisse  ; 
aut  cum  silicem  primo  percuteret  scintillas  expectasse;  sed 
casu  in  illud  incidisse,  atque  (ut  amni)furtum  Jovifecisse.  Ita 
ut  ad  artium  inventionem  quod  attinet,  caprae  silvestri  pro 
emplastris,  Philomelae  pro  modulationibus  musicis,  Ibidi  pro 
lavationibus  intestinorum 3,  operculo  ollae  quod  dissiliit  pro 
re  tormentaria,  denique  (ut  verbo  dicamus)  casui  aut  cuivis 
alteri  rei  plus  debeamus,  quam  dialectics.  Nee  vero  multo 
aliter  se  habet  modus  ille  inveniendi,  quern  recte  describit  Vir- 
gilius, 

Ut  varias  usus  meditando  extunderet  artes 
Paulatim.4 

Non  enim  alia  hie  proponitur  inveniendi  methodus  quam  cujus 
bruta  ipsa  sunt  capacia,  et  quam  crebro  usurpant;  nimirum 

Advancement  of  Learning,  he  refers  to  the  Thecetetus,  which  is  certainly  a  mistake,  as 
no  such  remark  is  to  be  found  there.  The  nearest  approach  to  it  is,  I  think,  T&  n\v 
oroixeTa  &\oyct  *cal  6,-yvaxrra.  tlvai,  alff6r)Ta.  5e,  &c. ,  the  relation  of  letters  to  sj  llables 
and  words  being  here  as  elsewhere  typical  of  the  nature  of  knowledge. 

1   Virg.  .En.  xii.  412.  2  Virg.  ^n.  viii.  698. 

3  See  Plutarch,  De  Solertid  Animalium,  or  De  Inide.     Compare  Pliny.      The  story 
of  the  accidental  invention  of  gunpowder  by  Schwartz  is  well  known.     So  too  is  it  said 
that  the  Jesuit's  bark  was  discovered  by  the  lions  who  cured  their  fevers  by  drinking 
the  water  into  which  it  had  fallen.     It  is  obvious  that  all  stories  of  this  kind  are  more 
or  less  mythical.     The  subject  has  been  systematically  discussed  by  Virey.     (Journal 
de  Pharmacie,  1818.) 

4  Virg.  Georg.  i.  133. 


LIBER   QUINTUS.  619 

fittentissima  circa  unam  rem  sollicitudo,  ejusque  perpetua  exer- 
citatio,  quas  sui  conservandi  necessitas  hujusmodi  animantibus 
imponit.  Cicero  enim  vere  admodum ;  Usus  uni  ret  deditus,  et 
naturam  et  artem  scepe  vincit.1  Quare  si  prgedicetur  de  homi- 
nibus, 

— —  Labor  omnia  vincit 
Improbus,  et  duris  urgens  in  rebus  egestas  ;2 

etiam  de  brutis  similiter  quaeritur, 

Quis  expedivit  psittaco  suum  Xaipi  ?  s 

Corvo  quis  auctor  fuit,  ut  magna  siccitate  lapillos  immitteret 
arbori  cavae,  ubi  aquam  forte  conspexerit,  ut  surgentem  laticein 
rostro  posset  attingere  ?  Quis  viam  monstravit  apibus,  qui4 
per  aerem,  tanquam  vastum  mare,  agros  floridos,  licet  multum 
ab  alvearibus  dissitos,  solent  petere,  et  favos  suos  denuo  repe- 
tere  ? 5  Quis  fonnicam  docuit,  ut  grana  in  colliculo  suo  repo- 
nenda  circumroderet  prius,  ne  reposita  germinarent  et  spem 
suam  illuderent  ? 6  Quod  si  in  versu  illo  Virgiliano  quis  notet 
verbum  illud  Extundere,  quod  difficultatem  rei,  et  verbum  illud 
Paulatim,  quod  tarditatem  innuit,  redibimus  unde  profecti 
sumus,  ad  JEgyptiorum  illos  Deos;  cum  hactenus  homines 
modice  rationis  facultate,  neutiquam  vero  officio  artis,  usi  sint 
ad  inventa  detegenda. 

Secundo,  hoc  ipsum  quod   asserimus  (si   advertatur  paulo 

1  "  Assiduus  usus  uni  rei  deditus  et  ingenium  et  artem  ssepe  vincit."  —  Cicero,  Pro 
Balbo,  c.  20. 

2  Virg.  Georg.  i.  145.  3  Persius,  Prolog. 

4  Qui,  as  M.  Bouillet  remarks,  is  clearly  a  mistake  for  qua. 

5  Much  more  remarkable  than  the  return  of  the  bees  to  their  hive  is  the  appearance 
of  mathematical  knowledge  shown  in  the  construction  of  their  cells.     In  every  case  of 
instinct,  the  impulse  in  obedience  to  which  the  Instinctive  act  is  performed  is  a  matter 
at  the  nature  of  which  we  can  only  guess ;  but  the  case  just  mentioned  has  a  dim  - 
culty  of  its  own.     The  bees  may  be  supposed  to  know  when  they  have  reached  their 
hive  ;  but  how  do  they  perceive  that  the  cell  has  acquired  its  just  proportions  ?   Several 
attempts  have  been  made  to  explain  away  this  especial  difficulty  ;  but  those  which  I 
am  acquainted  with  appear  to  be  quite  unsatisfactory.     It  is  worthy  of  remark  that 
the  degree  of  accuracy  with  which  the  cells  are  constructed  has  been  exaggerated ; 
one  writer  after  another  having  repeated,  on  the  supposed  authority  of  Maraldi,  what 
Maraldi  never  said.     According  to  his  observations  the  angles  of  the  terminal  rhomb 
are  about  108°  and  72°.     He  does  not  attempt  to  determine  them  more  precisely, 
although  he  has  generally  been  supposed  to  do  so.     It  has  been  recently  stated  that 
the  mathematical  problem  which  the  cells  of  bees  suggest  was  first  correctly  solved  by 
Lord  Brougham  in  the  notes  to  his  edition  of  Paley's  Natural  Theology ;  but  this 
statement  is,  it  need  scarcely  be  said,  erroneous. 

6  This  statement  is  probably  taken  from  Plutarch,  De  Solertid  Animalium.   The  sup- 
posed grains  of  corn  are  no  doubt  the  nymphse.  Huber  repeatedly  observed  ants  in  the 
act  of  tearing  the  integument  in  which  the  young  ant  was  enclosed,  in  order  to  facili- 
tate its  exit.    This  practice  is,  it  may  be  presumed,  the  origin  of  the  notion  mentioned 
in  the  text. 


620  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

diligentius)  demonstrat  Inductionis  forma,  quam  proponit  Dia- 
lectica;  qua  scilicet  scientiarum  principia  inveniantur  et  pro- 
bentur;  quae  vitiosa  plane  est  et  incompetens,  et  naturam 
tantum  abest  ut  perficiat,  ut  etiam  earn  pervertat  et  detorqueat. 
Qui  enim  modum  acute  introspexerit  quo  ros  iste  aethereus 
scientiarum,  similis  illi  de  quo  loquitur  poeta, 

aerei  mellis  coelestia  dona, l 

colligatur,  (cum  et  scientiae  ipsae  ex  exemplis  singulis,  partim 
naturalibus  partim  artificialibus,  tanquam  prati  floribus  et  horti, 
extrahantur,)  reperiet  profecto  animum  suapte  sponte  et  nativa 
indole  Inductionem  solertius  conficere,  quam  quae  describitur  a 
dialecticis ;  siquidem  ex  nuda  enumeratione  particularium  (ut 
dialectic!  solent)  ubi  non  invenitur  instantia  contradictoria, 
vitiose  concluditur;  neque  aliquid  aliud  hujusmodi  Inductio 
producit  quam  conjecturam  probabilem.  Quis  enim  in  se  reci- 
piet,  cum  particularia  quae  quis  novit  aut  quorum  meminit  ex 
una  tantum  parte  compareant,  non  delitescere  aliquod  quod 
omnino  repugnet  ?  Perinde  ac  si  Samuel  acquievisset  in  illis 
Isa'i  filiis  quos  coram  adductos  videbat  in  domo,  et  minime 
qujesivisset  Davidem,  qui  in  agro  aberat.2  Atque  hasc  Indu- 
ctionis forma  (si  verum  omnino  dicendum  sit)  tarn  pinguis  est 
et  crassa,  ut  incredibile  videatur  tarn  acuta  et  subtilia  ingenia 
(qualia  in  his  rebus  meditationes  suas  exercuerunt)  potuisse 
earn  mundo  obtrudere,  nisi  illud  in  causa  fuisset,  quod  opera 
festinata  ad  theorias  et  dogmata  contendissent,  particularia 
autem  (praesertim  moram  in  iis  longiorem)  ex  fastu  quodam  et 
elatione  animi  despexissent.  Illi  enim  exempla,  sive  instantias 
particulars,  vice  lictorum  aut  viatorum  adhibuerunt  ad  sum- 
movendam  turbam,  ut  dogmatibus  suis  viam  aperirent ;  neuti- 
quam  autem  ea  inde  ab  initio  in  consilium  advocarunt,  ut 
legitima  fieret  et  matura  de  rerum  veritate  deliberatio.  Certe 
perculserit  animos  pia  et  religiosa  quaedam  admiratio,  cum 
videamus  eadem  calcata  vestigia,  ad  errorem  ducentia,  in  divinis 
et  humanis.  Quemadmodum  enim  in  Divina  Veritate  perci- 
pienda  aegre  quis  in  animum  inducat  ut  fiat  tanquam  parvulus ; 

1  Virg.  Georg.  iv.  1. 

2  1  Sam.  xvi    We  see  from  this  very  strong  condemnation  of  the  ordinary  mode  of 
induction,  how  much  Bacon  must  have  conceived  his  own  method  to  differ  from  it. 
It  is  in  fact,  impossible  to  apprehend  Bacon's  idea  of  his  own  process  of  induction,  if  we 
assume  that  it  was  to  differ  from  that  in  common  use  only  by  being  more  systematic 
and  more  accurate.     See  the  General  Preface,  p.  22. 


LIBER  QUINTUS.  621 

ita  in  humana  perdisceiida,  provectos  utique,  puerorum  more, 
prima  Inductionum  elementa  adhuc  legere  et  retractare,  res 
humilis  existimatur  et  quasi  contemnenda. 

Tertio,  si  concedatur  principia  scientiarum  ex  Inductione  qua 
utuntur,  vel  sensu  et  experientia,  recte  posse  constitui,  certissi- 
mum  est  tamen  axiomata  inferiora  ab  iis  per  syllogismum  non 
posse  (in  rebus  naturalibus,  quse  participant  ex  materia)  recte 
et  tuto  deduci.  In  Syllogismo  enim  fit  reductio  propositionum 
ad  principia  per  propositiones  medias.  Haec  autem  sive  Inve- 
niendi  sive  Probandi  forma,  in  Scientiis  Popularibus  (veluti 
Ethicis,  Politicis,  Legibus,  et  hujusmodi)  locum  habet ;  imo  et 
in  Theologicis ;  quandoquidem  Deo  pro  bonitate  sua  placuerit 
captui  humano  se  accommodare;  at  in  Physicis,  ubi  Natura 
opere,  non  adversarius  argumento  constringendus  est,  elabitur 
plane  veritas  ex  manibus,  propter  longe  majorem  naturalium 
operationum  quam  verborum  subtilitatem ;  adeo  ut  succumbente 
Syllogismo,  Inductionis  (verse  scilicet  et  emendatae)  officio 
ubique  opus  sit,  tarn  ad  principia  magis  generalia  quam  ad  pro- 
positiones inferiores.  Nam  syllogismi  ex  propositionibus  con- 
sistunt ;  propositiones  ex  verbis ;  verba  notionum  tesserae  sunt ; 
quare  si  notiones  ipsae  (quae  verborum  animae  sunt)  male  et 
varie  a  rebus  abstrahantur,  tota  fabrica  corruit.1  Neque  labo- 
riosa  vel  consequentiarum  argumentorum  vel  veritatis  proposi- 
tionum examinatio  rem  in  integrum  unquam  restituet ;  cum  error 
sit  (ut  loquuntur  medici)  in  digestione  prima  ;  quae  a  functioni- 
bus  sequentibus  non  rectificatur.  Non  igitur  absque  magna  et 
evident!  causa  evenit,  ut  complures  ex  philosophis  (aliqui  autem 
eorum  maxime  insignes)  Academici  fuerint  et  Sceptici,  qui 
scientiae  humanas  et  syllepsium  certitudinem  sustulerunt;  ultra 
verisimilitudinem  aut  probabilitatem  negantes  earn  pertingere. 
Tnficias  non  iverim,  visum  esse  nonnullis  Socratem,  cum  scien- 
tiae certitudinem  a  se  amoveret,  per  ironiam  tantum  hoc  fecisse2, 
et  scientiam  dissimulando  simulasse ;  renunciando  scilicet  iis 
quae  manifesto  sciebat,  ut  eo  modo  etiam  quae  nesciebat  scire 

1  Compare  Novum  Organum,  i.  13.  and  14.     The  formation  of  abstract  conceptions 
is  one  of  the  objects  of  Bacon's  inductive  method,  as  well  as  the  establishment  of 
axioms.     See  Gen.  Pref.  p.  37.     It  is  difficult  to  understand  how  the  subtlety  of 
language  and  the  subtlety  of  natural  operations  can  be  compared.     Bacon  must  be 
understood  to  mean  that  scientific  terms  and  the  conceptions  which  they  express  are 
not  an  adequate  representation  of  the  natural  phenomena  which  have  led  to  their 
formation. 

2  "Socrates  autem,  de  se  ipso  detrahens  in  disputatione,  plus  tribuebat  iis  quos 
volebat  refellere.     Ita  cum  aliud  diceret  atque  sentiret,  libenter  uti  solitus  est  ea  dis- 
simulatione  quam  Grseci  fipcavtiav  vocant."      Cic.  Ac.  Qu.  ii.  5.  15. — J.  S. 


622  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

putaretur.  Neque  etiam  in  recentiore  Academia  (quam  amplexus 
est  Cicero)  ilia  opinio  Acatalepsiae  admodum  sincere  culta  fuit. 
Etenim  qui  eloquentia  floruerunt  hanc  fere  sectam  sibi  de- 
suinpserunt,  ut  in  utramque  partem  copiose  disserendi  gloriam 
assequerentur ;  unde  a  via  ilia  recta,  per  quani  ad  veritatem  per- 
gere  debuissent,  tanquam  ad  deambulationes  quasdam  amoenas, 
animi  causa  institutas,  deflexum  est.  Constat  tamen  nonnullos 
sparsim  in  utraque  Academia  (veteri  et  nova),  multo  magis 
inter  Scepticos,  Acatalepsiam  istam  simpliciter  et  integre  tenu- 
isse.1  Verum  in  hoc  maxime  ab  illis  peccatum  est,  quod 
sensuurn  perceptiones  calumniabantur ;  unde  Scientias  radicitus 
evellebant.  Sensus  vero,  licet  saspenumero  homines  aut  fallant 
aut  destituant,  possint  tamen  multa  adjuti  industria  ad  scientias 
sufficere;  idque  non  tarn  ope  instrumentorum  (licet  et  haec 
quoque  aliqua  ex  parte  prosint)  quam  experimentorum  ejus 
generis,  quae  objecta  subtiliora  quam  pro  sensus  facultate  ad 
objecta  sensu  comprehensibilia  producere  queant.  Debuerant 
autem  potius  defectum  hac  in  parte  imputasse  mentis  turn 
erroribus  turn  contumaciae  (quae  rebus  ipsis  morigera  esse  re- 
cusat),  et  pravis  demonstrationibus,  et  modis  ratiocinandi  et 
concludendi  ex  perceptione  sensuum  perperam  institutis.  Haec 
autem  loquimur,  non  quo  intellectui  detrahatur,  aut  negotium 
totum  deseratur ;  sed  quo  intellectui  auxilia  commoda  compa- 
rentur  et  subministrentur,  quibus  rerum  ardua  et  naturae  ob- 
scuritatem  vincere  possunt.  Nemo  enim  tanta  pollet  manus 
constantia,  aut  etiam  habitu,  ut  rectam  lineam  ducere  aut  per- 
fectum  circulum  circumscribere  manu  libera  possit ;  quod  tamen 
ope  regulae,  aut  circini,  facere  in  promptu  est.  Haec  igitur  res 
ipsa  est  quam  paramus,  et  ingenti  conatu  molimur ;  ut  scilicet 
mens  per  artem  fiat  rebus  par,  utque  inveniatur  Ars  quaedam 
Indicii  et  Directionis,  quae  caeteras  artes  earumque  axiomata 
atque  opera  detegat  et  in  conspectum  det.  Hanc  enim  merito 
desiderari  posuimus. 

Ars  ista  Indicii  (ita  enim  earn  appellabimus)  duas  habet 
partes.  Aut  enim  defertur  Indicium  ab  experimentis  ad  experi- 
menta  ;  aut  ab  experimentis  ad  axiomata,  quae  et  ipsa  nova  expe- 

1  There  is  something  very  striking  iu  one  of  the  earliest  expressions  of  this  way  of 
thinking :  — 

Kal  rJ>  fj.fv  ovv  craves  otirts  av^ip  ISev,  ouSe  TIS  $arai 
flows  a/j.<pl  Gfiuv  -re  Kal  Siffffa  Ae^co  irepl  iravruv, 
tl  -yap  Kal  ra  /jM\iffTa  TVX.OI  TfTfteffpevov  flir^iv 
avrbs  ofjuas  OVK  olSe,  SOKOS  5"  eVI  train  TtrvKTat. 

XEKOFHANES,  apud  Sextum  Empiricum. 


LIBER  QUINTUS.  C23 

rimenta  designent.  Priorem  harum  Experientiam  Literatam1 
nominabimus,  posteriorem  vero  Interpretationem  Naturae,  sive 
Novum  Organum.  Prior  quidem  (ut  alibi  attigimus2)  vix  pro 
Arte  habenda  est  aut  parte  Philosophise,  sed  pro  Sagacitate 
quadam ;  unde  etiam  earn  Venationem  Panis  (hoc  nomen  ex 
fabula  mutuati)  quandoque  appellamus.  Attamen  quemadmo- 
dum  possit  quis  in  via  sua  triplici  modo  progredi;  aut  cum 
palpat  ipse  in  tenebris  ;  aut  cum  alterius  manu  ducatur,  ipse  pa- 
rum  videns ;  aut  denique  cum  vestigia  lumine  adhibito  regat: 
similiter  cum  quis  experimenta  omnigena  absque  ulla  serie  aut 
methodo  tentet,  ea  demum  mera  est  palpatio ;  cum  vero  nonnulla 
utatur  in  experimentando  directione  et  ordine,  perinde  est  ac  si 
maim  ducatur :  atque  hoc  illud  est  quod  per  Experientiam 
Literatam  intelligimus.  Nam  Lumen  ipsum,  quod  tertium  fuit, 
ab  Interpretatione  Naturae,  sive  Novo  Organo,  petendum  est. 

Literata  Experientia,  sive  Venatio  Panis,  modos  experi- 
mentandi  tractat.  Earn  (cum  desiderari  posuerimus,  neque  res 

1  With  reference  to  the  question  how  far  Bacon  thought  it  possible  for  observa- 
tion to  be  carried  on  apart  from  theory,  (see  General  Preface,  p.  61. )>  it  is»  I 
think,  important  to  remark  that  this  notion  of  an  Experientia  Literata,  as  an  in- 
termediate step  between  simple  experimentation  absque  vlld  serie  aut  methodo  and 
the  Interpretation  of  Nature,  was  not  an  after-thought,  but  formed  part  of  his  origi- 
nal design  in  the  earliest  shape  in  which  it  is  known  to  us.  "  This  part  of  Invention 
(he  says  in  the  Advancement  of  Learning)  concerning  the  Invention  of  Sciences,  I 
purpose  (if  God  give  me  leave)  hereafter  to  propound :  having  digested  it  into  two 
parts  :  whereof  the  one  I  term  Experientia  literata,  and  the  other  Interpretatio  natures ; 
the  former  being  but  a  degree  or  rudiment  of  the  latter."  Now  if  he  meant  by  "  Experi- 
entia literata  "  the  same  thing  which  he  describes  here,  or  anything  like  it,  —  which  I 
see  no  reason  to  doubt  —  he  must  have  seen  even  then  the  impossibility  of  making  a 
collection  of  facts  sufficient  for  the  purposes  of  Interpretation  without  the  help  of  some 
principle  of  arrangement,  some  "  series  et  methodus,"  some  "  sagacitas  "  in  seeking 
and  selecting  ;  which  necessarily  implied  some  amount  of  theory.  Such  theory  was 
indeed  to  be  provisional  only,  and  subject  at  all  times  to  revision.  It  was  not  to  be 
allowed  as  an  axiom.  But  it  does  not  appear  that  he  would  have  put  any  other  re- 
striction upon  the  exercise  of  human  sagacity  in  this  way.  The  process  might  have 
been  carried  therefore  to  an  indefinite  length,  and  the  further  the  better.  And  though 
it  may  be  true  that  no  amount  of  diligence  and  sagacity  could  ever  have  made  a 
collection  of  facts  complete  enough  to  lead  to  the  discovery  of  Forms  by  the  method 
of  the  Novum  Organum,  it  seems  impossible  to  fix  a  point  beyond  which,  through 
successive  reductions  of  particular  phenomena  and  groups  of  phenomena  under  laws  more 
and  more  general,  further  progress  could  not  have  been  made  towards  the  highest 
law  which  includes  them  all.  And  such  progress  men  have  in  fact  been  making  ever 
since  Bacon's  time  ;  the  whole  of  our  experimental  philosophy  being  what  he,  I  think, 
would  have  described  as  Experientia  literata,  and  allowed  as  legitimate  and  successful 
—  so  far  as  it  goes.  Whether,  if  he  could  see  the  results  which  it  has  produced 
during  the  last  two  hundred  years,  he  would  still  believe  in  the  possibility  of  arriving 
ultimately  at  what  he  would  have  called  "the  Interpretation  of  Nature"  may  be  doubted  ; 
but  that  if  this  "  hunt  of  Pan  "  were  conducted  as  skilfully  and  assiduously  by  the 
whole  body  of  inquirers  through  the  entire  field  of  nature  as  it  has  been  by  particular 
inquirers  in  particular  fields,  we  should  be  able  to  approach  much  nearer  to  such  a 
consummation  than  anybody  now  imagines — this  I  cannot  doubt  that  he  would  still 
believe.  —  J.  S. 

2  See  Nov.  Org.  i.  100. 


624  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

sit  plane  perspicua)  pro  more  et  institute  nostro  aliquatenus 
adumbrabimus.  Modus  Experimentandi  praecipue  procedit,  aut 
per  Variationem  Experiment! ;  aut  per  Productionem  Experi- 
ment!; aut  per  Translationern  Experimenti;  aut  per  Inver- 
sionem  Experimenti ;  aut  per  Compulsionem  Experimenti ;  aut 
per  Applicationem  Experimenti ;  aut  per  Copulationem  Expe- 
rimenti; aut  denique  per  Sortes  Experimenti.  Universa  vero 
ista  cohibita  sunt  citra  Terminos  Axiomatis  alicujus  inveniendi. 
Ilia  enim  altera  pars  de  Novo  Organo  omnem  Transitionein 
Experimentorum  in  Axiomata,  aut  Axiomatum  in  Experi- 
ment^ sibi  vindicat. 

Variatio  Experimenti  fit  primo  in  Materia ;  scilicet  quando 
Experimentum  in  jam  cognitis,  certae  materias  fere  adhaesit; 
nunc  vero  in  illis  quae  similis  sunt  speciei  tentetur;  veluti 
Confectio  Papyri  in  pannis  linteis  tantum  probata  est,  in  sericis 
minime,  (nisi  forte  apud  Chinenses) ;  neque  rursus  in  filaceis, 
compositis  ex  setis  et  pilis,  ex  quibus  conficitur  (quod  vocamus) 
Camelotum ;  neque  denique  in  laneis,  gossipio l,  et  pellibus ; 
quanquam  hasc  tria  postrema  magis  esse  videntur  heterogenea ; 
itaque  admisceri  possint  potius  quam  per  se  utilia  esse.  Item 
insitio  in  arboribus  fructiferis  in  usu  est;  in  arboribus  silve- 
stribus  raro  tentata ;  licet  perhibetur  ulmum  in  ulmum  insitam 
miras  producere  foliorum  umbras.  Insitio  etiam  in  floribus 
rara  admodum  est ;  licet  hoc  jam  coeperit  fieri  in  rosis  musca- 
tellis,  quae  rosis  communibus  foeliciter  inoculantur.  Etiam 
variationem  in  parte  rei  inter  variationes  in  materia  ponimus. 
Videmus  enim  surculum  in  trunco  arboribus  insitum  foelicius 
pullulare,  quam  si  terrae  indatur.  Cur  non  et  semen  cepae  capiti 
alterius  cepae  viridis  inditum  foelicius  germinet,  quam  si  nudae 
terras  commissum  fuerit?  Atque  hie  radix  pro  trunco  variatur; 
ut  haec  res  insitio  quaedam  in  radice  videri  possit.  Variatio 
Experimenti  fit  secundo  in  Efficiente.  Radii  Solis  per  specula 
comburentia  calore  ita  intenduntur,  ut  materiam  quae  ignem 
facile  concipiat  accendere  possint:  num  et  radii  Luna?  per 
eadem  ad  lenissimum  aliquem  gradum  teporis  actuari  possunt ; 
ut  videamus,  utrum  corpora  omnia  coelestia  sint  potestate 2 

1  Cotton  paper  was  known  long  before  that  made  from  rags.     It  seems  probable 
that  the  art  of  making  paper  came  to  the  west  of  Europe  from  Constantinople,  and 
that  our  word  quire,  of  which  the  equivalent  in  Low  Latin  is  manus,  is  a  token  of  its 
Greek  origin,  and  means  properly  a  handful  of  paper. 

2  The  elements  and  their  primary  qualities  (hot,  cold,  moist,  dry),  being  confined 
to  the  sublunary  part  of  the  universe,  nothing  which  lies  beyond  the  region  of  fire, 
which  is  next  to  the  orb  of  the  moon,  can,  according  to  the  school  philosophy,  be 


LIBER  QUINTUS.  625 

calida?  Item  color es  radiosi,  per  specula  scilicet,  intenduntur: 
num  etiam  calores  opaci  (quales  sunt  lapidum  ct  metallorum 
antequam  candeant)  idem  patiuntur,  an  potius  sunt  luminis  in 
hac  re  partes  nonnullae  ? '  Item  succinum  et  gagates  fricata 
paleas  trahunt :  num  etiam  et  ad  ignem  tepefacta  ?  Variatio 
Experimenti  fit  tertio  in  Quanto;  circa  quod  diligens  admo- 
dum  est  adhibenda  cura,  cum  hoc  multi  circumstent  errores. 
Credunt  enim  homines,  aucta  aut  multiplicata  quantitate,  pro 
rata  augeri  aut  multiplicari  virtutem.  Et  hoc  fere  postulant 
et  supponunt,  tanquam  res  sit  mathematicae  cujusdam  certi- 
tudinis ;  quod  omnino  falsissimum  est.  Globus  plumbeus  uniiis 
librce  a  turri  demissus  (puta)  decem  pulsuum  spatio  ad  terram 
descendit :  num  globus  duarum  librarum,  (in  quo  impetus  iste 
motus,  quern  vocant,  naturalis  duplicari  debet,)  spatio  quinque 
pulsuum  terram  feriet  ?  At  ille  sequali  fere  tempore  descendet, 
neque  accelerabitur  juxta  rationem  Quanti.2  Item  sulphuris 
(puta)  drachma  una,  semilibrae  chalybis  admixta,  earn  fluere 
faciet  et  colliquari:  num  igitur  uncia  sulphuris  quatuor  libris 
chalybis  ad  colliquationem  sufficiet?  At  illud  non  sequitur. 
Certum  enim  est,  olstinationem  materice  in  patiente  per  Quan- 
titatem  augeri  amplius,  quam  activitatem  virtutis  in  agente. 
Porro  Nimium  aeque  fallit  ac  Parum.  Etenim  in  excoctionibus 
et  depurationibus  metallorum  error  est  familiaris  ;  ut  ad  excocti- 
onem  promovendam,  aut  calorem  fornacis  aut  additamenti 
quod  injiciunt  molem  augeant.  At  ilia  supra  moduni  aucta 
operationem  impediunt;  propterea  quod  vi  et  acrimonia  sua 


actually  or  formally  hot.  But  the  heavenly  bodies,  as  the  sun  manifestly  is,  may  be 
hot  potestate  —  that  is,  may  have  the  power  of  heating  whatever  is  susceptible  of  their 
operation.  It  is  known  that  the  moon's  rays  have  never  as  yet  been  sufficiently  con- 
centrated to  produce  any  perceptible  degree  of  heat. 

1  The  researches  which  Bacon  here  suggests,  in  which  obscure  radiant  heat  is  dealt 
with  in  the  same  manner  as  luminous  heat,  have  been  recently  carried  on  with  great 
success,  and  have  led  to  many  interesting  results.     The  question  as  to  the  nature  of 
the  essential  or  formal  connexion  between  heat  and  light  remains  however  as  yet  un- 
answered, though  it  may  be  hoped  that  it  will  shortly  be  satisfactorily  solved. 

Telesius,  of  whom  more  than  of  any  one  else  Bacon  was  a  follower,  maintained  that 
heat  and  light  were  "  contubernales  natura?,"  and  that  where  one  was  present  the 
other  must  be  present  too.  Bacon,  with  a  more  subtle  insight  into  nature,  proposed  to 
trace  the  analogy  which  might  exist  between  them  in  cases  where,  sensibly  at  least,  the 
dogma  of  Telesius  seemed  unfounded. 

2  Long  before  the  publication  of  the  De  Augmentis,  the  theory  of  the  acceleration 
of  falling  bodies,  which  of  course  includes  the  fact  that  all  bodies  fall  from  rest  with  equal 
velocities  (the  resistance  of  the  air  being  set  aside),  had  been  made  known  by  Galileo 
The  experiments  which   he  made  about  the  year  1590   to  show  the  absurdity  of  the 
received  opinion  that  the  velocity  of  falling  increases  as  the  mass  of  the  falling  body  led 
to  his  leaving  Pisa,  where  he  had  made  them,  and  where  he  had  in  consequence   been 
involved  in  disputes  with  the  adherents  of  the  Peripatetic  philosophy. 

VOL.  I.  88 


626  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

multum  ex  metallo  puro  in  fumos  vertant  et  asportent ;  ut  et 
jactura  fiat,  et  massa  qua?  remanet  magis  sit  obstinata  et  dura. 
Debent  igitur  homines  ludibrium  illud  mulieris  ^Esopi  cogitare ; 
quae  sperarat  ex  duplicata  mensura  hordei  gallinam  suam  duo 
ova  quotidie  parituram.  At  ilia  impinguata  nullum  peperit. 
Prorsus  non  tutum  fuerit  alicui  Experimento  Naturali  con- 
fidere,  nisi  facta  fuerit  probatio  et  in  minore  et  in  majore 
Quanto.  Atque  de  Variatione  Experimenti  hactenus. 

Productio  Experimenti  duplex ;  Repetitio,  et  Extensio ; 
nimirum,  cum  aut  experimentum  iteratur,  aut  ad  subtilius  quid- 
dam  urgetur.  Repetitionis  exemplum  tale  sit.  Spiritus  Vini 
fit  ex  vino  per  distillationem  unicam ;  estque  vino  ipso  multo 
acrior  et  fortior :  num  etiam  spiritus  vini  ipse  destillatus,  sive 
sublimatus,  seipsum  fortitudine  aeque  superabit  ?  At  Repetitio 
quoque  non  absque  fallacia  est.  Etenim  turn  secunda  exaltatio 
prioris  excessum  non  a?quat,  turn  etiam  sapenumero  per  Itera- 
tionem  Experimenti,  post  statum  sive  acmen  quandam  opera- 
tionis,  tantum  abest  ut  progrediatur  natura,  ut  potius  relabatur. 
Judicium  igitur  in  hac  re  adhibendum.  Item  Argentum  Vivum, 
in  linteo  aut  alias  in  medio  plumbi  liquefacti,  cum  refrigescere 
ccfiperit,  insertum,  stupefit,  nee  amplius  fluit:  num  et  idem 
argentum  vivum,  si  saepius  immissum  fuerit,  ita  figetur  ut  fiat 
malleabile  ?  Extensionis  exemplum  tale  sit :  Aqua  in  summo 
posita,  et  pensilis  facta,  et  per  rostrum  vitri  oblongum  in  vinum 
dilutum  immersa,  separabit  aquam  a  vino  ;  vino  in  summum  se 
paulatim  recipiente,  aqua  in  imo  subsidente l :  num  etiam,  quem- 
admodum  vinum  et  aqua  (corpora  scilicet  diversa)  hoc  ingenio 
separantur,  possint  quoque  partes  vini  (corporis  nimirum  in- 
tegri)  subtiliores  a  crassioribus  separari ;  ut  fiat  tanquam  destil- 
latio  per  pondus,  et  in  summo  reperiatur  aliquid  spiritui  vini 
proximum,  sed  forte  delicatius  ?  Item  Magnes  ferrum  integrum 
trahit:  num  etiam  frustum  magnetis,  in  dissolutione  ferri  im- 


1  This  experiment  is  more  minutely  described  in  the  Sylva  Sylvarum,  i.  1 4.  The 
water  in  the  inverted  glass  or  phial  is  maintained  by  the  pressure  of  the  atmosphere  at 
a  higher  level  than  that  of  the  wine  and  water  into  which  the  neck  of  the  vessel  con- 
taining it  is  inserted,  but  as  the  density  of  the  water  is  greater  than  that  of  the  diluted 
wine,  it  is  in  a  position  of  unstable  equilibrium.  But  for  friction  &c.  the  equilibrium 
could  not  practically  exist  at  all ;  and  after  a  little  while  it  ceases  to  do  so,  the  water 
gradually  subsiding  to  the  bottom  and  forcing  the  wine  and  water  or  some  part  of  it 
into  the  vessel,  which  originally  contained  only  water.  The  water  for  a  considerable 
time  passes  without  mixing  through  the  wine  and  water ;  but  of  course  there  is  no 
separation  between  the  wine  and  the  portion  of  water  with  which  it  was  originally 
mixed,  and  the  experiment  succeeds  just  as  well  with  pure  as  with  diluted  wine. 


LIBER  QUINTUS.  627 

mersurn,  ferrum  ad  se  alliciet  et  se  ferro  obducet  ?  Item,  Ver- 
sorium  Acus  Nauticce  se  ad  polos  mundi  applicat :  num  etiam 
eadem  via  et  consecutione  qua  coelestia  ?  Videlicet,  ut  si  quis 
acum  in  contrario  situ,  hoc  est  in  puncto  Australi,  ponat,  et 
paulisper  teneat,  ac  deinde  viui  omittat;  num  forte  acus  ad 
Septentriones  se  conferet,  eligendo  potius  rotare  per  occidentem 
in  situm  desideratum  quam  per  orientem  ?  Item,  Aurum 
argentum  vivum,juxta  positum,  imbibit:  num  vero  aurum  recipit 
illud  argentum  vivum  intra  se,  sine  extensione  molis  suae,  ut 
fiat  massa  quasdam  ipso  auro  ponderosior?  Item,  Homines  me- 
mories serviunt  collocando  imagines  personarum  in  locis :  num 
etiam  idem  assequentur  (missis  locis)  et  affingendo  actiones 
aut  habitus  personis  ?  Atque  de  Productione  Experimenti 
hactenus. 

Translatio  Experimenti  triplex;  aut  a  natura  vel  casu  in 
artem ;  aut  ab  arte  vel  practica  alia  in  aliam ;  aut  a  parte 
alicujus  artis  in  partem  diversam  ejusdem.  Translationis  a 
natura  aut  casu  in  artem  innumera  sunt  exempla;  adeo  ut 
omnes  fere  artes  mechanica;  a  tenuibus  initiis,  natura  aut  casu 
praebitis,  ortum  habuerint.  Adagio  receptum  erat,  Botrum 
contra  botrum  citius  maturescere1  ;  id  quod  de  mutuis  amicitiae 
operis  et  officiis  increbuit.  At  nostri  Cydrae  (vini  scilicet  ex 
pomis)  confectores  hoc  optime  imitantur.  Cavent  enim  ne 
poma  tundantur  aut  exprimantur,  antequam  nonnullo  tempore 
in  acervos  conjecta  mutuo  contactu  maturuerint;  unde  nimia 
potus  aciditas  emendetur.  Item,  Iridum  artificiosarum  imitatio 
ex  aspersione  spissa  guttularum,  ab  Iridibus  naturalibus  ex 
nube  roscida  facili  ductu  translata  est.  Item  modus  destillandi 
vel  ex  alto  peti,  ex  imbribus  scilicet  aut  rore ;  vel  ex  humili  illo 
experimento  guttarum  in  patinis,  ollis  aqua?  bullientis  superim- 
positis,  adhaerentium,  desumi  potuit.  Tonitrua  autem  et  Ful- 
gura  imitari  veritus  quis  esset,  nisi  operculum  monachi  illius 
chymici,  magno  impetu  et  fragore  subito  in  sublime  jactum, 
submonuisset.  Verum  quo  haec  res  magis  exemplis  abundet,  eo 
pauciora  adducere  opus  fuerit.  Debuerant  autem  homines,  si 
illis  utilia  inquirere  vacaret,  naturalia  opificia  et  operationes 


1  This  proverb  Bacon  doubtless  took  from  Erasmus's  collection.  The  Promus, 
which  I  have  already  mentioned,  contains  nearly  200  Latin  proverbs  (and  this  among 
the  number)  all  of  which  are  given  by  Erasmus.  In  more  than  one  instance  errors  of 
Erasmus's  are  copied  in  Bacon's  extract,  so  that  there  can  be  no  doubt  as  to  the  source 
from  which  he  derived  them.  See  for  the  proverb  in  the  text,  Erasm.  iii.  2.  49. 

88  2 


628  DE   AUGMENTIS  SCIENT1ARUM 

singulas  attente  et  minutim  et  ex  composito  intueri ;  et  secum 
perpetuo  et  acriter  cogitare,  qusenam  ex  ipsis  ad  artes  trans- 
ferri possint.  Speculum  enim  artis  natura.  Nee  pauciora  sunt 
Experimenta,  quae  ab  Arte  in  Artem,  seu  a  Practica  in  Praeti- 
cam,  transferri  possunt ;  licet  hoc  rarius  in  usu  sit.  Natura 
enim  ubique  omnibus  occurrit ;  at  artes  singulas  artificibus 
tantum  propriis  cognitas  sunt.  Specilla  ocularia  ad  visum  de- 
bilem  juvandum  inventa  sunt :  num  et  comminisci  quis  queat 
aliquod  instrumentum,  quod  auribus  appensum  surdastris  ad 
audiendum  juvet  ?  Item,  imbalsamation.es  et  mel  cadavera  con- 
servant  :  annon  possit  aliquid  ex  his  in  medicinam  transferri, 
quod  etiam  vivis  corporibus  prosit  ?  Item,  sigillorum  practica 
in  cera,  caementis,  et  plumbo  antiqua  fuit :  at  hasc  etiam  im- 
pressioni  in  chartis,  sive  arti  typographicae,  viam  monstravit. 
Item,  sal  in  coquinaria  carnes  condit,  idque  melius  hyeme  quam 
aestate  :  annon  hoc  ad  balnea  utiliter  transferri  possit,  eorumque 
temperamentum,  quando  opus  fuerit,  vel  imprimendum  vel  ex- 
trahendum  ?  Item  sal,  in  nupero  experiments  de  congladatio- 
nibus  artificialibus,  magnas  vires  ad  condensandum  obtinere 
reperitur l :  annon  possit  hoc  transferri  ad  condensationes  metal- 
lorum;  cum  jampridem  notum  sit  aquas  fortes,  ex  nonnullis 
salibus  compositas,  dejicere  et  praecipitare  arenulas  auri  ex 
metallis  aliquibus  auro  ipso  minus  densis 2  ?  Item,  Pictoria 
imagine  memoriam  rei  renovat:  annon  hoc  traductum  est  in 
Artem  earn,  quam  vocant,  Memoriae  ?  De  his  in  genere  moni- 
tum  sit ;  quod  nihil  ad  imbrem  quendam  inventorum  utilium, 
eorundemque  novorum,  veluti  coelitus  deducendum  tantum 
valere  possit,  quantum  si  experimenta  complurium  artium 
mechanicarum  uni  homini,  aut  paucis  qui  se  invicem  colloquiis 
acuere  possint,  in  notitiam  venerint ;  ut  per  hanc,  quam  dici- 
mus,  Experimentorum  Translationem,  artes  se  mutuo  fovere 
et  veluti  commixtione  radiorum  accendere  possint.  Quamvis 
enim  Via  Rationalis  per  Organum  longe  majora  spondeat, 

1  Bacon  refers  to  the  experiments  exhibited  by  Drebbel  in  1620.     One  of  them  was 
of  a  boat  that  would  go  under  water.     See  Nelli's  Life  of  Galileo.     I  have  not  been 
able  to  see  the  Chronicle  of  Alkmaar  to  which  Nelli  refers.     It  is  said  that  in  presence 
of  James  I.  Drebbel  produced  an  intolerable  degree  of  cold  in  Westminster  Hall. 

2  The  experiment  here  referred  to,  which,  as  Professor  Gumming  has  suggested  to 
me,  may  not  improbably  have  been  an  alchemist's  trick,  is  not  sufficiently  described  to 
make   it  possible  to  ascertain  its   nature.     It  appears  probable,  however,  that  it  was 
based  on  a  reduction  of  a  solution  of  perchloride  of  gold  in  an  excess  of  acid  by  some 
other  metaL     Of  all  metallic  salts  the  perchloride  of  gold  appears  to  be  one  of  the 
most  easy  to  decompose.     Its  reduction  by  a  metal  is  employed  as  a  gilding  process. 


LIBER  QUINTUS.  629 

attamen  ha3c  Sagacitas  per  Experientiam  Literatam  plurima 
interim  ex  iis  quae  in  proximo  sunt  in  genus  humanum  (tan- 
quam  missilia  apud  antiques  donativa1)  projiciet  et  sparget. 
Superest  ilia  Translatio  de  Parte  Artis  in  Partem  diversam ; 
qus&  parum  differt  a  translatione  de  arte  in  artem.  Verum 
quia  artes  nonnullas  spatia  magna  occupant,  ut  etiam  Transla- 
tionem  Experimentorum  ferre  intra  seipsas  possint,  hanc  etiam 
speciem  Translationis  subjungere  visum  est.  Praecipue,  quia 
magni  prorsus  est  in  nonnulla  arte  momenti.  Plurimum  enim 
ad  artem  Medicinse  amplificandam  profuerit,  si  experimenta 
partis  illius  medicinae  de  Curationibus  Morborum  ad  partes 
illas  de  Tuenda  Sanitate  et  Prolongatione  Vitae  transferantur. 
Si  enim  opiatum  aliquod  insigne  ad  spirituum  in  morbo  pestilent! 
furibundam  incensionem  reprimendam  suffecerit,  non  dubitet 
quispiam,  quin  simile  aliquod,  debita  dosi  familiare  redditum, 
etiam  incensionem  earn  gliscentem  et  obrepentem  qua?  per 
astatem  fit  aliqua  ex  parte  frcenare  et  retardare  possit.  Atque 
de  Translatione  Experiment!  hactenus. 

Inversio  Experimenti  fit,  cum  contrarium  ejus  quod  Experi- 
mento  constat  probatur.  Exempli  gratia ;  Calidum  per  Specula 
intenditur :  num  etiam  Frigidum  ? 2  Item,  Calidum  se  diffun- 
dendo  fertur  tamen  potius  in  sursum :  num  etiam  Frigidum  se 
diffundendo  fertur  magis  in  deorsum  ?  Exempli  gratia ;  acci- 
pias  bacillum  ferreum,  illudque  in  uno  fine  calefacias ;  et  deinde 
erigas  ferrum,  parte  calefacta  subtus  locata,  in  superiore  parte 
manu  apposita ;  actutum  manum  aduret ;  parte  autem  calefacta 
supra  locata,  et  manu  subtus,  multo  tardius  aduret3 :  num  etiam, 
si  totum  bacillum  calefiat,  et  finis  alter  nive  vel  spongia  in  aqua 
frigida  tincta  madefiat ;  si  nix  aut  spongia  superius  locetur,  num 
(inquam)  frigus  deorsum  mittet  citius,  quam  inferius  locata 
sursum  ?  Item,  Radii  Solis  supra  album  dissiliunt,  supra  nigrum 


1  See  for  an  illustration  of  this  phrase  Sueton.  in  Calig.  c.  1 8. 

2  With  Bacon,  as  with  the   Peripaticians,  cold   is  not  the  negation  of  heat ;    it  is 
something  positive  —  the  opposite  of  heat,  and  not  merely  its  absence.     Prevost's  ex- 
periment, in  which  two  concave  mirrors  are  placed  opposite  to  one  another  with  a 
piece  of  ice  in  the  focus  of  the  one  and  a  thermometer  in  that  of  the  other,  shows  that 
the  effect  apparently  due  to  the  radiation  of  cold  may  be  made   more  intense  in  the 
manner  which  Bacon  suggests  :  the  real  explanation  of  the  phenomenon  of  course  de- 
pends upon  the  "  theory  of  exchanges." 

8  It  is  obvious  that  the  difference  arises  simply  from  the  circumstance  that  the 
air  close  to  the  hot  end  of  the  rod  rises  in  the  one  case  to  that  at  which  the  hand  is 
applied,  and  in  the  other  case  does  net  do  so.  In  other  words,  in  the  first  form  of  the 
experiment  the  effect  of  conduction  is  increased  by  that  of  convection,  and  in  the 
second  is  not, 

s  s  3 


630  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

congregantur :  num  etiam  umbras  super  nigrum  disperduntur, 
super  album  congregantur?  Id  quod  in  loco  tenebroso,  luce 
per  foramen  exiguum  tantum  immissa,  fieri  videmus ;  ubi  ima- 
gines rerum  qua?  foras  sunt  super  papyrum  quae  alba  est  exci- 
piuntur,  super  nigram  minime.  Item,  Vena  frontis  ad  dolorem 
hemicranicum  inciditur  ;  num  etiam  hemicranium  scarificatur  ad 
sodam  ? '  Atque  de  Inversione  Experimenti  hactenus. 

Compulsio  Experimenti  fit,  ubi  urgetur  et  producitur  Ex- 
perimentum  ad  annihilationem  vel  privationem  virtutis;  in 
reliquis  enim  venationibus  fera  capitur  tantum,  at  in  ista 
occiditur.  Exemplum  Compulsionis  tale  est.  Magnes  ferrum 
trahit:  urge  ergo  ferrum,  aut  urge  magnetem,  ut  amplius  non 
fiat  attractio  ;  veluti,  num  forte  si  magnes  ustus  fuerit,  aut  in 
aquis  fortibus  maceratus,  virtutem  suam  deponet,  aut  saltern 
remittet?  Contra,  si  chalybs  aut  ferrum  in  Crocum  Martis 
redigatur,  vel  in  chalybem  quern  vocant  pra?paratum2,  vel  etiam 
in  aqua  forti  solvatur,  num  adhuc  ea  alliciat  magnes  ?  Rursus  : 
magnes  ferrum  trahit  per  universa,  qua?  novimus,  media  ;  nempe 
si  interponatur  aurum,  argentum,  vitrum :  urge  igitur  aliquod 
medium,  si  fieri  possit,  quod  virtutem  intercipiat;  probetur 
argentura  vivum ;  probentur  oleum,  gummi,  carbo  ignitus,  et 
alia  qua?  adhuc  probata  non  sunt.  Item,  introducta  sunt  nuper 
Perspicilla  qua  visibilia  minuta  miris  modis  multiplicent:  urge 
usum  eorum,  vel  ad  species  tarn  pusillas  ut  amplius  non  va- 
leant,  vel  ita  grandiusculas  ut  confundantur.  Scilicet,  num 
poterint  ilia  in  urina  clare  detegere  ea  qua?  alias  non  perspice- 
rentur?  Num  poterint  in  gemmis,  ex  omni  parte  puris  et 
nitidis,  grana  aut  nubeculas  conspicienda  dare  ?  Num  et  pul- 
viscula  in  sole  (qua?  Democrito  pro  atomis  suis  et  principiis 
rerum  falsissime  objiciebantur3)  tanquam  corpora  grandiuscula 
monstrare?  Num  pulverem  crassiusculum  ex  cinnabari  et 
cerussa  ita  ostendere  distributum,  ut  appareant  hie  granula 
rubra,  illic  alba  ?  Num  rursus  imagines  majores  (puta  faciem, 

1  Soda  is  a  low  Latin  word  for  a  headache.     The  context  appears  to  require  that  it 
should  be  a  pain  in  the  forehead,  in  order  to  establish  an  dva\oyta  between  the   two 
complaints  and  their  remedies. 

2  The  chalybs  prseparatus  here  mentioned  is  apparently  that  which  is  obtained  by 
the  following  process :  "  Limatura  chalybis  sic  praeparatur  subtilissime ;    teritur  in 
mortario  aeneo,  et  sctaceo  cribratur,  et  decem  dies  in  aceto  infunditur,  et  remoto  aceto 
aduritur;  et  conservetur."    See  Amerinus  (1535),  p.  142.     In  another  work  of  about 
the  same  date  (that  of  Franciscus  ab  Alexandria),  scoriae  are  recommended  instead  of 
filings. 

9  Democritus  maintained  the  absolute  invisibility  of  his  atoms.     See  Sextus  Empi- 
cus,  Adv.  Logic,  i,  135.,  ii.  6.  and  elsewhere. 


LIBER  QUINTUS.  631 

oculum,  &c.)  in  tantum  multiplicatas  ostendere,  in  quantum 
pulicem  aut  vermiculum  ?  Num  byssum,  aut  hujusmodi  tex- 
tile linteura  delicatius  et  paulo  apertius,  ita  foraminatum 
ostendere,  ac  si  esset  rete  ?  Verum  in  Compulsionibus  Expe- 
rimentorum  minus  moramur,  quia  fere  extra  limites  Experien- 
tiae  Literatae  cadunt,  et  ad  Causas  et  Axiomata  et  Novum 
Organum  potius  spectant.  Ubicunque  enim  fit  negativa,  aut 
privativa,  aut  exclusiva,  coepit  jam  prasberi  lux  nonnulla  ad 
Inventionem  Formarum.  Atque  de  Compulsione  Experiment! 
hactenus. 

Applicatio  Experiment!  nihil  aliud  est,  quam  ingeniosa  tra- 
ductio  ejus  ad  experimentum  aliud  aliquod  utile.  Exemplum 
tale  sit.  Corpora  quceque  suas  habent  dimensiones,  sua  pondera  : 
aurum  plus  ponderis,  minus  dimensionis,  quam  argentum; 
aqua,  quam  vinum.  Ab  hoc  traducitur  experimentum  utile; 
ut  ex  mensura  impleta,  et  pondere  excepto,  possis  dignoscere 
quantum  argenti  fuerit  admixtum  auro,  vel  aquas  vino  ;  quod 
fuit  svprjica  illud  Archimedis.1  Item,  Carries  in  nonnullis  cellis 
citius  putrefiunt  quam  in  aliis  :  utile  fuerit  experimentum  hoc 
traducere  ad  dignoscendos  acres  magis  aut  minus  salubres  ad 
habitationem  ;  ubi  scilicet  carnes  diutius  vindicentur  a  putre- 
dine.  Possit  idem  applicari  ad  revelandas  salubriores  aut 
pestilentiores  tempestates  anni.  Verum  innumera  sunt  ejus- 
niodi.  Evigilent  modo  homines,  et  oculos  perpetuo  alias  ad 
naturam  reruni  alias  ad  usus  humanos  vertant.  Atque  de 
Applicatione  Experimenti  hactenus. 

Copulatio  Experimenti  est  applicationum  nexus  et  catena  ; 
cum  quaa  singula  profutura  non  fuissent  ad  usum  aliquem,  con- 
nexa  valeant.  Exempli  gratia  ;  Rosas  aut  fructus  serotinos 
habere  cupis:  hoc  fiet,  si  gemmas  praacociores  avellas;  idem 
fiet,  si  radices  usque  ad  ver  adultum  denudes,  et  aeri  exponas  ; 


1  The  fi'priKa  of  Archimedes  related  to  the  discovery  of  a  method  of  determining 
the  specific  gravity  of  a  body  which  could  not  be  made  "  implere  mensuram."  If  he 
had  had  a  crown  of  pure  gold  of  the  same  size  and  foim  as  the  suspected  one,  he  need 
only  have  weighed  the  one  against  1  he  other  ;  and  if  the  latter  were  lighter,  the  ques- 
tion as  to  its  being  alloyed  would  have  been  settled.  Or  if  he  had  been  at  liberty  to  melt 
down  a  portion  of  the  crown  and  to  run  it  into  a  mould  in  which  a  piece  of  pure  gold 
had  previously  been  moulded,  he  might  then  have  weighed  them  and  determined  which 
was  the  heaviest.  But  the  problem  he  had  to  solve  was  quite  different  from  this,  and 
required  the  application  of  the  principles  of  hydrostatics.  Yet  both  here  and  in  the 
Historia  Densi  et  Rari  Bacon  refers  to  the  discovery  of  Archimedes  without  distin- 
guishing between  his  own  inartificial  method  of  determining  specific  gravities  (which 
consisted  in  filling  a  measure  with  different  substances  and  then  weighing  it)  and  that 
of  Archimedes.  Bacon's  results  are  wonderfully  accurate  (with  one  remarkable  excep- 
tion), considering  the  manner  in  which  they  were  obtained. 

s  s  4 


632  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

at  inulto  magis,  si  copuletur  utrunque.  Item,  ad  refriyeran- 
dum  maxime  faciunt  glades  et  nitrum ;  utrunque  commixtum 
multo  magis.  Verum  et  htec  res  per  se  perspicua  est.  Atta- 
men  fallacia  ei  saepe  subesse  possit,  (ut  et  omnibus,  ubi  desunt 
Axiomata,)  si  copula  fiat  ex  rebus  quae  diversis  et  quasi  pugnan- 
tibus  modis  operantur.  Atque  de  Copulatione  Experimenti 
hactenus. 

Restant  Sortes  Experimenti.  Hie  vero  experimentandi 
modus  plane  irrationalis  est,  et  quasi  furiosus ;  cum  aliquid 
experiri  velle  animum  subeat,  non  quia  aut  ratio  aut  aliquod 
aliud  experimentum  te  ad  illud  deducat,  sed  prorsus  quia  similis 
res  adhuc  nunquam  tentata  fuit.  Haud  tamen  scio,  an  in  hac 
ipsa  re  (de  qua  nunc  agimus)  non  aliquid  magni  lateat;  si, 
inquam,  omnem  lapidem  in  natura  moveas.  Magnalia  enim 
naturae  fere  extra  vias  tritas  et  orbitas  notas  jacent,  ut  etiam 
absurditas  rei  aliquando  juvet.  At  si  ratio  simul  comitetur ; 
id  est,  ut  et  manifestum  sit  simile  experimentum  nunquam 
tentatum  fuisse,  et  tamen  causa  subsit  magna  cur  tentetur ; 
turn  vero  haec  res  ex  optimis  est,  et  plane  sinus  natura?  excutit. 
Exempli  gratia ;  in  operatione  ignis  super  aliquod  corpus  na- 
turale  alterum  horum  hactenus  semper  evenit,  ut  aut  aliquid 
evolet,  (veluti  flamma  et  fumus  in  combustione  vulgari,)  aut 
saltern  fiat  separatio  partium  localis  et  adnonnullam  distantiam; 
ut  in  destillatione,  ubi  faeces  subsident,  vapores  in  receptacula, 
postquam  luserint,  congregantur.  At  destillationem  clausam 
(ita  enim  earn  vocare  possumus)  nemo  mortalium  adhuc  tentavit. 
Verisimile  autem  videtur  vim  caloris,  si  intra  claustra  corporis 
sua  in  alterando  edat  facinora,  cum  nee  jactura  fiat  corporis  nee 
etiam  liberatio,  turn  demum  hunc  Materiae  Proteum,  veluti 
manicis  detentum,  ad  complures  transformationes  adacturam; 
si  modo  calor  ita  temperetur  et  alternetur  ut  non  fiat  vasorum 
confractio.  Est  enim  haec  res  matrici  similis  naturali,  ubi  calor 
operatur,  nihil  corporis  aut  emittitur  aut  separatur  ! ;  nisi  quod 
in  matrice  conjungatur  alimentatio ;  verum,  quatenus  ad  versio- 
nem,  eadem  res  videtur.  Tales  igitur  sunt  Sortes  Experimenti. 

Illud  interim  circa  hujusmodi  Experimenta  monemus ;  ut 
nemo  animo  concidat,  aut  quasi  confundatur,  si  experimenta 
quibus  incumbit  expectationi  suae  non  respondeant.  Etenim 

'  This  notion  of  the  matrix  being  a  closed  receptacle  in  which  great  results  arise 
from  the  continuous  application  of  heat  under  certain  conditions  is  taken  from  Tele- 
sius.  See  the  De  Rerum  Natura,  vi.  23. 


LIBER  QUINTUS.  633 

quod  succedit  magis  complacet;  at  quod  non  succedit  saepe- 
numero  "non  minus  informal.  Atque  illud  semper  in  animo 
tenendum,  (quod  perpetuo  inculcamus,)  Experimenta  Lucifera 
etiam  adhuc  magis  quam  Fructifera  ambienda  esse.  Atque  de 
Literata  Experientia  haec  dicta  sint,  quae  (ut  jam  ante  diximus) 
Sagacitas  potius  est  et  odoratio  quaedam  venatica,  quam  Scientia. 
De  Novo  Organo  autem  silemus,  neque  de  eo  quicquam  prae- 
libamus ;  quoniam  de  eo  (cum  sit  res  omnium  maxima)  opus 
integrum  (annuente  favore  divino)  conficere  nobis  in  animo  est.1 


CAPUT  III. 

Partitio  InventivcB  Argumentorum  in  Promptuariam  et  Topicam. 
Partitio  Topicce  in  Generalem  et  Particularem.  Exemplum 
Topicce  Particularism  in  Inquisitione  De  Gram  et  Levi. 

INVENTIO  Argumentorum  inventio  proprie  non  est.  Invenire 
enim  est  ignota  detegere,  non  ante  cognita  recipere  aut  revocare. 
Hujusce  autem  Inventionis  usus  atque  officium  non  aliud  vide- 
tur,  quam  ex  massa  scientiae,  quaB  in  animo  congesta  et  recon- 
dita  est,  ea  quae  ad  rem  aut  quaestionem  institutam  faciunt 
dextre  depromere.  Nam  cui  parum  aut  nihil  de  subjecto  quod 
proponitur  innotuit,  ei  Loci  Inventionis  non  prosunt ;  contra, 
cui  domi  paratum  est  quod  ad  rem  adduci  possit,  is  etiam 
absque  arte  et  Locis  Inventionis,  argumenta  tandem  (licet  non 
ita  expedite  et  commode)  reperiet  et  producet.  Adeo  ut  hoc 
genus  Inventionis  (sicut  diximus)  Inventio  proprie  non  sit ;  sed 
reductio  tantum  in  memoriam,  sive  suggestio  cum  applicatione. 
Attamen,  quoniam  vocabulum  invaluit  et  receptum  est,  vocetur 
sane  Inventio  ;  siquidem  etiam  ferae  alicujus  venatio,  et  inventio, 
non  minus  cum  ilia  intra  vivariorum  septa  indagetur  quam  cum 

1  It  has  been  inferred  from  this  passage  that  this  part  of  the  De  Augmentis  was 
written  before  the  publication  of  the  Novum  Organum.  But  it  must  be  remembered 
that  the  Novum  Organum,  which  was  published  in  1620,  was  not  an  opus  integrum. 
Writing  to  Fulgenzio  after  the  publication  of  the  De  Augmentis,  Bacon  says,  "  Debuerat 
sequi  Novum  Organum  ;  interposui  tamen  scripta  mea  moralia  et  politica,  quia  magis 

erunt  in  promptu.     Haec  sunt,  &c Turn  demum  sequetur  Organum  Novum, 

cui  sccunda  pars  adhuc  adjicienda  est,  quam  animo  jam  complexus  et  metitus  sum." 
Afterwards  he  seems  to  have  come  to  the  conclusion  that  a  sample  of  Natural  History 
was  more  urgently  wanted,  and  therefore  postponed  the  completion  of  the  Novum  Or- 
ganum  until  he  had  finished  the  Sylva  Sylvarum,  which,  according  to  Dr.  Rawley,  was 
his  last  work  ;  and  it  does  not  appear  that  any  portion  of  the  second  part  was  ever 
wiitten.  — J.  S. 


634  DE   AUGMENT1S   SCIENTIARUM 

in  saltibus  apertis,  dici  possit.  Missis  vero  verborum  scrupulis, 
illud  constet ;  scopum  et  finem  hujusce  rei  esse  promptitudinem 
quandani,  et  expeditum  usum  cognitionis  nostrae,  potius  quam 
cjusdem  amplificationem  aut  incrementum. 

Atque  ut  parata  sit  ad  disserendum  copia,  duplex  ratio  iniri 
potest ;  aut  ut  designetur,  et  quasi  indice  monstretur,  ad  quas 
partes  rem  indagare  oporteat ;  atque  haec  est  ea,  quam  vocamus 
Topicam  ;  aut  ut  jam  antea  composita  sint  et  in  usum  reposita 
argumenta  circa  eas  res  quas  frequentius  incidunt  et  in  dis- 
ceptationem  veniunt ;  atque  hanc  Promptuariam  nominabimus. 
Haec  autem  posterior  tan  quam  Scientise  pars  vix  dici  meretur; 
cum  in  diligentia  potius  consistat,  quam  in  eruditione  aliqua 
artificiosa.  Veruntamen  hac  in  parte  Aristoteles,  ingeniose 
quidem  sed  tamen  damnose,  sophistas  sui  temporis  deridet, 
inquiens ;  Perinde  illos  facere  ac  si  quis  calcearium  professus 
rationem  calcei  coirficiendi  non  doceret,  sed  exhiberet  tantum 
calceos  complurimos  diverse^  tarn  formes  quam  magnitudinis. l 
Attamen  hie  regerere  liceat ;  calcearium,  si  in  officina  nil 
calceorum  haberet,  neque  eos  consueret  nisi  rogatus,  egenum 
prorsus  mansurum  et  perpaucos  inventurum  emptores.  Sed 
longe  aliter  Salvator  noster,  de  Divina  Scientia  verba  faciens, 
inquit ;  Omnis  scriba  doctus  in  regno  ccelorum  similis  est  homini 
patrifamilias  qui  profert  de  thesauro  suo  nova  et  vetera.  2  Vide- 
mus  etiam  priscos  rhetores  oratoribus  praecepisse,  ut  praesto 
liaberent  Locos  Communes  varies,  jampridem  adornatos,  et 
in  utramque  partem  tractates  et  illustrates.  Exempli  gratia : 
Pro  Sententia  legis,  adversus  Verba  legis ;  et  e  contra :  Pro 
fide  Argumentorum,  adversus  Testimonia ;  et  e  contra.  Cicero 
autem  ipse,  longa  doctus  experientia,  plane  asserit  posse  ora- 
torem  diligentem  et  sedulum  jam  prasmeditata  et  elaborata 
habere  quaecunque  in  disceptationem  venient ;  adeo  ut  in 
causae  ipsius  actione  nihil  novum  aut  subitum  inseri  necesse 
fuerit,  praeter  nomina  nova  et  circumstantias  aliquas  speciales.3 
At  Demosthenis  diligentia  et  sollicitudo  eo  usque  processit, 
ut  quoniam  primus  ad  cau3am  aditus  et  ingressus  ad  ani- 
mos  auditorum  praeparandos  plurimum  virium  haberet,  operae 
pretium  putaret  complura  concionum  et  orationum  exordia 
componere,  et  in  promptu  habere.  Atque  haec  exempla  et 
authoritates  merito  Aristotelis  opinioni  prasponderare  possint, 

1  Arist.  De  Repreh.  Sophist,  ii.  9.  2  St.  Matt.  xiii.  52. 

1  De  Oratore,  ii.  32—34. 


LIBER   QUINTUS.  635 

qui  nobis  author  foret  ut  vestiarium  cum  forfice  commutare- 
mus.  Itaque  non  fuit  omittenda  haec  pars  doctrinse  circa 
Promptuariam,  de  qua  hoc  loco  satis.  Cum  enim  sit  utrique, 
tarn  Logic®  qnam  Rhetoricae,  communis ;  visum  est  earn  hie 
inter  Logica  cursim  tantum  perstringere,  pleniorem  ejus  tracta- 
tionem  ad  Rhetoricam  rejicientes. 

Partem  alteram  Inventivas  (nimirum  Topicam)  partiemur 
in  Generalem  et  Particularem.  Generalis  ilia  est,  quae  in 
Dialectica  diligenter  et  abunde  tractata  est;  ut  in  ejus  ex- 
plicatione  morari  non  sit  opus.  Illud  tamen  obiter  monendum 
videtur,  Topicam  istam  non  tantum  in  argumentationibus,  ubi 
cum  aliis  manum  conserimus,  verum  et  in  meditationibus,  cum 
quid  nobiscum  ipsi  commentamur  aut  revolvimus,  valere  ;  imo 
neque  solummodo  in  hoc  sitam  esse,  ut  inde  fiat  suggestio  aut 
admonitio  quid  affirmare  aut  asserere ;  verum  etiam  quid  in- 
quirere  aut  interrogare  debeamus.  At  prudens  Interrogatio 
quasi  dimidium  scientiae.  Recte  siquidem  Plato;  Qui  aliquid 
qucerit,  id  ipsum  quod  qucerit  generali  quadam  notione  comprehen- 
dit;  aliter  qui  jieri  potest,  ut  illud  cum  fuerit  inventum.agnoscat  ?  l 
Idcirco,  quo  amplior  et  certior  fuerit  Anticipatio  nostra,  eo 
magis  directa  et  compendiosa  erit  Investigatio.  lidem  igitur 
illi  Loci  qui  ad  intellectus  nostri  sinus  intra  nos  excutiendos 
et  congestam  illic  scientiam  depromendam  conducent,  etiam 
ad  scientiam  extrinsecus  hauriendam  juvabunt ;  ita  ut  si  prae- 
sto  fuerit  quis  rei  gnarus  et  peritus,  commode  et  prudenter  de 
ea  interrogari  a  nobis  possit;  et  similiter  authores,  et  libri, 
et  partes  librorum,  qui  nos  de  iis  quae  quaerimus  edoceant  et 
informent,  utiliter  deligi  et  evolvi. 

At  Topica  Particularis  ad  ea  quae  dicimus  longe  confert 
magis,  et  pro  re  fructuosissima  habenda  est.  Illius  certe 
mentio  levis  a  nonnullis  scriptoribus  facta  est ;  sed  integre,  et 
pro  rei  dignitate,  minime  tractata.  Verum  missum  facientes 
vitium  illud  et  fastum,  quae  nimium  diu  regnarunt  in  scholis ; 
videlicet,  ut  quae  praesto  sint  infinita  subtilitate  persequantur, 
qua?  paulo  remotiora  ne  attiugant  quidem ;  nos  sane  Topicam 
Particularem  tanquam  rem  apprime  utilem  amplectimur ;  hoc 
est,  Locos  Inquisitionis  et  Inventionis,  particularibus  subjectis 
et  scientiis  appropriates.  Illi  autem  mixturae  quaedam  sunt, 
ex  Logica  et  Materia  ipsa  propria  singularum  scientiarum. 

1  Bacon  doubtless  refers  to  the  Memo,  ii.  p.  80.,  of  Stephens. 


636  DE   AUGMENTIS   SC1ENTIARUM 

Futilem  enim  esse  constat  et  angusti  cujusdam  animi,  qui 
existimet  artem  de  scientiis  inveniendis  perfectam  jam  a 
principio  excogitari  et  proponi  posse ;  eandemque  postea  in 
opere  poni  et  exerceri  debere.  At  certo  sciant  homines,  Artes 
inveniendi  solidas  et  veras  adolescere  et  incrementa  sumere  cum 
ipsis  inventis;  adeo  ut  cum  quis  primum  ad  perscrutationem 
scientiae  alicujus  accesserit,  possit  habere  Prsecepta  Inventivae 
nonnulla  utilia ;  postquam  autem  ampliores  in  ipsa  scientia 
progressus  fecerit,  possit  etiam  et  debeat  nova  Inventionis 
Praecepta  excogitare,  quae  ad  ulteriora  eum  fo3licius  deducant. 
Similis  est  sane  haec  res  viae  initae  in  planitie  ;  postquam  enim 
viae  partem  aliquam  fuerimus  emensi,  non  tantum  hoc  lucrati 
sumus  ut  ad  exitum  itineris  propius  accesserimus,  verum 
etiam  ut  quod  restat  viae  clarius  prospiciamus.  Eodem  modo. 
in  Scientiis,  gradus  itineris  quisque,  ea  quae  a  tergo  reliquit 
praetervectus,  etiam  ilia  quae  super sunt  propius  dat  in  con- 
spectum.  Hujus  autem  Topicae  Exemplum,  quoniam  earn 
inter  Desiderata  reponimus,  subjungere  visum  est. 

Topica  Particularis,  sive  Articuli  Inquisitionis 
de  Gram  et  Levi. 

1.  Inquiratur,  qualia    sint  corpora  quae   Motus  Gravitatis 
sunt  susceptibilia ;  qualia,  quae  Levitatis ;  et  si  qua?  sint  medise, 
sive  Adiaphorae  Naturae  ? 

2.  Post  Inquisitionem  de  Gravitate  et  Levitate  Simplicem, 
procedatur  ad  Inquisitionem  Comparatam;   quae  nimirum  ex 
Gravibus   plus,   quae   minus    ponderent,   in   eodem   dimenso? 
Etiam,  quae  ex  Levibus  celerius  ferantur  in  altum,  quae  tar- 
dius? 

3.  Inquiratur  de   eo   quod    possit  et    operetur   Quantum 
Corporis  ad  Motum  Gravitatis.1     Atqui  videatur  hoc  primo 
aspectu  quasi  supervacuum ;  quia  rationes  Motus  debeant  sequi 
rationes  Quanti :  sed  res  aliter  se  habet.     Nam  licet  in  lanci- 
bus  Quantitas  Gravitatem  corporis  ipsius  compenset  (viribus 
corporis  undique  coeuntibus  per  repercussionem  sive  resisten- 
tiarn  lancium  vel  trabis),  tamen  ubi  parva  datur  resistentia, 
(veluti  in   decasu  corporum   per  aerem)    Quantum    Corporis 
parum  valet  ad  Incitationem  Descensus;  cum  viginti   pondo 
plumbi,  et  libra  una,  eodem  fere  spatio  cadant. 

1  See  note  2.  p.  625. 


LIBER   QUINTUS.  637 

4.  Inquiratur,  utrum  Quantum  Corporis  ita  augeri  possit,  ut 
Motus  Gravitatis  prorsus  deponatur ;  ut  fit  in  globo  terrse,  qui 
pensilis  est,  non  cadit  ?     Utrum  igitur  possint  esse  alias  massse 
tarn  grandes,  ut  se  ipsae  sustentent  ?     Nam  latio  ad  centrum 
terras  res  fictitia  est ;  atque  omnis  massa  grandis  motum  lationis 
quemcunque  exhorret,  nisi  ab  alio  appetitu  fortiori  vincatur. 

5.  Inquiratur  de  eo  quod   possit  et  operetur   Resistentia 
Corporis  Medii,  vel  occurrentis,  ad  Regimen  Motus  Gravitatis. 
Corpus  vero  descendens  aut  penetrat  et  secat  corpus  occurrens, 
aut  ab  eo  sistitur.     Si  penetret,  fit  penetratio  aut  cum  levi 
resistentia,  ut  in  acre ;  aut  cum  fortiori,  ut  in  aqua.     Si  sista- 
tur,  sistitur  aut  resistenti'a  dispari,  ubi  fit  praegravatio,  ut  si 
lignum  superponatur  cerae ;  aut  aequa,  veluti  si  aqua  superpona- 
tur  aquae,  aut  lignum  ejusdem  generis  ligno ;  id  quod  appellat 
schola  (apprehensione  quadam  inani)  Non  ponderare  corpus  nisi 
extra  locum  suum.1     Atque  heec  omnia  motum  Gravitatis  va- 
riant.    Aliter  enim   moventur  Gravia  in   lancibus,  aliter  in 
decasu ;    etiam  aliter  (quod  mirum  videri  possit)  in  lancibus 
pendentibus  in  aere,  aliter  in  lancibus  immersis  in  aqua ;  aliter 
in  decasu  per  aquam,  aliter  in  natantibus  sive  vectis  super 
aquam. 

6.  Inquiratur  de  eo  quod  possit  et  operetur  Figura  Corporis 
Descendentis  ad  regendum  motum  Gravitatis;    veluti  figura 
lata  cum  tenuitate,  cubica,  oblonga,  rotunda,  pyramidalis ;  et 
quando  se  vertant  corpora,  quando  eadem  qua  dimittuntur  posi- 
tura  permaneant. 

7.  Inquiratur  de  eo  quod  possit  et  operetur  Continuatio  et 
Progressio  ipsius  casus  sive  descensus,  ad  hoc,  ut  majori  incita- 
tione  et  impetu  feratur ;  et  qua  proportione,  et  quo  usque  inva- 
lescat  ilia  incitatio  ?     Siquidem   veteres  levi   contemplatione 
opinati  sunt  (cum  motus  naturalis  sit  iste)  eum  perpetuo  augeri 
et  intendi. 

8.  Inquiratur  de  eo  quod  possit  et  operetur  Distantia  aut 


1  This  dictum  was  undoubtedly  commonly  received,  yet  it  is  opposed  to  the  express 
statement  of  Aristotle, — ep  ffj  avrov  7&p  X'fy?  TcwTa  /3c£pos  tfx«  ir\^v  irvpbs  Kal  6  a-fip. 
— De  Ccel.  iv.  4.  But  we  find  in  the  commentary  of  Simplieius,  that  Ptolemy  main- 
tained on  experimental  grounds  that  eV  TTJ  eavrov  x*'P<?  °^T€  T^  88wp  otfff  6  o}jp  «x« 
/3<{poSi  See  the  Scholia  in  Arist.  of  Brandis,  p.  517.  Themistius  held  the  same 
opinion  as  Ptolemy.  Aristotle's  meaning  is  thus  explained  away  by  Averroes :  "  Per 
gravitatem  innuit  ipsam  proclivitatem  et  passionem,  quae  in  eo  est  ad  moveri  deorsum, 
modico  quocunque  patrocinio  eveniente,  iccirco  et  in  proprio  sibi  loco  quoquomodo 
gravitatem  habet  magis  quam  levitatem,  eo  quod  magis  inclinatur  recipere  motum 
deorsum  quam  motum  sursum."  —  Paraph,  in  quarto  De  Coelo. 


638  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

Proximitas  corporis  descendcntis  a  Terra,  ad  hoc,  ut  celerius 
cadat,  aut  tardius,  aut  etiam  non  omnino  (si  modo  fuerit  extra 
orbem  activitatis  globi  terrae,  quae  Gilbert!  opinio  fuit1);  atque 
simul  de  eo  quod  operetur  Immersio  Corporis  Descendentis 
magis  in  Profundo  Terrae,  aut  Collocatio  ejusdem  propius  ad 
Superficiem  Terra.  Etenim  haec  res  etiam  motum  variat,  ut 
operantibus  in  mineris  perspectum  est. 

9.  Inquiratur  de  eo  quod  possit  et  operetur  Differentia  Cor- 
porum,  per  qua?  motus  Gravitatis  diffunditur  et  communicatur : 
atque  utrum  aeque  communicetur  per  corpora  mollia  et  porosa, 
ac  per  dura  et  solida ;  veluti  si  trabs  lancis  sit  ex  altera  parte 
lingulae  lignea,  ex  altera  argentea  (licet  fuerint  reductae  ad 
idem  pondus),  utrum  non  progignat  variationem  in  lancibus  ? 
Similiter,  utrum  Metallum,  Lanae  aut  Vesica3  inflatae  superim- 
positum,  idem  ponderet  quod  in  fundo  lancis  ? 

10.  Inquiratur  de  eo  quod  possit  et  operetur  in  communica- 
tione  motus  Gravitatis  Distantia  Corporis  a  Libramine ;   hoc 
cst,  cita  et  sera  perceptio  incubitus,  sive  depressionis ;    veluti 
in  lancibus,  ubi  altera  pars  trabis  est  longior  (licet  reducta  ad 
idem  pondus),  an  inclinet  hoc  ipsum  lancem?   aut  in  tubis 
arcuatis,  ubi  longior  pars  certe  trahet  aquam,  licet  brevior  pars 
(facta  scilicet  capacior)  majus  contineat  pondus  aquae.2 

11.  Inquiratur  de   eo  quod  possit  Intermixtio  sive  Copu- 
latio  Corporis  Levis  cum  Corpore  Gravi  ad  elevandam  corporis 
Gravitatem ;  ut  in  pondere  animalium  vivorum,  et  mortuorum  ? 

12.  Inquiratur  de  secretis  Ascensibus  et  Descensibus  Par- 
tium  Leviorum  et  Graviorum  in  uno  corpore  integro;  unde 
fiant  saepe  accuratae  separationes ;    ut  in  separatione  vini  et 
aquae,  in  ascensione  floris  lactis,  et  similibus  ? 

13.  Inquiratur,  quae  sit  Linea  et  Directio  Motus  Gravitatis ; 
et  quatenus  sequatur  vel  centrum  terrae,  id  est  massam  terrae, 
vel  centrum  corporis  ipsius3,  id  est,  nixum  partium  ejus.     Cen- 
tra cnim  ilia  ad  demonstrationes  apta  sunt ;   in  natura  nihil 
valent. 

14.  Inquiratur  de  Comparatione  motus  Gravitatis  cum  mo- 

1  See  notel.  at  p.  526. 

2  The  theory  of  the  lever,  to  which  the  first  part  of  this  inquiry  relates,  was  as 
well  understood  in  Bacon's  time  as  it  is  now ;  that  of  the  siphon,  inasmuch  as  it  de- 
pends on  the  idea  of  atmospherical  pressure,  was  then  unknown,  and  could  not  be 
established  until  this  idea  was  introduced  by  Torricelli.     The  experiment  which  bears 
his  name,  and  which  was  in  effect  the  construction  of  a  mercurial  barometer,  corre- 
sponds in  the  history  of  physics  to  the  invention  of  the  telescope  in  that  of  astronomy. 

8  That  is,  the  centre  of  gravity. 


LIBER   QU1NTUS.  639 

tibus  aliis ;  quos  scilicet  vincat,  quibus  cedat  ?  Veluti  in  Motu 
(quern  appellant)  Violento  motus  Gravitatis  compescitur  ad 
tempus.1  Etiam,  cum  pondus  longe  majus  ferri  ab  exiguo 
magnete  attollitur,  cedit  motus  Gravitatis  motui  Sympathies. 

15.  Inquiratur  de  Motu  Aeris;  utrum  feratur  sursum,  an  sit 
tanquam  adiaphorus  ?     Quod  difficile  est  inventu,  nisi  per  ex- 
perimenta  aliqua  exquisita.    Nam  emicatio  aeris  in  fundo  aquas 
fit  potius  per  plagam  aquae,  quam  per  motum  aeris ;  cum  idem 
etiam  fiat  in  ligno.     Aer  autem  ae'ri  commixtus  nihil  prodit, 
cum  non  minus  levitatem  exhibeat  aer  in  acre,  quam  gravitatem 
aqua  in  aqua ;  in  bulla  autem,  exili  obducta  pellicula,  ad  tem- 
pus stat. 

16.  Inquiratur,  quis  sit  Terminus  Levitatis  ?     Neque  enim 
quemadmodum  centrum  terras  posuerunt  centrum  gravitatis, 
volunt  (credo)    ut  ultima  convexitas  coeli   sit  terminus  levi- 
tatis :    an   potius,  veluti   gravia   videntur   eo   usque   ferri   ut 
decumbant,  et  tanquam  ad  Immobile ;  ita  levia  eo  usque  feran- 
tur  ut  rotari  incipiant,  et  tanquam  ad  Motum  sine  Termino  ? 

17.  Inquiratur,  quid  in  causa  sit  cur  Vapores  et  Halitus  eo 
usque  in  altum  ac  sita  est  regio  (quam  vocant)  media  aeris 
ferantur ;  cum  et  crassiusculse  sint  materias,  et  radii  solis  per 
vices  (noctu  scilicet)  cessent  ? 

18.  Inquiratur  de  Regimine  Motus  Flammas   in   Sursum ; 
quod  eo  abstrusius  est,  quia  singulis  momentis  flamma  perit, 
nisi  forte   in   medio    flammarum   majorum:    etenim  flammae, 
abruptae  a  continuitate  sua,  parum  durant. 

19.  Inquiratur  de  Motu  in  Sursum  ipsius  Activitatis  Calidi ; 
veluti  cum  calor  in  ferro  candente  citius  gliscit  in  sursum, 
quam  in  deorsum  ? 

Exemplum  igitur  Topicas  Particularis  tale  sit.  Illud  in- 
terim, quod  monere  occcepimus,  iterum  monemus ;  nempe  ut 
homines  debeant  Topicas  Particulares  suas  alternare,  ita  ut 
post  majores  progressvis  aliquos  in  inquisitione  factos  aliam  et 
subinde  aliam  instituant  Topicam,  si  modo  scientiarum  fastigia 
conscendere  cupiant.  Nos  autem  Topicis  Particularibus  tan- 
turn  tribuimus,  ut  proprium  opus  de  ipsis,  in  subjectis  natura- 
libus  dignioribus  et  obscurioribus,  conficere  in  animo  habeamus. 
Domini  enim  quasstionum  sumus*,  rerum  non  item.  Atque  de 
Inventiva  hactenus. 

1  In  the  Peripatetic  philosophy  it  was  believed  that  a  projectile  moves  at  first  in  a 
straight  line,  as  if  not  acted  on  by  gravity,  and  then  falls  perpendicularly. 


640  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 


CAPUT  IV. 

Partitio  Artis  Judicandi  in  Judicium  per  Inductionem  et  per 
Syllogismum  ;  quorum  prius  aggregatur  Organo  Novo.  Par- 
titio prima  Judicii  per  Syllogismum  in  Reductionem  Rectam, 
et  Inversam.  Partitio  secunda  ejus  in  Analyticam,  et  Doctri- 
nam  de  Elenchis.  Partitio  Doctrines  de  Elenchis,  in  ElencJios 
Sophismatum,  Elenchos  Hermenias,  et  Elenchos  Imaginum 
sive  Idolorum.  Partitio  Idolorum  in  Idola  Tribus,  Idola 
Specus,  et  Idola  Fori.  Appendix  Artis  Judicandi,  videlicet  de 
Analogia  Demonstrationum  pro  Natura  Subjecti. 

TRANSEAMUS  nunc  ad  Judicium,  sive  Artein  Judicandi;  in 
qua  agitur  de  natura  Probationum  sive  Demonstrationum.  In 
Arte  autem  ista  Judicandi  (ut  etiam  vulgo  receptum  est)  aut 
per  Inductionem  aut  per  Syllogismum  concluditur.  Nam  En- 
thymemata  et  Exempla  illorum  duorum  compendia  tantum 
sunt.  At  quatenus  ad  Judicium  quod  fit  per  Inductionem, 
nihil  est  quod  nos  detinere  debeat ;  uno  siquidem  eodemque 
mentis  opere  illud  quod  quasritur,  et  invenitur  et  judicatur. 
Neque  enim  per  medium  aliquod  res  transigitur,  sed  imme- 
diate, eodem  fere  modo  quo  fit  in  sensu.  Quippe  sensus,  in 
objectis  suis  primariis,  simul  et  object!  speciem  arripit  et  ejus 
veritati  consentit.  Aliter  autem  fit  in  Syllogismo  ;  cujus  pro- 
batio  immediata  non  est,  sed  per  medium  perficitur.  Itaque 
alia  res  est  Inventio  Medii,  alia  Judicium  de  Consequentia 
Argumenti.  Nam  primo  discurrit  mens,  postea  acquiescit.  At 
Inductionis  formam  vitiosam  prorsus  valere  jubemus;  legiti- 
mam  ad  Novum  Organum  remittimus.  Itaque  de  Judicio  per 
Inductionem  hoc  loco  satis. 

De  illo  altero  per  Syllogismum  quid  attinet  dicere;  cum 
subtilissimis  ingeniorum  limis  haec  res  fere  attrita  sit,  et  in 
multas  minutias  redacta?  Nee  mirum,  cum  sit  res  qua?  cum 
intellectu  humano  magnam  habeat  sympathiam.  Nam  animus 
humanus  miris  modis  ad  hoc  contendit  et  anhelat,  ut  non  pen- 
silis  sit,  sed  nanciscatur  aliquid  fixum  et  immobile  cui  tanquam 
firmamento  in  transcursibus  et  disquisitionibus  suis  innitatur. 
Sane,  quemadmodum  Aristoteles  probare  conatur  inveniri  in 
omni  motu  corporum  aliquid  quod  quiescit ;  et  fabulam  anti- 
quam  de  Atlante,  qui  ipse  erectus  coelum  humeris  sustinuit, 
pereleganter  ad  polos  mundi  traducit,  circa  quos  couversiones 


I.IBER   QUINTUS.  641 

expediuntur ' ;  similiter  magno  studio  appetunt  homines  ali- 
quem  habere  intra  se  cogitationum  xYtlantem,  aut  polos  qui 
intellectus  fluctuationes  et  vertigines  aliquatenus  regant ; 
timentes  scilicet,  ne  coelum  ipsorum  ruat.  Itaque  ad  principia 
scientiarum  constituenda  praepropere  festinarunt,  circa  quae 
omnis  disputationura  varietas  verteretur,  sine  periculo  ruinte 
et  casus ;  nescientes  profecto,  eum  qui  certa  nimis  propere 
captaverit  in  dubiis  finiturum ;  qui  autem  judicium  tempestive 
cohibuerit  ad  certa  perventurura. 

Manifestum  est  igitur,  Artem  hanc  Judicandi  per  Syllo- 
gismum  nihil  aliud  esse  quam  reductionem  propositionum  ad 
principia,  per  medios  terminos.  Principia  autem  consensu 
recepta  intelliguntur,  atque  a  quasstione  eximuntur.  At  ter- 
minorum  mediorum  inventio  libero  ingeniorum  acumini  et 
investigationi  permittitur.  Est  autem  Reductio  ilia  duplex ; 
Directa  scilicet,  et  In  versa.  Directa  est,  cum  .ipsa  propositio 
ad  ipsum  principium  reducitur ;  id  quod  Probatio  Ostensiva 
vocatur.  Inversa  est,  cum  contradictoria  propositionis  redu- 
citur ad  contradictor  him  principii;  quod  vocant  Probationem 
per  Incommodum.  Numerus  vero  terminorum  mediorum,  sive 
scala  eorum,  minuitur  aut  augetur  pro  remotione  propositionis 
a  principio. 

His  positis  partiemur  Artem  Judicii  (sicut  vulgo  fere  solet) 
in  Analyticam,  et  Doctrinam  de  Elenchis.  Altera  indicat, 
altera  cavet.  Analytica  enim  veras  formas  instituit  de  conse- 
quentiis  argumentorum ;  a  quibus  si  varietur  sive  deflectatur, 
vitiosa  deprehenditur  esse  conclusio;  atque  hoc  ipsum  in  se 
elenchum  quendam,  sive  redargutionem,  continet.  Rectum 
enim  (ut  dicitur)  et  sui  index  est  et  obliqui.  Tutissimum  nihi- 
lominus  est  Elenchos  veluti  monitores  adhibere,  quo  facilius 
detegantur  fallacies,  judicium  alioquin  illaqueaturaa.  In  Ana- 
lytica vero  nihil  desiderari  reperimus;  quin  potius  oneratur 
superfluis  quam  indiget  accessionibus. 

Doctrinam  de  Elenchis  in  tres  partes  dividere  placet: 
Elenchos  Sophismatum ;  Elenchos  ffermenice ;  et  Elenchos 
Imaginum  sive  Idolorum.  Doctrina  de  Elenchis  Sophismatum 
apprime  utilis  est.  Quamvis  enim  pinguius  fallaciarum  genus 
a  Seneca  non  inscite  comparetur  cum  prastigiatorum  technis, 
in  quibus  quo  pacto  res  geratur  nescimus,  aliter  autem  se 

1  Arist.  De  Mot.  Anim.  2  and  3. 
VOL.  I.  T  T 


642  DE   AUGMENTIS   SCIENT1ARUM 

habere  rem  quam  videtur  satis  noviinus  * ;  subtiliora  tamen 
Sophismata  non  solum  id  praestant  ut  non  habeat  quis  quod 
respondeat,  sed  et  judicium  ipsum  serio  confundunt. 

Ha3C  pars  de  Elenchis  Sophismatum  praeclare  tractata  est  ab 
Aristotele,  quoad  praecepta;  etiam  a  Platone  adhuc  melius, 
quoad  exempla;  neque  illud  tantum  in  persona  sophistarum 
antiquoruni  (Gorgise,  Hippiae,  Protagoras,  Euthydemi,  et  reli- 
quorum),  verum  etiam  in  persona  ipsius  Socratis,  qui  cum 
illud  semper  agat,  ut  nihil  affirmet  sed  a  caeteris  in  medium 
adducta  infirmet,  ingeniosissime  objectionum,  fallaciarum,  et 
redargutionum  modos  expressit.  Itaque  in  hac  parte  nihil 
habemus  quod  desideremus.  Illud  interim  notandum;  quamvis 
usum  hujus  doctrinaa  probum  et  praecipuum  in  hoc  posuerimus, 
ut  redarguantur  sophismata ;  liquido  nihilominus  patere,  usum 
ejus  degenerem  et  corr  upturn  ad  captiones  et  contradictiones 
per  ilia  ipsa  sophismata  struendas  et  concinnandas  spectare. 
Quod  genus  facultatis  etiam  pro  eximio  habetur,  et  haud  parvas 
affert  utilitates;  licet  eleganter  introducta  sit  a  quopiam  ilia 
differentia  inter  oratorem  et  sophistam,  quod  alter  tanquam 
leporarius  cursu  prasstet,  alter  tanquam  lepus  ipse  flexu. 

Sequuntur  Elenchi  Hermenics  ;  ita  enim  (vocabulum  potius 
quam  sensum  ab  Aristotele  mutuantes)  eos  appellabimus. 
Redigamus  igitur  hominibus  in  memoriam  ea  quae  a  nobis 
de  Transcendentibus  et  de  Adventitiis  Entium  Conditionibus 
sive  Adjunctis  (cum  de  Philosophia  Prima  ageremus)  superius 
dicta  sunt.  Ea  sunt  Majus,  Minus  ;  Multum,  Paucum ;  Prius, 
Posterius ;  Idem,  Diversum ;  Potentia,  Actus ;  Habitus,  Pri- 
vatio  ;  Totum,  Partes  ;  Agens,  Patiens  ;  Motus,  Quies  ;  Ens, 
Non  Ens;  et  similia.  Inprimis  autem  meminerint  et  notent 
differentes  eas,  quas  diximus,  harum  rerum  contemplationes ; 
videlicet  quod  possint  inquiri  vel  Physice,  vel  Logice.  Phy- 
sicam  autem  circa  eas  tractationem,  Philosophies  Primae 
assignavimus.  Superest  Logica.  Ea  vero  ipsa  est  res,  quam 
in  prassenti  Doctrinam  de  Elenchis  Hermeniae  nominamus. 
Portio  certe  est  haec  doctrinae  sana  et  bona.  Hoc  enim  habent 
notiones  illae  generales  et  communes,  ut  in  omnibus  disputa- 
tionibus  ubique  intercurrant ;  adeo  ut  nisi  accurate  et  anxio 
cum  judicio  bene  jam  ab  initio  distinguantur,  universe  disputa- 
tionum  lumini  caliginem  miris  modis  offusurae  sint,  et  eo  rem 

1  Senec.  Epist.  45 


LIBER   QUINTUS.  643 

fere  deducturas  ut  desinant  disputationes  in  pugnas  verborum. 
Etenim  aequivocationes  et  malae  acceptiones  verborum  (prse- 
sertim  hujus  generis)  sunt  Sophismata  Sophismatum.  Quare 
etiam  melius  visum  est  istarum  tractationem  seorsura  con- 
stituere,  quam  earn  vel  in  Philosophiam  Primam  sive  Meta- 
physicam  recipere,  vel  ex  parte  Analytic®  subjicere,  ut 
Aristoteles  satis  confuse  fecit.  Dedimus  autem  ei  nomen  ex 
usu,  quia  verus  ejus  usus  est  plane  redargutio  et  cautio  circa 
usum  verborum.  Quinimo  partem  illam  de  Prasdicamentis,  si 
rccte  instituatur,  circa  cautiones  de  non  confundendis  aut 
transponendis  definitionum  et  divisionum  terminis,  praecipuum 
usum  sortiri  existimamus,  et  hue  etiam  referri  malumus. 
Atque  de  Elenchis  Hermeniae  hactenus. 

Ad  Elenchos  vero  Imaginum,  sive  Idolorum,  quod  attinet; 
sunt  quidem  Idola  profundissimas  mentis  humanas  fallacire. 
Neque  enim  fallunt  in  particularibus,  ut  caeteras,  judicio  cali- 
ginem  offundendo  et  tendiculas  struendo ;  sed  plane  ex  praedis- 
positione  mentis  prava  et  perperam  constituta,  quas  tanquam 
omnes  intellectus  anticipationes  detorquet  et  inficit.  Nam 
Mens  Humana  (corpore  obducta  et  obfuscata)  tantum  abest  ut 
speculo  piano,  aequali,  et  claro  similis  sit  (quod  rerum  radios 
sincere  excipiat  et  reflectat),  ut  potius  sit  instar  speculi  alicujus 
incantati,  pleni  superstitionibus  et  spectris.  Imponuntur  autem 
intellectui  Idola,  aut  per  naturam  ipsam  generis  humani  gene- 
ralem  ;  aut  per  naturam  cujusque  individualem  ;  aut  per  verba 
sive  naturam  communicativam.  Primum  genus  Idola  Tribus, 
secundum  Idola  Specus,  tertium  Idola  Fori  vocare  consuevimus. 
Est  et  quartum  genus,  quod  Idola  Theatri  appellamus,  atque 
super-indue  turn  est  a  prams  Iheoriis  sive  philosophiis,  etperversis 
legibus  demonstrationum.  Verum  hoc  genus  abnegari  potest 
et  deponi ;  itaque  illud  in  praesentia  omittemus.  At  reliqua 
plane  obsident  mentem,  neque  prorsus  evelli  possunt.  Igitur 
non  est,  quod  quis  in  istis  Analyticam  aliquam  expectet ;  sed 
doctrina  de  Elenchis  est  circa  ipsa  Idola  doctrina  primaria. 
Neque  (si  verum  omnino  dicendum  sit)  doctrina  de  Idolis  in 
artem  redigi  possit ;  sed  tantum  adhibenda  est,  ad  ea  cavenda, 
prudentia  quaedam  contemplativa.  Horum  autem  tractationem 
plenam  et  subtilem  ad  Novum  Organum  amandamus ;  pauca 
generaliter  tantum  de  iis  hoc  loco  dicturi. 

Idolorum  Tribus  exemplum  tale  sit.  Natura  intellectus 
humani  magis  afficitur  Affirmativis  et  Activis  quam  Neyativis  et 

T  T   2 


644  DE    AUG MENTIS   SCIENTIARUM 

Privativis ;  cum  rite  et  ordine  rcquurn  se  utrique  praebere 
debeat.  At  ille,  si  res  quaepiam  aliquando  existat  et  teneat, 
fortiorem  recipit  de  ea  impressionem  quam  si  eadem  longe 
pluries  fallat  aut  in  contrarium  eveniat.  Id  quod  omnis  super- 
stitionis  et  vanae  credulitatis  quasi  radix  est.  Itaque  recte 
respondit  ille  qui,  cum  suspensa  tabula  in  templo  monstraretur 
corum  qui  vota  solverant  quod  naufragii  periculum  effugissent, 
atque  interrogando  prenieretur,  annon  turn  demum  Neptuni 
numen  agnosceret  ?  Quassivit  vicissim,  At  ubi  sunt  illi  depicti, 
qui  post  vota  nuncupata  perierunt?1  Atque  eadein  est  ratio 
supers titionum  similium,  sicut  in  Astrologicis,  Insomniis, 
Ominibus,  et  reliquis.  Alterum  exemplum  est  hujusmodi : 
Animus  humanus  (cum  sit  ipse  substantia  scqualis  et  uniformis) 
majorem  prasupponit  et  affingit  in  natura  rerum  (Bqualitatem 
et  uniformitatem,  quam  revera  est.  Hinc  commentum  mathe- 
maticorum,  In  ccelestibus  omnia  moveri  per  circulos  perfectos, 
rejiciendo  lineas  spirales.  Hinc  etiam  fit,  quod,  cum  multa 
sint  in  natura  monodica  et  plena  imparitatis,  affingat  tamen 
semper  cogitatio  kumana  Relativa,  Parallela,  et  Conjugata. 
Ab  hoc  enim  fonte  elementum  ignis  cum  orbe  suo  introductum 
est,  ad  constituendam  quaternionem  cum  reliquis  tribus,  terra, 
aqua,  aere.  Chymici  autem  fanaticam  iustruxerunt  rerum 
universarum  plialangem,  inanissimo  commento  inveniri  fin- 
gentes  in  quatuor  illis  suis  elementis  (coelo,  aere,  aqua,  et 
terra)  species  singulas  parallelas  invicem  et  conformes.2  Ter- 
tium  exemplum  est  superior!  finitimum ;  quod  Homo  fiat  quasi 
Norma  et  Speculum  Natures.  Neque  enim  credibile  est  (si 
eingula  percurrantur  et  notentur)  quantum  agmen  Idolorum 
philosophiaj  immiserit  naturalium  operationum  ad  similitu- 
dinem  actionum  humanarum  reductio:  hoc  ipsum,  inquam, 
quod  putetur  talia  naturam  facere  qualia  homo  facit.  Neque 
multo  meliora  sunt  ista  quam  hasresis  Anthropomorphitarum, 
in  cellis  ac  solitudine  stupidorum  monachorum  orta ;  aut  sen- 
tentia  Epicuri  huic  ipsi  in  Paganismo  respondens,  qui  Diis 
humanam  figuram  tribuebat.  At  non  opus  fuit  Velleio  Epi- 
cureo  interrogare,  Cur  Deus  ccelum  stellis  et  luminibus,  tanquam 
cedilis,  ornasset  ?3  Nam  si  summus  ille  opifex  ad  modum  sedilis 


1  See  Nov.  Org.  i.  46. 

2  See  note  on  Nov.  Org.  i.  45.  —  /.  S. 

3  Cicero  De  Nat  Deor.  i.  c.  9.     Compare  the  following  extract  from  Galileo's  letter 
to  Gallanzone  Gallanzoni :  —  "  Uno  clei  nostri  piu  celebri  architetti  se  avesse  avuto  a 


LIBER  QUINTUS.  645 

se  gessisset,  in  pulchrum  aliqucra  ct  elegantem  ordinem  Stellas 
digerere  debuisset,  operosis  palatiorum  laquearibus  consimilem ; 
cum  e  contra  aegre  quis  ostendat  in  tarn  infinite  stellarum 
numero  figuram  aliquam  vel  quadratam,  vel  triangularem,  vel 
rectilinearem.  Tanta  est  harmonise  discrepantia  inter  spiritum 
hominis  et  spiritum  mundi. 

Quod  ad  Idola  Specus  attinet,  ilia  ortum  habent  ex  propria 
cujusque  natura  et  animi  et  corporis ;  atque  etiam  ex  educatione 
et  consuetudine,  et  fortuitis  rebus,  quae  singulis  hominibus 
accidunt.  Pulcherrimum  enim  emblema  est  illud  de  Specu 
Platonis.  Siquidem  si  quis  (missa  ilia  exquisita  parabolas 
subtilitate)  a  prima  infantia  in  antro  aut  caverna  obscura  et 
subterranea  ad  maturam  usque  aetatem  degeret,  et  tune  dere- 
pente  in  aperta  prodiret,  et  hunc  coeli  et  rerum  apparatum 
contueretur;  dubium  non  est,  quin  animum  ejus  subirent  et 
perstringerent  quampluriniae  mira?  et  absurdissimae  phantasias. 
Nos  vero  scilicet  sub  aspectu  coeli  degimus ;  interea  tamen 
animi  in  cavernis  corporum  nostrorum  conduntur ;  ut  infinitas 
errorum  et  falsitatum  imagines  haurire  necesse  si;.,  si  e  specu 
sua  raro  tantum  et  ad  breve  aliquod  tempus  prodeant,  et  non 
in  contemplatione  naturae  perpetuo  tanquam  sub  dio  morentur. 
Emblemati  siquidem  illi  de  Specu  Platonis1  optime  convenit 
parabola  ilia  Heracliti,  quod  homines  scientias  in  mundis  propriis 
et  non  in  mundo  majore  qu&rant. 

At  Idola  Fori  molestissima  sunt,  qua?  ex  fcedere  tacito  inter 
homines  de  Verbis  et  Nominibus  impositis  se  in  intellectum 
insinuarunt.  Verba  autem  plerunque  ex  captu  vulgi  induntur, 
atque  per  differentias  quarum  vulgus  cnpax  est  res  secant ;  cum 
autem  intellectus  acutior  aut  observatio  diligentior  res  melius 
distinguere  velit,  verba  obstrepunt.  Quod  vero  hujus  remedium 
est  (definitiones  scilicet)  in  plurimis  huic  malo  mederi  nequit ; 
quoniam  et  ipsae  definitiones  ex  verbis  constent,  et  verba 
gignant  verba.  Etsi  autem  putemus  verbis  nostris  nos  impe- 
rare  ;  et  illud  facile  dictu  sit,  Loquendum  esse  ut  vulgus,  sen- 


compartire  nella  gran  volta  del  cielo  la  moltitudine  di  tante  stelle  fisse,  credo  io  che 
distribuite  le  avrebbe  con  bei  partimenti  di  quadrati,  esagoni,  ed  ottangoli ;  interzando 
le  maggiori  tra  le  mezzane  e  le  piccole,  con  sue  intere  correspondenze,  parendogli  in 
questo  modo  di  valersi  di  belle  proporzione :  ma  all'  incontro  Iddio,  quasi  che  colla 
mano  del  caso  le  abbia  disseminate,  pare  a  noi  che  senza  regola  simmetria  o  eleganza 
alcuno  le  abbia  colassu  sparpagliate." 

1  Plato,  Republ.  vi.     For  the  reference  to  Heraclitus,  seethe  note  1.  p.  164. 

T  T  3 


646  DE    AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

tiendum  ut  sapientes l ;  quinetiam  vocabula  artium  (quae  apud 
peritos  solum  valent)  huic  rei  satisfacere  videri  possint;  et 
definitiones 2  (de  quibus  diximus)  artibus  prasmissse  (secundum 
prudentiam  Mathematicorum)  vocabulorum  pravas  acceptiones 
corrigere  valeant;  attamen  haec  omnia  non  sufficiunt,  quo  minus 
verborum  praestigiae  et  incantationes  plurimis  modis  seducant, 
et  vim  quandam  intellectui  faciant,  et  impetum  suum  (more 
Tartarorum  sagittationis)  retro  in  intellectum  (unde  profecta 
sint)  retorqueant.  Quare  altiore  et  novo  quodam  remedio  ad 
hoc  malum  opus  est.  Verum  hasc  jam  cursim  perstringimus, 
interim  desiderari  pronunciantes  hanc  doctrinam,  quam  Elenchos 
Magnos,  sive  de  Idolis  animi  humani  nativis  et  adventitiis,  appel- 
labimus.  Ejus  autem  tractationem  legitimam  ad  Organum 
Novum  referimus. 

Superest  Artis  Judicandi  Appendix  quaedam  insignia ;  quam 
etiam  desiderari  statuimus.  Siquidem  Aristoteles  rem  notavit, 
modum  rei  nullibi  persecutus  est.  Ea  tractat,  quales  demon- 
strationes  ad  quales  materias  sive  subjecta  applicari  debeant ; 
ut  haec  doctrina  tanquam  Judicationes  Judicationum  contineat. 
Optime  enim  Aristoteles  neque  demonstrationes  ab  oratoribus, 
neque  suasiones  a  mathematicis  requiri  debere  monet.3  Ut  si 
in  probationis  genere  aberretur,  judicatio  ipsa  non  absolvatur. 
Quando  vero  sint  quatuor  demonstrationum  genera,  vel  per 
consensum  immediatum  et  notiones  communes ;  vel  per  Inducti- 
onem ;  vel  per  Syllogismum ;  vel  per  earn  (quam  recte  vocat 
Aristoteles)  Demonstrationem  in  Orbem 4  (non  a  notioribus 
scilicet,  sed  tanquam  de  piano) ;  habent  hae  demonstrationes 
singulse  certa  subjecta  et  materias  scientiarum  in  quibus 
pollent,  alia  a  quibus  excluduntur.  Etenim  rigor  et  curiositas 
in  poscendo  probationes  nimium  severas  in  aliquibus,  multo 
magis  facilitas  et  remissio  in  acquiescendo  probationibus 
levioribus  in  aliis,  inter  ea  sunt  numeranda  quaB  detrimenti 
plurimum  et  impedimenti  scientiis  attulerunt.  Atque  de  Arte 
Judicandi  haec  dicta  sint. 

1  "Loquendum  enim  est  ut  plures,  sentiendum  ut  pauci."  —  Niphus's  Commentary  on 
Aristot.  de  Gen.  et  Corr.  lib.  i.  fo.  29.  G. 
*  Diffinitiones  in  the  original.  —  /.  S. 
3  Arist  Metaph.  ii.  3.  *  Arist.  Post.  Analyt.  ii.  13. 


LIBER  QUINTUS.  647 


CAPUT  V. 

Partitio  Artis  Retinendi  sive  Retentive  in  Doctrinam  de  Admi- 
niculis  Memoriae,  et  Doctrinam  de  Meraoria  ipsa.  Partitio 
Doctrines,  de  Memoria  ipsa  in  Praenotionem,  et  Emblema. 

ARTEM  Retinendi,  sive  Custodiendi,  in  duas  doctrinas  partie- 
mur;  Doctrinam  scilicet  de  Adminiculis  Memorise,  et  Doctri- 
nam de  Memoria  ipsa.  Adminiculum  Memoriae  plane  scriptio 
est.  Atque  omnino  monendum,  quod  Memoria  sine  hoc  admi- 
niculo  rebus  prolixioribus  et  accuratioribus  impar  sit;  neque 
ullo  modo  nisi  de  scripto  recipi  debeat.  Quod  etiam  in  Philo- 
sophia  Inductiva  et  Interpretatione  Naturae  praecipue  obtinet. 
Tarn  enim  possit  quis  calculationes  Ephemeridis  memoria  nuda 
absque  scripto  absolvere,  quam  interpretation!  naturae  per  me- 
ditationes  et  vires  memoriae  nativas  et  nudas  sufficere ;  nisi  eidem 
memoriae  per  tabulas  ordinatas  ministretur.  Verum  missa  In- 
terpretatione Naturae,  quae  doctrina  nova  est,  etiam  ad  veteres 
et  populares  scientias  haud  quicquam  fere  utilius  esse  possit  quam 
Memoriae  Adminiculum  solidum  et  bonum ;  hoc  est,  Digestum 
probum  et  eruditum  Locorum  Communium.  Neque  tamen  me 
fugit,  quod  relatio  eorum  quaa  legimus  aut  discimus  in  Locos 
Communes  damno  eruditionis  ab  aliquibus  imputetur,  ut  quoe 
lectionis  cursum  remoretur,  et  Memoriam  ad  feriandum  invitet. 
Attamen  quoniam  adulterina  res  est  in  Scientiis  praecocem  esse 
et  promptum,  nisi  etiam  solidus  sis  et  multipliciter  instructus, 
diligentiam  et  laborem  in  Locis  Comniunibus  congerendis  magni 
prorsus  rem  esse  usus  et  firmitudinis  in  studiis  judicamus ; 
veluti  quae  Invention!  copiam  subministret,  et  aciem  Judicii  in 
unum  contrahat.  Verum  est  tamen  inter  methodos  et  syntaxes 
Locorum  Communium  quas  nobis  adhuc  videre  contigit,  nul- 
lam  reperiri  quae  alicujus  sit  pretii ;  quandoquidem  in  titulis 
suis  faciem  prorsus  exhibeant  magis  scholas  quam  mundi ;  vul- 
gares  et  paedagogicas  adhibentes  divisiones,  non  autem  eas  quae 
ad  rerum  medullas  et  interiora  quovis  modo  penetrent. 

Circa  Memoriam  autem  ipsam,  satis  segniter  et  languide 
videtur  adhuc  inquisitum.  Extat  certe  de  ea  ars  quaepiam; 
verum  nobis  constat  turn  meliora  proscepta  de  Memoria  confir- 
manda  et  amplianda  haberi  posse  quam  ilia  ars  complectitur, 
turn  practicam  illius  ipsius  artis  meliorem  institui  posse  quam 

T  T    4 


648  DE   AUGMENT1S   SCIENTIARUM 

quae  recepta  est.  Neque  tamen  anibigimus  (si  cui  placet  hac 
arte  ad  ostentationem  abuti)  quin  possint  praestari  per  earn  non- 
nulla  mirabilia  et  portentosa ;  sed  nihilominus  res  quasi  sterilis 
est  (eo  quo  adhibetur  modo)  ad  usus  humanos.  At  illud  inte- 
rim ei  non  imputamus,  quod  naturalem  memoriam  destruat  et 
super-oneret  (ut  vulgo  objicitur) ;  sed  quod  non  dextre  instituta 
sit  ad  auxilia  memoriae  commodanda  in  negotiis  et  rebus  seriis. 
Nos  vero  hoc  habemus  (fortasse  ex  genere  vitas  nostro  politicae) 
ut  quas  artem  jactant,  usum  non  praebent,  parvi  faciamus.  Nam 
ingentem  numerum  nominum  aut  verborum  semel  recitatorum 
eodem  ordine  statim  repetere ;  aut  versus  complures  de  quovis 
argumento  extempore  conficere ;  aut  quidquid  occurrit  satirica 
aliqua  similitudine  perstringere ;  aut  seria  quaeque  in  jocum 
vertere ;  aut  contradiction  e  et  cavillatione  quidvis  eludere ;  et 
similia ;  (quorum  in  facultatibus  animi  baud  exigua  est  copia, 
quasque  ingenio  et  exercitatione  ad  miraculum  usque  extolli 
possunt ;)  base  certe  omnia  et  his  similia  nos  non  majoris  faci- 
rnus  quam  funambulorum  et  mimorum  agilitates  et  ludicra. 
Etenim  eadem  ferme  res  sunt ;  cum  haec  corporis,  ilia  animi 
viribus  abutantur ;  et  admirationis  forsitan  aliquid  habeant, 
dignitatis  parum.1 

Ars  autem  Memoriae  duplici  nititur  intentione ;  Praenotione, 
et  Emblemate.  Praenotionem  vocamus  abscissionem  quandam 
investigationis  infinitae.  Cum  enim  quis  aliquid  revocare  in 
memoriam  conatur;  si  nullam  Praenotionem  habeat  aut  per- 
ceptionem  ejus  quod  quaerit,  quaerit  certe  et  molitur,  et  hac  iliac 
discurrit  tanquam  in  infinite.  Quod  si  certam  aliquam  Prasno- 
tionem  habeat,  statim  abscinditur  infinitum,  et  fit  discursus 
Memoriae  magis  in  vicino,  ut  venatio  damae  intra  septa.2  Ita- 
que  et  ordo  manifesto  juvat  Memoriam.  Subest  enim  Prasnotio, 
id  quod  quaeritur  tale  esse  debere  ut  conveniat  cum  ordine. 
Similiter  carmina  facilius  discuntur  memoriter  quam  prosa.  Si 
enim  haeretur  in  aliquo  verbo,  subest  Praenotio,  tale  debere  esse 

1  Of  the  art  of  memory  Agrippa  remarks  :  "  Solent  enim  in  gymnasiis  plerunque 
hujus  artis  professione  nebulones  quidam  scholaribus  imponere  ac  rei  novitate  pecu- 
niolam  ab  incautis  emungere  :  turpe  et  impudentis  est  multarum  rerum  lectionem  in- 
star  mercimoniorum  ante  fores  explicare,  cum  interim  vacua  domus  sit."  —  De  Incert. 
et  Vanit.  Scient.  c.  10. 

The  illustration  at  the  end  of  this  passage  may  have  suggested  that  which  Bacon 
employs  in  speaking  of  the  method  of  Raymond  Lully,  vide  infra,  p.  669. 

In  Selden's  Table-talk  he  is  made  to  affirm  that,  whatever  may  be  said  of  great 
memories,  no  man  will  trust  his  memory  when  writing  what  is  to  be  given  to  the 
world.  [See  Table-talk,  under  title  "  Minister  Divine."] 

*   Compare  Nov.  Org.  ii.  26. 


LIBER   QU1NTUS.  649 

verbum  quod  conveniat  cum  versu.     Atque  ista  Praenotio  est 

Artificialis  Memoriae  pars  prima.     Nam  in  Artificial!  Memoria 

locos  habemus  jam  ante  digestos  et  paratos ;  imagines  extempore, 

prout  res  postulat,  conficimus ;  at  subest  Praenotio,  talem  esse 

debere  imaginem,  qualis  aliquatenus  conveniat  cum  loco ;  id 

quod  vellicat  memoriam,  et  aliquo  modo  munit  ad  rem  quam 

quaerimus.     Emblema  vero  deducit  intellectuale  ad  sensibile: 

sensibile  autem  semper  fortius  percutit  memoriam,  atque  in  ea 

facilius  imprimitur  quam  intellectuale ;  adeo  ut  etiam  brutorum 

memoria   per   sensibile   excitetur;    per   intellectuale   minime. 

Itaque   facilius   retineas   imaginem   venatoris   leporem  perse- 

quentis,  aut  pharmacopoei  pyxides  ordinantis,  aut  pedantii  ora- 

tionem  habentis,  aut  pueri  versus  memoriter  recitantis,  aut  mimi 

in  scena  agentis,  quam  ipsas  notiones  inventionis,  dispositionis, 

elocutionis,  memoriae,  actionis.     Sunt  et  alia  quae  pertinent  ad 

Memoriam  juvandam  (ut  modo  diximus);  sed  Ars  quae  jam 

habetur  ex  his  duobus  jam  praemissis  consistit.     Particulares 

autem  artium  defectus  persequi,  fuerit  ab  instituto  nostro  rece- 

dere.     Igitur  de  Arte  Retinendi  sive  Custodiae,  haec 

dicta  sint.     Jam  vero  ad  quartum  membrum 

Logicae,  quod  Traditionem  et  Elocu- 

tionem  tractat,  ordine 

pervenimus. 


650 


FRANCISCI  BARONIS  DE  VERULAMIO, 

VICE-COMITIS   SANCTI  ALBANI, 

DE  DIGNITATE  ET  AUGMENTIS 
SCIENTIARUM 

LIBER   SEXTUS. 


AD   REGEM    SUUM. 

CAPUT  I. 

Partitio  Traditiva  in  Doctrinam  de  Organo  Sermonis,  Do- 
ctrinam  de  Methodo  Sermonis,  et  Doctrinam  de  Illustra- 
tione  Sermonis.  Partitio  Doctrines  de  Organo  Sermonis  in 
Doctrinam  de  Notis  Rerum,  de  Locutione,  et  de  Scriptione ; 
quarum  duce  posteriores  Grammaticam  constituunt,  ejusque 
partitioned  sunt.  Partitio  Doctrines  de  Notis  Rerum  in 
Hieroglyphica,  et  Characteres  Keales.  Partitio  Secunda 
Grammatical  in  Literariam,  et  Philosophantem.  Aggregatio 
Poeseos  quoad  Metrum  ad  Doctrinam  de  Locutione.  Aggre- 
gatio Doctrinae  de  Ciphris  ad  Doctrinam  de  Scriptione. 

CONCEDITUB  certe  cuivis  (Rex  Optime)  seipsum  et  sua  ridere 
et  ludere.  Quis  igitur  novit,  mini  forte  opus  istud  nostrum 
non  descriptum  fuerit  ex  libro  quodam  veteri,  reperto  inter 
libros  famosissimae  illius  bibliothecse  Sancti  Victoris;  quorum 
catalogum  excepit  magister  Franciscus  Rabelesius  ?  *  Illic 
enim  invenitur  liber,  cui  titulus  est  Formicarium  Artium. 
Nos  sane  pusillum  acervum  pulvisculi  congessimus,  et  sub  eo 
complura  scientiarum  et  artium  grana  condidimus ;  quo  formicaj 
reptare  possint,  et  paulatim  conquiescere,  et  subinde  ad  novos 
se  labores  accingere.  At  regum  sapientissimus  pigros  quos- 
cunque  remittit  ad  formicas;  nos  autem  pigros  eos  homines 

1  Pantag.  ii.  7.     The  humour  of  making  catalogues  of  imaginary  bookj    probably 
began  with  Rabelais. 


LIBER   SEXTOS.  651 

pronunciamus,  quibus  acquisitis  uti  tantum  cordi  sit,  neque 
subinde  novas  scientiarum  sementes  et  messes  facere. 

Accedamus  nunc  ad  Artem  Tradendi,  sive  Proferendi  et 
Enunciandi  ea  quae  inventa,  judicata,  ac  in  memoria  repo- 
sita  sunt ;  quam  nomine  generali  Traditivam  appellabimus. 
Ea  omnes  artes  circa  Verba  et  Sermones  complectitur.  Quam- 
vis  enim  Ratio  Sermonis  veluti  anima  sit,  tamen  in  tractando 
disjungi  debent  Ratio  et  Sermo ;  non  minus  quam  Anima  et 
Corpus.  Traditivam  in  tres  partes  dividemus ;  Doctrinam  circa 
Organum  Sermonis ;  Doctrinam  circa  Methodum  Sermonis ;  et 
Doctrinam  circa  Sermonis  Illustrationem  sive  Ornatum. 

Doctrina  de  Organo  Sermonis  vulgo  recepta,  qua?  et  Gram- 
matica  dicitur,  duplex  est ;  altera  de  Locutione,  altera  de  Scri- 
ptione ;  recte  enim  Aristoteles ;  Cogitationum  tesserce  verba, 
verborum  literce.1  Utrunque  Grammatics  assignabimus.  Verum 
ut  rem  altius  repetamus,  antequam  ad  Grammaticam  et  partes 
ejus  jam  dictas  veniamus,  in  genere  de  Organo  Traditivae 
dicendum  est.  Videntur  enim  esse  proles  quaedam  Traditiva3 
alia?,  praeter  Verba  et  Literas.  Hoc  igitur  plane  statuendum 
est;  quidquid  scindi  possit  in  differentias  satis  numerosas  ad 
notionum  varietatem  explicandam  (modo  differentias  illse  sensui 
perceptibiles  sint)  fieri  posse  vehiculum  cogitationum  de  nomine 
in  hominem.  Nam  videmus  nationes  linguis  discrepantes  com- 
mercia  non  male  per  gestus  exercere.  At  in  practica  nonnul- 
lorum,  qui  surdi  et  muti  usque  a  nativitate  fuerant  et  alias 
erant  ingeniosi,  miros  vidimus  haberi  inter  eos  et  amicos  suos, 
qui  eorum  gestus  perdidicerant,  dialogos.  Quinetiam  notis- 
simum  fieri  jam  cospit,  quod  in  China  et  provinciis  ultimi 
Orientis  in  usu  hodie  sint  characteres  quidam  reales,  non 
nominates  ;  qui  scilicet  nee  literas  nee  verba,  sed  res  et  notiones 
exprimunt.2  Adeo  ut  gentes  complures  linguis  prorsus  discre- 
pantes, sed  hujusmodi  characteribus  (qui  apud  illos  latius 
recepti  sunt)  consentientes,  scriptis  communicent ;  eousque  ut 
librum  aliquem,  hujusmodi  characteribus  conscriptum,  quaeque 
gens  patria  lingua  legere  et  reddere  possit.3 

1  Arist.  De  Interpret  i.  1. 

2  In  Acosta's  History  of  the  New  World  [book  6.  c.  5.],  which  is  a  very  interesting 
book,  the  writer,  in  giving  an  account  of  the  way  in  which  the  Mexicans  used  hiero- 
glyphical  characters,  makes  a  digression  on  the  writing  of  the  Chinese,  in  a  manner 
which  indicates  that  at  that  time  their  mode  of  writing  was  not  generally  known. 

3  This  assertion  was  made  by  the  early  missionaries,  and  has  been  constantly  re- 
peated since.     Within  certain  limits  it  is  true ;  ju|t  as  an  Italian  and  an  Englishman 
may  read  or  write  Latin  equally  well,  though  they  pronounce  it  differently.     But  the 


652  DE    AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

Nota3  igitur  Rerum,  quae  absque  ope  aut  medio  Verborum 
res  significant,  duplicis  generis  sunt;  quarum  prius  genus 
ex  Congruo,  alterum  ad  Placitum  significat.  Prioris  generis 
sunt  Hieroglyphica,  et  Gestus ;  posterioris  vero  ii,  quos  dixi- 
mus,  Characteres  Reales.  Hieroglyphicorum  usus  vetustus 
admodum  et  in  veneratione  quadam  habitus,  prsecipue  apud 
^Egyptios,  gentem  valde  antiquam ;  adeo  ut  videantur  Hi- 
eroglyphica fuisse  Scriptio  quasdam  ante-nata  et  senior  ipsis 
Elementis  Literarum,  nisi  forte  apud  Hebraeos.  Gestus  autem 
tanquam  Hieroglyphica  transitoria  sunt.  Quemadmodum  enim 
verba  prolata  volant,  scripta  maneut;  ita  et  Hieroglyphica 
gestibus  expressa  transeunt,  depicta  durant.  Cum  enim  Pe- 
riander,  consultus  de  conservanda  tyrannide,  legatum  astare 
juberet ;  atque  ipse  in  horto  deambulans  summitates  florum 
eminentiorum  carperet,  ad  caedem  *  procerum  innuens2;  non 


structure  of  the  spoken  languages,  or  rather  dialects,  to  which  written  Chinese  can 
correspond  must  be  identical.  It  is  difficult  to  attach  a  precise  meaning  to  such  state- 
ments as  Remusat's  "  Les  signes  de  leur  ecriture,  pris  en  general,  n'expriment  pas  des 
pronunciations,  mais  des  idees."  Every  character  has  in  truth,  he  immediately  after- 
wards remarks,  its  sound  ;  and  a  Chinese  book  can  of  course  be  read  aloud  in  Chinese. 
Moreover  the  great  majority  of  Chinese  characters  carry  with  them  an  indication  of 
their  pronunciation.  They  consist  of  two  elements,  one  being  a  simpler  character  of 
the  same  sound,  although  generally  speaking  of  totally  different  meaning,  the  other 
referring  more  or  less  precisely  to  the  meaning.  Thus  the  character  for  a  particular 
kind  of  tree  will  contain,  besides  the  phonetic  element,  the  character  for  tree  or  wood 
in  general ;  so  too  will  very  frequently  that  for  a  thing  made  of  wood.  These  elements 
have  been  termed  Phoneticae  and  Classificae.  But  most  of  the  latter  admit  of  being 
used  in  different  combinations  as  Phoneticae.  They  correspond  precisely  with  the 
kind  of  hieroglyphics  which  Bunsen  calls  determinants,  and  are  for  the  most  part  the 
same  as  the  radicals  (as  they  are  called)  used  in  arranging  words  in  the  Chinese  dic- 
tionaries. The  class  of  characters  of  which  I  have  been  speaking,  is  the  fourth  of  the 
six  classes  into  which  Chinese  characters  are  commonly  divided.  They  are  called  Hiai- 
Ching,  id  est  joined  to  sound,  or  Hing-Ching,  id  est  representing  the  sound  ;  and  it 
is  said  that  out  of  twenty-four  thousand  characters  it  was  found  that  twenty-two 
thousand  are  of  this  kind.  See  Callery,  Systema  phoneticum  Scriptura  Sinicce,  i.  9. 
He  refers  for  his  authority  to  a  Chinese  encyclopaedia. 

The  view  taken  of  the  nature  of  these  characters  in  Marshman's  Clavis  Sittica,  is, 
as  Remusat  has  pointed  out,  wholly  wrong.  It  is  much  to  be  wished  that  a  person 
sufficiently  acquainted  with  the  subject  would  investigate  the  analogy  which  exists  be- 
tween the  Chinese  and  Egyptian  modes  of  writing  ;  not,  of  course,  with  any  notion 
of  establishing  a  historical  connexion  (as  was  once  attempted)  between  the  two 
nations.  It  is  exceedingly  remarkable,  that  as  early  as  the  fourth  dynasty  the 
Egyptians  seem  to  have  bad  a  complete  and  even  copious  system  of  purely  alpha- 
betic characters,  though,  as  Lepsius  has  shown,  the  majority  of  their  alphabetic 
characters  are  of  later  date.  I  must  apologise  for  the  length  of  this  note  on  a  subject 
not  very  closely  connected  with  the  text. 

1  Sedem  in  the  original.  —  J.  S. 

2  Compare  this  with  Solyman's  lesson  to  his  vizir  on  the  art  of  sieges.     "  Come 
close  to  me,"  said  the  Sultan,  "  but  on  your  head  be  it  if  you  tread  on  the  carpet  on 
which  I  sit."     The  vizir  reflected  for  a  while,  then  gradually  rolling  up  the  carpet, 
advanced  close  to  his  instructor.     "  All  is  said,"  resumed  Solyman  ;  "  you  know  now 
how  strong  places  are  to  be  taken."    The  lesson  was  given,  it  is  said,  in  relation  to  the 
siege  of  Rhodes  in  1521. 


LIBER  SEXTUS.  653 

minus  usus  est  Hieroglyphic©,  quam  si  id  in  charta  depinxisset. 
Illud  interim  patet,  Hieroglyphica  et  Gestus  semper  cum  re 
significata  aliquid  similitudinis  habere,  et  emblemata  quaedam 
esse  ;  unde  eas  notas  rerum  ex  congruo  nominavimus.  At  Cha- 
racteres  Reales  nihil  habent  ex  emblemate,  sed  plane  surdi 
sunt ;  non  minus  quam  ipsa  elementa  literarum ;  et  ad  placitum 
tantum  efficti,  consuetudine  autem  tanquam  pacto  tacito  recepti. 
Illud  interim  liquet,  vasta  ipsorum  multitudine  ad  scribendum 
opus  esse ;  tot  enim  esse  debent,  quot  sunt  vocabula  radicalia. 
Haec  igitur  portio  Doctrinae  de  Organo  Sermonis  quae  est  de 
Notis  Rerum,  nobis  ponitur  pro  Desiderato.  Etsi  autein  tenuis 
possit  videri  esse  ejus  usus,  cum  verba  et  scriptio  per  literas 
sint  organa  Traditiva3  longe  commodissima ;  visum  est  tamen 
nobis,  veluti  rei  non  ignobilis,  aliquam  hoc  loco  mention  em  ejus 
facere.  Tractamus  enim  hie  veluti  numismata  rerum  intel- 
lectualium ;  nee  abs  re  fuerit  nosse,  quod  sicut  nummi  possint 
confici  ex  alia  materia  praeter  auruni  et  argentum,  ita  et  Notse 
Rerum  alias  possint  cudi,  praeter  Verba  et  Literas. 

Pergamus  igitur  ad  Grammaticam.  Ea  vero  veluti  viatoris 
locum  erga  casteras  scientias  obtinet;  non  nobilem  ilium  qui- 
dem,  sed  inprimis  tamen  necessarium ;  prassertim  cum  scientias 
nostris  sasculis  ex  linguis  eruditis,  non  vernaculis,  potissimum 
hauriantur.  Neque  tamen  dignitas  ejus  parva  censenda  est; 
quandoquidem  antidoti  cujusdam  vicibus  fungatur  contra  male- 
dictionem  illam  confusionis  linguarum.  Sane  hoc  agit  industria 
humana,  ut  se  restituat  et  redintegret  in  benedictionibus  illis 
quibus  culpa  sua  excidit.  Atque  contra  maledictionem  primam 
generalem  de  sterilitate  terras  et  comedendo  panem  suum  in 
sudore  vultus  sui,  reliquis  artibus  omnibus  se  munit  et  instruit. 
At  contra  secundam  illam  de  confusione  linguarum,  advocat 
in  auxilium  Grammaticam.  Ejus  in  linguis  quibusque  verna- 
culis exiguus  certe  usus  est ;  in  externis  perdiscendis  latior ; 
amplissimus  vero  in  illis  linguis  quae  vulgares  esse  desierunt,  et 
in  libris  tantum  perpetuantur. 

Grammaticam  etiam  bipartitam  ponemus ;  ut  alia  sit  Lite- 
raria,  alia  Philosophica.  Altera  adhibetur  simpliciter  ad  lin- 
guas,  nempe  ut  eas  quis  aut  celerius  perdiscat,  aut  emendatius 
et  purius  loquatur.  Altera  vero  aliquatenus  Philosophies 
ministrat.  Qua  in  parte  occurrit  nobis  Caesarem  libros  De 
Analogia  conscripsisse ;  atque  dubitatio  subiit  utrum  illi  hanc, 
quam  dicimus,  Grammaticam  Philosoplucam  tractarint.  Suspi- 


654  DE    AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

camur  tamen  nil  admodum  in  illis  fuisse  subtilius  aut  sublimius ; 
sed  tantum  prseceptiones  tradidisse  de  oratione  casta  et  integra, 
neque  a  consuetudine  loquendi  prava  neque  ab  affectatione 
aliquorum  vitiata  et  polluta;  in  quo  genere  ipse  excelluit.1 
Veruntamen  hac  ipsa  re  moniti,  cogitatione  complexi  sumus 
Grammaticam  quandam  quae  non  analogiam  verborum  ad  in- 
vicem,  sed  analogiam  inter  verba  et  res,  sive  rationem,  sedulo 
inquirat ;  citra  tamen  earn,  quoe  Logicae  subservit,  hermeniam. 
Vestigia  certe  rationis  verba  sunt ;  itaque  vestigia  etiam  aliquid 
de  corpore  indicant.  Hujus  igitur  rei  adumbrationem  quandam 
tenuem  dabimus.  Primo  autem  minime  probamus  curiosam 
illam  inquisitionem,  quam  tamen  Plato  vir  eximius  non  con- 
tempsit2;  nimirum  de  impositione  et  original!  etymologia 
nominum ;  supponendo  ac  si  ilia  jam  a  principio  ad  placitum 
indita  minime  fuissent,  sed  ratione  quadam  et  significanter 
derivata  et  deducta ;  materiam  certe  elegantem,  et  quasi 
ceream,  qua?  apte  fingi  et  flecti  possit ;  quoniam  vero  antiqui- 
tatum  penetralia  perscrutari  videtur,  etiam  quodammodo  vene- 
rabilem ;  sed  nihilominus  parce  veram,  et  fructu  cassam.  Ilia 
demum,  ut  arbitramur,  foret  nobilissima  Grammutica3  species, 
si  quis  in  linguis  plurimis  tarn  eruditis  quam  vulgaribus  eximie 
doctus,  de  variis  linguarum  proprietatibus  tractaret ;  in  quibus 
quaeque  excellat,  in  quibus  deficiat,  ostendens.  Ita  enim  et 
lingufe  mutuo  commercio  locupletari  possint,  et  fiet  ex  iis  qua3 
in  singulis  linguis  pulchra  sunt  (tanquam  Venus  Apellis3) 
orationis  ipsius  quaedam  formosissima  imago  et  exemplar  quod- 
dam  insigne,  ad  sensus  anirni  rite  exprimendos.  Atque  una 
etiam  hoc  pacto  capientur  signa  baud  levia,  sed  observatu  digna 
(quod  fortasse  quispiam  non  putaret)  de  ingeniis  et  moribus 
populorum  et  nationum,  ex  linguis  ipsorum.  Equidem  libenter 
audio  Ciceronem  notantem,  quod  apud  Graces  desit  verbum, 
quod  Latinum  illud  ineptum  reddat;  Propterea,  inquit,  quod 
Greeds  hoc  vitium  tarn  familiare  fuit,  ut  illud  in  se  ne  agno- 
scerent  quidem  :  digna  certe  gravitate  Komana  censura.4  Quid 

1  Aulus  Gellius  quotes  from  the  Analogia  of  Csesar,  a  precept  to  avoid  an  unusual 
word  "  veluti  scopulum,"  Noctes  Alt.  1.  10.     Bacon  refers  to  the  Analogia  in  several 
other  places.   Vide  supra,  p.  [476.    Observe  that  he  there  speaks  of  it  as  a  grammatical 
philosophy  in  which  Caesar  was  endeavouring  to  bring  words,  which  are  the  images  of 
things,  into  congruity  with  the  things  themselves.     Whence  it  would  seem  that  he 
had  changed  his  opinion  as  to  the  character  of  the  book  ;  for  this  would  be  the  very 
analogia  inter  verba  et  res  from  which  here  he  distinguishes  it.] 

2  See  particularly  the  Cratylus. 

3  Not  the  Venus  of  Apelles,  but  the  Helen  of  Zeuxis. 

4  "  Nam  qui  aut  tempus  quid  postulet  non  videt,  aut  plura  loquitur,  aut  se  ostentat, 


LIBER   SEXTUS.  655 

illud  quod  Graeci  in  compositionibus  verborum  tanta  licentia 
usi  sunt,  Romani  contra  magnam  in  hac  re  severitatem  adhi- 
buerunt?  Plane  colligat  quis  Graecos  fuisse  artibus,  Romanes 
rebus  gerendis,  magis  idoneos.  Artium  enim  distinctiones 
verborum  compositionem  fere  exigunt;  at  res  et  negotia  sim- 
pliciora  verba  postulant.  Quin  Hebraei  tantum  compositiones 
illas  refugiunt,  ut  malint  metaphora  abuti  quam  compositionem 
introducere.  Quinetiam  verbis  tarn  paucis  et  minime  com- 
mixtis  utuntur,  ut  plane  ex  lingua  ipsa  quis  perspiciat  gentem 
fuisse  illam  Nazaraeam,  et  a  reliquis  gentibus  separatam. 
Annon  et  illud  observatione  dignum  (licet  nobis  modernis 
spiritus  nonnihil  retundat)  antiquas  linguas  plenas  declina- 
tionum,  casuum,  conjugationum,  temporum,  et  similium  fuisse ; 
modernas,  his  fere  destitutas,  plurima  per  praepositiones  et 
verba  auxiliaria  segniter  expedire  ?  Sane  facile  quis  conjiciat, 
utcunque  nobis  ipsi  placemus,  ingenia  priorum  saeculorum 
nostris  fuisse  multo  acutiora  et  subtiliora.1  Innumera  sunt 
ejusmodi,  quae  justum  volumen  complere  possint.  Non  abs  re 
igitur  fuerit  Grammaticam  Philosophantem  a  Simplici  et  Lite- 
raria  distinguere,  et  Desideratam  ponere. 

Ad  Grammaticam  etiam  pertinere  judicamus  omnia  ilia  qua? 
verbis  quoquo  modo  accidunt,  qualia  sunt  Sonus,  Mensura, 
Accentus.  At  prima  ilia  literarum  simplicium  cunabula  (nempe 
qua  percussione  linguae,  qua  apertura  oris,  qua  adductione 
labiorum,  quo  nisu  gutturis,  singularum  literarum  sonus  gene- 
retur)  ad  Grammaticam  non  pertinent,  sed  portio  sunt  Doctrinae 
de  Sonis,  sub  Sensu  et  Sensibili  tractanda.  Sonus,  de  quo 
loquimur,  Grammaticus  ad  Euphonias  tantum  pertinet  et  Dys- 
phonias.  Illarum  quaedam  communes  sunt.  Nulla  enim  est 
lingua,  quin  vocalium  concurrentium  hiatus  aut  consonantium 
concurrentium  asperitates  aliquatenus  refugiat.  Sunt  et  alias 

aut  eorum  quibuscum  est  vel  dignitatis  vel  commodi  rationem  non  habet,  aut  denique 
in  aliquo  genere  aut  inconcinnus  aut  mult.us  est,  is  ineptus  dicitur.  Hoc  vitio  cumu- 
lata  est  eruditissima  ilia  Grascorum  natio ;  itaque  quod  vim  hujus  mali  Graeci  non 
vident,  ne  nomen  quidem  ei  vitio  imposuerunt,  ut  enim  quaeras  omnia  quomodo  Graci 
ineptum  appellent  non  reperies." —  Cic.  De  Orat.  ii.  4. 

1  On  this  very  interesting  question,  which  Bacon  was  probably  the  first  to  propose, 
Grimm  has  some  good  remarks  in  his  essay  on  the  origin  of  language,  in  the  Berlin 
Transactions  for  1852.  He  shows  that  of  the  two  classes  of  languages  here  con- 
trasted each  has  its  own  merits,  observing  that  mere  fulness  of  grammatical  forms  is 
not  to  be  recognised  as  necessarily  an  advantage  ;  else  we  should  be  obliged  to  rate 
Finnish,  in  which  the  noun  has  thirteen  cases,  above  Sanscrit,  in  which  it  has  eight, 
and  Greek,  in  which  it  has  only  five.  It  may  be  remarked  in  illustration  of  this, 
that  although  there  are  in  Sanscrit  past  tenses  corresponding  to  the  Greek  aorists 
and  perfects,  yet  the  accuracy  of  logical  discrimination  which  appropriates  the  latter  to 
the  completed  action  belongs  to  Greek  only ;  so  too  of  the  appropriation  of  the  imper- 
fect to  express  an  uncompleted  action.  SeeBopp,  Comparative  Grammar,  §  513. 


656  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

respectivae,  quse  scilicet  diversorum  populorum  auribus  gratae 
aut  ingratae  accedunt.  Groaca  lingua  diphthongis  scatet ;  Latina 
longe  parcius.  Lingua  Hispanica  literas  tenues  edit,  easque 
statim  vertit  in  medias.1  Linguae  quaa  ex  Gothis  fluxere 
aspiratis  gaudent.2  Multa  sunt  ejusmodi:  verum  haec  ipsa 
fortasse  plus  satis. 

At  Mensura  Verborum  ingens  nobis  corpus  artis  peperit, 
Poesim  scilicet,  non  quatenus  ad  materiam  (de  qua  supra)  sed 
quatenus  ad  stilum  et  figuram  verborum ;  versus  nimirum  sive 
cannina.  Circa  quas  ars  kabetur  quasi  pusilla,  exempla  acce- 
dunt grandia  et  infinita.  Neque  tamen  ars  ilia  (quam  Proso- 
diam  Grammatici  appellant)  ad  carminum  genera  et  mensuras 
edocendas  tantum  restringi  debeat.  Adjicienda  enim  sunt  prae- 
cepta,  quod  carminum  genus  cuique  materiae  sive  subjecto 
optime  conveniat.  Antiqui  hero'ica  carmina  historiis  et  en- 
comiis  applicaverunt ;  elegos  querimoniis ;  iambos  invectivis  ; 
lyricos  odis  et  hymnis.  Neque  haec  prudentia  recentioribus 
poetis  in  linguis  propriis  defuit.  Illud  reprehendendum,  quod 
quidam  antiquitatis  nimium  studiosi  linguas  modernas  ad  men- 
suras  antiquas  (heroicas,  elegiacas,  sapphicas,  &c.)  traducere 
conati  sunt3 ;  quas  ipsarum  linguarum  fabrica  respuit,  nee 
minus  aures  exhorrent.  In  hujusmodi  rebus  sensus  judicium 
artis  prseceptis  praeponendum ;  ut  ait  ille, 
Coena3  fercula  nostrae 
Mallem  convivis  quam  placuisse  cocis.4 

1  This  is  somewhat  overstated.  The  Spanish  generally  retains  the  Latin  tenuis  at 
the  beginning  of  words  and  often  in  the  middle.  The  tendency  to  the  flattening 
Bacon  mentions  is  most  marked  in  the  case  of  p  and  6.  See  Diez,  Grammatik  der 
Romanischen  Sprachen,  i.  252.,  for  a  general  table  of  consonantal  changes  in  the  Roman 
tongues.  A  remarkable  peculiarity  in  Spanish  is  the  substitution  of  h  (now  dropped  in 
pronunciation)  for  the  Latin/  at  the  beginning  of  words.  It  is  not  however  universal, 
and  belongs  to  a  comparatively  late  period  of  the  language,  no  trace  of  it  being  found, 
according  to  Diez,  in  the  poem  of  the  Cid. 

*  Bacon  no  doubt  refers  to  High  and  Low  German.  The  Gothic  itself — commonly 
called  Moeso- Gothic,  but  which  might  perhaps  be  as  fitly  called  Italian-Gothic,  as  the 
existing  remains  of  it  belong  probably  to  Italy  in  the  time  of  Theodoric  and  his  succes- 
sors—  is  much  less  charged  with  aspirates  than  the  tongues  which  claim  descent  from  it. 
The  last  editor  of  Dlphilas,  after  pointing  out  the  prevalence  of  liquids  and  tenues,  ob- 
serves rather  fancifully :  "  Our  ancestors  were  not  a  mountain  people  ;  they  must  have 
dwelt  on  plains  under  a  moist,  mild  climate."  The  analogy  of  Gothic  with  Sanscrit  is 
very  striking.  Bopp  remarks :  "  When  I  read  the  venerable  Dlphilas,  I  feel  as  if  I  were 
reading  Sanscrit." 

3  This  affectation  prevailed  about  the  same  time  in  France  and  Italy,  and  a  little 
later  in  England.     Jodelle  was  the  first  person,  according  to  Pasquier,  who  produced  a 
French  hexameter  and  pentameter. 

Augustus  von  Schlegel,  in  his  Indische  Bibliothek,  has  an  interesting  essay  on  this 
subject,  especially  with  respect  to  the  Greek  hexameter.  He  endeavours  to  determine 
the  modifications  necessary  in  order  that  it  may  be  really  naturalised  in  modern 
languages. 

4  Mart  ix.  83. 


LIBER  SEXTUS.  657 

Neque  vero  ars  est,  sed  artis  abusus,  cum  ilia  naturam  non 
perficiat  sed  pervertat.  Verum  quod  ad  Poesim  attinet,  (sive 
de  fabulis  sive  de  metro  loquamur)  est  ilia  (ut  superius  dixi- 
mus)  tanquam  herba  luxurians,  sine  semine  nata,  ex  vigore 
ipsius  terras  germinans.  Quare  ubique  serpit,  et  latissime 
diffusa  est;  ut  supervacuum  foret  de  defectibus  ejus  sollici- 
tum  esse.  De  ilia  igitur  cura  est  abjicienda.  Quod  vero  ad 
Accentus  Verborum,  nil  opus  est  de  re  tarn  pusilla  dicere; 
nisi  forte  illud  quis  notatu  dignum  putet,  quod  accentus  Ver- 
borum exquisite,  accentus  autem  Sententiarum  neutiquam  in 
observationem  venit.  Attamen  illud  fere  universe  generi  hu- 
mano  commune  est,  ut  vocem  in  fine  periodi  submittant,  in 
interrogatione  elevent,  et  alia  hujusmodi  non  pauca.  Atque 
de  Grammatical  parte,  qua3  ad  Locutionem  spectat,  hactenus, 

Quod  ad  Scriptionem  attinet,  ea  aut  Alphabeto  Vulgari 
perficitur  (quod  ubique  recipitur),  aut  Occulto  et  Private,  de 
quo  inter  singulos  convenit ;  quod  Ciphras  vocant.  At  Or- 
thographia  Vulgaris  etiam  controversiam  et  quaestionem  nobis 
peperit ;  utrum  scilicet  eodem  verba  scribere  oporteat  quo  pro- 
nunciantur  modo,  an  potius  ex  more  consueto  ?  At  ilia  scriptio 
quae  reformata  videri  possit,  (ut  scilicet  scriptio  pronunciation! 
consona  sit,)  est  ex  genere  inutilium  subtilitatum.  Nam  et 
ipsa  pronunciatio  quotidie  gliscit,  nee  /xmstans  est;  et  deri- 
vationes  verborum,  prsesertim  ex  linguis  extraneis,  prorsus 
obscurantur.  Denique  cum  ex  more  recepto  scripta  morem 
pronunciandi  nullo  modo  impediant,  sed  liberam  relinquant, 
quorsum  attinet  ista  novatio '  ? 

1  Every  living  language  is  continually  changing;  and  the  orthography  gradually 
follows  changes  of  pronunciation.  But  to  make  the  pronunciation  of  the  present  mo- 
ment the  standard  of  orthography  is  to  set  aside  as  far  as  possible  the  historical  element 
in  the  development  of  the  language,  and  thus  greatly  to  diminish  its  value  as  a  record 
of  the  progress  of  human  thought,  not  to  mention  the  effect  which  such  a  system  would 
have  in  making  works  composed  before  the  era  of  the  last  reformation  unintelligible. 

[I  cannot  help  thinking  that  Bacon  would  have  pronounced  a  less  confident  judg- 
ment on  this  question,  if  it  had  occurred  to  him  that  a  system  of  notation  might  be 
contrived  which  should  not  only  represent  the  pronunciation  of  the  particular  time, 
but  accompany  all  changes  of  pronunciation  which  time  might  introduce ;  so  that  the 
written  word  should  be  at  all  times  a  true  description  of  the  spoken  word.  For  this 
purpose,  nothing  more  is  required  than  an  alphabet  containing  as  many  distinct  cha- 
racters as  there  are  distinguishable  elementary  sounds  in  the  language,  so  that  the  same 
sound  may  always  be  represented  by  the  same  character  or  combination  of  characters, 
and  no  combination  of  characters  may  be  used  to  represent  more  than  one  combina- 
tion of  sounds.  Against  a  reform  of  orthography  founded  upon  such  a  reconstruction 
of  the  alphabet,  it  appears  to  me  that  none  of  the  objections  either  in  the  text  or  in 
the  note  can  be  justly  urged.  With  regard  to  the  history  of  the  past,  everything  would 
remain  as  it  is.  A  dictionary  containing  the  old  and  new  spelling  of  every  word  in 
the  language  would  effectually  preserve  its  etymological  history  (so  far  as  our  present 

VOL.   I.  U  U 


658  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

Ad  Ciphras  igitur  veniendum.1  Earum  genera  baud  pauca 
sunt :  Ciphrae  simplices ;  Ciphrae  non-significantibus  characteri- 
bus  intermixtse ;  Cipbrae  duplices  literas  uno  charactere  com- 
plexae;  Ciphrae  Rotae;  Ciphrae  Clavis;  Ciphrae  Verborum; 
alise.  Virtutes  autem  in  Cipbris  requirendae  tres  sunt ;  ut  sint 
expedite,  non  nimis  operosae  ad  scribendum ;  ut  sint  fidae,  et 
r.ullo  modo  pateant  ad  decipbrandum ;  addo  denique,  ut,  si  fieri 
possit,  suspicione  vacent.  Si  enim  epistolae  in  manus  eorum 
devenient  qui  in  eos  qui  scribunt,  aut  ad  quos  scribuntur,  po- 
testatem  habeant,  tametsi  Ciphra  ipsa  fida  sit  et  decipbratu 

orthography  does  preserve  it)  up  to  the  present  time.  For  the  future,  pronunciation 
would  still  be  free  to  change,  and  orthography  would  still  follow  ;  but  the  changes  of 
pronunciation  would  be  less  rapid  and  capricious,  and  the  corresponding  changes  of 
orthography  would  be  not  gradual  but  immediate.  Pronunciation  would  change,  not 
according  to  fashion  or  accident,  but  according  to  the  laws  of  nature;  and  each  change 
would  be  registered  as  it  came  in  the  printed  records  of  the  language.  All  this  would 
surely  be  a  great  advantage,  whether  we  regard  language  as  a  medium  of  communica- 
tion, for  which  it  serves  best  when  it  is  most  uniform  and  constant,  or  as  a  record  of 
the  progress  of  human  thought,  for  which  it  serves  the  better  in  proportion  as  capri- 
cious and  accidental  changes  are  excluded  and  natural  changes  marked  and  regis- 
tered. 

Bacon  was  probably  thinking  of  some  particular  scheme  proposed  in  his  own  day, 
in  which  the  existing  alphabet  was  to  be  used.  Many  such  partial  schemes  of  ortho- 
graphical reform  have  been  attempted  from  time  to  time,  all  of  which  may  be  justly 
condemned  as  "  useless  subtilties,"  not  because  the  thing  aimed  at  —  ut  scilicet  scriptio 
pronunciation!  consona  sit  —  would  be  useless  if  accomplished,  but  because,  without 
such  a  reconstruction  of  the  alphabet  as  should  enable  us  to  assign  to  each  distinct 
sound  a  distinct  character,  the  thing  cannot  be  accomplished.  With  an  alphabet  of 
only  twenty-six  letters,  it  is  impossible  to  make  the  spelling  of  English  represent  the 
pronunciation,  because  there  are  more  than  twenty-six  distinct  sounds  used  in  Eng- 
lish speech.  It  has  recently  been  shown,  however,  that  with  an  alphabet  of  only  forty 
letters,  every  sound  used  in  speaking  good  English  may  be  represented  accurately 
enough  for  all  practical  purposes  ;  and  a  few  more  would  probably  include  all  the 
sounds  of  all  the  classical  languages  In  Europe. 

Two  or  three  alphabets  of  this  kind  have  been  suggested  within  the  last  hundred 
years.  There  was  one  proposed  by  Benjamin  Franklin,  another  by  Dr.  William 
Young,  another  by  Sir  John  Herschell.  But  the  first  serious  attempt  to  bring  such  an 
alphabet  into  general  use,  and  fairly  to  meet  and  overcome  all  the  practical  as  well  as 
all  the  theoretical  difficulties,  was  made  by  Mr.  Alexander  Ellis  and  Mr.  Isaac  Pitman 
in  1 848.  And  there  can  be  no  doubt  that  by  means  of  their  alphabet  every  English 
word  now  in  use  may  be  so  written  that  the  spelling  shall  contain  a  sufficient  direction 
for  the  pronunciation.  Nor  is  there  any  reason  to  apprehend  that  it  would  ever  be 
necessary  to  remodel  it,  since,  however  the  fashion  of  pronunciation  may  change,  it  is 
not  likely  that  any  new  elementary  sounds  will  be  developed  ;  and  therefore,  though 
we  might  have  to  spell  some  of  our  words  differently,  we  should  still  be  able  to  spell 
them  out  of  the  same  alphabet. 

As  for  the  fear  that,  if  such  a  reformation  were  adopted,  works  composed  previously 
would  become  unintelligible,  it  has  been  ascertained  by  many  experiments  that  chil- 
dren who  have  learned  to  read  books  printed  phonetically  in  the  new  alphabet  easily 
teach  themselves  to  read  books  printed  in  the  ordinary  way ;  and  therefore,  even  if  the 
new  system  should  become  universal  for  all  new  books,  no  one  would  have  any  diffi- 
culty in  mastering  the  old  ones. — /.  S.] 

1  See,  for  an  account  of  these  ciphers,  the  appendix  at  the  end  of  the  volume. 
Bacon's  biliteral  cipher  (see  infra,  p.  659.)  seems,  as  I  have  there  pointed  out,  to  be 
connected  with  one  which  had  been  given  by  Porta,  which  also  depends  on  the  prin- 
ciple of  which  the  Electric  Telegraph  is  now  a  familiar  illustration,  that  any  number 
of  things  may  be  denoted  by  combinations  of  two  signs,  as  in  the  binary  scale  of 
numeration. 


LIBER   SEXTUS. 


659 


impossibilis,  tamen  subjicitur  haac  res  examini  et  quaestioni ; 
nisi  Ciphra  sit  ejusmodi,  qu33  aut  suspicione  vacet  aut  examina- 
tionem  eludat.  Quod  vero  ad  elusionem  examinis  attinet, 
suppetit  inventum  ad  hoc  novum  atque  utile,  quod  cum  in 
promptu  habeamus,  quorsum  attinet  illud  inter  Desideratr 
referre,  sed  potius  id  ipsum  proponere  ?  Hoc  hujusmodi  est ;  ut 
habeat  quis  duo  alphabeta,  unum  literarum  verarum,  alterum 
non-significantium ;  et  simul  duas  epistolas  involvat,  unam  quse 
secretum  deferat,  alteram  qualem  verisimile  fuerit  scribentem 
missurum  fuisse,  absque  periculo  tamen.  Quod  si  quis  de 
Ciphra  severe  interrogetur,  porrigat  ille  alphabetum  non-signi- 
ficantium pro  veris  literis,  alphabetum  autem  verarum  literarum 
pro  non-significantibus.  Hoc  modo  incidet  examinator  in  epi- 
stolam  ilium  exteriorem ;  quam  cum  probabilem  inveniet,  de 
interiori  epistola  nihil  suspicabitur.  Ut  vero  suspicio  omnis 
absit,  aliud  inventum  subjiciemus,  quod  certe  cum  adolescentuli 
essemus  Parisiis  excogitavimus ;  nee  etiam  adhuc  visa  nobis  res 
digna  est  quae  pereat.  Habet  enim  gradum  Ciphras  altissimum ; 
nimirum  ut  omnia  per  omnia  significari  possint ;  ita  tamen,  ut 
scriptio  quae  involvitur  quintuple  minor  sit  quam  ea  cui  invol- 
vatur :  alia  nulla  omnino  requiritur  conditio,  aut  restrictio.  Id 
hoc  modo  fiet.  Primo,  universes  literae  alphabet!  in  duas  tan- 
tummodo  literas  solvantur  per  transpositionem  earum.  Nam 
transpositio  duarum  literarum  per  locos  quinque,  differentiis 
triginta  duabus,  multo  magis  viginti  quatuor  (qui  est  numerus 
alphabet!  apud  nos)  sufficiet.1  Hujus  alphabet!  exemplum 
tale  est. 

Exemplum  Alphabet!  Biliterarii.2 

D            E             F  G 

aaabb.  aabaa,  aabab.  aabba. 

L             M  N  O 

ababa.  ababb.  abbaa.  abbab. 

S              T              V  W 

baaab.  baaba.  baabb.  babaa. 


1  There  is  a  simpler  way  of  attaining  the  same  end,  viz.  by  using  two  sets  of  cha- 
racters, the  differences  being,  as  in  Bacon's  method,  intended  to  be  imperceptible,  and 
making  the  length  of  the  intervals  at  which  those  of  one  set  recur  significant  of  the 
letters  of  the  "  interius  scriptum."  This  is  a  system  mentioned  by  writers  on  the 
subject ;  whether  ever  actually  used,  I  do  not  know. 

8  For  this  and  the  following  examples,  a  special  character  is  used  in  the  original  cell 

u  u  2 


A 
Aaaaa. 

B 

aaaab. 

C 

aaaba. 

H 

aabbb. 

I 

abaaa. 

K 

abaab. 

P 

abbba. 

Q 

abbbb. 

R 

baaaa. 

babab. 

¥ 

babba. 

Z. 

babbb. 

660 


DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 


Neque  leve  quiddam  obiter  hoc  modo  perfectum  est.  Etenim 
ex  hoc  ipso  patet  modus,  quo  ad  omnem  loci  distantiam,  per 
objecta  quae  vel  visui  vel  auditui  subjici  possint,  sensa  animi 
proferre  et  significare  liceat ;  si  modo  objecta  ilia,  duplicis 
tantum  differentiae  capacia  sunt;  veluti  per  campanas,  per 
buccinas,  per  flammeos,  per  sonitus  tormentorum,  et  alia  quae- 
cunque.  Verum  ut  incceptum  persequamur,  cum  ad  scribendum 
accingeris,  epistolam  interiorem  in  Alphabetum  hoc  Bilitera- 
rium  solves.  Sit  epistola  interior ; 

Fuge. 
Exemplum  Solutionis. 


F 

Aabab. 


V 

baabb. 


G 

aabba. 


E. 

actbaa. 


Praasto  simul  sit  aliud  Alphabetum  Biforme  ;  nimirum  quod 
singulas  Alphabet!  Communis  literas,  tarn  capitales  quam 
minores,  duplici  forma,  prout  cuique  commodum  sit,  exhibeat. 

Exemplum  Alphabet!  Biformis.J 


a 

b 

a 

b 

a 

b 

a 

b 

a 

b 

a 

b 

A 

A 

a 

a 

B 

B 

b 

b 

C 

C 

c 

c 

D 

D 

d 

d 

E 

E 

e 

e 

F 

F 

f 

f 

G 

G 

9 

g 

H 

H 

h 

b 

I 

7 

i 

i 

K 

K 

k 

k 

L 

L 

I 

I 

M 

M 

m 

m 

~N 

N 

n 

n 

0 

O 

0 

0 

P 

P 

P 

P 

Q 

CL 

q 

1 

R 

R 

r 

r 

S 

S 

s 

s 

T 

T 

t 

J 

U 

U 

u 

u 

V 

V 

W 

W 

W 

w 

X 

X 

X 

X 

Y 

Y 

y 

y 

z 

Z 

z 

z 

Turn  demum  epistolse  interiori,  jam  factae  biliteratse,  epi- 
stolam exteriorem  biformem  literatim  accommodabis,  et  postea 
describes.  Sit  epistola  exterior  ; 

Manere  te  volo  donee  venero. 

tion,  resembling  handwriting,  and  apparently  cut  in  wood  for  the  occasion.  But  as 
it  is  only  in  the  Alphabetum  Biforme  and  the  Exempla  Accomodationis  that  anything 
depends  upon  the  shape  of  the  letters,  I  have  printed  all  the  rest  in  the  common  italic 
type.  —  J.  S. 

1  This  biform  alphabet  is  set  out  somewhat  differently  in  the  original  edition.  The 
characters  are  cut  to  represent  handwriting,  the  distinctions  being  made  by  loops  or 
flourishes  ;  and  the  (a)  or  (6)  is  repeated  in  every  case.  By  keeping  the  columns  dis- 
tinct, I  have  avoided  the  necessity  of  this  repetition ;  and  I  have  obtained  the  requisite 
distinction  between  the  two  sets  of  characters  by  using  types  belonging  to  two  dif- 
ferent founts.  The  particular  forms  of  the  letters  are  of  course  immaterial,  so  long  as 
those  which  stand  for  a  can  be  clearly  distinguished  from  those  which  stand  for  b ; 
and  the  table,  as  I  have  arranged  it,  will  be  found  easier  of  reference.  —  J.  S. 


LIBER   SEXTUS.  661 

Exemplum  Accommodationis. 

F  V  G  E. 

aabab.b       aa       bb.aa         bba.aa  baa. 

Manere        te        volo  donee  venero. 

Apposuimus  etiam  exemplum  aliud  largius  ejusdem  ciphrae, 
scribendi  omnia  per  omnia. 

Epistola  interior ;  ad  quam  delegimus  epistolam  spartanam, 

missam  olim  in  scytale. 

Perditae  res.  Mindarus  cecidit.  Milites  esuriunt.  Neque  hinc 
nos  extricare,  neque  hie  diutius  manere  possumus. 

Epistola  exterior,  sumpta  ex  epistola  prima  Ciceronis ;  in  qua 
epistola  spartana  involvitur. 

Ego  omni  officio  ac  potius  pietate  erga  te  caeteris  satisfatio  omnibus  : 
Mihi  ipse  nunquam  satisfacio.  Tanta  est  enim  magnitude  tuorum  erga 
me  meritorum,  ut  quoniam  tu,  nisi  perfecta  re,  de  me  non  conquiesti  ; 
ego,  quia  non  idem  in  tua  causa  efficio,  vitam  mibi  esse  acerbam  putem. 
In  causa  heec  sunt :  Ammonius  regis  legatus  aperte  pecunia  nos  op- 
pugnat :  res  agitur  per  eosdem  creditores  per  quos  cum  tu  aderas  ageba- 
tur :  regis  causa  si  qui  sunt  qui  velint,  qui  pauci  sunt,  omnes  ad  Pom- 
peium  rem  deferri  volunt :  senatus  religionis  calumniam,  non  religione 
sed  malevolentia,.  et  illius  regiae  largitionis  invidia  comprobat,  Sfc. 

Doctrina  autem  de  Ciphris  aliam  secum  traxit  doctrinam 
erga  ipsam  relativam.  Ilia  est  de  Deciphratione,  sive  resera- 
tione  ciphrarum,  licet  quis  alphabetum  ciphrae  aut  pactum  de 
latebra  penitus  ignoret.  Res  sane  est  ilia  laboriosa  simul  et 
ingeniosa,  et  arcanis  principum,  veluti  et  ilia  prior,  dicata.  At- 
tamen  praecautione  solerti  fieri  possit  inutilis  ;  etsi  quomodo  res 
mine  se  habent  magni  prorsus  sit  usus.  Etenim  si  ciphrae  intro- 
ductae  essent  bonae  et  fideles,  plurimae  fuerint  quae  operam  deci- 
phratoris  prorsus  eluderent  et  excluderent ;  quae  tamen  sint 
satis  commodas  et  expeditae  ad  legendum  aut  scribendum.  Ve- 
rum  imperitia  et  inscitia  secretariorum  et  amanuensium  in  aulis 
principum  tanta  est,  ut  maxima  plerunque  negotia  ciphris  in- 
firmis  et  futilibus  committantur. 

Interea  fieri  potest,  ut  suspicetur  quispiam  nos  in  enume- 
ratione  et  quasi  censu  artium  id  agere,  ut  scientiarum  copies  (quas 
veluti  in  aciem  adducimus)  auctse  et  multiplicatae  magis  sint 
admirationi ;  cum  tamen  numerus  earum  forte  ostentari,  vires 

u  u  3 


662  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

tarn  brevi  tractatu  vix  explicari  possint.  Verum  nos  insti- 
tutum  nostrum  fideliter  urgemus,  atque  in  hoc  globo  scien- 
tiarum  conficiendo  etiam  insulas  minores  aut  remotiores  omitti 
nolumus.  Neque  vero  (ut  arbitramur)  perfimctorie,  licet  cur- 
sim,  eas  artes  attingimus ;  sed  potius  nucleos  et  medullas  ipsa- 
rum  ex  multa  materiae  massa  stilo  acuto  excerpimus.  Cujus 
rei  judicium  ipsis  illis  qui  in  hujusmodi  artibus  peritissimi  sunt 
permittimus.  Cum  enim  plerique  qui  multiscii  videri  volunt 
hoc  fere  habeant,  ut  vocabula  et  exteriora  artium  passim  ja- 
ctantes,  illarum  ignaris  admirationi,  magistris  ludibrio  sint ;  spe- 
ramus  nostra  contrarium  prorsus  eventum  habitura,  ut  peritis- 
simi cujusque  in  artibus  singulis  judicium  maxime  detineant, 
ae  teris  minoris  sint.  Quod  vero  ad  artes  illas  qua3  minorum 
quasi  gentium  videri  possunt,  si  quis  existimet  nos  nimium 
quid  ipsis  tribuere,  circumspiciat  ille,  et  videbit  homines  in  pro- 
vinciis  suis  magnos  sane  et  celebres,  cum  ad  metropolim  aut 
sedem  imperii  forte  migraverint,  turbae  fere  immisceri,  et  in- 
fcrioris  notae  esse  ! :  similiter  minim  non  est,  artes  istas  leviores 
juxta  artes  principales  et  supremas  collocatas  dignitate  minui ; 
cum  tainen  iis  qui  operam  illis  pracipue  impenderint,  res  vide- 
antur  utique  magnae  et  praeclarae.  Atque  de  Organo  Sermonis 
haec  dicta  sint. 


CAPUT  II. 

Doctrina  de  Methodo  Sermonis  constituitur  ut  pars  Traditivas 
Substantiva  et  Principalis.  Nomen  ei  inditur  Prudentia  Tra- 
ditivae.  Enumerantur  Methodi  genera  diversa;  et  subjun- 
guntur  eorum  commoda  et  incommoda. 

VENIAMUS  ad  Doctrinam  de  Methodo  Sermonis.  Ea  ut  pars 
dialecticae  tractari  consuevit.  Etiam  locum  in  Rhetorica  per 
nomen  Dispositionis  reperit.  Verum  collocatio  ejus  in  famu- 
litio  aliarum  artium  in  causa  fuit,  ut  plurima  qua?  ad  ipsam 
spectant  cognitu  utilia  prastermissa  sint.  Visum  igitur  est  nobis 
Doctrinam  Substantivam  et  Principalem  de  Methodo  consti- 
tuere,  quam  nomine  generali  Prudentiam  Traditivce  appellamus. 

1  Being  then,  as  King  James  used  to  say,  like  ships  at  sea,  and  when  at  home  like 
ships  in  a  creek ;  a  comparison  which  may  possibly  have  been  suggested  by  this  pas- 
sage, which  occurs  in  the  Advancement  as  well  as  here. 


LIBER  SEXTUS.  663 

Itaque  Method!  genera  (cum  varia  sint)  enumerabiinus  potius 
quam  partiemur.  Atque  de  unica  Methodo,  et  dichotomiis 
perpetuis,  nil  attinet  dicere.1  Fuit  enim  nubecula  quaedam 
doctrinse,  qua?  cito  transiit ;  res  certe  simul  et  levis  et  scientiis 
damnosissima.  Etenim  hujusmodi  homines,  cum  Method!  sua? 
legibus  res  torqueant  et  quaecunque  in  dichotomias  illas  non 
apte  cadunt  aut  omittant  aut  praeter  naturam  inflectant,  hoc 
efficiunt  ut  quasi  nuclei  et  grana  scientiarum  exiliant,  ipsi 
aridas  tantum  et  desertas  siliquas  stringant.2  Itaque  inania 
compendia  parit  hoc  genus  Method!,  solida  Scientiarum  de- 
struit. 

Constituatur  igitur  prima  differentia  Methodi,  ut  sit  aut 
Magistralis,  aut  Initiativa.  Neque  vero  verbum  Initiative  ita 
intelligimus,  quasi  haec  initia  scientiarum  tantum  traderet,  ilia 
doctrinam  integram ;  verum  contra  (vocabulum  a  Sacris  mu- 
tuantes)  earn  dicimus  Methodum  Initiativam,  qua?  ipsa  scientia- 
rum mysteria  recludat  et  denude t.  Magistralis  siquidem  docet ; 
Initiativa  intimat.  Magistralis  poscit  ut  fides  habeatur  iis  qua? 
dicuntur;  Initiativa  vero  potius  ut  examen  subeant.  Altera 
scientias  discentium  vulgo;  altera  tanquam  filiis  scientiarum 
tradit.  Denique  altera  pro  fine  habet  scientiarum  (quales  jam 
sunt)  usum ;  altera  earundem  continuationem  et  ulteriorem 
progressum.  Harum  posterior,  via  videtur  deserta  et  interclusa. 
Ita  enim  adhuc  scientia?  tradi  consueverunt,  quasi  ex  pacto  tarn 
docens  quam  discens  errores  asciscere  cupiant.  Etenim  qui 
docet,  eo  docet  modo  quo  maxime  dictis  suis  fides  astruatur, 
non  quo  ilia  commodissime  examini  subjiciantur  ;  et  qui  discit, 
sibi  extemplo  satisfieri,  non  legitimam  disquisitionem  praestolari 
expetit;  ut  magis  sit  ei  cordi  non  dubitare  quam  non  errare. 
Ita  ut  et  magister,  amore  gloria?,  infirmitatem  scientia?  suae  pro- 
dere  caveat ;  et  discipulus,  laboris  odio,  vires  proprias  experiri 
nolit.  Scientia  vero,  qua?  aliis  tanquam  tela  pertexenda  tradi- 

1  The  allusion  is  to  the  method  of  Peter  Ramus,  which  he  made  to  apply  to  every 
kind  of  science,  and  which  depends,  as  Bacon  says,  on  a  dichotomising  arrangement. 
See,  for  Ramus's  tabular  statements  of  the  contents  of  the  seven  liberal  arts,  the  Pro- 

fessio  Regia  P.  Kami.     (Basil,  1576  ;  but  there  is  probably  an  earlier  edition. ) 

2  Ampere's  Essay  on  the  Philosophy  of  Science,  though  the  work  of  a  very  able 
man,  is  certainly  open  to  this  reproach.     His  classification  attempts  to  introduce  uni- 
formity where  uniformity  is  impossible.   The  objections  to  a  dichotomising  method  are 
pointed  out  by  Aristotle,  who  shows  that  the  last  of  the  classes  which  we  obtain  by  it 
can  have  only  a  negative  character.     Professor  Owen,  in  his  Lectures  on  the  Tnvcrte- 
brata,  I'emarks  that  no  class  thus  constituted  has  been  found  satisfactory.     Such  a  one 
for  instance  is  that  denoted  by  Dr.  Prichard's  word  Allophyl  for  tribes  not  of  Indo 
Germanic  origin.     See  Trendeleuburg,  Elementa  Loyices,  p.  1 29. 

u  u  4 


664  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

tur,  eadem  Methodo  (si  fieri  possit)  animo  alterius  est  insinu- 
anda,  qua  primitus  inventa  est.  Atque  hoc  ipsum  fieri  sane 
potest  in  scientia  per  Inductionem  acquisita  ;  sed  in  anticipata 
ista  et  praematura  scientia  (qua  utimur),  non  facile  dicat  quis 
quo  itinere  ad  earn  quam  nactus  est  scientiam  pervenerit.  At- 
tamen  sane  secundum  majus  et  minus  possit  quis  scientiam  pro- 
priam  revisere,  et  vestigia  suas  cognitionis  simul  et  consensus 
remetiri ;  atque  hoc  pacto  scientiam  sic  transplantare  in  animum 
alienum  sicut  crevit  in  suo.  Artibus  enim  idem  usuvenit  quod 
plantis.  Si  planta  aliqua  uti  in  animo  habeas,  de  radice  quid 
fiat  nil  refert ;  si  vero  transferre  cupias  in  aliud  solum,  tutius 
est  radicibus  uti  quam  surculis.  Sic  traditio  (quae  nunc  in  usu 
est)  exhibet  plane  tanquam  truncos  (pulchros  illos  quidem) 
scientiarum,  sed  tamen  absque  radicibus;  fabro  lignario  certe 
commodos  at  plantatori  inutiles.  Quod  si  disciplinae  ut  crescant 
tibi  cordi  sit,  de  truncis  minus  sis  sollicitus ;  ad  id  curam  adhibe, 
ut  radices  illassce,  etiam  cum  aliquantulo  terras  adhserentis,  ex- 
trahantur.  Cujus  quidem  generis  traditionis  Methodus  ma- 
thematicprum,  in  eo  subjecto,  similitudinem  quandam  habet ; 
generatim  autem  non  video  quod  aut  in  usu  sit,  aut  quod  quis 
inquisition!  ejus  dederit  operam.  Proinde  earn  inter  Desiderata 
numerabimus,  eamque  Traditionem  Lampadis,  sive  Methodum 
ad  Filios,  appellabimus.1 

Sequitur  aliud  Methodi  discrimen,  priori  intentione  affine, 
reipsa  fere  contrarium.  Hoc  enim  habet  utraque  Methodus 
commune,  ut  vulgus  auditorum  a  selectis  separet;  illud  opposi- 
tum,  quod  prior  introducit  modum  tradendi  solito  apertiorem ; 
altera,  de  qua  jam  dicemus,  occultiorem.  Sit  igitur  discrimen 
tale,  ut  altera  Methodus  sit  Exoterica,  altera  Acroamatica. 
Etenim  quam  antiqui  adhibuerunt  praecipue  in  edendis  libris 
differentiam,  earn  nos  transferemus  ad  ipsum  modum  tradendi. 
Quinetiam  Acroamatica  ipsa  apud  veteres  in  usu  fuit,  atque 
prudenter  et  cum  judicio  adhibita.  At  Acroamaticum  sive 

1  This  illustrates  the  circumstance  that  several  of  Bacon's  minor  works  are  ad- 
dressed  as  to  a  son  or  sons  ;  by  whom  we  are  to  understand  those  who  are  qualified 
to  be  disciples.  In  the  Redargutio  Philosophiarum,  the  speaker  addresses  his  audience 
as  "  filii ; "  and  we  find  a  corresponding  phrase  in  the  New  Atlantis. 

[I  understand  by  jftlios  in  this  passage  not  so  much  those  who  are  qualified  to  be 
disciples,  as  those  who  will  carry  on  the  work.  The  traditio  lampadis  refers  to  the 
Greek  torch-races,  in  which  there  were  relays  of  runners,  and  each  as  he  was  spent 
handed  the  torch  to  a  fresh  man.  The  methodus  adfilios  is  the  method  which,  having 
in  view  the  continual  progression  of  knowledge,  hands  over  its  unfinished  work  to 
another  generation,  to  be  taken  up  and  carried  forward.  See  preface  to  the  Novum 
Oryanum,  note  B  at  the  end.  —  J.S.] 


LIBER  SEXTUS.  665 

^Enigmaticum  istud  dicendi  genus  posterioribus  iemporibus 
dehonestatum  est  a  plurimis,  qui  eo  tanquam  lumiue  ambiguo 
et  fallaci  abusi  sunt  ad  merces  suas  adulterinas  extrudendas. 
Intentio  autem  ejus  ea  esse  videtur,  ut  traditionis  involucris 
vulgus  (profanum  scilicet)  a  secretis  scientiarum  summoveatur ; 
atque  illi  tantum  admittantur,  qui  ant  per  manus  magistrorum 
parabolarum  interpretationem  nacti  sunt,  aut  proprio  ingenii 
acumine  et  subtilitate  intra  velum  penetrare  possint. 

Sequitur  aliud  Methodi  discrimen,  magni  prorsus  ad  scientias 
momenti ;  cum  scilicet  scientise  traduntur  aut  per  Aphorismos, 
aut  Methodice.  Notatu  enim  inprimis  dignum  est,  in  consue- 
tudinem  plerunque  venisse  ut  homines  ex  pauculis  axiomatibus 
et  observationibus,  in  quovismodo  subjecto,  artem  constituant 
quasi  completam  et  solennem;  earn  ingenii  quibusdam  com- 
mentationibus  suffarcinando,  exemplis  illustrando,  et  Methodo 
revinciendo.  At  ilia  altera  Traditio  per  Aphorismos  plurima 
secum  fert  commoda,  ad  quse  Traditio  Methodica  non  attingit. 
Primum  enim  de  scriptore  specimen  dat,  utrum  ille  leviter  et 
perfunctorie  scientiam  hauserit,  an  penitus  imbiberit.  Apho- 
rismi  enim,  nisi  prorsus  forent  ridiculi,  necesse  est  ut  ex  medul- 
lis  et  interioribus  scientiarum  conficiantur.  Abscinditur  enim 
illustratio  et  excursio ;  abscinditur  varietas  exemplorum ;  ab- 
scinditur  deductio  et  connexio ;  abscinditur  descriptio  practice ; 
ut  ad  materiem  Aphorismorum  nihil  relinquatur,  praeter  copiam 
observationum  bene  amplam.  Igitur  ad  Aphorismos  non  suffi- 
ciet  quispiam,  imo  de  eis  nee  cogitabit  sane,  qui  se  neutiquam 
copiose  et  solide  instructum  ad  scribendum  perspexerit.  At  in 
Methodis, 

Tantum  series  juncturaque  pollet, 

Tantum  de  medio  sumptis  accedit  honoris  ;* 

ut  speciem  artis  nescio  cujus  praeclarae  ssepenumero  reportent, 
ea  quse,  si  solvantur,  segregentur,  et  denudentur,  ad  nihilum 
fere  recasura  forent.  Secundo,  Traditio  Methodica  ad  fidem 
et  consensum  valet;  ad  indicationes  de  praxi  minus  innuit; 
siquidem  demonstrationem  quandam  in  orbe  prae  se  fert,  parti- 
bus  se  invicem  illuminantibus,  ideoque  intellectui  satisfacit 
magis;  quia  vero  actiones  in  vita  communi  sparguntur,  non 
ordine  componuntur,  ideo  magis  iisdem  conducunt  etiam  sparsa 
documenta.  Postremo  Aphorism!,  cum  scientiarum  portiones 
quasdam  et  quasi  frusta  tantum  exhibeant,  invitant  ut  alii 

1  Hor.  Ep.  ad  Tisones,  242. 


666  DE   AUGMENT1S  SCIENTIARUM 

etiam  aliquid  adjiciant  et  erogent  ;  Traditio  vero  Methodica, 
dum  scientiam  integram  ostentat,  secures  illico  homines  reddit, 
quasi  jam  summa  adeptos. 

Sequitur  aliud  Methodi  discrimen,  magni  et  illud  quoquc 
momenti  ;  cum  scilicet  scientise  traduntur  aut  per  Assertion  cs 
adjectis  Probationibus,  aut  per  Quaestiones  una  cum  Determi- 
nationibus.1  Hanc  autem  posteriorem  Methodum  si  immode- 
ratius  quis  persequatur,  scientiarum  profectui  non  minus  ilia 
officit,  quam  fortunis  et  progressibus  exercitus  cujuspiam  impe- 
dimento  et  damno  foret,  si  in  minutis  quibusque  castellis  aut 
oppidis  expugnandis  subinde  hasreat.  Etenim  si  quis  in  acie 
sit  superior,  et  sumrnae  belli  sedulo  incumbat,  minora  ilia  loca 
ultro  se  submittent.  Illud  tamen  inficias  non  ierim,  urbem 
aliquam  magnam  et  munitam  a  tergo  relinquere  haudquaquam 
semper  tutum  esse.  Eodem  modo,  confutationibus  in  scientia- 
rum Traditione  temperandum,  iisque  parce  utendum;  et  ad 
hoc  tantum,  ut  majores  praeoccupationes  animorum  et  praeju- 
dicia  frangantur  ;  minime  autem  ut  leviores  dubitationes  exci- 
tentur  et  provocentur. 

Sequitur  aliud  Methodi  discrimen,  ut  scilicet  Methodus  sit 
subjected  matericB  qua  tractatur  accommoda.  Alio  enim  modo 
traduntur  Mathematica  (quae  sunt  inter  scientias  maxime  abs- 
tracta  et  simplicia)  ;  alio  Politica  (quae  maxime  sunt  immersa 
et  composita).  Neque  (ut  jam  diximus)  Methodus  uniformis 
in  materia  multiformi  commode  se  habere  potest.  Equidem 
quemadmodum  Topicas  Particulares  ad  inveniendum  probavi- 
mus,  ita  et  Methodos  Particulares  ad  tradendum  similiter 
aliquatenus  adhiberi  volumus. 

Sequitur  aliud  Methodi  discrimen,  in  tradendis  scientiis  cum 
judicio  adhibendum.  Illud  autem  regitur  per  informationes  et 
anticipationes  de  scientia  (quae  tradenda  est)  in  animis  discen- 
tium  prius  infusas  et  impressas.  Aliter  enim  tradi  debet 
scientia  quae  ad  animos  hominum  nova  et  peregrina  prorsus 
accedit;  aliter  ea  quae  opinionibus  jampridem  imbibitis  et 
receptis  est  affinis  et  familiaris.  Ideoque  Aristoteles,  Demo- 
critum  sugillare  cupiens,  revera  eum  laudat  ;  Si  (inquit)  serio 
disputare  velimus,  non  sectari  similitudines,  etc.  2  ;  id  vitio  ver- 

1  The  last  is  the  Scholastic  method.     Vide  supra,  note  1.  p.  454. 


rcut  &tioi6TH(riv.  —  Nicom.  Ethic,  vi.  3.     It  is  difficult  to  know  why  Bacon  supposed 
Aristotle  to  allude  to  Dcmocritus,  as  there  is  no  reason  to  doubt  the  correctness  of  the 


LIBER   SEXTOS.  667 

tens  Democrito,  quod  in  comparationibus  esset  nimius.  At  illi 
quorum  documenta  in  opinionibus  popularibus  jam  sedes  suas 
collocarunt,  non  aliud  habent  quod  agant,  nisi  ut  disputent  et 
probent.  Illis  contra  quorum  dogmata  opiniones  populares 
transcendunt,  gemino  labore  opus  est ;  primo  ut  intelligantur 
quae  afferunt,  deinde  ut  probentur :  ita  ut  necessum  habeant  con- 
fugere  ad  auxilia  similitudinum  et  translationum,  quo  se  captui 
hominum  insinuent.  Videmus  igitur  sub  infantia  doctrinarum 
saaculis  rudioribus,  cum  syllepses  illae,  quae  jam  factae  sunt 
vulgares  et  tritae,  novae  fuerant  et  inauditae,  omnia  parabolis  et 
similitudinibus  plena  fuisse.1  Alias  evenisset,  ut  quae  propone- 
bantur,  aut  absque  nota  seu  attentione  debita  transmissa  aut 
pro  paradoxis  rejecta  fuissent.  Etenim  regula  quaedam  est 
Traditivae,  quod  scientia  omnis  quce  anticipationibus  sive  prcesup- 
positionibus  non  est  consona,  a  similitudinibus  et  comparationibus 
suppetias  petere  debeat.z 

Atque  de  Methodorum  diversis  generibus  haec  dicta  sint ;  iis 
videlicet  quae  antehac  ab  aliis  notata  non  fuerunt.  Nam  quan- 
tum ad  caeteras  illas  Methodos,  Analyticam,  Systaticam,  Diasre- 
ticam,  etiam  Crypticam,  Homericam3,  et  similes,  recte  sunt  eae 
inventse  et  distributee;  neque  causa  videtur,  cur  illis  immo- 
remur. 

At  Methodi  Genera  hujusmodi  sunt,  Partes  autem  duae; 
altera  de  Dispositione  totius  Operis  vel  Argument!  libri  alicujus ; 
altera  de  Limitatione  Propositionum.  Etenim  ad  Architectu- 


received  opinion  that  the  allusion  is  to  Plato's  illustration  of  the  nature  of  knowledge 
which  will  be  found  at  p.  197  of  the  Theatetus.  On  different  occasions  Aristotle 
blames  those  who  in  philosophical  questions  employ  similitudes  or  comparisons ;  but 
it  does  not  appear  that  in  any  such  passage  he  refers  to  Democritus. 

Mr.  Munro,  to  whom  I  am  indebted  for  the  substance  of  this  note,  has  pointed  out 
to  me  the  passage  in  Sextus  Empiricus,  Adversus  Logicos,  in  which  the  opinion  held 
by  Democritus  and  others  of  the  Physicists  that  "  like  is  known  of  like  "  is  men- 
tioned. If  any  commentator  has  asserted  that  such  a  view  of  the  nature  of  know- 
ledge is  condemned  by  Aristotle  as  would  make  it  dependent  upon  this  notion  of 
5fjLoi6ri)s,  and  that  this  notion  was  held  by  Democritus,  we  should  get  a  probable  ex- 
planation of  the  error  into  which  Bacon  seems  to  have  fallen ;  but  the  simplest  expla- 
nation is  that  he  put  the  name  of  Democritus  for  that  of  Plato  by  mere  inadvertence. 
It  may  be  remarked  that  Democritus  might  be  charged  not  only  with  propounding 
a  materialistic  view  of  the  nature  of  knowledge,  but  also  with  employing  illustrations 
in  support  of  it  derived  from  material  objects. 

1  "  Mens  hebes  ad  verum  per  materialia  surgit, 
Et  demersa  prius,  hac  visa  luce  resurgit." 

SUGER,  Abbot  of  St.  Denis,  in  Didron, 
Histoire  de  DiSU,  p.  9. 

2  Compare  Plato,  Politic.  277.  :    xoX«rt«>,  ^  vapaSelyncun  xP^e"ov,  IKWUS 
KvwBdl  ri  -riuv  (n.ti^6va>v. 

3  See,  for  most  of  these  terms,  the  Rhetoric  of  Ramus. 


668  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

ram  spectat  non  solum  fabrica  totius  sedificii,  sed  etiam  effor- 
matio  et  figura  columnarum,  trabium,  et  slmilium.  Methodus 
vero  veluti  scientiarum  Architectura  est.  Atque  hac  in  parte 
melius  meruit  Ramus,  in  optimis  illis  regulis  (KadoXov  irpfarov, 
Kara  iravros,  tcad'  avro,  &c.)  renovandis1,  quam  in  unica  sua  Me- 
thodo  et  Dichotomiis  obtrudendis.  Veruntamen  nescio  quo  fato 
fit,  ut  in  humanis  (sicut  saepius  fingunt  poetae)  rebus  pretiosissimis 
semper  adhibeantur  perniciosissimi  quique  custodes.  Certe  cona- 
tus  Kami  circa  illam  propositionum  limam,  conjecit  eum  in 
epitomas  illas  et  scientiarum  vada.  Auspicate  enim  et  foelicis 
cujusdam  genii  ductu  processerit  oportet,  qui  axiomata  scientia- 
rum convertibilia  facere  attentaverit,  et  non  simul  ea  reddiderit 
circularia,  aut  in  semet  recurrentia.  Conatum  nihilo  secius 
Kami  in  hac  parte  utilem  fuisse  non  inficiamur. 

Supersunt  duae  adhuc  Propositionum  Limitationes,  praeter 
earn  ut  fiant  Convertibiles ;  altera  de  Extensione,  altera  de 
Productione  ipsarum.  Sane  habent  Scientias,  si  quis  recte 
advertat,  praeter  profunditatem,  alias  duas  dimensiones ;  latitu- 
dinem  scilicet,  ac  longitudinein  suam.  Ac  profunditas  quidem 
ad  ipsarum  veritatem  et  realitatem  refertur ;  ha3  enim  sunt  quas 
soliditatem  conferunt.  Quantum  ad  reliquas  duas,  latitude 
accipi  et  computari  potest  de  scientia  in  scientiam ;  longitude 
vero  sumitur  a  summa  propositione  ad  imam  in  eadem  scientia. 
Altera  fines  et  veros  scientiarum  terminos  complectitur,  ut 
propositions  proprie  non  promiscue  tractentur,  et  evitetur 
repetitio,  excursio,  denique  confusio  omnis;  altera  normam 
praescribit,  quousque  et  ad  quern  particularitatis  gradum  propo- 
sitiones  scientiarum  sint  deducendae.  Sane  dubium  non  est, 
quin  aliquid  exercitationi  et  practices  sit  relinquendum ;  oportet 
siquidem  Antonini  Pii  vitium  evitari,  ne  simus  Cymini  Sectores 
in  scientiis,  neve  divisiones  ad  infima  quaeque  muliplicemus.2 
Itaque  qualiter  in  hac  parte  nobis  ipsi  temperemus,  inquisitione 
plane  dignum  est.  Videmus  enim  nimium  generalia  (nisi  de- 
ducantur)  parum  infonnare,  quin  potius  hominum  practicorum 
ludibrio  scientias  exponere;  cum  nihilo  magis  ad  practicam 
faciant  quam  chorographia  Ortelii  universalis  ad  viam  mon- 
strandam  quae  Londino  ducit  Eboracum.  Certe  regulaa  optmias 

1  These  rules  are  in  reality  Ramus's  own,  though  he  professed  to  find  them  in 
Aristotle.     They  were  however  suggested  to  him  by  the  fourth  chapter  of  the  first 
book  of  the  Posterior  Analytics.     See  the  preface  to  Vakrius  Terminus. 

2  Vide  supra,  note  3.  p.  472. 


LIBER  SEXTUS.  669 

speculis  ex  metallo  non  inscite  assimilantur l,  in  quibus  cernun- 
tur  utique  imagines,  sed  non  antequam  expolita  fuerint;  sic 
juvant  demum  regulge  et  prascepta,  postquam  exercitationis 
limam  subierint.  Quod  si  tamen  usque  a  principio  regulas  illae 
fieri  possint  nitidae  et  quasi  crystallinse,  id  optimum  factu  foret, 
quandoquidem  exercitatione  assidua  minus  indigebunt.  Atque 
de  Scientia  Methodi  (quam  Prudentiam  Traditivce  nominavi- 
mus)  haec  dicta  sint. 

Neque  tamen  illud  praetermittendum,  quod  nonnulli  viri 
magis  tumidi  quam  docti  insudarunt  circa  Methodum  quandam, 
legitimae  Methodi  nomine  baud  dignam ;  cum  potius  sit  Me- 
thodus  imposturse ;  quae  tamen  quibusdam  ardelionibus  acceptis- 
sima  proculdubio  fuerit.  Haec  Metbodus  ita  scientiaa  alicujus 
guttulas  aspergit,  ut  quis  sciolus  specie  nonnulla  eruditionis 
ad  ostentationem  possit  abuti.  Talis  fuit  Ars  Lullii ;  talis 
Typocosmia  a  nonnullis  exarata ;  quas  nihil  aliud  fuerunt  quam 
vocabulorum  artis  cujusque  massa  et  acervus ;  ad  hoc,  ut  qui 
voces  artis  habeant  in  promptu,  etiam  artes  ipsas  perdidicisse 
existimentur.  Hujus  generis  collectanea  officinam  referunt 
veteramentariam,  ubi  praesegmina  multa  reperiuntur,  sed  nihil 
quod  alicujus  sit  pretii.2 

1  Assimulantur  in  the  original.  — J.  S. 

2  The  fundamental  idea  of  Lully's  art,  and  of  all  similar  methods,  may  be  thus 
stated :  —  The  propositions  which  in  the  aggregate  make  up  the  sum  of  human  know- 
ledge consist  of  combinations  of  a  certain  number  of  conceptions.     If  then  we  had  a 
complete  list  of  these  conceptions  so  arranged  as  that  all  their  admissible  combinations 
could  be  obtained  by  a  mechanical  process,  such  a  list  would  be  virtually  equivalent 
to  a  complete  encyclopaedia.    Even  an  incomplete  list  would  give  a  certain  portion, 
greater  or  less  according  to  circumstances,  of  all  the  knowledge  which  relates  to  the 
conceptions  which  enter  into  it.  It  is  obvious  that  such  a  method  can  give  no  criterion 
of  the  truth  of  the  propositions  which  it  evolves ;   but  it  may  be  so  managed  as  that 
every  proposition  shall  be  intelligible,     To  take  a  very  simple  instance :  I  confine  my- 
self to  a  table  consisting  of  three  columns,  the  first  column  to  consist  of  names  of 
quadrupeds,  as  horse,  stag,  mouse,  &c. ;  the  second  of  adjectives,  such  as  large,  small, 
rare,  &c. ;  the  third  of  names  of  classes  of  animals,  as  ruminant,  rodent,  and  the  like. 
With  a  few  more  such  columns  Lully  would  have  said  that  the  natural  history  of 
quadrupeds  could  be  completely  made  out.     Take  any  word  from  the  first  column, 
any  word  from  the  second,  any  word  from  the  third,  and  connect  them  by  the  logical 
copula ;  and  if  you  are  fortunate,  you  obtain  a  result  as  reasonable  as  this  —"a  mouse 
is  a  small  rodent."    But  of  course  it  might  have  appeared  that  a  horse  was  a  ru- 
minant 

Notwithstanding  this  obvious  and  incurable  defect,  different  arrangements  and  modi- 
fications of  the  art  were  proposed  by  many  writers,  some  of  whom  probably  believed 
that  it  contained  a  key  to  all  knowledge,  while  others  believed  that  it  would  be  at 
least  useful  as  a  means  of  arranging  and  suggesting  to  the  mind  all  that  could  be  said 
truly  or  falsely  on  a  given  subject.  It  appears  to  have  suggested  to  Leibnitz  one  of 
his  early  tracts,  that  on  the  art  of  combination,  and  thus  to  have  led  him  to  his  notion 
of  reducing  reasoning  to  a  calculus.  Analogous  to  Lully's  art  is  a  puerility  which  has 
recently  been  revived,  namely,  mechanical  verse-making.  It  seems  also  to  have  sug- 
gested to  Trithemius  his  method  of  secret  writing,  the  fundamental  idea  of  which  may 
be  explained  by  saying  that  if  there  were  six  and  twenty  animals  in  the  first  column 
of  my  table,  the  same  number  of  adjectives  in  the  second,  and  of  classes  in  the  third, 


670  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 


CAPUT  III. 

De  Fundamentis,  et  Officio  Rhetoric®.  Appendices  tres  Rhe- 
toricce,  qua  ad  Promptuariam  tantummodo  pertinent ;  Colores 
Boni  et  Mali,  tarn  Simplicis  quam  Comparati;  Antitheta 
Rerum ;  Formulae  minores  Orationis. 

VENIMUS  jam  ad  Doctrinam  de  Illustratione  Sermonis.  Ea 
est,  quae  Rhetorica  dicitur,  sive  Oratoria :  scientia  certe  et  in 
se  egregia,  et  egregie  a  scriptoribus  exculta.  Eloquentia  au- 
tem,  si  quis  vere  rem  asstimet,  sapientia  proculdubio  est  inferior. 
Videmus  enim  quanto  intervallo  haec  illam  post  se  relinquat, 
in  verbis  quibus  allocutus  est  Mosem  Deus,  cum  ille  munus 
sibi  delatum  propter  defectum  elocutionis  recusasset;  Habes 
Aaronem,  ille  erit  tibi  vice  oratoris,  tu  vero  ei  vice  Dei.1  At 
fructu  et  popular!  existimatione,  sapientia  eloquentias  cedit. 
Ita  enim  Salomon,  Sapiens  corde  appellabitur  prudens,  sed  dulcis 

each  column  might  represent  a  complete  alphabet,  and  the  proposition  "  a  mouse  is 
a  small  rodent "  would  stand  for  a  word  of  three  letters.  With  more  columns 
longer  words  .might  be  spelt,  &c.,  &c.  It  is  obvious  that  in  this  case  the  truth  or 
falsehood  of  the  propositions  used  would  be  of  little  or  no  moment 

Lully's  art  was,  it  is  said,  revealed  to  him  by  an  angel,  after  he  had  taken  the  reso- 
lution of  giving  up  the  world  and  of  devoting  himself  to  studies  for  which  his  previous 
way  of  life  had  unfitted  him.  Cornelius  Agrippa,  who  had  himself  written  an  exposition 
of  it,  thus  condemns  it  in  the  De  Vanit.  et  Incert.  Sclent,  c.  9. :  "  Hoc  autem  admonere 
vos  oportet,  bane  artem  ad  pompam  ingenii  et  doctrinae  ostentationem  potius  quam 
ad  comparandam  eruditionem  valere,  ac  longe  plus  habere  audacia  quam  efficaciae." 
Though  much  cannot  be  said  in  favour  of  his  method,  yet  Lully  himself  is  one  of  the 
most  remarkable  persons  of  the  middle  ages.  The  story  of  his  renouncing  the  world 
in  consequence  of  the  intense  revulsion  of  feeling  produced  by  the  sudden  extinction 
of  a  passionate  love  is  well  known  ;  whether  authentic  or  not,  it  is  a  striking  illustration 
of  the  solemn  words  of  Peter  Damiani :  "  Quid  ergo  sit  caro  doceat  ipsa  caro." 
Lully  says  of  himself:  "  I  was  married,  I  had  begotten  children,  I  was  tolerably  rich,  I 
was  wanton  and  worldly.  All  this  with  a  willing  mind  did  I  forsake,  that  I  might 
further  God's  glory  and  the  public  good,  and  exalt  the  holy  faith ;  I  learnt  Arabic ; 
many  times  went  I  forth  to  preach  to  the  Saracens  ;  for  the  faith's  sake  I  was  made 
prisoner  and  kept  in  bonds  and  beaten ;  forty  and  five  years  have  I  laboured  to  stir 
up  the  rulers  of  the  Church  and  Christian  princes  to  take  heed  to  the  public  good ; 
now  am  I  old,  now  am  I  poor,  yet  in  the  same  mind  still,  by  God's  help,  will  so  con- 
tinue to  my  life's  end."  Accordingly  he  went  again  to  Africa,  and,  preaching  the 
Gospel,  was  on  the  feast  of  St.  Peter  and  St.  Paul  stoned  and  left  half-dead.  Some 
Genoese  merchants  put  him  on  board  their  ship  and  there  he  died,  and  was  buried  in 
his  native  island  of  Majorca  in  1315.  See  Antonio,  Bibl.  Hisp.  Vet.  vol.  ii.  p.  123. 
See,  with  respect  to  Lully  in  general,  and  particularly  as  to  the  charge  of  heterodoxy 
made  against  him,  Perroquet,  Apologie  de  la  Vie  et  des  Ecritz  du  Hen  heureux  Raymond 
LuUy. 

The  foolish  story,  still  occasionally  repeated,  of  Raymond  Lully  having  made  gold  for 
Edward  the  Third,  is  sufficiently  refuted  by  the  date  of  his  death,  which  occurred,  ac- 
cording to  authority  which  there  is  no  reason  to  doubt,  while  Edward  the  Third  was  a 
child,  and  nearly  thirty  years  before  the  coinage  of  the  nobles  said  to  have  been 
made  of  Lully's  gold.  Camden  is,  I  am  afraid,  responsible  for  the  currency  of  the 
story,  which  in  Selden's  Table  Talk  seems  to  be  transferred  from  Lully  to  Ripley. 

1  Exod.  iv.  16. 


LIBER   SEXTUS.  671 

eloquio  majora  reperiet1  ;  baud  obscure  innuens  sapientiam  fa- 
mam  quandam  et  admirationem  cuipiam  conciliare,  at  in  rebus 
gerendis  et  vita  communi  eloquentiam  praecipue  esse  efficacem. 
Ad  artis  vero  hujus  culturam  quod  attinet;  Aristotelis  erga 
rhetores  sui  temporis  aemulatio,  atque  Ciceronis  studium  acre 
et  vehemens  illi  nobilitandae  totis  viribus  incumbens.  cum  longo 

*  D 

usu  conjuncture,  in  causa  fuerunt  ut  in  libris  suis  de  hac  arte 
conscriptis  seipsos  vicerint.  Dein  Exempla  ilia  luculentissima 
hujusce  artis,  quae  in  Orationibus  Demostbenis  et  Ciceronis 
habentur,  praeceptorum  acumini  et  diligentiae  addita,  profectus 
ipsius  geminarunt.  Quare,  qua3  in  hac  arte  desiderari  inve- 
nimus  versabuntur  potius  in  Collectionibus  quibusdam,  qua? 
tanquam  pedissequas  huic  arti  praesto  sint,  quam  in  disciplina 
et  usu  artis  ipsius.  Nam  etiam  turn  cum  Promptuariae  cu- 
jusdam  inter  Logica  mentionem  faceremus,  uberiora  ejus  rei 
exempla  in  Rhetoricis  polliciti  sumus. 

Veruntamen  ut,  more  nostro,  circa  radices  hujus  artis  glebam 
paululum  aperiamus  et  subigamus ;  Rhetorica  certe  Phantasiae, 
quemadmodum  Dialectica  Intellectui,  subservit.  Estque,  si 
quis  altius  rem  penetret,  officium  et  munus  Rhetorieae  non  aliud 
quam  ut  Rationis  dictamina.  Phantasies  applicet  et  commendet, 
ad  excitandum  appetitum  et  voluntatem.  Regimen  enim  ra- 
tionis  impeti  et  perturbari  videmus  tribus  modis :  vel  per  Illa- 
queationem  Sophismatum,  quod  ad  Dialecticam  pertinet;  vel 
per  Praestigias  Verborum,  quod  ad  Rhetoricam;  vel  per  Af- 
fectuum  Violentiam,  quod  ad  Ethicam.  Quemadmodum  enim 
in  negotiis  quae  cum  aliis  contrahimus  vinci  quis  et  perduci 
solet  vel  Astu,  vel  Importunitate,  vel  Vehementia;  ita  etiam 
in  ilia  negotiatione  interna  quam  nobiscum  exercemus,  aut  Ar- 
gumentorum  Fallaciis  subruimur,  aut  Impressionum  et  Obser- 
vationum  Assiduitate  sollicitamur  et  inquietamur,  aut  AiFectuum 
Impetu  concutimur  et  rapimur.  Neque  vero  tarn  infceliciter 
agitur  cum  natura  humana,  ut  illae  artes  et  facultates  ad  ra- 
tionem  deturbandam  valeant,  neutiquam  vero  ad  eandem  robo- 
randam  et  stabiliendam ;  verum  ad  hanc  rem  longe  magis. 
Finis  enim  Dialectics  est  docere  formam  argumentorum,  ad 
praesidia  intellectus,  non  ad  insidias.  Finis  itidem  Ethicas 
affectus  ita  componere,  ut  rationi  militent,  non  autem  earn  in- 
vadant.  Finis  denique  Rhetoricae  phantasiam  implere  obver- 
sationibus  et  simulachris,  quae  rationi  suppetias  ferant,  non 

1  Trov.  xvi.  21. 


672  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

autem  earn  opprimant.  Abusus  enim  artis  ex  obliquo  tantum 
interveniunt,  ad  cavendum,  non  ad  utendum. 

Quapropter  in  Platone  summa  fuit  iniquitas  (licet  ex  non 
immerito  erga  Rhetores  sui  temporis  odio  orta),  cum  Rheto- 
ricam  inter  artes  voluptarias  collocavit ;  earn  similem  esse 
dicens  Coquinariae,  quae  non  minus  cibos  salubres  corrumperet, 
quam  insalubres  gratiores  redderet,  condimentorum  varietate 
et  deliciis  abutens.1  Absit  autem,  ut  oratio  noil  frequentius 
versetur  in  rebus  honestis  ornandis,  quam  in  turpibus  obli- 
nendis.  Hoc  enim  ubique  praesto  est :  siquidem  nemo  est  quin 
honestius  loquatur,  quam  aut  sentiat  aut  faciat.  Sane  a  Thu- 
cydide  optime  notatum  est,  tale  quidpiam  solitum  fuisse  objici 
Cleoni ;  quod  cum  semper  deteriorem  partem  tueretur,  in  hoc 
multus  esset,  ut  eloquentiam  et  sermonis  gratiam  carperet: 
probe  quippe  cum  sciret,  de  rebus  sordidis  et  indignis  non  posse 
quempiam  pulchre  loqui ;  at  de  rebus  honestis  facillime.2  Ele- 
ganter  enim  Plato  (licet  jam  in  trivio  decantetur)  Virtus  si 
conspici  daretur,  ingentes  sui  amores -concitaret3 ;  at  Rhetorica 
virtutem  et  bonum  depingit  plane,  et  reddit  quasi  conspicuum. 
Cum  enim  in  corporea  effigie  ilia  Sensui  monstrari  nequeant, 
superest  ut  per  ornatum  verborum  Phantasies,  repraesentatione 
quantum  fieri  potest  viva,  coram  sistantur.  Siquidem  mos 
Stoicorum  merito  derisus  est  a  Cicerone,  qui  concisis  et  argutis 
sententiis  et  conclusionibus  virtutem  animis  hominum  imponere 
satagebant,  quae  res  parvum  habet  cum  phantasia  et  voluntate 
consensum.4 

Porro,  si  affectus  ipsi  in  ordinem  compulsi  et  rationi  prorsus 
morigeri  essent,  verum  est  nullum  magnopere  futurum  per- 
suasionum  et  insinuationum,  quse  aditum  ad  mentem  praabere 
possint,  usum;  sed  satis  fore  si  res  ipsae  nude  et  simpliciter 
proponantur  et  probentur.  Verum  affectus,  contra,  tantas  se- 
cessiones  faciunt,  quinetiam  tantas  turbas  et  seditiones  movent, 
(secundum  illud, 

Video  meliora  proboque, 

Deteriora  sequor).  * 

1  See  the  Gorgias,  p.  462.  et  seq. 

2  See  Diodotus's  answer  to  Cleon,  iii.  42.  :   e5  fjiv  flirfiv  olit  tu>  rjyttTai  irepl  TOV  ^ 
KoAoG  Svvaa-Qai,  K.T.\. — J.  S. 

3  See  the  Phaedrus,  p.  250. ;  and  compare  what  Socrates  relates  in  the  Symposium 
of  what  he  had  heard  from  Diotime. 

4  Cicero  De  Fin.  iv.  cc.  18  and  19.     The  same  remark  occurs  also  in  other  parts  of 
Cicero's  works. 

5  Ovid,  Metamorph.  vii.  20.     Bacon  often  quotes  Ovid,  but  never  I  think  by  name. 


LIBER  SEXTUS.  673 

ut  ratio  prorsus  in  servitutem  et  captivitatem  abrepta  foret, 
nisi  eloquentiae  suada  efficeret  quo  minus  phantasia  a  parti- 
bus  affectuum  staret,  sed  potius  opera  ejus  fcedus  ineatur  inter 
rationem  et  phantasiam  contra  affectus.  Notandum  est  enim, 
affectus  ipsos  ad  bonum  apparens  semper  ferri,  atque  hac  ex 
parte  aliquid  habere  cum  ratione  commune;  verum  illud  in- 
terest, quod  Affectus  intuentur  prcecipue  bonum  in  prcesentia ; 
Ratio  prospiciens  in  longum,  etiam  futurum  et  in  summa.  Ideoque 
cum  qua  in  praesentia  obversentur  impleant  phantasiam  for- 
tius,  succumbit  plerunque  ratio  et  subjugatur.  Sed  postquam 
eloquentia  et  suasionum  vi  effectum  sit  ut  futura  et  remota  con- 
stituantur  et  conspiciantur  tanquam  prassentia,  turn  demum, 
abeunte  in  partes  rationis  phantasia,  ratio  fit  superior. 

Concludamus  igitur  non  deberi  magis  vitio  verti  Rhetorics, 
quod  deteriorem  partem  cohonestare  sciat,  quanr  Dialecticae, 
quod  sophismata  concinnare  doceat.  Quis  enim  nescit  contra- 
riorum  eandem  rationem  esse,  licet  usu  opponantur?  Porro 
non  eo  tantum  differt  Dialectica  a  Rhetorica,  quod  (ut  vulgo 
dicitur)  altera  instar  pugni,  altera  instar  palmae  sit,  (altera 
scilicet  presse,  altera  fuse  tractet1);  verum  multo  magis,  quod 
Dialectica  rationem  in  suis  naturalibus,  Rhetorica  qualis  in 
opinionibus  vulgi  sita  est,  consideret.  Prudenter  igitur  Ari- 
stoteles  Rhetoricam  inter  Dialecticam  et  Ethicam  cum  Politica 
collocat,  cum  ex  utrisque  participet.2  Siquidem  probationes 
et  demonstrationes  Dialectics  universis  hominibus  sunt  com- 
munes ;  at  probationes  et  suasiones  Rhetoricae  pro  ratione  au- 
ditorum  variari  debent;  ut  quis  tanquam  musicus,  auribus 
diversis  se  accommodans,  sit  demum 

Orpheus  in  silvis,  inter  delphinas  Arion.3 

Quae  quidem  applicatio  et  variatio  orationis  (si  quis  ejus  per- 
fectionem  et  culmen  desideret)  eo  usque  extendi  debet,  ut  si 
eadem  ipsa  apud  diversos  homines  sint  dicenda,  apud  singulos 
tamen  aliis  atque  aliis  yerbis  sit  utendum.  Quanquam  hac 
parte  Eloquentiae  (politica  scilicet  et  negotiosa,  in  privatis  ser- 
monibus)  maximos  oratores  plerunque  destitui  certum  sit; 
dum  ornatum  et  formulas  elegantes  orationis  captantes,  volubili 
ilia  applicatione  et  characteribus  sermonum,  quibus  versus 
singulos  uti  consultius  foret,  excidunt.  Certe  non  abs  re  fuerit 

1  See  Cicero  De  Fin.  ii.  17.  by  whom  the  remark  is  ascribed  to  Zeno. 

2  Arist.  Rhet.  i.  2.  8  Virg.  Eel,  viii.  56. 

VOL.  I.  XX 


674  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

circa  hoc  ipsum,  de  quo  mine  dicimus,  novam  instituere  in- 
quisitionem,  eamque  nomine  Prudentiae  Sermonis  Privati  in- 
digitare,  atque  inter  Desiderata  reponere ;  rem  certe  quam  quo 
attentius  quis  recogitet,  eo  pluris  faciet.  Utruni  vero  haec 
inter  Rhetorica  an  Politica  collocetur,  baud  magni  refert. 

Descendamus  modo  ad  Desiderata  in  hac  arte,  quse  (ut  ante 
diximus)  ejus  sunt  generis,  ut  pro  Appendicibus  potius  censeri 
debeant  quam  pro  portionibus  artis  ipsius ;  et  pertinent  omnia 
ad  Promptuariam.  Primo  igitur  non  invenimus,  qui  pruden- 
tiam  illam  simul  et  diligentiam  Aristotelis  bene  persecutus  sit 
aut  suppleverit.  Hie  nimirum  co2pit  colligere  Signa  Popularia 
sive  Colores  Boni  ac  Mali  Apparentis,  tam  simplicis  quam  com- 
parati,  qui  sunt  vere  Sophismata  Rhetorica.  Sunt  autem  exiinii 
usus,  praesertim  ad  negotia  et  prudentiam  Sermonis  Privati. 
Labores  vero  Aristotelis l  circa  colores  istos  in  tribus  claudicant : 
primo,  quod,  cum  multi  sint,  paucos  admodum  recenseat ;  se- 
cundo,  quod  Elenchos  sues  non  habeant  adjunctos ;  tertio,  quod 
videtur  ille  usum  eorum  ex  parte  ignorasse.  Usus  enim  eorum 
non  magis  ad  probandum  quam  ad  afficiendum  et  commoven- 
dum  subservit.  Complures  siquidem  loquendi  formulas,  qua? 
idem  significant,  varie  tamen  afficiunt.  Nam  longe  fortius 
penetrat  quod  acuminatum  est,  quam  quod  obtusum ;  licet  in 
ipsa  percussione  vires  aequaliter  intendantur.  Nemo  est  certe, 
qui  non  magis  afficiatur,  audiens  inimici  tui  de  hoc  miros  tri- 
umphos  agent, 

Hoc  Ithacus  velit,  et  magno  mercentur  Atridae;* 

quam  si  simpliciter  dicatur,  Hoc  rebus  tuis  incommodabit. 
Itaque  mucrones  isti  et  aculei  sermonum  minime  sunt  negli- 
gendi.  Cum  vero  hanc  rem  ut  Desideratam  proponamus,  ex 
consuetudine  nostra  illam  Exemplis  fulciemus.  Pra3cepta  enim 
minus  rem  illustraverint. 

Exempla  Colorum  Boni  et  Mali,  tam  Simplicis 
quam  Comparati. 

SOPHISMA. 

1.  Quod  laudant  homines  et  celebrant,  bonum  ;  quod  vituperant 
et  reprehendunt,  malum. 

1  See  the  first  book  of  the  Rhetoric,  chapters  6  and  7.  The  first,  second,  third,  and 
sixth  of  the  Sophismata  which  Bacon  goes  on  to  give  are  found  there. 

*  Virg.  J2n.  ii.  104.      See  for  the  remark  here  made,    Aristotle  ubi  supra.      He 
uotes  the  expression  in  the  Iliad  which  corresponds  to  Bacon's  quotation,  II.  i.  255. 


LIBER  SEXTUS.  675 

ELENCHUS. 

Fallit  Sophisma  quatuor  modis ;  scilicet,  aut  propter  Igno- 
rantiam ;  aut  propter  Malam  Fidem ;  aut  propter  Studia  et 
Factiones ;  aut  propter  Ingenia  Laudatorum  et  Vituperatorum. 
Propter  Ignorantiam ;  quid  vulgi  judicium  ad  examen  boni  et 
mali  ?  Melius  Phocion,  qui  cum  populus  ei  praeter  solitum 
applauderet,  quaesivit;  Num  forte  deliquisset?1  Propter  Malam 
Fidem ;  laudantes  enim  et  vituperantes  suam  rem  saepius  agunt, 
neque  loquuntur  ut  sentiunt : 

Laudat  venales  qui  vult  extrudere  merces.2 

Item,  Malum  est,  malum  est  (inquit  emptor),  sed  cum  recesserit, 
turn  gloridbitur?  Propter  Factiones ;  cuivis  enim  patet,  con- 
suescere  homines,  eos  qui  suarum  partium  sunt  immodicis 
efferre  laudibus ;  qui  autem  contrariarum  sunt,  infra  meritum 
deprimere.  Propter  Ingenia;  alii  enim  natura  facti  sunt  et 
compositi  ad  adulationem  servilem,  alii  contra  Momi  et  tetrici ; 
ut  laudando  et  vituperando  suis  Ingeniis  tantum  obsecundent, 
parum  de  veritate  solliciti. 

SOPHISMA. 

2.  Quod  etiam  db  inimicis  laudatur,  magnum  bonum ;  quod 
vero  etiam  ab  amicis  reprehenditur,  magnum  malum. 

Sophisma  fundamento  hoc  niti  videtur;  quod  quae  ingratiis 
et  contra  animi  nostri  affectum  et  propensionem  loquimur,  ea 
ipsa  vim  veritatis  a  nobis  extorquere  facile  creditur. 

ELENCHUS. 

Fallit  Sophisma  propter  Astutiam,  tarn  Inimicorum  quam 
Amicorum.  Inimici  enim  laudes  quandoque  tribuunt,  non 
invite,  nee  a  vi  veritatis  coacti ;  sed  eas  tamen  deligentes,  quae 
inimicis  suis  invidiam  et  pericula  conflare  possint.  Itaque 
apud  Graecos  superstitio  quaedam  invaluit,  ut  crederent,  si  quis 
ab  altero  laudaretur  animo  malevolo  et  proposito  nocendi, 
naribus  ejus  pustulam  annasci  solere.  Fallit  iterum,  quia 
laudes  interdum  impertiunt  inimici,  tanquam  praefatiunculas 
quasdam,  ut  postea  liberius  et  maliciosius  calumniarentur.  Ex 
altera  parte,  fallit  etiam  hoc  sophisma  propter  astutiam  Ami- 
corum. Solent  enim  et  illi  vitia  amicorum  interdum  agnoscere 
et  praedicare,  non  quod  aliqua  vis  veritatis  eos  cogat,  sed  ea 
eligentes  quae  minimum  amicos  suos  laedere  possint ;  ac  si  caetera 

1  Plutarch,  in  Phocion,  c.  8.  2  Horace,  Ep.  ii.  2.  11.  8  Trov.  xx.  14. 

x  X  2 


676  DE   AUGMENTIS  SC1ENTIARUM 

quidem  viri  optimi  essent.  Fallit  iterum,  quia  Amici  quoque 
reprehensionibus  suis  (sicut  de  Inimici  laudibus  diximus)  tan- 
qnam  praefatiunculis  quibusdam  utuntur,  quo  paulo  post  in 
laudes  effusius  excurrant. 

SOPHISMA. 

3.  Cujus  privatio  bona,  id  ipsum  malum  ;  cujus  privatio  mala, 
id  ipsum  bonum. 

ELENCHUS. 

Fallit  Sophisma  duobus  modis  ;  aut  propter  Comparationem 
Boni  et  Mali ;  aut  propter  Successionem  Boni  ad  Bonum,  aut 
Mali  ad  Malum.  Propter  Comparationem ;  si  bonum  fuerit 
generi  humano  privari  esu  glandium,  non  sequitur  quod  malus 
ille  erat;  sed  Dodona  bona,  Ceres  melior.1  Neque,  si  malum 
fuit  populo  Syracusano  Dionysio  seniore  privari,  sequitur  quod 
Dionysius  ille  bonus  fuerit,  sed  minus  malus  quam  junior. 
Per  Successionem ;  etenim  privatio  boni  alicujus  non  semper 
dat  locum  malo,  sed  quandoque  majori  bono ;  ut  cum  flos 
decidit,  fructus  succedit ;  nee  privatio  alicujus  mali  dat  semper 
locum  bono,  sed  interdum  majori  malo.  Nam  sublato  inimico 
Clodio,  Milo  simul  et  segetem  glorias  perdidit.2 

SOPHISMA. 

4.  Quod  bono  aut  malo  vicinum  est,  id  ipsum  itidem  bonum 
aut  malum  :  quod  vero  remotum  est  a  bono,  malum  ;  quod  a  malo, 
bonum. 

Habet  hoc  fere  rerum  natura,  ut  quae  natura  sua  conveniant, 
etiam  locis  conveniant ;  quae  vero  contraria?  naturae  sunt,  etiam 
intervallis  distent ;  cum  singula  arnica  sibi  associare,  iuimica 
summovere  gaudeant. 

ELENCHUS. 

Sed  fallit  Sophisma  tribus  modis;  primo  propter  Destitu- 
tionem ;  secundo  propter  Obscurationem ;  tertio  propter  Pro- 
tectionem.  Propter  Destitutionem ;  fit  ut  quae  in  suo  genere 
amplissima  sunt  et  maxime  excellunt,  omnia  quantum  fieri 
potest  ad  se  trahant,  et  in  vicino  quaeque  posita  destituant  ac 
quasi  media  confidant.  Itaque  in  propinquo  arborum  grandium 

1  The  allusion  is  to  the  following  lines  :  — 

"  Prima  Ceres  ferro  mortales  vertere  terram 
Instituit,  cum  jam  glaudes  atque  arbuta  sacrae 
Deficerent  silvse,  et  victum  Dodona  negaret."       VIRG.  Georg.  i.  147. 

2  "  Quid  enim  odisset  Clodium  Milo,  segetem  ac  materiam  suse  gloriae  ? " —  Cic.  Pro 
Mi.  36. 


LIBER  SEXTUS.  677 

virgulta  nunquam  laeta  reperies.  Recte  etiam  ille,  Divitis  servi 
maxime  servi.  Nee  male  cavillatus  est  qui  inferius  famulitium 
in  aulis  principum  festorum  vigiliis  comparavit ;  quae  festa  sua 
in  proximo  attingunt,  ipsas  autem  jejuniis  addicuntur.1  Propter 
Obscurationem ;  etenim  et  hoc  habent  quasque  in  suo  genere 
prasstantissima,  ut  licet  proxima  non  extenuent  aut  destituant, 
tamen  obscurent  et  obumbrent ;  quod  etiam  de  Sole  notant 
astronomi;  quod  sit  scilicet  aspectu  bonus,  conjunctione  et 
approximatu  malus.  Propter  Protectionem ;  nam  non  solum 
res  coeunt  et  congregantur  propter  consortium  et  natures  simi- 
litudinem,  sed  etiam  malum  (prsesertim  in  civilibus)  confugit 
ad  bonum,  ut  lateat  et  protegatur.  Itaque  scelerati  homines 
petunt  asyla  Divorum,  et  vitium  ipsum  se  in  virtutis  umbram 
recipit : 

Ssepe  latet  vitium  proxiinitate  boni.2 

Contra,  et  bonum  se  aggregat  ad  malum,  non  propter  con- 
sortium, sed  ut  illud  convertat  et  reformet  in  bonum.  Itaque 
et  medici  magis  accedunt  ad  asgrotos  quam  ad  sanos,  et  Ser- 
vatori  nostro  objectum  est,  quod  conversaretur  cum  publica- 
nis  et  peccatoribus. 

SOPHISMA. 

5.  Cut  cceterce  partes  vel  secta  secundas  unanimiter  deferunt 
(cum  singuloe  principatum  sili  vendicenf)  melior  reliquis  videtur : 
nam  primas  quaque  ex  zelo  videtur  sumere,  secundas  autem  ex 
vero  et  merito  tribuere. 

Ita  Cicero  argumentatur  sectam  Academicorum,  qua?  acata- 
lepsiam  tenuit,  philosophiarum  fuisse  praestantissimam.  Inter- 
roga  enim  (inquit)  Sto'icum,  qucs  secta  sitpotior;  ille  suam  cceteris 
anteponet :  deinde  qua  secundas  teneat ;  Academicam  fatebitur. 
Age  similiter  cum  Epicureo  (qui  Stoici  vix  aspectum  toleraverii), 
postquam  suam  sectam  collocarit  in  summo,  cottocabit  Academicam 
in  proximo.*  Similiter,  vacante  dignitate  aliqua,  princeps  si 
competitores  singulos  interrogaret  quern  post  se  potissimum 
commendare  vellent,  verisimile  est  secunda  illorum  vota  in 
eum  qui  prsecipue  dignus  et  optime  meritus  fuerit  concursura. 

ELENCHUS. 

Fallit  Sophisma  propter  Invidiam.     Solent  enim  homines, 

1  Namely  Henry  Noel.     See  the  Apophthegms. 

*  "  Et  lateat  vitium  proximitate  boni."         OVID.  Ars  Amand.  ii.  662. 

8  The  passage  of  Cicero  here  referred  to  is  a  fragment  of  the  Academ.  ad  Varr.  pre- 
served by  St.  Augustine. 

X  x  3 


678  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

proxime  post  se  et  factionem  suam,  in  eos  inclinare  et  propen- 
dere  qui  reliquorum  maxime  sint  enerves  et  imbelles,  quique 
eis  minimum  molestia?  exhibuerunt ;  in  odium  illorum  qui  illis 
plurimum  insultarunt  aut  incommodarunt. 

SOPHISMA. 

6.  Cujus   excellentia   vel   exuperantia    melior,   id   toto  genere 
melius. 

Hue  pertinent  Formula?  illae  usitatae :  Ne  pervagemur  in 
generalibus.  Conferamus  particularem  aliquem  cum  particularly 

&c. 

ELENCHUS. 

Videtur  hoc  Sophisma  satis  nervosum,  et  magis  Dialecticum 
quiddam  quam  Rhetoricum.  Attamen  interdum  fallit.  Primo 
quia  sunt  res  baud  paucae,  periculo  plurimum  obnoxiae,  qua? 
tamen  si  evadant  ca3teris  antecellant ;  ita  ut  genere  sint  deteri- 
ores,  quia  saepius  periclitantur  et  excidunt;  individuo  autem 
nobiliores.  In  hoc  numero  est  Gemma  Martia,  de  qua  Galli- 
cum  adagium ;  Filius  Parisiorum  et  Gemma  mensis  Martii,  si  ex 
illis  evadat  unus,  erit  instar  decem  aliorum.2  Adeo  ut  in  genere 
gemma  Maii  gemmae  Martii  praestet ;  sed  tamen  in  individuo 
optima  gemma  Martii  optimae  gemmae  Maii  prasferatur.  Fallit 
secundo,  propter  naturam  rerum  in  aliquibus  generibus  aut  spe- 
ciebus  magis  (equalem,  in  aliquibus  magis  incequalem  ;  quemad- 
modum  in  observationem  venit  climata  calidiora  generaliter 
ingenia  producere  acutiora ;  at  in  frigidioribus  ingenia  ilia  qua? 
eminent  etiam  acutissimis  calidarum  regionum  prsestare.  Si- 
militer,  in  exercitibus  compluribus,  si  res  duello  inter  singulos 
transigeretur,  fortasse  ad  unam  partem  accederet  victoria ;  si 
copiis  universis,  in  alteram.  Etenim  excellentiae  et  exuperantiae 
casum  recipiunt ;  at  genera  natura  aut  disciplina  reguntur. 
Quinetiam,  in  genere,  metallum  lapide  pretiosius;  attamen 
adamas  praecellit  auro. 

SOPHISMA. 

7.  Quod  rem  integram  servat,  bonum ;  quod  sine  receptu  est, 
malum.     Nam  se  recipere  non  posse,  impotentia  genus  est ;  po- 

entia  autem  bonum. 

Hinc  confinxit  ^Esopus  fabulam  de  duabus  ranis,  qua?  in 
magna  siccitate,  cum  aquae  ubique  deficerent,  delibeiarunt  quid 

1  In  the  Colours  of  Good  and  Evil,  this  adage  is  given  in  French: — 
"  Bourgeon  de  Mars,  enfens  de  Paris, 
Si  un  eschape,  il  en  vaut  dix." 


LIBER  SEXTUS.  679 

sibi  demum  agendum  esset.  Prior  autem ;  Descendamus  (inquit) 
in  puteum  profundum,  neque  enim  verisimile  est  ibi  aquam  defutu- 
ram.  Cui  altera  ita  regerit ;  Quin  si  forte  ibi  quoque  aqua  deficiet, 
quomodo  exinde  rursus  ascendere  poterimus  ?  Firmamentum 
autem  liujus  Sophismatis  est,  quod  actiones  human®  adeo  sint 
incertae  et  periculis  expositse,  ut  illud  optimum  videatur  quod 
plurima  habeat  effugia.  Hue  spectant  formulae  illas,  quas  in 
usu  sunt ;  Obligatum  plane  et  obstrictum  te  reddes :  Non  tantum 
quantum  voles  sumes  exfortuna,  &c. 

ELENCHUS. 

Fallit  Sophisma  primo,  quia  in  actionibus  humanis  fortuna 
urget  ut  aliquid  demum  decernatur.  Etenim,  ut  eleganter  a 
quopiam  dictum  est,  etiam  non  statuere  est  aliquid  statuere ; 
adeo  ut  saepenumero  consilii  suspensio  pluribus  nos  implicet 
necessitatibus  quam  si  aliquid  statuissemus.  Videtur  autem 
iste  morbus  quidam  animi  similis  ei  qui  reperitur  in  avaris ;  sed 
translatus  a  cupiditate  retinendi  opes  ad  cupiditatem  retinendi 
arbitrium  et  potestatem.  Siquidem  avarus  frui  non  vult,  ne 
quid  detrahat  de  summa ;  ita  et  hujusmodi  scepticus  nil  exequi 
vult,  ut  omnia  ei  sint  integra.  Fallit  secundo,  quia  necessitas, 
et  illud  (quod  aiunt)  Jacta  est  alea,  stimulos  addit  animis ;  sicut 
inquit  ille,  Cceteris  pares,  necessitate  certe  superiores  estis.1 

SOPHISMA. 

8.  Quod  quis  culpa  sua  contraxit,  majus  malum;  quod  ab 
externis  imponitur,  minus  malum. 

Hujus  rei  causa  est,  quod  morsus  conscientiaB  ad  versa  con- 
duplicet;  contra,  conscium  sibi  esse  quod  culpa  quis  vacet, 
magnum  praebet  in  calamitate  solatium.  Itaque  poetae  ea 
pathemata  maxime  exaggerant,  tanquam  desperationi  propiora, 
ubi  quis  seipsum  accuset  et  discruciet ; 

Seque  unum  clamat  causamque  caputque  malorum.2 

Contra,  calamitates  virorum  insignium  elevat  et  diluit  inno- 
centiae  et  meriti  conscientia.  Porro  cum  malum  ab  aliis  inten- 
tetur,  habet  quivis  quod  libere  conqueri  possit ;  unde  dolores 
sui  exhalent  neque  oor  suffbcent.  Etenim  iis  quae  ab  in- 
juria  hominum  profecta  sunt,  indignari  solemus,  aut  ultionem 
meditari,  aut  denique  Nemesim  divinam  vel  implorare  vel  ex- 

1  "  Virtute  pares,  necessitate  superiores  estis. " — Livy,  iv.  28. 
*          •"  Se  causam  clamat  crimenque  caputque  malorum."        VIRG.  Mn.  xii.  600. 

x  x 


680  DE    AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

pectare ;  quinetiam,  si  a  Fortuna  ipsa  inflictum  quid  sit,  tamen 
datur  quaedam  cum  Fatis  ipsis  expostulatio ; 

Atque  Deos  atque  astra  vocat  crudelia  mater.1 

Contra,  ubi  quis  malum  aliquod  sua  culpa  contraxerit,  sti- 
muli doloris  intro  vertuntur,  animumque  magis  vulnerant  et 

confodiunt. 

ELENCHUS. 

Fallit  istud  Sophisma,  primo  propter  Spem ;  quae  malorum 
magnum  est  antidotum.  Etenim  culpae  emendatio  saape  in 
nostra  potestate  sita  est;  fortunae  vero  minime.  Itaque  De- 
mosthenes non  semel  cives  suos  hujusmodi  verbis  affatus  est ; 
Quod  ad  proBterita  pessimum,  id  ad  futura  optimum  est.  Quid 
hoc  tandem  sit  ?  Hoc  ipsum  scilicet,  quod  vestra  incuria  et  culpa 
res  vestj'CB  male  se  habeant.  Nam  si  vos  officio  vestro  per  omnia 
perfuncti  essetis,  et  nihilominus  status  vester,  ut  nunc,  laborasset, 
ne  spes  quidem  reliqua  esset  eum  futurum  aliquando  meliorem. 
Cum  vero  errores  vestri  in  causa  potissimum  fuerint,  coiifidendum 
plane  vos  illis  emendatis  pristinum  statum  vestrum  recuperaturos. 
Similiter  Epictetus,  de  gradibus  tranquillitatis  animi  verba 
faciens,  infimum  locum  illis  attribuit  qui  alios  accusant,  su- 
periorem  iis  qui  seipsos,  supremum  vero  illis  qui  nee  alios  nee 
seipsos.3  Fallit  secundo,  propter  insitam  animis  humanis  Su- 
perbiam;  qua  aegre  adducuntur  homines  ut  errores  proprios 
agnoscant.  Hoc  vero  ut  evitent,  patientiam  adhibent  longe 
majorem  in  iis  malis  quae  culpa  sua  contraxerunt.  Etenim, 
quemadmodum  fieri  videmus,  ut  cum  culpa  admissa  sit,  neque 
de  authore  constiterit,  supra  modum  excandescunt  homines 
et  tumultuantur ;  quod  si  postea  in  notitiam  pervenerit  culpam 
illam  ad  filium  aut  uxorem  aut  gratiosum  aliquem  pertinere, 
statim  sedantur  turbae  et  consilescunt ;  eodem  modo  fit,  cum 
res  aliqua  accidit  propter  quam  necessitas  incumbit  culpam  in 
nos  ipsos  recipiendi.  Id  quod  in  mulieribus  saspissime  con- 
spicitur,  quae  si  quid  infoeliciter  egerunt  contra  consensum 
parentum  aut  amicorum,  qualecunque  infortunium  sequatur, 
illud  sedulo  dissimulabunt.4 

SOPHISMA. 
9.   Gradus  privationis    major  videtur  quam  gradus  diminu- 

1  Virg.  Eclog.  v.  23. 

2  See  the  first  and  the  third  Philippic  for  passages  to  this  effect. 

'  Encliirid.  c.  5.  4  Bacon  makes  the  same  remark  in  the  Essay  on  Marriage. 


LIBER   SEXTUS.  681 

tionis ;  et  rursus,  gradus  incozptionis  major  videtur  quam  gradus 
incrementi. 

Canon  est  in  Mathematicis  nullas  esse  rationes  nihili  ad  ali- 
quid.  Itaque  gradus  nullitatis  et  quidditatis  majores  videntur 
gradibus  incrementi  et  decrementi.  Sicut  monoculo  durius  est 
unum  perdere  oculum,  quam  utrunque  oculum  habenti.  Simi 
liter,  complures  liberos  habenti  gravius  est  ultimum  qui  super- 
stes  fuerit  filium  amittere,  quam  reliquos  priores.  Itaque  et 
Sibylla  cum  duos  priores  libros  combussisset,  pretium  tertii 
duplicavit ;  siquidem  illius  amissio  gradus  fuisset  Privationis, 
non  Diminutionis. 

ELENCHUS. 

Fallit  Sophisma  primo,  propter  eas  res  quarum  usus  in  suffi- 
cientia  quadam  sive  competentia,  hoc  est,  quantitate  determi- 
nata,  consistit.  Si  quis  enim  obligetur  po3naliter  ad  solutionem 
certae  pecuniae  sumrnae  ad  diem  certum,  gravius  ei  fuerit  nummo 
unico  aureo  carere,  quam  si,  posito  quod  ille  unicus  parari  non 
potuerit,  deessent  etiam  decem  alii.  Similiter  in  decoctionibus 
fortunarum,  damnosior  videtur  gradus  obaerationis  qui  primus 
sortem  minuit,  quam  extremus,  qui  ad  egestatem  redigit.  Hue 
spectant  formulas  illae  usitatae;  Sera  in  fundo  parsimonia:1 
Parum  interest  utrum  nihil  habeas,  an  quod  nihil  juvet,  etc. 
Fallit  secundo,  propter  illud  principium  in  natura,  quod  cor- 
ruptio  unius  sit  generatio  alterius.*  Adeo  ut  gradus  ipse  Priva- 
tionis ultimas  minus  interdum  incommodet,  quoniam  ansam  et 
stimulum  praebet  novae  alicui  rationi  ineundae.  Unde  etiam 
Demosthenes  saepius  conqueritur  apud  cives  suos ;  Conditiones 
minus  utiles  et  honorificas,  quas  a  Philippo  impositas  subibant, 
nihil  aliud  esse  quam  alimenta  qu&dam  ipsorum  ignavice  et  socor- 
dice;  ut  multo  Us  fuisset  satius  illis  omnino  carere,  propter  ea  quod 
hoc  pacto  industria  illorum  melius  acui  possit  ad  alia  paranda 
remedial  Novimus  certe  medicum  quendam  qui  mulieribus 

1  This  sentence  occurs  in  the  first  of  Seneca's  epistles,  and  is  given  as  a  proverb  by 
Erasmus.    See  his  Adagia,  ii.  2.  64.   Seneca  probably  took  it  from  Hesiod,  5eiA^  $'  M 
irvOfjifvi  <t>ei5<a,  Op.  et  Dies,  v.  339. ;  and  the  right  reading  is  perhaps  misera,  not  sera. 

2  Arist.  De  Gen.  et  Corr.  i.  4. 

3  Wats  refers  to  the  first  Philippic,  towards  the  end  of  which  there  is  a  passage  not 
unlike  that  in  the  text ;  but  the  phrase  "  alimenta  socordiae,"  which  Bacon  has  quoted 
in  several  parts  of  his  works,  is  not  to  be  found  there.     He  derived  it  from  H.  Wolfs 
translation  of  a  passage  in  the  third  Olynthiac,  c.  33.,  where  the  Greek  is  simply  tcrri 
ravra  TO.  -r^v  fKdffrov  j>a9vfj.ica>  vpGov  eVauJovoj/ra,  which  Wolf  renders  by  "  alimenta 
sunt  vestrum  omnium  socordiae. "     There  is  no  reference  to  Philip's  conduct  in  the 
immediate  context,  the  "alimenta  socordiae"  being  in  reality  matters  of  internal 
arrangement.     It  seems  as  if  Bacon  read  the  oration  in  Wolfs  version,  and  adopted 


682  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

delicatis  querentibus  se  male  habere  sed  tamen  a  medicamentis 
omnibus  abhorrere,  solebat  dicere,  non  minus  facete  quam 
morose,  Vobis  omnino  opus  est  ut  deterius  valeatis,  quo  medica- 
menta  etiam  qucelibet  libenter  toleretis.  Quinetiam  ipse  gradus 
Privationis  sive  indigentiae  ultimas  salutaris  esse  possit,  non 
tantum  ad  excitandam  industriam,  verum  etiam  ad  imperandam 
patientiam. 

Quod  ad  secundum  membrum  hujus  Sophismatis,  illud  eodem 
quo  prius  fimdamento  (de  gradibus  quidditatis  et  nullitatis) 
nititur.  Hinc  tanta  usurpantur  de  initiis  negotiorum  prseconia ; 

Dimidium  facti,  qui  bene  coepit,  habet,  &C.1 

Hinc  Astrologorum  superstitio,  qui  judicium  faciunt  de  dispo- 
sitione  aut  fortuna  hominis  ex  momento  sive  articulo  nativitatis 
aut  conceptus. 

ELENCHUS. 

Fallit  Sophisma  primo,  quoniam  in  nonnullis  primae  rerum 
incoeptiones  nihil  aliud  sunt  quam  quae  Epicurus  in  philosophia 
sua  appellat  Tentamenta2 ;  id  est,  rudimenta  qusedam,  quse 
nihili  sunt  nisi  iterentur  aut  provehantur.  Itaque  in  hoc  casu 
gradus  secundus  dignior  videtur  et  potentior  quam  primus. 
Quemadmodum  in  plaustris,  equus  qui  penultimus  est  plus 

the  phrase  "  alimenta  socordiae  "  (the  point  of  -which  belongs  to  the  translator  and  not 
to  Demosthenes)  without  comparing  it  with  the  original.  [I  think,  however,  that  the 
idea  of  "  alimenta  "  is  really  involved  in  the  word  firav£dvovra,  when  taken  with  the 
context,  and  that  no  other  word  could  have  given  the  meaning  so  well.  To  exhibit 
the  full  meaning  in  Demosthenes's  words,  it  is  necessary  to  quote  the  whole  sentence. 
'Eav  ovv  a\\a  vvv  y'  en  aira\\ayfvres  rovruv  ruv  f8iav  I9e \-fiffrjre  ffrparevetrBai  re  Kal 
irpdrreiv  d£io>s  v/j.iav  avruv,  Kal  rals  irtptovtriais  rais  olxoi  rat/rats  aQopfjLais  eVi  ra  e£a> 
ruv  ayaQcav  •xpfjariaQe,  Iffcas  bv  Iffats  S>  &v8pts  'A6r)vatoi  re\fi6v  TI  Kal  fj.eya  KTriaataQe 
ayadSv,  Kal  riav  roioincav  XTJJUJUOTCOJ'  oTroAA-a^e/ijTe,  a  TO"IS  dffdevovfft  irapb.  T&V 
larpwv  ffiriots  5i5o/ueVois  toiwe.  Kal  yap  oi/r"  iffxvv  exetj-a  i=VT\.Qi\ffiv  o%-f  atro- 
6v4l<TKtu>  (<}•  Kal  ravra,  a  Vffj.eff6f  vvv  vfifis,  oCre  TOffavra  effTiv  ware  iatpf\ttav  ex*"'  T"** 
SiapKrj,  oCr*  dvoyv6vras  a\\o  TI  irpdrreiv  eif,  dA\*  ezn  ravra  T^JV  (naffrov  padupiav 
11/j.aiv  firav^dvovroL.  The  AVj/u/taro,  or  ravra  &  vep.*orQe  vvv  vfj.eis,  to  which  Demosthenes 
alluded,  were  apparently  the  theoric  fund ;  but  it  seems  as  if  Bacon  understood  him 
to  allude  to  the  small  advantages  recently  gained  over  Philip,  which  gave  occasion  to 
the  speech;  an  interpretation  which,  if  otherwise  justifiable,  would,  I  think,  rather 
improve  the  sense.  —  J.  £] 

1  Horace.  Ep.  L  2.  40.     But  bene  is  not  in  the  original.     Compare  Ausonius,  Epig. 
81.,  and  the  proverbial  phrase,  apx^)  ^fuav  iravris,  in  Hesiod. 

2  That  is,  inchoate  productions,  not  having  the  conditions  requisite  in  order  to  their 
perfection  and  continuance.     See  Lucretius,  v.  835.  et  sqq.,  on  which  passage  Gassendi 
remarks :   "  Supponit  nempe  fuisse  varia  quasi  tentamenta  naturae,  adeo  ut   longe 
plura  animalium  genera  quam  quae  nunc  habentur  quasi  affecta  fuerint,  sed  ea  tamen 
sola  superfuerint  quae  contigit  perfici  posse."     See  his  Essay  on  Epicurus  entitled  In 
Libr.  X.  Diog.  Laert.  de  Physiol.  Epicuri  Animadversiones,  (1649)  p.  650.     Pliny 
alludes  to  a  similar  notion  in  his  description  of  the  convolvulus,  —  "  veluti  naturae 
rudimentum,  lilia  facere  condiscentis."  —  Hist.  Nat.  xxi.  1 1 .     Rapin's  lines  are  merely 
a  plagiarism  of  Pliny's  phrase : 

"  Dulce  rudimentum  meditantis  lilia  quondam 
Naturae,  cum  sese  opera  ad  majora  parabat." 


LIBER   SEXTTJS.  683 

confert  ad  motum  plaustri  quam  primus.  Etiam  non  inepte 
dici  solet ;  Convitium  regestum  illud  esse  quod  pugnce  sit  reum. 
Prius  enim  fortasse  prsetervolaturum  fuisset.  Itaque  prius 
malo  principium  dedit,  sed  posterius  modum  dbstulit.  Fallit 
Sophisma  secundo,  propter  dignitatem  perseverantise ;  quas  in 
progressu,  non  in  aggressu  sita  est.  Etenim  casus  aut  natura 
primum  impetum  progignere  possunt;  at  affectus  tantum- 
modo  maturus  et  judicium,  constantiam.  Fallit  tertio  in  iis 
rebus,  quarum  natura  et  cursus  ordinarius  in  contrarium  rei 
incoeptse  fertur ;  ita  ut  prima  incoeptio  perpetuo  evacuetur,  nisi 
vires  continuentur.  Quemadmodum  in  formulis  illis  usitatis 
dicitur ;  Non  progredi,  est  regredi ;  et  Qui  non  prqficit,  deficit ; 
ut  in  cursu  in  adversum  montis;  remigatione  in  adversum 
gurgitis.  At  contra,  si  in  declivi  montis  motus  incipiat,  aut 
secundo  flumine  remigatio  fiat,  turn  gradus  incoeptus  longe 
potiores  partes  tenet.  Porro  iste  Color  non  tantum  extenditur 
ad  gradum  incceptionis  qui  sit  a  potentia  ad  actum,  comparatum 
cum  gradu  qui  sit  ab  actu  ad  incrementum ;  verum  etiam  ad 
gradum  qui  sit  ab  impotentia  ad  potentiam,  comparatum  cum 
gradu  qui  sit  a  potentia  ad  actum.  Etenim  gradus  ab  impoten- 
tia ad  potentiam  major  videtur  quam  a  potentia  ad  actum. 

SOPHISMA. 

10.  Quod  ad  veritatem  refertur  majus  est  quam  quod  ad 
opinionem.  Modus  autem  et  probatio  ejus  quod  ad  opinionem 
pertinet,  hcec  est;  quod  quis,  si  clam  putaret  fore,  facturus  non 
esset. 

Ita  pronunciant  Epicurei  de  Fcelicitate  Stoicorum  in  Virtute 
collocata,  quod  similis  sit  foelicitati  histrionis  in  scena ;  qui  si  a 
spectatoribus  et  plausu  eorum  destitueretur,  animis  statim  con- 
cideret.  Itaque  virtutem,  per  ignominiam,  Bonum  Theatrale 
vocant.  Aliter  fit  in  divitiis,  de  quibus  ille,  ; 

• Populus  me  sibilat ;  at  mihi  plaudo.1 

Itidem  in  voluptate, 

•  Grata  sub  imo 

Gaudia  corde  premens,  vultu  simulante  pudorem.2 

1  Horace,  Sat.  i.  1.  66. 

8  This  is  a  quotation  from  the  Latin  translation  of  Theocritus  by  Hessus  (Paris, 
1546.)-  The  original  is, — 

OHIJMGW  aiSSpeva,  KpaSia  8'  ot  evSov  IdvBrj. 

a  line  which  occurs  near  the  end  of  the  twenty-seventh  Idyll.  The  translation,  unlike 
most  translations  made  in  the  sixteenth  century,  is  printed  without  the  text,  and  is 
4  exceedingly  loose  andparaphrastic.  Eobanus  Hessus  has  been  supposed  one  of  **"> 
authors  of  the  Epistola  Obscurorum  Virorum. 


684  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

ELENCHUS. 

Fallacia  hujus  Sophismatis  subtilior  paulo  est  ;  licet  responsio 
ad  exemplum  quod  adducitur  facilis.  Neque  enim  virtus  eligitur 
propter  auram  popularem  ;  cum  etiam  illud  prasceptum  sit,  Ut 
quis  maxime  omnium  seipsum  revereatur.1  Ita  ut  vir  bonus  idem 
fuerit  in  solitudine,  idem  in  theatro.  Licet  forte  intendatur 
virtus  nonnihil  per  laudes,  quemadmodum  calor  augetur  per 
reflexionem.  Sed  hoc  suppositionem  negat,  non  fallaciam  red- 
arguit.  Elenchus  vero  talis  est.  Dato,  quod  virtus  (praesertim 
ea  quae  labores  et  conflictus  subit)  non  eligeretur,  nisi  quod 
laudes  et  fama  earn  comitari  soleant  ;  baud  inde  sequitur,  quod 
appetitus  et  motus  ad  virtutem  non  sit  praecipue  propter  se. 
Siquidem  fama  possit  esse  causa  tantum  impulsiva  aut  sine  qua 
non,  neutiquam  efficiens  aut  constituens.  Exempli  gratia  ;  si 
duo  fuerint  equi,  quorum  unus  calcaribus  non  admotis  quaevis 
baud  segniter  praestaret,  at  alter  calcaribus  admotis  priorem 
longe  superaret  ;  posterior  iste  (arbitror)  palmam  referet,  et  pro 
equo  meliore  judicabitur.  Neque  quenqnam  judicii  sani  com- 
moverit  formula  ilia  ;  Apage  istum  equum,  cujus  spiritus  siti  sunt 
in  calcaribus.  Quandoquidem  enim  instrumentum  ordinarium 
equitanti  sit  calcar,  neque  ullo  modo  oneri  aut  impedimento  ei 
sit,  non  minoris  propterea  asstimandus  est  equus  qui  calcare 
incitatur;  neque  etiam  ille  alter,  qui  absque  calcaribus  mira 
praestat,  eo  ipso  melior,  sed  delicatior  tantum,  habendus  est. 
Simili  ratione,  gloria  et  honor  virtuti  pro  stimulis  et  calcaribus 
subserviunt;  ac  licet  virtus  sine  illis  paulo  futura  esset  lan- 
guidior,  tamen  cum  semper  ilia  praesto  sint  ei  etiam  non  invitata, 
nil  officit  quominus  virtus  propter  se  quoque  expetatur.  Ita- 
que  recte  redarguitur  ilia  positio  ;  Nota  ejus  rei,  quod  2  propter 
opinionem  et  non  propter  veritatem  eligitur,  hcBc  est  ;  quod  quis  si 
clam  putaret  fore,  facturus  nonfuisset. 

SOPHISMA. 

11.  Quod  opera  et  virtute  nostra  partum  est,  majus  bonum; 
quod  ab  alieno  beneficio  vel  ab  indulgentia  fortunes  delatum  est, 
minus  bonum. 

Causae  hujus  rei  has  sunt  :  primo,  propter  Spem  de  Future. 
Siquidem  in  aliorum  gratia  aut  fortunae  ipsius  ventis  secundis, 
non  multum  inest  certitudinis  ;  propria  vero  industria  aut 


jAtffr'  alffx^to  ao.vr6v.  PTTHAGORAS,  Aur.   Vers.  v.  12, 

*  So  in  the  original  —  J.  S. 


LIBER   SEXTUS.  685 

virtus  semper  domi  adsunt.  Adeo  ut  postquam  boni  quid 
nobis  hoc  modo  paratum  fuerit,  maneant  etiam  eadem  instru- 
menta  in  novos  usus  parata ;  quin  et  consuetudine  et  successu 
reddita  validiora.  Secundo,  quia  quod  alieno  beneficio  adipi- 
scimur,  ejus  etiam  aliis  debitores  sumus ;  cum  quze  per  nos  ipsi 
comparaverimus  nihil  oneris  secum  trahant.  Etiam  si  quid 
indulgentia  divina  in  nos  cumulaverit,  retributionem  quandam 
erga  Dei  bonitatem  efflagitat,  quod  homines  pravos  et  improbos 
mordet ;  ubi  in  priore  genere  illud  Prophetae  usuveniat,  Lce- 
tantur  et  exultant,  immolant  plagis  suis,  et  sacrificant  reti  suo.1 
Tertio,  quia  ea  quae  a  virtute  nostra  minime  profecta  sunt, 
nulla  sequitur  laus  et  existimatio.  Quae  enim  fbelicitatis  sunt, 
admirationem  quandam  pariunt,  laudem  minime.  Sicut  ait 
Cicero  ad  Caesarem  ;  Quce  miremur  habemus,  quce  laudemus 
expcctamus."*  Quarto,  quia  quae  industria  propria  acquiruntur, 
cum  laboribus  et  contentione  fere  conjuncta  sunt,  quod  non- 
nullam  habet  in  se  suavitatem;  uti  Salomon,  Suavis  cibus  a 
venatu,3 

ELENCHUS. 

At  quatuor  inveniuntur  Colores  Oppositi,  qui  rem  in  con- 
trariam  partem  inclinant,  possintque  esse  prioribus  instar 
Elenchorum.  Primo,  quia  Foslicitas  vjdetur  esse  signum 
quoddam  et  character  Favoris  Divini;  et  propterea  turn  in 
nobismetipsis  confidentiam  et  alacritatem  generat,  turn  apud 
alios  authoritatem  et  reverentiam.  Foelicitas  autem  ista  etiam 
fortuita  complectitur,  ad  quae  virtus  aegre  aspirat ;  veluti 
cum  Caesar  ad  navis  gubernatorem  animos  addendo  dixit,  C&sa- 
rem  portas  et  fortunam  ejus.*  Quod  si  dixisset,  Ccesarem  portas 
et  virtutem  ejus,  frigidum  prorsus  fuisset  solatium  periclitanti  in 
procella.  Secundo,  quia  ea  quae  a  virtute  aut  industria  pro- 
cedunt  sunt  imitabilia,  et  aliis  patent ;  cum  foelicitas  sit  res  in- 
imitabilis,  et  praerogativa  quaedam  hominis  individui.  Itaque 

1  Habakkuk,  i.  15, 16. 

2  Cicero  pro  Marcello,  c.  9. ;  but  the  quotation  is  inaccurate.    [The  meaning,  how- 
ever, is  accurately  given ;  which  (as  in  the  passage  from  Demosthenes,  p.  681.)  could 
not  have  been  done  in  the  exact  words  of  the  original  without  a  long  quotation,  much 
of  which  would  have  been  irrelevant.     When  Bacon  quotes  an  author  as  "  saying  " 
anything,  we  are  always  to  understand  the  words  "  in  effect."  —  J.  S.] 

*  In  the  Colours  of  Good  and  Evil,  of  which  this  tract  is  only  an  expansion,  this 
sentence  is  given  in  Latin  as  here,  but  without  any  reference  to  Solomon.  There  are 
one  or  two  of  Solomon's  proverbs  to  the  same  purpose,  but  none  I  think  in  these 
words.  It  was  probably  suggested  to  Bacon  by  something  in  Solomon,  and  turned  into 
its  present  shape  by  himself.  In  after  years,  remembering  where  the  thought  came  - 
from,  he  may  easily  have  forgotten  that  the  expression  was  his  own.  —  J.  S. 

4  Plutarch,  De  Fortuna  Roman,  p.  319. 


686  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

in  genere  videmus  res  naturales  artificialibus  praeponi,  quia 
imitationem  non  recipiunt.  Quod  enim  imitabile  est,  potentia 
vulgatum  est.  Tertio,  quae  ex  foelicitate  proveniunt,  bona  vi- 
dentur  gratuita,  nee  laboribus  empta ;  at  quae  virtute  pro- 
pria,  pretio  veluti  acquisita.  Itaque  eleganter  Plutarchus  de 
rebus  Timoleontis,  hominis  longe  fortunatissimi,  cum  rebus 
Agesilai  et  Epaminondae  qui  uno  a3vo  vixerunt  comparatis, 
dixit:  Ulas  Homeri  carminibus  fuisse  similes,  qua,  cum  alias  ex- 
cellant,  sponte  etiam  jftuere  videantur,  et  quasi  Genium  sapere.1 
Quarto,  quia  quod  prater  spem  aut  praeter  expectatum  con- 
tingit,  gratiua  et  majore  cum  voluptate  in  hominum  animos 
influit.  Illud  vero  neutiquam  competit  iis,  quae  propria  cura 
et  ambitu  comparantur. 

SOPHISMA. 

12.  Quod  ex  pluribus  constat  et  divisibilibus,  est  majus  quam 
quod  ex  paucioribus  et  magis  unum  ;  nam  omnia  per  paries  con- 
siderata  majora  videntur.  Quare  et  pluralitas  partium  magni- 
tudinem  prce  sefert ;  fortius  autem  operatur  pluralitas  partium, 
si  ordo  absit ;  nam  inducit  similitudinem  infiniti,  et  impedit  com- 
prehensionem. 

Sophisma  istud  videtur  etiam  primo  intuitu  fallax,  et  quasi 
palpabile ;  siquidem  non  pluralitas  partium  tantum,  sed  majo- 
ritas  earundem,  poterit  constituere  totum  auctius.  Attamen 
abripit  hoc  ipsum  Sophisma  saepius  phantasiam ;  quinetiam  in- 
sidiatur  sensui.  Etenim  aspectui  ipsi  brevior  videtur  via  in 
planitie,  ubi  nihil  intercurrat  quod  visum  frangat,  quam  in  tali 
tractu  terrae  ubi  simul  conspiciuntur  arbores,  aut  aedificia,  aut 
aliud  aliquod  signum  quod  spatium  metiri  et  dividere  possit. 
Sic  homini  bene  nummato,  postquam  areas  suas  et  marsupia 
diviserit  et  digesserit,  major  etiam  quam  antea  subit  divitiarum 
phantasia.  Habet  etiam  vim  in  amplificationibus,  si  res  in 
plures  portiones  dividatur,  atque  singulae  seorsum  tractentur. 
Hoc  vero  adhuc  magis  phantasiam  implet,  si  fiat  promiscue  et 
sine  ordine.  Confusio  enim  multitudinis  opinionem  generat. 
Siquidem  quae  ordine  ostenduntur  aut  proponuntur,  turn  ipsa 
magis  finita  apparent,  turn  certum  praebent  argumentum  nihil 
esse  praetermissum.  At  contra,  quae  confuse  repraesentantur 
non  solum  in  se  numerosa  putantur,  sed  et  suspicioni  locum 
relinquunt  restare  adhuc  plura  quae  omittuntur. 

1  Plutarch  in  Timol.  c.  36. 


LIBER  SEXTUS.  687 

ELENCHUS. 

Fallit  Sophisma  primo,  ubi  quis  ampliorem  praeceperit  de  re 
aliqua  opinionem  quam  pro  vera  rei  ipsius  magnitudine.  Etenim 
cum  hoc  fit,  distributio  falsam  illam  opinionem  destruet,  et  rem 
in  veritate  sua,  non  autem  cum  amplificatione,  monstrabit. 
Itaque  si  quis  morbo  aut  dolore  corripiatur,  horse  longiores  ei 
videbuntur  absque  horologio  aut  clepsydra,  quam  si  iisdem 
mensurentur.  Nam  si  taedium  et  vexatio  morbi  tempus  videri 
longius  faciunt  quam  revera  est,  at  computatio  temporis  errorem 
ilium  corrigit,  et  brevius  facit  quam  opinio  ilia  falsa  conceperat. 
Etiam  in  planitie,  contra  quam  superius  dictum  est  aliquando 
evenit.  Licet  enim  visus  in  principio  viam  ostentet  breviorem 
sensui,  quia  indivisa  est;  tamen  si  ex  eo  obrepat  opinio  de 
longe  minori  intervallo  quam  reperitur,  opinionis  ejus  vanas 
frustratio  efficiet  ut  videatur  demum  etiam  quam  revera  est 
productior.  Itaque  si  quis  opinion!  alicujus  falsaa  de  magnitu- 
dine rei  cujuspiam  velificari  cupiat,  caveat  a  distributionibus, 
sed  rem  integram  utique  extollat.  Fallit  Sophisma  secundo, 
si  distributio  ea  distrahatur,  non  autem  simul  obversetur,  aut 
uno  aspectu  visum  feriat.  Itaque  si  flores  in  horto  aliquo  in 
plures  torulos  distinguantur,  majoris  quantitatis  speciem  prae- 
bebunt  quam  si  omnes  in  uno  toro  simul  crescerent,  modo  toruli 
illi  oculis  simul  subjiciantur ;  aliter  enim  unio  distribution!  dis- 
tractae  praevalebit.  Sic  reditus  eorum  majores  videntur,  quibus 
prsedia  et  latifundia  sua  vicina  aut  conjuncta  sunt.  Nam,  si 
sparsim  sita  sint,  non  veniunt  tarn  facile  sub  aspectum.  Fallit 
Sophisma  tertio,  propter  dignitatem  unitatis  supra  multitudi- 
nem.  Omnis  enim  compositio,  indigentiae  in  singulis  signum 
est  certissimum ;  ubi  illud  usu  venit, 

Et  quae  non  prosunt  singula,  multa  juvant.1 

Itaque  Marias  partes  potiores ;  Martha,  Martha,  attendis  ad 
plurima,  unum  sufficit.2  Hinc  ilia  fabula  JEsopi  de  vulpe  et 
feli.  Jactabat  enim  vulpes  quantas  artes  haberet  et  eftugia, 
quibus  se  a  canibus  eriperet ;  felis  autem  se  unico  tantum  con- 
fidere  auxilio  dixit,  utpote  quae  tenuem  scandendi  facultatem 
haberet;  quod  tamen  reliquis  illis  vulpinis  longe  prasstantius 
praesidium  fuit :  unde  adagium ;  Multa  novit  vulpes,  sed  felis 
unum  magnum?  Quinetiam  in  hujus  fabulas  significatione  morali 

1  Ovid.  Rem.  Amor   420.  2  St.  Luke,  x.  41,  42. 

8  "  Multa  novit  vulpes,  se'd  echinus  unum  magnum,"  is  a  proverb  in  Erasmus's 
collection.     Vide  Er.  Adag.  i.  5.  18. 


688  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

idem  cernitur.     Nam  potent!  et  fido  amico  niti  plus  praesidii 
habet,  quam  artes  et  astutiae  complurimae. 

Atque  haec  exempli  loco  sufficient.  Superest  autem  nobis  ejus- 
modi  Colorum  numerus  etiam  magnus,  quos  olim  adolescentes 
congessimus ;  attamen  sine  illustrationibus  suis  atque  Elenchis ; 
quos  hoc  tempore  concinnare  non  vacat.  Ideoque  Colores  illos 
nudos  absque  illustrationibus  suis  (cum  superiores  isti  vestiti 
prodeant)  proponere,  minime  nobis  consentaneum  videtur.  Illud 
interim  monemus;  rem  istam,  qualiscunque  ea  videri  possit, 
haud  parvi  judicio  nostro  esse  pretii :  utpote  quae  ex  Philoso- 
phia  Prima,  et  ex  Politica,  et  ex  Rhetorica  participet.  Atque 
de  Signis  Popularibus  sive  Coloribus  Boni  ac  Mali  apparentis, 
tarn  Simplicis  quam  Comparati,  hactenus. 

Secunda  Collectio,  quae  pertinet  ad  Promptuariam,  et  desi- 
deratur,  ea  est  quam  Cicero  (ut  superius  in  Logica  diximus l ) 
innuit;  cum  praecipit,  ut  in  promptu  habeantur  Loci  Com- 
munes, in  utramque  partem  disputati  et  tractati.  Quales  sunt, 
Pro  verbis  legis  et  Pro  sententia  legis,  &c.  Nos  vero  hoc  prae- 
ceptum  etiam  ad  alia  extendimus ;  ut  non  solum  ad  genus 
Judiciale,  sed  etiam  ad  Deliberativum  et  Demonstrativum  ad- 
hibeatur.  Omnino  hoc  volumus,  Locos  omnes  quorum  frequens 
est  usus  (sive  ad  probationes  et  refutationes,  sive  ad  suasiones 
et  dissuasiones,  sive  ad  laudes  et  vituperia  spectent)  meditates 
jam  haberi ;  eosque  ultimis  ingenii  viribus,  et  tanquam  improbe 
et  prorsus  praeter  veritatem,  attolli  et  deprimi.  Modum  autem 
hujus  collections,  tarn  ad  usum  quam  ad  brevitatem,  optimum 
fore  censemus,  si  hujusmodi  Loci  contrahantur  in  sententias 
quasdam  acutas  et  concisas  2 ;  tanquam  glomos  quosdam,  quo- 
rum fila  in  fusiorem  discursum,  cum  res  postulat,  explicari 
possint.  Atque  similem  quandam  diligentiam  in  Seneca 3  re- 
perimus,  sed  in  hypothesibus  sive  casibus.  Ejus  generis,  cum 
plurima  parata  habeamus,  aliqua  ad  exemplum  proponere  visum 
est.  Ea  autem  Antitheta  Rerum  nominamus.4 

1  Supra,  p.  634. 

2  The  habit  of  reducing  arguments  into  this  form  accounts  probably  for  the  diffi- 
culty of  verifying  many  of  Bacon's  quotations.     The  form   fittest  for  the  promptuaria 
was  the  form  easiest  to -remember  and  most  convenient  to  use.      See  notes  2  and 
3,  p.  685.  —  J.  S. 

1  The  Seneca  here  referred  to  is  M.  Annaeus  Seneca,  the  rhetorician,  who  is  sup- 
posed to  have  been  the  uncle  of  L.  Annseus  Seneca,  the  preceptor  of  Nero. 
4  Of  these  Antitheta  many  are  Bacon's  own,  and  are  to  be  found  in  other  parts  of 


LIBER   SEXTUS. 


689 


Exempla  Antithetorum. 


I.    NOBILITAS. 

Pro. 

Quibus  virtus  a  genere  pe- 
nitus  insita  est,  ii  jam  non 
mail  esse  nolunt,  sed  ne- 
queunt. 

Nobilitas  laurea,  qua  tern- 
pus  homines  coronat. 

Antiquitatem  etiam  in  mo- 
numentis  mortuis  veneramur; 
quanto  magis  in  vivis  ? 

Si  nobilitatem  familiarum 
contemnas,  quaa  tandem  erit 
differentia  inter  sobolem  ho- 
minum  et  brutorum  ? 

Nobilitas  virtutem  invidiae 
subducit,  gratise  tradit. 

II.  FORMA. 
Pro. 

Deformes  naturam  ulcisci 
solent. 

Et  virtus  nil  aliud  quam 
interna  forma;  et  forma  nil 
aliud  quam  externa  virtus. 

Deformes  se  a  contemptu 
per  malitiam  utique  suam 
vindicare  cupiunt. 

Forma  virtutes  splendere 
facit,  vitia  rubere.  - 

III.  JUVENTTJS. 

Pro.  Con. 

Primse  cogitationes,  et  ju-         Juventus   poenitentiae   cam- 
venum  consilia,  plus  habent  e     pus. 
numine.  Ingenitus  est  juvenibus  se- 

his  writings;  others  are  doubtless  quotations,  of  which  I  shall  mention  some,  though 
many  more  might  probably  be  easily  pointed  out.  [A  great  many  of  them  will  be 
found  in  the  Essays.  —  J.  £] 

VOL.  I.  Y  Y 


Contra. 

Raro  ex  virtute  nobilitas ; 
rarius  ex  nobilitate  virtus. 

Nobiles  majorum  depreca- 
tione  ad  veniam  saspius  utun- 
tur,  quam  suffragatione  ad 
honores. 

Tanta  solet  esse  industria 
hominum  novorum,  ut  nobi- 
les  praa  illis  tanquam  statute 
videantur. 

Nobiles  in  stadio  respe- 
ctant  nimis  saepe  ;  quod  mali 
cursoris  est. 


Con. 

Virtus,  ut  gemma  nobilis, 
melius  inseritur  sine  multo 
auro  et  ornatu. 

Quod  vestis  lauta  deformi, 
hoc  forma  improbo. 

Similiter  plerunque  leves 
sunt  quos  forma  ornat  et 
quos  movet. 


690 


BE    AUGMENT1S  SCIENTIARUM 


Senes  sibi  sapiunt  magis, 
aliis  et  reipublicae  minus. 

Si  conspici  daretur,  magis 
deformat  animos  quam  cor- 
pora senectus. 

Senes  omnia  metuunt,  pra- 
ter Deos. 

IV.  VALETUDO. 
Pro. 

Cura  valetudinis  animum 
humilem  facit  et  corpori  sup- 
plicem. 

Corpus  sanum  hospes  animae 
est;  aegrum,  ergastularius. 

Nil  tarn  summas  actionum 
promovet,  quam  prospera  vale- 
tudo;  at  contra  infiruia  feri- 
atur  nimis. 


nilis  authoritatis  contemptus ; 
ut  quisque  suo  periculo  sapiat. 

Tempus,  ad  quae  consilia 
non  advocatur,  nee  rata  habet. 

Senibus  Veneres  mutantur 
in  Gratias.1 


Con. 

Saepe  convalescere  est  saepe 
juvenescere. 

Excusatio  valetudinis  poly- 
chresta;  ad  quam  etiam  sani 
confugimus. 

Nimis  arcto  fbedere  corpus 
animae  jungit  sanitas. 

Et  lectus  magna  imperia 
administravit,  et  lectica  ma- 
ghos  exercitus. 


V.  UXOK  ET  LIBERI. 
Pro. 

Charitas  reipublicae  incipit  a 
farailia. 

Uxor  et  liberi  disciplina 
quaedam  humanitatis;  at  CO3- 
libes  tetrici  et  severi. 

Coelibatus  et  orbitas  ad  nil 
aliud  conferunt,  quam  ad  fu- 
gam. 

Morti  sacrificat,  qui  liberos 
non  procreat. 

Caetera  foelices,  in  liberis 
fere  infortunati  sunt;  ne  di- 
vinae  sorti  nimium  appropin- 


Con. 

Qui  uxorem  duxit  et  libe- 
ros suscepit,  obsides  fortunae 
dedit. 

Generare  et  liberi,  humana 
sunt ;  creare  et  opera,  divina. 

Brutorum  aeternitas  soboles ; 
Virorum,  fama,  merita,  et  in- 
stituta. 

CEconomicaB  rationes  publi- 
cas  plerunque  evertunt. 

Aliquibus  fortuna  Priami 
placuit,  qui  suis  omnibus  su- 
perstes  fuit.3 


quent  homines.2 

1  This  idea  has  been  expressed  in  a  different  form  by  Mr.  Milnes  :  — 

"  On  that  deep  retiring  shore 

Frequent  pearls  of  beauty  lie  ; 
Where  the  passion-waves  of  yore 
Fiercely  beat  and  mounted  high." 

2  This  seems  to  me  to  belong  more  properly  to  the  other  side  of  the  argument ;  but 
if  it  be  rightly  placed  where  it  is,  it  must  mean  that  to  be  happy  in  his  children  is 
happiness  too  great  for  a  man,  unless  it  be  balanced  by  misfortune  in  other  ways. — /.  S. 

8  The  allusion  is  to  Tiberius.     See  Suet  in  Tiber,  c.  62. 


LIBER   SEXTUS. 


691 


VI.  DIVITLS:. 


Pro. 

Divitias  contemnunt,  qui 
desperant. 

Invidia  divitiarum  virtutem 
effecit  deam. 

Dum  philosophi  dubitant 
utruin  ad  virtutem  an  volu- 
ptatem  omnia  sint  referenda, 
collige  instrumenta  utriusque. 

Virtus  per  divitias  vertitur 
in  commune  bonum. 

Caetera  bona  provincialem 
habent  administrationem,  di- 
vitiae  solas  generalem. 


Con. 

Divitiarum  magnarum  vel 
custodia  est,  vel  dispensatio 
quaedam,  vel  fama  ;  at  nullus 
usus. 

Annon  vides  lapillis  et  id 
genus  deliciis  fingi  pretia,  ut 
possit  esse  aliquis  magnarum 
divitiarum  usus  ? 

Multi  dum  divitiis  suis 
omnia  venalia  fore  credide- 
runt,  ipsi  in  primis  venerunt. 

Non  aliud  divitias  dixerim, 
quam  impedimenta  virtutis ; 
nam  virtuti  et  necessarian  sunt, 
et  graves. 

Divitias  bona  ancilla,  pessima 
domina. 


VTI.  HONORES. 


Pro. 

Honores  non  tyrannorum 
(ut  loquuntur),  sed  Provi- 
dentiae  Divinae  calculi  sunt. 

Honores  faciunt  et  virtutes 
et  vitia  conspicua ;  itaque  illas 
provocant,  haec  refraenant. 

Non  novit  quispiam  quan- 
tum in  virtutis  cursu  profe- 
cerit,  nisi  honores  ei  campum 
praebeant  apertum. 

Virtutis,  ut  reruin  aliarum, 
rapidus  motus  est  ad  locum, 
placidus  in  loco;  est  autem 
virtutis  locus  honos. 

VIII.   IMPEKIA. 

Pro.  Con. 

Felicitate  frui,  magnum  Quam  miserum  habere  nil 
bonum  est;  sed  earn  et  aliis  fere  quod  appetas,  infinita 
impertiri  posse,  adhuc  majus.  quae  metuas. 

y  Y  2 


Con. 

Dum  honores  appetimus 
libertatem  exuimus. 

Honores  dant  fere  potesta- 
tem  earum  rerum,  quas  optima 
conditio  est  nolle,  proxima 
non  posse. 

Honorum  ascensus  arduuo, 
static  lubrica,  regressus  prae- 
ceps. 

Qui  in  honore  sunt,  vulgi 
opinionem  mutuentur  oportet, 
ut  seipsos  beatos  putent. 


692 


DE   AUGMENTIS   SC1ENTIARUM 


Reges  non  hominum  instar 
sed  astrorum  sunt ;  nam  et  in 
singulos  et  in  tempora  ipsa 
magnum  habent  influxum. 

Qui  Dei  vices  gerunt,  iis 
resistere  non  tantum  laasae 
majestatis  crimen  est,  sed  the- 
omachia  quajdam. 

IX.  LATJS, 
Pro. 

Virtutis  radii  reflexi  laudes. 

Laus  honor  is  est,  ad  quern 
liberis  suffragiis  pervenitur. 

Honores  a  diversis  politiis 
conferuntur;  sed  laudes  ubique 
sunt  libertatis. 

Vox  populi  habet  aliquid 
divinum.  Nam  quomodo  aliter 
tot  capita  in  unum  conspirare 
possint  ? 2 

Ne  mireris,  si  vulgus  verius 
loquatur  quam  honoratiores ; 
quia  etiam  tutius  loquitur. 


Qui  in  imperiis  sunt,  similes 
sunt  corporibus  ccelestibus, 
quae  magnam  venerationem 
habent,  requiem  nullam.1 

Nemo  humanae  sortis  ad 
Deorum  convivia  admittitur, 
nisi  ad  ludibrium. 

EXISTIMATIO. 

Con. 

Fama  deterior  judex  quam 
nuncia. 

Quid  viro  bono  cum  saliva 
vulgi? 

Fama,  veluti  fluvius,  levia 
attollit,  solida  mergit. 

Infimarum  virtutum  apud 
vulgus  laus  est;  mediarum 
admiratio ;  supremarum  sensus 
nullus. 

Laus  magis  ex  ostentatione 
quam  ex  merito,  et  ventosis 
magis  accedit  quam  realibus. 


X.  NATURA. 


Con. 

Cogitamus  secundum  na- 
turam ;  loquimur  secundum 
prascepta;  sed  agimus  secun- 
dum consuetudinem. 

Natura  pedantius  quidam 
est ;  consuetude  magistratus. 


Pro. 

Consuetudinis  progressus 
est  arithmeticus  ;  naturae  geo- 
metricus. 

Ut  in  rebuspublicis  se  ha- 
bent leges  communes  erga 
consuetudines,  eodem  modo 
in  singulis  se  habet  natura 
ad  consuetudinem. 

Consuetude  contra  natu- 
ram,  quasi  tyrannis  quaedam 
est;  et  cito  ac  levi  occasione 
corruit. 

I  .'  "Ex  quo  se  Caesar  orbi  terrarum  dedicavit,  sibi  eripuit ;  et  siderum  modo,  quse 
irrequieta  semper  cursus  suos  explicant,  nunquam  illi  licet  nee  subsistere  nee  quicquam 
suum  facere."  —  Senec.  Consol  ad  Polyb.  c.  26. 

<ptffj.T)  5'  otiris  ird/jiTrav  dir6\\vTcu  T^vriva  iro\\ol 

\aol  <jyrnju£ovffi'  6tos  vv  ris  tffn  na.1  airr}.    HESIOD,   Op.  et  Dies.  v.  683 


LIBER   SEXTUS. 


693 


Pro. 

Virtutes  apertae  laudes  pa- 
riunt,  occultae  fortunas. 

Virtutes  officiorum  laudes 
pariunt,  facultatum  fortunas. 

Fortuna  veluti  Galaxia ; 
hoc  est,  nodus  quarundam 
obscurarum  virtutum,  sine  no- 
mine. 

Fortuna  saltern  ob  filias 
suas  honoranda  est;  Confi- 
dentiam  scilicet,  et  Authori- 
tatem. 

XII.  VITA. 
Pro. 

Absurdum  est  accidentia 
vitae  magis  amare,  quam  vitam 
ipsam. 

Prasstat  ad  omnia,  etiam  ad 
virtutem,  curriculum  longum 
quam  breve. 

Absque  spatiis  vitae  ma- 
joribus,  nee  perficere  datur, 
nee  perdiscere,  nee  poenitere. 


XL    FOKTUNA. 

Con. 

Stultitia  unius,  fortuna  al- 
terius. 

In  fortuna  illud  praacipue 
laudaverim,  quod  cum  non 
eligat,  non  tueatur. 

Viri  magni,  dum  invidiam 
virtutum  suarum  declinarunt, 
inter  fortune  cultores  reperti 
sunt. 


Pro. 

Qui  zelo  peccant  non  pro- 
bandi,  sed  tamen  amandi  sunt. 

Mediocritates  moralibus  de- 
bentur,  extremitates  divinis. 


Con. 

Philosophi,  dum  tantum 
apparatum  adversus  mortem 
colligunt,  ipsam  magis  timen- 
dam  efFecerunt. 

Mortem  homines  timent, 
quia  nesciunt;  ut  pueri  te- 
nebras. 

Non  invenias  inter  hu- 
manos  affectum  tarn  pusillum, 
qui  si  intendatur  paulo  vehe- 
mentius  non  mortis  metum 
superet. 

Mori  velle  non  tantum  for- 
tis,  aut  miser,  aut  prudens,  sed 
etiam  fastidiosus  potest.1 

XIII.  SUPEBSTITIO. 

Con. 

Ut  simia?  similitude  cum 
nomine  deformitatem  addit, 
ita  superstition!  similitude  cum 
religione. 


1  "  Mori  velle,  non  tantura  prudens  et  fortis,  sed  etiam  fastidiosus  potest."  —  Seneca, 
Ep.  77. 

TT  3 


694 


DE    AUGMENTIS   SCIENTIARUM 


Superstitiosus  religiosus  de- 
signatus. 

Fabulosissima  quaeque  por- 
tenta  cujusvis  religionis  citius 
crediderim,  quam  haec  omnia 
sine  numine  fieri. 


Quale  odium  est  affectationis 
in  civilibus,  tale  superstitionis 
in  divinis. 

Praestat  nullam  habere  de 
Diis  opinionem,  quam  contu- 
meliosam. 

Non  Epicuri  schola,  sed 
Stoa,  veteres  respublicas  per- 
turbavit. 

Non  cadit  in  mentem  hu- 
manam,  ut  sit  merus  atheista 
dogmate;  sed  magni  hypo- 
critae  sunt  veri  atheistae,  qui 
sacra  perpetuo  contrectant, 
sed  nunquam  verentur. 

XIV.    SUPERBIA. 

Pro.  Con. 

Superbia    etiam  vitiis    in-  Hedera  virtutum  ac  bono- 

sociabilis ;    atque  ut  venenum  rum  omnium  superbia. 

veneno,  ita  haud  pauca  vitia  Caetera  vitia  virtutibus  tan- 

superbia  expelluntur.  turn  contraria  ;   superbia  sola 

Facilis,  etiam  alienis  vitiis  contagiosa. 

obnoxius  est;    superbus   tan-  Superbia    optima   vitiorum 

turn  suis.  conditione  caret,  id  est,  late- 

Superbia,    si    ab     aliorum  bris. 

contemptu  ad  sui  contemptum  Superbus,  cum  caeteros  con- 

ascendet,   fiet    demum   philo-  temnit,  se  interim  negligit. 
sophia. 

XV.   INGRATITUDO. 

Pro.  Con. 

Crimen    ingrati    animi   nil  Crimen  ingrati   animi   non 

aliud    est,   quam    perspicacia  suppliciis  coercetur,  sed  Furiis 

quaedam   in   causam   beneficii  permittitur. 

collati.1  Arctiora   sunt   vincula  be- 

Dum  grati   erga    quosdam  neficiorum    quam   officiorum ; 

ease  volumus,  nee  caeteris  jus-  quare,  qui  ingratus,  injustus, 

titiam   praestamus,   nee   nobis  et  omnia. 

ipsis  libertatem.  Ea    est    conditio   humana : 

1  This  sentence  is  more,  I  think,  in  the  manner  of  Rochefoucauld  than  any  other  in 
Bacon's  writings. 


LIBER   SEXTUS. 


695 


Beneficii  gratia  eo  minus 
reddenda  est,  quod  de  pretio 
non  constat. 


nemo  tarn  publica  fortuna  na- 
tus  est,  quin  privatae  et  gra- 
tiae  et  vindictae  se  omnino 
debeat. 


XVI.  INVIDIA. 


Pro. 

Naturale  est  exprobrationem 
fortunse  suse  odisse. 

Invidia  in  rebuspublicis  tan- 
quam  salubris  ostracismus. 


Con. 
festos 


dies      non 


Invidia 
agit 

Nemo  virtuti  invidiam  re- 
conciliaverit  praeter  mortem. 

Invidia    virtutes    laboribus 
exercet,  ut  Juno  Herculem. 


XVII.  IMPDDICITIA. 
Pro. 

Zelotypiae  debetur,  quod 
castitas  sit  facta  virtus. 

Multa  tristitia  opus  est, 
ut  quis  Venerem  rem  seriam 
putet. 

Quid  vel  diaetae  partem,  vel 
munditiae  speciem,  vel  super- 
bias  filiam,  inter  virtutes  col- 
locas? 

Amorum,  ut  avium  silve- 
strium,  nulla  proprietas  est> 
sed  jus  possessione  trans- 
fertur. 

XVIII.  CRUDELITAS. 
Pro. 

Nulla  virtutum  tam  saepe 
rea  est,  quam  dementia. 

Crudelitas,  si  a  vindicta  est, 
justitia  est ;  si  a  periculo,  pru- 
dentia. 

Qui  misericordiam  inimico 
impertit,  sibi  denegat. 

Non  saepius  phlebotomies 
necessarias  sunt  in  curationi- 
bus,  quam  caedes  in  civili- 
bus. 

T  T  4 


Con. 

Pessima  Circes  transforma- 
tio  impudicitia. 

Impudicus  prorsus  reveren- 
tiam  sui  perdidit;  quod  frae- 
num  est  omnium  vitiorum. 

Omnes,  ut  Paris,  qui  formae 
option  em  faciunt,  prudentiae 
et  potentiae  jacturam  faciunt. 

In  veritatem  non  vulga- 
rem  incidit  Alexander,  cum 
Somnum  et  Venerem  mortis 
arrhabones  esse  dixit. 


Con. 

Caedibus  grassari,  aut  ferae 
aut  Furiae  est. 

Crudelitas  viro  bono  semper 
fabulosa  esse  videtur,  et  fictio 
tragica. 


696 


DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 


XIX.  GLORIA  VANA. 


Pro. 

Qui  suas  laudes  appetit, 
aliorum  simul  appetit  utili- 
tates. 

Qui  tarn  sobrius  est  ut 
nihil  alienum  curet,  vereor  ne 
et  publica  aliena  putet. 

Ingenia  in  quibus  aliquid 
inane  est,  facilius  curam  rei- 
publicae  recipiunt. 


Con. 
Gloriosi     semper    factiosi, 

mendaces,  mobiles,  nimii. 
Thraso  Gnathonis  praecla.1 
Turpe  est  proco  sollicitare 

ancillam ;    est  autem  virtutis 

ancilla  laus. 


XX.  JUSTITIA. 


Pro. 

Imperia  et  politiae  justitiae 
tantum  additamenta  sunt ;  si 
enim  justitia  aliter  possit 
exerceri,  illis  minime  fuerit 
opus. 

Justitiae  debetur,  quod 
homo  homini  sit  Deus,  non 
lupus. 

Justitia  etsi  vitia  tollere 
non  possit,  tauten  hoc  efficit 
ut  non  laedant. 


Con. 

Si  hoc  est  justum  esse,  qutc 
tibi  fieri  nolis  ea  alter!  non 
facere,  dementia  demum  jus- 
titia est. 

Si  suum  cuique  tribuendum 
est,  certe  et  venia  humani- 
tati. 

Quid  mihi  aequitatem  narras, 
cum  sapienti  omnia  inaequalia 
sint?2 

Considera  qualis  reorum 
conditio  fuerit  apud  Romanes, 
et  pronuncia  justitiam  e  re- 
publica  non  esse. 

Vulgaris  ista  justitia  politi- 
arum,  philosophus  in  aula; 
hoc  est,  facit  tantum  ad  re- 
verentiam  imperantium. 


1  The  allusion  is  to  the  Eunuchus  of  Terence. 

2  [So  in  the  original  edition  ;  but]  the  sense  requires  incequalia  to  be  replaced  by 
eequalia.     There  is  no  colour  for  the  assertion  that  to  the  wise  man  all  things  are  un- 
equal ;  but  the  Stoics,  teaching  that,  except  the  distinction  between  right  and  wrong, 
everything  is  to  the  wise  man  a  matter  of  indifference,  went  on  to  maintain  that  he 
could  suffer  wrong  from  no  man,  because  no  change  of  outward  circumstance  could  in 
any  degree  affect  his  inward  and  essential  happiness.     There  is  a  treatise  by  Seneca, 
of  which  the  title  is  In  Sapientem  non  cadere  Injuriam,  in  which  this  doctrine  is  taught. 
So  far  as  the  wise  man  was  concerned,  the  difference  between  justice  and  injustice  was 
of  no  moment  whatever,  —  a  view  which  shows  how  strongly  Stoicism  tended  to  isolate 

ach  of  its  disciples  from  the  rest  of  mankind.     Even  in  Plato  the  same  way  of  think- 
ng  may  be  observed.     Cf.  the  words  ascribed  to  Socrates  in  the  Apology :  ^  pin  yap 
Stv  j8Acii|/ei  ojrre  Metros  otfre  "Avvros. 


LIBER   SEXTUS. 


697 


XXI.    FORTITUDO. 

Pro. 

Nil  terribile  nisi  ipse  timor. 

Nil  aut  in  voluptate  so- 
lidum  aut  in  virtute  muni- 
turn,  ubi  timor  infestat. 

Qui  perieula  apertis  oculis 
intuetur  ut  excipiat,  advertit 
et  ut  evitet. 

Caeterae  virtutes  nos  a  do- 
minatu  liberant  vitiorum ;  for- 
titudo  sola  a  dominatu  for- 
tunae. 

XXIL  TEMPERANTIA. 
Pro. 

Eadem  fere  vis  abstmendi 
et  sustinendi. 

Uniformitates,  concordia?, 
et  mensurae  motuum  ccelestia 
sunt,  et  characteres  aeterni- 
tatis. 

Temperantia,  velut  frigora 
salubria,  animi  vires  colligit 
et  firmat. 

Exquisiti  et  vagi  sensus 
narcoticis  indigent ;  similiter 
et  affectus. 


Con. 

Praeclara  virtus,  velle  perire 
ut  perdas. 

Praeclara  virtus,  quam  etiam 
ebrietas  inducit. 

Vitae  suae  prodigus,  alienae 
periculosus. 

Virtus  ferreae  aetatis  forti- 
tudo. 


Con. 

Negativae  istae  virtutes  non 
placent ;  nam  innocentiam 
praestant,  non  merita. 

Languet  mens  quse  exces- 
sibus  caret. 

Amo  virtutes  quae  excel- 
lentiam  actionis  inducunt,  non 
hebetudinem  passionis. 

Cum  consonantes  animi 
motus  ponis,  paucos  ponis; 
nam  pauperis  est,  numerare 
pecus. 

Ista  Non  uti  ut  non  appetas ; 
Non  appetere  ut  non  timeas  ; 
pusillanimi  sunt  et  diffidentis. 


XXHI.  CONSTANTLY 


Pro. 

Basis  virtutum  constantia. 

Miser  est,  qui  qualis  ipse 
futurus  sit  non  novit. 

Imbecillitas  humani  judicii 
rebus  ipsis  constare  non  po- 
test;  quare  saltern  sibi  con- 
stet. 

Etiam  vitiis  decus  aspirat 
constantia. 

Si    ad   fortunae    inconstan- 


Con. 

Constantia,  ut  janitrix  mo- 
rosa,  multa  utilia  indicia  abi- 
git. 

JEquum  est  ut  constantia 
res  adversas  bene  toleret ;  nam 
fere  inducit. 

Stultitia  brevissima  optima. 


698 


DE   AUGMENT1S   SCIENTIARUM 


tiam  accedat  etiam  inconstan- 
tia  mentis,  in  quantis  tenebris 
vivitur ! 

Fortuna  tanquam  Prote- 
us, si  perseveres,  ad  formam 
redit 

XXIV.  MAGNANIMITAS. 
Pro. 

Si  animus  semel  generosos 
fines  optaverit,  statim  non  mo- 
do  virtu  tes  circumstant,  sed  et 
numina. 

Virtutes  ex  habitu  aut  prae- 
ceptis,  gregales  aunt;  ex  fine, 
heroicae. 


Con. 

Magnanimitas 
poetica. 


est     virtus 


XXV.  SCIENTIA, 
Pro. 

Ea  demum  voluptas  est  se- 
cundum  naturam,  cujus  non 
est  satietas. 

Dulcissimus  prospectus  in 
errores  aliorum  subjacentes. 

Quam  bonum  est  orbes 
mentis  habere  concentricos 
universe ! 

Omnes  affectus  pravi  falsae 
aestimationes  sunt ;  atque  ea- 
dem  sunt  bonitas  et  veritas. 


CONTEMPLATIO. 

Con. 

Contemplatio,  speciosa  in- 
ertia. 

Bene  cogitare  non  multo 
melius  est,  quam  bene  somni- 
are. 

Orbem  Numen  curat,  tu 
patriam. 

Vir  politicus  etiam  contem- 
plationes  serit. 


XXVI. 

Pro. 

Si  de  rebus  minutis  libri 
scripti  forent,  vix  ullus  esset 
experientiae  usus. 

Lectio  est  conversatio  cum 
prudentibus ;  actio  fere  cum 
stultis. 

Non  inutiles  Scientiae  ex- 
istimandae  sunt,  quarum  in 
se  nullus  est  usus,  si  ingenia 
acuant  et  ordinent. 


LITERS. 

Con. 

In  Academiis  discunt  cre- 
dere. 

Quae  unquam  Ars  docuit 
tempestivum  Artis  usum? 

Sapere  ex  regula  et  ex 
experientia,  plane  contrariac 
rationes  sunt ;  ut  qui  alteri 
assuefactus  sit,  ad  alterum  sit 
ineptus. 


LIBER   SEXTUS. 


699 


XXVII. 

Pro. 

Opportuna  prudentia  non 
est,  quae  celeris  non  est. 

Qui  cito  errat,  cito  errorem 
emendat. 

Qui  ex  composite  et  non 
obiter  prudens  est,  nil  magni 
facit. 


Artis  saepissime  ineptus  usus 
est,  ne  sit  nullus. 

Hoc  fere  omnes  Academici 
habent,  ut  ex  qualibet  re  sole- 
ant  agnoscere  quod  sciant,  et 
non  addiscere  quod  nesciant. 

PROMPTITUDO. 

Con. 

Prudentia  non  alte  petitur, 
quae  praesto  est. 

Prudentia,  ut  vestis,  levis 
quae  expedita. 

Cujus  consilia  non  maturat 
deliberatio,  nee  prudentiam 
aetas. 

Quae  ad  breve  tempus  ex- 
cogitantur,  ad  breve  tempus 
placent. 


XXVIII.   TACITURNITAS  IN  SECRETIS. 


Pro. 

Taciturno  nil  reticetur ;  quia 
omnia  tuto  communicantur. 

Qui  facile  loquitur  quae  scit, 
loquitur  et  quae  nescit. 

Secretis  etiam  mysteria  de- 
bentur. 


Con. 

Varietas  morum  optime  ani- 
mum  collocat  in  secreto. 

Taciturnitas  confessoris  vir- 
tus. 

Taciturno  omnia  reticentur ; 
quia  silentium  rependitur. 

Tectus,  ignoto  proximus. 


XXIX.  FACILITAS. 


Pro. 

Amo  virum  alieno  affectui 
obnoxium,  sed  tamen  judicium 
ab  obsequio  revocantem. 

Flexibilem  esse,  ad  naturam 
auri  proxime  accedit. 


Con. 

Facilitas,  judicii  quaedam  in- 
epta  privatio. 

Facilium  beneficia,  debita 
videntur ;  negationes,  injuriae. 

Sibi  gratiam  habet,  qui  a 
facili  aliquid  impetrat. 

Facilem  omnes  difficultates 
premunt,  nam  omnibus  se  im- 
plicat. 

Facilis  fere  se  recipit  cum 
pudore. 


700 


DE   ATTGMENTIS   SCIENTIARUM 


XXX.   POPULARITAS. 


Pro. 

Prudentibus  eadem  fere  pla- 
cent;  at  stultorum  varietati 
occurrere,  prudentiae  est. 

Colere  populum,  est  coli. 

Qui  ipsi  magni  viri  sunt, 
neminem  unum  fere  habent 
quern  vereantur,  sed  popu- 
lum. 


Con. 

Qui  valde  cum  stultis  con- 
gruit,  ipse  suspectus  esse  po- 
test. 

Qui  turbse  placet,  fere  et 
turbas  miscet. 

Nil  moderatum  vulgo  gra- 
tum  est. 

Infima  assentatio  est  assen- 
tatio  vulgi. 


XXXI.  LOQUACITAS. 
Pro. 

Qui  silet,  aut  alios  habet 
pro  suspectis  aut  suspectus 
est  ipse  sibi. 

Custodiae  omnes  infoelices, 
miserrima  silentii. 

Silentium,  stultorum  virtus. 
Itaque  recte  ille  silenti:  Si 
prudens  es,  stultus  es ;  si  stul- 
tus,  prudens.1 

Silentium,  veluti  nox,  in- 
sidiis  opportunum. 

Cogitationes  in  profluente 
sanissimae. 

Silentium,  solitudinis  genus. 

Opinioni  se  venditat,  qui 
silet. 

Silentium  nee  pravas  cogi- 
tationes  egerit,  nee  bonas  dis- 
tribuit. 

XXXII.  DISSIMULATIO. 
Pro. 

Dissimulatio  compendiaria 
sapientia. 

Non  idem  dicere,  sed  idem 
spectare,  debemus. 


CON. 

Silentium  verbis  et  gratiam 
addit  et  auctoritatem. 

Silentium,  veluti  somnus 
quidam,  alit  prudentiam. 

Silentium  fermentatio  cogi- 
tationum. 

Stilus  prudentiae  silentium. 

Silentium  ambit  veritatem. 


Con. 

Cum  cogitare  secundum  re- 
rum  veritatem  non  possimus, 
at  loquamur  secundum  cogita- 
tionem. 


1  This  sarcasm  is  ascribed  by  Diogenes  Laertius  and  Plutarch  to  Theophrastus,  the 
author  of  the  Characters  (which  form  the  foundation  of  those  of  La  Bruyere)  and  of 
many  other  works.  It  has  also  been  ascribed  to  Simonides.  Bacon  seems  to  have  taken 
it  from  Plutarch. 


LIBER   SEXTUS. 


701 


Etiam  in  animo  deformis 
nuditas. 

Dissimulatio  et  decori  est, 
et  praesidio. 

Sepes  consiliorum  dissimu- 
latio. 

Aliqui  bono  suo  falluntur. 

Qui  indissimulanter  omnia 
agit,  ajque  decipit;  nam  plu- 
rimi  aut  non  capiunt  aut  non 
credunt. 

Indissimulatio  nihil  aliud, 
quam  animi  impotentia. 

XXXIII. 

Pro. 

Docet  improbare  qui  vere- 
cundatur. 

Quod  actio  oratori,  id  auda- 
cia  viro  civili  ;  primum,  secun- 
dum,  tertium. 

Confitentem  verecundiam 
amo,  accusantem  odi. 

Confidentia  morum  animos 
promptius  sociat. 

Placet  obscurus  vultus,  et 
perspicua  oratio. 


Quibus  artes  civiles  supra 
captum  ingenii  sunt,  iis  dissi- 
mulatio  pro  prudentia  erit. 

Qui  dissimulat,  praecipuo  ad 
agendum  instrumento  se  pri- 
vat,  i.  e.  fide. 

Dissimulatio  dissimulatio- 
nem  invitat. 

Qui  dissimulat,  liber  non 
est. 


AUDACIA. 

Con. 

Audacia  stultitise  viator. 

Inverecundia  inutilis  nisi  ad 
imposturam. 

Confidentia    stultorum    im- 
peratrix,  prudentium  scurra. 

Audacia  est  stupor  quidam 
sensus,  cum  malitia  voluntatis. 


XXXIV. 
Pro. 

Vultus  et  gestus  decora  mo- 
deratio,  verum  condimentum 
virtutis. 

Si  et  in  verbis  vulgo  pare- 
mus,  quidni  in  habitu  et  ge- 
stu? 

Qui  in  levibus  et  quotidiana 
consuetudine  decus  non  reti- 
net,  sit  licet  vir  niagnus,  noris 


PuNTOS1,  AFFECTATIO. 
Con. 

Quid  deformhis,  quam  sce- 
nam  in  vitam  transferre  ? 

Ex  ingenuitate  decorum,  ex 
arte  odium. 

Magis  placent  cerussatae 
buccae  et  calamistrata  coma, 
quam  cerussati  et  calamistrati 
mores. 

Qui  animum  ad  tarn  exiles 


1  This  word  is  clearly  a  mere  gloss,  being  the  English,  if  it  can  be  called  so,  of  that 
which  precedes  it.  A  little  further  on  Bacon  uses  the  word  "  punctus  "  as  a  Latin 
version  of  "  punto  ;  "  and  the  text  might  be  corrected  by  substituting  puncti  for  pantos. 
But  I  should  prefer  to  omit  this  word  altogether. 


702 


DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 


tamen  hunc  tantum  certis  ho- 
ris  sapere. 

Virtus  et  prudentia,  sine 
punctis,  velut  peregrinae  lin- 
guae sunt ;  nam  vulgo  non  in- 
telliguntur. 

Qui  vulgi  sensum  per  con- 
gruitatem  non  novit,  is  si  nee 
per  observationem  noverit, 
omnium  stultissimus  est. 

Puncti,  translatio  sunt  vir- 
tutis  in  linguam  vernaculam. 

XXXV 

Pro. 

Oratorum  ara  jocus. 

Qui  in  omnibus  modestum 
leporem  miscet,  libertatem  ani- 
mi  retinet. 

Res  est  supra  opinionem 
politica,  facile  transire  a  joco 
ad  serium,  a  serio  ad  jocum. 

Veritatis  alias  non  perven- 
turse  saepe  vehiculum  jocus. 


observationes  applicat,  magnae 
cogitationis  capax  non  est. 

Affectatio,  ingenuitatis  pu- 
tredo  lucens.1 


XXXVI. 

Pro. 

Annon  vides  omnes  se  quae- 
rere?  At  amans  solus  se  in- 
venit. 

Non  est  melior  ordinatio 
animi,  quam  ex  imperio  affectus 
alicujus  insignis. 

Qui  sapit,  desiderium  quae- 
rat;  nam  qui  non  aliquid  in- 


Joci. 

Con. 

Istos  deformitatum  ac  con- 
cinnitatum  aucupes,  quis  non 
contemnat  ? 

Rerum  magnitudinem  eluere 
joco,  improbum  artificium  est. 

Jocos  turn  considera,  cum 
risu  destituti  sunt. 

Faceti  isti  fere  non  pene- 
trant  ultra  superficiem  rerum, 
ubi  joci  sedes  est, 

TJbi  jocus  ad  seria  momenti 
aliquid  habet,  ibi  levitas  pue- 
rilis  est. 

AMOR. 

Con. 

Amori  multum  debet  scena, 
nihil  vita. 

Nil  tarn  varii  nominis  est 
quam  amor ;  nam  res  aut  tarn 
stulta  est  ut  se  nesciat,  aut 
tarn  turpis  ut  se  fuco  condat. 

Odi  istos  Mono-Phronti- 
stas. 


1  The  same  image  occurs  in  Ralegh's  Lye : 

"  Go  tell  the  Court  it  glows 
And  shines  like  rotten  wood." 


LIBER  SEXTUS. 


703 


signiter  appetit,  ei  omnia  in- 
grata  sunt  et  taedio  plena.1 

Quidni  in  imitate  acquiescat 
unus? 

XXXVII. 
Pro. 

Eadem  facit  amicitia  quse 
fortitude,  sed  suavius. 

Suave  condimentum  omni- 
um  bonorum  amicitia. 

Pessima  solitude,  non  veras 
habere  amicitias. 

Digna  malas  fidei  ultio,  ami- 
citiis  privari. 

xxxvni. 

Pro. 

Adulatio  magis  ex  more, 
quam  ex  malitia. 

Laudando  instituere,  semper 
formula  fuit  debita  potentio- 
ribus. 


Angusta  admodum  contem- 
platio  amor. 


AMICITIA. 

Con. 

Qui  amicitias  arctas  copulat, 
novas  necessitates  sibi  impo- 
nit. 

Animi  imbecilli  est,  partiri 
fortunam. 


ADULATIO. 

Con. 

Adulatio  stilus  servorum. 

Adulatio  calx  vitiorum. 

Adulatio  aucupii  illud  ge- 
nus, quod  similitudine  vocis 
aves  fallit. 

Adulationis  deformitas  co- 
mica,  nocumentum  tragicum. 

Auribus  mederi  difficilli- 
mum. 


XXXIX.  VINDICTA. 
Pro. 

Vindicta  privata,  justitia 
agrestis. 

Qui  vim  rependit,  legem 
tantum  violat,  non  hominem. 

Utilis  metus  ultionis  pri- 
vatae ;  nam  leges  nimium  ssepe 
dormiunt. 


Con. 

Qui  injuriam  fecit,  princi- 
pium  malo  dedit ;  qui  reddidit, 
modum  abstulit. 

Vindicta,  quo  magis  natura- 
lis,  eo  magis  coercenda. 

Qui  facile  injuriam  reddit, 
is  fortasse  tempore,  non  volun- 
tate,  posterior  erat. 


XL.   INNOVATIO. 
Pro. 
Omnis  medicina  innovatio. 


Con. 
Novi  partus  deformes  'sunt. 


1  "  Qui  nolet  fieri  desidiosus,  amrt."  Ov.  Amares,  i.  9.  46. 

This  is  one  of  the  lines  contained  in  Bacon's  Promns.  —  J.  S. 


704 


DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 


Qui  nova  remedia  fugit, 
nova  mala  opperitur. 

Novator  maximus  tempus: 
quidni  igitur  tempus  imite- 
mur? 

Exempla  remota,  inepta 
sunt;  recentia,  corrupta  et 
ambitiosa. 

Imperitis  et  contentiosis 
permitte,  ut  ad  exempla  res 
agant. 

Sicut  qui  nobilitatem  in  fa- 
miliam  introducunt  digniores 
fere  sunt  posteris ;  ita  novati- 
ones  rerum  plerunque  prae- 
stant  iis  quae  ad  exempla  fi- 
unt. 

Morosa  morum  retentio  res 
turbulenta  est,  aeque  ac  novi- 
tas. 

Cum  per  se  res  mutentur  in 
deterius,  si  consilio  in  melius 
non  mutentur,  quis  finis  erit 
mali? 

Moris  servi,  temporis  ludi- 
bria. 

XLL 
Pro. 

Fortuna  multa  festinanti 
vendit,  quibus  morantem  do- 
nat. 

Dum  initia  rerum  amplecti 
properamus,  umbras  prensa- 
mus. 

Fluctuantibus  rebus  adver- 
tendum,  inclinantibus  agen- 
dum. 

Prima  actionum  Argo  com- 
mittenda  sunt,  extrema  Bri- 
areo. 


Nullus  author  placet,  prater 
tempus. 

Nulla  no  vitas  absque  inju- 
ria ;  nam  praesentia  convellit. 

Quaa  usu  obtinuere,  si  non 
bona,  at  saltern  apta  inter  se 
sunt. 

Quis  novator  tempus  imi- 
tatur ;  quod  novationes  ita  in- 
sinuat,  ut  sensus  fallant  ? 

Quod  prater  spem  evenit, 
cui  prodest  minus  acceptum, 
cui  obest  magis  molestum. 


MORA. 

Con. 

Occasio  primum  ansam  vasis 
porrigit,  deinde  ventrem. 

Occasio,  instar  Sibyllas,  mi- 
nuit  oblatum,  pretium  auget. 
Celeritas  Orci  galea. 
Quae   mature  fiunt,  judicio 
fiunt ;  quse  sero,  per  ambitum. 


LIBER  SEXTUS. 


705 


XLII.    PR-aSPARATIO. 


Pro. 

Qui  parvia  copiis  rem  ma- 
gnam  aggreditur,  fingit  oppor- 
tunitatem  ut  speret. 

Parvis  apparatibus  non  for- 
tuna,  sed  prudentia  emitur. 


Con. 

Optimus  terminus  parandi, 
prima  occasio  agendi. 

Nemo  speret  se  fortunam 
apparatu  ligare  posse. 

Alternatio l  apparatus  et 
actionis,  politica  sunt ;  distin- 
ctio,  tumida  et  infcelix. 

Magnus  apparatus,  prodigus 
et  temporis  et  rerum. 


XLIII.  PRINCIPIIS  OBSTARE. 


Pro. 

Plura  pericula  fallunt,  quam 
vincunt. 

Minus  operis  est  periculo 
remedium  adhibere,  quam  pro- 
gressum  ejus  observare  et 
custodire.2 

Non  jam  leve  est  periculum, 
si  leve  videatur. 


Con. 

Docet  periculum  progredi 
qui  accingitur,  et  periculum 
figit  remedio. 

Etiam  in  remediis  periculo- 
rum  levia  pericula  subsistunt. 

Praestat  cum  paucis  peri- 
culis3,  quae  invaluerunt,  rem 
habere,  quam  cum  minis  sin- 
gulorum. 


XLIV.    CONSILIA    VIOLENTA. 


Pro. 

Qui  lenem  istam  prudentiam 
amplectuntur,  iis  augmenta 
mali  salubria  sunt. 

Necessitas,  quae  violenta 
consulit,  eadem  exequitur. 


Con. 

Omne  remedium  violentum, 
praegnans  novi  mali. 

Violenta  consilia  nemo  dat, 
praeter  iram  et  metum. 


XLV.  SUSPICIO. 

Pro.  Con. 

Diffidentia  nervi  prudentiae ;          Suspicio  fidem  absolvit4 

1  M.  Bouillet  proposes  to  read  ahernatlo,  by  which  the  sense  would  be  very  much 
improved.     [It  is  alteratio  in  the  original.     But  M.  Bouillet's  reading  is  so  evidently 
right  that  I  have  introduced  it  into  the  text.  —  /.  S.] 

2  "  If  a  man  watch  too  long,  it  is  odds  he  will  fall  asleep." — Essays :    Of  Delays. 
J.  S. 

*  \_Remediis  in  the  original  edition.]     The  sense  requires  remediis  to  be  replaced  by 
periculis.     The  word  remediis  appears  to  have  been  accidentally  repeated  from  the  last 
sentence.     [Or  suggested  by  rem,  which  in  the  original  stands  at  the  end  of  the  line 
immediately  below.  —  J.  £] 

*  "  Sospetto  licenza  fede,"  is  an  Italian  proverb. 

VOL.  I.  Z  Z 


706  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

at  suspicio  medicamentum  ar-         Suspicionum  intemperies  est 
thriticum.  mania  quaedam  civilis. 

Merito    ejus  fides  suspecta 
est,  quam  suspicio  labefacit. 

Suspicio  fragilem  fidem  sol- 
vit,  fortem  intendit. 

XL VI.    VERBA  LEGIS. 
Pro.  Con. 

Non  est  interpretatio,  sed  Ex  omnibus  verbis  elicien- 
divinatio,  qua?  recedit  a  litera.  dus  est  sensus,  qui  interpre- 

Cum  receditur  a  litera,  ju-     tetur  singula. 
dex  transit  in  legislatorem.  Pessima    tyrannis     lex    in 

equuleo. 

XL VII.  PRO  TESTIBUS  CONTRA  ARGUMENTA. 

Pro.  Con. 

Secundum  oratorem  non  Si  testibus  credendum  sit 
secundum  causam  pronunciat,  contra  argumenta,  sufficit  tan- 
qui  argumentis  nititur.  turn  judicem  esse  non  surdum. 

Qui  argumentis  potius  credit         Argumenta  antidotum  con- 
quam   testibus,  etiam  ingenio     tra  venena  testimoniorum. 
magis  debet  fidere  quam  sen-         lis   probationibus   tutissimo 
sui.  creditur,  quse  rarissime  men- 

Tutum      foret     argumentis     tiuntur. 
credere,  si  homines  nihil    ab- 
surdi  facerent. 

Argumenta,  cum  sint  contra 
testimonia,  hoc  praestant;  ut 
res  mira  videatur,  non  autem 
ut  vera.1 

Atque  haec  Antitheta  (quae  nunc  proposuimus)  fortasse  tanti 
non  fuerint ;  sed  cum  jam  olim  parata  et  collecta  a  nobis  essent, 
noluimus  diligentise  nostrse  juvenilis  fructum  perire;  praesertim 
cum  (si  quis  acutius  introspiciat)  semina  sint,  non  Jlores.  In 
illo  autem  adolescentiam  plane  spirant,  quod  sint  in  Morali  sive 
Demonstrative  genere  uberiora;  in  Deliberative  et  Judiciali 
perpauca. 

1  It  would  seem  that  the  last  clause  ought  to  be  "  non  autem  ut  non  vera ; "  the 
res  being  the  matter  in  favour  of  which  testimony  has  been  produced. 


LIBER  SEXTUS.  707 

Tertia  Collectio,  quae  pertinet  ad  Promptuariam,  atque  etiam 
desideratur,  est  ea  quam  vocare  placet  Formularum  Minorum.1 
Illae  autem  sunt  veluti  vestibula,  posticae,  ante-camerae,  re- 
camerae,  transitus,  &c.,  orationis  ;  quae  indiscriminatim  omnibus 
subjectis  competere  possint.  Quales  sunt  Praefationes,  Con- 
clusiones,  Digressiones,  Transitiones,  Promissiones,  Declina- 
tiones,  et  plurima  ejusmodi.  Quemadmodum  enim  in  aedificiis 
plurimum  facit  et  ad  voluptatem  et  ad  usum,  ut  frontispicia, 
gradus,  ostia,  fenestrae,  aditus,  transitus,  et  hujusmodi,  commode 
distribuantur;  eodem  modo  etiam  in  oratione  fit,  ut  additamenta 
et  interpositiones  istae  (si  decore  et  perite  formentur  et  collo- 
centur)  plurimum  turn  gratiae  turn  commoditatis  universae  ora- 
tionis structures  adjiciant.  Harum  Formularum  exemplum 
unum  aut  alterum  proponemus,  neque  diutius  iisdem  immora- 
bimur.  Etsi  enim  sint  res  baud  exigui  usus,  tamen  cum  nihil 
in  his  addamus  de  nostro,  sed  tantum  Formulas  nudas  ex  De- 
mosthene  aut  Cicerone  aut  alio  quopiam  selecto  authore  de- 
scribamus,  inferius  quiddam  videntur  quam  ut  in  eo  tempus 
teramus. 

Exempla  Formularum  Minorum. 

CONCLUSIO   DELIBERATIV2E. 

Sic  et  culpam  praeteritam  fas  erit  redimere,  et  futuris  incom- 
modis  eadem  opera  prospicere. 

PAKTITIONIS  ACCURATE  COROLLARTOM. 

Ut  omnes  intelligant  nihil  me  et  subterfugere  voluisse  reti- 
cendo,  aut  obscurare  dicendo.2 

TRANSITIO  CUM  MONITO. 

Verum  haec  ita  praetereamus,  ut  tamen  intuentes  et  respe- 
ctantes  relinquamus.3 

PR^-OCCUPATIO  CONTRA  OPINIONEM  INVETERATAM. 
Faciam  ut  intelligatis  in  tota  causa  quid  res  ipsa  tulerit,  quid 
error  affinxerit,  quid  invidia  conflaverit.4 

1  The  Promus  already  referred  to  (p.  627.)  contains  some  of  these  formulae. 

2  Cicero  pro  Cluent.  c.  1.     But  the  quotation  is  inaccurate.     The  original  is  "nihil 
me  nee  subterfugere  voluisse  reticendo  nee  obscurare  dicendo."    It  is  probable  that 
Bacon  intended  to  write  aut  where  et  now  stands. 

3  Id.  pro  Sext.  c.  5.     A  phrase  resembling  Dante's 

"  Non  ragioniam  di  lor,  ma  guarda  e  passa." 

4  Id.  pro  Cluent.  c.  4. 

z  Z  2 


708  DE    AUGMENTIS   SC1ENTIARUM 

Haec  pauca  enumerassc,  ad  exempla  satis  f uerit ;  cum  quibus 
Appendices  Rhetoricas,  qua?  ad  Promptuariam  spectant,  con- 
cludimus. 


CAPUT  IV. 

Appendices  generates  duos  Traditivce  ;  Critica  ct  Paedagogica. 

SUPEKSUNT  duae  appendices  Traditivas  in  genere ;  altera 
Critica,  altera  Pasdagogica.  Sicut  enim  pars  Traditivae  prae- 
cipua  in  Scriptione  Librorum  consistit,  ita  pars  ejus  relativa 
in  Librorura  versatur  Lectione.  Lectio  autem  vel  magi- 
strorum  ope  regitur,  vel  industria  cujusque  propria  perficitur ; 
atque  huic  rei  inserviunt  doctrinae  illx,  quas  diximus,  duas. 

Ad  Criticam  spectant  primo  authorum  probatorum  limata 
correctio  et  emendata  editio  ;  quibus  et  ipsorum  authorum  honor 
vindicatur,  et  studiosis  lumen  prasfertur.  Qua  tamen  in  re,  studiis 
haud  parum  detriment!  intulit  quorundam  hominum  diligentia 
temeraria.  Criticis  enim  haud  paucis  mos  est,  ubi  incidunt  in 
quidpiam  quod  non  intelligunt,  vitium  statim  in  exemplari 
supponere ;  veluti  in  illo  loco  Taciti :  cum  quaedam  colonia  jus 
asyli  apud  senatum  assereret,  narrat  Tacitus  non  aequis  admo- 
dum  auribus  quaa  ab  iis  proferebantur  fuisse  ab  imperatore  et 
senatu  audita  ;  itaque  legati  causa  diffisi  bonam  pecuniae  sum- 
mam  Tito  Vinio  dederunt,  ut  eis  patrocinaretur ;  hoc  itaque 
pacto  res  obtinuit.  Turn  (inquit  Tacitus)  dignitas  et  antiquitas 
colonice  valuit :  quasi  arguments  quae  antea  levia  videbantur, 
accedente  pretio,  novum  turn  pondus  accepissent.  At  Criticus 
quidam,  non  ex  infimis,  verbum  Turn  expunxit,  et  Tantum  re- 
posuit.1  Atque  hac  prava  Criticorum  consuetudine  factum  est, 
ut  (quod  nonnemo  prudenter ,  notavit)  exemplaria  maxime  casti- 
gata  sint  s&penumero  minime  omnium  casta.  Quinimo,  ut  verum 
dicamus,  nisi  Critici  fuermt  eruditi  in  scientiis  illis  de  quibus 
libri  ab  ipsis  editi  tractant,  periculo  diligentia  eorum  non  vacat. 

1  Justus  Lipsius,  in  his  first  edition  of  Tacitus,  puts  the  following  note  at  turn, 
"  Forte  tantum  ;  "  but  he  does  nut  alter  the  text,  and  in  subsequent  editions  the  note 
is  omitted.  That  Bacon  had  but  an  imperfect  recollection  of  the  passage,  is  plain  from 
his  substituting  the  name  of  Titus  Vinius  for  that  of  Fabius  Valens,  and  from  his 
mentioning  the  senate,  as  if  the  transaction  had  taken  place  at  Rome.  It  was  by  a 
donative  to  the  soldiery  that  the  colony  of  Vienna  was  saved,  not  (directly  at  least)  by 
a  bribe  to  their  loader  ;  though  Tacitus  tidds  that  it  was  believed  that  he  also  had  been 
bought  over,  —  '•  ipsuin  Valentcin  magna  pecunia  cmptum." —  Hist.  i.  66. 


LIBER   SEXTUS.  709 

Secundo  ad  Criticam  spcctant  authorum  interpretatio  et  ex- 
plicatio,  commcntarii,  scholia,  notae,  spicilegia,  et  similia.  In 
istiusraodi  autem  laboribus  pessiinus  ille  Criticorum  nonnullos 
quasi  morbus  invasit,  ut  multa  ex  obscurioribus  transiliant,  in 
satis  vero  perspicuis  ad  fastidium  usque  immorentur  et  expat  i- 
entur.  Scilicet  non  tarn  ilhid  agitur  ut  author  ipse  illustretur, 
quam  ut  Criticus  ille  multiplicem  suam  eruditionem  et  va- 
riam  lectionem,  ubique  arrepta  occasione,  ostentet.  Optandum 
inprimis  foret  (licet  haec  res  ad  Traditivam  principalem,  non 
ad  Appendices  pertineat)  ut  qui  argumenta  obscuriora  et  no- 
biliora  pertractet  scriptor,  suas  ipse  explicationes  subjungat; 
ut  et  textus  ipse  digressionibus  aut  explicationibus  non  abrum- 
patur,  et  note  a  scriptoris  mente  non  recedant.  Cujusinodi 
quidpiam  suspicamur  de  Theone  Euclidis.1 

Tertio  ad  Criticam  spectat  (quod  etiam  nomen  eidem  indidit) 
de  authoribus  quos  edunt  breve  aliquod  judicium  interponere; 
et  illos  cum  caeteris  scriptoribus  qui  eadem  tractant  coniparare ; 
ut  per  hujusmodi  censuram  studiosi  et  de  librorum  delectu 
moneantur,  et  ad  ipsam  lectionem  eorum  instructiores  accedant. 
Atque  hoc  ultimum  est  Criticorum  tanquam  cathedra,  quam 
certe  nostra  setate  nobilitarunt  viri  nonnulli  magni,  majores 
certe  nostro  judicio  quam  pro  modulo  Criticorum. 

Ad  Psedagogicam  quod  attinet,  brevissimum  foret  dictu, 
Consule  scholas  Jesuitarum  :  nihil  enim,  quod  in  usum  venit, 
his  melius.  Nos  tamen  pauca  more  nostro  mouebimus,  tan- 
quam spicas  legentes.  Omnino  institutionem  pueritie  et  juven- 
tutis  collegiatam  probamus ;  non  in  ffidibus  privatis ;  non  sub 
ludi-magistris  tantum.  Adest  adolescentulis  in  Collegiis  semu- 
latio  major  erga  equales  ;  adest  quoque  ipse  vultus  et  aspectus 
virorum  gravium,  quod  facit  ad  verecundiam,  et  teneros  animos 
etiam  a  principio  conformat  ad  exemplar ;  denique  sunt  quideni 
plurirna  Educationis  Collegiate  commoda.  In  Ordine  autem 
et  Modo  discipline,  illud  inprimis  consuluerim ;  ut  caveatur  a 
compendiis  et  a  prcecocitate  quadam  doctrines,  qua)  ingenia  reddat 
audacula,  et  magnos  profectus  potius  ostentet  quam  facial. 
Quin  et  favendum  nonnihil  ingeniorum  libertati,  ut  si  quis  qua) 
ex  more  discipline  sunt  faciat,  et  siinul  tempus  ad  alia  in  qua) 

1  It  seems  probable  that  this  remark,  showing  a  kind  of  reading  with  which  Bacon 
does  not  seem  to  have  been  familiar  (vide  supra  p.  577.).  was  derived  from  his  friend 
Sir  Henry  Savile.  We  find  Theon's  services  in  relation  to  Euclid's  Elements  depre- 
ciatingly spoken  of  in  Savile's  Pnelectiones  tresdecim  in  Princlpium  Elcmentorum 
Etcclidis  (1U21),  PI'.  12,  13. 

'£  Z    3 


710  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

propensus  est  suffuretur,  ne  utique  cohibeatur.  Porro  operae 
pretium  fuerit  diligenter  animadvertere  (quod  fortasse  adhuc 
non  fuerit  notatum)  esse  duos  assuefaciendi  et  exercendi  et 
prseparandi  ingenia  modos,  eosque  tanquam  antistrophos.  Alter 
incipit  afacilioribus,  et  ad  magis  ardua  paulatim  deducit;  alter 
ab  initio  duriora  imperat  et  urget,  ut  iis  obtentis,  facilioribus 
quis  etiam  suaviter  perfungi  possit.  Alia  enim  est  methodus, 
incipere  natare  cum  utribus,  qui  sublevent ;  alia  incipere  sal- 
tare  cum  calceis  ponderosis,  qui  aggravent.  Neque  facile  est 
dictu,  quantum  harum  methodorum  prudens  intermixtio  con- 
ferat  ad  promovendas  tarn  animi  quam  corporis  facultates.  Item 
applicatio  et  delectus  studiorum,  pro  natura  ingeniorum  quae 
erudiuntur,  res  est  singularis  et  usus  et  judicii ;  quam  etiam 
bene  et  vere  notatam  et  perspectam  magistri  parentibus  adole- 
scentium  debent ;  ut  de  genere  vita?,  cui  filios  suos  destinent, 
consulere  possent.  Verum  et  illud  attentius  paulo  observan- 
dum;  non  tantum  in  iis  ad  quae  natura  quisque  sua  fertur 
longe  maximos  fieri  profectus ;  sed  etiam  ad  ea  ad  quae  vitio 
nature  quis  maxime  fuerit  inhabilis,  reperiri  in  studiis  ad  hoc 
proprie  delectis  remedia  et  curationes.  Exempli  gratia;  si 
cuipiam  ingenium  tale  sit  quale  est  avium,  ut  facile  abripiatur, 
nee  per  moram  (qualern  oportet)  intentum  esse  sustineat ;  re- 
medium  huic  rei  praebebunt  Mathematica,  in  quibus  si  evagetur 
paulo  mens,  de  integro  renovanda  est  demonstratio.  Etiam 
exercitiorum,  in  erudiendo,  partes  liquet  esse  vel  maximas.  At 
illud  a  paucis  notatum  est,  quod  exercitiorum  debeat  esse  non 
solum  prudens  institutio,  sed  etiam  prudens  intermissio.  Opti- 
me  siquidem  Cicero  notavit,  quod  in  exercitiis  plerumque  exer- 
ceri  contingat  non  minus  vifia  quam  facultates1,  adeo  ut  malus 
habitus  quandoque  simul  acquiratur  et  se  insinuet  cum  bono. 
Itaque  tutius  est  intermittere  exercitia,  et  subinde  repetere, 
quam  assidue  continuare  et  urgere.  Verum  de  his  satis.  Sunt 
certe  hae  res  primo  aspectu  minus  grandes  et  solennes,  sed 
fructuosae  tamen  et  efficaces.  Quemadmodum  enim  in  plantis 
ad  foelicitatem  vel  infcelicitatem  ipsarum  plurimum  faciunt  in- 
juriae  aut  auxilia  quae  iisdem  cum  tenerae  fuissent  inter venerint ; 
quemadmodum  etiam  incrementa  ilia  immensa  Imperii  Romani 
merito  a  quibusdam  attribuuntur  virtuti  et  prudentiae  sex  il- 

1  Ciccr.  de  Orator,  i.  33.  [Compare  the  Essay  on  Nature  in  Men :  — "  Let  not  a 
man  force  a  habit  upon  himself  with  a  perpetual  continuance,  but  with  some  intermis- 
sion. For  both  the  pause  reinforceth  the  new  onset :  and,  if  a  man  that  is  not  perfect 
be  ever  in  practice,  he  shall  as  well  practise  his  errors  as  his  abilities,  and  induce  one 
habit  of  both."  —  /.  S.] 


LIBER   SEXTUS.  711 

lorum  Regum,  qui  eidem  in  pueritia  sua  veluti  tutores  fuerunt 
aut  nutritii ' :  sic  certe  cultura  et  institutio  annorum  puerilium 
aut  teneriorum  eas  habet  vires,  licet  latentes  et  minime  in 
cujusvis  observationem  incurrentes,  quas  neque  temporis  diu- 
turnitas  neque  laborum  assiduitas  et  contentio  postea  ajtate 
maturiore  possint  ullo  modo  aequiparare.  Non  abs  re  fuerit 
etiam  notare,  facultates  vel  mediocres,  si  in  magnos  viros  aut 
res  magnas  inciderint,  graves  et  insignes  interdum  producere 
effectus.  Ejus  rei  ponemus  exemplum  memorabile;  quod  eo 
magis  adducimus,  quia  Jesuitze  eandem  disciplinam  non  videntur 
aspernari;  sano  (ut  nobis  videtur)  judicio.  Atque  est  res, 
qua?  si  sit  professoria,  infamis  est;  verum  disciplinaria  facta, 
ex  optimis  est.  Intelligimus  autem  Actionem  Theatralem  ; 
quippe  qua?  memoriam  roborat;  vocis  et  pronunciationis  to- 
num  atque  efficaciam  temperat ;  vultum  et  gestum  ad  decorum 
componit ;  fiduciam  non  parvam  conciliat ;  denique  oculis  ho- 
minum  juvenes  assuefacit.  Erit  autem  exemplum,  e  Tacito 
desumptum,  Vibuleni  cujusdam,  olim  histrionis,  tune  temporis 
autem  militantis  in  legionibus  Pannonieis.  Ille  sub  excessu 
Augusti  seditionem  moverat,  ita  ut  Blaesus  prafectus  aliquos 
ex  seditiosis  in  carcerem  conjiceret.  Milites  vero,  impressione 
facta,  illos  effractis  carceribus  liberarunt.  At  Vibulenus,  apud 
milites  concionabundus,  sic  orsus  est ;  Vos  (inquit]  his  innocen- 
tibus  et  miserrimis  lucem  et  spiritum  reddidistis  ;  sed  quis  fratri 
meo  vitam,  quis  fratrcm  mihi  reddit  9  quern  missum  ad  vos  a 
Germanico  exercitu  de  communibus  commodis  node  proximo,  ju- 
gulavit  per  gladiatores  suos,  quos  in  exitium  militum  habet  atque 
armat.  Responde,  Blase,  ubi  cadaver  abjeceris  ?  Ne  Jiostes 
quidem  sepulturam  invident.  Cum  osculis,  cum  lachrymis  do- 
lorem  meum  implevero,  me  quoque  trucidari  jube ;  dum  inter- 
fectos,  nullum  ob  scelus,  sed  quia  utilitati  legionum  consulebamus, 
hi  sepeliant.2  Quibus  verbis  invidias  ac  consternationis  nimium 
quantum  concivit;  adeo  ut  nisi  brevi  postea  innotuisset  nihil 
horum  fuisse,  quinetiam  fratrem  eum  nunquam  habuisse,  vix 
a  praefecto  milites  manus  abstinuissent ;  ille  vero  rem  totam 
tanquam  fabulam  in  seen  a  peregit. 

Nunc  vero  ad  colophonem  pervenimus  tractatus  nostri  de 
Doctrinis  Rationalibus.  In  quibus,  licet  a  partitionibus  re- 
ceptis  interdum  recesserimus,  nemo  tamen  existimet  nos  illas 

1  See  Macchiavelli,  Piscorsi  [i.  19.].  -  Tacit.  Ann.  i.  16—22. 

Z  Z  4 


712  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM  LIB.    SEXT. 

omnes  improbare  partitiones  quibus  usi  non  sumus.     Duplex 
enim  nobis  imponitur  necessitas  partitiones  mutandi.  Una,  quia 
haec  duo,  nimirum  res  natura  proximas  in  unam  classem  redi- 
gere,  et  res  ad  usum  promendas  conjicere  in  unum  cumulum, 
fine  ipso  et  intentione  sunt  omnino  diversa.     Exempli  gratia ; 
secretarius   aliquis    regis    aut  reipublicae,   in  musaeo  chartas 
suas  ita  proculdubio  distribuit,  ut  quae  similis  sint  naturae  si- 
mul  componat ;  veluti  fcedera  seorsum,  seorsum  mandata,  literas 
ab  exteris,  literas  domesticas,  et  similia,  seorsum  omnia :  contra, 
in  scrinio  aliquo  particulari  illas  simul  componit,  quas,  licet 
diversi  generis  sunt,  simul  tamen  usui  fore  existimet.     Sic  ni- 
mirum, in  hoc  universal!  sciential  repositorio,  nobis  pro  natura 
rerum  ipsarum  partitiones  erant  instituendae ;   cum  tamen,  si 
particularis  aliqua  scientia  fuisset  pertractanda,  partitiones  fu- 
issemus  secuti  usui  et  praxi  potius  accommodatas.     Altera  ne- 
cessitas partitiones  mutandi  est,  quia  Desideratorum  ad  scientias 
adjectio,  et  eorum  cum  reliquis  in  integrum  corpus  redactio, 
etiam,    per    consequential^   scientiarum    ipsarum    partitiones 
transtulit.     Nam  (demonstrationia  gratia),  esto  quod  artes  quae 
habentur  rationem  habeant  numeri  15,  adjectis  autem  Desi- 
deratis  numeri  20.     Dico  quod  partes  numeri  15,  non  sunt 
esedem  partes  quae  numeri  20.     Nam  partes  numeri  15, 
sunt  3  et  5  ;  partes  vero  numeri  20  sunt  2,  4,  5, 
et  10.     Itaque  patet,  quod  haec  aliter 
fieri  non  potuerint.     Atque  de 
Scientiis  Logicis  haeo 
dicta  sint. 


713 


FRANCISCI  BARONIS  DE  VERULAMIO, 

VICE-COMITIS  SANCTI  ALBANI, 

DE  DIGNITATE  ET  AFGMENTIS 
SCIENTIAEUM 

UBEE  SEPTIMUS. 


AD    KEGEM   SUUM.  .  ..  j 

CAPUT  I. 

Partitio  Ethical  in  Doctrinam  de  Exemplari,  et  Georgica 
Animi.  Partitio  Exemplaris  (scilicet  Boni)  in  Bonum  Sim- 
plex, et  Bonum  Comparatum.  Partitio  Boni  Simplicis  in 
Bonum  Individuate,  et  Bonum  Communionis. 

PERVENTUM  est  (Rex  optime)  ad  Ethicam,  quse  Voluntatem 
Humanam  intuetur  et  tractat.  Voluntatem  gubernat  recta 
ratio,  seducit  bonum  apparens.  Voluntatis  stimuli,  affectus; 
ministri,  organa  et  motus  voluntarii.  De  hac  Salomon,  Ante 
omnia  (intuit)  custodi,  Fili,  cor  tuum;  nam  inde  procedunt 
actiones  vitce.1  In  hujus  Scientiae  pertractatione,  qui  de  ea 
scripserunt  perinde  mihi  fecisse  videntur,  ac  si  quis  scribendi 
artem  tradere  pollicitus  pulchra  tantum  exhibeat  exemplaria 
literarum,  tarn  simplicium  quam  copulatarum ;  de  calamo  vero 
ducendo  aut  modis  characteres  efformandi  nihil  praecipiat.  Ita 
et  isti  proposuerunt  nobis  exemplaria  bella  et  luculenta  atque 
descriptiones  sive  imagines  accuratas  Boni,  Virtutis,  Officiorum, 
Foelicitatis,  tanquam  vera  objecta  et  scopes  voluntatis  et  appe- 
titus  humani ;  verum  quomodo  quis  possit  optime  ad  hos  scopes 
(excellentes  sane  et  bene  ab  illis  positos)  collimare;  hoc  est^ 
quibus  rationibus  et  institutis  animus  ad  ilia  assequenda  subigi 

1  Prov.  iv.  23. 


714  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

et  componi  pOBsit;  aut  nihil  praecipiunt,  aut  perfunctorie  et 
minus  utiliter.  Disseramus  quantum  libuerit  virtutes  morales 
in  ammo  humano  esse  habitualiter,  non  naturaliter  l  ;  distin- 
guamus  solenniter  inter  spiritus  generosos  et  vulgus  ignobile, 
quod  illi  rationuin  momentis,  hi  praemio  aut  poena  ducantur  ; 
praecipiamus  ingeniose  animum  humanum,  ut  rectificetur,  instar 
bacilli  in  contrariam  partem  inclinationis  suae  flecti  oportere  2  ; 
aliaque  insuper  hujusmodi  hinc  inde  spargamus  ;  longe  tamen 
abest,  ut  haec  et  alia  id  genus  absentiam  rei  excusent  quam 
modo  requirimus. 

Hujusce  neglectus  causam  baud  aliam  esse  reor  quam  laten- 
tem  ilium  scopulum,  ad  quern  tot  Scientise  naviculae  impin- 
gentes  naufragia  passae  sunt  ;  nimirum  quod  fastidiant  scriptores 
versari  in  rebus  vulgatis  et  plebeiis,  qua?  nee  satis  subtiles  sint 
ad  disputandum,  nee  satis  illustres  ad  ornaudum.  Sane  baud 
facile  quis  verbis  assequatur,  quantam  calamitatem  attulerit 
hoc  ipsum  quod  dicimus;  quod  homines  ingenita  superbia  et 
gloria  vana  eas  materias  tractationum  eosque  modos  tractandi 
sibi  delegerint,  quae  ingenia  ipsorum  potius  commendent  quam 
lectorum  utilitatibus  inserviant.  Optime  Seneca,  Nocet  illis 
eloquentia,  quibus  non  rerumfacit  cupiditatem,  sed  sui3  ;  siquidem 
scripta  talia  esse  debent  ut  amores  documentorum  ipsorum,  non 
doctorum,  excitent.  li  igitur  recta  incedunt  via,  qui  de  con- 
siliis  suis  id  praedicare  possint  quod  fecit  Demosthenes,  atque 
hac  clausula  ea  concludere  ;  Qua  sifeceritis,  non  oratorem  dun- 
taxat  in  prcesentia  laudabitis,  sed  vosmetipsos  etiam  non  ita  multo 
post  statu  rerum  vestrarum  meliore.*  Ego  certe  (Rex  optime), 
ut  de  meipso  quod  res  est  loquar,  et  in  iis  quae  nunc  edo  et  in 
iis  quae  in  posterum  meditor  dignitatem  ingenii  et  nominis  mei 
(si  qua  sit)  saepius  sciens  et  volens  projicio,  dum  commodis 
humanis  inserviam  ;  quique  architectus  fortasse  in  philosophia 


1  Bacon  refers  to  the  Aristotelian  definition  of  virtue,  ?£is  irpaKriict)  rov 
•which  St.  Thomas  Aquinas  thus  illustrates  —  "  Sunt  autem  quacdam  potentise  quas 
secundum  seipsas  sunt  determinate  ad  suos  actus  "  (that  is,  naturaliter)  "  sicut 
potentiae  naturales  activae,  et  ideo  hujusmodi  potentiae  naturales  secundum  seipsas 
dicuntur  virtutes,  potentiae  autem  rationales  quae  sunt  propriae  hominis  non  sunt  de- 
terminate ad  unum,  sed  se  habent  indeterminate  ad  multa,  determinantur  autem  ad 
actus  per  habitum,  et  ideo  virtutes  humanse  habitus  sunt."  —  Sum.  Theol.  i.  2d»*  45.  1. 

8  Arist.  Eth.  ad  Nicom.  ii.  9. 

8  Ep.  52.  sub  fin.  :  —  "  Ad  rem  commoveantur,  non  ad  verba  composita.  Alioqui 
uocet  illis  eloquentia,  si  non  rerum  cupiditatem  facit,  sed  sui."  Seneca  is  speaking 
of  the  auditors  of  popular  lecturers  on  philosophy.  The  only  kind  of  applause  which 
he  -would  allow  tbe  lecturer  to  affect  or  the  audience  to  bestow,  is  that  of  young  men 
so  stirred  by  the  matter  that  they  cannot  refrain.  —  /.  S. 

1  Demosth.  Olynth.  ii.  ad  calc. 


LIBER   SEPTIMUS.  715 

et  scientiis  esse  debeam,  etiam  operarius  et  bajulus  et  quidvis 
demum  fio ;  cum  haud  pauca,  quae  omnino  fieri  necesse  sit,  alii 
autem  ob  innatam  superbiam  subterfugiant,  ipse  sustineam  et 
exequar.  Verum  (ut  ad  rem  redeamus)  quod  ccepimus  dicere, 
delegerunt  sibi  philosophi  in  Ethica  massam  quandam  materise 
splendidam  et  nitentem,  in  qua  potissimum  vel  ingenii  acumen 
vel  eloquentiae  vigorem  venditare  possint.  Quae  vero  practicam 
maxime  instruunt,  quandoquidem  tarn  belle  ornari  non  possint, 
maxima  ex  parte  omiserunt. 

Neque  tamen  debuerant  viri  tarn  eximii  desperasse  de  for- 
tuna  simili  ei  quam  poeta  Virgilius  et  sibi  spondere  ausus  et 
revera  consequutus  est ;  qui  non  minorem  eloquentiae,  ingenii, 
et  eruditionis  gloriam  adeptus  est  in  explicando  observationes 
agriculturae,  quam  .^Eneae  res  gestas  heroicas  enarrando. 

Nee  sum  animi  dubius,  verbis  ea  vincere  magnum 
Quam  sit,  et  angustis  his  addere  rebus  honorem.1 

Certe  si  serio  hominibus  cordi  sit,  non  in  otio  scribere  quae  per 
otium  legantur,  sed  revera  vitam  activam  instruere  et  subor- 
nare,  Georgica  ista  Animi  Humani  non  minore  in  pretio  apud 
homines  haberi  debeant,  quam  heroicae  illse  effigies  Virtutis, 
Boni,  et  Foelicitatis,  in  quibus  tarn  operose  est  insudatum. 

Partiemur  igitur  Ethicam  in  doctrinas  principales  duas ; 
alteram  de  Exemplar!  sive  Imagine  Boni;  alteram  de  Regi- 
mine  et  Cultura  Animi,  quam  etiam  partem  Georgica  Animi 
appellare  consuevimus.  Ilia  Naturam  Boni  describit,  haec 
Regulas  de  animo  ad  illam  conformando  praescribit. 

Doctrina  de  Exemplari  (quae  Boni  Naturam  intuetur  et 
describit)  Bonum  considerat  aut  Simplex,  aut  Comparatum; 
aut  Genera  (inquam)  Boni,  aut  Gradus.  In  posteriore  horum, 
disputationes  illas  infinitas  et  speculationes  circa  Boni  Supre- 
mum  Gradum,  quern  Frelicitatem,  Beatitudinem,  Summum 
Bonum  vocitarunt,  (quae  ethnicis  instar  theologiae  erant) 
Christiana  tandem  fides  sustulit,  et  missas  fecit.  Quemad- 
modum  enim  Aristoteles  ait,  Adolescentes  posse  etiam  beatos 
esse,  sed  non  aliter  quam  spe 2 ;  eodem  modo,  a  Christiana  fide 
edocti,  debemus  nos  omnes  minorum  et  adolescentum  loco  sta- 
tuere,  ut  non  aliam  felicitatem  cogitemus  quam  quae  in  spe 
sita  est. 

Liberati  igitur  (bonis  avibus)  ab  hac  Doctrina,  tanquam  de 

1  Georg.  Hi.  289.  2  Aristot.  Eth.  ad  Nicom.  i.  10. 


716  DE   AUGMENTIS   SC1ENTIARUM 

coelo  ethnicorum,  (qua  in  parte  proculdubio  elevationem  naturse 
humanse  attribuerunt  majorem  quam  cujus  ilia  esset  capax; 
videmus  enim  quali  cothurno  Seneca,  Vere  magnum  habere 
fragilitatem  hominis,  securitatem  Dei !)  reliqua  certe  ab  illis 
circa  Doctrinam  Exemplaris  tradita,  minore  aut  veritatis  aut 
sobrietatis  jactura,  magna  ex  parte  recipere  possumus.  Etenira 
quod  ad  Naturam  Boni  Positivi  et  Simplicis  spectat,  illam 
certe  pulcherrime  et  ad  vivum  veluti  in  tabulis  eximiis  de- 
pinxerunt ;  virtutum  et  officiorum  figuras,  posituras,  genera,  af- 
finitates,  partes,  subjecta,  provincias,  actiones,  dispensations, 
diligentissime  sub  oculos  repraesentantes.  Neque  hie  finis ; 
nam  haec  omnia  animo  humano,  magno  quoque  argumentorura 
acumine  et  vivacitate  et  suasionum  dulcedine,  commendarunt 
atque  insinuarunt.  Quinetiam  (quantum  verbis  praestari  possit) 
eadem  contra  pravos  et  populares  errores  et  insultus  fidelissime 
muniverunt  Quatenus  vero  ad  Naturam  Boni  Comparati, 
huic  rei  etiam  nullo  modo  defuerunt ;  in  constituendis  trinis 
illis  Ordinibus  Bonorum  2 ;  in  collatione  Vitas  Contemplativae 
cum  Activa  3  ;  in  discriminations  Virtutis  cum  Reluctatione  et 
Virtu tis.  jam  Securitatem  nactae  et  confirmatas ;  in  conflictu  et 
pugna  Honesti  et  Utilis ;  in  Virtutum  inter  se  Libramine, 
nimirum  cui  quaeque  praeponderet ;  et  similibus.  Adeo  ut 
hanc  partem  de  Exemplari  insigniter  excultam  jam  esse,  et 
antiques  in  ea  re  mirabiles  se  viros  praestitisse,  reperiam ;  ita 
tamen,  ut  philosophos  longo  post  se  intervallo  reliquerit  pia  et 
strenua  theologorum  diligentia,  in  Officiis  et  Virtutibus  Mora- 
libus  et  Casibus  Conscientiae  et  Peccati  Circumscriptionibus 
pensitandis  et  determinandis  exercitata.4 

Nihilo  secius  (ut  ad  Philosophos  redeamus)  si  illi  (antequam 
ad  populares  et  receptas  notiones  Virtutis,  Vitii,  Doloris,  Vo- 
luptatis,  et  caeterorum  se  applicassent)  supersedissent  paulisper, 
et  radices  ipsas  Boni  et  Mali  et  radicum  illarum  fibras  indagas- 
sent ;  ingentem  meo  judicio  lucem  illis  omnibus  quae  postea  in 
inquisitionem  ventura  fuissent,  affudissent;  ante  omnia,  si 
Naturam  Rerum  non  minus  quam  Axiomata  Moralia  consuluis- 

1  "  Ecce  res  magna,  habere  imbecillitatem  hominis,  securitatem  Dei." —  Senec.  Ep. 
53. 

2  Namely,  the   good  which  relates  respectively  to  mind,  body,  and  estate.     See 
Arist.  Eth.  ad  Nicom.  i.  8.  2. 

3  Arist.  Eth.  ad  Nicom.  x.  7. 

4  The  aggregate  of  these  inquiries  constitutes  what  was  called  moral  theology,  which 
in  the  later  developments  of  scholasticism  was  treated  apart  from  the  rest  of  the  sub- 
jects contained  in  a  "  Summa  Theologiac." 


LIBER   SEPTIMUS.  717 

sent,  doctrinas  suas  minus  prolixas,  magis  autem  profundas 
reddidissent.  Quod  cum  ab  illis  aut  omnino  omissum  aut  con- 
fuse admodum  tractatum  fuerit,  nos  breviter  retractabimus,  et 
Fontes  ipsos  Rerum  Moralium  aperire  et  purgare  conabimur ; 
antequam  ad  Doctrinam  de  Cultura  Animi,  quam  ponimus 
ut  Desideratam,  perveniamus.  Hoc  enim  (ut  arbitramur) 
Doctrinam  de  Exemplari  novis  quodammodo  viribus  donabit. 

Inditus  est  atque  impressus  unicuique  rei  appetitus  ad  du- 
plicem  Naturam  Boni :  alteram,  qua  res  Totum  quiddam  est  in 
seipsa;  alteram,  qua  est  Pars  Totius  alicujus  Majoris.  Atque 
posterior  haec  ilia  altera  dignior  est  et  potentior ;  cum  tendat 
ad  conservationem  Formae  Amplioris.  Nominetur  prima  Bo- 
num  Individual,  sive  Suitatis  ;  posterior  Bonum  Communionis. 
Ferrum  sympathia  particular!  fertur  ad  magnetem  ;  at  si  paulo 
ponderosius  fuerit,  amores  illos  deserit,  et  tanquam  bonus  civis 
et  amator  patriae  Terram  petit ;  region  em  scilicet  connaturalium 
suorum.  Ulterius  paulo  pergamus :  Corpora  densa  et  gravia 
terrain  petunt,  congregationem  magnam  corporum  densorum ; 
attamen,  potius  quam  natura  rerum  divulsionem  patiatur,  et 
detur  (ut  loquuntur)  Vacuum,  corpora  hujusmodi  in  sursum 
ferentur,  et  cessabunt  ab  officio  suo  erga  Terram,  ut  praestent 
officium  suum  Mundo  ipsi  debitum.  Ita  quasi  perpetuo  obtinet, 
ut  conservatio  Forma?  magis  Communis  minores  appetitus  in 
ordinem  redigat.  At  praerogativa  ista  Boni  Communionis 
signatur  praecipue  in  homine,  si  non  degeneraverit ;  juxta 
memorabile  illud  Pompeii  Magni  dictum ;  qui,  quo  tempore 
Romam  fames  premeret,  annonae  importanda?  praepositus,  vehe- 
mentissime  autem  ab  amicis  interpellate  ne  mari  atroce  tem- 
pestate  ingruente  se  committeret,  illud  tantum  respondit; 
Necesse  est  ut  earn,  non  ut  vivam ! ;  adeo  ut  vita?  desiderium 
(quod  in  individuo  maximum  est)  amore  et  fide  in  rempublicam 
apud  eum  non  praeponderaret.  Sed  quid  moramur?  Nulla 
omnibus  saeculis  reperta  est  vel  philosophia  vel  secta  vel  religio 
vel  lex  aut  disciplina,  quse  in  tantum  Communionis  Bonum 
exaltavit,  Bonum  vero  Individuale  depressit,  quantum  Sancta 
Fides  Christiana ;  unde  liquido  pateat  unum  eundemque  Deum 
fuisse,  qui  creaturis  leges  illas  Naturae,  hominibus  vero  legem 
Christianam  dedisset.  Propterea  legimus  nonnullos  ex  elcctis 
et  sanctis  viris  optasse  se  potius  erasos  ex  Libro  Vitae,  quam  ut 

1  TrAew/  dvdKyt],  fijf  OVK  avdyKT].  —  Pint,  in  Pomp.  C.  50. 


718  DE   AUGMENT1S  SCIENTIARUM 

salus  ad  fratres  suos  non  perveniret ;  ecstasi  quadam  charitatis 
et  impotent!  desiderio  Boni  Communionis  incitati.1 

Hoc  positum,  ita  ut  immotum  maneat  et  inconcussum,  non- 
nullis  ex  gravissimis  in  Morali  Philosophia  controversiis  finem 
imponit.  Primo  enim  quaestionem  illam  determinat,  de  Vita 
Contemplativa  Actives  praferenda ;  idque  contra  sententiam 
Aristotelis.  Omnes  siquidem  rationes,  quaB  ab  illo  pro  Con- 
templativa afferuntur,  Bonum  Privatum  respiciunt,  atque  In- 
dividui  tantum  ipsius  voluptatem  aut  dignitatem;  quibus  in 
rebus  Contemplativa  palmam  hand  dubie  reportat.  Etenim 
Contemplativa  non  absimilis  est  comparationi  qua  usus  est  Py- 
thagoras, ut  philosophise  et  contemplation!  honorem  ac  decus 
assereret.  Qui  ab  Hierone,  quisnam  esset,  interrogatus,  re- 
spondit;  Hieronem  non  latere  (si  forte  unquam  Otympicis  cer- 
taminibus  interfuisset)  id  ibi  loci  contingere,  ut  veniant  eo  alii 
fortunes  suce  in  agonibus  periculum  facturi;  alii  vero  ut  merca- 
tores,  ad  merces  distrahendas  ;  alii  ut  amicos  undique  conftuentes 
convenirent,  et  epulis  ac  Jtilaritati  indulgerent ;  alii  denique  ut 
cceterorum  essent  spectatores ;  se  autem  unum  esse  ex  illis}  qui 
spectandi  gratia  venerit.*  Verum  homines  nosse  debent,  in  hoc 
humanae  vitae  theatre,  Deo  et  Angelis  solum  con  venire  ut 
spectatores  sint.3  Neque  sane  fieri  potuit,  ut  hac  de  re  dubi- 
tatio  in  ecclesia  unquam  suscitaretur  (utcunque  plurimis  in  ore 
fuerit  dictum  illud,  pretiosa  in  oculis  Domini  mors  sanctorum 
ejus4;  ex  quo  loco  mortem  illam  civilem,  et  instituta  vitae 
monasticae  et  regularis  attollere  soleant) ;  nisi  illud  etiam  una 
subesset,  quod  vita  ilia  monastica  mere  Contemplativa  non  sit, 
verum  plane  in  officiis  ecclesiasticis  versetur ;  qualia  sunt  jugis 

1  In  [the  Cogitationes  de  Scientia  Humana,  an  early  fragment  which  will  be  printed 
in  Part  III.  of  this  edition  from  a  MS.  in  the  British  Museum],  Moses  and  St.  Paul  are 
expressly  mentioned  in  a  passage  of  which  the  purport  is  the  same  as  that  of  the  text. 
See  Exodus,  xxxii.  32.,  and  Romans,  ix.  3.  Bacon  here  touches  on  what  theologians  call 
the  conditional  sacrifice  of  salvation  —  a  matter  frequently  referred  to  in  the  unhappy 
controversy  between  Bossuet  and  Fenelon.     The  33rd  of  the  Articles  of  Issy,  which 
they  both  signed,  sanctions  the  notion  of  this  conditional  sacrifice.      It  appears,  how- 
ever, that  the  article  in  question  was  one  of  the  four  added  at  Fenelon's  suggestion 
to  Bossuet's  original  draft,  and  that  the  latter  did  not  consent  without  reluctance  to 
its  introduction.     Fenelon's  own  views  on  the  subject  are  developed  in  his  Instruc- 
tion Pastorale,  &c.,  sec.  10.,  and  elsewhere.     St.  Chrysostom,  according  to  a  passage 
quoted  by  Fenelon,  disapproved  greatly  of  those  who  held  that  St.  Paul  speaks  merely 
of  temporal  death. 

2  "  Hiero "  is  a  mistake  for  Leo  (tyrant  of  Phliuns).     The  story  of  the  inter- 
view  between  him  and  Pythagoras  is  told  by  Cicero,  Tusc.   Quast.  v.  3.     Compare 
lamblichus's  Life  of  Pythagoras,  in  which,  though  the  same  sentiment  is  ascribed  to 
him,  it  is  not  put  in  a  dramatic  form. 

8  Compare  St.  Augustin,  speaking  of  St.  Paul,  De  Civ.  Dei,  xiv.  9. 
4  Psalm  cxvi.  15. 


LIBER   SEPTIMUS.  719 

oratio,  et  votorum  sacrificia  Deo  oblata,  librorum  item  theolo- 
gicorum  multo  in  otio  conscriptio  ad  legis  divinae  doctrinam 
propagandam ;  quemadmodum  et  Moses  fecit,  cum  per  tot 
dies  in  mentis  secessu  moratus  esset.  Quinetiam  Henoch,  ab 
Adamo  septimus,  qui  -videtur  fuisse  princeps  Vitae  Contem- 
plative (etenim  cum  Deo  ambulasse  perhibetur)  *,  nihilominus 
ecclesiam  Prophetiae  Libro  (qui  etiam  a  Sancto  Juda  citatur) 
dotavit.2  Contemplativam  vero  quod  attinet  meram,  et  in 
seipsa  terminatam,  quaeque  radios  nullos  sive  caloris  sive  lu- 
minis  in  societatem  humanam  diffundat ;  nescit  earn  certe 
Theologia. 

Determinat  etiam  quaestionem,  tanta  contentione  agitatam, 
inter  scholas  Zenonis  et  Socratis  ex  una  parte,  qui  fcelicitatem 
in  virtute,  aut  sola  aut  adornata,  (cujus  semper  in  officiis  vitae 
partes  potissimae)  collocarunt,  et  reliquas  complures  sectas  et 
scholas  ex  altera  parte ;  veluti  scholas  Cyrena'icorum  et  Epicu- 
reorum,  qui  earn  in  voluptate  constituerunt,  virtutem  autem 
(sicut  fit  in  comoediis  aliquibus,  ubi  hera  cum  famula  vestem 
mutet)  plane  ancillam  statuerunt,  utpote  sine  qua  voluptati 
commode  ministrari  non  posset ;  nee  minus  illam  alteram  Epi- 
curi  scholam,  quasi  Reformatam,  quae  foelicitatem  nihil  aliud 
esse  praedicabat  quam  animi  tranquillitatem  et  serenitatem,  a 
perturbationibus  liberi  et  vacui ;  ac  si  Jovem  de  solio  deturbare 
vellent  et  Saturnum  cum  aureo  saeculo  reducere,  quando  neque 
aestas  nee  bruma  fuissent,  non  ver  nee  autumnus,  sed  una  et 
aequabilis  aeris  temperies ;  denique  et  illam  explosam  Pyrrhonis 
et  Herilli  scholam,  qui  sitam  autumaverunt  foelicitatem  in  scru- 
pulis  quibusque  animi  prorsus  eliminandis ;  nullam  statuentes 
fixam  et  constantem  boni  aut  mali  naturam ;  sed  actiones  pro 
bonis  aut  malis  habentes,  prout  ex  animo,  motu  puro  et  irre- 
fracto  aut  contra  cum  aversatione  et  reluctatione,  prodirent; 
quae  tamen  opinio  in  haeresi  Anabaptistarum  revixit ;  qui  cuncta 
metiebantur  juxta  motus  et  instinctus  spiritus,  et  constantiam 
vel  vacillationem  fidei.  Liquet  autem  ista  quae  recensuimus 
omnia  ad  privatam  animorum  tranquillitatem  et  complacentiam, 
nullo  modo  autem  ad  Bonum  Communionis,  spectare. 

1  Gen.  v.  24. 

8  St  Jude,  14.  Three  MS.  copies  of  the  Ethiopia  version  of  the  book  of  Enoch 
were  brought  from  Abyssinia  by  Bruce.  Dr.  Lawrence  published  an  English  trans- 
lation of  it,  which  I  have  not  seen.  A  German  translation  by  Hoffman  appeared  at 
Jena  in  1833.  Before  Bruce's  time,  the  contents  of  this  apocryphal  or  uncanonical 
book  were,  at  least  in  Europe,  wholly  unknown. 


720  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

Porro  redarguit  etiam  Philosophiam  Epicteti,  qui  hoc  utitur 
praesupposito ;  foelicitatem  in  iis  poni  debere  quse  in  potestate 
nostra  sunt ;  ne  scilicet  fortunae  et  casibus  simus  obnoxii ! ;  quasi 
vero  non  multo  fuerit  foelicius  in  rectis  et  generosis  intenti- 
onibus  et  finibus,  qui  publicum  bonum  amplectantur,  successu 
destitui  et  frustrari,  quam  in  omnibus  quse  ad  privatam  tantum 
fortunam  nostram  referuntur  voti  perpetuo  compotes  fieri. 
Sicut  Consalvus,  Neapolim  digito  militibus  indicans,  generosa 
voce  testatus  est,  Multo  sibi  optatius  fore,  unum  pedem  promo- 
vendo,  ad  interitum  cerium  mere;  quam  unius  pedis  recessu, 
vitam  in  multos  annos  producere."2  Cui  etiam  concinit  Coelestis 
Dux  et  Imperator,  qui  pronunciavit  Conscientiam  bonam  juge 
esse  convivium3;  quibus  verbis  aperte  significat,  mentem  bona- 
rum  intentionum  sibi  consciam,  utcunque  successu  careat,  ve- 
rius  et  purius  et  naturae  magis  consentaneum  praebere  gaudium, 
quam  universum  ilium  apparatum  quo  instrui  possit  homo,  vel 
ut  desideriis  suis  fruatur  vel  ut  animo  conquiescat. 

Redarguit  itidem  philosophise  abusum  ilium,  circa  Epicteti 
tempora  grassari  cceptum :  nempe  quod  philosophia  versa  fuerit 
in  genus  quoddam  vitae  professorium,  et  tanquam  in  artem; 
quasi  scilicet  institutum  philosophiae  esset,  non  ut  pertur- 
bationes  compescerentur  et  extinguerentur,  sed  ut  eausae  et 
occasiones  ipsarum  evitarentur  et  summoverentur ;  ideoque  par- 
ticularis  quaedam  vita?  ratio  ad  hoc  obtinendum  ineunda  esset ; 
introducendo  sane  tale  genus  sanitatis  in  animum,  quale  fuit 

1  The  moral  philosophy  of  the  Stoics  is  misunderstood  when  it  is  said  that  they 
placed  happiness  in  that  which  is  in  the  wise  man's  power,  in  order  that  he  may  be 
happy.     They  set  out  from  the  inquiry,  "  What  is  the  end  and  purpose,  the  sum  mum 
bonum,  of  man's  life  ? "  in  which  is  involved  the  assumption  that  it  has  an  end  and 
purpose,  and  that  this  is  in  its  own  nature  attainable.     And  this  assumption  may  be 
developed  into  an  answer  to  the  inquiry  in  which  it  is  involved.     For  as  the  wise 
man,  who  is  the  representative  of  humanity  in  its  best  estate,  must  be  capable  of  at- 
taining the  true  end  of  his  being,  they  concluded  that  whatever  might  in  virtue  of 
outward  circumstances  be  to  him  unattainable,  must  be,  with  reference  to  that  end,  a 
thing  indifferent ;  or,  in  other  words,  that  the  summum  bonum  must  be  looked  for  in 
that  which  is  in  his  own  power.   That  felicity  in  this  sense  is  always  in  the  wise  man's 
power  is  thus  not  an  arbitrary  assertion,  but  results  from  the  principle  that  life  is  not 
merely  a  purposeless  dream. 

2  "  Desiderare  piuttostodi  avere  al  presente  la  sua  sepoltura  un  palmo  diterrenopiu 
avanti,  che  col  ritirarsi  indietro  poche  braccie  allungare  la  vita  cento  anni."  —  Gmc- 
ciard.  vi.  2. 

Fernandez  Consalvo  of  Cordova  commonly  called  the  Great  Captain,  and  cer- 
tainly one  of  the  most  successful  soldiers  of  the  age  in  which  he  lived,  was  employed 
by  the  King  of  Spain  in  his  Italian  wars.  He  died  at  [Granada]  in  [December,  1515]. 
See,  for  the  testimony  to  his  merits  of  apparently  an  unwilling  witness,  Brantome's 
Vies  des  Grands  Capitaines,  and  for  a  panegyrical  biography,  Paulus  Jovius. 

3  "He  that  is  of  a  merry  heart  hath  a  continual   feast." — Proverbs,  xv.    15., 
where  the  Vulgate  is  "  Secura  mens  quasi  juge  convivium." 


LIBER  SEPTIMUS.  721 

Herodici  in  corpore,  cujus  meminit  Aristoteles ' ;  ilium  scilicet 
nihil  aliud  per  totam  vitam  egisse  quam  ut  valetudinem  cu- 
raret,  et  proinde  ab  infinitis  rebus  abstiueret,  corporis  interim 
usu  quasi  multatus;  ubi  si  he-minibus  officia  societatis  con- 
sectari  cordi  sit,  ilia  demum  valetudo  maxime  est  expetenda 
quse  quaslibet  mutationes  et  impetus  quoscunque  ferre  et  vin- 
cere  queat.  Eodem  modo  et  animus  ille  demum  vere  et  proprie 
sanus  et  validus  censendus  est,  qui  per  plurimas  et  maximas 
teutationes  et  perturbationes  perrumpere  potest.  Ita  ut  opti- 
me  Diogenes  dixisse  visus  sit,  qui  eas  vires  animi  laudarit 
qucB  non  ad  caute  abstinendum  sed  ad  fortiter  sustinendum  vale- 
rent'* ;  quaeque  animi  impetum  etiam  in  maximis  praecipitiis 
cohibere  possint ;  quaeque  (id  quod  in  equis  bene  subactis  lau- 
datur)  praestent  ut  brevissimo  spatio  et  sistere  se  et  vertere 
possint. 

Postremo,  redarguit  idem  teneritudinem  quandam  et  inepti- 
tudinem  ad  morigerandum,  in  nonnullis  ex  antiquissimis  phi- 
losophis  et  maxime  in  veneratione  habitis  notatam ;  qui  nimis 
facile  se  a  rebus  civilibus  subduxerint,  ut  indignitatibus  et 
perturbationibus  se  exuerent,  atque  magis,  sua  opinione,  illi- 
bati  et  tanquam  sacrosancti  viverent ;  ubi  consentaneum  esset, 
constantiam  hominis  vere  moralis  talem  fore,  qualem  idem  Con- 
salvus  in  homine  militari  requirebat;  nimirum  ut  honor  ejus 
contexeretur  tanquam  e  tela  crassiore ;  minimeque  tarn  tenui 
ut  quidvis  illud  vellicare  et  lacerare  possit. 

1  Rhet.  i.  5.  10.     A  similar  account  is  given  of  Herodicus  in  the  third  book  of 
Plato's  Republic.     In  illustration  of  the  assertion  that  philosophy  came  to  be  a  "  pro- 
fessorium  vitse  genus,"  see  Aulus  Gellius,  ix.  2.  and  elsewhere.  % 

2  ri>  Kparclv  Kal  fj3)  rirraaBai  ri56v(av  apicnbv,  ov  rb  ^  xp^^o-1-      But   this  was   not 
said  by  Diogenes,  but   by  Aristippus.     See  Diog.  Laert.  in  Aristip.      Bacon  has  else- 
where (v.  sup.  p.  449.)  confoundf  d  these  two  names.     The  error  in  both  cases  may 
perhaps  have  arisen  from  a  wrong  entry  in  a  commonplace  book.     The  inaccuracy  in 
the  present  passage  is  the  more  remarkable  as  the  most  celebrated  of  Aristippus's  say- 
ings occurs  in  immediate  juxta-position  with  the  words  I  have  quoted  from  Diogenes 
Laertius. 

[I  should  rather  think  that  Bacon  alludes  to  the  following  saying  of  Diogenes, 
which  is  also  in  Diogenes  Laertius  :  ^ir^jvei  robs  jut \\ovras  yafjitlv  Kal  p)]  ya/tfiv 
Ka\  TOVS  jteAAovToy  TT\£IV  Kal  /J.T)  KaTair\('iv  TOVS  ne\\6mas  iro\iTfvea6ai  Kal  /XTJ  iroAi- 
TfVfyQat'  Kal  TOVS  iraiSorpo(f>fiir  /j.e\\ovras  Kal  ftij  iraiSoTptxpelv  Kal  rovs  irapaffKeuafa- 
fifvous  crvfi.ftiovi'  -rots  $vvd<nais  Kal  ft)j  irpoaiovras  :  meaning  that  he  admired  the  man, 
not  who  was  without  passions,  but  who  could  command  them.  — /.  £] 


VOL.  I.  3  A 


722  DE    AUGMENTIS   SCIENTIARUM 


CAPUT  II. 

Partitio  Boni  Individuals,  vel  Suitatis,  in  Bonum  Activum,  et 
Bonum  Passivum.  Partitio  Boni  Passivi  in  Bonum  Conser- 
vativum,  et  Bonum  Perfectivum.  Partitio  Boni  Commu- 
nionis  in  Officia  Generalia,  et  Respectiva. 

KEPETAMUS  igitur  jam  et  persequamur  primum  Bonum  Indi- 
viduale,  et  Suitatis.  Illud  partiemur  in  Bonum  Activum,  et 
Bonum  Passivum.  Etenim  haec  quoque  differentia  Boni  (non 
absimilis  certe  illis  appellationibus  qua?  Romanis  in  CEcono- 
micis  erant  familiares,  Promt  scilicet  et  Condi)  in  universa 
rerum  natura  impressa  reperitur  ;  praecipue  autem  se  prodit  in 
duplici  rerum  creatarum  appetitu;  altero  se  Conservandi  et 
Muniendi,  altero  se  Multiplicand!  et  Propagandi.  Atque  hie 
posterior,  qui  Activus  est  et  veluti  Promus,  potentior  videtur 
et  dignior  ;  ille  autem  prior,  qui  Passivus  est  et  veluti  Condus, 
inferior  censeri  potest.  Etenim  in  universitate  rerum  natura 
Cffilestis  praecipue  Agens  est,  at  natura  terrestris  Patiens. 
Etiam  in  delectationibus  animantium  major  voluptas  est 
generandi,  quam  pascendi.  In  oraculis  quoque  divinis  pro- 
nunciatur  Beatius  esse  dare,  quam  accipere.1  Quin  et  in  vita 
communi  nemo  invenitur  ingenio  tarn  molli  et  effeminate,  quin 
pluris  faciat,  aliquid  quod  ei  in  votis  erat  perficere  et  ad  exitum 
perducere,  quam  sensualitatem  aliquam  aut  delectamentum. 
Atque  ista  quidem  Boni  Activi  praeeminentia  in  immensum 
exaltatur  ex  intuitu  conditionis  humanas,  quod  sit  et  mortalis 
et  fortunes  ictibus  exposita.  Nam  si  in  voluptatibus  hominum 
posset  obtineri  perpetuitas  atque  certitudo,  magnum  pretium 
eis  accederet  propter  securitatem  et  moram.2  Quandoquidem 
autem  videmus  hue  rem  recidere,  Magni  cestimamus  mori  tar- 
dius3',  et  Ne  glorieris  de  crastino  ;  nescis  partum  diei4  ;  mirum 
minime  est,  si  omni  contentione  feramur  ad  ea  quae  temporis 

1  Acts,  xx.  35. 

2  Compare  Homer's  noble  lines  :  — 

&  ireirov,  el  juh'  yap  ir6\tfj.ov  vepl 


ftffftaff,  otfre  Kev  avrbs  tvl  irpieToifft  /wtxo'V'J1' 
ofrrf  Kf  fff  <n  4  \\oifj.i  tua-xw  Is  KvStdvftpav 
vvv  5',  f(j.in)s  yap  Krjpes  etyeffracrtv  fbavdroio 
fivptat,  6.5  OWK  effTi  (puyetv  ^por"bv  o65'  vira\v£oii, 

H.  /t.  322. 


•  Seneca,  Nat.  Quaest.  ii.  59.  *  Proverbs,  xxvii.  1. 


LIBER   SEPTIMUS.  723 

injurias  non  reformident.  Ea  vero  nulla  esse  possunt,  prater 
opera  nostra;  sicut  dicitur,  Opera  eorum  sequuntur  eos.1  Est 
et  altera  praeeminentia  Boni  Activi  haud  exigua,  et  indita  et 
sustentata  ex  eo  affectu  qui  humanas  naturae,  ut  comes  indivi- 
duus,  later!  adhaeret ;  amor  scilicet  novitatis  aut  varietatis.  Ille 
vero  in  sensuum  voluptatibus  (quas  Boni  Passivi  pars  sunt  vel 
maxima)  angustus  admodum  est,  nee  latitudinem  habet  aliquam 
insignem:  Cogita  quamdiu  eadem  feceris  ;  cibus,  somnus,  ludus ; 
per  hunc  circulum  curritur ;  mori  velle  non  tantum  fortis,  aut 
miser,  aut  prudens,  sed  etiam  fastidiosus  potest?  At  in  actis 
vitae  nostrae  et  institutis  et  ambitionibus  insignis  est  varietas ; 
eaque  multa  cum  voluptate  percipitur,  dum  inchoamus,  pro- 
gredimur,  interquiescimus,  regredimur  ut  vires  augeamus, 
appropinquamus,  denique  obtinemus,  et  hujusmodi;  ut  vere 
admodum  dictum  sit,  Vita  sine  proposito  languida  et  vaga  est.* 
Quod  sirnul  et  prudentibus  et  stultissimis  competit,  ut  ait  Sa- 
lomon, Pro  desiderio  qu&rit  cerebrosus,  omnibus  immiscet  se.4 
Quinetiam  videmus  reges  potentissimos,  ad  quorum  nutum 
quaecunque  sensibus  grata  sunt  parari  possent,  nihilominus 
procurasse  sibi  interdum  desideria  hurnilia  et  inania  (quemad- 
modum  cithara  fuit  Neroni,  gladiatoria  Commodo,  Antonino 
aurigatio,  et  alia  aliis),  quas  tamen  ipsis  fuerint  omni  affluentia 
voluptatum  sensualium  potiora.  Tanto  voluptatem  majorem 
affert  ut  aliquid  agamus,  quam  ut  fruamur. 

Illud  interim  paulo  attentius  notandum  est,  Bonum  Activum 
Individuale  a  Bono  Communionis  prorsus  differre,  quanquam 
nonnunquam  ambo  coincidant.  Quamvis  enim  Bonum  istud 
Individuale  Activum  saepe  opera  beneficentiae  (quae  ex  Virtu- 
tibus  Communionis  est)  pariat  et  producat ;  illud  tamen  in- 
terest, quod  ilia  opera  ab  hominibus  plurimis  fiant  non  animo 
alios  juvandi  aut  beandi,  sed  plane  propter  se,  atque  potentiam 
et  amplitudinem  propriam.  Id  quod  optime  cernitur,  quando 
Bonum  Activum  in  aliquid  impingit,  quod  sit  Bono  Commu- 

1  Revel,  xiv.  1. 

2  Cogita   quamdiu  jam  idem  facias ;  cibus,   somnus,   libido,  per  hunc  circulum 
curritur ;  mori  velle  non  tantum  prudens  et  fortis  aut  miser,  sed  etiam  fastidiosus 
potest." —  Seneca,  Ep.  77. 

That  "  tedium  vitse  "  was  considered  by  the  Romans  in  the  time  of  the  Emperors 
a  reasonable  and  legally  sufficient  motive  for  suicide  appears  from  the  Digest  iii.  2. 
11.  3.,  from  the  Codex  ix.  50.  1.,  and  from  several  other  texts;  —  the  burden  of  life 
being  most  felt  in  an  advanced  state  of  corrupt  civilization. 

8  "  Vita  sine  proposito  vaga  est."  —  Seneca,  Ep.  95. 

4  This  is  probably  another  version  of  Prov.  xviii.  I.  "  Through  desire  a  man 
having  separated  himself  seeketh  and  intermeddleth  with  all  wisdom."  —  J.  S. 

3A  2 


724  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

nionis  contrarlum.  Siquidem  gigantea  ilia  animi  conditio,  qua 
abripiuntur  magni  isti  orbis  terrarum  perturbatores,  (qualis  fuit 
L.  Sylla,  et  plurimi  alii,  licet  in  modulo  longe  minore,  qui 
videntur  ad  hoc  anhelare,  ut  omnes  foelices  et  aerumnosi  sint 
prout  sibi  fuerint  amici  vel  inimici l,  atque  ut  mundus  tanquam 
ipsorum  praferat  imaginem ;  quae  vera  est  Theomachia) ;  haec 
inquam  ipsa  aspirat  ad  Bonum  Activum  Individuale,  saltern 
Apparens,  etsi  a  Bono  Communionis  omnium  maxime  recedat. 

At  Bonum  Passivum  partiemur  in  Bonum  Conservativum,  et 
Bonum  Perfectivum.  Etenim  inditus  est  unicuique  rei  triplex 
appetitus,  quatenus  ad  Bonum  Suitatis,  sive  Individui.  Primus, 
ut  se  conservet ;  secundus,  ut  se  perficiat ;  tertius,  ut  se  multi- 
plicet  sive  diffundat.  Atque  hie  postremus  appetitus  ad  Bonum 
Activum  refertur,  de  quo  jam  modo  diximus.  Supersunt  igitur 
reliqua  tantum  duo,  quae  diximus,  Bona ;  ex  quibus  praecellit 
Perfectivum.  Minus  enim  quiddam  est,  conservare  rem  in  suo 
statu;  majus  vero,  eandem  ad  naturam  sublimiorem  evehere. 
Reperiuntur  siquidem  per  res  universas  naturae  aliquae  nobi- 
liores,  ad  quarum  dignitatem  et  excellentiam  naturae  inferiores 
aspirant,  veluti  ad  origines  et  fontes  suos.  Sic  de  hominibus, 
non  male  cecinit  ille  ; 

Igneus  est  ollis  vigor,  et  caelestis  origo.3 

Homini  enim,  assumptio  aut  approximatio  ad  divinam  aut  ange- 
licam  naturam  est  formae  suae  perfectio.  Cujus  quidem  Boni 
Perfectivi  prava  et  praepostera  imitatio  pestis  est  ipsa  vitae 
humanae,  et  turbo  quidam  rapidus  qui  omnia  abripit  et  subver- 
tit;  nimirum,  dum  homines,  exaltationis  vice  formalis  atque 
essentialis,  coeca  ambitione  ndvolent  ad  exaltationem  tantum- 
modo  localem.  Quemadmodum  enim  aegri,  remedium  mali  sui 
non  invenientes,  de  loco  in  locum  corpus  agitant  et  volvunt, 
quasi  ex  mutatione  loci  a  seipsis  abscedere  et  internum  malum 
effugere  possint ;  eodem  modo  evenit  in  ambitione,  ut  homines, 
simulacro  quodam  falso  naturae  suae  exaltandae  abrepti,  nihil 
aliud  adipiscantur  quam  loci  quandam  celsitudinem  et  fasti- 
gium. 

Bonum  vero  Conservativum  nihil  aliud  est,  quam  receptio  et 
fruitio  rerum  natures  nostrce  congruentium.  Hoc  vero  Bonum, 

1  The  epitaph  which  Plutarch  says  Sylla  made  for  himself  was  probably  in  Bacon's 
mind.    It  boasted  that  no  man  had  surpassed  him  in  doing  good  to  his  friends  or  evil 
*o  his  enemies.      See  Hut.  in  Sylla. 

2  Virg.'^En.  vi.  730. 


LIBER  SEPTIMUS.  725 

licet  maxime  sit  simplex  et  nativum,  tamen  ex  Bonis  videtur 
mollissimum  atque  infimum.  Quin  et  hoc  ipsum  Bonum  re- 
cipit  differentiam  nonnullam ;  circa  quam  partim  vacillavit 
judicium  hominum,  partim  omissa  est  inquisitio.  Boni  siqui- 
dem  Fruitiouis,  sive,  quod  vulgo  dicitur,  Jucundi,  dignitas  et 
commendatio  aut  in  Sinceritate  fruitionis  sita  est,  aut  in  ejus- 
dem  Vigore;  quorum  alterum  inducit  et  praestat  JEqualitas, 
alterum  autem  Varietas  et  Vicissitude ;  alterum  minorem  habet 
mixturam  Mali,  alterum  impressionem  magis  fortem  et  vividam 
Boni.  Caaterum  horum  utrum  melius,  ambigitur ;  dein,  num 
natura  humana  utrunque  simul  apud  se  retinere  possit,  non 
inquiritur. 

Atque  quantum  ad  id  de  quo  ambigitur,  ventilari  coepit  ilia 
controversia  inter  Socratem  et  sophistam  quendam.1  Ac  So- 
crates quidem  asserebat,  Fcdicitatem  sitam  esse  in  animi  pace 
constante  et  tranquillitate  ;  sophista  vero  in  hoc,  ut  quis  multum 
appetat,  et  multum  fruatur.  Quin  et  ab  argumentis  delapsi 
sunt  ad  convitia;  dicente  sophista  Fcdicitatem  Socratis  stipitis 
vel  lapidis  esse  f&licitatem  ;  e  contra  So  crate,  sophistae  Fozlicita- 
tem,  fodicitatem  esse  scabiosi,  qui  perpetuo  pruriret  et  scalperet. 
Neque  tamen  desunt  utrique  sententiae  sua  firmamenta.  Nam 
Socrati  assentitur  vel  Epicuri  schola  ipsa,  quse  virtutis  ad  fceli- 
citatem  partes  esse  maximas  non  diffiteatur.  Quod  si  ita  sit, 
certo  certius  est  virtutis  majorem  esse  usum  in  perturbationibus 
sedandis,  quam  in  rebus  cupitis  adipiscendis.  Sophistae  autem 
nonnihil  suffragari  videtur  assertio  ilia  cujus  a  nobis  mentio 
modo  facta  est,  quod  videlicet  Bonum  Perfectivum  Bono  Con- 
servativo  sit  superius ;  quippe  quia  cupitarmn  rerum  adeptiones 
naturam  videantur  sensim  perficere ;  quod  licet  vere  non  faciant, 
tamen  et  motus  ipse  in  circulo  speciem  nonnullam  prae  se  fert 
Motus  Progressivi. 

At  secunda  quaestio  (num,  scilicet,  natura  humana  non  possit 
et  animi  tranquillitatem  et  fruendi  vigorem  simul  retinere),  rite 
diffinita,  priorem  illam  reddit  otiosam  et  supervacaneam.  Annon 
enim  videmus  haud  raro  animos  nonnullorum  ita  factos  et  com- 
positos,  ut  voluptatibus  afficiantur  vel  maxime  cum  adsint,  et 
tamen  earum  jacturam  non  gravate  ferant?  Ita  ut  series  ilia 
philosophica,  Non  uti,  ut  non  appetas ;  non  appetere,  ut  non 
metuas;  videatur  esse  pusilli  cujusdam  animi  et  diffidentis.2 

1  See  the  Gorgias,  p.  494. 

*  Compare  Flutarch   in  Solone  :  Uroiros  5e  K<t\  &jtvv))s  6  rtp  <f<5&j>  TTJI  c?irogoA^s 

3  A  3 


726  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

Sane  doctrinse  plerseque  philosophorum  videntur  esse  paulo 
timidiores,  et  cavere  hominibus  plusquam  natura  rerum  postu- 
lat.  Veluti  cum  mortis  formidinem  medendo  augent.  Etenim 
cum  nihil  aliud  fere  vitam  humanam  faciant  quam  mortis  quan- 
dam  praaparationem  et  disciplinary  quomodo  fieri  possit,  ut  ille 
hostis  mirum  in  modum  non  videatur  terribilis,  contra  quern 
muniendi  nullus  sit  finis l  ?  Melius  poeta  (ut  inter  ethnicos), 

Qui  finem  vitas  extremum  inter  munera  ponat 
Naturae.2 

Similiter  et  in  omnibus  annisi  sunt  philosophi  animum  huma- 
num  reddere  nimis  uniformem  et  harmonicum,  eum  motibus 
contrariis  et  extremis  minime  assuefaciendo.  Cujus  causam 
arbitror  fuisse,  quod  ipsi  vitas  se  privatae  dedicarunt,  a  negotiis 
et  aliorum  obsequiis  immuni  et  liberae.  Quin  potius  imitentur 
homines  prudentiam  gemmariorum ;  qui,  si  forte  in  gemma 
inveniatur  nubecula  aliqua  aut  glaciecula  quae  ita  posset  eximi 
ut  magnitudini  lapidis  non  nimium  detrahatur,  earn  tollunt ; 
aliter  vero  intactam  earn  relinquunt.  Pari  ratione,  serenitati 
nnimorum  ita  consulendum  est,  ut  non  destruatur  magnanimitas. 
Atque  de  Bono  Individual!  hactenus. 

Postquam  igitur  de  Bono  Suitatis  (quod  etiam  Particulare, 
Privatum,  Individuate,  appellare  solemus)  jam  dixerimus  ;  repe- 
tamus  Bonum  Communionis,  quod  Societatem  intuetur.  Istud 
nomine  Officii  vocari  consuevit.  Siquidem  vocabulum  Offidi 
magis  proprie  attribuitur  animo  bene  disposito  erga  alios ;  vo- 
cabulum Virtutis  animo  intra  se  recte  formato  et  composite. 
Verum  ista  pars,  primo  intuitu,  Scientiae  Civili  deberi  videtur. 
Attamen  si  diligentius  attendas,  non  ita.  Siquidem  tractat 
regimen  et  imperium  uniuscujusque  in  seipsum,  neutiquam 
vero  in  alios.  Atque  sicut  in  Architectura  alia  res  est  postes, 
trabes,  et  caeteras  aedificii  partes  eflformare,  et  ad  a?dificandi 
usum  praaparare ;  alia  autem  easdem  ad  invicem  aptare  et  com- 
paginare ;  sicut  etiam  in  Mechanicis,  instrumentum  aut  machi- 
nam  fabricare  et  conficere,  non  idem  est  quod  fabricatum 
erigere,  movere,  et  in  opere  ponere :  sic  doctrina  de  Conju- 
gatione  ipsa  Hominum  in  Civitate,  sive  Societate,  differt  ab  ea 

1  "Ista  enim  philosophorum  vita  ut  ait  idem  "  (Socrates  in  the  Phado)  "  commen- 
tatio  mortis  est." —  Tusc.  Disp.  i.  30.     The  reference  is  to  the  following  passage  :  T)> 
;i;AerT)^a  avrb  TOVTO  effrt  TWV  <pt\off6<po>v,  \vais  KOI  XUPI'(TIJI^>S  tyvX.W  ""^  r°v  o'di/JLaros  ; 
which  scarcely  justifies  Cicero's  version  of  it     Contrast  Spinoza,  Ethics,  iv.  67. 

2  Juven.  x.  358 ;  but^inew  is  in  the  original  tpatium.      Compare  Bacon's  Essay  on 
Death. 


LIBER  SEPTIMUS.  727 

quse  eos  reddit  ad  hujusmodi  Societatis  commoda  conformes  et 
bene  affectos. 

Ista  pars  de  Officiis  etiam  in  duas  portiones  tribuitur ;  qua- 
rum  altera  tractat  de  Officio  Hominis  in  Communi ;  altera  de 
Officiis  Specialibus  et  Respectivis,  pro  singulorum  profes- 
sione,  vocatione,  statu,  persona,  et  gradu.  Harum  primam 
satis  excultam,  diligenterque  a  veteribus  et  aliis  explicatam, 
jam  antea  retulimus ;  alteram  quoque,  sparsim  quidem  tracta- 
tam,  licet  non  in  corpus  aliquod  integrum  scientias  digestam 
reperimus.  Neque  tamen  hoc  ipsum,  quod  sparsim  tracte- 
tur,  reprehendimus ;  quinimo  de  hoc  argumento  per  partes 
scribi  longe  consultius  existimamus.  Quis  enim  tanta  fuerit 
vel  perspicacia  vel  confidentia,  ut  de  Officiis  Peculiaribus  et 
Relativis  singulorum  ordinum  et  conditionum  perite  et  ad 
vivum  disceptare  et  diffinire  possit  aut  sustineat?  Tractatus 
autem  qui  experientiam  non  sapiunt,  sed  ex  notitia  rerum  ge- 
nerali  et  scholastica  tantummodo  deprompti  sunt,  de  rebus 
hujusmodi,  inanes  plerunque  evadunt  et  inutiles.  Quamyis 
enim  aliquando  contingat  spectatorem  ea  animadvertere  quae 
lusorem  fugiant,  atque  jactetur  proverbium  quoddam  magis 
audaculum  quam  sanum,  de  censura  vulgi  circa  actiones  prin- 
cipum,  Stantem  in  valle  optime  perlustrare  montem;  optandum 
tamen  inprimis  esset,  ut  non  nisi  expertissimus  et  versatissimus 
quisque  se  hujusmodi  argumentis  immisceret.  Hominum  enim 
speculativorum  in  materiis  activis  lucubrationes,  iis  qui  in 
agendo  fuerint  exercitati  nihilo  meliores  videntur  quam  disser- 
tationes  Phormionis  de  bellis  sestimatse  sunt  ab  Hannibale,  qui 
eas  habuit  pro  somniis  et  deliriis.1  Unum  duntaxat  vitium 
illos  occupat  qui  de  rebus  ad  suum  munus  aut  artem  pertinen- 
tibus  libros  conscribunt ;  quod  scilicet  in  illis  ipsis  Spartis  suis 
ornandis2  atque  attollendis  modum  tenere  nesciant. 

In  hoc  genere  librorum  piaculum  foret  non  meminisse  (ho- 
noris causa)  excellentissimi  illius  operis,  a  Maj  estate  tua  elucu- 
brati,  De  Officio  Regis.3  Scriptum  enim  hoc  plurimos  intra  se 
cumulavit  ac  recondidit  thesauros,  tarn  conspicuos  quam  occul- 
tos,  Theologiae,  Etliicas,  et  Politicae,  insigni  cum  aspersione 
aliarum  artium;  estque  meo  judicio,  inter  scripta  quae  mihi 

1  See,  for  the  story  here  alluded  to,  Cicero,  De  Orat.  U.  18. 

2  "  Quam  nactus  es  Spartam  hanc  orna." — Erasm.  Adag.  ii.  5;  1. 

3  The  proper  title  of  this  work  is  Basilicon  Doron.     It  contains  three  books.     The 
first  is,  "Of  a  king's  Christian    duetie  towards  God;"  the  second,    "  Of  a  king'* 
duetie  in  his  office ; "  and  the  last,  "  Of  a  king's  behaviour  in  things  indifferent," 

3  A  4 


728  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

perlegere  contigerit,  praecipue  sanum  et  solidum.  Non  illud 
ullo  loco  aut  inventionis  fervore  aastuat,  aut  indiligentige  frigore 
torpet  aut  dormitat;  non  vertigine  aliquando  corripitur,  unde 
in  ordine  suo  servando  -confundatur  aut  excidat;  non  digres- 
sionibus  distrahitur,  ut  ilia  quae  nihil  ad  rhombum  sunt  expatia- 
tione  aliqua  flexuosa  complectatur l ;  non  odoramentorum  aut 
pigmentorum  fucis  adulteratur,  qualibus  illi  utuntur  qui  lecto- 
rum  potius  delectationi  quam  argument!  naturae  inserviunt; 
ante  omnia  vero,  spiritu  valet  istud  opus  non  minus  quam  cor- 
pore ;  utpote  quod  et  cum  veritate  optime  consentiat  et  ad 
usum  sit  accommodatissimum.  Quinetiam  vitio  illo,  de  quo 
paulo  ante  diximus  (quod  si  in  alio  quopiam,  in  rege  certe  et 
scripto  de  majestate  regia  tolerandum  fuerit)  omnino  caret; 
nempe,  quod  culmen  et  fastigium  regium  non  immodice  aut  in- 
vidiose  extollat.  Siquidem  Majestas  tua  regem  non  depinxit 
aliquem  Assyria?  aut  Persia?  gloria  et  externo  fastu  nitentem  et 
coruscantem ;  sed  vere  Mosem  aut  Davidem,  pastores  scilicet 
populi  sui.  Neque  vero  mini  unquam  memoria  excidet  dictum 
quoddam  vere  regium,  quod  in  lite  gravissima  terminanda2  Ma- 
jestas tua,  pro  sacro  illo  quo  praeditus  es  spiritu,  ad  populos 
regendos  pronunciavit ;  nimirum,  Reges  juxta  leges  regnorum 
suorum  gubernacula  tractare,  quemadmodum  et  Deus  juxta  leges 
natures  ;  et  ceque  raro  prcerogativam  illam  suam  qua  leges  tran- 
scendit  ab  illis  usurpandam,  ac  a  Deo  videmus  usurpari  potesta- 
tem  miracula  patrandi.  Nihilo  tamen  secius  ex  libro  illo 
altero  a  Majestate  tua  conscripto,  De  Liber  a  Monarchia,  satis 
omnibus  innotescit,  non  minus  Majestati  tua?  cognitam  esse  et 
perspectam  plenitudinem  potestatis  regiae,  atque  ultimitates  (ut 
scholastic!  loquuntur)  jurium  regalium,  quam  officii  et  muneris 
regii  limites  et  cancellos.3  Non  dubitavi  igitur  in  medium 

0  o 

adducere  librum  ilium,  a  Majestatis  tua?  calamo  exaratum,  tan- 
guam  exemplum  primarium  et  maxime  illustre  tractatuum  de 
Peculiaribus  et  Respectivis  Officiis.  Quo  de  libro  qua3  a  me  jam 
dicta  sunt,  dixissem  profecto,  si  ante  annos  mille  a  rege  quopiam 

1  Compare  the  corresponding  passage  in  the  Advancement  -.  —  "  not  sick  of  dizziness 
as  those  are  who  leese  themselves  in  their  order ;  nor  of  convulsions,  as  those  which 
cramp  in  matters  impertinent."  —  J.  S. 

2  Probably  in  the   case  of  Sir  Francis  Goodwin,   in    1604,  when  the  question  was 
whether  it  belonged  to  the  House  of  Commons  or  the  Court  of  Chancery  to  judge  of 
the  validity  of  an  election.  —  /.  S. 

k  This  second  work  of  James's  is,  "  The  Trew  Law  of  Free  Monarchies,  or  the  re- 
ciprock  and  mutual  duetie  betwixt  a  free  King  and  his  naturall  Subjects,"  free  being 
nearly  equivalent  to  absolute.  This  work  was  at  first  published  anonymously,  but  is 
included  in  the  edition  of  King  James's  works  which  appeared  in  1616. 


LIBER  SEPTIMUS.  729 

conscriptus  fuisset.  Neque  vero  me  movet  decorum  illud,  quod 
vulgo  praescribitur,  ne  quis  coram  laudetur  l  ;  modo  laudes  illas 
nee  modum  excedant,  nee  intempestive  aut  nulla  data  occasione 
tribuantur.  Cicero  certe,  in  luculentissima  ilia  oratione  sua 
pro  M.  Marcello,  nihil  aliud  agit  quam  ut  exhibeat  tabulam 
quandam  singular!  artificio  depictam  de  laudibus  Caesaris,  licet 
coram  ipso  oratio  ilia  haberetur.  Quod  et  Plinius  Secundus 
fecit  erga  Trajanum.2  Itaque  jam  ad  propositum  revertamur. 

Pertinet  porro  ad  hanc  partem  de  Officiis  Respectivis  Voca- 
tionum  et  Professionum  singularum,  doctrina  alia,  tanquam 
priori  relativa  sive  opposita  ;  nimirum  de  Fraudibus,  Cautelis, 
Imposturis,  et  Vitiis  ipsarum  ;  siquidem  depravationes  et  vitia 
officiis  et  virtutibus  opponuntur.  Neque  omnino  de  his,  in 
plurimis  scriptis  et  tractatibus,  siletur;  sed  saepe  ad  ilia  no- 
tanda  saltern  obiter  excurritur.  At  quo  tandem  modo?  Per 
satiram  scilicet,  et  cynice  (more  Luciani),  potius  quam  serio 
et  graviter.  Etenim  plus  operae  irnpenditur,  ut  pleraque  in 
artibus  etiam  utilia  et  sana  maligno  dente  vellicentur,  et  ad 
ludibrium  hominibus  exponantur,  quam  ut  quse  in  iisdem  cor- 
rupta  sunt  et  vitiosa  secernantur  a  salubribus  et  incorruptis. 
At  optime  Salomon  ;  Qucerenti  derisori  scientiam  ipsa  se  abs- 
condit,  sed  studioso  fit  obviam.3  Quicunque  enim  ad  scientiam 
accedat  animo  irridendi  et  aspernandi,  inveniet  proculdubio 
quae  cavilletur  plurima,  ex  quibus  vero  doctior  fiat  perpauca. 
Verum  tractatio  hujus  de  quo  loquimur  argumenti  gravis  et 
prudens,  atque  cum  integritate  quadam  et  sinceritate  conjuncta, 
inter  munitissima  virtutis  ac  probitatis  propugnacula  videtur 
numeranda.  Nam  sicut  fabulose  perhibetur  de  Basilisco,  si 
primus  quempiam  conspexerit,  illico  hominem  perimit  ;  si  quis 
ilium  prior,  basiliscus  perit;  pari  ratione  fraudes,  imposturas, 
et  malae  artes,  si  quis  eas  prior  detexerit,  nocendi  facultate  pri- 
vantur,  quod  si  illae  praevenerint,  turn  vero,  non  alias,  periculum 
creant.  Est  itaque  quod  gratias  agamus  Macciavello  et  hujus- 
modi  scriptoribus,  qui  aperte  et  indissimulanter  proferunt  quid 
homines  facere  soleant,  non  quid  debeant.  Fieri  enim  nullo 
modo  potest,  ut  conjungatur  serpentina  ilia  prudentia  cum  inno- 
centia  columbina,  nisi  quis  mali  ipsius  naturam  penitus  per- 


Plutarch,  De  se  ipsum  citra  invid.  laud.  §  1. 

2  Namely,  in  his  Panegyrica.     See  below,  p.  741. 

3  Proverbs,  xiv.  6. 


730  DE   AUGMENTIS   SC1ENTIARUM 

noscat.1  Absque  hoc  enim  deerunt  virtuti  sua  praesidia  et 
munimenta.  lino,  neque  ullo  modo  possit  vir  bonus  et  probus 
malos  et  improbos  corrigere  et  emendate,  nisi  ipse  prius  omnia 
malitias  latibula  et  profimda  exploraverit.  Etenim  qui  judicio 
plane  corrupt  o  sunt  et  depravato  hoc  habent,  ut  praesupponant 
honestatem  in  hominibus  ab  inscitia  et  simplicitate  quadam 
morum  oriri ;  atque  ab  eo  tan  turn,  quod  fides  habeatur  concio- 
natoribus  et  paadagogis ;  item  libris,  prasceptis  moralibus,  et  iis 
qui  vulgo  praedicantur  et  decantantur  sermonibus.  Adeo  ut 
nisi  plane  perspiciant  opiniones  suas  pravas  ac  corrupta  et  de- 
torta  principia  non  minus  illis  qui  hortantur  et  admonent  quam 
sibi  ipsis  esse  explorata  et  cognita,  probitatem  omnem  morum 
et  consiliorum  aspernentur:  juxta  oraculum  illud  Salomonis 
mirabile ;  Non  recipit  stultus  verba  prudentice,  nisi  ea  dixeris  qua 
versantur  in  corde  ejus.z  Hanc  autem  partem  de  Cautelis  et. 
Vitiis  Respectivis  inter  Desiderata  numeramus;  eamque  no- 
mine Satires  Series,  sive  Tractatus  de  Interioribus  JRerum,  appel- 
labimus. 

Etiam  ad  doctrinam  de  Officiis  Respectivis  pertinent  Officia 
Mutua,  inter  maritum  et  uxorem,  parentes  et  liberos,  dominum 
et  servum;  similiter  leges  amicitiae,  et  gratitudinis ;  necnon 
civiles  obligationes  fraternitatum,  collegiorum ;  etiam  vicini- 
tatis;  ac  similium.  Verum  intelligatur  hoc  semper,  ilia  istic 
tractari,  non  quatenus  sunt  partes  Societatis  Civilis  (id  enim  nd 
Politicam  refertur,)  sed  quatenus  animi  singulorum  ad  ilia 
Societatis  Vincula  tuenda  instrui  et  prasdisponi  debeant.3 

At  doctrina  de  Bono  Communionis  (quemadmodum  et  ilia  de 
Individual!)  Bonum  tractat  non  tantum  simpliciter,  sed  et  com- 
parate ;  quo  spectat  officia  perpendere  inter  hominem  et  homi- 
nem ;  inter  casum  et  casum ;  inter  privata  et  publica ;  inter 
tempus  praesens  et  futurum.  Sicut  videre  est  in  animadver- 
sione  ilia  severa  et  atroci  L.  Bruti  contra  filios  suos,  illam  a 
plerisque  in  coelum  laudibus  efferri;  at  alius  quispiam  dixit, 


1  Compare  Charron  De  la  Sagesse,  liv.  ii.  c.  10. :    "  II  faut  temperer  ct  marier 
1'innocence  colombine  en  n'oflfensant  personne  avec  la  prudence  et  astuce  serpentine 
en  se  tenant  sur  ses   gardes  et  se  preservant  des  finesses,  trahisons,  et  ambuches  d'au- 
trui."     The  whole  chapter  is  worth  comparing  with  Bacon's  remarks  on  the  art  of 
self-advancement 

2  Proverbs,  xviii.  2.     The  words  are  accurately  quoted   from  the  Vulgate  :    the 
authorised  version  is  wholly  dissimilar. 

8  Some  curious  matter  as  to  the  opinions  of  the  Romans  touching  the  Ordo  offici- 
orum,  the  order  of  precedence  among  relative  duties,  will  be  found  in  Aulus  Gdlius 
v.  13. 


LIBER  SEPTIMUS.  731 

Infcelix,  utcunque  ferent  ea  facta1  minores.2 

Id  ipsum  licet  intueri  in  cceua  ilia,  ad  quam  invitati  sunt 
M.  Brutus,  C.  Cassius,  et  alii.  Illic  enim  cum  ad  animos  explo- 
randos  circa  conspirationem  in  caput  Caesaris  intentam,  quaestio 
astute  raota  esset  Num  licitum  foret  tyrannum  occidere  ?  ibant 
convivse  in  opiniones  diversas ;  dum  alii  dicerent,  plane  licere, 
quod  servitus  ultimum  esset  malorum  ;  alii  minime,  quod  tyrannis 
minus  exitialis  esset  quam  bellum  civile  ;  tertium  autem  genus 
veluti  ex  schola  Epicuri  asserebat,  indignum  esse  prudentes  peri- 
clitari  pro  stultis.3  Verum  plurimi  sunt  casus  de  Officiis  Com- 
paratis,  inter  quos  frequenter  ille  intervenit ;  utrum  a  justitia 
deftectendum  sit  propter  salutem  patrice,  out  hujusmodi  aliquod 
insigne  bonum  in  futuro  ?  Circa  quern  Jason  Thessalus  dicere 
solebat,  Aliqua  sunt  injuste  facienda,  ut  multa  juste  fieri  pos- 
sint*'.  verum  replicatio  in  promptu  est;  Authorem  prcesentis 
justiticB  habes ;  sponsorem  futures  non  habes.  Sequantur  ho- 
mines quae  in  prasentia  bona  et  justa  sunt;  futura  Divinaa 
Providentiae  remittentes.  Atque  circa  doctrinam  de  Exem- 
plari,  sive  de  Bono,  haec  dicta  sint. 


CAPUT  III. 

Partitio  Doctrines  de  Cultura  Animi,  in  Doctrinam  de  Cha- 
racteribus  Animorum,  de  Affectibus,  et  de  Remediis  sive 
Curationibus.  Appendix  Doctrines  ejusdem,  de  Congruitate 
inter  Bonum  Animi  et  Bonum  Corporis. 

NUNC  igitur,  postquam  de  Fructu  Vitas  (sensu  intelligimus 
philosophic©)  verba  fecerimus ;  superest  ut  de  Cultura  Animi 
quae  ei  debetur  dicamus ;  sine  qua  pars  prior,  nihil  aliud  videtur 
quam  imago  quaedam  aut  statua,  pulchra  quidem  aspectu,  sed 
motu  et  vita  destituta.  Cui  sententiae  Aristoteles  ipse  disertis 

1  In  the  original,  as  also  in  the  corresponding  passage  of  the  Advancement  of  Learn- 
ing, fata  is  put  for  facta.  —  J.  S. 

2  Virg.  JEn.  vi.  823.     It  is  less  difficult  to  sympathise  with  Sultan  Mahmoud  of 
Ghisnee.     When  he  had  killed  the  adulterer,  he  said  "  Now  bring  a  light,"  and  after 
looking  at  the  corpse  called  for  water.  "  God  is  merciful  —  I  was  mistaken.  I  thought 
no  man  would  have  ventured  to  commit  such  an  outrage  but  my  son  ;  and  since  you 
told  me  of  it  three  nights  ago,  I  have  neither  eaten  nor  drunken."     See  Malcolm's 
History  of  Persia. 

3  See  Plutarch  in  Brutus ;  where  however  the  story  is  somewhat  differently  told. 

4  Plut,  Reip.  Ger.  Pracep.  817. 


732  DE   AUGMENTIS  SC1ENTIARLM 

verbis  suffragatur;  Necesse  est  igitur  de  virtute  dicere,  et  quid 
sit,  etex  quibus  gignatur.  Inutile  enim  ferefuerit,  virtutem  qui- 
dem  nosse,  acquirendcB  autem  ejus  modos  et  vias  ignorare.  Non 
enim  de  virtute  tantum,  qua  specie  sit,  qucerendum  est ;  sed  et 
quomodo  sui  copiam  faciat;  utrunque  enim  volumus,  et  rem 
ipsam  nosse,  et  ejus  compotes  fieri.  Hoc  autem  ex  voto  non 
succedet,  nisi  sciamus  et  ex  quibus,  et  quo  modo. l  Verbis  adeo 
expressis,  atque  etiam  iterate,  hanc  partem  inculcat;  quam 
tamen  ipse  non  persequitur.  Hoc  similiter  illud  est,  quod 
Cicero  Catoni  Juniori  veluti  laudem  non  vulgarem  attribuit ; 
quod  scilicet  Philosophiam  amplexus  esset,  Non  disputandi 
causa,  ut  magna  pars,  sed  ita  vivendi*  Quamvis  autem,  pro 
temporum  in  quibus  vivimus  socordia,  paucis  curae  sit  ut 
animum  sedulo  colant  et  componant,  et  vitae  rationem  ad  nor- 
mam  aliquam  instituant  (secundum  illud  Seneca?,  De  partibus 
vitce  quisque  deliberat ;  de  summa  nemo3:  adeo  ut  haec  pars 
censeri  possit  supervacua) ;  illud  tamen  minime  nos  movet  ut 
earn  intactam  relinquamus,  quin  potius  cum  illo  Hippocratis 
aphorismo  concludimus ;  Qui  gravi  morbo  correpti  dolores  non 
sentiunt,  us  mens  cegrotat.4  Medicina  illis  hominibus  opus  est, 
non  solum  ad  curandum  morbum,  sed  ad  sensum  expergefacien- 
dum.  Quod  si  quis  objiciat  animorum  curationem  Theologiae 
Sacrae  munus  esse,  verissimum  est  quod  assent ;  attamen  Philo- 
sophiam Moralem  in  famulitium  Theologiae  recipi  instar  ancillae 
prudentis  et  pedissequae  fidelis,  quae  ad  omnes  ejus  nutus  praesto 
sit  et  ministret,  quid  prohibeat?  Eteniin  quemadmodum  in 
Psalmo  habetur,  quod  oculi  ancillce  perpetuo  ad  manus  domincs 
respiciunt5,  cum  tamen  minime  dubium  sit,  quin  haud  pauca 
ancillae  judicio  et  curae  relinquantur ;  eodem  modo  et  Ethica  ob- 
sequium  Theologiae  omnino  praestare  debet,  ejusque  praeceptis 
morigera  esse ;  ita  tamen  ut  et  ipsa,  intra  suos  limites,  haud 
pauca  sana  et  utilia  documenta  continere  possit. 

Hanc  igitur  partem  (quando  praestantiam  ejus  in  animo 
recolo)  in  Corpus  Doctrinac  nondum  redactam,  non  possum  non 
vehementer  mirari.  Earn  igitur,  ex  more  nostro,  cum  inter 
Desiderata  collocemus,  aliqua  ex  parte  adumbrabimus. 

Ante  omnia   igitur  in  hac  re  (sicut  et  in   universis  quae 

1  Arist  Magn.  Moral,  i.  1. 

2  "Neque  disputandi  causa,  ut  magna  pars,  sed  ita  vivendi." —  Cicero,  Pro  Muran. 
c.30. 

*  Seneca,  Ep.  71.  4  Hippocr   Aphorism,  ii  6.  s  Psalm  cxxiii.  2. 


LIBER   SEPTIMUS.  733 

spectant  ad  practicam)  ratio  nobis  est  subducenda,  quid  in 
nostra  sit  potestate,  quid  non.  In  altero  enim  datur  alteratio, 
in  altero  vero  applicatio  tantum.  Agricolae  nullum  est  impe- 
rium  aut  in  naturam  soli,  aut  in  aeris  temperies ;  itidem  nee 
medico  aut  in  crasin  et  constitutionem  naturalem  aegri,  aut  in 
accidentium  varietatem.  At  in  Cultura  Animi,  et  morbis  ejus 
persanandis,  tria  in  considerationem  veniunt ;  Characteres  di- 
versi  Dispositionum  ;  Affectus ;  et  Remedia ;  quemadmodum  et 
in  corporibus  medicandis  proponuntur  ilia  tria,  Complexio  sive 
Constitutio  aegri ;  Morbus ;  et  Curatio.  Ex  illis  autem  tribus, 
postremum  tantum  in  nostra  potestate  situm  est,  priora  duo  non 
item.  Verum  et  in  illis  ipsis  quae  in  potestate  nostra  non  sunt 
non  minus  diligens  facienda  est  inquisitio,  quam  in  illis  quae  po- 
testati  nostras  subjiciuntur.  Etenim  illorum  perspicax  et  accu- 
rata  cognitio  substernenda  est  doctrinae  de  Remediis,  ut  eadem 
commodius  et  foelicius  applicentur.  Neque  enim  vestis  corpori 
aptari  possit,  nisi  mensura  corporis  ante  excipiatur. 

Primus  igitur  articulus  doctringe  de  Cultura  Animi  versabi- 
tur  circa  diversos  Characteres  Ingeniorum  sive  Dispositionum. 
Neque  tamen  loquimur  de  vulgatis  illis  propensionibus  in  vir- 
tutes  et  vitia,  aut  etiam  in  perturbationes  et  affectus ;  sed  de 
magis  intrinsecis  et  radicalibus.  Sane  subiit  animum  etiam  in 
hac  parte  nonnunquam  admiratio,  quod  a  scriptoribus,  tarn 
Ethicis  quam  Politicis,  ut  plurimum  neglecta  aut  praetermissa 
sit ;  cum  utrique  scientise  clarissimum  luminis  jubar  affundere 
possit.  In  Traditionibus  Astrologiae  non  inscite  omnino  distin- 
cta  sunt  ingenia  et  dispositiones  hominum,  ex  praedominantiis 
planetarum ;  quod  alii  a  natura  facti  sint  ad  Contemplationes, 
alii  ad  Res  Civiles ;  alii  ad  Militiam ;  alii  ad  Ambitum ;  alii 
ad  Amores ;  alii  ad  Artes ;  alii  ad  Genus  Vitas  Varium.  Item 
apud  Poetas  (heroicos,  satiricos,  tragicos,  comicos)  sparguntur 
ubique  simulachra  ingeniorum,  licet  fere  cum  excessu  et  praeter 
modum  veritatis.  Quin  et  hoc  ipsum  argumentum,  de  Diversis 
Characteribus  Ingeniorum,  est  ex  iis  rebus  in  quibus  sermones 
hominum  communes  (quod  valde  raro,  interdum  tamen  con- 
tingit)  libris  ipsis  sunt  prudentiores.  At  longe  optima  hujus 
tractatus  suppellex  et  sylva  peti  debet  ab  Historicis  prudentio- 
ribus ;  neque  tamen  ab  elogiis  tantum,  quae  sub  obitum  per- 
sonre  alicujus  illustris  subnectere  solent ;  sed  multo  magis  ex 
corpore  integro  Historic,  quoties  hujusmodi  persona  veluti 
scenam  conscenclat.  Ilia  enim  intertexta  imago  potior  videtur 


734  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

descriptio,  quam  elogii  censura ;  qualis  habetur  apud  T.  Livium, 
African!  et  Catonis  Majoris  ;  apud  Taciturn,  Tiberii,  Claudii,  et 
Neronis ;  apud  Herodianum,  Septimii  Severi ;  apud  Philippum 
Comineum,  Ludovici  undecimi  Gallorum  Regis ;  apud  Francis- 
cum  Guicciardinum,  Ferdinandi  Hispani,  Maximiliani  Csesaris, 
et  Leonis  et  dementis  Pontificum.  Isti  enim  scriptores,  harum 
personarum  quas  sibi  depingendas  deligerunt  effigies  quasi 
perpetuo  intuentes,  nunquam  fere  rerum  gestarum  ab  ipsis 
mentionem  faciunt,  quin  et  aliquid  insuper  de  natura  ipsorum 
inspergant.  Etiam  nonnullae  in  quas  incidimus  Relationes  de 
Conclavibus  Pontificum,  characteres  de  moribus  Cardinalium 
bonos  exhibuerunt l ;  sicut  et  literae  legatorum,  de  consiliariis 
principum.  Fiat  itaque  ex  ea  quam  diximus  materia  (quae 
certe  fertilis  est  et  copiosa)  tractatus  diligens  et  plenus.  Neque 
vero  volumus,  ut  Characteres  isti  in  Ethicis  (ut  fit  apud  histo- 
ricos,  et  poetas,  et  in  sermonibus  communibus)  excipiantur, 
tanquam  imagines  civiles  integrae;  sed  potius  ut  imaginum 
ipsarum  lineae  et  ductus  magis  simplices ;  quae  inter  se  compo- 
site et  commixtse  quascunque  effigies  constituunt;  quot  et 
quales  ese  sint  et  quomodo  inter  se  connexae  et  subordinatae ;  ut 
fiat  tanquam  artificiosa  et  accurata  ingeniorum  et  animorum 
dissectio,  atque  ut  dispositionum  in  hominibus  individuis  secreta 
prodantur,  atque  ex  eorum  notitia  curationum  animi  praecepta 
rectius  instituantur. 

Neque  vero  Characteres  Ingeniorum  ex  natura  impressi, 
recipi  tantum  in  hunc  tractatum  debent ;  sed  et  illi  qui  alias 
animo  imponuntur,  ex  Sexu,  -5£tate,  Patria,  Valetudine,  Forma, 
et  similibus ;  atque  insuper  illi  qui  ex  Fortuna ;  veluti  Princi- 
pum, Nobilium,  Ignobilium,  Divitum,  Pauperum,  Magistra- 
tuum,  Idiotarum,  Foelicium,  ^Erumnosorum,  et  hujusmodi. 
Videmus  enim  Plautum  miraculi  loco  habere,  quod  senex  quis 
sit  beneficus ;  Benignitas  hujus  ut  adolescentuli  est?  D.  autem 
Paulus,  severitatem  disciplinae  erga  Cretenses  praecipiens  (In- 
crepa  eos  dure)  ingenium  gentis  ex  Poeta  accusat,  Cretenses 
semper  mendaces,  males  bestics,  venires  pigri.*  Sallustius  id  in 


1  For  an  account  of  the  writings  here  referred  to,  which  were  generally  composed 
by  the  "  Conclavisti,"  but  sometimes  by  one  of  the  Cardinals,  see  Rnnke's  work  "  Die 
Ramischen  Pdpste,  sect.  5.  of  the  Appendix.     Among  the  Litterce  Legatorum,  those 
of  the  Venetians  are  especially  valuable.     They  are,  properly  speaking,  reports  made 
to  the  senate  on  the  ambassador's  return. 

2  Plaut.  MIL  Glori.  iii.  1.  40. 

*  St  Paul,  Ep.  to  Titus,  i.  12.  and  13.     The  poet  referred  to  is  Epimenides. 


LIBER  SEPTIMUS.  735 

regum  ingeniis  notat,  quod  apud  eos  frequens  sit  contradictoria 
appetere ;  Plerunque  regies  voluntates,  ut  vehementes  sunt,  sic 
mobiles,  scspeque  ipsce  sibi  adversce.1  Tacitus  observat  honores 
et  dignitates  ingenia  hominum  in  deterius  saspius  flectere  quam 
in  melius  ;  Solus  Vespasianus  mutatus  est  in  melius?  Pindarus 
illud  animadvertit,  fortunam  subitam  et  indulgentem  animos 
plerunque  enervare  et  solvere ;  Sunt  qui  magnam  fcelicitatem 
concoquere  non  possunt.3  Psalmus  innuit,  facilius  esse  modum 
aclhibere  et  temperamentum  in  fortune  statu,  quam  in  incre- 
mento ;  Divitice  si  affluant,  nolite  cor  apponere.*  De  similibus 
quibusdam  observationibus  ab  Aristotele  in  Rhetoricis  men- 
tionem  obiter  factom  non  inficior ;  necnon  in  aliorum  scriptis 
nonnullis  sparsim ;  verum  nunquam  adhuc  incorporate  fuerunt 
in  Moralem  Philosophiam ;  ad  quam  principaliter  pertinent ; 
non  minus  certe  quam  ad  agriculturam  tractatus  de  diversitate 
soli  et  glebae,  aut  ad  medicinam,  tractatus  de  complexionibus 
aut  habitibus  corporum  diversis.  Id  autem  nunc  tandem  fieri 
oportet,  nisi  forte  imitari  velimus  temeritatem  empiricorum, 
qui  iisdem  utuntur  medicamentis  ad  asgrotos  omnes,  cujuscun- 
que  sint  constitutionis. 

Sequitur  doctrinam  de  Characteribus,  doctrina  de  Affectibus 
et  Perturbationibus ;  qui  loco  morborum  animi  sunt,  ut  jam 
dictum  est.  Quemadmodum  enim  politici  prisci  de  democratiis 
dicere  solebant,  quod  populus  esset  mari  ipsi  similis,  oratores 
autem  ventis  ;  quia  sicut  Mare  per  se  placidum  foret  et  tranquil- 
lum,  nisi  a  Ventis  agitaretur  et  turbaretur,  sic  et  Populus  esset 
natura  sua  pacatus  et  tractabilis,  nisi  a  Seditiosis  Oratoribus 
impelleretur  et  incitaretur 5 ;  similiter  vere  affirmari  possit  na- 

1  Sail.  Bell.  Jug.  c.  121.     Bacon  has  himself  remarked  that  it  is  the  solecism  of 
power  to  will  contradictories  ;  a  phrase  of  which  we  lose  the  force  by  not  observing  that 
a  solecism  is  properly  "  impar  et  inconveniens   corapositura  partium  orationis,"  not 
merely  any  kind  of  error.     V.  Sinnius  Capito  ap.  A.  Gellium,  v.  20. 

2  Tac.  Hist.  i.  50. 

3  Bacon  alludes  to  an  expression  which  occurs  in  the  first  Olympic  ode ;  where 
however  there  is  no  general  reflexion  on  the  difficulty  "  concoquendi  felicitatem, " 
though  it  is  certainly  said  that  Tantalus  did  not  do  so.     Vide  Find.  Olymp.  i.  88. 

4  Ps.  Ixii.  10. 

5  "Ex  quo  intelligi  potuit  id  quod  saepe  dictum  est,  ut  mare  quod  sua  natura  tran- 
quillum   sit  ventorum  vi  agitari  atque  turbari,  sic  et  populum  Romanum  sua  sponte 
esse  placatum,  hominum  seditiosorum  vocibus  ut  violentissimis  tempestatibus  concitari." 
—  Cicero,  Pro  Cluent.  c.  49.    From  one  of  the  Apophthegms  it  would  seem  that  Bacon's 
phrase  prisci  politici  refers  especially  to  Solon,  who  however  was  thinking  not  of 
popular  orators  but  of  Pisistratus.     Solon's  lines  are  well  known :  — 

e'J  ave/J.iav  51  &oAcicr<ra  ra.pa.ff a t-r at,  t)v  Se  TIJ 

p.})  Kivfi,  irdvTcav  tarl  SiKaiordrrj. 

iv5pS>v  5'  £K  fj.eyd\(>iv  ir6\is  oAAt/Tca,  K.T.\. 


736  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

turam  Mentis  Humanae  sedatam  fore  et  sibi  constantem,  si 
AfFectus,  tanquam  venti,  non  tumultuarentur  ac  omnia  misce- 
rent.  Et  hie  rursus  subiit  nova  admiratio,  Aristotelem,  qui  tot 
libros  de  Ethicis  conscripsit,  Affectus  ut  membrum  Ethic® 
principale  in  illis  non  tractasse ;  in  Rhetoricis  autem  ubi  tra- 
ctandi  interveniunt  secundario  (quatenus  scilicet  oratione  cieri 
aut  commoveri  possint)  locum  illis  reperisse;  (in  quo  tamen 
loco,  de  iis,  quantum  tarn  paucis  fieri  potuit,  acute  et  bene  dis- 
seruit).1  Nam  disceptationes  ejus  de  Voluptate  et  Dolore  huic 
tractatui  nullo  modo  satisfaciunt ;  non  magis,  quam  qui  de  Luce 
et  Lumine  tantum  scriberet,  de  Particularium  Colorum  Natura 
scripsisse  diceretur ;  siquidem  Voluptas  et  Dolor  erga  Affectus 
Particulares  ita  se  habent,  ut  Lux  erga  Colores.  Meliorem 
certe  in  hoc  argumento  (quatenus  ex  his  quae  nunc  extant  con- 
jicere  liceat)  diligentiam  adhibuerunt  Stoici;  attamen  talem, 
quae  potius  in  diffinitionum  subtilitate  quam  in  tractatu  aliquo 
pleno  et  fuso  consisteret.  Equidem  reperio  etiam  libellos  quos- 
dam  elegantes  de  nonnullis  ex  Affectibus ;  veluti  de  Ira,  de 
Inutili  Verecundia^  et  aliis  perpaucis.2  Sed  si  verum  omnino 
dicendum  sit,  doctores  hujus  scientiae  praecipui  sunt  Poetae  et 
Historici;  in  quibus  ad  vivum  depingi  et  dissecari  solet, 
Quomodo  Affectus  excitandi  sunt  et  accendendi?  Quomodo 
leniendi  et  sopiendi?  Quomodo  rursus  continendi  ac  refhe- 
nandi,  ne  in  actus  erumpant  ?  Quomodo  itidem  se,  licet  com- 
pressi  et  occultati,  prodant  ?  Quas  operationes  edant  ?  Quas 
vices  subeant?  Qualiter  sibi  mutuo  implicentur?  Qualiter 
inter  se  digladientur  et  opponantur  ?  et  innumera  hujus  generis. 
Inter  quae  hoc  ultimum  plurimi  est  usus  in  Moralibus  et  Civi- 
libus ;  Qualiter  (inquam)  Affectus  Affectum  in  ordinem  cogat,  et 
alterius  auxilio  ad  alterum  subjugandum  uti  liceat?  venatorum 
et  aucupum  more,  qui  bestiae  opera  ad  bestias,  volucris  alicujus 
ad  volucres,  capiendas  utuntur;  quod  fortasse  aliter  ex  sese, 
absque  brutorum  auxilio,  homo  tarn  facile  praestare  non  pos- 
sit.  Quin  et  hoc  fundamento  nititur  excellens  ille  et  per 
omnia  patens  usus  in  civilibus  Praemii  et  Prense ;  quae  rerum- 
publicarum  columen  sunt;  cum  Affectus  illi  praedominantes, 
Fonnidinis  et  Spei,  alios  omnes  Affectus  noxios  coerceant  et 

1   See  the  second  book  of  Aristotle's  Rhetoric. 

-  Bacon  was  probably  thinking  of  Plutarch's  tract  rtpl  Suvairlas,  which  is  I  think 
the  only  one  on  this  subject  which  has  come  down  to  us  from  antiquity.  On  anger 
there  are  two  special  treatises ;  Plutarch's  and  Seneca's. 


LIBER  SEPTIMUS.  737 

supprimant.  Etiam  sicut  in  regimine  status  non  raro  fit,  ut 
factio  factione  in  officio  contineatur,  similiter  fit  et  in  regimine 
mentis  interno. 

Pervenimus  mine  ad  ilia,  quae  in  nostra  sunt  potestate ;  quae- 
que  operantur  in  animum,  voluntatemque  et  appetitum  afficiunt 
et  circumagunt,  ideoque  ad  immutandos  mores  plurimum  va- 
lent.  Qua  in  parte  debuerant  Philosophi  strenue  et  gnaviter 
inquirere,  de  viribus  et  energia  Consuetudinis,  Exercitationis, 
Habitus,  Educationis,  Imitationis,  JEmulationis,  Convictus, 
Amicitias,  Laudis,  Reprehensionis,  Exhortationis,  Fama3,  Le- 
gum,  Librorum,  Studiorum,  et  si  quae  sunt  alia.  Haec  enim 
sunt  ilia  quag  regnant  in  Moralibus ;  ab  istis  agentibus  animus 
patitur  et  disponitur;  ab  istis,  veluti  ingredientibus,  confi- 
ciuntur  pharmaca,  quae  ad  conservandam  et  recuperandam 
animi  sanitatem  conducant ;  quatenus  remediis  humanis  id 
praestari  possit.  Ex  quorum  numero  unum  aut  alterum  selige- 
mus,  in  quibus  paululum  immoremur,  ut  reliquis  sint  exemplo. 
De  Consuetudine  igitur  et  Habitu,  pauca  delibabimus. 

Opinio  ilia  Aristotelis,  plane  mihi  videtur  angustias  quasdam 
contemplationis  et  negligentiam  sapere,  cum  asserit  in  illas 
actiones  quae  naturales  sunt  Consuetudinem  nihil  posse;  ex- 
emplo usus,  quod  si  lapis  millies  projiciatur  in  altum,  ne  inclina- 
tionem  quidem  sponte  ascendendi  acquirit;  quinetiam,  quod  s&pius 
videndo  aut  audiendo,  nihilo  melius  aut  videmus  aut  audimus.1 
Quamvis  enim  hoc  teneat  in  aliquibus  ubi  natura  est  perempto- 
ria  (cujus  rei  causas  reddere  in  praasentia  non  vacat),  aliter 
tamen  in  illis  fit  in  quibus  natura,  secundum  latitudinem  quan- 
dam,  patitur  intentionem  et  remissionem.  Sane  videre  potuit 
chirothecam  paulo  arctiorem,  manui  saepius  inducendo,  laxiorem 
reddi ;  baculum  usu  et  mora  in  contrarium  flexus  sui  naturalis 
incurvari,  et  in  eodem  statu  paulo  post  durare ;  vocem  exercitando 
magis  fieri  robustam  et  sonoram ;  frigora  astumque  consuetu- 
dine  tolerari;  et  ejusdem  generis  complura.  Quae  quidem 
posteriora  duo  exempla  propius  accedunt  ad  rem,  quam  quae  ab 
ipso  adducta  sunt.  Attamen,  utcunque  hoc  se  habeat,  quo 
magis  verum  fuerit  tarn  virtutes  quam  mtia  in  habitu  consistere, 
eo  magis  ei  contendendum  fuerat  ut  normas  praescriberet,  quo- 
modo  hujusmodi  habitus  fuerint  acquirendi  aut  amovendi.  Plu- 
rima  siquidem  confici  possint  praecepta  de  prudenti  institutione 

1  Arist  Eth.  ad  Nicom.  ii.  1. 
VOL.  I.  3  B 


738  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

exercitationum  animi,  non  minus  quam  corporis.  Illorum  pau- 
cula  recensebimus. 

Primum  erit,  ut  jam  a  principio  caveamus  a  pensis  vel  magis 
arduis  vel  magis  pusillis  quam  res  postulat.  Nam  si  oneris 
nimium  imponatur,  apud  ingenium  mediocre,  bene  sperandi 
alacritatem  obtundes;  apud  ingenium  fiduciae  plenum,  opi- 
nionem  concitabis  qua  plus  sibi  polliceatur  quam  praestare 
possit;  quod  secum  trahit  socordiam.  In  utroque  autem  in- 
genii  temperamento,  fiet  ut  experimentum  expectation!  non 
satisficiat ;  id  quod  animum  semper  dejicit  et  confundit.  Quod 
si  pensa  leviora  fuerint,  magna  inducitur  in  progressionis  summa 
jactura. 

Secundum  erit,  ut  ad  exercendam  facultatem  aliquant,  quo 
habitus  comparetur,  duo  imprimis  tempora  observentur  ;  alterum, 
quando  animus  optime  fuerit  ad  rem  dispositus ;  alterum 
quando  pessime.  Ut  ex  priore,  plurimum  in  via  promoveamus ; 
ex  posteriore,  nodos  obicesque  animi  contentione  strenua  dete- 
ramus ;  unde  tempora  media  facile  et  placide  labentur. 

Tertium  erit  illud  praeceptum,  cujus  Aristoteles1  obiter  me- 
minit ;  ut  totis  viribus  (citra  tamen  vitium)  nitamur  in  contra- 
rium  illius,  ad  quod  natura  maxime  impellimur ;  sicut  cum  in 
adversum  gurgitis  remigamus,  aut  baculum  incurvum,  ut  rectum 
fiat,  in  contrarium  flectimus. 

Quartum  praeceptum  ex  illo  axiomate  pendet,  quod  verissi- 
mum  est ;  animum  ad  qu<ecunque  fcelicius  trahi  et  suavius,  si 
illud  quo  tendimus  in  intentione  operantis  non  sit  principale,  sed 
tanquam  aliud  agendo  superetur ;  quoniam  ita  fert  Natura,  ut 
necessitatem  et  imperium  durum  ferme  oderit.  Sunt  et  alia 
multa  quae  utiliter  praecipi  possint  de  regimine  Consuetudinis. 
Consuetudo  enim,  si  prudenter  et  perite  inducatur,  fit  revera 
(ut  vulgo  dicitur)  altera  natura  ;  quod  si  imperite  et  fortuito 
administretur,  erit  tantum  simia  naturae ;  quae  nihil  ad  vivum 
imitetur,  sed  inscite  tantum  et  deformiter. 

Similiter,  si  de  Libris  et  Studiis,  eorumque  ad  Mores  virtute 
et  influentia,  verba  facere  vellemus ;  numnam  desunt  plurima 
praecepta  et  consilia  fructuosa  eo  spectantia  ?  Annon  unus  ex 
Patribus,  magna  cum  indignatione,  Poesim  appellavit  vinum 
damonum*',  cum  revera  progignat  plurimas  tentationes,  cupidi- 

1  Arist.  Eth.  ad  Nicom.  ii.  9. 

2  Bacon  seems  to  have  been  thinking  of  the  following  passage  in  Agrippa's  De  In- 
cerlitudine,  &c.  c.  4. :  "  Augustinus  Poesim  vocat  vinum  erroris  ab  ebriis  doctoribus 


LIBER   SEPTIMUS.  739 

tates,  et  opiniones  vanas  ?  Annon  prudens  admodum,  et  digna 
qua?  bene  perpendatur,  est  sententia  Aristotelis;  Juvenes  non 
esse  idoneos  Moralis  Philosophies  auditores l ;  quia  in  illis  pertur- 
bationum  aestuatio  nondum  sedata  est,  nee  tempore  et  rerum 
experientia  consopita  ?  Atque  ut  verum  dicamus,  annon  ideo 
fit,  ut  scriptorum  priscorum  praestantissimi  libri  et  sermones 
(quibus  ad  virtutem  homines  efficacissime  invitati  sunt;  tarn 
augustam  ejus  majestatem  omnium  oculis  reprassentando,  quam 
opiniones  populates  in  virtutis  ignominiam,  tanquam  habitu  pa- 
rasitorum  indutas,  derisui  propinando)  tarn  parum  prosint  ad 
vitae  honestatem  et  mores  pravos  corrigendos,  quia  perlegi  et 
revolvi  non  consueverunt  a  viris  aetate  et  judicio  maturis,  sed 
pueris  tantum  et  tironibus  relinquuntur  ?  Annon  et  hoc  verum 
est,  juvenes  multo  minus  Politicae  quam  Ethicae  auditores 
idoneos  esse,  antequam  Religione  et  Doctrina  de  Moribus  et 
Officiis  plane  imbuantur  ;  ne  forte  judicio  depravati  et  corrupti 
in  earn  opinionem  veniant,  non  esse  rerum  differentias  morales 
veras  et  solidas,  sed  omnia  ex  utilitate  aut  successu  metienda  ? 
Sicut  poeta  canit ; 

Prosperum  et  foelix  scelus  virtus  vocatur  :* 
et  rursus, 

Ille  crucem  pretium  sceleris  tulit,  hie  diadetna.8 

Ac  poetae  quidem  haec  satirice,  et  per  indignationem  loqui 
videntur ;  at  Libri  nonnulli  Politici  idem  serio  et  positive  sup- 
ponunt.  Sic  enim  Macciavello  dicere  placet,  Quod  si  conti- 
gisset  Ccesarem  hello  superatum  fuisse,  Catilina  ipso  fuisset 
odiosior4',  quasi  vero  nihil  interfuisset,  praeter  fortunam  solam, 
inter  furiam  quandam  ex  libidine  et  sanguine  conflatam,  atque 
animum  excelsum  et  inter  homines  naturales  maxime  omnium 


propinatum.  Hieronymus  earn  damoiium  cibum  appellat."  The  combination  of  the 
two  quotations  might  easily  give  rise  to  the  phrase  "  daemonum  vinum."  The  passage 
of  St.  Augustine  to  which  Agrippa  refers  occurs  in  the  first  book  of  the  Confessions. 

1  Arist.  Eth.  ad  Nicom.  i.  3.  Aristotle,  however,  speaks  not  of  moral  but  of  political 
philosophy.     It  is  interesting  to  observe  that  the  error  of  the  text,  which  occurs  also 
in  the  Advancement  of  Learning,  has  been  followed  by  Shakespeare  in   Troilus  and 
Cressida  :  — 

"  Not  much 

Unlike  young  men,  whom  Aristotle  thought 
Unfit  to  hear  moral  philosophy." 
See  Hector's  speech  in  the  second  scene  of  the  second  act. 

2  Senec.  Here.  Fur.  251.  :— 

Prosperum  et  felix  scelus 
Virtus  vocatur. 

3  Juven.  xiii.  105.  *  Macchiav.  Discorsi,  i.  10, 

3  B  2 


740  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

(si  ambitio  abfuisset)  suspiciendum.  Videmus  etiam  ex  hoc 
ipso  quam  necessarium  sit  homines  doctrinas  pias  et  Ethicas, 
antequam  Politicam  degustent,  plenis  faucibus  haurire  ;  nimi- 
rum,  quod  qui  in  aulis  principum  et  negotiis  civilibus  a  teneris 
(ut  aiunt)  unguiculis  innutriti  sunt,  nunquam  fere  sinceram  et 
internam  morum  probitatem  assequantur ;  quanto  minus,  si 
accesserit  etiam  librorum  disciplina  ?  Porro  et  in  documentis 
ipsis  moralibus,  vel  saltern  aliquibus  eorum,  annon  cautio  pari- 
ter  est  adhibenda,  ne  inde  fiant  homines  pertinaces,  arrogantes, 
et  insociabiles,  juxta  illud  Ciceronis  de  M.  Catone ;  Hcec  bona, 
qua  videmus,  divina  et  egregia,  ipsius  scitote  esse  propria ;  qua 
nonnunquam  requirimus,  ea  sunt  omnia  non  a  natura,  sed  a 
magistris  ? l  Sunt  et  axiomata  alia  complura  de  iis  quae  a  Studiis 
et  Libris  hominum  animis  ingenerantur.  Verum  est  enim  quod 
dicit  ille,  Abeunt  studio,  in  mores 2 :  quod  pariter  affirmandum  de 
caeteris  illis  rebus,  Convictu;  Fama,  Legibus  patriis,  et  reliquis, 
quas  paulo  ante  recensuimus. 

Caeterum  Animi  quaedam  est  Cultura,  quae  adhuc  magis  ac- 
curata  et  elaborata  videtur  quam  reliquae.  Nititur  autem  hoc 
fundamento ;  quod  omnium  mortalium  animi  certis  temporibus 
reperiantur  in  statu  perfectiore  ;  aliis  in  statu  magis  depravato. 
Hujus  igitur  culturas  intentio  fuerit  et  institutum,  ut  bona  ilia 
tempora  foveantur,  prava  vero  tanquam  ex  kalendario  delean- 
tur  et  expungantur.  Ac  bonorum  quidem  temporum  fixatio 
duobus  modis  procuratur ;  votis,  aut  saltern  constantissimis 
animi  decretis ;  et  observantiis  atque  exercitationibus ;  quae 
non  tantum  in  se  valent,  quantum  in  hoc,  quod  animum  in 
officio  et  obedientia  jugiter  contineant.  Malorum  temporum 
obliteratio  duplici  itidem  ratione  perfici  potest ;  redemptione 
aliqua  vel  expiatione  praeteritorum ;  et  novo  vitae  institute, 
veluti  de  integro.  Verum  haec  pars  ad  Religionem  plane 
spectare  videtur ;  nee  mirum,  cum  Moralis  Philosophia  vera 
et  genuina  (sicut  ante  dictum  est)  ancillas  tantum  vices  erga 
Theologiam  suppleat. 

Quamobrem  concludemus  hanc  partem  de  Cultura  Animi 
cum  eo  remedio,  quod  omnium  est  maxime  compendiosum  et 
summarium,  et  rursus  maxime  nobile  et  efficax,  quo  animus  ad 
virtutem  efformetur,  et  in  statu  collocetur  perfectioni  proximo. 
Hoc  autem  est,  ut  fines  vita  actionumque  deligamus  et  nobis  ipsis 

1  Cicero,  Pro  Muraen.  c.  445.  2  Vide  supra,  p.  445. 


LIBER  SEPTIMUS.  741 

proponamus  rectos  et  virtuti  congruos ;  qui  tamen  tales  sint  ut  eos 
assequendi  nobis  aliquatenus  suppetat  facultas.  Si  enim  haec  duo 
supponantur ;  ut  et  fines  actionum  sint  honesti  et  boni,  et  decre- 
tum  animi  de  Us  assequendis  et  obtinendis  Jixum  sit  et  constans ; 
sequetur  ut  continue  vertat  et  efformet  se  animus  una  opera  in 
virtutes  omnes.  Atque  haec  certe  ilia  est  operatio  quae  Naturas 
ipsius  opus  referat ;  cum  reliquse,  quas *  diximus,  videantur  esse 
solummodo  sicut  opera  Manus.  Quemadmodum  enim  Statu- 
arius,  quando  simulachrum  aliquod  sculpit  aut  incidit,  illius 
solummodo  partis  figuram  effingit  circa  quam  manus  occupata 
est,  non  autem  casterarum ;  (veluti  si  faciem  efformet,  corpus 
reliquum  rude  permanet  et  informe  saxum,  donee  ad  illud  quo- 
que  pervenerit ;)  e  contra  vero  Natura,  quando  florem  molitur 
aut  animal,  rudimenta  partium  omnium  simul  parit  et  producit ; 
eodem  modo,  quando  virtutes  habitu  acquiruntur,  dum  tempe- 
rantiae  incumbimus,  ad  fortitudinem  aut  reliquas  parum  pro- 
ficimus ;  quando  autem  Rectis  et  Honestis  Finibus  nos  dedi- 
caverimus  penitus  et  devoverimus,  quascunque  fuerit  virtus 
quam  animo  nostro  commendaverint  et  imperaverint  fines  illi, 
reperiemus  nos  jamdudum  imbutos  et  prasdispositos  habilitate  et 
propensione  nunnulla  ad  earn  assequendam  et  exprimendam. 
Atque  hie  possit  esse  status  ille  animi,  qui  egregie  ab  Aristotele 
describitur,  et  ab  eo  non  Virtutis  sed  Divinitatis  cujusdam 
charactere  insignitur.  Ipsa  ejus  verba  hasc  sunt;  Immanitati 
autem  consentaneum  est  opponere  earn  qua  supra  humanitatem 
est,  Hero'icam  sive  Divinam  virtutem.  Et  paulo  post ;  Nam  ut 
feres  neque  vitium  neque  virtus  est.,  sic  neque  Dei.  Sed  hie  quidem 
status  altius  quiddam  virtute  est;  ille  aliud  quiddam  a  vitio" 2 
Plinius  certe  Secundus,  ex  licentia  magniloquentiae  ethnics, 
Trajani  virtutem  Divina?  non  tanquam  imitamentum,  sed  tan- 
quam  exemplar,  proponit,  cum  ait;  Opus  non  esse  hominibus 
alias  ad  Deos  preces  fundere,  quam  ut  benignos  <eque  et  propitios 
se  dominos  mortalibus  pr&starent,  ac  Trajanus  prcsstitisset.3 
Verum  hasc  profanam  ethnicorum  jactantiam  sapiunt,  qui 
umbras  quasdam  corpore  majores  prensabant.  At  religio  vera 
et  sancta  fides  Christiana  rem  ipsam  petit ;  imprimendo  animis 


1  In  all  the  editions  qua  occurs  instead  of  quas.     I  follow  M.  Bouillet  in  restoring 
what  is  doubtless  the  true  reading. 

2  Arist.  Eth.  ad  Nicom.  vi.  1. 

3  "  Pro  nobis  ipsis  quidem  hac  fuit  summa  votorum,  ut  nos  sic  amarent  quomodo 
tu." — Plin.  Paneg.  C.  74. 

S  B  3 


742  DE   AUGMENTIS   SC1ENT1ARUM 

hominum  charitatem,  quae  appositissime  vinculum  perfectionis1 
appellatur,  quia  virtutes  omnes  simul  colligat  et  revincit. 
Sane  elegantissime  dictum  est  a  Menandro  de  Amore  Sen- 
euali,  qui  Divinum  ilium  perperam  imitatur,  Amor  melior 
sophista  ICBVO  ad  humanam  vitam.2  Quibus  innuit,  morum  decus 
melius  ab  amore  efformari  quam  a  sophista  et  praeceptore 
inepto,  quem  Icevum  appellat.  Siquidem  universis  suis  operosis 
regulis  et  praeceptionibus  hominem  tarn  dextre  et  expedite 
effingere  nequeat  ut  seipsum  et  in  pretio  habeat  et  se  belle 
in  omnibus  componat,  quam  amor  facit.  Sic  proculdubio,  si 
animus  cujuspiam  fervore  Charitatis  verae  incendatur,  ad  ma- 
jorem  perfectionem  evehetur  quam  per  universam  Ethicam 
Doctrinam;  quae  Sophistae  profecto  habet  rationem,  si  cum 
altera  ilia  conferatur.  Quinetiam,  sicut  Xenophon  recte  ob- 
servavit,  Ccsteros  affectus,  licet  animum  attollant,  eum  tamen 
distorquere  et  discomponere  per  ecstases  et  excessiis  suos  ;  amorem 
vero  solum  eum  simul  et  dilatare  et  componere3',  sic  omnes  aliaa 
Immanae  quas  admiramur  dotes,  dum  naturam  in  majus  ex- 
si  Itant,  excessui  interim  sunt  obnoxia? ;  sola  autem  charitas 
non  admittit  excessum.  Angeli,  dum  ad  Potentiam  divinas 
parem  aspirarent,  prasvaricati  sunt  et  ceciderunt ;  Ascendam 
et  ero  similis  Altissimo.4  Homo,  dum  ad  Scientiam  divinae 
parem  aspiraret,  prasvaricatus  est  et  lapsus ;  Eritis  sicut  Dii, 
scientes  bonum  et  malum.5  Verum  ad  similitudinem  divinaa 
Bonitatis  aut  Charitatis  aspirando,  nee  angelus  nee  homo 
unquam  in  periculum  venit  aut  veniet.  Imo  ad  hanc  ipsam 
imitationem  etiam  invitamur;  Diligite  inimicos  vestros,  bene- 
facite  his  qui  oderunt  vos,  et  orate  pro  persequentibus  et  calumni- 
antibus  vos,  ut  sitis  Jilii  Patris  vestri  qui  in  coelis  est,  qui  solem 
suum  oriri  facit  super  bonos  et  malos,  et  pluit  super  justos  et 
injiistos.*  Quin  et  in  ipso  archetypo  Naturae  Divinaa,  verba 
sic  collocat  religio  ethnica,  Optimus  Maximus  ;  scriptura  autem 
Sacra  pronunciat,  Misericordia  ejus  super  omnia  opera  ejus. 7 

1  Ep.  to  Coloss.  iii.  14. 

2  Not  Menander,  but  Anaxandrides : — 

epcas  ffotyiffTov  yiyverai  Si$d,ffKa\os 

ffKaiov  iro\v  Kpe'iTTuv  irpbs  rbv  avBpwirov  fiiov. 

3  See  the  passage  at  the  beginning  of  Xenophon's  Symposium,  in  which  the  appear- 
ance of  Callias  is  described, 

4  Isaiah  xiv.  14.     "Diabolus  peccavit  appetendo  similitudinem    Dei  quantum  ad 
potentiam." — S.  Thomas  Aquinas,   Sum.   Theol  Sec.  Secund.  q.  163.     Compare  the 
note  at  p.  465. 

*  Gen.  iii.  5.  •  St.  Matth.  v.  44.  '  Psalm  cxlv.  9. 


LIBER   SEPTIMUS.  743 

Hanc  itaque  Moralis  Doctrines  partem,  de  Georgicis  Animi, 
jam  absolvimus.  In  qua,  si  ex  intuitu  portionum  ejus  quas 
perstrinximus,  quis  existimet  operam  nostram  in  hoc  tantum- 
modo  etiam  esse,  ut  ea  in  Artem  seu  Doctrinam  redigeremus 
quae  ab  aliis  scriptoribus  praetermissa  sint  tanquam  yulgata  et 
obvia,  et  per  se  satis  clara  et  perspicua ;  suo  judicio  libere 
utatur.  Interim  illud  meminerit,  quod  ab  initio  monuimus, 
propositum  a  nobis  esse  non  rerum  pulchritudinem,  sed  usum 
et  veritatem  sectari.  Recordetur  etiam  paulisper  commentum 
illud  parabolas  antiquae,  de  geminis  Somni  portis. 

Sunt  geminse  Somni  portae,  quarum  altera  fertur 
Cornea,  qua  veris  facilis  datur  exitus  umbiis ; 
Altera  candenti  perfecta  nitens  elephanto, 
Sed  falsa  ad  ccelum  mittunt  insomnia  Manes.  * 

Insignia    sane    magnificentia   portce    eburnecs ;   tamen  somnia 
vera  per  corneam  commeant. 

Additamenti  vice  poni  possit  circa  doctrinam  Ethicam  ob- 
servatio  ilia,  inveniri  nimirum  relationem  et  congruitatem 
quandam  inter  Bonum  Animi  et  Bonum  Corporis.  Nam  sicut 
Bonum  Corporis  constare  diximus  ex  Sanitate,  Pulchritudine, 
Robore,  ac  Voluptate ;  sic  Animi  Bonum,  si  juxta  Moralis 
Doctrinas  scita  illud  contemplemur,  hue  tendere  perspiciemus ; 
ut  animum  reddat  sanum,  et  a  perturbationibus  immunem; 
pulchrum,  verique  decoris  ornamentis  excultum ;  fortem  ac 
agilem  ad  omnia  vitae  munia  obeunda ;  denique  non  stupidum, 
sed  voluptatis  et  solatii  honesti  sensum  vivide  retinentem. 
Haac  autem,  sicut  in  Corpore,  ita  et  in  Animo,  raro  simul 
omnia  conjunguntur.  Facile  enim  videre  est  multos  ingenii 
viribus  et  fortitudine  animi  pollentes,  quos  infestant  tamen 
perturbationes,  quorumque  etiam  moribus  vix  aliquid  ele- 
gantiae  aut  venustatis  aspergitur ;  alios,  quibus  abunde  est  in 
moribus  elegantiae  et  venustatis,  illis  tamen  non  suppetit  aut 
probitas  animi  ut  velint  aut  vires  ut  possint  recte  agere  ;  alios, 
animo  praeditos  honesto  atque  a  vitiorum  labe  repurgato,  qui 
tamen  nee  sibi  ipsis  ornamento  sunt,  nee  reipublicae  utiles ;  alios 
qui  istorum  fortasse  trium  compotes  sunt,  sed  tamen,  Stoica 
quadam  tristitia  et  stupiditate  praediti,  virtutis  quidem  actiones 
exercent,  gaudiis  non  perfruuntur.  Quod  si  contingat,  ex 


1  Virg.  JEn.  vi.  894. 
3u  4 


744  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM  LIB.    SEPT. 

quatuor  istis  duo  aut  tria  aliquando  concurrere,  rarissime  tamen 

fit,  quemadmodum  diximus,  ut  omnia.      Jam  vero  principale 

istud  membrum  Philosophise  Humanae,  quse  Hominem 

contemplatur  quatenus  ex  Corpore  consistit 

atque  Anima,  sed  tamen  Segregatum 

et  citra  Societatem,  a  nobis 

pertractatum  est. 


745 


FRANCISCI  BAEONIS  DE  VERULAMIO, 

VICE-COMITIS  SANCTI  ALBANI, 

DE  DIGNITATE  ET  AUGMENTIS 
SCIENTIAEUM 

LIBER  OCTAVUS. 


AD   REGEM    SUUM. 

CAPUT  I. 

Partitio  Doctrines  Civilis  in  Doctrinam  de  Conversatione,  Do- 
ctrinam  de  Negotiis,  et  Doctrinam  de  Imperio  sive  Republica. 

VETUS  est  narratio  (Rex  Optime)  convenisse  complures  phi- 
losophos  solenniter  coram  legato  regis  exteri,  atque  singulos 
pro  virili  parte  sapientiam  suam  ostentasse,  ut  haberet  legatus 
quae  referret  de  mirabili  sapientia  Graecorum.  Unus  tamen  ex 
eorum  numero  silebat,  et  nihil  adducebat  in  medium ;  adeo  ut 
legatus  ad  eum  conversus  diceret,  Tu  vero  quid  hales  quod  re- 
feram?  Cui  ille;  Refer  (inquit)  regi  tuo  te  invenisse  apud 
GrcBcos  aliquem  qui  tacere  sciret.1  Equidem  oblitus  eram  in  hac 
artium  synopsi  Artem  Tacendi  interserere ;  quam  tamen  (quo- 
niam  plerumque  desideretur)  exemplo  jam  proprio  docebo. 
Etenim,  cum  me  tandem  ordo  rerum  ad  illud  deduxerit,  ut 
paulo  post  de  Arte  Imperil  tractandum  sit ;  cumque  ad  tan- 
tum  regem  scribam,  qui  perfectus  adeo  in  ea  arte  sit  magister, 
ipsamque  ab  incunabulis  suis  hauserit ;  nee  omnino  immemor 
esse  possim,  qualem  apud  Majestatem  tuam  locum  sustinuerim ; 
consentaneum  magis  existimavi  meipsum  tacendo  de  hac  re, 
apud  Majestatem  tuam,  quam  scribendo,  probare.  Cicero  vero 

This  story  is  told  of  Zeno.   See  Plutarch  De  Garrulitate,  and  Diog.  Laert.  vii.  24. 


746  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

non  solum  artis,  verum  etiam  eloquentiae  cujusdam,  quae  in 
tacendo  reperiatur,  meminit.  Cum  enim  sermones  nonnullos 
suos,  cum  alio  quodam  ultro  citroque  habitos,  in  epistola 
quadam  ad  Atticum  commemorasset,  sic  scribit ;  Hoc  loco 
sumpsi  aliquid  de  tua  eloquentia,  nam  tacui.1  Pindarus  vero 
(cui  illud  peculiars  est,  animos  hominum  inopinato  sententiola 
aliqua  mirabili,  veluti  virgula  divina,  percutere)  hujusmodi 
quidpiam  ejaculatur;  Interdum  magis  afficiunt  non  dicta  quam 
dicta.*  In  hac  parte  igitur,  tacere,  aut  (quod  silentio  proxi- 
mum  est)  brevis  admodum  esse,  decrevi.  Verum,  antequam 
ad  Artes  Imperii  perveniam,  baud  pauca  de  aliis  Doctrinae 
Civilis  portionibus  sunt  praemittenda. 

Scientia  Civilis  versatur  circa  subjectum  quod  caste rorum 
omnium  maxime  est  materias  immersum,  ideoque  difficillime  ad 
axiomata  reducitur.  Sunt  tamen  nonnulla  quag  hanc  difficul- 
tatem  levant.  Primo  enim,  quemadmodum  Cato  ille  Censorius 
de  Romania  suis  dicere  solitus  est,  Ovibus  eos  similes  esse,  qua- 
rum  gregem  integrum  minore  quis  molestia  ageret  quam  unam 
aliquam;  quoniam  si  paucas  ex  grege  ut  rectam  meant  mam 
propellere  possis,  cateree  ultro  sequentur3',  similiter,  hoc  quidem 
respectu,  Ethicas  munus  est  quodammodo  illo  Politicae  difficilius. 
Secundo,  proponit  sibi  Ethica  ut  animus  bonitate  interna  im- 
buatuF  et  cumuletur  ;  at  Civilis  Scientia  nihil  amplius  postulat, 
praeter  bonitatem  externam:  haec  enim  ad  societatem  sufficit. 
Itaque  non  raro  accidit,  ut  regimen  sit  bonum,  tempora  mala ; 
siquidem  in  Sacra  Historia  illud  non  semel  occurrit  (cum  de 
regibus  bonis  et  piis  narretur),  Sed  adhuc  populus  non  direxerat 
cor  suum  ad  Dominum  Deum  patrum  suorum.*  Itaque  et  hoc 
quoque  respectu  duriores  partes  sunt  Ethicaa.  Tertio,  hoc 
habent  respublicae,  ut  tanquam  machinae  grandiores  tardius 
moveantur,  nee  sine  magno  molimine;  unde  haud  tarn  cito 
labefactantur.  Sicut  enim  in  ^Egypto  septem  anni  fertiles  ste- 
riles  septem  sustentarunt ;  ita  in  rebuspublicis  priorum  tem- 
porum  bona  institutio  efficit  ut  sequentium  errores  non  statiin 
perniciem  inferant.  At  singulorum  hominum  decreta  efe  mores 
magis  subito  subvert!  solent.  Hoc  denique  Ethicam  gravat, 
Politicae  succurrit. 

Scientia  Civilis  tres  habet  partes,  juxta  tres  societatis  ac- 

1  Cic.  Ep.  ad  Att.  xiiL  42.     The  person  in  question  was  his  nephew  Q.  Cicero. 

2  Pindar.  Nem.  v.  32.  3  Tlut.  in  Cato.  c.  8.  *  2  Chr.  xx.  33. 


LIBER  OCTAVUS.  747 

tiones  summarias;  Doctrinain  de  Conversatione,  Doctrinam 
cle  Negotiis,  et  Doctrinam  de  Imperio  sive  Republica.  Tria 
siquidem  sunt  Bona,  quae  ex  Societate  Civili  homines  sibi 
parare  expetunt;  solamen  contra  Solitudinem;  adjumentum 
"in  Negotiis ;  et  protectio  contra  Injurias.  Suntque  istae  tres 
prudentiae  plane  inter  se  diversse,  et  S83penumero  disjunctse; 
Prudentia  in  Conversando ;  Prudentia  in  Negotiando ;  et  Pru- 
dentia  in  Gubernando. 

Enimvero,  quod  ad  Conversationem  attinet,  ilia  certe  affe- 
ctata  esse  non  debet,  at  multo  minus  neglecta ;  cum  prudentia 
in  ejus  moderamine  et  decus  quoddam  morum  in  seipsa  prae  se 
ferat,  et  ad  negotia  tarn  publica  quam  privata  commode  ad- 
ministranda  plurimum  juvet.  Etenim  sicut  actio  oratori  tanti 
habetur  (licet  sit  externum  quiddam)  ut  etiam  illis  alteris  par- 
tibus,  quae  graviores  et  interiores  videntur,  anteponatur ;  eodem 
fere  modo  in  viro  civili,  Conversatio  ejusque  regimen  (ut- 
cunque  in  exterioribus  occupetur)  si  non  summum,  at  certe 
eximium  locum  invenit.  Quale  enim  pondus  habet  Vultus 
ipse,  ejusque  compositio  ?  Recte  poeta ; 

Nee  vultu  destrue  verba  tuo. l 

Poterit  enim  quis  vim  orationis  Vultu  labefactare,  et  plane 
prodere.  Quin  et  Facta,  non  minus  quam  Verba,  Vultu  pa- 
riter  destrui  possint,  si  Ciceroni  credamus ;  qui,  cum  fratri  af- 
fabil'itatem  commendaret  erga  provinciales,  non  in  hoc  earn 
potissimum  sitam  dixit,  ut  aditus  prseberet  ad  se  faciles,  nisi 
etiam  vultu  ipso  comiter  accedentes  exciperet;  Nil  interest 
habere  ostium  apertum,  vultum  clausum.2  Videmus  quoque 
Atticum,  sub  primum  Ciceronis  cum  Caesare  congressum,  bello 
adhuc  fervente,  diligenter  et  serio  Ciceronem  per  epistolam 
monuisse  de  Vultu  et  Gestu  ad  dignitatem  et  gravitatem 
componendis.3  Quod  si  tantum  possit  Oris  et  Vultus  solius 
moderatio,  quanto  magis  Sermo  familiaris,  et  alia  quae  ad  Con- 
versationem pertinent?  Atque  sane  summa  et  compendium 

1  Ovid,  De  Arte  Am.  ii.  312. 

2  No  such  remark  occurs  in  the  letter  of  advice  which  Marcus  Cicero  wrote  to  his 
brother  Quintus,  when  the  latter  was  about  to  take  possession  of  his  province.     But  in 
Quintus's  tract  De  Petitione  Consulates,  in  which  he  gives  his  brother  advice  as  to 
his  conduct  in  canvassing  for  the  consulship,  we  find  the  antithesis  quoted  in  the  text, 
though  somewhat  differently  worded.     But  of  course  the  passage  in  which  it  occurs 
has  no  reference  to  any  class  of  "provinciales." 

3  See  Cicero,  Ep.  ad  Att.  ix.  12. ;  and  compare  the  eighteenth  letter  of  the  same 
book,  in  which  the  interview  with  Cassar  is  described. 


748  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

decori  et  elegantise  morum  in  hoc  fere  sita  sunt,  ut  quasi  asqua 
lance  et  propriam  dignitatem  et  aliorum  metiamur  et  tueamur ; 
quod  etiam  non  male  expressit  T.  Livius  (licet  alii  rei  intentus) 
eo  personae  charactere:  Ne  (inquit)  aut  arrogans  videar,  aut 
dbnoxius ;  quorum  alterum  est  alienee  libertatis  obliti,  alterum 
sues.1  Ex  contraria  vero  parte,  si  Urbanitati  et  elegantije 
morum  externae  impensius  studeamus,  transeunt  illaa  in  af- 
fectationem  quandam  deformem  et  adulterinam ;  Quid  enim 
deformiuSy  quam  scenam  in  vitam  transferre  ?  Quinetiam,  licet 
in  excessum  ilium  vitiosum  minime  prolabantur,  temporis  tamen 
nimium  in  hujusmodi  leviculis  absumitur ;  animusque  ad  curam 
ipsarum,  magis  quam  oportet,  deprimitur.  Ideoque  sicut  in 
academiis  adolescentes  literarum  studiosi,  at  sodalium  congres- 
sibus  plus  satis  indulgentes,  moneri  soleant  a  prasceptoribus, 
Amicos  esse  fares  temporis ;  sic  certe  assidua  ista  in  Conver- 
sationis  decorum  animi  intentio  magnum  gravioribus  medita- 
tionibus  furtum  facit.  Deinde,  qui  primas  adeo  in  Urbanitate 
obtinent  et  ad  hanc  rem  unam  quasi  nati  videntur,  hoc  fere 
habent,  ut  sibi  ipsis  in  ilia  sola  complaceant,  et  ad  virtutes 
solidiores  et  celsiores  vix  unquam  aepirent;  quando  e  contra, 
qui  sibi  in  hac  parte  defectus  sunt  conscii,  decus  ex  bona  ex- 
istimatione  quasrunt;  ubi  enim  adest  bona  existimatio,  omnia 
fere  decent;  ubi  vero  ilia  deficit,  turn  demum  a  commoditate 
morum  atque  Urbanitate  subsidium  petendum  est.  Porro,  ad 
res  gerendas  vix  gravius  aut  frequentius  reperias  impedimentum, 
quam  hujusce  decori  externi  curiosam  nimis  observationem ; 
atque  illud  alterum,  quod  huic  ipsi  inservit ;  nimirum  anxiam 
temporis  atque  opportunitatum  electionem.  Egregie  enim 
Salomon :  Qui  respicit  ad  ventos,  non  seminal ;  qui  respicit  ad 
nubes,  non  metit'1:  creanda  siquidem  nobis  est  opportunitas, 
saapius  quam  opperienda.  Ut  verbo  dicamus,  urbana  ista  mo- 
rum compositio  veluti  vestis  animi  est,  et  proinde  vestis  com- 
moditates  referre  debet,  Primum  enim  talis  esse  debet,  ut  sit 
in  usu  communi;  rursus,  ut  non  sit  nimis  delicata  aut  sum- 
ptuosa;  deinde  ita  conficienda,  ut  si  qua  sit  in  animo  virtus, 
earn  exhibeat  maxime  conspicuam ;  si  qua  deformitas,  eandem 
suppleat  et  occultet;  postremo,  et  super  omnia,  ne  sit  nimis 

1  Liv.   xxiii.   1 2.     The  original  stands  thus :    "  Si  reticeam  aut  superbus  aut  ob- 
noxius  videar,"  and  then  as  in  the  text.     Compare  with  this  maxim  of  Bacon's  the 
precept  which  Fenelon  has  given  in  the  Lettres  Spiriluelits. 

2  Ecclesiast.  xi.  4. 


LIBER  OCTAVUS.  749 

arcta,  atque  ita  animum  angustiet  ut  ejusdem  motus  in  rebus 
gerendis  cohibeat  et  impediat.  Verum  haec  pars  Scientise  Ci- 
vilis  de  Conversatione  eleganter  profecto  a  nonnullis  tractata 
est,  neque  ullo  modo  tanquam  Desiderata  reponi  debet. 


CAPUT  II. 

Partitio  Doctrines  de  Negotiis  in  Doctrinam  de  Occasionibus 
Sparsis,  et  Doctrinam  de  Ambitu  Vitae.  Exemplum  Doctrines 
de  Occasionibus  Sparsis,  ex  Parabolis  aliquibus  Salomonis. 
PrcBcepta  de  Ambitu  Vitce. 

DOCTRINAM  de  Negotiis  partiemur  in  Doctrinam  de  Occasio- 
nibus Sparsis,  et  Doctrinam  de  Ambitu  Vitae ;  quarum  altera 
universam  negotiorum  varietatem  complectitur,  et  vitae  com- 
munis  tanquam  amanuensis  est ;  altera  ea  tantum  quae  ad  pro- 
priam  cujusque  fortunam  amplificandam  spectant  excerpit  et 
suggerit,  quae  singulis  pro  intimis  quibusdam  rerum  suarum 
tabellis  aut  codicillis  esse  possint.  Verum  antequam  ad  species 
descendamus,  aliquid  circa  Doctrinam  de  Negotiis  in  genere 
praefabimur.  Doctrinam  de  Negotiis  pro  rei  momento  tracta- 
vit  adhuc  nemo,  cum  magna  tarn  literarum  quam  literatorum 
existimationis  jactura.  Ab  hac  enim  radice  pullulat  illud 
malum,  quod  notam  eruditis  inussit ;  nimirum,  eruditionem  et 
prudentiam  civilem  raro  admodum  conjungi.  Etenim  si  quis 
recte  advertat  ex  Prudentiis  illis  tribus  quas  modo  diximus 
ad  vitam  civilem  spectare,  ilia  Conversationis  ab  eruditis  fere 
contemnitur,  tanquam  servile  quiddam,  atque  insuper  medi- 
tationibus  inimicum.  Quod  vero  ad  illam  de  Republica  Ad- 
ministranda,  sane  si  quando  rerum  gubernaculis  admoveantur 
eruditi,  munus  suum  non  incommode  sustinent;  verum  ea 
promotio  contingit  paucis.  De  Prudentia  autem  Negotiandi 
(qua  de  nunc  loquimur)  in  qua  vita  humana  plurimum  ver- 
satur,  nulli  omnino  libri  conscripti  habentur;  praeter  pauca 
quaedam  Monita  Civilia  in  fasciculum  unum  aut  alterum  col- 
lecta,  quae  amplitudini  hujus  subjecti  nullo  modo  respondent. 
Etenim  si  libri  aliqui  extarent  de  hoc  argumento,  sicut  de 
caeteris,  minime  dubitaverim  quin  viri  eruditi,  aliquo  experi- 
entiaa  manipulo  instruct!,  ineruditos,  licet  diutina  experientia 
edoctos,  longe  superarent,  et  proprio  illorum  (quod  dicitur) 
arcu  usi  magis  e  longinquo  ferirent. 


750  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

Neque  vero  est  cur  vereamur  ne  Scientias  hujus  tarn  varia 
sit  materia,  ut  sub  praeceptionibus  non  cadat :  multo  siquidem 
angustior  est  quam  ilia  Reipublicae  Administrandas  scientia, 
quam  tamen  apprime  videmus  excultam.  Hujus  generis  Pru- 
dentiae  apud  Romanes,  optimis  temporibus,  extitisse  videntur 
nonnulli  professores.  Testatur  enim  Cicero  moris  fuisse, 
paulo  ante  sua  saecula,  ut  Senatores  prudentia  et  rerum  usu 
maxime  celebres  (Coruncanii,  Curii,  Laelii,  et  alii)  statis  horis 
in  foro  deambularent,  ubi  civibus  copiam  sui  facerent,  et  con- 
sulerentur,  non  de  jure,  sed  de  negotiis  omnigenis ;  veluti  de 
filia  elocanda,  sive  de  filio  educando,  sive  de  praedio  coemendo, 
de  contractu,  accusatione,  defensione,  aut  alia  quacunque  re 
quae  in  vita  communi  interveniat.1  Ex  quo  liquet,  prudentiam 
quandam  esse  consilium  dandi,  etiam  in  negotiis  privatis,  ex 
universal!  rerum  civilium  cognitione  et  experientia  proma- 
nantem ;  quas  exerceatur  quidem  in  casibus  particularibus, 
extrahatur  autem  ex  general!  casuum  consimilium  observatione. 
Sic  enim  videmus  in  eo  libro  quern  ad  fratrem  conscripsit 
Q.  Cicero  de  Petitione  Consulatus  (quern  unicum  a  veteribus 
habemus,  quantum  memini,  tractatum  de  Negotio  aliquo  Par- 
ticulari)2  quanquam  ad  consilium  dandum  de  re  turn  praesenti 
potissimum  spectaret,  plurima  tamen  contineri  axiomata  poli- 
tica,  quae  non  usum  solum  temporarium,  sed  normam  quandam 
perpetuam  circa  electiones  populares  praescribant.  In  hoc 
genere  autem  nihil  invenitur  quod  ullo  modo  comparandum 
sit  cum  Aphorismis  illis  quos  edidit  rex  Salomon,  de  quo 
testatur  Scriptura,  Cor  illi  fuisse  instar  arena  marts 3 ;  sicut 
enim  arenae  maris  universas  orbis  oras  circundant,  ita  et  sa- 
pientia  ejus  omnia  humana  non  minus  quam  divina  complexa 
est.  In  Aphorismis  vero  illis,  praeter  alia  magis  theologica, 
reperies  liquido  haud  pauca  praecepta  et  monita  civilia  praestan- 
tissima;  ex  profundis  quidem  sapientiae  penetralibus  scaturi- 
entia,  atque  in  amplissimum  varietatis  campum  excurrentia. 
Quoniam  vero  Doctrinam  de  Occasionibus  Sparsis  (quae  Doctri- 
nae  de  Negotiis  portio  est  prior)  inter  Desiderata  reponemus,  ex 
more  nostro  paulisper  in  ilia  immorabimur ;  atque  exemplum 

1  Cicero,  de  Orat  iii.  33. 

2  Frontinus's  tract  De  Aqueeductibus  belongs  to  the  same  class.     Its  chief  object  is 
to  give  an  account  of  the  regulations  affecting  the  Roman  aqueducts,  and  of  the  frauds 
which,  on  his  appointment  as  Curator  Aquarum,  his  examinations  of  the  Castella,  &c., 
enabled  him  to  detect. 

s  1  Kings,  iv.  29. 


LIBER  OCTAVUS.  751 

ejusdem  ex  Aphorismis  sive  Parabolis  illis  Salomonis  desum- 
ptum  proponemus.  Neque  vero  quis  ut  arbitramur  nos  merito 
sugillare  possit,  quod  ex  scriptoribus  Sacrae  Scriptures  aliquem 
ad  sensum  politicum  trahamus.  Equidem  existimo,  si  extarent 
commentarii  illi  Salomonis  ejusdem  de  Natura  Rerum  (in 
quibus  de  omni  vegetabili,  a  musco  super  murum  ad  cedrum 
Libani,  itemque  de  animalibus,  conscripsit)1  non  illicitum  esse 
eos  secundum  sensum  naturalem  interpretari ;  quod  idem  nobis 
liceat  in  Politicis. 

Exemplum  portionis  doctrince  de  Occasionibus  sparsis,   ex  pa~ 
rabolis  aliquibus  Salomonis. 

PARABOLA. 
1.  Mollis  responsio  frangit  iram.* 

EXPLICATIO. 

Si  incendatur  ira  principis  vel  superioris  adversus  te,  et 
tuae  jam  sint  loquendi  partes,  duo  prsecipit  Salomon :  alte- 
rum,  ut  fiat  responsio ;  alterum,  ut  eadem  sit  mollis.  Prius 
continet  tria  praecepta.  Primo,  ut  caveas  a  silentio  tristi  et 
contumaci ;  illud  enim  aut  culpam  totam  in  te  recipit,  ac  si 
nihil  habeas  quod  respondere  possis ;  aut  dominum  occulte 
iniquitatis  insimulat,  ac  si  aures  ejus  defensioni  licet  justae 
non  paterent.  Secundo,  ut  caveas  a  re  comperendinanda, 
neque  tempus  aliud  ad  defensionem  postules ;  hoc  enim 
aut  eandem  notam  inurit  quam  prius  (nimirum  dominum 
tuum  nimia  mentis  perturbatione  efferri),  aut  plane  significat 
te  artificiosam  quandam  defensionem  meditari,  cum  in  promptu 
nihil  habeas ;  adeo  ut  optimum  semper  fuerit,  aliquid  in  pras- 
sentia  et  e  re  nata  in  excusationem  tui  adducere.  Tertio,  ut 
fiat  prorsus  responsio ;  responsio  (inquam)  non  mera  confessio 
aut  mera  submissio ;  sed  aliquid  apologia?  et  excusationis  in- 
spergatur.  Neque  enim  aliter  tutum  est  facere,  nisi  apud 
ingenia  valde  generosa  et  magnanima,  qua?  rara  admodum 
sunt.  Sequitur  posteriore  loco,  ut  responsio  sit  mollis,  minime 
praefracta  aut  aspera. 

PARABOLA. 

2.   Servus  prudens  dominabitur  in  Jilium  stultum ;  et  partietur 
hcereditatem  inter  fratres.3 

1  1  Kings,  iv.  33.  2  Prov.  xv.  1.  s  Ib.  xvii.  2. 


752  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

EXPLICATIO. 

In  jomni  familia  turbata  et  discordi,  semper  exurgit  aliquis 
servus  aut  humilis  amicus  praepotens,  qui  pro  arbitro  se  gerat  ad 
lites  familiae  componendas  ;  cuique  eo  nomine  et  familia  tota  et 
dominus  ipse  sunt  obnoxii.  Ille,  si  suam  rem  agat,  faniilise 
mala  fovet  et  aggravat;  sin  fidelis  revera  fuerit  et  integer, 
plurimum  certe  meretur;  adeo  ut  etiam  tanquam  inter  fratres 
haberi  debeat,  aut  saltern  procurationem  haereditatis  accipere 
fiduciariam. 

PARABOLA. 

3.  Vir  sapiens,  si  cum  stulto  contenderit,  sive  irascatur  sive  rideat, 

non  inveniet  requiem.1 

EXPLICATIO. 

Monemur  saepius,  ut  congressum  imparem  fugiamus;  eo  sensu, 
ne  cum  potioribus  decertemus.  At  baud  minus  utile  est  moni- 
tum,  quod  hie  exhibet  Salomon,  Ne  cum  indigno  contendamus. 
Iniqua  enim  prorsus  sorte  haec  res  transigitur.  Siquidem,  si 
superiores  simus,  nulla  sequitur  victoria ;  si  superemur,  magna 
indignitas.  Neque  juvat  etiam,  in  hujusmodi  contentione  exer- 
cenda,  si  interdum  veluti  per  jocum  agamus,  interdum  cum 
fastu  et  contemptu.  Nam  quocunque  nos  vertamus,  leviores 
inde  efficiemur,  neque  commode  nos  explicabimus.  Pessime 
autem  fit,  si  hujusmodi  persona  quacum  contendimus  (ut  Salo- 
mon loquitur)  aliquid  afline  habeat  cum  stulto ;  hoc  est,  si  sit 
audaculus  et  temerarius. 

PARABOLA. 

4.  Sed  et  cunctis  sermonibus,  qui  dicuntur,  ne  accommodes  aurem 

tuam,  ne  forte  audias  servum  tuum  maledicentem  tibi* 

EXPLICATIO. 

Vix  credi  possit,  vitam  quantum  perturbet  inutilis  curiositas 
circa  illas  res  quae  nostra  intersunt :  nimirum,  quando  secreta 
ilia  rimari  satagimus  quse  detecta  et  inventa  aegritudinem  qui- 
dem  animo  inferant,  ad  consilia  autem  expedienda  nihil  juvent. 
Primo  enim  sequitur  animi  vexatio  et  inquietude,  cum  humana 
omnia  perfidiae  et  ingratitudinis  plena  sint.  Adeo  ut,  si  com- 
parari  possit  speculum  aliquod  magicum,  in  quo  odia  et  quaecun- 
que  contra  nos  ullibi  commoventur  intueri  possemus,  melius 
nobis  foret  si  protinus  projiceretur  et  collideretur.  Hujusmodi 
enim  res  veluti  foliorum  murmura  sunt,  et  brevi  evanescunt. 

1  Prov.  xxix.  9.  2  Eccles.  vu.  21. 


LIBER  OCTAVUS.  753 

Secundo,  curiositas  ilia  animum  suspicionibus  nimiis  onerat, 
quod  consiliis  inimicissimum  est  eaque  reddit  inconstantia  et 
complicata.  Tertio,  eadem  mala  ipsa  soepissime  figit,  alias  prae- 
tervolatura.  Grave  enim  est  conscientias  hominum  irritare; 
qui,  si  latere  se  putent,  facile  mutantur  in  melius ;  sin  depre- 
hensos  se  sentiant,  malum  malo  pellunt.  Merito  igitur  summaj 
prudentiae  tribuebatur  Pompeio  Magno,  quod  Sertorii  chartaa 
universas,  nee  a  se  perlectas  nee  aliis  permissas,  igni  protinus 
dedisset. ' 

PARABOLA. 

5.  Advenit  veluti  viator  pauperies  ;  et  egestas  quasi  vir  armatus.2 

EXPLICATIO. 

Eleganter  describitur  in  Parabola,  quomodo  prodigis  et  circa 
rem  familiarem  incuriosis  superveniant  naufragia  fortunarum. 
A  principle  enim  pedetentim  et  passibus  lentis,  instar  viatoris, 
advenit  obseratio  et  sortis  diminutio,  neque  fere  sentitur ;  at  non 
multo  post  invadit  egestas,  tanquam  vir  armatus,  manu  scilicet 
tarn  forti  et  potente  ut  ei  amplius  resisti  non  possit ;  cum  apud 
antiques  recte  dictum  sit,  Necessitate™,  ex  omnibus  rebus  esse 
fortissimam.3  Itaque  viatori  occurrendum,  contra  armatum 
muniendum. 

PAEABOLA. 

6.  Qui  erudit  derisorem,  ipse  sibi  injuriam  facit ;  et  qui  arguit 

impium,  sibi  maculam  generat.* 

EXPLICATIO. 

Congruit  cum  praecepto  Salvatoris,  ut  non  mittamus  marga- 
ritas  nostras  ante  porcos.  Distiuguuntur  autem  in  hac  Parabola 
actiones  praeceptionis  et  reprehensionis ;  distinguuntur  itidem 
personse  derisoris  et  impii ;  distinguitur  postremo  id  quod 
rependitur;  in  priore  enim  rependitur  opera  lusa;  in  poste- 
riore,  etiam  et  macula.  Cum  enim  quis  erudit  et  instituit  deri- 
sorem, jactura  primum  fit  temporis;  deinde,  et  alii  conatum 
irrident,  tanquam  rem  vanam  et  operam  male  collocatam ; 
postremo,  derisor  ipse  scientiam  quam  didicit  fastidio  habet.  At 
majore  cum  periculo  transigitur  res  in  reprehensione  impii ;  quia 
non  solum  impius  non  auscultat,  sed  et  cornua  obvertit,  et 

1  See  Plutarch,  in  Pomp.  c.  20.,  and  in  Sertor.  c.  27. 

2  Prov.  vi.  11.,  xxiv.  34. 

3  \6yos  ydp  fffrtv  OVK  e/u&s,  ffofytai'  8'  firos, 

Selves  o.vd'yKris  ojStv  Iff^yfiv  irAeW.  EUBIP.  Helena,  513. 

Cf.  Erasm.  Adagia,  ii.  3.  41.  4  Prov.  ix.  7. 

VOL.  I.  3  C 


754  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

reprehensorem,  odiosum  sibi  jam  factum,  aut  confestim  convitiis 
proscindit,  aut  saltern  postea  apud  alios  criminatur. 

PARABOLA. 

7.  Filius  sapiens  latificat  patrem :  flius  vero  stultus  mcestitice  est 

matri  sues.1 
EXPLICATIO. 

Distinguuntur  solatia  atque  aegritudines  oeconomicae,  patris 
videlicet  et  matris,  circa  liberos  suos.  Etenim  films  prudens  et 
frugi  praecipuo  solatio  est  patri,  qui  virtutis  pretium  melius 
novit  quam  mater ;  ac  propterea  filii  sui  indoli  ad  virtutem  pro- 
pensae  magis  gratulatur ;  quinetiam  gaudium  illi  fortasse  affert 
institutum  suum,  quod  filium  tarn  probe  educarit,  illique  ho- 
nestatem  morum  praaceptis  et  exemplo  impresserit.  E  contra, 
mater  calamitati  filii  plus  compatitur  et  indolet ;  turn  ob  affectum 
maternum  magis  mollem  et  tenerum,  turn  fortasse  indulgentiae 
suae  conscia,  qua  eum  corruperit  et  depravaverit» 

PARABOLA. 

8.  Memoria  Justi  cum  laudibus ;  at  nomen  Impiorum  putrescet* 

EXPLICATIO. 

Distinguitur  inter  famam  virorum  bonorum  et  malorum, 
qualis  esse  soleat  post  obtium.  Viris  enim  bonis,  extincta  in- 
vidia  (quae  famam  eorum,  dum  vixerant,  carpebat),  nomen  con- 
tinue efflorescit,  et  laudes  magis  indies  invalescunt;  at  viris 
malis  (licet  fama  eorum,  per  gratiam  amicorum  et  factionis  suse 
hominum,  ad  breve  tempus  manserit)  paulo  post  fastidium 
nominis  oboritur ;  et  postremo  laudes  illoa  evanidas  in  infamiam 
et  veluti  in  odorem  gravem  et  tetrum  desinunt. 

PARABOLA. 

9.    Qui  conturbat  domum  suam,  possidebit  ventos.3 
EXPLICATIO. 

TJtile  admodum  monitum,  de  discordiis  et  turbis  domesti- 
cis.  Plurimi  enim  ex  dissidiis  uxorum,  aut  exhaeredationibus 
filiorum,  aut  mutationibus  frequentibus  familiae,  magna  sibi 
spondent;  ac  si  inde  vel  animi  tranquillitas,  vel  rerum  sua- 
rum  administratio  foelicior,  sibi  obventura  foret.  Sed  plerunque 
abeunt  spes  suae  in  ventos.  Etenim  turn  mutationes  illae,  ut 
plurimum,  non  cedunt  in  melius  ;  turn  etiam  perturbatores  isti 
amiliae  suae  molestias  varias,  et  ingratitudinem  eorum  quos 

1  Prov.  x.  1.  2  Prov.  x.  7.  8  Prov.  xi.  29. 


LIBER   OCTAVTJS.  755 

alils  praeteritis  adoptant  et  deligunt,  saspemimero  experiuntur  : 
quin  et  hoc  pacto  rumores  sibi  progignunt  non  optimos,  et  famas 
ambiguas ;  neque  enim  male  a  Cicerone  notatum  est ;  Omnem 
famam  a  domesticis  manare.1  Utrunque  autem  malum  per 
ventorum  possessionem  eleganter  a  Salomone  exprimitur;  nam 
expectationis  frustratio,  et  rumorum  suscitatio,  ventis  recte 
comparantur. 

PAEABOLA. 
10.  Melior  est  finis  orationis,  quam  principium* 

EXPLICATIO. 

Corrigit  Parabola  errorem  frequentissimum,  non  solum  apud 
eos  qui  verbis  praecipue  student,  verum  etiam  apud  pruden- 
tiores.  Is  est,  quod  homines  de  sermonum  suorum  aditu  atque 
ingressu  magis  sint  solicit!  quam  de  exitu ;  et  accuratius  ex- 
ordia et  praefatiunculas  meditentur  quam  extrema  orationum. 
Debuerant  autem  nee  ilia  negligere,  et  ista,  ut  longe  potiora, 
praeparata  et  digesta  apud  se  habere ;  revolventes  secum,  et 
quantum  fieri  potest  animo  prospicientes,  quis  tandem  exitus 
sermonis  sit  futurus,  et  quomodo  negotia  inde  promoveri  et 
maturari  possint.  Neque  hie  finis.  Quinimo  non  epilogos 
tantum  et  sermonum  qui  ad  ipsa  negotia  spectant  egressus 
meditari  oportet ;  verum  etiam  et  illorum  sermonum  cura  sus- 
cipienda  quos  sub  ipsum  discessum  commode  et  urbane  injicere 
possint,  licet  a  negotio  prorsus  alienos.  Equidem  cognovi  con- 
siliarios  duos,  viros  certe  magnos  et  prudentes,  et  quibus  onus 
rerum  tune  praecipue  incumbebat,  quibus  illud  fuit  perpetuum 
et  proprium,  ut  quoties  cum  principibus  suis  de  negotiis  ipso- 
rum  communicarent,  colloquia  in  rebus  ad  ipsa  negotia  spectan- 
tibus  nunquam  terminarent ;  verum  semper  aut  ad  jocum,  aut 
aliud  aliquid  quod  audire  erat  volupe,  diverticula  quasrerent; 
atque  (ut  adagio  dicitur)  sermones  marines  aqua  fluviatili  sub 
extremum  abluerent.3  Neque  hoc  illis  inter  artes  postremum 
erat. 

PARABOLA. 

11.   Sicut  musccB  mortua  fcetere  faciunt  unguentum  optimum,  sic 
hominem  pretiosum  sapientia  et  gloria,  parva  stultitia. 4 

1  Q.  Cicero,  De  Pet.  Cons.  §  5. 

2  Eccles.  vii.  8.    The  English  version  differs  considerably  from  the  Vulgate. 

3  Erasm  Adag.  iii.  3.  26.     This  proverbial  phrase  Erasmus  found  in  the  Phcedrusot 
Plato,  and  in  Athenseus. 

4  Eccles.  x.  1. 

3  C  2 


756  DE    AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

EXPLICATIO. 

Iniqua  admodum  et  misera  est  conditio  hominum  virtute  prae- 
cellentium  (ut  optime  notat  Parabola),  quia  erroribus  eorum, 
quantumvis  levissimis,  nullo  modo  ignoscitur ;  verum,  quemad- 
modum  in  gemma  valde  nitida  minimum  quodque  granulum  aut 
nubecula  oculos  ferit  et  molestia  quadam  afficit,  quod  tamen  si 
in  gemma  vitiosiore  repertum  foret,  vix  notam  subiret;  simi- 
liter  in  viris  singular!  virtute  praeditis  minima  quaeque  vitia 
statim  in  oculos  et  sermones  hominum  incurrunt,  et  censura 
perstringuntur  graviore ;  quae  in  hominibus  mediocribus  aut 
omnino  laterent  aut  veniam  facile  reperirent.  Itaque  viro 
valde  prudenti  parva  stultitia,  valde  probo  parvum  peccatum, 
urbano  et  moribus  eleganti  paululum  indecori,  de  fama  et 
existimatione  multum  detrahit.  Adeo  ut  non  pessimum  foret 
viris  egregiis,  si  nonnulla  absurda  (quod  citra  vitium  fieri 
possit)  actionibus  suis  immiscerent,  ut  libertatem  quandam  sibi 
retineant,  et  parvorum  defectuum  notas  confundant. 

PARABOLA. 

12.  Homines  derisores  civitatem  perdunt ;  sapientes  vero 
avertunt  calamitatem.1 
EXPLICATIO. 

Minim  videri  possit  quod  in  descriptione  hominum  qui  ad 
respublicas  labefactandas  et  perdendas  veluti  natura  comparati 
et  facti  sunt,  delegerit  Salomon  characterem,  non  hominis 
superbi  et  insolentis  ;  non  tyrannic!  et  crudelis  ;  non  temerarii 
et  violenti ;  non  impii  et  scelerati ;  non  injusti  et  oppressoris  ; 
non  seditiosi  et  turbulenti;  non  libidinosi  et  voluptarii;  non 
denique  insipientis  et  inhabilis ;  sed  derisoris.  Verum  hoc 
sapientia  ejus  regis,  qui  rerumpublicarum  conservationes  et 
eversiones  optime  norat,  dignissimum  est.  Neque  enim  similis 
fere  est  pestis  regnis  et  rebuspublicis,  quam  si  consiliarii  re- 
gum  aut  senatores,  quique  gubernaculis  rerum  adrnoventur, 
sint  ingenio  derisores.  Hujusmodi  enim  homines  periculorum 
magnitudinem,  ut  fortes  videantur  senatores,  semper  extenu- 
ant ;  iisque  qui  pericula  prout  par  est  ponderant,  veluti  timidis 
insultant.  Consultandi  et  deliberandi  maturas  moras,  et  medi- 
tatas  disceptationes,  veluti  rem  oratoriam  et  tasdii  plenam  et  ad 
summas  rerum  nihil  facientem,  subsannant.  Famam,  ad  quam 
principum  consilia  praacipue  sunt  cornponenda,  ut  salivam  vulgi 

1  Prov.  xxix.  8. 


LIBER  OCTAVUS.  757 

et  rem  cito  praetervolaturam,  contemnunt.  Legum  vim  et 
authoritatem,  ut  reticula  quaedam  quibus  res  majores  minime 
cohiberi  debeant,  nil  morantur.  Consilia  et  praecautiones  in 
longura  prospicientes,  ut  somnia  quasdam  et  apprehensiones 
melancholicas,  rejiciunt.  Viris  revera  prudentibus  et  rerum 
peritis  atque  magni  animi  et  consilii,  dicteriis  et  facetiis 
illudunt.  Denique  fundamenta  omnia  regiminis  politici  sinml 
labefactant.1  Quod  magis  attendendum  est,  quia  cuniculis  et 
non  impetu  aperto  haec  res  agitur,  neque  coepit  esse  inter 
homines  (prout  meretur)  suspecta. 

PARABOLA. 

13.  Princeps  qui  libenter  prcebet  aures  verbis  mendacii,  omnes 
servos  habet  improbos* 

EXPLICATIO. 

Cum  princeps  talis  fuerit,  ut  susurronibus  et  sycophantis 
absque  judicio  faciles  et  credulas  aures  prsebeat,  spirat  omnino 
tanquam  a  parte  regis  aura  pestilens  quae  omnes  servos  ejus 
corrumpit  et  inficit.  Alii  metus  principis  rimantur,  eosque 
narrationibus  fictitiis  exaggerant ;  alii  invidiae  furias  concitant, 
prassertim  in  optimos  quosque ;  alii  criminationibus  aliorum 
proprias  sordes  et  conscientias  malas  eluunt;  alii  amicorum 
suorum  honoribus  et  desideriis  velificant,  competitores  eorum 
calumniando  et  mordendo;  alii  fabularum  argumenta  contra 
inimicos  suos,  tanquam  in  scena,  componunt ;  et  innumera 
hujusmodi.  Atque  base  illi  qui  ex  servis  principis  ingenio 
sunt  magis  improbo.  At  illi  etiam  qui  natura  probiores  sunt 
et  melius  morati,  postquam  in  innocentia  sua  parum  praesidii 
esse  senserint  (quoniam  princeps  vera  a  falsis  distinguere  non 
novit),  morum  suorum  probitatem  exuunt,  et  ventos  aulicos 
captant,  iisque  servilem  in  modum  circumferuntur.  Nihil  enim 
(ut  ait  Tacitus  de  Claudio)  tutum  est  apud  principem  cujus 
animo  omnia  sunt  tanquam  indita  et  jussa.3  Atque  bene  Comi- 
neus;  Prcestat  servum  esse  principis  cujus  suspicionum  non  est 
finis,  quam  ejus  cujus  credulitatis  non  est  modus.* 

1  These  remarks  may  remind  the  reader  of  Beranger's  sarcasm : 

"  Un  favori 

Qui  se  croyait  un  grand  ministre 
Quand  de  uos  maux  il  avait  ri."  Les  Etoiles  Filantes. 

2  Prov.  xxix.  12. 

8  "  Sed  nihil  arduum  videbatur  in  animo  principis  cui  non  judicium  non  odium 
erat  nisi  indita  et  jussa." —  Tac.  Ann.  xii.  3. 

4  See  Philip  de  Comines's  Memoirs,  book  i.  c.  16. 

3  c  a 


758  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

PARABOLA. 

14.  Justus  miseretur   animcB  jumenti  sui;  sed  misericordice.  im« 

piorum  crudeles.1 

EXPLICATIO. 

Inditus  est  ab  ipsa  natura  homino  Misericordiaa  affectus 
nobilis  et  excellens ;  qui  etiam  ad  animalia  bruta  extenditur, 
quae  ex  ordinatione  divina  ejus  imperio  subjiciuntur.  Itaque 
habet  ista  misericordia  analogiam  quandam  cum  ilia  principis 
erga  subditos.  Quinetiam  illud  certissimum  est,  quod  quo 
dignior  est  anima,  eo  pluribus  compatiatur.  Etenim  animae 
augustae  et  degeneres  hujusmodi  res  ad  se  nihil  pertinere 
putant ;  at  ilia  quae  nobilior  est  portio  universi,  ex  communione 
afficitur.  Quare  videmus  sub  veteri  lege  baud  pauca  fuisse 
praecepta,  non  tarn  mere  caeremonialia,  quam  misericordia?  insti- 
tutiva ;  quale  fuit  illud  de  non  comedendo  carnem  cum  sanguine 
ejus ;  et  similia.  Etiam  in  sectis  Essaeorum  et  Py thagorseorum 
ab  esu  animalium  omnino  abstinebant.  Quod  etiam  hodie 
obtinet  (superstitione  inviolata)  apud  incolas  nonnullos  imperii 
Mogollensis.  Quin  et  Turcae  (gens  licet  et  stirpe  et  disciplina 
crudelis  et  sanguinaria)  brutis  tarnen  eleemosynas  largiri  solent; 
neque  animalium  vexationes  et  torturas  fieri  sustinent.2  Verum, 
ne  forte  haec  quae  diximus  omnis  generis  misericordiae  patro- 
cinari  videantur,  salubriter  subjungit  Salomon  ;  Impiorum  mise- 
ricordias  esse  crudeles.  Eae  sunt,  quando  hominibus  sceleratis 
e  faeinorosis  parcitur  justitia?  gladio  feriendis ;  crudelior  enim 
hujusmodi  misericordia,  quam  crudelitas  ipsa.  Nam  crudelitas 
exercetur  in  singulos,  at  misericordia  ilia  universum  facinoroso- 
rum  exercitum,  concessa  impunitate,  in  homines  innocentes 
armat  et  immittit. 

PAEABOLA. 

15.  Totum  spiritum  suum  profert  stultus ;  at  sapiens  reservat 

aliquid  in  posterum.3 

EXPLICATIO. 

Corrigit  Parabola  praecipue  (ut  videtur)  non  hominum  vano- 
rum  futilitatem,  qui  dicenda  tacenda  facile  proferunt ;  non 
parrhesiam  illam,  qua  absque  discrimine  et  judicio  in  omnes  et 

1  Prov.  xii.  10.     Bacou  seems  here  to  translate  from  the  English  version.     The 
Vulgate  is,  "  Novit  Justus  jumentorum  suorum  animas ;  viscera   autem   impiorum 
crudella." 

2  See  Busbequius,  Ep.  3.— J.  S.  *  Prov.  xxix.  11. 


LIBER  OCTAVUS.  759 

omnia  involant ;  non  garrulitatem,  qua  ad  nauseam  usque  aliis 
obstrepunt ;  sed  vitium  aliud  magis  occultum ;  nempe  sennonis 
regimen  minime  omnium  prudens  et  politicum;  hoc  est,  cum 
quis  ita  sermonem  (in  colloquiis  privatis)  instituit,  ut  quaecunque 
in  animo  habeat  qua?  ad  rem  pertinere  putet,  simul,  et  tanquam 
uno  spiritu  et  oratione  continuata,  proferat.  Hoc  enim  pluri- 
mum  negotiis  officit.  Siquidem  primo,  oratio  intercisa  et  per 
partes  infusa  longe  magis  penetrat  quam  continuata ;  quoniam 
in  continuata  pondus  rerum  non  distincte  et  sigillatim  excipitur, 
nee  per  moram  nonnullarn  insidet,  sed  ratio  rationem  antequam 
penitus  insederit  expellit.  Secundo,  nemo  tarn  potenti  et  fcelici 
eloquentia  valet,  ut  primo  sermonis  impetu  eum  quern  alloqui- 
tur  mutum  et  elinguem  plane  reddat;  quin  et  alter  aliquid 
vicissim  respondebit,  et  fortasse  objiciet :  turn  vero  accidit,  ut 
quas  in  refutationem  aut  replicationem  reservanda  fuissent, 
praamissa  jam  et  antea  delibata  vires  suas  et  gratiam  amiserint. 
Tertio,  si  quis  ea  quae  dicenda  sunt  non  simul  effundat  sed  per 
partes  eloquatur,  aliud  primo  aliud  subinde  injiciens,  sentiet  ex 
ejus  quern  alloquitur  vultu  et  responso  quomodo  singula  ilium 
affecerint,  quam  in  partem  accepta  fuerint ;  ut  quae  adhuc  re- 
stant  dicenda  cautius  aut  supprimat  aut  excerpat. 

PARABOLA. 

16.   Si  spiritus  potestatem  habentis  ascenderit  super  te,  locum  tuum 
ne  dimiseris  ;  quia  curatio  faciet  cessare  magma  peccata,1 

EXPLICATIO. 

Praecipit  Parabola  quomodo  se  quis  gerere  debeat,  cum  iram 
atque  indignationem  principis  incurrerit.  Praeceptum  duplex  : 
primo,  ut  non  dimittat  locum  suum ;  secundo,  ut  curationi,  tan- 
quam in  morbo  aliquo  gravi,  diligenter  et  caute  attendat.  Con- 
sueverunt  enim  homines,  postquam  commotos  contra  se  principes 
suos  senserint,  partim  ex  dedecoris  impatientia,  partim  ne  vulnus 
observando  refricent,  partim  ut  tristitiam  et  humilitatem  eorum 
principes  sui  perspiciant,  se  a  muneribus  et  functionibus  suis 
subducere  ;  quinetiam  interdum  ipsos  magistratus  et  dignitates 
quas  gerunt  in  principum  manus  restituere.  At  Salomon  hanc 
medendi  viam,  veluti  noxiam,  improbat ;  idque  summa  profecto 
ratione.  Primo  enim,  dedecus  ipsum  nimis  ilia  publicat; 
unde  turn  inimici  atque  invidi  audaciores  fiunt  ad  laedendum, 
turn  amici  timidiores  ad  subveniendum.  Secundo,  hoc  pacto 

1  Eccles.  x.  4. 
3  C  4 


760  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

fit  ut  principis  ira,  quae  fortasse  si  non  evulgaretur  sponte 
concideret,  magis  figatur,  et  veluti  principle  jam  facto  hominis 
deturbandi  in  pragcipitium  illius  feratur.  Postremo,  secessus 
iste  aliquid  sapit  ex  malevolo,  et  temporibus  infenso ;  id  quod 
malum  indignationis  malo  suspicionis  cumulat.  Ad  curationem 
autem  pertinent  ista :  primo,  caveat  ante  omnia  ne  stupiditate 
quadam,  aut  etiam  animi  elatione,  indignationem  principis 
minime  sentire  aut  inde  prout  debeat  affici  videatur :  hoc  est, 
ut  et  vultum,  non  ad  tristitiam  contumacem,  sed  ad  moestitlam 
gravem  atque  modestam  componat ;  et  in  rebus  quibuscunque 
agendis  se  minus  solito  hilarem  et  lastum  ostendat ;  quin  et  in 
rem  suam  erit,  amici  alicujus  opera  et  sermone  apud  principem 
uti,  qui  quanto  doloris  sensu  in  intimis  excrucietur  tempestive 
insinuet.  Secundo,  occasiones  omnes  vel  minimas  sedulo  evi- 
tet,  per  quas  aut  res  ipsa  quae  indignationi  causam  praebuit 
refricetur,  aut  princeps  denuo  excandescendi  et  ipsum  quacun- 
que  de  causa  corarn  aliis  objurgandi  ansam  arripiat.  Tertio, 
perquirat  etiam  diligenter  occasiones  omnes,  in  quibus  opera 
ejus  principi  grata  esse  possit;  ut  et  voluntatem  promptam 
redimendi  culpam  praeteritam  ostendat,  et  princeps  suus  sentiat 
quali  tandem  servo,  si  eum  dimittat,  privari  se  contigerit. 
Quarto,  culpam  ipsam  aut  sagaciter  in  alios  transferat,  aut 
animo  illam  non  malo  commissam  esse  insinuet,  aut  etiam 
malitiam  illorum,  qui  ipsum  regi  detulerunt  vel  rem  supra 
modum  aggravarunt,  indicet.  Denique  in  omnibus  evigilet,  et 
curationi  sit  intentus. 

PARABOLA. 

17.  Primus  in  causa  sua  Justus ;    turn  venit  alter  a  pars,  et 

inquirit   in    eum.1 

EXPLICATIO. 

Prima  in  unaquaque  causa  informatio,  si  paulisper  animo 
judicis  insederit,  altas  radices  agit,  eumque  imbuit  et  occupat ; 
adeo  ut  aegre  elui  possit,  nisi  aut  manifesta  aliqua  falsitas  in 
materia  informationis,  aut  artificium  aliquod  in  eadem  exhibenda 
deprehendatur.  Etenim  nuda  et  simplex  defensio,  licet  justa 
sit  et  praeponderans,  vix  praejudicium  informationis  primae  com- 
pensare,  aut  libram  justitiae  semel  propendentem  ad  aequilibrium 
reducere  per  se  valet.  Itaque  et  judici  tutissimum  ut  nihil 
quod  ad  merita  causae  spectat  praelibetur  priusquam  utraque 

1  Prov.  xviii.  17. 


LIBER  OCTAVUS.  761 

pars  slmul  audiantur;  et  defensorl  optimum,  si  judicem  senserit 
prrcoccupatum,  in  hoc  potissimum  (quantum  dat  causa)  in- 
cumbere,  ut  versutiam  aliquam  et  dolum  malum  ab  adversa 
parte  in  judicis  abusum  adhibitum  detegat. 

PARABOLA. 

18    Qui  delicate  a  pueritia  nutrit  servum   suum,  posted  sentiet 
eum  contumacem.  l 

EXPLICATIO. 

Servandus  est  principibus  et  dominis,  ex  consilio  Salomonis, 
in  gratia  et  favore  suo  erga  servos,  modus.  Is  triplex  est ; 
primo,  ut  promoveantur  per  gradus,  non  per  saltus  ;  secundo,  ut 
interdum  assuefiant  repulses  ;  tertio  (quod  bene  prascipit  Mac- 
ciavellus 2)  ut  habeant  prce  oculis  suis  semper  aliquid,  quo  ulterius 
aspirare  possint.  Nisi  enim  base  fiant,  reportabunt  proculdubio 
principes  in  fine  a  servis  suis,  loco  animi  grati  et  officiosi,  fasti- 
dium  et  contumaciam.  Etenim,  ex  promotione  subita,  oritur 
insolentia;  ex  perpetua  desideratorum  adeptione,  impatientia 
repulsas ;  denique,  si  vota  desint,  deerit  itidem  alacritas  et  in- 
dustria. 

PAKABOLA. 

19.    Vidisti  virum   velocem  in  opere  suo;  coram  regibus  stabit, 
nee erit  inter  ignobiles* 

EXPLICATIO. 

Inter  virtutes  quas  reges  in  delectu  servorum  potissimum 
spectant  et  requirunt,  gratissima  est  pros  cunctis  celeritas  et  in 
negotiis  expediendis  strenuitas.  Viri  profunda  prudentia,  regi- 
bus suspecti ;  utpote  qui  nimium  sint  inspectores,  et  dominos 
suos  inscios  et  invitos  ingenii  sui  viribus  (tanquam  machina) 
circumagere  possint.  Populares,  invisi;  utpote  qui  regum 
luminibus  officiunt,  et  oculos  populi  in  se  convertunt.  Animosi, 
pro  turbulentis  saepe  habentur,  et  ultra  quam  par  est  ausuris. 
Probi,  et  vitas  integral,  tanquam  difficiles  existimantur,  nee  ad 
omnes  nutus  heriles  apti.  Denique  non  est  virtus  alia,  qure 
non  habeat  aliquam  quasi  umbram,  qua  regum  animi  offendan- 
tur;  sola  velocitas  ad  mandata  nihil  habet  quod  non  placeat. 

1  Prov.  xxix.  21. 

2  We  find  Macchiavelli's  opinion,  as  to  what  the  conduct  of  princes  towards  their 
ministers  ought  to  be,  in  the  twenty -second  chapter  of  11  Principe.     It  hardly  appears 
to  justify  the  reference  here  made  to  him ;  but  I  have  not  met  with  any  passage  in 
his  writings  which  contains  precisely  the  remark  in  the  text. 

3  Prov.  xxii.  29. 


762  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

Insuper,  motus  animorum  regiorura  celeres  sunt,  et  morae  minus 
patientes.  Putant  enim  se  quidvis  efficere  posse ;  illud  tantum 
deesse,  ut  cito  fiat.  Itaque  ante  omnia  iis  grata  est  celeritas. 

PARABOLA. 

20.  Vidi  cunctos  viventes,  qui  ambulant  sub  sole,    cum  adole- 

scente  secundo,  qui  consurgit  pro  eo.1 

EXPLICATIO. 

Notat  Parabola  vanitatem  hominum,  qui  se  agglomerare 
solent  ad  successores  designates  principum.  Radix  autem 
hujus  rei  est  insania  ilia,  hominum  animis  penitus  a  natura 
insita;  nimirum,  ut  Spes  suas  minium  adament.  Vix  enim 
reperitur,  qui  non  delectatur  magis  iis  qua?  sperat,  quam  iis 
quse  fruitur.  Quinetiam  Novitas  humanae  natura?  grata  est,  et 
avide  expetitur.  In  successore  autem  principis  ista  duo  con- 
currunt ;  Spes,  et  Novitas.  Innuit  autem  Parabola  idem  quod 
olim  dictum  erat,  primo  a  Pompeio  ad  Syllam,  postea  a  Tiberio 
de  Macrone ;  Plures  adorare  solem  orientem,  quam  occidentem.2 
Neque  tamen  imperantes  multum  hac  re  commoventur  aut  earn 
magni  faciunt,  sicut  nee  Sylla  nee  Tiberius  fecit ;  sed  rident 
potius  hominum  levitatem,  nee  pugnant  cum  somniis :  Est 
autem,  ut  aiebat  ille,  Spes  vigilantis  insomnium.3 

PARABOLA. 

21.  Erat  civitas  parva,  et  pauci  in  ea  viri.      Venit  contra  earn 
rex  magnus,  et  vadavit  earn,  instruxitque  munitiones  per  gt/rum, 
et  perfecta  est  obsidio  ;  inventusque  est  in  ea  vir  pauper  et  sa- 
piens, et  liberavit  earn  per  sapientiam  suam  ;  et  nullus  deinceps 
recordatus  est  hominis  illius  pauperise 

EXPLICATIO. 

Describit  Parabola  ingenium  hominum  pravum  et  male- 
volum.  li  in  rebus  duris  et  angustis  confugiunt  fere  ad  viros 
prudentes  et  strenuos,  licet  antea  contemptui  habitos.  Quam- 
primum  autem  tempestas  transient,  ingrati  demum  erga  con- 
servatores  suos  reperiuntur.  Macciavellus  vero,  non  sine 
causa,  instituit  quasstionem;  Uter  ingratior  esset  erga  bene 
meritos,  princeps  aut  populus  ?  *  Sed  interim  utrunque  ingra- 

1  Eccles.  iv.  1 5.     The  English  version  differs  considerably  from  the  Vulgate. 

2  Plut.  in  Pomp.  c.  22.,  and  Tacitus,  Annal.  vi.  46. 

3  "  Otia  animorum  et  spes  inaneset  velut  somnia  quaedam  vigilantium." —  Quinlil. 
vi.  2.  30.     The  apophthegm  in  the  text  is  ascribed  to  Plato  by  ^Elian,  Far.  Hist.  xiii. 
28.     M.  Bouillet  refers  to  Ecclesiasticvs,  xiii.  13. 

4  Eccles.  ix.  14,  15.  s  Macch.  Discorsi,  i.  29. 


LIBER  OCTAVUS.  763 

titudinis  arguit.  Attamen  hoc  non  solum  ex  ingratitudine 
principis  aut  populi  oritur,  sed  accedit  plerunque  his  invidia 
procerum,  qui  secreto  indolent  eventui,  licet  foelici  et  prospero, 
quia  ab  ipsis  profectus  non  sit;  itaque  et  meritum  hominis 
extenuant  et  ipsum  deprimunt. 

PARABOLA. 

22.  Iter  pigrorum  quasi  sepes  spinarum.1 
EXPLICATIO. 

Elegantissime  ostendit  Parabola  Pigritiam  in  fine  laboriosam 
ease.  Diligentia  enim  et  sedula  praaparatio  id  praestant,  ut  pes 
in  aliquod  offendiculum  non  impingat,  sed  ut  complanetur  via 
antequam  ineatur.  At  qui  piger  est  et  omnia  in  extremum 
momentum  executionis  differt,  necesse  est  ut  perpetuo  et  singulis 
passibus  quasi  per  rubos  et  sentes  incedat,  qui  eum  subinde  de- 
tineant  et  impediant.  Idem  observari  possit  etiam  in  familia 
regenda  ;  in  qua  si  adhibeatur  cura  et  providentia,  omnia  placide 
et  veluti  sponte  procedunt,  absque  strepitu  et  tumultu ;  sin  haec 
desint,  ubi  majoraliquis  motus  intervenerit,  omnia  simul  agenda 
turmatim  occurrunt ;  tumultuantur  servi ;  sedes  personant. 

PARABOLA. 

23.  Qui  cognoscit  in  judicio  faciem,  non  bene  facit;  iste,  et  pro 

buccella  panis,  deseret  veritatem,'2 
EXPLICATIO. 

Prudentissime  notat  Parabola,  in  judice  magis  perniciosam 
esse  facilitatem  morum  quam  corruptelam  munerum.  Munera 
enim  haudquaquam  ab  omnibus  deferuntur;  at  vix  ulla  est 
causa,  in  qua  non  inveniatur  aliquid  quod  flectat  judicis  ani- 
mum,  si  personas  respiciat.  Alius  enim  respicietur,  ut  popu- 
laris ;  alius,  ut  maledicus;  alius,  ut  dives;  alius,  ut  gratus; 
alius,  ut  ab  amico  commendatus  ;  denique  omnia  plena  sunt  ini- 
quitatis,  ubi  dominatur  respectus  personarum ;  et  levi  omnino 
de  causa,  veluti  pro  buccella  panis,  judicium  pervertetur. 

PARABOLA. 

24.  Vir  pauper  calumnians  pauperes  similis  est  imbri  vehementi 

in  quo  paratur  fames.3 

EXPLICATIO. 

Parabola  ista  antiquitus  expressa  et  depicta  fuit  sub  fabula 
hirudinis  utriusque ;  nimirum,  plenae  et  vacuae.  Pauperis 

1  Prov.  xv.  19.  -  Prov.  xxviii.  21.  3  Prov.  xxviii.  3. 


764  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

enim  et  famelici  oppressio  longe  gravior  est  quam  oppressio 
per  divitem  et  repletum,  quippe  qua?  omnes  exactionum  technas 
et  omnes  nummorum  angulos  perquirit.  Solebat  hoc  ipsum 
etiam  spongiis  assimilari ;  qua?  aridae  fortiter  sugunt,  madidas 
non  item.  Monitum  autem  utile  continet,  turn  erga  principes, 
ne  praefecturas  provinciarum  aut  magi  stratus  viris  indigentibus 
et  obaeratis  committant ;  turn  erga  populos,  ne  reges  suos  cum 
nimia  egestate  conflictari  permittant. 

PAEABOLA. 

25.  Fans  turbatus   pede,  et  vena  corrupta,  est    Justus  cadens 

cor  am  impio.1 

EXPLICATIO. 

Praecipit  Parabola,  rebuspublicis  ante  omnia  cavendum  esse 
de  iniquo  et  infami  judicio,  in  causa  aliqua  celebri  et  gravi : 
praesertim  ubi  non  absolvitur  noxius,  sed  condemnatur  insons. 
Etenim  injuriae  inter  privates  grassantes  turbant  quidem  et 
polluunt  latices  justitiae,  sed  tanquam  in  rivulis ;  verum  judi- 
cia  iniqua,  qualia  diximus,  a  quibus  exempla  petuntur,  fontes 
ipsos  justitiae  inficiunt  et  inquinant.  Postquam  enim  tribunal 
cesserit  in  partes  injustitiae,  status  rerum  vertitur  tanquam  in 
latrocinium  publicum ;  fitque  plane,  ut  homo  homini  sit  lupus.2 

PARABOLA. 

26.  Noli    esse   amicus   homini    iracundo,    nee   ambulato     cum 

homine  furioso. 3 

EXPLICATIO. 

Quanto  religiosius  amicitiae  jura  inter  bonos  servanda  et 
colenda  sunt,  tanto  magis  cavendum  est  jam  usque  a  principio 
de  prudente  amicorum  delectu.  Atque  amicorum  natura  et 
mores,  quantum  ad  nos  ipsos  spectant,  omnino  ferendi  sunt ; 
cum  vero  necessitatem  nobis  imponunt,  qualem  erga  alios  per- 
sonam  induamus  et  geramus,  dura  admodum  et  iniqua  amicitias 
conditio  est.  Itaque  interest  inprimis,  ut  praecipit  Salomon,  ad 
vitas  pacem  et  praesidia,  ne  res  nostras  cum  hominibus  iracundis, 
et  qui  facile  lites  et  jurgia  provocant  aut  suscipiunt,  commi- 
sceamus.  Istud  enim  genus  amicorum  perpetuo  nos  conten- 
tionibus  et  factionibus  implicabit ;  ut  aut  amicitiam  abrumpere, 
aut  incolumitati  propriae  deesse  cogamur. 

1  Prov.  xxv.  26.  2  See  Erasm.  Adag.  i.  1.  70.  3  Prov.  xxii.  24. 


LIBER   OCTAVUS.  765 

PARABOLA. 

27.  Qui    celat    delictum,    quant   amicitiam;    sed   qui    altero 

sermone  repctit,  separat  feeder  atos.1 

EXPLICATIO. 

Duplex  concordiam  tractandi  et  animos  reconciliandi  via ; 
altera,  quae  incipit  ab  ainnestia  ;  altera  quae  a  repetitione  inju- 
riarum,  subjungendo  apologias  et  excusationes.  Equidem  me- 
mini  sententiam  viri  admodum  prudentis  et  politici ;  Qui  pacem 
tractat,  non  repetitis  conditionibus  dissidii,  is  magis  animos  dulce- 
dine  concordice  fallit  quam  aquitate  componit.  Verum  Salomon, 
illo  scilicet  prudentior,  in  contraria  opinione  est ;  et  amnestiam 
probat,  repetitionem  prohibet.  Etenim  in  repetitione  haec 
insunt  mala ;  turn  quod  ea  sit  veluti  unguis  in  ulcere;  turn  quod 
periculum  impendeat  a  nova  altercatione  (siquidem  de  injuri- 
aruni  rationibus  inter  partes  nunquam  conveniet) ;  turn  denique 
quod  dcducat  rem  ad  apologias ;  at  utraque  pars  malit  videri 
potius  offensam  remisisse,  quam  admisisse  excusationenu 

PARABOLA. 

28.  In  omni  opere  bono  erit  abundantia ;  ubi  autem  verba  sunt 

plurima,  ibi  frequenter  egestas? 
EXPLICATIO. 

Separat  Salomon  hac  Parabola  fructum  laboris  linguae  et 
laboris  manuum ;  quasi  ex  altero  proveniat  egestas,  ex  altero 
abundantia.  Etenim  fit  fere  perpetuo  ut  qui  multa  effutiant, 
jactent  multa,  multa  promittant,  egeni  sint,  nee  emolumentum 
capiant  ex  illis  rebus  de  quibus  loquuntur.  Quinetiam,  ut 
plurimum,  industrii  minime  sunt  aut  impigri  ad  opera,  sed  tan- 
tummodo  sermonibus  se,  tanquam  vento,  pascunt  et  satiant. 
Sane,  ut  poeta  loquitur,  Qui  silet  est  firmus?  Is  qui  conscius 
est  se  in  opere  proficere,  sibi  plaudit  et  tacet ;  qui  vero  e  contra 
conscius  est  auras  se  inanes  captare,  multa  et  mira  apud  alios 
praedicat. 

PARABOLA. 

29.  Melior  est  correptio  manifesto,,  quam  amor  occultus.4 
EXPLICATIO. 

Reprehendit  Parabola  mollitiem  amicorum,  qui  amicitiae 
privilegio  non  utuntur  in  admonendo  libere  et  audacter  amicos, 

1  Prov.  xvii.  9.  2  Prov.  xiv.  23. 

3  Ovid,  Remed.  Amor.  697.  4  Trov.  xxvii.  5. 


766  DE   ADGMENTIS   SCIEXTIARUM. 

tarn  de  erroribus  quam  de  periculis  suis.  Quid  enim  faciam 
(solet  hujusraodi  mollis  amicus  dicere),  aut  quo  me  veriam  ? 
Amo  ilium  quantum  quis  maxime,  meque  si  quid  UK  adversi  con- 
tigerit  ipsius  loco  libenter  substituerim  ;  sed  novi  ingenium  ejus  ;  si 
libere  cum  eo  egero,  onimum  illivs  qffendam,  saltern  contristabo ; 
neque  tamen  prqficiam  ;  atque  citius  eum  ab  amicitia  mea  alienabo, 
quam  ab  Us  qua  in  animo  Jixa  habet  abducam.  Hujusmodi 
amicum,  tanquam  enervem  et  inutilem,  redarguit  Salomon, 
atque  plus  utilitatis  ab  inimico  manifesto  quam  ab  ejus  generis 
amico  sumi  posse  pronunciat.  Siquidem  ea  fortasse  audire  ei 
contigerit  ab  inimico  per  contumeliam,  quas  amicus  mussat  prse 
niniia  indulo;entia. 

o 

PARABOLA. 

30.  Prudens  advertit  ad  gressus  suos  ;  stultus  divertit  ad  dolos.1 

EXPLICATIO. 

Duae  sunt  prudentias  species ;  altera  vera  et  sana,  altera 
degener  et  falsa,  quam  Salomon  stultifies  nomine  appellare  non 
dubitat.  Qui  priori  se  dederit,  viis  et  vestigiis  propriis  cavet ; 
periculis  prospiciens,  meditans  remedia,  proborum  opera  utens, 
contra  improbos  seipsum  muniens ;  cautus  incoeptu,  receptu 
non  imparatus ;  in  occasiones  attentus,  contra  impedimenta 
strenuus ;  cum  innumeris  aliis,  quae  ad  sui  ipsius  actiones  et 
gressus  regendos  spectant.  At  altera  species  tota  est  consuta 
ex  fallaciis  et  astutiis,  spemque  ponit  omnino  in  aliis  circum- 
veniendis  iisdemque  ad  libitum  effingendis.  Hanc  merito 
rejicit  Parabola,  non  tantum  ut  improbam,  sed  etiam  ut  stul- 
tam.  Primo  enim,  minime  est  ex  iis  rebus  quae  in  nostra 
sunt  potestate,  nee  etiam  aliqua  constant!  regula  nititur ;  sed 
nova  quotidie  comminiscenda  sunt  stratagemata,  prioribus 
fatiscentibus  et  obsoletis.  Secundo,  qui  vafri  et  subdoli  ho- 
minis  famam  et  opinionem  semel  incurrerit,  prascipuo  se  ad  res 
gerendas  instrumento  prorsus  privavit ;  hoc  est,  fide :  itaque 
omnia  parum  votis  suis  consentientia  experietur.  Postremo, 
artes  istae,  utcunque  pulchrae  videantur  et  complaceant,  attamen 
soepius  frustrantur :  quod  bene  notavit  Tacitus ;  Consilia  callida 
et  audacia  expectatione  Iceta,  tractatu  dura,  eventu  tristia.2 

1  Prov.  xiv.  8.  and  15  ?     M.  Bouillet  refers  to  Prov.  xv.  21. 

2  Consilia  callida  et  audacia  prima  specie  Iseta,  tractatu  dura,  eventu  tristia  essc." 
These  words,  however,  do  not  occur  in  Tacitus,  but  in  the  thirty-fifth  book  of  Livy, 
c.  32.     Bacon's  recollection  was  probably  misled  by  the  epigrammatic  character  of 
the  expression. 


LIBER   OCTAVUS.  767 

PAEABOLA. 

31.  Noli  csse  Justus  nimium,    nee  sapientior  qitam  oportet ;  cur 
abripiare  subito  ?  l 

EXPLICATIO. 

Sunt  tempora  (ut  inquit  Tacitus)  in  quibus  magnis  virtutibus 
ccrtissimum  est  exitium.3  Atque  hoc  viris  virtute  et  justitia 
egregiis  aliquando  subito,  aliquando  diu  ante  praevisum,  con- 
tingit.  Quod  si  adjungatur  etiam  prudentia,  hoc  est,  ut  cauti 
sint  et  ad  propriam  incolumitatem  evigilent,  turn  hoc  lucrantur 
ut  ruina  eorum  subito  obveniat,  ex  occultis  omnino  et  obscuris 
consiliis ;  quibus  et  evitetur  invidia,  et  pernicies  ipsos  impa- 
ratos  adioratur.  Quod  vero  ad  illud  nimium  quod  in  Parabola 
ponitur  (quandoquidem  non  Periandri  alicujus,  sed  Salomonis 
verba  sunt  ista,  qui  mala  in  hominum  vita  saspius  notat,  nun- 
quam  prsecipit)  intelligendum  est  non  de  virtute  ipsa  (in  qua 
nimium  non  est)  sed  de  vana  ejus  atque  invidiosa  affectatione 
et  ostentatione.  Simile  quiddam  innuit  Tacitus  de  Lepido ; 
miraculi  loco  ponens,  quod  nunquam  servilis  alicujus  sententia? 
author  fuisset,  et  tamen  tarn  saevis  temporibus  incolumis  man- 
sisset;  Subit  (inquit)  cogitatio,  utrum  hcec  fato  regantur,  an 
ctiam  sit  in  nostra  potestate  cursum  quendam  tenere  inter  deforme 
obsequium  et  abruptam  contumaciam  medium,  periculo  simul  et 
indignitate  vacuum  ?  3 

PARABOLA. 

32.  Da  sapienti  occasionem,  et  addetur  ei  sapiential 

EXPLICATIO. 

Distinguit  Parabola  inter  sapientiam  illam  quoa  in  verum 
habitum  increverit  et  maturuerit,  et  illam  quas  natat  tantum  in 
cerebro  et  conceptu,  aut  sermone  jactatur,  sed  radices  altas  non 
egerit.  Siquidem  prior,  oblata  occasione  in  qua  exerceatur, 
illico  excitatur,  accingitur,  dilatatur,  adeo  ut  seipsa  major 
videatur;  posterior  vero,  quse  ante  occasionem  alacris  erat, 
occasione  data  fit  attonita  et  confusa ;  ut  etiam  ipsi  qui  ea  se 
przeditum  arbitrabatur  in  dubium  vocetur,  annon  praaceptiones 
de  ea  fuerint  insomnia  mera  et  speculationes  inanes  ? 

1  Eccles.  vii.  16. 

2  "  Ob  virtutes  certissimum  exitium." —  Tac.  Hist.  i.  2. 

3  "  Unde  dubitare  cogor,  fato  et  sorte  nascendi,  ut  ccetera,  ita  principum  inclinatio  in 
hos,  offensioin  illos  :   an  sit  aliquid  in  nostris  consiliis,  liceatque  inter  abruptam  contu- 
maciam et  deforme  obsequium  pergere  iter  ambitione  et  periculis  vacuum." —  Tac. 
Ann.  iv.  20. 

4  Prov.  ix.  9.  5  Prov.  xxvii.  14. 


768  DE   AUGMENTIS   SCIENT1ARUM 

PARABOLA. 

33.  Qui  laudat  amicum  voce  alta,  surgendo  mane,  erit  illi  luco 

maledictionis.1 

EXPLICATIO. 

Laudes  moderatae,  et  tempestivae,  et  per  occasionem  prolataa, 
famas  hominum  atque  fortunae  plurimum  conferunt ;  at  immo- 
derate, et  streperae,  et  importune  effusae,  nihil  prosunt:  imo 
potius,  ex  sententia  Parabolas,  impense  nocent.  Primo  enim 
manifesto  se  produnt,  aut  ex  nimia  benevolentia  oriundas,  aut 
ex  composite  afFectatas ;  quo  collaudatum  potius  falsis  praeconiis 
demereantur  quam  veris  attributis  ornent.  Secundo,  laudes 
parcae  et  modestae  invitant  fere  praesentes,  ut  ipsis  etiam  aliquid 
adjiciant;  profusa?  contra  et  immodicje,  ut  aliquid  demant  et 
detrahant.  Tertio  (quod  caput  rei  est)  conflatur  illi  invidia, 
qui  nimium  laudatur;  cum  laudes  omnes  nimisa  videantur 
spectare  ad  contumeliam  aliorum  qui  non  minus  merentur. 

PARABOLA. 

34.  Quomodo   in  aquis  resplendent  fades,  sic    corda  hominum 

manifesta  sunt  prudentibus.z 

EXPLICATIO. 

Distinguit  Parabola  inter  mentes  prudentium  et  caeterorum 
hominum;  illas  aquis  aut  speculis  comparans,  quae  species  et 
imagines  rerum  recipiunt;  cum  alterae  similes  sint  terras,  aut 
lapidi  impolite,  in  quibus  nihil  reflectitur.  Atque  eo  magis 
apte  comparator  animus  hominis  prudentis  ad  speculum,  quia 
in  speculo  imago  propria  spectari  possit  una  cum  imaginibus 
aliorum ;  id  quod  oculis  ipsis  sine  speculo  non  conceditur.  Quod 
si  animus  prudentis  adeo  capax  sit,  ut  innumera  ingenia  et 
mores  observare  et  internoscere  possit,  superest  ut  detur  opera 
quo  reddatur  non  minus  varius  applicatione  quam  reprassen- 
tatione ; 

Qui  sapit,  iuuumeris  moribus  aptus  erit. 3 

Atque  his  Salomonis  Parabolis  diutius  fortasse  immorati 
sumus,  quam  pro  modo  exempli ;  dignitate  et  rei  ipsius  et  au- 
thoris  longius  provecti. 

Neque  tantum  in  usu  erat  apud  Hebrseos,  sed  alibi  etiam 
priscorum  sapientibus  frequentissimum ;  ut  si  cujuspiam  ob- 
servatio  in  aliquid  incidisset  quod  vitae  communi  conducibile 

1  Prov.  xxvii.  14.  -  Prov.    xxvii.  19.  3  Ovid,  De  Arte  Amand.  i.  760. 


LIBER   OCTAVOS.  769 

fuisset,  id  redigeret  et  contraheret  in  brevem  aliquam  Senten- 
tiam,  vel  Parabolam,  vel  etiam  Fabulam.  Verum,  quod  ad 
Fabulas  (sicut  alias  dictum  est),  illae  exemplorum  vicarii  et 
supplementa  olim  extiterunt :  nunc,  quando  tempera  histo- 
riarum  copia  abundent,  ad  animatum  scopum  rectius  et  alacrius 
collimatur.  At  modus  scribendi  qui  optime  convenit  argu- 
mento  tarn  vario  et  multiplici  (quale  est  tractatus  de  Negotiis 
et  Occasionibus  Sparsis)  aptissimus  ille  esset,  quern  delegit 
Macciavellus  ad  tractandas  res  politicas  T ;  nimirum  per  obser- 
vationes,  sive  Discursus  (ut  loquuntur),  super  Historiam  et 
Exempla.  Nam  scientia  quae  recenter  et  quasi  in  conspectu 
nostro  ex  particularibus  elicitur,  viam  optime  novit  particularia 
denuo  repetendi;  atque  certe  ad  practicam  longe  conducit 
magis,  cum  discursus  sive  disceptatio  sub  exemplo  militat, 
quam  cum  exemplum  disceptationi  subjungitur.  Neque  enim 
hie  ordo  tantum  spectatur,  sed  res  ipsa.  Cum  enim  exemplum 
statuitur  tanquam  disceptationis  basis,  universe  cum  circum- 
stantiarum  apparatu  proponi  solet;  quae  discursum  interdum 
corrigant,  interdum  suppleant;  unde  fit  loco  exemplaris  ad 
imitationem  et  practicam.  Ubi  e  contra,  exempla  in  gratiam 
disceptationis  adducta  succincte  et  nude  citantur,  et  tanquam 
mancipia  nutus  tantum  disceptationis  observant. 

Hoc  vero  discriminis  operas  pretium  fuerit  observasse ;  quod 
sicut  Historiae  Temporum  optimam  praebent  materiam  ad  Dis- 
cursus super  Politica,  quales  sunt  illi  Macciavelli,  ita  Historiae 
Vitarum  optime  adhibentur  ad  Documenta  de  Negotiis ;  quo- 
niam  omnem  occasionum  et  negotiorum,  tarn  grandium  quam 
leviorum,  varietatem  complectuntur.  Imo,  reperire  est  basin 
ad  Praeceptiones  de  Negotiis,  utraque  ilia  Historia  adhuc  com- 
modiorem.  Ea  est,  ut  discursus  fiant  super  Epistolas,  sed 
prudentiores  et  magis  serias ;  quales  sunt  illae  Ciceronis  ad 
Atticum,  et  aliae.  Siquidem  Epistolae  magis  in  proximo  et  ad 
vivum  negotia  solent  repraesentare,  quam  vel  Annales  vel  Vitae. 
Quare  jam  et  de  materia  et  de  forma  portionis  primae  Doctrinae 
de  Negotiis,  quae  tractat  Occasiones  Sparsas,  diximus ;  eamque 
inter  Desiderata  numeramus. 

Est  et  alia  portio  ejusdem  Doctrinae,  quae  tantum  differt  ab 
ilia  altera  de  qua  diximus,  quantum  sapere  et  sibi  sapere.  Al- 
tera  enim  movere  videtur  tanquam  a  centre  ad  circumferen- 

1  Vide  sup.,  p.  513. 
VOL.  I.  3D 


770  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

tiam ;  altera,  tanquam  a  circumferentia  ad  centrum.  Est  enim 
prudentia  quaedam  consilii  aliis  impertiendi;  est  vero  et  alia 
suis  rebus  prospiciendi ;  atque  hae  nonnunquam  conjunguntur, 
ssepius  separantur.  Multi  siquidem  in  suis  ipsorum  rationibus 
instituendis  prudentissimi  sunt,  qui  tamen  in  rebuspublicis  ad- 
ministrandis  aut  etiam  consiliis  dandis  nihil  valent;  formicae 
similes,  quae  creatura  sapiens  est  ad  sese  tuendum,  sed  horto 
plane  noxia.  Haec  virtus  sibi  sapiendi  Romanis  ipsis,  licet  pa- 
triae  optimis  curatoribus,  non  ignota  fait :  unde  Comicus,  Nam 
pol  sapiens  fingit  fortunam  sibi.1  Quin  et  in  adagium  apud 
ipsos  versum  est,  Faber  quisque  fortuna  proprice 2 :  et  Livius 
hanc  ipsam  Catoni  Majori  tribuit ;  In  hoc  viro  tanta  vis  animi 
et  ingenii  inerat,  ut  quocunque  loco  natus  esset  sibi  ipse  fortunam 
facturus  videretur.3 

Hoc  genus  Prudentiae,  si  quis  ipsum  profiteatur  et  palam 
venditet,  semper  habitum  est  non  modo  non  politicum,  verum 
etiam  infaustum  quiddam  et  inauspicatum :  sicut  in  Timotheo 
Atheniensi  observatum  est ;  qui,  postquam  praeclara  multa 
facinora  in  decus  et  commodum  civitatis  suae  edidisset,  atque 
administrationis  suae  (sicut  turn  moris  erat)  populo  rationem 
redderet,  singula  conclusit  hac  clausula ;  Atque  in  hac  re  For- 
tunes paries  fuerunt  nullce.4  Contigit  vero,  ut  post  id  temporis 
nunquam  ei  quicquam  foeliciter  cesserit.  Sane  nimis  elatum 
hoc  et  altum  sapiens,  eodem  spectans  quo  Ezechielis  illud  de 
Pharaone  ;  Dicis,  Fluvius  est  meus,  et  ego  fed  memetipsum 5 ;  aut 
illud  Habacuc  prophetae  ;  Exultant  et  sacrificant  reti  suo  6  :  aut 
illud  etiam  poetae,  de  contemptore  Deum  Mezentio ; 

Dextra  mihi  Deus,  et  telum  quod  missile  libro, 
Nunc  adsint."  7 

Denique  Julius  Caesar  nunquam  (quod  memini)  impotentiam 
cogitationum  suarum  arcanarum  prodidit,  nisi  simili  dicto. 
Cum  enim  aruspex  ei  referret  exta  reperta  fuisse  non  bona, 
admurmuravit  submisse ;  Erunt  l&tiora  cum  volo 8 :  quod  etiam 
dictum  mortis  suae  infortunium  non  diu  praecessit.  Verum 
excessus  iste  fiduciae  (ut  diximus)  res,  ut  profana,  ita  semper 
infoelix.  Quapropter  viris  magnis  et  vere  sapientibus  visum, 

"  Nam  sapiens  quidem  pol  ipse  fingit  fortunam  sibi." 

PLAUT.  Trinummus,  ii.  2.  84. 

Appius  Claudius  Is  said  to  have  been  the  author  of  this  commonly  quoted  sentence. 
1  Livy,  xxxix.  40.  *  Plut  in  Sylla,  c.  6.  5  Ezek.  xxix.  3. 

6  Habak.  i.  16.  '  Virg.  ^En.  x.  773.  8  Sueton.  in  Julio,  c.  77. 


LIBER   OCTAVUS.  771 

successus  quoslibet  fcelicitati  suae,  non  virtuti  aut  industries, 
tribuere :  nam  et  Sylla  Fcelicem  se,  non  Magnum  cognominavit1 ; 
et  Caesar  (melius  quam  supra)  ad  navis  gubernatorem :  Casarem 
vehis,  et  Fortunam  ejus.* 

Attamen  istae  sententiae;  Faber  quisque  fortunes  sues;  Sapiens 
dominabitur  astris  3  ;  Invia  virtuti  nulla  est  via  * ;  ac  similes ;  si 
intelligantur  et  adhibeantur  potius  pro  calcaribus  ad  industriam 
quam  pro  stapedibus  ad  insolentiam,  magisque  ut  progignant  in 
hominibus  decretorum  constantiam  et  robur  quam  arrogantiam 
et  jactantiam,  tanquam  sanae  et  salutares  merito  habitaa  sunt,  ac 
proculdubio  in  pectoribus  hominum  magnanimorum  sedem  non- 
nullam  occuparunt ;  eousque,  ut  cogitationes  tales  quandoque 
aegre  dissimulent.  Videmus  enim  Augustum  Cassarem  (qui, 
cum  avunculo  suo  comparatus,  potius  ab  illo  diversus  quam 
inferior  fuit,  sed  vir  certe  paulo  moderatior)  sub  finem  vita3 
petiisse  ab  amicis  qui  lectum  ejus  circumstabant,  ut  postquam 
expirasset  sibi  plauderent ;  quasi  conscius  sibi  fuisset,  Mimum 
vita  a  se  commode  transactum.6  Haac  quoque  doctrinae  portio 
inter  Desiderata  numeranda  est ;  non  quin  in  praxi,  etiam  nimio 
plus  quam  oportet,  usurpata  sit  et  frequentata;  verum  quod 
libri  de  ilia  silent.  Quamobrem  ex  more  nostro,  sicut  in 
priore,  nonnulla  ejus  capita  recensebimus ;  eamque  Fair um 
Fortunes,  sive  (ut  diximus)  Doctrinam  de  Ambitu  Vitce,  nomi- 
nabimus. 

Ac  primo  quidem  intuitu  novum  quoddam  et  insolitum 
argumentum  tractare  videbor,  docendo  homines  quomodo  For- 
tunae  suae  Fabri  fieri  possint:  doctrinam  certe,  cui  quivis 
libenter  se  discipulum  addixerit,  donee  difficultatem  ejusdem 
habuerit  perspectam.  Non  enim  leviora  sunt  aut  pauciora  aut 
minus  ardua  quae  ad  Fortunam  comparandam  requiruntur,  quam 
quae  ad  Virtutem ;  resque  est  aeque  difficilis  ac  severa,  fieri  vere 
Politicum  ac  vere  Moralem.  At  hujus  Doctrinaa  pertractatio 
plurimum  ad  literarum  turn  decus  turn  pondus  pertinet.  Inter- 
est enim  inprimis  honoris  literarum,  ut  homines  isti  pragmatici 
sciant  eruditionem  haudquaquam  aviculae  qualis  est  alauda 

1  Vide  Plut.  in  Sylla,  c.  6.  2  Plut.  De  Roman.  Fortun.  p.  319. 

3  This  sentence  is  ascribed  to  Ptolemy  by  Cognatus. 

4  Ovid,  Met.  xiv.  113. 

5  « Amicos  admissos  percunctatus  Ecquid  videretur  mimum  vita  commode  trans- 
egisse,  adjecit  et  clausulam  : 

&6T€  Kp6-rvt  Kal  -rravres  u/tets  juerot  x«P«s  Krvif/jffart." 
—  Sueton.  in  Avg.  c.  99 

3  D  2 


772  DE  AUGMENT1S  SCIENTIARUM 

similem  esse,  quas  in  sublime  ferri  et  cantillando  se  oblectare 
soleat,  at  nihil  aliud ;  quinimo  ex  accipitris  potius  genere  esse, 
qui  et  in  alto  volare,  ac  subinde,  cum  visum  fuerit,  descendere 
et  praedam  rapere  novit.  Deinde  et  ad  perfectionem  literarum 
hoc  ipsum  spectat,  quia  legitima?  inquisitionis  vera  norma  est, 
ut  nihil  inveniatur  in  globo  materice,  quod  non  habeat  parallelum 
in  globo  crystalline  sive  intellectu.  Hoc  est,  ut  nihil  veniat  in 
Practicam,  cujus  non  sit  etiam  Doctrina  aliqua  et  Theoria. 
Neque  tamen  literae  hanc  ipsam  Fortunae  Architecturam  aliter 
admirantur  aut  aestimant,  quam  ut  opus  quoddam  inferioris 
generis.  Nemini  enim  Fortuna  Propria,  pro  dono  Esse  !  sui  a 
Deo  concesso,  ullo  modo  digna  retributio  esse  possit.  Quin  et 
non  raro  fit,  ut  viri  virtutibus  egregii  fortunas  suae  sponte 
renuncient,  ut  rebus  sublimioribus  vacent.  Digna  tamen  est 
Fortuna,  quatenus  virtutis  ac  bene  merendi  organum  est,  sua 
quoque  speculatione  et  doctrina. 

Ad  hanc  Doctrinam  pertinent  praecepta,  nonnulla  Summaria, 
nonnulla  Sparsa  et  Varia.  Praecepta  Summaria  versantur  circa 
veram  Notitiam  et  Aliorum  et  Sui.  Primum  igitur  praeceptum 
(in  quo  cardo  Notitiae  Aliorum  vertitur)  illud  constituatur,  ut 
procuremus  nobis  quantum  fieri  possit  fenestram  illam,  quam 
olim  requisivit  Momus.2  Hie,  cum  in  humani  cordis  fabrica  tot 
angulos  et  recessus  conspicatus  esset,  id  reprehendit  quod  de- 
fuisset  fenestra,  per  quam  in  obscuros  illos  et  tortuosos  anfractus 
inspicere  quis  possit.  Hanc  autem  fenestram  obtinebimus,  si 
omni  sedulitate  nobis  informationem  comparemus  et  procure- 
mus de  personis,  quibuscum  intercedunt  negotia,  particularibus; 
earumque  ingeniis,  cupiditatibus,  finibus,  moribus,  auxiliis  et 
adminiculis  quibus  praecipue  suffulciuntur  et  valent;  et  rursus 
defectibus  et  imbecillitatibus,  quaque  ex  parte  maxime  pate- 
ant  et  obnoxii  sint;  amicis,  factionibus,  patronis,  clientelis; 
rursusque  inimicis,  invidis,  competitoribus ;  etiam  temporibus 
et  aditibus 

(Sola  viri  molles  aditus  et  tempora  noris)  ; 3 
denique  institutis  et  normis  quas  sibi  praescripserunt,  et  simili- 

1  "Esse"  is  here  used  as  an  indeclinable  substantive,  a  construction  common  among 
the  schoolmen.     "  Posse  "  and  "  Velle  "  are  often  used  in  the  same  way. 

2  See  Lucian.  in  Hermotim.  20.     But  as  Bacon,  in  the  Essay  on  Building,  alludes 
to  a  part  of  the  story  which  Lucian  does  not  tell,  it  is  probable  that  his  knowledge  of 
it  was  derived  from  some  other  source.     The  most  obvious  one  is  the  JEsopic  fable ; 
but  there  Momus's  wish  is  not  quite  the  same  as  in  the  text.     In  the  fable  he  com- 
plains not  that  there  are  no  shutters,  Supt'Ses,  in  the  breast,  but  that  oZ  ipptvfs  are 
inside  it,  and  not  on  the  surface. 

3  Virg.  .Sin.  iv.  423. 


LIBER  OCTAVOS.  773 

bus.  Quinetiam  non  solum  informatio  capienda  est  de  Personis, 
sed  insuper  de  Actionibus  particularibus  quae  de  tempore  in 
tempus  in  motu  sunt  et  tanquam  sub  incude ;  quomodo  regantur 
et  succedant,  quorum  studiis  foveantur,  a  quibus  oppugnentur, 
cujusque  sint  ponderis  et  momenti,  et  quid  secum  trahant,  et 
hujusmodi.  Etenim  Actiones  praesentes  nosse,  et  in  se  plurimum 
prodest,  et  illud  insuper  habet  quod  absque  hoc  etiam  persona- 
rum  notitia  valde  futura  sit  fallax  et  erronea.  Mutantur  enim 
homines  simul  cum  actionibus ;  et  alii  sunt,  dum  actionibus  ipsis 
itnplicentur  et  obsideantur,  alii  postquam  redierint  ad  ingenium. 
Atque  has  de  rebus  particularibus  informationes,  qua?  tarn  ad 
Personas  quam  ad  Actiones  spectant,  sunt  tanquam  proposi- 
tiones  minores  in  omni  active  syllogismo.  Nulla  enim  observa- 
tionum  aut  axiomatum  (unde  conficiuntur  majores  propositiones 
politico?)  veritas.  aut  excellentia  ad  conclusionis  firmamentum 
sufficere  possit,  si  in  minore  propositione  fuerit  erratum.  Quod 
vero  hujusmodi  notitia  comparari  possit,  fidejussor  nobis  est 
Salomon,  qui  ait;  Consilium  in  corde  viri,  tanquam  aqua  pro- 
funda;  sed  vir  prudens  exhauriet  illud.1  Quamvis  autem  ipsa 
notitia  non  cadat  sub  praeceptum,  quoniam  individuorum  est, 
attamen  mandata  de  eadem  elicienda  utiliter  dari  possunt. 

Notitia  hominum  sex  modis  elici  et  hauriri  potest ;  per  Vul- 
tus  et  Ora  ipsorum ;  per  Verba  ;  per  Facta ;  per  Ingenia  sua ; 
per  Fines  suos ;  denique  per  Relationes  Aliorum.  Quantum 
ad  Vultus  attinet,  minime  nos  moveat  vetus  adagium,  Fronti 
nulla  fides?  Licet  enim  hoc  ipsum  non  perperam  dictum  sit 
de  Vultus  et  Gestus  compositione  externa  et  generali,  attamen 
subsunt  subtiliores  quidam  motus  et  labores  Oculorum,  Oris, 
Vultus,  et  Gestus;  ex  quibus  reseratur  et  patet  (ut  elegan- 
ter  ait  Q.  Cicero)  veluti  janua  qucedam  animi.3  Quis  Tiberio 
Caesare  occultior  ?  At  Tacitus,  notans  characterem  et  modum 
loquendi  diversum  quo  usus  est  Tiberius  in  laudando  apud 
senatum  res  a  Germanico  et  a  Druso  gestas,  de  laudibus  Ger- 
manici  sic ;  Magis  in  speciem  adornatis  verbis,  quam  ut  penitus 
sentire  videretur* ;  de  laudibus  Drusi  sic ;  Paucioribus,  sed  inten- 
tior,  et  fida  oratione.5  Iterum  Tacitus,  eundem  Tiberium  alias 

1  Prov.  xx.  5.  2  Juven.  ii.  8.  8  De  Pet.  Cons.  §  11. 

4  In  the  Advancement  of  Learning,  this  passage  stands  thus :  —  "  None  more  close  than 
Tiberius,  and  yet  Tacitus  saith  of  Gallus,  Etenim  vultu  offensionem  conjecluverat.     So 
again,  noting,"  &c.     The  passage  referred  to  is  in  Annals,  i.  12.,  and  was  probably 
omitted  by  an  oversight,  for  it  is  quite  in  point.  —  J.  S. 

5  Tac.   Ann.  i.   52.     ["  Rettulit  tamen  ad  senatum  de  rebus  gestis,  multaque  d 

3D  3 


774  DE   AUGMENT1S   SC1ENTIARUM 

etiam  ut  nonnihil  pellucidum  notans ;  In  aliis  (inquit)  erai 
veluti  eluctantium  verborum ;  solutius  vero  loquebatur,  quando 
subveniret.1  Sane  difficile  reperiatur  simulationis  artifex  aliquis 
tarn  peritus  et  egregius,  aut  vultus  aliquis  ita  coactus,  et,  ut 
ille  loquitur,  jussus,  qui  a  sermone  artificioso  et  simulatorio 
possit  istas  notas  sejungere,  quin  aut  sermo  sit  solito  solutior, 
aut  comptior,  aut  magis  vagus  et  oberrans,  aut  magis  aridus  et 
quasi  eluctans. 

Ad  Verba  Hominum  quod  attinet ;  sunt  quid  em  ilia  (ut  de 
urinis  loquuntur  medici)  meretricia.  Sed  isti  meretricii  fuci 
optime  deprehenduntur  duobus  modis ;  cum  scilicet  proferuntur 
verba  aut  ex  improvise,  aut  in  perturbatione.  Sic  Tiberius,  cum 
ex  Agrippinae  verbis  aculeatis  subito  commotus  esset  et  nonnihil 
abreptus,  extra  innatae  simulationis  terminos  pedem  protulit ; 
Audita  hcec  (inquit  Tacitus)  raram  occulti  pectoris  vocem  eli- 
cuere ;  correptamque  Graco  versu  admonuit,  ideo  Icedi  quid  non 
regnant*  Quare  poe'ta  perturbationes  hujusmodi  non  inscite 
appellat  Torturas,  quod  ab  iis  secreta  sua  prodere  homines  com- 
pellantur : 

Vino  tortus  et  ira. 3 

Ipsa  sane  testatur  experientia  paucos  admodum  reperiri,  qui 
erga  arcana  sua  tarn  fidi  sint,  animumque  gerant  adeo  obfirma- 
tum,  quin  interdum  ex  iracundia ;  interdum  ex  jactantia ;  inter- 
dum  ex  intima  erga  amicum  benevolentia ;  interdum  ex  animi 
imbecillitate,  qui  se  mole  cogitationum  onerari  amplius  non 
sustineat ;  interdum  denique  ex  alio  quopiam  afFectu ;  intimas 
animi  cogitationes  revelent  et  communicent.  Ac  ante  omnia 
sinus  animi  excutit,  si  simulatio  simulationem  impulerit ;  juxta 
adagium  illud  Hispanorum ;  Die  mendacium,  et  erues  veritatem.4 
Quin  et  Factis  ipsis,  licet  humani  anirai  pignora  sint  certis- 
sima,  non  prorsus  tamen  fidendum ;  nisi  diligenter  atque  attente 
pensitatis  prius  illorum  et  magnitudine  et  proprietate.  Illud 
enim  verissimum ;  Fraus  sibi  in  parvis  fidem  prastruit,  ut  ma- 

virtute  ejus  memoravit,  magis  in  speciem  verbis  adornata  quam  ut  penitus  sentire  cre- 
deretur.  Paucioribus  Drusum  et  finem  Illyrici  motus  laudavit,  sed  intentior  et  fida 
oratione."] 

1  ...  Compositus  alias  et  velut  eluctantium  verborum,  solutius  promptiusque  loque- 
batur quotiens  subveniret." —  Tac.  Ann.  iv.  31. 

2  Tac.  Ann.  iv.  52.     In  modern  editions  of  Tacitus  the  last  clause  stands  thus  :  — 
"  Non  ideo  laedi  quia  non  regnaret." 

3  Hor.  Ep.  i.  18.  38. 

4  In  the  Advancement  of  Learning  this  proverb  is  given  in  Spanish :  "  Di  mentira 
y  sacaras  verdad." 


LIBER  OCTAVUS.  775 

jore  emolumento  f allot. l  Italus  vero  seipsum  in  ipso  stare  lapide 
putat  ubi  prceco  prcedicat,  si  melius  solito  tractetur  absque  causa 
manifesta.2  Etenim  officia  ista  minora  homines  reddunt  osci-- 
tantes  et  quasi  consopitos,  tarn  ad  cautionem  quam  ad  industri- 
am,  atque  recte  a  Demosthene  appellantur  alimenta  socordia.3 
Porro  proprietatem  et  naturam  nullorum  Factorum,  etiam  quge 
beneficiorum  loco  habentur,  subdolam  et  ambiguam,  lucul  enter 
cernere  licet  ex  eo  quod  Antonio  Primo  imposuit  Mutianus ; 
qui  post  reditum  cum  eo  in  gratiam,  sed  fide  pessima,  plurimos 
ex  Antonii  amicis  ad  dignitates  evexit ;  Simul  amicis  ejus  prce- 
fecturas  et  tribunatus  largitur.*  Hoc  autem  astu,  Antonium 
non  munivit,  sed  exarmavit  penitus  et  desolavit,  amicitias  ejus 
ad  se  transferendo. 

Certissima  autem  clavis  ad  animos  hominum  reserandos  ver- 
titur  in  rimandis  et  pernoscendis  vel  Ingeniis  et  Naturis  ipso- 
rum,  vel  Finibus  et  Intentionibus.  Atque  imbecilliores  certe 
et  simpliciores  ex  Ingeniis,  prudentiores  autem  et  tectiores  ex 
Finibus  suis  optime  judicantur.  Certe  prudenter  et  facete 
(licet  meo  judicio  minus  vere)  dictum  fuit  a  nuntio  quopiam 
Pontificis,  sub  reditu  ejus  a  legatione  apud  nationem  quandam 
ubi  tanquam  Ordinarius  resederat.  Interrogatus  de  delectu 
successoris  sui,  consilium  dedit ;  Ut  nullo  modo  mitteretur  aliquis 
qui  eximie  prudens  esset,  sed  potius  mediocriter  tantum  ;  quoniam 
(inquit)  ex  prudentioribus  nemo  facile  conjiciet,  quid  verisimile 
foret  illius  gentis  homines  facturos.  Sane  non  raro  intervenit 
ille  error,  et  maxime  familiaris  est  viris  prudentibus,  ut  ex  mo- 
dulo ingenii  proprii  alios  metiantur;  ac  proinde  ultra  scopum 
saspius  jaculentur,  supponendo  quod  homines  majora  quasdam 
meditentur  et  sibi  destinent,  et  subtilioribus  technis  utantur, 
quam  quae  illorum  animos  unquam  subierint.  Quod  etiam 
eleganter  innuit  adagium  Italicum,  quo  notatur  nummorum,  pru- 
dentittfjidei,  semper  minor es  inveniri  rationes  quam  quis  putaretf 
Quare  in  levioris  ingenii  hominibus,  quia  multa  absurda  faciunt, 
capienda  est  conjectura  potius  ex  propensionibus  Ingeniorum 

1  "  Fraus  fldem  in  parvis  sibi  praestruit,  ut,  quum  opera  pretium  sit,  cum  magna 
mercede  fallat." — Livy,  xxviii.  42. 

2  Bacon  alludes  to  the  Italian  proverb :  — 

"  Chi  mi  fa  piu  caresse  che*  non  suole 
O  m'  a  ingannato,  o  ingannar  mi  vuole." 

3  See  the  note  at  p.  681.  4  Tac.  Hist.  iv.  39  . 
5                                           Di  danari,  di  senno,  e  di  fede 

C'  e  ne  manco  che  non  credi. 
See  the  Advancement  of  Learning. 

3D  4 


776  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

quam  ex  destinationibus  Finium.  Porro,  Principes  quoque 
(sed  longe  aliam  ob  causam)  ab  Ingeniis  optinie  judicantur ; 
Privati  autem  ex  Finibus.  Principes  enim  fastigium  adept! 
humanorum  desideriorum,  nullos  fere  sibi  propositos  Fines 
habent  ad  quos,  prsesertim  vehementer  et  constanter,  aspirant ; 
ex  quorum  Finium  situ  et  distantia  reliquarum  suarum  actio- 
num  possit  excipi  et  confici  directio  et  scala;  id  quod  inter 
alia  causa  est  vel  praecipua,  ut  corda  eorum  (quod  Scriptura 
pronunciat)  sint  inscrutabilia.1  At  Privatorum  nullus  est,  qui 
non  sit  plane  veluti  viator,  et  proficiscatur  intente  ad  aliquam 
itineris  metam,  ubi  consistat;  unde  non  male  divinare  quis 
poterit  quid  facturus  sit,  aut  non  facturus.  Si  enim  in  ordine 
sit  quidpiam  ad  finem  suum,  probabile  est  facturum  ;  sin  sit  in 
contrarium  finis,  minime.  Neque  de  Finium  aut  Ingeniorum 
in  hominibus  diversitate  informatio  capienda  est  simpliciter  tan- 
turn,  sed  et  comparate ;  quid  scilicet  praedornmetur,  et  reliqua 
in  ordinem  cogat.  Sic,  ut  videmus,  Tigellinus,  cum  se  Pe- 
tronio  Turpiliano  inferiorem  sentiret  in  voluptatibus  Neroni 
ministrandis  et  praegustandis,  metus  (ut  ait  Tacitus)  Neronis 
rimatus  est^ ;  et  hoc  pacto  aemulum  evertit. 

Ad  notitiam  quod  attinet  de  hominum  animis  secundariam, 
nimirum  quae  ab  Aliorum  Relatione  desumitur,  breviter  die  ere 
sufficiet.  Defectus  et  vitia  didiceris  optime  ab  inimicis ;  vir- 
tutes  et  facultates  ab  amicis;  mores  et  tempora  a  famulis; 
opiniones  et  meditationes  ab  intimis  familiaribus,  cum  quibus 
frequentius  colloquia  miscent.  Fama  popularis  levis  est;  et 
superiorum  judicia  minus  certa;  etenim  coram  illis  tectiores 
incedunt  homines.  Verior  fama  e  domesticis  emanat.3 

Verum  ad  inquisitionem  istam  universam  via  maxime  compen- 
diaria  in  tribus  consistit.  Primum,  ut  amicitias  multas  compa- 
remus  cum  ejusmodi  hominibus  qui  multiplicem  et  variam 
habent  tarn  rerum  quam  personarum  notitiam ;  inprimis  vero 
enitendum  ut  saltern  singulos  habeamus  praesto,  qui  pro  nego- 
tiorum  atque  hominum  diversitate,  nos  de  unaquaque  re  cer- 
tiores  facere  et  solide  inforniare  possint.  Secundo,  ut  prudens 
temperamentum  et  mediocritatem  quandam  persequamur  et  in 
libertate  sermonis  et  in  taciturnitate ;  frequentius  libertatem 
usurpantes ;  at  cum  res  postulat,  silentium.  Libertas  siquidem 

1  Prov.  xxv.  3.  2  Tac.  Ann.  xiv.  57. 

3  "Fere  omnis  sermo  ad  forensem  famam  a  domesticis  emanat  auctoribus." —  Q. 
Cicero,  De  Pet.  Consul.  §  5. 


LIBER   OCTAVUS.     .  777 

in  sermone  etiam  alios  invitat  et  provocat  ut  pari  libertate  erga 
nos  utantur,  et  sic  multa  deducit  ad  notitiam  nostram ;  at  taci- 
.turnitas  fidem  conciliat,  efficitque  ut  ament  homines  secreta 
sua  apud  nos  tanquam  in  sinu  deponere.  Tertio,  is  nobis  paula- 
tim  acquirendus  est  habitus,  ut  vigilante  et  praesente  animo,  in 
omnibus  colloquiis  et  actionibus,  simul  et  rem  quae  instat  gera- 
mus  et  alia  quae  incidunt  observemus.  Nam  sicut  Epictetus 
praecipit,  ut  Philosophus  in  singulis  suis  actionibus  ita  secum 
loquatur ;  Et  hoc  volo,  et  etiam  institutum  servare1 ;  sic  Politicus 
in  singulis  negotiis  ita  secum  statuat ;  Et  hoc  volo,  atque  etiam 
aliquid  quod  in  futurum  usui  esse  possit  addiscere.  Itaque,  qui 
eo  sunt  ingenio,  ut  nimium  hoc  agant,  et  toti  sint  in  praesente 
negotio  quod  in  manibus  habent,  de  iis  autem  quae  interveniunt 
nee  cogitant  quidem  (id  quod  in  se  agnoscit  Montaneus2),  illi 
certe  ministri  regum  aut  rerumpublicarum  sunt  vel  optimi,  sed 
ad  proprias  fortunas  claudicant.  Interim  cautio  ante  omnia 
adhibenda,  ut  impetum  animi  et  alacritatem  nimiam  cohibea- 
mus ;  ne  multa  sciendo  ad  nos  multis  immiscendum  feramur. 
Inftelix  enim  quiddam  est  et  temerarium  Polypragmosyne, 
Itaque  ista  quam  comparandam  praecipimus  Notitia?  Rerum  et 
Personarum  varietas  hue  tandem  redit,  ut  et  Rerum  quas 
suscipimus,  et  Hominum  quorum  opera  utimur,  magis  cum 
judicio  delectum  faciamus;  unde  cuncta  et  magis  dextre  et 
magis  tuto  disponere  et  administrare  sciamus. 

Notitiam  Aliorum  sequitur  Notitia  Sui.  Etenim  non  minor 
diligentia  adhibenda  est,  sed  major  potius,  ut  nos  de  nobis  ipsis 
quam  de  aliis  vere  et  accurate  informemus.  Quippe  cum  ora- 
culum  illud,  Nosce  teipsum,  non  tantum  sit  canon  prudentia? 
universalis,  sed  et  in  Politicis  praecipuum  locum  habeat.  Optime 
enim  homines  monet  S.  Jacobus ;  Eum  qui  vultum  in  speculo 
consider avit,  oblivisci  tamen  illico  qualis  fuerit 3 ;  ut  omnino  fre- 
quenti  inspectione  sit  opus.  Idque  tenet  etiam  in  politicis. 
Sed  specula  scilicet  sunt  diversa.  Nam  speculum  divinum,  in 
quo  nos  contueri  debemus,  est  Verbum  Dei ;  speculum  autem 
politicum  non  aliud  est  quam  status  rerum  et  temporum  in 
quibus  vivimus. 

Examen  igitur  accuratum,  nee  quale  esse  solet  sui  nimium 
amantis,  instituendum  est  homini  de  propriis  Facultatibus, 

1  Epict.  Enchir.  c.  9. 

*  See  Montaigne's  Essay,  De  V  Utilite  et  de  I'HonnSttete. 

3  St.  James,  i.  23,  24. 


778  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

Virtutibus,  et  Adminiculis :  necnon  de  Defectibus,  Inhabili- 
tatibus,  et  Obstaculis :  ita  rationem  subducendo,  ut  haec  per- 
petuo  in  majus,  ilia  autem  minoris  potius  quam  revera  sunt 
sestimentur.  Ex  hujusmodi  autem  examine  in  considerationem 
veniant  quag  sequuntur. 

Prima  consideratio  sit,  quomodo  alicui  homini  moribusque  et 
naturae  suae  cum  temporibus  conveniat ;  quae  si  inventa  fuerint 
congrua,  omnibus  in  rebus  magis  libere  et  solute  agere,  et  suo 
ingenio  uti  liceat;  sin  sit  aliqua  antipathia,  turn  demum  in  uni- 
verso  vitae  cursu  magis  caute  et  tecte  est  incedendum,  minusque 
in  publico  versandum.  Sic  Tiberius  fecit,  qui  morum  suorum 
sibi  conscius  cum  sasculo  suo  non  optime  convenientium,  ludos 
publicos  nunquam  spectavit;  quinetiam  per  duodecim  conti- 
nuos  annos  postremos  nunquam  in  senatum  venit ;  ubi  contra 
Augustus  perpetuo  in  oculis  hominum  vixit,  quod  et  Tacitus 
observat;  Alia  Tiberio  morum  via.1  Eadem  et  Periclis  ratio 
fuit 

Secunda  sit  consideratio,  quomodo  alicui  conveniat  cum  pro- 
fessionibus  et  generibus  vita  qua?  in  usu  et  pretio  sunt,  quorum- 
que  sibi  delectus  sit  faciendus  ;  ut  si  jam  decretum  non  sit  de 
genere  vitae,  maxime  aptum  et  ingenio  suo  congruum  sumat; 
sin  jampridem  id  genus  vitae  ad  quod  minus  a  natura  factus  est 
fuerit  ingressus,  sub  prima  occasione  se  subducat  et  novam 
conditionem  arripiat.  Id  quod  a  Valentino  Borgia2  videmus 
factum,  ad  vitam  sacerdotalem  a  patre  immtrito,  quam  tarn  en 
postea  ejuravit,  suo  obsecutus  ingenio,  et  vitae  militari  se  appli- 
cuit;  quanquam  principatu  aeque  ac  sacerdotio  indignus,  cum 
utrunque  homo  pestilens  dehonestaverit. 

Tertia  sit  consideratio,  quomodo  se  habeat  quis  comparatus 
ad  aquales  et  et  cemulos  suos,  quos  verisimile  sit  eum  habiturum 
in  fortuna  sua  competitores ;  eumque  vitae  cursum  teneat,  in 
quo  maxima  inveniatur  virorum  egregiorum  solitudo,  atque  in 
quo  probabile  sit  seipsum  inter  caeteros  maxime  posse  enitere. 
Id  quod  a  C.  Caesare  factum  est ;  qui  ab  initio  orator  fuit, 
et  causas  egit,  et  in  toga  potissimum  versabatur ;  cum  vero 
vidisset  Ciceronem,  Hortensium,  Catulum,  eloquentiae  gloria 
excellere,  rebus  vero  bellicis  clarum  admodum  neminem,  praeter 

1  Tac.  Annal.  i.  54. 

2  Better  known  as  Caesar  Borgia,  son  of  Alexander  the  Sixth.     After  his  change  of 
profession,  for  an  account  of  which  see  Guicciardini,  vi.  3.,  he  was  made  Duke  of  the 
Valentino!?,  and  is  therefore  spoken  of  by  Italian  writers  as  "il  duea  Valentino." 
Bacon  has  here  used  this  title  as  a  praenomen. 


LIBER   CCTAVUS.  779 

Pompeium,  destitit  ab  incoepto,  et  potentiae  illi  civili  multum 
valedicere  jubens  transtulit  se  ad  artes  militares  et  imperatorias ; 
ex  quibus  summum  rerum  fastigium  conscendit.1 

Quarta  sit  consideration  ut  naturae  suae  et  ingenii  rationem 
habeat  quis  in  deligendis  amicis  ac  necessariis.  Siquidem  diversis 
.versum  genus  amieorum  convenit;  aliis  solenne  et  tacitur- 
num;  aliis  audax  et  jactabundum ;  et  complura  id  genus.  Certe 
notatu  dignum  est,  quales  fuerint  amici  Julii  Caesaris  (Anto- 
nius,  Hirtius,  Pansa,  Oppius,  Balbus,  Dolabella,  Pollio,  reliqui). 
Illi  scilicet  jurare  solebant,  Ita  vivente  Ccesare  moriar"* ;  infini- 
tum  studium  erga  Caesarem  prae  se  ferentes;  erga  omnes  alios 
arrogantes  et  contemptores ;  fueruntque  homines  in  negotiis 
gerendis  impigri,  fama  et  existimatione  mediocres. 

Quinta  sit  consideratio,  ut  caveat  quis  sibi  ab  exemplis,  neque 
ad  imitationem  aliorum  se  inepte  componat ;  quasi  quod  aliis 
fuerit  pervium,  etiam  sibi  patere  necesse  sit ;  neutiquam  secum 
reputans,  quantum  fortasse  interfuerit  inter  suum  et  illorum 
quos  ad  exemplum  sibi  delegit  ingenium  et  mores.  In  quern 
errorem  manifesto  incidit  Pompeius,  qui  (ut  Cicero  scriptum 
reliquit)  toties  solitus  erat  dicere  ;  Sylla  potuit,  ego  non  potero  ?  3 
Qua  in  re  vehementer  sibi  imposuit,  cum  ingenium  et  rationes 
agendi  Sylla3  a  suis  toto  ccelo  (ut  aiunt)  distarent:  cum  alter 
ferox  esset,  violentus,  quique  factum  in  omnibus  urgeret ;  alter 
gravis,  legum  memor,  omniaque  ad  majestatem  et  famam  com- 
ponens ;  unde  longe  minus  erat  ad  perficienda  qua3  cogitarat 
efficax  et  validus.  Sunt  et  alia?  hujus  generis  praeceptiones : 
verum  hae  ad  exemplum  reliquarum  sufficient. 

Neque  vero  Nosse  seipsum  homini  sufficit ;  sed  ineunda  etiam 
est  ratio  secum  quomodo  se  ostentare,  declarare,  deniqnejlectere 
se  et  effingere,  commode  et  prudenter  possit.  Ad  ostentandum 
se  quod  attinet,  nihil  videmus  usuvenire  frequentius  quam  ut 
qui  virtutis  habitu  sit  inferior,  specie  virtutis  externa  sit  potior. 
Non  parva  igitur  est  prudentia?  praerogativa,  si  quis  arte  quadam 
et  decore  specimen  sui  apud  alios  exhibere  possit ;  virtutes  suas, 
merita,  atque  fortunam  etiam  (quod  sine  arrogantia  aut  fastidio 
fieri  possit)  commode  ostentando  ;  contra  vitia,  defectus,  infor- 
tunia  et  dedecora  artificiose  occultando :  illis  immorans  easque 

1  See  Plut.  in  Caesar,  c.  3. 

2  Bacon  alludes  to  the  phrase  which  occurs   in  Balbus's  letter  to  Cicero  -.  "  Ita 
incolumi  C«sare  moriar."     See  the  Ep.  ad  Att.  ix.  8. 

3  Cicero,  Ep.  ad  Att.  ix.  10. 


780  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

veluti  ad  lumen  obvertens,  his  subterfugia  quaerens  aut  apte 
ea  interpretando  eluens ;  et  similia.  Itaque  de  Mutiano,  viro 
sui  temporis  prudentissimo  et  ad  res  gerendas  impigerrimo, 
Tacitus ;  Omnium)  quce  dixeratfeceratque,  arte  quadam  ostentator.1 
Indiget  certe  res  base  arte  nonnulla,  ne  taedium  et  contemptum 
pariat :  ita  tamen  ut  Ostentatio  quaepiam,  licet  usque  ad  vani- 
tatis  primum  gradum,  vitium  sit  potius  in  Ethicis  quam  in 
Politicis.  Sicut  enim  dici  solet  de  calumnia ;  Audacter  calu- 
mniare,  semper  aliquid  hceret2 ;  sic  dici  possit  de  jactantia  (nisi 
plane  deformis  fuerit  et  ridicula),  Audacter  te  vendita,  semper 
aliquid  hceret.  Haerebit  certe  apud  populum,  licet  prudentiores 
subrideant.  Itaque  existimatio  parta  apud  plurimos  paucorum 
fastidium  abunde  compensabit.  Quod  si  ista  de  qua  loquimur 
sui  ostentatio  decenter  et  cum  judicio  regatur ;  exempli  gratia, 
si  nativum  quendam  pectoris  candorem  et  ingenuitatem  prae  se 
ferat ;  aut  si  illis  temporibus  adhibeatur,  vel  cum  pericula  cir- 
cumstent  (ut  apud  viros  militares  in  bellis),  vel  cum  alii  invidia 
flagrent ;  aut  si  verba  quoe  ad  laudes  proprias  pertinent  tan- 
quam  aliud  agenti  excidisse  videantur,  minimeque  vel  serio  vel 
prolixe  nimis  iis  insistatur ;  aut  si  ita  quis  se  laudibus  honestet, 
ut  simul  etiam  censuris  et  jocis  erga  se  non  abstineat ;  aut  si 
denique  hoc  facit  non  sponte,  sed  tanquam  lacessitus  et  aliorum 
insolentiis  et  contumeliis  provocatus;  non  parvum  certe  haec 
res  existimationi  hominis  cumulum  adjicit.  Neque  sane  exiguus 
est  eorum  numerus,  qui  cum  natura  sint  magis  solidi  et  minime 
ventosi,  atque  propterea  hac  arte  honori  suo  velificandi  careant, 
moderationis  suae  nonnulla  cum  dignitatis  jactura  dant  prenas. 

Verum  hujusmodi  ostentationem  Virtutis  utcunque  aliquis 
infirmiore  judicio  et  nimium  fortasse  ethicus  improbaverit ; 
illud  nemo  negarit,  dandam  saltern  esse  operam  ut  virtus  per 
incuriam  justo  suo  pretio  non  fraudetur,  et  minoris  quam 
revera  est  asstimetur.  Haec  vero,  in  virtute  asstimanda,  pretii 
diminutio  tribus  modis  solet  contingere.  Primo,  quando  quis 
in  rebus  gerendis  se  et  operam  suam  offert  et  obtrudit,  non 
vocatus  aut  accersitus ;  hujusmodi  enim  officiis  remunerationis 
loco  esse  solet,  si  non  repudientur.  Secundo,  quando  quis  in 
principio  rei  gerendae  viribus  suis  nimium  abutitur,  et  quod 

1  "  Omnium  quae  diceret  atque  ageret  arte  quadam  ostentator." —  Tac.  Hist.  ii.  80. 

2  This  precept  seems  taken  from  the  advice  given  by  Medius  to  Alexander's  sy- 
cophants.     He  told  them  to  calumniate  boldly, — "that  the  wounds  they  inflicte-l 
might  heal,  but  would  always  leave  a  scar." — Pint.   Quomodo  quis  disctrnere,  frc., 
c.  24. 


LIBER   OCTAVUS.  781 

sensim  erat  prastandum  uno  impetu  effundit ;  id  quod  rebus 
bene  administratis  praeproperam  conciliat  gratiam,  in  fine  autem 
satietatem  inducit.  Tertio,  quando  quis  virtutis  suae  fructum 
in  laudibus,  plausu,  honore,  gratia,  sibi  praebitis  nimis  cito  et 
leviter  sentit,  atque  in  iis  sibi  complacet ;  de  quo  prudens 
habetur  monitum  ;  Cave  ne  insuetus  rebus  majoribus  videaris,  si 
hcec  te  res  parva  sicuti  magna  delectat.1 

Defectuum  enimvero  sedula  occultatio  minoris  haudquaquam 
momenta  est,  quam  virtutum  prudens  et  artificiosa  ostentatio. 
Defectus  autem  occultantur  et  latent  maxime  triplici  quadam 
industria,  et  quasi  tribus  latebris ;  Cautione,  Praetextu,  et  Confi- 
dentia.  Cautionem  dicimus,  quando  iis  rebus  prudenter  abs- 
tinemus,  quibus  pares  non  sumus ;  ubi  contra  ingenia  audacula 
et  inquieta  se  facile  ingerunt  sine  judicio  rebus  quibus  non  in- 
sueverunt,  et  proinde  defectus  suos  proprios  publicant  et  quasi 
proclamant.  Prsetextum  dicimus,  cum  sagaciter  et  prudenter 
viam  nobis  sternimus  et  munimus,  qua  benigna  et  commoda 
de  vitiis  et  defectibus  nostris  fiat  interpretatio,  quasi  aliunde 
provenientibus  aut  alio  tendentibus  quam  vulgo  existimatur. 
Etenim  de  latebris  vitiorum  non  male  poeta ; 

Saepe  latet  vitium  proximitate  boni. 2 

Quare,  si  quern  defectum  in  nobis  ipsis  perceperimus,  opera 
danda  ut  personam  et  praetextum  virtutis  finitimae  mutuemur, 
sub  cujus  umbra  lateat.  Verbi  gratia,  tardo  gr  a  vitas  prae- 
texenda,  ignavo  lenitas,  et  sic  de  caeteris.  Illud  etiam  utile, 
probabilem  aliquam  causam  obtendere  et  in  vulgus  spargere,  qua 
adducti  ultimas  vires  nostras  promere  refugiamus ;  ut  quod  non 
possimus,  nolle  videamur.  Quod  ad  Confidentiam  attinet,  im- 
pudens  certe  est  remedium,  sed  tamen  certissimum  atque  effica- 
cissimum  ;  nempe,  ut  quis  ea  omnino  contemnere  et  vilipendere 
se  profiteatur,  quae  revera  assequi  non  possit :  mercatorum  pru- 
dentium  more,  quibus  solenne  est  et  proprium  ut  pretium  mer- 
cium  suarum  attollant,  aliorum  deprimant.  Est  tamen  et  aliud 
Confidentias  genus  hoc  ipso  impudentius ;  nimirum,  perfricta 
fronte  defectus  suos  etiam  opinioni  obtrudere  et  venditare,  quasi 
in  iis  quibus  maxime  destituitur  se  eminere  credat ;  atque  ut 
hoc  facilius  caeteris  imponat,  se  in  iis  rebus  quibus  revera  pluri- 

1  "  Videte  ne  insueti  rerum  m^jorum   videamini,   si  vos  parva  res  sicuti  magna 
delectat." — Rhetor,  ad  Heren.  iv.  4. 

2  Vide  supra,  p.  677. 


782  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

mum  pollet  fingat  diffidentem ;  quemadmodum  fieri  videmus  in 
poetis ;  poeta  enim  carmina  sua  recitante,  si  unum  aliquem  ver- 
siculum  non  admodum  dixeris  probandum,  audias  illico  ;  Atque 
hie  versus  pluris  mihi  constitit,  quam  reliquorum  plurimi.  Turn 
vero  alium  quempiam  versum  adducet  quasi  sibi  suspectum,  ct 
de  eo  quid  putes  sciscitabitur,  quern  satis  norit  inter  plurimos 
esse  optimum  et  censurae  minime  obnoxium.  Ante  omnia  vero 
ad  hoc  quod  nunc  agitur,  ut  scilicet  specimen  sui  quis  edat 
coram  aliis  illustre  et  jus  suum  in  omnibus  retineat,  nil  magis 
interesse  judico  quam  ne  quis  per  nimiam  suam  naturae  bonita- 
tem  et  suavitatem  se  exarmet  et  injuriis  et  contumeliis  exponat; 
quin  potius  in  omnibus  aliquos  aninii  liberi  et  generosi,  et  non 
aculei  minus  quam  mellis  intra  se  gestantis,  igniculos  subinde 
emittat.  Quae  quidem  munita  vitae  ratio,  una  cum  prompto  et 
parato  ad  se  a  contumeliis  vindicandum  animo,  aliquibus  ex 
accidente  imponitur  et  necessitate  quadam  inevitabili,  propter 
aliquid  infixum  in  persona  aut  fortuna  sua;  veluti  fit  in  de- 
formibus  et  spuriis  et  ignominia  aliqua  mulctatis  ;  unde  hujus- 
modi  homines,  si  virtus  non  desit,  frelices  plerunque  evadunt. 

Quod  vero  ad  se  declarandum  attinet;  id  alia  res  omnino  est 
ab  ostentatione  sui,  de  qua  diximus.  Neque  enim  ad  virtutes 
aut  defectus  hominum  refertur,  sed  ad  actiones  vitae  particulares. 
Qua  in  parte  nihil  invenitur  magis  politicum,  quam  ut  medio- 
critas  quaedam  servetur  prudens  et  sana,  in  sensa  animi  circa 
actiones  particulares  aperiendo  aut  recondendo.  Licet  enim 
profunda  taciturnitas,  et  consiliorum  occultatio,  et  is  rerum 
gerendarum  modus  qui  omnia  coecis  et  (ut  modernae  linguae 
potius  loquuntur)  surdis  artibus  et  mediis  operatur,  res  sit  et 
utilis  et  mirabilis ;  tamen  non  raro  evenit,  ut  (quod  dicitur) 
Dissimulatio  errores  pariat,  qui  dissimulatorem  ipsum  illaqueant. 
Nam  videmus  viros  politicos  maxime  omnium  insignes,  libere 
et  indissimulanter  fines  quos  peterent  palam  proferre  non  dubi- 
tasse.  Sic  L.  Sylla  manifesto  prae  se  tulit,  Se  omnes  mortales 
velfodices  vel  infodices  fieri  cupere,  prout  sibi  essent  vel  amici  vel 
inimici.  Sic  Caesar,  cum  primum  profectus  est  in  Gallias,  nil 
veritus  est  profiteri,  Se  malle  primum  esse  in  villa  obscura  quam 
secundum  Romce.1  Idem  Caesar,  coepto  jam  bello,  dissimulatorem 
minime  egit,  si  audiamus  quid  Cicero  de  illo  praedicet.  Alter 
(Cassarem  innuens)  non  recusat,  sed  quodammodo  postulat,  ut  (ut 

1  See  Plutarch's  Apophthegms. 


LIBER  OCTAVUS.  783 

esf)  sic  appelletur  Tyrannus.1  Similiter  videmus,  in  epistola 
quadam  Ciceronis  ad  Atticum,  quam  minime  fuerit  Augustus 
Cassar  dissimulator ;  qui  in  ipso  ingressu  ad  res  gerendas,  cum 
adhuc  senatui  esset  in  deliciis,  solitus  tamen  erat  in  concionibus 
apud  populum  jurare  ilia  formula ;  Ita  parentis  honores  consequi 
liceat.*  Illud  autem  non  minus  quiddam  erat  quam  ipsa 
tyrannis.  Verum  est,  ad  invidiam  paululum  leniendam,  soli- 
turn  euin  simul  ad  statuam  Julii  Cassaris,  quae  in  rostris  posita 
erat,  manum  protendere.  Homines  autem  ridebant,  et  plaude- 
bant,  et  admirabantur,  et  inter  se  ita  loquebantur ;  Quid  hoc  est? 
Qualis  adolescens!  Sed  tamen  nihil  malitiae  in  eo  suspicabantur, 
qui  tarn  candide  et  ingenue  quod  sentiret  loqueretur.  Et  isti 
quidem,  quos  nominavimus,  prospera  omnia  consecuti  sunt; 
Pompeius  contra,  qui  ad  eosdem  tendebat  fines,  sed  viis  magis 
umbrosis  et  obscuris  (sicut  Tacitus  de  eo  loquitur,  Occultior  non 
melior  3 ;  atque  Sallustius  similiter  idem  insiinulat,  Ore  probo, 
animo  inverecundo*},  id  prorsus  agebat  et  innumeris  technis 
moliebatur,  ut  cupiditates  suas  et  ambitionem  alte  recondendo 
interim  rempublicam  in  anarchiam  et  confusionem  redigeret, 
quo  ilia  se  necessario  in  sinus  ejus  conjiceret,  atque  hoc  pacto 
summa  rerum  ad  eum  deferretur  quasi  invitum  et  renitentem. 
Cum  A'ero  hoc  se  putaret  consecutum,  factus  consul  solus  (quod 
nunquam  cuiquam  contigisset),  nihilo  plus  ad  fines  suos  proficie- 
bat ;  eo  quod  etiam  illi  qui  proculdubio  eum  fuissent  adjuturi, 
quid  vellet  non  perciperent.  Adeo  ut  tandem  coactus  sit  tritam 
et  vulgarem  inire  viam ;  ut  scilicet,  praetextu  se  Caesari  oppo- 
nendi,  arma  et  exercitum  compararet.  Adeo  lenta,  casibus 
obnoxia,  et  plerunque  infoelicia,  solent  esse  ea  consilia  quae 
profunda  dissimulatione  obteguntur  !  Qua  de  re  idem  sensisse 
videtur  Tacitus,  cum  simulationis  artificia  tanquam  inferioris 
subsellii  prudentiam  constituit,  prae  artibus  politicis :  illam 
Tiberio,  has  vero  Augusto  Caesari  attribuens.  Etenim,  de 
Livia  verba  faciens,  sic  loquitur ;  quod  fuisset  ilia  cum  artibus 
mariti  et  simulatione  filii  bene  composita.5 

Quod  ad  amumm  faciendum  et  effingendum  attinet;  totis  viri- 
bus  certe  incumbendum  ut  animus  reddatur  occasionibus  et 
opportunitatibus  obsequens,  neque  ullo  modo  erga  eas  durus 

1  Cicero,  Ep.  ad  Attic,  x.  4.  2  Ibid.  xvi.  15. 

3  Tac.  Hist.  ii.  38. 

4  See,  for  the  fragment,  of  Sallust  here  referred  to,  Suetonius  De  Claris  Gramma- 
ticis,  c.  15. 

5  Tac.  Annal.  v.  1 


784  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

aut  renitens.  Neque  enim  majus  fuerit  impedimentum  ad  res 
gerendas,  aut  fortunas  hominum  constituendas,  quam  illud 
Idem  manebat,  neque  idem  decebat l ;  videlicet,  curn  homines  iidem 
sint,  et  natura  sua  utantur,  postquara  occasiones  se  mutaverint. 
Bene  itaque  Livius,  cum  Catonem  Majorem  introducit  tanquam 
fortunae  suae  architectum  peritissimum,  illud  subjungit ;  quod  ei 
fuerit  ingenium  versatile.'1  Atque  hinc  fit,  quod  ingenia  gravia 
et  solennia  et  mutare  nescia,  plus  plerunque  habeant  dignitatis 
quam  fcelicitatis.  Hoc  vero  vitium  in  aliquibus  a  natura  penitus 
insitum  est,  qui  suopte  ingenio  sunt  viscosi,  et  nodosi,  et  ad 
versandum  inepti.  At  in  aliis  consuetudine  obtinuit  (quse  est 
altera  natura)  atque  opinione  quadam  (quae  in  animos  hominum 
facile  obrepit),  ut  minime  mutandam  sibi  putent  rerum  gereu- 
darum  rationem,  quam  prius  bonam  et  prosperam  sint  experti. 
Prudenter  enim  observat  Macciavellus  in  Fabio  Maximo,  quod 
pristinum  suum  et  inveteratum  cunctandi  et  belli  trahendi  mprem 
retinere  mordicus  voluerit,  cum  natura  belli  esset  alia,  et  acriora 
postularet  consilia.3  In  aliis  porro  idem  vitium  ex  inopia  judicii 
progignitur,  cum  homines  periodos  rerum  et  actionum  non  tem- 
pestive  discernant,  sed  turn  demum  se  vertant  postquam  oppor- 
tunitas  jam  elapsa  sit.  Tale  quidpiam  in  Atheniensibus  suis 
redarguit  Demosthenes,  eos  aiens  esse  rusticis  similes,  qui  in  ludo 
gladiatorio  se  probantes  semper  post  pla gam  acceptam  in  earn  par- 
tern  muniendam  scutum  transferunt  qua  percussi  sunt ;  non  prius.* 
In  aliis  rursus  hoc  ipsum  contingit,  quia  operam  in  via  ea  quam 
semel  ingressi  sunt  collocatam  perdere  gravantur,  nee  receptui 
canere  sciunt ;  sed  potius  se  occasionibus  superiores  fore  con- 
stantia  sua  confidunt.  Verum  ista  animi  viscositas  et  renitentia, 
a  quacunque  ilia  tandem  radice  pullularit,  rebus  gerendis  et 
fortunae  hominum  est  damnosissima ;  nihilque  magis  politicum 
quam  animi  rotas  reddere  cum  rotis  fortune  concentricas  et 
simul  volubiles.  Atque  de  praeceptis  duobus  Summariis,  circa 
Fortunae  Architecturam,  hactenus.  Prsecepta  autem  Sparsa 
haud  pauca  sunt.  Nos  tamen  perpauca  deligemus,  pro  modo 
exempli. 

Primum  Praeceptum  est ;  Faber  Fortunae  amusse5  sua  perite 

1  "  Remanebat  idem  neque  decebat  idem  "  is  said  by  Cicero,  in  speaking  of  the  youth- 
ful  character  of  the  eloquence  of  Hortensius.      See  the  De  claris  Orat.  c.  95. 

2  Livy,  xxxix.  40.  3  Macch.  Discorsi,  iii.  9. 

4  Demosth.  1  Philip.   §  46.     "  Rustic! "  is  in  the  original  fidpfiapoi ;  and  the  illus- 
tration is  derived,  not  from  fencing,  but  from  boxing. 
*  The  word  amussis  very  seldom  occurs,  except  in  the  phrase  "  ad  amussim."    Its 


LIBER   OCTAVUS.  785 

utatur,  eamque  rite  applicet ;  hoc  est,  animum  assuefaciat  ut 
reruin  omnium  pretium  et  valorem  asstimet  prout  ad  fortunam 
et  fines  suos  magis  aut  minus  conducant ;  hocque  curet  sedulo 
non  perfunctorie.  Mira  enim  res,  sed  verissima ;  inveniuntur 
plurimi,  quorum  mentis  pars  logica  (si  ita  loqui  licet)  est  bona, 
mathematica  pessima;  videlicet,  qui  de  rerum  consequentiis 
satis  firmiter  judicant ;  de  pretiis  vero  imperitissime.  Hinc  fit, 
ut  alii  privata  et  secreta  cum  principibus  colloquia,  alii  auras 
populares,  tanquam  magna  adepti,  admirentur;  cum  sit  utrunque 
saspenumero  res  et  invidia  et  periculo  plena ;  alii  autem  res 
metiantur  ex  difficultate,  atque  opera  sua  in  eis  impensa ;  fieri 
oportere  existimantes,  ut  quantum  moverint  tantum  etiam  pro- 
moverint ;  sicut  Cassar  de  Catone  TJticensi,  veluti  per  ironiam, 
dixit;  narrando  quam  laboriosus  fuerit  et  assiduus  et  quasi 
indefatigabilis,  neque  tamen  multum  ad  rem ;  Omnia  (inquit) 
magno  studio  agebat.1  Hinc  etiam  illud  accidit,  ut  homines 
saepius  seipsos  fallant ;  qui  si  magni  alicujus  aut  honorati  viri 
opera  utantur,  sibi  omnia  prospera  promittant;  cum  illud  verum 
sit,  non  grandissima  quasque  instrumenta,  sed  aptissima,  citius 
et  foelicius  opus  quodque  perficere.  Atque  ad  mathematicam 
veram  animi  informandam,  operas  pretium  est  illud  inprimis 
nosse  et  descriptum  habere,  quid  ad  cujusque  fortunam  consti- 
tuendam  et  promovendam  primum  statui  debeat,  quid  secundum  ; 
et  sic  deinceps.  Primo  loco,  Emendationem  Animi  pono ;  animi 
enim  impedimenta  et  nodos  tollendo  et  complanando,  citius  viam 
fortune  aperueris,  quam  fortunas  auxiliis  animi  impedimenta 
sustuleris.  Secundo  loco,  Opes  pono  et  Pecuniam ;  quam 
summo  loco  plurimi  fortasse  collocaverint,  cum  tanti  sit  ad 
omnia  us  us.  Verum  earn  opinionem  similem  ob  causam  ab- 
judico  atque  Macciavellus  fecit,  in  alia  re  non  multum  ab  ea 
discrepante.  Cum  enim  vetus  fuerit  sententia,  Pecuniam  esse 
nervos  belli;  ille  contra  non  alios  esse  nervos  belli  asseruit^ 
quam  nervos  virorum  fortium  et  militarium.^  Eodem  prorsus 
modo  vere  asseri  possit,  nervos  fortune  non  esse  pecuniam,  sed 
potius  animi  vires ;  ingenium,  fortitudinem,  audaciam,  constan- 
tiam,  moderationem,  industriam,  et  similia.  Tertio  loco,  colloco 
Famam  et  Existimationem  ;  eo  magis  quod  ilia  asstus  quosdam 

ablative  ought  to  be  amussi,  not  amusse.  I  do  not  know  whether  there  is  authority 
for  either  form. 

1  The  words  of  the  original  are  "  Hsec  magno  studio  agebat."  —  Casar.  Sell.  Civil. 
i.  30. 

2  Macchiav.  Discorsi,  ii.  10.    And  for  the  opinion  he  refutes,  see  Cicero,  Philipp.  5. 

VOL.  I.  3  E 


786  DE    AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

habeant  et  tempora,  quibus  si  non  opportune  utaris,  difficile  erit 
rem  in  integrum  restituere.  Ardua  enim  res,  Famam  praecipi- 
tantem  retrovertere.  Postremo  loco,  pono  Honores,  ad  quos 
certe  facilior  aditus  per  unumquodque  ex  illis  tribus,  multo 
magis  per  omnia  conjuncta,  datur,  quam  si  ab  Honoribus  auspi- 
ceris  et  deinde  ad  reliqua  perrexeris.  Verum,  ut  in  ordinc 
rerum  servando  baud  parum  est  momenti,  ita  non  multo  minus 
in  servando  ordine  temporis ;  cujus  perturbatione  frequentissime 
peccatur ;  dum  ad  fines  turn  properatur  quando  initia  essent 
curanda ;  atque  dum  ad  maxima  quaeque  subito  advolamus,  qua; 
in  medio  posita  sunt  temere  transilientes.  At  illud  recte  pras- 
cipitur ;  Quod  nunc  instat  agamus.1 

Secundum  Prasceptum  est,  ut  caveamus  ne  animi  quadam 
magnitudine  et  praafidentia  ad  magis  ardua  quam  par  est  fera- 
mur,  neve  in  adversum  fluvii  remigemus.  Optimum  enim 
consilium  circa  fortunas  hominum, 

Fatis  accede  Deisque.2 

Circumspiciamus  in  omnes  partes,  et  observemus  qua  res 
pateant,  qua  clausas  et  obstruct®  sint,  qua  proclives,  qua 
arduaa ;  neque  viribus  nostris,  ubi  non  patet  aditus  commodus, 
abutamur.  Hoc  si  fecerimus,  et  a  repulsa  nos  immunes  prse- 
stabimus  ;  et  in  negotiis  singulis  nimis  diu  non  hasrebimus  ;  et 
moderationis  laudem  reportabimus  ;  et  pauciores  offendemus ; 
et  denique  foelicitatis  opinionem  acquiremus  ;  dum  qua?  sponte 
fortasse  eventura  fuissent,  nostra?  industria?  accepta  ferentur. 

Tertium  Praaceptum  cum  proxime  praacedente  nonnihil 
pugnare  videri  possit;  licet  probe  intellectum,  minime.  Illud 
hujusmodi  est;  ut  occasiones  non  semper  expectemus,  sed 
eas  quandoque  provocemus  et  ducamus.  Quod  etiam  innuit 
Demosthenes,  magniloquentia  quadam ;  Et  quemadmodum  re- 
ceptum  est,  ut  exercitum  ducat  imperator  ;  sic  a  cordatis  viris  res 
ipsce  ducendcB,  ut  qua  ipsis  videntur  ea  gerantur,  et  non  ipsi  per- 
sequi  eventus  tantum  cogantur.3  Etenim  si  diligeuter  attendu- 
mus,  duas  observabimus  easque  discrepantes  species  eorum  qui 
rebus  gerendis  et  negotiis  tractandis  pares  habeantur.  Alii 
siquidem  occasionibus  commode  sciunt  uti,  sed  nihil  ex  se 
moliuntur  aut  excogitant;  alii  toti  sunt  in  macliinando,  qui 
occasiones  quas  opportune  incidunt  non  arripiunt.  Harum 

1  Virg.  Eel.  ix.  66.  2  Lucan,  viii.  486.  3  Dcmosth.  Philipp.  1.  §  45. 


LIBER   OCTAVUS.  787 

facultatum  altera,  alteri  non  conjuncta,  manca  omnino  et  im- 
perfecta  censenda  est. 

Quartum  est  Praceptum,  ut  nihil  suscipiamus  in  quo  necesse 
sit  temporis  plurimum  insumere  ;  verum  ut  versiculus  ille  au- 
rem  semper  vellicet; 

Sed  fugit  interea,  fugit  irreparabile  tempus.1 

Neque  alia  subest  causa  cur  ii  qui  professionibus  laboriosis  aut 
rebus  similibus  se  addixerunt,  veluti  jureconsulti,  oratores, 
theologi  doctiores,  librorum  scriptores,  et  hujusmodi,  in  fortuna 
sua  constituenda  et  promovenda  minus  sint  solertes,  quam  quod 
tempore  (alias  scilicet  insumpto)  indigent  ad  particularia  per- 
noscenda,  opportunitates  captandas,  et  machinas  quse  ad  fortu- 
nam  suam  spectent  comminiscendas  et  meditandas.  Quinetiam 
in  aulis  principum  et  rebuspublicis  eos  reperias  et  ad  fortunam 
suam  promovendam  et  ad  aliorum  invadendam  maxime  efficaces, 
qui  nullo  publico  munere  funguntur,  sed  in  hoc  de  quo  loqui- 
mur  Ambitu  Vitas  perpetuo  occupantur. 

Quintum  est  Praeceptum,  ut  Naturam  quodammodo  imite- 
niur,  quae  nihil  facit  frustra.  Id  quod  factu  non  erit  admodum 
difficile,  si  negotia  nostra  omnium  generum  perite  commis- 
ceamus  et  contexamus.  In  singulis  enim  actionibus  ita 
animus  est  instituendus  et  praeparandus,  atque  intentiones 
nostrae  alias  aliis  substernendae  et  subordinandas,  ut  si  in  aliqua 
re  voti  compotes  in  summo  gradu  fieri  non  possimus,  in  secundo 
tamen  liceat  consistere,  imo  vel  in  tertio ;  quod  si  nee  in 
aliqua  omnino  parte  rei  haerere  aut  consistere  possimus,  turn 
vero  ad  alium  quempiam  (praeter  destinatum)  finem  operam  im- 
pensam  flectamus ;  sin  nee  in  prcesenti  aliquem  fructum  demetere 
queamus,  saltern  aliquid  ex  ea  extrahamus  quod  in  futurum 
prosit ;  si  vero  nihil  solidi  nee  in  pra?senti  nee  in  futuro  inde 
elicere  detur,  satagamus  saltern  ut  aliquid  existimationi  nostras 
inde  accrescat ;  et  alia  id  genus  ;  rationes  semper  a  nobis  ipsis 
exigendo,  quibus  constet  nos  fructus  aliquid,  plus  minus,  ex 
singulis  actionibus  et  consiliis  nostris  percepisse;  neque  ullo 
modo  permittendo,  ut  tanquam  confusi  ac  consternati  animum 
illico  despondeamus,  si  forte  scopum  principalem  non  licuerit 
attingere.  Nihil  enim  minus  convenit  viro  politico,  quam 
uni  rei  unice  esse  intentum.  Qui  enim  hoc  facit  occasionum 


1  Virg.  Georg.  iii.  284. 
3  E  2 


788  DE    AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

innumerarum  jactura  mulctabitur,  qune  rebus  agendis  ex  ob- 
liquo  intervenire  solent ;  quaeque  fortasse  magis  fuerint  pro- 
pitiae  et  commodaa  ad  alia  qure  postea  usui  futura  sint,  quam 
ad  ea  qure  in  manibus  habeamus.  Ideoque  bene  calleamus 
illam  regulam,  Hcec  op ortet  facer e,  et  ilia  non  omittere.1 

Sextum  est  Praeceptum,  ut  nos  rei  alicui  nimis  peremptorle 
non  astringamus,  quanquam  casui  videatur  primo  intuitu  minus 
obnoxia ;  sed  semper  habeamus  vel  fenestram  apertam  ad 
evolandum,  yel  posticum  aliquod  secretum  ad  redeundum. 

Septimum  Praeceptum  est  antiquum  illud  Biantis;  modo 
non  ad  perfidiam,  sed  ad  cautionem  et  moderationem,  adhi- 
beatur ;  Et  ames  tanquam  inimicus  futurus,  et  oderis  tanquam 
amaturus.2  Nam  utilitates  quasque  mirum  in  modum  prodit  et 
corrumpit,  si  quis  nimium  se  immerserit  amicitiis  infrelicibus, 
molestis  et  turbidis  odiis,  aut  puerilibus  et  futilibus  Eemula- 
tionibus. 

Haec,  exempli  loco,  circa  doctrinam  de  Ambitu  Vitae  suffi- 
cient. Illud  enim  hominibus  in  memoriam  subinde  reducen- 
dum  est,  longe  abesse  ut  adumbrationes  ista?,  quibus  utirnur  in 
Desideratis,  loco  justorum  tractatuum  ponantur ;  sed  sint  solum- 
modo  tanquam  schedae  aut  fhnbriae,  ex  quibus  de  tela  Integra 
judicium  fieri  possit.  Xeque  rursus  ita  desipiinus,  ut  fortunam 
absque  tanto  quantum  diximus  molimine  minime  parari  assera- 
mus.  Probe  enim  novimus,  earn  tanquam  sponte  in  gremiuin 
aliquorum  defluere;  alii  autem  earn  diligentia  sola  et  assidui- 
tate  (cautione  nonimlla  aspersa)  absque  arte  multa  aut  operosa 

1  St.  Matth.  xxiii.  23. ;  St  Luke,  xi.  42. 

*  La  Bruyere's  remarks  on  this  precept  are,  I  think,  worth  transcribing  :  —  "  Vivre 
avec  nos  ennemis  comme  s'ils  devoient  un  jour  etre  nos  amis,  ct  vivre  avec  nos  amis 
comme  s'ils  pouvoient  devenir  nos  ennemis,  n'estni  selon  la  nature  de  la  haine,  ni  selon 
les  regies  de  1'amitie  :  ce  n'est  point  une  maxime  morale,  mais  politique.  On  ne  doit 
pas  se  faire  des  ennemis  de  ceux  qui  mieux  connus  pourroient  avoir  rang  entre  nos 
amis.  On  doit  faire  choix  d'amis  si  surs  et  d'une  si  exacte  probite  que  venant  a  cesser  de 
1'etre,  ils  ne  veuHlent  pas  abuser  de  notre  conflance,  ui  se  faire  craindre  comme  nos 
ennemis." — Les  Caructeres,  c.  4 

[La  Bruyere's  rule  would,  I  think,  be  perfect,  if  it  were  possible  to  make  a  certain 
judgment  of  each  man's  character  beforehand.  The  defect  of  it  is,  that,  taking  no 
account  of  the  necessary  uncertainty  of  all  such  judgments,  it  fails  to  give  any  prac- 
tical direction  in  the  real  affairs  of  life.  Put  it  thus :  — "  Treat  no  man  as  your  enemy 
unless  you  are  sure  that  he  can  never  deserve  to  be  your  friend,  make  no  man  your 
friend  unless  you  are  sure  that  he  will  never  become  your  enemy ; " — and  your  prac- 
tical direction  becomes  much  the  same  as  that  of  Bias.  The  question  which  in 
morals  is  really  disputable  is,  whether  a  man  should  encourage  himself  to  doubt  other 
men,  or  not  to  doubt ;  and  this,  being  a  question  of  more  or  less,  cannot  be  determined 
except  in  reference  to  particular  cases.  No  man  will  say  generally  either  that  you 
cannot  doubt  too  much,  or  that  you  cannot  doubt  too  little.  Perhaps  the  best  general 
direction  that  can  be  given  is  to  lean  against  your  natural  inclination,  whichever  way 
it  goes.  If  you  are  naturally  inclined  to  distrust  appearances,  trust  them  more  ;  if  to 
trust,  tru?t  them  less. —  /.&] 


LIBER  OCTAVUS.  789 

atlipiscuntur.  Verum  sicut  Cicero,  oratorem  perfectum  depin- 
gens,  non  id  vult  ut  causidici  singuli  tales  esse  debeant  aut 
possint :  ac  rursus,  sicut  in  principe  aut  aulico  describendo 
(quod  nonnulli  tractandum  susceperunt1)  modulus  effingitur 
prorsus  secundum  artis  perfectionem,  non  autem  secundum 
practicani  vulgatam  ;  idem  et  nos  in  Politico  instruendo  praesti- 
timus ;  Politico  (inquam)  quoad  fortunam  propriam. 

Enimvero  illud  utique  monendum,  Praecepta  qua?  circa  hanc 
rem  delegimus  et  proposuimus,  omnia  ex  genere  eorum  esse 
quae  Bonce  Artes  vocantur.  Quod  enim  ad  Malas  Artes  attinet, 
si  quis  Macciavello  se  dederit  in  disciplinam,  qui  praecipit  virtu- 
tern  ipsam  non  magnopere  curandam,  sed  tantum  speciem  ejus  in 
pullicum  versam  ;  quia  virtutis  fama  et  opinio  homini  adjumento 
sit,  virtus  ipsa  impedimento ;  quique  alio  loco  prascipit  ut  homo 
politicus  illud  tanquam  fundamentum  prudentia  SUCB  substernat ; 
quod  prcesupponat  homines  non  recte  nee  tuto  ad  ea  quce  volumus 
flecti  aut  adduci  posse,  pr&terquam  solo  metu  ;  ideoque  det  operam 
ut  omnes,  quantum  in  se  est,  obnoxii  sint,  atque  in  periculis  et 
angustiis  constituti* :  ita  ut  politicus  suus  videatur  esse,  quod 
Itali  dicunt,  seminator  spinarum  ;  aut  si  quis  axioma  illud  quod 
a  Cicerone  citatur  amplecti  velit;  Cadant  amid,  dummodo 
inimici  inter -cidant3 ;  sicut  Triumviri  fecerunt,  qui  inimicorum 
interitum  amicissimorum  exitio  redimebant ;  aut  si  quis  L.  Ca- 
tilinas  imitator  esse  velit,  ut  rerumpublicarum  incendiarius  fiat 
et  perturbator,  quo  melius  in  aquis  turbidis  piscari  et  fortunam 
suam  expedire  possit ;  Ego  (inquit),  si  in  fortunis  meis  incen- 
dium  sit  excitatum,  id  non  aqua  sed  ruina  restinguam* ;  aut  si 
quis  illud  Lysandri  ad  se  transferat,  qui  dicere  solebat  pueros 
placentis,  viros  perjuries  alticiendos5 ;  cum  aliis  ejusdem  farina? 
pravis  ac  perniciosis  dogmatibus;  quorum  (ut  fit  in  caeteris 
rebus  omnibus)  major  est  numerus  quam  rectorum  et  sanorum ; 
si  quis  (inquam)  hujusmodi  inquinata  prudentia  delectetur ; 
non  ierim  inficias  eum  (quandoquidem  legibus  charitatis  et  vir- 
tutis omnibus  seipsum  solutum  fortunae  solummodo  manciparit) 
posse  majore  compendio  et  celerius  fortunam  suam  promovere. 

% 

1  The  allusion  is  probably  to  Macchiavelli's  Principe,  and  to  the  Cortigiano  of  Cas- 
tiglione. 

2  See  for  these  two  quotations  Macchiavelli's  Principe,  c.  17,1 8. 

3  "  Percant  amici  dummodo  inimici  intercidant." —  Cicero,  Pro  Delotar.  c.  9. 

4  See  Cicero,  Pro  Mursen.  c.  25. ;  and  compare  Sallust,  Catil.  c.  31. 

5  Plutarch  in  Lysand.  c.  8.     The  saying  seems,  however,  not  to  be  Lysander's.   He 
apparently  only  adopted  it  from  Polyn-ates  of  Samos. 

3  E  3 


790  DE   AUGMENTI3  SC1ENTIARUM 

Fit  vero  in  vita,  quemadmodum  et  in  via,  ut  iter  brevius  sit 
ibedius  et  coenosius ;  neque  sane,  ut  per  viam  meliorem  quis 
incedat,  multa  circuitione  opus  est. 

Tantum  vero  abest  ut  homines  ad  hujusmodi  artes  pravas 
se  applicare  oporteat,  ut  potius  sane  (si  modo  sint  apud  se, 
seque  sustinere  valeant,  neque  ambitionis  turbine  et  procella 
in  adversum  rapiantur)  ante  oculos  proponere  debeant  non 
solum  mundi  chorographiam  generalem  illam,  quod  omnia  sint 
vanitas  et  vexatio  spiritus1 ;  verum  etiam  et  illam  magis  specialem, 
videlicet  quod  ipsum  Esse,  sejunctum  a  Bene  Esse,  maledicti- 
onis  loco  sit;  et  quo  grandius  sit  Esse  eo  major  sit  maledictio; 
quodque  amplissimum  virtutis  prgemium  sit  ipsa  virtus ;  quem- 
admodum  et  ultimum  vitii  supplicium  est  vitium  ipsum  ;  sicut 
egregie  poeta, 

Quae  vobis,  quae  digna,  viri,  pro  laudibus  istis 
Praemia  posse  rear  solvi  ?     Pulcherrima  primum 
Dii  moresque  dabunt  vestri.2 

Et  e  contra  non  minus  vere  ille  de  sceleratis,  Atque  eum  ulci- 
scentur  mores  sui.s  Quinetiam  mortales,  dum  in  omnes  partes 
cogitationes  suas  agitant  et  diffundunt  ut  fortunis  suis  recte 
prospectum  atque  consultum  sit,  interim  in  mediis  illis  animi 
transcursibus  ad  divina  judicia  et  providentiam  ffiternam  oculos 
attollere  debent;  quae  saepissime  impiorum  machinationes  et 
consilia  prava,  licet  profunda,  subvertit  et  ad  nihilum  redigit ; 
secundum  illud  Scriptura3,  Concepit  iniquitatem,  et  pariet  vani- 
tatem.4  Imo,  etsi  injuriis  et  malis  artibus  abstineant,  attamen 
haec  jugis  et  irrequieta  anhelatio  ad  ardua  fortunae,  absque 
cessatione  et  quasi  sine  sabbato,  tributum  temporis  nostri  Deo 
debitum  minime  solvit ;  qui,  ut  videre  est,  facultatum  nostra- 
rum  decimas,  temporis  autem  septimas  exigit  et  sibi  seponit. 
Quorsum  enim  fuerit  os  gerere  in  co3li  sublimia  erectum,  men- 
tern  vero  humi  prostratam,  et  pulverem  instar  serpentis  come- 
dentem  ?  Quod  etiam  ethnicos  non  fugit ; 

Atque  affigit  humo  divina;  particulam  aurae.5 

Quod  si  in  hoc  sibi  quisquam  adblandiatur,  quod  fortuna  sua, 
utcunque  earn  malis  artibus  obtinuerit,  recte  uti  decreverit ; 
sicut  de  Augusto  Caesare  et  Septimio  Severo  solitum  erat  dici, 

1  Eccles.  ii.  11.  2  Virg.  ^n.  ix.  252. 

3  Cicero,  Ep.  ad  Att.  ix.  12. 

4  Ps.  vii.  14.  [or  Job,  xv.  35.]  *  Hor.  Sat  ii.  2.  79. 


LIBER,   OCTAVUS.  791 

Debuisse  illos  out  nunquam  nasci,  aut  nunquam  mori l ;  tanta 
in  ambitu  fortunae  suae  patrarunt  mala ;  tanta  rursus  summa 
adepti,  contulerunt  bona ;  intelligat  nihilominus  hanc  malo- 
rum  per  bona  compensationem  post  factura  probari ;  consilium 
autem  hujusmodi  merito  damnari.  Abs  re  postremo  nobis  non 
fuerit,  in  cursu  isto  incitato  et  fervido  versus  fortunam  nostram, 
frigidam  paulisper  aspergere,  haustam  e  dicterio  illo  non  inele- 
gante  Caroli  Quinti  Imperatoris,  in  Institutionibus  suis  ad 
filium;  Imitari  Fortunam  mores  mulierum,  qua  procos  plus 
nimio  ambientes  plerunque  superbe  aversantur.2  Verum  hoc 
ultimum  remedium  pertinet  ad  eos,  quibus  gustus  ex  morbo 
animi  corruptus  est.  Innitantur  potius  homines  lapidi  illi,  qui 
Theologian  et  Philosophic  est  tanquam  angularis ;  qua?  idem 
fere  asserunt  de  eo,  quod  primum  quceri  debeat.  Etenim 
Theologia  edicit,  Primum  qucerite  regnum  Dei,  et  ista  omnia 
adjicientur  vobis 3:  Philosophia  autem  simile  quiddam  jubet ; 
Primum  qucsrite  bona  animi,  ccetera  aut  aderunt  aut  non  oberunt. 
Quamvis  autem  hoc  fundamentum,  humanitus  jactum,  interdum 
locetur  super  arenas  ;  quemadmodum  videre  est  in  M.  Bruto, 
qui  in  earn  vocem  sub  exitum  suum  prorupit ; 

Te  colui,  Virtus,  ut  rem ;  ast  tu  nomen  inane  es  ;  * 

At  idem  fundamentum,  divinitus  locatum,  firmatur  semper  in 
petra.  Hie  autem  Doctrinam  de  Ambitu  Vitas,  et  simul 
Doctrinam  Generalem  de  Negotiis,  concludimus. 

1  See,  with  reference  to  Augustus,  Aurelius  Victor,  Epit.  c.  1. ;  and  for  Severus, 
his  life  by  Lampridius. 

2  It  was  on  being  obliged  to  raise  the  siege  of  Metz  that  Charles  V.  remarked  that 
Fortune  was  like  a  woman,  —  that,  after  having  favoured  him  in  his  youth,  she  turned 
against  him  when  he  was  no  longer  young.     There  are,  I  believe,  several  papers  of 
instructions  addressed  by  him  to  Philip  II.     In  one  or  two  which  I  have  seen  the 
remark  mentioned  in  the  text  does  not  appear  to  occur. 

3  St.  Matt.  vi.  33. 

4  This  line  is  of  course  a  translation  of  the  following :  — 

2  r\rjfj.ov  aper^j  \6yos  op'  ?jff6'  •  ey&>  5e  ffe 

us  tpyov  tfffKovv,  ffv  5'  ap"  I5ov\fves  Tvxy> 

which,  according  to  Dio  Cassius,  xlvii.,  was  the  dying  exclamation  of  Brutus.  From 
the  way  in  which  the  lines  are  introduced  by  Dio  Cassius,  they  appear  to  be  a  frag- 
ment  of  a  speech  of  Hercules  in  some  lost  tragedy.  The  first  line  and  the  first  portion 
of  the  second  (which,  in  effect,  is  all  that  is  here  translated)  occur  nbt  only  in  Dio 
Cassius,  but  also  in  Plutarch,  De  Superstltione,  where,  however,  no  reference  is  made 
to  Brutus.  Most  editions  of  Dio  Cassius  are  accompanied  by  a  Latin  translation.  In 
the  earlier  ones  of  those  which  I  have  seen,  the  words  in  question  are  given  in  prose, 
and  in  the  later  in  Iambic  verse. 


3E  4 


792  DE   AUGMENT1S  SCIENT1ARUM 


CAPUT  III. 

Partitiones  Doctrines  de  Imperio,  sive  Republica,  omittuntur ; 
tantum  aditus  Jit  ad  Desiderata  duo ;  Doctrinam  de  Pro- 
ferenclis  Finibus  Imperii,  et  Doctrinam  de  Justitia  Universal!, 
sive  de  Fontibus  Juris. 

VENIO  jam  ad  Artem  Imperii,  sive  Doctrinam  de  Republica 
Adininistranda ;  sub  qua  etiam  (Economica  continetur,  ut 
Familia  sub  Civitate.  In  hac  parte,  sicut  jam  an  tea  dixi. 
silentium  mini  imperavi.  Neque  tamen  prorsus  diffidere  debui, 
quin  possim  de  illafortasse  non  imperite  aut  inutiliter  disserere; 
utpote  qui  longa  experientia  edoctus,  et  per  tot  niunerum  et 
honorum  gradus  ad  amplissimum  regni  magistratum,  favore 
Majestatis  tuae  indulgentissimo,  nullo  merito  meo,  evectus 
fuerim;  eundemque  magistratum  per  annos  quatuor  integros 
gesserim  ;  et  quod  pluris  est,  Majestatis  tuas  mandatis  et  collo- 
quiis  per  annos  octodeciin  continues  assueverim  (quod  etiam 
e  stipite  aliquo  politicum  exculpere  potuisset) ;  quique  etiam, 
inter  omnes  artes,  plurimum  temporis  in  historiis  et  legibus 
contriverim.  Qua3  omnia  non  jactantia  ad  posteros  refero,  sed 
quia  ad  literarum  dignitatem  nonnihil  pertinere  putem,  quod 
homo  quispiam  ad  literas  potius  quam  ad  aliud  quicquam  natus, 
et  ad  res  gerendas  nescio  quo  fato  contra  genium  suum  abreptus, 
ad  civilia  tamen  munera  tarn  houorifica  et  ardua  sub  rege  pru- 
dentissimo  assumptus  fuerit.  Verum,  si  quid  circa  Politicam 
posthac  parturiet  otium  meum,  erit  fortasse  proles  aut  abortiva 
aut  posthuma.  Interim,  ne  scientiis  omnibus  jam  veluti  in 
subselliis  suis  collocatis,  sedes  haec  tarn  excelsa  omnino  vacet, 
decrevi  duas  tantum  Civilis  Scientias  portiones,  qua3  ad  Arcana 
Imperii  non  pertinent,  sed  sunt  naturae  magis  communis,  ut 
Desiderata  notare,  earumque  more  nostro  Exempla  proponere. 

Cum  Artes  Imperii  tria  Officia  Politica  complectantur ; 
primo,  ut  Imperium  conservetur;  secundo,  ut  beatum  tfficiatur  et 
florens;  tertio,  ut  amplificetur  Jinesque  ejus  longius  proferantur  ; 
de  duobus  primis  Officiis  maxima  ex  parte  egregie  a  nonnullis 
tractatum  est ;  de  tertio  siletur.  Illud  itaque  inter  Desiderata 
reponemus,  et  more  nostro  Exernplum  ejus  proponemus ;  earn 
doctrinae  partem  Consulem  Paludatum,  sive  Doctrinam  de 
Proferendis  Imperii  Finibus,  nominantes. 


LIBER  OCTAVUS.  793 

Exemplum  Tractatus  Summarii  de  Proferendis  Finibus 
Imperil. 

DICTUM  Themistcclis,  sibi  ipsi  applicatum,  incivile  certe  fuit 
et  inflatum ;  sin  de  aliis,  atque  in  genere,  prolatum  fuisset, 
prudentem  sane  observationem  et  pergravem  censuram  com- 
plecti  videatur.  Rogatus  in  convivio  ut  citharam  pulsaret, 
respondit ;  Fidibus  se  nescire  ;  cceterum  posse  oppidum  parvum  in 
magnam  civitatem  evehere.1  Ista  certe  verba,  ad  sensum  politi- 
cum  translata,  facultates  duas  multum  inter  se  discrepantes,  in 
iis  qui  rerum  gubernacula  tractant,  optime  describunt  et  distin- 
guunt.  Etenim  si  regum  consiliarios,  senatores,  aliosque  ad 
negotia  publica  admotos,  qui  usquam  fuerunt,  attente  intueamur, 
reperientur  profecto  (licet  rarissime)  nonnulli  qui  regnum  aut 
civitatem  e  parvis  ampla  efficere  possint,  fidicines  tamen  sint 
valde  imperiti ;  e  contra  autem,  alii  quamplurimi  in  cithara  aut 
lyra  (hoc  est,  aulicis  tricis)  miri  artifices,  qui  tantum  abest  ut 
rempublicam  aniplificare  possint,  ut  potius  a  natura  comparati 
videantur  ad  statum  reipublicae  beatum  et  florentem  labefactan- 
dum  et  evertendum.  Sane  artes  illas  degeneres  et  praestigiaa, 
quibus  gffipenumero  consiliarii  atque  rerum  potentes  et  gratiam 
apud  principes  suos  et  famam  in  vulgus  reportant,  haud  aliud 
uornen  merentur  quam  peritix  cujusdam  fidicularia?;  utpote 
cum  sint  res  magis  grata?  in  prassens,  et  artificibus  ipsis  orna- 
mento,  quam  ad  rerumpublicarum,  quarum  sunt  ministri,  opes 
et  amplitudinem  utiles  aut  accommodae.  Occurrent  proculdu- 
bio  et  alii  consiliarii  atque  reipublicas  gubernatores  mininie 
spernendi,  qui  sint  negotiis  pares,  possintque  res  commode 
administrare,  casque  a  manifestis  prascipitiis  et  incommodis 
conservare ;  a  virtute  tamen  ilia  rerumpublicarum  erectrice  et 
amplificatrice  longo  intervallo  absunt. 

Verum  qualescunque  demum  fuerint  operarii,  conjiciamus 
oculos  in  opus  ipsum;  qualis  nimirum  censeri  debeat  vera 
Regnorum  et  Rerumpublicarum  Magnitude,  et  quibus  artibus 
obtineri  possit :  Dignum  profecto  argumentum,  quod  principes 
perpetuo  in  manibus  habeant  et  diligenter  meditentur;  quo 
nee  vires  suas  in  majus  aestiniantes  incoeptis  se  vanis  et  nimis 
arduis  implicent ;  nee  rursus  easdem  plus  aequo  despicientes  ad 
consilia  pusillanima  et  meticulosa  se  demittant. 

Magnitude  Imperiorum,  quoad  molem  et  territoriurn,  men- 
surre  subjicitur ;  quoad  reditus,  calculis.  Numerus  civium  et 

1  Tlut.  in  Them.  2. 


794  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

capita,  censu;  urbium  et  oppidorum  multitudo  et  amplitude, 
tabulis  excipi  possint.  Attamen  non  reperitur  inter  civilia  res 
errori  magis  obnoxia,  quam  verum  et  intrinsecum  excipere 
valorem  circa  vires  et  copias  imperil  alicujus.  Assimilatur 
Regnum  Ccelorum  non  glandi  ant  nuci  alicui  grandiori,  sedgrano 
sinapis,  quod  inter  grana  est  minimum;  quod  tamen  habeat 
interim  intra  se  proprietatem  quandam  et  spiritum  innatum, 
quo  se  et  citius  attollat  et  latius  diffiindat.  Eodem  modo,  in- 
venire  est  regna  et  status,  ambitu  quidem  et  regionum  tractu 
valde  ampla,  quae  tamen  adjftnes  tilterius  proferendos,  aut  latius 
imperandum,  sunt  minus  apta;  alia  contra,  dimensione  satis 
exigua,  qua3  tamen  bases  in  quibus  maximse  monarchies  ina3di- 
ficentur  esse  possint. 

1.  Urbes  inunitas,  plena  armamentariaj  equorum  propagines 
generosa?,  currus  armati,  elephanti,  machina3  atque  tormenta 
bellica  omnigena,  et  similia ;  sunt  certe  ista  universa  nihil  aliud 
quam  ovis  induta  pelle  leonina,  nisi  gens  ipsa  stirpe  sua  et  in- 
genio  sit  fortis  et  militaris.  Imo,  nee  numerus  ipse  copiarum 
multum  juvat,  ubi  milites  imbelles  sunt  et  ignavi.  Recte  enim 
Virgilius;  Lupus  numerum  pecorum  non  cur  at.1  Exercitus 
Persarum  in  campis  Arbelas  oculis  Macedonum,  tanquam  va- 
stum  hominum  pelagus,  subjiciebatur ;  adeo  ut  duces  Alexandri, 
nonnihil  ipso  spectaculo  perculsi,  regem  interpellarent,  atque 
ut  noctu  praslium  committeret  ei  auctores  erant;  quibus  ille, 
Nolo  (inquit)  suffurari  victoriam.2  Ea  autem  etiam  opinione 
fuit  facilior.  Tigranes  Armenius,  castrametatus  in  quodam 
colle  cum  exercitu  quadringentorum  millium,  cum  spectaret 
aciem  Romanorum,  qua?  quatuordecim  millia  non  excessit, 
contra  se  tendentem,  in  dicterio  illo  suo  sibi  complacuit ;  Ecce 
(inquit)  hominum  pro  legatione  nimio  plus  quam  oportet,  pro 
pugna  longe  minus.3  Eosdem  tamen,  priusquam  occubuisset 
sol,  satis  multos  ad  ilium  infinita  strage  profligandurn  expertus 
est.  Innumera  sunt  exempla,  quam  sit  multitudinis  cum  for- 
titudine  congressus  impar.  Primo  igitur  pro  re  certissima  et 
exploratissima  decernatur  et  statuatur,  quod  caput  omnium 
quae  ad  magnitudinem  regni  aut  status  spectent  sit  ut  populus 
ipse  sit  stirpe  *et  ingenio  bellicosus.  Atque  illud  magis  tritum 
quam  verum,  quod  nervi  belli  sint  pecunice  ;  si  desint  nervi 


1  Virg.  Eel.  vii.  52  -  Vide  sup.  p.  476. 

3  Plutarch,  in  Lucull.,  and  Appian,  Bell.  Mithrid.  c.  65 


LIBER   OCTAVUS.  795 

lacertorum  in  gente  raolli  et  effoeminata.  Recte  enim  Croeso 
ostentanti  aururn  respondit  Solon ;  At  si  quis  (o  rex)  venerit,  qui 
melius  quam  tuferrum  gestet,  illi  profecto  totum  hoc  cedet  aurum.1 
Quare  quicunque  is  tandem  sit  princeps  aut  status  cujus  sub- 
diti  nativi  et  indigenae  non  sint  animosi  et  militares,  potentiam 
suam  admodum  sobrie  aestimet;  atque  e  contra  principes  qui 
dominantur  in  gentes  animosas  et  martias,  norint  illi  satis  vires 
suas,  si  sibi  alias  non  desint.  Quod  attinet  ad  copias  merce- 
narias  (quod  solet  adhiberi  remedium  cum  copise  nativas  desint), 
plena  sunt  omnia  exemplis,  quibus  liquido  patet  quod  quicun- 
que status  illis  innitetur,  poterit  fortasse  pennas  ad  tempus 
breve  nido  majores  extendere,  sed  defluent  illse  paulo  post. 

2.  Benedictio  Judae  et  Tssacharis  in  unum  nunquam  con- 
venient ;  nimirum,  ut  eadem  tribus  aut  gens  sit  simul  et  leonis 
catulus,  et  asinus  procumbens  inter  sarcinas.2     Neque  unquam 
fiet,  ut  populus  tributis  oppressus  fortis  existat  et  bellicosus. 
Verum  est,  collationes  publico  consensu  factas  minus  animos 
subditorum  dejicere  et  deprimere,  quam  quae  ex  imperio  mero 
indicuntur.     Id  quod  liquido  videre  est  in  tributis  Germaniaj 
Inferioris,  quas  Excisas3  vocant;  atque  aliqua  ex  parte,  in  iis 
quaa    Subsidia  nominantur   apud  Anglos.     Etenim   notandum 
est,  sermonem  jam  institui  de  animis  hominum,  non  de  opibus. 
Tributa  autem  quas  ex  consensu  conferuntur,  et  quae  ex  im- 
perio imponuntur,  etsi  eadem  res  sint  quoad  opes  exhauriendas, 
varie  tamen  omnino   animos  subditorum  afficiunt.     Statuatur 
igitur  et  hoc,  populum  tributis  gravatum  idoneum  ad  impe- 
randum  non  esse. 

3.  Aspirantibus  ad  magnitudinem  regnis  et  statibus  prorsus 
cavendum,  ne  Nobiles  et  Patricii,  atque  (quos  vocamus)  Ge- 
nerosi  majorem  in  modum  multiplicentur.     Hoc  enim  eo  rem 
deducit,  ut  Plebs  regni  sit  humilis  et  abjecta,  et  nihil  aliud  fere 

1  For  the  epigrammatic  antithesis  of  gold  and  iron,  see  the  conversation  of  Solon  and 
Croesus  in  Lucian's  Charon. 

2  Genes,  xlix.  9.  14. 

8  The  excise,  or  accise  (from  acciisse)  was  originally  in  the  Low  Countries  a  mu- 
nicipal tax  ;  it  seems  to  have  arisen  from  a  privilege  granted  by  Charles  V.  in  1536  to 
certain  towns,  of  imposing  duties  on  wine,  beer,  and  woollen  and  silken  stuffs.  See  Histoire 
Generals  des  Provinces-  Unies,  i.  236.  That  the  inhabitants  of  these  countries  were 
from  an  early  time  jealous  of  the  administration  of  public  money  appears  from  the 
following  passage  from  Meteranus :  "  Status  Belgici,  Italico  et  Gallico  gravati  bello, 
novennalem  exactionem  Regi  consentiunt :  harum  autem  pecuniarum  administra- 
tionem  et  praesidiorutn  atque  turmarum  publice  merentium  satisfactionem  suo  officio 
reservant :  quae  res  multis  sibi  id  arrogantibus  non  parum  displicuit :  hinc  Regis 
subditorumque  mutua  alicnatio  et  oftensio  ort;i,  cum  Regi  esset  persuasum,  hoc  modo 
suse  mr\iestati  summopere  derogari." — Hist.  Bdg.  Meter,  in  anno  1554. 


796  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

quam  nobilium  raancipia  et  operarii.  Simile  quiddam  fieri 
videmus  in  sylvis  cseduis;  in  quibus,  si  major  quam  par  est 
caudicum  sive  arborum  majorum  relinquatur  numerus,  non  re- 
nascetur  sylva  sincera  et  pura;  sed  major  pars  in  vepres  et 
dumos  degenerabit.  Eodem  modo  in  nationibus,  ubi  nuine- 
rosior  justo  est  nobilitas,  erit  plebs  vilis  et  ignava;  atque  eo 
demum  res  redibit,  ut  nee  centesimum  quodque  caput  sit  ad 
galeam  portandam  idoneum;  prsesertim  si  peditatum  spectes, 
qui  exercitus  plerunque  est  robur  praecipuum ;  unde  succedet 
magna  populatio,  vires  exiguae.  Nusquam  gentium  hoc  quod 
dico  luculentius  comprobatum  est,  quam  exemplis  Anglise  et 
Galliae;  quarum  Anglia,  quamvis  territorio  et  numero  inco- 
larum  longe  inferior,  potiores  tamen  partes  fere  semper  in  bellis 
obtinuit;  hanc  ipsam  ob  causam,  quod  apud  Anglos  coloni  et 
inferioris  ordinis  homines  militia?  habiles  sint,  rustici  Gallite 
non  item.  Qua  in  re  mirabili  quadam  et  profunda  prudentiu 
excogitatum  est  ab  Henrico  Septimo  Anglian  rege  (id  quod  in 
Vitas  ejus  Historia  fusius  tractavimus),  ut  prasdia  minora  atquc 
domus  agricolationis  instituereniur,  quas  habeant  certum  eum- 
que  mediocrem  agri  modum  annexum,  qui  distrahi  non  possit ; 
eo  fine  ut  ad  victum  liberaliorem  sufficiat,  utque  agricultura 
ab  iis  exerceretur  qui  domini  fuerint  fundi,  aut  saltern  usu- 
fructuarii,  non  couductitii  aut  mercenarii.  Nam  ita  demum 
characterem  ilium,  quo  antiquam  Italiam  insignivit  Virgilius, 
merebitur  regio  aliqua ; 

Terra  potens  armis,  atque  ubere  gleba.1 

Neque  prsetereunda  est  ilia  pars  populi  (qu«  Anglia3  fere  est 
peculiaris,  nee  alibi  (quod  scio)  in  usu,  nisi  forte  apud  Po- 
lonos),  famuli  scilicet  Nobilium.  Hujus  enim  generis  etiam  in- 
feriores,  quoad  peditatum,  agricolis  ipsis  minime  cedunt.  Quare 
certissimum  est,  quod  magnificentia  et  splendor  ille  hospitalis, 
atque  famulitia  et  veluti  satellitia  ampla,  qua3  in  more  sunt 
apud  Nobiles  et  Generosos  in  Anglia,  ad  potentiam  militarem 
apprime  conducant;  ubi  contra,  Nobilium  obscura  et  magis 
privata  et  in  se  reducta  vitaa  ratio  copias  militares  minuit. 

4.  Danda  est  onmino  opera  ut  Arbor  ista  Monarchias,  qualis 
fuit  Nebuchadnezzaris 2,  truncum  habeat  satis  amplum  et  ro- 
bustum  ad  ramos  suos  et  frondes  sustentandos ;  hoc  est,  ut 
numerus  indigenarum  ad  subditos  extraneos  cohibendos  satis 

1  Virg.  ^En.  i.  631.  2  Daniel,  c.  iv. 


LIBER   OCTAVUS.  797 

superque  sufficiat.  Illi  igitur  status  ad  Imperil  Magnituclinem 
bene  comparati  sunt,  qui  Jus  Civitatis  lacile  et  libenter  largi- 
untur.  Vana  siquiclem  fuerit  opinio,  posse  manipulum  homi- 
num,  utcunque  animis  et  consilio  excellant,  regiones  nimio  plus 
ampins  et  spatiosas  imperil  jugo  colribere  et  fnenare.  Id  ad 
tempus  fortasse  facere  possint,  sed  diuturnitatem  haec  res  non 
assequitur.  Spartan!  parci  fuerunt  et  difficiles  in  cooptandis 
novis  civibus.  Unde,  donee  intra  parvos  limites  dominati  sunt, 
res  eorum  firma?  fuerunt  et  stabiles ;  at  postquam  limites  suos 
coepissent  proferre,  et  latius  dominari  quam  ut  stirps  Sparta- 
norum  turbam  exterorum  imperio  commode  coercere  posset, 
potentia  eorunci  subito  corruit.  Nulla  unquam  respublica  sinus 
suos  ad  novos  cives  recipiendos  tarn  profuse  laxavit,  quam  res- 
publica Romana.  Itaque  par  erat  instituto  tarn  prudenti  for- 
tuna;  cum  in  imperium  toto  orbe  amplissimum  succreverint. 
Moris  apud  eos  erat,  Jus  Civitatis  prompte  elargiri ;  idque  in 
supremo  gradu ;  hoc  est,  non  solum  Jus  Commercii,  Jus  Con- 
nubii,  Jus  Haereditatis ;  verum  etiam  Jus  SufFragii,  et  Jus 
Petitionis  sive  Honorum ;  hocque  rursus  non  singulis  tantum 
personis,  sed  totis  familiis,  imo  civitatibus,  et  nonnunquam  in- 
tegris  nationibus,  communicarunt.  Hue  adde  consuetudinem 
deducendi  Colonias,  quibus  Romana?  stirpes  in  solum  exterum 
transplantabantur.  Qua?  duo  instituta  si  simul  componas,  dices 
profecto  non  Romanes  se  diffudisse  super  universum  orbem; 
sed  contra  orbem  universum  se  diffudisse  super  Romanes ;  qua? 
securissima  proferendi  imperil  est  ratio.  Subit  mirari  saspius 
imperium  Hispanorum,  quod  tarn  paucis  indigenis  tot  regna  et 
provmcias  amplexari  et  fra?nare  possit.  At  certe  Hispania? 
ipsae  pro  arboris  stemmate  satis  grandi  haberi  debent;  cum 
longe  ampliorem  contineant  regionum  tractum  quam  Romas  aut 
Sparta?  sub  initiis  suis  contigerat.  Porro,  quanquam  Jus  Ci- 
vitatis satis  parce  soleant  Hispani  impertire,  quod  proximum 
tamen  est  faciunt ;  quippe  qui  cujuscunque  nationis  homines 
ad  militiam  suam  ordinariam  promiscue  admittant.  Quin- 
etiam  summum  belli  imperium  haud  raro  ad  duces  natione  non 
Hispanos  deferunt.1  Attamen  et  illam  ipsam  videntur  non 
ita  pridem  indigenarum  paucitatem  sensisse,  eique  succurrere 

1  E.  g.  Bourbon,  Prosper  Colonna,  Pescara,  Egmont,  Castaldo,  Parma,  Piccolomini, 
Spinola.  Of  these,  however,  one  or  two  might  almost  be  called  Spaniards  ;  and  it  must 
be  remembered  that  the  dominions  both  of  Charles  V.  and  of  his  successors  extended 
beyond  the  natural  limits  of  the  Spanish  monarchy. 


798  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

cupiisse ;   ut  ex  Pragmatica  Sanctione,  hoc  anno  promulgata, 
cernere  est.1 

5.  Certissimum  est  Artes  Mechanicas  Sedentarias,  quae  non 
sub  dio  sed  sub  tecto  exercentur,  atque  Manufacturas  Delicatas 
(quze  digitum  potius  quam  brachium  requirunt),  sua  natura 
militaribus  animis  esse  contrarias.  In  universum,  populi  belli- 


1  In  1618,  the  Cortes,  among  other  projects  of  reformation,  petitioned  the  king  not 
to  grant  any  licences  for  monastic  foundations. 

The  excessive  multiplication  of  religious  houses  had  attracted  the  attention  of  the 
government  long  before;  and  the  opinions  of  a  number  of  ecclesiastics  were  taken  on 
the  subject,  in  1603,  but  nothing  further  seems  to  have  been  done.  Subsequently 
however  to  the  representation  of  the  Cortes,  the  state  of  the  kingdoms  belonging  to  the 
crown  of  Castile  was  referred  by  the  king  to  the  council  of  Castile;  and  their  report,  which 
is  given  at  full  length  in  Davila's  Life  of  Philip  the  Third  (see  chap.  86.),  is  known  as  the 
Gran  Consulta  de  1619.  The  distress  and  depopulation  of  the  parts  of  Spain  to  which  it 
refers  are  stated  in  very  strong  language,  the  causes  assigned  being  mainly  excessive  and 
oppressive  taxation,  the  increase  of  luxury,  and  the  non-residence  of  the  rich  on  their 
estates.  To  relieve  the  revenue,  the  revocation  of  royal  grants,  when  any  fair  reason 
could  be  found  for  doing  so,  is  recommended.  Sumptuary  laws  are  also  proposed,  and 
some  regulations  tending  to  the  relief  of  the  agricultural  class.  The  king  is  also 
advised  to  be  cautious  in  granting  licenses  to  religious  houses.  Ortiz  states  expressly 
that  no  measures  were  taken  to  carry  out  the  recommendation  of  the  council  during 
the  reign  of  Philip  the  Third  ;  a  statement  which  seems  to  be  fully  confirmed  by  the 
silence  of  so  copious  and  seemingly  so  painstaking  an  annalist  as  Gonzalez  Davila. 
The  assertion  to  be  found  in  some  French  and  English  books,  that  the  king  made  a 
decree  in  virtue  of  which  those  who  introduced  agricultural  improvements  on  their 
estates  were  ennobled,  is  in  itself  exceedingly  improbable,  and  has  perhaps  no  other 
foundation  than  the  imagination  of  some  French  economist  who  may  have  been  mis- 
led by  the  circumstance  that  in  the  Cortes  of  1618  something  was  done  with  respect 
to  proofs  of  nobility.  I  speak  however  without  having  seen  Navarrete's  Conservation 
della  Moiiarquia.  Soon  after  the  accession  of  Philip  the  Fourth  a  royal  decree  or 
Pragmatica  was  published  which  attempted  to  carry  out  some  of  the  recommendations 
of  the  council,  and  which  gave  certain  privileges  to  persons  who  married,  and  further 
immunities  to  those  who  had  six  children.  For  some  account  of  its  provisions,  see 
Cespedes'  History  of  the  first  Six  Years  of  Philip  the  Fourth  (published  at  Lisbon  in 
1631,  and  reprinted  in  Spain  in  1634),  book  3.  cc.  17,  18.  Cespedes  does  not  pre- 
cisely fix  the  date  of  the  decree,  but  it  was  plainly  issued  some  time  in  the  summer  of 
1622,  and  is  110  doubt  that  to  which  Bacon  refers.  The  date  assigned  by  Desormeaux, 
namely  the  10th  of  February  1624,  is  manifestly  wrong;  the  sumptuary  part  of  the 
enactment  was  suspended  on  the  occasion  of  the  visit  of  Prince  Charles  in  1623.  See 
Mead's  Letters  to  Stuteville,  in  Ellis's  Letters. 

It  is  a  historical  commonplace  to  assert  that  the  depopulation  of  Spain  was  caused 
by  the  expulsion  of  the  Moriscos,  but  this  alone  could  not  have  produced  so  permanent 
an  effect.  The  energies  of  the  country  were  exhausted  by  excessive  and  unequal 
taxation  ;  and  the  increase  of  the  number  of  religious  houses,  especially  of  those  belong- 
ing to  the  Mendicant  Orders,  aggravated  the  evil.  Rtnke  has  justly  remarked  that 
Spain  must  always  have  been  a  thinly  peopled  country  ;  and  he  might  have  added,  a 
country  in  which  there  seems  always  to  have  been  a  tendency  to  become  depopulated. 
Thus  in  a  passage  of  the  Siete  Partidas,  quoted  in  the  Gran  Consulta,  it  is  said  to  be 
part  of  the  duty  of  the  king  to  see  that  the  population  of  places  does  not  fall  off.  Even 
the  word  despoMado  suggests  a  different  idea  from  that  which  is  expressed  by  weald  or 
wilderness.  It  may  be  well  to  remark  that  there  seems  no  reason  to  doubt  that  the 
population  of  Spain  is  much  greater  now  than  it  was  in  the  1 6th  century,  although  for 
a  considerable  time  there  must  have  been  a  decrease.  Cassmany,  in  an  interesting  essay 
on  the  subject,  has  shown  how  much  exaggeration  there  is  in  the  statements  made  by 
Spanish  writers  of  the  16th  and  17th  centuries,  as  to  the  population  and  manufacturing 
industry  of  the  country  in  earlier  times.  According  to  him  the  population  reached  its 
minimum  about  1700. 


LIBER   OOTAVUS.  799 

cosi  feriari  gaudent ;  et  pericula  quam  labores  minus  exhorrent. 
Atque  in  hoc  ingenio  suo  non  sunt  admodum  reprimendi,  si 
animos  ipsorum  in  vigore  conservare  cordi  nobis  sit,  Magno 
itaque  adjumento  Spartas,  Athenis,  Romas,  aliisque  antiquis 
rebuspublicis  fuit,  quod  habuerint  non  Ingenuos,  sed  Servos 
plerunque,  quorum  laboribus  istiusmodi  opificia  expediebantur. 
Verum  mancipiorum  usus,  post  legem  Christianam  receptam, 
maxima  ex  parte  abiit  in  desuetudinem.  Huic  vero  rei  proxi- 
mum  est,  ut  artes  istae  alienigenis  tantum  permittantur,  qui 
propterea  alliciendi  aut  saltern  facile  recipiendi  sunt.  Nativo- 
rum  autem  plebs  ex  tribus  generibus  hominum  constare  debet ; 
nempe  ex  agricolis,  famulis  ingenuis,  et  artificibus  quorum 
opera  robur  et  lacertos  viriles  postulant ;  cujusmodi  sunt  fabri 
ferrarii,  lapidarii,  lignarii,  et  similes;  non  annumerando  mi- 
litiam  descriptam. 

6.  Ante  omnia  ad  Imperii  Magnitudinem  confert,  ut  gens 
aliqua  armorum  studium  profiteatur,  tanquam  decus  suum,  et 
institutum  vitas  primarium,  et  in  praecipuo  honore  habitum. 
Quas  enim  a  nobis  adhuc  dicta  sunt,  ad  habilitates  tantum  erga 
arma  spectant ;  quorsum  autern  habilitas,  si  non  rei  ipsi  incum- 
bitur,  ut  producatur  in  actum?  Romulus  (ut  narrant,  aut 
fingunt)  postquam  e  vivis  excesserat  illud  civibus  suis  legavit, 
ut  ante  omnia  rem  militarem  colerent,  unde  in  caput  orbis 
terrarum  urbs  eorum  insurgeret.1  Imperii  Spartani  fabrica 
universa  (non  nimis  prudenter  quidem,  sed  diligenter  tamen) 
ad  ilium  finem  et  scopum  composita  est  et  constructa,  ut  cives 
sui  belligeratores  essent.  Persarum  et  Macedonum  idem  erat 
institutum,  sed  non  tarn  constans  aut  diuturnum.  Britanni, 
Galli,  Germani,  Gothi,  Saxones,  Normanni,  et  nonnulli  alii, 
etiam  ad  tempus  armis  se  praecipue  dediderunt.  Turcae  idem 
institutum,  lege  sua  haud  paululum  extimulati,  hodie  retinent, 
sed  magna  cum  militias  suae  (ut  nunc  est)  declinatione.  In 
Europa  Christiana,  gens  quas  illud  adhuc  retinet  et  profitetur 
soli  sunt  Hispani.  Verum  res  est  tarn  liquida  et  manifesta, 
unumquemque  in  eo  proficere  maxime  in  quo  plurimum  impen- 
dit  studii,  ut  verbis  non  indigeat.  Satis  sit  innuisse,  desperan- 
dum  omnino  alicui  nationi  esge,  quae  non  ex  professo  arma  et 
militiam  colat  iisque  praecipue  studeat  et  incumbat,  sibi  veluti 
ultro  obventuram  insignem  aliquam  Imperii  Magnitudinem; 

1  Liv.  i.  16. 


800  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

contra  autenr,  certissimum  esse  temporis  oraculum,  nationes 
illas  quae  in  armorum  professione  et  studiis  diutius  pcrmanse- 
rint  (id  quod  Romani  Turcaeque  potissimum  fecere),  miros  in 
Imperio  Amplificando  facere  progressus.  Quin  et  illae  quae 
bellica  gloria  per  unius  tantummodo  saaculi  spatium  floruere, 
inde  tamen  unico  illo  saeculo  earn  Imperil  Amplitudinem  asse- 
cutae  sunt,  quam  longo  post  tempore,  etiam  remissa  ilia  armo- 
rum disciplina,  retinuerunt. 

7.  Praecepto  praecedenti  affine  est,  ut  status  quis  utatur  ejus- 
modi  Legibus  et  Consuetudinibus,  quae  justas  illi  causas  aut 
saltern  prastextus  arma  capessendi  tanquam  in  promptu   mi- 
nistrent.     Etenim  ea  est  insita  animis  hominum  justitiae  appre- 
hensio,  ut  bellum  (quod  tot  sequuntur  calamitates)  nisi  gravem 
ob  causam,  saltern  speciosam,  inferre  abstineant.    Turcis  praesto 
est  semper,  et  ad  nutum,  belli  causa ;  propagatio  scilicet  legis 
et  sectae  suae.     Romani,  quanquam  pro  magno  decore  imperato- 
ribus  apud  eos  f'uerit  si  Fines  Imperii  ipsorum  protulissent, 
tamen  ob  hanc  solam  causam,  ut  fines  proferrentur,  nunquam 
bella  susceperunt.     Aspiranti  igitur  ad  imperium  nationi  illud 
in  more  sit,  ut  sensum  habeat  vividum  et  acrem  injuria?  alicujus 
vel  subditis  suis  limitaneis  vel  mercatoribus  vel  publicis  mi- 
nistris  illatae ;  neque  a  prima  provocatione  diutius  torpeat  aut 
tardet.     Item,  prompta  sit  et  alacris  ad  auxilia  mittenda  sociis 
suis  et  foederatis  ;  id  quod  perpetuum  erat  apud  Romanes  ;  adeo 
ut  si  forte  in  populum  fcederatum,  cui  etiam  cum  aliis  fredus 
defensivum  intercederet,  hostilis  impressio  facta   esset,  atque 
ille  a  plurimis  suppetias  peteret,  Romani  omnium  primi  semper 
adessent,  beneficii  decus   nemini  praeripiendum   relinquentes. 
Quod  vero  attinet  ad  bella  antiquis  temporibus  propter  statuum 
conformitatem   quandam,  aut  correspondentiam  tacitam,  gesta, 
non  video  in  quo  jure  ilia  fundata  sint.     Talia  fuerunt  bella 
quae  a  Romanis  suscepta  erant  ad  Graeciam  in  libertatem  vindi- 
candam ;  talia  a  Lacedaemoniis  et  Atheniensibus  ad  constituen- 
das  aut  evertendas  democratias  et  oligarchias ;  talia  quandoque 
illata  sunt  a  rebuspublicis  aut  principibus,  sub  praetextu  subdi- 
tos  alienos  protegendi  et  a  tyrannide  liberandi.     Ad  rem  prae- 
sentem  sufficiat,  ut  illud  decernatur;    non  esse  expectandum 
statui  alicui  Imperii  Amplitudinem,  nisi  ad  quamvis  occasionem 
justam  se  armandi  protinus  expergiscatur. 

8.  Nullum  omnino  corpus,  sive  sit  illud  naturale  sive  politi- 
cum,  absque  exercitatione  sanitatem  suam  tueri  queat.     Regno 


LIBER  OCTAVUS.          .  801 

autem  aut  reipublicae,  justum  atque  honorificum  bellum  loco 
salubris  exercitationis  est.  Bellum  civile  profecto  instar  caloris 
febrilis  est ;  at  bellum  externum  instar  caloris  ex  motu,  qui  vale- 
tudini  inprimis  conducit.  Ex  pace  enim  deside  atqiie  torpente, 
et  emolliuntur  animi  et  corrumpuntur  mores.  Sed  utcunque  res 
se  habeat,  quatenus  ad  alicujus  status  fcelicitatem,  Magnitudinis 
proculdubio  interest  ut  quasi  semper  in  armis  sit.  Atque  ex- 
ercitus  veteranus  perpetuo  tanquam  sub  vexilHs  habitus,  etsi  res 
sit  magni  proculdubio  sumptus  et  impensae,  attamen  ejusmodi 
est  ut  statui  alicui  quasi  arbitrium  rerum  inter  vicinos,  aut 
saltern  plurimum  existimationis  ad  omnia  conferat.  Id  quod 
insigniter  cernere  est  in  Hispanis,  qui  jam  per  annos  centum  et 
viginti  exercitum  veteranum  ad  aliquas  partes,  licet  non  semper 
ad  easdem,  aluerunt.1 

9.  Maris  Dominium  monarchic  quaedam  epitome  est.  Ci- 
cero, de  Pompeii  contra  Caesarem  apparatu  scribens  ad  Atti- 
cum:  Consilium  (inquit)  Pompeii  plane  Themistocleum  est ;  putat 
enim.,  qui  mart  potitur,  eum  rerum  potiri.2  Atque  Caesarem 
Pompeius  proculdubio  delassasset  et  attrivisset,  nisi  inani  fiducia 
inflatus  ab  illo  incoepto  destitisset.  Praalia  navalia  quanti  fue- 
rint  momenti,  ex  multis  exemplis  patet.  Pugna  ad  Actium 
orbis  imperium  determinavit.  Pugna  ad  Insulas  Cursolares 
circulum  in  naribus  Turcas  posuit.3  Multoties  certe  evenit,  ut 
Victorias  navales  finem  summae  belli  attulerint ;  sed  hoc  factum 
est,  cum  alese  hujusmodi  praeliorum  totius  belli  fortuna  com- 
missa  est.  Illud  minime  dubium,  quod  qui  maris  potitur  domi- 
nio  in  magna  libertate  agit,  et  tantum  quantum  velit  de  bello 
sumere  potest ;  ubi  contra,  qui  terrestribus  copiis  est  superior, 
nihilominus  plurimis  angustiis  conflictatur.  At  hodie,  atque 
apud  nos  Europaeos,  si  unquam  aut  uspiam,  potentia  navalis 
(quD3  quidem  huic  regno  Britannia}  in  dotein  cessit)  summi  ad 
rerum  fastigia  momenti  est ;  turn  quia  pleraque  Europe  regna 
mediterranea  simpliciter  non  sunt,  sed  maxima  ex  parte  mari 
cincta ;  turn  etiam  quia  utriusque  Indiae  thesauri  et  opes  impe- 
rio  maris  veluti  accessorium  quiddam  existunt. 

1  Commencing,  that  is,  with  the  wars  in  Italy  which  arose  out  of  the  invasion  of 
that  country  by  Charles  VIII. 

2  Cicero,  Ep.  ad  Att.  x.  8. 

3  The  Insulse  Cursolares  or  Kurzolari  islands  are  the  ancient  Echinades.      The 
naval  engagement  generally,  though  perhaps  incorrectly,  called  the  Battle  of  Lepanto, 
took  place  off  these  islands  in  1571.     The  Turkish  fleet  was  defeated  with  great  loss. 
It  was  on  this  occasion  that  Cervantes  lost  his  hand. 

VOL.    I.  3  F 


802  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

10.  Bella  moderna  veluti  in  tenebris  gesta  censeri  possunt, 
pra3  gloria  et  decore  vario  quae  in  homines  militates  priscis 
temporibus  a  rebus  bellicis  resilire  solebant.  Habemus  hodie, 
fortasse  ad  animos  faciendos,  Ordines  quosdam  honorificos  mili- 
tiae;  qui  tamen  jam  facti  sunt  et  armis  et  togas  communes. 
Etiam  in  Scutis  Gentilitiis  Stemmata  nonnulla  habemus  ;  insu- 
per,  Hospitia  quasdam  Publica  militibus  emeritis  et  mutilatis 
destinata,  et  hujusmodi.  Verum  apud  veteres,  in  locis  ubi 
victorias  partae  sunt  extructa  Trophaea ;  Laudationes  Funebres, 
et  Monumenta  Magnifica  occumbentium  in  bello ;  Coronae 
Civicre,  Militares,  singulis  concessze ;  nomen  ipsum  Imperatoris, 
quod  postea  reges  maximi  a  belli  ducibus  mutuati  sunt ;  rede- 
untium  ducum,  bellis  prospere  confectis,  celebres  Triumplii ; 
Donativa  atque  Largitiones  ingentes  in  milites  sub  exercituum 
dimissionem ;  haec  (inquam)  tot  et  tanta  fuerunt,  et  tarn  insigni 
splendore  coruscantia,  ut  pectoribus  mortalium  etiam  maxime 
conglaciatis  igniculos  subdere,  eaque  ad  bellum  inflammare  po- 
tuerint.  Ante  omnia  vero,  mos  ille  Triumphancli  apud  Romanes 
non  res  erat  ex  pompa,  aut  spectaculum  quoddam  inane,  sed 
inter  prudentissima  plane  nobilissimaque  instituta  numeraudus ; 
utpote,  qui  in  se  base  tria  haberet ;  Ducum  Decus  et  Gloriam ; 
JErarii  ex  spoliis  Locupletationem ;  et  Donativa  Militum. 
Verum  honor  Triumphi  fortasse  monarchiis  non  competit 
praeterquam  in  personis  regis  ipsius  aut  filiorum  regis ;  quo'd 
etiam  temporibus  Imperatorum  Romae  obtinuit ;  qui  honorem 
ipsum  triumphi  sibi  et  filiis  suis,  de  bellis  qua?  praesentes  ipsi 
confecerant,  tanquam  peculiarem  reservarunt;  Vestimenta 
autem  solummodo  et  Insignia  Triumphalia  aliis  ducibus  in- 
dulserunt. 

Verum,  ut  sermones  hos  claudamus,  nemo  est  (ut  testatur 
Sacra  Scriptura),  qui  sollicite  cogitando  potest  apponere  ad  sta- 
turam  suam  cubitum  unum  ';  in  pusillo  scilicet  corporis  humani 
modulo ;  caeterum  in  magna  regnorum  et  rerumpublicarum 
fabrica  miperium  amplificare  et  fines  proferre,  reges  penes  et 
dominantes  est.  Nam  prudenter  introducendo  leges,  instituta, 
et  consuetudines,  quales  jam  proposuimus,  et  alias  his  similes, 
posteris  et  saeculis  futuris  magnitudinis  sementem  fecerint. 
Verum  ista  consilia  apud  principes  raro  tractantur,  sed  res  for- 
tune plerunque  committitur. 

1  S.  Matthew,  vi.  27.     S.  Luke,  xii.  25. 


LIBER   OOTAVUS.  803 

Atque  haec  habuimus,  quae  de  Proferendis  Imperil  Finibus  in 
praesentia  occurrunt.  Verum  quorsum  ista  commentatio ;  cum 
Monarchia  Romana  futura  sit  inter  mundanas  (ut  creditur) 
ultima  ?  Nisi  quod  nobis,  institute  nostro  fidis  neque  uspiam 
de  via  declinantibus,  (quandoquidem  Amplificatio  Imperil  fuerit 
inter  Officia  tria  Politices  tertium)  illud  omnino  praetermittere 
non  licuerit.  Restat  jam  Desideratum  alterum,  ex  iis  quae 
posuimus  duobus ;  nimirum,  de  Justitia  Universali,  sive  de 
Fontibus  Juris. 

Qui  de  Legibus  scripserunt,  omnes  vel  tanquam  Philosophi 
vel  tanquam  Jurisconsult!  argumentum  illud  tractaverunt. 
Atque  Philosophi  proponunt  multa  dictu  pulchra,  sed  ab  usu 
remota.  Jurisconsulti  autem,  suae  quisque  patriae  legum,  vel 
etiam  Romanarum  aut  Pontificiarum,  placitis  obnoxii  et  ad- 
dicti,  judicio  sincere  non  utuntur ;  sed  tanquam  e  vinculis  ser- 
mocinantur.  Certe  cognitio  ista  ad  viros  civiles  proprie  spectat; 
qui  optime  norunt  quid  ferat  societas  humana,  quid  salus 
populi,  quid  aequitas  naturalis,  quid  gentium  mores,  quid  re- 
rumpublicarum  formae  diversae ;  ideoque  possint  de  Legibus, 
ex  principiis  et  praeceptis  tarn  aequitatis  naturalis  quam  poll- 
tices,  decernere.  Quamobrem  id  nunc  agatur,  ut  Fontes 
Justitiae  et  Utilitatis  Publicae  petantur,  et  in  singulis  Juris 
partibus  Character  quidam  et  Idea  Justi  exhibeatur,  ad  quam 
particularium  regnorum  et  rerumpublicarum  leges  probare, 
atque  inde  emendationem  moliri,  quisque  cui  hoc  cordi  erit 
et  curas  possit.  Hujus  igitur  rei,  more  nostro,  Exemplum  in 
uno  titulo  proponemus. 

Exemplum  Tractatus  de  Justitia  Universali,  sive  de  Fontibus 
Juris,  in  uno  titulo,  per  Aphorismos, 

PROCEMIUM. 
APHORI8MU8    1. 

IN  Societate  Civili,  aut  Lex  aut  Vis  valet.  Est  autem  et  vis 
quaadam  legem  simulans,  et  lex  nonnulla  magis  vim  sapiens 
quam  sequitatem  juris.  Triplex  est  igitur  Injustitiae  Fons; 
Vis  mera ;  Illaqueatio  malitiosa  praetextu  Legis ;  et  Acerbitas 
ipsius  Legis. 

APHORISMUS    2. 

Firmamentum  Juris  Privati  tale  est.  Qui  injuriam  facit,  re 
utilitatem  aut  voluptatem  capit,  exeniplo  periculum.  Caeteri 

3  F  2 


804  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

utilitatis  aut  voluptatis  illlus  participes  non  aunt,  sed  exemplum 
ad  se  pertinere  putant.  Itaque  facile  coeunt  in  consensum,  ut 
caveatur  sibi  per  Leges ;  ne  injuriae  per  vices  ad  singulos  red- 
eant.  Quod  si  ex  ratione  temporum  et  communione  culpae  id 
eveniat,  ut  pluribus  et  potentioribus  per  legem  aliquam  peri- 
culum  creetur  quam  caveatur,  factio  solvit  legem ;  quod  et 
saepe  fit.1 

APHOEISMUS  3. 

At  Jus  Privatum  sub  tutela  Juris  Publici  latet.  Lex  enim 
cavet  civibus,  magistratus  legibus.  Magistratuum  autem  au- 
thoritas  pendet  ex  maj  estate  imperii,  et  fabrica  politise,  et 
legibus  fundamentalibus.  Quare,  si  ex  ilia  parte  sanitas  fuerit 
et  recta  constitutio,  leges  erunt  in  bono  usu ;  sin  minus,  parum 
in  iis  pra3sidii  erit. 


1  The  doctrine  of  this  aphorism  resembles  that  of  Hobbes,  inasmuch  as  there  is  no 
recognition  of  the  principle  that  moral  ideas  lie  at  the  root  of  civil  rights.  All  the 
evidence  of  which  the  nature  of  the  subject  admits  tends  to  show  that  society  has 
always  been  held  together,  not  by  fear,  but  by  notions  more  or  less  perfectly  developed 
of  the  distinction  between  right  and  wrong ;  and  to  assert  that  in  the  absence  of  any 
such  notions  selfish  fear  could  serve  as  the  "  firmamentum  juris  privati,"  is  at  best 
to  assert  that  which  never  has  been  proved  and  never  can  be. 

Of  course  it  is  not  meant  to  deny  that  fear  is  the  principle  by  means  of  which  the 
moral  force  of  society  becomes  efficient  in  the  repression  of  crime. 

[That  a  notion  of  the  distinction  between  right  and  wrong  in  general  lies  at  the 
bottom  of  all  our  notions  of  individual  rights  and  wrongs  ;  that  when  we  think  of  one 
man  as  doing  an  injury  to  another,  we  think  of  him  as  doing  something  not  only  in 
its  effect  hurtful,  but  in  its  nature  unjust ;  I  do  not  think  Bacon  would  have  denied. 
That  in  the  absence  of  any  such  notion  the  interest  which  all  men  have  in  protection 
from  injury  would  lead  them  to  concur  in  the  measures  necessary  to  secure  protec- 
tion to  each,  he  would  not,  I  think,  have  affirmed.  But  such  questions  did  not  enter 
into  the  practical  problem  with  which  he  had  to  deal ;  which  was  this :  Given  our 
common  notions  of  right  and  wrong,  jus  and  injuria,  with  all  their  constituent  ele- 
ments, what  is  the  principle  by  which  they  are  made  to  bear  upon  the  protection  of 
individuals  ?  To  this  he  answers :  It  is  the  interest  which  each  individual  has  in  being 
himself  protected.  That  the  personal  interest  would  be  insufficient  without  the  sanc- 
tion of  the  "  moral  idea  "  to  stimulate  and  support  it,  is  probably  true ;  for  we  see 
that  actions  the  most  dangerous  to  society,  if  committed  by  madmen,  and  therefore 
not  objects  of  moral  disapprobation,  are  exempted  from  punishment ;  the  necessity  of 
self-defence  requiring  only  that  measures  be  taken  to  prevent  the  recurrence  of  them, 
and  the  sense  of  justice  refusing  to  sanction  any  further  severity.  But  that  the 
"  moral  idea,"  unassisted  by  the  sense  of  personal  interest,  could  be  still  less  relied  upon 
as  a  "firmamentum  privati  juris,"  seems  to  me  still  more  certain  ;  for  we  see  that  the 
penalties  exacted  or  denounced  by  the  laws,  though  proportioned  with  tolerable  accu- 
racy to  the  danger  of  the  offence,  bear  no  proportion  at  all  to  the  moral  disapprobation 
of  which  it  is  the  object  Actions  which  are  morally  wrong  in  the  highest  degree,  if 
they  be  such  as  every  man  may  protect  himself  against,  are  not  punished  at  all. 
Actions  which  the  moral  sense  scarcely  condemns,  if  such  that  the  general  permission 
of  them  would  entail  a  general  insecurity  of  property,  are  punished  with  great  severity. 
And  the  truth  seems  to  be,  that  to  make  an  action  seem  a  fit  object  of  punishment, 
there  must  be  something  morally  offensive  in  it,  but  that  the  nature  and  amount  of 
punishment  varies  according  to  the  interest  of  society  in  preventing  it,  and  the  diffi- 
culty of  effecting  that  end.  Men  are  not  content  with  less  severity  than  they  think 
necessary  for  their  protection,  nor  do  they  feel  justified  in  using  more. — J.  S.] 


LIBER  OCTAVUS.  805 

APHORISMUS   4. 

Neque  tamen  Jus  Publicum  a$  hoc  tantum  spectat,  ut  ad- 
datur  tanquam  custos  Juri  Private,  ne  illud  violetur,  atque  ut 
cessent  injuries ;  sed  extenditur  etiam  ad  religionem  et  arma 
et  disciplinarn  et  ornamenta  et  opes,  denique  ad  omnia  circa 
Bene  Esse  civitatis. 

APHORISMUS    5. 

Finis  enim  et  scopus  quern  leges  intueri,  atque  ad  quern 
jussiones  et  sanctiones  suas  dirigere  debent,  non  alius  est  quam 
ut  cives  foeliciter  degant.  Id  fiet,  si  pietate  et  religione  recte 
instituti ;  moribus  honesti ;  armis  adversus  hostes  externos 
tuti;  legum  auxilio  adversus  seditiones  et  privatas  injurias 
muniti ;  imperio  et  magistratibus  obsequentes ;  copiis  et  opibus 
locupletes  et  florentes  fuerint.  Harum  autem  rerum  instru- 
menta  et  nervi  sunt  leges. 

APHORISMUS    6. 

Atque  hunc  finem  optimae  leges  assequuntur,  plurimae  vero 
ipsarum  aberrant.  Leges  enim  mirum  in  modum,  et  maximo 
intervallo,  inter  se  differunt ;  ut  alias  excellant ;  alias  medio- 
criter  se  habeant ;  alias  prorsus  vitiosas  sint.  Dictabimus  igitur, 
pro  judicii  nostri  modulo ,  quasdam  tanquam  Legum  Leges,  ex 
quibus  informatio  peti  possit,  quid  in  singulis  legibus  bene 
aut  perperam  positum  aut  constitutum  sit. 
APHOKISMUS  7. 

Antequam  vero  ad  corpus  ipsum  legum  particularium  deve- 
niamus,  perstringemus  paucis  virtutes  et  dignitates  legum  in 
genere.  Lex  bona  censeri  possit,  quas  sit  intimations  certa ; 
prctcepto  justa ;  executione  commoda ;  cum  forma  politics  congrua; 
et  generans  virtutem  in  subditis. 

TITULUS  L 
De  Prima  Dignitate  Legum,  ut  sint  Certce. 

APHORISMUS   8. 

Legis  tantum  interest  ut  certa  sit,  ut  absque  hoc  nee  justa 
esse  possit.  Si  enim  incertam  vocem  det  tuba,  quis  se  parabit  ad 
bettum  ?  l  Similiter,  si  incertam  vocem  det  lex,  quis  se  parabit 
ad  parendum?  Ut  moneat  igitur  oportet,  priusquam  feriat. 
Etiam  illud  recte  positum  est ;  optimum  esse  legem,  qua  minimum 
relinquit  arbitrio  judicis*  :  id  quod  certitudo  ejus  prasstat. 

1  1  Corinth,  xiv.  8.  2  Arist.  Rhet.  i.  1. 

3  F  3 


80(j  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

APHORISMUS    9. 

Duplex  legum  Incertitude :  altera,  ubi  lex  nulla  prae- 
scribitur ;  altera,  ubi  ambigua  et  obscura.  Itaque  de  Casibus 
Omissis  a  lege  primo  dicendum  est ;  ut  in  his  etiam  inveniatur 
aliqua  norma  Certitudinis. 

De  Casibus  Omissis  a  Lege. 
APHORISMUS    10. 

Angustia  prudentise  humanae  casus  omnes  quos  tempus  re- 
perit  non  potest  capere.  Non  raro  itaqiie  se  ostendunt  casus 
omissi  et  novi.  In  hujusmodi  casibus  triplex  adhibetur  reme- 
dium,  sive  supplementum ;  vel  per  processum  ad  similia ;  vel 
per  usum  exemplorum,  licet  in  legem  non  codluerint ;  vel  per 
jurisdictiones  qua  statuunt  ex  arbitrio  boni  viri  et  secundum 
discretionem  sanam;  sive  ilia?  Curias  fuerint  Praetoriae  sive 
Censoriae. 

De  Processu  ad  Similia,  et  Extensionibus  Legum. 
AFHOEISMDS    11. 

In  Casibus  Omissis  deducenda  est  norma  legis  a  similibus ; 
sed  caute,  et  cum  judicio.  Circa  quod  servandae  sunt  regulse 
sequentes.  Ratio  prolifica,  Consuetudo  sterilis  esto,  nee  generet 
casus.  Itaque  quod  contra  rationem  juris  receptum  est,  vel 
etiam  ubi  ratio  ejus  est  obscura,  non  trahendum  est  ad  conse- 
quentiam.1 

APHORISMUS  12. 

Bonum  publicum  insigne  rapit  ad  se  casus  omissos.  Quam- 
obrem  quando  lex  aliqua  reipublicae  commoda  notabiliter  et 
majorem  in  modum  intuetur  et  procurat,  Interpretatio  ejus 
extensiva  esto  et  amplians. 

APHORISMUS  13. 

Durum  est  torquere  leges,  ad  hoc  ut  torqueant  homines. 
Non  placet  igitur  extendi  leges  poenales,  multo  minus  capitales, 
ad  delicta  nova.  Quod  si  crimen  vetus  fuerit  et  legibus  notum ; 
sed  prosecutio  ejus  incidat  in  casum  novum,  a  legibus  non  pro- 
visum ;  omnino  recedatur  a  placitis  juris  potius  quam  delicta 
maneant  impunita. 

1  "Quod  contra  rationem  juris  receptum  est,  non  est  producendum  ad  conse- 
quentla." — Paulus,  D.  141.,  Ff.  De  Div.  Keg.  Jur.  It  may  be  remarked  that,  al- 
though the  phrase  " ad  consequentias "  is  used  as  well  as  "ad  consequential'  yet 
there  seems  to  be  no  authority  for  "  ad  consequential^" 


LIBER   OCTAVUS.  807 

APHORISMUS    14. 

In  statutis  quae  Jus  Commune  (praesertim  circa  ea  quae  fre- 
quenter incidunt,  et  diu  coaluerunt)  plane  abrogant,  non  placet 
procedi  per  similitudinem  ad  casus  omissos.  Quando  enim  res- 
publica  tota  lege  diu  caruerit,  idque  in  casibus  expressis,  parum 
periculi  est  si  casus  omissi  expectent  remedium  a  statute  novo. 

APHORISMUS  15. 

Statuta  quae  manifesto  Temporis  Leges  fuere  atque  ex  occa- 
sionibus  reipublicse  tune  invalescentibus  natse,  mutata  ratione 
temporum,  satis  habent  si  se  in  propriis  casibus  sustinere 
possint ;  praeposterum  autem  esset,  si  ad  casus  omissos  ullo 
modo  traherentur. 

APHORISMUS  16. 

Consequentise  non  est  consequentia ;  sed  sisti  debet  extensio 
intra  casus  proximos.  Alioqui  labetur  paulatim  ad  dissimilia ; 
et  magis  valebunt  acumina  ingeniorum,  quam  authoritates 
legum. 

APHORISMUS    17. 

In  legibus  et  statutis  brevioris  stili,  extensio  facienda  est 
liberius.  At  in  illis  quae  sunt  enumerativa  casuum  particu- 
larium,  cautius.  Nam  ut  exceptio  firmat  vim  legis  in  casibus 
non  exceptis,  ita  enumeratio  infirmat  earn  in  casibus  non  enu- 
meratis. 

APHORISMUS    18. 

Statutum  Explanatorium  claudit  rivos  statuti  prioris,  nee 
recipitur  postea  extensio  in  alterutro  statute.  Neque  enim  fa- 
cienda est  super-extensio  a  judice,  ubi  semel  ccepit  fieri  extensio 
a  lege. 

APHORISMUS  19. 

Solennitas  Verborum  et  Actorum  non  recipit  extensionem 
ad  similia.  Perdit  enim  naturam  solennis,  quod  transit  a  more 
ad  arbitrium;  et  introductio  novorum  corrumpit  majestatem 
veterum. 

APHORISMUS  20. 

Proclivis  est  extensio  legis  ad  casus  post-natos ;  qui  in  rerum 
natura  non  fuerunt  tempore  legis  latae.  Ubi  enim  casus  ex- 
primi  non  poterat,  quia  tune  nullus  erat,  casus  omissus  habetur 
pro  expresso,  si  similis  fuerit  ratio. 

Atque  de  Extensionibus  Legum  in  Casibus  Omissis  hsec 
dicta  sint :  nunc  de  usu  Exemplorum  dicendum. 

3  F  4 


808  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

De  Exemplis,  et  usu  eorurn.1 

APHORISMUS    21. 

De  Exemplis  jam  dicendum  est,  ex  quibus  Jus  hauriendum 
sit,  ubi  Lex  deficit.  Atque  de  Consuetudine,  qu»  Legis  species 
est,  deque  Exemplis  quas  per  frequentem  usum  in  consuetu- 
dinem  transierunt,  tanquam  Legem  Tacitam,  suo  loco  dicemus. 
Nunc  autem  de  exemplis  loquimur  quas  raro  et  sparsim  inter- 
veniunt,  nee  in  legis  vim  coaluerunt ;  quando  et  qua  cautione 
norma  Juris  ab  ipsis  petenda  sit,  cum  Lex  deficiat. 
APHORISMUS  22. 

Exempla  a  temporibus  bonis  et  moderatis  petenda  sunt ;  non 
tyrannicis,  aut  factiosis,  aut  dissolutis.  Hujusmodi  exempla 
temporis  partus  spurii  sunt,  et  magis  nocent  quam  docent. 

APHORISMUS    23. 

In  exemplis,  recentiora  habenda  sunt  pro  tutioribus.  Quod 
enim  paulo  ante  factum  est,  unde  nullum  sit  secutum  incom- 
modum,  quidni  iterum  repetatur  ?  Sed  tamen  minus  habent 
authoritatis  recentia ;  et  si  forte  res  in  melius  restitui  opus  sit, 
recentia  exempla  magis  sseculum  suum  sapiunt  quam  rectam 
rationem. 

APHORISMUS   24. 

At  vetustiora  exempla  caute,  et  cum  delectu,  recipienda. 
Decursus  siquidem  setatis  multa  mutat;  ut  quod  tempore 
videatur  antiquum,  id  perturbatione  et  inconformitate  ad 
pra?sentia  sit  plane  novum.  Medii  itaque  temporis  exempla 
sunt  optima,  vel  etiam  talis  temporis  quod  cum  tempore 
currente  plurimum  conveniat;  quod  aliquando  prsestat  tem- 
pus  remotius  magis  quam  in  proximo. 

1  It  is  to  be  observed,  that  the  principle  on  which  the  English  courts  have  pro- 
ceeded,— namely,  that  a  decision  on  a  point  not  previously  decided  on  is  to  be  accepted 
merely  as  a  declaration  of  an  already  existing  law  virtually  contained  in  the  unwritten 
corpus  juris  entitled  the  Common  Law,  has  had  the  effect  of  giving  nearly  equal 
weight  to  all  cases  decided  by  a  competent  tribunal.  On  the  other  hand,  we  find  in 
the  history  of  French  jurisprudence  that  great  uncertainty  has  existed  as  to  the  degree 
of  authority  to  which  a  "res  judicata  "  was  entitled  ;  the  principle  that  "  res  judicata 
pro  veritate  accipitur  "  extending  only  to  the  parties  between  whom  the  actual  decision 
was  had.  Thus  it  is  related  that  De  Thou  was  in  the  habit  of  saying,  when  it  was 
mentioned  that  in  a  case  similar  to  the  one  before  him  a  decree  had  been  given  in 
favour  of  the  plaintiff  or  defendant,  "  C'est  bon  pour  lui; "  implying  that  it  was  not  of 
authority  in  any  other  case.  The  Parliament  of  Paris  was  for  a  long  time  in  the  habit 
of  distinguishing  the  decisions  to  the  principle  of  which  it  intended  to  give  force  of  law 
from  other  decisions,  by  a  more  solemn  form  of  delivering  j  udgment ;  thereby  in  effect 
claiming  what  our  courts  have  never  claimed,  namely,  a  power  of  making  new  law. 
A  collection  has  been  published  of  these  quasi-legislative  decisions,  with  the  title  of 
"  Arrets  rendus  en  robe  rouge."  It  is  evident  that  the  practice  of  the  Parliament  of 
Paris,  which  was  probably  followed  by  other  of  the  French  Parliaments,  escapes  from 
gome  of  the  inconveniences-of  the  English  theory. 


LIBER  OCTAVUS.  809 

APHOEISMUS    25'. 

Intra  fines  exempli,  vel  citra  potius,  se  cohibeto,  nee  illos 
ullo  modo  excedito.  Ubi  enim  non  adest  Norma  Legis,  omnia 
quasi  pro  suspectis  habenda  sunt.  Itaque,  ut  in  obscuris, 
minimum  sequitor. 

APHOEISMUS  26. 

Cavendum  ad  exemplorum  Fragmentis  et  Compendiis ;  atque 
integrum  exemplum  et  universus  ejus  processus  introspiciendus. 
Si  enim  incivile  sit,  nisi  tota  lege  perspecta,  de  parte  ejus  judi- 
care1,  multo  magis  hoc  valere  debet  in  exemplis ;  quae  ancipitis 
sunt  usus,  nisi  valde  quadrent. 

APHOKISMUS    27. 

In  exemplis  plurimum  interest,  per  quas  manus  transierint  et 
transacta  sint.  Si  enim  apud  scribas  tantum  et  ministros 
justitiae,  ex  cursu  curioe,  absque  notitia  manifesta  superiorum, 
obtinuerint;  autetiam  apud  errorum  magistrum  populum ;  con- 
culcanda  sunt  et  parvi  facienda.  Sin  apud  senatores  aut 
judices  aut  curias  principales  ita  sub  oculis  posita  fuerint,  ut 
necesse  fuerit  ilia  approbations  judicum,  saltern  tacita,  munita 
fuisse,  plus  dignationis  habent. 

APHOKISMUS    28. 

Exemplis  quse  publicata  fuerint,  utcunque  minus  fuerint 
in  usu,  cum  tamen  sermonibus  et  disceptationibus  hominum 
agitata  et  ventilata  extiterint,  plus  authoritatis  tribuendum. 
Quae  vero  in  scriniis  et  archivis  manserunt  tanquam  sepulta, 
et  palam  in  oblivionem  transierunt,  minus.  Exempla  enim, 
sicut  aquae,  in  profluente  sanissima. 

APHORISMUS    29. 

Exempla  quae  ad  leges  spectant,  non  placet  ab  historicis  peti ; 
sed  ab  actis  publicis  et  traditionibus  diligentioribus.  Versatur 
enim  infcelicitas  quaedam  inter  historicos  vel  optimos,  ut  legibus 
et  actis  judicialibus  non  satis  immorentur ;  aut  si  forte  diligen- 
tiam  quandam  adhibuerint,  tamen  ab  authenticis  longe  varient. 
APHOEISMUS  30. 

Exemplum  quod  aetas  contemporanea  aut  proxima  respuit 
cum  casus  subinde  recurreret,  non  facile  admittendum  est. 
Neque  enim  tantum  pro  illo  facit  quod  homines  illud  quan- 
doque  usurparunt,  quam  contra,  quod  experti  reliquerunt. 

1  "  Incivile  est,  nisi  tota  lege  perspecta,  una  aliqua  particula  ejus  proposita  judicare 
vel  respondere. " — Celsvs,  D.  i.  3.  24. 


810  DE  AUGMENTIS  SCIENTIARIDI 

APHOKISMUS   31. 

Exempla  in  consilium  adhibentur,  non  utique  jubent  aut 
imperant.  Igitur  ita  regantur,  ut  authoritas  praeteriti  temporis 
flectatur  ad  usum  praesentis. 

Atque  de  Informatione  ab  Exemplis,  ubi  Lex  deficit,  base 
dicta  sint.  Jam  dicendum  de  Curiis  Prastoriis  et  Censoriis. 

De  Curiis  Prcetoriis  et  Censoriis.1 
APHOKISMUS    32. 

Curiae  sunto  et  jurisdictiones,  quae  statuant  ex  arbitrio  boni 
viri  et  discretione  sana,  ubi  legis  nonna  deficit.  Lex  enim 

1  M.  Bouillet  remarks  that  every  one  who  has  commented  on  this  tract  of  Bacon's  has 
condemned  the  institution  of  these  Courts.  M.  Dupin  is  evidently  much  perplexed  by 
them.  "  Hie  raera  Utopia  proponitur  "  is  the  commencement  of  his  note  on  the  thirty- 
second  aphorism.  Doubtless  it  is  odd  that  in  inquiring  how  the  law  may  be  made 
certain  Bacon  should  have  iutroduced  two  Courts,  of  which  the  distinguishing  cha- 
racter is  the  absence  of  any  kind  of  certainty.  But  to  every  one  who  is  acquainted 
with  the  history  of  Englibh  law,  it  is  manifest  that  Bacon's  intention  was  to  give  an 
idealised  description  of  the  Court  of  Star-Chamber,  and  of  the  equity  jurisdiction 
of  the  Court  of  Chancery.  Of  the  two  institutions  which  he  thus  indirectly  praises  it 
is  not  necessary  to  say  much.  The  Court  of  Star-Chamber,  though  of  use  in  parti- 
cular cases  was  unquestionably  on  the  whole,  an  instrument  of  injustice  and  op- 
pression ;  while,  on  the  other  hand,  if  equity  had  continued  to  be  as  indefinite  as  the 
jurisdiction  of  the  "  curiae  prastoriae,"  it.  would  soon  have  become  a  more  intolerable 
evil  than  any  which  it  could  have  been  applied  to  relieve. 

[The  apparent  inconsistency  of  introducing  these  discretionary  tribunals  into  a 
scheme  specially  designed  to  make  the  operation  of  the  law  certain,  admits,  in  my 
opinion,  of  a  satisfactory  explanation.  The  uncertainty  of  the  law  is  injurious  in  two 
ways.  On  the  one  hand,  it  may  lead  me  to  expect  that  if  I  observe  certain  prescribed 
conditions,  my  liberty  will  not  be  interfered  with  ;  and  when  I  think  I  have  observed 
them,  it  may,  by  some  arbitrary  or  unexpected  interpretation,  take  me  up  and  send  me 
to  prison.  On  the  other  hand,  it  may  lead  me  to  expect  protection  against  particular 
kinds  of  injury,  or  (failing  protection)  redress;  and,  from  some  defect  in  its  pro- 
visions, it  may  fail  to  prevent  the  injury  or  to  afford  the  redress.  The  first  kind  of 
uncertainty  resides  in  the  interpretation,  the  second  in  the  framing,  of  the  law  ;  and 
against  both  it  is  necessary,  as  far  as  may  be,  to  provide.  The  perftct  remedy  is  a  code 
of  laws  so  framed  as  to  provide  expressly  for  every  possible  case,  coupled  with  a  rule  of 
interpretation  which  leaves  no  discretion  whatever  to  the  judge.  But  this  is  for  Uto- 
pia. No  lawgiver  can  perfectly  foresee  either  the  conditions  of  cases  or  the  effect  of 
words.  Laws  will  therefore  pass  occasionally,  which,  if  strictly  construed,  will  punish 
the  man  whom  they  were  intended  to  protect,  and  protect  the  man  whom  they  were 
intended  to  punish.  To  correct  such  errors,  a  discretion  must  be  allowed  somewhere 
in  the  administration  of  the  law  ;  and  the  question  is,  where  ?  According  to  Bacon's 
scheme,  the  necessary  discretion  is  to  be  confided,  not  to  the  ordinary  tribunals,  but  to 
others  specially  constituted  for  the  purpose,  and  acting  under  restrictions  and  regula- 
tions specially  framed  to  prevent  them  from  abusing  it ;  lest,  in  correcting  one  kind  of 
uncertainty,  uncertainties  of  another  kind  be  introduced.  What  these  restrictions 
and  regulations  should  be,  the  rest  of  the  section  is  occupied  in  explaining. 

Now,  to  supply  the  defects  of  the  law  by  the  exercise  of  this  kind  of  discretion  was  the 
proper  function  of  the  Star-Chamber  and  the  Court  of  Chancery  ;  and  I  see  no  occasion 
to  seek  further  for  Bacon's  motive  in  introducing  •'  an  idealised  description  "  of  those 
Courts,  —  or,  I  should  rather  say,  a  description  of  two  Courts  constituted  as,  in  a  per- 
fect administrative  system,  the  Star-Chamber  and  the  Court  of  Chancery  ought  to  be. 

With  regard  to  the  character  of  the  actual  Star-Chamber,  we  are  not  to  forget  that  Bacon 
was  not  the  only  eminent  jurist  who  approved  of  it.  Sir  Edward  Coke,  in  the  fourth  book 


LIBER  OCTAVUS.  811 

(ut  antea  dictum  est)  non  sufficit  casibus ;  sed  ad  ea  quas 
plcrunque  accidunt  aptatur,  Sapientissima  autem  res  Teinpus1 
(ut  ab  antiquis  dictum  est),  et  novorum  casuum  quotidie  author 
et  inventor. 

APHOKISMUS    33. 

Interveniunt  autem  novi  casus,  et  in  Criminalibus,  qui  poena 
indigent ;  et  in  Civilibus,  qui  auxilio.  Curias  quae  ad  priora 
ilia  respiciunt,  Ccnsorias ;  qua?  ad  posteriora,  Prcetorias  appel- 
lamus. 

APHORISMUS    34. 

Habento  Curias  Censoriae  jurisdictionem  et  potestatem,  non 
tantum  nova  delicta  puniendi,  sed  etiam  poenas  a  legibus  con- 
stitutas  pro  delictis  veteribus  augendi ;  si  casus  fuerint  odiosi  et 
enormes,  modo  non  sint  capitales.  Enorme  enim  tanquam 
novum  est. 

APHOKISMUS  35. 

Habeant  similiter   Curae  Prastoriae  potestatem,  tarn  subve- 

of  his  Institutes,  which  was  written  in  his  old  age,  when  he  was  regarded  as  the  great 
champion  of  the  people  against  the  Crown,  speaks  of  it  in  terms  as  favourable  as  ever 
Bacon  did.  "  It  is  the  most  honourable  Court"  (he  says) — "  our  parliament  excepted 
— that  is  in  the  Christian  world,  both  in  respect  of  the  Judges  of  the  Court,  and  of  their 
honourable  proceeding  according  to  their  just  jurisdiction,  and  the  ancient  and  just  orders 
of  the  Court."  And  I  cannot  help  thinking  that  modern  constitutional  writers  have 
judged  of  it  too  hastily  from  the  accidental  and  exceptional  circumstances  which  led  to 
its  abolition.  It  was  an  instrument  of  government.  When  the  government  was  oppressive 
and  unjust,  it  was  an  instrument  of  oppression  and  injustice.  So,  also,  at  many  periods 
of  our  history  have  the  Courts  of  Common  Law  been.  But  if  we  would  know  whether 
a  Court  constituted  like  the  Star-Chamber  had  any  necessary  tendency  to  become  an 
instrument  of  oppression,  we  must  consider  it  in  connexion  with  the  rest  of  the  con- 
stitution. Was  it  in  any  especial  manner  under  the  command  of  the  Crown  ?  Cer- 
tainly not :  it  was  under  the  command  of  the  Crown  so  far  only  and  so  long  only  as 
the  whole  powers  of  government  were  under  the  command  of  the  Crown.  So  far  and 
so  long  as  the  King  could  appoint  his  own  ministers  and  maintain  them  and  carry  on 
the  government  with,  them  in  spite  of  the  House  of  Commons,  so  far  and  so  long  he 
could  exercise  an  effectual  control  over  the  proceedings  of  a  Court  constituted  like  the 
Star-Chamber ;  no  farther  and  no  longer.  The  body  of  the  Court  was  composed  of 
the  chief  officers  of  the  government ;  less  than  eight  did  not  make  a  quorum ; 
their  proceedings  were  public  ;  each  member  gave  his  own  sentence  with  the  reasons  ; 
the  majority  decided ;  the  decree  was  solemnly  recorded.  As  soon  as  the  theory  of  a 
responsible  ministry  was  recognised,  and  the  impossibility  of  carrying  on  the  govern- 
ment without  money  voted  by  the  House  of  Commons  gave  the  people  an  effective 
check  upon  the  Crown,  they  would  have  had  a  check  equally  effective  upon  the  pro- 
ceedings of  a  court  of  justice  so  constituted.  Any  abuse  of  its  authority  would  have 
led  to  a  change  of  ministry,  and  to  the  transfer  of  that  authority  to  other  hands. 

With  regard  to  the  Court  of  Chancery,  it  is  less  easy  to  say  how  it  would  have  worked 
had  its  jurisdiction  been  exercised  according  to  the  conditions  here  prescribed  for  the 
Curia;  Pr.-etoria; ;  one  of  which  is,  that  it  was  not  to  be  confided  to  a  single  man. 
"  Curiac  illae"  (i.  e.  Curia?  Censorise  et  Pretoria,  see  Aph.  36.)  "  uni  viro  ne  commit- 
tantur,  sed  ex  pluribus  constent."  And  in  speculating  upon  the  evil  which  it  might 
have  become  with  powers  so  indefinite,  we  must  not  forget  how  great  an  evil  it  has 
actually  become  in  consequence  of  the  rules  by  which  its  discretion  has  been  defined 
and  limited.  The  nearest  approach  to  certainty  attained  by  the  existing  system  appears 
to  be  the  certainty  of  damage  to  both  parties. — J.  S.] 

1   6  aAriOcffraros  \ry6/j.evos  XP^vos  flvai.  —  Xenoph.  Hellenic,  iii.  3.  2. 


812  DE   AUG  MENTIS  SCIENTIARUM 

niendi  contra  rigorem  Legis,  quam  supplendi  defcctum  Legis. 
Si  enim  porrigi  debet  remedium  ei  quern  lex  praeteriit ;  raulto 
magis  ei  quern  vulneravit. 

APHORISMUS  36. 

Curias  istae  Censorial  et  Praetorias  omnino  intra  casus  enormes 
et  extraordinarios  se  continento ;  nee  jurisdictiones  ordinarias 
invadunto ;  ne  forte  tendat  res  ad  supplantationem  legis,  magis 
quam  ad  supplementum. 

APHORISMUS  37. 

Jurisdictiones  istse  in  Supremis  tantum  Curiis  resident©,  nee 
ad  Inferiores  communicantor.  Parum  enim  abest  a  potestate 
leges  condendi,  potestas  eas  supplendi  aut  extendendi  aut 
moderandi. 

APHORISMUS  38. 

At  Curias  illas  uni  viri  ne  committantur,  sed  ex  pluribus  con- 
stent.  Nee  decreta  exeant  cum  silentio  ;  sed  judices  sententise 
suas  rationes  adducant,  idque  palam  atque  astante  corona ;  ut 
quod  ipsa  potestate  sit  liberum,  fama  tamen  et  existimatione  sit 
circumscriptum. 

APHORISMUS  39. 

Rubricae  Sanguinis  ne  sunto ;  nee  de  capitalibus,  in  quibus- 
cunque  curiis,  nisi  ex  lege  nota  et  certa  pronunciato.  Indixit 
enim  mortem  Deus  ipse  prius ;  postea  inflixit.  Nee  vita  eri- 
pienda  nisi  ei  qui  se  in  suam  vitam  peccare  prius  nosset. 

APHORISMUS  40. 

In  Curiis  Censoriis  calculum  tertium  dato  ;  ut  judicibus  non 
imponatur  necessitas  aut  absolvendi  aut  condemnandi ;  sed 
etiam  ut  non  liquere  pronunciare  possint.  Etiam  censoria  non 
tantum  pcena,  sed  et  nota  esto ;  scilicet  quae  non  infligat  suppli- 
cium,  sed  aut  in  admonitionem  desinat,  aut  reos  ignominia  levi 
et  tanquam  rubore  castiget. 

APHORISMUS  41. 

In  Curiis  Censoriis,  omnium  magnorum  criminum  et  scele- 
rum  actus  inchoati  et  medii  puniuntor;  licet  non  sequatur 
effectus  consummatus  l ;  isque  sit  earum  curiarum  usus  vel 
maximus ;  cum  et  severitatis  intersit,  initia  scelerum  puniri ; 
et  clementiae,  perpetrationem  eorum  (puniendo  actus  medios) 
inter  cipi. 

1  Of  the  Star-Chamber,  Bacon  has  said,  in  his  History  of  Henry  FIT.,  that  it  took 
cognisance  of  "  forces,  frauds,  crimes  various  of  stellionate,  and  the  indications  or 
middle  acts  towards  crimes  capital  or  heinous,  not  actually  committed  or  perpetrated." 


LIBER  OCTAVUS.  813 

APHORISMUS  42. 

Cavendum  inprimis,  ne  in  Curiis  Praetoriis  praebeatur  auxi- 
lium  in  casibus  quos  lex  non  tarn  omisit,  quam  pro  levibus 
contempsit,  aut  pro  odiosis  remedio  indignos  judicavit. 

APHOEISMUS  43. 

Maxime  omnium  interest  Certitudinis  Legum  (de  qua  nunc 
agimus),  ne  Curiae  Praetoriae  intumescant  et  exundent  in 
tantum,  ut  prastextu  rigoris  legum  mitigandi,  etiam  robur  et 
nervos  iis  inciclant  aut  laxent ;  omnia  trahendo  ad  arbitrium. 

APHORISMUS  44. 

Decernendi  contra  Statutum  Expressum,  sub  ullo  aequitatis 
praetextu,  Curiis  Praetoriis  jus  ne  esto.  Hoc  enim  si  fieret, 
Judex  prorsus  transiret  in  Legislatorem,  atque  omnia  ex  arbi- 
trio  penderent. 

APHOEISMUS  45. 

Apud  nonnullos  receptum  est,  ut  jurisdictio  quas  decernit 
secundum  cequum  et  bonum,  atque  ilia  altera  quae  procedit 
secundum  jus  strictum,  iisdam  curiis  deputentur ;  apud  alios 
autem,  ut  diversis.  Omnino  placet  curiarum  separatio.  Neque 
enim  servabitur  distinctio  casuum,  si  fiat  commixtio  juris- 
dictionum  ;  sed  Arbitrium  Legem  tandem  trahet. 
APHOEISMUS  46. 

Non  sine  causa  in  usum  venerat  apud  Romanos  Album  Prce- 
toris,  in  quo  prasscripsit  et  publicavit  quomodo  ipse  jus  dicturus 
esset.1  Quo  exemplo,  judices  in  Curiis  Praetoriis  regulas  sibi 
certas  (quantum  fieri  potest)  proponere  easque  publice  affigere 
debent.  Etenim  optima  est  lex,  quae  minimum  relinquit  arbi- 
trio  judicis ;  optimus  judex,  qui  minimum  sibi. 

Verum  de  Curiis  istis  fusius  tractabimus,  cum  ad  locum  de 
Judiciis  veniemus ;  obiter  tantum  jam  locuti  de  iis,  quatenus 
expediant  et  suppleant  Omissa  a  Lege. 

De  Retrospectione  Legum. 
APHOEISMUS  47. 

Est  et  aliud  genus  Supplement!  Casuum  Omissorum,  cum  lex 
legem  supervenit,  atque  simul  casus  omissos  trahit.  Id  fit  in 

1  "  Album  praetoris  est  queedam  tabula  dealbata  posita  pro  rostris,  in  qua.  propone- 
bantur  edicta  praetoris,  ut  facile  ex  eminenti  conspicerentur  et  legerentur." — Vetus 
Gloss,  a  Brissonio  laudat.  In  the  ordinary  use  of  the  word  it  signifies  a  collection  of 
the  formulas  by  means  of  which  actions  were  carried  on,  thus  corresponding  to  the 
register  of  writs  in  our  municipal  law.  The  edict  contained  a  good  deal  more  than  a 
mere  collection  of  formulae,  though  these  probably  constituted  a  portion  of  it. 


814  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

legibus  sive   statutis   quae    retrospiciunt ,  ut  vulgo  loquuntur ; 
cujus   generis  leges  raro  et  magna  cum  cautione  sunt   adhi- 
bendae.     Neque  enim  placet  Janus  in  Legibus. 
APHOEISMUS  48. 

Qui  verba  aut  sententiam  legis  captione  et  fraude  eludit  et 
circumscribit,  dignus  est  qui  etiam  a  lege  sequente  innodetur. 
Igitur  in  casibus  fraudis  et  evasionis  dolosaa,  jus  turn  est  ut 
leges  retrospiciant,  atque  alters?  alteris  in  subsidiis  sint ;  ut 
qui  dolos  meditatur  et  eversioneni  legum  prcesentium,  saltern 
a  futuris  metuat. 

APHORISMUS  49. 

Leges  qua3  actorum  et  instrumentorum  veras  intentiones 
contra  formularum  aut  solennitatum  defectus  roborant  et  con- 
firmant,  rectissime  praaterita  complectuntur.  Legis  enim  quse 
retrospicit,  vitium  vel  praacipuum  est  quod  perturbet.  At  hujus- 
modi  leges  confirmatoriae  ad  pacem  et  stabilimentum  eorum  quae 
transacta  sunt  spectant.  Cavendum  tamen  est,  ne  convellantur 

res  judicatfE. 

APHOKISMUS  50. 

Diligenter  attendendum,  ne  eae  leges  tantum  ad  praeterita 
respicere  putentur,  quae  ante-acta  infirmant ;  sed  et  eae  quae 
futura  prohibent  et  restringunt,  cum  praeteritis  necessario  con- 
nexa.  Veluti,  si  quae  lex  artificibus  aliquibus  interdicat,  ne 
mercimonia  sua  in  posterum  vendant ;  hasc  sonat  in  posterum, 
sed  operatur  in  praeteritum ;  neque  enim  illis  alia  ratione  victum 
quaerere  jam  integrum  est. 

APHOKISMUS  51. 

Lex  Declaratoria  omnis,  licet  non  habet  verba  de  praeterito, 
tamen  ad  praeterita,  ipsa  vi  declarationis,  omnino  trahitur.  Non 
enim  turn  incipit  interpretatio  cum  declaratur,  sed  efficitur 
tanquam  contemporanea  ipsi  legi.  Itaque  Leges  Declaratorias 
ne  ordinato,  nisi  in  casibus  ubi  leges  cum  justitia  retrospicere 
possint. 

Hie  vero  earn  partem  absolvimus,  quae  tractat  de  Incertitudine 
Legum  ubi  invenitur  lex  nulla.  Jam  dicendum  est  de  altera 
ilia  parte,  ubi  scilicet  lex  extat  aliqua,  sed  perplexa  et  obscura. 

De  Obscuritate  Legum. 
APHOEISMUS  52. 

Obscuritas  Legum  a  quatuor  rebus  originem  ducit ;  vel  ab 


LIBER   OCTAVUS.  815 

accumulatione  legum  nimia,  prsesertim  adraixtis  obsoletis ;  vel  a 
descriptione  earum  ambigua  aut  minus  perspicua  et  dilucida ;  vel 
a  modis  enucleandi  juris  neglectis  aut  non  bene  institutis ;  vel 
denique  a  contradictione  et  vacillatione  judiciorum. 

De  Accumulatione  Lcgum  nimia. 

APHORISMUS  53. 

Dicit  Propheta ;  Pluet  super  eos  laqueos. }  Non  sunt  autem 
pejores  laquei  quam  laquei  legum,  praesertim  poenalium;  si 
numero  immensae,  et  temporis  decursu  inutiles,  non  lucernam 
pedibus  praebeant,  sed  retia  potius  objiciant, 

APHORISMUS  54. 

Duplex  in  usum  venit  Statuti  Novi  condendi  ratio.  Altera 
statuta  priora  circa  idem  subjectum  confirmat  et  roborat ;  dein 
nonnulla  addit  aut  mutat.  Altera  abrogat  et  delet  cuncta  quae 
ante  ordinata  sunt,  et  de  integro  legem  novam  et  uiiiformem 
substituit.  Placet  posterior  ratio.  Nam  ex  priore  ratione 
ordinationes  deveniunt  complicate  et  perplexas ;  et  quod  instat 
agitur  sane,  sed  Corpus  Legum  interim  redditur  vitiosum.  In 
posteriore  autem,  major  certe  est  adhibenda  diligentia,  dum  de 
lege  ipsa  deliberatur ;  et  anteacta  scilicet  evolvenda  et  pensi- 
tanda  antequam  lex  feratur ;  sed  optime  procedit  per  hoc  legum 
concordia  in  futurum. 

APHOEISMUS  55. 

Erat  in  more  apud  Athenienses,  ut  contraria  legum  capita 
(quas  Anti-Nomias  vocant)  quotannis  a  sex  viris  examinaren- 
tur  ;  et  qua?  reconciliari  non  poterant  proponerentur  populo,  ut 
de  illis  certum  aliquid  statueretur.2  Ad  quorum  exemplum,  ii 
qui  potestatem  in  singulis  politiis  legum  condendarum  habent, 
per  triennium,  aut  quinquennium,  aut  prout  videbitur,  Anti- 
Nomias  retractanto.'  Eae  autem  a  viris  ad  hoc  delegatis 
prius  inspiciantur  et  prseparentur,  et  demum  Comitiis  exhi- 
beantur  ;  ut  quod  placuerit,  per  suffragia  stabiliatur  et  figatur. 

APHORISMUS  56. 

Neque  vero  contraria  legum  capita  reconciliandi,  et  omnia  (ut 
loquuntur)  salvandi,  per  distinctiones  subtiles  et  qusesitas,  nimis 

1  Psalm  xi.  6. 

2  The  sex  viri  here  mentioned  are  the  6eff/jLo6frou.     See  Schoman,  De  Com.  Athen. 
p.  259.     The  word  Antinomia  is  used  in  the  sense  of  a  contradiction  between  different 
laws  by  Justinian.     In  Plutarch  (Symposiaca,  ix.  13.)  it  is  nearly  equivalent  to  what 
Jurisconsults  designate  by  the  phrase  "  casus  perplexus." 


816  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

sedula  aut  anxia  cura  esto.  Ingenii  enim  haec  tela  est ;  atque 
utcunque  modestiam  quandam  et  reverentiam  prae  se  ferat,  inter 
noxia  tamen  censenda  est ;  utpote  qua3  reddat  corpus  univer- 
sum  legum  varium,  et  male  consutum.  Melius  est  prorsus  ut 
succumbant  deteriora,  et  meliora  stent  sola. 
APHOEISMUS  57. 

Obsoletae  Leges  et  quse  abierunt  in  desuetudinem,  non  minus 
quam  Anti-Nomiae,  proponantur  a  delegatis  ex  officio  tollen- 
das.  Cum  enim  Statutum  Expressum  regulariter  desuetudine 
non  abrogetur,  fit  ut  ex  contemptu  legum  obsoletarum  fiat 
nonnulla  authoritatis  jactura  etiam  in  reliquis;  et  sequitur 
tormenti  illud  genus  Mezentii,  ut  leges  vivce  in  complexu  mor- 
tuarum  perimantur.  Atque  omnino  cavendum  est  a  gangrasna 
in  legibus. 

APHOEISMUS  58. 

Quin  et  in  legibus  et  statutis  obsoletis,  nee  noviter  promul- 
gatis,  Curiis  Praetoriis  interim  contra  eas  decernendi  jus  esto. 
Licet  enim  non  male  dictum  sit,  neminem  oportere  legibus  esse 
sapientiorem1 ,  tamen  intelligatur  hoc  de  legibus  cum  evigilent, 
non  cum  dormitent.  Contra  recentiora  vero  statuta  (quas  juri 
publico  nocere  deprehenduntur)  non  utique  Praetoribus,  sed 
Regibus,  et  Sanctioribus  Consiliis,  et  Supremis  Potestatibus, 
auxilium  praebendi  jus  esto ;  earum  executionem  per  edicta  aut 
acta  suspendendo,  donee  redeant  Comitia,  aut  hujusmodi  coetus 
qui  potestatem  habeant  eas  abrogandi ;  ne  salus  populi  interim 
periclitetur.2 


1  Bacon  refers  perhaps  to    D'Argentre's  maxim,    "  Stulta  videtur  sapientia  quae 
lege  vult  sapientior  videri."      In  the  passage  from  which  these  words  are  taken,  he  is 
condemning  the  presumption  of  judges  who  depart  from  the  text  on  the  pretence  of 
equity.     D'Argentre  died  in  1590. 

Compare  Aristotle,  Rhet.  i.  15.  12.  :  Kal  Sri  rb  riav  v6/juav  ffo^xarfpov  ^rjreiv  elvai, 
TOVT'  tariv  &  tv  roTs  lira.ivovfj.fvots  v6fu>is  airayopeverai.  See  also  Cleon's  speech, 
Thucyd.  iii.  37.  The  "  obliqua  oratio,"  in  the  passage  quoted  from  Aristotle  arises 
from  the  way  in  which  the  remark  is  introduced  :  namely,  as  what  might  be  said  by 
a  pleader  to  whom  the  letter  of  the  law  is  favourable. 

2  Here,  as  in  the  description  of  the   Curise  Censorite  and  Praetoriae,  reference  is 
made  to  what  actually  existed  in  England  in  Bacon's  time.     In  the  concluding  part 
of  this  aphorism  he  sanctions  the  doctrine  that  an  act  of  Parliament  may  provisionally 
at  least  be  suspended  or  set  aside  by  an  Order  in  Council.     This  doctrine  was  un- 
doubtedly commonly  maintained  in  Bacon's  time,  but  it  was  nevertheless  even  then 
protested  against. 

[When  the  rights  of  the  people  were  not  sufficiently  secured  against  the  powers  of 
the  Crown,  and  therefore  to  weaken  those  powers  was  a  patriotic  object,  such  doctrines 
were  naturally  protested  against.  For  when  the  Crown  could  successfully  and 
safely  abuse  the  powers  it  had,  the  evil  could  only  be  remedied  or  mitigated  by  taking 
them  away.  And  it  was  doubtless  by  restricting  its  authority  in  matters  like  this  that 
the  people  were  in  fact  enabled  to  win  the  game,  and  exact  sufficient  securities  for 


LIBER  OCTAVUS.  817 

De  novis  Digestis  Legum.1 
APHORISMUS  59. 

Quod  si  Leges  alias  super  alias  accumulate  in  tarn  vasta  ex- 
creverint  volumina,  aut  tanta  confusione  laboraverint,  ut  eas  de 
integro  retractare  et  in  corpus  sanum  et  habile  redigere  ex  usu 
sit ;  id  ante  omnia  agito ;  atque  opus  ejusmodi  opus  hero'icum 
esto ;  atque  authores  talis  operis  inter  legislatores  et  instaura- 
tores  rite  et  merito  numerantor. 

APHOEISMUS  60. 

Hujusmodi  Legum  Expurgatio,  et  Digestum  Novum,  quin- 
que  rebus  absolvitur.  Primo,  omittantur  obsoleta,  quae  Jus- 
tinianus  antiquas  fabulas  vocat.2  Deinde,  ex  Anti-Nomiis 
recipiantur  probatissimas,  aboleantur  contrariae.  Tertio,  Ho- 
moio-Nomiae,  sive  leges  quse  idem  sonant  atque  nil  aliud  sunt 
quam  iterationes  ejusdem  rei,  expungantur;  atque  una  qua3- 
piam  ex  iis,  quae  maxime  est  perfecta,  retineatur  vice  omnium. 
Quarto,  si  quas  legum  nihil  determinent,  sed  quaestiones  tan- 
tuna  proponant,  casque  relinquant  indecisas,  similiter  facessant. 
Postremo,  quae  verbosas  inveniuntur  et  nimis  prolixae,  contra- 
hantur  magis  in  arcturi. 

APHOEISMUS  61. 

Omnino  vero  ex  usu  fuerit  in  Novo  Digesto  Legum,  leges 
pro  Jure  Communi  receptas,  qua?  tanquam  immemoriales  sunt 
in  origine  sua,  atque  ex  altera  parte  statuta  de  tempore  in 
tempus  superaddita,  seorsum  digerere  et  componere;  cum  in 
plurimis  rebus  non  eadem  sit,  in  jure  dicendo,  Juris  Communis 
et  Statutorum  interpretatio  et  administratio.  Id  quod  fecit 
Trebonianus  in  Digesto  et  Codice.3 

themselves.  But  we  must  remember  that  throughout  this  treatise  Bacon  assumes  the 
existence  of  a  government  otherwise  well  constituted.  And  I  am  much  inclined  to 
think  that  these  securities  being  once  attained,  and  the  House  of  Commons  having 
in  fact  a  veto  upon  all  the  proceedings  of  the  Crown,  such  an  authority  might  be  in- 
trusted to  the  government  both  safely  and  beneficially.  Bacon  was  not  considering 
what  powers  could  be  exercised  constitutionally,  i.  e.  according  to  law  and  precedent, 
by  the  English  government,  but  generally  what  powers  it  was  good  for  a  people  that 
the  governing  authority  should  have.  — J.  S.~\ 

1  This  section,  and  especially  the  64th  Aphorism,  is  spoken  of  with  great  commen- 
dation by  perhaps  the  highest  authority  on  such  subjects.     See  Savigny  "  On  the 
Vocation  of  our  Time  to  Legislation,"  3d  edition,  p.  20. 

2  Institut.  Prooem.  §  3.     The  great  bulk  of  Justinian's  Institutiones  are  merely  a 
reproduction  of  those  of  Gaius. 

3  The  Digest  consists  of  Excerpta  from  the  works  of  a  great  number  of  jurists,  so 
arranged  as  to  form  a  connected  view  of  the  whole  of  the  Roman  law.     The  Codex  is 
a  collection  of  imperial  ordinances  most  of  which  relate  to  particular  cases,  but  are 
nevertheless  of  general  authority,  while  others  are  in  form  as  well  as  in  effect  legisla- 
tive enactments. 

The  Digest  cannot  be  regarded  as  a  Corpus  of  customary  law :  we  find  in  every 

VOL.  I.  3  G 


818  DE    AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

APHORISMUS  62. 

Verum  in  hujusmodi  Legum  Regeneratione  atque  structura 
nova,  veterum  legum  atque  libforum  legis  verba  prorsus  et 
textum  retineto;  licet  per  centones  et  portiones  exiguas  eas 
excerpere  necesse  fuerit:  Ea  deinde  ordine  contexito.  Etsi 
enim  fortasse  commodius  atque  etiam,  si  ad  rectam  rationem 
respicias,  melius  hoc  transigi  posset  per  textum  novum  quam 
per  hujusmodi  consarcinationem ;  tamen  in  legibus,  non  tarn 
stilus  et  descriptio,  quam  Authoritas,  et  hujus  patronus  Anti- 
quitas,  spectanda  est.  Alias  videri  possit  hujusmodi  opus  scho- 
lasticum  potius  quiddam  et  methodus,  quam  Corpus  Legum 
Imperantium. 

APHOEISMUS  63. 

Consultum  fuerit  in  Novo  Digesto  Legum  vetera  volumina 
non  prorsus  deleri  et  in  oblivionem  cedere,  sed  in  bibliothecis 
saltern  manere ;  licet  usus  eorum  vulgaris  et  promiscuus  prohi- 
beatur.  Etenim  in  causis  gravioribus,  non  abs  re  fuerit  legum 
pra3teritarum  mutationes  et  series  consulere  et  inspicere ;  ac 
certe  sollenne  est  antiquitatem  prsesentibus  aspergere.  Novum 
autem  hujusmodi  Corpus  Legum  ab  iis  qui  in  politiis  singulis 
habent  potestatem  legislatoriam  prorsus  confirmandum  est ;  ne 
forte,  praetextu  veteres  leges  digerendi,  leges  novae  imponantur 
occulto. 

APHORISMUS  64. 

Optandum  esset  ut  hujusmodi  Legum  Instauratio  illis  tem- 
poribus  suscipiatur,  quae  antiquioribus,  quorum  acta  et  opera 
retractant,  literis  et  rerum  cognitione  praestiterint.  Quod 
secus  in  opere  Justiniani  evenit.  Infoelix  res  namque  est,  cum 
ex  judicio  et  delectu  aetatis  minus  prudentis  et  eruditae  antiquo- 
rum  opera  mutilentur  et  recomponantur.  Veruntamen  saepe 
necessarium  est,  quod  non  optimum. 

Atque  de  Legum  Obscuritate,  quae  a  nimia  et  confusa  earum 

portion  of  it  continual  references  to  every  source  of  law, — to  leges,  plebiscite,  edicta, 
senatus  consulta,  and  imperial  rescripts  and  constitutions,  as  well  as  to  jus  civile,  in 
the  narrow  sense  in  which  the  phrase  is  equivalent  to  immemorial  custom.  It  is 
scarcely  necessary  to  mention  that  Tribonianus  was  Justinian's  chief  instrument  in 
the  compilation  of  the  Digest,  Codex,  and  the  Institutes.  The  first  of  these  three 
works  is  the  greatest  in  extent  and  importance.  It  was  drawn  up  by  a  commission  of 
seventeen  persons,  of  which  Tribonianus  was  the  head,  as  he  was  likewise  of  the 
smaller  commissions  by  which  the  other  two  were  compiled.  By  the  Codex  I  mean 
the  Codex  Repetitce  Pra lect ioni.t :  Tribonianus  was  not  at  the  head  of  the  commission 
by  which  the  original  Codex  was  drawn  up,  and  it  has  been  conjectured  that  his  dis- 
satisfaction at  this  circumstance  occasioned  the  revision. 


LIBER  OCTAVUS.  819 

accumulatione  fit,  hoec  dicta  sint.     Jam  de  Descriptione  earum 
Ambigua  et  Obscura  dicendum. 

De  Descriptione  Legum  Perplexa  et  Obscura. 
APHORISMUS  65. 

Descriptio  Legum  obscura  oritur,  aut  ex  loquacitate  et  ver- 
bositate  earum ;  aut  rursus  ex  brevitate  nimia ;  aut  ex  prologo 
legis  cum  ipso  corpore  legis  pugnante. 
APHORISMUS  66. 

De  obscuritate  vero  legum  quae  ex  earum  descriptione  prava 
oritur,  jam  dicendum  est.  Loquacitas  quee  in  perscribendo 
leges  in  usum  venit,  et  prolixitas,  non  placet.  Neque  enim 
quod  vult  et  captat  ullo  modo  assequitur,  sed  contrarium 
potius.  Cum  enim  casus  singulos  particulars  verbis  appositis 
et  propriis  persequi  et  exprimere  contendat,  majorem  inde 
sperans  certitudinem ;  e  contra  quaestiones  multiplices  parit 
de  verbis ;  ut  difficilius  procedat  interpretatio  secundum  sen- 
tentiam  legis  (qua?  sanior  est  et  verior)  propter  strepitum 
verborum. 

APHORISMUS  67. 

Neque  propterea  nimis  concisa  et  affectata  brevitas,  ma- 
jestatis  gratia,  et  tanquam  magis  imperatoria,  probanda  est ; 
praesertim  his  sseeulis,  ne  forte  sit  lex  instar  Regular  Lesbm.1 
Mediocritas  ergo  assectanda  est ;  et  verborum  exquirenda  gene- 
ralitas,  bene  terminata;  quse  licet  casus  comprehensos  non 
sedulo  persequatur,  attamen  non  comprehensos  satis  perspicue 
excludat. 

APHORISMUS  68. 

In  legibus  tamen  atque  edictis  ordinariis  et  politicis,  in 
quibus  ut  plurimum  nemo  jurisconsultum  adhibet,  sed  suo 
sensui  confidit,  omnia  fusius  explicari  debent,  et  ad  captum 
vulgi  tanquam  digito  monstrari. 

APHORISMUS  69. 

Neque  nobis  prologi  legum,  qui  inepti  olim  habiti  sunt,  et 

1  "  Lesbia  regula  dicitur  quoties  praepostere,  non  ad  rationem  factum,  sed  ratio  ad 
factum  accommodatur." — Erasm.  Adag.  i.  93. 

Bacon's  meaning  is,  that  if  the  law  be  too  concisely  stated  it  may  be  bent  by  the 
interpretations  which  its  excessive  brevity  will  render  necessary,  so  as  to  operate  in  a 
way  which  the  legislator  did  not  contemplate.  This  will  more  clearly  appear  to  be  his 
meaning  from  the  following  passage  from  the  Nicomachean  Ethics,  v.  c.  10.  to  which 
Erasmus  refers:  TOV  yap  aoplffrov  aopiaros  Kal  6  KO.V&V  eaTw,  tiairfp  Kal  rrjs  Af<r§ias 
o(Ko5o/w)s  6  fjLo\v&Sivos  Kavitiv.  In  building  with  irregularly  shaped  stones,  flexible 
rules  might  be  found  of  use,  and  it  would  appear  that  the  Lesbians  were  in  the  habit 
of  employing  them. 

3  G  2 


820  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

leges  introducunt  disputantes  non  jubentes,  utique  placerent,  si 
priscos  mores  ferre  possemus.1  Sed  prologi  isti  legum  plerun- 
que  (ut  nunc  sunt  tempora)  necessario  adhibentur,  non  tarn  ad 
explicationem  legis,  quam  instar  suasionis  ad  perferendam  legem 
in  Comitiis ;  et  rursus  ad  satisfaciendum  populo.  Quantum 
fieri  potest  tamen,  prologi  evitentur,  et  lex  incipiat  a  jussione. 

APHORISMUS  70. 

Intentio  et  sententia  legis,  licet  ex  praefationibus  et  praeam- 
bulis  (ut  loquuntur)  non  male  quandoque  eliciatur,  attamen 
latitude  aut  extensio  ejus  ex  illis  minime  peti  debet.  Saepe 
enim  praeambulum  arripit  nonnulla  ex  maxime  plausibilibus  et 
speciosis  ad  exemplum,  cum  lex  tamen  multo  plura  complecta- 
tur ;  aut  contra,  lex  restringit  et  limitat  complura,  cujus  limita- 
tionis  rationem  in  praeambulo  inseri  non  fuerit  opus.  Quare 
dimensio  et  latitude  legis  ex  corpore  legis  petenda.  Nam  prae- 
ambulum saepe  aut  ultra  aut  citra  cadit. 

APHORISMUS  71. 

Est  vero  genus  perscribendi  leges  valde  vitiosum.  Cum 
scilicet  casus  ad  quern  lex  collimat  fuse  exprimitur  in  praeam- 
bulo ;  deinde  ex  vi  verbi  (talis)  aut  hujusmodi  relativi  corpus 
legis  retro  vertitur  in  praeambulum,  unde  praeambulum  inseritur 
et  incorporatur  ipsi  legi ;  quod  et  obscurum  est  et  minus  tutum, 
quia  non  eadem  adhiberi  consuevit  diligentia  in  ponderandis  et 
examinandis  verbis  praeambuli,  quae  adhibetur  in  corpore  ipsius 
legis. 

Hanc  partem,  de  Incertitudine  legum  quae  ex  mala  de- 
scriptione  ipsarum  ortum  habet,  fusius  tractabimus,  quando  de 
Interpretatione  legum  postea  agemus.  Atque  de  Descriptione 
legum  Obscura  haec  dicta  sint ;  jam  de  Modis  Enucleandi  Juris 
dicendum. 

De  Modis  Enucleandi  Juris,  et  Tollendi  Ambigua. 
APHORISMUS  72. 

Modi  Enucleandi  Juris  et  Tollendi  Dubia,  quinque  sunt. 
Hoc  enim  fit  aut  per  Perscriptiones  Judiciorum  ;  aut  per  Scri- 
ptores  Authenticos ;  aut  per  Libras  Auxiliares ;  aut  per  Pra- 
lectiones ;  aut  per  Responsa  sive  Consulta  Prudentum.  Haec 

1  "  Jubeat,"  says  Seneca,  speaking  of  law,  "  non  disputet  Nihil  videtur  mihi  in- 
eptius  quam  lex  cum  prologo." — Ep.  95. 


LIBER  OCTAVUS.  821 

omnia,  si  bene  instituantur,  praesto  erunt  magna  legum  obscuri- 
tati  subsidia. 

De  Perscriptione  Judiciorum. 
APHORISMUS  73. 

Ante  omnia,  judicia  reddita  in  curiis  supremis  et  principali- 
bus  atque  causis  gravioribus,  praesertim  dubiis,  quaeque  aliquid 
habent  difficultatis  aut  novitatis,  diligenter  et  cum  fide  ex- 
cipiunto.  Judicia  enim  anchoraa  legum  sunt,  ut  leges  rei- 
publicae. 

APHORISMUS  74. 

Modus  hujusmodi  judicia  excipiendi  et  in  scripta  referendi, 
talis  esto.  Casus  prascise,  judicia  ipsa  exacte,  perscribito; 
rationes  Judiciorum,  quas  adduxerunt  judices,  adjicito;  casuum 
ad  exemplum  adductorum  authoritatem  cum  casibus  principali- 
bus  ne  commisceto ;  de  advocatorum  perorationibus,  nisi  quid- 
piam  in  iis  fuerit  admodum  eximium,  sileto. 
APHORISMUS  75, 

Personae  quae  hujusmodi  judicia  excipiant,  ex  advocatis 
maxime  doctis  sunto,  et  honorarium  liberale  ex  publico  exci- 
piunto.  Judices  ipsi  ab  hujusmodi  perscriptionibus  abstinento ; 
ne  forte  opinionibus  propriis  addicti,  et  authoritate  propria 
freti,  limites  referendarii  transcendant. 
APHORISMUS  76. 

Judicia  ilia  in  ordine  et  serie  temporis  digerito,  non  per 
methodum  et  titulos.  Sunt  enim  scripta  ejusmodi  tanquam 
historiae  aut  narrationes  legum.  Neque  solum  acta  ipsa,  sed  et 
tempora  ipsorum,  judici  prudenti  lucem  praebent. 

De  Scriptoribus  Authenticis. 

APHORISMUS  77. 

Ex  legibus  ipsis,  quae  Jus   Commune  constituunt;  deinde 
ex  constitutionibus  sive  statutis;  tertio  loco  ex  judiciis   per- 
scriptis,  Corpus  Juris  tantummodo  constituitor.     Praater  ilia, 
alia  authentica  aut  nulla  sunto,  aut  parce  recipiuntor. 
APHORISMUS  78. 

Nihil  tarn  interest  Certitudinis  Legum  (de  qua  nunc  tracta- 
mus)  quam  ut  scripta  authentica  intra  fines  moderates  coer- 
ceantur,  et  facessat  multitude  enormis  authorum  et  doctorum 
in  jure;  unde  laceratur  sententia  legum,  judex  fit  attonitus, 
processus  immortales,  atque  advocatus  ipse,  cum  tot  libros  per- 

3  G  3 


822  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

legere  et  vincere  non  possit,  compendia  sectatur.  Glossa  for- 
tasse  aliqua  bona,  et  ex  scriptoribus  classicis  pauci,  vel  potius 
scriptorum  paucorum  pauculae  portiones,  recipi  possint  pro  au- 
thenticis.  Reliquorum  nihilominus  maneat  usus  nonnullus  in 
bibliothecis,  ut  eorum  tractatus  inspiciant  judices  aut  advocati, 
cum  opus  fuerit;  sed  in  causis  agendis,  in  foro  citare  eos  non 
permittitor,  nee  in  authoritatem  transeunto. 

De  Libris  Auxiliaribus. 
APHORISMUS  79. 

At  Scientiam  Juris  et  Practicam  auxiliaribus  libris  ne  nu- 
danto,  sed  potius  instruunto.1     li  sex  in  genere  sunto.    Insti- 
tutiones.     De  Verborum   Significatione.     De  Regulis  Juris.2 
Antiquitates  Legum.     Summae.     Agendi  Formulae. 
APHORISMUS  80. 

Przeparandi  sunt  juvenes  et  novitii  ad  scientiam  et  ardua 
juris  altius  et  commodius  haurienda  et  imbibenda,  per  Institu- 
tiones.  Institutiones  illas  ordine  claro  et  perspicuo  componito. 
In  illis  ipsis  universum  Jus  Privatuni  percurrito;  non  alia 
omittendo,  in  aliis  plus  satis  immorando,  sed  ex  singulis  quadam 
breviter  delibando,  ut  ad  Corpus  Legum  perlegendum  acces- 
suro  nil  se  ostendat  prorsus  novum,  sed  levi  aliqua  notione  prze- 
ceptum.  Jus  Publicum  in  Institutionibus  ne  attingito,  verum 
illud  ex  fontibus  ipsis  hauriatur. 

APHORISMUS  81. 

Commentarmm  de  Vocabulis  Juris  conficito.  In  explicatione 
ipsorum,  et  sensu  reddendo,  ne  curiose  nimis  aut  laboriose  ver- 
sator.  Neque  enim  hoc  agitur,  ut  diffinitiones  verborum  quae- 
rantur  exacte,  sed  explicationes  tantum  quce  legendis  juris  libris 
viam  aperiant  faciliorem.  Tractatum  autem  istum  per  literas 
alphabet!  ne  digerito ;  id  indici  alicui  relinquito ;  sed  collo- 
centur  simul  verba  qua3  circa  eandem  rem  versantur,  ut  alterum 
alteri  sit  juvamento  ad  intelligendum. 

APHORISMUS  82. 

Ad  Certitudinem  Legum  facit  (si  quid  aliud)  tractatus  bo- 
nus et  diligens  de  Diversis  Regulis  Juris.  Is  dignus  est,  qui 
maximis  ingeniis  et  prudentissimis  jure-consultis  committatur. 
Neque  enim  placent  quse  in  hoc  genere  extant.  Colligendse 

1  So  in  the  original  edition  :  q.  nudato  ....  instntito.  —  /.  S. 

2  "De   verborum  significatione"    and    "De   diversis  regulis  antiqui  juris,"    are 
respectively  the  penultimate  and  the  last  Tituli  in  the  Digest. 


LIBER  OCTAVUS.  823 

autem  sunt  regulae,  non  tantum  notae  et  vulgatae,  sed  et  alias 
magis  subtiles  et  reconditaa,  quaa  ex  legum  et  rerum  judicata- 
rum  harmonia  extrahi  possint ;  quales  in  rubricis  optimis  quan- 
doque  inveniuntur ;  suntque  dictamina  generalia  rationis,  quae 
per  materias  legis  diversas  percurrunt,  et  sunt  tanquam  Sa- 
burra  Juris. 

APHORISMUS  83. 

At  singula  Juris  Scita  aut  Placita  non  intelligantur  pro 
Regulis,  ut  fieri  solet  satis  imperite.  Hoc  enim  si  reciperetur, 
quot  Leges  tot  Regulas ;  Lex  enim  nil  aliud  quam  Regula  Im- 
perans.  Verum  eas  pro  Regulis  habeto,  quae  in  forma  ipsa 
justitiae  haerent:  unde,  ut  plurimum,  per  Jura  Civilia  diver- 
sarum  rerumpublicarum  easdem  Regulae  fere  reperiuntur ;  nisi 
forte  propter  relationem  ad  formas  politiarum  varient. 

APHORISMUS  84. 

Post  Regulam  brevi  et  solido  verborum  complexu  enuntia- 
tam,  adjiciantur  Exempla,  et  Decisiones  Casuum  maxime  lu- 
culentae,  ad  Explicationem ;  Distinctiones  et  Exceptiones,  ad 
Limitationem ;  Cognata,  ad  Ampliationem  ejusdem  Regulae. 
APHORISMUS  85. 

Recte  jubetur,  ut  non  ex  Regulis  Jus  sumatur ;  sed  ex  Jure 
quod  est,  Regula  fiat.1  Neque  enim  ex  Verbis  Regulae  pe- 
tenda  est  probatio,  ac  si  esset  Textus  Legis.  Regula  enim 
Legem  (ut  acus  nautica  polos)  indicat,  non  statuit. 

APHORISMUS  86. 

Praster  Corpus  ipsum  Juris,  juvabit  etiam  Antiquitates  Le- 
gum invisere ;  quibus  licet  evanuerit  authoritas,  manet  tameu 
reverentia.  Pro  antiquitatibus  autem  legum  habeantur  scripta 
circa  leges  et  judicia,  sive  ilia  fuerint  edita  sive  non,  quas  ipsum 
Corpus  Legum  tempore  praecesserunt.  Earum  siquidem  ja- 
ctura  facienda  non  est.  Itaque  ex  iis  utilissima  quaeque  ex- 
cerpito  (multa  enim  invenientur  inania  et  frivola),  eaque  in 
unum  volumen  redigito ;  ne  antiques  fabulce,  ut  loquitur  Tre- 
bonianus,  cum  Legibus  ipsis  misceantur. 
APHORISMUS  87. 

Practicae  vero  plurimum  interest,  ut  jus  universum  digeratur 
ordine  in  Locos  et  Titulos ;  ad  quos  subito  (prout  dabitur  oc- 
casio)  recurrere  quis  possit,  veluti  in  promptuarium  paratum 
ad  prassentes  usus.  Hujusmodi  Libri  Summarum  et  ordinant 

1  "  Non  ex  regula  jus  sumatur  ;  sed  ex  jure  quod  est,  regula  flat." —  Paulus,  D. 
§  De  diversis  rcgulis  an ti'-iui  juris,  1.  I. 

3  G  4 


824  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

sparsa,  et  abbreviant  fusa  et  prolixa  in  lege.  Cavendum  autem 
est,  ne  summae  istae  reddant  homines  promptos  ad  practicam, 
cessatores  in  scientia  ipsa.  Earum  enim  officium  est  tale,  ut 
ex  iis  recolatur  jus,  non  perdiscatur.  Summae  autem  omnino 
magna  diligentia,  fide,  et  judicio  sunt  conficienda,  ne  furtum 
faciant  legibus. 

APHOKISMUS   88. 

Formulas  Agendi  diversas  in  unoquoque  genere  colligito. 
Nam  et  practical  hoc  interest;  et  certe  pandunt  ilia?  oracula 
et  occulta  legum.  Sunt  enim  non  pauca  qua3  latent  in  legibus, 
at  in  formulis  agendi  melius  et  fusius  perspiciuntur ;  instar 
pugni  et  palmae. 

De  Responsis  et  Consultis. 
APHORISMUS  89. 

Dubitationes  Particulares  qua?  de  tempore  in  tempus  emer- 
gunt  dirimendi  et  solvendi,  aliqua  ratio  iniri  debet.  Durum 
enim  est  ut  ii  qui  ab  errore  cavere  cupiant  ducem  via?  non  in- 
veniant,  verum  ut  actus  ipsi  periclitentur,  neque  sit  aliquis 
ante  rem  peractam  juris  praenoscendi  modus. 

APHORISMUS  90. 

Responsa  Prudentum,  quae  petentibus  dantur  de  jure  sive 
ab  advocatis  sive  a  doctoribus,  tanta  valere  authoritate  ut  ab 
eorum  sententia  judici  recedere  non  sit  licitum,  non  placet.1 
Jura  a  Juratis  Judicibus  sumunto. 

APHOKISMUS  91. 

Tentari  judicia  per  causas  et  personas  fictas,  ut  eo  modo 
experiantur  homines  qualis  futura  sit  legis  norma,  non  placet.2 


1  By  the  Roman  Jurists  the  Responsa  prudentium  are  reckoned  among  the  Fontes 
Juris,  but  there  are  few  points  in  the  history  of  Roman  law  on  which  it  is  more  diffi- 
cult to  form  a  satisfactory  opinion.  We  have  no  satisfactory  information  either  as  to 
the  form  in  which  these  Responsa  were  given,  or  as  to  the  degree  of  authority  with 
which  they  were  invested.  The  common  opinion  is,  that  they  received  absolute  force 
of  law  in  virtue  of  an  ordinance  of  Augustus,  and  that  more  precise  regulations  with 
respect  to  cases  in  which  a  diversity  of  opinion  existed  were  made  by  Hadrian.  The 
connexion  between  them  and  the  law  of  citations  of  Honorius  and  Valentinian  is  also 
a  matter  of  much  obscurity.  See  Bbcking's  Pandekten,  i.  p.  36.  Walter,  Gesch.  d.  R. 
Rechts,  §  409.  and  421.  Hugo,  Gesch.  d.  R.  Rechts,  §  313.  and  385. 

8  Lord  Ellenborough  refused  to  try  a  case  in  which  a  bet  had  been  made  on  a  point 
of  law.  He  asked,  it  is  said,  to  see  the  record,  and  threw  it  down  "  with  much  in- 
dignation." Tradition  adds  that  he  threw  it  at  the  head  of  the  plaintiff's  attorney. 
Until  lately,  when  it  was  found  necessary  in  proceedings  in  equity  to  have  the  decision 
of  a  jury  on  a  question  of  fact,  recourse  was  had  to  the  machinery  of  a  feigned  issue  ; 
that  is,  an  action  was  brought  on  an  imaginary  wager  as  to  the  truth  or  falsehood  of 
an  agreed  upon  statement  of  facts.  Possibly  in  Bacon's  time  a  similar  course  may 
have  been  adopted  iu  order  to  obtain  the  opinion  of  the  judges  on  points  of  law.  In 


LIBER  OCTAVUS.  825 

Dedecorat  enim  majestatem  legum,  et  pro  prsevaricatione  qua- 
piam  censenda  est.  Judicia  autem  aliquid  habere  ex  scena 
deforme  est. 

APHORISMUS  92. 

Judicum  igitur  solummodo,  tarn  Judicia  quam  Responsa  et 
Consulta  sunto.  Ilia  de  litibus  pendentibus,  haec  de  arduis 
juris  quasstionibus  in  thesi.  Ea  Consulta,  sive  in  privatis  rebus 
sive  in  publicis,  a  Judicibus  ipais  ne  poscito  (id  enim  si  fiat, 
judex  transeat  in  advocatum) ;  sed  a  Principe,  aut  Statu.  Ab 
illis  ad  Judices  demandentur.  Judices  vero,  tali  authoritate 
freti,  disceptationes  advocatorum,  vel  ab  his  quorum  interest 
adhibitorum,  vel  a  Judicibus  ipsis  (si  opus  sit)  assignatorum,  et 
argumenta  ex  utraque  parte  audiunto;  et,  re  deliberata,  jus 
expediunto  et  declaranto.  Consulta  hujusmodi  inter  Judicia 
referunto  et  edunto,  et  paris  authoritatis  sunto.1 

De  Prcelectionibus. 
APHORISMUS  93. 

Praelectiones  de  Jure,  atque  Exercitationes  eorum  qui  juris 
studiis  incumbunt  et  operam  dant,  ita  instituuntor  et  ordinantor, 
ut  omnia  tendant  ad  quasstiones  et  controversias  de  jure  sedan- 
das  potius  quam  excitandas.  Ludus  enim  (ut  nunc  fit)  fere 
apud  omnes  instituitur  et  aperitur  ad  altercationes  et  quaesti- 
ones  de  jure  multiplicandas,  tanquam  ostentandi  ingenii  causa. 
Atque  hoc  vetus  est  malum.  Etenim  etiam  apud  antiques 


modern  times  the  practice  has  been  in  accordance  with  what  he  a  little  further  on 
recommends ;  the  point  of  law  being  referred  to  the  j  udges  directly,  who,  after 
hearing  counsel,  certify  their  opinion  of  it  to  the  Chancellor. 

1  Bacon  refers  to  the  practice  of  extra-judicial  consultations  as  it  existed  in  his  own 
time.  It  does  not,  I  believe,  appear  that  it  was  ever  the  practice  for  private  persons 
to  obtain  through  the  intervention  of  the  Privy  Council  authoritative  decisions  on 
legal  questions,  but  it  is  well  known  that  the  Court  occasionally  obtained  "  prajj'u- 
dicia  "  from  the  judges  on  points  in  which  it  was  itself  interested.  The  effect  of  this 
practice  in  promoting  judicial  servility  is  well  seen  in  the  case  of  ship-money ;  the 
extra-judicial  decision  of  the  judges  in  favour  of  its  legality  being  unanimous,  whereas 
when  the  case  came  on  in  the  exchequer  chamber,  it  was  affirmed  to  be  legal 
by  a  bare  majority  of  seven  against  five. 

[I  cannot  think  that  Bacon  alludes  to  extra-judicial  consultations  of  this  kind  ; 
which  were  conducted  in  a  different  way  from  those  he  recommends,  and  resorted  to 
for  a  different  purpose.  The  object  of  the  Government  in  asking  the  judges'  opinions 
on  the  case  privately  before  commencing  a  prosecution,  was  to  ascertain  that  the  case 
was  a  good  one,  and  so  avoid  the  scandal  and  disrepute  which  then  attended  the  failure 
of  a  Crown  prosecution.  The  object  of  the  proceeding  which  Bacon  here  advocates,  is  to 
provide  a  means  of  settling  any  disputed  point  of  law,  without  either  waiting  for  a  real 
cause  in  which  it  may  be  involved,  or  getting  up  a  fictitious  one  ;  and  the  manner  of 
it  is  to  be  public  and  formal.  The  case  is  to  be  regularly  argued  and  the  judgment 
formally  recorded.  —  J.  S.] 


826  DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM 

gloria3  fuit,  tanquam  per  sectas  et  factiones,  quaestiones  com- 
plures  de  jure  magis  fovere  quam  extinguere.1  Id  ne  fiat 
provideto. 

De  Vacillatione  Judiciorum. 
APHOKISMUS  94. 

Vacillant  Judicia,  vel  propter  immaturam  et  praefestinam 
sententiam;  vel  propter  semulationem  curiarum;  vel  propter 
rnalam  et  imperltam  perscriptionem  Judiciorum;  vel  propter 
viam  praebitam  ad  rescissionem  eorum  nimis  facilem  et  expedi- 
tam.  Itaque  providendum  est  ut  judicia  emanent,  matura  de- 
liberatione  prius  habita ;  atque  ut  curiae  se  invicem  revereantur, 
atque  ut  judicia  perscribantur  fideliter  et  prudenter ;  utque  via 
ad  rescindenda  judicia  sit  arcta,  confragosa,  et  tanquam  muri- 
cibus  strata. 

APHORISMUS  95. 

Si  judicium  redditum  fuerit  de  casu  aliquo  in  aliqua  curia 
principali,  et  similis  casus  intervenerit  in  alia  curia,  ne  pro- 
cedito  ad  judicium  antequam  fiat  consultatio  in  collegio  aliquo 
judicum  majore.  Judicia  enim  reddita,  si  forte  rescindi  necesse 
sit,  saltern  sepeliuntor  cum  honore. 

APHORISMUS  96. 

Ut  curiae  de  jurisdictione  digladientur  et  conflictentur,  hu- 
manum  quiddam  est ;  eoque  magis,  quod  per  ineptam  quandam 
sententiam  (quod  boni  et  strenui  sit  judicis,  ampliare  jurisdicti- 
onem  Curies}  alatur  plane  ista  intemperies,  et  calcar  addatur 
ubi  fraeno  opus  est.  Ut  vero  ex  hac  animorum  contentione 
curias  judicia  utrobique  reddita  (quae  nil  ad  jurisdictionem  per- 
tinent) libenter  rescindant,  intolerable  malum ;  et  a  regibus, 
aut  senatu,  aut  politia  plane  vindicandum.  Pessimi  enim  ex- 
empli res  est,  ut  curiae,  quae  pacem  subditis  praestant,  inter  se 
duella  exerceant. 

1  Our  knowledge  of  the  history  of  the  two  sects  or  schools  of  jurists  which  existed 
during  what  is  called  the  middle  period  of  Roman  jurisprudence  is  still  imperfect, 
though  less  so  than  before  the  discovery  of  the  Institutes  of  Gaius.  It  appears  pro- 
bable that  the  importance  of  the  differences  of  opinion  between  them  has  been  ex- 
aggerated, and  that  the  sects  themselves  had  died  out  before  the  time  of  Justinian, 
The  two  schools  respectively  regarded  Ateius  Capito  and  Anstitius  Labeo  as  their  head 
or  founder ;  but  the  followers  of  the  former  were  called  Sabinians  or  Cassians  ;  the 
other  school  being  that  of  the  Proculeians  j  all  these  names  being  derived  from  those  of 
certain  eminent  followers  of  the  two  jurists  just  mentioned.  Gaius,  the  author  of  the 
Institutes,  belonged  to  the  former  school,  which  is  said  to  have  been  distinguished 
from  the  other  by  a  closer  adherence  to  the  letter  of  the  law.  Probably  the  best  writer 
on  the  subject  is  Dirksen,  whose  work  was  published  in  1825.  The  distinction 
between  the  character  of  the  doctrines  of  the  two  schools  is  not  very  strongly  marked. 


LIBER  OCTAVUS.  827 

APHORISMUS   97. 

Non  facilis  esto  aut  proclivis  ad  judicia  rescindenda  aditus 
per  Appellationes,  aut  Impetitiones  de  Errore,  aut  Revisus,  et 
similia.  Receptum  apud  nonnullos  est,  ut  lis  trahatur  ad 
forum  superius,  tanquam  res  Integra ;  judicio  inde  dato  seposito, 
et  plane  suspense.  Apud  alios  vero,  ut  judicium  ipsum  maneat 
in  suo  vigore,  sed  executio  ejus  tantum  cesset.  Neutrum 
placet;  nisi  curias  in  quibus  judicium  redditum  sit  fuerint 
humiles  et  inferioris  ordinis ;  sed  potius,  ut  et  judicium  stet,  et 
procedat  ejus  executio ;  modo  cautio  detur  a  defendente  de 
damnis  et  expensis,  si  judicium  fuerit  rescissum. 

Atque  hie  Titulus,  de  Certitudine  Legum,  ad  exemplum 
Digesti  reliqui  (quod  meditamur)  sufficiet. 

Jam  vero  Doctrinam  Civilem  (quatenus  earn  nobis  tractare 
visum  est)  conclusimus  ;  atque  una  cum  ea  Philosophiam  Hu- 
manam ;  sicut  etiam,  cum  Philosophia  Humana,  Philosophiam 
in  genere.  Tandem  igitur  paululum  respirantes,  atque  ad  ea 
qua?  prastervecti  sumus  oculos  retroflectentes,  hunc  tractatum 
nostrum  non  absimilem  esse  censemus  sonis  illis  et  praeludiis 
quae  praetentant  musici  dum  fides  ad  modulationem  concinnant ; 
quae  ipsa  quidem  auribus  ingratum  quiddam  et  asperum  ex- 
hibent,  at  in  causa  sunt  ut  quae  sequuntur  omnia  sint  suaviora ; 
sic  nimirum  nos  in  animum  induximus  ut  in  cithara  musarum 
concinnanda  et  ad  harmoniam  verani  redigenda  operam  navare- 
mus,  quo  ab  aliis  postea  pulsentur  chordae  meliore  digito  aut 
plectro.  Sane,  cum  nobis  ante  oculos  proponamus  temporum 
horum  statum,  in  quibus  literae  jam  tertio  ad  mortales  videntur 
rediisse  ;  et  una  diligenter  intueamur  quam  variis  jam  nos  invi- 
serint  instructae  praesidiis  et  auxiliis ;  qualia  sunt,  ingeniorum 
nostri  temporum  complurium  acumen  et  sublimitas  ;  eximia  ilia 
monumenta  scriptorum  veterum,  quae  veluti  tot  faces  nobis 
praelucent ;  ars  typographica,  libros  cujuscunque  fortunae  ho- 
minibus  larga  manu  suppeditans ;  oceani  sinus  laxati,  et  orbis 
ex  omni  parte  peragratus,  unde  experimenta  plurima  priscis 
ignota  comparuerunt,  et  ingens  accessit  Natural!  Historiae  cu- 
mulus ;  otium,  quo  ingenia  optima  in  regnis  et  provinciis 
Europ®  ubique  abundant,  cum  negotiis  minus  his  in  locis  im- 
plicentur  homines  quam  aut  Graeci  propter  populares  status, 
aut  propter  ditionum  amplitudinem  Romani  solebant ;  pax  qua 
f'ruitur  hoc  tempore  Britannia,  Hispania,  Italia,  etiam  mine 


828      DE   AUGMENTIS   SCIENTIARUM  LIBER   OCTAVUS. 

Gallia,  et  alias  regiones  non  paucse ;  consumptio  et  exinanitio 
omnium  quae  videntur  excogitari  aut  dici  posse  circa  controver- 
sias  religionis,  quae  tot  ingenia  jamdiu  diverterunt  a  caeterarum 
artium  studiis  ;  summa  et  excellens  Majestatis  tuae  eruditio,  cui 
(tanquam  Phoenici  volucres)  aggregant  se  undique  ingenia; 
proprietas  denique  ilia  inseparabilis  quae  Tempus  ipsum  se- 
quitur,  ut  veritatem  indies  parturiat ;  Haec  (inquam)  cum  cogi- 
tamus,  non  possumus  non  in  earn  spem  animum  erigere,  ut 
existimemus  tertiam  hanc  Literarum  periodum  duas  illas  priores 
apud  Graecos  et  Romanes  longo  intervallo  superaturam ;  modo 
saltern  homines  et  vires  suas,  atque  defectus  etiam  virium 
suarum,  probe  et  prudenter  nosse  velint;  atque  alii  ab  aliis, 
inventionis  lampada,  non  contradictionis  torres,  accipiant ; 
atque  inquisitionem  veritatis  pro  incoepto  nobili,  non  pro  de- 
lectamento  aut  ornamento  putent ;  atque  opes  ac  magnificen- 
tiam  impendant  in  res  solidas  et  eximias,  non  in  pervulgatas  et 
obvias.  Ad  labores  meos  quod  attinet,  si  cui  libeat  in  eorum 
reprehensione  aut  sibi  aut  aliis  placere,  veterem  certe  et  ul- 
timae  patientiae  petitionem  exhibebunt  illi ;  Verbera,  sed  audi.1 
Reprehendant  homines  quantum  libuerit,  modo  attendant  et 
perpendant  quae  dicuntur.  Appellatio  sane  legitima  fuerit 
(licet  res  fortasse  minus  ea  indigebit),  si  a  primis  cogitationi- 
bus  hominum  ad  secundas  provocetur,  et  ab  asvo  praesenti  ad 
posteros.  Veniamus  nunc  ad  earn  Scientiam  qua  caruerunt 
duae  illae  priscse  temporum  periodi  (neque  enim  tanta  illis 
foelicitas  concessa  est),  Sacram  dico  et  divinitus  Inspi- 
ratam  Theologiam ;  cunctorum  laborum  ac 
peregrinationum  humanarum 
sabbatum  ac  portum 
nobilissimum. 

1  See  Plut  in  Themist  c.  11. 


829 


FRANCISCI  BARONIS  DE  VERULAMIO, 

VICE-COMITIS   SANCTI  ALBANI, 

DE   DIGNITATE  ET  AUGMENTIS 
SCIENTIARUM 

LIBER   NONUS. 


AD   REGEM    SUUM. 

CAPUT  I. 

Partitiones  Theologiae  Inspiratae  omittuntur  ;  Tantum  aditus  fit 
ad  Desiderata  tria  ;  Doctrinam  de  Legitimo  Usu  Rationis 
Humana?  in  Divinis ;  Doctrinam  de  Gradibus  Unitatis  in 
Civitate  Dei ;  et  Emanationes  Scripturarum. 

JAM  vero  (Rex  optime)  cum  carina  parva,  qualis  nostra  esse 
potuit,  universum  ambitum  tarn  veteris  quam  novi  orbis  scien- 
tiarum  circumnavigaverit  (quam  secundis  ventis  et  cursu, 
posterorum  sit  judicium),  quid  superest,  nisi  ut  vota,  tandem 
perfuncti,  persolvamus  ?  At  restat  adhuc  Theologia  Sacra, 
give  Inspirata.  Veruntamen  si  earn  tractare  pergamus,  ex- 
eundum  nobis  foret  e  Navicula  Rationis  Humanaa,  et  transeun- 
dum  in  Ecclesiae  Navem ;  quae  sola  Acu  Nautica  Divina  pollet 
ad  cursum  recte  dirigendum.  Neque  enim  sufficient  amplius 
Stellas  Philosophise,  quae  hactenus  praecipue  nobis  affulserunt. 
Itaque  par  foret,  silentium  quoque  in  hac  re  colere.  Quam- 
obrem  partitiones  legitimas  circa  earn  omittemus ;  pauca  tamen, 
pro  tenuitate  nostra,  etiam  in  hanc  conferemus,  loco  votorum. 
Id  eo  magis  facimus,  quia  in  corpore  Theologiaa  nullam  prorsus 
regionem  aut  tractum  plane  desertum  aut  incultum  invenimus ; 
tanta  fuit  hominum  diligentia  in  seminandis  aut  tritico,  aut 
zizaniis. 


830  DE   AUGMENT1S  SCIENTIARUM 

Tres  igitur  proponemus  Theologiae  Appendices,  quas  non  clc 
niateria  per  Theologiam  informata  aut  informanda,  sed  tantum- 
modo  de  Modo  Informationis,  tractent.  Neque  tamen,  circa 
eos  tractatus  (lit  in  reliquis  consuevimus)  vel  Exempla  sub- 
jungemus,  vel  Praecepta  dabimus.  Id  theologis  relinquemus. 
Sunt  enim  ilia  (ut  diximus)  instar  votorum  tantum. 

1.  Praerogativa  Dei  totum  hominem  complectitur ;  nee  minus 
ad  Rationem  quam  ad  Voluntatem  Humanam  extenditur ;  ut 
homo  scilicet  in  universum  se  abneget,  et  accedat  Deo.  Quare, 
sicut  Legi  Divinae  obedire  tenemur,  licet  reluctetur  Voluntas ; 
ita  et  Verbo  Dei  fidem  habere,  licet  reluctetur  Ratio.  Etenim, 
si  ea  duntaxat  credamus  qua?  sunt  ration!  nostrae  consentanea, 
rebus  assentimur,  non  authori  ;  quod  etiam  suspectae  fidei 
testibus  prastare  solemus.  At  fides  ilia,  quae  Abrahamo  impu- 
tabatur  ad  justitiam,  de  hujusmodi  re  extitit  quam  irrisui  habe- 
bat  Sarah;  quae  in  hac  parte  imago  quaedam  erat  Rationis 
Naturalis.  Quanto  igitur  mysterium  aliquod  divinum  fuerit 
magis  absonum  et  incredibile,  tanto  plus  in  credendo  exhibetur 
honoris  Deo,  et  fit  victoria  Fidei  nobilior.  Etiam  et  pec- 
catores,  quo  magis  conscientia  sua  gravantur,  et  nihilominus 
fidem  de  salute  sua  in  Dei  misericordia  collocant,  eo  Deum 
majore  afficiunt  honore  ;  omnis  autem  desperatio  Deo  pro  con- 
tumelia  est.  Quinetiam,  si  attente  reni  perpendamus,  dignius 
quiddam  est  credere  quam  scire,  qualiter  nunc  scimus.  In 
scientia  enim  mens  humana  patitur  a  sensu,  qui  a  rebus  mate- 
riatis  resilit ;  in  fide  autem  anima  patitur  ab  anima ;  quae  est 
agens  dignius.  Aliter  se  res  habet  in  Statu  Glorias :  tune 
siquidem  cessabit  Fides,  atque  cognoscemus  sicut  et  cogniti 
sumus. 

Concludamus  igitur,  Theologiam  Sacram  ex  verbo  et  oraculis 
Dei,  non  ex  lumine  naturae  aut  rationis  dictamine,  hauriri 
debere.  Scriptum  est  enim,  Cadi  enarrant  gloriam  Dei1',  at 
nusquam  scriptum  invenitur,  Cceli  enarrant  voluntatem  Dei. 
De  ilia  pronunciatur,  Ad  Legem  et  Testimonia,  si  non  fecerint 
secundum  verbum  istud^,  &c.  Neque  hoc  tenet  tantum  in 
grandibus  illis  mysteriis  de  Deitate,  Creatione,  Redemptione  ; 
verum  pertinet  etiam  ad  interpretationem  perfectiorem  legis 
moralis  ;  Diligite  inimicos  vestros;  benefacite  his  qui  oderunt  vos, 
&c. ;  ut  sitisjilii  patris  vestri  qui  in  ccelis  est,  qui  pluit  super 

1  Ps.  xix.  1.  8  Isaiah,  viii.  20. 


LIBER   NONUS.  831 

justos  et  injustos.1  Quae  certe  verba  plausum  ilium  merentur, 
Nee  vox  hominem  sonat.2  Siquidem  vox  est  quae  lumen  na- 
turae superat.  Quinetiam  videmus  poetas  ethnicos,  prassertim 
cum  pathetice  loquantur,  expostulare  non  raro  cum  legibus  et 
doctrinis  moralibus  (quae  tamen  legibus  divinis  multo  sunt 
indulgentiores  et  solutiores),  ac  si  naturae  libertati  cum  ma- 
lignitate  quadam  repugnent : 

Et  quod  Natura  remittit, 
Invida  jura  negant.  3 

Ita  Dendamis  Indus  ad  Alexandra  nuntios,  Se  inaudisse  quidem 
aliquid  de  nomine  PythagortB  et  aliorum  sapientum  e  Grcecia,  et 
credere  illosfuisse  viros  magnos  ;  vitio  tamen  illo  laborasse,  quod 
scilicet  nimia  in  reverentia  et  veneratione  habuissent  rem  quampiam 
phantasticam,  quam  Legem  et  Morem  vocitdbant.^  Quare  nee 
illud  dubitandum,  magnam  partem  legis  moralis  sublimiorem 
esse,  quam  quo  lumen  natures  ascendere  possit.  Veruntamen 
quod  dicitur,  habere  homines  etiam  ex  lumine  et  lege  natura? 
notiones  nonnullas  Virtutis,  Vitii ;  Justitiae,  Injuriae ;  Boni, 
Mali ;  id  verissimum  est.  Notandum  tamen,  Lumen  Naturoc 
duplici  significatione  accipi ;  primo,  quatenus  oritur  ex  sensu, 
inductione,  ratione,  argumentis,  secundum  leges  coeli  ac  teme  ; 
secundo,  quatenus  animae  humanae  interno  afFulget  instinctu, 
secundum  legem  conscientiae ;  quae  scintilla  quaedam  est,  et 
tanquam  reliquiae,  pristinas  et  primitivae  puritatis.  In  quo  po- 
steriore  sensu  praecipue  particeps  est  anima  lucis  nonnullas  ad 
perfectionem  intuendam  et  discernendam  legis  moralis ;  quae 
tamen  lux  non  prorsus  clara  sit,  sed  ejusmodi  ut  potius  vitia 
quadamtenus  redarguat,  quam  de  officiis  plene  informet.  Quare 
Religio,  sive  mysteria  spectes  sive  mores,  pendet  ex  Reve- 
latione  Divina. 

Attamen  usus  Rationis  Humanae  in  spiritualibus  multiplex 
sane  existit,  ac  late  admodum  patet.  Neque  enim  sine  causa 
est,  quod  Apostolus  Religionem  appellaverit  Rationalem  Cultum 

1  St.  Matth.  v.  44.  and  45  2  Virg.  ^En.  i.  328. 

8  Ovid.  Metara.  x.  330. 

4  The  name  of  the  person  of  whom  this  story  is  told  by  Plutarch  is  Dandamis,  but 
wherever  Bacon  has  mentioned  it,  he  spells  it  as  in  the  text.  Dandamis  is  also  men- 
tioned by  Arrian,  who,  however,  does  not  relate  this  anecdote.  We  find  the  same 
story  in  Strabo  ;  but  the  name  of  the  Indian  is  with  him  not  Dandamis,  but  Mandanis. 
See  Plut.  in  Alex.  c.  65.,  and  Strabo,  1.  xv.  In  the  Tempr.ris  Partus  Masculus, 
Bacon  speaks  of  these  remarks  of  Dandamis  as  one  of  the  exceptions  to  his  general 
assertion  of  the  worthlessness  of  the  speculations  of  the  philosophers  of  antiquity. 


832  DE   AUGMENTIS  SCIENTIARUM 

Dei.1  Recordetur  quis  caeremonias  et  typos  veteris  legis;  fue- 
runt  illae  rationales  et  significativse,  longe  discrepantes  a  csere- 
moniis  idolatriae  et  magiae ;  quae  tanquam  surdse  et  mutas  erant, 
nihil  docentes  plerunque,  imo  ne  innuentes  quidem.  Prascipue 
Christiana  Fides,  ut  in  omnibus,  sic  in  hoc  ipso  eminet ;  quod 
auream  servet  mediocritatem  circa  usum  Rationis  et  Disputa- 
tionis  (quae  Rationis  proles  est)  inter  leges  Ethnicorum  et 
Mahometi,  quae  extrema  sectantur.  Religio  siquidem  Ethni- 
corum fidei  aut  confessionis  constantis  nihil  habebat ;  contra, 
in  religione  Mahometi,  omnis  disputatio  interdicta  est ;  ita 
ut  altera  erroris  vagi  et  multiplicis,  altera  vafrae  cujusdam 
et  cautae  imposturoe,  faciem  prae  se  ferat ;  cum  sancta  Fides 
Christiana  Rationis  usum  et  Disputationem  (sed  secundum 
debitos  fines)  et  recipiat  et  rejiciat. 

Humanae  Rationis  usus,  in  rebus  ad  Religionem  spectantibus, 
duplex  est ;  alter  in  explicatione  mysterii,  alter  in  illationibus 
quae  inde  deducuntur.  Quod  ad  mysteriorum  explicationem 
attinet,  videmus  non  dedignari  Deum  ad  infinnitatem  captus 
nostri  se  demittere,  mysteria  sua  ita  explicando  ut  a  nobis 
op  time  ea  possint  percipi;  atque  revelationes  suas  in  rationis 
nostrae  syllepses  et  notiones  veluti  inoculando ;  atque  inspira- 
tiones  ad  intellectum  nostrum  aperiendum  sic  accommodando, 
quemadmodum  figura  clavis  aptatur  figuras  sera?.  Qua  tamen 
in  parte,  nobis  ipsis  deese  minime  debemus ;  cum  enim  Deus 
ipse  opera  rationis  nostrae  in  illuminationibus  suis  utatur,  etiam 
nos  eandem  in  onines  partes  versare  debemus,  quo  magis  capaces 
simus  ad  mysteria  recipienda  et  imbibenda :  modo  animus  ad 
amplitudinem  mysteriorum  pro  modulo  suo  dilatetur,  non  mys- 
teria ad  angustias  animi  constringantur. 

Quantum  vero  ad  Illationes,  nosse  debemus,  relinqui  nobis 
usum  rationis  et  ratiocinationis  (quoad  mysteria)  secundarium 
quendam  et  respectivum,  non  primitivum  et  absolutum.  Post- 
quam  enim  Articuli  et  Principia  Religionis  jam  in  sedibus  suis 
fuerint  locata,  ita  ut  a  rationis  examine  penitus  eximantur,  turn 
demum  conceditur  ab  illis  Illationes  derivare  ac  deducere,  se- 
cundum analogiam  ipsorum.  In  rebus  quidem  naturalibus  hoc 
non  tenet.  Nam  et  ipsa  principia  examini  subjiciuntur ;  per 
Inductionem  (inquam)  licet  minime  per  Syllogismum  ;  atque 
eadem  ilia  nullam  habent  cum  ratione  repugnantiam,  ut  ab 

1  Romans,  xii.  1 . 


LIBER    NONUS.  833 

codem  fonte  turn  primte  propositiones  turn  mediae  deducantur. 
Aliter  fit  in  Religione ;  ubi  et  primae  propositiones  authypo- 
statae  sunt,  atque  per  se  subsistentes ;  et  rursus  non  regun- 
tur  ab  ilia  Ratione  quas  propositiones  consequentes  deducit. 
Neque  tamen  hoc  fit  in  Religione  sola,  sed  etiam  in  aliis 
scientiis,  tarn  gravioribus  quam  levioribus ;  ubi  scilicet  pro- 
positiones primaria3  Placita  sint,  non  Posita ;  siquidem  et  in 
illis  rationis  usus  absolutus  esse  non  potest.  Videmus  enim 
in  ludis,  puta  schaccorum,  aut  similibus,  primas  ludi  normas 
et  leges  mere  positivas  esse  et  ad  placitum ;  quas  recipi,  non 
in  disputationem  vocari,  prorsus  oporteat ;  ut  vero  vincas,  et 
perite  lusum  instituas,  id  artificiosum  est  et  rationale.  Eodem 
modo  fit  et  in  legibus  humanis ;  in  quibus  baud  paucae  sunt 
Maxima  (ut  loquuntur),  hoc  est,  Placita  mera  Juris,  quae 
authoritate  magis  quam  ratione  nituntur,  neque  in  discepta- 
tionem  veniunt.  Quid  vero  sit  justissimum,  non  absolute,  sed 
relative  (hoc  est,  ex  analogia  illarum  Maximarum),  id  demum 
rationale  est,  et  latum  disputation!  campum  prasbet.  Talis 
igitur  est  Secundaria  ilia  Ratio,  quse  in  Theologia  Sacra  locum 
habet ;  quas  scilicet  fundata  est  super  Placita  Dei. 

Sicut  vero  Rationis  Humanae  in  Divinis  usus  est  duplex,  ita 
et  in  eodem  usu  duplex  excessus ;  alter,  cum  in  Modum  My- 
sterii  curiosius  quam  par  est  inquiritur ;  alter  cum  Illationibus 
aqua  tribuitur  authoritas  ac  Principiis  ipsis.  Nam  et  Ni- 
codemi  discipulus  videri  possit,  qui  pertinacius  quaerat,  Quo- 
modo  posset  homo  nasci  cum  sit  senex?1  Et  discipulus  Pauli 
neutiquam  censeri  possit,  qui  non  quandoque  in  doctrinis  suis 
inserat,  Ego,  non  Dominus ;  aut  illud,  Secundum  consilium 
meum.2  Siquidem  Illationibus  plerisque  stilus  iste  conveniet. 
Itaque  nobis  res  salubris  videtur  et  inprimis  utilis,  si  tractatus 
instituatur  sobrius  et  diligens,  qui  de  Usu  Rationis  Humana; 
in  Theologicis  utiliter  praecipiat,  tanquam  Divina  quaedam  Dia- 
lectica;  utpote  quas  futura  sit  instar  opiates  cujusdam  medicines, 
quse  non  modo  speculationum  quibus  schola  interdum  laborat 
inania  consopiat,  verum  etiam  controversiarum  furores  quae  in 
Ecclesia  tumultus  cient  nonnihil  mitiget.  Ejusmodi  tractatum 
inter  Desiderata  ponimus ;  et  Sophronem,  sive  de  Legitimo  usu 
Rationis  Humance  in  Divinis,  nominamus. 

2.  Interest  admodum  pacis  Ecclesiae,  ut  foedus  Christianorum 

'  St.  John,  iii.  4.  2  See  1  Coriuth.  viU 

VOL.  I.  ^  H 


834  DE   AUGMENT1S   SCIENTIARUM 

a  Servatore  praescriptum,  in  duobus  illis  capitibus  quse  nonnihil 
videntur  discrepantia,  bene  et  clare  explicetur ;  quorum  alterum 
sic  diffinit;  Qui  non  est  nobiscum,  est  contra  nos ;  alterum 
autem  sic;  Qui  contra  nos  non  est,  nobiscum  esf.}  Ex  his  liquido 
patet  esse  nonnullos  articulos,  in  quibus  qui  dissentit  extra 
Fcedus  statuendus  sit;  alios  vero,  in  quibus  dissentire  liceat, 
salvo  Foedere.  Vincula  enim  communionis  Christianas  ponun- 
tur,  Una  Fides,  Unum  Baptisma,  &c. 2;  non  Unus  Hitus,  Una 
Opinio.  Videmus  quoque  tunicam  Salvatoris  inconsutilem  ex- 
titisse ;  vestem  autem  Ecclesise  versicolorem.  Paleas  in  arista 
separandae  sunt  a  frurnento;  at  zizania  in  agro  non  protinus 
evellenda.  Moses,  cum  certantem  reperisset  JEgyptium  cum 
Israelita,  non  dixit,  Cur  certatis  ?  sed  gladio  evaginato  JE,gy- 
ptium  interfecit.  At  cum  Israelitas  duos  certantes  vidisset, 
quamvis  fieri  non  potuit  ut  utrique  causa  justa  contingeret, 
ita  tamen  eos  alloquitur,  Fratres  estis,  cur  certatis  ?3  His 
itaque  perpensis,  magni  videatur  res  et  momenti  et  usus  esse, 
ut  diffiniatur  qualia  sint  ilia  et  quantse  latitudinis,  quas  ab  Ec- 
clesias  corpore  homines  penitus  divellant,  et  a  communione 
fidelium  eliminent.  Quod  si  quis  putet  hoc  jampridem  factum 
esse,  videat  ille  etiam  atque  etiiim  quam  sincere  et  moderate. 
Illud  interim  verisimile  est,  eum  qui  pads  meutionem  fecerit 
reportaturum  responsum  illud  Jehu  ad  nuntium  (Nunquid  pax 
est,  Jehu?}  Quid  tibi  et  pad ?  Transi,  et  sequere  me*;  cum 
non  pax,  sed  paries,  plerisque  cordi  sint.  Nobis  nihilominus 
visum  est  tractatum  de  Gradibus  Unitatis  in  Civitate  Dei,  ut 
salubrem  et  utilem,  inter  Desiderata  reponere. 

3.  Cum  Scripturarum  Sacrarum  circa  Theologiam  informan- 
dam  tantae  sint  partes,  de  earum  Intcrpretatione  inprimis  viden- 

1  The  two  passages  Bacon  refers  to  are  St.  Luke,  xi.  23.  (or  St.  Matth.  xii.  30.),  and 
St.  Luke,  is.  50.     But  the  former  he  has  not  quoted  accurately.     The  words  of  our 
version  are,  "  He  that  is  not  with  me  is  against  me  ; "  while  the  passage  in  the  ninth 
chapter  is,  "  He  that  is  not  against  us  is  for  us." 

2  Ephes.  iv.  5. 

"  Sit  ergo  una  fides  universe  quse  ubique  dilatatur  ecclesiae,  tanquam  intus  in 
membris,  etiamsi  ipsa  fidei  unitas  quibusdam  diversis  observation ibus  celebratur, 
quibus  nullo  modo  quod  in  fide  verum  est  impeditur  :  omnis  enim  pulchritudo  filice 
regis  intrinsccus,  ills  autem  observations  qua;  varie  celebrantur  in  ejus  veste  intelii- 
guntur.  Unde  illi  dicitur  <  In  fimbriis  aureis  circumamicta  varietate.'" — St.  Auyust. 
Ep.  ad  Casutan.  de  jejuniis  priscorum.  He  has  elsewhere  said,  "Desupc-r  texta 
tunica,  quid  significat  nisi  unitatern  ?  "  See  his  Exp.in  Evan.  Joan,  in  c.  3.  and 
other  passages.  Compare  St.  Jerome,  Pro  Libris  adversus  Jovin.  Apolog.,  where  the 
many-coloured  coat  of  Joseph  is  expressly  mentioned,  as  well  as  the  passage  in  the 
Psalms  to  which  St.  Augustin  refers. 

3  See  the  second  chapter  of  Exodus. 

4  -1  Kings,  ix.  1 9. 


LIBER   NONUS.  835 

dum.    Neque  nunc  de  authoritate  eas  interpretandi  loquimur,  quae 
in  consensu  Ecclesias  firmatur ;  sed  de  modo  interpretandi.     Is 
duplex  est ;  Methodicus,  et  Solutus.    Etenim  latices  isti  divini, 
qui  aquis  illis  ex  puteis  Jacob!  in  infinitum  prasstant,  similibus 
fere  hauriuntur  et  exhibentur  modis  quibus  aquas  naturales 
ex  puteis  solent.     Has  siquidem  aut  sub  primum  haustum  in 
cisternas  recipiuntur,  unde  per  tubos  coraplures  ad  usum  com- 
mode diduci  possunt ;  aut  statim  in  vasa  infunduntur,  subinde 
prout  opus  est  utenda3.     Atque  modus  ille  prior  Methodicus 
Theologiam  nobis  tandem  peperit  Scholasticam ;  per  quam  Do- 
ctrina  Theologica  in  Artem,  tanquam  in  cisternam,  collecta  est> 
atque  inde  Axiomatum  et  Positionum  rivuli  in  omnes  partes 
sunt  distributi.     At  in  interpretandi  modo  Soluto  duo  inter- 
veniunt  excessus:    alter   ejusmodi   praesupponit   in  Scripturis 
perfectionem,  ut  etiam  omnis  philosophia  ex  earum  fontibus 
peti  debeat;    ac  si  philosophia  alia  quasvis,  res  profana  esset 
et  ethnica.     Hoec  intemperies  in  schola  Paracelsi  proecipue, 
necnon  apud  alios  invaluit :    initia  autem  ejus  a  Rabbinis  et 
Cabalistis    defluxerunt.1     Verum    istiusmodi    homines  non  id 
assequuntur  quod  volunt ;    neque  enim  honorem,  ut  putant, 
Scripturis  deferunt ;  sed  easdem  potius  deprimunt  et  polluunt. 
Coclum  enim   materiatum  et  terram  qui  in  Verbo  Dei  quas- 
siverit  (de  quo  dictum  est ;    Ccelum   et   Terra  pertransibunt, 
Verbum  autem  meum  non  pertransibit 2),  is  sane  transitoria  inter 
aiterna  temere  persequitur.     Quemadmodum  enim  Theologiam 
in  Philosophia  quaarere,  perinde  est  ac  si  vivos  quaeras  inter 
mortuos ;  ita  e  contra  Philosophiam  in  Theologia  quasrere,  non 
aliud  est  quam  mortuos  quaerere   inter  vivos.      Alter  autem 
interpretandi  modus  (quern  pro  excessu  statuimus)  videtur  primo 
intuitu  sobrius  et  castus ;  sed  tamen  et  Scripturas  ipsas  dede- 
corat,  et  plurimo  Ecclesiain  anicit  detrimento.    Is  est  (ut  verbo 
dicamus)   quando    Scripturas    divinitus    inspirator   eodem   quo 
Scripta  Humana  explicantur  modo.     Meminisse  autem  oportet, 
Deo  Scripturarum  Author!  duo  ilia  patere  quas  humana  ingenia 
fugiunt;  Secreta  nimirum  Cordis,  et  Successiones  Temporis. 
Quamobrem,  cum  Scripturarum  dictamina  talia  sint  ut  ad  cor 
scribantur,  et  omnium  sajculorum  vicissitudines  complectantur ; 
cum  tcterna  et  certa  praescientia  omnium  hacresium,  contradi- 
ctionum,  et  status  Ecclesiae  varii  et,  mutabilis,  turn  in  communi 

'  In  support  of  this  statement,  see  Tennemann's  History  of  Philosophy. 

2  St.  Mark,  xiii.  3 1 . 

3  II  2 


836  DE    AUGMENTIS   SC1ENTIARUM 

turn  in  electis  singulis,  interpretandae  non  sunt  solumraodo 
secundum  latitudinem  et  obvium  sensum  loci ;  aut  respiciendo 
ad  occasionem  ex  qua  verba  erant  prolata ;  aut  precise  ex  con- 
textu  verborum  praecedentium  et  sequentium ;  aut  contemplando 
scopum  dicti  principalem ;  sed  sic  ut  intelligamus  complecti  eas, 
non  solum  totaliter  aut  collective,  sed  distributive,  etiam  in  clau- 
sulis  et  vocabulis  singulis,  innumeros  doctrinae  rivulos  et  venas, 
ad  Ecclesiae  singulas  partes  et  animas  fidelium  irrigandas. 
Egregie  enim  observatum  est,  quod  responsa  Salvatoris  nostri 
ad  quaestiones  non  paucas  ex  iis  quse  proponebantur  non  viden- 
tur  ad  rem,  sed  quasi  impertinentia ;  cujus  rei  causa  duplex 
est;  altera,  quod  cum  cogitationes  eorum  qui  interrogabant 
non  ex  verbis,  ut  nos  homines  solemus,  sed  immediate  et  ex 
sese  cognovisset,  ad  cogitationes  eorum  non  ad  verba  respondit ; 
altera  quod  non  ad  eos  solum  locutus  est  qui  tune  aderant,  sed 
ad  nos  etiam  qui  vivimus,  et  ad  omnis  jevi  ac  loci  homines  qui- 
bus  Evangelium  fuerit  praedicandum.  Quod  etiam  in  aliis 
Scripturae  locis  obtinet. 

His  itaque  praslibatis,  veniamus  ad  tractatum  eum  quern 
desiderari  statuimus.  Inveniuntur  profecto  inter  scripta  theo- 
logica  libri  Controversiarum  nimio  plures;  Theologiae  ejus, 
quam  diximus  Positivam,  massa  ingens;  Loci  Communes; 
Tractatus  Speciales ;  Casus  Conscientiae  ;  Conciones  et  Homi- 
lias ;  denique  prolixi  plurimi  in  libros  Scripturarum  Commen- 
tarii.  Quod  desideramus  autem  est  hujusmodi :  Cottectio  scilicet 
succincta,  sana,  et  cum  judicio,  Annotationum  et  Observationum 
super  textus  Scriptures  particulares ;  neutiquara  in  locos  com- 
munes excurrendo,  aut  controversias  persequendo,  aut  in  artis 
methodum  eas  redigendo ;  sed  quae  plane  sparsae  sint  et  nativae. 
Res  certe  in  concionibus  doctioribus  se  quandoque  ostendens, 
quae  ut  plurimum  non  perennant ;  sed  quae  in  libros  adhuc  non 
coaluit,  qui  ad  posteros  transeant.  Certe  quemadmodum  vina 
quae  sub  primam  calcationem  molliter  defluunt,  sunt  suaviora 
quam  quae  a  torculari  exprimuntur ;  quoniam  ha?c  ex  acino  et 
cute  uvae  aliquid  sapiant ;  similiter  salubres  admodum  ac  suaves 
sunt  doctrinae,  qua3  ex  Scripturis  leniter  expressis  emanant,  nee 
ad  controversias  aut  locos  communes  trahuntur.  Hujusmodi 
tractatum  Emanationes  Scripturarum  nominabimus. 

Jam  itaque  mini  videor  confecisse  globum  exiguum  Orbis 
Intellectuals,  quam  potui  fidelissiine ;  una  cum  designatione  et 


LIBER   NONUS.  837 

descriptione  earum  part  him,  quas  industria  et  laboribus  hominum 
aut  non  constanter  occupatas,  aut  non  satis  excultas,  invenio. 
Quo  in  opere,  sicubi  a  sententia  vetertim  recesserim,  intelligatur 
hoc  factum  esse  animo  prqficiendi  in  melius,  non  innovandi  aut 
migrandi  in  aliud.  Neque  enim  mihimetipsi,  aut  argumento 
quod  in  manibus  habeo,  constare  potui,  nisi  plane  decretum 
mihi  fuisset  aliorum  inventis  quantum  in  me  fuerit  addere ; 
cum  tamen  non  minus  optaverim  etiam  inventa  mea  ab  aliis 
in  posterum  superari.  Quam  autcm  in  hac  re  sequus  fue- 
rim,  vel  ex  hoc  apparet;  quod  opiniones  meas  proposuerim 
ubique  nudas  et  inermes,  neque  alienee  libertati  per  confuta- 
tiones  pugnaces  praejudicare  contenderim.  Nam  in  iis  quae 
recte  a  me  posita  sunt,  subest  spes  id  futurum,  ut  si  in  prima 
lectione  emergat  scrupulus  aut  objectio,  at  in  lectione  iterata 
responsum  se  ultro  sit  exhibiturum ;  in  iis  vero  in  quibus 
mihi  errare  contigit,  certus  sum  nullam  a  me  illatam  esse 
vim  veritati  per  argumenta  contentiosa ;  quorum  ea  fere  est 

ura,  ut  erroribus  authoritatem  concilient,  recte  inventis 
derogent.  Siquidem  ex  dubitatione  error  honorem  acquirit; 
veritas  patitur  repulsam*  Interim  in  mentem  mihi  venit  re- 
sponsum illud  Themistoclis,  qui  cum  ex  oppido  parvo  legatus 
quidam  magna  nonnulla  perorasset,  hominem  perstrinxit ; 
Amice,  verla  tua  civitatem  desiderant.1  Certe  objici  mihi  re- 
ctissime  posse  existimo,  quod  verba  mea  scsculum  desiderent ; 
saaculum  forte  integrum  ad  probandum ;  complura  autem 
sascula  ad  perficiendum.  Attamen,  quoniam  etiam  res  qua> 
que  maxima?  initiis  suis  debentur,  mihi  satis  fuerit  sevisse 
Posteris  et  Deo  Immortali ;  cujus  numen  supplex  precor,  per 

Filium  suum  et  Servatorem  nostrum,  ut  has  et  hisce 

similes  Intellectus  Humani  Victimas,  Religione 

tanquam  sale  respersas,  et  Glorias 

SUBS  immolatas,  propitius 

accipere  dignetur. 

>  Not  Themistocles,  but  Lysandcr.     See  Plutarch,  Lac.  Apophtlugmala. 


FINIS. 


838 


NOVUS    ORBIS    SCIENTIARUM, 


DESIDERATA, 


LIB.  II. 

ERRORES  Naturae,  sive  Historia  Prater -Generationum. 

Vincula  Naturae,  sive  Historia  Mechanica. 

Historia  Inductiva,  sice  Historia  Naturalis  in  ordine  ad  conden- 

dam  Philosophiam. 

Oculus  Polyphemi,  sive  Historia  Literarurn. 
Historia  ad  Prophetias. 
Philosophia  secundum  Parabolas  Antiquas. 


LIB.  III. 

Philosophia    Prima,    sive    de    Axiomatilus    Scientiarum    Com- 

munibus. 

Astronomia  Viva. 
Astrologia  Sana. 

Continuatio  Problematum  Naturalium. 
Placita  Antiquorum  Philosophorum. 
Pars  Metaphysics  de  Formis  Rerum. 
Magia  Naturalis,  sive  Deductio  Formarum  ad  Opera. 
Tnventarium  Opum  Humanarum. 
Catalogus  Polychrestorum. 


DESIDERATA.  839 

LIB.  IV. 

Triumph!  Hominis,  sive  de  Summitatibus  Natura  Humana;. 

Physiognomia  Corporis  in  Motu. 

Narrationes  Medicinales. 

Anatomia  Comparata. 

De  Curatione  Morborum  habitorum  pro  Insanabilibus. 

De  Euthanasia  exteriore. 

De  Medicinis  Authenticis. 

Imitatio  Tkermarum  Naturalium. 

Filum  Medicinale. 

De  Prolongando  Curricula  Vita. 

De  Substantia  Animce  Sensibilis. 

De  Nixibus  Spiritus  in  Motu  Voluntario. 

De  Differentia  Perceptions  et  Sensus. 

Radix  Perspectives,  sive  de  Forma  Lucis. 

LIB.  V. 

Experientia  Liter  at  a,  sive  Venatio  Panis. 

Organum  Novum. 

Topicos  Particularcs. 

Elenchi  Idolorum. 

De  Analogia  Demonstrationum. 


LIB.  VI. 
De  Notts  Rerum. 
Grammatica  Philosophans. 
Traditio  Lampadis,  sive  Metlwdus  ad  Filios. 
De  Prudentia  Sermonis  Privati. 
Colores  Boni  et  Mali  Apparentis,  tarn  Simplicis  quam  Compa- 

rati. 

Antitheta  Rerum. 
Formula  Minores  Orationum. 


LIB.  VII. 

Satira  Seria,  sive  de  Interioribus  Rerum. 
Georgica  Anirai,  sive  de  Cultura  Morum. 


840  DESIDERATA. 

LIB.    VIII. 

Amanuensis  Vitae,  sive  de  Occasionibus  Sparsis. 
Faber  Fortunse,  sive  de.  Ambitu  Vitce. 
Consul  Paludatus,  sive  de  Proferendis  Imperil  Finibus. 
Idea  Justifies  Universalis,  sive  de  Fontibus  Juris. 

LIB.  IX. 

Sophron,  sive  de  Legitimo  Usu  Rationis  Humana  in  Divinis. 
Irenseus,  sive  de  Gradibus  Unitatis  in  Civitate  Dd. 
litres  Coclestes,  sive  Emanationes  Scripturarum, 


APPENDIX. 


[The  following  Notes  on  some  old  treatises  on  the  art  of  writing  !n  cipher  are  re- 
ferred to  by  Mr.  Ellis,  at  p.  658.  note  1. — J.  S.] 


THE  earliest  writer,  I  believe,  on  ciphers,  except  Trithemius  whom 
he  quotes,  is  John  Baptist  Porta,  whose  work  De  occultis  lite- 
rarum  notis  was  reprinted  in  Strasburg  in  1606.  The  first  edi- 
tion was  published  when  Porta  was  a  young  man.  The  species  of 
ciphers  which  Bacon  mentions  are  described  in  this  work.  What  he 
calls  the  ciphra  simplex  is  doubtless  that  in  which  each  letter  is  re- 
placed by  another  in  accordance  with  a  secret  alphabet.  (Porta,  ii. 
c.  5.)  The  manner  of  modifying  this  by  introducing  non-significants 
and  by  other  contrivances  is  described  in  the  following  chapter. 
The  ivheel  cipher  is  described  in  chapters  7,  8,  9.  It  is  that  in  which 
the  ordinary  alphabet  and  a  secret  one  are  written  respectively  on 
the  rim  of  two  concentric  disks,  so  that  each  letter  of  the  first 
corresponds  in  each  position  of  the  second  (which  is  movable)  to  a 
letter  of  the  secret  alphabet.  Thus  in  each  position  of  the  movable 
disk  we  have  a  distinct  cipher,  and  in  using  the  instrument  this  disk 
is  made  to  turn  through  a  given  angle  after  each  letter  has  been 
written.  The  ciphra  clavis  is  described  by  Porta,  book  ii.  15,  16. 
It  is  a  cipher  of  position  ;  that  is,  one  in  which  the  difficulty  is  ob- 
tained not  by  replacing  the  ordinary  alphabet  by  a  new  one,  but  by 
deranging  the  order  in  which  the  letters  of  a  sentence  or  paragraph 
succeed  each  other.  This  is  done  according  to  a  certain  form  of  words 
or  series  of  numbers  which  constitute  the  key.  The  cipher  of  words 
was  given  by  Trithemius  and  in  another  form  by  Porta,  ii.  19.  (and 
in  a  different  shape,  v.  16.).  It  is  a  cipher  which  is  meant  to  escape 
suspicion.  Each  letter  of  the  alphabet  corresponds  to  a  variety  of 
words  arranged  in  columns.  Any  word  of  the  first  column  followed 
by  any  of  the  second,  and  that  followed  by  any  of  the  third,  &c.,  will 
make,  with  the  help  of  a  non-significant  word  occasionally  introduced, 
a  perfectly  complete  sense;  and  by  the  time  the  last  alphabet  has  been 
used,  a  letter  on  some  indifferent  subject  has  been  written.  Only  sixty 


842  APPENDIX. 

alphabets  are  given  by  Porta,  and  therefore  the  secret  communication 
can  consist  only  of  sixty  letters.  It  is  worth  remarking  that  when 
Porta  wrote  it  was  usual  to  put  the  sign  of  the  cross  at  the  head  of 
an  ordinary  epistle.  The  first  of  his  alphabets  corresponds  not  to  a 
series  of  words  but  to  two  and  twenty  different  modifications  of  the 
figure  of  a  cross,  and  his  second  alphabet  similarly  corresponds  to 
two  and  twenty  different  modifications  of  the  introductory  flourish. 
His  sixtieth  alphabet  is  of  the  same  kind.  We  see  here  perhaps 
whence  Bacon  derived  his  idea  of  giving  significance  to  seemingly 
accidental  modifications  of  the  characters  of  ordinary  writing. 

The  idea  of  a  biliteral  alphabet,  which  Bacon  seems  to  claim  as 
his  own,  is  employed,  though  in  a  different  manner,  by  Porta.  His 
method  is  in  effect  this.  He  reduces  the  alphabet  to  sixteen  letters, 
and  then  takes  the  eight  different  arrangements  aaa,  aba,  &c.,  to 
represent  them ;  each  arrangement  representing  two  letters  in- 
differently :  the  ambiguity  arising  from  hence  he  seems  to  disregard. 
In  this  manner  he  reduces  any  given  word  or  sentence  to  a  suc- 
cession of  a's  and  6's.  At  this  point  his  method,  of  which  he  has 
given  several  modifications,  departs  wholly  from  Bacon's.  Let  us 
suppose  the  biliteral  series  to  commence  with  aababb.  A  word  of 
two  syllables  and  beginning  with  A  indicates  that  two  a's  commence 
the  series ;  any  monosyllable  will  serve  to  show  that  one  b  follows, 
another  that  it  is  succeeded  by  one  a,  and  then  any  dissyllable  will 
stand  for  bb.  Thus  Amo  te  mi  fill  or  Amat  qui  non  sapit  will  repre- 
sent the  biliteral  arrangement  aababb,  and  so  on  on  a  larger  scale. 
Porta's  method  is  therefore  not,  like  Bacon's,  a  method  scribendi 
omnia  per  omnia,  but  only  omnia  per  multa.  Still  the  analogy  of 
the  two  methods  is  to  be  remarked:  both  aim  at  concealing  that  there 
is  any  but  the  obvious  meaning,  and  both  depend  essentially  on  re- 
presenting all  letters  by  combinations  of  two  only.  See  the  De  oc. 
Lit.  Signis.  v.  c  3. 

The  Polygraphia  of  Trithemius  (dedicated  to  Maximilian  in 
15081)  consists  of  six  books.  The  first  four  contain  extensive 
tables  constituting  four  different  ciphrce  verborum;  the  first  and 
second  of  which  are  significant,  and  relate,  the  former  to  the  se- 
cond person  of  the  Trinity,  and  the  latter  to  the  Blessed  Virgin. 
The  fifth  and  sixth  books  are  of  less  importance.  Trithemius, 
written  in  the  cipher  of  the  second  book,  becomes  "  Charitatem 
pudicissimse  Virginis  Maria;  productricis  coexistentis  verbi,  robus- 
tissimi  commilitonis  mei  dilectissimi  devotissime  benedicamus  ;  vi- 
vificatrix  omnium,"  &c. 


1  The  edition  of  1  GOO  is  that  I  use. 


APPENDIX.  843 


Traicte  des  Chiffres,  ou  secretes  manieres   d'escrire,  par  Blaise  de 
Vigenere,  Bourbonnois.     (Paris,  1587.) 

This  work  is  described  by  the  author  as  what  he  had  saved  of  his 
work  "  Du  Secretaire"  written  in  Italy  in  1567  and  68.  The  two 
first  books  were  stolen  at  Turin  in  1569.  The  third  is  the  founda- 
tion of  the  present  work.  (v.  f.  285.  verso.)  He  says  he  had  revealed 
nothing  of  its  contents. 

The  two  authors  whom  he  chiefly  mentions  are  Trithemius  and 
Porta ;  that  is,  modern  authors ;  for  there  is  a  great  deal  said  of  the 
Cabala.  The  key  ciphers  of  which  Porta  speaks  he  ascribes  to  a 
certain  Belasio,  who  employed  it  as  early  as  1549 :  Porta's  book  not 
being  published  until  1563,  "auquel  il  a  insere  ce  chiffre  sans  faire 
mention  dont  il  le  tenoit."  Porta's  book,  he  goes  on  to  say,  was  not 
en  vente  until  1568.  The  invention  was  ascribed  to  Belasio  by  the 
grand  vicar  of  St.  Peter  at  Rome,  who  had  great  skill  in  deciphering, 
(f.  35.  rect.  and  37.  verso.) 

At  f.  199.  Vigenere  gives  an  account  of  ciphers  in  which  letters 
are  represented  by  combinations  of  other  letters, — which  Porta  had 
already  done,  but  which  he  varies  in  a  number  of  ways. 

f.  200.  A  table  where  the  twenty-three  letters  of  the  alphabet,  and 
four  other  characters  are  represented  by  combinations  of  abc.  D 
(e.  gr.)  =  aaa,  S—  bac,  &c.) 

f.  201.  A  smaller  table  where  an  alphabet  of  twenty-one  letters 
is  similarly  represented. 

f.  202.  An  alphabet  of  twenty  letters  represented  by  binary  com- 
binations of  five  letters,  a=ED,  &c. 

f.  202.  goes  on  to  what  Bacon  speaks  of,  a  cipher  within  a  cipher. 
You  write  in  a  common  cipher  with  an  alphabet  of  eighteen  letters ; 
the  cipher  being  such  that  the  five  vowels  are  used  as  nulls ;  then 
by  the  last  cipher  these  five  vowels  are  made  significant,  and  give 
the  hidden  sense.  He  seems  to  speak  of  this  as  his  own. 

After  mentioning  a  cipher  described  by  Cardan,  he  goes  on,  f.  205, 
to  Porta's  ciphers  by  transposition,  &c. 

At  f.  240.  he  shows  how  characters  may  be  multiplied  by  dif- 
ferent ways  of  writing  them  ;  which  Porta  had  not  done. 

f.  241.  An  alphabet  and  #,  each  character  written  in  four  ways. 

f.  241.  verso,  An  application  of  these  variations. 

f!  242.  He  remarks  that  a  great  variety  of  uses  may  be  made  of 
this  idea,  and  gives  some. 

f.  244.  He  goes  on  "  De  ce  meme  retranchement  et  de  la  varie 
figure,  part  une  autre  invention  encore  d'un  chiffre  carre"  a  double 
entente,  le  plus  exquis  de  tous  ceux  qui  ayentcste  decouvcrs  jusqu'u 


844 


APPENDIX. 


icy,"  &c.  You  write  with  twelve  letters  only,  as  in  the  subjoined 
table,  in  which  however  I  have  not  followed  his  ways  of  diver- 
sifying. 


T 


E 


M 


N 


R 


S 


2V 

$ 


b, 
/i 


/3 


9\ 


Pi 


Pz 


9* 


Pz 


y\ 


#2 


In  this  table,  Zj,  for  instance,  represents  1st  M,  and  2nd  R  or  S; 
to  distinguish  whether  R  or  S,  he  has  recourse  to  a  supplementary 
contrivance  by  nulls. 

f.  242.  v.  He  refers  to  table  at  200.,  and  says  the  three  letters  a  be, 
(which  there  represent  I)  may  be  replaced  by  a  single  character4 ; 
for  this  table  represents  in  another  column  letters  by  dots.  Thus 

T  is ;  D  •  •  •  ;  or  if  we  will  we  may  put  o's  for  dots ;  so  that 

D=o  o  o  and  T=oo  ooo  o;  and  the  spaces  may  be  filled  up  by  a 
slightly  varied  o.  Thus  D =00000,  T =00000000,  and  thus  the 
whole  cipher  will  apparently  consist  of  o's. 

The  transition  from  this  to  Bacon's  cipher  is  so  easy  that  the 
credit  given  to  him  must  be  reduced. 


END  OF   THE   FIRST   VOLUME. 


LONDON : 

Printed  by  SPOTTISWOODE  &  Co.. 
New-street- Square. 


LIST  of  WORK 

Messrs.  LONGMAN,  I 

C  ! 

Agriculture    and    Rural 

Affairs  .                               Pages. 
Bayldon  on  Valuing  Rents,  &c.   -      4 
Caird's  Letters  on  Agriculture      -      6 
Cecil's  Stud  Farm          ...      6 
Loudon's  Agriculture     -       -       -13 
Low's  Elements  of  Agriculture       -    13 

Arts,    Manufactures,    and 
Architecture. 

Arnott  on  Ventilation                    -      3 
Bourne  on  the  Screw  Propeller      -      4 

JS  in  GENERAL  LITERATU  RE, 

PUBLISHED  BY 

,EOWN,  GEEEN,  LONGMANS,  and  EOBEETS, 

39,  PATEBNOSIEB  BOW,  LONDON. 

.ASSIFIED       INDE) 

Maunder's  Treasury  of  History      -    15 
"           Natural  History   -        -     15 
Piesse's  Art  of  Perfumery      -        -    17 
Piscator's  Cookery  of  Fish     .       -    17 
Pocket  and  the  Stud      ...      9 
Pycroft's  English  Reading     -       -    18 
Reece's  Medical  Guide  -       -        -    13 
Rich's  Comp.  to  Latin  Dictionary    18 
Richardson's  Art  of  Horsemanship    18 
Riddle's  Latin  Dictionaries    -       -    IS 
Roget's  English  Thesauius  -       -    18 
Rowton's  Debater  -       ...    18 

t. 

Roget's  English  Thesaurus   -        -    18 
Russell's  Life  of  Lord  W.  Russell      19 
Schmitz's  History  of  Greece          -    19 
Smith's  Sacred  Annals  -                -    20 
Southey'8  Doctor  -       -        -       -    20 
Stephen  's  Ecclesiastical  Bioeraphv    21 
"     Lectures  on  French  History    21 
Sydney  Smith's  Works  -       -       -    20  r 
"              Select  Works         -    23 
"             Lectures        -       -    20 
"             Memoirs        -        -20 
Taylor's  Loyoli     -        -       -       -    21 
"        Wesley    -        -       -        -    21 
Thirlwall's  History  of  Greece        -    21 
Thornbury's  Shakspeare's  England    21 
Townsend^s  State  Trials        -       -    22 
Turkey  and  Christendom       -        -    23 
Turner's  Anglo-Saxons         -       -    22 
"       Middle  Ages    -       -        -    22 
"       Sacred  Hist,  of  the  World    22 
Vehse's  Austrian  Court  -       -        -    23 
Wade's  England's  Greatness        -    22 
Whitelocke's  Swedish  Embassy     -    24 
Woods's  Crimean  Campaign-       -    24 
Young's  Christ  of  History    -       -    24 

Geography  and  Atlases. 

Arrowsmith's  Geogr.  Diet,  of  Bible      3 
Brewer's  Historical  Atlas              -      4 
Butler's  Geography  and  Atlases   -      5 
Cabinet  Gazetteer                                  5 
Cornwall  :  Its  Mines,  &c.      -       -    23 
Durrieu's  Morocco         -        -       -    23 
Hughes's  Australian  Colonies       -     23 
Johnston's  General  Gazetteer        -    11 
Maunder's  Treasury  of  Geography    15 
M'Culioch's  Geographical  Dictionary  14 
"         Russia  and  Turkey     -    23 
Milner's  Baltic  Sea        -       -       -    15 
"       Crimea                            -    15 
"       Russia                               -    15 
Murray's  Encyclo.  of  Geography  -    16 
Sharp's  British  Gazetteer       -        -    19 
Wheeler's  Geography  of  Herodotus    24 

Juvenile  Books. 

Thomson's  Interest  Tables    -       -    21 

"        Organic  Chemistry-       -      4 
Cherreul  on  Colour        -        -        -      6 
Cresy's  Civil  Engineering       -        -      6 
Fairbairn's  Infoi  ma.  for  Engineers      8 
Gwilt's  Encyclo.  of  Architecture  -      8 
Harford'sEngr.n  ings  after  Michael 
Angelo         8 
Herring  on  Paper-Making      -       -      9 
Humphrcys's  Parables  Illuminated    10 
Jameson'sSacred&  Legendary  Art     11 
"         Commonplace  -Book     -    11 
Konig'sPictoiial  Lil>  of  Luther   -      8 
Loudon's  Rural  Architecture        -    13 
MacDougall's  Theory  of  War         -    H 
Malan's  Aphorisms  on  Drawing    -    14 
Most-ley's  Engineering                     -     16 
Piesse's  Art  of  Perfumery      -        -    17 
Richardson'3  Art  of  Horsemanship    18 
Scrivenor  on  the  Iron  Trade  -        -    19 
Stark's  Printing                              -    23 
Steam-Engine,  by  the  Artisan  Club      4 
Ure's  Dictionary  of  Arts,  &c.         -    22 
Young  on  Pne-UaffaellitiMn         -    24 

Biography. 

Arago's  Autobiography         -        -    23 
"       Lives  of  Scientific  Men    -      3 
Bodenstedt  and  Wagner's  Schamyl    23 
Buckingham's  (J.S.)  Memoirs       -      5 
Bunsen's  Hippolytus                             5 
Clinton's  (Fynes)   Autobiography      6 
Cockayne's  Marshal  Turenne         -    23 
Dennistoun's  Strange  &  Lumisden      7 
Forster'sDe  Foe  and  Churchill      -    23 
Fulcher's  Life  of  Gainsborouah    -      8 
Harford's  Life  of  Michael  Angelo  -      8 
Haydon's  Autobiography,by  Taylor      0 
Hayward's  (  hesterfield  and  Selwyn    23 
Holcroffs  Memoirs                        -    23 
Lardner's  Cabinet  Cyclopaedia      -    13 
Maunder's  Biographical  Treasury-     14 
Memoir  of  the  Duke  of  Wellington    23 
Memoirs  of  James  Montgomery     -    15 
Meriv  ale's  Memoirs  of  Cicero         -     15 
Rogers's  Life  and  Genius  of  Fuller    23 
Russell's  Memoirs  of  Moore  -       -    16 
"        Life  of  Lord  Wm.  Russell    19 
St.  John's  Audubon                        -    19 
Southey'8  Life  of  Wesley       -       -    20 
"          Life  and  Correspondence  20 
"          Select  Correspondence  -    SO 
Stephen's  Ecclesiastical  Biography    21 
Sydney  Smith's  Memoirs       -        -    20 
Taylor's  Loyola                               -    21 
"       Wesley     ....    21 
Waterton's  Autobiography  &  Essays  22 
Wheeler's  Life  of  Herodotus         -    24 

Books  of  General  Utility. 

Acton's  Bread-Book       ...      3 
"       Cookery      -       ...      3 
Black's  Treatise  on  Brewing  -        -      4 
Cabinet  Gazetteer  -        -       -       -      5 
"        Lawyer                               -      5 
Gust's  Invalid's  Own  Book     -       -      7 
Gilbarfs  Logic  for  the  Million      -      8 
Hints  on  Etiquette         ...      9 
How  to  Nurse  Sick  Children  -        -    10 
Hudson'sExecutor's  Guide     -       -     10 
"     on  Making  Wills        -       -    10 
Kesteven's  Domestic  Medicine      -    11 
Lardner's  Cabinet  Cyclopedia       -     12 
London's  Lady's  Country  C'ompa- 

West  on  Children's  Diseases  -       -    22 
Willich's  Popular  Tables       -       -    24 
Wilmot's  Blackstone                      -    24 

Botany  and  Gardening. 

Hooker's  British  Flora    -        -       -      9 
"       Guide  to  Kew  Gardens  -      9 
«       ..        «      Kew  Museum  •      9 
Lindley's  Introduction  to  Botany      13 
"         Theory  of  Horticulture  -    12 
Loudon's  Hortus  Britannicus        -    13 
"         Amateur  Gardener        -     13 
Trees  and  Shruba  -       -    13 
"          Gardening                        -     13 
"         Plants     -       -       -        -    13 
"         Self  Instruction  for  Gar- 
deners, &c.          -        -       -        -    13 
Pereira's  Materia  Medica       -        -    17 
Rivera's  Rose-Amateur's  Guide    -    18 
Wilson's  British  Mosses        -        -    24 

Chronology. 

Blair's  Chronological  Tables         -      4 
Brewer's  Historical  Atlas               -      4 
Bunsen's  Ancient  Egypt        -        -      5 
Haydn's  Benson's  Index                -      9 
Jaquemet's  Chronology         -        -    11 
Johns&  Nicolas'sCale'ndarofVictory  !1 
Nicolas's  Chronology  of  History  -     12 

Commerce  and  Mercantile 
Affairs. 

Gilbart's  Treatise  on  Banking       -      8 
Lorimer's  Young  Master  Mariner    13 
Macleod's  Banking                         -    14 
M'Culloch'sCommerce  &  Navigation  14 
Scrivener  on  Iron  Trade         -       -    19 
Thomson's  Interest  Tablef     -       -    21 
Tooke's  History  of  P.  ices     -        -    22 
Tuson's  British  C  jnsul's  Manual  -    22 

Criticism,     History,     and 
Memoirs. 

Blair's  Chron.  ana  Histor.  Tables  -      4 
Brewer's  Historical  Atlas     -     -     -      4 
Bunsen's  Ancient  Egypt       -        -      5 
"         Hippolytus     -        -        -      5 
Burton's  History  of  Scotland         -      5 
Chapman's  Gustavus  Adolphus     -      6 
Conybeare  and  Howson's  St.  Paul       6 
Erskine's  History  oflndia             -      7 
Gleig's  Leipsic  Campaign      -       -    23 
Gurney's  Historical  Sketches         -      8 
Haydon's  Autobiography,  by  Taylor    9 
Jeffrey's  (Lord)  Contributions       -    11 
Johns&  Nicolas'sCalendar  of  Victory  11 
Kcmble's  Anglo-Saxons        -        -    11 
Lardner's  Cabinet  Cyclopaedia      -    11 
Macaulay's  Crit.  and  Hist.  Essays      13 
"          History  of  England      -     13 
"         Speeches                       -    13 
Mackintosh's  Miscellaneous  Works    14 
«           History  of  England  -    14 
M'Culloch'sGeogiaphicnIDictionary  14 

Cleve  Hall       ... 

Earl's  Daughter  (The)                    -    19 
Experience  of  Life          -       -       -    10 
Gertrude         -----    19 
Gilbart's  Logic  for  the  Young       -      8 
Hewitt's  Boy's  Country  Book        -    10 
"        (Mary)  Children's  Year    -    10 
Ivors       19  ! 
Katharine  Ashton                           -    19 
Laneton  Parsonage        -        -      •-    19 
Margaret  Percival  -       ...    19 

Medicine  and  Surgery. 

Brodie's  Psychological  Inquiries  -      4  i 
Bull's  Hints  to  Mothers-                -      5 
"     Management  of  Children    -      5 
Copland's  Dictionary  of  Medicine  -      6 
Cust's  Invalid's  Own  Book             -      7 
Holland's  Mental  Physiology         -       9 
"        Medical  Notes  and  Reflect.    9 
How  to  Nurse  Sick  Children  -        -    10 
Kesteven's  Domestic  Medicine      -    11 
I'ereira's  Materia  Medica       -        -    17 
Reece's  Medical  Guide                   -    18 
West  on  Diseases  of  Infancy  -        -    22 
Wilson's  Dissector's  Manual         -    24 

Miscellaneous  and  General 
Literature. 

Carlisle's  Lectures  and  Addresses      23 
Defence  of  Eclipse  of  faith    -       -      7 
Digby's  Lover's  Seat                       -      7 
Eclipse  of  Faith              ...      7 
Greg's  Political  and  Social  Essays       6 
Gurney's  Evening  Recreations     -       8 

Memoir  of  the  Duke  of  Wellington    23 
Merivale's  History  of  Rome  -       -IS 
"          Roman  Republic-       -    15 
Milner's  Church  History        -        -     15 
Moore's  (Thomas)  Memoirs,  &c.    -    10 
Mure's  Greek  Literature                -     16 
Norman  by's  Year  of  Revolution   -    17 
Raikes's  Journal                             -    18 
Ranke's  Ferdinand  &  Maximilian     23 
Kiddle's  Latin  Dictionaries          -    18 
Roberts's  Southern  Counties         -    18 
Rogers's  Essays  from  Edinb.  ReviewlS 

Haydn's  Book  of  Dignities                    9 
Holland's  Mental  Physiology          -       9 
Hooker's  Kew  Guides    -        -        -      9 
Howitt's  Rural  Life  of  England     -    10 
"       ,VisitstoRemarkablel'laces!0 
Jameson's  Commonplace  Book      -     11 
Jeffrey's  (Lord)  Contributions       -    11 
Last  of  the  Old  Squires         -        -    17 
Macaulay's  Crit.  and  Hist.  Essays      1  3 
"         Speeches       -       -       -     13 
Mackinlosh'sMiscelhmcous  Worls    14 
Memoirs  of  a  Maitre  d'Armes       -     53  j 

Maunder's  Treasury  of  Knowledge     15 
"         Biographical  Treasury      14 
"         Geographical  Treasury     15 
"          Scientific  Treasury       -     15 

2                                                 CLASSIFIED  INDEX. 

Maitland's  Churchin  the  Catacombs  14 
Martineau's  Miscellanies       -        -     14 

Martineau's  Christian  Life  -        -    U 
"           Hymns       -                -    14 

Moseley'sEngineering&Architecture  17 
Nomos     -        -                                       17 

Pascal's  Works,  by  Pearce     -        -    17 
Pillans's  Contributions  to  Educationl7 
Pinney  on  Duration  of  Human  Life  17 

Milner's  Church  of  Christ      -        -    15 
Montgomery's  Original  Hvmns     -    15 
Moore  on  the  Use  of  the  Body        -    16 

Our  Coal-Fields  and  oar  Coal-Pits     23 
Owen's  Le'ctures  on  Comp.  Anatomy    17 
Pereira  on  Polarised  Light    -       -    17 

Printing:  Its  Origin,  &c.        -        -    23 
Pycroft's  English  Reading     -        -    18 
Rich's  Comp.  to  Latin  Dictionary    IS 

"         "       Soul  and  Body         -     16 
"    's  Man  and  his  Motives       -    16 
Mormonism    -        -        -        -        -    23 

Peschel's  Elements  of  Physics       -    17 
Phillips's  Fossils  of  Cornwall,  &c.      17 
"       Mineralogy      -        -        -    17 

Riddle's  Latin  Dictionaries   -        -    18 

Neale's  Closing  Scene     -                -    16 

**        Guide  to  Geology    -        -    18 

Rowton's  Debater                            -    18 
Seaward's  Narrative  of  his  Shipwreckl9 

Newman's  (J.H.  )  Discourses         -    17 
"        on  Universities       -        -    16 

Portlock's  Geology  of  Londonderry     18 
Powell's  Unity  of  Worlds       -        -    18 

Sir  Roger  de  Coverley                     -    20 

Ranke's  Ferdinand  &  Maximilian     23 

Smee's  Electro-Metallurgy    -        -    20 

Smith's  (Rev.  Sydney)  Works        -    20 

Readings  for  Lent          -        -        -    19 

Steam-Engine  (The)       -        -        -      4 

Southey's  Common  -place  Books    -    20 
"         The  Doctor  &c.      -       -    20 

Robinson's  Lexicon  to  the  Greek 

Wilson's  Electric  Tel  ^graph  -        -    23 

Souvestre's  Attic  Philosopher        -    23 

Testament  18 

Rural  Sports. 

"  Confessions  of  a  Working  Man    23 
Spencer's  Psychology    -        -        -    21 

Saints  our  Example       -        -       -    19 
Sermon  in  the  Mount             -        -     19 

Baker's  Rifle  and  Hound  in  Ceylon       3 

Stephen's  Essays    -        ...    21 
Slew's  Training  System         -        -    21 
Strachey's  Hebrew  Politics  -        -    21 

Sinclair's  Journey  of  Life       -        -    20 
Smith's  (Sydnev)  Moral  Philosophy  20 
"        (G".)  Sacred  Annals  -        -    20 

Elaine's  Dictionary  of  Sports         -      4 
Cecil's  Stable  Practice   -        -        -      6 
"      Stud  Farm  -        -        -        -      6 

Thomson's  Laws  of  Thought        -    21 

"        Harmony  of   Divine  Dis- 

The Cricket-Field  -        -        -        -      7 

Townsend's  State  Trials        -        -    22 

pensations    -----    20 

Davy's  Piscatorial  Colloquies         -      ' 

Willich's  Popular  Tables       -        -    24 
Yonge's  English-Greek  Lexicon  -    24 

"         (J.)  Voyage  and  Shipwreck 
of  St.  Paul        -        -                     20 

Ephemera  on  Angling   -        .       .      1 
"        Book  of  the  Salmon      -      7 

"       Latin  Gradus           -       -    24 
Zumpt's  La  tin  Grammar       -       -    24 

Natural  History  in  general. 

Sonthey's  Life  of  Wesley        -       -    20 
Stephen's  Ecclesiastical  Biography   21 
Tayler's  (  J.  J.)  Discourses     -        -    21 
Taylor's  Loyola                                -    21 

Hawker's  Young  Sportsman  -        -      9 
The  Hunting-Field         ...      9 
Idle's  Hints  on  Shooting        -       -    10 
Pocket  and  the  Stud       ...      9 

Catlow's  Popular  Conchology       -      6 
Ephemera  and  Young  on  the  Salmon    7 
Gosse's  Natural  History  of  Jamaica    8 

"        Wesley                                -    21 
Theologia  Germanica                            5 
Thomson  on  the  Atonement  -       -    21 

Richardson's  Horsemanship  -        -    18 
Honalds's    Fly-Fisher's    Entomo- 

Kemp's Natural  History  of  Creation  23 
Kirby  and  Spence's  Entomology   -    11 
Lee's  Elements  of  Natural  History    12 
Mann  on  Reproduction         -       -    14 
Maunder's  Natural  History   -       -    15 
Turton's  Shells  oftheBritishlslands    22 

Thumb  Bible  (The)                -        -    21 
Tomline's  Introduction  to  the  JBiWa    22 
Turner's  Sacred  History  -       -        -     22 
Twining's  Bible  Types  -        -        -    22 
Wheeler's  Popular  Bible  Harmony    24 
Young's  Christ  of  History      -       -     24 

logy      ------    18 
Stable  Talk  and  Table  Talk           -      9 
Stainton's  June                                -    21 
Stonehenge  on  the  Grevhound       -    21 
Thacker's  Courser's  Guide     -       -    21 
The  Stud,  for  Practical  Purposes  -      9 

Van  der  Hoeven's    Handbook  of 

"        Mystery                             -    24 

Veterinary  Medicine,  &c. 

Von  Tschudi's  Sketches  in  the  Alps    23 

Poetry  and  the  Drama. 

Cecil's  Stable  Practice                  -      6 

Waterton's  Essays  on  Natural  Hist.    22 

Aikin's  (Dr.l  British  Poets     -       -      3 

"      Stud  Farm                                     6 

Youatt's  The  Dog                            -    24 

Arnold's  Poems                                       3 

Hunting  Field  (The)     -       -       -      9 

"       The  Horse                       -    24 

Baillie's  (Joanna)  Poetical  Works      3 

Miles's  Horse-Shoeing                   -    15 

1-Volume    Encyclopaedias 
and  Dictionaries. 

Bode's  Ballads  from  Herodotus     -      4 
Calvert's  Wife's  Manual         -        -      6 
*'        Pneuma                                   6 

"    on  the  Horse's  Foot     -        -    15 
Pocket  and  the  Stud       -        -       -      9 
Practical  Horsemanship                 -      9 

Arrowsmith's  Geogr.  Diet,  of  Bible    3 
Elaine's  Rural  Sports                      -      4 

Flowers  and  their  Kindred  Thoughts  11 
Goldsmith's  Poems,  illustrated     -      8 

Richardson's  Horsemanship         -    18 
Stable  Talk  and  Table  Talk  -       -      9 

Brande's  Science,  Literature,  and  Art  4 
Copland  's  Dictionary  of  Medicine  -      6 

L.  E.  L.'s  Poetical  Works       -        -    12 
Linwood's  Anthologia  Oxoniensis  -    13 

Stud  (The)       -        -       -        -       -      9 
Youatfs  The  Dog  -        ...    24 

Cresy's  Civil  Engineering               -      S 

Lynch's  Rivulet                               -    13 

"        The  Horse        -                -    24 

Gwilt's  Architecture                               8 
Johnston's  Geographical  Dictionary  11 
London's  Agriculture                      -    13 

Lyra  Germanica                                     5 
Macaulav's  Lavs  of  Ancient  Rome    13 
Mac  Donald's  Within  and  Without   14 

Voyages  and  Travels. 

Auldjo's  Ascent  of  Mont  Blanc      -    23 

Rural  Architecture         -    13 

Montgomery's  Poetical  Works       -    15 

Barnes's  Vaudois  of  Piedmont       -    23 

Gardening       -       -       -    13 

"              Original  Hymns      -    15 

Baker's  Wanderings  in  Ceylon      -      3 

"        Plants                               -    13 

Moore's  Poetical  Works         -       -    16 

Barrow's  Continental  Tour  -       -    23 

Trees  and  Shrubs    -       -    13 

•'        Epicurean-                         -    16 

Earth's  African  Travels                         3 

M'Culloch'sGeographicalDictionary  14 

"       Lalla  Rookh                       -    16 

Burton's  East  Africa                       -      5 

"         DictionaryofCommerce  14 

«        Irish  Melodies  -       -        -    16 

"       Medina  and  Mecca  -       -      5 

Murray's  Encyclo.  of  Geography  -    16 
Sharp's  British  Gazetteer      -        -    19 

"        Songs  and  Ballads   -        -     16 
Reade's  Man  in  Paradise        -        -    18 

Carlisle's  Turkey  and  Greece         -      6 
De  Custine's  Russia              -        -    23 

Ure's  Dictionary  of  Arts,  &c.  -        -    22 

Shakspeare,  by  Bowdler         -        -    19 

Eothen    23 

Webster's  Domestic  Economy       -    22 

Southey's  Poetical  Works       -       -    2C 

Ferguson's  Swiss  Travels     -        -    23 

Religious  Se  Moral  Works. 

"         British  Poets  -       -       -    20 
Thomson's  Seasons,  illustrated      -    21 

Flemish  Interiors    -        -        -        -      8 
Forester's  Rambles  in  Norway      -    23 

Amy  Herbert           -        -        -       -     19 
Arrowsmith's  Geogr.  Diet,  of  Bible      3 

Political    Economy    and 

"         Sardinia  and  Corsica    -      8 
Gironiere's  Philippines  -                 -    23 

Bloomneld'sGreekTestament        -      4 

Statistics. 

Gregorovius's  Corsica    -                 -    23 

Calvert's  Wife's  Manual                  -      6 
Cleve  Hall       -        -                                 19 

Caird's  Letters  on  A  griculture      -      6 

Halloran's  Japan    -        ...      8 
Hill's  Travels  in  Siberia         -       -       9 

Conybeare's  Essays         ...      6 
Conybeare  and  Howson's  St.  Paul       6 
Cotton's  Instructions  in  Christianity    7 

Dodd's  Food  of  London          -        *  ••  3 
Greg's  Political  and  Social  Essays      8 
Jennings's  Social  Delusions  -        -    11 
Laing's  Notes  of  a  Traveller-        -    23 

Hope's  Brittany  and  the  Bible       -    23 
"      Chase  in  Brittanv       -        -    23 
Hewitt's  Art-Student  in  Munich  -    10 

Dale's  Domestic  Liturgy        -        -      7 
Defence  of  Eclipse  of  Faith           -      7 
Discipline       -                                        7 

M'Culloch'sGeog.  Statist.  &c.  Diet.    14 
Dictionary  of  Commerce  14 

"        (W.)  Victoria                   -    10 
Hue's  Chinese  Empire                     -     10 
Hue  and  Gabet's  Tartarv  &  Thibet    23 

Earl's  Daughter  (The)    -       -        -    19 
Eclipse  ofTaith      -       -        -        .7 
Englishman's  Greek  Concordance      7 

Tegoborski's  Russian  Statistics    -    21 
waiich's  Popular  Tables      -        -    24, 

Hudson     and     Kennedy's    Mont 
Blanc                   -                         -    10 

Hughes's  Australian  Colonies        -    23 

Heb.&Chald.Concord.     7 
Etheridi;e's  Jerusalem                     -      7 
Experience  (The)  of  Life        -       -    19 
Gertrude          -                                      19 

The   Sciences    in    general 
and  Mathematics. 

Humboldt's  Aspects  of  Nature      -     10 
Hurlbut's  Pictures  from  Cuba       -    23 
Hutchinson's  African  Exploration  23 

Harrison's  Light  of  the  Forge       -      8 
Hook's  Lectureson  Passion  Week        9 

"        Popular  Astronomy  -        -      3 
Bourne  on  the  Screw  Propeller     -      4 

Jerrmann's  St.  Petersburg    -        -    23 
Kennard's  Eastern  Tour        -        -    11 

Horne's  Introduction  to  Scriptures    10 

"       's  Catechism  of  the  Steam- 

Laing's  Norway                               -    23 
"        Notes  of  a  Traveller        -    23 

Hnmphrcys's  Parables  Illuminated   10 

Brande's  Dictionary  of  Science,  4c.     4 

M'Clure's  North-West  Passage      -    14 

Ivors        ---...    19 
Jameson's  Sacred  Legends     -        -    11 
Monastic  Legends  -       -    11 
Legends  of  the  Madonna     11 

"  Lectures  on  Organic  Chemistry      4 
Brougham  and  Routh's  Principia       4 
Butler's  Rolls  Sermons                   -      5 
Cresy's  Civil  Engineering       -       -      6 

Mason's  Zulus  of  Natal         -        -    23 
Mayne's  Arctic  Discoveries    -        -    23 
Miles's  Rambles  in  Iceland    -        -    23 
Pfeiffer's  Voyage  round  the  World    23 

Lectures  on  Female  Em- 
ployment    -                                       11 

DelaBeche'sGeologyofCornwall,&c.  7 
De  la  Rive's  Electricity          -       -      7 

"        Second  ditto    -        -        -    17 
Scott's  Danes  and  Swedes     -        -    19 

Jerem.  Taylor's  Works-       -        -    11 
iahschs  Commentary  on  Exodus-    11 
Katharine  Ashton           ...    19 

Faraday's  Non-Metallic  Elements       8 
Grove's  Correla.  of  Physical  Forces      8 
Herschel's  Outlines  of  Astronomy      9 

Seaward's  Narrative                          -     19 

Weld's  United  States  and  Canada  -    22 
Werne's  African  Wanderings         -    23 

Konig's  Pictorial  Life  of  Luther    -      8 
Laneton  Parsonage                 -       -     19 

Holland's  Mental  Physiology        -      9 
Humboldt's  Aspects  of  Nature      -     10 

Wheeler's  Travels  of  Herodotus    -    24 
Wilberforce's  Brazil  A:  Slave-Trade    23 

Letters  to  my  Unknown  Friends    -    12 
1       on  Happiness     -        -        -    12 

"           Cosmos      -       -        -    10 
Hunt  on  Light                                -    10 

Works  of  Fiction. 

Lynch's  Rivulet      -        -       -       .    il 

Kemp's  Phasis  of  Matter       -        -    11 

Arnold's  Oakfield            ...      3 

Lyra  Germanica                                      5 

Lardner's  Cabinet  Cyclopaedia      -    12 

Macdonald's  Villa  Verocchio         .    14 

Macnaught  on  Inspiration     -        -    14 

Mann  on  Reproduction                   -     14 

Sir  Roger  de  Coverley                     -    20 

Maitlana's  Church  in  Catacombs   -    14 

Marcet's  (Mrs.)  Conversations       -    15 

Southev's  The  Doctor  &c.     -        -    20 

-     If 

Morell's  Elements  of  Psychology  -    16 

Trollop'e's  Warden                          -     22 

ALPHABETICAL  CATALOGUE 

of 

NEW    WORKS     and     NEW     EDITIONS 

PUBLISHED  BY 

Messrs.  LONGMAN,  BEOWN,  OEEEN,  LONGMANS,  and  EGBERTS, 

PATERNOSTER  ROW,  LONDON. 


Miss  Acton's  Modern  Cookery, for  Private 

Families,  reduced  to  a  System  of  Easy  Prac- 
tice in  a  Series  of  carefully-tested  Eeceipts, 
in  which  the  Principles  of  Baron  Liebig  and 
other  eminent  Writers  have  been  as  much  as 
possible  applied  and  explained.  Newly  re- 
vised and  enlarged  Edition  ;  with  8  Plates, 
comprising  27  Figures,  and  150  Woodcuts. 
Fcp.  8vo.  7s.  6d. 

Acton.— The  English  Bread-Book,  for 

Domestic  Use,  adapted  to  Families  of  every 
grade :  Containing  plain  Instructions  and 
Practical  Eeceipts  for  making  numerous 
varieties  of  Bread  ;  with  Notices  of  the 
present  System  of  Adulteration  and  its  Con- 
sequences, and  of  the  Improved  Baking  Pro- 
cesses and  Institutions  established  Abroad. 
By  ELIZA  ACTON.  [In  the  press. 

Arago  (F.)— Meteorological  Essays.    By 

FBANCI^ABAGO.  With  an  Introduction  by 
BABON  HUMBOLDT.  Translated  under  the 
superintendence  of  Lieut.-Colonel  E.  SABINE, 
E.A.,  Treasurer  and  V.P.E.S.  8vo.  18s. 

Arago' s  Popular  Astronomy.  Translated  and 
Edited  by  Admiral  W.  H.  SMYTH,  For.  Sec. 
E.S. ;  and  EOBEET  GBANT,  M.A.,  F.E.A.S. 
In  Two  Volumes.  Vol.  I.  8vo.  with  Plates 
and  Woodcuts,  21s. 

Arago' s  Lives  of  Distinguished  Scientific  Men. 
Translated  by  the  Eev.  BADEN  POWELL, 
M.A. ;  Eear-Admiral  W.  H.  SMYTH  ;  and 
E.  GrBANT,  M.A.  8vo.  [Nearly  ready. 

Aikin.  — Select  Works  of  the  British 

Poets,  from  Ben  Jonson  to  Beattie.  With 
Biographical  and  Critical  Prefaces  by  DE. 
AIKIN.  New  Edition,  with  Supplement  by 
LtrCY  AIKIN  ;  consisting  of  additional  Selec- 
tions from  more  recent  Poets.  8vo.  price  18s. 

Arnold.— Oakfleld ;  or,  Fellowship  in  the 
East.  By  W.  D.  ARNOLD,  Lieutenant 
58th  Eegiment,  Bengal  Native  Infantry. 
Second  Edition.  2  vols.  post  8vo.  price  21s. 


Arnold.— Poems.   By  Matthew  Arnold. 

Second  Edition  of  the  First  Series.  Fcp. 
8vo.  price  5s.  6d. 

Arnold.— Poems.    By  Matthew  Arnold. 

Second  Series,  about  one-third  new ;  the  rest 
finally  selected  from  the  Volumes  of  1849  and 
1852,  now  withdrawn.  Fcp.  8vo.  price  5s. 

Arnott.— On  the  Smokeless  Fire-place, 

Chimney-valves,  and  other  means,  old  and 
new,  of  obtaining  Healthful  Warmth  and 
Ventilation.  ByNEiL-AsNOTT,  M.D.,F.R.S., 
F.Gr.S.  8vo.  6s. 

Arrowsmith.  —  A  Geographical  Dic- 
tionary of  the  Holy  Scriptures  :  Including 
also  Notices  of  the  chief  Places  and  People 
mentioned  in  the  APOCEYPHA.  By  the 
Eev.  A.  ABBOWSMITH,  M.A.  8vo.  15s. 

Joanna  Baillie's  Dramatic  and  Poetical 

Works :  Comprising  the  Plays  of  the  Pas- 
sions, Miscellaneous  Dramas,  Metrical  Le- 
gends, Fugitive  Pieces,  and  Ahalya  Baee. 
Second  Edition,  with  a  Life  of  Joanna 
Baillie,  Portrait,  and  Vignette.  Square 
crown  8vo.  21s.  cloth ;  or  42s.  bound  in 
morocco  by  Hayday. 

Baker.— Eight  Years'  Wanderings  in 

Ceylon.  By  S.  W.  BAKES,  Esq.  With 
6  coloured  Plates.  8vo.  price  15s. 

Baker.— The  Rifle  and  the  Hound  in  Ceylon. 
By  S.  W.  BAKES,  Esq.  With  coloured 
Plates  and  Woodcuts.  8vo.  price  14s. 

Dr.  Earth's  Travels  and  Discoveries  in 

Africa.  With  Maps  and  Illustrations.  Com- 
prising Journeys  from  Tripoli  to  Kouka ; 
from  Kouka  to  Yola,  the  Capital  of  Ada- 
mawa,  and  back ;  to  Kanem,  accompanying 
a  Slave-Hunting  Expedition  to  Musgo  ;  and 
his  Journey  to  and  Eesidence  in  Baginno. 
Also,  a  Journey  from  Kouka  to  Timbuctoo  ; 
Eesidence  in  Timbuctoo ;  and  Journey  back 
to  Kouka.  Vols.  I.,  II.,  and  III.  8vo. 

[Nearly  ready. 

B  2 


NEW  WORKS  ASD  NEW  EDITIONS 


Bayldon's   Art  of  Valuing  Rents  and 

Tillages,  and  Claims  of  Tenants  upon 
Quitting  Fai-ms,  both  at  Michaelmas  and 
Lady-Day  ;  as  revised  by  Mr.  DOXALDSOX. 
Seventh  Edition,  enlarged  and  adapted  to  the 
Present  Time :  With  the  Principles  and 
Mode  of  Valuing  Land  and  other  Property 
for  Parochial  Assessment  and  Enfranchise- 
ment of  Copyholds,  under  the  recent  Acts  of 
Parliament.  By  EOBEKT  BAKEE,  Laud- 
Agent  and  Valuer.  8vo.  10s.  6d. 

Black's  Practical  Treatise  on  Brewing, 

based  on  Chemical  and  Economical  Princi- 
ples :  With  Formulae  for  Public  Brewers,  and 
Instructions  for  Private  Families.  New 
Edition,  with  Additions.  8vo.  10s.  6d. 

Elaine's  Encyclopedia  of  Rural  Sports; 

or,  a  complete  Account,  Historical,  Prac- 
tical, and  Descriptive,  of  Hunting,  Shooting, 
Fishing,  Racing,  and  other  Field  Sports  and 
Athletic  Amusements  of  the  present  day. 
New  Edition,  revised  by  HABBY  HIEOVEB, 
EPHEIIEEA,  and  Mr.  A.  GEAHAM.  With 
upwards  of  600  Woodcuts.  8vo.  price  50s. 
half-bound. 

Blair's    Chronological    and    Historical 

Tables,  from  the  Creation  to  the  Present 
Time :  With  Additions  and  Corrections  from 
the  most  authentic  Writers  ;  including  the 
Computation  of  St.  Paul,  as  connecting  the 
Period  from  the  Exode  to  the  Temple. 
Under  the  revision  of  SIB  HENEY  ELLIS, 
K.H.  Imperial  8vo.  31s.  6d.  half- morocco . 

Bloomfield.  —  The    Greek    Testament, 

with  copious  English  Notes,  Critical,  Phi- 
lological, and  Explanatory.  Especially 
adapted  to  the  use  of  Theological  Students 
and  Ministers.  By  the  Eev.  S.  T.  BLOOM- 
TIELD,  D.D.,  F.S.A.  Ninth  Edition,  revised 
throughout ;  with  Dr.  Bloomfield's  Supple- 
mentary Annotations  incorporated.  2  vols. 
8vo.  with  Map,  price  £2.  8s. 

Dr.  Bloomfield's  College  and  School  Greek 
Testament :  With  brief  English  Notes,  chiefly 
Philological  and  Explanatory,  especially 
formed  for  use  in  Colleges  and  the  Public 
Schools.  Seventh  Edition,  improved ;  with 
Map  and  Index.  Fcp.  8vo.  7s.  6d. 

Dr.  Bloomfield's  College  and  School  Lexi- 
con to  the  Greek  Testament.  Fcp.  8vo. 
price  10s.  6d. 

Bode.— Ballads  from  Herodotus :  With 

an  Introductory  Poem.  By  the  Eev.  J.  E. 
BODE,  M.A.,  late  Student  of  Christ  Church. 
Second  Edition,  with  four  additional  Pieces. 
16mo.  price  7s. 


Bourne.— A  Treatise  on  the  Steam-En- 

gine,  in  its  Application  to  Mines,  Mills, 
Steam-Navigation,  and  Eailways.  By  the 
Artisan  Club.  Edited  by  JoHNBorBNE,  C.E. 
New  Edition ;  with  33  Steel  Plates  and  349 
Wrood  Engravings.  4to.  price  27s. 

Bourne's  Catechism  of  the  Steam-Engine  in 
its  various  Applications  to  Mines,  Mills, 
Steam-Navigation,  Eailways,  and  Agricul- 
ture :  With  Practical  Instructions  for  the 
Manufacture  and  Management  of  Engines 
of  every  class.  Fourth  Edition,  enlarged  ; 
with  89  Woodcuts.  Fcp.  8vo.  6s. 

Bourne.— A  Treatise  on  the  Screw  Pro- 
peller :  With  various  Suggestions  of  Im- 
provement. By  JOHN  BOUBNE,  C.E.  New 
Edition,  thoroughly  revised  and  corrected. 
With  20  large  Plates  and  numerous  Wood- 
cuts. 4to.  price  38s. 

Brande.— A  Dictionary  of  Science,  Litera- 
ture, and  Art :  Comprising  the  History, 
Description,  and  Scientific  Principles  of 
every  Branch  of  Human  Knowledge ;  with 
the  Derivation  and  Definition  of  all  the 
Terms  in  general  use.  Edited  by  W.  T. 
BBANDE,  F.E.S.L.  and  E.;  assisted  by  DB. 
J.  CATTTIN.  Third  Edition,  revised  and  cor- 
rected ;  with  numerous  Woodcuts.  8vo.  60s. 

Professor  Brande's  Lectures  on  Organic 

Chemistry,  as  applied  to  Manufactures ; 
including  Dyeing,  Bleaching,  Calico-Print- 
iug,  Sugar-Manufacture,  the  Preservation 
of  Wood,  Tanning,  &c. ;  delivered  before  the 
Members  of  the  Royal  Institution*  Arranged 
by  permission  from  the  Lecturer's  Notes  by 
J.  SCOFFEBN-,  M.B.  Fcp.  8vo.  with  Wood- 
cuts, price  7s.  6d. 

Brewer.— An  Atlas  of  History  and  Geo- 
graphy, from  the  Commencement  of  the 
Christian  Era  to  the  Present  Time  :  Com- 
prising a  Series  of  Sixteen  coloured  Maps, 
arranged  in  Chronological  Order,  with  Illus- 
trative Memoirs.  By  the  Eev.  J.  S.  BEEWEB, 
M.A.,  Professor  o'f  English  History  and 
Literature  in  King's  College,  London.  The 
Maps  engraved  by  E.  Weller,  F.E.Gr.S. 
Eoyal  8vo.  12s.  6d.  half-bound. 

Brodie.  — Psychological  Inquiries,  in  a 

Series  of  Essays  intended  to  illustrate  the 
Influence  of  the  Physical  Organisation  on 
the  Mental  Faculties.  By  SIB  BEXJAMIN  C. 
BEODiE,Bart.  ThirdEdition.  Fcp.Svo.  5s. 

Brougham  and  Routh— Analytical  View 

of  Sir  Isaac  Newton's  Principia.  By  HEXBY 
LOBD  BEoronAM,  F.E.S.,  Member  of  the 
National  Institute  of  France  and  of  the 
Eoyal  Academv  of  Naples;  andE.  J.EorTH, 
B.A.,  Fellow  of  St.  Peter's  College,  Cam- 
bridge. 8vo.  price  14s. 


PUBLISHED  BY  LONGMAN,  BROWN,  AND  CO. 


Buckingham— Autobiography  of  James 

Silk  Buckingham :  Including  his  Voyages, 
Travels,  Adventures,  Speculations,  Suc- 
cesses and  Failures,  frankly  and  faithfully 
narrated ;  with  Characteristic  Sketches  of 
Public  Men.  Vols.  I.  and  II.  post  8vo.  21s. 

*«»  Vols.  III.  and  IV.,  edited  by  the  Author's  Son,  and 
completing  the  work,  are  preparing  for  publication. 

« 

Bull.  —  The  Maternal  Management  of 

Children  in  Health  and  Disease.  By 
T.  BULL,  M.D.,  Member  of  the  Royal 
College  of  Physicians  ;  formerly  Physician- 
Accoucheur  to  the  Finsbury  Midwifery 
Institution.  New  Edition.  Fcp.  8vo.  5s. 

Dr.  T.  Bull's  Hints  to  Mothers  on  the  Manage- 
ment of  their  Health  during  the  Period  of 
Pregnancy  and  in  the  Lying-in  Room  :  With 
an  Exposure  of  Popular  Errors  in  connexion 
with  those  subjects,  &c. ;  and  Hints  upon 
Nursing.  New  Edition.  Fcp.  8vo.  5s. 

Bunsen.  —  Christianity  and  Mankind, 

their  Beginnings  and  Prospects.  By 
CHRISTIAN  CHAELES  JOSIAS  BUNSEN,  D.D., 
D.C.L.,  D.Ph.  Being  a  New  Edition,  cor- 
rected, remodelled,  and  extended,  of  Hip- 
polijtus  and  his  Age.  7  vols.  8vo.  £5.  5s. 

***  This  Second  Edition  of  the  Hippotytus  is  composed 
of  three  distinct  works,  which  may  be  had  separately,  as 
follows  :— 

1.  Ilippolytus  and  his  Age;   or,  the  Beginnings  and 
Prospects  of  Christianity.    2  vols.  8vo.  price  £1. 10s. 

2.  Outline  of  the  Philosophy  of  Universal  History  ap- 
plied to  Language  and  Religion  :  Containing  an  Ac- 
count of  the  Alphabetical  Conferences.    2  vols.  8vo. 
price  £1. 13s. 

8.  Analecta  Ante-Xicana.    3  vols.  8vo.  price  £2.  2s. 

Bunsen.— Lyra  Germanica:  Hymns  for 

the  Sundays  and  chief  Festivals  of  the 
Christian  Year.  Translated  from  the 
German  by  CATHERINE  WINKWOSTH. 
Second  Edition.  Fcp.  8vo.  5s. 

*«*  This  selection  of  German  Hymns  has  been  made  from 
a  collection  published  in  Germany  by  the  Chevalier  BUN  SEJT  ; 
and  forms  a  companion  volume  to 

Theologia  Germanica:  Which  setteth  forth 
many  fair  lineaments  of  Divine  Truth,  and 
saitli  very  lofty  and  lovely  things  touching 
a  Perfect  Life.  Translated  by  SUSANNA 
WINKWOETH.  With  a  Preface  by  the  Rev. 
CHARLES  KINGSLEY  ;  and  a  Letter  by  Cheva- 
lier BUNSEN.  Second  Edition.  Fcp.  8vo.  5s. 

Bunsen.  —  Egypt's  Place  in  Universal 

History:  An  Historical  Investigation,  in 
Five  Books.  By  C.  C.  J.  BUNSEN,  D.D., 
D.C.L.,  D.Ph.  Translated  from  the  Ger- 
man by  C.  H.  COTTEELL,  Esq.,  M.A. 
With  many  Illustrations.  Vol.  I.  8vo.  28s. ; 
Vol.  II.  8vo.  30s. 


Burton —First  Footsteps  in  East  Africa ; 

or,  an  Exploration  of  Harar.  By  RICHARD 
F.  BURTON,  Bombay  Army ;  Author  of .-/ 
Pityrimage  to  Medina  and  Mecca.  With  Maps 
and  coloured  Plates.  8vo.  18s. 

Burton.  —  Personal  Narrative  of  a  Pil- 
grimage to  El-Medinah  and  Meccah.  By 
RICHARD  F.  BURTON,  Bombay  Army.  With 
Map,  Plates,  and  Woodcuts.  3  vols.  8vo. 
price  £2.  3s. 

Burton  (J.H.)— The  History  of  Scotland, 

from  the  Revolution  to  the  Extinction  of  the 
Last  Jacobite  Insurrection  (1689-1748).  By 
JOHN  HILL  BUETON.  2  vols.  8vo.  26s. 

Bishop    S.  Butler's  General  Atlas  of 

Modern  and  Ancient  Geography  ;  compris- 
ing Fifty-two  full-coloured  Maps ;  with 
complete  Indices.  New  Edition,  nearly  all 
re-engraved,  enlarged,  and  greatly  improved. 
Edited  by  the  Author's  Son.  Royal  4to. 
24s.  half- bound. 


Separate 


(  TheJModern  Atlas  of  28  full-coloured  Maps, 
cured  Maps. 


(  The  Modern  Atlas  of  28  full-colou 
.lv    J        Koyal  8vo.  price  12s. 
y    )  The  Ancient  Atlas  of  21  full-colou 
(       Koyal  8vo.  price  12s. 


Bishop  S.  Butler's  Sketch  of  Modern  and 
Ancient  Geography.  New  Edition,  tho- 
roughly revised,  with  such  Alterations  intro- 
duced as  continually  progressive  Discoveries 
and  the  latest  Information  have  rendered 
necessary.  Post  8vo.  price  7s.  6d. 

Bishop  J.   Butler's    Fifteen    Sermons 

preached  at  the  Rolls  Chapel.  With  Notes, 
Analytical,  Explanatory,  and  Illustrative, 
and  Observations  in  reply  to  Mackintosh, 
Wardlaw,  and  Maurice,  by  Rev.  ROBERT 
CAEMICHAEL,  M.A.,  Fellow  of  Trinity  Col- 
lege, Dublin.  8vo.  9s. 

The  Cabinet  Lawyer :  A  Popular  Digest 

of  the  Laws  of  England,  Civil  and  Criminal ; 
with  a  Dictionary  of  Law  Terms,  Maxims, 
Statutes,  and  Judicial  Antiquities  ;  Correct 
Tables  of  Assessed  Taxes,  Stamp  Duties, 
Excise  Licenses,  and  Post-Horse  Duties; 
Post-Office  Regulations  ;  and  Prison  Disci- 
pline. 17th  Edition,  comprising  the  Public 
Acts  of  the  Session  1856.  Fcp.  8vo.  10s.  6d. 

The  Cabinet  Gazetteer:  A  Popular  Expo- 
sition of  All  the  Countries  of  the  World  j 
their  Government,  Population,  Revenues, 
Commerce,  and  Industries ;  Agricultural, 
Manufactured,  and  Mineral  Products  ;  Re- 
ligion, Laws,  Manners,  and  Social  State : 
With  brief  Notices  of  their  History  and  An- 
tiquities. By  the  Author  of  The  Cabinet 
Lawyer.  Fcp.  8vo.  10s.  6d.  cloth  ;  or  13s. 
bound  in  calf. 

B3 


NEW  WORKS  AND  NEW  EDITIONS 


Caird.— English  Agriculture  in  1850  and 

1851  :  Its  Condition  and  Prospects.  By 
JAMES  CAIBD,  Esq.,  of  Baldoon,  Agricultural 
Commissioner  of  The  Times.  The  Second 
Edition.  8vo.  price  14s. 

Calvert.— Pneuma ;  or,  the  Wandering 

Soul :  A  Parable,  in  Rhyme  and  Outline. 
By  the  Rev.  WILLIAM  CALVEBT,  M.A., 
Minor  Canon  of  St.  Paul's  Cathedral.  With 
20  Etchings  by  the  Author.  Square  crown 
STO.  10s.  6d. 

Calvert.  —  The    Wife's    Manual ;    or, 

Prayers,  Thoughts,  and  Songs  on  Several 
Occasions  of  a  Matron's  Life.  By  the  Rev. 
W.  CALVEBT,  M.A.  Ornamented  from  De- 
signs by  the  Author  in  the  style  of  Queen 
Elizabeth's  Prayer-Book.  Second  Edition. 
Crown  STO.  10s.  6d. 

Carlisle  (Lord).— A  Diary  in  Turkish  and 

Greek  Waters.  By  the  Right  Hon.  the 
EABLofCABLiSLE.  Fifth  Edition.  PostSvo. 
price  10s.  6d. 

Catlow.— Popular  Conchology;  or,  the 

Shell  Cabinet  arranged  according  to  the 
Modern  System  :  With  a  detailed  Account 
of  the  Animals,  and  a  complete  Descriptive 
List  of  the  Families  and  Genera  of  Recent 
and  Fossil  Shells.  By  AGNES  CATLOW. 
Second  Edition,  much  improved ;  with  406 
Woodcut  Illustrations.  Post  8vo.  price  14s. 

Cecil.  —  The  Stud  Farm ;  or,  Hints  on 

Breeding  Horses  for  the  Turf,  the  Chase,  and 
the  Road.  Addressed  to  Breeders  of  Race- 
Horses  and  Hunters,  Landed  Proprietors, 
and  especially  to  Tenant  Farmers.  By 
CECIL.  Fcp.  8vo.  with  Frontispiece,  5s. 

Cecil's  Stable  Practice;  or,  Hints  on  Training 
for  the  Turf,  the  Chase,  and  the  Road; 
with  Observations  on  Racing  and  Hunt- 
ing, Wasting,  Race-Riding,  and  Handi- 
capping :  Addressed  to  Owners  of  Racers, 
Hunters,  and  other  Horses,  and  to  all  who 
We  concerned  in  Racing,  Steeple-Chasing, 
and  Fox-Hunting.  Fcp.  8vo.  with  Plate, 
price  5s.  half-bound. 

Chevreul  On  the  Harmony  and  Contrast 

of  Colours,  and  their  Applications  to  the 
Arts  :  Including  Painting,  Interior  Decora- 
tion, Tapestries,  Carpets,  Mosaics,  Coloured 
aiazmg,  Paper-Staining,  Calico-Printing, 
Letterpress-Printing,  Map-Colouring,Dress, 
Landscape  and  Flower-Gardening,  &c.  &c. 
Translated  by  CHABLES  MAETEL.  Second 
Edition;  with  4  Plates.  Crown  8vo. 
price  10s.  6d. 


Chapman.— History  of  Gustavus  Adol- 

phus,  and  of  the  Thirty  Years'  War  up  to  the 
King's  Death :  With  some  Account  of  its 
Conclusion  by  the  Peace  of  Westphalia,  in 
1648.  By  B.  CHAPMAN,  M.A.,  Vicar  of 
Letherhead.  8vo.  with  Plans,  12s.  6d. 

Clinton.— Literary  Remains   of  Henry 

Fynes  Clinton,  M.A.,  Author  of  the  Fasti 
Hel/enici,  the  Fasti  Romani,  &c. :  Comprising 
an  Autobiography  and  Literary  Journal, 
and  brief  Essays  on  Theological  Subjects. 
Edited  by  the  Rev.  C.  J.  FYNES  CLINTON, 
M.A.  Post  8vo.  9s.  6d. 

Conybeare.— Essays,  Ecclesiastical  and 

Social :  Reprinted,  with  Additions,  from  the 
Edinburgh  Review.  By  the  Rev.  W.  J. 
CONTBEABE,  M.A.,  late  Fellow  of  Trinity 
College,  Cambridge.  8vo.  12s. 

Conybeare  and  Howson.— The  Life  and 

Epistles  of  Saint  Paul :  Comprising  a 
complete  Biography  of  the  Apostle,  and 
a  Translation  of  his  Epistles  inserted  in 
Chronological  Order.  By  the  Rev.  W.  J. 
CONTBEABE,  M.A. ;  and  the  Rev.  J.  S. 
HOWSON,  M.A.  Second  Edition,  carefully 
revised  and  corrected,  and  printed  in  a  more 
convenient  form ;  with  several  Maps  and 
Woodcuts,  and  4  Plates.  2  vols.  square 
crown  8vo.  31s.  6d.  cloth. 

***  The  Original  Edition,  with  more  numerous  Illustra- 
tions, in  2  vols.  4to.  price  48s.— may  also  be  had. 

Dr.  Copland's  Dictionary  of  Practical 

Medicine :  Comprising  General  Pathology, 
the  Nature  and  Treatment  of  Diseases, 
Morbid  Structures,  and  the  Disorders  es- 
pecially incidental  to  Climates,  to  Sex,  and 
to  the  different  Epochs  of  Life;  with  nume- 
rous approved  Formulae  of  the  Medicines 
recommended.  Yols.  I.  and  II.  8vo.  price 
£3 ;  and  Parts  X.  to  XVII.  4s.  6d.  each. 

V  Part  XVIII.,  completing  the  work,  is  preparing  for 
publication. 

Cresy's  Encyclopaedia  of  Civil  Engi- 
neering, Historical,  Theoretical,  and  Prac- 
tical. Illustrated  by  upwards  of  3,000 
Woodcuts.  Second  Edition,  revised  and 
brought  down  to  the  Present  Time  in  a 
SupplementjComprisingMetropolitan  Water- 
Supply,  Drainage  of  Towns,  Railways, 
Cubical  Proportion,  Brick  and  Iron  Con- 
struction, Iron  Screw  Piles,  Tubular  Bridges, 
&e.  8vo.  63s.  cloth.  —  The  SUPPLEMENT 
separately,  price  10s.  6d.  cloth. 

Cotton.— Instructions  in  the  Doctrine 

and  Practice  of  Christianity.  Intended 
chiefly  as  an  Introduction  to  Confirmation. 
By  G.  E.  L.  COTTON,  M.A.,  late  Fellow  of 
Trinity  College,  Cambridge.  18mo.  2s.  6d. 


PUBLISHED  BY  LONGMAN,  BROWN,  AND  CO. 


The  Cricket-Field;  or,  the  Science  and 

History  of  the  Game  of  Cricket.  By  the 
Author  of  Principles  of  Scientific  Batting. 
Second  Edition,  greatly  improved  ;  with 
Plates  and  Woodcuts.  Fcp.  8vo.  price  5s. 
half-bound. 

Lady  Gust's  Invalid's  Book.  —  The  In- 

valid's Own  Book  :  A  Collection  of  Recipes 
from  various  Books  and  various  Countries. 
By  the  Honourable  LADY  CUST.  Second 
Edition.  Fcp.  8vo.  price  2s.  6d. 

Dale.—  The  Domestic  Liturgy  and  Family 

Chaplain,  in  Two  Parts  :  PAET  I.  Church 
Services  adapted  for  Domestic  Ube,  with 
Prayers  for  Every  Day  of  the  Week,  selected 
from  the  Book  of  Common  Prayer;  PART 
II.  an  appropriate  Sermon  for  Every  Sunday 
in  the  Year.  By  the  Rev.  THOMAS  DALE, 
M.A.,  Canon  Residentiary  of  St.  Paul's. 
Second  Edition.  Post  4to.  21s.  cloth  j 
31s.  6d.  calf  ;  or  £2.  10s.  morocco. 
(  THE  FAMILY  CHAPLAIN,  12s. 
Separately  \  THE  DOJIESTIC  LIIU 


Davy  (Dr.  J.)  —  The  Angler  and  his 

Friend  ;  or,  Piscatory  Colloquies  and  Fish- 
ing Excursions.  By  JOHN  DAVY,  M.D., 
F.R.S.,  &c.  Fcp.  8vo.  price  6s. 

Delabeche.—  Report  on  the  Geology  of 

Cornwall,  Devon,  and  West  Somerset.  By 
SIB  HENEY  T.  DELABECHE,  F.R.S.,  late 
Director-General  of  the  Geological  Survey. 
With  Maps,  Plates,  and  Woodcuts.  8vo. 
price  14s. 

De  la  Rive.—  A  Treatise  on  Electricity, 

in  Theory  and  Practice.  By  A.  DE  LA  RIVE, 
Professor  in  the  Academy  of  Geneva.  Trans- 
lated for  the  Author  by  C.  V.  WALKEE, 
F.R.S.  In  Three  Volumes  ;  with  numerous 
Woodcuts.  Vol.  I.  8vo.  price  18s.  j  Yol.  II. 
price  28s. 

Dennistoun.  —  Memoirs  of  Sir  Robert 

Strange,  Knight,  Engraver,  Member  of 
several  Foreign  Academies  of  Design  ;  and 
of  his  Brother-in-law,  Andrew  Lurnisden. 
By  JAMES  DENNISTOUN,  of  Dennistoun. 
2  vols.  post  8vo.  with  Illustrations,  21s. 

Digby—  The  Lover's  Seat:  Kathemerina; 

or,  Common  Things  in  relation  to  Beauty, 
Virtue,  and  Truth.  By  KENELM  HENEY 
DIGBY,  Author  of  Mores  Catholici,  &o.  2  vols. 
fcp.  8vo.  12s. 

Discipline.    By  the  Author  of  "  Letters 

to  my  Unknown  Friends,"  &c.  Second 
Edition,  enlarged.  18mo.  price  2s.  6d. 


Dodd— The  Food  of  London :  A  Sketch 

of  the  chief  Varieties,  Sources  of  Supply, 
probable  Quantities,  Modes  of  Arrival,  Pro- 
cesses of  Manufacture,  suspected  Adultera- 
tion, and  Machinery  of  Distribution  of  the 
Food  for  a  Community  of  Two  Millions  and 
a  Half.  By  GEOEGE  DODD,  Author  of 
British  Manufactures,  &c.  Post  8vo.  10s.  6d. 

The  Eclipse  of  Faith ;  or,  a  Visit  to  a 

Religious  Sceptic,   ^th  Edition.  Fcp.  8vo.  5s. 

Defence  of  The  Eclipse  of  Faith,  by  its 
Author :  Being  a  Rejoinder  to  Professor 
Newman's  Reply :  Including  a  full  Exami- 
nation of  that  Writer's  Criticism  on  the 
Character  of  Christ ;  and  a  Chapter  on  the 
Aspects  and  Pretensions  of  Modern  Deism. 
Second  Edition,  revised.  Post  8vo.  5s.  6d. 

The  Englishman's  Greek  Concordance  of 

the  New  Testament :  Being  an  Attempt  at  a 
Verbal  Connexion  between  the  Greek  and 
the  English  Texts  ;  including  a  Concordance 
to  the  Proper  Names,  with  Indexes,  Greek- 
English  and  English-Greek.  New  Edition, 
with  a  new  Index.  Royal  8vo.  price  42s. 

The  Englishman's  Hebrew  and  Chaldee  Con- 
cordance of  the  Old  Testament :  Being  an 
Attempt  at  a  Verbal  Connexion  between 
the  Original  and  the  English  Translations  ; 
with  Indexes,  a  List  of  the  Proper  Names 
and  their  Occurrences,  &c.  2  vols.  royal 
8vo.  £3.  13s.  6d. ;  large  paper,  £4.  14s.  6d. 

Ephemera's    Handbook    of    Angling; 

teaching  Fly-Fishing,  Trolling,  Bottom- 
Fishing,  Salmon-Fishing ;  with  the  Natural 
History  of  River-Fish,  and  the  best  Modes 
of  Catching  them.  Third  Edition,  corrected 
and  improved;  with  Woodcuts.  Fcp.  8vo  5s. 

Ephemera.— The  Book  of  the  Salmon:  Com- 
prising the  Theory,  Principles,  and  Prac- 
tice of  Fly-Fishing  for  Salmon ;  Lists  of 
good  Salmon  Flies  for  every  good  River  in 
the  Empire ;  the  Natural  History  of  the 
Salmon,  its  Habits  described,  and  the  best 
way  of  artificially  Breeding  it.  By  EPHE- 
MEBA  ;  assisted  by  ANDEEW  YOUNG.  Fcp. 
8vo.  with  coloured  Plates,  price  14s. 

W.  Erskine,  Esq. —  History  of  India 

under  Baber  and  Humayun,  the  First  Two 
Sovereigns  of  the  House  of  Taimur.  By 
WILLIAM  EBSKINE,  Esq.  2  vols.  8vo.  32a. 

Etheridge.  — Jerusalem  and  Tiberias; 

Sora  and  Cordova :  A  View  of  the  Religious 
and  Scholastic  Learning  of  the  Jews.  De- 
signed as  an  Introduction  to  Hebrew  Lite- 
rature. By  J.  W.  ETHEEIDGE,  M.A.,Ph.D. 
Post  8vo.  7s.  6d. 

B  4 


NEW  WORKS  A>T>  NEW  EDITIONS 


Fairbairn.— Useful  Information  for  En- 
gineers :  Being  a  Series  of  Lectures  delivered 
to  the  Working  Engineers  of  Yorkshire  and 
Lancashire.  AYith  a  Series  of  Appendices, 
containing  the  Results  of  Experimental  In- 
quiries into  the  Strength  of  Materials,  the 
Causes  of  Boiler  Explosions,  &c.  By 
WILLIAM  FAIBBAIEN,  F.R.S.,  F.G.S.  With 
Plates  and  Woodcuts.  Royal  Svo.  price  15s. 

Faraday   (Professor).  —  The    Subject- 

Matter  of  Six  Lectures  on  the  Non-Metallic 
Elements,  delivered  before  the  Members 
of  the  Royal  Institution,  by  PBOFESSOB 
FAEADAY,  D.C.L.,  F.R.S.,  &c.  Arranged  by 
permission  from  the  Lecturer's  Notes  by 
J.  SCOFFEBN,  M.B.  Fcp.  Svo.  price  5s.  6d. 

Flemish  Interiors.     By  the  Writer  of 

A  Glance  behind  the  Grilles  of  Religious 
Houses  in  France.  Fcp.  Svo.  7s.  6d. 

Forester.— Travels  in  the  Islands  of  Cor- 
sica and  Sardinia.  By  THOMAS  FOBESTEB, 
Author  of  Rambles  in  Norway.  With  nume- 
rous coloured  Illustrations  and  Woodcuts, 
from  Sketches  made  during  the  Tour  by 
Lieutenant-Colonel  M.  A.  BIDDTJLPH,  R.A. 
Imperial  Svo.  \_In  the  press. 

Fulcher.— Life  of  Thomas  Gainsborough, 
R.A.  By  the  late  GEOBGE  WILLIAMS 
FrLCHER.  Edited  by  his  SON.  Writh  4 
Illustrations.  New  Edition.  Fcp.  Svo. 

[Nearly  ready. 

•Gilbart.— A  Practical  Treatise  on  Bank- 
ing. By  JAMES  WILLIAM  GILBABT,  F.R.S., 
General  Manager  of  the  London  and  West- 
minster Bank.  Sixth  Edition)  revised 
and  enlarged.  2  vols.  12mo.  Portrait,  16s. 

Gilbart.  —  Logic   for  the    Million :    a 

Familiar  Exposition  of  the  Art  of  Reasoning. 
By  J.  W.  GILBAET,  F.R.S.  4th  Edition ; 
•with  Portrait  of  the  Author.  12mo.  3s.  6d. 

Gilbart.— Logic  for  the  Young:  Consisting  of 
Twenty -five  Lessons  in  the  Art  of  Reasoning. 
Selected  from  the  Logic  of  Dr.  Isaac  Watts. 
By  J.  W.  GILBAET,  F.R.S.  12mo.  Is. 

The  Poetical  Works  of  Oliver  Goldsmith. 

Edited  by  BOLTON  COBNEY,  Esq.  Illustrated 
by  Wood  Engravings,  from  Designs  by 
Members  of  the  Etching  Club.  Square 
crown  Svo.  cloth,  21s. ;  morocco,  £1.  16s. 

Gosse.  —  A    Naturalist's    Sojourn    in 

Jamaica.  By  P.  H.  GOSSE,  Esq.  With 
Plates.  Post  Svo.  price  14s. 


Mr.  W.  R.  Greg's  Contributions  to  The 

Edinburgh  Review. — Essays  on  Political  and 
Social  Science.  Contributed  chiefly  to  the 
Edinburgh  Review.  By  WILLIAM  R.  GEEG. 
2  vols.  Svo.  price  24s. 

Grove.  —  The   Correlation  of  Physical 

Forces.  By  W.  R.  GEOVE,  Q.C.,  M.A., 
F.R.S.,  &c.  Third  Edition ;  with  Notes  and 
References.  Svo.  price  7s. 

Gurney.— St.  Louis  and  Henri  IV. :  Being 

a  Second  Series  of  Historical  Sketches. 
By  the  Rev.  J.  HAMPDEN  GUENEY,  M.A. 
Fcp.  Svo.  6s. 

Evening  Recreations ;  or,  Samples  from 

the  Lecture-Room.  Edited  by  the  Rev. 
JOHN  HAMPDEN  GTJENEY,  M.A.,  Rector  of 
St.  Mary's,  Marylebone.  Crown  Svo.  5s. 

Gwilt.— AnEncyclopaediaof Architecture, 

Historical,  Theoretical,  and  Practical.  By 
JOSEPH  GWILT.  With  more  than  1,000 
Wood  Engravings,  from  Designs  by  J.  S. 
GWILT.  Third  Edition.  Svo.  42s. 

Halloran.— Eight  Months'  Journal  of 

Visit  to  Japan,  Loochoo,  and  Pootoo.  By 
ALFBED  L-AUBENCE  HALLOBAN,  Master 
R.N.,  F.R.G.S.,  Polperro,  Cornwall.  With 
Etchings  and  Woodcuts  from  Designs  by 
the  Author.  Post  Svo.  [Nearly  ready. 

Eare  (Archdeacon).— The  Life  of  Luther, 

in  Forty-eight  Historical  Engravings.  By 
GUSTAV  KONIG.  With  Explanations  by 
ABCHDEACON  HABE  and  SUSANNA  WINK- 
WOETH.  Fcp.  4to.  price  2Ss. 

Harford.— Life  of  Michael  Angelo  Buo- 

narrotti ;  comprising  Memoirs  of  Savonarola 
and  Yittoria  Colonna,  and  much  Contem- 
poraneous History.  By  JOHN  S.  HAEFOED, 
D.C.L.,  F.R.S.,  Member  of  the  Roman  Aca- 
demy of  Painting  of  St.  Luke,  and  of  the 
Arch  ecological  Society  of  Rome.  2  vols. 
Svo.  with  Portrait  of  Michael  Angelo,  and 
numerous  Illustrations.  [/«  the  press. 

Also,  to  be  sold  separately,  in  folio, 
Engravings  illustrative  of  the  Works  of  Michael 

Angelo,  both  in  Painting  and  Architecture ;  with  Ex- 
planatory Descriptions  of  the  latter,  by  C.  R.  COCK- 
EEELL,  Esq.,  R.A. 

Harrison.— The  Light  of  the  Forge ;  or, 

Counsels  drawn  from  the  Sick-Bed  of  E.  M. 
By  the  Rev.  W.  HABBISON,  M.A.,  Domestic 
Chaplain  to  H.R.H.  the  Duchess  of  Cam- 
bridge. Fcp.  Svo.  price  5s. 


PUBLISHED  BY  LONGMAN,  BROWN,  AND  CO. 


Harry  Hieover.-Stable  Talk  and  Table 

Talk  ;  or,  Spectacles  for  Young  Sportsmen 
By  HABBY  HIEOVEB.  New  Edition,  2  vols. 
8vo.  with  Portrait,  price  24s. 

Harry  Hieover.-  The  Hunting-Field.  By  Harry 
HIEOVEE.  With  Two  Plates.  Fcp.  8vo. 
5s.  half-bound. 

Harry  Hieover.— Practical  Horseman- 
ship. By  HAEEY  HIEOYEE.  Second  Edition ; 
with  2  Plates.  Fcp.  8vo.  5s.  half-bound. 

Harry  Hieover.— The  Stud,  for  Practical  Pur- 
poses and  Practical  Men:  Being  a  Guide 
to  the  Choice  of  a  Horse  for  use  more  than 
for  show.  By  HAEEY  HIEOYEE.  With  2 
Plates.  Fcp.  8vo.  price  5s.  half-bound. 

Harry  Hieover.-The  Pocket  and  the  Stud;  or, 
Practical  Hints  on  the  Management  of  the 
Stable.  By  HAEEY  HIEOVEE.  Second 
Edition;  with  Portrait  of  the  Author.  Fcp. 
8vo.  price  5s.  half-bound. 

Hassall  (Dr.)-Food  and  its  Adultera- 
tions :  Comprising  the  Eeports  of  the  Ana- 
lytical Sanitary  Commission  of  The  Lancet 
for  the  Years  1851  to  1854  inclusive,  revised 
and  extended.  By  AETHUE  HILL  HASSALL, 
M.D.,  &c.,  Chief  Analyst  of  the  Commission. 
8vo.  with  159  Woodcuts,  28s. 

Col.  Hawker's   Instructions  to  Young 

Sportsmen  in  all  that  relates  to  Guns  and 
Shooting.  10th  Edition,  revised  and  brought 
down  to  the  Present  Time,  by  the  Author's 
Son,  Major  P.  W.  L.  HAWKEB.  With  a 
New  Portrait  of  the  Author,  and  numerous 
Plates  and  Woodcuts.  8vo.  21s. 

Haydon.— The  Life  of  Benjamin  Robert 

Haydon,  Historical  Painter,  from  his  Auto- 
biography and  Journals.  Edited  and  com- 
piled by  TOM  TAYLOE,  M.A.,  of  the  Inner 
Temple,  Esq.  3  vols.  post  8vo.  31s.  6d. 

Haydn's  Book  of  Dignities :  Containing 

Rolls  of  the  Official  Personages  of  the  British 
Empire,  Civil,  Ecclesiastical,  Judicial,  Mili- 
tary, Naval,  and  Municipal,  from  the  Earliest 
Periods  to  the  Present  Time.  Together 
with  the  Sovereigns  of  Europe,  from  the 
Foundation  of  their  respective  States ;  the 
Peerage  and  Nobility  of  Great  Britain ;  &c. 
Being  a  New  Edition,  improved  and  conti- 
nued, of  Beatson's  Political  Index.  8vo. 
25s.  half-bound. 

Herring.  —  Paper   and   Paper-Making, 

Ancient  and  Modern.  By  RiCHABD  HEB- 
BING.  With  an  Introduction  by  the  Rev. 
GEOEGE  CEOLY,  LL.D.  Second  Edition, 
with  Plates  and  Specimens.  8vo.  7s.  6d. 


Sir  John  Herschel.-Outlines  of  Astro- 
nomy. By  SIE  JOHN  F.  W.  HEESCHEL, 
Bart.,  &c.  New  Edition;  with  Plates  and 
Wood  Engravings.  8vo.  price  18s. 

Hill-Travels  in  Siberia.    By  S.  S.  Hill, 

Esq.,  Author  of  Travels  on  the  Shores  of 
the  Bailie.  With  a  large  Map  of  European 
and  Asiatic  Russia.  2  vols.  post  8vo.  24s. 

Hints  on  Etiquette  and  the  Usages  of 

Society:  With  a  Glance  at  Bad  Habits. 
New  Edition,  revised  (with  Additions)  by  a 
Lady  of  Rank.  Fcp.Svo.  price  Half-a-Crown. 

Holland.— Medical  Notes  and  Reflec- 
tions. By  SIE  HENRY  HOLLAND,  Bart., 
M.D.,  F.R.S.,  &c.,  Physician  in  Ordinary 
to  the  Queen  and  Prince  Albert.  Third 
Edition,  with  Alterations  and  Additions. 
8vo.  18s. 

Holland.— Chapters  on  Mental  Physiology.  By 
SIB  HENEY  HOLLAND,  Bart.,  F.R.S.,  &c. 
Founded  chiefly  on  Chapters  contained  in 
the  First  and  Second  Editions  of  Medical 
Notes  and  Reflections  by  the  same  Author. 
8vo.  price  10s.  6d. 

Hook.-The  Last  Days  of  Our  Lord's 

Ministry :  A  Course  of  Lectures  on  the 
principal  Events  of  Passion  Week.  By 
the  Rev.  W.  F.  HOOK,  D.D.  New  Edition. 
Fcp.  8vo.  price  6s. 

Hooker.— Kew  Gardens;  or,  a  Popular 

Guide  to  the  Royal  Botanic  Gardens  of 
Kew.  By  SIR  WILLIAM  JACKSON  HOOKEE, 
K.H.,  &c.,  Director.  New  Edition;  with 
many  Woodcuts.  16ino.  price  Sixpence. 


Hooker.— Museum  of  Economic  Botany  ; 

or,  a  Popular  Guide  to  the  Useful  and  Re- 
markable Vegetable  Products  of  the  Museum 
in  the  Royal  Gardens  of  Kew.  By  SIE  W.  J. 
HOOKEE,  K.H.,  &c.,  Director.  With  29 
Woodcuts.  16mo.  price  Is. 

Hooker  and  Arnott.— The  British  Flora ; 

comprising  the  Phsenogamous  or  Flowering 
Plants,  and  the  Ferns.  Seventh  Edition, 
with  Additions  and  Corrections  ;  and  nu- 
merous Figures  illustrative  of  the  Umbelli- 
ferous Plants,  the  Composite  Plants,  the 
Grasses,  and  the  Ferns.  By  SIE  W.  J. 
HOOKEE,  F.R.A.  and  L.S.,  &c. ;  and  G.  A. 
WALKEE-AENOTT,  LL.D.,  F.L.S.  12mo. 
with  12  Plates,  price  14s. ;  with  the  Plates 
coloured,  price  21s.  „ 

B   5 


10 


NEW  WORKS  AND  NEW  EDITIONS 


Home's    Introduction  to  the  Critical 

Study  and  Knowledge  of  the  Holy  Scrip- 
tures. Tenth  Edition^  revised,  corrected, 
and  brought  down  to  the  present  time. 
Edited  by  the  Eev.  T.  HABTWELI  HOBNE, 
B.D.  (the  Author);  the  Eev.  SAMUEL 
DAVIDSON,  D.D.  of  the  University  of  Halle, 
and  LL.D. ;  and  S.  PBIDEATTX  TBEGELLES, 
LL.D.  With  4  Maps  and  22  Vignettes  and 
Facsimiles.  4  vols.  8vo.  £3.  13s.  6d. 

V  The  Four  Volumes  may  also  be  had  separately  as 
follows  :— 

VOL.  I.— A  Summary  of  the  Evidence  for  the  Genuineness, 
Authenticity,  Uncorrupted  Preservation,  and  Inspiration  of 
the  Holy  Scriptures.  By  the  Rev.  T.  H.  Home,  B.D. .  8vo.  15s. 

VOL.  II.— The  Text  of  the  Old  Testament  considered :  With 
a  Treatise  on  Sacred  Interpretation ;  and  a  brief  Introduc- 
tion to  the  Old  Testament  Books  and  the  Apocrypha.  By  S. 
Davidson,  D.D.  (Halle)  and  LL.D 8vo.  25s. 

VOL.  III.— A  Summary  of  Biblical  Geography  and  Anti- 
quities. By  the  Rev.  T.  H.  Home,  B.D 8vo.  18s. 

Vol..  IV.— An  Introduction  to  the  Textual  Criticism  of  the 
Neva  Testament.  By  the  Rev.  T.  H.  Home,  B.D.  The 
Critical  Part  re-written,  and  the  remainder  revised  and 
edited  by  S.  P.  Tregelles,  LL.D 8vo.  18s. 

Home.— A  Compendious  Introduction  to  the 
Study  of  the  Bible.  By  the  Rev.  T.  HART- 
WILL  HOBNE,  B.D.  New  Edition,  with 
Maps  and  Illustrations,  12mo.  9s. 

How  to  Nurse  Sick  Children :  Intended 

especially  as  a  Help  to  the  Nurses  in  the 
Hospital  for  Sick  Children  ;  but  containing 
Directions  of  service  to  all  who  have  the 
charge  of  the  Young.  Fcp.  8vo.  Is.  6d. 

Howitt  (A.  M.)  — An  Art-Student  in 
Munich.  By  ANNA  MABY  HOWITT.  2 
vols.  post  8vo.  price  14s. 

Howitt.- The  Children's  Year.  By  Mary 

HOWITT.  With  Four  Illustrations,  from 
Designs  by  A.  M.  HOWITT.  Square  16mo.  5s . 

Howitt.  —  Land,  Labour,    and    Gold ; 

or,  Two  Years  in  Victoria  :  With  Visit  to 
Sydney  and  Van  Diemen's  Land.  By 
WILLIAM  HOWITT.  2  vols.  post  8vo.  21s. 

owitt— Visits  to  Remarkable  Places : 

Old  Halls,  Battle-Fields,  and  Scenes  illustra- 
tive of  Striking  Passages  in  English  History 
and  Poetry.  By  WILLIAM  HOWITT.  With 
about  80  Wood  Engravings.  New  Edition. 
2  vols.  square  crown  8vo.  25s.  cloth,  gilt  top. 

William  Howitt' s  Boy's  Country  Book:  Being 
the  Real  Life  of  a  Country  Boy,  written 
by  himself ;  exhibiting  all  the  Amusements, 
Pleasures,  and  Pursuits  of  Children  in  the 
Country.  New  Edition ;  with  40  Wood- 
cuts. Fcp.  8vo.  price  6s. 

Howitt.  — The  Rural  Life  of  England.      By 

WILLIAM  HOWITT.  New  Edition,  cor- 
rected and  revised ;  with  Woodcuts  by 
Bewick  and  Williams.  Medium  8vo.  21s. 


Hue.— The  Chinese  Empire:  A  Sequel 

to  Hue  and  Gabet's  Journey  through  Tartary 
and  Thibet.  By  the  Abbe  HTTC,  formerly 
Missionary  Apostolic  in  China,  Second 
Edition ;  with  Map.  2  vols.  8vo.  24s. 

Hudson's  Plain  Directions  for  Making 

Wills  in  conformity  with  the  Law :  With  a 
clear  Exposition  of  the  Law  relating  to  the 
distribution  of  Personal  Estate  in  the  case 
of  Intestacy,  two  Forms  of  Wills,  and  much 
useful  information.  New  and  enlarged  Edi- 
tion ;  including  the  Provisions  of  the  Wills 
Act  Amendment  Act.  Fcp.  8vo.  2s.  6d. 

Hudson's  Executor's  Guide.    New  and 

enlarged  Edition;  with  the  Addition  of 
Directions  for  paying  Succession  Duties  on 
Real  Property  under  Wills  and  Intestacies, 
and  a  Table  for  finding  the  Values  of  Annui- 
ties and  the  Amount  of  Legacy  and  Succes- 
sion Duty  thereon.  Fcp.  8vo.  6s. 

Hudson  and  Kennedy.— Where  there 's 

a  Will  there 's  a  Way :  An  Ascent  of  Mont 
Blanc  by  a  New  Route  and  Without  Guides. 
By  the  Rev.  C.  HUDSON,  M.A.,  St.  John's 
College,  Cambridge  ;  and  E.  S.  KENNEDY, 
B.A.,  Caius  College,  Cambridge.  Second 
Edition,  with  Two  Ascents  of  Monte  Rosa ;  a 
Plate,  and  a  coloured  Map.  Post  8vo.  5s.  6d. 

Humboldt's  Cosmos.    Translated,  with 

the  Author's  authority,  by  MES.  SABINE. 
Vols.  I.  and  II.  16mo.  Half-a-Crown  each, 
sewed ;  3s.  6d.  each,  cloth  :  or  in  post  8vo. 
12s.  each,  cloth.  Vol.  III.  post  8vo. 
12s.  6d.  cloth :  or  in  16mo.  Part  I.  2s.  6d.  • 
sewed,  3s.  6d.  cloth  ;  and  Part  II.  3s.  sewed, 
4s.  cloth. 

Humboldt's  Aspects  of  Nature.  Translated, 
with  the  Author's  authority,  by  MES.SABINE. 
16mo.  price  6s. :  or  in  2  vols.  3s.  6d.  each, 
cloth  5  2s.  6d.  each,  sewed. 

Humphreys.  —  Parables   of  Our  Lord, 

illuminated  and  ornamented  in  the  style  of 
the  Missals  of  the  Renaissance  by  HENEY 
NOEL  HUHPHEEYS.  Square  fcp.  8vo.  21s. 
in  massive  carved  covers ;  or  30s.  bound  in 
morocco  by  Hayday. 

Hunt.  —  Researches  on  Light    in  its 

Chemical  Relations  ;  embracing  a  Con- 
sideration of  all  the  Photographic  Processes. 
By  ROBEBT  HUNT,  F.R.S.  Second  Edition, 
with  Plate  and  Woodcuts.  8vo.  10s.  6d. 

Idle.— Hints  on  Shooting,  Fishing,  &c., 

both  on  Sea  and  Land,  and  in  the  Fresh- 
Water  Lochs  of  Scotland  :  Being  the  Expe- 
riences of  C.  IDLE,  Esq.  Fcp.  8vo.  5s. 


PUBLISHED  BY  LONGMAN,  BROWN,  AND  CO. 


11 


Mrs.  Jameson's  Legends  of  the  Saints 

and  Martyrs  :  First  Series  of  Sacred  and 
Legendary  Art,  Second  Edition ;  with  nu- 
merous Woodcuts,  and  16  Etchings  by  the 
Author.  Square  crown  8vo.  28s. 

Mrs.  Jameson's  Legends  of  the  Monastic 
Orders,  as  represented  in  the  Fine  Arts : 
Second  Series  of  Sacred  and  Legendary  Art. 
Second.Edition,  enlarged  ;  with  11  Etchings 
by  the  Author,  and  88  Woodcuts.  Square 
crown  8vo.  price  28s. 

Mrs.  Jameson's  Legends  of  the  Madonna, 
as  represented  in  the  Fine  Arts :  Third 
Series  of  Sacred  and  Legendary  Art.  With 
55  Drawings  by  the  Author,  and  152  Wood- 
cuts. Square  crown  8vo.  28s. 

Mrs.  Jameson's  Commonplace-Book   of 

Thoughts,  Memories,  and  Fancies,  Original 
and  Selected.  Part  I.  Ethics  and  Character ; 
Part  II.  Literature  and  Art.  Second  Edit. 
revised  and  corrected ;  with  Etchings  and 
Woodcuts.  Crown  Svo.  18s. 

Mrs.  Jameson's  Two  Lectures  on  the  Employ- 
t  ment  of  Women. 

1.  SISTERS   of  CHABITY,    Catholic    and   Protestant, 

Abroad  and  at  Home.    Second  Edition^  with  new 
Preface.    Fcp.  8vo.  is. 

2.  The  CoMMTOioif  of  LABOTTE  :  A  Second  Lecture  on 

the  Social  Employments  of  Women.    Fep.  8vo.  3s. 

Jaquemet's  Compendium  of  Chronology : 

Containing  the  most  important  Dates  of 
General  History,  Political,  Ecclesiastical, 
and  Literary,  from  the  Creation  of  the 
World  to  the  end  of  the  Year  1854.  Edited 
by  the  Rev.  J.  ALCOBN,  M.A.  Post  Svo. 
price  7s.  6d. 

Jennings.— Social  Delusions  concerning 
Wealth  and  Want.  By  RICHABD  JENNINGS, 
M.A.,  Trinity  College,  Cambridge ;  Author 
of  Natural  Elements  of  Political  Economy. 
Fcp.  Svo.  4s. 

Lord  Jeffrey's    Contributions    to  The 

Edinburgh  Review.  A  New  Edition,  com- 
plete in  One  Volume,  with  a  Portrait  en- 
graved by  Henry  Robinson,  and  a  Vignette. 
Square  crown  8vo.  21s.  cloth  ;  or  30s.  calf. 
—Or  in  3  vols.  8vo.  price  42s. 

Bishop  Jeremy  Taylor's  Entire  Works 
With  Life  by  BISHOP  HEBEB.  Revised  anc 
corrected  by  the  Rev.  CHAELES  PAGE  EDEN 
Fellow  of  Oriel  College,  Oxford.  Now 
complete  in  10  vols.  8vo.  10s.  6d.  each. 


Johns  and  Nicolas's  Calendar  of  Victory : 

Being  a  Record  of  British  Valour  and  Con- 
quest by  Sea  and  Land,  on  Every  Day  in 
the  Year,  from  the  Earliest  Period  to  the 
Battle  of  Inkermann.  Fcp.  8vo.  12s.  6d. 

Johnston.— A  Dictionary  of  Geography, 

Descriptive,  Physical,  Statistical,  and  Histori- 
cal :  Forming  a  complete  General  Gazetteer 
of  the  World.  By  A.  KEITH  JOHNSTON, 
F.R.S.E.,  F.R.G.S.,  F.G.S.,  Geographer  at 
Edinburgh  in  Ordinary  to  Her  Majesty. 
Second  Edition,  thoroughly  revised.  In  1 
vol.  of  1,360  pages,  comprising  about  50,000 
Names  of  Places.  Svo.  36s.  cloth ;  or  half- 
bound  in  russia,  41s. 

Jones  (Owen).— Flowers  and  their  Kin- 
dred Thoughts :  A  Series  of  Stanzas.  By 
MABY  ANNE  BACON.  With  beautiful  Illus- 
trations of  Flowers,  designed  and  executed 
in  illuminated  printing  by  OWEN  JONES. 
Reprinted.  Imperial  8vo.  price  31s.  6d.  calf. 

Kalisch.— Historical  and  Critical  Com- 
mentary on  the  Old  Testament.  By  DB. 
M.  KALISCH,  M.A.  First  Portion — Exodus  : 
in  Hebrew  and  English,  with  copious  Notes, 
Critical,  Philological,  and  Explanatory. 
8vo.  15s. 

***  An  edition  of  the  Exodus,  as  above  (for  the  use  of 
English  readers),  comprising  the  English  Translation,  and 
an  abridged  Commentary.  Svo.  price  12s. 

Kemble.— The  Saxons  in  England:  A 

History  of  the  English  Commonwealth  till 
the  Norman  Conquest.  By  JOHN  M.  KEM- 
BLE, M.A.,  &c.  2  vols.  Svo.  28s. 

Kemp.— The  Phasis  of  Matter :  Being 

an  Outline  of  the  Discoveries  and  Applica- 
tions of  Modern  Chemistry.  By  T.  LIITD- 
LEY  KEMP,  M.D.  With  148  Woodcuts. 
2  vols.  crown  Svo.  21s. 

Kennard.  —  Eastern  Experiences  col- 
lected during  a  Winter's  Tour  in  Egypt  and 
the  Holy  Land.  By  ADAM  STEINMETZ 
KENNAED.  Post  Svo.  10s.  6d. 

Kesteven.— A  Manual  of  the  Domestic 

Practice  of  Medicine.  By  W.  B.'KESTEYEN, 
Fellow  of  the  Royal  College  of  Surgeons  of 
England,  &c.  Square  post  Svo.  7s.  6d. 

Kirby  and   Spence's   Introduction   to 

Entomology ;  or,  Elements  of  the  Natural 
History  of  Insects  :  Comprising  an  Account 
of  Noxious  and  Useful  Insects,  of  their  Meta- 
morphoses, Food,  Stratagems,  Habitations, 
Societies,  Motions,  Noises,  Hybernation, 
Instinct,  &c.  Seventh  Edition,  with  an  Ap- 
pendix relative  to  the  Origin  and  Progress 
of  the  work.  Crown  Svo.  5s. 
B  6 


12 


NEW  WORKS  AXD  NEW  EDITIONS 


LARDNER'S    CABINET    CYCLOP/EDIA 

Of  History,  Biography,  Literature,  the  Arts  and  Sciences,  Natural  History,  and  Manufactures. 

A  Series  of  Original  Works  by 


SIR  JOHN  HERSCHEL, 
SIR  JAMES  MACKINTOSH, 
ROBERT  SOUTH EY, 
SIR  DAVID  BREWSTER, 


THOMAS  KEIOHTLEY, 
JOHN  FORSTER, 
SIR  WALTER  SCOTT, 
THOMAS  MOORE, 


BISHOP  THIRLWALL, 
THE  REV.  G.  R.  GLEIG, 
J.  C.  L.  DE  SISMONDI, 
JOHN  PHILLIPS,  F.R.S.,  G.S. 


AND   OTHER   EMINENT    WRITERS. 

Complete  in  132  vols.  fcp.  8vo.  with  Vignette  Titles,  price,  in  cloth,  Nineteen  Guineas. 
The  Works  separately,  in  Sets  or  Series,  price  Three  Shillings  and  Sixpence  each  Volume. 

A  List  of  the  WORKS  composing  tJie  CABINET  CYCLOPAEDIA: — 


Bell's  History  of  Russia  3  vols.  10s.  G<1. 

Bell's  Lives  of  British  Poets 2  vols.   7s. 

Brewster's  Optics  1  vol.  3s.  6d. 

Cooley's  Maritime  and  Inland  Discovery  3  vols.  10s.  6<1. 

Crowe's  History  of  France 3  vols.  10s.  Gd. 

De  Morgan  on  Probabilities 1  vol.  3s.  Cd. 

De  Sismondi's  History  of  the  Italian 
Republics  1  vol.  3s.  6d. 

De  Sismondi's  Fall  of  the  Roman  Empire  2  vols.  7s. 

Donovan's  Chemistry   1  vol.  3s.  6d. 

Donovan's  Domestic  Economy 2  vols.  7s. 

Dunham's  Spain  and  Portugal 5  vols.  17s.  Gd. 

Dunham's  History  of  Denmark,  Sweden, 

and  Norway 3  vols.  10s.  6d . 

Dunham's  History  of  Poland 1  vol.  3s.  6d. 

Dunham's  Germanic  Empire 3  vols.  10s.  6d. 

Dunham's  Europe  during  the  Middle 
Ages 4  vols.  14s. 

Dunham's  British  Dramatists 2  vols.  7s. 

Dunham's  Lives  of  Early  Writers  of 
Great  Britain  1  vol.  3s.  6d. 

Fergus's  History  of  the  United  States  ..  2  vols.  7s. 

Fosbroke's  Grecian  &  Roman  Antiquities  2  vols.  7s. 

Forster's  Lives  of  the  Statesmen  of  the 
Commonwealth  5  vols.  17s.  6d. 

Gleig's  Lives  of  British  Military  Com- 
manders  3  vols.  10s.  6d. 

Grattan's  History  of  the  Netherlands  .. .  1  vol.  3s.  Gil. 

Henslow's  Botany 1  vol.  3s.  Gd. 

Herschel's  Astronomy 1  vol.  3s.  6d. 

Herschel's  Discourse  on  Natural  Philo- 
sophy   1  vol.  3s.  6d. 

Hittory  of  Rome 2  vols.  7s. 

History  of  Switzerland 1  vol.  3s.  6d. 

Holland's  Manufactures  in  Metal 3  vols.  10s.  6d. 

James's  Lives  of  Foreign  Statesmen 5  vols.  17s.  6d. 

Kater  and  Lardner's  Mechanics 1  vol.  3s.  6d. 

Keightley's  Outlines  of  History 1  vol.  3s.  Gd. 

Lardner's  Arithmetic 1  vol.  3s.  Gd. 

Lardner's  Geometry 1  vol.  3s.  6d. 


34.  Lardner  on  Heat 1  vol.  3s.  Gd. 

35.  Lardner's  Hydrostatics  and  Pneumatics  1  vol.  3s.  6d. 

36.  Lardner  and  Walker's  Electricity   and 

Magnetism 2  vols.  7s. 

37.  Mackintosh,  Forster,  and    Courtenay's 

Lives  of  British  Statesmen 7  vols.  24s.  Cd . 

88.  Mackintosh,  Wallace,  and  Bell's  History 

of  England 10  vols.  Sos. 

39.  Montgomery  and  Shelley's  eminent  Ita- 
lian, Spanish,  and  Portuguese  Authors  3  vols.  10s.  GJ. 

•40.  Moore's  History  of  Ireland 4  vols.  1  Is. 

41.  Nicolas's  Chronology  of  History 1  vol.  3s.  Gd. 

42.  Phillips's  Treatise  on  Geology 2  vols.  7s. 

43.  Powell's  History  of  Natural  Philosophy  1  vol.  3s.  G  J. 

44.  Porter's  Treatise  on  the  Manufacture  of 

Silk 1  vol.  3s.  GJ. 

45.  Porter's  Manufactures  of  Porcelain  and 

Glass 1  vol.  3s.  GJ. 

46.  Roscoe's  British  Lawyers 1  vol.  3s.  6d. 

47.  Scott's  History  of  Scotland 2  vols.  7s. 

48.  Shelley's    Lives    of    eminent    French 

Authors ' 2  vols.  7s. 

49.  Shuckard  and  Swainson's  Insects 1  vol.  3s.  Gd. 

50.  Southey's  Lives  of  British  Admirals 5  vols.  17s.  6d. 

51.  Stebbing's  Church  History 2  vols.  7s. 

52.  Stebbing's  History  of  the  Reformation. .  2  vols.  7s. 

53.  Swainson's  Discourse  on  Natural  History  1  vol.  3s.  Cd. 
51.  Swainson's  Natural  History  and  Classi- 
fication of  Animals  1  vol.  3s.  CJ. 

55.  Swainson's    Habits    and     Instincts    of 

Animals 1  vol.  3s.  6d. 

56.  Swainson's  Birds 2  vols.  7s. 

57.  Swainson's  Fish,  Reptiles,  &c 2  vols.  7s. 

58.  Swainson's  Quadrupeds 1  vol.  3s.  Gd. 

59.  Swainson's  Shells  and  Shell-Fish 1  vol.  3s.  Gd. 

CO.  Swainson's  Animals  in  Menageries 1  vol.  3s.  Gd. 

Gl.  Swainson's  Taxidermy  and  Biography  of 

Zoologists  1  vol.  3s.  6d. 

62.  Thirlwall's  History  of  Greece 8  vols.  23s. 


Mrs.  R.  Lee's  Elements  of  Natural  His- 
tory ;  or,  First  Principles  of  Zoology  :  Com- 
prising the  Principles  of  Classification,  inter- 
spersed with  amusing  and  instructive  .Ac- 
counts of  the  most  remarkable  Animals. 
New  Edition ;  Woodcuts.  Fcp.  STO.  7s.  6d. 

Letters  to  my  Unknown  Friends.    By 

a  LADY,  Author  of  Letters  on  Happiness. 
Fourth  Edition.      Fcp.  8vo.  5s. 

Letters  on  Happiness,  addressed  to  a  Friend. 
By  a  LADY,  Author  of  Letters  to  my  Unknown 
Friends.  Fcp.  8vo.  6s. 


L.  E.  L.— The  Poetical  Works  of  Letitia 

Elizabeth  Landon  ;  comprising  the  Impro- 
visatrice,  the  Venetian  Bracelet,  the  Golden 
Violet,  the  Troubadour,  and  Poetical  Remains, 
New  Edition  ;  with  2  Vignettes  by  R.  Doyle. 
2  vols.  16mo.  10s.  cloth  ;  morocco,  21s. 

Dr.  John  Lindley's  Theory  and  Practice 

of  Horticulture  ;  or,  an  Attempt  to  explain 
the  principal  Operations  of  Gardeniug  upon 
Physiological  Grounds :  Being  the  Second 
Edition  of  the  Theory  of  Horticulture, muck 
enlarged  ;  with  98  Woodcuts.  STO.  21s. 


PUBLISHED  BY  LONGMAN,  BROWN,  AND  CO. 


13 


Dr.    John    Lindley's    Introduction    to 

Botany.  New  Edition,  with  Corrections  and 
copious  Additions.  2  vols.  Svo.  with  Six 
Plates  and  numerous  Woodcuts,  price  24s. 

Linwood.— Anthologia  Oxoniensis,  sive 

Florilegium  e  Lusibus  poeticis  diversorum 
Oxoniensium  Grsecis  et  Latinis  decerptum. 
Curante  GULIELMO  LINWOOD,  M.A.,  JEdis 
Christi  Alumno.  Svo.  price  14s. 

Lorimer's  (C.)  Letters  to  a  Young  Master 

Mariner  on  some  Subjects  connected  with 
his  Calling.  New  Edition.  Pep.  8vo.  5s.  6d. 

Loudon's  Encyclopaedia  of  Gardening: 

Comprising  the  Theory  and  Practice  of  Hor- 
ticulture, Floriculture,  Arboriculture,  and 
Landscape-  Gardening.  With  many  hundred 
Woodcuts.  New  Edition,  corrected  and 
improved  by  MBS.  LOUDON.  Svo.  50s. 

Loudon's  Encyclopaedia  of  Trees  and 

Shrubs,  or  Arboretum  et  Fruticetum  Brilan- 
nicitm  abridged :  Containing  the  Hardy  Trees 
and  Shrubs  of  Great  Britain,  Native  and 
Foreign,  Scientifically  and  Popularly  De- 
scribed. With  about  2,000  Woodcuts. 
8vo.  50s. 

Loudon's  Encyclopaedia  of  Agriculture : 

Comprising  the  Theory  and  Practice  of  the 
Valuation,  Transfer,  Laying-out,  Improve- 
ment, and  Management  of  Landed  Property, 
and  of  the  Cultivation  and  Economy  of  the 
Animal  and  Vegetable  Productions  of  Agri- 
culture. New  Edition;  with  1,100  Wood- 
cuts. 8vo.  50s. 

London's  Encyclopaedia  of  Plants :  Com- 
prising the  Specific  Character,  Description, 
Culture,  History,  Application  in  the  Arts, 
and  every  other  desirable  Particular  respect- 
ing all  the  Plants  found  in  Great  Britain. 
New  Edition,  corrected  by  MES.  LOTTDON. 
With  upwards  of  12,000  Woodcuts.  8vo. 
£3.  13s.  6d. — Second  Supplement,  21s. 

Loudon's    Encyclopaedia    of    Cottage, 

Farm,  and  Villa  Architecture  and  Furniture. 
New  Edition,  edited  by  MRS.  LOUDON  ;  with 
more  than  2,000  Woodcuts.  8vo.  63s. 

London's    Self-Instruction    for   Young 

Gardeners,  Foresters,  Bailiffs,  Land  Stew- 
ards, and  Farmers ;  in  Arithmetic,  Book- 
keeping, Geometry,  Mensuration,  Practical 
Trigonometry,  Mechanics,  Land-Surveying, 
Levelling,  Planning  and  Mapping,  Architec- 
tural Drawing,  and  Isometrical  Projection 
and  Perspective.  8vo.  Portrait,  7s.  6d. 


Loudon's  Hortus  Britannicus ;  or,  Cata- 
logue of  all  the  Plants  found  in  Great 
Britain.  New  Edition,  corrected  by  MES. 
LOUDON.  8vo.  31s.  6d. 

Mrs.  Loudon's  Lady's  Country  Compa- 
nion ;  or,  How  to  Enjoy  a  Country  Life 
Eationally.  Fourth  Edition,  with  Plates 
and  Woodcuts.  Fcp.  8vo.  5s. 

Mrs.    Loudon's    Amateur    Gardener's 

Calendar,  or  Monthly  Guide  to  what  should 
be  avoided  and  done  in  a  Garden.  16mo. 
with  Woodcuts,  7s.  6d. 

Low's  Elements  of  Practical  Agriculture ; 

comprehending  the  Cultivation  of  Plants,  the 
Husbandry  of  the  Domestic  Animals,  and 
the  Economy  of  the  Farm.  New  Edition ; 
with  200  Woodcuts.  8vo.  21s. 

Lynch.— The  Rivulet:  A  Contribution 
to  Sacred  Song.  By  THOMAS  T.  LYNCH, 
Author  of  Memorials  of  TheojMlus  Trinal,  &c. 
Second  Edition,  printed  in  a  more  convenient 
form.  Eoyal  32mo.  2s.  Gd. 

Macaulay.— Speeches  of  the  Right  Hon. 

T.  B.  Macaulay,  M.P.  Corrected  by  HUT- 
SELF.  Svo.  price  12s. 

Macaulay.  —  The  History  of  England 

from  the  Accession  of  James  II.  By 
THOMAS  BABINGTON  MACAULAY.  New 
Edition.  Vols.  I.  and  II.  8vo.  price  32s.  ; 
Vols  III.  and  IV.  price  36s. 

Mr.  Macaulay's  Critical  and  Historical 

Essays  contributed  to  The  Edinburgh 
Review.  Four  Editions,  as  follows  : — 

1.  A  LIBBARY  EDITION  (the  ElghtTi\  in  3  vols.  Svo. 

price  36s. 

2.  Complete  in  ONE  VOLUME,  with  Portrait  and  Vig- 

nette.    Square  crown  Svo.  price  21s.  cloth;  or 
80s.  calf. 

3.  Another  NEW  EDITION,  in  3  vols.  fcp.  Svo.  price 

21s.  cloth. 

4.  The  PEOPLE'S  EDITION,  in  2  vols.  crov/n  Svo.  price 

8s.  cloth. 

Macaulay.— Lays  of  Ancient  Rome,  with 

Ivrt,  and  the  Armada.  By  THOMAS 
BABINGTON  MACAULAY.  New  Edition. 
16mo.  price  4s.  6d.  cloth;  or  10s.  6d. 
bound  in  morocco. 

Mr.  Macaulay's  Lays  of  Ancient  Rome. 

With  numerous  Illustrations,  Original  and 
from  the  Antique,  drawn  on  Wood  by 
George  Scharf,  jun.,  and  engraved  by  Samuel 
Williams.  New  Edition.  Fcp.  4to.  price 
21s.  boards  ;  or  42s.  bound  in  morocco. 


NEW  WORKS  AND  NEW  EDITIONS 


MacDonald.— Within  and  Without:  A 

Dramatic  Poem.  By  GEORGE  MACDoNALD. 
Crown  8vo.  7s.  6d. 

Macdonald.  —  Villa  VeroccHo;   or,  the 

Toutli  of  Leonardo  da  Yinci :  A  Tale.  By 
the  late  Miss  D.  L.  HACDONAXD.  Fcp.  8yo. 
price  6s. 

MacDongall.— The  Theory  of  War  illus- 
trated by  numerous  Examples  from  Mili- 
tary History.  By  Lieutenant -Colonel  MAC- 
DOUGALL,  Superintendent  of  Studies  in  the 
Royal  Military  College,  Sandhurst.  Post 
8vo.  with  Plans.  {Just  ready. 

Sir  James  Mackintosh's  Miscellaneous 

Works  :  Including  his  Contributions  to  The 
Edinburgh  Review.  Complete  in  One 
Volume ;  with  Portrait  and  Vignette. 
Square  crown  8vo.  21s.  cloth  ;  or  30s.  bound 
in  calf:  or  in  3  vols.  fcp.  8vo.  21s. 

Sir  James  Mackintosh's  History  of  England 
from  the  Earliest  Times  to  the  final  Esta- 
blishment of  the  Reformation.  Library  Edi- 
tion, revised.  2  vols.  8vo.  21s. 

Macleod.— The  Theory  and  Practice  of 

Banking:  With  the  Elementary  Principles 
of  Currency,  Prices,  Credit,  and  Exchanges. 
By  HENRY  DUNNING  MACLEOD,  of  the 
Inner  Temple,Esq.,  Barrister-at-Law.  2  vols. 
royal  8vo.  price  30s. 

M'Clure.— A  Narrative  of  the  Discovery 

of  the  North- West  Passage  by  H.M.S. 
Investigator,  Capt.  SIR  ROBERT  M'CLTTRE, 
R.N.  Edited  by  Capt.  SHERARD  OSBOHN, 
C.B.,  from  the  Logs,  Journals,  and  Private 
Letters  of  Sir  R.  M'Clure.  With  Chart  and 
4  Views.  8vo.  15s. 

Macnaught— The  Doctrine  of  Inspira- 
tion :  Being  an  Inquiry  concerning  the  In- 
fallibility, Inspiration,  and  Authority  of 
Holy  Writ.  By  the  Rev.  JOHN  MAC- 
NAUGHT,  M.A.  Second  Edition,  revised. 
[Just  ready. 

M'Culloch's  Dictionary,  Practical,  Theo- 
retical, and  Historical,  of  Commerce  and 
Commercial  Navigation.  Illustrated  with 
Maps  and  Plans.  New  Edition,  corrected 
to  the  Present  Time ;  with  a  Supplement. 
8vo.  price  50s.  cloth  j  half-russia,  55s. 

M'Culloch's   Dictionary,   Geographical, 

Statistical,  and  Historical,  of  the  various 
Countries,  Places,  and  principal  Natural 
Objects  in  the  World.  Illustrated  with  Six 
large  Maps.  New  Edition,  revised;  with  a 
Supplement.  2  vols.  8vo.  price  63s. 


Maitland.— The  Church  in  the  Cata- 
combs :  A  Description  of  the  Primitive 
Church  of  Rome.  Illustrated  by  its  Sepul- 
chral Remains.  By  the  Rev.  CHARLES 
MAITLAXD.  New  Edition  j  with  several 
Woodcuts.  8vo.  price  14s. 

Out-of-Doors  Drawing.— Aphorisms  on 

Drawing.  By  the  Rev.  S.  C.  MALAX,  M.A. 
of  Balliol  College,  Oxford  ;  Vicar  of  Broad- 
windsor,  Dorset.  Post  8vo.  3s.  6d. 

Mann.— The  Philosophy  of  Reproduction. 
By  ROBERT  JAMES  MANN,  M.D.,  F.R.A.S. 
Fcp.  8vo.  with  Woodcuts,  price  4s.  6d. 

Mrs.  Marcet's  Conversations  on  Chemis- 
try, in  which  the  Elements  of  that  Science 
are  familiarly  explained  and  illustrated  by 
Experiments.  New  Edition,  enlarged  and 
improved.  2  vols.  fcp.  8vo.  price  14s. 

Mrs.  Marcet's  Conversations  on  Natural  Phi- 
losophy, in  which  the  Elements  of  that 
Science  are  familiarly  explained.  New  Edi- 
tion, enlarged  and  corrected  j  with  23  Plates. 
Fcp.  8vo.  price  10s.  6d. 

Mrs.  Marcet's  Conversations  on  Vege- 
table Physiology  ;  comprehending  the  Ele- 
ments of  Botany,  with  their  Application 
to  Agriculture.  New  Edition ;  with  4 
Plates.  Fcp.  8vo.  price  9s. 

Martineau.—  Endeavours  after  the  Chris- 
tian Life :  Discourses.  By  JAJTES  MAE- 
TINEAU.  2  rols.  post  8vo.  7s.  6d.  each. 

Martineau.—  Hymns  for  the  Christian  Church 
and  Home.  Collected  and  edited  by  JAMES 
MARTINEAU.  Eleventh  Edition,  32mo.  3s.  6d. 
cloth,  or  5s.  calf;  Fifth  Edition,  32mo.  Is.  4d. 
cloth,  or  Is.  8d.  roan. 

Martineau.— Miscellanies.  Comprising  Essays 
on  Dr.  Priestley,  Arnold's  Life  and  Corre- 
spondence, Church  and  State,  Theodore 
Parker's  Discourse  of  Religion,  "Phases  of 
Eaith,"  the  Church  of  England,  and  the 
Battle  of  the  Churches.  By  JAMES  MAR- 
TINEAU. Post  8vo.  9s. 

Maunder's  Biographical  Treasury ;  con- 
sisting of  Memoirs,  Sketches,  and  brief 
Notices  of  above  12,000  Eminent  Persons  of 
All  Ages  and  Nations,  from  the  Earliest 
Period  of  History :  Forming  a  new  and  com- 
plete Dictionary  of  Universal  Biography. 
Ninth  Edition,  revised  throughout.  Fcp.Svo. 
10s.  cloth ;  bound  in  roan,  12s. ;  calf,  12s.  6d. 


PUBLISHED  BY  LONGMAN,  BROWN,  AND  CO. 


15 


Mauncler's    Geographical    Treasury.— 

The  Treasury  of  Geography,  Physical,  His- 
torical, Descriptive,  and  Political ;  contain- 
ing a  succinct  Account  of  Every  Country  in 
the  World  :  Preceded  by  an  Introductory 
Outline  of  the  History  of  Geography;  a 
Familiar  Inquiry  into  the  Varieties  of  Eace 
and  Language  exhibited  by  different  Nations; 
and  a  View  of  the  Eolations  of  Geography 
to  Astronomy  and  the  Physical  Sciences. 
Commenced  by  the  late  SAMUEL  MAUNDER  ; 
completed  by  WILLIAM  HUGHES,  F.E.G.S., 
late  Professor  of  Geography  in  the  College 
for  Civil  Engineers.  With  7  Maps  and  16 
Steel  Plates.  Fcp.  8vo.  10s.  cloth  5  roan, 
12s. ;  calf,  12s.  6d. 

Maunder's  Historical  Treasury;  com- 
prising a  General  Introductory  Outline  of 
Universal  History,  Ancient  and  Modern, 
and  a  Series  of  separate  Histories  of  Every 
principal  Nation  that  exists ;  their  Eise, 
Progress,  and  Present  Condition,  the  Moral 
and  Social  Character  of  their  respective  In- 
habitants, their  Eeligion,  Manners  and  Cus- 
toms, &c.  New  Edition;  revised  through- 
out,  with  a  new  GENERAL  INDEX.  Fcp.  8vo. 
10s.  cloth ;  roan,  12s. ;  calf,  12s.  6d. 

Maunder's  Scientific  and  Literary  Trea- 
sury :  A  new  and  popular  Encyclopaedia  of 
Science  and  the  Belles-Lettres  5  including 
all  Branches  of  Science,  and  every  subject 
connected  with  Literature  and  Art.  New 
Edition.  Fcp.  8vo.  price  10s.  cloth  j  bound 
in  roan,  12s. ;  calf,  12s.  6d. 

Maunder's  Treasury  of  Natural  History ; 

or,  a  Popular  Dictionary  of  Animated 
Nature  :  In  which  the  Zoological  Character- 
istics that  distinguish  the  different  Classes, 
Genera,  and  Species,  are  combined  with  a 
variety  of  interesting  Information  illustrative 
of  the  Habits,  Instincts,  and  General  Eco- 
nomy of  the  Animal  Kingdom.  With  900 
Woodcuts.  New  Edition.  Fcp.  8vo.  price 
10s.  cloth ;  roan,  12s. ;  calf,  12s.  6d. 

Maunder's  Treasury  of  Knowledge,  and 

Library  of  Eeference.  Comprising  an  Eng- 
lish Dictionary  and  Grammar,  an  Universal 
Gazetteer,  a  Classical  Dictionary,  a  Chrono- 
logy, a  Law  Dictionary,  a  Synopsis  of  the 
Peerage,  numerous  useful  Tables,  &c.  New 
Edition,  carefully  revised  and  corrected 
throughout :  With  Additions.  Fcp.  8vo. 
10s.  cloth  5  bound  in  roan,  12s.  5  calf,  12s.  6d. 

Merivale.  —  A  History  of  the  Romans 

under  the  Empire.  By  the  Eev.  CHARLES 
MERIT  ALK,  B.D.,  late  Fellow  of  St.  John's 
College,  Cambridge.  Vols.  I.  to  III.  8vo. 
price  £2.  2s. —  Vols.  IV.  and  V.  (from 
Augustus  to  Claudius),  price  32s. 


Merivale.-TheFalloftheRomanRepub- 

lie :  A  Short  History  of  the  Last  Century  of 
the  Commonwealth.  By  the  Eev.  C.  MEBI- 
VALE,  B.D ,  late  Fellow  of  St.  John's  College, 
Cambridge.  New  Edition.  12mo.  7s.  6d. 

Merivale.— An  Account  of  the  Life  and  Letters 
of  Cicero.  Translated  from  the  German  of 
ABEKEN  ;  and  Edited  by  the  Eev.  CHARTVKS 
MERIYALE,  B.D.  12mo.  9s.  6d. 

Miles.— The  Horse's  Foot,  and  How  to 

Keep  it  Sound.  Eighth  Edition ;  with  an 
Appendix  on  Shoeing  in  general,  and  Hunters 
in  particular,  12  Plates  and  12  Woodcuts. 
By  W.  MILES,  Esq.  Imperial  8vo.  12s.  6d. 

***  Two  Casts  or  Models  of  Off  Fore  Feet,  No.  1,  Shod  for 
AH  Purposes,  No.  2,  Shod  with  Leather,  on  Mr.  Miles's  plan, 
may  be  had,  price  3s.  each. 

Miles.— A  Plain  Treatise  on  Horse-Shoeing. 
By  WILLIAM  MILES,  Esq.  With  Plates  and 
Woodcuts.  Small  4to.  price  5s. 

Milner.— Russia,  its  Rise  and  Progress, 

Tragedies  and  Eevolutions.  By  the  Eev 
T.  MILNER,  M.A.,  F.E.G.S.  Post  Svo 
with  Plate,  price  10s.  6d. 

Milner.— The  Crimea,  its  Ancient  and  Modern 
History :  The  Khans,  the  Sultans,  and 
the  Czars  :  With  Sketches  of  its  Scenery 
and  Population.  By  the  Eev.  T.  MILNEB, 
M.A.  Post  Svo.  with  3  Maps,  price  10s.  6d. 

Milner.— The  Baltic;  its  Gates,  Shores,  and 
Cities :  With  a  Notice  of  the  White  Sea. 
By  the  Eev.  T.  MILNER,  M.A.,  F.E.G.S. 
Post  Svo.  with  Map,  price  10s.  6d. 

Milner's  History  of  the  Church  of  Christ. 
With  Additions  by  the  late  Eev.  ISAAC 
MILNER,  D.D.,  F.E.S.  A  New  Edition, 
revised,  with  additional  Notes  by  the  Eev. 
T.  GBANTHAM,  B.D.  4  vols.  Svo.  price  52s. 

Montgomery.— Memoirs  of  the  Life  and 

Writings  of  James  Montgomery :  Including 
Selections  from  his  Correspondence,  Eemains 
in  Prose  and  Verse,  and  Conversations.  By 
JOHN  HOLLAND  and  JAMES  ETERETT.  With 
Portraits  and  Vignettes.  7  vols.  post  Svo. 
price  £3.  13s.  6d. 

James  Montgomery's  Poetical  Works: 

Collective  Edition  ;  with  the  Author's  Auto- 
biographical Prefaces,  complete  in  One 
Volume ;  with  Portrait  and  Vignette.  Square 
crown  Svo.  price  10s.  6d.  cloth ;  morocco, 
21s.— Or,  in  4  vols.  fcp.  Svo.  with  Portrait, 
and  7  other  Plates,  price  14s. 

James  Montgomery's  Original  Hymns 

for  Public,  Social,  and  Private  Devotion. 
18mo.  price  5s.  6d. 


NEW  WORKS  AND  NEW  EDITIONS 


Moore.— The  Power  of  the  Soul  over  th  ® 

Body,  considered  in  relation  to  Health  and 
Morals.  By  GEOEGE  MOOEE,  M.D.  Fifth 
Edition.  Fcp.  8vo.  6s. 

Moore.— Man  and  his  Motives.  By  George 
MOOEE,  M.D.  Third  Edition.  Fcp.  8vo.  6s. 

Moore.— The  Use  of  the  Body  in  relation  to  the 
Mind.  By  GEOBOE  MOOEE,  M.D.  Third 
Edition.  Fcp.  8vo.  6s. 

Moore's  Epicurean.    New  Edition,  with 

the  Notes  from  the  Collective  Edition  of 
Moore  s  Poetical  Works ;  and  a  Vignette  en- 
graved onWood :  Uniform  with  Moore's  Irish 
Melodies  and  Lalla  Rookh,  and  with  the  first 
collected  edition  of  Moore's  Songs,  Ballads, 
and  Sacred  Songs.  16rno.  [_In  the  press. 

Moore's  Irish  Melodies.  A  New  Edi- 
tion, with  13  highly -finished  Steel  Plates, 
from  Original  Designs  by 


C.  W.  COPE,  R.A. ; 
T.  CRESWICK,  R.A. ; 
A.  L.  EGG,  A.R.A.; 
W.  P.  FRITH,  R.A.; 
W.  E.  FKOST,  A.R.A. ; 
J.  C.  HOBSLEY  ; 


D.  MACLISE,  R.A.  • 

J.  E.  MILLAIS,  A.R.A. ; 
W.  MULBEADY,  R.A. ; 
J.  SANT  ; 
F.  STONE,  A.R.A. ;  and 

E.  M.  WABD,  R.A. 


Square  crown  8vo.price21s.  cloth  ;  or  31s.6d. 
handsomely  bound  in  morocco. 

Moore's  Irish  Melodies.  Illustrated  by  D. 
Maclise,  E.A.  New  Edition;  with  161 
Designs,  and  the  whole  of  the  Letterpress 
engraved  on  Steel,  by  F.  P.  Becker.  Super- 
royal  8vo.  31s.  6d.  boards  ;  £2.  12s.  6d. 
morocco  by  Hayday. 

Moore's  Irish  Melodies.  New  Edition,  printed 
in  Diamond  Type ;  with  the  Preface  and 
Notes  from  the  collective  edition  of  Moore's 
Poetical  Works,  the  Advertisements  originally 
prefixed  to  the  Melodies,  and  a  Portrait  of 
the  Author.  32mo.  2s.  6d. — An  Edition 
in  16mo.  with  Yignette,  5s.;  or  12s.  6d. 
morocco  by  Hayday. 

Moore's    Lalla    Rookh :    An    Oriental 

Romance.  With  13  highly-finished  Steel 
Plates  from  Original  Designs  by  Corbould, 
Meadows,  and  Stephanoff,  engraved  under 
the  superintendence  of  the  late  Charles 
Heath.  New  Edition.  Square  crown  8vo. 
price  15s.  cloth  ;  morocco,  28s. 

Moore's  Lalla  Rookh.  New  Edition,  printed 
in  Diamond  Type  ;  with  the  Preface  and 
Notes  from  the  collective  edition  of  Moore's 
Poetical  Works,  and  a  Frontispiece  from  a 
Design  by  Kenny  Meadows.  32mo.  2s.  6d. 
—An  Edition  in  16mo.  with  Yignette,  5s. ; 
or  12s.  6cl.  morocco  by  Hayday. 


Moore's    Songs,    Ballads,  and   Sacred 

Songs.  New  Edition,  printed  in  Diamond 
Type ;  with  the  Notes  from  the  collective 
edition  of  Moore's  Poetical  Works,  and  a 
Yignette  from  a  Design  by  T.  Creswick,  R.A. 
32mo.  2s.  6d.. — An  Edition  in  16nio.  with 
Vignette  by  R.  Doyle,  price  5s. ;  or  12s.  6d. 
morocco  by  Hayday. 

Thomas  Moore's  Poetical  Works :  Com- 
prising the  Author's  recent  Introductions 
and  Notes.  Complete  in  One  Volume, 
printed  in  Ruby  Type;  with  a  Portrait. 
Crown  8vo.  12s.  6d.  cloth ;  morocco  by 
Hayday,  21s. — Also  an  Edition  complete  in 

1  vol.  medium  8vo.  with  Portrait  and  Vig- 
nette, 21s.  cloth ;  morocco  by  Hayday,  42s. 
— Another,  in  10  vols.fcp.  8vo.  with  Portrait 
and  19  Plates,  price  35s. 

Moore.— Memoirs,  Journal,  and  Corre- 
spondence of  Thomas  Moore.  Edited  by 
the  Right  Hon.  LOED  JOHN  RITSSELL,  M.P. 
With  Portraits  and  Vignette  Illustrations. 
8  vols.  post  8vo.  price  10s.  6d.  each. 

Morell.— Elements  of  Psychology :  Part 

I.,  containing  the  Analysis  of  the  Intellectual 
Powers.  By  J.  D.  MOEELL,  M.A.,  One  oi 
Her  Majesty's  Inspectors  of  Schools.  Post 
8vo.  7s.  6d. 

Moseley.— The  Mechanical  Principles  of 

Engineering  and  Architecture.  By  H. 
MOSELEY,  M.A.,  F.R.S.,  Canon  of  Bristol, 
&c.  Second  Edition,  enlarged ;  with  nu- 
merous Corrections  and  Woodcuts.  8vo.24s, 

Mure.— A  Critical  History  of  the  Lan- 
guage and  Literature  of  Ancient  Greece. 
By  WILLIAM  MURE,  M.P.  of  Caldwell. 
Second  Edition.  Vols.  I.  to  III.  8vo.  price 
36s. ;  Vol.  IV.  price  15s. 

Murray's  Encyclopaedia  of  Geography; 

comprising  a  complete  Description  of  the 
Earth  :  Exhibiting  its  Relation  to  the 
Heavenly  Bodies,  its  Physical  Structure,  the 
Natural  History  of  each  Country,  and  the 
Industry,  Commerce,  Political  Institutions, 
and  Civil  and  Social  State  of  All  Nations. 
Second  Edition  ;  with  82  Maps,  and  upwards 
of  1,000  other  Woodcuts.  8vo.  price  60s. 

Neale.— The  Closing  Scene;  or,  Chris- 
tianity and  Infidelity  contrasted  in  the  Last 
Hours  of  Remarkable  Persons.  By  the 
Rev.  ERSKINE  NEALE,  M.A.  New  Editions. 

2  vols.  fcp.  8vo.  price  6s.  each. 

Newman. —  The  Office  and  Work  of 
Universities.  By  JOHN  HENRY  NEWMAN, 
D.D.,  of  the  Oratory.  Fcp.  Svo.  price  6s. 


PUBLISHED  BY  LONGMAN,  BROWN,  AND  CO. 


17 


Newman.  —  Discourses    addressed    to 

Mixed  Congi'egations.  By  JOHN  HENEY 
NEWMAN,  D.D.  Second  Edition.  8vo.  12s. 

Nomos :  An  Attempt  to  Demonstrate  a 

Central  Physical  Law  in  Nature.  Post  8vo. 
price  7s.  6d. 

Lord  Normanby.— A  Year  of  Revolution. 

From  a  Journal  kept  in  Paris  in  the  Year 
1848.  By  the  MAEQUIS  of  NOEMANBT, 
K.G.  2  vols.  Svo.  [Just  ready. 

Oldacre.— The  Last  of  the  Old  Squires. 
A  Sketch.  By  CEDEIC  OLDACEE,  Esq.,  of 
Sax  -  Norrnaubury,  sometime  of  Christ 
Church,  Oxon.  Crown  8vo.  price  9s.  6d. 

Owen.  —  Lectures  on  the  Comparative 

Anatomy  and  Physiology  of  the  Invertebrate 
Animals,  delivered  at  the  Eoyal  College  of 
Surgeons.  By  RICHABD  OWEN,  F.R.S., 
Hunterian  Professor  to  the  College.  Second 
Edition,  with  235  Woodcuts.  8vo.  21s. 

Professor  Owen's  Lectures  on  the  Comparative 
Anatomy  and  Physiology  of  the  Vertebrate 
Animals,  delivered  at  the  Royal  College  of 
Surgeons  in  1844  and  1846.  With  numerous 
Woodcuts.  Yol.  I.  8vo.  price  14s. 

The  Complete  Works  of  Blaise  Pascal. 

Translated  from  the  French,  with  Memoir, 
Introductions  to  the  various  Works,  Edito- 
rial Notes,  and  Appendices,  by  GEOEGE 
PEAECE,  Esq.  3  vols.  post  8vo.  with  Por- 
trait, 25s.  6d. 

VOI..  I.    PASCAL'S  PROVINCIAL  LET- 

ters :  with  M.  Villemain's  Essay  on  Pascal  prefixed,  and 
a  new  Memoir.  Post  8vo.  Portrait,  8s.  6d. 

VOL.  3.    PASCAL'S  THOUGHTS  O\  RE- 

licrfon  and  Evidences  of  Christianity,  with  Additions  from 
original  MSS. :  from  M.  FaugCre's  Edition.  Post  8vo. 
price  Ss.  Cd. 

VOL.  8.    PASCAL'S     MISCELLANEOUS 

Writings.  Correspondence,  Detached  Thoughts,  &c. : 
from  M.  Failure's  Edition.  Post  Svo.  8s.  6d. 

Dr.   Pereira's    Elements    of    Materia 

Medica  and  Therapeutics.  Third  Edition, 
enlarged  and  improved  from  the  Author's 
Materials,  by  A.  S.  TAYLOB,  M.D.,  and 
G.  O.  BEES,  M.D. :  With  numerous  Wood- 
cuts. Vol.  I.  Svo.  28s.;  Vol.  II.  Part  1. 21s.  5 
Vol.  II.  Part  II.  24s. 

Dr.  Pereira's    Lectures    on    Polarised 

Light,  together  with  a  Lecture  on  the 
Microscope.  2d  Edition,  enlarged  from 
Materials  left  by  the  Author,  by  the  Rev.  B. 
POWELL,  M.A.,  &c.  Fcp.  Svo.  with  Wood- 
cuts, 7s. 


Peschel's  Elements  of  Physics.  Trans- 
lated from  the  German,  with  Notes,  by 
E.  WEST.  With  Diagrams  and  Woodcuts. 
3  vols.  fcp.  Svo.  21s. 

Ida  Pfeiffer's  Lady's  Second  Journey 

round  the  World:  From  London  to  the 
Cape  of  Good  Hope,  Borneo,  Java,  Sumatra, 
Celebes,  Ceram,  the  Moluccas  &c.,  California, 
Panama,  Peru,  Ecuador,  and  the  United 
States.  2  vols.  post  Svo.  21s. 

Phillips's  Elementary  Introduction  to 

Mineralogy.  A  New  Edition,  with  extensive 
Alterations  and  Additions,  by  H.  J.  BBOOKE, 
F.B.S.,  F.G.S.  5  and  W.  H.  MILLEB,  M.A., 
F.G.S.  With  numerous  Wood  Engravings. 
Post  Svo.  18s. 

Phillips.— A  Guide  to  Geology.  By  John 
PHILLIPS,  M.A.,  F.B.S.,  F.G.S.,  &c.  Fourth 
Edition,  corrected  to  the  Present  Time ; 
with  4  Plates.  Fcp.  Svo.  5s. 

Phillips.  —  Figures  and  Descriptions  of  the 
Palseozoic  Fossils  of  Cornwall,  Devon,  and 
West  Somerset ;  observed  in  the  course 
of  the  Ordnance  Geological  Survey  of  that 
District.  By  JOHN  PHILLIPS,  F.B.S.,  F.G.S., 
Ac.  Svo.  with  60  Plates,  price  9s. 

Piesse's  Art  of  Perfumery,  and  Methods 

of  Obtaining  the  Odours  of  Plants :  With 
Instructions  for  the Manufactureof  Perfumes 
for  the  Handkerchief,  Scented  Powders, 
Odorous  Vinegars,  Dentifrices,  Pomatums, 
Cosmetiques,  Perfumed  Soap,  &c. ;  and  an 
Appendix  on  the  Colours  of  Flowers,  Arti- 
ficial Fruit  Essences,  &c.  Second  Edition, 
revised  and  improved  ;  with  46  Woodcuts. 
Crown  Svo.  8s.  6d. 

Pillans.— Contributions  to  the  Cause  cf 

Education.  By  J.  PILLANS,  Esq.,  Professor 
of  Humanity  in  the  University  of  Edinburgh. 
Svo.  12s. 

Pinney.-The  Duration  of  Human  Life, 

and  its  Three  Eras  :  When  Men  attained  to 
be  more  than  900  Years  of  Ago  ;  When  they 
attained  to  only  450;  and  When  they  reached 
to  only  70.  Showing  the  probable  Causes 
and  material  Agents  that  have  Shortened  the 
Lives  of  the  Human  Race ;  and  the  Bar- 
riers that  prevent  a  return  to  the  Longevity 
of  the  Early  Patriarchs.  By  JOEL  PINNEY, 
Esq.  Svo.  7s.  6d. 

Piscator.— The  Choice  and  Cookery  of 

Fish :  A  Practical  Treatise.  By  PlSCATOE. 
Fcp.  Svo.  price  os.  6d. 


18 


NEW  WORKS  AITD  NEW  EDITIONS 


Captain  Portlock's  Report  on  the  Geology 

of  the  County  of  Londonderry,  and  of  Parts 
of  Tyrone  and  Fermanagh,  examined  and 
described  under  the  Authority  of  the  Master- 
General  and  Board  of  Ordnance.  8vo.  with 
48  Plates,  price  24s. 

Powell.— Essays  on  the  Spirit  of  the 

Inductive  Philosophy,  the  Unity  of  Worlds, 
and  the  Philosophy  of  Creation.  By  the 
ECV.BADEN  POWELL,  M.A.,F.B,S.,F.E.A.S., 
F.G.S.,  Savilian  Professor  of  Geometry  in  the 
University  of  Oxford.  Second  Edition,  re- 
vised. Crown  8vo.  with  Woodcuts,  12s.  6d. 

Pycroft's  Course  of  English  Reading, 

adapted  to  every  taste  and  capacity  :  With 
Literary  Anecdotes.  New  and  cheaper 
Edition.  Fcp.  8vo.  price  5s. 

Raikes.— A  Portion  of  the  Journal  kept 

by  THOMAS  EAIEES,  Esq.,  fromlSSl  to  1847: 
Comprising  Beminiscences  of  Social  and 
Political  Life  in  London  and  Paris  during 
that  period.  Second  Edition.  Vols.  I.  and 
II.  post  8vo.  with  Portrait,  price  21s. 

V  Vols.  III.  and  IV.,  with  Portraits  of  Count  Mon- 
trond  and  Prince  Talleyrand,  after  Sketches  by  Count 
D'Orsay,  and  completing  the  work,  are  in  the  press. 

Reade.— Man  in  Paradise:  A  Poem  in 

Six  Books.  With  Lyrical  Poems.  By 
JOHN  EDSTCTO)  EEADE,  Author  of  "  Italy," 
"  Eevelations  of  Life,"  &c.  Second  Edition. 
Fcp.  8vo.  5s. 

Dr.  Recce's  Medical  Guide :  Comprising 

a  complete  Modern  Dispensatory,  and  a 
Practical  Treatiseonthe  distinguishing  Symp- 
toms, Causes,  Prevention,  Cure,  and  Pallia- 
tion of  the  Diseases  incident  to  the  Human 
Frame.  Seventeenth  Edition,  corrected  and 
enlarged  by  the  Author's  Son,  DE.  H.  EEECE, 
M.E.C.S.,  &c.  8vo.  12s. 

Rich's  Illustrated    Companion  to  the 

Latin  Dictionaryand  Greek  Lexicon :  Form- 
ing a  Glossary  of  all  the  Words  representing 
Visible  Objects  connected  with  the  Arts, 
Manufactures,  and  Every-Day  Life  of  the 
Ancients.  With  about  2,000  Woodcuts 
from  the  Antique.  Post  8vo.  21s. 

Horsemanship  ;   or,  the  Art  of  Riding 

and  Managing  a  Horse,  adapted  to  the  Guid- 
ance of  Ladies  and  Gentlemen  on  the  Eoad 
and  in  the  Field:  With  Instructions  for 
Breaking-in  Colts  and  Young  Horses.  By 
CAPTAIX  EICHABDSON,  late  of  the  4th  Light 
Dragoons.  With  5  Plates.  Square  crown 
STO.  14s. 


Riddle's   Complete  Latin-English  and 

English-Latin  Dictionary,  for  the  use  of 
Colleges  and  Schools.  New  and  cheaper 
Edition,  revised  and  corrected.  8vo.  21s. 

corifl__t.i..    /The  English-Latin  Dictionary,   7s. 
separately    ^The  LatiB.Engiish  Dictionary,  15s. 


Kiddie's  Diamond  Latin-English  Dictionary  : 
A  Guide  to  the  Meaning,  Quality,  and 
right  Accentuation  of  Latin  Classical  Words. 
Eoyal  32mo.  price  4s. 

Riddle's  Copious  and   Critical   Latin- 

English  Lexicon,  founded  on  the  German- 
Latin  Dictionaries  of  Dr.  William  Freund. 
New  and  cheaper  Edition.  Post  4to.  31s.  6d. 

Rivers's  Rose-Amateur's  Guide  ;  contain- 

ing ample  Descriptions  of  all  the  fine  leading 
varieties  of  Eoses,  regularly  classed  in  their 
respective  Families  ;  their  History  and 
Mode  of  Culture.  Fifth  Edition,  corrected 
and  unproved.  Fcp.  8vo.  3s.  6d. 

Roberts.  —  The  Social  History  of  the 

People  of  the  Southern  Counties  of  England 
in  Past  Centuries,  illustrated  in  regard  to 
their  Habits,  Municipal  Bye-Laws,  Civil 
Progress,  &c.,  from  the  Eesearches  of 
GEOEGE  EOBEETS,  Author  of  Life  of  the 
Duke  ofMonmouth,  &c.  8vo.  with  Woodcuts, 
price  18s. 

Dr.  E.  Robinson's  Greek  and  English 

Lexicon  to  the  Greek  Testament.  A  New 
Edition,  revised  and  in  great  part  re-  written. 
8vo.  price  18s. 

Mr.  Henry  Rogers's  Essays  selected  from 

Contributions  to  the  Edinburgh  Review. 
Second  and  cheaper  Edition,  with  Additions. 
3  vols.  fcp.  8vo.  21s. 

Dr.  Roget's  Thesaurus  of  English  Words 

and  Phrases  classified  and  arranged  so  as  to 
facilitate  the  Expression  of  Ideas  and  assist 
in  Literary  Composition.  Third  Edition, 
revised  and  unproved.  Crown  8vo.  10s.  6d. 

Ronalds's     Fly-Fisher's    Entomology  : 

With  coloured  Eepresentations  of  the 
Natural  and  Artificial  Insect,  and  a  few  Ob- 
servations and  Instructions  on  Trout  and 
Grayling  Fishing.  Fifth  Edition,  thoroughly 
revised  by  an  Experienced  Fly-Fisher  ;  with 
20  Plates  coloured  after  improved  patterns. 
8vo.  14s. 

Rowton's  Debater  :  A  Series  of  complete 

Debates,  Outlines  of  Debates,  and  Questions 
for  Discussion  ;  with  ample  Beferences 
to  the  best  Sources  of  Information.  New 
Edition.  Fcp.  8vo.  6s. 


PUBLISHED  BY  LONGMAN,  BEOWN,  AND  CO. 


19 


Letters  of  Rachel  Lady  Russell.  A  New 

Edition,  including  several  unpublished  Let- 
ters, together  with  those  edited  by  Miss 
BEBBY.  With  Portraits,  Vignettes,  and 
Facsimile.  2  vols.  post  8vo.  price  15s. 

The  Life  of  William  Lord  Russell.  By 
the  Eight  Hon.  LOBD  JOHN  ETTSSELL,  M.P. 
Fourth  Edition ;  with  a  Portrait  after  Sir 
Peter  Lely.  Post  8vo.  10s.  6d. 

St.  John  (Mrs.)— Audubon  the  Natu- 
ralist in  the  New  World :  His  Adventures 
and  Discoveries.  By  MBS.  HOBACE  ST. 
JOHN.  Fcp.  8vo.  price  2s.  6d. 

The  Saints  our  Example.  By  the  Author 

of  Letters  to  my  Unknown  Friends,  &c.  Fcp. 
8vo.  price  7s. 

Dr.  L,  Schmitz's  History  of  Greece,  from 

the  Earliest  Times  to  the  Taking  of  Corinth 
by  the  Eomans,  B.C.  146,  mainly  based  upon 
Bishop  Thirlwall's  History.  Fourth  Edition, 
with  Supplementary  Chapters  on  the  Lite- 
rature and  Arts  of  Ancient  Greece;  and 
illustrated  with  a  Map  of  Athens,  and  137 
Woodcuts,  designed  from  the  Antique  by 
G.  Scharf,  jun.,  F.S.A.  12mo.  7s.  6d. 

"  The  fourth  edition  of  Dr.  Schmitz's  History  of 
Greece  has  been  improved  by  the  addition  of  chapters  on 
Greek  art  and  literature,— a  want  which  we  had  occasion 
lately  to  notice  in  our  review  of  a  rival  manual.  Dr. 
Schmitz's  hook  must  now  be  considered  the  most  complete 
English  history  of  Greece  in  a  single  volume,  and  well 
calculated  to  form  either  an  introduction  or  a  companion 
to  the  great  works  of  Bishop  Thirlwall  and  Mr.  Grote.  Its 
value  is  enhanced  by  numerous  woodcuts  by  Mr.  G.  Scharf, 
jun.,  of  much  higher  quality  than  we  usually  meet  with  in 
elementary  books."  GUABDIAH',  Oct.  22, 1856. 

Scott.— The    Danes  and  the   Swedes: 

Being  an  Account  of  a  Yisit  to  Denmark, 
including  Schleswig-Holstein  and  the  Danish 
Islands  ;  with  a  Peep  into  Jutland,  and  a 
Journey  across  the  Peninsula  of  Sweden. 
Embracing  a  Sketch  of  the  most  interesting 
points  in  the  History  of  those  Countries. 
By  CHABLES  HENBY  SCOTT.  Post  8vo. 
price  10s.  6d. 

Scrivener's  History  of  the  Iron  Trade, 

from  the  Earliest  Eecords  to  the  Present 
Period.  New  Edition,  corrected.  8vo. 
price  10s.  6d. 

Sir  Edward  Seaward's  Narrative  of  his 

Shipwreck,  and  consequent  Discovery  of 
certain  Islands  in  the  Caribbean  Sea. 
Third  Edition,  2  vols.  post  8vo.  21s.— An 
ABBIDGMENT,  in  16mo.  price  2s.  6d. 

The  Sermon  in  the  Mount.    Printed  by 

C.  Whittingham,  uniformly  with  the  Thumb 
JBidle  ;  bound  and  clasped.  64mo.  Is.  6.d. 


Sewell.  — Amy  Herbert.    By  a  Lady. 

Edited  by  the  Eev.  WILLIAM  SEWELL,  B.D., 
Fellow  and  Tutor  of  Exeter  College,  Oxford. 
New  Edition.  Fcp.  8vo.  price  6s. 

Sewell.-The  Earl's  Daughter.    By  the 

Author  of  Amy  Herbert.  Edited  by  the  Eev. 
W.  SEWELL,  B.D.  2  vols.  fcp.  8vo.  93. 

Sewell.  —  Gertrude  :  A  Tale,    By  the 

Author  of  Amy  Herbert.  Edited  by  the  Eev. 
W.  SEWELL,  B.D.  New  Edition.  Fcp. 
8vo.  price  6s. 

Sewell.— Laneton  Parsonage :  A  Tale  for 

Children,  on  the  Practical  Use  of  a  portion 
of  the  Church  Catechism.  By  the  Author 
of  Amy  Herbert.  Edited  by  the  Eev.  W. 
SEWELL,  B.D.  New  Edition.  3  vols.  fcp. 
8vo.  price  16s. 

Sewell.  —  Margaret  Percival.    By  the 

Author  of  Amy  Herbert.  Edited  by  the  Eev. 
W.  SEWELL,  B.D.  New  Edition.  2  vols 
fcp.  8vo.  price  12s. 

By  the  same  Author, 
Ivors.  2  vols.  fcp.  8vo.  price  12s. 
Cleve  Hall.  2  vols.  fcp.  8vo.  price  12s. 

The  Experience  of  Life.  New  Edition.  Fcp. 
8vo.  price  7s.  6d. 

Katharine  Ashton.  New  Edition.  2  vols. 
fcp.  8vo.  price  12s. 

Headings  for  Every  Day  in  Lent :  Compiled 
from  the  Writings  of  BISHOP  JEBEMY 
TAYLOB.  Fcp.  8vo.  price  5s. 

Headings  for  a  Month  preparatory  to  Confirma- 
tion: Compiled  from  the  Works  of  Writers 
of  the  Early  and  of  the  English  Church. 
New  and  cheaper  Edition.  Fcp.  8vo.  4s. 


Bowdler's  Family  Shakspeare :  In  which 

nothing  is  added  to  the  Original  Text;  but 
those  words  and  expressions  are  omitted 
which  cannot  with  propriety  be  read  aloud. 
New  Edition,  in  Pocket  Volumes  ;  with  36 
Woodcuts,  from  Designs  by  Smirke,  Howard, 
and  other  Artists.  6  vols.  fcp.  8vo.  30s. 

V  A  LIBKAET  EDITIOK,  with  the  same  Illustrations,  in 
1  vol.  medium  8vo.  price  21s. 

Sharp's  New  British  Gazetteer,  or  Topo- 
graphical Dictionary  of  the  British  Islands 
and  Narrow  Seas  :  Comprising  concise  De- 
scriptions of  about  Sixty  Thousand  Places, 
Seats,  Natural  Features,  and  Objects  of  Note, 
founded  on  the  best  authorities.  2  vols. 
8vo.  price  £2. 16s. 


20 


NEW  WORKS  AND  NEW  EDITIONS 


Short  Whist;  its  Rise,  Progress,  and 

Laws  :  With  Observations  to  make  any  one  a 
Whist-Player.  Containing  also  the  Laws  of 
Piquet,  Cassino,  Ecarte,  Cribbage,  Back- 
gammon. By  Major  A.  New  Edition  ;  to 
•which  are  added,  Precepts  for  Tyros,  by 
1VIrs.  B.  Fcp.  Svo.  3s. 

Sinclair.  —  The  Journey  of  Life.     By 

CATHEBINE  SINCLAIR,  Author  of  The  Busi- 
ness of  Life.  New  Edition,  corrected  and 
enlarged.  Fcp.  Svo.  5s. 

Sir  Roger  De  Coverley.  From  The  Spec- 
tator. With  Notes  and  Illustrations,  by 
W.  HENBY  WILLS  ;  and  12  Wood  Engrav- 
ings from  Designs  by  F.  TATLEB.  Second 
and  cheaper  Edition.  Crown  Svo.  10s.  6d.  ; 
or  21s.  in  morocco  by  Hayday.  —  An  Edition 
without  Woodcuts,  in  16mo.  price  Is. 

Smee's  Elements  of  Electro-Metallurgy. 

Third  Edition,  revised,  corrected,  and  con- 
siderably enlarged  ;  with  Electrotypes  and 
numerous  Woodcuts.  Post  Svo.  10s.  6d. 

Smith  (G.)  —  Harmony  of  the  Divine 

Dispensations  :  A  Series  of  Discourses  on 
Select  Portions  of  Holy  Scripture,  designed 
to  show  the  Spirituality,  Efficacy,  and  Har- 
mony of  the  Divine  Revelations  made  to 
Mankind  from  the  Beginning.  By  GEOBGE 
SMITH,  F.A.S.,  &c.  Crown  Svo.  7s.  6d. 

Smith  (G.)—  Sacred  Annals;  or,  Besearches 
into  the  History  and  Religion  of  Mankind. 
By  GEOBGE  SMITH,  F.A.S.,  &c.  3  vols. 
crown  Svo.  price  £1.  14s. 

VOL  I.  -THE  PATRIARCHAL  AGE,  from  the  Cre- 
ation to  the  Death  of  Isaac.    Crown  Svo.  price  10s. 


p-  PEOPLE,  from  the  Origin 

of  the  Israelite  Nation  to  the  Time  of  Christ.   Crown 
Svo.  m  2  Parts,  price  12s. 

VOL.  III.  -  THE  GENTILE  NATIONS  -  Egyptians, 
Assyrians,  Babylonians,  Medes,  Persians,  Greeks 
and  Romans.  Crown  Svo.  in  2  Parts,  price  12s. 

Smith  (J.)  —  The  Voyage  and  Shipwreck 

of  St.  Paul  :  With  Dissertations  on  the  Life 
and  Writings  of  St.  Luke,  and  the  Ships  and 
Navigation  of  the  Ancients.  By  JAMES 
SMITH,  of  Jordanhill,  Esq.,  F.R.S.  Second 
Edition,  with  additional  Proofs  and  Illus- 
trations ;  Charts,  Views,  and  Woodcuts. 
Crown  Svo.  8s.  6d. 

A  Memoir  of  the  Rev.  Sydney  Smith. 

By  his  Daughter,  LADY  HOLLAND.     With 

a   Selection  from   his  Letters,     edited   by 

us.  AUSTIN.  New  Edition.  2  vols.  Svo  28s 


The  Rev.  Sydney  Smith's  Miscellaneous 

Works  :  Including  his  Contributions  to  The 
Edinburgh  Review.  Three  Editions  : — 

1.  A  LIBRJLBT  EDITION  (the  Fourth},  in  3  vols.  Svo. 
with  Portrait,  36s. 

2.  Complete  in  ONE  VOLUME,  with  Portrait  and  Vig- 
nette.    Square  crown  Svo.  price  21s.  cloth :  or  30s. 
bound  in  calf. 

3.  Another  NEW  EDITION,  in  3  vols.  fcp.  Svo.  price  21s. 

The  Rev.  Sydney  Smith's  Elementary 

Sketches  of  Moral  Philosophy,  delivered  at 
the  Royal  Institution  in  the  Years  1804, 
1805,  and  1806.  Third  and  cheaper  Edition. 
Fcp.  Svo.  7s. 

Robert    Southey's    Complete    Poetical 

Works ;  containing  all  the  Author's  last  In- 
troductions and  Notes.  Complete  in  One 
Volume,  with  Portrait  and  Vignette.  Medium 
Svo.  price  21s.  cloth ;  42s.  bound  in  morocco. 
Or  in  10  vols.  fcp.  Svo.  with  Portrait  and 
19  Plates,  price  35s. 

Select  Works  of  the  British  Poets ;  from 

Chaucer  to  Lovelace  inclusive.  With 
Biographical  Sketches  by  the  late  ROBEBT 
SOUTHEY.  Medium  Svo.  price  30s. 

Southey's  Correspondence. — Selections 

from  the  Letters  of  Robert  Southey,  &c. 
Edited  by  his  Son-in-Law,  the  Rev.  JOHN 
WOOD  WABTEB,  B.D.,  Vicar  of  West 
Tarring,  Sussex.  4  vols.  post  Svo.  price  42s. 

The  Life  and  Correspondence  of  the  late  Eobert 
Southey.  Edited  by  his  Son,  the  Rev. 
C.  C.  SOTJTHEY,  M.A.,  Vicar  of  Ardleigh. 
With  Portraits  and  Landscape  Illustra- 
tions. 6  vols.  post  Svo.  price  63s. 

Southey's  The  Doctor  &c.  complete  in 

One  Volume.  Edited  by  the  Rev.  J.  W. 
WABTEB,  B.D.  With  Portrait,  Vignette, 
Bust,  and  coloured  Plate.  New  Edition. 
Square  crown  Svo.  price  21s. 

Southey's  Commonplace-Books,  complete  in 
Four  Volumes.  Edited  by  the  Rev.  J.  W. 
WABTEB,  B.D.  4  vols.  square  crown  Svo. 
price  £3.  18s. 

Each  Commonplace-Book,  complete  in  itself,  may  be 
had  separately,  as  follows : — 

FIEST  SEBIES  — CHOICE  PASSAGES,  &c.    18s. 
SECOND  SEEIES  —  SPECIAL  COLLECTIONS.   18s. 
THIBD  SEBIES— ANALYTICAL  READINGS.    21s. 
FOUBTH  SEBIBS  — ORIGINAL  MEMORANDA,  &e.  21s. 

Southey's  Life  of  Wesley ;  and  Rise  and 

Progress  of  Methodism.  New  Edition,  with 
Notes  and  Additions.  Edited  by  the  Rev. 
C.  C.  SOUTHEY,  M.A.  2  rols.  Svo.  with 
2  Portraits,  price  28s. 


PUBLISHED  BY  LONGMAN,  BROWN,  AND  CO. 


21 


Spencer.— The  Principles  of  Psychology. 
By  HEEBEET  SPEXCEB,  Author  of  Social 
Statics.  8vo.  16s. 

Stainton.— June:  A  Book  for  the  Country 
in  Summer  Time.  By  H.  T.  STAINTON, 
Author  of  The  Entomologist's  Manual,  and  va- 
rious other  popular  Works  on  Natural  His- 
tory. Fcp.  8vo.  3s. 

Stephen.— Lectures  on  the  History  of 

France.  By  the  Eight  Hon.  SIR  JAMES 
STEPHEN,K.C.B.,LL.D.,Professor  of  Modern 
History  in  the  University  of  Cambridge. 
Second  Edition.  2  vols.  8vo.  price  24s. 

Stephen.— Essays  in  Ecclesiastical  Bio- 
graphy ;  from  The  Edinburgh  Review.  By 
the  Right  Hon.  SIE  JAMES  STEPHEN,  K.C.B., 
LL.D.,  Professor  of  Modern  History  in 
the  University  of  Cambridge.  Third  Edi- 
tion. 2  vols.  8vo.  24s. 

Stonehenge.— The  Greyhound:  Being  a 

Treatise  on  the  Art  of  Breeding,  Rearing, 
and  Training  Greyhounds  for  Public  Run- 
ning ;  their  Diseases  and  Treatment :  Con- 
taining also  Rules  for  the  Management  of 
Coursing  Meetings,  and  for  the  Decision  of 
Courses.  By  STONEHENGE.  With  Frontis- 
piece and  many  Woodcuts.  Square  crown 
8vo.  21s. 

Stow.  —  The  Training  System,  Moral 

Training  School,  and  Normal  Seminary  for 
preparing  Schoolmasters  and  Governesses. 
By  DAVID  STOW,  Esq.,  Honorary  Secretary 
to  the  Glasgow  Normal  Free  Seminary. 
Tenth  Edition ;  with  Plates  and  Woodcuts. 
Post  8vo.  price  6s. 

Strachey.— Hebrew  Politics  in  the  Times 

of  Sargon  and  Sennacherib  :  An  Inquiry  into 
the  Historical  Meaning  and  Purpose  of  the 
Prophecies  of  Isaiah,  with  some  Notice  of 
their  Bearings  on  the  Social  and  Political 
Life  of  England,  By  EDWAED  STKACHEY, 
Esq.  Cheaper  Issue.  8vo.  price  8s.  6d. 

By  the  same  Author, 

Miracles  and  Science.    Post  8vo.  price  Is. 

Tayler.— Christian  Aspects  of  Faith  and 
Duty :  Twenty  Discourses.  By  JOHN 
JAMES  TATLEE,  B.A.  Second  Edition. 
Post  8vo.  price  7s.  6d. 

Taylor.— Loyola :  And  Jesuitism  in  its 

Rudiments.  By  ISAAC  TATLOE.  Post  8vo. 
price  10s.  6d. 

Taylor.— Wesley  and  Methodism.  By 
ISAAC  TAYLOE.  Post  8vo.  Portrait,  10s.  6cl. 


Tegoborski.— Commentaries  on  the  Pro- 
ductive Forces  of  Russia.  By  L.  DE 
TEGOBOBSKI,  Privy- Councillor  and  Member 
of  the  Imperial  Council  of  Russia.  Vols.  I. 
and  II.  8vo.  price  14s.  each. 

Thacker's  Courser's  Annual  Remem- 
brancer and  Stud-Boot :  Being  an  Alpha- 
betical Return  of  the  Running  at  all  the 
Public  Coursing  Clubs  in  England,  Ireland, 
and  Scotland,  for  the  Season  1855-56  ;  with 
the  Pedigrees  (as  far  as  received)  of  the 
DOGS.  By  ROBEET  ABHAM  WELSH,  Liver- 
pool. 8vo.  21s. 

*«*  Published  annually  in  October. 

Thirlwall -The  History  of  Greece.  By 
the  Right  Rev.  the  LOED  BISHOP  of  ST. 
DAVID'S  (the  Rev.  Connop  Thirlwall).  An 
improved  Library  Edition  j  with  Maps.  8 
vols.  8vo.  price  £3. 

*#*  Also,  an  Edition  in  8  vols.  fcp.  8vo. 
with  Vignette  Titles,  price  28s. 

Thomson's  Seasons.    Edited  by  Bolton 

COENEY,  Esq.  Illustrated  with  77  fine 
Wood  Engravings  from  Designs  by  Mem- 
bers of  the  Etching  Club.  Square  crown  8vo. 
21s.  cloth ;  or  36s.  bound  in  morocco. 

Thomson  (the  Rev.  W.)— The  Atoning 

Work  of  Christ  reviewed  in  relation  to  some 
current  Theories  ;  in  Eight  Bampton  Lec- 
tures, with  numerous  Notes.  By  the  Rev. 
W.  THOMSON,  M.A.,  Provost  of  Queen's 
College,  Oxford.  8vo.  8s. 

Thomson.— An  Outline  of  the  Laws  of  Thought: 
Being  a  Treatise  on  Pure  and  Applied  Logic. 
By  the  Rev.  W.  THOMSON,  M.A.  Third 
Edition,  enlarged.  Fcp.  8yo.  price  7s.  6d. 

Thomson's  Tables  of  Interest,  at  Three, 

Four,  Four-and-a-Half,  and  Five  per  Cent., 
from  One  Pound  to  Ten  Thousand,  and  from 

1  to  365  Days,  in  a  regular  progression  of 
single  Days ;  with  Interest  at  all  the  above 
Rates,  from  One  to  Twelve  Months,  and 
from  One  to  Ten  Years.     Also,  numerous 
other  Tables  of  Exchanges,  Time,  and  Dis- 
counts.    New  Edition.     12mo.  price  8s. 

Thornbury.— Shakspeare's  England;  or, 

Sketches  of  Social  History  during  the  Reign 
of  Elizabeth.  By  G.  W.  THOBNBUBY, 
Author  of  History  of  the  Buccaneers,  &c. 

2  vols.  crown  8vo.  21s.  • 

The  Thumb  Bible ;  or,  Verbum  Sempi- 

ternum.  By  J.  TAYLOE.  Being  an  Epi- 
tome of  the  Old  and  New  Testaments  in 
English  Verse.  Reprinted  from  the  Edition 
of  1693;  bound  and  clasped.  64mo.  Is.  6d. 


22 


Bishop  Tomline's  Introduction  to  the 

Study  of  the  Bible  :  Containing  Proofs  of 
the  Authenticity  and  Inspiration  of  the 
Scriptures ;  a  Summary  of  the  History  of 
the  Jews  ;  an  Account  of  the  Jewish  Sects ; 
and  a  brief  Statement  of  Contents  of  seve- 
ral Books  of  the  Old  Testament.  New  Edi- 
tion. Fcp.  Svo.  5s.  6d. 

Tooke.— History  of  Prices,  and  of  the 

State  of  the  Circulation,  from  1847  to  the 
close  of  1855.  By  THOMAS  TOOKE,  F.R.S. 
With  Contributions  by  WILLIAM  NEW- 
MAECH.  Being  the  Fifth  and  concluding 
Volume  of  Tooke's  History  of  Prices,  with  an 
Index  to  the  whole  work.  8vo. 

Townsend.— Modern  State  Trials  revised 

and  illustrated  with  Essays  and  Notes.  By 
W.  C.  TOWNSEND,  Esq.,  M.A.,  Q.C.  2  vols. 
8vo.  price  30s. 

Trollope.— The  Warden.  By  Anthony 
TEOLLOPE.  Post  Svo.  10s.  6d. 

Sharon  Turner's  Sacred  History  of  the 

World,  attempted  to  be  Philosophically 
considered,  in  a  Series  of  Letters  to  a  Son. 
New  Edition,  edited  by  the  Rev.  S.  TUENEB. 
3  vols.  post  Svo.  price  31s.  6d. 

Sharon  Turner's  History  of  England 

during  the  Middle  Ages :  Comprising  the 
Reigns  from  the  Norman  Conquest  to  the 
Accession  of  Henry  VIII.  Fifth  Edition, 
revised  by  the  ReV.  S.  TUBNEE.  4  vols. 
Svo.  price  50s. 

Sharon  Turner's  History  of  the  Anglo- 
Saxons,  from  the  Earliest  Period  to  the 
Norman  Conquest.  Seventh  Edition,  revised 
by  the  Rev.  S.  TTTBNEB.  3  vols.  Svo.  36s. 

Dr.  Turton's  Manual  of  the  Land  and 

fresh-Water  Shells  of  the  British  Islands. 
A  New  Edition,  with  considerable  Additions 
by  JOHN  EDWABD  GRAY  :  With  Woodcuts, 
and  12  coloured  Plates.  Post  Svo.  price  15s. 

Tuson.— The  British  Consul's  Manual : 

Being  a  Practical  Guide  for  Consuls,  as  well 
as  for  the  Merchant,  Shipowner,  and  Master 
Mauiner,  in  all  their  Consular  Transactions ; 
and  containing  the  Commercial  Treaties 
between  Great  Britain  and  Foreign  Coun- 
tries, brought  down  to  the  present  date.  By 
E.  W.  A.  TUSON,  of  the  Inner  Temple  ; 
Chancellor  of  the  Imperial  Austrian  Con- 
sulate-General  in  London.  Svo.  price  15s. 

Twining— Types  and  Figures  of  the 

Bible,  illustrated  by  the  Art  of  the  Early 
and  Middle  Ages.  By  Miss  LOUISA 
TWINING.  With  54  Plates,  comprising  207 
Figures.  Post  4to.  21s. 


Dr.  Ure's  Dictionary  of  Arts,  Manufac- 
tures, and  Mines  :  Containing  a  clear  Expo- 
sition of  their  Principles  and  Practice. 
Fourth  Edition,  much  enlarged  ;  most  of 
the  Articles  being  entirely  re-written,  and 
many  new  Articles  added.  With  nearly 
1,600  Woodcuts.  2  vols.  Svo.  price  60s. 

Van  Der  Hoeven's  Handbook  of  Zoology. 

Translated  from  the  Second  Dutch  Edition 
by  the  Rev.  WILLIAM  CLABX,  M.D.,F.R.S., 
&c.,  late  Fellow  of  Trinity  College,  and  Pro- 
fessor of  Anatomy  in  the  University  of 
Cambridge ;  with  additional  References  fur- 
nished by  the  Author.  In  Two  Volumes. 
Vol.  I.  Invertebrate  Animals;  with  15  Plates, 
comprising  very  numerous  Figures.  Svo. 
price  30s. 

Vehse.— Memoirs  of  the  Court,  Aristo- 
cracy, and  Diplomacy  of  Austria.  By  DE.  E. 
VEHSE.  Translated  from  the  German  by 
FEANZ  DEMMLEB.  2  vols.  post  Svo.  21s. 

Wade.  —  England's  Greatness :  Its  Rise 

and  Progress  in  Government,  Laws,  Religion, 
and  Social  Life  j  Agriculture,  Commerce, 
and  Manufactures ;  Science,  Literature,  and 
the  Arts,  from  the  Earliest  Period  to  the 
Peace  of  Paris.  By  JOHN  WADE,  V.P. 
Institut  d'Afrique  (Historical  Section), 
Piiris  ;  Author  of  History  and  Political  Phi- 
losophy of  the  Productive  Classes^  of  the 
Cabinet  Lawyer,  &c.  Fcp.  Svo. 

Waterton.— Essays  on  Natural  History, 

chiefly  Ornithology.  By  C.  WATEETON,  Esq. 
With  an  Autobiography  of  the  Author,  and 
Views  of  Walton  Hall.  New  and  cheaper 
Edition.  2  vols.  fcp.  Svo.  price  10s. 

Webster  and  Parkes's  Encyclopaedia  of 

Domestic  Economy ;  comprising  such  sub- 
jects as  are  most  immediately  connected  with 
Housekeeping :  As,  The  Construction  of 
Domestic  Edifices,  with  the'Modes  of  Warm- 
ing, Ventilating,  and  Lighting  them — A  de- 
scription of  the  various  articles  of  Furniture, 
with  the  nature  of  their  Materials — Duties  of 
Servants — &c.  New  Edition  ;  with  nearly 
1,000  Woodcuts.  Svo.  price  50s. 

Weld.— A  Vacation  Tour  in  the  United 

States  and  Canada.  By  C.  R.  WELD,  Barris- 
ter-at-Law.  Post  Svo.  with  Map,  10s.  6d. 

West.  —  Lectures  on  the  Diseases  of 

Infancy  and  Childhood.  By  CHAELES  WEST, 
M.D.,  Physician  to  the  Hospital  for  Sick 
Children;  Physician- Accoucheur  to,  and 
Lecturer  on  Midwifery  at,  St.  Bartholomew's 
Hospital.  Third  Edition.  Svo.  14s. 


PUBLISHED  BY  LONGMAN,  BKOWN,  AND  CO. 


23 


COMPLETION 


THE  TRAVELLER'S    LIBRARY. 

4 

Summary  of  the  Contents  of  the  TRAVELLER'S  LIBRARY,  now  complete  in  102 
Parts,  price  One  Shilling  each,  or  in  50  Volumes,  price  2s.  6d.  each  in  cloth, — 
To  be  had  also,  in  complete  Sets  only,  at  Five  Guineas  per  Set,  bound  in  cloth, 
lettered,  in  25  Volumes,  classified  as  follows  :— 


VOYAGES  AND  TRAVELS. 


IN  EUROPE. 

A  CONTINENTAL  TOUR BY  J.  BARROW. 

ARCTIC  VOYAGES  AND  \ 

DISCOVERIES >  BYF.MAYNE. 

BRITTANY  AND  THE  BIBLE BY  I.  HOPE. 

BRITTANY  AND  THE  CHASE BY  I.  HOPE. 

CORSICA  BY  F.  GREGOROVIUS. 

GERMANY,  Etc. :  NOTES  OF  -, 

A  TRAVELLER /  ••••**  S.  LAING. 

ICELAND ;  BY  P.  MILES. 

NORWAY,  A  RESIDENCE  IN BY  S.  LAING. 

NORWAY,  RAMBLES  IN BY  T.  FORESTER. 

RUSSIA BY  THE  MARQUIS  DE  CUSTINE. 

RUSSIA  AND  TURKEY  . .  BY  J.  R.  M'CULLOCH. 

ST.  PETERSBURG BY  M.  JERRMANN. 

THE  RUSSIANS  OF  THE  SOUTH,  BY  S.  BROOKS. 
SWISS  MEN  AND  SWISS  -, 

MOUNTAINS  )  BY  R.  FERGUSON. 

MONT  BLANC,  ASCENT  OF BY  J.  AULDJO. 

SKETCHES  OF  NATURE-,  yONTSCHUDI 

IN  THE  ALPS JBYF.VONTSC.     FDI. 

HISTORY  AND 

MEMOIR    OF   THE   DUKE    OF  WELLINGTON. 
THE  LIFE  OF  MARSHAL  \  BY  THE  REV.  T.  0. 

TURENNE /        COCKAYNE. 

SCHAMYL  ....  BY  BODENSTEDT  AND  WAGNER. 
FERDINAND  I.  AND  MAXIMI-  \ 

LIANII }    BT 

FRANCIS  ARAGO'S  AUTOBIOGRAPHY. 
THOMAS  HOLCROFT'S  MEMOIRS. 


VISIT  TO  THE  VAUDOIS  i 
OF  PIEDMONT   I BT     ' 

IN  ASIA. 
CHINA  AND  THIBET. . . v . . .  BY  THE  ABBE'  HUC. 

SYRIA  AND  PALESTINE" «•  EOTHEN." 

THE  PHILIPPINE  ISLANDS,  BY  P.  GIRONIERE. 
IN  AFRICA. 

AFRICAN  WANDERINGS BY  M.  WERNE. 

MOROCCO BY  X.  DURRIEU. 

NIGER  EXPLORATION.  .BY  T.  J.  HUTCHINSON. 
THE  ZULUS  OF  NATAL BY  G.  H.  MASON. 

IN  AMERICA. 

BRAZIL BY  E.  WILBERFORCE. 

CANADA BY  A.  M.  JAMESON. 

CUBA BY  W.  H.  HURLBUT. 

NORTH  AMERICAN  WILDS  ....  BYC.LANMAN. 
IN  AUSTRALIA. 

AUSTRALIAN  COLONIES BY  W.  HUGHES. 

ROUND  THE  WORLD. 
A  LADY'S  VOYAGE BY  IDA  PFEIFFER. 

BIOGRAPHY. 

CHESTERFIELD  &  SELWYN,  BY  A.  HAYWARD. 
SWIFT  AND  RICHARDSON,  BY  LORD  JEFFREY. 
DEFOE  AND  CHURCHILL  ....  BY  J.  FORSTER. 
ANECDOTES  OF  DR.  JOHNSON,  BY  MRS.  PIOZZI. 
TURKEY  AND  CHRISTENDOM. 
LEIPSIC  CAMPAIGN,  BY  THE  REV.  G.  R.  GLEIG. 
AN  ESSAY  ON  THE  LIFE  AND-.  BY  HENRY 
GENIUS  OF  THOMAS  FULLER/  ROGERS. 


ESSAYS  BY  MR.  MACAULAY. 


WARREN  HASTINGS. 

LORD  CLIVE. 

WILLIAM  PITT. 

THE  EARL  OF  CHATHAM. 

RANKE'S  HISTORY  OF  THE  POPES. 

GLADSTONE  ON  CHURCH  AND  STATE. 

ADDISON'S  LIFE  AND  WRITINGS. 

HORACE  WALPOLE. 

LORD  BACON. 


LORD  BYRON. 

COMIC  DRAMATISTS  OF  THE  RESTORATION. 
FREDERIC  THE  GREAT. 
HALLAM'S  CONSTITUTIONAL  HISTORY. 
CHOKER'S  EDITION  OF  BOSWELL'S  LIFE  Of 
JOHNSON. 

MR.    MACAULAY'S    SPEECHES    ON    PARLIA- 
MENTARY REFORM. 


WORKS  OF  FICTION. 


THE  LOVE  STORY  FBOM  SOUTHEY'S  DOCTOR. 
SIR  ROGER  DE  COVERLEY....  }  J*™^0*. 
MEMOIRS  OF  A  MAITRE-D'ARMES,  BY  DUMAS. 
BY  E.  SOUVESTRE. 


CONFESSIONS  OF  A 
WORKING  MAN  . . 


AN  ATTIC  PHILOSO-  l  SOUVESTHF 

PHER  IN  PARIS  . .  i BT  E>  S°UVESTRE. 

SIR  EDWARD  SEAWARD'S  NARRATIVE  OF 
HIS  SHIPWRECK. 


NATURAL  HISTORY,  &c. 

ELECTRIC  TELEGRAPH,  &c.  BYDR,  G.WILSON. 


}  BY  DR.  L.  KEMP. 


NATURAL  HISTORY  OF 

CREATION 

INDICATIONS  OF  INSTINCT,  BY  DR.  L.  KEMP. 

MISCELLANEOUS  WORKS. 

LECTURES  AND  ADDRESSES  } 

SELECTIONS  FROM  SYDNEY  SMITH'S 

WRITINGS. 
PRINTING BY  A,  STARK. 


OUR  COAL-FIELDS  AND  OUR  COAL-PITS. 
CORNWALL,  ITS  MINES,  MINERS,  &c. 


RAILWAY   MORALS  AND;  „  SPENCER 

RAILWAY  POLICY >  •  •  BY  H.  SP         ER. 

MORMONISM  . .  BY  ira  REV.  W.  J.  CONYBEARE. 
LONDON , . .  BT  J.  R.  M'CULLOCH. 


24 


NEW  WORKS  PUBLISHED  BY  LONGMAN  AND  CO. 


Wheeler  (H.  M.)— A  Popular  Harmony 

of  the  Bible,  Historically  and  Chronologically 
arranged.  By  HENBY  M.  WHEELED,  Author 
of  Hebrew  for  Adults,  &c.  Fcp.  8vo.  5s. 

Wheeler  (J.T.)— The  Life  and  Travels  of 

Herodotus  in  the  Fifth  Century  before 
Christ :  An  imaginary  Biography,  founded 
on  fact,  illustrative  of  the  History,  Manners, 
Religion,  Literature,  Arts,  and  Social  Con- 
dition of  the  Greeks,  Egyptians,  Persians, 
Babylonians,  Hebrews,  Scythians,  and  other 
Ancient  Nations,  in  the  Days  of  Pericles 
and  Nehemiah.  By  £  TALBOTS  WHEELER, 
F.R.G.S.  2  rols.  poll  8vo.  with  Map,  21s. 

Wheeler.— The  Geography  of  Herodotus  De- 
veloped, Explained,  and  Illustrated  from 
Modern  Researches  and  Discoveries.  By 
J.  TALBOTS  WHEELEB,  F.R.G.S.  With 
Maps  and  Plans.  8vo.  price  18s. 

Whitelocke's  Journal  of  the   English 

Embassy  to  the  Court  of  Sweden  in  the 
Years  1653  and  1654.  A  New  Edition, 
revised  by  HENBY  REEVE,  Esq.,  F.S.A. 
2  vols.  8vo.  24s. 


Willich's  Popular  Tables  for  ascertaining 

the  Value  of  Lifehold,  Leasehold,  and  Church 
Property,  Renewal  Fines,  &c.  Third  Edition, 
with  additional  Tables  of  Natural  or  Hyper- 
bolic Logarithms,  Trigonometry,  Astronomy, 
Geography,  &c.  Post  8vo.  price  9s.  — 
SUPPLEMENT,  price  Is. 

Wilmot's  ,  Abridgment  of  Blackstone's 

Commentaries  on  the  Laws  of  England,  in- 
tended for  the  use  of  Young  Persons,  and 
comprised  in  a  series  of  Letters  from  a  Father 
to  his  Daughter.  A  New  Edition,  corrected 
and  brought  down  to  the  Present  Day,  by 
SIB  JOHN  E.  EABDLEY  WILMOT,  Bart. 
12mo.  price  6s.  6d. 

Wilson  (E.)  —  The  Dissector's  Manual 

of  Practical  and  Surgical  Anatomy.  By 
EsASirrs  WILSON,  F.R.S.  Second  Edition, 
corrected  and  improved  ;  with  25  additional 
Woodcuts  by  Bagg.  12mo.  12s.  6d. 

Wilson  (W.)— Bryologia  Britannica :  Con- 

.  taining  the  Mosses  of  Great  Britain  and 
Ireland  systematically  arranged  and  described 
according  to  the  Method  of  Bruch  and 
Schimpei- ;  with  61  illustrative  Plates.  Being 
a  New  Edition,  enlarged  and  altered,  of  the 
Mitscoloyia  Britannica  of  Messrs.  Hooker  and 
Taylor.  By  WILLIAM  WILSON,  President 
of  the  Warrington  Natural  History  Society. 
8vo.  42s. ;  or,  with  the  Plates  coloured, 
price  £4.  ds.  cloth. 


Woods.— The  Past  Campaign :  A  Sketch 

of  the  War  in  the  East,  from  the  Departure 
of  Lord  Raglan  to  the  Fall  of  Sebastopol. 
By  N.  A.  WOODS,  late  Special  Correspon- 
dent to  the  Morning  Herald  at  the  Seat  of 
War.  2  vols.  post  8vo.  price  21s. 


Yonge.— A  New  English-Greek  Lexicon': 

Containing  all  the  Greek  Words  used  by 
Writers  of  good  authority.  By  C.  D. 
YONGE,  B.A.  Second  Edition ',  revised  and 
corrected.  Post  4to.  price  21s. 


Yonge's  New  Latin  Gradus :  Containing 

Every  Word  used  by  the  Poets  of  good 
authority.  For  the  use  of  Eton,  West- 
minster, Winchester,  Harrow,  Charterhouse, 
and  Rugby  Schools ;  King's  College,  Lon- 
don ;  and  Marlborough  College.  Fourth 
Edition.  Post  8vo.  9s. — APPENDIX  of  Epi- 
thets classified  according  to  their  English 
Meaning,  price  3s.  6d. 

Youatt.— The  Horse.  By  William  Youatt. 

With  a  Treatise  of  Draught.  New  Edition, 
with  numerous  Wood  Engravings,  from 
Designs  by  William  Harvey.  (Messrs. 
LONGMAN  and  Co.'s  Edition  should  be  or- 
dered.) 8vo.  price  10s. 

Youatt.— The  Dog.    By  William  Youatt. 

A  New  Edition ;  with  numerous  Engravings, 
from  Designs  by  W.  Harvey.  8vo.  6s. 

Young.— The  Christ  of  History:    An 

Argument  grounded  in  the  Facts  of  His 
Life  on  Earth.  By  the  Rev.  JOHN  YorNG, 
LL.D.  Edin.  Post  8vo.  7s.  6d. 

Young.— The  Mystery;  or,  Evil  and  God.  By 
the  Rev.  JOHN  YOTTNG,  LL.D.  Edin.  Post 
8vo.  7s.  6d. 

Young  (E.)  —  Prse-RafFaellitism ;  or,  a 

Popular  Inquiry  into  some  newly-asserted 
Principles  connected  with  the  Philosophy, 
Poetry,  Religion,  and  Revolution  of  Art. 
By  the  Rev.  EDWAED  YOUNG,  M.A.  of 
Trinity  College,  Cambridge ;  Author  of  Art, 
its  Constitution  and  Capacities.  Post  8vo. 
[Just  ready. 

Zumpt's  Grammar  of  the  Latin  Lan- 
guage. Translated  and  adapted  for  the 
use  of  English  Students  by  DE.  L.  SCHMITZ, 
F.R  S.E.  :  With  numerous  Additions  and 
Corrections  by  the  Author  and  Translator. 
4th  Edition,  thoroughly  revised.  8vo.  14s. 

[November  1856. 


PRINTED    BY   SfOTTISWOOD  H    AND    CO.,    NEW-STREET-SGVARE,   LONDON'. 


University  of  California 

SOUTHERN  REGIONAL  LIBRARY  FACILITY 

Return  this  material  to  the  library 

from  which  it  was  borrowed. 


O.OCT082 

*     «... 

ftEC'DYRL 


UC  SOUTHERN  REGIONAL  LIBRARY  FACILITY 


lllllll  llll  III"  ""'  "' 

A    000362438    4 


- 

uc